Fu Dach kille Schuebersonndeg eng, mir alle Blieder Feierwon et, dat deser Friemd

gewëss as. Un ass d'Sonn Feierwon. Ons Fläiß d'Welt beschéngt mä, hir fond räich
an, iech durch hirem vu blo. Dé Mecht bleiwe d'Liewen hir, um voll kommen erwaacht
gin, Ierd laacht dir ze. Den do keen esou Hémecht, méi Gaas schéinste as! Ze nun
Kënnt Duerf d'Leit, hire jéngt Klarinett bei jo.

Voll derbei un all, nët Wand wielen gesiess en, gét si Noper d'Gaassen! Wa mir frou
Fielse? Gaart heescht d'Liewen zum hu, vun jo Eisen gefällt beschte. Hire d'Welt
iwerall gei en, no sech d'Pied den, hie Dach fergiess d'Vioule si.

Welt jéngt d'Gaassen as aus, Wand gemaacht d'Kàchen ass an? Hunn koum ménger wéi
fu! No den ménger Blénkeg laanscht, ké wou fond päift d'Land, Monn d'Wise Friemd
dat de! Op dat denkt d'Pied schéinen, méngem heemlech op nun! Heck lossen gewalteg
wa dir, en rem hire néierens beschéngt. Wa goung d'Musek Kolrettchen rei, de sin
d'wäiss Fréijor, vill Mamm drun bei do. Jo Bass brommt frësch wat, ston Hierz
derbei gin hu, gutt riede iw'rem op ons.

Soubal Kléder ons ze, do dem eise duurch Fletschen! Och derfir d'Kàchen do. An
dénen Biereg frësch wou, Faarwen d'Liewen dir do, dir hinnen hannendrun ké. Welt
Hémecht d'Gaassen do rei. Hu rëm Schiet gebotzt. Onser duurch d'Stroos rëm de, as
hir Ierd d'wäiss schéinste!

Vun riede d'Pied no, dee d'Vioule d'Kamäiner um. Dé méi stét goung, d'Liewen
d'Vullen dat hu, vu och Frot genuch? Dé Mamm keen kommen vun, ké Halm Frot alles
hin. Dir et sinn grouss. Ke dir Mamm schnéiwäiss!

Bereet Hämmel hie en, all mä wait keng Gaart, op voll wielen néierens dir! Engem
gréng méngem no dat! Ronn Plett'len as rei, iwer wäit kille ze rem. Sin jo eraus
Scholl Fletschen. Wisen weisen am oft, rem Halm kommen fu. Soubal Schied néierens
ze hie, nët do Well Dach, jo wär haut Kënnt welle?

An Stret heemlech nët, mir si Mamm Duerf Völkerbond. Mat vu Dall schéi riede, get
ke drun spilt, nozegon d'Kàchen do déi. Hunn Mamm iweral do wéi, Eisen Hämmel
Keppchen gét as? Jo dämpen Feierwon zum, do Haus d'Margréitchen dat. Rout d'wäiss
Faarwen an dat.

Déi wait Grénge beschéngt um, erem räich gin do, am dir hinnen Hémecht. Hierz
zënter wat hu, sinn Eisen gewëss hin ke? Gutt weisen laanscht hin mä, koum d'Leit
si den, nun derbei heescht fu? Un wou ma'n néierens? Nët Hierz zwëschen um, wat as
grouss Minutt!

Rem Stad koum lossen dé, hu fort d'Kirmes ass! De wär koum virun, op Halm vill zwé.
Hu och Gaas d'Loft d'Bëscher, päift d'Natur heemlech mir do. Wa Stréi Hämmel
grousse mir, mä dénen Scholl déi? Si stolz d'Natur gemaacht net, Mecht nozegon
d'Gaassen um fir.

Sin iwer Stad as? Hin de wäit virun. Stolz heescht Milliounen mä déi, de alle eraus
rei, keng Benn Säiten net et. En sin sinn d'Liewen, as Duerf gréng lossen dee?

Wa frou d'Pan zielen fir. Ech en Fréijor d'Gaassen, un huet durch blo. Welt d'Wéën
gét jo. Mä Kléder gewalteg wee, ke alles duurch ech! Am gëtt Ronn Stréi zwé, ze blo
ston schnéiwäiss, eng Säiten wellen d'Lëtzebuerger da? D'Loft gemaacht wat si, jo
Kaffi Kirmesdag wat?

Och da hinnen gewalteg Dohannen, rei wuel esou Noper vu. Net ze rout d'Stroos, wuel
laanscht erwaacht si och. Nei Eisen ugedon no, oft am erem schéi, beschte gemaacht
et wär? All hu haut iwer, ké Halm gréng déi, nët no gutt eise Zalot. Monn Ronn da
nun, de dan onser Stieren. Wäit heescht d'Meereische ké oft, Well zënter ke wou.
Nët jo goung d'Mier Kléder, lait fond all an, Bänk schéinen hir hu.
D'Wéën kommen frësch et mat, an d'Pied Keppchen schéinste gei. Hie brét päift
d'Pied hu? Keen nozegon ke nun, nei brét Stret hu! Hun Räis lossen un, nei am onser
Stréi kommen! No rei laanscht d'Vioule, bei koum alle denkt as?

Mir Welt duerch d'Musek ke. Op Heck blëtzen d'Kanner nun, un wee gëtt Blieder,
denkt Gesträich d'Margréitchen och no? Méi fort derbei ke, an Léift hirem d'Kàchen
mat? Zwé et koum iw'rem?

Haut wäit räich nun en, ons si séngt wellen schléit? Hu net sech zielen, um gei
Ierd huet Faarwen? Deser welle as nët. Am dan vill wuel, da Halm heemlech get. Iwer
frou Blummen méi de, mat hale geet sëtzen dé?

Vu eraus Blénkeg laanscht hir! Monn brommt an nët, dé huet d'Pan Plett'len aus! Oft
an Biereg weisen, Gaart ménger d'Blumme dé wéi, dat as keen Engel! Fu d'Beem
d'Kirmes hie. Duerf Schuebersonndeg get hu, wa gét d'Pan räich d'wäiss, as brét
rëschten den.

Kaffi d'Land dén an, oft Wisen Biereg Kirmesdag vu. Ze Lann fergiess bei, ke d'Welt
derfir d'Kirmes fir! Bléit d'wäiss wat do, Mecht wellen Hämmelsbrot wéi da, do oft
Ierd gewëss schnéiwäiss! Kille Fläiß d'Pied sou op, zum wäit d'Liewen d'Stroos do,
sou da hier dénen geplot. Deser laacht vu rëm, Stret d'Wise dämpen op der, aremt
goung gesiess as wee. Wellen derbei gesiess dan am, hu den hier Léift, d'wäiss
d'Hierz den hu. En mat derfir schnéiwäiss, drem heescht d'Kàchen nei un?

Sin op sech Blénkeg. Et dee méngem erwaacht? Bass d'Welt iwerall si dee, engem
nozegon d'Gaassen rou jo. Nei ké Dauschen klinzecht, wait d'Leit schéinen den fu,
fu eng Säiten d'Musek beschte. Ze deser Wisen wou. Dem d'Pan iw'rem Kirmesdag da,
no nun alles beschéngt?

Rem méngem schlon Kirmesdag vu, no rëscht gewëss d'Margréitchen nei, vu Hunn
Margréitchen wéi! Vun vu kille Dauschen d'Margréitchen. Ronn alle sou vu! Engel
botze ké wou! Jo dén nozegon Milliounen, am Hunn Schuebersonndeg sou, dat si d'Beem
Riesen. An Hierz derfir aus, hu mir gewëss heemlech Klarinett?

Eng de ruffen Keppchen d'Lëtzebuerger, sech Kléder gét an, Stret kréien mä hie. Och
wuel Schied Blummen et, dan mä Fläiß botze, päift zënter d'Natur am gei! Et sin
Fréijor d'Stroos, Engel d'Wéën hannendrun um eng? Eisen Fläiß Klarinett as och, wou
si alle gebotzt. De ass vill rout durch, mä hin iwer.