1.1.

Η Νομική Έννοια του Δάσους

Το Σύνταγμα, προστατεύοντας διά του άρθρου 24 το δάσος και τις

δασικές εκτάσεις, παραπέμπει στην επιστημονική έννοια των εδαφικών
τούτων οικοσυστημάτων, προς την οποία υποχρεούται να συμμορφωθεί
και ο νομοθέτης, κατά την ειδικότερη οργάνωση της συνταγματικής
προστασίας. Είναι δε, κατά την οικεία επιστήμη (δασική οικολογία),
δάσος ή δασικό οικοσύστημα, οργανικό σύνολο αγρίων φυτών με ξυλώδη
κορμό επί της επιφανείας εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί
συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν, διά της αμοιβαίας
αλληλεξαρτήσεως και αλληλεπιδράσεώς τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα
(δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές).

Εξ άλλου, δασική έκταση υπάρχει όταν στο ανωτέρω σύνολο η

αγρία ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά. Κρίσιμη,
επομένως, για την έννοια του δάσους και της δασικής εκτάσεως είναι η
οργανική ενότητα της δασικής (δενδρώδους ή θαμνώδους) βλάστησης

1.2. Έκταση Εφαρμογής της Έννοιας του Δάσους

Πέρα από όσες εκτάσεις εμπίπτουν στον ορισμό του δάσους, που
προβλέπεται στο Σύνταγμα, ως δάση και δασικές εκτάσεις
χαρακτηρίζονται ρητώς από την Ελληνική νομοθεσία :

 Οι οποιασδήποτε φύσεως ασκεπείς εκτάσεις (φρυγανώδεις ή

χορτολιβαδικές εκτάσεις, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά
ακάλυπτοι χώροι) που περικλείονται, αντιστοίχως, από δάση και
δασικές εκτάσεις,
 Τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και
άλση, το περιαστικό πράσινο, οι κηρυγμένες δασωτέες ή
αναδασωτέες εκτάσεις (άρθρο 3 § 4 του Ν. 998/1979).
 Τμήματα πάρκου ή άλσους, τα οποία φέρουν μη δασική βλάστηση
συνδέονται όμως οργανικά με το σύνολο του πάρκου ή άλσους υπό
την έννοια ότι συμβάλλουν στη διατήρηση της φυσικής ισορροπίας
του συνόλου (άρθρο 3 § 4 του Ν. 998/1979).
  Οι χορτολιβαδικές εκτάσεις που βρίσκονται επί ημιορεινών,
ορεινών και ανώμαλων εδαφών και συγκροτούν φυσικά
οικοσυστήματα αποτελούμενα από φρυγανική, ποώδη ή άλλη
αυτοφυή βλάστηση ή από δασική μεν βλάστηση που δεν συνιστά
δασοβιοκοινότητα (άρθρο 3 § 5 α’ του Ν. 998/1979).
 Οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των ημιορεινών, ορεινών και
ανώμαλων εδαφών (άρθρο 3 § 5 β’ του Ν. 998/1979).

Εντούτοις, δεν χαρακτηρίζονται ως δάσος και δεν καλύπτονται

από την αντίστοιχη προστασία :

 Οι ανέκαθεν γεωργικώς καλλιεργούμενες εκτάσεις (άρθρο 3 § 6 α’

του Ν. 998/1979).
 Οι χορτολιβαδικές, βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις, που στη
λήψη Α/Φ έτους 1945 ή, εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς, του
1960, εμφάνιζαν αγροτική μορφή (άρθρο 3 § 5 β’ του Ν.
998/1979).
 Οι τεχνητές δασικές φυτείες που δημιουργούνται από τους
ιδιοκτήτες τους, ως και οι από αυτούς φυτεύσεις δένδρων, με
σκοπό την παραγωγή και εμπορία δασικών προϊόντων ή την
αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου (άρθρο 3 § 6 γ’ του Ν.
998/1979).
 Οι αλυκές (άρθρο 3 § 6 δ’ του Ν. 998/1979).
 Αμμώδεις εκτάσεις της παραλιακής ζώνης, που δεν
καταλαμβάνονται από δασική βλάστηση (άρθρο 3 § 6 ε’ του Ν.
998/1979).
 Τα πεδινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση (άρθρο 3 § 6
στ’ του Ν. 998/1979).
 Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως
ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών, τα όρια των οποίων έχουν
εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης ή βρίσκονται εντός ορίων
 εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομικών σχεδίων και
όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος ή πρόκειται περί
οικοδομήσιμων εκτάσεων των οικιστικών περιοχών.