Professional Documents
Culture Documents
Ευρώπη ως το 1914 1
Ευρώπη ως το 1914 1
1820 Εξέγερση των Καρμπονάρων εναντίον Η ανά γκη για την ψή φιση Πνίγηκε στο αίμα με την παρέμβαση του αυστριακού στρατού . Οι
των βασιλιά δων της Νεά πολης και του δημοκρατικού συντά γματος επαναστά τες έφυγαν για να συνεχίσουν τον αγώ να για ελευθερία
Ιταλία Πεδεμοντίου σε ά λλες χώ ρες
1830 εξέγερση στη Μοντένα των Συντριβή από τα αυστριακά στρατεύ ματα.
Καρμπονά ρων Διά λυση οργά νωση Καρμπονά ρων
1830 Ιουλιανή επανάσταση εναντίον του Περιορισμό ς της ελευθερίας του Εξαναγκασμό ς του Καρό λου να φύ γει
Καρό λου του Ι΄ τύ που Ευνοϊκό τερο σύ νταγμα για την αστική τά ξη
Τροποποίηση εκλογικού νό μου Αντικατά σταση της σημαίας με τη σημερινή τρίχρωμη
προς το συμφέρον του Απομά κρυνση από την Ιερή Συμμαχία
Γαλλία
Παρακίνηση ά λλων λαώ ν σε επανά σταση
1848 Αντίδραση εργατική ς και αστική ς τά ξης Ανακή ρυξη «δεύ τερης δημοκρατίας»
στην απολυταρχική διακυβέρνηση του Συντακτική συνέλευση με συμμετοχή σοσιαλιστώ ν
βασιλιά
Βέλγιο 1830 Από σχιση από την ένωση με την Κοινωνικές, θρησκευτικές οικονομικές Ανεξαρτησία του Βελγίου
Ολλανδία διαφορές
Άλλες εξεγέρσεις έγιναν σε Αυστρία, Ουγγαρία Πρωσία Ιταλία από το 1830 ως το 1848 χωρίς θεαματικά αποτελέσματα.
Όλες οι εξεγέρσεις στρέφονταν εναντίον ξένων κατακτητώ ν ή εναντίον απολυταρχικώ ν καθεστώ των με στό χο την ψή φιση συντά γματος.
Η Ιερή Συμμαχία κατέστειλε τα περισσό τερα επαναστατικά κινή ματα. Παρό μοιες συνθή κες είχε να αντιμετωπίσει και η ελληνική επανά σταση σε διεθνές επίπεδο.
Έθνος τρό πο αντικειμενικό , δηλαδή ανεξά ρτητα από τις θελή σεις των ανθρώ πων που
Έθνος ονομά ζουμε ένα σύ νολο ανθρώ πων οι οποίοι μοιρά ζονται μεταξύ το απαρτίζουν.
τους κοινά γνωρίσματα που τους διακρίνουν ως σύ νολο από ά λλα εθνικά Τι απουσιά ζει, λοιπό ν, σ’ αυτή ν τη θεώ ρηση; Το υποκειμενικό στοιχείο,
σύ νολα. Συνή θως τέτοια κοινά γνωρίσματα θεωρού νται η γλώ σσα, η θρησκεία, το στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού . Τι είδους εθνική ταυτό τητα επιθυμού ν οι
οι κοινές παραδό σεις κ.λπ. Αυτό ς ο ορισμό ς ό μως δεν είναι πά ντοτε τό σο ά νθρωποι να έχουν, πέρα από τα αντικειμενικά τους χαρακτηριστικά
προφανή ς ό σο φαίνεται. Σύ μφωνα με αυτό ν τον ορισμό , οι Μουσουλμά νοι της (κληρονομικά ή πολιτιστικά ); Επιθυμού ν να είναι Έλληνες, Ελβετοί ή Αργεντινοί;
Θρά κης ή οι εναπομείναντες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ανή κουν στο ελληνικό Το έθνος, έτσι, γίνεται αντιληπτό , ό πως έλεγε ο Ρενά ν, ως «καθημερινό
έθνος; Επίσης, οι Ελβετοί, παρό τι έχουν τρεις διαφορετικές γλώ σσες, αποτελού ν δημοψή φισμα». Αυτή η υποκειμενική αντίληψη για το έθνος προέρχεται από τον
ενιαίο έθνος; Οι λαοί της Λατινική ς Αμερική ς από την ά λλη, αν και μοιρά ζονται Διαφωτισμό , διαδό θηκε με τη Γαλλική Επανά σταση και ταυτίζει τον λαό με το
την ίδια γλώ σσα και θρησκεία, αποτελού ν, ό πως οι ίδιοι υποστηρίζουν και έθνος -τη συναντά με και στα ελληνικά συντά γματα μέχρι το 1952- πριν η
αισθά νονται, διαφορετικά έθνη; ρομαντική ιδέα διαχωρίσει τους δύ ο ό ρους. Έτσι, το έθνος ορίζεται ό χι ως
Το χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του ορισμού του έθνους είναι ό τι πολιτιστική αλλά ως πολιτική έννοια σε συνά ρτηση με τη δημοκρατία και την
παρουσιά ζει τα εθνικά γνωρίσματα με τρό πο που προβά λλεται η αντικειμενική ιδιό τητα του πολίτη, ταυτό σημη με την έννοια του λαού , ό πως ειπώ θηκε. Με
διαπίστωσή τους ακό μη και από κά ποιον τρίτο, που συνή θως είναι μια κρατική αυτό τον τρό πο κατανοού ν τον ό ρο, για παρά δειγμα, οι πολίτες των ΗΠΑ.
εξουσία, προκειμένου να επιβά λει στην πρά ξη τους αντικειμενικού ς εθνικού ς Πηγή :
προσδιορισμού ς στους πληθυσμού ς που ελέγχει. Η ακραία αντικειμενική περί http://foundation.parliament.gr/VoulhFoundation/VoulhFoundationPortal/ima
έθνους θεωρία (ρομαντική ς και γερμανική ς καταγωγή ς) κατέληξε ιστορικά στον ges/site_content/voulhFoundation/file/Ekpaideytika
υπερεθνικισμό , τον ρατσισμό και τον φασισμό . Το έθνος […] γίνεται αντιληπτό %20New/nazismos/0_4nazismos.pdf
ως μια πολιτιστική έννοια, η οποία μπορεί να προσδιοριστεί αποκλειστικά με
ΕΝΩΣΕΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 19ου αι. ΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου αι.
Από τα μέσα του 19ου αι. η Ιερή Συμμαχία παύ ει πια να εξυπηρετεί τις μεγά λες δυνά μεις και η καθεμιά αρχίζει να
ενεργεί με γνώ μονα το δικό της συμφέρον μό νο. Αποτέλεσμα αυτή ς της στά σης ή ταν εκτό ς από το Γαλλογερμανικό
πό λεμο και ο Κριμαϊκός πόλεμος, που στό χο είχε την ά σκηση επιρροή ς στα εδά φη της Οθωμανική ς αυτοκρατορίας
και γενικό τερα στην ανατολική Μεσό γειο.
Αντίπαλοι ή ταν η Ρωσία και οι δυτικές δυνά μεις που φά νηκαν να συμμαχού ν με την Τουρκία. Αφορμή στά θηκε η
διαφωνία ανά μεσα σε Ορθό δοξους και Καθολικού ς για την προστασία των Αγίων Τό πων. Οι συγκρού σεις
μεταφέρθηκαν στην Κριμαία και έληξαν με την ή ττα της Ρωσίας και την υπογραφή συμφωνίας (συνθή κη του
Παρισιού ) που κατοχύ ρωνε την ακεραιό τητα της Οθωμανική ς αυτοκρατορίας.
Ακολού θησε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος, που είχε ως αποτέλεσμα (συνθή κη του Αγίου Στεφά νου) τη δημιουργία
της μεγά λης Βουλγαρίας ως ανεξά ρτητου κρά τους με την προστασία της Ρωσίας.
Στο τέλος του 19ου αι. αρχίζουν να διαφαίνονται οι συνασπισμοί που θα πρωταγωνιστή σουν στον πρώ το παγκό σμιο
πό λεμο.
Αποικιακή εξάπλωση
Όπως είδαμε η αναζή τηση νέων αγορώ ν έφερε τις μεγά λες δυνά μεις να προσπαθού ν να επεκτείνουν την κυριαρχία
τους σε ανεκμετά λλευτες ως τό τε ηπείρους (ιμπεριαλισμό ς) και τη δημιουργία αποικιώ ν .Έτσι στο β μισό του 19 ου
αι. τα 9/10 της Αφρική ς είναι υπό ευρωπαϊκό έλεγχο, το ίδιο ισχύ ει και για τη Νοτιοανατολική Ασία. Οι χώ ρες με τις
περισσό τερες αποικίες είναι η Αγγλία και η Γαλλία. Ακολουθού ν η Ισπανία, Πορτογαλία και Ολλανδία. Οι αποικίες
δεν αναπτύ σσονται, χρησιμεύ ουν μό νο ως αντικείμενο εκμετά λλευσης για τις πρώ τες ύ λες τους και τις αγορές τους.
Μό νο μετά το δεύ τερο παγκό σμιο πό λεμο οι εξεγέρσεις τους αρχίζουν να έχουν αποτελέσματα. Το 1970 ονομά ζεται
Έτος Ανεξαρτησίας, από κει και μετά ο αποικισμό ς περιορίζεται σε καθεστώ ς οικονομική ς εξά ρτησης.