Acute systemic anaphilaxis

1)The case of life-threatening immune reaction

John was healthy until the age of 22 months, when he developed swollen lips while eating
cookies containing peanut butter. The symptoms disappeared in about an hour.

A month later, while eating the same type of cookies, he started to vomit, became hoarse,
had great difficulty in breathing, started to wheeze and developed a swollen face. He was
taken immediately to the emergency room of the Children's Hospital, buton the way there he
became lethargic and lost consciousness.

On arrival at hospital, his blood pressure was catastrophically low at 40/0 mmHg (normal
80/60 mmHg). His pulse was 185 beats/min (normal 80-90 beats/min), and his respiratory
rate was 76/min (normal 20/min). His breathing was labored. An anaphylactic reaction was
diagnosed and John was immediately given an intramuscular injection of 0.15 ml of a 1:1000
dilution of epinephrine (adrenaline). An intravenous solution of normal saline was infused as
a bolus. The antihistamine Benadryl (diphenhydramine hydrochloride) and the anti-
inflammatory corticosteroid Solu-Medrol (methylprednisolone) were also administered
intravenously. A blood sample was taken to test for histamine and the enzyme tryptase.
Within minutes of the epinephrine injection, John's hoarseness improved, the wheezing
diminished, and his breathing became less labored. His blood pressure rose to 50/30 mmHg,
the pulse decreased to 145 beats/min and his breathing to 61/min. Thirty minutes later, the
hoarseness and wheezing got worse again and his blood pressure dropped to 40/20 mmHg,
his pulse increased to 170 beats/min and his respiratory rate to 70/min. John was given
another intramuscular injection of epinephrine and was made to inhale nebulized albuterol (a
2-adrenergic agent). This treatment was repeated once more after 30 minutes. One hour
later, he was fully responsive, his blood pressure was 70/50 mmHg, his pulse was 116 beats/
min and his respiratory rate had fallen to 46/min. John was admitted to the hospital for
further observation.

Treatment with Benadryl and methylprednisolone intravenously every 6 hours was continued
for 24 hours, by which time the facial swelling had subsided and John's blood pressure,
respiratory rate, and pulse were normal. He had stopped wheezing and when the doctor
listened to his chest with a stethoscope it was clear.

He remained well and was discharged home with an Epi-Pen. His parents were instructed to
avoid giving him foods containing peanuts in any form, and were asked to bring him to the
Allergy Clinic for further tests.

1)Случай опасной для жизни иммунной реакции

Acute systemic anaphilaxis

Джон был здоров до 22 месяцев, когда у него опухли губы, когда он ел печенье с
арахисовым маслом. Симптомы исчезли примерно через час.

Через месяц, когда он ел такое же печенье, у него началась рвота, он охрип, сильно
затруднился дыхание, начал хрипеть, и у него появилось опухшее лицо. Его немедленно
доставили в реанимацию детской больницы, но по дороге он стал вялым и потерял
сознание.

По прибытии в больницу его кровяное давление было катастрофически низким - 40/0

мм рт. Ст. (Нормальное 80/60 мм рт. Ст.). Его пульс был 185 ударов в минуту
(нормальный 80-90 ударов в минуту), а частота дыхания 76 в минуту (нормальная 20 в
минуту). Его дыхание было затрудненным. Была диагностирована анафилактическая
реакция, и Джону немедленно сделали внутримышечную инъекцию 0,15 мл
адреналина (адреналина) в разведении 1: 1000.

Внутривенный раствор физиологического раствора вводился болюсно. Также

внутривенно вводили антигистамин Бенадрил (дифенгидрамина гидрохлорид) и
противовоспалительный кортикостероид Солю-Медрол (метилпреднизолон). Был взят
образец крови для проверки на гистамин и фермент триптазу. Через несколько минут
после инъекции адреналина охриплость Джона улучшилась, хрипы уменьшились, а
дыхание стало менее затрудненным. Его артериальное давление поднялось до 50/30
мм рт. Ст., Пульс снизился до 145 ударов в минуту, а дыхание - до 61 в минуту. Через 30
минут охриплость и хрипы снова усилились, давление упало до 40/20 мм рт. Ст., Пульс
увеличился до 170 ударов в минуту, а частота дыхания - до 70 в минуту.

Джону сделали еще одну внутримышечную инъекцию адреналина и заставили вдохнуть

небулайзерный альбутерол (2-адренергический агент). Эту процедуру повторили еще
раз через 30 минут. Через час он полностью реагировал, его артериальное давление
составляло 70/50 мм рт. Ст., Пульс - 116 ударов в минуту, а частота дыхания упала до 46
в минуту. Джон был помещен в больницу для дальнейшего наблюдения. Лечение
Бенадрилом и метилпреднизолоном внутривенно каждые 6 часов продолжалось в
течение 24 часов, к этому времени отек лица спал, а кровяное давление, частота
дыхания и пульс Джона стали нормальными. Он перестал хрипеть, и когда врач
осмотрел его грудь с помощью стетоскопа, стало чисто.

Он оставался здоровым, и его выписали домой с Epi-Pen. Его родителей

проинструктировали не давать ему продукты, содержащие арахис в любой форме, и
попросили отвести его в клинику аллергологии для дальнейших анализов.
Acute systemic anaphilaxis

1) სიცოცხლისათვის საშიში იმუნური რეაქციის შემთხვევა

ჯონი ჯანმრთელი იყო 22 თვის ასაკამდე, როდესაც მას ტუჩები ჰქონდა შეშუპებული, როცა
არაქისის კარაქის შემცველი ფუნთუშები ჭამა. სიმპტომები გაქრა დაახლოებით ერთ
საათში.

ერთი თვის შემდეგ, იმავე ტიპის ფუნთუშების ჭამის დროს, მას დაეწყო ღებინება,
გახშირებული, გართულებული სუნთქვა, ხიხინი და სახე შეშუპდა. იგი სასწრაფოდ
გადაიყვანეს ბავშვთა საავადმყოფოში სასწრაფოს გადაუდებელი სამედიცინო
დახმარების ოთახში, სადაც განუვითარდა ლეთარგიული მდგომარეობა და ბოლოს
გონების დაკარგვა.

საავადმყოფოში მისვლისთანავე, მისი არტერიული წნევა კატასტროფულად დაბალი იყო

- 40/0 mmHg (ნორმალური 80/60 mmHg). მისი პულსი იყო 185 დარტყმა / წთ (ნორმალური 80-
90 დარტყმა / წთ), ხოლო სუნთქვის სიხშირე 76 / წთ (ნორმალური 20 / წთ).

მას აღენიშნებოდა სუნთქვის გაძნელება. მას დაესვა ანაფილაქსიური რეაქციის

დიაგნოზი და ჯონს მაშინვე ჩაუტარეს კუნთში ინექცია 0.15 მლ ეპინეფრინის
(ადრენალინის) 1: 1000 განზავებით, ხოლო ინტრავენურად ფიზიოლოგიური ხსნარი.
ინტრავენურად დაენიშნა ანტიჰისტამინური ბენადრილი (დიფენჰიდრამინის
ჰიდროქლორიდი) და ანთების საწინააღმდეგო კორტიკოსტეროიდი Solu-Medrol
(მეთილპრედნიზოლონი).

აღებულია სისხლის ნიმუში ჰისტამინისა და ფერმენტ ტრიპტაზას შესამოწმებლად.

ეპინეფრინის ინექციიდან რამდენიმე წუთში ჯონის ხიხინი გაუმჯობესდა, სუნთქვა
შეეკუმშა და სუნთქვა გაუჭირდა. მისი არტერიული წნევა 50/30 მმ.ვწყ.სვ. – მდე გაიზარდა,
პულსი შემცირდა 145 – ჯერ / წთ – მდე და სუნთქვა 61 – წთ – მდე. 30 წუთის შემდეგ, სუნთქვა
გახშირება და ხიხინი კიდევ უფრო გაუარესდა და არტერიული წნევა დაეცა 40/20
მმ.ვწყ.სვ. – მდე, პულსი გაიზარდა 170 – ზე / წთ – მდე და სუნთქვის სიხშირე 70 – მდე / წთ –
მდე. ჯონს ჩაუტარდა ეპინეფრინის კუნთში ინექცია და გაკეთდა ნებულაიზირებული
ალბუტეროლის (2-ადრენერგული აგენტი) ინჰალაციის მიზნით. ეს მკურნალობა კიდევ
ერთხელ განმეორდა 30 წუთის შემდეგ. ერთი საათის შემდეგ, იგი სრულად რეაგირებდა,
არტერიული წნევა 70/50 მმ.ვწყ.სვ., პულსი - 116 დარტყმა / წთ – ზე და სუნთქვის სიხშირე
დაეცა 46 – ზე / წთ – მდე. ჯონი საავადმყოფოში შეიყვანეს შემდგომი დაკვირვებისთვის.

მკურნალობა ბენადრილით და მეთილპრედნიზოლონით ვენაში ყოველ 6 საათში

გაგრძელდა 24 საათის განმავლობაში, ამ დროს სახის შეშუპება შემცირდა და ჯონის
წნევა, სუნთქვის სიხშირე და პულსი ნორმალური იყო. მან შეწყვიტა ცემინება და როდესაც
ექიმმა სტეტოსკოპით მის მკერდს მოუსმინა, სუფთა იყო.

ის კარგად გახდა და Epi-Pen– ით გაწერეს სახლში. მის მშობლებს დაევალათ, თავი

აარიდონ ნებისმიერი ფორმით არაქისის შემცველი საკვების მიცემას და სთხოვეს ,
ალერგოლოგიის ცენტრში მოეყვანათ შემდგომი გამოკვლევებისთვის.

Questions.
Acute systemic anaphilaxis
1. Anaphylaxis results in the release of a variety of chemical mediators from mast cells, such as histamine and
leukotrienes. Angioedema (localized swelling caused by an increase in vascular permeability and leakage of
fluid into tissues) is one of the symptoms of anaphylaxis. With the above in mind, why did John get hoarse and
why did he wheeze?

კითხვები
1. ანაფილაქსიის შედეგად პოხიერი უჯრედებიდან გამოიყოფა სხვადასხვა სახის
ქიმიური მედიატორები, როგორიცაა ჰისტამინი და ლეიკოტრიენები.
ანგიონევროზული შეშუპება (ლოკალიზებული შეშუპება, რომელიც გამოწვეულია
სისხლძარღვების გამტარიანობის ზრდით და ქსოვილებში სითხის გაჟონვით)
ანაფილაქსიის ერთ-ერთი სიმპტომია. ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, რატომ
გახდა ჯონის სუნთქვა ხმაურიანი და მსტვინავი?

Вопросы.
1. Анафилаксия приводит к высвобождению множества химических медиаторов из тучных клеток,
таких как гистамин и лейкотриены. Ангионевротический отек (локальный отек, вызванный
увеличением проницаемости сосудов и утечкой жидкости в ткани) является одним из симптомов
анафилаксии. Учитывая вышесказанное, почему Джон охрип и почему он хрипит?

2. When his parents brought John back to the Allergy Clinic, a nurse performed several skin tests by pricking
the epidermis of his forearm with a shallow plastic needle containing peanut antigens. John was also tested in
a similar fashion with antigens from nuts as well as from eggs, milk, soy, and wheat. Within 5 minutes John
developed a wheal, 10 mm x 12 mm in size, surrounded by a red flare, 25 mm x 30 mm (see Fig. 50.5), at the
site of application of the peanut antigen. No reactions were noted to the other antigens. A radioallergosorbent
test (RAST) was performed on a blood sample to examine for the presence of lgE antibodies against peanut
antigens. It was positive. What would you advise John's parents to do?

2. Когда родители привезли Джона обратно в клинику аллергии, медсестра провела несколько
кожных тестов, проколола эпидермис его предплечья неглубокой пластиковой иглой, содержащей
арахисовые антигены. Джон был также протестирован аналогичным образом с антигенами из орехов,
а также из яиц, молока, сои и пшеницы. В течение 5 минут у Джона появился волдырь размером 10
мм x 12 мм, окруженный красным выступом размером 25 мм x 30 мм, в месте нанесения
арахисового антигена. Никаких реакций на другие антигены не отмечено. Тест на
радиоаллергосорбент (RAST) был проведен на образце крови для проверки наличия IgE-антител
против арахисовых антигенов. Это было положительно. Что бы вы посоветовали сделать родителям
Джона?

2. როდესაც მისმა მშობლებმა ჯონი ალერგიით კლინიკაში დააბრუნეს, ექთანმა ჩაატარა

კანის რამდენიმე ტესტი წინამხრის ეპიდერმისის ნაკეცებით არაღრმა პლასტმასის
ნემსით, რომელიც შეიცავს არაქისის ანტიგენებს. ანალოგიურად ჯონს ტესტირება
ჩაუტარდა თხილის, ასევე კვერცხის, რძის, სოიოს და ხორბლის ანტიგენებს. 5 წუთში ჯონს
Acute systemic anaphilaxis
არაქისის ანტიგენის გამოყენების ადგილას განუვითარდა ბუშტუკი, 10 მმ x 12 მმ ზომის,
გარშემორტყმული წითელი არშიით, 25 მმ x 30 მმ. სხვა ანტიგენებზე რეაქცია არ
აღინიშნებოდა. ჩატარდა რადიოალერგოსორბენტის ტესტი (RAST) სისხლის ნიმუშზე, რათა
შეისწავლოს არაქისის ანტიგენების წინააღმდეგ lgE ანტისხეულები, რაზედაც პოზიტიური
იყო. რას ურჩევდით ჯონის მშობლებს?

3. Why was John treated first with epinephrine in the emergency room?

3. Почему Джон впервые получил адреналин в отделении неотложной помощи?

3. რატომ მკურნალობდნენ ჯონს პირველად ეპინეფრინით სასწრაფო დახმარების

ოთახში?

4. Why was John given a blood test for histamine and the enzyme tryptase?

4. Почему Джону сделали анализ крови на гистамин и фермент триптазу?

4. რატომ ჩაუტარდა ჯონს სისხლის ტესტი ჰისტამინზე და ფერმენტ ტრიპტაზაზე?

5. Why was the skin testing for peanuts not done in the hospital limmediately after John had recovered,
instead being done at a later visit?

5. Почему кожная проба на арахис не была проведена в больнице сразу после выздоровления Джона, а
была проведена при более позднем посещении?

5. რატომ არ გაკეთდა კანის ტესტის მეშვეობით არაქისზე კვლევა საავადმყოფოში, ჯონის

გამოჯანმრთელებისთანავე, ნაცვლად ამისა, გაკეთდა მოგვიანებით ვიზიტის დროს?

6. The incidence of peanut allergy is increasing. Why?

6. Число случаев аллергии на арахис увеличивается. Зачем?

6. იზრდება არაქისის ალერგიის შემთხვევები. რატომ?

7. John's parents want to know whether there are therapies that might cure him of his peanut allergy. What
do you tell them?

7. Родители Джона хотят знать, существуют ли методы лечения, которые могут вылечить его от аллергии
на арахис. Что ты им скажешь?

7. ჯონის მშობლებს სურთ გაიგონ, არის თუ არა თერაპიები, რომლებმაც შეიძლება

განკურნონ არაქისის ალერგიისგან. რას ეტყოდით მათ?

2) The case of Cynthia Waymarsh: a fetus in immunological

distress
Acute systemic anaphilaxis
Mrs Waymarsh was 31 years old when she became pregnant for the third time. She was known to have blood
group A, Rh-negative red cells. Her husband was also type A but Rh-positive. Their first-born child, a male, was
healthy. During her second pregnancy Mrs Waymarsh was noted to have an indirect Coombs titer at a 1:16
dilution of her serum. The fetus was followed closely, and the delivery of a healthy baby girl was induced at 36
weeks of gestation.

Five years later Mrs Waymarsh became pregnant again. At 14 weeks of gestation her indirect Coombs titer was
1:8, and at 18 weeks it was 1:16. Amniotic fluid was obtained at 22, 24, 27, and 29 weeks of gestation and was
found to have increasing amounts of bilirubin (a pigment derived from the breakdown of heme, indicating that
the fetus's red blood cells were being hemolyzed). At 29 weeks of gestation a blood sample was obtained from
the umbilical vein and found to have a hematocrit of 6.2% (normal 45%). (The hematocrit is the proportion of
blood that is composed of red cells, and because the volume of white cells is comparatively negligible, this is
simply ascertained by centrifuging whole unclotted blood in a tube.) On finding that the fetus was profoundly
anemic, 85 ml of type 0, Rh-negative packed red blood cells were transfused into the umbilical vein. At 30.5
weeks of gestation another sample of blood from the umbilical vein was obtained; the hematocrit was 16.3%.
The fetus was transfused with 75 ml of type 0, Rh-negative packed red blood cells.

The fetus was examined at weekly intervals for the appearance of hydrops (massive edema), and none was
observed. At 33.5 weeks of gestation the hematocrit of a blood sample from the umbilical vein was 21%, so 80
ml of type 0, Rh-negative packed red blood cells were again transfused into the umbilical vein. At 34.5 weeks
of gestation it was determined that the fetus was sufficiently mature to sustain extrauterine life without
difficulty; labor was induced and a normal female infant was born. The hematocrit in the umbilical vein blood
was 29%. The baby did well and no further therapeutic measures were undertaken.

2)Случай с Синтией Уэймарш: плод в иммунологическом состоянии

Миссис Уэймарш был 31 год, когда она забеременела в третий раз. Было известно, что у нее группа
крови А, резус-отрицательные эритроциты. Ее муж тоже был типа А, но резус-положительный. Их
первенец, мальчик, был здоров. Во время второй беременности у миссис Уэймарш был отмечен
непрямой титр Кумбса при разведении ее сыворотки 1:16. За плодом внимательно наблюдали, и на 36
неделе беременности были вызваны роды здоровой девочки.

Пять лет спустя миссис Уэймарш снова забеременела. На 14 неделе беременности ее непрямой титр
Кумбса составлял 1: 8, а на 18 неделе - 1:16. Амниотическая жидкость была получена на 22, 24, 27 и 29
неделях беременности, и было обнаружено, что в них содержится увеличивающееся количество
билирубина (пигмент, полученный при расщеплении гема, что указывает на гемолиз эритроцитов
плода). На 29 неделе беременности был взят образец крови из пупочной вены и обнаружен гематокрит
6,2% (в норме 45%). (Гематокрит - это доля крови, состоящая из эритроцитов, и поскольку объем
лейкоцитов сравнительно незначителен, это просто определяется путем центрифугирования цельной
несобранной крови в пробирке.) При обнаружении сильной анемии у плода 85 В пупочную вену
переливали мл Rh-отрицательных упакованных эритроцитов типа 0. На 30,5 неделе беременности был
взят еще один образец крови из пупочной вены; гематокрит - 16,3%. Плоду перелили 75 мл упакованных
эритроцитов типа 0, Rh-отрицательные упакованные эритроциты.
Acute systemic anaphilaxis
Плод осматривали с недельными интервалами на предмет появления водянки (массивный отек), и не
наблюдалось. На 33,5 неделе беременности гематокрит образца крови из пупочной вены составил 21%,
поэтому в пупочную вену снова перелили 80 мл Rh-отрицательных упакованных эритроцитов типа 0. На
34,5 неделе беременности было установлено, что плод достаточно зрел, чтобы без проблем
поддерживать внематочную жизнь; роды были вызваны, и родился нормальный ребенок женского
пола. Гематокрит в крови пупочной вены составил 29%. Ребенок чувствовал себя хорошо, дальнейшие
терапевтические меры не проводились.

2) სინტია ვეიმარის შემთხვევა: ნაყოფი იმუნოლოგიურ გასაჭირში

ქალბატონი ვეიმარში 31 წლის იყო, როდესაც მეორედ დაორსულდა. ცნობილი იყო, რომ
მას ჰქონდა სისხლის ჯგუფი A, Rh- უარყოფითი. მისი მეუღლე ასევე იყო A ტიპის, მაგრამ Rh
დადებითი. მათი პირველი შვილი, მამრობითი, ჯანმრთელი იყო. მეორე ორსულობის
დროს ქალბატონ უეიმარს აღნიშნა, რომ მას აქვს არაპირდაპირი კუმბსის ტიტრი შრატის
1:16 განზავების დროს. ნაყოფს ყურადღებით ადევნებდნენ თვალყურს და მშობიარობა
ხელოვნურად გამოწვეულ იქნა ორსულობის 36 კვირაში.

ხუთი წლის შემდეგ ქალბატონი ვეიმარში კვლავ დაორსულდა. ორსულობის 14 კვირის

განმავლობაში მისი არაპირდაპირი კუმბსის ტიტრი იყო 1: 8, ხოლო 18 კვირაზე 1:16.
ამნიონური სითხე მიიღეს ორსულობის 22, 24, 27 და 29 კვირის განმავლობაში და
აღმოჩნდა, რომ მზარდი რაოდენობით არის ბილირუბინი (ჰემის დაშლის პიგმენტი, რაც
მიუთითებს ნაყოფის სისხლის წითელი უჯრედების ჰემოლიზზე). ორსულობის 29 კვირაში
სისხლის ნიმუში იქნა მიღებული ჭიპის ვენიდან და აღმოჩნდა, რომ ჰემატოკრიტი 6,2%
(ნორმალური 45%) იყო. (ჰემატოკრიტი არის სისხლის ის წილი, რომელიც შედგება წითელი
უჯრედებისგან და რადგან თეთრი უჯრედების მოცულობა შედარებით უმნიშვნელოა , ამის
დადგენა ხდება მთლიანი აღებული სისხლის ცენტრიფუგირებით). ნაყოფის ძლიერი
ანემიის აღმოჩენის შედეგად, 85 მლ 0 ტიპის 0, Rh- უარყოფითი სისხლის წითელი
უჯრედები გადაისხეს ჭიპის ვენაში. ორსულობის 30.5 კვირაში მიიღეს ჭიპის ვენიდან
სისხლის კიდევ ერთი ნიმუში; ჰემატოკრიტი იყო 16,3%. ნაყოფი გადაიყვანეს 75 მლ ტიპის
0, Rh- უარყოფითი შეფუთული სისხლის წითელი უჯრედებით. ნაყოფი ყოველკვირეულად
იკვლევდა ჰიდროპსის (მასიური შეშუპება) გამოვლენას და არცერთი არ
დაფიქსირებულა. ორსულობის 33.5 კვირაში ჭიპლარის ვენის სისხლის ნიმუშის
ჰემატოკრიტი იყო 21%, ასე რომ, 80 მლ ტიპი - 0, Rh- უარყოფითი სისხლის წითელი
უჯრედები კვლავ გადაიტანეს ჭიპის ვენაში. ორსულობის 34.5 კვირის განმავლობაში
დადგენილია, რომ ნაყოფი საკმარისად მომწიფებულ მდგომარეობაშია, რათა
საშვილოსნოს გარეშე დამოუკიდებლად განაგრძოს სიცოცხლე; მშობიარობა
ხელოვნურად გამოიწვია და ნორმალური მდედრობითი სწესის ჩვილი დაიბადა.
ჰემატოკრიტი ჭიპლარის ვენაში სისხლში იყო 29%. ბავში თავს კარგად გრძნობდა და
შემდგომი თერაპიული ზომები არ ჩატარებულა.

კითხვები Questions.

1. It was stated that the Rh antigens are so sparsely scattered on the red cell surface that lgG molecules bound
to the Rh antigens are too far apart to fix C1q. Therefore, complement-mediated hemolysis cannot be invoked
to explain hemolytic disease of the newborn. By what mechanism are the red cells destroyed?
Acute systemic anaphilaxis
Вопросы.
1. Было заявлено, что Rh-антигены настолько редко разбросаны по поверхности эритроцитов, что
молекулы lgG, связанные с Rh-антигенами, находятся слишком далеко друг от друга для фиксации C1q.
Следовательно, опосредованный комплементом гемолиз не может служить объяснением
гемолитической болезни новорожденных. По какому механизму разрушаются эритроциты?

1. ითქვა, რომ Rh ანტიგენები იმდენად გაიშვიათებულად არიან გაფანტული წითელი

ჯრედების ზედაპირზე, რომ lgG მოლეკულები, რომლებიც Rh ანტიგენებთან არის
დაკავშირებული, ძალიან დაშორებული არიან ერურთისგან იმისთვის რომ მოახდინონ
C1q– ს ფიქსაცია. ამიტომ ახალშობილის ჰემოლიზური დაავადების ასახსნელად არ
შეიძლება გამოვიყენოთ კომპლემენტ განპირობებული ჰემოლიზი. რა მექანიზმით
იშლება წითელი უჯრედები?

2. When an Rh-negative woman is ABO-compatible with her husband, as Mr and Mrs Waymarsh are, the risk
of Rh alloimmunization is 16%. When they are ABO incompatible the risk falls to 7%. How do you explain this
difference?
2. Когда резус-отрицательная женщина является AВО-совместимой со своим мужем, как мистер и
миссис Уэймарш, риск резус-аллоиммунизации составляет 16%. Когда они несовместимы по системе
ABO, риск падает до 7%. Как вы объясните эту разницу?
2. როდესაც Rh- უარყოფითი ქალი ABO თავსებადია მეუღლესთან, როგორც მისტერ და მის
ქალბატონ შემთხვევაში, Rh ალოიმუნიზაციის რისკი 16% -ს შეადგენს. როდესაც ისინი ABO
შეუთავსებელია, რისკი 7% -მდე მოდის. როგორ ხსნით ამ განსხვავებას?

3. Why were Rh-negative red blood cells used for the intrauterine transfusion?
3.Почему при внутриматочной трансфузии использовались резус-отрицательные эритроциты?
3. რატომ იქნა გამოყენებული Rh- უარყოფითი სისხლის წითელი უჯრედები
საშვილოსნოსშიდა გადასხმისთვის?

4. Do you have concerns about administering RhoGAM (Rh immunoglobulin) to women at 28 weeks of
gestation?
4. Есть ли у вас опасения по поводу введения RhoGAM (резус-иммуноглобулин) женщинам на 28 неделе
беременности?
4. შიშობთ თუ არა ორსულობის 28 კვირაში ქალებისთვის RhoGAM (Rh იმუნოგლობულინი)
შეყვანას?
5. The serum of an Rh-negative woman who is pregnant gives a negative indirect Coombs test but her serum
agglutinates Rh-positive cells suspended in saline. What is your interpretation of this phenomenon and what
do you do about it?
5. Сыворотка беременной резус-отрицательной женщины дает отрицательный непрямой тест Кумбса,
но ее сыворотка агглютинирует резус-положительные клетки, взвешенные в физиологическом растворе.
Как вы интерпретируете это явление и что вы с ним делаете?
5. Rh- უარყოფითი ქალის შრატი, რომელიც ორსულადაა, უარყოფით პასუხს იძლევა
არაპირდაპირი კუმბსის ტესტზე, მაგრამ მისი შრატი აგლუტინირდება Rh– დადებით
Acute systemic anaphilaxis
უჯრედებთან რომლებიც შეწონილია ფიზიოლოგიურ ხსნარში. რა ინტერპრეტაცია გაქვთ
ამ ფენომენზე და რას მოიმოქმედებდით მასთან დაკავშირებით?