Professional Documents
Culture Documents
10 Διαστρεβλώσεις Της Αριστεράς Για Την Επανάσταση Του 1821
10 Διαστρεβλώσεις Της Αριστεράς Για Την Επανάσταση Του 1821
Οι θέσεις του Κορδάτου έχουν διατυπωθεί περίπου πριν έναν αιώνα και
νεότεροι μαρξιστές ιστορικοί έχουν αποκηρύξει την ερμηνευτική του
μέθοδο, χαρακτηρίζοντας τους υποστηρικτές της άποψης του , σαν
"παλαιομοδίτες".
H Αρβανίτικη γλώσσα όμως δεν είναι γλώσσα των Αλβανών, αλλά των
μακρινών προγόνων μας των Πελασγών που πήρε το όνομά της από την
αρχαία πόλη ΑΡΒΩΝ.
( Έλληνες Αρβανίτες και Αλβανοί. Δύο λαοί διαφορετικοί. Γράφει ο Νίκος Αθ. Μπάτσος, Ιστορικός
Ερευνητής. http://www.martino.gr/efhmerida/issue26/457-arvanites-alvanoi ).
Την Αρβανίτικη γλώσσα την ομιλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου,
και της Ιλλυρίας, χιλιάδες χρόνια πριν έρθουν οι Αλβανοί στην Ευρώπη,
από την εποχή των Πελασγών.
Οι Αρβανίτες είναι Έλληνες και ήρθαν από την Β. Ηπείρο μετά από την
εκδίωξη τους από τους αλλόθρησκους Τουρκαλβανούς και παρέμεναν
κυρίως στην Στερεά και Πελοπόννησο . (Κων/νος Παπαρρηγόπουλος: «Ιστορία του
Ελληνικού Έθνους», ο Κ. Μπίρης: «Αρβανίτες οι Δωριείς του Νεότερου Ελληνισμού», ο Περικλής
Περάκης: «Η Διαμόρφωση του Ελληνικού Έθνους». κ.ά.)
Όλα αυτά πριν την 25η Μαρτίου. Είναι πασίγνωστο ότι η Επανάσταση
στα διάφορα μέρη της υπόδουλης πατρίδας κηρύχθηκε σε ποικίλες
ημερομηνίες, πριν και μετά την 25η Μαρτίου. Δεν μπορούσε να γίνει κι
αλλιώς. Για λόγους σημειολογίας και προφανούς συμβολισμού
προτάθηκε από τους οπλαρχηγούς η 25η Μαρτίου ως κοινή ημερομηνία
του κοινού αγώνα.
Ο Γερμανός είχε κατέβει με το άλογο προς την Πάτρα και ανήμερα του
Ευαγγελισμού ευλογεί ξανά το λάβαρο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου.
Την επόμενη ημέρα ο ίδιος μαζί με τον Προκόπιο και τους προκρίτους
αποστέλλουν τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας στους Προξένους των
Μεγάλων Δυνάμεων.
Για τα γεγονότα της Αγίας Λαύρας μαρτυρίες έχουμε από τον Γάλλο
Πρόξενο Πουκεβίλ, τον Κανέλλο Δεληγιάννη, από δημοσιεύματα
γαλλικών και αγγλικών εφημερίδων ( LΕ CONSTITUTIONNNEL, LONDON
TIMES) του Ιουνίου 1821 κ.α. Για τα γεγονότα της Πάτρας γράφουν πάλι
ο Πουκεβίλ, ο Σπυρίδων Τρικούπης κ.α. Το 1872 η Επιτροπή
Εκδουλεύσεων της Βουλής των Ελλήνων ανακήρυξε τον Παλαιών
Πατρών Γερμανό ως τον πρώτο που κήρυξε την Επανάσταση και ουδείς
διαμαρτυρήθηκε, δεδομένου ότι ζούσαν αρκετοί από τους αγωνιστές
του 1821.
«Ο Καρατζάς τους επροξένει φρίκην, επειδή όχι μόνον εις το πεδίον του
πολέμου εδείκνυε την ανδρείαν του και την στρατηγική του
επιδεξιότητα, αλλά δια νυκτός εισήρχετο συνεχώς εις την πόλιν με
ολίγους στρατιώτας, ήρπαζεν αιχμαλώτους και εφόνευεν εξ αυτών,
εχαλούσε τους μύλους και ενί λόγω τους έβλαπτε καιρίως.»
«Μετά την άλωση (1453) το Γένος ολόκληρο διχάσθηκε στη στάση του
απέναντι στον κατακτητή. Δύο τάσεις διαμορφώθηκαν: ο συμβιβασμός
με τη νέα κατάσταση, κινούμενος ανάμεσα στη μοιρολατρία και την
ελπίδα αποκαταστάσεως, ή η δυναμική αντίσταση με κάθε δυνατό
μέσο. Την πρώτη τάση εκπροσωπούσαν οι αντιδυτικοί ή ανθενωτικοί,
ενώ τη δεύτερη οι ενωτικοί και φιλοδυτικοί. H διάσταση ενωτικών-
ανθενωτικών προϋπήρχε φυσικά της αλώσεως, διότι οι δύο παρατάξεις
διαμορφώθηκαν αμέσως μετά το τελικό σχίσμα Ανατολής-Δύσεως
(1054). 'Η αντιλατινική-αντιφραγκική πλευρά ήταν η πολυπληθέστερη
και ισχυρότερη, διότι την συντηρούσε η μόνιμη-απόδειξη το 1204 -
φραγκική επιβουλή απέναντι στην Ορθόδοξη-Ρωμαίικη Ανατολή. Στους
φιλοδυτικούς καταλέγονταν κυρίως διανοούμενοι και πολιτικοί. Οι
πρώτοι, διότι ταυτίζονταν στις θεωρητικές αναζητήσεις τους με τους
δυτικούς διανοουμένους (ενδοκοσμική εσχατολογία), ενώ οι δεύτεροι
και διά λόγους σκοπιμότητας (προσδοκία βοήθειας). Με την
αλληλοπεριχώρηση θεολογίας και πολιτικής, βασικό γνώρισμα της
Ρωμανίας ("Βυζαντίου"), ή σύγκρουση των δύο παρατάξεων δεν έμεινε
στο θεωρητικό επίπεδο, αλλ' επηρέασε όλο το φάσμα της ζωής».
Το αποτέλεσμα κρίνει ότι η εκκλησία διέσωσε και την πίστη και την
γλώσσα και την εθνική συνοχή και τους πιστούς της έλληνες, για 400
χρόνια. Εσείς, θα με συγχωρήσετε που θα το πω, μέσα σε 40 χρόνια
μεταπολίτευσης διαβρώσατε, εν καιρώ ειρήνης, οτι ελληνορθόδοξο
στοιχείο διεσώθη επί 400 χρόνια. Καλύτερα να κάνετε αυτοκριτική στα
έργα σας και να αφήσετε ήσυχη τη «κιβωτό του έθνους» να διασώζει το
πλήρωμα της.
7.Αμφισβητούν την προσφορά του κλήρου και τον κατηγορούν ότι
συνεργάστηκε με τον Τούρκο κατακτητή.
Η πολιτική όμως της συνυπάρξεως είχε και μια δυναμική διάσταση. Την
πίστη στη δυνατότητα βαθμιαίας υποκαταστάσεως των Οθωμανών στη
διακυβέρνηση του Κράτους και τη δημιουργία ενός "Οθωμανικού
Κράτους του Ελληνικού ΄Εθνους". Κατά την άποψη αυτή η ανάσταση
του Ρωμαίικου (της Ρωμανίας/"Βυζαντίου") θα ερχόταν χωρίς
επανάσταση, αλλά με τη βαθμιαία διάβρωση του κράτους και την
αθόρυβη μεταλλαγή του. Η επανάσταση των Νεοτούρκων (1908) και η
επικράτηση του εθνικιστικού φανατισμού στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία αποσκοπούσε ακριβώς στην επίσχεση των Ρωμηών (και
των Αρμενίων) στη συνεχώς αυξανόμενη συμμετοχή τους στον κρατικό
μηχανισμό. Και αυτό δικαιώνει τη φαναριώτικη πολιτική. Η πολιτική
αυτή της πρόσκαιρης "συνεργασίας" μπόρεσε να βελτιώσει τη θέση
του υπόδουλου Γένους, με την ανάπτυξη της αυτοδιοικήσεως στις
κοινότητες και την ανάδειξη στελεχών μιας ελληνικής πολιτικής
ηγεσίας.
Προσφορά των μοναστηριών ήταν και είναι πάνω απ' όλα αφατρίαστη
και ακομμάτιστη, αληθινά εθνική. Τα Ελληνικά Μοναστήρια δεν
συνδέθηκαν μόνο με τις εξεγέρσεις των χρόνων της δουλείας, αλλά από
αυτά ξεπήδησαν και μεγάλες μορφές του '21, φωτεινοί Ηγέτες και
φλογεροί Επαναστάτες.
Όπως ,
Ποιος λοιπόν μπορεί μετά από όλα αυτά να αρνηθεί, ότι ο αφορισμός
ήταν πράξη ανάγκης και "στάχτη στα μάτια του Σουλτάνου";
(Νικοπόλεως Μελέτιος).
Παρά τον αστικό χαρακτήρα της Φιλικής, oι πρωτεργάτες της δεν είχαν
δυτική αντιφεουδαρχική συνείδηση, διότι στην "καθ' ημάς Ανατολήν"
δεν υπήρχε φεουδαρχία φραγκικού τύπου (φυσική αριστοκρατία). Γι'
αυτό ενώ στη Δύση ο Κλήρος, και μάλιστα οι Επίσκοποι, εθεωρούντο
προέκταση της τάξεως των Ευγενών, η Φιλική στράφηκε εδώ στον
Κλήρο και μάλιστα στις κεφαλές του. Αυτό επιβεβαιώνει και ο
Κορδάτος: "0ί Φιλικοί [...] επεδίωξαν να δώσουν χαρακτήρα πανεθνικόν
εις την οργανωμένην επανάστασιν και δι' αυτό προσηλύτισαν και
μερικούς Φαναριώτας και ανωτέρους Κληρικούς". Το επίθετο
("μερικούς") απορρέει από το ιδεολογικό πρίσμα του Κορδάτου και δεν
ανταποκρίνεται στο ελάχιστο στα πράγματα. (Γ. Κορδάτου, Η κοινωνική
σημασία της 'Ελληνικής 'Επαναστάσεως, σ. 144. Πρβλ. Π. Γεωργαντζή, ,
σ. 214, σ. 463.)
Τούρκικες πηγές.
Υπάρχει όμως και η μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του
ελληνορθόδοξου Κλήρου στον Αγώνα του '21 που καταρρίπτει ενδόξως
τους έλληνες μαρξιστές. 'Έτσι, ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι "τον
λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν οι έχοντες συμφέροντα και
σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως oι
μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλαδή οι
πραγματικοί ηγέται του Έθνους". Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: "Τα
σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου, των Μητροπολιτών,
των Παπάδων, των Δημογερόντων".( Ν. Μοσχοπούλου, ό.π., σ. 167. Ι.
Παπαϊωάννου, όπ.π., σ. 240).
Αντώνης Κρούστης
συγγραφέας