The Missing Campus Queen 2

by Petche_Castillo

Paano kung dumating na ang itinakdang panahon na sinasabi nilang lahat? Makakaya
kaya nila?At sa araw na'yon masasaksihan nila ang pinakamadugong paglalaban ng mga
manlalaro, at ang mga demonyong gumawa ng larong matagal nang nagsimula, bago pa
siya dumating sa buhay nilang lahat.
Paano rin kaya kung malalaman na talaga ni Nathalie Sophie Clarkson, ang kanyang
tunay napagkatao? Makakaya kaya niyang tanggapin ang nakatotohanan, o hindi?
At ang pinaka importanteng tanong sa lahat, patay na ba o buhay pa ang tinaguriang

The Missing Campus Queen?

=================

The Missing Campus Queen ♕ BOOK TWO ♕

Genre: Mystery / Thriller, Action, Teen Fiction, Science fiction and Fantasy

This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are
products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to
actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

No part of this book may be reproduced in any form, or by any electronic mechanical
or other means, without the permission in writing from the publisher or author.

PETCHE_CASTILLO PRODUCTIONS

Copyright © Petche_Castillo | 2014 | ALL RIGHTS RESERVED

Plagiarism is a CRIME!

Sa mga gustong sumali sa group ng TMCQ, sali na po kayo. Kapag lumabas na po ang
Book Two ng TMCQ may limang lucky fan ang bibigyan ng libreng libro (book one and
two).

https://m.facebook.com/groups/1514273072171467?ref=bookmark

=================

Preface

Nathalie's Point Of View

"Checkmate"

Nakangisi kung sabi at tsaka ipinatong ang dalawa kung paa sa glass table habang
nakacross arms. Ngumuso at humalukipkip ako at tinignan ang nakakaawang mukha ni
Bryan. Sino bang hindi malulungkot kung ang milyones mong sasakyan ay magiging
pagmamay-ari na ng iba. Gago kasi itong si Bryan, pwede namang ibang bagay nalang
ang isinugal niya sa laro namin ngayon! Ang bobo niya!

Napabungisngis ako nang nakita kung suminghap at tumingala siya na parang nahulugan
ng langit at lupa. Naglagapak kami ng tawa ni Stephanie at itinuro ang nakakaawang
itsura niya.

"You look stupid, Bryan" nakangising sabi ni Stephanie ngunit iniripan lamang siya
ni Bryan.

Ibinaba ko ang paa ko sa glass table at inilapit ko ang mukha ko kay Bryan. Nanlaki
ang mga mata niya at napalunok siya habang nakatingin sa akin. Napangisi naman ako
kaya inalapit ko pa talaga ang mukha ko sa kanya.

"Give me your damn key, Bryan" sabay hawak ko sa kanyang noo, pababa sa kanyang
ilong at sa kanyang mapupulang labi.

Kumuyom ang panga niya at umiwas siya ng tingin sa akin kaya naibaling ko ang
tingin ko kay stephanie na ngayo'y nakangiti habang nakatingin sa aming dalawa.
Nailayo ko ang mukha ko sa kanya nang tumunog ang bell na nagpapahiwatig na
magsisimula na ang klase. Tumayo ako ng maayos at inalahad ko ang kanang kamay ko
sa kanya.

"Bryan" nakangiti kung sabi sa kanya.

Padabog naman itong tumayo at kinuha ang susi sa kanyang bulsa. Napasimangot ako
nang makita kung nag-aalin langan pa siyang ibigay yung susi ng kanyang milyones na
sasakyan niya sa akin kaya nagsalita na ako gamit ang napakalamig kung boses.

"BRYAN.GIVE. ME.YOUR.DAMN.KEY!" mariin kung sabi.

Ako ang Diyosa ng Sanford Academy. Wala siyang magagawa kung di sundin ang utos ko
dahil mas mataas ang ranggo ko kay sa kanya. Nakasimangot niyang ibinigay sa akin
ang susi ng kanyang sasakyan kaya napangisi ako.

Inikot-ikot ko ang susi ng kanyang sasakyan sa hintuturo ko. Tinignan ko siya at

kinindatan bago ako naglakad palayo sa kanilang dalawa ni Stephanie.

"Nathalieee!!!" rinig na rinig ko ang pagtawag ni Bryan sa akin ngunit hindi ako
lumingun sa kanya. Bahala ka'ng gago ka! Wala nang bawian, akin na ang kotse mo!
Dalawang buwan narin ang nakakalipas nang mangyari iyon. Simula non, mas naging
agrisibo na ang mga estudyante, teachers, at ang mga tauhan ni President Saturnino.
Dahil may prosibilidad na naman na mangyari muli yung nangyari sa akin sa ibang
estudyanteng nag-aaral dito sa Sandford Academy. Hindi lamang ang mga tauhan ni
President Saturnino ang mas naging agrisibo, pati narin ang mga tauhan namin sa
mansyon, ako, at mga knigts, bishops, at rooks ko. Araw - araw may dala akong baril
na nakatago sa palda ko, kahit nga nasa loob ako ng banyo may dala parin akong
baril. Dahil nong nakaraang buwan may nagtangka na namang patayin ako. Nangyari yun
nong nasa labas kami ng bar, kasama ko pa noon sina Charles at Bryan. Laking
papasalamat ko na hindi napansin nong dalawang yun ang nangyari. At yung walang
hiyang hudas na nagtangkang patayin ako ay napatay ko na. Nong time naipuputok nasa
na niya yung baril niya ay nabaril ko na siya sa ulo. Dahil sa ingay ng tutog na
nanggagaling sa loob ng bar hindi narinig ng dalawa kung kasama ang pagputok ng
baril ko. Dahil nakatalikod rin sila sa akin hindi nila ako nakita na may hawak na
baril.

Last month rin naging close ko na ang Campus Roylaties. Kapag nagbabar ako sina
Charles at Bryan ang kamasa ko, pero minsan sina Troy. Kapag fashion ang pinag-
uusapan si Stephanie ang kasama ko niyan, kapag arts at cooking naman si Daniella.
Kahit kailan hindi ako nabored na kasama silang lahat. Kapag sa reviewing si Alyssa
the witch ang kasama ko.

Napahinto ako sa paglalakad ng makita kung lumabas si Daniella sa Green House.

Napatingin ako sa dala niyang kulay asul na paperbag. Nang makita niya ako ay agad
itong tumakbo palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"Nathalie unnie para sayo" bungad niyang sabi ng makawala ako sa pagkayakap niya.
Kinuha ko naman ito at tinignan ang loob nito. COOKIES! Ang sarap nito!

"Unnie, una na ako,babye"

Nakangiti niyang sabi at tsaka tumakbo palayo sa akin. Aalis nasa na ako sa harap
ng Green House ng bigla kung nakita si Baby petche na hawak hawak ang manipulation
cards ko. Nanlaki ang mga mata ko at sinundan siya ng tingin. Tumakbo ako papasok
sa Green house at sumigaw.

"Baby Petche! Ibigay mo yan sa akin!" I screamed at the top of my lungs.

Hinabol ko siya ng makita kung akma niyang ihahagis ang manipulation cards ko sa
fireplace.

"Huwag! Shit!"

Napakagat ako sa ibabang parte ng aking labi ng makita kung hinagis niya yung
baraha ko sa nagbabagang apoy. Mula rito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko kung
paano ito nasunog. Naiyukom ko ang aking palad at masamang tinignan si baby petche.
"IKAW TIYANAK KA!!!"

Tumakbo ako palapit sa kanya at sinubukang hulihin siya ngunit mas mabilis itong
tumakbo kaysa sa akin. Napako ako sa kinatatayuan ko ng huminto ito sa pagtakbo at
lumingun sa akin. "Bleeh!" sabay labas ng dila nito at tsaka tumakbo palabas ng
Green House. Bwisit na tiyanak!

Nalalag ang panga ko habang nakatingin sa kanya. Ugh! You'll pay for this Petche
Alcantara!!! Nakatingin lamang ako sa kawalan ng biglang may pumulupot na braso sa
bewang ko. Amoy, katawan, at presensya palang alam ko na kung sino ito. Napasinghap
ako ng halikan niya ang leeg ko at bumulong sa tenga ko.

"I miss you baby" isang malamig na boses ang narinig ko mula sa kanya na siyang
dahilan ng pagkatayo ng aking mga balahibo.

Napakagat ako sa ibabang parte ng aking labi ng muli niyang halikan ang leeg ko.
Naramdaman kong uminit ang pisngi ko. Sheeet!

Kinalas ko ang pagkayakap niya sa akin at binatukan siya.

"Anong i miss you baby ang sinasabi mo Kent !?!" ngumuso ako at tinignan siya.

Isang napakatamis na ngiti lang ang isinagot niya sa tanong ko. Tinignan ko siya sa
mata, bakas rito ang saya ngunit may kunting sakit parin ang nakikita ko mula rito.
Ngumuso ako at tinignan siya ng seryoso. Si Kent ang bagong kung Fiance, Inarrange
marriage kaming dalawa ng pamilya namin. Kung hindi kami naghiwalay ni Troy ay
hindi ito mangyayari. Napag-alaman ko rin kung bakit naging mabait nalang bigla sa
akin si kent nong time na nakadrugs ako, ay dahil nalaman niya na ako pala yung
sinasabing babaeng mapapangasawa niya.

Napasinghap ako nang hawakan niya ang leeg ko upang mailapit niya ang mukha ko sa
mukha niya. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko. Hindi ko talaga mapigilan ang
pagwawala ng puso ko kapag nasa tabi ko siya. Napalunok ako ng tumingin sa labi ko.

"Bitiwan mo ako Ke--" naputol ang pagsasalita ko ng nilamon niya ng buong buo ang
labi ko habang nakahawak parin ang mainit niyang palad sa leeg ko. Shit! Nanatiling
nakaestatwa ang buo kung katawan, hindi ko tinutugonan ang halik niya.

Humugot siya ng isang malalim na paghinga bago niya pinaghiwalay ang labi naming
dalawa. "Fuck you Kent " nakakunot noo kung sabi at agad lumipad ang kamao ko sa
pisngi niya.Dali-dali akong naglakad palabas ng Green House. Gusto ko talagang
tumawa ng makita ko yung reaction niya ng suntukin ko siya sa pisngi niya pero
pinigilan ko lang. Muling bumalik sa utak ko ang nangyari nong nakaraang buwan...

Dahan dahan kung inimulat ang mga mata ko. Medyo nasisilaw ako sa liwanag na
bumabalot sa aming kuwarto na hindi ko alam kung na saan nanggagaling. Ang bigat
bigat ng pakiramdam ko para akong binugbog ng isang daang tao. Muli kung ipinikit
ang mata ko ngunit may naramdaman akong may humahaplos sa aking buhok. I managed to
open my eyes widely. Unti unti kung nakikita ang kisame ng aming kuwarto. Naibaling
ko ang tingin ko sa lalaking nakahoodie. Ngumiti ito sa akin at hinalikan ako sa
labi. Nanlaki ang mga mata ko at sinubukan kung igalaw ang aking kamay upang
sunntukin siya ngunit hindi ko ito magawa. Dahil nanghihina ang buo kung
katawan.Putangina!

Inilayo niya ang labi niya sa akin.

"Pinag-aalala mo na naman ako Clarkson!" nakakunot noo niyang sabi sa akin.

Muli kung naipikit ang aking mga mata ng sumakit bigla ang aking ulo.

"Kent gusto kung lumabas" bulong kung sabi sa kanya habang dahan dahan kung
inimulat ang aking mga mata.

"Hindi pwede Clarkson" matipid niyang sabi at tsaka tumayo. Aalis nasa na siya
palayo sa akin ng bigla kung hinawakan ang kamay niya.

"Please Kent" pagmamakaawa kung sabi sa kanya. Napahinto siya sa paglalakad at

lumingun sa akin. Tinignan niya ako sa mata kaya ngumiti ako sa kanya ng matamis.

"Please"

Nakita kung humugot ito ng malalim na hininga bago ito lumapit sa akin. Tinanggal
niya ang swero sa aking kamay at tinulungan niya akong tumayo. Napatingin ako sa
babaeng natutulog malapit sa kama ko. Ngumiti ako ng makita ko si Franchette.
Naibaling ko ang tingin ko kay Kent ng bigla itong umupo.

"Anong ginagawa mo?"

"Sakay"

Nakakunot noo akong tumingin sa kanya. Sakay? Anong ibig niyang sabihin? Napaupo
ako sahig ng biglang sumakit ang ulo ko. Napakagat ako sa ibabang parte ng aking
labi labi upang maiwasang sumigaw ng napakalakas.Narinig kung napamura si Kent ng
makita niya akong natumba. Tumingin siya sa akin at tsaka lumapit. Pinasakay niya
ako sa likod niya saka siya tumayo.

Inilagay ko ang ulo ko sa leeg niya at pinikit ang aking mga mata. Narinig kung
napasinghap siya sa ginawa ko. Kaya inimulat ko muli ang aking mga mata at tsaka ko
inihipan ang tenga niya.

"Clarkson!" bakas sa boses niya ang pagbabanta kaya napangiti na lamang ako.
Nang makasakay kami sa elevator nakita ko ang repleksyon naming dalawa. Napanguso
ako ng makita ko ang kulay ng aking buhok. Inilapit ko ang aking labi sa tenga ni
kent at tsaka bumulong sa kanya.

"Kent gusto kung ibahin yung kulay ng buhok ko" napatingin naman siya sa akin.

"Anong gusto mong kulay?"napangisi ako sa sinabi niya kaya inilapit ko yung mukha
ko sa mukha niya.

Nakita kung napalunok siya sa ginawa ko.

" Black" nang sabihin ko yun sa kanya tumungo lang ito.

Nang bumukas ang elevator ay agad naglakad si Kent palabas. Nasa 7th floor kami
ngayon kung saan nakakabilang ang kuwrto ni Kent. Isinandal ko ang aking ulo sa
likod ni kent at niyakap siya ng mahigpit. Tahimik lamang kami habang naglalakad
siya palapit sa kanyang kuwarto.

Pagkapasok ng pagkapasok namin sa kuwarto niya ay agad niya akong hiniga sa kama
niya. Mas malambot yung kama niya kaysa sa kama ko. Pumasok si kent sa bathroom
kaya tumayo ako tinignan ang buong kuwarto niya. Habang nagmamasid masid ako may
nakita akong kulay pink na maleta.

Pink na maleta? Favorite color ni kent ay pink? Naglakad ako palapit rito at tsaka
ito binuksan. Pagkabukas ng pagkabukas ko sa maleta ang tumanbad sa akin ay bra,
panty, makeup,at mga damit na pambabae. Bakit may ganitong gamit si kent? BAKLA BA
SIYA? BAKLA SI KENT?! Nalalag ang panga ko habang nakatingin sa gamit na sa loob ng
maleta.

"Anong ginagawa mo?"napalunok ako at kinuha yung bra na kulay pink at tsaka
tumingin kay kent.

"Kent Bakla ka?"

Nanlaki ang mga mata niya ng makita ang hawak ko na bra. Nalaglag ang panga ko ng
makita kung pumula ang pisngi niya at umiwas siya ng tingin sa akin.

"Damn! Kent bakla ka?!" ulit kung tanong sa kanya.

Muli siyang tumingin sa akin.

"Hindi ako bakla" matigas niyang sabi at tsaka naglakad palapit sa akin.
Kinuha niya yung bra na hawak ko at inilagay niya muli sa maleta.

Hinila niya ako pahiga sa kama niya. Napalunok ako ng makita ko ang mukha niya.
Bakas sa mukha niya ang galit habang ito'y nakatingin sa akin. Nagpeace sign lamang
ako sa kanya.

♫ Leron-leron sinta buko ng papaya

Dala-dala'y buslo, sisidlan ng bunga

Pagdating sa dulo, nabali ang sanga

Kapos kapalaran, humanap ng iba. ♫

Nakangiti lamang ako habang kumakanta ng leron leron sinta. Tumingin ako kay kent
nakita kung seryosong seryoso ito habang kinukulayan ang buhok ko.

"Kent sure ka ba na hindi ka bakla?" pag-uusisa ko sa kanya.

Narinig ko siyang napamura habang nakatingin sa buhok ko. Napangisi na lamang ako
habang nakatingin sa kanya.

Ako'y ibigin mo, lalaking matapang

Ang baril ko'y pito, ang sundang ko'y siyam

Ang lalakarin ko'y, parte ng dinulang

Isang pinggang pansit, ang aking kalaban.

Itinaas ko ang kamay ko at hinawakan ang mukha ni kent. Nakita kung nagulat siya ng
hawakan ko ang mukha niya." Kent sure ka ba talaga na hindi ka bakla?" ulit kung
tanong sa kanya. Napangisi ako ng kumunot ang noo niya ngunit agad naman na wala
ang ngiti ko ng pinitik niya yung noo ko.

"Hindi sa akin ang maleta nayan Clarkson." Malamig niyang sabi at tsaka tumayo
palayo sa akin. Napanguso ako habang nakatingin sa kanya. Kung hindi kay kent yang
maleta? Kanino yan?

"Ugh!"

Napahawak ako sa ulo ko ng bigla itong sumakit. Kinagat ko ang dila ko upang
labanan ang sakit. Nimulat ko ang mga mata ko. Umiikot ang paningin ko. Gusto kung
sumuka dahil nahihilo ako. Dahan dahan akong tumayo at hinakbang ang mga paa ko
ngunit bigla nalang nandilim ang paningin ko.

~*~*~

Ugh! Naimulat ko ang mga mata ko ng maramdaman kung may humawak sa binti ko.

"Kent" bulong kung sabi sa kanya.

Nakasakay naman ako sa likod niya ngayon at nasa elevator kaming dalawa.

"Gust mong makita ang pagsikat ng araw?"tanong nito sa akin.

Tumungo lamang ako sa kanya. Nang bumukas ang elevator ay agad lumabas si kent.
Napatingin ako sa taong nakatingin sa amin. Nanlaki yung mga mata nila habang
nakatingin sa aming dalawa ni kent. Habang nililibot ko ang patingin ko sa kanilang
dalawa nakita ko si Danielle nakaupo sa isang puan. Nakita kung may tumutulong
butil ng luha sa kanyang mga mata. Ngumiti ako sa kanya, ginantihan naman niya
akong matamis na ngiti habang siya'y umiiyak.

Nang makalabas na kami ng resort. Dahan dahan akong ibinaba ni kent sa buhangin.
Inaayos niya yung buhok ko kaya napangiti ako sa kanya. Ibinaling ko ang tingin ko
sa dagat, ilang minuto na lamang ay lalabas na ang haring araw. Napatingin ako kay
kent ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.

" Ilang taon kung hinanap ang Goddess ng Sandford Academy nasa Sandford na naman
pala ito" nakangiti niyang sabi sa akin habang nakatingin sa mga mata ko.

Anong ibig niyang sabihin?

" Anong ibig mong sabihin kent?"tanong ko sa kanya habang tumingin sa haring araw
na ngayo'y lumabas na.

Ang ganda! Manghang mangha ako habang nakatingin rito.

" You're the Lost Goddess of Sandford Academy, Nathalie" napatingin ako kay kent.
Ngumiti lang ito sa akin at tumingin sa haring araw.

Nang nasa harapan na ako ng aming classroom ay agad ko itong binuksan. Tumambad sa
akin ang mga kaklase kung seryosong seryosong nag-aaral. Ngayong araw na ito ay
magtetest kami sa Math. Nang makita nila ako ay agad silang bumati sa akin at tsaka
ngumiti.
"Good morning Lady Nathalie" sabay sabay nilang sabi.

"Good morning"

Umupo ako sa teacher's table at tsaka tinignan ang mga kaklase ko. Finally na under
ko narin sila. Lahat ginawa ko upang maunder sila sa paraang ako lang ang
nakakagawa. Actually nahirapan talaga akong iunder itong mga kaklase ko dahil
matitigas ang mga ulo nila, kasing tigas ng bato. Kaya nong time napuno na talaga
ako sa kanila ay isinabit ko silang lahat sa puno, lahat sila! Nagpapasalamat ako
dahil maraming punong kahoy dito kaya lahat sila naisabit ko. Hindi ordinaryo ang
pagkasabit ko sa kanila lahat sa puno dahil yung lubid na itinali ko sa kanila ay
may mga langgam at may nakadikit pang bubog ng baso, kaya lahat sila nong time
nayun ay nagmamakaawa sa akin. Dahil isa akong demonyo, hindi ako nakitinig sa
kanila at tsaka iniwan silang nakasabit sa puno.

Naglakad na ako papunta sa upuan ko at umupo ng tahimik. Saktong sakto ang pagkaupo
ko sa upuan ko dahil dumating narin si Sir.Buntisan. Bakas sa mukha nito ang pagod
kaya napangiti ako. Makakapagcheat ako ngayon. Bwahaha! Cheating is good! Dahil
kapag nagcheat ka, magagamit mo ang senses mo. Like, sense of sight, sense of hear,
at marami pang iba. Tinuruan ko narin ang mga kaklase ko kung paanong magcheat na
hindi nahahalata ng mga teachers. Example: Kung nahihirapan ka sa isang items,
gumawa ka ng tunog na hindi gaanong malakas. Kung may lumingun sayo itanong mo agad
kung anong answer nong items na hindi mo alam ang sagot. Pero kung nasabi mo na
yung number na hindi mo nasagutan ay bawal ka ng magsalita baka makita ka ng
teacher mo, kaya yung taong tumulong sayo ay gagawa ng paraan. Kung letter A ang
sagot sa items nayun ay hahawakan niya ang ilong niya kahit tatlong segundo lamang.
Kung letter B naman ang sagot ay hahawakan niya ang mukha niya, kapag letter C ang
sagot ay ilalalagay niya sa tenga niya ang libla ng kanyang buhok. At kung letter D
naman ang sagot niya ay kakamutin niya ang ulo niya, kahit dalawang segundo lamang.

Napangiti ako nang makita kung ipinasa na sa akin yung test paper. Lumingun ako sa
dalawang katabi ko. Ngumiti naman sina Danielle at Franchette sa akin kaya ngumiti
rin ako sa kanila. Tinigna ko ang test paper, nalaglag ang panga ko ng mabasa ko
ang " RIGHT MINUS WRONG" what the! Hinawakan ko ng mahigpit ang test paper ko at
tinignan ko, kung ilang items ang exam namin ngayon. Mas nalalag ang panga ko ng
makita ko ang huling numero sa huling pahina. ONE HUNDRED ITEMS! Kung FIFTY ang
nakuha ko sa test na ito, ay zero na ako. Damn!

Tumingin ako sa mga kaklase ko, kitang kita sa mga mukha nila na nahihirapan sila.
Tumingin ako sa test paper ko at sa lamesa, unti unti ko itong itinapik sa aking
daliri. Ngumisi ako at tinangal ang batones ng aking blazer. Tumingin ako kay Sir.
Buntisan nakayuko habang nakatingin sa isang test paper nahawak niya kaya hindi na
ako nagpaligoy ligoy pa. Hinawakan ko ang necktie ko at tsaka ko ito inikot. Dahil
nauto ko si Daniella kahapon na itanong ko sa kanya kung ano ang mga sagot sa bawat
items sa math exam. Dahil matalino at hindi makakalimutin si Daniella. Naibigay
niya lahat ng sagot. Ang Campus Royalties ang unang nagtake nag-exam kaysa amin.

"Pass your papers" sigaw ni Sir. Buntisan.

Ang laki ng ngiti ko ngayon dahil nasagutan ko lahat ng items. Best Cheater of the
year goes to NATHALIE SOPHIE CLARKSON!Bwahaha! Galing ng team work namin kanina,
hindi talaga nahalata ni Sir. Buntisan. Nang lumabas na Sir. Buntisan ay agad
naghiyawan ang mga kaklase ko. Nag-inat-inat muna ako bago lumabas ng classroom.

"Nathalie, thank you" nakangiting sabi nina Danielle at Franchette bago lumbas ng
classroom.

Ngumiti lang ako at naglakad palabas ng classroom. Nang nasa gate na ako ay agad
akong lumabas, pero bago pa talaga ako makalayo sa gate ay agad akong lumingun kay
kuya guard. Sininyasan ko siyang maging agrisibo dahil may naramdaman akong may
nakatingin sa amin. Hinawakan ko ang palda ko. Naramdaman kung nahawakan ko ang
baril ko kaya ngumiti ako. Pumara ako ng taxi.

Pupunta ako ngayon sa sementeryo upang dalawin ang puntod ni Queen. Nang may
huminto na taxi sa harapan ko ay agad akong pumasok sa back seat.

"St. Luke cemetery manong" sabi ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ko kung may nagtext ba sa akin. Unti unti
kung inangat ang tingin ko. Dahil naramdaman kung kanina pa ako tinitignan ni
manong driver. Tumaas ang kilay ko ng mahuli ko ang tingin niya.

"Bakit po?" tanong ko sa kanya habang nakataas parin ang kilay ko.

Ngumiti naman siya sa akin.

" Sa Sandford ka pala nag-aaral" sabi niya habang nakatingin sa salamin. Tumungo
ako sa kanya. Hindi ba obvious na nakasuot ako ng school uniform ng Sandford
Academy.Tsk! Naibaba ko ang kilay ko ng marinig ko ang sinabi niya.

"Sandford Academy, isang eskwelahan na puno ng mga misteryo at mga

lihim."napatingin ako sa kanya.

" Naalala ko pa noong 1997, buwan ng abril. May inalagay silang statue ng isang
batang babae sa Waterfalls. Alam mo bang pa iba iba at palaki ng palaki ang statue
na nilalagay nila sa Waterfalls?" tumingin siya sa akin.

Humalukipkip at tumingin sa kanya, at tsaka umiling.

"Hindi mo alam? Tuwing abril lang nila ito pinapalitan. Kung titignan mo ang statue
nayun para itong batang babae na palaki ng palaki haggang maging isang dalaga."
tinignan niya ako mula ulo haggang paa.

" Siguro kasing laki mo na yung statue ngayon, ineng. Nga pala ineng, ilang taon ka
na?" nguminga ako ng malalim at tsaka tumingin kay manong driver.
"16 years old po"

Nagulat siya at tsaka ngumiti. "16 years narin yung statue ngayon. Kailan ang
birthday mo ineng?"

" April 18, 1997 po" nanlaki yung mga mata niya at tumingin sa akin salamin.

" April 18, 1997? Ang buwan, araw, at taon kung kailan sila nagsimulang maglagay ng
statue sa waterfalls, ineng" nanlaki rin ang mga mata ko sa kanyang sinabi. April
18, 1997 nagsimulang maglagay sila ng statue sa waterfalls? Sa araw kung kailan ako
isinilang?

"Apo ka ba ni Saturnino, ineng?" napalunok naman ako sa sinabi niya. Apo ni

president saturnino, ako? Hindi ah! Umiling ako sa kanya at humugot ng malalim na
hininga. " Apo po ako ni Francisco Clarkson" nakakunot noo kung sabi sa kanya.
Napangiwi ako ng makita ko muli yung reaction niya ng sabihin ko ang pangalan ng
lolo ko.

" APO KA NI FRANCISCO CLARKSON?!" hindi napakapaniwala niyang sabi. Tumingin siya
sa akin ng seryso.

" Mag-iingat ka ineng. Maraming kalaban ang lolo mo, baka madamay ka sa gulo"
seryoso niyang sabi sa akin.

Huminto ang taxi sa tapat ng gate ng sementeryo. Nagbayad ako kay manong driver at
lumabas sa taxi. Tumingin ako sa kanya ng seryoso.

" Ano pong pangalan nyo manong?" sabi ko.

" Ako si Crisostomo, ineng. Ang matalik na kaibigan ng lolo mo" nakangiti niyang
sabi at tsaka ito umalis sa harapan ko.

Kaibigan siya ni lolo Francisco? April 18, 1997 nagsimula ang lahat? Humugot ako ng
malalim na hininga at tsaka nagsimulang maglakad papasok ng sementeryo.

=================

TMCQ - *1*

Nathalie's Point Of View

"Queen"
Huminga muna ako ng malalim bago ko itinirik ang puting kandila at tsaka ko
inalapag ang isang bouquet ng rosas na kulay puti na nabali ko kanina sa matandang
babae. Hinimas ko ang pangalan na nakaukit sa lapida ni Queen. Napakamisteryoso
talaga ni Queen, labing anim na taon niyang itinago sa amin ang kanyang tunay na
pangalan. Kahit nga sa matatalik niyang kaibigan hindi niya sinabi kung ano ba
talaga ang kanyang tunay na pangalan. Kahit nga sa lapida niya hindi parin nilagay
yung tunay na pangalan niya. Ang nakalagay lang ay;

In Loving Memory of;

"QUEEN"

Born : April 17, 1997

Died : April 17, 2011

Napakagat ako sa ibabang parte ng aking labi ng maalala ko muli ang nangyari noon.
Kung napigilan ko lang sana sila, edi sana buhay pa ngayon si QUEEN. Kung hindi
lang talaga sa amin.

" QUEEN, I'm so sorry, kung napigilan ko lang sana sila" napakagat ako sa labi ko
ng maramdaman kung nanginginig ito. Nangilid narin ang mga luha ko sa mga mata ko.

Napahawak ako sa pisngi ko nang maramdaman kung tumulo na ang mga luha ko galing sa
mata ko. Ipinikit ko ang mga mata ngunit muli ko itong naidilat ng makita ko ang
imahe ni QUEEN na nakahiga sa sahig na may nakatusok na salamin sa dibdib nito.
Humagulgol ako ng iyak ng muling bumalik lahat ng alala ko. Damn! Damn! Paulit ulit
namura ang lumabas sa utak ko. Dapat ko nang kalimutan iyon. Hindi pwede malaman
nila Kent na kami ang naging dahilan ng pagkamatay ni QUEEN. Hindi iyon pwede!
Hindi pwedeng malaman nila ito.

Naipahid ko ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko ng may marinig akong boses ng
isang babae na nagmula sa aking likuran. Lumingon ako, isang matandang babae na
nakasuot ng asul na bistida na mukhang mamahalin, may sungkod rin ito, at halos
puti na ang buhok nito. Naibaling ko ang tingin ko don sa kasama niyang babae na
mukhang nasa edad na 40+. Mukhang mag-ina ang dalawang ito.

" Kamag-anak mo ba si QUEEN iha?" nakangiting sabi nito sa akin.

Nanlaki naman ang mga mata ko sa narinig ko mula sa matandang babae. Kilala niya si
QUEEN? Tumingin ako sa lapida ni QUEEN at sa matandang babae.

"H-hindi po lola" nauutal kung sabi at tsaka umiling sa kanya.

Ngumiti naman silang dalawa sa akin at nagsimulang maglakad palapit sa akin.

" Kaibigan ka ba niya?" tanong ng matandang babae sa akin.

Napakagat ako sa labi ko ng makita kung tinitigan ako ng seryoso nong isang kasama
ni Lola. Yung tingin niya sa akin parang may kahulugan na hindi ko maintindihan.
Hindi ko alam kung paano explain yung feeling ko habang nakatingin siya sa akin.

Huminga muna ako ng malalim. "Hindi ko po siya kaibigan Lola"

"Ah! Ganon ba iha" nakangiting sabi nito bago tumingin sa kanyang kasamang babae.

Napakunot noo ako ng makita kung may ibinulong yung babae sa matandang babae. Bakas
sa mukha ng matandang babae na nagulat siya sa ibinulong ng kasama niya. Napalunok
ako ng inilapit ni lola ang kanyang mukha sa akin. Anong gagawin niya? Mas
napalunok ako ng hawakan niya ang mukha ko. Inilayo ng matandang babae ang mukha
niya sa akin at tsaka ito ngumiti.

"Tama ka Rebecca, magkamukha nga silang dalawa." maligayang sabi ng matanda sa

kanyang kasamang babae na nagngangalang Rebecca. Ngumiti naman sa akin si Rebecca.

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Magkamukha kami ni nino? Napapasin ko marami
ng nagsasabi sa akin na may kamukha raw ako. Sino kaya?

"Alam mo iha para kang reincarnation niya. Kamukhang kamukha mo talaga siya."

" Sinong kamukha ko lola?" seryoso kung tanong sa kanya.

Isang malaking katahimikan ang bumulot sa aming tatlo. Wala paring imik si Rebecca
na mukhang ayaw magsalita sa akin. Napanguso ako. Siguro gaanon talaga siya,
mukhang hindi sanay makipag-usap sa hindi niya kilala.

Nabasag ang katahimikan namin ng biglang tumikhim ang matandang babae at tsaka
tumingin sa akin. Nagniningning naman ang mata ni Lola ng itanong ko iyon sa kanya.

" Kamukhang kamukha ka ni SENYORITA SAPPHIRE, iha"

Napatulala ako sa narinig ko mula sa kanya. Senyorita Sapphire kay gandang

pangalan, kasing ganda ng pangalan ko. Ngunit ng sabihin ng matanda ang pangalan
nong babaeng kamukha ko, hindi ko maintindihan ang sarili ko. Dahil may parte sa
akin na masaya ng malaman ko ang panglan ng babae kamukha ko ngunit may parte din
ng galit at lungkot. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin.

" Saan po ngayon si Senyorita Sapphire Lola?" sabi ko.

Gusto kung makita si Senyorita Sapphire upang tiyakin kung magkamukha ba talaga
kami. Napatingin ako kay Rebecca dahil bigla nalang ito napabuga ng hininga. Naging
malungkot ang mga mata ng matandang babae. Dahan dahang tumingin sa akin si
Rebecca, isang mapait na ngiti ang pinakawalan nito sa akin.

" Labing anim na taon ng patay si Senyorita Sapphire, iha"

Isang napakalamig na boses ang pinakawalan ni Rebecca. Napakagat ako sa labi ko at

napabugtong hininga. Nalungkot ako ng malaman kung patay na pala siya. Akala ko pa
naman makikita ko siya, hindi pala. Kung namatay si Senyorita Sapphire labing anim
na taon na ang nakakalipas, ang ibig sabihin namatay siya noong 1997.

"Anong ikinamatay niya?"

" Sakit sa puso ang kinamatay ni Senyorita Sapphire. Bata palang siya may sakit na
siya sa puso, dahil sa sakit nayun ay namatay si Senyorita Sapphire.

Nang sabihin iyon ni Rebecca isang katahimikan muli ang pumalibot sa aming tatlo.
Sakit sa puso ang kinamatay niya? Napahawak ako sa dibdib ko. Humungot ako ng
malalim na hininga, laking papasalamat ko wala akong sakit sa puso. Ayaw kung
mamatay ng maaga!

Umurong ako ng pagkaupo ko upang bigyan sila ng lugar upang lumapit sa lapida ni
Queen.

" Nakita muna ba si President Saturnino, iha?" tanong ng matanda sa akin.

Umiling ako sa kanya.

" Hindi ko pa po nakikita si President Saturnino." nakanguso kung sabi sa kanya.

Ilang buwan na akong nag-aaral sa Sandford Academy pero hindi ko pa talaga nakikita
si President Saturnino sa personal. Kahit nga sa picture man lang hindi ko pa
talaga siya nakikita.

" Alam mo ba iha mabait na tao noon si President Saturnino ngunit bigla nalang
itong naging masungit ng mangyari ang hindi inaasahang pangyayari noon. May
makatalik na kaibigan si President Saturnino, araw araw silang magkasama. Ang
turing na nga nila sa isa't isa ay magkapatid. Masayahin si President Saturnino at
yung lalaki kaibigan naman ni President Saturnino ay misteryoso. Si President
Saturnino lang ang nakaka-alam sa pangalan ng lalaking iyun. Pero ang maganda
nilang samahan bigla nalang nawakas na parang isang salamin. Ang balita balita ay
may nangyari raw na hindi inaasahan na siyang dahilan ng sumbatan ng dalawa."
Tumungo naman ako sa matandang babae.

" Noon hindi sila President Saturnino ang pinakamayaman sa buong mundo, kundi ang
kanyang matalik na kaibigan. Mayaman, matalino at napakapangyarehan ng pamilya ng
kaibigan ni President Saturnino, pero bigla nalang silang nawala ng mangyari ang
sumabatan nila President Saturnino. Dahil sa pangyayari iyun, sila President
Saturnino na ang pinakamayamang tao sa buong mundo."

Napakatingin lamang ako sa kawalan ng sabihin iyun ni Lola. Ang ibig niyang sabihin
may malapangyarihan pa kay President Saturnino noon. Sino kaya yung lalaking iyon?

Tatlong minuto kaming nag-uusap ni Lola tungkol kay President Saturnino. Maraming
alam si Lola tungkol kay President Saturnino, dahil matalik na magkaibigan raw ang
pamilya nila Lola sa pamilya nila President Saturnino.

" Siya nga pala iha, anong year ka nasa Sandford Academy?" tanong ng matandang
babae.

" Fourth Year High School Lola, sa F112 ang room ko."

Nanlaki naman ang mga mata niya at tumingin kay Rebecca.

" Kaklase mo pala ang apo ko iha" nakangiti niyang sabi.

" Sino po ang apo nyo lola?"

" Si ELLE ang apo ko"

Napakunot noo ako sa sinabi ng matandang babae. Ang pangalan ng apo niya ay ELLE,
wala naman akong kaklase na nagngangalang ELLE. Ang ibig sabihin nito sa Apat na
put apat na kaklase ko may isa sa kanila ang gumamit ng ibang pangalan? What the
heck! Napatayo ako sa pagkakaupo ko. Napatingin naman sa akin sila Lola at si
Rebecca, bakas sa mukha nila ang pagkabigla ng bigla akong tumayo.

" Una na po ako, may aasikasuhin pa po kasi ako eh" seryoso kung sabi at tsaka
tumalikod sa kanilang dalawa.

Napahinto ako sa paglalakad ng bigla marinig ko ang sinabi ng matandang babae.

" Iha, ano ang pangalan mo?" lumingun ako sa kanya, at ngumiti ng isang napakatamis
na ngiti.

" Ako po si Nathalie Sophie Clarkson, ang Goddess ng Sandford Academy"

Nang sabihin ko iyon. Muli akong naglakad palayo sa kanila, ngunit muli akong
napako sa kinatatayuan ko at muling lumingun sa kanila.

" IKAW PALA ANG TINAKDANG BABAE NA MAGBUBUKAS NG LAHAT NG SEKRETO NG SANDFORD
ACADEMY" seryosong sabi nito sa akin.

Naiyukom ko ang kamay ko at naglakad palayo sa kanilang dalawa. Ako ang magbubukas
ng lahat ng sekreto ng Sandford Academy? Magbubukas?

Nakakunot noo parin ako ngayon habang nasa loob ako ng taxi. Pauwi na ako ng
mansyon ngayon. Sa mansyon na kami nakatira ni Crischene.

" Dito lang po ako manong" sabi ko at tsaka binayaran ito.

Lumabas ako ng taxi at tsaka naglakad papasok ng gate ng mansyon. Nang makita ako
ng mga guwardiyang nagbabantay ay agad silang yumuko sa akin. Napatingin ako kay
Butler Phoenix na nakatayo ngayon sa harapan ko.

" Ihatid mo ako sa mansyon" sabi ko sa kanya.

Tumungo naman ito at binuksan ang isang sasakyan na naghihintay sa akin. Tahimik
ang loob ng sasakyan. Mabilis ang takbo ng sasakyan.

Nang makarating kami sa mansyon ay agad akong pumasok sa manyon. Nagmadali akong
maglakad papunta sa kuwarto ko, pero bago pa ako makarating sa kuwarto ko nakita ko
si Crischene na nakakunot noo habang nakatingin sa akin.

"Saan ka galing?" nakanunot noo niyang tanong sa akin.

" Sa sementeryo, dinalaw ko si QUEEN" nanlaki naman ang mga mata ng sabihin ko
iyon.

Nilagpasan ko siya at dumaritsyo nasa banyo. Binuksan ko ang shower. Nang matapos
akong maligo, nagbihis na agad ako. Nakasuot ako ngayong ng pulang damit nakapit
nakapit sa katawan ko. Nagmake up ako ngunit light lang ito. Ginulo ko ang buhok ko
upang messy siya. Naglakad ako sa papunta sa walk in closet ko upang maghanap ng
magandang kwintas, singsing, at aryos na babagay sa suot kung damit. Isang
napakagandang kwintas, singsing at aryos na ruby ang napili kung suotin. Kinuha ko
ang pulang stilleto heels ko na 5 inches, at handbag ko. Pupunta ako ngayon sa bar
ni Carl, kailangan ko silang makita ngayon. Inilagay ko sa baril ko sa handbag ko.

Nang makasakay na ako sa kotse ko ay agad ko itong pinaharurot palayo sa mansyon.

ELLE? Muling kung naalala ang sinabi ng matandang babae. Wala talaga akong kaklase
na nagngangalang ELLE e! Nang makarating na ako sa bar ay agad kung pinark ang
kotse ko sa parking lot. Habang ako'y naglalakad napansin kung may nakatingin sa
akin na mga mata kaya lumingun ako. Ngunit wala akong nakitang tao rito sa parking
lot. Shit!

Nang makapasok ako sa bar, isang napakalakas na tugtog ang narinig ko. Muling kung
iginulo ang buhok ko at kinagat ko ang labi ko. Mas maraming tao ang nasa loob ng
bar ngayon ah! Maingay at sumisigaw ang mga tao habang sumasabay sa music.
Napangisi ako ng makita kung may kasayaw na babaeng nakabikini si Carl. Putangina
talaga itong manyakis na ito.

Naglakad ako papunta sa bar counter at umorder ng alak. Nakangiti akong tumingin sa
mga taong nasa dance floor ng may biglang umakbay sa akin. Ngumuso ako at tinignan
ang lalaking nakaakbay sa akin.

" You're here Nathalie" nakangising sabi ni Troy.

Inilayo ko ang sarili ko sa kanya ng maamoy ako ang hininga na amoy alak. Ngumiti
lang siya sa akin at tsaka nito ginulo ang buhok ko. Ibinaling ko ang tingin ko sa
bartender, ibinigay nito ang inorder kung alak. Nilagok ko ito at umorder muli ng
isa pa.

"Nathalie" tumingin ako kay Troy.

May ibinigay siyang remote sa akin na hindi ko alam kung para saan ito.

" Pindutin mo ang pulang button, makikita mo kung anong mangyayari" nakangisi niya
sabi at tsaka tumingin sa mga taong sumasayaw sa dance floor. Sinunod ko naman ang
sinabi ni Troy kaya pinindot ko yung pulang button. Pahiyaw ako ng biglang may
sumabok na confetti sa dance floor. Naghiyawan ang mga taong nagsasayawan at tsaka
tumalon ang mga ito.

"Pindutin mo muli nath"tumungo ako at muling pinindot ang pulang button.

Itinaas ko ang kamay ko at hinawakan ang mga bubbles na ngayo'y nakalibot sa aming
lahat. Ang ganda shit! Tumingin ako Troy, isang napakatamis na ngiti ang
pinakawalan nito sa akin. Tumayo si Troy at tsaka suminyas sa akin napupunta siya
sa Dance floor. Sinundan ko lang siya ng tingin.

Naglakad ako papunta sa V.I.P alam kung nandon yung apat na gagong kaibigan ko.
"Cheers!" ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa V.I.P room. Nanguso ako ng makita
kung may kasama itong babae nakaupo sa kandungan nila! DAMN! Nang makita nila ako
ay agad nilang naitulak ang mga babaeng nakaupo sa kandungan nila. Napangisi naman
ako sa mga reaksyon nong mga babae.

"Nathalieee!" sabay nilang sigaw at tsaka niyakap ako.

Tinignan ko yung mga babaeng nakacross arms sa harapan ko. Maganda silang lahat
pero mas maganda ako. Bwahaha! GODDESS OF BEAUTY KAYA AKO!

"Cheers!" sigaw nila, kinuha ko yung isang bote ng beer na nasa mesa at tsaka ko
ito ininom. Napangisi ako ng magsimula na silang magkantahan. Ang pangit ng mga
boses ng mga gago! Ang sakit sa tenga pero yung mga babaeng kasama nila parang
walang pakialam. Manhid pa ang babaeng ito? Tsk! Mas gusto ko yung mga girlfriend
dati ng mga gago kaysa ngayon.
Lumabas kami sa V.I.P room upang sumayaw sa dance floor.

"Nathalie, sayaw tayo" nakangiting sabi ni Clinton at tsaka hinigit ako papunta sa
Dance Floor.

Naglakapak ako ng tawa ng iniwan niya yung kasama niya babae kanina. Napangisi ako
ng marinig ko ang paborito kung kanta na ngayo'y pinapatugtog ng DJ ngunit mas
pinabilis ito. Dahil rito hindi ko napigilan ang sarili kung sumayaw.

Mas dumami na ang mga taong sumasayaw sa dance floor. Ang daming humihigit kay
Clinton kaya naglagapak ako ng tawa. Nakakatawa kasi yung reaksyon niya. Bwahaha!
Tumingala ako at tinignan ang neon light, ang ganda!

Tumigil ako sa pagsasayaw ng maalala ko nakakausapin ko pa sila Troy, ngunit nang

makita ko silang nageenoy, ay binawali wala ko nalang yung pag-uusapan namin.
Naglakad ako paupo ng couch at inignan ang cellphone ko. Napakagat ako sa labi ko
ng makita ko ang text ni kent. Shit! Nandito siya.

Nagmadali akong maglakad palabas ng bar. Napako ako sa kinatatayuan ko ng makita ko

siyang nakasandal sa kanyang kotse. Nakasuot ito ng puting sleeveless at pants.
Shit! Ang gwapo. Napasinghap ako ng hinigit niya ako at tsaka pinapasok sa kotse
niya. Ay galit ang hari natin ngayon oh! Muli kung naamoy ang mabangong amoy ng
kotse niya. Naalala ko yung kotse ko, si Butler Phoenix na ang papakunin ko ng
sasakyan ko. Napakagat ako sa labi ko ng marinig ko ang boses niyang galit.

" Clarkson!"

Tinatawag lang niya akong Clarkson kapag galit siya sa akin.

"Sinong kasama mo don sa loob"seryoso niya sabi.

Patay! Hindi ko dapat sabihin sa kanya na nandon si Troy, kasi kapag sinabi ko yun
magwawala naman ang gagong ito. INSECURE kasi itong gagong 'to kay Troy eh! Dahil
nalaman niyang may past kami.

" Sina Carl pero wala si Troy" I lied

Nagulat ako ng bigla siyang lumapit sa akin. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin.
Pakiramdaman ko nag-iinit na ang mukha ko. Shit! Ngumiti siya at mas inilapit ang
mukha niya sa akin. Nanlaki ang mata ko at nanigas ako sa kinauuupuan ko. Hinalikan
niya ako.

Nakakahumaling ang halik niya, napapikit ako nalang ako at inalagay ang dalawa kung
kamay sa batok niya at dahan dahan kung sinundan ang pag-galaw ng mainit niyang
labi. Napasinghap ako ng maramdaman kung hinahawakan niya ang braso ko. Inalapit ko
pa siya sa akin at kinagat ko ang labi niya. Narinig kung napaungol ito at
napangisi dahil sa ginawa ko.

Humungot siya ng malalim na hinga bago pinakawalan ang labi ko.

" I love you baby" nakangisi niyang sabi.

Maingat niyang inangkin muli ang mga labi ko at sabay naming ipinikit ang mga mata
naming dalawa. I open my mouth when his tongue is seeking for an entrance. Halo
lakbayin na niya ang buong bibig ko. Hindi ko mapigilan ang sarili kung mapaungol.
Inalayo niya ang labi niya sa labi ko, at tsaka ito ngumiti sa akin.

"I love you Kent" napakangat ako sa labi ko.

Nakahawak ang isang niyang kamay sa kamay ko at isa naman ay sa manobela.

"Kent, sa bahay mo ako ihatid ha? Wag sa mansyon" nakanguso kung sabi at tsaka
tumingin sa kanya.

Tumungo lang ito at binilasan ang pagpatakbo ng kotse niya. Nang makarating kami sa
tapat bahay ay agad akong lumabas ng sasakyan at siniyasan siyang umalis na.
Pumasok na ako sa gate, nang masiguro kung wala na si Kent ay muli akong lumabas ng
gate at sumandal sa pader. Kinuha ko ang sagarilyo ko sa handbag at sinidihan ko
ito.

Alas onse na ng gabi ngayon, ngayon ang araw at oras na kailangan ko ng pumunta sa
Council. Naitapon ko ang sagarilyo ko sa sahig at tinapakan ito ng naghigh beam ang
sasakyan ni Troy. Agad kung binuksan ang pintuan ng sasakyan at umupo ng maayos.
Agad namang pinaharurot ni Troy ang pagpatakbo ng sasakyan pero hindi pa ako
kuntinto sa pagharurot ng kotse niya.

" Make it fast, Troy." seryoso kung sabi, sinunod naman niya ang sinabi ko.

Late na ako sa meeting shit!

Nang makarating kami sa isang lumang bahay ay agad kaming pumasok rito. Binuksan ni
Troy ang isang malaking butas, at umambad sa akin ang isang under ground. Nagmadali
akong maglakad papasok rito at dumaritsyo sa bulwagan. Isang mahabang lamesa ang
tumambad sa akin. Tinignan ko ang dalawang put apat na taong nakaupo sa upuan
nakapalibot sa mahabang lamesa. Nang makita nila ako ay agad silang nasikuyuan.

"Lady Nathalie" sabay nilang sabi.

Naglakad ako at umupo sa pinakadulo kung saan umuupo ang pinakapangyarihan sa buong
council. Isang napakalamig na tingin ang pinakawalan ko sa kanilang lahat. Lahat
sila nakatingin sa akin ngayon.
" Ano nang balita sa mga gago?" napakalamig kung sabi.

"P-pinatay na sila ng mga tauhan ko Lady Nathalie" sagot ni V sa akin na lider ng

mga ROOKS ko.

"Good!"

Tumingin ako sa lamesa at tinignan ang mga kuko ko. Tahimik lang silang nakaupo sa
upuan nila kaya dahan dahan akong tumingin sa kanila.

" Mr. Sy, kamusta ka na?" nakangisi kung tanong sa kanya.

Naiyukom ko ang palad ko at tinignan siya ng seryoso. Napangisi ako ng makita ko

siyang napalunok at namamawis ang kanyang mukha. Damn!

" O-okay lang ako, L-lady Nathalie"nauutal na sabi nito sa akin.

Ngumiti naman ako at kinuha ko ang baril na nasa loob ng handbag ko at itinutok sa
kanya. Nagulat naman ang mga taong nasa tabi namin ngayon. Nanlaki ang mga mata ni
Mr. Sy ng lumapit ako sa kanya at itinutok ko ang baril ko sa ulo niya.

" Ang demonyo mo talaga Mr. Sy, pati ang anak mo nirape mo! Malibimog kang tao"
mariin kung sabi at tsaka pinutok ang baril sa ulo niya. Ayoko sa malimog na taong
katulad niya! Ang anak niya ang ikasampung babaeng nirape niya simula nong namatay
ang asawa niya. Tsk! Ibinaling ko ang tingin ko sa mga taong nakatingin sa akin.

" Yan ang mangyayari sa inyo, kapag naging malibog kayo." Isa isa ko silang
tinignan gamit ang mala demonyo kung tingin. Namulta ng sabay sabay ang mga ito
kaya ngumiti ako sa kanila.

" V, ikaw na bahala sa katawan ni Mr. Sy, kung gusto nyong sunugin ang katawan
niya, sunugin nyo na. Gusto ko maging abo ah?" nakangiti kung sabi.

Tumungo naman si V sa akin, nagdahan dahan silang tumayong lahat at naglakad sa

bulwagan. Sumunod naman akong lumabas. Habang kami ay naglalakad nakatingin lamang
ako kay Mr. Reyes, akala nyo tapos na ang patayan. Hindi pa!

"Ah! Mr. Reyes, kamusta na ang pagiging Traydor? Masaya ba?" malakas kung sigaw.

Napahinto naman sila at tumingin sa aming dalawa ni Mr. Reyes. Lumapit ako kay Mr.
Reyes at inakbayan siya. Nanginginig ang kamay naramdaman ko ito yun. Ngumiti ako
sa kanya at lumayo.
"Run" matipid kung sabi.

Nakatingin lamang siya sa akin, kaya ngumuso ako.

"Tumakbo ka na kung gusto mo pang mabuhay" nakangisi kung sabi.

Nanginginig na humakbang si Mr. Reyes palayo sa amin, naglakad lang ito pero hindi
tumakbo kaya muli akong sumigaw.

"RUN MR. REYES, RUN!" nakangiti kung sabi at tsaka itinutok ang baril ko sa kanya.
Nang matiyak kung mababaril ko na siya sa ulo ay pinaputok ko na ang baril ko.
Isang napakalakas na putok ng baril ang narinig naming lahat. Bingo! Sapul sa ulo.
Tumingin ako sa mga kasama ko at tsaka ngumiti. Gagong Mr. Reyes, pinagtangkaan
niyang patayin ang Lola Francisco ko. Laking papasalamat ko hindi gaanong malubha
ang sagat natamo ng lolo ko. Kung hindi makakapunta talaga ako ng Sweden ngayon
upang tignan siya.

" 500 billion dollars, kung sino ang makakahanap kay Emmanuel Priel" matipid kung
sabi at tsaka naglakad palayo sa kanilang lahat. Ako ang tagapagmana ng lahat ng
ari-arian ng lolo ko kaya papatayin ko lahat ng kaaway niya kabilang na doon si
Emmanuel Priel.

=================

About TMCQ book one

1. Bakit kina Troy, Danielle, Franchette, at kay nathalie lang umiikot ang story
( TMCQ book one ) ?

- Ang sagot ko sa katanungang nayan ay upang maging handa kaya sa mga revelation sa
buhay nilang lahat. CLUE ka narin yan sa inyo. Ang tanong ko sa inyo, kilala nyo na
ba talaga si nathalie? Kilala nyo na ba talaga ng lubusan sina franchette,
danielle, at troy? Hindi diba? May parte parin sa isip nyo ang katanungan yan diba?

2. Bakit umiiyak ang mga magulang ng Campus Royalties sa epilogue ( BOOK ONE )?

- Yan ay isang malaking katanungan, Bakit sila umiiyak? May rason yan pero hindi ko
sasabihin sa inyo. Dito sa book two masasagot yan.

3. Anong ibig sabihin ng babagsak thing at palit thing? ( epilogue )

- Clue, ang pagbasak thing ay ang pinakamalaswa, pinakamadugong scene, at

pinakamasakit na scene sa estoryang ito.

- Ang palit thing naman, isang tao ( fictional character ) lang ang makakasagot sa
katanungan nayan.

4. Bakit walang Point of view ang campus royalties ( book one )?

- Hindi pa nila oras yun, dahil dito sa book two sila makakapoint of view, sa
revelation scene.

5. Sino yung babaeng nakared dress?

- Secret, dito sa book two nyo malalaman kung sino siya.

6. Ang hindi ko relate ang yung title ng book? Bakit the missing campus queen? eh.
patay na pala c queen tapos c nathalie pala ang goddess?? ano yare?"

- Secret. Don't worry guys malapit na ang revelation scene malalaman nyo kung bakit
the missing campus queen and title.

7. Anong ibig sabihin ng P.S.S?

- Secret :P hindi ko mo na sasabihin sa inyo.

P.s Dito sa book 2 nyo malalaman kung anong ibig sabihin ng P.S.S.

© Petche_Castillo

Gusto nyo ng update? Kailangang umabot ng 100 comments ang TMCQ *1* book two :)))

=================

TMCQ *2*

"Elle"

Isang napakalamig na boses ang lumabas sa aking bibig. Napaigting ang bagang ko
habang ako'y nakatingin sa apat na litrato ng mga kaklase ko na ngayo'y nasa
harapan ko. Apat na babaeng napakamisteryoso, apat na mga babae na may iba't ibang
estorya sa buhay at apat na babaeng na may E.L.L.E ang pangalan. Ang apat na
babaeng ito ay sina MichELLE, RosELLE, MariELLE, at DaniELLE. Isa isa kung tinignan
ang mga larawan nilang apat. Damn! Galit ako ngayon! Kinuha ko ang mga litrato at
dahan dahan ko itong nilulukot at tinapon sa basurahan.

May mali talaga sa apat na babaeng ito dahil nong time na nagpaimbestiga ako
tungkol sa kanila ay walang maibigay na impormasyon ang mga private detectives ko,
kahit nga ang mga private detectives ni Troy. As in WALA! Kahit pangalan ng mga
magulang nito ay hindi nila nakuha. Putangina!

Naglakad ako papunta sa kama at saka humiga. Napangiwi ako ng maalala ko ang
nangyari kanina. Ang tanga talaga nila Mr. Sy at Mr. Reyes, anong akala nila hindi
ko malalaman na may ginagawa silang kabulastugan, nagkakamali sila. Dahil marami
akong mga mga tauhan na nakabantay sa kanila. Pasalamat sila ako ang pumatay sa
kanila hindi ang mga snipers ko. Kundi makikita nalang ng pamilya nila ang katawan
nila sa ilog pasig napalutang lutang. Gumulong ako sa kama ko, sabay kamot sa ulo
ko dahil naiinis ako sobra! Bukas na bukas ako ang magiimbestiga sa apat nayun,
lalong lalo na kay Danielle. Aalamin ko lahat ng tungkol sa kanya.

Kinabukasan

"Xermox"

Nakangisi kung sabi habang bumababa ng hagdan. Tulad ng dati isang napakalamig na
aura at blangko ang mga mata ang pinakawalan niya sa akin. Tinignan ko siya mula
ulo hanggang paa, kahit may edad na itong si Xermox gwapo parin ito, lumilitaw
parin ang pagkaespanyol niya. Ito siguro ang nagustuhan ni Tita Silvia kay Xermox.
Naibaling ko ang tingin ko sa kasama niyang babae.

"Good morning Crischene" nakangisi kung sabi.

Alam kung may nabubuong tensyon sa dalawang ito. Bago ako bumaba kanina, narinig ko
silang nagsisigawan. Napangisi ako ng makita kung nag igting ang panga ni Xermox
habang tinitignan ako. Ngumuso ako at tinaasan ko siya ng kilay. Naglakad ako
palapit sa kanya at tsaka nginisihan siya.

" Xermox kailan mo babayaran ang utang mo sa akin? Isang taon nayun ah? Wala kang
planong barayan yun?" kalmadong kung tanong sa kanya.

Isang taon na niyang hindi binabayaran ang utang niya sa akin. Maliit na halaga
lang naman yung utang niya sa akin pero hindi niya nabayaran. Saan kaya niya
ginamit ang 50 million dollars? Mas lalo akong napangisi ng marinig kung humalakhak
ng tawa si Crischene habang nakatingin kay Xermox.

Muli kung nakita ang pag-igting ng panga ni Xermox kaya lumayo na ako. Baka mapatay
ko ito wala sa oras. Ayoko talaga sa kanya, mainit ang dugo ko rin sa kanya. Nang
makalabas na ako sa pintuan ng masyon naaninag ko agad ang isang SUV. Lumabas mula
sa kotse si Butler Phoenix at pinagbuksan niya ako ng pintuan. Agad naman din akong
pumasok at tinignan ang sarili ko sa salamin.

Habang nagdadrive si Butler Phoenix ay nakitingin lamang ako sa cellphone ko.

Tinignan ko ang mga litrato ko. Napahinto ako sa pagkukulikot ko sa cellphone ko ng
makita ko ang nag iisang litrato ko na kasama ko si kent. Napabugtong hininga ako
at tumingin sa bintana. Napaigting ang panga ko sa nakita ko.
"Stop the car" mariin kung sigaw kay Butler Phoenix.

Agad naman niyang pinahinto ang sasakyan. Naiyukom ko ang palad ko habang nasa loob
ng sasakyan at nakatingin sa kanya. Nakasandal ito sa pader habang may kausap itong
lalaking nakatalikod. Bakas sa mukha niya na naiirita siya ngunit may parte parin
sa kanya na masaya. Napakagat ako sa labi ko habang nakatingin sa kanilang dalawa.

Naibaling ko ang tingin ko don sa lalaking kasama niya. Parang pamilyar yung kasama
niya sa akin, yung hubog ng katawan, at ang pustura ay pamilyar sa akin. Nasa dila
ko na ito pero hindi ko masabi kung sino.

Tumingin ako kay Butler Phoenix.

"Butler Phoenix" mahinahung kung sabi. " Alamin mo ang tungkol sa babaeng iyon at
sa lalaking kasama niya." Sabi ko.

Napatingin naman si Butler Phoenix sa kanilang dalawa. Dalawang minuto niya itong
tinignan bago siya tumungo sa akin. Muli akong napatingin sa bintana, delikado na
ang buhay ko sa kanya. Hindi ko na siya kayang pagkatiwalaan pa.

" Butler Phoenix, dito nalang ako."

Agad naman niyang hininto ang kotse sa tapat ng gate ng Sandford Academy. Agad
naman akong lumabas sa kotse at tinignan ang lalaking nakasandal sa pader habang
nakatingin sa kawalan. Naglakad ako palapit sa kanya.

" Ang laki ng problema natin bakulaw ah" nakangisi kung sabi sa kanya.

Ang napatamis kung ngiti bigla nalang itong nawala at napalitan ng mapait na ngiti
ng maramdaman ko ang itim na aura na pumapalibot sa kanya. Napakunot noo akong
tumingin sa kanyang mga mata. Damn! Damn! Paulit ulit na mura ko sa utak ko!

Napalunok ako ng tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Ganito rin siya noon ng
malaman niyang may plano ako sa mga kaklase ko at sa mga estudyante ng Sandford
Academy. Hindi kaya alam na niya? Shit!

Umawang ang bibig ko para magsalita na sana ng bigla nalang siyang nagsalita gamit
ang pinakamalamig niyang boses.

"Anong oras ka natulog Clarkson?" napulunok ako ng sabihin niya iyon.

Tinawag na naman niya akong Clarkson!Naiyukom ko ang palad ko habang nakatingin sa

kanya. Shit! Magsisinungaling na naman ako. Napakagat ako sa ibabang parte ng labi
ko ng hinigit niya ako at inalapit niya ang mukha ko sa kanya. Damn! Damn!
" N-nong oras na hinatid mo ako" nauutal kung sagot sa kanya at saka umiwas ng
tingin.

Napabugtong hininga ako ng pinakawalan niya ako at hinawakan nito ang kamay ko.
Habang naglalakad kami ay hindi ako mapakali dahil every 30 seconds ay tumitingin
siya sa akin. May kutob na akong alam na niya ang plano ko. Matalino talaga siyang
tao.

Pero mas lalo akong hindi mapakali ng bigla siyang huminto sa paglalakad at
tumingin sa akin.

" Itigil mo na yang balak mo Clarkson. Mapapahamak ka lang." nabitiwan niya ang
kamay ko.

Tumibok ng sobrang bilis ang puso ko ng sabihin niya iyon. Tama ako, alam na niya.
Pero paano niya nalaman ang plano ko? May tauhan ba siyang nagbabantay sa akin?
Napakagat ako sa labi ko at tumingin sa kanya.

" Hindi ako titigil Kent hanggang buhay pa siya." mariin kung sabi sa kanya.

Kung titigil ako, maraming mamamatay na taong nasa paligid ko. Yun ang ayaw kung
mangyari, may mamatay na taong inosente. Napaigting bagang niya habang nakatingin
sa akin. Kalmado ang mukha niya pero yung kamao niya nakayukom na.

" IKATLONG buhay ko na ito kent, hindi IKALAWA kaya papatayin ko talaga siya. Dahil
ayaw ko ng mamatay muli ng dahil sa kanya at sa gagong kumidnap sa akin noon."

Pinikit ko ang aking mga mata at saka naiyukom ang palad ko.

Naramdaman kung umalis siya sa harapan ko kaya inimulat ko na ang mga mata ko.
Nailamos ko ang palad ko sa mukha ko dahil sa sobrang inis. Sumandal ako sa puno at
saka ko kinuha sa aking bulsa ang sagarilyo at lighter. Inalagay ko sa bibig ko ang
sagarilyo at sinindihan ito. Hinihithit ko ang sagarilyo upang umapoy ito, binuga
ko naman ang usok ng sagarilyo at muling pumikit.

Nang marinig kung tumunog na ang bell ay tinapon ko ang sagarilyo at tinapakan ito.
Inayos ko ang sarili ko at naglakad papunta sa building kung na saan ang classroom
ko. Habang ako'y naglalakad maraming estudyanteng nakatingin sa akin, alam kung
gusto nilang bumati sa akin ngunit hindi nila magawa dahil hindi maipinta ang mukha
ko ngayon.

Nang makarating ako sa classroom ay agad akong umupo sa upuan ko. Naramdaman kung
nakatingin sila sa akin kaya ipinikit ko ang mga mata ko at ipinatong ang dalawa
kung paa sa desk. Muli kung idinilat ang mga mata ko at tumingin sa kanila. Nakita
kung napalundag sila. Tinaasan ko sila ng kilay at kinuha ang librong nasa ilalim
ng desk ko. Nang makuha ko na ito ay agad ko itong nilagay sa mukha ko.
Buong umaga akong tahimik at nakapikit lang. Naramdaman ko ring may nakatingin sa
akin ng mga mata pero binawali wala ko lang iyon. Naging tahimik rin ang mga
kaklase ko, wala nga akong narinig na nag-uusap usap sa loob ng classroom namin.
Ibinaba ko ang paa ko sa desk at kinuha ko ang librong nakatakip sa aking mukha at
inalagay ko ito sa desk ko. Nakita kung nakatingin na naman sa akin yung mga
kaklase ko kaya umiwas ako ng tingin sa kanila.

Nakatingin lamang ako sa labas ng pituan ng may biglang dumaan na babaeng kulot ang
dulo ng buhok, at makinis ang kutis nito. Hindi ko nakita yung mukha niya kaya
napataas ang kilay ko. Sino kaya yun? Naibaling ko ang tingin ko sa taong kanina pa
nakatingin sa akin.

" May problema ka ba Nathalie?" aniya.

" Wala akong problema." Mahina kung sabi at tsaka tumingala.

Nakita ko sa peripheral vision ko natumungo siya sa akin. Muling kung naibalik ang
tingin ko sa kanya ng maala ko ang tungkol kay ELLE.

" Siya nga pala Franchette may kaklase ba tayong nagngangalang ELLE?"

Nakita kung nanlaki ang mga mata niya at tsaka siya tumayo at inilibot ang paningin
niya sa buong classroom. Napakamot siya sa ulo niya at tumingin sa akin, at muli
siyang umupo sa upuan niya.

" Si ELLE? May kaklase tayong Elle, Nathalie. Pero hindi mo pa siya nakikita." Sabi
nito.

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Naibaling ko ang tingin ko don sa apat na
babaeng may E.L.L.E ang pangalan. Mali ang hinala ko?

" Si Elle ang ika-apat na put limang kaklase natin Nathalie. Kung bibilangin mo ang
mga taong nasa loob ng classroom na ito ay apat na put apat lang tayo."

Tumayo ako at binilang ang mga taong nasa loob ng classroom. Tama si Franchette
apat na put apat lang kaming nandito.

" Si Elle kasi nathalie mahilig mag-absent pero running for salutatorian yun. Kung
hindi mo siya nakitang nakatambay dito sa sandford Academy. Nasa park yun, sa mall,
grocery store,at nasa kalsada yun." nakanguso niyang sabi sa akin.

Umiwas ako ng tingin kay franchette at tumingin sa babaeng nakita ko kanina sa

kalsada na may kasamang lalaki. Nakangiti siya habang nakikipag-usap sa isang
kaklase ko. Kung hindi pala siya si Elle, okay, pero may kutob ako sa kanya na
magiging isa siyang traydor.
Napatayo ako sa kinauupuan ko at kinuha ko ang bag ko ng narinig kung tumunog na
ang bell. Tapos na ang klase para sa umaga. Gutom narin ako, nagmadali akong
naglakad papuntang green house.

Habang naglalakad ako nakasalubong ko sina Charles na may pasa at pumutok ang labi
nito at si Stephanie na ngayo'y nakapamaywang habang nakatingin kay Charles. Nang
makita nila ako ay agad silang huminto sa paglalakad at tumingin sa akin. Napanguso
ako ng marinig ko ang sinabi ni Charles sa akin.

" Ayusin mo na yang gulong ginawa mo Nathalie Sophie Clarkson, pati kami nadadamay
sayo" pagmamaktol niyang sabi.

Napabungisngis naman si Stephanie habang nakatingin kay Charles. Tumingin sa akin

si Stephanie at ngumuso ito.

" Si Kent ang may gawa niyan" sabay turo niya sa pasa sa mukha ni Charles at sa
labing pumutok.

Tumungo naman ako at naglakad ng mabilis. Aba't na hudas yun, nagiging halimaw na
naman. Nang damay pa ng ibang tao! Nang makarating ako don nakita kung umiiyak si
Baby petche at si Daniella. Ang dalawang isip bata, magkasama. Himala! Tumakbo
palapit sa akin si Daniella habang nakayakap ito kay Baby Petche.

" Nathalie Unnieeee! Si Kent oppa nagiging monster na naman!!

o(╥﹏╥)o " malakas na sigaw niya.

Nabuntong hininga ako at tumingin sa loob ng Green House. Papasok na sana ako ng
makita ko si Bryan nakanguso habang hinahawakan ang mata niya na may black eye.
Napangisi ako habang nakatingin sa kanya, para siyang panda! Bwahaha. Nang makita
niya ako ay agad niya akong tinignan ng mariin na parang makakapatay ng tao.

Nginisihan ko lang siya at pumasok sa loob ng Green House. Napamaywang ako ng

makita kung binasabag ni kent yung salamin ng binata. Copy cat rin itong si
Alcantara ah?!

" Anong ginagawa mo Mr. Alcantara?" mahinahong kung tanong.

Naipalingun siya sa lokasyon ko, bakas sa mukha niya ang galit habang nakatingin sa
akin kaya lumapit ako sa kanya.

" Tama na yan Alcantara" nakangisi kung sabi at tsaka hinawakan ang labi niya.

Ang goal ko ngayon ay " SEDUCE KENT LAWRENCE ALCANTARA" bwahaha! Umupo ako sa couch
na malapit sa kanya. Nagnumber four ako ng position at ginulo ko ang aking buhok at
kinagat ko ang aking mapupulang labi. Nakita kung napulonok siya sa ginawa ko kaya
pinag-igihan ko. Nang umiwas siya ng tingin sa akin ay agad akong tumayo at lumapit
sa kanya. Hinawakan ko ang kanyang braso at ang kanyang dibdib. Tudo ngiti pa ako
habang nakatingin sa kanya. Napakunot noo naman siyang tumingin sa akin kaya
tinaggal ko ang pagkabatones ng kanyang blazer at inikot ikot ko sa kamay ko ang
kanyang necktie haggang mailapit ko ang mukha ko sa kanya.

" I'm sorry baby, I love you" nakangisi kung sabi at saka siya hinalikan.

Smack lang sana pero nung bibitaw na sana ako ay nilagay niya ang kamay niya sa
batok ko't mas diniinan pa ang paghalik. Shit! Napasinghap ako ng biglang may
lumabas na ungol sa aking bibig.

I respond. Nilagay niya ang kamay ko sa batok niya at pumulupot ang kamay niya sa
bewang ko. He pulled me closer to him.

" E-excuse me"

Naitulak ko si Kent ng may marinig akong boses ng isang babae. Inayos ko ang buhok
ko, bago ako lumingun sa babaeng nasa likod ko. Si Loreiyne lang pala ito,
secretary ng SSC. Naibaling ko ang tingin ko sa dalawang envelope na hawak niya,
para itong invitation cards. Napangisi ako ng marinig kung bumulong si kent.

"Istorbo"aniya.

" Kent at Nathalie, ibibigay ko lang sana itong invitation cards, galing ito kay
President Saturnino." sabay abot ni Loreiyne sa akin.

Kinuha ko naman ito sa kanya, ibinigay ko yung isang invitation card kay kent.
Isang kulay gintong invitation card ang hawak ko ngayon. Sinuri ko muna ito bago ko
binuksan.

" You are cordially invited to The Masquerade Ball at the Sandford's Mansion.
Dancing and all along the evening, drinks, music, fantasy, entertainments, color
and warmth, will be the frame for the magic of the Party. Experience the 18th
century Italian grandeur, a night of indulgence, allure and mystery awaits you from
behind your glamorous mask. We encourage you to dress in your finest attire, bring
your most creative mask and prepare for a night to remember.

Date & Time: Saturday, October 13, 2013; 8:30pm-2:00am "

" Whoa!" nalaglag ang panga ko sa nabasa ko. Maganda 'to!

Someone's Point Of View

Tinignan ko siya mula rito sa kinaruruunan ko.

"Ang ganda mo talaga P.S.S, kahit anong ang gulo ng iyong mukha ay maganda kaya nga
gusto kung kunin ang ulo mo upang mabuo na ang collection ko. Mag ingat ka na P.S.S
dahil nandito na ako."

--------------

A/N: BUKAS NA ANG BIRTHDAY NI QUEEN, SA FRIDAY NAMAN ANG BIRTHDAY NI Nathalie KO <3

150 comments then I'll post the next one

=================

TMCQ *3*

Nandito na sila

Nathalie's Point Of View

Nakaupo ako ngayon sa couch habang nakatingin sa gown nagagamitin ko bukas ng gabi.
Nakahanda na lahat ng gamit ko para bukas. Napalundag ako ng biglang tumunog ang
cellphone ko. Si Troy nagtext.

From : Troy

Nasa Underworld bar ang target Nathalie.

Nagmadali akong pumunta sa walk in closet ko upang mamili ng damit na makakaakit sa

target namin ngayon. Sinuot ko ang isang black na dress nakapit na kapit sa aking
katawan at sinuot ko rin ang black killer heels ko. Inulagay ko lamang ang buhok ko
at nagmake up. Dahan dahan kung nilagyan ang kulay pulang lipstick sa labi ko.
Aakitin kita Mr. Monteverde at papatayin na walang humpay. Walang hiya ka! Binuksan
ko ang drawer ko kung saan nakalagay ang baril ko. Inalagay ko ito sa handbag ko.

" Butler Phoenix, walang dapat maka alam na lubas ako ng mansyon ngayon." mahina
kung sabi sa kanya.

Tumungo naman si Butler Phoenix at ipinagbuksan ako ng sasakyan.

" Mag-iingat ka Lady Nathalie" pagpapaalala niyang sabi.

Kinawayan ko siya at pinaharurot ko na ang sasakyan ko. Hindi ako dadaan sa main
gate ngayon, dadaan ako sa isang sekretong daan na pinagawa ko noon. Kami lang
dalawa ni Butler Phoenix ang nakakaalam sa daan na ito.

Napatingin ako sa cellphone ko ng bigla itong tumunog. Kinuha ko ang earphone ko at

pinindot ito. "Nathalie na saan ka na" aniya.

"Parateng na ako diyan. Troy, bantayan nyo ng maigi si Mr. Monteverde, hindi siya
pwedeng makawala."mahinahung sabi ko.

"Copy"

Tinaggal ko earphone sa tenga ko at mas pinaharurot ang sasakyan. Papatayin namin

ngayon si Mr. Monteverde dahil nagnakaw ito ng milyong milyun na pera sa bangko.
Nakahanda na ang mga snipers ko don sa bar, ang ibang waiters don ay mga tauhan ko
na bagong hire lang para hindi ito makilala ni Mr. Monteverde.

Nang makarating ako sa bar, agad kung pinark ang sasakyan ko sa tagong lugar.
Kinuha ko ang isang maskara ko at isinuot ito. Dahan dahan akong naglakad papunta
sa loob ng bar. Naaninag ko agad ang mga sekreto kung tauhan na pumapalibot sa
buong bar. Tumingin ako sa taas, may mga snipers don na nagtatago. Ngumisi ako at
iginal ang tingin ko sa buong bar upang hanapin si Mr. Monteverde.

" Nasa VIP room lady Nathalie" napalingun ako ng may biglang bumulong sa akin.

Si V nandito. Tumungo ako sa kanya at nagmadaling pumunta sa VIP room pero bago pa
ako makarating na talaga don. May nakita akong napakalaking kahon, lumapit ako rito
at binuksan ito. May nakita akong babaeng nakamaskara na nakaupo rito.

" What the he-" hindi na niya naituloy ang pagsasalita niya ng tinutukan ko siya ng
baril sa ulo.

"Lumabas ka diyan." mariin kung sabi sa kanya.

Nagmadali naman itong lumabas sa loob ng kahon. Tumingin ako sa paligid may nakita
akong palapit na tauhan ko kaya pumasok ako sa loob ng kahon.

" Lady Nathalie"

" Ihatid mo ako sa VIP room kung na saan si Mr. Monteverde" napatingin ako sa
babaeng nakamaskara.

" Dito ka lang"

Tumungo naman ito kaya isinara ko na ang kahon at umupo sa isang upuan rito.

Nandito na ako ngayon sa loob ng VIP, wala rito sa loob si Mr. Monteverde pero ang
sabi sa akin ng isang tauhan ko lumabas raw ito saglit. Bumilis ang tibok ng puso
ko ng biglang bumukas ang pintuan ng VIP room. Tumingin ako sa butas, nakita ko si
Mr. Monteverde na may kasamang labing anim na lalaki. Napakunot noo ako, kagaya ka
lang pala ni Mr. Sy, Mr. Monteverde, isa ka ring malibog na tao.

"Oh, kanino galing tong malaking kahon nato? Matutuwa ba ako diyan? Ang laki naman
nito. Ano may babae ba sa loob nito?" narinig kung biro ng isang lalaking chinito.
Sige lang magbiro ka! Sayo ang oras na ito pero mamaya akin na!

"Aba, mamaya mo na asikasuhin yan Mr. Tan . Ang tanong e kung narito na ba lahat
ang mga inaya natin dito at kung darating ba ang mga babaeng inorder natin. Naku,
mapapalaban ako nito" sabi ni Mr. Monteverde.

Napakunot noo ako ng bigla bumukas ang pintuan ng VIP. May mga babaeng pumasok rito
na hindi naman yata mga misis. Malamang ay mga kabit, o mga bayarang babae mula sa
escort service. Napakagat ako sa labi ko ng may makita akong babaeng minor pa!
Shit!

Maya-maya pa ay narinig kung nag-uumpisa na . Kung tama ang pagkakatingin ko

mukhang nasa gitna ang kahon nato, na nakaikot sa ang mga taong nag-iinuman."Gaano
katagal ba ako dito? Bakit ang tagal nila Troy?" bulong kung sabi sa sarili ko.

Sa halos 30-minuto na akong naghihintay sa kanila. Umaayos ako at nagpalit ng

puwesto sa pag-upo dahil nangangawit na ako. Gaano katagal ba ako maghihintay dito?
Kinuha ko ang cellphone ko at tinext si Troy.

To: Troy

PUTANGINA NINYONG LAHAT! GAANO KATAGAL NYO AKO PAGHIHINTAYIN DITO?!

Sinend ko agad yun kay Troy. Pasheet! Napatingin ako sa butas, nanlaki ang mga mata
ko sa nakita ko. Shit! Napatingin ako sa cellphone ko, nagtext si troy.

From: Troy
Sorry Nathalie. Nakahanda na kaming lahat, pati narin ang mga bomba.

Napakagat ako sa labi ko ng maririnig ko ang mga impit na daing at ungol mula sa
bandang kanan. Sumilip ako sa maliit na butas upang makita ang nangyayari sa labas
ng kahon. PUTANGINA! KAILAN KO NG LUMABAS.

Huminga ako ng malalim at binuksan ang kahon. Naagaw ko ang tingin nilang lahat.
Lumunok ako at dahan dahan na sumayaw. Shit! Lumabas ako sa kahon at lumapit kay
Mr. Monteverde. Gumiling ako habang palapit ng malapit sa kanya. Narinig kung
naghiyawan ang mga taong nasa loob ng VIP room. Tinulak ko si Mr. Monteverde sa
couch. Umupo ako sa kandungan niya at hinawakan ang mukha niya. Dahan dahan kung
kinuha ang baril ko ng hindi niya namamalayan.

" Mr. Monteverde" nakangisi kung sabi at tsaka binaril siya sa ulo.

Tumalsik ang dugo ni Mr. Monteverde sa akin kaya agad akong lumayo sa kanya.

Naghiyawan ang mga taong nasa loob ng VIP room. Ngumiti ako tumingin sa mga taong
nasa loob nito. Itinaas ko ang baril ko at pinaputok ito. Nagsigawan ang mga
babaeng nasa loob ng V.I.P room. Ilang sandali ay bumukas ang pintuan ng VIP room
at sumugod ang mga tauhan ko. Narinig ko ang mabilis na pagkilos ng mga lalaking
kasama ni Mr. Monteverde. Kinuha nila ang mga baril nila. Tsk! Labing anim lang
kayo, apat na put siete kami!

Itinaas ko ang baril ko at sunod sunod kung pinaputok ito. Nagputukan rin ang mga
baril ng mga tauhan ko. Iginala ko ang tingin ko sa buong VIP room nakita ko yung
babaeng minor, hinila ko siya palabas ng VIP. Bakas sa mukha ng minor na babaeng
ito ang takot habang nakatingin sa akin kaya nginitian ko lang siya. Nang makalabas
kami sa bar ay agad ko siyang pinapasok sa back seat. Kinuha ko ang wallet ko at
binigyan siya ng pera.

Nang makita kung lumabas na sila troy sa bar ay agad rin akong lumabas sa kotse.
Sumandal ako habang nakatingin sa kanilang lahat.

" PASABUGIN NYO NA ANG BAR NAYAN!" malakas kung sigaw at tsaka pumasok sa kotse ko.

Tumungo naman sila Troy at tsaka sumakay sa koste nilang lahat. Pinaandar ko na ang
koste ko at lumayo sa bar. Tumingin ako sa side mirror, at huminga ng malalim at
tsaka bumilang ng limang segundo. 5...4...3...2...1...

*BOOOOOM*

Isang napakalakas na pagsabog ang narinig naming lahat. Tumingin ako sa side
mirror, nasusunog na ang underworld bar ngayon. Maraming nakatagong bomba sa loob
ng bar nayun. Naibaling ko ang tingin ko don sa babae. Maganda ang babaeng ito,
mahaba ang buhok, maputi, matangkad, mapupula ang labi at makinis ang balat pero
mukhang bayaran. Tsk! Nakakunot noo akong tumingin sa manobela .
" Miss, saan ka nakatira?" tanong ko sa kanya.

Tumingin ako sa salamin nakita kung nanginginig ang buong katawan nito sa takot
kaya napasinghap ako.

"S-sa pasig city p-po" nauutal na sabi nito.

Tumungo ako at pinaharurot ang sasakyan ko papunta sa pasig. Nang makarating na

kami doon ay agad ko siyang pinalabas. Job well done! Tapos na ang mission ko para
sa araw na ito. Napatingin ako sa cellphone ko ng bigla nalang itong tumunog. Si
kent nagtext.

From: Kent

I'll pick you up tomorrow

Napangiti ako ng mabasa ko ito. Mahal ko talaga ang gagong yun.

~*~*~

"NATHALIE MAGBIHIS KA NA!!"

Galit na galit niyang sigaw sa akin kaya napatingin ako sa kanya. Tinignan ko lang
siya ng dalawang segundo at muli kung ibinalik ang tingin ko TV. Tangina naman
itong si Crischene oh? Nakikita niyang nanonood ako ng Phineas and Ferb nang
didistorbo pa! Ugh! Kanina pa niya ako kinukulit na magbihis na dahil ilang oras na
lang ay susunduin na ako ni Kent . Gusto ko namang magbihis na eh pero manonood mo
na ako ng Phineas and Ferb.

"ANAK NG PUTSYA! BAKIT MO PINATAY?!" galit kung sigaw sa kanya.

Napaigting ang bagang ko ng iniripan niya ako at lumabas ito sa kuwarto ko. Ugh!
Napilitan akong magbihis. Sinuot ko ang kulay pulang gown ko na may maliit na
ribbon sa harap at malaking ribbon sa likod. Ang gown ko ay may mga nakadikit na
'Rhinestone Embroidery Beads'. Sinuot ko ang pulang killer heels ko na may diamond
na nakadikit.

Dahil marunong naman akong magmake up, ako na mismo ang nagmake sa sarili ko.
Pinaayos ko ang buhok ko hair styles ko. Kinulot nito ang buhok ko at ni half
ponytail niya. Isang maliit na silver ribbon ang inipit niya sa buhok ko. Nang
matapos akong ayusan, timing may biglang kumatok sa pintuan ko.

" Lady Nathalie nandito na po si Sir Kent" napangiti ako ng marinig iyun.
Bago ako lumabas sa kuwarto ko ay tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin.
Bubuksan ko na sana ang doorknob ng kuwarto ko ng may maalala ako. Binuksan ko ang
drawer ko at isinuot ang kwintas na ibinigay ng nanay ko sa akin. Kinuha ko rin ang
baril ko at inilagay sa lalagyan nakadikit sa leegs ko. Huminga muna ako ng malalim
bago ko binuksan ang pintuan ng kuwarto ko at bumaba ng hagdan.

" Hoy bakulaw" bungad kung sabi sa kanya.

Napaawang bibig niya at napatayo si kent galing sa pagkakaupo sa couch ng bigla

niya akong nakita. Uminit ang pisngi ko ng tinignan niya ako mula ulo haggang paa.
Nakangisi pa ito habang nakatingin sa akin. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang
bewang ko.

"Bakit ang ganda mo?"

Mas lalong umiinit ang pisngi ko ng sabihin niya iyun sa akin.

"Bakit namumula ang pisngi mo?" nangisi niyang tanong sa akin. Napalunok ako wala
sa oras ng bigla niyang inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Mukhang hahalikan ako
ng gago kaya kinurot ko siya sa tagiliran upang makalayo ito sa akin.

" Ang sakit Clarkson" nakangiti niyang sabi habang hinahawakan ang tagiliran niya.

Napangisi ako habang nakatingin sa kanya. Naibaling ko ang tingin ko sa suot niya,
naka coat at tie na kulay itim lang ito. Kahit simple lang ang suot niya, hot at
gwapo parin ito.

"Tara na" nakangiti kung sabi at tsaka hinila siya palabas ng mansion dahil
pinagtitinginan na kami ng mga maids don.

Nang makalabas na kami sa mansion, naaninag ko ang isang black na limo na nakapark
sa harap ng mansyon namin. Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng maramdaman ko ang
braso ni kent nakayakap sa bewang ko.

"Let's go baby" nangiti niyang sabi habang binuksan ang pituan para sa akin.

Tumawa at umuling lang ako sa kanya. Gago talaga itong Alcantara nato! Nagharutan
lang kaming dalawa sa loob ng limo habang umaandar ito. Napatingin ako sa bintana
ng limo ng makita ko ang mansyon. Mas malaki ang mansyon nato kaysa sa mansyon
namin. Marami akong nakikitang kotseng nakapark rito. Tumingin ako kay kent, nakita
ko siyang nakangiti habang nakatingin rin sa bintana. Sinuot ko na ang maskara na
feathers ng manok.

" Kent isuot mo na ang maskara mo" sabi ko.

Tumingin naman siya sa akin at tsaka ngumiti. Napakunot noo ako ng tagalin niya ang
maskara ko at inalapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Isang matamis na halik ang
binigay niya sa akin bago niya muling isinuot ang maskara ko sa akin. Ngumiti siya
at sinuot ang maskara niya.

Magkahawak ang kamay naming dalawa papasok ng mansyon. Pagkapasok namin sa mansyon
na agaw naming ang lahat ng atensyon ng mga tao. Mas hinigpitan ang pagkahawak ni
kent sa kamay ko ng mapansin niyang nakatingin sa amin ang lahat ng taong nandito.
Napatingin ako sa kanan ko ng makita ko sina Daniella na kumakaway sa amin, nakaupo
sila sa isang table. Naglakad kami ni kent at umupo sa bakanting upuan.

" Nathalie Unnie ang ganda mo" nakangiting sabi nito habang nakahawak sa kamay ko.

"Thank you"

Tumingin ako sa mga taong nakaupo sa table na ito. Nakasuot ng puting gown si
Stephanie, si daniella naman ay dark blue gown. Napatingin ako sa dalawang lalaki,
pareho ang suot nila sa suot ni kent pero may pagkaiba lang ng kunti. Napahawak ako
sa braso ni kent at bumulong sa kanya.

"Kent, ilang araw ko ng hindi nakikita sina Alyssa and Michael Angelo. Na saan ba
silang dalawa" mahina kung sabi sa kanya.

Naagaw ko naman ang tension niya.

"Nasa France silang dalawa"

Tumungo naman ako sa kanya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib ni kent, naramdaman
kong hinahalikan nito ang buhok ko kaya napangiti ako . Ilang sandali na lamang ay
magsisimula na ang party.

" Ladies and Gentleman!" napatingin ako sa MC na ngayo'y nasa stage. Magsisimula na
ang party?

" Let's welcome THE GOD, THE EMPRESS, AND THE EMPEROR OF SANDFORD ACADEMY"
napalingun kaming lahat sa pintuan ng mansyon. Isang napakagandang babae ang unang
naglakad papasok rito. Nakasuot ito ng golden yellow na gown, at may suot suot rin
itong silver na maskara. Sumunod naman sa kanya ang dalawang lalaking nakasuot ng
white na coat.

"Shit" napatingin ako kay kent ng bigla itong nagmura.

"Nandito na sila" nakakunot noong sabi ni Stephanie.

Muli akong napatingin sa tatlong taong dumating. Napakagat ako sa labi ko ng may
napansin ako don sa isang lalaki. Pamilyar siya sa akin. Yung height, at katawan
niya pamilyar sa akin. Shit! Gusto kung makita ang mukha niya ngunit may suot itong
puting maskara sa mukha. Napahawak ako sa braso ni kent ng makita kung papunta rito
ang dalawang lalaki.

" Kent" napatingin ako sa lalaking nahawak sa balikat ni kent ngayon. Iniwakli ni
kent kamay niya at tumayo ito. Napasinghap ako ng bigla niya akong hinila at
itinago sa likod niya. Napatayo naman sina Stephanie sa pagkakaupo at tumabi kay
kent. Napayuko ako ng maramdaman kung itinatago nila ako sa dalawang lalaking nasa
harapan namin ngayon.

" Sino yang babaeng yan kent?" malamig na sabi nong lalaking humawak sa balikat
niya kanina.

"Wala ka na don kuya?" sabi ni Kent.

Napatingin naman ako sa lalaking tinawag na kuya ni kent. Siya ba si luke? Ang God
ng Sandford? Kung siya si luke, si Alexander naman ang katabi niya.

" Hai dear" may bilang bumulong sa tenga ko.

"AHH!SHIT!" napasigaw ako sa gulat ng makita ko ang babaeng kasama ng dalawang

lalaki.

Agad naman napaatras ang babaeng bumulong sa akin ng pumagitna si Stephanie.

Ngumuso siya at muling tumingin sa akin. Si Seira siguro ito?

" Siya ba si Nathalie ang nawawalang Goddess ng Sandford?" tanong ni seira kay
kent.

Naramdaman kung hingpitan ni kent ang pagkahawak niya sa kamay ko at mas inilapit
niya ang katawan ko sa kanya. Kahit hindi sumagot si Kent kay Seira tumungo lamang
ito at tumingin sa dalawa niyang kasama. Naglakad ang dalawang lalaki papunta kay
Seira. Tinignan nila ako mula ulo haggang paa kaya napakagat ako sa labi ko.

" Hai Nathalie, I'm Seira, Queen's sister" nakangisi niyang sabi at inilahad ang
kamay niya.

Tumingin mo na ako kay kent bago ko inilahad ang kamay ko sa kanya. Naibaling ko
ang tingin ako kina Luke at Alexander, nakatingin silang dalawa sa akin kaya
napalunok ako at umiwas ng tingin. Nakita kung nakatingin sa amin ang mga tao. Muli
akong napalunok ng makita ko sina Franchette at Daniella na nakakunot noo'ng
nakatingin kina Seira.

Napasinghap kaming lahat ng biglang umupo sina Luke sa table namin. Shit! Huwag
mong sabihin, gusto nilang magkatabi kaming lahat? Narinig kung napabugtong hininga
si Kent at hinila ang kamay ko at pinaupo sa upuan. Nasa gitna ako nina Stephanie
at Kent. Napatingin ako sa harap ko nakita kung nakatingin sa akin si Alexander.
Pamilyar talaga siya sa akin.

Nagsimula na ang ball, nakaupo lamang kaming siyam sa upuan namin. Naramadaman ko
parin ang tensyong umabalot sa table namin ngayon. Napatingin ako kay Daniella,
siya lang ang nakangiti sa table namin ngayon dahil hawak hawak niya ang kanyang
asong nagngangalang ginger, naibinigay raw sa kanya ni Bryan.

" Restroom lang ako Kent" basag ko sa katahimikang bumabalot sa table namin.

Nagmadali akong naglakad kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta. Lumingun ako sa
kaliwa't kanan upang hanapin ang CR ngunit hindi ko ito makita! Dapat sinama ko
nalang si Kent! Ugh! Naglakad ako sa kaliwa. Pagkatapos naman ay sa kanan. Saan ba
dito ang Cr? Damn! Damn! Naliligaw ako!

Nguminga ako ng malalim at naglakad pakakaliwa.

"Bullshit!" mura kung sigaw ng tumambad sa akin ang garden ng mansyon na ito.

Aalis na sana ako upang hanapin ang Cr ngunit may bigla akong narinig na boses na
nag-uusap. Naglakad ako at pinakinggan kung na saan nanggaling ang tunog.

" Kamukhang kamukha siya ni Sapphire, hudas" napako ako sa kinatatayuan ko ng

marinig ko ang pangalan na Sapphire. Boses ng isang babae iyon ah?

" Tama ka sweetheart" narinig kung may tumawang lalaki. Napalingun lingon ako sa
buong garden upang hanapin ang dalawang taong nag-uusap. Hudas? Sweetheart? Tumakbo
ako at hinanap silang dalawa ngunit may biglang humawak sa aking braso.

"Ma'am nawawala po ba kayo?" tanong ng isang babaeng nakasuot ng pangmaid na

damit.Napakagat ako sa labi ko at bumugtong hininga. Tumingin ako sa kanya at
tumungo. Shit! Naman oh!

Nang makabalik ako sa loob ng mansyon, bigla nala akong napangiti ng may makita
akong mga fire eater, jugglers, contortionist, at iba pang circus performer. Naging
magical atmosphere na ang buong party ngayon. Naibaling ko ang tingin ko sa mga
estudyanteng nagsasayawan at nag-iinoman. Naglakad ako papunta sa isang counter at
umorder ng isang basong wine. Habang umiinom ako bigla nalang may narinig akong
nabasag na salamin. Napatingin ako sa napakalaking bintana ng mansyon na ito, may
mga snipers! Shit! Napatayo ako wala sa oras at sumandal sa isang pader.

Shit! Nagsigawan at nagsitakbuhan ang mga estudyanteng nagsasayawan sa dance floor.

Damn! Nagkakagulo na ang buong party! Napasinghap ako ng marinig kung nagpuputukan
na ang mga baril. Tumakbo ako papunta sa hagdan ng mansyon na ito. Nang
makatungtong na ako sa 2nd floor ay agad kung kinuha ang baril ko at itinutok sa
mga snipers.

Damn you! Sinira ninyo ang party na ito! Nandilim ang patingin ko ng makita kung
may nabaril na babae ang isang snipers napumapalibot sa buong dance floor. Napa-
igting ang panga ko at sunod sunod at mabilis ang ginawa kung pagbaril sa kanilang
lahat. Mas lumakas ang sigawan ng mga estudyante ng biglang tumalsik sa kanilang
mga gown ang mga dugo ng mga snipers. Bawat pagputok ko ng baril ay gumagaan ang
loob ko.

Ibinaba ko ang baril ko at muling ibinalik ito sa lalagyan. Tumingin ako sa pintuan
may mga pumasok ng mga men in black. Huli na kayo, tapos na ang laro. Bumaba na ako
ng hagdan at naglakad palapit kay kent na ngayo'y nakakunot noong nakatingin sa
akin. Lumunok ako at yumakap sa kanya.

Nasa loob kami ngayon ng SUV, dahil sa nangyari kanina nagpadesisyonan nila kent na
magbakasyon kami sa private house nila na malapit sa dagat. Tumingin ako sa
bintana, nakaupo ako ngayon sa front seat, sila bryan naman na back seat, at si
kent naman ang driver namin ngayon. Tahimik lang kaming nakatingin sa bintana ng
bigla nalang tumahol ng napakalakas ang asong dalang dala ni Daniella. Napalingun
ako kay Daniella nakapeace sign siya sa amin habang isang kamay niya ay nakahawak
sa bibig ng aso niya. Nakasuot parin kami ng gown ngayon, sa bahay nalang raw kami
nila kent magbibihis.

Isinandal ko ang ulo ko upuan at tumingin kay kent. Hinawakan niya yung kamay ko
habang ang isa naman niyang kamay ay nasa monebila. Inaantok na ako! Dahan dahan
kung ipinikit ang mga mata ngunit muli ko itong naimulat ng may marinig akong putok
ng baril. Awtomatiko akong napatingin sa bintana. Shit!

"PUTANGINA, KENT BILISAN MO ANG PAGPATAKBO NG KOTSE" malakas kung sigaw.

Kinuha ko ang baril nasa leegs ko. Napatingin naman silang lahat sa akin. Shit!
Wala ng bala ang baril ko! Muli akong napatingin sa bintana, malapit na sila.

"KENT, ILIKO MO DALI" sabi ko.

Agad naman niyang iniliko ang kotse, nasa kagubatan na kami ngayon. Shit!

"BILISAN MO PA KENT!!" mas lalong tumaas ang boses ko.

"Anong nangyayari?"- stephanie

" Dude, mukhang nasa isang palabas tayo ngayon" nakangiting sabi ni Charles

" Ginger yaaah! Tignan mo may humahabol sa ating kotse" nakangiting sabi ni
Daniella habang pinapakita sa aso niya ang nangyayari.

" KENT IHINTO MO ANG SASAKYAN!" napatingin naman sa akin si kent.

Lumabas ako ng sasakyan at kinatok siya.

" LABAS"binuksan ko ang pintuan ng kotse at hinila siya palabas. Awtomatiko akong
pumasok sa drive seat, at hinawalan ang manobela.

" HOY! BAKULAW, PUMASOK KA NA!" malakas kung sigaw, nakakunot noo pumasok si kent.

Bwisit! Tumingin ako sa likod! Shit! Parateng na sila. Pinaandar ko na ang kotse,
at binilisan ang pagpatakbo. Mukang maaambush kami nito. Kinuha ko ang cellphone ko
gamit ang isang kamay ko. Tinawagan ko agad si V.

" Hello V, nasa forest of dean kami ngayon, magpadala ka ng maraming tauhan, may
mga humahabol sa amin ngayon" mabilis kung sabi at tsaka ko itinapon ang cellphone
ko sa bintana. Kailangan ko itong itapon upang malaman nila V kung saang direksyon
kami dumaan. Muli akong tumingin sa side mirror malapit na sila. Nanlaki ang mga
mata ko ng makita kung may lumabas na baril sa binta.

" STEPHANIE. DANIELLA. BRYAN. CHARLES. MAGTAGO KAYO SA KALIWANG BAHAGI NG KOTSE,
BILIS! SHIT!"

Sunod sunod na putok ng baril ang narinig namin ngayon. Mas binilisan ko pa ang
pagbatakbo ng koste. Shit! V dalian nyo!

"DAMNNN!" sabay sabay naming sabi.

Agad kung tinapakaan ang break ng kotse ng may biglang humarang na kotse sa amin.
Shit!Napalunok ako ng may biglang lumabas ng sasakyan. Shit V! Kailangan na namin
kayo ngayon! Marami sila, hindi ko kaya to! Damn!

_________

#BelatedHappyBirthdayNathalie

Don't forget to vote and comment

=================

TMCQ *4*

" Huwag kayong gumawa ng kabulastugan, kung ayaw nyong matatay." malamig kung sabi
na may halong pagbabanta sa mga kasamahan ko sa loob ng sasakyan.
Sinabi ko yun sa kanila dahil ayaw kung makita silang nasasaktan at nahihirapan sa
kamay ng mga walang mudong hudas na ngayo'y nasa labas ng sasakyan namin ngayon.
May dala itong mga ArmaLite 16 na siyang papatay sa amin ngayon. Damn! Bakit hindi
ako nagdala ng isa pang baril! Naiyukom ko ang palad ko at huminga ng malalim bago
ako tumingin sa taong kumakatok sa binta ng kotse ni kent. Hahawakan ko na sana ang
pintuan ng kotse upang buksan ito ng biglang hinawakan ni kent ang kamay ko.

" Huwag " isang salita na may limang letra na siyang nagpahinto sa akin.

Gusto kung sundin yung sinabi niya pero hindi pwede. Dahil ayaw ko silang masaktan.
Kinagat ko ang labi ko at iniwakli ang kamay niya. Tumingin ako ng deritsyo sa mga
mata niya, nakita kung nakatingin rin siya sa akin.

" Kapag nakalabas na ako ng sasakyan na ito, umalis na agad kayo." malamig kung
sabi at tsaka binuksan ang pintuan.

Nagmadali akong lumabas ng sasakyan at tinignan ang mga taong nakapalibot sa amin.
Para silang demonyong nakangisi habang nakatingin sa akin. Muli akong tumingin sa
sasakyan ni kent. Shit! Bakit hindi pa sila umalis! Muli kung binuksan ang pintuan
ng kotse at tinignan si kent ng madilim.

" Umalis na kay- AHH!" hindi ko na tapos ang pagsasalita ko ng may humablot sa
braso ko. Shit! Ang sakit! Pakiramdaman ko masusugatan ako dahil sa kuko niyang
matatalim na bumabaon sa braso ko.

"PUTANGINA, BITIWAN MO SIYA!" malakas na sigaw ni kent saka lumabas ng sasakyan.

Nagsilabasan rin sina Charles sa sasakyan at sinubukang makalapit sa akin upang
tulungan ako ngunit may biglang humila sa kanila.

"PAKAWALAN NYO AKO!" sigaw ni kent.

Napangiti ako ng makita kung sinisikap niyang makawala sa mga lalaking nakahawak sa
braso niya upang tulungan ako. Ngunit hindi niya magawa dahil malalaking tao at may
baril ang nakahawak sa braso niya. Sinisikap din nila Charles at Bryan makawala
ngunit hindi nila magawa. Si Stephanie naman ay pinoprotektahan niya si Daniella
habang ito'y nakayuko at nagtatago sa likod niya. Maraming lalaking nakapalibot sa
amin na may bitbit na baril.

Napakagat ako sa labi ko ng hinila na walang mudang hudas na ito ang buhok ko, at
pinipilit akong makalayo sa sasakyan. Ang sakit sakit! Parang matatanggal na ang
buhok ko mula sa anit ko.

"BITIWAN MO AKO! SHIT! ANG SAKIT!" mangiyak ngiyak kung sigaw.

Ang sakit sakit talaga! Hindi ko kaya! Muli akong napasigaw ng binaril ako ng isa
niyang kasama sa braso. Narinig kung sabay sabay napamura sila kent.
"MASAKIT BA NATHALIE? MASAKIT BA?!!" nanggigil niyang sabi at pinatikman ako ng
isang malakas na sampal sa pisngi ko.

Sumusobsob ako sa damuhan. Napakagat ako sa labi ko ng tumama ang braso ko na may
tama ng baril sa bato. Tila nabingi ako sa lakas na sampal na pinakawalan niya sa
akin. Bakas sa sampal niya ang galit! Nanginginig ang kamay ko habang hinahawakan
ang pisngi ko. Namamanhid ang kanang pisngi ko dahil sa ginawa niya.

Tumulo na ang mga luha ko sa mata ko ng hawakan niya ang braso ko at pinipilit
akong itayo.

"B-bitiwan mo ako"

Napangiwi ako ng mas idiniin niya ang pagkawak sa braso ko. Shit, ang sakit talaga!
Pumikit ako ng madiin upang hindi ko makita ang dugong umaagos sa braso ko. Mainit,
malagkit, at pulang pula ito kaya hindi ko kayang makita ang sarili kung dugo.
Naimulat ko ang mga mata ko ng marinig kung napasigaw sila kent. Nanlaki ang mga
mata ko ng makita kung pinatutulungan nilang bugbogin sina Charles, Bryan at Kent.

Bugbog sarado silang tatlo at nakahandusay. Wala kaming laban dahil marami sila at
may baril silang dala! ' Shit!' naipikit ko ang mata ko ng hinampas nila ng latigo
sina kent. Rinig narinig ko ang bawat sigaw at ungol nila kent habang dinadama ang
sakit ng dulot ng latigong iyon.

Muli kung naimulat ang mga mata ko ng marinig kung simigaw sina Daniella at
Stephanie. Nagpa igting ang panga ko ng makita ko silang nakahandusay sa sahig at
may mga lalaking nakahawak sa kanilang kamay at binti. Naiyukom ko ang palad ko ng
makitang kung hiwakan ng mga lalaki ang gown nila at pinilit itong punitin. Walang
hiya kaayo!

Nandilim ang paningin ko at hiwakan ang leeg ng walang mudong hudas na lalaking
nakahawak sa braso ko. Idiniin ko ang pagkahawak ko sa leeg niya hanggang mawalan
ito ng hininga. Bumilis ang paghinga ko at kinuha ang baril niya at pinaputok ito
sa walang mudong mga lalaking pinupunit ang gown nila Stephanie at Daniella.

" YOU'LL ALL GO TO HELL, FUCK YOU"

Pinaputok ko ang baril sa kanilang mga ulo. Wala akong paki-alam kung malagsikan ng
dugo ng mga gago sina Stephanie, basta mapatay ko lang ang mga walang mudo.
Napaluhod ako ng may bumaril sa paa ko. Masakit at mahapdi ito! Nakangiti akong
humandusay sa sahig ng makita kung patay na lahat ng mga lalaking nakalibot kina
Stephanie. Naibaling ko ang tingin ko kay kent. Nakita ko siyang ngumiti ngunit
alam kung mapait ito. Nakita kung nalaglag ang panga ng mga lalaking bumubog kina
kent.

Ipinikit ko ang mata ko upang pakalmahin ang sarili ko. Ngunit may narinig akong
yapak na palapit sa akin kaya inimulat ko muli ang mga mata ko. Nanlaki ang mga
mata ko sa nakita ko. Nanginginig ang buo kung katawan ng makita ko ang lalaking
nasaharapan ko. Nanginginig akong gumagapang palayo sa kanya. Ayoko na! Tama na!
Napasigaw ako sa gulat ng bigla niyang hinila ang paa ko at dumagaan sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko ng hinalikan niya ako. Pero mas nanlaki ang mga mata ko ng
maramdaman kung patulis na bagay ang nasa leeg ko.

" Sapat na ang labing anim na taon na kasama mo ang ulo mo P.S.S, kaya ngayon
kukunin na namin ito sayo!" nakangisi niyang sabi at hiniwa ang leeg ko.

" KENTTTTTTTTTT!" sigaw kong halos mapaos na.

Ang sakit! Naramdaman kung may mainit na likidong tumulo sa leeg ko.Damn!Damn!Damn!
Paulit ulit na mura ko sa isip ko.

" Ang sarap ng dugo mo P.S.S" nakangisi niyang sabi habang dinidilaan ang dugo ko
sa kutsilyo.

Muli kung naramdaman ang matulis na bagay sa leeg ko kaya ipinikit ko ang mga mata
ko. Hinintay kung hiwain niya muli ang leeg ko ngunit hindi ko iyun naramdaman.
Inimulat ko ang mata ko, laking gulat ko ng makita kung may nakatusok na kutsilyo
sa ulo niya. Naibaling ko ang tingin ko don sa lalaking nakatayo sa harapan ko.
Tinulak niya ang lalaki palayo sa akin. Kahit marami siyang pasa sa mukha at hindi
makalad ng maayos. Dumating siya, at tinulungan ako.

"O-okay ka lang, baby?" nakangiti niyang sabi at tinulungan akong tumayo.

Napatingin ako lugar kung saan siya nakahiga kanina. Nakita kung nakaluhod lahat ng
mga lalaki sa harapan nina Charles, may hawak silang dalawa na baril. Nakangiti
akong tumingin kay kent at niyakap siya ngunit ilang sandali ay napawi ang ngiti
ko.

" HINDI PA TAPOS ANG PALABAS MY DEAR P.S.S"

May dumating na limang sasakyan. Napawi ang mga ngiti naming lahat ng may lumabas
na mga lalaking may dalang armalite 16, at L85 (SA80). Humakbang kami nila kent
palayo sa kanila, ang mga mukha nila parang mga demonyo. Nakangiti silang humakbang
palapit sa akin. Napakagat ako sa labi ko.

AYOKO KO NA! TAMA NA! HINDI KO NA KAYA! Nagmadali akong humakbang palayo sa kanila
ng makita ko ang mga mukha nilang may nakalagay na make up, para silang si JOKER!
MOMMY HELP ME! MOMMY NATATAKOT AKO!

Napahinto ako sa paglalakad ng biglang may nagtakip ng panyo sa aking ilong at

bibig. Sinubukan kong magpamiglas, pero malakas ang pagkahawak ng isang lalaki sa
akin. Naramdaman kong nanghihina ako at nahihilo ako.

" Wala ka ng kawala ngayon P.S.S" bulong ng lalaking nagtakip ng panyo sa ilong at
bibig ko. Yun ang huling salitang narinig ko.

And then there's darkness.

Naimulat ko ang mga mata ko ng may marinig akong bumubulong sa tenga ko. Ang bigat
bigat ng mata ko, ang sakit sakit rin ng buo kung katawan. Napansin kung nakatali
ang kamay ko at paa ko habang ako'y nakaupo sa isang bakal na upuan. Muli kung
naipikit ang mga mata ko ng maramdaman kung kumirot ang braso at binti ko.

" Gising ka na pala P.S.S" nakangising itong sabi sabay hawak nito sa pisngi ko.

Parang masusugatan ang pisngi ko dahil sa tindi ng pagkahawak nito. Nailibot ko ang
paningin ko sa buong paligid nasa isang lumang gusali kami na pinalilibutan ng mga
puno. Napakagat ako sa labi ko ng may nakita akong tatlong taong nakalambitin sa
itaas ko, at may dalawang babaeng nakaupo sa isang gilid lang, habang umiiyak ito,
at may packing tape ang bibig. Napapikit ako ng maramdaman kung may tumulong dugo
sa noo ko. Ang dugong iyon ay galing kay kent na ngayo'y may mga mahiwa ng kutsilyo
ang braso at katawan nito. V na saan na kayo?! Kailangan ko na kayo ngayon!

Yumuko ako at tumingin sa sahig at nagsalita gamit ang pinakamalamig na boses ko.

" Ano bang kailangan nyo sa akin- amin?!" mariin kung tanong sa kanya-kanila .

Narinig kung tumawa siya at yung mga kasama niya sa tanong ko. Naiyukom ko ang
kamay ko at tumingin sa kanya. Anong nakakatawa sa tanong ko?!

" Anong kailangan namin PSS? Simple lang, ang ULO MO ang kukunin namin" nakangisi
niyang sabi at tumingin sa mga kasama niya.

Napalunok ako ng may inabot na sako, tali at alambre ang isa niyang kasama sa
kanya. Bumilis ang pahinga ko at tumulo na muli ang mga luha ko sa mata. Anong
gagawin nila?! Damn! Napasinghap ako ng inilagay niya ito sa ulo ko.

" Kukunin namin ang ULO mo NGAYON P.S.S"

Mas lalong bumuhos ang luha ko ng maramdaman kung may nilagay silang tali sa leeg
ko. V, please dumating na kayo! PAPATAYIN NA NILA AKO!

" AHHHHH! SHITTTTTT!"napasigaw ako sa sakit.

May bumaon na alambre sa balat ko!Ang sakit sakit!Iyak lang ako ng iyak habang
nakapikit. Mas lalong hinigbitan nito ang pagkatali ng alambre sa akin.
" TAMAN NAAA! ANG SAKITTT! TAMAAA NAAAA!!"

Humagugol na ako ng iyak dahil ang sakit sakit na! Hindi ko na kaya! Mas umabon ang
alambre sa braso ko at sa tiyan ko. Muli akong napasigaw ng bigla niyang hinila ang
alambre sa akin, parang matatanggal ang balat ko sa ginawa niya! Mahapdi, makirot,
masakit, at kung ano pang sakit ang naramdaman ko sa ginawa niya.

"BWAHAHAHA, BAGO NAMIN KUNIN ANG ULO MO PSS! PAPATAYIN KA MUNA NAMIN SA
SAKIT!"malakas na sigaw nilang lahat at tsaka naglagapak ng tawa.

V na saan na kayo?! Hindi ko na kaya, parang matatamay na ako ngayon. Humagulgol na

ako ng iyak dahil sa sakit na nadarama ko ngayon. PHYSICALLY AND EMOTIONALLY!
Masakit sa puso ko ng makita ko ang mga kaibigan ko na pinahihirapan nila, at dahan
dahan nilang pinapatay.

" AHHHHHHH!!!" ang sakit!

Naramdaman kung may mainit na dugong gumagos sa ulo ko. Tumawa ako ng malakas
habang humagulgol, ngayon ko lang naisip na masakit palang paluin ka ng baseball
bat sa ulo! Narinig ko silang napasinghap ng marinig nila akong tumawa dahil sa
ginawa nila. Naipikit ko ang mga mata ko ng maramdaman kung dahan dahan ng
nanlalabo ang mga mata ko. Muli akong napasigaw ng pinalo niya muli ang baseball sa
ulo ko. Muli kung inimulat ang mata ko kahit mabigat ito, nang may marinig akong
may nabasag na salamin, at may sumigaw.

" LADY NATHALIEEEEE!" ngumiti ako nang marinig ko ang boses ni V.

Putangina ka V, bakit ngayon lang kayo?! Dahan dahan ng nanlalabo ang mga mata ko.
Muli akong ngumiti, ISA AKONG MASAMANG DAMO KAYA, KAHIT ANONG GAWIN NYO! HINDI NYO
AKO MAPAPATAY! TANDAAN NYO YAN!

-------------------------------

A/N: Sorry I haven't updated in such a loooooong time! I honestly feel bad about
it! Lagi kasing brownout dito sa Davao eh! Mianhae

P.S: "UD" bukas ulit.

=================

TMCQ *5*

Stephanie's Point Of View

Umiiyak lamang ako habang nakatingin sa kanila. Mga demonyo sila! Napapikit na lang
ako sa sobrang takot habang patuloy na tumutulo ang mga luha sa mata ko. Nakatali
ang mga braso at biniti ko habang ang bibig ko naman ay may packing tape para hindi
ako makasigaw. Muli kong naimulat ang mga mata ko ng marinig kung sumigaw sa sakit
si Nathalie. Ang sakit sakit! Gusto ko siyang tulungan pero wala akong magawa,
wala...

Humagulgol ako ng iyak ng makita kung hinampasan siya ng baseball bat sa ulo.
Umiwas ako ng tingin at pumikit.

"Hai Miss Beautiful "

Napalunok ako sa takot ng may biglang lumapit sa aking lalaki. Ramdam na ramdam ko
ang bilis ng tibok ng puso ko habang patuloy ang panginginig ng katawan ko sa
sobrang takot. Napasinghap ako ng hinawakan niya ng mariin ang pisngi ko. Tumingin
siya sa mga mata ko kaya umiiwas ako ng tingin sa pangit na lalaki na nasa harap ko
ngayon. Hinila niya ng mariin ang buhok ko na parang matatanggal na ito sa anit ko.

" Ang sarap mo sigurong tikman" nakangiting sabi nito at inilapit ang mukha niya sa
leeg ko.

Humagulgol ako ng iyak at pinipilit na lumayo sa kanya. Tulungan nyo ako! Paulit
ulit na sinasabi ko sa sarili ko. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng tahimik
habang dinadama ang halik ng lalaki sa leeg ko. Natatakot ako.

"UHMM!UHMM!"

Napatingin ako sa kinaruruunan ni Daniella, umiiyak ito habang umiiwas sa mga

lalaking nasa harap niya. Naipikit ko na lang ang mga mata ko, at dinama ang sakit
na darama ko ngayon. Halo-halo na siguro ang emosyon naramdaman ko ngayon. Kaba,
takot at sakit.Hindi ako makapaniwala ng mangyayari ito, sa mga pelikula ko lang
ito napapanuod. Mga demonyo sila! Napadilat ako ng may marinig akong malakas na
pagkabasag ng salamin. Tumulo ang luha ko sasaya ng makita kung may dumating na mga
lalaking may nakatatak na ROOKS, KNIGHTS, BISHOPS ang mga damit, at may nakalagay
sa likod na NATHALIE'S PROPERTY. May sumigaw na lalaki at tinawag nito ang pangalan
ni Nathalie. Nawala ang takot na nadarama ko, at napalitan ito ng saya at pag asa.

" ITAAS NYO ANG MGA KAMAY NYO!!" isang napakalakas na sigaw ng isang lalaking kulay
kape ang buhok. Nakangiti ito habang nakatingin sa aming lahat. Agad nagsitakbuhan
ang mga lalaking kumidnap sa amin at mabilis na dumukot ng baril. Babarilin na sana
nila ang lalaking kulay kape ang buhok ng bigla itong sumigaw na siyang nakapukot
noo sa aming lahat.

" WAIT LANG " aniya.

Ibinigay niya sa kasama niyang lalaki ang baril niya at may kinuha siyang bagay sa
loob ng bag niya. Isang cat ear headband? Isinuot niya ito at kinuha muli ang baril
sa kamasa niya. Ibinalik ko ulit ang tingin ko don sa lalaking humahalik sa leeg
ko. Nakakunot noo ito at masamang nakatingin sa mga lalaking dumating.
Sila ang unang sumugod sa mga kumidnap sa amin. Napapikit ako ng marinig ko ang
sunod sunod ng putok ng baril. Umiwas ako ng tingin sa kinaroroonan nila, at
tumingin kay Daniella. Nalaglag ang panga ko ng makita kung kumikinang ang mga mata
nito at nakatingin siya sa lalaking kulay kape ang buhok. Anong ibig sabihin nito?

Muling bumilis ang pagtibok ng puso ko at nanlaki ang mga mata ko ng may lumapit sa
aking lalaki. Nagtangka itong barilin ako ngunit may bumaril sa paa niya at sa ulo
nito. Napaiyak ako ng tumasik ang dugo nito sa mukha ko. Umiwas ang ako ng tingin
sa patay na katawan nasa harap ko, nakabukas ang mga mata nito habang nakatingin sa
akin. Damn!

Muli kung naipikit ang mga mata ko at napasinghap ng may tumamang bala sa tali sa
paa ko. Napaangat ako ng tingin. Nakangiti siya habang nakatingin sa akin. Muli
niyang ibinalik ang tingin sa lalaking nasa harap niya. Sinuntok niya ito sa
sikmura at sinipa niya ang mukha nito. Sobrang bilis ng pag ataking ginawa niya sa
lalaki. Pinapanuod ko lang sila habang binubugbog nila ang mga kumidnap sa amin.
Ang galing galing nilang makipaglaban.

" AHHHHH!!!" naibaling ko ang tingin ko sa payasong humampas ng baseball bat sa ulo
ni Nathalie kanina at nagtali sa kanya ng alambre. May nakaikot na dalawang lalaki
sa kanya.

Napalunok ako ng sunod sunod ng makita kung sinipa ng dalawang lalaki ang payaso.
Sinuntok nila ito ng paulit ulit sa mukha, pagkatapos non ay may kinuhang baseball
bat ang isang lalaki at inikutan niya ito ng alambre, bago niya ito pinalo sa
lalaki. Halos hindi nako makahinga at makapaniwala ng makita kung pinalo nila ito
sa ulo. Paulit ulit nila itong ginawa hanggang lumabas ang utak nito. Pero mas
nanlaki ang mga mata ko ng may kinuhang kutsilyo ang isang lalaki. Napapikit ako ng
sinaksak niya ito sa puso. Hiniwa niya ang dibdib nito at kinuha ang puso. At
sinunod nila pa ang mga laman loob nito.

" NATHALIE'S SLAVES THE LAST MAN STANDING!"sabay sabay nilang sabi.

Nakangiti nilang sabi ngunit agad din itong nawala ng tumingin sila sa kinaroroonan
ni Nathalie. Mula rito sa lokasyon ko narinig ko ang tunog ng serena ng ambulansya.
May mga lalaking lumapit sa akin,at tinulungan nilang akong makawala sa pagkatali.
Agad akong lumapit kay Daniella at tsaka siya niyakap. Naramdaman kong nanginginig
ito sa takot. Humagulgol ito ng iyak. Napakagat ako sa labi ko ng makita ko ang
mukha ni Nathalie. Puno ng dugo ang mukha niya, may hiwa at parang matatagal na
yung mga balata niya sa kamay, dulot ng alambreng itali sa kanya. Muling tumulo ang
luha ko at kumawala sa pagkayakap kay Daniella.

" N-nathalie" humihikbi kong sabi

Napakagat ako sa labi ko ng bigla itong nguminig. Humagulgol ako ng iyak habang
humahakbang sa mga patay na katawan nakabulagta sa sahig. Nathalie! Lumuhod ako at
nagtangkang hawakan siya ngunit may biglang humawak sa kamay ko.
" Huwag " malabig na sabi nito.

Tumayo ako at humakbang palayo sa kanya. Kinarga niya si Nathalie at idinala sa

ambulansya na nasa labas ng gusaling ito. Ngunit bago pa siya makalabas ng gusaling
ito ay muli siyang sumigaw sa mga kasamahan niya.

" PASABUGIN NYO ANG GUSALING ITO!"

"N-nathalie" humagulgol kong sabi.

Umiiyak lamang ako habang nakayakap kay Daniella. Umiiyak din siya. Halos hindi
nako mapakali ng makita kung nag aagaw buhay na si Nathalie dito sa loob ng
ambulansya. May mga nurses naman dito loob. Iyak lang ako ng iyak hanggang
makarating kami sa ospital. Agad naman nilang inilipat si Nathalie sa ibang kama at
dinala sa emergency room, gayon din sina Charles, bryan, kent at daniella. Nong
nasa loob kami ng ambulansya ay bigla nalang nawalan ng malay si Daniella.

Humagulgol ako ng iyak habang nakaupo. Hindi ako makali at sinabunutan ko ang
sarili ko. Bakit ang tagal tagal namang lumabas ng doctor? Bakit?! Tumayo ako sa
kinauupuan ko at nagsimulang palakad lakad. Bakit ang tagal? Nagsimula ng manginig
ang kamay ko. Kinagat ko ang koko ko at tumingin sa mga lalaking tumulong sa amin
kanina. Nakaupo sila sa sahig at nakapikit. Nadarama ko ang sakit na nadarama nila
ngayon, at nakikita ko ang itim na aura na pumabalibot sa kanila. Muli akong umupo
sa upuan ko at yumuko. Kinakabahan ako sa labas ng emergency room, parang lalabas
sa dibdib ko ang puso kong kinakabahan at natatakot.

Dalawang put limang minuto ay bumukas ang pintuan ng emergency room. Agad naman
kaming napatayo ng makita naming may lumabas na doctor at nurses mula rito. Nilabas
nasa sa emergency room sina Kent, Bryan, Charles, and Daniella, at dinala sa
kuwarto nila. Nakabandage ang dibdib, nakasemento ang kaliwa't kanan na kamay, at
may dextrose sina kent. Si Daniella naman ay may band aid ang pisngi at kilay nito,
at nakadextrose. Muli akong tumingin sa loob ng Emegency room, nandon parin si
Nathalie. Muling tumulo ang luha ko, napatingin ako sa doctor at nurse na nasa
harap naming ngayon.

" V, hindi pwedeng matalo KAMI sa larong ito. Si Nathalie ang pag asa NAMING lahat
upang mabuhay KAMI, kaya tawagan nyo na si Lady Crischene ngayon din! She has lost
a lot of blood ,she gonna need a blood transfusion!" nakakunot noong sabi ng doctor
sa lalaking kulay kape ang buhok. Anong ibig niyang sabihin.

Napakunot noong tumingin kami sa doctor, anong ibig sabihin ng mga sinabi niya sa
amin. Lumingun ako sa mga lalaking nasa tabi ko, nakakunot noo rin silang tumingin
sa doctor. Tumalikod ang doctor sa amin at bumalik sa loob ng emergency room.
Tanging ang nurse na babae nalang ang nasa harap naming ngayon.

" Nathalie has a very rare blood, she's O-H, si Lady Crischene lang ang ka match
niya."sabi ng nurse.
OH? Bombay 'Oh' Phenotype? OMG! Sampo o labing dalawang tao lang ang may ganyang
dugo. Napalingon ako sa mga lalaki, bigla nalang silang tumakbo palayo sa amin.
Siguro pupunta na nila si Crischene. Muli akong napatingin sa nurse ng bigla itong
nagsalita

" Ms. Gomez, dapat mong protektahan si Nathalie, kung ayaw mong mamatay ang
magulang mo." Malamig na sabi nito at tsaka bumalik sa loob ng emergency.

P-pano niya nalaman ang apelyido ko? Anong ibig niyang sabihin na dapat kung
protektahan si Nathalie? Kung ayoko kung mamatay ang magulang ko? Napakunot noo
akong lumakad palayo sa emergency room. Napagdesisyonan kong pumunta sa Restroom ng
ospital. Kailangan kung maghugas ng kamay, at ang mukha ko.

Habang nasa loob ako ng restroom, nakatingin lamang ako sa mukha ko habang umiiyak.
Bumalik sa isip ko ang nangyari kanina. Kailangan ko na bang tawagan ang mga
magulang namin? At sabihin sa kanila kung anong nangyari sa amin? Napalingon ako sa
pintuan ng bigla itong bumukas. Agad kung pinunasan ang mga luhang tumulo sa mga
mata ko.

" Ms. Gomez, okay ka lang?" napalingon ako sa kanya.

Isang babaeng doctor ang nasa harap ko ngayon. Bakit alam nila ang apelyido ko?
Kanina yung nurse ngayon naman itong doctor na naman. Tumungo ako sa kanya at
ibinaling ko ang tingin ko salamin.

" Ms. Gomez, nong unang nakita mo si Nathalie, anong nakita mo? Anong ginawa nyong
aksyon?" aniya.

Dahan dahan akong napakunot noo at tumingin sa kanya ng deritsyo. Naiyukom ko ang
palad ko at muling tumingin sa salamin. Sasagot ba ako o hindi?

" Unang nakita ko si Nathalie ay nong naglalakad kami sa hallway. Nakayuko ito
habang kinakausap si Danielle Marie Mangubat. Nong time nayun nagulat ako, akala ko
siya si QUEEN pero hindi pala. Akala ko nga ako lang ang nakikita at nakapansin, di
pala. Alam rin pala yun nina Alyssa-malaban kay Kent. Gusto kung lapitan si
Nathalie nong time nayon ngunit pinigilan ako ni Alyssa. Sabi nito maghintay kami
ng dalawang linggo bago namin gawin ang aksyon namin. Si Charles ang unang gumawa
ng aksyon, binugbog niya Jehu ang ika anim na presidente ng F112, upang mapaalis
ito. Dahil sa pangyayari yun ako mismo ang nagpresinta sa papa ko na principal ng
school namin. Na si Nathalie ay ilipat sa F112 at siya mismo ang magiging bagong
presidente ng seksyon nayon. Nong araw rin nayon, nagwala si king dahil binuhusan
raw siya ni Rafael ng tubig. Akala ko nga papatayin na nila si Rafael ngunit
biglang dumating si Nathalie. Sinagip niya si Rafael laban sa mga kaklase niya at
kay king. Ako mismo ang nakakita kong paano nagulat si king ng makita si Nathalie.
Alam kung may tumatakbo sa isip niya pero hindi ko mabasa iyon. Tahimik lamang ako
habang nakatingin sa kanila. Buong atensyon ko ay nakatutok lang sa kanya, kay
Nathalie. Pero ilang araw ang nagdaan, naisip ko na hindi siya si queen, kasi
matagal ng patay ang aming reyna. Ngunit nong nasa beach resort kami, muling
bumalik ang atensyon ko sa kanya. Nakabistida, nakabraide ang buhok, at may suot
suot itong kwintas na katulad na katulad kay Queen. At mas malala pa ay kinausap
siya ni Baby Petche."

Muli akong tumingin sa kanya. Ngumiti siya ng matamis at muling nagtanong sa akin.

" Sa ugali ni Nathalie may nahahalintulad ka bang ibang tao?"

Walang paliguy ligoy akong tumungo sa kanya.

" Sino?" tanong nito sa akin.

" Si Don Saturnino, minsan si Queen"

Sa totoo lang marami akong katungan sa isip ko pero hindi ko masagot. Lahat ng
tanong ko ay tungkol sa buhay ni Nathalie. Naiisip ko nga baka pinsan o kamag anak
ni Queen si Nathalie, ngunit hindi naman. May pagkapareho lang silang dalawa.

" Ms. Gomez" napalingon ako sa kanya ng muling tiwanag niya ako.

" Alam kong may marami kang tanong tungkol sa buhay ni Nathalie. At alam ko rin na
gusto mong malaman ang sagot ng lahat ng katanungan mo." Muli siyang ngumiti sa
akin at tinignan ako ng deritsyo sa mga mata.

" Kapag nagising na si daniella, ipahanap mo sa kanya ang isang yearbook, 1996 year
book. Si daniella ang pwedeng maghanap non, hindi ikaw. " tumalikod siya sa akin at
binuksan ang pintuan ng restroom, pero bago pa ito makalabas muli siyang lumingon
sa akin.

" Sa yearbook nayon makikita mo ang unang sagot sa mga katanungan mo tungkol sa
buhay ni Nathalie"

=================

TMCQ *6*

Stephanie's Point Of View

Tik. Tok. Tik. Tok. Tik. Tok.

Tahimik lang akong nakaupo sa sofa habang nakatingin sa apat kong kaibigan na
ngayo'y walang malay. Tanging tunog na naririnig ko lang ay ang mahinang tiktak ng
lumang orasan na nakasabit sa pader at ang tunog ng aking paghinga. Nasa isang
kuwarto lang silang apat. Malaki ang private room na ito, kasing laki ng kuwarto ko
sa bahay. Napakaelegante at mamahalin ang mga gamit sa loob ng kuwartong ito,
parang hindi ito ospital. Mas maganda at mas mahahalin ang ospital nato kaysa sa
ospital na pagmamay ari ng mga magulang ko. Tatlumpung porsyento ng pilipinong
doctor at sententa porsyento ng dayuhang doctor at nurse ang nagtratrabaho dito sa
MG hospital.

Naibaling ko ang tingin ko sa isang picture na nakasabit sa pader. Nakaportrait

ito. Isang batang babaeng nakaupo at nagtatago sa isang puno. Nakayuko ito kaya
hindi ko makita ang mukha niya, pero nararamdaman kong malungkot ito. Tumayo ako at
lumapit sa litrato ng batang babae. Napansin kong may nakaukit na salita sa ibabang
parte ng litrato.

' I BELIEVE IN REINCARNATION OF THE SOUL' ang nakaukit sa litrato.

Napahawak ako sa batok ko ng bigla itong nagsitayuan. Nanlamig ang katawan ko ng

mabasa ko ang nakaukit sa litrato. Hindi naman totoo ang reincarnation, kathang
isip lang yun na walang katotohanan.

" Excuse me" napatalon at napahawak ako sa dibdib ko ng may biglang nagsalita sa
likod ko. Matalim kung tinignan ang nurse na nasa harap ko ngayon. Damn you! Ugh!

" M-ma'am ichecheck ko lang po yung mga pasente" nag aalalang sabi nito sa akin.

Nakakunot noo akong tumungo sa kanya at naglakad palabas ng kuwarto. Pagkalabas ko

nakita ko yung weirdong doctor kaya lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko siya sa
braso para makipag usap.

" Doc, kamusta na si Nathalie?" nakakunot noo siyang tumingin sa akin.

Napasinghap ako ng inalis niya ang pagkahawak ko sa braso niya at tinignan niya ako
ng matalim. Nakakatakot ang mga mata niya para itong nagliliyab sa galit. Nakita
kong naiyukom niya ang palad niya kaya napalunok ako. Niluwagan niya ang kanyang
necktie at mukhang handa na itong sagutin ang katanungan ko.

""I'm so sorry to tell this, but she's in comatose," pumatak ang luha ko sa sinabi
niya.

Napahawak ako sa bibig ko at humagulgol ako ng iyak. Comatose? Si Nathalie?

Nanghina ang tuhod ko sa aking narinig. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko.
Napatingin ako sa kanya ng tumalikod ito sa akin at naglakad palayo. Nang malayo
layo na ito sa akin ay huminto siya sa paglalakad ngunit hindi ito lumingon.

" She's in comatose AGAIN!" malamig na sabi nito.

Napahinto ako sa paghagulgol ng marinig ko iyon sa kanya. Anong ibig niya sabihin?
Ikalawang beses ng na comatose si Nathalie? Kahit hindi ko makita ang mukha niya
naramdaman kong nasasaktan ang weirdong doctor na ito, sa sinabi niya sa akin.

" Room 465"huling sabi nito bago muling naglakad palayo sa akin.

Agad kong pinunasan ang luha ko at naglakad papuntang room 465. Halos takbuhin ko
na ang hallway. Nang nasa harap na ako ng kuwarto ni Nathalie ay muling tumulo ang
luha ko. Dahan dahan kong pinihit ang doorknob at binuksan ito. Humagulgol ako ng
iyak ng makita kong maraming nakasabit na apparatus sa kanya, at kitang kita din
ang heart beat niya sa screen. Kinagat ko ang labi ko ng tumingin sa isang bagay na
nakakabit kay nathaalie. Tanging respiratory machine nalang ang nagbibigay hininga
sa kanya. Nakabandage ang ulo rin niya, at may nakalagay rin sa mga kamay niya.

Lumapit ako sa kanya at sinubukan na hawakan siya ng may biglang may pumasok na
nurse.

" Ma'am bawal po siyang hawakan" sabi ng nurse sa akin.

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya sa akin. Bakit bawal? Tinignan ko lang ang
nurse na nakatalikod sa akin. May kinuha siyang remote control sa drawer na nasa
tabi ng kama ni Nathalie. Pinundot niya ito, napalundag ako sagulat ng biglang may
tumugtog na kanta. Isang lullaby, ang lullaby na narinig ko noon sa sandford
Academy. Isang babae ang kumakanta ng lullaby, ang ganda ng boses nito. Napakalamig
at ang sarap pakingan. Tumingin sa akin ang nurse at ngumiti ito sa akin bago
lumabas ng kuwarto.

Ilang sandali akong nakapikit ngunit naidilat ko ito ng maramdaman kung tinatawag
ako ni kalikasan kaya pumunta ako sa restroom sa loob ng kuwarto ni Nathalie.
Pinihit ko ang pintuan at papasok nasa na ako ng may marinig akong boses ng babaeng
galit na galit. Nakatalikod siya sa akin.

"ISA KANG WALANG KWENTA!" galit nitong sigaw sa kausap niya sa cellphone.

"PINAGKATIWALAAN KITA PERO ANONG GINAWA MO?! PINABAYAAN MO SIYA! NAPAKAWALANG HIYA
MO!" napalunok ako ng makita ko ang mukha niya.

Isang babaeng nakasuot ng kulay pulang damit ,maikli ang buhok ,maputi, hindi
gaanong matangos ang ilong, may taas na 5'2 ,at maganda. Sino ang babaeng ito?

"BIBIGYAN KITA NG HULING PAGKAKATAON, PERO KAPAG MAY NANGYARI NA NAMAN SA KANYA!
TANDAAN MO! PAPATAYIN KITA AT ANG BUONG PAMILYA MO!" napalunok ako ng marinig ko
iyon sa kanya.

Agad kong sinarado ang pintuan ng Restroom, at naglakad papunta kay Nathalie. Halos
hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko. Ilang sandali lamang ay bumukas ang
pintuan ng restroom at lumabas ang babaeng nasa loob nito. Tumingin ako sa kanya,
bakas sa mukha nito ang pagkagulat pero agad din itong nawala.

" Stephanie" aniya.

Nanlamig ang kamay ko ng marinig kong tiwag niya ako sa pangalan ko. P-paano niya
nalaman ang pangalan ko? Mas nanlamig ang mga mata ko ng ngumiti ito sa akin at
naglahad ng kamay.

" I'm Crischene, nathalie's cousin" nagdadalawang isip akong hawakan ang kamay
niya.Napasin naman niyang hindi ko ilalahad ang kamay ko kaya binawi niya ito.

" Bakit alam mo ang pangalan ko?" malamig kong tanong sa kanya.

Bumugtong hininga ito bago muling ngumiti sa akin.

" Naikwento ka sa akin ni nathalie, at sa sandford rin ako nag aaral kaya alam ko,
kung sino ka."

Tumungo naman ako sa kanya at tumingin kay Nathalie. Muling bumalik ang pangamba ko
sa puso. Nathalie, kailan ka gigising? Muli akong napatingin kay crischene ng bigla
itong nagsalita.

" Huwag kang mag alala Stephanie, isang impakta, gaga, at masamang damo si
Nathalie. Hindi siya mamamatay ng ganyan kadali." nangiting sabi nito at naglakad
palapit sa lamesa kung saan may mga prutas. Kumuha siya ng apple at kinagat niya
ito. Bago tumingin sa akin.

" Alam mo bang nakidnap si Nathalie, ilang taon na ang nakakalipas?" malamig na
tanong nito.

Nakidnap si Nathalie? Kailan? Anong taon? Napakagat ako sa labi ko ng marinig ko

iyon. Mali ang babaeng doctor, mukhang malalaman ko ang unang sagot sa pinsan ni
Nathalie.

" Isang lalaking payaso ang nagkidnap sa kanya. Pinahirapan niya si Nathalie ng
dalawang taon. Halos ikinamatay nayun ni Nathalie." Kinagat niya ang labi niya.
Napalunok ako ng may nakita akong dugong tumulo sa labi niya. " Pero ang
pinakamasakit sa lahat ay NIRAPE siya nito!" napaawang ang bibig ko sa narinig ko
sa kanya.

Nirape si Nathalie? Payaso? Muling bumalik sa aking isip ang nagyari kanina. May
dalawang payaso akong nakita kanina. Ang unang payaso ay yung dumagaan sa kanya at
yung ikalawa ay yung pinatay ng dalawang lalaki.

" Dahil sa pangyayaring iyon, takot nasa mga payaso si Nathalie."

Naglakad siya palapit kay Nathalie at may ibinulong ito. Napakunot ang noo ko sa
nakita ko. Anong ibinulong niya kay Nathalie? Magtatanong nasa na ako sa kanya ng
biglang tumunog ang cellphone nito. Muling nanlamig ang mga kamay ko, at bumilis
rin ang pagtibok ng puso ko. Nagmadaling kinuha nito ang cellphone niya at tinignan
ito. Nakakunot noo siyang tumingin sa akin at sa cellphone.

" Stephanie, umuwi ka na" malamig na sabi nito sa akin.

" Ayoko!"

" STEPHANIE UMUWI KA NASA INYO, KUNG AYAW MONG MAMATAY ANG MGA MAGULANG MO!"
malakas na sigaw nito sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Halos hindi na ako mapakali sa kinatatayuan
ko. Tumingin ako sa kanya, bakas sa mukha niya ang pag aalala at galit.

" UMALIS KA NA!"

Tumungo ako sa kanya,at nagmadali akong lumabas ng kuwarto ni Nathalie. Nag aalala
ako sa mga magulang ko. Dahil sa sobrang bilis ng pagtakbo ko hindi ko na malayan
na may tao kaya nabangga ko ito. Agad akong tumayo at itinulungan ang babaeng
nakasuot ng school uniform. Humingi ako ng paumanhin sa kanya bago tumakbo muli.
Ngunit hinila nito ang braso ko. Nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin sa
kanya.

" Buhay siya Stephanie, Buhay siya..." paulit ulit nitong sabi sa akin.

Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya sa akin. Sinong buhay? Naguguluhan ako
sa sinabi niya kaya tumakbo ako muli. Ngunit hinila na naman niya ako. Ano bang
probelama ng impaktang babaeng to?! Sasapakin ko na sana siya ng may inabot itong
envelope sa akin. Kinuha ko ito sa kanya kaya binitawan na niya ang kamay ko.
Nanlaki ang mga mata ko ng tumakbo ang babae palayo sa akin.

" MISS!" tawag ko sa kanya ngunit hindi ito lumingon sa akin.

Tinignan ko ang envelope at tsaka binuksan ito. Nanlaki ang mga mata ko at nalalag
ko ito sa sahig. Tumulo ang mga luha ko sa mata ng makita ko ang nasa loob ng
enevelope. Ang sulat kamay na ito. Alam ko kung sino ang nagmamay ari nito .Halos
hindi na ako makahinga.Buhay siya?! Humagulgol ako ng iyak at napangiti. Siya lang
ang tumatawag sa akin ng pangalan na iyan. Ngumiti ako at kinuha ang envelope at
muling binasa ang nakasulat.

" TIFFANY! HELP ME; FIND ME!"

Buhay si Queen! Pero paano?!

A/N: Please vote and comment :)

=================

TMCQ *7*

Stephanie's Point Of View

Tahimik lang akong nakaupo sa backseat habang nakatingin sa envelope na hawak ko

ngayon. Sobrang bilis ng takbo ng kotseng sinasakayan ko. Kinakabahan ako. Baka
kung ano na ang nangyari sa mga magulang ko. Lumunok ako at muling binasa ang
nakasulat sa envelope. Pa'no ng nangyari 'to? Matagal ng patay si Queen? Paano siya
na buhay? Marami akong katanungan na hindi ko alam ang sagot. Pero natitiyak ko na
sulat kamay ito ni Queen, at si Queen lang rin ang tumatawag sa akin na Tiffany.

Tumingin ako sa langet, walang kahit isang bitwin akong nakita. Napahawak ako sa
tenga ko ng biglang kumidlat at kumulog ng napakalakas at kasabay nito ang pagbuhos
ng napakalakas na ulan. Halos hindi ko na makita ang daan dahil sa sobrang lakas ng
ulan. Alas dos na ng umaga pero pauwi palang ako ng bahay. Nakasuot pa rin ako ng
gown na suot suot ko sa party kanina.
Nang makarating ako sa bahay ay mas lalong akong kinabahan. Dahil narinig kong
sumisigaw ang mama ko at kasabay nito ay may nabasag na mga gamit. Tumakbo ako
papasok ng bahay, nagsisigawan ang mga kasambahay namin at tumakbo palabas ng
library. Napahinto ako pagtakbo ng makita ko ang mga kapatid kong umiiyak maliban
sa dalawa kong nakakatandang kapatid. Nakakunot noo si Kuya Migs habang si ate Marj
naman ay nakatingin sa akin. Napalunok ako ng bumababa ang tingin niya sa suot kong
gown na may dugo. My heart literally skipped a bit! Napatingin kaming lahat ng
biglang sumigaw si mama. Nagmadali akong pumunta sa Library.

Hinawakan ko ang doorknob papasok ng library at pinihit ito. Mama!

" AHHH!" sigaw niya at tsaka itapon ang mga libro.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Nakatayo lang ako habang nakatingin sa kanila. Si
papa sinusubukan niyang pakalmahin ang mama ko ngunit hindi niya magawa. Sinasampal
at tinutulak lang siya nito palayo sa kanya. Napahawak ako sa bibig ko ng hinagis
ni mama ang lamp sa malaking salamin dito sa loob ng library. Nabasag ito. Hinila
ni papa si mama at niyakap niya ito. Kinagat ko ang labi ko ng makita kong umiiyak
at humagulgol ang nanay ko. Hindi ko kayang makita ang mama ko na umiiyak.

" Ayoko pang mamatay Spincer, gusto ko pang makasa ang mga anak natin" humagulgol
ng napakalakas ang nanay ko. Hindi ko na malayang naglalakad na pala ako palapit sa
kanila. Niyakap ko ang papa ko mula sa likod. Narinig ko silang napasinghap at
tumingin sa akin.

" S-stephanie...anak!" niyakap ako ni mama at nag iiyak sa balikat ko.

Humagulgol ito ng malakas at paulit ulit nitong sinasabi na mahal niya kami ng mga
kapatid ko. Hindi ko alam kong anong nangyayari. Tumingin ako sa papa ko, malungkot
itong tumingin sa akin. Kumirot ang puso ko ng makita kong umiiyak na rin ang papa
ko. Ano bang nangyayari dito?

" M-mama" gulat kong sabi.

Napakagat ako sa labi ko ng kumawala sa yakap ko ang mama ko at lumuhod sa akin.

Napahawak ako sa bibig ko ng makita kong nagmamakaawa ang mama ko sa akin.

" S-stephanie, anak... please hanapin nyo ang yearbook. Please, nagmamakaawa ako
sayo." Hindi ko napigilang umiiyak. Lumuhod ako at niyakap ang mama ko. Hinawakan
niya ang magkabilang pisngi ko at pinunasan ang luha ko sa mata.

" Hanapin nyo ang 1996 yearbook anak, bago pa ito makuha ng mga kalaban." Muli
akong napaiyak ng niyakap niya muli ako. " Tandaan mo anak, huwag na huwag mong
sasaktan ang nag iisang taga pagmana ng Clarkson Family. Dahil sa bawat galos na
tatamo niya ay ganon rin ang bilang ng mga taong namamatay."napa aawang bibig ko sa
sinabi ng mama ko.

Clarkson family? Ang pamilya ni Nathalie? Bawat natatamong galos ni Nathalie ay

ganon rin ang biglang ng mga taong namamatay? Anong ibig sabihin ni mama?
Napatingin kami sa telepono na nasa lamesa ng bigla itong tumunog. Agad kumawala
ang mama ko sa pagkayakap sa akin at hinila ako nito palabas ng library. Masakit at
madiin ang pagkahawak nito sa akin habang naglalakad kami sa hagdan papuntang
kuwarto ko.

Nang makarating kami sa harapan ng kuwarto ko ay agad akong ipinasok ni mama.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

" Dito ka lang, huwag kang lalabas" aniya, bago niya ako iniwan.

Nakatingin lang ako sa pintuan hanggang sumara ito. Nanginginig ang mga tuhod ko.
Hindi ko alam kong anong nangyayari sa paligid ko. Hindi ko alam kong bakit naging
ganon si mama, para itong takot natakot. Nakakunot noo akong tumingin sa bintana ng
kuwarto ko. Naglakad ako palapit sa bintana at sumilip rito. Hinawakan ko ang
salamin ng bintana habang nakatigtig sa ulan. Ang araw nato ang pinakamasakit sa
lahat, parang isang bangungot ang nangyari sa amin kanina. Kanina masaya kami
ngunit bigla itong nagbago ng dumating yung mga lalaking hindi namin kilala. Muli
kong tinignan ang envelope na hawak ko ngayon. Buhay si Queen, pero paano nangyari
yon ? Bumugtong hininga ako at umupo sa kama ko. Inilagay ko ang envelope sa ilalim
ng unan ko.Natauhan ako ng may biglang kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. Inaasahan
ko na si mama o si papa ito pero nagkamali ako.

" Stephanie anak" malamig na sabi nito sa akin.

" Manang Alyanna"

Nakangiting kong bati sa kanya ngunit agad din itong nawala ng makita kong nakunot
ang noo niya. Ibibaba ko ang tingin ko sa kamay niya, napansin kong may hawak hawak
siyang envelope. Napatingin ako sa mukha ni manang alyanna ng inabot niya ang
envelope sa akin bago siya tumalikod. Nakatingin lamang ako kay manang habang
naglalakad ito palayo sa akin. Pero bago pa niya ako iniwan ay nagsalita siya.

" Stephanie, pinabibigay yan ni Nathalie. Dapat kanina ko pa yan ibinigay sayo pero
nakalimutan ko. Kahapon ng hapon niya yan ibinigay sa akin." Malamig nitong sabi at
tsaka isinara ang pintuan ng kuwarto ko.

Naiwan akong mag isa sa kuwarto ko at nakatigtig sa envelope na ibinigay niya sa

akin.Tahimik akong tumingin sa envelope at sa bintana. Dahan dahan kong binuksan
ang envelope at binasa ang nakasulat. Kumunot ang noo ko sa binasa ko.

' I WAS BORN TO BE A MONSTER' ang mismong nakasulat sa envelope.

Tinignan ko ang sulat kamay nito. Nanlaki ang mga mata ko at nagmamadaling kinuha
ang envelope na nasa ilalim ng unan ko. Pinagdikit ko ang dalawang envelope. Paano
nangyari 'to? Magkahawig sila. Ngayon ko lang napasin na pareho ang kulay ng
dalawang envelope at pareho ang sulat kamay nito. Ang sulat kamay ni Nathalie ay
pareho sa unang envelope na nakuha ko. Anong ibig nitong sabihin? Kinagat ko ang
labi ko at napaisip. Anong ibig sabihin nito? Ang sulat kamy ni Nathalie at Queen
ay magkapareho?

~*~*~

Bumababa ako ng hagdan. Nakita kong nakatayo si mama at si papa sa gitna ng

hallway. Ngayong araw na ito ay dadalawin namin sina kent sa ospital. Nasabihan na
rin ang mga gulang nila na nasa ospital sila. Tahimik lang kaming naglakad papasok
ng sasakyan. Tumingin ako sa mama ko. Nakatulala lang siya habang nakatingin sa
daan. Namamaga ang mga mata nito. Napakagat ako sa labi ko.

Naibaling ko ang tingin ko sa rearview mirror. Napansin kong may sumusunod na

puting sasakyan sa amin. Bumilis ang pagtibok ng puso ko. Nanatili akong tahimik
habang nakatingin parin sa sasakyan na sumusunod sa amin. Ilang sandali lang ay
napansin kong bumilis na ang pagtakbo ng kotse namin. Napansin kong na nginginig na
ang kamay ng mama ko. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit. Tumingin ako sa
driver namin, namamawis na ang noo nito.

" Ilagaw mo ang sasakyan nayan." mahinahon ngunit may awtoridad na sabi ni papa.

Mas naging mabilis ang pagmamaneho ng driver namin. Bumilis ang paghinga ko ng
makita kong may lalaking lumabas sa bintana at may baril itong hawak. Humigpit ang
paghawak ni mama sa kamay ko. Lumiko ang sasakyan namin, at huminto. Mabilis akong
hinila ni mama palabas ng sasakyan. Tumakbo kami palayo sa sasakyan. Lumingon ako
sa likod ko nakita kong nasa likod namin sina papa. Hinila ako ni mama don sa may
puno, at niyakap niya ako. Ramdam na ramdam kong bumilis ang tibok ng puso ko.

BOOOOOM!

Nanlaki ang mga mata ko ng makita kong sumabog ang sasakyan namin. Tumulo ang luha
ko sa mata ko. Kung hindi kami lumabas ng sasakyan siguro, patay na kami ngayon.
Nakatulala akong tumingin sa sasakyan naming nagliliyab. Bakit nangyayari ang mga
bagay na ito sa amin? Gulong gulo akong tumingin sa mama ko. Hindi ko na alam ang
gagawin ko. Kahapon kinidnap kami tapos ngayon... Humagulgol ako ng iyak. Mababaliw
na ako sa mga nangyayari ngayon.

" Stephanie... anak" umiiyak na sabi ng nanay ko.

Tumingin ako sa kanya.

" Mama, bakit nangyayari ito sa atin? Sino ba ang kalaban natin? Ma, gulong gulo na
ako! Parang mababaliw na ako sa mga nangyayari!! HINDI KO NA ALAM KONG ANO ANG
GAGAWIN KO!" humagulgol ako ng iyak habang sinasabunutan ang buhok ko.

Hinawakan ni mama ang kamay ko at pinapigilan. Nakita kong may hawak na baril si
papa at ang driver namin. Nakatago parin kami sa likod ng puno. Hinawakan ni mama
ang mukha ko at tinignan niya ako sa mata.
" Stephanie anak, hindi pa ngayon ang araw namalalaman mo kung sino sila. Hindi pa
ngayon..." sabi nito sa akin at niyak ako.

Hindi pa ngayon? Pero kailan?

Franchette's Point Of View

Nagmamadali kaming tumakbo ni Danielle papasok ng Ospital. Para akong nahulugan ng

langet at lupa ng malaman kong nasa ospital sina Nathalie. Nang dumating ako sa
Sandford yon ang unang narinig ko sa mga estudyanteng nakasulubong ko sa paglalakad
kanina. Nagpunta muna kami sa nurse's station para itanong kung saan ang silid ni
Nathalie. Nasa third floor siya, nagmadali kaming tumakbo papunta sa kuwarto niya.

Ang bigat bigat ng mga hakbang ko habang tumatakbo. Nanghihina ako. Nang makarating
kami sa tapat ng pintuan ng kuwarto ni Nathalie ay agad kong hinawakan ang
doorknob. Ngunit bago ko pa ito mabuksan ay may bumukas na. Nanlaki ang mga mata
namin ni Danielle at napaatras palayo sa pintuan. Nakangiti siya habang nakahawak
sa buhok niya. Ang mga mata niya, ang ngiti at mga kamay niya. Nanginginig ang mga
binti ko habang nakatingin sa kanya. Napahawak ako sa kamay ni Danielle ng lumapit
ang taong nasa harap namin ngayon.

Tumingin ako kay Danielle nanginginig ang labi nito at pultang putla ang mukha,
para itong naubusan ng dugo sa mukha. Muli akong napatingin sa taong nasa harap
namin ngayon. Bakit siya nandito? Lumunok ako at nagsalita.

" Bakit ka nandito?" mariin kong tanong sa kanya.

Ang nasa harap namin ngayon ay yung babaeng parateng nakapula ang suot na damit.
Ngumiti lang siya sa akin at tumingin kay Danielle. Naramdaman kong nanginginig ang
kamay ni Danielle kaya hinigpitan ko ang pagkahawak ko sa kanya.

" Bakit ka nandito?!" ulit kong tanong.

Tatalikod nasa na siya sa akin kaya lang ay hinawak ko ang kamay niya. Napasinghap
ako ng iniwakli niya ang kamay ko at hinawakan ang mukha ko kamit ang hintuturo
niya.

" Bakit bawal ko na bang bantayan at dalawin ang PINSAN KO?!"

Napalunok ako at lumayo sa kanya. Pinsan? Ang babaeng nakapula ay pinsan ni

Nathalie? Muli kong tinignan ang mukha niya. Bakit ngayon ko lang napansin na may
pagkahawig silang dalawa. Magpinsan silang dalawa!
A/N: Please vote and comment!

=================

TCMQ *8*

Daniella's Point Of View

Ngayon na ang tinakdang panahon para hanapin ko ang yearbook. Naimulat ko ang mga
mata ko at daling daling tumayo. Kahit nanginginig ang katawan ko ay pinagsawalang
bahala ko na lamang ito. Mas mahalaga sa ngayon ay mahanap ko ang nawawalang
yearbook na dapat ay nasa museum ng Sandford ngayon. Tinanggal ko ang swerong na
nakabit sa kamay ko. Humugot ako ng malalim na hininga bago tumingin sa mga
kaibigan ko. Pangako ko sa inyo, hahanapin ko ang yearbook para sa inyo. Muli kong
ibinalik ang totoong kong ugali para magawa ko ng tama ang plano ko ngayon.
Kakalimutan ko muna ang pagiging childish ko.

Dahan dahang akong lumakad na hindi gumagawa ng kahit na anong tunog na maririnig
nila. Binuksan ko ang pintuan ng aming kuwarto, tumingin muna ako sa kaliwa't kanan
na direksyon upang tiyakin kong may tao ba o wala. Nang matiyak kong walang tao ay
nagmadali akong tumakbo. Sa mismo fire exit ako dumaan upang hindi ako makita ng
mga nurse at doctor.

Nang nasa parking lot na ako ay agad kong nakita ang secretary ng papa ko.
Nagmadali akong pumasok sa loob ng sasakyan at don mismo nagbihis ng school
uniform. Hindi naman ako na hiya dahil isang babae naman ang secretary ng papa ko.
Isinandal ko ang ulo ko sa upuan. YEARBOOK! Nalaman ko ang tungkol diyan, nong nasa
beach resort kami. Ang ate ko mismo ang nagsabi sa akin na dapat kong hanapin ang
yearbook nayon, upang matigil na ang patayan. Hindi ang pamilya ni stephanie unnie
ang unang biktima, kundi ang pamilya ko. Kahit nasa kapamahakan ang buhay ko ay
pumasok parin ako sa sandford academy upang makita ang mga kaibigan ko, lalong lalo
na si Nathalie unnie.

" Nandito na tayo Daniella." aniya.

Mabilis akong lumabas ng kotse at naglakad papasok ng Sandford Academy. Ngumiti ako
sa mga estudyanteng nakakasalubong ko sa paglalakad. Dapat maging childish ako sa
harap nila. Hindi dapat nila malaman na muli kong ibinalik ang totoo kong ugali,
upang hindi sila mapahamak. Dahil nasa mga kamay ko ang buhay nila. Dahil sa isang
mali ko lang ay papatayin nila si stephanie at ang buong pamilya nito.

Palihim akong pumasok sa loob ng Library. Laking papasalamat ko dahil walang

gaanong estudyanteng tumatambay dito. Hindi naman mahilig magbasa ang mga
estudyanteng nasa eskwelahan na ito. Mabilis akong pumunta sa pinakadulo ng library
dahil nandon raw nakalagay ang mga yearbook. Ingat ingat kong tinignan ang bawat
year book na nakikita ko. Hindi rin ako gumawa ng kahit na anong ingay at maingat
rin akong huminga.

" Daniella"

Napalundag ako sa gulat ng biglang may nagsalita sa likod ko. Dahan dahan akong
lumingon sa likod ko. Huminga ako ng malalim at ngumiti sa taong nasa harap ko
ngayon. Si Ma'am Lea lang pala ito, ang tagapagbantay at tagapamahala ng library.

" Hinahanap mo ang yearbook 1996?" nawala ang ngiti ko ng marinig ko ang sinabi
nito sa akin.

Kahit labag sa akin ay tumungo ako sa kanya. Ngumiti ito sa akin at tsaka ito
naglakad papunta sa pinakatulo ng library. Sumunod ako sa kanya. Iginala niya ang
tingin niya sa buong book shelf. Napakunot ang noo nito ng huminto ang kamay niya
sa isang libro.

" Nandito lang yun... Bakit nawala?" muli siyang naglakad.

Naglakad ako at tinignan ang libro kong saan huminto ang kamay niya. Kinuha ko ito
at tinignan. Para itong yearbook pero hindi, mga lumang litrato ang mga nakalagay
dito. Napahinto at napatingin ako sa isang litrato. Si president saturnino ito ah?
May kasama siyang lalaki sa litrato. Inilapit ko ang mukha ko don sa litrato. Ang
mata ng lalaking kasama ni president saturnino ay napakapamilyar sa akin. Huminga
ako ng malalim bago ko inilipat sa susunod na pahina. Apat na silang nasa litrato.
May kasama na silang dalawang babae. Tinignan ko ang mukha ng dalawang babae. Si
Lalo Maria ang asawa ni President Saturnino ang isang babae. Ibinaling ko ang
tingin ko sa ikalawang babae. Nahulog ko ang hawak kong libro ng makita ko ang
mukha ng ikalawang babae. Ang mukha nito?

' Daniella, okay ka lang?"

Napatingin ako kay Ma'am Lea. Halos hindi na ako makangiha habang nakatingin sa
kanya. Bumababa ang tingin nito sa librong nahulog ko. Mabilis siyang naglakad at
kinuha ang libro. Tinignan niya ang litrato bago siya tumingin sa akin. Isang
mapait na ngiti ang pinakita niya sa akin.

" M-ma'am Lea, sino po siya?" nauutal kong tanong at tsaka itinuro ang ikalawang
babae.

Gustong kong punitin ang litrato na iyon at ipakita sa mga kaibigan ko.

" Ang babaeng ito ay si Madam Percy"

Madam Percy?Nanginginig ang mga binti ko ng muli kong tinignan ang mukha niya.
Hindi ako makapaniwala sa nakita ko.SI MADAM PERCY AT SI NATHALIE AY MAGKAMUKHA!
Magkamukhang magkamukha silang dalawa. Nakaawang ang bibig ko habang tinitignan ang
litrato. Muli akong napatingin kay Ma'am Lea ng bigla itong nagsalita at inilipat
niya sa ibang pahina ng libro.

" Tignan mo Daniella" sabay turo nito sa isang litrato.

OH MY GOD! Mababaliw na ako sa mga naakikita ko. May kamukha pa si Nathalie. Pero
ang isa ito ay mas kamukha ni nathalie. Ang mga mata nito, labi, tenga, ilong,
hugis ng mukha, at kung anu-ano pa ay kaparehong kapareho kay nathalie. Carbon
copy!

" Magkamukha silang dalawa diba?" nakangiting sabi nito. " Ang babaeng yan ay si
Sapphire ang anak ni Madam Percy" sabay turo nito sa babaeng mas kamukha ni
nathalie.

Sapphire? Nanlamig ang kamay ko ng tumingin ako sa labi niya. Nakangiti ang babae
ito. Halo halo na ang emosyon na nadarama ko ngayon. Hindi ko maintindihan kong
bakit magkakamukha silang tatlo ni nathalie. Hinawakan ko ang kamay ko at pinisil
ng madiin. Hindi ko maintindihan ang naramdaman ko ngayon. Nalilito ako...

" Si Sapphire ang first Queen ng Sandford, at yung statue na nasa waterfalls siya
rin yon. Hindi si Queen, hindi si Nathalie, kundi si Sapphire. Tandaan mo yan
Daniella." Aniya, bago niya ako tinalikuran at muli nitong binalik ang libro kong
saan ito nakalagay kanina.

Nakatulala akong tumingin sa kanya. Akala ko si Queen yung nasa waterfalls, hindi
pala? Muli kong iginala ang tingin ko sa mga librong nasa paligid ko. Bawat librong
nakalagay dito ay napaka importante hindi lang sa pag aaral namin. Naglakad ako
papunta sa mga lumang libro. Tahimik lamang akong naglalakad papunta roon.
Napahinto ako sa paglalakad ng may nakita akong isang libro kulay gold ang kulay.
Agad ko itong kinuha at binuklat. Mga litrato din ang nakalagay dito. Inilipat ko
sa pinakahuling pahina ng libro. Si Sapphire, may kasama siyang babaeng
nakatalikod. Pamilyar ang babaeng nakatalikod sa akin, parang nakita ko na ito
noon. Napatingin ako sa nakasulat sa libro.

Queen Sapphire

Born: September 12, 1971

Died: April 18, 1996

" I'll be back but in a new body" ang nakasulat sa ibabang parte ng pahina.

Napalunok ako ng sunod sunod. Anong ibig nito sabihin? Hindi kaya si Sapphire ay
siyang...
A/N : please vote and comment.

=================

TMCQ *9*

Third Person Point Of View         

Tinignan at binasa ni Saturnino ang bawat papeles na nasa mesa niya. Nakakunot noo
siyang nakatingin sa bawat salitang nakalagay dito. Halo halo ang emosyon
naramdaman nito ng basa niya ang isang salita na siyang nagpakirot sa kanyang puso.
Gusto niyang punitin ang papeles na hawak niya ngunit hindi niya magawa. Ibinaba
niya ang papeles at kinuha ang tasa ng kapeng nasa kanyang mesa. Iminom siya ng
kunti bago siya sumadal sa swivel chair niya. Wala siyang ginawa buong umaga kundi
basahin ang mga papeles na nasa lamesa niya. Nasa loob siya ng isang opisina na
walang kabuhay buhay, tanging lamesa, upuan, cabinet at isang napakalaking litrato
ng apat na babae lang ang laman ng kuwartong iyon. Wala kahit na anong halaman,
wala!

Napaitlag at napatingin siya sa pinto ng biglang itong bumukas at iniluwa ang isang
babaeng nakakunot noo at napakaputla ang mukha.

" M-mr. President"  nauutal na sabi Lea.

Kumunot ang noo ni Saturnino ng makita niya ang mukha ni Lea. Si Lea ay isang
masayahing tao at masunurin na trabahador niya. Kahit kailan hindi niya ito
nakitang nakakunot ang noo, kaya laking gulat niya ng makita ang mukha nito.
Sandali lang niya itong tinignan sabay balik ng tingin sa mga papeles.

" Bakit Lea?" isang malamig na boses ang lumabas sa kanyang bibig.

" M-mr. President, n-nawawala po ang yearbook 1996" awtomatikong napatingin si

Saturnino sa kanya.

Nagliliyab sa galit ang mga mata nito at naiyukom ang mga palad niya. Ngayon ang
tinakdang araw upang hanapin ni Daniella ang yearbook ngunit hindi niya ito nakita
dahil nawawala ito? Sinuntok niya ang lamesa na siyang dahilan upang mapalundag sa
kaba si Lea.

" YANAAA!" mariin niyang tawag sa kanyang sekretarya.

Napalundag sa pagkakaupo si Yana at mabilis itong tumakbo papasok sa loob ng
opisina ng kanyang amo. Nanginginig ang kamay niya at namumutla na rin ang mukha
nito.

" S-sir, bakit po?" halos hindi na makahinga ng maayos si Yana, dahil natatakot ito
sa amo.

Parang isang demonyong nagliliyab sa galit si Saturnino kaya mas lalong natakot ang
dalawang babae. Nanginginig ang mga binti nilang dalawa ng ito'y tumayo at naglakad
palapit sa kanilang dalawa.

" PAPUNTAHIN MO DITO ANG MGA GULANG CAMPUS ROYALTIES, AT ANG MGA ESTUDYANTE AY
PAPUNTAHIN MO SA AUDITORIUM! NGAYON DIN!" malakas na sigaw nito.

Mulingaw lingaw ang malakas na sigaw nito sa buong kuwarto. Awtomatikong umalis si
yana kaya sumunod na rin si lea sa kanya, dahil natatakot na ito kay saturnino.
Huminga ng malalim si Saturnino at tumingin sa litratong nakasabit sa kanyang
dingding. Hinawakan niya nito at nagsalita.

" Kung pwedeng lang ibalik ang oras, sana hindi nangyari ito. Patawarin nyo ako"
malungkot na sabi ni Saturnino bago lumabas ng kanyang opisina  at mabilis na
pumunta sa auditorium.

Daniella's Point Of view

Nakatulala lang akong nakatingin sa mga litratong nasa harap ko ngayon. Lahat ng
mga litratong ito ay sina Sapphire at ang babaeng nakatalikod. Gaya ng dati
nakatalikod parin ang babae. Bawat litrato ay may saring saring kwento na gusto
kong malaman. Ngunit hindi ko alam kong sino ang lalapitan ko upang e kwento sa
akin, ang tungkol sa dalawang ito.

Napalunok ako ng may marinig akong malakas na sigaw. Awtomatikong napatayo ako
galing sa pagkakaupo at tumingin sa paligid. Walang gaanong tao dito sa library,
ang nandito  lang ay ako at ang mga  taong tagapagbantay ng library na ito. Uupo
nasa na ako ng may marinig akong announcement na siyang dahilan upang matigilan ako
at tumayo ang mga balahibo ko sa braso.

" All student's, please proceed to the Auditorium right now! I repeat. All
student's, please proceed to the Auditorium right now!" isang napakalamig na boses.
Lumunok ako ng sunod sunod ng marinig ko ang boses ni yana. Pinatatawag kami ni
President Saturnino. Kinagat ko ang labi ko at ibinalik ang librong hawak hawak ko
ngayon. Kapag si yana na ang sabi, ibig sabihin ay galing yon kay president
Saturnino. Habang naglalakad ako ay panay tingin ko sa mga estudyanteng
nakakasalubong ko. Pati rin sila nagulat ng marinig  nila ang boses ni yana.

Halo halo na ang emosyon na nadarama ko ngayon, takot, kaba, at sakit. Inibot ko
ang tingin ko sa bawat ang gulong nakikita ko. Natatakot ako dahil alam kong may
snipers na nakatutok sa akin ngayon.Kahit anong oras, pwede nila akong patayin.

Nang makapasok na ako sa loob ng auditorium, mas nanlamig ako ng makita ko si

President Saturnino. Nagliliyab sa galit ang mukha  nito kaya nagtago ako sa mga
upuan. Alam kong galit ito sa amin ngayon. Ngumingiti lamang ako sa mga
estudyanteng nakakita sa akin.

Umupo ako sa pinakadulong upuan para hindi ako makita ni President saturnino. Sa
totoo lang gusto ko ng umiiyak ngayon dahil natatakot na ako. Bawat mga matang
nakatingin sa akin ay mas lalong nagpapakaba sa akin. Kinagat ko ang koko ko ng
makita kong tumayo nasa pagkaupo si President Saturnino at kinuha niya ang mic.

" Good morning " isang napalamig na boses ang lumabasa sa kanyang bibig.

Sabay sabay kaming napasinghap ng marinig namin ang boses niya. Napahawak ako sa
braso ng babaeng katabi ko. Ngumiti ako ng pilit sa kanya.  Malamig rin ang kamay
nito gaya ng sa akin.Muli akong tumingin kay President saturnino, laking gulat ko
ng makita kong natingin siya sa lugar ko. Halos maubos na ang dugong nasa mukha ko
ngayon. Oh My GOD!

" Pinatawag ko kayo dito dahil may mahalaga akong sasabihin sa inyong lahat."

Lahat kami ay nakatingin lang kay president saturnino at hinihintay itong

magsalita. Tahimik ang lahat ng mga estudyanteng nakaupo sa kanilang mga upuan.
Huminga ng malalim si President Saturnino bago magsalita.Ngunit bago pa ito
makagawa ng kahit na anong ingay ay may umagaw nasa atensyon namin. Awtomatikong
napatingin kami sa babaeng nakatayo sa pituan ng Auditorium.

" SATURNINO!!!" sigaw ng isang matandang babae na may dalang sako.

Madungis ang katawan nito, itim ang mukha nito dahil sa uling at alikabok, at
nakabuhaghag  ang buhok. Tumawa siya ng tumawa ng makita niya ang hindi maimpintang
mukha ni President Saturnino. Nagbulungan ang mga estudyanteng nasa paligid ko.
Nagsimula ng mag ingay ang mga estudyante. Napakagat ako sa labi ko ng makita kong
nagsimula ng maglakad si Presiddent saturnino palapit sa babae.

" PRESIDENT SATURNINO SANDFORD!" muling sumigaw ang babae.

" ISA KANG TALUNAN AT TUSO KANG TAO! HAHA! ISA KANG MALAKING TALUNAN!" tumatawa ito
habang dinuduro nito si President Saturnino.

Halos hindi makapaniwala ang mga estudyanteng nakatingin sa babae. Kahit kailan
walang dumuro kay president saturnino, wala. Tanging ang babaeng ito lang.
Napasinghap kaming lahat ng marinig namin ang sumunod nitong sigaw.

" BOBO KA SATURNINO! TANGA, TUSO AT GAGO KA! WALA KANG UTAK!" halos hindi na ako
mapalagay sa kina uupuan ko ng makita ko ang reaction ni President Saturnino.

Halos umuusok na ang ilong nito, at pulang pula na mukha niya. Muli akong
napatingin sa babae ng biglang itong sumigaw at pilit na pumipiglas sa mga
guwardiyang nakahawak sa kanyang braso.

" BITIWAN NYO AKO!" paulit ulit nitong sabi.

Napabitiw ang mga lalaking nakahawak sa kanya ng bigla niyang kinagat ang mga kamay
nito. Sumigaw sa sakit ang mga guwardiyang lalaki. Iginala ng babae ang mga mata
niya at ngumiti siya. Muli siyang tumingin kay president saturnino kaya mas lalo
kaming napasinghap at natakot dahil sa tensyon nadarama naming lahat.

" MALAPIT NA ANG TAKDANG PANAHON! PAPATAYIN KA NIYA, DAHIL SA MASMANG GINAWA MO
NOON SA KANYA! MAALALA NA NIYA ANG LAHAT SATURNINO! MALAPIT NA!" muling hinawakan
at hinala ng mga lalaki ang babaeng may dalang sako, at inilabas nila ito sa
auditorium.

Nagbulungan ang mga estudyante at tumingin kay president saturnino. Muli kong
ibinalik ang tingin ko kay president saturnino. Nakatulala siyang nakatingin sa
pintuan ng Auditorium. Malapit na ang kamatayan ni president saturnino? Sino ang
papatay sa kanya? Suminghap ako at naglakad palabas ng Auditorium.

Mabilis akong tumakbo at hinanap ang matandang babae. Inilibot ko ang tingin ko sa
buong paligid. Na saan na siya? Lumabas ako ng gate ng sandford, don ko nakita ang
babaeng may dalang sako. Nakangiti siyang lumingon sa akin, kaya nagulat ako.
Nanlamig ako ng makita kong lumapit ito sa akin.

" Hindi mo makikita ang yearbook 1996 ineng, dahil nasa kamay na ito ng
tagapagmana." nakangiting sabi nito sa akin at sabay hawak sa aking mukha.

Napalundag ako at lumayo sa kanya. Suminghap siya at tumingin sa mukha ko.

" Nga pala, hindi iisang grupo ang kalaban ninyo ineng, kundi TATLO! Ang demonyong
tagapagbantay at tagapamahala, ang mga demonyong manlalaro na gustong gustong kunin
ang buhay ng tagapagmana ni SAPPHIRE, at ang taong mismong gumawa ng larong ito."
malamig na sabi niya at nagsimulang maglakad palayo sa akin.

Nakatulala akong tumingin sa kanya. Anong ibig sabihin ng sinabi niya? Akala ko
iisang grupo lang ang kalaban ng pamilya namin pero hindi. Halos hindi na ako
makapakali sa kinatatayuan ko. Sapphire?! Napakagat ako sa labi ko ng muling
bumalik sa aking isip ang sinabi niya. Ang tagapagmana ni Sapphire? Anong ibig
sabihin non?

Muli akong napatingin sa babae ng bigla itong huminto sa paglalakad at lumingon sa

akin.

" Ineng, kilala nyong lahat ang taong mismong gumawa ng laro. Mahal, kaibigan at
kapatid ang turing nyo sa kanya " malamig na sabi nito.

Napaawang ang bibig ko habang nakatingin sa kanya. Kilala namin ang taong mismong
gumawa ng laro ito? Sino?

 A/N: Please vote and comment

=================

TMCQ *10*

Third Person Point of View

" NA SAAN NA SILA YANAA?!!" isang napakalakas na sigaw ang bumalabog sa buong
Sandford Academy.

Nakatayo ngayon si President Saturnino sa harap ng mga trabahador niya. Galit

nagalit ang mukha nito at nagliliyab sa galit ang mga mata niya.Tila isa itong
mabangis na leon na handang sakmalin silang lahat. Halos hindi na mapakali ang mga
tao'ng nasa harapan niya ngayon. Dahil ngayon lang nila ito nakitang nagalit ng
ganong katindi marahil ay dahil na din sa sobrang pagod kaya napasigaw ito sa
galit.

" P-paparating na po sila M-mr President" maiyak inyak na sabi ni yana sa kanyang
amo.

Napatalon sa gulat ang mga tao ng biglang hinampas ni president saturnino ang
lamesa niya bago dumako ang mga mata niya kay yana.

"PAULIT ULIT MUNANG SINABI YAN SA AKIN YANA PERO HANGGANG NGAYON HINDI PA SILA
DUMADATING!!"

Napasinghap sa gulat ang mga trabahador ng makita nilang hinila ni saturnino ang
leeg ni yana, at sinakal ito. Agad namang may humawak sa kamay ni President
Saturnino upang ilayo si yana sa kanya. Galit natinabig ni saturnino ang lalaking
humawak sa kanyang kamay. Halos tumalsik ito sa lakas ng pagtulak niya. Namula ang
mga mata ni saturnino sa galit kaya wala ng nagtangkang awatin siya.

"Mr. President"

Awtomatikong napatingin si president saturnino sa pintuan ng kanyang opisina.

Inalis niya ang pagkawak sa leeg ni yana at tumingin sa labing dalawang taong
nakatayo sa may pintuan. Umuubo at humugot ng hininga si yana habang hinahawakan
ang kanyang leeg. Nang makita ng mga trabahador na dumating na ang mga magulang
Campus Royalties ay lumabas na ito sa opisina ni president saturnino. Tilungan
naman ni lea si Yana na makatayo at makalabas ng opisina ng amo.

Tahimik na pumasok ang mga magulang ng Campus Royalties at tumingin kay President
Saturnino. May nabubuong tensyon sa pagitan nilang lahat. Tumikhim si saturnino at
inayos ang kwelyo niya.

" Pinapatawag ko kaya dito upa---"naputol sa pagsasalita si saturnino ng biglang

sumabat ang ina ni kent.

" Mr. President, tama na. " malamig na sabi ng mama ni kent.

Agad namang napakunot ang noo ni saturnino ng marinig niya ang sinabi ng ina ni
kent. Ikinuyom niya ang kamay niya at napa igting ang panga niya. Halos hindi
makapaniwala si saturnino sa sinabi ng ina ni kent. Ang salitang iyon, ang pinaka
ayaw niyang marinig.

" Tama na Mr. President, talo na tayo! Hawak na nila ang mga leeg natin, isang sabi
lang nila ay agad na mawawala lahat ng mga bagay na pinaghirapan natin."

Lumingon si Saturnino sa ama ni Charles. Wari'y nag uusap naman ang mga mata nilang
dalawa. Mahirap man isipin ngunit talo na sila. Lahat ng pinahirapan at gastos
nila'y mawawala na lamang na parang isang bula. Lahat ng mga pangarap nila para sa
mga anak nila ay hindi na matutupad. Wala na silang kawala'ng lahat dahil hawak na
sila sa leeg ng isang demonyo.

" Simula nong una palang alam na nating dadating araw na matatalo nila tayo. Ibang
iba ang kilos naginawa nila Mr. President. Kung iisipin natin, mas magaling at mas
matalino ang tagapagmana ng pamilya nila kaysa tagapagmana ng pamilya namin. Ibang
mag isip ang tagapagmana nila mr. President. Napakaiba. Nang tumungtong ito ng
sampung gulang, ang utak niya ay pang labing walang gulang na. Mas magaling siya
kaysa sa anak kong si kent, mr. President" malamig na sabi ng ina ni kent.

Natahimik ang lahat sa sinabi ng ina kent. Lumingon silang lahat sa ama ni kent ng
bigla itong magsalita.

" Huwag nyong kalimutan mr. President. Nathalie's grandfather is a MAFIA BOSS!"
Daniella's Point of View

Nakatingin ako sa labas ng kotse namin. Walang kaemosyon emosyon ang mukha ko
habang pinagmamasdan ang mga kotse nakakasalubong namin. Bumugtong hininga ako ng
maalala ko ang nangyari kanina sa Sandford Academy.Wala akong kaidea idea sa mga
nangyayari ngayon. Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko ng maalala ko ang sinabi
ng matandang babae sa akin.

" Ineng, kilala nyong lahat ang taong mismong gumawa ng laro. Mahal, kaibigan at
kapatid ang turing nyo sa kanya "

Mahal? Kaibigan? Kapatid? Itinuring namin na kaibigan lahat ng mga estudyanteng nag
aaral sa Sandford Academy. Ngunit hindi namin sila minahal at itinuring na kapatid,
tanging dalawang tao lang ang tinuring namin ng ganito. Si QUEEN at si Nathalie.
Kahit ilang buwan palang naming kasama si Nathalie unnie, minahal na agad namin
siya. Masakit man sabihin, pero minahal namin si Nathalie unnie ay dahil may
nakikita kami sa kanya, si QUEEN. Mas ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko para
hindi na matuloy ang pagbagsak ng luha ko.

Nang makarating na kami ng Ospital. Mabilis akong pumasok habang bitbit ang isang
maliit na papel na ibinigay sa akin ng Sekretary ng papa ko. Paulit ulit kong
binasa at sinasabi sa utak ko ang numero ng kuwarto ni Nathalie. Napabuntong
hininga ako ng makita ko ang repleksyon ko. Maputla ang mukha, walang lakas, at
walang kaener-energy ang nakita ko.

Nang tumunog ang elevator bilang hudyat na nakarating na ako ay napatalon na ako sa
kaba. Nagsimula nang manginig ang mga paa ko habang naglalakad.Sa bawat pag hakbang
ko ay mas lalo akong kinabahan.

Huminga ako ng malalim at tinitignan pa isa isa ang mga pintuan na may numero.
Napalunok ako nang naaninag ko ang pintuan ng kuwarto ni Nathalie. Nakaramdam ako
ng konting kirot at konting sakit ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung
bakit parang naghihingalo ang puso ko kahit na ilang segundo na lang ay makikita ko
na si Nathalie.

Nang nahawakan ko na ang pinto ay hindi na ako huminga. Nang buksan ko iyon ay
namilog ang mga mata ko. Agad na may bumuong luha sa aking mga mata ng makita ko
siyang nakahiga sa isang kama. Maraming nakakabit sa kanya. Napakaputla ng mukha
niya at marami siyang sugat natamo. Napahawak ako sa bibig ko ng makita ko ang
heart beat niya sa screen. Parang hindi na siya humihinga. Ang hina hina ng bawat
pagtibok ng kanyang puso. Ipinikit ko ang mga mata ko at bumuhos sa akin ang
alaalala nangyari kahapon ng gabi. Bumilis ang pintig ng aking puso, dahil sa kaba
ng maalala ko ang mga mukha nilang lahat.

" Mianhae, nathalie unnie."

Napakagat ako sa labi ko. Masakit man isipin pero dapat naming tanggapin ang mga
nangyayari sa buhay naming lahat. Isinara ko na ang pintuan ng kuwarto niya.
Kailangan ko ng bumalik sa kuwarto namin. Mabagal at maingat ang bawat hakbang ko
habang nakikiramdam sa bawat sulok ng ospital. Walang dapat na makakita sa akin,
wala...

Napahinto ako sa paglalakad ng may marinig akong kaluskos. Napalunok ako at

napatingin sa aking likod. Walang tao akong nakita kaya mas lalong bumilis ang
pagtibok ng puso ko. Nanginginig ang kamay ko habang nakatingin sa bawat sulok ng
ospital. Muli akong naglakad.

Napakagat ako sa labi ko ng mapadaan ako sa isang madilim na bahagi. Nakapatay ang
ilaw. Muli akong napahinto sa paglalakad ng may marinig akong yapak na sumusunod sa
akin. Tatakbo na sana ako paalis sa pwesto ko ng may humila sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko ng isinandal ako nito sa pader. Gustong kong sumigaw ng
napakalakas ngunit nakahawak ang isa niyang kamay sa bibig ko. Kinakabahan ako ng
makita ko ang mga mata niyang nagliliyab. Tulungan ninyo ako! Tulong!

" Alam ko kung anong iniisip mo." isang napakalamig na boses ang lumabas sa kanyang
bibig.

Nakititig lang ako sa kanya. May namumuong luha sa kanyang mga mata kaya napakunot
ang noo ko.

"Kaya ngayon, lilinawin ko para sayo Daniella Lee. Hindi siya ang gumawa ng larong
ito. Hindi si Nathalie ang gumawa ng mala DEMONYONG LARONG ito." naramdaman ko ang
sakit at upot habang sinasabi niya iyon.

" Hindi ganitong maglaro si Nathalie. Hindi siya manlilinlang ng isang taong hindi
naman niya kakilala. Ibang iba ang larong ginawa NIYA kaysa sa larong ginawa ni
Nathalie. Kahit kailan hindi ginalaw ni nathalie ang pinaka emportanteng bagay sa
laro ng chess. Dahil pinagbabawal itong galawin ngunit ang taong gumawa ng larong
ito ay ginalawa ito at sinama sa larong chess. Misteryoso at mautak ang taong
gumawa ng laro ito. " nagsitayuan ang mga balahibo ko habang siya'y nagsasalita.

Mariin pa nitong sinabi ang salitang "Niya". Naibaba niya ang kamay niya nakahawak
sa bibig ko. Nakakunot noo akong tumingin sa doctor nasa harap ko ngayon. Iniyukom
nito ang kamay niya at tumalikod sa akin. Napakagat ako sa labi ko ng muli itong
lumingon sa akin.

" At satingin mo, makakapaglaro pa ba ng mala demonyong laro si Nathalie. Kung ang
larong nangyayari ngayon ay matagal ng nagsimula, bago pa siya dumating."

Naka estatwa akong nakatingin sa kanya. Ang ibig niyang sabihin ay matagal ng
nagsimula ang laro ito?!

=================

TMCQ *11*
Stephanie's Point Of View

December 13, 2013 na ngayon. Dalawang buwan na siyang natutulog at nagpapahinga.

Araw araw kaming bumibisita at naghihintay na magising na siya upang matigil na ang
patayang nagaganap ngayon. Bawat minuto sa buhay naming lahat ay nagiging imperno
na. Pagod na pagod na kaming magtago at kalabanin silang lahat. Halos araw araw may
nangyayaring bagay na hindi namin inaasahan.

" May namatay na namang estudyante."

Hindi ako umimik. Nanatili akong nakatingin sa salamin na pumapagitan namin kay
Nathalie. Bumugtong hininga ako. May namatay na namang estudyanteng taga Adamson
National High School. Araw araw may namamatay mula sa Adamson, at sa Sandford naman
ay may natatanggap na death threats ang mga estudyante, kabilang na ako don. Labing
anim na estudyante na ang namatay sa Adamson, at sa Sandford ay dalawa. Masakit man
isip at tanggapin pero patay na sila. Patay na silang dalawa! Patay na ang ADDICTED
WITCH AT DARK PRINCE ng Sandford. Patay na sina Alyssa at Michael Angelo. Namatay
sila France. Ayon sa nabalitaan namin binaril raw silang dalawa.

" Eomma." masiglang sigaw ni Daniella sabay takbo papunta kay Tita Dianne.

Nagyakapan silang dalawa. Naibaling ko ang tingin ko sa dalawang classmate ni

nathalie, sina Danielle at Franchette. Araw araw rin silang nandito katulad namin.
Naituon ko ang tingin ko sa babaeng nakatingin sa akin ngayon. May nararamdaman
akong kakaiba sa kanya, hindi ako komportable kapag nandiyan siya. Ang mga mata
niyang walang kaemosyon emosyon, ang labi niyang parang nakangiti pero hindi naman.
Bawat pagkagat niya sa labi niya parang may gagawin siyang masama sa amin ngayon.
Mas gusto ko at komportable ako sa isa pa niyang kasama kontra sa kanya.

" Gumising na ba siya?" bungad na tanong sa amin ni Tita Dianne.

Umiling kami sa kanya. Agad namang bumagsak ang balikat niya at bumugtong hininga
ito. Alam kong natatakot na si Tita Dianne ngayon. Dahil malapit na ang oras niya.
Muling bumalik ang katahimikang bumabalot sa buong paligid namin. Nakatingin lamang
kami kay Nathalie. Kailan ba siya magigising? Kailan na namin siya ngayon.
Napakunot ang noo ko ng marinig kong nagsalita si Daniella gamit ang napakalamig na
boses nito.

" Eomma, kilala nyo po ba si Queen Sapphire?"

Nakatingin kaming lahat sa kanya. Nagulat si Tita Dianne at lumunok siya ng sunod
sunod ng marinig nito ang tanong ng kanyang anak. Nagulat rin ako sa tanong niya.
Queen Sapphire sino yun?

" Queen Sapphire? Oo naman, kilalang kilala ko siya. Sino bang hindi makakilala sa
first Queen ng Sandford Academy." nakayukom at nakangiting sabi ni Tita Dianne.
Alam kong pilit ang ngiting ipinakita nito sa amin. Mas lalong kumunot ang noo ko
ng marinig ko ang sinabi niya. First Queen ng Sandford? Diba si Queen lang ang
reyna ng Sandford?

" Anong taon siya pumanaw Eomma?" mahinahong tanong ni Daniella sa kanyang ina.

Nakatingin kaming lahat kay Tita Dianne at hinihintay ang sagot niya. Hindi ako
gumalaw at tinignan ko lang ang nakayukom na palad nito. Punong puno ng sakit at
lungkot ang mga mata ni Tita Dianne. Nangilid ang mga luha niya sa mata at kinagat
niya ang mga labi niya bago siya sumagot sa tanong ng kanyang anak na babae.

" Namatay si Queen Sapphire taon 1997, april 18"

Kumunot ang noo ni Daniella at tumingin sa akin ng deritsyo. Nagtatanong ang mga
mata niya sa akin. Naramdaman ko ring may gusto siyang sabihin sa akin ngunit hindi
niya magawa. Naestatwa ang buo kong katawan ng marinig kong bumulong ang babaeng
nasa likod ko. Bumilis ang pagtibok ng puso ko at nanlamig ang buo kong katawan.
April 18, 1997? Dahan dahan akong tumingin kay Nathalie na ngayo'y nakahiga sa
kama. Nathalie's Birthday! Lumingon ako sa kanya, isang napakatamis na ngiti ang
pinakita niya sa akin. Nanginig ang buo kong katawan ng makita ko ang ngiti niyang
parang demonyo.

Daniella's Point Of View

" Namatay si Queen Sapphire taon 1997, april 18." sabi ni Eomma.

Nabigla ako. Tama ako, mali ang librong iyon! Tama ang hinala namin ni ate. Hindi
taon 1996 siya namatay kundi 1997. Yon ang mismong lumabas sa research namin ni
ate. Naiyukom ko ang kamay ko sabay tingin kay Stephanie. May gusto akong sabihin
sa kanya ngunit hindi pwede. Nandito siya ngayon, nakatingin sa aming lahat.
Nalatayo lang siya na parang isang demonyong nagbabantay sa bawat galaw namin.
Nandito ngayon sa kinaroroonan namin ang isa sa mga pumapatay. Huminga ako ng
malalim at tumingin kay nathalie. Kailan ka ba gigising? Kailan na kailan ka namin
ngayon. Hindi namin ito kaya nathalie. IKAW ang mismong tatapos sa larong ginawa
niya. Si Nathalie lang ang makakatapos ng larong ginawa ng babaeng minahal,
itinuring naming kaibigan at kapatid.

Hinahawakan ko ang dibdib ko ng makita kong tumingin siya sa akin. Ngumiti siya sa
akin bago muling tumingin kay stephanie. Nanginginig ang buo kong katawan. Hindi pa
ngayon ang oras ko, ngunit iba na ang nararamdaman ko ngayon. Parang papatayin na
niya kami! Naibaling ko ang tingin ko kay Eomma ng bigla nitong hawakan ang kamay
ko. Alam ni mama kong anong tumatakbo sa isip ko.

" Hindi pa ngayon ang oras mo anak." pabulong nitong sabi sa akin.

Bumitaw ako sa pagkahawak sa kamay ni mama at tumalikod sa kanilang lahat. Gusto ko

munang umalis dito. Lumabas ako ng hospital at naglakad papunta sa isang park na
malapit lang sa hospital. Tahimik lamang akong nagmamasid sa mga taong dumadaan sa
harap ko. Kailan ba ito matatapos. Napakagat ako sa labi ko ng malala ko ang mukha
ni alyssa at michael angelo. Wala na silang dalawa! Tumulo ang mga luhang kanina pa
gustong lumabas sa mata ko. Pagod na akong lumaban sa kanila. Hindi ko na kaya. Tao
rin ako nababagod!

Huminga ako ng malalim at tumayo sa pagkakaupo. Naglakad lakad ako sa buong park
habang inaalala ang mga mukha ng mga kaibigan ko. Hindi ko inaasahan na siya pala
ang gumawa ng larong ito. Buong puso ko siya hinangaan at minahal ngunit siya pala
ang gumawa ng bwisit na larong ito! Pinagkatiwalaan namin siya ngunit ito lang pala
ang gagawin niya sa amin. Walang kwentang kaibigan siya! Isa siyang mapaglaro! I
hate her!

Napahinto ako sa paglalakad ng may marinig akong boses ng isang babae. Agad akong
lumingon lingon sa buong paligid. Ang boses nayon. Bumilis ang tibok ng puso ko.

" Wait for me, I'll be back. Wait for me, I'll be back." paulit ulit na sabi nito.

Hindi ko siya mahanap. Tumakbo ako sa iba't ibang parte ng park upang hanapin siya.
Nasaan na siya? Nasaan ka Queen? Alam kong buhay siya! Hindi pa siya patay! Hindi
pwedeng mamatay ang mismong gumawa ng larong ito. Si Queen ay isang mapanlinlang na
tao.

=================

TMCQ *12*

Charles Point Of View

"BULLSHIT!!"

Malutong na mura ni Kent sabay tapon ng basong hawak nito sa pader. Napailing na
lang ako sa kanya. Tanginang gagong Kent nato! May plano ba siyang sirain lahat ng
mga gamit rito sa green house!?! Napakamot at isinandal ko ang sarili ko sa pader.
Malakas talaga ang tama ni kent. Muli akong napailing nang marinig kong sumigaw
ito. Mismong pangalan ng babaeng mahal niya ang sinagaw niya. Ramdam na ramdam ko
ang sakit naramdaman niya. May tiwala ako sa demonyitang clarkson nayon! Hindi siya
mamamatay, kent. Magtiwala sa kanya. Gusto kong sabihin yon sa kanya ngunit hindi
ko magawa.

I sigh. Simula nang magising siya sa pagkatulog at nalaman nito ang kalagayan ni
nathalie. Naging bipolar at madaling magbago ang emosyon nito. Araw araw itong
nagwawala, naghahamon ng away, at naglalasing. Tanging ang nanay lang nito ay
nakakacontrol sa kanya. Napatingin ako sa ugok na Bryan na ngayo' y may kahalikang
babae. Umungol pa ang gago! Tangina rin ang isang to! Naibaling ko ang tingin ko
kay kent ng bigla itong huminto sa pagsigaw at tumingin ito sa salamin nasa harap
niya. Walang emosyon ang mukha nito habang nakatingin sa kanyang sarili. Takte!
Naibaling ko ang tingin ko sa cellphone ko ng bigla itong tumunog. Nong una hindi
ko ito pinansin at pinagsawalang bahala kung sino man ang tumawag sa akin. Ngunit
muli itong tumunog. Napakunot ang noo ko ng makita ko ang pangalan ni stephanie.
Nagtatakang sinagot ko iyon. Narinig ko ang walang tigil na paghikbi nito kaya
bumilis ang tibok ng puso ko. Shit!

" C-charless" umihikbing sabi nito. Sumunod don ang panginginig ng boses nito.

Mas lalong kumunot ang noo ko ng marinig kong nagsisigawan ang mga taong nasa
paligid niya.

" C-charles si n-nathalie!!!"

Mabilis kong binaba ang cellphone ko at tumingin kay kent.

" Kent si Nat---" hindi ko na natapos ang sinasabi ko ng biglang tumakbo ito
palabas ng green house. Potek! Ang bilis niyang tumakbo. Nagmadali kaming tumakbo
papuntang parking lot. Shit! Clarkson! Mabalis kaming sumakay sa kanya- kanyang
kotse namin. Pagkalipas ng dalawangpung minuto nakarating na kami sa ospital. Agad
naming pinuntahan ang silid ni Nathalie at doon namin nakita sina Daniella, Tita
Diane, Stephanie at ang dalawang kaibigan ni nathalie na umiiyak. My mouth parted.
Napasinghap ako at lumabas ng silid ni nathalie. Isa itong bangungot! Isang
malaking BANGUNGOT!

Sweetheart Point Of View

Nakatingin lamang ako sa labas ng bintana, habang pinapahidan ang mga luha ko sa
mata. Ilang araw nalang ay katapusan ko na. Sa mga oras na ito, I feel so alone.
Gusto kong yakapin si Hudas ngunit wala siya sa tabi ko ngayon. Pinikit ko ang mga
mata ko at inaalala lahat ng mga magagandang pangyayari sa buhay ko. Napakagat ako
sa labi ko ng bigla kong makita ang imahe ni QUEEN. Ang mga ngiti niyang mala
demonyo. My body was shaking with so much fear. Hindi ko na kaya ang mga nangyayari
ngayon.

Makalipas ang tatlong pung minuto nakarating narin kami sa tapat ng semeteryo kong
saan inilibing si Queen. Nanginginig ang mga paa ko ng lumabas ako ng kotse.
Sinalubong ako ng mga tauhan ko. Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng biglang umihip
ng napakalakas.Napahawak ako sa buhok ko upang pigilan ang ilang mga hibla nito sa
paglipad. Malamig ang simoy ng hangin ngayon. Palibhasa'y uulan na naman.

I took a deep breath and tried calming down my nerves. Nagsimula na akong maglakad.
Nakasunod lang ang mga tauhan ko sa akin. Hindi na ako mapakali ng makita ko ang
mga sepulturerong maghuhukay sa libingan ni Queen. Nanginginig na ang mga kamay ko
at ang binti ko. Ngayon na ang araw upang hukayin ang libingan niya. Napakagat ako
sa labi ko ng maalala ko muli si Queen. Malaki ang tiwala ko sa kanya, ngunit
niloko lang niya ako! Isa siyang traydor! Manloloko! At DEMONYO!

Pabalik balik ako sa paglalakad at tumingin sa mga sepulturero. Kunti nalang

makukuha na nila ang libingan ni Queen. Bumilis ang paghinga ko habang kinakagat
ang kuko ko.Hindi na ako mapakali. Parang akong sinakluban ng langit at lupa sa
nakita ko. Tama ako! Niloko niya ako! Tumulo ang mga luha ko sa mga mata ko at
naiyukom ko ang kamay ko. Matalino ka ngang bata Queen. Apo ka nga niya talaga!
Pareho kayong manloloko at demonyo. Malaki ang tiwala ko sayo dahil KAPATID kita!
Buong buhay ko itinaya ko para sa iyo pero ito lang pala ang igagante mo sa akin!

Mabilis kong kinaha ang cellphone ko mula sa purse ko at tinawagan si Hudas. Agad
naman niyang sinagot ang tawag ko.

" Hello sweetheart!" malamig na sagot nito.

Muling tumulo ang luha ko habang nakatingin sa wax model nasa loob ng kabaong ni
Queen. Nagpagawa pa talaga siya! Humugot ako ng malalim na hininga bago sumagot sa
kanya.

" Buhay siya Hudas! Buhay ang sinungaling na kapatid ko! Buhay si Queen, luke!"
narinig ko ang pagsinghap niya.

Dalawang taon niya kaming niloko! Buhay ang dalawang taong nagpahirap at ginawang
imperno ang buhay ni P.S.S ! Tama na ang dalawang taon na niloko niya kami. Wala na
akong paki alam kong kapatid ko siya. Dahil simula ngayon, kakalimutan ko na siya
biglang nakapatid ko! Wala na akong kapatid, wala na...

" Hintayin mo ako diyan Seira..."

Stephanie's Point Of View

"N-nathalie" I muttered. Napakagat ako sa labi ko habang nakayuko at umiiyak sa

isang sulok. Gising na si Nathalie pero may kakaiba sa kanya. I can't explain what
I saw on her face, there were so many conflicting emotions, and I couldn't bear to
look at her any longer. I quickly looked away, closing my eyes tightly and trying
to forget the pain on her face. I bawled up my fist and tried to keep breating
steadily, taking deep breaths through my nose. I kept telling myself over and over
in my head. I have to stay strong! I have to stay strong

Tahimik lamang kaming umiiyak ng biglang bumukas ang pintuan ng silid ni nathalie.
Iniluwa nito sina Chales, Bryan at Kent. Napaawang at napasinghap sila ng makita
nila si nathalie. Nakatulala si nathalie habang nakatingin sa bintana. Simula nang
magising ito hindi ito nagsalita at hindi ito tumingin sa amin. Tahimik at
nakatingin lang ang dalaga sa bintana ng kuwarto niya. Napakagat ako sa labi ko ng
makita ko ang reaksyon ni kent habang nakatingin sa babaeng pinakamamahal nito.

" B-babe" malamig na bulong ni kent.

Hindi tumingin si nathalie sa kanya. Nakatingin parin ito sa bintana. Naramdaman ko

ang bigat at sakit nadarama ni kent sa mga oras na ito. Ang bigat bigat ng mga
hakbang na ginawa niya. Paulit ulit na tiwag ni kent si nathalie, ngunit hindi
talaga ito lumingon sa kanya.

" Clarkson!!!" mariin na sigaw ni kent na naging dahilan upang mapatingin sa kanya
si nathalie.

Blangko at walang kaemosyon emosyon ang mukha ng dalaga. Natahimik kaming lahat ng
masaksihan namin ang mukha niya. Kumunot ang noo nito at huminga ng malalim.
Napaawang ang bibig ko ng marinig ko ang salitang binitiwan ni nathalie.

" Bakit kayo nandito? Sino ba kayo?

Sino ba ako?"

=================

TMCQ *13*

Franchette's Point Of View

"Bakit kayo nandito? Sino ba kayo? Sino ba ako?" malamig na tanong ni Nathalie sa
amin.

Agad na binalot ng katahimikan ang buong kuwarto. Walang nagsalita na kahit na

sino, nanatiling nakatulala ang lahat dahil sa narinig namin mula sa kanya. Muling
pumatak ang mga luha ko sa mata. Paano na 'to?! Wala na kaming pag asa pang
mabuhay, wala na. Napaluhod si Daniella sa sahig at don mismo humagulgol ng iyak.
Ang sakit sakit isipin, dalawang buwan kaming naghirap at prenotektahan siya, para
kung dumating man ang araw na magising siya.

Siya na mismo ang tutulong sa amin, ngunit anong nangyari ngayon? Lahat ng ginawa
naming paghihirap sa ganitong bagay lang mawawala nalang na parang isang bula?
Hindi pwede ito! Hindi ako papayag na mangyari 'to!

Napahawak ako sa dibdib ko. Sobrang sakit sa puso nang makita kung lumapit si Kent
kay Nathalie. Hinawakan nito ang mukha ni Nathalie, ngunit tinabig lang siya nito
at itulak. Damang dama ko ang sakit nadarama ni Kent, mahal na mahal niya si
Nathalie, ngunit ngayon kinalimutan na siya ng dalaga.

Napatakip ako sa bibig ko at pinigilan ang paghikbi ng makita ko ang mukha ni Kent
ng lumingon siya sa amin. Namumula ang mata niya at may pumatak na luha sa kanyang
mga mata. Tinitigan ako ni Kent. Puno ng sakit ang mga mata niya.

" Sino kayo?" muling tanong niya sa amin.

Takang taka ang mukha niya habang nakatingin sa amin. Hindi siya si Nathalie, hindi
si Nathalie ang kaharap namin ngayon, hindi! Kasi yung kilala kong Nathalie ay
isang demonyita, hindi isang anghel! Mukha siyang inosenteng bata na walang
kamuwang-muwang sa mundo, walang bahid ng pagkademonyo.

" Hindi pwedeng mangyari ito!"

Napalingon ako sa lugar kong na saan si Danielle. Nakayukom ang mga kamay niya
habang pumapatak ang mga luha niya sa mata. Napasin niyang nakatingin ako sa kanya
kaya lumingon siya sa akin, agad naman akong umiwas ng tingin. Nanginginig ako sa
titig niya. Kahit di ko na siya tinitigan, pinagpapawisan at nanginginig na ako.
Natatakot ako sa mga mata niyang matatalim. Napakamesteryoso talaga niyang tao.

Bumilis ang tibok ng puso ko at mas lalong napaiyak ng maramdaman kong may
nakatusok na matalim na bagay sa likod ko. Inilibot ko ang tingin ko sa kanila,
lahat sila umiiyak at nakatingin kay Nathalie. Walang nakatingin sa lugar ko
ngayon. Hindi pa ako handang mamatay. Kunting galaw ko lang ay papatayin niya ako.

"You need to go home, before it's to late." isang malamig na bulong ang lumabas sa
kanyang bibig.

Hindi ko masyadong maintindihan ang ibig niyang sabihin. Sa tingin ko kasi ay may
mas malalim pang ibig sabihin ang mga katagang iyon. Napahikbi ako ng maramdaman
kong mas lalong tumasok ang kutsilyong nasa tagiliran ko. Tuloy tuloy na tumalo ang
mga luha ko sa mata.

" Umalis ka na Franchette, bago pa sila dumating!"

Bumilis ang tibok ng puso, parang hindi ako makahinga. Biglang sumagi sa ulo ko ang
sinabi ni Queen noon sa akin. Kapag may nagsabi sayong umalis ka, umalis ka agad.
'Wag kang magtanga tangahan, dahil ang katagang 'yan ay may ibig sabihin,
Franchette. Naramdaman kong ibinaba niya ang kutsilyong hawak niya, bago siya
lumapit kay Nathalie.

"Uhmm, Stephanie, aalis na ako."sabi ko.

Napalunok ako nang lumingon siya sa akin, nginitian niya ako ng marinig niya ang
sinabi ko. Napalingon naman at tumango si Stephanie sakin habang umiiyak.
Pinasadahan ko ulit ng tingin si Nathalie habang isa-isa niyang tinignan ang mga
tao sa paligid niya. Iiwas na sana ako ng tingin kay Nathalie ng bigla siyang
ngumiti sa akin. Mala anghel ang ngiting pinakita niya sa akin kaya napakagat ako
sa labi ko.

Naglakad at dahan dahan akong lumabas ng kuwarto. Napalundag ako sa gulat ng

biglang may sumulpot na doctor sa harap ko. Napahawak ako sa dibdib ko at
nakaramdam ako ng masakit na pag guhit sa puso ko. Humugot ako ng malalim na
hininga bago tumingin sa doctor na nasa harap ko ngayon. Gusto ko itong suntukin sa
mukha!

" Huli ka na, nandito na sila, Franchette." aniya.

Walang kaabog abog akong umalis sa harap niya. Kailangan ko ng umalis ngayon din.
Tumakbo ako puntang fire exit, don mismo ako dumaan upang maiwasan sila. Ngunit
isang pagkakamali ang ginawa kong galawa. Napako ako sa kinaroroonan ko.
Nanginginig ang mga tuhod ko ng makita ko silang lumabas isang van. Limang lalaking
nakasuot ng itim na pantalon at jacket na may nakatatak na DEVILS, at may suot rin
silang iba't ibang maskara. Ngunit hindi isang ordinaryong maskara ang suot nila.
Mga mala demonyong hayop ang mga disenyo nito. Dalawang lalaking nakasuot ng
kunehong maskara, dalawang lalaking nakasuot ng dagang maskara, at isang lalaking
nakasuot ng tigre'ng maskara, ang nasa harap ko ngayon.

Bakas sa mga mukha nila ang saya ng makita nila ako. Nanlaki ang mga mata ko ng
lumapit sila sa akin. Nong una padahan dahan silang naglakad, ngunit nagulat nalang
ako ng bigla silang tumakbo palapit sa akin, kaya't dali dali akong tumakbo.
Sumigaw ako ng tulong. D'yos ko, ayaw ko pang mamatay.

Napatili ako sa sakit ng may humablot sa buhok ko. Napaiyak ako sa sakit.

" FUCK YOU N'YO! BITIWAN NYO ANG BUHOK KO!" tili lang ako ng tili habang sinisigaw
iyon.

" AHHHHHHH!!!!" napasigaw ako sa sakit nadarama ko.

May pumalo na matigas na bagay sa ulo ko. Naramdaman kong umagos ang dugo sa ulo
ko. Dahan dahan kong inangat ang kamay ko upang hawakan ang dugong umaagos sa ulo
ko. Napaiyak ako habang pinagmamasdan ang dugong nasa kamay ko. Napatili ako ng
itinilapon nila ako, at tumama ang ulo ko sa isang kotse. Napanganga na lamang ako
habang dinadama ang sakit nadarama ko. Narinig kong naghiyawan ang limang lalaki
sabay palakpak ng mga ito. Mga walang puso!

Muli akong napasigaw ng may tumama na paa dibdib ko, I gasped trying to regain my
breathing. Napayuko ako at kasabay nito tumutulo ang dugong nanggagaling sa ulo ko.
Kinagat ko ang labi ko at tumingin sa kanila.

" MGA DEMONYO KAYONG MGA PANGET KAYO! ANG KAPAL NG MUKHA NIYONG SAKTAN AKO AT
HILAHIN ANG BUHOK KO! INGGIT KAYO NOH?! SIGURO ANG PAPANGET NG MUKHA NIYO KAYA
NAKAMASKARA KAYO?" umiiyak kong sigaw sa kanila.

Isang malutong na sampal ang natanggap ko sa lalaking nakamaskara na tigre.

Naramdaman kong dumugo ang labi ko dahil napakahapdi nito. Napalunok ako ng
inilevel ni tigre ang mukha niya sa akin. Sinamaan ko siya ng tingin at dinuruan ko
siya. Muling sinutok niya ako sa sikmura ko, kaya sumuka ako ng dugo. Nanginginig
ang buo kong katawan ng hinawakan niya ang mukha ko.

"Tandaan mo ito, papatayin namin kayong lahat. Wala kaming ititira na kahit na sino
sa inyo." malamig na sabi nito sabay kuha ng kutsilyo sa kanyang jacket.

Naramdaman kong tumusok ito sa tiyan ko, I bit my tongue not scream. Napahiga ako
sa sahig at umiyak ng tahimik. Ang bigat ng pakiramdaman ko habang nakatingin sa
kanila. Umalis na sila, iniwan nila akong sugatan. Hinawakan ko ang tiyan ko gamit
ang kamay ko at umiiyak. Ang hapdi nito at ang sakit sakit. Lumipas ang tatlong
segundo dahan dahan ng bumibigat ang mga mata ko. Hindi ko na kaya, suko na ako.
Ipinikit ko ang mga mata ko. Hihintayin ko nalang na mamatay ako.

Naimulat ko ang mga mata ko ng may kumarga sa akin. Napangiti ako ng makita ko
siya. Nandito siya, niligtas na naman niya ako. I smiled at him and said before i
close my eyes.

" Alexander..."

Third Point Of View

Isang babaeng nakasuot ng kulay abong damit ang nakatayo malapit sa kanyang
bintana. Nakatingin lamang ito sa dose-dosenang mga batang naglalaro ng football sa
isang patlang na hindi gaanong malayo mula sa kanilang bahay. Sa una, ito ay masaya
habang nakatingin sa mga batang naglalaro. Ngunit bigla nalang itong sumigaw ng
napakalakas ng may maalala itong kahindak hindak. Puno ng galit ang puso ng dalaga
ng napalingon ito sa isang larawan ng isang babae.

Mabalis na tumakbo ang dalaga at kinuha ang vase na nasa gilid ng kanyang lamesa,
at sabay hagis nito sa kinaroroonan ng larawan. Napangiti ang dalaga ng makita
niyang nabasag ang picture frame kung saan nakalagay ang litrato ng isang babaeng
nakangiti.

"Pagbabayaran mo lahat ang ginawa mo sa akin! Gagawin kong imperno ang buhay ng mga
taong nasa paligid mo at lalong lalo na ang pamilya mo. Tandaan mo 'yan."

=================

TMCQ *14*

Stephanie's Point Of View

Inayos ko ang sarili ko. Iniwan ko silang lahat sa loob ng kuwarto. Hindi pwedeng
mangyari 'to? We need to do something para bumalik ang lahat ng alala niya. Hindi
pwedeng magtanga tangahan lang kami rito. Humagulgol ako ng iyak habang naglalakad
palabas ng Hospital. Pinagtitinginan na ako ng mga tao ngunit pinagsawalang bahala
ko silang lahat.

I just keep on walking away from them hanggang makalayo ako sa kanila. Hindi ko
matanggap ang nangyari ngayon. Hanggang ngayon hindi parin natutuklasan ang mga
misteryong pumapalibot sa amin. Isang tao na nga lang ang makakasagot sa lahat ng
misteryong iyon ngunit nawalan pa ito ng alala na hindi namin matanggap. I tried to
control the tears falling from my eyes; Tuloy tuloy lang ako sa paglalakad, when I
heard car tires screeching at kasabay nito ang malakas na busina ng sasakyan.

PEEEEEP!

Napalingon ako sa gilid at nakita kong may isang van na babangga sa akin. I Froze.
I didn't know what to do. A million thoughts ran through my mind. I wasn't ready to
die!

I tried to move but it was like my legs were glued in place. It felt like there was
a force on top of me that kept pushing me down. No matter how hard I tried, I
couldn't move. Muling umaagos ang mga luha ko sa mata. Hindi ko pa kayang iwan ang
mga magulang ko, kailangan ko pang malaman ang katutuhanan. Hindi ko namalayan na
pumukit na pala ako at hinintay na bumangga sa akin ang kotseng iyon. Ngunit laking
pagtataka ko hindi ako nasaktan. Inimulat ko ang mga mata ko, laking gulat ko ng
may makita akong pulang ferrari'ng bumangga sa sasakyan.

Muntik na akong masagasaan kong hindi dumating ang ferrari'ng iyon. Kasabay ng
malakas na pagbusina ng mga kotseng nakalibot sa dalawang kotse. Nanginig ang mga
tuhod ko. Walang isip akong lumayo at tumakbo palayo. Hindi ko alam kong saan ako
dadalhin ng mga paa ko.

~*~*~

Sa isang lumang perya ako dinala ng mga paa ko. Kahit na luma na ang peryang ito at
sira sira na mga gamit rito, marami paring mga taong nagdadagsaan rito. Hindi ko
maisip na bakit pumupunta parin ang mga tao rito sa gayon ay walang mga magagandang
palaro at butas butas na ang mga tent rito. Napahinto ako sa paglalakad sa isang
gutay na gutay na tent na kulay itim. May nakasabit na bumungo sa paligid ng tent
na ito, nakakatakot itong tignan. Hindi lang bungo ang makikita mo rito may mga
kutsilyong nakasabit sa itaas ng pintuan ng tent, may dugo pang tumutulo rito.

Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng biglang may usok na lumabas sa loob ng tent at
kasabay nito'y may lumabas na babaeng punit punit ang damit na parang ilang ulit ng
tinagpi ito, at ang isang paa'y ay may medyas na kulay lila. Bigla akong kinabahan
at ninenerbyos habang nakatingin sa mga mata niyang tila'y kakain ng tao.

" Magpapahula ka ba Stephanie?"

Namilog ang mga mata ko ng bagitin nito ang pangalan ko. Paano niya nalaman ang
panglan ko?Aalis na sana ako ng bigla niyang akong hinigit ng malakas at pinapasok
sa loob ng tent. Mas lalong nagsitayuan ang mga balahibo ko ng makita ko ang loob
nito. May mga boteng may laman na fetus ang nakadisplay sa kayang cabinet,
pinapalibutan ng mga bungo ang paligid ng kanyang lamesa at upuan. Masakit ang
pagkahawak niya sa kamay ko na animo'y masusugatan na. Napatalon talon ako habang
iniiwasan ang lahat ng mga bungong nakalatag sa sahig. Anong klaseng pahulaan ito?

Napaubo ako sa pagkakaupo sa upuan ng biglang umusok na bagay sa harap ko. Halos
masuka na ako ng masinghot ko ang baho nito. Amoy patay na daga at dumi ng tao.
Napahawak ako sa bibig ko at pinipilit na hindi masuka.

" Maswerte kayo"

Napatingin ako sa babaeng nakaupo sa harap ko na may hawak na isang bulang kristal
na nasa harap namin ngayon. May binanggit siyang mga salitang hindi ko
maintindihan. Siraulong matandang ito!

" Maswerte kayong lahat, dahil isinama na kayo sa listahan na dapat ipagtatanggol
ng tagapaglitas ng tagapagmana." Isang malamig na salita ang pinakawalan niya.

Napakunot ang noo ko ng maalala ko ang nangyari nong nakaraang araw at ang nangyari
kanina. Napaawang ang bibig ko ng maalala ko ang ferraring lumigtas sa akin. May
tao akong nakita roon, ngunit hindi ko alam kong babae ba 'yon o lalaki.

" Kung may swerte, may malas." Nakakakilabot ang boses niyang mapapaos.

Napahawak ako sa braso ng maramdaman kong nilalamig ako.

" Malas! May ginawang kahindak hindak ang demonyong gumawa ng laro. May isinama
siyang taong dapat hindi kasama sa larong ito. Maghihigante ang taong ito! Puno ng
galit ang puso niya dahil sa ginawa ng demonyong gumawa ng laro. At ang taong ito
ay magiging kalaban nyo." Napalundag ako sa kaba ng may nahulog na boteng may laman
na fetus.

Hindi ko alam kong anong gagawin ko sa mga oras na ito. Muling bumalik sa isip ko
ang sinabi ni Daniella. May tatlong kalaban kami, ayon sa kanya. Ang demonyong
tagapagbantay at tagapamahala, ang mga demonyong manlalaro na gustong gustong kunin
ang buhay ng tagapagmana ni SAPPHIRE, at ang taong mismong gumawa ng larong ito.
Napakagat ako sa labi ko. Ang ibig nitong sabihin APAT na ang kalaban namin, hindi
tatlo.

" Alam ko kung anong inisip mo Stephanie, pero ang sagot ko diyan ay mali ka."

Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. Anong mali? Apat na naman talaga ang
magiging kalaban namin ngayon. Siya na mismo ang nagsabi sa akin. Isang malamig na
ngiti ang pinakawalan niya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Nanlamig ang mga
kamay ko ng hinaplos niya ang palad ko. Ang init ng kamay nito at ang gaspang.
Nanlamig na ako sa mga tingin niya't haplos.

" Hindi siya kalaban, isa lang siyang palamuti sa larong ito, PALAMUTI!" napatayo
ako sa pagkakaupo ko ng biglang humangin ng napakalakas. Kahit na anong segundo ay
matutumba ang tent na ito. Tumayo ako at lalabas na sana sa tent na iyon ng bigla
siyang nagsalita, isang pahabilin na salita.

" Huwag nyong papayagang umalis o palalabasin sa board ang puting reyna, dahil
kapag nakalabas siya ay susugod ang mga itim na kalaban. Kailangan nyong bantayan
siya at pilitin na manatili sa loob board! Kailangan nyo yung gawin bago mahuli ang
lahat."

Napako ako sa kinatatayuan ko. Board? Anong board? Chessboard?

=================

TMCQ *15*

A/N: Sorry for the grammatical errors, and wrong typos.

P.S: This month po lalabas ang TMCQ BOOK :)))

----------------------------------

Nathalie's Point Of View

Sakit, puro sakit ang nadarama ko ngayon. My head, chest, legs, stomach, arm and my
side. Pain. Ang bigat-bigat rin ng mga mata ko, hindi ko ito maidilat.

"Tagapagmana ni Sapphire, gumising ka na. You've been sleeping for 2 weeks

already."

Isang pamilyar na boses ang narinig ko. Gusto kong idilat ang mga mata ko ngunit
hindi ko magawa. I was unable to move or unfold my arms, I couldn't even open my
eyes, there was a loud buzzing noise in my ears, and I could hear my heart beating
really fast and really loud.

Naramdaman kong may umayos sa buhok ko, kasunod 'non inilapit nito ang bibig niya
sa tenga ko. Nararamdaman ko 'yung paghinga niya. Gustong bumangon ng katawan ko sa
pagkakahiga pero hindi ko kaya. Parang hindi pa ngayon ang oras nababangon ako.
Naramdaman kong may tumulong tubig sa kamay ko parang patak ng luha. Nagsitayuan
ang mga palahibo ko ng hawakan nito ang kamay ko.

"I promise I'll protect them, Nathalie." isang boses ng babae.

Nang maramdaman kong dumadami na yung patak ng luha niya sa kamay ko. Isa lang ang
pumasok sa utak ko. I want to see her. Gusto kong igalaw ang kamay ko pero hindi ko
magawa. Ni hindi ko maikilos ang kahit na anong parte nang katawan ko. I try. I
want to see here, but my body disobey me and I fall asleep once again.

"Dito tayo."

"Wala ba'ng mang iistorbo sa atin dito?"

May narinig akong boses ng isang babae at lalaki. May ungol rin akong narinig na
parang nagmula sa bibig ng babae. Kahit mabigat ang mga mata ko, pinilit kong
idilat ang mga ito. Hindi na gaanong masakit ang katawan ko. Una kong iginalaw ang
kanang hintuturo ko at kasunod 'non ay idilat ko ang mga mata ko.

Isang maliwanag na bagay ang tumambad sa akin. Puting kuwarto, puting kortina,
puting kama, lahat ay puti. Pamilyar ang lugar na'to sa akin. Napansin ko na merong
nakalagay sa may mukha ko na sinasakop ang bibig ko at ilong ko. Napalingon ako sa
gilid ko may babae at lalaking naghahalikan na animo'y nagkakainan ng labi. Anak ng
puta! Anong ginagawa nila?! Hospital po 'to hindi motel!

Ungol ng ungol ang babae habang siya'y nakayakap at ang paa nito'y nakagapos sa
bewang ng lalaki. Walang mudong mga bayawak na ito! May plano ba silang magjejer
dito? Napaungol ako sa galit ng makita kong humiga na silang dalawa sa mismong sofa
ng kuwarto ko. May plano rin silang manstahan ang sofa ko. Pinilit kong inangat ang
kamay ko at kinuha ang vase nasa tabi ng kama ko. Nang makita kong ibaba na ng
lalaki ang kanyang suot na puting pantalon. Tinanggal ko ang oxygen mask sa mukha
ko.

"ANAK NG SEX ADDICT KAYO! ANONG AKALA N'YO SA KUWARTO KO SEX MOTEL?!"

Kasabay ng pagsigaw ko ay ang pagkabasag ng vase na itapon ko sa kanila. Tumama ito

sa pwet ng lalaki. Nilingon ako ng dalawa at nanlaki ang mga mata nila. Gulat kayo
ganon? Itinaas ko ang kilay ko habang nakatingin sa kanila. Napansin kong namutla
ang dalawa kaya itinaas ko ang middle finger ko. Mga walang hiyang mga nurse 'to!

"SINONG MAY SABING PWEDE KAYONG MAGJE--- AHH!" napatol ko ang pagsasalita ko at
napasigaw sa sakit nadarama ko.

Sobrang sakit ng ulo ko na parang pinipiga ang utak ko at para ring tinutusok ng
milyun milyong karayom ang utak ko. It really hurts like hell. Pinikit ko ang mga
mata ko at pinilit na huwag sumigaw ng napakalakas.

"Lady Nathalie, okay lang po ba kaayo?!" nag-aalalang sabi ng dalawang bayawak.

Hindi ko napiligan na hindi umiiyak. Ang sakit-sakit talaga. Ilang sandali lang
naramdaman kong may bumukas ng pintuan ng kuwarto ko. Idinilat ko ang mga mata ko
ngunit wala akong makita. Itim. Kulay itim ang buong paligid. Walang tao akong
nakita ngunit naririnig ko parin ang mga boses nila.
"HINDI AKO MAKAKITA! Tulong! Tulungan nyo ako!" humagulgol kong sigaw habang
umiiyak.

Wala akong makita na kahit na ano maliban sa kulay itim. Nabolag ako! Tulong.
Naramdaman kong may matalim na karayom ang tumusok sa braso ko kasabay nito nawalan
ako ng malay. Ang huling salitang narinig ko lang ay;

"Queen Sapphire loves you Nathalie."

Isang batang babae ang nakita kong naglalaro sa isang patlang. Abot tenga ang ngiti
ng bata habang nakatingin sa kanyang manika. Nagsimula akong maglakad palapit sa
kanya upang makita ang kanyang mukha. Napako ako sa kinatatayuan ko ng makita kong
tumingin siya sa kinaroroonan ko. Hindi ko makita ang mukha niya dahil sa suot
niyang maskara, ngunit bukod don nakita ko ang mga mata niya. Mga mata niyang puno
ng sakit, pagmamahal at pag asa.

Agad na lumipad ang kamay ko sa aking bibig. Ang mga mata niya. Napapikit ako ng
umiihip ng napakalakas na siyang dahilan upang mapahawak ako sa buhok ko upang
pigilan ang ilang mga hibla nito sa paglipad. Nang humupa ang paghangin, muli kong
idilat ang mga mata ko. Tumambad sa akin ang isang lalaking nakasuot ng itim na
damit at may make up ang mukha nito. Para siyang si JOKER! Nanginginig ang labi ko
ng humakbang siya palapit sa akin.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Nakatingin siya sa mga mata ko. Naiyukom ko ang kamao
ko ng nasa harap ko na siya. Itinaas ko ang kamay ko upang suntukin siya ngunit
lumampas lang ang kamay ko sa mukha niya. Nanlaki ang mga mata ko ng lumampas siya
sa katawan ko. Agad akong lumingon sa likod ko. Nakita kong naglakad diya palapit
sa batang babae.

Tumulo ang luha ko sa mata ng makita kong may kinuha siyang kutsilyo sa kanyang
bulsa at itinutok niya ito sa batang babae.

" AHHHHHHH!!!!" isang napakalakas na sigaw ang lumabas sa bibig ng batang babae.

Gusto ko siyang tulungan ngunit hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Hinila ng lalaki
ang batang babae papasok sa itim na sasakyan. Umiiyak ako at sinubukang gumalaw
ngunit hindi ko magawa.

Muling humihip ng malakas na hangin. Nasa isang panibagong lugar na naman ako.
Lumingon ako sa kanang bahagi ng kuwarto. Nakita ko muli ang batang babae, nakayuko
siya habang may nakadikit na tape sa kanyang bibig. May tumutulong luha sa kanyang
mga mata. Napalingon ako ng may bumukas sa pintuan ng silid. 'Yung lalaking
nakaitim.

Lumapit siya sa batang babae. Mahigpit niyang hinawakan ang pisngi ng batang babae.
Kitang kita ko ang galos sa mukha ng bata.
"Lahat ng sakit at paghihirap na ginawa nila sa asawa ko 'yun ang gagawin ko sayo!"
malakas na sigaw ng lalaki sabay hila ng tape na nakadikit sa labi ng bata.

Halos mapasigaw nasa sa sakit ang bata dahil sa ginawa niya. Isang mala demonyong
ngiti ang pinakawalan ng lalaki sabay haplos nito sa binti ng bata. Halos
mapasinghap ako sa nakita ko. Lumayo ang bata sa kanya ngunit hinila nito ang binti
niya.

"Huwag po, parang awa nyo na." pagmamakaawang sabi ng bata ngunit hindi siya
pinakingan nito.

Napaiyak ako ng hinablot ng lalaki ang bata at pinahiga niya ito sa isang kama.
Kinagat ko labi ko ng sinuntok nito ang sikmura ng bata. Halos hindi na makahinga
ang batang babae dahil sa ginawa nito. Nahihirapan akong huminga habang nakatingin
sa kanila. Pumatak na ang mga luha ko sa mata. May kinuhang lubid ang lalaki sa
cabinet, at itinali sa batang babae. Hindi ko napigilan na hindi humagulgol ng iyak
nang makita kong nakatali na ang kamay niya sa dalawang bahagi ng kama, ganoon din
ang mga paa niya.

Pinikit ko ang mga mata ko ng makita kong pinunit ng lalaki ang damit ng bata.
Mabilis kong tinakpan ang tenga ko ng marinig ko ang walang humpay na pagsigaw ng
batang babae. Damang dama ko sa bawat sigaw niya ang sakit. Gumagulgol ako ng iyak
at napaluhod.

"TAMA NA PO, PARANG AWA NIYO NA! HUWAG PO, MASAKIT PO! HUWAG PO!" paulit ulit na
sigaw ng bata.

Hindi ko na kaya. Tama na! TAMA NAAA!!!

Naimulat ko ang mga mata ko. Umiiyak ako habang nakatingin sa salamin na nakadikit
sa may pader. Kitang kita ko ang mukha ko. Ang mga matang 'yun. Ang kulay brown na
matang 'yun. Humugot ako ng malalim na hinga sabay tingin sa may bintana.

Ilang sandali lang ay bumukas ang pintuan at pumasok ang tatlong babae. Tumingin
ako sa kanila na walang kaemosyon. Isang malamig na tingin ang pinakawalan ko at
muling tumingin sa may bintana.

"OH MY GOD! NATHALIE UNNIE YOU'RE AWAKE!" she blares out and hugs me tight.

Tumingin ako sa mga mata niya. Gusto kong ngumiti ngunit hindi ko magawa.
Nakatingin lang ako sa kanila habang sila'y umiiyak. Napansin kong may kasama
silang matandang babae. Hindi ko kilala ang isang 'to. Napalingon ako sa
kinaroroonan ni Stephanie ng makita kong may kausap siya sa cellphone. Bakas sa
mukha niya ang saya ngunit may kunting sakit akong nakita rito. Muling bumakas ang
pintuan ng kuwarto ko at pumasok ang dalawang babae. Si Danielle at Franchette.

Bakas sa mukha nila na nagulat sila ng makita ako. Ibinaling ko ang tingin ko sa
kanya. Siya ang nagmamay ari ng boses na iyon. Gustong gusto kong ngumiti sa
kanilang lahat ngunit hindi ko magawa. Parang namamanhid ang labi ko.

"Nathalie unnie, okay ka na ba? May masakit ba sayo?" tanong ni Daniella sa akin.

Gusto kong sumagot sa tanong niya ngunit walang lumabas sa bibig ko. Umiwas ako ng
tingin sa kanila ng makita kong tumingin sila sa akin. Tumingin ako sa may bintana
at nagsalita.

"Sino ka?" tanong ko sa kanya.

Hindi ko alam ngunit 'yun ang lumabas sa bibig ko. Tama rin ang isinagot ko.
Kailangan kong gumawa ng paraan na mailayo ko ang sarili ko sa kanila. I need to
protect them. Napaawang ang bibig ni Daniella habang nakatingin sa akin. Siya lang
ang nakarinig sa sinabi ko sa kanya. Isang mahabang katahimikan ang bumalot sa
aming dalawa, tanging hikbi nila Stephanie lang ang naririnig naming dalawa.

Muli akong tumingin sa may bintana. Naramdaman kong umalis sa tabi ko si Daniella
at lumapit sa matandang babae. Namamanhid ang buo kong katawan. Kinurot ko ang
kamay ko ng napakalakas ngunit wala akong maramdamang sakit. Naramdaman kong wala
ng emosyon ang mukha ko at nag iba rin ang kulay ng aurang pumapalibot sa akin.

"Nathalie" narinig kong binanggit ni Stephanie ang pangalan ko ngunit pinagsawalang

bahala ko lamang ito. Nakatingin lamang ako sa mga puno sa labas ng ospital na ito.
Naiyukom ko ang kaliwang kamao ko nang malala ko muli ang batang babae. Kilalang
kilala ko siya. Ang batang iyun walang iba kun---.

Napalingon ako sa may pinto ng bigla itong bumukas. Agad akong umiwas ng tingin ng
makita ko ang mukha ni Kent. Gusto kong umiiyak ng makita ko ang mukha niya. Ang
laki ng ipinayat niya. Malalim ang mga mata nito. Malalim at maiitim ang ilalim ng
mga iyon na parang pagod na pagod na ito.

"B-babe."

Naramdaman kong kumirot ang puso ko ng marinig ko ang boses niya. Ang lamig lamig
nito. Puno ng sakit at pagmamahal ang tuno ng boses niya. Pinilit kong huwag
tumingin sa kanya. Huwag kang tumingin sa kanya Nathalie, huwag. Paulit ulit kong
itinatak sa kukuti ko ang salita iyun.

"Clarkson!!!" mariin na sigaw ni Kent na siyang dahilan upang mapatingin ako sa

kanya.

Blangko at walang kaemosyon emosyon akong tumingin sa kanya. Natahimik silang lahat
ng makita nila ang mukha ko. Dahan dahang kumunot ang noo ko ng makita kong may
anino ng isang tao sa labas ng kuwarto ko. Lumunok ako ng hindi nila napapansin.
Humugot ako ng malalim na paghinga bago ako nagsalita.
"Bakit kayo nandito? Sino ba ako?"

-----------------------------------------------------

"Finally dumating na rin kayo." matabang kong sabi sa tatlong gagong pumasok sa
kuwarto ko.

Napakamot silang tatlo habang nakatingin sa akin. Napangisi ako ng makita kong
hindi maimpinta ang mga mukha nilang tatlo. Nasa harap ko ngayon ang mga leader ng
bishops, knights, at rooks ko. Kung si V ang leader ng Bishops ko, si X naman ang
leader ng mga Knights, at si Y naman ang leader ng mga rooks.

"X, nahanap nyo na ba siya?" tanong ko sa kanya.

Umiling si X sa akin na siyang dahilan upang mapakunot noo ako.

"X, baka nakakalimutan mo. Emmanuel Priel is one of the most competent pieces in
the black set, you should known better."

"He's only a pawn." mas lalong kumunot ang noo ko sa sinabi ni X.

I smirked. "You've always underestimated pawns, you thought they were just useless
and weak pieces but there's one thing you forgot about the real value of pawns...
every pawn is a potential QUEEN..."

Umiwas ako ng tingin sa kanila at tumingin sa may bintana. Huminga ako ng malalim
ng makita ko ang maabong kaulapan.

"Now, make your move." nakakunot noo kong sabi.

Tumungo si X sa akin. Muli akong tumingin sa kanilang tatlo.

"Nga pala, asikasuhin nyong tatlo ang mga papeles nyo. Dahil sa mga susunod na araw
pupunta tayong China. Pupuntahan natin ang mga yakuza..."

Third Person Point Of View

Hindi lingid sa kaalaman ng lahat, may isang babaeng kulay abo ang damit pala ang
nakikinig sa kanila. Abot tenga ang ngiti ng dalaga ng marinig ang sinabi ng puting
reyna. Halos mapunit na ang labi nito dahil sa laki ng ngiti ng dalaga. Tuwang tuwa
ito sa narinig na aalis ang puting reyna sa chessboard, at pupunta sa mga dakilang
yakuza.
"Aalis siya," manghang manghang sabi ng dalaga habang nakahawak sa kanyang labi.
Para itong demonyong nakangiti habang naglalakad palayo sa kuwarto ng puting reyna.
Patalon talon pa ito ng malapit na siya sa may pintuan ng ospital kaya napatingin
sa kanya ang ibang nurse at doctor.

"Aalis siya, aalis siya, aalis siya." paulit ulit na sabi ng dalaga hanggang
makalabas na ito ng ospital.

=================

TMCQ *16*

Nathalie's Point Of View

Today is the day. I already packed my things last night. At ngayon ang lipad ko
patungong China. It's already three in the afternoon at alas singko ng hapon ang
alis ng eroplanong sasakyan ko. Sina X, Y, at V ay nasa China na ngayon. Pinauna ko
ka na sila upang mapaghandaan nila ang pagkikita nila sa mga yakuza. Bumugtong
hininga ako at tumingin sa salamin. Inayos ko ang sarili ko and I smile painfully.
Hindi ko gaanong makita ang repleksyon ko salamin dahil nanlalabo ang paningin ko.

Kinuha ko ang gamit ko at naglakad palabas ng kuwarto ko. Konti lang ang dala kong
gamit dahil dalawang linggo lang naman ako doon. Pababa ako ng hagdan ng mapako ako
sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw sa kintatayuan ko ng mahagip ng mga mata ko
ang isang babaeng nakakunot noong nakatingin sa akin. Nangatog and tuhod ko at
narinig ko ang malakas na pintig ng puso ko. Hindi ko alam kong bakit bigla nalang
akong kinabahan sa mga titig niya.

"Hindi ka pwedeng umalis Nathalie." mariin na may pagbabantang sabi ni Crischene sa

akin.

Sumulyap ako sa kanya. Hindi ko na makitang mabuti ang ekspresyong binibigay niya
dahil nanlalabo na talaga ang mga mata ko. Tahimik akong bumaba ng hagdan at
lumapit sa kanila. Kahit anong pangluluko ko sa kanya hindi ko talaga siya maluko.
Kahit ilang beses ko ng sinabi sa kanya na hindi ko siya naalala pero hindi siya
naniwala sa akin, kaya sinabi ko sa kanya ang katutuhanan.

"Aalis ako sa ayaw at gusto mo Crischene." matabang kong sabi habang kinukuha ni
butler Phoenix ang baggage ko.

Bumilis ang paghinga niya habang nakatingin sa akin. Hindi ko alam kong bakit
ganito makapag reak si Crischene hindi naman siya ganito dati. Bumugtong hininga
ako at tumalikod sa kanya. Kailangan ko ng umalis. Napasinghap ako ng hinigit niya
ako at sinampal ng napakalakas.

"ANG SABI KO, HINDI KA PWEDENG UMALIS NG BASTA BASTA NALANG NATHALIE! BAKIT ANG
TIGAS NG ULO MO AH?! BAKIT ANG SELFISH SELFISH MO?! ANG SARILI MO LANG ANG
INIITINDI MO! WALA KANG PAKIALAM KONG ANONG MANGYAYARI SA AMIN KUNG UMALIS KA!"
umiiyak niyang sabi habang tinuduro ako.

Napaawang ang bibig ko habang nakatingin sa kanya. Nanghihina ang mga tuhod ko.
Ngayon ko lang siyang nakitang umiiyak at nasasaktan ng ganito. I smiled painfully
again. Tumalikod na ako muli at naglakad palabas ng Mansyon. Wala akong paki alam
kung magalit siya sa akin, basta aalis ako sa lugar na ito. Kailangan kong isagawa
ang plano ko upang hindi kami matalo. Ngunit hindi niya iyon nakikita.

Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ko muli ang boses niya.

"Kapag umalis ka Nathalie, wala ka ng babalikan pa rito, wala na..."

I froze. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng marinig ko ang sinabi niya.

Parang may bumara sa lalamunan ko ng sinabi niya iyon. Hindi ko alam pero bigla
nalang umapatak ang luha ko ng biglang nagflash sa utak ko ang mga mukha nila Kent
at ang mga estudyante ng Sandford Academy. Nakangiti silang lahat ngunit muli
nagflash sa utak ko ang panibagong imahe ng mga mukha nila. Bakas rito ang galit.

Napapikit ako ng ilang segundo at tumakbo papuntang sasakyan namin.

"Make it fast Butler Phoenix."sabi ko.

Kanina pa ako hindi mapakali habang nasa loob ng sasakyan parang ang tagal na atang
nagbabiyahe kami papuntang NAIA. Dapat sa mga oras na ito nasa airport na ako.
Napakagat ako sa labi ko ng tumingin sa relong suot ko. Alas kuwatro imedya na.
Mabilis akong napatingin sa may bintana ng makita kong lumiko kami sa may gubat.

"Hindi ito ang daang papuntang Airport Butler phoenix!" sigaw ko sa kanya.

Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko ang mukha niyang mala demonyo sa rearview
mirror. Kumuyom ang kamay ko ng makita kong ngumiti siya sa akin. Napahawak ako sa
ulo ko ng bigla itong sumakit. Tang ina nagsisimula na namang sumakit ang ulo ko!
Nanginginig ang katawan ko habang dinadama ang sakit ng ulo ko. Parang lumilindol
ang paligid ko. Naramdaman kong may tumakip ng panyo sa ilong ko. Nanghihina ako.
Naipikit ko ang mga mata ko. Naramdaman kong may bumuhat sa akin na kung sino. 'Yun
ang huling natatandaan ko.

~*~*~

Nasilaw ako sa liwanag na tumama sa aking mukha. Mabilis akong napaubo at kinusot
kusot ang aking mga mata saka sinipat ang buong paligid. Napaawang ang bibig ko sa
nakita ko. Puno ng kulay pulang balloon ang kisame ng kuwartong ito. May mga basket
ng bulalak sa paligid ng kamang inuupuan ko at may petals ring nakalatag dito.
Napaluha ako ng makita kong may nakadikit na mga litrato ko sa dingding ng
kuwartong ito. Halos lahat ng picture na iyon ay stolen.
Napangisi ako ng may makita akong picture na nakanganga ako. Muling kong iginala
ang paningin ko sa buong kuwarto. Napatayo ako at naglakad papunta sa isang
malaking picture frame na katabi ng isang salamin na puno ng litrato ko na kasama
ang lalaking pinakamamahal ko. Hindi ko maipaliwag ang naramdaman ko ng makita ang
litratong iyon. May kung anong bagay ang kumikiliti sa tiyan ko.

Hinawakan ko ang picture frame. Litraro naming dalawa iyon. Magkahawak ang kamay
naming dalawa habang nakatingin sa dagat. Ang litratong ito ay nong nasa beach
resort kaming dalawa. Walang tigil na pagtulo ang mga luha ko sa mata.

"Baby."

Napalingon ako sa may pintuan ng bumakas ito. Lumundag sa kaba ang digdig ko ng
makita ko siya. Ipinikit ko ang mga mata ko at pinakita sa kanya ang panibagong
nathalie'ng nakita niya noon sa ospital.

"K-kuya manong, anong ginagawa ko rito? B-bakit may l-litrarto kayo sa akin?"
nauutal kong sabi habang panay parin ang tulo ng mga luha ko sa mata.

My eyes widened when he walked toward me. Hindi ako makahinga ng maayos ng lumapit
siya sa akin. Mabilis niyang hinila ang braso ko at isinandal niya ako sa pader.
Idiniin niya ang sarili niya sa akin. Napasinghap ako ng makita kong nagtataas baba
ang dibdib niya.

"Baby, I miss you and I love you." aniya sabay siil ng halik sa aking labi.

"Uhhhmmppp!!!" ang nasambit ko, hindi na nagawang sumagot pa sa kanyang sinabi gawa
ng kanyang paghalik sa akin.

Napapikit ako at muling umiyak habang dinadama ang halik niya. Mahal na mahal ko
siya pero kailangan kong lumayo sa kanya. Para naman ito sa kanila, hindi para sa
akin. Nang inalayo niya ang labi niya sa akin, nasampal ko siya ng pagkalakas.
Hindi ko alam kung bakit ko 'yun ginawa sa kanya. Napahawak siya sa pisngi niya at
tumingin sa akin habang umiiyak.

"I love you" aniya

Napatitig na lang ako sa kanyang mukha na mistulang nagmamakaawa. Mistula akong

nabuhusan ng malamig na tubig. At halos hindi ko na namalayan ang pagtulo ng aking
luha sa naghalong hindi ko maipaliwanag na sumusundot-sundot na kung anong emosyon
sa aking kalooban. May awa akong naramdaman para kay Kent. May awa rin akong
naramdman para sa sarili ko.May saya akong naramdamang paulit-ulit niyang ipinadama
sa akin ang kanyang pagmamahal. Ngunit may sakit din itong dulot dala ng
katotohanang dapat ko munang layuan siya, para sa kaligtasan niya.

Umiwas ako ng tingin sa kanya. Hindi ko kaayang makita siyang umiiyak sa harap ko.
Mas gusto ko pang umalis nalang kaysa makita ko siyang umiiyak. Muli akong napaluha
ng hinakawan nito ang mukha ko.

"Alam kong naala mo ako, Clarkson! Alam ko!" mariin niya sabi.

Mabilis kong iniwakli ang kamay niya at lumayo sa kanya. Lumanok ako saka umiiling.
Alam na niya pero kailangan kong magpanggap parin na hindi ko siya maalala.

"Baby, I love you but why are you doing this to me? Do you still love me?"

Napaiyak ako sa tanong niya. Gusto kong sabihin sa kanya na mahal na mahal ko siya
pero hindi ko magawa. Nanginginig ang katawan ko at labi ko. Huminga ako ng malalim
at naglakad palabas ng pintuan. Pero bago pa ako makalabas mabilis niyang hinila
ang kamay ko at muli akong hinalikan. Isang matamis na halik na may bahid na
pagmamahal ang binigay niya sa akin.

Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi maungol sa ginawa niya. Pinikit ko ang mga
mata ko ng hinawakan niya ang hita ko at pinalupot ito sa bewang niya.Tumindig ang
balahibo ko ng maramdaman ko nasa kama na kami. Bumaba ang halik niya sa leeg ko.
Nag iinit ang buo kong katawan dahil sa ginawa niya. Muli niyang hinalikan ang labi
ko. Isang malalim na halik ang ginawa niya sa akin, halos manginig na ang buo kong
katawan sa ginawa niya. Napaungol ako ng maramdaman kong hinawakan nito ang dibdib
ko.

"SHIT!" malutong na mura ko ng maramdaman ko ang isa pa niyang kamay ay nasa

gitnang hita ko.

Napaliyad ako ng hiwakan niya ito. Narinig kong napaungol siya sa ginawa niya.

"KENT!" napadaing ako sa pangalan niya.

-----------------

Idinilat ko ang mga mata ko. Kinusot ko ang mata ko at tumingin sa taong katabi ko.
Napaluha ako ng makita ko ang mukha niyang may bahid na saya. Hinawakan ko ang
mukha niya at hinalikan siya bago tumayo at nagbihis.

Bago ako umalis may kinuha akong lipsticks sa may drawer, at sinulatan ko ang
salamin.

'I'm sorry for all the things I've done just know I never meant to hurt you, kent.
I love you.' - Nathalie Sophie Clarkson.
------------

A/N: Hey Guys! Malapit ng lumabas ang TMCQ BOOK ( book one) sana makabili kayo :))

=================

TMCQ

The Missing Campus Queen book one is already published under LIB, guys! Thank you
so much readers! Kung wala kayo hindi mapapublish ang TMCQ, kayo naging dahilan
kung bakit na publish ang librong ito. Sana suportahan niyo po yung book katulad ng
suportang ibinibigay nyo noong on going pa siya.

TMCQ BOOK! Grab your copy for only P 129. 79 :))

Mabibili nyo po yung book sa mga NBS at Precious Pages Store nationwide! :)

=================

TMCQ *17*

Here I am, siting beside the window at the middle part of the airplane staring at
the city light below. Namumugto ang mga mata ko dahil sa pag-iyak, at namumula ang
ilong at namamaga rin ang labi ko. Kumikirot pa rin sa mga oras na ito ang puso ko.
Sa bawat sulyap ko sa mga taong nakasakay rito ay si Kent ang nakikita ko. He's so
hurt. Alam ko 'yun. Nasasaktan naman din ako sa desisyon ko pero mas nasasaktan
siya. Para sa kanila naman ito, hindi para sarili ko lang.

Napakagat ako sa labi ko ng maalala ko ang sinabi ni Crischene sa akin

kanina.'Kapag umalis ka Nathalie, wala ka ng babalikan pa rito, wala na...' Paano
kung mangyari iyun? May babalikan pa kaya ako? Paano kung may mangyaring masama sa
kanila habang ako'y nasa China? Makakaya ko bang tanggapin kung may mangyaring
masama sa kanila? Napabugtong hininga ako at napapikit.

"Nǚshìmen, xiānshēngmen: Wǒmen yǐjīng jiàngluò zài běijīng shǒudū guójì jīchǎng.
Běndì shíjiān xiàwǔ jiǔ shí 12 fēn, dìmiàn wēndù wèi 18 shèshìdù huò 64 huáshì dù.
Qǐng liú zài zuòwèi shàng, zhídào "xì hǎo ānquán dài" de biāozhì bèi guānbì. Dǎkāi
tóudǐng de chǔ wù guì shí qǐng xiǎoxīn. Qǐng bǎ nín suǒyǒu de gèrén wùpǐn yǔ nǐ,
dāng nǐ xià chē. Nín de tuōyùn xínglǐ, kěyǐ yāoqiú zài háng lǐ rènlǐng qū. Xièxiè."
(Ladies and gentlemen: We have landed at Beijing Capital International airport. The
local time is 11:12 p.m.. The ground temperature is 18 degrees centigrade or 64
degrees Fahrenheit. Please remain in your seat until the "fasten seat belt" sign is
turned off. Use caution when opening the overhead lockers. Please take all your
personal belongings with you when you disembark. Your checked baggage may be
claimed at the baggage claim area.Thank you.)
Idinalat ko ang mga mata ko at napabugtong hininga. Nasa China na ako. Pagkalabag
ng pagkalabag ng eroplano ay agad kong kinuha ang baggage ko at nagmadaling
lumabas. Ilang hakbang pa lang ang ginawa ko agad kong naramdaman ang lamig ng
simoy ng hangin.

"Welcome to China, Lady Nathalie."

Napangiwi ako ng makita ko ang mukha ng tatlong gago. Abot tenga ang ngiti ng mga
ito habang sinusuklayan ang mga buhok nila gamit ang kamay nila. Tumaas ang kilay
ko ng mapansin kong iba na ang kulay ng buhok nila. Kulay violet ang buhok ni X, si
Y naman ay kulay blue, at kay V naman kulay white. Anong sumagi sa mga kukuti ng
tatlong ito? Pasimpleng kong tinaas ang kamay ko at kumaway sa kanila. Nilampasan
ko sila at nagmadaling lumabas ng airport. Pero bago pa makalayo sa kanila ay
nagsalita na ako.

"Nice hair"

Nasa paradahan na kami ng mga kotse sa labas ng airport. Pinagbuksan ako ni V ng

kotse. Papasok na sana ako ng may mahagip ang dalawa kong mata. Isang lalaking nasa
loob ng pulang sasakyan ang nagmamasid sa amin. Hindi siya mukhang Chinese. Hindi
ko alam pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kinakabahan ako sa bawat titig
niya.

"Is there any problem, lady nathalie?" nagtatakang tanong ng tatlo sa akin.

May bahid ng pag alala ang tuno ng boses nila kaya napatingin ako sa mga ito.
Umiling ako sa kanila at mabilis na pumasok sa loob ng kotse.

Umupo ako sa pinakadulo ng upuan upang hindi ako mapansin ng tatlo. Palihim akong
tumitig sa pulang kotse na panay sunod sa amin. Panay tawanan lang ang tatlong gago
habang nakaupo. Hindi nila napapansin na may sumusunod sa amin. Napatingin ako sa
driver namin, namamawis na ang noo nito habang panay sulyap sa side mirror. Hindi
niya gaanong pinahahalata sa amin na may sumusunod.

"Bilisan mo ang pagpatakbo hangga't hindi pa sila nagpapalabas ng baril." malamig

kong sabi sa driver. Nanlaki ang mga mata niya kaya tumingin siya sa akin. Isang
mala demonyong ngiti ang pinkawalan ko sabay pikit ng mata. I need to rest.

Agad namang tumahimik ang tatlong gago at tumingin sa likod.

"Anak ng puta!!" Mura ni V sabay labas ng baril sa bag niya.

Naramdaman kong bumilis ang takbo ng kotse namin. Rinig narinig ko ang walang
humpay na pagmura ng tatlong gago. Simula pa lang ang lahat ng ito, marami pang
dadating na mga kalaban. Maraming pang pagsubok ang dadating sa buhay nating lahat,
marami pa....
Nakarating kami sa isang hotel dito sa China. Tahimik akong lumabas sa kotse.
Napansin kong maraming nakaitim na mga lalaking may hawak na baril na nakatayo sa
bawat parte ng hotel. Napansin naman nina V na nakatingin ako sa mga lalaki kaya
nagsalita na ito.

"Mga kakampi natin sila Lady nathalie, nandito ang mga 'yan upang protektahan ka."
tumungo na lamang ako at sumunod kay V.

Tahimik kaming naghihintay na bumukas ang elevator. Tahimik akong tumingin sa

repleksyon ko. Namamaga parin sa mga oras na ito ang mata ko. Napabugtong hininga
ako at tumingin sa tatlong lalaking kasama ko.

"Hanapin nyo 'yung lalaking sumusunod sa atin kanina. Dalhin nyo siya sa
abandunadong gusali ni Lolo Clarkson dahil don natin siya tatanungin kung bakit
niya tayo sinusundan at don rin natin siya papatayin." malamig kong sabi sabay hawi
ng buhok kong tumakip sa mukha ko.

"Pinahanap ko na siya kina Chen, Lady Nathalie, nong nasa sasakyan palang tayo."
sabi ni Y sa akin.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Matalino rin itong si Y, hindi na kailangan
pang utusan siya, dahil siya na mismo ang gagawa ng paraan.

"Good"

Nang bumukas ang pintuan ng elevator ay agad kaming lumabas. Nakasunod lamang ako
sa tatlong gago hanggang makarating na kami sa kuwarto ko. Napamangha ako sa ganda
ng aking kuwarto. Pader palang ay mamamangha ka na. Kulay ginto ang pader ng
kuwarto, gawa rin sa ginto ang gamit rito. May malaking chandelier na gawa sa
crystal at diamond pa. Mula rito sa kinatataayuan ko may makikita kang malaking
bintana kung saan ay makikita mo ang nag- gagandahang ilaw na nagmula sa labas ng
gusali. Kita rin dito ang ang buong city.

Naglakad ako papunta sa kuwarto ko, muli akong namangha ng makita ko ang kulay
pulang kuwarto na may queen size bed at isang customized throne na upuan. Inaantok
na ako. Bumaling ako sa tatlong gagong sumusunod sa akin.

"Pwede na kayong umalis." matipid kong sabi sabay sira ng pinto ng kuwarto ko.

Kailangan ko ng magpahinga, may gagawin pa akong kagingbal gingbal bukas.

___________

"Paparating na sila, Lady Nathalie." Maligayang sabi V habang sumusipol.

Tumungo ako at napa isip. Paano ko kaya siya papatayin? Babaralin ko siya ng paulit
ulit hanggang mabutas ang buo niyang katawan? Lalagyan ko siya ng bomba sa tiyan ?
Babarinahan ko ang puso niya? Anong maganda kayang gawin?

Tumingin ako sa bintana. Ang lakas ng ulan. Kumikidlat at kumukulog pa. Ang gandang
tignan ang mga ito. May mga dahong nagliliparan dahil sa lakas ng hangin.
Napakatalino ni Lolo clarkson, pinagplanohan talaga niya kung saan niya tutukurin
ang bawat gusaling pagmamay ari niya.

"I said, LET ME GO YOU FUCKING ASSHOLE!"

Napatingin ako sa pintuan ng biglang bumukas ito at iniluwa ang mga tauhan ko
bitbit ang lalaking sumusunod sa amin kahapon.

"I swear to fucking god if you don't fucking let go of me right fucking now I'm
gonna cut each one of your left nuts in your sleep!!"

"Yeah bullshit!" sigaw ni X sabay tulak nito sa sahig. Naghiyawan ang buong grupo
habang nakatingin sa lalaki.

"Good job boys!" maligaya kong sabi sabay lakad papunta sa lalaking nakahiga sa
sahig.

"Hai loverboy." mala demonyo kong sabi sabay hila sa buhok nito.

Kinaladkad ko siya papuntang upuan. Hinawakan ko ang leeg niya upang mapaupo siya
sa upuan. Nang makaupo na ito sa upuan ay umupo rin ako sa harap niya.

"Who ordered you to follow us?!"mahinahong kong sabi.

Ngumisi ito sa akin at dinuruan ako. Naipikit ko ang mga mata ko at naiyukom ko ang
kamao ko.

"How dear you asshole!"

Mabilis ko siyang hinablot at sinuntok sa mukha. Mabilis siyang tumayo at humarap

sa akin. Sisipain na sana niya ako ng sinipa ko siya sa tagiliran niya. Puno ng
pwersa ang inilagay ko sa kanang paa ko kaya napasuka siya ng dugo. Naglakad ako
papalapit sa kanya, at muling hinila ang buhok niya paupo sa upuan.

"WHO ORDERED YOU TO FOLLOW US!!" I asked him again.

Punong puno ng sempatya ang boses ko. Inuubos ng isang 'to ang pasensya ko. Muli
siyang ngumiti sa akin na may bahid pang asar.
"I will NOT tell you WHO ordered ME to follow you whether you kill me!!"

Bumilis ang paghinga ko at kinuha ang kutsilyong nakatago sa legs ko. Mabilis ko
itong sinaksak sa binti niya.

"AHHH!!"

Idiniin ko ang pagkasaksak sa kanya at hiniwa ito na parang karne ng baboy. Walang
humpay itong sumigaw sa sakit.

"AHHHH!YOU BITCH!!"

Mabilis kong hinablot ang kutsilyong hawak ko at tumingin sa kanyang mukha. Tumulo
ang mga luha niya sa mata dahil sa sakit nadarama niya.

"Masakit ba? MASAKIT?" Sigaw kong sabi sabay hawak sa binti niya ngayo'y kitang
kita ang laman at boto niya.

Napangisi ako ng makita ko ang nakakawang mukha niya.

"WHO ORDERED YOU TO FOLLOW US FUCKING ASSHOLE?!!!"

Umiling na lamang siya sa akin kaya bumilis ang paghinga ko. Napatingin ako sa
isang gilid na kita kong may lamesa at mga gamit na pwedeng gamitin para pumatay ng
tao.

I grabbed him a place him to the top of the table. I wrapped the silver barb wire
around his hands and feet. I wear a gloves and i grabbed a silver medical saw and
dragged it down his thight. Panay sigaw nito. His scream of pain made me smile.

Tumingin ako sa mga taong nasa paligid ko. All of my slaves watched with fear,
horror and disgust as they watched me torture him. I grabbed the silver acid and
poured it all on his face. His skin burned and melt as the acid burned all his skin
away. Mas lalong lumakas ang sigaw niya kaya napangisi ako. Humahalakhak ako na
parang demonyo habang nakatingin sa kanya.

"NO...NO...NO!!!"

"It's to late my loverboy. " i said and i grabbed a silver spoon and i slowly
plucked both of his eyeballs out. Then I took a plier and pulled all his teeth out
one by one.

"Ahhhhhhh!!"
Dugo! Puro dugo ang nakikita ko! Muli kong kinuha ang kotsilyo at hinila ang dila
niya.

"Ito ang kaparusahan mo!!"

Pinutol ko ang dila niya at itinapon sa mga slaves ko. Takot na takot na lumayo sa
akin ang mga slaves ko kaya napangisi ako. Binitiwan ko ang kutsilyo at inayos ang
sarili ko kahit may mga dugo ang kamay at ang mukha ko.

"Bukas pupunta tayo sa mga yakuza," nakangiti kong sabi at naglakad.

Mabilis na lumayo ang mga slave ko sa akin at yumuko. Napahinto ako sa paglalakad
ng may marinig ako.

"Che- checkmate"

Kahit hindi ito gaanong malinaw pero na intidihan ko ito.

Nanginig ang buo kong katawan at muling lumapit sa kanya. Hinila ko ang bakal na
upuan at hinampas sa ulo niya. Sumirit and dugo niya sa ulo at lumabas ang utak
niya.Tumalsik sa mukha ko ang dugo niya.

"Dont make me angry, if you dont want to die."

______________

A/N: TMCQ is officially out on every PPC stores nationwide for only P 129.75! Hope
you guys will support it and grab a copy!

=================

TMCQ *18*

Akuma is the biggest yakuza family, they are known as the white horse of chess. May
iba't ibang talento at kakayahan ang mga tauhan ng pamilyang iyon kaya gusto kong
makita ang pinuno nila na si Syoss Takishima. Nandito ako sa China upang kunin ang
tiwala nila at ang puso ng mga yakuza upang matulungan nila ako sa lahat ng mga
bagay, at maging kakampi ko sila sa lahat ng oras. Kahit na mahirap itong gawin,
kakayanin ko para sa mga slaves ko at sa mga pawn ng larong ito. If I die, a new
white queen will rise, and she's Yumi Takishima known as The Little White Queen,
the only daughter of Syoss Takishima. But if I live, my first daughter in the near
future will be the next rightful white queen, and I will name her TRINITY, the
third white queen of chess.
V stopped the car in front of the Takishima Building. Bumugtong hininga ako at
tumingin kay V na ngayo'y nasa labas na. Nakita kong umikot siya at pinagbuksan
niya ako ng pinto ng kotse at saka siya naglahad ng kamay sa akin. Mabilis ko
namang kinuha ang kamay niya at lumabas ng kotse. Naaninag ko agad ang sampung van
nasumusunod sa amin- nakasakay mula rito ang mga panibagong kong tauhan.

Kinuha ko ang kamay ko ka V at nagsimulang maglakad papasok ng building. Sampung

tauhan ko ang sumusunod sa akin. Nasa front door pa nga lang kami ay may isang
babaeng kulay pula ang buhok at sampung naka itim na lalaki na ang humarang sa
dinadaanan namin.

"Excuse me ma--" hindi na naituloy nito ang pagsasalita niya ng may itinutok akong
baril sa kanyang bibig. Gayon din ang ginawa ng mga tauhan ko sa sampung nakaitim
na lalaki. Mas mabilis kumilos ang mga tauhan ko kaysa sa kanila.

Bumilog ang sikit ng mga mata nila kaya napangisi ako. Mabilis kong hinablot ang
braso ng babae at naglakad. Ramdam naramdam kong bumaon ang kuko ko sa braso niya.
Napangiwi ang babae habang nagmamakaawang bitiwan ko raw siya. Ngunit isang malamig
na tanong lang isinagot ko sa kanya.

"What floor?" Bungad kong tanong sa kanya ng makapasok kami sa loob ng elevator.

"29 f-floor" nanginig na sabi nito.

Naibaling ko ang atensyon ko sa tatlong kumag na ngayo'y nasa harapan ko na.

Nakabaon parin ang kuko ko sa babae. Habang naghihintay na bumukas ang elevator.
Kumuyom ang kaliwang kamao ko ng maalala ko ang sinabi ng walang hiyang lalaking
pinatay ko kagabi. Isang salitang napabigat sa puso ko, ang salitang CHECKMATE.
Talo na ba ako sa larong ito? May nangyari na bang masama sa kanila? Nang tumunog
na ang elevator at bumukas ito, mabilis kaming naglakad papasok sa office kong saan
sina Mr. Takishima.

Tinulak ko ang babaeng pula ang buhok sa pintuan upang siya mismo ang bukas ng
pintuan para sa amin. Nakita kong may tumulong dugo sa braso niya at bakat na bakat
dito ang sugat naginawa ng kuko ko. Nanginginig niyang binuksan ang pintuan.

"Master takishima, please gave that task to me." Abot tenga ang ngiti ko ng makita
ko si Mr. Ong na kinakausap si Mr. Takishima.

"My men are taking care of it." Pagmamakaawang sabi ni Mr. Ong kay Mr. Takishima.

"Your men are dead!" Isang malakas na sigaw ni Mr. Takishima kay Mr. Ong, ngunit
ang mga mata niya ay nakatingin sa akin. Mabilis na tumayo si Mr. Takishima at
naglakad palapit sa malaking binatana ng kanyang opisina.

"Master takishima..." panimula kong sabi habang nagsimulang maglakad papasok ng

opisina niya.

Awtamatikong na patingin sa akin ang mga taga board at ang mga tauhan niya. Halos
lumabas na ang mga mata ng mga ito ng makita ako, may iba rin sa kanila ay
nagbubulungan ng makita ako. Halos hindi na maipinta ang mga mukha ng mga tauhan ni
Mr. Takishima habang nakatingin sa akin.

"Why are you here?" Isang malamig na tanong ni Mr. Tashima sa akin.

Hindi ko alam pero nagsitayuan ang mga balahibo ko sa batok ng marinig ko ang boses
niya. Humugot muna ako ng malalim na paghinga bago ako sumagot sa kanya.

"We are here to take the task Mr. Takishima" awtamatikong napakatingin sa akin ang
buong atensyon ng mga tao, bumilog ang mga mata ng lahat maliban kay Mr. Takishima.
Isang mala demonyong ngiti ang sumilay sa kanyag labi ng marinig nito ang sinabi
ko.

"The task is yours, white queen" maligayang sabi nito.

Narinig kong napasinghap si Mr. Ong sa kanyang narinig mula kay Mr. Takishima.
Isang masamang tingin ang binigay niya sa akin, kaya uminit ang ulo ko. Mabilis
kong kinuha ang baril ko at pinaputukan sa ulo si Mr. Ong. Naglagsikan ang dugo
niya sa mga kasama niyang taga board. Kong titignan mo ang mukha ni Mr. Ong, isang
ordinaryong taong napakainosente ang makikita mo ngunit sa totoo, isa pala itong
demonyong traydor na tauhan ni Mr. Takishima. Alam ko kung sino si Mr.Ong sa totong
buhay, isa siyang taksil na tauhan ni mr. Takishima, hindi lamang ako ang
nakakaalam ng sekretong iyon. Alam din ito ni Mr. Takishima kaya pinabayan niya
akong kunin ang task na ito.

"I'll give you 72 hours to find my daughter." bakas sa boses nito ang lungkot.

Si Yumi Takishima ay nawawala, ayon sa nabalitan ko mula kay Y, kinidnap raw ang
dalaga sa araw ng karaawan nito. Alam kong mahal ni Mr. Taskishima ang nag iisa
niyang anak, alam ko ring isang malaking gantimpala ang ibibigay niya kapag nakita
ko si yumi.

"If you find my daughter, i will step aside and give it to you my throne." Mas
lalong lumawak ang ngisi ko ng marinig ko ang salitang iyon.

Pangako hahapin ko siya at ibabalik sayo Mr. Takishima.

_______

Third Person Point of View

Waring mga demonyong naglalakad ang mga tauhan ni nathalie habang siya naman ay
seryosong nakatingin sa chongqing hotel kong na saan itinago si yumi takishima.
Naglalakihang gym bag ang mga dala nila na may laman na armalite 16, machine gun at
mga bomba. Waring mga asong ulol ang mga knights niya ng tumakbo ito at pinalibutan
ang buong hotel. Isang araw nilang pinagplanohan ang lahat ng gagawin nila sa araw
na ito. Kailangan nilang manalo sa larong ito.

Nakasuot ng itim na damit si nathalie na parang pupunta sa isang party, ngunit sa

loob pala nito may isang panibagong damit pala ang suot nito. Mabilis na naglakad
sina Natahlie papasok ng Chongqing Hotel. May mga bitbit silang mga baril nakatago
sa kanilang mga damit. Inilibot nilang apat ang mga mata nila upang tiyakin kong
wala bang CCTV camera sa hotel na iyon. Bawat yakap na ginagawa nila ay may
kahulugan. Ang kahulugan ng yapak na iyon ay; "Run if you love your life"

Mabilis na naglakad sila papasok ng elevator. Isang mala demonyong ngiti ang
sumilay sa dalaga ng makita ang isang cctv camera sa loob ng elevator. Tinignan
niya ito na parang papatay ng tao. Isang nakakakilabot na ngiti ang sumilay sa labi
ng dalaga. Nang tumunog ang elevator mabilis na tumakbo ang apat at naglakad
papunta sa kuwarto kong saan si yumi takishima at ang mga kidnaper. Nilabas ng apat
ang mga baril nila at kasabay nito ay sinipa ng tatlong kumag ang pintuan ng
kuwarto. Mabilis na pumasok si nathalie at tinignan ang buong lugar.

"FUCKING SHIT!"

Malakas na sigaw ng dalaga ng makitang walang laman ang kuwartong iyon. Walang
kahit na anong bakas ng taong gumamit sa kuwartong ito. Hinalungkat ng tatlong
kasamahan ng dalaga ang buong kuwarto. Nanlamo ang mga ito ng makitang wala si yumi
takishima. Bumilis ang paghinga ng dalaga dahil sa sobrang galit. Hinila niya si X
at kinuwelyuhan.

"NA SAAN NA SI YUMI TAKISHIMA?! ANG SABI MO NA RITO SIYA! BAKIT WALAAAA!!!!"

Galit na galit na sigaw ng dalaga sa bagay tulak kay X sa pader. Agad namang
tinulungan nila V si X namakatayo. Nanlamo si X ng makitang galit na galit ang
pinuno nila.

Sasakalin na sana ng dalaga si X ng makarinig ito ng malakas na putok ng baril.

Nanlaki mga ni nathalie at naglakad palabas ng kuwarto. Napahinto ang dalaga ng
makita niyang may hawak na babaeng nakayuko ang mga instik. Napamura ang dalaga ng
sumara ang pintuan ng elevator. Mabilis niyang tinahak ang hagdan upang sundan ang
instik na kumidnap kay yumi takishima.

Nang makakababa na ito, laking
nakabulagta sa sahig. Naiyukom
iba niyang mga knights. Kumulo
Isang demonyong galit na galit
makakapatay na ito ng tao.
gulat niya ng makitang may mga patay nakatawan
ng dalaga ang kamao niya ng makitang patay na ang
ang dugo niya at umusok ang ilong niya sa galit.
ang sumilay sa dalaga, Kahit na anong oras ay

"FUCK YOU!!
Mabilis na tumakbo at sinundan ng dalaga ang puting sasakyan kong saan nakasakay si
yumi takishima. Nong una hindi niya ito nasundan ngunit sa kalaunan ng makarating
sila sa Chaotianmen Bridge, kung saan ay traffiic at dito mabilis niyang nasundan
ang puting sasakyan sapamamamigat ng pagtalon sa ibabaw ng mga sasakyang mistulang
parang pagong sa mahinang pag usad ng pagdaloy nito.

"Nǐ zài zuò shénme, biǎo zi."

"Tā mā de!"

"Gāisǐ de!"

Walang paki alam ang dalaga sa mga hinaing ng mga instik na nagmamay ari ng mga
sasakyan na dinaan niya. Mabilis na tumalon ang dalaga sa itaas ng puting sasakyan.
Kinuha niya ang baril nakadago sa kanyang damit. Pinaputok niya ito sa salamin
upang mabasag ito ng tuluyan. Nang mabasag ang salamin, agad na sinapa ng dalaga
ang salamin upang hindi ito humarang sa pagpasok niya. Dahil sa mga bubog na naiwan
ay nasugatan ang dalaga, napangiwi siya ng may tumusok na salamin sa bewang niya.
Kinagat ng dalaga ang labi niya upang hindi makasigaw sa sakit na naradaman niya.

Nang makapasok na ito sa loob ng kotse, mabilis niyang itinutok sa tatlong instik
ang baril niya. Laking gulat ng dalaga ng makitang wala sa loob ng kotse si yumi
takishima. Ang inakalang niyang si yumi takishima ay isa palang lalaking instik na
make up na parang babae upang mapain nila ang dalaga. Mas lalong nagalit ang dalaga
kaya mabilis niyang pinaputukan ang ulo ng lalaking nanggaya kay yumi takishima.

"Where is Yumi Takishima?!" malamig na sabi ng dalaga na may halong pagbabanta sa

dalawang instik. Nagliliyab sa galit ang dalaga habang nakatutok ang baril niya sa
dalawang lalaki

"I will not tell you where is she!" mariing sabi ng instik nasa driver seat.

"WHERE IS SHE?!!!" parang isang bulkang sumabog ang dalaga.

Pinaputukan niya ng baril ang instik na nasa driver seat. Walang tigil niyang
binaril ito sa ulo hanggang mawasak ang ulo nito. Tumalsik ang dugo ng lalaki kaya
natalsikan ang dalaga sa mukha. Nanginginig sa takot ang huling instik na nasa
front seat ngayon. Takot na takot ang lalaki ng makita niya ang mala demonyong mata
ng dalaga. Takot, hindi pa niya naramdaman ang pakiramdam na ito pero ngayon ramdam
naramdaman na niya.

"I-in D-Daba Mountain." nang mabanggit ito ng lalaki mabilis na binaril ng dalaga
ang lalamunan ng lalaki.

Agad na binuksan ng dalaga ang pintuan ng sasakyan. May mga instik na nakatingin sa
kanya kaya napangisi siya. Sa hindi malaman na pangyayari natakot ang ibang
residente sa kanya. Ang iba ay tumakbo upang makalayo sa demonyong dalaga. Tumalon
ang dalaga sa itaas ng puting kotse ng may makita siyang helicopter na palapit sa
kanyang kinaroroonan.

Mas napangisi ang dalaga ng makita niyang nakasakay mula rito sina V. Mabilis na
itinapon ni V ang ladder upang makasakay ang dalaga. Nang makapasok na ang dalaga
sa helicopter agad niyang nginitian ang mga tauhan niya sa loob.

"Nasa Daba Mountain si Yumi takishima."

Nathalie's Point Of View

Tahimik akong nakamasid sa lumang bahay na pinalilibutan ng mga puno. Nasa itaas
kami ng puno, bawat galaw nilang lahat ay pinagmamasdan namin. Nang makita naming
pumasok ang mga instik sa loob ng lumang bahay, dahan dahan kaming bumababa sa
puno. Bawat yakap na ginagawa namin ay walang tunog. Nakatutok ang baril ko sa
bawat direksyon. Mabilis kaming nagtago sa pader ng may makita kaming isang instik
na may hawak na baril ang lumabas sa loob ng bahay. Maingat na lumapit si X sa
instik, dahil nakatalikod ito hindi niya napansin nasa likod na pala niya si X.
Mabilis na sinaksak ni X ang ulo ng lalaki. Lumabas ang utak nito ng hiniwa ni X
ang ulo niya.

Napangisi ako at naglakad papasok ng lumang bahay. Puro lumang gamit ang
nakadisplay sa bahay na ito. Ingat na ingat kami sa bawat galaw namin. Bahagyang
liliko na sana ako papuntang hagdan ng sunod sunod na putok ng baril ang sumalubong
sa akin.

"WHAT THE FUCK!!!"

Mabilis akong bumalik at nagtago sa pader, gayon din ang ginawa ng tauhan ko.
Napangiwi ako ng maramdaman kong may maiinit na likidong tumulo sa braso ko.
Nadaplisan ng bala ang braso ko. Damn! Patuloy ang pagputok ng bala, pakiramdaman
ko tuloy parang magigiba na ang pader nasinasandalan ko ngayon. Fucking shit!

Nang makarinig ako ng yakap ng paa. Mabilis kong kinasa ang baril ko, at saka
lumabas at pinaputukan ang taong nasa harap ko na ngayon. Tumama ang bala sa puso
niya kaya agad itong nawalan ng malay. Mas lalong gumulo at lumaki ang tensyon na
nabubuo sa buong bahay ng sumugod na ang mga tauhan ko. Walang humpay na putok
baril ang narinig ko sa buong bahay. Mabilis akong tumakbo at kumapit sa puting
telang nakasabit sa kisame upang makarating ako sa ikalawang palapag ng bahay.

Napako ako sa kinatatayuan ko ng may makita akong instik na may baril nakakatutok
sa akin. Mabilis akong umiwas sa kanya na naging dahilan upang mahiga ako sa sahig.
Mabilis kong itinutok ang baril ko sa kanyang ulo at binaril siya naging dahilan
upang mamatay ito.

Inilibot ko ang tingin ko sa buong pamamahay may nakita akong isang butas sa
kisame. Tamang tama lang ang laki ng butas na ito upang makapasok ako. Tumakbo ako
at kumapit sa kisame at dahan dahang pumasok sa loob nito. Medyo maliwag ang loob
nito kaya hindi ako gaanong nahirapan. Sinundan ko lang ang bawat putas na nakita
ko.

"The White is here!!"

Napahinto ako ng makarinig ako ng isang sigaw. Napatingin ako sa maliit na butas,
isang lalaking nakasuot ng pulang damit ang nakitang kong may kausap sa cellphone.
Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Yumi Takishima na nakaupo sa isang bakal na
upan. Nakatali ang paa't kamay niya, at may nakadikit na tape sa kanyang bibig.
Bumilis ang paghinga ko at dahan dahan nagumapang papaunta sa isang malaking butas.
Kinaasa ko muli ang baril ko at mabilis na lumundag pababa ng kisame.

"What the fu---"

Mabilis kong itinutok ang baril ko sa ulo niya. Napalunok ako ng maramdaman kong
may nakatutok na katana sa leeg ko. Naramdaman kong tumusok ito sa leeg ko na
naging dahilan upang masugatan ito. Mas idiniin ko ang baril ko sa ulo niya. Kahit
na anong oras kaya ko siyang patayin. Ngunit ng maramdaman kong nanlalabo ang mata
ko ay dahan dahan kong nabibitiwan ang baril nakatutok sa ulo niya. Ngunit mabilis
ko namang itinulak siya at sinipa siya sa tiyan. Nanlalabo ang paningin ko!

Nanatili kami sa ganung posisyon at hindi ko alam kong makakaya ko ba siyang

patayin. Hindi ko gaanong makita ang mukha niya kasi nanlalabo na talaga ang mata
ko. Naipikit ko ang mga mata ko ng maradaman kong lumilindol. Napahinga ako sa
sahig ng itinulak niya ako, mabilis niyang kinuha ang katana niya at itutok niya sa
akin. Sasaksakin na sana niya ako ng biglang may bumakas ng pintuan. Awtamatikong
binaril ni X ang lalaki sa ulo.

"Nathalie's Slave the last man standing!" malakas na sigaw ni X habang nakatingin
sa akin.

Naipikit ko ang mga mata ko ng maramdaman kong wala na akong makita pang kahit na
anong bagay, at nawalan narin ako ng malay.

____

Inimulat ko ang mata ko. Napabangon ako ng makita kong nasa loob na ako ng kuwarto
ko. Tatayo na sana ako ng may bilang bumukas ng pintuan ng kuwarto ko. Nanlumo ako
ng makita ko ang taong pumasok sa loob ng kuwarto ko. Bumilis ang tibok ng puso ko
ng makita ko siya.

"L-lolo?" nanginginig ang kamay ko ng makita ko siyng nasa harap ko na.

"Ang basang China at Japan ay para lang kay Yumi Takishima, at ang Pilipinas ay
para lang sayo. Ngunit anong ginagawa mo dito, Nathalie?!" bawat salitang
binibitiwan na niya ay nakakakilabot.
Ang tuno ng pananalita niya ay may bahid ng galit. Mas lalo akong nanginig ng
makita ko ang mala demonyong mata ng lolo ko. Para siyang si santanas!

"ANONG GINAGAWA MO DITO?!!" napalundag ako sa takot ng hinila niya ako at hinawakan
nito ng mariin ang pisngi ko.

Gusto kong umiiyak sa sakit nadarama ko ngayon. Napaluha ako ng makita kong galit
na galit siya. Napaawang ang bibig kong sinampal niya ako ng napakalakas na siyang
dahilan upang tumulo na ang luha ko sa mata.

"ISANG MALAKING PINSALA ANG GINAWA MO NATHALIE! MALAKING PINSALA!" bumuhos ang luha
ko ng muli niya akong sinampal ng napalakas.

Hindi ko alam kong anong ibig sabihin ni lolo. Walang kahit naanong sumagi na sagot
sa utak ko ngayon, wala.. Humagulgol ako ng iyak sa harapan niya. Ramdam naramdam
ko ang galit niya sa akin, may gusto pa siyang bintiwan na salita ngunit hindi na
lamang niya itinuloy. Nang hihina ako at nanlalabo muli ang paningin ko. Araw araw
nalang nanlalabo ang paningin ko.

"Nathalie, I'm very DISAPPOINTED in YOU!!" malamig na sabi nito at saka lumabas ng
kuwarto ko.

Humagulgol ako ng iyak ng marinig ko iyon sa kanya. Nanlomo ako ng may makita akong
isang papel na may nakasulat na "Checkmate!". Napasinghap ako ng makita ko iyon.
Ang ibig nitong sabihin, TALO NA AKO SA LARONG ITO?! HINDI PWEDE IYON! HINDI!

_________

TMCQ book one is officially out on every PPC stores nationwide for only P129.75!
Hope you guys will support it and grab a copy! Thank you!! :)

=================

TMCQ *19*

Nathalie's Point of View

Nakatulala akong nakatingin sa bintana habang panay tulo ng luha ko na tila ba

walang katapusan. Nanginginig akong tumayo at naglakad palapit sa may bintana.
Sinikap kong maglakad upang makarating doon. Nasa isang madilim na kuwarto ako
ngayon nagawa sa mga lumang semento, ngunit natitiyak kong matibay ang pagkagawa
nito. Tanging ang bintana lang ng kuwartong ito ang nabibigay liwanag. Napakagat
ako labi ko ng maramdaman kong kumirot ang mga sugat ko sa binti. Puro pasa at
sugat ang buo kong katawan. Isang masakit at mapait naparusa ang ginawa nila sa
akin. Dahil isang napaka-importanteng batas ang nilabag ko na siyang dahilan upang
mapahamak ang mga taong nasa paligid ko. Kung sumunod lang sana ako kay Crischene,
hindi mangyayari 'to!

Pinilit ko ang sarili kong maglakad palapit sa bintana, habang panay kirot ang mga
sugat ko at panay tulo ng dugo ko. Ang puti kong bestida ay naging pula na dahil sa
mantsa ng aking dugo. Napaiyak ako ng maramdaman kong humigpit ang pagkagapos sa
paa ko, na parang kahit na anong segundo ay mapuputol na ito.

"AHH!DAMN!"

Napasalampak ako sa sahig at napasigaw sa sakit nadarama ko. Tang ina ang sakit!
Humagulgol ako ng iyak ng maramdaman kong mas lalong humigpit ang pagkapit ng bear
trap sa paa ko. Nanginginig kong hinawakan ito at sinubukang ibuka ito upang
makawala ang paa ko, ngunit hindi ko ito magawa. Naiyukom ko ang kamao ko at
pinikit ang mga mata ko. Diyos ko, tulungan nyo ako. Hindi ko nakaya ang sakit
nadarama ko.

Nanuyo ang lalamunan ko ng makita kong sumirit ang dugo ko sa paa kaya natalsikan
nito ang mukha ko. Mabilis kong pinigilan ang pagsirit nito gamit ang kamay ko,
ngunit patuloy parin ito sa pagsirit. Napatingin ako sa pinto ng may marinig akong
yapak ng tao napalit sa kinaroroonan ko. Nanlumo ako ng makarinig ako ng tunog ng
latigo na parang hinahampas sa pader. Nanginginig akong gumapang at sumiksik sa
pader upang don mamalagi. Nanginginig akong yumuko at hinalikan ang tuhod ko.
Bumilis ang puso ko ng marinig kong bukas ang pintuan at kasabay nito ay hinampas
ako ng latigo ng taong pumasok sa kuwarto. Napahiyaw ako sakit ng tumama ang latigo
sa braso ko. Nakita kong may tumulong dugo dito. Dahan dahan kong initaas ang mukha
ko upang tignan ko siya. Napaiyak ako ng makita ko ang lolo ko nakatayo sa harap
ko.

"Lo-lolo parang a-awa muna na! Ang sakit-sakit na, hi-hindi ko nakaya ang sakit!
Lo-lolo!" Nanginig ang boses ko habang sinasabi iyon.

Humagulgol akong gumapang palapit sa kanya at hinawakan ang paa niya. Itinaas ko
ang mukha upang tignan siya.

"Patawad lolo, patawar---AHHH!"

Napasigaw ako sa sakit ng maramdaman kong hinampasan niya ako ng latigo sa balikat
at sa likod ko. Naramdaman kong may tumulong dugo mula rito.

"Walang maaawa sayo, Nathalie, kung hindi uukit sa utak mo, kung gaano kalaki at
kaimportante ang ginawa mong pagkakamali."

Malakas niyang sigaw sa akin at saka itinulak ako na naging dahilan upang mauntog
ako sa pader. Napakagat ako sa labi ko ng makita kong may kinuhang puting galon ang
lolo ko mula sa labas ng kuwarto. Nangingig akong gumapang papunta sa kahoy na
kama. Mas lalong sumakit ang mga sugat ko ng tumama ito sa sahig. Puro dugo na ang
sahig ng kuwarto. Napasigaw ako ng binuhusan ako ni lolo ng suka sa buo kong
katawan--Yun mismo ang laman ng puting galon. Humagulgol ako ng iyak habang
hinahawakan ang mga sugat ko. Isang napakalas na sampal ang muli kong nakuha sa
kanya. Napaawang bibig ko at tumingin sa kanya. Nakita kong umiiyak siya habang
nakatingin sa akin.

"Kung nakinig kalang sana sa kanya, hindi mangyayari to." Malamig na sabi ni lolo
at binuksan muli ang pintuan.

Napaawang ang bibig ko ng may makita akong lalaking kasing edad ko ang lumapit sa
akin. Hinawakan nilang dalawa ang kamay ko at hila palabas ng kuwarto. Naunang
naglakad si lolo habang nasa likod lamang niya kami. Naiyuko ko ang ulo ko ng may
marinig akong hiyawan ng mga tao. Nong una hindi pa gaanong malakas ito ngunit
hanggang tumataggal palakas ng palakas ang hiyawan naririnig ko. Napasinghap ako ng
tinulak ako ng dalawang lalaki sa sahig. Napaiyak ako ng tumama ang sugat ko sahig.
Inangat ko ang mukha ko. Nanlaki ang mga mata ko ng makita kong nasa isang mala
gymnasium kami. Ang sahig sa loob ng gymnasium ay gawa sa salamin, ngunit ang
ilalim nito ay may tubig kong saan ay may mga piranha. Naibaling ko ang tingin ko
kay lolo ng makita kong umupo na ito sa kanya trono na malapit sa mga naglalakihang
tao.

Nanginginig akong tumayo at naglakad sa tulay na dapat ko pang daanan. Napakagat

ako sa labi ko ng makita kong may piranha na lumalangoy sa parang kanal ng
gymnasium. Bumilis ang pagtibok ng puso ko ng tumalon ang mga piranha. Napaiyak ako
ng may kumagat sa binti ko. Mabilis kong hinila ang piranha na kumagat sa binti ko
at tinapon ko ito muli sa tubig. Narinig kong tumawa ang mga taong nasa loob ng
gymnasium.

Nang makatapak na ako sa heat proof nagawa sa salamin ay nagsimula ng maghiyawan

ang mga tao. Hindi ko alam kong anong nangyayari sa paligid ko. May inanunsyo ang
isang lalaking nakapula ngunit hindi ko ito maintindihan dahil ibang lengwahe ang
ginagamit nila upang hindi ko ito maintindihan.

Napakunot noo ako ng may makita akong dalawang lalaking dumating. Nakasuot sila ng
itim na damit at may hawak na katana. Mabilis silang tumakbo sa kinaroroonan ko at
sabay nila akong sinugatan sa tagiliran sa pamamagitan ng katana nila. Napaluhod
ako at yumuko dahil sa sakit nadarama ko. Inangat ko ang mukha ko at tumingin sa
dalawa. Laking gulat ko ng mawala sila. Nasaan na ang dalawang iyon? Inilibot ko
ang tingin ko. Napako ang tingin ko sa lugar kong saan ang lolo ko, nasa tabi niya
ngayon ang dalawang lalaking sumugat sa akin. May ibinulong ang lolo ko sa kanila
na siyang dahilan upang matungo ang dalawa.

Nanginginig akong tumayo ng makita kong bumalik muli sila sa dati nilang pwesto.
Napakagat ako sa labi ko ng makita kong dinalaan ng dalawang lalaki ang katana nila
na may bahid ng dugo ko. Naiyukom ko ang kamao ko at tumingin sa kanila. Isang
nakakalukong ngiti ang pinakawalan nilang dalawa, bago sumugod muli sa akin.
Humakbang lamang ako habang nakatingin sa kanila. Hindi ako nagpatinag sa kanilang
dalawa. Mula sa gilid ng aking mata nakita kong nakakunot noong nakatingin sa amin
sina Mr. Takishima, Yumi Takishima, at ang lolo ko.

Tumakbo sila palapit sa akin at hiniwa nila ang ako. Tinanggap ko lamang ang bawat
pag ataki nila. Nakatayo parin ako habang naghihintay ng tamang oras upang gumati
sa kanila. Napakagat ako sa labi ko ng masaksak ako nong isang lalaki sa tagiliran.
Madiin ang pagkasaksak niya sa tagiliran ko kayat naluhod ako.
"PUTANG INAAA!!!" Napasigaw ako ng may sumaksak sa binti ko.

Nanginginig ang buo kong katawa. Parang sa mga oras na ito kailangan ko ng gumati.
Inangat ko ang tingin ko at ngumiti sa kanila. Isang mala demonyong ngiti ang
sumilay sa labi ko, at saka tumayo. Narinig kong napasinghap at nagbulong bulungan
ang mga taong nakatingin sa amin.

"TAPOS NA KAYO?! AKO NA NAMAN!!" Mala demonyo kong sabi at saka tumakbo palapit sa
kanila.

Pinagsawalang bahala ko ang mga sugat natamo ko. Agad namang sumugot din ang dalawa
sa akin. Tumalon ako at sinipa ko silang dalawa sa sikmura. Agad namang tumayo yung
lalaking sumaksak sa tagiliran ko. Nagtangka siyang saksakin muli ako ngunit
mabilis kong nasalag ang katana niya. Hinawakan ko ang kanyang kamay at inikot ko
ito na naging dahilan upang mabitiwan niya ito. Mabilis kong sinipa at sinalo ang
katana niya, at saka ko hinila ang leeg niya at sinaksak siya. Walang puso ko
siyang pinatay sa harap ng mga taong nasa paligid ko.

"WHOAAA!" Malakas na hiyawan ng lahat habang nakatingin sa akin.

Narinig kong napasinghap ang huling lalaking nasa harap ko. Nakita kong nagliliyab
ang mga mata niya sagalit. Tumakbo siya palapit sa akin, agad ko namang hinanda ang
sarili ko sa kanya. Itinaas niya ang katana niya at sasaksakin na sana ako ngunit
mabilis akong umilag sa kanya. Sinipa ko siya sa likod kaya tumilapon siya malapit
sa kanal ng gymnasium. Narinig kong napasigaw siya sa sakit dahil sa kagat ng mga
piranha. Mabilis akong tumakbo palapit sa kanya at hila ang ulo niya. Sinaksak ko
siya mula sa likod--madiin ko itong ginawa. Hiniwa ko ito upang lumabas ang back
bone niya. Nang makita kong lumabas ito ay sinaksak ko siya sa ulo at saka sinapa
ang katawan niya upang mahulog sa tubig. Mabilis nakinain ng mga piranha ang
katawan niya. Isang mala demonyong ngiti ang sumilay sa mukha ko at naglakad sa
patay na katawan ng lalaking una kong pinatay. Inalsa ko ito at itinapon sa tubig.
Ang dating malinaw na tubig ay naging kulay pula. Isang mala demonyo ngiti ang
sumilay sa labi ko at saka tumingin sa mga tao.

"DON'T PLAY WITH FIRE!"

______

( Two weeks later )

Nakangiti akong bumaba sa kotse ko at tumingin sa gate ng Sandford Academy. I'm

back! Abot tenga ang tingi ko habang naglalakad papasok ng Sandford. Ngunit agad
din itong nawala ng makita kong may mga dugo ang tinatapakan kong sahig. Inilibot
ko ang tingin ko sa buong paligid. Nanlaki ang mga mata ko ng makita kong may patay
na katawan sa may puno. Bumilis ang pagtibok ng puso ko at tumakbo papuntang green
house. Habang tumatakbo ako, gusto kong umiyak sa mga nakikita ko. Ang mga
estudyante ng Sandford academy ay naging mga DEMONYO! May mga druga silang hawak.
Ibang iba na sila. Hindi na sila gaya ng dati! Anong ginawa ko!!!
Liliko na sana ako ng may makita akong anino sa madilim na parte ng Sandford. Dahan
dahan akong naglakad at tinignan kong sino iyon. Nanlaki ang mga mata ko at
napaiyak sa nakita. Si...Si Kent may kahalikan na babae! Panay tulo ng luha ko
habang nakatingin sa karoroonan nila. Rinig narinig ko ang mga ungol nilang dalawa.
Kitang kita ng dalawa kong mata kong paano niya ito halikan. Hindi ko makita ang
mukha ng babae dahil madilim, ngunit kitang kita ko ang labi niya. Napahinto sila
sa laghahalikan at lumingon sa karoroonan ko. Nanginginig nalumipad ang kamay ko
papuntang labi ko. Walang emosyon ang nakita ko sa mukha ni Kent na siyang dahilan
upang mapahagulgol ako, ngunit ang mas kinabigla ko ng lumabas ang babaeng
kahalikan ni kent. Hindi ito maari... hindi!

"QUEEN?" Nanginginig kong sabi ng makita ko siya.

"I'm finally back, Nathalie" malamig niyang sabi.

Buhay siya?

=================

TMCQ *20*

Nathalie's Point of View

Humagulgol ako habang nakatingin sa kanila. Parang pinipiga ang puso ko ng bumaba
ang tingin ko sa kamay nilang magkahawak. Nakita ko kung paano pisilin ni Kent ang
kamay ni Queen. Napaawang ang bibig ko ng halikan niya muli si Queen sa labi.
Kitang kita ng dalawa kong mata kung paano niya kagatin ang ibabang parte ng labi
ni Queen, upang makapasok ang dila niya sa bibig nito. Rinig narinig ko ang walang
humpay nilang ungol. Ang sakit... Ang sakit-sakit... Parang may sampung bala ng
baril ang tumama sa puso ko sa mga oras na ito. Bumuhos ang luha ko, at mabilis na
tumalikod sa kanilang dalawa. Pinahid ko ang mga luha ko sa mata pero kahit anong
pahid ko ay patuloy parin itong tumutulo. It hurts like hell! Hindi ko inaasahang
papalitan niya agad ako. Akala ko minahal niya ako? Pero sa mga pinapakita niya
ngayon sa akin, parang nangunguhulagan itong hindi niya ako mahal. Pero bakit
ganito ka sakit na makita ang pinakamamahal mong lalaki na may kahalikang ibang
babae? Parang tinusok ng milyun milyong karayom ang puso ko ngayon. Napatakip ako
ng bibig ko ng marinig ko ang mahina kong paghikbi.

Mabilis akong naglakad papuntang F112 habang panay pahid ko sa mga luha ko sa
mata.Dahil sa pagmamadali ko ay may nakabangga ako. Napasinghap ako ng marinig ko
ang boses niya.

"Bakit ka umiiyak? Dapat nga sa mga oras na ito ay masaya ka dahil nagawa mo nang
impiyerno ang buhay naming lahat! Bakit may paiyak iyak ka pa diyang nalalaman,
NATHALIE!!" Mariing niyang sigaw sa akin at saka niya ako sinampal.

Puno ng sakit at galit ang namuo sa kanyang mukha. Mabilis na tumulo ang mga luha
ko habang nakatingin sa kanya. Nanginginig kong hinawakan ang pisngi ko at pinikit
ang dalawa kong mata upang damdamin ang sakit ng aking pisngi.

"Ang galing mo ring mang uto noh? Naluko mo talaga kami ni Danielle! Ang
galing,"sabay palakpak niya sa harap ng mukha ko.

Napaaawang ang bibig ko habang nakatingin kay franchette. Anong ibig niyang
sabihin? Kahit kailan hindi ko sila niloko, itinuri ko silang kaibigan. Kahit anong
gawin nila sa akin, kaibigan ko parin sila.

"Ano bang sinasabi mo france?"nanginginig kong sabi.

Napasinghap ako ng hinila niya ang kamay ko at sunod sunod na sampal ang natanggap
ko mula sa kanya. Bakat nabakat sa aking pisngi ang kamay niya. Parang nasugat ito
dahil sa lakas ng pagkasampal niya sa akin. Nanginginig ang mga labi ko ng makita
kong nagliliyab siya sa galit.

"Akala ko hindi mo kami isasama sa larong ito! Pero anong ginawa mo? Sinama mo
kami. Ang demonyo mo! Wala kang kwentang tao!"nanggigil niyang sabi at saka siya
sumugod sa akin para sampalin at sabunutan ako.

Halos mapasinghap ako ng sobrang lalim nang hablutin niya ang buhok ko. Nanlaban
ako. Hinila niya ang buhok ko. Hinila ko ang kamay niya at pinilit na tanggalin ang
kamay na nakahawak sa buhok ko. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Kahit
kailan hindi ko sila sinama sa laro ko! Kung isinama ko sila, edi sana patay na
sila ngayon! Bakit buhay pa sila? Kung ako ang gumawa ng larong ito, dapat patay na
sila ngayon. Napaiyak ako ng mas lalo niyang hinila ang buhok ko. Napakagat ako sa
labi ko ng maramdaman kong kumirot lahat ng sugat ko sa katawan. Nanginginig kong
nabitawan ang kamay niya at napaluhod.

Nagulat siya ng makitang may dugong umaagos sa paa ko na nagaling sa aking sugat sa
binti ko. Napahawak ako sa tagiliran ko ng sumakit ito. Napahagulgol ako ng makita
kong may pulang mantsa na ang uniform ko. Umiiyak kong inangat ang mukha ko. Nakita
kong namutla si franchette at may luhang tumutulo sa kanyang mukha. Suminghap siya
at sinabunutan niya ang sarili niya.

"Wala kang kwentang kaibigan, Nathalie!!" Mariing niyang sabi at saka siya tumakbo
palayo sa akin.

Humagulgol ako ng iyak habang nakaupo sa sahig. Ang sakit-sakit na marinig yun mula
sa kanya. Lahat ginawa ko para sa kanila, kahit ang buhay ko ang nakasalalay para
ma buhay silang lahat. Hindi ko sinasadyang mangyari to. Kung pwede lang sanang
ibalik ang oras,sana ginawa ko. Sana hindi nalang nangyayari to. Kung hindi lang
sana ako umalis. Wala sanang mangyayaring masama. Panay luha ng mga mata ko habang
pinipilit kong tumayo at maglakad.

Nanlalambot ang paa ko kaya napahawak ako sa pader. Nahihirapan akong maglakad
dahil sa sugat ko sa binti. Napahiyaw ako ng may tumamang bola sa binti ko.
"TANG INAAA!!!"

Ang sakit, mas lalong dumugo ang sugat ko. Kasabay ng pagsigaw ko ay naghiyawan rin
ang mga taong nasa harap ko. Nanliit ang mga mata ko ng makita ko si Krissa, Edsun
at Rovegell, natumatawa habang nakatingin sa akin. May hawak hawak silang mga bula.
Napaiyak na lamang ako sa sakit nadarama ko. Paulit ulit nilang binato sa akin ang
mga bolang hawak niya. Bumagsak ako sa sahig ng may tumamang bola sa mukha ko.
Naramdaman kong may umaagos na mainit na likido sa akin ilong. Agad akong napahawak
dito at tinignan ang kamay kong may dugo.

"Mamamatay tao ka!MAMAMATAY TAO! " malakas na sigaw rin rovegell at saka niya
hinila ang buhok ko.

Napaiyak ako ng tumama sa sahig ang binti ko na may sugat. Dugo, puro dugo na ang
palda ko. Humagulgol ako ng iyak ng maramdaman kong may pumalo na sa ulo ko.
Napasigaw ako sa sakit nadarama ko.

"SULATERANG HIGAD KA, NATHALIE! WALA KANG KWENTA! IKAW ANG NAGING DAHILAN KUNG
BAKIT SIYA NAWALA SA AMIN!IKAW ANG DAHILAN KONG BAKIT NAWALA AT NAGTAGO SI QUEEN!
IKAW ANG BUMANGGA SA KANYA NOON!!!!" Sabay sabay nila akong sinabunutan.

Umiiyak na lamang ako habang ginagawa nila yun sa akin. Wala na akong magagawa,
dahil ang sakit sakit na ng katawan ko. Parang kahit na anong segundo o minuto ay
mamamatay na ako sa sakit nadarama ko. Puno ng galit ang mga mukha nila.
Sasabunutan pa sana nila ako ng may humila sa kanila palayo sa akin. Lumiwanag ang
puso ko at mukha ko ng makita ko siyang nasa harapan ko.

"BULLSHIT!!LUMAYAS KAYO SA HARAP KO NGAYON DIN!!" Malakas niyang sigaw at dinuro

sina Krissa.

Suminghap at umiwas ng tingin ang tatlo sa amin at naglakad palayo sa kinaroroonan

namin ngayon. Ngingiti sana ako sa kanya ng mabilis niyang hinawakan ang pisngi ko.
Parang mawawasak ang mukha ko dahil sa pagkahawak niya. Muli akong napaiyak ng mas
lalong sumakit ang katawa ko. Walang ka emosyon emosyon ang mukha ng babaeng nasa
harap ko ngayon walang nagbago sa kanya maliban sa kanya mukha na walang ka emosyon
emosyon. Napaiyak ako at nanlumo ng marinig ko ang salitang binitwan niya.

"Bakit bumalik ka pa?! Okay na sana kami e! Bakit bumalik ka pa dito at dumating
muli sa buhay naming lahat,Nathalie?! Masaya na kami na wala ka, masaya kami dahil
bumalik na siya. Ang saya-saya na namin pero bumalik ka na naman, at guguluhin mo
naman ang buhay naming lahat. Ikaw ang siyang umiwan sa amin nathalie, tapos ngayon
okay na kami, sisirain mo naman ulit? Sisirain mo naman muli ang buhay namin lahat,
kung paano mo sinira ang buhay naming lahat dalawang taon na ang nakakalipas."
Aniya niya.

Napaawang ang bibig ko ng marinig ko yun mula sa kanya. Alam na nila na ako ang
dahilan kong bakit nawala si Queen. Humagulgol ako ng iyak ng sinampal niya ako at
saka siya naglakad palayo sa akin. Humagulgol ako ng iyak. Ang sakit sakit na!
Ayoko ko na! Tama na!
Kahit hirap hirap akong naglakad pumasok parin ako sa loob ng F112. Hindi ko alam
kong ano ang itsura ko ngayon. Gusot gusot ang uniform ko at may mantsa pa ito ng
dugo, at buhol buhol at buhaghag ang buhok ko. Pinihit ko ang pintuan ng room F112
at binuksan ko ito. Agad akong napapikit ng mata ng may itlog na nagliliparan
papunta sa kinaroroonan ko. Nagsisigawan at tumatawa sila habang ginagawa nila yun
sa akin. Napasinghap ako ng may bumuhos na parang tubig sa katawan ko. Nanlaki ang
mata ko ng makita kong dugo ang sinaboy nila sa akin. Nanginginig ang katawan ko ng
may lumabas na payaso sa harap ko. Nanginginig kong hinakbang ang paa ko palayo sa
kanila. Diyos ko! Tama na!

Tumakbo ako ng makita kong sumusunod sa akin yung pasayo. Bumuhos ang luha ko ng
parami ng parami ang mga payasong sumusunod sa akin. Napahinto ako sa paglakad ng
maramdaman kong nandidilim na ang paningin ko at nawalan ako ng malalay.

_____

PUMASOK ako sa loob ng bar ni Carl. Puno ng galit ang puso ko dahil sa nangyari
kanina. Dugo,at mga payasok!! Kumuyom ang kamao ko ng maalala ko ang nangyari
kanina. Nagmadali akong pumunta sa bar counter at umoorder ng napakaraming alak.
Gusto kong maglasing at kalimutan ang bwisit naalala ko. Gusto kong kalimutan ang
sakit nadarama ko. Lagpas labing anim na siguro ang naimon ko pero maayos pa ako.
Tumatawa akong naglakad papuntang dance floor. Freedom!!!

Sumayaw ako na walang paki alam sa mundo. Kailan kong kalimutan ang mga alaala ko,
kahit ngayong gabi lang na ito. Ang Sakit sakit na. Pinikit ko ang mga mata ko.
Bumuhos ang luha ko ng maalala ko ang halikan nina kent at Queen. Ang sakit!

Naimulat ko ang mga mata ko ng may maramdaman akong may humawak sa bewang ko.
Tinignan ko ang taong nasa harap ko. Isang guwapong koreano ang nasa harap ko.
Isang malanding ngiti ang pinakamawalan ko at saka ko pinulupot ang braso ko sa
kanyang batok. Nakita ko kong paano ngumiti ang koreanong nasa harap ko ngayon.
Nilipat niya ang katawan niya habang panay sayaw naming dalawa. Naramdaman ko kong
gaano ito katurn-on. Napasinghap ako ng hawakan niya puwet ko at pinisil ito.
Kumunot ang noo ko at tinulak ko siya. Aalis na sana ako ng hawakan ng koreanong
bastos ang kamay ko. Hinila niya ako at hahalikan na sana ng may humablot sa kamay
ko.

Napasinghap ako sa sakit nadarama ko ngayon. Napatingin ako sa taong humila sa

akin. Bakit siya nandito? Anong ginagawa niya sa lugar na ito. Hinila niya ako
palabas ng bar. Pinilit kong makawala sa pagkahawak niya ngunit mas lalo niyang
hinigpitan ang pagkahawak sa akin.

"Tang ina!Bitiwan mo ako,Kent!" Bumuhos ang luha ko habang pinipilit na makawala sa

kanya.

Tumingin lang siya ng tatlong segundo sa akin at muli niyang hinila ang kamay ko.
Halos mapatakbo na ako dahil sa bilis niyang maglakad. Suminghap ako at malakas
kong hinila ang kamay ko sa kanya. Puno ng puwersa ang inilagaay ko sa kamay ko
upang makawala sa kanya. Nanginginig kong tumingin sa kanya. Pulang pula ang mata
ko dahil sa luhang kong gusto ng lumabas mula sa mata ko.
"Anong ginagawa mo rito?" Walang kaemosyon emosyon kong tanong sa kanya.

Nakakunot noo lang siyang nakatingin sa akin. Kinagat ko ang labi ko ng mapatingin
ako sa labi niya. Bumuhos na ang luha ko ng maalala ko muli ang halikan nila. Ang
sakit sakit! Mahal na mahal ko siya pero may iba na siya!

"Isang tanong isang sagot kent? Minahal mo ba ako" halos pumiyok na ang boses ko
habang sinasabi yun.

Pinigilan ko ang paghinga ko habang naghihintay sa sagot niya. Nakita kong umangat
ang labi niya at saka siya humalakhak ng tawa. Nanlamig ako sa kintatayuan ko
habang nakatingin sa kanya.

"Kahit kailan hindi kita minahal Nathalie. Tinuring lang kitang laruan upang
magtagumpay ang larong ito." Malamig niyang sabi sabay halakhak.

Nanlumo ako ng marinig ko yun mula sa kanya. Puno ng galit ang puso ko! Ang sakit
sakit na! Tumalikod ako sa kanya at tumakbo pabalik sa loob ng bar. Bumuhos ang
luha ko at nanginginig ang labi ko. Ang tanga tanga ko!Bakit pinayagan ko silang
paglaruan ako. Panay tawa ko sa sarili ko habang umiiyak.Ang tanga tanga ko! Ang
tanga mo Nathalie! Ang tanga mo!

Napasinghap ako ng may humila sa akin. Sinubukan kong sumigaw ngunit may tumakip na
panyo sa bibig ko. Sinubukan kong kumawala sa lalaking humawak sa akin ngunit hindi
ko magawa. Bumilis ang tibok ng puso ko ng may tumusok sa braso ko. Uminit ang buo
kong katawan at nahihilo ako. Hindi ko alam kong anong nangyayari sa paligid ko.
Sobrang sakit ng ulo ko. Naimulat ko ang mata ko. Napasinghap ako naramdaman kong
nakatali ang kamay at paa ko sa dalawang bahagi ng kama. Bumilis ang puso ko ng
bumukas ang pintuan at pumasok ang isang lalaki. Nanlaki ang mata ko ng makita ko
ang koreanong kasayaw ko kanina.

Abot tenga ang ngiti niya habang naglalakad palapit sa akin. Napasigaw ako ng
dumagaan siya sa akin at hiniwakan niya ang gitnang hita ko.

"HUWAG!!" Malakas kong sigaw.

Napaiyak na lamang ako ng punitin nito ang damit ko. Diyos ko, tulungan nyo ako!
Napasinghap ako ng makita kong nasa pinaka-pribadong parte ko siya. Bumuhos ang
luha ko ng halik nito ang gitnang hita ko. Nakabaon ang ulo niya at hinawakan pa
nito ang magkabilang hita ko.

"HUWAG POOO!PLEASEE!!" Humagulgol kong sigaw.

Parang awa nyo na tulungan nyo ako....

____________________

=================

TMCQ *21* «SPG»

A/N: Patawad sa grammatical errors and wrong typo.

Nathalie's Point of View

Nakatulala akong nakatingin sa kawalan. Isang kakaibang hapdi ang naramdaman ko sa

gitnang hita ko. Puro ungol at hingal lang ang narinig ko mula sa taong yun.
Sinubukan kong galawin ang mga kamay ko, at ang paa ko, pero parehas itong
nakagapos. Sumigaw ako pero nakatali rin ang aking bibig. Panay tulo ng mga luha
ko. Bumalik lahat ng alala ko noon. Ang halik nila at ang panlolokong ginawa ni
kent sa akin, ang sampal nila danielle at franchette, at mga kabulastugan na ginawa
ng mga tag F112. Galit ang tumatak sa puso ko. Pagbabayaran nyo lahat ng ginawa nyo
sa akin!

Napasinghap ako ng naramdaman ko ang panginginig ng kanyang katawan bago niya

hugutin ang nakapasak sa aking butas. Naramdaman ko ang pagsirit ng kanyang likido
roon. Mabilis niyang hinawakan ng mahigpit ang panga ko. Lalong lumakas ang kanyang
mga ungol habang nababasa ang aking mukha. May ilang mga talsik ang tumama sa aking
labi at halos masuka ako nang malasahan ko iyon. Diyos ko, tulungan nyo ako!
Bumuhos ang luha ko habang paulit ulit niya akong binaboy. Ang sakit na ng buo kong
katawa. Humagulgol ako ng iya. Walang humpay niya akong binaboy. Napaiyak ako ng
maramdaman ko muli niyang ipinasok ang kanya sa akin. Panay ungol niya dahil sa
sarap na natatamasa niya ngayon.

"You're so tight...Damn Ahh!!" malakas niyang sigaw habang walang humpay ang
paglabas pasok niya sa akin

Tanging iyak na lamang ang nagawa ko. Kahit isa sa mga kaibigan ko ay walang
tumulong sa akin,wala. Gusto ko ng mamatay. Tama na! Pagod na ako, pagod na pagod
na! Napahagulgol ako ng maramdaman kong may pinasabog na naman siya sa sinapupunan
ko.

Nakatulala akong nakatingin sa kanya. Abot tenga ang ngiti niya habang kumukuha ng
pera sa kanyang wallet. Nanginginig ang katawan ko habang nakahawak sa kumot na
nakapulupot sa aking hubad na katawan. Gusto ko siyang sabunutan at patayin ngunit
nanghihina ang buo kong katawa. Tanging iyak nalamang ang nagawa ko sa mga oras na
ito. Napaawang bibig ko ng may tinapon siyang pera sa harap ko. Humagulgol na ako
ng iyak ng mawala na siya sa harap ko. Paano kong mabuntis ako?!! Diyos ko!

Nanginginig kong kinuha ang mga damit kong punit punit sa sahig. Napaluhod ako sa
sakit na nadarama ko. Bakit nangyayari i'o sa akin? Bakit ganito ka sakit ang
nadarama ko ngayon? Karma ko na bato? Karma sa mga pinatay kong tao o karma sa
ginawa kong kasalan kay QUEEN? Hindi ko naman sinasadyang mangyari yun noon.
Kinagat ko ang labi ko at kinuyom ang palad ko.
"Pagbabayaran nyo lahat ng kasalanan nyo sa akin sa takdang panahon..."

Lumabas ako sa abondonadong gusali kong saan ay ginahasa ako. Panay buhos ng luha
ko habang nakakapit sa kamot na nakatapis sa katawan ko. Hindi ko pwedeng suotin
ang damit ko dahil punit punit na ito. Humagulgol ako ng iyak habang pumupara ng
taxi. Agad namang may humitong taxi sa harapan ko. Nakita kong may bahid ng pag
alala mukha ng driver.

"Okay ka lang ba ineng? Gusto mong pumunta ng presento?" nag alala niyang tanong
ngunit muling lang ako sa kanya.

Kailan kong umuwi ng mansyon. I want to see crischene right know. Nang makarating
na kami sa harap ng gate ng mansyon namin ay agad akong lumabas. Nanlaki ang mga
mata ng guwardiyang nagbabantay sa gate at mabilis nilang kinasa ang mga baril
nila, at itinutok sa driver ng taxi. Itinaas ko ang kamay ko upang pigilan sila.
Paika ika akong naglakad papasok ng gate dahil sobrang sakit ng gitnang hita ko.
Mabilis namang nagsaduluhan ang mga guwardiya ng bahay namin at tumawag ng
sasakyan. Mabilis namang may dumating na sasakyan at pinasakay ako. Walang humpay
akong humikbi. Ang dumu dumi ko. Nang makarating na kami ng mansyon mabilis kong
tinahak ang kuwarto ko at naligo.

Panay iyak ko habang hinuhugod ko sa sarli ko. Panay sabon ko sa buo kong katawan
upang mawala ang marka ng lalaking iyon. Ngunit sa bawat haplos ko sa aking balat
naalala ko ang kababoyang ginawa niya sa akin. Napasandal ako sa pader at hinalikan
ang tuhod ko. Gusto ko ng mamatay! Inikot ko ang tingin ko sa buong CR, may nakita
akong shave. Nanginginig kong kinaha ito at hinawa ang pulso gamit ito. Paulit ulit
kong nilaslas ang kamay ko hanggang umabot sa pulso ko. Masakit pero mawawala rin
ito, kunting minuto nalang mawawala na ako. Lahat ng sakit nadarama ko ay maglalaho
na.

"Ahhh...SHIT!!"

Nanginginig kong nabitiwan ang shave at saka napaupo sa sahig. Tuwang tuwa ako
habang umiiyak. Dugo! Papatayin ko ang sarili ko! Ayoko ng lumaban pa. I'm so damn
tired! Isang mala demonyong ngiti ang sumilay sa aking labi ng maramdaman kong
umiikot na ang patingin ko, at nandilim na ang paningin ko.

__________________

Crischene's Point of View

"Where is she?" I ask.

Nakakunot noo akong tumingin sa mga maids na nasa harap ko. Agad akong umuwi ng
bahay ng marinig kong bumalik na ang bastardang si Nathalie. Puno ng galit ang puso
ko ng umalis ito ng bansa. Hindi niya alam kong gaano kalupit ang ginawa ng mga
itim sa amin. Puro sakit at pagdurosa ang naramdaman ng mga puting piyesa. Maraming
tao ang namatay dahil sa maling galaw na ginawa niya.

"Na-nasa kuwarto po niya, L-lady Crischene" nauutal nito sabi sa akin.

Kumuyom ang palad ko at nagmadaling naglakad papuntang kuwarto niya. Puno ng

pagkamunhi ang puso ko kay Nathalie. Kung hindi siya umalis hindi mangyayari to.
Dahil kay Nathalie, naging impiyerno ang buhay nilang lahat. Ngunit kong si
Nathalie ang gumawa non, siya rin ang magiging dahilan ng pagbalik ng sigla nilang
lahat. Ilang hakbang nalang ay makakarating na ako sa kuwarto niya. Naramdaman kong
kinakabahan ako. Hindi ako mapakali habang naglalakad papuntang kuwarto niya.

Napakunot ang noo ko ng makita kong walang tao sa kuwarto niya. Walang bakas na
nandito siya. Napahawak ako sa dibdib ko ng bumilis ang pagtibok ng puso. Dahan
dahan akong naglakad palapit sa bathroom at hinawakan ang doorknob. Sinubukan kong
buksan ang pinto ngunit naka lock ito.

"DEMONYITANG NATHALIE, BUKSAN MO TO!!!" Malakas kong sigaw, ngunit walang akong
narinig na sagot mula sa kanya.

Mas lalong akong kinabahan. Parang may nangyaring masama sa kanya sa loob.

"Manang Marianne!"giit kong sigaw.

Agad namang pumasok si Manang Marianne at mga maids sa loob ng kuwarto. Nanginginig
na ang buo kong katawan. Hindi na ako mapakali sa kinaroroonan ko.

"KUNIN NYO ANG SUSI NG BATHROOM, NGAYON DIN!"

Nagmadali itong tumakbo palabas upang kunin ang susi ng banyo. Pinipilit ng ibang
maids nabuksan ang pintuan, ngunit hindi nila magawa. Sa lahat ng mga pintuan dito
sa mansyon, ang pinto ng banyo ni Nathalie ay pinakamatibay. Walang makakabukas
nito gamit puwersa, tanging susi lang nito ang makakabukas.

Agad kong kinuha sa kamay ni Manang Marianne ang susi. Agad kong binuksan ang
pinto. Para akong binaksakan ng langet at lupa. Nagsigawan ang lahat ng makitang
duguan si nathalie. Nanlamig ang buo kong katawan. Napatingin ako sa taong pumasok
sa loob ng kuwarto ni nathalie---si butler Phoenix. Nanlumo ako at muling tumingin
kay nathalie. Agad kong kinuha ang kumot ni nathalie at mabilis itong tinapis sa
kanya. Mabilis namang binuhat ni butler Phoenix si nathalie at nagmadaling bumababa
ng hakdan at pinasok siya sa loob ng kotse. Napaluha ako ng makita ko ang kamay
niya. Naglaslas siya!!

"NA SAAN NA WALANG HIYANG KOREANONG GUMAHASA KAY NATHALIEE!!!" Malakas kong sigaw
at saka ko pinaputok ang baril ko sa kisame.

Puno ng galit ang puso ko. Walang hiyang koreano nayon. Anong karapatan niyang
Baboyin ang pinsan ko. Nagliliyab sa galit ang mga mata ko. Napatingin ako sa pinto
ng pumasok ang mga alipin ko na may kasamang koreano. Bumilis paghinga ko at
naglakad palapit sa korean. Walang humpay ko siyang sinampal. Bumakat sa mukha niya
ang kamay ko. Kinuha ko ang baseball bat sa may dingding. Agad namang binitiwan ng
mga alipin ko ang walang mudong koreano.

"FUCK YOU ASSHOLE!!"

Malakas kong ipinalo ang baseball bat sa katawan niya. Panay sigaw nito ngunit
hindi ko siya pinakinggan. Walang hiya ka! Ginahasa mo siya! Humangulgol ako habang
pinapalo ko siya. Masakit sa parte kong makitang ang paghihingalo ni nathalie. Kung
hindi agad namin siya nadala, wala na sana siya ngayon. Pagbabayaran mo ito,
koreanong ka! Binitiwan ko ang baseball bat at tumingin sa dalawam put limang
tauhan ko nakalibot sa akin.

"Patayin nyo ang lalaking yan." Malamig kong sabi at saka umupo sa gintong upuan
ko.

Walang awang pinalo ng mga alipin ko ang koreano. Walang tiggil nila itong pinalo
hanggat hindi ito malulumpo. Napangiti ako ng makita kong may kinuha ang isa kong
alipin na manipis na bakal. Nangiti siya habang hinahawakan ito. Pinahawakan niya
sa ibang kamasa niya ang ulo nong korean. Itinutok niya ang bakal sa tenga ng
koreano. Napasigaw sa sakit ang koreano ng pinasok niya ang bakal sa tenga nito.
Tanging sigaw na lamang ang bumalot sa buong paligid ko. Kitang kita ng dalawa kong
mata kong paano lumapos ang bakal na iyon sa kaliwang tenga ng lalaki. Parang
lalabas na ang mata ng koreano.

Naibaling ko ang tingin ko sa taong bumukas ng pintuan. Isang babaeng nakasuot ng

puting bestida. Puno ng galit ang mukha niya. Napansin kong may dala dala itong
chainsaw. Napakunot ang noo ko ng pinaandar niya ito. Ang taga pagligtas ni P.S.S.
Napangiti ako ng lumapit siya sa katawan ng koreano. Agad namang humakbang palayo
ang mga alipin ko. Tinignan lang namin kong ano ang susunod nagagawin ng taga
pagligtas ni P.S.S. Napaawang ang bibig ko ng chainsaw 'hin niya ang katawan nito.
Walang awa niya pintulo pa isa isa ang katawa nito. Napangiti ako ng inuna niyang
putulin ang pagkalalaki nong koreano. Ramdam naramdam ko ang sakit at galit
nadarama ng taga paglitas ni P.S.S. Ang puting bestida niya ay naging pula na dahil
sa pagtalsik ng dugo koreano sa kanyang damit. Nang matapos niyang putulin ang
tawan nito ay kumuha siya ng gas at lighter sa may kabinet. Binuhos niya ito sa
katawan ng koreano at sinunog niya ito.

"GOOD JOB!" Nakangiti kong sabi at saka pumalakpak

Ngunit agad ko namang itong binawi at lumapit sa kanya. Sinampal ko siya ng

dalawang beses. Pumasok muli sa utak ko ang nangyari kay nathalie.

"HINDI MO NANAMAN SIYA PRENOTEKTAHAN!!!" Malakas kong sigaw at saka hinila ang
buhok niya.

Galit na galit ako sa kanya. Alam kong nasaktan niya si nathalie kanina. Sinaktan
nila si nathalie, Physically, emotionally at mentally. Napahinto ako ng tumunog ang
cellphone ko. Inaayos ko ang sarili ko at bumugtong hininga.
"Hindi pa tayo tapos," malamig kong sabi.

Muling bumilis ang tibok ng puso ng makita ko ang pangalan ni Manang Marianne.
Mabilis ko ito sinagot.

"Hello,"

"Lady Crischene, nanawala siya."

____________

Nathalie's Point of View

Inimulat ko ang mga mata ko. Isang puting kuwarto ang tumambad sa akin. Nanlumo ako
at nakatulalang nakatingin sa ilaw ng kuwarto. Sakasamaang palad, buhay pa ako!
Bakit hindi pa ako namatay?! Gusto ko ng matulog at hindi na magising pa. Pagud na
pagud na ako. Napakagat ako sa labi ko ng makita ko ang kamay ko. Bakit na buhay pa
ako?! Hinila ko ang swerong nakakabit sa kamay ko at tumayo.

Mabilis akong lumabas ng kuwarto ko at tumakbo palabas. Hindi ko alam ngunit gusto
kong bumalik sa Sandford. Panay tingin ng mga tao sa akin, ngunit hindi ko sila
pinansin. Nang makarating na ako ng Sandford academy, wala akong makitang
guwardiyang nagbabanatay sa gate. Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang
paborito kong lullaby. Mahina lang iyon pero rinig narinig ko yun. Dinala ako ng
paa ko sa tapat ng water falls. Kong kanina ay mahina ito ngunit ngayon, malakas na
ang tunog ng lullaby ang naririnig ko. Parang mula sa ibaba ng lupa ito galing.
Napakagat ako sa labi ko ng may makita akong papel na nakalutang sa tubig. Kinuha
ko ito at sinukang basahin.

"Booga-wooga-wooga-wooga"

Napakunot noo ako at nakahawak sa punong malapit sa akin. Isang napakalakas na

tunog ang narinig ko. Nakita kong gumalaw ang statue at ang waterfalls. Napaawang
ang bibig ko at nagulat ako ng umiikot ang statue at pagkatapos noon ay;

"OH MY GOD!!"

=================

TMCQ *22* «SPG»

A/N: sorry sa grammartical errors and wrong typo. Inaantok na kasi ako.
Thank you pala sa mga bumili ng TMCQ BOOK ONE :))

______________________________

Stephanie Point Of view

"Mama, ayoko ko ng lumaban pa." humagulgol kong sabi sa harap ng puntod ng aking
ina.

Wala na ang mama ko, patay na siya! Dahil 'yon kay Nathalie, kung hindi siya umalis
hindi mangyayari ang lahat ng ito! Pagod na pagod na kaming lahat! Hirap na hirap
na kaming lumaban sa mga taong nasa paligid namin. Hindi na namin alam kong sino
ang mga kakampi namin. Maraming mga traydor sa Sandford Academy, punong-puno ng mga
demonyong manlalaro mula don. Naiyukom ko ang palad ko at umiyak.

"Mama, pagod na pagod na ako, hindi ko nakaya ang lahat ng ito." palakas ng palakas
ang hagulgol ko.

Hinaplos ko ang putod ng aking ina. The pain was just too overwhelming. Ang sakit
sakit isipin na wala na ang mama ko. Wala ng yayakap sa akin kapag may problema
ako, wala ng proprotekta sa akin kapag may mangyayaring masa. Wala ng mag-alala sa
akin kapag umuulan. Wala ng magmamahal at mag aalaga sa amin tulad ng pag aalaga at
magmamahal nabinibigay niya sa amin. Wala na ang mama ko. Durog nadurog ang puso
ko. Bawat sulyap ko sa mukha ko sa salamin, ang mama ko ang nakikita ko.

Puno ng pagdadalamhati ang naramdaman ko ng araw ng namatay ang nanay ko. Ang araw
nayon ang pinakamasakit sa lahat. Kitang kita ng dalawa kong mata kong paano
namatay ang mama ko sa harap ko. Muling bumalik sa isip ko ang pangyayaring iyon.

"Stephanie, anak?"

Awtamatikong napatingin ako sa mama ko. Isang mapait na ngiti ang pinakita ko sa
kanya. Tumulo ang luha ko ng makita ko ang mga pasa sa mukha ng aking ina. Halos
hindi na maitsura ang mukha niya dahil sa sugat at pasa sa mukha niya. Walang
katapusan na paghihirap ang pinagdaan ng aking mga magulang. Gusto kong humagulgol
ng iyak at magwala. Hindi ko kayang makita ang mukha ng aking ina, dahil nasasaktan
ako. Humakbang palapit siya palapit sa akin at mabilis niyang pinahit ang luha ko
sa mata.

"Tandaan mo ito stephanie anak, mahal na mahal kita. Kaya kong isanla ang buhay ko
para sa inyong lahat." Umiiyak niyang sabi at niyakap ako.

Gusto kong yakapin ng mahigpit ang aking ina ngunit hindi ko magawa, dahil may mga
sugat ang kanyang likod na ayaw kong hawakan. Humiwalay ng pagkayap si mama sa akin
tumingin siya sa mga mata ko.

"Kung may mangyayaring masama sa atin ngayon stephanie anak. Huwag mong sisisihin
si nathalie. Nagmamakaaw ako sayo anak." pait na sabi ng aking ina.

Yayakapin na sana niya ako muli ng may marinig kaming putok ng baril.

Bumilis ang tibok ng aking puso. Parang lalabas na ito dahil sa bilis ng pagtibok
nito. Awtamatikong humiwalay sa akin ang aking ina at itinago niya ako sa likod
niya. Ilang sandali lang ay may narinig akong sigawan mula sa labas at kasabay non
ay may sumipa sa pintuan ng aking kuwarto.

Dalawang lalaking may hawak na baril at nakasuot ng maskara. Nanginginig ang kamay
ko habang nakatingin sa dalawang lalaki. Naramdaman kong pinisil ni mama ang kamay
ko. Bumulos ang luha ko ng makita kong itinutok ng dalawang lalaki ang baril nila
sa amin. Dahan dahan kong ipinikit ang aking mata. Handa na akong mamatay sa mga
oras na ito. Patayin nyo na ako! Pagod na pagod na ako! Narinig ko ang kasa ng
baril nilang dalawa. Patuloy na tumulo ang luha ko sa mata. Ipinikit ko ng mariin
ang mata ko at hintay ang pagbaril nila sa amin. Ngunit hindi ako nakarinig ng
putok ng baril. Naimulat ko ang mga mata ko. Mas lalong bumilis ang tibok ng aking
puso ng makita ko ang titig nila sa akin. Parang may gagawin silang masama.
Nakangiti na parang asong ulol ang ang dalawang lalaki habang lumalapit sa amin.
Nanginginig kaming humakbang ni mama palayo sa kanila.

"Ang ganda ng anak mo ha!" Nangising sabi nong isa at mabilis na tinulak ang mama
ko palayo sa akin.

Napaiyak ako ng makita ko ang pagngiwi ng aking ina. Nakita kong dumugo ang mga
sugat niya sa likod at sa ibang parte ng kanyang katawan. Humagulgol ako ng iyak at
pumikit. Papa, kuya, ate at mga kapatid ko nasaan na kayo? Tulungan nyo kami ni
mama. Napasigaw ako ng hawakan ng lalaki ang dibdib ko. Mabilis na umipad ang kamay
ko sa pisngi niya.

"How dare you asshole!!!" Malakas kong sabi.

Isang napakalakas na sampal ang inabot ko sa kanya. Napaiyak ako dahil sa sakit ng
pagkasampal niya sa akin.

"AHHHH, BITWAN MO AKO!!" Naibaling ko ang tingin ko sa mama ko.

Nakita kong tinalian ang braso at kamay niya ng lubid. Panay tulo ng aking luha ng
hinila ng isang lalaki ang buhok ni mama at ipinasok niya sa loob ng cabinet ko.
Patuloy ang pag agos ng aking luha dahil sa takot na aking nadadarama.

Napalunok ako ng makita kong lumapit na silang dalawa sa akin. Mabilis na hinawakan
ng dalawang lalaki ang kamay at paa ko.

"BITIWAN NYO AKO!MAMA, TULONG!" Malakas kong sigaw ng makita kong may pumasok na
matabang lalaki sa aking kuwarto.
"Parang awa nyo na, huwag ang anak ko!"rinig kong sigaw ni mama mula sa loob ng
cabinet.

Nagpumiglas ako sa pagkahawak nila ngunit kahit na anong gawin ko, hindi ako
makawala sa pagkahawak nila. Ang bigat bigat ng mga kamay nilang lahat. Humagulgol
ako ng iyak ng makita kong lumapit na sa akin ang ikatlong lalaki na pumasok sa
aking kuwarto.

"PUTA ANG LAKI NG SUSO NITO!" Mala demonyong sabi ng lalaki at saka niya itinapon
ang baril niya sa couch. Muli akong napasigaw ng sinuntok ako nong ikatlong lalaki
sa tiyan. Halos hindi na ako makahinga sa ginawa niya. Parang nanghihina ako dahil
sa ginawa niya. Mabilis nila akong dila sa kama ko at don nila ako itinali.

Mabuhos ang luha ko ng makita kong hinubad nila ang mga patalon nila. Diyos ko!
Walang humpay akong sumigaw ng punit nilang tatlo ang suot kong damit. Agad namang
tumambad sa kanila ang hubad kong katawan. Nagpumiglas ako at sumigaw ng nihawakan
ng ikatlong lalaki ang dibdib ko. Mabilis niyang hinalikan ang digdig ko. Napasigaw
ako sa sakit ng kinagat niya ang nipples ko at marahas na pinisil ang kanang dibdig
ko. Mas humagulgol ako ng maramdaman kong may humawak sa gitnang hita ko. Narinig
kong sumigaw ang mama ko at humagulgol ng iyak. Nagmamakawa ito sa mga lalaking
bumaboy sa akin. Napasingaw ako ng maramdaman kong may humalik sa gitnang hita ko
at kasabay nito ay pinasok nito ang kamay niya sa butas ko.

"TULUNGAN NYO AKOOOOO!!" Malakas kong sigaw.

Narinig kong napamura ang isa pang lalaki. Mabilis iyang hinawakan ang bibig ko.
Nanlaki ang mga mata ko ng tumungtong ito sa kama ko at mabilis niyang pinasok sa
bibig ko ang pagkalalaki niya. Halos masuka na ako. Humagulgol ako ng iyak ng
maramdaman kong pinasok nong isa ang pagkalalaki niya sa butas ko. Halos hindi ko
makaya ang sakit ng aking naramdaman. Parang hinati ang laman ko. Panay lang ang
iyak ko habang walang humapay nila akong binaboy. Ginawa nila akong parausan.
Tanging iyak na lamang ang nagawa ko.

Halos isang oras nila akong binaboy. Iyak lang ako ng iyak habang nakatingin sa
cabinet kong na saan ang nanay ko. Napasinghap ako ng maramdaman kong may pumutok
na mainit na likido mula sa loob ng butas ko. Nakatulala akong tumingin sa kanila.
Walang bahid na kong ano ang makikita sa mukha ko. Bago sila bumaba ng kama ko ay
hinalikan nilang tatlo ang buo kong katawa. At nilagyan ang buo kong katawan ng
kiss mark.

"PUTA ANG SARAP MO TALAGA" sabi nong ikatatlong lalaki.

Mabilis silang nagbihis. Nanlaki ang mga mata ko ng makita kong kinasa nilang tatlo
ang baril nila at itinutok sa cabinet. Walang humapay nilang binaril ang kabinet.

"MAMAAA!"

Naiyak ako ng may makita akong dugong lumabas mula sa cabinet at kasabay non ay
bumukas ang pinto ng cabinet at bumagsak ang mama ko sa sahig. Puro butas ng baril
ang katawan niya. Nakamulat ang mata niya habang natingin sa akin.

"MAMAAAA!"

Naipunas ko ang luha ko ng may marinig akong yapak. Awtamatikong napalingon ako sa
taong nasa likod ko. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang babaeng manghuhula.

"Kailangan mo nang umalis dito, stephanie. Nanganganib ang buhay ni daniella lee.
Kapag hindi mo siya naabutan, kamatay ang magiging sagot ng lahat."

Bumilis ang tibok ng aking puso. Dahan dahan akong tumayo at tumakbo papasok ng
aking sasakyan. Kailangan kong iligtas si daniella.

Daniella's Point of view

'Daniella, kailangan ko ng tulong mo. Nasa lumang gusali ako''

Nakakunot noo akong tumingin sa itim na sulat na hawak ko. Mabilis kong tinahak ang
lumang gusali. Walang kahit ni isang tao akong nakikita dito. Hindi ko alam pero
bumilis ang pagtibok ng aking puso na para bang may mangyayaring masama. Nang nasa
lumang gusali na ako ay agad akong pumunta ako sa music room kong saan tumatambay
si Queen unnie. Kay queen galing sulat nahawak hawak ko ngayon.

Nang makarating na ako sa harap ng music room ay agad kong pinihit ang pintuan.
Napahiyaw ako ng may makita akong ang mga litrato ng isang batang babae na puno ng
dugo. Para itong kakatayin. Napasinghap ako ng makarinig ako ng chainsaw mula sa
likod ko. Napalingon ako. Nanlaki ang mga mata ko at humakbang papasok ng music
room. Isang babaeng nakasuot ng itim na jacket ang nasa harap ko ngayon.

Nanginginig akong napasandal sa dingding. Tumulo ang luha ko sa mata. Help me!
Dahan dahan siyang naglakad palapit sa akin habang hawak niya ang chainsaw.
Napasigaw ako sa sakit ng chaisawhin niya ang paa ko. Naglagsikan ang dugo ko.
Kitang kita ko ang ugat, buto at laman ng naputol kong paa. Walang humpay akong
sumigaw at humingi ng tulong.

"TULUNGAN NYO PO AKOOOOO!" Sigaw ko.

Narinig kong humalakhak ang babae sa harap ko.

"KAHIT ANONG SIGAW MO DIYAN DANIELLA, WALANG MAKAKARINIG SAYO!"

Parang may bumuhos na malamig na tubig sa katawan ko.

Ang boses nayon. Alam na alam ko kung sino ang nag mamay ari ng boses nayon. Muli
akong napasigaw ng chainsawhin niya ang kanang paa ko. Napahiga ako sa sahig at
humagulgol. Walang humpay akong sumigaw ng tag isa isa niyang putulin ang katawan
ko. Ito na ang araw ng kamatayan ko. Naipikit ko ang mga mata ko ng maramdaman kong
nasa leeg ko na chainsaw. Paalam na sa inyong lahat....

Nathalie's point of view

Napaawang ang bibig ko habang nakatingin sa waterfalls. Hindi ko alam kong totoo ba
ito o hindi isang sekretong lagusan ang tumambad sa akin. Nanginginig akong pumasok
dito. Isang mahabang hagdanan ang tumambad sa akin ng makapasok ako. May mga torch
pa rito. Nanginginig ang buo kong katawan ng makababa na ako ng hagdan. Isang
mapinibagong hagdanan na naman ang sumilay sa akin. Ngunit ang hagdan na ito ay
papuntang itaas kong saan ay may isang pintuan---- nagawa sa ginto. Mabilis akong
tumakbo papunta rito at pinihit ang pintuan.

"WHAT THE FUCK!"

Napasigaw ako ng makita ang buong paligid. Isang napalaking mansyon ang tumambad sa
akin. May ibat ibang nag-gagandahang bulaklak ang nakapalibot dito. May
naglalakihang puno rin at may ilog pa. Anong klase lugar ito?

Napalunok ako ng marinig ko muli ang paborito kong lullaby. Ipinikit ko ang mata ko
at hinuli kong saan nagmula ang tugtog na iyon. Nagsimula akong maglakad papasok sa
mansyon, kung saan nanggagaling ang tunog. Nanginginig kong pinihit ang pintuan.
Napaawang ang bibig ko at tumingin sa buong paligid. Ito na ba ang ikalawang
museum? Naglakad lakad ako sa buong paligid at tinignan ang mga nakadisplay rito.

Napahinto sa paglalakad ng may makita akong puting tela na nakabitay sa isang

bagay. Lumapit ako mula rito at hinila ang tela. Dahan dahan na nahulog ang tela sa
sahig ngunit bago pa ito mahulog ng tuluyan. Ay agad kong naibaling ang tingin ko
sa pintuan ng marinig kong may sumira ng pintuan.

Awtamatiko akong napatingin sa pintuan. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang mukha
niya. Anong ginagawa niya rito?

"Masaya akong makita kang muli, P.S.S!"

"Manong kanor?"

=================

TMCQ *23*

Franchette's Point Of View

Hindi ko alam kong tama ba o mali ang ginawa kong pagsampal at pagsabunot sa kanya.
Isa siyang traydor, manloloko, at wala siyang puso! Itinuring namin siyang kaibigan
pero ito lang pala ang igaganti niya sa amin. Tratraydorin lang niya kami! Kung
hindi sinabi ni Queen sa akin ang katotohanan ay magiging manhid at bulag ako sa
mga ginawa ni Nathalie. Hindi lang kaibigan ang turing ko sa kanya, itinuring ko
rin siyang kapatid, pero, anong ginawa niya?! Pinagtakaan niya akong patayin. Kung
hindi dumating si Alexander non, patay na siguro ako. Wala na sana ako dito sa
mundo. Si Nathalie ang nag-utos sa limang nakamaskara na patayin ako!

Tiningnan ko ang sarili ko salamin. Isang galit na repleksyon ang nakita ko. Punong
puno ng galit ang puso ko kay Nathalie. Napakawalang hiya niya talaga! Manloloko
siya! Mukha siyang anghel sa labas ngunit sa kaloob looban niya, isa siyang
demonyong pumamapatay ng tao. Marahas kong pinihit ang gripo at naghilamos. Ang
init-init ng ulo ko. Gusto kong magwala at patayin si Nathalie. Hindi ko kayang
kontrolin ang emosyon ko ngayon. Kanina, nang makita ko ang mukha niya, gusto ko
itong sirain at putulin ang ulo niya at ipakain sa mga buwaya.

Tiningnan ko muli ang repleksyon ko habang pinupunasan ang mukha ko. Napakagat ako
sa labi ko ng makaramdam ako ng takot. Hindi ko alam kong bakit kumalabog ng
sobrang bilis ang puso ko. Naramdaman kong may nakatingin sa akin na mga mata.
Napasigaw ako ng namatay ang ilaw. Anong nangyayari? Nanginginig akong sumandal sa
pader at napahawak sa aking dibdib. Diyos ko!

Lumabas ang luha ko sa mata ng makarinig ako ng chainsaw at yapak ng tao. Palakas
ng palakas ang tunog nito na parang lalapit sa akin. May papatay ba sa akin,ngayon?
Sobrang bilis ng tibok ng aking puso, na parang nagwawala ito dahil sa takot.
Bumuhos ang luha ko sa mata ng maramdaman kong may na hininga ang tumama sa
baliktan ko. Naipikit ko ng mariin ko ang akin mata at naiyukom ang aking palad.
Kahit nakapikit ako ay patuloy na tumulo ang luha ko.

Naimulat ko ang mga mata ko ng lumiwanag muli. Humagot ako ng malalim na paghinga
at tumingin sa salamin.

"AHHHHHHHH!!!!!!!"

Nanginginig akong naglakad palayo. OMG! Humagulgol ako ng iyak ng makita ang
nakasulat at nakadikit na litrato sa salamin. Si Nathalie ang may kasalanan nito!
Kasalan niya ito! Nanlumo ako at napaluhod. Humagulgol ako ng iyak at gumapang
papuntang cubicle. Pagkabukas ko ng pintuan, isang pugot ulo ang tumambad sa akin.

"AHHHHH!"

Muli akong napasigaw. Patayin nyo na ako! Hindi ko nakaya ang lahat ng ito! Mabilis
akong gumapang palayo sa cubicle at muling sumandal sa dingding. Yumuko ako at
hinalikan ang tuhod ko. Tama na! Naipikit ko muli ang mata ko ng muling namatay ang
ilaw. Ngunit agad naman itong bumalik. Patay sindi ang ilaw ng Cr. Gusto kong
lumabas ngunit hindi kayang tumayo. Parang walang lakas ang paa ko na tumayo at
maglakad.

Napasigaw ako sa gulat ng may pumasok sa loob ng CR. Napaangat ako ng tingin. Mas
lalo akong humagulgol ng iyak ng dumating sina Charles at Kent sa harap ko.
"Anong nangyari sa---" hindi natapos ni Charles ang pagtatanong niya ng marinig
naming napamura si Kent

"WHAT THE FUCK?!"

Napakagat ako sa labi ko ng makita ko ang reaksyon nilang dalawa. Nakunot ang noo
ni Kent habang si Charles naman ay nagulat. Gaya nila, hindi ko rin inaasahan na
makakita ng pugot ulo sa toilet bowl. Nanginginig ang kamay ko ng lumapit si Kent
sa pugot ulo,at hinawi niya ang buhok nito para makita namin ang mukha nito.

Agad nalumipad ang kamay ko at humagulgol ng malakas. Napatayo si Charles at

palakas niyang sinuntok ang pader. Nakita kong kumuyom ang kamay ni Kent at
napaluhod ito ng makita niya ang ulo ni DANIELLA! Tama ang sabi sa akin ng mahuhula
kahapon, kamatayan ang magiging sagot ng lahat.

Hindi ko na kaya! Hindi ko na kayang tanggapin ang lahat ng nakikita ko! Ang pugot
ulo ni Daniella, ang picture ng aking pamilya na pinatay gamit ang pala, at ang
nakasulat sa salamin. 'Ito na ang oras ng kamayan ninyong lahat' ito mismo ang
nakasulat sa salamin. Hindi ko mangtanggap ang mga nangyayari ngayon.

BANGGG!

Napasinghap ako at napahawak sa aking tenga ng makarinig kami ng sabay sabay na

putok ng baril. Agad naman akong hinawakan ni Charles sa braso at hinila patayo.
Nagmula ang putok ng baril nayon sa labas.

"Tang ina, nandito na sila Kent!" Malamig na sabi ni Charles.

Walang kamuwang muwang akong tumingin sa kanilang dalawa. Sinong dumating? Na unang
lumabas si Kent sa amin palabas. Nanginginig na hinakbang ko ang paa ko. Diyos ko,
tulungan nyo po kami! Inalalayan ako ni Charles sa paglalakad. Lalabas na sana kami
ng mabangga kami kay Kent, na nakatayo sa harap namin ngayon. Napakunot ang noo ko
kung bakit siya nakatayo lang.

"Itiaas nyo ang kamay nyo!"

Napaawang ang bibig ko. Kilala ko ang nagmamay ari ng boses nayon. Nangilid ang
luha ko at dahan dahan na tumingin sa taong nasa harap namin ngayon.

"B-bryan?" Umawang ang bibig ko.

Isa siya sa mga traydor? Bakit siya? Nanginginig ang buo kong katawan. Bakit niya
ginagawa ito. Anong nangyari sayo Bryan? Akala ko ba, kaibigan niya ang campus
royalties, bakit siya naging traydor? Napasinghap ako ng makita ko ang suot niyang
damit. Isang napalaking DEVIL ang nakasulat rito.
"Tang ina ka Bryan!" Malakas na sigaw ni Charles at sumugod ka Bryan.

Napahawak ako sa braso ni Kent at nagtago mula rito. Nakita kong kumuyom ang kamo
ni Kent. Humagulgol ako ng iyak ng makita kong binaril ni Bryan si Charles. Tumama
ito sa kaliwang binti ni Charles. Walang hiya ka Bryan! Susugod na sana si Kent kay
Bryan ng biglang itutok ni Bryan ang baril niya kay Kent.

"PUTANG INA KANG GAGO KA! KINUHA MO ANG DAPAT AY SA AKIN! AKIN LANG SI NATHALIE,
AKIN LANG SIYA !!! Malakas na sigaw ni Bryan at saka niya binaril si Kent sa braso
at binti.

Napaluhod si Kent sa sahig. Nanginginig ang labi ko habang nakatingin sa kanya.

Nanlaki ang mga mata ko ng itunutok niya ang baril niya sa akin. No...

Taga pagbantay Point Of View

Kumuyom ang kamao ko ng makita ko siya. Kitang kita ng dalawa kong mata kong paano
niya pinatay si Daniella. Gusto kong tulungan si Daniella ngunit hindi pwede. Dahil
ito na ang tinakdang panahon ng kamatayan niya. Isang mala demonyong ngiti ang
sumilay sa aking labi ng makita ko ang mukha niya. Mabilis niyang binaba ang
chainsaw na hawaka niya at saka niya hinubad ang maskara niya. Isang ngiting
malawak ang sumilay sa kanyang labi. Ang tanga at ang gaga mo talaga. Kahit anong
gawin mo hindi ka mananalo sa larong ito. Dahil isa ka lang pala muti.

Tahimik akong naglakad palapit sa kanya. Walang kahit na anong tunog ang bawat
paghakbang ko. Dahan dahan kong inilabas ang aking baril at itinutok sa kanya.

"Ang gaga mo talaga, kahit kailan." Malamig kong sabi.

Agad naman siyang napalingon sa akin. Nanlaki ang mga mata niya at napahakbang siya
palayo sa akin. Muli akong napangiti dahil sa maling aksyon na ginawa niya. Isang
dakilang duwag ang taong nasa harap ko.

"Kahit anong gawin mong panggagaya sa kanya, hindi ka magiging siya. Kahit palitan
mo pa ang mukha mo, gayahin mo pa ang pagsasalita niya, at pagkilos niya. Hinding
hindi ka magiging si Queen, ELLE!"malamig kong saad ko.

Napaawang ang bibig niya sa gulat. Umiling siya sa akin at naglakad palapit sa
akin. Nanginginig niyang hinawakan ang mukha ko. Nakita kong namutla ang mukha
niya. Mabilis kong iniwakli ang kamay niya at tinutok ang baril ko sa mismong ulo
niya.

"Ano bang sinasabi mo? Sinong Elle? Ako to si Queen!" Mas lalong namutla ang mukha
niya.

Hinambalos ko siya ng baril at saka tumawa ng napakalas at binaril siya sa paa.

"KAHIT KAILAN HINDI KA MAGIGING SI QUEEN, ELLE! DAHIL ISA KALAMANG PALAMUTI SA
LARONG ITO, PALAMUTI KA LANG!!"malakas kong sigaw at saka siya sinampal.

Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi. Hinawakan niya ang pisngi niya at tumawa
ng napakalakas. Napailing ako ng makita ang mala demonyo niyang mukha.

"Ang talino mo talaga pinsan, wala talagang tatalo sa katalinuhan mo." Nakangiti
niyang sabi at saka dahan dahan na tumayo at humarap sa akin.

"Kahit anong pang uuto ko, hindi talaga kita maloko" Aniya at saka mabilis na
tumakbo palapit sa akin.

Para siyang demonyong tumakbo palapit sa akin, para patayin ako. Mabilis akong
umiwas sa kanya at sinipa siya mula sa likod. Napahiga siya ngunit agad naman
siyang tumayo. Muli siyang ngumiti sa akin at may kinuhang baliso. Tumakbo ito
palapit sa akin. Muli akong umiwas sa pag-ataki niya. Sinapak ko si Elle sa ulo at
hinawakan ang kamay niya. Inihampas ko siya sa dingding, na naging dahilan upang
mabitawan niya ang hawak niyang baliso, sabay suntok ko sa mukha niya. Napaatras
siya sa lakas ng suntok ko. Umiling siya at hinawakan ang ulo niya. Muli siyang
tumakbo palapit sa akin kaya umilag ako at tumalon sa harapan niya. Sinipa ko ang
tiyan niya kaya natumba siya. Kinuha ko ang nabitawang baliso niya at sinaksak ang
dibdib niya. Tumayo ako sa gitna at sinipa ang katawan niya.

"Kahit pinsan kita Elle, kaya kitang patayin." Malamig kong sabi at saka ko kinuha
ang chainsaw na ginamit niya sa pagpatay kay Daniella.

Walang awa ko siyang pinatay at pinutol ang bawat parte ng kanyang katawan. Kahit
anong gawin mo, hindi ka magiging si QUEEN, Elle. Kahit anong gawin mo! Akala nila
bumalik na si QUEEN pero nagkakamali sila. Dahil hanggang ngayon ay nawawala parin
ang tunay na reyna ng Sanford Academy. Napahinto ako sa pag chainsaw ng kanyang
katawan ng makarinig ako ng boses ng babae.

"Tama na 'yan, Danielle." Malamig na sabi nito.

Awtamatiko akong tumingin sa babaeng nasa harap ko. Tumungo na lamang ako kay
Crischene at kinuha ang patay na katawan ni Elle, at itinapon sa basurahan ng
Sanford. I'm Danielle Marie Mangubat, the protector of the white queen.

Nathalie's Point Of View

Nakakunot noo akong napatingin kay Manong Kanor. Anong ginawa niya rito? Paano siya
nakapunta rito? Si Manong Kanor ay isa lamang lalaking nagbebenta ng kwek kwek sa
labas ng Sanford.

"Ang ganda mo talaga PSS. Kahit ang gulo ng iyong mukha ay maganda."
Nakangiting sabi nito sa akin. Nanginginig akong humakbang palayo sa kanya ng
makita ko ang mukha niya. Isang demonyo ang lumabas mula sa kanya. Isang mala
demonyong mukha ang tumambad sa akin. PSS? Anong ibig nitong sabihin.

"Ano bang sinasabi mo, Manong Kanor?"

"Magkamukha nga kayo" wala sa sarili niyang sabi at saka hinawakan ng mariin ang
pisngi ko.

"Magkamukha nga kayo ni QUEEN, PSS!" nanginginig kong hinawakan ang kamay niya ng
may maalala ako.

Humalakhak siya ng napakalakas at may itinuro na isang bagay. Nanlaki ang mga mata
ko ng makita ang itinuro niya. Biglang sumakit ang ulo ko na parang tinusok ng
milyun milyong karayom. Isa malaking painting ang itinuro ni Mang Kanor sa akin.
Dalawang batang babae ang larawan naka disign sa painting. Ang mukhang iyon...

"Niloko ka nilang lahat, PSS! Minulat ka nila sa panibagong katauhan na hindi naman
ikaw, upang manalo silang lahat sa larong ito. Niloko ka nila, dahil hindi ka naman
talaga si Nathalie Sophie Clarkson. Dahil Ikaw ay si

Princess Serenity Sandford, the fake twin sister of Queen Serenity Sandford.

=================

TMCQ *23* Part 2

Ang totoong Gumawa ng laro Point Of View

Nakangiti kong tiningnan ang piyesa ko. Isang galaw ko nalang mananalo na naman ako
sa ikalawang larong ito. Matatalo ko silang lahat. Napangiti ako at dahan dahan
kong hinawakan ang piyesang itim upang makagalaw na ito. Ngunit ang aking ngiti sa
labi ay biglang nawala at napalitan ng pait ng may biglang pumasok sa aking
kuwarto.

Isang malakas na sampal ang nakuha ko mula sa kanya. Agad na tumulo ang luha ko sa
mata at tumingin sa kanya. Namutla ako ng makita ko ang ama ko. Anong ginagawa niya
rito? Paano niya ako nahanap!
"Tama na ang laro Stella, tama na!" muli akong napahawak sa aking pisngi ng muli
niya akong sinampal.

"Marami ng nasasaktan sa mga ginagawa mo! Wala kang kwentang Ina, Stella! Anong
klase kang ina?! Ginamit mo pa talaga ang pangalan ng iyong anak upang makapaglaro
ka ng malademonyong laro! Ipinamukha mo sa lahat ng tao na ang anak mo ang gumawa
ng laro, pero ang totoo pala, ikaw ang gumawa! Anak mo si Queen, Stella. Bakit mo
sinisiraan ang anak mo?! Isa kang walang kwentang babae at anak."

Napahalakhak ako sa sinabi nito. Isa akong mabuting ina, ngunit hindi nila yon
nakita at nadarama. Tumayo ako at itinapon ang chess board. Bumilis ang paghinga ko
at dinuro siya.

"SINO ANG WALANG KWENTANG AMA, PRESIDENT SATURNINO?! DIBA IKAW?!" giit kong tanong
sa kanya habang tumatawa.

Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa aking mga mata. Muling nagliyab ang
mga mata ko ng makita kong kumuyom ang kamao niya.

"IKAW ANG NAGING DAHILAN UPANG MASIRA ANG PAMILYA MO AT ANG PAMILYA NAMING MGA
CLARKSON!! SINO BANG GUMAWA NG UNANG AKSYON? DIBA IKAW?! IKAW ANG DAHILAN KONG
BAKIT NAGHIHIGANTI SI EMMANUEL PRIEL SA ATIN!!!" malakas kong sigaw at saka siya
sinakal.

Puno ng galit ang puso ko. Dahil sa matandang ito, namatay ang kapatid ko na si
Sapphire. Ang mahal kong kapatid! Mas lalo kong idiniin ang pagkahawak ko sa kanya.
Papatayin kita! Napahiwalay ako kay Saturnino ng may humila sa akin palayo sa
kanya. Steve? Bakit siya na rito? Si Steve ay anak ni Saturnino!
Muli akong tumawa at tumingin kay saturnino. Wala akong paki alam kong nandiyan si
steve.

"Naalala mo pa ba si Emmanuel Priel?" napakunot ang noo ko ng makita kong umiling

siya.Muling uminit ang ulo ko!

"BAKA NAKAKALIMUTAN MO KUNG ANONG GINAWA MO SA KANYA, AMA?!"

Muli siyang umiling sa akin at dinuro ako. Nakita kong namutla si Steve habang
nakatingin sa akin at sa kanyang papa,

"Nahihibang ka na stella. Pati anak mo ginamit mo, wala kang kwenta! Ginamit mo pa
ang babaeng taong graso na si Sisa."

Napasinghap at kumuyom ang palad ko.

"Oo, ginamit ko ang pangalan ng anak ko upang hindi nila malaman na ako ang gumawa
ng larong ito! Binayaran ko pa ng isang milyon ang taong graso nayon upang ipamukha
sa buong katauhan na ang anak ko, na si Queen, ang mismong gumawa ng laro. Hindi
naman ako nag-sisi na kinuha ko ang babaeng yun, dahil nagawa naman niya ng tama
ang inutos ko sa kanya. Napaniwala niya ang lahat ng tao na si Queen ang may gawa
ng lahat ng ito." nangiti kong sabi at saka tumalikod sa kanila.

Tiningnan ko ang sarili ko salamin. Isang mala anghel na babae ang nakita ko mula
rito. Dahan dahan kong hinawakan ang mukha ko gamit ang hintuturo ko.

"Alam mo ba ama? Kung sino ang mga pinakapaborito kong mga tao?" nangiti kong sabi
at muling tumingin sa kanya.

"Sina Daniella,Stephanie,Elle, at ang anak kong si Seira. Paniwalang paniwala sila

na si Queen ang gumawa ng laro." kinagat ko ang labi ko at hinawakan ang aking
buhok.

"Uto-uto silang apat. Paniwalang paniwala sila na si Queen ang nagbigay ng sulat
kay Stephanie, ngunit ang totoo, sa akin pala yon galing. Ang boses na narinig ni
Daniella sa labas ng Hospital, ang wax model na nakita ni Seira sa libangan ni
Queen, ay ako ang nagpakana. ANG GALING KO DIBA?!" isang mala demonyong ngiti ang
sumilay sa akin labi at saka naglakad palabas mg kuwarto.

Napako ako sa kitatayuan ko ng marinig ko ang sinabi ni Saturnino.

"Nababaliw ka na Stella!" napangiti ako ng marinig yun mula sa kanya.

Awtamatiko akong lumingon sa kanya at saka nagsalita.

"Matagal na akong baliw, Saturnino." sabi ko at saka muling naglakad.

Kung hindi nawala ang anak kong si Queen, hindi mangyayari ito. Hindi sana ako
mababaliw! Dalawang taon siyang nawala sa akin!

__________________

A/N: maiintindihan nyo rin ito sa susunod na UD ko :))

=================

TMCQ BOOK TWO

Hello readers, malapit na pong matapos ang TMCQ, kaya bibigyan ko kayo ng
pagkakataon na magcomment ng mga katanungan nyo about sa estoryang ito.
Sisiguraduhin kong masasagot lahat ng hanging questions nyo sa mga susunod na
update ko. That's all. Thank you. XOXO

=================

TMCQ Facts

1. Si Elle ang babaeng nakita ni nathalie noon sa kalsada.( TMCQ Book one, Chapter
13). Ayon kay Franchette "Si Elle kasi nathalie mahilig mag-absent pero running for
salutatorian yun.Kung hindi mo siya nakitang nakatambay dito sa sandford Academy.
Nasa park yun, sa mall, grocery store,at nasa KALSADA yun."(TMCQ book Two,chap. 2)

2. Ayon kay Franchette si Crischene ang babaeng nakapula (TMCQ BOOK 2,Chapter 7),
at ayon rin kay Stephanie, may nakita siyang babaeng nakapula sa kuwarto ni
nathalie at ito'y nagpakilala na siya ay si "I'm Crischene, Nathalie's Cousin"
(TMCQ BOOK 2,Chapter 6)

3. Ayon Kay Nathalie, si Manong Kanor ang lalaking nagbebenta ng kwek kwek sa labas
ng Sandford Academy (TMCQ BOOK 1,Chapter 14)

4. Ayon sa Chapter 23 (TMCQ 2(, si Nathalie ay si PSS. "Princess Serenity Sandford"

5. Si Seira at si Luke po ay sina "Sweetheart at hudas"

6. Si Elle po, ay nagpanggap na si Queen. Hanggang ngayon po ay nawawala pa rin ang

THE MISSING CAMPUS QUEEN.

TMCQ Book One - The Beginning and The Rising action

TMCQ Book Two - Climax #TheRevelations

TMCQ Book Three - The Falling Action and The Resolution.

Abangan ang mga susunod na matitinding mga Rebelasyon!

=================
TMCQ 24 part 1

Ang bigat ng pakiramdaman ko. Ang bigat ng mga paa ko ngunit pinilit kong lumapit
kay manong Kanor. Nagdadalawang isip akong maniwala sa mga sinasabi niya. Naiyukom
ko ang aking mga palad at napasinghap.

"Niloko ka nilang lahat PSS!" nakangiting sabi nito.

Umiling ako at hindi napigilan na umiiyak dahil mas lalong sumakit ang aking ulo.
Sinubukan kong ipikit ang aking mga mata ngunit may mga imahe akong nakikita na
parang nakita ko na noon. Napaiyak ako ng hawakan ni manong kanor ang braso ko at
pinipilit na tumingin sa kaliwang direksyon. Naiyukom ko ang mga kamao ko at
tiningnan siya.

"Niloko ka nilang lahat, PSS. Si Crischene, Danielle, Troy, ang mga kaibigan mo,
ang mga pinsan mo, at ang itinuring mong mga magulang, sila ang nanloko sayo.
Simula't sapul niloko ka nilang lahat." Malakas niyang sigaw at hinila ako papunta
sa kanang direksyon.

Napaawang ang bibig ko ng makita ang isang malaking paintings. Napahagulhol ako ng
iyak ng makita ko ang litrato ng aking ina at ama. Namimiss ko na sila. Hindi ako
naniwala kay manong Kanor. Niloloko niya lang ako! Manloloko siya!

"Nakikita mo yang painting nayan?" Mariin niyang tanong sa akin habang nakatingin
sa litrarto ng aking mga magulang.

"Ang babaeng kasama nang iyong ama, ay si Stella ang nanay ni Queen, hindi yan ang
nanay mo!"

Nalaawang bibig ko at mas lalong bumuhos ang aking luha habang nakatingin sa
litrarto. Hindi! Si Stella ang nanay ko, hindi ko kapatid si Queen, hindi! Akin
lang nanay ko! Bumuhos ang luha ko habang nakatingin sa litrato. Napahawak ako sa
aking ulo ng mas lalong sumasakit. Napahiga ako sa sahig ng mawalan ng lakas akong
mga tuhod at paa. Humagulhol ako ng iyak ng makita ko ang mga imahe.

"Naalala mo ba yung sinabi ni Danielle sayo tungkol kay Alexander? Niloko ka nila,
dahil ang totoo nandito lang sa pilipinas si Alexander. Dahil si Alexander ay
walang iba kundi si TROY, na iyong kaibigan!" Isang mala demonyo niyang sabi at
marahas niyang hinila ang buhok ko at pinagok ang aking ulo sa isang malaking jar.

Naramdaman kong may mainit na likidong tumulo sa aking ulo. Muling bumalik sa aking
ulo lahat ng mga salitang binitiwan ng aking mga magulang, mga pinsan, at mga
kaibigan ko. Bumuo sa aking isip lahat lahat ng mga salitang binitiwan nila na may
kahulugan.

Hindi ito maaari! Hindi nila ako pwedeng lukuhin! Hindi!

Bumuhos ang aking luha ng malala ko ang nangyari noon sa masquerade party. Niloko
nila ako! Si Troy ay hindi naman si Troy, siya si Alexander! Manloloko kayooo!
Napahawak ako sa aking ulo ng dahan dahan nanlalabo ang aking paningin at bumalik
lahat ng aking alaala.

< Year 1996 >

Sa isang bakuran na punong puno ng iba't ibang kulay ng rosas, humahalimuyak ang
amoy ng mga ito, nakakabighani at nakakapag bigay ginhawa ang mga kulay nito at ang
kagandahan pa nito ay walang kamatayan ang mga rosas na ito. Ang bakurang ito ang
paboritong lugar ni Sapphire. Si Sapphire, ay ang bunsong anak ni Francisco
Clarkson. Sa apat magkakaptid (Scarlet, Silvia, Stella) si Sapphire ay
pinakamahilig mag-alaga ng bulaklak. Isang mabuting dalaga si Sapphire, at maganda.
May matangos na ilong, mapupulang labi at nangingintab sa kaitiman na mahabang
buhok. Sadyang katangi-tangi ang kanyang kagandahan, sapagkat tanging sa mga
dayuhang kababaihan lamang maikukumpara ang angkin niyang ganda. Lahat na nga ng
katangian na isinaboy ng Diyos sa mundo ay napasakamay niya. Kaya naman, di
maikakailang maraming babae ang naiingit sa kanya. Si Sapphire ay may kakambal na
babae, kung ipaglalapit mo silang dalawa ay malilito ka kung sino si Sapphire at
Stella, sapagkat magkamukhang magkamukha ang dalawang ito. Animo'y paboritong
pagkain ay magkapareho rin sila ng gusto. Ngunit may pagkaiba rin ang dalawang ito.

Tahimik na pinagmamasdan ni Sapphire ang mga malalagong bulaklak na siya mismo ang
nag-alaga at nagtanim.

"Senyorita Sapphire," napalingon si Sapphire ng may biglang tumawag sa kanya mula

sa kanyang likod.

Napakagat labi ang dalaga ng makita niya ang kanyang ina inahan na si Aling Rosa.
Simula't bata pa si Sapphire, si Aling Rosa na ang kanyang naging ina, dahil laging
nasa opisina at ibang bansa ang kanyang mga magulang. Napakamot ang dalaga sa
kanyang ulo sapagkat nakita niyang may hawak hawak na maleta si Aling Rosa. Sa araw
na ito ay aalis silang dalawa patungong Sibolan, kung saan idadaos ang dalawampu't
limang taong kaarawan nila ni Stella. Na unang lumuwas ang tatlong kapatid ni
Sapphire sa Sibolan, kasama ang ama't ina nila. Ayaw niyang pumunta roon sapagkat
ayaw niyang iwan ang kanyang alagang bulaklak. Gusto niya siya mimso ang mag alaga
nito.

"Kailangan na nating umalis, Senyorita Sapphire. Hinihintay ka na ng iyong ama't

ina sa Sibolan." sabi ni Aling Rosa.

Napangiti ang matandang babae ng makita niyang napanguso ang dalaga. Simula't sapol
alam ng matanda na ayaw ng dalaga na pumunta roon sapagkat ayaw iwan ng dalaga ang
mga alaga nitong mga rosas.

"Nanay Rosa, ayaw kong pumunta roon." pagmamaktol na sabi ng dalaga.

Kahit na magdadalawampu't limang taon gulang na si Sapphire, isip bata parin ito.
Dahil kahit kailan hindi naranasan ni Sapphire na makipaglaro sa mga batang ka-edad
niya noon, dahil may malobha siyang sakit---hanggang ngayon.
"Kailangan nating pumunta roon Senyorita Sapphire, dahil yun ang utos ng iyong
ama."

Napabugtong hininga ang dalaga ng marinig nito ang sabi ng matandang babae.
Kailangan na niya itong sundin sapagkat ito'y utos na ng kanyang mahal na ama.
Kahit labag sa kanyang puso at utak ay naglakad nalang ito papunta sa kanyang
sasakyan.

Tahimik lang na nakaupo ang dalaga sa kanyang upuan hanggang makarating sila sa
Sibolan, kung saan nakatirik ang mala mansyon nilang pamamahay. Nang makalabas mula
sa sasakyan si Sapphire ay agad niyang inangat ang kanyang ulo upang makita ang
mansyon ng kanyang ama't ina. Ito ang unang pagkakataon na makapunta rito si
Sapphire, sapagkat kapag inaaya siya ng kanyang mga kapatid at ama't ina niya na
pumunta rito ay palagi niya itong inaayawan.

Napaawang ang bibig ni Sapphire ng makita ang mansyon. Isang napakalaking mansyon
ang kanyang nakita. Mas malaki pa ito sa mansyon nila sa syudad. Pinalilibutan ng
mga magagandang bulaklak ang mansyon. Iba't ibang uri ng bulakalak ang kanyang
nakita. Ang mas ikinatuwa ng dalaga ng makita nito ang isang fountain na nasa gitna
ng daan. Manghang-mangha ang dalaga habang inilibot nito ang kanyang paningin sa
buong paligid. Nagsisi ang dalaga kung bakit ngayon lang siya pumunta rito. Humugot
ng malalim na paghinga si Sapphire. Pati ang hangin ay napakasira, kasing sariwa ng
mga bulaklak at halaman na pumapalibot sa kanilang mansyon. Ngunit ang ngiting
sumilay sa labi ng dalaga ay agad nawala ng makaramdaman ito ng takot, parang may
kakaibang mangyayari sa kanya sa lugar ng Sibolan

DUMATING ang araw na pinakakahintay ng lahat. Ang kaarawan ni Stella at Sapphire.

Tahimik na inaayusan ang dalawang dalaga sa isang silid sa loob ng mansyon ng mga
Clarkson. Panay ngiti ni Stella habang tiningnan nito ang repleksyon sa salamin.
Mas lalong gumanda ang dalawang dalaga, kahit kunting pampaganda lang ang iniligay
sa mukha nila. Parang mga dyosa ang dalawang dalaga, dahil sa mga suot nila.
Nakasuot ng pulang gown si Stella, na may nakadikit na mga beryante, na mas lalong
napagkangda sa kanyang damit. Nakasuot ng gintong gown naman si Sapphire, na mas
lalong kinaganda niya. Nag-gagandang beryante rin ang nakadikit sa kanyang damit.
Halos limang buwan na pinaghandaan ng lahat ang susuotin na damit ng dalawang
dalaga. Napanguso si Stella ng maibaling niya ang tingin sa kanyang pinakamamahal
na kapatid.

"Ano'ng klaseng reaksyon iyan, mahal kong kapatid?" malamig na tuno ni Stella na
siyang dahilan upang mapalingon si Sapphire sa kanya.

"Kanina ko pa napapansin na hindi ka masaya sa araw na ito? May problema ba, mahal
kong kapatid?" Nag alalang tanong ni Stella kay Sapphire.

Isang mapait na ngiti ang sumilay sa labi ni Stella. Kahit kailangan hindi naging
masaya ang kanyang kapatid kapag sumasapit ang kanilang kaarawan. Para bang may
sumihigop sa magandang aura ng kanyang kapatid upang ito'y mapalitan ng itim. Mahal
na mahal ni Stella ang kanyang kapatid. Kapag nakikita niyang malungkot si
Sapphire, nagiging malungkot rin siya. Minsan nga umiiyak ang dalaga kapag hindi
niya nakakasama ang kapatid. Magkamukha nga silang dalawa, ngunit may pagkakaiba
rin sila. Kung masayin na tao si Stella, 'yun rin ang kabaliktaranan ng ugali ni
Sapphire. Tahimik na dalaga si Sapphire, hindi pala imik, tanging gusto lang nitong
makaharap ay kanyang alagang bulaklak.

"Pagod lang ako ate," wala sa sariling sabi ni Sapphire habang nakatingin sa
kanyang kapatid.

Bumugtong hininga nalamang si Stella at tumungon sa kanya. Napakagat labi si

Sapphire ng makita ang reaksyon ng kanyang kapatid. Gusto niyang ngumiti, ngunit
kahit anong gawin niya, hindi siya makangiti. Kahit anong gawin niya, hindi siya
makaramdam ng kasiyahan sa araw na ito.

Nang matapos ayusan ang dalawang dalaga ay bumaba na sila at pumunta sa bakuran
kung saan pinagdiriwang ang kaarawan ng dalawa. Tahimik na nagmamasid masid si
Sapphire habang nakatingin sa mga taong naimbitahan ng kanyang ama't ina. Naibaling
ni Sapphire ang kanyang tingin ng makita niyang may kausap na lalaki ang kanyang
kapatid na si Stella. Walang kaisip isip na napangiti si Sapphire ng makita niyang
panay halakhak ng kanyang kapatid habang kinakausap ang isang gwapong ginoo. Dahan
dahan na napatayo ang ang dalaga ng mapansin niyang walang katingin sa kanya
sapagkat ang lahat ay napaka napakaabala.

Mabilis na umalis ang dalaga sa bakuran ng kanilang mansyon. Naglakad ito palabas
at tumakbo sa isang malapit na gubat. Isang napakadilim na gubat ang pinuntahan ng
dalaga, halos hindi na niya gaanong makita ang dinadaan niya sapagkat walang
liwanag ng sinag ng araw. Dahil sa mga mayayabong puno. Nang nasa kalagitnaan ng
paglalakad si Sapphire ay nakarinig ito ng malakas na tunog ng isang hayop. Mabilis
na lumingon ang dalaga sa kanyang likuran. Halos mahimatay ang dalaga ng makakita
siya ng isang itim na baboy ramo. Nanlaki ang mga mata ng dalaga ng tumakbo palapit
sa kanyang ang baboy ramo.

Takbo! Yan ang unang pumasok sa utak ng dalaga. Tumakbo ng tumakbo ang dalaga
hanggang mawala at hindi na siya maubatan ng baboy ramo. Madulas, basa at maputik
ang daang tinatakbuhan ni Sapphire upang makatakas sa itim na baboy ramo. Halos
isang oras ng tumatakbo ng walang pahinga ang dalaga. Hindi alintana ang pagod at
mga sugat sa paa at binti, wala na ring tigil sa pagpatak ang pawis sa mukha at
katawan habang patuloy sa pagtakas sa baboy ramo ang dalaga.

Dahil sa bilis ng pagtakbo ng dalaga ay hindi niya napansin na may isang malaking
ugat ng puno na siyang dahilan ng kanyang pagkapatid. Bumaliktad at gumulong sa
maputik na lupa ang dalaga at nawalan ng malay ng tumama ang kanyang ulo sa isang
malaking bato.

"AW AW!" Isang tunog ng aso ang narinig ni Sapphire.

Gusto niyang magmulat ng mata ngunit may bahagyang siyang naramdaman na kirot sa
kanyang ulo.Ganon paman pinilit niyang magmulat ng paningin, malabong aura ng isang
silid ang bumungad sa kanya at ang nakakasilaw na liwanag na nagmumula saan mang
sulok ng silid na iyon.Muli napapikit siya ngunit agara ring nagmulat ng mata
malinaw na ang sumalubong sa kanya at hindi siya nagkamali nasa isang silid nga
siya.
Iginala niya ang kanyang paningin sa silid ngunit wala siyang mahagilap na alinmang
taong sa loob nito, maliban sa isang tutang nakaupo malapit sa may pinto. Iba't
ibang dekorasyon na nakasabit sa dingding ng kuwartong kinalalagyan niya. Puro gawa
sa ginto at pilak lahat ng mga bagay rito. Isang kulay gintong florencene light ang
nakita niya sa minsang pagtingala marahil doon nanggaling ang kaninang silaw na
sumalubong sa kanya kanina. Manghang mangha ang dalaga sa kanyang nakita.

Ngunit ilang sandali lang ay nagtaka ang dalaga, kung bakit siya napunta roon. Ang
naalala lang niya ay nasa gubat siya, bakit napunta siya rito? Napatingin ang
dalaga sa isang malaking salamin. Napakagat labi ang dalaga ng makita niyang iba na
ang kanyang suot. Mula sa gintong gown ay naging kulay lilang bestida na ito. Agad
na sinuri ng dalaga ang kanyang buong katawan, wala namang masakit sa kanya,
maliban sa kanyang ulo natumama kanina sa bato.

"Na-na saan ako?" Nanginginig na taong ni Sapphire sa kanyang sarili.

Inilibot ng dalaga ang kanya paningin. Na saan ba ako? Paulit ulit na tanong dalaga
sa kanyang sarili. Napabalikwas sa pagka-upo sa kama si Sapphire ng may biglang
bumukas ng pintuan ng kuwarto kong na saan siya. Isang matandang babae na nakapang
suot nang pangkatulong. Napansin ng dalaga na may hawak na tray ang matandang
babae.

"Gising na po pala kayo," magalang na sabi ng matanda kay Sapphire.

Isang matamis na ngiti ang sumilay sa dalaga na siyang mas ikinaganda nito. Muling
bumalik sa pakaupo si Sapphire ng lumapit ang matanda sa kanya. Walang sinayang na
oras si Sapphie, kaya agad niyang tinanong ang matanda.

"Na saan po ako?"

Napangiti ang matanda ng makita ang napaka-inosenteng mukha ng dalaga.

"Nasa mansyon ka ngayon ng mga Sandford. Nakita ka ni Senyorito Steve na walang

malay sa gubat kaya dila ka niya rito." nangiting sabi ng matandang babae kay
Spphire.

Tumungo na lamang ang dalaga at tumingin sa bintana ng kuwarto. Nakita niya mula sa
bintana ang kabuuhan ng lugar. Isang nagagandahang at malagong punong kahoy na
kulay berde ang dahon at makulay at maliwanag na kalangitan ang nakita niya. Nasa
mala paraisong lugar nakatirik ang mansyon ng mga Sandford.

Tahimik na naglakad ang dalaga sa hagdan kasama ang matandang babae. Mas lalong
humanga ang dalaga ng makita niya ang kaubuhan ng bahay ng mga Sandford. Mas malaki
pa ito sa bahay nila, ngunit mas elegante ang bahay ng dalaga kaysa dito. Napahinto
sa paglalakad ang dalaga ng makita ang isang lalaki.

Isang mala dyos na lalaki ang kanyang nakita. Matangos ang ilong, maputi, mahaba
ang pilik mata,mapupula ang labi, makinis ang kutis, singkit ang mata, at walang
kahit na anong tigyawat ang mukha nito. Ngayon lang nakakita si Sapphire ng
ganitong kagandang lalaki. Walang makakapantay sa pagkakisig at gwapo nito.

Agad na lumipad ang kamay ng dalaga patungo sa kanyang puso. Bumilis ang tibok ng
puso niya. Parang sasabog ito sa sobrang bilis ng pagtibok nito. Mas lalong bumilis
ang pagtibok ng kanyang puso ng makita niyang ngumiti ang lalaki sa kanya at
nagsalita.

"Okay ka na ba?" Nangiting sabi nito.

Napakagat labi ang dalaga ng lumapit ang lalaki sa kanya at tinulungan siyang
maglakad nito sa huling baytang. Pumula ang pisngi ng dalaga ng maamoy nito ay
maalimuyak na pabango ng lalaki. Mas lalong pumula ang pisngi ni Sapphire ng
hawakan ng lalaki ang kamay niya. May kakaibang naramdaman si Sapphire parang may
anong kuryenti ang dumaloy sa kanyang kamay habang mahigpit itong hinahawakan ng
lalaki.

Nang makakababa na sila ay agad na tumingin ang dalaga sa lalaki.

"Pagpaumanhin nyo ang pag aabala ko sa inyong lahat. Salamat rin pala sa pag
aasikaso."nahihiyang sabi ng dalaga habang nakatingin sa sahig.

Napaawang ang bibig ng dalaga ng hawakan ng lalaki ang kanyang ulo upang makita ng
lalaki ang mukha niya. Mas pumula ang pisngi ng dalaga ng makita ang matamis na
ngiti ng lalaki.

"Walang anuman"

SIMULA ng pangyayaring iyon, mas naging malapit ang dalawa sa isa't isa. Walang
araw na hindi magkasama ang dalawa. Hanggang umabot ng ilang buwan, ang pagiging
magkaibigan nila ay umabot sa pagmamahalan. Mas lalong naging malapit sa isa't isa
ang dalawan. Ngunit ang kanilang relasyon ay na natiling sekreto upang hindi
malaman ng lahat. Ngunit ang kanilang magandang samahan ay biglang nawasak dahil sa
isang pangyayaring gumimbal sa kanilang lahat.

NASA loob ng kuwarto sina Stella at Sapphire. Nakangiting sinusuklayan ni Stella

ang buhok ng kanyang bunsong kapatid habang nakikinig sa kwento ng kanyang kapatid.
Panay talak ni Sapphire tungkol sa anak niya hinaharap.

"Kung magkaka anak ako ate Stella, ang ipapangalan ko sa kanya ay Princess
Serenity. Mamahalin ko ng buong puso ang anak ko. Gagawin ko lahat upang maramdaman
niyang mahal na mahal ko siya." Nakangiting sabi nito sa kanyang kapatid.

Pumula ang pisngi ni Sapphire ng maisip niya si Steve nahawak hawak ang anak nila
sa hinaharap.

Napangiti na lamang si Stella habang sinusuklayan ang buhok ng kapatid. Ito ang
unang araw na nakita niyang tumawa na walang hanggan ang kanyang kapatid na si
Sapphire.

"Ikaw, ano'ng ipapangalan mo sa anak mo?" nakangusong tanong ni Sapphire sa kanyang

kapatid.

"Wala akong maisip na pangalan," nakangiti sabi nito kay Sapphire.

Bumugtong hininga ang dalaga at yumakap sa kapatid."Ako na lang kaya ang magbibigay
ng pangalan ng anak mo, ate.''

Nakangiting sabi ni Sapphire sa kanyang kapatid. Dalawang linggo na ang nakakalipas

ng malaman ni Sapphire na buntis ang kanyang ate, ngunit hindi niya alam kung sino
ang nakabuntis rito. Wala naman itong nobyo. Pero ang natitiyak niya ay ipapakasal
ang ate niya, sa lalaking nakabuntis rito.

"Ano naman ang ipapangalan mo? Dapat maganda kasing ganda ng pangalan ng anak mo,
ha!" nakangiting sabi ni Stella at sabay yapak sa kapatid.

"I will name her Queen Serenity, kasing pangalan at kasing tunog ng pangalan ng
anak ko."

Kumawala ng yakap si Stella kay Sapphire. Nagkatinginan ang dalawa at sabay na

naglagapak ng tawa. Tawa lang ng tawa ang dalawa habang nag uusap ng kung anu-ano.
Ngunit napahinto sa pagtawa ang dalawa ng makita nilang nakatayo sa may pinto ng
silid si Aling Rosa. Malungkot ang ngiting sumilay sa mukha ng matanda. Agad naman
napakunot noo ang dalawang dalaga at tumingin ng seryoso sa matanda.

"Stella't Sapphire, pinapababa kayo ng iyong ama't ina." walang ganang sabi nito.

Nagkatinginan ang dalawang dalaga at magkahawak kamay na lumabas sa kanilang

kuwarto. Kabadong kabado ang dalawa ng makita nila ang dalawa nilang kapatid na
babae na malungkot na malungkot. May nangyari bang masama? Tanong ni Sapphire sa
kanyang utak. Nang makababa na ng tuluyan ang dalawa ay napansin nilang may kausap
ang kanilang ama't ina na lalaki na mukhang nasa 50 plus na.

"Tatay, nanay." sabay na sabi ng dalawa.

Agad namang napatingin sa kinaroroonan nila ang mga magulang nila at ang matandang
lalaki. Nanlamig sa kinatatayuan niya si Sapphire ng makita ang mukha ng matandang
lalaki. Bakit nandito ang ama ni Steve? Tanong niya sa kanyang utak. Nangilid ang
luha ni Sapphire ng marinig niya ang sinabi ng ama ni steve.

"Stella, ang dalagang gusto kong ipakasal sa aking anak na si Steve." Nakangiting
sabi ng ama ni Steve.
Tumulo ang luha ng dalaga ng marinig iyon. Alam niyang ipapakasal ang kapatid niya
sa lalaking nakabuntis rito, ngunit hindi niya alam na ang kanyang kasintahan pala
ang nakabuntis sa kanyang kapatid. Wasak na wasak ang puso ni Sapphire habang
nakatingin kina Stella at sa ama ni Steve. Humagulgol ng iyak ang dalaga na siyang
ikinabigla ng lahat. Mabilis na tumakbo palabas ng mansyon si Sapphire. Rinig
narinig ng dalaga ang pagtawag sa kanya ng kanyang mga magulang, at ang kanyang mga
kapatid kabilang nadon si Stella.

_________

Hindi makapaniwala si Stella sa narinig buhat sa bibig ni Steve na kanyang katipan

halos maluha-luha siyang napahawak sa kamay ng nobyo.

"Bakit hindi mo sinabi, Steve? Bakit ang kapatid ko pa? Niloko mo ako!!!" hindi
parin makapaniwalang tanong niya habang umiiyak. Wasak na wasak ang puso ng dalaga
habang nakatingin sa kasintahan. Umiiyak narin si Steve habang nakatingin sa
babaeng mahal na mahal niya.

"Hindi ko sinasadya ang nangya---" naputol ang pagsasalita ng lalaki ng sinuntok

suntok ni Sapphire ang dibdib niya. Pumatak ang luha ng lalaki habang nakatingin sa
mukha ng kanyang kasintahan. Niyakap niya ng mahigpit ang babae.

"NILOKO MO AKO STEVE! LAHAT BINIGAY KO SAYO,LAHAT! PERO ANONG GINAWA MO?! BAKIT ANG
ATE KO PA?! MATATANGGAP KO NA IBANG BABAE ANG NABUNTIS MO, PE-PERO.... BAKIT ANG
ATE KO?!" malakas na sigaw ng dalaga habang humagulgol ng iyak.

Lumuluhang hinalikan ni Steve ang buhok ng dalaga at hinigpitan ang pagkayakap

rito.

"Patawarin mo ako mahal ko." Hinawakan niya ang baba ng dalaga at inilapit ng
kaunti sa kanyang mukha. Umiiyak na naghalikan ang dalawa.

Ligid sa kaalaman ng dalawa. Isang babaeng lumuluha ang nakatago sa puno ng mangga.
Napahawak ang babae sa kanyang dibdib, para itong hindi makahiya dahil sa kanyang
nasaksihan.

"Magkasintahan si Steve at Sapphire?" Wala sa sariling tanong ni Stella sa kanyang

sarili.

"Mahal kita steve, mahal na mahal. Pero ang kapatid ko ang papakasalan mo.." mas
lalong napaiyak si Stella ng marinig ang salitang binitiwan ng kanyang kapatid.
Bumaba ang kanyang kamay at napahawak sa kanyang tiyan.

Ayaw kong saktan ang kapatid ko, ayaw ko. Paulit ulit na sabi ng dalaga habang
nakatingin sa dalawang taong naghahalikan.

ORAS, minuto at segundo puro sakit ang nadarama ni Sapphire. Hindi niya matanggap
na ang ate niya ang nabuntis ni Steve. Halos hindi na ito makausap si Sapphire
dahil parati natong nakatulala sa kawalan. At halos hindi na rin ito kumakain.
Kapag lumalapit sa kanya si Stella at humihingi ng kapatawaran ang palagi lang
sinabi ni Sapphire sa dalaga." Huwag kang lumapit sa akin, nandidiri ako sayo!"

"Senyorita Sapphire, okay ka lang ba?" Nag aalalang tanong ng matanda sa kanya.

Halos ang lahat ng tao sa mansyon ay nag alala na sa dalaga. Ni hindi nila alam
kung bakit nagkakaganon ang dalaga. Mas lalong nawala sa sarili ang dalaga ng
marinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang kanina. Sa susunod na linggo na ang
kasal si Steve at Stella.

Bumuhos ang luha ng dalaga habang nakatingin sa bintana ng kanyang kuwarto. Puno ng
pagdurusa at galit ang nasa puso niya. Niloko siya ng pinakakamahal niyang lalaki.
Akala niya siya lang ang babae nito, ngunit hindi! Humakbang palapit si Aling Rosa
kay Sapphire, ngunit biglang napatayo at tumakbo ang dalaga sa banyo ng kanyang
kuwarto ng bigla bumaliktad ang sikmura niya.

"Buntis ka?!" Malamig na tanong ng matanda ng makitang sumusuka si Sapphire.

Nanlamig ang dalaga ng marinig ang salitang iyon. Buntis ako? Ang tanong si
Sapphire sa kanyang sarili. Napangiti ang dalaga at saka humagulgol ng iyak.

"Huwag kang mag alala, anak ko, bubuhayin kita kahit wala ang ama mo." Bulong ni
Sapphire sa kanyang sarili habang hinahaplos ang kanya tiyan.

=================

Tulungan nyo ako!

Readers, si Miss. Author/Petche Castillo 'to. Wala mo ng UPDATE ngayon, dahil

namimiligro buhay ng author niyo, dahil sa isang dakilang basher ko na parang
papatayin ako. Alam nato ng ibang readers ko na friends ko sa fb. #PrayForMe

P.S " Hanggang ngayon, ginugulo parin ako"

=================

TMCQ *24* part 2

A/N: " May part 3 pa ito. Ayaw ko pang magbabye sa Nathalie ko.

____________
Maaliwalas ang sikat ng araw. Malakas ang huni ng mga ibon, kulisap, at kuliglig at
nagsasayawan ang mga puno ng mangga dahil sa malakas na simoy ng hanging amihan.
Nagsipamulaklakan na sa buong kapaligiran ang iba't ibang uri ng mga makukulay na
bulaklak matapos ang panahon ng tag-ulan. Napakalinis ng mala-kristal natubig ng
lawa na tila ay nang-aakit. Napakapayapang tanawin ito para kay Sapphire. Walong
buwan na ang nakakalipas ng malaman ng dalaga na siya ay buntis, at ang ama ng
batang dinadala niya ay ang asawa ng kanyang kapatid na si Stella. Nang gabing iyon
ay lumayas ang dalaga sa mansyon kasama ang ina inahan niya na si Aling Rosa. Isang
lugar na malayo sa Sibolan at sa syudad, tumira ang dalawa. Ang Alegera ay isang
mapaparaisong lugar kung saan naninirahan ng matiwasay ang mga taong tumitira dito.
Kilala ang bayan na ito dahil sa mga "Castillo" sapagkat sila ang nagmamay-ari ng
hekta-hektaryang lupain na siyang pinagtataniman ng mga gulay prutas, palay at iba
pa. Ito rin ang kinabubuhay ng mga taga roon.

Sa bayan na'to tumira sina Sapphire upang makalimutan ng dalaga ang sakit na
kanyang nadadarama. Gustuhin man niyang makalimot agad si Steve sa masaklap na
pangyayaring iyon ay hindi niya magawa, sapagkat ang puso niya ay nasugatan ng
napakalalim. Si Steve Sandford ang nag-iisang lalaking minahal niya. Pinilit na
ibinabaon ng dalaga ang lahat ng masasayang ala-ala na nabuo nila sa maikling
panahon. Alam niyang mahihirapan s'ya sa kanyang gagawin, ngunit kakayanin niya ito
para kay "Princess Serenity Sandford o si P.S.S" ang kanyang anak na babae. Sa
walong buwan naging matatag ang dalaga.

Mahinang hinimas himas ng dalaga ang kanyang lumulubong tiyan. Mahal na mahal niya
ang batang nasa sinapupunan niya. Nangako ang dalaga na bubuhayin niya ang bata
kahit buhay niya ang nakataya. Sa pamilyang Clarkson, si Sapphire ang bawal
magbuntis. Dahil may sakit ito sa puso na pwedeng ikakamatay niya. Buhay niya at
buhay ng bata ang nakakasalalay sa mga oras na ito. Napakagat labi ang dalaga ng
maalala niya muli ang huling pagkikita nila ni Steve.

"Mahal ko?" nanlamig mula sa kinatatayuan niya si Sapphire ng marinig niya ang
boses ng kanyang pinakamamahal na lalaki.

Mabilis na nang-gilid ang luha ng dalaga ng makitang papalapit sa kanya. Kumirot ng

sobrang sakit ang puso ng dalaga. Gusto niyang humagulgol ng iyak dahil sa sakit ng
kanyang nadarama. Parang milyun milyong na karayom ang tumusok sa kanyang puso na
parang magiging sanhi ng kanyang kamatayan. Gusto niyang maging manhid ngunit hindi
niya magawa. Hindi niya matanggap na ang kapatid niya ang nabuntis ni Steve.
Nanginginig na kinagat ng dalaga ang kanyang labi at pinilit na huwag umiiyak.

"Ano'ng ginagawa mo rito?"malamig na tanong ng dalaga kay Steve.

Nasa hardin sila ngayon ng mga Clarkson. Naiyukom ng dalaga ang kanyang kamay ng
lumapit sa kanya si Steve at sinubukan na hawakan ang kanyang braso.

"Huwag kang lalapit sa akin!" malakas na sigaw ng dalaga at mabilis na tumalikod sa

lalaki.

Ayaw niyang makita ang mukha ni Steve dahil mas lalong sumasakit ang puso niya.
Akala niya mahal siya ni Steve, akala niya hindi siya sasaktan ni Steve pero
nagkakamali pa lang siya. Ayaw niyang madikitan ng balat ni Steve. Natatakot siyang
masaktan pa lalo. Napasinghap ang dalaga ng bigla siya nitong pinaharap at kinulong
sa mga bisig nito.

"Huwag mo akong hawakan! Nandidiri ako sayo! Bitiwan mo sabi ako!" humagulgol na
sabi ni Sapphire habang tinutulak ang lalaki palayo sa kanya.

"Mahal ko, di ko sinasadya." umiiyak na sabi ni Steve habang hinahawakan ang pisngi
ng dalaga.

"ANO'NG HINDI SINASADYA STEVE? HINDI MO SINASADYANG BUNTISIN ANG KAKAMBAL KO? HUWAG
MO AKONG LOKOHIN?! DAHIL ALAM KO NA ANG KATOTOHANAN. GINAMIT MO LANG AKO!
MANGGAGAMIT KA!" binuhos ng dalaga ang lahat ng kanyang lakas upang makawala sa
bisig ng lalaki. Napatakip ng bibig ang dalaga upang pigilan ang paghikbi niya pero
masyadong malakas ito. Napahawak ang dalaga sa kanyang dibdib ng mahirapan siyang
huminga.

"I-isang tanong, isang sagot. Minahal mo ba ako, Steve?" umiiyak paring tanong ni
Sapphire.

Walang tigil na bumuhos ang luha sa mata ni Steve. Bakas sa mukha ng lalaki ang
pagsisisi. "Mahal kita Sapphire, pero mas mahal ko ang ate mo." parang binuhusan ng
malamig na tubig ang dalaga.

'Di na niya kaya ang sakit ng kanyang nadarama. Mabilis siyang tumalikod kay Steve
at tumakbo papasok ng kanyang bahay. Nang makarating ito sa kanyang kuwarto ay
mabilis nitong isinara ang pinto. Humagulgol ng iyak si Sapphire habang nakasandal
sa pintuan.

Ayaw na niyang magmahal ng lalaki dahil alam niyang sasaktan lang siya ng sasaktan
ng mga ito. Ang nasa isip nalang niya ay ang kanyang anak. Bubuhayin niya ito kahit
wala si Steve.

"Sapphire, halika rito."

Napatayo ang dalaga mula sa pagkakaupo sa tumba tumba na upuan ng marinig nito ang
boses ng kayang ina inahan.

"Nandiyan na po." nakangiting sabi ng dalaga habang dahan dahan na bumababa sa

hagdan ng kanilang bahay.

Isang lumang bahay nakatira ang dalawa. Pinapaligiran ng mga magagandang halaman at
puno ang bahay na iyon. Napakasariwa rin ng hangin sa lugar na iyon na naging
dahilan upang magustuhan ng dalaga ang lugar na iyon. Kahit malayo ng dalawang
daang metro ang mga bahay-bahay dito ay kapitbahay parin ang tawag nila.

Nang makalabas ang dalaga sa bahay ay agad itong lumapit kay Aling Rosa na ngayo'y
nasa kulungan ng mga manok at baboy. Marami sa mga taga-roon ang may alagang manok
at baboy sa bakuran. Mararami ring tanim na gulay at halaman sa paligid ng bahay.
Ang mga manok ay gumagala lamang sa loob ng bakuran. Tinutuka nila ang bawat
masinong pagkain, pati maliliit na bato. Napangiti ang dalaga ng makita niyang
napakadaming itlog sa pugad ng mga inahing manok. Ang pugad ay gawa sa nilalang
kawayang tila basket at may sapin sa loob na mga dayami. Doon iniluluwal ng mga
manok na inahin ang kanilang mga itlog. Doon din nila nililimliman ang mga iyon ng
kung ilang araw, hanggang sa ang mga itlog ay maging ganap na mga sisiw.

"Napakarami naman niyan" masiglang sabi ng dalaga. Tumungo naman sa kanya si Aling
Rosa at saka lumapit sa kanya upang siya'y yakapin nito.

Sa kabilang dako. Isang matandang lalaki ang nakakunot noo habang nakatingin sa mga
larawang hawak hawak niya. Hindi niya inaasahan na may isa pang babae ang nabuntis
ng kanyang anak na si Steve. Nilukot ng matanda ang mga larawan bago ito tumayo at
saka itanapon ang mga larawan sa nagbabagang apoy. Pumasok sa utak ng matanda kung
bakit nabuntis ni Steve ang bunsong anak ng kanyang kaibigan. Pwede namang ibang
babae na lamang ang nabuntis nito. Gustong humatol ng matandang lalaki pero huli
na. Kasal na si Steve sa babaeng gustong gusto niya para sa kanyang anak.

"Mr. President, nandito na po si Mrs. Gomez."napalingon si President Saturnino ng

marinig niya ang boses ng kanyang sekretarya.

"Papasukin mo na siya." malamig na sabi nito at saka umupo sa kanyang upuan.

Tahimik na nakaupo ang matanda habang nakatingin sa bintana ng kanyang kuwarto.

Isang maabong kalangitan ang kanyang nasaksihan. Naibaling ng matanda ang kanyang
tingin ng makarinig ito ng tikhim na nanggaling sa isang babae.

"Magandang hapon President Saturnino." magalang na sabi ni Mrs. Gomez.

Tanging tungo lamang ang isinagot ni Saturnino sa dalaga at saka nito itinuro ang
puan. Agad namang umupo ang babae ng makita niya ang walang kaemosyon emosyon na
mukha ng matanda. Parang walang buhay ang matanda, walang kakulay kulay ang buhay
nito at blangko rin ang mga mata ng matanda. Para isa itong manhid na demonyong
nakaupo sa upuan habang nakatingin sa babaeng nasa harap niya.

"Nakakita na ako ng doktor na pwede mong utusan na patayin si Sapphire Clarkson at

ang anak nito sa sinapupunan niya." masayang sabi ni Mrs. Gomez

Gustong ipapatay ni Saturnino ang kakambal na kapatid ni Stella sapagkat natatakot

ang matanda na maging totoo ang nakita ng manghuhula sa kanyang kapalaran. Isang
batang babae raw ang papatay sa kanya, at ang batang babaeng ito raw ay anak ni
Steve sa labas. Kailangan niyang patayin ang bata upang hindi siya mamatay. Nang
malaman iyon ni Saturnino, agad niyang inutusan si Mrs. Gomez na humanap ng doktor
na pwedeng papatay sa mag ina.

"Sino ang Doctor na ito, Sabrina?"

"Si Doc. April Priel po President Saturnino." aniya nito.

Si April Priel ay isang mahusay na doctor sa kanilang bayan. Napakagaling na doctor

nito. Marami na itong natulungan, at napagaling na mga taong may malubhang sakit.
Si April Priel ay nag aral ng medisina sa Europa. May asawa na si April Prile.
Hindi doctor, businessman, piloto, o abogado ang kanyang asawa. Isa lamang itong
payaso sa isang perya sa kanilang bayan. Ang kanyang asawa ay si Emmanuel Priel,
ang pinakamahusay na payaso sa kanilang bayan.

"Magaling Sabrina." malamig na sabi ng matanda kay Sabrina Gomez.

<BUWAN NG ABRIL>

Maligayang maligay si Sapphire habang nakatingin sa mga damit ng kanyang anak.

Gustong gusto na niyang hawakan ang kanyang anak ngunit nasa sinapupunan pa niya
ito. Ngayong buwan ang kanyang kabuwanan. Halos lahat ng mga kapitbahay ay
nagagalak na, sapagkat malapit ng ipanganak ni Sapphire ang batang magiging Diyosa
ng Alegera. Sa ganda ni Sapphire, alam ng mga taong taga ro'n ay magiging maganda
at magiging kamukha niya ang batang isisilang niya. Kunting araw nalang
mapapanganak na niya ang bata. Ngayon ay April 16,1997. Ilang araw nalang
maiisilang na niya ang kanyang anak.

Nang sumapit ang gabi. Mag-isa lamang si Sapphire sa kanilang bahay sapagkat
nagpunta si Aling Rosa kay Aling Beth na magpapa anak kay Sapphire. Tahimik na
kumakain ng mangga ang dalaga ng makarinig ito ng kaloskos at tunog ng isang kotse.
Bumilis ang tibok ng puso ng dalaga at saka niya hinawakan ang kanyang tiyan.
Nanlalamig ang dalaga ng marinig niyang may mga tao sa labas. Nang gilid na ang
luha ng dalaga at saka ito nagtago sa isang malaking cabinet na malapit sa kanyang
kuwarto. Nang makapasok ang dalaga ay agad itong nagdasal nasa ay maging ligtas
sila ng kanyang anak laban sa mga taong nakapalibot sa labas ng kanilang bahay.

Sa labas ng bahay nina Sapphire. Sampung armadong kalalakihan ang nakasuot ng itim
na damit at itim na maskara. May mga baril itong hawak. Pinalilibutan ng mga
kalalakihan ang bahay upang hindi makawala ang babaeng kukunin nila sa araw na ito.

Nanginginig sa takot si Sapphire ng may biglang sumipa sa kahoy nilang pintuan. May
pumasok na tatlong kalalakihan sa kanilang bahay at hinahaloghog ang bahay nila.
Kinagat ni Sapphire ang kanyang labi upang hindi makagawa ng kahit na anong ingay.
Nanginginig na hinaplos ng dalaga ang kanyang tiyan. Gustong umiyak ng dalaga
ngunit hindi pwede. Sumilip ang dalaga sa maliit na butas ng cabinet. Napabugtong
hininga ito ng makita niyang wala ng tao. Aalis na sana niya ang tingin sa butas ng
may bumukas nito.

"BULAGA!!!"

Napasinggaw ang dalaga sa gulat ng makita niya ang tatlong lalaki na ngayon ay nasa
harap niya. Mabilis na tinakpan ng isang lalaki ang kanyang bibig. Ang panyong
pinagtakip sa bibig ni Sapphire ay may pampatulog. Napaiyak ang dalaga ng
maramdaman niyang nandilim ang kanyang paningin.
LABING dalawang oras ng tulog si Sapphire. Kasalukuyang nasa Gomez ospital sila
kung saan mangyayari ang patayan na magaganap. Walang pasiyente sa ospital na iyon
maliban kina Sapphire at Stella. Kabuwan na ni Stella, kahit na aanong oras ay
manganganak na ito. Kasalukuyang walang malay si Sapphire habang nakahiga sa metal
nahigaan. Tinusukan ng pampatulog ang dalaga upang hindi ito magwala. Walang paki
alam ang nurse natumusok sa kanyang pampatulog, na pwedeng makasira sa batang
dinadala ni Sapphire.

Tahimik nakatingin si Doc. April sa salamin na pumapagitan sa kanya kay Sapphire.

Nang makita niya ang itsura ng dalaga ay agad siyang nakaramdam ng awa. Kahit
natutulog ang dalaga, bakas parin dito ang saya niya sa mukha. Sayang gustong
makasama ang kauna-unahang anak nito. Sina Doc. April at Emmanuel Priel ay walang
anak sapagkat isa sa kanila ay baog. Gustong gusto ng mag-asawa na magka anak
ngunit kahit anong gawin nila ay hindi sila magka anak.

"Doc. nakahanda na po ang lahat." malamig na sabi ng nurse na ngayo'y ay nasa tabi
na niya.

Napabugtong hininga si April at muling tumingin kay Sapphire. Labag man sa puso
niya napatayin ang mag ina ngunit kailan. Dapat niyang sundin ang utos ni Saturnino
sapagkat kapag nilabag nila ito ay papatayin sila ng matanda. Pumasok na sa loob
ang ibang nurse at dinala sa emergency room si Sapphire. Muling napagbugtong
hininga si April at naglakad papasok sa emergency room.

"Patawad Sapphire...."

=================

TMCQ *24* part 3

Tanong:

"tanong lang , naguguluhan talaga ako bakit PSS siya kung siya naman pala ang bida
diba dapat missing campus princess an.g title dba hindi queen"

Sagot ko" Isa lamang ang plot ng book 1 and 3. Kailangan kong e story ang behind
the scene bago ang main point. Kung uunahin ko ang story ni Queen, malilito lang
kayo ng malilito. Kung ano ang nangyayari sa istoryang ito. Si Nathalie at si Queen
and bida ng estoryang ito.,

_________________________

April 17, 1997 (11:59 pm)

"KUNTI nalang Stella... sige pa." sabi ng doctor kay Stella.

Humugot na malalim na paghinga ang babae at saka umiri ng sobrang lakas. Parang may
madulas na bagay ang lumabas sa kanya at kasabay nito ang malakas napag iyak ng
isang batang babae. Pinutol ni Doc. Gonzaga ang umbilical cord ng sanggol,
ibinaliktad at pinalo ang puwitan nito. Isang malawak na ngiti ang sumilay sa
kanyang labi ng makita ang bata na ngayo'y inilagay ng doctor sa kanyang tiyan.
Napaiyak ang dalaga at saka hinawakan ang anak niya. Nakahinga siya ng maluwag
dahil malakas ang palahaw ng sanggol. Naibig nitong sabihin ay malasog. Isang
mapait na ngiti ang sumilay sa mukha ng mga nurse at ng doctor habang nakatingin sa
dalaga. Alam ng mga ito kung ano'ng nangyayari sa kabilang Emergency room.

"Ano'ng ipapangalan mo sa kanya iha?" tanong ng doctor kay Stella.

Agad namang sinagot ng dalaga ang doctor habang nakangiti. "Queen Serenity
Sandford."

ALAS Dose y medya. Nanlumo ang mga nurse at si April habang nakatingin sa patay na
nakatawan sa harap nila. May ibang nurse na hindi mapigilan na hindi maiyak. Nang
gilid ang luha ni April at saka lumabas ng emergency room. Napangiwi si April ng
makita niya ang nakangiting si Saturnino.

"Napatay muna sila?" mala demonyong tanong ni Saturnino sa kanya.

Tanging tungo na lamang ang nasagot ni April at saka muling naglakad. Rinig narinig
ng babae ang malakas na paghalakhak ni Saturnino. Mas lalo siyang nanlomo. Si
Saturnino Sandford ay isang tusong negosyante na nagmamay-ari ng ilang negosyo.
Siya ay sakim sa pera at isang malupit na tao, wala siyang sinasanto basta tungkol
sa pera. Pero ngilid sa kaalaman ni Saturnino ay buhay pa talaga ang batang
isinilang ni Sapphire. Hindi nila pinatay ang anak ni Sapphire sapagkat ng madala
nila ang babae sa emergency room ay nagising ito, at nagmakaawa sa kanila na
buhayin ang sanggol.

"Pa-paraang awa n'yo na buhayin n'yo ang anak ko." Nanginginig na sabi ni Sapphire.

Putlang putla ang mukha nito, at humihina narin ang tibok ng kanyang puso. Parang
sa mga oras na ito ay mawawala na siya sa mundong kinalalagyan niya. Napalunok at
napasinghap ang mga nurse at si April sa narinig. Dapat nilang patayin si Sapphire
sapagkat buhay nila ang nakataya dito. Kapag 'di nila pinatay ang mag ina, pa'no
nalang sila? Ano'ng mangyayari sa buhay nila? 'Di pa kaya ng mga ito na mawala sa
mundo. Ngunit may parte sa kanilang mga puso na gustong sundin ang sinabi ni
Sapphire. Nang makita ni April ang mga luhang pumapatak sa mata ng babae ay agad
itong nakaramdam ng awa. Sa kanyang puso ayaw niyang patayin ang sanggol. Walang
kasalanan ang batang ito, at may karapatan ang sanggol na mabuhay sa mundong ito.

"Bubuhayin ko ang bata." malamig na sabi ni April.

Nanlaki ang mga mata ng ibang nurse ng marinig nila ang sinabi ni April. Ang iba sa
kanila ay tumutol at napasinghap dahil sa desisyon ng doctor.

"Doc. kailangan nating patayin ang bata." mariing sabi ng nurse na nasa tabi ni
April.

"Ina ka rin diba?! Hahayaan mo ba'ng patayin ng ibang tao ang anak mo? Kung ikaw
ang nasa posisyon ni Sapphire, kakayanin mo bang makita napinapatay sa harap mo ang
anak mo?!" galit na sabi ni April habang tumutulo ang luha niya.

Natigilan naman ang nurse ng sabihin iyon ni April. Parang tinutusok ng kutsilyo
ang puso ng nurse ng marinig 'yun mula kay April. Bumugtong hininga si April at
saka tumingin kay Sapphire.

"Ano'ng ipapangalan mo sa anak mo, Sapphire?" nakangiting tanong nito.

Unti-unting lumiliwanag ang mukha ng dalaga sa kagalakan. Halos umiyak na ito sa

tuwa dahil sa narinig. Gusto niyang buhayin ang kanyang anak, kahit buhay niya ang
nakataya. Dahil may karapatan itong makita ang mundong tinatapakan niya ngayon.
Gusto niyang ipakita sa anak niya kung gaano kaganda ang mundo.

"Princess Serenity Sandford," natigilan si April ng marinig 'yun mula kay Sapphire.

Kahit nagdurugo ang puso ni Sapphire dahil sa sugat na ginawa ni Steve ay

ipinangalan parin ni Sapphire ang bata kay Steve. Hindi Clarkson ang kanyang napili
kundi "Sandford". Kahit ano'ng gawin ni Sapphire. Si Steve parin ang ama ng kanyang
anak kaya may karapatan itong dalhin ang apelyido ng kanyang ama.

Gaya ng pangako ni April kay Sapphire ay binuhay niya talaga ang bata. Saktong alas
dose ng madaling umaga, April 18,1997 ay napanganak ni Sapphire ang sanggol. Isang
napakagandang bata ang isinilang ni Sapphire. Mukhang diyosa ang kagandahan ng
bata, mataas ang ilong nito, may pagkasingkit ang mga mata na minana ng bata sa
kanyang ina, maputi, at malakas ang dating ng bata, kahit ito'y babae. Nang
mailabas ang bata sa sinapupunan ni Sapphire ay agad na isinikaso ng mga nurse ang
bata upang mailagay nila ito sa nursery upang di makita ni Saturnino ang bata. Na
buhay ang bata ngunit si Sapphire ay nabawian ng buhay.

LIMANG buwan ang lumipas. Maligayang namuhay ang mag asawang "Priel", kasama ang
anak ni Sapphire na si "P.S.S". Kahit 'di nila kadugo o anak ang sanggol ay
itinuring nila itong sarili anak. Hindi nga nang-galing sa sinapupunan ni April ang
bata ngunit mahal na mahal nila ito. Lumayo sa syudad ang mag asawa at nanirahan sa
isang bayan. Isang bayan na malayo sa syudad at malayo sa sibilisasyon.

Nakangiti ng malawak si April habang nakatingin sa sanggol. Marahan niyang hinaplos

ang pisngi ng batang natutulog sa kanyang bisig. Napalapit na ang kanyang puso sa
sanggol na anak ni Sapphire. Hindi nagsisi ang babae sapagkat kung mamatay man
sila, naranasan naman niya na maging ina sa kunting panahon lang. Naranasan niyang
mapuyat sa pagbabantay ng bata, naranasan niyang maging ina, at naranasan niya kung
gaano ka saya kapiling ang sanggol.
"Asawa ko tingnan mo."

Napahinto sa paghaplos si April sa pisngi ng bata ng marinig nito ang boses ng

kanyang asawa. Agad namang lumabas ng bahay si April habang nasa mga bisig parin
niya ang sanggol. Naglakad ito papunta sa hardin nila at naabutan ang kanyang asawa
na nakatalikod, at nakatingin sa isang bagay nagawa sa kahoy ng narra.

"Asawa ko,"

Isang malawak na ngiti ang sumilay sa labi ng Emmanuel ng makita niyang nasa likod
na niya ang kanyang asawa. Bumilis ang tibok ng puso ng babae ng makita ang mukha
ng lalaki. 'Di niya alam kong ano'ng nararamdaman niya. Lalapit na sana ang babae
sa kanyang asawa ng maglakad ang lalaki at pinakita ang isang bagay nagawa sa
kahoy. Agad na tumulo ang luha sa mata ni April ng makita ang isang kuna nagawa sa
kahoy ng Narra. Napakaganda nito, bagay na bagay ito para sa diyosa nilang anak.
Isang kuna para sa sanggol ang ginawa ni Emmanuel para kay P.S.S.

Nakangiting lumapit si Emmanuel sa kanyang asawa at saka inakbayan ang kanyang

asawa, at hinalikan ang noo nito.

"Nagustuhan mo ba?" nangiting sabi ni Emmanuel habang panay mura ang kanyang biloy
sa pisngi.

Tanging tungo na lamang ang nagawa ni April. Hindi siya makapagsalita dahil sa
kasiyahang kanyang nabatid. Mahal na mahal niya ang kanyang asawa. Naging kuntento
siya sapiling ng kanyang asawa. Naglakad ang mag asawa, at saka tingnan ang
kayumangging kuna na para sa sanggol. Isang malaking litrang P.S.S ang naka-ukit sa
kuna. Kumpleto lahat ng gamit dito para sa bata. May kutson, unan, habol, at mga
nakabitay na laruan.

Kinuha ni Emmanuel ang sanggol na hawak hawak ni April at saka niya ito iniligay sa
kuna. Nagyakapan ang mag asawa at napatingin sa sanggol. Isang ngiti ang nakita
nila. Muling tumulo ang luha sa mata ni April dahil sa kasiyahan. Agad naman
hinaplos ng kanyang asawa ang kanyang pisngi at saka pinahidan ang mga luhang
patuloy na lumalabas sa kanyang mga mata. Nakangiting naghalikan ang dalawa.

"Magaling, magaling, magaling." parang binusan ng malamig na tubig ang mag asawa ng
makarinig ito ng boses ng lalaki at isang napalakas na palakpak.

Parang tumakas sa katinuan ang pagkatao ng mag asawa, at dahan dahan na lumingon sa
kinaroroonan ng boses. Mabilis na kinuha ni April ang sanggol sa kuna at nagtago sa
likod ni Emmanuel. Nanginginig ang mag asawa ng makita nila ang mala demonyong
mukha ni Saturnino. May tatlumpong armadong lalaki at si Sabrina ang nasa harap
nila. May mga baril silang hawak.

"Sinuway mo ang batas na sinasabi ko sayo April, dahil sa kapalastangan mo."

malamig na sabi ni Saturnino at saka niya itinaas ang kanyang kamay na
nagpapahiwatig na itias ang mga baril ng kanyang mga taohan.
Mabilis na pinalibutan ng mga armadong kalalakihan ang mag asawa. Agad naman
pronektahan ni Emmanuel ang kanyang asawa at ang sanggol. Ngunit marami at may
hawak na baril ang mga armadong lalaki kaya mabilis nilang itinutok ang baril nila
sa ulo ni Emmanuel. Ang dalawang armadong lalaki ay mabilis na kinuha si April at
inilapit kay Saturnino.

Nangiting tiningnan ni Saturnino si April at pinakuha kay Sabrina ang batang hawak
hawak nito.

"Huwaaaaaag!" umiiyak na sigaw ni April at sinubukan na huwag ibigay ang bata.

Dahil may dalawang lalaking nakahawak sa kanyang braso ay nakuha ni Sabrina ang
bata. Nanlumo ang babae ng marinig nito ang iyak ng batang sanggol.

"Dahil sa kapalastangan mo, kamatayan ang ihahatol ko sa inyong mag asawa, April."
malamig na sabi ni Saturnino at kinasa ang baril at saka itinutok sa babae.

Nanginginig na umiling ang babae. Panay na sigaw ni Emmanuel kay Saturnino ngunit
pinagsawalang bahala ito ng matanda.

"HUWAAAAAAAGGGG!" mariing sigaw ni Emmanuel.

Ngunit hulina. Nabaril na ni Saturnino ang kanyang asawa sa ulo. Naiyukom ng lalaki
ang kanyang palad at mabilis na sinalakay si Saturnino. Dahil sa maling desisyon
nito ay natamaan nito sa paa, binti, bewang, braso at sa tiyan. Napahiga ang lalaki
dahil sa sakit na kanyang nadarama. Pinilit niyang gumapang papunta sa kanyang
asawa. Walang humpay na tumulo ang luha sa mga mata ni Emmanuel. Masakit na masakit
sa kanyang puso na makita na walang awang pinatay ni Saturnino ang kanyang asawa.
Nang mahawakan niya ang kamay ng kanyang asawa ay agad siyang binaril sa puso ni
Saturnino. Nanlaki ang mga mata ng lalaki at may lumabas na dugo sa kanyang bibig.

Napangiti si Saturnino at mabilis na tumalikod ng makitang wala ng buhay ang mag

asawa. Tahimik na pumasok sa loob ng kotse at matanda kasama si Sabrina. Isang mala
demonyong ngiti ang sumilay sa mukha ng matanda at hahawakan na sana niya ang leeg
ng sanggol ng bigla itong ngumiti. Nanlamig sa kinauupuan nila si Sabrina at si
Saturnino. Napakagandang ngiti ang sumilay sa sanggol. Naiyukom ng matanda ang
kanyang kamay at umiwas ng tingin sa bata.

"President Saturnino, ano'ng gagawin natin sa sanggol?" aniya ni Sabrina.

Bumugtong hininga ang matanda at tiningnan muli ang sanggol."Ibigay mo siya kay
Stella..."

Lingid sa kaalaman ng lahat. Isang binatilyong lalaki ang nakakita sa nangyaring

patayan. Mabilis na dumalo ang lalaki sa mag asawa. Hinawakan ng lalaki ang pulso
ng babae ngunit hindi na ito tumitibok. Ibinaling ng binatilyo ang kanyang tingin
sa lalaki. Naramdaman niyang gumagalaw pa ito kaya mabilis niya itong idinala sa
kanyang lolo na manggagamot. Nang matiyak ng lalaki na matagumpay na mabubuhay si
Emmanuel ay agad itong bumalik sa babaeng namatay. Ito'y inilibing niya sa patag at
pinagdasal na ang kaluluwa ni 'to'y pamasalangit...

PITONG taon ang lumipas...

"Nanay Maria, ano'ng oras ba dadating si Queen at si Ate Seira?" inosenteng tanong
ni P.S.S sa matandang babae. Si Maria ang nag iisang katiwala na nagbabantay kay
P.S.S.

"Ilang sandali nalang iha, dadating na sila." maligayang sabi ng matanda.

Agad namang lumiwanag ang mukha ng batang babae at saka nagtatakbo takbo sa buong
hardin ng mansyon ng mga Sandford. Si Seira Sandford ay ang ampon na anak ni Stella
at ni Steve. Dahil ayaw ng magbuntis ni Stella ay nag-ampon na lamang sila ng bata.
Nang makasal si Stella Clarkson ay agad niyang pinalitan ang kanyang apelyido
bilang Sandford. Siya na ngayon si Stella Sandford.

Napahinto sa pagtakbo ang batang babae ng makita niyang dumating na ang kotse kung
saan nakasakay sina Seria, at Queen. Tumakbo ang batang babae sa kotse na kakapark
lang. Mabilis namang lumabas dito si Queen na nakasuot ng maskara. Nagyakapan ang
dalawa na para bang matagal ng hindi nagkikita.

Malaking batas sa pamilyang Sandford na bawal makita ng ibang tao si P.S.S. Dahil
magkamukhang magkamukha ang dalawang bata ay pinasuot nila ng maskara si Queen.
Upang di malaman ng lahat ng tao na may kamukha si Queen. Pinagbawal na hubadin ni
Queen ang kanyang suot na maskara kapag nasa labas ito ng masyon at kung may
okasyon na mangyayari sa mansyon.

"Kayo lang ang magyayakapan ganon? 'di nyo ako isasali." tampong sabi ni Seira sa
mga kapatid niya.

Naghagikgikan ang dalawang babae at saka tumalon upang yakapin ang kanilang ate.
Dahil sa pagtalon ng dalawa ay nawalan ng lakas si Seira at napaupo sa sahig.
Naglagapak ng tawa ang tatlo habang nakaupo parin sa damuhan. Ngunit ang malawak
nilang ngiti ay agad nawala ng marinig nila ang tikmik ng taong kinatatakutan ni
P.S.S. Mabilis na tumayo ang batang babae at tumakbo palapit kay Aling Maria.
Nagtago ang bata sa likod ng matandang babae dahil natatakot ito kay Saturnino.
Walang humpay na pinasasakitan ni Saturnino ang batang babae. Minsan kinukulong
niya ito sa lumang budiga o pinagsasaktan saktan niya ito. Kapag kinulong niya ang
bata sa budiga ang ibig sabihin nito ay bawal itong pakainin. Galit nagalit sa
kanya si Saturnino.

DALAWANG linggo ang lumipas. Tahimik na nakaupo si P.S.S sa damuhan habang

kinukulayan nito ang drawing book na kanyang hawak hawak. Napangiti ang batang
babae ng makita niyang mali ang kulay na ginamit niya. Naging kulay pink ang kulay
ng kalabaw na dapat itim ang kulay. Napahinto sa pagtawa ang bata ng makita nitong
may maliit na paa sa kanyang harapan. Mabilis niyang inangat ang kanyang tingin.
Lumawak ang kanyang ngisi ng makita niya si Queen.
"Serenity, kailangan ko tulong mo." nakangusong sabi ni Queen sa kapatid.

Umupo ng matuwid ang batang babae at saka tumingin kay Queen. Inosente niyang
tiningnan ang kanyang kapatid na babae. Walang pumasok na sagot sa kanyang utak
habang nakatingin sa kanyang kapatid. Nanlaki ang mga mata ni Serenity ng makita
niya ang laruang hawak hawak ni Queen.

"Ibibigay ko 'to sayo kung tutulungan mo ako." nakangising sabi ni Queen.

Agad namang tumayo ang batang babae at saka ngumiti sa kanyang kapatid. "Ano'ng
maitutulong ko sayo Queen?" inosente niyang tanong.

"Gusto kong lumabas ng mansyon na walang maskara." aniya nito.

Kumunot ang maliit na noo ng batang babae at tumingin kay Queen."Hindi iyon pwede
Queen, magagalit si Hudas." nanlalaki ang mata nito habang nagsasalita.

Hudas ang tawag ni P.S.S kay Saturnino, dahil para itong demonyo."Huwag kang
matakot kay lolo, ako bahala sayo." nakangiting sabi ni Queen at saka niya hinila
ang batang babae.

Mabilis silang pumasok sa lumang budiga at nagpalitan ng masusuot. Magpapanggap si

Queen na siya ay P.S.S habang si P.S.S naman ay magpapangap na si Queen.
Nakasimangot na lumabas ng budiga si P.S.S habang si Queen naman abot tenga ang
ngiti. Ngayon lamang siya aalis ng mansyon na walang suot na maskara. Inabot ni
Queen ang manika kay P.S.S at mabilis itong tumakbo sa gate ng mansyon.
Napakasweteng araw ito para kay Queen sapagkat walang guwardiyang nagbabanatay sa
gate. Dahil nasa C.R. ito.

Nang makalabas si Queen sa gate ng mansyon parang nabuhusan ng malamig na tubig si

P.S.S at saka mabilis na sinundan ang kapatid niya. Takbo lang ng takbo ang batang
babae. Hindi niya alam kung saan pumunta ang kanyang kapatid na babae hanggang
makarating ito sa isang patlang. Nanghihinayang na umupo ang batang babae at saka
tiningnan ang hawak niyang manika. Naglaro na lamang ang batang babae habang
nakahawak sa manika. Laro lang ito ng laro hanggang makalimutan nito ng tungkol sa
kanyang kapatid.

Sa kabilang dako isang lalaki ang nakatingin kay P.S.S. Abot tenga ang ngiti nito
habang naglalakad. Isang lalaking nakasuot ng pampayasong damit. Dahil nakatalikod
ang batang babae di niya nakitang may papalapit sa kanya. Mabilis na kinuha ng
lalaki ang kutsilyo niyang dala na nasa kanyang bulsa. Itinutok niya ang kutsilyo
sa leeg ng batang babae bago niya hinila ang bata papasok sa loob ng kotse. Isang
malademonyong ngiti ang sumilay sa labi ng lalaki bago niya sinuntok sa sikmura ang
kawawang bata. Dahil sa lakas ng suntok nawalan ng malay si P.S.S

"Papatayin ko ang napakamamahal mong apo na si Queen, Saturnino. Ito ang ganti ko
sayo sa pagpatay sa asawa ko!" mariing sabi nito.
Pitong taon. Pitong taon ang hinintay ni Emmanuel upang pagplanuhan ang lahat.
Gaganti siya. Gagahasain niya ang bata, sasaktan at papatayin.

END OF FLASHBACK

=================

Chapter *25* The last Chapter

Franchette's Point Of View

Nanginginig ang mga paa ko habang naglalakad. Nasa likod ako nina Charles at Kent.
Panay tulo ng mga dugo nila. Bawat sahig na aming dinadaan ay may naiiwang dugo
nina Charles. Naiyukom ko ang kamay ko ng maramdaman kong nakatutok parin sa ulo ko
ang baril nahawak hawak ni Bryan. Pano niya ito nagawa sa amin? Bakit siya naging
traydor? 

Tumulo ang mga luha ko sa mata ng maramdaman kong nakahawak na ang kamay ni Bryan
sa balikat ko. Bumilis ang tibok ng puso ko ng kinasa niya baril niya. Kinagat ko
ang labi ko. Diyos ko, tulungan nyo po kami. Naipikit ko ang mga mata ko at
hinintay nabarilin niya ako. Napasingaw ako ng makarinig ako ng malakas na putok ng
baril. Agad na nanlumo ang mga paa ko at napaluhod ako. Hinawakan ko ang ulo ko
ngunit wala akong makitang dugong umaagos. Inangat ko ang tingin ko. Nakita kong
lumiwanag ang mukha nina Kent habang nakatingin sa kanang deriksyon. Dahan dahan
kong binaling ang atensyon ko sa kanang deriksyon. Nakabulagta ang patay na katawan
ni Bryan sa sahig. May tama ng baril ang ulo niya.

"Sampul!" napaawang ang bibig ko ng marinig ko ang boses nayon.

Agad akong napatingin sa babaeng nasa harap na namin ngayon. Ang babaeng nakapula
napinsan ni Nathalie. Nanginginig ang kamay ko ng makita kong inalahad niya ang
kamay niya sa akin. Kinagat ko ang labi ko at hinawakan ang kamay niya. 

"Tanga rin kayo noh?" malamig na sabi nito.

Napakunot ang noo naming tatlo habang nakatingin sa kanya. "''Di nyo talaga
napansin na yang lalaking yan ay hindi si Bryan." sabi niya habang nakangusong
nakatingin sa patay nakatawan ng lalaki. Sinipa pa niya ito upang makita namin ang
mukha nito. Butas ang noo nito dahil sa tama ng bala.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Si Bryan ay hindi si Bryan? What the Fuck!
Ano'ng sinasabi niya, di ko magets.

"Ano'ng ibig mong sabihin Crischene?" malamig na sabi ni Kent.

"Ang lalaking yan ay hindi si Bryan. Dahil ang Bryan na kilala nyo ay matagal ng
namatay. Nong time na nakadrug si Nathalie, yun rin ang time na namatay ang totoong
Bryan. Peki ang lalaking nakasama nyo ng ilang buwan." nakangiwi niyang sabi at
saka niya itinago ang baril na hawak hawak niya. Tumalikod siya sa amin at
nagsimulang maglakad.

Napatingin ako sa patay nakatawan na nasa harap namin ngayon. Pero magkamukhang
magkamukha si Bryan at ang lalaking ito. Narinig kong napasinghap si Kent ng
marinig niya ang sinabi ni Charles sa kanya. Tama si Charles, pwede namang
magplastic surgercy ang isang tao kung gusto niyang kopyahin ang mukha ng ibang
tao. Nanlamig ako sa kinatatayuan ko ng marinig ko muli ang sinabi ni Crischene---
na pinsan ni Nathalie.

"Siya nga pala. Kung ang totoong Bryan ang naging kalaban ni Nathalie sa chess non,
edi sana draw ang magiging kalalabasan. Di pwedeng matalo ang dalawang magagaling
na chess player sa larong 'to." malamig na sabi nito at muling naglakad.

Tama siya, mas magaling maglaro si Bryan kaysa kay Nathalie...

Danielle's Point Of View

DERETSYO lang ang tingin ko sa ibaba ng gusaling kinatatayuan ko. Naipikit ko ang
aking mga mata ng biglang humangin ng malakas. Niyakap ko ang aking sarili dahil sa
lamig na aking nadarama. Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata upang damahin ang
malamig na simoy ng hangin. Hanggang kailan ako magtitiis na wala siya? Hanggang
kailan ako magiging taga pagtanggol ng kapatid niya? Kailan ko siya makikita muli?
Kinagat ko ang aking labi at saka inimulat ang aking mga mata. Isang ngiti ang
sumilay sa aking labi ng muling humangin ng napakalakas, may mga tuyong dahon na
lumilipad na animo'y parang nakikipagsayaw sa hangin. Napatingin ako sa damit ko at
sa mga kamay ko ng may dugo. Pinatay ko ang pinsan ko upang protektahan ang puting
reyna. Napakagat labi ako ng maalala ko ang mga masasayang sandali na kasama ko si
Queen.

"BADUDAY!" napasinghap ako ng may biglang sumipa sa likod ko na naging dahilan

upang mamudmod ang mukha ko sa putikan. Anak ng putcha! Sapul na sapul ang mukha ko
sa putikan. Nakangiwi kong hinawi ang buhok kong may putik at inipit sa likod ng
tainga ko. Inalis ko ang putik na nasa mata ko gamit ang kanang kamay ko. Nakaawang
akong tumingin sa kanyang mukha.

"QUEEEEN!!!" halos lumabas na ang ngala ngala ko sa bibig habang sinisigaw ko lang
ang pangalan niya.

Isang ngiting malawak ang pinakita niya sa akin, at saka niya inilabas ang kanyang
dila. May papalo palo pa siya sa kanyang puwet habang dinidilaan niya ako.
Napasinghap ako ng bumaba ang kamay niya sa may putikan at saka niya ako tinapunan
ng putik sa mukha. Halos masuka ako ng pumasok ang kunting putik sa bunganga ko
dahil hanggang ngayon nakakanga parin ako.
"Hoy gaga, pagbabayaran mo 'to!" mabilis kong ibinaba ang kamay ko at saka iniyukom
ang kamay ko na puro putik ang laman. Mabilis akong tumakbo palapit sa kanya at
saka hinawakan ang mukha niya.

Naglagapak ako ng tawa ng makita ko ang itsura niyang puro putik. Nanlaki ang mga
mata niya habang nakatulalang nakatingin sa akin. Napasinghap ako ng may manibagong
putik ang tumama sa mata ko. Napahinga ako dahil sa lakas ng puwersang inilagay
niya dito.

Halos matanggal na ang ngala ngala sa bibig ng "walang hiya" habang naglagapak ng
tawa. "Ang pangit mo,badugay. Ang panget panget mo!" napaka inosente niyang sigaw
habang dinuduro ang mukha ko. Umusok ang ilong ko at saka tumayo. Mabilis siyang
tumakbo palayo sa akin ng makita niya ang namumula kong mukha at umuusok na ilong.

"Walang hiya kang gaga kaaaa!" umalingawngaw ang boses ko sa buong paligid ng
Sandford Academy. Nang marinig niya ang sigaw ko kumaripas siya ng takbo. Lumilinga
linga pa siya kung saan siya tatakbo. Panay takbuhan naming dalawa hanggang mapagod
na lang kami.

Napahawak ako sa binti ko habang hinahabol ang hininga ko. Walang hiyang gaga 'to!
Ang bilis tumakbo. Napaupo ako sa damuhan at saka humiga. Ipinikit ko ang mga mata
ko upang makapagpahinga.

Si Queen ang walang hiyang gagang kaibigan ko. Simula nong tumutong ako ng siyam na
taong gulang, kami na parate ang magkasama. Siya lang ang sandalan ko sa mga
panahon na lulungkot ako. Parang kapatid na ang turing naming dalawa. Hindi
kompleto ang walang hiya kapag di niya ako inaasar. Iba siya sa ibang tao, at iba
rin siya kapag ako ang kaharap siya. Akala ng ibang tao na mahinhin siya, anghel,
hindi makabasag ng baso at dalagang filipina. Pero nagkakamali sila, dahil si Queen
ay isang hudas, gaga, demonyita, para mura na babae, at isang WALANG HIYANG BABAE!
Anghel siya kapag ibang tao ang kaharap niya pero demonyita siya kapag ako ang
kaharap niya. Sa'kin lang niya pinapakita ang kanyang tunay na ugali, at sa akin
lang niya pinapakita ang mukha niya.

"Anak ng putcha!!" napabalikwas ako sa pagkahinga ng maramdaman kong may humawak sa

dibdib ko.

"Ang laki ng hinaharap mo, baduday. Bakit yung akin hindi?" mala demonyo niyang
sabi habang hinahawakan ang dibdib niya. Isang mala demonyong ngiti ang sumilay sa
kanyang labi ng tumingin ito sa legs ko. Dahan dahan kong ibinababa ang tingin ko
sa akin binti.

"PERVERT!" malakas kung sigaw sa kanya at saka isinara ang binti ko. Namumula ang
pisngi ko habang umiiwas ng tingin sa kanyang. Walang hiyang hudas ka Queen.

"Red lace panties, nice!" parang asong ulol na sabi niya habang dinidilaan niya ang
labi niya.

Umuusok ang matangos kong ilong, at namula ang pisngi ko. Parang halos lahat ng
dugo sa katawan ko ay pumunta sa pisngi ko. Bwisit ka talaga Queen! Naiyukom ko ang
palad ko at saka tumayo at hinabol siya. "Walang hiya ka talaga Queen Serenity
Sandford!" umalingawngaw ang boses ko sa buong soccer field. Kahit ano'ng sigaw ko
pa dito, walang makakarinig sa sigaw ko maliban nalang kay Queen. Kaming dalawa na
lamang ang natitirang tao dito sa eskwelahan na ito.

"Habulin mo ako babaeng malaki ang dibdib! Kaya mo yan baduday!" malakas niyang
sigaw habang panay parin ang takbo nito.

Saan ba pinaglihi ang babaeng 'to! Pinaglihi siguro ito sa tikbalang. Napahinto ako
sa pagtakbo ng makita kong nadulas siya at tumilapon siya sa putikan. Naglagapak
ako ng tawa habang nakatingin sa kanya. Nakangiwi siyang tumayo habang nakataas ng
kunti ang kamay niya. Halos lumabas na ang ngala ngala ko ng humarap siya sa akin.
Mula ulo hanggang paa, puro putik ang kanyang katawan.

"Ang bilis talaga ng karma noh?" nakangiti kong tanong habang lumalapit sa kanya.

Nakangiwi niyang tinanggal ang mga putik na dumikit sa kanyang mukha. "Ang panget
ng lasa." nakangiwing sabi nito habang dumudura. Mas lalong lumakas ang tawa ko ng
makita ko ang bibig niya. Puro putik ito. Kapag ang karma talaga dumating sa tamang
oras, wala talagang tatalo dito.

"Sige tumawa ka pa Danielle, sige pa!" naiinis niyang sigaw sa akin.

Nakangiti akong tumingin sa kanya at saka pinunasan ang mga pawis kong tumutulo sa
aking noo. Ganito palagi ang ginagawa naming dalawa kapag kami nalang ang naiiwan
dito.

"BADUDAY, sino'ng pipiliin mo. Yung taong mahal ka o yung taong mahal mo?"
nakangiti niyang sabi habang umiinom ng tubig.

Nakasandal kaming dalawa ngayon sa puno ng mangga. Napatingin ako sa kanya at saka
ngumiti. Mahal ka o mahal mo? Kinagat ko ang labi ko at saka tumingin sa kawalan.

"THE ONE I WILL CHOOSE is mahal ako, the person who loved me even though I don't
love him at the first place, you can learn to love him naman e as the time goes by
and the efforts that he doing. You have also an assurance na yung taong nagmamahal
sayo ay mamahalin ka ng buong buo. Rather than choosing the person na mahal ko pero
ayaw naman sakin bakit ko pa ipagsiksikan yung sarili ko sa isang tao at sa bandang
huli ako ang masasaktan. Choosing a person na mahal ko or mahal ako, it's like
waiting for a jeepney, yung nag aantay ka pero madami ng nakasakay kase puno na at
di pasasakayin, e pwede ka naman mag taxi kung saan ka feel safe at confortable."
sabi ko.

"May pinaghuhugutan ha!" pang aasar niyang sabi. Napasimangot ako habang tumitingin
sa kanya. Nakakaasar talaga ang walang hiyang 'to. Bumugtong hininga ako at
tumingin sa mga mata niya.
"Ikaw, sinong pipiliin mo?" nakangiti kong tanong sa kanya. Ngumiti naman siya sa
akin at saka niya isinandal ang ulo niya sa balikat ko.

"Dun ako sa taong mahal na mahal ako. Mahirap ipilit yung sarili sa isang taong
alam mong hindi ka naman mahal. Papaasahin mo lang sarili mo. Lalo na yung ibang
tao mahilig mag paasa. Yung sasabihin nila sa'yo na ayaw ka nilang masaktan kaya
sila nagiging mabait and all, nagpapakita ng magandang motibo tapos in the end,
kapag tinanong mo na siya kung ano talagang meron kayo, kung anong ibig sabihin ng
lahat ng ginagawa niya for you, sasabihin niyang wala lang yun. Diba nakakabadtrip?
Atleast dun sa taong mahal na mahal ka, secured ka na na hindi ka na maiiwan sa
ere. All you have to do is to smile, let your heart be touched and tenen! Magugulat
ka na lang isang araw, inlababo ka na din pala. " maalumanay niyang sabi.

"At saka rin. Bakit mo naman ipagpipilitan ang sarili mo sa taong mahal mo pero di
ka naman mahal, kung may tao namang nagmamahal sa'yo na palaging nandyan at hindi
ka iniiwan at pwede mo naman din matutunan mahalin." napatingin ako sa kanya. Tama
siya.

"May ibang tao rin talaga ang tanga noh? Nandiyan na nga sa harap nila yung
lalaking nakadestiny sa kanila, magpabulag bulagan pa. Humahanap pa talaga ng ibang
soulmate. Ang gaga at gago nila!" nakanguso kong sabi.

Bumugtong hininga ako at pumikit ng mariin.

"Danielle, pa'no kung isang araw bigla nalang akong nawala. Ano'ng gagawin nyo
lahat?" naimulat ko ang mga mata ko ng marinig ko yun sa kanya.

Sinamaan ko siya ng tingin at saka binatukan siya. Napangiwi siya dahil sa pagbatok
ko sa kanya. Umayos ako sa pagkakaupo at masamang tingnan siya.

"Ikaw mawawala? Ginagago mo ba ako Queen. Ang mga mushroom hindi nawawala,
sumusulpot lang sila sa kung saan saan. Gaga ka talaga!" mariing kong sabi sa kanya
at saka tumayo.

Agad naman din siyang tumayo at saka ngumiti. Sabay kaming dalawang naglakad
papuntang girls locker room upang maligo don.

TATLONG buwan ang lumipas ng manyari yon. Tahimik akong nakatingin sa statue na
nakalagay sa watterfalls. Nararamdaman kong may kakaiba rito. Alas singko na ng
hapon. Tanging ako nalang at si Queen ang natitira. Ngunit 'di ko alam kong saan
pumunta yung gaga nayon. Napakagat ako sa labi ko ng maramdaman kong tinatawag na
ako ni kalikasan. Mabilis akong tumakbo papuntang banyo.

Bubuksan ko na sana ang cubicle upang pumasok na roon kaya lang may narinig akong
umiiyak na babae. Dahan dahan akong naglakad papunta sa huling cubicle. May tao pa
bang naiiwan rito? Patay! Nanganganib si Queen. Walang dapat makakita sa mukha
niya.
Nakasarado ang pinto ng cubicle kaya kailangan ko pang lumuhod at silipin ang taong
nandito. Nanlamig ako sa kinauupuan ko at namutla. Ang damit nayon, at ang sapatos
niya. Dahan dahan akong napahakbang patalikod at napasinghap. Tumulo ang luha ko sa
mata ng bumukas ang pintuan ng cubicle.

Isang babaeng umiiyak, nakabuhaghag ang buhok, at may hawak na maskara. Itinaas
niya ang tingin niya. Nanlaki ang mga mata niya ng makita ako at saka siya umiwas
ng tingin."Ba-bakit ka umiiyak gaga?" mahinahon kong tanong sa kanya.

Napatingin siya sa akin at humalakhak ng tawa. Napahawak ako sa bibig ko ng makita

ko kung gaano siya kamiserable. "Ang tanga tanga ko Danielle. Sana hindi ko nalang
siya pinilit. Kasalan ko ito! Dapat ako lahat ang nakaramdam ng lahat ng sakit na
kanyang nadarama." humagulgol siyang umiiyak at napaupo sa sahig.

Napako ako sa kinatatayuan ko. Di ko maintindihan ang mga sinasabi niya. Sinong
siya? Mabilis akong dumalo sa kanya at saka niyakap siya ng mahigpit. Di ko
maiwasang hindi maiyak. Ngayon ko lang siya nakitang umiiyak ng ganito. Kahit
kailan hindi ko siya nakitang umiyak. Panay hagulgol niya habang nakayakap sa akin.
Damang dama ko ang sakit na kanyang nadarama. Ngayon ko lang siya nakita ng ganito.
Akala ko malakas siya, ngunit nagkamali pala ako. Dahil tao rin pala siya,
sasaktan.

TAHIMIK lang akong nakaupo sa kotse nila Queen. Nasa tabi ko siya ngayon. Namamaga
ng husto ang mga mata niya, labi at namumula ang kanyang ilong. Sa mga oras na ito
ay hindi ko alam kong saan kami pupunta. Napatingin ako sa bintana ng humito ang
kotse nila Queen sa isang paaralan. Adamson National High School ang nakasulat sa
pader. Ano'ng ginagawa namin dito?

Napatingin ako sa kanya. Nakatingin lang siya sa kawalan habang nakatutok ang mga
mata niya sa gate ng paaralan. Tiningnan ko naman ang gate. Ilang sandali lamang
may isang babaeng nakahawak ng baseball bat at may dalang asong ulol ang lumabas sa
gate. Napakunot ang noo ko ng makita ko ang kulay blonde niyang buhok. Bawal yan
diba? Nang lumingon ang babae sa direksyon namin ay agad akong napasinghap. Nanlaki
ang mga mata ko at tumingin kay Queen. Pabalik balik kong tiningnan ang mukha
nilang dalawa. Bakit magkamukha silang dalawa?

"Danielle, siya ang kapatid ko. My fake twin sister." malamig niyang sabi.

Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. "Natatandaan ko siya ngunit hindi niya ako
natatandaan." muling tumulo ang mga luha niya sa mata. Natahimik ako at napatingin
sa babaeng nakatayo sa may gate. Palinga linga ito na parang may hinahanap.

"7 years old kami ng may kumidnap sa kanya." kinagat ko ang labi ko at saka muling
tumingin sa kanya.

"August 23, ang araw nayon ay nakaupo lang siya sa may damuhan habang kinukulayan
niya ang drawing book niya. Nang makita ko siya Danielle ay agad akong lumapit sa
kanya, at humingi ng tulong. Pinilit ko siya, kaya wala na siyang nagawa kundi
sundin ako. Dahil magkamukhang magkamukha kaming dalawa, pwede kaming magpanggap na
ako siya at siya naman ako. Nang matapos kaming magpalitan ng masusuot ay agad
akong lumabas palabas ng gate ng mansyon namin. 'Di ko inaasahang susunod siya sa
akin kaya winala ko siya. Ngunit ng maramdaman kong wala na siya sa likod ko ay
agad ko siyang hinanap. Kinakabahan ako ng noon time nayon, Danielle. Sapagkat yun
ang kauna-unahang pagkakataon na makakalabas siya ng bahay namin. Agad ko siyang
hinanap nong time nayon. Nakita ko nga siya pero huli na. Naipasok na siya ng
kidnapper sa loob ng kotse. Gusto kong sundan ang kotse nayon pero ang hina-hina
kong tumakbo. Nang malaman ni mama at papa na nawawala ang kapatid ko ay agad nila
itong hinanap. Nagalit silang lahat sa akin, maliban sa lolo kong demonyo."
malungkot niyang sabi sa akin.

"Tuwang tuwa ang lolo non, Danielle. Dahil raw sa akin mawawala at mamamatay na ang
batang babaeng papatay sa kanya. Durog nadurog ang puso naming lahat ng sinabi ng
isang katiwala namin na may kotse raw na sumabog. Bumuhos ang luha naming lahat ng
marinig namin yun. Simula non hindi na namin siya hinanap. Dalawang taon ang
lumipas may nagreport sa amin na may isang payaso at isang batang babae silang
nakita sa isang kagubatan. Bumilis ang tibok ng puso ko non, Danielle. Nararamdaman
ko na ang kapatid ko ang tinutukoy nong taong nagreport sa amin. Dahil alam kong
isang payaso ang kumidnap sa kapatid ko. Mabilis na pumunta kami ro'n kasama ang
mga pulis. Nang makarating na kami don nakita naming babarilin ng payaso ang
kapatid ko ngunit mabilis na binaril ng mga pulis ang payasong kumidnap sa kanya.
Dahil sa pangyayaring iyon, tumama ang ulo ng kapatid ko na si Princess Serenity
Sandford sa sahig na naging dahilan upang magka amnesia ito." mas lalo siyang
humagulgol ng iyak kaya niyakap ko na siya.

"Ilang buwang comatose ang kapatid ko, Danielle. Nang malaman ng pamilyang Clarkson
o ang pamilya ng nanay ko ang nangyari. Agad nilang inilayo si Serenity sa amin.
Binuhay nila sa panibagong katauhan ang kapatid ko. Pinalitan nila ang pangalan ng
kapatid ko. Ang pangalan na ng kapatid ko ngayon ay Nathalie Sophie Clarkson na,
hindi na Princess Serenity Sandford." humugot siya ng malalim na paghinga at
tumingin sa babaeng nasa labas ng kotse.

"Nang malaman ng buong pamilya at ng mga clarkson na pinapatay ni lolo ko ang nanay
ni Serenity ay nagalit ang mga ito. Pati narin ang nanay ko. Galit nagalit ang
nanay ko dahil sa ginawa ni Saturnino. Kakambal ni mama Stella ang mama ni
Serenity. At si Papa Steve ang ama namin ni Serenity. Dahil sa ginawa ni lolo ay
nag away ang pamilyang Sandford at Clarkson."aniya.

Dahan dahan akong tumingin sa binatana ng kotse. Magkamukhang magkamukha nga sila.

Simula ng malaman ko yun. Naging tagapang tanggol na ako ng kapatid ni Queen.

Simula nong dumating si Nathalie dito sa Sandord ay binabantayan ko na siya.
Pagkapasok ng pagkapasok niya sa Sandford, sinusundan ko na siya. Lahat ng
misteryong nararamdaman niya ay ako ang nagpakana. Ang pagmanipula sa CCTV ay ako
ang may gawa. Sinarado ko pa ang CCTV security control room upang walang makapasok
dito. Ako ang nasa likod ng pagkabankrupt ng mga taga F112. Kami ni Queen ang
nagtago sa year book 1996 sa ilalim ng bookshelf. Bago nawala si Queen nakaplano na
lahat ng gagawin ko. Napakagat ako sa labi ko ng maalala ko ang sinabi niya sa
akin.

"Kung dumating ang panahon na mawala ako Danielle. Huwag mo akong hahanapin, dahil
kahit ano'ng gawin mo, hinding hindi mo ako mahahanap. Kung ano'ng nangyari sa
kapatid ko, yun rin ang mangyayari sa akin."
=================

Epilogue

Sa isang napakaganda at napakalaking bulwagan, isang binibini ang nakaupo sa upuan

na malapit sa upuan ng pinuno. Nanginginig ang mga kamay ng dalagang ito dahil
hawak hawak niya sa mga oras na ito ang pinaka importanteng bagay sa larangan ng
chess. Napakagat labi ang dalaga ng hawakan niya ang mga simbolong nakaukit sa
librong hawak hawak niya. Nasa kamay ng dalagang ito ang yearbook 1996.

Ang yearbook 1996 ay pagmamay-ari ni "Nathalia Sophia Clarkson". Ang kauna unahang
itim na reyna ng chess. Lahat ng mga importanteng bagay na pwedeng makapag panalo
sa lahat ng mga manlalaro ay nakasulat rito. Ngunit mahirap tuklasin ang mga
nakasulat dito. Sapagkat ang tanging pinakauna-unang puting reyna lamang ang
makakatuklas kung anong nakasulat rito. Kapag tumongtong ng tatlumpong taon gulang
ang puting reyna ay papapuntahin ito sa Green Land upang hanapin ang kakambal na
bagay ng Yearbook 1996. Hindi Yearbook 1996 ang totoong pangalan ng bagay na ito.
Dahil ang tunay nitong pangalan ay "Petals and Thorns 1696". Si Nathalia Sophia
Clarkson ang kanunununuan ng mga Clarkson. Bago mangyari ang digmaan ng mga bansa
ay naibigay ni Nathalia ang librong ito sa kanyang "Bishop". Mabilis na itinago ng
taong ito ang libro kaya hindi ito nakuha ng mga kalaban. Dahil sa taong iyon ay
hanggang ngayon ay buhay pa ang librong pinakamimithi ng lahat.

Ang librong ito rin ay may mga detalye kung saan makikita ang mga kayamanan at mga
importanteng gamit ng unang itim na reyna. Nasa bansang Pilipinas nakatago ang
lahat ng mga kayamanan na ito. Kapag may mga anak na ang puting reyna, ang mismong
mga anak nito ang maghahanap sa limang bagay at sa ikatlong itim na reyna. Kapag
nahanap na ng mga anak niya ang mga importanteng bagay ng reyna ay ibibigay nila
ito sa huli o ikatlong itim na reyna.

"Crischene," napasinghap ang binibini ng marinig nito ang boses ng demonyong gumawa
ng laro.

Napatayo ang dalaga at saka niya inilabag ng maingat ang librong hawak hawak niya.
Nakuha mismo ng babaeng ito ang libro sa kuwarto ng tagapagmana ni Sapphire.
Tahimik siyang tumingin sa mga importanteng tao sa harap niya. Muling napaupo si
Crischene ng maupo na ang pinuno nila. Ito ang unang pagkakataon na magkakaharap
ang pinaka importanteng tao sa larangan ng larong ito. Ang babaeng nakapula na si
Crischene Clarkson, ang demonyong gumawa ng laro na si Stella Clarkson Sandford,
ang tagapagtanggol ng puting reyna na si Danielle, ang itim na hari ng chess na si
Alexander/Troy, ang manghuhula na si Milagra, ang babaeng gumagabay sa mga pawn na
si Mae, at ang demonyong tagapagbantay at tagapamahala na si Francisco Clarkson.

"Crischene, ibigay mo sa akin ang libro." maawtaridad na si ni Francisco.

Maingat naibigay ni Crischene ang libro sa kanyang lolo. Binuksan ni Francisco ang
libro at sinubukan kung may makikita ba siyang nakasulat rito. Tanging papael na
walang sulat lang ang nakita niya. Kahit anong gawin niya ay wala siyang makita na
kahit katiting dito. Napabugtong hininga ang matanda at tumingin sa mga taong
nakaupo malapit sa kanya.
"Mae, ano'ng mangyayari sa mga oras na ito?" aniya ng matanda sa babaeng katabi ni
Stella.

Si Mae, ang babaeng nagbigay ng susi kay Nathalie upang mabuksan ng dalaga ang
music box kung saan nakatago ang manipulation cards nito. Siya rin ang babaeng
nagbigay ng sulat kay Stephanie nong nasa ospital ito.

"Ito na po ang tinakdang panahon ng kamatayan ni Saturnino." malamig na sabi ng

dalaga kay Francisco.

Isang ngiting mala demonyo ang sumilay sa mga labi ng taong naroroon sa bulawagan.
Ito na ang araw na pinakakahintay nila, sapagkat magiging totoo na ang hula ni
Milagro kay Saturnino. Papatayin na ng puting Reyna ang lalaking nagpahirap sa
kanya bago ito makidnap. Lalabas at gigising na ang tunay na pagkatao ng dalaga.
Lalabas na ang demonyong nakatago sa puso niya. Isang halakhak ang narinig ng lahat
na nagmula sa bibig ni Francisco Clarkson. Masaya ang matanda sapagkat makakagante
na ang kanyang apo sa matandang nang api sa kanya noon.

Sa kabilang dako. Nakatayo si Manong Kanor sa isang gintong upuan habang nakatingin
sa babaeng nakahiga sa sahig. Panay ngiti niya sapagkat nawalan ng malay ang dalaga
dahil sa paghampas niya sa ulo ng dalaga. Si Manong Kanor ang binatilyong tumulong
kay Emmanuel noon. Puno ng galit ang lalaking ito sapagkat pinapatay ni Francisco
ang kanyang lolo. Maghihigante ang tumatak sa puso ng lalaki ito. Sasaktan niya ng
lubos ang apo nito.

Napalunok ang lalaki ng biglang nagmulat ng mata ang dalagang nakahiga sa sahig.
Mabilis na napatayo ang lalaki sa kanyang upuan ng makita niya ang demonyong mata
ng babae. Walang sinayang na oras ang lalaki at saka niya kinuha ang kanyang baril.
Nanginginig nitong itinutok ang baril niya kay Nathalie. Isang demonyong ngiti ang
sumilay sa labi ng dalaga at saka tumayo.

Halos manuyo na ang bibig ng lalaki, at namutla ito ng lubusan. Nakangiting

hinawakan ng dalaga ang kanyang leeg at saka niya ito hinulot hilot. "Ano'ng gusto
mong paraan ng pagpatay ko sayo?" malamig na sabi ng dalaga sabay suntok nito sa
malaking salamin. Dumugo ang kamay ng dalaga dahil sa sugat na kanyang natamo
ngunit walang kahit na anong sakit siyang naramdaman dito. Naging manhid ito sa
lahat ng bagay.

"A-anong sinasabi mo?!" namumutlang sigaw ng lalaki at humakbang palayo kay

Nathalie.

May kinuhang malaking bubog ang dalaga at saka niya ito hinawakan. Mas lalong
bumilis ang tibok ng puso ng lalaki ng makita niyang naglakad palapit sa kanya ang
dalaga kaya binaril niya ito sa binti. Walang sakit na nadarama ang dalaga sa
ginawang pagbaril ng lalaking sa kanya. Napahalakhak ang dalaga at saka naglakad
ito palapit kay Manong Kanor. "Yun nayon?" malamig na tanong nito

"Tapos na?" muling tanong nito. Napasinghap si Manong Kanor ng mabilis na tumakbo
ang babae sa kanya. Napakabilis ng pagtakbo nito halos hindi na niya makita.
Napahawak ang lalaki sa kanyang sikmura ng may tumusok na salamin dito. Panay labas
ng dugo sa bibig nito. Nanlaki ang mga mata ng lalaki at tumingin sa mata ng
dalaga. Wala siyang makitang emosyon sa mata nito.

Muling kinuha ng dalaga ang salamin sa sikmura ng lalaki at tinusok niya ang
salamin sa leeg ng lalaki. Panay sirit ng dugo nito kaya natalsikan ng dugo si
Nathalie sa kanyang mukha. Walang kamuwang muwang napinatay ng dalaga ang lalaki.
Pinutol niya ang ulo ng lalaki at sa niya itong ginawang bola ng soccer. Walang
humpay niya itong sinapa na parang naglalaro siya ng soccer. Kahit na saang parte
ng museum napadpad ang ulo ni Manong kanor. Isang malakas na puwersa ang inilagay
ng dalaga sa kanyang paa at saka niya sinapa ng napakalakas ang ulo ni Manong
Kanor. Tumama ang pugot ulo sa bintana na siyang dahilan ng pagkabasag ng salamin,
at pagtilapon ng pugot ulo sa labas ng museum.

Muling bumalik ang dalaga sa patay na katawan ni Manong kanor. Hawak hawak parin ng
dalaga ang salamin. Itinusok ng dalaga ang salamin sa dibdib ng lalaki at hinawa
niya ito. Kitang kita ng dalaga ang ugat at laman ng lalaki. Nang makita ng babae
ang puso ng lalaki ay agad niyang binitiwan ang salamin, at saka niya hinila ang
puso ng lalaki.

Naglakad palabas ang dalaga mula sa ilalim ng waterfalls. Hawak hawak niya sa mga
oras na ito ang puso ni Manong Kanor. Nagliliyab sa galit ang puso, mata at ang
buong pagkatao niya. 'Di makontrol ng dalaga ang kanyang mga emosyon. Nang marinig
ng dalaga ang boses ng lalaking nagpahirap sa kanya ay mas lalong kumulo ang dugo
niya. Ang boses nayon. Mabilis na tumakbo ang dalaga sa opisina ni President
Sandford.

NANGINGINIG na nakaupo si Saturnino sa kanyang upuan. Hindi siya mapakali sapagkat

alam na niyang sa mga oras na ito ay mamamatay na niya. Nararamdaman na niya ito.
Napatayo mula sa pagkakaupo ang matanda ng marinig niya ang malakas na pagsigaw ni
Yana.

"AHHHHHHHHH!"

Mabilis na tumayo ang matanda. Itulak niya ang kanyang lamesa upang harangan nito
ang pintuan. Marami siyang inilagay na gamit sa pinto upang hindi mabuksan ang
pintuan ng kanyang opisina. Napaatras ang matanda ng makita niyang sunod-sunod na
kalabog ang narinig niya. Dahil sa lakas ng kalabog ay naghulog ang ibang gamit
niya sa sahig. Napabugtong hininga ang matanda ng makita niyang wala ng tumutulak
sa kanyang pituan.

*BLAAAAG*

Nanlaki ang mga mata ni Saturnino ng makitang may nakatusok na palakol sa kanyang
pintuan. Nanginginig ang kanyang katawan ng makitang walang awang sinira ni
Nathalie ang kanyang pintuan gamit ang palakol nito. Isang demonyong babae ang
kanyang nakita. Halos lahat ng dugo ni Saturnino ay biglang nawala ng makita niyang
butas na ang kanyang pituan. Pumasok mula sa butas si Nathalie, at nakangiting
nakatingin kay Saturnino. Hinawak hawakan ni Nathalie ang parteng kahoy ng palakol
at saka niya ito itatapon. Napayuko si Saturnino ng makita niyang itatapon ng babae
ang palakol sa kinatatauan niya. Napaangat ang tingin niya ng makitang hawak parin
ng babae ang palakol.

"Pagbabayaran mo lahat ng mga ginawa mong paghihirap sa akin SATURNINO!

Paghihirapan mo!" malakas na sigaw ng dalaga at saka mabilis na tumakbo kay
Satrunino.

Mabilis na kumilos si Saturnino at saka itinapon ang vase na nasa tabi niya.
Mabilis namang umiwas si nathalie sa kanya. Nang makita ni Saturnino natatama ang
palakol sa kanyang ay muli siyang yumuko. Ngunit isang maling galaw ang ginawa
niya. Mabilis na sinipa ni Nathalie ang paa ni Saturnino na naging dahilan ng
pagkatumba ng matanda. Itinaas ni nathalie ang kanyang palakol at tatamaan na sana
si Saturnino. Ngunit mabilis na umilag ang matanda. Muling tumayo si Saturnino at
saka niya sinubukang tumalon sa bintana. Ngunit ng bubuksan na sana niya ang
bintana ay may isang bagay ang tumama sa kanyang likod. Parang nadurog at nahiwa
ang mga buto niya dahil dito. Sumuka ng dugo si Saturnino at nandilim ang kanyang
paningin.

"Kahit anong gawin mo Saturnino, mamamatay ng mamamatay ka parin sa mga kamay ko,"
malamig na sabi ng dalaga at saka kinuha ang palakol na nakadikit sa likod ni
Saturnino. Hinawakan ng mariin ng dalaga ang puting buhok ni Saturnino bago siya
nagsimulang maglakad. Hila-hila ni Nathalie ang patay na katawan ni Saturnino.

NAPASIGAW ang lahat ng estudyanteng babae at napasinghap ang mga lalaki ng makita
nilang nakabitay ang patay na katawan ni Satrunino sa flag pole. Nanginginig na
nakatayo si Franchette sa harap ng flag pole at nanlalaki ang mga mata habang
nakatingin sa patay nakatawan ni Satrunino.

"Sinong gumawa sa kanya nito?" mahinang sabi nito.

Nakaawang ang bibig niya ng makita ang nakasulat sa noo ni Sandford. Isang malaking
letrang P.S.S ang nakasulat sa noo nito. "P.S.S?" nanlaki ang mga mata niya at
panay tulo ng kanyang mga luha. Isang babae agad ang pumasok sa utak ni Franchette.
Alam niyang si Nathalie ang gumawa nito sapagkat si Nathalie lamang ang alam niyang
taong may gamit na may nakatatak na P.S.S.

Nanlamig mula sa kanyang kinatatayuan si Franchette ng marinig niya ang isang

tutog. Isang napakalamig na boses ang kanyang narinig. Ngunit ang boses ring ito ay
nakakapangilabot.

"Ili-ili tulog anay,

Wala diri imo nanay.

Kadto tienda bakal papay.

Ili-ili tulog anay."

Ang boses naririnig ng lahat ay nagmula kay Sapphire. Ito ang parate nilang
naririnig kong may nangyayaring masama kay Nathalie. Si Sapphire mismo ang narecord
ng boses niya nong buhay pa lamang siya. Dahil alam niya na ang tugtog na ito
lamang ang magpapakalma sa kanyang anak na babae.

Sa kabilang dako, natutulog na ng mahimbing si Nathalie. Kitang kita ng dalawang

mata ni Carl ang mala anghel na mukha ng dalaga. Kinarga niya ang dalaga at
ipinasok sa kanyang kotse. Tapos na ang laban para sa buhay ni Nathalie, sapagkat
na patay na nito si Saturnino.

Ito na huling araw na mamalagi ang dalaga sa Pilipinas. Dahil sa mga oras na ito ay
dadalhin na nila ang dalaga sa bansang America upang pagalingin. Kailangan nilang
pagalingin ang dalaga sapagkat kapag di nila ito gagawin ay papatay ng papatay ng
tao si Nathalie.

--------------

4 years later

Isang babaeng kulay pink ang buhok ang lumabas mula sa kanyang sasakyan. Nakasuot
ito ng puting bestida. Napaka inosente ng mukha nito, parang hindi makabasag ng
baso. Ang babaeng ito ay walang iba kundi si Nathalie Sophie Clarkson o si Princess
Serenity Sandford. Kakauwi lamang nila mula sa bansang America. Napangiti ng dalaga
ng may maliit na kamay ang humawak sa kanyang kanang kamay.

"Mama" nakangiting sabi ng isang batang babae.

Mabilis na kinarga ni Nathalie ang batang babae at muling tumingin sa loob ng

kotse. Isang cute at guwapong batang lalaki ang lumabas mula sa kotse at humawak sa
hawak ni Nathalie. Ang kambal na anak ni Nathalie na sina Trinity and Rook. Singkit
ang mga mata ng mga bata, maputi, makinis ang kutis, matangos ang ilong, mapula ang
labi nito, kulay itim ang mga buhok, at mataas ang mga pilik mata nito. Mahirap
mang tanggapin ngunit nabuntis ng koreanong gumahasa sa kanya si Nathalie.
Ipapalaglag na sana niya ang bata ngunit pinagsabihan siya ni Crischene na isang
malaking kasalanan ang gagawin niya, kung ipalaglag niya ng bata.

"Nathalie!" napangiti si Nathalie ng makita niya si Francisco

Mabilis na niyakap ni Francisco si Nathalie at tumingin sa mga bata. Isang ngiti

ang sumilay sa labi ni Trinity at mabilis na hinala ang bigunte ni Francisco. Halos
matanggal na ang bigunte ng matanda ng marahas itong hinala ng bata. "TRINITY!"
napabitaw ang bata ng makita niya mala demonyong mata ng kanyang ina.

Sumimangot ang bata at binelatan si Francisco. Napahalakhak si Francisco dahil sa

reaksyon ng kanyang apo. Binaba ni Nathalie si Trinity ng makita niyang palapit
mula sa kinaroroonan niya si Crischene. Tahimik lamang nagmamasid si Rook sa
kanyang paligid. Si Rook ay isang tahimik na bata kong hindi mo ito tatanungin
hindi niya ka niya kakausapin.
NAKATAYO si Nathalie sa kanyang kuwarto habang nakahawak sa isang CD na hindi niya
alam kong anong laman nito. Kinagat ng dalaga ang kanyang labi at umupo sa kanyang
upuan. Ipinasak ng dalaga ang CD sa kanyang laptop at tahimik na naghihintay kung
anong makikita niya. Nanlamig mula sa kinauupuan niya ang dalaga ng makita, ang
isang babaeng tumatakbo sa gubat. Marami itong sugat at pasa sa katawan. Napapikit
ang dalaga ng magbago ang eksena na kanyang nakikita. Nakaupo ang babaeng
nakamaskara sa isang bakal na upuan at nakatali ng alambre ang paa't kamay, at ang
kanyang bewang. Rinig narinig ni Nathalie ang iyak at sigaw ng babaeng nasa video.
Nanlaki ang mga mata ng dalaga ng makita niyang may isang lalaking payaso ang
biglang lumabas sa eksena. Nailayo niya ang kanyang sarili sa laptop. Napalunok si
Nathalie ng makitang lumapit ang payaso sa babaeng nakasuot ng masakara. Tumulo ang
luha ng dalaga ng makita niya ang itsura ng babaeng nakamaskara.

"A-ang kapatid ko na si Queen Serenity Sandford ang The Missing Campus Queen ?"
nauutal niyang tanong sa kanyang sarili.

Siya ang nawawalang reyna? Ang pumasok na tanong ng dalaga sa kanyang sarili.

-END OF BOOK TWO-

________

A/N: Sa mga gustong sumali sa group ng TMCQ, sali na po kayo. Kapag lumabas na po
ang Book Two ng TMCQ may limang lucky fan ang bibigyan ng libreng libro (book one
and two). Click the external link.

https://m.facebook.com/groups/1514273072171467?ref=bookmark

=================

Sino gustong magpapadedicate ?

Sa lahat ng gustong magpapadedicate, paki comment lang po ang mga usernames nyo. 

TMCQ 2  dedication booth "CLOSED!"

TMCQ 3 dedication booth "OPEN!"