Ούτε γκρίζοι λύκοι ούτε Χρυσή Αυγή…

Την Τετάρτη 7 Οκτώβρη, μετά από 7 χρόνια από την δολοφονία του Π.Φύσσα από τον φασίστα Ρουπακιά και 5,5
από την έναρξη της δίκης, έφτασε ένας από τους πιο σημαντικούς κόμβους του αντιφασιστικού κινήματος. H
νεοναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, κηρύχθηκε εγκληματική και τα μέλη της που εμπλέκονταν με τα
εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στο όνομα της, δικάστηκαν για αυτά. Μία νίκη που το αντιφασιστικό κίνημα
πάλευε για χρόνια να την κερδίσει, μία νίκη – τομή για την ελληνική κοινωνία και την νομιμοποίηση – η μη της
φασιστικής βίας εν γένει. Μπορεί να είμαστε σε καιρό πανδημίας και οι σχολές να είναι κλειστές, παρολ’ αυτά, ο
σύλλογος μας, μαζί με υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους, αντιλαμβανόμενοι την σημαντικότητα της δίκης στο
Εφετείο, έβαλε το λιθαράκι του στην καταδικαστική απόφαση, όχι με όρους στιγμιότυπου, αλλά ως
συγκεφαλαίωση και των αντιφασιστικών πρακτικών που είχε τα προηγούμενα τουλάχιστον 7 χρόνια. Τα τελευταία
χρόνια έχει παρατηρηθεί μία ακροδεξιά μετατόπιση σε παγκόσμια κλίμακα, με αποτέλεσμα την ανάδειξη αρκετών
ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων. Έτσι, είδαμε την ακραία άνοδο της Χρυσής Αυγής και μετέπειτα της
Ελληνικής Λύσης και την ένταξη τους στο κοινοβούλιο, όπως έγινε αντίστοιχα με το κόμμα της Λεπέν στην Γαλλία,
αλλά και την ισχυρή δράση των ακροδεξιών σε Λευκορωσία και Ουκρανία. Στο σήμερα, υπάρχει το εθνικιστικό
κόμμα της Ελληνικής Λύσης στη βουλή και από την άλλη η κυβέρνηση της ΝΔ, που εφαρμόζει μια συντηρητικά
νεοφιλελεύθερη πολιτική με ακροδεξιά χαρακτηριστικά, που μπορεί να συσπειρώνει μέσα από αυτήν, έναν κόσμο
που παλαιότερα υποστήριζε την Χρυσή Αυγή. Αποδεικνύεται αυτό, μέσα από τον χειρισμό της κυβέρνησης για
ζητήματα όπως είναι τα Ελληνοτουρκικά και το προσφυγικό, όπου η τοποθέτηση της και οι πρακτικές της, τη
βοηθούν να έχει μια απεύθυνση και σε ένα δυναμικό που μπορεί να ψήφιζε ΧΑ σε προηγούμενες εκλογικές
αναμετρήσεις. Μετά τη δίκη και την πίεση που έφερε το αποτέλεσμα, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να βρει την
ισορροπία στην τοποθέτηση που θε έβγαζε εξώστρεφα, καταφέρνοντάς το, μέσα από την τακτική του νίπτω τας
χείρας μου από την όλη πορεία της Χρυσής Αυγής και ‘’ξεχνώντας’’ τις συνομιλίες του Γ.Γ. της κυβέρνησης
Σαμαρά του Μπαλτάκου, με την ναζιστική οργάνωση, οι οποίες άνοιγαν τον δρόμο σε κατά συρροή δολοφονικές
επιθέσεις και τραμπουκισμούς από τα τάγματα εφόδου της.

Το να καταδικαστεί το σύνολο της ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση (με ποινές για ένταξη και διεύθυνση σε αυτή),
είναι κάτι που δεν έγινε εν μια νυκτή, αλλά αποτέλεσε διαρκή και μόνιμο αγώνα του αντιφασιστικού κινήματος όλα
αυτά τα χρόνια. Μέσα από την καθημερινή παρουσία στους κοινωνικούς μας χώρους, τις σχολές, τις γειτονιές και
τις κινητοποιήσεις που κάναμε, καταφέραμε να αναδείξουμε και στον ίδιο τον λαό το πραγματικό πρόσωπο της
Χρυσής Αυγής. Στις δολοφονίες και φασιστικές πρακτικές που έμεναν στο απυρόβλητο, που συγκροτούσαν ένα
φάκελο από το ‘90 και δεν έφταναν ποτέ τα έδρανα του δικαστηρίου, στα ΜΜΕ που συγκάλυπταν και ξέπλυναν
τέτοιου είδους πρακτικών, το αντιφασιστικό κίνημα στάθηκε αντάξιο των καιρών του και αποτέλεσε αυτό το
πολιτικά επικίνδυνο κίνημα που ανάγκασε κυβερνήσεις να κάνουν όσα δεν έγιναν από το ‘90 και μετά. Τα ίδια
αστικά κόμματα που βγαίνουν σήμερα, προσπαθώντας να καπηλευτούν την νίκη του αντιφασιστικού κινήματος,
ήταν αυτά που παρείχαν θεσμική ασυλία ως απόρροια της ανοχής τους στις εγκληματικές και κακουργηματικές
πράξεις, δίνοντας χώρο στον φασισμό.

Η αποτελεσματικότητα αυτού, φάνηκε τόσο με όρους κοινωνίας,με τους φασίστες να μην βγαίνουν απροκάλυπτα
και να εκφράζουν φασιστική ρητορεία και πρακτικές ή την ΧΑ που έμεινε εκτός Βουλής, όσο και ως προς το
εσωτερικό τους, με αρκετά ηγετικά στελέχη να αποχωρούν από αυτήν. Υλικές νίκες, μετρήσιμες, οι οποίες
συσπείρωναν όλο και περισσότερο κόσμο γύρω από αυτές και έδιναν προοπτική και συνέχεια στο σχέδιο που
προτείναμε και εμείς στον σύλλογό μας. Μια από αυτές τις νίκες ήταν και η καταδικαστική απόφαση. Πάνω από
50.000 κόσμος ήταν στο Εφετείο, μεταξύ των οποίων και Φοιτητικοί Σύλλογοι από την Πάτρα, αντιλαμβανόμενοι
ότι παρά τη δυσκολία της συγκυρίας, δεν γινόταν να μην στηρίξουμε και να συμμετάσχουμε σε έναν τέτοιο κόμβο
του αντιφασιστικού κινήματος, στον οποίο θα συγκεφαλαιώναμε τους όρους που είχαμε συσσωρεύσει
( εκδηλώσεις, αντιφασιστικές δράσεις ), που είχαμε οξύνει ( ανά τόπους πορείες ) και τα αντανακλαστικά που
είχαμε καλλιεργήσει, και ως τέτοιος (κόμβος) θα τροφοδοτούσε την συνέχιση του σχεδίου μας, δίχως να τρέφουμε
αυταπάτες πως η δίκη μονοσήμαντα σημαίνει το τέλος του φασισμού. Πράγμα που σηματοδοτεί και συγκεκριμένα
καθήκοντα από μεριάς μας, όπως η χρήση και της ίδιας της δίκης για την απονομιμοποίηση τέτοιων πρακτικών
στα μάτια της κοινωνίας, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν θα υπάρξει άλλη μία μέρα που οι ναζί θα
είναι ελεύθεροι να συνεχίζουν τους τραμπουκισμούς τους και να ξαναυπάρξουν θύματα όπως είναι ο Φύσσας, ο
Λουκμάν και κάθε άνθρωπος που βρέθηκε στα χέρια τους.
Καταλαβαίνουμε συνεπώς, ότι ο αγώνας κατά του φασισμού και του εθνικισμού όχι απλά δεν κλείνει τον κύκλο
του, αλλά αποτελεί επιτακτική ευθύνη για εμάς, έχοντας σαν βάση τον αγώνα και τις νίκες που έφερε το
προηγούμενο διάστημα, να συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε και να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα μέσα στις σχολές μας,
στους χώρους που ζούμε και σπουδάζουμε. Αφού, αναγνωρίζουμε ότι ο φασισμός δεν έχει πεθάνει, βρίσκεται
ακόμα στην κοινωνία μας και είναι υποχρέωση μας να τον τσακίζουμε όπου και αν βρισκόμαστε.

Όπως είπε και η Μάγδα Φύσσα μετά το τέλος της δίκης:

«Μας ανοίγεται ένας δρόμος καλός αλλά δεν κερδίζεται έτσι ο φασισμός. Χρειάζεται αγώνας. Κερδίσαμε μια μάχη
αλλά στο χέρι σας είναι από δω και πέρα. Μας άνοιξε το δρόμο ο Παύλος. Δεν έχει τελειώσει όμως τίποτα ακόμα.
Κερδίσαμε ένα κομμάτι και αυτό το χρωστάμε σε όλους σας.»

…Τον φασισμό τσακίζουμε σε ολόκληρη την Γη