Ən yaxşı dost olmaq

Peğəmbər Əfəndimiz və Hz Əbubəkir (radiallahu anh) bir-birlərini tanıdıqda Peyğəmbər

Əfəndimiz 12 Hz. Əbubəkir isə 10 yaşında idi.
Peğəmbər Əfəndimiz vəfat etdiyində 63 yaşında idi. Hz. Əbubəkir isə 61.
Deməkki onlar bir birini tam 50 il tanımışdılar.
50 il! Düşünə bilirsizmi bu nə deməkdi? Iki insanın 50 il ərzində əsl dost olmaları.
Cibril aleyhissalam bir gün Hz. Əbubəkirin peyğəmbər əfəndimizin yanında olduğu bir zamanda
Onu ziyarət edir.
Həmin əsnada Hz. Əbubəkir üzərinə qəribə bir paltar geymişdi. Paltarı sinəsinə çatmadığı üçün
sinəsi açıq qalmışdı.
Cibril aleyhissalam Peğəmbər Əfəndimizdən soruşur.
Ya Muhamməd (sallallahu aleyhi ve salam), nə üçün Hz. Əbubəkir sinəsini örtməyəcək qədər
kiçik bir əlbisə geyinib?
Peğəmbər Əfəndimiz cavablayır.
Ya Cibril, O (radiallahu anh) son qepiyinə qədər bütün varını Allahın yolunda infaq edib və
özünə əlbisə alacaq qədərin belə geridə saxlamayıb.
Hz. Cəbrail belə qarşılıq verdi.
Ya Muhammed (sallalahu aleyhi ve sallam), Alahu Təala sizlərə Salam söyləyir. Və
Əbubəkirdən (radiallahu anh) sorusmağını istəyir.
Son qəpiyinə kimi Allahu Təalanın yolunda xərclədin və geriyə paltar alacaq qədər belə
buraxmadın. Bu halından hələ də razısanmı yoxsa Allahu Təalaya qarşı qəzəblisənmi?
Bu halda Peğəmbər Əfəndimiz Hz. Əbubəkirə dönür və deyir.
Ya Əbubəkir, Allahu Təala sənə Salam söyləyir. Və soruşur Sən Allahdan razısanmı? Yoxsa
səni bu vəziyyətə saldığı üçün Ona qəzəblisənmi?
Hz. Əbubəkir (radiallahu anh) böyük bir təəccüblə cavab verir.
Məndən Allahu Təalaya qarşı ümidsiz və qəzəbli ola biləcəyimimi soruşursan?
O (radiallahu anh) dəfələrlə bu cavabını təkrarlayır.
Mən Rabbimdən hər zaman razı olmuşam, razıyam və olacam.
Bu idi Əbubəkir.
Onlar Məkkədən Mədinəyə hicrət edərkən Hz. Əbubəkir eşidir ki, Məkkəlilər Peğəmbər
Əfəndimizin başını gətirənə 100 dəvə mükafat qoyublar. Ölü vəya sağ.
100 dəvə o zaman üçün 100 000 dollar demək idi.
Bu 100 lərlə maşına sahib olmaq demək idi.
Normal şərtlər altında iki insan bərabər səyahət edəcəksə, yan-yana gedər və yol boyu söhbət
edə bilərdilər.
Hicrət üçün yola çıxdıqlarında bir müddət bərabər getdilər və bir müddt sonra Hz. Əbubəkir
Peğəmbər Əfəndimizin arxasına keçdi.
Bir müddət sonra O Peğəmbər Əfəndimizin soluna keçdi.
Biraz sonra isə Onun (sallallahu aleyhi vessellem) önünə keçdi.
Belə bir hərəkət tamamiylə Hz. Əbubəkirin xarakterinə yad idi.
Az bir zaman sonra isə O (radiallahu anh) Peğəmbər Əfəndimizin sağına keçməyə başladı.
Bu əsnada Peğəmbər Əfəndimiz artıq Hz. Əbubəkirdən nə baş verdiyini soruşdu.
Nə üçün ətrafımda təvaf edirsən?
Və Hz. Əbubəkir belə cavabladı.
Bilirəm ki onlar Səni (sallallahu aleyhi vesellem) öldürmək üçün gəlirlər.
Bir an düşünürəm ki, onlar sağdan hücum edə bilərlər və cəld sağına keçirəm. Sonra qəlbimə
bir hiss glirki onlar arxadan da yaxınlaşa bilərlər və cəld arxana keçirəm ki, ox məni nişan alsın.
Sonya yenə soldan geleə biləəklərini düşünərkən cəld sola keçirəm.
Qəlbimdən hiss ediəm ki, fərqli istiqamətlərdən hücum edə bilərlər və bu məni rahat buraxmır.
Peğəmbər Əfəndimiz Ona (radiallahu anh) cavab verir.
Narahat olma, sakinləş. Allahu Təala bizimlədir.
Hz. Əbubəkir Peğəmbər Əfəndimizi necə də çox düşünürdü və Peğəmbər Əfəndimiz də onun
sevgisinə necə gözəl qarşılıq verirdi.
O (sallahu aleyhi vessellem) belə buyururdu.
Mənim gerçək dostum Allahdır. Amma dostum bir insan olsa idi o mütləq Əbubəkir olardı.
Budur Peğəmbər Əfəndimizin insanlara qarşı göstərdiyi dəyər. Və bu dəyər hətta Onunla eyni
yaşdakı insanların belə Ona qarşı sonsuz sevgi və bağlılığına səbəb olurdu.