Title Mysterio

Title: Mysterious Hearthrob (Blue Skull Series #1)
Genre: General-fiction
Author: Hanielabsyooo
Here is the link if you want to read and reach out my account: https://my.w.tt/WFWTtkqRGcb
*Note. There is a story that I posted here using my Rp acc. and never yet finished because I can't open
the account. I publish the story and it needed to edit, that's why the story that I posted here, will be
different to this. The story was titled as My Mysterious Crush and became Mysterious hearthrob. Some
of the characters are change, I hope that you will like the new version of my story. Thank you!*
Prologue
Tiningnan ko ang orasan at buntong hiningang niligpit ang mga gamitan ko, masyado akong nago-over
time sa pagch-check ng records ng mga kaklase ko. Kailangan na kasing ipapasa ito bukas dahil kailangan
din ng adviser namin kung sino ang pinakamaraming late at guidance.
Masyadong napaka tigasin ng ulo ng mga kaklase ko, minsan ay ako ang napapagalitan dahil hindi ko
daw sila nadisciplina. Minsan din ay naiinis ako.
Estudyante din naman ako, bakit ako ang maging responsable sa mga kaklase ko? isa akong mag-aaral
hindi isang guro para turuan sila ng leksyon. Ang trabaho ng isang class president ay responsibilidad na
kunin at i-maintain ang pag-update ng teacher if merong napaimportanteng sasabihin.
Napabuntong hininga nalamang ako at mabilis na iniligpit ang aking mga kagamitan.
Pero ay natigilan ako ng makarinig ako ng pag-bukas ng pintuan sa kung saang silid na umaalingaw-ngaw
pa sa paligid.
Kumunot ang noo ko at ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Siguro ay si manong guard iyon, ini-ekspeksyon
ang mga classroom.
Nang maipasok ko ang mga kagamitan ko sa bag ay mabilis akong lumabas sa SSG office, pinili ko kasi g
dito nalang ako gagawa ng records since may inilipat akong names dahil sa violation na nagawa ng mga
kaklase ko. Hindi naman naging problema sakanila ang pagpapatuloy saakin dahil presidente naman din
ako ng seksyon namin, mapagkakatiwalaan naman ako.
Pagkasara ko sa pintuan ay umalis kaagad ako, ngunit ay nagsitaasan ang mga balahibo ko nang
maramdaman ko ang napakalamig na kamay sa aking braso, tumibok ng malakas ang puso ko sa kaba at
nang lingunin ko ay halos matumba ako nang makita ko ang lalaking minsan na rin akong natakot
sakanya.
"J-james? a-anong ginagawa mo dito ng ganitong oras?"tanong ko, nakita ko naman siya'ng nakatitig
saakin. Hindi nagsalita at ngayon ko lang napansin ang pawis niyang mukha at ang mabasa niya'ng
buhok.
Kaya pala napaka lamig ng kanyang kamay, sobrang nakakagulat akala ko isang zombie o bangkay na
umahon sa kabaong nito.
"Sabay na tayo."Anya sa malamig na boses, para naman akong ginawin sa narinig ko.
Dinagdagan niya pa ang napakalamig kong nararamdaman, jusko.
"S-sige, pero bitawan mo muna ako, tyansing ka eh."Asar ko, mabilis siyang napatingin sakanyang kamay
na nakahawak sa braso ko na akala ko ay bibitaw talaga siya ay nagulat nalang ako nang hawakan niya
ang palad ko at hinila paalis sa pinagpwestohan namin.
"O-oy! Anong ginagawa mo ha? alam mo tyansing ka eh, palagi mo nalang hinahawakan ang palad ko.
Pati mga kaibigan ko di mo pinalampas, pinapakita mo talaga na nagpapatya—" hindi ko na natapos ang
sasabihin ko ng ipasok niya ang apple sa bibig ko na nakapagpagulat saakin ngunit ay napalitan ng
masamang tingin.
"That's too much, prez, masyado ka nang madaldal. Hindi ka naman ganyan."Sabi niya at nginisehan ako,
at ako naman itong hindi ko pinapalampasan ang ginawa niya ay kinuha ko ang apple sa bibig ko pero
syempre, bago ko gawin ang plano ko kinagat ko muna ito.
Pero, ansarap.
Pagkalabas namin ng campus ay nadaanan namin si manong guard, napatingin pa saamin habang
kagagaling lang ito sa pagbabasa ng dyaryo.
Hindi ko na pinansin ang tingin ni manong guard dahil alam ko na kubg ano ang pinaparating nun.
Nang-aasar dahil magkasama nanaman kami.
"Hindi naman halatang gutom ka no?"nang makalabas na talaga kami ay tumigil siya at hinarap ako, ako
naman ay natigilan at tiningnan ang apple na kinagat ko.
Kalahati nalang.
Napaiwas ako ng tingin sakanya at ngumuso, nakakahiya.
"Tss, masyado kang maalam. Sabihin mo nalang kung may gusto ka saakin, atleast sasagutin kita ng
walang pagsisisi."Sabi ko. Narinig ko ang mahina niyang tawa saakin na nakapagpatingin ko kaagad
sakanya.
"Masyado mong minamaliit ang Mysterious hearthrob, mag-sisisi ka rin pag-ako ang sumagot. I'm sure,
you wouldn't like it. Prez."
November 22, 2020 at 3:57 AM · W.Readers And Wri...
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Hannah Kyle Jane Quiban
Chapter 1
"HANNAH."kaagad akong napalingon sa likod ng marinig ko ang malakas na boses ng kaibigan ko.
Kumaway ako sakanila at ngumite.
"Good morning"Bungad ko sakanila, napairap naman saakin si Seya at napapailing.
"As usual,wala ka pa ring kain ano?"Naapakamot nalamang ako nang aking batok.
Pag s'ya talaga ang pambungad ko ay alam na alam niya ang routines ko sa umaga.Di naman talaga ako
palakain kapag umaga, I just don't want to eat my breakfast. Magiging sakit ko lang sa ulo ang mga
sumbat saakin ni Daddy.
"Tara sa cafeteria I brought some foods for you and for us,pinagluto din tayo ni mom nang
cupcakes."masayang wika ni seya at ipinakita saamin ang dalawang paper bag.Binalingan niya naman si
Ena na libro nanaman ang hawak hawak nito. Sumama ang kanyang paningin rito pero hindi siya
pinansin kasi nakatutok lamang si Ena sa libro.
"Hoy ena! lagi nalang libro hawak mo diyan, ipapakalbo ko kaya yan?"Napaangat ang ulo ni Ena at
matalim na tiningnan si seya, mahina akong natawa nang mapaatras si Seya sa takot.
"H-hoy!"yun lang ang nasabi ni Seya at ngumuso. Napailing nalamang ako sakanya.
Hindi talaga siya makapalag pag si Seya ang kinakalaban niya sa titigan.Tiningnan ko ang libro niya at
nakita ko ang title nito, tungkol ito sa Vampires and wolves. Mahilig kasi siya sa mga ganong genre, well,
she loves creepy stories. Mataman ko lang siyang nakikitang nagbabasa ng romantic novels.
" Tara na nga!"Aya ni Seya na nasa likod ko lamang, nauna siya saakin na umalis habang ako ay
napapailing muli sa sobrang kulit ni seya, Sumunod nalang kami ni Ena sakanya at tahimik na tinatahak
papunta sa cafeteria, well, hindi naman ako masyadong fame sa campus but everyone is looking at me
and gossiping about my style. Palihim akong napairap sa kawalan dahil sa napaka Big deal nilang reason
para laitin ako. Hindi naman baduy ang suot ko, sakatunayan nga ay mas maganda pa ang ukay-ukay na
damit kaysa sa mamahalin nilang brand na akala mo naman napaka-tibay eh ang cheap nga ng
pagkakatahi.
"Oo nga pala hannah, sabi ni mommy you can visit her later kasi namimiss ka na niya at yung binibake
mong cookies lagi sa bahay.Sobrang nasarapan si mommy dun"Ani niya ng makaupo kami.
Napangite naman ako ng marinig ko ang sinabi niya, her mom and I are buddies when it comes to
kitchen. Sa mommy na nga niya ako natuto kung paano mag-bake, thanks to her because she
appreciated my potential.
"Talaga? haha, Siguro next time nalang kapag may time ako.You know naman na medyo busy tayo
ngayon dahil may paperworks tayong pinagkakaabalahan at kailangan nating maghanda kasi malapit na
yung graduation natin."Sagot ko, iniabot niya naman saamin ang isang taperwear.Binuksan ko ito at
namangha ako dahil sa ganda ng designs ng cupcakes.
"Ena, ayaw mo?"tanong ko sakanya, nilingon niya ako at saka kumuha ng cupcake at kumagat.Inayos
niya ang paglalagay sa libro niya at saka inabala na din niya ang pagkain.
"Oo nga naman, iniisip ko pa lang kung ano ang kukunin ko sa college, nakakainis ba't ba kasi napaka
complikadong mamili ng course?"inis na saad ni Seya at nilamon lahat ang cupcakes
"You need to choose that fits to your future, huwag kang gumaya sa iba na pasimple-simple lang
kumuha ng kuros."seryoso kong sabi saka kumagat ng cupcakes.
Knowing seya? she's clumsy, padalos-dalos siya sa mga iniisip niya. Just like strand she choose, pumili
lang naman siya ng Stem para sabihing genius siya.Maarte siya at napaka ilusyonada minsan kaya pinag-
iinitan siya palagi ni Ena pag gumagawa nanaman ng kabobohan itong si seya, ang resulta? ayon, hindi
na alam kung ano ang gagawin niya sa subjects niya na pinaka hata niya pa naman. Ewan ko nga ba at
kung bakit siya nakasurvive nung Grade 11.
"I need to go na guys, thanks for the food I gotta go." tumayo na ako at hinalikan ko sila sa pisnge at saka
umalis.
"Ingat ka hannah!"I wave my hands tsaka ko sila tinalikuran para pumunta sa classroom ko.
Gaya nga ng sabi ko, Nasa Stem si Seya at si Ena naman ay ABM at ako? HUMSS ang kinuha ko. I wanna
be a teacher someday, that's why I choose HUMSS starand.
"Balita ko pumasok na daw ang mga FELIX. Mukhang naka survive ata sila sa Suspension."
Kumunot naman ako nang marinig ko ang pinag uusapan nila. FELIX? dumating na ang Felix? akala ko ba
one month suspension sakanila? bat naging tatlong linggo lang?
Isang gropo kasi ng kalalakihan iyon, sila ang hinahangaan at tinitilian dito sa campus. Madaming
nababaliw sakanila. Naging basagulero din sila at matigas ang ulo, kaya sila sinuspende dahil sinunod
lang naman nila ang laboratory sa STEM building, mabuti nalang ay nakalabas ang mga estudyante doon.
Pano ba naman kasi, tinapon lang naman nila ang sigarilyo sa napakadelikadong chemical na ginagawa
ng STEM students kaya ayon,binigyan sila ng parusa.
Pagkapasok ko sa loob ng classroom ay nadatnan ko na ang apat na kalalakihan na FELIX, parang wala
lang sakanila ang lahat. Nakangite pa ang mga mokong at nagawa pang mag flirt sa iba naming kaklase
na babae.
"Uhm.."kinalabit ko naman si flora ang kaklase kong madaldal.Tumingin siya saakin na nakataas ang
kilay.
"Ako diyan,flora."Mahina ko sakanya. Kumurba ang kilay niya at nakita ko ang pagtaray nito saakin.
"Dito na ako uupo simula ngayon."Pagkasabi niya nun ay tumingin siya sa ibang direksyon, sinundan ko
naman siya at doon ko nakuha kung bakit siya diyan umupo sa upuan ko dahil ang lapit-lapit lang pala ng
mga FELIX saakin.
"Excuse me, hindi ka naman kagandahan para pansinin ng mga 'yan, if you want to be here just to chase
them. Don't use my place to steal them."Mataray ko ring sabi, narinig ko ang pagtahimik ng lahat
maging ang gropo ay napatingin saamin, Nakita ko kung paano naging mapula ang mukha niya sa hiya at
inis. She greeted her teeth.
"I-I'm not! How dare you---"
"Yun naman pala eh, bakit nagpapakabebe ka pa diyan at nagmamatigas? shupi ka nga!"Pagtataboy ko
sakanya, napatayo naman siya sa ginawa ko at hindi ko na siya hinintay pang kunin ang bag niyang nasa
mesa ko dahil umupo na ako.
Hinawi ko ang bag niya at ngumise sakanya.
"Hindi mo pwesto 'to, kaya wag mo nang ilagay ang cheap mong bag."Asar ko rito, nakita ko kung paano
siya mainis.
"You bitch! This is not cheap like you! Y-you----Urghh! wala namang name diyan sa chair mo!"Reklamo
niya. Inirapan ko siya at binuksan ang notebook ko.
"Wala ka ding name sa upuan ko kaya kung sino ang nauna siya ang masusunod."Sabi ko ng walang
lingon sakanya. Rinig ko ang pagdadabog niya at bumalik sa pwesto niya. Bumuga ako ng maraming
hangin at nagpatuloy sa ginagawa ko.
Bumalik ulit sa ingay ang lahat, mabuti naman ay walang sumali sa usapan namin. Ayuko talaga sa lahat
yung mayroong sumasali kasi nakakabastos.
"Hoy nerdy!"Lumingon ako sa gilid ko na kalapit ko lang ang FELIX ngunit kasabay nun ay ang pagbato
saakin ng isang pirasong papel sa mukha ko. Narinig ko naman ang tawanan ng lahat, napapikit ako ng
mariin at pilit na ngumite sakanila.
"Sino ang bumato sakin?"Mahinahon kong sabi, walang sumagot sa sinabi ko. Naging mas lali pang
lumakas ang tawanan.
Kinuyom ko ang kamao ko at dinabog ang kamao sa mesa ko kasabay ng pagtayo ko at ang pagtahimik
nila.
"Putang*na! Gusto niyo bang I lagay ko kayo sa records ko?!"Sigaw ko, bigla silang napasinghap sa sinabi
ko.
Hindi ako isang talunan, isa akong Class president dito sa classroom. Hindi naman sila ang pumili pero
mismo ang propesor namin ang pumili saakin kaya naging Class president ako.
17 · Like · React · Reply · More · Nov 22, 2020
Jocille Salivio replied · 2 replies

Maswerte ako dahil nakuha ko ang posisyong ito na sakatunayan nga ayaw ko naman pero naging daan
ito saakin upang kalabanin silang lahat.
"Miss nerdy! pasensya ka na pinag-utusan lang."Sigaw ng kaklase kong lalaki, ipinagkrus ko ang mga
braso ko at tumaas ang kilay.
"Sino?"Malamig kong tanong, lumipat ang paningin ko sa gropo ng mga kalalakihan ng marinig ko ang
mahina nilang hagikhik.
"Kami Ms. Nerdy, bakit may problema ba?"Mapanghamong saad ni Kyle, akala mo naman kung sinong
gwapo. Gwapo nga pero ang baduy namang style niya, may pa lagay pa siya sa noo niyang panyo na
kulay Itim. Walang sense of 'Uso'
"Oo meron."Saad ko, kinuha ko ang ballpen at notebook ko pero natigilan ako ng tumawa ulit sila.
"Hay naku, Ms. nerdy naman oh! Parang di mo naman kami kilala."Sigaw ni Charles, dinikit ko ang mga
labi ko at tinukod ang kanang kamay sa mesa ko.
"So, ano ba gusto niyong parusa?"Saad ko. Napangise naman sila saakin pwera nalang kay James na
Natutulog sa tabi habang may headset. Tulog mantika.
"Di mo kasi magawa miss nerdy kahit pagpalo baka ay napaka hina."Mayabang na ani ni kyle. Napatango
tango naman ako at ngumise din.
Natigilan sila nang umalis ako sa pwesto ko at kinuha ang walis tingting. Napangite ako at pinalopalo ito
sa kamay ko habang pinanood sila.
"Talaga ba? Sino gustong mauna"Hamon ko sakanila at inampas ng malakas ang kahoy nito sa lamesa,
napaagik sila sa lakas nun at mayroon pang tumili. Isa-isa silang napalunok at lahat ng mga kaklase ko ay
umiwas ng tingin saakin maliban sa gropo ng FELIX na namumutla habang nakatingin saakin.
"Tuwad, papaluin ko kayo sa pwet mga animal kayo!"
Conde Mary Cris replied · 2 replies
Chapter 2
"Have mercy naman sa mga kaklase mo beh."
Umirap nalamang ako sa sinabi ni Seya saakin, kinagat ko ang burger na binili niya. Treat niya, eh.
"Magdusa sila. Tsaka, hindi ko naman kasalanang maging presidente ng classroom namin. Hindi naman
ako interesado pero dahil napapakinabangan 'to, wala na akong choice."Sagot ko naman. Napangite
naman si seya saakin.
"Alam mo beh, di na ako magtataka na madaming magagalit sa'yo."anya.
"Bahala silang mag-isip ng kung ano-ano saakin, mind your own business ika nga."
Matapos ang ginawang pagpapahirap ko sa gropong FELIX ay hindi na sila nagpakita pa sa sumunod na
subject, takot na takot ang mga unggoy kanina. Hindi naman halata, pero namumutla talaga, pft..
"Eh, hindi ka ba nababahala sa mga fan girls? you know naman kung gaano sila maging demonyita, mga
aso na di mapakali."Natatawa niya nanamang tanong, I shaked my head to her." Kapag laban, laban.
Hindi nila ako kaya."
Nang sabihin ko iyon ay siya naman ang pagbukas ng entrance door na sa sobrang lakas ay lahat ng mga
tao sa loob ng canteen ay natahimik at napatingin doon.
"Nasaan si Hannah Ferrer?"Tanong ng babae na ang kasuotan nito ay pang-gaster. Tomboy ito, hula ko
ay kabilang ito sa mga kababaihang gangster na walang inuurongan kahit nadedention. Akala mo naman
ikinaganda nila,psh.
"Bes, anong nangyayare?"Bulong ni seya, nagkibit balikat lang ako.
"There she is!"Sigaw ni flora na lumabas pa sa pinagtataguan nito, tinuro niya ako na may ngise sa
mukha. Tinuro ko naman sarili ko na inaasar siya'ng ako ba talaga.
"Look, love oh! did you see that? she's bullying me now."Naiiyak naman na sabi ni flora, subalit ay
naibuga ko ang tubig sa kung saan dahil sa narinig ko.
Tangina, syota niya 'yang tomboy na yan?! aba'y- kahanga-hanga.
"Love?"Bulong ni seya na patanong, inabutan niya ako ng tubig na ininom ko naman.
"Sige love, ako bahala sa'yo."Malambing na sabi ng tomboy kaya Flora na may halong epek pa sa
panlalaking boses, eww. Nakakasuka!
Narinig ko ang pag-pigilan ng tawa ni Seya, ako din gusto ding matawa pero pinipigilan ko lang.
"So, ikaw pala ang nananakit sa bebeloves ko huh?"Maangas niya'ng sabi na pinasadahan pa ako ng
tingin mula ulo hanggang paa, may pangiwi-ngiwi pa siya sa bibig niya na akala mo ay may kinukuhang
ki-ki sa butas ng ngipin niya.
"Ako nga, bakit?"Pagmamang-maangan ko, nakita ko na umigting ang kanyang pa.

Jusko, gusto ko nang humagalpak ng tawa pero ayukong gawin baka masira ang moment niya sa
pagiging maangas. Love na love pa naman niya ang posisyon niya ngayon.
"Bakit? sinasabi ko sa'yo babae-"
"Babae ka rin, bakit? may oten ka?"Pagpuputol ko ng sasabihin nito, biglang bumulwak ng tawa ang
buong paligid sa sinabi ko. Maging si Seya ay hindi na halos mapigilan ang tawa at si Ena naman ay
napababa ng libro at nanlalaki ang mga mata niya saakin.
Palihim akong ngumiwi para pigilan ang pagtawa ko.
Nakita ko kung paano dumaan ang hiya sa mukha ng tomboy na kaharap ko, kumuyom pa siya
sakanyang palad at sinamaan ako ng tingin.
"Huwag kang bastos! respeto naman sa kauri namin!"Malakas niya'ng sigaw, dumagundong ito. Natigil
ang lahat sa pagtawa pero may mahihina pa rin hagikhik. Tinaasan ko siya ng kilay at pinasadahan din
siya ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Bastos? bakit? Sino ba ang bastos sa'ting dalawa? kumakain kaming lahat dito, tapos bigla-bigla niyo'ng
sinisipa ang pintuan ng exit? may manners ba kayo?"Pananaray ko rito.
Sinuntok niya naman ang mesang nasa gilid niya lang, napatili pa ang nakaupo doon at biglang napaatras
dahil sa ginawa niya.
Hindi siya cool para gumanyan siya, akala mo naman hindi tinubuan ng nagtatambol niyang dibdib, 'eh
halos mas malaki pa nga 'yung sakanya kaysa saakin. Jusko, di na kaya yan ng pag-iipit-ipit niya diyan sa
dibdib niya, nakaka breast cancer kaya 'yun.
"Aba, gusto ata nito ng isang kamao ah? sige pagbibigyan kita."Galit niyang sabi at hinilot hilot niya pa
ang kamao niya, napaatras ako sa kaba ng humakbang siya papalapit saakin.
Naitikom ko nalang ang bibig ko at pinapanood siya sa pinag-gagawa niya.
"Oh bakit? para yatang namumutla ka?"Anya na may ngise sakanyang bibig, napalunok ako at tinaasan
siya ng noo.
"H-hindi ako namumutla, sadyang humakbang kalang papalapit sakin."
Oh no! tang*na mo selp! ba't ambobo ng sagot mo sakanya?! jusko marimar sentisimas!
"Patay ka sakin ngayon."Sabi niya na akma na sana akong susuntokin subalit ay bigla nalang kami
nakarinig ng ingay ng turotot na hula ko ay para iyong pinipisil lang 'yung pulang dulo nito.
Napatingin kami doon at nakita namin ang papasok na gropo ng mga kalalakihan.
Ang FELIX.
"Puto,puto,puto,puto,puto! puto,puto,puto,puto!"
Narinig kong isinigaw iyon ni Kyle na akala mo ay mayroon talagang tinitindang puto habang
pinapatugtog ang maliit na turotot.
Kita ko kung papaano sila maglakad ng maangas at napatingin sa direksyon namin, gulat pero mukha
yatang nasisiyahan ata sa nakita.
Puny*ta.
"Bes, ba't buto naririnig ko?"Bulong ni seya, mabilis naman siya'ng hinampas ng libro ni seya sa batok at
sinamaan ng tingin.
"Bibig mo.."Saway ni ena rito na ikinasama din ng tingin ni seya kay ena.
"Wooah, tomboy at si Nerdy prez! bakbakan ba 'to?"Nakangiteng tanong ni charles at isinandal pa ang
braso nito sa upuan ng babae na ikinatili naman nang makita nila ang ginawa niya.
I rolled my eyes at them.
"Tumahimik ka charles, kung ayaw mong dagdagan ko ang parusa niyo."Banta ko sakanila pero
tinawanan lang nila ako.
Ang totoo niyan ay hindi ko naman talaga sila pinapalo sa pwet, pinapasulat ko lang sila ng sorry letter
na hanggang sampung papel. Pero magaling dumeskarte ang mga gunggong, malamang ay pinapakilig
nanaman nila ang babae at pinapaasa pagkatapos ay pinagawa nila ang sorry letter sa mga babae. Sa
tingin niyo, mabibigyan ko pa ba ng mercy 'yang mga 'yan? ha! asa.
"At ikaw namang tomboy ka, huwag ka nang pumatol. Alam mo kung bakit? 'yang si flora? girlfriend mo
'yan diba?"binalingan ko ang tomboy at Patanong-tanong ko itong nirakrakan. Dinuro ko girlfriend niya
at ngumise." Hindi mo alam kung gaano ka kati n'yang p*ke ng babaeng 'yan, bakit? malamang. Lahat
yatang mga lalaki dito sa campus ay natikman niya na. Gusto ko mo ishare ko sa'yo ang nalaman ko?"I
crossed my arm and never fade my smile to her. Tiningnan ko si flora na namumutla sa kinatatayuan
niya.
"Tumahimik kang bobita ka! Huwag mo kong paikutin!"Sigaw ng tomboy, tinaasan ko siya ng kilay,
huminga ako ng malalim at mabilis na hinawakan sa kwelyo niya ng walang alinlangan.
Lahat sila ay nagulat sa ginawa ko maging ang tomboy na 'to at ang gropo ng FELIX. Nakita ko kung
paano napatayo ng maayos si Charles at dumikit sa mga kaibigan niya.
Pero, binigyan ko muna ng atensyon ang tomboy na ito.
"Hindi kita pinaikot, baka 'yang syota-syotahan mo ang nagpapaikot sa'yo. Bakit? Did you put your
middle finger to her cave? did you fuck her using your tongue and fingers? I bet, that's the evidence.
Patunay na ang bilat niya, kumakati!" Sigaw ko at tinulak ko siya palayo.
Hindi siya nakapagsalita at mukha yatang napahiya, hinablot ko ang bag ko at tiningnan ng masama ang
gropo ng mga FELIX. Subalit ay nakaramdam ako ng kilabot ng makita ko ang lalaking nasa likod ng
tatlong magkakaibigan na lalaki.
I can saw his gray eyes and very calm experession. Nakatitig siya saakin habang magkapantay ang mga
makakapal na kilay nito. Umiwas ako sakanya ng makaramdam ako ng hindi maganda, isinukbit ko
nalang ang shoulder bag ko sa balikat at mabilis na umalis sa Cafeteria.
Jane Suelo Bangcala replied · 1 reply
Chapter 3
"Del rio!"sigaw ko at nakita ko naman ang pag taas ng kanang kamay nito.
"Present!"
"Illustrisimo!"Sigaw ko ulit.
"Present!"
Napahawak nalamang ako sa saaking noo at mabilis na ibinagsak ang kamay ko sa table na naging
dahilan upang umaalingaw ngaw ang tunog nito sa buong paligid, natahimik sila at mapatingin saakin.
"Pwede ba?! Tumahimik muna kayo dahil nag ch-check ako ng attendance niyo! Potang*na, asan ba ang
secretary?! kanina pa 'to pagkatapos pupunta ako dito ng walang nagch-check?!"Bulyaw ko, bumuntong
hininga nalamang ako at pinakalma ang sarili.
Pinapapunta kasi ako sa Guidance office dahil nagp-pass ako ng mga kaklase ko kung sino-sino 'yung
mga late at nakagawa ng violations.
Pero heto, pagkarating ko walang nag check ni assistant man lang ng secretary ang gumawa ng
attendance! wala ang secretary, si Althea. Walang sumasagot nung tinanong ko sila, lahat sila, hindi
nakinig saakin kaya nakakainis talaga.
"Legaspina!"Tawag ko muli sa apelyido ngunit ay walang nagtaas.
Nakaramdam nanaman ako ng inis ng walang sumagot at nagtataas ng kamay. Huminga nanaman ako
ng malalim.
"Kalma ka lang,hannah. Kalma."
"Legaspina!"Sigaw ko ulit.
Walang sumagot, lahat sila busy sa kanya-kanyang ginagawa. Heto nga ako't naiiyak at nabubuwesit
dahil para akong tanga dito na nagsisigaw.
Kinuyom ko ang kamao ko. Mga bwiset!
"Hoy! tangi—"Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang mayroon nalang tumakip sa bibig ko gamit ang
isang palad. Napatingin ako kung sino ito at nanlaki ang mga mata nang makita ko ang bulto nito.
"Legaspina.."Mababang boses nitong ulit sa sinabi ko kanina habang nakaharap sa mga kaklase ko, lahat
sila ay natahimik at napaharap sa harapan.
Bigla silang natakot nang makita nila kung sino ang kasama ko.
Malamang sino ba ang hindi matatakot sa lalaking ubod ng misteryoso sa katawan nito?
"P-present."Nauutal na sagot ni Beberly at hindi makatingin dito saamin.
Nanliit ang mga mata ko dahil sa nakikita.
Si James lang pala ang makakapagpatahimik at pagpapasunod sakanila. Nagpakahirap ako dito tapos eto
lang pala ang sulosyon, magaling!
"Why aren't you answering your president's call?"kalmado niya'ng tanong kay beberly, nasa bibig ko pa
rin ang kamay niya at hindi tinatanggal, napacross arm ako at tinaasan ng kilay si beberly.
"K-kasi.."hindi niya naituloy ang irarason niya dahil medyo nahihiya ito sa SSG President ng campus.
Well, sino ba naman kasi ang hindi makakapagsagot ng maayos sa President? Always na silang takot sa
Presidente, pero ako? medyo kunting kibot lang pero keri lang naman. Kahit ngayon nga kinakaya ko pa
hangga't nakakaramdam pa rin ako ng inis sa sarili ko.
"Nasaan ang secretary dito?"Mababang boses niya'ng tanong, biglang napatayo ang kanina ko pang
sinisigawan at inuutosan na mag check ng attendance pero wala, hindi siya nakinig. Inaabala pa ang
pagm-make up at makichesmes kaysa sa tungkolin niya bilang officer ng classroom.
"A-ako po."Medyo may halong kilig na sabi niya, pero nakita ko pa rin ang takot niya.
Mahigpit kong hinawakan ang records ko, gustong-gusto ko na siyang hampasin ng paulit-ulit sa ulo.
Kagigil! nag biga na lang nang gite niya!
"Okay, the officers will take a community service. Kayo ang papalit sa mga late comers, lilinisin niyo ang
c.r. Ang backyard at ang pag sagregate ng mga basurahan. After that, go to the dentention office,
humingi kayo ng Annecdotal record at ibigay niyo sa parents niyo. Kapag walang gumawa sa inuutos ko,
mananagot kayo sakin. Your president will be exempted."Maawtoridad na anunsyo ni James pagkatapos
ay hinila ako palabas ng classroom namin, para naman akong natulala sa sinabi niya at sa paghila niya
saakin.
Talaga bang nahihibang na siya?
"Teka nga!"Ako ang huminto sa aming dalawa pero nakahawak pa rin siya sa pulsuhan ko. Natigil naman
ito at hinarap ako ng nakataas ang kilay.
Aba't mataray pala ang mga lalaki ngayon.
"Ano bang ginagawa mo, President? nahihibang ka na ba? bakit mo ba ako hinihila pagkatapos pumunta
ka pa sa classroom? Wala kang manners, Mr. SSG president."Pananaray ko rito na may halong inis.
Sino ba kasing may sabing pumunta siya sa classroom namin? ang alam ko, ang katulad niya'ng matalino
ay nasa STEM building. Dapat nga sa mga oras na ito ay nagmamanage na siya ng documents at
nagbabantay kung sino sino ang mga nagc-cutting classes at nala-late.
"Look, Ms. Nerdy or should I call you prez?"Asar niya pa, napakunot naman ang noo ko."You're
responsibility is to do your job. Not that job."dugtong niya pa, his voice is soft yet I sense he's calm at
strict.
Sa halip na makaramdam ng takot ay tumaas ang kilay ko.
"Wala ka nang pakealam sa gagawin ko, Mr. I am the classroom president of our section, malamang sa
malamang ay malaya akong gumawa ng kahit ano sa loob ng classroom."I make sense of it and I snap at
nowhere."Wala kanang pakealam. Labas ka sa loob."I smiled at him. Pumewang ako at naging seryoso.
"At pwede ba? Huwag mong parusahan ang mga officers ko na hindi ako kasali sa parusa, you don't have
a right to command."
"I am. I have a right, sino naman ang may sabing hindi ka kasali sa parusa, prez?"Asar niya saakin na
nakangise, natigilan ako at iritado siya'ng tiningnan."Stop calling me that!"I hissed.
"No, I won't. I like it."Dinilaan niya ang kanyang labi.
"Anong ibig mong sabihin na hindi ako kasali sa parusa? ano ba ang exempted sa'yo, kasali? na sa'n utak
mo?"
"Yes, you are exempted. But I don't gave any words that you are free from punishment, prez. I just said
you are exempted, not free."Sagot niya na binibigyan pa ako ng kunting ibig nitong sabihin para makuha
ko.
Ano ako, elementary?! I know what he's pointing out! Hindi ako bobo, HUMSS student ako. Malamang
sa malamang ay madami na akong natutunan sa Philosophy.
"At ano ang gusto mong iparating?"

Nanatili ang kanyang mukha sa pagiging kalmado pero base sa kanyang kilos at ang pormado niya'ng
pangangatawan ay makikita mo ang pagiging istrikto nito, everyone scared of him. It's about his looks
and expression, his attitude is mystery. Hindi malalaman kung ano ba talaga ang kanyang pag-uugali,
minsan ay good-looking, minsan ay makikitaan mo ng mayroong pagkamahangin, minsan ay masungit at
minsan nakakakilabot. He's mixed breed, saan ba siya nag-mana?
"As an SSG President of our department, hindi ko papalamapasin ang malaking paglabag na nagawa ng
isang estudyante habang naririnig at nakikita ko mismo saaking mga mata at tenga. I won't avoid that
profanity of yours,prez. Can you calculate our gap position? I am the president, the original. But you are
just a President of one place, parang City lang 'yan. Mayor kung baga, you are the mayor, who only holds
one place. While me? I hold everything."Humakbang siya papalapit saakin, bigla akong kinilabutan sa
ginawa niya at ang mukha niya na puno ng pagkamisteryoso. He's face is blank, you cannot read it.
He put his palm to his pocket, he lean his face forward to me as I felt the cold thing in my back. Pader na
to ah?!
"What punishment is good for you, prez? what do you think?"
Free Mode See Photos
Facebook logo
Search Facebook
HomeProfileMessagesNotificationsChat(77)Friends(988)PagesGroups(99)COVID-19Menu
View Edit History
Hannah Kyle Jane Quiban ▶ W.Readers And Writers Realm [Official Group]
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
View previous comments…
Chapter 4
I just took a deep breath, iritado kong pinakli ang papel at dinabog ang kamao ko na may hawak na
ballpen habang nanggagalaiting nakatingin sa kawalan at iniisip ang pagmumukha ng puny*tang James
na iyon!
Mas maganda sana kung nakahawak ako ngayon ng walis at balde para mas madali ang pagt-trabaho ko
sa pag-paparusa sa lintik ng SSG President na iyon! Ugh! sobrang nakakainis!
Pinapasulat niya lang naman saakin ang dalawampu't limang papel na nakaukit ang 'sorry, I will not do it
again' sa tingin mo masayang-masaya ba akp ngayon?!
"Makakapag-ganti din ako sa'yo! aaaahhh!!"Sumigaw nalang ako dahil sa sobrang inis ko. Binilisan ko
nalang ang pag-sulat ko para makatapos ako at makauwi, alas singko pa naman ng hapon at sa tingin ko
ay mahuhuli akong mauwi.
Ngayon, sa tingin ko karma 'to. Kung kanina pinaparusahan ko ang tatlo niya'ng kaibigan, ngayon ay ako
naman itong nahirapan. At take note, wala akong maasahang i-save ang buhay ko ngayon! kung sila ay
magagawang magpakilig sa lahat, ako halos itapon na ako mula sa 4th floor dahil sa mukha kong
mukhang alien. Aasahan ko pa bang gaganda ako?
"Psh." suminghap nalang ako at binilisan ang pagsusulat.

Kanina ay tumawag saakin si seya, nag-tataka kung bakit hindi niya ako nakita sa waiting shed sinabi ko
nalang na may ginagawa akong importante dahil sa nangyare sa classroom. She keep on asking me but I
just said that 'I will explain later'.
Palagi kasi kaming magkasama ni seya sa pag-uwi, well she's a spoiled brat, sinusundo kasi siya ng driver
nila. Napakayaman ng uri ng kaibigan ko, madaming perang dinadala araw-araw. Pano ba naman kasi,
always nila akong dinadala sa mall kapag nagb-bonding kaming magkakaibigan, si seya na ang bahala sa
damit at si Ena naman ang bahala sa kain. Oh diba? answerte ng buhay ko, pinapagitnaan ako ng
mayayaman.
Eh ako? 'yung allowance ko kasi araw-araw is one hundred, bwesit kasi eh. Kuripot si Dad kapag sa pera,
mayaman naman talaga ang lahi namin pero napaka kuripot naman pagdating sa pera. Always, kaya
naiinis ako kay Dad kasi kapag nanghihingi ako ng pang-allowance sa isang buwan ang sasabihin niya
'Sayang ang pera, tipid-tipirin mo nalang ang binibigay ko'
Oh diba? ang yaman namin pero nagtitipid ng pera, kabwiset.
"You're staring like a duck."
Halos matumba ako sa kinauupuan ko ng marinig ko ang boses sa harapan ko, mabilis akong napahawak
sa dibdib ko dahil sa kaba.
"P-pota— Papatayin mo ba ako?!"Inis kong sigaw, tumaas lang ang dalawa niya'ng kilay at inilapit ang
mukha niya saakin.
"Why would I kill you?"tanong niya na para bang isang bata na hindu makaintindi.
"Pinagloloko mo ba ako?! kung ihampas ko kaya itong papel sa pag-mumukha mo?"I shouted again,
bigla siya'ng ngumise at itinukod niya ang kanyang kamay sa mesa at mas inilapit pa ang mukha nito, my
mind just snap and I felt hot in my cheeks.
"Wag mo naman hampasin ang mukha ko,prez. Instead, kill me with your kiss."Ngise niya, napalunok
ako sa sinabi niya ay mabilis na inilayo ang sarili ko sakanya, wala naman akong naging problema dahil
may gulonh naman itong inuupuan ko kaya mabilis akong napalayo sakanya.
Napacross arm ako at mataray siya'ng tiningnan.
"Bakit ko naman gagawin 'yun? ha! answerte mo naman ata?"Oo nga naman, ang swerte niya ata pag-
ginawa ko 'yun, pero duh! hindi ko binibigay ang virgin kong lips sa isang katulad niya'ng mayabang.
Pare-pareho lang silang magkakaibigan, walang pinagkaiba.
Umupo si James sa mesa na which is sakanya naman talaga 'yang mesa na 'yan, kanina kasi ay umalis
siya dahil pinapatawag ang mga SSG officers sa dean office, hindi naman ako chismosa kung ano ang
ginagawa nila dun pero hula ko tungkol ito sa event? I don't know.
"Me? maswerte? well, let's just say that. Yes, I'm lucky. But why is that prez? is your lips still a baby?"He
teasingly said, ngumise siya saakin sa naging reaksyon ko. Bigla akong namula at iniwas ang paningin ko
sakanya.
"B-baby ka diyan, eh ano naman ngayon? atleast hindi marumi."Inikot ko ang eyeballs ko sakanya.
Narinig ko ang mahina niya'ng tawa and fuck is that?! it's not a simple laugh, it's sexy!
Kinuha niya ang papel na sinutan ko at tiningnan iyon, tumingin siya saakin bigla at nakita ko kung paano
kumurba ang pagiging mysteryoso ng mukha nito. Napakunot ako saaking noo.
"You're not finish yet,prez."Anya, inirapan ko siya at mataray na tiningnan.
"Masakit ang kamay ko, kaya 'yan nalang muna."Sagot ko, ibinaba niya ang papel at walang
kaekspresyon ang mukha niya'ng nakatingin saakin.
"That is not excuse, prez. Now, come here and continue."I can sense that he is commanding, but I didn't
follow him. Tumayo ako sa kinauupuan ko at tiningnan ang watch wrist ko.
"It's 5 pm, James, magagalit ang Dad ko kapag hindi ako nakauwi ng maaga. Gagawin ko nalang bukas
ang iba, I just wanna go home."Akmang tatalikod ako sakanya pero bigla akong kinilabutan sa paraan ng
tunong inilabas niya sakanyang bibig.
"Hannah..."
Napalunok ako at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko, madilim ang kanyang aura. Hindi ko magawang
ikilos ang katawan ko nang tumingin siya ng diretso sa mata ko.
"Continue."Mariin niya'ng sabi, napakagat ako sa ibabang labi ko at pinilit na nilabanan ang kanyang mga
tingin.
"L-look, James. I need to go, h-hindi ko naman talaga tatakasan ang pinapagawa mo sakin. I-I just need
to go home." Sa totoo lang ay hindi naman talaga ako pagagalitan ng dad ko, sadyang masakit lang ang
katawan ko at gusto ko nang humiga sa kama. Ganyan ang lagi kong ginagawa sa bahay.
"Really? well then, continue. Now."Diniinan niya ang huling salita, nakaramdam bigla ako ng inis sakanya
"Kung ginagawa mo ito dahil pinapagawa ko din ito sa mga kaibigan mo, fine! kayo na ang panalo,
nakarma na ako. Happy? now, I wanted to go and you can't do anything about that!"I hissed at padabog
na tinalikuran siya.
Ano bang problema niya?! Nagagalit siya kapag hindi sinusunod ang gusto niya? ha! no way, hindi ako
utusan!
Bago ko pang hawakan ang doorknob ay naramdaman ko nalang paghila saakin sa braso at maiharap
ako sakanya.
Halos mapatili ako nang hampasin niya ang pader sa gilid ko, he is fully mad.
"Ano bang problema mo?!"I shouted. Hinapit niya bigla ako sa bewang at inilapit ang pagmumukha niya
saakin.
"You,prez. You are my problem."Anya, hinawakan ko siya sa dibdib at pilit na inilayo ang pagmumukha
ko sakanya.
"A-at bakit?!—t-teka ano ba!"
"Susunod ka sakin o iibahin ko ang parusa ko sa'yo. Write or I'll write your neck using my lips,
choose."Diin niyang bulong, tumaas lahat balahibo ko ng maramdaman ko ang kamay niya sa hita ko.
Nanginig ang buo kong katawan at nanghina ang tuhod ko.
This is fucking torture!
Yhamz Gabz replied · 2 replies
Chapter 5
"I'M DONE, so pwede na ba akong makauwi?"Dinabog kong ibinagsak ang papel na sinusulatan ko, I
have no choice but to follow his order. Ayukong mabigyan nanaman ng parusa ang letseng buhay ko!
like seriously?! ang liit lang kaya ng kasalanan ko-like I just did that! cursing and fucking give them a
profanity because I am just fully mad-really mad. Oo, ginusto ko 'tong posisyon ito. Pero hindi naman
ibig sabihin nun ay gagawin ko lahat ng gawain na pinaparatang sa iba, sino ba hindi maiinis at magagalit
sa mismong gawain mo ay sa iba mo pa inaasa? My ghad!
I saw him glared at me, raising his eyebrows and took the paper infront of him. He examine every single
of the words.
Napataas ako ng kilay ko at lihim na umirap. Andaming arte ng lalaking 'to, akala mo naman may ginawa
akong death note.
"Okay."Anya, para akong binunutan ng tinik sa sinabi niya at saka kinuha ang bag ko at mabilis na
isinukbit ito sa balikay ko.
Hay salamat, makakalaya na din sa pesteng lugar na ito. I will not let myself to be here, ever again!
nakakawala ng oxygen, dinadagdagan pa ng isang halimaw na nasa harapan ko habang busy na nag ch-
check ng records sa mga violators at late comers.
I just wondering, how he would like in the future? pwede sakanya ang maging business man, or being a
CEO. O baka siguro pwede sakanya ang maging isang professor? nah, why would I spend my time to
imagining him? buhay niya 'yan, kaya kahit mysteryoso siya'ng tao ay dapat hindi ko na siya
pinapakealaman.
"Sabay tayo."Napatigil ako sa paglalakad ng magsalita siya, kinunotan ko siya ng noo at tinaasan ng kilay.
"Ano ka sinuswerte? hindi tayo close, umuwi ka mag-isa mo!"Tanggi ko at mabilis na umalis sa office
niya, Tiningnan ko ang watch wrist ko at nalamang 6 pm na pala ng hapon. I am surely dead to my Dad.
Kasalanan kasi ito ng walanghiyang lalaking iyon eh!
Pagkalabas ko ng gate ay naramdaman ko kaagad ang pag-ring ng Cellphone ko. Tiningnan ko kung sino
ang caller and it's seya.
"Sup?"
"Hey, how was your punishment? nakauwi ka na ba? Is your punishment is not that heavy?"
Bumuntong hininga nalamang ako sa sunod-sunod na tanong ni seya.
"Nah, Hindi naman. Sa katunayan nga ay pauwi na ako sa bahay, kakatapos ko lang kasi."I answered, but
I am avoiding to mention about what is really happen.
"what? are you okay? hindi ka ba mapapagalitan ng daddy mo?"she worriedly said.
"I'm fine. Pero ang alam ko, mukhang mapapagalitan nga ako."Malungkot kong sagot.
"Oh my, gusto mo ba akong gamitin para sa palusot mo? I'll help."
Muli akong napabuntong hininga, gaya nga ng sabi ko hindi naman talaga ako mapapagalitan ng Dad ko.
He will just pass me and nothing's gonna happen. Dad treat me like a stranger and I don't know why is
he like that.
Maraming beses nang pinapaalala saakin si Nanay Linda, my Yaya since I was just a little, sabi niya
intindihin ko nalang daw si Dad. Kunting pasensya lang dahil simula noong mawala si Mama, hindi niya
matanggap-tanggap ang pagkawala nito. Dad really loves my mom but their Love story ends when I was
born. Naalala ko pa noong ikinuwento saakin ni Nanay Linda na si Mama lang daw ang kauna-unahang
babae na tumanggap kay Dad, she accept him for who he is. Isa lamang simpleng dalagita noon si Mama,
naninilbihan sa mansyon kasama niya. Nakakagulat daw kasi maging sila ay takot kay Dad sa ugali nito
noon ngunit ay si Mama ay matapang na hinarap si Dad, sinisigawan at nilalait. Well, 'yung mga lait at
sumbat ni Mama ay may katotohanan naman at pagmamayabang. Totoo naman kasing napakasungit ni
Dad noon, spoiled brat daw. Kapag hindi sinusunod ang gusto nagagalit at nagwawala kaya ang matagal
na hinihintay nina Nanay Linda ay nag-wakas na din at nabago. Pero 'yun nga lang, naging mapait pa rin
ang huli. Bumalik nanaman daw sa dati si Daddy.
"Hey, Hannah? are you still there?"
Bumuntong hininga nalamang ako at ipinasok ang kanang kamay ko sa bulsa ng Hoodie jacket ko.
"Sige na seya, I need to go. Malapit na ang sakayan ng Jeep"
"oh sige, mag-iingat ka. Call me if you need help,okay?"
"Yeah, thanks"
The call ended.
Isinilid ko kaagad sa bulsa ang cellphone ko at tahimik na naglalakad sa daan.
Hindi naman sumusubat si Dad saakin o kung anong pananakit. Pero palagi niya lang akong dinededma
sa bahay, hindi niya ako pinapansin. Malamig ang pakikitungo niya saakin, even my birthday he couldn't
say anything to me. Wala siya'ng pakealam sa akin, na kahit anak niya ako ay hindi niya pa rin ako
tinitingnan bilang anak niya.
Kakatawa lang eh no? noong bata pa ako palagi kong nakikita ang mga kaklase kong may dala-dalang
mga magulang, kompleto pa. Kakainggit, nakakalungkot lang kasi hanggang tingin lang ako. May kaya
naman kami, pero hindi ko ginagamit ang pera ni Dad dahil pakiramdam ko ay napapaso ako.
Pakiramdam ko isa lamang akong trabahanteng sinasahod niya.
"Sorry...."
Muntik na akong masubsob sa lupa nang bigla nalang mayroong bumangga saakin mula sa likod, hindi
maipinta ang mukha ko nang umangat ang ulo ko para tingnan kung sino ito, ngunit ay hindi ko
masyadong klaro ang pag-mumukha niya dahil nasa ulohan niya ang sumbrero ng Hoodie jacket na suot
niya, kulay Itim ito. Nakayuko habang patagilid ang ulo niya saakin.
"S-sa susunod, mag-iingat ka."Paalala ko, tumango lamang ito at tumakbo palayo saakin.
Kumunot lamang ang noo ko at nagkibit balikat.
Nakauwi naman ako ng ligtas sa bahay at sumalubong saakin si Nanay linda. As usual wala si Dad, sabi ni
Nanay baka raw ay nag-overtime sa trabaho madami kasi siya'ng pinipirmahang papeless kahapon kaya
baka ay may kinalaman iyon.
"Nakahain na ang pagkain sa mesa,iha. Gusto mo bang ipapahatid ko nalang sa kwarto mo? mukha
'yatang pagod ka base sa mukha mo."Hinawakan kaagad ako sa mukha ni Nanay linda at tinitingnan
kung mayroon ba akong lagnat. Napangite nalamang ako.
"Wala po akong sakit Nanay, tsaka po malakas ata ang alaga niyo. Diba ikaw na ang nagtrain saakin kung
paano makaiwas sa sakit? Hanggang ngayon dala-dala ko pa rin po."Itinaas ko ang braso ko at pinakita
ang muscle ko kahit na natatakpan ang suot kong hoodie jacket na kulay peach, bigla nalamang akong
piningot sa tenga kaya napasigaw ako sa sakit.
"Ikaw talagang bata ka! Seryosong seryoso ako dito at jinojoke time mo nanaman ako?"Nakataas kilay
na sumbat saakin ni nanay linda, napanguso nalamang ako at saka hinimas himas ang tenga kung saan
niya piningot.
Hanggang ngayon ginagawa niya pa rin ito saakin.
"Nanay naman eh! Hindi na ako ako bata para pingotin mo! iihh naman!"Pagmamaktol ko at dinabog-
dabog ang mga paa ko sa sahig. Binaliktad bigla ni Nanay linda ang hawak niya'ng pamaspas at ngayon
ay nakatutok na saakin ang hawakan nito na malakahoy.
Itinaas ko ang dalawang palad ko na tanda na pipigilan siya.
"Teka teka lang po! Chill lang, sorry na okay? sorry." Pinandilatan naman ako ni Nanay linda at ako
naman itong loka-loka hinawakan ang kamay niya na nakahawak sa pamaspas.
"Ikaw talagang bata ka."Irita niyang sabi, natawa ako sakanya at hinawakan sa balikat habang nakangite.
"Alam mo nanay linda kung ano ang makakapagpalamig sa ulo mo?"taas babang kilay na tanong ko,
napaismid siya saakin at sinamaan ng tingin.
"Ano? naku ha, hannah, huwag mo kong paglaruin."Banta niya, napanguso nanaman ako pero bumalik
muli sa pag ngite.
" 'to naman di Nanay oh! di kaya."
"Oh eh ano?"Paismid niyang tanong.
Ngumise ako at hinalikan siya sa pisnge, kumaripas kaagad ako ng takbo ng marinig ko ang sigaw niya na
kaagad kong ikinatawa ng malakas.
Oh diba? lumamig lalo ulo niya.
April Mar Pijana replied · 6 replies
Chapter 6
PAGKAPASOK ko sa campus ay nadatnan ko kaagad si Seya at ena, may dala nanamang cupcakes si seya
na galing sa mommy niya. Always niya talagang routine ito, masyado na sigurong namiss saakin si Tita.
"Hoy,bes. Ano nangyare kagabi? pinagalitan ka ba ng daddy mo? Did he gave you a punishment?"
Sunod-sunod na tanong saakin ni seya, Nakalinya naman ang mga kilay ko habang kumakagat ng
cupcake.
"Wala naman."Tipid kong sagot, tinatamad akong magsalita ngayon ah?
"Wow, di naman halatang pagod ka no? Anyare sa'yo teh?"Napaikot lamang ako sa eyeballs ko at bored
na nakatingin sa likuran niya.
"Basag araw ko, sino ba naman kasi ang gusto makakita sa gunggong na iyan"nginuso ko ang tinutukoy
ko, napatingin naman siya sa likod niya at mabilis na napatingin saakin.
"Hala ka! bes, ba't mo tinuro si James Anderson? may nangyare ba?"Anya, iniyuko ko ang ulo niya gamit
ang kanang kamay ko at masamang tiningnan.
"Gaga ka, huwag mong banggitin ang pangalan niya. Letse."Iritado kong sabi sakanya, napahiyaw naman
siya sa ginawa ko.
Bakit ba kasi hindi maitikom ang bunganga niya, napakaingay ng bibig.
James is here, he's wearing an eyeglasses while holding his record book. Hula ko ay kagagaling niya lang
sa dean para magpasa ng mga records ng students. Kasama niya pa ang mga kaibigan niya, nasa unahan
si Tristan, as usual. Nasa magkabilang gilid naman si kyle at charles at sa likod na pinagitnaan nila ay si
James.
Kitang-kita ko sa mga mukha ng tatlo na napakaganda ng araw, maaliwalas at nakakainis tingnan.
Nagsitilian ang mga babae sa hallway dahil sa pagdaan nilang apat, walang kaemosyon naman si James
at ang tatlo ay panay na kumakaway sa mga fangirls nila.
Nakikita ko sila mula rito sa loob ng canteen, Glass window kasi ang nilalagay doon kaya nakikita namin
lahat ang mga tao sa hallway.
"fuck it! ang sakit nun ah!?"Daing ni Seya kaya inirapan ko siya.
Binalingan ko si Ena na tahimik na nagbabasa ng librong hawak-hawak niya, Wolves and Vampires
nanaman binabasa niya. Di ba siya nag sasawa?
"Borikat ka!"Napasigaw nalang sa gulat si Seya nang bigla nalamang may humampas sa Glass window,
maging ako ay muntik na mapasigaw sa gulat. Nanlalaking mga mata akong napatingin kung sino ito at
bigla nalang nanliit ng makita ko ang pag-mumukha ni Tristan, nakangise.
Nagsasalita siya pero di ko marinig, tinarayan ko siya at di pinansin. Bobo ba siya? hindi namin maririnig
ang ingay sa labas.
"Peste bes, gusto ko na atang manapak ng bungo."komento ni Seya, napailing nalamang ako at maliit na
ngite ang iginawad ko sakanya.
Nakita ko naman si Charles na sumaludo saamin bago hinampas ng notebook na hawak niya kay tristan
na naging dahilan upang mapangiwi siya at sinigawan niya ata ito. Nagbabangayan silang dalawa habang
si Kyle naman ay chill na pumagitna sa kanilang dalawa, kumindat saakin si Kyle kaya napairap ako
sakanya.
Naramdaman kong umalis na sila kasama si James na hindi ko napansin kung nakatingin ba siya saakin
kanina o deadma lang. Nakasandal kasi siya sa pader at hindi ko na naklaro ang pagmumukha niya dahil
tumalikod na ito kaagad nung nauna nang umalis ang mga kaibigan niya.
"Grabeh, di naman halatang baliw ang mga iyon no?"Nakangiwing saad ni Seya, napailing nalamang ako
at tiningnan ang watch wrist ko. Tumayo kaagad ako at uminom ng tubig.
"I need to go na, magkikita nalang tayo sa waiting shed ah? mamayang uwian."
"alright, bye. Mag-iingat ka."hinalikan ko sa pisnge si seya at si Ena, saglit pa ako tiningnan ni seya at
tinaguan bago bumalik ulit sa pagbabasa ng libro.
Kumaway na ako sakanila bago ako lumabas sa canteen. Tahimik akong naglakad sa hallway at inabala
ang sarili na tumingin sa paligid.
Pero bigla ko nalang napansin ang ibang mga estudyanteng napapatigil sa paglakad habang nakatingin
saakin, sa bandang likod ko. Kumunot nalamang ang noo ko at tinitingnan sila, anong meron sa likod ko?
Bigla nalamang may humablot sa braso ko, sisigawan ko na sana ito ngunit ay bigla akong natigilan ng
makita ko ang pagmumukha ni James. Madilim at umiigting ang panga niya saakin.
Bigla niya akong hinila sa kung saan, wala na akong nagawa kundi ay ang magpatangay sakanya.
Madami pa rin akong katanungan sa utak ko, bakit ganun nalang siya makatingin saakin? may nagawa ba
akong mali sa paningin niya? Napaka perfectionist naman ng lalaking ito, parang lahat gusto na niya'ng
gawing batas.
Napunta kami sa office niya, napabuntong hininga ako nang maalalang babalik nanaman ako dito sa
lungga niya.
"Ano ba ang kasalanan ko ha?!"Inis kong sabi sakanya, bigla siya'ng humarap saakin at hinablot ang bag
ko, nagulat ako sa ginawa niya at pilit na inagawa sakanya ang bag ko pero iniwas niya ito saakin.
"Saan mo 'to nakuha?"Nakataas ang kilay nitong tanong habang seryosong ipinakita saakin ang bag ko
na mayroong nakatatak na kulay puting papel? mayroon itong nakalagay na pulang tinta na dinesenyo
ng mabilog at ang loob nito ay ang X.
Nagtataka akong napatingin sakanya.
"Teka, wala akong ganyan sa bag ko. H-hindi ko alam kung bakit mayroong ganyan diyan."Depensa ko
habang nakatingin sa bag ko, ibinaba niya ang bag ko at tiningnan ako.
Napaatras ako sa takot dahil sa paraan ng pagtitig niya saakin.
"Then who? who is that person who gave you this shit?"Mariin niyang tanong saakin, hindi ako
makatingin sakanya ng maayos at itinikom ang bibig ko.
Wala din akong alam kung sino ang pwedeng maglagay niyan saakin.
"Alam mo ba kung ano ang pinapasok mo, prez? that shit gaves you a located mark. Someone will find
you and kill you."Anya, tumaas lahat ang balahibo ko sa sinabi niya.
"Ano?! teka! Wag mo naman akong takutin! H-hindi ko alam ang pinagsasabi mo."Sigaw ko habang
nauutal.
Nanatili pa ring seryoso ang mukha niya saakin."Nasa bingit ka ng kamatayan, hannah. You need to face
this shit you have."
Napalunok ako sa sinabi niya at mangiyak sa takot.
Oh God, ano bang klaseng gulo ang napuntahan ko? ano ba ang nangyayare?
Huminga ako ng malalim at Natigilan ng maalala ko ang nangyare kagabi. Teka? may lalaking bumangga
saakin kahapon, hindi ko alam kung siya ba 'yun pero nakakitaan ko ang pagkamisteryoso nito.
"M-may nakabanggaan akong lalaki kahapon."Salita ko, iniangat ko ang ulo ko sakanya na halos
malagutan na ako ng hininga ng makita kong nakalapit siya saakin.
"What about him?"Madilim niyang tanong, napapikit ako ng mariin.
"Hindi ko alam kung siya ba iyon pero nakasuot siya ng hoodie jacket, hindi ko kita ang kanyang mukha.
Basta! s-sa tingin ko siya 'yun."Bigla nalang gumulo ang isipan ko dahil hindi ko talaga alam ang
nangyayare.
"Ano ba kasi ang nangyayare?"
If you want to reach out my Wp account you can click this link here: https://my.w.tt/wdv9L6MnMbb
Mysterious hearthrob ( Still Editing )
my.w.tt
Kai Buendia Secillano replied · 4 replies
Chapter 7
"Prez, ikaw na bahala dito."Napakunit nalamang ang noo ko ng marinig ko ang tinawag saakin ng kaklase
ko, ngumite saakin si Alesha at saka nawala lang iyon ng talikuran niya ako.
Hindi ko na siya nasundan pa ng tingin dahil kaagad na humarang ang iba kong kaklase na pinapasa
saakin ang mga notebook na inatasan ng Professor namin, napabuntong hininga ako ng isa-isa ko itong
buklatin para lagyan ng completed ang notes nila.
Hanggang ngayon ay naalala ko pa rin ang sinabi saakin ni James kanina, hindi ko siya maintindihan kung
bakit parang naging magalitin ay at iritado nung makita niya ang nakalagay na papel sa bag ko na hindi
naman alam.
Maaaring iniisip ko na baka 'yung lalaking nakabangga saakin kagabi, pero masamang mambintang
kapag walang ebidensya.
Noong tinanong ko sakanya kung ano ang nangyayare ay dinedma niya lang ako, iniwan pa ako sa loob
ng office niya kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis at pagtataka sakanya.
Hindi mo talaga siya mababasa, tunay ngang hinihirang siya'ng Mysterious Hearthrob.
"Bes! Thank God your here lang pala."Mataray na boses ang narinig ko mula kay seya kaya napatingala
ako at nakita silang dalawa ni Ena, nakadungaw sa pintuan ng classroom namin.
Napatampal nalamang ako sa noo ko nang maalalang magkikita-kita kami sa waiting shed. Napatingin
ako sa wrist ko at lagpas 5 na ng hapon.
"Hala, sorry. Uhm.. Di ko nasabi sainyo, madami kasi akong ginagawa ih. Tambak lahat."Paghingi ko ng
paumanhin sakanila, seya just raised her right eye brow and nod after.
"Okay, take care. Tawagan mo kami pag may kailangan ka o emergency."Anya kaya napatango ako.
Mabilis silang nakaalis at naiwan ako sa loob ng classroom gabang nag ch-check ng notes. Pagkatapos
kung gawin lahat ng ito ay dumaan na muna ako sa faculty room kung saan doon ang tinutuloyan ng
teachers kapag may ginagawa silang importante.
Inilagay ko sa mesa ang mga notebook na inatasan ng subject teacher namin bago umalis.
Alas sais na ng hapon at balak ko na sanang lumabas ng Campus ngunit ay nakarinig ako ng sigaw ng
isang lalaki.
Napakunot naman ang noo ko, sino ba ang may tao ngayong oras? ako lang siguro kasi ang naiwan kasi
may ginagawa ako at alam ito ng dean at guard kasi pinaalam ako ng suvject teacher namin.
"Aaahh!"Isang malakas na daing nanaman ang narinig ko, napapitlag ako at nanghinalang galing ito ng
Gymnasium.
Sinundan ko ang malakas na sigaw na iyon at nang nasa magkahating pintuan na ako at ngayo'y nakasara
ay doon na lumakas ang daing at sigaw ang narinig ko.
Sumilip ako sa glass window ng pintuan na ito at doon ko nakita ang isang lalaki, walang saplot sa itaas
ng kanyang katawan at halos mawalan na ng dugo dahil nagkakalat ito sa buong paligid.
Napahawak ako ng aking bibig para pigilanh sumigaw. Nakaluhod ang lalaki at hindi ko siya mamukhaan
dahil nakayuko siya.
"Man, this guy is damn hard-headed."Rinig ko ang boses ni Kyle. Napakalamig na may halong kilabot,
ganon nalamang ang naramdaman kong takot sa narinig.
Holy moly! Is this true?
"Just hit him hard, kyle."Mariing untag ni Tristan sa giliran na simpleng nakaupo.
Kaagad na hinampas ni Kyle sa likod ng lalaki ang isang latigo, tumunog pa ito at naging dahilan kung
bakit mas lalong napasigaw ang lalaki. Maging ako ay gustong sumigaw at dumaing sa nakikita ko pero
pinipilit kong huwag itong magawa at baka ako ang ilagay diyan.
"Ngayon, sino ang nag-utos sa'yo?"Seryosong tanong ni Charles at umupo upang magkapantay sila ng
lalaking halos di na makatayo.
"Si Harry potter, siya ang gumawa nito. P-plinano niya ang lahat para makuha niya ang treasure hunt na
nakuha niyo. Plano d-din niya'ng pasabugin ang campus na'to."Nanghihinang sagot ng lalaki.
Halos mapasinghap ako sa narinig ko, sabog? kung ganon ay may nilalagay silang bomba sa loob ng
campus?!
"At?"Padugtong ni Kyle na may bahid na asar.
"Papatayin niya si Kapitanong Supremo."May halong daing na sabi ng lalaki at hindi na nakayanan pa ang
katawan at bumagsak ito sa sahig.
Napakunot nalamang ang noo ko, kapitanong supremo? Sino namang nilalang ang nirecuit nila at
nagkaroon nanaman ng ibang pangalan?
Narinig ko ang tawa ni Tristan na siya muling pagkilabot ng buo kong katawan, ngayon ko lang 'tong
nakita sa totoong ugali nila.
"Boring, alam niyo guys tirahin niyo na 'yan."Bored na saad ni tristan.
"Chillax,bro."Nakangiteng sagot naman ni Kyle na nakataas ang dalawang kamay sa ere.

"I am still enjoying it, Kill joy kayo masyado."Si Charles ang nag salita at kinuha ang latigong hawak ni
kyle at hinampas ito sa katawan ng lalaki.
Bawat hampas, daing ng lalaki at tumatawa sila. Tawa ng isang demonyo na hindi mo aakalaing para
silanh sinasaniban.
The true color of FELIX.
Is this how they do? I thought they are just an ordinary badboys and hard-headed boys of our room.
Ang inakala kong mayroong inosenteng natitira sakanila ay kabaligtaran pala. Ang mundo na nakikita ko
sa labas ay iba palang mundo ang pinapasok nila kapag nasa loob.
They are not reuniting the world, they are creating their ownselves. The world thath no one knows their
side.
The unmercifulness
"Tangina bro! may luha siya oh, bakla ba 'to?"Natutuwang sigaw ni kyle at mayroon pang sinamang
palakpak.
Hindi ako makakilos sa aking kinatatayuan, talagang ineenjoy nila ang kanilang ginagawa.
Para silang nanonood ng telenobela sa T.V. na kung saan ang genre nito ay comedy. Hindi ko halos
mailunok ang laway ko dahil sa nasaksihan ko.
Siguro panahon ko na ito ng layuan sila, nakakatakot pala sila sa realidad. Na ang nakikita ko sakanila ay
may tinatago pala.
Napako ang paningin ko sa taong lumabas sa lungga niya na nasa itaas pala ng upuan, kumbaga para
kang nanood ng concert at sa itaas siya pumwesto. He jump from 2nd floor. Halos pigilan ko na ang
hininga ko nang makita ko ang pistol na inilabas ni Tristan sa kaniyang bewang, narinig ko ang pagcrack
nito at wala ano-ano'y ipinutok niya ang pistol sa ulo ng lalaki na naging dahilang upang muntik na akong
mapatili.
"Hindi na ako nasisiyahin, boring."Malamig na salita ng boses ni James, nakatalikod siya saakin at nakita
ko kung papaano niya itinapon ang baril kay tristan at inilagay sa magkabilang bulsa ang palad niya.
"Clean this mess, make sure no one will know this. No hints, no prints."Maawtoridad na saad ni James
sakanila at mabilis na humarap dito saakin, ako ay nagulat nang lumanding mga mata niya saakin na
klaro ko pa na natigilan siya nang makita ako, biglang nandilim ang aura niya at umiigting ang panga niya
saakin.
Halos mangatog ako sa kinatatayuan ko at mapaatras nang makita ko siyang humakbang pabilis ng
pabilis.
"Fuck!"
https://my.w.tt/wdv9L6MnMbb
my.w.tt
13 · Like · React · Reply · More · Dec 5, 2020
Chapter 8
Mabilis akong tumakbo paalis doon sa Gymnasium, sa takot ko na baka ay ako ang kasunod nilang i-
torture. Halos mawalan na ako ng hininga at madapa sa daan dahil sa kaba ko.
Narinig ko ang malakas na pagtawag saakin ni James na halos panghinaan ako ng mga tuhod at gustong
bumagsak.
Jusko, ano ba itong napasok ko? hindi ko naman sinasadyang makita ang ginagawa nila na hindi ko rin
inaasahan.
"Hannah!"Sigaw muli ni James sa pangalan ko, napatingin ako sa likod ko at wala siya roon. Sigurado
akong nakalayo ako sakanya.
Nakita ko kaagad ang Exit door at bubuksan na sana ngunit ay hindi ko magawa, it's locked! damn.
"Tulong! kuya! may tao pa po rito!"Sigaw ko at dinabog dabog ang pintuan upang marinig at mapansin
pa nang guard kung sakaling hindi pa siya nakakalayo, ngunit hindi na ako makapaghintay dahil rinig ko
na ang yapak ng sapatos ni James patakbo papunta rito sa hall.
Luminga-linga ako sa paligid para humanap ng pagtataguan, lumapit ako sa Locker's at nabuhayan ng
loob ng makitang hindi ito nakalock.
Pumasok kaagad ako sa loob at humanap pagtataguan. Tinakpan ko ang bibig ko para hindi makagawa
ng ingay.
Tahimik akong nagdadasal, alam kong mananagot ako sakanya. Si James na hindi ko inakalang ganun
pala siya kademonyo, ngayong alam ko na ang sikretong bumabalot sa likod ng kanyang pagiging
misteryo ay iisipin niya talagang parurusahan ako't patatahimikin.
Nakikita ko na ito sa pelikula at nababasa pa sa mga libro na galing kay Ena.
"Hannah, don't hide from me. Don't test my patience, you wont like it."Isang madilim na boses ang
narinig ko, kahit malayo ay rinig ko pa rin ang umaalingaw-ngaw niya'ng boses na may dala pang
pangingilabot sa buo kong katawan.
"Bibilang ako, kapag hindi ka pa rin nagpakita. Better hide tight baby, I'll give you what you want."He
added but this time his voice sounds playful but dangerous. Umiiling-iling ako habang nagtataas baba
ang dibdib ko sa kawalan ng hininga.
"One.." Bilang niya na animo'y naghahanap ng daga. Mas lalo kong isiniksik ang sarili ko sa tinataguan
kong lugar, napapikit ako ng mariin at pinakinggan siya.
"Two.." Humugot ako ng maraming hangin pero ay pinipilit ko itong hindi makagawa ng ingay.
"Three.."Napayakap ako sa tuhod ko at pinakinggan ang sunod niya'ng gagawin.
Hindi ko Inaasahan na ganito siya katakot magbilang at magbanta, now I can see that demon behind
him. A mysterious hearthrob that you wouldn't like to see.
Ilang minuto lang ang nakalipas ay wala na akong narinig na kahit na anong ingay na magmula sakanya,
inilinga ko ang ulo ko sa paligid. Maingat kong binuksan ang pintuan ng locker room at nakitang wala
nang tao roon.
Tahimik akong lumabas sa pinagtaguan ko at mabilis na tumakbo na naiwan pa ang nakabukas na

pintuan sa Locker room.
Habang tumatakbo ako at naghahanap ng labasan ay hinablot ko ang cellphone ko para tawagan si Seya,
kahit nanginginig ay nagawa ko pa ring pindutin ang number niya at mabilis na inilagay sa tenga ko.
Luminga-linga ako at nagbabakasakaling may daan na madali ko lang paglabasan.
"Come on, seya. Pick up the phone!"Iritado kong saad.
Ano ba ang nangyayare babaeng 'yun at hindi niya sinasagot ang tawag ko.
Muling nag ring ang number niya ngunit sa hindi ko inaasahan ay para akong napako sa kinatatayuan ko
nang makita ko si James, naghihintay malapit sa Second Exit door. Madilim pa rin ang Aura niya habang
hindi ko naman maipinta ang mukha ko.
Nabitawan ko ang hawak kong phone at mabilis na umatras.
"No you don't, prez."Anya na umaalingaw ngaw nanaman ang boses niya, napasigaw ako at mabilis na
tumalikod upang tumakas muli sakanya.
Ngunit ay hindi ko na muling magawang makalayo sakanya dahil mabilis pa sa alas kwatro niya akong
nahuli. Nahawakan niya ang braso ko at maiharap sakanya.
Lumaki ang dalawa kong mga mata nang maramdaman ko ang labi niya saakin, hindi ko man lang
napansin iyon.
Nahuli niya ang buo kong katawan na ngayon ay nakahapit na sa bewang ko at ang isa niyang kamay ay
nasa ulohan ko na sinisiguradong hindi talaga ako makawala sa mga bisig niya.
I tried to push him so hard but he's strong, para siya'ng metal.
Halos mawalan na ako nang hininga nang kagatin niya ang labi ko na naramdaman ko ang sobrang
panggigil niya, I feel it. He's fully mad, at ramdam ko na isa itong malaking pagkakamali ang nagawa ko.
"Hmmp!"Sinubukan kong ilayo ang mukha ko sakanya pero ay mas lalo niyang idiniin saakin ang labi
niya, naisandal niya pa ako sa pader at napapikit sa sakit.
He kissed aggressively, so much hunger and I can taste my blood that we shared. Napahawak ako sa
matipuno niyang balikat na ramdam na ramdam kong kumikilos ito.
I gasp when he lick my lips, matapos ay inilayo niya ang kanyang labi saakin.
Habol hininga akong tumingin sakanya, hindi ako makatayo ng maayos nang tuloyan nang manghina ang
mga tuhod ko. But his arms is supporting on my body, kumuha din ako ng lakas sa mga balikat niya.
Nakita ko kung paano niya ako titigan, seryoso at malamig.
"Kung balak mong tumakas ulit saakin,prez. Huwag mo nang tangkain dahil huli ka na sa bitag."Anya at
ngumise saakin, para naman akong nanlantang gulay sa sinabi niya at saka lumunok.
"K-kung iniisip mo 'y-yung eksena sa gymnasium, h-hindi ako magsasalita. P-pakawalan----"
"Why would I set you free kung ikaw na mismo ang nagdala sa sarili mo sa kulongan?"Putol niya sa
sasabihin ko,napakunot ako ng noo ko dahil sa sinabi niya.
"No one will escape from this jail."Mariin niya'ng sabi na mas lalo kong ipinagtataka.
"Anong ibig mong sabihin?"Kinakabahan kong tanong, inilapit niya ang mukha saakin na mas lalong
ikinabahala sa gagawin niya.
"Isa ka na sa mga bitag namin, prez. Kung sino man ang nakakaalam sa sikreto namin ay mananatili kung
saan kasama mo ako palagi."Nakangisi niya'ng sabi, itinulak ko ang dibdib niya para dumistansya siya
saakin pero hindi man lang siya natinag, pagod ko siya'ng tiningnan na may halong inis.
"Bitag? excuse me, Huwag mo akong isali sa kalokohan niyo! Kung gusto mong manahimik ako gagawin
ko. Magaling akong magtago ng sikreto, and I will asure you that no one will know about this shits."Inis
kong sabi, tumaas ang dalawa niya'ng kilay na para bang hindi niya nagugustohan ang sinabi ko.
"You forgot your place, prez."Anya na may pagbabanta.
Napalunok ako sa paraan ng pag sasalita niya. Napatili ako nang buhatin niya ako na parang sako at
dalhin sa loob ng isang classroom.
Ibinaba niya ako sa mesa paupo and he locked me again with his arms.
"And oh, I just wanted to remind you that punishment is not yet finish."He added, before I could protest
he claimed again my lips.
And playing again with this fire.
---
https://my.w.tt/wdv9L6MnMbb
my.w.tt
Keesha Caderao replied · 6 replies

Attention Everyone:
I'm Really sorry to announce this but I really need to do this, Hindi na muna ako mag-uupdate sa friday
dahil Masyado akong busy dahil malapit na ang exam namin. Kaya kailangan ko munang mag focus sa
pag-aaral. Don't worry babalik din ako pag tapos na lahat, last na kasi 'to at christmas break na hehe... I
am really sorry guys I hope you will understand. If you want to read more stories, search
@Hanielabsyooo. May ginawa akong stories diyan and sorry kasi hindi pa completed pero may chapters
naman. Hindi ko naman kayo pinilit magbasa sa gawa or mag search ng wattpad ako pero kung sakaling
gusto niyo lang naman pumunta free kayong bumisita doon. Please don't bash me if may ginawa akong
mali, pwede niyo akong pagsabihan sa pamamagitan ng may respeto at pagmamabuti.
All right thank you once again, see you.
Chapter 9
Tulala akong nakaupo sa upuan ko at hindi pa rin mawala sa isipan ko ang nangyare kahapon.
My first kiss is ended with a fucking torture! he's torturing and playing my lips!
Napasabunot nalamang ako sa buhok ko at napasubsob sa mesa, para akong naiiyak kapag naalala ko
ang nagyare. Hindi pa ako pinatulog kagabi kaya sobrang pagod ng katawan ko.
"Ey, Ms. Nerdy prez"Bored kong iniangat ang ulohan ko nang marinig ko ang boses ni Kyle. Nakangise
saakin at umupo sa katapat ko lang na arm chair. Nakasunod naman sakanya ang iba pa niya'ng kaibigan
na si Tristan at Charles na nakatayo malapit sakanya.
"What do you want?"Walang gana kong tanong, tumaas ang dalawang kilay niya at kinalaunan ay
tumawa ng mahina.
"Well, As a concern Citizen gusto ko lang ikamusta ang taong binigyan ng mahalimuyak na
kaparusahan."Pinatono niya ang Mahalimuyak na akala mo ay nagr-recite ng tula.
Lumukot ang mukha ko at pinigilan ang sariling huwag pumatol.
Kung hindi ko lang talaga nakita at nalaman ang totoo nilang kababalaghan ay kanina na ito
nakahandusay sa sahig. Napairap nalamang ako sakanila at muling isinubsob ang mukha ko.
"Wala akong oras sa concern mo, next time if you really concern citizen. Pwede ba? huwag niyo nang
takpan ang pag-uugali niyo sa harap ko. Tutal naman pwede niyo akong parusahan."Walang gana kong
sabi at ipinikit ang mga mata ko.
Wala akong panahon na makipag-usap sa mga demonyo, kung pwede lang sana ipagsigawan lahat na
mamamatay tao sila ginawa ko na. Ngayon ko lang ata narealize na mahirap magtago ng secret lalo na't
hindi mo naman ito kagagawan pero alam mo naman ang ginagawa.
"Woah, easy Ms. Nerdy Prez. Hindi kami ang gagawa nun at saka kung pwede ka lang talaga parusahan
namin ay nagawa nanamin but you know we have to respect girls. Especially respect for our
captain."Napairap ako at matunog na ngumise.
Respect girls daw, tang*na sino ang maniniwala sa mismong kumakama ng babae? gusto ko na atang
masuka.
Baka nagkaamnesia sila o kaya kinalimutan nilang Sex is for life ang tema nila. I know everything about
them, maliban sa pagiging Class president ay nakikita ko mismo sa mga mata ko ang pakikipag harutan
nila sa babae.
Pati Gymnasium di pinalampas, answerte ata nila kasi walang pumapasok doon. Di sila nahuhuli.
"Talk to yourself."Masungit kong sabi.

"Ansungit mo naman."Ramdam ko ang pag-nguso niya saakin.
"Bro, I think she's tired. Tired about there making out yesterday."Kaagad na umangat ang ulo ko at inis
na tiningnan si Charles na nang-aasar pang tumingin saakin.
Inis ko siyang Binato ng notebook na ginamit kong pang unan, nasalo niya iyon at humahalakhak pa.
"Kung nang-aasar lang kayo at iniinis ko,pwede ba?! Umalis kayo sa harapan ko! alis!"Sigaw ko at
tinaboy-taboy sila.
"Prez, easy. Pero anong style ba ang ginawa niyo? Dog—" bago niya pa tapusin ang sasabihin niya nang
buhatin ko ang arm chair.
"Oy,oy ibaba mo yan!"Gulat na sabi ni Tristan. Napatayo si Kyle at silang tatlo ay napaatras.
"Kung ayaw niyong mahulogan ng armchair sa mukha, umalis na kayo bago ko ihagis sainyo! Ano?!"
Kumaripas sila ng takbo paalis ng classroom.
Hiningal akong ibinaba ang arm chair at padabog na umupo ulit sa arm chair ko.
Bwesit talaga, walang ibang ginagawa kundi ang asarin ako. Kung hindi lang talaga pagod ang buo kong
katawan malamang ay hinabol ko na sila hanggang dulo ng campus, wala nang ibang ginawang tama ang
mga lalaking iyon. Puro kalokohan, idagdag pa ang kademonyohan nila.
Bumuntong hininga ako at saktong paglingon ko sa labas dahil ang katabi ko lang ay sliding window ay
kita ko ang nagkukompulang mga estudyante, napakunot ang noo ko nang makitang karamihan sa
nagkukumpulan ay ang mga kaklase ko.
"Prez! prez!"Napalingon kaagad ako sa pintuan nang marinig ko ang malakas na sigaw ni Jhony, ang Vice
president ng classroom namin. Natataranta siyang tumingin saakin at humihingal pa.
"Anong nangyare?"
"Something's happen, I think this is a big problem."Mabilis niya'ng sagot. Kumunot ang noo ko.
"Bilisan mo, puntahan mo sila doon at nang malaman mo ang nangyare."He added, napatayo kaagad
ako sa kinauupuan ko kahit ay nagtataka.
Tumakbo kami palabas at nang mapunta na kami sa nagkukumpulan ay nadatnan ko kaagad ang mga
kaklase ko na namumutla.
"Anong nangyare dito?"Tanong ko nang makalapit ako, lahat sila ay napatingin saakin na ang kaninang
namumutlang mga mukha ay mabilis itong nabuhayan. Kumunot ang noo ko.
Humakbang ako papalapit sakanila subalit ay humati sila sa isang gropo para bigyan ako ng daan,
pinagtitinginan ko sila na may tanong pero ay umiiwas lamang sila ng tingin saakin.
But suddenly, my eyes glued to this group of man. Natigilan ako nang makita ko kung sino ang
pinagkakagulohan nila.
"USP..."Hindi makapaniwalang banggit ko, a brown blended with white haired guy caught my attention.
Nakangise siya saakin habang nakapamulsa, napadako ang paningin ko sa nakaupong lalaki sa harapan
namin.
I know about that uniform of them, Puting Coat na may tatak na logo sakanilang school.
"Joshua?"Taka kong tanong, He raised his head and my eyes widened when I saw his face. It's all messed
up!
"What the—"
" Who is this woman,eh? Care to introduce your name to us. My lady?"mapang-asar niya'ng tanong.
Napataas ang kilay ko nang dumako muli ang paningin ko sakanya.
"What are you doing here ? Sa pagkakaalam ko ay bawal pumunta ang hindi nag-aaral dito sa ISEU?"
ISEU means 'Ikomen South-Eastern University' Kinikilala ang paaralan namin bilang isa sa
pinakamalaking Espasyo at building sa buong bansa at kinikilalang public school pa. Madaming pumasok
dito na mga estudyante na gusto makatipid, syempre dahil sikat na din ang Pampublikong Unibersidad
namin na inaakala ng lahat na pribado ay madaming mga estudyanteng nakakaranas ng magandang
paaralan. This school supported by the korean and US Industry.
USP means University of Southern philippines Sila ang pinakamayamang paaralan dito sa pilipinas at
Kabilang sila sa powerhouse na mayroong malalakas na competitors dito sa pilipinas.
Sila ang Nauunang ranggo sa may pinakamaraming naiuwing medalya, habang ikatatlo kami sa ranggo.
Tinatawag silang Creepy humans dahil sa mga aura nitong kay lalakas, maging mga babae doon ay
masyado nang nasasabing mayayabang dahil sa nakapag aral lang ng malalakas na Unibersidad ay
lumalaki na ang ulo.
Rank 1 USP 'University of Southern Philippines'
Rank 2 UNP 'University of Nothern Philippines'
Rank 3 ISEU 'Ikomen South-Eastern University'
Rank 4 UNEP 'University of North-Eastern Philippines'

Rank 5 UWP 'University of Western Philippines'
Napakalaking hamon din saamin ang kayabangan ng mga estudyante ng USP. Bukod kasi sa mayabang
ito ay tuso din ito sa labanan. Ewan ko nga ba. Maging ibang Unibersidad na kabilang sa Rank
Powerhouse ay galit na galit din sa kayabangan ng mga USP.
"Woah, easy. We are not here to messed up with you but this guy? need to pay his debt for us."Turo ng
lalaking ito kay Joshua, hindi naman mapakali si Joshua ng ituro siya nito at nagmamakaawa saakin.
"P-prez, tulongan mo ko."Nanginginig niya'ng sabi.
"Debt?" Patanong ko.
"Nakita namin siya'ng umespiya sa campus namin, and by that. Kami dapat ang nagtatanong kung bakit
siya pumasok sa ibang campus na hindi din naman kabilang sa USP?"Sagot ng kasamahan niya.
"Ano?!"Gulat kong tanong.
"Is he your classmate? well, Hindi na namin problema iyon. Tutal ay kabilang din siya ng ISEU, bakit hindi
nalang din isali ang lahat?"The Man with blended haired Added. Salubong ang kilay kong umiiling
sakanya.
"Huwag mong idamay sa kalokohan niyo ang—"
"Rule number 101, Those student who make traits and other movements that is not suitable.One School
will be Punished."Nakangise niya'ng saad na nakapagpatigil saakin.
-----
A/n:Hello guys, I wasn't updating this past few days. I wanted to apologize.
I feel pain right now because of my red days. I can't concentrate, so I need to rest myself for now and to
make feel better as soon as I can. Please forgive me, Don't worry I will be back.
Chapter 10
Kuyom ang kamao ko at doon ko nalang inilabas ang galit at inis na nararamdaman ko.
"Wag mong idamay lahat ng mga estudyante dito, kami ang harapin mo. Ang Section HUMSS005 ang
pagtuonan mo."Kalmado kong sabi pero nakaramdam din ng kaba
May ipinatupad na batas ang Powerhouse Management Hall. Dahil sa matinding intensyon ng bawat
Unibersidad na nakasali sa Rank 5 ay ipinatupad ito upang makabawas ng banta at gulo sa gitna ng mga
intensyon nito.
But, USP students are leading by this Rules. Sila ang inatasan na itaas ang batas na ginawa ng PMH o
Powerhouse Management Hall. Kaya madaming naging tutol dito, madaming nagrereklamo dahil wala
itong patas na pagtuturing sa lahat. Ngunit binalewala lang kaming lahat ng PMH dahil kampante sila sa
Rank 1 USP.
"Meron din naman sa batas diba? Rule 110, if the leader don't have an intesion to threat or to fool the
other school, but the member. Will punished, the section—the Class president— Will faced the
consequence."I added, matunog siya'ng ngumise saakin at inilagay ang kanyang palad sa bulsa ng
kanyang pantalon.
"How smart,my lady."Anya na may halong pang-aasar."What a brave woman—Well, okay I agreed what
you said my lady."Dugtong niya pa, lumapit ang kasama niyang lalaki at binigyan ako ng Papel. Inilahad
niya saakin ito na kaagad kong tinanggap.
Kumunot ang noo ko nang makita ko kung ano ang nakalagay sa papel.
"Contract? Para saan ang contract na ito?"Taka kong tanong.
"Sakatunayan ay sa SSG President ko 'yan ibibigay, but the table is now turned. You will be the one who
face the consequence. Napagdesisyonan namin na ipapa-pirma namin sa iyo ang contract, and oh, write
your name my lady and signed it."Sagot niya na hindi mawala ang ngise sa labi niya.
"Bakit hindi ko nakikita kung anong contract ang pinagsasabi mo?" May halong inis kong tanong.
Pano ba naman kasi, contract lang inilagay sa papel. Walang 10 years contract or something Marriage
contract na pwede kong malaman. Ughh, if this is marriage contract of course I wont sign this shit, it's a
waste of time. At saka wala naman akong balak na pakasalan ang lalaking hambog na ito. Hilaw na kano,
gwapo sana kaso napaka panget ng ugali.
Palihim ako napa-irap.
"Just sign it. And you will know."Sagot niya kaya napasimangot ako at sinenyasan ang katabi ko na
bigyan ng ballpen.
Akmang pipirma na sana ako ngunit ay nakaramdam ako ng lamig sa buong katawan ko ng marinig ko
ang boses na bigla nalang sumulpot.
"No you don't,prez."May haling banta ang boses na salita sa likuran ko, lahat ng balahibo ay nagsitaasan
at di makakilos sa kinatatayuan ko. I was like a statue, I stunned!
"oh.."hindi makapaniwalang naibigkas ng lalaking kaharap ko ngayon pero walang bahid na kahit anong
kaba at takot ang kanyang mukha, instead he was enjoying seeing his long time prey.
Naramdaman ko nalamang nang may lumapit sa tabi ko, and holds my hand.
Mabilis akong napalingon sa taong humawak sa kamay ko nang maibalik ko ang wisyo ko. And my mouth
glued when I saw James.
"What are these USPals doing here?"Nakangiseng tanong ni James at binalingan ang hawak kong
contrata, nakita ko kung paano dumaan ang galit sa mata niya pero nawala lang ang atensyon ko nang
maistorbo ako sa paghablot niya mula saakin sa papel.
"Pathetic..."Natatawang saad ni James at isang kilabot na ngise ang pinakawalan niya. Napatingin siya sa
lalaking kaharap ko.
"James..."
"Renz..."
Pareho silang nakangise sa isa't-isa, bumuhay saakin ang kaba saaking dibdib nang makitaan ko ang
intensyon sa pagitan nilang dalawa.
Wala sa sariling napalunok ako sa laway kahit nahihirapan itong gawin.
Obviously, they know each other. Palagi kasing nagkikita ang mga SSG council sa iba't-ibang universities
sa Powerhouse Management Hall. Minsan kasi may pinagmemeetingan sila about sa mga activities at
condition ng mga estudyanteng pinangungunahan nila. Naririnig ko na palaging nagdedebate ang
dalawang University. Pinangunahan iyon ng USP at ISEU na halatang may galit sa isa't-isa. Palagi daw
itong may pinag-aawayan kapag nagkaabot-abot ang dalawang University.
"Ang alam ko dapat ibigay 'to sa nakakataas na council, pero bakit bigla nalang nag-iba ang ihip ng
hangin?"Tanong ni James na bakas pa rin ang ngise sa mukha niya."Did I scared you what I just did last
week?"he added. Mabilis akong napatingin kay Renz na nakita ko kaagad ang pag-iba ng timpla ng
reaksyon niya.
His face became blank.
"Fuck you, ano sa tingin mo sakin. A cat? Wag kang hambog, james."Sagot naman ni Renz.
"No, I didn't. Sakatunayan nga, alam nating dalawa kung sino ang mas hambog satin. And do you know
who it is? oh well, yeah it's me. Tanggap ko na palang ganun ako."James simply said."But ssometimes,
you need to think that I am not a stupid renz. I have still my way to know everything...you are
planning."Ibinulong pa ni james ang huling salita pero may halong diin.
"This contract is needed to signed by me. Not by this class president."Tinuro niya pa ako."This contract is
for only for me, Pumatol ka na pala sa babae renz? di ako na inform."Hindi pa ring tumigil si james sa
pagkuda na lahat naman ng sinabi niya ay pang-iinis.
"James.."
"Yes, renz? crush mo ba ako? you're calling my name again, gusto mo ba ng kiss?"Napalaki ang mata ko
sa sinabi ni James at ngangang tiningnan siya.
Tang*na, anong trip ng lalaking 'to?!

"Gross you jerk! Hindi ako bading! baka ikaw itong bakla."Biglang tanggi ni Renz kaya ngumise sa James.
Nagkasulobong ang kilay ni Renz.
"No, you want a proof?"nanghahamong saad ni James, hindi pa rin nagbago ang reaksyon ni Renz kaya
kinabahan ako.
"Okay, I give you proof."
Halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang bigla nalang iniangat ni James ang panga ko at hindi na
nasundan ang paghalik niya kaagad sa labi ko.
Lumaki ang dalawa kong mga mata ng hindi ko iyon inaasahan.
For pete's sake! He's kissing me infront of the crowd! oh my ghad, this is not real. This is just a dream! is
there someone can pinch me?
Napahawak bigla ako sa balikat niya ng panghinaan ako ng tuhod ko,pumulupot ang braso niya sa
bewang ko at nang bitawan niya na ang labi ko ay malaki ang ngite niya'ng iniharap kay Renz.
"If you want a fight, let's make it deal with it. In the hall."Matigas na salita ni James sakanila bago ako
hilahin paalis doon sa harapan ng lahat.
Hindi pa rin ako makarecover sa nangyare ngunit ang alam ko lang ay namumula ang buong mukha ko.
Aive Gega replied · 9 replies
Chapter 11
"Ano ba?!"Inis kong sigaw nang ikinaladkad ako ni James papunta sa SSG Office. Gulat na gulat naman
ang ibang officers nang makita kaming dalawa, nakita ko din si Tristan na nakangiseng nakatingin
saamin.
Tristan is the Vice president, that's why he is here.
"Leave us."Sa isang mahinahon ay may halong pagbabantang boses ni James lahat ng nasa loob ay
napatayo ng mabilis, maliban kay Tristan na pasimple lang tumayo at naunahan pa ng iba para lumabas.
"Dude, wag masyadong malalim."Salita niya bago ngumise saakin at lumabas ng Office. Napakunot ako
ng noo ko sa sinabi niya.
"What on hell are you thinking, prez?"Napatalon ako sa boses niya'ng napaka lalim at madalim na boses
niya saakin, napahawak ako sa dibdib ko dahil sa kaba at muling tumaas lahat ng balahibo ko.
"H-hell kaagad, di pwedeng Earth?"Mas lalong dumilim ang mukha niya sa sinabi ko, napaatras ako at
napalunok dahil sa sobrang takot na nararamdaman ko.
Can somebody punch my face?
"I'm not making crazy things here,prez."Anya at lumapit saakin napaatras ulit ako sa ginawa niya pero
tumigil din iyon.
"O-okay, okay sorry. Ginawa ko lang iyon para sa ikabubuti ng lahat."Paliwanag ko at huminga ng
malalim para pakalmahin ang sarili ko.
"But you did it wrong!"Halos lumabas na ang puso ko sa pagsigaw niya at ang paghampas niya sa
kanyang mesa na nasa pagitan naming dalawa, hindi ko pala namalayang napasok ako sa mismong
pwesto niya dito sa loob ng ssg office.
Napakurap-kurap ako habang nakatingin kay James na ngayon ay nakayuko ngunit ramdam ko ang
pandidilim niya, napansin ko ring lumalabas ang ugat ng mga kamay niya dahil siguro sa galit o inis. Hindi
na ako nakapagsalita pa at pinanood ang mga kamao niyang humihigpit ito.
Mali ba talaga ang ginawa ko? ginawa ko lang naman ang nararapat dahil 'yun naman ang tama.
Ayukong lumaki pa ang gulo ng dahil lang sa section namin. Kaya bilang namamahala sa classroom
namin ay trabaho ko ring protektahan ang mga kaklase ko at ang ibang estudyante rito sa ISEU.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni James, mabigat ngunit ay nawala ang atensyon ko roon nang
umangat ang ulo niya at tinitigan ako.
"I get some water."Paalam niya pero sa mga mata niya ay parang hindi iyon ang gusto niya'ng sabihin.
Tumalikod siya saakin at lumapit doon sa machine. Nag hulog siya ng bente pesos at nang mahulog ang
gusto niya'ng bilhin na tubig ay mabilis niya itong binuksan at ininom.
Iniwas ko nalang ang paningin ko sakanya at bumuntong hininga.
Hindi ko talaga siya maintindihan, alam ko naman ang ginagawa ko. Saan ba ang mali doon? Sa dalawang
taon ko na dito ay alam ko na ang dapat na gawin. May batas kaming sinusundan at sinusunod ko naman
iyon kasi 'yun ang ipinatupad. I am just protecting my classmate kahit na nakakairita masyado ang
pagmumukha nila at walang maiambag sa loob ng classroom.
Ayuko lang naman na lumaki ang gulo, kung gulo ito ng seksyon namin ay gulo na namin ito. Ayukong
nasasali ang buong ISEU ng dahil lang sa seksyon namin.
"You don't know how they will do to you, prez."Napaangat ako ng ulo ko nang magsalita si James, hindi
siya nakatingin saakin. Nakatingin lamang siya sa loob ng machine. Nakatukod ang dalawang kamay niya
at doon binuhos ang masamang tingin sa machine.
"Hindi mo kakayanin."Dugtong niya pa at inayos ang pagkakatayo nito. Inilagay niya sa bulsa niya ang
kaliwang kamay habang ang isa naman niya'ng kamay ay hawak ang mineral water.
"Out."maawtoridad niya'ng utos habang nakatingin sakin ng blanko. Napalunok muli ako at umalis doon
sa upuan niya. Halos liparin ko na ang sarili ko dahil sa kaba para lang makalabas at nang magawa ko na
ay nakahinga kaagad ako ng maluwag. Nakalabas ako ng walang naging problema.
"P-prez..."
Napatingin ako sa paligid ko nang maramdaman ko ang presensya ng lahat, pinalibutan ako ng mga
kaklase ko at malulungkot ang mga matang nakatingin saakin, lalo na kay joshua na inaakay ng mga
lalaki kong kaklase.
Napaayos ako ng tayo at normal silang tiningnan.
"Anong ginagawa niyo rito? hindi ba class hour pa ngayon?"Istrikta kong tanong, lahat sila ay napayuko.
Halos maging estatwa ako sa kinatatayuan ko nang lahat sila ay lumuhod sa harapan ko, pinangunahan
ito ni joshua na umiiyak saakin.
"S-sorry po...kasalanan namin ang lahat."Anya.
"Sorry po."They said in chorus, napanganga ako at napakurap-kurap.
"H-ha?"Wala sa sariling nailabas sa bibig ko. Umangat ang ulo ni Joshua na kahit lumubo na ang mukha
ay nagawa niya pa ring magsalita at tumingin sakin.
"Matagal na naming plinano ang lahat na umespiya sa USP. Ginawa namin iyon dahil ayaw din naming
matalo, prez. Ang USP noon ay matagal nang dumadaya, sila din ay umespiya dito satin pero ano ang
ginawa ng council? wala silang ginawa, natalo tayo ng ganon lang. Para tayong mga basura na nilalagyan
ng mga plastik."Paliwanag ni Joshua at yumuko.
Bigla akong hindi makapagsalita, noon? may sinalihan ba kaming contest noon?
Ang Arts and festival Univ. contest! Oo tama, naalala ko. Naglaban-laban ang seksyon namin noon at ang
seksyon ng iba kong kaklase noon sa Grade 11. Kumbaga ay inihalo kaming mga grade 11 sa isang gropo
at sa bawat seksyon ay lima ang kinukuha.
Napili ako noon, first time kong nakasali doon. Si Ena lang nakasama ko bukod sa mga kaklase ko, si Seya
kasi ay may sinalihan na beauty pageant kaya hindi siya nakasama.
Ginawa ng USP ang mandaya, ginaya nila ang mga ginagawa namin at ipinalabas pa na kami itong
nanggaya. Nakakainis nga dahil kinampihan sila ng mga PMH, dahil sa sobrang yabang na dinadala nila.
Wala na silang ibang magawa kundi ang manira at mandaya at magpanggap na inosente. Nabubuwesit
ako sa pagmumukha ng mga estudyante roon, lalong lalo na sa isang babae na muntik ko nang sugurin,
sa sobrang kapal at walang hiya sa katawan ay hindi ko kinaya ang yabang niya. Maganda lang siya, kaya
kong manipa. Buti't napigilan ako ni Ena doon pero gusto ko talaga siya'ng sipain, sa susunod na
magkikita kami ng babaeng iyon. Hindi lang sipa ang gagawin ko kundi dudurugin ko ang pagmumukha
niya'ng sinampal ng make up.
"Hindi na namin kayang magtiwala sa ISEU council.."Nakaiwas na tingin na sabi saakin ni Angela,
natigilan ako roon.
Subalit ay magsasalita na sana ako ngunit ay biglang bumukas ang pintuan, halos matumba ako sa
kinatatayuan ko dahil sa biglang pagbukas nun. But to my surprise, one arm supported my weight and
balance my body. Pinulupot niya ang kamay niya sa bewang ko at mabilis na tumingin sa taong walang
iba kundi si James.
"Up."Mariing utos ni James sakanila, mabilis silang napatayo at walang ni isa ang nagsalita o bumulong.
"No wonder you did a failed plan just because of your damn pride. You don't have a trust because you
don't have a trust to yourselves, umaasa lang kayo sa matataas na council na kagaya namin. Stop acting
like a kid that who wanted to protect from monsters, hindi na kayo mga elementary
students."Kalmadong saad ni James.
Wala namang nakapagsalita sakanila."If you think that we failed. You're wrong, we are almost there.
Need to find the basket to shoot the ball."Nakangiseng dugto nito at mabilis na umalis sa harapan
naming lahat.
Naiwan kaming tulala at hindi makapagsalita.
Okay, narinig niya nga talaga lahat.
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Chapter 12
"Heto gatas anak, huwag magpapagod ha?"Habilin ni nanay linda saakin at inilapag ang isang basong
gatas sa study table ko.
"you're in big trouble,hannah. Dapat hindi mo na ginawa iyon"Sermon saakin ni seya na kausap ko
ngayon sa laptop. Nagv-video call kasi kaming dalawa.
I borrowed this laptop to my dad, since he's not here at hindi naman ginagamit ay hiniram ko nalang ito.
Kahit hindi ako nagpaalam hiniram ko pa rin.
"Thank you po."I said to nanay linda, tumango siya saakin bago lumabas sa kwarto ko."I just did that
because I am concern and worried, and also I am the class president. Wala akong magawa seya, ako ang
mapapagalitan."I hissed at inis na tinusok ang tinidor sa hotdog. Kinain ko naman iyon.
"Hello girl? hindi mo kasalanan iyan, hindi ka isang teacher! myghad."
Ibinagsak ko nalang ang kaliwang palad ko sa mesa at naniningkit ang mga matang nakatingin sakanya.
"'yun na nga eh! Hindi ako ang mapapagalitan ng parents pero ako naman itong sasagot sa lahat ng mga
nangyare sa teachers. Ako ang pinagkakatiwalaan nila at expected na dapat ginagawa ko ang trabaho
ko."Frustrated kong sinuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri ko." I can't just believe
this."Nawawalang timpi kong dugtong at bagsak na inilagay ang pagkain sa plato.
Narinig ko ang buntong hininga niya.

"beh, kahit na anong gawin mo. Yang hawak mong kapangyarihan ay hindi kaya sa mga PMH. You know,
wala ka pang alam sa lahat-lahat. Ang alam mo lang ay basic pa."Anya kaya napatingin ako sakanya,
kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.
"Ano?"Taka kong tanong.
"Okay, I'll tell you. Since you started it, you needed to know."Bigla akong nainis sa sinabi niya."I started
it?! Aba! pakyu! anong ako?! Ni hindi nga ako kasali sa mga plano ng kaklase ko tapos ang sasabihin mo
'you started it'?" Hindi ko makapaniwalang bulyaw at inis na sumandal sa inuupuan ko. Napahawak ako
sa noo ko at umiiling-iling.
"Can you just listen to me and stop muttering?!!!"Sigaw niya saakin. Tumahimik nalamang ako para
hindi na mas lalong maging mahaba ang conversation namin.
"Okay sorry. Look, yes hindi mo nga sinimulan pero sa mga mata ng lahat. Mata ng nakakataas, ikaw ang
pasimuno. At bakit? dahil tinanggap mo ang kontrata na dapat sana ay sa SSG President. Hannah, you
are just a president of one place but James is the President of whole place. Kaya sa inyong dalawa ang
dapat na tumanggap ng kontrata ay si James, hindi ikaw. Dahil ang kontratang tinanggap mo ay kapalit
ng isang matinding parusa. Parusa na hindi mo gugustuhin, hindi ko alam ang totoong gagawing parusa
pero majority sa narinig ko ay poposasan ka at pababasahin ka ng isang daang makapal na libro without
using your hands, only your mouth and brain."natigilan ako sa sinabi niya at napatingin rito.
"What?"
"Yes, hannah. That's one of the possible na matatanggap mo. And if you're thinking about the rule 110?
hindi ka maililigtas dun, pawis at luha mo ang pag-asa mo kaya better be in safe hannah. You are lucky
because James stopped you, alam niya ang mangyayare. But for now, ISEU and USP will both face to face
in PMH. Malamang ngayon nag-uusap sila para sa kasunduan nila."Huminahon sa huling salita si Seya at
bumuntong hininga.
Kasunduan? anong kasunduan kaya ang pinag-uusapan nila ngayon sa PMH, bigla naman yata akong
nakaramdam ng kaba sa buong katawan ko. But I wish it would not be at worst.
Sigh.
"you know what, take a rest for now. May gagawin pa tayo bukas, let's talk about this at the school. For
now I know you are tired. Don't pressure yourself,hannah."Tiningnan ko si seya at umayos sa
pagkakaupo. Tumango ako sakanya at bumuntong hininga.
"Alright, thank you for telling me about this."Sincere kong sabi at yumuko.
"Welcome, well. It's time for bed, goodnight beshy."
"Goodnight, beshy."And the call is ended. Nanghihinang isinara ko ang laptop, I ran my fingers into my
hair and deeply sigh.
Pakiramdam ko ay kasalanan ko ang lahat, hindi ko na alam kung papasok pa ba ako sa school o hindi?
"Gulo nanaman..."Lantang gulay kong saad at napasubsob sa mesa.
Umaga at maaga din akong nagising, pagkababa ko sa hagdanan ay nandatnan ko kaagad si Nanay linda
na nagluluto ng umagahan, mabilis akong lumapit sa mesa at kinuha ang tinidor para itusok sa ham at
kinagat ko iyon.
"Goodmorning nanay!"Masigla kong bati, napatingin siya saakin at siguro ay nagulantang sa sigaw ko.
Focus na fucos kasi siya sa niluto niya.
"Ayy, ikaw talagang bata ka. Ako'y aatakihin ng puso ng dahil sa'yo."Kinakabahan na salita ni nanay
linda, mahina akong napahagikgik at mabilis na hinigop ang gatas na nakahanda na sa mesa.
Bigla naman akong napatingin sa pwesto ni Daddy at nakita ko ang laptop niya'ng nakalagay roon.
Napakunot naman ang noo ko at tiningnan si Nanay linda na nakatalikod saakin dahil abala ito sa
paghahalo ng niluto niya.
"Nanay linda, b-bakit po nandito ang laptop ni daddy? hindi ba't may appointments siya ngayon?"Taka
kong tanong, natigilan siya sa paghalo dahil sa tanong ko.
Tumaas ang dalawa kong kilay dahil sa pagtataka, may mali ba akong nasabi?
Tumunog ang kalan na marahil ay pinatay ang apoy nito. Kinuha ni nanay linda ang pamunas sa kamay at
saka niya ako hinarap na ikinagulat ko ng makita ko ang reaksyon niya.
"Hindi na magt-trabaho ang daddy mo,hannah."Anya na may bahid na lungkot, humugot siya ng hangin
at saka siya yumuko."Napagdesisyonan niya na ipapasara niya ang companya."Dugtong niya pa na mas
lalong ikinagulat ko. Dahil sa naramdaman kong emosyon ay napatayo ako ng mabilis sa kinaupuan ko at
sumalubong ang dalawa kong kilay.
"Ano?!"hindi makapaniwalang sambit ko. Yumuko nalang ulit si Nanay linda dahil sa sinabi ko.
"Hindi ko alam ang rason niya,iha. Ilang beses ko na siya'ng tinatanong pero ayaw niya akong sagutin.
Hindi ko naman magawang kulitin siya ulit dahil hindi niya naman ako sasagutin kahit anong pilit
ko."Paliwanag ni Nanay linda at napatingin siya sa graden namin na kung saan ay klaro namin rito ang
nasa labas dahil glass door ito. Nakita ko roon si Daddy na nakaupo sa rocking chair, kumikilos ito pabalik
at paharap. Nakatalikod ito saamin at ramdam ko ang mabigat na emotion doon.
"Madaling araw pa siya diyan.."Salita ni nanay ulit. Tiningnan ko siya at saka binalingan si Dad ng tingin.
Umalis ako doon sa mesa para puntahan siya.
Binuksan ko ang glass door at lumabas para lapitan siya. Nakita ko siya'ng nakatingin sa kawalan marahil
ay may malalim itong iniisip.
"Dad..."Mahina kong tawag. Ilang sandali pa ay itinigil siya ang rocking chair sa pagsasayaw ngunit ay
hindi man lang ako tiningnan.
"Why did you do that?"Mariin kong tanong at ikinuyom ang mga kamao ko. Mabigat ang pagbuntong
hininga niya at inialis ang eyeglasses niya sa mukha at inilapag iyon sa circled table na nasa gilid niya
lang.
"Because I want to."Simple lamang na sagot niya, hindi naman akong makapaniwalang napanganga at
maasar na tumawa ngunit ay hindi ko napigilan ang luhang kanina pang namumuo sa mata ko.
"Ano? ginawa mo iyon kasi gusto mo?A-anong kabobohan ito dad?! Why would this all happen? na kung
kailan na lumago na ito ng ilang dekada ngayon mo pa isusuko? What is your reason dad? kasi hindi ko
maintindihan. Simula't sapul, hindi ko alam kung ano ang gusto mong iparating saakin kasi ni minsan ay
ayaw mo kong pansinin. Tell me, you did this because of me right? because of me my mother died. B-
because of me y-your life was ruined."Garalgal kong sabi at napatakip ng bibig upang pigilan ang
malakas na hagulgol ko.
"You don't need to know, kasi wala ka naman dapat na malaman pa."Ganun pa rin ang boses niya,
walang kahit anong naiba sa emosyon nito at boses.
Tumigas ang mukha ko at kinagat ang pangibaba kong labi, Inialis ko ang kamay ko rito at tumango
tango.
"Yeah right, ano pa ba ang mapapala ko?"Sarkastiko kong sabi at mabigat ang loob na umalis doon sa
harapan ni dad habang patuloy pa ring umaagos ang luha ko.
......
Mariaestela Cayampat replied · 18 replies

A/n: If you want to visit my watty account just search my username @Hanielabsyooo
Chapter 13
Pagkadating palang ng bus sa harapan ko ay kaagad na akong pumasok at diretsong umupo sa

pinakadulohan. Padabog akong umupo at hapong hapo ang mukha. Doon ko binuhos lahat ng emosyon
na nararamdaman ko.
Hindi ko malaman-laman ang kung ano ang gustong gawin ni Dad, I'm puzzled. I dont get him, as always.
Noon pa man ay wala akong alam sa mga ginagawa niya, I only knew is he's workaholic man.
Wala siya'ng pakealam saakin, nagmulat ako sa katotohanang walang nagmamahal saakin. Walang
pumoprotekta saakin, the father that I wanted to scream in help to save me. Pero hindi ko naman
pwedeng asahan nalang ang pag-asang nararamdaman ko para kay Daddy.
Napahinga ako ng malalim ng maramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko, kinuha ko iyon ng hindi
tinitigan ang caller.
"Hello?"
"Hannah! where are you?! gosh!"Narinig ko kaagad ang boses ni seya na hindi mapakali. Para s'yang
namomoblema at hindi ko alam kung ano iyon.
"Nasa bus na, malapit na rin ako. Bakit?"
"You need to hurry! nandito ang USP at hinahanap ka ng SSG president nila. James is not here and I
don't know why, pinipigilan siya ng mga guards pero ayaw nilang magpaawat."Anya, bigla akong
napatayo sa kinauupuan ko. Muntik pa akong masubsob sa sahig ng bus ng ito ay bigla-bigla nalang
tumigil.
"What?! nasan si Tristan?! 'y-yung nga kaibigan niya nasaan?!"Natataranta kong sigaw at lumabas ng
bus. Pagkalabas ko ay nadatnan ko kaagad ang mga estudyante na nagkukumpulan sa Gate 1. Hinanap
ko kaagad sina Seya at Ena pero hindi ko makita.
"They're not here too. Hinahanap nga namin sila eh, pero walang dumating. Nakakapagtaka, noon
naman alam na alam nilang dadating ang mga USP. Mas nauna pa silang malaman ang balak nila kaysa
saaming lahat, but now they are no way to be found. Felix aren't here. Walang humaharang sa mga
USP."
"S-sige, nandito na ako. Pero hindi ako makapasok kasi madaming tao."
"pupuntahan ka namin diyan— ako na ang pupunta sakanya, where is she?."Natigilan ako nang marinig
ko ang boses ng lalaki, ito 'yung sumugod samin kahapon.
"W-wait what? No! kami na ang pupunta sakanya—siya ang pakay namin hindi kayo."Rinig ko ang
pagprotesta ni seya pero pinuputol naman siya nito.
Magsasalita na sana ako kaso ay bigla nalamang naputol ang linya na nakapagpatikom ng bibig ko,
kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at isinilid ang cellphone ko sa bulsa ng suot kong hoodie.
Lumakad ako papunta sa Gate 2 para doon na sana dadaan ngunit ay napatigil muli ako sa paglalakad ng
Makita ko ang tatlong kalalakihan ng USP, naihakbang ko paatras ang kaliwang paa ko at napatingin sa
likod at doon ko nakita ang lalaking sinasabi ni seya na SSG president ng USP at ang lalaking kaharapan
ko kahapon. Si Renz...
"My lady..." Tawag niya, napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Hinarap ko nalamang siya at tinaasan ng
kilay.
"Anong ginagawa mo dito?"Mataray kong tanong, nakapamulsa siya'ng lumapit saakin, tiningnan ko
kaagad ang mga estudyante na pinagkakagulohan kaming tingnan. Pati sa building ay napuno ng mga
estudyante para makapanood dito. Napabuntong hininga nalamang ako at tiningnan nalamang ang
lalaking ito na ngumingise saakin.
"Nandito ako para sunduin ka."Sabi niya, sumalubong ang dalawa kong kilay at maigi siya'ng tiningnan.
"Ano?"Hindi makapaniwalang sambit ko. Lumawak lalo ang ngise niya and he snap his fingers, mayroong
lumapit sakanya na kasamahan niya rin at may dala itong uniporme.
"The decision is final, this is an order from the highest. Hannah Ferrer, from ikomen-South Eastern
University will transfered to the University of Southern Philippines."His bossy voice roared, para akong
pinagsakluban ng langit at lupa ng marinig ko iyon. I heard everyone gasp and whispering, gossiping and
murmuring.
Buong mukha ko ay hindi maipinta at nahihirapang lumunok. Umiiling-iling ako sakanya na hindi
naniniwala.
"Hindi ito totoo, paanong it-transfer ako sa USP eh wala naman akong planong mag-aral doon?"May
halong tawa ang boses ko ngunit ay nabahiran ang buong katawan ko ng kaba at takot.
"Ohh.."Tawa niya."My bad, ayaw ko sanang sabihin dito eh kasi baka ay mapahiya nanaman ang ISEU
kapag sinabi ko ito. But you know, secrets will reveal. No secrets will forever in secrets."Dugtong niya at
maasar na bumuga ng hangin."Your President is no longer here. He was defeated, kailangan niya'ng
bumati sa impyerno. Tsk,tsk. Bastos din kasi minsan si James , he needs to learn something."Anya na
kunwari ay nalulungkot ito, natahimik ako at hindi makapagsalita.
Kung ganoon ay natalo ang ISEU na hindi namin alam kung ano ang kanilang ginagawa upang makuha
ang tagumpay?
"Yeah, your mind is right. USP is holding a Victory...again."Mayabang niya'ng saad sa lahat at tumingin
saakin.
Again.
I feel something in my heart that I want to defend. Nakaramdam ako ng inis, inggit at lungkot, ikinuyom
ko ang kamao ko at huminga ng malalim.
"Hindi ako sasama sainyo, ayukong pumunta o tumapak sa USP dahil ayukong mabahiran ng yabang sa
buong katawan ko."Matigas kong sabi at lalagpasan na sana siya ngunit ay pinigilan niya ako, hinawakan
niya ang braso ko at hindi makagalaw sa aking kinatatayuan ng makita ko kung gaano kakilabot ang
kanyang walang emosyong mukha saakin.
"Don't you dare, my lady..."Anya, mababa ang kanyang boses. Pilit kong hawiin ang kamay niya sa braso
ko subalit ay hindi ko magawa.
"John, prepare the service. Susunod ako."Utos niya sa kasamahan niya, tumango sakanya ang nag-
ngangalang john bago umalis.
Ngunit ang hindi ko inaasahan ay pagbiglang pagbuhat saakin ni renz na parang sako. I screamed, parang
bumaliktad ang sikmura ko sa ginawa niya. I tried to slam his back but he's too strong.
"Fuck you, renz! Fuck you! Curse to the hell! Damn it!" Mabilis niya akong naipasok sa loob ng Van at sa
sobrang bilis niya'ng ikulong ako sa mga bisig niya ay hindi ko na nagawang makalabas sa van at tuloyan
nang tumakbo paalis. I cursed many more times and kick the back of the seat that I faced. Sinusubukan
naman akong pigilan ni renz pero iniwagay-way ko ang mga kamay ko upang hindi niya mahuli.
"Damn it, this lady is wild and dangerous. So he's not lying.."Mahinang mura niya at mariin akong
tiningnan.
"Palabasin mo ko kung ayaw mong mabahiran ng itim na bilog 'yang mata—hmmffff"Hindi ko na
natapos ang sasabihin ko ng mayroong tumakip sa bibig ko, pilit kong inalis ang kamay niya at ang
panyong ginamit niya saakin ngunit ay mas idiniin niya pa lalo saakin ang panyo hanggang sa maamoy ko
ang chemical na hindi ko malaman kung ano ang inilagay nila dito.
Biglang nanghina ang buong katawan ko at nagawa ko pa siya'ng samaan ng tingin bago mawalan ng
malay.
curse him to hell...
my.w.tt
Edited · 19 · Like · React · Reply · More · Dec 27, 2020
Ashianna Kim Ferna... replied · 18 replies
Chapter 14
Nagising nalamang ako ng hindi ko alam ang kadahilanan, biglang sumakit ang ulo ko at hinilot ang
sentido ko.
Umangat ang ulo ko at natagpuan ang sariling nasa hindi pamilyar ako ng kwarto. Napatingin ako sa
inuupuan ko at isa itong malambot na kulay peach na kama. Halos mapamura na ako ng mapansin ko
ang suot ko na hindi na katulad ng suot ko kanina.
Damn it! Ginawa talaga nila ang gusto nila para maging estudyante ako ng USP.
"Bwesit ka, renz.."Mahina kong mura at mabilis na hinawi ang kumot na nakatakip sa hita ko bago ako
bumaba ng kama. Pagkatayo ko palang ay napansin ko kaagad ang salamin na tamang-tama lamang ang
kalakihan nito para makita ang kabuuan ng katawan ko.
I am wearing a white suit, para lamang akong nakacroptop pero may suot naman akong white polo sa
ilalim na kulay gray na ang suot kong palda na mula sa bewang ko hanggang sa hita ko. May neck tie pa
na kulay black at ang pocket seal ng USP na nasa kaliwang dibdib ko.
Nabubuset talaga ako sa suot na ito, kaya pala gustong-gusto ng mga kababaihan dito sa USP dahil sa
uniform nilang kinulang sa tela.
Well ang uniform kasi ng ISEU ay pencil skirt. Kulay maroon at white polo na pinaresan na parang
sleeveless suit sa labas na kulay maroon din at maroon na necktie at pocket seal sa gilid ng dibdib ng
school namin.
'yung kulay ng uniporme ng boys lang ang magkaiba sa suot namin, dark blue sakanila.
"You look prettier than earlier, my lady."Napasinghap ako ng marinig ko ang boses ni renz, hinarap ko
kaagad siya na may inis sa mga mata ko.
"Sino ang nagbihis sakin?"Nakataas na dalawang kilay kong tanong, ngumisi lamang siya saakin at
pasimpleng sumandal sa hamba ng pintuan.
"Hindi ko inakala na may igaganda pala ang katawan mo,my lady. You look hot and..sexy."Sumipol pa
siya na mas lalong nakaramdam ako ng inis sakanya kaya kinuha ko ang flower vase sa gilid at akmang
ihahagis sakanya ng bigla siya'ng tumayo ng maayos at itinaas ang dalawang kamay niya na parang
sumusuko.
"I was just kidding, my girl friend took care of you."Anya, bigla kong itinaas ang kilay ko sa sinabi
niya."May girlfriend ka?"Tanong ko at pinasadahan ng tingin ang kabuuan niya."Wala sa standard mo
ang magkajowa."Dugtong ko pa.
Bigla siya'ng tumawa na may halong naaasar sa sinabi ko."Hoy, huwag mong minamaliit ang isang
katulad kong maganda ang pagmumukha."Mahangin niya'ng sabi, maasar ko siyang nginisihan.
"Hindi halatang maganda ang pagmumukha mo kasi in first place your face is gross."gwapo ka sana kaso
mayabang at mahangin ka nga lang.
He 'tsked' "What I mean is ang kaibigan kong babae, hindi Jowa. Magkaiba ang girl friend sa
girlfriend."Anya na tinutukoy pa ang tinatanong ko kanina. Ibinaba ko ang flower vase na hawak ko at
kumunot ang noo.
"Wala naman pinagkaiba dun."Nguso kong sagot. Bigla nalang umigting ang panga niya at walang
pasabing malakas na sinara ang pintuan. Sa sobrang lakas ay napatalon ako sa gulat.
Mukha 'yatang na offend ko siya, may nakaka-offend ba sa sinabi ko kanina? sabagay, nakaka-offend
naman ang sinagot ko sakanya kanina na hindi siya guwapo.
Binura ko nalang sa isipan ko ang mga iniisip ko at hinanap ang suot kong uniporme at bag ko. Kailangan
kong makausap si Seya, kailangan ko ang tulong niya.
Hinawi ko ang kumot sa kama ngunit wala. Yumuko ako sa ilalim ng kana at pumunta sa cabinet na
nakalagay sa may gilid ng kama. Binuksan ko iyon at napanganga sa sobrang dami at magaganda na mga
damit na nakahanger. Mukhang mamahalin at galing sa mga sikat na mga brand.
Hindi na nakapagtataka kung bakit mas mayaman ang USP sa allowance. Maliban sa napaka sikat nila ay
na kukuha din nila ang mga inoofer ng mga malalakas at mayayaman na companya sa iba't-ibang bansa.
Ganon sila ka yaman. Sa sobrang kayabangan ng mga estudyante rito ay nagawa pa nilang makapag
gucci.
"Is this what you are looking for?"Mabilis akong napaharap ng marinig ko ang boses ng isang babae,
hindi siya pamilyar saakin pero nang makita ko siya ay napahanga ako sa kanyang kagandahan.
She raised my bag and my hoodie using her two hands. Bored ang mukha niya.
"Oo.."Sagot ko, inilagay niya naman ang mga gamit ko sa kama at saka siya umupo.
"Ako ang nagbihis sa'yo, don't worry I wont let Renz see your private part of your body. Kapag ginawa
niya 'yun I'll kick his face."Anya na halatang walang katakot-takot sa pangungutya kay renz, namula bigla
ang mukha ko sa sinabi niya. Siguro ay matagal niya nang kakilala si Renz.
Oh! So, siya pala ang sinasabing girlfriend ni renz? aba't akalain mong nakabingwit ng makakatapat
sakanya.
"Here.."Ibinigay niya saakin ang isang kahon. May pag-aalinlangan man ay kinuha ko iyon atsaka,
binuksan.
Nakita ko kaagad ang laman nito isa itong bagong school shoes, may takong ito pero sakto lang para
maging komportable sa paglalakad. Hindi din gaano kataas ang heels, katamtaman lamang ito.
"Mali ang iniisip mong girlfriend ako ni renz, what he mean is I am his bestfriend. Ganun talaga siya
magsalita, he's crazy."Anya, naitikom ko nalang ang bibig ko at tumango.
Yumuko ako para suotin ang sapatos.I find it cool to her, sa porma't kilos niya ay para siya'ng isang
maangas na babae. Sa paningin ko ay simple lamang ang suot niya'ng uniporme, nakacross pa ang mga
braso niya at nakatanday ang isang tuhod niya sa kabila.
"Madelyn, mady.."Inilahad niya saakin ang kanang kamay niya nang saktong pagkatayo ko.
Nagdadalawang isip naman akong tanggapin iyon.
"Hannah.."Pakilala ko, we shake our hands. Siya ang unang bumitaw at saka siya tumayo.
"Let's get outside, ako na ang mag t-tour sa'yo dito. I'm sure if renz will send someone to manage you
magiging palpak lang ang taong ipapadala niya rito."Anya at saka siya tumalikod para tumungo sa
pintuan. Hinawakan niya ang doorknob at bago niya iyon pihitin upang buksan ito ay hinarap niya ako.
"The details will surely completed for you, I will answer your questions while introducing our
school."She added, binuksan niya ang pintuan at nilakihan niya iyon.
"Don't hesitate to ask me, I wont mind if it is offensive or not. I'm good at defending and answering
respectively. 'kay?"She grin on me atsaka naman ako napalunok."a-ahh..Oo."Naiilang kong sagot at
napaiwas ng tingin sakanya. Hindi ko kayang makipagtitigan sakanya, nakakatakot ang mga mata niya.
Napaka straight forward niya at honest. Walang ka preno kung ano ang magiging sagot niya, the way she
talked mayroong nababahirang istrikto sa boses niya at kung minsan din ay mayroong pagbabanta pero
para sakanya ay normal lamang itong pakikitungo sa ibang tao. That's what I thought and feel.
"Mady! gosh, I thought you were suspended and—oh, who's this girl?"Napatigil kami sa paglalakad ni
Mady nang mayroong humarang saamin na tatlong babae, mayroong nakasabit na maliit na bag
sakanyang wrist at maarte akong tiningnan. Napansin ko kaagad ang pagtaas ng kilay niya saakin.
"New.."Simpleng sagot ni Mady at nagcross arm pa.
"Oh, I thought it's nothing. Well nevermind."Maarteng saad niya kay mady. Tiningnan niya ako at plastik
na nginitian. "I'm prettier than you by the way.."palihim na ngumiwi ang labi ko sa sinabi niya, muntik ko
pang ikutin ang eyeballs ko sa sinabi niya.
Like hello? did I ask b*tch?
Hindi nalang ako nagsalita at binigyan ng abot langit na ngite para damang dama niya naman ang
spotlight.
"You know katelyn, I'm in hurry. Mamaya na ang b*tch talking cause she is not interested and I'm not
also interested your compliments. Now, if you will excuse us, thank you."Hinila kaagad ako ni Mady
palayo doon sa tatlong babae, tiningnan ko 'yung katelyn at nakita ko ang pag-irap niya saakin.
Syempre Mag papatalo ba ako? gumanti din ako ng irap sakanya at saka hindi na tiningnan kung ano ang
magiging reaksyon niya.
my.w.tt
*Someone is guessing my twist at kinikilig ako dun HAHAHAHA halo sa'yo ipagpatuloy mo pa 'yan
natutuwa ako and I find it cute atleast may opinion ka HAHAHAHA so here it is I hope y'all will enjoy it!
happy reading*
Chapter 15
The tour is good and amazing, mady introduced well their school and their traditions every month. She
gives me some tips and advices, napaka detailed lahat ng mga pagpapakilala niya saakin. I can't even ask
her, lahat na yata ay nasabi niya at naibigay na ng impormasyon.
Well, siguro ay nangunguna sa mga top mention si mady. Matalas ang pag-iisip niya at masarap siya'ng
mag-salita. Maiintindihan mo talaga ang mga sinasabi niya, nakikita ko 'rin na malawak ang pang-isip
nito.
Hindi na nakakapagtataka na kinikilala siya rito ng school lalo pa't bestfriend niya raw si renz.
"So, do you have any clarifications or concerns?"Hindi ko alam kung ngingite ba ako sakanya o hindi
dahil masyado siya'ng seryoso sa mga sinasabi niya— I mean, the way she talked kasi may halong strict
at parang may part sa loob ko na matakot ako at mag-ingat sa pananalita.
"U-uhm.."Napakamot nalamang ako sa batok ko at iniwasan ang paningin sakanya. Bumuntong hininga
ako at yumuko, umiling lamang ako bilang sagot.
Rinig ko naman ang paghugot niya ng hinga."You know what, kanina mo pa ako iniiwasan at hindi
kinakausap. I can see you're afraid of me, don't be."Inangat ko ang ulo ko ng sabihin niya iyon,
napakurap-kurap naman ako sa sinabi niya.
She smile at me at ipinagcross ang braso niya.
"Don't worry hindi naman ako nangangagat. I am being honest for you the way I am. Hindi naman kasi
ako 'yung tipo ng tao na tinatago muna ang totoong sarili ko kapag bago lang sa paningin ko. Gusto ko
ng diretsahan."She added at mahinang tumawa, she tap my shoulder at inakbayan ako." And I know
how to choose person to be my friend."Dagdag niya'ng muli, napangite naman ako.
Pakiramdam ko napakasarap iyon sa dibdib nung sinabi niya iyon saakin, naging komportable kaagad
dibdib ko sakanya. Napayuko nalamang ako.
"G-ganun? hehe.."Nahihiyang kung sagot at muling tumawa ng mahina.
"Alright, I know you're not completely comfortable with me. I understand pero 'wag kang mag-aalala
simula ngayon friend mo na ako, palagi mo na akong kasama."Sabi niya at saka naman ako napatango.
"T-thank you..."
Para yata akong tuta dito sa USP? hindi naman ako ganito sa ISEU, sa katunayan nga ay sa mga oras na
ito ay puno-puno ng boses ko ang buong hallway.
Napangiwi nalamang ako sa naisip ko, sabagay, Presidente naman kasi ako sa classroom namin kaya
siguro nakasanayan ko nang masigawan ang mga kaklase ko dahil sa sobrang katigasan ng mga ulo nila.
"All done?"Tumigil kami ni mady ng magkasalubong kami ni renz, kasama niya ang dalawa niya'ng
kaibigan na kumakaway pa sakin. Tumaas naman ang kilay ko at tinarayan sila.
"Well, almost. Hinihintay ko mga tanong niya para masagot ko."Sagot ni mady at muling nag cross arm.
"You don't need to wait that to her."May halong iritang salita ni Renz at hinila ang braso ko.
Kunot noo kong tiningnan si Renz na ngayon ay hindi maipinta ang mukha niya saakin.
"O—kay?"Tumaas ang dalawang kamay ni mady at mayroong pagtataka sa mukha niya, maging ako din
ay takang-taka sakanya.
Magkapatid ba si James at Renz? magkapareho ng mood swings, paiba-iba at di mahulaan.
"Ako na maghahatid sa magiging classroom niya, may importante lamang kaming pag-uusapan."akmang
hihilahin na ako ni Renz paalis nang pigilan siya ni Mady, tumaas naman ang dalawang kilay ni Renz
"Why can't I? we're classmates."Protesta niya, nilingon siya ni Renz na walang ekspresyon.
"May importante lang kaming pag-uusapan."Sagot ni Renz."About what?"Mady asked.

"Hindi ka na kasali dun, Don't worry i-hahatid ko rin siya pagkatapos." Saka kaagad ako hinila ni renz
palayo doon, nagulat ako sa biglaang paghila niya saakin at tiningnan ang likod ni renz.
Mabilis kaming nakalayo doon sa pinaggalingan namin, ang laki kasi ng paa ng mga lalaki kaya ganon
kabilis sila maglakad.
"Wag mo nga akong hilahin kaya kong maglakad."Tumigil kaming dalawa sa paglalakad at binawi ko ang
pulsuhan ko sa pagkakahawak niya.
Hinarap niya ako at napamulsang nakatingin saakin."Kaya kong maglakad, at saka ano bang pag-uusapan
na'tin? pwede namang pag-usapan sa harapan nila ah? ikaw na nga ang nagsabi diba? 'No secrets will
forever in secrets'."Pang-gagaya ko sa sinabi niya kanina bago niya ako kidnappin. kidnap ba ang tawag
dun? baka forcing.
"Wala akong sinabing secret ang pag-uusapan na'tin,my lady. It's a private."Depensa niya.
"Pareho din 'yun."Depensa ko rin, ginulo niya naman ang buhok niya."C-can you just—fuck, how could
that jerk handle this kind of woman?"Bulong pa niya na parang frustrated pa 'yata.
Napataas naman ang kilay ko."What kind of woman am I?".
Umawang naman ang bibig niya."Wag mo nang isipin 'yun, kaya mo namang maglakad diba? just follow
me."masungit na anya na iniiba ang topic, tumalikod na siya saakin at naunang naglakad. Binelatan ko
muna siya at napapailing na sumunod sakanya.
Dinaig niya siguro ang first period ng babae, masyadong moody. Hindi ko din alam kung anong
pumapasok sa isip niya para hilahin ako at umarte nalang ng wala sa oras.
Napasimangot ang mukha ko nang makita ko ang sign sa itaas na 'SSG office'. Tang*na, ba't ba lagi
nalang ako napupunta sa SSG office? utang na loob, wala namang ibabago diyan?
"Buset.."Mahinang mura ko at nang makita kong bumukas ang magkahating pintuan ay bumungad
saakin ang mala-palasyong disenyo sa loob.
Napanganga ako sa sobrang laki ng espasyo sa loob, akala mo'y nasa totoong palasyo ako. May
malalaking chandeliers, pulang carpet na sahig at mahihiya kang tumapak.
Sosyalin.
Sinundan ko ng tingin si Renz na pumunta sakanyang pwesto na muling nagpahanga saakin kung gaano
kayaman ang mesa niya. Maging itong pwesto niya ay parang gawa sa gintong bato. Kompleto ang
kanyang gamit, sa gilid ay may dalawang malalaking book cabinet.
Hindi mawawala sa mga mata ko ang naglalakihang glass window na kahit dito sa kinatatayuan ko ay
kitang kita ko ang kagandahan ng kalikasan at ang kabuuan ng open field ng school.
"Tatayo ka nalang ba diyan o bubuhatin ulit para pumunta rito?"Naitikom ko ang bibig ko nang marinig
ko ang iritadong boses ni Renz, sinamaan ko siya ng tingin at saka huminga ng malalim.
Pumasok ako sa loob at kusa nalang sumara ang pintuan, kumunot ang noo ko at mayroong tanong
saaking isipan kung papaano ito sumara subalit ay di ko nalang binigyang pansin iyon dahil mas
namayani ang aura ni Renz na hinihintay akong lumapit sakanya.
"Nakakabuset na 'yang pagmumukha mo, ang arte."Inis kong sabi sakanya at saka ko nagcross arm sa
harapan niya nang medyo nasa malapitan na ako.
Tumaas ang dalawa niya'ng kilay."Hindi ako maarte, naiinis lang ako sa nakuha kong details sa'yo."Sabi
niya at binasa ang nag-iisang papel sa mesa niya na hindi ko man lang napansin.
Tinarayan ko naman siya."Stalker ka na pala ngayon, renz?"Maasar kong sabi. Bigla siya'ng umirap
saakin at napapailing naman ako.
"I'm not your stalker and as you can see I am doing my job as a president, syempre isa ito sa mga
requirements ng newbie para malaman kung ano ang background."Paliwanag niya, kumunot naman ang
noo ko sa sinabi niya.
"Ano 'to? Job interview?"
"Student interview.."Bored niya'ng sagot. Maasar akong natawa at kinagat ang pang-ibabang labi ko.
"Alam mo, isa itong kalokohan. Hindi naman ako sindikato para i-interviewhin mo, you know me right?
kaya kung pwede lang aalis na ako sa ayaw at sa gusto mo."Padabog akong tumalikod sakanya.
Pinaglalaruan lang ako ng gagong 'yun eh, dinala niya pa ako rito 'tas 'yun lang pala mapapala ko.
"Anong koneksyon mo kay Nash Ferrer?"Naitigil ko ang mga paa ko sa tanong niya.
Bigla nalang tumigil lahat ng mga iniisip ko dahil sa huling salitang narinig ko.
Nash ferrer?
Donna Deliarte replied · 18 replies
Chapter 16
"Anong sabi mo?"Nilingon ko si Renz na mayroong pagtataka, I saw him grinning on me. Sumandal siya
sa swivel chair niya at preteng nakaupo.
"Nash ferrer, what is your connection to him?"Ulit niya na naging dahilan upang magkasalubong ang
kilay ko.
"Ito ba ang dahilanan kung bakit mo ako dinala rito?"
He leaned on his table at ipinagsiklop ang dalawang kamay niya.
"So you do have?"Anya na animo'y nakakuha ng kasagutan. Kunot noo ko siya'ng tinitigan at pilit na
kunin ang punto niya.
Nash ferrer? I don't know him, sa pagkakaalam ko ay wala akong kakilalang ganung pangalan— well
except nalang kung magkapareha lang ng apelyido.
"No, I don't know him."Sagot ko na umiiling pa. Kita ko naman na tumaas ang dalawa niya'ng kilay at kita
ko rin na hindi siya kumbinsido sa sinagot ko.
"That's impossible."
"Yes, it's possible."Kaagad kong sagot."Wala akong kakilalang Nash. I am only child, wala din akong
relatives na mayroong pangalang Nash. Baka magkapareha lang kami ng apelyido."I added and shrug my
shoulders. sinuklay niya ang kanyang buhok gamit ang kanyang mga daliri, para siya'ng frustrated.
"Hindi ako naniniwala, I know you have connection to him."Diin niya. Huminga ako ng malalim para
hindi mainis sakanya.
Sobrang tigas ng ulo nito, sinabing wala akong kilalang Nash eh!
"Look, kung kilala ko man siya ay matagal na kitang sinagot at nakakaalis na ako rito. I don't waste my
time for this and I can't stay here longer with you!"Masungit kong sabi. Nakita ko naman kung papaano
umigting ang panga niya at mayroon siya'ng pinindot sa kaliwang tenga niya, bigla nanamang kumunot
ang noo ko.
"Harry potter reporting.."Takang-taka naman ako sa sinabi niya, tumingin ako sa paligid na
nagbabakasakaling may kausap siya'ng iba pero wala. Napakamot ako sa ulo ko.
Ba't parang Pamilyar saakin ang 'Harry potter' na 'yun? saan ko nga ba narinig 'yun? o baka na sanay lang
akong marinig ang harry potter kasi sikat itong movie at fantasy novel sa buong mundo?
"Unconfirmed,sir." napapikit ng mariin si Renz at kumuyom ang kanang kamay niya. Is he mad?
"Okay.."Anya."Okay.."ulit niya pa bago siya bumuntong hininga.
"A-ano..Renz.."Lumunok ako. Tiningnan niya naman ako ng matalim, naikagat ko nalamang ang pang-
ibaba kong labi.
"K-kasi..ano.."Ba't ba ako nauutal? nakakabuset, nakakatakot palang magalit si Renz. Halata kasi sa
mukha niya, at sa paraang pagtitig niya saakin ay para bang may nagawa akong kasalanan.
"Ano?"Nakakunot noo niya'ng tanong na may halong inis. Humugot ako ng maraming hangin at hilaw na
ngumite.
"M-may multo ba dito?"mas lalong kumunot ang noo niya saakin.
"What?"Anya na tila inis na inis na talaga saakin. Matamis ko nalang siya'ng ngitian at saka umiling.
Tang*na, ang slow naman ng lalaking 'to.
"Nevermind..."Saka ako tumalikod sakanya para umalis.
"Saan ka naman pupunta?"Pigil niya saakin, nilingon ko siya at tinuro ang pintuan.
"Aalis?"
"We're not done talking!"Buga niya, sumalubong muli ang dalawang kilay ko at pumewang sakanya.
"Anong not done?! sinagot na kita sa tanong mo ah!"Bulyaw ko. Masama siya'ng tumingin
saakin."Sinisigawan mo ba ako?!"Sigaw niya rin.
Nagulat naman ako sa sinabi niya, "Aba malamang! Tinatanong pa ba 'yan?! bakit may problema ka ba
sa sigaw ko?! ha?!"Mas nilakasan ko pa ang boses ko sakanya.
Akala niya siguro kailangan ko siya'ng sundan at katakutan, pwes! walang pwedeng magbawal saakin
kahit ano man ang sabihin at gawin niya!
Atsaka s'ya na nagdala saakin dito sa USP, wala na akong pakealam kung ano ang ikinagagalit niya.
Gagawin ko ang lahat para magsisi siya na dalhin ako rito! mas ikinagagalak ko pa nga kung i-kick out na
dito sa school na 'to eh, ayaw kong mahawahan ng kaartehan at kayabang sa katawan.
"Renz.."pareho kaming napatingin sa pintuan ng bumukas ito, nakita ko ang bulto ng lalaki na
nakapagpahanga saakin. Humakbang ito papalapit saamin at ako naman itong hindi makapaniwalang
taglay ng kagwapohan nito ay biglang nakaramdam ng panghihina ng tuhod at kabog sa dibdib ko.
Ang gwapo!
"What are you doing here, Sean?"Walang ganang tanong ni Renz sakanya, ipinakita naman ni Sean ang
hawak niya'ng folder at ngumite.
Gusto ko nang tumili sa sobrang gwapo niya! hala makalaglag panty.
"Report.."Tipid na anya at saka siya tumingin saakin. Iniayos niya ang suot niya'ng eyeglasses at
kumindat saakin.
Napahawak naman ako sa dibdib ko.
Jusko mahabagin, ilayo niyo ako sa tukso.
"Oh, hello My lady. Nice to see you, I'm Sean Oscar."Inilahad niya ang kamay niya saakin, bigla naman
akong kinabahan sa ginawa niya.
Shems, tatanggapin ko ba o hindi? Nakakahiya, ang kinis-kinis pala ng kamay niya 'tas heto sakin
mukhang pangkargador.
"A-uhm..Hannah. Hannah Ferrer.."Tinanggap ko ang kamay niya at nakita ko kung papaano lumapad ang
ngite niya saakin.
Nagshakehands kami ngunit bago kami magbitiw ng kamay ay muli akong nagulat nang binaliktad niya
ang kamay ko patalikod at parang prinsipeng humalik rito.
Malandi naman akong napakagat labi at palihim na isiningit ang buhok ko sa tenga.
"Ehem.."
Bigla nalang nabasag lahat ng moment ko nang putolin iyon ng walang hiya'ng Renz, sinamaan ko siya ng
tingin at bigla naman siya napairap.
I heard sean chuckled at binitiwan ang kamay ko. huminga ako ng malalim para kumalma sa narinig ko.
Ang sexy!
"Hindi naman halatang marupok ka."Walang ganang untag ni renz kaya namula naman ang pisnge ko.
Buset na Renz, masasapak ko na ng walas sa oras 'to eh!
"And sean, you're here to report me right? why are you flirting with her? do you want my
punch?"Seryosong baling ni Renz kay sean, ngumise lang si Sean sakanya at lumapit para ilagay ang
puting folder sa mesa niya.
"That's what I got and I searched for the target's background. Ikaw na lang ang bahala magdecide kung
totoo o hindi. But seriously, all of this sudden she's innocent about that guy."Salita ni sean, binuksan ni
Renz ang folder na nakakunot pa rin ang noo.
"You mean, hindi niya kilala ito?"Tanong ni Renz. Nagkibit balikat lang si Sean."Maybe or maybe not? I
cannot find the right answer."Simpleng sagot ni Sean sakanya.
Okay? Medyo na o-op ako rito, hindi ko alam kung sino ang pinagsasabihan nila.
"right."Buntong hininga ni Renz."I'll read this on my self. You can leave."Sumandal si Renz sakanyang
swivel chair habang tinuon ang pagbabasa sa folder. Hinilot niya ang kanyang sentido at bumubuntong
hininga.
Tumalikod si Sean at ngayon ay kaharap niya naman ako. Ngumite nanaman siya saakin.
Tukso, lubayan mo ako.
"I'll see you around, my lady."He path my head, namula bigla ang pinge ko bago niya ako nilampasan.
Bago pa siya makalabas ng tuloyan ay Dumagundong ang boses ni Renz sa buong paligid na
nakapagpagulat saakin.
"Fuck you, sean! Ako lang dapat na tumawag sakanya ng ganyan!"Galit na sigaw ni Renz at
humahalakhak naman si Sean bago tuluyan makalabas.
Okay? mood swings nanaman ba?
Danilyn Craige replied · 17 replies
A/n: Hello, I am still learning. I am waiting someone who will give some tips and advice atleast I'll
improve my writing skills. I wanna know how you handle and make your story in your own way or
something like tips you have to improve. Let's spread love and good advices not just for me but for the
other aspirants like me who's wanted to learn! share it with us! thank you.
Chapter 17
"Well, she's Hannah Ferrer. From Ikomen, she was transferred here because of the council's decision.
Magiging kaklase niyo siya simula ngayon at dapat huwag kayong maging masama sakanya, okay?"
Naiilang naman akong napangite sa lahat at saka yumuko.
Gosh, napaka fierce naman ng mga mukha nila. Yung iba ay parang walang kain, they are all quite and
listening to the professor. They look scary and creepy.
"At saka, huwag niyo'ng tatangkaing i-bully siya dahil hindi niyo alam kung ano ang magiging parusa. Just
be reminded that be respectful, pantay-pantay tayong lahat. Hindi poke't galing siya sa Ikomen at
kalaban niyo sila ay aawayin niyo siya dito. Treat her as your own family and make things suitable.
Okay?"Tumango naman ang lahat sa sinabi ni Professor Wilberm, ngumite lang si prof. Atsaka niya ako
binalingan.
"Now, hannah. Please sit beside Ms. Fortunes, at the corner of the second row."Tinuro niya ang pwesto
kung saan dapat ako umupo. Tiningnan ko kung sino ang sinasabi niya'ng 'Ms. Fortunes' at nakita ko
siya'ng nakasimangot na nakatingin sa bintana. She's chubby with her pink ribbon in her head. Mukha
'yatang hindi niya napansin ang sinabi ni Prof. Wilberm kaya pumunta kaagad ako sa pwesto na katabi
sakanya.
"Ms. Fortunes."Tawag ni Prof. sakanya, napatingin naman ito sa harap at napaayos ng umupo.
She looked embrassed because whole class are looking at her, yumuko nalamang siya at hindi kumibo.
"Alright, since my time is almost done and your next sub will come any minutes of now, I will leave you
here, don't stand and bid goodbye to me cause it's not yet time. Please, huwag kayong magsilabasan
baka makita kayo ng principal at baka mapagalitan kayo. Okay? be responsible.I'll go now."Saka kaagad
umalis ang prof. wala namang nag-goodbye sakanya at lahat ay tahimik lamang.
Lumunok ako dahil sa naramdaman kong awkward. Okay? sobrang napakatahimik ng section na 'to ah?
para silang mga robot, walang gumagalaw. Napaka weird at creepy talaga.
"Okay!"Nagulat ako nang bigla-bigla nalang sumigaw ang kaklase kong lalaki at tumayo, he raised his fist
and then he faced me.
Sa isang iglap lang, lahat ng mga kaklase ko ay lumapit saakin at pinalibutan ako.
"Wow! Talaga bang TAGA-ISEU ka? hindi ko alam na mayroon palang magagandang dilag doon."
"Can you tell us about the hearthrobs there?"
"Madami bang pogi doon sa ISEU?"
"Madami bang hot at sexy?"
"I wanna know about James yung SSG president niyo? kyaaahhh!!"
Hindi ko na alam kung saan ako babaling dahil sa dami nilang tanong, hindi ako makapaniwala na
inaakala kong tahimik na section ay ganito pala ka-ingay, grabeh they are singing in chorus!
"SANDALEEEE! sshhhhhttt"Natahimik sila nang mas nangibabaw ang boses ng seatmate kong chubby,
nakalagay ang hintuturo niya sa bibig na tanda na manahimik sila at saka siya umakyat sa table.
"Isa-isa lang! tinatakot niyo siya eh! kalmahan lang guys, walang mauubusan."Anya at pinapakalma ang
mga kaklase niya, napaayos ako ng upo ko at saka sila tinitigan isa-isa.
Madami naman ang nagreklamo at ngumunguso sa sinabi niya, pero sumama ang kanyang mukha at
saka dinabog ang mesa upang patahimikin sila.
"Sabing tahimik eh! ano?! papatayin niyo ba siya? kalmahan lang tayo guys ah, kay bago-bago pa nga
lang niya pinepressure niyo na kaagad."
"Tama naman si Courtney eh, wag niyo siya'ng biglain."Sang-ayon ng lalaki na kulot ang buhok niya at
chinito. Walang nagawa ang iba kundi ang sumang-ayon na 'rin.
"Ako na mauna!"Sumiksik ang babaeng mahaba ang buhok, may bangs siya at base sa kanyang height ay
maliit ito.
Hindi ako nang-iinsulto ah, I am just describing her. Sorry na kaagad miss.
"Ako si Sitti, Marisitty Rescar Mendoza. My name is really weird but just call me sitti nalang, and don't
you dare call me by my second name. That's one of my hates. Ayukong marinig 'yan."Anya, saka siya
umupo sa tapat ko. She leaned on me and smile.
"You're hannah, so don't introduce nalang kasi pinakilala ka na ni Prof. Wilberm. I have questions sa'yo,
uhm...Single ba lahat ang FELIX? Ahhh!! please say no!"Anya at tumitili pa, umingay naman ang lahat at
nag-usap-usap ngunit di ko na narinig 'yun dahil sa dami ba namang nagsasalita.
"Tahimik! shhhttt."Pagpapatahimik ni sitti at saka naman kaagad tumahimik ang lahat.
Nakatingin silang lahat saakin at hinihintay ang sagot ko. Nahihiya naman ako sa mga titig nila at saka
huminga ng malalim.
"U-uhm..maybe? hindi kasi ako interesado sakanila hehe.."Actually they don't prefer relationship,
instead they'll spend their time for a sh*ts.
Umingay nanaman sila at rinig ko ang iba na hindi naniniwala saakin at sinasabing ' Napaka-impossible '
daw. Tumitili-tili pa si sitti na akala mo ay maganda ang naisagot ko.
"Shhhhhttttt.."Pagpapatahimik ni sitti muli kaya kaagad ding nagsitahimikan ang lahat.

"Maybe is a yes for me ghaaad!"Kinikilig niya pang-tili at namumula-mula pa ang mukha.
"Ako naman!"Halos matumba na si sitti sa kinauupuan niya ng itulak siya ng lalaki na naging dahilan
upang mapatili siya sa gulat at daing.
"Aray ha!"Reklamo ni sitti na ngayon ay nakahandusay na sa sahig, umupo ang lalaki sa tapat ko at
ngumite.
Nalilito na talaga ako, gusto ko man sanang tulongan si sitti kaso hindi ko magawa dahil madaming
nakikichismis saakin. Hindi naman ako chismosa!
"Hi, I'm Arthur, Arthuro Rey Lapiz. Your master pogi, ughh"Malandi niya'ng pakilala at umungol pa sa
pinakadulo, ang lahat ay sabay-sabay na nag-react sa ginawa niya.
"Yaaaak!"Madaming umastang nasusuka at ang iba ay nandidiri. Napapailing nalamang ako sa mga
nakikita ko at gustong matawa.
"Kadiri bro! mahiya ka naman!"
"Ano ba! minsan na nga lang ako naging confident sa sarili, tsk!"Inis na saad ni Arthur at kinamot ang ulo
niya. Ngumite siya saakin.
"Maganda ba ang Ikomen cheer leaders? Pwede mo bang ibigay sakin ang name nila or fb para maadd
ko?Sige na hannah, pareto naman oh! jowang-jowa na ako!"Niyugyog pa ako ni arthur at
nagmamakaawa sakin.
Tang*na! Saakin talaga nakasalalay ang mga pinapangarap nila sa ISEU ano?! ba't di nalang sila mag-
transfer doon at nang pag-sawahan nila ang mga nakabalandrang kagwapohan at kagandahan ng ISEU?
kasalanan ko bang mas angat ng kagandahan ang ISEU kaysa sa USP? well, I am confident. From ISEU 'to
tol! Ha.Ha. I'm so proud.
"A-uhm.."Ano ba ang isasagot ko sakanya? Kinamot ko nalang ang noo ko at nag-isip ng ibang kasagutan.
"Tingnan mo 'tol oh! Dahil sa kalandian mo hindi ka masagot-sagot! Tanggapin mo nalang kasi na si Sitti
na ang endgame mo Ha.Ha."Napapuno ng halakhak ang classroom ng sabihin iyon ng kaibigan niya.
Maging ako ay natawa ng umiba ang ekspresyon ni Arthur at tumingin pa siya kay sitti na diring-diri sa
narinig niya.
"Yan? Ha! Di nga n'yan abot ang kamay ko eh, langit pa kaya?"Insulto naman ni Arthur at sa sinabi
niya'ng iyon ay nakatanggap siya ng Malakas na hampas ng Libro sa ulo galing kay Sitti, inis na inis ito
sakanya at hindi pa nakuntento sa isang hampas.
Inawat naman siya ng ibang kaklase namin at tawang-tawa naman ang mga kaibigan niya at inaasar pa.
"Ayyiiiee, dinasour versus Horse!"Humahalakhak ang lahat dahil doon at naging mas maingay pa ang
classroom.
Ngunit lahat ay natigil at natahimik sa kakulitan nang makita namin kung sino ang pumasok sa
classroom.
Kaagad na nanlaki ang mga mata ng lahat at walang kahit na sino ang gumalaw sa kanilang mga pwesto.
"What do you think you are doing?"Dumagundong ang boses ni Mady nang sabihin niya iyon, parang
tigre na gustong mangagat ng tao dahil sa nakita niya.
Nanginginig na nagsibalikan sa upuan ang lahat dahil sa Sigaw ni mady at bumalik sa pagiging tahimik
ang lahat.
Napakurap-kurap ako dahil doon, wala pa ngang alas kwatro balik na kaagad sa lahat ng dati.
Natulala ako!
レイシュカ replied · 16 replies
Chapter 18
Buntong hininga akong naglakad sa hallway ng mag-isa, niyuyuko ko nalang ang ulo ko dahil sa sobrang
pagkailang. Sa tuwing dinadaanan ko ang ibang estudyante kasi ay tumitigil sila sa mga pinag-gagawa
nila para sundan ako ng tingin.
Kainis naman kasi, ba't naman kasi ako napunta sa school na'to na hindi ko naman gusto? Bwesit talaga
'yang si renz, siguro ay pakana niya talaga ito para mapunta ako sa school na'to.
"Tsk."
Hindi ko rin naman masisisi sarili ko dahil ang classroom na pinasukan ko ay napakalaki ng impact saakin.
Pakiramdam ko ay matagal na akong nag-aaral dito dahil sa sobrang ingay at madaldal nila. Natatawa
ako kapag naaalala ko kung gaano sila kakulit para tanungin ako't patawanin, their jokes, and laughs it
feels me warmth and comfortable.
Pero ayukong ireplace ang HUMSS005 sa puso ko, kahit na napakatigas at basagulero ang mga 'yun ay
mahal ko sila. Though, may mga maarte at tamarin nga lang pero mahal ko pa rin sila. Sa puso ko,
number one pa rin sila.
Hayst.
Pag-nalaman ng mga 'yun ang iniisip ko siguradong tutuksuhin nila ako. Di sila titigil hangga't di ako
umaamin.
Napailing nalamang ako.
Tumigil ako sa paglalakad ng maramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko.
Napangite nalamang ako ng makitang si Seya ang tumawag sakin through messenger. Buti nalang at may
load pa ako.
"He—"
"PREEEEEEZZ!!!" hindi ko na natapos ang dapat kong sabihin ng bumungad kaagad saakin ang pag-
mumukha ni Joshua sa phone ko, sinisigaw nanaman ang callsign nila saakin.
Inilayo ko ang mukha ko sa phone at nakita ko kaagad ang buong seksyon ng HUMSS005 nag-
kukumpulan sila at nag-aagawan pa ng phone.
Rinig na rinig ko ang mga iyak at saya nila. Awhh, my heart.
"Kamusta?! Sinasaktan ka ba ng mga uspals diyan?! ano? sabihin mo lang prez at nang maresbakan
namin."Joshua.
"I will use my super lipstick para they look clown and panget.."Maarteng salita naman ni Kesha na kahit
super taray pa rin ay nagawa niya pa akong ipaglaban.
"Prez!! we miss you! Ilang oras ka pa nga lang nawala pero namiss ka kaagad namin."Napabuntong
hininga nalamang ako at natawa sa mga itsura nila.
Para silang mga basang sisiw at iniwan ng nanay. Hindi mapakali.
"Ako rin, miss ko na kayo. Atsaka hoy! Nagpapasaway kayo diyan 'no habang wala ako?"Istrikta kong
tanong, bigla naman silang nagreak na para bang iyon ang pinakamasakit na salita ang narinig nila.
Napakunot naman ang noo ko."Prez naman, okay na sana 'yung 'namiss ko na kayo' dinagdagan mo pa
ng sumbat."Malungkot na sagot ni Joshua, pinigilan ko nalang ang wag matawa at saka humugot ng
hangin.
"Ano ba dapat ko ang dagdagan ha?"Mataray kong tanong, muli nanaman silang nag-reak.
Alam niyo ang O-O.A. niyo!
"Prez naman, wala bang pang maiyakan diyan na message? ano ba 'yan, akala namin mahal mo pa kami.
Siguro ipinagpalit niyo na kami diyan no?"Anya, humagalpak na ako ng tawa sa sinabi niya.
Hindi na talaga maipinta ang mukha nila, pakiramdam tuloy nila ay para ko silang trinaydor. Puset na
'yan, hindi ko alam na ganito pala ka-childish ang seksyon ko sa ISEU.
Naitigil ko bigla ang tawa ko nang mapansin ko ang maraming mata saakin, napakagat labi nalamang ako
nang maging center of attraction ako ng lahat. Nakaramdam ako ng hiya sa sarili ko at tinakpan ang
screen ng cellphone ko bago mag-peace sign sakanila.
Tumakbo kaagad ako paalis doon at napadpad ako sa pinakadulo ng hallway na kung saan ay walang
masyadong tao na dumadaan.
Huminga ako ng malalim at saka ko muling tiningnan ang cellphone ko.
"Prez? anyare? ba't nawala ka bigla? May nangyare ba?"Tanong ni joshua, umiling lamang ako sakanila
bilang sagot."Wala. Nga pala, sino ba ang namumuno ngayon diyan? Tsaka, ba't niyo gamit ang account
ni Seya? Nasa inyo ba ang phone niya?"Sunod-sunod kong tanong.
Nagkatitigan naman sila at nagtutulakan kung sino ang sasagot saakin.
"Ikaw nalang kaya ang sumagot,josh!"
"Mas close kayo eh!"
Matunog akong napangite sakanila at napailing nanaman sa pinaggagawa nila.
"Hayst, akala ko pa naman kakausapin niyo si prez! Sana pala sinolo ko nalang 'to kasi puro kayo tulak ng
tulak sakin!"Inis na reklamo ni Joshua saka ako binalingan ng tingin.
"Ganito kasi 'yun prez, si jhony na ang pinagkatiwalaan dito. Atsaka, hindi kami nag papasaway dito ah!
nagbagong buhay na kami. Pinagsisihan namin ang nagawa namin prez, nadamay ka pa sa gulo. Tsaka
gusto namin magsorry sa'yo at magpasalamat, huwag kang mag-aalala si Seya nasa classroom nila.
Hiniram lang namin cellphon niya para makausap ka, nung una nga tinarayan niya pa kami. Tsaka di
naman namin siya masisisi kasi 'yan nga, dahil samin na shift ka diyan sa Uspals."
"Cut that uspals."Saway ko,ngumuso lang siya saakin."Sige na nga, pinapatawad ko na kayo. May
kasalanan din kasi ako tsaka wag na na'tin gamitin ang sisihan. Nagawa na eh, tapos na. At saka wala
naman akong naging problema dito, though, merong nagtaray sakin kanina pero hindi na 'yun problema.
I can handle it."Dugtong ko.
"May nakaaway ka diyan prez?"Di makapaniwala niya'ng sabi. Tumango lang ako.
"Sus, wala lang 'yun. Di nila ako mabubully kasi hawak ko ang proteksyon ko. They can't hurt me nor
bully me because ang counsil na mismo ang nagsabi at nag-utos."ngumite ako sakanila. "Sige na guys,
pakisabi nalang kay seya na usap kami mamaya. Kailangan ko pa kasing puntahan ang dean para sa ibang
details na pag-uusapan namin. I need to hang up na."
Yeah right, buti nalang di ko nakalimutan ang dean. Pagkatapos namin madismiss at uwian na ay
kailangan ko daw puntahan ang dean sa office, no choice but to follow.
Tsaka ang seksyon ko ngayon na HUMSSgarnet ay panay tanong ng tanong saakin, para silang mga linta
na ayaw mahiwalay saakin. Buti nalang at nandoon si Mady, inaawat niya ang mga kaklase niya.
Speaking of mady, napahanga ako dahil isa pala siya'ng class president. Well, bagay naman talaga
sakanya ang maging president. Sa sobra ba namang angas at sa galing niya'ng sumagot ay hindi
maipagkakailang na pwede siya maging class president. I find it that she's workaholic officer, kaya
minsan daw sabi ni Courtney ay wala siya sa classroom pero malakas ang pandinig at amo'y niy kapag
lumalabag sila sa rules. Hindi na daw nakakagulat kung sa oras na siya'y pumunta sa classroom matapos
ang klase ay hindi sila makakalabas dahil kailangan nilang lampasan ang makamandag na sumbat ni
Mady. Takot sila kay mady, parang anytime daw ay pinapaslang na sila ng espada dahil sa talas ba
naman ng dila nito.
"Prez, hang out naman tayo pag may time ah!"
"Tsaka wag kang magdadalawang isip na tawagin kami at humingi ng tulong kung mayroong mang-api
sa'yo."
"Mamimiss ka nanaman ulit namin."

Kumaway ako sakanya at naiiyak na ngumingite sakanila."Babye."Saka ko inend ang call.
Napabuntong hininga ako at pumikit ng mariin, Gumagaan-gaan na ang pakiramdam ko.
Lately kasi para akong nad-down sa sarili ko, siguro dahil sa nanibago lang ako.
"Andyan ka lang pala, hannah."Napamulat ako ng mata ko ng marinig ko ang boses ni mady, napangite
ako sakanya at kaagad naman siya'ng lumapit saakin.
"Okay ka lang ba?"Tanong niya, tumango ako sakanya. Hinawakan niya ang balikat ko at ngumite.
"Well, you see, ganon ako ka istrikta sa classroom."Anya na ang pinupunta niya roon ay ang nangyare sa
classroom. Natawa naman ako ng mahina.
"Yeah.."Sagot ko.
"Pagpasensyahan mo na ako minsan, medyo nakakatakot naman talaga ako. Well, I admit that I am
super scary. What can I do? I am just doing—ohh? what is he doing here?"Nawala ang ngite ko at
napalitan ng pagkakunot ang noo ko ng umiba ang pananalita niya, nakatingin siya sa ibaba kaya
sinundan ko siya.
Hinanap ko kung ano ang tinuturo niya hanggang sa napunta ang paningin ko sa isang lalaki. His
expression is bored and blank, I can feel is calmn and at the same time...dangerous.
Kaharap niya si Renz na ang kasama nito ay si Sean. Nagkaharap-harap sila, para bang may kuryente sa
pagitan nilang dalawa. Napalunok ako nang kumilos ang ulohan niya papunta saakin.
Bigla nalang akong kinilabutan ng mag-iwan siya ng madilim na ngise bago niya angasan si Renz at
umalis.
"He's doing it again..."Salita ni Mady.
James...Free Mode See Photos
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.

Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Chapter 19
"Goodluck Ms. Ferrer, alam kong nabibigla ka at for sure ay naninibago ka rito. We cannot deny the
council, ayukong mag-sisihan kayo sa nangyare. Pero, I hope hindi pa huli ang lahat para magbago ang
isip ng PMH."
Tumango naman ako sa Dean at saka kinuha ang Bago kong I.D. at name tag.
"Wag kang malungkot iha.."Hinawakan niya ang kamay ko upang palakasin ang loob ko, ngumite lamang
ako.
Bumuntong hininga siya at umayos ng pagkakaupo.
"Well, I have good news for you."Masaya niya'ng anunsyo, taka ko naman siyang tiningnan.
"Ano po 'yun?"
"Ang Arts and festival Unives Contest ay mag-sisimula na bukas, it will held here at the USP mini dome.
Isa ito sa mga aktibidad ng Power house Competition ngayong darating na unang linggo ng Setyembre. I
am allowing you to meet your friends at Ikomen, wala namang masama doon dahil taga Ikomen ka
naman galing. Darating ang mga contestant dito at ang mga pinapayagang supporters, for now ni
limitahan muna ng PMH council na papuntahin lahat ng mga estudyante dito sa USP dahil baka ay hindi
kayanin ng staffs namin. "He said and held me a long sheet of bondpaper, nakalagay roon ang mga
aktibidad at araw kung kailan ito gaganapin maging kung sino-sino ang maglalaban na school.
"I am giving you this for guideline, kasama mo si Mady hindi ba? let her now about this para maipaalam
niya sa buong klase at kay Renz ang sumusunod na aktibidad na gaganapin bukas."Tumango lamang ako
kay Dean at saka naman ako tumayo.
"Makakarating po 'to sakanila, maraming salamat po."Yumuko ako sakanya tanda ng respeto na kaagad
din niya'ng isinang-ayonan.
Tumalikod na ako at tahimik na lumabas ng dean office, nadatnan ko kaagad si Mady na mayroong
kausap na ibang estudyante. Nang mapansin niya ako ay kaagad na natapos ang usapan nila pagkatapos
ay umalis din ang kausap niya.
"So, anong sinabi ni dean sa'yo?"Lumapit saakin si Mady at saka kami sabay na naglakad paalis sa
pinagpwestuhan namin.
"Pinapalakas niya lang ang loob ko, pansin niya kasing hindi ako komportable rito kaya binibigyan niya
nalang ako ng payo."Tumango naman si Mady sa sinabi ko. "Tama din naman si Dean, you look
uncomfotable. But anyway, hindi din naman kita masisisi kung minsan ay para kang nawe-weirdohan sa
mga kaklase na'tin. Tsaka, hindi na din nakakagulat kung minsan ay naiilang kang makisalumuha sa ibang
estudyante, maging ako din."Anya at nagcross arm pa.
She really like to do that, but I can't blame her. It suits to her, maangas pa rin siya'ng tingnan.
Well, she's right. Maybe I need to force myself to be one of them. Mahirap tanggapin pero wala na din
naman akong magagawa, hindi naman sa hindi ko gusto ang USP eh. It's not like I am hating the school, I
just really hate the students— some of the students here. The way they act, they gestured—Masyado
silang O.A. at maarte. Kapansin-pansin din ang ka-plastikan sa buong katawan nila, akala mo naman
hindi nababasa.
I admit that USP is the good at teaching— I mean, 'yung mga professors kasi rito ay magagaling magturo.
Madami na kasi silang naipagmamalaking estudyante na nasa iba't-ibang bansa na ngayon
nakapagtrabaho. Unlike saamin kasi parang kalahati lang sa bilang nila ang napapunta ng ISEU sa ibang
bansa. Well, it doesn't matter nalang kung mas mataas ang bilang ng mga matatalino sakanila, ang
importante always the attitude comes first before anything else. And never forget God who's made you
success and to thank him every seconds.
"I'll try my best to be comfortable, sa ngayon mahirap pero kakayanin."Buntong hininga kong sabi saka
yumuko. Yeah, need to do it.
"Oo nga pala ipinapabigay ni Dean."Ibinigay ko sakanya ang papel na kanina din ay binigay saakin ng
dean.
Kinuha niya naman ito."Oh? What is this?"Tanong niya.
"It's about the Power House Competetion Activities, pinapasabi ng dean na 'yan ang guidelines ng
schedule simula bukas. Arts and Festival Unives contest will start tomorrow at 9 A.M. it will be held at
the USP mini dome. Ten participants ang mag-lalaban every school, pupunta din dito bukas ang mga
supporters at nililimitahan na raw ang pagdami ng estudyante na pumunta rito dahil hindi makakayanan
ng staffs ang pagmomonitor."Paliwanag ko, tiningnan niya naman ang ang nakasulat sa papel at
tumango-tango siya.
"I-aannounce ko nalang 'to sa Group chat. Oo nga pala, may sinalihan ka bang contest?" Mabilis akong
umiling sakanya ng tanungin niya iyon.
"Ohh, I forgot."Kinamot niya ang kanyang noo nang maalala niya na bago palang ako rito.
I just smiled at her."Sumali ako ng Arts club noon sa ISEU, kasali sana ako sa contest bukas kaso dahil sa
nangyare na shift ako."
"Don't worry, because you like arts pwede kitang isali sa Art and crafts club. I-rerecommend kita sa
Advisor doon."
Umiling lamang ako sakanya, hindi ko naman kailangan pang sumali. Siguro napag-desisyonan ko na ring
tumigil muna sa pagpipinta dahil masyado na din akong busy sa school works. Lalo na ngayon na
kakatransfer ko palang dito, kailangan ko munang habulin ang mga lessons nila.
"Hindi na siguro, napag-isip-isip ko na hindi na muna ako sasali sa mga clubs. I am busy working on paper
works."I said.
"Okay, If that's what you want. Hindi naman kita mapipilit, it's your choice na din. Pero kung magbabago
isip mo pwede mo naman akong ipaalam."Anya, napatango lang ako sakanya at ngumite.
Six P.M. na at wala nang masyadong estudyante ang tumatambay sa loob, maliban nalang sa mga night
shift na mga college na may klase ngayong gabi.
"Renz? Anong—"We stopped when mady saw renz, kasama si Sean. Ngunit natigilan din ako nang
makita ko kung sino ang kaharapan nila.
"Hindi pa rin ba kayo tapos?"Seryosong tanong ni Mady, Pinutol ni Renz ang masamang titig kay James
at hinarap kami.
"My lady let's go."Mariing saad ni renz at hinila ako. Nagulat ako sa ginawa niya.
"A-ano?! wait—"
"She's not coming with you."Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng mayroong humawak sa kabilang braso
ko para pigilan si renz na hilahin ako palayo.
"James!" I snap. Hindi niya ako pinansin, instead he was looking at renz na nakikipagsukatan ng titig.
Ngumise si Renz."Why?"Maasar na tanong ni Renz.
Walang reaksyon si James sa sinabi nito, he was holding me tightly as if that I am completely tied by him.
"And Why you renz?"Pabalik na tanong ni James sakanya. Kumunot ang noo ko.
Hindi ko alam kung ano ang mga problema nila. Tumingin ako kay Mady na lumapit saamin at hilahin na
sana ako palayo sakanila nang matigilan siya ng hindi ako mabitawan ni James.
"Hands off James.."Utos ni Mady, I looked at him and now I stunned when his eyes glued at mine.
Napalunok ako.
"No."Matigas na sagot ni james, kinalas ni James ang kamay ni Mady saakin at hinila ako papalapit
sakanya.
He wrapped his arms at my waist at walang balak akong pakawalan.
"Let her go James, you know what will happen if you do that."Seryosomg saad ni Renz. Hindi siya
pinansin ni James dahil saakin siya nakatitig, sinusuri ako na para bang matagal kaming hindi nagkikita.
Nahirapan akong lumunok nang mapansing ang lapit lang ng mukha namin sa isa't-isa.
"J-james..."
I wanna punch myself for being such a clumsy! Nauutal ako! why?!
"oh fuck!"Mura niya at kita ko na nanggigil siya'ng gawin kung ano ang binabalak niya but he let me go.
Mabilis akong nilapitan ni Mady upang mailayo kay james na ngayon ay nakaiwas ng tingin saakin.
"Let's go."Utos ni Renz, pinanood ko muna si James na ngayon ay naghahabol ng hininga, his jaw is
clenched and is muscles tightened. Nakakuyom ang kamao niya at nakayuko.
He's wearing a black plain t-shirt paired with black Jeans and white shoes. His hair is messy at napansin
ko ring pawis na pawis ang kanyang mukha papunta sa leeg niya.
Muli akong napalunok ng maramdaman ko ang kakaibang tibok sa aking puso.
oh mercy.
"I'll took her."Bago namin siya talikuran ay nagsalita ito. Napatigil kami at tiningnan siya maliban kay
Renz na nanatiling nakatalikod saamin.
"Sisiguraduhin ko 'yan at mapapatunayan ko rin sa konseho."He said and looked at renz. Nakapamulsa si
Renz ngayon pero nanatiling nakatalikod saamin. Hindi siya nito hinarap.
Itiningala ni renz ang ulo niya At mabigat na bumuntong hininga."Do what you want."Walang emosyon
niya'ng sabi at humakbang paalis.
"Yes, I'll do what I want."Madilim na ngiseng sagot ni James matapos nun ay siya na ang tumalikod
saamin nang mabilis na humarap si Renz sakanya. He was saying it a simple word pero mayroong
kakaibang meaning na itinago niya na hindi namin alam.
Doon ako nagulat nang makita kong sumakay si James sa isang malaking motor na nakabalandra sa may
gilid. He wore his helmet at madali lang nitong pinaandar ang makina ng motor niya bago humarorot
paalis.
Ashianna Kim Ferna... replied · 17 replies
Chapter 20
As I went home, white and black USV surprised me as I walked fasterly inside our home. Bumungad
saakin si Nanay Linda na nakatayo sa may hamba ng pintuan, seryoso ang mukha at walang kibong
tiningnan ako.
"Mr. Ferrer, this is the last. Kung iniisip mo na laya ka na, 'wag kang makampante."Rinig ko ang boses na
nagmumula sa Sala, kumunot ang noo ko as I looked nanay linda with full of question marks.
Ano'ng nangyayare? Bakit pakiramdam ko ay mayroong tensyon na nabubuhay sa magkabilang panig?
"Teka muna iha."Pinigilan kaagad ako ni Nanay linda ng tangkain kong magpunta sa sala, I look at her
and she was fully serious and sad.
"Why?"I asked, umiling lamang siya saakin.
"Mas magandang pumunta ka na muna sa garden, hahatiran nalang kita ng pagkain para malamanan
ang tiyan mo."Anya.
"What? why? Ano ba ang nangyayare at papa—"
"Sumunod ka nalang saakin kung ayaw mo ako mismo ang magagalit siya."I felt shivers when she said
that with her dangerous serious tone, lumunok ako nang makitang hindi talaga nagbibiro sa sinabi niya.
It was my first time, seeing her like this. Ang akala ko na normal lang ang kanyang pagiging seryoso at
galit ay mas mayroon papalang ilalabas iyon.
"O-okay.."Umurong ang dila ko at mabilis na lumabas para pumunta sa Garden.

Seriously? what was just happen? mayroon akong hindi nalalaman bukod sa nakaalitan ni dad noon na
isang business man. I don't know who is he, as I know, their company holds a big fame restaurants and
wine in whole Asia.
Matagal na iyon nangyare, ang alam ko ay isang araw nagkamabutihan nalang bigla ang dalawa.
Syempre hindi ko alam kung ano ang nangyare para ganoon nalang sila biglang magkamabutihan. He
even invites my Dad to his big achievement that he was celebrated. Pinangaralan kasi siya ng
pinakamalaking posisyon na walang kahit sino man ang nakakagawa nun.
Owner.
Binigay sakanya ang malaking business na pinapatakbo sa limang bansa na nagsisimula dito sa pilipinas,
Japan, Thailand, South korea at Malysia.
It's not from their blood, but the Ex owner. Na hindi nila kadugo, ibinigay nalang ng kusa ang malaking
business. That's what called lucky.
Bumuntong hininga nalamang ako at kinuha ang cellphone ko ng magvibrate ito.
"besshhyyy! I miss you! look who's here!!"Malaki ang ngite ni seya ang ipinakita kaagad saakin, She
showed Ena na nasa kanyang gilid lamang. She was busy wrote something in her notebook pero nang
mapansin niya si Seya ay iniangat niya ang kanyang ulo at as usual, she wore again her poker face while
waving her hand without saying anything.
"Wow, anong ganap ba?"Nakangite kong sabi at sumandal sa upuan.
"Naku! bes! guess what?! kasali kami sa Arts and festival Unives contest bukas! kyaaah heto nga kaming
dalawa ni ena, we are working for the contest. And I'm so excited to see you ! huhu bes I miss you so
much!"
"Ako rin miss ko na din kayo, galingan niyo bukas sa contest. Syempre sainyo pa rin ako bubuto win or
lose!" I proudly said. Tumawa naman siya."Ayahh! kakatouch naman."kunwaring naiiyak niya'ng sabi at
umupo ito sa mesa katabi ni Ena.
"Kamusta naman doon sa USP? wala bang nang-away sa'yo? Naku! Makakatikim talaga sila kapag
sinaktan ka nila."
"Hindi naman, actually okay naman ang first day ko sa USP. Well, I encounter a lot of good students
especially my new classmates. Guess what?"Umayos ako ng upo."Akala ko hindi nila ako gusto, pero
nagulat nalang ako nung lumabas ang professor sa classroom nag-uunahan nang lumapit saakin para
magtanong tungkol sa ISEU".
"Woah? really? Ano naman ang tinatanong nila?"
"About the FELIX, Cheerleaders, nag hahanap ng pwedeng ireto— pero bes, napapansin ko lang. Parang
gusto ata nilang mag school sa ISEU, I mean. Kanina kasi they are asking me again and again on how
good Ikomens when it comes socializing."
Yeah it's true, tinatanong nila ako kung gaano ba kasaya ang mga ISEU,like wala bang mang-aaway? wala
bang manunukso? wala bang damotan?
Hindi lang ako makapaniwala, how could they asked me about that?— I mean, may hindi ba sila
nagugustuhan sa mga schoolmates nila?
Well, hindi na'tin alam. Sinasagot ko din naman sila na 'maybe' kasi wala naman kasing mga estudyante
na may mga ganong ugali. Judging, comparin and etc. We cannot deny that not all students are perfect.
"Ow? laos na ba ang USP at natanong nila 'yan?"natatawang salita ni Seya at ako naman ay nagkibit
balikat.
"Hindi na'tin sila majudge ag masisisi. I keep ignoring them."Balewala kong sagot, kaagad ko napansin si
Nanay linda na mayroong dalang pagkain, mukhang mainit-init pa ang pagkain.
"But anyway, pasensya ka na sa kanina. Kainis kasi, 'yung mga kaklase mo noon sinugod ako sa
classroom. Nagmamakaawang tawagin at pahiramin ng account at cellphone. They keep on chasing me,
until boom! naisurrender ko na din ang cellphone ko."umikot ang kanyang eyeballs at halatang naiinis
ito. Mahina akong natawa sa sinabi niya at binalingan si Nanay linda na inilapag ang pagkain ko.
"Salamat po."I said.
"Na-transfer ka pala sa USP iha, kanina lang ay pumunta dito ang mga Guro ipinapaalam samin ang
nangyareng pagtransfer sa'yo. Bakit ka pala natransfer doon iha?" Napaismid ako sa sinabi ni Nanay
linda at tiningnan si Seya na nakakunot ang noo.
"Siguro po ay mataas ang marka ko."I lied. Hindi pwedeng malaman ni Nanay ang totoong nangyare
dahil sure ako makakarating kay daddy ang dahilan kung bakit ako natransfer. Dad will fired me at
pagbabawalin ako sa lahat.
Narinig ko ang marahas na pagbuga ng hangin ni Seya.
"kung ganon ay binabati kita."Anya, maliit na kita lang ang ngiteng ibinigay ko sakanya.
"Oh, wait. Hannah, ibaba ko na 'to ha? tumawag lang ako para makipagchika sayo saglit at kamustahin
ka. Magkita nalang tayo bukas okay? see you tom! mwuaah."Binalingan ko si Seya nang marinig ko itong
namaalam.
Tumango ako sakanya at kumaway.

"Okay, love you."
Natawa ako ng pilit na itinaas ni Seya ang kamay ni ena at si Ena naman ay inis na inis kay seya sa pinag-
gagawa. We laughed and the call end.
Hindi pa 'rin sila nagbabago, kaibigan ko pa rin sila.
Tiningnan ko si Nanay linda na nagwawalis. Ibinalik ko ang cellphone ko sa bulsa ko at saka uminom ng
juice.
I remember what happen earlier.
Hindi ako makapaniwala na nandoon si James, hindi ko alam ang pakay niya pero ang alam ko ay para
silang nag-aaway ni Renz kanina.
I was thankful dahil umalis din ito, kung hindi ay hindi ko alam kung saan ako hihinga dahil ayukong
nakikitang nag-aaway sila.
Mady keep telling me that it's fine, ganon na daw lagi si James kapag may kailangang kunin. Desperado
talaga siya'ng sumakripisyo para makuha lang ang gusto niya.
I wonder kung ano ang gusto niya'ng kunin kay renz.
"Baka nakakalimutan mo, alfredo."Napatingin ako sa may gate ng marinig ko nanaman ang boses na
kausap ni daddy kanina sa loob ng bahay.
Mukhang aalis na ata sila.

"Huwag mo nang idamay pa, heraldo."Mariing sagot ni Daddy.
"Mga pirata..."
Doon natahimik ang paligid nang sabihin iyon ng kung sino. Maging ako ay natigilan nang marinig ang
ang sinabi niya at kaagad ding kumunot ang noo ko.
"Pirata?"Bulong ko na Hindi malaman laman ang pinupunto niya.
Rinig ko ang pagbukas ng gate, hindi ko narinig ang naging sagot ni dad and while I am still thinking
about what I heard.
"Anong ibig sabihin ng piratang sinasabi niya?"
17 · Like · React · Reply · More · Jan 1
Annamy Mahinay Pep... replied · 24 replies
A/n: Happy New year My loviest Readers ! Nandito ako para sabihin sainyo na gagawin kong isa sa mga
series na ito ang story ko. This will be called as 'Blue Skull series#' I think you will be curious about this
but don't cha worry, kapag natapos ko na ang story na ito ay malalaman niyo rin kung bakit ganon
nalang ang title ng Story series ko hehe, I hope you will like it. Kinakabahan nga ako eh na baka di niyo
magustuhan pero laban lang tiwala lang siguro HAHAHHA but anyway, let me create this world of mine.
Thank you so much!
Chapter 21
"Hannah, iha. Bilisan mo na d'yan at nandito na ang school bus niyo."
Mabilis kong sinuot ang sapatos ko at bago pa ako makalabas patakbo ay humarap na muna ako sa
salamin at inaayos ang suot kong uniporme.
Aaminin ko, hindi pa rin ako komportable sa suot kong uniporme. Naiilang pa rin ako kapag nasa labas
ako't kasalamuha ang mga bagong estudyante sa paningin ko.
Oo nga pala, ito ang unang pagkakataon na may susundo saakin galing sa school. Sa ISEU kasi ay
ginagamit lang ang bus para sa mga malalayong lugar. Tsaka hindi naman unfair para saaming lahat,
malapit lang kasi ang ISEU saamin, mga dalawang sakay lang at nandoon ka na.
Tsaka, wala namang problema saamin iyon dahil sanay naman kaming mag commute araw-araw.
"Heto ang lunch box mo. Wag magpapagod ha?"Kinuha ko naman kaagad ang lunch box ko at saka ko
hinalikan sa pisnge si nanay linda.
"Opo, pakisabi po kay daddy wag siya'ng magpapalipas ng gutom."
Kahit na hindi kami masyadong close ni daddy, concern pa rin ako sa health niya. Hindi naman kasi ako
ganong tao na pababayaan nalang ang nagpabaya din saakin, he's my father and I can't stop myself
caring and loving him even if he doesn't.
"Tumawag ka pag may nakalimutan ka o kailan ha."
"Opo!" Kumaway na ako sakanya nang makalapit na ako ng bus, ganon din ang ginawa niya bago ako
pumasok sa loob ng bus.
Bumungad saakin ang kakaunti palang na estudyante, lahat sila ay walang imik at may kanya-kanyang
mundo. Ang iba ay napatingin saakin, sinusuri nila ako at hindi nakatakas saakin ang tatlong babae na
nakataas ang kilay saakin. Hindi ba sila 'yung mga babaeng humarang samin ni mady kahapon?
"Hey, hannah!"Napatingin ako sa pinakadulohan at nakita ko si mady na nakangiteng kumaway saakin,

mabilis akong pumunta sa pinagpwestuhan niya ngunit ay mabilis akong napahinto nang mahagip ko ang
pasimpleng pagharang ng paa ng babaeng inirapan ako kahapon. Tiningnan ko siya at hindi pa rin nawala
ang pagtataray niya saakin.
"Uhm..Nakaharang paa mo?"I said, I don't know if it's sound sarcasm but anyway, bahala siya kung ano
ang mase-sense niya.
"Alam ko."Mataray niya'ng sabi, tiningnan ko si Mady na umiiling-iling.
Tumikhim nalamang ako at nilampasan ang paa niya'ng humaharang.
Akala niya siguro ay mapapatumba niya ako, klaro talaga sa mukha niya'ng naiirita siya saakin at
naiinggit dahil kasama ko si Mady. I wonder why hmm...
"Ayy!"Nagulat nalamang ako nang may tumulak saakin, dahilan para mabulagta ako sa sahig. Mabilis na
napatayo si Mady at nilapitan ako.
"Hannah! are you okay?!"She said, hindi akong makapaniwala nang tingnan ko 'yung babaeng tumulak
saakin, ngumise siya saakin na para bang nagtagumpay talaga siya sa plano niya.
"Oh, my bad. Tinulak kasi ako eh at hindi ko alam na nandyan ka pala."Maarteng tumawa naman siya sa
sinabi niya, nakisali pa ang mga kaibigan niya na magkambal tuko ang mga mukha.
Pigilan niyo ko, tinitimpi ko lang pumatol.

Hindi mahaba ang pasensya ko pero kapag lumapas na talaga, di ko talaga siya uurongan.
"Move, katelyn."Malamig na salita ni Mady habang tinutulongan akong tumayo. Narinig ko ang
pagsinghap ng lahat na akala mo'y ito ang pinakaayaw nilang marinig.
"What?"Buga ni Katelyn. Hindi siya pinansin ni Mady sa halip ay inalalayan akong umupo sa tabi niya at
kinuha ang librong binabasa niya kanina.
"Are you defending her?! eh hindi nga siya nakaka-isang araw sa school, magkasama na kayo? how
stupid is that?"Reklamo ni Katelyn, umangat ang ulo ni Mady at poker face na tiningnan ito.
"Try to ask it to yourself, how stupid you are?" Umikot ang eyeballs ni Katelyn at nag-cross arm,
binalingan niya ako ng tingin at tinarayan ako.
"Eyes on me my dear, we are talking. Huwag kang bastos. Huwag mong ipagmalaki ang yaman niyo na
mas malaki pa saamin."Poker face pa rin ang mukha ni Mady at malumanay ang bawat salitang
binabanggit niya.
Kumunot naman ang noo ko. Yaman?
Napansin ko kaagad na napahiya si Katelyn na ganun nalang, bumulong ang iba dahil sa sinabi ni mady.
Hindi siya nakasagot at inikot niya nalang kanyang eyeballs bago umupo sakanya inuupuan kanina.
Tiningnan ko si Mady na bumuntong hininga."She's really annoying.."Bulong niya nilingon ako bago
nginitian.
"Are you okay?"Tanong niya, tumango lamang ako at saka umayos ng pagkakaupo. "Ano'ng sinasabi mo
kanina?"Tumaas ang dalawa niya'ng kilay sa sinabi ko.
"Anong sinabi ko kanina?"
Napakamot naman ako ng aking batok at ngumuso."Y-yung mas malaki ang yaman niyo kaysa doon kay
katelyn?"
Her lips formed 'o' na mag kasamang pagtango."Ohh, well it's about family business. May share kasi ang
family ko sa school ganun din ang family ni Katelyn pero mas malaki ang binibigay naming shares kaysa
sakanila kaya mas angat kami."Anya at tumingin kay katelyn na nakikipag-usap sa mga kaibigan niya
habang iritadong-iritado.
"Kaya naging mayabang 'yan at feelingera dahil may kinalaman ang family nila sa paghohold ng school
that's why, kung kakalabanin niya ako hindi niya ako madadaig. Minsan na nga siya'ng
nakikipagmabutihan saakin, but I reject. Ayuko kasing makipagkaibigan sa mga plastic cover, that's not
my kind of thing."Dugtong niya pa at saka ngumite.
Napahanga ako sa sinabi niya, kung ganon ay mayaman pala siya. Dagdag points sakanya 'yun— I mean,
dagdag points ang pagkahanga ko sakanya kasi look at her, she's not mayabang. She's true to herself at
wala siya'ng tinatago. The way she talked normal lang, walang halong yabang at pagmamataas sa sarili.
Napaka-swerte pala kung ganon, siguro ay kompleto ang kanyang pamilya. Siguro ay close na close niya
ang nga parents sakanya at pinupuno siya ng pagmamahal.
Ano kaya ang pakiramdam kapag ganon?
How I wish na sana ay nandito si mommy, kung pwede lang sigurong ibalik ang oras baka ay nagawa ko
pangbuhayin ang mommy ko.
I miss her so much, hindi ko alam kung ano ang haplos ng isang ina. Pero ang alam ko lang ay mananatili
ang pagmamahal niya saaking puso at alam ko iyon. Kung nandito lang si mommy baka ay supportadong
supportado siya sa mga achievements ko, siguro ay maswerte ako dahil pwedeng pwede ko siya'ng
masasandalan.
Kaya siguro, sa imagination nalang iyon mararanasan.
Napabuntong hininga nalamang ako at nang mapansing tumigil na ang bus ay doon na ako napatingin sa
bintana, nakita ko sa labas ang bus ng iba't-ibang school, kabilang na ang ISEU na kabababa lang ng mga
estudyante.
"Tara na hannah."Tumango ako kay mady at saka tumayo, nauna siya'ng siya saakin at ako ang
pinakahuling bababa.
Nang lahat na ay nakababa at ako na ang pinakahuling lumabas ay kaagad akong nagulat nang marinig
ko ang pangalang isinisigaw.
Napatingin kaagad ako roon at halos lumuwa na ang mata ko nang tumakbo lahat ng mga kaklase ko
papunta saakin, may dala silang banner at may mga balloon pa.
Pinangunahan ito ni Seya na tumitili pa papunta saakin.
"T-teka lang—"Hindi ko na sila napigilan pa nang dambain ako ng mga yakap na dahila kung bakit
mapahiga ako sa damo kasama ang iba na sobrang higpit ng kapit saakin.
"Aray!"Daing ko, rinig na rinig ko ang Tuwa nila nang makita ako. Ang iba ay naiiyak at ang iba naman ay
nakangite.
Tiningnan ko naman ang nakadagan saakin ngunit hindi ko na alam kung sino ito dahil mukhang hindi ko
nakaya ang bigat ng mga nakadagan saakin.
"Hindi ako makahinga!"Sigaw ko.
"Hoy! pagtulongan niyong paalis ang mga 'yan kay prez! tang*n* malalagutan na ng hininga oh!"Sigaw ni
Greg at lahat naman sila ay dali-daling sumunod at tinulongan akong makatayo.
"Oh my gosh! beshy ayos ka lang!"Napapikit nalamang ako ng mariin at bumuga ng maraming hangin at
humugit ulit ng napakaraming hangin.
Akala ko katapusan ko na! Hindi talaga ako makahinga!
"A-ayos lang" Tinulongan naman kaagad ako ni Seya na tumayo at pinagpag ang uniporme ko.
"Muntik niyo na akong patayin!"Inis kong sabi habang pinapagpag ang uniporme ko, nagtutulakan
nanaman sila kung sino ang may kasalanan kaya napailing nalamang ako.
"Prez.."Umangat ang ulo ko, ang kaninang hindi maipinta kong mukha ay bigla nalang lumambot nang
makita ko kung papaano sila ngumite at gumuhit ng saya sa mukha.
Ngayon ko lang narealize na lahat sila ay sabik akong makita, para akong nasa ISEU ulit.
"Prez, ito'y alay namin sa'yo! pagpasensyahan mo na mga boses namin. Kanina lang kasi nakapag
rehearsal kaya baka mag pumiyok, batukan mo nalang!"Tumawa ako sa sinabi ni Joshua at nakisabay
sila.
Bigla silang nagbilang hanggang tatlo at mangiyak-ngiyak ng marinig ko silang kumanta ng Salamat kay
yeng. Napahawak ako sa aking bibig at hindi makapaniwalang napangite.
This is love!
A/n: Sorry for the late update !
April Mar Pejana A... replied · 25 replies
A/n: Shocks, I reviewed the Chapter 21 and I was surprise na may errors at wrong spellings. I wanted to
apologize, binilisan ko kasi itong isulat at tsaka hindi naman ako perfect diba? kung may hindi kayong
maintindihan, feel free to ask me through this comment, I'll answer it for you. Thank you so much!
Chapter 22
Pinunasan ko ang luha ko habang mayroong mahihinang tawa dahil sa tuwa. Tears of joy.
Lahat sila ay tinutukso ako, hindi pa nakuntento at pinagtatawanan pa ako dahil sa mukha ko.
Mga baliw talaga.

"Awee, si prez hindi na nagsusungit."Tukso ni Joshua at sinusundot-sundot pa ang tagiliran ko. Nagulat
naman ako at natatawang hinampas ang kamay niya.
"Grabeh ah, love na love niyo talaga ang beshy ko."Napuno ng tawanan ang paligid dahil sa sinabi ni
seya, inakbayan niya naman ako at nakangiteng tumingin sa lahat.
"Ngayon at nandito na si Beshy, gagalingan na'tin sa contest at pagch-cheer! ano game na ba kayo?"
"Aha! Game na game!"They answered in unison. Tinaas pa nila ang nga kamao nila at ganadong-ganado.
"yemambeh!"Nagulat ako sa malakas na sigaw ni Seya, her voice is loud but deep. Pinanood ko sila kung
ano ang kanilang itutugon.
"Ahu!"🎶
"Yemambeh!"🎶
"Ahu!ahu!"🎶
"Ikomens Assemble! Bomchopapeyo Ikomen malalakas!"🎶
"Bomchopapeyo di magpapatalo! bomchopapeyo ilalaban ang tama! bomchopapeyo walang

inuurongan!"🎶
Napahanga ako sa sobrang lakas ng kanilang yell. Oo, alam ko ito! Yell ito ng ISEU!
"Tigas lakas! angat sa gilas, tibay tiis at dugo't pawis!"🎶

Hindi pa sila natapos at binibigyan pa nila ito ng malakas at matigas na pagbigkas ng bawat kanta at
salita.
Napalakpak ako sa tuwa at para bang ginanahan ako ngayong araw, napatalon-talon ako dahil sa
nararamdaman kong kilig at sabay sabi ng "Woaahh!"
Lahat sila ay sumunod din saakin at tumitili dahil sa tuwa, ganito kami ka positive. Ito ang maganda at
napakamemorable na nagawa namin noon, kahit na natalo kami sa ibang .mga contest ay hindi pa rin
namin iniwala ang buong supporta namin sa mga contestant at ang mga athletes. Sakatunayan nga ay
kami ang pinakamalakas at maganda sa yell at sa pagch-cheer, kaya minsan ang mga ibang school ay
napapatingin saamin at naiirita. Well, who cares? Naalala ko pa nga nun kung gaano kami kalakas
sumigaw, hala cheer at yell pa kahit nauubusan na ng boses. Lumalaban talaga kami kapag mayroong
humahamon saamin sa pamamagitan ng cheer, syempre mga palaban kami 'no.
"Pride of..."Inilagay ko ang kanang kamay ko sa gitna at lahat sila ay mabilis na pinapatong ang kani-
kanilang mga palad. Natutulak pa nga ako dahil sa dami ba naman nila.
"Hinay hinay lang!"Paalala ko at hinihintay na matapos sa kakalaro nila sa kanilang nga palad na kung
sino ang nasa taas at sino ang nasa ibaba.
"I...ko...men...Eagles!"Sabay-sabay namin itinaas ang mga kamay namin habang sabay-sabay namin
sinisigaw ang pangalan ng school.
Masaya, napakasaya. I felt warmth and I was like floating in the air. Parang panaginip lang habang
tinitigan ko sila isa-isa. Ang mga guhit ng ngite na hindi ko makakalimutan, kahit na ano pang mangyare.
"Hannah."Napatingin kaagad ako sa likod ko nang marinig ko ang malumanay na boses ni Mady, she
wears her poker face at binigyan siya ng daan para lumapit saakin.
"Pasensya ka na pero kailangan na'ting pumunta kaagad sa classroom. Kailangan na'ting pumasok para
sa instruction ng mga Professors."Anya na ikinalungkot naman ng lahat.
Bumuntong hininga nalamang ako at tiningnan ang mga kaklase ko na nagsiyukoan.
"Look, they are using again.."Natatawang saad ni Seya at saka umiiling. Para silang mga bata na iniiwan
ng Ina.
"Ikomens— Ay, prez! andiyan ka pala. Pasensya ka na't di ako nakasali dito sainyo kanina. Madami kasi
akong inaasikaso."napatingin kaagad ako kay Jhony na kararating lamang, may suot siya'ng sumbrero at
may nakalagay na puting cloth sa kanang braso niya.
Umiling lamang ako sakanya at saka ngumite."Ayos lang, tsaka alam ko naman na ginagampanan mo na
ang dapat sana ay t-tungkulin ko."Lumungkot ang boses ko sa huling salita pero ay tumikhim ako."Wag
kayong mag-alala, magkikita pa naman tayo mamaya. Basta huwag kayong magpapasaway kay Jhony,
please be responsible. Mag-isa lang siya'ng nag-aasikaso sainyo, huwag niyo siya'ng bigyan ng sakit sa
ulo. Naiintindihan niyo ba ako?"Istrikta kong habilin na may kaunting pagbabanta sa boses ko, lahat sila
ay suminghap at biglang natakot sa sinabi ko pagkatapos ay mabilis na nagsitanguhan.
Narinig ko ang mahinang tawa ni Jhony. Napangise naman ako, binalingan ko Naman si Seya.
"Mamaya na kita ipakilala sa mga nakilala ko rito, promise."Ngumite siya saakin at saka ako niyakap.
"Mag-iingat ka."
"Ikaw rin."
Hinarap ko si Mady na tinanguan ako, Mabilis siya'ng tumalikod saakin at sumunod naman ako. Huminga
nalamang ako ng malalim habang humahakbang papalayo sa mga kaklase ko, kung kanina'ng masaya
ang puso ko ngayon ay unti-unti akong nilalamon ng lungkot at bigat na nararamdaman.
Napanguso nalamang ako ng maramdaman kong maiiyak ako.
Jusko naman, kung bakit ba naman kasi kailangan pang lumayo sakanila. Nakakapanghinayang tuloy.
"Mahal na mahal mo talaga ang mga kaklase mo doon ano?"Inakbayan ni Mady ang kanang balikat ko na
nakapagpatingin ko sakanya."So, you arere president in your class back then?"Tanong niya'ng muli,
mabilis akong napatango at binasa ang mga labi ko.
"Actually, hindi ko naman kasi gustong maging class president. I don't know how to handle my
classmates and I hate them. Well, noon 'yun pero dahil sa Professor namin wala akong nagawa kundi
ang tanggapin ang alok niya. I am just a nerd, but I decided to accept para na din magamit ko ang
posisyon ko para na din maprotektahan ang sarili ko sa pambubully."I answered then face her. Matunog
siya'ng ngumite at tumaas ang dalawa niya'ng kilay.
"Nerd? well, hindi naman halata sa'yon isa kang nerd where in fact you are simple and pretty."Puri niya
na kaagad kong ikinamula.
Aba'y magaling din palang mambola si Mady."H-hindi naman."Umiwas ako ng tingin sakanya na
ikinatawa niya naman.
"You know what, you don't need to shame yourself just because what is their opinion and judgement.
It's just you who you really are showing, maybe you're ugly, there's nothing to worry about that. Hindi
mo lang alam kung gaano ka kaganda, para kang paru-paro. Because you know why? when the butterfly
came out to their cocon, hindi nila alam kung gaano sila kaganda."Napahanga ako sa sinabi niya.
That hits me so hard, siguro ay masyado ko nang minamaliit ang sarili ko dahil sa sinabi ng iba. I am
messing myself just because of their judgement and I was affected.
"But you know, sometimes people can judge also pero sa tamang pamamaraan."muli kong tiningnan si
Mady."There are many ways of judgement, but both of them are different. Pero mas lamang nga lang
'yung Judgement na pwedeng makakasakit sa'yo."She said then smirk. Para siya'ng may hinuhugutan
doon sa sinabi niya.
Hindi ko rin naman masasabing walang manghuhusga sakanya, lahat naman ng tao ay may nakukuhang
panghuhusga. We cannot deny that it's our reality.
"My lady.."Napatigil kami ni Mady nang makita namin si Renz na mayroong dalang soccer ball sa kamay.
Napakunot ang noo ko ng makita ko ang kanyang porma, nakasuot siya ng Jersey ng pang soccer player
at may gloves siya'ng suot sa mga kamay niya.
Kulay Neon Green ang long sleeves niya'ng jersey at puting shorts, 'yung gloves niya naman ay
pinagsama ang kulay, neon at puti. May nakasulat pang Number 6 at ang disenyo ng logo ng USP at may
nakalagay sa ibaba nito na Warriors.
Kasama niya si Sean at ang mga kasama niya siguro na maglalaro.
"Ngayon na ba ang laban niyo?"Biglang tanong ni mady na nakacross arm. Ngumise lang si Renz at
tiningnan ako.
"Ano pa nga ba?"Anya ngunit saakin nakatingin. Tinaasan ko siya ng kilay at tinarayan.
Nakakainis talaga ang mukha niya.
I look at Sean who is now looking at me and give me a wink. Napakagat ako ng labi ko dahil sa
nararamdaman kong kilig at pinipigilan ang tumili.
Gosh! More pa please!
"Sean!"Inis na sigaw ni Renz na ikinatingin namin sakanya, malakas na halakhak ang isinagot ni Sean
sakanya na mas lalong ikinairita niya. Napalunok ako dahil sa narinig kong magandang musika.
Hindi, kailangan ko itong irecord. Gagawin kong Ring tone ! Kyaaah!
"Ms. Nerdy Prez!"Nawala ang kaninang nakangite kong mga labi dahil sa narinig ko mula sa likod ko.
Mabilis ko itong nilingon at unti-unting lumaki ang mga mata ko ng makita ko ang mga..
"FELIX KYAAAHH!" I was able to said that pero ang nasa katabi lamang naming mga babae ay dinaig pa
ang tunog ng dolphin sa sobrang tinis ng tili nila.
"Ohh.."Natatawa naman si Sean ngunit hindi ko siya pinansin, hindi ngayon. Wag na muna siya'ng
tumawa dahil nandito ang FELIX !
Fuck it! that smile of Kyle, ang maangas na paglalakad ni Tristan, ang pasimpleng pagpapansin ni Charles
at ang walang pake sa mundo na si James na nangunguna sa paglalakad ay ang pinakakinaiinisan kong
makita at ayaw kong makita!
"The North and South, magbabanggaan na ulit!"
Alnisa Mate replied · 21 replies
A/n: Hello My loviest Readers! If you want to reach my account or to read it in Wattpad just link this link
here:https://my.w.tt/WFWTtkqRGcb
I'll update later for the next Chapter. Enjoy Reading! And please don't forget your modules and/or online
classes. It's more important for you to study. Thank you so much!
Mysterious hearthrob ( Blue Skull Series#1) Under Editing
my.w.tt
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Chapter 23
The squad, the cheerleaders, the loud of yell, the DBC's noisy instruments are all banging in unison.
Walang kahit na sino man ang nagpapatalo sa palakasan ng tili at ingay, lalo pa't nag babanggaan sa
unang round ang ISEU at USP, ang akala ko'y ngayon ang Art's and Festival Unives Contest ay nailipat
pala sa ibang araw dahil sa bakbakang magaganap ngayon.
Mula sa pagkakaupo ko ay kitang-kita ko na paulit-ulit nilang binabanggit ang pangalan ng kani-kanilang

gropo.
Eagles.
Warriors.
"Ano bang ginagawa ko dito?"Napatakip nalamang ako saaking mukha dahil sa sobrang kahihiyan.
This is unbelievable! Bakit ako ang ginaginagamit nilang premyo?!
"Haba ng hair teh ha, naku! Kahit na anong ayaw mo ay hindi ka talaga makakaalis sa pinagpwestuhan
mo ngayon."Tukso ni Courtney habang kinakain ang kanyang dalang Mang Juan.
"Pano ba naman kasi, nahihiya siya. Sino bang may gustong umupo sa VIP terrace na ito at talagang
kitang-kita siya dito ng lahat. Syempre nababahala siya na baka ay pagtulongan siya ng mga fan
girls."Singit ni Sitti.
Lantang gulay akong nakaupo ngayon sa inuupuan ko na akala mo'y isa akong reyna. Itinaas ko ang suot
kong uniporme para kahit papaano ay takpan ang mukha ko pero hindi ito sapat para tuloyang itago ang
pagmumukha ko.
Isa itong malaking kalokohan! Hindi na ito nakakatuwa! Tama ba naman na gawin nila akong premyo?
Ano ako, isang basahan?!
Kainis talaga, matapos na magharap ang magkabilang panig kanina ay bigla-bigla nalang akong hinila ng
mga kasamahan ni Renz papunta rito. I always asking them, at ang isinagot lang ay ako 'raw' ang premyo
kapag may nanalo sa pagitan nilang dalawa.
Like what the, hindi ako natutuwa! Umakyat lahat ng dugo ko sa ulo sa sobrang Inis !
I can't escape here, dahil kapag tumakas ako't umalis sa kinauupuan ko ay mayroong nagbabantay doon
sa paglalabasan ko, they are all secured. Wala akong kawala, ibabalik lang din naman nila ako rito
hanggang sa mapagod ako. Kinukulong nila ako!
"Hindi na 'to tama.."naiiyak kong sabi habang nakatingin sa lahat.
Para silang mga langgam sa sobrang dami, may nag sasayaw pa sa kani-kanilang panig. Mula rito sa
kinauupuan ko ay kitang-kita ko kung gaano kasaya sa pag y-yell ang mga kaklase ko sa ISEU, nandoon si
Seya na pinapangunahan at si Ena na kita'ng kita ang sobrang pagkairitado dahil siguro sa ingay, she's
holding again her book.
"Ayan na, andito na!"Tili ni Sitti at dinadamay pa si Courtney sa sobrang kilig. Mas naging maingay ang
lahat ng unang lumabas ang gropo nila ni Renz.
"Please welcome, yours truly. The USP Varsity players, the two time Champion Soccer tournament, The
Warriors!"Mas lalo pang nag-ingay ang lahat dahil sa Announcer. Napakunot ang noo ko at tiningnan
ang Katabi ko na si Arthur, may dala siya'ng microphone at Kasama niya ang mga kaibigan niya sa gilid.
"Hoy! Ba't kayo nandiyan? Bawal kayo rito."Nakataas kilay na saway ni Sitti sakanila. Humahalakhak
naman ang mga lalaki na maliban kay Arthur na ngumise lamang at simpleng nakaupo sa dinadala nilang
Arm chair.
"Bawal na bang maging announcer, babe?"Asar ni Arthur na naging dahilan ng tuksohan nilang lahat
rito.
Bigla nalang nainis si Sitti at walang ano-ano'y hinampas ang ulohan ni Arthur gamit ang kamay niya.
Rinig na rinig ko ang tunog nun at lahat kami ay napasinghap sa lakas.
"Putang—"
"Hindi kita type! At binabasted na kita ngayon palang!"Sigaw ni sitti, habang isinisigaw iyon ni sitti
napansin ko kaagad ang lahat na tumatahimik. I looked around them and they are looking at us. Namula
ng sobra ang pagmumukha ko at naisip nalamang bigla ang mikroponong hawak ni renz ngayon.
"Mahiya kayo guys."Bulong ko sakanila, nagsukatan ng tingin ang dalawa. Tumikhim ako't pinulot ang
mikropono upang bigyan nila ako ng atensyon.
I turned off the mic. "Hoy! Lahat sila nakatingin rito!"Singit ni Courtney at ipinaglayo silang dalawa,
nabalik sila sa ulirat at sabay-sabay silang nag-iwas ng paningin.
Pansin ko rin ang pumupulang tenga ni Renz, narealize niya sigurong naririnig ng lahat ang bangayan
nilang dalawa.
I ibinigay ko sakanya ang mikropono at tinapik-tapik sa balikat."Okay lang.."Kahit na ang totoo'y gusto ko
nang upukan si Renz.
"U-uhm.. Guys, pasensya na kayo, Illusyonada lang ang kabayong 'to kaya wag na kayong magtaka pa sa
pagmumukha nito."Malakas na tumawa ang mga audience sa sinabi ni Arthur kaya si Sitti naman ay
balak sanang sugurin siya pero ay pinigilan siya ng mga kaibigan ni Arthur sa likod.
"Mapapatay ko 'yan, mapapatay ko talaga 'yan!"Nanggagalaiting sigaw niya at halos buhatin na siya ng
mga lalako dahil sa sobrang lakas ba naman.
Peaceful naman ang mukha ni Arthur at parang wala lang nangyare sakanya.
"And now, the biggest invader. The Ikomens wings, one time Champion and Silver medalist Soccer
tournament. Please Welcome The Mens Eagles!"Nabalik din sa lahat sa dating gawi at mas maingay pa
ito kumpara kanina nang lumabas na ang gropo ng mga Felix.
Kumakaway kaway si Kyle, si Charles ay nagf-flying kiss pa sa mga fangirls niya. I feel sucked when the
group of his fangirls are collapse after he gave them a virtual kiss. Yucks.
Si Tristan naman ay hawak-hawak ang Soccer ball, kumakaway siya paminsan sa mga fangirls niya at
inikot sakanyang kamay ang bola.
And lastly, James. Nakasuot lamang siya ng Headphone sakanyang tenga at parang wala lang sakanya
ang kumakaway na mga babae.
Iba talaga kapag Sikat, di maiiwasang pagkakagulohan. Lumalaki pa ang ulo, sigh.
"Ikomen! Ikomen!"
Napahawak nalamang ako saaking noo. Nahihilo ako sakanila.
"Hey, I brought some foods."Napatingin kaagad ako sa kakarating lamang na si Mady, dala ang isang
supot ng Mc donald's at dalawang Milk tea. Lumapit siya saakin at umupo sa tabi ko na mayroong puting
upuan.
"Binili ko 'to para di tayo gutomin sa kakanood sakanila. I'm prettt sure magiging matagalan ang
bakbakan ngayon."Sabi niya at inilahad niya saakin ang isang meal, burger , coke at Milk tea.
Hindi naman ako makapaniwala sa nakuha ko. Napakamot ako sa noo ko at saka tiningnan si Mady na
binibigyan rin niya ang iba na nandito. Ang dami naman nito.
"I-ikaw ba ang bumili nito?"Tumango siya saakin.
"It's my treat. Don't worry wala namang kapalit 'yan."
"Masanay ka na kay Ms. M, ganyan 'yan pag maganda ang mood—Aray!" Mabilis na hinampas ni
Courtney si Arthur sa braso niya upang suwayin ito. Pinanlakihan lamang siya nito ng mga mata na
kaagad ding ikinatikom ng bibig ni Arthur.
Pero sa pagkakataong ito, nakaramdam kami ng kilabot dahil sa sobrang itim na aura na nanggagaling
kay Mady.
Napahimas kami pareho sa mga braso namin dahil sa mga balihibong tumataas sa buong katawan
namin.
Napaiwas si Arthur ng tingin at binigyang atensyon ang pagiging announcer niya.
Si Courtney naman ay pilit na tawa ang iniilabas habang lumalapit kay Mady na madilim pa rin ang araw
habang nakayuko ang ulo niya.
Ganyan ba magalit si Mady kapag may naririnig siya'ng compliment or something like feedback to about
her? Nakakatakot siya'ng magtampo, ibang iba talaga kapag ngumingite siya saakin.
"G-galit ba siya?"Nauutal kong tanong, mabilis na ngumite ng pilit si Courtney habang hinihimas ang
likod ni Mady.
"Hehe, g-ganyan lang talaga siya mag—"
"Hindi ako galit."Muli kaming kinilabutan ng sumingit si Mady saamin. She stated, but her voice is deep,
and dark.
Hindi siya galit sa kalagayan na 'yan? halos atakihin kami sa puso sa hitsura niya ngayon.
Nawala ang atensyon ko kay mady nang tumunog ng malakas ang horn na nasa malapit lamang ni
Arthur, may nag pito pa tanda na nagsisimula na ang laban.
Napatakip ako ng aking tenga dahil sa sobrang lakas, masakit sa tenga. At nang tumigil na ito ay siya din
ang pag salita ni Arthur at ang pag alis ng mga kamay ko sa tenga.
"Let the battle be..gin!!"
Chapter 24
Soccer is a team sport played by a team of 11 players against another team of 11 players on a field.
The team has one designated goalkeeper and 10 outfield players. Outfield players are usually specialised
in attacking or defending or both. A team is typically split into defenders, midfielders and forwards,
though there is no restriction on players moving anywhere on the pitch.
Nilalaro ito sa isang parihabang patlang na tinatawag na isang pitch na may isang layunin sa alinman sa
dulo.
Ang mga linya sa alinman sa dulo ng pitch ay tinatawag na mga linya ng layunin, ang mga linya na patayo
sa mga linya ng layunin ay tinatawag na mga touchline. Ang ibabaw ng paglalaro ay karaniwang damo.
Ang mga artipisyal na ibabaw ay napaka-bihirang ginagamit sa antas ng propesyonal.
The object of the game is to move the ball up the pitch and beyond the goal line of your opponent's
goal.
A standard game lasts 90 minutes, split into two halves of 45 minutes.Ang layunin ay may dalawang
patayong post at isang pahalang na bar na kumokonekta sa kanila na kilala bilang crossbar at inilalagay
sa gitna ng linya ng layunin.
Any of a team's 11 players on the pitch can score a goal, which adds one to the team's total. The team
also get a goal if an opponent sends the ball into their own goal by mistake.
The team that scores the most goals in the 90 minutes wins the game. Masyadong mahirap itong laro na
'to para saakin, kailangan nilang pag-aawagan sa pamamagitan ng paa. Kumpara sa basketball na kamay
lamang ang ginagamit at madali lamang itong maagaw at pwede mo itong itakbo papunta sa basket para
i-shoot.
"Forward si James?"I look up to Sitti, she's at my back. Nakatukod ang mga kamay niya sa balikat ko
upang dumungaw at tingnan ang mga players.
"Karaniwan kasing position niya is Defender, ngayon nakakapagtatakang nasa Forward siya. Well, renz is
still a goal keeper."Dugtong niya pa at ramdam ko ang pagcross arm niya sa likod ko.
Forward is a Centre forward, Second striker or Winger.
Dalawa silang magkakagropo rito at kasama niya si Kyle na siguro ay Centre Forward siya at si James
naman ang Striker.
Bale sa mga role kasi ng Soccer players ay may isang Goal keeper Apat na Defender, Apat na Mid fielder
at dalawang Forward. At sa bawat role na iyon ay dapat magkakaisa isa sila sa isang gropo upang
makuha ang teamwork ng team nila.
Well I am not professional about this game, pero sana ay hindi ako mali sa mga hinihila ko. I like
Volleyball, mas alam ko ito kaysa sa soccer but anyway nevermind kung ano nalang ang hinihinila ko ay
yun na yun hehe.
"Number 5 na pinasa kay Number 4 si number 4 ay naghahabol, tumigil sa gitna. Nagkaharap sila ni 8,
pinag-aagawan ang bola. Pinag-aagawan, pinag-aagawan.."Humiyaw ang lahat sa mga labanang naganap
at halos pinipigilan na nila ang hininga nila dahil sa sobrang kaba. Ako rin, kinakabahan ako. One
hundred percent ang kaba ko ngayon dahil hindi ko alam kung sino ang manananalo sa kanila.
Mas umingay pa nang malakas na sinipa ni Tristan ang bola papunta kay Kyle at kaagad itong nasalo ni
Kyle nang lumanding ito sa dibdib niya at mabilis na sinipa papunta kay James na nasa pinakaunahan na.
Hindi ito nakuha ni James subalit ay nakipagbakbakan siya sa pagalingan ng pagkuha sa bola, mula rito
ay kita'ng kita ko kung gaano siya kagaling at namamangha nang walang kahirap niya iyon naagaw
kaagad at pinalipad niya ang bola mula sa likod at mabilis itong sinipa papunta kay Tristan.
"Ayan na ayan na, umaatake na ang forward at Defender, hala ka, hala ka, sinipa namaman ni Number 7
Kay Tristan boy, kay tristan boy nakikipag labanan pa kay Number 3, nag-aagawan, nag-aagawan.
Oooohhhh" Hindi na naipasa kaagad ni Tristan ang bola dahil mayroong sumipa padulas papunta
sakanya. Na out ito at pumito ang referi.
Pinuntahan naman siya ng dalawang kaibigan niya at tinulungang makatayo, napansin ko rin si James at
Renz na nagkatitigan kahit napakalayo nila sa isa't-isa.
"Sayang, malapit na sana siya sa goal. Kung bakit naman kasi nakikipag-paligsahan pa." Umiiling na
komento ni Courtney at kinain ang burger. Walang tigil kong iniinom ang milk tea sa sobrang kaba.
Hindi ko alam kung saan ako kakampi, pareho ko silang ayaw na makalapit saakin well maliban lang kay
Sean.
"Nagsisimula na ang laban mga ka pipol. Nasa bola ang Warriors."Anunsyo ni Arthur at uminom pa ng
tubig.
"Unang round palang 'to pero mas lalong umiinit na ang labanan."Komento ni Sitti.
"Sinipa na ang bola sa likod, umaatake na ang Warriors, umaatake si Sean at— Woaaah, what was that
dude that's freaking weky weky—yawards ang galing nun !"Natawa kami sa sinabi ni Arthur habang
binabatukan siya ni Courtney sa likod. Kung ano anong pinagsasabi.
Well, who wouldn't be? ako din napanganga dahil sa ginawa ni Sean. Mabilis niya'ng naiiwasan ang mga
kakampi ni James habang umiikot at sinisimplehan lang ang galaw. What the, ang galing-galing niya!
"Hindi ito kapani-paniwala! si Sean boy ang umaatake ngayon at ang mga midfielder hindi nakaposition!
Grabeh mga ka igan, naiwasan niya kaagad at—woaaah! Kita niyo 'yun! kita niyo 'yun! Grabeh, isa itong
napaka laking Sana ol mga kaigan. Nagkaharap na si Sean boy at Charles, naghahanap, naghahanap, si
Sean boy naghahanap ng tiyempo at sinipa!! Sinipa!—Naharangan ni Charles! Woooaaaaaahh
Napakagandang spot!"Lahat kami at napa-woah nang makita namin kung papaano naharang ni Charles
ang bola sa pamamagitan lamang ng kanyang paa na saktong lumandin ito sakanyang harapan.
Napakagandang anggulo nun. He flexing his right foot while the left foot is bended. Sobrang
nakakamangha!
Muling napaupo si Arthur na kanina ay napapatayo habang inaanunsyo ang naging labanan.
"Ikomen! Ikomen!"
"Warriors! warriors!"
"Eagles! Eagles! Ikomen! Ikomen!"
"Hoo, grabeh. Di talaga magpapatalo."Komento na naman ni Sitti at umiiling-iling pa.
Nasa Ikomen ngayon ang bola dahil nasalo ito ng goal keeper,hindi na nag-aksaya pa ng panahon si
Charles dahil mabilis niya itong sinipa papunta Kay kyle na nasa midfield ng Kalaban na walang
nagbabantay sakanya, sobrang lakas nun at saktong sakto ito sa binagbasakan. Ngunit bago pa ito
bumagsak ay tumalon si Kyle at paikot sa ereng sinipa ang bola papunta sa goal.
"SHOOT! SHOOT! ang angas nun !"Malakas na sigaw ni Arthur na maging ang lahat ay napahiyaw sa
nasaksihan.
Nakashoot si Kyle !
"Time check 30 minutes and 3 secs. Wala pa ring nagt-time out at siguro ay wala nang balak mag time
out ang magkabilang panig dahil ito'y matira ang matibay. Hindi ito pangkaraniwang laban lang mga
kaigan, laban sa pinapagitan nilang ito'y maswerteng bibiya kung sino ang mananalo mga kaigan. Wag
kayong kukurap at baka'y mawala pa sa isang kurap lamang. Mag-ingat sa manloloko dahil baka ikaw ay
maloko sa bitag niya'ng nakakahulog panty, ayy!"Bumulwak ang lahat sa tawa ng dahil sa sobrang bilis
na pagkakabanggit ni Arthur sa mga sinasabi niya.
Hinampas siya sa balikat ni Courtney habang humahalakhak, maging si Arthur ay napahalakhak din.
"Heto na mga kaigan, tuloy tuloy pa rin ang awit ng buhay. Baka ay magbago pa ang hugis ng puso
koooo"
"Hoy arthur tang*na!"Saway ni Sitti habang humahalakhak. Tumawa ako maging ang mga nandito.
Napailing nalamang ako sa pinag-gagawa niya.
"Peste talaga, ayos-ayosin mo pagiging announcer mo."dagdag pa ni sitti at kaagad din namang
humahalakhak ang iba.
"Ako nalang ayosin mo bebeluvs."
Mejell Ann replied · 24 replies
A/n: Someone asked me about my total words of every chapter, well hi there bibi! I only write every
chapter 1.1k to 1.4-5k, you see it's not that long but that's what I decided since my story created here at
this group. So I am really sorry if every chapter that I update is 'bitin', please be patience. I am working
on it and I am still learning. Thank you so much!
If you are looking for my account here is the link: https://my.w.tt/WFWTtkqRGcb
Mysterious hearthrob ( Blue Skull Series#1) Under Editing
my.w.tt
Edited · 5 · Like · React · Reply · More · Jan 5
Harial Clemente replied · 3 replies
Chapter 25
*My account is now Okay, thanks to G! also, thank you my loviest readers. Now for the update, this is
for you enjoy reading!*
Hindi pa natapos ang labanan sa pagitan ng ISEU at USP, hanggang ngayon ay walang humpay pa rin ang
pag-susuporta ng mga audience sa iba't-ibang panig.
Ngayon ay nasa USP na ang bola at ngayon din ay mas naging mainit pa ang labanan.
"Sean boy kicks the ball, nasalo ni numbah eight, pinasa sa numbah thwee, mabilis na pinasa ang bola
kay numbwah seven at—ooooohhh, hindi ito inaasahan. Tumatakbo ang Goal keeper at ipinasa ito ang
bola sakanya! Umatake ang lahat ng Warrios!"Sumigaw ang lahat dahil sa nasaksihan nilang pag-atake
ng USP halos napatayo na si Arthur dahil rito. Mahigpit kong hinawakan ang inuupuan ko habang mabilis
mabilis ang pagpasa ng USP ng bola. Hindi nakakilos kaagad ang midfielder ng ISEU dahil mayroong
nakabantay sakanila isa-isa.
"Mga kaigan, si James at Renz na ngayon ang nagkaharap! Isa itong magandang pagkakataon! Muli
nanamang nagkaharap ang mababangis na mga pangil!"
Umiiwas-iwas si Renz kay James habang si James naman ay maigi itong binabantayan at pilit na agawin
ang bola. Ngunit lahat kami ay muling namangha ng paliparin ni Renz ang bola mula likod gamit ang isa
lang niya'ng paa at mabilis na umikot upang sipain papunta kay Sean na mabilis nitong nasalo gamit ang
dibdib niya. Napakuyom ng kamao si James at binigyan niya muna ng masamang tingin si Renz bago
habulin si Sean na papunta na ngayon sa goal.
Ginagamit niya nanaman ang technique niya kanina upang iwasan ang mga kalaban.
Patakbo niya'ng sinipa ng malakas ang bola matapos nun ay napahiyaw nanaman ang lahat sa naging
matagumpay na pag goal ni Sean rito.
"One and one, it's a tie. First round end. Eeeeeeeenng"Pinatunog ni Arthur ang horn, sumabay din ang
pag pito tanda na tapos na ang first round ng laro.
" yung kanina.."All of us faced Arthur when he get back to his chair. Bigla-bigla nalang siya'ng nagseryoso
at hindi namin alam kung bakit.
"Bakit Arthur?"Sitti asked with curiosity.
"Yung pagsipa ni Sean kanina sa goal, makikita mula rito ang simpleng pag sipa niya lang papunta sa
gugustohin niya'ng direksyon."Anya. Lahat kami ay parehas na bumuntong hininga.
Ano nanamang pinagsasabi ng lalaking ito?
"Hoy! Nahihibang ka na ba? syempre sipa 'yun bogok!"Binatukan siya ni Sitti na kaagad ding ikinadaing
ni Arthur.
"Aray! ano ba?! hindi ako nagloloko rito okay?!"Inis niya'ng sigaw saamin, napaismid nalamang ako
habang si Mady naman ay poker face lang ang mukha habang kumakain ng Pop corn.
"Oh eh ano naman?!"
"Pwede bang makinig muna kayo, at ikaw na kabayo ka huwag mo nga akong batukan dahil—"
"Dahil ano?!"Mapanghamong putol ni sitti.
Ginulo kaagad ni Arthur ang buhok niya"Haisshhht."iritang maktol ni arthur at hindi na tinatapos pa ang
dapat na sasabihin niya.
Umayos nalamang siya ng pagkakaupo at huminga ng malalim."Ang punto ko kasi rito ay kung
papaanong hindi iyon nakita ni Charles ang padireksyong bola na dapat sana ay doon tumama sa kanan
hindi sa kaliwa."
Sumalubong ang dalawa kong kilay dahil hindi ko nakukuha ang pinupunto niya, palipat-lipat ang tingin
ko kina courtney, sitti, at Mady na parehong nakakunot noo.
"What do you mean by that Arthur?"Mady asked.
"Napansin niyo ba ang anggulo ni Sean kanina?"Anya, napatango naman kami. "Ang katawan niya ay
nasa kanan tsaka 'yung pagsipa niya ay saktong sakto lang sa----"Natigilan sa pagsasalita si Courtney
habang nanlalaki ang mga matang tumingin kay Arthur.
Hindi ko maintindihan, ano ba ang kanilang pinagdedebatihan?
"Yes, you're right Court. Habang tumatakbo si Sean kanina, planado niya nang pumurma. Kaya mabilis
siya'ng nakapag-isip ng plano para maloko ang goalkeeper sa kung ano man ang direksyon na naisin niya.
Kahit na nasa kanan ang katawan niya at sa pag sipa ng paa niya, ang pamamaraan niya'ng pagsipa ay
naiiba ng direksyon. Ibig sabihin, kayang kaya niya'ng kontrolin ang bola kahit ano pang direksyon ang
gagamitin niya pero sa pamamaraan ay hindi mo itong mababasa."
"You mean, the point here is the way he control his kicks?"Sitti asked that Arthur nodded.
"Kaya sobra akong napahanga kay sean, no one can do that. Sobrang mahirap ang ginagawa niya at
delikado din, dahil sa pagtakbo niya ng mabilis ay pwedeng mainjury siya dahil yung katawan niya ay
umarko na."
Napanganga ako sa sinabi niya, grabeh hindi ko iyon nakikita. Hindi ko rin alam na delikado pala iyon,
jusko naman bebe Sean umayos-ayos ka sa paglalaro. Maaga akong mabubyuda niya'n.
Napanguso nalamang ako at tiningnan si Sean na ngayon ay kausap si Renz, they are talking seriously
while drinking his pocari bottled water.
Sa kabilang bahagi naman ay nakikita ko ang gropo nina James na sobrang sobra ang seryoso.
Napapailing pa si Kyle habang si Charles ay mukha 'yatang naiinis. Tristan is simply sitting beside James.
"Mukha yatang matindi ang 2nd round. Pinag-uusapan talaga nila ng mabuti."Sitti commented as she
look at them too. Napatango lamang ako sa sinabi niya.
Kabang kaba ako kung ano ang magiging takbo ng laro nila, sobra silang nakakatakot. Itsura palang na
nakakatakot na habang seryosong nakikipag-usap sa mga teammates nila.
But suddenly, our eyes distracted as we saw a few black suit men came out. Lahat kami ay nagulat at
nagtataka, everyone whispering as they watch who is this old man walking like a king.
"S-sino siya?"Tanong ko bigla habang nakaturo roon. Sitti swallow her saliva."H-he's Chairman, CEO and
Highest rich man in whole Asia. Mr. Deoleno Anderson." Napanganga ako ng ipakilala saakin ni Sitti ang
matandang lalaki na pinagpagitnaan ng mga body guards niya. He has a patch in his left eyes at sa bibig
niya na mayroong sigarilyo na karaniwang ginagamit sa mga mayayaman.
Lahat kami ay nalipat sa Dean kasama ang mga Professors na dumating para i-welcome si Mr. Anderson.
Lahat sila ay hindi nakapaghanda, hindi pa nga nakapwesto ng maayos ang mga professors and they are
all bow down.
"Arthur! Pinapadala ng Sexy—este Secretary. Ia-announce mo bilis!"Mabilis na inabot ng kaibigan ni

Arthur sakanya ang isang pirasong papel na kaagad ding niya itong kinuha.
Napalunok pa si Arthur at mukha yatang kinakabahan.

"Hindi lang kasi pangkaraniwan si Mr. Anderson, kailangang magbigay respeto dahil pagnagkataong iinit
ang ulo niya baka ipapasara niya itong school."Naiiyak na sambit ni Sitti at mabilis na nagsitayuan ang
lahat, ako naman itong nagtataka ay sumunod nalamang para hindi madamay sa gulo kapag uminit ang
ulo ng Chairman, CEO o kung ano man siya.
"To Welcome our dearly Owner of USP, President of Power Management Hall. The president of Power
House school, please give around of applause Mr. Deoleno Anderson." Mabilis na nagsipalakpakan ang
lahat matapos ianunsyo ni Arthur ang nakasulat sa papel. Naging propesyonal ang boses niya at puno ng
buong buo na boses.
Hindi iyon natapos at sinundan iyon ng napakamagalang na pagbati. Yet, I feel something strange.
Parang may nakatingin o kaya nakamasid saakin, Umangat ang ulo ko. Inilibot ko ang paningin ko at
natigil ito sa isang tao. Isang tao na nakasuot ng itim na hoodie, I can't see his face, he wore a black
mask. Covering his head using his hoodie jacket cap. Nakatingin lamang siya saakin habang pasimpleng
Iniwas lang ang kanyang mata at lumapat iyon sa ibaba, sinundan ko ang paningin niya at doon ako
natigilan ng malaman ko kung sino ang kanyang tinitigan.
"James?"
Kai Buendia Secillano replied · 29 replies
Chapter 26
Nervous.
That's what we feel today as we all watching the continued game with the Chairman, CEO. He's simply
sitting at his royal chair as he looked like a king, madaming body guards ang nakabantay sakanya'ng
buong paligid. He's at the top na kung saan ay doon pinapaupo ang nga VIP royal family. Sinabi ito saakin
ni Sitti matapos ang pag-bibigay galang namin sakanya at pinipilit na huwag madistract sa bisita namin
ngayon.
The boy that I saw earlier vanished, after I look unto his prey, James, he's gone like a bubble. Hindi ko
alam kung si James ba talaga ang tinitingnan niya pero bakit siya nandito? who is he? I don't know him
cause obviously he's covered. Protecting himself, maybe.
He look like a spy or something. But one thing I am sure, he have an intension.
"Wait, bakit tumigil si james?"lumapat ang paningin ko sa field nang mapansin kong hindi na gumagalaw
si james habang nakaapak na ngayon sa bola. Sitti is murmuring something after she asked.
The audience are whispering, hearing those disppointed comments.
Si Renz ay nakakunot ang noo ngunit nanatiling matalim ang mga mata kay James. Charles, Tristan and
Kyle are looking at their friend as they look like knew something.
"Ano bang nangyayare?"Courtney ask with confusions hanggang sa ay mapatingin kami sa dumating na
mga maiitim na mga lalaki papunta sa direksyon namin.
"Hala teka, sino kayo?! anong ginagawa niyo?!"Bulalas ni Sitti at mabilis kaming napatayo sa kinauupuan
namin. Sa halip na sagutin kami ay nagulat nalamang ako ng saakin sila papunta. Hinawakan nila ang
magkabilang braso ko at sapilitang pinaalis papalayo sa pinagp-pwestohan ko.
"A-anong ginagawa niyo teka! S-sino ba kayo?!" Natataranta kong sigaw, pinilit kong magpumiglas kaso
ay sobrang napakalakas ng mga bisig nila.
"Hey! Let her go! Huwag niyo'ng—Hannah! Teka! padaanin niyo kami!" Sinubukan namang lumapit
saamin si Courtney ngunit ay hinarangan sila ng ibang men in black.
Buong lakas kong kinalas ang mga braso ko subalit ay hindi na ako nakapalag pa nang ako ay takpan ng
telang sako sa buong katawan ako.
I shouted so many times at Naramdaman ko nalamang na nakalutang ako sa ere bago ko naramdaman
kung papaano ako binuhat nito.
"Bitawan niyo ko! Aaaaahhh! Tulooong! No! no!"
Hindi ko na kaya pang tumagal, parang nasusuka ako kung ano man! Nahihilo ako at hindi ko alam kung
ano ang nangyayare!
A few moment later, I heard someone laughing, isang pangmatandang tawa at boses habang papalapit
kami.
"Deoleno!"The old man shouted, I heard a gasp of the audience. Hindi ko klaro kung sino ba ito ngunit
ang alam ko lang ay naririnig ko na ang boses na ito.
"Ang batang ito, nararapat lamang na bigyan ng magandang regalo. Tama ka pare ko,
mapapakinabangan nga siya sa plano na'tin, hindi ba kapitan?"Habol hininga akong lumilinga-linga
upang humanap ng kahit ano mang butas upang makakita ako.
"Ang anak mo, ang mga tapat mo. Alam kong nagtatago kayo, hindi ko iyon papalampasin kapitan.
Niloko mo kami, you fooled us as a Black pearl."Tumawa ang matanda at narinig ko ang marahas ng
paghugot ng hininga niya."Pero, dahil alam ko na kung ano ang pinupunto mo. Ang batang ito ay
kukunin ko, kayo ni Ferrer, kayo! sinisimulan ko ang labanan na ito. Isa, damay lahat."Naging kilabot ang
huling salitang sinabi niya bago ko naramdaman ang pag-alis ng bumuhat saakin.
Napasigaw ako ng marinig ko ang malakas na pagsabog sa kung saan, narinig ko ang malalakas na sigaw
ng mga estudyante dahil roon at nagmamadaling umaalis sakani-kanilang mga inuupuan.
Ferrer, apelyido ko iyon. Ibig sabihin si Daddy ang pinupunto niya, ako ang kinuha niya at hindi ko alam
kung bakit! I am completely innocent!
Napatili ako nang maramdaman ko ang marahas ng pagtalikod at paglingon ng bumubuhat saakin. Ang
alam ko kung nasaan kami ngayon ay nasa bandang hallway kami pero hindi ko alam kung saang hallway
ito papunta.
Nahihilo ako sa bumubuhat saakin. Halos masuka na ako sa sobrang bilis ng mga kinikilos niya.
"Aaahh!"I screamed when I heard the bang of shot gun, hindi lang iyon ang naririnig ko. May pistol at
iba't-ibang uri pang mga baril ang naririnig ko, nagpapalitan sila.
Biglang tumunog ang Emergency alarm ng school at ang pagring ng bell hanggang dito ay rinig na rinig
ko pa rin ang sigawan ng mga estudyante habang umaalis sa kani-kanilang mga lugar.
"Putcha naman oh! Huwag mong bitawan 'yan! Mapapakinabangan pa ang batang iyan!"utos ng kasama
ng bumuhat saakin na kaagad na ikinatugon nito sa kasamahan niya."Opo."
"Si tiger ito, kailangan ng back up ang Black pearl."Someone calling for their back up, mas lalo pang
naging maingay ang putokan.
Mariin akong napapikit sa takot at tahimik na nagdadarasal, Diyos ko, ako sana ay inyong gabayan.
Natatakot na ako, hindi ko na kaya pang tumagal ng ganito. Nahihirapan na akong makapag-isip kung
ano ang nangyayare, kung papaanong nasali ako sa gulo na ito.
Napatili muli ako nang mabitawan ako nang bumuhat saakin dahil mayroong kung anong sumipa
sakanyang tiyan. But someone again caught me as he secured quickly his arms to me. Sinubukan kong
pumipiglas kaso sa pagkakataong ito ay binuhat niya ako na para bang bagong kasal at mabilis na
tumakbo sa kung saang direksyon.
"S-sino ka?! please pakawalan mo na ako. Nakikiusap ako sa'yo."I beg, but no response. Tanging
paghahabol lamang ng hininga niya ang naririnig ko habang tinatakasan mga taong balak akong
kidnappin.
"Unknown speaking to the Blue Skull.."Lalaki.
Lalaki ang boses niya, hindi ko kilala ito. Malalim at walang kahit na anong emosyon ang nababakas rito.
"I have the dove, get her at the corner of stone cubes before the Black Pearl caught her again. I'll give
you 5 minutes will start now."Napatili muli ako nang marinig ko ang pagputok ng baril, mabilis na
nagtago ang lalaking bumuhat saakin ngayon at mabilis na tumakbo paalis upang hindi makita ng mga
kalaban.
Naramdaman kong umakyat siya sa hagdan. Para naman akong naawa sakanya dahil sa bilis ba naman
ng paghinga niya.
"U-uhm..okay ka lang ba? mabigat kasi ako, p-pwede mo naman akong ibaba----ahhh!"Muli akong
napatili nang marinig ko ulit ang putok ng baril, nanginig ang buo kong katawan at tinikom nalamang ang
bibig ko.
Humigpit ang pagkakahawak niya saakin. Habang tinatakbuhan ang humahabol saamin o sakanya?
"2 minutes left."biglang salita niya at naramdaman ko kaagad na tumigil siya at ibinaba ako. Takang taka
naman ako sa ginawa niya at pilit na alisin ang pagkakaposas ng kamay ko sa likod. Hindi ko alam na
nakaposas pala ako! fuck!
"T-teka! Kuya, wag mo akong iwan dito!---T-teka lang!"Bwiset bigla-bigla nalang niya akong iniwan, hindi
ko na alam kung saan na 'yun papunta.
"Piste ka kuya! nililigtas mo pa ako tapos iiwan mo lang pala ako ! Sana naman huwag mo na akong
iligtas kung mahuhuli din naman ako ulit dito"Halos maiyak na ako sa mga sinasabi ko habang ginagamit
ang pwet kong makaalis sa lugar na inilagay niya lang ako.
Piste, hindi pala totoo ang super hero sa totoong buhay! Kung ililigtas ako ng kung sino sana naman ay
huwag na nilang tangkain kasi mahirap makamove on!
"Kuya! huhu bakit ba naman kasi..."
"Bilisan niyo!"Halos hindi na ako makahinga nang marinig ko na ang boses ng mga lalaking gusto akong
kidnappin.
Binilisan ko ang pag talon-talon ko kahit masakit sa pwet. Tumulo na ang luha ko sa sobrang sakit at
pagkadismaya sa nangyayare saakin ngayon.
Lord, malas ko ba ngayon?
"Kyaaahh!!"
"Huli ka!"May kung anong humawak sa takip ko. Hinawakan niya ang balikat ko at hinigpitan ang
pagkakatali ng tali sa katawan ko upang hindi ako makalabas sa sakong tinatakpan saakin.
"Akala mo ligtas ka na ha, iniwan ka na nga ng hero mo dahil sa takot haha."Mayabang na sabi nito
saakin. Sumimangot naman ang mukha ko at umirap kahit di naman niya nakikita.
Nagpupumiglas ako, sinubukan niya akong buhatin ngunit ay muli nanaman ang napatili ng marinig ko
ang pagputok ng baril malapit saamin.
"Wrong move black pearl."

Gennie Portosa replied · 28 replies
A/n: Hello My loveliest readers, I know that it's really make you confused about this chapter 26
Masyadong mabilis ang pangyayare, I reviewed. Yes even me it's really quick. But y'all trust me right? do
you have patience? I am still working on it. Please let me clear your questions every chapter I update,
wait and read hehe. Sorry, maybe I have many failures. But I hope, you will never give up reading my
story. I love you and thank you so much!
Fedelin D. Carla A... replied · 1 reply
Chapter 27
Someone carry me at inilayo ng mabilis doon sa sahig na inuupuan ko, masyadong mabilis ang
pangyayare, nagpapalitan ulit sila ng putukan hanggang sa ay tinakbohan na ako ng mga kumuha saakin.
Gusto ko nang himatayin sa sobrang pagkakahilo.
"Habulin niyo!"Mabilis na nagpalitan ng putakan ang magkabilang panig at rinig na rinig ang mga yabag
ng mga sapatos na humahabol saamin.
"Paputokan niyo!"
Hindi ko alam kung saan na kami napunta, ngunit ay rinig ko ang pagtunog ng elevator.
"Hoy! Bilisan niyo, paputukan niyo pa! tang*na mananagot tayo ni kapitan!"
"Tangina, hindi ko 'to inaasahan."Biglang nangunot ang noo ko ng marinig ko ang boses ni Charles. Isang
madiin at iritadong mura, napalinga-linga ako upang kompirmahin kung siya nga ba iyon.
"Ch-charles?"Sambit ko.
Walang sumagot, ang tanging narinig ko lamang ay ang pagsara ng elevator at ang paghinga nila ng
maluwag.
Walang nagsalita ng ilang minuto, nang marinig ko ang pagbukas ng elevator ay mabilis din silang
tumakbo sa hindi ko malamang direksyon ngunit ay tahimik kong dinaramdam ang mga ikinikilos nila.
Now, as they passing by, naririnig ko ang malalakas na sigaw ng ibang estudyante habang tumatakbo
papalabas ng campus. Ang alam ko kung saan ko ito naririnig ay nasa bandang kanan.
But to my surprise, naramdaman ko ang malambot na upuan sa pwetan ko. Napahugot ako ng
maraming hangin at saka naman mayroong tumatanggal ng tali sa katawan ko.
"The Supreme Captain is fired up, kasama niya si Wolf."Muling nangunot ang noo ko sa narinig ko. It's
kyle, I know that voice. Hindi ako pwedeng mag-kamali.
"K-kyle?"Narinig ko ang mahinang pagtawa niya hanggang sa mayroong kumapa sa ulohan ko.
Ngayon ay nasan nanaman ba ako? Nalilito na ako kung saan-saang lugar ako napupunta.
"Heyo prez, natakot ka ba?"Naikagat ko ang pang-ibabang labi ko sa tanong niya at bumuntong hininga.
"Anong ginagawa niyo? Kasali ba kayo sa mga sindikato? Tell me, are you going to kill me now?"Sunod-
sunod kong tanong. Humikbi ako at naramdaman ang pagkuha ng sako mula sa pagkakatakip sa buong
katawan ko.
Napapikit ako sa sinag at kinalaunan ay nasasanay ulit ang mga mata ko. Inilibot ko ang mga mata ko sa
buong paligid at ang alam ko ay isa itong office ng mga SSG officer, maliban kay Renz na siguradong
naiiba ng silid.
Nakita ko kaagad sina Charles at Kyle na suot pa rin ang mga Jersey. They are both sweat at may dalang
radio phone.
"The dove is safe, rinig na namin ang papalapit na sirena ng mga police at ambulansya."Salita ni Kyle sa
Radio phone na hawak niya at napatingin kaagad ako kay Charles na Nakayukong nakaupo sa tabi ko.
"Ligtas ka na prez, pwede ka nang mailabas dito huwag ka nang mabahala."Kampanteng anunsyo ni Kyle
na aalis na sana subalit ay pinigilan ko.
"Sandali."pigil ko."Hindi mo sinasagot ang tanong ko kanina, ano ba ang nangyayare? bakit nagkaganito?
a-at sino 'y-yung mga kumidnap saakin? Sino si Tiger? Sino-sino 'y-yung mga black pearl.. Wolf,
unknown, at Blue Skull..Basta lahat! alam kong alam niyo ang lahat kaya sabihin niyo saakin kung ano
ang nangyayare."Nagugulohan kong tanong na magkakasunod pa, tinitigan ko si Kyle na hindi
makatingin saakin ng maayos. Nakayuko lamang siya at nakaharap ang katawan niya saakin.
Kumunot muli ang noo ko.
Bumuntong hininga si Kyle."Hindi ko alam." anya. Suminghap ako at pekeng tumawa sakanya.
"Ako ba ang niloloko mo? kayo? huwag kayong magsinungaling saakin. Baka nakakalimutan niyo na alam
ko na ang lihim niyo?"Ngumise ako dahil sa sinabi ko.
Hindi naman siguro iyon tama para hindi nila ako sagutin, I mean alam ko naman na may alam sila. May
baril silang hawak at alam nila kung papaanong pumatay, I can see that in my precious eyes. They almost
killed me that day. At thankful ako dahil wala namang nangyare saaking hindi maganda, ninakaw lang ni
James ang importanteng bagay saakin.
Ang first kiss ko. Sobrang pinag-sisihan ko iyon.
"We really don't know what is happening, prez."Bumuntong hininga si Charles at saka napatango-tango
pa siya na akala mo'y may naisip na iba."Okay, ito lang ang alam namin."Charles began."You are in
danger, prez."he added as his voice became serious.
Me? in danger? Bakit?
Natahimik naman ako sa sinabi niya." All we know is 'yung Dad mo ay kasabwat ng Black pearl. Ferrer
and Anderson are buddies which is they are really working on the same plat form for many
years."Dugtong niya pa.
"Mr. Anderson became a Superior or Captain of black pearl and your dad became the stongest spy world
of Black pearl, in short, kanang kamay siya ni Mr. Anderson."Kyle stated also.
"Ano? si Dad? k-kilala 'yung chairman na iyon? and what kind of Black pearl is that? Gangster? Mafia?
Assasins?" Sunod-sunod kong tanong.
"No."Sumalubong ang dalawang kilay ko sa isinagot ni Kyle.
Anong klaseng sagot 'yun? paanong hindi nila alam kung anong uri sila na gropo.
My Father is one of them, my father holds a big position. So, is this why my father is carried for? Kaya ba
ay umuuwi siya ng late dahil rito?
I feel ache in my chest, napayuko ako habang iniisip kung papaano ako tratohin ni Dad. He considered as
his employee, bigay pera dito, bigay pera doon. Parang nag sasaboy lang ng pera saakin para lang
sabihing sinusurpportahan niya ako sa pag-aaral at sa pangangailangan ko araw-araw. But this is
enough! grabeh na ang ginawa niya, palagi nalang pera ang pinapatakbo niya at hindi man lang niya ako
bigyan ng atensyon at pagmamahal.
Gustohin ko mang lumayas but I love him. He's my Dad, hindi ko gustong mag-abandona nalang dahil sa
ginawa ni dad. I am still hoping that love is still there. He's the only my family.
"Dapat alam niyo kung anong klase silang mga tao! Can you see? My dad is involve here, kasabwat siya
sa kung ano mang klase silang gropo! Kaya utang na loob, sagutin niyo ako para mapigilan ko Dad ko sa
kahibangan na ito!"My voice roared as I said those words to them. Nagtaas baba ang dibdib ko at bigla-
bigla nalang tumulo ang luha ko.
Sinubunotan ko ang buhok ko at napatakip ng mukha ko dahil bigla-bigla nalamang akong humagulgol.
This is really too much! Kaya pala, kaya pala ipinasara ni Dad ang kompanya. Ang pamamalagi nalang
bigla-bigla nalang sa bahay dahil kasama siya ng Black pearl.
I remember those two men in our house. May kinalaman ba doon ang mga taong iyon sa pagbabata at
pagkikidnap saakin?
"Mga sindikato ba s-sila?"Malalim na boses kong tanong. Pinahiran ko ang pisnge ko upang tingnan
silang dalawa.
Pareho silang nag-iwas ng paningin saakin. Hindi makatingin.

"I-it's one kind of."Sagot ni Kyle.
Tumayo ako bigla sa kinauupuan ko na ikinagulat nilang dalawa.
"Saan ka pupunta?"Natatarantang tanong ni Kyle, hinawi ko ang buhok kong sumagabal sa mukha ko at
hindi siya nilingon.
"Uuwi."Matigas kong sabi at mabilis na umalis sa loob na pinagtataguan namin.
I need to talk to my dad. This is really insane, hindi ko na kaya'ng timpihin pa ang pinag-gagawa ni dad.
Pati ako, muntik nang mamatay. Muntik pa akong ipalapa sa mga mukhang aso! Nandidiri ako!
"Prez! Hannah! Teka wait!"Rinig ko ang sigaw ni Charles upang pigilan ako. Ngunit hindi ko sila pinansin.
Magkamatayan man, wala akong pake. I just wanted to know everything my dad, mismo sa mga bibig
niya ang gusto kong marinig.
"The campus are all cleared. May nahuling Dalawang tauhan sa black pearl at tumakas ang iba pang
kasama nila. May nagbabantay na sa labas na mga Swat at military inilalabas na nila ang mga
namamatay ibang estudyante."Natigilan ako nang marinig ko ang huling sinabi niya.
Naikuyom ko ang kamao ko.
"May estudyanteng, nadamay?"Tanong ko ng hindi sila nililingon. Biglang namuo muli ang luha sa mga
mata ko at saka ito tumulo nalang bigla-bigla.
"M-meron. Dalawang USP isang ISEU."Nanlaki ang dalawa kong mga mata at mabilis na tumakbo paalis
roon.
ISEU ibig sabihin, may nadamay sa mga kaklase ko. May nadamay sakanila.
"Aaaaahhhh!!!"Napasigaw nalamang ako sa sobrang inis at galit habang tumatakbo't lumuluha ang mga
mata ko.
Pakiramdam ko, kasalanan ko ang lahat. Kasalanan ko.
"May estudyante pa!"Biglang may sumigaw nang lumabas ako ng campus, tumigil ako at inilinga ang
paningin ko sa buong paligid.
May mga nilalagay na yellow sa mga Entrance at exit, May lumapit saaking dalawang military upang
kunin ako.
"Ayos ka lang ba bata?" Tanong ng isa habang inaalalayan akong makalabas sa loob ng campus, may
ibang pulis pang nakabantay at nag i-imbestiga.
Ngunit ay kumalas ako sa humahawak saakin nang makita ko sina Seya at ang iba pa na umiiyak at
nanginginig.
Napatakbo ako sa kinaroroonan nila habang nagpipigilan ang mga luhang tumutulo.
"S-seya.."paos na boses ang lumabas sa bibig ko.
Lumingon ang lahat saakin at si Seya. Lahat sila ay naiiyak na tumitingin saakin at si Seya naman ay
nababakasan ng tuwa at saya sa mukha niya.
"Hannah! Diyos ko!"Lumapit saakin si Seya at mabilis na niyakap mahigpit, para akong bato sa
kinatatayuan ko habang hindi inaalis ang paningin sa pinapalibutan nila.
Nakita ko si Ena na Malungkot na tumingin saamin habang ang iba ay humagulgol na sa takot at saya.
"Prez.."Sambit ng karamihan saakin. Kumalas sa pagkakayakap saakin si seya.
Lumapit ako sa pinapalibutan nila. Binigyan nila ako ng daan ngunit naitigil ko ang mga paa ko habang
nanginginig ang buo kong katawan sa nakita kong nakahiga sa puting higaan.
"Hindi.."
A/n: Hello my loveliest readers! So ito na nga at may pagkakaabalahan na tayong mga paper works sa
school. Now, I will advance sorry to you dahil sa lunes busy na din ako. Ang masasabi ko lang ngayon is
walang schedule ang update ko, hindi ko naman gustong umasa din kayo kasi minsan ay hindi ko
magagawa on time. Any time I'll update, mag rereact naman ako sa mga comment niyo kapag may
update na. Thank you again for reading this story and I am greatful to have you, may failures man ako
pero patuloy niyo pa rin ako sinusurportahan. Nakakakilig lang hehe, If you want to find my watty acc.
search @Hanielabsyooo okay lang sakin na wala kayong vote, para saakin okay nang nakapagbasa kayo
at nalaman niyo ang mundong ginagalawan ng malilikot kong imahinasyon hehehe. Love you! Don't
forget to study ha? mas importante ang modules and online classes.
Chapter 28
My world skipped as I walk unto the victim who is lying in the white sheet of bed. Slowly, the time is
ticking. The bang of my chest, the drop of my tears, as the way I am catching my breath, My whole body
became weaker as I came near by the victim.
Nahihirapan akong makahinga habang pinasadahan ang taong nakabalot ng puting tela. Nanlalamig ang
buong kamay ko habang tuloyan ko nang alisin ang takip ng puting tela sakanya at bigla nalamang akong
tinakasan ng kaluluwa ng makita ko kung sino ang nakalatay sa higaan habang duguan ang kanyang noo
at ang kanyang leeg.
"P-prez..wala na, si Jhony.. Si Jhony wala na prez."Humagulgol saaking giliran si Joshua hanggang sa ay
naririnig ko na ang malalakas na hagulgol ng iba at ang pakiramdam na mabibigat sa dibdib.
Halos himatayin ako sa nakikita ko habang walang habas na tumutulo ang mga luha ko, naging alerto
ang iba nang makitang matutumba na ako subalit ay napahawak ako sa kama. May sumuporta saakin
upang maitayo ako ngunit ay nanatiling tuwid ang pagkakatayo habang mariing nakahawak sa puting
tela.
"Jhony...gumising ka diyan."Suminghot ako at hinawakan ang magkabilang balikat niya. Niyuyog ko ang
walang hiningang bangkay ni Jhony.
"Gumising ka diyan Jhony...j-jhony sabing gumising ka diyan eh! Ano ba!"My voice roared, napapikit ako
ng mariin habang napatingala nalamang sa langit habang dinadamdam ang sakit saaking dibdib.
Sumigaw ako ng sobrang lakas, humagulgol at napapaluhod sa lupa. Hindi ito dapat mangyare, this is
just my dream. This just a nightmare, just please wake me up in this bad dream. Hindi ito totoo.
"P-prez.."
"Hannah.."
Bumaon ang mukha ko sa dibdib ni Jhony habang doon ay umiiyak ng sobra, doon ko binuhos lahat ng
sakit at pagsisisi sa sarili ko. I even shake his shoulders again but he didn't response.
Umaawat na saakin ang mga kaklase ko upang patahanin ngunit ay nagpupumiglas ako.
Siya ang pinakamamahal kong classmate at kaibigan, mapagmaalalahanin. A workaholic man who never
reject everyone's request, Jhony is a kind of man as a soft, gentle and smart. Madami ngang nag-
sasabing bakla siya eh dahil palagi siya'ng sumasama sa mga babae but no, he's not like that. Siya 'yung
tipong tao na mas piliin ang makasama ang mga babae kaysa sa mga lalaki, it's his decision and wanted.
Komportable lang talaga siya kapag kasama niya ang mga babae, he can easily express his feelings and
his joy, his love, his true personality. Nagiging masaya siya kapag may naging kasabwat siya sa
kalokohan, ang sabi niya nga saamin 'it's better you see me as a weak person than to hide the true
Identity'.
Siya 'yung tipo na tao na ayaw niya kaming masaktan, siya 'yung tipo ng tao na maintindihan at
maalalahanin.
Lahat na yata ng personality ng lalaki na hinahanap ng mga babae ay nasa sakanya na. He's faithfully
serving to God, isa siya sa mga sakristan ng parokya namin. He even dream to help poor and homeless
people especially to the children, he even wanted to build a charity for them.
He even sacrifice himself to place as a President of our classroom. He doubled his position as a Vice and
Former president. Wala akong nakukuhang reklamo sakanya, wala akong nakukuhang kamalian na
nagawa niya.
Where infact, he claimed it heartfully. No reason, no condition.
The man who smiled and made me feel as his little sister. The man That I don't want to change and
replace from my heart.
"Hannah, tama na. Awat na."Pigil saakin ni Seya habang pilit na pinapaalis kay Jhony.
"No! Ayuko! Ayuko!"Tumatanggi ako't nag-pupumiglas sa humahawak saakin. Pero mukha 'yatang
maraming tumutulong upang mapalayo ako roon at mabilis na inilisan ako sa harapan ni Jhony.
Ang alam ko lang ay naramdaman ko ang mahigpit na yakap saakin ni Seya at Ena. They are all
comforting me.
Mahigpit kong hinawakan ang laylayan ng damit ni seya at isinubsob sa leeg niya ang mukha ko habang
hindi pa rin tumitigil sa paghahagulgol.
Ngunit ay kumalas ako nang mayroon akong maalalang biktima sa USP.
Nagtataka naman silang napatingin saakin subalit ay kaagad akong tumalikod upang pumunta sa kabila
para tingnan kung sino-sino pa ang mga biktima.
They are all calling me but I don't give a glance on them. I continuingly run as fast as I can until I saw my
current classmates, lahat sila ay mayroong malulungkot na mga mata at ang iba ay halatang nat-trauma.
Humakbang ako papalapit sakanila. Nahugot ko ang aking hininga nang makita ko ang walang malay na
si Mady.
"Hannah?"Napansin kaagad ako ni Sitti matapos nun ay lahat na nga sila ay nakaharap saakin at
natigilan. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko habang mahigpit na kinukuyom ang kamao ko.
"Hannah.."Mabilis na lumapit saakin ang mga kaklase ko sa USP ngunit ang Yumukap lamang saakin ay si
Sitti, nakanguso si Courtney ngayon habang mahigpit na hinahawakan ang chippy sa kamay niya. Walang
kagana-gana.
"Mabuti naman at safe ka na hannah, may masakit ba sa'yo? May tama ka ba sa baril? may ginawa ba
sila sa'yo na hindi maganda?"Sunod-sunod na tanong niya saakin habang nakayakap. Umiling ako
sakanya at pinunasan ang luhang muling pumapatak saaking pisnge.
"S-si Mady..."I murmured and pointing mady who is now lying at the bed, supported by the oxygen,
mayroong dextrose na nakakabit sa kanang kamay niya.
Ngunit ay natigil ako nang ipasok ng mga rescuer ang katawan ni mady sa loob, mayroong teacher na
sumama sakanya bago ito sarhan at umingay ang ambulansya upang umalis.
Napatingin ako sa kabila ng tuloyan nang ipasok ang mga labi ni Jhony sa loob at ang paunti-unti pag
sara ng pintuan hanggang sa ito'y mag-ingay at umalis. Narinig ko ang malalakas na hagulgol ng lahat.
Para akong natulala sa nangyare, para akong pinaparusahan ng dahil lang sa ama ko. Nang dahil saakin
ay mayroong nadamay. Nang dahil saakin ay namatay si Jhony.
Kumalas ako sa pagkakayakap kay sitti na ngayon ay humahagulgol at nanginginig ang mga kamay dahil
sa takot. Tiningnan ko sila isa-isa at malungkot ang mga matang nakakubli.
"Ng dahil saakin..Kasalanan ko ang lahat. K-kasalanan ko kung bakit ito nang kaganito, k-kasalanan ko
kung bakit mayroong namamatay kaya humihingi ako ng tawa----"I was about kneel but everyone stop
me for doing what I thinking, hinila ni sitti ang kamay ko habang pinipigilan at patahanin ako.
"Wag mong gagawin 'yan hannah, shhh... tahan na, please... wag mong sisihin ang sarili mo..Tama na."
Naiiyak na saad ni Sitti habang pilit akong patayuin.
Narinig ko kaagad ang boses ng mga kaklase ko sa ISEU kaya lahat sila ay napapalingon roon, subalit
hindi ko na kaya pa'ng ilinga ang ulo ko dahil nakaramdam ako ng pagkahilo at pananakit ng ulo ko.
"Prez... Halika ka na po."Joshua's voice.
"Pasensya na kayo kay prez.."ashley.

"No, it's nothing. Naiintindihan namin kayo, lahat tayo ay hindi na'tin ginusto ito kaya ipagdasal nalang
na'tin ang mga namamayapa. Condolence, ISEU." Sitti.
"Salamat."
"Condolence, Ikomens."
"By the way nice to see you and meet you, kayo siguro ang mga kaklase niya noon, right? Kami naman
'yung mga kaklase ni Hannah ngayon. Alam namin una palang kung bakit ganon nalang ang pagmamahal
niyo kay hannah, inuuna ang kaligtasan niyo." Umangat ang ulo ko sa sinabi ni Sitti, napatingin siya
saakin at ngumite.
"Masaya kami at nagpapasalamat sainyo."Dugtong niya pa. Kinagat ko ang mga labi ko at ramdam ko
ang pamumugto ng mga mata ko.
"Ulit, lahat kami ay nakikiramay sainyo. Our deepest condolences."Again she added. Napayuko ako nang
marinig ko ang mga hagulgol ng mga kaklase ko sa ISEU.
Nagiging emotional nanaman ang lahat dahil sa nangyare at alam kong sa mga oras na ito, kailangang
tanggapin at harapin ang katotohanan na hindi na'tin maibabalik pa ang oras.
My eyes became weaker as It feel my body wanted to collapse but in the end, I just close my eyes and
felt so tired.
Icey Diamond replied · 23 replies
View more comments…
Write a comment...Free Mode See Photos
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.

Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
A/N: Good to see you again my loveliest readers! Updating for the chapter 29 will be on saturday! the
reason that I am announcing this because I am not busy on that day, No time pinned but Saturday will
be final for update. Have a nice day! Don't forget to study 😊
Chapter 29
Unti-unti kong inimulat ang aking mga mata, napapikit-pikit pa ako dahil sa panlalabo ngunit ay kaagad
din naman itong naagapan maya maya. Napahawak kaagad ako saaking noo nang makaramdam ng
kunting kirot habang iniangat ang katawang upang makatayo.
"Mabuti naman at gising ka na iha."Naiangat ko ang aking ulo ng marinig ko ang boses ni Nanay linda,
nagulanta ako sa aking nakikita at inilibot ang aking paningin sa paligid.
"N-nasa kwarto ako?"Nanlalaking mga matang saad ko at tiningnan ang suot ko na ngayon ay
nakabestidang puti, kunot noo kong tiningnan si nanay linda na maging din siya ay nagtataka saakin.
"Bakit iha?"Tanong niya. Hindi ako nakasagot kaagad at inaalala kung tama ba ang iniisip ko.
Nananaginip lang ba ako? papaano ako nakapunta dito sa kwarto kung ganon? Is it just a fully
nightmare?
"Dalawang araw ka nang nakalatay sa iyong kama, iha. Kahapon lang ay naidala ka sa hospital ng mga
estudyante."Mabilis akong napatingin kay nanay linda na para ba'ng hindi makapaniwala.
"H-hospital? bakit po?"Curious kong tanong. Bumuntong hininga siya at inilapag ang walis at ang
dustpan bago umupo sa tabi ko.
"Hinimatay ka dahil sa nangyare, mabilis kang itinakbo ng mga estudyante roon sa hospital pagkatapos
ay tumawag saamin ang kaibigan mo na si Seya upang ipag-alam ang nangyare sa iyo. Nalaman ito ng
Daddy mo kaya mabilis kaming nakapunta sa hospital upang sunduin ka kahit hindi ka pa nagkamalay,
nagtataka nga ako kung bakit ginawa iyon ng daddy mo."Biglang kumurba ang panghihinayang sa pag-
asang lahat na mga nakikita ko ay panaginio lamang.
Totoo nga'ng may nangyareng gulo sa USP na ako mismo ang kinidnap nila pagkatapos ay nadamay pa
ang mga estudyante na kabilang roon ang kaklase't kaibigan ko, si jhony.
Totoong patay siya, totoong wala na nga siya'ng buhay at dahil iyon saakin, kasalanan ko ang lahat ng
mga nangyayare.
"Nasan si Daddy?"Malamig kong tanong na naging dahilan upang mapabuntong hininga si Nanay linda
saakin.
"Huminahon ka iha—"
"Paano ako hihinahon?!"Sigaw ko habang mayroong matatalim na titig sakanya. Hindi ko ibig na tratuhin
siya ng ganito pero yung galit ko at sakit sa puso ko ay lumagpas na sa limitasyon. Hindi ko na kayang
mag timpi pa lalo't wala akong alam sa mga nangyayareng pagsabwat ni Dad sa Black pearl.
Mukha 'yatang natigilan si Nanay linda sa sigaw ko't napatitig saaking mga mata, kinagat ko ang dila ko
sa loob pagtapos ay iniwaksi ko ang kumot na nakatakip saakin.
"Iha.."Tawag niya saakin subalit ay hindi ako nakinig. Ano pa ba ang silbi? Madaming beses na akong
nagtimpi at umitindi. Kahit kailan ay hindi ko pinapakealaman kung ano man ang ginagawa ni Dad
maliban sa companya na ipinasara niya sa hindi ko malaman ang kadahilanan o baka dahil sa gropong
kinabibilangan niya?
Lumabas ako sa kwarto ko at bumaba sa hagdanan, natigilan ang paa ko nang makita ko si Dad na
umiinom ng alak sa sala. Pinapanood ko siya kung papaano niya nilagok ang alak pagkatapos ay natigilan
ito ng maramdaman ang presensya ko.
Kumuyom ang kamao ko nang umangat ang ulo niya saakin.
"Bakit hindi ka nagpapahinga? kailangan mong magpalakas."Mababang boses niya'ng sabi at lumagok
muli ng alak.
I stretched my lips with irritation and glared at him sharply." May gusto akong malaman.."Mariin na
tugon ko habang tumulo nanaman ang mga luha ko sa pisnge, nag-ngingitngit ang mga ngipin ko't
nanginginig sa galit.
Dad stopped and gave me a simple glare." Oh please, hannah. Can you just go back to your room and lie
again on the bed? let's not---"
"Black pearl..."Putol ko sakanya, muli siya'ng natigilan at gulat na gulat na napatingin saakin.
"Ano..?"Bulong niya na tila hindi siya makapaniwala sa nasabi ko. I straighted my head on him at isang
blankong mukha ang ipinakita ko sakanya.
"Ano ang black pearl? Sino-sino sila? anong uri sila ng gropo?"I asked straightedly. Napaiwas saakin ng
tingin ang ama ko at yumuko, isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan niya at nagsalita.
"Saan mo nalaman ang bagay na iyan.."Muling bumalik sa pagiging mababa ang boses niya at pilit na
itago ang nararamdaman niya'ng takot. Oo, takot, nakikita ko mismo sa mukha niya kanina kung gaano
kumurba ang takot at gulat sa mga mata't mukha niya. Hindi niya ako malilinlang sa pagtago dahil alam
na alam ko kung paano magtago ng sikreto ang Daddy ko.
"Deoleno Anderson, Kapitan ng Black pearl, kanang kamay at pinagkakatiwalaan na espiya, Castillo
Ferrer."harap-harapan kong pranka sakanya na kita ko nanaman ang muling pagkagulay niya at
pamumulat sa mukha niya.
So tama nga, tama nga at kasama siya ng Black pearl. Hindi nga nagsinungaling ang Felix.
"Paano mong..."Lumunok pa siya nang sabihin niya iyon. Muling tumulo ang luha ko.
"B-bakit?"garalgal kong sabi habang pinipigilan ang hininga ko. Nagkatitigan kaming dalawa at hindi
nagsalita, nakikita ko sa mga mata niya nagdadalawang isip siya'ng sabihin ang totoo. Bumuka ang
kanyang bibig ngunit hindi niya iyon sinundan pa ng salita at mukha yatang umatras ang kanyang dila
upang sabihin saakin ang lahat. Yumuko siya at isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan niya.
"Ayukong pag-usapan ito ngayon.."Malamig na anya at bigla-bigla nalamang tumayo, sumalubong ang
dalawa kong kilay sa sinabi at sa ginawa niya.
"A-ano?!"Sigaw ko."Dad! Gusto ko ngayon! Gusto ko ngayon malaman ang totoo! Bakit hindi mo masabi
saakin?!"Sigaw ko sa sobrang inis, tumingin siya sa mga mata ko habang mayroong malalim na paghinga.
"Dahil ayukong sabihin saiyo."Sagot niya.
"Bakit nga ayaw mo?!"Nagpapadyak kong sabi at sigaw habang ginugulo ang buhok ko. Humagulgol na
ako't napa-upo ngunit ang tanging ginawa lamang ng ama ko ay ang lisanin ako na walang nakukuhang
rason.
Tuloyan na akong napa-upo sa hagdanan at doon binuhos lahat ng hinanakit ko. Naramdaman kong
lumapit saakin si Nanay linda upang patahanin ako ngunit kung sabagay ay alam niya na kailangan ko
munang himasmasin at ilabas ang nararamdaman ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya na
akong sinabihan na 'tama' pero ang alam ko lang ay unti-unti niya akong hinayaang umiyak.
Pareho naming narinig ang pagbiglang pag-tunog ng telepono, unti-unti akong kumakalma ngunit ay
naghahabol pa rin ng hininga.
"Ako na ang sasagot."Presinta niya at saka siya umalis sa tabi ko, pinanood ko si nanay linda na pumunta
sa lugar kung saan nakalagay ang telepono habang pinupunasan ang basa kong mukha dahil sa luha.
"Hello? Sino ito?... Oh seya, ikaw pala..ahh--Oo, gising na siya...Okay lang naman...Ahh sige, Teka lang
iha."Tumingin saakin si nanay linda."Kailangan ka daw makausap ng kaibigan mo."Anya.
Bumuntong hininga ako upang pakalmahin ang sarili, bumaba ako ng hagdan pagkatapos ay ibinigay
saakin ni nanay linda ang Telepono.
"Hello?"
"Hello? hannah! kamusta?!"
"O-okay lang naman.."Paos kong sagot.
"Mabuti naman at gising ka na, okay ka lang ba?"Tumahimik ako saglit at bumuntong hininga
"S-si Jhony?"
Bigla namang natahimik si Seya sa sinabi ko, subalit ay rinig ko ang pagbuntong hininga siya."He's now in
the coffin."Malungkot na anya na muling ikinangingilid ng luha ko.
"Pupunta kami ngayon sa burol niya ngayon kasama si Ena, gusto mo bang sumama?" Natigilan ako sa
sinabi niya.
Para akong nilalamig at natakot, biglang nanginig ang buong kamay ko habang pinipigilan ang humikbi.
Kailan ba matatapos ang pag-iyak ko?
......
Roxanne Elumbaring replied · 28 replies

A/n: Hello my loveliest readers! It's been a while, yeah? Did you all do your home work? are you finish?
please don't forget to finish it before you'll read this, it's more important to you to study, 'kay? I hope
you would like it thank you so much!
Chapter 30
*I have a big news my loveliest readers! We achieved 1k reads at Watty Wohhooo! Thank you so much
for reading this story and also supporting it. I am really really proud of you, despite that we are all busy
yet you are still reading my story even though it's more important for you to study hehehe, well be sure
that you are still studying, kay? Thank you so much!*
Napapikit nalamang ako ng mariin pagkatapos ay muling huminga ng malalim.
Nagdadalawang-isip kasi akong pumunta sa burol ni Jhony, pakiramdam ko kapag pumunta ako ay hindi
ko kakayanin ang sarili kong sisihin. Ilang beses ko na nga bang sinisisi ang sarili? kasi sa totoo lang
kasalanan ko naman talaga ang lahat kung bakit ito nangyayare. Ni hindi ko nga alam kung ano ang
totoong mga nangyayare, walang iba makakapag sabi nun sakin kundi si Daddy lang.
Napatingin ako sa picture ni Mama na masayang ipinagbubuntis ako noon habang naka upo sa hospital
bed.
Mama, multohin mo kaya si Daddy? pilitin mo naman siya oh..ayuko pong umiiyak nang umiiyak, sa
tuwing iiyak ako ay sarili ko naman ang sinisisi ko. Bakit hindi si Daddy? bakit? kasi ba Tatay ko siya?
Mama, kung naririnig mo man ako ngayon. Yakapin mo ako ng mahigpit at bigyan ako ng sign kung
kailan ko tatapusin ang luhang muling dumadaloy sa pisnge ko.
sigh..
Napatingin kaagad ako sa Cellphone ko nang ito ay tumunog, mabigat na buntong hininga ang inilabas
ko pagkatapos ay lumapit ako sa kama para kunin iyon.
"Hello?"
"Hey, hannah. It's me sitti." Natigilan ako nang marinig ko ang boses ni sitti pero kinalaunan ay nabalik
din ako sa katinuan."Ahmm..yeah? k-kamusta kayo?" Tanong ko habang tumitikhim.
"Okay lang kami, sa ngayon ako, si Arthur at si Courtney muna ang nasa hospital. Ang iba ay nakikiramay
na sa pamilya ni Jhony...condolence hannah."
"S-salamat.."
Hanggang ngayon ay apektado pa rin ako kay Jhony, hindi ko pa rin magawang itago ang nararamdaman
ko kapag siya na ang naririnig ko.
Siguro ay mahina pa rin ako.
"Nga pala, si Mady. Gising na siya, gusto ka niya'ng makita ngayon. Yan pala 'yung dahilan kung bakit kita
tinawagan. Huwag kang mag-aalala, kakausapin ka lang daw niya."Napakurap-kurap ako sa sinabi niya.
"G-gising na si Mady? k-kamusta siya?"
"Well, sa ngayon ay kailangan niya'ng magpahinga. Kakatapos niya lang sa pag-oopera at kailangan niya
munang palipasin ang preskong tahi niya sa tiyan kung saan siya natamaan ng bala. Wala namang
naapektuhang body organs kaya pwede tayong makahinga ng maluwag." Napayuko ako at tiningnan ang
mga daliri ko.
"I see.." yun lamang ang naisagot ko pagkatapos ay humugot nang maraming hangin.
Napapikit nalamang ako sa mga mata ko.
"Oo nga pala, hannah."
"Hmm?" Nilalaro ko ang mga daliri ko upang libangin ang sarili ko.
Hanggang ngayon paulit-ulit ko pa ring sinisisi ang sarili ko sa mga nangyayare, masyado na sigurong
lumagpas ang limitasyon ko para sisihin ang sarili ko. Hindi ko kasi mapigilan, sino ba naman kasi ang
sisisihin ko?
"Wag mo namang sisihin ang sarili mo ng paulit-ulit." Natigilan ako at lumaki ang dalawang mga mata
ko.
Hindi ko inaasahang sasabihin niya iyon!
" pinapahirapan mo lang lalo ang sarili mo. Nag-aalala si Mady sa'yo dahil alam niya'ng iisipin mong
kasalanan mo ang lahat."Huminga muna siya ng malalim bago magpatuloy.
"Wala kang kasalanan."
Sa huling salita niya ay natahimik ako, yumuko ako at kinagat ang pang-ibabang labi ko. Hindi ko pa rin
kayang tigilan ang sisihin ang sarili ko.
Wala ba talaga akong kasalanan? pero bakit pakiramdam ko ay meron?
"Pupuntahan ko diyan si Mady, paki sabi nalang sakanya. Papunta din ako sa b-burol ni J-jhony kasama
ang kaibigan ko." Matapos kong sabihin iyon ay binabaan ko kaagad siya. Napapikit nalamang ako at
pinakalma ang sariling huwag kabahan.
Nilalamig ang mga kamay ko.
Bagsak balikat akong lumabas ng kwarto at nadatnan si Nanay linda na abala sa pag-wawalis.
"Nay?" Tumingin saakin si Nanay linda, but she continued sweeping the floor.
"Ano iyon iha?"
"Pakisabi nalang kay dad, hindi na muna ako babalik dito sa bahay."Nai-angat niya ang kanyang ulo sa
sinabi ko, nakita ko sa mukha niya ang gulat.
"A-ano?"Hindi makapaniwala niya'ng salita."Kailangan ko kasing bigyan ang sarili ko ng preskong hangin
at pag-iisip. Pakiramdam ko rito para akong kinukulong sa selda, nakakatakot."
Nagkatitigan kaming dalawa, sinusuri ako kung tama ba talaga ang naririnig niya. Wala na siya'ng
magawa kundi ang bumuntong hininga at saka hilaw na ngumite.
"Sige, mag-iingat ka ha?"Habilin niya. Tumango ako bilang sagot.
"Sige po, wag niyo pong pababayaan si Daddy.."
"Oo, pangako."
Matapos kong nginitian si Nanay linda ay kaagad na akong bumaba ng hagdanan, diretso lamang akong
nagtungo sa pintuan hanggang sa ay makalabas ako.
Oo nga pala, kailangan kong hintayin si Seya sa waiting shed. Sabi niya ay dadaan muna raw sila sa
grocery store pala bumili ng makakain ang mga kaklase namin. Ipinagkatiwala din siya ng advisor nila na
humawak ng perang nililikom ng seksyon nila araw-araw para sa pangangailangan. Sigurado akong
idodonate nila ang pera sa pamilya ni Jhony.
Habang naglalakad ako, nakaramdam ako ng kakaiba sa paligid. Parang nay matang nakatingin saakin,
nilingon ko ang likod ko pero walang taong nakasunod saakin. Inilinga ko ang mata ko sa kaliwa na
saktong daanan ito ng mga sasakyan pero walang tao.
"Ako ba ang hinahanap mo?" Halos mapatili na ako ng marinig ko ang boses lalaki sa harapan ko,
umatras ako ng ilang metro habang nanlalaki ang dalawang matang nakatingin sakanya.
S-sino ba siya? isa ba siyang sindikato o ninja? Sa itsura palang parang hindi rito nanggagaling ang ayos
niya, para siya'ng manlalakbay na ang telang nakakabit sa katawan niya ay nililipasan ng ilang buwan o
araw. Ngunit, ang mukha niya ay hindi ko makita ng maayos dahil suot niya ang pantakip sa ulo niya at
dinadagdagan ang itim na mask sa bibig niya. Itim lahat ng damit ang suot niya maliban sa telang kulay
kape.
His eyes is sharp, staring at me like I was his prey. Who is this man?
"S-sino ka?"I asked nervously. Sa halip na sagutin ako ay humakbang siya papalapit saakin. Ako naman
itong parang tuta na takot na takot na umatras. Halos magwala na ang dibdib ko sa sobrang lakas ng
kalabog. Parang gusto ko nang masuka at mahimatay.
"I'll answer that question if my prey will make a wish for its death."Isang nakakakilabot na sagot niya na
naging dahilan ng pagtili ko matapos niya'ng bunutin ang katanang nakakabit sa bewang niya at mabilis
na hawiin. All I know that he's quickly running towards me and after that I shut my eyes.
Ngunit sa ilang segundong pagbilang ko ay wala akong naramdamang kahit na anong sakit sa ulo o sa
katawan ko. Inimulat ko ang dalawang mga mata ko at natigilan sa nakita.
"Then I'll be the one to force you for an answer.."A dark voice roared at my ears, alam ko ang boses na
iyon.
"R-renz..."
Tumalon ang misteryosong lalaki palayo upang bigyan ng espasyo ang pagitan nilang dalawa. Ngayon ko
napansin kung anong bagay ang ginawa niyang pagpigilan ng katana na mapunta saakin, isa ring katana.
Sa paraan ng paghawak niya, parang bihasa siya kung papaano ito gagamitin.
"oh? sino ka naman?"Isang mapang-asar na tanong ng misteryosong lalaki, ngunit ay nakita ko ang
matunog na pag-ngise ni Renz sa tanong nito.
"I'll answer that question if my prey will make a wish for its death." Pareho kaming natigilan ng ginaya
niya ang sinabi saakin kanina ng lalaki.
Nakita ko kung paano nanliksik ang mga mata nito sa sagot ni Renz, nakita ko kung paano niya
hinawakan ang katana sa harapan niya at tumuon ang napakatulis nitong dulo kay renz.
"You underestimate me.."Nang sabihin iyon ng misteryosong lalaki ay mabilis siya'ng umatake kay renz.
Renz dodge his sword, gumawa ito ng ingay sa buong paligid na naging dahilan upang takpan ko ang
tenga ko dahil sa sobrang talas ng tunog na iyon.
"You are underestimate the Lieutenant, intruder."
Chapter 31
Halos manginig ako sa nakita nang tuloyan na silang naglaban-laban gamit ang katanang hawak nila.
Natatakot ako sa anumang mangyare kapag may mga taong dadaan dito sa lugar.
"R-renz.."Nag-aalala kong sambit sa pangalan niya habang nilalabanan ang bawat atake ng misteryosong
lalake, Tumalon silang dalawa upang magkalayo ang espasyo. Dumulas paatras si Renz sa direksyon ko at
sakto lamang ang pinagtigilan niya para protektahan ako.
"Stay back, my lady..."Malamig niya'ng tugon habang nakatuon ang matutulis na tingin niya sa lalaki.
Pareho kaming natigilan nang marinig namin ang tawa niya.
"Damn this man, what's with that laugh..."Rinig ko ang iritado niya'ng bulong.
"Oh, so you're lieutenant, the-so-called Lieutenant Harry Potter of Blue skull."Napakurap-kurap ako sa
narinig ko.
Blue skull? naririnig ko na iyan, harry potter.
Teka, hindi kaya kalaban s'ya ni James simula pa nun? I heard about that name, Harry potter. Hindi ba't
siya iyong lalaking binabanggit noon nung lalaking tinorture ng mga felix sa ISEU gym? And What the
fuck? Bakit ngayon ko lang narealize na pati pala doon sa SSG office niya, binabanggit niya ang pangalang
harry potter sa sarili?
"So?"Walang pakealam na saad ni Renz at bored na tinitingnan ang lalaki.

"Hindi ba alam ng kasamahan mo? na nakipagsabwatan ka sa black pearl?"
That's hits me!
Lumaki ang dalawang mata kong tignan si Renz, alam niya ang tungkol sa pinanggalingan ni Daddy?
kasama siya sa black pearl at impossibleng hindi niya alam ang tungkol ni daddy dahil isa sa
pinakamataas na posisyon ang pinanggalingan nito.
"Damn.."He cursed, hindi ko na nasundan pa ang kanyang kilos ng ito'y mabilis na nawala sa paningin ko
at doon ko lang napatantong inaatake niya na pala ang misteryosong lalaki!
"You're good at flash steps, truly that you are a lieutenant and the other side, the family blood of ninja."
"Quit talking and fight me you bastard!"
Hindi ko na alam kung saan ako titingin, ang bibilis nilang kumilos hindi ko sila madaling mahuli sa mga
mata! kapag nakikita ko naman sila sa ibang bahagi ay mabilis din itong mawawala at nasa magkabilang
bahagi nanaman sila ng lugar. Hindi ko sila masundan.
Hinanap ko sila sa mga mata ko at ilang segundo lamang ay nakita ko kaagad sila sa harapan ko ulit na
saktong nasugatan na sa balikat ang lalaki ng dahil sa ginawa ni renz sa hindi ko malaman kung papaano
ito ginawa.
Napaatras ang misteryosong lalaki dahil sa sugat niya'ng nagsilabasang dugo. Masama ang tingin niya
kay renz at hinawakan ang sugat niya sa kanang balikat niya. Namimilipit siya sa sakit ngunit kinalaunan
ay nagawa niya'ng tigasin ang mukha niya na ipinapakita na hindi siya naaapektuhan sa ginawang
pagsugat ni renz sakanya.
"This is not the end, but someone will chase the dove again, we will surely win in this
game...lieutenant."Matapos niya'ng sabihin iyon ay mabilis siya'ng nawala sa paningin namin na may
iniwang hangin sa pinanggalingan niya kanina.
Napanganga ako at hindi makapaniwalang napatingin kay renz na ngayon ay ibinalik na ang katana sa
bewang niya.
"That bastard..sheesh."He murmured, Hinagod niya pa ang kanyang batok at hinarap ako na may saya sa
mukha niya. Iba ito sa kaninang nakakatakot kumpara ngayon na parang normal lang sakanya ang
nangyare.
I swallowed my saliva really hard and I step backward. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay
natatakot ako sakanya at nanginginig.
"W-what are you..?"Wala sa sariling naitanong ko. Malaking impact saakin ang nangyare lalo't palaisipan
ang mga salitang binabato nila kanina.
He gently close his eyes and became serious again, ipinag-krus niya ang magkabilaang braso niya habang
nakapikit pa rin ang dalawang mga mata niya.
"Good grief, my lady is now interested on my personal info." Napataas ang dalawang kilay ko sa sinabi
niya.
Anong sabi niya? Ako? interesado sa isang katulad niya'ng may sapak sa utak? tinubuan ba ng bulate ang
kukute niya?
"Ang swerte mo ata ngayon para sabihin mo iyan?"Sarkastiko kong sabi at inirapan siya.
Ngumuso pa siya at ibinuka ang kaliwang mata niya upang tignan ako.
"Hmm, nakikita ko sa mukha mo na interesado ka sakin,milady. Well, I won't mind if you're asking me
out."
"Asking you out, what?"Kunot noo kong tanong, ngumise siya saakin at tulayan nang ibinuka ang
parehong mga mata niya, he put his palm on hos pocket and lean his face to me.
"Feelings.."Bulong niya pa at kinindatan ako. Bumuhay ang inis ko sa buong katawan ko at walang sabing
sinapak ang pagmumukha niya ng walang pagdadalawang isip.
Anong akala niya saakin, ilusyonada? Pilengera? nag-aasume? uto-uto? tang*na niya, mas gugustuhin ko
pang maghukay ng ipanlilibing sakanya.
"Ouch..ouch.."
Sapong-sapo ang mukha niya'ng napaupo sa sahig, halos maiyak siya sa sobrang pagkakasuntok ko sa
mukha niya o baka sa ilong niya?
"Ang sakit nun! may lahi ka bang sumo wrestler?!"
"Anong sabi mo?! Sa dinadami-daming ilalait mo sumo wrestler talaga?! Hindi ba pwedeng sadista lang
talaga ang lahi namin?!"Sigaw ko at sinisinghalan pa.
"Ha! Mas magandang ilait sa'yo ang sumo wrestler kaysa sa sadista."Mas lalo pa akong nainis sa sinabi
niya.
This jerk..
Talaga bang nang-iinis siya saakin?!
"Nakakabwiset ka!"Sinipa ko ang bungo niya ng sobrang lakas. Napasigaw siya sa sakit at tuloyan nang
napahiga sa lupa.
Himatayin kang buset ka, tama lang na patulogin kita.
Napairap ako sa kawalan at napansin ang Itim na kotse na papalapit saamin. Nang ito'y tumigil ay nakita
ko kaagad sina seya at ena.
"Hoy babae! Ansabi ko maghintay ka sa waiting shed hindi rito! bobo lang 'teh?!"Inis niya'ng singhal at
tinarayan pa ako, napanguso nalamang ako at mahinang natawa.
Kinamot ko ang batok ko at bumuntong hininga.
"P-pasensya na, kasi may na ano..."Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang pareho namin napansin
ang pagtayo ni Renz mula sa pagkakahiga niya sa lupa.
Lumaki ang dalawang mata ko at nakaramdam ng guilt sa ginawa kong pambugbog kanina. Grabe,
sirang-sira na talaga mukha niya dagdag pa ang paglabas ng dugo sa ilong niya. It's not what you think,
hindi naman talaga totally na sira talaga mukha niya. May kagwapohan pa rin ang nananatili sa
pagmumukha niya pero namamaga ang ilong at bungo niya dahil sa ginawa ko.
Napakagat-labi nalamang ako sa sobrang pagkaguilty.
"Pfft..HAHAHAHAHAHA" Napabuntong hininga nalamang ako.

"A-anong Pft HAHAHAHA parang...parang... tite ang mukha HAHAHAHHAAH" Mas lalong huminga ako ng
malalim ng patuloy pa rin sa kakatawa si Seya ng walang hangganan. Tuwang tuwa talaga siya sa nakikita
niya at siraulo lang ang gagawa nun imbis na maawa.
Ganyan ang ugali ng gaga.
"Shut up!"Inis na saad ni Renz at tiningnan ako.
"Ikaw!"Nagulantang ako sa biglaang pagsigaw niya, hindi pa rin tumitigil sa kakatawa si Seya habang si
Ena naman ay nakatingin lamang sa kawalan at alam kong nakikinig ito sa amin.
"The supreme Captain is now moving, chasing the hell. He's looking for an answer."Seryoso niyang sabi,
napakurap-kurap ako sa sinabi niya tapos ay kinunotan siya ng noo.
"Anong pinagsasabi mo diyan?"Tanong ko.
"If you want to know the mystery, let's meet at 8 pm. You know what I mean my lady, I'll answer
everything. Just in one condition."Lumabi siya at nilagay ang kamay sa bulsa niya.
Natigil bigla sa kakatawa si Seya ng marinig iyon, napalitan ang mukha niya ng pagtataka at para bang
hindi napapagod sa ginawang pagtawa kanina.
"A-ano yun?"
"Wag mong hayaan na sundan ka ni James. He's watching you always, hannah. Hindi mo lang
maramdaman but I know him, he's really watching you."

Kath Rain replied · 34 replies
Chapter 32
James is watching over me? pero paano? Paano niya ako pinapanood ng hindi ko maramdaman at
malalaman ang presensya niya? I mean whenever something strange, I always feel that someone is
really watching me but in this case... Wala akong napapansin na kahit na anong piligro.
Matapos sabihin iyon ni Renz ay mabilis siyang lumisan, katulad nga ng sabi niya. I have a lots of
Questions that I wanna ask, sa mga nagdaang oras ay naghahanap ako ng tao upang makakapagsabi
sakin ng totoo. But renz appeared and dealing me.
"Nandito na tayo sa hospital hannah, pupunta lang ako sa parking lot at susunod din ako."
Buong biyahe ay tahimik lamang ako, iniisip ko kasi ang sinabi ni Renz.
"Let's go."Tumango naman ako kay ena ng mag-salita ito, nauna akong maglakad sakanya at siya naman
ay sumunod lamang saakin.
Sinabi ko sakanila kanina habang nasa biyahe kami na dadalawin ko si Mady, pumayag din naman
kaagad silang dalawa at wala namang problema doon. Gusto din nilang kamustahin ang kalagayan ng
mga kasamahan ko sa USP at saka kahit na may sama sa pagitan ng dalawang paaralan ay mas priority
pa rin ang buhay ng bawat estudyante.
"Bakit nga pala kasama mo kanina si renz?"Nagulantang ako nang mag-salita si Ena sa tabi ko, gumamit
kami ng elevator upang mapadali ang pagpunta namin sa 3rd floor.
"U-uhm, m-may gusto lang siya'ng sabihin sakin kaya pumunta siya."That's a lie, ang totoo ay wala akong
alam kung bakit sumulpot lang bigla si renz sa harapan ko kanina. Wala akong ideya kung saang lupalop
siya nanggaling at nagawa niya'ng iligtas ako sa misteryosong lalaki na nagtangkang patayin ang buhay
ko.
"I see. Then, what about his Katana?"Lumaki ang dalawang mga mata ko nang tanongin niya iyon.
"A-ano? N-napansin mo 'yung----"
"Good grief. Tama nga ang hinala ko."Putol niya sa sasabihin ko.
Ena is one of silent type woman. Mahilig magbasa ng libro si Ena, obviously. But her personal attitude is
Serious, may pagkakataon na nag-iimbistiga siya sa pamamagitan ng pag-iisip and I don't know how she
can do that. Magugulat ka nalang maya-maya ay alam na niya ang kasagutan na hindi man lang niya
mismo nalalaman sa mga mata niya instead she use her instinct and brain. Misteryoso din minsan si Ena
at kung mapapansin mo sa mukha niya, she's more matured than the two of us.
"Hindi ko alam kung tama ako o mali pero may nagtangka bang pumatay sainyong dalawa? May nakita
akong dugo malapit sa bewang niya, kung iisipin ay baka dahil iyon sa pagdurugo ng ilong niya pero sa
nakikita ko ay hindi nagpapahid si renz ng dugo sa bewang niya kundi pinahid niya ang tumulong dugo sa
suot niya'ng pants."Seryoso niya'ng sabi ngunit ay hindi siya nakatingin sakin.
She stared at her reflection habang ang mukha niya ay puno ng misteryo. She's calm but her eyes is
more serious.
Napabuntong hininga ako at tumingin nalamang sa kawalan.
"May misteryosong lalaki kasi kaninang dumating."Panimula ko."Para siya'ng manlalakbay base sa itsura
niya't pananamit, telang maluma na nakatakip sa katawan niya at maging sa ulohan niya ay ginawa niya
ring sumbrero ang tela, naka mask siya at itim ang buong suot niyang pananamit. Base sa nakikita ko,
bihasa siya sa pag-gamit ng katana katulad ni renz."
"Did he say something?"
"Ang alam ko lang, lieutenant si renz ng isang gropo na nangangalang Blue skull. Sa totoo lang, sinabi din
saakin yan ni Kyle at charles ang tungkol diyan pero pakiramdam ko ay hindi iyon buo para maniwala
ako. Nung araw na halos makidnap na ako at iniligtas nila ako ay doon ko narinig ang tungkol sa gropong
Blue skull at ang Black Pearl. At sabi sakin ng dalawa, wala silang ideya kung anong klaseng gropo ang
mga iyon."
"I see."
Napansin ko ang pagkasalubong ng dalawang kilay ni Ena at hindi nagsalita. Nakikita ko sa mukha niya na
lumalim lalo ang pag-iisip niya. Natigilan ako sandali ngunit ay napabuntong hininga.
I wonder what's in her mind.
Nang tumunog ang elevator ay walang imik kaming lumabas roon. Hindi na rin ako kumibo pa at maging
si Ena rin ay tumahimik nalamang.
Nag-aalala ako sakanya, nakakatakot siya kung minsan kapag ganyan ang itsura niya. Napakaseryoso at
walang emosyon.
"Hello hannah!" Lumingon ako sa harapan ko at nakita ko kaagad si Sitti kasama si Arthur na mukhang
kararating lang yata galing sa isang grocery store, may dala-dala kasi sila ng dalawang supot kaya
napansin ko kaagad na galing nga ito sa pamimili.
"Mabuti nalang at nadaanan namin kayo."Nakangiteng anya at saka siya lumingon kay ena upang
bumati.
"Hello din sa'yo, ikaw si?"

"Ena.."Tipid na sagot ni Ena at saka umiwas na ng tingin sakanila. Sumimangot naman si Sitti.
"Ahh..well..I'm Sitti."Pakilala niya tsaka naman kumaway si Arthur kay ena."Arthuro.." pakilala niya din
kaagad.
Pumikit lamang si Ena at di umimik.
Well, ganyan naman talaga si Ena kapag hindi niya kaclose medyo masungit at mapili.
"Pasensya na kayo sakanya.."Bulong ko pero umiling lang si Sitti sakin.
"No, it's nothing I understand. By the way sabay na tayo, bumili din kami ng madaming pagkain para
may laman din ang tiyan na'tin habang nag-uusap."Suhestiyon niya.
"Bumili din ako ng Emperador, Jamaica, Soju, yakult tsaka Bar Gin pink.."Arthur. Lumaki ang dalawang
mata ko sa sinabi niya at di makapaniwalang tiningnan din si Sitti.
"Hala ka! Seryoso ba 'to?! hindi ba tayo mahuhuli niyan?"Gulat kong sabi. Mabilis na binatukan ni Sitti si
Arthur na ikinagulat ko rin.
"Aray! para san 'yun?!"
"Gago! Ba't mo sinabi dito t*ngina mo, di halatang atat sa inoman ano? gusto mo bang mahuli
tayo?!"Mariin ngunit binulong iyon ni Sitti kay arthur. Halos sumigaw na sa sakit si Arthur sa sakin pero
pinilit niya nalang huwag na banggitin kung ano man ang dapat niya'ng babanggitin.
Magmumura lang yan ng madaming beses hangga't di nawawala ang sakit.

Talaga bang mag-iinoman sila sa loob ng hospital? as in, mag-iinoman sila sa loob ng may nag-aagaw
buhay?! Grabeng fighting spirit atang sumapi sa katawan nila.
"Nandito pa rin kayo?"Lumingon kami pareho sa paparating na si Seya, nakakunot ang noo nito saamin
atsaka din naman ngumite kinalaunan.
"Mukhang kompleto na ata tayo, tara na baka naghahanap na si Mady satin."Salita ni Sitti tsaka naman
kami naglakad kasunod sakanila.
"Wag mong ubosin kaagad lahat Arthuro ha, kung hindi malilintikan ka sakin."
"Eh sino ba ang pinaka wild sa inuman kundi ikaw----Aray!"
"Sabing tumahimik ka eh, isa nalang yang bibig mo. Babasagin ko 'yan."Banta ni sitti tsaka naman
napatahimik si Arthur at ngumuso.
Napailing nalamang ako sa kaingayan ng dalawa, hindi na nakakapagtaka na palagi silang nag-aaway
kaya madaming nagsh-ship sakanilang dalawa. Bagay naman din sila, di na ako tatanggi dun.
Maya-maya pa ay nakarating din kami kaagad sa kwarto ni Mady, pagkabukas ni Sitti ay nadatnan ko si
Courtney na nag aayos ng mauupuan at mesa atsaka si Mady na kumakaway samin habang may ngite sa
labing nakakubli sakanya.
"Hi!"Masiglang bati niya at lumapat ang mata niya sakin.
Mas lalong lumawak ang ngite niya nang makita niya ako.
"Quit blaming yourself, hannah. It's not your fault."Isang malumanay na boses ang narinig ko mula
sakanya kaya nagulat ako roon at napatikhim.
Hindi ko inaasahan na sasabihin niya iyon.
"Come, let's talk something important."
A/n: I updated 3 chapters, pero dito sa post ko ay isa lang. Kung gusto niyo mabasa ang dalawang
chapters ay puntahan niyo lang ang account ko @Hanielabsyooo.
Janice Olid Cabañero replied · 17 replies
Chapter 34
Masayang nag-iinoman ang lahat, maliban saming dalawa ni Mady na hindi nila pinapainom. Hindi
naman din ako nag-iinom, kalimitan lang kapag may importanteng events like birthday or something like
that. Ayukong mag-inoman rito sa hospital no, okay lang sana kung nasa school pero pag dito sa hospital
parang nakakawalang respeto naman sa mga nag-aagaw buhay, baka akalaing nag-sasaya kami dahil
namatay sila.
Nilock nila ang pinto kanina kaya hindi sila nangangambang mahuli ng nurse or doktor na pumapasok sa
loob, malalaman naman nila iyon kapag may kakatok, para-paraan nalang daw sa pagtago ng alak kung
sakali, planadong-planado nila kaagad ang gagawin para di mahuli. Mga baliw talaga.
"Alas dose pa naman ng hapon kaya may oras pa kayong pumunta sa puntod ni Jhony."salita ni mady
tsaka naman ako tumango.
Pareho namin pinapanood ang lima na sobrang saya sa iniinom nila, Ngayon nga ay iniinom nila ang
Emperador na hinahaloan ng Jamaica tas 'yung soju naman hinaluan nila ng yakult. Dalawang
pinaghalong alak ang pinagsasaluhan nila ngayon, nag-aalala ako kina Ena at seya na baka hindi na kami
aabutan kina Jhony.
"Isang beses ko nang uuliting sabihin sa'yo 'to, hannah."Napatingin ako kay mady ng seryoso itong
nagsasalita."Hindi mo kasalanan."Dugtong niya pa at saka niya binalingan ang mga kasamahan namin.
"Hindi ko alam kung nasasabi na ba ito nina Charles at Kyle sa'yo pero gusto kong malaman mo ang
dahilanan kung bakit nagkagulo nung nakaraang araw."She talked again while glaring somewhere.
"Heraldo Zhao Ling ang taong sumulpot noon sa lugar na'tin kung saan ta'yo pumwesto. Siya ang
founder ng Black pearl ng gropo na sumugod saatin sa school, isa siya sa may pinakamalaking
pakinabang sa pamilya nila. Pangatlo siya sa naging anak ng pamilyang Zhao Ling at binigyang puwesto
bilang Heneral ng kanilang angkan."Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Teka lang, hindi ko kasi naiintindihan. Sinasabi mo ba saakin ang tungkol sa lalaking may pakana kung
bakit niya ako kamuntikan na kidnapin?"Nagtataka kong sabi habang siya naman ay hindi binabago ang
emosyon ng kanyang mukha, malumanay at kalmado.
"Pero bakit---bakit alam mong kasama ko sina Charles at kyle? Noong araw na iyon, halos mabaliw ako
sa kakatanong sakanila at hindi ko maintindihan ang totoong dahilan. Is not my fault? what do you
mean?"
Bumuntong hininga si mady at tiningnan ako.
"Tama ka sa sinabi mo at sagot pero ang pinupunto ko rito ay ang sirkulasyon ng dahilan kung bakit
madami nang humahabol sa'yo at nagsilabasang misteryosong mga tao sa paligid mo." Natahimik ako sa
sinabi niya.
"May tatlong bansa ang nabibilang na tinatawag nilang 'Noble Family', Pinamumunoan ito ng iba't-ibang
lahi at iba't-ibang dugong lumalantay sakanilang angkan. Ang tatlong bansang ito ay ang China, Japan, at
South Korea. Bawat bansa ay mayroong ipinapatupad ng sari-sariling batas, maging sa pamilya ay may
iba't-ibang pamamaraan upang ipagmalaki ang pangalang dinadala nila."
"Ang mga pangalang namumuno sa mga bansa ay ang Zhao Ling, Kuchiki, Hwang. Ang tatlong
Apelyidong nabanggit ay ang itinuturing na pinakamalakas na puwersa sa pakikipagdigma, their own way
of strategies is the material to honored as the Noble Family. Sa tatlong bansang ito ay nagkasundo-
sundo sila sa mapayapang pamumuhay at pagmamabutihan bilang kaibigan, that's a hundred years ago.
Nagbago ang ihip ng hangin noong naging sakim ang Zhao Ling sa dalawang bansang nagtuturingan pa
naman na kaibigan, ng dahil sa pamilyang Zhao Ling nabunyi muli ang kataksilan at kadiliman sa buong
angkan. Zhao Ling possessed by the power and money, sinakop nila ang Kuchiki upang makuha ang isang
mana na matagal nang iniingatan ng pamilyang ito. Bawat pamilya, may hawak na malakas na mana na
nauugnay sa pagkakaisa ng tatlong bansa. Kapag nakompletong kunin ng kung sino man ang mana ng
bawat pamilya ay siya ang maghahari at bigyang kapangyarihang gawing iisa ang tatlong bansa. Kapag
naging isa na, gagamitin niya ang kapangyarihan ito upang sakupin ang buong mundo, plano nilang
angkinin lahat ng yaman, lupa at tubig sa iba't-ibang panig ng mundo. At tatawagin ang sarili bilang isang
Diyos, pupuwersahin ang lahat ng mga tao nasambahin siya hanggang sa kamatayan."
Narinig ko ang pagtahimik ng lahat, habang ako ay natulala sa mga narinig ko.
Hindi ako makapaniwalang puwedeng mangyari iyon. Hindi ako nakapagsalita, maging pag-iisip ko ay
blanko at walang kahit na anong puwedeng isipin kundi ang i-sink in lahat ng mga narinig ko.
Hindi ko alam kung totoo ba ang naririnig ko ngayon.
"Noong panahon na sinakop ng mga Zhao Ling ang kutchiki, inaasahan nilang makukuha nila ang manang
iniingatan ng pamilya but someone cut and cross the line, ang manang isusuko na sana ng mga kuchiki
ay nawala ng parang bula. Walang bakas na kahit anong ebidensya kung sino ang kumuha nito, sa
pagkakataong iyon naging bihag na ang kuchiki sa mga kamay ng Zhao Ling, hangga't hindi nakikita ang
Mana ng mga kuchiki hindi makakaalis sa mga kamay ng Zhao Ling ang pamilyang ito. Lahat ng
mamamayan nila, nagdurusa at nag hirap. Madaming ginagawang pamomolestya ang mga kawal ng
Zhao Ling, sa batas na ipinapatupad, lahat ng mga bagay ay malayang gawin. Nakaw man, kidnap man o
rape, wala kang makukuhang katarungan, lahat malaya, lahat walang makakapigil. Maliban sa isang
bagay..."Naningkit ang mga mata ni Mady na para bang may naalala siya'ng ayaw niyang iisipin.
Nag-aalala akong tumingin sakanya at hinawakan ang kamay niya.
She's bothered. Something is bothering her when she cutted off.

I must say that Mady is a Mysterious person, I mean hindi ko pa tuloyang nakikilala si Mady sa totoo
lang. Madami akong inaayos na puzzle sa utak ko para malaman ang totoong pagkatao ni mady, but I
can't even know what is the truth. Dalawang pagpipilian ang naglalaro sa isip ko, A traitor? or the
invader?
Ayukong isipin siya ng ganun, pero naglalaro iyon sa utak ko. Parang may kung anong isang bagay ako na
dapat na ingatan.
"Ano iyon?"I softly ask, bumigat ang hininga niya at nagawa niya ring pakalmahin ang sarili. Napatingin
ako kina Sitti at lahat sila ay seryosong nakikinig saamin.
"Gumawa ng isang gropo ang Zhao Ling, intensyon nilang gumawa ng gropo upang mas palawakin pa
ang mga tauhan ng Zhao Ling. Sa Pamilyang Zhao Ling may Dalawang dugo ang binigyang tibay, Una si
Heraldo Zhao Ling, founder ng black pearl. Ang gropong ito ay isang napakadelikadong kalaban sa
dagat--- Mga pirata sila."
All of us gasp, nagkatinginan kami nina Sitti at hindi makapaniwalang binalingan muli ng tingin si Mady.
"Sabihin mo, paano mo nalaman na mga pirata sila? paano mo ito nalalaman?"Natataranta kong tanong
at nakaramdam ng pangamba sa possibleng maging sagot ni Mady.
"It's a secret."Anya sa kalmadong boses.
That made me stop for a moment, I feel something strange. Pakiramdam ko ay may tinatakpan siya.
Sino ka ba talaga mady?

"Lotus Zhao Ling ang pangalawa, namumuno siya sa isang isla na mismo ang pamilya niya ang sumakop
doon, tinatawag itong Shiuhe Island na ang mga naninirahan roon ay ang mga mababa at mahihirap na
mga taong nagbabantay ng likas yaman sa tubig at lupa, at dahil sakop na ito ngayon ng Zhao Ling
ginagawa nilang hayop ang mga tao roon, mas mahirap na sila sa daga ngayon, lahat ng mga pagkain,
alahas o kahit na anong kagamitan ay kinukuha nila iyon at isusuksuk sa bulsa, gawing basahan ang mga
tao at basura na naghihirap----"
Napatigil sa pagsasalita si Mady nang may kung anong bagay ang lumipad patungo sa pader na nasa
likuran lamang niya.
Naikagat ko ang labi ko at hindi makakilos ng makita ko kung gaano kabilis na dumaan ang tinidor sa
harapan mismo ng mukha ko. May maliliit na hibla ng buhok ko ang natamaan ngunit ay hindi iyon
naputol. Napalunok ako at tiningnan si Mady na naging blanko na naman ang mukha.
"That's enough Maddison."Dahan-dahang pumunta ang mata ko kay Ena nang mag-salita ito, nakita ko
siya'ng tumayo at walang emosyon ang mukha na tumingin kay mady.
Binalingan ko ng tingin si Mady na hindi nagsalita.
"Don't put a pressure to her, don't do it again just like you do 10 years ago..."Malamig na salita ni Ena at
naglakad ito papalapit saamin pagkatapos ay tumigil ito sa giliran ko.
"Don't use tricks again and hiding secrets, you will destroy the bomb again mady. You know what I
mean."She added again and grab may wrist and pulled me up.
"Let's go, seya."Seryosong utos nito kay seya na natatarantang tumayo sa pagkakaupo at sumunod
saamin na naunang lumabas sa kwarto.
Tahimik ko pa ring pinagmasdan si Ena na para bang may maling mangyayare, she's holding something
that she needed to keep.
Did Ena and Mady know each other?
Mary Joy Iway replied · 19 replies
Chapter 34
*"Ena, wait!" Pinigilan ko kaagad si ena nang hindi man lang ito tumigil sa paglalakad na halos liparin na
namin buong building sa sobrang bilis niya'ng maglakad. Nahuli si Seya saamin kaya hingal na hingal
siya'ng umabot at pilit na mag-salita.
"Grabe kayo...H-hindi niyo man lang tinuloy ang paglalakad ano? ha...shett kayo."
Hindi ko pinansin si Seya nang magreklamo ito samin, I am still glaring at ena's back. Nanatili siya'ng
hindi kumibo at walang ginawang pagkilos upang harapin kami.
I am still bothered earlier, she just throw the fork between us. The perfect timing just land at the wall,
how can she do that? what's with her?
"Ena..." I called her, but I didn't talk again. I waited her to face but she deeply sighs in response.
"Makinig ka sakin, hannah. Kung ano man ang narinig mo ay kalimutan mo na. You are not one of that
story. Walang kang mapapala doon."she paused and face me, natigilan ako nang makita ko ang reaksyon
ng mukha niya.
Sharp and dangerous.

Biglang nagsitaas ang mga balahibo ko.
"Magkikita kayo ni renz hindi ba? sa oras na magkita kayo mamaya, makinig ka sa lahat ng sasabihin
niya. Nasa kanya ang katotohanan, that mady is a traitor."
Parang may kidlat na dumagundong saakin nang sabihin niya iyon. Natulala ako sa sinabi niya. Tuloyan
niya na akong hinarap at ang mga mata niya naman ay naging malungkot subalit ang mukha niya ay
sobrang tigas at kalmado.
"That story is true, pero may binago siya roon. Mas gugustohin ko pang huwag mo nang pakinggan lahat
na sasabihin niya kaysa sa malunod ka sa kasinunglingan at ayukong may mangyare sa'yo. She's
hypnotising you, she's convincing you to believe her and trust her. That's her trick, she can do tricks with
her words and emotionless eyes." She paused again.
"Mady is a traitor, you hear me? from now on don't let her get near you. And trust me, she will use you
as a material. Listen to me hannah or you will regret it."After that she turn her back at me and left.
Naiwan akong walang masabi.
Ano nanaman ba itong nalalaman ko? Bakit mayroon nanamang dapat kong malaman at isipin? I don't
get it. This is complicated.*
"Sa tingin mo, kailangan na ba na'ting sabunutan si ena?"Napalingon ako kay seya nang bumulong ito
saakin habang nakatingin kay ena na nasa kabilang upuan kung saan ay distansyado siya sa mga tao.
Napabuntong hininga ako.
"Ikaw nalang gumawa, wala ako sa mood eh."Tanggi ko at ipinagkrus ang braso ko.
Naharap lamang ako sa kabaong ni Jhony, maigi akong nagdadasal para sakanya at humihingi ng
kapatawaran dahil hindi ko siya tinanaw sa loob ng kabaong.
I am still in trauma, natatakot pa rin ako at sinisisi nanaman ang sarili. Kung totoo ngang hindi ko
kasalanan, gusto kong maramdaman ang kaluluwa ni Jhony. I wanted to feel his warm hugs. Kahit 'yun
lang, kapag naramdaman ko na ay papatawarin ko na ang sarili ko. Tatanggapin kong wala na siya,
tatanggapin kong maging matatag at magpatuloy sa buhay ko.
Lumingon ako sa mga magulang ni Jhony, his mother is unending crying. Halos maubusan na ng luha ang
mama niya at ang tatay niya naman ay panay ang buntong hininga dahil hindi niya alam kung paano
papatahanin ang asawa nito.
Nandito lahat ng mga kaklase namin, tumutulong sa pag-aayos ng nga bulaklak na dumarating galing sa
iba't-ibang paaralan. Mayroon din naman ang mga taga USP ngunit ay limitado lang ang mga estudyante
nila dahil mayroong ibang mga magulang na hindi pinapayagang dumalo sa burol. Ang sabi saakin ni Josh
ay ang SSG officers lang daw ang laging bumibisita maliban kay renz na hindi daw nila alam kung saan ito
nagpunta simula nung mangyare ang gulo.
Kakarating lang namin rito, sinalubong kaagad ako ng mama ni Jhony ng yakap at umiiyak sa dibdib ko.
She thanked me for everything that I've done for Jhony.
"Thank you.."She cried and hold may shoulders. Tiningnan ko ang papa ni Jhony na malungkot na
ngumite saakin, nakikita ko sa mukha niya na nahihirapan din siya at napapagod. He cared too much of
his wife, crying.
"H-hindi mo wag mo kayong mag tha---"
"Alam ko, alam ko iyon.."Putol niya, he path my head as her eyes is full of joy, love but sad.
Why? why isn't she feel pain? why can't I see that she's hurt? Bakit ganyang ang nga mata niya, hindi ba
siya nasasaktan na nawalan siya ng anak?.
"My son became happy after all. He finally revealed his smile after for so long that I wanted to see,
nasaksihan ko kung paano siya naging masaya ng dahil sa'yo. His eyes is shining, he's brightened. I feel
how he called me mom, I feel how he accepted me. I feel how he hug me from his arms and path my
back. Naranasan ko na rin sa wakas kung paano niya ako ipinagmalaki na sa kabila ng pagkukulang ko't
pagkakamali ay hindi niya ginawang ipagpalit ako sa ibang nanay, even if his heart still in pain. Hinayaan
niya akong manatili sa tabi niya at tumayo bilang magulang ulit sakanya...Masakit, Oo. Pero---pero
nagawa pa rin ng diyos na hiramin ko ulit ang anak ko sa pagkakataong iyon. Hindi ko dapat sisihin ang
ibang tao lalo na ang diyos dahil una sa lahat, hiniram ko lang siya. Hiniram ko lang ang kaluluwa niya,
bigay iyon ng diyos at ipinaramdam niya saakin kung gaano kasaya maging ina. Salamat, salamat iha.
Binigyan mo ako ng pag-asang tumungtong muli sa bagong pag-asa na makasama ko ang anak ko."
"Bes, aalis muna ako."Napatingin ako kay seya nang tumayo ito kaagad. Napatikhim ako bigla.
"S-saan ka naman pupunta?"
" Sa Pharmacy, pakiramdam ko kasi ay dadatnan ako kaya bibili lang ako ng sanitary napkin."
Napatango naman ako sa sinabi niya at saka siya humalik sa pisnge ko.
"I gotta go, babalik lang ako."Tsaka siya umalis. Napatingin ulit ako kay ena na ngayon ay nakapikit ang
mga mata.
Iniwas ko nalang paningin ko at bumuntong hininga.
"S-si James!"
"N-nandito ang SSG ng ISEU..."
Napaangat ang ulo ko at tumingin sa likod ng lahat sila ay nakatingin sa likuran ko.
Napakurap ako nang makumpirmang siya nga ang sinasabi ng iba, he's here.
Kasama niya rin ang mga kaibigan niya, all of them are fierce. Nakatitig lamang sa unahan si James at
pinanood ko siya'ng daanan ako. Hindi niya ako binigyan ng kahit na anong pansin, dumiretso siya sa
mga magulang ni Jhony at binati ito.
Pinanood ko kung paano yumuko si James habang umiiling naman ang mama ni Jhony. Sina tristan, kyle
at charles naman ay pinanood lamang sila.
"Akala ko hindi sila pupunta..."
"Balita ko ay may kinalaman daw ang felix sa nangyare"
"Hindi 'yun totoo, tinulongan pa nga kami noon na lumabas sa campus."
Napabuntong hininga ako sa mga narinig ko.
Pinagch-chismisan nanaman nila ang felix, mayroong nagdududa at mayroon naman na maganda ang
tiwala sa felix.
Pero kung ako ang tatanongin ay wala akong alam. Hindi ko alam. Siguro ay iniingat lamang nila ang mga
sarili nila dahil nakikita ko na mismo sa mga mata ko kung paano sila pumapatay.
Isinandal ko nalamang ang ulo ko sa pader at ipinikit ang mga mata ko.
Andami kong hindi mauunawaan, una, yung sinabi ni mady, pangalawa kay ena na taksil daw si Mady at
pangatlo ay si Renz.
Zhao Ling.
Hindi ko alam pero parang pamilyar na saakin ang salitang iyon, parang nagrinig ko na sa kung saan pero
hindi ko maalala. Bakit pamikyar sa'kin?
"Blaming again yourself, prez?"Kaagad kong inimulat ang nga mata ko nang marinig ko ang baritonong
boses sa mukha ko. Ngunit ay napatalon sa gulat nang makitang sobra-sobra ang lapit niya sas mukha
ko.
"A-anong ginagawa mo?!"Inis kong sabi at inilayo ang mukha ko sakanya, he grin and brush his hair
using his fingers.
"Wala, tinatanong lang kita."Anya na para bang wala siya'ng ginawa.
Hindi din pala nababawasan ang pagiging batugan ang isang 'to. He's James, what do I expect?
Ngayon ko lang napansin na magkaharap kaming dalawa sa pag-upo. Napatingin ako sa buong paligid at
mukha namang walang nakapansin saaming dalawa, lahat sila ay busy.
"O-oy anong ginagawa mo?"Bulong ko at pilit na ilayo ang katawan ko sakanya ng tangkain niya'ng
lumapit sakin. Ngumise lang siya saakin.
"Bakit? ano ba ang gagawin ko prez?"He teased, nainis bigla ako sakanya.
"Pwede ba? huwag mo kong asarin? umalis ka sa harapan ko."
"No."Mabilis niya'ng sabi at tatangkain nanamang ilapit ang katawan niya saakin nang pigilan ko.
"Fine. Ako na ang aalis." Pagsuko ko af akmang tatayo na nang mabilis niya'ng hawakan ang dalawang
paa ko at Halos mapatili nang Ibuka niya iyon.
"A-anong gagawin mo?!"Hindi niya ako pinansin, sa halip ay itinungtong niya ang dalawang paa ko sa lap
niya at hindi nasundan ang pagyakp niya sasakin at ang pagsubsob ng mukha niya sa leeg ko.
Nahihirapan akong mapalunok nang maramdaman ko ang mainit na hininga niya sa leeg ko at ang
paraan ng paghawak niya sa bewang ko.
"Stay still prez, just let me sleep in this neck of yours"
Write a comment...
GROUP MENU
About
Discussion
Info
Add Members
Members 1221476
Photos 8895
Events
Files 55
Install Facebook on your Flare J3s and browse faster
English (US)
Bisaya
Português (Brasil)
Filipino
Español
Create Page
Help
Settings & Privacy
Switch Default Site
Report a Problem
Terms & Policies
Logout (Zaijie Zin)
Back To Topi
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Chapter 35
Kumabog ng malakas ang dibdib ko dahil sa kaba, hindi ako komportable sa position naming dalawa.
Halos magdurogo na ang labi ko sa sobrang lakas ng pagkakagat ko habang ang lalaking ito naman ay
komportableng nakasuksok sa leeg ko. Sinubukan ko na siya'ng hampasin at kurutin pero mukha yatang
pinaglihi sa bakal ang gunggong na ito, hindi man lang umaray.
He's quitely rested, hindi ko alam kung natutulog ba siya o nagtutulog-tulogan. Bumigat kasi ang hininga
niya at hindi na din gumawa ng kilos.
Hinawakan ko ang ulohan niya at susubukan na sanang iangat iyon nang magulantang ako at
maramdaman ang paghigpit niya sa pagkakahawak ng bewang ko. I heard him groaned like I am
disturbing him.
"Pwede ba? tigilan mo na ito. Hindi mo ba alam na mai-issue tayo sa ginagawa mo."Inis kong bulong at
tinatapik-tapik ang likod niya ng mahina.
Tumaas lahat ng balihibo ko ng biglang maramdam ko ang dila niya sa leeg ko. Napakuyom ang kamao
ko at iniwas ang leeg ko sa bibig niya ngunit ay bigla niya lang iyon hinabol at kinagat ang balat ko.
Mabilis kong tinakpan ang bibig ko upang pigilan ang pagsigaw ko.
What the fuck! What is he doing to me?!
"Hindi mo ba alam na masamang disturbohin ang natutulog na tao?"Salita niya na ramdam ko ang labi
niya na kumikilos sa leeg ko. Lumunok ako at humugot ng maraming hangin.
"Tigilan mo na iyan.."Napatigil ako nang maramdam ko ang mas lalo niya'ng pag siksik sa leeg ko.
He didn't talked again instead he's torturing me by licking my neck! fuck you Anderson, magsisisi ka
kapag nakawala ako!
"I'm leaving, hannah.."Kumalma ang mukha ko nang marinig ko ang mahina niya'ng boses sa leeg ko.
Bigla akong nakaramdam ng kakaiba sa paraan ng pagsasalita niya, is he sad?
"Mabuti naman at aalis ka na, sige umalis ka na sa----"
"Aalis na ako rito, hannah. Aalis na ako. Iiwan ko ang paaralan, mga responsibilidad ko at...ikaw."He cut
me gamit ang malumanay niya'ng boses na kinukumbinsi ako na seryosong-seryoso talaga siya.
Natahimik ako saglit at muling nag-salita."Bakit ka naman aalis?"I asked with curiosity. He kissed my
neck softly and I feel something strange in my whole body, it's a different sensation. Kinalabutan ako
dahil roon.
"I..I have some things that I needed to fix."Nadadalawang isip niya'ng sabi at nilalaro ang balat ko.
fuck.
"Prez, promise that you will be safe. Promise that you will not get harm."Tumingin ako sakanya ngunit
ang nakikita ko lang ay ang matitigas niya'ng panga at ang matangos niya'ng ilong na nakadikit sa leeg
ko.
"Bakit?"
"Just promise me. Sumunod ka kay renz, makinig ka sa lahat ng sasabihin niya. Lahat ng impormasyong
makukuha mo ay masasagot sa katanongan mo, I am doing this because I wanted to save you from
everything. Especially, your family's root. You are free to ask renz, don't worry. No one can interupt you.
I am making sure of that."saka niya hinalikan muli ang leeg ko.
Kumurap ako at hindi napigilang ibuka ang bibig ko.
"A-alam mong, magkikita kami ni renz?"Tanong ko at hindi niya ako sinagot. Sa halip ay bumaba ang
kanyang labi sa balikat ko at sininghot iyon na para bang wala nang bukas.
"You're smell still the same as what as I thought."He mumured and brought his lips back to my neck.
"Narinig ko siya'ng binibigyan ka ng kondisyon.."
"Talaga nga'ng sinusundan mo ako 'no? Stalker ka na ba?"I interupt. Naramdaman ko ang pag nguso
niya na naging dahilan upang mapatingin ako sakanya ngunit hindi makita ang mukha niya.
Sayang, hindi ko nalaman kung gaano siya ka cute ngumuso.
"I am making sure that he will never do anything from you. that's it."Depensa niya pa kaya tumawa ako
ng peke.
"At ano ang tingin mo sakanya?"

"A moonstruck.."Simpleng sagot niya. Napanganga ako sa sinabi niya.
"Grabe ka naman mang-insulto."saway ko but he chuckled. Tumaas nanaman lahat ng balahibo ko dahil
sa ginawa niya.
"and what do you think he is? a simple crackhead?"May halong inis niya'ng sabi saka naman ako natawa
ng mahina.
He has a point though.
"Hey baby lovebirds! tama na ang paggawa ng baby, may angel na nagbabantay sa'tin sige kayo at baka
magagalit si Jhony niyan, di niyo nirespeto puntod niya. Mumultohin niya kayo hanggang kama
awooo~"Napahinga nalamang ako ng malalim nang sumulpot nalang bigla sa harapan ko si Kyle kasama
si tristan. Napakunot naman ang noo ko.
Hindi ba't close na close sina charles at kyle? first time atang nagkahiwalay ang dalawa.
"Go away jerks.."Parang bata na taboy ni James sakanilang dalawa. Nagulat sila sa narinig nila at hindi
makapaniwalang tiningnan ako. Maging ako din naman hindi makapaniwala.
"Woaah! Totoo ba 'to? Pre, narecord mo ba ha? tang*na. Once in a blue moon 'yan pre!"Tumaas ang
dalawang kamay ni Kyle maging si Tristan ay nakisali din habang lumalaki ang mga mata nito at kumurba
pa ang kanilang mga labi.
Malamang, sino ba naman kasi ang hindi makapaniwala sa isang Misteryosong nilalang at walang
modong lalaki ay umarte lang ng parang bata at sa leeg ko pa mismo! Damn this man. Ano ba ang plano
nito?
"Okay lover boy, tama na 'yan. Kailangan na na'ting umalis..."Akmang ilalayo ni tristan si James pero mas
lalo lamang akong niyakap ni James at para bang ayaw niya'ng humiwalay sakin.
"Just one more minutes..."anya. Napatingin ako kay tristan na umiiling pa.
"Bro, hindi mo naman gugustuhing mamatay hindi ba?"Tukso ni Tristan at tumingin pa sakin na para
bang humihingi ng tulong.
I stretched my lips and lick it. Tinapik ko ang likod ni James at sinubukang paalisin.
"James, umalis ka na. masakit na ang mga paa ko."Dahilan ko. Sumang-ayon naman bigla ang dalawa.
"Bro, maawa ka naman kay prez. Mukha na talaga siya'ng nasasaktan."
Napabuntong hininga ako ng hindi man lang gumawa ng kilos si James.
Napatingin ako kina tristan at kita ko naman ang pagsuko nilang dalawa.
"Fine."Lumiwanag ang mga mukha namin nang sa wakas ay aalis din siya sa pinagpwestohan niya sakin.
"Untie your hair first."Utos ni James sakin kaya nagtaka ako.
"Ano? bakit?"
"Just untie your hair or I will stay here.."Condition niya, tumingin ako kina tristan na tumatango-tango
sakin.
"Pagbigyan mo na.."Tristan.
Bumuntong hininga ako at sumuko na din."Fine."Tsaka ko kinuha ang tali ko sa buhok ko.
"Oh, ayan. Alis na."
"Not until you'll fix your hair."
"Ano?!"Inis kong sigaw at tiningnan muli sina tristan. Para silang lantang gulay na tumingin sakin.
Masyado naman atang O.A. ang lalaking ito? akala mo naman boyfriend kung umasta.
"Dami mong Kaartehan!"Naiirita kong sabi at inayos ang buhok ko para matapos na din itong
kalokohang pinag-gagawa niya.
"Oh, tapos na. Okay na ba ha?"Naramdaman kong ngumise siya at dinilaan ang leeg ko.
"Better."Tsaka niya inalis ang mukha niya sa leeg ko, sumalubong saakin ang mapupungay niya'ng mga
mata at ang magulo niya'ng buhok.
Lumunok ako nang makita kung gaano siya ka hot ngayon sa harapan ko. Ganito ba ang lahi ng mga
anderson?
"Sa wakas natapos na din. Alis na tayo."Naunang umalis si Tristan kasunod si kyle. Tumingin ako kay
james na humikab at nagulat ng maramdaman ko ang labi niya sakin.
"Take care baby."After that he stood up. He gave me a wink and left me hanging.
Chapter 36
"Ano po ang order niyo ma'am?"
"N-naku, hindi ako ang mag-oorder. M-may kaibigan akong dadating mamaya."
"Ahh, sige po ma'am."
Sinundan ko ng tingin ang waitress na umalis sa harapan. Napabuntong hininga akong sumandal sa
upuan ko at tumingin sa labas.
Kanina lang ay nagtext saakin si Renz. Ang sabi niya ay magkikita kami sa Golden Restaurant.
Matapos umalis ng mga felix ay kaagad din akong nakatanggap ng text mula sakanya kaya wala na din
akong inaksaya pa ng oras para pumunta rito sa restaurant na sinasabi niya.
I am desperate about this, kung totoo ngang masasagot lahat ng mga katanungan ko mula kay renz ay
magtitiwala ako sakanya. Alam kong hindi ako lolokohin ni renz, I will trust him if this is the only way..
Kung ang sinasabi ni Mady ay totoo pero hindi dapat katiwalaan, kailangan ko rin mismo sa bibig ni renz
malaman ang buong detalye. Hindi lang ito para saakin eh, para din ito sa mga taong nadadamay. Para
sa katarungan ni Jhony na namatay ng walang kaalam-alam.
"Ohh, you're early milady."Umangat ang ulo ko nang marinig ko ang boses ni renz sa harapan ko.
He's wearing a black hoodie jacket, cap, jeans and white rubber shoes. Umupo siya sa tapat ko habang
may ngise sa labi.
"Tulad ng sabi mo, sasabihin mo sakin lahat hindi ba? wala na si james, umalis siya at hindi ko alam kung
saang lupalop siya pupunta."i said. Inismiran niya lang ako at tumatango-tango.
"Alam ko.."Sagot niya at sakto din ang pagdating ng waitress kanina upang kumuha ng order.
Napasinghap ako sa sagot niya, kahit kailan talaga napaka batugan din ng isang 'to. Walang silang
pinagkaiba ni James sa ugali.
"Gusto ko nang matapos 'to at kung pwede ba ay sagutin mo ako ng matimo at wag mo na ako asarin at
biruin."Naiinis kong sabi at saka ipinagcross ang dalawang braso ko.
Umalis ang waitress ng makuha niya ang order ni renz, ngumite lang sakin si Renz at saka niya itinukod
ang ang nagcross niyang braso sa mesa.
"Okay, saan mo ba gustong mauna? tungkol sa papa mo, sa mga gropo o sa pamilya mo?"
"Tell me everything.."I answered desperately and glance at his sharp eyes. His eyes became serious and
satisfied about my answer. He lick his lips and nod.
"Okay para mas madali mong maintindihan, uunahin ko na ang unang sinabi sa'yo ni Mady. Pero
babaguhin ko lang ng kunti kasi binago niya rin ang tungkol dun eh."Natigilan ako sa sinabi niya.
"Wait, alam mong nagkikita kami ni Mady? at alam mo ang pinag-uusapan namin?"
"I have my connections, obviously. Naririnig ko rin kayo kahit saan kayo magpunta."He said, tumingin
siya saaking mga mata at hindi man lang kumurap ng dumating ang waitress upang ilagay ang nga
inorder niya.
Napatingin ako sa mga pagkain at kinagat ang pang-ibabang labi ko.
Sobrang dami naman nito, mukha ring mamahalin. May kaya naman kami pero iba pa rin ang ganito
kaganda ng pagkain sa harapan namin
Malamang ay sa mga mayayaman lang talaga ang Restaurant na ito, hindi naman kami mayaman. May
kaya lang talaga kami.
"Maliban sa isa.."Tumingin ako kay renz, nangunot naman ang noo ko.
"Yung salitang iyon ang gusto mo malaman hindi ba?"He added.
Hindi na ako nagsalita pa at pinakinggan siya kung ano man ang susunod niya'ng sasabihin.
"Mady and I know each other. Pareho kaming lumaki sa mahirap na sitwasyon, pareho kaming dumanas
ng sakit at poot. Nasaksihan namin kung gaano kalupit ang Bansang china na sumakop sa lugar namin,
mismo sa harapan namin pinapatay ng mga tauhan ng Zhao Ling ang mga magulang namin. Ang mga
kabataan ay hindi naramdam ng magandang pamumuhay, lahat ng mga magulang namin ay pinapatay at
nilalapa sa mga crocodile. May iba din na ginagawa nilang laruan, pinapalakad nila sa isang maapoy na
daan. At dahil hindi namin kaya pang mayroong nagdudusa, nagdesisyon kaming dalawa na umalis sa
lugar na kinabibilangan namin. Mahirap tumakas pero kinakailangan naming gawin dahil gusto namin
makuha ang katarungan na noon pa namin inaasam-asam."Tumingin siya sa labas, napansin ko rin na
umulan ng malakas at hindi ko iyon inaasahan.
"Ngunit maliban sa malayang pagtupad ng batas, may kondisyon ang ipinapatupad. Kung sino ay may
pagtatangkang umalis at tumakas ay bibigyan ng kaparusahan. Dahil doon, si Mady ay nahuli para lang
iligtas ako sa mga humahabol samin. She sacrifice herself for me at ipinapaubaya ang nais namin
makamtan. I saw how she smile but her tears is screaming in pain, I saw how those jerks rape Mady. Sa
unti-unting pag-alis ng barko, hindi nila pinatawad ang pantalan at doon nila ginawang pambaboy kay
mady, ginawa nilang laruan si Mady at 'yun ang pinakamasakit saakin ang makita siya'ng nagdudusa."
Tumulo ang luha ko sa narinig ko, tumakip ang bibig ko.
Hinalay si mady, nagdusa si mady, nagsakripisyo si mady para lang sa katarungan na gusto nilang
makuha.
Kaya pala, kaya pala sa tuwing nakikita ko ang mga mata niya. Parang nanghihinayang siya sa sarili niya,
para bang pinapakiramdaman niya na walang kahit na sino man ang tatanggap sakanya ng dahil sa
nakaraan niya.
"We've met after 5 years, pero nag-iba na siya. Dumating siya sa pilipinas at nagkita kami dito sa
restaurant na ito. Ang akala ko ay iiyak siya sa harapan ko pero ipinakita niya saakin na hindi na siya
'yung dating mahinang babae. I must say that she became strong woman, sa tuwing binabara ko siya ay
hindi niya ako ginantihan sa halip ay binibigyan niya lang ako ng walang kaekspresyon niyang mukha at
mas lalo akong natutuwa pero..."He heave sighs at tumingin sakin.
"Sumapi siya sa angkan ng Zhao ling, nalaman ko na doon niya nahanap ang gusto niya'ng makamtan.
Pero nakalimutan niya na ang nakakabuti para sa lahat."Naningkit ang mga mata niya. "Doon ko
nalaman na pinagtaksilan niya kami, ginamit niya ang isang tao upang gawin ang misyon na binigay
sakanya. Naging mandirigmang babae si Mady at ginamit siya upang magawa ang plano ng mga Zhao
Ling."
"Ano ang plano nila?"Bigla kong naitanong sakanya sa sobrang pagkagusto kong malaman.
"Plano nilang sakupin ang pilipinas at angkinin ang buong pagmamay-ari nito."Seryoso niya'ng sagit kaya
napanganga ako at nakaramdam ng panlalamig ng buong kamay ko.
"Sinanay si Mady upang patibayin ang kanyang loob at nais ng Zhao Ling na kinasasapian niya. Tinuruan
si Mady sa mga strategies at techniques pati ang pag h-hypnotismo niya sa mga tao. Using her eyes and
mouth, she can do that thing. Sa bawat salita at ekspresyong pinapakita niya, kapag tuloyan kang
sumapi sa mga pinaniniwalaan niya ay malulunod ka sa kasinungalingan."
"Anong kinalaman ko dito?"Mahina kong tanong na ikinatigil niya at tumigas ang kanyang mukha.
"May dugo kang Zhao Ling, hannah."Parang gumuho ang mundo ko ng umulit iyon sa pandinig ko ang
sinabi niya.
Natulala ko at hindi makapaniwalang tinitigan siya.
"A-ano?"
Humugot ng hininga si Renz at ipinagsiklop ang dalawa niyang kamay.
"Ang dahilan kung bakit ka hinahabol ng mga masasamang tao dahil nasa sa'yo ang manang matagal
nang hinahanap ng kutchiki."
"P-paanong..."
"Dahil ang mama mo ay may lahing Dugong Zhao ling, hannah."He answered again."Sa panahon ng ama
at ina mo ay napakahirap. Ang Mga magulang ng mama mo ay lumabag sa patakaran na dapat sana ay
walang ibang maghahalong ibang dugo ngunit ay nilabag ng ama ng mama mo ang lahat ng iyon.
Nagmahal ng pilipina ang Lolo mo at ipinanganak ang mama mo dito sa pilipinas, subalit ay malaking
kaparusahan ang kung sino man ang magkakaroon ng babaeng sanggol ay dapat patayin. Patakaran
nilang magsilang ng lalaki dahil pinaniniwalaan nilang mas matibay ang dugong ito kaysa sa mahinang
babae na ang alam nila ay walang silbi."Tumigil siya at muling nag patuloy.
"Kung ang Mama mo ay kalahating Zhao Ling, there is possibility that you have one fourth of Zhao Ling's
blood."
Chapter 37
"Noong panahon ng mama mo, naranasan niya'ng maghirap sa kamay ng pamilyang kinabibilangan niya.
At dahil babae siya at walang lakas ay ginawa siya'ng alipin ng Zhao Ling. Mahigpit na ipinagbabawal
sakanya ang matutong gumamit ng armas at ng pisikal na lakas, dahil ang babaeng may dugong Zhao
Ling ay walang ipagkakaiba kundi ang isang mahinang nilalang. Nakatakas ang iyong ina sa pamilya niya,
namatay ang lola mo dahil pinatay siya mismo ng lolo mo. Pumunta rito sa pilipinas ang mama mo at
namasukan bilang katulong ng papa mo, nagkatuloyan sila at gumawa ng pamilya. Nakilala ng mama mo
ang isa sa mga dugong kuchiki, si Francisco Kuchiki. Isang mandirigma ng angkan nila, nakita ng mama
mo kung gaano naghirap ang kaibigan niya noong magkita sila ulit dito sa pilipinas. Dumating si Francisco
na dugoan at naghahabol ng hininga. The rest is unknown, I don't know what are they talking about pero
ang sigurado dito ay ang manang dinadala niya. Ibinigay ni francisco ang mana sa mama mo upang itago
ito at hindi makuha ng zhao ling. Ipinagkatiwala niya ito ng buong puso bago namatay sa harapan niya.
Sa pangakong nais na tuparin ng iyong ina ay sinunod niya ang sinabi ng kaibigan niya. Nakatago sakanya
ang mana ng ilang taon hanggang sa maipanganak ka ay nakatago pa rin ito ng mama mo, pero
natagpuan naman siya ng lolo mo. Habang papauwi ang mama mo, kasama ang driver, ikaw, at ang
limang taong gulang palamang na kuya mo sinugod sila ng mga tauhan ng lolo mo. Pinatay nila ang
driver at tumakas naman ang mama at kuya mo na dala-dala ka noon. Ngunit hindi sila nagtagumpay
nang matusok sila sa isang nakakalason na kutsilyo, bumagsak ang mama mo sa gitna ng daan akap-akap
ka at pinotektahan ka niya hanggang sa malagutan siya ng hininga."
Sa dami ng sinabi niya, ganon din kadami ang luhang rumagasa sa pisnge ko. Humihikbi at nakaramdam
ng sakit sa dibdib ko.
"K-kung ganoon, m-may kapatid ako? may kuya ako? kung ganoon, hindi totoo na namatay si Mama
matapos niya akong ipinanganak kundi namatay siya dahil prinotektahan niya ako?"Humihikbi kong
tanong habang nanginginig ang mga kamay kong ipinagsiklop sa lap ko at mapayuko.
"Remember the name that I asked you?"Anya na nakapag-angat muli ng ulo ko.
"That name that I am asking you is your brother."Mas lalo akong humagulgol at ipinikit ng mariin ang
mga mata ko.
Sa paglipas ng panahon ay mayroong mga nakatagong misteryoso sa bawat paligid na napupuntahan

ko't nadadaanan. Nabalot ako sa isang sikretong hindi ko alam sa halos dise otsong taon kong
pamumuhay.
Tanging pamilyang alam ko lang ay si Dad at si Manang linda. Pero hindi pala.
"Hindi ba't parehong n-nalason si Mama at ang kuya ko nung araw na hinabol sila ng tauhan ng lolo ko?
Pero bakit buhay pa siya? buhay ba talaga siya?"
"Nalaman ko na hindi siya natusok ng kutsilyo ng araw na iyon, nadapa ang kuya mo at natumba sa lupa
at kasabay din dun ang pagtumba ng mama mo sa lupa at binawian ng buhay. Masasabing swerte ang
nangyari sakanya."
"Ang sabi mo may one fourth akong dugo sa zhao ling pero bakit may kuya ako?"I asked in curiosity.
"Ang kuya mo ay anak ng tatay mo. Bago pa magkakilala ang mama at papa mo ay mayroong naging
kasintahan ang ama mo sa ibang babae. Binuntis siya pagkatapos ay namatay nung ipinanganak ang
kuya mo."
"So ibig sabihin, 'yung akala ko na ako 'yung dahilan kung bakit namatay si mama noong ipinanganak ako
ay si kuya pala iyon at yun ang totoo niya'ng mama?"
"Yes."
"Kung ganon, nasaan ang kuya ko?"

He take a sip of wine and glance at me.
"Nasa lolo mo."Natigilan ako sa sinabi niya.
"Nagtataka ako kung bakit nandoon siya sa lolo mo, ang kuya mo ay hinirang bilang prinsipe ng Zhao
Ling. Siya na ngayon kinikilalang mataas na posisyon ng bansa, dahil may misyon din ako upang
mapabagsak ang Zhao Ling ay inuna ko ang prinsipe ng Zhao Ling, I am curiuos about him because I have
a feeling that he's not part of that family. Hindi ko din alam kung bakit pinagdududahan ko siya kaya ang
ginawa ko ay umimbestiga, I searched about him but at first I failed, yet, may alas din akong naisip na
solusyon para malaman ang totoo. Patago akong kumuha ng buhok niya nung araw na nagpapagupit
siya sa barbero, saka din ako kumuha ng buhok sa lolo mo kaparehong araw na nagpapagupit din ang
kuya mo. Pagkatapos ay nagpa DNA sample ako and then the result is 0.001% ang resulta meaning hindi
nga talaga siya zhao ling kundi isa siya'bg dugong pilipino. I am still investigating him and I found out his
background. Ang pangalan niya sa bansang tsina ay Xio Zhao Ling pero sa pilipinas ay Nash Ferrer siya."
Nagulat ako nung ipatong niya ang bag sa mesa at binuksan iyon, kinuha niya ang puting folder at
binigay sakin.
"Buksan mo."Sinunod ko ang sinabi niya at nang buksan ko na ay nakita ko ang lahat na photo copies
tungkol kay kuya.
"Unang papel diyan ay ang birthcertificate niya, ang orihinal. Ipinanganak siya 1998 at ikaw naman ay
ipinanganak noong 2002, tama ba?"
Binasa ko ang mga nakasulat sa papel.
Mother, Angeline Laqueza

Father, Alfredo Ferrer
Name, Nash delton Ferrer
"Kaya nung malaman ko ang tungkol sa kapatid mo ay kaagad kitang tinanong tungkol sakanya pero
hindi mo alam, nagtaka ako kaya mas lalo kong inimbistigahan ang kuya mo."He paused again and then
he began.
"Ang dahilan kung bakit nasa kamay ng lolo mo ang kuya mo ay akala niya'ng siya ang bunga ng anak ng
mama mo, kinuha siya at pinalaki sa mga kamay na dapat sana ay ikaw. At dahil babae ka, pinilit kang
itago ng papa mo sakanya at itinago ang lahat na pwedeng makikita mo tungkol sa kanila. Ayaw ng papa
mo na matulad ka rin sa mama mo na ganoon din ang ginawang pagpatay kaya lihim siya'ng nagtatago
para hindi mahuli ng mga Zhao ling pero matalas si Heraldo, siya ang pinamatalino sa angkan ng zhao
ling at siya ang tiyo mo Hannah. Nahanap siya ng tiyo mo dahil sa kompanyang ipinapatakbo ng ama mo,
dahil sa takot ay ipinasara ng ama mo ang kompanya upang hindi na muling maungkat pa ang lahat ng
nakaraan. Sumali ang ama mo sa Gropo ng iyong tiyo at nakilala niya ang Si Deoleno, ang ginawang lider
ng Black pearl. Ginawa din siya'ng kanang kamay nito at binigyang tibay ang gropong ito."
"Hindi ko alam kung bakit sila nagkagulo. Bigla nalang nagtaksil si Deoleno sa gropo at kasabwat niya pa
ang ama mo, hindi ko alam ang plano nila pero mas lumaki pa ang gulo ng magalit si Heraldo at naisipan
niya'ng ikaw ang gawing bihag ni Heraldo upang maparusahan ang iyong ama. Pero hinarang namin sila
sa binabalak nila. Oo kasali ako sa blackpearl, nagdesisyon akong sumapi sakanila dahil gusto kong
malaman ang kakayahan nila ngunit hindi ibig sabihin na pinagtaksilan ko na ang totoong gropo ko
bilang pirata."Tiningnan ko si Renz na muling naniningkit ang mga mata.
"Ang Blue skull ay pinamuon ito ng Hwang, sila ang gumawa ng gropong ito upang mapantayan ang
ginawang gropo ng Zhao Ling. Dahil hindi pa nasakop ang Hwang ng Zhao Ling ay gumawa na ng kilos
ang hwang upang harangan ang binabalak nila. Ang Hwang na humahawak ng Blue skull ay Si Maknoel
Geum Hwang, hindi ko pa siya nakikita pero ang alam ko lang ay nagbabantay siya sa sa lugar kung saan
itinatago ang mana, mas nababalutan ng misteryo ang katauhan niya dahil walang kahit na sinuman ang
nakakakita ng mukha niya. Nakabalot ng tela ang mukha niya at tanging matatalim lamang na mga mata
at ang nakakamatay niya'ng katana ang nagsisilbing tanda na siya nga ang Mandirigmang Hwang."
"Si James ang ginawang Kapitan ng Blue skull, ipinagkatiwala sakanya ang gropong binuhay niya.
Kinikilala si James bilang Supreme Captain ng Barko, Bise Kapitan naman si Tristan na ang tawag sakanya
ay Wolf, Ako ang Lieutenant Harry potter, si Kyle ang Alpha na gumagamit ng hacking sites that jerk is
good at that, while charles is The bullet he's a spy. As you can see, james is the highest rank among us.
Dahil magkasundo silang dalawa ni maknoel ay hindi na din nakakapagtataka na pati rin siya ay
misteryosong tao."
Mary Joy Iway replied · 22 replies
A/n: Beware typo graphical and errors.
Like · React · Reply · More · Jan 28
Chapter 38
In life there is a lot to learn and know, a lot of secrets, a lot of bitterness. Sometimes we don't want to
live, we just want to kill ourselves because we can no longer accept the fact that our life is like a
whirlwind. With the force of the wind and the rotation, you no longer know where you have gone, to
the bad or to the good. With the rotation of the wind, its force becomes stronger to destroy things that
can pass and when it is broken it will gradually disappear as if everything is gone, but the broken things
left cause sadness and regret.
Nabuhay ako ng walang alam sa mundo ko, ang tanging alam ko lang ay ang mabuhay ng hindi nalang
iisipin kung ano ang nakaraan ng mundo ko. I choose to be as a normal person even if my family is
complicated, ang akala ko ay normal lang na mayroong nakaraan ang pamilya ko ngunit ay higit pala iyon
sa inaasahan ko.
Ang katotohanan ay nasa mismo ko nang harapan, hindi ko na pwede iyong itanggi dahil 'yun ang
katotohanan. Gugustohin ko man tanongin ang daddy ko ay para akong nasasaktan kapag kaharap ko
siya. Kung pipiliin kong makinig mula sa ama ko ang totohanan, pakiramdam ko ay masasaktan ako at
malulungkot.
Nilalaro-laro ko ang tinidor, minsan ay napapabuntong hininga ako kapag iniisip ko ang mga nalalaman
ko at gustohing pokpokin nalang ang ulo ko.
Inaamin ko naman na nahihirapan akong tanggapin ang lahat.
"Kung ganoon, 'yung lalaking sumugod sa'tin kanina ay may kinalaman diyan sa gropo niyo?"Bigla nalang
napatingin sakin si renz na mayroong pagtataka. I glance at him without any emotions.
Tumaas ang dalawa niyang kilay at kinamot ang noo niya.
"What do you mean?"he asked. Umismid ako at iniwas ang paningin ko sakanya.
"N-na...alam mo na, 'yung tungkol sa'yo? about the ninja thingy? tsaka, sabihin mo nga saakin ang
tungkol sa'yo? Well hindi naman sa chismosa ako diba? I am just curious."Nahihiya kong sagot at saka
napahimas ng batok ko.
I heard him chuckled and drink his wine.
"Curiosity kills you.."Anya matapos niya'ng inomin ang wine at inilapag sa mesa.
"But because you are asking for it, why not for my lady?"He added as if like he's a moonstruck. Well,
totally. He's a moonstruck, James is telling the truth.
"Nakatira ako sa Shiuhe Island, remember mady told ya' about this? My family lives there, my mom
comes from a poor family and my father comes from a Noble family. Which means, my dugo akong
kuchiki."He said then grin.
Nagulat ako sa sinabi niya at tiningnan siya sa mukha."Seryoso?"

"Yup."He popped."Panglima si Papa sa Magkakapatid ng mga kutchiki, sa bawat posisyon ng pamilya
namin. Binibigyan ng pangalan, si lolo at lola ay hinihirang bilang Emperor at Empress ng bansang Japan.
Ang mga anak naman nila na Walong magkakapatid ay binibigyan din ng posisyon. Ang panganay ay
Head Captain ng buong seguridad ng kaharian at dahil Siya ang Head Captain ay may Kapangyarihan siya
mag-utos at magsiwalat ng kautusan mula sa Kinatataasan. Ang pangalawa naman ay Kapitan ng
Imbistigasyon, ang pangatlo ay Kapitan ng depensa, ang pang-apat ay Kapitan ng kaparusahan, ang
pang-lima naman ay Kapitan ng Seguridad sa Isla Shiuhe, ang Pang-anim ay Kapitan ng kaligtasan, ang
pang-pito ay kapitan ng Proteksyon at ang pang-walo naman ay Kapitan ng pandigma."
"K-kung ganun, a-ano naman ang tungkol sa mga a-anak nila?"I was referring the Emperor's Children.
Sabi niya kasi kanina mayroong posisyon ang pamilya nila. Kung ang ama niya ay isang kapitan, ano
naman ang mga anak nila?
"Prinsipe pa rin ang tawag kay papa, maging sa iba niya pang mga kapatid."He stopped and glared at
me."Bilang isang Kuchiki, tungkulin ng pamilya namin ang protektahan ang sariling bansa. Sa murang
edad namin sinasanay kami kung paano lumalaban at humawak ng dahas, sa batas ng angkan namin
kailangan kong tumungtong ng dalawamput isang edad upang pumalit sa tatay ko bilang isang kapitan
subalit kailangan kong maghintay ng isang taon at magtiis sa posisyon ko bilang isang ninja, well our
family is a bloodline of ninja, walang tutol doon. Pero, saaming paniniwala. Ang normal na ninja at
mataas na Kapitan ay magkaiba ang paningin namin, dahil kapag kapitan tingin ng lahat ay mataas ito at
mapanganib kaya walang kahit na sino man ang tututol sa utos nito."
Ngumuso ako sa sinabi niya.
I am just asking about his position, andami niya pang sinasabi.
But anyway, there blood is pretty cool and amazing but also a dangerous. This is all about of the family
bloodline, I am jealous. Pero, kapag iniisip ko ang tungkol sa pamilya ko ay bigla nalang sumasakit ang
dibdib ko.
"So, ilang araw mo natutunan ang pagiging ninja bago maging opisyal?"I asked again. I wanted to know
him badly atleast masasabi kong mapagkakatiwalaan siya.
Matunog siyang ngumise sakin."365 days."Anya. I gasp out of nowhere and lean on him.
"Seryoso? isang taon na 'yan ah?"
"Exactly.."He commented and nod.
"Our training began at 5 years old. Too young, too innocent for just a kid pero sa paniniwala namin ay
walang inosente pagdating sa paghawak ng dahas at pagkilos ng katawan. You need to escape to the
foolish world and you must realize quickly that this is hell."Kinilabutan ako bigla sa sinabi niya.
"Pagkatapos ng isang taon, uuwi kami sa amin upang gawin ang mission na ibinigay saamin. At
karaniwang mission na ginagawa namin ay ang paghuli sa mga kriminal, after our mission succeed.
Babalik din kami kaagad sa klase pagkatapos ay doon na magsisimula ang matinding training sa halos
sampong taon. Well, did I just missunderstand what I am saying earlier? oh, hindi pala isang taon kundi
labing isang taon ang itatagal."He chuckled, sumalubong ang dalawang kilay ko sakanya at inis siya'ng
pinatid sa ilalim na naging dahilan upang mapaungol siya sa sakit.
Peste siya, akala ko talaga totoo 'yung sinabi niya tas ngayon bigla bigla nalang niya ako inaasar.
"Tang*na mo, wag mo kong paglaruin!"I irritatedly said then rolled my eyes to him.
Nagawa niya pang tumawa at kinalaunan ay nag-ayos din siya sa kinauupuan niya.
"It's 9 p.m. I think the discussion is done in here and we need to get home.."Anya, nagtataka naman
akong napatingin sakanya at kinuha ang cellphone ko upang kompirmahin na ganon na nga ba ang oras
ang nilipas namin rito sa restaurant.
We've been talking for an hour, hindi namin namalayan ang oras na ganoon pala ang itatagal namin at
ihahaba. Halos maubos na din ang pagkain na inorder ni renz, hindi ko napansin na kumakain pala siya.
Sa tuwing nag-uusap kami umiinom lang siya ng wine, is it because I am focusing our conversation? well,
maybe. Masyado na akong nabalot ng misteryoso kaya siguro masyado akong matanong at masabik na
malaman ang lahat.
I wonder how much these mystery of mine would be longer? I know I have much more than that to
know everything yet this is enough for me to know my background, That my family, my bloodline...is a
dangerous.
"Hindi ko alam na ganito tayo katagal nagkausap.."I whispered to him at ibinalik ang cellphone ko sa
bulsa. Tumingin ako kay renz na nilalagok ang wine at masaya pang inilagay ang baso sa mesa.
"Yun na din ang last ha!"My face went blank when I heard him enjoying.
"Psh."
"You know milady, napakasungit mo lately kasi you've been nice to me. Well, hindi naman kita masisisi
kahit hindi ko nakikita alam ko na ang mangyayare."Ngumise siya saakin like it's a teased. Napakunot
ang noo ko.
This jerk needs to take a psycho therapy.
I was about to shut him down but I was surprise when I saw his fingers holding a sharp blade like its
nothing happen! hindi siya nababahala!
Hindi ko alam kung saan iyon nanggaling. Wait, he's a ninja right? ofcourse! I go through reseach, ninjas
has a strong skills when it comes to sharp blades and knife. Hindi lang iyon, magaling din sila sa
stratehiya.
"A-ano----"
"Told ya' even if I couldn't see anything.."Natigil ako ng magsalita siya, nilaro niya ang blade at nakita ko
ang bilog niya'ng itim na mata na tumagilid. He's looking at his back!
"Sean.."
Vey Ann Subteniente replied · 17 replies
Chapter 39
Natulala ako habang nakatingin sa likod ni renz ng makita ko si Sean.
Nakita ko kung paano siya mapayuko na akala mo'y mayroon siya'ng nagawang mali habang hinihimas
ang kanyang batok at ang isa niyang kamay ay nakamewang.
Paano napunta si Sean rito? paano niya nalamang nandito kami?!
"Sh*t I missed again.."He cursed when he finally got near at us with his dissapointed face.
"Sinabi ko na sa'yo na 'wag mo akong sundan."Seryosong saad ni renz kay Sean nang makaupo na ito sa
pagitan naming dalawa. Ngumise lamang si Sean at maasar niya'ng tiningnan si renz.
"It's a coincidence, hindi kit sinusundan 'wag kang assuming."Natatawang sagot ni renz and then he grab
my fork.
"Yo, milady long time no see. Did this jerk made you sad? do you want me to crush his head?"
"You fucking copycat! Don't call her like that!"Renz hissed irritatedly, napataas ng dalawang kamay si
sean at para bang sumusuko siya.
"Hey,hey, easy don't be so rude man."Pagpapakalma naman ni Sean at saka tinusok ang hotdog na nasa
plato ko pagkatapos ay kakagatin niya na sana nang mabilis iyong hinawakan ni renz ang kamay niya
bago ito nakuha ang tinidor ko at naiwan ang hotdog sa bibig niya.
"Use your own fork, fucker."Malamig na tugon ni renz at padabog na inilagay ang tinidor sa plato ko.
Hindi ako kumibo at nakisali sakanila baka kung ano ang masabi ko't di ko mapigilan.
Ang w-weird nilang umasta.
"Seriously? I don't have my own dude, wala akong pera para mag-order at isa pa alam ko namang may
pera ka kaya ilibre mo na ako."
"Fuck you, madami kang pera sa bangko. Why wouldn't you use that?"
"Gipit ako, kulang pera ko pamasahe."
"What the--- syete pesos lang ang pamasahe ahh! Ano akala mo sa jeep, million?!"
"Exactly, pero naaawa ako sa mga pasahero eh so nililibre ko nalang sila ng pamasahe."
"Oh hindi naman aabutin dun ang milyon-milyong halaga ng pamasahe."
"It's not just jeep dude, taxi, Airplane, Ship, and bus. Sinagot ko na lahat."
"The fuck are you?! Saang lupalop ka ba ng mundo at gumagamit ka ng eroplano at barko?!"
Napahilot ako ng sintido ko sa sobrang ingay nilang dalawa tungkol sa pera.
Oh yeah, galing sa mga mayayamang pamilya ang mga 'to at alam kong hindi sila mauubosan ng pera.
Pero sa nakikita ko ngayon, ang kukuripot.
"Always akong nasa vacation dude, I flew 2 weeks ago at the chicago then I used Diamond princess para
Umuwi dito sa pilipinas, and then I used trycicle to get the bus station then after that I get taxi then the
jeep."
Napakurap-kurap ako sa sinabi niya. Ganon ba talaga ang may pera?
"And who the fuck told you to have a vacation?! Kaya ka pala nawala ng 2 linggo dahil nagpapakasarap
ka sa chicago and then you are not bothered that we have a mission?! Fuck you million times!"
"Dude can you just don't fucked up me ? You just fucked me into 6 times.."
"Curse you Sean Lidesma!! Mandiri ka sa sinabi mo tangina!"

"Oh don't be so fired up dude!"
"Get out!"
"You know dude I am---"
"I said get out or you want me to kill you?!"
"Haist, okay I'll zip my mouth to shut."
Sinamaan lamang siya ng tingin ni renz at hindi naman natinag roon si Sean sa ginawa niya. Bumuntong
hininga si Sean at nilingon ako.
"See binibini? He's a moonstruck."
"What the..I'm not a moonstruck!"
"Oh yeah? James calling you like that."
"Mag sama kayo!"
"Oh? Hindi ko type si James, I have a lots of boobs to press and p*ssy to fucked up----"
"You son of bitch!"
Halos mamula na ang mukha ko sa narinig ko.

Hindi ba sila nahihiya sa pinagsasabi nila at dito pa talaga sila sa harapan ko nagsisigawan ng ganyan? Oh
come on, don't rip my innocence like that. Mahiya kayo sa babaeng inosenteng katulad ko.
Ganito pala si Sean umasta? akala ko pa naman iba siya sa mga ugok na ito. May tinatago din palang
baho ang p*ta.
"Alam kong hindi coincidence ang pagpunta mo rito, Sean. So tell me, why are you here?"Renz raised his
eyebrows. Hanggang ngayon ay nakikita ko pa rin sakanya na naiirita siya kay sean. He's not convince
about earlier.
Kumunot naman ang noo ni Sean habang ningunguya ang hotdog sa bibig niya.
"I told you it's a coincidence..."Depensa ni sean at ipinagpatuloy ang pagnguya niya sa hotdog.
Sa itsura niya ngayon halatang hindi siya gutom, halos buo ang kinain niya.
"Don't fool me around sean, I saw your car there."Tinuro ni renz ang kotseng nakaparada katapat lang
namin, hindi kalayuan pero kitang-kita ang mamahalin nitong kurba at disenyo."At first akala ko
kaparehas lang nung pumasok ako rito pero nung makita kitang lumabas sa kotse mo may hinala na ako
na sinusundan mo kami."
Biglang nabilaukan si Sean, nagulat ako at natatarantang kinuha ang tubig upang ibigay sakanya.
Sinusuntok-suntok niya ang dibdib niya at namumula ang buong mukha niya na akala mo'y malalagutan
na ng hininga.
"Ayos ka lang ba?"Nag-aalala kong tanong nang matapos niya'ng inumin ang tubig. Umubo pa siya ng
tatlong beses at kinalaunan ay tumitikhim-tikhim na.
"Akala ko sinusundo na ako ni santanas..."Hinihingal niya'ng saad kaya napabuntong hininga ako sa
sinabi niya.
"Hn, karma is the great enemy moron.."asar ni renz at ngumise kay sean na naghahabol ng hininga.
"Right, panalo ka na..."Suko ni Sean at saka niya hinarap si renz.
"James just ordered me to spying you dahil hindi ka katiwa-tiwala kapag kasama mo si binibini. Alam mo
naman, he's treating you as a moonstruck."Dugtong pa ni Sean at siya naman ngayon ang mayroong
malaking ngise sa labi nang makitang umiba ang itsura ni renz at padabog na tumayo mula sa
pagkakaupo niya.
"Let's go, milady."Maawtoridad na utos ni renz saka siya naunang naglakas palabas.
Nagtataka naman akong napatingin kay Sean na tumatawa.
"I'm always win.."He said then he grin.
Tumayo si Sean saka ako hinarap."Tara na, binibini. Baka nakatali na ako sa poste pag di pa tayo
nakasunod sakanya.
"S-sige..."Sang-ayon ko tsaka ako sumunod sakanya nang talikuran niya na ako at inunahan sa
paglalakad.
Renz didn't mentioned about Sean. Nagtataka ako kung bakit wala siya'ng sinabi tungkol sakanya, hindi
ba magkakampi silang dalawa?
"Since I have my car, I'll drive you home.."Suhestiyon ni Sean at kinuha ang kanyang susi sa bulsa niya.
Masungit na inirapan lang ni Renz si Sean at inilagay ang dalawa niyang kamay sa bulsa.
"I have mine too, so you have to get on your own.."
"Oh, hindi ko alam na dala mo ang cheap mong kotse."
"Atleast hindi kuripot gaya mo.."
"Atleast hindi binabadget ang pera..."
"Well atleast I didn't waste my money.."
"Money is just a thing, kaluluwa lang ang madadala mo sa kabilang buhay hindi na kasama dun ang
kayamanan mo."
"Hindi tayo sa langit mapupunta kundi sa impyerno."
"Wag mo kong idamay, sumali ako sa confession last week kaya wala na akong nagawang kasalanan
ngayon."
"Oh really? Hindi pala kasali dun ang pagsisinungaling mo sakin kanina?"Ngumise si Renz nang hindi na
sumagot pa si Sean sakanya.
Napataas ako ng dalawang kilay at bumuntong hininga.
"Pwede bang umawat kayo? nahihilo ako sa inyo eh."Singit ko at saka ko tiningnan si Sean.
"Umalis ka na sean may kotse naman si Renz kaya walang problema dun."Sabi ko at saka ko naman
nilingon si Renz na umaaliwalas ang mukha.
"At ikaw naman mag-isa kang umuwi, may kotse ka naman din diba kaya umalis ka na habang ako
naman ay mag j-jeep."Umiba bigla ang timpla ng mukha ni renz at nakakunot ang noo.
"The fuck?! Are you out of your mind? Alam mo namang delikado para sa'yo ang mag-isa lalo na't gabi
na." Angal ni renz na rinig ko din ang malakas na tawa ni Sean sa likod ko.
Napairap ako.
"Dude, basted ka na kaagad. Grabe, wag kasing mag-assume halata sa mukha mong confident ka. Oh
right, Karma is the great enemy moron.."Halakhak ni Sean hanggang sa napapikit nalamang ako ng
mariin at hindi na alam ang dapat kong gawin upang mapatigil silang dalawa.
Pareho lang naman silang kinakarma.
Edited · 14 · Like · React · Reply · More · Feb 1
Jenny Castroberde replied · 20 replies
A/N: Readers, I am here to thank you for supporting my story and reading it quitely even though
sometimes there is a lot of complications every chapters that I updated. But in some other way, I am still
doing it greatly right? I am so much thankful for your loving and supporting my story. Really thank you
everyone!
If you want to visit my watty account here is the link: https://www.wattpad.com/story/207655941?

utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&w
p_uname=Hanielabsyooo&wp_originator=yrV3t7xwmcm9Rlm0xSZ8t66hq
%2BKZIR3BhUzMlASWFCGoT8Jw4acWTQC9VSeaE4%2BDLJ63dlC3RFcEfnOHU
%2FL5gYHWnd5xd5BcTnk9zlQ9nV9t%2Fst1FvupJqgWYUkVf%2FXV
Mysterious hearthrob ( Blue Skull Series#1)
wattpad.com
6 · Like · React · Reply · More · Feb 1
Jean Alpas Balocos replied · 2 replies
Write a comment...
GROUP MENU
About
Discussion
Info
Add Members
Members 1221476
Photos 8895
Events
Files 55
English (US)
Bisaya
Português (Brasil)
Filipino
Español
+
Create Page
Help
Settings & Privacy
Switch Default Site
Report a Problem
Terms & Policies
Logout (Zaijie Zin)
Back To Top
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
Chapter 40
"Antahimik mo naman.."Bumuntong hininga ako at isinandal ang sarili sa back seat.
"Iniisip ko kasi 'yung mga nalalaman ko."I answered lazily at hindi siya tiningnan.
Tatak pa rin sa isipan ko kung saan ako nanggaling. Sa dinamidaming tao sa mundo, bakit ako pa ang
nagkaroon ng dugong kay suklam-suklam at ikinagagalit ng lahat.
"Renz? can I ask you one more thing?"I look at him, focus naman siya sa pagd-drive at alam kong
nakikinig siya sakin.
"What is it?"He asked.
"Ano na ba ang nangyare sa family mo? I mean hindi ba nasakop na ng zhao ling ang angkan niyo? What
happen to them? how about them?"Nakita ko ang pag-angat ng kunti ng kanyang ulo at mariing
nakatingin sa daan.
"I don't know, after that time we invaded I lost my connection to them. I tried to visit our place but I
can't do it alone, hindi pa ako ganoon kalakas para harapin ang mga tauhan ng zhao ling."Humigpit ang
hawak niya sa manubela at kinalaunan ay lumambot rin iyon at nilingon niya ako kaagad.
"Well, I know they are strong enough to live. Naniniwala akong ligtas sila dahil ang mana ng pamilya
namin ay hindi pa rin nakukuha ng mga zhao ling."
I watch his face became more bright, I sense that he's worried of his family.
Matagal-tagal na noong siya'y tumapak ulit sa lugar nila, I am sure that he misses his home. But at the
same time, I know it's hard for him to accept that my own bloodline brutaly killed his parents.
His eyes is full of pain, sorrows and regrets.Ngunit sa kabilang banda ay alam ko sa puso niya na galit na
galit siya, behind those smile and peaceful face, deep inside he cannot take any longer to make a
revenge for the justice and his family.
Renz, ako na ang humihingi ng kapatawaran sa lahat ng mga ginawa saiyo ng lolo ko.
"You said earlier that I have your family's heritage right?"I asked softly, hindi niya ako sinagot. I sigh
deeply.
"Sa totoo lang, wala akong alam na nasa akin ang mana ng pamilya niyo. Even the form of it, I really
don't know what kind of mana is your talking about or they are after. Walang ibinigay saakin si
Dad."Nagugulohan kong sabi at kumunot pa ang noo.
Nagulat nalamang ako nang bigla nalang niya inihinto ang kotse at mabilis na napatingin saakin.
"What?!"He burst out, napatalon ako sa sobrang lakas ng kanyang sigaw at napahawak sa dibdib.
"Hindi mo alam kung nasaan ang mana ng pamilya namin?! Papaanong hindi mo alam kung nasa saiyo
'yun inilagay ng mama mo?!"Sigaw niya ulit, napakurap-kurap ako sa sinabi niya.
He looks so frustrated and he even brush his hair using his fingers and tightened his muscles because of
irritation.
"I-I'm sorry! if I made you mad, I'm sorry. Kasi naman...'yun ang totoo. Everyone around me didn't told
me about this past of ours. Wala akong alam sa lahat ng mga nangyare, If only I could have an amnesia
pwede naman tayo pumunta sa psychiatrist para magpa hypnotize pero wala, I am just new born baby
that time. Malamang ay wala akong maaalalang mayroong inilagay si mama ng kung ano sa lampin ko." I
defended. Totoo naman kasi, hindi ko alam kung ano 'yung mana na sinasabi niya o kung ano ang
kailangan nila.
Lately ko lang nalaman ang lahat kaya papaano ko rin malalaman kung nasa akin nga ang mana ng mga
kutchiki?
"Fuck.."He cussed. Bigla siya'ng may tinawagan at hindi ko alam kung sino iyon.
"Hindi niya alam kung nasaan ang mana!"he shouted, pinapanood ko lang siya kung papaano mainis at
magalit.
"Ofcourse not! I am---- the fuck are you man?! Hindi nga!" he stopped for a moment at bigla nalang siya
lumambot at huminahon.
"Right, I forgot that. We'll find it. Are you sure? okay, don't you ever fool me bastard. Mana ng pamilya
ko ang pinag-uusapan na'tin rito. Tang*na mo."Mabilis niyang kinuha ang earpiece sa tenga niya at saka
niya ako nilingon.
"Mission ko ang bantayan ang mana hannah, kaya ako nandito para protektahan iyon at kailangan ko
ring respetuhin dahil nasa mga kamay mo ito. Dahil kusa itong binigay ng dugo ko sa mama mo at
ipinagkakatiwala ito hindi namin pwedeng basta-basta nalang kinukuha iyon dahil mismo ang angkan na
namin ang nagkusang ipagkatiwala sainyo."Binuhay niya ang makina ng kotse at saka niya ipinagpatuloy
ang pagd-drive niya.
"Kaya sa mission kong ito, p-protektahan ko ang mana at ang taong humahawak nito sa
ngayon.."Tiningnan niya ako. "Hindi ko hahayaang mababawi ng mga Zhao ling ang mana ng kuchiki,
magkakamatayan na kapag nangyari 'yun."Lumalim ang boses niya at doon na naging tahimik ang buong
paligid namin.
Hindi ako nagsalita at pinanood nalamang ang mga nadadaanan naming mga building at mall sa paligid.

Ganoon ba talaga kahalaga ang mana para magawa ang madilim na binabalak?
"Hayst, ano ba 'yan. Walang ka spark-spark, sayang popcorn ko dito bwesit."Halos mapatili ako nang
bigla-bigla nalamang itinigil ni renz ang kotse at mapatingin sa likod namin.
Napasunod din ako sakanya at nakita namin si Sean na yakap-yakap ang jumbo popcorn, nagkalat ang
ibang mga popcorn sa upuan niya at halatang nabigla din siya sa pagtigil ng kotse.
"The fuck bro!"
"Sino may sabi sa'yong dito ka sumakay?!"Iritadong saad ni renz. Tumaas ang dalawang kilay ni Sean at
ngumise din kinalaunan.
"Obviously, wala. Tsaka diba spy ako? dapat nakabuntot ako sa inyong dalawa kasi utos 'to ng kapitan,
pinapabantay ka sakin tukmol baka kasi busogin mo ng nine months, gigilitan ka talaga ng leeg
nun."Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.
Mas lalong nainis si renz at hinampas siya ng magazine na nasa giliran niya.
"Tangina mo! Anong akala mo sakin, rapist?!"
"Well mukhang ganun na nga. Try mo kayang manalamin dude, nakakapagduda kasi."Asar ni Sean at
saka siya tumawa ng tumawa. Halos sumapain na siya ni renz sa sobrang pagkainis nito sakanya at
walang humpay niya itong hinahampas-hampas ng magazine.
Napabuntong hininga nalamang ako at saka sila inawat.

"Tumigil nga kayong dalawa, gusto ko nang umuwi kaya pwede bang pahingahin niyo muna
ako?"Mahinahon kong sabi sakanila, itinigil naman ni renz ang paghampas at padabog na bumaling sa
manubela. Si Sean naman ay hindi pa rin tumitigil sa kakatawa.
"Alam mo binibini, kung papipiliin ka sa dalawa. Mas pipiliin ko nalang ang sarili ko kaysa naman
mabuntis ng taon-taon. Hirap kayang magbuntis, alam ko na kung gaano kahirap 'yun kasi matagal-tagal
na din akong may natutulongang buntis kaya minsan ay napapayo nila sakin na ingatan ang babae."Salita
ni Sean kaya kunot noo ko siya'ng tiningnan.
"Ano bang pinagsasabi mo?"Taka kong sabi, kumain siya ng popcorn at inilapit ang mukha niya sakin.
"Ang ibig kong sabihin, kahit sakanilang dalawa. Hindi mo maiiwasan ang sperm cells nila kasi sa tuwing
puputok, tatlo kaagad nasa loob."Humahalakhak si Sean ng walang humpay. Biglang kumulo ang dugo
ko sa sinabi niya at walang pagdadalawang isip na sinapak ang mukha niya dahilan para mapalitan ang
tawa sa daing.
"Bastos!"Sigaw ko at tinalikuran kaagad siya. Napansin ko ang pag-ngise ni renz saakin, sinamaan ko siya
ng tingin
"Anong tinitingin-tingin mo diyan?!"Iritado kong sabi na ikinaiwas ng tingin niya saakin.
Inirapan ko nalamang siya at tinanaw ang nasa labas.
Akala ko pa naman ang titino kausap ni Sean, pero walang pinagkaiba kay renz na mas matalas pa ang
dila.
Anong akala niya sakin baboy?! Nakakabastos na siya ah, kung ano-ano nalang pinuputak ng dila niya
sakin. Kahit kailan di ko inisip na umibig 'no. Never talaga.
"Ang hirap manuyo ng babae.."tiningnan ko sa rear view si sean na hinihilot ang kanyang panga.
Sinamaan ko siya ng tingin na kaagad din niya'ng mapalunok.
"Hindi pala ako nainform na ganun pala manuyo ang mga lalaki.."Maasar na sabi ko at tinaasana siya
kilay. Umiwas nalang siya ng tingin saakin ang iniinda ang sakit.
"Nandito na tayo.."Anunsyo ni renz at itinigil ang kotse sa tabi.
Tiningnan ko ang labas at sakto lang ang pagtigil niya sa tapat ng gate namin. Lumabas ako ng kotse at
saka din siya. Naiwan sa Sean sa loob na tinitignan ang pagmumukha niya sa salamin. Halata sa mukha
niya na naiinis siya.
"Tomorrow I'll be picking you up. Wag ka nang umangal, utos 'yun ng kapitan."Renz. Napabuga kaagad
ako ng hangin sa sinabi niya.
"Ano ba ang balak ng James na 'yan ha?"
"Gusto niya lang na ligtas ka, atsaka nasa iyo ang mana ng pamilya namin kaya tinutulongan niya akong
maprotektahan 'yun."
"May point naman siya eh, hindi ba sobrang O.A. naman ang mga inuutos niya sainyo?"
"That's part of his duty. You cannot blame him. Lalo na at naaangkin niya na"Natigilan ako sa sinabi niya
at nakita ko ang pagngise niya saakin.
"A-anong ibig mong sabihin?"
Nagulat ako ng hagisan niya ako ng concealer at kumunot ang noo ko.
"Ano 'to?"
"Gamitin mo 'yan para sa leeg mo, sobrang minamarkahan ka na nga niya. Matagal-tagal 'yan bago
mawala kaya bumili ako ng concealer."Napahawak kaagad ako ng leeg ko at mabilis na kinuha ang
cellphone ko uoang tingnan ang leeg ko.
Halos mamula ako ng makitang pulang-pula ang leeg ko kung saan doon sinisipsip at dinidilaan ni james
ang balat ko.
Oh sh*t bakit ko nakalimutan ?
"See ya' "tumingin ako kay renz na nakatalikod na saakin at pumasok kaagad sa kotse niya. Naiwan
akong tulala at hindi makapaniwala sa nakikita ko.
Sobrang nakakahiya.
Divine Jane Pagal... replied · 28 replies
A/N: Hello! thank you for supporting and loving my story ! Please don't forget to study okay? I love you!
If you want to visit my account just search @Hanielabsyooo for more stories. I also publish a stand alone
story, well wag niyo na muna basahin kasi bago palang 'yun. Hahaha basta kung gusto niyo wala di ko
naman kay pipilitin. And also, please be careful okay? pagpahingahin din ang mata para di magaya sakin
na lumalabo na hahahaha chao!
Edited · 7 · Like · React · Reply · More · Feb 5

Dea Maureen replied · 1 reply
This is not an update 🍁
Hello readers, I can't update within this week because I am too busy. May part time job ako MWF at
modules din ako sa TTHS, sunday is my rest day. I am really sorry for not updating for the next chapter,
but sinubok ko din namang isingit sa pagsusulat ng next chap. I hope you will be patience, don't worry
kapag kaya kong mag-update ng madaming chapters gagawin ko. Namiss ko na ding magsulat ng sunod-
sunod na Chapters but hindi ko magawa kasi busy nanaman ako. I'll be back, I'll promise you for that.
Thank you so much!
looking for my account? just search @Hanielabsyooo
Icey Diamond replied · 13 replies
*To clarify, supposedly, last week ko na 'to niupdate pero hindi ko siya natapos kaagad kasi nga busy
ako. But then nung nag open ulit ako sa Watty ay dinadagdagan ko kaagad and then I finished it quickly.
So, ngayon maswerte tayo dahil may update na! enjoy!*
Chapter 41
3 months had passed. Everything is a nightmare and painful.
Sa tatlong buwan ang lumipas ay fresh na fresh pa rin sa isip ko ang mga nangyayare. Hindi ko
makakalimutan kung papaano unang nangyare ang kagulohan at mga nakakatakot na pagbabanta.
Lalong-lalo na ang pagkamatay ni Jhony.
tatlong buwan na din ang lumipas nang ihatid namin sa huling hantungan si Jhony. Lahat nagiging
emosyonal, hindi naging madali ang pamamaalam saamin ni jhony. Sa tuwing bumababa ang kabaong
niya, sumisikip ang dibdib ko at hindi ko magawang titigan ng mabuti ang pagpapalayo niya.
Sa tuwing nililibing na siya ng lupa, hindi ko mapigilan ang luhang dumadaloy sa pisnge ko. Unti-unti
akong nawawalan ng ganang mabuhay. Pinipilit kong huminga ng maayos pero hindi ko kaya, sa tuwing
humahagulgol ako nawawalan ako ng boses. Sumasakit ang lalamunan ko at nahihirapan ding lumunok.
Ngunit ang dapat na alalahanin ngayon ay ang mama ni jhony na halos hindi na tumitigil sa pag-iyak.
Walang tulog at walang iniindang pagod para lang matanggap niya sa sarili na wala na ang anak niya,
ngunit bilang magulang ay mahirap tanggapin.
Pagkatapos ang libing, namahinga kaming lahat ng isang buwan. Utos iyon ng PMH at ng Matataas na
opisyal. Nakarating din sa publiko ang mga naganap. Naibalita ito sa T.V. sa iba't-ibang sulok ng bansa,
ngunit ay walang sinasabi o kung ano mang suspek ang inilabas, sa halip ang ipinalabas lamang ay isa
itong banta ng mga kidnapper o sindikato na dawit sa droga.
Naging bahagi din sa interview ang may-ari ng USP na si Deoleno Anderson, ngunit sa lahat ng mga
tanong ay pinagtatakpan niya ang tungkol sa pirata. Alam kong mayroong siya'ng alam sa mga pirata.
Naging usap-usapan ito sa social media at mayroon pang nag-rarally na mga ibang mga magulang sa
labas ng campus, pero natigil din ito kinalaunan.
Sa ngayon, kailangan kong mag-impake ng mga gamit dahil muli na akong pinababalik ng PMH sa ISEU,
napatawad din ako ng konseho at binigyan ng karapatan para bumalik sa dati kong pinag-aralan. Inayos
na nila ang mga dokumento at kani-kanina lang ay kausap ko ang USP Dean tungkol sa pagbabalik ko
kaagad sa ISEU.
Everything is change. Renz is signing off as an SSG president of USP. Madaming nagulat at hindi
makapaniwala sa desisyon niya, ngunit ay walang nakapagsabi kung ano ang dahilan niya para bitiwan
ang pagiging presidente.
Dalawang araw na nung mangyari ang pagbitiw niya, sa ginawa ni renz ay nag-usap-usap ang ibang mga
officer na gumawa ng eleksyon. Naapektuhan ang lahat ng mga estudyante sa nangyari, hindi nila
matanggap-tanggap ang pag-alis ni renz at madami ding umaangal. Subalit ay wala na silang magawa
upang pilitin pa si renz.
Hindi ko din naman masisisi ang desisyong ginawa ni renz, ginawa niya iyon upang gawin ang misyon
niya para sa kanyang pamilya. Hindi niya magawa ang trabaho sa pagiging presidente ng school kung
palagi siya'ng nakabuntot saakin.
"Hannah?"Saktong pagsara ko sa locker nang makita ko si Mady sa giliran ko. Nagulat ako ngunit kaagad
ding nabalik sa dati.
"M-mady?"
She gave me a smile. Yumuko siya at mabilis din akong nilingon ulit. Nagulat ako nang makita ko ang
malungkot niya'ng mga mata, hindi ko inaasahang makita iyon mula sakanya.
"I-I'm sorry..."mahinang bulong niya."I'm sorry for what I did to you...hindi ko naman gustong gamitin
sa'yo ang pagh-hypnotismo saiyo. I was j-just----No, napakabaliw ko at bobo nung sinabi ko iyon saiyo."
I remained silence.
"Nabalot ako sa takot at galit, hindi ko lang matanggap sa sarili ko ang mga nangyari saakin. Halos
maghirap ako ng ilang taon para lang makuha ko ang kanilang tiwala at makatakas sa bansang iyon.
Pinag-aralan ko kung papaano gumamit ng hypnotismo sa ibang tao upang makaalis, napakalaking
tulong iyon para makapunta ako dito sa pilipinas. Mahirap iwasan at kalabanin ang mga Zhao Ling kapag
nasa teritoryo ka na nila. Alam mo naman kung gaano sila kasama hindi ba? alam mo nang...may dugo
kang zhao ling."Seryoso niyang sabi.
Hindi ko pinansin ang sinabi ni Mady dahil ang napapansin ko ngayon ay ang mga mata niya at ang
aurang nagpapakita saaking mga mata.
I can imagine how her life is miserable, katulad nga ng sabi ko noon. Natatakot siyang malaman ng lahat
ang katotohanan, natatakot siya'ng layuan ng mga taong nakapaligid sakanya.
Sa mga mata niya, I can saw how lonely she is.
"Alam mo mady, hindi ako galit sa'yo."Salita ko at ngumite sakanya, hindi niya inasahang marinig niya
iyon mula saakin kaya lumalaki ang dalawa niyang mga mata at napanganga pa siya.
"We can be together forever. Kaya wag kang matakot, huwag kang matakot na sabihin saakin ang lahat
tungkol saiyo. Dahil sa'yo, tinulongan mo akong hindi sumuko at maging matatag. Kaya, huwag ka nang
malungkot nandito kami para tanggapin ka at mamahalin katulad ng pagmamahal nung una tayong
nagmamahalan bilang kaibigan. Wala kang kasalanan, wala kang dapat na ikatakot saamin." Masaya
kong sabi at saka naman siya napaluha sa sinabi ko.
Bigla nalang siyang humikbi at hinayaan ko muna siyang ilabas ang lahat ng luha niya. Much better to cry
than to pretend. Mas lalo lang lala ang sakit kapag paulit-ulit mong tinatago ang lahat at hindi mo
magagawang maramdaman ang totoong malaya at masaya kasama ng ibang tao.
"Thank you..."Hikbi niyang sabi at pinahid ang kanyang luha, muli akong ngumite sakanya.
"Oo nga pala, nandito ako para tumulong sa'yo."Huminga siya ng malalim na ikinakunot naman ng noo
ko.
"Para saan?"
"Tutulong ako para maprotektahan ka at mabawi ang emperyo ng Kuchiki. Tutulong akong maging
matagumpay ang pakikipaglaban na'tin sa zhao ling, gusto kong ipaghiganti ang mga magulang ko hindi
lang din para sakanila kundi para din sa ibang tao na pinapahirapan sa kamay ng Zhao ling. Iligtas natin
ang buong mundo."
"Pwedeng-pwede kang tumulong, alam kong...alam kong importante sayo ang katarungan at
kapayapaan."Sagot ko sakanya at saka ako humakbang papalapit sakanya.
"Oo nga pala, ngayon na ba ang alis mo?"Nagulat ako sa tanong niya at napansin din kaagad na
nakatingin siya sa likod ko.
Tumingin din ako sa likod ko at hinawakan ng maigi ang strap ng bag ko. "Oo eh, kailangan
kasi..."Malungkot kong sabi at saka ko siya binalingan.
"Magkikita naman tayo, kahit malayo na ako pwede tayong maghang out kasama ang Garnet, mamimiss
ko sila."
"Oh yeah, hatid na kita?"
"Sige.."Matapos nun ay tinulungan niya akong buhatin ang paper bag at sabay kaming lumabas sa locker
room.
Walang masyadong estudyante ngayon sa hallway, class hours na kasi ngayon at nagsisimula na ding
gumawa ng aktibidad ang mga guro.
Madaming natrauma sa nangyare, kapansin-pansin pa rin ang pagkawala ng ibang estudyante dahil
umaabsent ito. Bawat daan namin sa mga classroom, makikita sa mga mukha nila na nangangamba sila
sa takot na baka ay maulit nanaman ang nangyari.
Paulit-ulit akong napabuntong hininga habang sinusuri ang mga estudyante na sinisikap na makinig sa
propesor.
Sa nakalipas ng buwan, nabalitaan ko rin na wala na ang Felix sa ISEU, wala nang kahit ni isang anino ang
nakikita roon. Nag-iba na ang takbo ng SSG officers, gumawa sila ng eleksyon at matapos lang ang
dalawang araw ay mayroon nang naglingkod sa pwesto ng President at bise presidente. Usap-usap pa rin
ang biglaang pagkawala nila, subalit ay hindi nila malaman-laman ang kadahilanan pwera nalamang
saakin o nina sean at renz. Kami lamang ang nakakaalam kung bakit nawala ang Felix.
Pagkalabas namin ni mady ay nadatnan namin si renz ngunit ay nasorpresa kami sa kausap niya. Isang
babae, batang babae? pero sa unipormeng suot nito ay dito siya nag-aaral sa USP.
Kitang kita ko sa mga mukha nila ang inis at iritado. Mukhang may pinag-aawayan sila.
"Manyak ka! manyak!"
"Manahimik ka nga! at pwede ba bata?! hindi ako pumapatol sa nakakabata sakin, ayuko ko pang
makasuhan ng child abuse no! sa mukha ko 'tong minamanyak ka?! iba ka ring mag-isip!"
"May sinabi ba akong pumapatol ako sa mas nakakatanda saakin?! the feeling is mutual! Ayuko ring
mapahiya dahil lang sa matandang kulobot na katulad mo! Antanda-tanda mo na, minamanyak mo ako.
Kitang kita sa dalawang mata ko na sinisilipan mo ako dun!"
"Kasalanan ko bang doon ka sa likod ng punoan umihi?!"
"Manyak ka! manyak! kakasuhan kita ng child abuse, child abuse na ginagawa mo sakin!"
"Aba't---"
Nagkatinginan kaming dalawa ni Mady at saka sila nilapitan.
"Renz? anong nangyari dito?"Tanong ni mady nang makalapit kaming dalawa sakanila.
Napatingin saamin si renz at ang bata na nakamewang sa harapan niya.
"Eh kasi ate, itong matandang kulobot na 'to minamanyak ako!"ang bata ang sumagot imbis na si renz.
Napatingin ako sa suot nitong I.D. at nakita ko ang pangalan niya.
She's Eralianne Samonte, Isang freshmen. Isang grade 7 student. Kung ganoon ay unang taon niya rito sa
USP.
"Bakit naman?"Tanong ulit ni mady.
"Eh kasi sinisilipan niya ako!"Sabat nanaman ni Eralianne na sasagot na sana si renz pero naunahan siya.
"Renz? totoo ba 'yun?"Seryosong tanong ni mady, hindi naman maipinta ang mukha ni Renz dahil sa
tanong na iyon. Sasagot na sana si renz ngunit ay muli nanamang sumabat si Eralianne.
"Oo! totoo yun! sinisilipan niya ako, kaya ate tulongan mo kong ipakulong ang matandang kulobot na
'to, pareho naman tayong babae ate hindi ba? bigyan mo ng hustisya ang katulad nating lahi." Naiiyak na
sagot niya dahil doon ay napasuklay nalamang sa buhok si renz, sa sobrang inis ay palihim niyang
sinamaan ng tingin ang bata at hindi nakaligtas saakin ang pagbelat ng bata sakanya.
"Ako ba ang may kasalanan na umihi siya sa likod ng punoan?! Ang yaman-yaman ng USP hindi niya ba
alam ang C.R.?!"Inis na saad ni renz at padabog na pumunta sa driver seat at malakas na sinara ang
pintuan.
Chapter 42
Napataas ang dalawang kilay ko at panay ang buntong hininga. Napatingin ako kay renz na
magkasalubong ang dalawang kilay tila ay hindi niya pa nakakalimutan ang nangyari nilang dalawa nung
freshmen.
Napatingin din kaagad ako sa rearview ng mapansin kong tumayo si Sean na kakagaling lang sa pagtulog.
"What the fuck are you doing here dumbass?!"Halos mapatili na ako ng biglaan nalang inihinto ni renz
ang kotse at parang wala lang sakanya nung lingunin niya si Sean na ngayon ay nakasubsob ang mukha
sa likod ng inuupuan ko.
Nagulat ako roon at tiningnan siya.
"Sean! Ayos ka lang ba?"Nag-aalala kong tanong, mabilis siyang lumayo sa seat at muling nagulat ng
makita ang dugo niya sa ilong.
"Dinudugo ilong mo!"
"Ayos lang ako binibini.."Mahina niyang sagot, inabutan ko kaagad siya ng tissue at masamang tingin ang
ipinukol ko kay renz na panay ang irap samen.
Hinawakan ko ang buhok niya at mabilis na sinabunutan.
"Hayop ka renz! mapapatay talaga kita! Gusto mo bang patayin ang kaibigan mo ha?! Wala kang puso!"
"Aray! Tama na, damn! Bitawan mo buhok ko!"Hinawakan niya kaagad ang mga kamay ko at inalis iyon
sa buhok niya na kahit sa sobrang kapit ko doon ay nagawa niyang tiisin ang sakit na halos nadadala ko
na ang buhok niya.
"Bakit ba ako ang pinuntirya mo?!"Inis niyang sigaw at tinuro niya si Sean na hindi kami pinapansin.
"Siya dapat ang sinabunutan mo hindi ako---Aray!"
"Manahimik ka!"Sigaw ko ulit matapos ko siyang sampalin sa mukha. Napabuntong hininga ako at saka
ko nilingon si sean na abala sa pagpahid ng kanyang dugo.
"Naiintindihan kita kung bakit inis na inis ka ngayong araw."Mahinahon kong sabi at hinarap si renz.
"Pero hindi pa rin makatwiran ang ginawa mong paninilip sa isang babae."Napansin ko kaagad ang
reaksyon ng mukha niya kaya bago niya pa ako unahan ay nagsalita na ako.
"Imbis na dada ka ng dada diyan, bakit hindi ka humingi ng paumanhin sa bata?! Alam mo bang pwede
kang makasuhan ng child abuse dahil sa ginawa mo?! Mas matanda ka sakanya, dapat maging role
model ka bilang senior niya at saka dapat hindi mo na dinedepensahan ang sarili mo kasi mas lalo mo
lang pinapatunayan sa sarili mo na sinasadya mo talagang siyang silipan!"
"What the?! Ako? Isasadya? Eh totoo naman kasi! Hindi ko alam na doon siya umihi at saka hindi ko
kasalanang----"
"Tang*na hindi mo ba alam ang mapagkakumbaba at habaan yang pasensya mo?! Kahit na anong gawin
mo, bata 'yun, mas matanda ka at senior ka. Malamang kagagaling lang din niya sa grade school,
naninibago 'yung bata at saka dapat mas iniintindi mo siya kaysa sa pagiging mapride mo. Humingi ka na
sana ng paumanhin!"Inis kong sabi at inirapan siya.
Talaga namang si renz, hindi alam kung paano huminahon. Pati bata pinapatulan.
"Oo nga naman renz, hindi ba ganun din ang kapatid sa'yo? Ganun na ganun ang kapatid mo, umiihi lang
sa kung saan 'eh kapag nakikita mo siya sinesermonan ka at inaaway pero hindi mo naman sinisigawan
at ganun kalalang depensahan ang sarili pero sa freshmen sobrang O.A. mo kung mag-isip."Biglang
nainis si Renz at tiningnan si Sean.
"Malamang magkaiba sila! Kapatid ko 'yun at hindi kami magkadugo nung Unano na 'yun!"Sigaw ni renz
at hinarap ang manubela.
Napataas ang kilay ko sakanya at tiningnan si Sean na nagkibit balikat lang saakin.
Ba't ba inis na inis siya kay eralianne? I mean, oo pwede siyang mainis pero sobra na ata ang inis niya
dun sa bata.
"Wag mong sabihing may gusto ka sa bata, renz?"Wala sa sarili kong naitanong, nagulat ako sa sinabi ko
at mabilis na tinakpan ang bibig ko. Nagsitaasan lahat ng balahibo ko ng dumilim ang aura niya at mabilis
akong lumayo.
Narinig ko ang mahina at pagpipigil ng tawa ni Sean sa likod na dahilan upang lingunin kami ni renz.
"Anong sabi mo?! Ano ba sa tingin mo ang type kong babae? bantay bata?!"
Napalunok ako sa tanong niya at pilit siyang nginitian.
"Well...uh, h-hindi?"Sa oras kasi ngayon, mukhang wala ata sa mood si renz na makipagbiruan.
Mas lalong umalingawngaw ang tawa ni Sean sa likod at hindi na pigilan pa. Napasapo ako ng aking
mukha at hindi alam kung ano ang pwedeng gawin ni renz sakanya ngayon.
Tangina mo sean, talagang iniinsulto mo lalo ang gago ngayon!

"Shut up, moron! Shut up! moron! Sean, moron!"
"I-iisasama ko talaga to sa report BWAHAHAHHAHAHAHAHAHA"
"Subukan mong tangina ka, uuwi kang walang dila."
Napahugot ako ng maraming hangin at pinanood silang dalawa na nagsasakalan sa isa't-isa.
Kahit na sila nalang dalawa ang pagpipilian, wala silang pinagkaiba sa pag-aaway nila para pa ring isip
bata. Kailan ba tatanda ang mga utak nila?
Natigil sila sa pag-sasakalan ng marinig namin ang tunog ng isang cellphone. Mabilis na bumalik si Renz
sa driver seat at kinuha ang earpiece niya.
"hai." Napatingin ako kay Sean ng makita ko ang seryoso niyang mukha. Napakunot ang noo ko at
nagugulohang tiningnan ulit si renz na seryoso din ang mukha at boses nito.
"Ojichan..."Parang kung anong malambot o mahinahong boses ang dumaan kay renz. Mas lalong
nangunot ang noo ko nung marinig ko ang mga salitang binabanggit niya na hindi ko maintindihan.
"Doshite?....n-nani?!"Sa boses na narinig ko ngayon, naramdaman ko ang galit at lungkot. Sumalubong

ang dalawang kilay ko ng maramdaman ko din ang mabigat na hangin sa paligid namin. Hindi ko
magawang mag-aalala kay renz na hindi katulad kanina ay isang totoong nakakatakot at madilim na aura
ang nakikita ko ngayon mismo sa harapan ko.
"h-hai.." Napansin ko ang paghigpit ng paghawak niya sa manubela at ang pagkagat ng pang-ibaba ng
labi niya. His muscles is tightened, he formed his hands into fist.
Nag-aalala akong napatingin kay Sean na mayroong tanong sa mga mata ko, malungkot niya lang akong
nginitian at inilingan ako na para bang huwag nang alamin pa ang nangyare.
Muli kong tiningnan si Renz na nabagsak na ang mga balikat nito.
"Wakatta... sayonara..."Yun na ang huli kong narinig at mabilis niyang kinuha ang earpiece niya sa tenga.
Pinanood ko siya kung paano niya pinapakalma ang sarili.
Nagtataka ako kung bakit siya nagkaganun, pero mukhang personal ata iyon sakanya. Siguro ay mas
lalong nahihirapan si Renz sa mga nangyare, kung ano man iyon ay hindi niya kayang isuko ang
problemang dinadala niya. Pero nahihirapan siya.
Tahimik na nagdrive si renz papunta sa ISEU, walang nagtangkang magsalita at hinayaang palipasin ang
mabigat na pakiramdam sa loob ng kotse.
Nakadungaw lang ako sa bintana habang si Sean naman ay may kung anong kinakalikot sa cellphone
niya. Hindi ako sanay sa ganitong sitwasyon ngunit wala akong magawa kundi ang magmukmok nalang
at nililibang ang sarili.
Makalipas lang ang hindi katagalang oras ay nakarating din kami sa wakas sa ISEU bandang tanghali,
bumungad samin ang ibang mga estudyante na umuuwi at lumalabas para doon kumain, ngunit ang
kaagad na napansin ng atensyon ko ay ang gropo ng mga estudyante na mayroong dalang balloon at
banner.
Sumilay ang ngite sa labi ko ng tuloyan kaming tumigil sa tapat nila, rinig ko ang pagtawag nila saakin at
masayang pagbati. Pagkalabas ko ay binungaran kaagad ako ng confeti at masayang palakpakan.
Subalit ay napansin ko ang pagmamadali ni renz sa pagsakay ng kotse na naging dahilan upang magtaka
ako at mag-aalala sakanya.
He's doing his mission to save lives and protect his family.
2 · Like · React · Reply · More · Feb 23 at 8:54 PM
Chapter 43
"Surprise!!!"
My eyes wide open in surprise, covering my mouth with my teary eyes. Hindi ko inasahan ang ganitong
pagsalubong nila ulit saakin, andaming dekorasyon, mapa balloon man o ginagawang bulaklak gamit ang
creep paper. The color themed Blue and Light. The Calligraphy of Letters that is written on the board
sparkled because of the glitters. Sinalubong ulit ako ng confeti at pagsasaboy ng ginugunting na
construction paper. Alice held me a boquet of red roses and the other side, Joshua brought a simple
cake. Nakasulat doon ang welcome back! from: Squads sa cake kaya mas lalo akong naiyak sa nakita ko.
"Blow the candle prez! dali!"excited na saad ni Rudolfo.
I wipe my tears and smiled at them widely.
"Oww, naiyak ang bespren ko."Mapagbiro kong hinampas ang balikat ni Seya ng tuksohin niya ako,
inabutan niya ako ng tissue at hindi nakaligtas saakin ang tawanan ng mga kaklase ko.
"Hinanda talaga namin 'to para sa'yo prez, matagal-tagal din nung nawala ka samin. Hindi namin
nakakalimutan ang mga habilin samin ni Jhony atsaka hindi namin papalampasin itong araw na 'to na
muli ka nanaman naming makasama kaya masaya kami at karangalan din naming mamuno ka ulit samin
bilang isang president ng HUMSS005 kaya prez tanggapin mo sana ang regalo namin sa'yo sana
magustuhan mo."Madramang salita ni Joshua na ikinatukso ng lahat. Tumawa nanaman ulit kami at saka
naman napakamot sa batok si joshua sa hiya.
"Nangongolekta si Angeline diyan, hindi nauubusan ng boses hangga't walang nagbabayad."
"Oo nga prez, anlaking nabawas sa baon namin kaya huwag mo sanang mamasamain ha, tanggapin mo
na prez para sulit ang---Aray!"Hindi na natapos ang sasabihin ni rudolf ng batukan siya ni Joshua kaya
muli nanaman kaming nagtawanan.
"Well, hindi ko talaga 'to papalampasin. Alam kong pinaghirapan niyo 'to kaya tatanggapin ko talaga
lahat ng mga hinanda niyo saakin. Oh by the way, nagpaalam ba kayo sa teachers na gagawa kayo ng
welcome surprise ng ngayon?"I ask in concern.
"Si bessy talaga, 'wag kang mag-aalala hannah, alam na ito ng mga teachers and staffs kaya walang
problema sakanila na gawin namin ito para sa'yo."Sagot ni Seya."Sure kayo?"Paninigurado ko sakanila
na ikinatango naman ng lahat.
Napabuntong hininga ako at saka ngumite sakanila. Mabuti naman at nakapagpaalam sila na gagawin
nila ito, baka mamaya ay mapagchismisan ako ng teachers dahil sa espesyal na okasyong pinaggagawa
ng mga kaklase ko. Baka akalaing nagpaka VIP person ako dito.
"Si prez talaga sobrang maalalahanin,wag mo nang isipin ang mga teachers about dito prez, ang dapat
mong isipin ay magsaya at makipagparty samin dito."Inakbayan ako ni Delia at saka pinisil ang pisnge ko,
napanguso naman ako sa ginawa niya ngunit ay tinawanan niya lamang ako.
"Walang teachers na papasok ngayong hapon dahil may meeting sila. May hinabilin lang silang
assignments kaya walang problema."Salita ni Joshua. Muli akong napangite sakanila at saka ako tumayo
ng maayos.
Tumikhim ako upang matahimik sila at makinig saakin.
"Uhm..You know guys sobrang nagpapasalamat ako sa ganitong surpresang inihanda niyo saakin kahit
hindi ko naman ini-expect---I am really happy and my heart is really warmth to see you and your efforts
for me. I appreciate and glad, I am so proud of you all. Sa kabila ng nangyare saatin, kulang man tayo
ngayon alam kong hindi tayo pababayaan ni jhony. Kung nandito lang siya ay masayang masaya iyon
kapag nakita niya kayong nagtutulongan. I won't tired of thanking you and loving you guys."Naiiyak kong
sabi sakanila habang pinipigilang tutulo ang mga luha ko. Kahit na ramdam ko ang pamumula ng mukha
ko ay nagawa ko pa ring labanan ang kahihiyan sa sobrang saya at swerte ko sakanila.
Many people murmuring and gossiping about us, our section. Kesyo napaka basagulero, maaarte,
maiiyak, walang modo, matigas ang ulo, napakayabang at kung ano ano pang pambabash nila samin.
Subalit kahit na ganun pa man, kahit pinag ch-chismisan kami ng lahat. Para sakin hindi maganda ang
taon kapag kasama mo ang mga kaklase mo ng walang ginagawang hindi tama. I mean, ansaya kayang
balikan ang ganitong mga pangyayari na pwedeng ibabaon sa alaala. Kung gaano ba kabagsik ang lahat
ng mga kaklase mo, kung gaano ka worst 'yung taong pinagsasamahan namin.
Para saakin napakaboring kapag walang nagagawang mali ang seksyon, dahil kung iisipin parang
plastikan 'yung mode kapag ganon eh. Parang lalaki lang ang ulo kapag always na pinupuri ng mga guro
ang isang seksyon na masyadong perfect sa paningin nila. Though, wala namang perfect. Pero pwedeng
pagkakagulohan ka ng salita kapag nakikita nila ang kamalian na ang perfect seksyon na inakala nila ay
madidissapoint lang.
As a student, high school life is memorable school years to spent. Even a shameful experiences can be
also bring into a memories.
Lahat sila ay masaya sa sinabi ko at naghihiyawan. Hindi mapigilan ang sobrang tawa na inalaan namin
sa isa't-isa kapag mayroong nag-jo-joke sa harapan namin. May mga ibang seksyon pa nga ang sumisilip
saamin pero binabalewala lang namin. Hinayaan namin silang panoorin kami.
Sa gitna ng kwentuhan namin nina seya at ibang kaklase ko ay mabilis kong nakita si Ena na kapapasok
lamang sa loob ng classroom namin. Sinalubong ko siya at ng mapansin niya ako ay binigyan niya ako ng
isang malaking ngite niya sa labi.
"Welcome back, hannah."

"Thank you.."Kumalas kami sa isa't-isa. Napatingin ako sa hawak niyang papel na nakapagtaas ng
dalawang kilay ko.
"Where have you been? wala ka dito nung dumating ako. And what's that?"I asked with curiosity.
Napabuntong hininga siya saakin at itinaas ang papel.
"An announcement for us."Sabi niya na kaagad kong ipinagtataka.
"Attention HUMSS005.."Tawag pansin ni Ena sa lahat kaya natigil ang mga kaklase ko sa mga
pinaggagawa nila at binalingan si Ena na ngayon ay umakyat sa armchair upang makita ng lahat.
"...this is an important announcement for the both of us. The school and PMH councils including the
guidance and dean are planning to have a break for us. It means HUMSS005, the other section name
that is being mention here: Seriena yeesha Calsara, Elisa Anna Lee and the USP HUMSS Garnet ay
binigyang pahintulot para sa field trip sa Miyerkules, dahil magsisimula na ang school trip sa susunod na
linggo, mauuna tayong lahat na umalis bukas papuntang Cebu."Ipinakita niya saamin ang notice at ang
Picture ng ticket papuntang cebu. Dahil dun ay naghiyawan ang lahat sa narinig nila at hindi mapigilan
ang tuwa.
"Hala totoo ba yan?!"Hindi makapaniwalang tanong ni Seya at nilapitan ako.
"Well, ito ang plano ng may-ari ng USP. Dahil sa nangyari roon sa school nila ay naisip niyang bigyan tayo
ng oras upang makapagpahinga. He's aware that some of students are traumatized about the incidents
including us na mayroong nadamay sa seksyon na'tin at alam niyang apektado tayo roon. Para makabawi
ay sagot na ng may-ari ang Trip to cebu na'tin, lahat ng mga gastusin ay sagot na rin ng may-ari."Muli
nanaman naghiyawan ang lahat dahil roon at malakas na palakpakan ang namutawi. Napangite ako sa
mga narinig ko at nakita ko kung paano ngumise si ena sa saya.
Tama lang siguro na makapagbonding kaming lahat at makapagrelax din, kailangan naming ilabas lahat
ng mga gumugulo sa isip namin upang lahat ay presko at tuloyan na ding makalimut sa takot at sakit.
"Makakasama na'tin ang USP! Prez, pakilala mo kami sa mga chicks mong mga kaklase dun ah!"
"Di ako makapaniwalang makakasama ko ang USP kyaaah!!"
"May makakaduo na din ako sa ML sa wakas!"
Napailing nalamang ako sa mga narinig ko.
Kung tutuusin, nakakatuwa ngang makasama namin ang USP. Mas lalong magiging masaya ang lahat
kapag nagkakakilala sila sa isa't-isa.
Nakakapaggaan ng loob.
"Excuse me, mamaya maghanda na kayo ng gamit niyo para bukas. Alas kwatro tayo b-biyahe papuntang
airport. Huwag mabahala ang walang mga pass port dahil inaasikaso na 'yan ng mga teachers and staffs.
And also, kasama pa rin ang ibang mga teachers sa'tin kaya huwag kayong matigas ang ulo bukas dahil
kung hindi ay makakatikim kayo sakin."Isang pagbabantang salita ni Ena habang matalim na nakatingin
sa lahat.
Natahimik ang lahat sa sinabi ni Ena at tumango." Ako ang mamamahala sa ISEU simula bukas. Kaya
hindi ko maipapangako kung magiging katulad ako ni hannah o hindi. Pero isa lang ang sigurado
ko.."Napalunok kami ng mas lalong tumalim ang tingin ni Ena.
"Iba ako magalit."
"Yes, ma'am.."they answered in unison.

Chapter 44: The Mission Part 1
Third's point of view
Sa Pag-alis ng apat na kalalakihan upang iligtas sa kapahamakan ang mga tao sa kamay ng Zhao ling ay
dumating sila sa Lugar ng bansang Katimogan ng korea na kung saan naroon ang Imperyo ng Hwang na
kinikilalang pangatlo sa pinakamalakas na tagapamuno sa bansa. Naroon ang mga taong tutulong sa
pagwasak sa mga planong hindi makatao sa mga Zhao Ling.
Hindi pa nakilalang naibagsak ng mga Zhao Ling ang Kuchiki subalit ay hindi ibig nitong sabihin na ligtas
pa sila sa mga kamay nito sa halip ay hawak pa rin sa leeg ang mga kuchiki sa mga kamay ng Zhao Ling
hangga't hindi nito nakukuha at nahahanap ang mana na matagal nang inaasam na kunin ng mga ito.
Hindi magawang kumikilos ang Hari ng Kuchiki ng dahil dito sa kalapastanganan. Kaya habang
nagpapalakas ng puwersa ang bansang tsina ay naisipan ng hari na mag-sulat para sa bansang korea
upang humingi ng tulong sa kalayaan ng bansang sinasakupan ng Zhao Ling.
Batid din ito ng mga hwang at natanggap ang sulat na ninanais nito, handang tumulong ang hwang sa
ano mang problemang idinudulot ng tsina kaya kaagad itong kumilos at tahimik na ipinapadala ang mga
espiya sa iba't-ibang bahagi ng mundo.
Batid din ng mga hwang na mas malakas pa ang tsina sa pwersa kaya hangga't maaga pa ay kailangan
nilang makahanap ng plano upang mapabagsak ito at protektahan ang lahat ng mga pinapahirapang tao.
Nang malaman ng Hwang ang tungkol sa pagpapatayo ng mga Zhao Ling ng gropo ng Pirata upang mas
lumawak pa ang pwersa nito, gumawa ng paraan ang mga Hwang upang matapatan din ito sa mga balak
na plinaplano ng tsina.
Ipinadala si Maknoel Geum Hwang, ang ikaapat na prinsipe ng Imperyo, ang binigyang kautusan at
kapalaran sa pagprotekta ng manang hawak pa rin ng pamilya, sa pamumuno ng gropong ginagawa. Ang
Blue Skull.
Isinali ang magkakaibang angkan ng pamilya sa bansang korea, isinali din ng tahimik ang iba pang taga
hapones kabilang nito ang angkan ng kuchiki.
Sa sampung taon, isinanay ang mga napili. Ipinagtibay ang gropo upang hindi humina ang pwersa ng
korea.
"Mula sa mga angkan ng Choi, pinatawag ka ng Kamahalan upang magbigay alam."Napatayo si Tristan sa
kanyang inuupuan na kanina lamang ay abala ito sa pagpupunas ng Espada niya.
"Susunod ako."Sagot niya na kaagad na ikinayuko ng tagapag-utos pagkatapos ay umalis ito kasabay ng
pagsara ng magkahating pintuan.
Ibinaba ni Tristan ang pamunas at ang espada sa mesang katapat niya at inayos ang suot niyang Chosŏn-
ot o hanbok ang tawag sa Silangan.
Isa itong kasuotan na pangkaraniwang ginagamit sa mga Jeonsan o Mandirigmang kinikilala ng kaharian.
Kaya habang nasa lugar ang mga jeonsan sa timog ay mananatili silang suot ang chosŏn-ot hanggang sa
matapos ang kautusang ipinapadala para sakanila.
"Babalik ako kaagad, pakisabi nalang kay James na kausap ko ang hari."Habilin ni tristan bago niya
ipinasok sa lalagyan ang espada niya.
"Bilisan mong sumagot, kailangan pa nating magsanay ulit."Nakangiseng saad ni Charles na umakto pang
binabaril niya si tristan na kunwari ay baril ang kamay nito.
"Fuck you.."Mahinang mura ni Tristan bago lisanin ang lungga nila.

Isang mahinang tawa ang inilabas ni Charles at naglaro ng dart.
"Sa tingin mo kyle, makakalusot ba kaagad si tristan sa wang?"Tanong naman ni Charles kay Kyle na
abala sa pag-aayos ng kung anong gadgets sa mesa niya. Isang kibit-balikat lang ang isinagot ni Kyle
sakanya at hindi na siya pinansin nito.
Napabuga nalamang ng hangin si Charles at walang ganang itinapon ang maliit na patalim sa dart board.
"Ang boring, ilang buwan na tayo dito pero hindi pa rin nagpapakita si James."Ngawa niya at ginulo ang
buhok niya."Ano na kaya nangyari sa gunggong na 'yun? Ang sabi isang oras lang silang mag-uusap pero
umabot na ng ilang buwan hindi pa rin nagpapakita si James. May alam ka ba kyle?"
"Kung iisipin mo lang siya, 'wag mo nalang pahirapan ang sarili mo. Baka maubusan ka ng dugo sa utak
sa kakaisip mo sakanya."Malumanay na sagot ni Kyle na abala pa rin sa pag-aayos.
"Joke ba 'yun?"Nakangusong tanong ni Charles na ikinahinga ng malalim ni Kyle.
"Sige mag-isip ka nalang."
Napailing si Charles sa sagot nito.
"Hindi pa ba tapos 'yan?"
"Hindi pa."Tipid na sagot ni Kyle.
"ba't ba ang lamig mo na ngayon ha?"

"Wala pang weather forecast na nagsabing sisibol ngayon kaya ba't ako lalamigin?"
"Pinipilosopo mo ba ako?"Inis na tanong ni Charles rito.
"Nagsasabi lang ako.."Tamad na sagot ni kyle.
"Hindi ka naman ganyan, may naulila ka ba sa pilipinas kaya nagkaganyan ka?"
Write a comment...
GROUP MENU
About
Discussion
Info
Add Members
Members 1221476
Photos 8895
Events
Files 55
English (US)
Bisaya
Português (Brasil)
Filipino
Español
Create Page
Help
Settings & Privacy
Switch Default Site
Report a Problem
Terms & Policies
Logout (Zaijie Zin)
Back To Top
Facebook logo
Search Facebook
View Edit History
#WrawrStory
#Replyboxpolicy
Prologue
pa sa paligid.
ang mga classroom.
sakanya.
buhok.
masamang tingin.
Pero, ansarap.
Kalahati nalang.
sakanya.
Save · More
Like
React
Comment
LikeLoveCare127
"Matagal na akong ulila, dude. Sino ba sa tingin mo ang taong inulila ko?"
"Si Ena?"Kaagad na natigilan si Kyle sa ginawa niya at nilingon si charles ng isang matalim na tingin.
Nagulat si charles sa nakita niya subalit ay napalitan din ang ngise niya.
"At bakit naman siya nasali sa usapan?"Seryoso nitong tanong.
"Wala lang, naitanong ko lang."Malisyosong sagot ni Charles at ngumite.
"Bakit mo naman siya naitanong, Charles Stanley Lim? o sabihin na nating Lim Jeong Kim?"Tumaas ang
dalawang kilay ni Charles at tumawa ng mahina.
"Ano ba ang koneksyon rito sa buong pangalan na'tin Damien Kyle Haesung? o sabihin na nating
Haesung Nam Damien?"Nakatitigan silang dalawa at walang kahit na sino ang nagbalak na putulin ang
mainit nilang labanan sa titigan. Subalit ay nagpatalo si Kyle at iniwasan ang tingin ni Charles, tinalikuran
niya ito at ipinagpatuloy ang ginagawa niya.
"Huwag mo na siyang banggitin ulit, nakakapanggigil kapag narinig ko ang pangalan niya."Yun lamang
ang sinabi ni Kyle at hindi na umimik pa. Sinuri ni Charles ang galaw ni kyle ngunit sumuko din siya sa
kaisipang mayroon siyang pinagdududahan.
Isinandal nalamang ang sarili niya sa pader at ipinagkrus ang magkabilang braso sa dibdib at ipinikit ang
dalawa niyang mga mata. Isa itong gawaing pang konsentrasyon sa isipan, ginagawa ito sa isang tahimik
at komportableng lugar katulad ng pinaglalagyan niya ngayon.
Sa loob naman ng palasyo ng Hwang, naroon ang hari kasama ang unang prinsipe ng angkan, si Hwang Ja
woon. Ang susunod na tagapagmana ng trono ng mga hwang.
Natatarantang pumasok ang tagapag-utos sa loob ng palasyo upang ipagbigay alam ang pagdating ni
Tristan Choi.
"Papasokin siya."Utos ng hari.
"Masusunod."Kaagad na tugon nito pagkatapos ay lumabas ito upang papasukin si tristan.
Hindi natagalan ay bumukas ang magkahating pintuan at doon ay kaagad na pumasok si tristan at
nagbigay galang sa hari.
"Ipinatawag niyo po ako sa isang napakaimportanteng impormasyon."Anang ni Tristan. Tumayo ang Hari
at sinenyasan ang mga tagabantay at alipin na umalis sa silid. Mabilis itong nagsiyukuan at sinunod ang
ginawa nitong pagsenyas, sa isang iglap lang ay wala na ang lahat maliban sa kanilang tatlo.
"May nakuha akong impormasyon tungkol kay Yinyeng Zhao Ling."Panimula ng hari na naging dahilan
upang matigilan si Tristan at maiangat ang ulo nito upang titigan ang hari.
"Nakompirma ko na kung sino siya at nasaan siya ngayon.."Muli nitong salita, nanatiling walang
emosyon ang mukha ni tristan at naghintay sa susunod nitong sasabihin.
"Subalit, bago ko sasabihin ang tungkol sakanya. Alam ko na rin kung paano natin susugurin ang mga
Zhao ling. Nakausap ko na si Deoleno ukol sa pamumuno niyang muli sa Blue skull, ibabalik ko si James
sa pamumuno ng kawal pagkarating niya rito."
"Ngunit mahal na hari, bakit muli kayong nagtiwala sa taong iyon na minsan na ding nagtaksil saatin?"
May halong pagtutol na tanong ni Tristan, tumaas ang noo ng hari at kinuha ang Papel sa kanyang maliit
na mesa.
"Batid kong itatanong mo ito, Choi. Ngunit wala na akong oras para ipaliwanag sa'yo tungkol rito.
Maiintindihan mo rin kaagad kapag kasama mo siya, mapagkakatiwalaan pa rin siya."
"Subalit hindi ibig sabihin nito ay ama siya ng kapitan ng blue skull ay dapat kaagad siyang paniwalaan.
Minsan niya nang tinangkaan ang buhay namin kaya papaano namin maibabalik ang buong tiwala niya
saamin?"Isang pilosopong tanong, pero hindi ito ipinahalata ni tristan.
"Ang mga anderson ay mapagkakatiwalaan, apo ko rin si James kaya wala kang dapat na ikabahala
Tristan Choi. Sundin mo ang ipinag-utos ko at wag kang mabahala."Kalmadong sagot ng hari pagkatapos
ay muli itong umupo sa trono niya. Hindi na nagsalita pa si Tristan para hindi na hahaba pa ang
patutunguhan ng pagtutol niya at ang pagdududa niya sa taong binigyan ulit ng pangalawang
pagkakataon.
"Kung ganon, sino si Yinyeng Zhao Ling?"Mababang boses na tanong ni Tristan at tiningnan ang
dalawang tao sa harapan niya.
"Kakalungkot, pero nakakaawa. Kilala niyo siya at nasa malapit niyo lang si Yinyeng.."Natatawang sagot
naman ng prinsipe na pasimpleng nilalaro ang nakapatong niyang daliri sa mesa.
Bigla tumalim ang mga mata ng prinsipe at ngumise."Hannah Ferrer.."
Chapter 45
Third person point of view

"WHAT do you want?"Isang malamig na boses ang kaagad na lumabas mula sa bibig ni James nang
makaharap niya ang Pinsan niya'ng si Maknoel, ang prinsipe ng ikaapat ng hwang.
Isang napakadilim ngunit mayroon namang umiilaw na asul sa lugar kung saan nandoon ang manang
pinoprotektahan ng prinsipe. Ang alam ng lahat, ang ikaapat na prinsipe ay hindi nagpapakita ng mukha
at kalimitan lamang itong lumalabas sa lungga niya suot ang maskarang walang kahit sino man ang
makakakita sa mukha niya.
Nakaupo siya sakanyang trono, nakadekwatro ito at nakasandal sa kanyang inupuan.
"Hindi mo pa rin ba naiintindihan ang pinapagawa ko sa'yo, Anderson?"Simpleng salita ngunit ay

mayroong kakaibang hatid nito sakanya.
"I told you, I can't lose her."Malalim nitong sagot habang nananatili ang mukha niyang matigas at ang
matatalim nitong mga mata.
"Matagal mo nang alam na isa siyang Zhao ling at ang susunod na mamuno. Hindi mo pa rin ba
naiintindihan na kapalaran niyang ipakasal sa anak ng angkan ng mga Xing Ye?"
"Hindi mangyayari 'yun."Kaagad na sagot ni James na mayroong pinaghalong depensa at tutol. Tumawa
ang Prinsipe subalit sa mga mata nito ay mayroon ding matatalim na tingin.
"Ang alam ng mga Zhao Ling ay Dalawa ang anak ni Len Feng. Si Xiao at si Yinyeng, sa tingin mo James.
Nakakatawa ba o nakakaawa?"Hindi sumagot si James sa katanungan nito ngunit ay pinatitili niya ang
kanyang posisyon at ang walang emosyon niyang mukha.
"Malakas nga ang pwersa ng mga Zhao Ling pero mahihina ang kanilang kukute, andami nilang butas na
dapat takpan.."Matunog na ngumise ang prinsipe at nagpatuloy pa ito. "..hindi na ako magtataka kung
sa isang iglap lang ay mauuto na'tin sila sa mga kamay na'tin. Natatawa ako kapag iniisip ko na ang
prinsipeng pinagkakatiwalaan nila at inakalang may dugong Zhao Ling ay may balak na patayin sila
patalikod. Nakipagtulongan pa sa'tin? Ha.ha. Sakatunayan nga ay dapat hindi siya kasali sa kagulohang
ito, pero dahil nakasalalay ang buhay ng kapatid niya rito ay kinakailangan niya'ng umakto na para bang
totoong Zhao Ling sa harapan ng lahat. Kaya lang, napaghinalaang dalawa ang anak ni Len Feng,
dodoblehin nanaman na'tin ang seguridad. Hindi ba?"
"Tss.."Yun lamang ang naging sagot ni James. Tumayo ang prinsipe sa pagkakaupo niya at kinuha ang
Katana na nasa Gilid lamang ng kanyang trono.
"Do you really want her to protect?"Isang tanong na nagbago ang lahat ng mabibigat na hangin sa
paligid, ngumise si James at humakbang.
"Yes."
"Then give me one reason to satisfy me.."Natigilan si James sa paglalakad at napalitan ang seryoso
niyang mukha. Hindi siya nakasagot at mayroong bumabagabag sakanyang isipan kung ano ang rason
ang pwede niyang isagot.
"Let's fight, if you win then this is enough reason to satisfy me and I'll spare her life for you.."Isa isang
hakbang ay tumigil si James at nilabanan ang titigan ng kanyang pinsan.
"if I lose?"
"Then kill her, katulad lang na gusto mong pagpapatay sa pamilya niya."Matapos sabihin ng prinsipe
sakanya ay mabilis na sumugod si James kasama ang katana niyang handa nang pumatay ng tao, subalit
ay kaagad na sinangga ng prinsipe ang atake niya kaya muling lumayo si james bago pa siya makatapak
sa lupa malapit lamang sa pinsan niya.
"ANONG ibig sabihin nito kamahalan?"Hindi makapaniwalang tanong ni tristan nang marinig niya ang
sinabi ng prinsipe, tumayo siya at tiningnan siya ng mayroong nakakaasar na ngise.
"Akala ng hari na dalawa ang anak ni Len Feng. Tama ang kanyang hula, subalit mayroong pagkakamali
roon na hindi niya alam mapahanggang sa ngayon."Sagot ng Hari.
"Akala pa rin ng hari na may dugong lumalantay sa pamilya nila ang prinsipeng pinagkakatiwalaan nila.
Nakakatawa, akalain mo nga namang ang kapalaran ni Yinyeng ay ipapakasal sa walang utak na Xing
Ye?"
"Alam nilang nasa kamay ni Yinyeng ang mana ng Kuchiki, kaya habang hinahabol nila si yinyeng ay siya
din ang pag-aalam nila sa katauhan niya at 'yun ang susi nila upang magtagumpay sila sa binabalak
nila."Mabilis na sunod na salita ng Hari matapos magsalita ng prinsipe.
Yumuko si Tristan at naghihintay sa susunod nitong sasabihin. Batid niya ang gustong ipahiwatig ng mga
kamahalan.
"Ipaalam ito kay renzo ang nalalaman mo, sabihin mo sakanya ang susunod na hakbang ng mga zhao
ling. Sabihin mo sakanyang patayin kaagad si Hannah Ferrer kahit na anong mangyari."Utos ng prinsipe
na kaagad na ikinagulat ni tristan at maiangat ang kanyang ulo muli.
"Anong.."
"Wala nang dahilan pa para buhayin pa ang may dugong zhao Ling. Ito lamang ang paraan upang
matagumpayan ang lahat ng kagulohan na ito."
"But she's innocent and unarmed, your majesty"depensa ni tristan. Tumalim ang mga mata ng prinsipe
na kaagad na nilabanan ni tristan.
"Ano man ang rason, hindi magbabago na anak siya ng mga taksil. Kaya bago pa makuha ng mga Zhao
Ling si Yinyeng, uunahan na natin siya."
Hindi niya muling magawa pang tutolan ang sinabi nito, nagtaas baba ang kanyang dibdib at kumoyom
ang mga kamao niya. Umigting ang panga niya at ipinikit ang dalawa niyang mga mata.
Si Hannah ay isang simpleng babae at walang alam sa mga nangyayari. Hindi niya alam kung gaano
kabigat ang mararanasan niya kapag nasa lugar siya ng mga masasamang tao, hindi niya kakayaning
dalhin iyon sa dibdib niya. Isa siyang inosente, at ayaw ni Tristan na mapahamak si Hannah ng walang
alam sa lahat. Batid niyang naikwento ito ni renz ang ukol sa kagulohan kay hannah ngunit hindi pa rin
sapat ang mga impormasyon at detalye upang malaman ni hannah ang mabibigat na kasalanan ng
pamilya niya.
Kung papatayin siya ng walang kalaban-laban ay isang nakakaawa at nakakalungkot na panyayari kung
gagawin iyon ni renzo, mahalaga kay renzo si hannah at mayroon siyang rason kung bakit niya palaging
pinoprotektahan ang babae. Hindi pwedeng pinapatay ang isang tao ng walang ginagawang masama,
kung kailangang matapos ang lahat ay gagawin niya sa ibang pamamaraan, ngunit papaano niya
gagawing iligtas si hannah ng walang nagtatangkang pumatay sakanya?
Magsasalita na sana si Tristan ngunit ay nakarinig sila ng malakas ng pagbukas ng magkahating pintuan,
napalingon siya sakanyang likod at hindi makapaniwalang tiningnan ang taong humahakbang papasok sa
loob ng silid.
"James?"Bulong niya ng makalapit sakanya ang kaibigan.
Napansin ni tristan ang buhok niyang napakagulo at ang gusot-gusot niyang suot na damit na hinala niya
ay kagagaling siya sa pakikipaglaban sa kung sino.
"Ano't naparito ka, heneral?"Tanong ng Prinsipe habang nakataas ang dalawang kilay nito. Tumaas baba
ang dibdib ni James at matalim na tiningnan ang dalawang tao na nasa harapan niya.
"Magkakamatayan tayo kapag sinubukan niyong tangkain ang buhay ng babaeng pinaglaban
ko."Pagbabanta nito sakanila na ikinagulat ng lahat sa narinig nito. Nagngingitngit ang mga ngipin ng
prinsipe at dinuro si James.
"Anong sabi mo?! Alam mo ba kung sino ang iyong pinagbabantaan ha?!"Sigaw ng prinsipe.
"Alam ko, alam ko rin kung anong klase kayong mga tao. Kung papatayin niyo si Yinyeng, ako muna ang
patayin niyo bago niyo siya bawian ng bubay. Kung iniisip niyo na natutuwa ako sa plinaplano niyo
nagkakamali kayo, gustong gusto ko nang pugutan ang ulo niyo dahil sa galit."Walang emosyong sagot ni
James. Nagugulat man si Tristasn ay kaagad niyang nilapitan ang kaibigan.
"Anong pinagsasabi mo diyan, james?"Bulong nito na kaagad na ikinalingon sakanya ng kaibigan.
"Pareho tayo ng pinaninindigan tristan, kaya alam kong ito ang iniisip mo."Nilingon niya ang hari at
prinsipe."Mahal ko si Yinyeng----Hindi, hindi siya si yinyeng. Siya si Hannah Ferrer, ang babaeng
tinatanggihan ko sa kaisipang pag-ibig ng ilang beses pero hindi nananalo sa puso ko ang mga tangging
pilit kong kinalimutan."Nagulat sila sa narinig.
"Anong kahihiyan itong pinaggagawa mo James---!"
"May dugo siyang Zhao Ling alam ko iyon, pero ipaglalaban ko siya kahit ayaw niyo sakanya. For me, it
doesn't matter where she came from. I already marked her as mine. I love her, and I fight for her even if
it is agaisnt by our rule. Kung ang pamilya niya ay masama, ibahin mo siya."
Tumahimik bigla ang buong paligid. Walang kahit isa ang nagtangkang nagsalita at lahat ay hindi
makapaniwala sa sinabi ni James. Hindi pa rin nawawala ang matatalim na titig sa mga mata niya.
Ngunit hindi nagtagal ay napaupo ang prinsipe sakanyang trono at nilapitan ni tristan si James para
tapikin ang balikat nito.
"Akala ko ba pang sandata lang ang tactic mo."Natatawang saad ni tristan at tiningnan ang hari at
prinsipe.
"Magbigay impormasyon ngayon din, james. Nanalo ka sa laban niyo ni Maknoel."Salita ng hari na
kaagad na ikinagise ni James sakanyang narinig.
Roan Sumili Chavez replied · 19 replies
Chapter 46 [The Mission Part 3] Last
Third person point of view
"ANONG balita?"Bungad kaagad ni Renz ng sagutin niya ang tawag mula kay Kyle. Nakafocus pa rin siya
sa pagd-drive at kinailangang maaga siyang magising para bantayan si Hannah sa lakad nito lalo pa at
ngayong araw na ang takdang oras para pumunta sa Cebu.
"Sisimulan na ang misyon ngayong araw..."
Tumaas ang noo ni renz at binilisan ang takbo ng kotse niya.
"Napaaga ata ang trabaho?"Hindi iyon pagkagulat ngunit isa iyong natutuwang tanong.
"Bakit? gusto mo bang tagalan ang misyon na 'to?"
"Hindi naman sa ganun, akala ko ba sa susunod na buwan pa 'yun? Bakit ? dumating na ba si James at
nagawa na nga niya ang dapat gawin?"Nakangise na tanong ni renz.
"Obviously, yes. Nakompleto na niya ang dapat niyang gagawin, mabuti nalang at siya pa rin ang
mamumuno sa barko. Kung opisyal talagang ipinautos ng kamahalan na babalik siya sa pagkaheneral
siguro hindi kami magkakasundo nung pinapautos niyang tao na papalit sakanya."Kumunot ang noo ni
renz ng marinig niya ang sinabi ni kyle.
"Bakit? Sino ba yan? Teka, 'wag mong sabihing may nangyaring di pagkakaunawan diyan sa palasyo?"
"Ganun na nga, ang taong ipagkakatiwala sana sa barko ay si Deoleno. Nakakagulat na balita pero ang
sabi mapagkakatiwalaan ulit siya..." Natigil sandali sa pagsasalita si Kyle at kaagaran ding nakabalik
"....nakompirma na ng kamahalan kung sino si Yinyeng at nalamang si hannah 'yun."
"Ano?"
"Yes, pero hindi pa rin alam ng mga Zhao Ling ang tungkol kay Xiao, pinaniniwalaan pa rin nilang anak pa
rin siya ni Len feng."
"Ibig mo bang sabihin...naniniwala ang Zhao Ling na dalawa ang anak ni Len Feng?"
"Parang ganun na nga."Hindi makapaniwalang tumawa si Renz."Talaga namang ang bobo pa rin nila
hanggang ngayon, walang pinagbago. Malakas lang sila dahil malakas ang pwersa nila, pero hindi nila
mapapabagsak ang mga katulad na'tin."
"James fought Maknoel, Isang buwan na siyang naroon sa kuta ni maknoel at nalaman nalang namin kay
tristan na dumating siya gusot at nakakaawang itsura sa palasyo. At ano ang mas nakakatawa dun bro?
May balak silang patayin si Yinyeng--- I mean si Hannah. But guess what? the ultimate knight shining in
armor saved her from execution, dude! Confirm! Our Captain is already executed by Ms. Hannah Ferrer!
Love alert!"
Nawala ang ngise ni Renz ng marinig niya ang sinabi ni Kyle, there is this feeling that makes him hurt and
collapse. Parang gusto niya nang kumawala sa katawan niya sa sakit at lungkot.
Pero bakit? Bakit siya nakaramdam ng ganong sakit na buong buhay niyang hindi pa naranasan? Wala pa
siyang nararamdamang ganitong sakit na mas nilamangan pa ang nararamdaman niyang sakit noon
namatay ang mga magulang niya.
Holy mother!
Hindi siya pwedeng makaramdam ng ganito ng walang dahilan, hindi na niya pa nanaisin pang maulit pa
ito. Nahihirapan siyang huminga.
Damn it, I hate it when I feel this strange feelings. I need to escape.
"S-so how can we start?"Tanong niya na ang mismong tinutukoy niya ay kung saan sila magsisimula.
"Mauuna kami sa Cebu, we will settle everything including what will use for the sailing. Kami na ang
bahalang ayusin ang lahat pagkarating niyo ron, for now the order for you is to guard hannah and
protect her from harm. Magpapadala kami ng back up para sa disguise for the protection and safety na
din sa iba pang mga estudyanteng kasali sa trip. Raise your Red card mission, this is gonna be rough but
it'll be fun." Lumaki ang ngise ni Renz dahil sa sinabi ni Kyle. Inikot niya ang manubela at binilisan ang
pagtakbo ng kotse.
"Alright then.."Kinuha ni renz ang Red card sa bulsa niya, inilagay niya iyon sa harapan ng kotse niya at
pinindot ang button na kung saan nagpapaalam na nasa isang madugong labanan ang misyon niya.
"Red card is being raised by harry potter, Red mission is ready."Pagkatapos nun ay pinatay niya na ang
tawag niya kay Kyle at nagfocus na sa pagmamaneho. Hindi mawala-wala ang ngise niya sa labi.
Kapag nasa pulang misyon na siya ay hindi niya kayang timpihin pa ang sarili, once he raised a Red card
for mission, he's already fired up and wild like a beast.
"Hay, heto nanaman tayo sa pula. Wala na talagang bawian 'to."Hindi na nagulat pa si Renz ng marinig
niya ang boses ni sean sa likod niya. Tumingin siya sa rearview at nakita niyang nakakrus ang dalawa
niyang braso sa dibdib.
"How many minutes?"Humaba ang nguso ni Sean at tumaas ang dalawa niyang kilay. Bumuntong
hininga siya at sumandal sa seat. Alam niya na ang pinupunto nitong tanong.
"5 hrs. na akong natutulog dito sa kotse mo, if you will ask about the mission, alam ko na 'yun nakausap
ko na si Tristan tungkol diyan..."Yumuko si Sean sa ibaba upang kunin ang itim niyang sumbrero na lagi
niyang suot tuwing ume-espisya siya. Sinuot niya iyon at tumingin sa harapan.
"..and he ordered me to disguise. Ibaba mo nalang ako sa bus stop, mauuna na ako sa airport may
aayusin lang ako."
"Who's with you?"
"Syempre ako lang, may iba pa bang tao dito na katulad na'tin? Lahat sila nasa Cebu na."Natatawang
sagot ni sean. "Ang mana?"
"Suot na ni hannah.."
"ha?!"Hindi makapaniwala nitong saad, he lean on to clarify if it is true.
"Ang mana ay isang kwintas na ang itsura ay susi, ginto..."May kung anong kinuha si Renz sa katabi
niyang upuan at ibinigay ito kay Sean.
Tinanggap ni Sean ang papel na mayroong pigura ng kwintas."Kung titignan ay isa lamang normal na
kwintas na hango sa isang mayayamang bansa. Pero ang kwintas na 'yan ay iba sa inaakala ng lahat,
isang mana na ang susi para makuha ang nakatagong yaman ng tatlong bansang pinag-ipunan noong
unang panahon. Nakatago ang mga yaman sa isang napakaliblib na lugar at alam iyon ng mga Zhao Ling
kung saan ito nakatago. Kaya nga puntirya nila ay ang Susing ipinamana saamin para makuha nila ang
yaman at aakuin nila iyon kahit na anong mangyari."
"Pero ang liit naman nito?"
"Yeah, it's a trick para maloko ang mga taong tangkaing kunin ang yaman. Ang royal blood lamang ang
makakapansin kung ano ang itsura ng susi."Humugot ng maraming hangin si Sean at sinuri ang picture
na nakaprint sa papel.
"Malaking pera 'to, haha! Talaga namang ang yaman ng angkan niyo ano? Kung hindi lang naninilbi ang
pamilya namin sainyo malamang ay hindi ako makakapagbili ng lambourgini sa Amerika."Tumawa si
Sean, itinapon niya ang papel saka niya nilingon si renz.
"Kung hindi lang naninilbi ang Yukii saamin malamang ay walang Sean ang bumibwiset saakin ngayon."
"ang sakit mo talagang magsalita bro."
Bigla namang tumigil ang kotse sa bus stop. Binuksan kaagad ni Sean ang pintuan ng kotse at aakma
nasanang lalabas ng marinig niyang nagsalita si Renz.
"Puntahan mo ang Felimon, humingi ka ng pera para sa paghahanda. Sabihin mong nasa pulang misyon
ako ngayon."
Napangite si Sean at saka tumango.
"Sige ba." pagkatapos nun ay lumabas siya ng kotse at isinara ang pintuan. Humarorot paalis ang kotse
na nakapagpatawa niya ng mahina.
Alam niya kung gaano ka desperadong gawin ang misyon ni renz, walang inuurongan ang kaibigan niya
lalo pa at nakataas na ang Red card na nagpapatunay na walang takas ang kalaban sa gagawin nito.
Ang gagawin niya nalang ngayon ay i-assist siya at bigyan ng magandang daan para matapos ng madalian
ang misyon niya.
Myr Jym replied · 17 replies
Chapter 47
Hannah
Nagising ako ng maaga para makapaghanda sa pag-alis. Hindi masyadong madami ang dinala kong damit
para hindi ako mahirapan sa pagdala at mabigatan, limang araw lang naman kami roon sa Cebu kaya
ayos lang na kaunti ang madadala ko.
Suot ko ngayon ang hoodie Jacket at maitim na cap. Sinuot ko na din ang bag para makaalis na din,
pagkalabas ko sa kwarto ay nadatnan ko kaagad si Nanay linda. Dala niya ang paper bag na may lamang
pagkain, inilahad niya ito saakin at ngumite.
"Kainin mo yan kapag nasa bus ka na, alam kong hindi ka na kakain pa rito kaya ipinaghanda kita ng
paborito mong ulam." Kinuha ko ang paper bag sakanya at saka ako ngumite.
"Salamat po nanay, alam na alam mo talaga ako."Tumawa siya ng mahina sakin saka siya lumapit saakin
at hinawakan ang tuktok ng ulohan ko. Nagulat ako sa ginawa niya.
"Hay, ikaw talagang bata ka. Kahit kailan ang tigas tigas talaga ng ulo mo."Humugot siya ng madaming
hangin."Pero parang kailan lang nung inaalagaan kita sa loob ng labing walong taon. Sobrang matigasin
pa rin ang ulo mo pero masyadong mahina ang puso mo sa ibang tao. Hindi mo kayang nakikita ang
isang tao na naghihirap.."Hinihimas niya ang buhok ko na parang isang bata.
Alam ko 'tong skenaryong ito, naalala ko nung limang taong gulang palamang ako.
Hinihimas niya ang ulo ko sa tuwing umiiyak ako, pinapatahan at pinagsasabihan. Mahinahon ngunit
may pagpapahalaga ang mga salitang sinasabi niya sakin.
Ang pakiramdam na para bang nangungulila ako sa ina ko ay binigyang loob at puno ng pagmamahal
nang makilala ko si nanay linda. Hindi ko man nakakasama si Daddy sa bahay, pinipilit na ipinaiintindi
saakin ni nanay linda ang lahat para hindi ako magtanim ng galit sa puso ko sa ama ko. Tama at balanse
ang pagpapaliwanag at gabay niya saakin sa mga bagay na nakikita ko sa paligid, alam niyang
nagkukulang ako sa pagmamahal ng isang magulang pero nandyan pa rin siya sa tabi ko para punan iyon
at binibigyan ng payo. Kaya malaki ang respeto at paghanga ko kay nanay linda dahil sa pagmamahal at
pag-aalaga niya sakin.
"Nanay naman eh! Parang ayaw mo atang umalis ako ngayon."Maktol ko saka naman niya inalis ang
kamay niya sa ulo ko. Pero ang hindi inaasahan ay ang pagkurot niyabsa tenga ko.
"Ikaw talagang bata ka!"
"Aray, aray, araaaaaaaayy nanay linda masakit!"Daing ko at hinawakan ang braso niya para pigilan yun.
Mabilis niya namang binitawan ang tenga ko kaya nakahinga ako ng maluwag.
Nakamewang siya saakin habang humuhugot ng hininga.
"Mag-iingat ka sa inyong lakad, huwag mong iwawala ang suot mong kwintas..."Tinuro niya ang leeg ko
na nakapagpatingin ko rito."...huwag na huwag mong iwawala yan sa leeg mo ano man ang mangyari.
Hindi mo alam kung gaano kahalaga 'yan ng mama mo. Makinig ka sakin hannah, lahat ng mga bagay ay
pwedeng kaawaan. Pero hindi lahat ng pagkakataon ay pwede mo silang tulongan. Kung patuloy kang
nababalot sa awa, mas lalo kang mabibigyan ng pagkakataon para durogin yang puso mo. Hindi
masamang lumaban ng tama." Bigla akong nagtaka sa sinabi ni nanay linda.
Ang weird, ang mga hinahabilin niya saakin parang kakaiba pero kinibit ko nalang ang balikat ko. Ganyan
kasi si nanay linda noon pa man, sa tuwing umaalis ako ay binibilinan niya ako ng payo. It's a kind of
riddle that I need to find the victorious answer, kaya sa mga ganitong lakad ko ay hindi na ako
tinatakasan pa ng pagtataka sa mga sinasabi niya.
Pero kung ano ang magagawa ko para malaman ang sagot ay magtiwala sa sarili. Yun ang palagi niyang
sinasabi saakin.
"Oh andiyan na ata ang sundo mo."Pareho kaming nagkatinginan ng marinig namin ang busina ng kotse
sa labas, mukhang si renz na ata iyon at tamang-tama ang pagdating niya.
"Sige po aalis na ako, mag-iingat po kayo ha."Tumango siya saakin, hinalikan ko siya sa pisnge saka ako
nagmamadaling bumaba ng hagdanan.
Bago pa ako makapunta sa pintuan ay nadatnan ko si Dad na nakaupo sa sofa, nakayuko siya at
mukhang mayroong malalim na iniisip. Umangat ang ulo niya ng maramdaman niya ang presensya ko at
taimtim akong tinitigan.
"Take care of yourself."anya na nakapagpagulat saakin, parang may kung anong saya sa puso ko nang
marinig ko ang sinabi niya.
Like · React · Reply · More · 2 hours ago
I can't believe he can say that to me. This is my first time, parang gusto kong umiyak sa simple salitang
hinabilin saakin ng ama ko. May kung anong humaplos sa puso ko na nakapagpalambot saakin.
Pinakalma ko ang sarili ko at tumikhim."S-salamat, aalis na ako."Yumuko ako bilang respeto saka ako
nagmamadaling binuksan ang pintuan para makaalis.
Habol hininga akong pumunta sa gate, hinawakan ko ang dibdib ko at napangite.
Kahit papaano ay alam may pag-aalala pa rin saakin si Daddy, nakakagaan ng loob. Kahit na madalas ay
may tampohan kami, hindi pa rin nawawala ang pagmamahal ko sakanya bilang isang ama.
Nilingon ko muli ang bahay namin saka bumuntong hininga.
Binuksan ko ang gate at saka din iyon isinara ng maayos, nadatnan ko si renz na nakasandal sa kotse
niya. Humihikab pa siya na halatang kinulang sa tulog.
" Puyat na puyat ahh? Hindi ka ba nakatulog ng maaga?"Tanong ko sakanya habang pinagbuksan niya
ako ng pintuan.
"Yeah, may ginawa kasi ako."Sagot niya ng makapasok ako sa loob. Isinara niya ang pintuan saka siya
umikot papunta sa driver's seat. Inayos ko ang gamit ko para makaupo ako ng maayos.
"Give me your bag, mahihirapan ka niyan kapag pinagsabay mo silang hahawakan."Tumaas ang dalawa
kong kilay sakanya, wala na rin akong magawa kundi ang sumunod sakanya at ibinigay ang bag ko.
Inilagay niya naman ito sa likod at saka ko naman inayos ang paper bag na hawak ko.
"Pwede mo na yang kainin ngayon, may dadaanan muna tayong grocery store para bumili ng
makakain."Anya na ikinakunot naman ng noo ko.
"Hindi ba tayo mahuhuli niyan?"Tanong ko.

"Hindi, si mady na mismo ang nagsabi saakin. Nagpapabili siya ng mineral water para sa lahat, kumakain
pa sila ngayon ng agahan para masiguradong may laman ang tiyan nila."Inistart niya ang makina ng
kotse pagkatapos ay umalis na kaagad kami.
Tulad nga ng sabi niya, kumain nalang din ako sa loob ng kotse. Bigla akong ginutom nang binuksan ko
ang taper wear at malamang corner beef at boild egg ang ulam ko.
"Sabihin mo lang kung gusto mong kumain renz, madami pa namang niluto si nany linda kaya pwede
kitang bilinan"
"Wag na, ubusin mo nalang 'yan para di ka gutomin."tanggi niya pa. Napanguso nalang ako at
nagpatuloy sa pagkain.
"Teka lang? hindi ko nakita si Sean ngayon ah? asan ba siya?" Kanina ko pa napapansing wala si sean,
nasanay ako sakanyang bigla-bigla nalang sumusulpot sa kung saan kaya nakakapagtaka.
"He has some important to do so he's not around."Simpleng sagot niya na kaagad ko naman ikinatango.
Kung itatanong ko lang ay malamang tungkol 'yun sa gawain niyang pag-eespiya. Kung saang-saang
lupalop siya susulpot kapag gusto niyang magpapakita.
Mabuti nalang at nakapagshopping kami kahapon nina seya at ena, bumili kami ng mga kakailanganin.
Yung mga inipon naming pera na galing sa mga kaklase namin ay ginamit namin sa pambili ng nga
pagkain at inumin. Dahil si Ena ang mamumuno sa field trip ngayon ay tudo siya sa pagbabalanse ng
pera sa mga bilihin para di maubos ng mabilis ang mga pinagipunan.
Pinaliwanag din saamin ni ena kung ano ang gagawin namin doon sa cebu pagkarating namin. May
welcoming program daw para saamin, mayroon ding mga ibang tourist guide na sasalubong. May resort
na ding narenta at libre na kaming lahat sa pagpili ng cottage at room. Of course, the dinner, snacks na
ipaghahanda saamin ay hindi na rin po-problemahin. Ang kailangan lamang namin gawin ay ang mag-
enjoy at magrelax pero dapat responsable din sa sarili. Madaming hinabilin saamin si Ena para hindi
kami mapahamak. Hindi kasi maiiwasang mayroong magiging wild sa inuman o hindi alam ang
limitasyon sa pagreresponsable. Dapat alam namin kung kailan kami gagawa ng bagay na hindi namin
ikapapahamak para hindi madadamay ang lahat. Ganun lang ka simple. Malalaki na kami at alam naman
ng lahat na walang magbabawal dahil kami-kami lang ang magkakasama, kapag mayroong napapahamak
ay siya ang sasagot sa mga teachers at ang mga teachers naman ang mahihirapan sa sitwasyong hindi
naman nila ginawa. Kaya dapat mag-iingat kami.
After that, may party din na gaganapin sa barko mismo. Napahanga kaming lahat at hindi makapaniwala,
it's our first time to have a party like that. Lahat ng mga estudyante ay dadalo sa party at batid kong
makakasama ko muli sina mady, mukhang magiging masaya ang lahat kapag magkakasama kami sa
iisang party.
Chapter 48
"ASAN ang bikini mo?!"Mabilis kong tinakpan ang dalawang tenga ko sa lakas ng boses ni seya saakin.
Her eyes are growing bigger while gritted her teeth. Her face are full of annoyance and irritation at
magkasalubong pa ang dalawa niyang kilay.
"Aanhin ko ba ang bikini ha?"Mahinahon kong tanong at binawi ang bag ko sakanya. frustrated niyang
ginulo ang buhok niya at sinamaan pa ako ng tingin.
"Ghaad hannah! of course! we are going on the beach! malamang ay kakailanganin nating suotin ang
swimsuit? hello?! saan ba galing ang utak mo at hindi mo alam kung ano ang susuotin mong
panligo?"Anya na may iritasyon, napailing ako sa sinabi niya at sinara ang bag ko.
Nakarating kami sa cebu at hinihintay nalamang namin ang bus papunta sa sinasabing resort. While we
are waiting, ito namang si seya ay bigla-bigla nalang tinitingnan ang bag ko para icheck kung may dinala
ba akong bikini. And then nagalit siya kasi hindi ko man lang 'yun dinala. Of course hindi ako mahilig sa
mga ganon, ang dinala ko lang ay yung longsleeve na itim at pink saka maliit na short. I'm not
comfortable wearing that thing, pakiramdam ko may nagawa akong mali.
"May rush guard naman diyan, hindi ba panligo 'yan?!"Inis ko ring sabi sakanya at padabog na sundal sa
inuupuan ko. Naramdaman kong inirapan niya ako kaya di ko siya pinansin.
Ganyan siya kapag hindi ko ginagamit ang binibili niyang swimsuit. Magtatampo saakin at hindi ako
tatantanan sa bulyaw niya kesyo sayang daw at hindi man lang maisuot. Pero, ayuko namang suotin ang
mga ganong bagay. Masama ba 'yun?
"You leave me no choice but you will wear my swimsuit. I'll buy a new one pagkarating na'tin sa resort
and don't..."Aakma sana akong tatanggi nang pigilan niya akong magsalita and she knew it."..ever dare
to talk kung tatanggihan mo ang sasabihin ko. You'll wear my bikini and that's final!"And she rolled her
eyes and turned her back at me. Napakurap-kurap ako at bumuntong hininga.
Wala akong kalaban-laban sa isang 'to, kung ano ang gusto niya ay dapat masusunod. Kaya minsan ay
nakakainis at nakakairita.
Spoiled brat, jeez...
"Tang*na."Bulong ko sa sarili at hindi maialis ang inis sa mukha ko.
"Everyone gather around!"Lahat kami napatingin kay ena na kakarating lamang.
Napatayo naman kaagad kami para lapitan siya. Napansin ko kaagad ang gropo nina mady na
pinamunoan nilang dalawa ni renz.
Seryoso namang nagsalita si Renz sakanila habang si mady naman ay panay ang pagsusulat ng kung ano-
ano sa notebook. Everyone is listening and paying attention to be, hindi na nakapagtataka kung ganyan
sila dahil si renz na mismo ang nakaharap nila. Renz is strict and bossy so no one dare to break his rules.
"Nandito na ang bus, so sa ISEU ay hahatiin natin sa dalawa. Ang batch one ay mag sisimula kay Alice at
mahuhuli kay dave, batch two mauuna kay Joshua mahuhuli kay Robert. Dahil nahahati tayong lahat sa
dalawang gropo, ako ang mamumuno sa batch at hannah.."Lahat sila napatingin saakin ng banggitin
bigla ni Ena ang pangalan ko. Nagulat ako sa narinig ko at kinunotan siya ng noo.
"Ikaw na ang bahala sa batch two since kasali ka naman sakanila."Patuloy ni Ena, napanguso nalamang
ako at walang nagawa kundi ang tumango.
"Okay, batch one will follow me then batch two will follow hannah."Pagkatapos nun ay sumunod kaagad
ang lahat sa sinabi ni Ena at sumunod ang iba saakin. Hindi ko na nakasama pa si seya dahil nasa kabila
siya at kasama niya si Ena. Pagkarating namin sa bus ay pinauna ko ang lahat sa pagsakay at panghuli
akong papasok sa loob. Ngunit bago 'yun ay naitigil ko ang paghakbang ko nang marinig ko ang boses ni
Alice.
"Prez!"Nilingon ko kaagad si Alice na tumatakbo papunta saakin, may dala siyang papel. Hinarap ko siya
at may pagtataka.
"Ipinabigay ni Ena, copy yan para sa mga gagawin na'tin pagkarating sa resort. May mga schedules din
na nakalagay diyan kaya pinapasabi niya ding ipaliwanag mo sakanila ang tungkol diyan. At oo nga pala,
sa isang papel tungkol 'yan sa mga activities na pwede na'ting gawin kaya ikaw na ang bahalang basahin
niyan para sakanila."Inilahad niya saakin ang dalawang papel na kaagad ko namang tinanggap.
"Sige ako na bahala dito."Sang-ayon ko sakanya. Ngumite siya saakin saka tumango."Babalik na ako,
ingat kayo!"Kumaway siya saakin bago ako tinalikuran upang pumunta sa kabilang bus. Napabuntong
hininga akong pumasok na rin sa bus at nadatnan ko ang lahat na busy sa mga gamit nila. Ang iba ay
nag-uusap-usap at ang iba naman ay mayroong binubuksang pagkain sa kani-kanilang upuan at
pinagsalo-salohan naman ng lahat.
Inilagay ko ang bag ko sa pinakaunahan na tanging ito lamang ang pwestong binigyan nilang espasyo.
"Joshua!"Tawag ko sakanya na busy sa paglalaro ng ml sa iba naming mga kaklase. Nilingon niya ako na
sa sobrang gulat ay halos mabitawan niya ang hawak niyang cellphone.
"Prez?"Tumayo siya at saka nagmamadaling lumapit saakin.
"Mamaya pagkarating na'tin, ikaw ang magcheck dito ha? baka pagkababa na'tin may maiiwan silang
gamit kaya mas maigi nang alamin mo mamaya okay?"Habilin ko, tumango siya saakin saka bumalik sa
pwesto niya.
Huminga naman ako ng malalim.
"Listen everyone!"Tawag pansin ko kaagad sa lahat na ikinalingon naman nila saakin. Tiningnan ko ang
papel.
"Baka gagabihin tayo pagkarating na'tin sa resort. Since nandin tayo sa Lapu-lapu city, hindi madali
makapunta roon dahil nasa south ang Alegria."Tiningnan ko sila saka nagsalita." Masyado siyang malayo
mula rito sa City kaya ang sabi dito sa papel madadaanan natin ang SM seaside nila rito, doon tayo titigil
pansamanthala dahil kakain tayo ng hapunan. Tsaka, Costa de Leticia resort ang unang destinasyon
na'tin, are you familiar about that resort guys?"Tanong ko sakanila. Nagbulong-bulongan naman sila na
ikinabuntong hininga ko.
Well, I think maganda siguro 'to, pangalan palang bongga na at pang mayaman. Hindi na
nakakapagtataka kung ito ang piniling resort ng may-ari at ng mga council.
"Woooaaaah! Look guys ang ganda ng resort!"Lahat kami napatingin kay Alyana ng mapatili siya habang
hawak ang cellphone niya, nagkumpulan ang lahat ng marinig nila ang sinasabi nitong resort. Napakunot
naman ang noo ko.
"Hindi lang siya resort, meron ding spa! ohmygosh ! Costa de Leticia resort and spa is so damn cool! Prez
look oh!"Lumapit saakin si Alyana at ipinakita saakin ang picture na sinasabi niya.
"Grabeh, ang ganda ng spot at view! owemji!"Tinitigan ko ng mabuti ang picture ng resort at napahanga
sa ganda nito.
Ang linaw ng tubig at madaming swimming pool na pwedeng gamitin! unang tingin palang ang linis ng
buhangin at ang ganda ng disenyo ng cottage! This is perfect for the couples and honeymoon.
Nakakarelax din ito para sa mga magbabarkada at hindi ka magsasawang titigan ang napaka asul na
tubig!
"Woaah, ang ganda ng resort. Someday dadalhin ko ang magiging asawa ko sa resort na 'to. Ang ganda
talaga grabeh, I swear, hindi ka magsasawang mag-enjoy sa resort na 'to. Waaaahhh!
nakakaexcite!"Napailing ako sa sigaw ni alyana saka ito bumalik sa inuupuan niya. Well, it's true.
Sobrang ganda nga ng resort, what more pa kaya kapag nakarating pa kami roon? baka di na kami uuwi
sa sobrang ganda hehe.
"Okay, mamaya i-aannounce ko ang iba pang nasa papel. As of now kailangan nanating
makaalis."Tumango sila sa sinabi ko at sinenyasan ang driver na aalis na kami, napansin kong nauna
nang tumakbo ang bus nina ena kaya sumunod na rin kami.
I sat and rest myself. Inilagay ko ang earphones ko sa tenga at dumungaw sa bintana.
Pinapanood ko ang mga bagong dating na pasahero, but my eyes caught someone. A guy that is wearing
a black turtle neck with round dark green hat on the neck, may suot siyang sunglasses and his broad
chest is exposing kahit na nakatago ang pangangatawan niya sa suot niya, that formed, his body and
shape of his face, his jaw line and his aura. Napakurap-kurap ako at sinusundan siya ng tingin habang
unti-unti kaming lumalayo.
Before I could miss him, mas malinaw pa sa mata ko ang pag-ngise niya saakin na nakapagtaas lahat ng
balahibo ko at manlaki ang dalawa kong mga mata.
That smile.
Oh no, could it be...could it be he's james?!
Chapter 49
Hawak ko ang dibdib ko habang hinahabol ang hininga ko. My heart is beating fasterly as I remembering
him, smiling.
Anong ginagawa niya rito sa Cebu? bakit siya napunta rito ng hindi ko alam? hindi kaya sinusundan niya
ako?
Marahas akong napailing sa sarili ko. Oh come on, ba't ba ako nag-aasume sa lalaking iyon? sino ba siya
sa inaakala niya?
And why the hell am I thinking of him? sobra naman ata ang pagka O.A. ko sakanya.
Baka hindi siya yun, baka kamukha niya lang niya si james. But it's impossible, he's looking at me, smiling
na para bang kilala niya ako.
Damn!
"Prez? okay ka lang?"Napapitlag ako ng marinig ko si Celia sa likod ko habang kinakalabit niya ako.
Nilingon ko kaagad siya.
"B-bakit?"
"Kanina ka pa kasi hindi mapakali, parang hindi ka komportable sa inuupuan mo. May problema
ba?"Tanong niya, nag-iwas ako ng tingin sakanya at bumuntong hininga.
"A-ayos lang 'wag kang mag-alala." saka ko siya tinalikuran at pinakalma ang sarili.
Hindi niya na ako kinibo pa at bumalik na siguro siya sa inuupuan niya. Inalis ko ang earphone sa tenga
ko at tiningnan ang oras sa suot kong relo. Alas syete na ng gabi at hindi ko alam kung nasaan na kami.
"Uhm kuya nasan na po tayo?"Tanong ko.
"Ahh, ma'am nasa sugbo na po tayo."Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.
"Sugbo?"
"Ahh, pasensya diay ma'am, kuan ang tawag namo dito sa Cebu city kanang sugbo."Anya, mas lalong
nangunot ang noo ko. "H-hindi po ba kanina pa po tayo dito? I mean, ano.." natigil ako ng hindi ko
mahanap ang itatanong ko sakanya. Rinig ko naman ang pagtawa niya.
" Haha,ma'am pagkatapos dun sa lapu-lapu city dadaan pa tayo sa Mandue City, unya dadaan naman ho
tayo sa Cebu City."Anya, kahit medyo may pagkakadiin ang mga salita niya at may pinaghalong bisaya ay
naiintindihan ko naman ang sinasabi niya.
Akala ko kapag nakadaan na kami sa marcelo bridge ay nasa cebu na kami. Hindi ko siguro napansin ang
sign pagkababa namin ng bridge, nadidistract ako sa iniisip ko kanina. Kainis.
"Magkaiba po ba ang Cebu City at Cebu province kuya?"Tanong ko ulit.

"Ma'am ka obvious na jud ana. Meron diay province at City na magkapareho?"Bigla akong napahiya ron
sa sinabi niya, sa tonong ginamit niya ay mayroong halong pagkaasar at pilosopo. Kaya kahit medyo
nakaramdam ako ng inis ay mas nanaig saakin ang hiya dahil tama naman siya.
"Okay ra na ma'am oy, di lang ikaw ang nagtatanong saakin ana ma'am madami na pong tourista ang
nagtatanong saakin niyan."Anya."Minsan mamimiss interpret nila ang kaibahan ng Province at City bisag
obvious naman po sa pananalita palang po."Dugtong niya na may paggalang.
"Pero, pasensya na po kuya ha. Kasi po first time ko rito sa cebu, hindi ko kasi alam ang kaibahan ng
itsura ng province at city kaya po parang ganun ho kasi ang na ano ko po...?"Napakamot ako sa batok ko
sa sobrang pagkahiya.
Hindi naman ako mahilig social media pero si Seya ang palaging nagpapakita saakin sa mga iba't-ibang
post na nakakatawa, nakakasakit nakakaiyak or yung mga magagandang lugar. And that's includes Cebu
kaya minsan sa picture na makikita namin is hindi namin alam ang pagkakaiba ng province at city.
"Ma'am pwede man ka magsearch sa google para makahibaw ka sa pagkaiba nila. Uso man siguro ang
social media ngayong kapanahononan ma'am."anya kaya napakanunot ang noo ko at pinakalma ang
sarili para hindi patulan si kuya.
Talaga namang napakamaattitude ni kuya, nagtatanong lang naman eh. Peke akong tumawa sakanya at
saka di na umimik pa. Nakakairita din minsan si kuya kapag sumasagot siya, minsan nakakalimutan ko na
ring mas matanda pa siya kaysa saakin.
Isinandal ko nalang ulit ang sarili ko sa inuupuan ko at nilibang ang sarili sa panonood sa labas.
It's my first time here in Cebu, isa ito sa mga pinapangarap kong puntahan kapag may kaya na ako para
sa sarili ko. Gusto ko maranasan ang malaking fiesta nila rito, ang sinulog. Naalala ko 'yung sinabi ni
nanay linda saakin tungkol sa pagiging deboto niya kay Sr. Santo Niño, 'yung lahi ng mama niya noon ay
cebuano kaya sa pamilya nila ay naging tradisyon na nila ang pagdarasal kay Santo Niño lalo na kapag
araw ng fiesta.
She has a lot of experiences tungkol sa pagsali niya sa mga aktibidad ng sinulog. Maganda daw sa
pakiramdam kapag sumasali ka sa ritual at street dance nila, sobrang napakaganda sa pakiramdam
kapag sinisigaw mo ang pangalan ni Sr. Santo Niño sa harap ng napakaraming tao. It's the best
experience for her when she was a teenager.
Nanay linda didn't lie, maganda nga ang cebu tulad ng inaasahan ko. Kahit andaming mga building na
pinapatayuan sa lugar ay hindi nawawala ang mga puno at halaman sa paligid, ang ganda tignan ng mga
nadadaanan naming mga nakadisplay na halaman at bulaklak sa nakaharang sa magkabilang direksyon
ng daan.
"Woah, ano 'yun?!"Lahat kami ay napatingin sa unahan ng ituro ni celia ang Higanteng kahon----hindi,
para siyang rubics cube na mayroong iba't-ibang kulay ng ilaw!
"Hala! yan na ba yung SM Seaside nila rito?!"hindi makapaniwalang saad ni Joshua na hindi ko man lang
napansing nasa tabi ko na siya.
Madaming nagbubulongan sa likod kaya mas naging maingay pa ang loob ng bus. Napailing nalamang
ako tsaka ko sila nilingon lahat.
"Please settle down, huwag kayong tumayo at saka joshua! bumalik ka sa pinagpwestohan mo. Kumalma
kayong lahat, hindi naman kayo mahuhuli para tingnan ang mall. Lahat makakapunta kaya please umupo
muna kayo at kumalma."Mahinahon kong sabi na kaagad rin naman nilang sinunod.
Inayos ko kaagad ang mga gamit ko at maya maya lang ay nakarating din kami. But all of us are amazed,
sa laki at ganda ba naman ng disenyo ay hindi mapagkakailang mall nga ba 'to o hindi? Sobrang ganda ng
form at ang laki ng espasyo, namangha kami sa malapitang pagkakita ng mala rubics cube na disenyo na
mayroong iba't-ibang kulay na ilaw ang nagpapaganda sakanya. Lalag ang panga ko at hindi na alam
kung saan babaling dahil lahat ay napakagandang tignan! sa kabilang banda kaya seaside ang
ipinangalan dahil katabi lang nito ang dagat. Hindi ko klaro ang buong paligid pero ang alam ko ay
mayroong mga barkong dumadaan doon.
Napatikhim ako at saka kaagad na tumayo ng tumigil na ang bus. Hinarap ko silang lahat saka napansin
ko ring kakarating lang ng bus nina renz sa likod namin.
"Pwede niyong hindi na dalhin ang mga gamit niyo sa loob, pero dalhin niyo yung mga
napakaimportanteng bagay para hindi mawala like mga cellphones or money. Secure all your things and
please don't be hard headed okay?"
"Okay po prez."Matapos nun ay naghanda na kaagad sila kaya ang kailangan ko nalang ay ang dalhin ang
wallet at ang cellphone ko. Mga damit lang ang meron ako kaya wala na akong p-problemahin pa.
Nauna akong lumabas ng bus para maguide sila sa pagbaba. Pagkalabas ko ay nadatnan ko sina ena na
nagsilabasan na din ang iba at hinihintay ang iba pa na makababa.
"Hannah!"Tumakbo papalapit saakin si Seya at sinalubong ng yakap, mabilis siyang kumalas saka ako
inakbayan.
"Okay ba kayo rito?"
"Okay lang naman, wala naman naging problema."Kompirma ko.
"Hayst, saamin sobrang namomoblema kay denise."Problemado niyang sabi.
"Bakit naman?"
"Sinukahan niya si Albert sa pantalon kaya hindi niya matanggap-tanggap ang kahihiyang ginawa ni
denise."Nakafacepalm niyang sabi saka ko naman napansing nagsi-babaan na ang mga kasama ko.
"Ayos lang ba si denise?"Nag-alala kong tanong na ikinabuntong hininga niya.

"Hayun nahimatay sa dami ba namang mura ang inilabas ni albert."Napakurap-kurap ako at napangiwi
sa sinabi niya.
Chapter 50
"25 minutes lang ang itatagal na'tin rito kaya kung sino man ang mamasyal-masyal ay sulitin niyo na.
Kung may bibilhin kayo ay bumili na kayo kaagad. Bibigyan ko kayo ng 10 minutes para kapag pamasyal
at 15 minutes para kumain."Anunsyo ni Renz, hindi nawala sa pandinig namin ang pagkadismayado ng
iba dahil sobrang bilis lang daw pero mayroon namang sumang-ayon.
"Makinig kayo, huwag na kayong magreklamo dahil wala na tayong oras para magtagal pa rito. Malayo-
layo pa ang Alegria rito kaya huwag na kayong dumada diyan." Salita ni Ena.
"10 minutes para mamasyal, pagkatapos ay magtipon na kaagad kayo rito. Ako, si Renz, mady, seya at
hannah ay maghahanap ng pwedeng kakainin natin. Kapag nalaman naming hindi kayo sumusunod sa
habilin ko ay iiwanan ng bus at pagsisihan niyo ang maling desisyong ginawa niyo."Lahat kami ay
tinaasan ng balihibo dahil sa nakakatakot na boses ang inilabas ni Ena sa panghuling salita nito.
Napatayo ng maayos ang lahat at magkasabay na tumango sakanya.
Napangiwi ako sa kilabot na iyon at nakita ko rin kung papaano tumatawa si seya sa gilid ko na para bang
isang malaking kalokohan ang nakikita niya.
"Aalis na kami. Walang lalayo, maliwanag?"Muling habilin ni Ena sakanila.
"Opo."Kaagad na tango nila. Mabilis na tumalikod si Ena at naunang umalis. Sumunod naman kami ni
seya sakanya.
Inilibot ko ang mata ko sa paligid.
Sobrang laki, parang mini MOA lang pero ang ganda ng disenyo. Nakikita ko ang magkakatabing
restaurant at fastfood chains. Tumigil muna kami at humarap si ena.
"Pupunta ako sa Mc donald's, seya samahan mo ko." Suhestiyon niya. Tumangi naman si seya sakanya at
lumapit.
"Ako na bahala sa Mang Inasal, Renz samahan mo nalang si Hannah. Saan ba kayo?" nagkatinginan kami
ni renz, nagkibit-balikat lang ako sakanya.
"Jollibee kami."sagot kaagad ni renz na ikinasang-ayon ng lahat.
"Sige, maghiwalay na tayo. Kita nalang tayo sa pinag-usapan na'ting lugar."
"Sige."
Matapos ang pagpapaalam namin ay kaagad kaming naglakad ni Renz papunta sa jollibee, pagkapasok
namin sa loob ay madaming tao ang nakapila at kinakailangan naming maghintay.
"Renz.."Tawag ko, tumaas ang dalawang kilay niya saakin.
"Matanong ko lang, hindi pa ba uuwi ang Felix?"Nagulat ata siya sa tanong ko."Why do you ask? Miss
mo na ba mister mo?"Ngumise siya saakin, hinampas ko ang balikat niya sa inis at inirapan siya.
"Gago! Huwag mo nga akong asarin."

"Well, I think nakauwi na sila?"Natigilan ako sa sinabi niya, nakita ko ang paglawak ng ngise niya at saka
ako tuloyang hinarap.
"A-ano?"hindi makapaniwala kong sabi.
"Ang sabi sakin tapos na daw ang pinapagawa sakanila. And I don't think kung uuwi pa ba sila o
hindi."He shrug his shoulders."But they are now moving, may susunod na silang misyon na
gagawin."dugtong niya pa, my eyes are full of confusions but he turb his back at me.
"Kanina kasi dun sa airport..."I stopped for a moment." Parang nakita ko si James? kakalabas niya lang
dala ang mga bagahe. I don't think if it's him or not but I my mind is still bothering him."
Yes, nakakapagtataka talagang narito siya sa cebu. Talaga bang nagkataon lang o impossibleng siya nga
'yun?
"Your mind is bothering him? bakit? did you fell inlove with him?"Natigilan ako sa sinabi niya, speechless
ako. He's straightforward! damn.
"N-no! W-why would I?!"I defended and took away my gaze at him. Kita ko sa peripheral vission ko ang
pagningkit ng mga mata niya.
"Stop assuming."Anya at hindi na ako pinansin pa. Naitikom ko ang bibig ko at hindi maialis ang
pagkakunot ng noo ko.
Why is he annoyed? pakiramdam ko parang may hindi tama sa sinabi niya. But I shrug my shoulders.
Lately, he's quite and behave. Napansin ko lang na hindi siya masyadong nagsasalita, madalas ay naiirita
pa siya. Parang dala-dala niya ang takuri sa sobrang init ng ulo niya.
May problema ba sakanya?

I sigh.
Mabilis lang din kami nakarating sa counter at nag-order ng pwedeng i-order. About the budgets, hindi
na kami mamomoblema roon. Since ipinagkatiwala ang pera kina Ena at Renz ay hindi na kami
mangambang pang mawalan ng ipang-gastos. The Dean is giving as an instructions about the money.
Kailangan naming gamitin ang pera sa pangangailangan ng lahat at hindi sa walang kwentang bagay. Ang
perang nasaamin ay galing ito sa USP owner, he's giving us a One million budget for the food and snacks,
hindi na kasali roon ang 5 days namin sa isang resort na pupuntahan namin dahil libre na iyon para sa
lahat.
This is too much, actually. Iniisip pa rin nila ang nangyari kaya sila sobrang ganito ang pinapagawa.
After a minute, nakalabas din kaagad kami. May kasama pa kaming staff para tulongan kaming dalhin
ang mga pagkain. We ordered 500 meals and desserts.
Magkabilaan ang hawak kong plastic at kinakailangang ingatan. Mabigat man pero keri ko lang naman
din.
"Oh sorry.."I quickly apologize when suddenly I bump someone. Tiningnan ko ang lalaking nabangga ko
at nanlaki ang mga mata ng makilala ko siya.
"K-kyle?!"
What is he doing here? Bakit nandito siya? Napatingin ako sa nakangite niyang labi at kumikislap na mga
mata ng makita niya ako.
"Miss Prez!"Masaya niyang sabi, napakurap-kurap ako at pinasadahan siya ng tingin.

He's wearing a hoodie black jacket, rip jeans and black cap. May dala siyang milk shake sa kaliwang
kamay niya at nakakawit ang maroon niyang bag sa kanang balikat niya.
"Hey renz!"Doon ko lang napansin na nakalapit na pala saamin si renz. Kyle greeted him but renz got
annoyed.
"Anong ginagawa mo rito?"Renz asked. Napakunot ang noo ko.
"Oh yeah, obviously I am going to Alegria."
"What?!"I burst unbelieving.
"What are you doing there?"Renz asked again.
"Pagkarating ko sa school kahapon pinatawag kaagad ako ng dean sa office, sabi niya may trip to cebu
daw ang seksyon ko, syempre na shock ako at hindi makapaniwala. I tried to catch you up but the plane
is take off. Kaya hindi ko alam na may pa bus pala kayo at kailangang gumising ng maaga kaya pumunta
nalang ako rito ng mag-isa para humabol sainyo pero ngayon nakita ko na kayo ay hindi na ako
mahihirapan pa." Ngumise saakin si kyle at tiningnan si renz na hindi mawala ang pagkairita niya sa
mukha.
"Sasabay ka samin?"
"Hindi na, may nirentahan na akong grab kaya I can manage myself."He said then winked.
"Hindi ka pala sasabay samin, sinasayang mo ang oras namin. Let's go hannah, tatlong minuto nalang
para makarating tayo doon."Masungit na saad ni renz at mabilis na tumalikod saamin. Narinig ko ang
pagtawa ni Kyle saka niya ako tiningnan.
"See you around." Tumalikod siya saakin saka naglakad na palayo saakin. Pero bago pa 'yun ay bigla
siyang humarap ulit sa'kin.
"Oh, one more thing."Anya. Muli akong nagtaka sakanya.
"Behave yourself, an evil eyes is tightened your security baka magulat ka nalang di ka na makakalakad
kinabukasan kaya bantay sarado sa boys okay?"And then he left me with question mark.
huh?
2 · Like · React · Reply · More · 2 hours ago
Cerie Vev Salawagu... replied · 5 replies
Write a comment...
GROUP MENU
About
Discussion
Info
Add Members
Members 1221476
Photos 8895
Events
Files 55
English (US)
Bisaya
Português (Brasil)
Filipino
Español
Create Page
Help
Settings & Privacy
Switch Default Site
Report a Problem
Terms & Policies
Logout (Zaijie Zin)
Back To Top

Title Mysterio

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Title Mysterio

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Title Mysterio

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Title: Mysterious Hearthrob (Blue Skull Series #1)

Dinagdagan niya pa ang napakalamig kong nararamdaman, jusko.

Nang-aasar dahil magkasama nanaman kami.

Napaiwas ako ng tingin sakanya at ngumuso, nakakahiya.

Hannah Kyle Jane Quiban

"Good morning"Bungad ko sakanila, napairap naman saakin si Seya at napapailing.

"I-I'm not! How dare you---"

Hinawi ko ang bag niya at ngumise sakanya.

17 · Like · React · Reply · More · Nov 22, 2020

Jocille Salivio replied · 2 replies

Hannah Kyle Jane Quiban

18 · Like · React · Reply · More · Nov 22, 2020

Conde Mary Cris replied · 2 replies

Hannah Kyle Jane Quiban

"Have mercy naman sa mga kaklase mo beh."

"Alam mo beh, di na ako magtataka na madaming magagalit sa'yo."anya.

"Bes, anong nangyayare?"Bulong ni seya, nagkibit balikat lang ako.

Tangina, syota niya 'yang tomboy na yan?! aba'y- kahanga-hanga.

"Love?"Bulong ni seya na patanong, inabutan niya ako ng tubig na ininom ko naman.

"Ako nga, bakit?"Pagmamang-maangan ko, nakita ko na umigting ang kanyang pa.

"Bakit? sinasabi ko sa'yo babae-"

Palihim akong ngumiwi para pigilan ang pagtawa ko.

Naitikom ko nalang ang bibig ko at pinapanood siya sa pinag-gagawa niya.

"H-hindi ako namumutla, sadyang humakbang kalang papalapit sakin."

I rolled my eyes at them.

Pero, binigyan ko muna ng atensyon ang tomboy na ito.

17 · Like · React · Reply · More · Nov 23, 2020

Jane Suelo Bangcala replied · 1 reply

Hannah Kyle Jane Quiban

"Legaspina!"Tawag ko muli sa apelyido ngunit ay walang nagtaas.

"Kalma ka lang,hannah. Kalma."

"P-present."Nauutal na sagot ni Beberly at hindi makatingin dito saamin.

Nanliit ang mga mata ko dahil sa nakikita.

Talaga bang nahihibang na siya?

Aba't mataray pala ang mga lalaki ngayon.

Sa halip na makaramdam ng takot ay tumaas ang kilay ko.

"No, I won't. I like it."Dinilaan niya ang kanyang labi.

"At ano ang gusto mong iparating?"

"What punishment is good for you, prez? what do you think?"

Free Mode See Photos

View Edit History

Title: Mysterious Hearthrob (Blue Skull Series #1)

Dinagdagan niya pa ang napakalamig kong nararamdaman, jusko.

Nang-aasar dahil magkasama nanaman kami.

Napaiwas ako ng tingin sakanya at ngumuso, nakakahiya.

November 22, 2020 at 3:57 AM · W.Readers And Wri...

View previous comments…

Hannah Kyle Jane Quiban

"Psh." suminghap nalang ako at binilisan ang pagsusulat.

Oh diba? ang yaman namin pero nagtitipid ng pera, kabwiset.

"You're staring like a duck."

Napacross arm ako at mataray siya'ng tiningnan.

"You're not finish yet,prez."Anya, inirapan ko siya at mataray na tiningnan.

"A-at bakit?!—t-teka ano ba!"

This is fucking torture!

15 · Like · React · Reply · More · Nov 27, 2020

Yhamz Gabz replied · 2 replies

Hannah Kyle Jane Quiban

Kasalanan kasi ito ng walanghiyang lalaking iyon eh!