Ενθαλπία η αρχή του ήχου

    Διαλογιζόμενοι στο κοσμικό δόγμα του Εμπεδοκλέους αντιλαμβανόμαστε ότι η

δημιουργική δίνη στον άξονα της σπονδυλικής μας στήλης ταυτίζεται με τον άξονα
του αιθερικού Σφαίρου ή ήχου (βλ, τους ριζικούς ήχους των κέντρων κατά μήκος της
σπονδυλικής στήλης) που μεταμορφώνεται δια μέσου της συνείδησής μας σε αφή,
ενώ η όραση αναλαμβάνει την ανάπτυξη των σφαιρικών περιβλημάτων της
κατοπτρικής αιθερικής αύρας μας… όπως ένα άνθος λωτού ανοίγει σπειροειδώς τα
πέταλά του.
Ο Εμπεδοκλής μας πληροφορεί ότι οι κόμβοι-κέντρα του κηρύκειου-δίνης
λειτουργούν ως ηλιακοί φακοί που εστιάζουν την ενέργεια των ανοιγμένων πετάλων.
Έτσι δημιουργούνται 7 ηλιακά συστήματα με την φυλή μας να αντιλαμβάνεται τον
πεπτικό αιθερα και την καταστροφική δικαιοσύνη του 4ου ηλιακού συστήματος των
εντέρων…

     Με τον όρο Ενθαλπία, (ενθάλπω = ζεσταίνω, κρύβω μέσα μου, περιθάλπω),
χαρακτηρίζεται η ενέργεια που προσφέρεται κατά τη θέρμανση ουσιών και που
εγκλωβίζεται στα μόριά τους ιδίως σ΄ εκείνα των υδρατμών τους. Συνέπεια αυτού
είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά
μόρια. Έτσι στη γλώσσα της χημείας η ενθαλπία αποτελεί το θερμικό περιεχόμενο
κάθε χημικού συστήματος. Η ενέργεια αυτή οφείλεται στις δυνάμεις των χημικών
δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο*, αλλά και στη κίνηση των
ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου. Έτσι η χημική αυτή
ενέργεια παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στο μόριο που μπορεί ν΄ αποδοθεί άλλοτε
εύκολα π.χ. με σπινθήρα στη βενζίνη, και άλλοτε δύσκολα, όπως στην περίπτωση του
ανθρώπου ως χημικού συστήματος…

* Οι δυνάμεις που συγκρατούν την ανθρώπινη μεγαλομοριακή μορφή αφορούν το

πλέγμα των αρχετύπων ή Κενταύρων (100) (βλ. ο Ηρακλής και ο «χιτών» του
Κένταυρου Νέσσου, υιού του Ιξίωνα και της Νεφέλης-Ήρας )

Η Αρχή διατήρησης της ενέργειας στην χημεία ονομάζεται λοιπόν Ενθαλπία και είναι
το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της
εξωτερικής πίεσης επί του όγκου που καταλαμβάνει μια ουσία. Το γινόμενο εκφράζει
την ενέργεια που απαιτείται για να εκτοπίσει το σώμα το περιβάλλον του και να
καταλάβει τη θέση στην οποία βρίσκεται*.

Στα δέκα ζεύγη των αντίθετων ή ανταγωνιστικών δυνάμεων του Πυθαγόρα

περιγράφονται οι δημιουργικές μεταπτώσεις της αρχής διατήρησης της ενέργειας, με
την ενθαλπία-θερμότητα να καταλαμβάνει την τρίτη θέση:
1. δεξιό και αριστερό.
2. κανονικό και ακανόνιστο.
3. θερμό και κρύο.
4. σκληρό και μαλακό.
5. φως και σκοτάδι.
6. αρσενικό και θηλυκό.
7. καλό και κακό.
8. ακίνητο και κινητό.
9. τετράγωνο και ορθογώνιο .
10. υγρό και ξηρό.

Στα αντιθετικά ζεύγη 3,4,5 διακρίνουμε τις ηλεκτρικές δυνάμεις της ενθαλπίας (3)
που γεννούν την αντίληψη του σκληρού και μαλακού της αφής (4) προάγγελο της
φωτοευαισθησίας ή όρασης (5). Στην συνέχεια η πυθαγόρεια κατάταξη όπως και η
βιβλική διήγηση των πρωτοπλάστων θέτει τον διαχωρισμό των φύλων (6) ως
προϋπόθεση για την ηθική αντίληψη (7) των γεγονότων (1000). Που επιτρέπει την
επαφή με το πρώτο κινούν ακίνητο της πνευματικής Μονάδας μας (8) και τον μαγικό
παράγοντα της δημιουργίας (9) που κρύβεται στην πανσέληνο (βλ. tattwas). Έχουμε
υποδείξει ότι στην αντίθεση τετραγώνου-ορθογωνίου κρύβεται αυτή της πανσελήνου-
μηνίσκου (σοφίας-γνώσης). Τέλος στην αντίθεση υπ.αρ. (10) ξηρού και υγρού έχουμε
αναγνωρίσει την δημιουργία του άλατος της σοφίας. Δηλαδή την νοητική μορφή
(Χριστό) που διαλύεται επιστρέφοντας στον Ωκεανό κατά την σταυρική
(1+2+3+4=10) θυσία της συνειδητής μορφής

*Η επιδερμίδα, ο αξεπέραστος μορφικός δακτύλιος, εκφρασμένη ως γινόμενο της

εξωτερικής πίεσης επί του όγκου που καταλαμβάνει δηλώνει την περιοχή ανάπτυξής
ανάμεσα στην φυσική πεντάλφα της μορφής και το αιθερικό ωό-κύκλο. Οπότε στον
repunit 5 (τον μετά τα γεγονότα) 1+10+10+1000+10000=11111 υποχρεωνόμαστε να
αναγνωρίσουμε την κάθοδο στην πέμπτη σφαίρα, της αυστηρότητας, του πύρινου
Άδη (καβαλιστική Γκεμπουρά, η δικαιοσύνη του Νόμου) όπου κατανοούνται στο
καθαρό φως του Λόγου οι χιλιάδες των γεγονότων. Εδώ οι εγκλωβισμένες υαλώδεις
αιθερικές νηματοειδείς ουσίες, οι σκώληκες, απελευθερώνονται από το παιχνίδι του
φωτός με την σκιά που δημιουργεί τον όγκο της μορφής. Η δράση της δίνης του
Νείκους, (η πολικότητα του κηρύκειου), καταπαύει μέσα στον Σφαίρο του
Εμπεδοκλέους, με το φίδι της συνείδησης να γίνεται βορά της πνευματικής σφαίρας-
οφθαλμού…