Repleksyong Papel tungkol sa mga Salik sa Matagumpay na Pagkatuto ng Wika

Nangunguna sa mga salik ang (1) motibasyon na nangangahulugang antas o haba ng

interes ng isang estudyante na matuto. Maaaring ang motibasyon na naging sanligan ng mga
ito upang magpatuloy sa pagkatuto ay panlabas na motibasyon na siyang bunga ng mga salik
na eksternal o motibasyong intrinsik na may likas na kagustuhang matuto ng wika. Kaugnay
nito, mapapansing matagumpay ang isang mag-aaral sa pagkatuto ng wika kung matataas ang
antas ng kanilang motibasyon at matatawag na pasang-awa ang mga mag-aaral na may
mababang motibasyon. Dahil dito, masasabi nating ang motibasyon ay isang inspirasyon upang
matapos ang isang gawain. Ito ang siyang nag-uudyok at naghihikayat sa mag-aaral na
makapagtamo ng panibagong aralin o leksyon. Ang mga (2) mag-aaral ang tinuturing na
pangunahing tauhan sa klasrum. Lalong matagumpay at malayo ang nararating ng pagtuturo ng
isang guro kung naiintindihan nito ang iba‟t ibang kakayahan, kahusayan at kalinangan ng mga
mag-aaral. Higit na nakatutulong sa pagpapalawak ng mga talakayan at kaalaman sa tulong ng
mga naiaambag na konsepto at ideyang magaaral (Garcia, et al., 2014). Ayon kay Rubin at
Thompson (1983), may mga naitala silang mga katangian ng isang magaling na estudyante ng
wika. Una, nagagawa ng magaaral na manghula hinggil sa kayarian ng wikang pinagaaralan at
sinusubukan niya ang mga ito sa pamamagitan ng pangangalap at pag-iipon ng mga
impormasyon sa isang mabisang paraan. Bukod pa rito, gumagamit rin ang mag-aaral ng mga
hudyat na maririnig at makikita niya sa kaniyang kaligiran. Dito na papasok ang isa pang
mahalagang salik: ang (3) mga guro. Sila ang mga namamahala sa paghahanda ng mga
gawain sa pagkatuto na siyang nakapagdaragdag ng motibasyon sa mga mag-aaral.
Kinakailangang malawak ang kabatiran ng isang guro sa asignaturang kanyang itinuturo at
nararapat na kawili-wili o nakapupukaw ng interes ang mga kontemporaryo at makabagong (4)
estilo na kaniyang ginagamit. Nakasalalay ang pagkatuto ng ng mag-aaral sa mga estilo at
materyal na ginagamit ng guro sa isang klasrum dahil sila ang sentro ng mga gawain at sa
kanila idinidesenyo ang lahat ng mga aktibidad ng proseso ng pagtuturo-pagkatuto dahil ang
mga aktibidad na ito ang nagsisilbing paraan ng paghahasa at pagpapabuti sa kanilang
pagganap. Obligado rin ang mga guro na mag-obserba sa mga mag-aaral sa loob ng kaniyang
klasrum na may iba’t-ibang uri ng katalinuhan. Maaaring taglayin ng isang indibidwal ang 9 na
Uri ng Katalinuhan ni Howard Gardner: linggwistik, lohikal-matematikal, musikal, biswal, bodily-
kinaesthetic, interpersonal, intrapersonal, naturalist, eksistensyal. Gayunpaman, may kani-
kanilang set ng kakayahan at pangangailangan ang mga mag-aaral kaya’t nararapat na
gumawa ang guro ng iba’t-ibang pamamaraan upang matugunan ang nagkakaibang
katalinuhan ng mga mag-aaral sa proseso ng pagkatuto.

Sa pagtatamo at pagkatuto, kailanma’y ‘di sapat na alam lamang ng mag-aaral ang

tuntuning pang-gramatika sapagkat layunin ng pagtuturo na magamit ng mag-aaral ang mga ito
sa angkop na sitwasyon sa totong buhay, maihatid ang tamang mensahe at magkaunawaan ng
lubos ang nag-uusap. Ayon kay Canale at Swain (1980), upang matamo ang kakayahang
komunikatibo, kinakailangan ang apat na aspetong ito: (1) linguistic/grammatical competence
na nararapat lamang na hasa ang mag-aaral ang istruktura ng wika o pag-aaral ng linggwistika;
(2) sociolinguistic/sociocultural competence na kung saan inaasahang nauunawaan ng mag-
aaral ang mga konteksto bilang elemento ng komunikasyon; (3) discourse competence na may
kinalaman sa pag-unawa ng buong diskurso at may kakayahang magbigay ng interpresyon ng
mga napakinggang usapan upang makagawa ng isang makabuluhang kahulugan; at (4)
strategic competence gaya ng mga estratehiya na ginagamit ng bawat indibidwal upang
matakpan ang ga imperpektong kaalaman sa wika.

Ang pakikinig ay isang paraan ng pagtanggap ng mensahe sa pamamagitan ng pandinig

(Parra, 2017). May ilang katangian ang proseso ng pakikinig na makatutulong sa paglilinang ng
kasanayang ito sa pagtuturo. Una, ang pagdinig vs. pakikinig na kung saan ginagamit natin ang
ating kapasidad sa pandinig at maunawaan at maipaliwanag ang ating narinig. Ikalawa ang
prosesong top-down kung saan iniuugnay ang dating kaalaman (top) sa panibagong
impormasyon na napakinggan (down). Ikatlo ang prosesong bottom up na inaakyat sa utak ang
mga napakinggang impormasyon ng tainga upang mas maunawaan ng tagapakinig ang lahat
ng datos linggwistika. Ang huli ay ang aktibong proseso ng pakikinig na tungkol sa aspektong
kognitibo ng isang tagapakinig na may kakayahang bumuo ng sariling pagpapakahulugan sa
mga impormasyong kaniyang narinig. Sinisiyasat at hinuhulaan niya ang kahulugan ng mga
bagong salitang kaniyang napakinggan. Samakatuwid, itinuturo ang pakikinig dahil mahalaga
ang papel nito sa proseso ng pagtatamo at pagkatuto ng wika. Kaugnay nito, hawak ng
pakikinig ang 45% sa makrong kasanayan ng isang tao kaya’t kinakailangan itong matutunan
upang bawat isa ay magkaunawaan at magkaroon ng mabuting palagayan.