ვფიქრობდი ბევრს, იმდენად ბევრს რომ ეს ფიქრები შემდეგ საერთოდ ერთმანეთში ირეოდა

და ეს აურზაური საერთოდ იმ ყვეაფერ იმ ყველაფერ დადებითს რაც ბედნიერს და ლაღს

მხდის.“ ნუ ფიქრობ ბევრს ტუტი“ მაგრამ უბრალოდ ეს ყველაფერი თავისით მოდის და
უბრალოდ ამჯერად ძალა არ მაქვს შევებრძოლო. თავიდან ოდნავ, და მერე სულ მთლიანად
მომიცვავს ხოლმე..უბრალოდ გადავწყვიტე რომ დამეწერა , ვფიქრობ ასე დავლაგდები.
არვიცი ეს რატომ მჭირს, თითქოს ყველაფერი ამის წინააღმდეგაა. იცი რომ ცხოვრებაში
ყველა ჩემი ისედაც იშვიათი ინტერესი ადამიანის მიმართ ძალიან სწრაფად ქრებოდა, ანუ ეს
იყო უბრალოდ ბავშვური გატაცებები. შეიძლება ითქვას რომ ამდენი ხანიც კი არ
გაგრძელებულა მაგრამ ასე შორიდან ადამიანი არც მომწონებია. კი ეხლა ყველაფერი
სხვანაირადაა და მნიშვნელობა არ აქვს სხვა დანარჩენს თუ რა იქნება..უბრალოდ ძალიან
არასწორ სიტუაციაში გაგიცანი და ძალიან სხვანაირად განვითარდა ეს ყველაფერი. შენ შორს
ხარ, იმასაც ვერ ვხვდები ეს ყოველივე აღტაცება ამ სიშორის და მიუწდომლობის შედეგია თუ
რეალური. ჩვენი ყოველი საუბარი იმდენად ახლოს იყო ჩემთან ამას ადრე ვერ
წარმოვიდგენდი და სწორედ ამიტომ იყო რომ ზოგჯერ შენი ნამდვილობაც მიკვირდა, ეს
ჩემი გაოცებაც მეთვითონვე მაბნევს და შემდეგ მგონია რომ ასე არასწორია. არასწორია
ადამიანს აძლევდე შენზე ასეთიზეგავლენის მოხდენის საშუალებას ამგვარად. როცა
შეიძლება ყველაფერში უკეთ გარკვევისას ეს წარმოდგენა დაიშალოს. ეს ეჭვი არარის, შენს
ნამდვილობაში ეჭვი არშემაქვს, მის ჩემებურ აღქმაში შემაქვს ეჭვი. რადგან როდესაც
ადამიანს ელაპარაკები და ვერ ხედავ,ვერ გრძნობ, რადგან თქვენს შორის რეალურად დიდი
მანძილი და ტელეფონის ეკრანია ეს საუბარი ძირითადად საკუთარ თავთან უფროა ვიდრე
იმ ადამიანთან..და შემდეგ მეშინია რომ ზედმეტად იდეალური ხდება ეს ჩემთვის და რომ ეს
იდეალურობა შენთან მოახლოვებით დაიმსხვრევა. რადგან ასე დაიწყო და ასე შეიქმნა კიდეც
ის რაც არის. არმინდა რომ გაქრეს რადგან ესეც კი, ეს შთაბეჭდილებაც კი იმდენად იშვიათია
ჩემში ადამიანის მიმართ. მინდა რომ სულ მომწონდე.. რადგან ჩემთვის ძალიან ძალიან
კარგიხარ და არმინდა ეს შეიცვალოს.