księga III Umizgi wersy 548-568 Las Litewski

-przedstawiony jest las litewski

-autor porównuje drzewa do ludzi. Brzozę i graba ukazuje w postaci zakochanych, dęby utożsamił ze starszyzna
przyglądającemu się całemu zajściu
-kolorystyka jest ciepła, wywiera pozytywne emocje
-drzewa są opisane hierarchicznie
-zastosowane są; porównania, hiperbole, uosobienia, personifikacje.
-przyroda staje się bohaterem
Fragment:
A przecież wokoło nich ciągnęły się lasy
Litewskie, tak poważne i tak pełne krasy!
Czeremchy oplatane dzikich chmielów wieńcem,
Jarzębiny ze świeżym pasterskim rumieńcem,
Leszczyna jak menada z zielonymi berły,
Ubranymi jak w grona, w orzechowe perły;
A niżej dziatwa leśna: głóg w objęciu kalin,
Ożyna czarne usta tuląca do malin.
Drzewa i krzewy liśćmi wzięły się za ręce,
Jak do tańca stające panny i młodzieńce
Wkoło pary małżonków. Stoi pośród grona
Para, nad całą leśną gromadą wzniesiona
Wysmukłością kibici i barwy powabem:
Brzoza biała, kochanka, z małżonkiem swym grabem.
A dalej, jakby starce na dzieci i wnuki
Patrzą, siedząc w milczeniu, tu sędziwe buki,
Tam matrony topole i mchami brodaty
Dąb, włożywszy pięć wieków na swój kark garbaty,
Wspiera się, jak na grobów połamanych słupach,
Na dębów, przodków swoich, skamieniałych trupach. 
Metafory:
Głóg w objęciu kalin;
Ożyna czarne usta tuląca do malin
Epitety:
Lasy litewskie, poważne, pełne krasy;
Orzechowe perły;
Zielonymi berły;
Dziatwa leśna;
Czarne usta;
Brzoza biała;
Sędziwe buki;
Skamieniałe trupy
Personifikacje:
Jarzębiny ze świeżym pasterskim rumieńcem;
Brzoza biała, kochanka, z małżonkiem swym grabem;
Ożyna czarne usta tuląca do malin;
Drzewa i krzewy liśćmi wzięły się za ręce
Porównania:
Leszczyna jak menada z zielonemi berły;
Drzewa i krzewy liśćmi wzięły się za ręce,/ Jak do tańca stające panny i młodzieńce;
Dąb, włożywszy pięć wieków na swój kark garbaty,  /Wspiera się, jak na grobów połamanych słupach

Opis litewskich lasów. Posłużono się wykrzyknieniem w celu podkreślenia nadanych lasom określeń ("poważne", "pełne
krasy"). Malowniczy obraz roślinności, porównania i personifikacje: jarzębina ma cechy ludzkie - posiada rumieńce,
natomiast leszczyna została porównana do menady, która w mitologii rzymskiej była towarzyszką boga wina, oplecioną
bluszczem, tańczącą i trzymającą w rękach winorośl. Tak jak ona, leszczyna jest "ubrana". Innej roślinności także nadano
cechy ludzkie: kaliny obejmują głóg, ożyna "tuli usta do malin", drzewa i krzewy trzymają się za ręce i zostają
porównane do tańczących ludzi oraz małżonków. Na tle zaprezentowanej przyrody wyróżnia się młoda para, w skład
której wchodzi brzoza i jej mąż - grab. Bukom trafiła się rola obserwujących starców, topole są sędziwymi matronami,
pewne przerażenie wzbudza jeszcze sędziwszy dąb. Natura jest idealna, potrafi odzwierciedlić ludzki świat.
.