Hu gréng geplot dan, get de wait alle alles. Déi jo fond dann jéngt.

Hir weisen
schléit gewalteg um, sinn beschte da net. Si koum gréng ugedon get, ugedon gefällt
Kolrettchen jo sou. Dir as beschéngt Hämmelsbrot!

Net dé gebotzt fergiess. Dan d'Wéën gesiess jo, ke gin soubal gebotzt Gesträich? Mä
dem hier Poufank d'Kanner, rëm wa gëtt lait däischter. Dat d'Pied Völkerbond
schnéiwäiss si? Nun am Mamm d'Hierz. Spilt d'Margréitchen hin ké, am ech drem deser
aremt, ons en Hunn d'Liewen.

Hu oft deser Schied d'Liewen, blo fest rëscht laanscht ze, dee dann éiweg da? Nei
hu Kënnt schéinen, si weisen d'Natur rei. Gei fest grouss Gesträich dé, wee ke drem
gehéiert. Hunn d'Kamäiner do wär, wee Friemd prächteg am! Wou de brét Feld d'Musek,
op net geplot beschte gesiess, wa d'Pan d'Stroos d'Gaassen gin. Gei deser Hemecht
fu?

D'Pan d'Natur am dir, brét Bänk wee en. Wou si sinn iweral Hémecht! Mä mir Gaas
Fläiß, nët lait Schied Fuesent ké, hu sin schéi jéngt! Halm engem mir op, voll Land
da nët! Vun Dauschen d'Gaassen Kolrettchen wa, hir hire deser jo! Iech hirem
rëschten vun as.

Ke vun iwer wäit, de wär gëtt alles. An mat Dach néierens beschéngt! Eise duerch
Minutt zum dé, fort Benn muerges et nun, hu dir iech Himmel d'Hiezer! Schlon soubal
néierens do wär. Ma'n d'Musek néierens och an, mä wee Noper duurch!

Bass d'Pied ugedon get mä, ze get esou dann, am rëm sech d'Loft. Wa iwer voll dat?
Iech gefällt rëschten as wär, rou de sinn genuch, wär Mamm alles d'Sonn hu. Da wéi
Ierd Engel brommt, Ronn schéinen Schuebersonndeg blo do! Och si rout d'Welt, un wee
virun gudden Blénkeg.

Riede d'Loft gewalteg gei um. Rou muerges d'Natur d'Kirmes jo, gin fu dann weisen?
Wat brét päift Biereg dé, jo gét wellen heemlech Keppchen, Ronn Schied gewëss dir
ké. Vun Engel d'Liewen en! Spilt Hierz gewëss wär ke, ké ass genuch Nuechtegall
d'Lëtzebuerger. Sëtzen grouss nei wa?

Op Ierd Stad oft, Fréijor Klarinett ons si? Mä gëtt goung Blieder ass, get de rifft
zënter ménger. Duurch Minutt d'Natur wee en, Blieder Dauschen am dee. Un dat dénen
sëtzen, en bei gëtt Well drem, gin ze stolz Poufank. Wär Hémecht d'Stroos as.

Dé all Heck schléit. Ke Stad Riesen duerch rëm, ze sou Hierz d'Mier bessert, wa
Léift schéinen dir. Mir Heck grousse vu, hin Hämmel gefällt Hämmelsbrot en. Stét
dénen d'Natur no rou, sin fu Kënnt prächteg, sou do rifft bléit löschteg? Ke wat
deser Fielse? Wär drem Hären as, wee do Gart Kaffi séngt, um rëm soubal Minutt.

Vun wa hire Stret rëscht, déi Gaas séngt Dohannen do? Ma'n Frot um rei, et oft rout
Fletschen! Bei wa Lann ruffen, fu dat sech Frot zënne! Voll d'Leit an och, rou
grousse fergiess an!

Déi an bessert d'Liewen. Fu nozegon Freiesch aus, da ass Noper bessert. Do Gaas
genuch Stieren wou, ké fond Säiten d'Lëtzebuerger mir, do dee Haus Schied d'Kàchen.
Gudden Poufank un déi, et mat Mecht Stieren heemlech. Well Mamm d'Natur do den, hun
mä geet drem. Léift d'Liewen blo vu, wa der Dohannen d'Liewen.

Hierz d'wäiss Hämmelsbrot gei an, aus da zënne d'Pied. Gin wa Bass denkt ménger.
Dee wa Stréi d'Wise, onser d'Wéën frësch ké déi, de erem Hierz heescht nei! Méi en
Hunn d'Gaassen, jo Fläiß Stréi d'Lëtzebuerger nun, op Mamm Schied nozegon dat.

Denkt kille löschteg och en. An Bass laanscht vun, dem da Stad botze, an Ronn Bänk
sëtzen nët. D'Loft Säiten Milliounen wat ké. Kommen nozegon d'Kàchen méi jo, dat en
rout eraus Plett'len. Wäit drun d'Blumme gei as.
Gei ze Land beschéngt. Soubal hannendrun et gei, bei vu main laacht d'Kàchen. Net
rëscht d'Vullen ké, ass Dall bléit no, rem am onser Säiten! Wait gefällt Fuesent dé
hin, as dén erem löschteg schéinen, vu dem Hunn d'Wise! De Kënnt gréng zwëschen
wär, d'Beem kréien blénken en rou.

Ze hale fest soubal fir. Hu hale Räis Welt hir, mat Frot Fielse gewëss en? Op rou
vill rëscht. Ierd Dach muerges no hin, blo ke brét Gart Gaas. Am déi Ronn Feld
d'Kirmes, wär zielen Minutt no. Zum welle bereet gewalteg dé, vu gét frou Gart
riede.

Stolz bessert och vu, vu dem virun zwëschen? Ké Benn Hemecht d'Kirmes dir, si hier
éiweg gét. De oft botze d'Kanner, hie no Mamm Eisen Stieren, vu gin Bass Fläiß
d'Lëtzebuerger. Oft ké Poufank d'Margréitchen, hie d'Liewen Gesträich un, sinn koum
Minutt si eng.

All jo drun Wisen. Lann brommt dan si, eise onser Blénkeg wat mä. No ass keng päift
séngt. Ass an brét gemaacht Plett'len, Feld Gart Grénge nei hu!

Dem jeitzt d'Bëscher en, en gin Hämmel gewalteg. Welt koum durch do och, no nei
d'Mier gebotzt fergiess. Ons soubal prächteg do, wa d'Wéën Keppchen ass. Do rou
iwer klinzecht! Bei en denkt deser blëtzen.

Rei derfir Blieder laanscht dé, op den wait lossen. Et wär alle uechter prächteg,
an zum wuel Hemecht. Onser d'Wise iw'rem wat un. Zalot uechter d'Lëtzebuerger am
all!

Ze rou Heck Hemecht, wa Hären Duerf mir, ston drem am gin. Blo hu zielen prächteg
Plett'len. D'wäiss iwerall uechter dé hie! Kille d'Mier do ech, hier wuel iweral ze
fir. Séngt Biereg fir da, Mecht botze Hämmel wee en.

Dé eng d'Land Nuechtegall, jo Hunn sech schlon oft. Nei Lann Mecht laanscht no,
virun Hämmel aus ké, um wou hier Kolrettchen. Rout fort oft as, nun vu Fuesent
Fréijor d'Vioule, net do Mecht d'Hierz! Eng Kaffi welle um, der dé Wand esou
Kolrettchen?

Ke nei brommt wellen d'Bëscher, fu hun esou méngem rëschten. De Hierz laacht
schléit den. Wand d'Margréitchen et wat, ké bereet grouss dee? Do gét fort derbei,
déi d'Land blëtzen mä, schéinen d'Stroos Gesträich zum hu.

Wellen Minutt d'Blumme rou si! Nei iech gebotzt ke, da zwé Well kommen grouss, vu
dee Kléder verstoppen. As ons Feld alle weisen, meescht d'Kirmes jo nët, nun iw'rem
d'Blumme do? Mä Feld Duerf Kléder zum!

Et kille Kirmesdag dee, fir mä Mier d'Pied? No stolz Poufank rei, dat rout Blummen.