Hoofdstuk 5: Artiesten

Count Basie

William ‘Count Basie’ was een pionier in de swing-stijl van de jaren 30. Hij gaf de
muziek die voorheen vooral als opzwepend bekeken werd een afstandelijkere en
vriendelijkere kant. Zelfs bij de snellere tempo’s wist hij nog steeds een ontspannen
en ingetogen klank te behouden.

Zijn pianospel leerde hij mede door de Harlemse pianisten James P. Johnson,
William Smith en Fats Waller. Van deze pianisten leerde hij de typerende
tweehandige stride pianostijl, later probeert hij echter van deze invloed te ontkomen.

🔈 James P. Johnson – Carolina Shout

In 1927 zou Count Basie naar Kansas trekken en zo bij de Blue Devils terecht
komen, een band geleidt door bassist Walter Page. De scene van Kansas city was
zeer uitgebreid en had een grote nadruk op de swing. Bij deze band vond Basie ook
de kern van muzikanten die later met hem zouden gaan samenwerken in Chicago en
New York. In 1929 verliet hij de Blue Devils en ging spelen bij het bekende orkest
van Benny Moten en tegen 1932 had hij maar liefst 9 sessies opgenomen met deze
band.

🔈 Bennie Moten’s Kansas City Orchestra – The Blue Room

In de jaren daaropvolgend zou er veel gebeuren in het leven van Basie. Moten zou
sterven waardoor Basie ging werken als bandleider in de Reno Club en zowel
muzikanten inhuurde van het oude Moten orkest als van de Blue Devils. Tegen 1936
had hij zijn sleutelfiguren bijeen waaronder: Lester Young, Walter Page en Jo Jones.
’s Avonds werd er uitgezonden vanuit Kansas City en zo vond de klank van het Basie
orkest zijn weg naar het noorden waar het ook het oor trof van Downbeat criticus
John Hammond. Deze noemde het orkest het beste van het land. Hierdoor kreeg het
orkest de kans om naar Chicago te gaan en hier een opname te maken.

Count Basie
🔈 Count Basie – Lady Be Good.

Zoals je op de voorgaande opname al kon horen was er hier opeens een heel andere
pianostijl die Basie gebruikte dan dat we voorgaand van hem gewoon waren. De
drukkere stride stijl had plaats gemaakt voor een heel spaarzame en zelfs
minimalistische pianostijl. Hierna voegde de gitarist Freddie Greene zich bij het Basie
orkest en zo was de typerende klank van de ritmesectie rond. De klank van deze
ritmesectie was heel subtiel en gaven zo heel veel ruimte voor de rest van de band.
Ook typerend aan de klank van het orkest in die tijd was het gebruik van Riffs.

🔈 Count Basie – King Porter Stomp

Tegen de Jaren 50 zouden veel muzikanten het orkest verlaten om hun eigen pad in
te slagen en moest Basie opzoek naar nieuwe muzikanten. In 1952 kwam hij dan
met een nieuwe band waarbij het repertoire de essentie van het orkest zou vormen.
Het werd een band vol geniale arrangeurs en schrijvers zoals Neal Hefti, Frank
Foster en Thad Jones. Met deze band zou Basie toch ook nog plaats geven aan
brilliante muzikanten en zo een groei kennen aan populariteit.

🔈 Count Basie – Splanky

The Atomic Basie, een van de populairste Basie platen na 1952.

 Benny Goodman

Benny Goodman was naast een van de meest virtuoze clarinetisten van de jaren 30
ook een succesvolle bandleider. Hij zou tijdens de jaren 30 dan ook een wereldwijd
succes kennen mede door zijn durf, persoonlijkheid, talent en een gezonde portie
geluk. Op deze manier zou hij de Amerikaanse muziek in die tijd grondig veranderen.

Goodman geboren in 1909 startte met het bespelen van de klarinet op zijn 10 jaar.
Zijn vorderingen op het instrument waren echter zo spectaculair dat hij tegen zijn 13e
al lid was van de muzikanten vakbond en zijn eerste geld verdiende door mee te
spelen met het Jules Herbevaeux Orchestra.

Zijn 1ste opnames maakt hij tegen 1926 met het orkest van Ben Pollack waarop je al
zijn wonderbaarlijke techniek en krachtige klank kan horen. Goodman had
technische mogelijkheden die de rest van de muzikanten uit zijn buurt niet konden
evenaren wat hem veel kansen gaf. In 1928 trok hij naar New York waar hij werkte
als radio, theater en studiomuzikant. Later zou hij benadert worden door een
muziekcriticus die hem ervan overtuigd terug voor de jazz te gaan.

🔈 Ben Pollack & His Californians – Memphis Blues

Benny Goodman starte zijn eerste band in 1934 in de stad New York, deze band
werd al snel opgepikt door het radioprogramma Let’s Dance van NBC, een zeer
populair programma in die tijd. Hierdoor ging de algemene bekendheid van
Goodman omhoog en wist hij nog geen jaar later een platencontract te strikken bij
het label RCA Victor.

In 1935 ging Goodman op een nationale tour door Amerika waarbij hij ook in de
befaamde Palomar Ballroom mocht spelen. Het is hier dat zijn muziek echt de
wereldbekendheid krijgt.

🔈 Benny Goodman – Stompin’ at the Savoy

🔈 Benny Goodman – Bugle Call Rag
Benny Goodman was de 1ste blanke bandleider die dezelfde swing en spirit had van
de zwarte orkesten zoals die van Duke Ellington, Benny Carter en Chick Webb, en
dit ook kon weergeven voor een groot publiek. Hij gebruikte de bezetting van de
band van Fletcher Henderson kocht een heleboel arrangementen van hem en
verscherpte de arrangementen zonder ze aan energie te doen verliezen. Dit in
combinatie met zijn virtuoze solo’s zorgde ervoor dat jazz weer fris en nieuw klonk.
Goodman was ook innovatief omdat hij ook geregeld met zwarte muzikanten in zijn
bands speelde. Dit was in die tijd niet gebruikelijk en vaak niet aanvaard.

In 1938 speelde Goodman een concert in Carnegie Hall, dit had als gevolg dat de
muziek een hele nieuwe status kreeg en meer en meer gezien werd als een
legitieme muziekvorm. Dit was zeker een hoogtepunt uit zijn carriere, maar meer
succesen zouden nog volgen gaande van kleinere bezettingen, nieuwe bands,
klassieke concerto’s etc..

🔈 Benny Goodman – Avalon