ANG MGA HINAGPIS NI FLORANTE kundi si Narsiso'y tunay na Adonis,
1 mukha'y sumisilang sa gitna ng sakit. ng sabing magaling at katotohanan,
Sa isang madilim, gubat na mapanglaw,
dawag na matinik ay walang pagitan, 10
halos naghihirap ang kay Pebong silang Makinis ang balat at anaki burok,
dumalaw sa loob na lubhang masukal. pilikmata't kilay — mistulang balantok;
bagong sapong ginto ang kulay ng buhok,
2 sangkap ng katawa'y pawang magkaayos.
Malalaking kahoy — ang inihahandog,
pawang dalamhati, kahapisa't lungkot; 11
huni pa ng ibon ay nakakalunos Dangan doo'y walang Oreadang Ninfas,
sa lalong matimpi't nagsasayang loob. gubat sa Palasyo ng masidhing Harp'yas,
nangaawa disi't naakay lumiyag
3 sa himalang tipon karikta't hirap.
Tanang mga baging na namimilipit
sa sanga ng kahoy ay balot ng tinik; 12
may bulo ang bunga't nagbibigay-sakit Ang abang uyamin ng dalita't sakit —
sa kanino pa mang sumagi't malapit. ang dalawang mata'y bukal ang kaparis;
sa luhang nanatak at tinangis-tangis,
4 ganito'y damdamin ng may awang dibdib.
Ang mga bulaklak ng natayong kahoy,
pinakapamuting nag-ungos sa dahon; 13
pawang kulay luksa at nakikiayon "Mahiganting langit! Bangis mo'y nasaan?
sa nakaliliyong masangsang na amoy. ngayo'y naniniig sa pagkagulaylay;
bago'y ang bandila ng lalong kasam-an
5 sa Reynong Albanya'y iniwagayway."
Karamiha'y Sipres at Higerang kutad
na ang lihim niyon ay nakakasindak; 14
ito'y walang bunga't daho'y malalapad "Sa loob at labas ng bayan kong sawi,
na nakadidilim sa loob ng gubat. kaliluha'y siyang nangyayaring hari,
kagalinga't bait ay nalulugami,
6 ininis sa hukay ng dusa't pighati."
Ang mga hayop pang dito'y gumagala,
karamiha'y S'yerpe't Basilisko'y madla 15
Hayena't Tigreng ganid na nagsisila "Ang magandang asal ay ipinupukol
ng buhay ng tao't daiging kapuwa. sa laot ng dagat kutya't linggatong;
balang magagaling ay ibinabaon
7 at inililibing na walang kabaong."
Ito'y gubat manding sa pinto'y malapit
ng Avernong Reyno ni Plutong masungit; 16
ang nasasakupang lupa'y dinidilig "Nguni, at ang lilo't masasamang loob
ng Ilog Kositong kamandag ang tubig. sa trono ng puri ay iniluklok,
at sa balang sukab na may asal-hayop,
8 mabangong insenso ang isinusuob."
Sa may gitna nitong mapanglaw na gubat,
may punong Higerang daho'y kulay-pupas; 17
dito nagagapos ang kahabag-habag, "Kaliluha't sama ang ulo'y nagtayo
isang pinag-usig ng masamang palad. at ang kabaita'y kimi at nakayuko;
santong katuwira'y lugami at hapo,
9 ang luha na lamang ang pinapatulo."
Baguntaong basal na ang anyo'y tindig,
kahit natatali — kamay, paa't liig, 18
"At ang balang bibig na binubukalan
agad binibiyak at sinisikangan
ng kalis ng lalong dustang kamatayan."
19
"O, taksil na pita sa yama't mataas!
O, hangad sa puring hanging lumilipas!
Ikaw ang dahilan ng kasam-ang lahat
at niring nasapit na kahabag-habag!"
20
"Sa Korona dahil ng Haring Linceo,
at sa kayamanan ng Dukeng Ama ko,
ang ipinangahas ng Konde Adolfo
sabugan ng sama ang Albanyang Reyno."
21
"Ang lahat ng ito, maawaing Langit,
Iyong tinutunghaya'y ano't natitiis?
Mula Ka ng buong katuwira't bait,
pinayagang Mong ilubog ng lupit."
22
"Makapangyarihang kamay Mo'y ikilos,
pamimilansikin ang kalis ng poot;
sa Reynong Albanya'y kusang ibulusok
ang Iyong higanti sa masamang-loob."
23
Bakit Kalangita'y bingi Ka sa akin?
Ang tapat kong luhog ay hindi mo dinggin?
'di yata't sa isang alipusta't iling
sampung tainga mo'y ipinangunguling?
24
"Datapuwa't sino ang tatarok kaya
sa mahal Mong lihim, Diyos na dakila?
Walang nangyayari sa balat ng lupa,
'di may kagaligang Iyong ninanasa."
25
"Ay, 'di saan ngayon ako mangangapit?
Saan ipupukol ang tinangis-tangis,
kung ayaw na ngayong dinigin ng Langit,
ang sigaw ng aking malumbay ng boses?"