Be My Valentine

By: Billy Carandang

October delivered a winter bliss

And the wind told me something that i miss
A feeling which i believe never exist
Proven by sadness that i cant resist

23rd of october a message came up

Saying something that can cheer me up,
A message that say "hello"
From a beautiful girl with a halo.

Her height is splendid.

Her eyes are faded.
Her skin is royal.
Her hair is tidal.

Traits that nobody can resist.

An aura of an optimist.
From a lady of perfection,
Who promised to love me despite of my imperfections.

I was stunned by her courage,

As she tried to pull me out of sadness cage.
Finally, I saw a glimpse of light,
And found a lady to hold on tight.

I wish there will be no ending,

As my love for you has no ending,
I never felt this feeling for a long time,
The feeling of having you for the last time.
I dont have any regret of loving you for the longest time,
For the desire of having you as my partner for a life time.

I keep an eye with every move you make,

And kept every message you made,
You might be considering this message as fake
But i am telling you that this is for real no matter what it takes.
 Walong pag kakataon at walong kabiguan.

By Billy Carandang

Nag umpisa ang lahat noong ikay nakitang humihikbi ng dahil sa sakit ng iyong kahapon.

Isang kahapon na tila’y puno ng pighati.

Umiiyak ka na parang isang bata na hindi magkaintindihan saa pagpahid ng iyong luha.

Ikay aking nilapitan at pilit na dinamayan sa oras ng iyong kalungkutan kasabay ng pag damay na ito ay
ang unti unting pagkahulog ng aking loob sayo.

Isang damdamin na minsan kong naramdaman noon.

Isang damdamin na hindi na bago ngunit masarap sa pakiramdam.

Isang damdamin na naghuhudyat na ika’y sobrang halaga isang damdamin naa kung saan ikaw ang
pinaka mahalaga.

Isang damdamin na nais ko sanay magtagal.

At ito na nga ito na nga ang naging umpisa ng aking pag sinta

Nag desiisyong ibigay ang lahat sa kabila ng pangambang akoy iyong hindi makita.

Ganito pala ang pakiramdam ng umiibig mag isa. Saan ko nga ba ito uumpisahan?

Sa unahan ba? Sa gitna ba? o sa dulo kung saan tila nag wakas ang aking nadarama? Umpisahan natin sa
gitna kung saan ipinaramdam mo na akoy napakahalaga.

Pag papahalaga na alam kong mag tatagal mag tatagal ng pansamantala.

Pinagsabihan, pinangaralan, pinaalalahanan ngunit ni isa sa mga salitang ito'y wala akong pinakinggan!

Mas piniling mag bingi-bingihan wag lamang tunghan ang katotohanan na siguro mamaya, bukas, sa
isang araw ay magkakaroon ng tayo.

Tayo na totoo na hindi lamang sa panaginip nasisilayan.

Ito, oo ito nga ! ang bagay na aking pinaniwalaan, isang pag-asa na ako mismo ang gumawa!
Bumilang ng ISA hanggang TATLO na ikaw ang pinapangarap ko! APAT hanggang PITO na nag patunay na
ikay mahal ko, sa kabila ng paulit-ulit na pagtaboy sa damdamin kong alam mong tapat sayo!

Pinag palit sa mga taong hindi ka kayang mahalin ng totoo.

Hanggang sa umabot sa bilang na WALO, ang bilang kung saan akoy tinawag nilang martir, sa paulit-ulit
na panunuyo sayo! Dumating sa puntong akoy binansagan nilang mangmang,tanga,bobo!

Ngunit wala! Wala ni isa sa mga salitang ito ang aking pinaniwalaan! At ang alam ko lang ay ang salitang
MAHAL KITA!

Salitang aking pinanghawakan na hanggang ngayon ito parin! Hawak ko parin!

Na sa haba ng panahon na itoy nasa aking kamay, ni minsay di naisip na bitawan. Dahil umaasa parin na
siguro bukas, sa susunod pang mga araw muli mong sasabihin na akoy mahal mo rin. Sa hindi
inaasahang pagkakataon, ito na pala ang huling yugto. Ang bilang ng WALO kung saan nag wakas ang
lahat. Oo nag wakas! Nagwakas para sayo! Inuulit ko sayo at hindi sa akin!

MAHAL isinulat ko ito hindi para ikay sumbatan kundi para ipabatid sayo na sa bawat araw na nagtatama
an gating mga paningin, na bakit ditto sa dibdib ay tila sumisigaw na ikaw parin. Ikaw na nagpabilis at
nagpabagal ng tibok ng akin puso, na hanggang ngayon ay damang-dama parin. Sabi nila lahat may dulo,
pero bakit sakin walang dulo? Na para bang hinid umuso, na tila mas pinili kong paulit-ulit na lokohin
ang aking damdamin. Dala ng pag-asang ako mismo ang lumikha. Ngunit tila akoy pinaglaruan ng
tadhana. Naglaho ang pag-asang ako mismo ang gumawa. Sa hindi malamang dahilan ikay pinadalhan ng
isang mensaheng sayoy magpapalaya. Pagpapalaya na hindi nangangahulugang ikay hindi na mahal!

MAHAL muli kong uulitin ang sinasabi kong dulo , ang dulo na datiy hindi umuso. Ngunit ngayon
natutunan kong tanggapin na ang lahat ay may wakas. Hindi lang buhay ang may dulo, hindi lang ang
palabas, ang oras,ang panahon, ang pasensya at higit sa lahat ang tayo.