Μουσικοκινητική αγωγή

Στην ώρα της γυμναστικής πάμε στο γυμναστήριο ή στο προαύλιο. Τα παιδιά κάθονται στους
πάγκους ή στα στρώματα, πάντως κάπου αναπαυτικά. Αφήνουμε να παίξει το δεύτερο μέρος από το
«Φθινόπωρο» του A. Vivaldi (Concerto No. 3 in F major, Op. 8, RV 293, Adagio molto σε φα
ελάσσονα, ενδεικτικά παρατίθεται ο σύνδεσμος https://www.youtube.com/watch?v=nDXy--Ytj0c),
αφού προηγουμένως έχουμε ζητήσει από τα παιδιά να φανταστούν πως βρίσκονται στη
φθινοπωρινή ύπαιθρο. Ακολούθως, κάνουμε μια συζήτηση με το ποιες εικόνες τους ήρθαν στο
μυαλό. Στη συνέχεια ενημερώνουμε τα παιδιά ότι ο ίδιος ο Vivaldi είχε στο μυαλό του κάποιες
εικόνες, στις οποίες προσπάθησε να βάλει μουσική, για να εκφράσει τις σκέψεις του. Για το
συγκεκριμένο απόσπασμα έγραψε το ακόλουθο σονέτο (Everett, 1996).

Ο καθένας ας αφήσει τις έννοιες του και ας χορέψει και ας τραγουδήσει

Με τον απαλό αέρα δίνει ευχαρίστηση,

Και με τον καιρό που καλεί όλους

Σε γλυκό ύπνο και σε μια όμορφες απολαύσεις.

Συγκρίνουμε τις ιδέες μας με αυτές του Vivaldi. Μας προκαλούνται τα ίδια συναισθήματα;

Σηκωνόμαστε και αφηνόμαστε να πλανηθούμε στο χώρο, ενώ η μουσική παίζει μία δεύτερη φορά.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να κινηθεί στη μουσική, ανάλογα με όποιο συναίσθημα του προκαλείται
και με όποιες εικόνες από το φθινοπωρινό δάσος του έρχονται στο μυαλό.

Τί εικόνες είδαμε με το μυαλό μας; Που μας έφεραν τα μονοπάτια του δάσους; Ίσως σε ένα μικρό
άλσος, όπου μικρά δέντρα χορεύουν με τα κλαδιά και τα φύλλα τους στο θρόισμα του απαλού
αέρα; Αφήνουμε τη μουσική να παίξει μια τρίτη φορά, έχοντας στο μυαλό μας τις κινήσεις ενός
μικρού και ευέλικτου δέντρου. Τα παιδιά γίνονται τα ίδια δέντρα. Τα πόδια τους παραμένουν στο
πάτωμα, ενώ ο κορμός του σώματος τα χέρια και το κεφάλι τεντώνονται στον πρωινό ήλιο και
παίζουν στο ελαφρύ αεράκι. Το δειλινό, τα φύλλα κλείνουν και τα δέντρα παραδίνονται σε γλυκό
ύπνο.
Everett, Paul (1996). Vivaldi: The Four Seasons and Other Concertos, Op. 8. Cambridge: Cambridge
University Press. p. 76.