Johann Wolfgang von Goethe

Si Johann Wolfgang von Goethe ay ipinanganak noong

ika-28 ng Agosto taong 1744 at namatay noong ika-22 ng
Marso taong 1832, isa siyang Alemang manunulat. Isa rin siya
sa mga pinakadakilang manunulat na Aleman. Isa siyang
makata, nobelista at mandudula; bukod dito isa rin siyang
aktor, tagapangasiwa, siyentipiko, heologo, botaniko at
pilosopo.

Ang mga akda niya ay sumasaklaw sa larangan ng tula,

drama, teknolohiya, humanismo at agham. Ang kanyang
magnum opus, na itinuturing na isa sa mga bantayog ng
panitikan, ay ang dramang Faust. Ilan pa sa mga kilalang akda
ni Goethe ay ang mga tulang inakda niya, ang Bildungsroman
na Wilhem Meister’s Apprenticeship at ang nobelang The
Sorrows of Young Werther. Si Goethe ang nagpasimuno ng
Weltliteratur (“panitikan ng mundo”).

Ang impluwensya ni Goethe ay kumalat sa buong

Europa at sa susunod na daang taon, ang mga akda niya ay
pinaghugutan ng inspirasyon sa musika, drama, tula at
pilosopiya. Si Goethe ay kinilala bilang isa sa
pinakamahalagang tao sa kultura ng Kanluran at kinilala rin ng
marami bilang isa sa pinakamahalagang manunulat sa wikang Aleman.

Francesco Petrarca
Si Francesco Petrarca o Petrarca lamang, kilala sa
Ingles bilang Petrarch na ipinanganak taong 1304 at namatay
taong 1374 ay isang Italyanong dalubhasa o iskolar at makata.
Nagbigay siya ng malaking impluwensya sa panulaang
Europeo mula ika-14 daantaon.

Bagaman mula sa Italya, palagiang nanirahan si

Petrarca sa Pransiya. Sumulat siya ng mahigit 400 mga tulang
karamihang nakatuon para sa isang babaeng may pangalang
Laura. 366 ng mga ito ang nasa kalipunang, Ang Aklat ng mga
Awit (o “The Book of Songs”). Sa kanyang mga tula, nagtalaga
siya ng mahigpit na panuntunan sa pagsulat ng tula, kabilang
ang mga bilang ng linya o guhit na gagamitin.

Nagsaliksik siya hinggil sa panulaang Latin ngunit

ginamit din niyang huwaran si Dante Alighieri at nagsulat sa
Italyano. Dahil kay Petrarca muling natuklasan ang panulaan
nina Romans Livy at Ciero.
 Giovannio Boccaccio
Si Giovanni Boccaccio ay ipinanganak taong 1313 sa
Certaldo at namatay noong ika-21 ng Disyembre taong 1375
sa Certaldo. Siya ay isang Italyanong may-akda, makata,
mahalagang humanista ng Renasimyento, at awtor ng isang
natatanging mga akdang katulad ng Decameron, On Famous
Woman(“hingil sa Tanyag na mga Kababaihan”), at ng
kanyang panulaan sa Italyanong bernakular. Siya ay
itinuturing na “Ama ng Italyanong panitikang tuluyan” o ng
literaturang proposa.

Maaring ipinanganak si Boccaccio sa Certaldo, isang

maliit na bayan may 20 milya ang layo mula sa Florencia.
Noong 1341, umibig siya sa anak na babae ni Haring Roberto
ng Naples, isang binibining pinatanyag ni Boccaccio sa
kanyang akda sa ilalim ng pangalang Fiammetta. Isinulat niya
ang mga kuwentong nakapaloob sa The Decameron para sa
kaaliwan ng dalagang ito at pati na rin ng Hari ng Naples.

Noong 1350, nagbalik si Boccaccio sa Florencia

pagkaraan ng dakilang dakilang plaga o salot. Pagkaraang manungkulan sa maraming mga matataas na tungkulin sa
Florencia, nagretiro siya sa Certaldo, ang lugar ng kanyang kamatayan.

Dante Alighieri
Si Durante degli Alighieri, mas kilala bilang Dante, na
ipinanganak noong ika-1 ng Hunyo taong 1265 at namatay
noong ika-13/14 ng Setyembre taong 1321 ay isang Italyanong
manunulat ng Firenze. Tinuturing ang kanyang pinakadakilang
gawa ang Divina Commedia (Banal na Komedya), na kalaunang
tinawag na Divina ni Boccaccio, bilang ang pinakadakilang
akdang pampanitikan sa Europa ng Gitnang Panahon, at ang
batayan ng makabagong wikang Italyano. Itinuturing din itong
pinakadakilang akdang pampanitikan na isinulat sa Wikang
Italyano at isang obra maestra ng panitikang pandaigdig.
Patuloy na isinusulong ng Samahang Dante Alighieri
(Italyano:Societa Dante Alighieri), tinatag sa Italya noong
1889, ang kultura at wikang Italyano sa buong mundo sa
ngalan niya.

Voltaire
 Si Francois-Marie Aroute na ipnanganak noong ika-21
ng Nobyembre taong 1694 at namatay noong ika-30 ng Mayo
taong 1778, na mas kilala sa kanyang pangalang pampanitikan
na Voltaire, ay iasang manunulat, tagapagsanaysay, at
pilosong namuhay noong Panahon ng Pagkamulat sa Pransiya.
Kilala siya sa kanyang katalinuhang may bahid ng
pagpapatawaat sa pagtatanggol ng mga kalayaang sibil, na
kapwa kinabibilangan ng kalayaan sa pananampalataya at
malayang kalakalan.

Isang mabunga o prolipikong manunulat si Voltaire na

nakagawa ng mga gawa sa halos lahat ng mga anyong
pampanitikan, kabilang na ang mga dula, mga tula, mga
nobela, mga sanaysay, mga akdang pangkasaysayan, mga
gawang pang-agham, mahigit sa 20,000 mga liham, at mahigit
sa 2,000 mga aklat at mga pampleto.

Isa siyang lantad na tagapagsalita ng kanyang

pagtangkilik sa repormang panglipunan, sa kabila ng mahigpit
na mga batas ukol sa mga pagbabawal at marahas na mga
multang ipinapataw sa mga sumusuway. Bilang isang
polemesistang satiriko, malimit niyang gamitin ang kanyang
mga gawa upang tuyain ang dogma ng Simbahang Katoliko at
ang mga institusyong Pranses noong kanyang kapanahunan.

Isa si Voltaire sa ilang mga tao ng Panahon ng Pagkamulat (kasama nina Montesquieu, John Locke, Thomas
Hobbes, at Jean-Jacques Rousseau) na nakaimpuwensiya ang mga gawa at mga ideya sa mahahalagang mga tagapag-isip
ng Himagsikang Amerikano at ng Himagsikang Pranse.