ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐφανέρωσεν ὁ Κύριος τρία μὲν τὰ αἴτια τῆς ἀκαρπίας τοῦ λόγου, τὴν
ἀπροσεξίαν, τὴν ὀκνηρίαν, καὶ τὴν τοῦ παρόντος βίου ἀπάτην, ἕν δὲ τὸ αἴτιον τῆς
εὐκαρπίας, τὴν καλοκαγαθίαν· διὸ καὶ διαμερίσας τοὺς ἀκροατὰς τοῦ λόγου εἰς τέσσαρας
τάξεις, ἔθεσεν εἰς αὐτοὺς μεταφορικὰ ὀνόματα, καλέσας αὐτοὺς ὁδόν, πέτραν, ἄκανθαν καὶ
γῆν καλὴν καὶ ἀγαθήν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 223
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ταῦτα εἶναι τὰ ἀληθινὰ τῆς ἀκαρπίας καὶ εὐκαρπίας τοῦ λόγου αἴτια
καὶ ὄχι ἄλλα, ὅσα ἡμεῖς φανταζόμεθα. Ἐπειδὴ δὲ τὴν σήμερον σχεδὸν πάντες εἴμεθα ἤ ὁδὸς
πεπατημένη ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ τῶν δαιμόνων ἤ πέτρα κατάξηρος καὶ ἄμοιρος ἰκμάδος,
δηλαδὴ γυμνοὶ πάσης καλῆς διαθέσεως, ἤ ἄκανθα, δηλαδὴ πλήρεις κοσμικῶν καὶ
σωματικῶν μεριμνῶν καὶ πάσης ματαιότητος, ἥτις καταπνίγει πᾶν σωτήριον νόημα, πολὺ δὲ
ὀλίγοι καὶ σπανιώτατοι εἶναι οἱ ἔχοντες καλὴν καὶ ἀγαθὴν διάθεσιν, διὰ τοῦτο ὀλίγον
βλέπομεν καὶ σπανιώτατον τὸν καρπὸν τοῦ λόγου. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 223
Νικηφόρου Θεοτόκη. Χριστιανέ, λοιπόν, ἐάν, ὅταν διδάσκηται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ νοῦς
σου οὐδόλως προσέχῃ διὰ νὰ κατανοήσῃ τὰ λεγόμενα, ἀλλ’ ἔνθεν κἀκεῖθεν
περισπαζόμενος προσηλοῦται εἰς ἄλλα νοήματα· ἤ ἐάν, ὅταν διδάσκηται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ,
τότε ἀμελῇς καὶ νυστάζῃς, τότε σὺ ὑπάρχεις ὁδός· τότε, βλέπων ὁ ἐχθρός σου ὁ Διάβολος
ὅτι διὰ τὴν ἀπροσεξίαν σου ὁ λόγος δὲν εἰσέρχεται εἰς τὸν νοῦν σου, ἀλλὰ πίπτει μόνον εἰς
τὰ ὦτά σου, εὐθὺς ἁρπάζει αὐτὸν καὶ διασκορπίζει διὰ νὰ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὸν νοῦν σου,
ἔπειτα δὲ καὶ εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ καρποφορήσῃ τὴν ἐπιστροφήν σου· ἐκ τούτου δὲ
μένεις ἄκαρπος καὶ ἀδιόρθωτος. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 223
Νικηφόρου Θεοτόκη.Ἐάν, ἐρχόμενος διὰ νὰ ἀκούσῃς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχῃς σκοπὸν
νὰ ὠφελήσῃς τὴν ψυχήν σου, ἀλλὰ νὰ παρατηρήσῃς τὴν ρητορικὴν τοῦ λόγου τέχνην ἤ νὰ
περιεργασθῇς τοὺς ἀκροατὰς ἤ νὰ ἐκπληρώσῃς τὴν συνήθειαν, τότε, καὶ ἄν προσέχῃς, καὶ
ἄν κατανοῇς τὰ λεγόμενα, σὺ ὑπάρχεις πέτρα· ὅθεν φυτρώνει μὲν εἰς τὴν καρδίαν σου τὸ
τρυφερὸν τοῦ λόγου φυτόν, δηλαδὴ ὀλίγη κατάνυξις, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡ καρδία σου δὲν ἔχει
διάθεσιν πρὸς ὑπακοὴν τοῦ λόγου, ξηραίνεται καὶ διασκορπίζεται εὐθὺς ἡ κατάνυξίς σου
καὶ μένει ἀκαρποφόρητος. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 223-224
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν δέ, ὅταν ἀκούῃς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἔχῃς μὲν διάθεσιν
διορθώσεως καὶ προσέχῃς καὶ κατανοῇς τὰ λέγόμενα, ἐξελθὼν δὲ τῆς ἐκκλησίας, ἀντὶ νὰ
ἀναμελετήσῃς ὅσα ἤκουσας, καταβυθίζῃς εὐθὺς τὸν νοῦν σου εἰς τὰς ματαιότητας τοῦ
κόσμου καὶ καταποντίζησαι εἰς τὰς ἡδονὰς τῆς σαρκὸς σου, τότε σὺ ὑπάρχεις γῆ
ἀκανθοφόρος· ὅθεν τότε ὁ μὲν λόγος τοῦ Θεοῦ βλαστάνει εἰς σὲ τὰ ἁπαλὰ αὑτοῦ
βλαστήματα, κατανύγει δηλαδὴ τὴν καρδίαν σου, φέρει δάκρυα εἰς τοὺς ὀφθαλμούς σου
καὶ σκοπὸν διορθώσεως εἰς τὴν ψυχήν σου, ἀλλ’ αἱ ἄκανθαι τῶν ματαίων φροντίδων σου
καὶ τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν σου κατα-πνίγουν καὶ ἐξαλείφουν καὶ τὴν κατάνυξιν καὶ τὰ
δάκρυα καὶ τὸν σκοπὸν τῆς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς σου καὶ οὕτως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
γίνεται εἰς σὲ ἀτελεσφόρητος. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 224
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν δέ, ὅταν ἀκούσῃς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ σκοπός σου εἶναι
ὀρθὸς καὶ ἡ προσοχή σου μεγάλη καὶ ἡ εὐλάβειά σου πολλή, ἀκούσας δὲ τὸν λόγον καὶ
κατανοήσας αὐτόν, μελετᾷς αὐτὸν συνεχῶς καὶ συλλογίζησαι διὰ παντὸς τοῦ λόγου τὰ
νοήματα, τότε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται εἰς σὲ ὠφέλιμος, τότε ἐκριζώνεις ἀπὸ τῆς καρδίας
σου τὰ φυτὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ καρποφορεῖς τῆς ἀρετῆς τὰ καρποφορήματα.
Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 224
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν ὁ λόγος τῶν ἁγίων μόνος εἶχε δύναμιν ἐπιστρέφουσαν τοὺς
ἀπίστους καὶ ἐπανορθοῦσαν τοὺς ἁμαρτωλούς, θὰ ἐπίστευεν ὅλος ὁ κόσμος, ὅταν
ἐδίδασκον αὐτὸν οἱ ἅγιοι πατέρες· θὰ ἐπίστευεν ὅλος ὁ κόσμος, ὅταν ἐκήρυττον αὐτὸν οἱ
ἅγιοι τοῦ Θεοῦ Ἀπόστολοι· θὰ ἐπίστευεν ὅλος ὁ κόσμος ὅταν ἐκήρυξεν αὐτὸν ὁ ἅγιος τῶν
ἁγίων ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἡμεῖς δὲ
βλέπομεν, ὅτι πολλοὶ καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἀκουσάντων ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἀληθείας τὸ κήρυγμα οὐδόλως ὠφελήθησαν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α.
222
Νικηφόρου Θεοτόκη. Τινὲς πάλιν λέγουσιν, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τὴν σήμερον δὲν
καρποφορεῖ, ἐπειδὴ τὰ ἔργα τοῦ Ἱεροκήρυκος εἶναι ἀνάξια τοῦ κηρύγματος καὶ ἐναντία τῆς
διδασκαλίας αὐτοῦ τοῦτο φαίνεται, ὅτι ἐπιβεβαιοῖ καὶ ὁ μακάριος Παῦλος λέγων· «Ὁ οὖν
διδάσκων ἕτερον, σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύττων μὴ κλέπτειν, κλέπτεις; ὁ
βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα, ἱεροσυλεῖς»; (Ρωμ. β΄, 21-22). Ὁ μὲν Ἀπόστολος Παῦλος δὲν
εἶπεν ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μένει ἄκαρπος, ἐπειδὴ ὁ διδάσκων αὐτὸν εἶναι ἀνάξιος καὶ ἔχει
ἔργα ἐναντία τῆς διδασκαλίας αὑτοῦ, ἀλλὰ μόνον ἤλεγξε καὶ κατήσχυνε τὸν φαυλόβιον
διδάσκαλον, τὸν διδάσκοντα μὲν τοὺς ἄλλους, μὴ φροντίζοντα δὲ περὶ τῆς ἰδίας
διορθώσεως. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 222
Νικηφόρου Θεοτόκη. Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἦσαν πονηροί, ψεῦσται, φθονεροί,
δόλιοι· πολλάκις ἐκφωνήσας κατ’ αὐτῶν ὁ Θεάνθρωπος τὸ «οὐαὶ ὑμῖν, Γραμματεῖς καὶ
Φαρισαῖοι» (Ματθ. κγ, 13-29) κατέκρινεν αὐτοὺς ὡς ὑποκριτὰς καὶ μωροὺς καὶ τυφλούς·
ὅμως ὄχι μόνον δὲν εἶπεν «ὁ λόγος ὁ ὑπ’ αὐτῶν κρυττόμενος εἶναι ἀνωφελὴς καὶ ἄκαρπος
διὰ τὴν ἀναξιότητα αὐτῶν», ἀλλὰ καὶ παρήγγειλε καὶ προέτρεψε τοὺς Ἰουδαίους, ἵνα
ἀκούωσι τὸν ὑπ’ αὐτῶν διδασκόμενον λόγον καὶ φυλάττωσι πάντα, ὅσα αὐτοὶ διδάσκουν,
ἀπέχωσι δὲ καὶ ἀποστρέφωνται τὰς τούτων πράξεις. «Πάντα, ὅσα ἄν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν,
τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε· κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ καὶοὐ ποιοῦσι» (Αὐτόθ.
3). Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 222
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν λοιπὸν ὁ διδάσκαλος σπείρῃ ἀληθινὸν σπόρον καὶ ὄχι φθοροποιὰ
ζιζάνια, ἤτοι ἐὰν διδάσκῃ τὰ ὀρθὰ δόγματα καὶ τοὺς θείους νόμους, ὄχι δὲ τὰ αἱρετικὰ
φρονήματα καὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων δεισιδαιμονίας, τοῦτο ἀρκεῖ ἐκ μέρους τοῦ διδάσκοντος
πρὸς τὴν καρποφορίαν τοῦ λόγου καὶ οὐδεμία ἀνάγκη εἶναι νὰ ἐξετάζωμεν τὸν βίον καὶ τὴν
πολιτείαν αὐτοῦ. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 223
Ἀγ. Μάρκου Ερημ. Κάθε λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Χριστός, φανερώνει τὴν εὐσπλαγχνίαν,
τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν σοφίαν τοῦ Θεοῦ· καὶ ὅσοι προθύμως καὶ εὐχαρίστως ἀκούουν
τοὺς λόγους αὐτούς, δέχονται εἰς τὴν καρδίαν των τὴν δύναμιν, ποὺ ἐγκρύ-πτουν· διὰ τοῦτο
οἱ ἄπλαγχνοι καὶ ἄδικοι, ἐπειδὴ ἀκούουν μὲ δυσαρέσκειαν τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ
Χριστοῦ, δὲν ἠμπόρεσαν νὰ καταλάβουν τὴν σοφίαν τοῦ Θεοῦ· ὄχι δὲ μόνον αὐτό, ἀλλὰ καὶ
ὅταν ἐδίδασκε ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν ἐσταύρωσαν. Εὐεργετ. Δ-59
ΠΕΡΙ ΛΟΙΔΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΙΔΟΡΟΥ
Αγ.Νεκτάριος Λοιδορία, είναι η κακολογία, η ύβρις, η καταλαλιά. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-180
Αγ.Νεκτάριος Ο λοίδορος είναι μοχθηρός, επιρρεπής εις ψόγους, εις ύβρεις καί εις
κατηγορίας . έχει καρδίαν ακάθαρτον. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-180
Αγ.Νεκτάριος Το πνεύμα τού λοίδορου είναι διεστραμμένον, η δέ ψυχή αυτού μοχθηρά. Το
στόμα αυτού σκολιόν, η δέ γλώσσα αυτού δολία, τα χείλη αυτού βέβηλα, οι λόγοι αυτού
άδικοι. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-180
Αγ.Νεκτάριος Ο λοίδορος κάθηται πικρός δικαστής τού αδελφού αυτού, κατακρίνει αυτόν
αναπολόγητον . ανηλεής και αδησώπητος καταφέρεται κάτ' αυτού καί απαγγέλει τήν
καταδίκην αυτού. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-180
Αγ.Νεκτάριος Ο λοίδορος ουδόλως διαφέρει τού δολοφόνου, διότι ο μέν αίρει τήν ζωήν, ο
δέ τήν τιμήν, το βάθρον, εφ΄ου στηρίζεται η ζωή. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-180

ΠΕΡΙ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ
Ἐκκλησιαστῆς.1,2 Ματαιότης ματαιοτήτων, είπεν ο εκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων
τα πάντα ματαιότης.
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όλα τα πράγματα του κόσμου είναι σκιά και όνειρο και πίο μηδαμινά από
αυτά. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-463
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατί αγαπάτε τα σώματα; Γιατί επιθυμείτε τή δόξα; Γιατί ποθήτε τήν τρυφή;
Τίποτε απ' αυτά δεν μένει και δεν ζεί αιώνια, αλλά παρέρχεται, και τής σκιάς είναι
μηδαμινότερα και τών ονείρων απατηλότερα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-464
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αυτός που έχει πληγωθεί και κυριευθεί από τον πόθο προς τον Θεό και έχει
αποκτήσει την επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, βλέπει με άλλα μάτια τά πράγματα της
παρούσας ζωής και γνωρίζει καλά, ότι ολόκληρη η παρούσα ζωή είναι σκιά και φιγούρα και
απάτη και δεν διαφέρει καθόλου από τα όνειρα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-785
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν τελικὸ σκοπὸ τῆς προσπάθειας γιὰ τὰ βιοτικὰ
πράγματα. Ἀλλὰ δὲν μπορεῖς, γιατὶ «ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης». Δὲν
βλέπω τίποτε ἐκτὸς ἀπὸ ὀστὰ καὶ σκόρο καὶ ἀράχνη· ὅλα ἐκεῖνα εἶναι μῦθος, ὅλα ὄνειρο καὶ
σκιὰ καὶ φανταστικὴ ἱστορία καὶ παράσταση καὶ μᾶλλον οὔτε παράσταση. Γιατὶ τὴν
παράσταση τὴν βλέπουμε ἔστω καὶ σὰν εἰκόνα· ἐνῶ ἐδῶ δὲν βλέπουμε οὔτε εἰκόνα.
Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ. Β-16-17

ΠΕΡΙ ΜΕΡΙΜΝΩΝ
Μεγ.Βασιλείου. Το να μεριμνάς γιά τόν εαυτό σου είναι έγκλημα φιλαυτίας· το να μεριμνάς
και να εργάζεσαι γιά τήν εντολή του Κυρίου είναι εγκώμιο φιλοχρίστου και φιλαδέλφου
διαθέσεως. Μεγ.Βασιλείου.
Μεγ.Βασιλείου. Ανάμεσα στά πράγματα που παρασύρουν τήν ψυχή καί τής δημιουργούν
ασχολίες βιοτικές, είναI αδύνατο να υποτάξει κανείς τήν επίπονη μελέτη. Φ-Αγ.Μάξιμου
Ομολ.15Ε-207
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Για ποιό λόγο να υποφέρεις από τη μέριμνα και την αγωνία της ημέρας, που
δεν γνωρίζεις αν θα δείς την διάρκεια και το τέλος της; Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-487
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τίποτε δεν καταπιέζει και δεν λυπεί τόσο την ψυχή, όσο η μέριμνα και η
εναγώνια φροντίδα. Τέτοιες είναι οι φροντίδες των υλικών πραγμάτων . διχάζουν την
σκέψη και διασπούν τη γνώμη. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-488
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ας μη φροντίζουμε υπερβολικά για τά συμφεροντά μας και τά αγαθά μας,
για να φροντίζουμε αληθινά για τον εαυτό μας, ας περιφρονούμε τα υλικά, για να γίνουμε
αληθινά κατοχοί τους και όχι δούλοι τους. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-52
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αν εμείς τά περιφρονήσουμε, θα φροντίσει ο Θεός να μας τά εξασφαλίσει .
αν όμως εμείς φροντίσουμε και προσκολληθούμε σ' αυτά θα τα περιφρονήσει ο Θεός.
Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-52
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Μή λοιπόν φροντίσεις με αγωνία γιά τα δικά σου θέματα, αλλά αφησέ τα
στο Θεό. Γιατί, άν φροντίσεις εσύ φροντίζεις σάν άνθρωπος . αν όμως προνοήσει ο Θεός,
προνοεί σάν Θεός. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-708
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Για να σου πάνε όλα καλά και να απαλαγείς από κάθε φροντίδα φρόντισε γιά
τα πνευματικά και περιφρόνησε τα βιοτικά και έτσι και τη γή θα επιτύχεις μαζί με τον
ουρανό και τα μέλλοντα αγαθά θα κερδίσεις. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-708
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αναθέστε όλα τα προβλήματα σας στό Θεό . πιστεύετε ότι τίποτε δέν είναι
δικό σας . μήν κάνετε τίποτε, που να αποβλέπει στή δόξα τών ανθρώπων, αλλά μόνο ότι
είναι ευάρεστο στο Θεό. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-337
Νικηφόρου Θεοτόκη. «Οὐδείς», λέγει «στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου
πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ».Τὶ δὲ ἄλλο σημαίνουν τὰ λόγια ταῦτα, εἰμὴ
ὅτι ὁ στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἕνα καὶ μόνον σκοπὸν ἀποβλέπει καὶ εἰς αὐτὸν
χωρὶς ἄλλης τινὸς φροντίδος διὰ παντὸς ἐπιμένει, εἰς δὲ τὴν διὰ τῆς ἀρετῆς δηλαδὴ
εὐαρέστησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κατατάξαντος αὐτὸν εἰς τὴν θείαν αὑτοῦ στρατιάν;
Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 187
Αγ.Νικοδήμου. Κατά τόν Ιώβ, «πὰς ὁ βίος ἀσεβοῦς ἐν φροντίδι» (15,20), ή ποιό ταξίδι
μπορεί νά κάνει ένα καράβι φορτωμένο μέ πολύ βάρος; Δέν ηξεύρεις πώς ένας πατήρ
ερωτήθει, τί είναι ο περισπασμός καί οί φροντίδες καί απεκρίθη, ότι είναι βίος ασεβής; δὲν
ἤκουσες, ὅτι «ψυχή ἡ μὴ τῶν κοσμικῶν ἀπαλλαγείσα φροντίδων, οὔτε τὸν Θεὸν ἀγαπήσει
γνησίως, οὔτε τὸν διάβολον βδελύξεται ἀξίως;» Πνευματικά Γυμνάσματα-401
Ἁγίου Ἡσαΐου. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἐγκαταλείψῃ πᾶσαν κοσμικὴν ἐργασίαν, δὲν εἶναι
δυνατὸν νὰ λατρεύσῃ τὸν Θεόν· διότι πραγματικὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ νὰ μὴ ἔχωμεν,
κατὰ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς, εἰς τὸν νοῦν μας τίποτε ξένον πρὸς τὸν σκοπὸν καὶ τὴν
καθαρότητα τῆς προσευχῆς καὶ νὰ ἀπασχολούμεθα μὲ αὐτό· δηλαδὴ νὰ μὴ ἔχωμεν εἰς τὸν
νοῦν μας οὔτε ἡδονήν, οὔτε κακίαν, οὔτε μῖσος, οὔτε φθόνον (ζῆλον πονηρόν), οὔτε
φανταστικὴν εἰκόνα, οὔτε φροντίδα διὰ πράγματα ἐκ τοῦ αἰῶνος τούτου, τοῦ
παρερχομένου. Εὐεργετινός Δ-227
Ἁγίου Ἰσαὰκ. Εἶναι εὐτυχὴς ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μετέτρεψε κάθε σωματικὴν ἐνέργειαν
εἰς τὴν κοπιώδη προσπάθειαν τῆς συνεχοῦς καὶ ἐντεταμένης προσευχῆς καὶ ἐπίστευσεν, ὅτι
ἐφ’ ὅσον ἐργάζεται μαζὶ μὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔχει ἐπιρρίψει εἰς Αὐτὸν τὴν μέριμνάν του ἡμέραν
καὶ νύκτα, δὲν θὰ τοῦ λείψῃ τίποτε ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα διὰ τὴν συντήρησίν του, ἀφοῦ πρὸς
χάριν Του ἐγκατέλειψε κάθε βιοποριστικὴν ἐνασχόλησιν. Εὐεργετινός Δ-132
Θεοτίμου. Γνώρισμα τῆς τέλειας ψυχῆς εἶναι ἡ ἀμεριμνησία, ἐνῶ τοῦ ἀσεβοῦς ἀνθρώπου
τὸ νὰ καταγίνεται μὲ φροντίδες. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,315
Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας γέρων εἶπεν· ἂν καὶ ἐκοπίασαν ἐδῶ οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ ἔλαβον ἤδη ἕνα
μέρος τῆς ἀναπαύσεως. Ἐννοοῦσε δὲ μὲ αὐτὸ ὁ Γέρων, ὅτι ἦσαν ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰς
κοσμικὰς φροντίδας. Εὐεργετινός Α-340