Sztuka Janusza Głowackiego pod tytułem Antygona w Nowym Jorku opowiada historię trojga

bezdomnych którzy chcą godnie pochować swojego przyjaciela który zmarł i ma zostać pochowany
w zbiorowym grobie w którym miasto sprawia pochówek bezdomnym. Sztuka ta chce pokazać to
jak ludzie chcą pozbawić bezdomnych godność dużo ludzi nie interesuje się losem bezdomnych i
nie patrzy na nich jak na ludzi tylko jak na stałe elementy ulic w sztuce pokazuje to tym że groby
bezdomnych były bezimienne ponieważ władze nie patrzyły na nich jak na ludzi z godnością więc
nie pochowywały ich z godnością. Głowacki tą sztuką chciał przypomnieć ludziom to że bezdomni
również mają godność o czym część ludzi stara się zapomnieć a jedną z podstawowych cech
człowieka jest poczucie godność a jeżeli zostaną oni jego pozbawieni przestaną oni być ludźmi.
Anita chciała tego samego co Antygona czyli godnego pochówku dla tego którego kochała obydwie
nie myślały w kategoriach praw czy rozumu ale wyłącznie w kategoriach serca obydwie myślały
pierwotnym uczuciem czyli miłością i zrobiły wszystko co mogły by nic nie stanęło im na drodze.