The Virgin's First Night 8: Had No Mercy

by BonitaBabyy

"A 24-year-old nurse was allegedly kidnapped and raped by a strange man. She did
everything possible in order to forget that nightmare. But she can still remember
every kisses and touch that was given to her, It haunts her every night."

"I WANT YOU DEAD YVETTE"

=================

The Virgin's First Night 8: Had No Mercy

SOON ON WATTPAD

BONITABABYY

"A 24-year-old nurse was allegedly kidnapped and raped by a strange man. She did
everything possible in order to forget that nightmare. But she can still remember
every kisses and touch that was given to her, It haunts her every night."

Ang tingin ng lahat kay Yvette ay isang kontrabida ngunit hindi alam ng marami ay
may madilim siyang nakaraan na ikinukubli. Sa paghahanap niya ng hustisya ay
natagpuan din niya ang lalaking kanyang mamahalin. Ang lalaking walang damdamin at
walang puso. Mamahalin niya pa rin kaya ito kapag nalaman na niya ang lihim ng
lalaki?

Hanggang saan mo siya kayang mahalin? Hanggang saan mo kayang mahalin ang lalaking
nais kang burahin sa mundo. Are you willing to sacrifice your own life for his
satisfaction?

"I want you dead Yvette."

=================

Chapter 1
Had No Mercy

by: BonitaBabyy

This is crazy! Inayos ko ang sarili ko sa harap ng salamin at inilabas ang red
lipstick ko at inilagay 'yon sa kissable lips ko. I smacked my lips together at
ngumuso. Inayos ko rin ang hapit na hapit kong white uniform at binuksan ang
dalawang butones niyon. I'm ready! Ugh! I forgot! Yung white cap pa pala. I rolled
my eyes habang taas kilay akong tinitignan ng head nurse.

"RN Villena. Anong oras ka pa matatapos diyan? Aba! 6:10am na, hindi pa tayo nag-
uumpisa sa endorsement" pasimple ko siyang inirapan at umupo na sa harap niya at
inilabas ang aking notebook.

"Good morning po. Endorsing 18 patients." I rolled my eyes ng malaman kung gaano
karami ang mga pasyente. Kalbaryo na nga sa akin ang isa tapos madami pa. Bakit ba
kasi napunta pa ako sa ganitong field.

Wala naman sa personality ko ang pagiging nurse. Kung hindi lang ako pinilit at
kinaladkad ni daddy sa university ay malamang artista o model ako ngayon. Yung
wrinkles ko dumadami dahil sa toxic duty idamay mo pa yung mga thunders na doctor.
Bibihira lang may maligaw na bagets at gwapong doctor. Irony nga naman talaga.

Matapos magpalitan ng shift ay nag rounds kaming mga morning shift at nagkanya-
kanya na ng assignment para sa vital signs. Tss. Nakakasawa ang araw-araw na
ganito! Napupuyat pa ako! Gosh! Kapag nagka-pimple or eyebags ako ay mag-quit na
ako kahit na pagalitan pa ako ni daddy. Good thing at itinigil na nila yung
pamimilit nila sa akin sa medical school.

Yes, nakapasok lang naman ako sa Nursing School dahil matalino ako at hindi naman
sa nagmamayabang pero kayang kaya ko naman talaga ang medicine. Anong magagawa ko
if beauty and brain talaga ako. Nang magpasabog ng biyaya ang Diyos ay sinalo ko
lahat. I'm so pretty, hot, gorgeous and intelligent. Catch di ba? Hahaha. Hindi ako
nagmamayabang, nagsasabi lang ako ng katotohanan.

"Villena! Bakit hinampas mo ng chart sa likod si Dr. Ang! Naku! Hindi mo ba alam na
head surgeon siya? Gumawa ka ng incident report ngayon na!" Ugh! Gusto kong turukan
ng Potassium Chloride sa jugular vein 'tong head nurse at lalo na yung Dr. Ang na
'yon! Ang kapal niya para hipuan ako! Ang pangit niya for goodness sake! Mukha
siyang palaka!

"Ayoko nga. Hinipuan niya ako 'no!" padabog kong ibinagsak ang dala kong mga chart
na ikinagulat ni Ma'am. Nagtaas lang ako ng kilay at nagkibit balikat. I'm bored!
At bungangera pa ng head nurse namin. Paano naman ako makakatagal dito? Ayoko
talagang mag practice pero ang kulit ni mom and dad. Pangatlong hospital ko na 'to.
I'm glad hindi pa ako banned sa lahat ng private hospitals dito sa NCR.

"Paano ka naman hindi hihipuan! Ayos ba ng nurse yan?" tinignan ko ang white
uniform ko. Okay naman ah? Ang sexy nga eh! Palibhasa kapag siya ang nagsuot ay
mukha siyang suman. Pasalamat siya at hindi ko sinasabi ang mga nasa isip ko.

"You know what? I quit!" mabilis kong hinablot ang suot kong cap at tinapon 'yon.
Everyday nalang ba ganito? Ang ganda ko para sigaw-sigawan 'no. Ang katulad ko
dapat sinasamba dahil para akong Diyosa.

"Yvette! Yvette!" I waved "shoo" habang kinukuha ang bag ko sa may locker. Last na
talaga ito. Hindi na ako magtatrabaho sa mabahong hospital!

"Goodbye Ma'am! Pakisabi sa Admin na pakidala nalang sa account ko yung sweldo ko

for 1 week. 800 per shift diba? Bye!" I blew a kiss at mapanuya siyang kinindatan.

It's so easy to piss someone off. Gustong gusto ko talagang inaasar ang mga taong
pikon. I'm such a meanie. Hahaha. I laughed out my ass at inilugay ang mahaba kong
buhok. Mukha akong matino kapag naka bun ang buhok tapos lagyan mo pa ng white cap.
Nakakakilabot! Kinuha ko agad ang cellphone ko at tinawagan ang mga kaibigan ko. My
Tropang Britney Spears. Yan ang tawag sa amin ni Ivan. I find it cool kahit pang-
asar niya talaga sa akin 'yon.

I wan to grab some drink. Wala nga lang akong makakasama ngayon and ayokong umuwi
ng bahay dahil for sure alam na ni mommy ang eskandalo ko sa hospital. Kasalanan ko
ba? Ang manyak kaya nong doktor! Umasa yung bilbil ng doktor na 'yon na makakahipo
pa siya 'no. Sana nga napilayan siya!

"Britney Spears." inirapan ko si Ivan ng makarating ako sa may office niya. Prente
akong umupo sa arm rest ng swivel chair niya. Isa pa 'tong lalaking 'to! He is so
frustrating!

"Mas maganda ako don." bored kong komento at inagaw ang baso ng kanyang whiskey.

"Bar hopping tayo later?" Ivan is a good friend of mine. Dahil na rin siguro sa
ugali namin. Alam niya ang takbo ng utak ko at gayon rin ako sa kanya. Hindi nga
lang siya naniniwala na gusto ko siya. Gwapo siya at talaga namang hot! Tanga lang
sa love. LOVE?! Fuck my ass baby! I rolled my eyes onto him na ikinatawa lang niya.

"What's so funny?" mataray kong saad habang pinaglalandas ko ang kamay ko sa

balikat niya.

"I'm working. I thought may duty ka ngayon?" umiling-iling siya ng mahulaan ang
nangyari. Gestures pa lamang ay alam na namin ang iniisip ng isa't-isa. Dapat ata
kami ang naging kambal eh. Haha.

"AGAIN?!! You're unbelievable Yvette! Hahahahaha!" sarkastiko akong sumabay sa

paghalakhak niya. Anong nakakatawa don?

"Ayoko nga kasi ng hospital setting! I want to be a model! You know that!" I
scolded at him na mas ikinatuwa pa niya. Really?!

"Apparently, ayaw ng parents mo. Hahahaha! What have you done this time?" he asks
in amusement. Okay! Madalas talaga akong gawing katatawanan nitong si Ivan. Umirap
ako at pinaglaruan na lang ang neck tie niya.

"Hinampas ko lang ng chart yung isang resident doctor. No biggie." bumagsak ang
panga ni Ivan na para bang hindi kapani-kapaniwala ang sinabi ko. May mas worse pa
akong scenario diyan 'no.

"Wala na talaga akong masabi sayo Yvette. Hahahahaha!" kahit ilang irap ata ang
gawin ko ay hindi 'yon tatalab. Sobrang immune niya sa charms ko. Haha.

"Let's go! C'mon!" tumayo ako at hinila si Ivan patayo ngunit tawa lang siya ng
tawa. Ayos lang kahit madalas akong gawing clown ni Ivan basta sa akin lang siya
tumatawa ng ganito. Kahit naiinis siya sa ugali ko ay magaan pa rin ang pakikisama
niya sa akin. Mas bumabata siya kapag tumatawa at ako ang dahilan niyon.

"May flight pa ako bukas Yvette! Hahaha. Pupunta akong Baguio tomorrow." tumaas ang
kilay ko sa ideyang 'yon. Wow! Gusto ko yan ah!

"Wait! Don't tell me pupuntahan mo na naman si Janine roon! Gusto mo bang igapos na
kita sa katangahan mo?" nawala ang mga ngiti sa labi niya kaya ngumuso na lang ako.

"Trabaho ang ipupunta ko roon Yvette." mariin ang pagkakasabi niya sa bagay na 'yon
na para bang pinapaintindi sa akin. Okay! Edi trabaho!

Three years ago ay nag mala-detective ako kasama ni Ivan at naging personal nurse
pa niya ako noong naaksidente siya. Ayoko ng balikan ang araw na 'yon lalo na iyong
hitsura ni Ivan. Ikinuyom ko ang kamao dahil nagagalit na naman ako. Nanood lang
ako noon! Pinanood kong masaktan si Ivan dahil pinigilan niya ako. Aniya deserve
daw niya ang parusang 'yon. Kontrabida ang tingin ng lahat sa akin ngunit marunong
akong magmahal at magpahalaga.

Mabait ka nga at mahal ng mga tao ngunit daig mo pa ang sadista kung magalit. At
anong akala ng Janine na 'yon sa sarili niya? Santa?! Hindi ba pwedeng magkamali
ang tao? I will never forgive her kung sakaling hindi na nabalik sa normal ang
katawan ni Ivan. I could kill her.

"Good Afternoon Sir." heto na naman 'tong flirt na sekretarya ni Ivan. Wow! Parang
hangin lang ako ganon? Hindi man lang ako batiin. Tss. Halata naman na nilalandi
niya si Ivan lalo na at lumilipad ang balakang niya kapag naglalakad pagkatapos ay
kulang na lang isubsob niya ang mukha ni Ivan sa cleavage niya.

"Hi Glenda!" mapanuya kong bati sa kanya. Haha. Agad na sumama ang mukha niya dahil
tinawag ko siya sa maling pangalan. I will piss you off!

"She's Miranda." pagtatama sa akin ni Ivan na ngayon ay nakangisi niya. Alam mo ang
laro ko asshole! Hahaha.

"Okay lang po 'yon Sir. Good Afternoon po Ms. Yvette. Mas gumaganda po kayo
ngayon." nilaro-laro ko lang ang balikat ni Ivan habang nginingitian si Miranda.

"You can leave now, Amanda? Am I right?" gusto ko ng tumawa at alam kong
pinipigilan rin ni Ivan ang matawa lalo na ng mamula ang mukha ni Miranda. Hahaha.

"Mi-ran-da po Miss" I tried to hide my smile at nakakaintinding tumango. Mariin at

parang naaasar na siya ngunit binigyan niya pa rin ako ng pekeng ngiti. Nasaan na
ang arte mo teh? Inuuna landi kaysa trabaho.

"Babalik na po ako sa table ko Sir, Miss." papalabas na sana siya ng pinto ng muli
ko siyang tinawag.

"See you around Imelda!" sabay kaming bumunghalit ng tawa ni Ivan ng padabog na
ibinagsak ni Miranda ang pinto. Hahahaha! This is so funny!

"You suck! Hahahahaha" tawa ni Ivan habang kinukuha ang coat niya. Yehey! Iinom na
kaming dalawa. Excited akong tumayo at ikinawit ko ang aking braso sa kanya.

"Let's go! Let's get drunk!!" ani ko habang sumasayaw-sayaw.

"Huwag kang iinom na hindi ako kasama Yvette lalo na yung Tropang Britney Spears mo
baka mamaya may mangyari sayo. Iba ka pa namang malasing." maawtoridad ngunit
masuyo ang pagkakasabi niya kaya naman binigyan ko siya ng kiss sa may cheeks.
Aniya'y wag daw akong masyadong sweet dahil baka ma-misinterpret ng mga tao. I
don't care!

Naka-abresete ako kay Ivan habang papalabas kami ng hotel. Ang lakas ko talaga sa
lalaking 'to! Akala ng iba ay may relasyon kami pero nagkakamali sila. Nagkikiss
kami kung minsan ngunit casual lang 'yon sa pagkakaibigan namin. Walang malisya.
This is 21st century for fucking sake! Hindi na ako nakahabol sa kwento ni Ivan ng
may mga matang tumama sa akin.

Nasa may harap siya ng reception area at hindi niya inaalis ang mga titig niya sa
akin. Bahagya akong nakaramdam ng uneasiness. Nanunuot ang mga titig niya sa akin
na para bang hinuhubaran niya ako, hindi lang 'yon may galit sa mga mata niya? Is
it anger or desire? I don't know! Tumindig ang mga balahibo ko at hindi ko maialis
ang mga titig ko sa kanya. Gwapo siya, moreno, at mapupula ang mga labi. Bakas ang
hulmado niyang katawan sa V-neck shirt nito at kupas na denim pants. Damn! Hindi
ako natatakot sa kanya ngunit nakaka-intimidate ang paraan ng pagtingin niya sa
akin. How rude!

"Yvette. Hey!" mabilis ang tibok ng puso ko at parang hindi ako makahinga ng
humiwalay ako ng titig sa kanya at hinarap ang nagtatakang si Ivan.

"What's wrong? Para kang nakakita ng multo" he asks softly.

"Wala. Tara na!" muli kong nilingon ang lalaki sa may reception at nanlaki ang mga
mata ko ng mahuling nakatingin pa rin siya sa akin. He is so creepy!

How To Piss Someone Off #1 : Call someone by the wrong name (bonus points if you do
this more than once to the same person)

to be continued...

Last book of TVFN Series. :) every chapter maglalagay ako ng How To Piss Someone
Off ni Yvette. Sana basahin niyo 'to.
=================

Chapter 2

Chapter 2

Nawala agad sa isip ko 'yong lalaki sa may hotel ng kumain kami ng lunch ni Ivan.
Tss. Akala ko pa naman iinom na kami yun pala ay papakainin lang niya ako. Tawa
lang siya ng tawa ng sumimangot ako dahil sa disappointment. He laugh so hard and
throw his head like a crazy man. God knows I fell inlove with him like 999999x
more.

Mataray ako, prangka at makalas ang trip but deep inside maalaga ako. Oh diba!
Ayokong nakakawawa ang taong mahalaga sa akin. Kung hindi nila kayang depensahan
ang sarili nila ay ako ang gagawa noon. Ivan deserves to be happy. He's a good man!
Nagkamali nga siya ngunit pinagsisihan na niya 'yon. Sana nga lang ay hindi na sila
magkita pa ni Janine lalo pa't pupunta si Ivan sa Baguio. Ayoko ng masaktan pa
siya. That's enough! Hindi ko na makakapagtimpi pa kapag nasaktan ulit siya.

"What's with the face Yvette? Hindi bagay sayo." umirap ako at padabog na uminom sa
champagne ko. Ugh! Bakit nga ba champagne ang kinuha ko? Pangalan nga din pala ni
Janine ang Champagne. Fool me. I winced ng ibinaba ko ang aking alak dahil nainis
ako sa katangahan ko.

"Masama bang magpa-cute?" mataray kong tanong sa kanya habang si Ivan naman ay
kinagat lang ang labi niya para hindi siya tuluyang matawa. Seriously? Ano bang
nakakatawa sa akin? Walang epekto ang pagtataray ko sa kanya habang yung iba naman
ilag sa akin.

"Ang taray kasi ng mukha mo. Stop raising your eyebrow. I bet puro kontrabida roles
ang mapupunta sayo kapag nag-artista ka." salamat Ivan ah! Tss. Hndi ko mapigilan
eh. Kusa nalang talagang umaangat ang kilay ko kapag may stupid or eyesore sa
harapan ko.

"Sasama ako sa Baguio ah?" change topic ko. Sasama ako kahit anong mangyari! Kahit
harangan niya ako ng abs niya ay sasama ako! Kung makikita rin naman niya si Janine
ay dapat naroon ako. I need to protect him. Sasaktan na naman siya ng babaeng 'yon.
Akala ni Janine ay lagi nalang siya ang kawawa. Siya nalang palagi! Porke't mabait
siya at mahinhin? Ha? Siya lang ba ang pwedeng mag-drama?! Palibhasa mahina siya.
Nagpapa-awa lang siya para sa kanya ang simpatiya. Kaya lagi akong napagkakamalang
masama at kontrabida. But the truth is kaya ko lang protektahan ang sarili ko. Kaya
kong ipaglaban kung ano ang tama at kung ano ang mali.

"Drop that! Hindi ka sasama Yvette. Trabaho ang ipupunta ko doon at hindi
bakasyon." seryoso at maawtoridad ang tono ni Ivan. Bakit hindi niya pa kasi
seryosohin ang mayroon sa amin? Wait! Ano nga ba kami? Ayokong maging assumera
dahil hindi ako ang ganoong tipo. I like him! I really like him! Sa isang maganda,
talented, matalino at smexy nurse na katulad ko ay dapat matuwa pa siya. Aba
maraming nagkakandarapa sa kagandahan ko 'no! Ilang doctor na ang ngumanga sa
kasexyhan ko tapos siya flat affect lang?!

"Stop being an asshole Ivan! Sasama ako!" determinado kong sagot. Gosh! As if
namang ayaw niya ng company ko 'no. Aminin niya o hindi ako lang ang naging
kaibigan niya noong naghiwalay sila ni Janine. Nagalit sa kanya si Tita Jackie pati
ang kakambal niya. Ayaw din naman nila sa akin kaya mabuting kami nalang ang
magsama ni Ivan.

Akala ba nila ay cool lang sa akin na 97% ng sangkatauhan ay ayaw sa akin? Hindi
kaya masaya 'yon! This is me. Hindi ako magbabago dahil lang gusto ko ang company
nila. Sarili ko lang ang lolokohin ko. Haha. Naalala ko si Nathalia. That doble
cara bitch! Akala ba niya'y hindi ko alam ang paninira niya kay Janine? Tss.
Pasalamat siya at hindi ko siya sinita.

"No! You're not coming with me Yvette." hindi na nagbibiro ang rekaksyon ni Ivan at
alam kong mamaya ay magagalit na siya. Ako pa? Sa magulang ko nga hindi ako
nakikinig sa kanya pa kaya?

"You flipped the bitch switch Ivan so shut up." I need a displacement. This is one
of my defense mechanism. I need to piss someone off. Nanahimik na si Ivan at
padarang na hinablot ang champagne niya at sumimsim roon.

"Akala naman nung babae kung sino siyang maganda. Kanina pa niya tinatarayan yung
boyfriend niya." oh! Kung kailan ka naghahanap ng displacement ay saka namang
dadating. Showtime! Ngumiti ako at hinarap ang dalawang waitress na kanina pa pala
nagbibidahan malapit sa amin. Bakit hindi nalang nila gawin ang trabaho nila?

"Ivan. Ivan." bulong ko kay Ivan na ngayon ay tinataasan ako ng kilay.

"What?" pabulong rin niyang tanong. Tss. Kanina ay galit sa akin ngunit ngayon ay
naglalaro na naman ang kanyang mga ngiti. Wag mo kong ngitian ng ganyan please.

"Tawagin mo yung waitress sa may likod mo. Now." magtatanong pa sana si Ivan ngunit
umarte akong hindi siya pinapansin para gawin na niya ang inuutos ko. Napangiti ako
ng tawagin nga niya yung waitress. Humanda ka sakin. Naka switch on ang Bitch
Switch ko at kapag naririnig na 'yon ni Ivan ay tumitigil na siya.

"Good Afternoon Sir. May order pa po kayo?" I rolled my eyes again. Lagi nalang may
magpapa-cute kay Ivan. At inilalabas pa niya ang cleavage niya ha? Kapal niya! Wala
nama siyang boobs!

"Yvette?" tango sa akin ni Ivan upang ipaalam na ako ang may kailangan. Halata sa
mukha ng babaitang 'to na disappointed siya dahil ako ang may kailangan. Psh. She's
getting on my nerves.

"I want some sushi!" I clasp my hands with ethusiam at binigyan ko ng malawak na
ngiti. I smack my lips para hindi matawa at sa gilid ng aking mga mata ay ang
umiiling na si Ivan.

"Crazy woman." he murmurs and I just shrug my shoulders.

"Excuse me Ma'am but wala po kaming sushi dito. May I remind you po na-----" I snap
my fingers on her face at tinaasan ko siya ng kilay. Oh girl, you don't like me
when I'm mad. Ayoko sa lahat yung pinag-uusapan. Live your life!

"I want sushi now! Oh! And Risotto too." satisfied na akong makita ang naiinis
niyang mukha. Dapat lang! Lahat ba ng customer nila ay ginagawan nila ng chismis?

"Ma'am wala nga po 'non dito." hindi nakalagpas sa pandinig ko ang pagtaas niya ng
tono. I love this game!

"Yvette. Enough" hinawakan ni Ivan ang kamay ko at wala akong nagawa kundi ang
tumigil dahil gumagawa na pala ako ng eksena.

"Listen bitch, I'm being as polite as possible in public. You better shut your
mouth. Hindi ka binabayaran dito para gumawa lang ng chismis." agad naman siyang
namutla lalo na ng tinanguan ko ang kasama niyang waitress din. Ibinalik ko agad
ang tingin ko sa kanya, iyong tingin na para mo na ring nakilala si Maleficent.

"Shut the fuck up and get lost." iwinasiwas ko ang pa ng mga daliri ko para lang
umalis na siya at sa matinding takot siguro ay agad siyang kumaripas ng takbo
palayo sa akin.

"You are rude" itinaas ni Ivan ang wine flute niya at inilapit sa akin.
"Whatever asshole." nakipag-cheers ako sa kanya at ngumiti.

Nakita ko sa rim ng wine flute ang dalawang pares ng mga mga na nakatitig na naman
sa akin. Muntik na akong masamid ngunit hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya. Is
he kind of stalker? Admirer? He's creepy! Sinusundan ba niya ako o nagkataon lang?
I gasp my breathe. Mas gwapo siya sa malapitan. Nasa kabilang corner siya ng
restaurant at mag-isa lang siya. Sinundan ni Ivan ang tanaw ko at muling humarap sa
akin.

"Kilala mo siya Yvette?" dahil roon ay pinutol ko ang mga titig ko sa estrangherong
lalaki. Ang bawat titig niya ay nagbibigay ng kakaibang lamig sa katawan ko. Ramdam
ko ang mainit pa rin niyang pagtitig sa akin. He is so rude! Kung gusto niya ako ay
lapitan niya ako hindi yung tingin siya ng tingin. Nakakatakot!

"Nope. Nakita ko rin siya sa hotel. Wait ah?" tumayo ako at inayos ang damit ko.
Hindi ko na ata kaya ang paninitig niya. I need to ask him why. Baka mamaya ay
stalker siya or something. Ang gwapong stalker!

Nakita ko ang pagsilay ng makalaglag panty niyang ngiti. Buti hindi ako natumba
dahil parang nanghina ang mga tuhod ko ng makita ko 'yon. Gosh! He still staring at
me! Ganoon ba ako kaganda sa paningin niya at hindi niya maialis ang mga tingin
niya sa akin. Mas lalong nag boost up ang confidence ko. Well, masisisi ko ba siya?
Stunning naman talaga ang beauty ko kaya siguro hanggang ngayon ay manghang mangha
pa rin siya sa akin.

"Hi." he murmurs. Ang hot ng boses! Yvette, kailan ka pa natameme sa isang lalaki?
Hindi pwede 'to.

"Hi. Do I know you? Napansin ko lang kanina ka pa nakatingin sa akin." magalang ang
pagkakatanong ko kahit deep inside ay gusto ko ng gawing statement 'yon. Isn't
obvious na type niya ko? Duh! Wala talagang pinatawad ang beauty ko.

"Ah! No. Akala ko kasi ikaw yung kakilala ko so I kept on staring you. Mas maganda
pala 'yon. I'm sorry if I freak you out." tama ba ang narinig ko? Anong ibig
sabihin niya sa mas maganda?!! Nakakainsulto ah. Sa boses niya ay parang bigo siya
ng lumapit ako. What do you mean? Mas maganda ako sa malayuan?! Biglang nag-init
ang mukha ko. Ako pa ang unang lumapit tapos ipapahiya lang pala niya ako.
"I have to go. Sorry again. Bye." iniwan niya akong laglag panga. Gosh! I can't
believe it! Ininsulto niya ko, right? Pakiramdam ko ay agad na umakyat ang lahat ng
dugo sa mukha ko sa kahihiyan lalo na ng humarap ako sa natatawang si Ivan. Sige
pagtawanan mo ako! Mas maganda daw yung kakilala niya? Lul! Wala ng mas gaganda pa
sa Diyosang katulad ko 'no! Ugh!!

“Tama ba ang nakita ko Yvette? Hahahaha! Sinupladuhan ka?” matalim kong titigan si
Ivan at agad niyang itinaas ang dalawa niyang kamay pagpapakita na sumusuko siya.
Makuha ka sa tingin Ivan. Hindi ako makakapayag na basta nalang na-snob ang beauty
ko. Ngayon palang nangyari sa tanang buhay ko! Once is enough, twice is too much.
Hindi na nga effective kay Ivan tapos sa kanya din? What’s wrong with my gifted
charms?

How to Piss Someone Off #2: Order off-the-menu items

To be continued...

Comments are highly appreciated.

=================

Chapter 3

Chapter 3

Imbes na umuwi ay sa condo unit ni Ivan ako natulog, nagpadala na lamang ako ng
gamit sa katulong namin para may gamit ako para bukas. Paniguradong hahabulin na
ako ng armalite ng daddy ko. Strict and protective si dad lalo na at dalawang babae
ang mga anak niya. Haha. Big no nga sa kanya ang matulog sa unit ni Ivan. Wala
naman kaming ginagawa eh. Napaka conservative naman talaga ni dad. Mom will freak
out again kapag nalaman niya ito. Haha.
Kinuha ko ang shirt ni Ivan at agad na isinuot 'yon habang siya naman ay kumukuha
ng dalawang beer. Wala naman kaming ginagawa magdamag kundi mag movie marathon or
mag kwentuhan ng mga walang kwentang bagay. Perfect couple kami kung nagkataon kaso
ayaw naman ng mokong na 'to. Naka-move on na ako sa fact na hindi uubra ang charms
ko kay Ivan ngunit hindi ako makakapayag roon sa stranger. Kung makatitig siya sa
akin ay akala mo lulusawin niya ako tapos ipapahiya lang niya ako?! Ugh.

"Malamang ipapatapon ka na ni Tita Brooke sa malayong lugar kapag umuwi ka na sa

inyo." pumito ako ng tumambad sa akin ang half naked na si Ivan. Pwede namang
pagnasaan ang bestfriend di ba? Hindi naman niya malalaman eh. Hahaha. Pagnanasa
lang naman, no strings attached.

"Huwag mo kong titigan ng ganyan Yvette." he hiss. Tumawa ako ng malakas at inabot
na ang malamig na beer sa kamay niya.

"I love the view, eh! Hahaha." kinagat ko pa ang labi ko at ngumisi sa kanya. Iyon
ang pamatay kong expression but as usual ay hindi lang ako pinansin ni Ivan.

"Kailan ka kaya titino? How many times do I have to remind you na magbago ka na?
You are not getting any younger." look who's talking! Magka-ugali kami ngunit
simula ng maghiwalay sila ni Janine ay nag-seryoso na siya sa buhay. Pulos trabaho
na nga lang ang inatupag niya pati pagiging babaero ay tinalikuran na niya. Ganoon
ba ang nagagawa ng pag-ibig? Hindi ko pa nararanasan 'yon. Gusto ko pa maglaro at
wala sa isip ko ang pag-aasawa.

"Stop acting like you are my Kuya. It sucks! Hahaha." hindi ko kailangan ng kuya
dahil kaya ko ang sarili ko. Wala pang umapi sa akin, madalas ako ang nang-aapi. Sa
mundong 'to hindi pwede ang tatanga-tanga. Hindi ako pinanganak at minahal ng
magulang ko para lang maging kawawa. Naiinis ako sa mga bobo't tanga dahil ginagawa
nilang katatawa ang mga sarili nila at para sa kanila ayos lang 'yon.

"Kahit na Yvette. I love you kaya concern ako." mahal niya ako bilang kapatid at
hindi yung pagmamahal na may malisya. Lagi nalang nilang ipinagkakamali 'yon lalo
na kapag sinasabihan ako ni Ivan ng "I love you" in public. Bakit mahal din naman
ako ni Ivan ah? May karapatan din siyang mag "I love you" sa akin hindi lang sa
babaeng minamalisya niya.

"And I love you too Ivan kaya ayokong nasasaktan ka. You deserve to be happy. Huwag
mo ng sisihin ang sarili mo sa nangyari sa inyo ni Janine. You're too young back
then. Kayong dalawa. Parehas kayong naging mapusok at hindi alam ang consequences
ng mga bagay-bagay. Ang mahalaga ngayon ay matured ka na at kahit sino pa ang
mabuntis mo ay pananagutan mo na ngayon." he smiled sadly and squeezed my hand.

"Kaya sayo ko eh! May sense ka talagang kausap kapag nakakainom." inis ko siyang
binatukan at sabay kaming nagtawanan.
Kung magkakabalikan man sila ni Janine ay wala akong say basta ang mahalaga ay
hindi na masaktan si Ivan. Pumikit ako at hindi ininda ang sakit na nararamdaman ko
para sa matalik kong kaibigan. Hindi ko matanggap yung mga panghuhusga sa kanya. Si
Janine naman ang umakit sa kanya! Gosh! Kumukulo na naman ang dugo ko sa babaeng
yun! Pagkatapos niyang ibuka ang hita niya aarte siya ng ganon? Feeling anghel
lang.

Kinabukasan ay maaga kaming gumising ni Ivan aniya'y mahuhuli daw kami sa flight.
Masakit pa ang ulo ko dahil naka-ilang bote rin ako ng beer. Ugh! Pagkarating sa
may eroplano ay hindi ko inaasahang makikita ko sina Nathaniel at Nathalia, tumaas
ang kilay ko ng dumapo ang mga mata ko sa magka-hawak nilang mga kamay. May
improvement ah! Nagugustuhan ko na ang ugali ni Nathalia iyon nga lang ang plastic
niya. Hindi niya kayang magpaka-totoo sa sarili niya. Ito ata ang gift ko, magaling
akong kumilatis ng tao. Simpleng galaw pa lang nila ay alam ko na ang iniisip nila.

Naupo ako sa may tapat ni Nathalia at nginitian ko siya. Hmm? Ano kayang mangyayari
kapag nakita niya si Janine? Alam ba niya? Hindi ako nagkamali ng pagsama kay Ivan!
Hahahaha. Lihim akong napangiti dahil nakikita ko na ang mga posibleng mangyayari.
Kilala ako bilang wrecker ngunit para sakin ay "pang-gulo" lang ako. Living
fidelity test. Gusto kong subukan kung hanggang saan sila.

"Nice to see you Natie." friendly at sincere kong bati kay Nathalia at alanganin
niya akong nginitian pabalik. Okay. She looks so intimidated. Ganoon ba talaga ang
epekto ko sa kanila? Anila ang mga mata ko daw ay nanlilisik kung minsan. Haha. I
don't have an idea if that was a compliment or not.

"Hi Yvette." paos niyang sagot at ngayon ay totoong ngiti na. Sana naman halata
mong friendly ako ngayon 'no.

"Puyat ata ang asawa mo?" hindi pa man kasi nag ttake off ay tulog na si Nate.
Haha. I frowned when Nathalia's face turned into scarlet. May something ba?!!
Tangina! If ever man, naunahan pa niya ako ma-devirginized! Malandi ako pero gusto
ko naman yung lalaking worthy sa virginity ko. Hindi ako pumapatol kung kani-
kanino. First class na slut 'to 'no.

"Ha? Uhmmm? Naglaro kasi kami kagabi?" mas lalong nagdikit ang mga kilay ko. Anong
laro? Kamasutra? Haha. Tumango nalang ako at lumingon kay Ivan. Ayokong mapahiya si
Nathalia, kasal naman sila kaya why not diba? Yun nga lang naunahan pa ako ng mga
mas bata pa sa akin. Haha.

Inihilig ko ang ulo ko sa may balikat ni Ivan at pumikit na rin. Matalik na

magkakaibigan sina mommy, Tita Bianca, Tita Sheila at Tita Jackie pero ewan ko ba
kung bakit hindi kami nagkasundo-sundo nila Janine, Vodka, Elaine at Vanessa.
Lalong hindi ko naman ka-close ang mga lalaki except for Ivan. Kung tutuusin nga ay
parang pamilya na kaming lahat dahil magkakapatid ang turingan ng mga ina namin.

Matalik na magkaibigan sina Janine at Elaine, magkakabarkada naman si Yvonne, Vodka

at Vanessa. Kung may makakasundo man ako ay sa tingin ko si Nathalia iyon. Sa
tingin ko magka-ugali kami yun nga lang ako pinapakita ko kung ano ako habang siya
naman nagtatago sa pagiging "mabait" niya.

Noong high school ako ay na-bully ako. Hindi ako tinulungan ni Elaine kahit na
schoolmates kami. Iniwan ako ng mga kaibigan ko dahil insecure sila sa akin.
Siniraan nila ako na kung sinu-sino daw ang boyfriend ko at hindi na daw ako
virgin. Minsan lang akong umiyak dahil akala ko totoong kaibigan sila. Masakit at
nakakatampo, ayoko na ngang pumasok noon kung wala lang rin sila sa buhay ko. Hindi
ko alam kung paano ako mabubuhay non, wala akong kasabay mag-lunch, lagi akong
naiiwang mag-isa kapag may groupings at mukha akong tanga.

I realized na masyado na akong nakakawawa. I realized na mukha akong tanga. Doon ko

naisip na hindi ako dapat nagpapa-api ng ganoon. Kung naiinggit sila sa kagandahan
ko ay mas lalo ko silang iinggitin. Kung ayaw nila sa akin ay mas ayaw ko rin sa
kanila. Bakit ako magmumukmok?

Kaya naman pala ng isang tao na mabuhay ng walang kaibigan. Wala na akong pakialam
non kung ano man ang sabihin nila, kung ano man ang ipagkalat nila. I don't give a
fuck. Kahit sirang-sira na ako noon at binabastos ng mga kaklase kong lalaki ay
taas-noo pa rin akong pumapasok ng school. Nakikisakay ako sa laro nila hanggang sa
huli ay sila rin ang sumuko. I found my confidence. I'll show them what I am. I can
be a bitch, just flip the switch on.

Iisang room lamang ang kinuha namin ni Ivan at wala naman siyang reklamo roon.
Napagalitan pa niya ako dahil masyado daw maikli ang shorts ko at baka raw lamigin
ako. Actually nilalamig na nga talaga ako but I want to show my beautiful body.
Susulitin ko nalang siguro ang lamig rito sa Baguio. Si Ivan ang bagong mamamahala
ng hotel nila rito habang nasa renovation ito. Malawak ang aking ngiti ng muli ay
napagkamalan na naman akong girlfriend niya. Haha.

"Saan ba punta mo Yvette? Sa beach?" masungit na tanong sa akin ni Ivan habang

hinihila niya pababa ang shorts ko. Haha. Ang conservative naman ng lalaking 'to!
Kakairita ah!

"Hindi naman ako nilalamig eh." pagsisinungaling ko habang humihiga sa may kama.
Nakakapagod pa rin talaga ang biyahe.
"Hindi nilalamig pero nagtatayuan yang balahibo sa hita mo? Talk to my ass Yvette
Anne. Tss." tumawa ako ng malakas ng hagisan niya ako ng jacket sa aking mukha. I
admit madalas akong tratuhing bata ni Ivan at nakakaaliw 'yon.

"Oo na susuotin ko na 'tong jacket mo." pinagmasdan ko ang nakalagay na Ronquillo.

Varsity jacket niya ito noong college pa siya. Wow! Mabilis ko 'yong sinuot at
ngumiti ako.

"Saan ka mamamasyal? May meeting ako with staff at magdidinner din with them.
Perhaps gusto mong samahan si Nathalia?" nagkibit-balikat lang ako at muling
humiga. Gusto kong matulog muna tapos mag bar mamayang gabi sa may session road.
Buhay ang gabi dito sa Baguio. Nightlife! Masarap uminom rito dahil malamig,
nagdadala ng comfort ang kaunting alcohol.

"Aayain ko siguro si Nathalia mag bar mamaya. Mag-lunch na muna tayong apat?" gutom
na rin ako at pagkatapos ay matutulog na ako. Tumango si Ivan at hinila niya ang
paa ko pababa ng kama. Nagpakawala ako ng malakas ng tawa dahil sa kakulitan niya.

"IVAN!! STOP IT!!" tawa pa rin ako ng tawa habang hinihila niya ako pababa. Haha.
Siya naman ang natawa ng tuluyan na akong bumagsak sa malamig na tiled floor. Damn!

"Gago ka!" imbes na tulungan akong tumayo ay tinawanan lang niya ako. Mabilis akong
tumayo kahit na sumakit ang pwet ko don. He and his jokes. Ugh!

Nagkita-kita kami nina Nathalia at Nathaniel sa may restaurant sa loob rin ng

hotel. Napansin kong hindi mapakali si Nathalia at parang namumutla siya. Nag-away
ba sila? Nilingon ko si Nathaniel ngunit mukhang normal lang naman siya. What's
wrong? Ipinilig ko na lang ang ulo ko at umupo sa may tapat ni Nathalia. Hindi ko
akalain na magkakasundo kaming dalawang pares. Busy si Nathaniel at Ivan sa pag-
uusap about sa renovations ng hotel habang kami naman ni Nathalia ay nagkkwentuhan
lang ng about sa fashion and such. I eye her suspiciously. May kakaiba?

"Is there something wrong?" I asks her.

"W-wala." wala pero bakit nauutal ka? Mas lalo lang tuloy akong na-curious.

"Okay. Session road tayo later Natie? You want?" I'm trying to be friendly! I want
her to be my friend. I love her guts.

"Sure." ngumiti ako pabalik sa kanya at kinuha ang wineglass ko at sumimsim roon.
Nahagip ng paningin ko ang isang babae sa may rim ng aking wineglass. Hallucination
ba 'to o si Janine talaga yung babaeng may hawak ng cart? Ibinaba ko ang aking
iniinom at nanlaki ang mga mata ko ng makita ko siya ng mas malinaw. She's working
here?!!

May ideya na ako ngayon kung bakit hindi mapakali si Nathalia. Janine is here.
Damn!

 to be continued...

Nasa mabait mode si Yvette. So ayun, leave sana kayo ng comment. If gusto niyo lang
naman ;)

=================

Chapter 4

Chapter 4

Mataman kong pinagmamasdan si Nathalia habang umiinom siya ng alak. Wala akong
balak na magpakalasing ngayon ngunit napapasabay ako sa tagay niya. Limang vodka,
tatlong daiquiri at isang Jack Daniel's naman ang iniinom namin ngayon. Masakit na
ang ulo ko at nahihilo na rin ako ng kaunti. Napipikit na ako ng biglang nagdabog
si Nathalia at yumuko. She's already drunk!

"Naiinis ako kay mommy dahil insecure siya kay Tita Sheila pero ngayon alam ko na
ang pakiramdam. Nakakabaliw! Kung anu-ano ang pumapasok sa utak ko Yvette. Baka
gumising nalang ako isang araw wala na si Nathaniel." ngumiwi ako dahil sa tindi ng
sakit ng ulo ko pero rumerehistro pa naman sa akin ang sentimyento ni Nathalia.

"Praning ka din e 'no! Saka iiwan ka pa ba ni Nathaniel? Asawa ka niya. Ewan ko ba

sainyo ng nanay mo. Para kayong tanga eh." inis kong saad sa kanya habang hinihilot
ang aking sentido. I groaned ng abutan niya pa ako ng isang baso ng alak. Naawa
naman ako sa atay ko.

"Ewan ko ba. Ugh! Kung nakakamatay lang 'tong selos siguro nililibing na ako."
umirap ako sa kawalan at ininom ang baso ng alak na nasa harap ko. Yan ang napapala
ng naiinlove! Basta ako kahit walang lovelife at least maganda pa rin ako.

Muntik ko ng maibuga yung iniinom kong alak ng may bumunggong lalaki kay Nathalia.
She slapped him hard and cursed. Wow! Nag-smirk ako. Such a hypocrite. So heto ang
totoong siya? A total bitch? Hahaha. Kung magsalita ay akala mo ibinaba ng langit
ngunit bulok naman pala ang ugali. Nagmumura pa rin si Nathalia ng humarap sa akin
at tinaasan lang niya ako ng kilay. Ah! Gets ko na. Nagbabait-baitan siya dahil
gusto niyang makuha ang atensyon na mayroon si Janine. Natural na mabait si Janine
at talaga namang gusto siya ng mga tao. Trying hard bitch naman 'tong si Nathalia.

"What are you looking at?" mataray na tanong sa akin ni Nathalia at umirap. Aba!
Dapat pala nalalasing 'to para malaman ng lahat na may demonyita. Tss.

"Saan ka ba ginawa ng parents mo? Sa China? Ang fake mo eh!" maarte at sarcastic
kong tanong kay Nathalia. Ayoko pa naman sa lahat ng tao yung mga plastic. Sa loob
ang kulo!

May isa akong kaibigan noong highschool. Madalas siya sa simbahan at miyembro pa ng
Bible Club ha? Siniraan niya ako sa mga kaibigan namin kaya pinag-tulungan nila
akong lahat at iniwan. Aniya'y lagi ko daw siyang inaapi at nakakasuka daw ang
ugali ko. Tangina lang! Siyempre sino bang paniniwalaan nila? Edi yung Santa
Santita! Bakit naman daw nila ako paniniwalaan eh natural naman daw masama ang
ugali ko at may capacity daw akong gawin 'yon.

Oo hindi ko rin nakita na may ganoon rin palang kapasidad ang hipokrita na 'yon.
Naturingang taong simbahan pa man din. Hindi lahat ng nagsisimba ay mababait, yung
iba mga pakitang tao lang. Sinaksak ako ng patalikod tangina! Tinuring mong
kaibigan tapos habang nakatalikod tinitira ka na pala. Kahit maldita ako ay totoong
tao naman ako. Haha. Pucha! Natatawa talaga ako kapag naaalala 'yon. Inapi ko raw
siya. Kapal ng mukha! Nasaan na siya ngayon? Sino ba ang successful sa amin?

"Hindi ako Made in China 'no." ganting irap sa akin ni Nathalia. Aagawin ko na sana
sa kanya yung bote ng Jack Daniels ngunit bigla niya iyong tinungga. Nagbuntong
hininga na lang ako at sumabay na rin ng inom sa kanya.
"Tigilan mo na yang pagpapanggap mo. Live your life! Hindi pwedeng nasa anino ka
lang ni Janine. Lumaban ka hindi yung nag-iinarte kang ganyan." mga lasing na nga
ata kami dahil heto sabay kaming nagddrama.

"Nasasabi mo yan kasi matapang ka. Kaya mong lumaban. Hindi mo kasi naiintindihan
ang nararamdaman ko. Gustong gusto kong lumaban pero naiisip ko pa lang na mawawala
sakin si Nathaniel nanghihina na ang mga tuhod ko." talagang hindi ko maintindihan.
Okay lang maging tanga pero wag naman yung everyday diba? Saka sana kahit inlove ka
matuto ka pa ring mag-isip. Kung nakakabobo naman pala ang mainlove ay hindi na ako
susubok.

"Hindi mo ganoon ka-gusto si Ivan kaya ka ganyan magsalita." napaisip ako sa bagay
na 'yon. Ayokong nasasaktan si Ivan but I admit hindi nga ganoon kalalim ang
feelings ko for him. Wala pa naman ako sa stage ni Nathalia na parang mamamatay
kapag iniwan ng lalaki.

"You're just scared but I know deep inside na matapang ka Nathalia. Nate is yours.
Nasa iyo na nga hahayaan mo pang mawala? Severe katangahan na yan 'te." hindi ko
alam kung may naiintindihan pa ba si Nathalia sa mga sinasabi ko dahil lango na
siya sa alak.

Ngayon lang ata ako tinamaan ng ganito ng alcohol. Mainit na ang pakiramdam ko at
may kung anong sumusunog sa lalamunan ko at sikmura. Damn! I'm drunk! Paano pa kami
makakauwing dalawa kung makatayo nga ay hindi namin magawa. Gosh! Isinubsob ko ang
aking ulo sa lamesa at hinayaan na lang si Nathalia na uminom pa. Suko na ko! Hindi
ko na kaya kahit isang baso. Pumikit ako dahil nanlalabo na ang mga mata ko,
umiikot ang paligid kasabay pa ng nakakabinging musika sa paligid.

Pilit kong idinilat ang mga mata ko ng may lalaking tumabi sa akin. Hindi ko na
maaninag ang kanyang mukha pero pansin ko ang mapang-akit na ngiti niya. Ugh! Si
Ivan ba 'to? Blurred na talaga ang paningin ko.

"Drink this." umiling ako para tumanggi ngunit inilapit niya 'yon sa bibig ko.
Umungol ako ng pilit niya 'yong pinainom sa akin na halos masamid ako. Ah!! Lasang
gamot.

"Sleep tight Villena." magtatanong pa sana ako ng unti-unting bumigat ang mga
talukap ko at tuluyang bumagsak sa bisig ng lalaki.

Gising na ako pero bakit ganoon wala akong makita?! Pilit kong iginalaw ang aking
mga paa ngunit wala akong maramdaman. Hindi ko maidilat ang mga mata ko na para
bang may nakadagaan roon. Nasaan ako?! Bakit ayaw sumunod ng katawan ko sa aking
utak?! Am I in trouble?! Gusto kong sumigaw! Gusto kong humingi ng tulong pero
nanatiling tikom ang aking bibig. No! Nasaan ako.

Pumitlag ako ng may humaplos sa aking mukha. Damn! Don't touch my face! Lalaki ba
'to? Malaki ang kamay at matigas 'yon at nakakasiguro akong lalaki nga siya. Ano
ang pinainom nila sa akin at bakit ganito?!! Nakataas ang dalawang kamay ko sa
ibabaw ng aking ulo at nakagapos 'yon. Mahigpit at masakit sa wrist.

"Anong gagawin ko rito Patricia? Maganda at sexy ah?" boses ng isang lalaki.
Patricia?! Sinong Patricia!! Anong balak nila sa akin? Ibebenta ba nila ang mga
lamang loob ko? Tangina. Wag na wag nila akong hahawakan! Bigyan niyo ako ng boses
na makasigaw please! Nanigas ang buong katawan ko ng maramdaman ang mainit niyang
kamay na humahaplos na ngayon sa aking leeg.

"Sayo na kung gusto mo. Ikaw na unang tumikin baka tikman pa ng tatay mo." masungit
na saad noong babae. Sino ba sila?! Tikman? Ano ako pagkain! Ayoko! Ayoko!! Naiiyak
ako out of desperation. Wala akong magawa! Gusto kong pumiglas!

"Akin 'to." mariing saad noong lalaki. You can't touch me bastard! You just
can't--- nagtangis ang mga bagang ko ng halinhan ng mga labi niya ang kanyang kamay
sa aking leeg. Holy Crow! He's going to rape me and I can't do nothing! Hindi man
lang ako makapanlaban!

Umiiyak ako alam ko 'yon! Naninigas ang katawan ko habang dumadapo ang mga labi
niya sa aking leeg paakyat sa aking panga hanggang sa sakupin nito ang aking labi.
Lasang alak, sigarilyo at mint ng kanyang labi. No! Please! Save me! Huhuhu. I
screamed ngunit walang nakakarinig sa akin kundi ang sarili ko lang. Mas lalo pa
akong naiyak ng maramdaman ang dahan-dahan niyang pagbubukas ng butones sa aking
blusa. Hayop ka!! Hayop ka!! Huhu.

Inalagaan ko ang sarili ko ngunit bababuyin mo lang ako! Kung sino ka mang hudas ka
mamatay ka na! Pagbabayaran mo 'tong ginagawa mo sakin! Nakakadiri kang gago ka!!
Demonyo ka!! Ilang saglit pa ay rinig ko ang mabilis niyang paghinga at ang pagdapo
ng malamig na hangin sa aking katawan. I'm already naked for Pete's sake! Ivan
tulungan mo ko! Hear me! Help me. Ayokong mababoy!

Gusto kong lumaban. This is so unfair! Hayaan niyo akong lumaban.

"Such a pretty face and mouth watering body." ani ng lalaking nais na maangkin ako.
I cried inside my head. He cupped my breast gently. Mainit ang kanyang mga kamay na
humahaplos sa akin gayon din ang kanyang mga labi. Please. Umaasa pa din ako na
hindi 'to matutuloy. Isa lang 'tong bangungot diba?!!
"Hindi ka nila hahanapin dahil I sent them a message. Don't worry kitten ibabalik
rin kita."

He pushed himself inside me and fuck me hard. God! He had no mercy! I keep on
crying and screaming inside my head wishing that someone will hear me out. He raped
me! A total stanger took my virginity! I'll kill you bastard! Dumagundong ang mundo
ko ng bilisan pa niya ang kanyang paggalaw. Is he going to kill me with this?!!
Masakit na masakit ang pagitan ng aking mga hita. Kung kaya ko lang pumalag! Ang
isang matapang at palaban na katulad ko ay nabiktima rin ng rape. Ang sakit ng
dibdib ko. Pinatay nalang sana nila ako kaysa buhayin ngunit binaboy naman ang
katawan ko!!

"I hate you Yvette. I want to kill you!" sigaw niya ng makarating niya ang kanyang
climax. Gaano ba katagal mawala ang epekto ng gamot! Patayin nalang niya kong hayop
siya! Ang dumi niya para ipasok sa akin! Nakakadiri ako putangina!

Nang muli akong magising ay nakakagalaw na ako ngunit wala pa rin akong makita
dahil may piring ang aking mga mata, pilit akong gumalaw pero nakagapos naman ang
aking mga kamay. Hindi ko alam kung nasaan ako at pilit akong nakiramdam sa aking
paligid.

"Oh? Gising ka na pala. Tama pala si Pat, matagal nga ang epekto ng gamot."
bastard!!

"TANGINA MO!! BINABOY MO KO!! TANGGALIN MO 'TONG PIRING SA MATA KO! IPAPATAY KA NG
DADDY KO!!" Ah! He cupped my chin at napangiwi ako ng bumaon ang mga kuko niya sa
aking balat.

"Ako ang papatay sa daddy mo. Okay?" humalakhak pa siya. I sniffed his scent at
mabango 'yon. Armani Code. Hindi siya tambay sa kanto dahil mamahalin ang pabango
niya. Anong ginawa ko sa kanya at ng daddy ko?!!

Hindi ko na napigilan ang pag-iyak ng maalala ang panghahalay na ginawa niya sa

akin. He raped me! Paulit-ulit! Paano kung mabuntis ako?!! Hindi ko kayang magbunga
'tong pang-gagahasa sa akin! Hindi ako rape victim! Hindi. Nagwawala ako at pilit
na kumakawala sa pagkakagapos sa akin. Nandidiri ako sa sarili ko! Dinaig ko pa ang
pokpok sa ginawa niya sa akin!

"Tumigil ka na riyan!!! Uminom ka na nito at oras na para ibalik ka. Siguradong

iiyak ng dugo si Brooke kapag nalaman niya ang nangyari sayo. Buti nga sa kanya!
Warren ihatid mo na yan. Tangina. Tignan ko lang kung ano ang magiging reaksyon ni
Brooke at Yvo na ang iniingatan nilang anak ay laspag na ngayon. Hahahaha!" sino
ang lalaking 'yon?!! Sino si Warren?! Siya ba ang rapist! Pinagsaluhan ba nila
akong dalawa?! No!!

"Iinumin mo o gagahasain kita ulit? Inom!!" sigaw sa akin ni Warren at pilit na

pinapalagok sa akin ang nasa may baso. Umiiyak ako habang atubiling umiinom roon.
Magbabayad sila sa ginawa nila sa akin!! Mabigat na ang aking mga mata at
pakiramdam ko ay malapit na akong mag-pass out. Naramdaman ko ang labi ni Warren sa
aking tainga.

"I want you dead Yvette." he murmurs. Tuluyan na akong bumagsak pagkarinig niyon.

“DAMN!! YVETTE! WHAT HAPPENED TO YOU!!” iminulat ko ang aking mga mata. Nakahiga
ako sa may sahig sa tapat mismo ng suite namin ni Ivan. Malabo pa ang aking
paningin ngunit nakita ko si Ivan na nakaluhod sa tabi ko kasama sina Nathalia at
Nathaniel.

“Akala ko umuwi ka ng Manila? What happened! Look at your....tangina! Anong

nangyari?!!” hindi ko na nagawang magsalita dahil humilagpos na ako ng iyak.
Mahigpit akong yumakap kay Ivan. Natatakot ako. Hindi mo ko naisalba Ivan! Nanakit
ang aking gitna. Saglit kong niyuko ang sarili ko at nakasuot lang ako ng isang
mahabang tshirt.

“Binaboy niya ko Ivan! Binaboy ako!!” naramdaman ko ang pagtatangis ng bagang ni

Ivan. Wala akong ginawa kundi ang umiyak hanggang sa buhatin na ako ni Ivan.

“Dadalhin kitang hospital Yvette. Tangina! Papatayin ko ang gumawa sayo nito!”
yumakap pa ako ng mahigpit kay Ivan. Biglang pumasok sa isip ko ang huling sinabi
ng estrangherong ‘yon bago ako tuluyang mawalan ng malay.

“I want you dead Yvette.”

to be continued...

Thank you sa feedbacks.

=================

Chapter 5

Chapter 5

"Dadalhin kita sa hospital Yvette." pamimilit pa rin ni Ivan kahit na ilang beses
na akong tumanggi. Ayokong malaman ng kahit sino ang nangyari sa akin. Nawala na
nga ang dignidad ko bilang babae tapos pag-uusapan pa nila ako?! Tulala lang akong
naka-upo sa kama namin ni Ivan.

"Ilang araw akong nawala?" tanong ko. Pumikit ng mariin si Ivan at inihilamos niya
ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha. Randam ko ang frustration niya at
ang..what? regret? What for? Hindi naman niya kasalanan ang nangyari sa akin. Kung
nag-ingat lang sana ako.

"Two days kang nawala. You sent a message na may emergency kaya walang sabing umuwi
ka. At first hindi ako naniwala but after few hours you sent again a message na
nakauwi ka na. Damn! Huwag kang tumulala at umaktong parang walang nangyari Yvette.
You were raped! Umiyak ka kung gusto mo pero please huwag ganito." lumuhod sa harap
ko si Ivan at masuyong hinaplos ang aking pisngi. Hindi ko na kayang pigilan yung
mga luha ko.

"Akala nila dahil matapang ako ay hindi na ako nasasaktan. Bato ang tingin nila
sakin Ivan. Wasak na wasak ako ngayon. Hindi lang pagkababae ko yung sinira eh. Ang
dumi ko na!" tuluyan na akong humagulgol ng yakapin ako ng mahigpit ni Ivan at
aluin niya.

"Hush. Patawarin mo ko Yvette. Hindi kita naligtas. I'm your bestfriend pero
hinayaan kong mangyari sayo yun. Wala talaga akong kwenta! Putangina!" tiim bagang
akong niyakap ng mahigpit ni Ivan at sumiksik ako sa dibdib niya. Just act na
parang one night stand lang yun Yvette!

"Ivan, wala dapat makaalam na may nangyaring ganito. Ayokong malaman kahit nila
mommy and daddy. Please!! I need to save my dignity!" mataas ang tingin ko sa aking
sarili at hindi ang bangungot na 'yon ang makakapagpa bagsak sa akin.
Ahhh!! Bullshit! Kahit anong limot ko hindi ko parin mawaglit sa isip ko ang lahat
ng nangyari. Hindi ko man lang nakita ang mukha ng demonyong 'yon! What if pangit
lang siya at mukhang shokoy?!! Hinayaan ko siyang mahawakan at matikman ako.
Nakakadiri sobra! Nurse ako at alam kong sa first 24 hours ay dapat madala na ng
hospital ang rape victim pero hindi ko gagawin yun. Malakas ako at hindi ako
matutulad sa kanila. I can do better! Iisipin ko nalang na bangungot 'to. Walang
dapat makialam nito. Pagtatawanan nila ako at alam ko na ang sasabihin nila "She
deserves it for being a relationship wrecker!"

"Yvette hindi naman pwedeng balewalain lang natin 'to. Kailangan managot ang hayop
na 'yon!" he said with gritted teeth. Hinawakan ko ang nakakuyom na kamao ni Ivan
at umiling. What's the point? Sa pangalan ko lang nakilala yung rapist at hindi ko
naman nakita ang mukha niya. Imposible na makahanap pa ko ng hustisya!

"No. Please? I need to clean myself." tumayo ako at paika-ikang nagtungo sa

bathroom. I winced in discomfort down there. Hayop na 'yon! Ilang beses niya ba
akong sinamantala habang groggy? I'm still sore. He fucked me hard like there's no
tomorrow!

Nabigla ako ng pumasok rin si Ivan sa bathroom at pinaandar ang faucet. Damn!
Sinubukan niya akong lapitan ngunit lumayo ako. I can't! Hindi ko kayang may
humawak sa akin.

"Paliliguan na kita." masuyo niyang saad. Saglit na umawang ang bibig ko ngunit
isinara ko rin 'yon. Kung sa ibang pagkakataon lang ay baka maghubad na ako sa
harap niya pero hindi. I'm scared. Nanginginig na agad ang mga kamay ko dahil
bumabalik na naman yung memories. Ipinikit ko na mariin ang mga mata ko at sumiksik
sa may dingding. I heard him cursed.

"PUTANGINA!!! MAPAPATAY KO 'YON YVETTE!!!" mabilis niya akong niyakap at hinalikan

sa may noo.

"Tawagin mo ako kung may kailangan ka." huminga ako ng malalim at tumango.

Pagkalabas niya ay humarap ako sa salamin. Damn! Hinawakan ko ang aking mukha
pababa sa aking leeg na may ilang namumulang pantal. Shit! Kusa na lamang tumulo
ang mga luha na parang gripo. Ang bilis ng mga pangyayari. Ibinalik niya akong
wasak! Sana pinatay nalang niya ako kung iyon lang din naman ang gusto niya! Bakit
kailangan buhayin pa niya ako kung habambuhay ko naman pagdudusahan yung mga
nangyari.

"Bakit ka umiiyak?! Diba matapang ka Yvette? Bakit umiiyak ka ngayon! Virginity

lang 'yon! Kung hindi ka ba naman kasi tanga! Bakit kasi nagpakalasing ka ayan
tuloy na-rape ka." sigaw ko sa sarili ko.

Kinuha ko ang isang face towel at mabilis ko yung binasa at nilagyan ng body wash.
Gigil na gigil ko yung ikinuskos sa aking balat at umaasang mawala yung ala-ala ng
paghalik niya sa akin pati na rin ang mga haplos niya. Nakakadiri ka!! Ginawa mo
kong pagkain pagkatapos ay itatapon mo lang! You treated me as prostitute! Mataas
ang level ko at hindi ako bababa sa naging estado ni Elaine. Namumula at mahapdi na
ang balat ko ngunit hindi pa rin ako makuntento. Kahit na may damit ay binuksan ko
ang shower at nagbabad sa malamig na lagaslas ng tubig.

Nanghihina ang aking mga tuhod na sumalampak sa may bathtub at umiyak ng umiyak. I
curled myself into small. Hindi ako 'to! Hindi ako babalik sa iyakin at mahinang
Yvette! Ilang taon bago ako naging malakas at hinding hindi na ulit ako iiyak. Ito
na ang huling beses na iiyak ako. I have to be strong and no one will put me down.

"Sino yan?" tanong ko ng makalabas ako ng bathroom. Narinig ko ang pagkaluskos.

Housekeeper?

"Janine! Is that you?!!" lihim akong napangiti ng makilala ang bulto ng babaeng
nakatalikod. Nanlalaki ang mga mata niyang humarap sa akin. There she is!

"After 3 years na pagkawala who wouldn't think na nandito ka lang pala sa Baguio
City? Hahahaha!" pilit akong tumawa para lang mainis siya at hindi nga ako
nagkamali.

"What are you doing here Yvette?" mariin niyang tanong sa akin habang ako ay taas
kilay lang na pumunta sa may closet at nagbihis sa harap niya. Mabuti nga at makita
niya na magkasama kami sa iisang suite ni Ivan.

"Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan Janine? Pinaniwala mo ang lahat na
nasa abroad ka tapos malalaman ko nalang na nandito ka lang pala?" nag smirk lang
ako ng hindi siya nakakibo.
"Dito ako nagtatrabaho." maikili niyang sagot at yumuko. 

"This is great! Ano kayang sasabihin nila kapag nalaman na nandito ka lang pala sa
bundok? Hahaha. Lalong lalo na si---" nang aasar kong tanong at pinagbantaan lang
niya ako na huwag kong susubukan. Sinong tinakot niya?

"Wala na akong pakialam sa kanya Yvette kaya wag niyo na akong guluhin. Huwag na
niya akong hanapin pa dahil masaya na ako sa kung anuman ang mayroon ako ngayon.
Hindi pa ba siya naaawa sa akin? Sinira niya ang buhay ko." aba akala mo kung
sinong bida na inaapi!! Gusto ko tuloy siyang bwisitin dahil sa inaasta niya. Hindi
ikaw ang bida dito Janine! Masyado kang paawa!

"Nananalangin ako na sana ay hindi na magtagpo ang landas natin Yvette lalong lalo
na ng lalaking iyon." sumilay ang ngisi sa mga labi ko and I gazed at her with a
meaningful look. Nakita ko ang curiousity sa mukha niya kaya naman mas lalong
lumawak ang ngisi ko.

"Too bad Janine, paano mo pa ba maiiwasan si Ivan gayong iisang hangin na lamang
ang hinihinga ninyo." hindi makapaniwalang natahimik siya sa sinabi ko.

"Hindi mo ba alam na siya ang nagmamay-ari ng hotel na ito?"

Ang sabi nila ang mga ngisi ko ang pinaka nakakainis. Kung makangiti daw kasi ako
ay parang marami akong alam na sikreto. Haha. That's my plan naman talaga eh. Gusto
ko mapraning sila kung ano ang nasa isip ko. Iniwan kong nakatanga si Janine at
isinuot ko ang tshirt ni Ivan.

"See you around Janine." makahulugan kong sabi na mas ikinanganga niya. Hahaha.

***

Lumipas ang mga araw na parang walang nangyari. Nagbalik ako sa pagiging bitch ko.
Hindi ko iniinda ang mga titig sa akin ni Ivan. I know that he is worried pero
ayokong ganito siya sa akin. Naging mabait siya sa akin at akala mo ako vase na
mababasag. Gusto ko yung normal treatment niya sa akin, harsh and sarcastic.

"Babalik na ko ng Manila. Goodluck sa pag-pursue mo kay Janine." yakap ko kay Ivan

habang naghihintay sa labas iyong driver namin.

"Are you sure that you're okay?" inirapan ko nalang siya at pabirong sinuntok sa
kanyang firm na braso.

"Oo naman 'no! Ihahanda ko na sarili ko sa sermon ng dad ko. Haha. I'm okay Ivan!
Isang tanong mo pa sige." umiling iling nalang si Ivan at mabilis akong niyakap.

"Be strong." tinapik ko ang balikat niya at humiwalay na sa pagkakayakap niya.

"Kita nalang tayo sa Manila. Bye." nagbeso kami ni Nathalia at tinanguan ko lang si
Nathaniel at Ivan bago sumakay sa kotse.

Kalilimutan ko na ang mga nangyari sa lugar na ito. Isa lang ang kinakatakot ko
huwag sanang magbunga ang bangungot na 'yon. Hindi ako sigurado kung may proteksyon
siyang ginamit. Ugh! Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata at pilit na ini-alis
ang madilim na parteng 'yon. Ipapalaglag ko 'yon kahit anong mangyari, may iilan
naman akong kilala na OB-GYN na maaaring magsagawa ng abortion o di kaya ay mag-
reseta ng pampalaglag.

Sana'y hindi mangyari ang bagay na kinatatakutan ko. Damn! Walang awa ang gumawa sa
akin niyon! Kung di man siya mabubulok sa kulungan ay sana sa impyerno na lang.

"Ma'am ano pong inyo?" palihim akong umirap ng tumabi sa akin ang saleslady habang
tumitingin ako ng damit dito sa botique. Paano naman ako makakapamili kung sunod
siya ng sunod? Nakakairita saka ang awkward! Paano kung di naman pala ako bibili
edi napahiya lang ako? Nakaka-conscious. Hindi ko tuloy mapigilan ang mag-taray.

"Teka nga sandali pwede? Lalapit naman ako kapag may kailangan eh. Okay?"
namumutlang tumango ang pobreng saleslady at inis na lamang akong umirap.

"I'm looking for my size. Size 4." binalingan ko ang saleslady na atubiling
naghanap ng size ko. Ginagawa lang naman nila ang trabaho nila pero sana ilagay
naman nila yung sarili nila sa customer diba? 

"Ma'am wala pong Size 4. Size 6 nalang po if gusto ninyo." uminit ang ulo ko sa
sinabi niya. Ngumisi ako at masuyo siyang hinarap.

"Size 4 ang hinahanap ko kasi iyon ang size ko. Maghahanap ba ko ng size 4 if size
6 naman pala ang bibilhin ko?" nakaka-stress ha! Common sense naman teh. Yun na nga
lang libre dito sa Pilipinas tapos hindi pa ginagamit ng maayos. Nakakaloka!
"S-sorry po Ma'am. Naubusan po kasi ng stock." I rolled my eyes at her. Bitch mode
again.

"Just tell to my face if wala and kapag ba nag rason ka magkakaroon ng size 4 dito?
Wala naman diba?" I snarled at her. Magsasalita pa sana ako ng may matamaan akong
isang bulto. Oh! My mom! Masama ang tingin niyang lumalapit sa akin. Kung anong
ikina-bitch ko ay iyon namang kabaligtaran ni mommy. Madalas nga ay sila ni Janine
ang napagkakamalang magkapatid.

"Yvette Anne! Naghahasik ka na naman ng lagim! Tara na nga at umuwi." ugh! Hinila
ni mommy ang mahaba kong buhok at iginiya ako palabas ng botique. Mom talaga!

"Hindi ka pa man din nakakabawi sa dad mo at heto nagtataray ka na naman. Kaya

hindi ka nagtatagal sa trabaho eh." humalukipkip na lamang ako at pinalabas sa
kabilang tainga ang sermon ni mommy.

"Naghahanap ng community nurse sa may Batangs at ipapasok ka ng daddy mo roon.

Bawal ang sosyal don ha!" CHN?!! Ayoko ng CHN! Stay in ako roon? Geez. Bakit ba
kasi pinapangunahan ako ni daddy sa lahat ng bagay? Matanda na ako ay siya pa rin
ang naghahanap ng work for me. Kaya ko naman ang sarili k---oh great! Bakit pala ko
na-rape if kaya ko ang sarili ko? Dang!

"Ayoko mom!!" giit kong tanggi ngunit si mom naman ngayon ang umaaktong hindi ako
naririnig. Nakakainis naman! Magdadabog sana ako ng makita ko ang papalapit na si
Ate Sydney iyong kapatid ng kaibigan ko na si Harry Herrera.

"Sydney!" salubong ni mommy kay Ate Sydney at niyakap ito. Inaanak ni mommy si Ate
Sydney. Sa batang lalaking nakahawak sa skirt ni Ate Sydney dumako ang aking mga
paningin. Nakatitig lang siya sa akin at agad ko siyang pinandilatan ng mga mata
para takutin. Bigo ako dahil hindi man lang natinag ang batang 'to.

"Oh my! Anak mo Syd?!" yumuko si mommy at hinaplos ang pisngi ng bata na nakatitig
pa rin sa akin. Pamilyar ang mga mata niya.

"Hindi po Ninang, anak siya ng kapatid ko." kumunot ang noo ko at hinarap na si Ate
Sydney. May anak na si Harry?!! Imposible! I know may girlfriend siya ngayon pero
wala pang anak!

"Hahahaha! Anak siya ng kapatid ko sa ama. Si Miguel. Actually Miguel Jr. ang
batang 'to kaya ang tawag namin sa kanya ay Bubuy." nawala ang mga ngiti ni mommy
ngunit panandalian lang 'yon. So bale apo 'to ng ex ni mommy? Kaninong anak naman
yung Miguel?

"Ang bantot naman ng pangalan mo. Bubuy! Eew!" asar ko sa bata na ngayon ay paiyak
na. Buti nga!!
"Huwag mo ngang paiyakin Yvette!" asik ni mommy na may awkward smile. Ngayon pa ba?
Inaanak na nga niya si Ate Sydney tapos ngayon pa siya makakaramdam ng pagka-ilang?
Tss.

"Bubuy? Nasaan mommy mo?" pinanlakihan ako ng mga mata ni Ate Sydney kaya naman
tumahimik na ako at masamang tumingin sa batang nanggigilid na ang mga luha. Hindi
naman ako mean sa mga bat pero ang init lang talaga ng dugo ko sa Bubuy na 'to. I
wonder why?

Hanggang sa makauwi ay tumatak sa akin ang mga mala-tsokolateng mata ni Bubuy.

Why?! Pagod na inihiga ko ang sarili ko sa kama at pumikit. Ilang araw na akong
nagigising mula sa bangungot. Tunay na bangungot. Nararamdaman ko yung bawat halik
at haplos niya sa akin. Hindi marahas kundi marahan. Hindi katulad ng pag-angkin
niyan sa akin na puno ng dahas. Kumikiliti ang bawat halik niya sa aking balat.
Bakit ganoon ang panaginip ko? Kabaligtaran sa kung ano ang naranasan ko. Bangungot
ba ‘yon o isang magandang panaginip?

to be continued...

=================

Chapter 6

Chapter 6

"OH MY GOSHHHHH!!!" I sigh. Tirik ang araw at kabababa ko lang sa tricycle na

sinakyan ko kanina. Ang mahal naman pala ng pamasehe rito! Hindi ako pinayagang
magdala ng kotse ni daddy aniya'y makibagay naman raw ako sa uri ng buhay na
pupuntahan ko. I'm just wearing my white black sleeveless lace belt jumpsuit. Oh
diba! Bakasyunita lang ang peg.

“PARADISE!!!” singhap ko pa at ninamnam ang panghapong araw at hangin.

Ibinaba ko ng kaunti ang suot kong wayfarer sunglasses at hinanap sa walang

katapusang baybayin ang Barangay Health Center. To be fair ang ganda rito sa Brgy.
Malabrigo Lobo, Batangas ha? Para lang akong magbabakasyon! Naisahan ko pa rin
naman si daddy, pwede kong palabasin na nagtatrabaho ako ng maigi rito pero ang
totoo nagpapakasarap lang ako.

Ang ganda ng dagat, kulay asul na parang repleksyon ng asul na kalangitan. Pino ang
buhangin at sa di kalayuan ay ang lighthouse na hindi ko alam kung gumagana pa ba
dahil na rin sa kalumaan nito. Sabi ni daddy ay third class municipality raw ang
Lobo at nangangailangan ng nurse sa bawat healt center.

Sa hinagap ay hindi ko akalain na ipapatapon ako ni daddy! Well, at least kahit

papaano ay naawa naman siya sa akin. Magpasalamat daw ako at hindi niya ako dinala
sa Sitio Bacao sa may Fort Magsaysay kung saan naninirahan ang mga katutubong Ita.
What the hell! Patitirahin niya ako sa bundok? Ano ako si Jane ng Tarzan? Buti
naman ay may natitira pang mercy sa katawan si dad! Ugh!

"Hija, bagong salta ka ba dito?" woah? Nasaan na yung Ala eh pagkagaleng-galeng na

punto nila? Anyway, kahit walang ganon ay halatang iba pa rin ang punto ng
matandang lalaki na nasa harap ko.

Tinignan ko muna siya ng maigi bago sumagot. Naging paranoid na ako ngayon dahil na
rin sa nangyari sa akin kaya naman kinikilatis ko muna ang bawat lalaking lalapit
sa akin, lagi ring nakahanda ang pepper spray at scalpel ko sa bag. Bumili ako ng
scalpel para sure, ooperahan ko siya ng dis oras kapag may gumawa na naman ng
masama sa akin.

"Ako nga pala si Kapitan Inocencio. Turista ka ba dito hija?" gusto kong
magpakawala ng hangin ngunit pinigilan ko 'yon. Kapitan naman pala! Agad kong
inayos ang sarili ko at nakipag-kamay sa kanya.

"Ay! Ako po si Yvette Villena. Ako po yung pinadala ng Municipal Office dito sa
Malabrigo. Tamang-tama po hinahanap ko kayo para sa courtesy call." bihira lang ako
maging magalang na ganito. Hindi ako madalas gumamit ng "Po" at "Opo" let's just
say na pakitang-tao ko lang yan.

"Ay naku! Ikaw pala yung nars! Halika hija, malamang ay pagod ka sa biyahe mo.
Malayo rin ang Maynila rito." I just rolled my eyes. Nars? Haha. Itinikom ko na
lamang ng mariin ang aking bibig upang hindi matawa.

We walked for about 15 minutes and voila! Sumalubong sa akin ang lumang-lumang
health center. Jusko! Kung ako man ang pasyente ay hindi ako pupunta rito! Wala
namang laman ang loob ng center at halatang nilimot na 'to ng gobyerno. Parang wala
namang mabubuhay rito kapag may dinalang pasyente, kung mamamatay man dahil pa ata
sa tetanus. Nakakaloka! Feeling ko nga maupo lang ako doon sa may silya ay magkaka-
tetanus na ako.

Alam ko mapang-lait ako mapa-bagay man o sa tao. I'm just stating the fact!
Sinungaling naman ako kapag hindi ko na-pinpoint ang pangit sayo or sa isang bagay,
right? And kapag sinabi kong maganda ako it is true! Lolokohin ko pa ba ang sarili
ko kung alam ko naman at alam ng mga taong nasa paligid ko na maganda talaga ako.
Appreciative lang siguro ako sa mga magaganda just like me.

Mom's said na dapat maging humble ako. Fuck that humility! Mas naiinis pa nga ako
sa mga taong humble dahil para sakin plastik sila. Sino ba namang tao ang tatanggi
sa mga papuri? Huwag ng magpaka-ipokrita dahil lahat naman tayo nakikiliti at
tumataas ang tingin sa sarili kapag napupuri. Bakit hindi na lang mag 'thank you'.
I just remembered how much I hate those bitches.

"Pasensya ka na hija kulang kasi talaga sa pondo 'tong barangay namin. Hindi
madalas naaabot ng gobyerno." hindi ko na siya pinansin at nilibot pa ang paningin
sa lugar na kinatatayuan ko. Paano ko naman aayusin 'to? Don't tell me gagamitin ko
pa ang sarili kong sweldo? Ugh!

"Nag-donate si Mr. Villena ng malaking halaga para sa renovation nitong health

center at bilang kawang-gawa daw ay pupunta ang anak niyang nars para magbigay
serbisyo ng libre." what?!! What the hell is going on? Akala ko may sweldo ako yun
pala lahat charity lang?

"WHAT?!! NO PAYCHECK AT ALL?" hindi ko naman gustong sumigaw pero gulat lang talaga
ako. Hindi 'to ang usapan namin ni dad! Talagang pahihirapan nga talaga niya ako
this time. Akala ko pa naman bakasyon ang makukuha ko rito. Damn it!

"Ah---- Ma'am." I snapped out of anger. This is totally a bullshit! Saan ako kukuha
ng pera at saan ako titira? Ayokong magkaroon ng foster family dito 'no. Hindi ko
pa man din nalalahad ang tanong na 'yon ay nasagot na agad ni Mang Inocencio.

"Ma'am, ihahatid ko na po kayo sa foster family ninyo." wala na akong nagawa pa

kundi ikumpas sa ere ang dalawa kong kamay at padabog na hinila ang maleta ko.

Buti na lang at fresh at malamig ang hangin rito sa tabing dagat kahit pa may
katirikan rin ang araw. Kung hindi lang maganda ang tanawin ay kanina pa ako
magrereklamo sa kakalakad namin.

Lumampas kami sa malalaking hotels at sa iilang transient house hanggang sa

mapadpad kami sa maliit na compound. Simple lang ang mga bahay na 'yon at masasabi
mong mga local nga talaga ang nakatira rito. Hindi ako sanay sa ganoong bahay at
pamumuhay pero komportable naman siguro lalo na at maganda ang ambiance.

Sa arte kong 'to ay imposibleng makatagal ako sa ganitong lugar. Unang hinanap ko
nga ay SM or convenience store man lang. Nakakainis sobra! Hanggang kailan naman
kaya ako rito? 25 years na akong pinapatino ng daddy ko pero wala naman siyang
napapala ewan ko ba kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa niya ako sinusukuan. Si
mom nga suko na sa lahat ng kapritso ko kaya kinukunsinti na lang niya.

"Yung ilang bahay dito maraming anak o di kaya naman extended family kaya naisip ko
dito ka na lang tumuloy. Sandali't kakatukin ko lang ang may ari." maarte akong
humalukipkip at umirap sa kawalan dahil naiinip na ako. Malayo ang binyahe ko at
dumaan pa ako kanina sa Tagaytay.

"Miguel! Miguel nariyan ka ba sa loob?" nanlalaki ang mga mata ko at umayos ng

tindig.

Another bullshit na naman? Bumuga muna ako ng hangin bago magsalita dahil baka
mamaya ay apoy na ang mailabas ko kay Kapitan Inocencio. Seriously? Ang isang
maganda at sexy'ng nurse na katulad ko ay patitirahin niya sa bahay ng lalaki?
Namaywang ako at handa ng suminghal ng bigla na lang bumukas ang pinto at literal
na nalaglag ang panga ko.

Kahit namamangha ay mabilis kong ibinalik ang compusure ko at nagtaas ng kilay.

Nainis ako ng pigil ang ngiti ng lalaking nasa harapan ko. Naka-topless ba naman!
Paano naman ako ngayon makukumbinsi na makisama sa iisang bubong sa katulad niya?
Okay! Gwapo siya! Sobrang gwapo na kahit mga taga Maynila ay walang panama sa
kanya. Dang! And that demi god body?! Yung 6 pack abs niyang konting gym pa ay
magiging walo na. Oh my gosh!

"Tapos ka na ba?" napalunok ako ng tinaasan niya ako ng kilay. Nahuli pala niya
akong chinecheck out siya. Like what I've said before, appreciative lang akong tao.
Tumikhim ako bago muling nagsalita at sa pagkakataong ito ay si Kapitan na lang ang
hinarap ko.

"Wala po bang ibang bahay? Yung hindi naman lalaki ang nakatira. Alam niyo na po
dalaga ako, maganda, sexy, matalino, may pinag-aralan at umuusok naman talaga ang
sex appeal. Di ba po? Baka po mamolestiya lang ako rito." sumimangot ako ng palihim
na tumawa si Kapitan habang ang lalaking tinawag niyang Miguel ay pinaglapat ang
kanyang mga labi.

"Mabait na bata 'tong si Miguel! Wala kang dapat ipag-alala riyan Yvette. Miguel,
siya nga pala si Yvette Villena. Simula sa Lunes ay siya na ang volunteer nurse
diyan sa may health center. Dito muna siya titira sa bahay mo ha?" nakakaunawang
tumango si Miguel ng tapikin siya ni Kapitan. Tss.

"Yvette, siya pala si Miguel Wenceslao. Mabait na bata yan at maginoo. Haha. Kahit
dulo ng daliri mo ay hindi gagalawin niyan saka kung minsan ay lumuluwas siya sa
Maynila kaya masosolo mo rin 'tong bahay. Sige maiwan ko na kayo ha? Miguel ikaw ng
bahalang umasikaso sa bisita ha?"

Maginoo my ass! Mukhang wala nga naman sa hitsura niya ang pagiging manyak ngunit
isang maling galaw lang talaga ay hindi ako mangingiming sugatan ang gwapo niyang
mukha. I'm still not comfortable with him.

Sabagay simula ng mangyari ang gabing 'yon ay hindi na ako kailanman naging
komportable sa paligid ng mga lalaki. For me madudumi sila at oras na hawakan nila
ako ay marurumhan ako. I got traumatized. Hindi ako bobo para hindi ko malaman 'yon
but I refuse to seek help.

Nabawasan na ang pagiging flirt ko nakahinga na ng maayos ang kababaihan dahil

hindi na ako threat sa kanila. Believe me girls kahit pitikin ko lang ang daliri ko
ay mapapasunod ko na ang mga kalalakihan but except for this one. He looks so
dominant and authoritative. Kita naman sa aura niya na hindi siya ang tipo ng
lalaki na basta na lamang mapapahinuhod. I'm not intimidated with him but it
doesn't mean that I'm not scared.

"This will be my your room. Just tell me if you need anything." ngumuso ako dahil
sa accent niya. Nag-aral ba siya sa ibang bansa?

I checked him out once more. Moreno siya at malaki ang bulto ng kanyang katawan.
Mapupungay ang kanyang tsokolateng mga mata, aristocratic ang pagkakahulma ng
kanyang ilong, mapupula ang kanyang mga labi. His lips are full! Masarap halikan at
kagatin. What the hell is wrong with me?! Ipinilig ko na lang ang ulo ko at itinuon
ang mga mata sa pangahan niyang mukha. He is so hot! Oozing hot! Umuusok na ata ang
mukha ko dahil sa init.

Inirapan ko siya ng mahuli niyang nakatingin ko sa kanya. Act cool Yvette! Don't
act as if ngayon ka lang nakakita ng ganyan kagwapong lalaki. Mas marami na akong
nakita but I admit na yung mukha ni Miguel ay tatatak sa isip mo. He's still
mysterious beneath those smiles. Ang mga titig niya ay kakaiba at nanunuot sa
kalamnan. Naramdaman ko na 'to before, doon sa lalaking madalas kong makita noong
nasa Manila pa ako.

"Kanina ka pa tingin ng tingin. Ano busog ka na ba ha? Hahahaha." muli ay inirapan

ko na lang siya at padabog na ipinasok ang maleta ko sa loob ng silid. Ang yabang
ha!

"Wag kang umarte riyan na parang hindi mo pinaglalawayan ang legs ko. I'm sorry
pero makikita mo lang ‘tong legs ko pero hindi mo matitikman!" ibinigay ko ang
malupit na motto ni Tita Jackie at ibinalibag na pasara ang pinto. I heard him
laughed.

"Mamatay ka sana kakatawa." bulong ko sa sarili ko at naupo sa papag. Masakit sa

likod 'tong papag! Wala bang matinong bed dito sa Malabrigo? Oh my gosh! Ano ba
'tong pinasukan ko!

to be continued...

Yehey! Natapos ko na It Takes Two To Tango pero may special update pa 'yon. Tuloy
tuloy na update ko dito kaya di na kayo mabibitin. Mua! Light muna mood saka na
aksyon, iyakan and sagot sa lahat ng mga tanong kasi naguguluhan pa din ako.
Hahaha!

=================

Chapter 7

Chapter 7

Hapon na ng magising ako mula sa pagkaka-idlip. Dahil na rin siguro sa mahabang

biyahe kaya nakatulog ako sa pagod. Nakabukas ang bintana kaya naman malayang
pumapasok ang pang-hapong hangin. I shivered and went outside of my room. Kumakalam
na ang sikmura ko. I'm craving for pasta! Naglakad ako pababa sa may kusina at noon
ko lang napansin na mag-isa lang ako rito sa bahay. Nagkibit-balikat na lang ako at
lumabas ng bahay para maglakad-lakad.
Kanina bago ako maka-idlip ay iniisip ko kung saan ko nga ba narinig ang pangalang
Miguel Wenceslao. Familiar eh! Matalas ang memorya ko dahil matalino talaga akong
babae. Beauty with brain na nga isama mo pa ang attitude. Package talaga! Minsan
nakakasawa na nga maging maganda eh kasi karamihan sa mga lalaki gusto lang nila
akong makuha bilang trophy. Sabi nga nila beauty is nothing without brain but sa
kaso ko nasalo ko lahat 'yon.

Nanlalaki ang mga mata ko ng sumambulat sa akin ang topless na namang si Miguel.
Seriously, wala ba siyang pambili ng shirt or sando man lang?! Inirapan ko lang
siya at humalukipkip habang pinapanood siyang nagsisibak ng kahoy. Uso pa ba 'yon?
Stop drooling Yvette! Pagalit ko sa sarili ko. Lintek namang biceps at triceps yan
oh! Hulmadong hulmado parang ang sarap hawakan. Ugh! Ipinikit ko ng mariin ang
aking mga mata at nag-flip ng hair, defense mechanism ko 'yon lalo na pag natetense
ako.

"I'm hungry." usal ko ng malingon siya sa akin. Unang tumama ang mga mata niya sa
mga nakahantad kong legs sa kanya bago umakyat ang kanyang tingin sa akin. Tinaasan
ko lang siya ng kilay habang siya naman ay nag smirk.

"Oh? Edi magluto ka? That's not my problem anymore." tss. English speaking na
probinsyano! Namaywang ako sa harap niya at hindi inalintana ang malagkit niyang
titig sa mga hita ko. Hindi mo makukuha yan at wala na ulit makakakuha sa akin.
Magkamatayan na.

"Bisita ako dito." mariin ko namang saad saka hindi ako marunong magluto 'no!

"Hindi ka bisita dito. Volunteer nurse ka diba? Tsk. Palibhasa laki sa yaman,
pagsisilbihan pa ba kita? Kung gusto mong magtagal dito makisama ka. Mabuting
maranasan mo paano maghirap." aba't! Sasagot pa sana ako pero iniwan na niya ako at
pumasok na siya sa loob ng bahay. Anong problema 'non? Di ko naman sinabing
pagsilbihan niya ko. Laki naman ng issue non sa buhay. Ba't naalipusta na ba siya
dati?

Padabog akong pumasok sa loob ng bahay at naabutan siyang abala sa kusina. Sus! Di
rin pala makakatiis. Pinagmasdan kong maigi ang malapad niyang likod. Damn! Napaka
hot naman talaga ng lalaking 'to bagay na bagay sa kanya yung doraemon niyang
apron. Haha. Prente akong umupo sa narra chair habang pinapanood siyang magluto.
Tumatagaktak pa ang pawis niya lalo na sa may bandang abs. Jusko! Kanin na lang
siguro ang kailangan ko at hindi na ang niluluto niya.

"Type mo ko 'no?" mabilis akong umayos ng upo ng inilapag niya ang pasta sa mesa at
umupo sa may tapat ko. May mata ba sa likod 'to at alam palagi kung nakatingin ako
sa kanya.

"Type mo rin ako 'no? Kanina ka pa titig ng titig sa legs ko." kung labanan lang
din naman ng pagiging conceited ay wala ng makakatalo pa sa akin.

"Tsk. Ang laki kasi ng binti mo pang voleyball player." what the fuck?! Ang slim
kaya ng legs ko! Sabi nga ni Nathalia parang kay Jessica ng Girls' Generation.
Hindi naman pala marunong kumilatis ng maganda ang lalaking 'to.

"Kapal mo ha!" inagaw ko sa kanya ang hawak niyang fork at nagsimula ng kumain.
Miguel Wenceslao? Saan nga kita narinig?

"Ayos ka lang?!" nang maalala ko kung saan ko narinig ang pangalan niya ay sakto
namang nasamid ako kaya naman maagap niya akong inabutan ng tubig. Tatapikin niya
sana ang likod ko ngunit agad ko 'yong hinawi. Ayoko ng hinahawakan ako ng lalaki
bigla na lang kasi bumabalik yung masamang memories na yun.

"Miguel Wenceslao?!! Kapatid ka ni Ate Sydney?!! Anak mo yung Bubuy na ambantot ng

pangalan?!!" singhal ko sa kanya ng sa wakas ay malunok ko na ang pagkain sa loob
ng bibig ko.

"Oh my gosh! Ang talino ko talaga. Hahaha." nakita ko ang pagbuntong hininga ni
Miguel. Medyo hawig niya si Bubuy ngunit hindi gaano. Ang gwapo naman nito! Kaya
siguro nagpabuntis sa kanya yung babae.

"Paano mo nakilala si Ate?" tiim bagang niyang tanong. What's wrong? Para siyang
galit na hindi mo alam ngunit nagkibit balikat na lang ako at sinagot ang tanong
niya.

"Family friend namin. Anyway, ang baho ng nickname ng anak mo ha! Bubuy?!! Cesar
Montano lang ang peg? Kawawang bata."

Muli na namang nagbuntong hininga si Miguel. Napaka mysterious naman talaga. Masama
ba kung may mutual friend kami? Tss. Palibhasa ay type niya ako kaso ayun nabulyaso
kasi nalaman ko na may anak na siya. Ayos lang if may anak aba basta walang asawa!
Sumeryoso ang kanyang mukha at tumigas ang kanyang mga panga. Mas lalo lang tuloy
akong na-turn on.

Tumikhim ako para naman mawala na 'tong kaberdehang pumapasok sa utak ko. Hindi ko
naman kayang hawakan ako ng lalaki kaya hanggang fantasy na lang yun. Kailangan
kong makahanap ng psychiatrist ngunit ayoko naman mapahiya kahit pa sabihin na may
confidentiality ang physician and patient. Ayokong mag risk lalo na kung dignity ko
yung nakasalalay. Iyon na lang ang meron ako at hindi ko hahayaang mawala pa 'yon.
Walang makakaalam ng totoong nangyari at mananatili na lamang 'yong isang
bangungot. Matapang ako at kakayanin ko lahat.
"Can I ask you something? Nasaan ang mother ni Bubuy?" out of the blue question ko
sa kanya.

"Daldal mo." ang sungit ha? Hindi man lang ako sinagot at niligpit na niya ang
kanyang plato. Sana lang talaga ay lumuwas na siya ng Maynila para naman masolo ko
na 'tong bahay. Hindi ako komportable kasama siya.

Umawang ang mga labi ko ng mahagip ng paningin ang tribal tattoo na nasa dibdib
niya. Ano kaya ang meaning niyon? Ngayon ko rin napansin na maski mga braso niya ay
mayroong tattoo. Naglalaway na naman ata ako. Hindi naman siya nakaka turn off mas
lalo nga siya naging hot kahit na ayoko sa lahat ng lalaki ay yung may tattoo.
Lately nakakatakot na magpa-tattoo lalo na at uso ngayon ang AIDS. Nakakaloka!

Kahit anong pigil sa sarili ko ay natutuon pa din ang mga paningin ko sa katawan
niya umakyat sa leeg niya at nakita ko ang paggalaw nga adam's apple niya ng
lumunok siya. Ang hot sobra! Pinagpapawisan ako kahit preskong hangin naman ang
nasa paligid.

"Don't part your lips." he hiss. What? Bago pa ako makapagtanong ay umakyat na siya
sa taas at hindi na ako pinansin pa. Kahilig bang mag walk-out! Nang matapos kumain
ay niligpit ko na ang mga plato at iniwan na lamang yun sa sink. Ayokong maghugas
ng plato masisira at magiging dry ang beautiful and soft hands ko. Kamay mayaman
kaya yung hands ko.

I've decided na mag-swimming na lang ako. Biyerners ngayon at sa Lunes pa ako

magsisimula sa trabaho kaya mabuti pang sulitin ko na ito. Mabilis akong umakyat sa
taas upang mag shower at magpalit ng bikini. Buti na lang at naisip kong magdala ng
bikini! Isinuot ko 'yon at nag maong shorts. I brought my phone and pepper spray
para laging handa. Number mantra ko ay huwag tatanggap ng kahit anong inumin o
pagkain kahit kaninong stranger mapa-lalaki man o matanda.

Kung may nakakakilala man sa aking rape victim din ay mabibilib sila sa akin.
Minsan gusto kong dumalaw sa isang institution kung saan naroon ang mga kapwa ko
biktima. I learned na kahit anong bangungot ang pagdaanan mo ay tuloy pa rin ang
buhay. Walang magagawa ang depression dahil sisirain lang 'non ang buhay mo. I'm
too pretty para madala lang sa mental hospital. Hindi ang tulad ko ang magpapatalo
sa ganoon.

Naglakad-lakad ako sa may buhangin habang tumatama sa aking mga paa ang mainit na
tubig-alat. Hindi ko pinansin ang ilang turistang lumilingon sa akin at tinanaw ang
lighthouse na mukhang ilang minuto rin ang aabutin kapag nilakad. Sa ibang araw
siguro ay pupuntahan ko ang lugar na 'yon. Pinagmasdan ko ang kalangitang unti-unti
nang nilalamon ang araw.

"I'll be tough. Wala na ulit taong mananakit sa akin. I won't cry again." yumuko
ako at pinunasan ang isang takas na luha.

I honestly just want one person to ask me if I'm alright. Noong bata pa kami ni
Yvonne sa tuwing nadadapa siya ay agad na tatakbo palapit sa kanya si mommy para
aluin habang ako naman ay kailangang tumayong mag-isa. Lumaki raw akong matapang at
hindi na kailangan ng taong magtatayo sa akin, hindi na rin ako kailangang
patahanin dahil hindi naman ako umiiyak. Iyon nga eh, porke't hindi ako umiiyak ay
hindi na ako nasasaktan.

Siguro nga'y mataas lang pain tolerance ko mapa-pisikal man o emosyonal. Kaya sana
ay wag nilang sisihin kung ganito ang ugali ko. Matigas ako, hindi ako marunong
magpatawad at wala akong awa. I have no mercy.

Miguel's POV

Humigit ako ng malalim na hininga habang pinapanood si Yvette na naglalakad sa may

pangpang. Why are you here? Inilalapit mo ba talaga ang sarili mo sa kamatayan? I
can't kill you with my own hands. Kung poprotektahan kita para ko na ring pinatay
ang tatay ko. I'm fucking confused! I'm not mad at you but then I have to kill you!
Wala akong itinanim na galit sa iyo at sa pamilya mo hindi tulad ng ginagawa ni
Papa sa akin.

Nagpupunla siya ng galit sa dibdib ko iyon nga lang ay hindi galit ang umusbong
kundi ang ibang pakiramdam na ito. I really want to protect you from my own father
and from me. Paano kung ikaw naman ang lumalapit?

"Hindi pa ba sapat yung ginawa sa kanya? Bakit kailangan pang patayin?" singhal ko
sa aking ama habang pinapanood siyang binabaril ang litrato ng pamilya Villena.
Hindi ako mamamatay tao. Ayokong madumihan ang mga kamay ko.
"Ang atraso nila sakin ay pinapamana ko sa mga anak nila at kahit sino pang
mahalaga sa kanila. Ikaw ang gagawa ng bagay na hindi ko nagawa noon." tangina.
Bumalik na naman sa akin iyong nangyari sa Baguio! Hindi ko mapapatawad ang sarili
ko. Just damn it!

"Ikaw na nga ang may atraso sa kanila ikaw pa ang may ganang gumanti!" napaatras
ako ng sa akin tinutok ni Papa ang baril at agad naman siyang inawat ni Patricia.
Tss.

Ginagamit niya ang baklang 'yon para magkaroon ng koneksyon sa mga Villena,
ginagamit niya ang pobreng Patricia para kumita ng mas malaking halaga gamit ang
High Class Prostitution. Ilang dignidad na ang tinapakan nila para lang sa pera at
sa kapangyarihan. Ipinangako ko noong bata pa ako na hindi ako matutulad sa ama ko
pero heto at sa kasamaan pa rin niya ako dinadala. Anong klase siyang ama! Magsama-
sama sila.

Oras na makahanap ako ng tiyempo ay ililigtas ko si Yvette. Naghahanap lang ako ng

lakas ng loob para talikuran ang pamilya ko.

"Ang hirap sayo Miguel masyado kang mabait! Hindi mo kami tularan? Halang ang
kaluluwa! Gusto ko magsama-sama tayo sa impyerno." tumawa na lang ako ng pagak at
tinalikuran na siya. Hindi ako tutulad sa inyo.

Hinakbang ko ang aking paa at hindi ko namalayan na dinadala na pala ako ng mga
'yon kay Yvette. Tatanggapin kita kahit anong mangyari. Wala na ulit gagawa ng
kahit anong masama sayo Yvette. Hindi ka na ulit matatakot at masasaktan. Hindi ko
man nakita ang nangyari sayo ay sisiguraduhin kong hindi mo na mararanasan 'yon
muli.

 to be continued...
Feel free na mag comment.

=================

Chapter 8

Chapter 8

Hinawi ko ang ilang takas na hibla ng aking buhok at kahit nasisilaw ay pinilit ko
pa ring tingnan ang lalaking papalapit sa akin. Tumatanglaw sa copper brown hair
niyang buhok ang sinag ng papalubog na araw. I gasped out loud when I saw him.
Damn! He is so beautiful! When has anyone ever been this good looking. Ngayon ko pa
lang siya nakilala ngunit ilang beses ng napako sa kanya ang paningin ko. He
smiled, a boyish one. 

"You look hot." he whispered huskily. Bedroom voice, huh?

"I know right." nagkibit balikat lang ako na parang maliit na bagay lang sa akin
ang sabihan niyon. I'm used of it pero nang siya ang magsabi ay parang kinilig ako
na hindi ko malaman. Umaakyat ata ang libido at hindi ito maganda. Kahit gusto ko
mang halikan siya at haplusin ay natatakot ako.

"Taas talaga ng self-confidence mo 'no?" mapang-uyam ang tono niya kaya wala sa
sariling humalukipkip ako.

"Ang sabihin mo gusto mo lang akong diskartehan!" angil ko sa kanya na ikinatawa

naman niya.

"Grabe. Gandang ganda talaga siya sa sarili niya." parang hindi makapaniwalang
komento niya. In denial naman masyado!

Wala nang nagsalita sa aming dalawa at sabay lamang naming tinanaw ang lighthouse.
Gusto kong tumambay roon ng mag-isa. Mas matutuwa talaga ako kung naging bakasyon
na lang ang pagpunta ko rito. Naupo ako sa may buhangin at iginuhit ang pangalan ko
at hindi iniinda ang nanunuot na titig ni Miguel. Mainit iyon at I can't help
myself for being so conscious.

Tiningala ko siya at sinalubong ang mga titig niya. Nawawala ang mga takot ko kapag
nakikita ko ang mga mata niya kahit pa hindi ko mabasa ang nilalaman niyon. I'm so
scared, wala ng makakasalba pa sa akin sa lahat ng bangungot ko tuwing gabi. It
still brought shiver down to my spine. I want to be hug but I'm fuckin' scared to
be touch. Hindi ko ata kaya. Ako na mismo ang nagbawi ng tingin at muling humarap
sa banayad na alon ng dagat.

"What's wrong? Nanginginig ka. Are you cold?" mabilis akong umiling. Natatakot kasi
ako. Gabi-gabi kong napapaginipan ang gabing 'yon kahit pilit ko nang binabaon sa
limot. Makakalimutan ko pa kaya 'yon? Hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ang
halik at haplos ng taong 'yon. Nandidiri ako.

Gusto kong isigaw lahat ng takot at sakit na nararamdaman ko. Gusto kong iiyak
lahat ng 'to ngunit wala namang pumapatak na mga luha. Gusto kong may taong yumakap
rin sa akin at aluin ako. Lahat ng 'yon matagal ko ng pinapangarap, wala man lang
huminto para tanungin kung okay pa ba ako. 

Wala man lang umaalala kung nasasaktan din ba ako. Tao ako! Hindi ako katulad ng
mga kontrabida sa teleserye na pusong bato at manhid. Nakakaramdam rin ako ng
pagkabigo, ng pain at ng lungkot. Gusto kong isigaw lahat ng yan ngunit walang
boses na lumalabas sa akin.

"You're scared. Why?" hindi ko na siya sinagot pa at umibis na ng tayo. Pinagpag ko

ang ilang buhangin na kumapit sa balat ko. Lalagpasan ko na sana siya pero
pinigilan niya ako sa braso. Inilihis ko ang aking titig sa kanya. Why are you so
worried?! 

"Namamalik-mata ka lang. Ako takot? Haha. Patawa ka! Sa ganda kong 'to?" nakahinga
ako ng maiigi ng ngumisi siya at parang di makapaniwala sa sinabi ko.

"Conceited bitch." narinig ko 'yon ah! Pinakawalan na niya ako kasabay ng halakhak
niya kaya naman inirapan ko lang siya.

"Nagsasabi lang ako ng totoo. Kapag sinabi kong pangit ako it is either humble ako
or nagsisinungaling ako. Am I right?" umiling-iling siya habang tumatawa pa rin.

"Miss magpa-humble ka naman. Kaya ka nilalamig eh. Haha." tse! Siya nga kanina pa
nakahubad if I know ibinabalandra lang niya sa akin ang katawan niya para hindi ako
makapag-concentrate masyado.
"Honest lang talaga ako! Humble my ass, para sa mga plastic lang ang humility."
tiningnan ko siya ng may pang-aakusa kaya naman tumaas ang kanyang kilay.

"Ilang panganay na ang meron ka except Bubuy?" irita talaga ako sa mukha ng batang
yun. He is such a cutie but naiirita talaga ako sa batang 'yon. Wala naman siyang
ginagawa sakin pero kumukulo ang dugo. Hm? Dahil kaya may sparks kami ng Papa niya
at hindi ako pabor na kung sino lang ang mommy niya? Kailangan ko talagang malaman
kung maganda ang nanay ng batang 'yon o hindi para naman malaman ko kung malakas
ang laban ko.

"Secret." makahulugan niyang tugon. Bumagsak ang panga ko at itinikom ang bibig ko.
Like really?!! Don't tell me may anak pa siya sa iba?!!

"I have to go. Umuwi ka na mamaya at lumalamig na." I groaned in despair.

Kakastress!

Mahina ang signal ng wifi at kung wala namang mga turista ay siguradong wala akong
pagkaka-abalahan dito. Kung walang interes sa akin ang Miguel na 'yon ay mabuti
pang maghanap na lang ako ng gwapong lokal rin. Don't tell me si Miguel lang ang
kaisa-isang gwapo rito? Gwapong probinsyano ang target ko ngayon.

Nakarating ako sa kabilang baybayin kung saan mas malapit na ang lighthouse. Takip-
silim na kaya naman nagdalawang isip ako kung pupuntahan ko 'yon o hindi. Sa huli
ay nagpasya na lang ako na bumalik ng bahay para makapagpahinga na ulit.

"Hey!" nilingon ko ang lalaking tumawag sa akin at nanlaki ang mga mata ko ng
makilala kung sino siya. Eto yung lalaking nagpahiya sa beauty ko! Sinusundan niya
talaga ko! Ganda level 999. Ngumiti ako ng matamis at nilapitan siya.

"Hi. What are you doing here?" malambing kong tanong sa kanya habang palihim siyang
chinecheck out. Kasing katawan ni Miguel at ang gwapo rin niya! Kaloka. Kung ayaw
akong pansinin ng lalaking 'to ay dito na lang ako kay Mr. Stalker.

"Nagbabakasyon lang. Ikaw?" lumundag ang puso ko ng ngumisi siya iyon nga lang
kapag tumititig ako sa mga mata niya ay kumakabog ang dibdib ko at hindi ako
mapakali.

"Nagtatrabaho ako dito. Sinusundan mo lang ata ako eh." biro ko sa kanya kaya naman
natawa siya. Pagak 'yon ngunit mukhang sumasakay naman siya sa mga biro.

"Hindi ah pero masasabi kong pinagtatagpo talaga tayo ng tadhana. Apat na beses."
huh? Ipinilig ko ang ulo ko at nangunot ang aking noo. Really? Apat na beses na ba?
Sa naaalala ko ay tatlo pa lang.
"Sige mauuna na ako. Bye." alanganin akong tumalikod at nagpatuloy na sa paglalakad
habang ramdam ko ang tingin niya sa akin.

"Ako nga pala si Miguel!" agad akong napahinto sa paglalakad at hindi

makapaniwalang lumingon sa kanya. Miguel din?!! Magtatanong pa sana ako sa kanya
ngunit sumaludo lang siya sa akin at tumakbo na patungo roon sa grupo ng mga
naglalaro ng voleyball.

Miguel din?!! Tatlong Miguel na ang kilala ko sa mundo. Si Miguel Wenceslao Sr,
Miguel "Bubuy" Wenceslao Jr at ito ngang si Miguel Stalker. What the heck!

to be continued...

Ano nagkakalinaw na ba o mas gumulo? Hahahaha.

=================

Chapter 9

Chapter 9

"Ang weird diba? Miguel din ang pangalan niya!" bulalas ni Yvette habang sabay
kaming kumakain ng hapunan. Hindi ko mapigilan ang pagkuyom ng aking kamao sa
ilalim ng lamesa habang mataman na nakikinig sa kwento niya.

Ano na naman ang larong ito? Tinitigan ko lang ang kanina pang dumadaldal na si
Yvette. Kulang alam niya ang lahat. Pumalatak ako dahil sa matinding kabog ng aking
dibdib. Kanina ay nakita ko sila mula sa malayo, hindi ko inalis ang mga paningin
ko kay Yvette na kanina ay masiglang nakikipag-usap sa kapatid ko.
Ano na naman ang plano nila? Tanginang yan oh. Mas lalo tuloy namumuo ang hinala ko
na wala silang plano na ipaalam sa akin ang tungkol sa mga yon dahil alam nilang
magiging hadlang ako. Sige lang, ako ang poprotekta kay Yvette.

"To be fair ang gwapo niya!" maarte pang komento ni Yvette ngunit ang datinng niyon
sa akin ay nang-uuyam. Ano ang gusto niyang palabasin na hindi ako gwapo? Umismid
ako at mataman siyang tinitigan.

"Mas gwapo ako don." walang kagana-gana kong sagot. Tss. She's too annoying. Ngayon
lang ako nakakilala ng babaeng sobrang taas ng tingin sa sarili. Gandang ganda
masyado sa sarili. I admit totoo naman ang mga sinasabi niya na maganda, sexy at
matalino siya ngunit sana naman marunong din siyang magpaka-humble.

"Selos ka naman! Hahaha." painom na sana ako ng tubig ng masamid ako bigla. Masama
ko siyang tinitigan habang patuloy pa rin siya sa paghalakhak. Kakaiba talaga siya.
Tss. Ewan ko ba kung bakit napapayag ang isang katulad niya na maging community
nurse. Napaka-arte at halatang hindi sanay na pinapawisan. 

"Bawas-bawasan mo yang pagiging maarte at yang kasupladahan mo baka mamaya ay

mapaaway ka dahil diyan." umiling na lang ako ng inirapan niya ako. Kung
nakakamatay lang ang irap ay malamang kanina pa ako patay. Kahit ata hindi niya
kakilala ay iniirapan na lamang niya ng basta. Iba talaga kapag lumaking mayaman.

"Isang irap mo pa sakin hahalikan na kita." hindi ko na pinansin pa ang panlalaki

ng mga mata niya at tumayo na ako para ligpitin ang pinagkainan naming dalawa.

Nang nakatalikod na ay saka ko pinalaya ang kanina pang inililihim na mga ngiti.
Damn that girl! She's cute. Kinagat ko ang aking labi at dumiretso na sa may sink.
Iyon nga lang buhay prinsesa siya, walang alam na gawaing bahay at ultimo pagluluto
ay sa akin inaasa. Paano kapag nagpunta ako ng Manila? Paano kaya mabubuhay ang
babaeng yun? Tss.

Pagkabalik ko ay wala na siya sa hapag. Tignan mo 'yon! Humanda ka sakin sa trabaho

dahil pahihirapan kita. Paakyat na sana ako ng hagdan ng marinig ko ang marahang
pagkatok sa may pinto kaya naman mabilis kong binuksan 'yon, tumambad sa akin ang
nakangisi kong kapatid na may hawak na iilang bote ng beer. Bago pa ako
makapagsalita ay naglakad na siya patungo sa may baybayin at wala na akong ibang
magagawa kundi ang sumunod na lang.

"Tignan mo nga naman ang pagkakataon 'tol! Palay na ang lumalapit sa atin." humugot
ako ng malalim na hininga habang pinagmamasdan ang nag-aanyayang ilaw sa may
lighthouse.

"Anong plano?" pinilit kong maging buo ang boses ko kahit ang totoo'y gusto ko ng
suntukin ang sarili kong kapatid.

"Si Yvette na mismo ang lumapit sa sarili niyang hukay. Kill her." mabigat ang
bawat pagbuga ko ng hangin habang inaabot ang hawak niya. Isang bolo knife 'yon.
Iniisip ko pa lamang na itatarak ko 'yon sa katawan ni Yvette ay nanginginig na ang
mga kalamnan ko.

"Tikman mo muna kung gusto mo pero patayin mo pagkatapos. Saka na natin isunod sina
Brooke at Yvo." hindi ko na napigilan ang sarili ko na magtanong.

"Wala naman silang ginawa sa atin para maghiganti ng ganito. Si dad ang may
kasalanan! Tutulad ba tayo sa kanya?! Si dad ang may kasalanan bakit naging
miserable ang buhay natin!" mabilis at hindi ko inasahan ang pag-ibis ng kamao ni
Kuya patungo sa panga ko. Tangina! Dumura ako at kasama niyon ay dugo. Dinilaan ko
ang ibabang labi ko na pumutok dahil sa natanggap na suntok.

"Tarantado ka Miguel! Hindi mo ba naalala yung kumakalam nating sikmura kapag gabi?
Iyong malamig na kalsadang hinihigan natin? Lahat ng 'yon naranasan natin kasi wala
tayong ama! Walang ama na maghahanap-buhay para sa atin dahil nakakulong siya!
Tangina hindi mo ba naaalala lahat ng 'yon? Putangina gabi-gabi napapaginipan ko
'yon! Yang si Yvette? Wala pa nga sa kalingkingan ng paghihirap niya ngayon ang
naranasan natin."

Nilagok ko ang hawak kong beer at ibinato 'yon sa may pangpang. Totoo naman ang
lahat ng 'yon kahit ako ay binabangungot pa rin kapag naiisip lahat ng pinagdaanan
naming hirap na magkapatid. Ngunit bakit kailangan patayin pa ang mga Villena?
Hindi pa ba sapat na nakaahon kami sa hirap?

Anak kami ni dad sa isang prostitute na kahit siya ay hindi niya kilala kung sino
ang mga ina namin. Tanginang buhay. Utang na loob pa namin ni Kuya na binuhay niya
kami. Hindi naging maganda ang buhay namin sa ampunan kaya tumakas kami at nakipag-
sapalaran sa kalsada. Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata. Ayoko ng maalala
yung mga iyak ko kapag natutulog akong masakit at mahapdi ang sikmura dahil sa
gutom, inuubo at sinisipon dahil sa lamig ng kalsada.

"Keep your head in the game Miguel. Kahit ito man lang ang maiganti natin para kay
dad." wala akong isinagot sa kanya. Mali ito! Paano ko naman papatayin si Yvette?!
I want to protect her!

"Alisin mo yang awa mo. Ipikit mo na lang ang mga mata mo at patayin siya. Have no
mercy Miguel."
Yvette's POV

Unang araw ko ngayon sa trabaho kaya naman maaga akong nagising. Tama nga si Mang
Inocencio na tuwing weekends ay lumuluwas ng Maynila si Miguel kaya naman solo ko
ang bahay. Pagkagising ko noong nagdaang gabi ay wala na siya. Hindi man lang
nagpaalam ang mokong.

Isinuot ko ang hapit sa baywang kong white uniform upang makita naman ang hagod ng
kasexy'han ko sayang naman kung hindi ipinapakita 'yon diba? Naglagay din ako ng
make up at kulang pulang lipstick. Smexy nurse! Oh diba hindi nila aakalain na may
isang katulad kong nag-eexist sa lugar na ito. Look at them naman! So nognog ng
kulay like sunog na kawali. Eew! Mahihiya nga si Snow White sa kaputian at
kakinisan ko. Pretty na brainy pa, kawawa naman yung mga wala na ngang ganda wala
pang utak. I'm so blessed!

Pinagmasdan ko muna ang kabuuan ko sa harap ng salamin at nang makuntento ay kinuha

ko na ang bag ko. Kung ako nga nagagandahan na sa sarili ko iyong ibang tao pa
kaya? Paniguradong dadagsa na naman ang mga kalalakihan para masilayan ang
kagandahan ko. As if naman papatulan ko sila! Eew ha! Hindi ako pumapatol sa mga
shokoy!

 Ang dapat sa isang katulad ko iyong mayayaman at iyong mga gwapo at matipuno just
like Miguel! If gusto niya talaga ako I think kailangan ko na siyang ipa-background
check. Ramdam na ramdam ko naman na gusto ako ng lalaking 'yon pero siyempre
tumityempo lang siya. Men!

Napabuntong hininga ako ng makapasok ako sa health center. Seriously?! Kahit ako
hindi magpapa-check up sa lugar na ito. Kailangan talaga ng isang major makeover ng
bodegang 'to este ng health center na ito. 

Kadiri! Puro kalawang ang mga upuan at ang kisame ay mukhang isang anay na lang ang
hindi kumakain para tuluyan nang bumagsak 'yon. Buti nalang at may ilang
busabos/poor ang nag volunteer na tulungan ako sa paglilinis, hindi nila ako
mapapahawak nang mga kalawanging upuan at gamit rito dahil baka tetano pa ang
ikamatay ko.
"Simulan niyo na ang paglilinis." utos ko sa kanila at maarteng pinagpag ang puting
puti kong uniporme. Nakakaloka! Naupo na lamang ako sa isang monoblock na upuan at
inilabas ang nail polish ko. Hmm. Ano kayang magandang kulay? Depende naman kasi sa
mood ko kung ano ang kulay ng nail polish ko. Ugh! Naalala ko na naman si Tita
Jackie! Ang tawag ba naman sa nail polish ay "cutics" yuck! Sobrang pang pooritang
term!

"Ahhhhhh!!" tumaas ang kilay ko at nilapitan ang lalaking napaupo sa may sahig
habang sapo ang kanyang dibdib. Unang araw ko pa naman tapos magkakaroon ako agad
ng pasyente? Tamad ko siyang nilapitan.

"Ang sakit po ng dibdib ko nurse!" ngumiwi pa ang mukha niya at sinapo ang kanyang
dibdib.

"Ano po kayang gamot dito?" taas kilay ko pa rin siyang tinitigan.

"Nurse, name address at phone number mo lang ata ang katapat nito." pumalatak lang
ako at umiling-iling. What a poor guy! Ngumisi lang ako sa kanya at nakakaunawang
tumango.

"Alam mo kung ano ang kailangan mo? Referral sa National Center for Mental Health.
Lakas mo makabanat nang ganyan e hindi ka naman kagawapuhan. Depende din sa tabas
ng mukha yan kuya. Gising gising din sa katotohanan hindi mo kasing gwapo si Johnny
Depp." irap ko sa kanya at lumabas na muli ng health center.

"Ambisosyong shokoy" bulong ko pa sa sarili ko at ibinalik na ang atensyon ko sa

aking kuko. 

Itong mukha na 'to babanatan niya ng ganon? Kung sa noo niya kaya ipako yung
minamartilyo niya ng magising naman sa katotohanan. Okay sana yung linya kaso
sirang sira sa mukha eh. Kapal ng face! Kung sino pa yung mga pangit sila pa yung
mga may lakas ng loob na mambol ng ganoon! Sa panahon ngayon confidence na lang
pala ang puhunan.

Makapananghali na nang matapos ang mga nag volunteer at masasabi kong health center
na nga 'tong kinatatayuan ko. Nakakaloka lang! Maganda ang turismo ngunit
nakalimutan naman ang health ng mga nasasakupan. Mali naman masyado ng
pagbabalanse.

"Ma'am pinapasabi po ni Kapitan na mamaya pong ala-una ang dating ni Doc"

pinanlakihan ko ng mga mata ang batang babaeng lumapit sa akin at may hawak na buko
juice. May doktor naman pala sa lugar na 'to pero bakit kailangan hintayin niya
muna ako bago asikasuhin ang pagpapa-ayos ng center?
"Yung ibang mga doktor talaga porke't alam nilang kailangan sila ng mga tao ay
nagpapa-importante." mataray kong singhal sa batang babae at inagaw na sa kanya
iyong buko juice na para naman talaga sa akin.

"Naku mabait po si Doc! Mamaya darating na rin yon. Gwapo pa po 'yon! Nagpupunta
siya ng Maynila para mag solicit ng pera sa mga kapwa niya doktor para may
makatulong dito sa barangay." asus! Pakitang tao! 

Ano 'yon kawang gawa? Aaminin ko wala sa ugali ko ang tumulong sa mga tao. Hindi
ako 'yon. Wala akong awa sa mga taong naghihirap, hindi ako tutulong. Ewan ko ba,
apat na taon ko namang kinuha ang kursong 'to pero hindi ko pa rin minahal.
Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam ang gusto ko sa buhay. 

"Ayan na pala si Doc! Doc Migs!" nalaglag ang panga ko ng papalapit si Miguel na
naka white coat! What the fuck?!! Siya ang community doctor?!!

to be continued...

Super tagal na update. Sorry. Busy lang sobra.

=================

Chapter 10

Chapter 10

Hindi pa rin ako makapaniwalang doktor ang lalaking 'to! Tahimik lang akong
nanonood sa may tabi habang pinapanood siyang magiliw na nakikipag-usap sa mga
pasyente. Totoo nga pala ang iyong sinabi noong bata kanina dahil may dala siyang
ilang supply nang gamot na nilikom daw niya sa mga kaibigan din niyang doktor na
ngayon ay may mga sarili nang mga hospital.
Base sa pananamit ni Miguel ay makikitang angat din ito sa buhay ngunit hindi ko
maintindihan kung bakit nagtitiyaga siya sa isang barangay na ito. Maganda nga ang
turismo rito ngunit napapabayaan naman ang mga tao. 

Hindi ko akalain na totoo nga pala iyong mga tao na gusto lang makatulong sa kapwa
kasi honestly para sa akin ay isang malaking kaplastikan kung nasa medical field ka
at hindi ka naghangad na mapunta sa abroad. Halos lahat naman ata ng Pilipino ay
iyon ang pangarap. Well, except me! Mayaman na ako at kahit hindi ako kumilos ay
mabubuhay ako dahil sa shares ko kompanya namin, ganyan ako katalino. Haha.

"Ano latest BP nito Yvette?" nawala lang ako sa pag-iisip nang masungit na
nagtanong si Miguel.

"140/80." saad ko. Bago pa lang ako pumasok dito ay alam ko na ang latest BP nila.
Hula hula nalang kapag may time kasi naman nakakatamad kuhanan sila nang BP kaya
naman pinepeke ko na lang.

"140/80? Hindi naman tumataas BP nito ah?" pasimple akong umirap at ngumisi nalang.
Kayang kaya ko 'tong lusutan.

"Siyempre naman galing sa trabaho si Manong diba tapos biglang magpapa BP edi
mataas talaga result 'non. Doc naman." ayokong maging sarkastiko ngunit iyon ang
naging tono. Nakakainis naman kasi ipapahiya pa niya ako sa pasyente.

"Baka po dahil sa matinding init nang araw ay kaya kayo nahilo, damihan na lang
natin 'tay ang inom ng tubig at kung tumindi pa ay pwede niyo naman ako ipasundo sa
bahay." matamis akong ngumiti sa huling pasyente at iginiya siya palabas ng center.

Maraming pasyente rito sa health center at karamihan ay mga buntis at mga

kababaihan. Sus! Baka naman umaarte lang sila dahil sa gwapo ang doktor. Naku! Mga
mapasamantala! Professional sa trabaho si Miguel iyon nga lang siya ang tipo ng
doktor na hindi ko makakasundo. Madalas ay marami akong nakakagalit na doktor kaya
naman hindi rin ako nakakatagal sa isang hospital. 

Porke't doktor sila at kailangan ng tao ay mahilig silang magpa-importante.

Pagagalitan ka pa kung minsan at sasabihang tanga. Sila nga dumadaan lang sa kwarto
ng pasyente, magsasalita ng kaunti, magrereseta ng kung ano at may bayad na agad.
Sila kaya ang magbantay sa pasyente bente kwatro oras. Hindi naman sila iyong hands
on ngunit kung makapag-utos ay akala mo kung sinong Diyos na ibinaba sa langit para
makapagligtas ng mga tao.

Pareho lang naman kaming propesyonal at may alam sa medisina, kung nagtuloy lang
ako sa med ay baka magka-level na kami. Minsan ay sobrang taas nang tingin nila sa
sarili nila, nagkakamali din naman sila. Palibhasa ay mas malaki ang tiwala sa
kanila ng mga tao.

"Doc, ano pala specialization mo?" tanong ko sa kanya habang nagliligpit sa center.
Ilang oras nalang ay matatapos na ang duty naming dalawa. Baka magka-inlovan kami
kung pati sa bahay ay magkasama kami. Mahirap pa namang i-resist 'tong kagandahan
ko.

"OB" nalaglag ang panga ko sa huli niyang sinabi. OB siya?! As in yung doktor sa
mga buntis?! What the fuck! Bihira ako makakilala ng lalaking OB Gyne!

"Ba't ganyan ka makatingin?" taas kilay niyang tanong sa akin kaya naman itinikom
ko na ang aking bibig. Langyang mga babaeng 'yon! Ang swerte nila kung si Miguel
ang OB nila! Tuwang tuwa siguro sila tuwing Internal Examination! Shit lang talaga.

"Wala!" singhal ko sa kanya.

Tingnan mo nga naman ang pagkakataon! Isang buntis pa ang dumating. Kakainis! Agad
ko siyang dinaluhan at kinuha ang vital signs pati na rin ang last menstrual
periood niya, aniya'y malapit na daw ang due date niya at pinapabalik siya ni Doc
para sa check-up. Pinahiga ko siya sa kama at nakita ko sa gilid ng mga mata ko ang
pagtayo ni Miguel at kumuha ito ng sterile glove. Omg! Mag IE siya! Palihim kong
inirapan itong pasyente ko na mapupungay ang mga matang nakamasid kay Miguel.

Hoy babae! May asawa ka na at buntis ka pa ngayon kaya pwede huwag kang tumingin ng
ganyan kay Miguel! Bwiset ha? Nang makalapit na si Miguel ay agad nang bumukaka ang
pasyente at mas lalong nanliit ang mga mata ko ng bigla nalang umungol si Ate nang
pumasok na ang kamay ni Miguel sa kanya. What the hell? Muli ay umungol siya kaya
naman agad kong tinapik siya sa balikat.

"Hoy Ate! Anong kalandian yan? Umuungol kapag ina-IE? Sarap na sarap lang? Yung iba
dumadaing tapos ikaw humahalinhing?" inis kong saad sa kanya at nakita ko ang
pagkamangha sa mukha ni Miguel. Wala akong pakialam kung maaliw ka man sa nakikita
mo ngayon pero naiinis talaga ako. Pulang pula ang mukha ng pasyente at hiyang
hiya. Mabuti naman at marunong kang mahiya.

"2cm pa lang Misis. Balik ka nalang kapag humihilab na ang tiyan mo." kagat labi
akong tinignan ni Miguel kaya naman nag-iwas nalang ako ng tingin. Anong ginawa ko?
Gosh! Nakakahiya ka Yvette! Kakainggit naman kasi si Ate! Literal na na-finger ni
Miguel! Magpa check-up din kaya ako? Ugh! Ano ba 'tong mga kahibangan ko.

"May sakit ka ba Yvette? Namumula ka." mas lalong nag-init ang mukha ko dahil
huling huli na may kakaiba akong naiisip. Ugh! Sige ipahiya mo pa ang sarili mo
Yvette.

Hindi na ako sumagot pa at naisip na lumabas na lamang ng center para  makasagap ng

sariwang hangin. Likas naman na green minded ako ngunit ngayon lang ako nagkaroon
ng malisya sa isang lalaki. Pakiramdam ko ay pinupukaw niya ang kakaibang kiliti sa
may puson ko, paano ko naman iyon mapupunan kung takot na akong mahawakan ng kahit
na sinong lalaki. Para akong napapaso sa tuwing nagdadantay kahit balat lang namin.

Dahil sa kakaibang pakiramdam na iyon ay parang bumaligtad ang sikmura ko at

tuluyan akong nagsuka. Nagdidilim ang paningin ko at pinagpapawisan ako ng malamig
habang isinusuka ang acid sa katawan ko. Damn! Hindi pa man ako kumain ng
tanghalian dahil nasa diet ako. Para akong nauupos na kandila na napaupo sa may
buhangin nang may isang realisasyon na pumasok sa utak ko. No! It can't be! Hindi
maaaring magbunga ang gabing 'yon! Hindi ako pwedeng mabuntis.

Takip-silim na nang makarating ako sa bahay at tumambad sa akin ang batang

nakasalubong ko sa mall noong nakaraang linggo. Si Bubuy iyong anak ni Miguel.
Hindi niya kamukha ang bata in fact hindi nga sila mapagkakamalang mag-ama. So ini-
uwi na pala siya rito ng Papa niya. Hindi ako mahilig sa mga bata ngunit masasabi
kong mas magaan na ang pakiramdam ko kapag nakikita siya dahil alam kong si Miguel
ang ama niya. 

"Bubuy, siya si Tita Yvette mo makakasama natin siya dito kaya magpaka-bait ka 'nak
ha? Susundin mo siya palagi." kahit labag sa loob ko ay nagmano sa akin ang musmos
na si Bubuy na ngayon ay kumakain ng mumurahing chocolate. Agad kong binuksan ang
bag ko at inabot sa kanya iyong imported chocolates ko na ibinigay pa sa akin ni
Ivan noong huli kaming magkita.

"Thank you po Tita." mas magaan naman ang loob ko sa batang 'to kaysa anak ni
Janine. Haha. Tumango lang ako at wala sa mood na umakyat sa kwarto ko.

Inilabas ko ang pregnancy test kit na patago kong kinuha kanina sa center at
pinagmasdan iyon. Natatakot ako sa magiging resulta. Nanginginig ang mga kamay kong
inabot iyon mula sa kama at nagtungo sa banyo. Tama ba itong gagawin ko? Ayokong
malaman ang resulta dahil natatakot ako sa maaari kong gawin. Kung buntis man ako,
itutuloy ko ba o ipapalaglag ko? Naisip ko naman na dati ang posibilidad na ito
ngunit hindi ako sigurado kung kaya ko bang gawin ang krimen na 'yon. Nagliligtas
ako ng buhay at hindi isang mamamatay tao ngunit maaatim ko ba na araw-araw makita
ang bunga ng kahayupan na nangyari sa akin?
Pigil ang aking hininga habang hinihintay ang resulta ng pregancy test. Sa loob ng
limang minuto ay marami ng sumagi sa isip ko. Paano ko 'to sasabihin sa parents ko?
Maniniwala ba sila kapag sinabi kong ako ang reincarnation ni Mama Mary at
nilimliman ako ng Holy Spirit? Surely baka sa mental hospital pa ang bagsak ko
kapag iyon ang sinabi ko. Ano pa kaya ang sasabihin ko? Ginahasa ako sa panaginip
ng isang maligno? Damn! Paano ko naman ipapaliwanag kung hanggang ngayon isang
malaking bangungot para sa akin ang nangyari?

"Shit." parang bumaligtad muli ang sikmura ko nang makita ang dalawang guhit ng
linya. Fuck! Marerape ka na nga binuntis ka pa! Tuluyan nang lumabas ang galit at
takot sa aking mga mata sa pamamagitan nang walang katapusang luha.

"Anong gagawin ko!!!" sigaw ko habang umiiyak. Narinig ko ang marahang pagkatok ni
Miguel sa pintuan ko ngunit hindi ko 'yon binuksan. Nalilito ako at balisa. Hindi
ko alam kung anong gagawin ko? Paano 'to tatanggapin  ng parents ko? Kaya ko bang
palakihin ang halimaw sa tiyan ko? Damn! I'm so confused!

"Yvette! Open the door! What's going on?" bakas sa boses ni Miguel ang pag-aalala
ngunit nanlalambot ang mga tuhod ko. Isiniksik ko na lang ang ulo ko sa tuhod ko at
umiyak ng umiyak. Putangina naman! Anong gagawin ko!

Hindi ko alam kung paano nabuksan ni Miguel ang pinto basta ang alam ko lang
naramdaman ko ang mainit niyang mga bisig na nakayakap sa akin. Nasasamyo ko ang
bango niya na nanunuot sa sistema ko. Kumalma ang pakiramdam ko and minsan sa buhay
ko naramdaman ko yung safety sa paraan ng pagyakap niya. Mas lalong nanindig ang
mga balahibo ko ng halikan niya ang buhok ko.

Gusto ko ang pakiramdam niyon ngunit inuunahan na naman ako ng takot. May phobia na
ata ako sa sex or kahit sa anong intimate actions from opposite sex. He made me
this way.

"Ang pangit ko kapag umiiyak." untag ko habang hinahawi ni Miguel ang buhok ko.
Marahan siyang natawa at hinalikan ako sa noo.

"Ang arte mo talaga. Haha. Why? What happened?" bago pa ako makasagot ay nakita ko
na ang pagdilim ng kanyang mukha dahil napulot niya ang pregnancy test kit na
nahulog ko kanina sa sahig.

"You are pregnant?" hindi ako makatingin ng diretso sa kanyang mga mata kaya naman
umiwas ako. Damn! Major turn off na. Sinong lalaki ba naman ang magkakagusto sa
isang disgrasyada na ay rape victim pa pala. Nagbuntong hininga at mas lalong
napaiyak.

"I'm so sorry." naaawa ba siya sa akin kaya siya humihingi ng sorry?

"Hindi mo naman kasalanan kung bakit ako nabuntis. Naging pabaya ako sa sarili ko."
sabi ko at umupo na sa may kama. Hindi pa rin siya umaalis sa pagkakaluhod niya sa
sahig at marahas ang bawat hiningang pinapakawalan niya.

"I'm so sorry Yvette. Patawarin mo ako." mas lalo akong naguluhan nang makita ang
guilt sa mukha niya. Siyempre nga naman kabaro niya ang may gawa sa akin nito.
Umiling ako at matamlay na ngumiti. Wala siyang kasalanan kaya dapat ay hindi siya
mag-sorry at imposibleng siya ang may gawa nito sa akin.

Nakakapagtakang hindi man lang niya itinanong kung sino ang ama nang dinadala ko
basta malungkot lang niya akong iniwan sa loob ng silid. Dahil sa labis na pagod ay
nakatulog ako ng payapa kahit na puno ng takot at kalituhan ang isip ko.

to be continued...

Comments are highle appreciated.

=================

Chapter 11

Chapter 11

"I want you dead" paulit-ulit iyong bumabalik sa aking panaginip nang sumambulat sa
aking mukha ang nakakasilaw na liwanag. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga
mata at bumungad sa harapan ko si Miguel na may dalang tray. Mas nakakasilaw pa
siya sa araw dahil sa kanyang kagwapuhan at mukhang kakagaling lang niya sa
workout.
"Rise and shine!" bati sa akin ni Miguel at inilapag ang tray na naglalaman ng
breakfast at isang baso ng juice. Ang thoughtful naman.

"Huwag ka munang bumangon baka mahilo ka" noong isang araw lang ay masungit siya
ngayon naman ay todo alaga lalo tuloy lumalakas ang hinala kong may gusto siya sa
akin. Ano ba yan! Kahit na buntis ako ay nakakahalina pa rin talaga ako.

"Good morning." paos kong bati sa kanya at dahan-dahang bumangon sa pagkakahiga at

sumandal sa may headboard. Mas napagtuunan ko ng pansin ang laman ng tray. Omelet,
hotdog, friedrice at slice ng dragon fruit ang laman niyon samantalang may iilang
tabletas naman ang nasa gilid ng tray.

"Mamaya reresetahan kita ng vitamins mo at kung gusto mo sasamahan kita sa district

hospital para makapagpa-ultrasound ka." pilit kong inilihim ang aking mga ngiti.
Sus, halatang-halata naman masyado na may gusto siya sa akin. Wala talagang
pinipili ang gandang 'to. Tumikhim ako at umarteng napipilitan lamang sa mga gusto
niya. Haha. Kailangan siyempre maging pakipot ako dahil baka sabihin niya buntis na
nga ako ay pinapatulan ko pa ang pagpaparamdam niya sa akin.

Akala mo lang masungit itong si Miguel ngunit ang totoo naman pala ay may gusto
lang sa akin, siguro'y ginagawa niya iyon para hindi ko masyadong halata. Ako pa
ba? Sanay naman na ako na halos lahat ng lalaki ay nagkakandarapa sa akin kaya
hindi na ako magugulat kung may gusto siya sa akin. Hmm, kung susumahin ay isang
catch din itong si Miguel. Gwapo, matipuno, matalino at doktor pa! Iyon nga lang
hindi ko alam kung yayaman ba ako sa kanya dahil mukhang wala siyang balak umasenso
at magpakabulok na lamang dito sa probinsya. Aside from that ay may anak pa siya!

Muli kong pinagmasdan ang pagkaing nasa tabi ko. Baka mamaya ay may kakaibang
gayuma 'to! Oh my gosh! I have to be careful kahit pa gwapo pa siya at talaga
namang sabog ang ovaries mo. Kung ito lang ang taong gumahasa sa akin ay hindi na
ako papalag baka nga papanagutin ko pa siya rito sa dinadala ko. Mag-iinarte pa ba
ako diba? Iyon nga lang hindi ko man lang nakita ang mukha ng taong gumahasa sa
akin. Kung gwapo siyempre ipapahanap ko at kapag pangit naman at manginginom lang
pala sa kanto ay ipapatay ko sabay suicide na din. Gosh! I can't imagine na ganoon
ang nakagalaw sa akin. Damn!

Matapos kong kumain ay naabutan kong pinapakain ni Miguel ang anak niyang si Bubuy.
Ang gwapong tatay naman nito! Sayang! Umupo ako sa harap nila at pinanood si Bubuy
na masagana namang kumakain. Okay na sana kaso kasama pa sa package ang batang 'to,
hindi pa man din ako mahilig sa kanila. Kapag nakikita ko ang anak ni Janine ay
madalas kong tinatakot o pinapaiyak kaya naman ang tawag niya sa akin ay Witch.
Kung ganoon ay Monster naman sila sa paningin ko kapag nagsimula na silang mag
tantrums!

"May morning sickness ka?" umiling lang ako at kumuha ng saging sa lamesa at kinain
iyon. Muli ko siyang pinagmasdan. Damn! Siya ang magiging OB ko at iniisip ko
palang iyong I.E ay nakikiliti na ang puson ko pababa. Fck hormones! Akala ko si
Nathalia lang ang may hormones issue ganoon din pala ako!

"Kagatin mo yung saging hindi yung nakasubo lang sayo." wwhat?! Nanlalaki ang mga
mata kong tinitigan ang saging na hawak ko at parang napapasong inilapag iyon sa
lamesa. What the hell is wrong with me?!! Iba ang naisip ko sa saging. Ugh!
Nanlalamig ang mga pawis ko dahil sa bilis ng tibok ng puso ko.

"Are you okay?" inismiran ko lang siya at tumayo na. Nakakainis! Kung anu-anong
pumapasok sa utak ko.

"Oh san ka pupunta? Wag ka nang pumasok ngayon dahil sasamahan kita sa district
hospital para sa ultrasound." I should understand myself dahil buntis ako. Hormonal
imbalanced lang 'yan Yvette at huwag kang papadala masyado.

"Bubuy, doon ka muna sa Tita Cathy mo kasi sasamahan ko si Tita Yvette sa hospital.
Promise me that you'll behave." At sinong Cathy naman 'yon? Iyon ba yung Catherine
na pinakamaganda daw dito sa Malabrigo? Excuse me, tapos na ang maliligayang araw
niya dahil dumating na ang pinakamaganda. If I know bahagya lang kuminis ang
babaeng 'yon kaya nasabi nilang maganda ang Catherine na 'yon.

"Opo Tatay." mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa itinawag ni Bubuy kay Miguel.
Ang bantot na nga ng name niya ang bantot pa ng tawag niya sa dad niya. So pang
poorita naman! He can call him naman na daddy or dad kasi doktor si Miguel. Gosh!
Ang baduy lang talaga ni Miguel ha! Pinigilan ko na lamang ang sarili kong
magsalita dahil tiyak na malalagot na naman ako dito kay Mr. Sungit.

Ala-una ng hapon nang ayain ako ni Miguel patungong district hospital. Noong una'y
balewala lang sa akin hanggang sa nakarating na kami sa clinic ng kaibigan din
niyang OB GYN. Kumabog ang dibdib ko ng pinahiga na ako ng doktor at ipinasok na
ang instrumento sa akin. Napakapit ako ng husto sa braso ni Miguel na hindi naman
'yon ininda. Na-relax lang ako ng marinig ko na ang dumadagundong at maingay na
tibok na galing sa mismong puson ko. Nanginginig ang mga labi ko at hindi ko na
napigilan pa ang pag-alpas ng aking mga luha. Sa tuwing gumigising ako ay parang
panaginip lang ang lahat ngunit heto na ang ebidensya na magiging ina na ako. May
bunga ang kahayupang ginawa sa akin.

Wala sa sariling pinalis ko ang kamay ng aking doktor at inaayos ang aking sarili.
Wala na akong pakialam sa kung anumang impormasyon ang ibibigay niya sa akin
tungkol sa laman ng aking puson. Tinakbo ko ang pintuan at kahit naguguluhan ay
sinundan ako ni Miguel. Nasa may labas na kami ng hospital ng tuluyan na niya akong
naabutan at hablutin sa aking braso, mas lalo akong napaiyak at pilit na pumalag
ngunit humihina na ako.

"Bakit ka naman umalis?" pumiglas ako ng isa pang beses ngunit mas dumiin lang ang
hawak niya sa namumula ko ng braso.

"Ayoko nito Miguel! Alisin mo 'to sakin! May paraan naman diba? Ayoko nito!!"
pinaghahampas ko ang impis kong puson at humagulgol. I've never been this so weak
and fragile at naiinis ako sa sarili ko dahil nakikita 'to ng isang estranghero.

"What the hell! Anak mo 'yan Yvette! Kahit anong gawin mo anak mo yan! Makakaya ba
ng konsensya mo ha?!" damn it! mas hindi ko naman siguro kakayanin na makita araw-
araw ang anak ng demonyo!

"Resetahan mo ako ng gamot na pampalaglag! Misoprostol! Tama resetahan mo ko ng

Misoprostol! Please Miguel! Parang awa mo na tulungan mo akong alisin 'to!!" sigaw
ko sa kanya at pinaghahampas ang kanyang dibdib. Hindi ko na alam kung paano
pakakalmahin ang sistema ko at tuluyan na akong napaupo sa may batuhan.

I don't want this! Hinampas ko ng paulit-ulit ang puson ko kahit na alam kong
walang epekto iyon. I'm so fucked up! Ano? Gusto mo bang mabuhay dito na ako ang
mommy mo? Hindi ako magiging mabuti sayo dahil alam ko at sigurado ako na hinding-
hindi kita matatanggap! Dahil na rin sa matinding pagod at init ng araw ay tuluyan
nang nagdilim ang aking paningin.

***

Madilim na ng magising ako at bumungad sa akin ang inosenteng si Bubuy. Mahimbing

din siyang natutulog sa tabi ko at nang i-angat ko ang paningin ko ay ang nakamasid
na si Miguel. Para siyang agila na nag-aabang lang ng tiyempo para dagitin ako.
Nagbuntong hininga ako at yumuko dahil naalala ko ang kahihiyang ginawa ko sa may
town proper.

"Si Bubuy, hindi ko talaga siya anak." kumunot ang noo ko sa rebelasyon ni Miguel.
Bakit niya sinasabi iyon sa akin? Now alam ko na kung bakit hindi niya kamukha ang
bata.

"Anak siya ng kapatid ko sa isang prostitute. Ayaw niyang panagutan ang bata at
napagkasunduan na lang nila na ipalaglag ito. Doktor ako Yvette, nagliligtas ako ng
buhay and I promote life. Hindi ko rin kayang kitilin ang buhay ng sarili kong
pamangkin." nanginig ako sa kanyang mga sinabi at hinawakan ang mukha ni Bubuy.
"Hiniling din nila sa akin na patayin ang bata pero hindi ko ginawa instead
ibinigay ko ang sarili kong pangalan kay Bubuy. Inako ko ang responsibilidad na
dapat ay sa kanila. Ngayon paano ko pagbibigyan ang kahilingan mo? Kung ayaw mo sa
anak mo ay ibigay mo na lang siya sa akin. Kung gusto mo naman ay ako na aako
niyan." mabilis pa sa isang segundo ang pagbaling ko sa huli niyang sinabi. Did I
hear it right?

"You're just kidding! Gagawin mo 'yon?! Nababaliw ka na ba!" I hissed. Pinigilan ko

ang pagsigaw dahil baka magising si Bubuy.

"Kagabi ko pa pinag-isipan yan Yvette, kung yan lang ang magiging dahilan para
ipagpatuloy mo ang bata."

Mas lalo akong napaiyak ng iwan niya ako upang marealize ang lahat ng mga sinabi
niya. Bakit? Bakit mas may malasakit pa siya sa anak ko kaysa sakin. Ganito na ba
ako kasama?

to be continued..

Yehey.. thanks sa feedbacks

=================

Chapter 12

Chapter 12

"Good morning!" mabilis nawala ang mga ngiti ni Cathy ng ako ang nagbukas ng
pintuan. Tss. Kaaga-agang lumalandi. Kahit labag sa kalooban ko ay pinapasok ko
siya loob ng bahay dahil paniguradong si Miguel ang pakay niya.

Ang lalaking iyon! After niyang sabihin ang suhestiyon niya ay hindi na muling
inungkat iyon. Nakakahiya naman kung ako ang magsisimula ng topic dahil baka isipan
niyang gusto ko ang bagay na 'yon. Ganoon ba kadali sa kanya panagutan ang dinadala
ko? Ang gwapo niya kaya at talaga namang hinahabol ng mga kababaihan it's either
may gusto siya sa akin or omg! Is he gay?!!

Sinundan ko si Cathy na feel at home masyado habang dumidiretso sa may kusina. Kung
umakto ay akala mo hangin lang ako. Humalukipkip ako ng makita na parang masayang
pamilya sila ni Miguel at Bubuy. Bahagya akong nakaramdam ng ngitngit sa puso nang
makita ang mga ngiti ni Miguel at si Cathy naman ay sinusubuan si Bubuy ng dala
nitong almusal. Hamak ganda ko naman dito kay Cathy ang lamang lang niya ay
magaling siyang magluto.

"Yvette, halika na dito. Kakain na." taas noo akong naglakad patungo sa hapag
kainan at umupo sa katapat na upuan ni Miguel habang katabi naman niya si Cathy na
kandong si Bubuy. What an eyesore!

"Kumain ka na Yvette, masarap magluto si Cathy." kikiligin na sana ako sa mga

sinabi ni Miguel kagabi, napuyat pa nga ako eh tapos may ganitong eksena?! Ang
nakakainis pa harapan na siyang nilalandi ni Cathy ay para bang hindi niya 'yon
napapansin. Hetong si Bubuy babatukan ko 'to eh!

"Ayoko wala akong gana" mataray kong tanggi kahit pa humahalimuyak na sa ilong ko
iyong dalang pagkain ni Cathy. Baby, hindi mo dapat gusto yan! Luto ng karibal ko
yan! Wala sa sariling hinimas ko ang impis kong puson. I should be mad at you baby
pero hindi ka pa lumalabas ay mahal na ata kita.

"Bawal kang malipasan ng gutom. Tss" maawtoridad na sabi ni Miguel ngunit inirapan
ko lang siya. If I know pinagseselos lang niya ako! Ang totoo niyan ay may gusto
siya sa akin. Ramdam ko 'yon! Mas maganda, makinis at first class ang beauty ko
kaysa kay Cathy, iyong ganda niya pang probinsya lang 'yon!

"Hayaan mo na siya Migz. Anyway, mag-swimming kaya tayo ni Bubuy? Gusto mo ba 'yon
baby?" kinurot pa ni Cathy ang pisngi ni Bubuy at namumungay ang mga matang ngumiti
kay Miguel. Migz?!! Pinaarte pa talaga ang pangalan ni Miguel! Kung hindi lang ako
lihim na nagmamaganda rito.

Masamang-masama ang loob ko ng hindi nila ako ayain para sa swimming na 'yon!
Imbyerna! Kung may sarili silang lakad ay gagawa din ako ng akin. Buti na lamang ay
napaghandaan ko ang pagpunta rito sa Batangas. I brought my bikinis. Palalamunin ko
ng buhangin yang si Cathy at aagos ang laway ni Miguel sa makikita niya. Mabuti
pang sulitin ko na rin ang katawan ko habang hindi pa lumalaki ang tiyan ko at
lumulobo ang katawan ko. Ngayon pa lamang ay pinoproblema ko na kung paanong diet
ang gagawin ko pagkapanganak ko.

I'm going to keep the baby. Wala pa akong ideya kung paano 'to sasabihin sa parents
ko lalo na sa daddy ko. Buong buhay ko ay protektado niya ako at alam kong siya ang
pinaka masasaktan kapag nalaman niya ang sinapit ko. Para akong porselanang manika
na inalagaan ng maigi ni daddy ngunit heto matutulad din pala ako sa ibang babae na
iisa ang kinahantungan, ang maging single mom. Okay nga sana kung nabuntis lang ako
ngunit ibang dagok pa kapag nalaman na na-rape ako. Gusto kong isalba ang sarili ko
sa kahihiyan kaya pinag-isipan ko rin ang suhestiyon ni Muguel. Seryoso kaya siya?
Kung oo ay papatulan ko iyon. Paniniwalain ko nalang ang parents ko na nabuntis ako
ni Miguel ngunit wala kaming plano na magsama.

"Migz, kailangan ng ina ni Bubuy. Bakit ba hindi ka pa mag-asawa?" napairap na lang

ako maulinigan ang paglalandi ni Cathy. Kakairita ha! Umakyat ako sandali sa kwarto
dahil nagpalit ako ng bikini at tinabunan ko muna iyon ng denim shorst at muscle
tee. Bahala silang maglandiang dalawa basta ako magliliwaliw muna sa labas. 

"Where are you going?" mas lalong naningkit ang mga mata ko ng makitang nakayapos
pala ang malanding Cathy sa kanya. Biglang tumayo si Miguel at nilapitan ako. Isa
ka pang Miguel ka! Ang landi mo! Ang sweet mo pa naman sa akin kagabi tapos ngayon
kung makayapos ka!

"Maghahanap ng lalaking magiging ama ng anak ko." bulong ko sa kanya sabay talikod.
Pinaabot ko pa talaga ang mahaba kong buhok sa kanya upang maamoy niya kung gaano
'yon kabango. At least ako hindi amoy tubig-alat ang balat ko. I'm pissed off! Ewan
ko ba kung bakit hinahayaan ko ang sarili kong inisin ni Cathy. Ako ang nakakasama
ni Miguel sa bahay kaya dapat kami ang mas close. Ugh!!

Paglabas ko pa lamang ng bahay ay lumapat na sa namumutla kong balat ang pang-

umagang araw. Masarap talaga sa pakiramdam lalo na sa katulad kong hindi naman
mahilig lumabas ng bahay. Alas-otso pa lamang ng umaga ngunit marami nang turista
ang nagtatampisaw sa may asul na dagat at iyong iba naman ay nag-surf. Aside sa
pagiging maganda, sexy at matalino ay parang wala naman akong natatandaang talent
ko. Ayokong pumasok sa kahit anong sports dahil takot akong pawisan at mapagod.
Haha.

Kahit na maraming foreigner ay head turner pa din talaga ang beauty ko. Ngayon lang
sila makakakita ng katulad ko. Nakakasilaw pa sa liwanag ng araw ang kaputian at
kakinisan ko isama mo pa ang maliit kong baywang. Kung hindi lang talaga ako nurse
ay malamang Victoria's Angel  ako ngayon. Haha. Kinindatan ko iyong mga
kalalakihang naglalaro ng voleyball at doon ko nahagip ng tingin si Miguel Stalker.
Nakakalito naman kasi! Ang dami kong Miguel na kilala.

"Yvette!" tumakbo siya palapit sa akin at hindi ko maiwasang pasadaan ng tingin ang
hubad niyang katawan. May ilang tats siya sa kanyang dibdib na hindi ko naman alam
kung alibata ba 'yon o hebrew. Ilang linggo na rin siya rito at aaminin kong bagay
na bagay sa kanya ang pagiging moreno niya.
"You're still here!" utas ko habang sabay kaming naglalakad patungo sa may kalapit
na restaurant. Ini-order niya ako ng buko na agad ko namang tinanggap. Heto na ata
ang lovelife ko! Tss.

"May business kasi akong dapat tapusin rito. Nagpaplano pa lamang ako kung paano
tatapusin 'yon." kumunot ang noo ko dahil para bang may ibig kahulugan ang mga
sinasabi niya ngunit sa huli ay nagkibit-balikat nalang ako. Ano kaya ang business
niya? Base naman sa pananamit niya ay mukhang mayaman siya. Not bad!

"Hey! I'm inviting you for lunch. Okay lang ba?" nagdalawang isip pa ako sa alok
niya. Kakakilala pa lamang namin at baka mamaya ay mapahamak na naman ako.
Kailangang mag todo ingat na ako ngayon. Damn! Paano ko ba siya tatanggihan?
Friendship lang naman ang gusto niya diba?

"Don't worry wala akong gagawin sayo! Hahahaha! Okay lang ba mag friendly date
tayong dalawa?" kahit na may agam-agam ay napapayag na din ako ni Miguel the
stalker.

Saktong paglabas namin ni Miguel the stalker ay bumungad sa amin si Cathy at Bubuy
na gumagawa ng sand castle habang tahimik na nakamasid sa kanila si Miguel
Housemate. Ang daming Miguel! Nalilito na ko. Anyway, mukha silang happy family
kaya naman inismiran ko lang si Housemate na ngayon ay laglag pangang nakatingin sa
akin. Akala mo ha! May kasama akong gwapo at machong ipangtatapat ko sayo!

Matalim silang nagtitigan ni Miguel the Stalker kaya naman humaba ng mga 3 inches
ang buhok ko. Ay gusto ko 'to! Nagsusukatan sila ng tingin. Kapag maganda ka nga
naman! I'm sure hindi mararanasan ni Cathy 'to! Hahaha. Nai-flip ko tuloy ang buhok
ko dahil gustong gusto ko ang eksenang 'to.

"Yvette, samin ka na sumama." inirapan ko siya. Kanina ay hindi mo ako inaya tapos
ngayong may nakapansin na sa akin ay ganyan ka? Mga lalaki nga naman talaga!

"Sino siya Yvette?" tanong sa akin ni Miguel the Stalker na may ngisi sa mukha.
Why? What? Hindi ko na lang pinansin 'yon at sinagot ang tanong niya.

"Ah wala lang. May crush kasi sakin yan." pinadilatan niya ako ng mga mata kaya
naman itinaas ko ang aking kilay. Totoo naman kaya! Hmp.

Hinila ko na itong si Miguel the Stalker para makaalis na. Bigla nalang kasi akong
nailang at parang sumama ang ihip ng hangin nag magsama kaming tatlo. Ugh! Ang
eerie ng feeling. Ibinuhos namin ang ilang oras sa paglalaro ng voelyball kahit na
lagi ko namang tinatakasan ang pagdating ng bola. Nang mapagod at sumapit ang
tanghali ay napagpasyahan naming kumain sa may isang maliit na restaurant. Tirik na
ang araw at mahapdi na ang mga balat ko.

Matapos kumain ay nagtungo kami sa hindi mataong lugar, saglit akong iniwan ni
Miguel the stalker dahil may kukuhanin lang daw siya. Nagmuni-muni ako habang
pinapanood ang marahang alon ng dagat. Nakakasilaw ang liwanag ng araw ngunit mas
lalo akong nasisilaw sa lighthouse, hindi lang pala siya maganda sa gabi kundi sa
araw din. One day pupuntahan ko 'yon.

Buti pa siya matatag na nakatayo roon habang ako heto unti-unting humihina ang
depensa. Matapang lang naman ako dahil 'yon ang nakasanayan ng mga tao sa paligid
ko, minsan gusto ko ring maging mahina, gusto ko ring kaawaan at simpatyahan ng mga
tao. Ano nga bang pakiramdam niyon? Kung magpapakita ba ako ng kahinaan maaawa ba
sila o baka naman pagtawanan lang nila ako.

"Kasing lalim ng karagatan yang iniisip mo ha?" nakangisi kong nilingon si Miguel
the stalker nang marinig ang kanyang boses. Iginilid ko ang aking ulo dahil para
bang may itinatago siya sa kanyang likod. Flowers siguro! Haha.

"Ano ba yang dala mo?" tanong ko sa kanya kaya naman mas lalong lumawak ang ngisi
niya. I knew it! Flowers nga talaga siguro 'yon!

"Ah eto ba? Wala naman." nanlaki ang mga mata ko at nanlamig ang katawan ko ng
inilabas niya sa kanyang likuran ang isang matalim na itak.

"W-what?" dahil sa bagay na 'yon ay bumalik sa utak ko ang huling sinabi ng rapist
"I want you dead Yvette"

to be continued...

=================

Chapter 13

Chapter 13

I held my breath. nanginig ang bawat hibla ng sistema ko habang pinapanood ang
malawak na ngisi niya. Hawak niya ang matalim at bagong hasa na itak. Tumingin ako
sa paligid ko at nakitang walang halos tao dahil malayo na itong malayo mula sa
village at cottages. Damn! I swallowed an imaginary lump and I was about to scream
ng humalakhak siya at inilabas ang dalawang buko mula sa isa pa niyang kamay. Fuck!
Para akong nauupos na kandilang napaupo sa may buhangin at tensed na tumawa. He got
me there! Masyado na ata akong praning, pakiramdam ko ay palaging may gagawa ng
masama sa akin. I overthink again.

"You should have seen your face Yvette! Hahaha. I brought us some refreshments."
napalunok ako ng buong lakas niyang tinaga ang dalawang buko at binuksan ang niyog
niyon at iniabot sa akin. Ang buong akala ko ay sa laman ko mapupukol ang itak na
'yon. Nangilabot ako sa isiping iyon. That's morbid!

"Hindi magandang biro 'yon ha! Muntik na akong maihi sa takot." pinilit kong itago
ang tensyon sa boses ko at umarte ng normal. Wala naman akong dapat ikatakot ngunit
hindi ko talaga magawa maging komportable sa tabi niya hindi katulad kapag kasama
ko si Miguel na housemate ko.

"Bakit ka naman kasi matatakot sa akin? Haha. Harmless ako." muli siyang ngumisi sa
akin at sa muling pagkakataon ay kinalibutan ako.

"Ahmm, pwede balik na tayo?" alanganin kong tanong sa kanya. I need to be out of
here. Hindi ko na talaga kaya 'tong nararamdaman ko, kumakabog ang dibdib ko at
kinukutuban ako. Kung hindi lang ako naiinis kanina'y hindi naman sasama kung
kanino. I'm so stupied! Ang hirap sa akin ay madali akong magtiwala sa tao.

Ako yung tipo ng tao na mahirap mahuli ang loob ngunit kapag nagtiwala ako sa'yo ay
kampante ako. I will never judge your loyalty kaya madalas din siguro akong lokohin
ng mga tao dahil doon. Iyon ang pinakamasakit sa lahat, nagtiwala ka ngunit
lolokohin ka lang pala. Bakit ba hindi matutunan ng ibang tao na pahalagahan ang
TIWALA ng isang tao, iyon ang pinakamahirap makuha ngunit iyon pa ang sinasayang
nila. Napapailing na lamang ako sa mga taong nanakit sa akin noon.

Nang matapos naming mag-kwentuhan ni Miguel the stalker ay hinatid na niya ako
pabalik sa bahay at literal na kumabog ang dibdib ko ng makita si Doc Miguel na
nakatayo sa terrace ng kanyang bahay, inip na naghihintay sa akin. Lihim akong
napangiti dahil kung umasta siya ay parang si daddy. Pwede bang mainlove agad sa
taong kakakilala mo pa lamang? Despite of his looks ay alam kong malaki ang
potensyal na mahulog ako sa kanya. He is so mysterious na kahit titigan ko siya sa
mga mata ay hindi ko pa rin mahulaan kung ano ang iniisip niya.

Ngayon pa lamang ako naging
unang araw pa lamang naming
how much I love his company
nagmemenopause. Kumunot ang
Magkakilala ba sila?
interesadi ng ganito sa isang lalaki at aaminin kong
nagkasama ay napukaw na niya ang atensyon ko. God knows
kahit pa kung minsan ay daig niya ang babaeng
noo ko ng matalim silang nagtitigan ng kasama ko.
"May pasok ka pa bukas ah?" asik ni Doc at inismiran ako. Daig pa ako! Ako ang
naglilihi ngunit siya pa ang may ganang magsungit.

"Paki mo ba? Ikaw nga nakikipag-date eh. Pasok na ko." tinalikuran ko na siya
pipihitin ko na sana ang doorknob ng magsalita siya.

"I'm glad that you're safe" tatanungin ko na sana siya kung bakit ngunit naglakad
na siya patungo sa may baybayin kaya naman nagkibit-balikat na lamang ako. Safe
naman ako sa lugar na'to dahil aaminin ko na kahit salat sila sa buhay ay magaling
naman silang makisama.

I will always be safe dahil alam kong may Miguel na poprotekta sa akin. Bakit may
ganoon akong pakiramdam? Feeling ko si Miguel ang sandigan ko sa lahat ng gulong
mayroon ang buhay ko. Suddenly, I miss my bestfriend. Si Ivan ang madalas kong
takbuhan kahit na madalas lang niyang tawanan ang problema ko, hindi na ngayon
mangyayari 'yon dahil may sarili na siyang pamilya at sa balita ko sa kanya ay
ikakasal na sila ni Janine.

Naisipan kong tawagan siya kahit na kasama niya si Janine. Magselos sana! Haha. I
will always love him, ilang taon din ang pinagsamahan namin. Wala akong bitterness
lalo na at hindi naging kami. Perfect couple sana kami ngunit baka hanggang sa
friendship lang and ending namin. Bata palang si Janine ay gusto na niya ito, ilang
beses ko siyang pinigilan dahil elementary pa lang si Janine ng mga panahong 'yon.
Tell me, paano magkakagusto ang isang high school student sa isang elementary
student? Pedo much! He was so helpless that time, wala siyang magawa kundi panoorin
ang paglaki at pagdadalaga ni Janine. Haha. Fuck na 5 year age gap.

Miguel is my fallback. Siya ang sasalo sa akin sa miserable ko ng buhay.

Hindi ko na namalayan kung anong oras na nakauwi si Miguel dahil alas otso pa
lamang ng gabi ay antok na antok na ako dala na rin siguro ng pagbubuntis ko. I'm
so thankful na wala akong masyadong morning sickness dahil baka hindi ko kayanin
ang init sa may health center. Maaga akong bumangon at nagluto ng umagahan, ayokong
asahan na araw-araw pupunta si Cathy rito, hindi ko kayang kainin ang mga luto niya
hayaan na ng mag-ama itong sunog kong hotdog at palpak na omelet.

Bumaba si Miguel suot ang kulay itim nitong polo shirt na may tatak na Lacoste.
Mayaman nga talaga! Hapit iyon na halatang hinuhulma ang magandang bulto ng kanyang
katawan. Ugh! Kumalam tuloy bigla ang sikmura ko at nagkaroon ng gana sa pagkain.
Damn! Pandesal sa umaga at gatas. Perfect combo!
"Dapat hindi ka na nag-uniform, nagpasabi na ako na hindi tayo papasok ngayon."
tumaas ang kilay ko. Ang hirap kayang gumising ng maaga lalo na kapag buntis ka
pagkatapos ay hindi naman pala kami papasok sa center? Sana'y nagpasabi man lang
siya diba?!

"You should have told me last night edi sana'y nakatulog ako ng mahaba. Alam mo
namang buntis ako!" I snapped kaya naman itinaas niya ang dalawa niyang kamay at
tumawa.

"Tulog na tulog ka kasi kagabi kaya hindi na kita ginising. Samahan mo na lamang
ako sa lakad ko." humalukipkip ako at nag-isip mabuti. Is he asking me for a date?!
Dami pang paligoy-ligoy! Matamis akong ngumiti at tumango sa kanya. What? Ililibot
ba niya ako sa buong Batangas?

Mabilis niya akong pinagpalit ng damit kaya naman agad akong nagbihis ng jumpsuit
at bumaba kung saan inip niya akong hinihintay. It's a date! Buti nalang walang
effort 'tong kagandahan ko. Ang tunay na kagandahan daw ay makikita mo sa isang
babae kung maganda pa rin ito kahit bagong gising, lagi kong tinitingnan ang mukha
ko sa salamin tuwing umaga at talagang Diyosa ako. Gosh! Bakit ba may ganitong
mukha? So good to be true. Hahaha.

Pinagmasdan ako ni Miguel simula ulo hanggang paa at napangiti ako ng mamalagi ang
mga mata niya sa hantad kong mga hita. Ang puti 'no? Hindi pa ako nag gluthatione
ng lagay na yan! I love showing my legs, bukod sa maputi iyon at makinis ay
ineemphasize ko ang ito dahil hindi naman ako ganoong katangkaran. I have the
beauty of goddess iyon nga lang kinapos sa height but kayang kaya ko namang dalhin
'yon. Haha. Sabi nga ni mommy, kahit sako pa ang isuot ko ay maganda pa rin ako
dahil nasa taong nagdadala lang 'yon. May iba riyan mamahalin nga ang mga damit
ngunit kapag sinuot na nila ay baduy tignan.

"Do you have an idea kung saan tayo pupunta? Ang ikli niyang suot mo. I'll buy you
maternity clothes" hindi pa nga lumalaki ang puson ko ay pagsusuotion na niya ako
ng maternity clothes. Conservative sucker! Hmp.

"Sungit naman! Uso kaya yan!" inis kong saad sa kanya at nagpatiuna ng lumabas.
This is our first date! Ngayon pa lamang ako na-excite lumabas kasama ang isang
lalaki. Madalas ay sila ang sabik lalo na kapag pumapayag ako na sumama sa kanila,
sobrang nachchallenge ang beauty ko rito kay Miguel. Gosh! Hindi niya alam kung
gaano siya kaswerte sa akin. Haha.
Namaywang ako at nagtaas ng kilay ng pumara siya ng tricycle. What the fuck!
Pasasakayin niya ako sa tricycle?! All my life ay ngayon palang ako makakasakay
doon. Gosh! Mayaman naman siya pero bakit dito niya ako pasasakayin? Ang alam ko
may Fortuner siya ah? Humalukipkip ako at hinarap siyang nakalahad ang kamay upang
mauna na ako sa loob.

"Like really? You have your car naman ah! Sa tingin mo mapapasakay mo ako riyan?
Ang init, pagpapawisan ako!" maarte kong ipinaypay ang dalawa kong kamay sa akin at
ngayon siya naman ang umirap. Bwisit! Masama ang loob na pumasok na ako sa
tricycle.

Maliit lang ang loob niyon at malaking tao si Miguel kaya naman natawa ako dahil
hirap niyang pinagkasya ang sarili niya. Haha. Halos masiko niya ang dibdib ko kaya
naman agad kong isinandal ang sarili ko at itinakip ang bag sa harap ko. Tahimik
kaming dalawa habang nasa loob ng tricycle tanging ingay lang ng motor ang
maririnig mo. After few minutes ay hindi ko na kinaya ang katahimikan kaya ako na
ang unang umimik.

"Bakit ba hindi ka nagdadala ng sasakyan? Takot ka ma-carnap?" tanong ko sa kanya.

Bahagya siyang natawa at umiling.

"Sayang sa gasolina at para environment friendly. Sirang-sira na ang ozone layer

natin 'no." umirap ako sa kawalan at tinawanan niya ako.

"Irap ka ng irap. Haha. I like it." hindi ko alam kung iirap ba akong muli dahil
ramdam ko yung pag-init ng pisngi ko. Ano ba! Minsan stiff siya pero kapag bumanat
naman sobrang nakakakilig!

"It turned me on." this time ay kumalabog na ang puso ko. Ano 'to palpitations?
Kilig? Hormones? May makakapag-explain ba sa akin kung ano ang nararamdaman ko
ngayon?

Kung ganoon naman pala lagi akong iirap! Haha. In born na ata sakin 'tong pag-irap
ko kaya naman madalas ilag sa akin ang mga tao dahil daw baka tarayan ko sila. Kung
wala naman silang gagawing katangahan ay bakit ko naman sila iirapan diba? Tse.
Kung ayaw nila sa akin ay bakit ko naman sila gugustuhin. Well, iyon ang problema
sa akin. Kapag may mga kaibigan ako ay sa kanila lang ako makikipag-usap, ayoko
maki-join sa iba basta ayos na ako sa company nila iyon nga lang noong sila na ang
umaway sa akin ay wala tuloy akong matakbuhan. Naging lesson sa akin 'yon kaya
after noon ay sinubukan kong makisalamuha sa iba, different acquiantances ngunit
hindi na ako nagtiwala pa ulit.

Ipinagtanggol ko sila, I trusted them na hindi nila ako iiwan but anong ginawa
nila? Iniwan nila ako sa ere. Damn! Ayoko na maalala kung gaano ako kamiserable
noon. It changed my whole life and my principles. Kahit gaano pa kadami ang
kabutihang nagawa mo sa kanila kung hindi naman sila totoong kaibigan ay iiwan ka
din nila. One mistake and they will leave you. Takot na akong maiwan kaya ayoko na
rin magkaroon ng kaibigan. Kaya ko pala ang sarili ko. I don't need 'em.

Naisipan ko dati na mag-drop out kasi wala akong kaibigan, nakakaiyak kasi kapag
grouping tapos mukha kang tanga na walang mapuntahan, walang may gustong ayain ka
sa grupo nila kaya ang tendency yung teacher mo pa ang makiki-usap sa mga kaklase
mo na kupkupin ka. That sucks, right? Ayoko na ulit maramdaman 'yon. Ayokong
nagmumukhang kawawa. I'm Yvette Villena for blood's sake. Hindi ako namansin
hanggang ang mga tao na ang gustong makipagkaibigan sa akin. Ganoona ako kalupit.
Kapag may nagawa kang masama itatapon na kita na parang basura.

I treated them nice. I was a good girl too, sorry but I just learned the hard way.

"You're idling." nanayo ang balahibo ko nang maramdaman ang mainit na hininga ni
Miguel sa may pisngi ko kaya naman bumalik lahat ng awareness sa presensya niya.

"We're here" napanganga ako nang sa isang Sports Club kami bumaba. Don't tell me
dito ang date namin? Wow ha! Ang romantic!

"Anong ginagawa natin dito?" I don't wanna sound stupid but dito ba talaga kami
magdedate? Anong gagawin namin dito?

"Tuturuan kita kung paano humawak ng baril?" napangiti ako at napa-iling. Hahaha.
At dahil doktor naman siya ay agad niyang nahuli kung ano ang naisip ko. Gosh!
Uminit ang pisngi ko, fuck hormones.

"Ibang baril naman yang iniisip mo, iba ang ipinuputok niyan." humalakhak ako
habang siya naman ay naiilang sa usapan namin. Grabe ang conservative naman! Halos
lahat naman ng doktor na nakilala ko ay mga bastos mag-isip.

"Hindi ka mamamatay sa baril na 'yon. Hahahaha!" napatigil lang ako sa pagtawa ng

pumasok na siya sa loob ng Sports Club. Ang ganda ng lugar at mukhang exclusive
tapos ang sinakyan namin tricycle! Kadiri! Ugh!

"Utak mo masyadong polluted." 

Napag-alaman kong member pala si Miguel dito, kapag daw stress siya ay madalas siya
ritong magpunta. Aba maganda nga namang stress reliever ang shooting dahil ipakat
mo lang sa target iyong mukha ng kaaway mo at pagbabarilin ay matatanggal na
talaga. Going to a shooting range would be the best date.  Ugh! Inabutan niya ako
ng headphones at safety goggles. Wala akong masyadong alam sa guns pero mayroong
isa ang daddy ko. Tinuruan akong mag-assemble ng baril.

"Hindi kaya ako makunan nito Miguel?" magugulatin pa naman ako at malakas ang putok
ng baril.

"You will need this someday." ha? Bakit naman? Naguluhan ako ngunit agad akong
nawala sa katinuan ng naamoy ko ang pabango niya. He smells good! Kumikiliti sa
sistema ko ang amoy niya, suddenly parang gusto ko siyang yakapin at amuyin ng
husto ang katawan niya. Ano kayang cologne or pabango niya? Is he even using one?
Nasa may likod ko siya and he handled me the gun. Iniangat niya ang dalawang braso
ko at inalalayan iyon habang itinututok ang baril sa may target.

"Hindi pa ako nakakahawak ng baril." paalala ko sa kanya at tumaas naman ang kilay
niya kaya ngumisi ako.

"Both? I mean ang baril na ito at ang baril na..." humalakhak na ako kaya naman
inis siyang umiling.

"Sino ngayon ang polluted ang utak?" 

"Do not put your finger on the trigger until you have pointed in on the target
dahil baka mamaya kung saan mo lang maiputok 'yon. Tigasan mo ang braso mo at mag
focus ka sa target. Be sure of your target." seryoso siya sa pagtuturo habang ako
naman ay hindi makapag focus dahil ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang mga
kamay. Mabilis ang tibok ng puso niya dahil nakasandig ako sa may dibdib niya.
Pumikit ako at sinamyo ang amoy niya. Hindi ako magsasawa sa pinaghalong natural
scent niya at cologne. Lalaking-lalaki ang amoy niya.

"Fire!!!" sigaw niya at kahit nag-aalangan ay pinihit ko ang trigger at napaatras

ako sa lakas ng impact niyon.

"Very good Yvette. I want you to protect yourself." makahulugan niyang saad at
inabot muli sa akin ang baril. This time ako na mismo ang nagkasa at isang kamay na
itinutok ang baril sa may target. Napaatras akong muli ngunit hindi na kasing lakas
ng kanina. Para 'to sa lalaking gumahasa at sumira sa buhay ko. Pagbabayarin kita
hindi man ngayon pero sa impyerno. Muli kong ikinasa ang baril at ipinutok iyon,
hindi ko namalayang umiiyak na pala ako at mabilis akong inalo ni Miguel.

"I'm gonna kill him." I whisper

"Yes, kill him" he said in pained voice.

to be continued...

Twitter: BonitaBabyy

Instagram: asdfgaile

=================

Chapter 14

Chapter 14

"Hi Migz!" masiglang bati ni Cathy ng maabutan niyang pababa sa may hagdan itong si
Miguel. Pagkatapos niya akong i-date kahapon heto at si Cathy ang bubungad sa
tanghali namin. Kasalukuyan siyang naghihiwa dahil ipaghahanda daw niya ng pagkain
ang future husband niya, muntik ng kumawala ang eyeballs ko sa tindi ng irap na
inihatid ko sa kanya.

Topless na naman si Miguel kaya naman napalunok ako at napaayos ng upo. Hindi naman
ganoon kainit rito sa Batangas ngunit hindi ko alam sa kanya kung bakit madalas
niyang ihantad ang maganda niyang katawan. Oo anim ang abs mo at malapad ang dibdib
mo na para bang masarap hiligan. I crossed my legs at taas kilay ko siyang binati
habang nakamasid siya sa maputi kong hita. Nawala ang mga panukso kong ngiti ng
pumalatak siya at natatawa. What the hell? Imbes na pilyong ngiti ang asahan ko ay
iyong nang-aasar pa niyang ngisi.

I just rolled my eyes on him at maarteng humalukipkip! Hindi ko tuloy sure kung may
effect ba ang beauty ko sa kanya pero madalas ko naman siyang mahuli na nakatitig
sa akin. Hindi pa kasi sabihin kung gusto niya ako, umaarte pa siyang hindi ako
pinapansin. Gwapo problems! Haha.

May lahi sigurong epal itong si Cathy dahil nang mahuli niyang malagkit kaming
nagtitigan ni Miguel ay bigla siyang tumili iyon pala ay nahiwa niya ang kanyang
daliri. Sus! Bakit hindi mo pa pinutol yang daliri mo nang hindi naglilikot minsan
sa dibdib ni Miguel.

"Ouch! Ang sakit Migz!" parang pusang lumalandi ang tono ni Cathy halatang
nagpapansin lang. Kinuha ko ang first aid kit ni Miguel sa may sala at padabog na
ibinagsak iyon sa lamesa.

"Sus malayo yan sa bituka." nagkibit-balikat lang ako ng samaan ako ng tingin ni
Cathy at ako pa ang nainis sa suhestiyon ni Miguel.

"Tara sa center Cathy tuturukan kita ng Anti Tetanus para makasiguro." ugh! Gusto
kong magdabog at pigilan sila pero ayokong mapahiya ano! Si Miguel ang huling
makakaalam na may gusto ako sa kanya kaya naman mabigat ang loob kong pinanood sila
na palabas ng bahay.

"Babalik din agad ako Yvette. Kumain ka na." imbes na sagutin siya ay nag-iwas na
lang ako ng tingin dahil natatakot ako na baka sumalamin sa mga mata ko ang
matinding selos na nararamdaman ko ngayon.

I hate him for being so kind and helpful. Lahat ng tao rito ay siya ang takbuhan
kulang na lang ay siya na ang maging kapitan nitong Malabrigo. Good Samaritan of
the year! Yan ang nakita kong isang award dito sa bahay niya. Haha. Likas na siguro
siyang matulungin pero hayan at inaaabuso ng ilan lalo na yung mga babaeng gusto
lang mapalapit sa kanya. Nakakainis sobra! Baka mamaya ay si Cathy pa ang
mapaglihian ko sa sobrang inis sa pagmumukha niya.

At dahil iniwan nila ako rito sa bahay at nababagot na ako sa tahimik na buhay rito
sa probinsya ay naisip kong gumala. Gusto kong puntahan iyong Lighthouse na madalas
kong makita kapag nasamay baybayin ako, wala akong ideya kung paano makakapunta
roon dahil hindi naman ako taga rito ngunit susubukan kong puntahang mag-isa 'yon.
Mabilis akong nagbihis ng crop top, skater skirt at simpleng sandals para hindi ako
abutin ng gabi.

Palabas na sana ako ng bumungad sa pinto ang isang magandang babae. Wait? Babae ba
siya or transgender? Nagtaas siya ng kilay ng mapansin niyang hinead to foot ko
siya kaya naman nahiya ako. Mas matanda siguro siya sa akin. Bata pa ang hitsura
niya at talaga namang nakakababa ng self-confidence. Damn! Mas maganda pa sakin ang
baklitang 'to! Babaeng-babae!

"Hi. Si Miguel?" laglag ang panga ko ng marinig ang mahinhin niyang boses. Gay siya
pero mas mahinhin pa sakin! Ayoko na sa kanya!
"Who are you?" maarte kong tanong sa kanya.

"Ikaw ang dapat kong tanungin niyan. Girlfriend ka ba niya? The last time I check
wala namang ibinabahay na babae si Miguel." eh ikaw sino ka?! Ikaw ba ang jowa ni
Miguel?!! Pumapatol siya sa bading?!!

"Excuse me! Hindi ako babae ni Miguel! Girlfriend niya ko!" umasim ang mukha niya
at para bang galit siya. I knew it! Siya ang jowa ni Miguel at pumapatol siya sa
bading! Kadiri!

"Can I ask you a question? Transgender ka ba or babaeng mukhang bakla ka lang?"

he/she mouthed "ouch" kaya naman nahiya ulit ako. I didn't mean to offend her pero
naninigurado lang ako.

"Transgender ako. So girlfriend ka pala ni Miguel, ako nga pala si Pat but you can
call me Mamu kaibigan ako ni Miguel" pamilyar sa akin ang pangalan na 'yon ngunit
hindi ko maalala. Sa dami ba naman ng mga nakasalamuha ko na ay ewan ko nalang if
matandaan ko pa sila at saka suplada kasi ako.

"In fairness ang ganda mo ha? Anyway, may pinuntahan lang siya saglit pero mamaya
ay nandito na rin siya. Sorry hindi na kita maaasikaso kasi aalis ako. Feel at
home. Ciao." 

Maganda ka nga at sexy pero wala ka namang female reproductive system! Lamang pa
rin ako sa kanya! Saad ko sa sarili ko habang palapit sa may pila ng tricycle.
Nagtanong ako kung paano pumunta roon sa lighthouse at napag-alaman ko na walang
direktang ruta papunta roon ang kailangan ay umupa ng tricycle na maghahatid. 100
pesos isang sakay pero pinatulan ko na rin kasi gusto ko talagang pumunta sa
Malabrigo Point Lighthouse o mas kilala pala rito na Farola de Punta de Malabrigo.

Trenta minutos ata ang tinakbo ng tricycle kinabahan pa nga ako dahil baka matagtag
ako at makunan dahil lubak at pangit ang kalsada patungo roon. Pagkababa ko ay
sumalubong sa akin ang parang bahay at tiningala ang lighthouse na sobrang tayog.
Accessible naman pala ang lugar na ito dahil malapit lang sa may town proper.
Napanganga ako sa sobrang pagkamangha.

This is an old yet beautiful lighthouse, ang disenyo niya ay mula pa sa Spanish era
at ang nakakatuwa lang ay nagagamit pa ito ngayon ng mga coastguard. Mukhang
inaalagaan ito ng husto dahil hanggang ngayon ay nakakatulong pa din ito. Heto pa
rin siya at nakatayo kahit ilang bagyo, lindol at giyera na ang nagdaan. I love
historical places, gusto ko iyong mga kwento na nasa likod nila.

Atubili akong pumasok sa loob at sinalubong ako noong storey keeper at sinabi
niyang bihira lang daw ang bumibisita roon kahit na National Heritage pa 'yon.
Binigyan niya ako ng ilang impormasyon tungkol sa parola at mas lalo akong
namangha.

"56 feet po ang taas ng Farola de Punta de Malabrigo at ang disenyo nito ay
inspired sa Victorian architecture. Si Don Guillermo Brockman po ang engineer nito
katulong ang mga Mason noong 1891 at natapos noong 1896. May solar power po ito na
kung tawagin ay Halogen Lamp na every 15 seconds po kung umilaw. Ang focal plane po
namin o ang sukat ng lamp ay may taas na 184 ft above sea level."

Tango lamang ako ng tango habang ninanamnam ang bawat detalye nitong parola. Dapit
hapon na pala ng matapos ako sa pag-iikot mula sa pavillion kaya naman nagpaalam na
ako na aakyat na ako sa may mismong parola and I'm glad na pumayag siya. Mataas at
matarik ang paikot na hagdan ngunit kahit nakakapagod ay tinahak ko pa rin 'yon.
Excited na akong maabot ang tuktok at makita ang nag-aabang sa akin na tanawin.

Pawis at hingal akong nakarating sa may tuktok and I held my breath when I saw the
beautiful picturesque view. This is so breathtaking! Tinatangay ng hangin ang
mahaba kong buhok. Kitang-kita ko ang mga barko na akala mong laruan lang dahil sa
liit ng mga ito. Damn! I shut my eyes and inhaled the cool breeze.  Papalubog na
ang araw at kulay orange na ang kalangitan, ayoko ng umalis sa lugar na ito.

"You are so beautiful." napangiti ako ng maulinigan ang pamilyar niyang boses. His
voice sings to my heart. Nilingon ko siya at mas lalo akong namangha sa tanawin
dahil narito na rin siya. What a beautiful creature.

"Hi." namamaos ang boses ko habang nakasandal sa may barandilya. Hinawi ko ang
buhok ko na nililipad ng hangin. Muntik ko ng makalimutang huminga ng makalapit
siya sa akin. Ito na naman ang palpitations ko, may bahagyang kumiliti sa aking
puson pababa.

I can feel the lust and the sexual tension between us. Kaya ko ba? Kaya ko bang
mahawakan muli ng isang lalaki? I swallowed so hard na para bang may isang malaking
bukol sa aking lalamunan. My heart thumps in anticipation. I want him to touch me,
to kiss me...I'm longing for that. Paano? Papalapit pa lamang siya ay kumakalabog
na ang puso ko, natatakot ako pero gustong gusto kong damhin ang bawat haplos niya
at halik. Gusto ko maramdaman ang init ng kanyang mga palad. Sinubukan kong ibuka
ang bibig ko para magsalita pero parang nalunok ko ang dila ko lalo na ng hinawakan
niya ang baba ko.
"Diba ang sabi ko sayo hintayin mo ko? You're such a stubborn." umawang ang bibig
ko ng bumaba ang mga mata niya sa aking labi.

"Do you want me to kiss you?" paos ang boses niya at para niya akong nahipnotismo
at tumango. Iniangat niya ang baba ko at sinalubong ang nag-aabang kong mga labi at
masuyong hinalikan iyon. Malambot ang kanyang mga labi. He kissed me with full of
gentle na para bang takot siyang masaktan ako.

Sa una'y dampi-dampi lamang hanggang sa sinagot ko iyon ng may kapusukan. I can't

handle this anymore. I want more from him. I'm going to face my fears. He groaned
loudly. Umupo siya sa may sahig at hinila niya ako para umupo naman sa kandungan
niya and we kissed like there's no tomorrow. Ayaw nang maghiwalay ng mga labi namin
at napasinghap ako ng lumipat ang mga labi niya sa pingi ko, sa may panga at pababa
sa aking leeg. Hanggang dito na lang ang kaya ko! Mabilis kong pinigilan ang kamay
niyang papaloob na sa aking damit.

"I can't" nahihiya kong pigil sa kanya at napayuko ako. Imbes na magalit ay
hinalikan niya ako sa noo.

"Hindi ako siya Yvette. Just let me." Kahit na may alinlangan ay hinayaan kong
maglikot pa ang kamay niya at napasinghap ako ng ibinaba niya ang aking bra. He
cupped my breast and played on my nipple. Dala na rin siguro ng matinding lust ay
tinangay nito lahat ng aking takot at nagpadala sa matinding pangangailangan.

Inangat niya ang damit ko and I gasped when he sucked my nipple gently.
Nakakakiliti at kakaibang kilabot ang dinala niyon sa akin. Pinakawalan ko ang
aking ungol na nagsasabi kung gaano kasarap ang ginagawa niya. I grind on him at
dinama ang matigas na bagay na nasa ilalim ng kanyang pantalon.

“Itutuloy pa ba natin?” may pag-aalinlangan sa boses niya at nakagat ko ang ibabang

labi ko. I’m not yet sure about this.

“I’m sorry” iyon na lamang ang nasabi ko at imbes na magpumilit ay tumango si

Miguel at hinalikan ako sa aking labi.

“I’m sorry, too.”

to be continued...

=================

Chapter 15

Chapter 15

Nangangatog ang mga binti ko habang inaalalayan ako ni Miguel pababa sa may matarik
na hagdan hindi dahil sa takot kundi sa epekto ng nangyari kanina. Ang bilis ng mga
pangyayari! The last time I check ay nakatayo lang ako at pinapanood ang magandang
view and bigla nalang kaming nag-make out. What the heck lang talaga! In fairness I
love his kisses, parang pamilyar na sa akin at nagbibigay ng comfort sa akin.

Ayokong maging hipokrita pero ramdam ko naman yung sexual tension sa pagitan namin
noon pa man. What now? Kami na ba? Wait, nag-make out lang naging mag-on na?!!
That's impossible! Hindi naman ako ganoong tipo ng babae. Kami rin naman ni Ivan
madalas maghalikan noon ngunit malinaw sa pagitan namin na friendly kiss lang 'yon.
Haha. Friendly kiss lang namin ang torrid kiss.

"Paano mo pala ako nahanap? Diba kasama mo si Cathy?" parang may mapait sa panlasa
ko ng lumabas sa aking dila ang pangalan niya.

"Saglit lang naman 'yon. Nakita mo si Pat kanina?" tumango ako naalala iyong
magandang transgender na 'yon. Ilang milyong piso kaya ang ginastos niya para ma-
achieve ang ganoong beauty? Buti nalang ako natural lahat ng ganda ko. Hahaha.

"May kaibigan ka palang transgender? Girlfriend mo 'yon 'no!" eksaherada kong

tanong sa kanya. Aba malay ko ba kung pinagtatakpan lang siya ni bading kasi baka
mawala sa kanya si Miguel. Oh my fucking goodness! Bumalik lamang ako sa pag-iisip
ng bigla niya akong binuhat para sa iilang steps na lamang sa hagdan.

"She's not my girlfriend. Hahahaha." hihiyaw na sana ako ngunit sinalubong naman
kami nung coastguard na siyang nagbabantay rito sa parola. Kung nahuli siguro kami
ng baba ay baka inakyat na niya kami sa may itaas ng parola. Damn! Uminit bigla ang
pisngi ko sa kahihiyan.
"Nalilito tuloy ako kung she ba siya o he. Hmp. So sino ang girlfriend mo si
Cathy?" mataray kong tanong sa kanya at namaywang ako ng ibinaba na niya ako. Mas
lalo akong nainis nang ngisi lamang ang isinukli niya sa akin. Gusto kong malaman
pwede? Hindi ako nagmamaganda lang rito.

I'm so disappointed! Matapos niya akong i-rape with consent kanina ay hindi man
lang niya bubuksan ang topic na 'yon. I'm not like this! Hindi ako umaasa sa mga
lalaking kailan ko lang nakilala pero iba itong si Miguel. I don't have an idea
kung sinasadya niya ba ang lahat ng ito pero ang sigurado ko lang napapasunod niya
ako sa larong gusto niya. May mga bagay siyang sasabihin na iisipin ko buong
magdamag pagkatapos ay hindi na niya ulit babanggitin pa hindi ko tuloy alam kung
seryoso ba siya o nagloloko lang. 

"So sino si Patricia?" tanong ko nalang sa kanya kaysa mapahiya pa ako.

"Kaibigan namin. Siya ang tumulong sa amin noon nung nakulong ang daddy ko." si
Steven Wenceslao nga pala ang daddy niya at hindi lingid sa kaalaman ko ay ang
pamilya ko ang nagpakulong sa tatay niya. Bigla akong nakaramdaman ng konsensya.
Paano kaya siya lumaking walang ama?

"Kung fiancee na ni mommy ang daddy mo that time ibig sabihin nagka-affair na siya
kahit noong sil pa ni mommy?!" oh my gosh! Buti na lang hindi talaga nagkatuluyan
ang mommy ko at ang daddy niya dahil kung nagkataon ay half brother ko pa siya.

"Gago ang daddy ko Yvette." wala akong maisagot sa kanya dahil totoo naman talagang
gago ang ama niya. 

Hindi ako magaling mag-comfort madalas nga ay nakakadagdag pa ako ng sama ng loob
ng ibang tao dahil straight-forward ako. Ipinapalamon ko sa kanila ang realidad.
Like what I did to Janine and Nathalia, hindi naman sila sasaya ngayon kung hindi
dahil sa mga sinabi ko. Ang sama nga lang dahil ako ang miserable ngayon and wala
man lang nagtatanong if okay lang ba ako o hindi. Hindi man lang nila ako
kamustahin kung humihinga pa ba ako rito.

Noon madalas tumawag at magtext si Ivan pero ngayon busy siya sa pag-aasikaso sa
kasal nila ni Janine samantalang si Nathalia naman ay katulad ko maselan ang
pagbubuntis. Nandito ako sa baryo kasama ang lalaking gumugulo sa puso't isipan ko.
Minsan naiisip ko wala naman may gustong makasama ako, kahit gaano ko sila
pahalagahan ay iiwan din nila ako. Ano bang mali sa akin? Ang ugali ko? Pagod na
akong mag-care at sa huli ay kakalimutan nalang. Siguro itong magiging anak ko ang
taong hindi ako iiwan. Blessing in disguise?
"At least lumaki kang mabuting tao." komento ko sa kanya.

"Hindi rin." malungkot siyang ngumisi at hindi na muli ako tinignan pa. Sa nakikita
ko naman ay mabuting tao si Miguel. Lahat ata ng tao rito ay kilala siya dahil sa
pagiging matulungin niya saka kakaiba yung dedication niya sa trabaho kitang-kita
naman sa kasipagan niya, nakaramdam tuloy ako ng inggit. Buti pa siya masaya sa
ginagawa niya pero ako hindi. Iba talaga kapag gusto mo yung ginagawa mo imbes na
mapagod ay makakaramdam ka pa ng contentment habang ako nakakailang linggo palang
ata sa trabaho ay burned out na. Haha.

Nakarating kami sa may bahay na parehas walang imik kaya naisipan ko nalang na
umakyat sa kwarto. Napapikit ako at sinariwa iyong nangyari kanina. Ang mga halik
niya ay pamilyar ngunit iba ang paraan ng mga haplos niya. Somewhat gentle and with
care. Kung hawakan niya ako kanina ay para akong mababasag na pinggan kung magiging
mas marahas man siya o mapusok. Ang alam ko ay hindi ko pa sa kanya na iikwento ang
tungkol sa ama ng batang dinadala ko, kung gusto man niyang akuin ang batang 'to ay
dapat malaman na niya kung anong bangungot ang pinagdaanan ko.

I'm craving for his touch and kisses, kung hindi ko kaya siya pinigil mas malayo pa
kaya ang mararating namin? Para akong dinadala sa langit kada iniisip at ninamnam
ang mga halik na pinagsaluhan namin, gusto ko ulit matikman ang mapupulang mga labi
niya. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako at for the first time ay siya ang
napaginipan ko at hindi ang lalaking nanamantala sa akin.

***

Naalimpungatan ako ng maramdaman na para bang may nanonood sa akin habang

natutulog. Wala naman sigurong multo rito?! Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko
at pilit na nakiramdam kung may tao ba sa loob ng silid ko. Payapa naman ngunit
alam kong hindi ako nag-iisa dahil naririnig ko ang paghinga nang kung sino mang
tao ang nasa kwarto ko. Hindi naman siguro siya iyon di ba? Hindi niya ako
masusundan dito! I'm safe here, nandito si Miguel at poprotektahan niya ako. ]

Matapang kong iniangat ang ulo ko at hihiyaw na sana ako ng may dalawang malakas na
kamay ay gumupo sa may leeg ko. I tried to grab his arm ngunit hindi ko magawa
dahil mas malakas siya sa akin. Pinilit kong sumigaw pero walang lumalabas na
boses. Hindi ko makita ang mukha niya.
"Diba ang sabi ko sayo papatayin kita Yvette? Heto tatapusin na kita!" No! It's
him! Mas lalo kong gustong manlaban pero pucha wala akong magawa dahil nauubos na
ang hangin sa katawan ko dahil sa pagkakadiin niya sa leeg ko. Gamit ang matutulis
kong mga kuko ay kinalmot ko siya sa mukha dahilan para mapahiyaw siya. Hindi ko
inasahan ang sumunod niyang ginawa basta naramdaman ko na lamang ang malakas na
paghagip niya sa mukha ko dahilan upang mahilo ako. Nasaan ka na ba Miguel?!!

"HELP!!!! HELP!!!" ilang mura ang pinakawalan ng estranghero at isang malutong na

sampal na naman ang natanggap ko bago siya nagmamadaling lumabas sa may bintana.
Ang bilis ng mga pangyayari pero matinding hilo na lamang ang mas iniinda ko
ngayon. 

Ilang beses akong humiyaw ngunit walang Miguel na dumating. I feel so helpless.
Nasaan ba siya? Si Bubuy hindi man lang ba siya nagising sa ingay ko? Napaiyak na
lamang akong sumiksik sa kama. He is here! Narito siya para patayin ako. Please
sana'y bangungot lang lahat ng ito.

***

Tanghali na ng magising ako at nagtatalo pa rin ang isipan ko kung totoo nga ba ang
mga nangyari kagabi o masamang panaginip lamang ang lahat. Parang wala namang
nangyaring kakaiba rito sa bahay, paggising ko'y maayos naman ang kwarto ko.
Sintomas kaya 'to ng Post Traumatic Stress Disorder? Naguguluhan ako. It seems so
real. Imposibleng panaginip lang lahat ng 'yon. Sumakit ang ulo ko dahil sa
kakaisip kaya naman napagpasyahan kong bumaba na lamang sa kusina. Naabutan kong
nagkakape si Miguel sa may sala kaya naman hindi na ako nangiming magtanong.

"Nasaan ka ba kagabi? May nakapasok dito sa bahay." mataray kong sita sa kanya.

"Huh? Nandito ako kagabi at walang nakakapasok rito. Nanaginip ka pa ata Yvette.
Kumain ka na ng tanghalian, masamang nalilipasan ng gutom ang buntis." mas lalo
akong na-frustrate. Hindi ako nababaliw! Nangyari lahat ng 'yon. Dinama ko ang leeg
kong namumula pa at may bakas ng matinding pagsakal.
Magtatanong pa sana ako ng matuon ang mga mata ko sa braso ni Miguel at mas bumilis
ang marahas ko ng paghinga. No, it can't be. Mabilis kong dinakma ang braso niya
dahilan para matapon ang hawak niyang kape, hindi ko pinansin ang mga mura niya at
galit na nagtanong.

"Saan mo nakuha 'tong mga galos mo?!! Saan!! Ikaw ba siya? Ikaw ba siya?!!"
hysterical kong tanong sa kanya habang tumutulo na ang mga luha ko.

to be continued...

Wag kayo mag alala malapit ko na sagutin lahat.

=================

Chapter 16

Chapter 16

Miguel's POV

"Ikaw ba siya! Ikaw ba siya?!!" hagulgol ni Yvette habang niyuyugyog niya ang braso
ko. Para lang akong tuod na nakatayo habang sinusuri ang mga pangyayari. Sa huli ay
hinawakan ko siya sa magkabilang braso at niyugyog. Posible kayang nagkakaroon siya
ng PTSD symptoms? Mabilis at marahas pa rin ang paghinga ni Yvette hanggang sa
mapaupo na siya sa may sahig.

Fuck!! Pumikit ako ng mariin para hindi makita kung gaano siya kamiserable. I can't
look at her directly! I'm guilty. I tried to calm down my nerves. Tangina!
Nasasamid na ako dahil sa sobrang poot ko sa sarili ko at sa awa sa babaeng mahal
ko. What have I done to you Yvette? Siguradong sa impyerno na talaga ang punta ko
nito dahil sa patong-patong kong kasalanan sayo. I'm so sorry but I have no choice!
Wala silang ibinigay na pamimilian sa akin! They will kill you at hindi ako
mamamatay tao.

Lumuhod ako sa may harap niya at hinawakan ang maliit at hugis puso niyang mukha.
Kahit na umiiyak at wala sa sarili ay maganda pa rin siya. Namumula ang kanyang
ilong ganoon na rin ang kanyang mga labi na nanghahalina pa para halikan ko. Sa
tingin niya ba'y hindi rin ako nahihirapan kada hahawakan at hahalikan ko siya?
Bumabalik sa akin ang lahat kapag naiisip ko 'yon! Pikit-mata ko nalang siyang
hinahalikan at hinahaplos.

"I assure you panaginip lang lahat ng 'yon. Hanggang nandito ako walang
makakapanakit sayo Yvette. I'll protect you no matter what." I love you and I care
for you, handa akong mamatay maprotektahan ka lang. Handa akong talikuran ang
pamilya ko mailigtas lang ang buhay mo. Handa akong harapin ang lahat sa
ikapapatawad mo lang.

"I was raped. I was....raped" ang ikalawang salita ay halos hangin na lamang na
lumabas sa kanyang bibig habang ako ay parang sinasakal at nilalatigo ng sarili
kong kaalaman sa kung anong tunay na nangyari. Hanggang sorry nalang ba ang kaya
kong ibigay sayo Yvette? Please forgive me for what I have done.

"Kasalanan ko lahat ng nangyari. Naglasing ako non at naging careless kaya sinapit
ko ang bagay na 'yon. Ako ang dapat sisihin dahil mukha naman akong sex material
that night." bago pa madugtungan ni Yvette ang kanyang mga sasabihin ay pinigil ko
na siya at umiling ako.

"Lahat naman ng biktima ng rape ay sarili nila ang sinisisi nila. It is not your
fault Yvette. Kahit anong sisi pa ang gawin mo pwersahan ka pa ring inangkin. I'm
so sorry." wala siyang isinagot sa akin kundi ang kanyang mga hikbing tumatarak din
sa puso ko. Damn! Putangina ko! I sigh in frustration. I need to release my anger
or else I might kill my own father! Siya naman ang pasimuno ng lahat ng ito! Damay
damay lang!

"Bakit ka ba sorry ng sorry?!!!" sigaw niya at padabog na umakyat sa kanyang silid.

Mas lalo akong napapikit ng marinig ang palahaw ng iyak niya. Kasalanan ko kung
bakit siya nagkakaganito. Tagusan pala ang sakit punyeta.

Naalala ko ang usapan namin noong nakaraang gabi ni Kuya. Matapos mamasyal kasama
si Yvette ay tinungo ko ang bar na madalas tambayan ng kapatid ko at hindi nga ako
nagkamali sa datnan ko. Hayun siya at sinusunog ang kanyang atay at baga sa alcohol
at usok ng sigarilyo. Malapit kami dating magkapatid, hindi mo kami mapaghihiwalay
at lahat ng sikreto niya'y alam ko nagbago lang ang lahat ng lumabas na si Papa sa
kulungan. Pinakain niya ng kasamaan ang utak ng kapatid ko habang ako ay nagsumikap
na malayo sa kinahinatnan ni Papa, mukhang kahit anong gawin kong pagpapakabuti
kung masamang dugo naman ang nananalaytay sa akin ay balewala rin. Heto ako sangkot
sa walang kapatawarang krimen.
Niloloko ko ang isang babaeng wala namang kasalanan. Alam kong may maiiwang mantsa
sa lahat ng kasamaang 'to. Sinubukan kong tumakas pero tangina lang sa krimen din
pala ang bagsak ko. Minsan nga naiisip ko masama na rin ako dahil ilang linggo na
rin akong nakokonsensya ngunit heto ako parang walang nangyari. Araw-araw kong
nakikita ang babaeng sinira namin ang buhay, ang babaeng mahal ko.

Kung mamahalin ko kaya siya’y papayag siya? Matatanggap kaya ako ng pamilya niya
lalo na kapag nalaman nila na anak ako ng taong pinakulong nila? Matatanggap kaya
nila ako kapag nalaman nila kung ano ang alam ko? 

"Nandito pala ang kapatid kong matulungin at may busilak na puso!" halakhak ni Kuya
habang umiinom ng shot ng vodka. Sarkastiko ang tono niya kaya hindi ko mapigilan
ang pagtiim ng aking bagang. Kung hindi lang kita kapatid ay matagal ko ng
kinalimutan lahat ng ugnayan ko sa inyo lalo pa at successful na ako sa buhay ko.
Wala namang naitulong si papa, ang lahat ng naabot ko ngayon ay dahil sa sarili
kong sikap.

"Baby, ipapakilala pala kita rito sa bunso kong kapatid. Si Dr. Miguel Warren
Wenceslao! Napakabait niyan! Hahahaha." nakita ko ang mapang-akit na ngisi sa akin
noong kasamang babae ni Kuya ngunit hindi ko siya pinansin. Lasingin man ako ng
ilang bote ng alak I knew in my heart na si Yvette ang mahal ko.

"Hindi ko kaya ang pinapagawa niyo. Yvette's pregnant and I'm gonna marry her.
Hindi ko kayang patayin ang sarili kong kadugo." mariin ngunit puno ng
determinasyon ang tono ko. Wala ng makakapanakit kay Yvette, magkamatayan na kahit
kaming magkapatid pa.

Nawala ang kaninang naglalarong mga ngiti ni Kuya dahil sa sinabi ko. Ano?
Maitutuloy mo pa ba? Umiling nalang ako at tinalikuran ko siya. Demonyo na talaga
siya kung ipipilit pa niyang patayin ko si Yvette. Lahat ng paghihiganting ito ay
isang malaking kalokohan! Putanginang buhay 'to! Gusto ko lang mabuhay ng normal at
isa pa mukhang obssessed lang si Papa kay Brooke dahil hindi niya 'yon naangkin,
maaaring nasagi ang ego niya dahil sa mga nangyari. Hindi ko alam ang buong storya
ngunit alam kong si Papa ang may mali. Nararapat lang naman sa kanya iyong
nangyari, siya pa ang dapat sisihin kung bakit naghirap kaming mga anak niya tapos
heto siya at may gana pang maghiganti.

"Warren!" sigaw sa akin ni Kuya kaya naman tamad akong humarap sa kanya.

"Ano 'yon Ashton?" walang galang kong tugon sa kanya.

"Kung hindi mo kaya, ako ang gagawa." pinanlamigan ako sa mga sinabi niya. Itutuloy
pa rin niya?! Pwes, tignan ko nalang kung magagawa mo dahil ako muna ang mamamatay
bago si Yvette.

"Magkita nalang tayong mag-aama sa impyerno pero ipagpapatayan ko si Yvette." hamon

ko sa kanya at tuluyan na siyang iniwan.

***

"Warren." sita sa akin ni Patricia nang lumabas ako ng bahay. Narito pa rin pala
siya sa Malabrigo akala ko pagkatapos ng usapan namin ay aalis na siya.

"What do you want?" angil ko sa kanya at nilampasan siya. Hindi ko maintindihan sa

baklang 'to kung ano ang problema niya dahil tinutulungan niya si Papa basta ang
alam ko kaibigan siya ni Jackie De Vera iyong isang matalik na kaibigan ni Brooke.

"Ganyan ba ang kaibigan Pat? Hinuhulog mo silang lahat sa hukay. Una iyong Elaine
at ngayon naman ay si Yvette? Ano bang kasalanan nila sayo?" hiniklat ko ang braso
niya nang sandaling maabutan niya ako sa paglalakad. Umiwas siya ng tingin sa akin
at nagbuntong hininga.

"Naiinggit lang ako sa samahan nilang apat. Kaibigan din naman ako ni Jackie pero
iba yung pagpapahalaga niya kay Brooke, Bianca and Shiela. Naiinis ako sa kanila!
Kinalimutan nila ako at isa pa I'm doing this for your father. Alam mo naman siya
ang tumulong sa akin nung wala akong trabaho." pathetic! Walang kakwenta kwentang
rason! Ganito na ba kababaw ang mga tao at kaya nilang sumira ng buhay?!

"Yan ang paraan mo? Manira ng dignidad ng isang babae?!! Una kay Elaine at ngayon
ano pinagahasa mo pa!! Tangina! Palibhasa hindi ka babae! Putangina magsama-sama
kayo!" pakiramdam ko ay magbubuga na ako ng apoy sa matinding galit. Lalaki pa rin
'tong si Patricia kayang-kaya kong sirain ang milyones niyang pagmumukha. 

"Pwede ba Warren! Kung magsalita ka'y parang wala kang alam!" iilang mura ang
pinakawalan ko at itinulak ko siya hanggang sa mapaupo siya sa may buhanginan. 

Kung kaya ko mang pumatay ay silang lahat ng uunahin ko. Mabilis akong pumasok sa
bahay at inilang baitang ko lamang ang hagdan para mapuntahan ang silid ni Yvette.
Nakahiga lamang siya at tulala habang ako naman ay nagmamadaling binuklat ang
cabinet niya. Hindi ko na pinansin ang pagkataranta at maliksing nag-impake.
"San tayo pupunta?!" natataranta niyang saad at ngumisi lang ako sa kanya.

"Sa paraiso." nanlalaki ang mga mata niyang napabangon sa kama at hindi ko na siya
pinansin pa.

"Baliw ka ba! Huy nakakahiya bakit inaamoy mo pa yang panties ko bago ilagay sa
bag!" hindi ko pa rin siya pinansin at patuloy sa aking ginagawa ngunit ang totoo'y
natatawa na rin ako. Haha. Nakakatawa ang rekasyon niya but honestly ang bango ng
panty niya ah. 

"MIGUELLLLL!! Nakakahiya ka! Yung panty ko!! No, wag yang bra!!" tumayo para di
niya maabot ang hawak kong bra hindi naman siya makatalon dahil buntis siya. Ito
ang gusto ko sayo Yvette.

Ibinaba ko na ang kamay ko hindi para iabot sa kanya ang bra kundi para kabigin ang
batok niya at halikan. Damn! I love her sweet taste hindi ko alam kung lasa ba 'yon
ng lipstick niya o natural lang na ganoon katamis ang mga labi niya. I nibbled her
lips, sinisipsip ko ang tamis niyon at hindi 'yon maubos-ubos. Mas lalo ko pang
nilaliman ang halik namin ng marinig ko ang daing niya, hindi daing ng pag-alma
kundi daing ng isang nangangailangan.

I kissed her deeper and she returned the same fervor. Ang ungol niya'y mas
nakakapagdarang lang sa akin at bago ko pa makalimutan ang limitasyon niya ay
pinaghiwalay ko na ang mga labi namin. Tangina! I can feel my erection pero hindi
ako gagawa ng kahit anong aksyon nang walang pahintulot ni Yvette, mananatili akong
ganito hanggat hindi siya ang nagmamakaawa.

“Bakit ka tumigil?” fuck darling! Wag mo akong titigan nang ganyan.

“Nandidiri ka ba sakin dahil rape victim ako? Dahil ba sa nababoy ako? Gusto mo ba
iyong virgin?” bakas sa boses niya ang hinanakit at awa sa sarili at iyon ang ayaw
kong maramdaman niya. Virgin or not ay mahal ko siya, iyon ‘yon!

 Ang ibang lalaki ay ego lang naman ang pinapairal, ang gusto kasi nila sila ang
nakauna para nga naman maipagmalaki nila. For them virginity is a piece of trophy
lalo nga naman kung maganda iyong babae. “Ako ang nakauna diyan” ganoong pakiramdam
kada nakikita mo iyong babaeng may kasama ng ibang lalaki. Kung talagang mahal mo
ang isang babae pangalawa nalang iyong virginity. Tss. Hinawakan ko ang magkabilang
pisngi ni Yvette at tinitigan siya.
“No. Kahit kailan hindi ako mandidiri sayo. What now? Ano kung di ka na virgin?
Lahat mayroon ka ngayon ay mamahalin ko pati ito.” Hinawakan ko ang impis niyang
puson at hinalikan siyang muli sa mga labi.

“Then take me.” Bulong niya sa may tainga na ilang kuryente ata ang pinadaloy sa
nag-iinit ko ng laman at dugo.

to be continued...

FB: Gaile Montefalco

Twitter: BonitaBabyy

Instagram: asdfgaile

=================

Chapter 17

Chapter 17

Yvette's POV

"Then take me" halos bulong ko nalang iyong nasabi kay Miguel. I just want to feel
him and kiss him. May kung anong pangangailangan ang mayroon akong sa kanya na kung
hindi ko makukuha ay sasabog ako. Ramdam ko ang mabilis niyang paghinga at nang
humakbang siya palapit sa akin ay nanginig ang laman ko.
Alangan niyang ibinaba ang mukha niya upang salubungin ang nakaawang kong mga labi,
tinitigan ko ang tsokolate niyang mga matang matamang nakamasid sa aking labi. I
swallowed an imaginary lump on my throat. I can feel the heat, isang kiskis nalang
sa nagbabaga kong sensasyon ay magliliyab na ako. Ilang sentimetro na lamang ang
pagitan ng mga labi namin ngunit hindi pa rin 'yon nagtatagpo, hinawakan niya ang
aking mukha at napangiti ako ng lumunok siya.

"Are you sure about this?" his lips are almost touching mine. Pinapasadaan lamang
niya iyon habang ako naman ay nananabik na.

"Yes, baka magbago pa isip ko. Kiss me, touch me, take me and do whatever you want.
Just bring me to my zenith." napapikit ako ng mariin ng hinalikan niya ako. Para
bang ito ang unang beses kaming naghalikan. Malambot ang kanyang mga labi at mainit
na mas nakakapagliyab pa sa akin.

"Ang tagal kong hinintay 'to at kapag nasimulan ko na'y wala ng makakapigil sa
akin." banta niya ngunit imbes na matakot ay mas lalo pang umaalab ang
pangangailangan. May kung anong mainit na likido ang kumiliti sa akin, halos
mapapilipit ako dahil sa kiliting naglalaro sa may baba ko. Fuck! I'm wet.

Napaungol ako ng walang paalam niyang sinalakay ang mga labi ko kaya naman wala na
akong nagawa kundi ang magpaubaya na lamang sa kanyang dila at mga labi. Mapupugto
ata ang hininga ko sa kapanabikan niya. Haha. Ilang ungol pa ang pinakawalan ko
lalo na inilapit pa niya ako sa kanya at naramdaman ko ang matigas na parte ng
kanyang katawan. Binubuhay niya lahat ng natutulog na laman ng katawan ko.
Tinugunan niya ng iilang ungol din ang bawat halik ko. This is so fucking great!
Ibang-iba sa dahas na naranasan ko noong unang beses akong naangkin.

Ang bawat halik at haplos ni Miguel ay para bang comfort sa lahat ng pinagdaanan
ko. That's the main reason why I'm longing for him. He's my home, my savior. Ang
mainit niyang palad ay malayang pumaloob sa aking damit at ilang boltaheng kuryente
ata ang dumaloy sa akin lalo na ng matagpuan niya ang dibdib ko. He cursed as I
moaned in pure pleasure.

"Stop moaning darling, I want to make it slow and gentle." he whispers on my ear
and kissed that sensitive part of my body. Hindi ko na ata kaya ang lahat ng ito.
He groaned when I pushed myself on him.

"Not there. Stop it darling please." napangiti ako sa pagitan ng mga halik namin
dahil marahas niyang kinagat ang labi ko kaparusahan na rin siguro sa panunukso ko
sa kanya.
Magsasalita pa sana ako ngunit pumaloob na ang kanyang kamay sa loob ng panty ko
and I moaned loudly. Oh! Hindi ko alam kung paanong kiliti at sarap ang
nararamdaman ko ngayon sa pagitan ng aking mga hita. Damn! He rubbed his fingers on
my core and he draw circles on my clit. The perks of being an OB! He knows my
weakness at nanlalambot ang mga tuhod kong napaupo sa kama habang siya naman ay
sinasalakay ang pagitan ng aking mga hita.

Narinig ko ang tawa ni Miguel at kagat labi niyang pinapanood ang ekspresyon ng
mukha ko habang pinaglalaruan ang akin. Fuck! I act cool but I failed! Hindi ko
maiwasan ang pagdaing sa masarap na kilabot na ibinibigay niya. Kulang na lang ata
ay tumirik na ang mga mata ko dahil sa tindi ng kanyang ginagawa. Wala akong
pakialam kung marinig man ng mga kapitbahay ang halinhing ko, tanda at bakas 'yon
kung gaano ako nasasarapan sa ginagawa ko ngayon. Haha.

"Fuck. Shut up. Hahahaha!" tawa ni Miguel at hinalikan ako ng mariin sa aking mga
labi. Nang sumabog na ako ay saka niya tinanggal ang saplot naming dalawa,
pinagtawanan niya pa ako dahil hinayaan kong siya na ang gumawa ng lahat.

"Tamad ka pala sa kama. Hahaha." are we having sex o clown na na naman ako? Gusto
ko sana siyang tarayan ngunit baka mawala ang momentum ay ako pa ang mabitin.

Bumaba ang mga halik niya sa aking leeg at kinurot ko siya dahil sinasadya niyang
gawan ako ng marka. He cupped my breast and gently squeezed it. Kinagat ko ang
ibabang labi ko ng bumaba pa ang mga halik niya. Ah! He found one peak and nibbled
it like a newborn. Uhhhh! Mas lalo ata akong nabaliw ng bumaba pa ang kanyang
galang mga labi na nakarating sa may puson ko. Damn! Hindi pa siya nakakarating
roon ay mukhang sasabog na naman ako. Nagpakawala ako ng nakakahalinang ungol ng
matagpuan niya ang pagitan ng aking mga hita. Fuck that tongue! Malikot iyon at
mainit. Pati ba dila niya ay nagwwork out dahil animo daliri iyon na naglalaro.
Fuck! Fuck!

"Fuck! Keep on moaning! Yan ang musika para sa akin Yvette." inilayad ko ang aking
balakang at hinawakan niya ang magkabilang hita ko upang mas pagbutihan pa ang
nakakabaliw at nakakaliyo niyang aussie kiss. Fuck! Ilang babae na ba ang nadala
niya sa ganito kasarap na experience? I want more, I want more of him.

Sa wakas ay naawa ang langit sa akin dahil iniangat ni Miguel ang kanyang katawan
at lumuhod sa pagitan ng aking mga hita. Gusto kong maramdaman iyon ulit ngunit sa
kakaibang sensasyon. Iyong walang takot at bukal sa loob kong ibibigay ang sarili
ko, sa taong kilala ko. Kung ano man ang ginagawa namin ni Miguel alam kong mali
ito dahil hindi naman malinaw kung anong relasyong mayroon kami ngunit sigurado
akong mahal ko siya. I'm willing to give myself to him sana nga lang ay tanggapin
niya ako at itong batang nabubuhay sa tiyan ko. Ang buhay na ibinigay ng demonyong
gumahasa sa akin.

Ilang takas na luha ang nagmula sa aking mga mata at ang daing ko nang tuluyan na
niya akong inangkin. He entered slowly as if he was scared to hurt me physically.
Hinawi ko ang pawisan na niyang mukha at bumaba pa ang mga daliri ko hanggang sa
hulihin niya ito ng kanyang mga bibig. As he thrust himself deeply he sucked my
finger like a lollipop. I moaned and he groaned in sweet pleasure. He thrust deeper
and deeper until I screamed his name and reached my heaven.

Walang salita ang namagitan sa aming dalawa nang tumabi siya sa akin ang naririnig
ko lang ay iyong mabilis pa rin niyang paghinga. He kissed my nape and hugged me
from my back. Sa unang beses ay makakatulog ako ng mapayapa lalo na at alam kong
nasa tabi ko siya. Mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin na para bang kahit anong
oras ay mawawala ako sa kanya. I love that feeling. I feel so loved and cherished
kahit na ganito pa ang sitwasyon ko. God! Anong kabutihan ang ginawa ko para bigyan
niyo ako ng ganitong lalaki? Gwapo, matalino, mabait at responsable naman talaga.
May kapalit ba ang lahat ng sayang ito?

"I love you" he murmurs behind my neck. Tahimik akong napangiti at masayang
ipinikit ang pagod ko ng mga mata at ang bawat paghinga niya ay nagsilbing
pampatulog sa akin.

***

"Good morning sleepyhead" tamad kong iminulat ang aking mata. Kanina ay maaga niya
akong ginising dahil magbabakasyon daw kaming dalawa kaya naman kahit inaantok pa
ay naligo na ako sumama sa kanya kasama ang ilang damit aniya'y iiwan daw muna niya
si Bubuy kay Cathy nang sa ganoon ay makapagsarili kaming dalawa. Ngayo'y
kakagising ko lang ulit habang siya naman ay nakangiting nakatuon ang mga mata sa
daan.

"Where are we going?" paos pa ang boses ko kaya naman tumikhim ako.

"To your zenith?" inirapan ko nalang siya para maitago ang kahihiyan ko. Kailangan
niya ba talagang ipaalala pa 'yon? Nahihiya pa rin ako kahit nakita na niya ang
lahat sa akin 'no! Kahit ganito ako ay marunong pa rin ako mahiya. Kakainis 'to!
Mas lalo pa akong nainis nang humalakhak siya. Like really? Bakit ba kahilig nang
mga lalaki sa paligid ang tawanan ako? Hindi naman ako nagpapatawa.
"Do you want to eat? Hindi ka pa kumakain ng breakfast baka nagugutom na si baby."
gusto kong mag flip ng hair. Haha. Jackpot talaga ako sa lalaking 'to! Hindi ko
tuloy malaman if ganito ba siya sa lahat ng babae o sa akin lang. If si Cathy ang
nasa ganitong sitwasyon ay ganito rin ba? Nah, but he said last night that he loves
me. Panghahawakan ko ba 'yon?

"Mamaya na hindi pa naman ako gutom. Saan nga ba tayo pupunta kasi?" inayos ko ang
sarili ko at tinignan ang hitsura ko sa sid mirror. Pinagalitan pa nga ako ni
Miguel kanina dahil nagmmake up pa daw ako.

"Puerto Azul. Matagal na rin noong huli akong nagbakasyon." wika niya. Ako halos
every year. Gusto ko nga magbakasyon nalang but sabi ni dad kailangan ko rin daw
magtrabaho para may pera ako pambili ng ticket. Ugh! Daddy's girl ako ngunit noong
nagsimula akong magrebelde ay naging strikto na si daddy sa akin.

"Kailan mo pala sasabihin sa parents mo ang tungkol sa pagbubuntis mo? Pwede kitang
samahan." ngayon lang ulit namin napag-usapan ang bagay na ito. Paniguradong
magwawala ang daddy ko kapag nalaman niya ang pagbubuntis ko, hindi niya siguro
malaman kung sino ang unang papatayin. Haha. Hindi ko maimagine ang magiging
reaksyon nila lalo pa ang ipapakilala kong ama ay may anak na din. Hahaha.

 Ang gusto ni dad para sa akin ay yung tatratuhin akong reyna. Well gusto ko rin
naman ng katulad ni dad dahil lumaki ako na nakikitang masaya sila ni mommy, I
wonder kung may lalaki nga bang magmamahal sa akin ng  ganoon. I don't deserve that
kind of love. Hindi naman ako katulad ni mommy na anghel at talaga namang kahit
sinong lalaki ay mamahalin siya. Mukha siyang mahina at iyon ang gusto ng halos
kalalakihan. They want fragile and weak women unlike me na lalapit palang ako ay
intimidated na ang lahat sa akin. Kasalanan ko ba if I have a strong personality? I
have my weakness too but I won't show it to everyone. Kung ipapakita mo na mahina
ka para mo na ring ipinakita na pwede kang apihin.

I've been strong for too long. Sometimes I just wanna cry out loud not because I'm
weak but because it is too much. Nakakapagod din palang maging malakas, nakakapagod
din pigilin ang luha. Naalala ko iyong isang sinabi sa akin ni Ivan noong nasa
colleg pa kami, iyong panahong tinalikuran ako ng mga kaibigan ko.

"You know what Yvette minsan napapahanga mo nalang ako. Look at you, you're so
strong. Kung si Elaine siguro ang nasa sitwasyon mo ay baka umiyak nalang yun pero
ikaw taas noo mo silang hinaharap. You can cry, masakit mawalan. Ang pag-iyak hindi
yan kahinahan minsan yan ang nagsasabing pagod na ako." And that day umiyak ako sa
balikat ni Ivan and aaminin ko na masarap sa pakiramdam. Kung iisipin ko lahat nang
nangyari sa akin sa loob ng isang buwan baka nabaliw na ako. Ngayon ako dapat mas
matatag. Kaya mo pang mabuhay, hindi ang gabing 'yon ang sisira sa lahat.

"Saka na pagkatapos ng bakasyon natin." Ngayon wala muna akong iisipin kundi iyong
sa aming dalawa ni Miguel. I love him walang akong duda sa bagay na ‘yon. Hindi ko
alam kung kailan at paano nagsimula ang lahat basta naramdaman ko nalang na mahal
ko siya. I don’t even know that I’m capable of this kind of feeling. Haha. Sabagay
tao nga lang naman ako hindi nga pala ako si Wonder Woman. Kung ang superheroes nga
may kahinaan ako pa kayang Diyosa. Haha. Naramdaman ko ang mainit na kamay ni
Miguel na humahaplos sa akin.

“Magiging masaya ang bakasyon natin. Kakalimutan natin ang lahat Yvette. I will
protect you.” Ngumiti na lamang ako sa kanya kahit hindi malinaw para sa akin kung
saan niya ako dapat protektahan. Yung rapist ba? Isang buwan na ang nakakalipas
pero wala naman nagtatangka pa sa buhay ko saka ibinaon ko na sa utak ko na
panaginip lang yung nangyari noong nakaraang gabi.

“Thank you for everything Miguel.” I said.

“Sorry for everything.” Hindi ko masyadong narinig ang huli niyang sinabi basta
ngumiti nalang ako lalo na nang hinalikan niya ang kamay ko.

to be continued...

=================

Chapter 18

Chapter 18

Hinawi ko ang ilang takas na hibla ng aking buhok na tumatabing sa aking mukha
upang makita ang magandang tanawin ng Puerto Azul. Napangisi na lang ako ng matanaw
ang hubad na si Miguel habang may dalang buko juice. Gosh! He is so hot! Iyong
pagiging moreno niya ay bagay na bagay sa kakisigan niya at iyong tattoo niya sa
diddib? Fuck it! Ano kayang meaning noong nasa dibdib niya? Greek ba 'yon or what?
Nang makalapit ay taas kilay niyang iniabot sa akin ang buko juice at ngumisi.

"Are you enjoying the view?" makahulugan niyang tanong kaya naman napatawa nalang
ako. Sobrang ganda ng view lalo na't may makisig na Miguel sa harapan ko ngayon.
Kung hindi lang ako buntis ay kanina pa ako nag two piece ngunit dahil conscious
ako sa belly ko ay napagpasyahan ko na lamang na mag one piece. Ugh! Kanina pa
nanlilisik ang mga mata ko sa mga babaeng malagkit makatingin kay Miguel.

"I love the view" sabay kindat ko sa kanya.

"Stop flirting with me Yvette." mas lalo akong napangiti dahil sa biro niya. Hawak
kamay kaming naglakad patungo sa may pampang at naupo roon. Tumatatama ang
malamyang alon sa aming paa ngunit hindi namin iyon ininda. Inihilig ko ang aking
ulo sa kanyang balikat habang pinapanood ang sunset. Nakakatawa nga dahil para
kaming nasa pelikula.

"Nakakatuwa lang. Alam mo ba si mommy nakilala niya si daddy sa isang isla?

Ikakasal na si mommy don sa ex niya pero sa di malamang dahilan ay nawala siya sa
mismong araw ng kasal niya at nakilala niya ang daddy ko. Para daw silang aso't
pusa noon hanggang sa nainlove sila sa isa't isa. That's my relationship goal,
iyong katulad ng sa mga magulang ko. Iyon siguro ang dahilan kung bakit hindi ako
nagseseryoso sa mga lalaki noon kasi alam ko imposibleng makahanap ako ng katulad
ni daddy but then I found you." naramdaman ko ang pagbuntong hininga ni Miguel at
napapikit nalang ako ng hinalikan niya ang aking noo.

"Hanggang ngayon Yvette hindi ko pa rin alam kung anong kabutihan ang nagawa ko
para pagpalain pa ako ngayon ng Diyos. Yvette, what I have done to you?" kumunot
ang noo ko kaya naman hinarap ko si Miguel na may lungkot sa mga mata. Wait? What?
Bakit ganito siyang magsalita?

"Ano ba yang pinagsasabi mo Miguel? Haha. Ang drama mo ha? I'm just so thankful
that I have you. Hindi mo alam ang kwento ko pero minahal mo pa rin ako. Kahit na
buntis ako ay nariyan ka pa rin. Hindi mo ako pinandirihan. Ano ba! Ang hirap
magpaka cheesy tapos sisirain mo lang. Haha. You've gotta be shitting me right now.
Hahaha." hinawakan niya ang mukha ko at yumuko.

"Minahal mo rin ako kahit hindi mo pa alam ang kwento ko." hinawakan ko ang kamay
niya at umiling.

"I don't care about your past because I love you today and tomorrow." he is so
weird! Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan ang aking balikat. Hindi ako
magaling sa salita, nahihiya akong sabihin ang nararamdaman ko pero kailangan 'yon
sa isang relasyon. Minsan kailangan natin ng assurance kahit na alam mong may
nagmamahal sayo, at ang assurance na yon ay kailangang naririnig at nakikita ng
mahal mo.
Ang sabi nila kapag nagmahal ka ay dapat magtira ka ng ilang porsyento para sa
sarili mo pero paano ba nasusukat ang pagmamahal? May measurements ba yon? Paano mo
malalaman kung sobra na pala ang naibibigay mo o kung kulang pa pala ang best mo?
Paano? Mararamdaman mo nalang na hulog na hulog ka na at hindi ka na makakaahon.
Iyon ang isang bagay na kinatatakutan ko ang magmahal ng sobra at maiwang wasak.

"Miguel. I love you with all my hypothalamus." humagalpak kami ng tawa dahil sa
biro ko. Private joke ng mga nasa medical field iyon. Haha.

"Halika na sa may cottage. Kailangan mo na ma-internal examination." napatili ako

ng walang kahirap hirap niya akong kinarga at naglakad pabalik sa may cottage. Dati
naiinggit ako sa mga pasyente ni Doc Miguel kapag pinapasok niya ang mga daliri
niya sa mga yon pero sorry sa akin walang gloves. Hahaha.

"I love your fingers." napahagalpak siya ng kilay ng makuha niya kung ano ang
ipinupunto ko.

***

Dahil na rin sa paglilihi ko ay maghapon lang akong natulog sa may cottage habang
si Miguel ay lumabas para hanapin iyong gusto kong dragon fruit. Haha. Iniyakan ko
siya dahil ayaw niya akong bilhan at sinabi kong hindi ako kakakain hangga't hindi
'yon ang nasa harapan ko. Magdidilim na ng magising ako at masakit ang ulo ko dahil
sa maghapong pagtulog. Ugh! Buti na lamang ay hindi na ako madalas mahilo ngayon. 

Pagbangon ko ay napansin ko ang ilang nakasabog na larawan sa may sahig. Uso pa ba

ang pagdedevelop ng pictures ngayon? Out of curiosity ay pinulot ko iyong malapit
sa kama at pagkakita ng larawan ay para akong binuhusan ng malamig na tubig. What
the fuck is this?! Pinulot ko pa ang ilan at nanginig ang laman ko sa takot. Mga
larawan ko 'yon habang nakatali sa may kama at may takip sa mata. Fuck! Ito yung
gabing ginahasa ako. Hindi ko na napigilan ang pag-iyak lalo pa't parang pelikulang
nagbalik sa akin ang lahat! Anong ginawa ninyo sakin?! Marami iyong larawan at wala
akong ideya sa mga yon dahil lasing ako sa pinainom nila sa aking droga.

Kamay lamang noong lalaki ang kita habang hawak niya ang leeg ko. Mas lalo akong
napaiyak dahil sa sama ng loob. Saan nanggaling ang lahat ng ito? Bakit wala akong
naramdaman na may pumasok dito sa loob ng silid? Ano pa bang kailangan niya?!! Ano
ibablackmail niya ako dahil sa mga larawang 'to?! Pagkatapos niya akong babuyin ay
hahabulin pa niya ako ngayon ng ganito! Demonyo talaga ang may gawa sa akin nito.
Mamamatay din siya! Sisiguraduhin ko ngayon na mabubulok siya sa kulungan kapag
nalaman ko kung sino siya.

Nanginig ang lahat ng laman sa katawan ko sa matinding galit na nararamdaman ko

ngayon. Kapag nakita kita ay papatayin kita! Naroon din ang ilarawan ko habang
nagsasayaw sa may bar, wala na sa sarili at may mga brasong nakayapos sa akin.
Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya. Malaki siyang lalaki at
malapad ang balikat. Kahit anong pilit kong alalahanin ang gabing 'yon ay wala
akong maalala, para akong ninakawan ng isang ala-ala. Damn! If kaya ko lang bumalik
sa mga oras na 'yon.

Kung dati ay palalampasin ko na ang lahat ng ito ay ngayon lalaban na ako.

Mahahanap din kitang demonyo ka at mabubulok ka sa kulungan. I need Ivan's help,
hindi ko ipapasok si Miguel sa eskandalong 'to. Umiyak ako at nagmakaawa ako sa
kanya noong gabing 'yon pero parang wala siyang narinig at ilang beses akong
binaboy. Hindi ko na kaya 'to. Wala akong pakialam kung marinig man ng mga tao ang
hagulgol ko. This is bullshit! Bakit kailangan mangyari sakin 'to? Ganoon na ba ako
kasama? I know flirt ako, boyfriend stealer but I don't think na ganito dapat ang
parusa sa isang katulad ko.

***

Tulala ako at walang imik nang dumating si Miguel na may dalang dalawang supot ng
dragon fruit. Nagbuntong hininga ako at pilit na ngumiti kahit na gusto ko ng
tumakbo pabalik ng Manila. Kailangan kong makausap si Ivan at kung kinakailangang
bumalik kami sa Baguio ay gagawin ko. Mahilig mag topless si Miguel lalo na kapag
nasa loob lang ng bahay kaya naman nakita kong muli iyong tattoo niya.

"Anong meaning niyan? Is that a Greek word?" tanong ko sa kanya habang

pinagmamasdan iyong tattoo naman niya sa may braso.

"Had No Mercy." mahina niyang usal habang palapit sa akin. Itinaas ko ang mukha ko
upang salubungin ang mga mapupungay niyang mata. Katulad noon ay hindi ko maiwasang
mamangha sa gwapo niyang mukha. Mga titig pa lamang niya ay parang tagos na sa
kaluluwa, matangos ang kanyang ilong at medyo pangahan para siyang isang
Brazillian.

"Why?" I murmur, hindi na ako makapagsalita dahil malapit na ang kanyang mukha sa
akin at ramdam ko na ang mainit at nakakakiliti niyang hininga sa aking pisngi.
Nagkibit balikat lamang siya.

"And your new tattoo? Anong ibig sabihin niyan?"  noong nakaraang linggo ko lang
nakita iyong tattoo sa braso niya ngunit iyong sa dibdib ay matagal na.

"Yvette Anne." ngisi niya sabay tapik sa kanyang braso.

"Diba dapat sa dibdib yong pangalan ko. Tss. Anyway, ireresearch ko yan kasi baka
mamaya ibang pangalan pala ang nakalagay diyan." irap ko sa kanya.

Tatayo na sana ako ng bigla niya akong siniil ng halik sa aking labi kaya naman mas
lalo akong napaupo. Damn! Hindi ko inasahan iyong halik na yon ah. Kung halikan
niya ako ay parang ilang buwan kaming hindi nagkita. Bubuksan na sana niya ang
aking blusa nang bigla na lamang mag ring ang cellphone ko. Like seriously?! Kung
sino man ang istorbong tumawag sa akin ay tiyak na tatarayan ko! Ang hirap kaya
masira ang momentum. Kakainis!

I picked my phone at napataas ang kilay ko ng rumehistro ang pangalan ni Ivan. Ano
naman ang kailangan ng magaling kong bestfriend sa oras na ito? Porke't mag-aasawa
na siya'y hindi na niya ako madalas tawagan or itext. Hmm. I wonder kung
pinagseselosan pa rin ako hanggang ngayon ni Janine.

"Hi Ivan. Wazzup!" agad akong napangiti nang makita ang pagkunot ng noo ni Miguel.
Haha.

"Where are you? Nagpunta ako ng Malabrigo pero wala ka." bakas sa boses ni Ivan ang
pagkainis. Hindi naman niya ako matitiis kaya mas lalo akong napangisi ng
magbuntong hininga siya. I knew it. Kabisadong kabisado ko si Ivan at ganoon rin
siya sa akin.

"Nagbabakasyon ako dito sa Puerto Azul. Why? Don't tell me hindi na tuloy ang kasal
ninyo ni Janine kasi narealize mo na ako talaga ang mahal mo?" biro ko sa kanya.
Well, ilang beses ko na siyang biniro ng ganito kahit dati pa pero hindi niya
talaga pinapatulan. Miguel groaned in jealousy so I shut my mouth.

"Kailangan mong umuwi ng Manila Yvette. May lead ako sa rapist mo. Where are you?
Susunduin kita." sa mga sinabi niya'y bigla akong nanghina at napakapit ako sa
braso ni Miguel na ngayon ay bakas sa kanyang mukha ang pag-aalala.

Akala ko'y wala ng pag-asa na maparusahan ang taong gumahasa sa akin but damn heto
na may lead na. Kailangan ko ng bumalik sa Maynila as soon as possible, alam kong
magdadala ito ng matinding kahihiyan sa pamilya namin katulad ng nangyari kay
Elaine pero kailangang may magbayad na sa lahat ng ito. Iisa lang ang gustong
sumira sa amin ni Elaine, parehas eskandalo ang hanap nito. Oo, nasira nila ang
buhay ko pero ngayon buhay nila ang sisirain ko. Pagbabayaran ng mga hayop na 'yon
ang miserable ko ng buhay.

To be continued...

PUBLISHED na po ang The Substitute Wife at abangan pa nating yung 3 books. So sana
po makabili kayo  available siya sa lahat ng PPC stores and abangan din sa
National Bookstores. I’announce ko nalang po sa Twitter or FB kapag may
booksigning. Sana suportahan niyo yung book. Thank you! 

=================

Chapter 19

Chapter 19

Isang mainit na yakap ang agad na isinalubong sa akin ni Ivan nang makababa ako ng
Montero ni Miguel. Hindi ko na pinansin pa ang paghalukipkip ni Miguel bagkus ay
pumaloob sa mainit na bisig ng aking bestfriend. I miss my home. I miss my old
life, marami na pala ang nagbago simula nang magtungo ako sa Batangas.

Ngumisi ako sa ngayon ay nakasimangot na si Janine sa gilid ni Ivan ng palayain na

niya ako.

"Long time no see Ja. Nice to see you again." malamyang ngumiti sa akin si Janine
at nagulat ako ng yakapin din niya ako. Marahil ay alam na niya ang sinapit ko. I
smirked at Ivan. Hinanap ko ang anak nila ngunit iniwan daw nila iyon kay Tita
Jackie sa Maynila. Lumihis ang paningin ni Ivan sa akin at saka ko pa lamang
naalala na ipakilala si Miguel sa kanila.

"I forgot. Ivan, Janine siya nga pala si Miguel ang boyfriend ko. Miguel, si Ivan
bestfriend ko at si Janine fiance niya." ikinawit ko ang kamay ko sa braso ni
Miguel habang siya naman ay nakipag-tanguan lamang kay Ivan.

"At talagang hindi mo ako ipinakilalang kaibigan huh?" sarkastikong tanong ni

Janine sa akin habang ako naman ay napailing na lamang. Hindi talaga marunong
gumalang ang babaeng iyon, mas matanda pa rin ako sa kanya ng ilang taon 'no.

"Saka na kapag close na tayo. Let's go! Ang lamig kaya!" maarte kong yakag sa
kanila at hinila na si Miguel papasok sa loob ng hotel na pagmamay-ari ni Ivan.

Pagkatawag ni Ivan ay agad kaming nag-impake ni Miguel patungo sa Baguio City kung
saan nagsimula ang lahat ng gulo sa buhay ko. Hindi man siya nagtatanong ay alam
kong maraming gumugulo sa kanya. Wala akong maipaliwanag sa kanya dahil maski ako
magulo ang isip. Gusto ko bang gawin 'to? Natatakot ako sa mga bagay na maaari kong
malaman. Some things are better unexplained. Takot akong masaktan, takot akong
malaman ang katotohanan. Minsan mas mainam pa na clueless ka sa lahat ng bagay
atleast safe ka sa lahat ng sakit.

"Bakit ba kasi naka-sleeveless top at denim shorts ka lang?" tanong ni Janine sa

akin habang inaabot niya sa akin iyong cardigan niya. Hindi na ako nag-inarte pa
dahil pakiramdam ko ay sisipunin na ako.

"Hello! Ang buong akala ko kasi ay sa Puerto Azul lang ako magbabakasyon hindi ko
naman akalain na makakarating pala ako ng Baguio City!" hanggang makarating sa may
front desk ay nagpatuloy pa rin ang bangayan naming dalawa ni Janine tungkol sa
aking damit habang ang dalawang lalaki naman naming kasama ay parehas lang na
tahimik. I know that this is really awkward for the both of them.

"Yvette Anne, can we talk?" malamig na tanong sa akin ni Ivan at iniabot niya sa
akin ang key card ng silid namin ni Miguel. Kunot-noo siyang umiling ng sabihin
kong sa iisang kwarto lamang kami ni Miguel.

"Yvette, dadalhin ko na muna sa taas iyong mga gamit natin. I'll see you later."
mabilis ang iginawad sa aking halik ni Miguel at agad na akong hinilang palayo ni
Ivan sa kanya.

Ewan ko ba kung nagseselos ba 'tong si Ivan o talagang aburido lang talaga siya kay
Miguel. Kanina ko pa kasi napapansin na malamig ang pakikitungo niya sa nobyo ko.
Gumaganti yata siya sa pagiging mean ko kay Janine. Yes mabait si Janine but hindi
ko talaga siya feel simula bata pa lamang kami, siguro'y dahil bata pa lang siya ay
sa kanya na nakatuon ang atensyon ni Ivan kahit ako pa ang madalas niyang kasama.

Hindi ko maitatangging head over heels ang kaibigan ko sa kanya. Imagine natiis
niyang tumira sa Singapore mag-isa maiwasan lang si Janine. Gusto niyang tumuntong
muna sa tamang edad si Janine bago niya ito ligawan. Age doesn't matter nga talaga
siguro. Aba, gumagapang pa lamang si Janine ay naglalaro na kami ng bahay-bahayan
ni Ivan. Haha.

Apat na taon ang tanda sa akin ni Miguel, nagtataka nga ako kung bakit ganoon dahil
matagal na naging magnobyo ang mommy ko at daddy niya. Does it mean na matagal ng
niloloko ni Tito Steven si mommy noong sila pa?

"Saan mo nakilala ang lalaking 'yon? Alam ba niya ang nangyari sayo?" agap na
tanong sa akin ni Ivan nang tuluyan na kaming makalayo sa front desk at makarating
sa teresa sa may gilid ng hotel. Kitang-kita ko sa itim na mga mata ni Ivan ang
halong poot, pangamba at pag-aalala. He really loves me. Hindi ko maiwasan ang pag-
init ng aking mga mata. He doesn't know about my pregnancy at oras na malaman niya
iyon ay tiyak na mas magpupuyos siya sa galit.
"I-I'am p-pregnant." dahan-dahan ko iyong ibinigkas sa takot na mabulol at laglag
pangang tinanggap iyon ni Ivan. Yumuko ako at tuluyan ng umiyak sa harap niya.
Itinakip ko ang dalawa kong palad sa aking mukha at inilabas ang mga luhang matagal
kong kinimkim. Pakiramdam ko ay sasabog na ang dibdib ko. Mahirap palang umarteng
matatag, mahirap magpanggap na balewala lang ang lahat gayong unti-unti na akong
nadudurog. Ito ba ang lahat ng kabayaran sa mga kasalanan? Do I deserve this pain?

"Si Miguel ang ama?" bahagya akong natawa dahil in denial pa rin siya habang
nakatuon ang kanyang mga mata sa impis kong puson. Umiling ako at mas lalo pang
napahagulgol ng sinuntok niya iyong malaking vase na siyang display sa labas ng
hotel.

"Iyong rapist? Siya ang ama?!!" sigaw na ni Ivan, parang sasabog na iyong litid sa
leeg ni Ivan habang hawak niya ang braso ko. Last time na nakita ko siyang ganito
kagalit ay iyong napahamak ang kakambal niyang si Elaine. Yes, kapatid nga ang
turing sa akin ni Ivan. I couldn't ask for more. Simula noon pa man ay si Ivan lang
ang nag-aalala sa akin, siya ang tumatayo sa tabi ko kapag walang naniniwala sa
akin.

"Si Miguel, pananagutan niya ako Ivan kaya please pakisamahan mo siya. Siya ang
ipapakilala kong ama ng magiging anak ko sa oras na harapin ko na sila mommy."

Mabilis at marahas ang paghinga ni Ivan at kahit malamig rito sa Baguio ay kita ko
ang iilang pawis na namumuo sa kanyang noo. He is so frustrated kaya nanahimik na
lamang ako. Madalas kaming magbiruan ni Ivan ngunit siya ang lalaking sinasabihan
ko ng lahat ng nasa isip ko, iyong mga kalokohan ko. Mayroon isang koneksyon sa
amin ni Ivan na hinding hindi nila mapuputol. Kahit utusan pa ni Janine si Ivan na
iwasan ako ay paniguradong hindi iyon magagawa sa akin ng kaisa-isa kong kaibigan.

"Hahanapin natin ang gagong gumawa niyan sayo Yvette. Ako mismo ang papatay sa
kanya tandaan mo yan!" akala ko ay magwawala na naman si Ivan ngunit napangiti ako
ng mabilis niya akong kabigin at yakapin. Sa bisig ni Ivan ay pakiramdam ko walang
makakapanakit sa akin ngunit alam kong pagmamay-ari na siya ng iba. Kahit ilang
beses pa akong umiyak ay para sa ibang babae na ang kanyang mga bisig.

"Umakyat ka na at magpahinga. Mamaya natin pag-uusapan ang tungkol sa kaso sa

ngayon ay matulog ka na muna." tumango at humiwalay sa kanyang yakap. Tatalikod na
sana ako ng pigilan ako ni Ivan sa may braso.

"Yvette, you know how much you mean to me. Nariyan ka palagi sa tabi ko at alam
mong hindi ako mawawala sayo. Ayokong masaktan ka, ayokong nasasaktan ka." pinisil
ko ang kamay ni Ivan at ngumiti.

"I love you" dugtong niya.

"I know Ivan and I love you too." pinahid ko ang mga luhang nagkalat sa mga mata
ko. Damn nakalimutan kong may suot nga pala akong mascara. Bahagyang gumaan ang
loob ko dahil sa wakas ay nahingahan ko na rin ng problema ang aking bestfriend.
Pakiramdam ko ay hindi ako nag-iisa sa labang ito.

***

Sabay-sabay kaming kumain ng hapunan nila Ivan, Janine at Miguel sa restaurant at

hindi maipakakaila ang awkwardness. Parang agila ang mga mata ni Ivan na nanunuri
sa bawat kilos ni Miguel kaya wala akong ginawa buong gabi kundi ang irapan siya.
Seriously? Kanina ko pa sinasabing pakitunguhan niya ng maayos si Miguel ngunit
heto siya at akala mo kriminal ang kaharap niya.

"Ano nga palang trabaho mo Miguel? Gaano na kayo katagal ni Yvette?" I just rolled
my eyes angd kicked Ivan's leg. Bahagya siyang ngumiwi ngunit hindi na niya ininda
pa ang sipa ko. Kung umasta ay akala mo siya nakakatandang kapatid ko. Baka mamaya
ay maintimidate sa kanya itong si Miguel.

"Isa akong OB GYN. Alam kong masyadong mabilis ang tungkol sa amin ni Yvette pero
makakaasa kang iisa lang tayo ng gusto ang protektahan siya at huwag masaktan."
pinigilan ko ang matawa nang makita ko ang naging reaksyon ni Janine. Yes, ganyan
din ang reaksyon ko noong una kong malaman na isa siyang OB.

"Ivan, sa kanya ako magpapacheck up kapag nasundan na natin si JC." tuluyan na

akong natawa dahil masamang tinignan ni Ivan ang nobya nito. Ang gwapo naman kaya
talaga ni Miguel! Sa ilalim ng lamesa ay hinawakan ni Miguel ang kamay ko at
pinisil iyon.

Nang matapos maghapunan ay inimbitahan ako ni Ivan sa isang restaurant kung saan
namin makakausap iyong inspector na binayaran niya upang imbestigahan ang nangyari
ng gabing iyon. Dinala ko iyong mga larawan na ipinadala sa akin, hindi ko pa iyon
naipapakita kay Miguel at ayokong masangkot pa siy sa gulong ito. Ayokong madawit
ang pangalan niya sa eksandalong ito sapat na para sa akin ang kahandaan niyang
panagutan niya ako. Baka pandirihan niya pa ako kapag naisawalat na ang lahat.

"Good evening Mr. Ronquillo." tumambad sa akin ang isang lalaking na kasing edad
siguro ni daddy, agad silang nagkamayan ni Ivan habang ako naman ay tahimik sa may
gilid niya.

"Siya si Yvette Anne Villena, she's the victim here. May mga bago ka bang
impormasyon? Yvette siya si Inspector Inigo." umupo ako sa may tabi ni Ivan at
hindi ko malaman kung sa lamig ba ng hangin o sa takot dahilan ng panginginig ako.
Handa na ba akong malaman ang lahat? Gusto ko siyang pagbayarin sa mga sinapit ko,
iyong mga sampal at pagmamakaawa ko sa kanya. I said please but he didn't stop.
Ilang beses akong nagmakaawa pero para bang wala siyang naririnig. Nanakit ang
lalamunan ko sa masakit na ala-alang 'yon.

"Natatandaan mo ba ito Ms. Villena?" napaangat ang tingin ko sa hawak na sealed

plastic ni Inspector Inigo at nanlalaki ang mga matang kinumpirma ang isang
makinang na bagay na nasa loob niyon. That's my earing! Paano at saan? Matagal ko
ng hinahanap ang hikaw na iyon dahil regalo iyon ni mommy sa akin noong 18th
birthday ko at hindi ko inaasahan sa ganitong sitwasyon ko pa iyon matatagpuan.
"That's mine." mahinang usal ko ngunit may kompirmasyon iyon habang hinahanap ko sa
aking bag ang kaparehas niyon.

"Nakita namin ito sa crime scene. May ilang testigo ang nakakita sa iyo ng gabing
iyon at itinuro nito ang isang motel. Didirestuhin ko na kayo Ma'am pero
mahihirapan tayo sa kasong ito dahil isang matibay na ebidensya ang medico legal,
kung sana'y agad kayong dumulog sa pulisya o kaya naman ay nagpa medico legal ay
mas magiging mabilis ang pagdaloy ng kaso." napailing na lamang ako. I know this
case is hopeless. Ni hindi ko nga matandaan iyong mukha niyong lalaki dahil lango
ako sa alak at sa kung anumang gamot ang inihalo nito roon. Damn it.

"Huwag kayong mag-alala dahil may ilan namang nakakita sa suspect, sa ngayon ay
nangangalap pa kami ng impormasyon mula sa mga testigo. Maari po kayong magbigay ng
statement para mas mapadali ang kaso." mariing hinawakan ni Ivan ang aking kamay na
para bang binibigyan niya ako ng lakas. Hindi ko yata kayang balikan ang lahat ng
nangyari, ang isipin pa lamang ang mga iyon ay nagpapabalik sa takot ko paano pa
kaya kapag idinetalye ko pa.

"Ivan, I can't do this. Hindi natin ito maitatago sa mga magulang ko." akma na sana
akong tatayo ng hinila ni Ivan ang kamay ko at pilit akong pinaupo sa tabi niya.
Iyon na naman ang mga galit sa mga mata niya.

"Hindi kita naproktehan Yvette and I'll be forever sorry for that. Hayaan mo namang
gawin ko 'to para sa iyo. Ganoon na lang ba 'yon? Kakalimutan na lang ang lahat!
Kung nagawa niya sa iyo ay maaaring gawin niya rin sa iba. Don't be selfish Yvette!
Kung kaya mong kalimutan ang lahat ng ito puwes hindi ako. Paano naman kaming mga
nagmamahal sa iyo? Sa tingin mo ba hindi ako nasasaktan kapag ganyan ka?!" saglit
akong napamaang sa mga sinabi ni Ivan. Buong buhay ko ay walang kasiguraduhan kung
may mga tao nga bang nagmamalasakit sa akin, hindi ko alam na sa ganitong
pagkakataon ko pa makikita kung sino ang mga taong nasa tabi ko.

Sa huli ay napahinuhod rin ako ni Ivan at sa buong pagdedetalye ko ay hawak niya

ang kamay ko. Halos kalahating oras rin ang naging interview sa akin noong
inspector hanggang sa tuluyan na itong nagpaalam anito ay tatawag na lamang siya
kung may mga bago siyang impormasyong nakuha. Nangangatog ang mga tuhod ko habang
inaalalayan naman ako ni Ivan pabalik sa may hotel. Kanina ay iniwan kong natutulog
si Miguel dahil masayado itong napagod sa pagmamaneho.

Ayoko sa lahat ay ang paghihintay na ganito, sana'y huwag na sa aking ipakita ang
rapist bagkus ay ipapatay na lamang ni Ivan. Ayokong mabahiran ng poot kung
sakaling makikita ko ang anak ko.

**

"Sir, may phone call po kayo galing kay Mr. Lyndon Ronquillo." bungad agad sa amin
ng sekretarya ni Ivan alanganing tumingin sa akin si Ivan na mukhang nagdadalawang
isip pa yata kung tatanggapin ang tawag o hindi. Nagkibit-balikat na lamang ako at
tumango. Hindi naman ako obligasyon ni Ivan at aakyat na rin talaga ako sa silid ko
kung hindi humarang itong sekretarya niya.
"Nagpalit ka na pala ng secretary? Where's Amanda?" tanong ko sa kanya.

"Ayaw sa kanya ni Janine kaya pinaalis ko." bago pa ako makapag react ay tinanggap
na niya ang cellphone na kanina pa inaabot sa kanya ng bago niyang sekretarya.
Lalaki ito at may edad na, aba segurista pala si Janine.

Sa gwapo nga naman ni Ivan malamang bakuran ko rin siya but ewan ko na lang kung
mangimi pang mambabae itong kaibigan ko. Sa lahat ba naman ng sakit at frustration
na natanggap nilang dalawa dahil sa pagtitiisan nila ay ewan ko kung maghiwalay pa
sila. For sure ayaw na nila ulit maranasan ang nakakabaliw naman talaga nilang
story.

Kung si Miguel lang din ay kayang-kaya ko ang lahat ng babaeng lalapit roon. Kung
bakit ba kasi OB ang specialization ng lalaking iyon! Sinenyasan ko na lamang si
Ivan na aakyat na ako sa silid ko habang siya naman ay kunot-noong tumango. Kapag
nag seryoso talaga ang lalaking ito ay hindi mo makakausap ng matino. I smiled at
that thought. Sa ikatlong palapag lamang ang silid na napili namin ni Miguel at
nang makarating sa may elevator ay laking pagtataka ko dahil sira iyon, kanina ay
nagamit ko pa iyon tapos heto at out of order na. Ugh! Mamaya nga ay irereklamo ko
ito kay Ivan. Kaylaki ng hotel ngunit lahat naman ng elevator ay hindi
mapakinabangan!

Nagpasya na lamang ako na gamitin ang fire exit. No choice e! Naiisip ko tuloy
iyong mga nanunuluyan sa huling palapag kung ako 'yon ay hindi na ako lalabas pa!
Pahakbang na sa ako sa ikalawang palapag ng hagdan ng maramdaman ko na para bang
may sumusunod sa akin. Saglit akong tumigil upang makiramdam, parang nag-iinit ang
likod ko sa titig niyon. Mabilis kong nilingon ang aking likuran ngunit wala namang
tao kaya naman naisip ko na guni-guni lang lahat ng iyon. I don't believe in ghosts
'no! Maglalakad na sana akong muli ng bigla na lamang may humila sa buhok ko
hilahin ako pababa.

"AHHHHH!" sigaw ko nang tuluyan na akong nagpagulong-gulong sa may hagdan.

Sinubukan kong kumapit sa barandilya ngunit huli na. Damn it! Nanlalabo ang mga
mata ko para makita pa ang isang bulto ng lalaki na nasa harapan ko ngayon.
Lupaypay akong nakahiga sa may sahig habang hawak ang puson kong nag-uumpisa ng
sumakit at humilab.

"H-help." anang ko ngunit naroon lang siya at pinapanood ako. Pilit kong kinikilala
ang mukha niya ngunit hindi ko iyon makita, ibinaba ko ang akong paningin at mas
napadaing ng makita ang malayang dugong umaagos sa may hita ko pababa sa may sahig.
God! No! Bago pa ako muling makapagsalita at humingi sa kayan ng tulong ay sumidhi
ang mas masakit na kirot mula sa puson ko hanggang sa hindi ko na iyon kinaya at
magdilim ang aking paningin.

Bago ko tuluyang ipinikit ang mabigat ko ng mga talukap ay nakita ko ang ngisi sa
mga labi ng estrangherong lalaki.

to be continued...
Sorry sa matagal na update. Hehe. May bago pala akong FB account BonitaBabyy WP.
Deactivated na yung Gaile Montefalco. Thankies.

=================

Chapter 20

Chapter 20

Hindi ko maidilat ang aking mga mata ang tanging nararamdaman ko na lamang ay iyong
matinding sakit na nararamdaman ko sa aking puson. Ilang ingay ang naririnig ko,
mga taong nag-uusap para bang nagtatalo. Gusto kong idilat ang mga mata ko at
alamin ang mga nangyayari ngunit may mabigat na pumipigil sa aking mga mata. Ito
iyong pakiramdam ko noong unang nakidnap ako. Gusto kong sumigaw at magtanong
ngunit walang boses ang nais lumabas sa bibig ko.

Anong gagawin nila sa akin? Anong gagawin nila sa baby ko? Maingay pa rin ang buong
paligid ko ngunit wala akong maintindihan sa mga pinag-uusapan nila, halos bulong
na lamang ang mga iyon sa pandinig ko. I hate this feeling! Gusto kong gumising,
magtanong at makita ang mga tao sa paligid ko ngunit wala akong magawa. I feel so
helpless! This is so frustrating at wala man lang akong magawa para sa sarili ko.
Ilang sandali pa ay nilamon na naman ako ng matinding antok kasabay ang tahimik
kong pag-iyak.

****

Nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sa akin ng magising ako. Ilang pares ng mga
mata ang masuyong nakatingin sa akin, ilang segundo pa ang pinalipas ko bago
tuluyang nakapag-adjust sa liwanang. Tinignan ko ang kamay kong may suero at
iginala ang paningin sa pamilyar na amoy ng hospital. Nais ko sanang magsalita
ngunit tuyo ang aking lalamunan.

"Yvette. Finally, you are awake." malambing na haplos ni mommy sa aking noo habang
tuluyang dumaloy ang mga luha sa kanyang magagandang mata.

"Don't move. Hindi pa daw masyadong nawawala ang epekto ng anesthesia sa katawan mo
baka mahilo ka lang kapag bumangon ka. How are you? May masakit ba sa iyo?"
nangunot ang noo ko sa kanyang huling sinabi kaya kahit nahihilo pa ako ay pilit pa
rin akong bumangon.
"What happened? Bakit ako may anesthesia?" sumidhi ang matinding hilo sa akin
ngunit hindi ko iyon ininda. Nakaawang lamang ang bibig ni mommy na para bang hindi
alam kung ano ang sasabihin. I looked at Ivan with horror na ngayon ay nakayuko
lang habang si daddy naman ay dinaluhan si mommy.

"What happened to my baby?!" paos at basag ang boses ko ngunit walang mga mata ang
kayang tumingin sa akin ng diresto. Nanakit ang lalamunan ko at tuluyan ng
napahagulgol. Fuck it! Wasak na wasak na ako! Pilit akong pinakalma ni mommy ngunit
inilayo ko lamang siya sa akin. First I was raped, tinanggap ko lahat ng iyon pati
ang bunga ng gabing iyon. Minahal ko na siya ngunit heto at wala na siya.

"I am so sorry Yvette. Bakit hindi mo sa amin sinabi ang lahat ng nangyari? Nai-
kwento na sa akin lahat ni Ivan. I am your mom, lahat ng sakit at paghihirap mo ay
pwede mo sa aking sabihin. Hindi mo dapat sinarili lahat ng ito. I am sorry baby."

Mom tried to cup my face but I refused. Hindi ko siya kayang makita. I really love
her, kahit na ilang beses ko siyang sinasagot at si daddy isang luha lang niya ay
napapahinuhod na niya ako. Ayoko siyang nakikitang umiiyak lalo pa't ako ang
dahilan. But aaminin ko naman na may sama ako ng loob sa kanila. Paano ko naman
sasabihin sa kanila ang lahat ng pinagdadaanan ko kung para sa kanila ay alam
nilang hindi ko sila kailangan. Just because I am strong enough to handle pain that
doesn't mean to treat me any kind of way. And it doesn't mean that I don't need a
hug when tears fall down from my eyes.

"Leave me alone! Ano pagagalitan mo ba ako dad? Na ito ang napapala ko kakaparty.
Ano? Napatunayan niyo na malandi ako! I was raped and got pregnant! Enough naman na
siguro yan diba?" pilit akong pinapatahimik ni Ivan at hindi man lang ako magawang
tignan ni daddy.

"I'm sorry Yvette for what happened. I won't say anything harsh, nandito kami
bilang magulang mo, kakampi mo. Hindi kami ang kaaway mo rito Yvette. Walang
humuhusga sayo rito." mas lalo akong napaiyak sa mga sinabi niya. I hate them! Sa
kanila pa rin talaga ako babalik kahit anong gawin.

"Yvette, hindi kita dapat iniwan ng gabing 'yon. What happened? Nalaglag ka sa
hagdan?" nalilito pa ako at hindi ko alam kung paano sisimulan ang kwento sa mga
nangyari.

"Sira ang elevator kaya aakyat na lang sana ako sa may fire exit pero nasa second
floor pa lamang ako ng may humila sa buhok ko at itinulak ako sa may hagdan." bigla
akong kinilabutan ng maalala ang mga nangyari.

"Please, ayoko muna magsalita. Bigyan niyo muna ako ng panahon para ipagluksa ang
baby ko." hindi ko na sila hinintay pang sumagot at humiga na muli ako dala ang
matinding pighati. Iisang tao lang ang may pakana nito, alam ba niyang buntis ako
kaya niya 'yon ginawa o talagang gusto niya akong patayin? He wants me dead. Iyon
ang sigurado ako sa bagay na 'yon.

"Sleep tight darling." napapikit na lamang ako ng hinalikan ako ni daddy sa aking
noo at inakbayan niya si mommy palabas ng silid ko.

***

"Si Miguel?" nakasakay ako sa wheelchair habang tulak iyon ni Ivan. Pagkabanggit pa
lamang sa pangalan niya ay nagtangis na ang mga bagang ni Ivan. Why? What?
Tiningala ko siya at kahit hindi ko dugtungan ang aking tanong ay alam na niyang
kailangan ko ng sagot sa naging reaksyon niya.

"I did a background check on him Yvette. Anak siya ni Steven Wenceslao, at ang
taong iyon ay kakalaya lamang sa kulungan. Alam mo ang lahat ng iyon ngunit
nagtiwala ka sa kanya? I can't believe it." disappointed na saad ni Ivan bago siya
umupo at harapin ako.

Wala naman akong nakikitang mali. Ano naman kung ex iyon ni mommy? Wala naman
siguro siyang grudge against us lalo na si Miguel? Matalino si Miguel kaya
nakakasiguro akong malawak ang pag-unawa niya iyon nga lang ay ilang araw na ako
rito sa hospital ngunit maski anino niya ay hindi ko man lang masilayan. For sure
alam naman niya ang nangyari sa akin, tumutulong kaya siya sa imbestigasyon?
Nakausap ko na ang mga magulan ko and they are willing to help, pinigilan ko sila
ngunit mas importante raw ako kaysa ang pangalan namin. I guess I'm a lucky bitch.

"Don't trust him Yvette. Hindi mo siya kilala, wala tayong ideya kung paano siya
pinalaki ng kanyang ama." napailing na lamang ako at pilit na pinalabas sa kabilang
tainga ang suhestiyon ni Ivan. I can't do that. Noong panahong devastated ako ay
hindi ako hinusgahan ni Miguel, hindi siya nagtanong sa kung ano ang nakaraan ko
kaya sino ako ngayon para magtanong at isa pa mahal ko siya kaya may tiwala ako sa
kanya.

"Drop it Ivan." iwinasiwas ko pa ang aking kamay upang ipaalam sa kanya na hindi
ako makikinig sa mga sasabihin pa niya. I've had enough. Walang wala na ako, si
Miguel na lamang ang natitira at hindi ko hahayaang mawala pa siya sa akin.

"Kung ganoon nasaan siya ngayon? Bakit ngayon pa siya mawawala kung kailan may
nangyari sa iyo?" tono pa lamang ni Ivan at nang-aakusa na kaya napataas na rin ang
tono ko na sa huli ay agad ko ring pinagsisihan.
"Stop it Ivan! Probably naghahanap rin iyon ng impormasyon about what happened?!
Bigyan mo naman siya ng benefit of the doubt! Hindi ako hinusgahan ni Miguel noon
kaya pwede ba tigilan mo na yan!" Ivan gritted his teeth at alam niyang kapag
nagtaas na ako ng tono ay galit na ako.

Sa ngayon ay marami pa akong iniisip kaya ayoko ng dagdagan pa iyon. Kung sino man
ang may kagagawan ng lahat ng ito ay siguro gusto lang niyang tapusin ang nasimulan
niya. Ang sabi niya'y gusto niya akong patayin, but why? Anong kasalanan ang nagawa
ko sa kanya? Inutusan kaya iyon ng isa sa mga babaeng nakaaway ko before? May nag-
utos ba ritong sirain ang buhay ko at tuluyan ng tapusin ito? Ang isipin pa lamang
iyon ay nangingilabot na sa aking sistema. Nagawa na niyang patayin ang sarili kong
anak at sa pagkakataong ito ay ako na isusunod niya.

Nasaan ka na ba Miguel? Gusto kong patunayan sa kanila na mali ang iniisip nila sa
iyo. Naroon ka at handa akong proktetahan, kung may tao man na huli kong pag-
iisipan ng lahat ng gulong ito ay si Miguel iyon. I trust him enough upang hindi
magpadala sa mga akusa ni Ivan. Naagaw muli ni Ivan ang atensyon ko nang may
iniabot siya sa aking ilang larawan.

"Kuha iyan sa sa CCTV sa may motel na pinagdalhan sa iyo, hindi mamukhaan iyong
lalaki dahil sa suot nitong cap ngunit nariyan ang suot nitong jacket. Unti-unti na
nating natutuklasan kung sino siya." nanginginig ang mga kamay kong tinanggap ang
pictures na hawak ni Ivan.

"Yvette matalino ka. Alam nating parehas sa
napag-tripang gahasain. Ang lahat ng ito ay
natin alam ang tunay nilang pakay. Gusto ka
magtiwala lalo na sa isang taong kakakilala
mga mata at umiling.
puntong ito na hindi ka lang basta
planado pero sa ngayon ay hindi pa
nilang patayin. Huwag kang masyadong
mo pa lamang." ipinikit ko ang aking

"Drop it! Please lang?" nakita ko ang pagkuyom ng mga kamao ni Ivan kaya naman
inilihis ko na lamang ang tingin ko.

Kailanman ay hindi nila masisira ang tiwala ko kay Miguel. I love him so much, kung
wala man siya ngayon ay may dahilan iyon. Panghahawakan ko ang lahat ng pangako
niya at kung totoo man ang hinala nila rito ay iyon ang tuluyang wawasak sa akin.
Hindi ko na maipapangako pang magiging matatag ako kapag nangyari iyon.

Maraming na ang nangyari, sinubok ang tapang ko hanggang sa nandito pa rin ako.
Kung wala siya ay baka tuluyan na akong nabaliw sa lahat ng nangyari sa akin,
ipinaramdam niya sa akin kung paano protektahan, na minsan kailangan mo ring maging
mahina at dumepende sa ibang tao. I will always cherish that feeling, buong buhay
ko ay mataas ang naging tingin ko sa sarili ko, akala ko noon kaya kong mabuhay ng
ako lang at walang kaibigan ngunit kay Miguel naging pader ko siya na laging
nariyan upang hiligan ko. He gained my trust and faith kaya paano nilang mababawi
lang iyon ng dahil sa isang akusasyon?

"Ibalik mo na ako sa kwarto ko please." malamig kong utos sa kanya, nagbuntong

hininga na lamang ako ng hindi na kumibo pa si Ivan. Ayoko nagkakaroon kami ng
argumento, madalas ay pinapangaralan ko rin naman siya ngunit kailanman ay hindi
ako nakialam sa mga desisyon niya.

"Yvette." agad kong nilingon ang baritono at buong boses na iyon at hindi na
napigilan pa ang mga ngiti ko. He's here. Sabi na at hindi niya ako iiwan. Tinupad
niya ang pangako niya.

"Miguel." I whispered his name.

Tumayo ako at tinakbo ang ilang hakbang naming pagitan, mabuti na lamang ay wala na
akong dextrose. Damn I miss him so much! "Where have you been?" malambing at may
himig tampo kong tanong sa kanya, he kissed my temple and hugged me so tight. Ang
lahat ng pangamba at takot sa sistema ay tuluyan nang naglaho dahil sa mga bisig
niya. He's my savior, ang pag-ibig niya ang sasagip sa akin sa lahat ng sakit na
ito.

"Sorry Yvette, bumalik ako ng Batangas dahil kay Bubuy. Hindi na ulit ako mawawala
sa tabi mo. I love you so much." mas niyakap ko pa siya ng mahigpit at tumango.

“Akala ko iniwan mo na ako. I love you too so much.” Wala nang makakapanakit sa
akin dahil alam kong narito siya sa tabi ko. Iba talaga ang pakiramdam kapag
nariyan siya, yakap pa lamang niya ay isa nang pangako para sa akin paano pa kaya
ang mga salita niya.

"Yvette, sa lahat ng kasinungalingan sa buhay natin ang pagmamahal ko lang sa iyo

ang siyang totoo. Kung may paniniwalaan ka man sa lahat ng pangako ko iyon ay ang
mahal kita. Keep that to yourself." Malamig niyang saad at masuyo niya akong
hinalikan sa aking labi.

to be continued...
Happy New Year everyone! :) Few chapters to go...

FB: BonitaBabyy WP

Twitter: BonitaBabyy

Instagram: asdfgaile

=================

Chapter 21

Chapter 21

 Ibinaba ko ang sunglasses ko dahil sa nakakasilaw na sikat ng araw kasabay pa

niyon ang kagwapuhan ni Miguel na nakasandal sa may hamba ng pinto at mukhang nasa
malalim na pag-iisip. Saglit akong tumigil sa paglalakad upang namnamin ang bawat
detalye ng mukha niya, hindi ko iyon madalas magawa dahil titig pa lamang ni Miguel
ay naghaharumentado na ang puso ko. For some reason I was intimidated by him,
that's never happened before. May kung ano sa presensiya niya ang nakakakaba, isn't
his eyes? Sa tuwing tinitignan niya ako ay para bang tumatagos iyon sa aking
kaluluwa, pakiramdam ko ay nababasa niya ang mga naiisip ko.

 Kilala ako na walang inaatrasan kahit sino pa ang makabangga ko ngunit simula ng
dumating sa buhay ko si Miguel ay lagi na lamang akong natatameme. Hindi ako
makahirit ng mga kaartehan ko. Kung may kapahamakan man sa buhay ko ay si Miguel
ang magiging ligtasan ko. Huminga muna ako ng malalim bago lumapit kay Miguel na
nakamasid lamang sa tiled floor at nakapamulsa. Gosh! Why you've got to be so
handsome and cool? Kinagat ko ang labi ko at saka siya kinalbit sa may braso.

 Sa bawat sakit na naramdaman ko sa nagdaang buwan ay isang yakap lang niya ay
nawawala na. Iyong maiinit pa lamang niyang yakap ay comfort na sa akin. Niyakap
niya ako ng mahigpit at sinamyo ang basa ko pang buhok dahil sa kakagaling ko lang
sa may shower.

"Let's go?" ang kanina'y seryosong mukha ay ngayon ay nahalinhan na ng isang masuyo
at matamis na ngiti. Ano kaya ang iniisip niya kanina at para bang nalulunod na
siya sa lalim no'n dahil napansin kong bahagya siyang nagulat sa presensya ko.
"What are you thinking?" I asked but he just ignored my question.

"Sabihin mo naman sa akin kung ano yang iniisip mo? Is it about my safety?"
nagbuntong hininga muna siya bago sumagot, pinag-iisipan pa yata kung dapat ba
niyang sagutin ang tanong ko o hindi. Nagdadalawang isip na ba siya tungkol sa
aming dalawa? Dahil ba sa kargong dadalhin niya? Dati wala akong pakialam kung iwan
man ako ng mga taong pinahalagahan ko ngunit iba kay Miguel. Kung iiwan niya ako ay
hindi ko na alam kung paano na ako. My life was a total struggle and mess!

"I will protect you Yvette sa kahit anong makakasakit sayo. Kahit sa sarili ko ay
poprotektahan kita." he said with a serious tone. What? At bakit naman niya
kailangan akong protektahan sa sarili niya? Iyon ang huling bagay na maiisip ko
'no. Sa kanya na ngayon nakadepende ang buhay ko, iwan niya ako ngayo at tuluyan ng
guguho ang pader na siyang dahilan na lamang kung bakit pa ako nakasandal.

"That's impossible Miguel. You will never hurt me. At kung ganoon man siyempre
parte iyon ng isang relasyon. Ano bang kadramahan iyan? Diba dapat ako 'tong
pinapasaya mo kasi depressed ako?" taas kilay kong tanong sa kanya. Sa iyo na nga
lang ako kumukuha ng lakas ganyan ka pa. Fuck, ikaw kaya ang mamatayan ng anak.
Pilit akong ngumiti upang kalimutan ang pag-iinit ng sulok ng aking mga mata. Ilang
linggo o buwan pa ba ang gugugulin ko sa pag-iyak maibsan lang itong sakit?

 He cupped my face and looked at them with full of sympathy and love. Iniiwas ko
ang akong paningin sa kanya ngunit pilit niyang pinagtama ang mga mata namin. He
kissed my forehead down to the tip of my nose until it reached my lips. He planted
sweet and soft kisses on my lips. Nakadilat lamang ako habang pinapanood siyang
hinahalikan ang mukha ko. Ang bawat halik niya ay marahan to the point na mas lalo
akong nananabik, I am not a glass ngunit kung halikan ako ni Miguel ay para bang
mababasag ako.

Bakit ganito niya ako halikan?

"What I have done Yvette? Natatakot ako sa kaya kong gawin dahil sa pagmamahal ko
sa iyo. I can spend my whole life stuck in hell just for you." umiling ako sa kanya
at ngumisi.

"Just stay with me. Iyon lang Miguel." this time I grabbed the collar of his polo
shirt and kissed him angrily. Ang manatili lang siya sa tabi ko ay wala na akong
mahihiling pa. Mapusok ko siyang hinalikan, I even bit his lower lip and he
groaned. Mabilis niya akong inilayo na parang napapaso kaya naman napaawang ang
bibig ko.

"We can't do this Yvette. Kakatapos mo palang sa D&C." inirapan ko siya at

humalukipkip.

 Nakalimutan ko nga palang hindi pa ako maaaring makipag-sexual intercourse kaya

nanghihinayang akong nagpapadyak habang sumisilay naman ang aliw na aliw na ngiti
ni Miguel. Sa sobrang seryoso ng mukha niya ay minsan natatakot akong baka mabasag
iyon dahil ngumiti siya. Ganoon siya kaseryoso tignan! Minsan iniisip ko kung ano
ba iyong tumatakbo sa utak niya, if nagpaplano ba siya ng isang krimen o isang
bagong tuklas na sakit dahil sa sobrang lalim niyon.

 Ngumuso ako at siniko lamang siya sa tagliran hindi pa rin siya tumitigil sa
pagtawa. Natutuwa akong napapatawa ko ang isang katuald niya kahit hindi naman
talaga ako nagjojoke.

"Let's make out, iyan lang ang maiaalok ko sa iyo ngayon darling." yakap niya sa
akin mula sa likuran at ipinatong ang baba niya sa may balikat. Bigla akong natawa
sa posisyon namin dahil matangkad si Miguel at nakakangalay ang ginagawa niya lalo
pa at 5 flat lang naman ako. He's a foot taller than me.

"I want you." nakasimangot kong saad subalit hinalikan lang niya ako sa may pisngi
at pinagdikit ang mga mukha namin.

"Anong diversion ba ang gusto mo? Pwede nating libutin itong Baguio City kung gusto
mo?" saglit akong nag-isip ng maaaring gawin rito sa Baguio ngunit sumuko rin ako
dahil ayokong lumabas ng hotel room naming dalawa. Imbes na sagutin siya ay hinila
ko na lamang siya sa may kama at pumaloob ako sa may comforter. Tinapik ko pa ang
bakanteng bahagi ng kama senyales na pinapahiga ko siya sa tabi ko.

 Nang makahiga sa tabi ko ay mabilis akong pumaloob sa kanyang bisig at ang

marahang tibok ng puso niya ay mas lalo pang nagpapakalma sa akin kasabay ng mainit
na hatid ng kanyang balat sa akin. I could stay like this forever. I drew sweet
nothings on his chest at mukhang hindi man lang siyang nakikiliti. Walang salita
ang namagitan sa amin, it's quiet but not awkward. Nang tingalain ko siya ay
nakamasid lamang siya sa may kisame at mukhang nasa malalim na naman na pag-iisip.
Magbabayad ako ng ilang milyon malaman ko lang kung ano yang iniisip mo Miguel.

I poke his cheek kaya naman nabaling sa akin ang atensyon niya.

"Tell me about your family Miguel." ilang gabi ko na rin kasing tinatanong sa
sarili ko kung alam ko na nga ba lahat kay Miguel. Mararami akong naririnig mula sa
ibang tao ngunit gusto kong malaman mismo ang lahat ng iyon mula kay Miguel. He's
still a complete stranger for me, kahit simple lang ang mga iyon ay nais ko pa ring
malaman.

 Ang payo sa akin noon ni daddy ay kung magmamahal ako ay sana iyong
mapagkakatiwalaan ko. Kahit daw pangalawa na lang ang love basta laging nasa top
list ay ang trust and faith. I still don't know if I love him because I trust him
enough or it should be the other wat around. Para sa akin ay dapat na laging
balanse si love at faith, kung wala ang isa hindi magtatagal ang isang pagmamalan.

 Palalagpasin ko na sana ang tanong ko kay Miguel ng ilang segundo na ang

nakakalipas ay hindi pa rin siya sumasagot kaya naman napaangat ang tingin ko sa
kanya ng magsalita siya habang nakatingin pa rin sa may kisame, sinasariwa ang mga
ala-alang sana'y hindi ko na pala itinanong.

"My mother was a prostitute." halos ibulong ko na lamang ang "was".

"Kilala mo na ang ama ko. Nabuntis niya ang nanay ko habang sila pa ng mama mo.
See, noon pa lang ay niloloko na niya ito. Siya ang pinakatusong taong nakilala ko
na ipinangako ko sa sarili ko na hinding-hindi ako magiging tulad niya." mabilis
akong sumang ayon na hindi siya katulan ni Steven. Definitely not! Iyong mga tao pa
lamang sa Malabrigo ay sapat ng ebidensya na mabait siya at malayong malayo sa
kanyang ama.

"Walang akong ina, wala rin ang ama ko para alagaan kaming magkapatid...." wait?
What? May kapatid siya?! Pinigilan ko ang sarili kong magtanong siguro'y mamaya na
lamang dahil baka maudlot pa itong kwento ni Miguel. Minsan lang siyang mag open up
kaya ayokong masira iyon.

"Nabuhay kaming dalawa sa may lansangan, ang kapatid ko katulad siya ng ama ko.
Ganid at tuso para mabuhay. Habang ako ay naglalako ng sampaguita siya naman ay
naging miyembro ng mga batang nagnanakaw sa may Quiapo. Hanggang sa huli ay nahuli
siya dinala sa Boys Town, kahit na ganoon siya walang makapaghihiwalay sa aming
dalawa.

Aniya'y kami lang daw ang magkakampi sa malupit na mundong ito kaya ano pa ang
dahilan para maghiwalay kami. Sumama ako sa kanya, pinag-aral kaming dalawa
hanggang sa nakatapos ako ng highschool at nakakuha ng scholarship sa UP. Sinikap
kong baguhin ang kapalaran ko, hindi ako tutulad sa ama at kapatid ko. Habang ang
kapatid ko ay nilulustay ang buhay niya sa alak at sugal ako naman ay hayun
nagsusumikap makaahon sa lugar na ayoko ng balikan." dahil sa kwento ni Miguel ay
mas lalo yata akong humanga sa kanya. Noong bata ako walang ibig ko ang hindi
naibibigay sa akin nila mommy yet pakiramdam ko ay pinagdadamutan pa rin ako habang
siya nagpapakahirap para lang makaahon sa hirap.
"Nang makalaya si Papa ay pinag-aral niya ako ng medisina, iniahon niya kami sa
hirap ng kapatid ko. Hindi siya perpektong ama, sinasaktan niya kaming magkapatid
kapag nagagalit siya ngunit masasabi kong minahal niya kami. Pinakain, pinag-aral
at binihisan iyon pa lamang ay bayad na siya sa ilang taon naming paglalaboy sa
lansangan, bayad na iyon sa ilang gutom at lamig na tiniis namin ni Kuya.

Malaki ang utang na loob namin sa kanya kaya lahat ay gagawin namin para sa
ikasasaya niya. You won’t understand it Yvette, magagawa ko ang lahat para sa kanya
kahit kabaligtaran pa sa lahat ng pinaniniwalaan ko." What a grateful child. Iyan
lang ang kaya kong i-komento sa kwento niya. Marunong siyang tumanaw ng utang na
loob sa ama niya hindi katulad ko na naiinis pa kapag pinoprotektahan ng sariling
ama. I must say na lumaki nga si Miguel na mabuting tao at may malambot na puso.
Ang respeto niya sa Papa niya kahit na dati pa itong kriminal ay nagpapakita na
nagtagumpay siya sa nais siya. Hindi siya naging katuald nito.

Hindi na ako nagtanong pa at nagpadala na lamang sa pagsusuklay ni Miguel sa aking

buhok gamit ang kanyang daliri. Iisipin ko na lamang na bed time story iyon dahil
unti-unti na akong iginugupo ng antok. Ang malamig na hangin, malambot na kama,
yakap ni Miguel ay nagdadala ng comfort sa akin. Sa loob ng ilang buwan na puno ng
tensiyon ay nakahanap ako ng pahingahan at iyon ay sa bisig ng taong pinakamamahal
ko.

Alas kwatro na ng hapon ng magising ako at wala si Miguel sa tabi. I felt a sudden
hollow on my chest, sa tuwing nagigising na lamang ako sa isang masarap at payapang
tulog ay wala naman siya sa tabi ko. I tried to reach for my jacket ngunit wala
iyon sa bedside table kaya napagpasyahan kong tumungo sa may maleta upang kumuha ng
panibago, hapon na at kumakapal na rin ang hamog sa labas kaya mas lalo akong
nanginig sa lamig. Una kong hinalughog ang maleta ni Miguel dahil mas gusto ko
iyong mas malaking jacket at napangisi ako ng makita iyong itim niyang jacket,
branded iyon at nang amuyin ko ay naroon ang amo niya. Pinaghalong farbric
conditioner at ng kanyang Armani Code na pabango hindi ko tuloy maiwasang amuyin
iyon. I look fetish. Haha. Isusuot ko na sana iyon ng may kung anong kuminang mula
sa hood kaya naman mabusisi ko iyong sinuri. I gasped in horror, pilit kinilala ang
isang maliit na bagay na iyon. Hindi ako maaaring magkamali, that’s the same
earring. Mabilis ko pang tinungo ang bag ko at hinalughog ang kaparehas na iyon. Sa
nanghihinang mga tuhod ay napaupo na lamang ako sa sahig at isang malaking
katanungan ang pumaloob sa utak ko.

“Anong ginagawa nito sa jacket ni Miguel?”

to be continued...

4 chapters to go...

FB: BonitaBabyy WP

Instagram: asdfgaile

Twitter: BonitaBabyy

=================

Chapter 22

Chapter 22

Yvette's POV

Sometimes I wish to have an amnesia so that I could forget everything that happened
to my life, my problems and my frustrations. I think that would be great but I am
here, stuck sa realidad na kahit kailan hindi ko matatakasan ang nangyari, ang
bangungot na iyon.

Iniyakap ko sa akin ang telang hawak ko at nanghihinang umupo sa may silya upang
magsilbing sandalan ko dahil mukhang bibigay na ang mga tuhod ko sa labis na
panlalambot niya. Marahas akong umiling at kasabay niyon ang pagtakas ng mga luha
sa mga mata ko. I choked as I was trying to suppress my tears but instead I cried
painfully and harder. It's impossible. Hindi maaari iyon, hanggang sa huling
porsyento ng paniniwala ko kay Miguel ay ilalaan ko sa kanya. Hindi magagawa ni
Miguel iyon dahil kung oo ay hindi niya ako matitignan ng diretso sa aking mga
mata.

I stood up and went to where Miguel left his bag. I am just so thankful that I
didn't stumble on my feet because I can feel that my joints went into jelly-O.
Patuloy pa rin ang malayang pagdaloy ng aking mga luha habang kuyom ang mga kamay
na inilapit iyon sa kanyang mga gamit, may bahagi ng utak ko ang nananalangin na
sana ay mali ang lahat ng iyon at tanging kapraningan lamang ang umiiral. He can't
do that to me. I have my faith on him.
Bawat kalamnan ko yata ay nanginginig sa hindi ko malamang dahilan. Galit, takot o
pangamba ang namamayani sa akin habang lihim pa ring nagdarasal. Pinaniwalaan at
pinanghawakan ko ang lahat ng sinabi niya I even surrenderd myself, trust, faith
and love on him. Wala na akong itinira sa akin at kung sasaktan man niya ako ay
sana hindi sa paraan ng pagtataksil o pagsisinungaling. You can hurt me in every
aspect you want but not by betrayal because it will kill me. Huwag naman sa
lalaking minahal ko ng totoo.

Binuksan ko ang maliit lamang niyang bag na naglalaman ng wallet, pabango at ilang
damit. Warren, iyon ang pangalan ng lalaking gumahasa sa akin. Hanggang sa huli ay
buo pa rin ang tiyansa ko na hindi iyon si Miguel, mabait si Miguel and he's a real
gentleman. I'm just being paranoid that's all. Upang mapanatag na rin ang loob at
isip ko ay kinuha ko ang wallet niya at sa pagbuklat ko niyon ay ilang ID ang
nakaipit roon gayon din ang credit and debit cards nito. I picked his PRC license
and read his name slowly, I read it twice or thrice just to make it sure and then I
dropped his wallet because of sudden pang of astonishement and fury.

"Miguel Warren V. Wenceslao." mahina kong usal habang sapo ang aking dibdib.
Naninikip iyon hindi dahil sa may sakit ako sa puso kundi dahil sa matinding kirot
niyon na hindi ko alam kung saan nagmumula. I cried harder and louder. I even
screamed his name and cursed him. Wala na akong pakialam kung mayroon mang
makarinig sa akin at sumugod sa silid na ito.

"HAYOP KA!!" sigaw ko at tuluyan nang napaluhod sa may sahig habang paulit-ulit na
hinahampas iyon. Wala ng sasakit pa sa nararamdaman ko kumpara sa namumula at
nagdudugo ko ng mga kamay dahil sa patuloy na paghampas. Kinuha ko ang vase mula sa
coffee table at binasag iyon na para bang si Miguel mismo iyon. Nanghihina akong
napaupo at walang magawa kundi ang umiyak na lamang. I feel so betrayed. Para akong
niloko ng langit sa lahat ng pinaniwalaan ko.

I hugged myself and cried even more. Nanlalamig ang buong sistema ko. I just don't
know what I'm feeling right now. I always kept myself distant from people. I put
this impenetrable wall to protect myself from getting hurt but kahit yata ako ay
walang kawala. I put my guard down, hinayaan ko siyang makapasok sa puso ko,
ibinigay ko ang lahat ng mayroon ako ngunit sa huli ako pala itong tanga.
Pinagtatawanan niya siguro ako, ang babaeng sapilitan niyang inangkin noon ay heto
iyon pa ang nagmamakaawang angkinin niya at mahalin ngayon. Hindi ko alam kung
magpupuyos ba ako sa galit o pagtatawanan ang sarili ko. Si Yvette Anne C. Villena
ay naisahan at nalamangan ng isang walang kwenta at kriminal na lalaki.

Okay lang sana na malaman na siya ang rapist, hindi ako mangingiming patayin siya
dahil iyana ng pinangako ko sa sarili ko ngunit mahal ko siya! Siya lang ang
minahal ko ng ganito ngunit bakit kailangang siya pa?! Inakit niya ba ako at pina-
ibig dahil nakokonsensya siya at gusto niyang makabawi sa lahat ng hirap na dinanas
ko sa kanya? Gusto niya akong mamatay diba? Bakit?! Sumasakit na ang ulo ko sa
maraming tanong na pila-pilang pumapasok sa isip ko kasabay pa niyon ang labis na
pagod dahil sa patuloy kong pag-iyak. Pawis na pawis ako kahit pa malamig naman ang
klima rito sa Baguio marahil ay sa labis na tensiyon sa katawan ko.

"Yvette." alarmang untag ni Miguel sa may likuran ko habang pinipilit kong tumayo.
Nang mapagmasdan ang nag-aalala niyang mukha ay mas lalong bumuhos ang mga luha ko,
sinubukan niya akong hawakan ngunit itinaas ko ang kamay ko at umiling. Wala akong
ideya kung makakapagsalita pa ba ako dahil halos hikbi na lamang ang lumalabas sa
bibig ko. He's just guilty! Sigaw ko sa isip ko at mas nandiri sa lahat ng
pinagsamahan naming dalawa. Gosh! That thought made me shivered even more.

"W-Warren." mahina at garalgal kong usal. Walang katapusan ang mainit na luhang
dumadaloy sa mga mata ko. Nakakahilam iyon ngunit malinaw pa rin sa akin ang
pagkabigla ni Miguel, pinanuyuan ng kulay ang mukha niya kaya naman mas nakumpirma
ko ito. Mas masakit ang puso ko ngayon kung kanina'y parang may nakadagan lang
ngayon ay tuluyan na itong naging pira-piraso. Kaya kong saktan sa kahit anong
paraan ngunit hindi ang lokohin.

"Ikaw si Warren diba?" tangina naman Yvette kumpirmado na nga ngunit nagtatanong ka
pa rin at umaasang iiling siya. Kahit na ganito heto umaasa pa rin akong hindi ikaw
'yon. Alangan at dahan-dahan ang pagtango niya at pumikit ng mariin habang ilang
hibla ng nagpupuyos kong galit ang sinilaban niya.

I screamed at him! Sumigaw ako ng sumigaw hanggang sa mapaos ang boses ko at

sinugod siya. Imbes na pigilin ako ay naroon lamang siya at tinatanggap ang bawat
suntok ko sa dibdib niya. I feel so tired and exhausted because of this intense
emotion but at least kahit sa ganitong paraan ay mailabas ko naman ang poot ko.
Walang luha at suntok ang makakaimpis ng sakit na nararamdaman ko ngayon.

"I trusted you!! I loved you!! Nakakadiri ka." nang mapagod na ay tuluyan na akong
napaupo sa kama habang siya ay hindi na makatingin sa mga mata ko.

"Paano mo ako natitignan ng diretso sa mga mata ng hindi man lang nakakaramdam ng
guilt ha? Ganyan ka ba kahalang ang bituka? Kaya mong sikmuraing harapin araw-araw
ang babaeng pinagsamantalahan mo?!! You wanna be a hero? Gusto mo pang akuin ang
dinadala ko pero ang katunayan ikaw din pala ang ama! Tangina Miguel o kung sino ka
man! Mamatay ka na!!" sigaw ko sa kanya at binato sa kanya kung anuman ang madampot
ko. Sasabog na yata ang ugat sa may sentido ko dahil sa labis na poot at
pagkasuklam na nadarama ko ngayon.

“Sana nga pinatay mo nalang ako ng literal!! You want me dead?!! You killed me
already! Iyan naman ang gusto mo diba? Mas masaya bang makita akong nagdurusa kaysa
ang patayin na lamang? Nakuha mo na, wala na Miguel. Wasak na wasak na ako!” nang
subukan niyang lumapit ay mas lalo akong umatras na para bang nilalapitan ako ng
isang taong may nakakahawang sakit.

“Listen to me Yvette. Please.” Umiling ako at ngumiti.

“Please? Please!! That’s what I said to you that night! I kept on begging but you
refused to listen. Ilang beses akong nagmakaawa sayo pero ano? Ilang sampal lang
ang nakuha ko. Anong paliwanag ba ang sasabihin mo? Naka-drugs ka that time?
Napagtripan mo lamang ako?!!” this time ay ako na ang lumapit sa kanya at malutong
siyang sinampal sa may pisngi, nang makabawi ay sinampal ko pa siya ng isang beses.
Para yan sa mga sampal na ibinigay mo sa akin noon.

“I am already emotionally dead Miguel. You don’t have to kill me.” Mahina at pagod
kong usal sa kanya.

“Susuko ako.” He said. Umiling lamang ako ng lumuhod siya sa harap ko and to my
surprise and horror ay nakita ko ang patak ng kanyang mga luha sa may wooden floor.

“Sa lahat ng kahayupan na ginawa ko Yvette isa lang ang totoo, mahal kita. Iyon
lang ang katotohanan na maibibigay ko sayo. Patawarin mo ako.” Akala ko ay
mabubulunan na ako dahil sa pananakit ng lalamunan ko. Nang ilang beses akong
nakiusap sa kanya ay para bang wala siyang naririnig kaya sino siya upang pakinggan
ko. Kahit saang anggulo ay kriminal pa rin siya. Mahal ko man siya o hindi ay
nararapat lang siyang magdusa sa kulungan, kabayaran sa pagdurusang habambuhay ko
ring iindahin.

“You made me love you. I’m such a fool. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko dahil
hinayaan kong mahalin ang isang katulad mo Miguel. You will rot in jail.” Malamig
kong saad ng makabawi na sa intesidad ng aking emosyon. Hindi na ako makapag-isip
pa ng matino dahil sa sari-saring emosyong pumapaloob sa akin.

“I can live in hell kahit doon pa ako mamatay pero maniwala ka Yvette na mahal
kita.” I just laughed and shook my head. Wala na akong paniniwalaan pa sa lahat ng
sasabihin mo Warren.

I will never call you Miguel again, iyon ang lalaking minahal ko. Sa paningin ko
ngayon ay ikaw si Warren, ang lalaking sumira ng lahat sa akin. Napaatras ako ng
humahangos na pumasok si Ivan sa silid namin kaya naman nag-iwas ako ng tingin.
“He’s the rapist” malamig kong saad at pumikit na lamang ng ilang suntok ang
pinakawalan ni Ivan sa nakaluhod pa ring si Warren. Ilang patong man ng galit ang
ilagay ko sa dibdib ko ay naghuhumiyaw pa rin ang pagmamahal ko sa kanya. Just damn
it. Pinipigilan ko lamang ang sarili ko na daluhan siya at sanggain ang bawat
suntok na ibabato sa kanya ni Ivan but the rational part of my mind says that he
deserves it. Ang bawat suntok na iyon ay katumbas sa bawat bangungot na nararanasan
ko tuwing gabi.

Ikinuyom ko ang kamay ko at iminulat ang mga mata ko habang duguan na ang mukha ni
Warren. Bakit hindi man lang siya lumalaban?!
“Tarantado ka!! Ang lakas ng loob mong lumapit pa kay Yvette?! Anong motibo mo ha?!
Tangina mo babasagin ko yang mukha mo!!” ngayon ko pa lamang nakitang ganoon
kagalit si Ivan and suddenly natakot ako dahil parang papatay talaga siya. Isang
suntok pa ang iaamba niya nang sumigaw ako.

“That’s enough!! Let’s bring him to the nearest police station and tawagan natin si
Inspector. Hayaan natin siya ang mag-imbestiga.” Gusto kong purihin ang sarili ko
dahil matatag at buo pa rin ang boses ko kahit pa namamaos iyon dahil sa pagsigaw
ko kanina. Pawisan si Ivan at kinuwelyuhan pa muna niya ang duguang si Warren.
Magang maga na ang mukha niya lalo na iyong kanang mata niya ngunit para bang
balewala lang sa kanya iyon kaya naman mas lalong sumisidhi ang poot ko sa kanya.

“Paano mo nalamang siya nga Yvette? I told you so. You can’t trust him! Anak siya
ng isang kriminal! A frustrated rapist to be exact! Iyan, nagawa na niya ang isang
bagay na hindi natapos ng kanyang ama kay Tita Brooke. Sabi na’t paghihiganti ang
pakay ng gagong ‘to eh. Kung walang death penalty rito sa Pilipinas ay hayaan mong
ako ang pumatay sayo!!” bago ko pa mapigilan si Ivan ay nagawa na niyang tadyakan
sa may tagliran si Warren.

Kaya kitang patawarin sa lahat ng maaari mong gawin ngunit ang bagay na ito ang
hindi ko kayang palampasin. Gusto kong intindihin ang bawat rason mo ngunit sarado
ang isip at pang-unawa ko.

“Magkita na lang tayo sa korte Warren Wenceslao.”

 to be continued...

=================

Chapter 23

Chapter 23
May mga bagay na akala natin ay perpekto na o sapat na. I reserved myself from my
own family and friends. Ang sabi nga ng ilan bago ka muna magmahal ng iba ay
mahalin mo muna ang sarili mo. Sinunod ko naman 'yon, mas mahal ko pa nga yata ang
sarili ko kaysa iba. Iningatan ko ang sarili ko sa lahat ng tao o bagay na maaaring
makasakit sa akin dahil kahit gaano pa ako katapang ay ganoon naman ang takot kong
masaktan. Dahil sa lahat ng pagtataray at paglayo ko sa ibang tao ay ang pusong
duwag magmahal at masaktan.

Masama nga siguro akong tao upang parusahan ng ganito. I was raped and I lost my
baby. Lahat ng iyan ay sinubok ang katatagan ko, sinubok kung hanggang saan nga ba
talaga ang isang Yvette Villena. Sa pagdating ni Miguel ay nagbago ang lahat, I
found new hope, ang wasak kong pagkatao ay unti-unti niyang binuo. Kahit pa madalas
ay siya ang nagpaparamdam ng imperfections ko, ipinakita niya sa akin na hindi sa
lahat ng panahon ay ako ang tama, na hindi ko kayang mag-isa at dahil doon natuto
akong dumepende sa kanya. Idepende ko pati puso't kaluluwa ko.

Madali niyang napaniwalang mahal niya ako. Ang dali niyang nakuha ang tiwala ko.
Ang dali niyang napahulog ang loob ko sa kanya. Ang dali niya akong nahulog sa
kanyang patibong. Ang lalaking tumulong saking buuin ang sarili ko ay siya rin
palang babasag sa paniniwala at pagmamahal ko. Ngayon, paano pa ako magmamahal? My
heart scattered into million pieces and now there is barely enough so that I can
stay alive.

Hanggang sa kahuli-hulihan ay ipinagtanggol ko si Warren, ibinigay ko ang lahat ng

nakayanan kong ibigay pati nga mismo ang sarili ko eh. Minahal ko siya ng todo
ngunit bakit siya pa? Ang masakit sa lahat natatakot ako sa nararamdaman ko? Kahit
anong pilit kong pagsuklam sa kanya ay nanaig pa din ang pagmamahal ko sa kanya. I
want to hate him! I want him to rot in hell! Kasabay ng pagkabulok niya sa kulungan
ay pagkabulok rin ng puso kong hindi na yata ulit magmamahal.

Bakit ba hindi ko magawang magalit kay Warren? Sa tuwing naiisip ko kung paano niya
ako minahal at pinahalagahan ay natutunaw na ng suklam na pilit kong itinatanim sa
puso ko. I've been through alots of trials and have shed so many tears. I'm done
loving you Miguel. Hindi ko 'to gagawin dahil galit ako, gagawin ko ito para sa mga
taong nagmamahal at nasasaktan para sa akin.

"Case #7994. The Republic of the Philippines versus Dr. Miguel Warren Wenceslao"
sukat pagkabanggit ng pangalang iyon ay nanginig ang bawat kalamnan ko kaya naman
pirmi akong inalalayan ni Daddy. Hindi pa nagsisimula ang trial ay iyak na ako ng
iyak. Ilang beses na akong sinabihan ng abogado ko na maaari naman akong sa labas
na lang dahil madugo at marahas ang magiging trial. Dapat ay narito ako. Malamig
ang kamay ni mommy ng hinagap niya ang aking kamay at binigyan ako ng assurance. 

Ngayon lamang ulit kaming magkikitang dalawa ni Warren sa loob ng ilang buwan
niyang pamamalagi sa loob ng kulungan. Sa gilid namin ay ang ama niyang nagpupuyos
sa galit, kanina'y muntik na silang magbanggaan ni daddy ng sabay silang pumasok sa
loob ng korte. I feel so numb. Pati mga labi ko'y wala na ring maramdaman basta ay
kusa na lamang tumutulo ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko alam kung bakit
ako umiiyak, marahil nagluluksa ang puso ko para sa lalaking minahal ko ng husto.

"He's here." pinigilan ko ang sarili kong sundan kung saan nakatuon ang atensyon
nila mommy. Diretso lamang ang aking mga paningin at ang aking mga luhang walang
katapusan sa pag-alpas. Parang gripo ang mga mata ko, mga luhang hindi malaman ang
dahilan ng pag-agos. I just want to end this misery. Sa gagawin kong 'to ay parang
sasakdalan na rin ang buong buhay ko.

"Ang kapal ng mukhang tumingin pa dito. Manang-mana siya sa ama niya. Dapat talaga
ay may death penalty na rito sa Pilipinas! Kung kaya ko lang pumatay ng tao." gigil
na gigil na saad ni daddy habang ako naman ay umiiyak pa rin. Ayokong lingunin kung
saang parte naroon si Warren dahil sa oras na gawin ko 'yon ay baka takbuhin ko na
lamang siya at yakapin. Natatakot akong tanggapin ko na lamang ang lahat at
patawarin siya.

"All rise! The Honorable Judge Benedicto Magbitang presiding" 

Pumasok ang isang matandang lalaki at naupo sa may harapan kaya naman lahat kami ay
tumayo. Itim ang suot kong blusa, tanda ng pagluluksa ko dahil sa sistensyang
ibibigay ko sa lalaking mahal ko. Pinilit kong tatagan ang sarili ko at pinawi ang
mga luhang natuyo na sa pisngi ko. Kung gusto kong matapos ang lahat ng ito na
hindi napapahiya ay kailangan kong magpakatatag. Kung kinakailangan kong maging
bato ay gagawin ko.

"Are all parties present?" malamig ngunit maawtoridad na tanong ng judge.

Alingawngaw na lamang lahat ang naririnig ko, parang lumulutang ang sarili ko.
Ilang araw na din akong hindi kumakain at natutulog. Kung sa ibang pagkakataon ay
matatakot ako sa sarili ko. For the first time I felt so plain and simple. Walang
make-up kundi ang namumutla ko ng mukha.

Nang tawagin na ako ay buo ang pag-aalinlangan sa akin ngunit ng magtama ang mga
mata namin ni mommy ay tinanguan lamang niya ako at hinikayat. I almost stumbled
with my own feet. Ang lahat ng mga mata ay sa akin nakatutok. Ilang beses na namin
itong pinractice ng aking abogado kahit na sasabihin ko lang naman ang lahat ng
nalalaman ko. Nang makaupo ay imbes na marelax ay mas lalo lang nangatog ang mga
tuhod, ang makita ang lahat ng tao sa paligid ko ay nakakahilo sa akin. Pakiramdam
ko ay natuyuan ako ng dugo at nagdidilim ang paningin ko. Halos bulong na lamang
ang lahat sa akin lalo na noong nilapitan ako ng clerk.
"Do you swear to tell the truth, the whole truth, and nothing but the truth?" sa
nanlalamig at nanginginig na kamay ay ipinatong ko sa bible ang mga iyon. Hangin na
lamang ang naisagot ko sa kanya ng sambitin ko ang I swear. Wala na yata ako sa
aking sarili. Ang unang nagtanong sa akin ay ang abogado ko, magaan at malumanay
ang paraan ng pagtatanong niya upang sa ganoon ay hindi ako mataranta sa pagsagot.
Masakit man ay detalydo kong isinaad ang lahat ng nangyari ng gabing 'yon, walang
luha ang lumandas sa akin kundi poot at pandidiri. Itinuon ko ang mga mata ko sa
kay mommy upang makapag-focus. Nakahinga ako ng maluwag ng hindi ako nautal man
lang sa haba ng mga sinabi ko.

Ang sumunod na tumayo ay ang Defense Counsel o ang nagsisilbing abogado ni Warren.
Iniwasan ko pa rin ang mapatingin sa gawi niya sa takot na bumagsak ang pundasyon
na itinatag ko. Baka kapag nakasalubong ko ang mga mata niya'y tuluyan kong sukuan
ang giyerang ako mismo ang humamon sa kanya. Nakaka-intimidate ang palalakad-lakad
ng abogado sa harapan ko. Sa tingin ko ay bata pa siya upang maging abogado, nasa
late twenties? Kaedad marahil ni Ivan. Titig pa lamang niya ay parang hinuhusgahan
na niya ang pagkatao ko. Kahit na ako naman ang biktima ay pakiramdam ko ay ako ang
akusado. Nakapanliliit ang bawat titig niya. Gwapo ito at sa tindig nito ay parang
wala pang tinatalong kaso.

"Ms. Villena. Mahilig ka raw mag-party at uminom ng alak?" kunot-noo ko siyang

binalingan ngunit sinagot ko iyon ng may katotohanan.

"Opo." sagot ko sa maliit na boses. Rinig ko ang ilang bulungan kasabay ang isang
ngising pinakawalan ng Defense Counsel.

"Madalas ba ay nalalasing ka? Nagwawala? Ah! Are you still a vir-----"

"Objection Your Honor! The question is more prejudicial than probative!" sigaw ng
abogado ko kaya naman napailing ang Defense Counsel. Tumango ang judge at inatasan
ang prosecutor na ibahin ang tanong. Is that even a necessary?! Virgin or not ay
biktima pa din ako dito! I was kidnapped and raped!

"Ms. Villena, ikaw na rina ng nagsabi na mahilig kang mag-party at uminom. Baka
naman sa sobrang kalasingan mo ay sumama ka kung kanino. Alam naman nating uso ang
one night stand." nanlalaki ang mga mata ko sa huling sinabi ng Defense Counsel.
Talaga nga naman ang mga abogado! Magkapera lamang ay handang baluktutin ang mga
katotohanan. That's the reason why I hated their job.

"Objection Your Honor! That's call of speculation!" sigaw muli ng abogado ko. Hindi
ko na napigilan ang mapatayo at sumigaw.

"Alam ko ang lahat ng nangyari! Oo nakainom ako no'n pero aware pa ako sa
nangyayari. Pinainom niya ako ng drugs!" hysterical kong sigaw sa abogado sabay
harap sa judge na para bang nagmamakaawa akong paniwalaan nila ako. Napahagulgol na
ako, tinakpan ko ang aking mukha at umiiyak. Ayoko ng ganitong pakiramdam! I feel
so hopeless! Ayoko ng nagmumukhang api at kawawa sa harap ng maraming tao.
Dinaluhan ako ni mommy at pilit na pinapakalma but hindi ko magawa.

"One more irrelevant question Attorney Villacorte! Palalabasin na kita!" hapong-

hapo akong sinalo ng abogado ko at pinapaypayan ako ni mommy habang inilalabas sa
may korte. Anila ay nanghingi sila ng break upang makapagpahinga ako.

"Gago talaga ang Villacorte'ng 'yon! Tinitira ka niya psychologically Yvette, tayo
ang nasa tama!" gigil na gigil na utas ng abogado ko. 

Isa yatang pagkakamali ang mapalingon sa ngayon ay nakatayong si Warren. Napatutop

ang kamay ko sa aking bibig ng makita ang hitsura niya. Umikli ang buhok nito,
semi-kal? May ilang pasa rin ito sa gilid ng mukha nito. He has already stubbles on
his face. Damn! What I have done?! Pinipigilan siya ng kanyang abogado na lumapit
sa akin habang ako naman ay nagpapadala na lamang sa paghila sa akin ng sarili kong
abogado. Mas lalo akong napaiyak. Gusto ko rin siyang takbuhin at lapitan, halikan
ang mga pasa sa mukha niya at yakapin ng mahigpit. But I chose this one, pinili ko
ang parusahan siya.

Hinawakan ni daddy ang mukha ko at iniharap sa kanya. Bakas sa mga mata niya ang
labis na poot. I'm sorry dad pero mahal ko talaga siya kahit anong galit ang itanim
ko sa puso ko ay talaga mahal ko siya.

"You have to be strong Yvette. Ngayon mo ipakita kung gaano ka katapang." he said.
Paano ako tatapang? Paano ko hindi iiyakan ang lalaking mahal ko? Nagdurusa siya at
kagagawan ko 'yon. Luha lamang ang isinagot ko kay daddy kaya mas lalo niyang
diniinan ang pagkakahawak sa mukha ko, kulang na lamang ay ipasok niya lahat ng
sinasabi niya sa isip ko.

"Isipin mo ang lahat ng pinagdaanan mo sa kamay niya. He doesn't deserve your mercy
Yvette. Kung gustong gumanti ng hayop na Steven na iyon sa amin sa pamamagitan mo,
gaganti rin tayo sa pamamagitan ng kriminal niyang anak"

Wala na akong lakas pa para mag-isip. Ang nararamdaman ko lang ngayon ay ang sakit
at hirap ni Warren. Baligtarin ko man ang mundo ay siya pa rin. Gusto ko na ngang
magalit sa sarili ko. Santa ba ako ay nagagawa ko pang patawarin ang lalaking sanhi
ng lahat ng hirap ko? Tanginang pagmamahal yan! Nagagawa niyang lusawin ang galit
at lamig sa puso ko. Hindi ako dapat nagkakaganito! Pamilya ko ang masasaktan kung
magpapadala ako sa kahinaan ko. Maybe dad is right, he doesn't deserve my mercy.

to be continued...
Twitter: BonitaBabyy

IG: asdfgaile

=================

Chapter 24

Chapter 24

"Pwede rin namang sa New York muna si Yvette. What do you think hija? Hindi ba't
gusto mong maging model?" masiglang tanong ni mommy habang tahimik lamang akong
kumakain ng almusal namin.

"That's a great idea darling. You can travel around the world Yvette. Saang bansa
mo ba gustong pumunta?" napailing na lamang ako at padarag na inabot ang baso ng
tubig upang uminom. Ilang araw na akong pinipilit nina mommy and daddy na mag-
abroad o kaya naman ay magbakasyon sa Visayas or Mindanao kung saan akala nila'y
hindi ko maririnig ang balita tungkol sa akin.

Naging laman ng diyaryo at chismis sa business world ang rape case na

kinasasangkutan ko, natakpan ang issue tungkol kay Elaine na kamakaylan lang ay
naging sentro ng usapin dahil sa High Class Prostitution. I know it is a big blow
for my family and friends. Ang iba ay masaya sa nangyari sa akin ngunit ang iba
naman ay umiiyak para sa akin at isa nga roon ang pamilya ko.

I am not a perfect daughter minsan ay nasasaktan ko sila sa matalas kong dila and I
didn't know na tatayo sila sa tabi ko sa kung kailan ay mahina ako. Hatred, guilt
and sorrow. Iyan ang tatlong bagay na yumanig sa buhay naming lahat. Sa lahat ng
bangungot na ito ay isa lang ang pinakamasayang nangyari sa akin iyon ay ang
malaman ang importansya ko sa aking pamilya.

Ilang beses akong nagpakatatag, kahit halos sinasaksak na ang puso ko sa harap ni
Warren ay tuyo ang aking mga mata. Sa nagdaang mga trial ay walang emosyon ang
mababakas sa mukha ko kahit pa sa loob niyon ay para ko na ring pinapatay ang
sarili ko. Habang iginugupo ko sa habambuhay na sintensya si Warren ay pinapatay ko
rin ang nararamdaman ko para sa kanya. I feel so numb. Pakiramdam ko nga ay para na
lamang akong naglalakad na zombie, wala na akong maramdaman pa.
Ilang beses kong tinimbang ang galit at pagmamahal sa puso ko, panay ang gatong sa
akin ng pamilya ko, ilang beses ko ring sinubukang i-urong ang kaso at patawarin na
lamang siya ngunit kulang yata ako sa lakas ng loob. Sa tuwing nagkikita kami ni
Warren ay madalas gusto ko nalang siyang takbuhin at humingi ng tawad. But then,
ang mga bangungot ay kailanman ay hindi ko makakalimutan. Kahit mahalin ko man siya
ngayon ay hindi na maibabalik ang dating ako. Hindi ako santa, hindi 'to isang
nobela na kung gugustuhin ko ay palalayain ko siya at pakakasalan. Nagkasala siya
sa akin, sa pamilya ko, sa batas at mas lalo na sa Diyos. Hindi ang isang katulad
ko ang makakapagpalaya sa kanya, patawarin ko man siya ay may kabayaran ang lahat
ng aksyon rito sa mundo. Gaano ko man siya kamahal ay kailangan ko siyang i-
sakripisyo. Ayokong nahihirapan ang parents ko sa tuwing nakikita ang lalaking
bumaboy sa kanilang anak, walang magulang ang gugustuhing maging malaya ang taong
nagdala ng sakit at hirap sa kanilang anak.

Paano nga ba ako makakaganti sa kanya? Sa pagpapakulong sa kanya? Sa paraan ng

pagdurusa niya? Napangiti ako sa isiping 'yon, marahil ay sabay kong paparusahan si
Warren at ang sarili ko. Paparusahan ko siya sa pamamagitan ng habambuhay na
pagkaka-piit sa kulungan dahil sa panghahalay niya sa akin. Gusto ko ring parusahan
ang sarili ko dahil sa kabila ng lahat ng kasinungalingan ni Warren ay sa kanya pa
rin pumipintig ang puso ko. Ikinulong na rin niya ang puso kong kahit kailan ay
hindi na makakalaya pa sa kanya, marahil ay quits na kami sa aspetong 'yon.

Sinubukan kong tumakas sa pagmamahal niya pero kailan nga ba ako makakatakas kung
sa bawat pagpikit ay siya ang nakikita ko? Sa bawat pagtawa ay iyong ngiti niya ang
naaalala ko, paano ko siya makakalimutan gayong siya ang bumubuo ng pagkatao?!
Wasakin man niya ito ng paulit-ulit ay sa bandang huli siya pa rin ang may
kakayahang buuin ako.

Ngayon pa lamang ay pagsisihan ko na ang desisyong pinili ko. Hindi na ako maaaring
umurong pa. Warren will gonna rot in jail.

"Mommy, alam mo ba mabait si Miguel. You know naman how choosy I am diba? Naalala
ko pa, asar na asar ako sa lalaking 'yon kasi sobrang yabang niya. Lagi niya pa
ngang sinasabi na masyado daw akong gandang-ganda sa sarili ko. Never akong naasar
ng ganoon sa isang lalaki but at the same time ay attracted ako sa kanya....."
kwento ko kay mommy habang nakababad ang mga paa namin sa may pool. Nakangiti akong
nakatanaw sa may pool habang sinasariwa iyong una naming pagkikita namin ni Miguel.

"He let me feel so loved and protected. Sa bisig niya ay walang makakapanakit sa
akin, sa halik niya'y walang magmamahal sa akin ng ganoon kundi siya lang."
nagbuntong hininga si mommy at tipid lamang na ngumiti sa akin.

"Do you really love him that much? I've been hearing good things about him na para
bang hindi siya kriminal." mom said. Nawala ang mga ngiti sa labi ko. Kung maaari
ko nga lang sanang baligtarin ang lahat ng nangyari. Sana ay sa ibang sirkumtansya
na lamang kami nagtagpo, kahit pa nga one night stand lang ay maaari na. Ilang ulit
kong sinubukang kausapin si mommy na i-urong na ang kaso ngunit huli na ang lahat,
kung mapapatunayan man sa korte na si Warren ang salarin ay korte na mismo ang
magtutuloy ng kaso kahit i-atras ko pa ang aking demanda.
"I love him so much mommy. At nasasaktan ako sa ginagawa ko sa kanya. I know that
he loves me too, at isang dagok para sa kanya dahil ako ang nagsakdal sa kanya
habambu----" bago pa ako makapagsalita ay galit na akong nilingon ni mommy.

"Decades ago ay pinagtangkaan din akong gahasain ni Steven. Minahal ko din siya
Yvette pero may mga bagay na hindi natin kayang basta kalimutan nalang. What he did
to you was unforgivable, tell me paano mo siya naipagtatanggol ng ganyan? You feel
sorry for that criminal?! Siya ba naawa sayo noon?.......

There's no perfect guy. If you've got a good one then don't give him up. What about
Warren? Probably he's up to no good for you Yvette." minsan ko lamang makitang
galit si mommy kaya hindi ko maiwasang panlamigan. Galit siya dahil pinagtatanggol
ko si Warren gayong sila ay araw-araw yatang umiiyak dahil sa sinapit ko. I felt so
guilty about it. Warren's my kryptonite, siya lamang ang nakakapagpahinuhod sa akin
ng ganito.

"You are not a saint Yvette. Maybe you love him pero hindi mabubura ng pagmamahal
na 'yan ang sakit ng kahapon. Dahil sa nararamdaman mo sa kanya ay nabubulag ka na
pati sa karapatan mo."

***

"Yvette, bakit nagpunta ka pa rito? I told you kahit hindi ka na pumunta sa session
na ito." yumuko lamang ako at nagpatiuna ng pumasok sa loob ng korte. Ang totoo
niya'y hindi na ako inaasahan pang dumalo sa trial na ito ngunit nagpumilit pa rin
ako. I just want to see him for the last time. I want to feel the pain, nais kong
parusahan ang sarili ko sa paghahatol sa lalaking mahal na mahal ko.

Isang ngisi ang isinalubong sa akin ng abogado ni Warren na napag-alaman kong si

Attorney Villacorte. Hambog! Naipakita na ng kampo namin ang lahat ng ebidensya at
testigo na mayroon kami ngunit kung makangisi ang isang ito ay para bang sila pa
rin ang mananalo. Masyadong mataas ang tingin nito sa kanyang sarili. Damn! I hate
him.

Tumabi ako sa pagitan nila mommy and daddy, sa likod namin ay ang piling mga
kaibigan at kapamilya namin na handa akong suportahan. Walang media ang pinayagang
makapasok kahit pa napakarami nilang nag-aabang sa may labas. Isang malaking issue
nga naman ito na dapat tutukan. Mapupuno na ang loob ng korte at ng malingunan ko
ang kampo nila Warren ay saktong nagtagpo ang aming mata. His eyes were filled with
sorrow and longing. Oh God! What I have done to you Miguel? I want to cup his face
and kiss those bruises. Nais ko na lamang takbuhin siya at yakapin ng mahigpit,
patawarin siya kahit hindi pa man siya humihingi ng sorry. I love him so much!
Bakit ko ba hinahayaang saktan ang aming mga sarili?
I tried to stand ngunit maagap na hinawakan ni mommy ang braso ko. Gusto ko lang
namang lapitan si Miguel at yakapin. Kahit sa kahuli-hulihan man lang na
pagkakataon.

"Drop it Yvette." mom said. I swallowed the bile on my throat. I can't just sit
here and do nothing. Kahit na mahigpit pa ang hawak sa akin ni mommy ay marahas ko
iyong tinabig at tumakbo palabas sa may korte. Bago maisara ang pinto ay narinig ko
na ang anunsyong naroon na ang judge.

Mabilis akong humanap ng kakapitan dahil pakiramdam ko'y babaligtad na ang sikmura
ko sa halu-halong emosyon. Oh my God! Gusto kong pumasok sa loob at pigilin ang
maaaring mangyari. Iiyaka na lamang ba ako dito? Hindi ko yata kayang makita o
marinig man lang ang magiging hatol kay Miguel. Ang alam ko lang ay para akong
pinapatay sa bawat minutong lumilipas, kung may magagawa lamang ako upang mabago
ang lahat ng nangyari. Hindi ko makita sa kanya ang isang rapist kundi iyong
mapagmahal, responsable at maalagang si Miguel lang. Napagtanto kong hindi isang
kasalanan ang magdedepina sa pagkatao ng isang tao. Ang lahat nga tao ay may
dahilan kung bakit nila nagagawa ang mga pagkakamaling iyon. Hindi ko man alam ang
dahilan sa likod niyon isa lang ang sigurado ko, minahal ako ni Miguel.

Minahal ko si Miguel bilang siya, at saksi ako sa pagsisisi niya. Ang mga luha
niyang ibinigay sa akin noong nalaman niyang buntis ako, iyong pagprotekta niya sa
akin. I don't see him as a criminal. All I can see was his love and perfections.
Mom's right there's no perfect guy. If you've got a good one, don't give him up.

 Then I won't give him up. Hindi ko kayang isuko si Miguel sa panghabambuhay na
sistensya na alam kong ako lang din naman ang magdurusa. I will forgive him no
matter what he did, kahit masaktan pa ang mga magulang ko ay gagawin ko ‘yon. Kahit
pa patayuan ako ng rebulto ni mommy dahil sa pagiging martyr ko. Miguel made me
like this. Hindi ko hahayaang sunugin sa impyerno ang taong nagdala sa akin sa
langit. Wala na akong pakialam kung isang demonyo man ang mahal ko.

Atubuli kong tinakbo ang patungong pintuan. Nang mahawakan ang seradura ay isang
kamay ang dumapi sa akin.

"I knew that I should've killed you that night Yvette." he said in a cold voice.
to be continued...

Next update: Last Chapter

=================

Epilogue

Epilogue

"I should've killed you that night Yvette." nanlalaki ang mga mata ko ng bumungad
sa akin si Miguel, iyong stalker. Nakasuot rin siya ng kulay kahel na shirt katulad
ng kay Warren. Kailan niya ako binalak patayin? Nangunot ang noo ko at napaatras.
Sa likod niya ay dalawang pulis na napatigil lamang dahil sa paghinto ni Miguel.

"Miguel Ashton Wenceslao at your service." aniya sa nanunuyang boses. Napaatras ako
at mas lalong naguluhan pa. What the hell is going on?! Related ba siya kay Warren?
No, halos magkapangalan nga sila eh! Sita ko sa sarili ko habang nakangisi lamang
si Ashton na para bang natatawa pa. They really fooled me huh? All along ay
magkasabwat pala sila?

"Kakambal ka ba niya?! Are you related with him?!" namamaos ngunit pasigaw kong
saad. Bubuksan na sana niya ang pinto ngunit pinigilan ko siya.

Sawang-sawa na akong magtanong at manghula sa kung ano ang siyang tunay na nangyari
at kung sino ang mga kasabwat ni Warren. Surely, ay hindi niya magagawa ang lahat
ng iyon mag-isa. Ayon sa testimonya niya sa korte ay nakainom siya at high ng
gabing iyon kaya niya nagawa ang krimeng iyon, kahit ganoon pa man ay walang
kapatawaran ang ginawa niya sa akin. He took me against my will. Part of me ay
gusto na siyang patawarin heto nga't tatakbuhin ko na ang korte, ipapahiya ang
pamilya ko at handang kutyain ng lahat ngunit heto lang ang malalaman ko. All this
time ay magkasabwat sila?! Kaya ba ganoon na lamang sila magtagisan ng titig noong
nasa Malabrigo pa kami?! Damn it!

"Wala na sigurong dahilan para magtago pa sayo Yvette. We're doomed! Ang buong
pamilya ko ay mabubulok na sa impyerno. Ilang beses kong sinabi kay Warren na
patayin ka na niya hangga't nasa poder ka pa niya dahil banta ka lamang sa amin.
Matigas ang ulo ng isang 'yon! How can he protect you against us? Ni hindi ka nga
niya naprotektahan sa sarili niya. He raped you Yvette, we tried to get rid of
you." akala ko'y saksak na sa akin lahat ng kumpisal ni Warren noong gabing iyon
ngunit masakit din palang malaman ang katotohanan sa ibang tao. Pinagplanuhan nila
ito, ngayon sigurado pa ba ako kung mahal niya ako? I'm such a fool! Naiinis ako sa
sarili ko dahil gaano pa kabigat ang kasalanan ni Warren, kasalanan man pang-tao o
Diyos ay handa ko siyang patawarin.

"M-Minahal niya ako diba?" isang suntok sa puso ko ang tanong na iyon. Kung dati'y
may kasiguraduhan ngayon ay hindi ko na alam. Mahal niya ako kaya niya ginagawa
ito. Nagkibit-balikat lang siya at ngumisi. Baliw ang lalaking ito! Makukulong na
ay nang-aasar pa. Agad na namuo ang galit sa puso ko. Mabait si Warren nakikita ko
iyon sa kanya, ang sinseridad at pag-aalala sa mga mata niya para sa kanyang kapwa
ay hindi maitatangging katotohanan samantalang itong kapatid niyang nagmumura ng
kademonyohan.

"Bakit niyo ito ginagawa? Kayo and si Patricia? Wala naman kaming kasalanan sa
inyo!" nagtatagis ang aking mga bagang sa gigil kung hindi lamang nakaposas itong
si Ashton ay malamang sinapak ko na siya at isa pa ay baka magkakaso rin ako kapag
ginawa ko 'yon. Pinilit ko ang sarili kong kumalma. Ilang trials ba ang hindi ko
napuntahan? Walang sinabi man lang sila mommy sa akin na may mga nadawit pala sa
kaso bukod kay Warren. Ang huling punta ko ay iyong testimonya ni Warren at
pagkatapos noon ay nawalan na ako ng lakas o gana para dumalo pa sa mga sumunod na
trials. Ngayon lamang ulit.

"To get even!! Nang dahil sa mga magulang mo ay lumaki kami sa lansangan ni Warren.
Alam mo ba kung anong hirap ang dinanas namin ng kapatid ko habang kayo ay
nagpapakasaya? Iisa na nga lang ang magulang namin ay inilayo niyo pa! Sa tingin mo
anong hirap ang dinanas namin? Ikaw lumaki kang mayaman at may pamilya! Kami wala!"
bahagyang may kumurot sa puso. Iniisp ko pa lang na walang makain o masilungan si
Warren noon ay nahahabag na ako. My poor Warren.

"Si Patricia? Wala naman. Hibang ang isang 'yon kay Papa, magpapa-alipin siya kung
kinakailangan 'wag lang iwan ni Papa pero alam mo may sa-pusa ka rin e 'no! Ilang
beses na kitang pinagtangkaang patayin alam mo ba 'yon! Sa Malabrigo, mapapatay na
sana kita kung hindi lang dumating si Warren!Ilang beses kitang sinubukang patayin
pero laging dumarating ang punyetang Warren. Ngayon pa ba siya magbabanal-banalan?
Kahit iligtas ka pa niya sa kahit anong uri ng sakit ay alam nating lahat na siya
mismo ang magiging sanhi ng lahat ng sakit at pait mo. Sa Baguio, tangina ba't di
ka pa natuluyan sa hagdan! Putanginang pag-ibig yan! Nakakaligtas ng buhay!" muntik
na akong mapasigaw ng akala ko ay sasapakin ako ni Ashton buti na lamang ay agad
siyang nadaluhan ng mga pulis at kinaladkad papaloob.

He's crazy! And I'm crazy, too. Ako naman si baliw na handang patawarin si Warren
sa kahit anong sakit at pait pa ang idinulot niya sa akin. Mahal niya ako, minahal
niya ako at minamahal pa. Ikinuyom ko ang aking kamao at napaiyak na. Ano bang
ginagawa ko sa lalaking mahal ko? Sinasaktan ko siya at paparusahan. Kung may
parusa man na nagbabadya sa amin ay iyong posibilidad na hindi na kami magkasama
habambuhay. Hindi lang taon o dekada ang bibilangin namin kundi ang bilang ng taon
namin sa mundo ng hindi magkasama. Atubili akong sumunod sa pintong pinasukan ni
Ashton at napahinto ako ng mapansin na nakatayo na ang lahat. Napakapit ako sa may
isang silya dahil para akong papanawan ng ulirat.

“WHEREFORE, premises considered, MIGUEL WARREN WENCESLAO is hereby found guilty

beyond reasonable doubt of two (2) counts of rape committed under Article 335,
paragraphs 1 and 3 of the Revised Penal Code.  The Court hereby imposes upon the
accused the penalty of RECLUSION PERPETUA  for each count or a total of two (2)
RECLUSION PERPETUA.  In line with the prevailing jurisprudence, and considering the
age of the victim, the depravity of the crime, and the psychological trauma
involved, he is ordered to indemnify the complainant the sum of FIFTY THOUSAND
PESOS (P50,000.00) for each count or a total of ONE HUNDRED THOUSAND PESOS
(P100,000.00) and to support the offspring.  With costs.

SO ORDERED.” natulala na lamang ako at walang ingay na lumalandas ang mga luha sa
aking mga mata. Ni hindi ko nga namalayan na nakalapit na sa akin sila mommy and
daddy. Ang lahat ay binabati ako ng "Congratulations" at anila'y may hustisya daw
talaga. Subalit hindi ko maramdaman ang hustiya sa puso ko lalo na't alam kong
sinira ko ang buhay ni Warren. Lakas loob kong sinalubong ang mga mata ni Warren,
malungkot iyon ngunit pinilit niyang ngumiti kahit alam kong hilaw ang mga iyon.
Sinubukan kong kumawala sa mga taong nakayakap sa akin, alingawngaw na lamang ang
mga boses nila para sa akin. Hindi ko nga mapagtuunan ng pansin iyong mga lumalapit
pa basta ang atensyon ko ay na kay Warren na ngayon ay tinatapik sa balikat ng
kanyang abogado.

Gusto ko siyang lapitan at yakapin. Humingi ng tawad kasabay ng pagpapatawad ko sa

kanya. Paano ko nagagawa at naipagpapatuloy mahalin ang isang taong ginawan ako ng
krimen? Akala ko ay imposible iyon, sinong gaga ba ang magmamahal sa rapist niya?
Ang iba nga ay nagpapakamatay o nababaliw dahil hindi nila tanggap ang nangyari sa
kanila. I am not saying na tanggap ko ang kahayupang iyon but I really love him,
mahal ko siya na nasa puntong patayin man niya ako ngayon ay tiyak na papatawarin
ko pa rin siya. Why do I feel like when you love someone you don't ever stop loving
them?

Forgiveness is the act of love. Kung ang isang tao ay nakagawa ng malaking
kasalanan sa iyo at nagawa mo pa rin siyang patawarin para sa akin iyon ang
pagmamahal. That is not a form of masochism, it is an act of love.

Kasabay nila akong humusga sa iyo Warren, kasabay nila akong ipinagkanulo ka. I am
so sorry, I will be forever sorry. Ang magkalayo habambuhay ay marahil ang
kaparusahan natin sa isa't-isa.

Maybe we found true love in a wrong period of time and circumstances but if we
destined for each other I will still be yours and you will be mine.
***

"Sa wakas makakatulog na ako ng maayos! Nakakulong na ang mahaderang bakla!" tili
ni Tita Jackie habang binubuksan ang isang bote ng champagne. Matapos ang ilang
trials ay naikulong na rin si Patricia. Nakakaiyak ang komprontahan nila ni Tita
Jackie, nagawa niya ang lahat ng iyon ng dahil sa selos? Nakakatawa lang at saka
imposible naman siyang seryosohin ni Steven, puro kademonyohan lang ang alam n'on.
Baka nga mura sa kanya ang salitang "love". Ngumisi na lamang ako at inabot ang
glass wine na ibinigay ni Janine.

"Buti naman. Dalawa pa ang nabiktima niya bago siya mahuli. To think na puntirya
niya ang mga anak natin. Kung naiinggit siya sa friendship natin edi sana'y nagsabi
siya, pwede naman tayo maging lima. Jealousy nga naman." pag sang-ayon ni Tita
Bianca habang hinihilot ang kanyang sentido.

Kasalukuyan kaming may mini get together at despidida na rin sa akin. Napagplanuhan
kong mag-aral ng fashion sa France kung saan magsisimula muli, hindi ako magtutungo
roon upang makalimot dahil ayoko rin naman na mangyari iyon. Ilang buwan na rin ang
nakaraan simula ng hatol na iyon sa akin at sa lalaking pinakamamahal ko.
Nagbuntong hininga ako at tumayo na, inabot ko kay Janine ang hindi pa nababawasan
kong wine. Hindi ko kayang mag-celebrate at isa pa'y mamaya na rin naman ang flight
ko.

Ayokong magpahatid sa airport dahil uuwi rin naman ako, wala pa akong ideya kung
kailan basta ang sigurado ko babalik ako rito. Isa-isang namaalam sa akin ang mga
Tito't-Tita ko na parang tunay ko na ring pamilya gayon na rin sila mommy and
daddy. I tried to hide my tears, sa ilang buwan ay maraming luha na ang ibinuhos ko
at nakakapagod na. Isang mahigpit na yakap ang pinakawalan ko sa kanila at umalis
na.

"Wenceslao! May bisita ka!" isang tipid na ngiti ang inalok ko sa kanya habang
papalapit siya sa akin. Kahit na may kakaunti na siyang balbas at semi-kalbo na rin
ay gwapo pa rin siya sa paningin ko. Tinanggal nang pulis iyong posas niya at
itinulak pa sa akin kaya ako napangisi. Isang pagod at nag-aalinlangang ngiti ang
iginawad niya sa akin. Hindi ko maiwasan ang masaktan. Ako ang may kagagawan nito
at habambuhay ko 'tong pagsisihan. Agad na namuo ang luha sa aking mga mata at
pigilan ko man ang mga iyon ay huli na. I made my choice so now I'm living with it.
I wish I could just break free from it.

"Kamusta ka?" basag ang boses ko dahil sa tuluyang pag-iyak. Sinubukan niyang
lumapit ngunit agad rin siyang bumawi. I'm lacking the ability to continue forward
without gazing back at the past, living with both guilt and regret.

"Still loving you." mas lalo akong napahagugol at naiyak. Hindi ito ang iilang
beses na dinalaw ko si Warren. Madalas man akong pagbawalan nila mommy ay hindi
nila iyon nagawa.
"I love you too." mahina kong usal. Tinawid ko ang ilang distansya namin at
hinawakan ko ang kanyang mukhang may iilang pasa. Wala na akong pakialam kung may
nanonood man sa amin. I kissed his bruises, ang mga luha ko ay pumapatak mismo sa
kanya kaya naman mas lalo akong napaiyak ng pumikit siya at lumandas na rin ang mga
luha. Bumaba ang mga labi ko sa kanyang labi, sa una’y dampi-dampi lamang na para
bang iniisip pa naming dalawa kung totoo ba ‘yon o panaginip hanggang sa unti-unti
na niyang tinugunan ang mga halik ko. I kissed him slowly and passionately. I want
to cherish this moment, ang huling halik sa lalaking minahal ko ng husto, ang
lalaking sinaktan ako ng sobra, ang lalaking nagbigay aral sa akin sa buhay na ito.
Hindi ko siya kayang kalimutan at hindi ko makakayang palitan siya sa puso ko.

"I'm sorry for all the pain I've caused to you , I would be sorry every day for the
rest of my life." I said painfully. Hindi man ako makulong ay para na rin akong
sinakdalan sa kaalamang kailanman ay hindi ko na siya mahahawakan ng ganito at
mahahagkan ng paulit-ulit.

"I will wait for you Miguel, even if waiting means forever."

END

"We have to live through trials,through pain,loss,insanity,indignity and injustice;

we have to do this to awaken:it is the only way"