“Wika ng Kasaysayan, Kasaysasayan ng Wika”

Panahon ng Pananakop, Wika Nasaan Ka?

Sa bawat parte ng mundo may wikang nagsisilbing sundalo

Sa mga digmaang minsan tayo ay nagmistulang talo, kalayaan hindi sa atin naging buo
Panahon ng mga kastila tayo ay naging alila
Pilipinas walang bibig, kamay o maging salita
Wala tayong magawa kundi alipinin ang ating wika, oo ng mga kastila

Taon ng isang libo labindaang dalawampu’t isa

Pilipinas inalipusta, wika tila nangamba
Bakit parang ako ang tila naging turista?
Sa sariling kung wika, kultura’y minsang nawala
Mga salita silya, lapis, mesa, kuba
Lahat ng ito’y kanilang impluwensisya, Oo ng mga kastila

Pero bago pa man mangyari, mga Malay unang nanawari

Minsang nanirahan sa maliit na parteng barangay
Tila wika’y umusbong, umingay ng umingay
Bansang Pilipinas unti-unting pumungay

Lumipas ang mga taon, panahon ng mga hapon

Wikay’y mistulang naghalo, salitang kampay ang siyang nangunguna
Tuwing may okasyon, inuman man o celebrasyon
Oo galling yan sa kanila, kaya kampay tayo tara inom na

Tayo’y pumunta sa bansang Amerika

Mga Amerikanong sumakop na lang bigla
Sa bansang Pilipinas wala nang natira
Kundi nanatiling inalipusta
 “Wika ng Kasaysayan, Kasaysasayan ng Wika”

Panahon ng Pananakop, Wika Nasaan Ka?

Wika’y nagsalin salin sa iba’t ibang pananakop ito’y humabilin

Mas lalong tumatatag, tumatak sa ating mithiin
Ang wika’y dapat alagaan, gamitin at ipagyabong
Para sa susunod na mga taon, mananatiling ito’y aahon