Bismillahirrahmanirrahim..

Ebu's-sena Mahmud el-Alusi (v.1246/1830) -

Nesebi, baba tarafından Hz. Hüseyin'e ve anne tarafından da Hz. Hasan'a dayanır. Ecrumiye ve İmam
Malik'in [doğrusu İbn Malik olmalı] elfiye'si gibi nahiv kitaplarını ezberlediğinde henüz yedi
yaşındadır. Çocuklarına, en doğru ve en sağlam olarak gördüğü selef akidesine sarılmalarını tavsiye
etmiştir. Nakşibendi tarikatına mensuptur. Yaşadığı çağda ilmi ve dini en yüksek makam olan Bağdat
Müftülüğü'ne atanmıştır. Vezir Ali Rıza Paşa onun hakkında şöyle demiştir: Şayet bu şahıs İstanbul'da
olsa, şüphesiz Şeyhu'l-İslam olurdu.' (Takdimden, s. 4-16)

Risale:

Soru: 'Lahor'da sahabe-i kiram'a, özellikle Hz. Muaviye ve taraftarları gibi fitneye bulaşanlara sayıp
söven ve kendilerini ehl-i sünnet zanneden bir topluluk hakkında din alimlerinin görüşü nedir?' (s. 21)

'Takiyyuddin Şumni.. [doğrusu Şumunni olacak]' (s. 27)

Bazı alimler Nübüvvetten 5 sene önce vefat eden Zeyd b. Amr'ı da sahabeler içerisine dahil
etmişlerdir. 'O tek başına bir ümmet olarak diriltilecek' hadis-i şerif'ine binaen ve kendisinin tahminen
söylediği 'Ben o [gelecek olan] peygambere iman ediyor ve onu tasdik ediyorum.' şeklindeki sözüne
binaen.. (bkz. s. 28-29)

'Celal ed-Divani... [iyi yerde geçmiş; doğrusu Celaleddin ed-Devvani olacak]' (s. 29)

Ubeydullah er-Razi: 'Sahabe-i kiram'dan birini ayıplayan bir adam gördüğünde sen bil ki o adam
zındıktır.' (s. 38)

Muhtemelen yanlış bir tercüme: 'Gariptir ki Vail b. Hacer [Vail b. Hucr olacak] Osman b. Ebi'l-As ve
başka meşhur alimler, Peygamber Efendimizi[n] az bir şey yanında kalıp sonra geri dönen bütün
sahabelerin adil olduklarına hükmederler.' (s. 39)

'Şiilerden Selim b. Kays el-Hilali, Cafer-i Sadık'a dayandırdığı [yamadığı ve uydurduğu] bir rivayette;
Hz. Peygamber'in vefatından sonra 4 veya 6 kişi dışında bütün sahabe mürted olmuştur.' (s. 39)
'Çok aşikardır ki, bu mezheb batıllık ve bozukluğun son noktalarındadır. Çünkü bu itikada göre dini
konulardan herhangi bir konuyu ispat etmek imkansızdır. [Kabul ettiklerini iddia ettikleri Kitab deliline
gelince] onu bize -onların itikadına göre haşa- mürted olan sahabeler nakletmiştir. Ki onu tahrif
etmişler ve birçok ayeti çıkarmışlardır. Ayet ve surelerin tertibini değiştirmişlerdir. Ve gerçek ve doğru
olan Kuran-ı Kerim insanların ellerine mevcut değildir. Küleyni'nin Kafi kitabında ve başka kitaplarda
da buna benzer rivayetler vardır.' (s. 40-41; Haşa ve Kella!)

'Şiiler, kendileri dışındaki kişilerin haber'ine asla itibar etmezler.' (s. 41)

'Şiiler tam bir yalan yuvasıdır.' (s. 45)

'Şiilerin imamlarından Müeyyed Billah Yahya b. Hamza, Hz. Ali'den şöyle rivayet etmiştir: Onlara [Hz.
Ebubekir ve Hz. Ömer'e] ancak doğru yoldan sapan bedbahtlar buğzeder. Onları sevmek Allah'a
yakınlık, buğz etmek doğru yoldan ayrılmaktır.' (s. 47)

'Şii imamlardan Ali b. İsa, Keşfu'l-gumme kitabında Cafer-i Sadık'a şu sözü dayandırır: 'Evet, [Hz.
Ebubekir] Sıddıktır, Sıddıktır, Sıddıktır. Kim ona Sıddık demezse Allah onun dünyada ve ahirette
sözünü doğru çıkarmasın.' (s. 51)

Cafer-i Sadık'ın, bir soru üzerine sarfettiği bu sözünü takıyyeye yorumlayanlara karşı:

'A'manın değneğe tutunduğu gibi, Şiiler de takıyyeye tutunurlar. Burada soruyu soran kişi şii
olduğundan takıyye yapmanın bir manası yoktur. Soruyu sorarken yanında sünni birinin olma ihtimali
ise delilsizdir.' (s. 53)

'Bizim sahabelerin tamamının adil olmasından kasdettiğimiz, onların hiçbir zaman günah işlememiş
olmaları değildir. Çünkü insanlar hata yapmaması ve günah işlememeleri imkansızdır. Muhakkak ki
sahabe efendilerimizden de hata sadır oluyor, bazen de hadd cezası gerektiren günahlar
işleyebiliyorlardı. Bu durumu inkar etmeye çalışmak, sırf diklenip inatlaşmaktır.' (s. 57)