Professional Documents
Culture Documents
არ უკიჟინო სატრფოო
არ უკიჟინო სატრფოო
ლექსი „არ უკიჟინო სატრფოო“ დაწერა 1941 წლის ნიკოლოზ ბარათაშვილმა. იგი ეძღვნება
სატრფოს, რომელიც, უფრო სავარაუდოა, რომ ეკატერინე ჭავჭავაძე იყოს, ვისდამი ცალმხრივი
სიყვარულიც სტანჯავდა პოეტს. ბარათაშვილის ამ მოკლე წარუმატებელმა სასიყვარულო ისტორიამ
მის შემოქმედებაზეც იქონია გავლენა, რამაც ის რომანტიკოსად აქცია. მისი ლექსების უმეტესობა
სატრფოს ეძღვნება: „საყურე“, „არ უკიჟინო სატრფოო“, „მადლი შენს გამჩენს, ლამაზო, ქალო შავ-
თვალებიანო...“, „სატრფოვ, მახსოვს თვალნნი შენნი...“.
შემდეგ სტროფბში პოეტს თავისი თავი და მიჯნური შემოჰყავს, რომლებსაც თავისი გრძნობებით
მაღალმხატვრულად გადმოგვცემს და მათ ჰარმონიულად ათანხმებს.
ნუთუ ჩემი ამ სულის წადილი სხვის სიყვარულს ჰგავს. ამ სიტყვების შემდეგ ის უარყოფს ასეთ
სიყვარულს თუ მისი ეს წადილი სხვებისას მიემგვანება; მაშინ არარად ჩასაგდებია მისთვის ეს
გრძნობა.