Ipaliwanag ang pagkakapareho at pagkakaiba ng Pasion at Cenaculo.

Ang Pasyon at ang Senakulo ay parehong mula sa impluwensya ng mga Kastila sa

panahon ng kanilang pananakop sa ating bansa na kung saan, ang impluwensya nilang ito ay
kapwa mga akdang panrelihiyon na pumapatungkol sa buhay at pagpapakasakit ni Hesukristo na
hango sa Bibliya at iba pang tekstong apokripa. Ang tanging kaibahan nga lamang ng mga ito sa
isa't isa ay ang kanilang anyo bilang isang akdang panrelihiyon. Ang Pasyon ay isang naratibong
tula na nagsasaad ng buhay ni Hesukristo, mula kapanganakan, pagkapako niya sa krus,
hanggang sa muling pagkabuhay. Ito ay may saknong ng limang linya at sa bawat linya ay
nagtataglay ng walong pantig. Ang anyong salaysay ng pasyon ay popular sa Pilipinas, lalo na sa
panahon ng Mahal na Araw o Semana Santa. Samantalang ang Senakulo naman ay isang
pandulaang bersyon ng pasyon. Ang Senakulo ay ginaganap sa lansangan o entablado tuwing
Mahal na Araw kagaya ng pasyon. Habang ito ay itinatanghal, mayroong korong umaawit sa
pagbabasa ng pasyon. Gaya nang sa pasyon, ipinapakita sa senakulo ang mga pangyayari ukol sa
dinanas ni Hesukristo bago at pagkatapos na Siya ay ipako sa Krus. Sa Pilipinas kilala ang Pista ng
Moriones o ang pinakasikat na pagsasagawa ng senakulo. Para mas maging epektibo ang
pagsasadula o ang senakulo, ang mga tauhan na gaganap sa senakulo ay nagsusuot ng angkop
na damit at aksesorya at ang kanilang kilos ay iaangkop sa papel na kanilang gagampanan.
Karaniwang sinisimulan ang Senakulo sa Banal na Hapunan na kung saan, senakulo ang
turing sa silid na pinagdausan ng Huling Hapunan ni Hesukristo at mga apostoles ayon sa
Pasyong Mahal. Natatapos naman ang Senakulo sa pagkabuhay muli ni Hesukristo.
Isa-isahin at ipaliwanag ang kantahing bayan ng Ilocos.

Ang rehiyon ng Ilocos ay napakayaman sa mga kantahing bayan. Ayon kay Leopoldo Y.
Yabes, na gumawa ng iba't ibang panitikan ng Iloko, sa simula pa lamang, bagaman hindi pa
nasusulat ang mga akdang Iloko ay lumaganap na sa Kailokanuhan ang mga kantahing bayan.
Masasabing ang kantahing bayan ng mga Ilokano ay nauuri sa dalawang pangkat ayon sa
pagkakalahad. Ito ay ang kantahing pasalaysay at kantahing di-gaanong nagsasalaysay. Sa
pagkakaiba, ang kantahing pasalaysay ay may kahulugan o naglalahad ng pang araw-araw na
pamumuhay ng mga taga Ilocos samantalang ang kantahing di-gaanong nagsasalaysay ay
kalimitang mga awiting walang kahulugan. Ang mga kantahing bayan tulad ng pinagbiyag-ito,
dallot, badeng, dung-aw, dasal, arinkenken, hele o duayya, at awit sa paggapas, pangingisda,
pagtatanim at bago pumunta sa digmaan ay nabibilang sa mga halimbawa ng kantahing bayan
ng Ilocos. Ang pinagbiyag-ito ay awiting nagpapahayag ng kaisipan at saloobin at bukod pa rito'y
nagpapahayag rin ng kuwento ng bayani. Masasabing nahahati sa dalawang uri ang awiting
nagpapahayag ng kaisipan at saloobin. Ang dallot ay isang awit sa mga kasalan, binyag at iba
pang pagtitipon na sinasaliwan ng sayaw at pagbibigay sa saliw ng payo sa bagong kasal.
Ipinalalagay din itong isang uri ng pagtatalo ng mga babae at lalaki sa saliw ng tulali, isang
plawtang Iloko na may anim na butas. Ang rehiyon ng Ilocos ay nagtataglay rin ng isang awit
pag-ibig na ginagamit ng mga kalalakihang nanghaharana, at ito na nga ay ang Badeng.
Halimbawa ng awiting ito ay ang Manang Biday, Pamulinawen at ang Naraniag a bulan. Ang
dungaw sa Ilokos ay isang awit para sa mga patay. Ito ay isang panaghoy sa namatay kasabay
ang pagsasalaysay ng buhay nito mula sa pagkasilang hanggang sa kamatayan. Ang mga
halimbawa ng dung-aw ay ang awit tulad ng As-asug daguiti kararua at ang Agtig-ab ti lubong.
Ang dasal sa Ilokos ay patungkol sa mangmangkik na espiritu ng kagubatan. Ang mga espiritung
ito ay dinadasalan gamit ang dasal na patungkol sa mangmangkik nang hindi sila magalit. Ang
arinkenken naman ay isang paligsahan sa pagitan ng mga lalaki at babae na kung saan ang tema
nito ay tungkol sa karapatan at responsibilidad. Maari itong isagawa sa kasalan na kung saan,
ang tema ay maaaring pumatungkol sa karapatan at responsibilidad na haharapin ng mag-
asawa. Ang hele o sa ibang tawag ay duayya ay isang awit na inaawit sa isang malambing na
himig upang makatulog ang sanggol o ang bata. Ito ay monotono o iisa ang tono kaya sadyang
nakaaantok ang awit. Mayroon ding seryoso at makahulugan ang nilalaman ng awit tulad ideya
tungkol sa pag-asa tungo sa magandang kinabukasan ng bata. Ang ibang mga awiting Iloko ay
nagpapakita ng kanilang mga pang araw-araw na gawain tulad ng awit sa pagtatanim, bago
pumunta sa digmaan at iba pa.