Tekan ngarep kamar sing adhine dirawat, Marina langsung menehi

salam lan matur nuwun kanggo para pengendara sing wis apikan
nggawa adhine menyang klinik. Sawise ngobrol sithik lan disemaki para tamu
Sing nunggang, Marina uga mandeng mudhun, menehi tandha matur nuwun banget
nalika para penunggang mlaku metu saka ruangane Adimas sing dirawat. Sawise
nindakake apa sing kudu ditindakake, Marina langsung mlebu kamar
adhine yaiku. Praupane Adimas pucet, kringete mlethek ing gulune, lan tangane abot
cilik mung lemes ing sisih awake. Ing jejere kasur, ana perawat
sing kanthi ati-ati ngusap kringet ing awake Adimas.
"Sapa bocah iki, ya?" pitakone perawat karo Marina, mesem lirih.
"Aku-aku mbakyune," ujare Marina nalika nyedhaki kasur, adhine sing lagi turu.

Amarga ndeleng Marina sing sedhih banget, perawat nyedhaki dheweke lan
nglipur dheweke, "Ora apa-apa, pancen dheweke mung ngalami lemes lan kesel. Ora mergo
sampeyan kudu kuwatir. "
Krungu ngono, ekspresi Marina sing tegang rada lemes. Dheweke katon lega amarga
pranyata mbakyune ora lara parah Ora ana gunane dheweke kuwatir yen jebule adhine
nandhang penyakit serius sing nggawe dheweke kudu dirawat ing rumah sakit ing rumah sakit sing
akeh
akeh biaya. Perawat kasebut ujar manawa Adimas butuh istirahat lan ngombe akeh
vitamin kanggo mbantu nguatake sistem kekebalan awak. Sawise diwenehi sawetara tips
kanggo njaga kesehatan, Marina uga ngupayakake pitakon babagan
pambayaran Kanthi matur nuwun sanget, perawat kasebut ujar manawa dheweke ora kudu mbayar
sebab kasebut
dheweke ora nggunakake apa-apa ing klinik kasebut. Ojo suwe-suwe maneh, sawise Adimas
tangi, dheweke matur nuwun lan langsung metu saka klinik. Ing dalan
mulih, Marina lan Adimas mutusake arep mampir ing salah sawijining apotek.
"Nuwun sewu Sis, apa sampeyan adol vitamin kanggo ketahanan?" takon Marina ing salah
apoteker sing ngadeg ing mburi kasus tampilan sing akeh obatan. apoteker njupuk metu
dheweke duwe pirang-pirang koleksi vitamin, wiwit kapsul nganti sirup.
"Eh, nuwun sewu Sis, regane sing paling murah, regane?"
"Ohh, yen sing paling murah, Sis. Regane mung 68.000 saben strip, "jarene
apoteker, menehi vitamin liyane sing saiki dijupuk saka
etalase

Marina cepet-cepet nyedhaki kanthonge, ngarep-arep bisa golek dhuwit sing cukup
kanggo nggawa vitamin mulih kanggo mbakyune sing ditresnani. Dheweke ngetung jumlah dhuwit
sing ana
entuk dina iku, banjur uga njaluk Adimas ngentekake kabeh dhuwit sing dipikolehi.
Mung 42.000 sing dikoleksi, dheweke kelingan koran sing tiba lan kepleset nalika Adimas pingsan
mung saiki. Kanthi manah sedhih, dheweke narik tangane adhine sing lanang supaya mulih ing omah.
"Ngenteni! Ayo dak bayar! " ujare wong lanang nalika mlayu saka motor anyar
taman ing ngarep apotek.
"Iki dhuwite, pas, matur nuwun kanthi sanget," ujare wong lanang mau lan masrahake dhuwit
kasebut
apoteker sadurunge.

Wong lanang mau masrahake kresek sing isine vitamin menyang Adimas. Marina lan Adimas uga
matur nuwun sanget. Sawetara wektu mengko Marina sadar
yen wong sing nganggo jaket ireng iku wong sing padha nggawa dheweke
rumah sakit sadurunge. Dheweke matur nuwun maneh lan njaluk ngapura sadurunge
ninggali wong lanang setengah umur lan langsung mlayu mlebu klinik tanpa omong apa-apa.
Wong lanang iku ngguyu, “Ora apa-apa, kahanane pancen ora karu-karuan, mula wajar
yen mung mlayu kaya ngono. "
"Sampeyan mung nggawa vitamin, aja repot ganti," ujare wong lanang mau nalika weruh
Marina nyedhaki kanthonge maneh.
“Ndeleng sampeyan lan sedulur sampeyan adol koran ing lampu lalu lintas ngelingake aku
ing masa kanak-kanak. Aku asale saka kulawarga sing durung nate kaya sampeyan, wiwit saiki
anakku sing cilik uga kudu blanja adol omah digawe panganan lan ditawakake
ing pirang-pirang panggonan. Nyatane, aku ora nate mlebu sekolah. Matur suwun Gusti,
amarga berkahNe, aku dikepung karo wong-wong apik sing ngajari aku carane
mbangun bisnis saka awal. Sanajan ora duwe pendhidhikan, aku bisa dadi perintis
usaha cilikku sing nganti saiki bisa nyengkuyung urip lan kulawarga. " crita
wonge menyang Marina lan Adimas nalika tuku mangkok bakso.
Adimas sing wis keluwen langsung mangan bakso tanpa mikir. Marina sapa
Wiwitane dheweke isin lan pungkasane melu mangan bakso kanthi seneng. Sawise
wong telu mau rampung mangan, wong uga nawakake nggawa bocah loro mulih,
nanging Marina nolak lan ujar manawa omahe cedhak. Sawise
matur suwun lan salam, telu kasebut pisah.
Mlaku mulih, Marina kandha, ”Dina iki, Gusti ngirid kita bareng
wong apik. "
Adimas sing krungu omongane adhine banjur manthuk-manthuk setuju.
"Kita kudu matur nuwun," ujare Marina maneh.