INTERPRETACJA “EPILOGU” - GENEZA “PANA TADEUSZA”

 Obraz emigracyjnego losu Polaków

cytaty
1. 1.
O tem że dumać na paryskim bruku,
Przynosząc z miasta uszy pełne stuku,
Przeklęstw i kłamstwa, niewczesnych zamiarów,
Za poznych żalów, potępieńczych swarów!
wnioski
1. Poeta opisując realia, w których znalazł się
„na paryskim bruku”, wyjaśnia skąd zrodził się
pomysł napisania „Pana Tadeusza”
2. Poczucie

2. 3. Polacy nie mogli prosić o pomoc, zagubieni

Biada nam, zbiegi, żeśmy w czas morowy
Lękliwe nieśli za granicę głowy! 2. 4. Mickiewicz opisuje kłótnie emigracyjne, które
upatruje w braku nadziei na powrót do Polski.
3. Przyczyniła się do tego przede wszystkim
Bo gdzie stąpili, szła przed nimi trwoga,
smutna atmosfera życia na obczyźnie.
W każdym sąsiedzie znajdowali wroga […].
3.
5. Nostalgia, ucieczka w wspomnienia
4.
A gdy na żale ten świat nie ma ucha,
Gdy ich co chwila nowina przeraża 6. Walka, powstanie listopadowe
Bijąca z Polski jako dzwon smętarza, […]
Gdy w niebie nawet nadziei nie widzą - 7. Tęsknota
Nie dziw, że ludzi, świat, sobie ohydzą,
Że utraciwszy rozum w mękach długich, 8. Ucieczka do wspomnień
Plwają na siebie i żrą jedni drugich!

5.
Jedyne szczęście, kto w szarej godzinie
Z kilku przyjaciół usiadł przy kominie,
Drzwi od Europy zamykał hałasów,
Wyrwał się z myślą ku szczęśliwym czasom
I dumał, myślił o swojej krainie...

6.
Ale o krwi tej, co się świeżo lała,
O łzach, któremi płynie Polska cała,
O sławie, która jeszcze nie przebrzmiała -
O nich pomyślić - nie mieliśmy duszy!...
Bo naród bywa na takiej katuszy,
Że kiedy zwróci wzrok ku jego męce,
Nawet Odwaga załamuje ręce.

7.
O Matko Polsko! Ty tak świeżo w grobie
 Złożona - nie ma sił mówić o tobie!

8.
Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości,
W całej przeszłości i w całej przyszłości
Jedna już tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka:
Kraj lat dziecinnych!

2. Wizja “kraju lat dziecinnych” - wspomnienie ojczyzny

cytat wnioski
1. 1. Wspomnienia wolne od bólu i zła
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty jak pierwsze kochanie, 2. Radość ze wspomnień, nieznanie zła świata,
Nie zaburzony błędów przypomnieniem, kolorowy beztroski świat
Nie podkopany nadziei złudzeniem
Ani zmieniony wypadków strumieniem. 3. Mimo ubogiego świata, świat należał do
dzieci, nie było granic, czysta karta
2.
Te kraje rad bym myślami powitał: 4. Lipa - Kochanowski
Kraje dzieciństwa, gdzie człowiek po świecie
Biegł jak po łące, a znał tylko kwiecie
5. Ostoja pamięci, są przyjaciele
Miłe i piękne, jadowite rzucił,
Ku pożytecznym oka nie odwrócił.
6. co musieli zostawić aby przeżyć
3.
Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny,
Jak świat jest boży, tak on był nasz własny!
Jakże tam wszystko do nas należało!

4.
Jak pomnim wszystko, co nas otaczało:
Od lipy, która koroną wspaniałą
Całej wsi dzieciom użyczała cienia,
Aż do każdego strumienia, kamienia,
Jak każdy kątek ziemi był znajomy
Aż po granicę, po sąsiadów domy!

5.
I tylko krajów tych obywatele
Jedni zostali wierni przyjaciele,
Jedni dotychczas sprzymierzeńcy pewni!
 6.
Bo któż tam mieszkał? - Matka, bracia, krewni,
Sąsiedzi dobrzy. Kogo z nich ubyło,
Jakże tam o nim często się mówiło,
Ile pamiątek, jaka żałość długa
Tam, gdzie do pana przywiązańszy sługa
Niż w innych krajach małżonka do męża;
Gdzie żołnierz dłużej żałuje oręża
Niż tu syn ojca; po psie płaczą szczerze
I dłużej niż tu lud po bohaterze.

ZADANIE:
A) Wyjaśnij, jaka jest relacja znaczeniowa między obrazem emigracyjnego życia Polaków a wizją młodości
spędzonej w ojczyźnie?
B) Czy wizja ojczyzny ma charakter realistyczny? Uzasadnij.

 Jak powstawał “Pan Tadeusz?

cytat wnioski
1.
Jedyne szczęście, kto w szarej godzinie
Z kilku przyjaciół usiadł przy kominie,
Drzwi od Europy zamykał hałasów,
Wyrwał się z myślą ku szczęśliwym czasom
I dumał, myślił o swojej krainie...

2.
I przyjaciele wtenczas pomogli rozmowie,
I do piosnki rzucali mnie słowo za słowem -
Jak bajeczne żurawie nad dzikim ostrowem,
Nad zaklętym pałacem przelatując wiosną
I słysząc zaklętego chłopca skargę głośną,
Każdy ptak chłopcu jedno pióro zrucił,
On zrobił skrzydła i do swoich wrócił...

 Po co powstał “Pan Tadeusz”

cytat wnioski
1. 1. Książki pisane dla radości, dla zwykłych ludzi
 O, gdybym kiedy dożył tej pociechy,
Żeby te księgi zbłądziły pod strzechy,
Żeby wieśniaczki, kręcąc kołowrotki,
Gdy odśpiewają ulubione zwrotki
O tej dziewczynie, co tak grać lubiła,
Że przy skrzypeczkach gąski pogubiła,
O tej sierocie, co piękna jak zorze
Zaganiać gąski szła w wieczornej porze,
Gdyby też wzięły na koniec do ręki
Te księgi, proste jako ich piosenki!

2.
Tak za dni moich, przy wiejskiej zabawie,
Czytano nieraz pod lipą na trawie
Pieśń o Justynie, powieść o Wiesławie.
A przy stoliku drzemiący pan włodarz
Albo ekonom, lub nawet gospodarz,
Nie bronił czytać i sam słuchać raczył,
I młodszym rzeczy trudniejsze tłumaczył,
Chwalił piękności, a błędom wybaczył.
I zazdrościła młodzież wieszczów sławie,
Która tam dotąd brzmi w lasach i w polu,
I którym droższy niż laur Kapitolu
Wianek rękami wieśniaczki osnuty
Z modrych bławatków i zielonej ruty.

PODSUMUJ:
A) Dlaczego Mickiewicz napisał “Pana Tadeusza”?
B) Jaką wizję artysty i celu sztuki ukazuje Epilog? Porównaj ją z wizją prezentowaną w Wielkiej
Improwizacji.