Katuturan at Kahalagahan ng

Komunikasyon
• Komunikasyon ay pagsasalin, ito’y paghahatid ng balita, kurokuro, mensahe,
kaalaman o impormasyon, damdamin, iniisip o pangangailangan, at ideya mula sa tao
patungo sa isang tagatanggap o sa isang patutunguhan.
• Ang sining ay isang kasanayang nagbibigay sa tao ng pagkakataon sa tao upang
maipahatid ang kanyang damdamin at maisakatuparan ang anumang naiisin sa paraang
angkop at karapat-dapat.
• Ang sining ng komunikasyon ay isang kasanayang nagbibigay ng pagkakataon sa tao
upang maipahatid sa kanyang kausap ang anumang kaisipan o damdaming nais niyang
ipahatid dito sa isang paraang mabisa, karapat-dapat, at maganda.
Ayon kay Josefina Mangahis, ang komunikasyon ay hango sa
Latin na communi atus na ang ibig sabihin ay “ibinabahagi”.
Sa ganitong sitwasyon, ang dalawang panig ay
magbabahaginan ng kanilang ideya sa paraang kasangkot ang
pagsasalita, pakikinig, pag-unawa, pagbasa, at pagsulat.
Samakatwid, ang komunikasyon ay isang paraan ng
paghahatid at pagtanggap ng lahat ng uri ng mensahe na
kinasasangkutan ng magkatambal na proseso ng pagsasalita,
pakikinig, at pag-unawa.
Ang sinumang nakikipagkomunikasyon, berbal man o di-
berbal ay dumaan sa isang proseso.
Bago maganap ang komunikasyon, ang mananalita o
communicator ay kailangang magkaroon ng
sasabihin,samakatwid, dapat munang dumaan sa proseso
ng pag-iisip o ideation - ito ang pagbubuo ng mensaheng
nais na ihatid.
Kailangan isipin ng mananalita kung ano ang gagamitin sa
paghahatid- senyas o wika.
Ang komunikasyong pasalita ay nagiging mas mabisa kung
ito ay tinutulungan ng kilos o galaw.

Layunin ng mananalita na maihatid ng malinaw ang kanyang

mensahe.

Malaking bahagi ng maayos na pakikipagtalastasan ay

nakasalalay sa kahusayan sa paggamit ng wika ng
mananalita at sa lawak ng kanyang talasalitaan.
 Mga Layunin ng Komunikasyon

• Magbigay ng daan tungo sa pag-uunawaan ng mga tao.

• Makapagkalat ng tamang impormasyon at kapaki-
pakinabang na mga kaalaman.
• Magbigay diin o halaga sa mga paksa o isyung dapat
mabigyang-pansin, talakayin, at dapat suriin ng mga
mamamayan.
• Magbukas ng daan sa pagpapahayag ng iba’t ibang
kaisipan, damdamin, at saloobin ng mga tao.
 Komunikasyong Extra-Verbal

• Uri ng komunikasyong gumagamit na tamang tono o timbre ng boses

sa pagsasalita o pagpapahayag ng kanyang saloobin o damdamin.

• Ang mababa at malumanay na tinig ay tanda ng paggalang sa

matatanda samantalang ang malakas na boses, mataas na tono, at
mabilis na ritmo ay ginagamit sa pagbibigay ng babala o paghingi ng
tulong.
 Komunikasyong Di-Verbal

• Ito naman ang uri ng komunikasyong hindi gumagamit ng wika, sa halip, kilos at
galaw ng katawan ang ginagamit sa pakikipagtalastasan.

• Halimbawa nito ay ang ekspresyon ng mukha, galaw ng mata, kamay, at paa.

• Ang mukha ang pinakamahalaga sa pakikipagtalastasang hindi ginagamitan ng

wika.

• Ang mata at bibig ay mahalaga sa pagpapadama ng damdamin. Ang matang

nanlilisik ay nagpapadama ng galit, ang matang malamlam ay nagmamakaawa.
Ang ngiti ay palatandaan ng kasiyahan o pagsang-ayon at iba pa.
 Komunikasyong Simboliko
• Ito ay komunikasyong binubuo ng mga mensaheng nagbibigay ng mga
bagay na ginagamit na nakapaglalarawan ng mga nakatagong katangian
at personalidad ng isang tao.
• Ang mga ito ay maaaring naipakikita sa pamamagitan ng:
• Kasuotan o damit
• Alahas/palamuti sa katawan
• Make-up
• Kulay na napili