Kabanata I

ANG SULIRANIN AT ANG KALIGIRAN NITO

1. Panimula

Ang pag-unawa sa binasa ay isang kakayahan na nagbibigay-daan sa

isang estudyante upang sabay-sabay gamitin ang parehong pang-unawa at

kamalayan ng phonemes, palabigkasan, at makabuluhang pakikipagsamahan sa

isang teksto. Ito ay makakatulong sa mabilis na nagbabagong takbo ng wikang

Ingles sa henerasyon na ito, ang pag-aaral ng acquisition ay lubos na

hinihikayat na maging maliwanag sa parehong mga kasanayan at kalutasan ng

mga nag-aaral . Kabilang sa mga pangunahing kasanayan sa pagbasa ng ang

isang indibidwal ay dapat mahasa sa murang edad pa lamang.

Ayon sa K-12 Reader ( 2012), ang pag-unawa sa binabasa ay isa sa mga

haligi ng mga ng pagbabasa. Sa karagdagan, ang pag-unawa sa binabasa ay

itinuturing na isa sa mga pangunahing mahalagang sangkap sa wikang Ingles ng

mga mag-aaral dahil ito ay nagbibigay ng batayan para sa malaking halaga ng

pag-aaral (Gilani , 2012).

Ang pag-unawa sa binabasa ay pinakamahusay na aktibidad sa

pamamagitan ng paggamit ng iba't ibang estratehiya sa pagtuturo. Gilani, (2012)

na nabanggit ni Garcia at Pearson. Ang pag-unawa sa binabasa ay sinisadyang

aksyon na nag-aaral piliin upang magtatag at mapabuti ang kanilang pag-unawa

sa binabasa.
 Ang pag unawa sa binabasa ay nakikitang pinakamabuting paraan sa

estratehiya sa pagtuturo. Gilani,(2012) na nabanggit ni Garcia at Pearson, ay

dapat aksyonan ng mga mag-aaral upang mahasa ang kanilang pag-iintindi sa

kanilang binabasa. Ang mga estratehiya ay ang kaisipan ng proseso na

kasangkot sa pamamaraan ng pagbasa na pinili ng mga mag-aaral. Karaniwan,

ang mga pamamaraan na ito ay pinili at sinasadya upang mapadali ang pag

unawa sa binabasa.

Ang metacognitive na estratehiya sa pagbabasa at pagbabasang

pagganyak, ay gumaganap ng isang makabuluhang papel sa pagpapahusay ng

pag-unawa sa binabasa. Sa isang pagtatangka upang patunayan ang naunang

nabanggit sa paghahabol ng isang konteksto kung saan walang malakas na

kultura para sa pagbabasa. Ang pag-aaral na ito ay sumusubok na malaman

kung diyan ay katunayan ng isang relasyon sa pagitan ng Metacognitive na

estratehiya sa Pagbabasa, pagganyak sa pagbabasa at pag-unawa sa binabasa.

Bago ang paghahanap ng mga relasyon, ang pag-aaral na ito ay sinubukan

upang alamin ang antas ng kamalayan at paggamit ng metacognitive na

estratehiya sa pagbabasa ng mga respondents kapag nabasa nila sa ingles naa

teksto ang kanilang antas sa ng pagganyak at pagbabasa na may interes, at ang

kanilang mga pangkalahatang pagganap sa pagbabasa. Meniado (2016 ).

 2. Paglalahad ng suliranin

       Lubhang maraming sagabal sa paglinang sa karunungan ng mga bata lalo’t higit sa pagbasa.
Ang pag-aaral na ito ay naglalayong alamin ang mga kahinaan o kamalian sa pasalitang pagbasa
sa Wikang Filipino ng mga batang mag-aaral sa IKalawang Baitang ng Mababang Paaralan ng
Banlic.

       Hangad ng mananaliksik na mabigyang kasagutan ang mga sumusunod na katanungan:

1. Ano ang propayl ng mga mag-aaral ayon sa:
a. Kasarian
b. Edukasyong natamo ng mga magulang
c. Hanapbuhay ng mga magulang
2. Ano ang mg kahinaan o kamalian ng mga mag-aaral sa pasalitang pagbasa ayon sa batayang
pagkilala sa mga salita?
3. Ano ang kaugnayan ng propayl ng mga mag-aaral sa kahinaan sa pasalitang pagbasa?
4. Anu-ano ang mga implikasyon nito sa edukasyon?
3. Haypotesis
 4. SALIGANG TEORETIKAL

      Ito ang pangunahing kaalaman sa iba’t-ibang larangan sa buhay. Ang kasaysayan ng tao, ang
kanyang paglikha, panlulupig, pananagumpay, mga mithiin, mga pagnanasa, at maging pag-asa
sa hinaharap ay napapaloob sa mga aklat. Kung gayon, ang kakayahan sa pagbasa at wastong
pagsasalita ay nagsisilbing ugat ng karunungan. Ang karunungang ito’y magiging daan tungo sa
pagtuklas ng marami pang kaalaman na magsisilbing gabay at susi sa isang maayos na
komunikasyon.

      Ayon kay Terrado, (2000), ang pagbasa ay isang kakayahang kumilala at umunawa ng mga
nakalimbag na simbolo ng talasalitaan ng mga batang mag-aaral sa pagsasalita. Ito ang kasunod
matapos malinang ang kakayahan sa pakikinig at pagsasalita sa paglinang ng wika. 
Kasabay din nito, lubos na mauunawaan ng mga mag-aaral kung ano nga ang ipinaaabot ng
kanilang binabasa.

      Ayon kay Yonson, (2001) ang karunungan ay lalong mapapalawak sa pamamagitan ng pag-
eehersisyo ng utak, sa sa pagbasa ta pagsulat. Ito ang mabisang paraan din upang higit na
tumalas ang memorya ng isang tao. Ang utak ng mga bata ay maraming “neurons” na halos
walang limitasyon sa pagtuklas ng karunungan. Kung gayon, malaki ang maitutulong ng pag-iisip
sa pagbasa at pagsasalita dahil ito ay nagpapalawak ng kaalam ng isang mag-aaral.

      Ayon naman kay Saucer (mula kay Ranco 2002), ang kasanayan sa pagbasa ay isang batayan
upang ang mga mag-aaral ay magtagumpay sa kanilang pag-aaral. Ang pagbasa bilang
kasangkapan sa pagtuturo ay siyang susi at katunugan kaya dapat maging layunin na
matulungan ang mga mag-aaral na magkaroon ng kakayahang bumasa. Matutulungan silang
magkaroon ng kawi-wiling pagbasa at mapatunayan na ang pagbasa ay isang paraan ng
pagkatuto.
   

      Bawat mag-aaral ay nakakaranas ng tagumpay at kabiguan. Alam ng lahat na hindi laging

nagtatagumpay ang mga bata sa kanilang mga gawain, subalit kapag ang isang suliranin ay
nalutas, masasabing nagtagumpay sila sa pagkatuto. 

      Ang pagbabasa naman ng mga aklat ay kailangang pasiglahin mula sa kamusmusan, lalo’t
higit ang pasalitang pagbasa na makatutulong para mapayabong ang talasalitaan ng mga batang
mag-aaral.
 5. SALIGANG KONSEPTWAL

      Sang-ayon kay Barsaga (2001), madaling malaman kung ang isang bata ay mahina o may
kapansanan sa pagsasalita sa pamamagitan ng impormal na imbentaryo sa pagbasa. Ang paraan
ng mga mananaliksik ay alamin ang mga kamalian o kahinaan sa pagkilala ng mga salita tulad ng
pag-uulit, pagdaragdag, pagkakaltas, maling pagbigkas, at hindi pagpansin sa bantas sa
pasalitang pagbasa sa Wikang Filipino.

      Isa sa kasanayang nararapat bigyan ng pansin o ibayong diin sa pagtuturo ng Filipino ay ang
pagbasa at pagsasalita. Ito ang magiging susi sa kasanayan sa ikauunlad na matuto ang mga
bata. Kailangan din ng mga guro ng sapat na edukasyon na syang magsisilbing gabay sa
pagkatuto ng mga mag-aaral (Yarcia 2000).

      Dito nagmumula ang kaalaman ng mga mag-aaral na nararapat lang na may maayos na
edukasyon ang isang guro ng sa gayon malaki ang maibabahagi nito sa kanyang mga mag-aaral.
 “The good teacher is one who inspires his or her pupils to learn. He or she is enabler and
involver and not just explainer”.

      Isinasaad pa rin dito na ang guro ay may responsibilidadsa kanyang propesyon.

Responsibilidadng guro na mapanatili ang mataas na pagtingin at mabuting pag-uugali upang
patuloy na mapaunlad ang kanyang propesyon.

     “Teacher therefore should be competent in their work. They should be committed, and if
they are committed, they show love and concern for their school children”.

      Kung gayon, ang mga guro ay marapat na magkaroon ng kakayahan sa larangan ng

pagtuturo. Sila ay dapat ding magkaroon ng pagpapahalaga at pagmamahal sa kanilang mga
mag-aaral upang ang layunin ng paaralan para mapaunlad ang mga salik sa pagpapahayag at
pakikipagtalastasan, lalo na sa pasalitang pagbasa ay maisakatuparan.

      Ang kasalukuyang teorya ang pinagbatayan ng pag-aaral (DECS) o (DEPED Order No. 54
Seksyon 1987 – Implementing Guidelines for Policy on Bilingual Education):
1. Filipino ang ginagamit ng mga guro sa asignaturang Sibika at Kultura, Kasaysayang Heograpiya
at Sibika, Musika/Sining at Edukasyong Pampalakasan, Edukasyong Pantahanan at
Pangkabuhayan at Edukasyon sa Kagandahang Asal at Pag-uugali:
2. Ang panukalang Konstitusyon ng 1986 tungkol sa Wikang Pambansa ay nagsasaad  
ng Kaukulang Tadhana. Artikulo XIV Seksyon 7 ukol sa Wikang Layunin ng Komunikasyon at
Pagtuturo. Ang mga wikang opisyal ng Pilipinas ay Filipino at hanggang walang itinatadhana ang
batas, Ingles. Sa kasalukuyang patakaran ng edukasyon, ang mga wikang ito ay binibiguang-diin
sapagkat ito ang ating wikang panlahat na nagbubuklod at nag-ugnay sa mga mamamayan.
Upang maging matagumpay ang paglaganap ng wika, kailangan itong maibatay sa layunin ng
isang malayang bansa. Ang ginawa ng lingguwaheng konstitusyonal ay binibigyan ng bagong
pangalan ang wikang matagal ng nasa dila ng sambayanan. Samakatuwid. Filipino rin sa Pilipino.