МОДУЛ 2: Сектор машинство

Цели на модул 2:
- Дефинирање на секторот машинство;
- Откривање на карактеристиките на развојот на машинството;
- Опишување на големината на профилот на секторот машинство и географска
застапеност во нашата замја;
- Дефинирање на областите во секторот машинство;
- Разликување на квалификации во секторот машинство;

Содржини и поими:
1.1 Карактеристики на секторот машинство
1.2 Историски развој на машинството
Активности:
- Идентификување на карактеристиките на секторот машинство;
- Објаснување на историскиот развој на секторот машинство; Периоди во развојот
на машинството;
- Презентирање на најзначајните откритија од областа на машинството;
2.1 Големина на секторот машинство;
2.2 Области во машинството;
2.3 Образовни квалификации во секторот машинство според Националната рамка
на квалификации опфатени со стручното образование.
Активности:
- Дефинирање на големината на секторот машинство во глобални и локални
рамки;
- Набројување на области во секторот машинство;
- Објаснување на карактеристики на областите во секторот машинство;
- Препознавање на образовни квалификации во секторот машинство;
- Реализирање на посети - работно место во компанија.

Карактеристики на секторот машинство

Mašinstvo ili strojarstvo jeste disciplina inženjerstva koja se odnosi na principe
inženjerstva, fizike i nauke o materijalima za analizu, dizajn, proizvodnju i upravljanje
mehaničkim sistemima. Mašinstvo je grana inženjerstva koja uključuje proizvodnju i
korištenje toplote, fluida i mehaničke snage za dizajn, proizvodnju i operiranje
mašinama i alatima. Jedna je od najstarijih i najširih disciplina inženjerstva.
Inženjerska oblast zahtjeva shvatanje suštinskih principa uključujući mehaniku,
kinematiku, termodinamiku, hidropnevmatiku, nauku o materijalima, strukturnu
(konstrukcionu) analizu i elektricitet. Mašinski inženjeri koriste ove suštinske principe sa
alatima poput CAE i upravljanje životnim ciklusom proizvoda za dizajniranje i analizu
proizvodnih pogona, industrijske opreme i mašinerije, toplotnih i rashladnih sistema,
transportnih sistema, avijacije, moreplovstva, robotike, medicinskih pomagala, oružja i
drugo.
Mašinsko inženjerstvo se pojavio kao polje nauke tokom industrijske revolucije u Evropi
u 18. vijeku; ipak, njegov razvoj može se uzeti prije nekoliko hiljada godina unazad
širom svijeta. Nauka o mašinstvu se pojavila u 19. vijeku kao rezultat razvoja u polju
fizike. Oblast je kontinualno razvijana da spoji prednosti u tehnologiji i mašinski inženjeri
danas teže razvoju u razlicitim oblastima. Mašinsko inženjerstvo se preklapa sa aero-
svemirskim inženjerstvom, metalurškim inženjerstvom, građevinom, elektrotehnikom,
petrolejskim inženjerstvom, proizvodnim inženjerstvom, hemijskim inženjerstvom i
ostalim inženjerskim disciplinama u određenom stepenu. Mašinski inženjeri mogu
također raditi u polju biomedicine, posebno sa biomehanikom, fenomenom transporta,
biomehatronikom, bionanotehnologijom i modeliranjem bioloških sistema, (na pr.
mehanika mekih tkanina), kao u na poljima poput kompozita, meha tronike i
nanotehnologije.

Историски развој на машинството

Mašinsko inženjerstvo nalazi svoju istoriju u arhivama raznih drevnih i srednjovjekovnih

društava u ljudskoj djelatnosti. U drevnoj Grčkoj, radovi Arhimeda (287. p.n.e.–212.
p.n.e.) su duboko podstaknuti mehanikom zapadne tradicije, a Heron od Aleksandrije
(prib. 10–70. n.e.) kreira prvu parnu mašinu. U Kini, Zhang Heng (78–139. n.e.) je
unaprijedio vodeni sat i pronašao seizmometar, te Ma Jun (200–265. n.e.) pronalazi
kočiju sa diferencijalnim zupčanikom. Srednjovjekovni kineski knjigovođa i inženjer Su
Song (1020–1101. n.e.) je ubacio mehanizam zapinjače u svoju astronomsku sahat-
kulu dva vijeka prije bilo kojeg mehanizma pronađenog u satovima srednjovjekovne
Evrope, kao i svjetskih prvih poznatih neograničenih energetskih lančanih predajnika.
Važna otkrića u temeljima mašinstva pojavila su se u Engleskoj tokom 17. vijeka kada
je Sir Isaac Newton formulisao tri Newtonova zakona kretanja i razvio analizu (kalkulus)
kao matematičku bazu za fiziku. Newton nije htio objelodaniti svoje metode i zakone
godinama, ali je napokon nagovoren od strane svojih kolega, kao što je Sir Edmund
Halley, da to uradi kako bi pomogao čovječanstvu. Gottfried Wilhelm Leibniz je zaslužan
za kreiranje kalkulusa tokom istog vremenskog perioda.
Tokom ranog 19. vijeka u Engleskoj, Njemačkoj i Škotskoj, razvoj mašinskih alata je
doprinio da se mašinstvo razvije kao zasebno polje unutar inženjerstva, obezbjeđujući
proizvodne mašine motorima koji će ih napajati. Prvo britansko profesionalno društvo
mašinskih inženjera je formirano 1847. godine Institucija mašinskih inženjera, tridesed
godina nakon što su građevinski inženjeri formirali prvo takvo profesionalno društvo:
Institucija građevinskih inženjera. Na evropskom kontinentu, Johann von Zimmermann
(1820–1901.) je napravio prvu fabriku za brusilice u Chemnitzu, Njemačka, godine
1848.
U Sjedinjenim Američkim Državama, Američko društvo mašinskih inženjera (ASME) je
formirano u 1880. postajući treće takvo profesionalno inženjersko društvo, poslije
Američkog društva građevinskih inženjera (1852.) i Američkog društva inženjera
rudarstva (1871.). Prve škole u SAD koje su nudile inženjersko obrazovanje su bile
Vojna akademija SAD 1817, institucija danas poznata kao Norwich Univerzitet u 1819,
te Rensselaer politehnički institut godine 1825. Obrazovanje u mašinstvu je kroz
historiju bilo bazirano na jakom temelju u matematici i nauci.

Најзначајни историски откритија за машинството

Човештвото постојано оди напред. Kои се најголемите откритија низ годините во

минатото?
Тркало
Тркалото луѓето го пронашле околу 3500 година пред н.е. Од темел предизвикало
промени при движењето, патувањата, трговијата и нималку не го променило
своето значење во 21 - виот век.
Компас
Компасот бил измислен во Кина во 5 век пред н.е. Овозможил на морепловците да
се развие трговијата, воените операции и откривањето на нови земји.

Огнено оружје
Огненото оружје се појавило во 11 век и трајно ги променило начините на
војување како и составите на државните војски. Скапите витешки реквизити кои
можеле да си ги дозволат само аристократите станале непотребни.
Елементарни механизми
Во периодот помеѓу 7-миот и 15-тиот век, кога ерата се нарекувала “Златно време
на исламот“, зебележани се придонесите на исламските научници во областа на
механичката технологија. Еден од нив е Al-Jazari, кој ја напишал фамозната “Книга
на знаење за генијалните механички уреди“ во 1206 година. Тој се смета за
изумител на повеќе машински елементи, со кои можат да се формираат
едноставни механизми, како што се коленестото вратило и брегастата оска.
Машина за печатење
Машината за печатење не била откриена одеднаш. Во 1045-та година во Кина Би
Шен открил начин како да се пишуваат писма и како да добијат повеќе копии. Веќе
во 1450-та година во Германија Јохан Гутенберг направил рачна преса за
печатење на книги. Како резултат на тоа книгите почнале да се произведуваат во
големи колични, а ракописите значително поефтиниле. Сето тоа помогнало за
распространување на знаењето и развој на образованието.
Челик
Челикот бил откриен околу 1800-та година пред н.е. Денес современиот свет не
може да се замисли без овој метал од кој се изработуваат машини, инструменти,
оружје.
Парна машина
Парната машина била измислена од Томас Њукомен во 1968-та година во
Англија. Бродовите и возовите кои работат на парен мотор го отворија патот за
следните нови откритија како што е моторот со внатрешно согорување.
Електрична светилка
Електричната светилка која е изум на Томас Едисон во 1968-та година во САД ја
порече зависноста од природното осветлување и неефективните извори на
светлина.
Компјутер
Компјутерот бил измислен и во целост и усовршен меѓу 1822-та и 1950-та година.
Денешницата не може да се замисли без компјутерите, не само во домовите туку
и во производството и трговијата, но и во вслената.

Интернет
Интернетот се појавил во САД во 1983-та година. Иако не е достапен на сите во
светот, неговото влијание на сите аспекти од животот во современото човештво е
тешко да се негира.
.
Области во машинството

Oblasti mašinskog inženjerstva mogu biti zamišljene kao kolekcija više mašinskih
naučnih disciplina. Nekoliko ovih oblasti su prikazane ispod, sa jasnim objašnjenima i
najčešćim primjenama svake. Neke od ovih poddisciplina su unikatne za mašinstvo, dok
su ostale kombinacija mašinskog inženjerstva i jedne ili više drugih disciplina. Većina
rada koje mašinski inženjer uradi koristi sposobnosti i tehnike od nekoliko ovih
poddisciplina, kao i specijaliziranih poddisciplina. Specijalizirane poddiscipline su radije
predmet postdiplomskih studija ili na treningu na poslu, nego na dodiplomskom.
Mehanika
Mehanika je, u najopćenitijem smislu, proučavanje sila i njihovog utjecaja na predmet
na koji djeluju. Obično, inženjerska mehanika se koristi za analizu i predvišanje
ubrzanja i deformacije (elastične i plastične) objekata pod djelovanjem poznatih sila
(također zvanih opterećenja) ili napona. Poddiscipline mehanike uključuju:
 Statika, proučavanje nepomičnih tijela pod poznatim opterećenjima, kako sile
djeluju na statička tijela. Na primer:

Mohrov krug, čest alat za proučavanje napona u mašinskom elementu

 Dinamika (ili kinetika), proučavanje kako sile djeluju na pomična tijela
 Mehanika materijala, proučavanje kako se različiti materijali deformiraju pod
različitim tipovima napona
 Mehanika fluida, proučavanje kako fluidi reaguju na sile
  Kinematika, proučavanje kretanja tijela (objekata) i sistema (grupa objekata), dok
se sile zanemaruju kao uzročnici kretanja. Kinematika se često koristi u
dizajniranju i analizi mehanizama.
 Mehanika kontinuuma, metoda primjene mehanike koja pretpostavlja da su
objekti kontinualni (a ne diskretni)
Mašinski inženjeri obično koriste mehaiku u fazama dizajna ili analize u inženjerstvu.
Ako je inženjerski projekt dizajniranje vozila, statika se primjenjuje zadizajniranje okvira
vozila, u cilju provjere gdje će naponi biti najveći. Dinamika se može koristiti prilikom
dizajniranja automobilskog motora, za procjenu sila u klipovima i klinovima dok se motor
okreće. Mehanika materijala može biti korištena za odabir adekvatnih materijala za okvir
i motor. Mehanika fluida može se koristiti, na primer, za dizajniranje ventilacionog
sistema vozila ili za dizajniranje usisnog sistema za motor.
Mehatronika i robotika
Mehatronika je kombinancija mehanike i elektronike. To je međudisciplinarna grana
mašinskog, elektro i softverskog inženjerstva koja se bavi intergriranjem elektro i
mašinskog inženjerstva za kreiranje hibridnih sistema. U ovom načinu, mašine mogu biti
automatizirane korištenjem elektromotora, servo mehanizama i ostalih elektrosistema u
konjunkciji sa posebnim softverom. Opći primjer mehatroničkog sistema je CD-ROM
uređaj. Mehanički sistemi otvaraju i zatvaraju pogon, vrte CD i pomjeraju laser, dok
optički sistem čita podatke na CD-u i pretvara ih u bitove. Integrirani softver kontrolira
proces i komunicira sadržajima CD-a prema računaru.

Treniranje FMS-a sa robotom koji uči SCORBOT-ER 4u, radni sto CNC Mill i CNC
Lathe
Robotika je primjena mehatronike za kreiranje robota, koji su često korišteni u industriji
da obavljaju zadatke koji su opasni, neugodni, ili ponavljajući. Ovi roboti mogu biti bilo
kojeg oblika i veličine, ali svi su prethodno programirani i fizički komuniciraju sa
okolinom. Za kreiranje robota, inženjer obično koristi kinematiku (da odredi raspon
kretanja robota) i mehaniku (da odredi napone unutar robota).
Roboti se koriste obimno u industrijskom inženjerstvu. Dopuštaju biznisima da sačuvaju
novac na rad, obave zadatke koji su ili preopasni ili preprecizni da bi ih ljudi obavili
ekonomski, te da osiguraju bolji kvalitet. Više kompanija koriste redne linije robota,
posebno u autoindustriji i neke fabrije su tako robotizirane da se mogu same održavati.
Van fabrike, roboti se koriste za odlaganje bombi, istraživanju svemira i u mnogim
drugim oblastima. Roboti se također prodaju za različite stambene aplikacije, od
rekreacije do domaćinstava.
Računarska dinamika fluida
Računarska (kompjuterska) dinamika fluida, često skraćeno kao CFD, jeste grana
mehanike fluida koja koristi numeričke metode i algoritme za rješavanje i analizu
problema koji uključuju protok fluida. Računari se koriste za proračune potrebne za
simulaciju interakcije tečnosti i gasova sa površinama definisanim graničnim uvjetima.
Sa veoma brzim superračunarima, bolja rješenja se mogu postići. Buduća upotreba
softvera koji poboljšava preciznost i brzinu kompleksnih simulacijskih scenarija poput
transoničnih ili turbulentnih protoka. Početna provjera takvih softvera se obavlja
koristeći aerodinamički tunel sa finalnom validacijom koja dolazi u potpunom testiranju,
npr. testovi leta.
Strukturna analiza
Strukturna analiza je grana mašinskog inženjerstva (kao i građevinskog) posvećena
ispitivanju zašto i kako objekti pucaju, te kako popraviti objekte i njihove performanse.
Strukturni lom se pojavljuje u dva opća načina: statički lom i lom usljed zamora. Statički
strukturni lom se pojavljuje kada prilikom opterećivanja (primjene sile) objekt biva
analiziran da li se lomi ili deformira plastično, zavisno od kriterija za lom. Lom usljed
zamora se pojavljuje kada objekat puca nakon određenog broja ponavljenih ciklusa
naprezanja i otpuštanja. Lom usljed zamora se pojavljuje zbog imperfekcije u objektu:
mikroskopske pukotine na površini objekta, naprimjer, će rasti polahko sa svakim
ciklusom (propagacijom) dok pukotina ne postane velika dovoljno da uzrokuje finalni
lom.
Lom nije jednostavno opisan kada se dio slomi, nego je definiran kada se dio ne ponaša
kako se očekivalo. Neki sistemi, kao perforirane top sekcije nekih plastičnih vreća, su
dizajnirani da se slome/puknu. Ako se ovi sistemi ne slome, analiza loma može biti
iskorištena da se otkrije uzrok.
Strukturna analiza se često koristi od mašinskih inženjera nakon što se lom dogodi, ili
kada dizajniraju da spriječe lom. Inženjeri često koriste online dokumente i knjige kao
one objavljene od ASM da im pomognu u determiniranju tipa loma i mogućih uzroka.
Strukturna analiza može biti korištena u uredu kada se dizajniraju dijelovi, u oblasti
analize slomljenih dijelova, ili u laboratorijama gdje dijelovi mogu biti podloženi
testovima loma.
Termodinamika
Termodinamika je primjenjena nauka korištena u nekoliko grana inženjerstva,
uključujući mašinski i hemijsko inženjerstvo. U najjednostavnijem slučaju,
termodinamika je proučavanje energije, njene upotrebe i transformacije kroz sistem.
Obično, inženjerska termodinamika se bavi izmjenom energije iz jednog oblika u drugi.
Kao primjer, automatizacijske mašine pretvaraju hemijsku energiju (entalpija) iz goriva u
toplotu, a zatim u mehanički rad koji eventualno pokreće točkove.
Principi termodinamike se koriste u mašinstvu u oblastima prijenosa toplote,
termofluida, i pretvaranja energije. Mašinski inženjeri koriste termonauku za dizajniranje
mašina i elektrana, zagrijavanja, ventilacije i klima uređaja (HVAC), razmjenjivača
toplote, hladnjaka, radijatora, frižidera, izolacije i drugo.
Dizajn i skiciranje
Drafting ili tehničko crtanje su načini kojima mašinski inženjeri dizajniraju proizvode i
kreiraju instrukcije proizvodnim dijelovima. Tehnički crtež može biti računarski model ili
šema crtana rukom koja pokazuje sve dimenzije potrebne za prouzvodnju dijela, kao i
sklopne napomene, listu potrebnih materijala, i ostale relevantne informacije. Mašinski
inženjer ili sposoban radnik koji kreira tehničke crteže može se nazvati drafter ili
draftsman u SAD-u. Drafting je historijski bio dvodimenzionalni proces, ali CAD
programi sada dopuštaju dizajneru da kreira u tri dimenzije.

CAD model mehaničke duple brtve

Instrukcije za proizvodnju dijelova moraju biti dovedene do potrebne opreme, bilo ručno,
preko programiranih instrukcija, ili korištenjem CAM-a ili kombinacije CAD/CAM
programa. Opcionalno, inženjer može također ručno proizvesti dio koristeći tehničke
crteže, ali ovo postaje rijetkost, sa razvijanjem CNC proizvodnje. Inženjeri primarno
ručno proizvode dijelove u područjima primjenjenih sprejnih premaza, završne obrade i
ostalih procesa koji ne mogu ekonomski ili praktično biti urađeni korištenjem mašine.
Crtež se koristi u skoro svakoj poddisciplini mašinstva i drugih grana inženjerstva i
arhitekture. Trodimenzionalni modeli kreirani korištenjem CAD softvera su također često
korišteni u FEA analizi i računarskoj dinamici fluida (CFD).
Moderni dizajnerski alati
Većina mašinskih kompanija, posebno one u industijaliziranim nacijama, počele su
primjenjivati inženjerstvo podržano računarom (CAE) programe u svoje postojeće
procese dizajna i analize, uključujući 2D i 3D solid modeliranje dizajniranjem
potpomognutim računarom (CAD). Ova metoda ima dosta koristi, uključujući lakše i
iscrpnije vizualizacije proizvoda, mogućnost kreiranja virtualnih sklopova dijelova i
jednostavnost korištenja u dizajnerskim interfejsima spajanja i tolerancija.
Ostali CAE programi obično korišteni od mašinskih inženjera sadrže alate upravljanja
životnim ciklusom proizvoda (PLM) i alate za analizu korištene za obavljanje
kompleksnih simulacija. Alati za analizu mogu biti korišteni da predvide odgovor
proizvoda na očekivane napone, uključujući život pri zamoru i proizvodljivost. Ovi alati
uključuju analizu konačnih elemenata (FEA), račuinarsku dinamiku fluida (CFD) i
proizvodnju podržanu računarima (CAM).
Koristeći CAE programe, tim mašinskog dizajna može brzo i jeftino iterirati proces
dizajna za razvoj proizvoda koji bolje zadovoljava troškove, performanse i ostala
ograničenja. Nije potrebno kreirati fizički prototip dok se dizajn ne privede kraju,
dopuštajući stotinama ili hiljadama dizajnova da budu provjereni, radije nego nekoliko
relativnih. U dodatku, CAE programi analize mogu modelirati komplikovani fizički
fenomen koji ne može biti riješen ručno, poput viskoelastičnosti, kompleksnog kontakta
između dodirnih površina ili nenjutnovskih fluida.
Kako mašinstvo počinje da se spaja sa ostalim disciplinama, kao što je slučaj u
mehatronici, višedisciplinarna optimizacija dizajna (MDO) se koristi sa ostalim CAE
programima za automatizaciju i poboljšanje iterativnog procesa dizajna. MDO alati se
motaju oko postojećih CAE procesa, dopuštajući ocjenu proizvoda da se nastavi čak i
nakon što analitičar ode kući. Oni također primjenjuju sofisticiranu optimizaciju
algoritmima za inteligentnije istraživanje mogućih dizajna, često nalazeći bolja,
inovativna rješenja za složene višedisciplinske probleme dizajna.
Analiza metodom konačnih elemenata
Ova oblast nije novost, pošto analiza sa nazivima Finite Element Analysis (FEA) ili
Finite Element Method (FEM) datira od 1941. Ali evolucija računara je učinila FEA/FEM
metodu dobru opciju za analizu konstrukcijskih problema. Nekoliko komercijalnih
kodova poput ANSYS, Nastran i ABAQUS se naširoko koriste u industriji za istraživanje
i dizajn komponenti. Calculix je program otvorenog koda za FEM analizu. Neki
softverski paketi za 3D modeliranje i CAD su dodali FEA module.
Ostale tehnike kao što su finite difference method (FDM) i finite-volume method (FVM)
su kreirane za rješavanje problema vezane za prijenos toplote i mase, protok fluida,
interakciju površina fluida itd.
Mikroelektromehanički sistemi (MEMS)
Mikromehaničke komponente kao što su opruge, zupčanici, fluidni i uređaji prijenosa
toplote su proizvedeni iz različitih materijalnih supstrata kao što je silikon, staklo i
polimeri kao SU8. Primjeri MEMS komponenti su akcelerometri koji se koriste kod
automobila kao airbag senzori, moderni mobiteli, žiroskopi za precizno pozicioniranje i
mikrofluidni uređaji korišteni u biomedicinske svrhe.
Zavarivanje trenjem (FSW)
Zavarivanje pomoću trenja, novi način zavarivanja, otkriven je 1991. od strane The
Welding Institute (TWI). Inovativna tehnika steady state (ne-fuzijska) spaja materijale
koji su prethodno nezavarivi, uključujući nekoliko legura aluminija. Igra bitnu ulogu u
budućnosti konstruiranja aviona, potencijalno zamjenjujući zakovice. Trenutne primjene
ove tehnologije uključuju zavarivanje šavova aluminija za glavne vanjske rezervoare
Space Shuttlea, Orion Crew Vehicle testni predmet, Boeing Delta II i Delta IV
Expendable Launch Vozila te SpaceX Falcon 1 rakete, pancir za desantne ratne
brodove i zavarivanje krila i trupnih ploča na novoj Eclipse 500 letjelici firme Eclipse
Aviation među rastućim oblastima djelatnosti.
Kompoziti
Kompoziti ili kompozitni materijali su kombinacija materijala koji omogućavaju bolje
fizičke karakteristike nego jedan materijal. Istraživanje kompozitnih materijala unutar
mašinskog inženjerstva obično se svodi na dizajniranje (i, naknadno, traženje primjena
za iste) jačih ili više striktnih materijala prilikom pokušavanja smanjenja težine,
osjetljivosti na hrđanje i ostale nepovoljne faktore.
Kompoziti pojačani karbonskim vlaknom, naprimjer, se koriste u raznovrsnim
primjenama kao što su svemirski brodovi i štapovi za pecanje.

Kompozitna tkanina koja se sastoji od tkanih karbonskih vlakana

Nanotehnologija
Pri malim razmjerama, mašinstvo postaje nanotehnologija - jedan spekulativni cilj od
kojeg je kreiranje molekularnog asemblera za kreiranje molekula i materijala putem
mehanosinteze. Za sada taj cilj ostaje unutar istraživačkog inženjerstva. Oblasti
trenutnog istraživanja mašinstva u nanotehnologiji uključuje nanofiltere, nanofilmove ] i
nanostrukture, između ostalih.
Biomehanika
Biomehanika je primjena mehaničkih principa na biološke sisteme, kao što su ljudi,
životinje, biljke, organi i ćelije. [32] Biomehanika također pomaže u kreiranju protetičkih
udova i umjetnih organa za ljude.
Biomehanika je usko vezana za inženjerstvo, jer često koristi tradicionalne inženjerske
nauke za analizu bioloških sistema. Neke jednostavne primjene Njutnovske mehanike
i/ili nauke o materijalima mogu dostaviti tačne aproksimacije mehanici više bioloških
sistema.
Tokom posljednje decenije, FEM analiza je također ušla u biomedicinski sektor
osvjetljavajući dalje inženjerske aspekte biomehanike. FEM se od tada stabilizirao kao
alternativa za in-vivo hirurške procjene i dobio široko prihvatanje akademske zajednice.
Glavna prednost računarske biomehanike leži u njenoj sposobonosti određivanja endo-
anatomskog odgovora anatomije, bez prekoračivanja etičkih ograničenja. To je dovelo
FE modeliranje do tačke da postane sveprisutno u nekoliko područja biomehanike, a
nekoliko projekata je čak usvojilo otvorenog koda filozofiju (npr. BioSpine).
Akustično inženjerstvo
Akustično inženjerstvo se sastoji iz drugih poddisciplina mašinstva i predstavlja
primjenu akustike. Akustično inženjerstvo je proučavanje zvuka i vibracije. Ovi inženjeri
rade efikasno da smanje buku kod mehaničkih uređaja i u zgradama zvučnom
izolacijom ili uklanjanjem izvora neželjene buke. Proučavanje akustike može obuhvatati
raspon od dizajniranja efikasnijih slušnih aparata, mikrofona, slušalica ili studija za
snimanje da se poboljša kvalitet zvuka u orkestarskoj dvorani. Akustično inženjerstvo se
također bavi vibracijom različitih mehaničkih sistema.
Povezane oblasti
Proizvodno inženjerstvo, aerosvemirsko inženjerstvo i automobilska industrija su
ponekad grupisani sa mašinskim inženjerstvom. Bachelor diploma u ovim područjima će
obično imati razliku u nekoliko specijaliziranih oblasti.
 Образовни квалификации во секторот машинство според Националната
рамка на квалификации опфатени со стручното образование.

Temeljni predmeti mašinskog inženjerstva često uključuju:

 Matematika (partikularno, kalkulus, diferencijalne jednačine i linearna algebra)

 Osnovne fizikalne nauke (uključujući fiziku i hemiju)
 Statika i dinamika
 Otpornost materijala (elastostatika) i mehanika krutog tijela
 Nauka o materijalima i kompozitima
 Termodinamika, prijenos toplote, pretvorba energije i HVAC
 Goriva, sagorijevanje, motor s unutrašnjim sagorijevanjem
 Mehanika fluida (uključujući statiku fluida i dinamiku fluida)
 Mehanizmi i mašinski dizajn (uključujući kinematiku i dinamiku)
 Mjerni instrumenti i mjerenja
 Proizvodno inženjerstvo, tehnologija ili procesi
 Vibracije, teorija kontrole i kontrolno inženjerstvo
 Pneumatika i hidraulika
 Mehatronika i robotika
 Inženjerski dizajn i dizajn proizvoda
 Tehničko crtanje, CAD i CAM
Od mašinskih inženjera se također očekuje da razumiju i umiju primijeniti osnovne
koncepte iz hemije, fizike, hemijskog inženjerstva, građevinskog i elektroinženjerstva.
Svi programi mašinskog inženjerstva uključuju višestruke semestre časova matematike
uključujući kalkulus i napredne matematičke koncepte uključujući diferencijalne
jednačine, parcijalne diferencijalne jednačine, linearnu algebru, apstraktnu algebru i
diferencijalnu geometriju, među ostalim.
U dodatku sa jezgrom plana i programa mašinstva, većina mašinskih inženjerskih
programa nude više specijalizacijskih programa i časova, kao što je kontrola sistema,
robotika, transport i logistika, kriogenika, tehnologija o gorivu, automobilsko
inženjerstvo, biomehanika, vibracija, optika i ostale, ako poseban odsjek ne postoji za
ove predmete.
Većina programa za mašinske inženjere također zahtjeva različitu količinu proučavanje
ili društvenih projekata za dobijanje praktičnih iskustava rješavanja problema. U
Sjedinjenim Američkim Državama često je obavezno za mašinske inženjere da obave
jedan ili više stažiranja prilikom studiranja, ipak ovo nije obično pod mandatom
univerziteta. Kooperativna edukacija je druga opcija. Buduće radne sposobnosti
istraživanja stavljaju potražnju na studijske komponente koje hrane studentsku
kreativnost i inovaciju.
Ukupan broj inženjera zaposlenih u SAD u 2009. bio je cca. 1,6 miliona. Od ovih,
239.000 su bili mašinski inženjeri (14,9%), druga najveća disciplina po veličini iza
građevinskih inženjera (278.000). Ukupan broj poslova za mašinske inženjere u 2009.
je projektovan da raste 6% tokom sljedeće decenije, sa srednjim startnim platama od
58.800 $ sa bachelor diplomom. [22] Srednji godišnji prihod mašinskih inženjera u SAD
radnoj snazi je 80.580 $. Prosječni prihod je bio najveći pri radu za vladu (92.030 $), a
najmanji u obrazovanju (57.090 $) od 2012.