நிலவு ஒரு பெண்ணாகி

அத்தியாயம் - 1

திருசிற்றம்ெலம்!

மற்றுப் ெற்பறனக்கின்றி நின் திருப்ொதமம மனம்

ொவித்மதன்

பெற்றலும் ெிறந்மதன் இனி ெிறவாத தன்மம

வந்பதய்திமனன்

கற்றவர் பதாழுமதத்தும் சீர்கமற ஊ ற் ொண்டிக்

பகாடுமுடி

நற்றவா உன்மன நான் மறக்கினும் பசால்லும் நா

நமசிவாயமவ!

சுவாமி ரூமிலிருந்து ஒலித்த மதவாரப் ெதிகம்,

மகட்ெவர் பசவியின் வழி நுமழந்து, மனமத
நிமறத்தது. மாடி அமறயில் மூடியிருந்த கதவின்
வழிமய கசிந்த இமசத் மதனமுமதப் ெருகியெடி, அந்த
வலிய கரங்கள் வார்ட்மராெிலிருந்து ஜான்மில்லர்
மகஷ்யுவல் ஷர்ட் மைத் மதடி எடுத்து அணிந்தன.
கருநீல நிறத்தில் சட்மை, அதில் பவள்மை நிறத்தில்
சீட்டுக்கட்டுகைில் காணப்ெடும் கிைாவர் மொன்ற
சிறிய பூக்கள் குறுக்கும் பநடுக்குமாய் ஒரு
பசன்டிமீ ட்ைர் இமைமவமையில் ஓடின.

சட்மை அழுத்தமான நிறத்தில் இருந்ததால், கி ம்

நிறத்தில் ரக்கர்ஸ் கால்சராய் அணிந்திருந்தான்
அந்த ஆறடி உயர அழகன். ொதி ஈரம் காய்ந்த
மகசத்மதத் தைவினான். முடிக்கு இமைமய அந்த
சிறிய தழும்பு. அப்ொ.... தழும்பு சிறியதுதான் ஆனால்
அது விட்டுச் பசன்ற குழப்ெமமா மிகப்பெ து. மேர்
ெிரஷ்ஷால் அைர்த்தியான சிமகமய வா த் தழும்மெ
மமறத்தான்.

கீ மழ பூமஜ அமறயில் தீெம் சுைர்விை, தசாங்கப் புமக

மணம் கமழ, ஒரு பதய்வக
ீ சூழ்நிமல நிலவியது.
ெிட்டுக்கு மண் சுமந்த பசாக்கமன, ஆலால
கண்ைமன தாழ் ெணிந்தார் அம்ெலவாணன்,
சுருக்கமாய் அம்ெலம். எழுெமதத் பதாட்ைவர்
என்றாலும் அவரது சுறுசுறுப்பு ெத்து வயது
குமறவாகமவ காட்டியது. சாதாரண உயரம், நிறம்
சற்று கருப்பு என்மற பசால்லலாம். இறுக்கமான
முகம், அதில் அத்திப் பூத்தாற்மொல் புன்னமக
மதான்றும். அப்புன்னமகயும் அவரது கண்கமை
எட்ைாது உதட்ைைவிமலமய நிற்கும். எதிராைிமய
எப்மொதும் எமை மொடும் ொர்மவ. பமாத்தத்தில்
கச்சிதமான வியாொ . மாடிப்ெடியில் யாமரா இறங்கி
வரும் ஓமச மகட்டுத் திரும்ெினார்.
அந்த பூமஜ அமற சற்று சிறியதுதான். அம்ெலம்
தனது நாற்ெதாவது வயதில் கட்டிய மாைிமக அது.
நீச்சல் குைம், பசயற்மக மமல, புல்பவைி என்று
அமனத்திற்கும் தாராைமாக இைம் ஒதுக்கியவருக்கு
பூமஜ அமறமயப் பெ தாகக் கட்ை மனமில்மல. ஒரு
நாமைக்கு ஒரு விைக்மக ஏற்றி ஐந்து நிமிைம்
வணங்கும் கைவுளுக்கு எதற்கு அவ்வைவு பெ ய
இைம் என்று மமனவியிைம் வாதாடினார். ெின்பனாரு
காலத்தில் தினமும் இரு மணிக்கூராவது இங்கு
பசலவைிப்மொம் என்று பத ந்திருந்தால் சற்று
பெ தாகமவ கட்டியிருப்ொர் ொவம். இப்மொது காலடி
ஓமசக்குத் திரும்ெச் பசல்மவாம்.

மாடியிலிருந்து மின்னல் மவகத்தில் இறங்கி பூமஜ

அமறயில் நுமழந்தவுைன் அவன் உயரத்துக்கு அந்த
பூமஜ அமறமய இன்னமும் சின்னதாய் பத ந்தது.
ஆரத்திமயக் கண்கைில் ஒற்றிக் பகாண்ைான்.

பசன்மனயின் ெணக்காரர்கமைப் ெட்டியல் மொட்ைால்

முதல் ெக்கத்தில் ஒருவராக இைம் பெற்று விடுவார்
அம்ெலம். சாதாரண உயரத்தில் பவண்ெட்டு மவஷ்டி
சட்மையுைன் ஜவ்வாதும், விபூதியும் மணக்க நின்றவர்
நிமிர்ந்து ொர்க்கும் வண்ணம் உயரமாய் இருந்தான்
அவன், அவபனன்றால் அவரது மூத்த மெரன்தான்
ஆத்மரயன். அவன்தான் நம் கதாநாயகன். முன்னமர
பசான்னார்மொல் ஆறடி உயர அழகன். ஃமெர் அண்ட்
லவ்லி முகம். மராஜா நிற இதழ்கள் என்ற வர்ணமன
பெண்களுக்கு மட்டுமல்ல இவனுக்கும் பொருந்தும்.
அந்த முகத்தில் பமன்மமமயயும் மீ றி ஒரு அழுத்தம்,
ெிடிவாதம் பத ந்தது. அவனது அனுெவம் தந்த
ொைமாக இருக்கலாம்.

அவசரமாய் பவைிமய கிைம்புகிறான் என்ெமத சவரம்

பசய்யப்ெைாத முகம் பசான்னது. அமதக் கண்ை
அம்ெலத்தின் முகத்தில் அதிருப்தி. நமை உமை
ொவமனகள் ஒவ்பவான்றிலும் ெணக்காரப் ெவிசு
பவைிப்ெை மவண்டும் என்று நிமனப்ெவர். அவரது
மகன் பெற்ற ெிள்மைகள் அவர் எண்ணப்ெடிமய
நைந்து பகாள்ளும்மொது மகள் பெற்ற பசல்வம்
சமயம் கிமைக்கும் மொபதல்லாம் சீண்டிப்
ொர்க்கிறது. ொத்திரமறிந்து ெிச்மசயிடு என்ெமத
மறந்து அவர் பசய்த மைத்தனம் தன் மகள்
காதலித்தவமனமய திருமணம் பசய்து மவத்தது.
அவர் மெரன் வடிவில் ெிறந்து அவரது ெரம்ெமரப்
பெருமமமயக் குமலக்க என்பனன்ன பசய்ய
முடியுமமா அத்தமனயும் பசய்கிறது. எ ச்சமல
பவைிமய காட்ைாது கட்டுப்ெடுத்தினார்.

"வர ெத்து நாைாகும்னு பசான்னியாம். பெங்களூ ல்

ச தா வட்டில்
ீ தங்கிக்மகா. அப்ெடிமய கல்யாண
மண்ைெம், மததி எல்லாம் முடிவு பசய்துடு"

"கல்யாணத்மதப் ெத்தி இன்னும் முடிபவடுக்கல.

முக்கியமா இந்த தைமவ அவங்க வட்டுக்குப்
ீ மொகல"
கண ீபரன ஒலித்தது அவன் குரல்.
முடிபவடுக்கமலயா... என்ன விமையாடுறயா? நீ
பசான்மனன்னுதாமன அவங்களுக்கு வாக்குக்
பகாடுத்தது

தாமைமயத் தைவியெடி மயாசித்தான் எனக்கு

பசான்ன நிமனமவ இல்மலமய

அதில் பத ந்த உறுதி அம்ெலத்துக்கு அவன் அவர்

பசான்னமதக் பகாஞ்சமும் நம்ெவில்மல என்று
காட்டியது.

அப்ெ நான் பொய் பசால்மறன்னு பசால்றியா?

எல்லாத்மதயும் அமரகுமறயா நிமனவு வச்சுட்டு
என்மனப் ெடுத்தாமத

ஆத்திரத்தில் பொறுமமமயக் காற்றில் ெறக்க

விட்ைார் பெ யவர்.

ெதில் வரவில்மல ஆத்மரயனிைம். விெத்து மநர்ந்த

ெயணத்தின் மொது ஊருக்கு இமத மொலத்தான்
கிைம்ெினான். இமத மொல வற்புறுத்தியவ ைம்
திரும்ெ வந்து பசால்கிமறன் என்று பசான்ன நிமனவு
இருக்கிறது. ஆனால் ச தாமவத் திருமணம் பசய்துக்
பகாள்கிமறன் என்ற வார்த்மதகள் ஒரு மொதும்
அவன் வாயில் இருந்து வந்ததாகத் மதான்றவில்மல.
தாத்தா என்னைாபவன்றால் பசான்மனன் என்று
சத்தியம் பசய்கிறார். எனக்கு என்னதான் நைந்தது.
மயாசித்ததில் அவன் தமலயில் இடி விழுந்தார்மொல்
வலித்தது.
பராம்ெ மயாசிக்காதிங்க ஆத்மரயன். மறந்தபதல்லாம்
பகாஞ்சம் பகாஞ்சமா ஞாெகத்தில் தானா வரும்.
ஆக்ஸிபைன்ட் நைக்குறதுக்கு முன்ன நீங்க விசிட்
பசய்த இைங்களுக்கு மறுெடியும் மொய் ொருங்கமைன்.
நிமனவு திரும்புதான்னு ொர்க்கலாம்

என்ற மருத்துவ ன் ஆமலாசமனயின் நிமித்தமாகமவ

இந்தப் ெயணம். இமதத் தாத்தா அம்ெலம் அறியாமல்
பசய்து முடிக்க விரும்ெினான். அது என்னமவா
பத யவில்மல. மறுெடியும் அந்தப் ெக்கம்
அனுப்புவதில் அம்ெலத்துக்கு விருப்ெமம இல்மல.
அவமர பெங்களூருக்கும் மமசூருக்கும் பசன்று
வருகிறார் இல்மலபயன்றால் மேமந்த்மத
அனுப்புகிறார்.

என்மனாை கவமல உனக்குப் பு யாதா? இப்ெத்தான்

எழுந்து நைமாடிட்டு இருக்க. இந்த சமயத்தில் ெயணம்
மதமவயா?

ெதில் இல்மல.

கண்கள் இடுங்க ொர்த்தார். " அப்ெ லீலா மெலஸ்ல

புக் ெண்ணிட்டியா?"

அவருக்கு அவன் எங்கு மொவான் என்ெது பத யும்.

இருந்தாலும் அவன் வாயாமலமய வர மவண்டும்
என்று விரும்புகிறார். மனதில் பொங்கிய எ ச்சமல
மமறத்தெடி பசான்னான்.

" மமசூர் மொமறன் "

இடுங்கிய ொர்மவயுைன் பசான்னார் "மமசூர்லருந்து
தினமும் பெங்களூர் வந்துட்டு மொறா மாதி
ப்ைானா?"

"இல்மல பெங்களூர் மவமலமய அப்ெப்ெ வந்து

பசய்துட்டு மமசூ ல் தாங்கிப்மென்"

"ஏற்கனமவ மமசூர் ட் ப்லதான் உங்கம்மாமவ

இழந்மதன். மொன தைமவ அங்க மொனப்ெத்தான்
உனக்கு விெத்தாச்சு. அந்தப் ொழாப்மொன கிழங்கமை
நீ ொத்மத ஆகணுமா

விருட்பைன நிமிர்ந்தவன் அம்ெலத்மதக் கூர்மமயாய்

முமறத்தான்.

சாப்ெிட்டு வைர்ந்தபதல்லாம் என் காசில் ஆனால்

அப்ொமவப் பெத்தவங்கமை ஒரு வார்த்மத
பசான்னதும் முமறக்கிறமதப் ொரு. என்ன
இருந்தாலும் என் மகன் ரவிமயாை ெிள்மைங்கதாமன
என் வா சு. இவன் தத்தாத்மரயமனாை ெரம்ெமர
தாமன. ஆனா அந்தக் கூலிக்கார ெரம்ெமரல
வந்தவனுக்கு பதாழில் அறிவு மட்டும் என்மனப்
மொல. ரவிமயாை ெிள்மைங்களுக்கு இவமனாை
அறிவு இருந்திருந்தால் எவ்வைவு நல்லாயிருக்கும்
கசப்மொடு நிமனத்தார்.

ஆத்மரயமன எ ச்சல் ெடுத்தி விைக் கூைாது.

ஏபனன்றால் அவரது கட்டுமானம், மெனான்ஸ்
நிறுவனம், ட்ரான்ஸ்மொர்ட் கம்ெனி மொன்ற ஒரு
ைஜன் பதாழில்கமை அவமன நிர்வாகம் பசய்கிறான்.
வார இறுதிகைில் கூை இரவு ெகல் ொராமல்
உமழப்ெவன் வருைத்துக்கு ஓ ரு முமற மட்டும் தன்
தந்மதயின் பெற்மறாருைன் சில வாரங்கள் தங்கி
வருவான். அதற்கு இப்மொமதக்கு முட்டுக்கட்மை
மொை முடியாது. ச தாவுைன் திருமணம் முடியட்டும்
ெின்பு ொர்த்துக் பகாள்ைலாம். குரலில் கனிமவக்
கலந்தார்.

ெத்து நாள் மமசூ ல் தங்குற அைவுக்கு அங்க என்ன

முக்கியமான விமசஷம்?"

"தாத்தாவுக்கு உைம்பு ச யில்மலயாம். ொட்டி வர

பசால்லிருக்காங்க"

அதற்கு மமல் அங்கு நிற்கப் பொறுமமயின்றி

இரண்டிரண்டு ெடிகைாய் மாடியில் ஏறினான். சிறிய
சூட்மகஸ் ஒன்றில் அவனுக்குத் மதமவயான
உமைகமை அடுக்கி மவத்திருந்தான். அமத மின்னல்
மவகத்தில் எடுத்துக் பகாண்டு கீ மழ இறங்கினான்.

"தம்ெி பெ யய்யா டிென் சாப்ெிட்டு கிைம்ெ

பசான்னார்" என்றெடி வந்து நின்றான் மவமலக்காரன்.

அவனிைம் மறுத்தால் அது வட்டில்

ீ பெ யவ ன்
பசால்மல மதிப்ெதில்மல எனும் அர்த்தத்தில் ெலர்
காதுக்குச் பசல்லும். எனமவ மவண்ைா பவறுப்ொய்
அமர்ந்து ஐந்மத நிமிைத்தில் இரண்டு பூ மயக்
காப்ெியுைன் விழுங்கினான்.

காமலயிமலமய அதீத மமக்அப் முகத்மதாடும்

எ ச்சமலாடும் சமமயலமறக்குள் நுமழந்தாள்
கலாவதி. ஆத்மரயனின் அத்மத. மாமா மமறந்து
விட்ைார். அதனால் மாமனார் அம்ெலத்மத
அனுச த்து வாழ மவண்டிய கட்ைாயம்.
இல்லாவிட்ைால் இந்த அதிகாமலப் பொழுதில்
சுகமாய் தூங்குவாள். அமத விடுத்து இந்தக் கிழம்
சாம்ெிராணி மொட்டு வட்மைமய
ீ புமக மூட்ைமாக்கி
மவத்திருக்க, அமதக் காக்கா ெிடிக்க எழுந்து
பதாமலக்க மவண்டியிருக்கிறது என்று ெல்மலக்
கடித்தெடி உணவமறயில் நுமழந்தாள்.

பதாண்மைக் கமறலுைன் ஆத்மரயமன உள்ைத்தில்

பொதிந்திருக்கும் துமவஷத்துைன் உறுத்துப்
ொர்த்தாள். 'என்ன காலங்காத்தாமலமய பகாட்டிக்க
வந்துட்டியா' என்ற ஏைனப் ொர்மவமய கண்ணுக்மக
எட்ைாமல் தன்னுள் மமறத்தவர் வாபயல்லாம்
ெல்லாகப் புன்னமகத்தாள்.
சாப்ெிடுறியா கண்ணா... சிந்தாமணிமய இன்னும்
பரண்டு பூ பகாண்டு வர பசால்லவா?

மவண்ைாம்

இவ்வைவு அன்ொ புன்னமக பசய்யுமறன் ஒரு

வார்த்மதக்கு மமல மெசுறானா ொரு மனதினுள்
திட்டியெடி பவைிமய மலர்ச்சியான முகத்மதக்
காட்டினார். அவள் மகட்கும் மொபதல்லாம் பொன்
முட்மையிடும் வாத்மத ெத்திரமாய் ொதுகாக்க
மவண்ைாமா? ஆதி மவண்ைாம் என்று மறுக்க மறுக்க
கற்கண்டு கலந்த ொமல ெ மாறினாள்.

சி த்து வரும் சிங்கம் உண்டு

புன்னமகக்கும் புலிகள் உண்டு

உமரயாடி உயிர் குடிக்கும் ஓநாய்கள் உண்டு

பொன்னாமை மொர்த்து விட்டு உன்னாமை

அவிழ்ப்ெதுண்டு

பூச்பசண்டில் ஒைிந்து நிற்கும் பூ நாகம் உண்டு

ஆதி, ச தா உன் மமல உயிமரமய வச்சிருக்கா... நீ
கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்ச சந்மதாஷத்தில்
மிதந்துட்டு இருக்கா... ஏதாவது மறுத்து மெசி மெசி
அவ மனமச உமைச்சுைாதப்ொ என்றவமை ஒரு
ொர்மவ ொர்த்துவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

ெத்து வருைங்கைாக இவர்கள் குடும்ெத்துக்கு நாயாய்

உமழக்கிறான். அமதத் தக்க மவத்துக்பகாள்ை
இந்தப் ொசக் கயிமற வச
ீ மவண்டியிருக்கிறது.
ஆதிமயப் ெமகத்துக் பகாள்ை முடியாத எ ச்சமலாடு
சமமயல்காரம்மாவிைம் கத்தினாள்.

இங்பகன்ன வாய் ொர்த்துட்டு நிக்குற. மொயி சூைா

பூ மொட்டு எடுத்துட்டு வா

உணவமரயிலிருந்து கிைம்ெி பவைிமய வந்தவன்

வியக்கும்ெடி அந்த காமல மநரத்தில் முழு
சீருமையுைன் அவர்கைது டிமரவர் முத்து
நின்றிருந்தான்.
"முத்து வண்டி ஓட்ைட்டும். கிமைக்குற மநரத்தில்
இந்த பென்ட்மரவ்ல நான் காப்ெி பசய்திருக்கும்
ைாக்குபமண்ட்ஸ் எல்லாம் ொர்த்திட்டு எனக்கு உன்
கபமண்ட்ஸ் பமயில் ெண்ணிடு. முக்கியமான
பைண்ைர் சம்ெந்தப்ெட்ை விஷயம். நம்ம குடும்ெத்துக்கு
மட்டுமம பத யலாம் எனும்ெடியான சீக்பரட் மகாட்ஸ்.
அதனால் நீமய ொத்து கபரக்ட் ெண்ணு" என்று
ஆமணயிட்ைவமர பவற்றுப் ொர்மவ ொர்த்தெடி
மொக் ட்மரனர்ஸ் ஷூ மலஸில் முடிச்சு மொட்டு
நிமிர்ந்தான்.

ஒவ்பவாரு வார்த்மதயிலும் நீ இந்தக் குடும்ெத்மத

மட்டுமம மசர்ந்தவன் என்று எவ்வைவு அழுத்தமாகச்
பசால்கிறார். இது நமக்மக பு யும்மொது
ஆத்மரயனுக்கா விைங்காது.

"அப்ெறம் மமசூர் ைாக்ைர். வராேமூர்த்திட்ை

பசால்லிருக்மகன். அவமர காமிச்சுட்டு ஆறு
மாசத்துக்கு மவண்டிய மாத்திமர, மைிமக சாமான்
வாங்கி மொட்டுட்டு வா. தினமும் காமலலயும்
மத்யானமும் கால் ெண்ணு. ஆெிஸில் முக்கியமான
முடிபவடுக்க மவண்டியதா இருந்தா உன்மன
கூப்ெிடுமவன். பதாந்தரவா பநனச்சுக்காமத. ஏன்னா
ெிஸிபனஸ்லயும் மெமிலிலயும் நம்ம வட்டில்
ீ நீதாமன
முடிபவடுக்கணும்" என்றார்.

முத்து பெ யய்யாவின் தயாை குணத்மத வியந்தெடி

காருக்கு பசன்றான். அம்ெலம் வியக்க மவண்டும்,
நன்றிமயாடு நிமனக்க மவண்டும் என்று எதிர்ொர்த்த
ஆத்மரயமனா அவமர ஒரு பவற்றுப் ொர்மவ
ொர்த்தான். அவரது குமழவுக்கு அவன்
மயங்குவதில்மல என்றாலும் இவனின்றி
அம்ெலத்தின் குடும்ெமம இல்மல என்ற எண்ணத்மத
ஆத்மரயன் மனதில் ஆழமாய் ெதிந்திருக்கிறார்கமை.

சிவக்பகாழுந்தாய் கண் முன்மன நிற்ெவ ன்

வாழ்வில் எத்தமன மண்மை ஓடுகமைப் ெடியாய்
மிதித்து ஏறியது. குவா ெிஸிபனஸ், மணல்
அள்ளுவது என்று சட்ைத்துக்குப் புறம்ொன
அத்தமனயிலும் அள்ைிய ெணமம அந்த வட்டின்
ீ
ஒவ்பவாரு பசங்கல்லும். ஆத்மரயனுக்கு வட்டில்
ீ
தூங்குவது சில சமயங்கைில் கல்லமறக்கு மத்தியில்
தூங்குவமதப் மொன்மற மதான்றும்.

அத்தரும் ஜவ்வாதும் அள்ைிப் பூசினால் அங்கம்

மணக்கும்தான் ஆனால் குற்றம் பசய்த மனதின் ரத்த
வாமை மமறயுமா?
காற்றின் அணுக்கபைல்லாம் கந்தன்
பெயமரயல்லவா ொடி வருகிறது. திருநீறு பூசி,
திருப்புகழ் ொடி ஊமர ஏமாற்றலாம் கைவுமை
ஏமாற்ற முடியுமா?

"வமரன்" என்று பசால்லியெடி கிைம்ெினான்

ஆத்மரயன்.

கா ல் அமர்ந்ததும் அந்த நாளும் அன்று நைந்த

சம்ெவங்களும் ஏன் ஒவ்பவாரு வினாடியும்
ஏற்கனமவ தன் வாழ்வில் முன்னமர நைந்தது
மொலமவ மதான்றியது. பசால்லப் மொனால் விெத்து
நைந்ததற்கு சில நாட்கள் முன்னர் கூை இமத மொல்
ஒரு விடியற்காமலயில்தான் வட்மை
ீ விட்டுக்
கிைம்ெினான். தனது வாழ்க்மகயில் மமறக்கெட்ைப்
ெகுதிமயக் கண்டு ெிடித்துவிைலாம் என்ற
நம்ெிக்மகமயாடு அவனது ெயணம் ஆரம்ெித்தது.

ஆத்மரயனது மனதில் புதிது புதிதாய் மதான்றிய

மகள்விகமைப் மொலமவ அவன் பசல்லும் ொமதயும்
முடிவில்லாது நீண்டு பகாண்மை இருப்ெமதப்
மொலமவ அவனுக்குத் மதான்றியது, இந்தப் ொமத
எமத மநாக்கி பசல்கிறது? அவன் புதிமர விடுவிக்கும்
எண்ணத்துைன் பதாைங்கிய ெயணம் எங்கு மொய்
முடியும்? இந்தக் மகள்விகளுக்கு விமைமய மவறு
யாரறிவார் காலத்மதத் தவிர.

அத்தியாயம் - 2
என்னமமா ஏமதா எண்ணம் திரளுது கனவில்

வண்ணம் ெிரளுது நிமனவில்

கண்கள் இருளுது நனவில்

அவனது மன நிமலக்குத் தகுந்தாற்மொல் கா ல்

ொட்டும் ஒலிக்க, தமலமயப் ெிடித்துக் பகாண்ைான்
ஆத்மரயன்.

முத்து தமல வலிக்குது ொட்டு சத்தத்மதக் குமற

இருக்மகயில் சாய்ந்து கண்கமை மூடினான்.

நிமனவுகள் மனதில் அங்கும் இங்கும் ஓடின
இருந்தாலும் எல்லாவற்மறயும் ஒன்று குவிப்ெது
கடினமாகமவ இருந்தது.

ஆத்மரயன், ராகமவந்தருக்கும் மஷாெனாவுக்கும்

ெிறந்த அருமம மகன். பசன்மனயில் வியாொரம்
பசய்த அம்ெலம் பெங்களூ ல் யல் எஸ்மைட்
துமறயில் கால்ெதித்து அடுக்குமாடி வடு
ீ கட்ை
காண்ட்ராக்ட் எடுத்திருந்தார். அவரது பெங்களூர்
கிமையில் பொறியாைர் ெணியில் மசர்ந்தவர்தான்
ராகமவந்தர். அவரது மமசூமரப் பூர்வகமாகக்
ீ
பகாண்ை தமிழ் குடும்ெம்.
சில தமலமுமறகளுக்கு முன் மமசூ ல்
குடிமயறினாலும் இன்னும் தமிழ்நாட்டுக்
கலாச்சாரத்மத மறக்காமல் வாழ்ந்து வருெவர்கள்.
ராகமவந்த ன் அப்ொ தத்தாத்மரயன். தாய்
திமலாத்தமா. குடியிருக்க ஓட்டு வடு,
ீ விவசாயம்
பசய்ய சில ஏக்கர் நிலம், மகாவில், பூமஜ, பதய்வ
மகங்கர்யம் என்று அமமதியான நதியாக பசன்ற
வாழ்வுக்கு முடிவு கட்ை ராகமவந்த ன் ெடிப்பும்
மவமலயுமம காரணமாகப் மொனது வருந்தத் தக்கமத.

கட்டுமானப் பொறியாைனாய் தனது மவமலமயத்

பதாைங்கிய ராகமவந்த ன் சுறுசுறுப்பும் அறிவுத்
திறனும் அம்ெலத்மதக் கட்டிப் மொட்ைது. தன்
அலுவலகத்தில் பொறுப்ொன ெதவிமயக் பகாடுத்தார்.
அடிக்கடி அவரால் பெங்களூர் வர முடியாததால் தன்
ெிள்மைகமை பதாழிலில் ெங்கு பெறச் பசய்த்தார்.
அப்ெடி பெங்களூருக்கு வந்து பசல்ல ஆரம்ெித்த
மஷாெனாவுக்கு ராகமவந்த ன் மமல் ஈர்ப்பு
உண்ைானது.

மஷாெனாவின் காதலுக்கு ராகமவந்த ன் மனதும்

சம்மதம் கூறியது. விஷயம் பத ந்து ெலமாக
எதிர்த்தார் அம்ெலம். ஆனால் தன் ெிடிவாதத்துக்கு
ஒரு துைியும் குமறயாத பெண்மண பெற்றவரால்
அவர்கள் காதமல உமைக்க முடியவில்மல. மவறு
வழியின்றி திருமணம் பசய்து மவத்தார்.
மணநாைன்று புல்மலப் மொன்ற பமல்லிய
கழுத்தணிகமையும், காதணிகமையும் அணிந்து வந்த
ராகமவந்த ன் தாய் திமலாத்தமாமவயும்,
திமலாத்தமாவுக்கு சற்றும் சமைக்காமல் பநற்றி
நிமறய குங்குமப் பொட்டும், மவஷ்டி சட்மையுமாய்
நின்ற தத்தாத்மரயமனயும் தனது சம்ெந்தி என்று
பசால்வதற்மக நா கூசிப் மொனார்.

ராகவ். என் ஸ்மைைஸ் உங்களுக்மக பு ஞ்சிருக்கும்.

உங்க வட்டில்
ீ என் மகள் குடும்ெம் நைத்த மாட்ைாள்.
நீங்க என் வட்மைாை
ீ மாப்ெிள்மையா தங்கணும்
என்று உறுதியாய் பசால்லிவிட்ைார்.

ெிடிவாதக்காரத் தந்மதமயயும் மீ ற முடியாமல்,

கணவமனயும் எதிர்த்துப் மெச முடியாமல் நடுவில்
மாட்டிக் பகாண்ைார் மஷாெனா. தத்தாத்மரயன்
நிமலமமமயப் பு ந்து பகாண்ைார். அத்தமன
வசதியாய் வாழ்ந்த பெண்மண தங்கைது வட்டில்
ீ
தங்க மவத்தால் அங்கு அவளுக்கு மநரும்
அபசை யங்கமை மனவருத்தத்துக்கு வழி வகுக்கும்
என்றுணர்ந்தார். பகாஞ்ச நாள் மாமனாருக்கு உதவி
பசய்துவிட்டு அவரது மச்சினன் ரவி பதாழிமல
கவனித்துக் பகாள்ளும் அைவுக்குத் மதர்ச்சி பெற்றதும்
அமனவரும் மசர்ந்து வசிக்கலாம் என்று மதற்றி
ராகமவந்தமர அம்ெலத்தின் வட்டுக்கு
ீ
மாப்ெிள்மையாக அனுப்ெினார்.

அம்ெலமமா அவர்கைின் பெ யமனமதப் பு ந்து

பகாள்ைாமல் கூப்ெிட்ைதும் வட்மைாை
ீ வந்து
உக்காந்துட்ைான். என் பசாத்மதப் அெக க்கத்தாமன
என் பொண்மண மயக்குனான் என்று மனதுள்
பொருமினார்.

ராகமவந்தர் மாமனா ன் நம்ெிக்மகக்குப் ொத்திரமாக

இருந்தமதாடு அவரது பதாழிலுக்கும் மிக்க உதவியாக
இருந்தார். குடும்ெ உறுப்ெினர் ஒருவர் பதாழிலில்
தன்மன மீ றிய அறிவுைன் தன்மனத் தாங்கும்
தூணாக தனக்கு நிழலாக இருந்தால் எத்தமன
நன்மம என்ெமத அனுெவத்தில் கண்ைார் அம்ெலம்.
தன் மகைின் முடிவு நல்லமத என்று ஒருவாறு
ஒத்துக் பகாண்ைார்.

மருமகன் எந்த அைவுக்கு அம்ெலத்துக்குத்

துமணயாக இருந்தாமரா அதற்கு மநர்மாறாக மகன்
ரவி பெருந்துன்ெமாக இருந்தான். வருத்தெைாத
வாலிெனாய் உலகம் சுற்றினான். ரவிக்கு
கலாவதிமயத் திருமணம் பசய்து மவத்தார். அவமைா
ரவியுைன் மொட்டிப் மொட்டுக் பகாண்டு ஆைம்ெரத்தில்
மிதந்தாள். ஒரு புறம் அம்ெலமும், ராகமவந்தரும்,
மஷாெனாவும் ஓடி ஓடி திரவியம் மதை, அவர்கள்
ெணம் சம்ொதித்த மவகத்மத விை அதிக மவகத்தில்
ரவியும் கலாவதியும் ெணத்மத அழித்தார்கள்.

இந்த ெிரச்சமனகளுக்கிமைமய மஷாெனாவுக்கு

ஆத்மரயன் உதித்தான். குழந்மதக்குத் தனது தந்மத
தத்தாத்மரயனின் பெயமர மவக்க மவண்டும் என்று
நிமனத்து ஆத்மரயன் என்று மவத்தார் ராகமவந்தர்.
அதில் அம்ெலத்துக்கு ஒரு துைியும் விருப்ெமில்மல.
ஏம்மா உன் மாமனார் என்ன ஜமிந்தாரா... இல்மல
ைாட்ைா ெிர்லாவா? அந்தாமை ஒரு ெஞ்சப்ெரமதசி.
ொதி நாள் பூமஜ பசய்மறன்... மோமம்
ெண்ணுமறன்னு ஊமர ஏமாத்தி சாப்ெிட்டுட்டு
இருக்கான். அவன் மெமரப் மொய் குழந்மதக்கு
மவக்கிறிங்கமை

என்ற அவரது ஏைனத்மத மஷாெனா

பொருட்ெடுத்தவில்மல. அம்ெலம் தன் மகைிைம் தன்
கருத்மத பசால்வாமர தவிர மருமகமன
பகௌரவமாகமவ நைத்தினார். ராகவின்
ம யாமதக்கும் வசதிக்கும் ஒரு குமறயும்
மவத்ததில்மல.

சில வருைங்கள் கழித்து கலாவதிக்கும் மேமந்த்

ெிறந்தான். ஆத்மரயனுக்குத் தாத்தா பெயமர
சூட்டியமதப் மொல தன் பெயமர மெரனுக்கு
சூட்டுவார்கள் என்று எதிர்ொர்த்தவருக்கு தங்கம்
என்ற பொருள் பகாண்ை மேமந்த் என்ற பெயர்
ஏமாற்றத்மத குமறத்து சந்மதாஷத்மதமய தந்தது.

ரவிக்கு சற்று பொறுப்பு வந்ததும் அம்ெலத்தின்

வட்மை
ீ விட்டுக் கிைம்ெலாம் என்று முடிவு பசய்த
ராகமவந்தர் தம்ெதியினருக்கு அந்த நாள் வரும்
முன்மெ முடிவு வந்து மசர்ந்தது தான் ெ தாெம்.
ஆத்மரயனுக்குத் மதர்வு இருந்ததால் அவமனச்
பசன்மனயில் விட்டுவிட்டு பெங்களூர் வந்தவர்கள்,
மமசூருக்கு பசன்று திரும்பும் வழியில் மமாசமான
விெத்தில் சிக்கி அந்த இைத்திமலமய உயி ழந்தார்கள்.
தத்தாத்மரயன் தம்ெதியினரால் ஆதிமய வைர்க்க
முடியாது என்று காரணம் காட்டி தன்னுைமனமய
மவத்துக் பகாண்ைார் அம்ெலம்.

ஆத்மரயன் மமல் அம்ெலம் அன்ொகமவ இருந்தார்.

தனது மெரன் என்ெமத யா ைமும் பசால்வதற்குத்
தயங்கியமத இல்மல. ஆனால் அவன் தன் நிழலில்
வாழ்ெவன் தனக்கு அைங்கி நைக்க மவண்டியவன்
என்ற எண்ணம் அவர் மனதில் உண்டு.

ஆத்மரயன் சற்று ஒட்ைாமமலமய அந்த சூழ்நிமலயில்

வைர்ந்தான். என்னதான் பசல்வந்தன் வட்டுப்
ீ
ெிள்மையாக வைர்ந்தாலும்... ெணச்பசருக்கு நிமறந்த
தாத்தா, உதாசீனப் ெடுத்தும் தாய் மாமன், ஏைனப்
ொர்மவயுைன் ொர்க்கும் அத்மத, மவமலக்காரனாய்
தன்மன நிமனக்கும் மேமந்த் என்ற சூழலில்
ெல்மலக் கடித்துக் பகாண்டு இருப்ெவன்
விடுமுமறக்கு அைம்ெிடித்து மமசூருக்கு பசன்று
விடுவான். கல்லூ முடித்ததும் மமசூருக்கு
வந்துவிடுமவன் என்று தாத்தாவிைம் ஆமசயுைன்
பசால்லி வந்தவன், ச யாகக் கல்லூ முடிக்கும்
தருணத்தில் ரவி உைல் மநாய்வாய்ப்ெட்டு மமறந்தார்.
மனம் ஒடிந்து மொன அம்ெலம் சாய்ந்து பகாள்ை
மதாள் தந்தது ஆத்மரயமன.

தன்மன வைர்த்தவர் கஷ்ைப்ெடும் மநரத்தில் அவமர

விட்டுப் ெி வது சுயநலமாய் மதான்றமவ
அம்ெலத்துக்குத் துமணயாய் நின்றான். அவனுக்கு
விவரம் பத யும் வயது வமர ொராமுகமாகமவ
இருந்த அத்மத கலாவதி, இவன் பதாழிலில் ஈடுெை
ஆரம்ெித்ததும் ொச மமழ பொழிகிறார். கலாவதி
பசய்யும் ஆைம்ெரச் பசலவுகளுக்கு
அம்ெலத்திைமிருந்து ெல மநரம் கண்ைனம் எழும்.
அப்மொபதல்லாம் மவறு வழியின்றி ஆத்மரயனிைமம
வந்து நிற்ொள்.

அமதத் தவிர ஆக்சிபைன்ட், மோட்ைலில் மெர ைம்

குடிமொமதயில் தகராறு, காமலஜில் ஸ்ட்மரக்
ஆரம்ெித்தான் என்று அவ்வப்மொது ஏதாவது
ெிரச்சமனகளுைன் வந்து நிற்ொன் மேமந்த். அவன்
பசய்யும் தப்புக்கைில் இருந்து விடுவிப்ெதும்
ஆத்மரயமன. அதனால் மேமந்த் இப்மொதுபதல்லாம்
பவைிப்ெமையாக ெமகமம ொராட்டுவத்தில்மல.

உறவுகள் அமனத்தும் சுமூகமான நிமலயில்

இருந்தும் கூை அவன் மனது ஒவ்பவாரு வினாடியும்
சுதந்திரக் காற்மற சுவாசிக்கமவ விரும்ெியது.
மேமந்மதத் பதாழிலில் ஈடுெடுத்தி தான் அம்ெலம்
என்ற ஆலமரத்தின் நிழலிலிருந்து தள்ைி நிற்கமவ
ஆமசப்ெட்ைான். அவரது மெரன் என்ற உ மமமய
எடுத்துக் பகாள்ைாது ஒரு மவமலயாள் மொல
சம்ெைமாகக் குறிப்ெிட்ை பதாமகமய மட்டும்
எடுத்துக் பகாள்வான். எந்த விதத்திலும்
அம்ெலத்துக்குக் கைமம ெட்ைவனில்மல என்ெது
மொலமவ அவன் பசயல் இருந்தது. அது அம்ெலத்தின்
எண்ணப் மொக்குக்கு முற்றிலும் எதிராக இருந்ததால்
அவருக்கு ஆத்மரயன் தன்னிைம் காட்டும் மநர்மமயும்
உண்மமயும் உவப்ொக இல்மல.

அவனது எண்ணப் மொக்கு பு ந்ததாமலா என்னமவா

அவமன மவமல வாங்கிக் பகாள்ளும் அம்ெலம்
அவன் மமல் ஒரு கண் மவத்துக் பகாண்மை
இருந்தார். விரலில் நகம் குறிப்ெிட்ை அைவுக்கு மமல்
வைரவிைாது பவட்டி விடுவமதப் மொல அவனது
வைர்ச்சி ஓரைவுக்கு வந்ததும் எந்த விதத்திலாவது
முட்டுக்கட்மை மொை முயல்வார்.

தான் சம்ெைமாக பெற்றுக் பகாள்ளும் ெணம்

கணிசமான அைவு மசர்ந்ததும் தனியாக ஏதாவது
பதாழிலில் முதலீடு பசய்ய முயல்வான் ஆதி. அமத
ஆரம்ெத்திமலமய ஏமதா ஒரு வமகயில் நசுக்கி
விடுவார் அம்ெலம். சில வருைங்கைில் இமத
உணர்ந்த ஆதியும் இப்பொழுபதல்லாம் பதாழிலில்
முதலீடு பசய்யாமல் சில இைங்கைில் வடுகள்
ீ மட்டும்
வாங்கிப் மொட்டிருக்கிறான். அமதயும் கண்டுெிடித்து,
அவன் வட்டில்
ீ இல்லாதமொது மாமனா ைம்
பசால்லிக் கண்மணக் கசக்கினாள் கலாவதி.

நம்ம வட்டு
ீ பசாத்மதக் பகாள்மையடிச்சு
பெங்களூ ல் பரண்டு ெிைாட் வாங்கிருக்கான் அவன்.
இபதல்லாம் நீங்க மகக்குறதில்மலயா

ஆமாம் தாத்தா அவனுக்கு பராம்ெ இைம்

பகாடுக்குறிங்க. எத்தமன மகாடி கைவு மொச்மசா...
மெசாம மவமலமய மட்டும் அவன் ொக்கட்டும்.
நாமைல இருந்து ெண விவகாரத்மத நான்
ொத்துக்குமறன் மொமதயில் சிவந்த கண்களுைன்
பசான்னான் மேமந்த்.

மருமகமையும் மெரமனயும் முமறத்தார் அம்ெலம்.

ஆதிமயப் ெத்தி நீங்க பசர்டிெிமகட் தர மவண்டிய
அவசியமில்மல. அவன் பதாழிமல கவனிக்கிரதால
என்னால இப்ெ நிம்மதியா மூச்சு விை முடியுது.
உங்கமை ெிசிபனஸ்ல விட்ைா... ஒமர வருஷத்தில்
குடும்ெமம நடுத்பதருவில் தான் நிக்கணும்

அவன் பெங்களூர்ல வடு..

ீ

ஆ... எல்லாம் எனக்கும் பத யும். என்கிட்மை

பசால்லிட்டுத்தான் மலான்ல அந்த ெிைாட்மை
வாங்கினான். நம்ம கம்ெனில மவமல பசய்றவன்
ஒருத்தனுக்குத்தான் அமத வாைமகக்கு
விட்டிருக்கான். அதில் வரும் வாைமகமய
மமசூருக்கு அனுப்ெிட்டு இருக்கான்

இருந்தாலும் ெணம்

அவன் பசய்யுற மவமலக்கு சம்ெைமா அவன்

எடுத்துக்குறது மசாைப்பொறி அைவுதான் வரும்.
அவனும் எனக்கு ஒரு மெரன்தான். ஆனால் அந்த
உ மமமய ஒரு நாளும் எடுத்துகிட்ைமத இல்மல.
மெசா சுத்தமா கணக்கு காமிப்ொன். அதனால ெண
விஷயத்தில் நீங்க புத்தி பசால்லுற அைவுக்கு
மகவலமான நிமலமம இன்னும் எனக்கு வரல.
அதுக்கும் முழு காரணம் ஆதிதான் என்றார்.
மேமந்துக்கு மகாவத்தில் கண்கள் மமலும் சிவந்தது.
அவன் பதாழில் முமறயில் ெழகும்
ெணக்காரர்கைிைம் ஆதிக்கு இருக்கும் வரமவற்பு
இவனுக்கு இல்மல. அவனது பெண் மதாழிகள் கூை
ேூ இஸ் திஸ் ோண்ட்சம் என்று ஆதிமயப் ெற்றி
விசா க்கின்றனர். அவமன அங்கிருந்து கிைப்ெி
விட்ைால் மொதும் என்று இவன் நிமனக்கிறான்
அம்ெலம் என்னைாபவன்றால் அந்த அனாமதப்
ெயலுக்கு வக்காலத்து வாங்குகிறார்.

இவ்வைவு நாள் அவனுக்கு பசலவு பசய்தது மொதும்.

மெசாம ஒரு மவமல வாங்கித் தந்து அனுப்ெி
விட்டுைலாம் கலாவதி மகனின் மனம் மகிழும்
வண்ணம் பசான்னார்.

மவணும்னா ஒரு சின்னதா கமை மாதி வச்சுத்

தந்துைலாம் மேமந்த் அவசரமாய் பசான்னான்.

ஆத்மரயமன அம்ெலத்தால் விை முடியாது. அவன்

இவாறில்லாமல் திறமம குமறந்தவனாக
இருந்தாலும் கூை அவரால் அவமன பவறுக்க
முடியாது. அவரது மகைின் மகன் என்ற ொசம்
எப்மொதும் உண்டு. ஆனால் மேமந்தா இல்மல
ஆதியா என்றால் மேமந்த்மதத் தான்
பத ந்பதடுப்ொர். அவமர பொறுத்தவமர இரண்டு
மெரன்களும் மவண்டும். மேமந்த் ராஜாவாக இவ ன்
வியாொர சாம்ராஜ்ஜியத்மத ஆை மவண்டும்.
அவனுக்குத் துமணயாக, மதியூக மந்தி யாக,
அவமனக் காக்கும் பொறுப்ெில் ஆத்மரயன் இருக்க
மவண்டும்.

இபதல்லாம் நைக்க மவண்டுபமன்றால் ஆத்மரயனிைம்

பொறமம பகாண்டு துள்ளும் மேமந்த்மத இப்மொது
அைக்க மவண்டும். அதற்கு அவன் மனப்
மொக்கிமலமய பசன்றால்தான் முடியும்.

கமைன்னா பெட்டிக் கமை வச்சுத் தரலாமா...

இல்மல ெீ ைா கமை வச்சுத்தரலாமா.... மொைா
முட்ைாள்... மெசுறான் ொரு... நம்ம ெிசிபனஸ் ெத்தி
உனக்கு என்னைா பத யும்? மெனான்ஸ் கம்ெனி
ைர்ன் ஓவர் என்னன்னு பத யுமா? கன்ஸ்ட்ரக்ஷன்ல
மலைஸ்ட்ைா கவர்பமன்ட் பைண்ைர் எங்க வரும்?
அதுக்கு யாமர கவனிக்கணும்? இபதல்லாம் ெத்தி
ஐடியா இருக்கா? நம்ம ெினாமி யாருன்னு பத யுமா?
இபதல்லாம் பத ஞ்சவன் அவன் ஒருத்தன்தான்.
அவன் நம்மமக் காட்டித் தரமாட்ைான். ஆனா என்
காலத்துக்குப் ெிறகு இமத பதாழில் பதாைங்கி
உனக்குப் மொட்டியா வந்தா என்ன பசய்வ?

ஆத்மரயன் தங்கைது சார்ொக கூை இருந்து உதவி

பசய்துமம தன்னால் அவமன மிஞ்ச முடியவில்மல.
அவன் தனக்கு எதிராக பசயல்ெட்ைால்...
சிந்தமனயுைன் ெதில் மெசாமல் நகர்ந்தான் மேமந்த்.

மாமனார் திட்டியமதமய மயாசித்தார் கலாவதி.

அவருக்கும் கணவமனப் மொலமவ மகனும்
பொறுப்ெில்லாத உதவாக்கமர என்று பு ய
ஆரம்ெித்தது. அவன் பசய்த ஒமர உருப்ெடியான
கா யம் கார்பமன்ட் இண்ைஸ்ட் யில் பகாடி கட்டிப்
ெறக்கும் கமணசனின் மகமைக் காதலிப்ெதுதான்.
அவர்கள் காதலுக்கு அமனவ ன் ெ பூரண ஆசிகள்
உண்டு. அந்தப் பெண் அரசி பெங்களூ ல்
கல்லூ யில் ெடிக்கிறாள். அவமைப் ொர்க்க அடிக்கடி
பசன்று வருவான் மேமந்த். அப்மொதுதான் ஆதியின்
அப்ொர்ட்பமன்ட் ெற்றித் பத ய வந்தது.

இப்மொது ஆதிமய வட்மை

ீ விட்டு அனுப்ெினால்
மேமந்த் புயல் மவகத்தில் இருக்கும் பசாத்மத
சூமறயாடிவிடுவான். ஆதியின் மசமவயும் மதமவ
அமத சமயத்தில் தங்கள் வட்டுக்கு
ீ அைங்கி இருக்க
மவண்டும். என்ன பசய்வது என்று மயாசித்தவ ன்
மனதில் உதித்த மயாசமனதான் ச தா.

கலாவதியின் ஒன்று விட்ை தங்மக திலகவதி.

பெங்களூ ல் வசிக்கிறாள். திலகா வடு
ீ அப்ெடி
ஒன்றும் வைமம கிமையாது. அவள் கணவர் ஏமதா
தனியார் நிறுவனத்தில் மவமல பசய்கிறார். ஒமர
பெண் ச தா. அரசியின் கல்லூ யில்தான்
ெடிக்கிறாள். ஒரு நாள் அரசிக்காக கல்லூ வாசலில்
காத்திருந்த மேமந்த்மத அமையாைம் கண்டு மெசி
இருக்கிறாள். உைமன திலகா ெணக்கார அக்கா
கலாவுைன் தனது உறமவப் புதுப்ெித்துக் பகாண்ைாள்.
கலாவின் தயவால் திலகாவின் கணவனுக்கு
அவர்கள் நிறுவனத்தில் நல்ல சம்ெைத்துைன்
மவமலயும், தங்க வடும்
ீ கிமைத்தது. அந்த நன்றி
மறக்காது கலாவின் காலடியில் இருப்ொர்கள்.

திலகா என்ற அடிமமக் குடும்ெத்தின் பெண்

ச தாமவ ஆதிக்குத் திருமணம் பசய்து விட்ைால் தன்
மகக்கு அைக்கமாய் இருப்ொர்கள். இப்ெடிக் கணக்கு
மொட்ைவர் தன் மாமனா ைம் தன் எண்ணத்மத
ொலிஷ்ைாகப் ெகிர்ந்துக் பகாண்ைார்.

ஆதி, அவன் தாத்தா வட்மைாை

ீ மொயிட்ைா.. நம்ம
பதாழிமலப் ொத்துக்க அவமன மாதி உண்மமயான
ஆள் கிமைக்க மாட்ைாங்க மாமா. அந்தப் ெக்கமம
கல்யாணம் பசய்துட்ைா நம்ம ஆதிமயாை உறமவ
இழக்க மவண்டி வரலாம். மெசாம நம்ம ச தாமவக்
கல்யாணம் பசய்து வச்சுட்ைா. உறவும் விட்டுப்
மொகாது. பதாழிலும் பகட்டுப் மொகாது.... என்ற
கலாவின் மயாசமன ச யானதாகமவ ெட்ைது
அம்ெலத்துக்கு. அதன் விமைவாக ஆத்மரயனுக்கும்
ச தாவுக்கும் திருமணம் முடிக்க முழு மூச்சுைன்
ொடுெைலானார்.

அத்தியாயம் - 3

பெங்களூ ல் ெனஷங்க யில் இருக்கும்

அலுவலகத்தில் நுமழந்தது ஆத்மரயனின் கார்.
பவைிமய இருந்த சீமதாஷணமும், குைிர்ந்த காற்றும்
அவன் மனமத அமமதிப்ெடுத்தியது. அதற்குப் ெல
காரணம். ஒன்று ஆதியாய் இல்லாமல் ஆத்மரயனாய்
உணருவது ஒரு காரணம் என்றால் உயிர் நண்ென்
ராம்குமார் மற்பறாரு காரணம்.

ராம்குமாருக்கும் ஆத்மரயனுக்கும் உண்ைான நட்பு

நாைா நட்பு. ஒருவர் மற்றவமர ஆதாயத்துக்காக நாடி
நட்மெ ஏற்ெடுத்திக் பகாள்ைாது தானாய் அமமந்தது.
ஒமர கல்லூ யில் ெடித்தார்கள். ஒவ்பவாரு
வகுப்ெிலும் குறும்ெர்கள் இருப்ொர்கள். அவர்கமை
நிமனக்கும்மொமத நம் முகத்தில் புன்னமக
மதான்றும். அப்ெடி ஒருவன்தான் ராம்குமார்.
கள்ைமில்லாத அவன்மமல் ஆத்மரயனுக்குத் தனி
அன்பு.

கல்லூ ப் ெடிப்பு முடிந்தெின் பதாைர்ெில்மல. சில

வருைங்கள் கழித்து இருவரும் சந்தித்துக்
பகாண்ைார்கள். இமைப்ெட்ை காலத்தில் இருவ ைமும்
ஏகப்ெட்ை மாற்றங்கள். சாப்ட்ைான ஆத்மரயன்
கடினமானவனாய் இறுகியிருக்க, பெண்கைிைம்
கலகலப்ொன ராம்குமார் இப்மொது அவர்கைிைம்
மட்டும் அல்மசஷனாய் உறுமினான். இமவ எதுவும்
நண்ெர்கைிமைமய ெி மவ ஏற்ெடுத்தவில்மல.
உணவகம் ஒன்மற வாங்கி அதில் ெலத்த நஷ்ைத்மத
ஆத்மரயன் சந்தித்திருந்த சமயம் அது.

பதாழில்ல நீ கில்லியாச்மச. அப்ெறம் எப்ெடி இந்த

மாதி தப்பு நைந்துச்சு
தாத்தாமவாை பதாழில் ஒண்பணாண்ணும்
விைக்பகண்மண ஊத்திட்டு கண்காணிக்குற நான்
எப்ெடி என் பதாழிலில் தப்பு பசய்ய முடியும்? நல்லா
கணிச்சுத்தான் வாங்கிமனன். ஆறு மாசம் ஒழுங்கா
ஓடிட்டு இருந்த பரஸ்ைாரன்ட். மவமல ொர்த்த பசப்
நல்ல மவமல கிமைச்சு அவர் டீமம கூட்டிட்டு
மொனார். புது பசப் வந்து டீம் பசட் ெண்ணான்.
அதுவும் ஒமக. அப்ெறம் ொர்த்தா உணவகத்தில் ொல்
பொருட்கள் கலந்த உணமவ ச யா
ொதுகாக்காததால் சாப்ெிட்ைவங்களுக்கு உைலில்
மகாைாறு வந்துடுச்சாம். மொலிஸ் மகசாகி,
எல்லாருக்கும் தண்ைம் அழுது தப்ெிச்மசன். இப்ெ
என்கிட்மைருந்து அமத டீமமாை மவற ஆள் வாங்கி
நல்லா நைத்திட்டு இருக்கார்

இது மஜாடிக்க ெட்ைமாதி பத யுது. ஒவ்பவாரு

தரமும் உனக்கு மட்டும் ஏன் நஷ்ைமாகுது. யாமரா
இதுக்குப் ெின்னணியில் இருக்காங்கன்னு
நிமனக்கிமறன் டீமய ஒரு சிப் ெருகியவாறு
மயாசமனயுைன் பசான்னான் ராம்குமார்.

யூ ஆர் கபரக்ட். நானும் அமத மகாணத்தில்

ெிண்ணணியில் இருக்குறவங்கமை மதடிக்
கண்டுெிடிச்மசன்... என் அத்மதயும் மேமந்தும் தான்
மூலகாரணமாயிருப்ொங்கன்னு நிமனச்சுத் மதடின
எனக்கு அம்ெலம் தாத்தாமவாை ெங்கும் இதில்
இருக்குன்னு பத ஞ்சதும் எப்ெடி இருந்திருக்கும்
மயாசிச்சுப் ொரு.
நிஜம்மாவா... உன் தாத்தாவா... நம்ெமவ
முடியமலமய

தனியா பதாழில் பதாைங்கினா அவங்கமை

விட்டுட்டுப் மொயிடுமவனாம். அதனால் என்மன
மகக்குள்ை மவக்க அவர் கண்டுெிடிச்ச வழி இது.
ெமகமயாை பசஞ்சா எதிர்த்து நிக்கலாம். ஓவர்
பொசஸிவ்பனஸ்ல பசய்யும்மொது தட்டிக் மகட்க
முடியல... என்ன இருந்தாலும் பசஞ்மசாற்றுக் கைன்
இருக்கில்லயா

உன் மமசூர் தாத்தாட்ை ஏன் மொகல

அதுக்கு அவர் ஒரு காரணம் பசால்வார்.

அவரவருக்கு அவரவர் நியாயங்கள் மசாகமாய்ப்
புன்னமகத்தான்.

இதுக்குப் மொயி அலட்டிக்கலாமா மச்சி....

இதுவமரக்கும் என் மசாகத்தில் மூழ்கி இருந்மதன்.
இனிமம உன்மனாை மகமில் நானும் கலந்துக்க
ஆமசப்ெடுமறன். இந்த மொட்டில பதாழிலதிெர்
அம்ெலவாணமன நம்ம முந்துமறாம்.

ஆத்மரயனின் நிமலமய பவகு சீக்கிரம் உணர்ந்து

ெணவிவகாரங்கமை ரகசியமாய் கவனித்துக் பகாள்ை
ஆரம்ெித்தான். ஆத்மரயனின் ஆமலாசமனப்ெடி மஷர்
மார்க்பகட்டில் இருவரும் மசர்ந்து முதலீடு பசய்தனர்.
ராமின் சமகாதரன் பசய்த பதாழிலில் ெங்கு என்று
இருவரும் ெணம் மசர்த்தனர். இமத அம்ெலத்தால்
கண்டுெிடிக்க முடியாதவாறு பசய்ததுதான் அவர்கள்
சாமர்த்தியம்.

இமவ எதிலும் ஆத்மரயன் மநரடியாய் ெங்கு பெற

மாட்ைான். ொமத பசால்வது மட்டுமம அவன். பசய்து
முடிப்ெது ராம்குமார். கணக்குகள் முழுவதும்
தத்தாத்மரயன், திமலாத்தமா இவர்கைின் பெய ல்
இருந்ததால் இன்றைவும் தப்ெித்து வருகிறார்கள்.
ஓரைவு கணிசமான ெணம் மசர்ந்துவிட்ைதால்
கூட்ைாக சற்று பெ ய முயற்சியில் ஈடுெை
உத்மதசித்திருக்கிறார்கள். நடுவில் இந்த விெத்து.

அதற்குப்ெின் இன்றுதான் பெங்களூர் வந்திருக்கிறான்.

அலுவலகத்தில் அமனவரும் பசான்ன
குட்மார்னிங்மக ஏற்றுக் பகாண்ைான். உைல்
நிமலமயப் ெற்றி அக்கமறயுைன்
விசா த்தவர்கைிைம் நலம் என்று ெதில் பசான்னான்.

நண்ெமனத் மதடி ஏமாந்து மொயின அவன் கண்கள்.

ராம்குமா ன் மகப்மெசிக்கு அமழத்து
அமணக்கப்ெட்டிருக்கிறது என்ற ெதிமல வருகிறது.
அவர்கள் நண்ெர்கள் என்றாலும் மவமலப்ெளுவால்
அடிக்கடி பதாைர்பு பகாள்ை முடிவதில்மல.
காட்ைமாக ஒரு பமயில் அனுப்ெினான். அதற்கு என்
அன்பு ஆதி என்னால் உன்மனத் பதாைர்பு பகாள்ை
முடியாத சூழ்நிமல மன்னித்துக் பகாள். விவரம்
உனக்கு விமரவில் பத யவரும் என்று ஒரு ெதில்.
பமாட்மை தாதன் குட்மையில் விழுந்தான்
என்ெதுமொல் எங்கிருக்கிறான். என்ன பசய்கிறான்.
எந்த சூழ்நிமல ஒரு விவரமும் இல்மல.

ராம் குமார் என்று ராம்குமா ன் மகெினின் பவைிமய

நின்று உரக்க அமழத்தவமன சங்கைமாய்
ொர்த்தார்கள்.

ராம்குமார் வரமல சார் பஜகதீஷ் ெதில் பசான்னார்.

நான் வமரன்னு அவனுக்கு இன்ொர்ம் ெண்ணமலயா.

ஏன் வரல. உைம்பு ச யில்மலயா

அப்ெடித்தான் நிமனக்கிமறன்

ஓ.. இல்மலன்னா நான் வந்திருக்கப்ெ இப்ெடி

ஆெிஸ்க்கு மட்ைம் மொை மாட்ைான். முக்கியமா மசன்
ெண்ண மவண்டிய மெப்ெர்ஸ் இருந்தா எடுத்துட்டு
வாங்க. முடிச்சுட்டு ராம்குமாமரப் ொர்த்துட்டு மமசூர்
கிைம்ெணும்

ராம்குமார் ஊருக்குப் மொயிருக்கார். அவர் வந்ததும்

மமசூருக்கு வர பசால்லுமறன். இன்மனக்கு
என்மனாை மைம் ஸ்பென்ட் ெண்ணுங்க ஆதி என்ற
குரல் மகட்ைதுமம அது ச தா என்று பு ந்தது.

அவைது தூக்கலான அலங்காரம் அவனுக்காகமவ

பசய்திருக்க மவண்டும். ஏற்கனமவ சில முமற
ச தாமவ ொர்த்திருக்கிறான். ஒருநாள் மணி
என்ெவர் கலாவதியின் சிொ மசாடு மவமல மகட்டு
வந்தார். அதன் ெின்னர் அவர் கலாவதியின் தங்மக
கணவர் என்ற தகுதிக்காக மட்டுமம மவமல
மொட்டுத் தரப்ெட்ைது. வடு
ீ ஒன்மறயும் அவர்கள்
தங்க ஏற்ொடு பசய்தார்கள். ஏன் இவ்வைவு கவனிப்பு
என்று மயாசித்தவனுக்கு தன்மன அவளுைன் முடிச்சு
மொைத்தான் என்று அறிந்ததும் மிக்க அதிர்ச்சி.

ச தா ஐந்தமர அடி உயரம், ஓரைவு நிறம். புருவம்,

இதழ்கள் கண்கள் என்று முகத்தின் ஒவ்பவாரு
ெகுதியிலும் டிங்க ங் பசய்திருந்தாள்.

ொத்திங்கைா ஆதி, உங்கமைப் ொக்க ச யான

மநரத்துக்கு வந்துட்மைன். நம்ம கல்யாண
அமழப்ெிதமழ டிமஸன் பசய்துைலாம். அப்ெறம்
ஷாப்ெிங், பசப்ஷன் எவ்வைவு மவமல இருக்கு

ராம்குமா ன் புன்னமக காதுக்குள் ஒலிப்ெது மொல்

மதான்றியது ஏண்ைா அந்த காலத்தில் ஜமிந்தார்கமை
முன்னாடி நின்னு அடிமம குடும்ெத்துக்குள்ை
கல்யாணம் பசய்து மவப்ொங்கைாம். அது மாதி
உங்க தாத்தாவும் ஏற்ொடு ெண்றாரா

அவன் இந்மநரம் இங்கிருந்திருந்தால் ச தாமவ

மவறு விதமாய் டீல் ெண்ணியிருப்ொன் என்ன ச தா,
இவ்வைவு மவமலமயயும் வச்சுட்டு இங்க ஏன்
நிக்கிற. கிைம்பு, கிைம்பு காத்து வரட்டும்..

நீ யாரு மமன் என்மனக் கிைம்ெ பசால்றதுக்கு. நீமய

ஒரு சாதாரண மமமனஜர்

அதுதான் பசால்லிட்டிமய.. நான் இங்க மமமனஜர்.... நீ

யாரு?
ோங்... நான்.. வந்து... ஆதிமயக் கல்யாணம்
பசய்துக்கப் மொறவ

கல்யாணம் இன்னும் நைக்கல... நைந்தா ொக்கலாம்.

ஆதிக்கு ஒரு மவமை கல்யாணம் நைந்தாலும் அவன்
ஃமவப் இங்க ஜஸ்ட் ஒரு விசிட்ைர் அவ்வைவுதான்.
அவ விசிட்ைர் ரூமமத் தாண்டி உள்ை வரக் கூைாது

ஓமக... நான் மீ ட்டிங்குக்கு தயாராகணும் நீங்க

பரண்டு மெரும் காஃெிமை யாவில் சண்மைமய
முடிச்சுட்டு வாங்க இருவமரயும் கழுத்மதப் ெிடித்துத்
தள்ைாத குமறயாக பசால்வான் ஆத்மரயன்.

ச தாவும் அவளும் விைமாட்ைாள். ஆதி ொட்டி ஏன்

எனக்குத் தராம ராம்குமாருக்கு மட்டும் ெலகாரம்
பசஞ்சுத் தந்திருக்காங்க. இந்த சிடுமூஞ்சிக்குப்
ெலகாரம் ஒண்ணுதான் குமறச்சல் ெழிப்புக்
காட்டிவிட்டு ஆத்மரயன் ராம்குமாருக்குக் பகாணர்ந்த
ெலகார ைப்ொமவப் ெறித்துச் பசல்வாள்.

ராம்குமா ல்லாததால் தான்தான் ச தாமவ

சமாைிக்கமவண்டும் நிமனவுக்கு வந்தான் ஆத்மரயன்
முதலில் தாத்தா ொட்டிமய ொர்க்கணும் எங்க
குலபதய்வம் மகாவிலுக்கு மொகணும். அதுக்கு
அப்ெறம்தான் மத்தது என்று அவைது மகள்விகளுக்கு
முற்றுப்புள்ைி மவத்தான்.

ச தா இருப்ெமதப் பொருட்ெடுத்தாமல் தனது

மவமலயில் ஆழ்ந்தான். பொறுமம இழந்து
தவித்தாள் ச தா. ஆத்மரயனிைமிருந்த மயக்கம்
என்மறா அவள் மனமத விட்டு ஓடி இருந்தது.
அவனது உதாசீனம் எ ச்சல் மூட்டியது. இவனும்
எங்கமை மாதி மவமல தாமன பசய்றான். இதில்
இவனுக்பகன்ன இவ்வைவு திமிரு என்று மனதில்
திட்டியவண்ணம் அமர்ந்திருந்தாள். சிறிது மநரத்தில்
அவளுக்கு கலாவதியிைமிருந்து மொன் வந்தது.

என்ன பெ யம்மா. நானும் மமக்அப் பசய்துட்டு

மணிக்கணக்கா உக்காந்திருக்மகன். ஆதி திரும்ெிக்
கூைப் ொக்க மாட்டிங்கிறார்

எதிர் ொர்த்தது தாமனடி... இபதன்ன உனக்குப் புதுசா.

ஆதிதான் திமிர் ெிடிச்சவன்னு பத யுமம. இப்ெ அவன்
முமறக்கிறதுக்கும் மசர்த்து கல்யாணத்துக்கு அப்ெறம்
கவனிச்சுக்மகா பெண்ணிற்கு புத்தி பசான்னார்,

ச ... அமர மனமதாடு பசான்னாள் ச தா.

அரசி டிரஸ்ல என்னமமா சாக்மலட் கமற

ெட்டிருச்சாம். நீ அவமைாை துணிமய வட்டுக்கு
ீ
எடுத்துட்டு மொய் துமவச்சு இஸ்தி ெண்ணி
நாமைக்கு மந ல் சந்திச்சு பகாடுத்துடு... இப்ெமய
கிைம்பு என்று ஆமணயிட்ைார்.

மாமலயில் ஆதி சற்று ஓய்வாக இருப்ொன். மமசூர்

பசல்லும் முன் சிறிது மநரமாவது அவனுைன்
கழிக்கலாம் என்பறண்ணியிருந்த ச தா அந்த
நிமனப்பு கானலாய்ப் மொனமதக் கண்டு
வருத்தத்துைன் ஆதியிைம் விமை பெற்றாள்.
கிைம்புவதற்கு அவள் கூறிய காரணத்மதக் மகட்டுத்
திமகத்தான். அந்த அரசியால் ெக்கத்திலிருக்கும் ட்மர
கிைினிங் எங்காவது உமைமய சலமவக்குத் தர
முடியாதா? ச தா பசன்று துமவத்து இஸ்தி
மொட்டுத் தரமவண்டுமா... இவமைப்
ெணிப்பெண்மணப் மொல் இங்கும் அங்கும்
விரட்டுகின்றனர். அதற்காகமவ தன்னுைன் கல்யாணம்
பசய்து மவக்க முயல்கின்றனர். இந்தப் பெண் இது
பத யாமல் அவர்கமை நம்புகிறாமை என்ற ெ தாெம்
ஏற்ெட்ைது ஆத்மரயனுக்கு.

நீ இங்மகருந்து ஒரு ப்மராஜனமும் இல்மல. மொய்

உங்க அண்ணிக்குத் துணியாவது துமவச்சுப் மொடு
என்ற ஆதியின் குரலில் பதானித்தது கிண்ைலா
எ ச்சலா எனத் பத யாமல் குழம்ெினாள்.

ஏன் இவ்வைவு மகவலமா மெசுறிங்க. என்மனக்

பகாஞ்சம் கூைப் ெிடிக்கமலயா ஆதி.. கண்கைில்
முணுக்பகனக் கண்ண ீர் வந்துவிட்ைது.

மே ச தா... எதுக்காக இப்ெக் கண்ண ீர்? உன்மனப்

ெிடிக்கமலன்னு யார் பசான்னா. உன்மன எனக்குப்
ெிடிக்கும். ஆனால் அதுக்காகக் கல்யாணம்
ெண்ணிக்க முடியாதில்மல. அதுவும் இப்ெ என்மனக்
கவரணும்னு நிமனச்சுட்டு இந்த மாதி தமல
முடிமய பவட்டிட்டு, மூஞ்சில சிபமண்ட்ல கலமவ
பூசினா மாதி பெௌண்மைஷமன அப்ெிட்டு
நிக்கறமதப் ொத்தாமல மெய் மாதி இருக்கு
அப்ெ நான் அசிங்கமா இருக்மகனா ஆதி. இது
மொட்ைதும் பராம்ெ அழகாருக்மகன்னு அரசி அண்ணி
பசான்னாங்கமை

அவ பசான்னமத நம்புறியா... இங்க ொரு ஒரு

ஆம்ெமை நான் பசால்மறன். இந்த மாதி முகத்தில்
அப்ெிட்டு நின்னா சாதாரணமா உன்மன மசட்
அடிக்கிறவன் கூை ெயந்து ஓடிப் மொய்டுவான். முன்ன
சிம்ெிைா இருப்ெிமய அது மாதி மய இரு அவனது
மனதில் ஒரு உருவம் மங்கலாய் மதான்றியது

அழகான ொந்தினி பவார்க்மகாை பமரூன் கலர் சுடி

மொட்டுட்டு, மகல சில்வர் ப்மரஸ்பலட், இன்பனாரு
மகல வாட்ச், அதுக்கு மமட்ச்சா காதுல மதாடு,
பநத்தில காத்துல ஆடுற குழமல அப்ெடிமய
மகாதிவிடும் விரலில் அழகான பமேந்தி டிமசன்.
நீை நீைமான பவண்மைப்ெிஞ்சு விரல். அதில்
ெவைத்மத ஒட்டி மவச்சாப்ெில நகம் ரசமனயுைன்
பசால்லிக் பகாண்மை மொனான்.

நீங்க பசான்னபதல்லாம் ொர்த்தா... ச நானும் அந்த

நிலாக்கா மாதி இருக்மகன் பசால்லும்மொமத
மறுெடியும் கால்

எந்த நிலாக்கா? மகட்ைான் ஆத்மரயன். அவனுக்கு

அவள் யாபரன்மற நிமனவுக்கு வரவில்மல.

மொன் மெசி முடித்த ச தா

ஆதி, அரசி அண்ணி எனக்காக அஞ்சு நிமிஷமா

காத்திருக்காங்கைாம். கிைம்ெமலயான்னு
திட்டுறாங்க. நான் அப்ெறமா வமரன். மமசூர் மொனா
தாத்தா ொட்டிமயக் விசா ச்மசன்னு பசால்லுங்க.
மொனதைமவ ராம்குமார்க்கு ஸ்வட்
ீ மொைி பசஞ்சுத்
தந்தாங்கள்ை, எனக்கு பராம்ெ ெிடிச்சது.
இந்தத்தைமவயும் நான் மகட்மைன்னு பசஞ்சு
வாங்கிட்டு வ ங்கைா ஆவமலாடு மகட்ைாள்.

இவளுக்கு என் மமல் இருப்ெது காதமல இல்மல.

இந்த திருமண ஏற்ொடு நின்றால் விமையும் இவைது
மனவருத்தம் நான் வாங்கித் தரும் இரண்டு
சுடிதா லும், ஒரு ஐஸ்க் மிலும் மமறந்துவிடும்.

ச பசஞ்சு வாங்கிட்டு வமரன்.... நீ கிைம்பு

புன்னமகத்தான்

சி ச்சா அழகா இருக்கிங்க ஆதி. என்மனப் ொத்து

பகாஞ்சமாவது சி க்கலாமம

கண்டிப்ொ.. புன்னமகயுைன் வழியனுப்ெினான்.

சிறுபெண்... உலக விவரம் பத யாதவள். இவமை
மவமலக்கா யாக்க சுயநலமாய் திட்ைம்
மொடுகிறார்கள். பெருமூச்சு விட்ைான்.

மறுெடியும் யாரது நிலாப்பெண்? என்று

நிமனத்தவனின் மனதில் முன்பு பசான்ன
வருணமனகளுைன் மசமசப்ொய் ஒரு பெண் உருவம்
மதான்றியது. அவள் முகம் சுத்தமாய் நிமனவில்
இல்மல அதற்குெதில் அவ்விைத்தில் பவண்ணிலா
சி த்தது. அவன் மனம் பமது பமதுமவ அந்த நிலவுப்
பெண்மணப் ெற்றிய கனவில் கமரந்தது.
இதயத்மத ஏமதா ஒன்று, இழுக்குது பகாஞ்சம் நின்று

இதுவமர இதுமொமல நானும் இல்மலமய

கைலமல மொமல வந்து கமரகமை அள்ளும் ஒன்று

முழுகிை மனதும் ெின் வாங்கவில்மலமய

இருப்ெது ஒரு மனது இதுவமர அது எனது

என்மனவிட்டு பமதுவாய் அது மொகக் கண்மைமன

இது ஒரு கனவுநிமல, கமலத்திை விரும்ெவில்மல

கனவுக்குள் கனவாய் எமன நானும் கண்மைமன

அத்தியாயம் - 4

மதியம் இரண்டு சப்ொத்தி குருமா, ஒரு சிறிய

கிண்ணத்தில் தயிர்சாதம் என்று இலகுவில்
ஜீரணிக்கும் ெதார்த்தங்கள். அதன் ெின் ஏன் எதற்கு
என்று பத யாமமலமய மாத்திமரகள்.

இது சாதாரண விட்ைமின் மாத்திமரகள் தான்

ஆத்மரயன். உங்களுக்கு அடின்னு பெருசா எதுவும்
ெைல. இருந்தும் எப்ெடி மகாமாவுக்குப் மொனிங்க
என்ெது இன்மனக்கு வமரக்கும் எங்க எல்லாருக்கும்
பு யாத புதிர். அமத நிமனச்சு நாங்க மண்மைமய
உமைச்சுட்டு இருந்தப்ெ திடீருன்னு ஒரு நாள் தாமன
கண்விழிச்சிங்க. நாங்க எதிர்ொர்த்தமதவிை
மவகமாய்த் மதறி, வழக்கம் மொல உங்க
மவமலகமையும் ொர்க்க ஆரம்ெிச்சுட்டிங்க..

உைலைவில் சீக்கிரமம மதறிட்டிங்க. ஆனால் உங்க

மனசில் இருக்கும் குழப்ெத்தில் இருந்து பவைிய
வந்தால்தான் ெ பூரணமாய் குணமானதா அர்த்தம்.
இந்த நிமலயில் உங்களுக்கு ஓய்வு அவசியம்.
அதனால் ெணிகளுக்கு இமையில் அப்ெப்ெ ஓய்வு
எடுத்துக்கங்க. மணிக்கணக்கில் மவண்ைாம். சில
நிமிைங்கள் கண்கமை மூடி இமைப்ொறுங்க. மதியம்
ஒரு அமரமணி மநரம் சின்ன தூக்கம் மொைலாம்.
அது கமைந்திருக்கும் மூமை புத்துணர்மவாை
பசயல்ெை மவக்கும்

என்ற மருத்துவ ன் அறிவுறுத்தல் காரணமாக உணவு

முடிந்ததும் ெதிமனந்து நிமிைமாவது ஒரு ெவர் நாப்
எடுத்துக் பகாள்வான். தனது இருக்மகயிமலமய கண்
அயர்ந்திருந்த ஆத்மரயன் முதுகில் ஒரு அடி
விழுந்தார்மொல் இருக்கவும் திடுக்கிட்டு எழுந்தான்.
சி த்தவாமற தன் முன்மன நின்ற நண்ெமனக் கண்டு
திமகப்மெக் காட்டினான்.
ராம்குமார்.... நீ எப்ெைா வந்த?

நான் எப்ெமவா வந்துட்மைன். நீதான் என்மன எப்ெ

ொர்ப்ென்னு காத்திட்டு இருந்மதன்

கண்கைால் நண்ெமன ஆராய்ந்தான். உனக்கு உைம்பு

ச யில்மலன்னு பசான்னாங்க. ஆர் யூ ஓமக பநாவ்?

முன்பனப்மொதும் இருந்தமத விை பராம்ெ

சந்மதாஷமா இருக்மகன்

பத யுமத... உன் முகத்தில் ஒரு சந்மதாஷம், மதஜஸ்...

என்ன மமஜிக் நைந்தது? கல்யாணம்
நிச்சயமாயிருக்கா

சி த்தான் ராம்குமார் மச்சி வாழமவ

ஆரம்ெிச்சுட்மைன்ைா....

யாரு... அந்த... அவங்கைா

என்ற ஆத்மரயனின் மகள்விக்கு ராம்குமா ன்

குறும்புப் புன்னமக அமததான் என்று பசான்னது.

மைய் கல்யாணமம ஆயிருச்சாைா.... என்மன

கூப்ெிைமவ இல்மல ொர்த்தியா.... ஒருமவமை நான்
வந்திருந்மதனா... ெச்... பகாஞ்சம்கூை நிமனவில்மல.
எனக்கு ஆக்சிபைன்ட் ஆனதுக்கு அப்ெறம் நிமறய
விஷயங்கள் மறந்துடுச்சு

எனக்குத் பத யாதா... அதனால்தான் நாமன

பசான்மனன். எங்களுது காந்தர்வ விவாகம். நாங்க
பரண்டு மெர் மட்டும்தான். இந்த இயற்மகமய
சாட்சியா வச்சு இமணஞ்மசாம்

பு யாமல் உதடுகமைப் ெிதுக்கினான் ஆத்மரயன்.

நண்ெனிைம் மகயில் தான் அணிந்திருந்த
மமாதிரத்மதக் காட்டினான் ராம்குமார். எத்தமனமயா
வருஷத்துக்கு முன்ன வாங்கின மமாதிரம்.
இப்ெத்தான் இமத மொட்டுக்குறதுக்கு மநரம்
வந்திருக்கு பவட்கமாய் புன்னமகத்தான்.

ராம்.. எவ்வைவு கஷ்ைெட்ை... ச சிஸ்ைர்

வந்திருக்காங்கைா... நீயும் சிஸ்ைரும் மஜாடியா
சந்மதாஷமா இருக்குறமதப் ொக்கணும்

ொக்கலாம். உன் மஜாடிமயாை என் வட்டுக்கு

ீ வா.
நாங்க வரமவற்குமறாம்

என் மஜாடியா.. ச தாமவயா பசால்லுற... சலித்துக்

பகாண்ைான்

ராம் பகாஞ்ச மநரத்துக்கு முன்ன ஒரு அழகான

பொண்ணு என் கனவில் வந்தா. அவ கூை பஜன்ம
பஜன்மமா ெழகின மாதி இருக்கு. ஒரு ஆச்சி யம்
ொமரன். காற்றில் ஆடுற அவமைாை முடி கூை
நிமனவு இருக்கு. ஆனால் அவ முகம் மட்டும்
நிமனவில் இல்மல வருத்தமாய் பசான்னான்.

மறந்துடுச்சுன்னு பசால்லக் கூைாது. அது ச யும்

கிமையாது. நான் உன்மனப் ொக்க வந்ததுக்கு
முக்கியமான காரணமம அவள் ஒரு பெ ய ஆெத்தில்
இருக்கிறான்னு பசால்லத்தான். அவமைக்
காப்ொத்துறது உன் கைமம. முதல் கா யமா நீ
அவமைத் மதடிப் மொகணும்.... கண்டுெிடிக்கணும்....
காப்ொத்தணும். இது எல்லாம் இன்மனக்கு
ராத்தி க்குள்ை நைக்கணும்

லூசாைா நீ... யாருன்மன பத யாத பொண்மண

எப்ெடிைா கண்டுெிடிப்மென்

ஆத்மரயமனக் கூர்மமயாகப் ொர்த்தான் ராம்குமார்.

அவமை உனக்கு நல்லாமவ பத யும். ஆனா அமத

நீமயதான் உணரனும். இப்ெ மெச மநரமில்மல. உைமன
மமசூருக்குக் கிைம்ெிப் மொ. உங்க தாத்தாமவக்
மகளு. அவர் தர்றமத வாங்கிட்டு அவர் பசால்லுற
இைத்துக்குப் மொ.

மமசூ ல் தாத்தா வட்டில்தான்

ீ என் காமர நிறுத்தி
இருக்மகன். அமதயும் அவமர பசால்லுவார். அமத
யூஸ் ெண்ணிக்மகா. இந்த மநரத்தில் உன் மூமைமய
நம்புறமத விை உன் உள்ளுணர்மவ நம்பு. உன்
அம்மா அப்ொமவ நம்பு, உங்க குடும்ெம் வணங்குற
பதய்வத்மத நம்பு. அதுதான் உன்மனக் காப்ொத்தும்

ராம்குமா ன் தீவிரம் ஆத்மரயமனக் பகாஞ்சமும்

ொதிக்கவில்மல.

ச அமத விடு... நீ ஏன் அப்ெடி ஒரு ப்மை பசய்த.

உன் உைம்புக்கு என்ன ஆச்சு. ஏன் அவ்வைவு தள்ைி
நிக்கிற... இங்க ெக்கத்தில் வா. ஏண்ைா
சம்ெந்தமில்லாம என்பனன்னமவா மெசுற
கவமலயாய் மகட்ை நண்ெனுக்கு நிமலமமயின்
தீவிரத்மத உணர்த்த எண்ணினான் ராம்குமார்.

ஷ்... கவனி ஆதி. என்மனப் ெத்திக் கவமலப்ெைாமத

நீ பதாமலச்ச உன் பொக்கிஷத்மதக் கண்டுெிடிக்கும்
வழிமயப் ொர். அவமை எங்க கண்பைடுத்திமயா
அங்மகமய அவமைப் மொய் மதடு. நீ மறந்த
விஷயங்கள் தன்னால நிமனவு வரும்

என்னைா என்னமமா உைறுற... ஆர் யூ ஆல்மரட்

என்றவண்ணம் இருக்மகயிலிருந்து எழுந்து
நண்ெனின் மதாமைப் ெிடிக்க முயன்றவன், அங்கு
ெிடிமானமில்லாமல் தவறிக் கீ மழ விழுந்தான்.

சத்தம் மகட்டு பவைியிலிருந்து வந்த அட்பைண்ைர்

தமரயில் விழுந்து கிைந்த ஆத்மரயமனத் தூக்கி
விட்ைான் சார் அடி எதுவும் ெட்டுருச்சா.. ைாக்ைர்ட்ை
மொகலாமா?

நைந்தது பு யாமல் விழித்தவன் ராம்குமார்

இப்ெதாமன இங்க இருந்தான்.... எங்க மொனான்

அவமன விை அதிகமாய் விழித்த அந்த ெணியாள்

ரா... ராம்குமார் சார் வரமலமய

அவமன நிமனச்சுட்மை தூங்கிட்மைன் மொலிருக்கு.

கனவு எதுவும் வந்திருக்கும் தனக்குள் மெசிக்
பகாண்ை ஆத்மரயன்

ஏசி ஏன் இவ்வைவு அதிகமா வச்சிருக்கிங்க. பராம்ெ

குளுருது. நிறுத்துங்க. நான் பரப்பரஷ் பசய்துட்டு
மமசூர் கிைம்புமறன் என்றவாறு அமறமய விட்டு
பசன்றான்.

ஏசிமய ஓைமல. பவைிய இருக்குற அமறல பவக்மக

தாங்க முடியல ஆனால் இவர் ரூமில் மட்டும் ஏன்
ெி ட்ஜ்ல நிக்கிற மாதி குளுருது என்று வியந்தெடி
அமறமய விட்டு பசன்றான் அட்பைண்ைர்.

பவைிமய வந்து கா ல் அமர்ந்து தன்னிைமிருந்த

மெமல கார் சீட்டில் மொட்ைவனது ொர்மவ அவன்
மக விரலிலிருந்த மமாதிரத்தின் மமல் ெடிந்தது.

இது ராம்குமார் என் கனவில் காமிச்ச திருமண

மமாதிரமாச்மச. அவமனாைது என் விரலில் எப்ெடி
மகள்விகள் முடிச்சிை அமர்ந்தவன்

முத்து எவ்வைவு மவகமா மமசூர் மொக முடியுமமா

அவ்வைவு மவகமா மொ என்றான்.

அந்த மூங்கில் குடிமசயின் ஜன்னலுக்கு அருமக

முழங்காமலக் கட்டியவாறு அமர்ந்திருந்தாள் அந்த
அழகிய யுவதி. ஆள் அரவமில்லாத காட்டுப் ெகுதி.
சுற்றிலும் மவலி மொட்ைது மொல மரங்கள். இரவு
மநரத்தில் யாமனகள் ெிைிறலும், ந கைின்
ஊமையும் ஒலித்துக் கலங்க மவக்கும்.
அதற்பகல்லாம் அவள் ெயந்த காலம்
மமலமயறிவிட்ைது.

எழுந்து நின்றால் தமலயில் கூமர இடிக்கும் உயரமம

உள்ை அந்த சிறிய குடிலில் அவள் அமர்ந்தாமல
ஜன்னல் வழிமய எட்டிப் ொர்க்கலாம். அந்த சிறிய
ஜன்னலின் வழிமய யாமரமயா எதிர்ொர்ப்ெமதப்
மொலக் கண் இமமக்காமல் பவைிமய ொர்த்துக்
பகாண்டிருப்ெவமைக் கண்டு தங்களுக்குள் மெசி
சி த்தவண்ணம் அவ்வூர் மக்கள் பசல்வார்கள்.
அவளுக்கு அமதப் ெற்றிக் கவமலயில்மல.
இவ்விைத்தில் அவளுக்குப் பெ தாகக் காவலில்மல.
நிமனத்தால் அங்கிருந்து அகன்று தன்னவமனத்
மதடிப் மொகலாம். ஆனால் கண்ணுக்குத் பத யாத
பெ ய மந்திரக்கயிற்றால் சத்தியம் எனும்
வார்த்மதகைால் கட்ைப் ெட்ைவளுக்கு அமத மீ றும்
மத யம் வரவில்மல.

மதிய பவயில் ெட்டு பசந்தாமமரயாய் சிவந்திருந்தது

அந்த அழகு முகம். மதன் இதழ்கள் அழுத்தமாய்
மூடியிருந்தன. அரக்கு நிறத்தில் மசமலமய
வித்யாசமாய் சுற்றி இருந்தாள். அமத நிறத்தில் ொசி
மவமலப்ொடு பசய்யப்ெட்ை துணியில்
முக்காடிட்டிருந்தாள். கண்கள் தூக்கமின்மமயால்
மருதாணிச் சிவப்மெக் காட்டின. பநற்றியில்
புருவத்துக்கு மமமல நாமக்கட்டியும் பசந்தூரமும்
குமழத்து சிவப்பு, பவள்மை நிறங்கைில் சிறிய நீர்
பசாட்டுக்கைாய் பொட்டு மவத்திருந்தனர். பநற்றியின்
மமயத்தில் சூ யனாய் ஒைிர்ந்தது குங்குமம்.
கழுத்தில் ொசிமணிகள், மககைில் முட்டி வமர
கண்ணாடி வமையல்கள். கால்கைில் பரண்டு மூன்று
தண்மைகள்.
இயல்ெிமலமய கலகலப்ொன சுொவமுள்ைவள்
என்ெதால் எப்மொதும் ஆட்கள் புமை சூழ இருப்ொள்.
அவைிைம் மெச, அவள் மெசுவமதக் மகட்க ஒரு
கூட்ைமம சுற்றும். இப்மொது...ஹ்ம்.... அந்தக்
குடிமசமயச் சுற்றிலும் மகாலமாவால் வமரந்திருந்த
மகாட்மை பவறித்துப் ொர்த்தாள். அமத சுற்றிலும்
மகாழி ரத்தத்தால் இன்பனாரு மகாடு மொட்டிருந்தனர்.
அதுதான் அவமைப் பொறுத்தவமர லக்ஷ்மணன்
மகாடு. அமதத் தாண்டி அவைால் பவைிமய பசல்ல
முடியாது. அவள் மதாழர்களும் உள்மை வர முடியாது.
என்ன சீமத மகாட்மைத் தாண்டியதால் ராவணன்
தூக்கிச் பசன்றான். இவள் உள்மை இருந்து
ராவணனுக்குப் ெலியாகப் மொகிறாள்.

அவள் மனதில் அழுத்தமான ஒரு ஆண்மகன் முகம்

மதான்றியது. என் நிலாப் பெண்மண என்று
காதலாய்க் கசிந்துருகியது.

அவன் இந்மநரம் என்ன பசஞ்சுட்டு இருப்ொன்? நான்

பகாஞ்சம் கூை அவமன ொதிக்கமலயா? அவன் மமல்
நான் மவச்ச அன்பு சத்தியமானது... ஆனால் காதல்
பதய்வகமானதுன்னு
ீ பசால்றபதல்லாம் பொய்.
காதலும் அன்பும் பதய்வகமானதுன்னா
ீ என்
வாழ்க்மகல மட்டும் ஏன் இவ்வைவு கஷ்ைம்

இபதல்லாம் எதுக்காக. நீ நல்லா இருக்கணும்னு

தான். நீ என்மன மறந்தது நல்லதுதான். என்
நிமனவுகைின் சுவடு கூை உன்மன நிம்மதியா வாழ
விைாது. நான் அந்த அைவுக்கு அதிர்ஷ்ைக் கட்மை.
அவைது சிந்தமனமயத் தமை பசய்வது மொல்
யாமரா கதமவத் திறந்து குடிமசயின் உள்மை
வந்தார்கள். வழக்கமாய் உணவு பகாண்டு வரும்
கிழவியாக இருக்கும் என்பறண்ணியவாறு
அமர்ந்திருந்தாள். அவள் பகாண்டுவரும் சுட்ைக்
கிழங்கும், உப்புக் கண்ைமும் ெல மவமைகைில்
தீண்ைப்ெைாமல் திரும்ெச் பசல்லும். மனதாலும்
உைலாலும் தைர்ந்திருந்தாள். இன்று விை
மாட்ைார்கள். மணமகள் ெட்டினி கிைக்கக் கூைாது
என்று ஐதீகமாம். அதற்காகமவ உணமவ
வலுகட்ைாயமாய் திணிப்ொர்கள்.

மகா... ராணிக்கு கிழங்கு தின்ன வலிக்குமதா என்ற

ஆங்காரக் குரமலக் மகட்டு நிமிர்ந்தாள். கருப்பு
உமையுைன், கருத்த மம பூசிய பொட்டு மவத்துக்
பகாண்டு ஐம்ெது வயது மதிக்கத்தக்கப் பெண் ஒருத்தி
நின்றிருந்தாள்.

சாப்ெிைாம உயிமர விட்டுைலாம்னு ொக்குறியா. அது

இப்மொமதக்கு நைக்காது. என் மவனுக்கு கிழங்கும்
மதனும்தான் ெிடிக்கும். நீயும் அமதத்தான் தின்னனும்
என்று பகாடூரமாய் ஒலித்தது.

அவள் முன் இமலயில் ஒரு சுட்ை கிழங்கும்,

பதான்மனயில் மதனும் மவக்கப் ெட்ைது. தான்
சாப்ெிைாமல் அவள் நகர மாட்ைாள் என்று
மதான்றியதால் இரண்டு வாய் எடுத்து மவத்தாள்
அந்த இைம் பெண்.
நல்லது. கல்யாணம் முடியுற வமர இந்த மாதி மய
பசான்ன மெச்மசக் மகக்குற. இல்லாட்டி என்னாகும்னு
பத யுமில்ல மிரட்டி விட்டு பசன்றாள் அவள்

என்னாகுபமன்று பத யும்.... மொன முமற விெத்தில்

உயிர்ெிமழத்தவன் இந்த முமற உலகத்மத விட்மை
மமறய மந ைலாம். கண்கைில் வழிந்த நீமரத்
துமைக்கத் மதான்றாமல் தூணில் சாய்ந்து
இமமகமை மூடிக் பகாண்ைாள்.

துமணக்கிைிமயக் காணமுடியாது தவித்த

பெண்கிைியின் கண்கைிலிருந்து மகாைாய் நீர்
இறங்கியது.

அத்தியாயம் - 5

ஆத்மரயன் மனம் முழுவதும் மகள்விகள்

நிரம்ெியிருந்தன.

விெத்துக்கு முன் இமத மொல மமசூருக்குப் மொனான்.

அவனுைன் ராம்குமாரும் வந்திருந்தான். அன்று
தத்தாத்மரயன் மிகுந்த கவமலமயாடு காணப்ெட்ைார்.

இப்ெடி திடுதிப்னு ெிரயாணம் ெண்ணுறமதக்

குமறச்சுக்மகா. முடிஞ்சா அைவுக்கு ொதுகாப்ொ
இருக்கப் ொரு. ச யா?

இவ்வைவு நாள் வரமலயா... இன்மனக்கு என்ன

புதுசா...
உனக்குக் கால்கட்டு மொைணும்னு ஆமசப்ெட்டு சில
வருஷங்கள் முன்ன உன் ஜாதகத்மத என் நண்ென்
நஞ்சுண்ைசுவாமிட்ை ொர்க்கத் தந்மதன். உனக்கு
முப்ெதாவது வயசில் மிகப் பெ ய கண்ைம்
இருக்குன்னு பசால்லிருக்கான். அவன் உங்க
அப்ொவுக்குக் கணிச்சு பசான்ன ஜாதகம் அப்ெடிமய
ெலிச்சது. உனக்கு முப்ெது வயசு
பதாைங்கினதிலிருந்து எனக்கு ெயம்மா இருக்குைா.
அந்தப் ெராசக்தி உன் அப்ெமன அமழச்சுட்ைமதாை
அவ விமையாட்மை நிறுத்தக் கூைாதா? கண்கள்
கலங்க பசான்னார்.

என்ன தாத்தா இப்ெடி கண்கலங்கிட்டு.

நஞ்சுண்ைஸ்வாமிட்ை யார் ஜாதகம் ொக்க பசான்னது.
உங்களுக்மக இபதல்லாம் பத யும்னு நிமனச்மசமன.
அபதல்லாம் டூப்ொ?.

பநருங்கின பசாந்தங்களுக்கு ொர்த்தா கண்

கட்டிடும்ைா... ஜாதகத்மத ச யா கணிக்க முடியாது.
அதனாலதான் அவன்கிட்ை தந்மதன்

தாத்தா... உங்க ெிபரண்ட்தாமன அம்மா அப்ொவுக்கும்

கண்ைம் இருக்கும்னு பசான்னது.... அவர் நல்லமத
பசால்ல மாட்ைாரா?

இப்ெ உங்க வழிக்மக வமரன்... அம்ொமைமய மூச்சா

வாழ்ந்துட்டு இருக்குறவர் நீங்க. உங்க மமல
உண்மமமலமய அந்த அம்ொளுக்கு ெி யமிருந்தா
அந்த விெத்மதத் தடுத்திருக்கலாமம

இதுக்கு ெதில் பசால்றது கஷ்ைம். ஆனால் நான்

மனுஷமனாை கர்ம விமனகள் பதய்வத்மதயும் சில
சமயம் கட்டிப் மொட்டுடுதுன்னு பசால்லித்தான் என்
மனச மதத்திக்கிறது வழக்கம்

எங்கப்ொ என்ன கர்ம விமன பசய்தார்?

அம்ெலத்மதாை ொவத்தில் அவனுக்கும் ெங்கு

இருந்தமத. மவண்ைாம் உனக்குத் பத யாது நான்
மவண்ைாம்னு பசால்ல பசால்ல குடியிருந்த ஏமழ
மக்கமைத் துரத்திட்டு ஒரு நிலத்மத மகயகப் ெடுத்தி
கட்டிைம் கட்டினாங்க

தப்ொமவ இருக்கட்டும்... அதுக்கு தண்ைமன

மரணமா? மகட்கமவ பகாடூரமா இல்ல

பகாடூரமா இருக்கலாம். ஒரு மதாட்ைத்மதக் காவல்

காக்கும் காவல்காரமன தப்பு பசய்தால்...
மத்தவங்களுக்குத் தருவமத விை அதிகமான
தண்ைமனதாமன.... தருமத்மதப் ொதுகாக்க
மவண்டியவமன தப்பு பசய்தால் தண்ைமன
கடுமமயாகத்தான் இருக்கும்

ச அவர் ொவம் பசய்தார் ஒத்துக்குமறன். கர்ம

விமனகளுக்கு ெலன் கிமைக்கும்னா... அந்த
விெத்தின் மொது நீங்க பசய்த சுவாமி கா யங்களும்,
புண்ணியமும் எங்க மொச்சு? கிண்ைலாய் மகட்ைான்.
அதுதான் உன்மனக் காப்ொத்துச்சு என்றார்
சமைக்காமல்

அப்ெ அமத புண்ணியம் இந்த தைமவ என்மனக்

காப்ொத்துதான்னு ொர்க்கலாம்

சவாலா?

தாத்தா... எனக்கு கைவுள் நம்ெிக்மக சுத்தமா

கிமையாது. இந்த ெிரசாதம் சாப்ெிடுறது, சிவப்பு
கயிமறக் மகல கட்டிக்கிறது எல்லாம் உங்க பரண்டு
மெர் மனமசயும் புண் ெடுத்தக் கூைாதுன்னு ஒமர
எண்ணத்தில் தான் பசய்யுமறன். எனக்குத் பத ஞ்சு
நான் பெருசா ொவம் எதுவும் ெண்ணதில்மல. மகாடி
மகாடியா தர்மத்துக்குத் தர அைவுக்கு எனக்குப்
பொருைாதார வசதியும் இல்மல. இந்த நியூட்ரல்
பெர்சமன உங்க விதி என்ன பசய்யுதுன்னு
ொர்க்கலாமா?

முட்ைாள்... நீ பசய்த புண்ணியத்மத நீ தானம்

பசய்யுற ெணத்மத வச்சா எமை மொடுவ? ஒரு
நாமைக்கு நூறு மகாடி வருமானம் ொர்க்கும்
ஒருத்தன் வருஷம் ஒருதரம் திருப்ெதி ொலாஜிக்கு,
கணக்கில் வராத ெணத்தில் ெத்து மகாடி உண்டியல்ல
மொட்டுட்டு மொறான். அத்மதாை அவன் ொவம்
கழிஞ்சதுன்னு ஒரு எண்ணம் அவனுக்கு. ஆனால்
அவமனாை நிறுவனத்தில் மாசம் மூவாயிரம் சம்ெைம்
வாங்குற ஒரு பெண் அன்னதானத்துக்கு அஞ்சு
கிமலாமவா ெத்து கிமலாமவா அ சி வாங்கித் தரா...
இது எல்லாமம புண்ணியம்தான் ஆனால் பரண்டும்
ஒமர தட்டில் அைக்கக் கூடியதா...

நீ நன்பகாமையா தரமலன்னாலும் ரத்ததானம்

பசய்ற, கண் தானம் பசய்ய எழுதித் தந்திருக்க, உன்
முயற்சியில் விெத்து ஏற்ெட்ைவங்களுக்கு முதலுதவி
பசய்ய பரண்டு ஆம்புலன்ஸ் வாங்கித் தந்திருக்க.
உன் ைாக்ைர் ெிபரண்ட் மூலமா விெத்து நிமறய
ஏற்ெடும் மேமவல ஒரு மருத்துவமமன கட்ை உதவி
பசய்திருக்க. இபதல்லாம் புண்ணியமில்மலயா?
மக்கள் மசமவ கூை மமகசனுக்கு பசய்யும்
மசமவதான்

ொட்டி உங்க ெில்ட்ைர் காெி ஒரு கப் தாத்தாவுக்குத்

தாங்க. பதாைர்ந்து மெசி கமைச்சுட்ைார் சி த்தவன்
பதாைர்ந்தான்.

தாத்தா... உங்க வாதத்மத ஒத்துக்குமறன்.

இபதல்லாம் மசமவன்னா, அந்த புண்ணியத்துக்கு
ெலமிருந்தா என் உயிமரக் காக்கட்டும். என்னைா
ராம்குமார் நான் பசால்றது என்றான் சி த்தெடிமய.

அப்ெ சிக்மகளூருக்கு மொயி ொர்க்கப் மொறியா?

வருத்தமாய் மகட்ைார் திமலாத்தமா.

ொட்டி. நமக்கும் ஒரு பதாழில் மவண்ைாமா.

அம்ெலம் தாத்தா பசய்யுற எந்தத் பதாழிலிலும்
ஈடுெை எனக்குப் ெிடிக்கல. அதனாலதான் நானும்
ராம்குமாரும் இந்தக் காெி எஸ்மைட் வாங்க ப்ைான்
மொட்டிருக்மகாம். இந்த எஸ்மைட்டும் சல்லிசா
வந்திருக்கு. நாங்க மொய் ொர்த்துட்டு வந்துடுமறாம்.
எல்லாம் நல்லெடியா முடிஞ்சா நீ இனிமம நம்ம
எஸ்மைட்ல இருந்து வரும் காெிக்பகாட்மைமய
வறுத்து நல்ல காப்ெி மொைக் கத்துக்மகா ச யா..
என்றான்.

அவனுக்கு ெதிலைிக்கவில்மல அவர்.

மைய் ராம்குமார். ெரண்ல இருக்குற அண்ைாமவ

எடுத்துக் பகாடுத்துட்டுப் மொ என்று
கட்ைமையிட்டுவிட்டு சமமயலமறக்கு பசன்றார்.

ஆெத்து ொட்டி தனியா கூப்ெிட்டு டின் கட்ைப்

மொறாங்க என்பறண்ணிக் ராம்குமார் என்னாகுமமா
என்ற கவமலயுைமன நுமழந்தான். அண்ைாமவ
எடுத்துத் தரும் வமர ஒரு மகள்வியும் இல்மல.
சட்மையில் ெட்டிருந்த தூசிமயத் தட்டிவிட்டு
அமர்ந்தவனிைம்

ஏண்ைா... உங்க பரண்டு மெருக்கும் திடீருன்னு

சிக்மகளூர்ல என்னைா ெிஸிபனஸ் மவண்டி கிைக்கு.
அந்த ஊர் பொண்மண காதல் கீ தல் ஏதாவது...?

ஐமயா ொட்டி என்மனப் ொத்து இப்ெடி ஒரு மகள்வி

மகட்டு புட்டீக. காதல்ன்றது நியூட்ைன்ஸ் மூணாவது
விதி மாதி . நம்ம என்ன பசஞ்சாலும் அமத
மவகத்மதாை எதிர்மமறயா பசய்றதுதான்
பொண்ணுங்க வழக்கம். Like a Blind Man in a Dark Room
Looking for a Black Hat which isn't there அப்ெடின்னு அவன்
மண்மைல ஏறுற மாதி பசால்லிருக்மகன்
திமலாத்தமா அர்த்தம் பு யாமல் விழிப்ெமதப் ொர்த்து
வந்து காதல் கல்யாணம் சமாச்சாரபமல்லாம்
அர்த்தமம இல்லாததுன்னு பதைிவா பசால்லிருக்மகன்
ொட்டி. அவன் பொண்ணுங்க ெின்னாடி இந்த
பஜன்மத்தில் மொக மாட்ைான் நம்ெிமகயூட்டினான்.

தமலயில் ஒரு குட்டு குட்டியவர், கைன்காரா,

கா யத்மதமய பகடுத்துட்டிமய.... உங்க தாத்தாதான்
ஆதிக்கு ஜாதகத்தில் கண்ைம்னு கல்யாணத்மத
தள்ைி மொட்ைார். இவனாவது யாமரயாவது
கல்யாணம் ெண்ணிட்டு வந்து நிக்கணும்னு
சுவாமிமய மவண்டிண்டு இருக்மகன்.

உன்கூை மசர்ந்துதான் இவன் உருப்ெைாம

மொயிருக்கானா....

காலாகாலத்தில் கல்யாணம் ெண்ணிருந்தா இந்மநரம்

உங்க ெிள்மைங்க ஸ்கூல்ல இல்ல ெடிச்சுட்டு
இருக்கும்

மண்மையில் பகாட்டிவிட்டு பசன்றவமரப் ொர்த்துத்

திரு திருபவன விழித்தான் ராம்குமார்.

அவர்கள் மெசியமதக் மகட்டு சி த்தவண்ணம்

சமயலமறயில் நுமழந்தான் ஆத்மரயன், எங்க
ொட்டிமய நீ இன்னமும் பு ஞ்சுக்கமலமயைா...

இந்த மாதி வட்டுக்கு

ீ ஒரு ொட்டி இருந்தா நாமை
உருப்ெட்டுடும். ஆமா இப்ெ உன் ப்ைான் என்ன?
உன்மன மவவு ொக்கன்மன டிமரவர உன்கூை
அனுப்ெிருக்காங்க. என்ன பசய்யப் மொற?
அதுதாண்ைா பெ ய பதால்மல. நீ உன் கா ல்
சிக்மகளூர் மொயி அந்த எஸ்மைட்மை மெசி முடிச்சு
ைாக்குபமன்ட்ஸ் எல்லாம் நான் மசன் ெண்ண பரடி
பசஞ்சிரு. நான் இங்கிருந்து கிைம்ெி குலபதய்வம்
மகாவிலுக்கு மொயிட்டு அப்ெடிமய பெங்களூர்
மொமறன். முத்துவுக்கு பசாந்த ஊரு மசலத்துக்கு
ெக்கம் அம்மாப்மெட்மை. நாலு நாள் லீவு பகாடுத்து
அவமன அனுப்ெிட்டு மநசா நழுவி சிக்மகளூர்
வந்துடுமறன்

அன்மறய சம்ெவம் இப்மொதுதான் கண்முன்

நிகழ்ந்தது மொலமவ மதான்றியது. அன்று
ராம்குமாமர மசலத்துக்கு அனுப்ெிவிட்டு இமத
முத்துவுைன் குலபதய்வம் மகாவிலுக்குக்
கிைம்ெினான். அவமை எங்கு ொர்த்திருப்மென்.
சிக்மகளூ ல் ொர்த்திருப்மெனா. அந்த எஸ்மைட்
ஓன ன் பதாமலப்மெசி எண்மண நிமனத்தவுைன்
மககள் தாமாகமவ அந்த எண்மணக் கிறுக்கின.

மருத்துவ ன் எச்ச க்மகமயப் புறக்கணித்து

திரும்ெத் திரும்ெ அவமைப் ெற்றி நிமனத்தது மனம்.

நீ யார் பெண்மண?

ஒவ்பவாரு நிகழ்மவயும், ஏன் பதாமலப்மெசி

எண்கமையும் கூை துல்லியமான நிமனவு
மவத்திருக்கும் என் மூமை உன்மனப் ெற்றிய
விஷயங்கமையும், நீ சம்ெந்தப்ெட்ை
சம்ெவங்கமையும் மட்டும் எப்ெடி மறந்தது.
அத்தியாயம் - 6
ஆத்மரயன் குழப்ெத்துைன் ெமழய விஷயங்கமை
நிமனத்தவாமற மமசூருக்குப் ெயணித்துக்
பகாண்டிருந்த அமத மநரம்

தும்மெப் பூவின் நிறத்மதப் மொல பவளுத்த மவஷ்டி.

பவள்மை நிற சட்மை. கழுத்தில் உத்திராட்சம்.
பநற்றியில் குங்குமம். கூர்மமயான ொர்மவ.
துல்லியமான உச்ச ப்புைன் தன் முன் அமர்ந்திருந்த
மக்கைிைம் அம்ொைின் பெருமமகமை நாட்டு
நைப்மொடு பதாைர்பு ெடுத்தி ெிரசங்கம் நிகழ்த்திக்
பகாண்டிருந்தார் தத்தாத்மரயன்.

அம்ொமைாை ஆயிரம் திருநாமங்கைில் ஒன்று

ெண்ைாஸூர வமதாத்யுக்த சக்திமசனா ஸமன்விதா

அப்ெடின்னா ெண்ைாசுரமனயும் அவமனாை சூன்யப்

ெட்ைணத்மதயும் அடிமயாை பகாளுத்தி, நம்ம
எல்லாமரயும் ரக்ஷிச்சவ காமாட்சின்னு அர்த்தம்.
அதற்க்கான அவசியம் என்ன வந்தது.... இந்த
ெண்ைாசுரன் என்ன பசஞ்சான் பத யுமமா...
ெிரம்மாமவ மநாக்கிக் கடுமமயான தவம் பசய்தான்.
நரர், சுரர், அசுரர் ஆகிமயார் அமனவ ன் உைம்ெிலும்
விரவிக் கலந்து நின்று அவர்களுமைய வ ீ யம்
அமனத்மதயும் உண்ணும் வரம் மகட்ைான். அவன்
தவவலிமம காரணமா ெிரம்மனுக்குக் வரம்
தருவமதத் தவிர மவறு வழியில்லாம மொயிடுத்து.
எல்லா உயிர்கமையும் பவகு சீக்கிரம் அழிக்க இவன்
என்ன பசய்தான் பத யுமா... உண்ணும் உணவு,
ெருகும் நீர், சுவாசிக்கும் காற்று இவற்றில்
கலந்துட்ைான். அதன் மூலம் எல்லாமராை உயி லும்
புகுந்து அவர்களுமைய வ ீ யம் அமனத்மதயும்
உண்ணத் பதாைங்கினான். இதனால் பெ ய குழப்ெமம
வந்துடுத்து.

இப்ெ ஏன் இமதச் பசால்மறன்னா... கலியுகத்தில்

நிமறய ெண்ைாசுரன்கள் மதான்றிட்ைாங்கமைான்னு
மதாணுது. எமதத் பதாட்ைாலும் விஷமாப்
மொயிட்ைது.

இயற்மகமயாடு கலந்து அதன் இயல்மொடு இயந்து

வாழும் வமர நமக்குப் ெிரச்சமன இல்மல. அதுக்கு
மாறா இயற்மகமயத் திருகியும், மவதியல்
பொருட்கமைக் பகாண்டு நமக்கு ஏத்த மாறி
முறுக்கியும், மரெணுமவ மாற்றியும் உற்ெத்தி
பசய்யப்ெட்ை காய் கனிகமை சாப்ெிட்டு வைர்ந்தால்
என்னாகும்? இதனால் மனித இனமம பகாஞ்சம்
பகாஞ்சமா அழியப் மொறமதான்னு ஒரு கவமல
மதாணுது.

இந்தப் மெரழிவிலிருந்து நம்மமக் காக்க அந்த

அம்ொள்தான் அவதாரம் எடுத்து வரணும்னு
அவசியமில்மல. நாமமை அதற்கான முயற்சியில்
ஈடுெைலாம்

அவர் ெிரசங்கத்மத முடிக்கவும், அமலப்மெசி

அமழக்கவும் ச யாக இருந்தது. ஆன் பசய்தவுைன்
ேமலா கூை முழுமமயாக பசால்ல விைாமல்
மறுமுமனயில் குரல் ஒலித்தது.

நீங்க பசய்றது உங்களுக்மக நல்லாருக்கா...

ெிமழப்ொமனா மாட்ைாமனான்னு தவிச்சுட்டு
இருந்மதன். இப்ெத்தான் ெிமழச்சு எழுந்தான். ஆதி
மனசு வருத்தப்ெடும் விஷயங்கள் எதுவும்
பசால்லமவணாம்னு கஷ்ைப்ெட்டு எல்லாத்மதயும்
மமறச்சுட்டு இருக்மகன். இன்மனக்கு உங்களுக்கு
உைம்பு ச யில்மலன்னு சாக்கு பசால்லிட்டு மமசூர்
வர்றான். பெங்களூர் ஆெிஸ்ல ராம்குமாமரப் ெத்தின
விஷயங்கமை அவன் பத யாம
ொர்த்துக்குறதுக்குள்ை மொதும் மொதும்னு ஆயிருச்சு

தான் மெசமவ சந்தர்ப்ெம் தராமல் ெைெைபவன

பொ ந்த அம்ெலம் முடிக்கும் வமர பொறுமம
காத்தார் தத்தாத்மரயன்.

எனக்கு மனசு கவமலயினால் உைம்பு பகாஞ்சம்

ச யில்லாம மொனது நிஜம்தான். அமதப் ெத்தி அவன்
ொட்டி ஆதிட்ை கவமலப் ெட்டிருக்கலாம். அதனால்
அவன் என்மனப் ொர்க்கக் கிைம்ெியிருக்கலாம். நீங்க
பசால்லித்தான் ஆதி மமசூர் வர்றமத எனக்குத்
பத யும். முன்னமம பத ஞ்சிருந்தால் தடுத்திருப்மென்.

சற்று குைிர்ந்தார் அம்ெலம். உங்கமைத் தப்ொ

பசால்லல. என் மகள் என்மன விட்டுட்டு மொயிட்ைா.
அவமைாை மகமன ெத்திரமாய் ொத்துக்கிறது
என்மனாை கைமம இல்மலயா

எனக்குப் பு யிறது. நீங்க உங்க கைமமயிலிருந்து

தவறினதா யார் பசான்னா. விெத்து நைந்த சமயம்
காமச காசுன்னு ொக்காம தண்ணியா பசலவழிச்சு
ஆத்மரயமனக் காப்ொத்தினத்மத நான் மறந்தால்
நன்றி பகட்ைவனாயிடுமவன்

பெ ய வார்த்மதகமை பசால்லாதிங்க
தத்தாத்மரயன். ஆதி நம்ம பரண்டு மெருக்கும்
மெரன்தான். அவன் மமசூருக்கு வந்தவுைன்
ச தாமவக் கல்யாணம் பசய்துட்ைால் வரப்மொகும்
நன்மமகமை எடுத்து பசால்லி சம்மதிக்க மவங்க.
நீங்களும் அவன்கூைமவ பமட்ராஸ் கிைம்ெி
வந்துட்டிங்கன்னா. அடுத்த முேுர்தத்திமலமய
கல்யாணத்மத முடிச்சுைலாம்

தன்னிைம் மனதிைிருப்ெமதக் பகாட்டிய தனது மெரன்

ஆத்மரயமன உற்றுப் ொர்த்தார். சில நிமிைங்கள்
பதாைர்ந்த அந்தப் ொர்மவயின் தீட்சண்யத்மதத்
தாங்க முடியாது ொர்மவமயத் தைர்த்தினான்
ஆத்மரயன்.
உன்னால ச தாமவக் கல்யாணம் பசய்துக்க
முடியாது. உன் மனசில் மவற யாரும் வரவும்
முடியாது. காலியா இருக்கும் மமனயில்தான் குடி வர
முடியும். உன் மமனயில் யாமரா ஸ்திரமா நின்னுட்டு
இருக்காங்க. அது யாருன்னு உனக்மக பத யல.
இதுதாமன உன் வாதம்

ஆமாம் என்று தமலயாட்டினான் உங்களுக்கு அது

யாருன்னு பத யும்னு நிமனக்கிமறன். ப்ை ீஸ்
பசால்லுங்க தாத்தா

தாத்தாவிைமிருந்து ெதிலில்மல. ொட்டி

திமலாத்தமாமவ ொர்மவயாமலமய பகஞ்சினான்
ஆத்மரயன்.

என்மன மன்னிச்சுக்மகா குழந்மத. நானும் உங்க

தாத்தாவும் ஒரு சத்தியத்துக்குக் கட்டுப் ெை மவண்டிய
நிமலமம. எந்த ெக்கம் மொறதுன்னு பத யாத
பநருப்பு மமல நிக்குற மாதி தவிச்சுண்டு
இருக்மகாம் புமைமவத் தமலப்ொல் வாமய மூடிக்
பகாண்டு மகவினார்.

நீங்க பசால்றது எனக்குப் பு யல. என்ன சத்தியம்,

என்ன நிமலமம. நான் மயாசிச்சு மயாசிச்சு என்
தமலமய பவடிச்சுடும் மொலிருக்கு. யாருக்மகா
கைமம ெட்டிருக்மகன். யாமரமயா மதடுமறன்.
என்னமமா நைக்குது. என்னன்னு பத யல. ப்ை ீஸ்
யாராவது பசால்லுங்கமைன்
கண்கமை மூடித் திறந்தவர் உனக்கு மநரடியா உதவி
பசய்ய முடியாத நிமலமமயில் இருக்மகன். நீ உைமன
கிைம்ெி கலேல்லி பூ வராே ஸ்வாமிமய த சனம்
ெண்ணு. அப்ெடிமய ெக்கத்தில் இருக்கும் நம்ம
குலபதய்வம் மகாவிலுக்கும் மறக்காம மொயிட்டு வா.
உன் டிமரவமர அமழச்சுட்டு நான் ைாக்ைர்ட்ை
மொயிட்டு வமரன். அந்த சமயத்தில் நீ ராம்குமாமராை
காமர எடுத்துட்டு கலேல்லிக்கு பொறப்ெடு என்றார்
கட்ைமையிடும் பதானியில்.

கனவில் ராம்குமார் பசான்னமதப் மொலமவ நைப்ெது

மொலிருக்க ஆச்சி யம் விலகாமல் மகட்ைான்

ராம்குமார் கார் எங்க எப்ெடி வந்தது. அவன்

ஊருக்குப் மொகமலயா

திமலாத்தமா மவதமனமயாடு மண்மண மநாக்க,

தத்தாத்மரயன் பெருமூச்சு விட்ைார்.

அவனுக்கு இந்தக் கார் இனிமம மதமவப் ெைாதுன்னு

பசால்லிட்ைான். அதுதான் இங்மகமய இருக்கு. நீ
கிைம்பு. இங்க ொரு ஆதி நீ ொழாக்கும் ஒவ்பவாரு
நிமிஷமும் உனக்கு ொதகமா முடியப் மொகுது

ச தாத்தா இப்ெமய கிைம்புமறன். ஆனால் இருட்ைப்

மொகுமத. குலபதய்வம் மகாவில்ன்னா காட்டு ெக்கம்
மொயிட்டு வரணுமம

மவதமன கலந்த புன்னமக சிந்தினார் அம்ொமை

த சிக்கத் தாமன மொற. அந்த சாமுண்டித் தாய்
வழில ஏற்ெடும் ெிரச்சமனகமைத் தீர்ப்ொ
ஆத்மரயனுக்கு எழுந்த மகாவத்மத அைக்கிக்
பகாண்ைான். அவனுக்கு சுவாமி பூதம் இதில்
எல்லாம் நம்ெிக்மகமய இல்மல. மனிதனுக்கு
மிஞ்சின சக்தி எதுவும் இல்மல என்ற எண்ணம்
உமையவன். தத்தாத்மரயமனா சக்தி உொசகர்.
குடியிருக்க வடும்
ீ மகபசலவுக்கு நில வருமானமும்
வருவதால் தன் பொழுமத சக்தி வழிொட்டிமலமய
பசலவிடுெவர். ஜாதக அறிவும் உண்டு. தன்மனத்
மதடி வருெவர்களுக்கு தன்னால் முடிந்தமத
பசய்வார். சில மதாஷப் ெ காரங்களும் பசய்வதுண்டு.
இதனாமலமய அம்ெலத்தின் மகலிக்கு உள்ைாவார்.

ஒரு வினாடி தியானித்த தத்தாத்மரயன் மெரமன

பூமஜ அமறக்குள் அமழத்தார். அவர்கள்
ெரம்ெமரயாய் பூஜிக்கும் சாமுண்டி விக்கிரகத்தின்
ொதத்திலிருக்கும் காய்ந்த மலர்கமை ஒரு ெட்டு
சுருக்குப் மெயில் மொட்ைார். அதன் கீ மழ இருந்த
குங்குமத்மதயும் அதன் மமல் மொட்ைார்.
குங்குமத்துைன் விரல் நகம் அைமவ இருக்கும் ஒரு
வராேி மதவியின் விக்ரகம்

நீ மூை நம்ெிக்மகன்னு நிமனச்சாலும் ச ஆனால்

முட்ைாள்தனம்னு நிமனக்காம நான் பசால்ற இந்த
விஷயத்மதக் மகளு. இவ வராேி.
லலிதாம்ெிமகயின் ெமைத் தைெதி. உன்மன வழி
நைத்துவா. உன்னால சமாைிக்க முடியாதுன்னு ஒரு
நிமலமம வரும்மொது இவமை நிமனச்சுட்டு வழி
காமிக்க பசால்

ெலத்த மயாசமனக்குப் ெின் மதவியின்

ொதத்திலிருக்கும் அந்தப் ெழங்காலப் மெமழமய
எடுத்தார். அதமன வணங்கியவர் ெின் ெயெக்திமயாடு
திறந்தார். கண்கமைக் கூசச் பசய்யும் சூ யப்
ெிரகாசத்மதாடு ஒைி வசியது
ீ அதனுைிருந்த ஸ்ரீசக்ர
மகாமமரு.

மூன்று மலாகங்களுக்கும் அதிெதியானவளும், மகாடி

சூ யப் ெிரகாசம் நிமறந்தவளும், மூன்று கண்கமைக்
பகாண்ைவளும், ரத்தச் சிவப்ொமை அணிந்தவளும்,
ெிமற நிலமவ தமலயில் அணிந்து, கரும்பு
வில்மலக் மககைில் ஏந்தியவளும் அந்த ஸ்ரீசக்ர
வாசினியுமான அந்த தி புரசுந்த மய வணங்கினார்.

அம்மா நீ இந்த இைத்மதவிட்டுக் கிைம்பும் மநரம்

வந்தாச்சுன்னு நஞ்சுண்ைஸ்வாமி பசால்லிருக்கான்.
உனக்கு இத்தமன நாள் பூமஜ பசய்யும் ொக்கியம்
கிமைச்சமத வாழ்க்மகயில் நான் பெற்ற பெறும் மெறு.
உனக்கு மவண்டிய எல்லாவற்மறயும் தமலமுமற
தமலமுமறயா நாமைாடிக் கூட்ைமா வாழ்ந்து பசய்து
முடிச்சுட்மைாம். நீ விருப்ெப்ெட்ை இைத்துக்குப் ெயணி.
என் மெரமன உன்கிட்ை ஒப்ெமைக்கிமறன். அவன்
வாழ மவண்டியவன். அவமன மசாதிக்காதம்மா
என்று ஏமதா எதி ல் நிற்கும் ஆைிைம் மெசுவமதப்
மொல மெசும் தாத்தாமவ வியப்புைன் ொர்த்தான்.
அமதவிை உள்ைங்மகயால் ஏந்தக் கூடிய அைமவ
இருந்த, தங்கத்தால் தகதகத்த மகாமமருமவக் கண்டு
பவகு வியப்பு அவனுக்கு.

உனக்கு ெிரச்சமன வரும்மொது இந்த மகாமமருவில்

இருக்கும் லலிதாம்ெிமக துமண பு வாள். இமத
எந்த இைத்திலும் ெி யாமத. எந்த இைத்திலாவது நீ
தவறி வச்சுட்டு இமத எடுக்க முடியாம மொனால்
அங்மகமய விட்டுடு

தாத்தா பசாக்கத் தங்கம் மொலிருக்கு. அங்மகமய

விட்டுடுை பசால்றிங்க

இபதல்லாம் உனக்குப் பு யாது என்ெமதப் மொலப்

ொர்த்தவர் உனக்குப் பு யாது. என்மன
மெத்தியக்காரன்னு பசான்னாலும் பசால்லுவ.
இருந்தாலும் பசால்லுமறன். எந்த இைத்தில் குடி
இருக்கணும்னு அம்ொள் நிமனக்கிறாமைா அந்த
இைத்துக்குப் மொகத்தான் உன்மன ஒரு கருவியா
ெயன்ெடுத்திக்கிறா. மொகுமிைம் மசர்ந்தவுைன் அவ
அங்மகமய இருந்துொ

அவர் பசான்னது சுத்தமாய் பு யாவிட்ைாலும்

மறுெடியும் மெமழயிலுள்ை ஸ்ரீசக்கிரத்மதப்
ொர்த்தான்

உள்ைார்ந்த ெக்திமயாடு என்மன ஒரு முமற

த சிக்கும் மாந்தர்க்கு நூறு யாகங்கள் பசய்யும்
ெலமன அருளுமவன் என்று பசால்லாமல் பசால்லி
நின்றது ஸ்ரீசக்ரராஜா.
அத்தியாயம் - 7

இடுப்மெ ஒடித்து வமைந்து நைக்கும் அழகிய

பெண்ணாக சாமல வி ய, அவமை பவைிச்சக்
கண்கள் வி த்து வி யப் ொர்த்தவண்ணம்
பசல்லுமிைபமல்லாம் பதாைர்ந்தது அந்தக் கார். அது
ராம்குமா ன் கார். அதனுள் அமர்ந்திருந்த
ஆத்மரயனின் பநற்றியில் சிந்தமன முடிச்சுக்கள். ஒரு
மசாப்புக் கட்டியின் அைமவ இருந்த மகாமமரு
அவனது சட்மைப் ொக்பகட்டில் ெத்திரமாய்
அமர்ந்திருந்தது. அவ்வப்மொது அவன் இதயம் இருந்த
ெகுதியில் உரசித் தனது இருப்மெத் பத வித்தது.

என்னமமா இதில் சக்தி இருக்குதுன்னு பசான்னாங்க.

அமமதியா வருது என்பறண்ணியெடி ெயணத்மதத்
பதாைர்ந்தான்.

ஜன்னமலத் திறந்தவுைன் சில்பலன்ற காற்று அவன்

மமல் ெட்ைது. வூய்ய்... என்று விசிலடித்தாற்மொல்
வந்த காற்றின் ஒலியும், தூரத்தில் ந ஊமையிடும்
ஓமசயும் ெலகீ னமான இதயம் உமையவர்களுக்கு
மாரமைப்மெ வரவமழக்கும். ெகலில் அந்தப் ொமத
அப்ெடி ஒன்றும் ெயம் தருவதில்மல. ெக்கத்தில்
கிராமத்திலிருக்கும் மக்கள் நைத்து பசல்வார்கள்.
காமலயும் மாமலயும் ஒரு ெஸ் கூை வந்து
பசல்லும். ஆனால் அமவ அமனத்தும் ஓரைமவாடு
நின்று விடும். மகாவில் பசல்லும் ொமத அதிலிருந்து
ெி ந்து கரடுமுரைாய் இருக்கும் கிமைப்ொமதயில்
பசல்லும்.

இமத வழியில்தான் அந்த விெத்து நைந்த வாரத்தில்

பசன்றான். ஆனால் அன்று காமர ஒட்டியவன் முத்து.
இந்தப் ொமதயில் பசன்மறன். ஆனால் விெத்து
நைந்தது பெங்களூருக்கு அருகில். நான்தான் காமர
ஓட்டிமனன் என்று பசால்கிறார்கள். அப்மொது முத்து
எங்மக பசன்றான். நான் தனியாக இருந்மதனா
இல்மல என்னுைன் யாராவது இருந்தார்கைா என்று
பத யவில்மல. ச சிக்கல் விழுந்த நூல்கண்டின்
இந்த முமனயிலிருந்து பதாைங்கலாம்.

பசன்மனயிலிருந்து கிைம்ெி பெங்களூர் வந்மதன்.

ராம்குமார் அவன் கா ல் ெின்பதாைர,
பெங்களூ லிருந்து மமசூர் வந்மதன். ெின்
மமசூ லிருந்து ராம்குமார் தனியாக சிக்மகளூர்
பசன்றான். நான் மமசூ ல் தாத்தாவிைமிருந்து விமை
பெற்றுக் பகாண்டு, எனது காமர முத்து ஓட்ை
மகாவிலுக்கு வந்மதன். முத்து ஏமதா மகள்வி
மகட்ைாமன. நான் கூை நீ ைமாய் ெதில் பசான்மனமன.

உங்களுக்குத்தான் கைவுள் நம்ெிக்மக இல்மலமய.

அப்ெறம் எப்ெடி சார் மமசூர் அய்யா மகாவிலுக்குப்
மொகச் பசான்னால் தட்ைாம வர்றிங்க. பமட்ராஸ்ல
பெ யய்யா பூமஜ ெண்ணாலும் கலந்துக்கிறிங்க

முத்து, எனக்கு நமக்கு மமலிருக்கும் சக்திமயப் ெற்றி

நம்ெிக்மகயும் அமதப் ெத்தித் பத ஞ்சுக்க ஆர்வமும்
உண்டு. அமதத் மதடித்தான் மகாவிலுக்குப் மொமறன்.
ஆனால் பதய்வ நம்ெிக்மக கிமையாது

பு யமலங்கமை.. நமக்கு மமல இருக்குற சக்தின்னா

அது சாமிதாமன

உன் சந்மதகத்துக்கு விைக்கமாகமவ ெதில்

பசால்மறன். நீ பரண்டு தாத்தாவும் மெசுறமத
உன்னிச்சு கவனிச்சிருக்கியா... பசல்விமய ொகம்
பகாண்ைான் ொட்மை மமற்மகாள் காட்டி உமமக்கு
தன்மனாை இைது ொகத்மதமய தந்த சிவபெருமான்னு
பெருமமயா அம்ெலம் தாத்தா பசால்வார்.
தத்தாத்மரயன் தாத்தாமவா சர்வம் சக்தி மயம் ன்னு
அடிச்சு பசால்வார். இதிமலமய இவங்க பரண்டு
மெருக்குமம தாங்கள் வணங்கும் பதய்வம்தான்
உயர்ந்ததுன்னு ஒரு எண்ணம் இருக்கிறது பு யும்.

எனக்கு சின்னவயசில் இபதன்னைா கைவுளுக்கு

ஒண்ணு பரண்டுன்னு ராங்க் மொடுறாங்கமைன்னு
ஒரு பவறுப்பு உண்டு. அப்ெத்தான் எமதச்மசயா
மகாவிலில் ஒரு ெிரசங்கத்மதக் மகட்க மநர்ந்தது.

சிவசக்தி என்ெது உைலும் உயிரும் மாதி . பவறும்

உைல் மட்டும் இருந்தால் அதுக்கு பெயர் சவம். உயிர்
மட்டும் தனியா இருந்தால் அதுக்குப் பெயர் ஆத்மா.
பரண்டும் மசர்ந்து இருந்தால்தான் ஒரு பசயமல
பசய்ய முடியும். அமதத்தான் சிவசக்தித் தத்துவம்
உணர்த்துது ன்னு ெிரசங்கி பசான்னார்.

அவர் மெச்சு மதங்கமைப் ெற்றியும், பதய்வத்மதப்

ெற்றியும் ஒரு புது மகாணத்மத எனக்கு
அறிமுகப்ெடுத்தியது. பராம்ெ மயாசிக்கத்
பதாைங்கிமனன்.

நமக்கு மமல் ஒரு சக்தி இருக்கு என்ெமத உறுதியா

நம்புமறன். ஆனால் அந்த சக்தி இதுதான்னு பசால்றது
என் மனசுக்கு ஏத்துக்க முடியல.

மகாடிக்கணக்கில் கிரகங்கள் இந்த ெிரமாண்ைமான

அண்ைபவைியில் எமத மநாக்கிமயா ெயணம்
பசய்துட்மை இருக்கு. அது கூை ஒப்ெிட்ைால் நம்ம பூமி
எறும்மெ விைச் சின்னது. அதில் இத்தமன மகாடி
உயி னங்கள் ஒட்டிட்டு இருக்மகாம். எப்ெடி இது
சாத்தியம். புவிஈர்ப்பு விமச, ெிக் ொங்ன்னு ஏமதமதா
பசால்றாங்க. இமதப் பு ஞ்சுக்க ஒரு மனுஷப் ெிறவி
ெத்துமா?...

ஆனால் இந்த உண்மமகமை எல்லாம் முடிஞ்ச

அைவு ஆராய்ச்சி பசய்து எத்தமனமயா ஆயிரக்காண
வருஷங்களுக்கு முன்னமம ொட்டின் மூலமாவும்,
மகாவில் சிற்ெங்கள் மூலமாவும், சுவடிகைின்
வழியாவும் பசால்லிருக்காங்க. ெஞ்சாங்கம்ன்னு
ஒண்மண எழுதி.. ெயிர் பசய்ய ஏற்ற ெருவத்மதக்
கூை விவசாயிகளுக்கு அறிவுமரயா எழுதிருக்காங்க.
பவள்ைி கிரகம் வைெகுதியில் தாழும் சமயத்தில்
மமழ வருமாம். பதற்கா எழுந்தா மமழ வராதுன்னு
ெண்மைய காலத்தில் தமிழர்கள் கண்டுெிடிச்சு
பசால்லிருக்காங்க. இந்த உண்மமமய மெஸ்
பசய்துதான் விவசாயம் பசய்வாங்கைாம். இமதக்
கண்டுெிடிக்க அவங்க எத்தமன வருஷம் ஆராய்ச்சி
பசய்திருக்கணும்.. பெருமாள் ெள்ைி பகாள்ளும்
திருப்ொற்கைல், ொல்பவைின்னு நாம் அமழக்கும்
மில்கிமவ மகலக்ஸி தான்னு பசால்றாங்க. இமத
நாமமா எத்தமனமயா ஆயிரக்கணக்கான
வருஷங்களுக்கு முன்னமர கண்டுெிடிச்சு எழுதியும்
வமரஞ்சும் வச்சிருக்மகாம். நம்ம அஸ்ட்ரானமில
எந்த அைவுக்கு அறிவா இருந்திருக்கணும்.
நிமனச்சாமல ெிரமிப்ொ இருக்கு.

நம் முன்மனார் பசய்த ஆராய்ச்சிகள் எல்லாம் ஒரு

மல மரஸ் மாதி . அவங்ககிட்மைருந்து
விஷயங்கமைப் பெற்றதும் நம்ம பசய்ய மவண்டிய
ெணி என்ன? அமதத் பதைிவா பு ஞ்சுட்டு, அவங்க
விட்ை இைத்திலிருந்து பதாைர ஆரம்ெிக்கணும்.
அப்ெத்தான் மனித சமுதாயத்மத அடுத்த கட்ைத்துக்கு
எடுத்து பசல்ல முடியும். அமத விட்டுட்டு நமக்குள்ை
சண்மை மொட்டுட்டு இருந்தால் ஒரு அடி கூை
முன்மனற முடியாது

ஆத்மரயா, என்ன நீைமான ெிரசங்கம்...

தத்தாத்மரயனுக்கும் அம்ெலத்துக்கு மெரனாய்ப்
ெிறந்தவன் இந்த அைவு கூை மெசாவிட்ைால்தான்
ஆச்சி யம்....

நீங்க பசால்றது நிஜம்தான் சார். நாத்திகவாதிக்கு

சாமி இல்மலன்னு ஒமர நம்ெிக்மகதான். கைவுள்
இருக்காருன்னு ஆத்திகம் மெசுறவங்களுக்குத்தான்
ெல நம்ெிக்மககள். அதன் காரணமாய் சண்மைகள்

இருந்தாலும் சார்.. உங்களுக்கு ஜாதக நம்ெிக்மக

இருக்குறது ஆச்சி யமா இருக்கு

முத்து நான் எப்ெ ஜாதக நம்ெிக்மக இருக்குன்னு

பசான்மனன்

அஸ்டிரா.. என்னமமா பசான்னிங்கமை சார். ஜாதகம்

ொக்குறவங்கமை தாமன அப்ெடி பசால்வாங்க

அஸ்ட்ரானமி ன்னா வானவியல்.

அஸ்ட்ராலஜி ன்னாதான் மஜாதிைம். உண்மமயான
மஜாசியமரக் கண்டு ெிடிக்கிறமத கஷ்ைமா இருக்கு.
மொலிகள் நிமறய மெர் மஜாசியம் ொர்க்குமறன், குறி
பசால்மறன்னு மூை நம்ெிக்மகமய வைர்த்துப் ெணம்
ெறிக்கிறாங்க. இபதல்லாம் சாத்தியமான்னு
பத யாமமலமய இவங்கமை நம்புற ஒரு கூட்ைமும்
இருக்கு. அதனால் எனக்கு அவ்வைவா நம்ெிக்மக வர
மாட்டிங்குது

என் தங்கச்சிக்குக் கூை பசவ்வாய் மதாஷம்னு

கல்யாணம் தட்டிப் மொகுது சார்
கவமலப்ெைாமத நல்ல மாப்ெிள்மை வருவான்.
ெணம் கூைக் குமறச்சு ஆனாலும் மெசி முடி. நான்
தமரன்

பராம்ெ தாங்க்ஸ் சார்

அதன் ெின் மெச்சில்மல. கரடுமுரைான ொமதயில்

முத்து முழு கவனத்மத பசலுத்தி ஓட்ை, ஆத்மரயன்
மவடிக்மக ொர்க்க ஆரம்ெித்தான்.

வழக்கம்மொல முத்துவுக்கு விருப்ெமான ெமழய

ொைல்கமை கா ல் ொடியது. அப்ெறம்... அப்ெறம்... ஒரு
முக்கியமான விஷயம்.. ோங்... கா ல் கூை ஒரு
ொட்டு ஒலித்தமத. என்ன ொட்டு அது... என் மனதுக்கு
பநருக்கமான ொட்ைாகி என் உயி ல் பமது பமதுவாய்
கலந்தது அந்தப் ொட்டு.... என்ன ொட்டு அது...

நிமனவுக்கு வராததால் எ ச்சலாய் பநற்றிமயத்

தட்டிக் பகாண்ைான். அந்த விஷயத்மத ரப்ெமர
மவத்து அழித்தமதப் மொலத் மதான்றியது. அமத
மவகத்தில் சிடி ெிமையமரத் திறந்து ொர்த்தான்.
இமையராஜா இமசயில் ொடும் நிலா ொலு என்று
மொட்டிருந்தது. திருப்தியுைன் ஆன் பசய்தான்.
ராம்குமார் இமையராஜா ரசிகன். பமலடி ொைல்கள்
ஏதாவது மொட்டிருப்ொன் ெயணத்தின் மொது இப்ெடி
மயாசித்து மயாசித்து மண்மைக் குமைசலில்
தவிப்ெமத விை ொட்டு மகட்ைெடி ெயணத்மதத்
பதாைரலாம். சில வினாடிகள் ொட்டு எதுவும்
ஒலிக்கவில்மல. எ ச்சமலாடு சிடி ெிமையமர
அமணக்க பசன்றவன் மக அதில் ஒலித்த ொைமலக்
மகட்டு அப்ெடிமய உமறந்தது

நிலவு ஒரு பெண்ணாகி, உலவுகின்ற அழமகா.....

நீர் அமலகள் நிறம் மாறி நீந்துகின்ற குழமலா

மாதுமையின் பூப் மொமல மலருகின்ற இதமழா

மானினமும் மீ ன் இனமும் மயங்குகின்ற விழிமயா......

இந்தப்ொட்டு நான் மொைமவ இல்மலமய.

என்பனன்னமவா உணர்வுகள் மதான்றி அவமன
ஆட்டிப் ெமைத்தன. அைக்கி மவக்கப்ெட்டுத் தவித்த
நிமனவுகள் பவடித்துச் சிதறி மத்தாப்ெில் சிதறும்
பநருப்பு மொல துண்டு துண்ைாய் சிதறின.

அவன் வினாடி மநரக் காட்சியாக ஒரு பெண்ணின்

வில் புருவமும், குறுநமகயும், குழிவிழுந்த
கன்னங்களும் காட்சிகைாய் வந்து மொயின. அதற்கு
மமல் ஓட்ைமுடியாது என்று ெட்ைதால் ஓர் ஓரமாக
வண்டிமய நிறுத்தினான்.

மங்கலாய்த் பத ந்த பெயர்ப்ெலமகயில் எழுத்மத

ைார்ச் அடித்துப் ொர்த்தான். ஜிமலெி எழுத்துக்கள்
திசேள்ைி என்று பசான்னது. அதற்கு மமல்
அவனால் நிமனவுகைின் மவகத்மதத் தாங்க
முடியவில்மல. அருமக மகாவிலும் மண்ைெமும்
இருக்குமம என்று மதடி அந்த மண்ைெத்மத மநாக்கித்
தன்மனயறியாமல் நைக்க ஆரம்ெித்து விட்ைான்.
அவன் மனதில் காட்சிகள் சங்கிலிமயக்
மகார்த்தாற்மொல் ஒவ்பவான்றாய் நிமனவுக்கு வரத்
பதாைங்கியது.

இமத பெயர்ெலமக முன்தான் அன்று முத்துவுைன்

வரும்மொது கார் ப்மெர் ஆனது. முத்து முடிந்த வமர
ச பசய்ய முயன்று ொர்த்துவிட்டு மககமை
வி த்துவிட்ைான். காற்றும் மவறு மணமல வா
இமறத்து கண்கமை மமறத்தது.

அப்மொது அங்கு திைகாத்திரமான ஆண்கள்

நாமலந்து மெர் வந்தனர். அவர்கள் யாமரமயா மதடி
வந்தது மொல் மதான்றியது. அன்று நைந்தது மந ல்
ொர்ப்ெது மொல அவன் மனதில் மதான்றின.
உமரயாைல்கள் கூை அச்சுப் ெிசகாமல் அவனது
காதில் ஒலிப்ெது மொலிருந்தது.

இந்தப் ெக்கம் வந்திருப்ொைாைா

சந்தர்ப்ெம் இல்மல. மொனா இந்தக் காமரக்

கைந்துதான் மண்ைெத்துக்குப் மொயிருக்கணும்.
இவங்க கிட்ை விசா ப்மொம்.

இவர்கள் கார் அங்கு நிற்ெமதப் ொர்த்துவிட்டு

ஒருவன் வந்து விசா த்தான். ஆத்மரயன் மமசூருக்கு
வந்து ெழக்கம் என்ெதால் கன்னைம் நன்றாகமவ மெச
வரும்.

ெத்து நிமிஷத்துக்கு முன்ன இந்தப் ெக்கம் ஒரு

பொண்ணு மொனமதப் ொத்திங்கைா
இல்மலமய. நாங்க அமரமணி மநரமா இங்கதான்
இருக்மகாம்

என்ன ெிரச்சமன. இந்த ராத்தி மநரத்தில் தனியா

நிக்கிறிங்க

அவர்கைிைம் கார் ப்மெர் ஆனமத பசான்னான்.

மகாவில் இங்கிருந்து ஒரு ஃெர்லாங்கு

பதாமலவுதான். ஆனால் ராப்பொழுதில் அந்தப்
ெக்கம் யாரும் மொறதில்மல. இங்கிருந்து பகாஞ்ச
தூரம் நைந்தா ஒரு மராடு வரும். அங்க டூ வலர்
ீ
எமதயாவது ெிடிச்சா பமயின் மராட்டிலிருக்கும்
பமக்கானிக்மக கூட்டிட்டு வரலாம். ஆனால் அதுக்கு
பரண்டு மணி மநரமாகும் என்று பசான்னார்கள்.

நான் கா ல் இருக்குமறன். முத்து. பரண்டு மணி

மநரமாகும்னு நிமனக்கிமறன். நீ மொயிட்டு வா
என்றான்.

முத்து கிைம்ெி பசன்ற சிறிது மநரத்தில் அந்த ஆள்

அரவமற்ற இைம் ெயங்கர மொர் அடிக்க ஆரம்ெித்தது
ஆத்மரயனுக்கு. மணிமயப் ொர்க்க ஒன்ெதமர என்று
காட்டியது. ெக்கத்தில் தாமன மகாவில் என்று
பசான்னார்கள். முத்து வருவதற்குள் மொய்விட்டு
வந்துவிைலாம். பவைிமய நின்று ஒரு கும்ெிடு
மொட்ைால் கூைப் மொதும்.

இருட்ைாக இருந்ததால் ைாஷ்மொர்ட்டில் எப்மொதும்

மவத்திருக்கும் ைார்ச்மச மகயில் எடுத்துக்
பகாண்ைான். ைார்ச்சின் பவைிச்சத்தில் பமது பமதுமவ
நைந்தான். அவன் காலடி ஓமச மகட்டு சிறு
முயல்களும், ஊர்வன சிலவும் புத ன் ெின்மன
மமறந்து பகாண்ைது. அழுத்தமான காலடி
ஓமசயுைன் மகாவிலின் வாசமல அமைந்து விட்ைான்.

அது ெழமமயான காட்டுக் மகாவில். ொதி

சிதலமமைந்திருந்தது. பதாமலவிலிருந்து ொர்த்தாமல
கற்ெகிரகம் பத யும். அதிசயத்திலும் அதிசயமாக
அந்தக் கற்ெகிரகம் திறந்திருந்தது. ஆச்சி யமாய்
மமமலறிச் பசன்றான். அங்கு சிறிய அம்மன்
விக்ரகத்தின் முகம் மஞ்சள் சாற்றிக் குங்குமத்தில்
பொட்டிட்டு மதவியின் முன் இருந்த கல்விைக்கில்
தி மொட்டு தீெம் ஏற்றப் ெட்டிருந்தது. இந்த மதவிமய
வழிெடுெவர்கள், ஒவ்பவாரு முமற மகாவிலுக்கு
வரும்மொதும் தி களும், எண்மணயும் மட்டும்
ெத்திகளும் வாங்கி அங்கிருக்கும் அலமா யில்
வாங்கி மவப்ெது வழக்கம்தான். ஆனாலும் இந்த
மநரத்தில் யார் விைக்மகற்றி இருப்ொர்கள்.
மாமலயில் யாராவது மகாவிலில் விைக்மகற்றி
இருந்தாலும் இவ்வைவு மநரம் அடித்த மணல்
காற்றுக்கு அமணந்திருக்குமம. மயாசமனயுைன்
ொர்த்தான்.

பவைிமய மமழ மவறு தூறலாய் ஆரம்ெித்திருந்தது,

மகாவிலுக்குப் ெக்கத்திலிருக்கும் மண்ைெத்துக்கு
இைம் பெயர்ந்தான். இடி இடித்து மின்னல் பவட்ை
திடீபரன்று பதாைங்கிய மமழமய பநாந்தெடி
மண்ைெத்தின் உள்மை தள்ைி நின்றுக் பகாண்ைான்.
ஏதாவது பூச்சி, மிருகம் இருக்கப் மொகிறது என்ற
எச்ச க்மக உணர்வுைன் நாலாெக்கமும் ொர்மவமய
ஓைவிட்ைான். ச்மச இப்மொது மட்டும் முழு நிலவு என்
முன் நின்றால் எப்ெடி இருக்கும் என்று எண்ணி
முடிப்ெதற்குள் மமகத்திமரமய விலக்கி வந்த
நிலவாய் ஒரு பெண் முகம் தூணுக்குப் ெின்னிருந்து
பமதுவாக எட்டிப் ொர்த்தது.

சலமவக் கல் சிமல மொல, தங்கப் ொைத்மதப்

ெிைந்து பசய்த மமனிமயா என்று எண்ணுமாறு, வட்ை
முகம், ெசுமஞ்சள் பூசிய முகத்தில் சிந்தூரம்.
தாமமரக் கன்னம். பகாவ்மவ இதழ்கள். சித்திரப்பூ
மசமல, மலர் விழிகள்.... அப்ெப்ொ.. யா வள்?
உலகத்தில் இருக்கும் எழிமல எல்லாம் ஒன்று
மசர்த்து பசய்த முழு நிலமவா.....

சில நிமிைங்கள் திமகத்தான்.... அதன்ெின்

யட்சினிமயா, மதவமதமயா அல்ல நிஜமாகமவ ஒரு
பெண்தான் என்று உணர்வு பெற்றான். சிறிது
மநரத்துக்கு முன்பு அந்த முரைர்கள் மதடி வந்தது
இவைாகத்தான் இருக்கும் என்று உள்ளுணர்வு
பசால்ல எழுந்து அவமை பநருங்கினான்.

யாரம்மா நீவு என்றான்.

நான் சந்த் மா என்ற குரலில் கிைி பகாஞ்சியது.

தான் நிமனத்தது ச தான் என்ற எண்ணத்தில்

சந்த் மா... முழுநிலா... நீ நிலாப்பெண்மணா
பசால்லிவிட்டு நமகத்தான்.
அமதக் மகட்ைவுைன் அவள் முகம் நாண முகத்தில்
பமலிதாய் பவட்கப் புன்னமக மதான்றியது. அவள்
கண்கள் நிலம் ொர்த்தன. அந்த தருணம் அவன்
மனதில் பசால்ல முடியா உணர்வுகமைத்
மதாற்றுவிக்க, அவனால் அவமை அப்மொதுதான்
முதல்முமற ொர்க்கிமறாம் என்ெமத நம்ெமவ
முடியவில்மல. பஜன்ம பஜன்மமாய்த் பதாைரும்
உறவு என்ற எண்ணம்.

நீதான் என் நிலாப் பெண்மணா என்று மனதிற்குள்

முணுமுணுத்தான். இடிமமைம் பகாட்ை மமழ
ஆமமாதிக்க, மின்னல் பவைிச்சம் தர என்னமவா
அந்த வினாடியிலிருந்து அவள்தான் தனக்கு
எல்லாமும் என்று ஆத்மரயனுக்குத் மதான்றியது.

அத்தியாயம் - 8

தனது ெமழய நிமனவுகள் மனதில் ஒவ்பவாரு

காட்சியாகத் மதான்ற, மண்ைெத்திலிருக்கும் தூணில்
சாய்ந்தவாறு கண்கமை மூடிக் பகாண்ைான்
ஆத்மரயன். அவன் மனதில் மதான்றிய நிகழ்வுகமைக்
காட்சிப் ெடுத்த எண்ணினான் மொலும்.

சந்த் மாமவ முதன் முதலில் சந்தித்த அந்த நாள்

நிகழ்ச்சிகள் அவன் கண்முன்மன வி ந்தது
இடியும் மின்னலும் நின்ற ொடில்மல. ஆத்மரயனும்
சந்த் மாவும் ஆளுக்கு ஒரு தூணில் சாய்ந்தெடி
மண்ைெத்தில் அமர்ந்திருந்தனர். அவைது உமைமயப்
ொர்த்தால் திருமணப் பெண்மணப் மொலிருந்தாள்.
சிவப்பு நிறத்தில் அந்தப் ெக்கத்து ெழங்குடியினர்
அணிவமதப் மொன்று மசமலமய சுற்றியிருந்தாள்.
முகம் மஞ்சைால் ெைெைத்தது. அதில் பசக்கச் சிவந்த
இதழின் வடிவம் அலாதி அழமகத் தந்தது. முகத்தில்
பசந்தூரம். கண்ணுக்கு மமபயழுதியிருந்தாள். அந்தக்
கண்கள் அவனிருக்கும்மொமத இங்கும் அங்கும்
அமலந்தன. மருட்சியுைன் ொமதமயப் ொர்த்தன.
கமத பசால்லும் விழிகள் என்ொர்கமை அது
இதுதாமனா என்று நிமனத்தான்.

அவனால் நைப்ெமத நம்ெமவ முடியவில்மல. ஏமதா

ஒரு மமாகினிதான் தன் முன் நிற்கிறாமைா என்று
குழப்ெமாயப் ொர்க்கிறான்.

அவள் நான் சந்த் மா என்று பசான்னது நிமனவுக்கு

வர, தமிழ் பத யுமா என்றான்.

ம்ம்.. என்று ஆமமாதித்தாள்.

ஆனாலும் தான் கன்னைத்தில் மகள்வி மகட்டு எப்ெடித்

தமிழில் ெதில் பசான்னாள் என்ெது பு யாமல்
குழம்ெினான்.
பவைிமய கிைம்ெலாம் என்று ொர்த்தால் வானமம
இடிந்து விடுவமதப் மொல சூமறக்காற்றுைன் மமழ
சுழன்றடிக்கிறது. இவள் என்னைாபவன்றால்
மமாகினிமயப் மொல இருக்கிறாள். இருந்தும்
மத யமாக ஒரு ஆண்மகனுைன் அமர்ந்திருக்கிறாள்.

உனக்கு ெயமாயில்மல

உங்ககிட்ையா... ெச்... இல்மல. என்மன ெயப்ெடுத்தும்

விஷயம் எவ்வைமவா இருக்கு

ம்ம்... கல்யாண மண்ைெத்திலிருந்து ஓடி வந்துட்டியா

தமலமயக் குனிந்து பகாண்ைாள். அதுமவ அதுதான்

உண்மம என்று பசால்லியது.

உன்மனப் பெத்தவங்க எவ்வைவு எதிர்ொர்ப்மொை

திருமணத்மத ஏற்ொடு பசய்திருப்ொங்க. அவங்க
மனமச கஷ்ைப்ெடுத்தலாமா கடினமான குரலில்
மகட்ைான்.

ஒரு வினாடி அமமதி ெின் தழுதழுத்த குரலில்

பசான்னாள். எனக்குப் பெத்தவங்க இல்மல. அப்ொ
சின்ன வயசில் இறந்துட்ைார். அம்மா சில
தினங்களுக்கு முன்தான் தவறினாங்க. அவங்க
இருந்திருந்தா இந்த நிமலமம வந்திருக்காது

அவைது இயலா நிமலமய எவ்வைவு அழகாய்

பசால்கிறாள். ஆத்மரயனின் குரல் பமன்மமயாகியது.
கட்ைாயக் கல்யாணமா மா
அவள் தமல மவகமாய் அமசந்து ஆமமாதித்தது.
இந்த ஊர் தமலவமராை மகன். பொம்ெமைப்
பொறுக்கி. அவன்... அவன்... மெசமுடியாமல்
குரலமைக்க

ெச்... இப்ெத்தான் எதுக்குமம ெயப்ெைமாட்மைன்ற

மாதி மெசின. இவ்வைவுதானா உன் மத யம்

கண்கமைத் துமைத்துக் பகாண்ைாள்.

ம்ம்.. பகாஞ்ச மநரத்துக்கு முன்னால் நாலஞ்சு மெர்

உன்மனத் மதடி வந்தாங்க. மமழ நின்னதும் நீ
இங்கிருப்ெமதக் கண்டிப்ொ கண்டு ெிடிச்சுடுவாங்க

அவள் முகம் கலவரத்மதக் காட்டியது

கவமலப்ெைாமத. உன்மன எப்ெடியாவது
காப்ொத்துமறன்

அவனது ெதிலில் சந்மதாஷமமைந்தாள். என் கார்

இங்கிருந்து பகாஞ்ச தூரத்தில் நிக்குது

பத யும். அமதத் தாண்டித்தான் வந்மதன்

இஸ் இட்.... நான் எப்ெடி ொக்காம மொமனன்

மணல் காத்து அடிச்சதில் உங்க கண்ணிலும்

டிமரவர் கண்ணிலும் தூசி ெட்டுருச்சு. நீங்க
கண்மணக் கசக்கிட்டிருந்த சமயத்தில் நான் இங்க
ஓடி வந்துட்மைன். நீங்க டிமரவர்ட்ைத் தமிழில்
மெசினது மகட்ைது. எனக்கும் தாய் பமாழி தமிழ்தான்
அப்ெமய என்கிட்மை வந்து பசால்லிருக்கலாமம.
நானும் முத்துவும் மசர்ந்து அவங்கமை அடிச்சுப்
மொட்டிருப்மொமம

அது அவ்வைவு ஒண்ணும் சுலெமில்மல

நான் தமிழ்நாடு ஸ்மைட் மைக்வான்டூ சாம்ெியன்

பத யுமா.... இந்த நாலு தடியங்கமையா சமாைிக்க
முடியாதுன்னு நிமனச்ச

நீங்க மநருக்கு மநர் மமாதும் ஆட்கமை சண்மை

மொட்டு பஜய்க்கலாம். இவங்க வழிமய மவற...

மெசிக் பகாண்மை இருக்கும்மொமத மமழயில் யாமரா

ஒருவர் மகாவிலில் ஒதுங்கினார்கள். ெச்மச நிற
முக்கால் ொவாமையும், ெழுப்பு நிறத்தில் தாவணியும்
அணித்திருந்த ஒரு மமலஜாதிப் பெண் மண்ைெத்தில்
நுமழந்தாள். மமழயில் நமனயாதிருக்க வாமழ
இமலமயத் தமலக்குப் ெிடித்திருந்தாள். அவள்
முதுகில் ஒரு மூங்கில் கூமை. அமத தாவணியுைன்
கட்டியிருந்தாள்.

இந்த ராத்தி பொழுதுல யாரு ஸாமி

மண்ைெத்தண்ை நிக்குறது.... என்று குரல் பகாடுத்தெடி
அவர்கைருமக வந்தாள்.

முகம் ச யாகத் பத யவில்மலமய என்று அவர்கள்

என்னும்மொமத மின்னல் பவட்ை, அதில் அவைது
முகம் பத ந்தது. வட்ைமுகம், அதில் அக்கினி
குண்ைமாய் சிவந்த பொட்டு. கருமண பொழியும்
கண்கள். முகத்திலும், உைலிலும் கருப்ொக மம
மொன்ற ஒன்மறப் பூசியிருந்தாள். அவைின் இதழ்கள்
சிந்திய கருமணப் புன்னமக இருவமரயும்
அடிெணியச் பசய்தது.

என் கார் ப்மெர் ஆச்சு. அமத ச ெண்ண ஆமைக்

கூட்டிட்டு வமரன்னு டிமரவர் மொயிருக்கான். அவன்
வந்து காமர ச பசய்தவுைமன கிைம்ெிடுமவாம்

அவமர நம்ெினா கிைம்ெினா மாதி தான். நீங்க

அவருக்காகக் காத்திருந்து ப்மராஜனமில்மல உதடு
ெிதுக்கினாள் அந்தப் பெண்.

ஏன்... என்னாச்சு.... மமழல ஏதாவது ெிரச்சமனயா.

அப்ெடி ஏதும் இருந்தா மொன் ெண்ணிருப்ொமன.... ஒரு
மவமை சிக்னல்...

சிக்னமல மசாதித்தான். அதிசயமா இந்தக் காட்டுப்

ெகுதியிலும் சிக்னல் எடுக்குமத

பமயின் மராட்டுப்ெக்கம் ஒரு காட்ைாறு ஓடுது. மமழ

அதிகமாகும்மொது அது பெருகி மராமை பத யாது.
மறுெடியும் ச யாக ஒண்ணு பரண்டு நாைாகும்

நீ யாரும்மா?

நான் மமலப் மெச்சிங்க. இந்த காட்டில்

குடியிருக்குறவ

இந்த மமலமய மசர்ந்தப் பொண்ணா.... அப்ெ நீ

பசால்றமதத்தான் நம்ெணும். இப்ெ இந்த இைத்மத
விட்டு எப்ெடிக் கிைம்புறது
நான் சில வண்டி நின்னுடுறமதப் ொத்திருக்மகன்
சாமி. அப்ெறம் பகாஞ்ச மநரம் கழிச்சுத் தாமன
கிைம்ெிப் மொறமதயும் கவனிச்சிருக்மகன். நீங்க
இன்பனாருதரம் முயற்சி ெண்ணிப் ொருங்கமைன்

அவள் மெசியமதக் மகட்ைதும் அப்ெடிமய பசய்தால்

என்ன என்று மதான்றியது.

மமழ சிறிது குமறய, கார் நிமலமம என்னாச்சுன்னு

பத யல. நான் ொர்த்துட்டு வமரன். அதுவமர
ெத்திரமா இருந்துக்மகா. மெச்சி இவமைப்
ொத்துக்மகா என்று கிைம்ெினான்.

ஆத்மரயன் அவ்விைத்மத விட்டு அகன்றும்

சந்த் மாவின் முகத்தில் மசாகக் கமை
மமறயவில்மல.

ஏன்மா கவமலயா இருக்க

நான் ெக்கத்து கிராமத்துக் காரங்ககிட்மைருந்து

தப்ெிச்சு வந்மதன். இவர் இங்க சாமி கும்மிை வந்தவர்.
எங்க பரண்டு மெருக்கும் ஒரு சம்ெந்தமும் இல்மல

உன் கல்யாண உமைமய உன் நிமலமமமய

பசால்லுது. ஆனால் பரண்டு மெருக்கும்
சம்ெந்தமில்மலன்னு பசால்லாமத. ஏன்னா
காரணமில்லாம கா யமில்மல
நீ பசால்றது ச யாமவ இருந்தாலும் என்னால அவர்
கூை மொக முடியும்னு மதாணல... அவர் இந்த
இைத்துக்குப் புது ஆள். ஆனால் நீ இந்த
மமலக்காட்டுவாசிதாமன. நீமய பசால்லு...
திசேள்ைில மாட்டிட்ைவங்க சுலெமா தப்ெிச்சுப்
மொயிை முடியுமா?...

சற்று நிறுத்தினாள்.

என்மன அமைச்சு வச்சிருந்த இைத்தில் ஒரு நல்ல

அம்மா இருந்தாங்க. அவங்க உதவியால்தான்
தப்ெிச்மசன். அவங்க மூலமாத்தான் இந்தக்
மகாவிலுக்கு இருக்கும் சக்திமயக்
மகள்விப்ெட்டுத்தான் இங்க வந்து ெதுங்கிமனன்.
ஆனால் என்னால் இவருக்கு ஆெத்து வந்துட்ைா...
மெசமவ அஞ்சுெவள் மொல் நடுங்கினாள்.

கலங்காதம்மா.... தாமய நீமய துமணன்னு இங்க

வந்து ஆத்தா காமலப் ெிடிச்சுட்ை... இனிமம உன்மனக்
காப்ொத்த மவண்டியது அவ பொறுப்பு...

நான் ஒரு மூலிமகச்சாறு தமரன். உைம்பு முழுசும்

ஒரு இைம் விைாம தைவிக்மகா. அது உன் உைம்ெில்
இருக்கும் வமர எதுவும் உன்மன பநருங்க முடியாது.
ஆனால் கமரஞ்சுட்ைா நீ இருக்கும் இைமும் சுலெமா
பத ஞ்சுடும்

அப்ெ தினமும் அமதப் பூசிக்கணுமா...

இந்த எல்மலமயத் தாண்டும் வமர கட்ைாயம் உன்

உைம்ெில் இருக்கணும். முதமலக்குத் தண்ணிலதான்
ெலம் என்கிற மாதி இந்த மண்ணில்தான் சிலதுக்கு
ெலம் அதிகம்

மூலிமக கமரஞ்சதும் என் நிலமம...

கலங்காமத தாயி அந்த ஆயிரம் கண்ணுக்கா ஒரு

கண்ணால கூைவா உன்மனப் ொத்திருக்க மாட்ைா.
உன்மன ொதுகாப்ொன இைத்தில் மசர்ப்ொள்ன்னு
நம்பு.

நம்புமறன்... நீ பசால்றமத பூசிக்கிமறன். ஆனால்

அவருக்கு இதில் நம்ெிக்மக இருக்குமான்னு
பத யமலமய...

அதுக்கு நான் ஒரு வழி கண்டுெிடிக்கிமறன் என்றாள்

மெச்சி

ஆத்மரயன் ெடிகைில் ஏறி வந்தான். சந்த் மா... உன்

ெக்கம் அதிர்ஷ்ைம் இன்னும் மிச்சமிருக்குன்னு
நிமனக்கிமறன். இவ்வைவு மநரம் தகராறு பசய்த
வண்டி தானாகமவ மவமல பசய்ய ஆரம்ெிச்சுடுச்சு.
உைமன இங்கிருந்து கிைம்ெணும். அதுக்கு முன்மன
முத்துவுக்குத் தகவல் தரணும்

பசால்லும்மொமத தீனமாய் ஒலித்தது ஆத்மரயனின்

அமலப்மெசி.

சார், நான் முத்து மெசுமறன். பமயின் மராட்டுக்கு

வரும் வழில திடீருன்னு காட்ைாற்று பவள்ைம் நான்
ெயணம் பசஞ்ச வண்டிமயப் புரட்டி மொட்டுடுச்சு.
மகல நல்லா அடி ெட்டிருக்கு. முதலுதவி பசய்து
கட்டு மொட்டிருக்காங்க. இருந்தாலும் வலி அதிகமா
இருக்கு சார் மருத்துவமமனக்குப் மொகணும்
பமக்கானிக் யார்ட்ையாவது நிமலமமமய பசால்லி
அங்க அனுப்ெி விைட்டுமா. மமழல அவங்க எப்ெடி
வருவாங்கன்னு பத யல. அப்ெடிமய யாரவது
வந்தாலும் காமலலதான் வருவாங்க அவனது
குரலில் வலியின் தீவிரம் பத ந்தது.

முத்து, மகமய உைமன கவனி. ெக்கத்தில் எங்காவது

ைாக்ைர் இருந்தால் பெய்ன் கில்லர் வாங்கி
மொட்டுக்மகா. ைாக்ஸி ெிடிச்சு மமசூமரா இல்மல
பெங்களூமரா மொய்டு. அங்மக நல்ல
ோஸ்ெிட்ைலுக்குப் மொய் சிகிச்மச எடுத்துக்மகா.
பசலமவப் ெத்திக் கவமலப்ெைாமத. நம்ம கார் இப்ெ
மவமல பசய்யுது. நான் விமரவில் உன்மனப்
ொக்குமறன்

சார் நம்ம வந்த ொமதல வராதிங்க. வழி முழுக்க

ஆத்து பவள்ைம். மவற ஏதாவது ொமத இருக்கான்னு
ெக்கத்தில் மகட்டு பசால்லுமறன்

சில நிமிைங்களுக்குப் ெின் பசான்னான்.

மகாவிலுக்குப் ெக்கத்தில் ஒரு ெமழய மராடு

ஒண்ணு மொகுது அதில் பகாஞ்ச தூரம் மொயிட்டு
மமலமமல ஏறினா பமயின் மராட்டில் விடும்
இன்பனாரு சாமல வருதாம். அதில் வந்தா ெிரச்சமன
இல்மல
ச நீ தாமதிக்காம கிைம்பு. எதுக்கும் ஒரு எக்ஸ்மர
எடுத்துடு. ெணம் மவணும்னா ஆெிஸ்லமயா இல்மல
தாத்தாட்ைமயா வாங்கிக்மகா என்று பசால்லிவிட்டு
மவத்தான்.

மெச்சி, இந்தப் ெக்கம் ஏதாவது ொமத இருக்கா?

இருக்கு சாமி. வாங்க நான் காமிச்சுத் தமரன்.

ஆனால் அது வழிமய இப்ெடிமய மொவக் கூைாது
சாமி. நான் தர்ற மூலிமகச் சாமற உைம்பு பூரா
பூசிட்டுப் மொங்க

அது எதுக்கு?

மனுஷ வாசம் மிருகங்களுக்கு எட்ைாம இருக்கவும்.

காட்டில் இருக்குற விஷப் பூச்சிகள் உங்கமைக்
கடிக்காம இருக்கவும்தான் இந்த மூலிமகச்சாறு.
எங்க ஆளுங்க பவைிய மொவும்மொது இமத
உைம்புல ஒரு இைம் விைாம தைவிக்குமவாம்

ஆமாம் மெச்சி முகத்தில் கூை இருக்கு ொருங்க

என்றாள் சந்த் மா.

இருவரும் மமறவான இைத்திற்கு பசன்று உைல்

முழுவதும் தைவிக் பகாண்ைார்கள். மமழ ஓரைவு
விட்டிருந்தது.

நீங்க பரண்டு மெரும் கிைம்புங்க. இன்னும் பகாஞ்ச

மநரத்தில் மமழ முன்மன பெஞ்சமத விை அதிக
மவகத்மதாை பெய்யும்

உனக்கு எப்ெடித் பத யும்

இந்தக் காடுதான் என் வடு.
ீ ெஞ்ச பூதங்கள்தான்
எங்க நட்பு. இந்தக் காத்மதாை வாசம், அதிலிருக்கும்
ஈரப்ெதம், கருமமயான மமகம் இமதபயல்லாம்
ெடிச்சுத்தான் பசால்மறன்

காமர மகாவிலுக்கு அருகில் நிறுத்தி சந்த் மாமவ

அமழத்தான். அவள் கர்ப்ெகிரகத்தினுள் ஏமதா
எடுக்கச் பசன்றிருந்தாள். பொறுமமயில்லாமல்
சுற்றிலும் ொர்த்தெடி நின்றான் ஆத்மரயன்.

என்ன இப்ெடி நிக்கிறிங்க.... உள்ை மொய் அந்தப்

பெண்மணக் கூட்டிட்டு வாங்க என்ற மெச்சியின்
வார்த்மதமயத் தட்ை முடியாது கருவமறயின் உள்மை
பசன்றான்.

அம்மன் சிமலக்குப் ெின் சற்றுப் ெள்ைமாக இருந்த

இைத்தில் அமர்ந்து எமதமயா மதடி எடுத்தாள்
சந்த் மா.

இங்க என்ன பசஞ்சுட்டு இருக்க? பொறுமமயிழந்து

மகட்ைான்.

இங்க ஒைிஞ்சிருக்கும்மொது சில

ஓமலச்சுவடிகமைப் ொத்மதன். எடுத்துட்டுப்
வரலாமமன்னு. சர்ச் ெண்றவங்க யார்மையாவது
தரலாம். இங்கிருந்தால் அ ச்சு எதுக்கும் ெயன்ெைாம
மொயிடும்

பராம்ெ முக்கியம் என்று சலித்தாலும்

மவண்ைாபமன்று மறுக்கவில்மல.
அம்மன் சிமல முன் பசன்று அவளுக்காகக் மகமய
நீட்டினான். சந்தி மாவும் மறுக்காது அவனது
மககமைப் ெற்றிக் பகாண்ைாள். அந்தத் தீண்ைலில்
இருவ ன் உைலும் சிலிர்த்தன. அமத ஷணம் மெச்சி
தி மயத் தூண்டியதால் அகல் விைக்கின் பவைிச்சம்
திடீபரன்று பெ தாக, அந்த பவைிச்சத்தில் கருமண
பொழிந்தன அம்ெிமகயின் கண்கள். இதழ்களும் கூை
புன்னமகத்தார் மொல் ெட்ைது.

அகல் விைக்கின் பவைிச்சத்தில் ஓவியப் பெண்ணாய்

ஒைிர்ந்த சந்த் மா தடுமாறிய சமயத்தில் அவைது
மககமை இனிமமல் விைமவ மொவதில்மல
என்ெமதப் மொல அழுத்தப் ெற்றிக் பகாண்ைான்.
அப்ெடிமய அவமை நைத்திச் பசன்று கா ல்
அமரமவத்தான். டிமரவர் சீட்டில் அமர்ந்து ெின்பும்
கூை இைது கரத்தால் அவைது கரங்கமைப் ெற்றிக்
பகாண்ைான்.

உன் உதவிக்கு பராம்ெ நன்றி மெச்சி. நீயும் வாமயன்.

வழில இறக்கி விட்டுடுமறன் நன்றியுைன்
பசான்னான்.

நீங்க கிைம்புங்க சாமி. எனக்கு இங்க மவமல

இருக்கு. தாயி... அந்த சாமிமய ெத்திரமா ொத்துக்மகா.
அவர் மகமய விட்டுைாம பகட்டியாப் ெிடிச்சுக்மகா
என்று வழியனுப்ெினாள் மெச்சி.

கார் ஓைத்துவங்கியதும் அவள் மககைின் நடுக்கம்

மட்டுப்ெை, மாமனப் மொன்ற மருண்ை விழிகள்
யாராவது வருகிறார்கைா என்று சுற்றும் முற்றும்
ொர்த்தது.

என்னாச்சு சந்த் மா?

அவைது கண்கமை சுட்டிக் காட்டி பசான்னான்

ம்ம்ம்... வட்ைமான உன் முகத்தில் பவண்ணிலாமவ...
இரண்டு வண்டுகள் சுழல்வமதமனா பவண்ணிலாமவ

அவங்க கிட்ை மாட்டிக்காம இருக்கணுமம

கவமலப்ெைாமத... இனிமம என்மனத் தாண்டித்தான்

உன்மன யாரும் பதாை முடியும்

சந்த் மா முகத்தில் நிம்மதி மதான்றியது.

அத்தியாயம் - 9

ஆத்மரயன் சந்த் மாவுைன் தப்ெிச் பசன்ற தின

நிமனவில் ஆழ்ந்திருந்தான். அன்மறய தினம்
அவர்கள் இருவரும் அந்த எல்மலமய விட்டு
அகன்றவுைன் திசேள்ைி கிராமத்தில் நைந்த விஷயம்
ஒன்மற இப்மொது ொர்ப்மொம்.

சந்த் மாமவத் மதடி அமலந்த தடியர்கள் மவறு

வழியின்றி அந்தக் காட்டுக் குடிமசமய அமைந்தனர்.

அய்யா பூமசயில் இருக்கிறார் என்ற ெதிமலக்

மகட்டு பவைிமய மமழக்காக ஒதுங்கினர்.

குடிமசயின் உள்மை... கருப்பு உமையும், சிவந்த

கண்களும், சிறிய மண்மைமயாட்டு மாமலயுமாய்
அந்த இருள் நிமறந்த அமறயில் இருந்தான் அவன்.
அவபனதிமர ஒரு இமைஞன் ெடுத்த நிமலயில்.
அவ்விமைஞனின் தகப்ெனும் தாயும் கண்ண ீர்
வடித்தெடி நின்றனர். அவர்கள் மூவ ன் உமையும்
பசல்வ நிமலமய பசால்லியது. அவர்கள் வந்த
லான்ட்மராவர் அந்த சிறு குடிமசயின் பவைிமய
நின்றது.

நாமகந்திரன் அமழக்கிமறன்..... வருவாயா

மாட்ைாயா என்று எண்மண நிரம்ெிய
தாம்ொைத்மதப் ொர்த்து உறுமினான்
மண்மைமயாட்டுக்காரன்.

ொமலப்பூவின் மணம் அந்த அமறபயங்கும்

வினாடிக்கு வினாடி அதிகமானது. கலீர் கலீர் என
பகாலுசின் ஒலி மகட்ைது. அவன் எதிமர இருந்த
எண்மணயில் ஒரு மிக அழகான பெண் ஒருத்தியின்
உருவம் பத ந்தது.

தங்கப்ொைத்தில் பசய்த உைல் சாமுத்தி கா

லக்ஷணம் இவமை மனதில் மவத்துத்தான்
எழுதப்ெட்ைமதா என்று ஆச்சி யப்ெை மவத்தது.
அவள் அழகு காண்ெவமரத் திக்குமுக்காை மவக்கும்.
நீலக்கைல் அமலகள் மொன்ற மகசம் ஆமையாய்
மாறி மமறக்க மவண்டியமத மமறத்து அவள்
உைலில் புரண்ைது. விழிகைின் மணி இரண்டும் ெச்மச
நிறத்தில் மாணிக்கக் கற்கமைப் மொல ஒைிவசியது.
ீ
மமாகப் புன்னமகயுைன் மதன் சிந்தும் இதழ்கள்.
அவள் நின்றிருந்த மகாலம் அங்கங்கைின் வமைவு
பநைிவுகமை காட்டியது. அந்தப் மெரழகு, காணும்
எந்த ஆமணயும் உலமகமய மறந்து அவள் ெின்மன
பசல்ல மவக்கும்.

வந்துவிட்மைன், என்ன மவத்திருக்கிறாய் எனக்கு

கிசுகிசுப்ொன குரல் ஒன்று காற்றின் உதவியுைன்
காதில் நுமழந்து நாமகந்திரனின் உணர்வுகமை
அவள்ொல் இழுத்தது.

சந்நியாசமும் மவண்ைாம் சாதமனயும் மவண்ைாம்

என்று எல்லாவற்மறயும் தூக்கி எறிந்துவிட்டு என்
உைல் பொருள் ஆவி அமனத்மதயும்
மவத்திருக்கிமறன் உனக்கு என்று பசன்று விைலாமா
என்ற தாெம் எழுந்து அைங்கியது.

தப்பு, தப்பு என்று மனமதக் பகாட்டி அமர மவத்தான்.

இதல்ல நான் மவண்டுவது.

மதன மமாகனாங்கி, உன் சரசத்துக்கு நான்

ஆைில்மல... உனக்கு என்ன மவண்டும். ஒரு உயிர்
தாமன. இந்தா இந்த மகாழிமய ெலியாக எடுத்துக்
பகாண்டு பவைிமயறு

முடியாது...

முடிந்மத ஆக மவண்டும். என் பசாற்கமை நீ மகட்மை

ஆகமவண்டும் இல்மலபயன்றால் உன்மன
முடிவில்லா அந்தகாரத்தில் தள்ைிவிடுமவன்
என்ெமத அறிவாய்

அந்த யக்ஷியின் கண்கள் பவளுத்தன.

ஒரு இமைஞனின் உயிருக்கு ஈடு இந்த சிறு

மகாழியா... என்னால் ஏற்க முடியாது

ெின்னர் மவபறன்ன மவண்டும்

ஒவ்பவாரு அமாவாமசக்கும் எனக்கு மதுவும்

மாமிசமும் கலந்த ெமையல் மவண்டும். ரத்தத்தால்
எனது ொதம் நமனய மவண்டும். என்று இது
தவறுகிறமதா அன்று இவமன எடுத்துக் பகாள்மவன்

நாமகந்திரன் ஒரு வினாடி பெற்றவர்கமைப்

ொர்த்தான். அவர்கள் முகம் ெயத்தில் பவைிறிக்
கிைந்தது. அப்ெடிமய பசய்வார்கள் என்று அவர்கள்
சார்ெில் வாக்கைித்தான்.

மஞ்சுநாதா உன் மகன் ெிமழத்துக் பகாள்வான்.

ஆனால் நான் பசான்னெடி உன் மமனயின் பூமஜ
அமறமய சாத்தானுக்கு உ மமயாக்க மவண்டும்.
மகாவில் சம்ெந்தப்ெட்ை விஷயங்கமைா இல்மல
நிகழ்வுகமைா எதிலும் நீ கலந்து பகாள்ைக் கூைாது.
பநற்றியில் நான் தரும் கருஞ்சாந்மத மட்டுமம
இட்டுக் பகாள்ை மவண்டும். இன்றுைன் நீயும் உன்
குடும்ெமும் எங்கைவர்கைில் ஒருவனாக மவண்டும்.
இதில் ஒன்று தவறினாலும் குடும்ெமம
நிர்மூலமாகிவிடும் என்ெமத நிமனவில் மவத்துக்
பகாள்
மகன் ெிமழக்க மவண்டும் என்ற எண்ணத்தில்
இருந்தவர்கள் தமலயாட்டி பசன்றார்கள்.

அவர்கள் பசன்றதும் மறுமுமற அந்த தாம்ொைத்மதப்

ொர்த்தவன்

மமாகனாங்கி... என்று அமழத்தான். அந்த

யக்ஷியின் உருவம் மதான்றியது. அவைின் கண்கைில்
ஒரு அச்சம்.

நாமகந்திரா உன் கட்ைமைமய நிமறமவற்றி

விட்மைன். அவர்கள் மகமன ெிடித்து அவர்கள்
குடும்ெத்மதமய உனக்கு அடிமமயாக்கி விட்மைன்.
இனியாவது என்மன விடுதமல பசய்

ோ.. ோ... அவ்வைவு விமரவாகவா.... உன்மன

விடுதமல பசய்ய மவண்டுமானால் மற்பறாரு
யக்ஷிணி எனக்கு அடிமமப்ெட்ைால் மட்டுமம அது
சாத்தியம். முப்ெத்தாறு யக்ஷினிகைில் அடுத்தவள்
யாமர சீக்கிரம் வசப்ெடுத்தலாம் என்ற வழிவமக
கண்டு, அவமை அடிமமப் ெடுத்தும் வமர உனக்கு
விடுதமல இல்மல.

நாமகந்திரா கொலினிமய அடிமமப்ெடுத்த

இருெதாயிரம் முமற மந்திர உச்சாைனம் பசய்தமத
நான் அறிமவன்

அவள் முழுவதுமாக என் அடிமமயாகட்டும் ெின்னர்

ொர்க்கலாம். இப்மொது மொ.... நாகேள்ைியின்
மசஷய்யாவின் மகமன மயக்கி அடிமமப் ெடுத்து.
அவன் குடும்ெம் எனக்கு மவண்டும்
மவகமாய் சுழன்றடித்த காற்று அந்த அமறயிலிருந்த
அகல் விைக்மக அமணத்தது. ொமலப்பூவின்
மணமும் மமறந்தது.

குடிமசக்கு பவைிமய காத்திருந்த அடியாள் கூட்ைம்

உள்மை வந்து விவரம் பசால்லும் வமர நாமகந்திரன்
பொறுத்தான்.

அவ எங்க மொனான்னு பத யல... கண்டுெிடிச்சு

பசால்லணும் அவ்வைவுதாமன. அது எனக்கு
சுலெம்தான். ஆனால் அவமைக் மகாட்மைவிட்ை
உங்கை அப்ெறம் கவனிச்சுக்கிமறன்

மகாழி ரத்தம் ஊற்றப்ெட்ை மற்பறாரு தாம்ொைத்தின்

அருமக பசன்றான். கற்பூரவில்மல ஒன்மற அந்த
தாம்ொைத்தில் மொட்ைான். நீ னுள் அமிழாமல்
மிதந்தது அந்த வில்மல. ஆனால் எந்த ஒரு
அமசவும் அதனிைத்தில் இல்மல.

என் மந்திர சக்தி ெலிக்காத இைம்.. அந்த

சண்டிகாமதவி ஆலயத்தில் தான் அவ
ஒைிஞ்சிருக்கணும். மொய் இழுத்துட்டு வாங்க
என்றான்.

அவர்கள் வட்டிமன
ீ விட்டு பவைிமயறப் மொகும்
மநரம். தாம்ொைத்தில் மிதந்த சூைம் யாமரா தூக்கி
எ ந்தமதப் மொல் பவைிமய குதித்தது. ெின்னர்
ெற்றிக் பகாண்டு எ யலாயிற்று.

முட்ைாள்கமை அவ அங்கிருந்து தப்ெிச்சுட்ைா... நம்ம

எல்மலமய விட்டு பவைிமயறிட்ைா... எப்ெடிைா
மொனா... கர்ணபகாடூரமாய் நாமகந்திரனின் குரல்
ஒலித்தது.

திசேள்ைியிலிருந்து பவகுதூரம் வந்திருந்த

ஆத்மரயனின் கார் அந்த சமயத்தில் மேமவஸில்
ஒரு கமெ முன் நின்றது. முகத்திலிருந்த ெச்சிமலமய
நன்றாக தண்ண ீர்விட்டுக் கழுவிய ஆத்மரயன்
சந்த் மாமவயும் அலம்ெச் பசான்னான்.

உங்க வட்டுக்கு
ீ மொனதும் முகம் கழுவுமறன்
மரயன்... தனது மறுப்மெ பசான்னாள்.

உன்மனக் காப்ொத்தும் அட்பவன்சர்ல ெயங்கரமா

ெசிக்குது. மெஸ் வாஷ் ெண்ணிட்டு வா சாப்ெிைலாம்.
இந்த மாதி ெச்சிமல எல்லாம் தைவிட்டு மெய்
மாதி மொனால் பரஸ்ைாரண்ட் வாசமலாை துரத்தி
விட்டுடுவான். அதுவும் இல்லாம உங்க ஊர்
எல்மலமயத் தாண்டி பராம்ெ தூரம் வந்துட்மைாம்.
ஏதாவது ெிரச்சமனன்னா இங்க இருக்கும் ஆட்கள்
எல்லாம் உதவிக்கு வந்துடுவாங்க
மத யமூட்டினான்.

தன்மனக் காப்ொற்றியவனின் பசாற்கமை மறுக்க

மனமின்றி ொட்டிலில் இருந்த தண்ண ீரால் முகம்
மககால்கமைக் கழுவ ஆரம்ெித்தாள் சந்த் மா.

அத்தியாயம் - 10
ஆத்மரயன் தான் சந்த் மாமவக் காப்ொற்றிய
நிமனவுகைில் ஆழ்ந்திருந்த அமத மநரம். முத்து கார்
ஓட்ை, மருத்துவமமனக்கு பசன்றனர் தத்தாத்மரயன்
திமலாத்தமா தம்ெதியினர்.

மருத்துவ ைம் ெ மசாதமனகமை முடித்து பவைிமய

வந்தனர் முத்து... மநரா ஸ்ரீரங்கப்ெட்டினத்துக்கு
வண்டிமய விடு

ஆத்மரயன் என்ன பசய்கிறான் என்று அவ்வப்மொது

அம்ெலத்துக்குத் தகவல் பசால்ல மவண்டுமம என்ற
சிறு தயக்கம் முத்துவின் மனதில்.

இன்மனக்கு ஆதிக்கு பரஸ்ட் மை. நல்லாத்

தூங்கட்டும். உன் தங்மகக்கு ஜாதகம் ொக்கணும்னு
பசான்னிமய. என் ெிபரண்ட் நஞ்சுண்ைசுவாமிட்ை
அமழச்சுட்டுப் மொகலாம்னு ொர்த்மதன். ஜாதகம்
இருக்கா

ெைிச்பசன்ற மின்னல் முத்துவின் முகத்தில்.

ஆத்மரயனுக்குத் தமலவலி என்று பசான்னான்.
அதனால் ஓய்பவடுப்ொன். பவட்டியாய் கா ல்
அமர்ந்து ொட்டு மகட்ெதற்கு ஜாதகமாவது
ொர்க்கலாம். ஆனால்..

ஜாதகம் பகாண்டு வரமலமய.. தயங்கினான்.

அது ஒண்ணும் ெிரச்சமன இல்மல. ெிறந்த மததி
பசான்னால் உைமன அவங்கமை ஜாதகத்மத கணிச்சு
எழுதிருவாங்க. ஆனால் கூடுதலா பரண்டு மணி
மநரமாகும். வட்டில்
ீ பெருசா ஒண்ணும்
மவமலயில்மல. அங்மகமய காத்திருந்து ொத்துட்டு
வரலாம்

உற்சாகமாய் வண்டிமய ஓட்டினான் முத்து.

நம்ம ொக்கப் மொற அய்யா..

கன்னைத்துக்காரவுங்கைா

ஏன் மகக்குற

அவர் மெரு நஞ்சுண்ைசுவாமின்னு பசான்னிங்கமை.

அதுதான் தமிழ் பத யுமமான்னு ொர்த்மதன்

நஞ்சு உண்ை சுவாமி... இப்ெ பசால்லு கன்னைப்

பெயரா

அது ெரமசிவன் மெராச்மச. அப்ெ தமிழ்தான்

ஸ்ரீரங்கப்ெட்டினத்திலிருந்து இரண்டு கிமலாமீ ட்ைர்

பதாமலவில் காவி த்தாமயாடு மெசும் ஆமசயில்
குடிபகாண்டிருந்தாள் நிமிஷாம்ொ . ெக்தர்கைின்
மனக்குமறமய நிமிஷத்தில் மொக்குெவள் என்ெதால்
அந்தப் பெயர்.

மமசூ லிருந்து சில கிமலாமீ ட்ைர்

பதாமலவிலிருக்கும் நிமிஷாம்ொமைப் ெி ய
மனமில்லாது அங்மகமய வட்மைக்
ீ கட்டிக் குடிவந்து
விட்ைார் நஞ்சுண்ைசுவாமி. மதவி உொசகரான அவர்
வாக்கினில் குடியிருந்தாள் அந்த மகா மாயி.
அவ ைமிருக்கும் திறமமக்கு பெங்களூ ல் ஒரு
மஜாதிை நிமலயம் ஆரம்ெித்துப் ெணத்தில்
பகாழித்திருக்கலாம். ஆனால் திறமமமய அள்ைித்
தந்த கைவுள் ஆமசமய குமறத்து விட்ைான்.
அதனால் இன்னமும் ஒரு குச்சு வட்டில்
ீ வசிக்கிறார்.

நஞ்சுண்ைசுவாமி விருந்தினர்கமை வரமவற்றார்.

முத்துவிைம் ெிறந்த மததிமய வாங்கிப் ெின்
ஜாதகத்மதக் கணிக்குமாறு தன் மகனுக்கு
உத்தரவிட்ைார்.

சூ யன் மமறஞ்சாச்சு. இனிமம ஜாதகம் ொர்க்க

முடியாது. இன்று இரவு ெக்கத்தில் ெிரத்தியங்கரா
மதவி யாகம் நைக்குது. அதில் கலந்துட்டு காமல
கிைம்புங்க என்ற நஞ்சுண்ைஸ்வாமியின்
மவண்டுமகாமைத் தட்ை முடியாது அங்மகமய இரவு
தங்க முடிவு பசய்தனர்.

முத்துவுக்கு ஜாதகம் ொர்க்கத் தட்டிப் மொகுமதன்னு

வருத்தம் மொலிருக்கு என்றார் தத்தாத்மரயன்

அப்ெடி இல்லங்கய்யா.. தங்கச்சி கல்யாணம்

தட்டிகிட்மை மொகுது. அதுதான் வருத்தம். ஏமதா
ெ காரம் பசய்யணும் அதுக்கு ெத்தாயிரம்
பசலவாகும்னு ஊ ல் ஒருத்தர் பசான்னாரு

மறுப்ொய் தமலயமசத்தார் நஞ்சுண்ைஸ்வாமி

முத்து.. கைவுமை மனசார வணங்குறதயும்,
கஷ்ைப்ெடுற உயி னங்களுக்கு உெகாரம்
பசய்வமதயும் தவிர சிறந்த ெ காரம் உலகத்தில்
இல்மல. அமதயும் மீ றி ஏதாவது ெண்ணணும்னு
நிமனச்சா, நிமிஷாம்ொள் மகாவிலுக்குப் மொ.
அங்கிருக்கும் ஸ்ரீசக்கரத்மத நம்ெிக்மகமயாடு
வழிெடு

என்னைா பதய்வத்மத வழிெை பசால்லாம சக்கரத்மத

கும்ெிை பசால்றாமர என்று குழம்ெிய வண்ணம்
ொர்த்தான்.

முழிக்காமத... மகாவிலில் ெிரதிஷ்மை

பசய்யப்ெட்டிருக்கும் ஸ்ரீசக்கரம்... யந்திரம்னு கூை
சிலர் பசால்லுவா... பவறும் மகாமைா மகாலமமா
இல்மல. அதுதான் உலகம்..

ஸ்ரீ எந்திரத்திலிருக்கும் மமல்மநாக்கிய

முக்மகாணங்கள் சிவமனயும், கீ ழ் மநாக்கிய
முக்மகாணங்கள் சக்திமயயும் குறிக்கும். நம்ம
வணங்கும் சப்தகன்னியரும் முப்பெரும் மதவியரும்
அதில் வாசம் பசய்றாங்க. ெஞ்ச பூதங்களும் அதில்
அைக்கம். அதச் சக்கரத்தின் சூட்சமத்மத உணர்ந்தால்
நீ அந்த மகா மாயமய உணர்ந்ததா அர்த்தம். ஏன்னா
அதுதான் அந்த புவமனஸ்வ குடியிருக்கும் இைம்.

இமதாை முப்ெ மாணம் அந்த அம்ொள் குடியிருக்கும்

மமரு ெர்வதம். அதனால் இதுக்கு இன்பனாரு பெயர்
ஸ்ரீ மமரு. புனிதம் வாய்ந்த அந்த ஸ்ரீ மமருமவ மிகச்
சில சக்தி ஸ்தலங்கைில் மட்டுமம
ஸ்தாெிச்சிருக்காங்க. ெக்தர்கமைாை மவண்டுதலாலும்,
மந்திரங்கைாலும், நல்ல எண்ண அமலகைாலும்
அமவ இருக்கும் இைங்கள் உருமவற்றப்ெட்டிருக்கு. ஸ்ரீ
எந்திரத்மத முமறப்ெடி வழிொடு பசய்தால்
கிமைக்கும் நன்மமகள் மகாடி

அருமைாடு பசல்வம், ஞானம் ஆற்றலும், அன்பும்

ெண்பும் பொருள் நலம் பொறுமம ஈமக பொருந்திை
பசய்வாள்;

ஆயுள் ஆமராக்கியம் வரம்

ீ அமசந்திைா ெக்தி அன்பு
மதயுறா பசல்வம் கீ ர்த்தி மதவிமய அருள்வாள்!

துன்ெபமல்லாம் ஒழிந்து,

ெமகமமபயல்லாம் கழிந்து

விமனகள் எல்லாம் காய்ந்திடும்

இன்ெமும் சுகமும் மெறும் இருந்திடும்

ொக்கியங்கள் நன்மமமயயும் பசல்வம் கீ ர்த்தி

நல்கிடும் அருளும் ஞானம் நாடிய பொருள் மககூடும்
நலிபவல்லாம் அகன்று ஓடும்

நானும் ொர்த்திருக்மகன். அந்த சின்ன சக்கரத்திலயா

இது எல்லாம் இருக்கு... நம்ெமவ முடியமலமய

ஒரு சின்ன மொன்ல உலகத்தில் நைக்குற

எல்லாத்மதயும் காமிக்கவும், ஒருத்தமராை ஒருத்தர்
பதாைர்பு பகாள்ைவும் விஞ்ஞானத்தால் முடியும்
மொது, அதில் அவன் காணும் ஒலி ஒைி காட்சிகளும்
தகவல்களும் அவன் எண்ணப்மொக்மக மாற்றி
அமமக்க முடியும் என்று ஆராய்ச்சியாைர்கள்
பசால்வமத ஏற்றுக் பகாள்ை முடியும்மொது, இந்த
சின்ன சக்கரத்தால் ஒரு மனிதனின் மனமத
ஆக்கவும், அழிக்கவும் முடியும்னு மனிதனால் நம்ெ
முடியாதது வியப்புதான்

அப்ெடியில்ல ஸாமி... அந்த காலத்தில் இந்த

அைவுக்கு விஞ்ஞான சாதனங்கள் இல்மலமய.
அவங்க பசான்னது நிஜமான்னு ஒரு மகள்வி
மதாணுதில்மலயா

அந்த காலத்தில் பசான்ன எத்தமனமயா

விஷயங்கமை இப்மொது புது புது சாதனங்கள்
உதவிமயாடு உறுதிப் ெடுத்திட்டு இருக்மகாம்.
அெிமன்யு கருவில் சக்கிரவியூகத்மதப் ெற்றிக் கற்றுக்
பகாண்ைான்னு பசான்னமத மகலி பசய்தவங்க இப்ெ
கருவில் இருக்கும் குழந்மதயால் பவைியில்
நைப்ெமத உணர முடியும்னு பசான்னமத ஏற்றுக்
பகாண்ைாங்கமை.

இந்த பூமி அண்ை பவைியில் ஒரு சிறு துைி

என்ெமதயும், இந்த அண்ை பவைியின்
ெிரமாண்ைத்மதயும் நம்ம முன்மனார்கள் எப்ெடி
பசால்லிருக்காங்க பத யுமா

ஆயிரம் தமல ஆதிமசஷன் இருக்கானில்மலயா...

அவமனாை ஒரு தமலயில் இருக்கும் ெைத்தில்
இருக்குற சிறு கல் தான் இந்த பூமலாகமாம். இது
மாதி ஆயிரம் தமலகைில் இருக்கும் ஆயிரம்
ெைங்கள் எத்தமன கிரகங்கமையும் மகாள்கமையும்
குறிக்கும்னு நிமனச்சுப் ொரு....

கற்ெமன பசய்த முத்துவின் முகம் ஆச்சி யத்மதக்

காட்டியது நிமனச்சுக் கூைப் ொர்க்க
முடியமலங்கய்யா

இன்பனாரு விஷயத்மதயும் மகட்டுக்மகா. அந்த

ஆயிரம் தமல ஆதிமசஷமன ஜகன்மாதா தன்மனாை
சுண்டுவிரல் மமாதிரமா மாட்டிண்டு இருக்காைாம்.
இந்த அண்ைபவைிமயாை ெிரமாண்ைத்மத நம்ம
சிற்றறிவுக்குப் பு யுற மாதி இமதவிை
விைக்கமாவும் சுருக்கமாவும் பசால்ல முடியுமா

நிச்சயம் முடியாதுங்கய்யா

ஸ்ரீசக்கரத்மதப் ெற்றி அவனுக்கு எைிமமயாய்

விைக்க நிமனத்தார்.
இப்ெ நம்மம சுத்திலும் சிக்னல் இருக்கு. ஆனால்
நீமயா நாமனா அமத உணரவும் முடியாது ெயன்
ெடுத்தவும் முடியாது. ஆனால் ஒரு மொன் என்ற
கருவி அமலகமை ஆக்ரஷித்து, நீ பதாைர்பு பகாள்ை
வழி பசய்றதில்மலயா... அமத மொலத்தான் இந்த
சக்கரமும்னு வச்சுக்மகாமயன்.

விைக்குக்கு எண்மண எவ்வைவு அவசியமமா அமத

மொல பதய்வத்துக்கு எந்திரமும், அதற்கு ய ெீ ஜ
மந்திரமும். ச யான முமறயில் வணங்கப்ெடும்
யந்திரங்கள் அந்த பதய்வகைின் அருமைப் பெற்று
அவற்றின் விக்ரகங்கமை விை சக்தி மிகுந்ததாய்
இருக்கும். சுருக்கமாய் பதய்வத்திைம் பதாைர்பு
பகாள்ளும் ஒரு வழின்னு நிமனச்சுக்மகாமயன்.

சில மந்திரங்கள் மூலமாவும், வழிொட்டு

முமறயாலும் அதன் மூலம் நமக்கு மவண்டியமத
பெற முடியும்னு பெ யவங்க பசால்லிருக்காங்க.
உதாரணத்துக்கு வியாொரம் பசய்றவங்க குமெர
இயந்திரத்மத பூஜித்து குமெரமனாை அனுகிரகம்
மவண்டுவாங்க. ஒவ்பவாரு பதய்வத்துக்கும்
தனித்தனியாய் யந்திரங்கள் இருந்தாலும் அமவ
எல்லாம் ஸ்ரீயந்திரத்தில் அைக்கம். அதனால்தான்
உன்மன மதாஷ நிவர்த்திக்கு நிமிஷாம்ொ
சன்னதியில் இருக்கும் ஸ்ரீ யந்திரத்மத வழிெை
பசான்மனன்

இவ்வைவு விஷயம் இருக்கா.... எனக்குத் பத யாம

மொச்மச
உண்மமமய பசான்னால் ஸ்ரீ சக்கரத்மதப் ெத்தித்
பத ஞ்சுக்கமவா பு ஞ்சுக்கமவா உனக்கும் எனக்கும்
ஆயுளும் ெத்தாது.... மூமையும் மொதாது

தத்தாத்மரயன் இவ்வைவு பசான்னதும் அங்கு முத்து

நிற்ொனா. நிமிஷாம்ொள் மகாவிலில்
ஸ்தாெித்திருக்கும் ஸ்ரீ மமருமவ த சிக்க
விமரந்தான்.

அவன் கிைம்ெியதும் தத்தாத்மரயன் பமதுவாய்

பசான்னார் ஸ்வாமி நீ இத்தமன வருை காலமும்
நிஷாம்ொ பூமஜயில் மவச்சு உருமவற்றிக் பகாடுத்த
ஸ்ரீ மமருமவயும், வராேி மதவிமயயும் ஆதிக்கு
துமணக்கு அனுப்ெி இருக்மகன்

நல்லது பசய்த... ஸ்ரீமமரு பசன்று மசர மவண்டிய

இைத்துக்கு அந்த வார்த்தாைி வழிநைத்துவா.
மகமயாை தீய சக்தியிைமிருந்து ஆத்மரயமனக் காக்க
மவண்டி ெிரத்யங்கரா பூமஜயிலும் கலந்துக்மகா.
ஹ்ம்ம்... இத்தமன நாைில் அவனது விமன
தீர்ந்திருக்கும். விமரவில் அவன் உன்னுைன்
இமணவான்னு நம்புமறன்

எத்தமன ொடுைா... இனிமமலாவது அவன்

சந்மதாஷமா இருப்ொனா?

பத யலைா

என்னைா ஸ்வாமி இப்ெடி பசால்ற

என்ன பசால்றது... அவனது விமன மிச்சமிருந்தால்
அவன் மட்டும் வருவான். அவனது மிச்ச வாழ்க்மக
முழுதும் பவறுமமயிமல கழிப்ொன். அவன்
கஷ்ைகாலம் முடிந்து சந்மதாஷ மவமை
ெிறந்திருந்தால் அவமைாடு வந்து மஷமமாய்
இருப்ொன். இப்மொது ஆத்மரயனின் நிமல மதில்மமல்
பூமன

எனக்கு இன்பனாரு முமற அந்த சுவடிகமைப்

ெடிச்சுக் காமிக்கிறியா என்றார்.

இன்னும் மகக்கமலமயன்னு நிமனச்மசன். நாமன

இதுவமரக்கும் ஒரு நூறு முமற ெடிச்சிருப்மென்.
என்ன மவடிக்மக ொர்த்தியா. நம்ம இதுவமரக்கும்
எத்தமனமயா தைமவ மகாவிலுக்குப் மொயிருப்மொம்.
அமத சுத்தம் ெண்ணக் கூை ஆட்கமை
வச்சிருக்மகாம். நம்ம யார் கண்மலயும் ெைாத
சுவடிகள் அந்தப் பெண்ணின் மககைில்
கிமைச்சிருக்கு ொமரன். அதுதான் விதி மொலிருக்கு.

என்ன ஓமலசுவடி எனக்குத் பத யாம.. என்றார்

திமலாத்தமா.

உனக்குத் பத ஞ்சிருக்க வாய்ப்ெில்மல. இப்ெத்தான்

எங்களுக்மக கிமைச்சது. இது ஒரு கமத. சுருக்கமா
பசால்லப்மொனா நம்ம முன்மனார்கமைாை வரலாறு.
நம்ம குலபதய்வம் சண்டிகாமதவி ஆலயத்தில்
இருக்கும் லலிதாம்ெிமக, சந்த் மா மூலம் நமக்குத்
பத யப்ெடுத்தின விஷயங்கள்
நீங்க மமசூருக்கு இைம் பெயர்ந்து வந்ததும்.
கலேல்லியில் உங்க குலபதய்வத்மத ொதுகாப்ொ
வச்சுட்டு வந்தமதயும் ெத்தித் தாமன பசால்லப்
மொறிங்க

அது மட்டுமில்மல. இது ஒரு ச த்திரம். சுருக்கமா

பசால்லப்மொனால் ஒரு வரனின்
ீ ச த்திரம்.
அவன்தான் ஆதிரன்

அத்தியாயம் - 11
சுமார் நூற்மறம்ெது வருைங்களுக்கு முன்.. தற்மொது
தர்மபு மாவட்ைம், மதன்கனிக் மகாட்மை அருமக
உமமபுரம் என்ற அழகிய சிற்றூர். எண்ணி ஐம்ெது
குடும்ெங்கமை அவ்வூ ல் வசித்தது. புதிய நெர்கள்
யாரும் அங்கு குடிமயற முடியாது. ஆனாலும்
உமமபுரத்து மக்களுக்கு சுற்றுப் ெட்டி கிராமங்கைில்
பெரு ம் வரமவற்பு உண்டு. அங்கு நமைபெறும்
நவராத்தி விழாவிலும் பதாைர்ொன பூமஜயிலும்
கிராமத்தினரும் அவர்கைின் பநருங்கிய
உறவினர்களும் மட்டுமம கலந்து பகாள்ைலாம்
என்ெது எழுதப்ெைாத சட்ைம். சில வருைங்கைாய்
உமமபுரத்துவாசிகளுக்கு மனக்குமற ஒன்று
வாட்டியது.
நிலாமுற்றத்தில் அமர்ந்து, வயிரத்பதாங்கலாய்
பதறிக்கும் மமழ நீமர ரசித்து, ெச்மச ெட்ைாய்க்
கம்ெைம் வி த்த புல்தமரயில் ஓடி ஆடி
மகிழ்ந்தவர்கைின் மனம் வருத்தும்வண்ணம் ஒரு
மாமாங்கமாய் வரலாறு காணாத ெஞ்சம். குடிக்க
நீ ன்றி கால்நமைகள் மடிந்தன. எலும்பு மதய
உமழத்தும் உண்ண உணவின்றி ெருக ஒரு வாய்
தண்ண ீருக்கும் அமலயும் அவலம் அந்த ஊருக்கு.
அத்தமன ெஞ்சத்திலும் அவர்கள் பூஜித்து வரும்
லலிதாம்ெிமகக்கு ஒரு குமறயுமின்றி ொதுகாத்தனர்
அம்மக்கள். ஊ ன் தமலவர் வரதன். அமனவரும்
அவருக்குக் கீ ழ்ெடிந்மத நைந்தனர்.

இந்த முமறயும் மமழ பொய்த்துப் மொயிற்று.

அம்ெிமக கண் திறக்கவில்மல. தானியங்கள்
ெிமழக்கவில்மல

கவமலப்ெைாதீர்கள். இந்த மண்ணின் ஜாதகப்ெடி

இப்மொது கஷ்ை மநரம். இதுவும் கைந்து மொகும்,
நல்லது ெிறக்கும் என்ற நம்ெிக்மக மவயுங்கள்

மமழயின்றி தானியங்கள் விமையவில்மல.

நம்ெிக்மக மட்டுமம வயிற்மற நிமறக்கப்
மொதவில்மலமய

உங்கமைத் தவிக்க மவத்து நான் மட்டும்

சுகமொகமாக வாழ எண்ணுகிமறனா என்ன? அம்ொள்
என்னமவா நம்மமப் ொர்க்கத் தாமதம் பசய்கிறாள்.
மமழயில்லாவிட்ைாலும் நம் மக்கள் வாங்கி வரும்
தானியங்கள் நம் வயிமற நிமறக்கிறமத. எங்கள்
வட்டுக்
ீ குதி ல் என் மகன் வாங்கி வந்த
பநல்மணிகள் இருக்கிறது. அமதப் ெகிர்ந்து
உண்ணலாம். நமது உணவுக்கு ஏதாவது ஏற்ொட்மை
விமரவில் பசய்கிமறன்

கைிமண்மணயும் மவக்மகாமலயும் கலந்து

பசய்யப்ெட்ை ஆறடி உயர பநல் குதிர் வரதனின்
இல்லத்தில் ஒரு மூமலயில் மவக்கப் ெட்டிருந்தது.
சித்திமரத் திருநாைில் மஞ்சள் குங்குமம் பூசி
வழிெட்ைதற்கு அமையாைம் பத ந்தது.

நல்ல நாட்கள் மொது பநற்குதி மன வழிெடுவதும்.

வைர்ெிமற நாைில் ராசி ொர்த்து குழந்மதகள்
மகயில் பநல்மணிமய குதி ல் மொைச் பசய்வதும்
கமதயில் ெடித்த விஷயங்கைாய் மதான்றியது. அமத
மொல வருைத்தின் முதல் முமற பநல்மல
எடுக்கும்மொது நல்லநாள் ொர்த்து எடுத்து
அ சியாக்கி உெமயாகிப்ொர்கள். அபதல்லாம்
கனவாய் மொயின. ெத்தாயத்தில் எப்மொதும் விமத
பநல் நிமறந்திருக்கும். இப்மொமதா ெத்தாயம்
பெரும்ொலான வட்டில்
ீ காலியாய் இருக்கிறது.
குதி ல் அ சி மவத்து எடுத்தது மொக இப்மொது
ொமன ஒன்றில் தானியங்கள் இருப்ெமத பெ ய
விஷயமாய் இருக்கிறது.
தமலவமர, இத்துமண துன்ெத்மதயும் அனுெவித்து
இங்கிருக்க மவண்டுமா? மவறிைம் பெயர்ந்தால்
என்ன

வரதனின் சினம் நிமறந்த ொர்மவமய எதிர்பகாள்ை

முடியாது தமல குனிந்தார் மயாசமன பசான்னவர்.

நம் வாழ்வு எப்ெடிமயா ஓடிவிட்ைது. நம் ெிள்மைகள்

ஊர் ஊராய் பொருை ீட்டி நமக்கு உணவு பகாண்டு
வருகிறார்கள். அத்துைன் நம் பதய்வத்துக்கான
மசமவயிலும் தமை ஏற்ெைா வண்ணம் ொர்த்துக்
பகாள்கிறார்கள். இமதக் கண்டுமா அந்த மாதங்கிக்கு
மனம் இறங்கவில்மல. கலியுகம் ெிறந்ததும்
காைியாய் அவதாரம் எடுத்துவிட்ைாைா.... உலகமம
அழியப் மொகும் இந்தக் காைியுகத்தில், நம்
அன்மனயின் மனதிலும் கூை இரக்கம் வற்றிவிட்ைது
என்றார் ஒரு பெ யவர்.

நம் ஊமர விட்டு நிரந்தரமாகச் பசல்ல மவண்ைாம்.

இந்தப் ெஞ்சம் மமறயும் வமரயில் மதுமர
மாநகரத்திமலா இல்மல காஞ்சியிமலா
தஞ்மசயிமலா குடிமயறலாமம தயங்கியெடி
மயாசமன பசான்னார் மற்பறாருவர்.

நாம் எங்கிருக்க மவண்டும் என்று நம் தாய் முடிவு

பசய்வாள். இந்தப் மெச்மச இத்மதாடு விடுங்கள்
அவர்கள் மெச்சுக்கு முற்றுப்புள்ைி மவத்து
அவ்விைத்திலிருந்து அகன்றார் வரதன்.
அவரால் ஊராமர சுலெமாய் அைக்க முடிந்தது
ஆனால் பகாழுந்து விட்பை யும் அக்கினியாய்,
வரத்தின்
ீ பமாத்த உருவமாய், இைமமயாய், புஜ ெல
ெராகிரமசாலியாய் நின்ற ஆதிரமனக் கட்டுப்ெடுத்த
முடியவில்மல. அவன் கட்டுப் ெடுத்த முடியாத
காட்ைாற்மற மொன்றவன். அவமனா கனியூ மல தன்
மனம் கவர்ந்த கன்னியுைன் காதல் பமாழி மெசிக்
பகாண்டிருந்தான்.

மயக்கம் தரும் மாமல மவமை. வசுகின்ற

ீ பதன்றல்
கூை காதலின் வாசத்மத சுமந்மத வசியது.
ீ

க ய மகசத்மத சுருட்டி மமறத்த பசந்நிற

தமலப்ொமகயும், திருத்தமான முகமும், காதல்
ொர்மவயும், திண்மதாள்களும், வலிய கரங்களும்,
இமையில் பசருகிய குறுவாளும் பகாண்டு நின்றவன்
மககள் இரண்டும் மவல்விழியின் முன்மன பசயல்
இழந்து மொயிருந்தன.

என்னுைன் மெசமாட்ைாயா... நந்தவனத்தின்

நடுநாயகமாய் வற்றிருந்த
ீ அரசமரத்தின் ஒரு புறம்
நின்று வினவினான் ஆதிரன். அந்தக் கண ீர் குரலில்
பகஞ்சல் கூை கம்ெீ ரமாகமவ ஒலித்தது. மரத்தின்
மறுபுறமிருந்து பகண்மை மீ ன் விழிகள் இரண்டு
அவமன முமறத்தன.

அதன் பசாந்தக்கா க்மகா சித்திர நாட்டியத்மதக்

காட்டிடும் சிற்றிமை. காற்றில் ஆடும் அவள் குழல்
கற்மறகள் காற்றுைன் மெசி அகிலும், சாம்ெிராணியும்
கலந்த மணத்மத சுற்றிலும் ெரப்ெியது. அதன் நடுமவ
பத ந்த அழகிய வதனம் விண்ணிமல
வாழ்ந்திருக்கும் பொன்னிற நிலமவ முகமாய்
அமமந்தமதா என்ற ஐயம் பகாள்ை மவத்தது. மயன்
என்ற மதவமலாக தச்சன் பசதுக்கிய சிமலயாய்த்
பத ந்தாள். அவைது அழகு ெித்தம் பகாள்ை
மவத்தது. அமமதியாய் தூணில் சாய்ந்து நிற்ெமதக்
காணுங்கால் அவமை ஒரு மகாவில் சிற்ெம் என்மற
பதாமலவிலிருந்து மநாக்குெவர் நிமனப்ெர்.

அந்த இமைஞனின் காதுகைில் அணிந்திருந்த

கடுக்கனின் மமல் மாமல மநர சூ யனின் ஒைி ெட்டு
அவமனச் சுற்றிலும் வண்ணச் சிதறல்கைாய்
இமறத்தது. அவனது கட்ைழகு முகத்தில் பொய்க்
மகாெம். ஊழி முதல்வனின் நிறம் தாங்கிய அந்தப்
ெராக்கிராமனின் வலிமமயும் அழகும் வாய்ந்த
மதாைில் சாய்ந்து ஓய்பவடுக்க உள்ைம் உவமக
பகாண்ைாலும். இப்மொது அவமன
மன்னித்துவிட்ைால் இதுமவ பதாைர்க்கமதயாகும் என
எண்ணியதாமலா என்னமவா இன்னமும் தனது
இரக்கமனம் இறங்காதது மொலமவ ஒரு
நாைகமாடினாள் அந்தக் கயற்கன்னிமக. காதலில்
ஊைலும் கூை சரச ொமஷதாமன.

உன்மனப் ொர்க்க வருவமதா என்மறா ஒரு நாள்.

அன்றும் எட்டி நின்று என் பொறுமமமய
மசாதிக்கிறாய்
உங்கைது சலிப்ெிமலமய என் மகாவத்துக்கான
காரணம் ஒைிந்திருக்கிறமத மறுபுறம் திரும்ெி
ஆற்மற ஆராய்ந்தாள்.

என்ன காரணம்.. விைங்கவில்மலமய... என்று

மயாசமன பசய்வது மொல் ொவமன காட்டியவன்
அவள் எதிர்ொர்க்காத மநரம் தனது நீண்ை கால்கைால்
மவக எட்டு மவத்து அவைது கரங்கமைப் ெற்றினான்.
விடுவிக்க முயன்று மதாற்றாள் அவள்.

விடுங்கள்... என் மகமய...

எனக்கு பசாந்தமான கரங்கமை நான் ஏனடி

விைமவண்டும்

க்கும்... மந ல் ொர்க்கும்மொது மெச்சுக் பகான்றும்

குமறவில்மல. ஆனால் என் நிமனவுதான் அவ்விைம்
சிறிதுமில்மல என்று கழுத்மத முறித்தவைின்
அமசவுக்மகற்ெ அவைது காசுமாமலயும் சத்தமிட்ைது.
அமதக் கண்ைவனின் முகத்தில் குறும்புச் சி ப்பு.

ம்ம்... கள்ைக்கண்கள்.... நீங்கள் புதிதாகக் கற்றுக்

பகாண்ைது இமதத்தானா... இப்ெடிபயல்லாம்
மொக்கி த்தனம் பசய்தால் நான் இங்கிருந்து
கிைம்ெிவிடுமவன் என்ற காதலியின் பசாற்களுக்கு
அப்மொமதக்குக் கட்டுப்ெட்ைான்.

என்னிைம் உங்களுக்கு அன்பு சிறிதுமில்மல.

மகாதண்ைம் அண்ணாவின் மாமியார் வட்டு
ீ விஜயம்
நிகழும்மொது மட்டும் துமணயாக வந்து சிலநாட்கள்
தங்கிச் பசல்கிறீர்கள். உங்களுக்காக உங்கள்
தாய்மாமன் மகபைாருத்தி காத்திருக்கிறாள் என்ற
எண்ணம் கிஞ்சித்துமில்மல ெட்ைாம்பூச்சியாய்
இமமகள் ெைெைத்தது. மூக்கில் சிவப்புக் கல்
மூக்குத்தி இன்னமும் அழகு மசர்த்தது. சிவந்த
முகத்தில் சிறிய ெட்டு இதழ்கள் துடித்தன.

இல்லாதமதப் ெற்றி மட்டுமம மெசுகிறாமய. உன்

மமல் எனக்கு அன்பு இருக்கிறது, காதல் இருக்கிறது,
ஆமச இருக்கிறது இப்ெடி நமக்குள் இருப்ெமதப்
ெற்றிப் மெசலாமம

இருப்ெமத நிரூெிக்க அடிக்கடி வரமவண்டும் இல்மல

என்றால் இல்லாததுதான் என் கண்ணில் ெடும் .

அமைங்கப்ொ எத்துமன மகாெம் உனக்கு.

மகாவத்தால் சிவந்த உன் வதனம் சிவப்பு
நிலவாகமவ எனக்குத் மதான்றுகிறது. சந்தி மக...
ஆனால் உன் பகாவ்மவ இதழ்கமைா என்மனக்
பகாய்யச் பசால்லி அமழப்பு விடுக்கின்றன

அதன் ெின் அங்கு அவைது குரல் எழும்ெமவ இல்மல.

அவள் சார்ெில் கங்கணமும், பகாலுசிலிருந்த
அன்னப்ெறமவகளும் கலீர் கலீபரன மறுப்பு ஒலி
எழுப்ெின.

உனக்கு அடிக்கடி மகாெமூட்ைாதமத எண்ணி

வருந்துகிமறன் என்றான் குறும்புச் சி ப்மொடு.

நாணத்தால் சிவந்த அவைது முகத்மத தனது

விரல்கைால் வருடியவன் நந்தவனத்தில் இந்த
அத்திப்ெழ இதழ்கமைத் திருடித் தின்னும் கிைி நான்
என்றான்.

கிலியறியா இக்கிைி இப்மொது பசல்லுமிைம்

எதுமவா

மதுமரயம்ெதிதான்... அங்கிருக்கும் மீ னாைின்

இைக்கரத்தில் அமரப் மொகிமறன்

ோ.. ோ.. சாக்த உெசாகர் தப்ொகச் பசால்லலாமா...

முத்து மீ னாள் வலக்கரத்தில் கிைி ஏந்தியவள்.
ஆண்ைாமை இைக்கரத்தில் கிைி ஏந்தியவள். நீங்கள்
தப்ொக பசால்வது மட்டும் என் மாமாவுக்குத்
பத ந்தால் வருத்தப்ெடுவார்

என் தந்மதமயப் மொல நீயும் ஆரம்ெித்து விைாமத

சந்த் கா... அவர்தான் மகாவில் பூமஜ என்று
காலத்துக்கு ஒவ்வாத விைக்கம் தருகிறார். இதனால்
எங்கள் கிராமமம ெஞ்சத்தால் அழியும் நிமலயில்
இருக்கிறது. என்மனப் மொன்ற இமைஞர்கள் ஏமதா
பவைியூ ல் மவமல பசய்து ஒவ்பவாரு திங்களும்
முமற மவத்துக் பகாண்டு தானியங்கமை வாங்கிச்
பசன்று ஊ லிருப்ெவர்களுக்கு அைிக்கிமறாம். அந்த
உணவு மட்டும் இல்மலபயன்றால் எங்கமைப்
புமதத்த இைத்தில் புல் முமைத்திருக்கும்

ச யாகிவிடும் அத்தான்

அந்த நம்ெிக்மக மமறந்து பவகு நாட்கைாகிவிட்ைன.

மவறு இைத்துக்கு பசல்லலாம் என்றாலும் மதவியின்
உத்தரவின்றி வர மறுக்கிறார் என் தந்மத
எதனாமலா அது

அது சில ெல காரணங்கைால். உமமபுரம் முழுவதும்

அம்மனின் உொசகர்கள் என்ெது உனக்குத் பத யும்

ஆமாம். அவர்கள் விமல மதிப்புள்ை லலிதாம்ெிமக

சிமலமயப் ொதுகாக்கும் காவலர்கள் என்று என்
தந்மத பசால்லியிருக்கிறார். பதய்வகத்
ீ தன்மம
நிமறந்த உங்கள் குடும்ெத்துைன் பதாைர்பு மவண்டும்
என்மற மனமுவது தனது தங்மகமய உங்கைது
தந்மதக்கு மணமுடித்துக் பகாடுத்தாராம் .

பதய்வத்மத வணங்குவது நம் மனத்திருப்திக்காக

இருக்க மவண்டுமம தவிர, தங்கள் வாழ்க்மகமயயும்
உயிமரயும் விட்டு அம்மண்ணிமலமய அழிய
மவண்டும் என்று எந்தத் பதய்வமும்
பசால்லவில்மலமய

ஏன் மடியவாமனன். தற்காலிகமாய் அருகிலிருக்கும்

நகரத்துக்குக் குடி பெயரலாமம. நிமலமம
ச யானதும் மீ ண்டும் பசாந்த ஊருக்குத்
திரும்ெலாமம. இமத ஏன் பசால்கிமறன் என்றால்
நூறு வருைங்களுக்கு முன்பு பதற்கிலிருந்து
அப்ெடித்தாமன உமமபுரத்தில் குடிமயறின ீர்கள்

ச யாகச் பசான்னாய். அமதத்தான் நானும்

மகட்மைன். எனக்குக் கிமைத்த ெதில். எங்கள் இனமம
நாமைாடி இனமாய் மாறியதற்குக் காரணம்
எங்களுக்குள்ை ஒரு கைமமதான் .
கைமமயா... சற்றுத் பதைிவாகத்தான்
பசால்லுங்கமைன் . உதட்மை சுழித்தெடி மகட்ைாள்
அந்த அழகுப் ொமவ.

பசால்கிமறன். ரகசியங்கமைக் காமதாடுதான் ெகிர

மவண்டும். இப்ெடி என் அருகில் வா.... அமழத்து
தன்னருமக அமர்த்திக் பகாண்ைான்.

லலித்தாம்ெிமகமய மவத்து பூஜிப்ெதாக

மட்டும்தாமன நீ நிமனத்துக் பகாண்டிருக்கிறாய். அது
மட்டுமன்று... அத்துைன் அம்ொள் குடியிருக்கும் ஸ்ரீ
மமருமவக் காக்கும் பொறுப்ெிமனயும் ஏற்றுக்
பகாண்டிருக்கிமறாம்

ஸ்ரீ மமரு என்றால் அந்த புவமனஸ்வ குடி

பகாண்டிருக்கும் ஸ்ரீ சக்கரத்மதயா பசால்கிறீர்கள்
அவள் விழிகள் வியப்ொல் வி ந்தன.

வியாொ கள் விற்கும் தகைல்ல அது. மிகச் சில

மகாவில்கைில் மட்டுமம உள்ைது. காஞ்சி காமாக்ஷி,
மாங்காடு காமாக்ஷி, நிமிஷாம்ொ,
மகாலப்பூ லிருக்கும் மகாலக்ஷ்மி மகாவில் என்று
மகயால் எண்ணிவிைக் கூடிய அைவிமலமய
இருக்கிறது

திருபவாற்றியூர் வடிவுமையம்மமன
மறந்துவிட்டீர்கமை

ஆம் உக்கிர பதய்வமாய் உயிர் ெலி வாங்கிய

காைிமய சாந்தப்ெடுத்தி, மவத மந்திரங்கைால்
அவமை அமமதியாக்கி அவைது சக்திமய
ஸ்ரீசக்கிரத்தால் அப்ெடிமய ஆகர்ஷணம் பசய்தார்.
அமதமொல்... பசால்லிவிட்டு நிறுத்தினான்

அமதமொல்.... ஏன் ொதியில் நிறுத்திவிட்டீர்கள்.

பசால்லுங்கள் அத்தான்

அமதப் ெற்றி நம் திருமணத்திற்குப் ெிறகு

பசால்கிமறன். அதுவும் தக்க ெ சுகமை
உன்னிைமிருந்து பெற்ற ெின் கண் சிமிட்டி சி த்தான்.

மொங்கள் அத்தான்.... அவன் மகப்ெிடியிலிருந்து

தப்ெித்து ஓடினாள்.

உன்மன விட்டுப் மொகவா வந்மதன் என்று காதல்

மாமனத் துரத்தி பசன்றான் ஆதிரன்.

அவர்கள் அமர்ந்திருந்த இைத்தின் அருமக இருந்த

நந்தவனத்தின் மூமலயில், நஞ்சுப் ெைர்பகாடி ெைர்ந்த
புதர் ஒன்றுள்ைது. அதன் இமலகள் மமமல ெட்ைாமல
அ ப்பு ஏற்ெட்டு தடித்துவிடும். ஒரு மண்ைலம்
ஔஷதம் உண்ைாலும் மதாலில் ஏற்ெட்ை கருத்த
தையங்கள் மமறயாது. அதனால் அந்த இைத்மத
அறிந்தவர்கள் பகாடிமய பநருங்கமவ மாட்ைார்கள்.
அதன் உள்மை ெடுத்திருந்த அந்த உருவம்
ஏமாற்றத்துைன் எழுந்தது. அவன் எழுந்த மவகத்மதக்
கண்டு அவனுக்கு ெயந்து வழிவிட்டு ஒதுங்கின
சர்ப்ெங்கள்.

ச்மச இவ்வைவு நாள் மதடிய அற்புத விஷயம்

கிமைத்தமத எண்ணி மகிழ்வதா இல்மல
முக்கியமான விஷயத்மதத் பதாைங்கி முடிக்காமல்
மொன அந்த இமைஞமன எண்ணி மநாவதா?

மகாவமாய் கால்கமை அழுத்தி பூமியில் உமதத்தான்.

அத்தியாயம் - 12

அராைன், குலத்மத மவரறுக்க வந்த மகாைா .

ஆமசகமை வானைவு பகாண்ை அவன் அமத
சுலெமாக அமையத் மதர்ந்பதடுத்தது மாந்த் கத்மத.
குடும்ெத்தார் கண்டித்ததால் வட்மை
ீ விட்டு
பவைிமயறியவன் ெல வருைங்களுக்குப் ெின் திரும்ெி
வந்தான். அவன் திருந்தினால் மட்டுமம இல்லத்தில்
நுமழய மவண்டும் என்று வட்டினர்
ீ கண்டிப்புக்
காட்டியதால் மவறு வழியின்றி அமமதியாக
இருக்கிறான். இருந்தும் அவ்வப்மொது பெண்ணாமச
பகாண்ைவர்களுக்கு வசியமம, மெராமச
பகாண்ைவர்களுக்கு குமெர எந்திரம் என்று ஏதாவது
பசய்துத் தருவான்.

நண்ெர்கைிைம் அவன் பெருமமயாய் பசால்வது இந்த

வித்மதமய கற்க எவ்வைவு ொடு ெட்டிருப்மென்
பத யுமா. மாந்த் கர்கைிைம் அடிமமயாய் மவமல
ொர்த்து அவர்கள் மனம் இறங்கி அஷ்ைகர்ம
சித்திகமையும் கற்றுத் தந்தார்கள்
அஷ்ை கர்மம் என்றால் என்ன அமத கற்றுக்
பகாள்வது மிக சிரமமான விஷயமா

மமையா மாந்த் கமும் தாந்த் கமும் அதர்வண

மவதத்தின் ஒரு ெகுதி. மவதத்மத கற்றுக் பகாள்வது
எைிதான கா யமா என்ன. தாந்த் கத்மதப்
பொறுத்தவமர ஏட்மை மட்டும் ெடிக்காமல்
ெ ச்சித்துப் ொர்க்கவும் மவண்டும். எப்ெடிமயா
முயன்று எட்டு வித்மதகைில் மதர்ச்சி பெற்மறன்.
அவற்மற ெற்றி பசால்கிமறன் மகள்.

வசியம் – நம்மமப் ெிடிக்காதவர்கமையும் நம்மம

விரும்ெச் பசய்தல். நம்மமக் கண்ைவர்கள்
அமனவரும் நம்ொல் வசியெட்டு
பசான்னெடிபயல்லாம் மகட்க மவப்ெது

மமாேனம் – நம்மமக் கண்ைவர்கள் நம் மீ து

மமாேம் பகாள்ைச் பசய்வது

ஆக்ருஷனம் – காந்தம் இரும்மெ எப்ெடிக்

கவ்வுகிறமதா அதுமொல எப்ெடிப்ெட்ைவர்கமையும்
நம்ொல் கவரச் பசய்வது

ஸ்தம்ெனம் – தன்மனக் கண்ைதும் அமனத்மதயும்

ஸ்தம்ெிக்கச் பசய்வது

மெதனம் – கணவன் மமனவிமயப் ெி ப்ெது,

வித்மவஷனம் – ஒருவருக்பகாருவர் கடும் ெமகமய

உருவாக்கி அவர்கமை அழிக்க பசய்வது.
உச்சாைனம் – எவமரயும் நிமலகுமலய பசய்து
அவ்விைத்மத விட்டு ஓட்டுவது

மாரணம் – உயிமர எடுப்ெது

இமவ அமனத்மதயும் கற்றுவிட்மைன்

ெின் ஏன் நம் ஊருக்மக திரும்ெ வந்தாய் என்று

அவன் வாமயக் கிைறுெவர்கைிைம்

சினத்தால் சிவந்த கண்கமை சுருக்கி அதுவா

குடும்ெத்தினமர விட்டு பநடுங்காலம் ெி ந்து
இருந்துவிட்மைன். அதனால் அவர்களுைன் சிறிது
காலம் தங்கிச் பசல்லும் பொருட்டு வந்மதன்
என்ொன்

மமமல மெச இைம் பகாைாமல் அங்கிருந்து

அகன்றுவிடுவான்.

அராைனுக்குத் தன் மதைலுக்கு அந்த இமைஞனின்

மூலம் ெதில் கிமைத்தாய் எண்ணம். கூைமவ
யாரவன்... என்ற மகள்வியும் மதான்ற, தனக்கு
அடிமமயான காரணக்குரைி மய அமழப்ெது என்று
முடிவு பசய்தான். உைமன அவனது வாய் மந்திர
உச்சாைனங்கமைத் பதாைங்கியது

உருமதறி குழந்மத வா வா

உயிர் எனப் ெண்ணும் உகம்மான தாமய வா வா

ஒரு மகயில் ெந்தும் ஒருமகயில் பசம்பு

ஒரு மகயில் சூலமும் இப்ெடிப் ெல ெல

காரணக் காட்சிகள் காட்டும் கண்கட்டு

கை விமையாடும் காரணக் குரைி வா வா .....

அமாவமச இரவில், ெிணங்கள் எ யும் இடுகாட்டில்,

நடுசாமத்தில், சிமதயின் மமல் ெமையலிட்டு, வசிய
மந்திரத்மத ஆயிரத்பதட்டு முமறகள் உச்ச த்து
அந்தக் குரைிமய அடிமமப் ெடுத்தி மவத்திருந்தான்.
ஒரு சிறுவனின் உயரத்தில் அமகார முகத்துைன்
அவன் முன் ெிரசன்னமானது அந்தக் காரணக்குரைி.

அராைா, என்மன அமழத்ததற்கான காரணத்மத

பசால்

சிறிது மநரத்துக்கு முன் இங்கு சந்தி மகயுைன்

அைவைாவிக் பகாண்டிருந்த இமைஞமனப் ெற்றிய
விவரங்கமை அறிந்து வா

நாம் நாள்கணக்கில் நைத்தி முடிக்கும் மவமலமய

குரைிகள் பநாடிப் பொழுதில் பசய்துவிடும். அதனால்
மாந்த் கர்கள் அவர்களுக்கு அடிமமயாய்
குரைிகமையும் யட்சினிகமையும் மவத்திருப்ொர்கள்.

நிமிைத்தில் திரும்ெிய குரைி அவன் பெயர் ஆதிரன்.

தன் நண்ென் மகாதண்ைத்துைன் கனியூருக்கு
வந்திருக்கிறான். வந்திருக்கும் விஷயமாவது
மகாதண்ைத்தின் மமனவிமய அமழத்துச் பசல்வதின்
பொருட்டு. ஒரு முக்கியமான விையம் அவன்
மமனவி உனது சமகாதரன் ெரமமஸ்வரனின் புதல்வி
அரசம்மம
ஓ... தாடிமய நீ வியெடி மயாசித்தான்.

அராைனின் ெங்காைி ெரமமஸ்வரன். இருவருக்கும்

சிறு வயதிலிருந்மத ஆகாது. ெரமமஸ்வரன் ஊ ல்
மதிப்பு மிக்க மனிதர். ொட்ைனாருக்குக் கிமைத்த
ம யாமத அமனத்தும் பசல்வதில் ஒரு ெடி சிறந்த
காரணத்தாமலமய ெரமமஸ்வரனுக்கு ஊரார் தந்ததாக
ஒரு மகாவம் உண்டு அராைனுக்கு. இந்த ஊர்
கனவிலும் நிமனக்காத அைவுக்கு பசல்வத்தில்
பகாழித்துக் காண்ெிக்கிமறன் என்ற செதம் மொட்மை
அங்கிருந்து பசன்றான். ெரமமஸ்வரனின் மகள்தான்
அரசம்மம. மகாதண்ைம் அவள் கணவன்.

சந்தி மக அரசம்மமயின் மதாழி, அவைது

அண்ணியின் தங்மக, அத்துைன் ஆதிரனின் மாமன்
மகள். சந்தி மகக்கும் ஆதிரனுக்கும் காதல்
சடுதியில் அந்த விவரங்கமை கிரகித்தான்.

அது ச ... இந்த ஆதிரனும், மகாதண்ைமும் எந்த

ஊமர மசர்ந்தவர்கள். அந்த ஊ ன் சிறப்பு என்ன?
அவர்கள் ெின்புலம் என்ன? முக்கியமாய் அவர்கைின்
பதய்வத்மதப் ெற்றிய மசதிகள் என்ன. சடுதியில்
பசால்வாயாக

அவன் ஊர் உமமபுரம். அவனது தந்மத வரதன்

அவ்வூ ன் தமலவர். அவர்கள் ஒரு அம்மன்
சிமலமய பூமஜ பசய்து காப்ொற்றி வருகின்றனர்.
அவர்கள் ஊர் எல்மலக்குள் என்னால் நுமழயமவ
முடியவில்மல. பதய்வக
ீ சக்திகள் நிமறந்த இைம்.
அதுமட்டும் உறுதி. அதற்கு மமல் என்னால் ொர்க்க
முடியவில்மல. கண்மணக் கட்டுகிறது

உன்னால் முடியவில்மலயா... மவறு யட்சினிமய

அனுப்ெினால் பத யவருமா?

யாராலும் கண்ைறிய முடியாது. அவ்விைத்தில் ெல

சிறிய சக்திகள் பதன்ெடுகின்றன. நடுவில் ஒரு
பெரும்மஜாதி பசாரூெம் பத கிறது. ஆனால் அது
குடுமவக்குள் அமைக்கப் ெட்டிருப்ெமதப் மொல
ெந்தனம் பசய்யப்ெட்டிருக்கிறது. இந்த விஷயத்தில் நீ
மந்திரத்மத நம்புவமத விை மதிமய நம்புவது சாலச்
சிறந்தது

அப்ெடியா பசால்கிறாய்... யா ைம் அறிவது? அந்த

ஆதிரமன மதி மயக்கி மூலிமகச் சாமறப் ெருக
மவத்து உண்மமமயக் கண்ைறிய முடியுமா?

சந்மதகம்தான். அவன் மதவி உொசக ன் மகன்.

ஒருமவமை உன் மநாக்கத்மதக்
கண்ைறிந்துவிட்ைால்..

ம்ம்... நீ பசால்வதிலும் ஒரு உண்மம இருக்கிறது.

ஒருவமர வசியம் பசய்யமவா இல்மல மதி
மயக்கமவா அவர்கள் ஜாதகம் ஒத்துமழக்க
மவண்டும். அப்ெடிப் ொர்த்தால் அரசம்மமயின்
கணவன் மகாதண்ைத்தின் ஜாதகத்தின் ெலன்கமை
சமீ ெத்தில் கணித்மதன். அதன்ெடி இப்மொது நற்ெலன்
தரும் கிரகங்கள் நீச நிமலயில் இருக்கிறது. பகடுதல்
பசய்ெமவகமைா உச்ச நிமலயில் நிற்கின்றன.
எனமவ அவமன வசியம் பசய்து உண்மமமயக்
கண்ைறிமவன். நீ இப்மொது பசல்லலாம்

அராைனின் மூமை மவகமாய் ஒரு திட்ைம் தீட்ை

ஆரம்ெித்தது. அதன் விமைமவ உமமபுரத்துவாசிகள்
இருக்குமிைம் விட்டு மவமறார் இைம் பெயரக்
காரணமாய் அமமந்தது.

அத்தியாயம் - 13

அரசம்மம, ெிள்மை மெறுக்காக தாய்வடு

ீ வந்தவள்
சில தினங்கைில் புகுந்த வட்டுக்குக்
ீ கிைம்புகிறாள்.
அந்தத் தண்ணியில்லாக் காட்டுக்கு
வரவிருப்ெமில்மல உன்னுைன் மதுமரக்மக
வருகிமறன் என்று கணவனிைம் சண்மை ெிடித்து
மூக்கு சிந்துகிறாள். அவமை சமாதனப்ெடுத்தி எப்ெடி
உமமபுரத்துக்கு அமழத்து பசல்வது என்ற கவமல
மகாதண்ைத்தின் முகத்தில். அமத அறிந்த அராைன்
மகாதண்ைத்மத சந்தித்தான்.

மமமல பசால்லுங்கள் மாப்ெிள்மை ஊக்குவித்தான்

அராைன்.

என்ன மாமா பசால்வது? மககாலில் விழுந்து

ஊருக்கு அமழத்து பசன்றாலும் உங்கள் புதல்வி ஒரு
திங்களுக்பகாரு தரம் சண்மையிட்டு தாய் வட்டில்
ீ
அமர்ந்து பகாள்கிறாள். நான் ெிமழப்மெ
கவனிப்மெனா இல்மல இவள் ெின்னால் சுற்றுமவனா

கவமலப்ெைாதீர்கள் இதற்கு ஒரு வழி பசால்கிமறன்.

நீ ங்கள் மகட்ெீ ர்கைா என்று பத யவில்மல

எத்மத தின்றால் ெித்தம் பதைியும் என்ற

மனநிமலயில் இருக்கிமறன். வழி எதுவானாலும்
பசால்லுங்கள்

நான் ஊர் ஊராய் நாமைாடியாக சுற்றும்மொது

சித்தர்கள் சில ைம் பசப்ெிடு வித்மதகள் கற்றுக்
பகாண்மைன். அமத அவ்வப்மொது நல்லதிற்குப்
ெயன்ெடுத்துவது வழக்கம். என் மகளுக்கு நல்ல புத்தி
வர ஏதாவது மந்திர உச்சாைனம் பசய்யட்டுமா?

இல்மல... மவண்ைாம்... நல்ல புத்தி பசால்லி

அனுப்ெினால் மொதும்

பவறும் மந்திரத்தால் அவள் மனமத மாற்ற

இயலாது என்ெமத நானும் நன்கறிமவன். ஆனால்
அறிவுமரகள் அவள் மனமத மாற்ற மாதக்கணக்கில்
ெிடிக்கும். என் அண்ணன் வட்டு
ீ வசதியுைன்
அடிப்ெமை உணவுக்மக பவைி ஊ லிருக்கும்
ஆண்கமை நம்மியிருக்கும் உங்கைது
தண்ணியில்லாக் காட்மை ஒப்ெிட்ைால்... அரசம்மம
மனம்மாற வருைங்கள் ஆனாலும் ஆச்சி யமில்மல.
அதனால் அவள் மனமத உங்கள் ொல் சாய்க்க இந்த
சிறு மந்திரக் கட்டு உெமயாகப் ெடும் என்று
நிமனக்கிமறன்

இருந்தாலும்

அறிவுமர என்ெது அெரஞ்சிப்பொன்தான் ஏற்றுக்

பகாள்கிமறன். பசாக்கத் தங்கத்மதக் கண்ணால்
ொர்த்து மட்டுமம இன்புற இயலும். அமவ மங்மகயர்
கழுத்தில் ஆெரணமாக ஒைிர சிறு ெங்கு பசம்பு
கலக்கமவண்டும். அந்த மவமலமயத்தான் நாம்
பசய்யப் மொகிமறாம். நீங்கள் அறியாததில்மல
மண்மணயும், மனம்கவர் மங்மகமயயும் அமையப்
ெின்ெற்றப்ெடும் எந்த வழியும் தவறில்மல

முதலில் மறுத்த மகாதண்ைத்தின் மனம் அராைனின்

மதன்ொகு கலந்த மெச்சால் தீதின் ெக்கம் சாய்ந்தது.
எனினும் தன் நண்ெனிைம் ஆமலாசித்துவிட்டு
பசால்வதாக பசால்லிச் பசன்றான். தன்
கண்ணுக்கினியவமை காணும் ஆவலுைன் கிைம்ெிய
ஆதிரமனத் தடுத்து அராைன் பசான்னமத
பசான்னான் மகாதண்ைம்.

அரசம்மம நல்ல பெண்தான். ஆனால் உமமபுரத்தின்

ெஞ்சத்தில் வாை விரும்ெவில்மல. அது இயல்புதாமன.
ஆனால் அவமை சமாதனப்ெடுத்துவமத விட்டுவிட்டு
வசியம் அது இதுபவன்று மொவது நல்லதாய்
ெைவில்மல ஆதிரனின் மனதுக்கு.

குறுக்கு வழியா.. மவண்ைாமைா...

நீமய மறுத்தால் எப்ெடி. என் மகன் தாத்தா ொட்டி,
அத்மத, பெ யதகப்ென், சிற்றப்ென் சூழ வைர
மவண்ைாமா. இவ்வைவு பசாந்தங்கமை வாைவிட்டு
தான் தன் சுகம் இமவதான் பெ து என்று இவளுைன்
மதுமரயில் குடுத்தனம் நைத்த முடியுமா?

அவள் அவர்கள் வட்டில்

ீ வாழ மாட்மைன் என்று
பசால்லவில்மலமய. உன்னுைன் வாழ விருப்ெம்
என்றுதாமன பசால்கிறாள். பசால்லப் மொனால்
ெஞ்சம் அல்லவா இத்தமன ெிரச்சமனக்கும் காரணம்.
நீ என் தங்மகமய குமற பசான்னால் எப்ெடி

யாமரயும் குமற பசாள்ைவில்மலயைா... உன்

தங்மகயுைன் நூறாண்டுகள் இமணெி யாது மெரன்
மெத்திகள் புமை சூழ வாழ ஆமச. அதற்கு என்ன
மவண்டுபமன்றாலும் பசய்யத் தயார். நாமை
மறுநாள் என் தாய் தந்மதயர் சுற்றத்துைன்
மெரமனயும் மருமகமையும் அமழக்க வருகின்றனர்.
அப்மொது இவள் ஏதாவது ரசொசத்மத நிகழ்த்தி
விடுவாமைா என்று ெயமாக இருக்கிறது. மொ ல்
பவல்வமதக் காட்டிலும் உன் தங்மகமய ஊருக்கு
அமழத்து பசல்வது கடினம் மொலிருக்கிறது.

இருந்தாலும் மந்திரம் தந்திரம் என்றால்...

என்னைா மாந்த் கமும் தாந்த் கமும் அதர்வண

மவதத்தின் ஒரு ெகுதிதாமன. நாம் அம்ொைாய்
எண்ணி வணங்கும் தாமய அவர்கள் காைியாய்
துதிக்கிறார்கள். வழி என்னவானால் என்ன?
மசருமிைம் மசர்ந்தால் மொதாதா. ஒரு முமற
முயல்வதால் என்ன குடிமூழ்கி விைப் மொகிறது

ஏமதது உன்மன நன்றாக உருமவற்றி

அனுப்ெியிருப்ொர்கள் மொலிருக்கிறமத

ச நான் மகட்கும் மகள்விக்கு ெதில் பசால். நம்

கூட்ைத்தில் நான் எந்தப் ெி மவ மசர்ந்தவன்

கட்டுக்காரன்...

கட்டுக்காரன் என்றால் குறி பசால்ெவன் என்றுதான்

அமனவரும் பசால்வார்கள். ஆனால் நம் கூட்ைத்மதப்
பொறுத்தவமர அதற்கு அர்த்தம் என்ன?

நம் இனத்மத விட்டு பவைிமயறுெவர்கள்

மககமையும் மனமதயும் கட்டிமவப்ெவன்

அதற்கு நாம் கமைெிடிக்கும் வழி

தாந்த் கம்...

மகாதண்ைம் மகட்ைவுைன் அவன் எங்கு வருகிறான்

என்ெது பு ந்தது ஆதிரனுக்கு ஆக கூட்ைத்மதக்
கட்டுப் ெடுத்த மட்டும் மந்திரம் தந்திரம் என்று
மொகலாமா என்று மகட்க வருகிறாய்

அமத... அமத...

மகாதண்ைம்.. நீ அறியாததல்ல.. நம் ஒவ்பவாருவ ன்

உயிரும் வாழ்வும் ஒரு ரகசியத்மத காக்கமவ
ொடுெடுகிறது. அதற்கு சில தியாகங்கமை
பசய்துதான் ஆக மவண்டும். சிலருக்கு மந்திரம்,
சிலருக்கு தந்திரம், சிலருக்கு மொர்கமல, சிலருக்கு
இனத்மத வழிநைத்தும் ெணி என்று பசவ்வன ெி ந்து
ெணியாற்றி வருகிமறாம். இதில் தாந்த் க வழிப்
ெயணம் என்ெது இருமுமனக் கத்தி மொல மிகவும்
ஆெத்தானது. முமறப்ெடி ெயிற்சி பெற மவண்டும்.
இல்மலபயன்றால் அந்தத் தாந்த் கத்தாமல மரணம்
ஏற்ெடும் என்று முன்மனார்கள் எச்ச த்துள்ைனர்.
அதனால்தான் தாந்த் கத்தின் ஆரம்ெப்
ெயிற்சியிமலமய நீ அந்த வழிக்கு பசல்ல மறுத்து
என்னுைன் இமணந்து பகாண்ைாய்.
இவற்மறபயல்லாம் உனக்கு மீ ண்டும் நிமனவு
ெடுத்துகிமறன்

சந்தி மக காதலியாய் இருக்கும்மொமத ெி ய

மனமின்றி நாமை எங்களுைன் ஊருக்கு வரச்
பசால்லியிருக்கிறாய். ஆனால் என் மமனவிமய கூை
அமழத்து வர உதவி பு ய மறுக்கிறாய். மொரும்
காதலும் பவற்றிபெற எல்லா வழியும் நல்லமத
என்ற நண்ெமன மறுத்துப் மெச வழியின்றி உதவி
பு ய ஒத்துக் பகாண்ைான்.

ஒரு நாள் முழுவதும் இடுகாட்டில் ஆயிரத்பதட்டு

முமற வசிய மந்திரம் ஜெித்து வட்டினுள்
ீ
நுமழந்ததும் அத்தான் சீக்கிரம் உமமபுரத்துக்கு
பசல்லலாம். எனக்கு ஊமரப் ெி ந்து இங்கு இருக்கப்
ெிடிக்கமவ இல்மல என்று அரசம்மம கூறியமதக்
மகட்ை நண்ெர்கள் இருவருக்கும் மயக்கம் வராத
குமற.
மந்திரவாதம் தீயது என்று கண்மண மூடிக் பகாண்டு
பசால்வது ச யல்ல. எதற்கும் நன்மம தீமம என்று
இரண்டு ெக்கங்கள் உண்டு. நான் எனக்குத் பத ந்த
வித்மதகள் மூலம் முடிந்த அைவு நல்லமத
பசய்கிமறன். வியாொரம் நஷ்ைம் என்று ஒருவன்
புலம்புகிறான். அவனுக்கு குமெர யந்திரத்மத
தருகிமறன். இதனால் துன்ெம் நீங்கி மகிழ்கிறான்.
கணவன் ெரத்மதயிைம் பசல்கிறான் என்று வருந்தும்
ெத்தினிப் பெண்கைிைம் வசிய மந்திரம் ஜெித்து
அவமன மமனவியிைம் திரும்ெ மவக்கிமறன். இமவ
தப்பென்றால் நான் தப்ொனவனாக இருந்துவிட்டுப்
மொகிமறமன என்று அடித்து மெசிய அராைமன
வியந்து ொர்த்தனர் இருவரும்.

இப்மொது கூை உங்கள் ஊ ன் தண்ண ீர் ெஞ்சத்மத

பநாடியில் மொக்க முடியும் என்னால் சவால்
விட்ைான்.

அபதப்ெடி... வருணஜெம் பசய்வர்கைா.

ீ அபதல்லாம்
பசய்து ொர்த்தாயிற்மற

முதலில் ஜெம், யாகம் என்று மநர் வழியில்

மகட்கமவண்டும். அதனால் ெலன் இல்மலபயன்றால்

இல்மலபயன்றால்...

ஒவ்பவாரு பதய்வமும் ஒவ்பவாரு யந்திரத்துக்குக்

கட்டுப்ெட்ைவர்கள். அவர்கமைக் கட்டுப்ெடுத்தும்
எந்திரத்மத வமரந்து பூமஜயில் மவத்துப் ெலமனத்
தா என்றால் தந்மத ஆக மவண்டும்
ஓ...

ஒவ்பவாரு பதய்வத்துக்கும் தனித் தனி சக்கரங்கமை

வமரந்தாலும் அமவ அமனத்தும் ஸ்ரீ சக்கரத்தில்
அைக்கம். எல்லா பதய்வங்களும் ஸ்ரீ சக்கரத்தில்
அைக்கம் எனமவதான் அது யந்திரங்கைின் ராஜா
என்றமழக்கப் ெடுகிறது

ோ ோ ோ... வாய்விட்டு சி த்தான் ஆதிரன்.

இவமரப் மொய் நம்ெினாமய... என்று நண்ென்

சி க்க, அராைன் மகாவமாய் முமறக்க, மகாதண்ைம்
பநைிந்தான்.

ஸ்ரீ சக்கரம் எல்லாம் தரும் வல்லமம பகாண்ைது

என்றால் நாங்கள் அமனவரும் ராஜாவாக
இருப்மொம். நீ வாைா மகாதண்ைம் கிைம்ெலாம்
என்று பசால்லி பசன்றவமன குமராதத்துைன்
ொர்த்தான் அராைன்.

என் நண்ெனுக்கு இதில் நம்ெிக்மக இல்மல. தப்ொக

எடுத்துக் பகாள்ைாதீர்கள் . மகாதண்ைத்துக்கு அவனது
நலவாழ்வுக்காக ொடுெடும் அராலனிைம் தான்
கைமமப் ெட்ைதாய் எண்ணம். அராைனுக்கு நன்றிக்
கைமன எப்ெடியாவது பசலுத்திவிை மவண்டும் என்று
யாமரா அடிபகாருமுமற காதில் பசால்வமதப்
மொலமவ மதான்றியது.

அவர் சி த்தது வருத்தமம எனினும். அதற்கு ஒரு

காரணம் இருப்ெதாய் நிமனக்கிமறன். அமத எனக்கு
உமரத்தீர்கள் என்றால் இந்தப் ெிரச்சமனமய தீர்க்கும்
வழிமய மயாசிப்மென்

அது... என்று தயங்கிய மகாதண்ைம், எறும்பூரக்

கல்லும் மதயும் என்ெமதப் மொல ஊருக்குச்
பசல்வதற்கு முதல் நாள் வாமயத் திறந்து
பசால்லிவிட்ைான்.

அத்தியாயம் - 14

கனியூ லிருந்து உமமபுரத்துக்கு பசல்லும் அந்த மண்

சாமலயில் ஜல் ஜல் என்று மாடுகைின் மவகத்திற்கு
ஏற்ெ அவற்றின் கழுத்து மணி அமசந்து ொட்டுப்
ொடியது.

காமைய்யா... பகாள்மை தூரம் மொக மவணும்.

இப்ெடி நமை ெழகினா எப்ெடி என தங்கள்
காமைகளுைன் வாஞ்மசயாக உமரயாடிய வண்ணம்
வண்டிமயச் பசலுத்தினர் வண்டிமயாட்டிகள்.
அவர்கள் மகயிலிருந்த பூவரசம் தடி பகாண்டு
அவ்வப்மொது அமவ ொமத மாறும்மொது அவற்றின்
முதுகில் தட்டி ச யான வழியில் பசலுத்தினர்.

கனியூ லிருந்து சீருைன் அரசம்மமமய புகுந்த

வட்டுக்குக்
ீ பகாண்டு விடும் உறவினர் கூட்ைம் கூட்டு
வண்டியில் அமர்ந்து சலசலத்தெடி வந்தது. மாட்டு
வண்டியில் ெயணிகள் அமர்ந்து பசல்வதற்கு வாகாக
கூைாரம் அமமந்திருந்தால் அதுமவ கூட்டு வண்டி.
வண்டியில் பூட்ைப்ெட்ை காமை மாடுகள்
எல்லாவற்றின் பநற்றியிலும் அழகான குங்குமப்
பொட்டு. அவறிற்கு அருமக பமதுவாகக் குதிமரகைில்
ெயணித்தார்கள் ஆதிரன், மகாதண்ைம் மமலும் இரு
மதாழர்கள்.

சந்தி மக வந்த வண்டிமய ஒட்டிமய வந்தான்

ஆதிரன். வண்டியிலிருக்கும் சிறு ஜன்னல் வழியாக
அவமனத் திருட்டுப் ொர்மவ ொர்த்தாள் சந்தி மக.

என்ன அண்ணா இந்தப்ெக்கம்? என்று அரசம்மம

வண்டியிலிருந்து பவைிமய எட்டிப் ொர்த்துக்
மகட்ைாள்.

நீ இந்த வண்டியில்தான் வருகிறாயா? என்றான்

ஆதிரன்.

க்கும்... ொரைா சின்னப் ெயமல.. மாமா நம்

இருவருக்கும் காவலாக வருகிறார் என்று
நிமனத்தால் ெட்ைப் ெகலில் சந்திர த சனம் காண
வந்திருக்கிறாரைா... என்று குமறெட்ைாள்.

வண்டியின் ெின்னால் குதிமரமயத் தட்டிவிட்ைான்.

அவன் வருவதற்கு வாகாக ெின்னாலிருக்கும்
வண்டிமயாட்டி சற்று மவகத்மதக் குமறத்தான்.
மருமகமன... உன்மனயும் என் தங்மகமயயும்
காப்ெதுதான் என் முதல் கைமம என்று உன்
அம்மாவுக்கு நீயாவது எடுத்துச் பசால்லைா

அவர்கள் மெசியவாறு வந்தார்கள். ஆதிரனின்

நண்ெர்கைில் ஒருவனுக்கு வாய்த் துடுக்கு அதிகம்.
பமதுவாக வந்த வண்டிமயாட்டிமய
வம்புக்கிழுத்தான்.

என்ன வண்டிமயாட்டி இது காமை மாடுதானா?

இல்மலப் ெசு மாட்மைக் கட்டிவிட்டீர்கைா. இப்ெடி
அன்ன நமை நைக்கிறது

அந்த வண்டிமயாட்டிக்கும் பொறுமமக்கும் ஏழாம்

பொருத்தம். உழவு மவமல பசய்யும் காமைகமை
மட்டும்தான் வண்டிமயாட்ைப் ெயன்ெடுத்துமவாம்.
ெசுக்கமை வண்டியில் பூட்டுவதில்மல என்று
மறந்துவிட்ைது மொலும். அந்தப் ெஞ்ச பூமியில்
குடிக்கமவ நீ ல்மல. இதில் நீங்கள் எங்மக ஏர் பூட்டி
விவசாயம் பசய்வது. உழமவப் ெற்றித்
பத யாவிட்ைால் கூைப் ெரவாயில்மல. அந்மதா
ெ தாெம்... உங்களுக்குப் ெசுவுக்கும் காமைக்கும் கூை
வித்யாசம் பத யாமல் மொனமத. என்று ெதில்
மெசிச் சி த்தான்.

தங்கள் ஊமரப் ெழித்ததும் ஆதிரனின் கண்கைில்

பசவ்வ ஓடியது. அவனது சினத்மதக்
கண்டுபகாண்ை சந்தி மக பொறுத்துப் மொகுமாறு
கண்ணால் இமறஞ்சி அவமன அமமதிப்
ெடுத்தினாள்.

நண்ெர் குழாம் அமமதியாகிவிட்ைமதக் கண்ை

வண்டிமயாட்டிக்கு பவற்றிப் பெருமிதம் ஏற்ெட்ைது.

உமமபுரத்மத அமைய சில கல் பதாமலவு இருந்தது.

ஆனால் விடியலில் கிைம்ெிய மாடுகள் பவயிலால்
கமைத்தன. காமலயும் கால்நமைகமையும் நம்ெிப்
ெயணம் பசய்த காலமாதலால் வழிமய தண்ண ீர்
ொமனகமை வட்டின்
ீ முற்றத்தில் மவத்திருப்ொர்கள்.
ொமதயில் மாடுகளுக்குத் தண்ண ீர் காட்ைத்
பதாட்டிகள் இருக்கும். கமைத்த மாடுகளுக்கு ஓய்வு
தரமவண்டும் என்று நிமனத்தார்கள் மற்ற
வண்டிமயாட்டிகள். நீர் காட்டும்மொது அந்த
வாலிெர்கள் காதில் விழுமாறு தன் மாட்டிைம் உரக்கச்
பசான்னான் வம்புக்கார வண்டிக்காரன்.

மவண்டும் மட்டும் நீமர இங்மகமய ெருகிக் பகாள்.

ொமலவனத்துக்குப் மொகிமறாம். அவர்களுக்மக
குடிக்கத் தண்ணியில்மல. இதில் உங்களுக்கு
எப்ெடித் தருவார்கள்

விருட்பைன்று அந்த இைத்மத விட்டுப் புரவியில்

கிைம்ெினான் ஆதிரன். அவனுைன் மற்றவர்களும்
மசர்ந்துக் பகாண்ைனர். ஊமர பநருங்க பநருங்க
இருமருங்கும் காய்ந்து பவடித்திருந்த நிலத்மதப்
ொர்த்த மனம் பவதும்ெி, தனது நண்ென்
மகாதண்ைத்திைம் வருந்தினான்
மகாதண்ைம் நிமனவிருக்கிறதா... நாம் சிறுவயதில்
இவ்விைத்தில் ஒரு பொய்மக இருந்தது. அமனவரும்
குதித்து விமையாடுமவாம். ெக்கத்திலிருக்கும்
தாமமரக் குைத்திலிருக்கும் தாமமர மலர்கமைக்
பகாய்து அம்ெலத்தில் மதவிக்கு சூட்டுமவாம்.
தாமமரயும் அல்லியும் இன்று இந்த நிலத்தில்
இல்மல. மமழ பொய்த்ததால் பொய்மகயும்
பொய்த்து விட்ைது. கனிக்காடுகளும், மலர்
வனங்களும் மமறந்து சுட்பை க்கும் அக்கினிக்
குண்ைமாய் நம் கிராமம் மாறிவிட்ைது. இமத
கவனிக்க எந்த முயற்சியும் பசய்யாது இன்னும் அந்த
லலித்தாம்ெிமகமய முன் அமர்ந்து மந்திரம்
ஜெிப்ெதிமலமய பொழுமதக் கழிக்கின்றனமர.ஊரார்
முன்பு மகலிப் மொராகி விட்மைாமம

என்ன பசய்வது. அவர்களுக்கு இன்னமும்

மந்திரத்தாமல மாங்காமயப் ெழுக்க மவக்கலாம்
என்ற எண்ணம் மொலும் என்றான் ஒருவன்.

காலம் கனிந்தால் தாமன மாங்காய் ெழுத்துவிட்டுப்

மொகிறது. ெின் மந்திரத்தால் இத்தமனயும் என்று
பெருமமயடிக்கலாம் அவனது குரலில் கிண்ைலும்
மகாெமும் ஒரு மசரக் கலந்திருந்தன.

நம் ஊ ன் ெஞ்சம் தீர எதுவானாலும் பசய்யத்

தயாராக இருக்கிமறன் மகாதண்ைம் என்று கூறிய
ஆதிரனின் குரலில் வானைவு வருத்தம்.
அமத எண்ணம்தான் அமனவருக்கும். அரசம்மமக்கு
பகாஞ்சம் அதிகமாகமவ இருந்தது. அவள் மசமலயின்
நுனியில் மொைப்ெட்ை முடிச்சில் ெத்திரமாய்
ஒைிந்திருந்தது அராைன் பகாடுத்த தாயத்து. இந்த
தாயத்மத எடுத்துச் பசல் ஊர் எல்மலமய மிதித்த
மூன்மற நாழிமகயில் மமழ பெய்யும் என்ற அவன்
வாக்கு ெலிக்குமா ெலிக்காதா என்ற மயாசமன
அவள் மனதில் ஒரு மூமலயில்.

உமமபுரத்தில் தாமயயும் மசமயயும் வரமவற்க

ஆலம் சுற்றிக் காத்திருந்தனர் மகாதண்ைத்தின்
வட்டினர்.
ீ வயதான பெண்மணி ஒருவர்
ஊர்த்தமலவர் வரதனிைம் மெசிக் பகாண்டிருந்தார்.
அவர் முகத்தில் ெதற்றம். வரதனின் முகமமா
கவமலயில்

இத்தமன வருைங்கைில் மமலப்ொம்மெ சுற்று

வட்ைாரத்தில் எங்குமம கண்ைதில்மல. அப்ெடி
இருக்மகயில் உங்கைது மாட்டுக் பகாட்ைமகயில்
ஒன்று நுமழந்து ெசுவிமன விழுங்கிெின் நகர
முடியாமல் ெடுத்திருந்தது என்ெது வியப்ொன
பசய்திதான். அதமன ெத்து மெர் மசர்ந்து பகான்று
விட்மைாம். மகாதண்ைத்தின் வட்டில்
ீ விமசஷம்
நைக்கும் சமயத்தில் இந்த பசய்தி ெரவி வண்
ீ ெதற்றம்
ஏற்ெை மவண்ைாம் என நிமனக்கிமறன். அதனால்
நீங்களும் இத்துைன் இந்த நிகழ்மவ மறந்துவிட்டு
விமசஷத்தில் கலந்து பகாள்ளுங்கள்

ச எனத் தமலயாட்டினாள் அந்தப் பெண்மணி.

ஆனாலும் எந்த மநரமும் கிைம்புவதற்கு உங்கள்
மனமதத் தயார் பசய்து மவத்துக் பகாள்ளுங்கள்
என்று வழியனுப்ெி மவத்தார்.

வரதனின் முகத்தில் சிந்தமனக் மகாடுகள். நீர்

மமாமரக் குவமையில் நிரப்ெி அருந்தத் தந்தார் அவர்
மமனவி கன்னிகா.

ஏன் இத்தமன வருத்தம் உங்களுக்கு

கன்னிகா சில நாட்கைாக துர்சகுனம் ெல

மதான்றுவமத நீயும் அறிவாய். இந்த இைத்மத விட்டு
நாம் அகலும் மநரம் வந்துவிட்ைது என்மற என்
மனதில் ெடுகிறது

சில தீய சகுனங்கமை நீங்கள் கண்டிருக்கலாம்.

ஆனால் அமவ நம் இனத்தினர் இைம் பெயரும்
அைவுக்குத் தீங்மகக் பகாண்டு வருமா என்று
பத யவில்மல

நீ பசால்வது நிஜம்தான். திருபமய்ச்சியூ ல் நம்

முன்மனார்கள் குடியிருந்த மொது இப்ெடித்தான் சில
சம்ெவங்கள் மதான்றினவாம். சில திங்கைில்
அவர்கள் இைம் பெயர்ந்தனராம்

எந்த மாதி காட்சிகள் நாம் கிைம்ெ மவண்டும்

என்ெமத முடிவுபசய்யும் என்ெமத நீங்கள் ஒருமுமற
கூை எனக்கு பசான்னதில்மல
எந்த மமழ இல்மல என்று இங்கிருப்ெவர்
அமனவரும் திட்டுகிறார்கமைா அந்த மமழ வாமனப்
பொத்துக் பகாண்டு பெய்யும்

இந்தப் ெஞ்ச காலத்மத விடுங்கள். இதற்கு முன்னர்

எத்தமனமயா தரம் அவ்வாறு பெய்திருக்கிறமத

பெருமூச்சு விட்ைார் வரதன் மமழ பெய்யத்

பதாைங்கி சில நாழிமககைில் பதைிந்த நீர் மாறி ரத்த
சிவப்ெில் மமழ வரும் என்று பசால்கிறார்கள்.
அமதக் கண்ைவுைன் கணமும் தாமத்திக்காமல் ஊமர
விட்டு பசல்ல மவண்டும் என்ெது நமது பெ மயார்
பசான்னது

வரதனின் முகத்தில் பத ந்த கவமல மரமககமைப்

ெடித்தார் கன்னிகா. கணவமர சமாதனப்ெடுத்தும்
விதமாக

இது நாம் எதிர்ொர்த்ததுதாமன. எந்த மநரமும் கிைம்ெ

மநரலாம் என்று நமக்கும் பத யுமம. நமது மஜாசியர்
கூை அமதத்தாமன உறுதிப் ெடுத்தினார். ெின் ஏன்
இந்தக் கவமல

என்ன நைக்கப் மொகிறது எப்ெடி நைக்கப் மொகிறது

என்ெமத பத யவில்மல. இப்பொழுமத நமது
கூட்ைத்தினர் சிலர் ெிமழப்புக்கு சவுக யமான
ஊருக்குப் மொக மவண்டும் என்று முணு
முணுக்கின்றனர் என்ெது நீ அறியாததில்மல.
இங்கிருந்து கிைம்ெினால் எத்தமன மெர் நம்முைன்
இமணத்து பகாள்வார்கள்? நம்மால் இந்த கா யத்மத
முடிக்க முடியுமா என்ற மமலப்பு மதான்றுகிறது

பூமஜயமறயிலிருந்த விைக்கிமனத்
தூண்டிவிட்ைவாறு ெதில் அைித்தார் கன்னிகா

நம்மால்தான் நைக்கிறது என்ற உங்கள் வாக்கு

வியப்ொக இருக்கிறது. நாபமல்லாம் அந்த
அகிலாண்ை மகாடி ெிரம்மாண்ை நாயகியின்
மசவகர்கள் அல்லவா. நாம் இந்தப் ெணிமயத்
மதர்ந்பதடுக்கவில்மல அன்மனதான் நம்மமத்
மதர்ந்பதடுத்திருக்கிறாள். நமது ெணிக்கு மவண்டிய
மன உறுதிமயயும், ெமை ெலத்மதயும் மதமவப்ெடும்
பொழுது அந்த அன்மனமய தருவாள்

கன்னிகா.. உன் வாக்கு என் மனதில் யாமன

ெலத்மதத் தருகிறது. ஆனால் எனக்கு ஒமர ஒரு
அச்சம்தான். இங்கிருந்து கிைம்ெ மவண்டி இருந்தால்
எங்கு மொமவாம், என்ன பசய்மவாம் என்று ஒன்றுமம
பத யாது. இந்த நிமலமய ஏற்றுக் பகாண்டு ஒரு
ெத்து குடும்ெமாவது நம்முைன் வருமா

அய்யா ஊர்த் தமலவமர... ஆறு ஓடும்பொழுது

அதிலிருந்து சிற்றாறுகள் ெி ந்து பசல்கின்றன.
தன்மனப் ெி ந்து பசல்லும் சிற்மறாமைகமை ஆறு
தடுப்ெதில்மல. கவமல பகாண்டு மதங்கி
நிற்ெதுமில்மல. ெயணத்மதத் பதாைர்ந்தெடி தன்
பசல்வத்தில் சிலவற்மறத் தந்து வாழ்த்தி
வழியனுப்ெி மவக்கிறது. அமதப் மொல சில
காட்ைாறுகள் வந்து வழியில் இமணந்து
பகாள்கின்றன. அவற்மற அந்த நதி வரமவற்று
அரவமணத்துக் பகாள்கிறது. அமதப் மொலத்தான்
நாமும் இருக்க மவண்டும். ெி ந்து பசல்ல மவண்டும்
என்று நிமனப்ெவர்கமை வாழ்த்தி வழியனுப்ெி
மவப்மொம். இமணத்து பகாள்ை யாராவது விருப்ெம்
பத வித்தால் ெரந்த மனதுைன் வரமவற்மொம்

மமனவிமய வியப்மொடு ொர்த்தார் வரதன்.

கன்னிகா.... நீயா மெசினாய் இல்மல உன் வாக்கில்
அந்த அம்ொமை நின்று என் மனக் கவமலமயத்
தீர்த்திருக்கிறாள்

பவைிமய வண்டி மாடுகைின் ஜல் ஜல் என்ற

சலங்மக ஒலிமயக் மகட்ைதும் பவைிமய வந்த
உமமபுரத்து மக்கள் மகாதண்ைத்தின் வா மச ஆலம்
சுற்றி வரமவற்றனர்.

கன்னிகா தனது தமமயனின் குடும்ெத்மதக் கண்ைதும்

சந்மதாஷத்தில் மிதந்தாள். கூைமவ அழகிய
இைம்பகாடியாய் மலர்ந்து நின்ற தமமயனின் மகள்
சந்தி மகயும் அவள் மமல் தன் மகன் ஆதிரனின்
கண்கைில் பத ந்த காதமலயும் கண்டு பரட்டிப்பு
மகிழ்ச்சி.

ஏமதது ஆதிரனுக்குக் கல்யாணமவமை வந்தாயிற்று

மொலிருக்கிறமத என்று ஒருவர் பசான்னார்.
ஆமாம் அடுத்த முேுர்த்தத்தில் கால்கட்டு
மொைமவண்டியதுதான் என்று ஆமமாதித்தார் வரதன்.

நல்லதுக்கு இப்பொழுமத அச்சாரமாய் பவத்தமல

ொக்கு மாற்றிக் பகாள்ைலாமா மமத்துனமர என்ற
வரதனின் மெச்சுக்கு ஆமமாதிப்ொய் தமலயமசப்மெ
ெதிலாய் கிமைத்தது.

திருமணத்மத உறுதி பசய்த மகிழ்ச்சியில்

திமைத்தவர்களுக்கு உண்ண அப்ெமும், அருந்த
பவல்லப்ொனக்கமும் அைித்து உெச த்தார்கள்.
ஆட்ைமும் ொட்ைமும் கும்மாைமும் ொர்க்குமிைத்தில்
நிமறந்திருந்தது.

மகாதண்ைத்தின் மகமன மகயில் ஏந்தியவன்,

வட்டின்
ீ மறுபுரம் சந்தி மக அமர்ந்திருந்த
ஜன்னலுக்கருமக பசன்று

மருமகமன, எனக்கும் அத்மதக்கும் பொறுப்பு

அதிகமாகிவிட்ைதைா.... இனி உனக்காக ஒரு பெண்
ெிள்மைமய மவறு பெற்றாக மவண்டும்

என அவள் காதில் விழுமாறு பசால்ல,

சந்தி மகயின் வதனம் பசவ்வானமாய் சிவந்தது.

என்ன அண்ணா, எனக்குத் துமணயாக என்

மதாழிமய அமழத்து வரச் பசான்ன காரணம்
இதுதானா... முதலில் இவள் கழுத்தில் மங்கை
நாமண சூட்டுங்கள். ெின்னர் எனக்கு மருமகமை
பெற்றுத் தருவமதப் ெற்றிப் ொர்க்கலாம் எட்டிப்
ொர்த்து மகட்ை அரசம்மமயிைமிருந்து தப்ெி ஓடினான்
ஆதிரன். புன்முறுவல் மாறாமல் திரும்ெியவைின்
ொர்மவயில் சந்தி மகயின் மகிழ்ச்சிமயயும் மீ றி
பத ந்த ெயம் ெட்ைது.

சந்தி மக ஏன் உன் முகத்தில் வாட்ைம்

அரசம்மம ஏமனா என் மனதில் அச்சம்

மதான்றுகிறதடி. அத்தானுைன் எனக்குத் திருமணம்
நமைபெறுவதில் ஏமதா தைங்கல் வருவது மொன்ற
ஒரு நாள் கனவு வந்தமத. அமத என்னால் ஒதுக்க
முடியவில்மல

அப்ெப்ொ... உன் அச்சத்துக்கு ஒரு அைமவ இல்லாமல்

மொய்விட்ைது. அந்தக் கனமவ நிமனத்துதான் மூன்று
வருைங்கைாக ஒரு மண்ைலம் துர்க்மகக்கு
விரதமிருந்து விைக்மகற்றி வழிெட்டுவருகிறாமய.
அந்த விரதத்துக்குப் ெலனிருந்தால் அந்தக்
குங்குமக்கா உன்மன உன் காதலமனாடு
எப்ெடியாவது இமணத்து மவப்ொள் என்று
முடித்தாள் அரசம்மம.

அமனவரும் வயிறார உண்டுவிட்டு திண்மணயில்

அமர்ந்து மெசிக் பகாண்டிருந்தனர்.

ஆதிரனின் திருமணம் சீக்கிரம் நைந்தால் நல்லது.

என்மனக் மகட்ைால் இன்மற நைத்தி விைலாம்
என்மென் என்றார் மஜாசியர் சிம்மநாதன்.

இன்று நிச்சயமாகிவிட்ைமத. இனி அன்மனயின்

முன்பு சீக்கிரம் திருமணம் நைக்கும்
மெசிக் பகாண்டிருக்கும்மொமத பவைிமய இடி
இடிக்கும் ஓமச மகட்ைது. கருமமகம் சூழ்ந்து வானமம
பொத்துக் பகாண்டு பகாட்டியமதப் மொல மமழ
அடித்துப் பெய்ய ஆரம்ெித்தது. வறண்டிருந்த நிலம்
மவக மவகமாய்த் தண்ண ீமர உறுஞ்சியது.
உமமபுரத்து இமைஞர்கள் அமனவரும் மகிழ்ச்சியில்
மமழயில் நமனந்தெடி ஆடிப் ொடினர்.

என்ன வண்டிக்காரா... உனது குத்தல்மெச்சு

வருணனுக்மக பொறுக்கவில்மல மொலிருக்கிறது
என்று ஆதிரனின் நண்ென் வண்டிக்காரமன வம்புக்கு
இழுத்தான்.

மமழயின் மவகம் அதிக த்து சிறு ஓமையாக

பதருவில் நீர் ஓை ஆரம்ெித்தது. இமையவர்கைின்
உற்சாகம் பெ யவர்கைிைம் இல்மல. திகில் ெடிந்த
முகத்துைன் வானத்மதமய ொர்த்துக் பகாண்டிருந்த
பெற்றவர்கமைக் கண்டு ஆதிரனின் உள்ைம்
துணுக்குற்றது.

என்னம்மா ஆயிற்று ஏன் இப்ெடிக் கவமலயாக

இருக்கிறீர்கள் என்று மகள்விமய முடிப்ெதற்குள்
அவனருமக வந்த சந்தி மக

அத்தான் அங்கு ொருங்கள் என்று வாமன சுட்டிக்

காட்டினாள்

எங்கிருந்மதா வந்த மமகங்கள் அப்ெடிமய

உமமபுரத்மத சூழ்ந்து பகாண்ைன. ரத்த சிவப்ெில்
இருந்த அந்த மமகங்கமைக் கண்டு ெயப்ெந்து
உருண்ைது அமனவர் மனதிலும். கரும்சிவப்பு பூதம்
ஒன்று கரங்கைால் வமைத்தமதப் மொன்று அந்த
மமகங்கள் அந்த சிற்றூமர வமைத்து ரத்த நிறத்தில்
மமழ பொழிய ஆரம்ெித்தது

அத்தியாயம் - 15

மமழ பொழிய ஆரம்ெித்த ஒமர நாழிமகக்குள்

உமமபுரத்து மக்கள் இரண்டு குழுக்கைாகப்
ெி ந்திருந்தனர். ஒரு குழு வரதனுைன் இமணந்து
ெயணிக்கவும் மற்பறான்று அவமர விட்டு விலகிச்
பசல்லவும்.

மமழ முன்னிலும் மவகமாய் பெய்கிறது. இது

ச யாகப் ெைவில்மல. இந்த மமழமய கவர்ந்து
இழுக்கும் ஏமதா ஒன்று இங்கு நைந்திருக்கிறது
அமமதியான அவ்விைத்தில் மஜாசிய ன் குரல் சற்று
உரக்கமவ ஒலித்தது. திகிலான முகத்துைன் அவர்முன்
நின்றாள் அரசம்மம.

அமரமணி இமைவிைாது பெய்த சிவப்பு மமழ

பவள்மையடித்த வட்டு
ீ சுவர்கமை எல்லாம்
பசம்மண் நிறத்திற்கு மாற்றியிருந்தது.
அவர்கள் முன் அரசம்மம அராைனிைமிருந்து பெற்ற
தாயத்து.

அழுதழுது அவள் கண்கள் சிவந்திருந்தது. தான்

பசய்த தவமற எண்ணி வருந்தினான் மகாதண்ைம்.
ஆனால் எப்ெடி உைறினான் என்ெமத பு ந்து பகாள்ை
முடியவில்மல.

"வருந்தாமத அரசம்மம. உமமபுரத்தின் ெஞ்சம் தீர

மவண்டும் என்ற மவட்மகயில் இந்த தாயத்மத
பெற்று வந்திருக்கிறாய். ஆனால் இதுமவா...
நாமிருக்கும் இைத்மதக் காட்டிக் பகாடுத்து நாம்
அமனவமரயும் அச்சுறுத்தி இங்கிருந்து ஓைச்
பசய்யும் ஏவல் தாயத்து . அதற்காகத்தான் இந்த
பசம்மமழ. இந்த தாயத்து நகருமிைபமங்கும் இந்த
பசம்மமகம் நகரும். அமத மவத்து நமது
இருப்ெிைத்மத கண்டுபகாள்வார்கள். உன்னிைமும்
குற்றமில்மல உன் மமல் பகாண்ை அன்ெினால் உன்
பெ ய தகப்ெனின் சூழ்ச்சிக்கு ெலியான
மகாதண்ைத்திைமும் குற்றமில்மல. அவமன வசியம்
பசய்து விஷயத்மதக் கறந்திருக்கிறான். இப்ெடி
நைந்தாகமவண்டும் என்ற விதியின் மகயில் நீயும்
உன் கணவனும் கருவியாகிப் மொன ீர்கள்"

"இந்த தாயத்மத அழித்துவிைலாமம..." என்று கூடி

இருந்மதா ல் ஒருவர் குரபலழுப்ெினார்.

"தீய சக்திமய சுமந்து வரும் தகடு, தாயத்து

இவற்மறபயல்லாம் உருவாக்குவமத விை அழிப்ெது
கடினம். எனமவ நம்மிைமிருந்து ெி ந்து பசல்ெவர்கள்
எடுத்து பசன்று அதர்வண ெத்திரகாைியின்
மகாவிலில் மொை மவண்டும்" மற்பறாருவர் ெதில்
பசான்னார். தங்களுக்கு ஏற்ெட்ை ஐயங்கமைத்
தங்களுக்குள்மை மெசி விமை கண்ைறிய முயன்றனர்.

"இதிலிருக்கும் தீய சக்திமய ெத்திரகாைி

அழித்துவிடுவாைா?"

"இல்மல அைக்கிமவப்ொள். கட்டுக்கு மீ றினால்

மட்டுமம அழிப்ொள்"
"அவள் மகா சக்தி தாமன.. துர்சக்திமய உைமன
அழித்து விைலாமம"

"மகா சக்தியின் ெிள்மைகள் தாமன நாம் அமனவரும்.

அதனால் தீயவர்கமைக் கூை உைமன தண்டிக்க
அவளுக்கு மனம் வராது. மகாெ முகம் காட்டி
கண்டிப்ொள். மக மீ றும் மொது மட்டுமம தண்டிப்ொள்.
அவைது இைகிய மனம் பத ந்ததாமலா என்னமவா
சிவபெருமான் அடியவமர மசாதிக்கும்மொது
தனியாகமவ பசல்வாராம். அவர்களுக்கு
அருளும்மொது அம்ொளுைன் பசல்வாராம்"

இவ்வாறு தங்களுக்குள் சலசலத்தவர்கள் வரதனின்

வரவால் அமமதியானார்கள்.

இருபுறமும் இரண்டு குழுக்கைாகப் ெி ந்து நின்ற

உமமபுரத்து மக்கமை வரதன் ொர்த்த ொர்மவயில்
எந்த உணர்வும் இல்மல. 'ம்ம்...' என்ற கன்னிகா
பசய்ய மவண்டியமத நிமனவு ெடுத்தியது. ெி யத்
தயாராயிருந்த ஒவ்பவாரு குடும்ெத்தினருக்கும் சிறு
அைவில் பொருள் மசர்த்த சுருக்குப் மெ ஒன்மறத்
தந்தாள். அமதத் தவிர தானியமும், கால்நமைகளும்
கூை சில குடும்ெங்களுக்குத் வழங்கப்ெட்ைது.
"அய்யா... நாங்கள் ெிமழக்குமிைத்தில் சம்ொதித்துக்
பகாள்மவாம். இமவ எங்களுக்கு மவண்ைாம்" என்று
ஒருவர் மறுத்தார்.

"வடிவுமைநாதமர, நாங்கள் அடுத்த நாழிமக

உயிமராடு இருப்மொமா, ெத்திரமாய் பசன்று
மசருமவாமா என்ெமத அந்த ஆதிசக்திமய அறிவாள்.
அதனால் பொருட்கமை சஞ்சலப்ெைாமல் எடுத்து
பசல்லுங்கள். இமற சித்தமிருந்தால் மீ ண்டும்
சந்திப்மொம்" என்ற உறுதியான குரலில் பசான்னார்.

அவர்களுக்கு ெங்கு ெி த்து பகாடுத்தெின்

"மன்னிக்கவும், நமது சாங்கியம் ஒன்மற நிமறமவற்ற
மவண்டியுள்ைது. அதமனப் ெற்றி நீங்களும்
அறிவர்கள்"
ீ என்றார்.

உமமபுரத்மத மசர்ந்த மக்கள் அமனவரும் ஒரு நல்ல

கா யத்திற்காக இமணந்திருந்தார்கள். அது எவ்வைவு
நல்ல கா யமமா அவ்வைவு ஆெத்தானதும்,
இரகசியமானதும் கூை. அவர்கள் அந்தக் கூட்ைத்மத
விட்டு விலக நிமனத்தால் அந்த ரகசியம் பவைிமய
பசால்லிவிைக் கூைாபதன்று அவர்கள் மமல் ஏவல்
பசய்வார்கள். அதன் விமைவால் சில முக்கியமான
விஷயங்கமை அவர்கள் மறந்துவிடுவர். அப்ெடியும்
நிமனவு மவத்திருந்து காட்டிக் பகாடுக்க
நிமனப்ெவர்கள் மககால்கள் பசயலிழந்து மெச வாய்
எழாதவாறு மத்திரக்கட்டு மொைப்ெடும். அந்தத்
தாந்த் க மவமலமய பசய்ெவர்கள் அந்தக்
கூட்ைத்மத மசர்ந்த கட்டுக்காரர்கள் . அவர்கள் மந்திர
வித்மத பசய்வதற்கு அனுமதி பெற்றவர்கள். தனது
ஏவல் தன்மனத் திரும்ெத் தாக்கிவிைாதவாறு
ொதுகாப்புக் கவசம் பெற்றவர்கள்.

இந்த முமற இவ்விைத்தில்தான் சிக்கல்.

கட்டுக்காரர்கள் மகாதண்ைத்மதத் தவிர மற்றவர்கள்
குடும்ெத்மதாடு ெி ந்து மவறு வழி பசல்ல
நிமனத்தனர். இப்மொது அவர்களுக்கு மந்திரக்கட்டு
யார் மொடுவது. அங்கு முன்வந்தான் மகாதண்ைம்.
அவனும் அந்தக் குடும்ெத்மத மசர்ந்தவன்தான்
ஆனால் மந்திர தீட்மச பெறவில்மல. அதற்குமுன்
வாள் ெயிற்சி பெற வந்துவிட்ைான். சிறிது நாள்
பசன்றதும் கற்றுத் தரலாம் என்று
நிமனத்திருந்தவர்களுக்கு அரசம்மமயின்
குடும்ெத்தில் முட்டுக்கட்மை மொட்டுவிட்ைனர். தன்
சமகாதரன் மாந்த் க வழியில் பசன்றதால் மனம்
கசந்திருந்த அரசம்மமயின் தகப்ென் மாப்ெிள்மை
அந்த வழியில் பசல்லாமல் வாள் ெயிற்சியிமல
மட்டுமம ஈடுெைமவண்டும் என்று மவண்டுமகாள்
விடுத்திருந்தார்.
கமைசியில் மகாதண்ைம் தாந்த் க வழியில்
பசல்லமவண்டியமத எண்ணி பெருமூச்சு விட்ை
பெ ய தகப்ெனார் அவர்கள் குடும்ெதிர்க்குறிய மந்திர
தீட்மசமய அவனுக்கும் அவன் மகனுக்கும் அைித்து
ொதுகாப்புக் கவசத்மத ஏற்ெடுத்தினார்.

"மகாதண்ைம் இந்தப் ொதுகாப்பு மந்திரக் கவசம்

ெலிக்க ஏழமர நாழிமக அதாவது ஒரு யாமமாகும்.
ஆனால் அதற்கு முன்மெ நீ எங்கள் அமனவமரயும்
மந்திரத்தால் கட்டி மவக்க மவண்டும். நீ பசால்லும்
தாந்த் க மந்திரம் துைி ெிசகினாலும் உன் உயிருக்மக
ஆெத்தாய் முடியும். மகக்குழந்மதயும், மமனவியும்
விட்டுவிட்டு மமறய மந ைலாம். நிமனவில்
மவத்துக் பகாள்" என்று அறிவுறுத்தினார்.

மகாதண்ைம் பொருட்ெடுத்தவில்மல. ஆனால்

அரசம்மமயின் பெற்மறார் ெலமாய் ஆட்மசாெித்தனர்.
அவர்கைிைம் ஏமதா மெசி சம்மதிக்க மவத்தான்
ஆதிரன்.
மந்திர தீட்மச பெற்ற ெின் ஆதிரனுக்கும் சில
சாங்கியங்கள் பசய்தனர். முதலில் அமத கவனிக்காத
மகாதண்ைம் கவனித்து ெதறித் தடுக்க முயன்றமொது
கா யம் கைந்திருந்தது.

மந்திரக்கட்டு மொைப்ெட்ை அமத இைத்தில்

மனிதர்கைின் கண்ணுக்குத் பத யாத சூட்சம
மதகத்தில் குறைிகளும் யட்சினிகளும் சுற்றுப்புறத்தில்
நிமறந்திருந்தது. அவற்றில் இரண்டு குரைிகள்
மெசியமதக் மகட்மொம்.

என்னவாயிற்று. ஏன் இந்த மகாதண்ைம் ெதறுகிறான்

கரகரத்த குரலில் ஒரு குரைி அருகிலிருந்த
மற்பறான்றிைம் வினவிற்று.

மகாதண்ைத்தின் மந்திர தீட்மச ெலன்தர மூன்று

மணி மநரமாகும். அதனால் அதற்கு முன் அவன்
பசய்யும் தவறுகள் அைி க்கும் பகடுெலமன அவன்
நண்ென் ஆதிரன் ஏற்றுக் பகாண்ைான்
அபதப்ெடி பு யவில்மல

புறாவின் உயிமரக் காக்க, வல்லூறுக்கு தனது உைல்

தமசமய பவட்டித் தந்தாராம் ஒரு மன்னர். அமத
மொலத்தான் இது

ச இவர்கள் விஷயத்மதப் ெற்றிக் கூறு

மந்திரவாதம் என்ெது கமழக் கூத்தாடி கயிற்றில்

நைப்ெமதப் மொன்றது. கரணம் தப்ெினால் மரணம்.
மனிதர்கமைமய அழிக்கும் சக்தி ெமைத்த நாம் சிறு
சிறு மந்திரங்களுக்கு கட்டுப்ெட்டு ஏவல்
அடிமமகைாக இருக்கிமறாம். இவர்களுக்காக
ெத்தினிப் பெண்கள் சாெத்மத வாங்கிக் கட்டிக்
பகாள்கிமறாம், பகாமல பசய்கிமறாம், ெஞ்சமா
ொதகங்கள் பசய்து நமது ொவக் கணக்மக
அதிக த்து நம் தண்ைமனமய நீட்டித்துக் பகாண்மை
பசல்கிமறாம். இதனால் சூனியக்காரனின் மமல் நமது
வன்மம் அதிக த்தெடிமய இருக்கும். நமது கட்டுக்கள்
தைரும் ஒரு ஷணத்தில் மந்திரவாதியின் உயிமரக்
குடித்து விடுமவாம்
மந்திரம் பசய்யும் பொழுது மட்டும்தாமன

அவன் மந்திரம் பசய்வமத நிறுத்தி விட்ைாலும் கூை

அவமனக் பகால்ல சந்தர்ப்ெத்மத எதிர்ொர்த்துக்
பகாண்மை இருப்மொம். இந்த இனத்தினர் இது மொல
ெிரச்சமன வரக்கூைாது என்றுதான் தங்கள் மமல்
மந்திரக்கட்டு நிரந்தரமாய் மொட்டுக் பகாள்கின்றனர்

மகாதண்ைத்தின் மந்திரக் கட்மைப் மொல ஆதிரனும்

ஒன்றிமனப் மொட்டுக் பகாண்டு தப்ெிக்கலாமம

அது சாதாரணமில்மல. கட்டுக்காரர் குடும்ெம் இந்தக்

கைமமமய மதவியின் கா யத்திற்காக பசய்ய
மவண்டியுள்ைது. மற்றெடி அவர்கள் மறந்தும் கூை
தாந்த் க மவமலகமை பசய்வதில்மல. நாமும்
ெகவதியிைம் அவர்கைின் குடும்ெத்தினமரத் தீண்ை
மாட்மைாம் என்று வாக்கு பகாடுத்திருக்கிமறாம்.
ஆனால் அது அவன் மந்திர தீட்மச பெற்ற ெின்னமர
ெலிக்கும். அதற்கு முன் அவன் பசய்த தவறுகள்
அந்தக் கணக்கில் அைங்காது. ஆதிரன் அந்தக்
குடும்ெத்மத மசர்ந்தவனல்ல அதனால் மந்திரக்கட்டு
ெலிக்காது

மகாதண்ைம் பெ தாக ஒரு தவறும் பசய்யவில்மல.

இந்தப் ெணி பசய்யவும் அவன் அனுமதி
பெற்றிருக்கிறான். ஆனால் அவன் சூட்சம மதகத்மத
மநாக்கும்மொது ... அவன் முகம் ஏன் இவ்வைவு
கருமம ெைர்ந்திருக்கிறது

அவன் பசய்யக் கூைாத கா யம் ஒன்மற அதாவது

தன் மமனவிமய வசியம் பசய்ய மவண்டி
இடுகாட்டில் இைம் கன்னிமக ஒன்றின் ெிமரதத்தின்
மமல் நின்று பூமஜ பசய்தான். அந்த ஆன்மா
இவனால் அந்தகாரத்துக்கு இழுக்கப் ெட்டுவிட்ைது.
அங்கு ெலமில்லாதிருந்தவள் பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாய்
ெலம் பெற்று வருகிறாள். தன்மன மமாட்சத்மத
அமையவிைாது தடுத்தவமனக் பகான்று, ரத்தத்மதக்
குடிக்கும் பவறிமயாடிருக்கிறாள். மகாதண்ைத்தின்
நிழமலப் ொர்.

மகாதண்ைத்தின் நிழமலாடு நிழலாய் ஒரு இைம்

பெண் கருப்பு நிற உமையில் பவளுத்த முகத்தில்
பகாரூரப் ொர்மவயுைன் மகாதண்ைத்மத மநாக்கிக்
பகாண்டிருந்தாள். குரைிகள் ொர்த்துக்
பகாண்டிருக்கும்மொமத பவறுப்புைன் ஆதிரனின்
நிழலுக்கு நகர்ந்தாள்.

ஐமயா ஆதிரன் மகாதண்ைத்தின் ொவத்மதப் பெற்றுக்

பகாண்ைாமன. இனி இந்தப் பெண் ஆதிரமன
அல்லவா பகால்வாள்

ஆம்.. ஆதிரனிைம் அவமனக் காக்கபவன்று

வார்த்தாைியின் சிமல ஒன்றுள்ைது. அவன்
இனத்தின ல் அவன் மசனாதிெதி மொன்றவனாதலால்
ஒரு நகம் அைவுள்ை வார்த்தாைி சிமலமய
மகமயாடு எடுத்து பசல்வான். என்று அந்த
வார்த்தாைி அவமன விட்டுப் ெி கிறாமைா அன்று
இந்த பெண்மெய் அவன் மரணத்துக்குக் காரணமாகும்

தங்களுைன் வரத் துணிந்த குழுவில்

சந்த் மகமயயும் அவைது குடும்ெத்மதயும் கண்டு
வரதனது மனம் துணுக்குற்றது.

"இவர்கைிைம் பசான்னதுதான் உனக்கும். அந்த

மதவியின் சித்தமிருந்தால் ஆதிரமன மீ ண்டும்
.சந்திப்ொய் . நீ உன் தந்மதயுைன் கனியூருக்கு
கிைம்ெலாம்"

"மாமா... சிறிது மநரத்துக்கு உங்கள் அமனவ ன்

ஆசியுைன் எங்கைது திருமணத்மத உறுதி பசய்தீர்கள்"

"அப்மொமதய சூழ்நிமல மவறு"

"எந்த சூழ்நிமலயிலும் பெ மயார் வாக்கு

மாறக்கூைாது"

"அதனால்"

"திருமணம் உறுதியான வினாடியிலிருந்து நான் இந்த

வட்டு
ீ மருமகள். இங்கிருந்து நான் பசல்ல
மவண்டுமானால்... " சந்தி மக முடிப்ெதற்குள் அவள்
வாமயப் பொத்தினார் கன்னிகா
"தவறான வார்த்மதகமை பசால்லக் கூைாதம்மா...
அதுவும் வாக்கு ஸ்தம்ெிணி வசிக்கும் நம்
இல்லத்தில். ொரம்மா... நாங்கள் இங்கிருந்து
கிைம்புகிமறாம். எந்த திமசயில் பசல்கிமறாம் என்று
பத யாது. யார் உயிர் ெிமழப்ொர்கள் என்றும்
பசால்ல இயலாது"

"அத்மத... " பசால்லும்மொமத சந்தி மகயின் கண்கள்

கலங்கியது.குரலமைத்தது.

"என்னால் அத்தாமன விட்டு ெி ய முடியாது அத்மத.

அவர் அப்ெடி இருக்கிறாமரா என்ற கிலியிமலமய
இறந்து விடுமவன்" மதம்ெினாள்.

"கன்னிகா... மஜாசியர் இன்மற நல்ல நாள் என்று

பசான்னார். இமையில் வந்த துன்ெத்மத ஒதுக்கி
மவத்துவிட்டு ஆதிரனின் மமனவியாக
சந்தி மகமய அமழத்து பசல். நாம் அமனவரும்
மறுெடியும் சந்திப்மொம் என்ற நம்ெிக்மகமய இல்மல
" என்றார் சந்தி மகயின் தந்மத. கூடிப் மெசி
அப்மொமத திருமணம் பசய்துவிை முடிவு
பசய்யப்ெட்ைது.

எதிர்ொராது முடிவான திருமணம் என்ெதால்

மகாதண்ைமும் அரசம்மமயும் தங்களுக்குப் ெ சாகக்
கிமைத்த புத்தாமைகமை மனமுவந்து அைிக்க, அதில்
புதிய ெருத்திப் புைமவமய சந்தி மகயும், மவஷ்டிமய
ஆதிரனும் உடுத்துக் பகாள்ை, ஐந்து நிமிைங்கைில்
ராஜராமஜஸ்வ த் தாயார் முன். அங்கு கூடியிருந்த
உமமபுரத்து மக்கைின் ஆசியுைன், இடி மமைம்
பகாட்ை மின்னல் மின்னி மமழ பொழிந்த அந்த
மாமலப் பொழுதில் சந்தி மகயின் கழுத்தில்
மங்கைநாமண அணிவித்து தன்னில் ொதியாக
இமணத்துக் பகாண்ைான் ஆதிரன். திருமணத்தின்
மொது தாய்வட்டின்
ீ ஒமர சீதனமான மாணிக்க
மூக்குத்தி அணிந்து, அந்த நூல் புைமவயிலும்
மதவாரச் பசாக்கனின் வலப்ொகத்தில் இைம் ெிடித்த
மீ னாைாய் நின்ற கன்னிமகமயக் கண்டு உைம்
மகிழ்ந்தனர் அமனவரும்.

அவர்கமை அமழத்து பசன்றவர்கள் தங்கள்

குலபதய்வமான லலிதாம்ெிமக ெிரதமமமய
வணங்கச் பசான்னார்கள்.

இந்த லலிதாம்ெிமக மவண்டும் வரம் பகாடுப்ெவள்.

நல்ல வரமான
ீ ஆண்மகவுகள் மவண்டும் எனக் மகள்
சந்தி மக என மகாதண்ைம் மயாசமன கூற
க்கும்.. என் மகனுக்கு பவைியில் மணமகள் மதடி
அமலய மவண்டுமா... உன்மனப் மொன்ற அழகான
இமற ெக்தி மிகுந்த பெண் குழந்மத மவண்டும் என்று
மகைடி என அரசம்மம தூண்டினாள்.

அத்தானின் ஆயுளுக்காக மவண்டி துர்க்மகக்கு

பவள்ைிமதாறும் விரதமிருக்கிமறன். அம்மா... என்
மனம் மொல் மாங்கல்யம் தந்துவிட்ைாய். இன்னும்
ஒரு நாழிமகயில் இவ்விைத்மத விட்டு அகலப்
மொகிமறாம். அங்கு என்ன ஆெத்து வருமமா என்று
பத யவில்மல. எதுவாகிலும் அத்தானுக்கு துன்ெம்
மநரக் கூைாது. என்மன சுமங்கலியாகமவ நீ
அமழத்து பகாள்ை மவண்டும். அதுதான் நான்
மவண்டுவது என்று அம்ொைிைம் மவண்டினாள்.

அம்மா... இப்பொழுது ஸ்ரீமமருமவ ெத்திரமாக

பகாண்டு மசர்க்க உன் பூரண அருள் மவண்டும்.
கைமமமய பசய்ய மவண்டிய மநரத்தில் எனக்கு
கால்கட்டு மொட்டுவிட்ைாய். சந்தி மகக்குத்
திருமணம் முடிந்த மகமயாடு கடுமமயான காட்டு
வழிப் ெயணம் மவறு காத்திருக்கிறது. அவளுக்கு ஒரு
கணவனாய் ஒன்றும் பசய்ய இயலாத நிமலயில்
இருக்கிமறன். அவள் மனதில் என்ன ெிரார்த்தமன
மவத்தாமைா அமதயாவது நிமறமவற்று என்று
மவண்டினான் ஆதிரன்.

ததாஸ்து என்று அவனது ெித்ருக்களும், கிரக

பதய்வமும் ஆசீர்வதித்தனர்.

அத்தியாயம் -16

விண்ணுலமகத் பதாட்டுவிடும் ஆவலுைன் ஓங்கி

உயரமாகவும், ொதாைமலாகத்மதப் ொத்துவிடும்
எண்ணத்தில் ஆழமான மவர்களுைன் உறுதியாக
வைர்ந்து நின்ற மரங்கள். சிலது ெத்து மனிதர்கள்
சங்கிலி அமமத்தாலும் அவர்கள் மகக்கு அைங்காத
அகலத்துைன் நின்றன. அவற்றின் தமலயில் ஆயிரம்
ெறமவகைாவது குடியிருக்கும் என்று மதான்றியது
சந்த மகக்கு.

இந்த ஒரு மரத்மதப் மொல அந்த வனபமங்கும்

நிமறந்திருந்த பெருமரங்கள். நடுநடுமவ சிறு
மரங்கள், காட்டுப் புற்கள், முள்பசடிகள். அவற்மற
இருப்ெிைமாகக் பகாண்ை காட்டு முயல்கள், ென்றிகள்.
பெயர் பத யாத வண்ண வண்ண மலர்கள்.
மகயருமக பகாத்து பகாத்தாய் காய்த்துத் பதாங்கும்
கனிகள். மூங்கில் புத ல் காற்று புகுந்து எழுப்ெிய
அழகிய கிருஷ்ணகானம். அவற்றினுமை தவழ்ந்து
வரும் பூக்கைின் மணம். ெச்சிமல வாசம். என்று
ஒவ்பவாரு பநாடியும் பதவிட்ைாத இன்ெத்மதத்
தந்தன சந்த் மகக்கு. மகக்கு எட்டிய காட்டு
எலுமிச்மசமய ெறித்து மணத்மத முகர்ந்தாள்.

என்ன மயாசமன சந்தி மக

மகாமை பவயில் பகாளுத்தும் நண்ெகல்

மவமைகைில் எங்கள் வட்டில்
ீ அம்மா கரும்புச்
சாற்றில் இஞ்சிமயக் கலந்து புைிப்புக்கு காட்டு
எலுமிச்மச ஒன்மறயும் ெிழிந்து தருவார்கள்.
அப்ெப்ொ.... மதவாமிர்தமாய் இருக்கும்

ம்ம்... என்றவன் அமனவமரயும் முன்மன

நைக்கவிட்டு, அவள் மகமயப் ெிடித்துப் ெின்தங்க
மவத்தான். புதுமணத் தம்ெதிமய விட்டு அவர்களும்
நகர்ந்தனர். ஆதிரனின் விரல்கமைா மெசும்மொது
குவிந்த அவைது இதழ்கமை சுற்றிக் மகாலம்
மொட்ைன.

ெின்னர் பநய்யமுது, ெருப்பும் கீ மரயும் மசித்து

ஆளுக்கு ஒரு கவைம். அதன் ெின்னர் பவண்மண
எடுக்கா தயிர் விட்டுப் ெிமசந்த சுமவயமுதும்,
உமரப்பும் புைிப்புமாய் நார்த்மத இமல துமவயலும்.
அப்ெப்ொ மந்திந்து மொன நாக்கிலும் நீர் சுரக்க
மவக்கும் கமல என் அன்மனக்கு மட்டுமம பத யும்

அவைது மககமைப் ெற்றித் தன்னருமக இழுத்தவன்

"மஞ்சள் கயிறு கழுத்தில் ஏறியவுைன் உனக்கு ஒரு
மவமை நல்ல உணவு கூை தர முடியாத என் மமல்
ஏன் இத்தமன காதல் பகாண்ைாய் கண்மணி"

அப்ெடி பசால்லாதீர்கள் அத்தான். உணமவ விலக்க

முடியும். என் உயிமர விட்டு விலக முடியாது. மனம்
விரும்ெியவமர மணம் பகாண்மைன். இமத விை
இன்ெம் தரும் விஷயம் எதுவும் இல்மல

உமமபுரத்மத விட்டுக் கிைம்பும் தருணம் நம்

கண்முன் இருந்தது இரண்மை வழிகள். ஒன்று
நாட்டுவழி பசன்று அதர்வண ெத்திரகாைி ஆலயம்
பசல்வது. மற்பறான்று, நாம் மதர்ந்பதடுத்த காட்டு
வழிப் ெயணம். இது கடினம் தான் ஆனால் ரகசியம்
காக்க இதுதான் நமக்கு சவுக யம். இந்த வழிமய
விமரவில் மகிசூமர அமைந்துவிைலாம்

மகிசூரா... இங்கு யாமரா எருமமயூர் என்றல்லவா

பசான்னார்கள். நான் அபதன்ன ஊர் என்பறண்ணி
விழித்துக் பகாண்டிருக்கிமறன்
மேிசாசுரமன வதம் பசய்த மகிசூமர...
எருமமத்தமல அசுரன் ஆட்சி பசய்த இைம் என்ெதால்
எருமமயூர், மமயூர் என்றும் பசால்வதுண்டு

சாமுண்டி மகிஷமன அழித்த நாள், தசரா என்ற

திருவிழாவாகக் பகாண்ைாைப் ெடும் இைம்தாமன...
மிகக் மகாலாகலமான விழாவாம் அது. என் தந்மத
பசால்லியிருக்கிறார்

அமத ஊர்தான். நாட்டுவழியில் பசல்வமதக்

காட்டிலும் காட்டு வழியாக விமரவில் அங்கு
பசன்றுவிைலாம். அதனால்தான் உனக்கும் இந்தத்
துன்ெம்

காடு புனிதமான இைம் இல்மலயா அத்தான்.

உங்களுைன் ெயணிப்ெது எனக்கு சுகமாகமவ
இருக்கிறது

என் அழகான மமனவிமய, புனிதமான இைம் என்ெது

மனிதனின் காலடி ெைாத இைம்தான்

நீங்கள் என்ன பசான்னாலும் இந்தக் காடு என்மனப்

பொருத்தவமர கைவுள் வாழும் இைம்தான்

"எவ்வைவு அழகாய் இருக்கிறது" என்றெடி ெழம்

ஒன்மறப் ெறித்து உண்ணப் மொனாள். அவள்
மககமைத் தட்டிவிட்ைான் ஆதிரன்.
"விமையாைாதீர்கள். எனக்குப் ெசிக்கிறது. விமரவில்
இருள் கவிழ்ந்துவிடும்" சிணுங்கினாள்.

"சந்தி மக, அழகாக இருப்ெமவ எல்லாம் நல்லமவ

என்று பசால்ல முடியாது. இமவ விஷப்ெழங்கள்.
இருட்டுவதற்கு முன்பு முடிந்தவமர நைக்க மவண்டும்.
அதனால்தான் உணவு உண்ணக் கூை நிற்காமல்
நைக்கிமறாம். சற்று பொறு, நீ ெசியாற ஏதாவது
உணவு கிமைக்குமா என்று ொர்க்கிமறன்

ெயணத்மதத் பதாைர்ந்தெடிமய உண்ணுவதற்கு

ஏதாவது கிமைக்குமா என்று நாலாெக்கமும்
ொர்மவயால் மதைத் பதாைங்கினான்.

இந்தக் கஷ்ைம் மவண்ைாம் என்றுதான்

குழந்மதகமை உறவினர்களுைன் அனுப்ெி விட்மைாம்.
ெதினாறு ெிராயத்துக்கு மமல் இருப்ெவர்களுக்கு
மட்டும்தான் அனுமதி. மகக்குழந்மதகைின் அன்மன
கூை அவர்களுைன் பசன்றுவிட்ைார்கள்
அரசம்மமமயத் தவிர" அவன் குரல் கவமலமயக்
காட்டியது

அரசம்மமக்கு இவ்வைவு துன்ெங்களுக்கும்

மூலகாரணம் தான்தான் என்ற எண்ணம் மனதில்
மவமராடியிருந்தது. அதனால் ஏற்ெட்ை மன சஞ்சலம்
அவர்களுைன் வந்தால்தான் மமறயும் என்று
ெிடிவாதம் ெிடித்து வந்தாள். தாமய விட்டுப் ெி ய
முடியாமல் அழுத ொல்குடி மறக்கா ொலகமனக்
மகயில் ஏந்தி கண்கலங்கி பசான்னான் ஆதிரன்

"மருமகமன... சில மாதங்கள் பொறுத்துக்பகாள். உன்

பெற்மறாமர ெத்திரமாய் ஒப்ெிவிப்ெது உன் மாமனின்
கைமம"

"தாகம் நாமவ வரட்டுகிறது. தண்ண ீராவது

தாருங்கள்" அவன் மயாசமனமயக் கமைத்தாள்

ஆதிரன் இடுப்மொடு கயிறு கட்டி இமணத்திருந்த

சுமரக்குடுமவயில் ஒரு பசாட்டு தண்ண ீர் கூை
மிச்சமில்மல.

வழியில் ொர்த்த அல்லிக்குைத்தில் நீர்

அருந்துகிமறன் என்று பசான்மனன் இல்மலயா...
மவண்ைாம் என்று தடுத்துவிட்டீர்கமை

கவமலப் பெருமூச்சு விட்ைான் ஆதிரன் நிற்காது

ஓடும் ஆற்று நீர் என்றால் ெருகலாம்..... குைத்து நீ ன்
தன்மம பத யாமல் அருந்தக் கூைாதம்மா. மதங்கி
நிற்கும் நீ ல் ொம்ெின் நஞ்சு கலந்திருக்கலாம்.
காட்டு விலங்குகைின் மவட்மையாடிக் பகான்ற
மிச்சம் அதில் இருக்கலாம். மிருகங்கைின் எச்சம்
தண்ண ீமர அசுத்தப் ெடுத்தியிருக்கலாம்....

அப்ெடிபயன்றால் ஆறு வரும் வமர என் தாகத்மத

அைக்க மவண்டுமா

சுற்றிலும் பத ந்த மரங்கமைப் ொர்த்தவனின்

கண்கைில் சிறு மலர்ச்சி.
"உனக்கு பகாஞ்சமம பகாஞ்சம் அதிர்ஷமிருக்கிறது"
ச வில் ெத்தடி இறங்கியவன். அங்கிருந்த மூங்கில்
அைவு ெருமனுள்ை ஒரு மரத்மத மக கூப்ெி
வணங்கினான். ெின்னர் அமத நடுமவ பவட்டி எடுத்து
மமமல ஏறினான்.

"இபதன்ன அத்தான்" அவள் மகட்டுக்

பகாண்டிருக்கும்மொமத பவட்டுப்ெட்ை
கிமைகைிலிருந்து நீர் பசாட்டியது. அமதப் ெருகச்
பசான்னான்.

"எப்ெடி இருக்கிறது"

"ெச்மச மூலிமக வாமை. சுமவயும் கூை சற்று

துவர்ப்பு. அனால் பகாஞ்சம் ெருகியதும் தாகம்
அைங்கிவிட்ைது"

"ஒரு நாள் முழுவதும் தாமிரப் ொத்திரத்தில் மவத்து

அருந்தினாலும் இந்த அைவு ொதுகாப்ொன நீர்
கிமைக்காது. இயற்மகயின் பகாமை"

"உணவு எதுவும் எடுத்து வரவில்மலமய அத்தான்.

அப்ெடிமய கிைம்ெிவிட்மைாமம"
"இந்தக் காடு முழுவதும் உணவு நிமறந்திருக்கிறது.
எமத உண்ண மவண்டும் என்ெமத அறிந்திருந்தால்
மட்டும் மொதும்"

சற்று தூரம் பசன்றதும் சிறிய மரம் ஒன்றிமன

பவட்டி, பவைிமய சீவி உள்ைிருந்த ெச்மசத் தண்மை
மட்டும் அங்கிருப்ெவர்களுக்கு உண்ணத் தந்தான்.

"அப்ொ.. அப்ெடிமய கரும்ெின் சுமவ. ஆனால் மிக

மிதமான இனிப்பு. ெசியும் தாகமும் அப்ெடிமய
அைங்கிவிட்ைது" என்று சிலாகித்தாள் அவன்
மமனவி.

"ஆமாம் மரத்மத பவட்டுவதற்கு முன்பு ஏமதா

மந்திரம் பசான்ன ீர்கமை. என்ன அது?"

"அது மந்திரமில்மல. மன்னிப்மெ மவண்டிமனன்"

"மன்னிப்ொ..."

"ஒரு மரத்மத பவட்டுவதற்கு முன்பு அதனிைம்

அனுமதியும் மன்னிப்பும் மவண்ை மவண்டும் என்ெது
இங்கு காட்டு வாசியின ன் கட்ைமை. அதுவும்
மவமராடு பவட்டி விைக்கூைாது. மதமவயானமத
மட்டுமம பவட்ை மவண்டும். "

"இபதல்லாம் எங்மக கற்றுக் பகாண்டீர்கள்"

"நம் கூட்ைத்தில் பொம்மன் என்பறாருவன்
இருக்கிறானில்மலயா . அவன் இந்த
மமலப்ெகுதிமய மசர்ந்தவன். நானும் மகாதண்ைமும்
ஐந்து வயதிலிருந்து ெத்து வயது வமர அவனுைன்
காட்டில் வசித்மதாம்"

"ஓ... இப்ெடி காடுபமைல்லாம் சுற்றிய காரணம்தான்

இருெதாம் ெிராயம் வமர தாய்மாமன் வடு
ீ கூைத்
பத யாமல் இருந்தீர்கைா?"

"கண்டுெிடித்து விட்ைாமய.... முன்னமம வந்திருந்தால்

இபதல்லாம் எப்ெடி கற்றிருக்க முடியும். உன்
பசாக்குப்பொடி விழிகைில் அமிழ்ந்திருப்மெமன.
ச யாக உன்மன அமைய மவண்டிய சமயம்
வந்துவிட்மைனா இல்மலயா?"

இருட்டுவதற்கு சற்று முன்பு தங்குவதற்கு

ொதுகாப்ொன இைம் ஒன்மறத் மதர்வு பசய்தார்கள்.
ெக்கத்தில் ஓடிய காட்ைாற்றில் குைித்து, தண்ண ீமர
சுமரக் குடுமவகைில் நிரப்ெிக் பகாண்ைார்கள்.
கன்னிகா காட்டு மலர்கமைக் பகாய்து, காட்டுக்
கனிகமைப் ெமைத்து லலிதா ெரமமஸ்வ சிமலக்கு
சந்தி மகமய பூமஜ பசய்ய பசான்னார்.
அன்மனயின் காலடியில் சந்தனப் மெமழயில்
ொதுகாப்ொய் இருந்த ஸ்ரீமமருவுக்கும் பூமஜ
பசய்தாள். வன துர்க்மகமய அமனவரும்
துதித்தார்கள்.
அதன்ெின் காய்ந்த சுள்ைிகமைக் குவித்தார்கள்.
எைிதில் தீப்ெிடிக்க சருகுகமை அதன் மமல்
இட்ைார்கள். ஒருவர் நல்ல மண்ொமனயில் சுமந்து
வந்த சாம்ெல் பூத்திருந்த கங்குகமைக் பகாட்டி
ஊதினார். சட்பைன்று பநருப்பு ெற்றிக் பகாண்ைது.

காட்டுக் கிழங்குகமை மண்ணில் மதடி

அகழ்ந்பதடுத்தனர் மகாதண்ைமும் ஆத்மரயனும்
மற்றும் சிலரும். கணுக்கள் பத ந்த ெகுதிமய விட்டு
மற்ற ெகுதிமய மட்டும் பவட்டி எடுத்தனர்.
கணுக்கமை மறுெடியும் மண்ணில் புமதத்தனர்.

"எவ்வைவு பெ ய கிழங்கு கிமைத்தது. அமதப் மொல

நான்கு நம் அமனவ ன் ெசிமயயும் நீக்கி விடுமம.
ொதி மட்டும் பவட்டிவிட்டு மீ திமய புமதத்து
விட்டீர்கமை அண்ணா. இனி மீ ண்டும் இந்தக்
கிழங்குகமைத் மதடி அமலய மவண்டும்"

"நாம் உண்ைால் மட்டும் மொதுமா அரசம்மம. இங்கு

உணவு மதடி வரும் காட்டுப் ென்றிகள் என்ன
பசய்யும். புமதக்கப்ெட்ை இந்தக் கணுக்கள் மீ ண்டும்
துைிர்க்கும், கிழங்காகும், ெசி நீக்கும். மகயில் கிட்டிய
பொருமை அடிமயாடு அழித்துவிட்ைால் நம்
சந்ததியினர் உணவுக்கு எங்மக மொவார்கள்.
இயற்மகயிைம் வரம் மகட்கலாம். ஆனால் அழிக்க
நிமனக்கக் கூைாது. அப்ெடி நிமனத்தால் நாமம
அழிந்து மொமவாம்"
"என்னமவா நாமைமய துைிர்த்து விைப் மொகிறதா
என்ன" அலட்சியமாய் மகட்ைாள் அரசம்மம.

"அதற்கு நான் ெதில் பசால்கிமறன். ஆற்று நீ ல்

கழுவிய இந்தக் கிழங்குத் துண்ைங்கமை தணலின்
மத்தியில் மொடு. பநருப்ெில் பவந்து விடும்.
ெச்மசயாக உண்டுவிைாமத நாக்கு மரத்துவிடும்.
வயறு ஜீரணிப்ெதும் கடினமாகும்"

என்று மகாதண்ைம் அரசம்மமயிைம் பசய்முமறகமை

விைக்கி, மணிக்கட்டின் ெருமனும் மகயின் நீைமும்
இருந்த காட்டுக் கிழங்குகமைத் தந்தான். கணவனின்
பசால்ெடிமய பசய்தாள் அரசம்மம. மக்கள்
அமனவரும் இமைப்ொற தணமல சுற்றி அமர்ந்தனர்.

"காட்டுச் பசடிகள் மவகமாய் வைரும் இயல்புமையது.

நானும் ஆதிரனும் காட்டில் வசித்தமொது மூங்கில்
பசடிகள் உராய்ந்மதா இல்மல மமழயின்மொது இடி
மின்னல் காரணமாகமவா காட்டுத்தீ கிைம்பும். அமவ
அங்கிருக்கும் பசடிகமை எ த்துவிடும். மரங்கள்
ெலந்தர மாதக்கணக்கில் ஆகும். ஆனால் இந்தக்
காட்டுப் புற்கள் ஒமர நாைில் துைித்து சில நாட்கைில்
வைர்ந்துவிடுவது மிகப் பெ ய விந்மத. சிறு
உயி னங்கள் ெசியால் வாைக்கூைாது என்று
இயற்மக இவ்வாறு பசய்திருக்கிறது மொலும்"

"சில சமயம் நாங்கமை கூை காட்டுத்தீ மவப்ெதுண்டு"

என்றெடி அவர்கைருமக பொம்மனும் அமர்ந்து
பகாண்ைான். வனத்மதத் தாய்வைாகக்
ீ பகாண்ை
பொம்மன் அந்த மக்களுைன் ொர்க்கும்மொது சற்று
குள்ைம்தான். ஆனால் அந்தக் காடும் மமலயும்
அவனுக்குத் தண்ண ீர் ெட்ை ொைாக இருந்தது.

"பொம்மா... இப்மொதுதான் என் கணவர் காட்டுமக்கள்

நல்லவர்கள் வல்லவர்கள் ெிற உயிருக்கு மனதாலும்
தீங்கு பசய்யாதவர்கள் என்று புகழ் ொடினார். நீ
பசால்லும் கமத முற்றிலும் மவறு ெடுகிறமத"

"நாங்கள் இருவர் பசால்வதும் நிஜம்தான். நாங்கள்

மீ ன்ெிடிக்கும்மொது கூை இருக்கும் மீ ன்கள்
எல்லாவற்மறயும் அள்ை நிமனப்ெதில்மல. எங்கள்
ெக்கத்தில் மூலிமகச் பசடி ஒன்றுள்ைது. அதமன
இடித்து ஆற்றின் மீ து தூவுமவாம். மமலாக மிதக்கும்
சுமவயான அந்தப் ெச்சிமலமய உண்ணும் மீ ன்கள்
மயங்கி தண்ண ீ ல் மிதக்கும். உணவுக்கான மீ மன
மட்டும் பொறுக்கிக் பகாண்டு மற்றமத தீண்ைக் கூை
மாட்மைாம். ெிமழத்த மீ ன்களுக்கு சிறிது மநரத்தில்
மயக்கம் பதைிந்துவிடும். இந்த சாறு ஆற்றின்
அடியில் மதங்கும் மீ ன் முட்மைகமை அழிப்ெதில்மல"

"இவ்வைவு ஜீவ காருண்யம் மிக்க நீங்கள் காட்டில் தீ

மவக்க என்ன காரணம். எத்தமன மிருகங்கள் தீக்கு
இமரயாகின்றன. மமலும் தீ அமணந்ததும்
உணவில்லாமல் எத்தமன விலங்குகள்
இறக்கின்றன"
"காட்டு மரங்கள் மவகமாகவும் ெரந்தும் வைரும்.
இதில் புதர்கள் மவறு அதிகம். ஆனால் அைவுக்கு
மீ றினால் அமுதும் நஞ்சாகி விடுமம. அது மொல
அமவ பநருக்கமாக வைர்ந்ததால் பெ ய
உருவமுள்ை யாமன, காட்பைருமம, பெ ய
பகாம்புள்ை மான் முதலியமவ நைக்கத் தைங்கல்
ஏற்ெடும். அதனால் அமவ இைம் பெயரும். புற்கள்
வைரும் இைமும் மரங்கைால் ஆக்கிரமிக்கப்
ெடுவதால் உணவு கிமைக்காமல் சிறு மிருகங்கள்
மமலகிராமங்களுக்குப் ெமைபயடுக்க அவற்மற
மவட்மையாை புலியும், ஓநாயும் ெின்மன வரும். இந்த
ஆெத்துக்கமைத் தடுக்க, இத்தமகய பநருக்கடி
நிமறந்த ெகுதிகைில் நாங்கமை காட்டுத்தீ மவத்து
ஓரைவுக்கு மமமல ெரவாமல் அமணத்து விடுமவாம்.
தீ மவப்ெதற்கு முன்னமர ெமறயடித்து காட்டு
விலங்குகமை அந்தப் ெகுதியிலிருந்து விரட்டி
விடுமவாம்"

பொம்மன் பசான்னமத மக்கள் அமனவரும் பசவி

மடுத்தார்கள். பவந்த கிழங்மக காட்டில் கிமைக்கும்
பெ ய இமலகைில் மவத்து, தணலில் கருகிய
பமாத்தமான மதாமல விலக்கி, உள்மை மாவு மொல்
நன்கு பவந்திருந்த சமதப் ெகுதிமய எடுத்து
சந்த் மகக்குத் தந்தான். அத்தமன ெசியிலும் ஆதிரன்
ஒருவாய் உண்ைதும்தான் உணமவப் பெற்றுக்
பகாண்ைாள் சந்த் மம.

மிகுந்த சுமவ அத்தான். இத்தமன சுமவயான ஒரு

உணமவ என் வாழ்நாைில் நான் உண்ைமத இல்மல

பகாஞ்சம் உப்ொவது இல்மல பவல்லமாவது

இருந்தால் இந்தக் கிழங்கு உள்மை இறங்கும். மாவு
மொன்ற இமத எப்ெடி உண்ெது என்று
முணுமுணுத்துக் பகாண்மை உண்ை அரசம்மம

நிஜம்மாகத்தான் பசால்கிறாயா சந்தி மக. உன் தாய்

பநய்மயா பவண்மணமயா இல்லாமல் அமுது
ெமைத்ததில்மல. உப்பு கூை இல்லாமல் தணலில்
சுட்ை கிழங்மக இவ்வைவு ரசித்து உண்கிறாமயடி

அரசம்மம... அந்த சூைான கிழங்கு என் மககமை

சுட்டுவிடுமமா என்று அமதத் தன் மககள் சிவக்க
மதாமல நீக்கித் தரும் என் அத்தானின் அக்கமறமய
மட்டும்தான் காண்கிமறன். என் அன்மன எனக்குப்
ெமைக்கும் அமுதில் அவைது அன்பு கலந்திருக்கும்.
அதற்குக் பகாஞ்சமும் குமறவின்றி இந்த உணவு என்
கணவனின் காதலில் நிரம்ெி இருக்கிறது. இப்மொது
பு கிறதா உணவுக்கு எங்மக ருசி என்று என்று
ெஞ்சத்தில் கிமைத்த உணமவயும் மகிழ்ச்சிமயாடு
உண்ை மமனவிமயக் கண்டு கண்கள் ெனித்தன
ஆதிரனுக்கு.

அப்ெடி பசால்லு என் பசல்லத் தங்மகமய... சொஷ்

மொட்ைான் மகாதண்ைம்.

"அண்ணா.... மற்ற கமதகள் மொதும்.

திருமணத்துக்குப் ெின் ஸ்ரீமமருமவப் ெற்றி
பசால்கிமறன் என்று அத்தான் சத்தியம்
பசய்திருக்கிறார். இப்மொது அந்தக் கமத மவண்டும் "

மீ ன் விழியால் தூண்டிலிட்ைெடிமய ஆதிரமனப்

ொர்த்தவாறு பசான்னாள்.

அத்தியாயம் -17

காட்டில் ஒன்று மொல் ஒலிக்கும் சில்வண்டுகைின்

ங்காரம். எங்மகா மகட்ை யாமனகைின் ெிைிறல்,
சற்று பதாமலவில் இமசொடிய காட்ைாற்றின்
சலசலப்பு இயற்மகயின் எழிமல அனுெவிப்ெமதவிை,
தான் வாழ்க்மகப்ெட்ை இைத்தின் குடும்ெ
ரகசியத்மதத் பத ந்துக் பகாள்ளும் ஆர்வம்
சந்தி மகயின் முகத்தில் பத ந்தது. அமத
ஆர்வத்துைன் அங்கிருந்த சில இைம் ெிராயத்தினரும்
அவமனப் ொர்த்தனர்.

"உனது மகள்விக்கு நான் ெதிலைிக்க அனுமதி உண்ைா

அம்மா" என்ற வரதனின் குரல் மகட்டு விதிர்த்து
எழுந்து நின்றாள் சந்தி மக.

"என்ன மாமா இப்ெடிக் மகட்டுவிட்டீர்கள். உங்கள்

அனுெவத்மதயும் அறிமவயும் மகட்க எங்களுக்கு
கசக்கவா பசய்யும்"

" உன்மனப் மொலமவ இங்கிருக்கும் ெல

இமைஞர்களுக்கும் சந்மதகம் இருக்கிறது. என்னால்
முடிந்த அைவுக்கு உங்கள் மகள்விகளுக்கு ெதில்
பசால்ல முயற்சிக்கிமறன்"

நிலபவாைியில் அமனவமரயும் ொர்க்கும் வண்ணம்

அமர்ந்து பகாண்ைார் வரதன்.

"சிறு சந்மதகமாயினும் கூை மகளுங்கள்.

தயங்காதீர்கள். விமை பத ந்தவர்கள் பசால்கிமறாம்"
என்று மற்றவர்கமையும் மசர்த்துக் பகாண்ைார்.
"எந்த மதம் உயர்வான மதம் ஐயா " என்றான்
ெதினாமற ெிராயம் நிமறந்த ஒருவன்.

'பகால்'பலன சி ப்மொமச கிைம்ெியது.

"மனிதமனப் நல்வழிக்குக் பகாண்டுபசல்ல

உண்ைானமவ மதங்கள். புல்லாய், பூண்ைாய்,
புழுவாய், விலங்காய், ெறமவயாய் ெிறந்து
இம்மனிதப் ெிறவிமயப் பெற்ற ஆத்மாமவ
இறுதியாக இமறவனின் திருவடிக்கு இட்டுச்
பசல்லும் எல்லா மதங்களும் சிறந்தமவதான். ச ,
உனக்மகன் இந்த சந்மதகம்"

"என் நண்ென் ஒருவன் பதன்னாடுமையவன்

சிவன்தான். அதனால் ஆவுமையப்ெமனத்தான்
வணங்க மவண்டும் என்று வாதிடுகிறான். அதற்கு
மற்பறாருவமனா முருகமன தமிழ் கைவுள். எனமவ
பகௌமாரமம நம் மதம் என்று எதிர்வாதம்
பசய்கிறான். அப்ெடிபயன்றால் நாம் அமனவரும்
வழிெடும் அன்மன சாக்தமதம் தாமன. சாக்தத்திற்கு
இங்கு இைமில்மலயா என்று ஒமர குழப்ெமாக
இருக்கிறது ஐயமன"
"ோ ோ... எனக்கு மஞ்சள் நிறம் ெிடிக்கும்.
அதனால் உனக்குப் ெிடித்த சிவப்பு நிறம் மமாசம்
என்று பசால்ல முடியுமா? சிவன் பதன்னாடுமையவன்
என்றால் அவனது மமனவியும், மக்களும் எந்த
நாட்ைவர்கள் என உனது நண்ெமனக் மகட்ைாயா....
நன்றாக மயாசித்துப் ொர் சிவன் மசவத்தின்
தமலவன். மாபதாரு ொகனானாலும் அவனது
மமனவிமயா சாக்த மதத்தின ன் தனிப்பெரும்
தமலவி. இவர்கள் ெிள்மைகமைா அம்மா அப்ொமவ
சாராமல் காணாெத்யம், பகௌமாரம் என்று
தங்களுக்பகன்று ஒரு ொமதயில் நமை
மொடுகிறார்கள். உமமயின் தமமயமனா
விண்ணவத்தின் அதிெதி. இப்ெடி ஆளுக்கு ஒரு
தனிவழிமயக் கமைெிடிக்கும் இவர்கமை ஒமர
குடும்ெமாய், சண்மை சச்சரவில்லாமல்
இருக்கும்மொது நமக்குள் எதற்கு சண்மை"

ச சண்மை மவண்ைாம் என்மற மவத்துக்

பகாள்ைலாம். எல்லா ொமதகளும் ஒமர இைத்துக்கு
இட்டுச் பசல்கிறது என்ெமத உைமார ஏற்றுக்
பகாள்கிமறாம். ஆனால் எந்த வழி பசல்வது என்ற
குழப்ெம் மதான்றுகிறது
அமத நீதான் கண்ைறிய மவண்டும். பு கிறதா...

ம்ம்கும்... பு யவில்மல என்று மறுப்ொய்

தமலயாட்டினான்.

மதவிமயப் ெற்றி அறிந்துக் பகாள்ை விரும்ெினால்

மதவி மகாத்மியம், மதவி கீ மத, பசௌந்தர்ய லே ,
லலிதா சேஸ்ரநாமம் இவற்றில் இருந்து உன்
மதைமலத் பதாைங்கு. சர்மவஸ்வரனுக்கு மதவாரமும்,
உயிமர உருக்கும் திருவாசகமும், விண்ணவமனத்
பதாழ திருப்ொமவ, ெிரெந்தம் தவிர ெடிக்கும்
ஒவ்பவாரு முமறயும் புதுப்புது அர்த்தம் தரும் கீ மத,
குமரனின் புகழ் ொடும் முருகாற்றுப்ெமை, திருப்புகழ்
இப்ெடி பசால்லிக் பகாண்மை மொகலாம். இமவ
அமனத்மதயும் ெடித்துப் ொர். உனக்குப் ெிடித்த
வழியில் நை. எந்த வழியில் நைக்கிமறாம் என்ெதல்ல
இங்கு ெிரச்சமன இமறவமன அமைய மவண்டும்
என்ெமத நமது குறிக்மகாள்

அமனவரும் அவர் பசான்னதின் பொருமை

உள்வாங்கி மயாசித்தனர்.
மாமா... என்று பமதுவாய் அமழத்தாள் சந்தி மக.

உனது மகள்விக்கான விமை பத ய இந்தத் பதைிவு

முக்கியம் அம்மா. அதற்கு சில விைக்கங்கள்
அவசியமாகிறது.

நம் முன்மனார்கள் இமறவமன அமைய மூன்று

வழிகமைக் மகயாண்ைார்கள் அமவமய மந்திரம்,
தந்திரம், யந்திரம். மந்திரம் என்ெது நாதப்ெிரம்மமான
இமறவமன ஒலி வடிவில் வணங்குவது. யந்திரம்
என்ெது வமரெைம். தந்திரம் என்ெது சாமர்த்தியமான
வழி. இந்த மூன்று வழிமயயும் ச யான ெடி
உெமயாகித்து முடிவில்லா மெபராைியிமன
அமைவதுதான் மனிதனின் ஒமர மநாக்கம்.

இப்ெ அதில் ஒரு வழிமயப் ொர்ப்மொம். யந்திரம்

என்ற வமரெைம் மந்திரங்கைால்
உருமவற்றப்ெடுகிறது. ஒவ்பவாரு எந்திரத்துக்கும்
ஒவ்பவாரு ெீ ஜமந்திரம். எதனால் அப்ெடி என்றால்
ஒவ்பவாரு மந்திரமும் உச்ச க்கும் முமறயினாலும்,
கால கதியினாலும் ஒவ்பவாரு அதிர்விமன
ஏற்ெடுத்தும். உதாரணமாக மேிசாசுர மர்த்தினியின்
மந்திரத்மத உச்ச க்க உச்ச க்க அந்த ஓமச மனதில்
மத யத்மதயும் தன்னம்ெிக்மகமயயும்
உருவாக்குவமத ெலர் உணர்ந்திருப்ெீ ர்கள். உறுமியும்
ெம்மெயும் அடிக்கும்பொழுது நைனமாடும் ஆமச
ஏற்ெடும். இவற்மற நம்ொதவர்கள் தாலாட்டுப்
ொைமலப் ெற்றி என்ன பசால்கிறீர்கள். அதன்
லயமும் பமன்மமயும் குழந்மதகள் மட்டுமல்லாது
பெ யவர்கமையும் உறங்க மவக்கின்றமத. இமவ
அமனத்தும் அடிப்ெமையில் ஒலிதான். அதன்
அதிர்வின் தன்மமமயப் பொறுத்மத அமவ மனம்
மயக்கும் தாலாட்ைாகமவா இல்மல அச்சம் எழுப்பும்
மொர் முரசாகமவா மாறுகிறது.

அந்த அதிர்வுகள் ஒவ்பவான்மறயும்

காட்சிப்ெடுத்தினால் தன்மமமயப் பொறுத்து
ஒவ்பவாருவிதமான மதாற்றத்மத உருவாக்கும்.
அந்தத் மதாற்றத்தில் ஒவ்பவாரு அதிர்வுக்கும்
தனிப்ெட்ை முமறயில் வட்ைமும், சதுரமும் ,
முக்மகாணமும் நிமறந்திருக்கும். ஸ்ரீ சக்ரம் அப்ெடிப்
ெட்ை ஒன்றுதான் என்ெது ஒரு நம்ெிக்மக. அந்தத்
மதாற்றத்துக்கும் மந்திரத்துக்கும் பநருங்கிய பதாைர்பு
உண்டு. இந்த மந்திரங்களும் அதற்கு ய
மதாற்றங்களும் ஒன்று மசரும்மொது ெலவிதமான
ஆச்சி யங்கள் நைக்கும். இந்த அண்ைத்தில்
எண்ணிலைங்கா அற்புத விஷயங்கள் இருக்கின்றன.
அண்ைத்தின் ெிரதிெலிப்புதான் இந்த
யந்திரதிலிருக்கும் கட்ைங்களும் மகாடுகளும்
பூவிதழ்களும். இமவ அமனத்மதயும் ச யான
முமறயில் வடிவமமத்தல் என்ெது மிக மிக
முக்கியமானதாகும். ஒரு மகாட்டின் மகாணம் மிகச்
சிறிய ெிண்ணம் ஏற்ப்ெட்ைாலும் கூை முழு ெைமம
தப்ொகிவிடும். வமரவதற்மக இவ்வைவு ொபைன்றால்
முப்ெ மாணத்தில் இந்த வமரெைத்மத
வடித்பதடுப்ெது எத்துமண பெ ய சாதமன.... ச யான
முமறயில் உருவாக்கப்ெட்டு, மிகச்ச யான காலத்தில்
மந்திரத்தால் உருமவற்றப்ெட்ை யந்திரங்கள் ஒரு
சிறிய சூ யமனப் மொன்ற ஒைியும் சக்தியும் மிக்கது.
ஏன் இதமன சூ யன் என்று பசால்கிமறன் என்றால்
சூ யனுக்கு சுட்டு ெஸ்ெமாக்கும் ஆற்றலும் உண்டு.
உயிர்கமைக் காத்து ரட்சிக்கும் கருமணயும் உண்டு.

இப்மொது மந்திரம் யந்திரம் ெற்றி பசால்லிவிட்மைன்.

தந்திரம் ெற்றிப் ொர்ப்மொம். தந்திரம் என்ெது
சாமர்த்தியம். மந்திரம் முமறப்ெடி ஜெித்து ஒன்மற
அமைய எத்தமனமயா நாட்கைாகும். ஆனால்
தந்திரமும் இதில் கலந்தால் நிமனப்ெமத சீக்கிரம்
அமைந்துவிைலாம். இமவ நல்லதாக இருக்கும் வமர
ெிரச்சமன இல்மல. ஆனால் சில தாந்த் கர்கள்
தங்கள் சிறிய ஆமசகளுக்காக உயிர்ெலி தருவது,
துர்மதவமதகமை ஏவுவது என்று தவறான வழியில்
பசல்கின்றனர். இவர்கள் மகயில் சூ யப்
ெிரகாசத்மதாடு கூடிய சக்தி கிமைத்தால்
என்னவாகும்...

உலகம் அழிய மவண்டியதுதான் என்றான் ஒருவன்.

அதனால்தான் நாம் சக்திமய ொதுகாப்ொக

மவத்திருக்கிமறாம்

யந்திரங்கமைப் ெற்றி பு ந்து பகாண்மைாம்.

ஸ்ரீமமருமவப் ெற்றி பசால்லுங்கமைன்

ஸ்ரீவித்யா உொசமனமய பநறிப்ெடுத்தியவர்கைில்

முதன்மமயானவர்கள் ஆதிசங்கர ெகவத்ொதர்,
வித்யாரண்யர், நீலகண்ைர், ொஸ்கரராஜர் இவர்கமை.
அவர்கள் ஸ்ரீசக்ரத்மத வடிவமமப்ெதில் மிகச்
சிறந்தவர்கள். ஆதிசங்கரர் ஸ்ரீசக்ரத்மத வடிவமமத்து
திருபவற்றியூ ல் வட்ைப்ொமற அம்மனின் உக்ரத்மத
அப்ெடிமய ஆகர்ஷித்தார். அமத மொல
திருவாமனக்காவலில் இரண்டு தாைங்கங்கமை
(தாைங்கம் – மதாடு) ஸ்ரீசக்கரமாக உருவாக்கி
அம்ொளுக்குப் பூட்டி விட்ைார். அதன்ெின்னமர
அகிலாண்மைஸ்வ சாந்தமானாள்.

இவர்கமைப் ெின்ெற்றி அம்ொமை வழிொட்டு

வந்தனர் மதுமரக்கு அருமக இருந்த உமமபுரம் என்ற
சிறிய கிராமத்மத மசர்ந்த மக்கள். அவர்கைில் ஒரு
ெகுதியினர் ஸ்ரீசக்ரம் எழுதும் முமறயிமனயும்,
ஸ்ரீமமரு வடிவமமப்ெதிலும் கற்றுத் மதர்ந்தனர்.
ஆயினும் ஸ்ரீமமருமவ வடிவமமக்க வாய்ப்பு
கிட்ைவில்மல. ஒருமுமற அவர்கைது குரு
ஸ்ருங்மக சாராதாம்ொமை த சிக்க பசன்றிருந்தார்.
உமமபுரத்தின் அருமக ஒரு காட்டுக் மகாவில்
ஒன்றிருந்தது. அது பகாற்றமவ மகாவில் என்றும்
காைியின் மகாவில் என்றும் கமதகள் வழங்கின.
பகாற்றமவக்கு ெலி பகாடுக்காவிட்ைால் மறவர்
வில்லுக்கு பவற்றிதரமாட்ைாள் என்ற நம்ெிக்மகயால்
ெலிகள் ஏராைமாய் தரப்ெட்ைன. அங்கிருந்து மக்கள்
மவறிைத்துக்கு குடிபெயர்ந்தும் கூை காைி உயிர்ெலி
மகட்ெமத தடுக்கமுடியவில்மல.
பகாற்றமவயின் ஆக்மராஷத்மத அைக்குவதின்
மூலம் தங்கைது சக்திமயப் ெ மசாதிக்க
நிமனத்தனர். தங்கள் குருவிைம் நல்ல பெயர்
எடுக்கமவண்டும் என்ற எண்ணம் அவர்களுக்கு
இருந்ததால் அல்லும் ெகலும் ொடுெட்டு, தத்தாத்மரயர்
அருைியது என்று பசால்லப்ெடுகிறதும்,
கூர்மம்(ஆமம) ஒன்று தாங்குவமதப் மொன்ற
அழகானபதாரு மோமமருமவ வடிவமமத்தனர்.
மந்திர உச்சாைனங்கள் மூலம் உக்கிரகாைியின் சக்தி
பசவ்வன ஆகர்ஷிக்கப்ெட்ைது. அதன்ெின்...

அதன்ெின் என்னவானது.... ஆர்வம் தாங்காது

மகட்ைாள் சந்தி மக.

அந்த மோமமரு உக்கிரம் மிகுந்து பசக்க

சுைபராைியாய் தகித்தது. கண்ணகி மதுமரமய
எ த்தது மொல மமருவின் உஷ்ணம்
அருகிலிருந்தமத சுட்பை த்தது. குருவும் ஊர்
திரும்ெினார். நம் முன்மனார்கள் தங்கைது முயற்சி
ெலிதமாகாதமத எடுத்துமரத்து தனது குருவின்
ொதத்மதப் ெணிந்து வணங்கினர். குரு தாமமரத்
தைாகத்தில் மூழ்கியிருந்த மகாமமருமவ த சித்தார்

எதனால் இத்தமன அவசரமாய் ஒரு ஸ்ரீமமரு

வடிவமமக்கப் ெட்ைது என்று பசால்ல முடியுமா

காரணத்மத அமமதியாகக் மகட்டுக் பகாண்ைார்.

வட்ைமும் மகாடுகளும் தாமமர இதழ்களும் மசர்த்து
மொைப்ெட்ை மகாலம் மொன்று காட்சியைிக்கும்
ஸ்ரீஎந்திரம் வமரவது அவ்வைவு சுலெமல்ல. ஒரு
ொமத சிறிய மகாணத்தில் இரண்ைாகப் ெி கிறது.
தூரம் பசல்லச் பசல்ல அந்தப் ொமதகளுக்கிமைமய
இமைபவைி அதிகமாகி இரண்டும் மவறு மவறு ஊமர
பசன்றமைகின்றன. அமதமொல எந்திரம் வமரவதில்
ஒரு சிறிய ெிசகு ஏற்ெட்ைாலும் அதன் ெலமன
மவறாகிவிடும். அந்த வமகயில் இந்த இயந்திரம்
ச யான முமறயில் வடிவமமக்கப் ெட்ைது.

ஆனால் ஒன்மற மறந்துவிட்டீர்கள். ஒவ்பவாரு

யந்திரமும் ஒவ்பவாரு காரணத்துக்காகத்தான்
வடிவமமக்கப்ெடுகிறது. காரணமில்லாமல்
கா யமில்மல. இதமன வடிவமமத்த காரணம்
என்ன?

காைியின் ஆமவசத்மத அைக்குவமத இதமனப்

ெமைத்த காரணம்

ச ... காைியின் உக்கிர சக்திமய இந்த மகாமமருவில்

ஆகர்ஷித்தீர்கள். அைப்ெ ய சக்திமய தன்னுள்
அைக்கியிருக்கும் இந்த மமருமவ எப்ெடி
குைிர்விக்கப்மொகிறீர்கள். இந்த சக்தி தீயவமர
அமைந்தால் ....

அப்மொதுதான் தாங்கள் பசய்த தவறிமன

உணர்ந்தனர்.

தவறு பசய்துவிட்மைாம்... இனி என்ன பசய்வது....

மந்திரங்கள் பசால்வதும், பூமஜகள் பசய்வமதயும்
பதாைருங்கள். சூ யப் ெந்தாய் சுைர்விடும் ஒைிமயாடு
காண்ெவர் அமனவமரயும் கவர்ந்திழுக்கும்
சக்திமயாடிருக்கிறது இந்த மமரு. இதமன அமைய
முயற்சிகள் நைக்கும். அவற்றிலிருந்து இதமனக்
காப்ெது உங்கள் பொறுப்பு. தவறு பசய்தவர்கள்தாமன
ச பசய்யும் பொறுப்ெிமன ஏற்றுக் பகாள்ை
மவண்டும்

பசய்கிமறாம். அறியாது பசய்துவிட்ை ெிமழயால்

என்ன மகடு மநரமமா என்ற அச்சமம வாட்டுகிறது

எல்லாம் நன்மமக்மக. ஒவ்பவாரு பசயலுக்கும் நம்

அறிவுக்குப் புலப்ெைாத காரண கா யமிருக்கும். இதன்
குமறமய நீ க்க உொயபமான்றுள்ைது. ஸ்ரீ சக்கரம்
ெிரதிஷ்மை பசய்யப்ெட்டுள்ை இைங்களுக்கு பசன்று
அந்த மண்ணில் இமதப் ொதுகாத்து வாருங்கள்.
அந்தச் சக்கிரங்கைிலிருந்து பெறும் சக்தியினால்
இந்த யந்திரம் உக்கிரம் தணிந்து சாந்தமமையும்.
தாயின் வயிற்றிலிருக்கும் குழந்மதக்கு உணவூட்டி
வருவமதப் மொன்றது இது

எத்தமன நாட்களுக்கு அந்த இைங்கைில் தங்குவது?

அமதக் காலமம தீர்மானம் பசய்யும். அந்த தி புர

சுந்த மய உங்களுக்கு உணர்த்துவாள். அந்தக் காலம்
வரும்மொது உங்கைால் அங்கு தங்க முடியாத நிமல
ஏற்ெடும். நீங்கள் பசல்ல ஒரு திமச மட்டுமம
மீ தமிருக்கும். அந்த திமசமய அம்ொள் உங்கமை
பசலுத்தும் வழி என்று முடித்துக் பகாண்ைார்.

அன்றிலிருந்து உமமபுரத்து மக்கள் ஸ்ரீமமருமவ

காத்தனர். அவர்கள் பூஜித்து வரும்
லலிதாம்ெிமகமயயும் எடுத்துக் பகாண்டு ஸ்ரீசக்கிரம்
ஸ்தாெித்துள்ை இைங்கைில் சற்று தள்ைியிருக்கும்
இைத்தில் தங்குவார்கள். அவர்கள் நாமைாடிகள்
என்மற அங்கு வழங்கப்ெடுவார்கள். அவர்கள் தங்கும்
இைம் உமமபுரம் என்மற வழங்கப்ெடும். அவர்கள்
இனத்மத மசர்ந்த ஒருவரால் மகாவிலில் ஸ்ரீசக்ர
பூமஜயில் சில மண்ைலங்கள் மகாமமரு ரகசியமாய்
மவக்கப்ெடும். புகழ்பெற்ற ஆலயங்கள் தவிர
பவைிமய பத யாத மகாவில்கள் சிலவும் இதில்
அைக்கம். தமலமுமறகள் ெல பசல்ல, ஆண்டுகள்
ெல கைக்க, மமரு சாந்தமமைவமத உணர்ந்தனர்.
இருந்தும் எவ்வைவு நாட்கள் இப்ெடி பசல்வது என்ற
மமலப்பு ஒவ்பவாருவர் மனதிலும்.

வரதன் பசால்லி முடித்ததும் நீண்ை அமமதி.

இங்கிருந்து எங்கு பசல்கிமறாம்...

சிருங்மக சாரதாம்ொ மற்றும் நிமிஷாம்ொ என்ற

இரண்டு இைங்கள் நம் முன்மனார்கள்
குறிப்ெிட்டிருக்கிறார்கள்

அதன்ெின்....
உ ய காலம் வரும்மொது அந்தத் தாமய தான் தங்க
விரும்பும் இைத்மதத் மதர்ந்பதடுப்ொள் என்று
பசால்லப்ெட்டிருக்கிறது

அதற்கு இன்னும் எவ்வைவு காலமாகும்.

மதுமரயம்ெதியின் காட்டுக்காைிமதவியின் சக்தி
மகாமமரு என்ற இயந்திரத்தின் வாயிலாக எந்த
இைத்துக்கு பசல்கிறது என்ற எண்ணமம
ஒவ்பவாருவர் மனதிலும்.

அத்தியாயம் - 18

இரத்த நிறம் பகாண்ை மமகத்மத இரண்டு காத

தூரத்துக்கு அப்ொல் பதாைர்ந்தான் அராைன்.

"சகல சக்திகளும் மசர்த்து உயிரூட்ைப்ெட்ை என்னாமல

அந்த மஜாதிமய பநருங்க முடியவில்மல. இந்த
சாதாரண மமகத்தால் சிவப்பு மமழ பொழிந்து ெயம்
காட்டுவமதவிை மவபறன்ன பகடுதல்
பசய்துவிைமுடியும் என நிமனக்கிறாய்" அராைனின்
மதாளுக்கு மமல் மிதந்தெடி வினவியது
காரணக்குரைி.
"அதுதான் நீமய பசால்லிவிட்ைாமய, ெயம் காட்ை என...
அது மொதாதா. அந்தக் கூட்ைத்தில் யாராவது ஒரு
மனிதனின் மனதில் பநல்முமனயைவு கிலி
மதான்றினால் கூை மொதும். ஒவ்பவாரு மனதிலும்
சங்கிலித் பதாைராய் ெரவும் பநல் அைவு ெயம்
குன்றிமணியாகி, குன்றிமணி மஞ்சாடியாகி, மஞ்சாடி
கழஞ்சாகி, கழஞ்சு ெலமாகும் ( பநல், குன்றிமணி,
மஞ்சாடி, கழஞ்சு, ெலம் - அைக்கப் ெயன்ெடுத்தும்
அைவுமுமறகள்). விமைவு குழப்ெம். குழப்ெத்தால்
சண்மை. ஸ்ரீமமரு இருக்கும் இைத்தில் சுத்தம் மிக
முக்கியம். தூய்மமக்கு மகடு விமைவிக்கும்
இைத்திலிருந்து ஸ்ரீமமரு அகன்று விடும். அதாவது
என் கரங்களுக்குள் சரண் புகுந்து விடும்"

"பு யவில்மலமய... அத்தமகய சக்தி வாய்ந்த மமரு

இைம் மாறுதல் சாத்தியமா?"

மமழ நீர் எல்லா இைத்திலும் பெய்கிறது. ஆனால்

ெள்ைமான இைத்தில்தாமன அது குைமாகவும்
ஏ யாகவும் மதங்கி நிற்கிறது. அதுமொல சக்தி
எல்லா இைங்கைிலும் விரவிக் கிைக்கிறது. அதமன
எ யாகத் மதக்கி மவத்திருக்கின்றனர் மகாமமருவில்.
அந்த சக்திமயா இவர்களும் ெயன்ெடுத்தாமல் அமத
உெமயாகித்து பெரும்ெயனமையத் பத ந்த என்மனப்
மொன்ற அறிவாைிகளுக்கும் தராமல் காவல்
காக்கிமறாம் என்று கழுத்மத அறுக்கின்றனர்
உமமபுரத்தினர் ெல்மலக் கடித்தான்.

இவர்கள் பசய்த ஒரு சிறு ெிமழயால் மமருவில் சிறு

குமறொடு ஏற்ெட்டிருக்கிறது மொல. அமதப் ெற்றிய
முழு விவரமும் எனக்குத் பத யவில்மல. எனினும்
ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். அந்த மமருவிலிருக்கும்
சக்தியின் துமணயால் தாந்த் கத்தில் என்னால் மிகப்
பெ ய நிமலமய அமைய முடியும் என்ெது மட்டும்
உண்மம. சாமானியமாகக் கிமைக்கக் கூடியதா
அந்தப் பொக்கிஷம். அறிவிலிகள்.... அருமம
பத யாமல் நூறாண்டுகளுக்கும் மமலாக வணடித்து
ீ
விட்ைனர். அதனால் என் மந்திர சக்திமயக் பகாண்டு
இவர்கமை விரட்டிவிட்மைா இல்மல அழித்துவிட்மைா
ஸ்ரீமமருமவ அமையப் மொகிமறன்

அது எப்ெடி முடியும். உனது ந புத்தியால்

மனிதர்கமை மவண்டுமானால் ஏமாற்றலாம்
"சக்திமய சக்தி இல்லாமல் பசய்த வித்மதமயப்
ெற்றி பசால்லவா... என் மதாழன் ஒருவன்
மதாஷேள்ைி என்ற மாந்த் க மமலக்கிராமத்தின்
தமலவன். காட்டின் மத்தியிலிருக்கும் ஒரு
சாமுண்டியின் மகாவிலுக்கு வரும் ெக்கத்து
கிராமங்கைிருக்கும் மக்கமைக் கைத்தி வந்து நரெலி
பகாடுப்ொன். அதனால் சுற்றிலும் இருக்கும் ஐந்து
கிராமத்தினர் இவனது ஏவல்கமைத் தடுக்கும்
பொருட்டு ெஞ்சவராேிமய ஐந்து திமசகைில்
ெிரதிஷ்மை பசய்ய முயன்றனர். சாமுண்டியின்
மகாவிமல புதுப்ெித்து, ஐந்து வராேியின் ொர்மவ
குவியும் இைத்தில் கருவமறமயப் ெிரதிஷ்மை பசய்ய
முயன்றனர். அதற்கான சைங்குகளும்
சாங்கியங்களும் மகாலாகலமாய் நைந்தன. அவர்கள்
எண்ணம் ஈமைறிவிட்ைால் அந்த இைங்கைில்
சாத்தானின் ஆட்சி இருக்காது எனமவ அதற்கு
முன்மெ அம்முயற்சியில் ஈடுெட்ைவர்கமை அழித்து,
அந்த சிமலகமையும் உமைத்து விட்ைனர்.
அவர்களுக்கு அடிமமயாய் இருக்க
சம்மதித்தவர்களுக்கு மட்டும் உயிர்ெிச்மச
அைித்தனர். அவர்களும் தினமும் மது அருந்தவும்,
மாமிசம் உண்ணவும் மவண்டும். அது மட்டுமின்றி
வராேிக்கு மகாவில் எழுப்ெ எண்ணிய இைத்தில்
ெலி பகாடுக்கவும், மந்திரவாதம் பசய்யவும்,
கல்லுண்ணவும், சூதாைவும் ஏற்ொடு நைந்தது.
சாமுண்டி மகாவிலிலும் வழிொடு நிறுத்தப்ெட்ைது

அதனால் என்ன பெ தாக மநர்ந்துவிைப் மொகிறது?

மூைமன, கும்ொெிமஷகமும் அெிமஷகங்களும்

ஆராதமனகளும் எதற்காக பசய்யப்ெடுகின்றன?
மகாவிலில் எதற்குக் கலசம். இமவ எல்லாம் வானில்
வியாெித்திருக்கின்ற பதய்வ சக்தி என்று பசால்லப்
ெடுகின்ற சக்திமயக் கவர்ந்து சக்திமய
குவியலாக்கித் தரும் இைம்தான். இதற்கு சக்திமய
ஆகர்ஷிக்கும் தன்மமமய துண்டித்துவிட்ைால்....
அத்துைன் இருக்கும் சக்தியும் மதய வழி
பசய்துவிட்ைால்... அங்கு இருள் ெரவ
ஆரம்ெித்துவிடும்
பதய்வக
ீ சக்தி முழுவதும் அவ்விைத்திலிருந்து
மமறந்தெின் தீய சக்திகைின் சாம்ராஜ்யம்
அவ்விைத்திலிருந்து ஆரம்ெமாகும். இவ்வுலகம்
முழுதும் ெரவும். இந்த மமரு என்னிைம் கிமைத்தால்
நான் அந்த ராஜ்யத்தின் சக்கிரவர்த்தி

ரத்த மமகம் சட்பைன கமலந்தமதப் ொர்த்தான். சில

வினாடிகள் சிந்தித்தான். அந்த திமசயில் ெில்லி
சூனியங்கமை சுட்பை க்கும் ெத்திரகாைியம்மன்
மகாவில் ஒன்றிருப்ெது நிமனவுக்கு வந்தது.

ஓ அதர்வண ெத்திரகாைியின் மகாவிலில் அந்த

தாயத்மத எறிந்துவிட்ைார்கள். என் மந்திரவாதம்
ெலிக்காபதன்ற எண்ணம். மூைர்கள்....

இடி முழக்கமமா என்று ஐயுறும்ெடி சி த்தான்.

ஏன் சி க்கிறாய்

அவர்கள் காட்டுவழிப் ெயணம் மமற்பகாள்கிறார்கள்.

ஆனால் அவர்கள் பசன்றமையப் மொவமதா... நான்
சற்று முன்பு குறிப்ெிட்டிருந்மதமன மதாஷேல்லி
அந்த மாந்த் க கிராமத்துக்கு... மவைனின் வமலக்குத்
தப்ெி சிங்கத்திைம் மாட்டிக்பகாள்ைப் மொகிறார்கள்.
அவர்கள் பசல்வதற்குள் அவ்விைத்மத அமையும்
மார்க்கம் எனக்குத் பத யும் குரூர சி ப்பொன்று
அராைனது இதழ்கைில் பநைிந்தது.

அராைா என்னதான் சமாதனம் பசான்னாலும்

எச்ச க்மக பசய்வது என் கைமம.... நீ அமைய
எண்ணுவது அந்த ஆதிசக்தி குடியிருக்கும்
மோமமருமவ. அது கிட்டும் என நம்புகிறாயா

அந்த ஆதிசக்தியின் சக்திமய ஸ்ரீ சக்ர ராஜாவுக்குள்

அைக்கம். அந்த மமருமவ அமைமவன் அதன் மூலம்
ஆதிசக்திமய ஆட்டுவிப்மென். உன் எச்ச க்மகக்கு
என் ெதில் முயலுக்குக் குறி மவத்து பவல்வமத விை
அந்த யாமனக்குக் குறி மவத்து மதாற்ெதும் கூை
சாதமனதான்

உமமபுரத்தின ன் ெயணம் பதாைங்கி சில தினங்கள்

கைந்தன.
இமைவிைாத நமை காரணமாகவும், பசாந்த
ெந்தங்கமை ெி ந்து, காட்டில் கிமைத்த உணமவப்
புசித்து, கிமைக்கும் இைத்தில் அமரகுமறயாகத்
தூங்கி இத்தமன ொடுகைால் ஏற்ெட்ை மசார்வு
காரணமாகவும் அவர்கைின் முகத்தில் சிறிது வாட்ைம்
காணப்ெட்ைது. ஆனால் ெச்மச ெட்ைாமை உடுத்திய
மமலகள், மமலப்ொமதயில் வசிய
ீ சாரல், கறந்த
ொலின் நிறத்தில் பகாட்டிய மமலயருவி. அருவிகள்
குதித்து விமையாடும் பொய்மக. சூ யக் கதிர் ெட்டு
தங்கத் தகைாய் ஒைிர்ந்த இமல சருகு என்று
இயற்மக அன்மன தனது வர்ண ஜாலங்கைால்
அவர்கள் மனமத அமமதிப் ெடுத்தினாள்.

இைம் ெிராயத்தினருக்கு இந்தக் கவமல எதுவும்

இல்மல மொலும் கிண்ைலும் கூச்சலுமாய் தி ந்தனர்.
இருள் கவிழப் மொகும் மநரம். தங்குவதற்குத்
மதாதான இைம் மதடினர். அவர்களுக்கு வாகாக
அழகான காட்ைாற்றின் அருகில் ொழமைந்த
மண்ைெங்களும், சற்று பதாமலவில் காட்டுக்
மகாவிலும் இருந்த இைத்தில் தங்கினர். காட்ைாற்றில்
குைித்தவர்கள் ொழமைந்த காட்டுக் மகாவிலின்
கற்ெகிரகத்தின் ெீ ைத்தில் அவர்கள் தமலமுமற
தமலமுமறயாக வணங்கும் லலித்தாம்ெிமகயின்
ப்ரதமமமய மவத்தனர். அந்த ெீ ைத்திற்கு வாகாக
வடிவமமத்தமதப் மொன்ற அந்த சிமலமய
வணங்கினர். வழக்கம்மொல் சிமலயின் ொதத்தில்
மகாமமருமவத் தாங்கிய மெமழயும் மவக்கப்ெட்டு
வழிொடு பசய்யப்ெட்ைது.

காட்ைாற்றின் சலசலப்மெக் மகட்ைெடி அருகிலிருந்த

சிறு மண்ைெத்தின் நடுமவ ஆதிரன் ஆதிமகசவமனப்
மொல் தமலக்கு வாகாக மககமை சாய்த்து அவனது
கண்ணுக்கினியாமைப் ெருகியெடி ெடுத்திருந்தான்.
மண்ைெத்தின் தூணில் பசருகி மவக்கப் ெட்டிருந்த
தீப்ெந்தத்தின் ஒைி அவைது ஒரு ொதி முகத்தில் ெட்டு
பசந்நிறமாக ஒைிர்ந்தது. மறுொதி முகத்தில் ொல்
நிலா ெட்டு மிைிர்ந்தது.

காட்டிமல கிமைத்த சிவப்பு குன்றிமணிமய நா ல்

மகார்த்து கழுத்தில் அணிந்திருந்தாள். அவன் ொர்மவ
அவள் மமனிபயங்கும் அமலந்தது. பவட்கத்தில்
பசம்ெருத்திகள் பூத்தன சந்தி மகயின் கன்னங்கைில்.

"அத்தான்... என்ன ொர்மவ இது"

"ஒரு மமனவிமய கணவன் ொர்க்கும் ொர்மவ. என்

நிலவுப்பெண் இமதக் கூை அறியாமல் இருப்ெது
எனது குற்றமம"
"மொங்கள் அத்தான்"

"இந்த அழகான பெௌர்ணமியில் நிலவுக்கு சவால்

விடும் அழமகாடு இருக்கும் என் மமனவிக்கு
பசால்லித்தராத குற்றத்மதக் கமைய முயற்சி
பசய்கிமறன்"

"மவண்ைாம் அத்தான்"

"சந்தி மக... உனது நீலப்பூ விழிகளும், பசங்காந்தட்பூ

மககளும், உடுக்மக இடுப்பும் கண்டு நான் என் வசம்
இல்மல. இயற்மக எழில் சூழ்ந்த இந்த மண்ைெத்தில்
நம் வாழ்க்மக பதாைங்க மவண்டும் என்ற பெரும்
ஆமச கிைர்ந்து விட்டு எழுகிறது எனக்கு"

அவனது இரும்புப் ெிடியில் தடுமாறியவள் விமரவில்

ஆதிரனின் மககளுக்குள் அைங்கினாள்.

வாழ்மவ அன்மற வாழ்ந்து ொர்த்து தீர்த்துவிடும்

மவகம் அவன் மனதில்.
"ஒரு நிமிைம்.. என்றவனின் மககள் அவனது
உமைவாமை அருமக மவத்தது. ெின் இடுப்ெில்
முடிந்திருந்த வராேி சிமலமய எடுத்து தன்னருமக
மவத்தான். அவன் சந்தி மகமய பநருங்கிய
மவகத்துக்குக் பகாஞ்சமும் குமறவில்லாமல் அந்த
மண்ைெத்தின் மமல் கூமரயில் சந்தர்ப்ெத்துக்காகக்
காத்திருந்த அந்த பெண் ஆத்மா கண்கள் ஒைிர
அவனருமக வந்தது.

"ஆதிரா... " என்ற தந்மதயின் அமழப்பு காதில்

விழவும் விருட்பைன எழுந்தவன் மின்னல் மவகத்தில்
வராேி சிமலமய எடுத்து தன் இடுப்ெில் முடிந்து
பகாண்ைான்.

"இங்கிருக்கிமறன் அப்ொ..." குரல் பகாடுத்தெடி

அவரருமக பசன்றான்.

"நீலமனயும், மகாதண்ைத்மதயும் லலிதாம்ெிமக

சன்னதியில் காவல் காக்க பசான்மனன். நீலன் எங்கு
பசன்றாமனா பத யவில்மல. அவன் வரும்வமர நீ
காவல் காக்கிறாயா"

"இமதா பசல்கிமறன் அப்ொ..."

"தீப்ெந்தங்கமை எடுத்துக்பகாள். சந்தி மகமய இந்த
இைத்தில் தனியாக விை மவண்ைாம். உன்னுைன்
அமழத்து பசல். தூரத்தில் பத யும் பெ ய
மண்ைெத்தில் நாங்கள் அமனவரும் இமைப்ொறிக்
பகாண்டிருப்மொம். நான் அங்கு பசன்று பொம்மமன
அனுப்ெி மவக்கிமறன். சந்தி மகமயயும்,
அரசம்மமமயயும் அவனுைன் மண்ைெத்துக்கு அனுப்ெி
மவ"

"அப்ெடிமய பசய்கிமறன் அப்ொ"

சந்தி மகயுைன் சந்நிதிக்கு பசன்றான்.

"லலிதாம்ெிமக எவ்வைவு அழகாக இருக்கிறாள்

ொமரன். இந்த சந்நிதி அவளுக்பகன்மற
கட்டினாற்மொல் இருக்கிறது" அரசம்மம குதுகலமாய்
பசான்னாள்.
அரசம்மம இங்கு ொமரன் சுட்டிக்காட்டினாள்
சந்தி மக.

அந்த மண்ைெத்தின் மூமலயில் ஓமலகள் சுவடிகள்

கட்டு கட்ைாய் பதன்ெட்ைன.

இங்கு எப்ெடியடி இந்த ஓமல சுவடிகள் வந்தன?

யாராவது வழிப்மொக்கர்கள் வந்திருக்கக் கூடும்.

அவர்கள் மறந்து மவத்திருக்கலாம்

மகாதண்ைம் பசான்னான் மறந்து விடும் அைவுக்கு

சிறிய பொருைாகவும் பதன்ெைவில்மல. இங்கு
தங்கியவர்கமை காட்டு மிருகங்கள் ஏதாவது
பசய்திருக்குமா?

மிருகங்கள் வந்திருந்தால் இந்த ஏடுகள் எப்ெடி

கண்ை மமனி அழியாமல் இருக்கும் சந்தி மக
சந்மதகம் எழுப்ெினாள்.
மயாசிக்க மவண்டிய விஷயம்தான்... நீங்கள் இந்த
கருவமறமய விட்டு பசல்ல மவண்ைாம். நாங்கள்
ஏதாவது பதன்ெடுகிறதா என ொர்க்கிமறாம் என்றான்
ஆதிரன். ஒரு தீப்ெந்தத்மத மகாதண்ைமும் ஆதிரனும்
எடுத்துக் பகாள்ை, மற்பறான்றின் உதவியால்
அங்கிருந்த ஓமலசுவடிமய ஆராய்ந்தாள் சந்த் மக.

எழுதப்ெைாத ஓமலகள். சுள்ைாணியும் இருக்கிறது.

ெதப்ெடுத்தி, ஒமலவா , சுவடி மசர்த்து எங்மகா
எடுத்து பசன்றிருக்கிறார்கள். ொவம் இவ்வைவு ொடும்
இங்கு வணாக
ீ மமழயிலும் பவயிலிலும் காய்ந்து
மண்மணாடு மண்ணாகவா?

அது என்னடி ஓமலவா சுவடி மசர்த்தல். ெமன

ஓமலமய காயமவத்து, கத்த த்து
மவத்திருக்கிறார்கள். எழுத எழுத்தாணியும்...
அவ்வைவுதாமன...

அவ்வைவுதாமன... என சுலெமாக பசால்லாமத...

ெமன ஓமலகைில் அதிக இைதாகவும் இன்றி
இல்மல முத்தலாகவும் இன்றி நடுத்தரமான
ஓமலகமை மதர்ந்பதடுத்து, அவற்றின் நரம்பு நீக்கித்
மதமவயான அைவு கத்தி ப்ொர்கள் அதுமவ
ஒமலவாருதல்.

கடினமான இந்த ஓமலகைில் ஆணி பகாண்டு

எழுதினால் கிழிந்துவிடும். ஆதலால் பவந்நீ ல்
பவதுப்ெிமயா இல்மல ொலில் மவகமவத்மதா
கடினமான ஓமலகைில் ஒரு துவள்மவ
ஏற்ெடுத்துவார்கள். நல்லண்பணய் பூசி ஊறமவத்மதா
இந்தக் கடின ஓமலகமை ெதப்ெடுத்துவார்கள்.
இருமுமனகைில் துமையிடுதல்தான் ஓமலக்கண்.
அவற்றில் கயிறு நுமழத்து நழுவவிைாது இறுக்கிக்
கட்டுவார்கள். இந்த ஓமலகைில் எழுத
உெமயாகிக்கும் எழுத்தாணிக்கு சுள்ைாணி என்று
பெயர். ெணக்காரர்கள் தந்தத்திமலா இல்மல
தங்கத்திமலா எழுத்தாணிகள் மவத்திருப்ொர்கைாம்

எல்லாம் ச இதிலிருந்து மவப்பெண்மண வாசம்

வருகிறமத

பூச்சி அ க்காதிருக்க மவப்பெண்மண தைவி

ொதுகாப்ொர்கள்
ஆணியால் எழுதியெின் இந்த எழுத்துக்கமை
எப்ெடிடி ெடிப்ொர்கள்

மஞ்சள் அல்லது க பூசினால் எழுத்துக்கள்

பதைிவாகத் பத யும். இதற்கு மமயாைல் என்று
பெயர்

அமைங்கப்ொ... இத்தமன விவரம் எப்ெடி உனக்குத்

பத ந்தது

அத்தான் பசான்னது

இமத மட்டும்தான் பசால்லித்தந்தாரா...

எழுதுவதக்கும் கூைக் கற்றுக் பகாடுத்திருக்கிறார்.

நானும் அவருைன் மொட்டி மொட்டு மவகமாய்
எழுதுமவனடி

ச தான்... இந்தத் தம்ெதியினர் இந்த பஜன்மத்தில்

எனக்கு மருமகமை பெற்றுக் பகாடுக்கப்
மொவதில்மல
மொடி... பசல்லமாய் சிணுங்கினாள் சந்தி மக.

நம் இருவமரயும் ஒற்மறயில் விட்டுவிட்டு இவர்கள்

எங்கு பசன்றார்கள்?

அவர்கள் வரும்மொது வரட்டும். நாம் இருவரும் இந்த

ஓமலயில் எழுதலாமா

என்ன எழுதலாம்

நம் கமதமய எழுதலாம். நம் ெயணத்மதப் ெற்றி

எழுதலாம். இந்த இைம் வந்து மசர்ந்த விதம் ெற்றி
எழுதலாம்.. ச யா

ச ... என்றாள் அரசம்மம.

எழுத்தாணியால் ெிள்மையார் சுழி மொட்டு எழுத

ஆரம்ெித்தாள் சந்தி மக.

ஆைவர் இருவரும் மண்ைெத்மத சுற்றிலும் ஏதாவது

வித்தியாசமாகத் பதன்ெடுகிறதா என்று மண்ைெத்தின்
ெின் பசன்று ொர்த்தனர்.
மகாதண்ைம் இங்கு ொர்... என்று காட்டிய இைத்தில்
ொமறயின் மமல் வட்பைழுத்துக்கைில் ஆெத்து என்று
பதைிவாக தமிழில் பசதுக்கப்ெட்டிருந்தது.
மககைிலிருந்த வாைால் அந்த ொமறமய
மமறத்திருந்த பசடி பகாடிகமை அறுத்பதறிந்தான்
மகாதண்ைம். ஆதிரன் அந்த எழுத்துக்கமைப்
ெடிப்ெதில் நன்றாகத் மதர்வு பெற்றிருந்தான். மவக
மவகமாய் ெடித்தான்.

என்ன எழுதியிருக்கிறது ஆதிரா ெதட்ைத்துைன்

வினவினான் மகாதண்ைம்

இது சாம்ராஜ உமையார் காலத்தில் கட்ைப்ெட்ை

ெமழய கருங்கல் மகாவில். மகாவிலும் பவைிமய
அழகான மண்ைெம். இப்மொது அமனத்தும்
சிதலமமைந்த நிமலயில் இருக்கக் காரணம் அந்த
மகாவிலுக்கு அருமக கானகப் ெகுதியிலிருக்கும்
காட்டு வாசிகைின் கூட்ைம். அவர்கள் சக்தி
வழிொட்மை விை சாத்தான் வழிொட்மைமய அதிகம்
நம்புகிறார்கள். எருமமயூர், மமயூர், மேிசூர் என்று
வழங்கப்ெடும் இந்த மமசூ ல் ... பகாடுங்மகால்
ஆட்சி பு ந்த மகிசாசுரமன அழித்து, பவற்றிக் பகாடி
நாட்டிய சாமுண்டியின் ெ ொலனத்தில் இமைப்ொறும்
மெறு பெற்ற அம்மக்களுக்கு என்னமவா மகிஷனின்
துர்குணங்கள் மட்டும் புகுந்துக் பகாண்ைது. இந்த
கூட்ைத்தின ன் தமலவன் கார்மகாைன். இவன்
மாந்த் கம் கற்று வந்தவனாம். எைிதில் சித்தி
கிமைக்க நரெலி பகாடுப்ெது அவனது வழக்கமாம்.
ஆவிகமையும் மெய்கமையும் இந்தப் ெகுதி முழுவதும்
உலவ விட்டிருக்கிறானாம். அமவ காட்டு வழியில்
பசல்லும் வழிப்மொக்கர்கமையும், ஏமாறும் கிராமத்து
மக்கமையும் கவர்ந்து அவன் வசம் ஒப்புவிக்குமாம்.
அவனும் அவர்கமை ெலிதருவானாம். இமதத் தடுக்க
நிமனத்த சுற்றுப்புற கிராம மக்கள் கட்டிய
ெஞ்சவராேி மகாவிமல ரத்தத்தால் மாசுெடுத்தி
அழித்தானாம். இந்தப் ெகுதிக்கு வருெவர்கள்
காட்டுவாசிகைின் கண்கைில் ெைாது தப்ெித்து
விடுங்கள் என்று எழுதியிருக்கிறது.

அைக்கைவுமை அராைனின் கண்கைிலிருந்து தப்ெியது

கார்மகாைனின் வாயில் விழவா... பசால்லித்
திமகத்தான் மகாதண்ைம்.

அத்தியாயம் - 19

பெௌர்ணமி, நிலவு குைியலில் நமனந்த வனம்,

ஆற்றங்கமர ொமறகளுக்கு நடுமவ, புதர்களுக்கு
மத்தியில், மதடினால் அகப்ெடும் அந்தக் குமக.
பூமியினுள் குமைந்து பசன்றது அதனுள் பசல்ல
பசல்ல அகலமாய் வி ந்தது. மண்மைமயாடுகளும்
ரத்த வச்சமும்
ீ நிமறந்த அவ்விைத்தில் ஒரு இைம்
ொக்கி இல்லாமல் குருதிக் மகாலம் பகாண்ை
நிமலயில் அமகாரமான சிமல ஒன்று. அதன் எதி ல்
ஒரு ெலிெீ ைம். ொர்க்கும் இைங்கைில் மண்மை
ஓடுகள். பமாத்தத்தில் பமன்மமயான மனம்
பகாண்ைவர்கள் அந்த இைத்தில் ஒரு கணமும் நிற்க
முடியாது. ஆனால் அங்கு முக்கியமான ெத்து மெர்
கூடியிருந்தனர். அந்தக் குமகக்கு மறுபுறம் ஆறு
ஓடும் சலசலப்பும் அதிர்வும் மகட்ைது. அதுவும் அன்று
சற்று அதிகமாகமவ மகட்ைது. வழக்கமாய் நீர்மட்ைம்
உயரும்மொது ொமறகைில் இருக்கும் சிறு
துமைவழியாக கசிந்து குமகயில் நுமழவது
வழக்கம். இன்று சற்று அதிகமாய் இருப்ெமதப்
மொலப் ெட்ைது அங்கிருந்த ஒருவனுக்கு. பெௌர்ணமி
காலங்கைில் நீர்மட்ைம் உயர்வது இயற்மகதான். சில
நாட்கைில் குமறந்துவிடும் என்று தனக்குள்மை
பசால்லிக் பகாண்ைான்.

அந்தக் குமகயின் ஒரு மூமலயிலிருக்கும் ொமற

மொன்ற ெகுதியில் இரண்டு உருவங்கள்
அமர்ந்திருந்தன. அதில் ஒருவன் நீண்ை ெயணத்தால்
சற்று கமைத்திருந்தான். அவன்தான் அராைன்.

கார்மகாைா... என்ன ெதிமல காமணாம்

கார்மகாைன் என்று வழங்கப்ெட்ைவன் சற்று
குட்மையாக, பசம்ெழுப்பு நிறத்திலிருந்தான்.
கண்ணாடிவி யனுமையமதப் மொல கண்கள்
ஆமசயில் ஒைிர்ந்தது. தமலமுடி அைவில் சிறியதாக
இருந்தாலும், பகாத்தியவுைன் உைலில் நச்மச
ொய்ச்சிவிடும் சுருட்மைொம்மெப் மொலத்
பதாங்கியது. அவனது உைல் தமசகள்
பவண்ணாந்மத மமலப்ொம்மெப் மொல
இறுக்கமாயும் உறுதியாயும் காட்சியைித்தது. அவன்
அழுத்தமாய் அமணத்தாமல எலும்பு
பநாறுங்கிவிடும், இதில் அடித்தால்... பமாத்தத்தில்
இவமனக் கண்ைால் ஆமனபகான்றான் ொம்புதான்
நிமனவுக்கு வருகிறது. அந்த வமகயில் கார்மகாைன்
என்ற பெயர் பவகு பொருத்தம் தான்.

அவன் ஏமதா மெசுகிறான் அமதக் மகட்மொம்.

அராைா... ஆனந்தம்... நீ பசான்ன பசய்திகமைக்

மகட்ைதும் சந்மதாஷத்தால் வாயமைத்து நிற்கிமறன்
மதாழமன

ோ ோ என்ற அவனது பெருமித சி ப்பொலி

அந்தக் குமகயினுள்.
இன்பனாரு முமற அந்தக் கூட்ைத்மதப் ெற்றியும்
அவர்கமை அழிக்க உன் திட்ைத்மதப் ெற்றியும் கூறு
கள்மை ெருகியவாறு மகட்ைான்.

முதலில் இந்தக் குடிமய நிறுத்து

ஏன்

மகாமமரு ெவித்திரம் நிமறந்தது. அதமன

த சிக்கமவ சுத்தம் அவசியம். நீ கள்ைருந்தி, மாமிசம்
உண்டு... இப்ெடிபயல்லாம் அதமன பநருங்கமவ
கூைாது. அதன் புனிதத்மதக் பகடுத்தால் எதிர்மமற
ெலமனமய அைிக்கும் தனது அதிருப்திமயக்
காட்டினான்.

தீட்டு நீங்க அருவி நீ ல் முழுக்கு

மொட்டுவிடுகிமறன். ச யா என்றான்.

மகாகர்வியான கார்மகாைன் இந்த அைவுக்குப்

ெணிந்து மெசுவமத அதிகம். இவமன மகாமமருமவ
பநருங்க விைாமல் ொர்த்துக் பகாள்ை மவண்டும்
என்று உறுதிபமாழி எடுத்துக் பகாண்ைான்.

நீ பசால் கட்ைமையிட்ைான் கார்க்மகாைன்.

நமது மந்திரவாதம் அங்கு எடுெைாது. எனமவ
மகாமமருமவத் தந்திரமாக எடுத்துத் தருவது உன்
மவமல. ெின்னர் அந்த மமருமவயும் அதனுள்
இருக்கும் மமகஸ்வ யும் வசப்ெடுத்தும்
வழிொடுகமை நான் ஆரம்ெிப்மென்

அமத ஏன் நீமய பசய்யவில்மல?

அதற்கான மநரமமா ஆள் ெலமமா அப்மொது

என்னிைம் இல்மல. அதனால்தான் உன் உதவிமய
நாடி இருக்கிமறன். இன்பனாரு முக்கியமான விஷயம்
மகள் அரசம்மமக்மகா அவைது கணவனுக்மகா எந்த
பகடுதலும் மநராமல் ஏற்ெைக் கூைாது. அமதயும்
கருத்தில் பகாள்

உனது சமகாதரன் மகள் மமல் அத்தமன ெி யமா?

என் சமகாதரன் மமல் எனக்கு வருத்தம்தான். ஆனால்

அரசம்மம என் மகமைப் மொல. அவமை இந்த
ஆெத்தான விமையாட்டில் கருவியாக்கியத்தில்
எனக்கு சிறு வருத்தம் கூை உண்டு
கல்லுக்குள் ஈரமா அராைா... நாம் அமனவரும்
ொம்மெப் மொன்றவர்கள். ொம்ெின் குணாதிசயம்
பத யுமா.. ெசித்தால் தனது குட்டிமயக் கூை
உணவாக்கிக் பகாள்ளும். உனது இந்த இரக்கம்
தாந்த் க வாழ்க்மகக்கு உகந்ததில்மல

அவர்கள் எதிர்ொர்த்திருந்த அந்த பசய்திமய

பகாணர்ந்தான் உைவாைி.

அராைா... நல்ல பசய்தி வந்திருக்கிறது. நான்

மமருவுைன் வருகிமறன். பூமஜக்கான ஆயத்தங்கமை
பசய்

கட்ைமையிட்டுவிட்டு ஆட்களுைன் குமகக்கு

பவைிமய பசன்றான் கார்மகாைன். அங்கு
அராைனுக்குப் பு யாத பமாழியில் அவர்கைது
உமரயாைல் நைந்தது.

ஆண்கள் யாரும் இல்மல. இரு பெண்கள் மட்டுமம

மகாவிலில் இருக்கின்றனர். பெட்டிமய எடுத்து வர
தக்க சமயம் வாய்த்திருக்கிறது

ஆண்கள்...
நமது ஏவல் மண்ைெத்தில் தங்கியவர்களுக்பகல்லாம்
காய்ச்சமல ஏற்ெடுத்தி அமசய விைாமல்
பசய்துவிட்ைது. ஆண்கள் அமனவரும் மவத்தியம்
பசய்து எழுப்புவதில் கவனமாக இருக்கின்றனர்.
மகாவிலில் பெண்கமைத் தனிமய விட்டுவந்தது கூை
அவர்கள் நிமனவில் இல்லாத அைவுக்கு இந்த
எதிர்ொராத நிகழ்வு ொதித்திருக்கிறது

அவர்கள் மகாவிலுக்குள் வர வாய்ெில்மலமய

வாய்ெில்மல தமலவமர.. நாங்கள்

எதிர்ொராதவிதமாக அவர்கள் கருங்கல்மலக்
கண்டுெிடித்து அதில் பசதுக்கப்ெட்ை வாக்கியங்கமை
ெடித்தனர். உண்மமயறிந்து அங்கிருந்து உைமன
கிைம்ெ எண்ணினர். அதற்குள் பொம்மன் என்ற
ஒருவன் மண்ைெத்தில் அமனவரும் காய்ச்சலில்
கிைப்ெதாக பசான்னான். மகாவிலில் இருப்ெவர்கமை
தீய சக்தி எதுவும் பசய்யாது என்று அதில் எழுதி
இருந்ததமதக் கருத்தில் பகாண்டு நாம் வரும்வமர
மகாவிலில் தங்க மவப்ெதுதான் ொதுகாப்பு என்று
எண்ணி பசன்றுவிட்ைனர். இதனால் தீமமயிலும்
நமக்கு நன்மமதான் விமைந்திருக்கிறது
மோ... மோ... பெண்கள் தனியாக
இருக்கிறார்கைா... அமதத்தாமன நாம்
எதிர்ொர்த்மதாம். என்ன அந்த ஆண்கமைக்
பகால்லும் மவமல இப்மொமதக்கு இல்மல. ச நாம்
வசப்ெடுத்தி மவத்திருக்கும் அவர்கள் ஆள் நீலமன
அனுப்ெி அந்த ஆதிரன் அமழத்ததாக பசால்லி
மகாமமருவுைன் கிைம்ெி வரச் பசய்

ெின்...

மகாவிலுக்குத்தான் நம்மால் நுமழய முடியாது.

மகாமமருமவ பவைிமய எடுத்து வந்தவுைன்
இவமனக் பகான்று விடு. மற்றவர்கமையும் கூை..

ச ...

நகர முயன்றவர்கமை நிறுத்தினான் கார்க்மகாைன்

அந்தப் பெண்கள் எப்ெடி இருக்கிறார்கள்...

பெண்கைா... நிலபவாைியில் அவர்கமைக்

கண்ைதுமம ரம்மெயும் ஊர்வசியும் வந்துவிட்ைனமரா
என்பறண்ணி விட்மைாம் தமலவா..
அப்ெடியா... ரம்மெயும் ஊர்வசியும் இருக்க
மவண்டியது இந்திரமலாகத்தில் அல்லவா..

நாமையிலிருந்து உங்கள் மஞ்சத்மத

அலங்க ப்ொர்கள்

மண்ைெத்தில் காய்ச்சலால் அமனவரும் எழ

முடியாமல் ெடுத்திருக்க... மவத்தியர் ெச்சிமலகள்
அமனத்மதயும் உெமயாகித்தும் எவ ன்
உைல்நிமலயிலும் முன்மனற்றம் இல்மல. பு யாமல்
மகமயப் ெிமசந்தெடி நின்றார்.

நம்மம ொதிக்காத இந்தக் காய்ச்சல் எப்ெடி

இவர்கமை மட்டும் இத்தமனக் கடுமமயாகத்
தாக்கியிருக்கிறது?

அதுதான் என்மனயும் ஐயுற மவக்கிறது

மவத்தியமர விஷப் பூச்சிகள் ஏதாவது

கடித்திருக்குமமா

இருக்கலாம்... நானும் பொம்மனும் நீங்கள்

அமனவரும் மகாவில் மண்ைெத்துக்கு ெயணம்
பசய்மதாம். வழியில் நத்மத சூ என்று
அமழக்கப்ெடும் அபூர்வ மூலிமக பசடிகமைப்
ொர்த்மதன். குழியில் விழுந்தவமனயும் மீ ட்பைடுக்கும்
சக்தி வாய்ந்த அந்த மூலிமகமய நாங்கள் குழி
மீ ட்ைான் என்மற அமழப்மொம். அந்தச் பசடிகமைக்
கண்ைதும் அப்ெடிமய விட்டுவிை மனமில்மல.
அதமனப் ெறித்து எனது மூலிமகப் மெயில்
மொட்டுவிைலாம் என்ற எண்ணத்தில் இங்கு வந்தால்
அமனவரும் இப்ெடிப் ெடுத்திருக்கின்றனர்

இத்தமன விமரவில் இவ்வைவு மசதாரம் என்றாள்.

யாராவது வர்மத்தால் அடித்து வழ்தியிருப்ொர்கமைா
ீ

நான் நரம்புகமை மசாதித்மதன். அப்ெடியும்

மதான்றவில்மல

மகாதண்ைம்.. நாம் சிறிது மநரத்துக்கு முன்

ொர்த்மதாமம ஒரு கல்பவட்டு... அதன்ெடி ொர்த்தால்
யாராவது ஏவல் பசய்திருப்ொர்கைா?

இருக்க வாய்ப்ெிருக்கிறது ஆதிரா... அம்ொைின்

ெிரசாதத்மத மருந்துைன் கலந்து தந்து ொர்க்கலாம்.
சிலர் மகிஷாசுரமர்தினிமய பஜெியுங்கள். நான்
அனுமன் மந்திரத்மத பஜெித்து மருந்து தருகிமறன்
என்ற மவத்தியர் அவ்வாமற பசயலாற்ற
ஆரம்ெித்தார். ஒவ்பவாருவரும் தங்கமைப்
ெிடித்திருந்த உைல் ெிணியிலிருந்து சில நிமிைங்கைில்
விடுெட்ைது அவர்கள் நிமனத்தது ச மய என்று
உணர்த்தியது.

யாமரா என்மன அமுக்கியது மொன்று மதான்றியது.

அதன் ெின் ஒரு நிமனவும் இல்மல என்றனர்
அமனவரும் ஒமர குரலில்.

நிமலமம நாம் நிமனத்தமத விை மமாசமாக

இருக்கிறது. நாம் இங்கிருக்கும் ஒவ்பவாரு பநாடியும்
ஆெத்து. கிைம்ெ ஆயத்தமாகுங்கள் கட்ைமையிட்ைான்
ஆதிரன்.

இந்த இரவு மநரத்தில்.... காட்டு மிருகங்கள்...

தயங்கினார் ஒருவர்.

மிருகங்கமை விை பகாடுமமயான மனிதர்கள்

வசிக்கும் இைமிது. பெௌர்ணமி பவைிச்சம் நமக்கு
வழிகாட்டும். இங்கிருந்து பதாைங்கும் நமது ெயணம்
ஸ் ங்மக யில் மாத்திரமம நிற்க மவண்டும். இது
உங்கைது ொதுகாவலன் ஆதிரனின் கட்ைமை என்று
ஆமணயிட்ைான்.
மகாமமரு... என்றார் வரதன்.

அங்குதான் நாம் அமனவரும் பசல்லப் மொகிமறாம்.

லலிதாம்ெிமக ெிரதமமமயயும் மமருமவயும்
ொதுகாப்ொய் எடுத்த ெின் ... சந்தி மகமயயும்
அரசம்மமமயயும் அமழத்துக் பகாண்டு ெயணத்மதத்
பதாைரலாம்

ெயம் நிமறந்த முகத்துைன் அமனவரும் மண்ைெத்மத

விட்டு கிைம்ெினர்.

மகாவிலின் வாயிலில், தீப்ெந்தத்தின் பவைிச்சத்தில்

ஆதிரனின் கண்கைில் ெட்ைது சந்தி மக
அணிந்திருந்த குன்றிமணி மாமல. ஏமதா ஆெத்து
என்று உணர்ந்து ொய்ந்து பசன்றவமன ஆள் இல்லா
கருவமறயில் வரமவற்றது லலிதாம்ெிமக சிமல.

மகாதண்ைம்... பெண்கமைக் காணவில்மல என்ற

அதிர்ச்சிக் குரல் ெின்பதாைர்ந்த பொம்மனின்
பசவிமயயும் எட்டியது.
கவமலப்ெைாதீர்கள் இங்குதான் இருப்ொர்கள்

எனக்கு அப்ெடித் மதான்றவில்மல ெயத்துைன்

பசான்னார் வரதன். ஏபனன்றால் அவர் கண்கைில்
மகாவிலின் வாசலில் யாமரமயா தரதரபவன இழுத்து
பசன்றமதப் மொன்ற வ கள் மண்ணில் அழுத்தமாய்
பத ந்தன.

அப்ெடி இருந்தாலும் இங்குதான் அருகில்

இருப்ொர்கள். நீங்கள் ொதுகாப்ொய் இருங்கள்
நாங்கள் பசன்று இருவமரயும் காப்ொற்றி
வருகிமறாம் என்றான் மகாதண்ைம்.

அவர்கள் இருவமரயும் விை முக்கியமானது ஒன்று

இருக்கிறதப்ொ... என்ற அன்மன கண்ணிகாமவக்
மகள்வியுைன் ொர்த்தனர்.

மகாமமருமவயும் காணவில்மல என்றார் நடுங்கும்

குரலில்.

நம்மம மண்ைெத்தில் இருக்க மவண்டிய

கட்ைாயத்மத ஏற்ெடுத்திவிட்டு இங்கு பெண்கைிைம்
மகவ மசமயக் காட்டியிருக்கின்றனர் மெடிகள்
அைங்கமாட்ைாத சினத்துைன் மககமைக் குத்திக்
பகாண்ைான் மகாதண்ைம்.
மெச மநரமில்மல... அந்த ொதத் தைம் பத யும்
இைத்மதப் ெின்பதாைர்ந்து பசல்மவாம். எங்களுைன்
ொதி ஆண்கள் வாருங்கள். மீ தி மெர் இங்கிருந்து
ொதுகாப்பு ஏற்ொடுகமை பசய்யுங்கள்.
அவர்கைிைமிருந்து மகாமமருமவயும் உங்கமையும்
காப்ொற்றுவது என் கைமம. அதன்ெின் அதமனக்
கட்டிக் காப்ெது உங்கள் கைமம என்ற ஆதிரனின்
பசாற்கைில் அனல் பத த்தது. அவமனத் பதாைர்ந்து
ஒரு கூட்ைம் பசன்றது.

வழியில் ஓநாய்கைின் ஓலத்மதக் கண்ைதும் சற்று

ெின் வாங்கினர். அங்கு காயம்ெட்டு மரணத்
தருவாயில் துடித்துக் பகாண்டிருந்தவமன மநாக்கி
ரத்த வாமைமய மமாப்ெம் ெிடித்தெடி ஒரு ஓநாய்க்
கூட்ைம்.

ஆதிரனும், பொம்மனும், மகாதண்ைமும் மமலும்

சிலரும் ொய்ந்து ஓநாய்கமைக் பகான்றனர்.
மற்றமவகள் ஓடிப் மொய் தூரத்தில் நின்றுக்
பகாண்ைன. சிறு முனகல் சத்தம் மகட்ைமத கவனித்த
ஆதிரன்
உயிமராடு இருக்கிறான் என்று நிமனக்கிமறன். ெருக
சிறிது நீர் இருந்தால் பகாண்டு வா என்று
கட்ைமையிட்டு தமரயில் ரத்த சகதியாய் கிைந்த
மனிதனின் அருமக பசன்று மிகுந்த ப்ராயமசப் ெட்டுத்
திருப்ெினான்.

நீலா... என்ற அதிர்ச்சிக் குரல் அவன்

பதாண்மையிலிருந்து எழுந்தது.

ஆ... தி... என முயன்று மெசினான் நீலன்.

மம..ரு...மவ... க்..க்..கா..ப்..ொ...ற்று.. முயன்று

சக்திபயல்லாம் திரட்டிப் மெசினான்.

மமரு... மமரு எங்கிருக்கிறது? என்றவர்கைிைம்

ொமறகள் நிமறந்த ஆற்றுப் ெகுதிமயக் மக
காட்டிவிட்டு நிரந்தரமாக தனது கண்கமை மூடினான்.
பூமனமயப் மொல பமதுவாக அடிபயடுத்து அந்த
இைத்துக்கு பசன்றனர் அமனவரும். ொமறகளும்,
ஆமறயும் தவிர மவறு ஒன்றும் புலப்ெைவில்மல.
அவர்கள் ொர்த்துக் பகாண்டிருக்கும்மொமத
சந்திரனின் ஒைி சிறிது சிறிதாக நிறம் மாறி இைம்
சிவப்புக்கு மாறிற்று. அமனவ ன் திகில் நிமறந்த
ொர்மவக்கு ெதில் பசான்னான் ஆதிரன்.

இன்று சந்திர கிரகணம். சிவப்பு நிலா மதான்ற

வாய்ப்ெிருக்கிறது என்று என் தந்மத முன்னமம
உமரத்திருந்தார். கவனமாகக் மகளுங்கள். இந்த
சமயத்தில் பதய்வ சக்திமய விை தீய சக்தியின்
ஆதிக்கமம மமமலாங்கி இருக்கும். நம் உயிமரக்
பகாடுத்தாவது தீய சக்திமய தடுத்து மகாமமருமவக்
காக்க மவண்டும் என்ற எண்ணம் நம்
ஒவ்பவாருவ ன் மனதிலும் மவண்டும்

பதாமலவில் ஏமதா ஓமச மகட்க அமனவரும்

அமமதியானார்கள். ஆட்கள் நைந்து வரும்
காலடிமயாமச மகட்ைது. அமனவரும் மமறந்து
பகாண்ைார்கள். இருவர் மககைில் கள்ளுப்
ொமனயுைன் அந்த இைத்திலிருக்கும் ொமறக்குப் ெின்
ஒதுங்கினர். அவர்கள் மெசியமத பமாழி பெயர்த்தான்
பொம்மன்,
அப்ெப்ொ அந்த பெட்டியில் இருக்கும் தங்கம் இந்த
சிவப்பு நிலபவாைியில் எத்தமன ஒைி வசுகிறது.
ீ
இனிமமல் இந்த உலகத்துக்மக நாம் தான் ராஜா
என்று தமலவர் பசான்னாமர

அந்த தங்கத்துக்கு ஈைாக அந்தப் பெண்களும் ஒைி

வசினார்கமை
ீ இனி அவர்கள்தான் ராணிமயா

இருக்கலாம்... ஆனால் அந்த அராைன் உணர்ச்சி

மவகத்தில் என் மகமை மானெங்கம் பசய்வதா என்று
மகள்வி மகட்டு நம் தமலவமரமய அடித்து
விட்ைாமன

அதனால் தான் கழுத்தறுெட்டு இழுத்துக்

பகாண்டிருக்கிறான் சில நிமிைங்கைில் ெரமலாகம்
பசன்றுவிடுவான்
அவர்கள் மெசியதில் அவர்கள் மவண்டிய தகவல்கள்
கிமைக்க அடுத்த பநாடி தகவல் தந்தவர்கைின் உைல்
ஆற்றில் உயி ன்றி மிதந்தது.

ொதி மெர் இந்த வழியில் காவலாய் நிற்கட்டும்.

பவைிமய நிற்ெவர்கைின் ெணி குமகயிலிருந்து தப்ெி
வருெவர்கள் ஒருவமரக் கூை விைாமல் பகால்ல
மவண்டும். இந்த குமக ஆற்றுக்குக் கீ ழிருக்கிறது..
அப்ெடிபயன்றால் குமகயினுள்மை நீர்கசிவிருக்கும்.
மகாதண்ைத்தின் தமலமமயில் மீ தி ஆட்கள்
ஆற்றுக்குள் பசன்று மிக விமரவாக கற்கமை அகற்ற
மவண்டும். இந்த இருட்டில் இந்தக் கா யத்மத எப்ெடி
பசய்யப் மொகிறீர்கள்

உள்நீச்சலில் மகாதண்ைம் ெமல கில்லாடி.

அதனாமலமய ஆதிரன் அவனுக்கு அந்தப் ெணிமய
வழங்கினான்.

மககைில் மூங்கில் கழிகமை எடுத்துக் பகாள்மவாம்.

ஆற்றின் அடிக்கு பசன்று தைர்ந்திருக்கும் கற்கமை
பநம்ெியும் தட்டியும் விட்ைால் கா யம் மவகமாக
நைக்கும்
ச யான மயாசமன. குமகக்குள்மை தண்ண ீர்
பசல்லும் வழிமயக் கண்டுெிடித்து பெ தாக்க
மவண்டும். அந்தக் குமகயில் நீர் புக மவண்டும். ஆக
அங்கிருப்ெவர்கள் ஒன்று ஜலசமாதியாக மவண்டும்
இல்மல பவைிமய உங்கள் மககைில் சாக மவண்டும்.
இந்த இரண்டு நிகழ்வுகளுக்கும் மத்தியில் நான்
மகாமமருமவயும் நம் பெண்கமையும் மீ ட்மென்.
எனக்குத் துமணயாக பொம்மன் வருவான்

வழக்கமாக தன்மன அமழக்கும் ஆதிரன் எதனால்

இன்று பொம்மமன அமழக்கிறான் என்று சிறிது
சுணக்கம் மகாதண்ைத்தின் மனதில்.

மகாதண்ைம்... நீ ன் அடியில் முதமல ெலம் காட்டும்

உன்மன விை இந்தக் கா யத்திற்குத்
தகுதியானவர்கள் இல்மல. குமகயில் நான்
சண்மையிடும் மநரத்தில் மகாமமருமவயும், நம்
பெண்கமையும் ெத்திரமாக உன்னிைம் பகாண்டுவந்து
மசர்ப்ெது பொம்மனின் கைமம என்ற ஆதிரனின்
வார்த்மதகள் மகாதண்ைத்மத சமாதனப் ெடுத்தியது.
அமத மவகத்தில் அவன் மனதில் இடிமய
இறக்கினான் ஆதிரன்.

இருந்தாலும் முக்கியமான விஷயம் என்ெதால் இமத

பசால்கிமறன். இங்கு நாம் வந்திருப்ெது
மகாமமருமவக் காக்க. அதுதான் நமது முதல் கைமம.
இந்த விஷயத்தில் நாங்கள் யாராவது மாட்டிக்
பகாண்ைால் கவமலப்ெைாமல் மமருவுைன் தப்ெித்து
நம் மக்கமை அமழத்துக் பகாண்டு இவ்விைத்மத
விட்டு பசல்லுங்கள். இந்தப் ெணியில் எனக்கு
ஏதாவது மநர்ந்தால் என்ன பசய்ய மவண்டும் என்று
பொம்மனுக்கு பசால்லியிருக்கிமறன். அதன்ெடி அவன்
உங்கமை வழி நைத்துவான். அமத மகட்டு
நைக்கமவண்டும் என்ெமத என் ஆமண. என்று
பசான்ன ஆதிரமன திமகப்மொடு ொர்த்தான்
மகாதண்ைம்.

அெசகுனமாகப் மெசாமத ஆதிரா. நானும் உன்னுைன்

வருமவன்

மகாதண்ைம் உன்மனயும் அரசம்மமயும் ெத்திரமாக

ஒப்புவிப்ெதாக என் மருமகனுக்கு
வாக்கைித்திருக்கிமறன். என் வாக்கிமனக் காக்க
நீதான் உதவ மவண்டும். அதனால்தான் இந்த
ஆெத்தான ெணியில் எனக்கு அடுத்தெடியாக
பொம்மமன நியமித்திருக்கிமறன்

ஆனாலும்...

கவமலப்ெைாமத இந்த வராேி என் வசம் இருக்கும்

வமர எனக்கு ஆெத்தில்மல. வரர்கமை
ீ நமது ெணி
பதாைங்கட்டும் என்றவாறு பொம்மமன அமழத்துக்
பகாண்டு குமகமய மநாக்கி பசன்றவமன தடுக்க
வழியின்றி ொர்த்தான் மகாதண்ைம்.

குமகயில்... ஒரு ஓரத்தில் உயிமரக் மகயில்

ெிடித்தவண்ணம் அராைன். அவனது வாய் இறுதி
முமறயாக காரணக் குரைிமய அமழத்தது.

மகாமமருவின் சக்தி ஏன் மவமல பசய்யவில்மல

என்ற அவனது மனதின் ஐயத்மத உணர்ந்த
காரணக்குரைி பசால்லிற்று.
தாயின் வயிற்றில் உருவாகும் கருவிமனப் மொல
மகாமமருவிலிருக்கும் சக்தி ஒருமுகப் ெட்டுக்
பகாண்டிருக்கிறது. அந்த சக்தி பவைிவரும் சமயம்
இன்னும் மககூைவில்மல என்றது.

உயிர் மொகும் மவதமனமய துைித் துைியாய்

அனுெவிக்கும் அரைானின் ொல் அதற்கு ெ தாெம்
சுரந்தது. மற்ற மந்திரவாதிகமைப் மொல அராைன்
ெயங்கரமானவன் இல்மல. ஆனால் ஆமச அதிகம்.
அமத நிமறமவற்ற மதர்ந்பதடுத்த வழி
தப்ொகிவிட்ைது.

அராைா... உன்மன முன்மெ எச்ச த்மதமன... உன்

நண்ென் உன் மகமைமய நாசம் பசய்ய
நிமனக்கிறான் ொர்த்தாயா. தீயாமர ொர்க்காமத
தீயவருைன் மசராமத என்ற ஆன்மறார் வாக்மக
அலட்சியம் பசய்ததின் ெயன் இனி வரும்
பஜன்மங்கைிலும் பதாைருமம
பதாைரட்டும்... எனது கவமல அந்த
மகாமமருவினால் மதால்வி அமைந்து மரணம்
சம்ெவித்தால் கூைக் கவமலப் ெட்டிருக்க மாட்மைன்.
இந்தப் மெடிப்ெயலால் முதுகில் குத்தப்ெட்டு மரணம்
சம்ெவிக்கப் மொகிறமத அதுதான் என் வருத்தம்.
அடுத்த ெிறவியிலாவது மமரு என் ொவங்கமை
சுட்டுப் பொசுக்கமவண்டும். இந்த மித்ரு துமராகி என்
மூலம் மரணத்மதத் தழுவ மவண்டும்

ரத்த நிலவு மதான்றும் மூன்று நாழிமக சமயமான

இப்பொழுது தீயமவ பவற்றிபெறும் என்ெது நீ
அறியாததில்மல. தனது சக்திமய அைக்கி
அமமதியாய் அமர்ந்திருக்கும் அந்த மமருமவ
நிமனத்து மவண்டிக்பகாள். நீ நிமனப்ெது நைக்கும்

இன்பனாரு உதவி... இவர்கமைக் காக்க ஆதிரன்

கண்டிப்ொக வருவான். அவன் கார்மகாைமனக்
பகால்ல உதவி பசய். அதன்ெின் உனக்கு விடுதமல
என்று வாக்கைிக்கிமறன்

பசய்கிமறன்.... தாந்த் க மந்திர உச்சாைனத்துக்கு

ெற்களும் நாக்கும் மிக அத்தியாவசியம். தக்க
சமயத்தில் இமவ இரண்மையும் பசயலிழக்க
பசய்கிமறன். இதனால் கார்மகாைன் மாந்த் கத்மதப்
ெயன்ெடுத்த முடியாமல் மொகும் என்ற குரைியின்
வாக்மகக் மகட்ைெடி அராைனது உயிர் ெறந்தது.

அத்தியாயம் - 20

குமகயில் கார்மகாைன் மெமழமயத் திறந்து

இைக்மகயால் ஸ்ரீமமருமவ எடுத்துப் ொர்த்தான்.

பசாக்கத் தங்கம்... எப்ெடி தகதகக்கிறது

ொருங்கைைா... அதமன சந்தி மகயின் முகத்திற்கு
அருமக பகாண்டு பசன்று அழகு ொர்த்தான்.

தங்கத்துக்கு இமணயாக இந்த ொமவ

மினுக்குகிறாள்.... அழகிமய உன்மனக் கண்ைதும்தான்
இத்தமன நாள் நான் மணம் பசய்யாமல்
காத்திருந்ததன் காரணம் விைங்கியது

எருமமப் ெயமல... நான் ஏற்கனமவ மணமானவைைா.

அதுவும் ஒரு வரனின்
ீ மமனவி
அது என்மனப் ொர்க்கும் முன்பு. என் கண்ணில் ெட்ை
கணத்திலிருந்து நீ என் மமனவி என்றவனின்
கவனம் மறுெடியும் மமருவிைம் திரும்ெியது

நீ மமருமமல... சக்தி ஊற்று என்று அராைன்

ெிதற்றினான். நீ அமமதியாக இருக்கிறாய் தனது
உள்ைங்மகயில் மமருமவயும் மறு மகயில் மசாம
ொனமும் ஏந்தியெடி மகட்ைான் கார்மகாைன்.

உன்மன சுத்தமில்லாமல் பதாட்ைால் தப்ொமம.

இப்மொது நான் பதாட்டுவிட்மைன். என்மன என்ன
பசய்யப் மொகிறாய் பசால் என்று எகத்தாைமாய்
சி த்தான்.

அவன் ொர்மவ மீ ண்டும் பெண்கைிைம் பசன்றது.

ரம்ொ ஊர்வசி நீ ங்கள் இருவரும் இனி இந்த

இந்திரனின் உைமமகள்.... உங்கைது கணவனின்
தமல விமரவில் எனது காலடியில் கிைக்கும்
அரசம்மம, உன்மனக் காப்ொற்ற எண்ணிய என்
நண்ென் அராைன், நான் உன்மன அமையும் முன்மெ
துடிதுடித்து இறந்தது எனக்கும் வருத்தமம

காலால் அராைனின் உைமல உமதத்தவன்

யாரங்மக... இந்தக் கிழப் ெிணத்மத வல்லூறுக்கு

இமரயாகப் மொைைா... கமைசி துண்டு தமசமயக்
பகாத்தித் தின்னும் வமர அங்மக நின்றுவிட்டு வா.....
அரசம்மம, என்ன இருந்தாலும் இனிமமல் அவன்
எனக்கு மாமனாரும் அல்லவா... நான் பசால்வது
ச தாமன.. என்றவமனப் ொர்த்து தூ... என்று
துப்ெினாள் அரசம்மம.

நீசமன... பெண்கைிைம் வரம்

ீ காட்டும் மெடிமய... எழுதி
மவத்துக் பகாள் நாமைய சூ ய உதயத்மத நீ காணப்
மொவதில்மல

உன் குடும்ெமம திமிர் ெிடித்தது. முதலில் உன்

திமிமர அைக்குகிமறனடி என்றெடி அரசம்மமயின்
மககமை முறுக்கினான்.

அவன் கவனம் திரும்ெிய மநரம், கிமைத்த

சந்தர்ப்ெத்மதப் ெயன்ெடுத்திக் பகாண்ை சந்தி மக
தன்மன விடுவித்துக் பகாண்டு காைிமதவியின்
முன்னிருந்த சூலத்மதப் ெிடிங்கினாள். எங்கிருந்மதா
தண்ண ீர் கசிந்த தண்ண ீ ன் அைவு அதிகமாகி
கிட்ைத்தட்ை அவைது கணுக்காமலத் தாண்டியது நீர்.
சூலத்தால் கார்மகாைனின் மககைில் குத்தினாள்.

ஏய் உன்மன என்ன பசய்கிமறன் ொரடி என்ற

கார்மகாைன் அவன் ஏவல் அடிமம சக்திகமை
அமழக்க வாய் திறந்தான் ஆனால் அவன்
வாயிலிருந்து வார்த்மதகள் வரவில்மல. பதாண்மை
அமைத்து பகாண்ைாற்மொல் வார்த்மதகள் சிக்கி
வரமறுத்தன. அப்மொது தடி ஒன்றால் யாமரா அவன்
வாமய ஓங்கி அடிக்க, இனிமமல் அவன்
மந்திரங்கமை உச்ச க்க முடியாதவாறு ெற்கள்
உமைந்து விழுந்தன.

அவனது மககைிலிருந்து எகிறி நீ ல் விழுந்த

மமருமவப் ொய்ந்து எடுத்துக் பகாண்ைான் ஆதிரன்.

அத்தான்... சந்தி மக முகம் நிம்மதிமயக்

காட்டியது.

அவமன இருெதுக்கும் குமறயாத காட்டுவாசிகள்

சூழ்ந்து பகாண்ைனர். அவன் எதிர்ொர்த்தமத விை
ஆட்கள் அதிகமாய் இருந்தனர். இதற்கு இமையில்
அரசம்மமயும் தன்மன விடுவித்துக் பகாண்ைாள்.
பொம்மன் மமருமவ மகப்ெற்றி அரசம்மமயின் புறம்
நின்று சண்மையிட்ைான். ஆதிரன் ஒரு முரைமன
ெிடித்து முறுக்கி அவனது வயிற்றில் முழங்காலால்
ஒரு உமத விைவும் அவன் கத்தவும் அவகாசமின்றி
விழுந்தான். என்னதான் திறமமயாக
சண்மையிட்ைாலும் அங்கிருந்து தப்ெிப்ெமத விமவகம்
என்று ெட்ைது ஆதிரனுக்கு.

பொம்மா... நாம் எதிர்ொர்த்தமதவிை ஆட்கள் அதிகம்.

நம்மால் மொ ை முடியாது. அரசம்மமமய அமழத்து
பவைிமயறு

ஆதிரா நீ..

குறிப்ெிட்ை காலத்துக்குள் நாங்கள் வரவில்மல

என்றால் என்ன பசய்ய மவண்டும் என்று உனக்குக்
கட்ைமையிட்டிருக்கிமறன். அமத பசய்.

சரசரபவன பெருகிய நீர் இடுப்ெைவு வந்திருந்தது.

பொம்மனும் அரசம்மமயும் தப்ெிதற்கு வழிமய
ஏற்ெடுத்திக் பகாடுத்தெடி ஆதிரன் முன்மனறினான்.
வாசல் வமர வந்ததுவிட்ைர்கள். பொம்மனும்
அரசம்மமயும் குமகயின் ொமறகைில் ஏறி
மமலிருந்த நிலத்மத அமைந்தனர்.

ஆதிரா... அமழத்தான் பொம்மன்.

நான் சந்தி மகமய காப்ொற்றி அமழத்து

வருகிமறனைா என்று உள்ைிருந்து ஆதிரனின் குரல்
மகட்ைது.

சந்தி மக குமகயின் உள்ெக்கம் கார்மகாைனுைன்

அல்லவா மொராடிக் பகாண்டிருக்கிறாள்.
உள்ைிருக்கும் இருெது முப்ெது மெமர சமாைிக்க
ஆதிரனால் முடியுமா? என்ற மகள்வி பொம்மமன
ெலமாகத் தாக்கியது. ஒரு தமலவன் தன்மன நம்ெி
வந்த ெமையின் கமைசி மனிதர் வமர காக்க
மவண்டும் என்ற ஆதிரனின் மனது கண்டு கண்கள்
கசிந்தன பொம்மனுக்கு.

ஆதிரமன அமழப்ெதற்காக குமகயில் மகமய

நீட்டினான் பொம்மன். ஆதிரமனா தன் வலது புற
இடுப்ெில் கட்டியிருக்கும் வராேி சிமலமய அவன்
மககைில் திணித்தான்.
நீமய இனி இவர்கமை வழி நைத்த மவண்டும். மொ...
இது தமலவனின் ஆமண

நிராயுதொணியான ஆதிரமனக் பகால்ல

பநருங்கியது அந்த ெிமரதாத்மா. அப்மொது காரணக்
குரைி அங்கு ெிரசன்னமானது.

நில்... ஆதிரமனக் பகால்வது உனது மவமல.

ஆனால் அமத சில நிமிைங்கள் கழித்து பசய்

ஏன்...

அவன் மமனவி தீர்க்க சுமங்கலியாக இறக்க

மவண்டும் என்று தினமும் இமறவமன மவண்டி
வருகிறாள். அதற்காகத்தான் தாமதிக்க பசால்கிமறன்

ஆனால் அவமைத் மதமவயில்லாமல் பகால்ல

முடியாது. ஒரு ொவமும் பசய்யாத ஆதிரமனக்
பகால்வதற்மக என்னால் முடியவில்மல. மனம்
முழுவதும் ஆமசயுைன் கணவனுைன் வாழ்க்மக
நைத்த நிமனத்த அந்தப் பெண்மண எப்ெடிக்
பகால்வது. அதுவும்... ஆமசப்ெட்ைவமன மணக்கும்
முன்பு இறந்து மொன துர்ொக்யவதி நான்.
சந்த் மகமயக் கண்டு இரக்கம்தான் மதான்றுகிறது

லாவகமாக மகயில் இருந்த வாைாலாலும்

கம்ொலும் எதி கமைப் ெந்தாடினான் ஆதிரன்.
ஆனாலும் அவனுக்கு அடிகள் ெட்ைது. இதற்குள்
சுதா த்த கார்மகாைன் தனது இடுப்ெில் பசருகியிருந்த
விஷம் மதாய்த்த கத்திமய சந்தி மகயின் மீ து
எறிந்தான்.

சில வினாடிகைில் அவள் உைலில் விஷம் ஏற

அத்தான்.. சத்தம் எழும்ொமல் பசான்ன தனது
உயி ன் ஓமசமயக் மகட்ைான் ஆதிரன்.

நைந்தமதக் கண்டு உன்மத்தம் ெிடித்தவனானான்.

அவனது வாள் கார்மகாைனின் பநஞ்சில் ஆழமாய்
இறங்கியது.

சந்திரமக என் கண்மண.... என்ற அவனது ஓலம்

அந்தக் குமக எங்கும் எதிபராலித்தது. குமகயினுள்
ஒராள் உயரத்துக்கு தண்ண ீர் நிரம்ெியது.

குமகமயவிட்டுத் தப்ெித்து பவைிமய பசன்ற

பொம்மனும் அரசம்மமயும் காதில் ஆதிரனின் குரல்
மகட்ைாற்மொலிருந்தது. கண்கைில் நீர்வழிய
நின்றிருந்தனர். எறும்பு சா சா யாய் வருவமதப்
மொல இருந்த ஒமர வழியில் வந்தவர்கமைக்
பகான்று குவித்து மககமை வலித்தது
அமனவருக்கும்.

பொம்மா.... என்மன குத்தி விட்ைனர். இனிமமல்

ெிமழக்க மாட்மைன். குமகமய மூடிவிட்டு
அமனவரும் இங்கிருந்து தப்ெித்து விடுங்கள் என்ற
ஆதிரனின் குரல் மகட்ைது.

அவன் கட்ைமைமய நிமறமவற்ற மனமின்றி

தாமத்தினான் பொம்மன்.

குமகமய மூடுங்கள் இது உங்கள் தமலவன்

ஆதிரனின் கட்ைமை என்று கீ ழிருந்து ஒலித்த
சிம்மகர்ஜமனக்கு அடிெணிவமதத் தவிர மவறு
வழியில்லாது மொயிற்று அமனவருக்கும்.

அதன்ெின் ஆதிரனின் கட்ைமைப்ெடி யாரும் தப்ெ

முடியாதவாறு குமகயின் ஒமர வாயிமல அங்கிருந்த
பெ ய ொமறமயத் தள்ைிவிட்டு மூடினர்.
மூடுவதற்கு முன் நிலாப்பெண்மண நானும் உைன்
வருகிமறன் என்ற ஆதிரனின் குரல் அவர்கள் காதில்
மதய்ந்து மமறந்தது.

சில நிமிைங்கைில் பெருக்பகடுத்த ஆற்றுபவள்ைம்

அந்த ொமறயும் அதமன சுற்றியிருந்த ெகுதிகமையும்
இருந்த சுவடு பத யாமல் பசய்தது.

நிற்க மநரமின்றி கண்ண ீருைன் உமமபுரத்தினர்

மண்ைெத்திலிருந்து கிைம்ெினர்.

ஆதிரா... என்று மயங்கி விழுந்த கன்னிகாமவ

மூர்ச்மச பதைிவிக்கும் பசயலில் மற்றவர்கள்
ஈடுெட்டிருந்தனர். ெிரச்சமன மவறுவிதத்தில் வந்தது.
லலிதாம்ெிமக விக்ரகத்மத ெீ ைத்திலிருந்து
அமசக்கமவ முடியவில்மல.

அம்மா... நாழியாயிட்டு இருக்கு.... நீ வர மாட்மைன்னு

அைம்ெிடிக்கிறிமய... வாழ மவண்டிய குழந்மதகள்
பரண்டு மெர் எங்களுக்காக ஜலசமாதியாயிருக்கா.
அந்த மசாகத்மத முழுங்கிண்டு இங்கிருந்து தப்ெிச்சு
மொக முயற்சி பசய்மறாம். நீ என்னைான்னா இந்த
சமயத்தில் ெிடிவாதம் ெிடிக்கிறமய. எங்கமைாை
கிைம்ெி வந்துடும்மா..
சிலநிமிைங்கள் மஜாசியர் தியானத்தில் ஆழ்ந்தார்.

அவ வரமாட்ைா... இங்கதான் இனி வசிப்ொ...

என்ன பசால்றிங்க...

ஒரு ொவமும் பசய்யாத அந்த பரண்டு உயிர்களும்

மத்தவங்களுக்காக ெலியாயிருக்காங்க. அவங்கமை
சாந்தியமைய மவக்கவும், இருள் நிமறத்த இந்த
இைம் முழுவதும் அருைிழந்து மொகாம உயிரூட்ைவும்
அம்ொள் இங்கிருக்க ஆமசப்ெடுறா...

அதுக்காக அப்ெடிமய விட்டுட்டு மொக முடியுமா...

மவற வழியில்மல வரதன். நம்ம கிைம்புமவாம்.

காலம் கனியும்மொது இந்தக் மகாவிலில் அம்ொமை
த சனம் பசய்துட்டு மொகலாம்.நம்ம வட்டில்
ீ அம்ொள்
விக்கிரகத்மத மவத்து வழிொடு
பசய்யலாம்.மகாமமருமவக் காக்கும் ெணிமயத்
பதாைரலாம்

அவர்கள் அமனவரும் கிைம்ெினார்கள். கமரபுரண்டு

ஓடிய காட்ைாற்று பவள்ைம் காரணமாய் மமலயின்
மமமலறி மறுபுறம் தனது ெயணத்மதத் பதாைர்ந்தனர்
அம்மக்கள். அவர்கள் ஒவ்பவாருவ ன் மனமும்
அந்தக் காதல் கிைிகைின் நிமனவில் இரும்ொய்
கனத்தது. சவம்மொல் நைந்த மகாதண்ைத்தின்
மககைில் ஆதிரனின் உமைகள். ஒவ்பவாருவ ன்
மனதிலும் ஒவ்பவாரு சிந்தமனகள்

என்மன காக்க உன்மனத் தந்தாமய ஆதிரா...

கைவுமை இன்பனாரு ெிறவி மவண்டும் அதில் என்
நண்ெனுக்காக நான் உயிமரயும் தர மவண்டும்

அரசம்மமயின் மககைில் சந்தி மக எழுதிய

ஓமலசுவடி. சந்தி மக... இப்ெடி ொதியிமலமய விட்டு
பசன்றாமய. இந்தக் கமதமய முழுவதுமாக
முடிக்கிமறன். நம் இனத்து மக்கள்
ஒவ்பவாருவருக்கும் உங்கள் தியாகம் பத ய
மவண்டும்

அந்த இரவில் பெருக்பகடுத்த பவள்ைம் மகாவிலின்

ெடிவமர வந்து பதாட்டு இரண்டு அழகான கனமவ
சிமதத்ததற்காக அம்ொைிைம் மன்னிப்பு மவண்டின.

அம்மக்கள் அமனவரும் மகாமமருவுைன் சிருங்மக

சாரதாம்ெிமகயின் ொதத்தில் அமைக்கலமானார்கள்.
ஆதிசங்கரர் வடிமவத்த முதல் ஸ்ரீசக்ரத்தின்
அருமைப் பெற்று சாந்தமமையத் பதாைங்கியது
மகாமமரு. அரசம்மமயும் சந்தி மக பதாைங்கிய
ச த்திரத்மத அந்த ஏட்டில் எழுதி முடித்தாள். யாரும்
அறியாமல் ரகசியமாய் அம்ெிமகயின் ெீ ைத்தின் கீ மழ
மவத்தாள்.

அம்மா இமத உ யவர் மககைில் ஒப்ெமையுங்கள்

என்று மனமார மவண்டி ஒவ்பவாரு பெௌர்ணமி
அன்றும் லலிதாம்ெிமக குடியிருக்கும் மகாவிலுக்கு
விைக்மகற்றி வந்தார்கள். அப்ெடிமய ஆதிரன்
சந்தி மக ஆத்மா நல்ல கதியமைய விைக்மகற்றி
அந்த ஆற்றங்கமரயிலும் வழிெடுவார்கள்.

சுழன்றடித்த மரத்தின் உச்சியில் நின்றவண்ணம்

நைந்தது அமனத்மதயும் காரணக் குரைியும்,
ெிமரதாத்மாவும் கவனித்துக் பகாண்டிருந்தன.

மமையா நீங்கள் சாதுர்யமாக அடுத்தவர் கண்கைில்

மண்மணத் தூவி விைக்குப் மொடுவதாக
எண்ணாதீர்கள். நாங்கள்தான் உங்கமை யாரும்
ொர்த்துவிைாமல் காட்டுவிலங்குகள் மொல ெிரம்மம
ஏற்ெடுத்தி விரட்டி விடுகிமறாம் என்று அமவ
பசால்வதில்மல.

ஆற்றில் இைம் காதலர்களுக்காக மநர்ந்து விைப்ெட்ை

விைக்கிமனப் ொர்த்தெடி மண்ைெத்தின் கூமரயில்
அமர்ந்திருந்தது பெண்ணின் ெிமரதாத்மா. காரணக்
குரைி அதன் அருகில் வந்தது.

இந்த மண்ைெத்தில்தான் அன்று அவன் ஆமசயுைன்

மமனவிமய பநருங்கினான்.... அவன் மமனவிமயத்
தழுவும் பகாடுப்ெிமன கூை இல்லாது மொயிற்மற
என்றது ெிமரதாத்மா

உனக்குக் கூை உணர்ச்சி இருக்கிறதா

ஒரு காலத்தில் நானும் காதலும் அன்பும் நிமறந்த

பெண்தாமன. என்னால் இந்த முடிமவத் தாங்க
முடியவில்மல

விதியின் முன் நாபமல்லாம் பவறும்

அம்புகள்தான்.... என்றது குரைி

இருக்கலாம்.... இறப்ெதற்கு முன் ஒவ்பவாரு மனித

மனதிலும் எவ்வைவு ஆமசகள். மகாமமருமவ
அமைய ஆமசப்ெட்ை அராைன் அதமனத் பதாைக் கூை
முடியாது துமராகத்தால் மாண்ைான்.
காதல் பகாண்ை இரு இைம் உள்ைங்கள்
அநியாயமாய் ெலியாகின.

பெண்ெித்தன் கார்மகாைமனா மரணம் தழுவும் முன்பு

சந்தி மகமயக் கண்டு இவள்தான் எவ்வைவு அழகு
இன்பனாரு பஜன்மம் எடுத்தாவது இவமை
அமைமவன். நான் அமையாவிட்ைாலும் மவறு யாரும்
இவமை அமையமுடியாமல் பசய்மவன் என்று
எண்ணியவாமற இறந்தான்

இறந்தெின் அவர்கள் ஆமச என்னாகும்.

அவர்கமைாடு மடியுமா இல்மல மறுபஜன்மத்தில்
பதாைருமா

அமதத் பத ந்து பகாள்ளும் சக்தி நமக்கில்மல.

முடிவிமன அறிய பநடு நாள் காத்திருக்க மவண்டும்

அந்த அம்ொமை காத்திருக்கும்பொழுது

நபமக்பகன்ன... நாமும் காலம் கனியும்வமர
காத்திருப்மொம். ஆதிரனும் சந்தி மகயும் மீ ண்டும்
வருவார்கள். விதிவசத்தால் நாம் பசய்த தவறுக்கு
ெிராயச்சித்தமாக எப்ெடியாவது அவர்கள்
இருவமரயும் மசர்த்து மவக்கும் கைமம நமக்கும்
இருக்கிறது என்று முடித்தது காரணக்குரைி.
அத்தியாயம் - 21

அறியாதிருக்கும் வமர எந்த பசய்தியும் நம்மமப்

பெ தாக ொதிக்காது. ஆனால் உண்மமகமை அறிந்த
ெின் இந்த உலகத்தில் நாம் வாழும் பநாடிகள்
அமனத்தும் மவறு மகாணத்தில் பதன்ெடும்.

ஆதிரனின் கமதமய ஓமலச்சுவடியில் ெடித்து

முடித்ததும் அங்கிருந்தவர்கள் கண்கைில் எல்லாம்
கண்ண ீர்.

"இத்தமனக் கஷ்ைப்ெட்டு நம்ம எல்லாமரயும்

காப்ொத்திருக்காங்க. நம்ம உயி ன் விமல ஆதிரன்,
சந்தி மக, நீலன் இன்னும் எத்தமன மெமரா..."
பெருமூச்சு விட்ைார் தத்தாத்மரயன்.

திமலாத்தமாவுக்கு மட்டும் ஏமதா மன உறுத்தல்.

"இமத ஏன் இப்ெ ெடிக்க பசான்னிங்க. ஆதி மவற
மகாமமருமவ எடுத்துட்டு லலித்தாம்ெிமக
மகாவிலுக்கு மொயிருக்கான்"

"நீங்க பசால்றமதப் ொர்த்தா ஆதிக்கும் ஆதிரனுக்கும்

என்ன சம்ெந்தம் பகாஞ்சம் சீக்கிரமா பசால்றிங்கைா "
என்றவ ன் மூச்சு மவகமாகியது. இருதயம் லப்
ைப்பென மவகமாய் துடித்தது.

"இந்த ஒமலசுவடிமய அரசம்மம நிமறவு

பசய்திருக்கா. ஆதிரன் சந்தி மகமயப் ெத்தி முழுசா
எல்லாருக்கும் பசால்லணும் என்ற உணர்வில்
அவர்கள் ெிறந்த மநரம், நட்சத்திரங்கைின் இைம்
முதற்பகாண்டு பதைிவா எழுதிருக்கா. அமதவச்சு
நாங்க உருவாக்கின ஆதிரனின் ஜாதகத்மதாை அச்சு
அசலா ஆத்மரயனின் ஜாதகம் ஒத்துப் மொகுது..
அதுமட்டுமில்ல அந்த சந்த் மாமவாை ெிறந்த மததி
மவத்து ஸ்வாமி ஜாதகத்மதக் கணிச்சான். அது
அப்ெடிமய சந்தி மகயின் ஜாதகம்"

"ஒரு சந்மதகம்.... அந்த காலத்து மதாஷேள்ைி

கிராமம்தான் இப்ெ மகாவிலுக்கு ெக்கம் இருக்கும்
திசேல்லியா மருவிடுச்சா...

ஆமாம் என்ற பொருள் ஏற்ெடும் ெடி தமலயமசத்தார்

தத்தாத்மரயன்.

அந்த கூட்ைத்தில் முக்கியமானவங்க அதுவும்

குமகயில் இருந்தவங்க மட்டும்தாமன இறந்தாங்க.
அந்த கிராமமம தாந்த் கத்மத நம்ெி அமதக்
கமைெிடிக்கும் கிராமம்னு பசால்லிருந்தமத. அப்ெ
மாந்த் கப் ெரம்ெமர இன்னும் இருக்குதா"

மதாஷேள்ைி திசேல்லியா மாறினப்ெமவ

பகாஞ்சம் பகாஞ்சமா அந்த மக்களும் மாற
ஆரம்ெிச்சிருப்ொங்கன்னு நம்ெிக்மக இருந்தது.
ஆனாலும் அவங்க முழுசா மாறமலன்னு சந்த் மா
மூலமா பத ய வந்தமத மறந்துட்டியா
"நிஜம்தான் அந்த மக்கமைத் திருத்த இன்பனாரு
தைமவ சாமுண்டி வந்தால்தான் உண்டு. ஆனால்
அந்த கிராமத்துக்கு ஏன் ஆதிமய அனுப்புனிங்க"

நஞ்சுண்ைசுவாமி குறுக்கிட்ைார். "இன்று அவன் அந்த

இைத்துக்கு மொயாகணும் என்ெது விதி.
சந்தி மாவுக்கு மிகப் பெ ய ஆெத்து மநரலாம்
என்ெது ஜாதகத்தின் மூலம் நாங்க கணித்து
மதாஷேள்ைி எனப்ெடும் திசேள்ைி மக்கைால்
அனுமானித்மதாம். இதிலிருந்து அவமைக் காக்க
ஆத்மரயனால் மட்டுமம முடியும். நம்ம
அனுப்ெலன்னாலும் அவமன எப்ெடியாவது அறிந்து
அந்த இைத்துக்குப் மொயிருப்ொன். அதனால்தான்
மகாமமருமவ அவன் மகயில் பகாடுத்து
அனுப்ெிமனாம். அமதத் தவிர நம்ம மமருவும் இந்த
சமயத்தில் அது குடியிருக்கும் இைத்மத அமையும்
மவமல வந்தாச்சு. தன்னுமைய இருப்ெிைத்திற்கு
அமழத்து பசல்லும் ெணிக்கு அன்று ஆதிரமனயும்
இன்று ஆத்மரயமனயும் அம்ொள்
மதர்ந்பதடுத்திருக்கா.

அன்று பதய்வ சக்திமயக் காக்க நம்ம மக்கள் உயிர்

துறந்தார்கள். நம்ம முன்மனார்கள் மமருமவ
ொதுகாக்க மமறந்த இைங்கைில் ரகசியம் காக்கவும்,
உதவி பு யவும் நல்ல மனுஷாள் இருந்தாங்க.
ஆனால் இப்மொ மகாமமருவின் மகாத்மியம் ெற்றித்
பத ந்துபகாள்ைாது அதமன உருக்கி விக்கலாமா,
மஜாசியத்துக்கும் சிற்றின்ெத்துக்கும்
ெயன்ெடுத்தலாமான்னு நிமனக்கிற மனிதக் கூட்ைம்
பெருகிடுச்சு. அவங்களுக்கு உதவி பசய்ற
அமயாக்கியர்களும் அதிக ச்சுட்ைாங்க.இந்த
நிமலமமயில் யார் கண்ணிலும் மகாமமரு
ெைாமலிருப்ெமத நல்லது. மகாமமருவில் சக்தியாய்
ெந்தனம் பசய்யப்ெட்டிருக்கும் ஆலவாய் திருநகர்
மதுமரயிலிருந்த பகாற்மக மதவி, இனி எங்கு
குடியிருக்கப் மொகிறாமைா பத யலமய"

"அவ எங்க மவணும்னாலும் தங்கட்டும் எனக்கு என்

மெரன் ஆதி மவணும். முடிஞ்சா அந்தப்
பொண்மணயும் நாமம மதடிக் கண்டுெிடிச்சு நாமம
கல்யாணம் பசய்துமவக்கலாம் . இப்ெ வாங்க
அவமனக் கூட்டிட்டு வரலாம். ஐமயா அந்த
ஆதிரனுமும் சந்த் மகயும்தான் அற்ொயுசில்
மொனாங்க. அந்த மசாகம் இந்தக் குழந்மதகமைத்
துரத்தக் கூைாது. வாங்க கிைம்ெலாங்குமறன் மச
மசன்னு நின்னுட்டு இருக்கிங்கமை..."

"என்ன மெசுற... இந்த நடுராத்தி இங்கிருந்து எப்ெடி

மொறது?"

"நம்ம கா ல் மொலாங்கய்யா" இருைில் முத்துவின்

குரல் மகட்ைது. இவன் எப்ெ வந்தான் என்று
திமகத்தனர்.
"பூமஜ முடிஞ்சுடுச்சு. அய்யா பசான்ன கமதமய நீங்க
சுவாரஸ்யமா மகட்டுட்டிருந்திங்க. நானும் ஒரு ஓரமா
உக்காந்துட்மைன். உண்மம கமதன்னு பத ஞ்சதும்
என் அடிவயிமற கலங்குது. வாங்கய்யா நம்ம ஆதி
சாமரக் காப்ொத்திக் கூட்டிட்டு வந்துைலாம்"

நம்ம மொறது எந்த விதத்தில் உதவியாயிருக்கும்னு

பத யமலமய..

நல்லதுக்கும் பகட்ைதுக்கும் நைக்கவிருக்கும் மொ ல்

நம்ம உதவி மதமவப்ெைாது. இருந்தாலும் அந்த
மதவியின் திருவிமையாைல்கமைக் கண்டு கைிக்கும்
மெறு கிமைத்தால் தவற விடுவாமனன் முடித்தார்
தத்தாத்மரயன்.

திமலாத்தமாவின் முகமம அவர் அதற்குத்

தயாராகிவிட்ைமத உணர்த்தியது. அவர்களுைன்
நஞ்சுண்மையாவின் மகன் நீலகண்ைனும் இமணந்து
பகாண்ைான். வண்டி கிைம்ெியது.

ஆதிரன் கமத பத ந்து, தன் மெரன் ஆத்மரயனுக்கும்

ஆதிரனின் முடிவு மநரலாம் என்ற ெயத்தில்
அமனவரும் மதாஷேள்ைிமய மநாக்கி
வருகின்றனர். இவர்கள் ெயணிக்கும் மநரத்தில்
காட்டுக் மகாவிலில் தனது நிமனவுகமைத் மதடித்
மொன ஆதிரன் என்னவானான் என்ெமதப்
ொர்த்துவிைலாம். அந்த மநரத்தில் தனக்கும்
சந்தி மாவுக்கும் ஏற்ெட்ை சந்திப்புக்குப் ெின்
நிகழ்ந்தமவ அமனத்தும் ஒவ்பவான்றாய்
நிமனவுக்கு வர, அமதப் புதுப்ெித்துக்
பகாண்டிருந்தான் ஆத்மரயன்.

அன்று

அன்று சந்தி மாவுைன் இரவு மநரத்தில்

மேமவயிலிருந்த அந்த உணவகத்தில் நுமழந்தான்.
அந்த நள்ைிரவு மவமையிலும் சுை சுை உணமவத்
தயா த்து சூப்ெராய் வியாொரம் பசய்தார்கள்.

"தம்ெி... சாப்ெிை சூைா என்ன இருக்கு"

"காரொத், பசட் மதாமச, காலிமதாமச, ஊத்தப்ெம்,

ெமராட்ைா, காப்ெி, டீ "

ஸ்வட்
ீ ஏதாவது இருக்கா

காமலசாப்ொடு நம்ம மோட்ைல்ல நாலுமணிக்மக

ஆரம்ெிச்சுடும் சார். அதனால் மகசர்ொத்
தயாராயிருக்கும் .

ச ... மகசர்ொத், காராொத் பரண்டு ப்மைட் முதலில்

பகாண்டு வா. ெத்து நிமிஷம் கழிச்சு பசட்மதாமச
ஒரு ப்மைட், காலிமதாமச ஒண்ணு பரண்டு
காப்ெிமயாை பகாண்டு வா
ஆர்ைர் பசய்தான். சர்வர் பசன்றதும் சந்த் மாவிைம்
புறம் திரும்ெினான்.

அவைது உமை அந்தப் ெயணத்தில் கசங்கியிருந்தது.

முகம் கமைத்திருந்தது. ச யாக சாப்ெிட்டு சில
தினங்கைாவதாயிருக்கும் மொல் மதான்றியது.

உன்மனப் ொர்த்தது, தப்ெிச்சு வந்தது

இமதபயல்லாம் பகாண்ைாைணும் மொல ஒரு சின்ன
ஆமச. அதான் ஸ்வட்
ீ ஆர்ைர் ெண்மணன்

சுை சுை மகச அவர்கள் முன் ஆவிெறக்க தட்டில்.

ெசிமயாடிருந்த இருவரும் ஆவலாக உண்ண
ஆரம்ெித்தார்கள்.

உன்மனக் மகட்காமமலமய ஆர்ைர் ெண்ணிட்மைன்

புன்னமகயுைன் பசான்னாள் "எப்ெடி எனக்குப்

ெிடிச்சமத ஆர்ைர் பசய்திங்க"

என்னமமா இந்த மகச , பசட் மதாமச எல்லாம்

உனக்குப் ெிடிக்கும்னு மதாணுச்சு

பசால்லப் மொனால் இதுவமர எந்தப் பெண்ணிைமும்

இல்லாத அைவுக்கு அவமைப் ொர்த்ததிலிருந்து மிக
பநருக்கமானது மொல உணர்கிறான். அவனது
கண்கள் அவைது வதனத்தில் நிமலத்தது.
அப்ொ சி க்கும்மொது பவண்ணிற முத்தாய்
ஒைிவிடும் ெற்களும், ெவை இதழ்களும் எவ்வைவு
அழகாய் இருக்கு என்று மனதுள்மை ரசித்தான். அவள்
பொன்னிற மககைில் ெட்டு இதமழத் பதாட்டு
வழுக்கிச் பசல்லும் மகச மய விை அவள் இதழ்கள்
இனிப்ொக இருக்கும் என்று அவனது உள்ைம்
பசால்லிற்று.

͞sinfully sweet͟

கர்நாைகா மகச அந்த அைவுக்கு இனிப்ெில்மலமய

என்ற அவைது குரமலக் மகட்ைதும்தான் உரக்க
பவைிமய பசால்லிவிட்ைது உமரத்தது.

நான் உன்மன பசான்மனன் என்ற அவனது அசராத

ெதிமலக் மகட்டு பவட்கத்தால் அவள் முகம்
சிவந்தது.

கூர்க்கின் காப்ெிமயப் ெருகியதும் புத்துணர்மவாடு

எழுந்தான்.

" மா கிைம்ெலாமா"

காட்டிலிருந்து வரும்மொது ஆத்மரயனின் கார்

முழுவதும் புழுதி ெடிந்து அதன் நிறமம மாறி
இருந்தது. ஆனால் விைாது பெய்த மமழ அவற்மற
கழுவி ச யாக்கியிருன்தது. சந்த் மா அமர்ந்ததும்
காமரக் கிைப்ெினான்.

இருவர் மனதுள்ளும் என்னனமவா மெச ஆமச.

ஆனால் திமர ஒன்று இமையில் இருந்தாற்மொல
ஒரு தயக்கம். ஆத்மரயனுக்கு அவைது தாய்
சமீ ெத்தில் இறந்தார் என்று பசான்னது நிமனவுக்கு
வந்தது. ஆனால் அமத ெற்றி விசா த்தால் அவைது
மனம் கவமல பகாள்ளுமமா என்ற அச்சம். இப்மொது
நைந்த கமைெரத்தில் அவள் மனம் தப்ெிச் பசல்வமதப்
ெற்றிமய சிந்தித்து அதிமலமய மூழ்கிவிட்ைது.
அதிலிருந்து பவைி வந்ததும் தனது தாமய
நிமனப்ொள். இப்மொது கிமைத்த இமைபவைியில்
நானிருக்கிமறன் உனக்கு என்ற மத யத்மதத்
தரமவண்டும்.

தமிழ் ொட்டு மகட்ெியா மா பமௌனத்மதக்

கமலத்தான்.

ஓ.. மகட்மெமன. வட்டில்

ீ அம்மா நிமறய தமிழ் ொட்டு
மகட்ொங்க என்ெவைது குரல் சற்று
இைகினார்மொலப் ெட்ைது.
மநா... இவமை மயாசிக்க விைக்கூைாது

என் டிமரவர் முத்துவுக்கு அரதப் ெழசான

ொட்பைல்லாம் ெிடிக்கும். ொதி மநரம் இவன் ொட்மை
மகட்க மவண்டியிருக்மகன்னு ஆெிஸ் மவமலமய
ொர்க்க ஆரம்ெிச்சுடுமவன். இன்மனக்கு உன்
அதிர்ஷ்ைம் எப்ெடி இருக்குன்னு ொர்க்கலாம் சிடி
ெிமையமர ஆன் பசய்தான்.

நிலவு ஒரு பெண்ணாகி, உலவுகின்ற அழமகா

நீர் அமலகள் நிறம் மாறி, நீந்துகின்ற குழமலா

மாதுமையின் பூ மொல மலருகின்ற இதமழா

மானினமும் மீ னினமும் மயங்குகின்ற விழிமயா

பமல்லிமச மன்ன ன் இமசயில் பவண்கலக்

குரமலான் காதலில் உருகினார். ஆத்மரயனது கண்கள்
அவமன அறியாமல் சந்த் மாமவ மநாக்கியது.

வாவ் உனக்குன்மன ொடினா மாதி இருக்மக

பசால்லியெடி ப்ெீ ட் ெட்ைமன அழுத்தினான்.

சந்த் மாவின் கன்னங்கைில் மராஜாக்கள் பூத்தன.

இப்ெ எங்க மொமறாம்

என் ொட்டி வட்டுக்கு

ீ

என்மனக் கூட்டிட்டு மொனால் தப்ொ நிமனக்க

மாட்ைாங்கைா.... மவணும்னா உங்க ெிபரண்ட் வட்டில்
ீ
விட்டுடுங்கமைன்

உன்மன ொதுகாப்ொ விட்டு மவக்குற அைவுக்கு

ஒமர ஒரு ெிபரண்ட்தான் இருக்கான். அவனுக்கு
பொண்ணுங்கன்னா அலர்ஜி. அதனால என் தாத்தா
ொட்டி வட்டில்
ீ விடுமறன். ெிரச்சமன ச யாகும் வமர
நீ அங்க தங்கலாம். நானும் பமட்ராஸ்ல இருந்து
அப்ெப்ெ உன்மன ொர்த்துட்டு மொமறன்

தன்னுைன் இருக்கமாட்ைானா பமட்ராஸ்

மொயிருவானா. அங்கதான் அவன் வைா..
ீ வடுன்னா
ீ
மமனவி குழந்மதகள் இருப்ொங்கமை. இப்ெடி
நிமனத்தவுைன் இனம் பத யாத மசாகத்தில் அவள்
மனம் சிக்கியது. அவைது மககள் முந்தாமன நுனிமய
கிழிந்துவிடுமைவுக்கு அழுத்தமாய் முடிச்சுகள்
மொட்ைது.
நானும் பமட்ராஸ் வமரமன.

ஏன்

உங்க கிட்ை இருந்தால் பகாஞ்சம் மத யமா

உணருமறன். உங்க மமனவிகிட்ை உண்மமமய
பசான்னா நம்ெ மாட்ைாங்கைா..

ம்.... ஸ்டிய ங்மக ஒரு மகயால் ெிடித்தவண்ணம்

முகத்மத மட்டும் திருப்ெி அவமை ஸ்மைலாகப்
ொர்த்தான்.

தனக்குக் கல்யாணமாகி விட்ைதா என்று அவள்

நாசுக்காக மகட்கிறாள் ரகசியமாய் மலர்ந்தது
ஆத்மரயனின் மனம். ஆர்வம் மட்டும்தானா இல்மல
அதற்கும் மமலா... அவனுக்மகா இவமைப் ொர்த்ததும்

மனம் ெறந்து பசன்று அவைிைம்

அமைக்கலாமாகிவிட்ைமதப் மொலத் மதான்றுகிறமத.

அந்தக் கவமல உனக்கு மவண்ைாம். என்

மமனவிக்கு என்மனப் ெத்தி நல்லாமவ பத யும்
ம்... மிக பமதுவாக ஒலித்த அவள் குரல் அவைது
காதுக்மக எட்ைவில்மல.

ப்ெீ ட் மொைப்ெட்ை நிலவு ஒரு பெண்ணாகி ொைமல

அவர்கள் மமசூமர அமையும் வமர டிஎம்எஸ்
சலிக்காமல் ொடினார்.

மமசூர் மாநகரத்தில் ஆத்மரயனின் கார் நுமழந்தது.

ெத்பதாம்ெது புள்ைி சிக்கு மகாலத்மத
சிக்கலில்லாமல் முழு கவனத்துைன் வமரந்து
பகாண்டிருந்தார் திமலாத்தமா. என்னமவா அவர்மனம்
காமலயிலிருந்து குதியாட்ைம் மொடுகிறது. ஆதிக்குத்
திருமணம் பசய்துவிைலாமா என்று கணவர்
அவமைக் மகட்ைதும் ஒரு காரணமாய் இருக்கலாம்.

திடீபரன காம்பெௌன்டுக்குள் கார் நுமழயவும்

மகாலம் மொடுவமத நிறுத்திவிட்டு நிமிர்ந்து
ொர்த்தார். மெரமனக் கண்ைதும் அவர் முகபமல்லாம்
சி ப்பு. கா லிருந்து இறங்கிய ஆத்மரயன் மறுபுறம்
பசன்று கார்க்கதமவத் திறந்துவிட்ைான்.
என்னைா ஆதி சிக்மகளூர் மொமலயா... திரும்ெ
இங்.... என்று மெசிக் பகாண்டிருந்தவர் தமரயிறங்கிய
சந்த் மாமவப் ொர்த்ததும் மெச்மச ொதியில் நிறுத்தி
மஞ பவன விழித்தார்.

அதிகாமலயில் சூ ய ஒைியில் மிைிரும் சந்திரனாய்

சந்த் மாவின் வட்ைமுகம் ஒைிர்ந்தது. வட்டு
ீ வாசலில்
அந்த அதிகாமலப் பொழுதில் அழகான பெண்ணுைன்
வந்து நின்ற ஆத்மரயமனக் கண்ைவுைன் அவருக்கு
மகயும் ஓைவில்மல. அந்தப் பெண்ணின் உமை மவறு
என்னமவா விமஷஷங்களுக்கு உடுத்துவது மாதி
ஸ்பெஷலாய் மணிகள் மதக்கப்ெட்டு அரக்கு
நிறத்தில் இருந்தது. நிமிைத்தில் ஒரு முடிவுக்கு
வந்தவர்.

மைய் வட்டுக்குள்ை
ீ நுமழஞ்சுைாமத. அங்மகமய
நில்லு... கத்திக் பகாண்மை உள்மை ஓடினார்.

கலக்கத்துைன் ஆத்ரயமன மநாக்கினாள் சந்த் மா.

உங்க ொட்டி என்மன அனுப்ெிடுவாங்கைா...
ச்ச அந்த மாதி ல்லாம் பசய்ய மாட்ைாங்க. வட்மை
ீ
இப்ெதான் துமைச்சிருப்ொங்க. நம்ம கால் ெட்டு ஈரத்
தமர அழுக்காயிடும். அதனால் ெின்வாசமலத்
திறந்துவிடுவாங்கன்னு நிமனக்கிமறன்

சுற்றும் முற்றும் ொர்த்துக் பகாண்டு திருதிருபவன

விழித்தாள் சந்த் மா.

உனக்கு மகாலம் மொைத் பத யுமா

ஓ.. மொடுமவமன... ரங்மகாலில ப்மரஸ் எல்லாம்

வாங்கிருக்மகன்

அவன் ொர்மவ தமரயில் ொதியில் நின்றிருந்த

மகாலத்தின் மமல் நிமலத்தமதக் கண்ைவள்.

மீ திக் மகாலத்மத நான் கம்ப்ை ீட் ெண்ணுமறன்

மகால ைப்ொமவக் மகயில் எடுத்தாள். புள்ைிகளுக்கு
இமைமய அவைது மககள் வமைந்து பநைிந்து
மகாலத்மத உருவாக்கின.

வமரந்து பகாண்டிருக்கும் அவைது பவண்மைப்ெிஞ்சு

விரல்கைிலிருந்து பமதுவாக நகர்ந்த ஆத்மரயனின்
ொர்மவ அவமனயும் அறியாமல் ொதங்கைில்
நின்றது. பவண்மமயான முயல்குட்டி ஒன்று
கவிழ்ந்து ெடுத்தது மொல பமன்மமயான அவைது
ொதம் அதில் மல்லிமக பமாக்மக அடுக்கியது
மொன்ற நகம்.

திடுதிப்புன்னு இழுத்துட்டு வந்து நிக்கிறாமன.

ஆரத்தித் தட்டு ெரண்ல இருக்மக. அவசரத்துக்கு
அண்ைாவில் மகமய விட்ைாலும் பவைில எடுக்க
வராமத...

இப்ென்னு ொத்து இந்த மனுஷன் மவற குைிக்க

கிைம்ெிட்ைார். இனி காமவ மய வத்தி மொற
வமரக்கும் குழாயடியில் நின்னுட்டுதான் வருவார்

ொத்திரங்கமைத் தள்ைிவிட்டு ஒரு தாம்ொைத்மதக்

கண்டுெிடித்தார். சுண்ணாம்மெயும் மஞ்சமையும்
தண்ண ீ ல் கமரத்து ஆரத்தி தயார் பசய்தார். ஸ்வாமி
அமறயிலிருந்து ஒரு கற்பூரத்மத நடுவில் மவத்து
எடுத்து வந்தார்.
மகயில் தட்டுைன் வரவும் குைியலமறயிலிருந்து
வந்த தத்தாத்மரயமனக் கண்டு நிம்மதிப்
பெருமூச்சுைன்

அப்ொைா ஒருவழியா வந்திங்கமை..

திமலாத்தி எதுக்கு இப்ெ ஆரத்தி எல்லாம்.. யாராவது

பொண்ணு மாப்ெிள்மை வந்திருக்காங்கைா

ஆமாம்... பொண்ணு மாப்ெிள்மைதான்.. ஆனால்

தம்ெதியா இல்மலயான்னு பத யல
பசால்லியெடிமய வாசமல மநாக்கி நகர்ந்தார்.

என்ன குழப்புற

வாசல்ல வந்து மகட்டுக்மகாங்க சத்தமிட்ைெடிமய

வந்தவர்.

ஆதி அவமைக் கூட்டிட்டு வாசலுக்கு வா என்று

குரல் பகாடுத்தார். சந்த் மாமவ மசட் அடித்துக்
பகாண்டிருந்தவன் அவசர அவசரமாய் எழுந்து
பு யாமமமலமய அவமை அமழத்து வாசலில்
நின்றான். திமலாத்தமாவும் சட்பைன்று ஆரத்தி சுற்றி
இருவருக்கும் பொட்டு மவத்தார். சில வினாடிகைில்
அமனத்தும் நைந்துவிை

ராஜாத்தி மாதி இருக்மகடியம்மா... உள்ை மொய்

உக்கார். ஆரத்திமயக் பகாட்டிட்டு வந்துடுமறன்
என்று பசான்னதும்தான் இருவரும் நிமனவுக்கு
வந்தார்கள்.

ொட்டி என்மன காதல் கல்யாணமாவது

ெண்ணிக்மகான்னு பராம்ெ நாைா
பசால்லிட்டிருக்காங்க. உன்மனப் ொத்ததும்
அவங்கமை ஏமதா பகஸ் ெண்ணிட்ைாங்க
மொலிருக்கு ஆத்மரயன் பசால்லி சி த்ததும் சில
மணி மநரங்கைாக அவள் மனதிமலறிய ொரம்
சட்பைன மமறந்து மலசான உணர்வு மதான்றியது
சந்த் மாவுக்கு.

சா ொட்டி தப்ொ... என்று மன்னிப்பு மகட்ைது ஆதி

என்று நிமனத்திருந்தால் தப்பு ெண்ணிட்டிங்கமை....
சந்த் மாதான் ஆத்மரயனிைம் மன்னிப்பு மகட்ைாள்.
ெரவால்ல... I loved it... ͞ சி த்தெடி அவமை உள்மை
அமழத்தான் ஆத்மரயன்.

இவன் என்னுமையவனாக, நாங்கள் மட்டும் இந்த

பொழுது நிஜ தம்ெதியாய் இருந்தால் எவ்வைவு
இனிமமயாக இருக்கும் என்பறண்ணி ஏக்கப்
ொர்மவயுைன் அவமனத் பதாைர்ந்தாள் சந்த் மா. சில
மணி மநரங்களுக்கு முன்னமர சந்தித்த நெர் மமல்
எப்ெடி இந்த அைவு ஈடுொடு வந்தது என்ெது
இருவருக்கும் பகாஞ்சமும் பு யவில்மல.
பு யாமமலமய அந்த அன்பு வினாடிக்கு வினாடி
வைர்ந்து விஸ்வரூெபமடுத்தது.

அத்தியாயம் - 22

ொட்டி நீ விெ தமா எதுவும் பசய்றதுக்கு முன்னாடி

நல்லா மகட்டுக்மகா. இவ பெயர் சந்த் மா. மநத்து
ராத்தி நம்ம மகாவிலில் ஆெத்துன்னு அமைக்கலம்
மதடி வந்தவமைக் காப்ொத்திக் கூட்டிட்டு
வந்திருக்மகன். மத்தெடி இவமைப் ெத்தி ஒண்ணும்
பத யாது
என்று பசால்லி திமலாத்தமாவின் கற்ெமனக்கு ஒரு
கமா மொட்ைான்.

மாமவ முதல்நாள் இரவுதான் சந்தித்திருக்கிறான்

மற்றெடி இருவருக்கும் ஒருவித சம்மந்தமுமில்மல
என்று பசான்னதும் திமலாத்தமாவுக்கு சற்று
ஏமாற்றம்தான். இருந்தாலும் இருவரும் தப்ெித்து
வந்த கமதமய ஒரு சினிமா ொர்க்கும்
சுவாரஸ்யத்துைன் மகட்ைார்கள் தாத்தாவும் ொட்டியும்.

அப்ெறம்

அப்ெறம் என்ன... நாங்க ராத்தி பூரா தூங்கல.

பராம்ெ ையர்ைாருக்கு இப்ெ நீ பசஞ்சுத் தர புைிச்ச
மாவு ஊத்தப்ெத்மத முழுங்கிட்டு நல்லா பரஸ்ட்
எடுக்கணும் அவ்வைவுதான்

மா உடுத்தி வந்த மசமலயுைன் இருப்ெமதக்

கண்ைவன்,

மா... உனக்கு டிரஸ் வாங்கணுமம.... ொட்டி நல்லா

விடிஞ்சுடுச்சு. நீ கிைம்ெி வந்தின்னா ெக்கத்தில
எங்கயாணும் கமைல பரடிமமட் டிரஸ் வாங்கிட்டு
வந்துைலாம் திமலாத்தமாமவ அவசரப்ெடுத்தினான்.

டிென் பசய்யணுமமைா

இன்மனக்கு கமைல வாங்கிக்கலாம். நீ கிைம்பு

ொட்டியிைம் ஆமைகைின் அைமவ மறக்காமல்

மாவிைம் எழுதி வாங்கி வரச் பசான்னான். அவனது
கண்ணியமான அணுகுமுமற மாமவ இன்னும்
அவன் அருமக இட்டுச் பசன்றது.

அவமைமய கூட்டிட்டு மொயிட்டு வரலாமம. மமசூர்

வமரக்கும் கூட்டிட்டு வந்திருக்க. ெக்கத்தில இருக்கும்
கமைக்குப் மொறதில் என்னாகப் மொகுது?

ொட்டி அவமை அனாவசியமா எங்மகயும் பவைிய

அனுப்ொதிங்க. ஏற்கனமவ பெ ய
ெிரச்சமனயிலிருந்து தப்ெிச்சு வந்திருக்கா. கமைக்கு
மொய்ட்டு வந்ததும் விவரம் பசால்மறன்
கமைவதியில்
ீ தன்மன மற்ற உமைகமை வாங்கச்
பசால்லிவிட்டு அவளுக்குப் பொருத்தமான
சுடிதார்கமை ொர்த்து ொர்த்து பொறுக்கியவமனக்
கண்டு மனதுக்குள் சி த்துக் பகாண்ைார் திமலாத்தமா.

உணவு உண்ைவுைன் ெடுக்மகயில் ெடுத்தவன்

அடித்துப் மொட்ைாற்மொல் உறங்கினான். எழ மாமல
மநரமாகிவிட்ைது. முதல்நாள் நைந்தது கனவா
பநனவா என்மற பத யவில்மல. பூமஜ அமறயில்
ஒலித்த ெக்திப் ொைல்கைில் தத்தாத்மரயனுைன்
மசர்ந்து இனிமமயாக ஒரு குரல் ஒலித்தது. நைந்தது
நிஜம்தான் என்ெது உறுதியாயிற்று.

மா வாய்ஸ் பராம்ெ இனிமமயா இருக்மக என்று

மனதினுள் பசால்லியெடி பூமஜயமறமய எட்டிப்
ொர்த்தான்.

சுடிதார் அணிந்ததும் சிறு பெண்ணாகத் மதாற்றம்

அைித்தாள். ஏற்கனமவ அழகான பெண். குைித்து,
அந்த எலுமிச்மச மஞ்சள் உமைமய அணிந்ததும்
புைம் மொட்ைத் தங்கம் மொல மின்னினாள்.
ஆத்மரயனால் கண்கமை விட்டு அவமை விலக்கமவ
முடியவில்மல.

காப்ெிக்காக சமயலமறயில் நுமழந்தவன் அங்கு

மமமையில் அமர்ந்தெடி தீவிரமாய் ொட்டியுைன்
உமரயாடிக் பகாண்டிருந்த ராம்குமாமரக் கண்ைான்.
ஆதிமயக் கண்ைதும் சினப்ொர்மவ ஒன்மற அவன்
மீ து வசினான்.
ீ

சா ைா... காமலல முதலில் உன்ட்ை பசால்லணும்னு

நிமனச்மசன். ஆனா தூங்கிட்மைன். ஆமா... நீ எப்ெடி
இங்க திடீருன்னு

ஏன்... நான்தான் பசான்மனன். நீ தூங்கிட்டிருந்தப்ெ

ராம்குமார் மொன் ெண்ணான் முந்திக்பகாண்டு
திமலாத்தமா ெதில் பசான்னார்.

திமலாத்தமாவின் முகத்மதத் தன்புறம் திருப்ெிய

ராம்குமார் ஆணித்தரமான குரலில் பதாைர்ந்தான்
அவ திருடியா இருக்கலாம்... இல்ல
பகாள்மைக்கா யா இருக்கலாம் ஒருமவமை
பகாமலகா யா கூை இருக்கலாம். இப்ெடி ஊரு மெர்
பத யாதவமை இழுத்துட்டு வந்து நிக்கிறான்

அவ மெர் சந்த் மா...

ெல்மலக் கடித்தவன் "ொட்டி... அது அவ பசான்னது.

உண்மமயா இருக்கணும்னு அவசியமில்மல. யாரு
என்ன பசான்னாலும் கண்மண மூடிட்டு நம்ொம,
உங்க வயசுக்கு தகுந்தா மாதி மயாசிங்க.
எவமைமயா இழுத்துட்டு வந்திருக்கான். நீங்க ஆரத்தி
சுத்தி வரமவற்று வட்டுக்குள்ை
ீ உக்கார
வச்சிருக்கிங்க"

"ராம்குமார்... அவமை சந்மதகப் ெைமவ மதாணல.

ொர்த்தவுைமன ெச்சக்குன்னு ஒட்டிகிட்ைா"

"பெவிகால் கூைப் மொட்ைதும்தான் ஒட்டும். இவ

ொர்த்தவுைமன ஒட்டிகிட்ைான்னா எந்த அைவுக்கு
மககா யா இருக்கணும்? இமத ஏன் மயாசிக்க
மாட்டிங்கிறிங்க"

அமர்ந்திருந்த இைத்மத விட்டு எழுந்தார் "நீதான்

எங்க எல்லாருக்கும் மசர்த்து மயாசிக்கிறிமய. அமத
அப்ெடிமய கண்டினியூ ெண்ணு. பூ க்கு மாவு
ெிமசஞ்சுட்மை பசஞ்மசன்னா இன்னமும் உதவியா
இருக்கும்
நான் பசய்மறன் ொட்டி என்றான் ஆத்மரயன்.

அவன் மாவு திரட்டித் தரட்டும். நீ மதய்ச்சு தா...

இங்கொருைா ஆதி... நான் மாவு பெமசஞ்சு

தரணுமாம். நீ மதய்ச்சு தரணுமாம். அவங்க
எண்மணல பொ ச்சு எடுப்ொங்கைாம். ஆனால்
சமமயல் பசய்றது ொட்டியாம்

விடுைா... கிழங்கு அவங்கதாமன பசய்யணும்

ொயசமும், கிழங்கும் மா பசஞ்சுட்ைா...

ெிராடு ொட்டி. இன்மனக்கு உங்க சமமயல்ன்னு

பசான்னா பத யும் பசய்தி..
ஏண்ைா உங்க கம்ெனில நீங்கமைவா சித்தாள்
மவமலயும் பகாத்தனார் மவமலயும் ொக்குறிங்க.
ஆனா கட்ைைம் முடிஞ்சதும் அது உங்க கம்ெனி
கட்டினதுன்னு தாமன பசால்றிங்க? இல்ல
பகாத்தனார் மெமர பசால்றிங்கைா

அது ொய்ன்ட்.... என் வட்டுக்கா

ீ எப்ெடி ைான் ைான்னு
மகக்குறா ொரு.. திமலாத்தி, ொயசம் பநய்மவத்தியம்
பசஞ்சாச்சு. சாய்ந்தரத்திலிருந்து சந்தி மா சமமயல்
வாசத்தில் வயறு ெசியில் கிள்ளுது. பரண்டு மெரும்
சீக்கிரம் பூ மொட்டுத் தாங்கைா மமனவிக்கு
ஜால்ரா அடித்தெடி சமமயலமறயில் நுமழந்தார்
தத்தாத்மரயன்.

தாத்தா, உங்க குடும்ெத்துக்மக பூ மொட்டுத்

தரதுக்கா சிக்மகளூ லிருந்து ஓடி வந்மதன். ஊரு
மெரு பத யாத யாமரா ஒருத்திமய கூட்டிட்டு வந்து
உக்கார வச்சிருக்கிங்கமை அவ யாருன்னு விசா ங்க

மைய்... வாமய மூை பசால்லி மசமக பசய்தார்

திமலாத்தமா. அதற்குள் ெிரசாதத்தட்டுைன்
தாத்தாமவப் ெின்பதாைர்ந்த சந்த் மாவின் காதில்
ராம்குமா ன் மெச்சு விழுந்துவிட்ைது.

உங்களுக்கு என்மனப் ெத்தி என்ன பத யணும்

அண்ணா? பசால்லுங்க என்னால முடிஞ்ச அைவுக்கு
உங்க சந்மதகத்மதத் தீர்க்க முயற்சி ெண்மறன்
தன்மன நிமிர்ந்து ொர்த்து மகள்வி மகட்ை
சந்தி மாவிைம் குற்றம் காண முடியவில்மல
ராம்குமாரால்.

நீ யாரு? உன் அம்மா அப்ொ யாரு?

நான் சந்த் மா. மமசூர் எஞ்சினிய ங் காமலஜில்

இறுதி ஆண்டு மாணவி. என் அம்மா காயத்தி ,
அரசாங்கப் ெள்ைியில் ஆசி மய. அப்ொ நான் அஞ்சு
வயசா இருக்கும்மொமத இறந்துட்ைார் என்று
அழுத்தம் திருத்தமாக பசான்னாள்.

என்ன எஞ்சினிய ங் மாணவியா! வியப்புைன்

அவமை மநாக்கினான் ஆத்மரயன். காட்டுவாசிப்
பெண் என்று அவ்வைவு மநரம் நிமனத்திருந்த
தத்தாத்மரயனும், திமலாத்தமாவும் கூை
ஆச்சி யத்துைன் ொர்த்தனர்.
இதில் அசராமல் பதாைர்ந்தவன் ராம்குமார் மட்டுமம
ச ... நீ எப்ெடி ச யா ஆதி மகாவிலுக்கு மொகும்
சமயம் அவன் கண்ணில் ெட்ை. ஒருமவமை ஆதிமய
முன்னாடிமய பத யுமா...

அவர் யாருன்மனா... இல்மல ெின்புலமமா இந்த

நிமிஷம் வமர எனக்குத் பத யாது. நான் அங்க
வந்தது பெ ய கமத

ெரவால்ல... அந்த மசாொல உக்காந்து அமத

நிதானமா பசால்லு... நானும் கமத மகட்டு பராம்ெ
நாைாச்சு நக்கலாய் பசான்னான்.

பஜயப்ொ ட்ராவல்ஸ் மகள்விப் ெட்டிருக்கிறீர்கைா?

உங்களுக்குத் பத ந்திருக்க வாய்ப்ெில்மல.
மமசூமரச் சுற்றியுள்ை கிராம மக்களுக்குத்
பத ந்திருக்கும். அங்குள்ை கிராமங்களுக்கும்,
ைவுன்களுக்கும் மமலமமலிருக்கும் நாகேள்ைி,
ஜலேல்லி, கருைேல்லி மொன்ற காட்டுப் ெகுதி
கிராமங்களுக்கும் கூை அந்த நிறுவனத்தின் மினி
ெஸ் பசல்லும். காட்டுப் ெகுதிகளுக்குக் கூடுதலாய்
ஜீப் பசல்லும்.

அந்த மினி ெஸ்களுக்கும் ஜீப்புகளுக்கும்

பசாந்தக்காரர் திம்மப்ொ. திசேல்லியின்
ஊர்த்தமலவர். திசேல்லியில் மட்டுமின்றி சுற்றிலும்
இருெது கிராமத்திலும் அவர் மவத்ததுதான் சட்ைம்.
அதனால் அரசியலிலும் ஓரைவு பசல்வாக்கு உண்டு.
ஆஜானுொகுவான அவரது மதாற்றத்மதக் கண்ைாமல
மனதில் கிலி ஏற்ப்ெடும். மமனவி ராஜம்மா. ஒமர
பசல்ல மகன்தான் பஜயப்ொ. தவமிருந்து பெற்ற
தறுதமல.

பஜயப்ொமவப் ெற்றி சுருக்கமாக பசால்வபதன்றால்

மகாப்மெயிமல தான் குடியிருப்பு ெல மகாலமயில்கள்
அவன் துமணயிருப்பு. உணவு அைவுைன் கிமைத்தால்
ெரவாயில்மல. ெசிக்கு மட்டும் உண்ணலாம்.
பஜயப்ொவுக்மகா ொர்க்கும் ொமவகள் அமனவரும்
அவனுக்காகமவ ெமைக்கப் ெட்ைதாய் எண்ணம். வித
விதமாய் ருசித்தவனுக்கு மமலும் மமலும்
வித்யாசமான வமகமயத் மதடி அமலந்தான்.
இதனால் அவனது கருத்மதக் கவர்ந்த பெண்கள்
மட்டுமல்ல அவன் ொர்மவயில் ெட்ை
இைம்பெண்கமைக் கூை விட்டு மவத்ததில்மல.
அவனுக்குத் திருமணம் பசய்துமவத்தால் ச யாகி
விடுவான் என்று பெற்மறார் சத்தியம் பசய்கின்றனர்.
பெண் பகாடுப்ொர்தான் இல்மல. தர முன்வந்தாலும்
அந்தப் பெண்ணின் முகத்மதக் காலம் முழுவதும்
ொர்க்க முடியும் என்ற நம்ெிக்மக பஜயப்ொவுக்கு
இல்மல.

அன்று விடியும் மவமையில் மமலயிலிருந்து

மினிெஸ் நிறுத்தத்துக்கு பசல்லும் ஜீப்மெ ஓட்டிக்
பகாண்டு பஜயப்ொமவ வந்திருந்தான். அவர்கைின்
இருப்ெிைத்திலிருந்து மமசூர் பசல்லும் சிற்றுந்து
வமர அதாவது கலேல்லி வமர அந்த ஜீப் சவா .
கரடு முரைான காட்டுப் ொமத. எனமவ அந்த ஜீப்.
அதன்ெின் அங்கிருந்து ெஸ் என்ெது
கிராமத்தவர்கைின் வழக்கம். பஜயப்ொமவப்
ொர்த்ததும் நிறுத்தத்தில் காத்திருந்த பெண்கள்
அவ்விைத்மத விட்டு மாயமாய் மமறந்தனர்.
ஆண்களும் கூை இவனுைன் பசல்வதற்கு குறுக்கு
வழிமய நைந்து பசன்று விைலாம் என்று மமறந்தனர்.

"மொனதரம் இவன் வந்தப்ெ பத யாத்தனமா வண்டீல

ஏறிட்மைன். கரடிப் ொமறல சாராயம் காச்சுற
எைத்துக்கு மொயிட்ைான். காலங்காத்தால பமாைாக்
குடி குடிக்கிறான். நாங்க இவன் முழிக்கிற வமரக்கும்
காத்திருந்மதாம். மத்யானம் மொமத பதைிஞ்சதும்
அப்ெடிமய அந்தக் மகாகிலா வட்டுக்கு
ீ வண்டிய
ஓட்டிட்டு மொயிட்ைான். எப்ெடிமயா அங்கிருந்து
தப்ெிச்சு ெஸ் ெிடிச்சு வட்டுக்கு
ீ வந்து மசர்ந்மதன்.
இவனிருக்குற வண்டீல மறந்தும் ஏறிைாத" மெசியெடி
மமலப் ொமதயில் நைக்கத் பதாைங்கினர்.

மமலப்ொமத வழிமய நைப்ெவர்கமைக் கண்டு

அல்லக்மககைிைம் நக்கலாய் பசான்னான் பஜயப்ொ
"பெருசுங்க தப்ெிச்மசாம் பொமழச்மசாம்னு
ஓடிருச்சுங்க"

"அை அதுங்க மொனாப் மொவுது. வயசுப் புள்மைங்க

கூை ஏறமலமய"

"நம்ம ஊ ல் நம்ம கண் ெைாத வயசு ெிள்மைங்க

யாரு பசால்லு ொக்கலாம்" உரக்க சி த்தெடி
ஒட்டியவன் தூரத்தில் மஞ்சள் நிறத்தில் ஒரு
புள்ைிமயக் கண்டு சைன் ெிமரக் அடித்து நிறுத்தினான்.

திடீபரன்று நிறுத்தியதால் ஏற்ெட்ை தடுமாற்றத்மதக்

கம்ெிமயப் ெிடித்து சமாைித்தவர்கள் "இப்ெ என்னப்ொ
திடீருன்னு ப்மரக்கு" என்றவர்கமை
"உஷ்... " என்று வாயில் விரமல மவத்து
அைக்கிவிட்டு கண்கைால் தூரத்தில் ஓடி வரும்
புள்ைிமாமனக் காட்டினான். வண்டிமய வர்ஸ்
கிய ல் எடுத்தெடி கண்ணிமமக்காமல் அந்த மஞ்சள்
நிறம் ஓவியப் பெண்ணாவமதப் ொர்த்தான்.

அவள் அதிகாமல மநரத்தில் சூ யனின் தகதகக்கும்

தங்க ஒைியில் மாசறு பொன்னாய் மின்னினாள்.
சாமந்திப்பூ மஞ்சைில் காப்ெி நிறத்தில் பூக்கள்
மொட்ை சுடிதார். மஞ்சள் துப்ெட்ைாமவக் கழுத்தில்
சுற்றியிருந்தாள். மகயில் ஒரு பெ ய மெ.

"பவைியூர் மொலிருக்குைா... இவ்வைவு அழகான

பொண்ணா.. நமக்கு இன்மனக்கு மவட்மைதான்"
இைித்தான் ஒருவன்.

அதற்குள் அவள் வண்டிமய பநருங்கியிருந்தாள்.

"நிறுத்தினதுக்கு மதங்க்ஸ் சார். வண்டிமயத் தவற
விட்டுட்மைன்மன நிமனச்மசன்"

முதன் முதலில் பஜயப்ொமவ மனிதனாக மதித்து

ஒரு அழகி மெசியிருக்கிறாள். அவைது குரலில்
மதமனப் ெருகியமதப் மொல் இனிமம. திமகத்து
ெதில் மெசக்கூை வாஎழும்ொமல் அவமைமய
ொர்த்தான்.
உள்மை ஏறச் பசன்றவள் அங்கிருந்த தடியர்கமைப்
ொர்த்துத் தயங்கினாள்.

"உள்மை ஏறும்மா" என்று அமழத்த ஒருவன்

பஜயப்ொவின் கடுமமயான ொர்மவமயப் ொர்த்து
அப்ெடிமய மெச்மச நிப்ொட்டினான்.

அவனது மனமத உணர்ந்த மற்றவன் "இங்க

ஆம்ெமைங்க உக்காந்திருக்மகாம்மா முன்னாடி சீட்ல
உக்காரு" என்றான். தயக்கத்துைன் ஜீப்ெின் முன்
சீட்டில் பஜயப்ொவுக்கு அருகில் அமர்ந்தாள். ஒரு
வார்த்மத கூைப் மெசாமல் தன்மன அவ்வப்மொது
ொர்த்துக் பகாண்மை வந்த பஜயப்ொவின் அருமக
அமர முடியாது பநைிந்தாள். அவள் நிமலமம இப்ெடி
என்றால் பஜயப்ொவின் நண்ெர்கள் எல்லாம் அவனது
பசய்மகமயக் கண்டு திமகப்ெில் அமர்ந்திருந்தார்கள்.
முதலில் மெசிய மகதமன மறுெடியும் மெசினான்

"தங்கச்சி ஊருக்குப் புதுசு மொலிருக்கு"

மகதனின் தங்மக என்ற விைிப்மெக் மகட்டு
பஜயப்ொவின் முகத்தில் புன்னமக. தமலயாட்டினாள்.
மகாலா ல் அம்மா காயத் யுைன் சந்மதாஷமாய்
வாழ்ந்து வந்தாள். ென்னிபரண்ைாம் வகுப்பு
முடிந்ததும் மமசூ ல் பொறியியல் ெடிப்ெில் இைம்
கிமைத்தது. அதனால் விடுதியில் மசர்ந்தவள்
அம்மாமவ மமசூருக்மக மாறுதல் வாங்கி வரும்ெடி
வற்புறுத்தினாள். மாறுதல் கிமைத்தது ஆனால்
மமசூர் ெக்கத்திலிருக்கும் கிராமத்தில். அங்கு
புதிதாய் கட்ைப்ெட்ை ெள்ைியில். முதலில் மமசூ ல்
வடு
ீ ொர்த்து குடியிருக்கலாம் தினமும் ெயணம்
பசய்யலாம் என்பறன்ணியவருக்கு அந்தக் காட்டுப்
ொமதயில் ெத்து கிமலாமீ ட்ைர் ெயணம் பசய்வது
சாதாரண சாமலயில் ஐம்ெது கிமலாமீ ட்ைர் தூரம்
பசன்று வருவதற்கு சமம் என்று பத ந்தது.

"இங்க ொரு மா . நீ ோஸ்ைல்லமய ெடி. வாரா

வாரம் வந்து ொக்குமறன். ஒரு பரண்டு வருஷம் இந்த
ஊ ல் ெல்மலக் கடிச்சுட்டு மவமல ொர்த்துட்ைா
பெங்களூர் எல்மலல இருக்கும் ஸ்கூலுக்கு மாற்றல்
வாங்கித் தமரன்னு திம்மப்ொ வாக்கு தந்திருக்கார்.
அமத நம்ெித்தான் இந்த ஊருக்மக மாற்றல்
வாங்கிட்டு வந்மதன். நீ ெடிச்சதும் உனக்கு பெங்களூர்
ெக்கம்தான் மவமல கிமைக்கும். வட்டிலிருந்து
ீ
மொயிட்டு வரலாம்... என்ன... " என்று தாய் காயத்தி
சந்த் மாமவ சமாதனப்ெடுத்தினார்.

அங்கு மவமலக்கு மசர்ந்த சில மாதங்கைில்

பஜயப்ொமவப் ெற்றிக் மகள்விப் ெட்டு சந்த் மாமவ
ொர்க்க வராது தடுத்துவிட்ைார். டீச்சர் என்ெதாலும்,
அப்ொவுக்குத் பத ந்தவர் என்ெதாலும் அவர் வழிக்கு
பஜயப்ொ வருவதில்மல. ஆனால் ஐநூறு பெண்கள்
ெடிக்கும் அைவுக்கு வசதியுமைய பெண்கள்
உயர்நிமலப் ெள்ைிக்கு பவறும் ஐம்ெமத
பெண்கள்தான் தவறாது வருவார்கள். அவன் ஊ ல்
இல்மல என்று பத ந்தால் முன்னூறு பெண்கள்
வருவார்கள். இதற்குக் காரணமம பஜயப்ொதான்
என்று பத ந்து அவன் மமல் பவறுப்பு காயத்தி க்கு.

வாரா வாரம் மகமைப் ொர்க்கச் பசல்லுெவர்

உைல்நிமல ச யில்லாததால் இருவாரங்கள்
பசல்லவில்மல. அம்மாவுக்கு சந்மதாஷ அதிர்ச்சி தர
எண்ணிக் கிைம்ெி வந்த மகமைக் கண்டு மயங்கம்
வராத குமற காயத்தி க்கு.
"இந்த ஊர் பொறுக்கி கண்ணுல நீ ெைக்கூைாதுன்னு
தாமன அங்மகமய இருக்க வச்சிருக்மகன். உன்மன
யாருடி கிைம்ெி வர பசான்னது. நாமைக்குக் காமலல
மகாழி கூவுறதுக்கு முன்மன எழுந்து காமலஜுக்கு
ஓடுற" தனது வங்கிய
ீ காலுக்கு சுடுதண்ணி ஒத்தைம்
தந்த பெண்ணிைம் கத்தினார்.

"மொம்மா உனக்குக் காய்ச்சல்னு மகள்விப் ெட்டு

என்னால அங்கிருக்கமவ முடியல. இங்க வந்தா...
ஜயப்ொ ஜயப்ொ.. யாரும்மா இவன். ஏன் அவனுக்கு
ெயந்து நான் உன்மனப் ொக்காம இருக்கணும். "

"அவன் ஒரு தடிக் கழுமத.... ெடிக்க வர சின்ன

ெிள்மைங்கமைக் கூை நாசம் ெண்ணுறவன்
மனுஷனா இல்மல மிருகமா? அந்த மகிஷாசுரன்தான்
இந்த பஜன்மத்தில் பஜயப்ொவா பொறந்திருக்கான்.
அவமனப் ெத்தி பத ஞ்சு என்ன ெண்ணப் மொற.
நாமன மாற்றல் கிமைச்சா மொதும்னு இருக்மகன்.
அதுக்கு இன்னும் ஆறு மாசமாகும் மொலிருக்கு. என்
கவமல மொதாதுன்னு நீ மவற வந்து நிக்கிற.
உன்மன ெத்திரமா ொதுக்காத்து அனுப்ெணுமம..."
மறுெடியும் அர்ச்சமனமயத் பதாைர்ந்தார்.
காமலயில் நான்கு மணிக்மக எழுப்ெிவிட்டு, மகயில்
ஒரு மெமயத் திணித்தார். "இந்த ொருடி மநத்து
இறங்கினிமய அந்த ஜீப் காமல ட் ப் கிைம்பும். ஏறி
ெத்திரமா காமலஜுக்குப் மொ. இந்தப் ெக்கம் உன்
காத்துக் கூைப் ெைக்கூைாது" என்று எச்ச த்து
துமணக்கு ஒரு காட்டுவாசிப் பெண்ணுைன்
அனுப்ெினார்.

முணுமுணுத்துக் பகாண்மை முடிந்த அைவு தாமதம்

பசய்து "அம்மா ஜீப் கிைம்ெி மொயிருக்கும்மா.
வந்ததும் வந்துட்மைன். திங்கள் கிழமம
கிைம்புமறமன" என்று பகஞ்சியவமை

"ஜீப் கிைம்ெிருந்தா நைந்து மொய் மசரு" என்று திட்டி

அனுப்ெிய தாமய முமறத்துக் பகாண்மை
கிைம்ெினாள்.

மமலப்ெகுதி வந்ததும் அந்தப் பெண் ொப்ொ... அங்க

கூட்ைமா ஜனங்க நிக்கிராங்கள்ை அங்கதான் ஜீப்
நிக்கும். நீ ஏறி கலேல்லிக்கு மொயிக்கிறியா. நான்
கிழங்பகடுக்க பதக்மக மொகணும். உன்மன
ஸ்ைாப்ெில் விட்டுட்டு மொனா தாமதமாயிடும்
நான் மொயிக்கிமறன். நீங்க கிைம்புங்கக்கா அவள்
மகயில் ெிஸ்கட் ொக்பகட்டுகமைத் திணித்துவிட்டு
நிறுத்தத்துக்கு நைக்க ஆரம்ெித்தாள் மா.

கீ மழ அவள் வருவதற்குள் ஒரு ஈ காக்கா கூைக்

காணவில்மல. தூரத்தில் ஜீப்மெப் ொர்த்ததும்
தவறவிட்டுவிட்மைாமம என்ற எண்ணத்தில் ஸ்ைாப்
என்று கத்திக் பகாண்மை ஜீப்மெ மநாக்கி ஓடினாள்.
நல்லமவமை ஜீப் ஓட்டுனர் நிறுத்திவிட்ைான்.

ஓடி வந்த கமைப்பு நீங்க இயற்மக காற்மற

சுவாசித்தாள். காற்றில் கமலந்த மகசத்மத
விரல்கைால் மகாதி மேர்ெின்மன மறுெடி
குத்தினாள். அவைின் பசய்மககள் ஒவ்பவான்மறயும்
மவத்த கண் வாங்காமல் அருகிலிருந்த பஜயப்ொ
ொர்த்துக் பகாண்டிருந்தான். அவன் மனதில் இவமை
விட்டு விைக் கூைாது என்ற எண்ணம் நிமிைத்திற்கு
நிமிைம் அதிக த்துக் பகாண்மை பசன்றது.

மற்றவர்கள் தமலகீ ழாய் மாறிப் மொன பஜயப்ொமவ

வியப்ொய் ொர்க்க, நடுவில் ஓ ைத்தில் வண்டிமய
நிறுத்தி நண்ெர்கள் அமனவமரயும் இறக்கிவிட்ைான்.
ெின் சந்த் மாவுைன் வண்டிமயக் கிைப்ெினான்.

அழகான புது மலர். இனிமம சின்னாெின்னமாகி

மமலயடிவாரத்தில் ெிணமாத்தான் ொக்க முடியும்
பஜயப்ொவும் சந்த் மாவும் பசன்ற ஜீப் புழுதிமயக்
கிைப்ெியெடி கண்கைிலிருந்து மமறவமதக் கண்ைெடி
பசான்னார்கள் பஜயப்ொவின் தடியாட்கள்.

அத்தியாயம் - 23

தூரத்து தார்சாமலயில் மெருந்து பசல்வது ஜீப்ெின்

மமல் ெைர்ந்திருந்த நீர்துைிகளுக்கு மத்தியில்
மாவின் கண்கைில் ெட்ைது

நான் இங்மகமய இறங்கிக்கிமறன் நிறுத்துங்க

காதில் வாங்காமல் வண்டிமய ஓட்டினான் பஜயப்ொ.

ஐமயா ெஸ் மொயிடும் வண்டிமய நிறுத்துங்க

நான் கலேள்ைிதான் மொமறன் அங்மக இறக்கி

விட்டுடுமறன்
முன்ெின் பத யாத இவனுைன் கலேல்லி வமர
பசல்ல மவண்டுமா... என்னமவா பத யவில்மல
இவமனப் ொர்த்தாமல மனதில் ஒரு குைிர் ெரவுகிறது.
கலேல்லி பசன்றதும் மமசூருக்கு வருகிமறன் என்று
பசால்லிவிட்ைால்...

இல்மல மவண்ைாம். நான் ெஸ்ஸில் மொய்க்கிமறன்

நீ எங்க ெடிக்கிற? மாண்டியாவா? பெங்களூரா?

உஷாராய் மாற்றி பசான்னாள் பெங்களூர்ல

அை என்ன ஒற்றுமம ொத்தியா. நான் கூை

அங்கதான் மொயிட்டு இருக்மகன். பெங்களுர்ல உங்க
காமலஜ் வாசலில் ெத்திரமா இறக்கி விடுமறன்

இல்ல மதமவயில்மல. ெஸ் ஸ்ைாப்ெில் இறக்கி

விடுங்க மொதும்

நீ எங்க ஊர் விருந்தாைி, உன்மனத் தனியா

விைணுமான்னு ொர்த்மதன்
இப்ெ நிறுத்தல ஜீப்மலருந்து கீ ழ குதிச்சிடுமவன்

மவறு வழியின்றி வண்டிமய நிறுத்தினான்.

எவ்வைவு தரணும்

காசு வாங்காமல் அவமைமய ொர்த்துக்

பகாண்டிருந்தவனின் ொர்மவ மனதில் ஒரு
நடுக்கத்மத ஏற்ெடுத்தியது.

அம்மா ெத்து ரூொன்னு பசால்லிருக்காங்க. இங்க

வச்சுட்மைன் எடுத்துக்மகாங்க என கை கைபவன
பசால்லிவிட்டு ஓடிச்பசன்று ெஸ்ஸில் ஏறிவிட்ைாள்.
மெருந்தில் விரல் விட்டு எண்ணக் கூடிய
அைவிமலமய மக்கள் இருந்தனர். அவர்களும்
ொதியில் விட்ை தூக்கத்மதத் பதாைர
ஆரம்ெித்திருந்தனர். சூ யமன எழும்ெ மசாம்ெல் ெடும்
அந்தக் கார்க்காலத்தில் அத்தமன சீக்கிரம் மக்களும்
எழ விரும்ெவில்மல மொலும்.

எங்கம்மா மொகணும் நைத்துனர் ெயணச்சீட்மை

கிழிப்ெதற்கு ஏதுவாக வினவினார்.

இந்த ெஸ் எங்க மொகுது?

வியப்ொன ொர்மவ அவ ைம்.

மாண்டியா மொகுது

அதுக்கு ஒரு டிக்பகட் பகாடுங்க

அந்த இைம்பெண்ணின் ொர்மவ ஜன்னல் வழிமய

பவைிமய பசன்றமதக் கண்ை நைத்துனரும் எட்டிப்
ொர்த்தார். ெக்கத்திலிருந்த ஒரு பெண்மணியும் எட்டிப்
ொர்த்தார்.

அந்த மமழ மநரத்தில் மெருந்மதப் ெின் பதாைர்ந்து

பஜயப்ொவின் ஜீப் வருவமதக் கண்ைார்.

அைக்கைவுமை பஜயப்ொ... இவன் கண்ணில்

ெட்டுட்டியாம்மா... என்றார் அந்தப் பெண்

பஜயப்ொவா... திமகத்தாள் சந்த் மா. அவள்

வயிற்றில் குைிர் ெரவியது.
அைப்ொவமம உன்மன ஃொலா ெண்றானா...
வழக்கமா இவன் கண்ணில் ெடுற பெண்கமை
தப்ெினதா ச த்திரமம இல்மல. நீ எப்ெடிமா இவன்ட்ை
மாட்டின ெ தாெமான ொர்மவ இருவ ைத்திலும்

என்மனாை விதி.. அமதத்தவிர மவற என்ன

பசால்றது. இவன்கிட்மைருந்து தப்ெிக்க வழி
பசால்லுங்கம்மா

அதற்குள் நைத்துனர் ெஸ் மெகூர்ல அஞ்சு நிமிஷம்

நிக்கும். அந்த ஸ்ைாப்ெில் நிமறய மெர் ஏறுவாங்க.
ொத்ரூம் மொற மாதி நீங்க பரண்டு மெரும்
மொயிடுங்க. எம்மா உங்ககிட்ை ஏதாவது புைமவ
இருந்தா தாம்மா... இந்தப் பொண்ணு உடுத்திக்கட்டும்.
அங்கிருந்து மவற ெஸ் ெிடிச்சு ஏறிப் மொய்டுங்க.
மாண்டியாவுக்கு மொறதுக்கு இன்னும் பரண்டு
மணிமநரமாகும். அதுக்குள்மை நீ தப்ெிச்சுைலாம்.
இவன் பசய்மகமயப் ொர்த்தா நீ எங்க இருக்கன்னு
கண்டுெிடிக்க முயற்சி பசய்ற மாதி இருக்கு
எங்க அம்மா இவன் ஊ ல் மாட்டிருக்காங்கமை...
அவங்கமைக் கிைம்ெி வர பசால்லலாமா

இவனுக்கு நீ எந்த வடுன்னு

ீ பத யாது. அமதக்
கண்டுெிடிக்க சில நாைாகும். இப்ெ உங்கம்மா லீவ்
மொட்டுட்டு வந்தாங்கன்னா நீ அவங்க
பொண்ணுதான்னு சுலெமா கண்டுெிடிச்சுடுவாங்க. நீ
தப்ெிச்சு ொதுகாப்ொன இைத்துக்குப் மொயிடு.
அடுத்தமாசம் உங்கம்மாமவ பமடிக்கல் லீவ்
மொட்டுட்டு வர பசால்லு.

தனது உலக அறிமவப் ெயன்ெடுத்தி கண்ைக்ைர்

மயாசமன பசான்னார்.

மெகூ ல் வண்டி நின்றது. கண்ைக்ைரும் டிமரவரும் டீ

குடிக்க பசன்றனர். சந்த் மா ொத்ரூம் பசன்றமதக்
கண்டுவிட்டு தம்மடிக்க நகர்ந்தான் பஜயப்ொ. மசமல
ஒன்மற சுடிதா ன் மமல் சுற்றிக் பகாண்ை சந்த் மா
சட்பைன நகர்ந்து அங்மக கிைம்ெிக் பகாண்டிருந்த
மற்பறாரு மெருந்தில் ஏறினாள். பஜயப்ொ இருந்த
இைத்மதவிட்டு அந்த ெஸ் நகர்ந்து மமறந்தது.
மாண்டியாவில் மெருந்திலிருத்த அமனவரும்
இறங்கிவிட்ைனர். ஆனால் இந்தப் பெண்மணக்
காணவில்மல. பொறுமம இழந்து வண்டிக்குள் ஏறித்
மதைத்பதாைங்கினான் பஜயப்ொ.

என்ன சார் மதடுறிங்க. எமதயாவது மறந்து

வச்சுட்டிங்கைா

இந்த ெஸ்ஸில் மஞ்சள் சுடிதார் மொட்ை பொண்ணு

ஏறினாமை... அவ எங்க இறங்கினா...

பத யாது என்று பசால்ல முடியாது. ஏபனன்றால்

மா ஏறியமொது பவகு சிலமர ெஸ்ஸில் இருந்தனர்.
ஏமதா சாதாரண ெயணி நிமனவில்மல என்று
பசால்லவும் முடியாது அந்தப் ெகுதிக்மக புதியவைாய்
அந்த மமலவாழ் மக்கைின் நமை உமை
ொவமனகைிைிருந்து தனித்துத் பத ந்தாள்.

காமலல கலேல்லில ஏறின பொண்ணா...

அவமைதான். உனக்கு எப்ெடி நிமனவிருக்கு
கடுமமயாகக் மகட்ைான்.

அந்த ெகுதிக்கு புதுசா பத ஞ்சாங்க. மாண்டியாவுக்கு

டிக்பகட் பகாடுத்ததா நிமனவு. அப்ெறம் நடுவில்
நிமறய கூட்ைம் ஏறிடுச்சு. இதில் எங்க
இறங்கினாங்கன்னு கவனிக்கமலமய

கண்ைக்ைர் பசால்வது நியாயமாய் மதான்றியது

பஜயப்ொவுக்கு. ெஸ்ஸில் கூட்ைம் அப்ெடி.

வழக்கம்மொல பொண்மணத் தூக்கிமனாமா

கா யத்மத முடிச்மசாமான்னு இல்லாம எதுக்கு இந்த
ேீமராத்தனபமல்லாம். இப்ெ ஏமாத்திட்ைா ொரு
மககைில் குத்திக் பகாண்ைான்.

ஏ என்மன ஏமாத்திட்மைன்னு நிமனக்காமத... நீ எங்க

இருக்கன்னு கண்டுெிடிச்சு உன்மன என் கூைமவ
வச்சுக்குமறன் ொரு இந்த எண்ணம் மதான்றியதும்
மகமெசிமய எடுத்து நண்ெமன அமழத்தான்.

அவள் ஜீப்ெில் ஏறிய இைத்தில்தான் சுற்றுப்ெட்டு ெத்து

கிராமத்து மக்களும் ஏறுவார்கள். இவர்கைில் யார்
வட்மை
ீ மசர்ந்தவள் இவள்? இவள் அவசரப்ெட்டு
அணுகமவண்டியவள் அல்ல. நின்று, நிதானமாக
அவமை அமழத்துவந்து அவள் வாழ்நாள் முழுவதும்
நரகத்மதக் காட்ைப் மொகிமறன்.

நம்ம ஊர் ெக்கம் யார் யாரு பவைியூர்ன்னு லிஸ்ட்

எனக்கு வரணும். அந்தப் பொண்ணு எந்த வடு,
ீ எங்க
ெடிக்கிறா, பசாந்தக்காரங்க யார் யார் இந்த
விவரங்கள் எல்லாம் இன்னும் பரண்டு நாைில்
எனக்கு வந்தாகணும். ஆனால் நம்ம விசா க்கிறது
யாருக்கும் பத யக்கூைாது

இந்தப்ெக்கம் அஞ்சாயிரம் குடும்ெங்க இருக்கு இதில்

ைாக்ைர், நர்ஸ், காட்டு ஆெீ சர்னு பவைியூர் ஆளுங்க
நூறு குடும்ெமாவது இருப்ொங்க.
நூறு குடும்ெத்திலும் அம்சமான வயசுப்பொண்ணு
இருக்காமத. அதுவும் பெங்களூ ல் ெடிக்கிற
பொண்ணு அட்ைகாசமாய் சி த்தான்.

அத்தியாயம் - 24

முட்டியிலிருந்து ொதம் வமர வங்கித்

ீ தடித்திருந்த
கால்கமை இயலாமமயுைன் பவறித்தார் காயத்தி .
இந்தக் கால் மாத்திரம் பகாஞ்சம் ஒத்துமழச்சிருந்தா
மாமவப் ொர்க்கப் மொயிருக்கலாம். இந்தத்
துன்ெமும் மநர்ந்திருக்காது. அவர் கண்கைிலிருந்து நீ ர்
நிற்காமல் வழிந்தது. மகைிைமிருந்து
பதாமலமெசியில் வந்த பசய்தி அவமர ஆட்டிப்
ொர்த்திருந்தது.

வட்டில்
ீ உன் கூை இருக்மகன்மான்னு ஆமசயா
பகஞ்சினவமை வலுக்கட்ைாயமா நாமன அனுப்ெி
அந்த சண்ைாைன் கண்ணில் விழ வச்சிருக்மகமன.
ஜீப்ெில் அவன் கூை மொகும்மொதும், ெஸ்ஸில்
தப்ெிக்கும்மொதும் எப்ெடி தவிச்சிருப்ொ.... அந்த
சமயத்தில் கண்ைக்ைரும் அந்த அம்மாவும் மட்டும்
இல்மலனா அவ கதி...
மனம் ெதறியெடிமய அமர்ந்திருந்தார். சக்தி இருந்தால்
அங்கிருந்து நைந்மத பசன்று மகமைக் கண்டிருப்ொர்.

' மா என் மகள்தான் என்று யாருக்கும் பத யாது.

தான் தப்ெித்துப் மொகும் வமரத் பத யவும் கூைாது'
மனதில் முடிவு பசய்துக் பகாண்ைார்.

வலி மருந்மத வாயில் மொட்டுக் பகாண்ைார்.

"டீச்சர் இது காட்டுல கிமைக்குற ெச்சிமல. இமத

அமரச்சு பகாண்ைாந்திருக்மகன். ெத்து மொட்ைா
பரண்டு நாைில் இறங்கிரும்" என்றெடி வந்து
நின்றாள் மமலஜாதிப் பெண் ஒருத்தி. முள் நிமறந்த
ெலாப்ெழத்தில் தான் தித்திப்ொன சுமைகள்
இருக்கின்றன. பஜயப்ொ மாதி மனிதர்கள் இருக்கும்
ஊ ல் இந்த மாதி ொசம் காட்டும் ெிறவிகளும்
இருக்கின்றனர்.

தா... என்று வாங்கி மகமயாடு தைவிக் பகாண்ைார்.

துணிபயல்லாம் துமவச்சு மொைட்டுமாம்மா

ச

ெச்சிமல தைவி சிறிது மநரத்தில் அவரது கால்வலி

கூை சற்று மட்டுப்ெட்ைார்மொலத் மதான்றியது.
சந்தி மாமவ பதாமலப்மெசியில் அமழத்தவர் "கால்
வலி மதவலாம். நாமைக்கு பமடிக்கல் லீவு
மொட்டுட்டு மவத்தியம் ொக்க வர்றதா பசால்லிட்டு
கிைம்ெி வமரன். பரடியா இரு"

"இங்க வந்து... என்னம்மா பசய்றது"

"அமத அப்ெறம் தீர்மானம் பசய்துக்கலாம். முதலில்

உன்மன ொதுகாப்ொன இைத்தில் மசர்க்கணும்.
அப்ெத்தான் எனக்கு நிம்மதி"

"கபரக்ட்... நீ கிைம்ெி வா. நம்மகிட்ை ஏதாவது தகராறு

ெண்ணா மொலீஸ்ல புகார் பகாடுத்து அவமன உள்ை
தள்ைிைலாம்"
"அவனுங்க இந்த மாதி பயல்லாம் மநரடியா சண்மை
மொை மாட்ைாங்கடி. குறுக்கு வழி ப்ைாக் மாஜிக்னு
இந்த கிராமத்தில் சில ெயங்கரமான விஷயங்கள்
நைக்குது. நாமன அமதப் ொர்த்து ெயந்து
மொயிருக்மகன்"

"அை அபதல்லாம் மூைப் ெழக்கவழக்கங்கள். வயத்துப்

ெிமழப்புக்காக சிலர் பசய்றது. ெடிச்ச நீமய இந்த
மாதி பொய் புரட்மை நம்ெலாமா"

"உனக்குத் பத யாதுடி... இமத வச்சு இவங்க என்ன

மவணும்னாலும் பசய்வாங்க. உதாரணத்துக்கு நாமன
உன்மன இந்த கழிசமைக்கு கட்டித் தர்ற சம்மதிக்க
மவக்க முடியும். அந்த பஜயப்ொமவத்தான்
கல்யாணம் பசய்துப்மென்னு நீ அைம் ெிடிக்கிற மாதி
மவக்க முடியும்"

"ேிப்னாட்டிசம் கூை பத ஞ்சவங்கைா..

மமனாவசியத்தால் எத்தமன காலம் ஒரு ஆமைக்
கட்டிப் மொை முடியும்?"
"உன்கிட்ை சண்மை மொை மநரமில்மல. ொதுகாப்ொ
இருந்துக்மகா"

"ச ம்மா" என்றால் மா அசுவாரஸ்யமாக

என்ன மதான்றியமதா காயத்தி மறுமுமற

பசான்னார் " மா எனக்கு ஒரு சத்தியம் ெண்ணு"

"என்னம்மா..."

"நான் எந்த காலத்திலும் பஜயப்ொ மாதி ஒரு

மகாொவிமய உனக்குக் கல்யாணம் ெண்ணி மவக்க
நிமனக்க மாட்மைன். அப்ெடி ஒரு மவமை நாமன
பசான்னாலும் நீ அதுக்கு சம்மதிக்கக் கூைாது"

"நல்லா குழப்புரம்மா"

"சத்தியம் ெண்ணு... "

"சத்தியமா.. நீமய பசான்னாக் கூை பஜயப்ொமவக்

கல்யாணம் பசய்துக்க மாட்மைன் மொதுமா"

காயத்தி மனதில் ஒரு நிம்மதி ெரவியது.

"இப்மொமதக்கு இது மொதும். உன்மன ஒரு
நல்லவன் மகயில் ெிடிச்சுத் தந்ததும் தான் முழு
நிம்மதி"

மகமயாடு தமலமம ஆசி யமர அமழத்து

சிகிச்மசக்காக மருத்துவவிடுப்பு தருமாறு மகட்ைார்.
ஏற்கனமவ உைம்பு ச யல்மல என்று
அறிந்திருந்ததால் விடுப்பு எடுப்ெதில் ெிரச்சமன
இல்மல. மவக மவகமாய் முக்கியமான
துணிமணிகமையும் ெணம் நமககமையும் ட்ராவல்
மெகில் அடுக்கி மவத்தார். தூங்க மறுத்த
கண்கமையும் அமலகழித்த மனமதயும்
ஒருமுகப்ெடுத்தி உறங்க முயன்றார்.

மறுநாள் விடிந்தும் விடியாத காமலப் பொழுது.

ஜீப்மெ ெிடிக்க எத்தமன மணிக்கு பசல்வது என்று
ஒமர குழப்ெம். ஒருவழியாய் வட்மை
ீ பூட்டும் சமயம்.

'விர்ர்...ரும் ' தன் வட்டு

ீ முன் ெிமரக் அடித்து நின்ற
சுமமா வண்டிகமை அதிர்ச்சியுைன் ொர்த்தார்.
அத்தமன காமலயிலும் அதிலிருந்து உற்சாகமாய்
இறங்கினார் திம்மப்ொ. அவமரப் ெின்பதாைர்ந்து
இறங்கிய ராஜம்மாவின் மககைில் பவற்றிமல ொக்கு
பூ ெழத்துைன் தாம்ொைத்தட்டு
மெச நாபவழாமல் அதிர்ச்சியுைன் நின்ற
காயத்தி யின் மககைிலிருந்து மெ நழுவி விழுந்தது.

"சம்மந்தியம்மா சாவிமயத் தறிங்கைா வட்டுக்குள்ை

ீ
மொயி மெசலாம்" உ மமமயாடு சாவிமய வாங்கி
வட்டினுள்
ீ பசன்றனர்.

கமைசியாய் இறங்கிய பஜயப்ொ அவமரப் ொர்த்து

ஏைனமாய் சி த்தான்.

"என்னத்மத எப்ெடி இவ்வைவு சீக்கிரம்

கண்டுெிடிச்மசன்னு நிமனக்கிறிங்கைா... சுத்து
வட்ைாரத்தில் இருக்குற வயசுப்பொண்ணுங்க
எல்லாரும் எனக்கு அத்துப்ெடி. அதில் உங்க
பொண்ணு ஒருத்திமய மட்டும்தான் கூைமவ
வச்சுக்கணும்னு மதாணுச்சு. அவ தப்ெிச்சு
மொனாலும். மநத்து உங்க வட்டு
ீ ெின்னாடி புதுசா
காஞ்ச சுடிதார் இந்த வட்டுப்
ீ பொண்ணுதான்னு
பசால்லிடுச்சு" என்றவமனப் ெதறும் இருதயத்துைன்
ொர்த்தார்.

குடும்ெமம உறவினர்களுைன் சாவகாசமாய்

வட்டுக்குள்
ீ பசன்று ொய் வி த்து அமர்ந்தது.
மகயிலிருந்த தட்டுகமை தமரகைில் அடுக்கினர்.
"நீங்க நல்ல கா யத்துக்கு முன்னாடி நிக்க முடியாது.
அதனால உங்க சார்ொ எங்க அண்ணன் தட்டு
மாத்திப்ொர். இமத எங்க வட்டிமலமய
ீ
பசய்திருக்கலாம் ஆனால் உங்க பொண்ணு
கல்யாணத்மதப் ெத்தி உங்களுக்குத்
பத ஞ்சிருக்கணும் ொருங்க. அதுதாமன நியாயம்"
தனது நியாய புத்திமய நிமலநாட்டினார்
பஜயப்ொவின் அன்மன ராஜம்மா.

அதற்குள் மத யத்மத வரவமழத்துக் பகாண்ை

காயத்தி உறுதிமயாடு பசான்னார்.

"என் உயிமர மொனாலும் ச என் பெண்மண

இவனுக்குக் கல்யாணம் பசய்து தரமாட்மைன்"

ராஜம்மாவின் கண்கைில் சினம் பத த்தது. ஓங்கி

காயத்தி யின் கன்னத்தில் ஒரு அமற
விட்ைார்.காயத்தி க்கு பொறி கலங்கியது.
"ஏய்... மாப்ெிள்மைன்னு ம யாமத இல்லாம என்
கண்ணு முன்னாமலமய என் மெயமன
அவமானப்ெடுத்துறியா... இங்க ொரு வாத்தியாரம்மா
நான் உன்கிட்ை அனுமதி மகக்கல. உன் பொண்மண
என் வட்டுக்கு
ீ இழுத்துட்டு மொகப் மொமறன்னு
தகவல் பசால்லத்தான் வந்மதாம்"

துணிகமை தயாராக எடுத்து மவத்துத் தாயின்

வரவுக்காகக் காத்திருந்தாள் சந்தி மா. ஒரு நாள்
பசன்றும் காயத்தி யிைமிருந்து தகவல் இல்மல.
இரவாகிவிட்ைது தூங்குவதா மவண்ைாமா என்றெடி
அமர்ந்திருந்தாள். அவைது அமற கதவு தட்ைப்ெட்ைது.
விடுதியில் மவமல பசய்யும் பெண்மணி வார்ைன்
அமழப்ெதாக பசான்னாள். வார்ைன் அமறக்கு
விமரந்தாள் மா. அங்கு அறுெது வயது மதிக்கத்தக்க
ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார்.

" மா.. உங்க அம்மா உன்மன ொர்க்க இங்க வரும்

வழில காய்ச்சல் அதிகமாகி மயங்கி
விழுந்துட்ைாங்கைாம். அதில் தமலயில் மலசா
அடிெட்டுருக்கு. இவர்தான் மருத்துவமமனயில்
அட்மிட் ெண்ணிருக்கார். பகாஞ்ச மநரத்துக்கு முன்
நிமனவு வந்து நம்ம ோஸ்ைல் அட்ரஸ்
தந்திருக்காங்க. உன்மன அமழச்சுட்டுப் மொக
வந்திருக்கார்"
யாபரன்மற பத யாத அந்த நெர் பசான்னமத
மாவால் நம்ெவும் முடியவில்மல. முழுவதுமாக
மறுக்கவும் மனமில்மல. அந்த சிறு பெண்ணின்
குழப்ெம் பு ந்த வார்ைன் ஆறுதலாய் பசான்னார்.

"நீயும் நானும் இவர்கூை மொயிட்டு வரலாம். உங்க

அம்மான்னு நீ உறுதியா பசான்ன ெிறகு உன்மன
அங்க விட்டுட்டு வமரன்"

"நன்றி மமைம்"

"உன் ெிபரண்ட்ஸ் உதவிமயாை ஒரு வாரத்துக்கு

மதமவயான உமைகமை எடுத்து வச்சுக்மகா.
உன்சார்ொ கல்லூ க்கு நான் லீவ் பசால்லிடுமறன்"

அடுத்த முப்ெதாவது நிமிைம் மருத்துவமமனயின்

ெடுக்மகயில் அன்மனமயக் கண்டு ஓடிச் பசன்று
அமணத்துக் பகாண்ைாள் சந்த் மா. தமலயில் பெ ய
கட்டு ஒன்று மொட்டிருக்க பநற்றியிலும் முகத்தில்
சில இைங்கைிலும் ரத்தம் காய்ந்து உமறந்திருந்தது.

"அம்மா என்னாச்சும்மா... கண்மணத் திறந்து ொரு"

உைம்பு சில்பலன்று இருந்தது.
சந்த் மாவின் மக ெட்ைதும் உைம்மெ முறிக்கியவாறு
கண்கமை விழித்துப் ொர்த்த காயத்தி மலங்க
மலங்க விழித்து ெின் மறுெடியும் மூடிக் பகாண்ைார்.

"ஏன் இவங்க இப்ெடி இருக்காங்க?"

"ரத்த மசதம்.. உைம்பு மவற ச யில்லாம

இருந்திருப்ொங்க மொலிருக்கு. அதனால் மசார்வா
இருக்காங்க. மத்தெடி கவமலப்ெை ஒரு விஷயமும்
இல்மல. இப்ெமய கூை டிஸ்சார்ஜ் ஆயிைலாம். ஒரு
வாரம் நல்லா பரஸ்ட் எடுத்துட்ைா ச யாகிரும்"
பசவிலி வார்ைனிைம் தகவல் பத வித்தார்.

"இப்ெமய டிஸ்சார்ஜ் பசய்தால் எப்ெடி அந்தப்

பொண்ணு வட்டுக்கு
ீ கூட்டிட்டு மொவா?"

அவ்வைவு மநரமும் நைந்தமதப் ொர்த்துக்

பகாண்டிருந்த பெண்மணி ஒருவர் எழுந்து வந்தார்.

"நான் ெத்திரமா கூட்டிட்டு மொமறன்"

"நீங்க யாரு?"
"நானும் என் வட்டுக்காரரும்
ீ மமசூருக்கு கிைம்ெி
வந்துட்டு இருந்மதாம். டீச்சர வழியில் ொர்த்து
வண்டியில் ஏத்திக்கிட்மைாம். வரும்மொமத
அவங்களுக்கு நல்ல காய்ச்சல். வண்டியில் இறங்கி
ொதி நைக்கும்மொமத மயக்கம் மொட்டுைாங்க. இதில்
அடி மவற ெட்டுருச்சு"

"ரத்தம் நிமறய மசதமாயிருக்கும் மொலிருக்மக"

"பகாஞ்சம் மசதம் தான். ஊ ல் மவணும்னா மவற

நல்ல ைாக்ைர் கிட்ை காமிச்சுக்கலாம்மா" என்றார்
அந்தப் பெண்மணி.

"பத யாத உங்க கூை எப்ெடி பெண்மண அனுப்புறது?"

"மமைம். ோஸ்ெிைல் ஆம்புலன்ஸ் மெசி எங்க

பசாந்த ஊருக்கு அனுப்ெ முடியுமா?"

"அதுக்பகன்ன பசஞ்சுட்ைா மொச்சு.... " என்றெடி

அங்கிருந்தவர்கள் ஏற்ொடு பசய்தனர்.
"நான் இந்த பொண்ணு கூை மொயி அவங்க ஊ ல்
விட்டுட்டு வமரங்க.நீங்க வார்ைமன விடுதியில்
விட்டுட்டு ஊருக்கு கிைம்புங்க " என்று ஆம்புலன்சில்
அந்தப் பெண்மணியும் ஏறிக்பகாண்ைார். வார்ைனும்
அந்த நெரும் விடுதிக்குத் திரும்ெினர்.

இந்த காலத்தில் உங்கமை மாதி உதவுற கிராமத்

தமலவர்கமைப் ொக்குறது கஷ்ைம்" நன்றி
பசான்னார் வார்ைன்.

"இனிமம சந்த் மாமவ கவனிச்சுக்க நாங்க

இருக்மகாம். நீங்க அவமை மறந்துட்டு உங்க
மவமலகமைப் ொர்க்கலாம்" என்றார் அவர்.

"உங்க மமனவிக்கு நல்ல மனசு. அவங்க விவரத்மத

ெி ன்சிொல் கிட்ை பசால்லணும். பெயமர
பசால்றிங்கைா " தன்மன இறக்கிவிட்டு
கிைம்ெியவ ைம் மகட்ைார்.

"ராஜம்மா. என் பெயர் திம்மப்ொ அமதயும்

குறிச்சுக்மகாங்க .

அத்தியாயம் - 25
சிலீ டும் அந்த விடியக்காமலயில் ஜீப்மெ சற்று
தூரத்திமலமய நிறுத்திவிட்டு மமலப்ொமதயில்
நைந்தான் பஜயப்ொ. ெறமவகைின் அழகான
கானமமா, ெின்னணியாக ஒலித்த ஆற்றின்
சலசலப்மொ அவமன எதுவும் பசய்யவில்மல. அவன்
மனம் முழுவதும் சந்த் மாவின் முகம்தான்.
மருத்துவமமனயிலிருந்து கிைம்பும் வழியில் ஸ்ப்மர
அடித்து, அவமை மயங்க மவத்து அவனது தாய்
தூக்கி வருகிறாள். மாவின் தாய் காயத்தி மய
பசல்லாக்காசாக்கி விட்ைாயிற்று. இனி அவமை
அமைய தமைமயதும் இல்மல என்ற மொதிலும்
பசால்ல முடியாத ஒரு ஒரு ெயம் அவன் மனமதப்
ெிமசகிறது. அதற்க்கு விமை மதடி அவனது

பகாள்ளுப்ொட்டி சுக் மயக் காண பசன்றுக்

பகாண்டிருக்கிறான்.

சாமுண்டி மகாவிலிலிருந்து காட்டுப்ொமதயில்

ஏறினால் ஒரு ொமறகள் நிமறந்த காட்ைாறு.
காட்ைாற்மற கண்காணித்தவாறு சற்று தூரத்தில்
பத யும் உயரமான ொமறயின் மமல் ஒரு குடிமச.
அதில் அமர்ந்திருப்ொள் சுக் . கருத்த அவைது
மமனியில் மசமல சுற்றியிருக்கும். கழுத்தில்
ஏராைமான ொசிமணிகள். ஒவ்பவாரு மகயிலும்
இரண்டு ைசனுக்கும் குமறயாத ரப்ெர் வைவிகள்.
சக் யின் ெழக்கங்கள் விமநாதமானமவ. அறுெது
வயதுக்கு மமல் ஊமர விட்டு பவைிமயறியவள்
முப்ெது வருைங்கைாக அந்தக் குடிமசயில் தனியாக
வசிக்கிறாள். எலும்மெமய துமைக்கும் குைிரானாலும்
அந்த ஆற்றில்தான் குைியல் மொடுவாள். தனக்கு
மவண்டியமத தாமன சமமத்துக் பகாள்வாள்.
சமமக்கும்மொது அவளுக்கு மற்றும்மின்றி ஒரு ெத்து
ஆட்களுக்கு சமமப்ொள். "அவங்களுக்கும் மசர்த்து
சமமக்கிமறன்" என்ொள். அவங்க என்றால் யார்
என்று அவனுக்கு இன்று வமர பு ந்ததில்மல.
எப்மொதும் அவைது வாய் அர்த்தமில்லாத
வார்த்மதகமைப் ெிதற்றியெடி இருக்கும். அவைது
வட்டினுள்
ீ ஒரு பெட்டியில் ஒரு சில எலும்புகமை
மொட்டு மவத்திருப்ொள். ஊ ல் அவமை
சூனியக்காரக் கிழவி என்று ெயத்துைன்
பசால்வார்கள். பசாந்தக்காரர்கள் அவமை இந்த
விமநாதப் ெழக்கங்கமை விட்டுவிட்டுத் தங்களுைன்
வந்துவிடுமாறு ெணிந்து மகட்டும் மறுத்துவிட்ைாள்.

"நம்ம குலத்மதாை பெருமம ஒரு நாள் உங்களுக்குத்

பத யும்ைா... அதுவமர நான் நம்ம
ெழக்கவழக்கங்கமை விைமாட்மைன்" என்று கறாராய்
பசால்லிவிட்ைாள்.
திம்மப்ொவுக்கும், ராஜம்மாவுக்கும் குழந்மத மெமற
இல்மல என்று அமனவரும் மகவி த்த ெின்பு
சுக் மய நாடினர்.

"உன் கிரக நிமலமமயும், உைல் நிமலமமயும்

ொக்கும்மொது உனக்கு வா சு இல்மலன்னுதான்
பசால்லுது. ஆனால் இந்தக் கார்க்மகாைன்
ெரம்ெமரயில் இல்மலன்னு மெச்சுக்மக இைமில்மல.
இந்தா இது கார்க்மகாைன் உெமயாகிச்ச அங்க
வஸ்திரம். தினமும் இமத உடுத்திட்டு , பூமஜ
ெண்ணி கருப்பு ஆடு ஒண்மண ெலி தரணும்.
அதுக்கப்ெறம் நான் பசான்ன சாங்கியத்மதபயல்லாம்
பசய்துட்டு உன் பொண்ைாட்டிமயாை சந்மதாஷமா இரு.
ஒரு மண்ைலம் கழிச்சு என்மன வந்து ொரு" என்று
அனுப்ெி மவத்தாள். ச யாக ஒரு அறுெதாவது நாள்
ராஜம்மா உண்ைாகியிருப்ெமத சுக் யிைம் ெகிர்ந்து
பகாண்ைார் திம்மப்ொ. அதன்ெின் அவரது வட்டில்
ீ
எந்த விஷயமும் சுக் மயக் மகட்காமல்
நமைபெறுவது இல்மல.

"திம்மப்ொ நீ மகட்ை வரம் உனக்கு தந்துட்மைன்.

ெதிலுக்கு உன் குடும்ெத்திலிருந்து ஒரு நெர்
என்மனாை கைமமமயத் பதாைரணும். அது யாருன்னு
நீமய முடிவு ெண்ணி பசால்லு"
குச்சு வட்டில்
ீ சாங்கியம், பூமஜ என்று
அர்த்தமில்லாமல் ஏமதா ெிதற்றியெடி, ஊரார்
கண்முன் மனநிமல ெிரண்ைவனாய்... முதலில்
திம்மப்ொவால் இந்தக் காட்டில் மனுஷ வாசமனமய
இல்லாமல் தன்னால் இருக்க முடியுமா என்ற
சந்மதகம் வந்தது.

"நான் இருக்மகன்" முன் வந்தார் ராஜம்மா.

"நீயா... " திம்மப்ொ அதிர்ந்தார்

"ஆமாம்.... குழந்மதக்காக ஏங்கிட்டு இருந்த எனக்கு

அந்த ொக்கியம் தந்தவங்க அஜ்ஜி. அவங்களுக்காக
இமத ஒத்துக்குமறன். ஆனால் என் கைமமபயல்லாம்
முடிச்சுட்டுத்தான் வருமவன்"

ராஜம்மாவின் நன்றி உணர்மவக் கண்டு மனதில்

புன்னமகத்துக் பகாண்ைாள் சுக் .
"ச ராஜம்மா.... நீ கைமமமய முடிச்சுட்டு வா. அது
வமரக்கும் தாந்த் க மவமலகமை பசய்ய மவற
ஒருத்தமன தயார் ெண்மறன்....

தாந்த் கத்தில் ஒருத்தன் ஈடுெைணும்னா அவமனாை

கிரக நிமலகள் ஒத்துமழக்கனும்....

திம்மப்ொ நான் பசால்லுற ஜாதகத்மதாை பொருந்துற

மாதி தமலச்சன் குழந்மதமயக் கண்டுெிடி. அவமன
அனாமதயாக்கி வாழ வழி இல்லாம பசய்து இங்க
அமழச்சுட்டு வா. அவன்தான் அதுவமரக்கும் நான்
இைப்மொற ெணிகமை பசய்யப் மொறவன்"

"மெயமனப் ெிடிச்சு நாலு மொடு மொட்ைா பசால்ற

மவமலமய பசய்யப் மொறான். இதுக்கு ஏன்
அவமனாை பசாந்தக்காரங்கமைக் பகால்லனும்"
"மமையா ஒருத்தமன மிரட்டி காலம் பூர அடிமமயா
வச்சுக்க நிமனக்கிறது மெத்தியக்காரத்தனம். ஆனால்
நன்றி உணர்ச்சிமய அவன் மனசில் விமதச்சுட்ைா
கனவில் கூை நமக்கு எதிரா நைக்க மாட்ைான்"

மூன்று மாதத்தில் சுக் யின் கண்முன் ஒரு சிறுவமன

பகாண்டு வந்து நிறுத்தினார் திம்மப்ொ.

"இவங்க பசாந்தக்காரங்க எல்லாமரயும் திருைனுங்க

பகான்னுட்டு வட்டில
ீ இருக்குற நமக ெணம் எல்லாம்
எடுத்துட்டு மொயிட்ைாங்க. இவன் மட்டும் மிச்சம்.
நான் காப்ொத்திக் கூட்டிட்டு வந்துட்மைன். உன் கூை
வச்சுக்மகா"

"இங்க வா நாமகந்திரா... " என்றாள் சுக் .

"என் மெரு நாமகந்திரன் இல்ல"

"இருக்கலாம். உனக்கு ஒரு புதிய விடியல்

கிமைச்சிருக்கு. அதில் முழுமமயா ஈடுெை உன்
ெமழய வாழ்க்மகமய மறக்கணும். இனிமம உன்
பெயர் நாமகந்திரன்தான். இப்ெ பசால்லு உன்
மெபரன்ன"

அனாமதயான தன்மன அரவமணத்த சுக் எமதக்

மகட்ைாலும் பசய்யத் தயாராயிருந்தான் அந்தச்
சிறுவன்.

"நாமகந்திரன்"

"நல்லது அந்த ஆத்து நீ ல் குைிச்சுட்டு வா ொைத்மத

ஆரம்ெிக்கலாம்"

இப்ெடித்தான் நாமகந்திரன் என்ற தாந்த் கன் அந்தப்

ெகுதியில் உருவானான்.

பஜயப்ொ அந்தக் குடிமசயில் சுக் க்காக காத்திருக்க

அங்கு வந்து அவனுைன் இமணந்துக் பகாண்ைான்
நாமகந்திரன்.
குைித்துவிட்டு ஈரம் பசாட்டும் துணியுைன் குடிமசக்கு
வந்தாள் சுக் . இருவமரயும் ொர்த்துவிட்டு
உைனடியாக உமைகமை மாற்றிக் பகாண்டு வந்தாள்.

"பஜயப்ொ முதலில் நீ பசால்லு"

"அஜ்ஜி எனக்கு என்னமமா அடி மனசில் ஒரு ெயம்

வருது. இந்தக் கல்யாணம் நைக்குமா நைக்காதான்னு
பத யல. சந்த் மாமவப் ொர்த்ததில் இருந்து
நைக்குறது எதுவுமம நல்லதா பத யல. ஆனால்
அவமை விட்டுறக் கூைாதுன்னு என் மனசு
பசால்லிட்மை இருக்கு. அவ எனக்கு மட்டும்தான்
கிமைக்கணும். கிமைச்மச ஆகணும். மவற யாமராை
சுண்டு விரல் கூை அவ மமல ெை விைமாட்மைன்"

அவமனக் கூர்மமயாகப் ொர்த்தவள் "நீ பசால்லு "

என்றாள் நாமகந்திரனிைம்
"ஏற்கனமவ நாலு நாைாச்சு. டீச்சமர பராம்ெ மநரம்
இப்ெடிமய வச்சிருக்க முடியாது. பு யும்னு
நிமனக்கிமறன்"

"இன்மனக்கு நாலாவது நாைா. அப்ெ நாமைக்கு

பஜயப்ொவுக்கும் அந்தப் பொண்ணுக்கும் கல்யாணம்
ஏற்ொடு பசய்துடு. நாமகந்திரா.. கல்யாணம் முடியுற
வமர அவ உன் ொதுகாப்ெில் இருக்கட்டும்.

பஜயப்ொ உன்மனத்தவிர மத்த ஆமணாை

சுண்டுவிரல் கூை அவ மமல ெை விைமாட்மைன். இது
சத்தியம்" என்ற சுக் அதுக்கு மமல் விஷயம்
முடிந்தது என்ெது மொல் ொர்க்க மற்ற இருவரும்
அந்த இைத்மத விட்ைகன்றனர்.

காமலயில் கண்விழித்த சந்த் மாவுக்கு முதல்நாள்

ஆம்புலன்ஸில் ஏறிய சிலநிமிைங்கைில் ஏமதா
முகத்தில் ஸ்ப்மர ெண்ணியது மொல் மதான்றியது.
அத்துைன் மவறு எதுவும் நிமனவில்மல. தான்
கைத்தப்ெட்டு விட்மைாம். கைத்தியது அந்தப்
பெண்மணியும் அவள் கணவனும் என்ெது பு ந்து
மனம் நடுங்கியது. அம்மா... அம்மா... எங்மக...
கண்கமைக் கசக்கியவண்ணம் விழித்துப் ொர்த்தாள்.

சற்று பதாமலவில் தமலவி மகாலத்துைன் பவறித்த

ொர்மவயுைன் அமர்ந்திருந்த காயத்தி அவைது
கண்கைில் ெட்ைார். அதிர்ச்சியுைன் அவரருமக
பசன்றாள்.

"அம்மா... என்னம்மா ஆச்சு. நீ முன்னாடிமய

முழிச்சுட்டியா. ஏன் இப்ெடி உக்காந்திருக்க. மெசும்மா"

"உங்கம்மா என்ன மெசுறது கண்ணு. அத்மத

பசால்றமதக் மகட்டுக்மகா. இன்மனக்கு நாமைக்கு
உனக்கும் என் மகன் பஜயப்ொவுக்கும் கல்யாணம்.
அதுக்கு பரடியாகு" என்ற அந்தப் பெண்மணியின்
பகாடூரமான குரல் நைந்தமத உணர்த்தியது.

ஆனால் அவர்கள் உமரயாைல் எதுவுமம மனதிமல

ெைாமல் ஏமதா ஒரு திமசமய முமறத்துக் பகாண்டு
அமர்ந்திருந்த காயத்தி யின் பசய்மககள் முதல்
முமறயாய் வித்யாசமாய் ெட்ைது சந்தி மாவுக்கு.

"இந்தம்மா என்னன்னமவா பசால்லுது. மகட்டுகிட்மை

உக்காந்திருக்கிமய. அம்மா... மெசும்மா" என்று அவமர
ெலம் பகாண்ை மட்டும் உலுக்கினாள். காயத்தி
முகத்தில் பெரும் எ ச்சல்.

"ஏய்... மெசாம மொமாட்ை" மகாெத்தில் முகம்

பகாப்ெைிக்க ஒரு உதறு உதற ஒரு அமறயின்
மறுமூமலயில் விழுந்தாள் சந்த் மா. கீ மழ விழுந்த
அதிர்ச்சிமய விை அந்தக் குரல் தந்த அதிர்ச்சி அதிகம்
அவளுக்கு. ஏபனன்றால் அது சத்தியமாய் அவைது
தாயின் குரல் இல்மல. கட்மையாய் ஒரு ஆண் குரல்.
கருப்பு உமை அணிந்து, முகம் முழுக்க தமலமுடி
மமறக்க அதன் இமைமவமையில் சிவந்த கண்கமை
உருட்டி உருட்டி ொர்த்தவண்ணம் பத ந்த இந்த
காயத்தி அமானுஷ்யமாய் பத ந்தார்.

"அம்மாமவ பசால்லிட்ைாங்கல்ல... பசான்ன மெச்மசக்

மகப்ெியாம்" என்றால் ராஜம்மா.
"எனக்குப் ெசிக்குது" என்றார் காயத்தி ஆண் குரலில்
மறுெடியும்.

"இதுக்கு சாப்ொடு மொடுங்க" என்றார் ராஜம்மா

ஆமணயிடும் குரலில்.

ஆள் உயரத்துக்கு வி க்கப்ெட்ை வாமழ இமலயில்

ஒரு குண்ைான் சாதம், கறிகுழம்பு, மகாழி, முட்மை,
சாராயம் என்று ெ மாறப்ெட்ைமத இரண்டு
மககைாலும் எடுத்து உண்ணுவது என் தாமய தானா
என்று நம்ெ முடியாமல் சுவரருமக ஜன்னமலாரம்
ெயத்துைன் ஒடுங்கியெடி ொர்த்தாள் சந்த் மா.

அவளுக்குப் ெின்னாலிருந்த ஜன்னல் வழிமய ஒரு

சிறிய குச்சி ஒன்று நீண்டு அவைது முதுகில்
குத்தியது. என்னபவன்று அறிந்துக் பகாள்ை
எத்தனித்தவைிைம் அந்தக் குரல் ரகசியமாய் மெசிற்று.

"ொப்ொ திரும்ெிப் ொத்மதா, முகத்தில் அதிர்ச்சிமயக்

காட்டிமயா என்மன இவங்ககிட்ை காட்டிக்
பகாடுத்துைாமத. நான் மெசுறமத மட்டும் மகட்டுக்மகா.
இங்க இருக்குறது உங்க அம்மாமவ இல்மல. நாலு
நாளுக்கு முன்னமம இந்தப் ொவிங்க உங்க
அம்மாமவ அடிச்மச பகான்னுட்ைாங்க. இப்ெ அவங்க
உைம்ெில் புகுந்து இருக்குறது மவற ஏமதா ஒண்ணு.
உன்மனப் ெிரச்சமனமய இல்லாம கூட்டிட்டு வர
இப்ெடி பசஞ்சிருக்காங்க. எங்க வழக்கப்ெடி மூணு
நாள் கழியனும்னு காத்திருந்தாங்க. உங்க
அம்மாவுக்கு கா யம் ெண்ணா கல்யாணம் தள்ைிப்
மொகும்னு இமத மாதி வச்சிருக்காங்க. உன்
கல்யாணம் முடிஞ்சுதும் இந்த ஆத்மாமவ உங்க
அம்மாமவாை உைம்மெ விட்டு பவைிமய
அனுப்ெிடுவாங்க.

டீச்சர் பராம்ெ நல்லவங்க அவங்க பொண்ணு

தப்ெிக்கணும்னு ஒரு நல்பலண்ணத்தில் இத்தமன
விஷயத்மதயும் பசால்மறன். இந்த இைத்மத விட்டுத்
தப்ெிச்சு மொகணும்னா ஒமர வழி கிழக்கால ஒரு
அம்மன் மகாவில் இருக்கு. அந்த எல்மலயில் அவங்க
மாந்த் கம் ெலிக்காத ஒமர இைம் அதுதான். அங்க
மொயி அந்தம்மன் காலில் விழு. "
எச்ச த்து விட்டு பசன்ற அந்தக் குரல் பசான்னமத
நம்புவதா மவண்ைாமா என்று குழம்ெி
அமர்ந்திருந்தாள்.

அவள் மயாசமனமயத் தமையிட்ைவாறு 'அம்மா'

என்ற ஒரு பெண்ணின் மவதமனக் குரல் மகட்ைது.
ெ மாறிய அந்த மவமலக்காரப் பெண் ஒருத்தியின்
விரல் ஒன்று கூர்மமயான ொத்திரத்தின் முமனயில்
கீ றி ரத்தம் வர. சாப்ெிடுவமத விட்டுவிட்டு காயத்தி
ஆவலுைன் அந்த ரத்தத் துைிமய பதாட்டு நாக்கில்
மவத்துக் பகாண்ைார். அங்கிருந்த பெண்கள்
வபலன்று
ீ அலறியவண்ணம் அந்த இைத்மத விட்டு
அகன்றனர். காயத்தி காயம் ெட்ை பெண்மணப்
ெிடிக்க முயன்றார். ஆனால் அவர் தப்ெிக்க
முடியாதவாறு அவரது கால்கள் சங்கிலியால்
ெிமணக்கப் ெட்டிருந்தன. அவமைப் ெிடிக்க முடியாத
ஆத்திரத்துைன்.

எனக்கு இந்த சாப்ொடு மவணாம். ரத்தம் மவணும்...

என்று கத்தியவண்ணம் இமலயிலிருந்த உணமவ
எல்லாத் திமசகைிலும் இமறத்தார். அதமனக் கண்ை
சந்த் மாவின் உள்ைம் திகிலில் உமறந்தது.
இது காயத்தி இல்மல என்ற உண்மம அவைது
மனதில் உறுதியாகத் மதான்றியது. அன்மனயின்
மமலிருந்த அன்பு, அவ ன் கமைசி நிமிைங்கமை
நிமனத்து கண்ண ீர் உகுத்தாள். மநரம் பசல்லச்
பசல்ல அந்தக் கண்ண ீர் காய்ந்தது. மனதில் உறுதி
பநாடிக்கு பநாடி பெருகியது.

தன் தாயிைம் கமைசியாகப் மெசியது நிமனவுக்கு

வந்தது. 'அம்மா உங்க முடிவு பத ஞ்சுதான் அப்ெடி
ஒரு சத்தியம் வாங்கினிங்கைா.இந்த இைத்மத விட்டு
எப்ெடியாவது தப்ெிப்மென். என் உயிர் மொனாலும்
இந்தக் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க மாட்மைன்' என்று
உறுதியாய் முடிவு பசய்து பகாண்ைவள் மறுநாள்
மாமல திருமணத்துக்கு சற்று முன்பு அந்த இைத்மத
விட்டுத் தப்ெி எப்ெடிமயா மகாவிமல வந்தமைந்தாள்.
பதய்வத்தின் அருைால் ஆத்மரயமனக் கண்ைதும்
அவமையறியாமல் அவள் உள்ைம் இவன்தான்
உன்மனக் காப்ொற்றப் மொகிறவன் என்று கூவிற்று.

அத்தியாயம் - 26
கண்கைில் நீர் வழிய விக்கி விக்கி அழுதெடி
அமர்ந்திருக்கும் அந்த சிறு பெண் ராம்குமா ன்
மனமதயும் கமரத்துவிட்ைாள் என்ெமத நிஜம்.
பதய்வாதீனமாய் இவ்வைவு மநரம் அவள் மனதில்
மறக்கப்ெட்டிருந்த விஷயங்கமை தனது சந்மதகம்
தூண்டிவிட்டு அவள் மனதிலிருக்கும் துக்கத்மத
பவைிக்பகாணர்ந்து விட்ைது என்று பத ந்து
தன்மனத் தாமன திட்டிக் பகாண்ைான். ஆத்மரயமன
ஏறிட்டு என்னபவன்று வினவ, நீதாமன ஆரம்ெித்தாய்
நீமய முடித்துமவ என்ற பசய்தி பத ந்தது அவனது
ொவமனயில். பொறு என்றெடி கண் ஜாமை
காட்டினான் ராம்குமார்.

குடும்ெக் கமத பராம்ெ உருக்கமா, பெண்கள்

மனமசக் கவரும் விதத்தில் இருந்தது. ஆனால் நீ
பசால்றமத அப்ெடிமய நம்புறதுக்கு கஷ்ைமா இருக்கு.
இந்த கமத உண்மமதானான்னு நான்
ஊர்ஜிதப்ெடுத்திக்கணும்

ராம்குமாமர பகாமலபவறிமயாடு ொர்த்தார்

திமலாத்தமா.
மைய் எருமம... அவமை அம்மாமவ... அவமர
முடிக்கவிைாமல் குறுக்கிட்ைான் ஆத்மரயன்.

மா உன்மனாை கல்லூ விலாசம், உங்க அம்மா

ஸ்கூல் விலாசம் எல்லாத்மதயும் பதைிவா எழுதிக்
பகாடு....

நீயுமா என்மன நம்ெவில்மல என்ெமதப் மொலப்

ொர்த்தாள் சந்த் மா.

உங்க ோஸ்ைல் வார்ைன் கிட்ை இனிமமல் நீ

விடுதிக்கு வர மாட்ைன்னு தகவல் பசால்லணும்.
கல்லூ க்கு மொகாம மவற ஏதாவது காமலஜில்
பசமஸ்ைர் எக்ஸாம் மட்டும் எழுத முடியுதான்னு
ொக்கணும் என்று அவைது கண்கமைப் ொர்த்தவாமற
பசான்னான் ஆத்மரயன். மொன உயிர் திரும்ெி
வந்தாற்மொல இருந்தது சந்த் மாவுக்கு.
என்மனாை பசாந்தக்காரங்க வட்டுக்குப்
ீ மொறது எந்த
அைவுக்குப் ொதுகாப்ொனதுன்னு எனக்குத் பத யல...
மவற ஊ ல் ஏதாவது மவமல வாங்கித்தந்தா..

நீ எவ்வைவு நாள் மவணும்னாலும் இங்கமய

இருக்கலாம்மா என்று அனுமதி அைித்தார்
தத்தாத்மரயன்.

உங்கமைாை அன்புக்கு நன்றி தாத்தா. ஆனால் நான்

இங்க தங்கினால் உங்களுக்கு ஆெத்து
வந்துடுமமான்னு ெயம்மாருக்கு

கவமலப்ெைாமத யாரு வந்தாலும் அடிச்சு

பநாறுக்கிைலாம்

அவைது மனதில் தன் தாமய நிமனத்து அச்சம்

மதான்றியது. அது அவைது கண்கைில் ெிரதிெலிக்கக்
கண்ைாமனா என்னமவா
தாத்தா நைந்த சம்ெவங்கைின் தாக்கத்திலிருந்து அவ
இன்னும் பவைிவரல. இங்க ொரு மா... நாமன
பசால்லக் கூைாது இருந்தாலும் பசால்லுமறன். எங்க
ொட்டி சமமயல் சுமாராத்தான் இருக்கும்.
இருந்தாலும் கஷ்ைப்ெட்டு வயிறு நிமறய சாப்ெிடு.
நல்லாத் தூங்கி பரஸ்ட் எடு. மத்தபதல்லாம் அப்ெறம்
மெசிக்கலாம்

பமதுவாக இமமகமை உயர்த்தி ஆத்மரயமனப்

ொர்த்தாள் இனி நிரந்தரமாய் இங்மகமய இருந்துடு
என்ெமதப் மொன்று கண்கமை மூடித் திறந்தான்.
அவள் மனதில் சந்மதாஷப்பூ சாரல் தூறியது. அந்தக்
குடும்ெத்தின் அன்மெ நிமனத்துக் கண்கள்
கலங்கியது.

மறுநாள் விடியற்காமலயிமலமய மனதில்

உற்சாகத்துைன் எழுந்தான் ஆத்மரயன். இதுவமர
பெண்களுைன் பநருக்கமாகப் ெழகியதில்மல. காதல்
திருமணம் பசய்தாலும் உறவினர்கள் மறுக்கப்
மொவதில்மல. இருந்தும் எந்த பெண்ணும் அவன்
மனமதத் பதாட்ைதில்மல. அதனாமலமய காதலில்
விழவில்மல. ஆனால் சந்த் மாமவ சந்தித்த
வினாடியிலிருந்து அவன் மதைல்கள் முற்று
பெற்றமதப் மொன்றபதாரு எண்ணம்.
நண்ெர்கள் இருவரும் காமலயிலமய குைித்துக்
கிைம்ெினார்கள். ஆத்மரயன் சந்த் மாவின் கல்லூ
மவமலகமை ொர்த்துக் பகாள்ை, ராம்குமார் அவைது
பசாந்தக்காரர்கமை ெற்றி விசா க்க ஆரம்ெித்தான்.
மாமல நண்ெர்கள் இருவரும் உணவகத்தில்
சந்தித்தனர்.

மா அடுத்த வருஷம் ெ ட்மச எழுத

சம்மதிச்சுட்ைாங்க. ோஸ்ைல் வார்ைனுக்கு
கல்லூ யிலிருந்து தகவல் மொயிடும். அடுத்த வருைம்
பெங்களூ லிருந்து எழுத பசால்லலாம்

ஆதி நீ கல்லூ க்கு மொனது மா பசான்னது

உண்மமதானான்னு உறுதிப் ெடுத்திக்கன்னு
நிமனச்மசன்

அவ பசான்னது உண்மமன்னு எனக்குத் பத யும்.

பத ஞ்ச உண்மமமய உறுதிப் ெடுத்த நிமனக்கல.
அமதவிடு, நீ மொன கா யம் என்னாச்சு
 மா பசான்னபதல்லாம் உண்மமதான். காயத்தி
டீச்சர் உைல் ஆத்தங்கமரயில் ஒதுங்கியிருக்கிறதா
அவங்க ெள்ைியிலிருந்து அவ பசாந்தக் காரங்களுக்கு
தகவல் வந்திருக்கு

நண்ெர்களுக்கிமைமய கனத்த பமௌனம்.

ஊரு பெயர் பத யாதவ பசான்னமத உண்மமன்னு

எப்ெடி நம்ெின?

நம்ம புத்தியால சில சமயம் உண்மமமய கணிக்க

முடியாது. அந்த சமயத்தில் நம்ம உள்ளுணர்வு சில
விஷயங்கமை பசால்லும். அது உண்மமயாகமவ
இருக்கும். மாமவப் ொர்த்தமொது இவ தப்ொனவ
இல்மலன்னு பசால்லுச்சு. அமதக் காத்து பகாடுத்து
மகட்மைன். தட்ஸ் ஆல்

மனசு உணர்வு எல்லாம் நம்ம ெிரமம. நான்

லக்ஷ்மின்னு ஒரு பெண்மணக் காதலிச்மசன்னு....
தப்பு... இந்த பசகண்ட் வமர மறக்க முடியாம
தவிச்சுட்டு இருக்மகன்னு உனக்குத் பத யும்.
அவமைப் ொர்த்ததும் என் மனசு அவ உன்
மமனவின்னு பசால்லுச்சு. பரண்டு மெரும் மமாதிரம்
எல்லாம் வாங்கிட்மைாம். அவமைாை பசாந்தம்
அண்ணன் குடும்ெம் மட்டும்தான். அவங்ககிட்ை
சம்மதம் வாங்கிட்டு வமரன்னு சித்தூர் கிைம்ெினாைா.
பரண்டு மாசம் கழிச்சு கல்யாணப் ெத்தி மகமயாை
அவ அண்ணன் ொக்க வரான். என் தங்மகக்கு ொ ன்
மாப்ெிள்மை நிச்சயமாயிடுச்சு. அவமை மறந்துடுங்க.
இனிமம அவகிட்ை விமையாடினா விெ தமாயிடும்னு
மிரட்டுறான். அவ என்னைான்னா மொன் ெண்ணி.
ஏமதா வயசு மகாைாறு உங்க கூை ெழகிட்மைன். இனி
அவங்கவங்க வழிமய ொர்த்துட்டு மொகலாம்னு
ைக்குன்னு கத்தி ச்சுட்ைா. என் உள்ளுணர்மவ
நம்ெினதால் இன்னிக்கி வமரக்கும் நிம்மதியான
தூக்கம் இல்மல

இவ்வைவு நாட்கைாக ராம்குமா ன் காதமலப் ெற்றித்

பத யும் என்றாலும். முதன்முமறயாக இன்றுதான்
தன் வாயால் காதமலப் ெற்றியும் காதலிமயப்
ெற்றியும் ெகிர்ந்திருக்கிறான்.
எனக்குத் பத யல ராம்குமார். நீ லக்ஷ்மிமயாை
மொமன மட்டும் நம்ெி இத்தமன நாைா சும்மா
இருந்தியா. அவங்களுக்கு எந்தவிதமான
கம்ப்ெல்ஷன் இருந்ததுன்னு பத ஞ்சுக்க முயற்சி
பசய்தியா?

அவை எப்ெடிைா மவற ஒருத்தன் கூை ொக்க முடியும்.

தினம் தினம் அவ கூை வாழ்ந்துட்டு இருக்மகன்

ச லக்ஷ்மி சந்மதாஷமா வாழணும்னு நிமனச்சியா

இல்மல உன்கூை வாழணும்னு நிமனச்சியா

என் கூை சந்மதாஷமா வாழணும்னு நிமனச்மசன்

அவங்க

அவளும் அப்ெடித்தான் நிமனச்சா

மசா இந்த மாற்றத்துக்கு என்ன காரணம்னு
கண்டுெிடி

ஆத்மரயனுக்கு அலுவலகத்திலிருந்து பதாமலமெசி

வர அதில் மும்முரமாகிவிட்ைான். ஆனால் நண்ென்
பசான்னமத ராம்குமார் மயாசிக்க ஆரம்ெித்திருந்தான்.

லக்ஷ்மிமயப் ெத்தி விசா க்கலாமா... இத்தமன

வருஷம் கழிச்சா... அவளுக்குக் குழந்மத கூைப்
ெிறந்திருக்கும்

காரணம் கண்டுெிடிக்கிறது உன் மன நிம்மதிக்காக.

அவமைாை வாழ்க்மகயில் குறுக்கிை இல்மல

உைமன பசய்யுமறன். துப்ெறியும் நிறுவனம் மூலம்

முயற்சி பசய்யலாம்னு நிமனக்கிமறன். லக்ஷ்மிமய
இன்பனாருத்தமனாை ொக்கும் துணிச்சல் இன்னமும்
எனக்கில்மல

ஆத்மரயன் பசல்மல அமணத்துவிட்டு ராம்குமா ைம்

மகட்ைான்.
ச இப்ெ மா விஷயத்துக்கு வருமவாம். அம்மா
இறந்தமத எப்ெடி அவகிட்ை பசால்றதுன்னு பத யல

அதுக்கு முன்னாடி அவங்க பசாந்தக்காரங்க கூை

மெசி இன்பனாரு தரம் உறுதிப் ெடுத்திக்கலாம்

வட்டில்
ீ தத்தாத்மரயமனப் ொர்க்க நஞ்சுண்ைஸ்வாமி
வந்திருந்தார்.

ஆதிமய வந்திருக்கான் மொலிருக்கு. அவமன சின்ன

வயசில் ொர்த்தது. இப்ெ வட்டில்
ீ இல்மலயா

காமலல பவைிய மொனவன் இன்னும் வரல. ராத்தி

வந்துடுவான். இன்மனக்கு தங்கிட்டு மொ

மூச்.... நாமைக்கு விடியகாமல பூமஜ இருக்கு.

சாயந்தரம் ெஸ் ெிடிக்கணும். இன்பனாரு நாள்
ொர்க்கலாம்
இப்ெ எங்க மஷத்திராைனம் முடிச்சுட்டு வர

ேிமாச்சல் ெிரமதஷ், காங்கராவில் இருக்கும்

ஜ்வாலா மதவி மகாவிலுக்கு

பநருப்பு வடிவில் அம்ொமை வழி ெடும் இைம்தாமன

அது

ஆமாம் அங்கிருக்கும் பநருப்பு சுத்தமான நீல

நிறத்தில் இருக்கு. எத்தமனமயா நூற்றாண்டுகைாய்
அமணயாமல் எ யுது. அக்ெர் காலத்திலிருந்து அந்த
பநருப்புக்கான காரணிமயக் கண்டுெிடிக்க முயற்சி
பசய்துட்டு இருக்காங்க. அக்ெர் அந்த ஜ்வாமலமய
அமணக்க முயற்சி பசய்ததாகவும் அது முடியாம
மொனதாவும் பசால்லிகிறாங்க. ஆனால் அந்த
ஜ்வாமல எப்ெடி உண்ைானது, அந்த இைத்தில் ஏன்
எ யுது, இயற்மக எ வாயு தான் பநருப்புக்குக்
காரணம்னா எப்ெடி இத்தமன நூற்றாண்டு காலமா
அங்க மட்டும் இயற்மக எ வாயு இருக்கு. இந்த
மாதி நிமறய மகள்விகள் இருக்கு

இந்தாங்க தாத்தா காப்ெி என்று தந்துவிட்டு பசன்ற

சந்த் மாமவப் ொர்த்தார்
யாருைா இது?

நைந்தமத சுருக்கமாய் பசான்னார் தத்தாத்மரயன்.

அவங்கம்மா இறந்துட்ைதா பசால்றாமைைா... சாந்தி

கழிக்காம இருக்கிமய... தீட்ைாச்மச

மாமவ அமத முழுசா நம்ெல. அவளுக்கு

உறுதியாத் பத யாத விஷயத்மத வச்சுட்டு எப்ெடி
அவங்க அம்மாவுக்கு கா யம் பசய்ய முடியும்?
அப்ெடிமய உண்மமயா இருந்தாலும் அவ அந்த
மமழயில் நமனஞ்சு தஞ்சம் அமைஞ்சது பதய்வ
சந்நிதியில். அம்ொைின் அருள்தான் அவமை
நம்மிைத்தில் மசர்த்திருக்கு

நீ பசால்றதும் ச யாத்தான் இருக்கு. இருந்தாலும்

எனக்கு பவந்நீர் மொை பசால்லு குைிச்சுட்டு
கிைம்புமறன்
குைித்துவிட்டு பூமஜ அமறக்கு வந்தவர் அங்கிருந்த
ஓமலச்சுவடிகமைப் ொர்த்தார்.

இபதன்னைா ஓமலச்சுவடி

மகாவிலில் என் மகயில் கிமைச்சது தாத்தா.

எடுத்துட்டு வந்மதன்

மமமலாட்ைமாய் அந்த சுவடிமயப் ெடித்தவ ன்

பநற்றியில் குழப்ெ முடிச்சுகள்.

ஏம்மா இந்த சுவடி யாரு மகயில் கிமைச்சது?

அம்ொள் கருவமறயில் மமறஞ்சிருந்தப்ெ ெீ ைத்துக்கு

அடியில் ஒரு கல் காலில் தட்டுச்சு. அது வழிமய ஒரு
இமல மட்டும் நீ ட்டிட்டு இருந்தது. கல்மல அமசச்சு
ொர்த்தா ெின்னாடி இந்த சுவடி இருந்தது

எத்தமன தைமவ மகாவிமல சுத்தம்

பசய்திருக்மகாம் நம்ம கண்ணில் எப்ெடி தட்டுப்ெைாம
மொச்சு
இந்த சுவடி பரண்டு மெ ன் மகயில்தான்
கிமைக்கும்னு குறிப்பு பசால்லுது. ஒண்ணு உன்
மெரன் ஆதி இன்பனாண்ணு இந்தப் பெண்ணாத்தான்
இருக்கணும்

அது எப்ெடி?

அதுக்கு முன்ன உன் கணிப்பு ச தானான்னு

ொர்க்கணும். ெஞ்சாங்கம் எடுத்துட்டு வா

சில ெக்கங்கமைப் புரட்டிப் ொர்த்தவர்.

மா உன் ெிறந்தநாள் 1992, ஆகஸ்ட் 2 ச யா

கிமரட்... எப்ெடி தாத்தா இவ்வைவு ச யா

பசான்னிங்க

சிம்ெிள் இதில் ஆடிப்பெருக்கும் கருைெஞ்சமியும்

உத்திர நட்சரத்தில் வரும் நாைில் ெிறந்தவ ன்
மகயில் கிமைக்கும்னு குறிப்ெிட்டிருக்மக. உன்
மதாற்றத்மத வச்சு வயமசயும் ெிறந்தநாமையும்
ஊகிச்மசன். அவ்வைவுதான்
ொஸ்வார்ட் மாதி இருக்மக. ஒருமவமை அமத
மாதி நாைில் ெிறந்த மவற யாராவது
அங்கிருந்தால்

அவங்க மகயில் கிமைச்சிருக்கலாம்

இந்த ஓமலச்சுவடிமய நான் எடுத்துட்டு மொமறன்

என்றார் ஸ்வாமி.

ஆனால் இதில் மவற என்ன எழுதிருக்குன்னு மட்டும்

பசால்லணும்

அதுக்பகன்ன... நான் முதலில் பு ஞ்சுக்குமறன்.

அப்ெறம் உனக்கு பசால்மறன்

நஞ்சுண்ைஸ்வாமி கிைம்ெி பசன்ற சிறிது மநரத்தில்

வட்டுக்கு
ீ வந்தனர் ஆத்மரயனும் ராம்குமாரும்.
காயத்தி மயப் ெற்றித் தகவல் பத ந்ததும் மயங்கி
விழுந்தாள் சந்த் மா.

அவங்க அம்மாமவ ஏமதா மமனாவசியம்

பசய்துட்ைதா நம்ெிட்டு இருந்தாைா குழந்மத. இப்ெ
உண்மம பசான்னதும் அவைால தாங்க முடியல
அவமை டிஸ்ைர்ப் ெண்ணாமத. மமற்பகாண்டு என்ன
பசய்யணும்

ராம்குமார் பசான்னான் ொடி பராம்ெ மமாசமா

இருந்ததால் மாமவாை மாமா அந்த ஊ மலமய
பகாள்ைி மவச்சுட்ைார் மொலிருக்கு. ஆனால்
சாங்கியம் எதுவும் பசய்வாங்கைான்னு பத யல

தாத்தா என்ன சாங்கியம் பசய்யணுமமா ஏற்ொடு

ெண்ணுங்க நான் பசய்மறன் என்ற ஆத்மரயனின்
குரல் மகட்ைது.

நீயா... என்ற ஆச்சி யக் குரல்கள்.

ஆமாம் அவங்க மருமகன் என்ற கைமம

எனக்கிருக்மக என்ற ஆத்மரயனின் குரல் அங்கு
கண ீபரன ஒலித்தது.
அத்தியாயம் - 27

ஆத்மரயனின் மனமறிந்து தத்தாத்மரயனும்

திமலாத்தமாவும் மகிழ்ந்தார்கள். ஆனால் மகிழ்
மவண்டியவமைா அவனது காதமலப் பு ந்து பகாள்ை
முடியாத நிமலயிமலமய இருந்தாள்.

தன் தாய் இறந்தமத இன்னமும் நம்ெ முடியாத

அதிர்ச்சியிமலமய இருந்தாள் சந்த் மா. பொறுத்து
பொறுத்துப் ொர்த்தவன் அவள் அமறக்குள்மைமய
அமைந்திருப்ெமத காண சகியாமல் அவைின்
அமறக்மக வந்துவிட்ைான்.

மா... மறந்துடுன்னு பசால்ல மாட்மைன். ஆனால்

மனமச மத யப்ெடுத்திக்மகா.... உன் கண்ணில்
தண்ணி வருவமத உங்க அம்மாமவ
விரும்ெமாட்ைாங்க

மரயன் அந்த பஜயப்ொவும் அவன் கூட்ைமும்

நிஜம்மாமவ ெயங்கரமானவங்க...

அந்த ெயங்கரமானவங்கமை எப்ெடியாவது தண்டிக்க

முயற்சி பசய்துட்டு இருக்மகன். உன் ஒத்துமழப்பு
அதுக்குத் மதமவ

மவண்ைாம் மரயன்

ஏன்
அவங்கைால் உங்களுக்கு ஏதாவது ஆெத்து வந்தால்
என்னால் தாங்க முடியாது. என் உயிமர மொயிரும்.
அம்மாதான் என்மன விட்டுட்டு மொய்ட்ைாங்க.
உங்கமை என்னால் இழக்க முடியாது என்று அவைது
மனமத பவைிப் ெடுத்தினாள்.

மா... அவைது கன்னங்கைில் வழிந்த நீமர

துமைத்து விட்டு, தன்னுைன் மசர்த்து அமணத்துக்
பகாண்ைான்

அவன் எப்ெடியாவது உன்மனக் கண்டுெிடிச்சுடுவான்.

அவன் முந்துறதுக்குள்ை நான் அவமன அழிச்சிைனும்.
நானும் உன்மன இழந்துைக்கூைாதுன்னுதான்
இத்தமன முயற்சி எடுத்துக்குமறன். என்னால

மரயன் எனக்கு ெயம்மாருக்கு. என் கூைமவ இருங்க.

எப்ெடியாவது என்மனக் காப்ொத்திடுங்க
விசும்ெியவண்ணம் அவன் மார்ெில் சாய்ந்து
பகாண்ைாள்.

ச்சு... இபதன்ன மெத்தியக்காரத்தனம் அவைது

முதுமகத் தட்டிக் பகாடுக்க அமமதியாகத் தூங்கத்
பதாைங்கினாள்.

பவைிமய வந்தவனிைம் காப்ெி ைம்ைமர நீட்டினார்

திமலாத்தி.

யாரு கண்ணு ெட்டுமதா பத யல இவளும் ச

ராம்குமாரும் ச ஓய்ஞ்சு மொயிட்ைாங்க

ராம்குமாருக்கு என்னாச்சு
பத யல.... ஆனால் சாப்ொடு இல்மல
கண்பணல்லாம் சிவந்திருக்கு. ஒருமவமை உன்
பமட்ராஸ் தாத்தா திட்டிருப்ொமரா

ஐமயா நல்ல மவமை நிமனவு ெடித்தின.

பமட்ராசுக்கு மொன் ெண்ணனும். அப்ெடிமய
அவமனயும் விசா க்கிமறன். ஆமாம் தாத்தா எங்க?

அவர் ெிபரண்ை ொக்க மொயிருக்கார்

ஆத்மரயன் ராம்குமாமர சந்தித்த பொழுது மகள்வி

மகட்க அவசியமின்றி அவமன பசான்னான்.

லக்ஷ்மிக்கு ோர்ட் ப்ைாக்காம் அறுமவ சிகிச்மச

பசய்தாலும் ெிமழக்கிறது கஷ்ைம்னு
பசால்லிருக்காங்க. ஒருமவமை அவளுக்கு ஏதாவது
ஆச்சுன்னா அவமை நிமனச்சு நான் வாழ்க்மகமயக்
ொழடிச்சுக்கக் கூைாதுன்னு பொய்யா ெத்தி மக
அடிச்சு நாைகமாடிருக்கா... கமைசில என்மன தனியா
விட்டுட்டு மொயிட்ைா... நான் எப்ெடிைா அவ அன்மெ
பு ஞ்சுக்காம பவறுத்மதன்

பவறுக்கலைா மகாெப்ெட்ை. அவமைமய நிமனச்சுட்டு

இருந்த... அவமைப் ொர்க்க மொனால் அவமைாை
வாழ்க்மக பகட்டுடும்னு கண்ணியம் காத்த. இதுவும்
ஒருவமகயான அன்புதான் ராம்குமார்

இரண்டு தினங்கள் கழித்து மாமல மநரம் ராம்குமார்

மமசூர் வந்தான்.
தாத்தா... காயத்தி டீச்சர் மரணத்தில் சந்மதகம்
இருக்கு விசாரமண மதமவன்னு இவ மாமாமவ
விட்டுப் புகார் தர வச்சிருக்மகாம். அது சம்ெந்தமான
விசாரமண ஆரம்ெிச்சிருக்கு.இந்த சமயம் மா என்
வட்டில்
ீ தங்கிக்கட்டும்

அவ ஏண்ைா பெங்களூர் வரணும். இங்மகமய

இருக்கட்டுமம

அந்த பஜயப்ொமவ அபரஸ்ட் ெண்ணுற வமர நம்ம

கவனமா இருக்கணும். அதுவமர மாவுக்கு என்
வடுதான்
ீ ொதுகாப்பு என்று அவர்கமை அைக்கினான்
ராம்குமார்.

இருந்தாலும் வட்டில்
ீ ஒரு பெண்ணா வமைய
வந்துட்ைா...

ொட்டி அவ மறுெடியும் உ மமமயாை உங்க

மெரமனாை மமனவியா இங்கதாமன வரப்மொறா....
என்று அமனவ ன் முகத்திலும் மலர்ச்சிமய
பகாண்டுவந்தான்.

சந்த் மா பொருட்கள் அைங்கிய மெகளுைன்

ெயணத்துக்குத் தயாராக நின்றாள்.

ஒரு நிமிஷம்... தாத்தா ொட்டி உங்க அனுமதிமயாை

ஒரு மமாதிரம் மாற்றும் மவெவம். ஆத்மரயன்
சந்த் மா திருமணத்துக்கு அச்சாரமாய் என்றுெடி
தன்னிைமிருந்த நமகப் பெட்டிமயத் தந்தான்
ராம்குமார்.

இதில் மனமக்களுக்கான திருமண மமாதிரம். நானும்

லக்ஷ்மியும் மதர்வு பசய்தது. எங்களுக்கு இமத
அணியக் பகாடுப்ெிமன இல்மல. உங்க பரண்டு
மெமராை விரமலயும் இந்த ங்க்ஸ் அலங்க த்தால்
சந்மதாஷப்ெடுமவன்

எல்லாம் முமறப்ெடி நைக்கணும். முதலில்

மாமவாை சம்மதம் மவணுமம

அந்தப் பெட்டியிலிருந்த மமாதிரத்மத மகயில் எடுத்து

ஒரு காமல தமரயில் மைக்கி மண்டியிட்டு அமர்ந்த
ஆத்மரயன் மாவின் கரங்கமைப் ெிடித்து. மா வில்
யூ மம மீ என்று ஆங்கிலப் ொணியில் மகட்க,
அவைது முகம் பவட்கத்தின் பசம்மமமயக்
காட்டியது.

நீ ெதில் பசான்னாத்தான் எந்தி ப்மென் என்று

ெிடிவாதமாய் பசான்னவமன அைக்க முடியாது

என்ன மரயன் இது... என்று பநைிந்தாள்

மாவுக்கு உன்மனப் ெிடிக்கமல எந்தி ைா

ஐமயா அப்ெடில்லாம் இல்மல ொட்டி

எஸ்ன்னு ஒரு வார்த்மத பசால்றதில் என்ன கஷ்ைம்

மா என்று ஆத்மரயனும் சீண்டினான்.

எஸ்
முன்னாடிமய பசால்லிருந்தா இத்மதாை
விட்டிருப்மென். இப்ெ என்மனக் கல்யாணம்
ெண்ணிக்க முழு சம்மதம்னு பசால்லணும்

அவமை வம்ெிழுத்து முழு சம்மதம் என்று அவமை

பசால்லமவத்து மமாதிரத்மதப் மொட்ைான். தனக்கும்
அணிவிக்க மவத்தான்.

தாத்தா ொட்டி எங்கமை ஆசீர்வாதம் ெண்ணுங்க:

என்று ஆசீர்வாதம் வாங்கிக் பகாண்ைான்.

நண்ெமன அமணத்துக் பகாண்ைான் ராம்குமார்.

என் மனமச இன்மனக்கு நிமறவா இருக்குைா.

இமணந்த இந்த இரண்டு மககளும் எந்த நாளும்
ெி யக் கூைாது. மா நான்தான் உன் அண்ணன். உன்
கூைமவ எப்பொழுதும் இருப்மென். உன்
ெிரச்சமனகமைப் ெத்திக் கவமலப்ெைாமத நான்
ொத்துக்குமறன் என்று உறுதி அைித்தான்.

கிைம்பும்மொது உன் கா மலமய நானும் வமரன்.

என்னிது இங்மக இருக்கட்டும் என்று அவர்களுைன்
கிைம்ெினான். மனநிமறவுைன் அவர்கமை
வழியனுப்ெி மவத்தார்கள் திமலாத்தமாவும்
தத்தாத்மரயனும்.

நஞ்சுண்ைசுவாமியிைம் ஆதிரன் சந்தி மக கமத

மகட்டு வந்திருந்த தத்தாத்மரயன் சற்று
கலக்கமாகமவ அன்று காணப்ெட்ைார். ஒரு முடிவுைன்
அம்ொமை வணங்கியவர் தூக்கம் வராது புரண்டு
பகாண்டிருந்தார். அன்று விடியற்காமலயில்
ஆத்மரயன், சந்த் மா, ராம்குமார் மூவரும் பசன்ற
கார் விெத்துக்குள்ைாகி மருத்துவமமனயில்
மசர்த்திருப்ெதாய் தகவல் வந்தது. ெதறியடித்து
கிைம்ெினார்கள்.

மருத்துவமமனயின் வாயிலில் காத்திருந்து அமழத்து

பசன்றாள் ச தா.

கார் எண்மண வச்சு எங்களுகுக் மொலிஸ் தகவல்

தந்தது. உைமன கிைம்ெி வந்துட்மைாம். அம்ெலம்
தாத்தா கூை இங்கதான் இருக்கார் என்றாள்.

எல்லாரும் ெத்திரமா இருக்காங்கல்ல.. அதில் ஒரு

பொண்ணு

நிலாவா அவ மெரு. ஆத்மரயன் மயக்கம்

மொடுறதுக்கு முன்ன நிலா நிலான்னு பசான்னாராம்.
அந்தப் பொண்ணுக்கு சிறிய காயம்தான்.
ஆத்மரயனுக்கு தமலல அடிெட்டிருக்கு. ஆனால்
உயிருக்கு ஆெத்தில்மல. ஆனால் ...

ஆனால் ...

ராம்குமார் நம்மம விட்டு மொயிட்ைார்

ராம்குமார்... என்று மகவமலக் கட்டுப் ெடுத்த

முடியாது புைமவத் தமலப்ொல் வாமய மூடிக்
பகாண்டு மகவினார் திமலாத்தமா.

அப்ெறம் அந்த ஆக்ஸிபைன்ட்ல இன்பனாரு காமர

ஒட்டிட்டு வந்த ஆளும் அவுட்
இன்பனாரு திமகப்ொன விஷயம் ராம்குமார் அவர்
கா ல் நைந்த விெத்தில் இறக்கல

நைந்த விெத்மத ொர்த்தவங்க சும்மா இருந்த காமர

எதி ல் வந்த ஆள் இடிச்சுத் தள்ைினதா பசால்றாங்க.
அதில் ஆத்மரயன் அடிெட்டு கீ ழ விழுந்துட்ைாராம்.
அந்தக் காமர ஒட்டிட்டு வந்தவன் கார்கதமவ
மலசாத் திறந்து எட்டிப் ொர்த்திருக்கான். ராம்குமார்
ஆத்திரத்மதாை ஓடிப் மொயி அவர் கா ல் ஏறி
ஸ்டிய மக வமைச்சு ெக்கத்திலிருக்கும் ெள்ைத்துக்கு
வண்டிமய விட்டுைாராம். இதில் பரண்டு மெமராை
உயிரும் மொயிடுச்சு. ஆதிமய பகாமல பசய்யும்
மமாடிமவாைதான் இந்த விெத்து நைந்திருக்கும்னு
மொலிஸ் பசால்லுது. அந்த ஆள் யாரு தாத்தா?
அவருக்கும் ஆதிக்கும் என்ன விமராதம். இந்த நிலா
யாரு? என்று ச தா அடுக்கடுக்காய் மகள்விகள்
மகட்க ெதில் பசால்ல முடியாது விழித்தனர்
இருவரும்.

அத்தியாயம் - 28

ஆத்மரயன் விெத்து நைப்ெதற்கு ச யாக இரு

நாட்களுக்கு முன்.... இருள் கவிழ்ந்த இரவுமவமை.
சுக் யின் குடிமசயில் மாந்த் கப் பூமஜ முடிந்ததற்கு
அமையாைமாய் வடு
ீ முழுவதும் ரத்தம் சிதறிக்
கிைந்தது. பூமசப் பொருட்கமை மறுெடியும் எடுத்து
மவத்துக் பகாண்டிருந்தான் நாமகந்திரன். அந்த பூமஜ
அவனுக்கு அந்த அைவுக்குப் ெிடித்தமில்மல. அதுவும்
பஜயப்ொ மாதி ஒருத்தனுக்கு இபதல்லாம்
மதமவயா என்ற மகள்விமய உைமன பவைிப்ெடுத்தி
விட்ைான். அதனால் அவமன பூமஜ முடிந்த ெின்மன
அமழத்திருந்தாள் சுக் . மவண்ைா பவறுப்ொக அதில்
கலந்து பகாண்ை பஜயப்ொவின் மகயில்
தமலமயிரால் பசய்யப்ெட்ை கயிறு ஒன்மறக்
கட்டினாள் சுக் .

பஜயப்ொ.... கன்னிப் பெண்மணப் ெலி பகாடுத்து

உனக்காக பூமஜ பசய்திருக்மகன். அவமைாை
உச்சந்தமலயில் இருந்து எடுத்த தமலமயிமர
மகயில் கட்டிருக்மகன். இப்மொதிலிருந்து நீ மனசில்
நிமனசிருக்குற பெண்மண அமையும் வமர
ெிரம்மாச்சா யா இருக்கணும். அது பராம்ெ முக்கியம்

மெசாத கிழவி. சந்த் மா என்னைான்னா அவங்க

அம்மா சாவில் சந்மதகம் இருக்குறதா புகார்
பகாடுத்திருக்கா. நீ என்னைான்னா பொறுமமயா
பூமஜ பசஞ்சுட்டு இருக்க.... உன்மன நம்ெிமனன்
ொரு...

பஜயப்ொவின் மமல் அனல் கக்கும் ொர்மவமய

வசினாள்
ீ சுக் .
பஜயப்ொ... அம்மாமவப் ெத்தி தப்ொ மெசாமத.
இபதல்லாம் எடுத்மதாம் கவிழ்த்மதாம்ன்னு பசய்ற
மவமல இல்மல. பமதுவா பசயல்ெைணும்.....
இல்மலன்னா ெிரச்சமனயாயிடும்

விடு நாமகந்திரா... அந்த முட்ைாளுக்கு எங்க என்

சக்தி பு யப் மொகுது.. பஜயப்ொ உன்மனயும் அந்தப்
பொண்மணயும் எப்ொடுெட்ைாவது மசர்த்து
மவப்மென். இது சத்தியம். ஆனால் அது நைக்குற
வமர நீ மற்ற பெண்கமை விட்டுத் தள்ைிமய
இருக்கணும். இல்மலன்னா விமைவு விெ தமா
இருக்கும். இப்ெ கிைம்பு... நாமகந்திரா இவமன ஊர்
எல்மலல விட்டுடு என்றாள் சுக் .

ேஜ்ஜி(ொட்டி)... அந்த சந்த் மாமவாை மாமாகிட்ை

ெணம் பகாடுத்து பெங்களூர்காரன் ஒருத்தன் புகார்
பகாடுக்க வச்சிருக்கான். அவமனப் ெின்பதாைர்ந்து
அவளுக்கு அமைக்கலம் தர்ற குடும்ெத்மத
கண்டுெிடிச்சுட்மைாம். இனி அவங்கமைக் கூண்மைாை
காலி பசய்துட்டு, அவமைத் தூக்கிட்டு வர ஏற்ொடு
பசய்துட்மைன். உன் மந்திரம் ெலிக்குமதா இல்மலமயா
இன்னும் பரண்டு மூணு நாைில் என் ஆள் ெலம்
கா யத்மத சாதிக்கப் மொகுது. இந்த பஜயப்ொமவக்
மகவலம் ஒரு பொண்ணு ஏமாத்துறதா... என்று
சுக் யிைம் ஏைனமாகச் பசால்லிவிட்டுக் கிைம்ெினான்
பஜயப்ொ.

அந்த மமலயின் குண்டும் குழியுமான ொமதயில்

கைக் கைக் என மாட்டு வண்டியின் மரச் சக்கரங்கள்
ஏறி இறங்கும் சத்தம் மட்டும் மகட்ைது.
சில்வண்டுகைின் ஓமசயும், ந கள் ஏமதா மிருகத்மத
இழுத்து பசன்றதால் புதிதாய் ரத்தம் மதாய்ந்த தைமும்
ொமதயில் பத ந்தது. இமவ எவற்றாலும் ொதிக்கப்
ெைாமல் வண்டிமய பசலுத்திக் பகாண்டிருந்தான்
நாமகந்திரன். வண்டிக்கு கீ ழ் மாட்ைப்ெட்டிருந்த
அ க்கன் விைக்கு வண்டியின் அமசவுக்கு ஏற்ெ ஆடி
ஆடி வழிமயக் காண்ெித்தது.

பெண்கமை மட்ைமா நிமனக்காமத பஜயப்ொ....

ஆனானப்ெட்ை ராவணன் அழிஞ்சமத
பெண்ணாமசயால்தான்

ஆனாலும் அவமனக் பகான்னது ஒரு

ஆம்ெமைதாமன.... என் கருத்தில் ஒரு மாற்றமும்
இல்மல. வடு
ீ நிலம் மாதி பொம்ெமைங்களும் ஒரு
பொருள்தான். யார் மகயில் சிக்குறாங்கமைா அவங்க
இஷ்ைப்ெடி நைந்துக்கணும்

இந்த மாதி ஒரு மகவலமான மனநிமல எப்ெடி

இவனுக்கு வந்தது. இவனது ெரம்ெமரமய
இப்ெடித்தாமனா... இமத மாதி தான் கார்க்மகாைன்
இருந்திருப்ொன் மொலிருக்கு என்று எண்ணியெடி
பஜயப்ொவின் வியாக்கியானத்துக்கு
ெதிலைிக்கவில்மல நாமகந்திரன்.

என்ன நாமகந்திரா... இன்மனக்கு அந்தப்

பொண்மணப் ெலி பகாடுக்குறதுக்கு முன்னாடி
பரண்டு நாள் என் வட்டில்
ீ விட்டிருக்கலாம்ல... அழகா
இருந்தா என்றான் ஆதங்கத்மதாடு.

கன்னிப் பெண்மணத்தான் ெலி பகாடுக்கணும்... உன்

வட்டில்
ீ விட்ைால் அது சாத்தியப்ெடுமா?

அதனால என்ன குமறஞ்சு மொச்சு..... ஆமா, இப்ெ

மட்டும் அவ கன்னியா இல்மலயான்னு எப்ெடி
பத யும்

சில வமக துர்சக்திகள் சின்ன தப்பு ஏற்ெட்ைா கூை

தாங்கிக்காது. அவ கன்னிப் பொண்ணுன்னு நிமனச்சு
தப்ொ ெலி பகாடுத்திருந்தால் இந்மநரம் உங்க ொட்டி
உயிர் அவங்க உைலில் இருக்காது. உனக்கு
இபதல்லாம் பு யாது

பு ஞ்சு மட்டும் என்னாகப் மொகுது? எல்லாம் பு ஞ்ச

நீ ஒரு ெண்ைாரமாத்தாமன சுத்திட்டு இருக்க...

திடீபரன்று வழிபயல்லாம் புமக மூட்ைம் மதான்றி

ொமத முழுவமதயும் மமறத்தது. மாடுகள் அதற்கு
மமல் பசல்ல முடியாது மிரண்ைன. ஒரு வினாடி கண்
மூடி சிந்தித்த நாமகந்திரன். மாடுகமைப்
ெக்கத்திலிருக்கும் ொமதயில் பசலுத்தத்
பதாைங்கினான்.

அந்தப் ொமதக்கு என்னாச்சு?

அதில் இப்ெ மொறது ச வராது

எதனால
பசான்னால் நம்ெ மாட்ை... எகத்தாைமா மெசுவ

மாட்மைன்... பசால்லு

கொலினி என்ற யட்சி ஒருத்தி அந்த இைத்தில்

இருக்கா. அவ பவைிமய வரும் மநரம் இது.
அதனால்தான் அந்தப் ெக்கம் மொகல

யட்சின்னா அவ பொண்ணுதாமன... எப்ெடி இருப்ொ

ொமன வயிறும், ெமன மரம் மாதி மகயும் காலும்

வச்சிருப்ொ

அை உன் வட்டில்
ீ அழகழகான யட்சிமய அமைச்சு
வச்சிருக்கன்னு எனக்கு தகவல் வந்திருக்கு.
உண்மமமய பசால்லு இல்மலன்னா வண்டிமய அவ
இருக்குற ெக்கம் திருப்ெி விட்டுருமவன்

நீ மவற ஏதாவது மெத்தியக்காரத்தனம்

பசய்யாதைா.... அந்த சுந்த மய கற்ெமனயில்
கண்ைவன் அவள் எப்ெடி இருப்ொள் என்று
பசான்னான்

தாழம்பூ நிறம், நீ ை முடி, ெச்மச நிறக் கண்கள், மாசு

மருவில்லா மமனி. அவள் இருக்குமிைத்தில்
ொமலப்பூவின் வாசம் அடிக்கும். மிக அழகான
உைற்கட்டு. பமாத்தத்தில் அவமை மாதி அழகிமய
இந்த உலகத்தில் எங்மகயும் ொர்க்க முடியாது. ஒரு
முமற ொர்த்துவிட்ைால் மறுெடி மறுெடி ொர்க்கணும்
அவ கூைமவ இருக்கணும் என்ற எண்ணம் எந்த ஒரு
ஆண்மகனுக்கும் மதான்றும். உனக்மகா பெண்கள்
விஷயத்தில் ொர்த்ததும் ஒடிந்து விடும் மனசு.
அதனால்தான் பசால்மறன் அவ இருக்கும் திமசக்மக
மொகாமத

எங்க மொகப் மொறா... அங்மகதாமன இருப்ொ...

சந்மதகம்தான். அவமை நான் அைக்க முயற்சி

பசய்மதன். முடியல. மவற யாராவது சக்திவாய்ந்த
மாந்த் கன் அமழத்தா அங்மக மொய்டுவா

ம்ம்... மயாசமனமயாடு தமலயாட்டினான் பஜயப்ொ.

இங்மகமய நிறுத்திடு நாமகந்திரா

உன் வட்டில்
ீ பகாண்டு விட்டுடுமறன்

மவண்ைாம் இங்கதான் சாராயம் கிமைக்கும். அந்தக்

கிழவி சாராயம் குடிக்கத் தமை மொைல. அதனால்
இங்மக இறக்கிவிட்டுட்டு நீ வடு
ீ மொய் மசரு

நாமகந்திரன் மவறு வழியில்லாமல் பஜயப்ொமவ

அங்மகமய இறக்கி விட்டு பசன்றான். சற்று மநரத்தில்
வயிற்றின் உள்மை பசன்ற சாராயம் மத யம் தர...
கொலினி இருப்ெதாக பசான்ன இைத்திற்கு நைக்க
ஆரம்ெித்தான் பஜயப்ொ.

அந்த இைத்மத அமைத்து சுற்றிலும் ொர்த்தவன்

கண்கைில் யாரும் பதன்ெைவில்மல

கொலினி எங்கடி இருக்க.... அதுக்குள்மை மவற

மந்திரவாதி உன்மனத் தூக்கிட்டு மொயிட்ைானா...
என்று கத்தினான்.
உன்மனாை அழமகப் ொர்த்தா ஆம்ெமைங்களுக்கு
மெத்தியம் ெிடிக்குமாமம... அமதயும்தான் ொக்கலாம்..
என் முன்னாடி வாடி

மமழ தூற ஆரம்ெிக்க, பவள்ைிக் கம்ெிகைாய் தூறிய

நீருக்கு இமையில் பவள்மை உமை அணிந்த ஒரு
பெண் உைல் நமனயக் காட்சியைித்தாள். பொன்னால்
குமைந்து பசய்த அந்த சிமலமய மவத்த கண்
எடுக்காமல் ொர்த்துக் பகாண்மை இருந்தான்.

அந்த அழகிய யுவதி பசம்ெவழ வாய் திறந்தாள்.

பஜயப்ொ... நீ ஆமசப்ெட்ை மாதி மய உன் கண்
முன்னாடி வந்துட்மைன். இப்ெ என்ன மவணும்னு
பசால்லு.....

பெண் என்று பசான்னாமல ெித்து ெிடித்து அமலயும்

பஜயப்ொவுக்குக் இத்தமன பசௌந்தர்யத்மதாடு ஒரு
பெண் என்ன மவண்டும் என்று மகட்ைால் என்ன ெதில்
பசால்வான்

எனக்கு நீ தான் மவணும்

அவள் கண்கைில் ஒரு சீற்றம் மதான்றி அைங்கியது.

அதற்கு நீ ஒரு வாக்கு தரமவண்டும்

என்ன வாக்கு

என்மன தீண்டிய வினாடியிலிருந்து நீ

என்னுைமமயாகிறாய். ஒரு மமனவிக்கு கணவன்
மொல. அதனால் இனி என்மனத் தவிர மவறு ஒரு
பெண்மணத் தீண்ை மாட்மைன் என்று மதவியின் மமல்
சத்தியம் பசய்ய மவண்டும். அப்மொதுதான் நீ மகட்ைது
கிமைக்கும்

அவ்வைவுதாமன... உன்மனத் தவிர மவற

பெண்மணத் பதாைமாட்மைன். மொதுமா...

பஜயப்ொ... நான் கொலினி.... என்மன ஏமாற்ற

நிமனத்தவர்களுக்கு கொல மமாட்சம்தான் ெ சு.
அதனால் நன்றாக மயாசித்து வாக்கு பகாடு

எல்லாம் மயாசிச்சுட்மைன். மநரமாகுது ொரு.... என்று

அவசரப்ெடுத்தினான். ொமலப்பூவின் மணம் அந்தப்
ெகுதி முழுவதும் ெரவி பஜயப்ொவின் மமனியிலும்
ஊடுருவியது.

இரண்ைாவது நாள்.... பஜயப்ொவுக்கு சந்த் மா

இரண்டு இமைஞர்கைின் ொதுகாப்புைன்
மமசூ லிருந்து ெயணிப்ெதாகத் தகவல் கிமைத்தது.
முடிவு பசய்துவிட்ைான்.... இருவமரயும்
மொட்டுத்தள்ைிவிட்டு அவைது தமலமுடிமயப்
ெிடித்து தர தரபவன இழுத்து வரமவண்டும்.
எண்ணமிட்ைெடிமய மநாட்ைமிட்ைவனின் கண்கைில்
ஒரு இருெது வயது மதிக்கத்தக்க கல்லூ ப் பெண்
கண்ணில் ெட்ைாள். சந்த் மாவின் மமல் ஏற்ெட்ை
மகாெத்மத அந்தப் பெண்ணின் முடிமயப் ெற்றி தர
தரபவன இழுத்து பசன்று தணித்துக் பகாண்ைான்.
கா யம் முடிந்ததும் குற்றுயிரும் குமல உயிருமாய்
கிைந்தவமை மமல மமலிருந்து காலால் உருட்டி
விட்ைான். கத்தக் கூை அவகாசமில்லாமல் அந்த
ொவாத்மாவின் உயிர் ெி ந்தது.

ஏய் சந்த் மா உன்மன என்ன பசய்மறன் ொருடி...

என்று கர்ஜித்தவன் ஜீப்மெ புயல் மவகத்தில்
பெங்களூமர மநாக்கிக் கிைப்ெினான். வாக்கு
தவறியதால் எ மமலயாய் பொங்கி, ொமலப் பூ
வாசத்மதாடு ஆங்காரமாய் நின்ற அந்த ெச்மசக்
கண்ணழகி அவனது கண்ணுக்கும் கருத்துக்கும்
பத யவில்மல.

மருத்துவமமனயில்....

ராம்குமார் வட்ல
ீ எல்லாரும் நார்த் இந்தியா டூர்
மொயிருக்காங்க மொலிருக்கு. தகவல் தந்தாச்சு.
வந்துட்டு இருக்காங்க என்றாள் ச தா.

முழுமமயாக ஒரு நாைாகிவிட்ைது ஆத்மரயன்

மகாமாவுக்கு பசன்று. இவளுக்கு வருத்தம்
இருக்கிறமத தவிர உயிர் மொகும் மவதமன இல்மல.

அது ஏம்மா என்று தாயிைம் மகட்டுவிட்ைாள்.

எல்லாம் நல்லதுக்குத்தாண்டி. இவன் பொமழப்ொனா

இல்மலயான்மன உறுதியாத் பத யல. நீ
காதலிச்சிருந்மதன்னா என்னாயிருக்கும் என்று தாய்
ஆறுதல் பசான்னாள்.

ச தாவுக்கு அந்த கா ைா ல் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து

அழுது பகாண்டிருக்கும் அந்தப் பெண் யாபரன்மற
பத யவில்மல.
நீங்கதான் நிலாக்காவா

பமதுவாகத் தமலயயமசத்தாள் சந்தி கா.

நீங்க ராம்குமாருக்கு என்ன மவணும்

தங்மக

சா க்கா..... நீங்களும் இவங்க கூை ெயணம்

பசய்ததால விெத்து சம்ெந்தமா மொலிஸ்
விசா க்கணும்னு பசால்றாங்க. அவங்க கூை
மெசறிங்கைா

இன்ஸ்பெக்ைர் வந்தார். சில மகள்விகள் மகட்ைார்.

ராம்குமார் கூை மசர்ந்து பசத்து மொனவன் யாரு,

எதுக்காக பகாமல பசய்ய ட்மர ெண்ணான்? இப்ெடி
நிமறய மகள்விகள் இருக்கு. உனக்கு ஏதாவது
விவரம் பத யுமாம்மா

பத யும். திசேல்லி கிராமத்தில் திம்மப்ொ

குடும்ெத்தில் எங்க அம்மா காயத்தி மய பகாமல
பசய்தாங்க. அது சம்ெந்தமா ராம்குமார் மொலிஸ்ல
கம்ப்மைன்ட் பகாடுத்திருந்தார். அந்த ஆத்திரத்தில்
எங்கமையும் பகாமல பசய்ய முயற்சி நைந்தது
தாங்க முடியாமல் அழுதாள்.

இதில் ராம்குமாமராை மசர்ந்து பசத்தவன் கார்

ெள்ைத்தில் ொஞ்ச மவகத்தில் ொமறயில் இடிச்சு
மண்மை உமைஞ்சு பசத்திருக்கான். அவன் யாருன்னு
பத யுமாம்மா
பத யும்.... அவன் பெயர் பஜயப்ொ..... திம்மப்ொமவாை
மகன்

அத்தியாயம் - 29

காதலும் காமமும் உயிமராடிருப்ெவனுக்குத்தான்

என்று யார் பசான்னது. தாங்க முடியாத மமாகம்
இறந்தவமனயும் முழுமமயாக ம க்க விைாது.

சுக் க்கு என்னமவா இரவு தூக்கமம இல்மல.

கூட்ைமாக ஓநாய்கள் அவள் வட்மை
ீ சுற்றி சுற்றி
ஓலமிட்ைன. நூற்றுக் கணக்கான ஓநாய்கள்
ஒன்றுகூடி உற்சாகத்துைன் ஊமை இடுவமதக்
மகட்ைால் அவற்றின் உலகுக்கு புதிதாக வந்த
யாமரமயா வரமவற்ெமதப் மொலத் மதான்றியது.

நாலு கால் மிருகங்களுைன் மொட்டி மொட்டுக்

பகாண்டு காற்றும் மரத்மதப் பெயர்த்துவிடும்
மவகத்மதாடு வசியது.
ீ இமத மொன்ற நிகழ்ச்சி
கார்மகாைகன் இறந்த மொது நைந்ததாக அவைது
முன்மனார்கள் பசால்லக் மகள்விப்ெட்டிருக்கிறாள்.
நூறு வயமத பநருங்கும் அவள் இப்பொழுதுதான்
ொர்க்கிறாள். அவள் மனதில் பசால்ல முடியாத ஒரு
மசாகம் கப்ெியது. பமதுவாக நைந்து பசன்று அந்தக்
குச்சு வட்டின்
ீ ஜன்னல் வழிமய எட்டிப் ொர்த்தாள்.
ொர்த்துக் பகாண்டிருக்கும்பொழுமத க ய நிற
சூறாவைி மொன்ற உருவம் ஒன்று சுழன்று வந்து
அவைது வட்டுக்
ீ கதமவ மமாதியது. அது மமாதிய
மவகத்தில் சாதாரண வபைன்றால்
ீ சுக்கல் சுக்கலாய்த்
பதறித்திருக்கும். சுண்ணாம்புைன் எலும்புகமைக்
கலந்து மந்திரக் கட்டு மொட்டுக் கட்ைப்ெட்ை வட்மை
ீ
அதிர மவக்க மட்டுமம அதால் முடிந்தது.

சுக் யின் உதடுகள் ஏைனமாய் வமைந்தன. இந்த

வட்டில்
ீ மந்திரக் கட்டு மொட்டிருக்கு. உன்னால
எதுவும் பசய்ய முடியாது. இல்மலன்னா நான்
பகாமல பசய்த மனுஷங்கமைாை ஆவிகள் என்மன
விட்டு மவக்குமா? என்றாள் உரக்க.

அந்த க ய உருவம் மறுெடியும் மவகமாய் இடிக்க

ஆரம்ெித்தது. மனதில் எச்ச க்மக மணி ஒலிக்க,

என் வட்டு
ீ வாசமல மத யமா மிதிச்சதும் இல்லாம
வட்மை
ீ உமைக்க நிமனக்கிறியா... எவ்வைவு
மத யம் உனக்கு. உன்மன என்ன பசய்மறன் ொரு...
அதுக்கு முன்ன நீ யாருன்னு கண்டு ெிடிக்கிமறன்
என்று தனக்குள் கூறியெடி அவசரத்துக்குக் கிமைத்த
பவற்றிமலயில் தமலச்சன் சிசுவின்
மண்மைமயாட்டில் மவக்கப் ெட்டிருந்த மமமயத்
தைவி மந்திரங்கமை முனுமுனுத்தாள்.

நீ யாருன்னு இதில் நின்னு பசால்லு. மவற யாதாவது

பசய்ய நிமனச்ச... உன் மக காமலக் கட்டிப் மொட்டு
மெய்க் குழிக்குள்ை தள்ைிடுமவன்
கருப்ொக ஒரு நிழல் உருவம் பத ந்தது. தீனமாக
கரகரப்ொக ஒரு குரல் ஒலித்தது.

மவண்ைாம் ேஜ்ஜி என்மன அந்தக் குழிக்குள்ை

தள்ைிைாத

தாங்கமுடியாத அதிர்ச்சியில் பநஞ்சில் மகமய

மவத்துக் பகாண்ை சுக் உமைந்த குரலில்
பசான்னாள் பஜயப்ொ...

ஆமா ேஜ்ஜி... அந்த சந்த் மா வந்த வண்டில

இடிச்சு ஆக்ஸிபைன்ட் ஏற்ெடுத்திமனன். கூட்ைம்
கூடுறதுக்குள்ை அவமை இழுத்துட்டு வந்துைலாம்னு
நிமனச்மசன். ஆனால் அங்கிருந்த இன்பனாருத்தன்
என்மன இழுத்துட்டு காமர தாறுமாறா ஓட்டி
மமலயில இருந்து விழுந்துட்ைான். என் மண்மை
ொமறல மமாதி உமைஞ்சிடுச்சு

சுக் க்கு உைனடியாகத் பத ந்துவிட்ைது அவன்

ெிரம்மச்சா ய விரதத்மதக் கமைெிடிக்கவில்மல
என்று. ஆனால் இமத இனிமமல் அவன்
ப்மரதாத்மாவிைம் மகட்டு என்ன ெயன்? முதன்
முமறயாக அவள் கண்கைிலிருந்து நீர் வழிந்தது.

கார்மகாைகன் ெரம்ெமரமய வைர்க்க நான்

ொடுெட்மைன். அவன் மந்திர சக்தியால் உயிர்
பெறப்ெட்ை நீ, அவமன மாதி மய அழியணுமா? நீ
இங்க வந்த காரணத்மத பசால்லு
உனக்காக உன் மந்திரவாததுக்காக நான்
எவ்வைமவா பசஞ்சிருக்மகன். ெதிலுக்கு நீ பசஞ்ச
சத்தியத்மத நிமறமவத்து?

என்ன சத்தியம் என்று சிந்தித்தாள் சுக் .

அந்த சந்த் மாமவ எனக்குக் கல்யாணம் பசய்து

மவக்கிமறன்னு வாக்கு தந்திருக்க... பசான்ன
வாக்மக நிமறமவத்து

மெய்க் கல்யாணமா?

ஆமாம்... அது உனக்பகான்னும் புதுசில்மலமய நம்ம

இனத்தில் அங்கங்க நைக்குறதுதாமன... நாமன
உனக்கு பெண்மணயும் ஆமணயும் ெிடிச்சு
தந்திருக்மகமன. இப்ெ எனக்கு நீ பசஞ்சு மவக்கிற.
எனக்குக் கிமைக்காத சந்த் மா யாருக்கும் கிமைக்கக்
கூைாது. அவ பசத்தாலும் நிம்மதியா இருக்கக்
கூைாது

அவர்கள் இனத்தில் ஒரு சைங்கு உண்டு.

திருமணமாகாத ஆமணா பெண்மணா
இறந்துவிட்ைால் ஒரு பொம்மமயில் இறந்தவனின்
ஆன்மாமவ ஆகர்ஷணம் பசய்து... அந்த
பொம்மமக்கு அவர்கள் ஆமசப்ெட்ைவர்களுைன்
திருமணத்மத நைத்தி மவப்ொர்கள். இரண்டு
மனிதர்களுக்கு நைப்ெது மொலமவ அந்தத் திருமணம்
நைக்கும். ெின்னர் உயிருைன் இருப்ெவர்கமை அந்த
பொம்மமயுைன் ெிமணத்து மெய்க்குழிக்குள் தள்ைி
விட்டுவிடுவார்கள். இப்பொழுது அந்த சைங்குகள்
வழக்பகாழிந்து விட்ைன என்றாலும். சுக் மயப்
மொன்ற மாந்த் கர்கள் மெய்கமையும் அமவ
உயிருைன் இருக்கும்மொது விரும்ெிய
மனிதர்கமையும் வமதத்துக் பகாண்டுதான்
இருக்கிறார்கள். மனித உலகிற்கும்
ஆத்மமலாகதுக்கும் இருக்கும் கண்ணியமான
இமைபவைி பதாந்தரவு பசய்யப்ெடுவது இந்த
மாதி யான பசயல்கைால்தான்.

இனி மெய்க்குழிக்கு வருமவாம். மெய்க்குழி அந்தக்

காட்டின் மத்தியில் இருக்கும் ஆழமான குழி அதில்
என்ன இருக்கிறது என்று யாருக்குமம பத யாது.
ஆனால் அதில் விழுெவர்கள் நல்லகதி அமைந்ததாய்
ச த்திரமம இல்மல. அதில் அந்தப் பெண்மணமயா
மெயமனமயா தள்ைிவிட்ைால் அவர்கள் கத்தும்
சத்தமமா, உயிருக்கு எழுப்பும் ஓலமமா கூை யாரும்
மகட்ைதில்மல. சில மந்திரவாதிகளும் கூை மெய்
ெிசாசுகமை மரப்ொச்சி பொம்மமயில் ெந்தனம்
பசய்து அந்த மெய்க்குழிக்குள் வசி
ீ எறிந்துவிட்டு
பசல்வார்கள். எத்தமனமயா நூற்றாண்டுகைாய்
ஏகப்ெட்ை உயிர்கமை காவு வாங்கிக் பகாண்டு
அமமதியாக காட்சியைிக்கிறது அந்தக் குழி.

ச . உனக்கு முப்ெதாம் நாள் ெமையல் மொடுறப்ெமய

தைபுைலாக் கல்யாணம் ஆணித்தரமாய்
பசால்லிவிட்டுக் கிைம்ெினாள் சுக் . இனி
பஜயப்ொவின் பெற்மறாமர அமழத்துக் பகாண்டு
அவன் ெிமரதம் இருக்கும் மருத்துவமமனக்கு பசல்ல
மவண்டும். அங்கிருந்து சந்த் மாவின் முடிமயத்
தரதரபவன ெிடித்து இழுத்து வரமவண்டும். அதற்கு
அவமை மந ல் பசன்றால்தான் ச ெட்டு வரும்.

ைாக்ைர்... எப்ெடியாவது முயற்சி பசய்ங்க....

ஸ்பெசலிஸ்ட்டிைம் தன் இயல்புக்கு மாறாகக்
பகஞ்சிக் பகாண்டிருந்தார் அம்ெலம்.

நாங்க எங்கைால முடிஞ்ச அைவுக்கு ட்மர

ெண்மறாம். மெஷன்ட் கிட்மைருந்து பரஸ்ொன்ஸ்
இல்மலன்னா என்ன பசய்றது பசால்லுங்க

மருத்துவம் எவ்வைமவா முன்மனறிருக்கு ஆனால்

என் மெரமனக் கண்ணு முழிக்க மவக்க முடியல
உங்கைால... பசால்லுங்க எத்தமன மகாடி மவணும்...
பவைிநாட்டில் இருந்து ஏதாவது மருந்து
வரவமழக்கனுமா... இல்மல ைாக்ைமரமய
வரவமழக்கணுமா... உங்கைால முடியமலன்னா
வாமயத் திறந்து பசால்லுங்க மகாெத்தில்
அங்கிருந்த அமணத்து மருத்துவர்கமையும் கடித்துக்
குதறினார். பவைிமய இருந்த மற்றவர்களுக்கும்
சத்தம் மகட்க ஆர்வத்துைன் எட்டிப் ொர்த்தனர்.

மிஸ்ைர். அம்ெலம் கண்ட்மரால் யுவர்பஸல்ப். நாங்க

ைாக்ைர்தான் கைவுள் இல்மல. எங்களுக்குத்
பத யாதது எங்கைால முடியாதது எவ்வைமவா
இருக்கு. ப்ை ீஸ் ட்மர டு அண்ைர்ஸ்ைாண்ட் என்று
தமலமம மருத்துவர் சற்றுக் கடுமமயாகமவ
பசால்லிவிட்டு அகன்றார்.
கண்திறக்காமல், உைலில் எந்த முன்மனற்றமும்
இல்லாமல் மகாமாவில் இருந்த ஆத்மரயனின் நிமல
கண்டு தத்தாத்மரயனும், திமலாத்தமாவும் மெசக் கூை
முடியாமல் அதிர்ச்சியுைன் அமர்ந்திருந்தனர்.
சந்த் மாவின் நிமலமயா மகட்கமவ மவண்ைாம்.

கைவுமை எப்ெடியாவது என் மரயமனக் காப்ொத்திரு...

என்று ஒரு பநாடி கூை விைாமல் உருப்மொட்டுக்
பகாண்டிருந்தாள்.

மகள், மகன் இருவமரயும் அகாலமாய் ெறி பகாடுத்த

அம்ெலம் தன் மெரன் ஆத்மரயமன எப்ெடியாவது
காப்ொற்றத் துடித்தார். இருள் மங்கும் மவமையில்
அந்த கா ைா ல் அமர்ந்திருந்தார். வயதானவர்கள்
நைக்க உெமயாக்கும் குச்சி ைக் ைக் பகன
ஒலிபயழுப்ெியெடி அந்தக் கா ைா ல் நிதானமாகக்
மகட்ைது. அவரருமக வந்ததும் நின்றுவிட்ைது.
கண்மணத் திறந்து ொர்த்தவர் அவர்முன்மன நின்ற
அந்த வயதானப் பெண்மணிமயக் கண்டு
திமகத்துவிட்ைார். கருப்பு மம பூசிக் பகாண்ை கருத்த
உமை அணிந்த அந்தக் கிழவி ொர்க்கும்மொமத
ெயத்மத அைித்தாள்.

யாரும்மா நீ? ஏன் இங்க வந்து நிக்கிற?

அம்ெலம்.... இப்மொமதக்கு நான்தான் உன்

கைவுள்ன்னு வச்சுக்மகாமயன்

கைவுைா... லூஸு... இங்கிருந்து பவைியமொ..

அம்ெலம்... உன் மெரன் ஆத்மரயன் பொமழக்கிறது
இப்ெ என் மகயில்... அமத மனசில் வச்சுட்டு மெசு...

என்ன பசால்ற?

என் மமல முழுசா நம்ெிக்மக வரட்டும். இப்ெ மநரா

உன் மெரன் அமறக்குப் மொ... அதுக்கு முன்மன
அறுெதுக்குள்ை ஒரு நம்ெர் பசால்லு

ென்னிரண்டு

ச யா ென்னிபரண்டு நிமிஷத்தில் ஆத்மரயன்

முழிப்ொன். உன்மனப் ொத்து தாத்தான்னு
பசால்லுவான். அப்ெறம் மறுெடியும் கண்மண
முடிப்ொன்

என்ன பசால்ற...

நைக்கப் மொறமத பசால்மறன்... நான் பசால்றது

மட்டும் நைந்தா... வரும்மொது அந்த அமறயில் அவன்
கூை வந்த பெண்மண இழுத்துட்டு என்மனப் ொக்க
வர

நீ எங்க இருப்ெ?

அதுவமரக்கும் நான் இங்மகதான் இருப்மென்

என்றெடி கா ைா ல் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து
பகாண்ைாள்.

மவகமாக ஆத்மரயனின் அமறக்கு விமரந்தார்

அம்ெலம். கா ை ன் மூமலயில் சுவற்றில் சாய்ந்து
கால்நீட்டி அமர்ந்துபகாண்டு பவற்றிமலமய
நிதானமாகப் ெி த்து நரம்பு நீவி சுண்ணாம்மெத்
தைவ ஆரம்ெித்தாள் சுக் .

ஆத்மரயனின் அமறயில் அவமன மவத்த கண்

வாங்காமல் ொர்த்துக் பகாண்டிருந்தார் அம்ெலம்.
ெத்து நிமிைங்கள் ஓடிவிட்ைன. இன்னும் இரண்டு
நிமிைங்கள்தான் ொக்கி. கடிகாரத்தின் டிக் டிக் ஓமச
அவர் மனதில் யாமரா சம்மட்டியால் அடிப்ெமதப்
மொல இருந்தது.

ென்னிபரண்ைாவது நிமிைம் பதாைங்கிய சமயம், ெீ ப்

ெீ ப் என ஆத்மரயனின் உைல்நிமலமயக்
கண்காணிக்கும் மானிட்ைர் ஸ்க் னில் மகாடுகள்
கிறுக்கல்கைாய் மமலும் கீ ழும் ஏறி இறங்கின.
அவனது மூச்சின் மவகம் சற்று அதிகமானது.

ஆதி... என்று கத்திவிட்ைார் அம்ெலம்.

ஆதி... என்று மற்றவர்களும் குரல் பகாடுக்க,

ைாக்ைமரக் கூப்ெிடுங்க யாமரா கத்த, இண்ைர்காமில்

மருத்துவமர அமழத்தார் பசவிலி.

மூச்மசக் மகயில் ெிடித்துக் பகாண்டு, சந்த் மா

அவமனமய ொர்த்திருக்க அவனது கண்கள்
பூவிதழ்கள் ெி வமதப் மொல பமதுவாக வி ந்தன.
பமதுவாக உருண்ை கருவிழிகள் தன் முன்மன நின்ற
அம்ெலத்மதப் ொர்த்ததும் அவர் முகத்தில்
நிமலத்தன.
தாத்தா... பமதுவாக அமழத்தான். அதன் ெின்
தானாக இமமகள் மூடிக் பகாண்ைன. மறுெடியும்
ஆழ்ந்த மயக்கத்துக்குப் மொனான் ஆத்மரயன்.
அம்ெலத்தின் கண்களுக்கு சுக் கைவுைாகமவ
மதான்றினாள்.

அத்தியாயம் - 30

ஆத்மரயனின் மககமை வருடி மரயன்... கண்மணத்

திறந்து ொருங்க... உங்க நிலாப்பெண் வந்திருக்மகன்
என்று அழும் அந்தப் பெண்மணப் ொர்த்ததும்
திகீ பரன்று இருந்தது அம்ெலத்துக்கு. இவள்
அம்மாமவக் பகான்றதாகக் பகாடுத்த
புகா னால்தான் இந்த விெத்மத நைந்தது என்று
மகள்வி. ஆக இந்த மமாகினியிைம்
மயங்கியதால்தான் ஆத்மரயனுக்கு இந்த நிமலயா?
ெல்மலக் கடித்தெடி ொசக் குரலில் சந்த் மாமவ
அமழத்தார்.

உன் பசாந்தக்காரங்க யாமரா வந்திருக்காங்கைாம்.

மொலிஸ்காரங்க பசால்லிட்டு மொனாங்க.
வ யாம்மா மொய் ொர்த்துட்டு வந்துைலாம் .
அவருைன் கிைம்ெினாள் சந்த் மா.
கா ைா ல் பமதுவாக நைந்தனர். ஆக என் மெரன்
இப்ெ வாழ்வா சாவான்னு இருக்கிறது
உன்னாலதானாம்மா...

அதிர்ச்சியுைன் ொர்த்தாள். இருந்தாலும் அவர்

பசால்வது உண்மமதாமன.

உன்மனப் ொர்க்காமமலமய இருந்திருக்கலாம். ஆதி

உயிமராைவாவது இருந்திருப்ொன்

தாத்தா... மகவினாள். அப்ெடிபயல்லாம்

பசால்லாதிங்க... அவர் பொமழச்சிடுவார்

எத்தமன மகாடி மவணும்னாலும் பகாட்டித் தர நான்

பரடி. ஆனால் உறுதியா பசால்ல முடியமலமய.. எங்க
உன்மனப் ொர்த்ததுமம அவனுக்கு பகட்ை மநரம்
ஆரம்ெிச்சிருச்மச... அது மொகணும்னா நீ அவமன
விட்டுப் மொகணும்

அம்ெலம் எதற்காக தன்மன அமழத்தார் என்ெது

பு ந்தது. ஏற்கனமவ தான் ஒரு அதிர்ஷ்ைக்கட்மை.
அப்ொ, அம்மா, ராம்குமார் என தன் மமல் ெி யம்
மவத்த அமனவமரயும் ஒவ்பவாருவராய் இழக்கும்
அொக்கியவதி என்று மனதில் மறுகிக்
பகாண்டிருந்தவளுக்கு அம்ெலத்தின் ஊசிமொன்ற
வார்த்மதகள் மனமதத் துமைத்தது.
நான் இப்ெ என்ன பசய்யணும்னு நிமனக்கிறிங்க
ஸார் தன் வார்த்மதகைில் தூரத்மதக்
பகாண்டுவந்தாள்.

நீ பசஞ்ச தவமற ச பசய்ய உன்னாலதான் முடியும்.

அமத பசய்தால்தான் என் மெரன் உயிமராை
நைமாடுவான். அவன் மமல உண்மமயிமலமய
அன்ெிருந்தா அமத பசய்

ெரெரத்தாள் என்னால முடியும்னா... அமதக்

கண்டிப்ொ பசய்மறன்... என்ன பசய்யணும்னு
பசால்லுங்க

சத்தியமா...

ஆத்மரயன் மமல சத்தியமா பசய்மறன்

குட்... என்று அந்த மருத்துவமமனயின் மறுெக்கம்

இருந்த மதாட்ைத்தின் மரத்தடிக்கு இட்டுச் பசன்றார்.
அங்மக மரத்தடியில் அமர்ந்து பவற்றிமல மொட்ைெடி
தன்மன முமறத்த அந்தக் கிழவிமயக் கண்டு
மனதின் ஆழம் வமரக்கும் மனதில் குைிர் ெரவியது.

வணக்கம்மா... என்று இரு மககமையும் கூப்ெி

அந்த அழுக்கு உமைக் கிழவிமய அம்ெலம்
வணங்கவும் மவறு வழியில்லாமல் அவளும்
வணங்கினாள்.

இவங்கதான் ஆதிமயக் காப்ொத்தப் மொகும்

பதய்வம்
நன்றிம்மா... அவமர எப்ெடியாவது ெிமழக்க
வச்சிடுங்க என்று சந்த் மாவும் மவண்டினாள்.

எப்ெடியாவது ஆத்மரயன் உயிர் ெிமழத்தால் மொதும்

என்ற எண்ணம் ஒன்மற அவள் மனதில்.
அவனுக்காகத் தன் உயிமரயும் தரத் தயாராக
இருந்தாள்.

வாமயத்திறந்தாள் சுக் அவன் ெிமழக்கிறதும்

ெிமழக்காததும் உன் மகயில்தான் இருக்கு...

என் மகலயா.... பு யமலமய

பு யுற மாதி பசால்லணும்னா நான்தான்

பஜயப்ொமவாை ொட்டி

அதிர்ச்சிமயத் தாங்க முடியாமல் தன்னருமக நின்ற

அம்ெலத்தின் மதாள்கமைப் ெற்றிக் பகாண்ைாள்.

அம்ெலம் இவ கூை நான் மெச மவண்டியிருக்கு. நீ

பகாஞ்ச மநரம் கழிச்சு வா... என்ற சுக் யின்
வாக்மக ெவ்யமாக ஏற்றுக் பகாண்ை அம்ெலம்
சந்த் மாவிைம்.

உன்னால இந்த நிமலமமக்கு ஆைான என்

மெரமனக் காப்ொத்துற கைமம உனக்குத்தான்
இருக்கு. அம்மா என்ன பசான்னாலும் மகளு. உனக்கு
எத்தமனக் மகாடி ெணம் மவணும்னாலும் தமரன்
என்று பசால்லிவிட்டு அகன்றார்.

அவர் கண்மணவிட்டு மமறந்ததும் ோ... ோ...

ோ.... என்று சி த்தாள் சுக் . அந்த
மாமலமவமையில் அந்த சி ப்மெ அமானுஷ்யமாய்
இருந்தது.

எப்ெமயா ெிமழச்சிருக்க மவண்டிய இவன் மெரமன

ெிமழக்கவிைாம ெடுக்மகல தள்ைி விட்டிருக்கிறமத
நான்தான். என்மன பதய்வமா நிமனச்சுக்
கும்புடுறான் ொரு

விருட்பைன நிமிர்ந்தாள் சந்த் மா அவமர நீதான்

இப்ெடி வச்சிருக்கியா.... ொவி

ொவிதான்... என் மெரன் சாவுக்குக்

காரணமானவங்கமைக் பகான்னுக் குவிக்காம
உயிமராை விட்டு வச்சிருக்க ொவி

உன் மெரன் எத்தமன பொண்ணுங்க வாழ்க்மகமய

அழிச்சிருக்கான். அந்தப் ொவம்தான் அவமனக்
பகான்னது

ஏய் இன்னும் ஒரு வார்த்மத மெசினா ெடுக்மகல

கட்டிப்மொட்ைவமன அப்ெடிமய மமல அனுப்ெிடுமவன்

இப்ெ உனக்கு என்னதான் மவணும்

மெரம் மெசலாமா... ஒரு மவங்மகயின் பகாடூரப்

ொர்மவ ொர்த்தவள்... என் மெரனுக்கு நீ மவணும்

என்ன உைறுற...

என் மெரன் பசத்தும் உன் மமல ஆமச குமறயாம

சுத்திட்டு இருக்கான். இந்த ஆதி பொமழக்கணும்னா
நீ என் கூை வரணும். நான் பசய்ய பசால்றமத முழு
சம்மதத்மதாை பசய்யணும். இல்மலன்னா உன்
காதலமனக் பகான்னுடுமவன்

நீ பசால்றமத நான் நம்ெ மாட்மைன். உன் மெரன்

பசத்த அதிர்ச்சியில் என்னனமவா உைறுற...

சந்த் மாவின் முடிமயக் மகயில் ெிடித்தவள்

இமையில் பசருகியிருந்த கூ ய கத்தியினால் ஒரு
பகாத்மத அறுத்தாள்.

ச ஆத்மரயன் உயிர் என் மகலன்னு உணர்த்துமறன்.

அப்ெத்தான் அவன் பொமழக்கணும்னா நீ என்கூை
வரணும்னு உன் மரமண்மைக்கு உமரக்கும்

இன்னும் ஒரு மணி மநரத்தில் ஆதி நல்லா முழிச்சுப்

மெசுவான்.... ஆனா அவனுக்கு நீ யாருன்மன
பத யாது. உன் காதமல உணரவும் முடியாது. உன்
சம்ெந்தமான எல்லாம் அவனுக்கு மறந்திருக்கும்.
அப்ெவாவது அவமனாை உயிர் என் மகயில்ன்னு
உனக்குப் பு யுதான்னு ொக்குமறன்

அம்ெலம் அவர்கள் இருக்கும் இைத்திற்குத் திரும்ெ

வந்தார்.

அம்ெலம் இவளுக்கு இன்னம் நம்ெிக்மக வரமல.

உன் மெரன் அமறக்குக் கூட்டிட்டு மொ. இன்னும் ஒமர
மணி மநரத்தில் அவன் முழிப்ொன். ஆனால்
அவனுக்கு இவ யாருன்மன அமையாைம் பத யாது.
நீயும் நிமனவு ெடுத்தக் கூைாது. அது நைந்ததும்
மறுெடியும் இவமை என் கூை வருவா... அவனும்
ெமழய ஆதியா இமைல இந்த நாட்கைில் நைந்த
சம்ெவங்கள் எதுவும் நிமனவில் இல்லாம வருவான்

ஆத்மரயன் அமறக்குத் திரும்ெிச் பசன்ற மாவுக்கு

அடுத்த அறுவது நிமிைங்கள் கைந்து பசல்வது
யுகங்கைாய்த் மதான்றியது. அந்த அமறயில்
இருந்தவர்களுக்கு மவமல பகாடுத்து அம்ெலம்
அகற்றியிருந்தார். அதனால் அவரும் மாவும்
மட்டுமம இருந்தனர். பமதுவாகக் கண்விழித்தான்
ஆத்மரயன். இந்த முமற அம்ெலத்துக்கு அதிர்ச்சி
இல்மல. ஆனால் இது நிமலக்க மவண்டுமம என்ற
மவண்டுதல் மட்டும் இருந்தது.

தாத்தா...

என்ன ஆதி... சாப்ெிை ஏதாவது மவணுமாப்ொ... சீப்

ைாக்ைமர அமழக்கவா...

மவணாம் தாத்தா... எனக்கு என்னாச்சு? ஏன் இங்க

இருக்மகன். தமலல கூை காயம் ெட்டிருக்க மாதி
இருக்மக தனது கட்டில் மகமய மவத்தெடி
மகட்ைான்.

பெங்களுர் ெக்கத்தில். கா ல் மொறப்ெ ஒரு சின்ன

ஆக்ஸிபைன்ட். உனக்கு எதுவும் இல்மல. நல்ல
பரஸ்ட் எடுத்தால் மொதும்

அம்ெலத்தின் அருகிமலமய நின்றிருந்த சந்த் மாமவ

அவன் திரும்ெியும் ொர்க்கவில்மல. கண்டு
பகாள்ைமவ இல்மல. அவமைக் கண்ை நாள் முதல்
முதன் முமறயாக அவமைப் புறக்கணிக்கிறான்.
இவங்க யாரு தாத்தா? என்மன அட்பைன்ட் ெண்ற
ைாக்ைரா... என்று மாமவப் ொர்த்துக் மகட்கவும்
உமைந்து விட்ைாள். அழுமகமய அைக்க வாமயப்
பொத்திக் பகாண்டு பவைிமய ஓடி வந்தவமை
வரமவற்றாள் சுக் .

இப்ெ என் கூை வந்தா அவன் உன்மனப் ெத்தின

நிமனமவ மட்டும் இழப்ொன். பகாஞ்ச நாள் கழிச்சு,
அவனுக்கு ஏற்கனமவ நிச்சயம் பசய்திருக்குற அந்த
ச தாமவக் கல்யாணம் ெண்ணிக்குவான். உன்
நிமனமவ இல்லாம சந்மதாஷமா வாழ்வான்.
மாட்மைன்னு அைம் ெிடிச்ச நாமைக்குக் காமலல
அவன் உயிர் அவன் உைம்ெில் இருக்காது. முடிவு உன்
மகயில்

ஒரு வினாடி மயாசித்தவள் நான் ஆத்மரயமனாை

தாத்தா ொட்டிட்ை மெசிட்டு வந்துடுமறன்

அந்தக் கிழவன் என் மாந்த் கத்மத எதிர்த்து உனக்கு

உதவி ெண்ணுவான்னு கனவு காணாமத

அவங்ககிட்ை என்மனப் ெத்தி ஆத்மரயனுக்கு

நிமனவு ெடுத்தக் கூைாதுன்னு சத்தியம் வாங்கணும்.
ஒரு காலத்திலும் அவருக்கு என்மனப் ெத்தித்
பத யமவண்ைாம். அப்ெத்தான் அவர் வாழ்க்மக
சந்மதாஷமா இருக்கும்

புன்னமகத்தாள் சுக் புத்திசாலி. ஆனால் இந்த புத்தி

முன்னாடிமய இருந்திருந்தா பராம்ெ நாள் உயிமராை
இருந்திருப்ெ. ச இன்னும் கால்மணி மநரத்தில் இங்க
இருக்க. இல்மலன்னா உன் காதலமனாை உயிருக்கு
நான் பொறுப்ெில்மல

மெரன் கண்விழித்த மகிழ்ச்சியில் இருந்த

தத்தாத்மரயன், திமலாத்தமா தம்ெதியினர் அவன்
ராம்குமாமரக் கூப்ெிைவும்தான் ஆதி இன்னமும்
முழுமமயாக குணமமையவில்மல என்று
உணர்ந்தனர். ைாக்ைர்கள் மவறு அவனிைம்
அதிர்ச்சியான சம்ெவங்கள் எதுவும் பசால்ல
மவண்ைாம் என்று பசால்லிவிட்ைனர். அந்த
குழப்ெமான சமயத்தில் ஆத்மரயனிைம் தன்மனப்
ெற்றி எதுவும் பசால்லமவண்ைாம் என்று சத்தியம்
வாங்கும் சந்த் மாவிைம் விவரம் ெிறகு மகட்கலாம்
என்று விட்டு விட்ைனர். ஆனால் அவமைா அவர்கள்
கண்கைிலிருந்து மமறந்துவிட்ைாள்.

சந்த் மாமவக் காணாமல் அவமைப் ெற்றி விசா க்க

பசால்லி அம்ெலத்திைம் மகட்ைனர்.

அவமைாை மாமான்னு யாமரா கூட்டிட்டு மொனாமர

என்று கூசாமல் பொய் பசான்னார்.

எங்ககிட்ை பசால்லமல. அட்ரஸ் கூை தரமலமய

அதற்கு அவமரா அவ மசர மவண்டிய இைத்துக்கு

ெத்திரமா மொய் மசர்ந்துட்ைா. அந்தப் பொண்மணாை
நிமனமவ ஆதிக்கு சுத்தமா இல்மல. இப்ெ அவமைக்
பகாண்டு வந்து இவன் கண் முன்னாடி நிறுத்தினால்
மவற ஏதாவது குழப்ெம் வரும். பகாஞ்ச நாள்
என்மனத் பதால்மல ெண்ணாம இருந்தால்
நல்லாருக்கும் என்று கடிந்தார்.

இருவரும் மசார்மவாடு பவைிமய வந்தனர்.

நம்மகிட்ை என்னமவா சத்தியம் வாங்கினாமை...

என்று நிமனவு ெடுத்தினார் திமலாத்தமா

அதுதான் எனக்கும் பு யல. ஆதி குணமாகட்டும்.

ராம்குமார் கா யங்களும் முடியட்டும். நம்மலா
அவனுக்கு நிமனவு ெடுத்த முடியாது. தானா எல்லாம்
நிமனவுக்கு வருதான்னு ொக்கலாம். நம்ம அவ
காமலஜ்ல விலாசம் வாங்கி சந்த் மா மொயிருக்குற
இைத்மதக் கண்டுெிடிப்மொம்

அம்ெலம் நம்ம மமமலமய எ ஞ்சு விழுவாரு.

மாவாலதான் விெத்து நைந்ததுன்னு மவற
பசால்லிடு இருந்தார். அதனால அவமையும் குத்திக்
காமிச்சிருக்கலாம். ெிரச்சமன எதுக்குன்னு
பசாந்தக்காரங்க வட்டில்
ீ மொயி தங்கிருப்ொ என்று
தாங்கைாக ஒரு முடிவுக்குக் வந்தனர். அவர்கள்
அமமதிக்கு இமையூறாக ஒரு நாள்
பதாமலப்மெசியில் சந்த் மாவிைமிருந்து அமழப்பு
வந்தது.

தாத்தா..... நான் சந்த் மா மெசுமறன்

மா. எங்மகம்மா இருக்க?

மரயன் எப்ெடி இருக்கார்?

நல்லாருக்கான் ஆனால் அவனுக்கு உன்மன
சந்திச்சது இமையில் நைந்தது எதுவும் நிமனவில்
இல்மலம்மா

இருக்காது.... தாத்தா தயவுபசய்து நான் பசால்றமத

பொறுமமயா மகளுங்க.... உங்க மெரன்
நல்லாருக்கணும்னா எல்லாரும் என்மன
மறந்துடுங்க

என்னம்மா பசால்ற...

ஆத்மரயன் என் நிமனவு இல்லாத வமரக்கும்

உயிமராை நல்லெடியா இருப்ொர். என் நிமனவு
வந்துட்ைா என்மனத் மதடி வருவார். அப்ெறம் இந்தப்
ொவிங்க அவமரக் பகான்னுடுவாங்க. அதனால்
நானும் அவமர விட்டு விலகி இருக்மகன்னு சத்தியம்
பசய்து தந்திருக்மகன். அதனால்தான் கிைம்புறதுக்கு
முன்ன உங்க கிட்ையும் சத்தியம் வாங்கிமனன். அவர்
நல்லாருக்கனும்னு நிமனச்சா சந்த் மாமவ நீங்க
யாரும் நிமனவு ெடுத்தக்கூைாது. மாட்மைன்னு
சத்தியம் ெண்ணிருக்கிங்க

ச ம்மா நாங்கைா நிமனவு ெடுத்த மாட்மைாம்.

ஆனால் அந்த இமறவமனாை கருமண அவன்
மனதில் உன்மனப் ெத்தின நிமனமவத் திரும்ெக்
பகாண்டுவரும். உன்மனயும் அவமனாை இமணச்சு
மவக்கும்

ெதில் மெசாமல் மகப்மெசிமய அமணத்தாள். அந்தக்

குடிமசயில் காவல் காக்கும் பெண் ஒருத்தியின்
உதவிமயாடு பவைிமய வந்து மெசினாள். அவமை
யாரும் கட்டுப்ெடுத்துவதில்மல. அவமை விரட்டி
விட்ைாலும் மொகமாட்ைாள் என்று எல்லாருக்கும்
பத யும். அவள் தப்ெித்தால் அவள் உயிமரவிை
மநசிக்கும் ஒருவன் அல்லவா ொதிக்கப் ெடுவான்.
கண்கைில் நீர் வழிய அவமை சிமற மவத்திருக்கும்
குடிமசக்கு பசன்றாள்.

அவைது பதாமலப்மெசியில் மனம் கலங்கிய

தத்தாத்மரயன் தனது வருத்தத்மத தன் நண்ெர்
நஞ்சுண்ைஸ்வாமியிைம் ெகிர்ந்துபகாண்ைார்.

ஆதிக்கு வந்த கண்ைம் தமலக்கு வந்தது

தமலப்ொமகமயாடு மொயிருச்சுன்னு நம்புமறன்.
அவனால் மாமவக் காப்ொத்த முடியும். அது
மட்டுமில்மல அவனால் மட்டும்தான் நம்ம
மகாமமருமவ அது இருக்கும் இைத்திற்கு மசர்க்க
முடியும்

என்ன பசால்ற..

மகாமமரு இங்கிருந்து கிைம்பும் மநரம் வந்துடுச்சு.

அதனால்தான் அன்மனக்கு உன் வட்டில்
ீ பகாண்டு
வந்து வச்மசன். ஆதி சந்த் மாமவத் மதடிக்
கிைம்புவான்னு மதாணுது. அப்ெடிக் கிைம்புற மாதி
சூழ்நிமல வந்தால் மமருமவ அவன் மகயில்
பகாடுத்தனுப்பு. அதில் குடியிருக்கும் லலித்தாம்ெிமக
இந்த முமறயாவது ஆதிரமனயும் சந்த் மகமயயும்
இமணச்சு வாழ மவப்ொள்ன்னு உறுதியா நம்புமறன்
ஆத்மரயன் சந்த் மாமவப் ெற்றிக் மகட்டும் தாங்கள்
மாவிைம் பகாடுத்த சத்தியம் காரணமாய் அவனிைம்
உண்மமமய பசால்ல முடியாது மருகிய அந்த
வயதான தம்ெதியினர் அவன் உண்மமமயத் மதடிக்
கிைம்ெியமொது, நஞ்சுண்ைஸ்வாமி அறிவுறுத்தியெடி
அவன் மகயில் மகாமமருமவத் தந்தனுப்ெினர்.
தங்கைது குலபதய்வமான கலேல்லி
லலிதாம்ெிமகயின் மகாவில் மண்ைெத்தில்
அமர்ந்திருந்த ஆத்மரயனுக்கு மகாமமருவின்
மகிமமயாமலா இல்மல அம்மனின் அருைாமலா
நைந்தது அமனத்தும் நிமனவில் மதான்றியது.

மா... மா.... எங்மகருக்க... நீ இந்த உலகத்தின் எந்த

மூமலயில் இருந்தாலும் உன்மனத் மதடி வருமவன்
என்று தமலமயப் ெிடித்தவண்ணம் புலம்ெினான்.

அை நீ மறுெடியும் வந்துட்டியா... சிங்கத்தின்

கூைாரத்துக்குள் சுண்பைலி ஒண்ணு நுமழஞ்சதும்
இல்லாம அந்தப் பொண்மணக் காப்ொத்துமவன்னு
பசால்லுதுப்ொ என்ற குரல் ஒன்று ஒலிக்க
திரும்ெினான் ஆத்மரயன். அங்மக ஏைனமாய்
அவமனப் ொர்த்தெடி நின்றிருந்தான் நாமகந்திரன்.

நல்ல மநரத்துக்குத்தான் வந்திருக்க. இன்னும்

பகாஞ்ச மநரத்தில் உன் காதலிக்கும் அந்த
பஜயப்ொமவாை ப்மரதாத்மாவுக்கும் சுக் கல்யாணம்
பசய்து மவக்கப் மொறா. அது முடிஞ்சதும்
மெய்க்குழிக்குள்ை சந்த் மா நிரந்தரமா
அைங்கப்மொறா. அமதக் கண் குைிர ரசிச்சுட்டுப் மொ
அத்தியாயம் - 31

"வாட் பசத்துப் மொனவமனாை கல்யாணமா?

மெய்க்குழியா? காட்டு மிராண்டிங்கைாய்யா
நீங்பகல்லாம்?"

"காட்டு மிராண்டிமயா இல்மலமயா இன்மனக்கு

நைக்கப் மொற நிகழ்ச்சிகள் எங்கமைப் ெத்தி
உனக்குத் பதைிவு ெடுத்தும். காப்ொத்தப் மொமறன்
அது இதுன்னு ஆெத்தில் மாட்டிக்காம ெத்திரமா வடு
ீ
மொயி மசரு. உன்மன மறுெடியும் ொர்த்தா சுக்
பகால்லாம விைமாட்ைா. இப்ெக்கூை சந்த் மாமவக்
கட்டுப்ெடுத்தத்தான் உன்மன உயிமராை விட்டு
வச்சிருக்கா. மெய்க்குழிக்குள்ை அவமைத் தள்ைி
விட்டுட்டு அடுத்து உன்மனக் பகால்லுற
வழிமயத்தான் ொர்ப்ொ. பஜயப்ொமவக் சாவுக்குக்
காரணமானவங்க எல்லாமரயும் ெழி வாங்கும் பவறி"

"உன் பெயர் என்ன?"

"நாமகந்திரன். சுக் மயாை சிஷ்யன். உன் அதிர்ஷ்ைம்

என் கண்ணில் ெட்ை. நீ அனாவசியமா
மாட்டிக்ககூைாதுன்னு ஒரு அக்கமரயில் பசால்மறன்.
மத்தெடி உன்கிட்ை நின்னு மெசிகிட்டு இருக்க எனக்கு
மநரமில்மல. நான் கிைம்புமறன். "
அவனுைன் மசர்ந்து நைந்தான் ஆத்மரயன். சிறிய
தூறலாக ஆரம்ெித்திருந்தது மமழ. ெலமாக
வலுப்பெறும் அறிகுறி பத ந்தது.

"இங்க என்கூை நைக்குற மநரத்துக்குக் கார்ல ஏறித்

தப்ெிச்சிருக்கலாம்"

"நீ பசால்றது ச தான். உங்கமை மாதி முட்ைாள்

கூட்ைத்துக்கிட்ை இருந்து தப்ெிச்சுப் மொறதுதான்
புத்திசாலித்தனம்"

இரவு இருட்டில் நாமகந்திரனின் முகத்மதப் ெடிக்க

ஆத்மரயனால் முடியவில்மல. அதனால் தனது
பமாமெலில் இருந்த ைார்ச்மச ஆன்
பசய்யப்மொனான்.

"பவைிச்சம் மவண்ைாம்... நல்லதில்மல.... நீ

இந்தப்ெக்கம் தப்ெிச்சுப் மொயிரு" என்று நாமகந்திரன்
பசான்னதும் பசல்மல உள்மை மொட்டுவிட்ைான்.

"நான் மட்டும் எப்ெடி தப்ெிக்கிறது? வட்டுக்காரன்

ீ நான்
இங்க குத்துக்கல்லாட்ைம் இருக்கும்மொமத என்
பொண்ைாட்டிக்கு ஒரு மெய் கூைக் கல்யாணம்
ெண்ணி மவக்கிமறன்னு ஒரு காட்டு மிராண்டித்தனம்
நைக்குது. அவமைத் தவிக்க விட்டுட்டுப் மொக
நாபனன்ன மெடிப்ெயலா?"

ஆத்மரயன் பசான்ன விதத்திமலமய நாமகந்திரனுக்கு

சி ப்பு வந்துவிட்ைது. "பொண்ைாட்டியா? எப்ெ
கல்யாணமாச்சு"

"நாலாயிரம் மெமர சாட்சி வச்சுத் தாலி கட்டுறது

ஒப்ெந்தம். அந்த ஒப்ெந்தத்மத பரண்டு மனசு மட்டும்
மொட்ைால் மொதும் அதுமவ பசல்லும். நாமனா
தாத்தா, ொட்டி, ராம்குமார் முன்னாடி மமாதிரம் மாத்தி
மாமவ என் வாழ்க்மகயில் இமணச்சுகிட்மைன். என்
மமனவி இல்லாம இந்த இைத்மத விட்டுப் மொறதா
இல்மல. அதுக்கு சுக் யா ெக் யா யாரூ குறுக்க
நின்னாலும் சுட்டுத் தள்ைிட்டு மொயிட்மை இருப்மென்.
"

"ச யான முட்ைாள் நீ. சுக் என் குரு. அவமைக்

பகால்லப் மொமறன்னு என்கிட்மைமய பசால்றிமய
நான் உன்மன உயிமராை விடுமவன்னு
நிமனக்கிறியா?"

"நிச்சயம். உயிமராை விடுறது மட்டும் இல்மல.

மாமவக் காப்ொத்துறதுக்கும், குறுக்க வர்ற
சுக் மய அழிக்கிறதுக்கும் கூை நீதான் எனக்கு உதவி
பசய்யப்மொற"

உனக்கு கனவும் கற்ெமனயும் அதிகம்

இருவரும் நைந்து காட்டின் எல்மலமயத் தாண்டி
வந்துவிட்ைனர்.

காட்டுக்குள்ைதாமன கல்யாணம். ஏன் இங்க வந்து

நிக்குற

சில நிமிைங்களுக்கு முன் தான் சில விருந்தாைிகள்

வந்திருக்கிறதா தகவல் கிமைச்சிருக்கு

விருந்தாைிகைா.. யாமரயும் காமணாமம... தன்

கண்மமல் வடிந்த மமழ நீமர சுண்டிவிட்ைெடி
பசான்னான்.

உனக்கும் மவண்டியவங்கதான்

மககமைக் குவித்துக் காற்றிைம் எங்க இருக்காங்க...

என்றான் நாமகந்திரன். ெின்னர் யா ைமமா ரகசியம்
மகட்ெமதப் மொலக் காதுகைில் மகமவத்துக்
மகட்ைான்.

இன்னும் பரண்டு மூணு நிமிஷத்தில் வந்துடுவாங்க.

அப்ெறம் அவங்கமையும் உன்மனயும் ொதுகாப்ொன
இைத்தில் மசர்க்கணும்

யாரது.. என்ற மகள்வி மமறவதற்குள் காற்றில்

தட்டுத் தடுமாறியெடி அந்த கார் வந்து நின்றது.

தாத்தா.... என்றான் ஆதி.

ஆதி... நீ ெத்திரமா இருக்கியா... என்றெடி மவகமாய்

வண்டிக் கதமவத் திறந்தெடி இறங்கினார்
திமலாத்தமா.

இந்த மாதி சூழ்நிமலயில் ொட்டிமயயும் கூட்டிட்டு

ஏன் வந்திங்க, முத்து உனக்குத்தான் இந்த இைத்மதப்
ெத்தித் பத யுமம மமழ மநரத்தில் எதுக்கு ஸ்க்
என்று கடிந்து பகாண்ைான் ஆதி.
வர மவண்டிய மநரம்ப்ொ.... என்றார்
நஞ்சுண்ைஸ்வாமி.

இவன்தான் என் நண்ென் நஞ்சுண்ைஸ்வாமி, அவன்

மகன் நீமலஷ். என்று அறிமுகப் ெடுத்தினார்
தத்தாத்மரயன்.

இது நாமகந்திரன். சந்த் மாமவ மீ ட்க நமக்கு உதவி

பசய்யப்மொறவன் உறுதியாய் பசான்னான்
ஆத்மரயன்.

குடிமசயில் மாவுக்குக் கல்யாணப் பெண்களுக்கு

உடுத்தும் புத்தம் புதிய சிவப்பு வண்ணப் புைமவ.
புைமவமயக் கட்டிவிட்ை வயதான பெண் பசான்னாள்.

"இது உங்கம்மா வட்டு

ீ சீதனம்"

திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்தாள் சந்த் மா.

"இவங்க வாங்கின புைமவ மவண்ைாம்னு நிமனப்ெ.

அதுதான் உங்க வட்டிலிருந்து
ீ எடுத்துட்டு வந்மதன்"
கண்கள் ெணித்தது மாவுக்கு. அவளும் அவ்வாறு
தான் எண்ணினாள். இறக்கும் மநரத்தில் கூை இந்த
அரக்கர்கைின் விரல் கூைத் தன் மமல்
ெைக்கூைாபதன்று நிமனத்தாள். அமதமய
பசயலாற்றியிருக்கும் இந்தப் பெண்.

சுந்தரகாண்ைத்தில் சீமதமய சுற்றி இருக்கும்

அரக்கிகமை கம்ெர் வயிற்றிமை வாயினர், வமைந்த
பநற்றியில் ெதிக்கப்ெட்ை கண்களும், பகாடிய
ொர்மவயும் உமையவர்கள் என்று விவ ப்ொர்.
சுக் மயச் மசர்ந்த பெண்கமைப் ொர்க்கும் மொது
அந்த வார்த்மதகள்தான் நிமனவுக்கு வந்தது
மாவுக்கு. அவர்கைிலும் அமசாகவனத்தில்
கணவனின் ெி வால் துயருற்ற சீமதக்கு உற்ற
துமணயாக அன்மனமயப் மொல கவனித்துக்
பகாண்ை தி சமைமயப் மொல இங்கும் ஒரு
காட்டுவாசிப் பெண். அவைது பெயமரக் கூை
மகட்கவில்மல. ஆனால் முதலில் தன்மனக்
காப்ொற்றிய வனப்மெச்சியின் நிமனவாக மெச்சி
என்றுதான் அமழக்கிறாள். இவள் உதவியால்தான்
அன்று தத்தாத்மரயனிைம் மெச முடிந்தது.

"மவபறன்ன மவணும்மா" கனிவாகக் மகட்ைாள்

"ெயமா இருக்கு மெச்சி"

அமலயாய் புரண்டு முதுகில் வி ந்திருந்த அவைது

அைர்ந்த கூந்தமலக் மகாதி சாம்ெிராணிப் புமகமயக்
காட்டினாள் மெச்சி. பசஞ்சாந்துக் குழம்பெடுத்து
அவைது பநற்றியில் வட்ைப் பொட்டு மவத்தாள்.

"என்ன ெயம்"

"சாக ெயம் இல்மல. ஆனால் அதுக்கப்ெறம்

ஆத்மரயமன ஏதாவது பசஞ்சுட்ைா... இந்தக் காட்டு
மிராண்டிங்ககிட்ை எவ்வைவு தூரம் உண்மமமய
எதிர்ொர்க்க முடியும்?"

"எல்லாம் நல்லாயிடும்னு நம்பு"

"மெச்சி... அடுத்து என்ன பசய்யப் மொறாங்க?"

"உனக்கு மணப்பெண் அலங்காரம் பசய்து

மகாவிலுக்குக் பகாஞ்ச தூரம் தள்ைி இருக்குற
மண்ைெத்துக்குக் கூட்டிட்டு மொவாங்க. அப்ெறம்
அங்மக உக்காந்திருப்ெ. சுக் மய நைத்தி மவக்கிற
கல்யாணம் இது. அதனால முக்கியமான
மாந்தி கர்கள் எல்லாம் அங்க கூடிருப்ொங்க. சுக்
பஜயப்ொமவாை ஆவிமய அங்கிருக்குற
பொம்மமக்குள்ை புகுத்தும். அந்த சைங்பகல்லாம்
முடிஞ்சதும் உன்மனக் கூட்டிட்டு வந்து அந்த
பொம்மம ெக்கத்தில் உக்கார வச்சுக் கல்யாணம்
முடிச்சு மவக்கும்"

"அப்ெறம் அந்த பொம்மமமயாை மசர்த்துக் கட்டி

மெய்க்குழிக்குள்ை தள்ைிடும்" என்று முடித்தாள்
சந்த் மா.

"ஆமாம் அப்ெடித்தான் இவ்வைவு நாைா நைக்குது"

"அந்தக் குழில அப்ொவிங்க எத்தமன மெர்
இறந்திருப்ொங்க. நிஜமாமவ பதய்வம்னு ஒண்ணு
இருந்தால் எப்ெடி இத்தமனக் குற்றங்கமை
நைக்கவிடும்"

"இந்த மாதி சந்மதகமும் அவநம்ெிக்மகயும்

எனக்கும் சில சமயம் வரும். ஆனால் விமைதான்
பத யல. இன்னமும் மதடிட்டு இருக்மகன்"

"ெச்.... " ெதில் பசால்லாது கால்கமை மைக்கி

அமர்ந்துவிட்ைாள். சற்று மயாசித்த மெச்சி பவைிமய
ராஜம்மாவிைம் பசன்றாள்.

"யம்மா... இந்தப் பொண்ணு கல்யாணத்தப்ெ கலாட்ைா

ெண்ணா கஷ்ைம். அதனால மதமனாை பகாஞ்சம்
வசிய மருந்மதக் கலந்து தந்துடுமறன். அப்ெறம்
நைக்குறது எதுவும் பத யாது ொருங்க"

"பசய்... அப்ெத்தான் கத்தாம மொயி மசருவா.... "

அலட்சியமாக பசான்னாள் பஜயப்ொவின் தாய்
ராஜம்மா.

மருந்து இல்மலம்மா... அந்தப் ெமழய வராேி

மகாவில் ெின்னாடி ஆள்மயக்கி இமல இருக்கு.
அமதப் ெறிச்சுட்டு வந்துடுமறன்

மநரமாகுதுடி நீ மொயிட்டு வர மநரமில்மல

ஏம்மா பூமச நைக்குற இைத்துக்குக் கூப்ெிடு

தூரத்தில் தாமன வராேி மகாவில். நான் மநரா
இவமை அங்க கூட்டிட்டு மொயி மருந்மதத்
தந்துடுமறன். ெத்து நிமிஷத்தில் வசிய மருந்து
மவமல பசய்ய ஆரம்ெிச்சுரும். அப்ெறம் நம்ம
பசால்றபதல்லாம் மகட்ொ

ச நானும் கூை வமரன்....

சந்த் மாமவ அமழத்துக் பகாண்டு வராேி

மகாவிமல மநாக்கி நமைமொட்ைனர்.

முன்பனாரு காலத்தில் மாந்த் கர்கமை அைக்க

கிராமத்தினர் ஏற்ொடு பசய்திருந்த ெஞ்ச வராேி
மகாவிலில் மூன்றாவதாய் நடுவமவ அமமந்திருந்த
வராேி அம்மன் அவள். யமனின் அழிக்கும் சக்திமய
ஒருங்மக பெற்றவமை மாந்த் கத்தின்
அசிங்கங்கைின் மூலம் பசயலற்றவைாக்கி விட்டு
இல்மல அப்ெடி ஆக்கிவிட்ைதாய் நிமனத்துக்
பகாண்டிருந்த சுக் அந்தக் மகாவிலுக்கு சற்றுத்
தள்ைியிருந்த இைத்தில் தனது மெரனின் திருமண
சைங்மக மகாலாகலமாய் துவக்கினாள். அங்கிருந்து
மூன்று நூறடி தூரத்தில் மெய்க்குழி. பவகு நாள்
கழித்து சுக் மய முன்னின்று நைத்தும் இந்த
அமானுஷ்ய திருமணத்துக்கு அந்த
வட்ைாரத்திலிருக்கும் மாந்த் கர்கள் அமனவரும்
திரண்டிருந்தனர்.

மகாவிலில்

"எமத வச்சு நான் உதவி பசய்மவன்னு நிமனக்கிற.

உங்க குடும்ெத்மத மகாவிலில் ொதுகாப்ொ உக்கார
வச்சது சம்மந்தமில்லாத ஆட்கள் வணா
ீ உயிமர
இழக்க மவண்ைாம் என்ற நல்பலண்ணத்தில்தான்.
இமத வச்சு ஒரு முடிவுக்கு வராமத. "

"நான் நீ உதவி பசய்யப்மொறதா பசான்னது உனக்கும்

பஜயப்ொ குடும்ெத்துக்கும் இருக்குற தீராத ெமகமய
வச்சுத்தான்"

"தீராப் ெமகயா"

"எஸ். அன்மனக்கு ஆக்சிபைண்ட் நைந்தமொது

பஜயப்ொமவாை ராம்குமாரும் கீ ழ விழுந்து இறந்தான்.
எல்லாரும் விெத்மதப் ொர்த்தாங்க. ஆனால் நான்
மயங்குறதுக்கு முன்னாடி மரத்துக்குப் ெின்னால்
நின்னு மவடிக்மக ொர்த்த இந்த நாமகந்திரமனப்
ொர்த்மதன். நீதான் இந்த விெத்துக்கு முக்கியமான
காரணம்னு நிமனக்கிமறன். ஆனால் என் நண்ெமன
ஏன் பகான்ன?"

"நீ புத்திசாலி.... நிஜம்தான் பஜயப்ொமவாை

ெிரம்மச்சா ய விரதத்மத முறிக்க முரட்டு யட்சி
கொலினி மமல ஆமசமயத் தூண்டிவிட்மைன்.
அவனும் அவளுக்கு சத்தியம் பசய்து தந்தான்.
ஆனால் கொலினி ஒரு கட்டுக் கைங்காத முரட்டு
யக்ஷி. அவளுக்கு பசய்து தந்த சத்தியத்மத மீ றினால்
உயிமர எடுத்துடுவா. பஜயப்ொ நான் எதிர்ொர்த்த
மாதி மய சத்தியத்மத மீ றினான். கொலினிமயாை
மகாெத்மதத் தூண்டினான். அவமனாை மரணத்மத
அவமன வரவமழச்சுட்ைான். இதில் ராம்குமா ன்
மரணம் நாமன எதிர்ொர்க்காதது"
"கொலினி அது இதுன்னு பு யாத மாதி
என்பனன்னமவா மெசுற... என் நண்ெனின் இறப்புக்கும்,
மாவின் அம்மா காயத்தி யின் இழப்புக்கும் என்ன
ெதில் பசால்லப்மொற. உங்கமைாை மூைப்
ெழக்கவழக்கத்தால இன்னும் எத்தமன மெமராை
உயிமரக் காவு வாங்கப் மொறீங்க"

"நான் பசான்னால் நீ எவ்வைவு தூரம் நம்புவன்னு

பத யல. மாந்த் கம் என் பதாழில். ஆனால் இமத
விட்டுைணும்னு என் உள்மனசு இப்ெ வமரக்கும்
பசால்லிட்மை இருக்கு. அமதயும் மீ றி இதில்
ஈடுெடுமறன்னா பசஞ்மசாற்றுக் கைன். அனாமதமய
மசாறு மொட்டு வைர்த்தவங்க பசால்றமதக்
மகட்கணும்னு என்ற கட்ைாயம்"

"லாஜிக் இடிக்குமத... இப்ெ மட்டும் அவங்கமைக்

பகாமல பசய்யும் அைவுக்கு மகாெம் வரக் காரணம்"

"கொலினிமய அைக்கக் காட்டில் முயற்சி பசய்தப்ெ

காரணக்குரைிமயாை அறிமுகம் கிமைச்சது. அதன்
மூலம் என்மனாை பூர்வபஜன்மம் மட்டுமில்லாம இந்த
ெிறவியில் என்மன அனாமதயாக்கினமத பஜயப்ொ
குடும்ெமும் சுக் யும்தான்னு பத ஞ்சது. பகாஞ்சம்
பகாஞ்சமா என்மன உணர்ந்மதன். இவங்கமை
மநரடியா எதுவும் பசய்ய முடியாதுன்னு தந்திரமா
பவல்ல முயற்சி பசய்மதன். இவங்களுக்கு உதவியா
இருந்த அமத மநரத்தில் இங்கிருக்குற மக்கமை
காப்ொத்துறதும் நான்தான். சந்த் மா இந்தக்
மகாவிலுக்கு வந்தால் தப்ெிக்கலாம்னு குரைி மூலம்
ரகசியமா பசான்னதும் நான்தான். "

"மயாவ்... உன் கூை மெசினால் எனக்மக பகாஞ்ச

மநரத்தில் மெத்தியம் ெிடிச்சிரும் மொலிருக்கு.
இன்பனாரு தைமவ இந்த மாதி மாந்த் கம், குரைி ,
யக்ஷி அது இதுன்னு பசான்னால் என் வழியில்
எல்லாமரயும் மொட்டுத்தள்ைிட்டுப் மொயிட்மை
இருப்மென். ெிஸ்ைல் கூை இருந்தமத... எங்மக" என்று
மதடியவன்

"இதுமவற... அப்ெல இருந்து உறுத்திகிட்டு" என்ற

சலித்த வண்ணம் மகாமமருமவ எடுத்தான். அதமனக்
கண்ை பநாடியில் மெச்சற்றுப் மொனான் நாமகந்திரன்.

"அம்மா எனக்கு உதவி பசய்ய நீமய வந்தியாம்மா...

காரணக் குரைி என்மனாை முன்பஜன்மத்து விமன
தீர்ந்தவுைன் உன் த சனம் கிமைக்கும்னு பசான்னமத
இப்ெ முழுமமயா நம்புமறன்"

தன் காலடியில் மைங்கி அமர்ந்து கண்ண ீர் விட்டுத்

பதாழுெவமன விைங்காமல் ொர்த்தான் ஆத்மரயன்.

"நாமகந்திரன் என்னாச்சு... எழுந்தி ... "

"ஐமயா என்மனத் பதாைாத... அம்ொள் இவ்வைவு

மநரம் இங்மகயா இருந்தா... எத்தமன நாள் கனவு...
எத்தமன பஜன்ம மவண்டுதல். இந்த அம்மா உன்
கூைமவ வந்திருக்கான்னா நீ எவ்வைவு புண்ணியம்
பசய்திருக்கணும்"

"மத்த உயிருக்கு பதால்மல பசய்யாம இருந்தாமல

புண்ணியந்தான்யா. அமத பசய் அம்ொள் உன்
கூைவும் இருப்ொ... " என்றார் தத்தாத்மரயன்.

"தாத்தா... உங்களுக்குத் பத யாது. இந்தக்

மகாவிலுக்குள்ை இருக்கும் லலிதாம்ெிமகயின் சக்தி
என்மன மாதி மாந்த் கர்கமை நுமழயக் கூை
விைாது. ஆனால் இவ்வைவு மநரம் இங்க
இருக்மகன்னா அதுக்கு எவ்வைவு
கஷ்ைப்ெட்டிருப்மென் பத யுமா?எவ்வைமவா
ெ காரங்கள் பசய்துதான் இந்த ொக்கியம் எனக்கு
கிமைச்சிருக்கு"

தூரத்தில் ெமறயடிக்கும் ஓமச மகட்க... "சுக்

பூமஜமய ஆரம்ெிக்கப் மொறா... நம்ம சந்த் மாமவக்
காப்ொற்ற கமைசி சந்தர்ப்ெம்"

" மா எங்மக" ெரெரத்தான் ஆத்மரயன்.

"கருவமறக்கு வா... " என்று அமழத்தான்.

அங்கு இருந்த ததாத்மரயனின் முன்மனார்கள்

வழிெட்ை அம்ொைின் சிமலயின் ொதத்தில்
மகாமமருமவ மவத்து வழிெட்ைான்.
"ஆத்மரயா கும்ெிட்டுக்மகா. நீ மாமவக்
காப்ொத்திட்டு இங்கிருந்து தப்ெிச்சுப் மொயிரு.
என்மன எதிர்ொர்க்காமத"

"நீ"

"நான் பசஞ்ச ொவங்களுக்குப் ெ காரம் மதைப்

மொமறன். மகாமமருமவ எடுத்துட்டு பூமஜ நைக்கும்
இைத்துக்கு மொமறன். எல்லா மாந்த் கர்களும் அங்க
இருப்ொங்க. ஒமர இைத்தில் எல்லாருக்கும் சமாதி"

" மாமவ அமழச்சுட்டு தப்ெிக்கிறது மட்டும் முக்கியம்

இல்மல. இந்த கூட்ைத்மத கூண்மைாை மொலீசில்
ெிடிச்சுக் பகாடுக்கணும்"

நஞ்சுண்ைஸ்வாமி உரக்க பசான்னார் எல்லாரும்

அமமதியா இருக்கிங்கைா.... அமனவரும்
அமமதியானார்கள்.

நீங்க நிமனக்கிற மாதி எல்லாம் பசய்ய முடியாது.

இந்த மகாமமரு ஒரு ெவர் ட்ரான்ஸ்ொர்மர் மாதி
இமத பசயல்ெை மவக்க ச யான இைம் இந்தக்
மகாவிலில் இருக்கு. அமத சீக்கிரம்
கண்டுெிடிக்கணும். அதன் ெின்னாடி தான் அதன் சக்தி
பத யும். மநரத்மத வணாக்காம
ீ அந்த இைத்மதக்
கண்டுெிடிங்க

அந்த இைம் எப்ெடி இருக்கும்

மகாமமருவின் அைவுக்மக அதில் ெள்ைம் இருக்கும்.

அதன் சக்தி எல்லா இைத்திலும் ெரவ ஏதுவா எந்தத்
தமையும் இல்லாது இருக்கணும். முக்கியமா அம்ொள்
சிமல எதுவும் இருந்தால் அமதாை காலடியில்
ொருங்க

கருவமறயிலிருக்கும் லலிதாம்ெிமகயின் காலடியில்

இருக்கும் இைத்தில் முயற்ச்சித்தார்கள்
பொருந்தவில்மல.

மவற எங்க சிமலகள் இருக்கு... என்று மயாசிக்க

ஆரம்ெித்தனர்.

நிமனவுக்கு வந்துடுச்சு... பெ ய மகாபுர வாசலில்

அந்த காலத்தில் இந்த இைத்தில் இருந்த சாமுண்டி
சிமல இருக்கு. அமத உமைச்சு எடுத்துட்டு மொயி
கார்மகாைன் நரெலி பூமஜ பகாடுத்து உக்கிரமாக்கி
வச்சிருந்தான். அவன் ஜலசமாதி ஆனதும் அந்த
சிமலயும் மூழ்கிடுச்சு. ஆனால் சில வருைங்கள்
கழிச்சு அவமனாை குடும்ெத்தில் இருந்த ஆட்கள்
பகாஞ்சம் பகாஞ்சமா ொமறமய நகர்த்தி உள்மை
நுமழஞ்சு அங்கிருந்தமத மீ ட்ைாங்க. எல்லா
பொருட்களும் உமைஞ்சும் பநாறுங்கியும் கிமைச்ச
இைத்தில் அந்த அம்ொள் மட்டும் எப்ெடிமயா
மசதாரமில்லாம கிமைச்சா. அமதக் பகாண்டு வந்து
இந்தப் ொழமைஞ்ச மகாபுரத்தின் ஒரு கருவமறயில்
மொட்டு வச்சுட்ைாங்க

அது ச யா பெ ய மகாபுரத்தின் கீ மழ இருக்கும்

கருவமறயில் தாமன இருக்கு

ஆமாம்
ச .... வாங்க அங்க மொகலாம்

அமனவரும் சாமுண்டியின் விக்ரகம் இருந்த

இைத்துக்கு பசன்றார்கள். அவர்கள்
நிமனத்தார்மொலமவ காலடியில் இருந்த இைத்தில்
கச்சிதமாய் பொருந்தியது மகாமமரு. அதமன
மவத்துவிட்டு ஏதாவது அதிசயம் நிகழுமா என்று
அமனவரும் ொர்க்க மமஜிக் ஒன்றும் நைக்கவில்மல.

இன்பனாரு உதவி பசய்யணுமம...

பசால்லுங்க தாத்தா....

இந்த மகாபுரத்தின் கலசத்தில் ெடும் ஒைி

அங்கிருக்கும் கண்ணாடியில் ெட்டு இந்த இைத்தில்
விழற மாதி இருந்ததா...

ஆமா தாத்தா... ஆனால் இப்ெ அதில் ஒட்ைமை,

பவௌவால் எல்லாம் அமைஞ்சிருக்கு

அமத மட்டும் பகாஞ்சம் சுத்தம் பசய்ய முடியுமா...

எல்லாத்மதயுமா... மநரம் இருக்குமா

இல்மல. இந்த ெத்திரகாைியின் சிமலமயப்

ொருங்க... தூசும் ரத்தக்கமறயும் ெடிஞ்சிருந்தாலும்
கூை... ெைிங்கு மாதி மகாமமருவின் ெிம்ெத்மத ெிரதி
ெலிக்குது. அவள் கண்ணாடி மாதி அவள் முன்ன
இருக்கும் நல்லமதமயா பகட்ைமதமயா அப்ெடிமய
வாங்கிட்டு ெிரதிெலிக்கிறவ... அமத சமயம் இந்த
ெிரதமமயின் ஒைிமய வாங்கி ெிரதிெலிச்சு
மகாபுரத்தின் உச்சிக்குக் பகாண்டு மொக சில
இைங்கள் இருக்கும். அந்த இைங்கமை மட்டும் சுத்தம்
பசய்தால் மொதும். மற்றவற்மற ெிறகு
ொர்த்துக்கலாம்

நம்ம எல்லாரும் மசர்ந்து சீக்கிரம் பசய்துைலாம்

என்று ஒமர குரலில் பசான்னார்கள் நாமகந்திரன்,
முத்து, நீமலஷ், தத்தாத்மரயன் மற்றும் திமலாத்தமா.

பொறுமமமய இழந்தான் ஆத்மரயன்.

நீங்க இந்த மாதி பவட்டியா பொழுமதக் கழிச்சா...

மா என்னாவா...

ஆதி உன் மமனவிமய உன்னிைம் ெத்திரமா

பகாண்டுவந்து மசர்க்கிறது என் பொறுப்பு

நீங்களும் உங்க மமரு பொம்மமயும். நீங்க

எல்லாரும் முட்ைாள்தனமா இங்மகமய நில்லுங்க....
நாமன என் மாமவக் காப்ொத்திக்கிமறன்

ஆதி பொறுமமயா...

விடுங்க... இந்த மமரு பொம்மம அவமனயும் மசர்த்து

காக்கும்

அமதயும் ொர்க்கலாம்... பசால்லிவிட்டு மவக

மவகமாய் ஓடினான்.
அத்தியாயம் - 32

அந்த அைர்ந்த காட்டின் மத்தியில், சுற்றிலும் பத ந்த

மமலப்ொமறகைில் எதிபராலித்த ெமற ஓமசயில்
பசல்லும் திக்குத் பத யாமல் தவித்தான் ஆத்மரயன்.
மெசாம நாமகந்திரமனக் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்...
ஆனால் அவன் கிைம்புறதுக்குள்ை மாமவாை
நிமலமம? மயாசித்தெடி கண்கைில் பத ந்த
ொமதகைில் எல்லாம் ஓடினான். சில நிமிைங்கைில்
அவன் மனம் மசார்ந்தது.

கைவுமை எந்த திமசக்கு மொனாலும் ொதிக்கு மமல்

பதாைர முடியாமல் ொமறயிமலா இல்மல
மரத்தடியிமலா வந்து முடியுமத வாய்விட்டு
பசான்னவன் ஏமதா நிமனவு வந்தவனாகத் தன்
சட்மைப் மெயில் அத்தமன மநரமும் ெத்திரமாக
அமர்ந்திருந்த அந்த வராேி சிமலமய எடுத்தான்.
ஒரு விரல் நக அைமவ இருக்கும் அந்த வராேி
எப்ெடி வழி காட்டுவாள் என்ெது அவனுக்குப்
பு யவில்மல. இருந்தாலும் தத்தாத்மரயன் தன்னிைம்
பசான்னமத நிமனவு ெடுத்திக் மகட்ைான்.

வராேி உனக்கு சக்தி இருக்குதா இல்மலயான்னு

எனக்குத் பத யல. ஆனால் என் மமனவிமயக்
காப்ொத்தணும். ொமத பத யாம இந்த மமலயில்
தவிச்சுட்டு நிக்கிற எனக்கு பேல்ப் ெண்மணன் வாய்
விட்டு பசான்னான்.

கிர்.... கிர்.... என்று எதுமவா அருகில் உறுமும் சத்தம்

மகட்கத் திரும்ெிப் ொர்த்தான். பகாம்புைன் அவமன
மநர்ப்ொர்மவப் ொர்த்தவாறு அங்கு ஒரு
காட்டுப்ென்றி பமதுவாக அவமன மநாக்கி
முன்மனறியது.

ஐமயா... இபதன்ன பேல்ப் மகட்டு

முடிக்கிறதுக்குள்ை ஒரு ஆெத்து... தன் முன்மன
பத ந்த பசங்குத்தான மமலப் ொமதயில் ஏற
ஆரம்ெித்தான். அவமன சமைக்காமல் ெின்
பதாைர்ந்தது அந்தப் ென்றி.

மவக மவகமாக மூச்சு வாங்கியெடி மமலப்

ொமதயின் உச்சிமய அமைந்தவனுக்கு அங்கு
தூரத்தில் ஏமதா தீ புமக எழுவது பத ந்தது.
அவமனத் துரத்திய காட்டுப் ென்றி எங்கு மாயமாய்
மமறந்தபதன்மற பத யவில்மல.

கார்மகாைன் ெிராத்தமன பசய்த அமத இைத்தில்,

ஆற்றின் கமரமயாரத்திலிருக்கும் இருக்கும்
ொமறயின் மமல் நிற்க இைமில்லாத அைவுக்குக்
கூட்ைம் நிமறந்திருந்தது. அந்த சைங்குக்காக தன்
முன் ெலி பகாடுக்கப்ெட்ை உயி னங்கைின்
ரத்தத்மதப் பூசியெடி அமகாரமாய், ஆங்கா யாய்
நின்றது சிறிய காைியின் சிமல. அந்த இைத்தில்
பூமஜப் பொருட்களுைன் ஒரு ஆண்மகமனப் மொல
பசய்யப்ெட்டிருந்த பொம்மமக்கு மணமகமனப்
மொலப் புது உமைகள் உடுத்து அலங்க த்திருந்தனர்.
ெலி பூமஜ முடிந்ததும் சற்று தள்ைி, திருமணம்
பசய்ய மொட்டுமவத்திருந்த கூமர மவய்ந்த
ெந்தலுக்கு அந்த மணமகன் பொம்மமமய எடுத்து
பசன்றனர். அங்கிருந்த மரப்பெட்டிமய சுக்
திறந்ததும் அமனவருக்கும் அதிர்ச்சி. ஏபனன்றால்
அதனுள் ஒரு மாதமாக ெதப்ெடுத்தி மவத்திருந்த
பஜயப்ொவின் ெிமரதம். தமல சிமதந்திருந்ததால்
அமத மட்டும் துணியால் கட்டியிருந்தனர்.

"சுக் .. பெ யாளுதான் மொ... பொம்மமக்கு ெதில் உன்

மெரமனாை ெிமரதத்துக்மக கல்யாணம் பசய்து
மவக்கப் மொறியா... "

இன்பனாரு தாடிக்காரமனா "இபதல்லாம்

கார்க்மகாைன் பசய்வான்னு மகள்விப் ெட்டிருக்மகாம்.
அவன் அைவுக்கு நீ முயற்சி பசய்றது நம்ம
இனத்துக்மக பெருமம"

மமமதயாக சி த்தாள் சுக் .

மற்ற இருவர் தங்களுக்குள் மெசிக் பகாண்ைனர்.

"இதில் எல்லாம் சின்ன தப்பு ஏற்ெட்ைாலும்
சுக் மயமய பஜயப்ொமவாை ஆவி அழிச்சுரும்"

"பசாந்த ொட்டிமயமயயா"

"மெய்க்கு ொட்டியாவது பூட்டியாவது . சுக் நல்லா

பவறிமயத்தி அந்த ெிமரதாத்மாமவ ெிணத்துக்குள்ை
பகாண்டு வரப்மொறா. அப்ெறம் ொரு மவடிக்மகமய"
சுக் யும், ராஜம்மாவும் இன்னும் சிலரும்
ஆங்காரமாய் குதித்தெடி ஏமதமதா மந்திரங்கமை
ொடியெடி ஆடினர். ைம் ைம் என்று ெமறயும் மவகமாய்
ஒலித்தது. உச்சக்கட்ைத்மத அமைந்தமொது
ெடுத்திருந்த பஜயப்ொவின் ெிணம் அப்ெடிமய எழுந்து
அமர்ந்தது.

கார்மகாைனுக்கு அடுத்தெடியா நான் அவமனாை

மாந்த் கத்மத பதாைரும் முதல் முயற்சி. இதுவமர
பொம்மமகள் கூைத்தான் கல்யாணம் பசஞ்மசாம்
இனிமமல் ஆமசப்ெட்ை ஆத்மாக்கள் அவங்க
உைம்மொை அவங்க விரும்ெின பெண்மணமயா
ஆமணமயா திருமணம் பசஞ்சுக்குவாங்க. அமத
நானும் என் மாந்த் கக் கூட்ைமும் பதாைரும். அதுக்கு
முதல் ெலி இன்மறய மணமகள். என் மெரன்
உயிமராை இருக்கும்மொது ஆமசப்ெட்ைவ

"அவமை இழுத்துட்டு வாங்க" கூச்சலிட்ைாள் சுக் .

ஏய் அவமை இழுத்துட்டு வாடி.. குரல் பகாடுத்த

ராஜம்மா ெதில் வராது மொகவும் மமழயில்
நமனந்தெடி வராேியின் மகாவிலுக்குப் ெின்
பசன்றாள்.

அங்கு யாரும் இல்மல. மமழயில் கமரந்து

பகாண்டிருந்த காலடித்தைம் இருவர் அங்கிருந்து
ஓடியமத பசால்லியது.
சுக் அவ தப்ெிச்சு மொயிட்ைா...

என்ன... இங்கிருந்து எங்க மொயிை முடியும். அவ

எங்கிருந்தாலும் மதடிக் கண்டுெிடிச்சு இழுத்துட்டு
வாங்கைா..

தன் மகமயப் ெிடித்து இழுத்தெடி அசுர மவகத்தில்

ஓடிய மெச்சியின் மககமை உதற முயன்றாள்
சந்த் மா. விடு மெச்சி... நான் தப்ெிச்சா அவமரக்
பகான்னுடுவாங்க

வழுக்கும் ொமறகள் நிமறந்த அந்த

மமலப்ெகுதியின் மமல் ஏறியெடி பசான்னாள் மெச்சி.
தன் வலது மகமயப் ொமறமமல் ஊன்றியவாறு
ஏறிய சந்தி மாவின் பமன்மமயான கரத்மத
கிழித்தது அந்தப் ொமற.

மநரம் மக கூடி வந்துடுச்சு. தப்ெிச்சுைலாம் வா.... உன்

காதலன் உனக்காக வந்துட்டு இருக்கான். அவமனக்
காப்ொத்தணும்னா நீ அவன் இருக்குற இைத்துக்குப்
மொகணும் என்றாள் மெச்சி.

மா.... என்றெடி அவர்கமை மநாக்கி ஓடி வந்தான்

ஆதி. அவமைக் கண்ை மவகத்தில் எதிமர இருந்த
மரக்கிமையிமன கவனிக்கவில்மல. அது பநற்றியில்
கிழிக்க குபுக்பகன ரத்தம் மகாைாய் வந்தது.

மரயன்... ொர்த்து... என்றெடி அவனது பநற்றிமயத்

தன் வலக்கரத்தால் தைவினாள்.
அவைது காயத்திலிருந்து வந்த ரத்தம் அவனது
பநற்றியிலிருந்து வந்த ரத்தத்மதாடு கலந்தது.
அவர்களுக்குள் ஒரு அழுத்தமான ெந்தம் உண்ைானது.

மெச்சியின் முகத்தில் புன்னமக மலர்ந்தது. நான்

வந்த கா யம் முடிஞ்சது. ஆதிரனுக்கு பசஞ்ச
ொவத்துக்கு ெ காரம் பசய்துட்மைன். இனி இந்தக்
காட்டுவாசிப் பெண்மண ொதுகாப்ொ அவமைாை
வட்டு
ீ வாசலில் விட்டுட்டு உைம்மெ விட்டுப்
மொயிடுமவன் அவள் மெசியது பு யாமல் விவரம்
மகட்க வாமயத் திறப்ெதற்குள் குத்தும் ொமறயில்
புகுந்து ஓடினாள் மெச்சி.

மகாவிலில் உச்சியில் ஏறி அமர்ந்து, மகாபுரத்தின்

கலசத்மத சுத்தம் பசய்துக் பகாண்டிருந்த
நாமகந்திரன் ோ... ோ... பவன சி த்தான்.

என்னாச்சு...

தாத்தா.... உங்க மெரனுக்கும் அந்தப் பெண்ணுக்கும்

இமறவன் அருைால் கல்யாணம் நைந்துடுச்சு. இமத
அந்த பஜயப்ொவின் ப்மரதாத்மாவால் பொறுத்துக்க
முடியாது. இனி சுக் யின் அழிவு அவமைாை மெரன்
மகயால்...

அம்ொள் ஒவ்பவாருவருக்கும் தகுந்த ொைம்

பகாடுப்ொள். நம்ம எல்லா இைத்மதயும் சுத்தம்
பசய்துட்மைாம். கமைசியா அம்மமனாை கண்கமை
சுத்தம் பசய்யணும்

அதனால் என்ன நைக்கும்....

மகாமமருவின் சக்தி இந்தக் கலசத்தில் ெட்டு
சுத்திலும் இருக்கும் பதய்வங்களுக்கு உயிரூட்டும்.
அதுமட்டுமில்லாம இனி எந்த தீய சக்திமயயும்
தமலபயடுக்க விைாது

தங்கச்சி... இனிதான் முக்கியமான கட்ைம்.

சாமுண்மைஸ்வ யின் விழிகமை நீதான் சுத்தம்
பசய்து திறக்குற திமலாத்தமாவிைம் பசான்னார்
நஞ்சுண்ைஸ்வாமி.

அதுவமர நானா... நீங்கல்லாம் பெ யவங்க....

அம்ொமை உலகம்னு இருக்குறவங்க.... என்மனப்
மொயி... முதலில் எனக்கு அந்தத் தகுதி இருக்கா...

பெண்மண பதய்வமா வணங்குறதுதாமன அம்ொள்

வழிொடு. பஜகத்மத ெமைச்ச அம்ொள்... ஒரு உயிமர
உருவாக்கி சுமக்கும் பொறுப்மெயும், தாய்மம
உணர்மவயும் பெண்மமக்குத்தான் தந்திருக்கா....
உங்கமை விலக்கி மவப்ெது அந்த அம்மமனமய
அவம யாமத பசய்றதுக்கு சமம். மகாசக்தியின்
ெிரதிெிம்ெமாகிய உனக்குத்தான் அம்மனின்
கண்களுக்கு உயிரூட்டும் சக்தியும் இருக்கு

சாமுண்டியின் உைல் முழுவமதயும் தனது புைமவத்

தமலப்ொமலமய அழுத்தித் துமைத்த ெின்,
லலிதாம்ெிமகயின் ொதத்தில் இருந்த மஞ்சள்
துணிமய மவத்து சாமுண்டியின் ரத்தக் கமர ெடிந்த
கண்கமை இறுதியாகத் துமைத்தார் திமலாத்தமா.
அவர்துமைத்ததும் ெை ீபரன பவைிச்சம் மொட்ைது
மொல மகாமமரு தங்கமாய் மின்னியது. அந்த
பொன்னிற ஒைி அம்ொைின் கண்கைில் ெை, சிறிது
சிறிதாக சாமுண்டி சிவப்ொக மாறினாள். அவ்வைவு
காலமும் மகாமமருவில் குடிபகாண்டிருந்த
மதுமரயம்ெதியின் பகாற்மக மதவியின் சக்தி அங்கு
மாந்த் கர்கைால் மாசுெட்டிருந்த சாமுண்டியின்
சிமலயில் கலந்தாள். அவைது உக்கிரத்மதத்
தணித்தாள். அவைது சக்திக்கு உயிரூட்டினாள்.
சாமுண்டியின் கண்கைிலிருந்து ஒைிக்கற்மறகள்
ெிரதிெலித்து மகாபுரத்தின் உச்சிமய அமைந்தது.
அங்கிருந்து ெஞ்சவராேியின் மகாவிமல மநாக்கி
நீல நிற ஒைியாய் ெயணித்தது அம்ொைின் அைப்ெரும்
சக்தி.

பஜயப்ொவின் ெிமரதத்தின் வலது மக ெைாபரன்று

சுக் யின் பொறி கலங்கும்ெடி கன்னத்தில்
அமறந்தது. அமறந்த மவகத்தில் சுக் யின் ெற்கள்
பொல பொலபவன ரத்தத்மதாடு பகாட்டின.

என்னமமா தப்பு நைந்திருக்கு... என்று மற்றவர்கள்

ெதறி அந்த இைத்மத விட்டு ஓைத் தயாராயினர். சற்று
ெலமாகமவ வசிய
ீ காற்று திடீபரன சூறாவைியாய்
சுழன்றடித்தது. மரங்கள் மவமராடு ெிடிங்கிக் பகாண்டு
விழ ஆரம்ெித்தன. அமவ தப்ெிக்க முயன்றவர்கைின்
மமல் விழுந்ததில் ெல மெ ன் உைல் அந்த
இைத்திமலமய நசுங்கியது.

பஜயப்ொவின் ெிமரதம் சுக் மய மநாக்கி

முன்மனறியது. தன் காலில் தட்டிய ொமறமய
உமதத்து பஜயப்ொவின் ெிமரதத்தின் மமல்
தள்ைிவிட்ைாள் சுக் . ொமற உைலுைன் மசர்ந்து
மண்ணில் உருண்ைது. தன்மனக் பகால்லும்
மவகத்மதாடு வருகிறது என்றால் எங்மக தப்பு
நைந்தது. இந்தப் பெண்... அவமை மயாசிக்க விைாமல்
ெைார் ெைாபரன அமறந்தது பஜயப்ொவின் ெிமரதம்.
குற்றுயிரும் குமல உயிருமாய் தமரயில் விழுந்தாள்
சுக் . ெின்னர் அமத மவகத்மதாடு சந்த் மாமவத் மதடி
அவைிருக்கும் இைத்மத மமாப்ெம் ெிடித்தெடி நைந்தது
அந்தத் தமலயில்லா முண்ைம்.

சந்த் மாவுைன் ஓடிய ஆத்மரயன் ஒைிந்து பகாள்ை

இைம் மதடி அங்கிருந்த பெ ய மரத்தின் ெின்
பசன்றான். அதனுள் யாமரா குமைந்தமதப் மொன்று
இயற்மகமய இருவர் மமறவதற்கு வாகாக இைம்
பசய்து மவத்திருந்தது. அங்கிருந்து ொர்க்கும்மொது
வராேியின் ஆலயமும் சுக் பூமஜ பசய்த இைமும்
மெய்க்குழியும் கூை நன்றாகத் பத ந்தது.
பஜயப்ொவின் ெிணம் தமலயில்லாமல் நைந்து
வருவமதக் கண்டு அதிர்ந்தான். வானில்
எங்கிருந்மதா மதான்றிய நீல நிற மின்னல் ஒன்று
வராேி மகாவிலின் கலசத்தில் ெட்டு அந்த சிறிய
மகாவிமல நீல நிறத்தில் பஜாலிக்க அதன் மமலிருந்த
நீல நிற ஒைிக்கற்மறகள் நாலாபுறமும் சிதறின.
அவற்றில் ஒன்று பஜயப்ொவின் உைல் மமல் ெட்டு
அப்ெடிமய அந்த உைல் கருகி பநாடியில்
சாம்ெலாகியது. மமழயில் பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாய்
கமரந்து மெய்க்குழி மநாக்கி ஓடியது.

அங்க ொருங்கமைன்.... என்று சந்த் மா காட்டிய

திமசயில் மண்ணிலிருந்து விண்ணுக்கு நீல நிற
ஒைி ஒன்று எழும்ெி நின்றது. அதனுள் நாக்கிமன
நீட்டியது மொல சிவந்த ஒைிப்ெிழம்பு அங்கிருந்த
மாந்த் கப் பொருட்கைின் மமல் ெட்டு
சாம்ெலாக்கியது. காைிமதவி விண்ணுயரத்துக்கு
நின்று தனது தீ நாக்கால் தீமமகமைக் கொை ீகரம்
பசய்தது மொலத் மதான்றியது.
அமத சமயம் புயல் காற்மறாடு பெய்த மமழ
அங்கிருந்த ொமறகமை உருட்டித் தமரக்குத்
தள்ைியது. பவள்ைம் அங்கிருந்த பொருட்கமையும்,
மாந்த் கர்கைின் ெிணங்கமையும் கூண்மைாடு
இழுத்துச் பசன்று மெய்க்குழிக்குள் தள்ைியது.
வினாடியில் அந்த இைமம இருந்த இைம் பத யாமல்
சமதைமானது.

இத்தமன அதகைத்திலும் தங்களுக்கு ஒரு மசதமும்

நிகழாதது ஆத்மரயனுக்கு வியப்ொய் இருந்தது. அந்த
நீல நிற ஒைி வந்த திமசமய மவத்து அது
மகாவிலிலிருந்து தான் வந்தது என்ெது மட்டும்
அவனுக்குப் பு ந்தது. அப்ெடிபயன்றால் மகாமமரு
என்ெது பொம்மம இல்மலயா. அைப்ெரும் சக்திமயத்
தன்னுள் நிரப்ெியதா...

சில நிமிைங்கள் தங்கள் கண்முன்மன நைந்த இந்த

அற்புதக் காட்சிமய காதலர்கள் இருவரும் நம்ெ
முடியாமல் ொர்த்திருந்தனர்.

அத்தியாயம் - 33
மூன்று வருைங்களுக்குப் ெின்

திசேல்லி கிராமம் புதுப் பொலிவுைன் திகழ்கிறது.

ஒரு காலத்தில் மாந்த் கம் என்று அறியாமமயில்
மூழ்கி இருந்த அவர்கள் இப்மொது தங்கள் ஊ ல்
ெள்ைி, கல்லூ என்று ஆரம்ெித்திருப்ெதால்
ெடிப்ெறிமவப் பெற ஆரம்ெித்திருக்கின்றனர்.
முக்கியமாக பஜயப்ொ மொன்ற காவாலிகள்
இல்லாததால் பெண்களும் மத யமாய் கல்வி கற்க
வருகின்றனர்.

திசேல்லி கிராமத்துக் காட்ைருமக கிராமமக்கள்

பசல்வதற்மக அஞ்சும் இைத்தில் உமமபுரம் என்ற
புதிய குடியிருப்பு உருவாகியிருக்கிறது. அங்கு
வசிக்கும் மக்கள் அங்கிருக்கும் லலிதாம்ெிமக
மகாவிமல புணரமமத்து வழிொடுகமை
மமற்பகாள்கின்றனர். ெஞ்சவராேியின் மகாவிலும்
புனரமமக்கப் ெட்டு, புதிய வராேி சிமலகள்
ெிரதிஷ்மை பசய்யப்ெட்ைது. எட்டு திமசகைிலும்
மகாவிலும் பதய்வகக்
ீ குரலும் ஒலிப்ெதால் மக்கள்
மனதில் பகட்ை சிந்தமனக்கு மநரமில்மல. முன்பு
ெில்லி சூனியம் என்று தி ந்த நாமகந்திரன் கூை
ெஞ்சவராேியின் மகாவிலில் பூசா யாகிவிட்ைான்.

மாற்றங்கள் அமனத்துக்கும் காரணம் ஆத்மரயன்

என்ற மமசூர் பதாழிலதிெனின் முயற்சிதான் என்று
மெசிக்பகாள்கிறார்கள். இன்று நவராத்தி விழா
சிறப்ொக நமைபெற்றுக் பகாண்டிருக்கிறது. அவர்கள்
அமனவரும் குடும்ெத்மதாடு கூடியிருக்கின்றனர்.

பூமஜக்கு வந்த அம்ெலம் தைர்ந்திருந்தார். ஆதி

பமட்ராஸ்ல இருந்திருந்மதனா இமதவிை நாலு
மைங்கு ெணம் சம்ொதிச்சிருப்ெ. உன் மாமன்
மகனுக்கு ெிஸிபனஸ் ெண்ணவும் பத யல. அவங்க
அம்மாவுக்கு பசலமவக் கட்டுப்ெடுத்தவும் பத யல...

தாத்தா... அவங்கமைக் கட்டுப்ெடுத்த முயற்சிகள்

எடுங்க. அவங்கமை அைக்கும் லகாமன உங்க
மகயில் எப்ெடி வச்சுக்கிறதுன்னு நான் பசால்லி
உங்களுக்குத் பத ய மவண்டியதில்மல.
சின்ன வயசிலிருந்து உங்க கூை இருந்மதன். மமசூர்
தாத்தாவும் ொட்டியும் எத்தமன நாள் என்மன
விட்டுத் தருவாங்க. பகாஞ்சம் ஃமெரா
நைந்துக்மகாங்க. உங்க ெிஸிபனஸ்க்கு ஏதாவது
ஆமலாசமன மதமவயா இருந்தால் தர எப்மொதும்
தயாரா இருக்மகன். ஆனால் பமட்ராஸ்க்கு வர
முடியாது. இனிமம இதுதான் என் வடு
ீ என்று
கண்டிப்ொக பசான்னவனிைம் எதிர்த்து மெச
முடியாமல் பசன்மனக்குக் கிைம்ெினார்.

அம்ெலத்திைம் மெசியது கவமலயாக இருந்தாலும்

அவரும் அவனுக்கான வாழ்க்மகமய மறுக்கிறார்.
பொறுமமக்கும் ஒரு எல்மல உண்ைல்லவா. மனமத
மாற்ற மறுநாள் பூமஜக்கு ஏற்ொடுகமை கவனித்த
நாமகந்திரனுக்கு உதவி பசய்தெடி மெசிக்
பகாண்டிருந்தான் ஆத்மரயன்.

என்ன இருந்தாலும் இவ்வைவு அநியாயம் ெண்ண

சுக் யும் பஜயப்ொவும் பநாடியில் மொயிட்ைது எனக்கு
வருத்தம்தான். எவ்வைவு மெமரத் துடிக்கத் துடிக்கக்
பகான்னிருப்ொங்க. அவங்கமைாை சாவு இத்தமன
சுலெமாவா இருக்கணும்
மந்திரம் தந்திரம்ன்னு மொறவங்களுக்கு சாவுக்குப்
ெின்னும் செிக்கப்ெட்ை வாழ்க்மகதான். எத்தமன
பஜன்மம் எடுத்தாலும் அவங்கைால் தாங்கமை
சிக்கிக்கிட்ை அந்த வட்ைத்திலிருந்து பவைி வர
முடியாது. இது மாந்த் கம் பசய்றவங்களுக்கு
மட்டுமில்மல. அமத பசய்ய தூண்டும் மக்களுக்கும்
மசர்த்துத்தான். குற்றம் பசய்றவனுக்கு தர்ற
தண்ைமன பசய்யத் தூண்டுறவங்களுக்குக்
கிமையாதா... ெங்காைிக்கு பசய்விமன பசய்,
மொட்டியாைனுக்கு சூனியம் பசய், நல்லா இருக்குற
குடும்ெத்மதக் பகடுத்து நாசம் பசய்ன்னு வர்ற
ஆட்கள்தான் இந்த மாதி மாந்த் கர்கள் உருவாகக்
காரணம்.

ஆனால் ொவம்... இந்த மக்களுக்கு துர் ஆத்மாக்கமை

வச்சுத் தான் விமையாடும் இந்த ஆெத்தான
விமையாட்டு தன்மன மட்டும் இல்லாம தன்
சந்ததியினமரயும் ொதிக்கும்னு பத யல. மகாதண்ைம்
ெிமரதாத்மாவிைம் பத ந்மதா பத யாமமலா
விமையாண்ைது ஆதிரமனாை மரணத்துக்மக
காரணமாயிருச்சு. அத்மதாை மட்டும் இல்லாம எந்த
மமனவிக்காக அவன் அந்த பசயமல பசஞ்சாமனா
அவமைாை மறுபஜன்மத்தில் அவனால் இமணய
முடியல. எதிர்ொராதமொது அவனது உயிரும் மொச்சு.

அதனால் மந்திரம் தந்திரத்தின் தீமமகமை மட்டும்

பத ஞ்ச மக்களுக்கு விழிப்புணர்மவ ஏற்ெடுத்தனும்

மாந்த் கமம பகட்ைதுதாமன...

உன் நிமனப்மெ தப்பு. ஒரு நாளுக்கு இரவும், ெகலும்

இருக்குற மாதி மாந்த் கத்துக்கும் நல்ல ெகுதியும்
உண்டு பகட்ை ெகுதியும் உண்டு. நம்ம துரதிர்ஷ்ைம்
நல்லமத அறிஞ்சுக்க முயற்சி பசய்றதில்மல.
அமதத்தான் நான் பசய்யப்மொமறன். மாந்த் கத்தால்
ொதிக்கப்ெட்ைவங்களுக்கு உதவப் மொமறன். அதனால்
ஏற்ெடும் நன்மமகமைக் கண்டுெிடிக்கப் மொமறன்

அதுக்கு நீ இந்த மாதி கிராமத்தில் உக்கார்ந்து

ஏமதா ஒரு ஓமலச்சுவடில எழுதின கமதமய
பசான்னா நம்புவாங்கைா.... நீ சாமி மெமர பசால்லி
ெிராட் ெண்ணுறன்னு முடிமவ கட்டிடுவாங்க.
முமறப்ெடி அக்கல்ட் மசன்ஸ் ெற்றி ெடி,
ஆன்மீ கத்மதப் ெடி.. நீ மெசுறமத ஆதாரத்மதாை
மக்களுக்கு நிரூெி. மஜாதிைம், ஜாதகம், நம்
முன்மனார்கள் பூைகமா நம்மகிட்ை பசால்லி பசன்ற
உண்மமகள் எல்லாத்மதயும் ஆராய்ச்சி பசய்.
புத்தகமா எழுது. டிவில மெசி விழிப்புணர்மவ ஊட்டு.
உனக்குத் மதமவயான எல்லா உதவியும் நாமன
பசய்மறன்

அங்கு சுற்றுப் ெகுதியிலிருக்கும் சிறு மண்ைெம்

ஒன்மற ச பசய்து மமனவியுைன் தங்கிக்
பகாள்கிறான் ஆத்மரயன்.

என்ன.... அய்யா இவ்வைவு சீக்கிரம் வந்துட்டிங்க

பூமஜக்குத் மதமவயானமத எடுத்து வச்சுட்மைாம்.

நாக் கூை மெசிட்டு வந்மதன். ராம்குமார், லக்ஷ்மி
பரண்டு மெருக்கும் பூமஜ ஏதாவது பசய்ய
பசால்லிருக்மகன். அவங்கமைாை ஆத்மா
சாந்தியமைஞ்சு அம்ொைின் ொதத்மத அமையணும்
இதிபலல்லாம் எப்ெடி உங்களுக்கு நம்ெிக்மக
வந்துச்சு மரயன்

உன்மனப்ொர்த்த பசகண்டில் இருந்து பகாஞ்சம்

பகாஞ்சமா மாற்றங்கள் பதாைங்கிருச்சு. அன்மனக்கு
நீல வண்ணத்தில் ஒரு பவைிச்சம் ொர்த்மதாமம
அதிலிருந்து சுத்தமா என் ொர்மவமய மாறிடுச்சு.
நமக்குத் பத யாதது எத்தமனமயா இருக்குன்னு நம்ெ
ஆரம்ெிச்சுட்மைன். இன்பனாரு ரகசியம்
பசால்லட்டுமா

என்னது அது

நம்ம ொர்த்மதாமம ெஞ்ச வராேி மகாவில்

ஆமாம் அதில் கூை புதுசா விைக்மகற்றி கல்லில்

பசஞ்ச கூமை ஒன்மனக் கவிழ்த்து
வச்சிருக்காங்கமை... அந்த விைக்கு என்ன நீல
நிறத்தில் எ யுது. அத்தமன பேவியான கல்மல
எடுத்துட்டு எப்ெடி தினமும் விைக்மகத்துறாங்க

உஷ்... அதுதான் ரகசியம். அங்க யாரும்

விைக்மகத்தல... பூமிக்குக் கீ ழ இருந்து நீல நிறத்தில்
பநருப்பு விைக்கு மாதி எ யுது

ஜ்வாலாமுகி... முணுமுணுத்தாள் சந்த் மா

ஜ்வாலாமுகி?

நஞ்சுண்ைஸ்வாமி தாத்தா ஒருதரம் பசான்னாமர.

ேிமாச்சல்ெிரமதஷ்ல இமத மாதி நீல நிற பநருப்பு
நூத்துக்கணக்கான வருஷமா எறிஞ்சுட்டு இருக்காம்.
நிலத்தடியில் மநச்சுரல் மகஸ் எதுவும் இல்லாம
எப்ெடி எ யுதுன்னு இன்னமும் கண்டுெிடிக்க முடியல.
ொெர் காலத்திலிருந்து ஆதாரத்மதக் கண்டுெிடிக்க
முயற்சி பசய்றாங்கைாம்

ேிமாச்சல் ெிரமதஷ்ல நீல நிறத் தீ எ யும் சன்

ெத்தி எனக்குத் பத யல. ஆனால் இந்த ெஞ்சவராேி
மகாவிலில் எ யும் நீல நிற விைக்குகள் அந்த
வராேி மறுெடியும் அழிக்க முடியாத சக்தியாய்
இந்தப் ெகுதிக்குக் காவல்கா யாய்
வந்துட்ைான்னுறதுக்கு ப்ரூப்ன்னு பரண்டு தாத்தாவும்
மெசிட்டு இருந்தாங்க. நாக் கூை இந்த இைத்தில்
மவமராடி மொயிருக்கும் துர்சக்திகமை அழிக்கணும்,
இனி இந்த மாதி ஆட்கள் இங்க வரக்கூைாது,
சாத்தானின் ராஜ்ஜியம் நைந்த இைத்தில் சக்தி ஒைி
ெரவணும். அதுக்காக அம்ொள் வந்துட்ைா ன்னு
பசான்னான்

ச ச தூங்குங்க... நாமைக்கு சீக்கிரம் எழுந்து

கிைம்ெணும்

தூங்கவா வந்மதன்...

குத்துவிைக்கின் ஒைியில் நிலவாய் ஒைிர்ந்த

மமனவியின் அழமகக் கண்டு ரசித்தெடி
முதன் முதலில் உன்மனப் ொர்க்கும்மொது நிலமவ
ஒரு பெண்ணாகி வந்திருச்மசான்னு தான்
நிமனச்மசன்

நிமனப்ெிங்க...

என்னமவா பத யல.. இந்த மண்ைெத்தில்

தங்கும்மொது மட்டும் உன்மமல லவ்மவா லவ்வா
இருக்கு. நிலாப்பெண்மண... நம்ம தூக்கத்மத
தள்ைிவச்சுட்டு பகாஞ்ச மநரம் காதலிக்கலாமா?"

என்று மமனவிமயக் பகாஞ்சிக் பகாண்டிருக்கும்

ஆத்மரயனுக்கும் ச , அவன் மடி மீ து தமல
சாய்ந்திருக்கும் சந்த் மாவுக்கும் ச , அந்த
மண்ைெம்தான் ஆதிரனும் சந்த் மகயும்
வாழ்க்மகமயத் பதாைங்க ஆமசப்ெட்ை இைம் என்று
பத யாது.

அவர்கைது பூர்வபஜன்மம் ெற்றி முழுதாகத் பத ந்த

ப்மரதாத்மாவும் காரணக்குரைியும் நாமகந்திரனின்
முயற்சியால் சிறு காவல் பொம்மமகைாகி
வார்த்தாைி மகாவிலின் வாசலில் நிற்கின்றன. தன்
தீவிமனப் ெயன்கமை நீக்கி கமைந்மதர நிமனக்கும்
துர்சக்திகமைக் கூை அெயாம்ெிமக அெயம் தந்து தன்
கருமண விழிகைால் காத்து ரட்சித்தாள்.

மறுநாள் காமல பசவ்வனமவ ஸ்ரீசக்ர மமருவின்

பூமஜ முடிந்தது. அம்ொளுக்குத் தீொராதமன காட்டிய
தத்தாத்மரயன் கண ீர் குரலில் ொடினார்.

ஆத்தாமை எங்கள் அெிராமவல்லிமய

அண்ைம் எல்லாம் பூத்தாமை

மாதுைம் பூ நிறத்தாமை

புவி அைங்கக் காத்தாமை

ஐங்கமணப் ொசாங்குசமும்

கரும்புவில்லும் அங்மக மசர்த்தாமை

முக்கண்ணிமயத் பதாழுவார்க்கு ஒரு தீங்கும்

இல்மலமய

அங்கிருந்த அமனவரும் அம்ெிமகமய உைமார

வணங்கி கன்னங்கைில் மொட்டுக் பகாண்ைனர்.
அவ்வண்ணமம நம் தீவிமனகமை சுட்பை த்து,
ெிறவிப்ெயமன அறுத்து, நற்கதிமய அருை மவண்டி
நாமும் அெிராமவல்லிமய, லலிதாம்ெிமகமய, ொல
தி புர சுந்த மய, ஸ்ரீசக்ரவாசினிமய வணங்கி விமை
பெறுமவாம்.

---- சுெம் ----