Ο όρος συμπεριληπτική εκπαίδευση χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει την

ενσωμάτωση των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο κανονικό σχολείο. Συγκεκριμένα

προέβλεπε ότι όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ή με άλλα υποκείμενα προβλήματα
φοιτούσαν στο γενικό σχολείο έχοντας τις ίδιες ευκαιρίες συμμετοχής στην εκπαίδευση
με όλους τους συνομηλίκους τους (Decks, 1996). Σήμερα όμως όρος αυτός
χρησιμοποιείται και για την ανάγκη κάλυψης εκπαιδευτικών αναγκών των ατόμων με
διαφορετική πολιτισμική και γλωσσική κουλτούρα (Taylor & Sidhu, 2012).

Η συμπεριληπτική εκπαίδευση είναι ένας τρόπος ενδυνάμωσης της ικανότητας του

εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να είναι προσβάσιμη σε όλους τους μαθητές και
αποτελεί το βασικό στοιχείο επίτευξης της εκπαίδευσης για όλους. Η συμπερίληψη είναι
δηλαδή, μια διαδικασία που απευθύνεται στην ποικιλομορφία των αναγκών όλων των
παιδιών, εφήβων καθώς κι ενηλίκων και στοχεύει στην μείωση του αποκλεισμού τους
από την εκπαίδευση, την συμμετοχή τους στην μάθηση και στην κοινωνία. Περιλαμβάνει
τροποποιήσεις στο περιεχόμενο, στις προσεγγίσεις και τις στρατηγικές της εκπαίδευσης
ώστε να εμπερικλείονται σε αυτή όλα τα παιδιά και τονίζει πως είναι υποχρέωση του
κράτους η εκπαίδευση όλων των παιδιών (UNESCO, 2005).

Σύμφωνα με τους Banks και Banks (2004) η διαπολιτισμική εκπαίδευση αποτελεί μια
αναδυόμενη επιστήμη, κύριος σκοπός της οποίας είναι η δημιουργία ίσως εκπαιδευτικών
ευκαιριών στους μαθητές από διαφορετικές φυλετικές, εθνικές, κοινωνικές και
πολιτισμικές ομάδες. Ένας από τους στόχους της είναι να συνεχίζει να βοηθά όλους τους
μαθητές να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες καθώς και να αναπτύξουν στάσεις οι
οποίες θα τους επιτρέψουν να λειτουργούν αποτελεσματικά στα πλαίσια μιας
πολυπολιτισμικής και δημοκρατικής κοινωνίας και να αλληλεπιδρούν και να
επικοινωνούν με άτομα από διαφορετικές ομάδες.

Η Χατζησωτηρίου (2010) υποστηρίζει ότι η διαπολιτισμική εκπαίδευση επιδιώκει αν

αναδιαρθρώσει και το πολιτικό και πολιτισμικό συγκείμενο ολόκληρου του σχολικού
συστήματος και όχι να περιοριστεί απλά στο σχολείο.

Είναι φανερό επομένως πως τόσο η συμπεριληπτική όσο και η διαπολιτισμική

εκπαίδευση δεν επιδιώκουν μόνο την γνωστική ανάπτυξη και ακαδημαϊκή επιτυχία των
μαθητών μεταναστευτικής βιογραφίας ή των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες,
αλλά στοχεύουν στην ευρύτερη κοινωνική ανάπτυξη μέσω μιας ανθρωπιστικής
προσέγγισης, δημοκρατικών αρχών και αξιών.

Βιβλιογραφία

Χατζησωτηρίου, Χ. (2010). Εδραιώνοντας τη διαπολιτισμική εκπαίδευση: Από το

διαπολιτισμικό κράτος προς το διαπολιτισμικό σχολείο. Δελτίο Εκπαιδευτικού Ομίλου
Κύπρου, 11, 6-7.

Banks, J. A, & Banks, C. A. M. (Eds.) (2004). Handbook of Research on Multicultural

Education. Second Edition. San Francisco, CA: Jossey‐Bass Publishers.

DECS (Department of Education and Children’s Services). 1996. Multiculturalism policy

statement. Διαθέσιμο στο:
http://www.decs.sa.gov.au/docs/documents/1/MulticulturalisminSchooli.pdf

Taylor, S., & Sidhu, R. K. (2012). Supporting refugee students in schools: What
constitutes inclusive education? International Journal of Inclusive Education, 16(1), 39
56. Διαθέσιμο στο: https://doi.org/10.1080/13603110903560085

UNESCO. (2005). Guidelines for Inclusion: Ensuring Access to Education for All. Paris:
UNESCO. Διαθέσιμο στο: http://unesdoc.unesco.org/images/0014/001402/140224e.pdf