The Day is Done

Henry Wadsworth Longfellow

The day is done, and the darkness

Falls from the wings of Night,
As a feather is wafted downward
From an eagle in his flight.

I see the lights of the village

Gleam through the rain and the mist,
And a feeling of sadness comes o'er me
That my soul cannot resist:

A feeling of sadness and longing,

That is not akin to pain,
And resembles sorrow only
As the mist resembles the rain.

Come, read to me some poem,

Some simple and heartfelt lay,
That shall soothe this restless feeling,
And banish the thoughts of day.

Not from the grand old masters,

Not from the bards sublime,
Whose distant footsteps echo
Through the corridors of Time.

For, like strains of martial music,

Their mighty thoughts suggest
Life's endless toil and endeavor;
And to-night I long for rest.

Read from some humbler poet,

Whose songs gushed from his heart,
As showers from the clouds of summer,
 Or tears from the eyelids start;

Who, through long days of labor,

And nights devoid of ease,
Still heard in his soul the music
Of wonderful melodies.

Such songs have power to quiet

The restless pulse of care,
And come like the benediction
That follows after prayer.

Then read from the treasured volume

The poem of thy choice,
And lend to the rhyme of the poet
The beauty of thy voice.

And the night shall be filled with music,

And the cares, that infest the day,
Shall fold their tents, like the Arabs,
And as silently steal away.

Tapos na ang Araw

Henry Wadsworth Longfellow
 Tapos na ang araw, at ang kadiliman
Ay bumaba sa mga pakpak ng Gabi,
Tulad ng isang balahibo na nahulog
Sa isang agila sa kanyang paglipad.

Nakikita ko ang mga ilaw ng mga nayon

Na sumisinag sa ulan at sa ambon,
At ang pakiramdam ng kalungkutan ay dumarating sa akin
Na hindi kayang labanan ng aking kaluluwa:

Ang pakiramdam ng kalungkutan at pananabik,

Na hindi katulad ng sakit,
At kahawig lamang ng kalumbayan
Tulad ng pagkahawig ng ambon sa ulan.

Halina, basahan mo ako ng ilang tula

Simple at galing sa puso,
Na siyang giginhawa sa balisang pakiramdam na ito,
At alisin ang mga kaisipan sa araw.

Hindi galing sa mga dakilang matatandang panginoon

Hindi galing sa mga makatang maringal,
Na ang mga malayong yapak ay umaalingawngaw
Sa mga koridor ng Oras.

Sapagkat, tulad ng tunog ng awitin ng militar,

Ang makapangyarihan nilang kaisipan ay nagmumungkahi ng
Ang mabibigat na gawain at pagsisikap ng buhay;
At sa gabi naghihintay ako para magpahinga.

Magbasa ka ng galing sa mga mapagkumbabang makata,

Na ang kanyang mga awit ay galing sa kanyang puso,
Tulad ng ulan na galing sa mga ulap ng tag-init,
O ng mga luha na galing sa mga takipmata;
 Na, sa mahahabang araw ng trabaho,
At mga gabing walang kaalwanan,
Naririnig parin sa kanyang kaluluwa ang awitin
Ng mga kahanga-hangang himig.

Mga awit na may kapangyarihang pumayapa

Sa pagkabalisa,
At dumarating tulad ng basbas
Na sumusunod sa panalagin.

At basahin mo ang galing sa mga mahalagang bahagi

Ang tula na iyong mapili,
At ipahiram mo sa pagkatulad ng tono ng makata
Ang kagandahan ng iyong tinig.

At ang gabi ay mapupuno ng musika,

At ang mga pagkabalisa, na namugad sa araw,
Ay titiklop ng kanilang mga tolda, tulad ng mga Arabo,
At tahimik na lilisan.

FILIPINO SA PILING LARANGAN

Instructor
 PAGSASALIN NG TEKSTO
The Moon
Robert Louis Stevenson

The Day is Done

Henry Wadsworth Longfellow

Chasing Cars
Snow Patrol

Back to Me
Cueshe

Eldorado
Edgar Allan Poe

NUEVA VIZCAYA STATE UNIVERSITY LABORATORY SCHOOL

BAMBANG, NUEVA VIZCAYA