The Gettysburg Address By Abraham Lincoln
ENGLISH
Four score and seven years ago our fathers brought
forth on this continent, a new nation, conceived in
Liberty, and dedicated to the proposition that all men
are created equal.
Now we are engaged in a great civil war, testing
whether that nation, or any nation so conceived and
so dedicated, can long endure. We are met on a great
battle-field of that war. We have come to dedicate a
portion of that field, as a final resting place for those
who here gave their lives that that nation might live. It
is altogether fitting and proper that we should do this.
But, in a larger sense, we can not dedicate — we can
not consecrate — we can not hallow — this ground.
The brave men, living and dead, who struggled here,
have consecrated it, far above our poor power to add
or detract. The world will little note, nor long
remember what we say here, but it can never forget
what they did here. It is for us the living, rather, to be
dedicated here to the unfinished work which they
who fought here have thus far so nobly advanced. It is
rather for us to be here dedicated to the great task
remaining before us — that from these honored dead
we take increased devotion to that cause for which
they gave the last full measure of devotion — that we
here highly resolve that these dead shall not have died
in vain — that this nation, under God, shall have a new
birth of freedom — and that government of the
people, by the people, for the people, shall not perish
from the earth.
Abraham Lincoln
November 19, 1863
"Walumpu't pitong taon na ang nakaraan, sa malawak na lupaing ito, ang ating mga ninuno ay
nagtatag ng isang bagong bansa: binuo sa kalayaan at iniuukol sa panukala na ang lahat ng tao ay
nilikhang pantay-pantay.
Tayo ngayon ay nakikilahok sa isang digmaang sibil, sinusubukan kung ang bansang ito o kahit anong
bansang binuo at iniuukol ng ganito, ay kayang matagal na magbata. Nagkatagpo tayo sa isang
dakilang pinaglabanan ng digmaang ito.
FILIPINO
Walumpo’t pitong taon na ang nakaraan, ang ating
mga ninuno ay nagtatag ng isang bansa, binuo ng may
kalayaan at inuukol na ang lahat ng tao ay pantay
pantay.
Ngayon, tayo ay nakikibahagi sa digmaang sibil,
sinusubok ang dedikasyon at ang inuukol ng isang
bansa o kahit anong bansa na binuo dito ay kung
kayang magtiis. Nakatagpo tayo ng dakilang
pinaglalaban sa digmaang ito. Tayo ay nandio para
ilaan ang ilang bahagi ng ating pinaglalabab upang
maging hantungan ng mga taong nag-alay ng kanilang
buhay para ang bansang ito ay mabuhay. Nararapat
lamang at tam ana ito ay ating gawin.
Pero, sa isang malawak na paningin, hindi natin
maiuukol, hindi natin pwedeng gawing banal, ang
lupang ito. Ang mga matatapang na kalalakihan, buhay
man at patay na lumaban, ay ginawang dakila at
sagrado ito ng mas higit pa sa ating kakayahan
dagdagan ito o bawasan. Babahagya lamang ang
mapapansin o maaalala ang mga sasabihin natin dito,
ngunit hindi nito malilimutan kung ano ang ginawa
dito. Para ito sa atin na nabubuhay, na sa halip
maglaan sa mga bagay na hindi pa natatapos na
gawaing buong giting nilang itinaguyod. Ito ay para sa
atin, upang manapa tayo na maging dedikado sa mga
naiwang dakilang gawaing ating kakaharapin; nagmula
sa pinagpipitagang namatay na tao, huhugot tayo ng
mas malalim na pagpapahalaga, na ang kanilang
pagkamatay ay hindi mawawalan ng kabuluhan, na ang
bansang ito sa ilalim ng Panginoon, ay dapat
magkaroon ng panibagong kasarinlan, at ang
pamahalaang iyon ng mga tao, ng mga tao, para sa
mga tao, ay hindi mawala sa mundong ito.
Tayo ay naparito upang iukol ang isang bahagi ng pinaglabanang ito bilang huling hantungan para
doon sa nagalay ng kanilang buhay nang sa gayon ay mabuhay ang bansang ito. Nararapat lamang at
matuwid na gawin natin ito.
Ngunit sa isang mas malawak na pagtingin, hindi natin maaaring ipatungkol, hindi natin maaaring
dakilain, hindi natin maaaring pakabanalin ang lupang ito. Ang mga matatapang na kalalakihan, buhay
man o patay na nakihamok dito, ay pinadakila ito nang mas nakahihigit pa sa ating munting
kakayahang ito ay dagdagan o bawasan. Bahagya lamang na mapapansin ng mundo, ni hindi nito
matatandaan ang mga binabanggit natin dito. Ngunit hindi nito malilimutan and kanilang ginawa dito.
Ito ay para sa atin, alalaon baga, upang dito'y maging nakalaan sa hindi pa natatapos na gawaing
buong giting na itinaguyod ng mga nakihamok dito. Alalaon baga ay upang tayo ay maging nakalaan
sa natitira pang dakilang gawaing hinaharap natin; na mula sa mga pinagpipitagang nangamatay ay
huhugot tayo ng mas matibay na pagpapahalaga, sa simulaing kanilang pinagalayan ng buong huling
sukat ng kanilang pagpapahalaga; na tayo dito ay matibay na mananalig na ang mga nangamatay na
ito ay hindi namatay na bigo; na ang bansang ito sa ilalim ng Diyos, ay magkakaroon ng isang bagong
pagsilang ng kalayaan; na ang pamahalaang inaangkin ng tao, pamahalaang ginawa ng tao,
pamahalaang para sa tao, ay hindi papanaw sa mundong ito."

Ever since Lincoln wrote it in 1864, the "Bliss Copy" has been the most often reproduced, notably on
the walls of the Lincoln Memorial in Washington.
"Four score and seven years ago our fathers brought forth on this continent, a new nation, conceived
in Liberty, and dedicated to the proposition that all men are created equal.
Now we are engaged in a great civil war, testing whether that nation, or any nation so conceived and
so dedicated, can long endure. We are met on a great battle-field of that war. We have come to
dedicate a portion of that field, as a final resting place for those who here gave their lives that that
nation might live. It is altogether fitting and proper that we should do this.
But, in a larger sense, we can not dedicate -- we can not consecrate -- we can not hallow -- this
ground. The brave men, living and dead, who struggled here, have consecrated it, far above our poor
power to add or detract. The world will little note, nor long remember what we say here, but it can
never forget what they did here. It is for us the living, rather, to be dedicated here to the unfinished
work which they who fought here have thus far so nobly advanced. It is rather for us to be here
dedicated to the great task remaining before us -- that from these honored dead we take increased
devotion to that cause for which they gave the last full measure of devotion -- that we here highly
resolve that these dead shall not have died in vain -- that this nation, under God, shall have a new birth
of freedom -- and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from
the earth."