„როდესაც რაბი იოჰან ბენ ზაკაიმ ახ. წ.

70 წელს რომაელთა მიერ დანგრეული ტაძრის

ხილვის გამო მტირალი თავისი მოწაფე იხილა, ჰკითხა: „შვილო, რატომ ტირი?“ მოწაფემ
უპასუხა: „ამ ტაძრის წყალობით მიეტევებოდა ცოდვები მთელს ისრაელს, ახლა კი
დანგრეული და გაჩანაგებულია. ნუთუ არ უნდა ვტიროდე ამის გამო?“ მიუგო მას ბენ ზაკაიმ:
„დაე, ნუ იქნება ეს შენთვის საწუხარი, შვილო ჩემო, რადგან სხვა საშუალებაც გვაქვს
ცოდვათა მიტევებისთვის, რომელიც ისევე ქმედითია, როგორც ტაძარში აღვლენილი
მსხვერპლშეწირვა. ეს არის კეთილი საქმენი (deeds of loving kindness)...“.

Jacob Neusner. The Way of Torah: An Introduction to

udaism. London 2002, p. 5

23 - მაგრამ მოვა დრო და მოვიდა კიდეც, როცა ჭეშმარიტი თაყვანისმცემელნი თაყვანს სცემენ
მამას სულითა და ჭეშმარიტებით, რადგანაც მამა სწორედ ამნაირ თაყვანისმცემლებს ეძებს.

24 - ღმერთი სულია და მისი თაყვანისმცემელნიც სულითა და ჭეშმარიტებით უნდა

სცემდნენ თაყვანს.

48 - უთხრა მას იესომ: თუკი არ იხილავთ სასწაულებსა და ნიშებს, არ ირწმუნებთ.