Professional Documents
Culture Documents
Ακολουθία πασών των Οσίων γυναικών των εν ασκήσει λαμψασών - υπό Γερασίμου Μικραγιαννανείτου
Ακολουθία πασών των Οσίων γυναικών των εν ασκήσει λαμψασών - υπό Γερασίμου Μικραγιαννανείτου
Ακολουθία πασών των Οσίων γυναικών των εν ασκήσει λαμψασών - υπό Γερασίμου Μικραγιαννανείτου
ΤΩΝ
ΛΑΜΨΑΣΩΝ
ΕΠΟΙΗΘΗΣΑΝ
ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ
ΥΠΟ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΛΥΚΟΒΡΥΣΕΩΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
1969
Έτεροι.
Η αγία αύτη βίβλος, των Μητέρων των Οσίων δίδοται πιστοίς προθύμως, ως αν
τούτων γυθοσύνως άδουσι τας αριστείας, και θαυμάτων ενεργείας και τη τούτων μεσιτεία,
ρύονται πάσης κακίας. «Παρεμβολή Θεού αύτη» (Γεν. λβ’ . 2). «Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη
και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών» (Ψαλ. ρμλ’ 5).
1
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αληθώς αδελφοί μου, ποίος νους δεν εξίσταται, αναγινώσκοντος τους βίους, και
βλέποντος εν αυτοίς την αήττητον ανδρείαν, και το αρραγές φρόνημα, και τον θησαυρόν της
συνέσεως και φρονήσεως, την οποίαν επέδειξαν αι μακάριαι και Όσιαι Γυναίκες, εις την
κατά Χριστόν ζωήν των, και την εν γένει ισάγγελον πολιτείαν των; Υπερέβησαν την
ανθρωπίνην φύσιν, απέρριψαν την ασθένειαν του γυναικείου φύλου, υπέρ τους άνδρας
ηγωνίσθησαν, κατεπάλαισαν και κατέβαλον τον πονηρόν κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου,
και εν συνεχεία, πολλών επάθλων και τιμών ηξιώθησαν, κατεπάλαισαν και κατέβαλον τον
πονηρόν κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, και εν συνεχεία, πολλών επάθλων και τιμών
ηξιώθησαν, παρά του δικαίου μισθαποδότου, και μεγαλοδώρου και πλουσιοδώρου
Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ω της σταθεράς αυτών ενστάσεως! Ω της υπερφυούς δόξης,
ης έτυχον! Ω των πολλών αυτών θαυμάτων, και αντιλήψεων και δυνάμεων, δι΄ων
προφθάνουσι και σώζουσι τους εν αληθεία επικαλουμένους αυτάς! «Όντως, θαυμαστός ο
Θεός εν τοις Αγίοις αυτού ˙ ο Θεός Ισραήλ, αυτός δώσει δύναμιν και κραταίωσιν τω λαώ
αυτού» (Ψαλ. ξζ’ 35).
Εντεύθεν πάσα πόλις και χώρα και Εκκλησία, ηγιάσθη δια της αγίας αυτών ζωής, και
χαίρει, και προστρέχει τη αντιλήψει και προστασία αυτών, και τιμά και γεραίρει αυτάς ως
πολιούχους και εφόρους και βοηθούς, εν παντί και πάντοτε, η δε Μία, Αγία, Καθολική και
Αποστολική Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία άγει και πανηγυρίζει την μνήμην μιας εκάστης
εξ αυτών, μεμονωμένως, εις ωρισμένας και τακτάς ημέρας του ενιαυσίου μηνολογίου,
στοιχούσα τοις ιεροίς κανόσι, και τη αλανθάστω αγία παραδόσει.
Αλλ΄έδει και όλαι ομού, εν μιά ημέρα, δια κοινής ασματικής ακολουθίας και ιερών
ύμνων και πνευματικών ασμάτων, να τιμώνται και γεραίρωνται παρά πάντων, και ιδία
παρ΄ημών των μοναζουσών, ως αδελφαί τω πνεύματι, και πνευματικαί ημών μητέρες και
έμψυχα πρότυπα προς μίμησιν παρ΄ημών, και ως όλαι ομού μιας ευφροσύνης και μακαρίας
ζωής απολαύουσαι εν Χριστώ, εν τη βασιλεία των ουρανών. Και πλην τούτου, πλείστων εξ
αυτών η μνήμη αγνοείται, καλυφθείσα υπο λήθης εν τη διαρροή του πανδαμάτορος χρόνου,
άλλαι δε, δεν τιμώνται ως έπρεπε, στερούμεναι των καταλλήλων ιερών ακολουθιών, και
ούτω μένουν αφανείς και αγέραστοι παρ΄ημών, αι τοσούτον περιφανείς τη αρετή και
αγιότητι.
Δια τούτο, πάνυ καλώς κινηθείς ο εν Αγίω Όρει ασκούμενος Οσιολογιώτατος Μοναχός
Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο δια
μελιχρών ύμνων και ασμάτων λαμπρύνων κατά τας ημέρας ημών την Αγίαν Εκκλησίαν,
2
ακολουθών τω τύπω των Αγίων Πατέρων, οίτινες καθώρισαν κατά το Σάββατον της Τυρινής
κοινήν εορτήν, εις μνήμην πάντων των απ΄αιώνος Οσίων Πατέρων, συντάξαντες την προς
τούτο γνωστήν εν τω Τριωδίω ακολουθίαν, και μιμούμενος τον ιερόν Νικόδημον τον
Αγιορείτην, τον ποιήσαντα τας δύο κοινάς ακολουθίας, την μίαν εις μνήμην πάντων των
Οσίων Πατέρων, των εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθω διαλαμψάντων, και την ετέραν εις τους
μετά την άλωσιν της βασιλίδος των πόλεων Αγίους Νεομάρτυρας, ακολουθών λέγω, ο
Πατήρ Γεράσιμος τη ανωτέρω Εκκλησιαστική τάξει και καλή συνηθεία, συνεκέντρωσε πάσας
τας απ΄αιώνος εκ των Συναξαριστών και άλλων βιβλίων γνωστάς Οσίας Γυναίκας, και
κατατάξας αυτάς κατ΄αλφάβητον, συνέταξεν εις αυτάς την παρούσαν γλαφυράν και
αρμονικωτάτην κοινήν ακολουθίαν, μετά των εικοσιτεσσάρων Οίκων και του βιογραφικού
υπομνήματος κατ΄επιτομήν, ίνα δι΄αυτών τιμώνται και γεραίρωνται όλαι ομού αι Οσίαι και
Άγιαι Γυναίκες, αι γνωσταί, αι γνωσταί κατ΄όνομα, και συν αυταίς άπασαι αι άγνωστοι και
ανώνυμοι εις ημάς, γνωσταί δε εις τον Χριστόν.
Ταύτην την ιεράν ακολουθίαν, ζήλω θείω κινηθείσα, και ευλαβεία πολλή προς τας
Οσίας ορμωμένη, μη φεισθείσα δαπανών και εξόδων και κόπων, φέρω εις φως δια της
εκδόσεως, και παραδίδω ταύτην ευλαβώς τη Αγία ημών Εκκλησία, και μάλιστα εις τας ιεράς
Γυναικείας Μονάς και ευαγείς Παρθενώνας, αλλά και εις μίαν εκάστην εκ των ευλαβών εν
Χριστώ αδελφών μοναζουσών, όπως, αφ΄ενός μεν, έχωμεν τας Οσίας μεσιτρίας και
πρεσβευούσας προς Χριστόν απαύστως, αφ΄ετέρου δε, ίνα δια των υμνουμένων αρετών
αυτών παραδειγματιζώμεθα προς τα καλά και σωτήρια, και λαμβάνωμεν πλείονα ζήλον,
προς εκτέλεσιν σύντονον των καθηκόντων της κατά Χριστόν ζωής ημών, την οποίαν προ της
αγίας αυτού Εικόνος υπεσχέθημεν να ζήσωμεν.
Δέξασθε, λοιπόν, προθύμως αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφαί, την παρούσαν
ιεράν ακολουθίαν, και μιμνήσκεσθε και της εμής ελαχιστότητος, οπότε αναγινώσκηται και
ψάλληται αυτήν, ίνα εύρω έλεος παρά Κυρίου εν ημέρα της κρίσεως, τη πρεσβεία πάντων
των Οσίων και Αγίων Γυναικών. Αμήν.
Η Ηγουμένη
Λυκόβρυσις Αττικής.
3
ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
Εάν τω Σαββάτω της Δ’ εβδομάδος τύχη η εορτή του Ευαγγελισμού, τότε η ακολουθία
των Οσίων Γυναικών συμψάλλεται τη επομένη Κυριακή μετά της του Αγίου Ιωάννου της
Κλήμακος.
ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Δεύτε των Οσίων Γυναικών, των εν πάση κτίσει οσίως, δοξασασών τον Χριστόν, βίου
καθαρότητι, και ισαγγέλω ζωή, εορτάσωμεν σήμερον., την αγίαν μνήμην, εις μίαν ομήγυριν,
ταύτας συνάψαντες ˙ αύται διαφόροις εν χρόνοις, λάμψασαι ασκήσει αγία, επί το αυτό
Χριστώ συνήφθησαν.
Στίφος θεοφόρων Γυναικών, σκεύη εκλεκτά του Σωτήρος, των ιερών αρετών, όργανα
πολύτιμα, και θεοκίνητα, αι γνωσταί και ανώνυμοι, αι πάσαν την κτίσιν, πόνοις της
ασκήσεως, καθαγιάσασαι, έχουσαι Χριστώ παρρησίαν, ρύσασθε ημάς πάσης βλάβης, τους
ειλικρινώς υμάς γεραίροντας.
Χαίρετε Γυναίκες θαυμασταί, αι εν ταις Μοναίς και ερήμοις, και εν σπηλαίοις της γης,
βίον τον ασώματον,, στερρώς ασκήσασαι, και εν άθλοις εμπρέψασαι, και ομολογία, και το
αίμα χέασαι, υπέρ της δόξης Χριστού ˙ όθεν δοξασθείσαι αξίως, βλύζετε τω κόσμω
πλουσίως, ρείθρα ιαμάτων θείω Πνεύματι..
Άπασα η κτίσις εν ωδαίς, και αι του Θεού Εκκλησίαι, αι επί μέρους φαιδρώς, της υμών
ασκήσεως τα κατορθώματα, και επάθλων τας χάριτας, και τα των θαυμάτων, πλούσια
δωρήματα, και ενεργήματα, μέλπουσι Χριστόν ανυμνούντες, Όσιαι Γυναίκες απαύστως, τον
υμάς εν δόξη θαυμαστώσαντα.
Δεύτε άπαση η κτίσις, τας εν πάση γη ασκησάσας ιερώς, Οσίας Γυναίκας, συμφώνως
μακαρίσωμεν ˙ τας ασκητρίας και παρθένους, τας Ομολογητρίας και Οσιομάρτυρας, και
πάσας ομού γεραίροντες, ως τω Σωτήρι ευαρεστησάσας, πολυειδέσι τρόποις, ουρανίου
4
ζωής ˙ Αγγέλοις γαρ συνούσαι, και την Υπεράρχιον Τριάδα δοξάζουσαι, απαύστως
πρεσβεύουσιν, υπέρ των ψυχών ημών.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι ˙ Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπο την
σκέπην σου.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ
Άρασαι τον Σταυρόν, επ’ ώμων του Σωτήρος, αι Όσιαι Γυναίκες, ασκητικώς εν κόσμω,
λαμπρώς επολιτεύθησαν.
Ύμνοις Μοναζουσών, υμνήσατε χορείαι, Γυναίκας τας Οσίας, την τούτων πολιτείαν, ως
δυνατόν μιμούμεναι.
Αίγλη τη υπέρ νουν, λαμπόμεναι αρρήτως, Γυναίκες Θεοφόροι, παθών ημάς αχλύος,
λυτρώσασθε δεόμεθα.
Δόξα. Τριαδικόν.
Σέλας το τριλαμπές, Πάτερ Υιέ και Πνεύμα, Τριάς Υπεραγία, πρεσβείαις των Οσίων,
Γυναίων ημάς οίκτειρον.
Πάναγνε Μαριάμ, τον σον Υιόν δυσώπει, μετά των πανοσίων, Μητέρων οικτειρήσαι,
ημάς τους σοι προσφεύγοντας.
5
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Των Οσίων τιμήσωμεν, Γυναικών τον κατάλογον, τα του θείου Πνεύματος καταγώγια,
των αρετών τα κειμήλια, τα άνθη τα πνέοντα, την οσμήν την αληθή, τας εν βίου λαμπρότητι,
θείω έρωτι, διαφόροις εν χρόνοις τε και τόποις, νοητώς διαλαμψάσας, τούτων την μνήμην
γεραίροντες.
Προσόμοια έτερα.
Όλην την διάνοιαν, προς το αμήχανον κάλλος, του Χριστού πτερώσασαι, εν σαρκί ως
άσαρκοι εβιώσατε, αι μεν εν όρεσι, και εν ερημίαις, αι δεν ένδον εν ταις πόλεσι, νοΐ
θεόφρονι, και εν ταις Μοναίς ώσπερ άγγελοι, Ασκήτριαι μακάριαι, είτα αι καλώς
εναθλήσασαι ˙ όθεν υμάς άμα, γεραίρομεν ασμάτων εν ωδαίς, και τα σεπτά υμών
σκάμματα, πόθω μακαρίζομεν.
Πάσα πόλις γάνυται, και άπας τόπος χορεύει, Όσιαι Ασκήτριαι, και Οσιομάρτυρες
παναοίδιμοι, τοις υμών σκάμμασι, και ταις των λειψάνων, καταθέσεσι μακάριαι, και ταις
δυνάμεσι, ταις των θαυμασίων εκάστοτε, δι’ ων πάσι παρέχετε, τας προς σωτηρίαν
αιτήματα ˙ όθεν υμάς πάσας, γνωστάς και ανωνύμους οι πιστοί, χαρμονικώς μακαρίζομεν,
ως ημών προστάτιδας.
6
Δόξα. Ήχος πλ. β’ .
Τις μη μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε, τις μη ανυμνήσει σου, τον αλόχευτον τόκον; Ο
γαρ αχρόνως εκ Πατρός, εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σου της Αγνής προήλθεν
αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, και φύσει γενόμενος άνθρωπος δι’ ημάς, ουκ
εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ’ εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν
ικέτευε σεμνή παμμακάριστε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς
αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ’ ημών πορεία
σύντριμμα ˙ οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς
αυτών αθανασίας πλήρης. Και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργητηθήσονται ˙ ότι ο Θεός
επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν
αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών
αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, και κρατήσουσι
λαών, και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας. Οι πεποιθότες επ’ αυτώ, συνήσουσιν
αλήθειαν, και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ ˙ ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις
αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών και η φροντίς αυτών παρά
Υψίστω. Δια τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας, και το διάδημα του κάλλους εκ
χειρός Κυρίου ˙ ότι τη δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών.
Λήψεται πανοπλίαν τον ζήλον αυτού, και οπλοποιήσει την κτίσιν εις άμυναν εχθρών.
Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην ˙ και περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται
ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα ˙ οξυνεί δε αποτόμον οργήν εις ρομφαίαν ˙
συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τους παράφρονας. Πορεύσονται εύστοχοι βολίδες
αστραπών ˙ και ως από ευκύκλου τόξου, των νεφών, επί σκοπόν αλούνται ˙ και εκ
πετροβόλου θυμού, πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ΄αυτών ύδωρ θαλάσσης ˙
ποταμοί δε συγκλήσουσιν αποτόμως ˙ αντιστήσεται αυτής πνεύμα δυνάμεως, και ως
λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς ˙ και ερημώσει πάσαν την γην ανομία, και η κακοπραγία
περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ουν, βασιλείς, και σύνετε ˙ μάθετε, δικασταί
7
περάτων γης ˙ ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, και γεγαυρωμένοι επι όχλοις εθνών. Ότι
εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, και η δυναστεία παρά Υψίστου.
Ιδιόμελαν Ήχος α’ .
Ήχος β’ .
Την θεοσύλλεκτον χορείαν, των θεοφόρων Γυναικών, την λαμπρώς συγκροτουμένην,
εν Αγίω Πνεύματι, ομοφώνως μακαρίσωμεν ˙ τελειότητι γαρ γνώμης, ποικίλως, Χριστώ
ευηρέστησαν ˙ και πολλοίς αγώσι και σκάμμασι, του εχθρού το κράτος θριαμβεύσασαι,
ποικίλοις χαρίσμασιν εμεγαλύνθησαν, και μεγάλοις θαύμασι, τους πιστούς ευεργετούσι.
Αυταίς ουν βοήσωμεν ˙ Γυναίκες τρισόλβιοι, γνωσταί και ανώνυμοι, αι καθ’ άπασαν την
κτίσιν, ισαγγέλως διαπρέψασαι, αι καθ΄άπασαν την κτίσιν, ισαγγέλως διαπρέψασαι,
πρεσβεύσατε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών.
Ήχος γ’ .
Τους εν ασκήσει καμάτους, και τους εν αθλήσει αγώνας υμών, τις διηγήσεται αξίως,
Όσιαι Γυναίκες μακάριαι; Την γαρ του θήλεος ασθενειαν απορρίψασαι, υπέρ φύσιν
ηγωνίσασθε ανδρείω φρονήματι, εν τω σταδίω της ασκήσεως ˙ και αι μεν εν συντόνω
νηστεία, και ανενδότω προσευχή, και παννύχοις στάσεσι, θεοπρεπώς εδοξάσθητε ˙ αι δε εξ
άκρας ησυχίας, προς μαρτυρικάς αριστείας εχωρήσατε, και υπέρ της ευσεβείας, το αίμα
8
εχέατε ˙ και πάσαι τον Χριστόν δοξάσασαι, της παρ’ αυτού δόξης ηξιώθητε. Αυτής και ημείς
μετασχοίημεν, πρεσβεύσατε δεόμεθα, οι την υμών τελούντες πανήγυριν.
Ήχος δ’ .
Δεύτε Μοναστών το σύστημα, και Μοναζουσών αι χορείαι, και πας πιστών σύλλογος,
κοινήν χορείαν συγκροτήσαντες, εναρμόνιον μέλος, ταις θεοφόροις Γυναιξίν άσωμεν ˙
χαίρετε αυταίς βοώντες, αι των παθών τας ορμάς νεκρώσασαι, και της αιωνίου ζωής, τους
καρπούς γεωργήσασαι ˙ χαίρετε αι τον Χριστόν ομολογήσασαι, και την πλάνην
στηλιτεύσασαι ˙ χαίρετε των ιαμάτων αι πηγαί, των θαυμάτων βρύσεις, και πάντων ημών
μεσίτριαι προς Κύριον. Αλλ΄ως έχουσαι προς Χριστόν παρρησίαν, και τω φωτί αυτού
ελλαμπόμεναι, παθών αχλύος ρύσασθε ημάς, ιλασμόν ημίν αιτούμενοι, και το μέγα έλεος.
Δόξα. Ο αυτός.
ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ
Στιχηρά Προσόμοια.
9
λοιποίς προτερήμασιν ˙ όργανα πολυτίμητα, χαρίτων του Πνεύματος ˙ των δωρεών των
αΰλων, αι μυροθήκαι αι έμψυχοι. Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα
έλεος.
Δεύτε άπαντες πιστοί, την των Οσίων Γυναικών πανήγυριν, πνευματικώς εορτάσωμεν
˙ υπέρ φύσιν γαρ ηνδρίσαντο, και τον αρχαίον της Εύας πτερνιστήν, οικείοις ποσί
κατεπάτησαν ˙ ω του θαύματος! Πως εν γυναικείω σώματι, περιεγένοντο πάντων, και
νίκης μέγα τρόπαιον, περιφανώς ήραντο; Και νυν τον καρπόν της θεώσεως, επιτηδείως
τρυγώσαι, πρεσβεύουσιν υπέρ των ψυχών ημών.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης
ανάγκης και θλίψεως.
Τας Οσίας Γυναίκας ομοφώνως τιμήσωμεν, τας εν πάση κτίσει λαμψάσας, αρετών
τελειότητι, χορόν Ασκητριών των θαυμαστών, και Οσιομαρτύρων την πληθύν, τας γνωστάς
και ανωνύμους πάσας ομού, από ψυχής κραυγάζοντες. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω
θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι΄υμών, πάσιν ιάματα.
Θεοτόκιον.
Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε το Χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων
Δεσπότης, εν σοι τη αγία κιβωτώ ως έφη ο δίκαιος Δαυΐδ. Εδείχθης πλατυτέρα των
ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι, δόξα των προελθόντι εκ
σου, δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς δια του τόκου σου.
Απόλυσις.
10
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Θεοτόκιον. Όμοιον.
Θεοτόκιον. Όμοιον.
Τον Σταυρόν του Υιού σου επ΄ώμων άρασαι, αι θεοφόροι Γυναίκες Παρθένε Άχραντε,
κατεπάτησαν εχθρού τα μηχανήματα, και εισήλθον εν χαρά, εις τον νυμφώνα της ζωής,
βοώσαι σοι γηθοσύνως ˙ χαίρε Αγγέλων η δόξα, και των Οσίων αγαλλίαμα.
Την χορείαν την σεπτήν, των θεοφόρων Γυναικών, των στερρώς ασκησασών, εν
διαφόροις τοις καιροίς, οσίοις έργοις και σκάμμασι πολυτρόποις, υμνήσωμεν πιστώς,
ταύταις κραυγάζοντες ˙ Συνέλευσις λαμπρά, και θεοτίμητε, η ηλικίας εκ πάσης και τάξεως,
συγκροτουμένη εν Πνεύματι, Χριστόν δυσώπει, πταισμάτων λύσιν, δούναι ημίν τοις υμάς
μέλπουσι.
Θεοτόκιον. Όμοιον.
11
άσαρκοι, μισήσασαι σαρκός, την ηδυπάθειαν, Θεοχαρίτωτε Κόρη Πανάμωμε, και τω Υιώ σου
συνήφθησαν ˙ μεθ΄ων δυσώπει, Θεογεννήτορ, ρύεσθαι πάσης ημάς θλίψεως.
Πάσα πνοή.
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην ˙ Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών δέκα
παρθένοις, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου.
Πέντε δε ήσαν εξ αυτών φρόνιμοι, και πέντε μωραί ˙ αίτινες μωραί, λαβούσαι τας
λαμπάδας εαυτών, ουκ έλαβον μεθ’ εαυτών έλαιον. Αι δε φρόνιμοι έλαβον έλαιον εν τοις
αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. Χρονίζοντος δε του νυμφίου, ενύσταξαν πάσαι,
και εκάθευδον. Μέσης δε νυκτός κραυγή γέγονεν ˙ Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις
απάντησιν αυτού. Τότε ηγέρθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι, και εκόσμησαν τας λαμπάδας
αυτών. Αι δε μωραί ταις φρονίμοις είπον ˙ Δότε ημίν εκ του ελαίου υμών, ότι αι λαμπάδες
ημών σβέννυνται. Απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι, λέγουσαι ˙ Μήποτε ουκ αρκέση ημίν και
υμίν ˙ πορεύεσθε δε μάλλον προς τους πωλούντας, και αγοράσατε εαυταίς. Απερχομένων
δε αυτών αγοράσαι, ήλθεν ο νυμφίος ˙ και αι έτοιμοι εισήλθον μετ΄αυτού εις τους γάμους,
και εκλείσθη η θύρα. Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι ˙ Κύριε, Κύριε,
άνοιξον ημίν. Ο δε αποκριθείς, είπεν ˙ Αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς. Γρηγορείτε ουν, ότι
ουκ οίδατε την ημέραν, ουδέ την ώραν, εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται.
Ο Ν’ . (50ος ) ψαλμός
Δόξα. Ταις των σων Οσίων πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών
εγκλημάτων.
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών
εγκλημάτων.
Ιδιόμελον. Ήχος β’ .
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών
σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Της ουρανίου βασιλείας τω έρωτι, των επιγείων τον πόθον απώσασθε, Γυναίκες
θεόσοφοι ˙ και προς ασκητικούς αγώνας χωρήσασαι, ισάγγελοι εν κόσμω ώφθητε,
υπεράνω σαρκός και αίματος γεγονυιαι ˙ και νυν ανακεκαλυμμένως τρυφώσαι, των
αιωνίων αγαθών, αυτών και ημάς τυχείν πρεσβεύσατε, Χριστώ τω Θεώ ημών.
12
Ο Ιερεύς. Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Άναρχε Πάτερ και Υιέ συνάναρχε, και Πνεύμα σύνθρονον, Τριάς Παναγία, φωτισμόν
παράσχου μοι, όπως υμνήσω Κύριε, Γυναικών των λαμψασών εις γην άπασαν, την
ιερωτάτην συνέλευσιν.
Αναστασίαν την Οσίαν μέλψωμεν, την Πατρικίαν ωδαίς, την ανδρώα κλήσει, άμα τε
και σχήματι, υπερφυώς ασκήσασαν, και συν ταύτη συμφώνως, Αθανασίαν την πάνσεμνον,
θείου Ανδρονίκου την σύζυγον.
Αθανασίαν το Αιγίνης βλάστημα, ύμνοις τιμήσωμεν, και συν Αδολία, Άνναν την
πανεύφημον, την τον Χριστόν δοξάσασαν, και μετονομασθείσαν, ως αν αισχύνη τον
δράκοντα, Ευφημιανόν θείω έρωτι.
Άνθος Ανθούσα ώφθη της ασκήσεως, άλλη Ανθούσα δε, της ομολογίας στέφος
ανεδήσατο, και Άννα η Οσία δε, συνυμνείσθω αξίως, και άλλη Άννα αθλήσασα, υπέρ της
εικόνος του Κτίσαντος.
Η εν Λευκάτη Άννα ευφημείσθω μοι, και η Αγάθη ομού, ασκητριών κλέος, και η
περιώνυμος, Αναστασώ η πάνσεμνος, η εν τοις Λευκαδίου, ας εν σημείοις και θαύμασιν, ο
Σωτήρ των όλων εδόξασε.
Θεοτόκιον.
Γέρας και δόξαν γλυκασμόν και στήριγμα, Θεογεννήτορ Αγνή, την σην προστασίαν,
αρραγώς κατέχουσαι, Γυναίκες αι τρισόλβιοι, στερροτάτη ασκήσει, περιφανώς
ηνδραγάθησαν, αίνον των Υιώ σου προσάδουσαι.
Μακαρίζω Αβίταν ασκητριών σέμνωμα και την θεοφόρον Ασέλαν και θεοτίμητον συν
ταύταις μέλπω δε την του Χριστού μου Οσίαν Απολιναρίαν τε την παναοίδιμον.
13
Την Δομνίναν της Κύρου, το ιερόν βλάστημα, και την αξιάγαστον άλλην, Δομνίναν
μέλψωμεν, και Καρχηδόνος δε, γόνον Δομνίκαν την θείαν, αρετών ως πρότυπον,
εγκωμιάσωμεν.
Θεοτόκιον.
Εις οσμήν αρωμάτων, των νοητών Άχραντε, έδραμον θεόφρονι γνώμη, Γυναίκες
Όσιαι, του σου Υιού και Θεού, και ευωδίας αΰλου, δωρεών του Πνεύματος, όντως
επλήσθησαν.
Γυναικών θεοφόρων Ασκητριών, και παρθένων οσίων και ευκλεών, τον βίον τον
άσαρκον, και ζωής την λαμπρότητα, και αρετών τον πλούτον, οι πάντες εθαύμασαν, και
Άγγελοι υψόθεν, και άνθρωποι κάτωθεν ˙ ότι υπέρ φύσιν, ηγωνίσθησαν πάσαι, σαρκός
αλογήσασαι, και τον όφιν νικήσασαι, ανενδότω φρονήματι. Και νυν της ουρανίου χαράς,
μετασχούσαι τω Χριστώ πρεσβεύουσι, δωρηθήναι τω κόσμω, ειρήνην και έλεος.
Θεοτόκιον.
Του Υιού σου Παρθένε εν τη ψυχή, της αγάπης την φλόγα την νοεράν, Γυναίκες αι
Όσιαι, αοράτως δεξάμεναι, την ύλην της κακίας, εις τέλος ετέφρωσαν, και δωρεών αΰλων,
πλουσίως επλήσθησαν ˙ Συ γαρ Θεοτόκε, τούτων ώφθης εν βίω γλυκεία παράκλησις,
φωτισμός και βοήθεια, και εν πάσιν επίκουρος. Και νυν την σην ορώσαι Αγνή, λαμπράν
δόξαν και μεγαλοπρέπειαν, ασιγήτως το χαίρε, βοώσι σοι Άχραντε.
Χαίρε πηγή, των ιαμάτων αένναε, Ελισάβετ, και θαυμάτων το πέλαγος, και Ικαρίας η
βοηθός, Μήτερ Θεοκτίστη, όρπηξ δε Λέσβου υπέρτιμος, η ζήσασα τον βίον, των πτηνών εν
τη νήσω, τη της Πάρου γυμνή τε και άστεγος.
14
Τας του Χριστού, κλεινάς Οσίας και Μάρτυρας, μεγαλύνω, ιεροίς εν άσμασι, την
Ευγενίαν την ευκλεή, και συν Επιστήμη, την Ευτροπίαν την πάνσεμνον, και θείαν Ευδοκίαν,
την εκ Σαμαρείας, ας Χριστός θαυμαστώς προεδόξασε.
Και συν αυταίς, άλλην Οσίαν και Μάρτυρα, μακαρίζω, την της νήσου πρόμαχον, των
Κυθηρίων και αρωγόν, πάντιμον Ελέσαν, και της του Βύζαντος βλάστημα, σεμνήν
Θεοδοσίαν, την υπέρ της Εικόνος, του Σωτήρος ανδρείως αθλήσασαν.
Θεοτόκιον.
Ρώμη τη ση, και προστασία και χάριτι, Θεοτόκε, κραταιώς ρωννύμεναι, του αντιπάλου
τας ζοφεράς, δυνάμεις απάσας, ασκητικώς εξενεύρισαν, αι Όσιαι Γυναίκες, και των άνω
θαλάμων, μετά τέλος λαμπρώς ηξιώθησαν.
Θεοδώρα η θεία, το της Άρτης καύχημα και σεμνολόγημα, και Θεοφανώ δε, βασιλίδος
των πόλεων κόσμημα, δόξας βασιλείους, καταλιπούσαι θείω φίλτρω, ώσπερ άγγελοι κόσμω
εβίωσαν.
Θεοδώραν Αυγούσταν, της Ορθοδοξίας την στήλην την ένθεον, συν τη Θεοδούλη,
Θωμαΐδα αγνείας το άγαλμα, και της Καισαρείας, βλαστόν Οσίαν Θεοδώραν μελωδίαις
ασμάτων αινέσωμεν.
Θεοδότην γεραίρω, την των Αναργύρων μητέρα θεόφρονα, Θεοκλήτω Οσίαν, την
πηγάζουσαν θαύματα άφθονα, και θεραπαινίδας, δύο της Ξένης της Οσίας, Θεοδότην
ετέραν την πάνσεμνον.
Θεοτόκιον.
Ιούσης την βιοτήν, και Ισιδώρας την άσκησιν, και Ιερείας σεμνής, την θείαν
λαμπρότητα, Ιουλιανής ομού, τους στερρούς αγώνας, μακαρίσωμεν γηθόμενοι.
Τας του Χριστού του Θεού, Οσιομάρτυρας μέλψωμεν, εν άσμασι και ωδαίς, Λιβύην
την ένδοξον, και την παμμακάριστον, άμα Λεωνίδα, ως φωτός δοχεία τίμια.
15
Γεραίρω μελωδικώς, Μαρίαν Αιγύπτου βλάστημα, την ακολάστως το πριν, και ασώτως
ζήσασαν, είτα βίον άσαρκον, εν του Ιορδάνου, τη ερήμω διανύσασαν.
Θεοτόκιον.
Κοντάκιον.
Τας απ΄αιώνος θεοφόρους Γυναίκας, συν ταις γνωσταίς τας ανωνύμους απάσας, τας
αρετών κεκοσμημένας χάρισι, δεύτε μακαρίσωμεν, εν μια ομηγύρει, ως εν πάσι σύμφρονας,
και Αγγέλοις συνούσας, και προς αυτάς βοήσωμεν πιστώς ˙ χαίρετε βίου, εικόνες του
κρείττονος.
Ο Οίκος.
Εκ πάσης φαίνουσι της γης, ως άστρα φωτός θείου, και διαχέουσιν ημίν, μαρμαρυγάς
πνευματικάς, αι διαλάμψασαι πάση τη κτίσει, εν αρετών οσίων τη ασκήσει, Όσιαι Γυναίκες,
γνωσταί συν ανωνύμοις. Αύται γαρ την γυναικείαν απορρίψασαι ασθένειαν, διαφόροις
χρόνοις, και πλείστοις τόποις, ανδρικά επεδείξαντο παλαίσματα, και του αοράτου εχθρού
τας παγίδας συνέτριψαν, και πολλοίς χαρίσμασιν παρά Θεού εδοξάσθησαν, και παραδόξοις
θαύμασι εις πάντα κόσμον εμεγαλύνθησαν. Όθεν η Εκκλησία του Χριστού, αγαλλομένη τη
τούτων περιφανεί νίκη και δόξη εν μια ημέρα πάσας ομού γεραίρει, ως αδελφάς τω
πνεύματι, και προς αυτάς χαρμονικώς κραυγάζει ˙ χαίρετε βίου, εικόνες του κρείττονος.
Συναξάριον.
Στιχ. Μέλισμα κοινόν πάσα κτίσις αδέτω. Ταις ηγιασμέναις Γυναιξί συμφώνως.
Έταιροι.
16
Μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Αθανασίας συμβίου του οσίου Ανδρονίκου.
Στίχ. Ως άγγελος έζησας Αθανασία. Και νυν την ισάγγελον είληφας δόξαν.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Άννης αθλησάσης υπέρ των αγίων Εικόνων
μετά του Οσιομάρτυρος Στεφάνου του νέου.
Στίχ. Πολλήν χάριν έλαβες Άννα θεόθεν Χριστώ ως δοξάσασα μόρφωμα θείον.
Στίχ. Την χάριν ην είληφας Άννα αξίως Εμφαίνει τον θείον σου άπασι σκήνος.
17
Στίχ. Αγλάϊσμα έσχηκας τη μετανοία Αγλαΐς πάνσεμνε ζωής της αγήρω.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Γοργονίας αδελφής του Μεγάλου Γρηγορίου
του Θεολόγου.
Στίχ. Τον άξιον γέλωτος λιπούσα βίον Γελασία είληφας ζωήν την άνω.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Δομνίνης της εκ Κύρου της Αντιοχείας.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Ευστολίας και Σωπάτρας της συνασκητρίας
αυτής.
18
Στίχ. Ευστολία χαίρουσα συν τη Σωπάτρη Ασκήσει εδούλευσαν Χριστώ
προθύμως.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Ευβούλης Μητρός του Αγίου Παντελεήμονος.
Στίχ. Ευδοκίας μέτοχος ώφθης της θείας Ευδοκία ρίψασα πόρρω την ύλην.
Στίχ. Ελέσαν ασκήσασαν εν ταις Κυθήροις Ξίφει πατήρ έκτεινε χειρί οικεία.
Στίχ. Θεώ δόσιν ήγαγες Θεοδοσία Την θείαν σου άθλησιν γνώμη τελεία.
Στίχ. Εικόνα τιμήσασα Χριστού την θείαν Θεοδώρα μέτοχος Αγίων ώφθης.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας της βασιλίσσης της εν Άρτη.
Στίχ. Βασιλείας πέφηνας της άνω σκεύος Θεοδώρα πάνσεμνε έργοις οσίοις.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη και της Οσίας
θυγατρός αυτής Θεοπίστης.
19
Στίχ. Εχθρόν σοφώς ήσχυνας τον τρώσαντά σε Και Θεόν εδόξασαςδ ω
Θεοδώρα.
Στίχ. Κλητή Θεώ πέφηνας πράξει και κλήσει Θεοκλητώ ένδοξε θαυμάτων
βρύσις.
Στίχ. Θεοδότη ήνθησε βλαστούς αγίους Και Θεώ προσήνεκται βίω οσίω.
Στίχ. Κανδίδα τετίμηται γέρατι θείω Τον νουν εκκαθάρασα ύλης της κάτω.
Στίχ. Κύρα τον Κύριον συν τη Μαράνη Μαρασμώ εδόξασαν σαρκός ροώδους.
Στίχ. Συν τη Λιβύη η Λεωνίς ασκήσει συνήψαν την άθλησιν ανδρεία γνώμη.
20
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μακρίνης αδελφής Βασιλείου του Μεγάλου.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μαρίας συμβίου του Οσίου Ξενοφώντος.
Στίχ. Ζωήν την ισάγγελον ήνυσας Μήτερ και δόξαν ισάγγελον εύρηκας άνω.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μαρίας ανεψιάς του Οσίου Αβραμίου.
Στίχ. Της πρώην ηκίωσαι Μήτερ αξίας Μαρία αισχύνασα τον τρώσαντά σε.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Ματρώνης της εκ Πέργης της Παμφαλίας.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μάρθας μητρός Συμεών του Στυλίτου.
Στίχ. Υιόν σου ταις ίχνεσιν ακολουθούσα Χριστώ προσενήνεξαι Μάρθα οσίως.
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μελάνης της νεωτέρας εγγονής της ανωτέρω.
Στίχ. Την Μελανείαν οσίως ησκημένην δόξα θεία δέδεκται εν ταις υψίστοις.
21
Μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Μάγνης.
Στίχ. Όλην σου την έφεσιν Μάγνα θεόφρον Χριστώ ανυψώσασα εχθρόν
καθείλες.
Μνήμη της Οσίας και αγίας Μαρκιανής της βασιλίσσης συζύγου Ιουστίνου του
Α’ .
Στίχ. Ξένον βίον ήνυσας Ξένη Οσία και ξενίας έτυχες επουρανίου.
Στίχ. Βασιλείας έτυχες ήδη της άνω Ξένη λιπούσα βασιλείαν την κάτω.
Στίχ. Πλατωνίς ανύσασα την στενήν τρίβον προς πλάτος εσκήνωσε του
Παραδείσου.
22
Μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής.
Στίχ. Πελάγει εβύθισας των σων καμάτων Πελαγία ένδοξε εχθρόν τον πάλαι.
Στίχ. Ταλίδα καθάρασα τον νουν των κάτω αΰλου πεπλήρωται φωτοφανείας.
23
Στίχ. Τατιανή ένθεον ζήσασα βίον ζωής καταξίωται της εν Αγγέλοις.
Ταις αυτών πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός και πάντων σου των Αγίων, ελέησον και
σώσον ημάς. Αμήν.
Ευλόγησον Πάτερ
Ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ενι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ενι άρσεν και θήλυ».
(Γαλ. γ’ 28).
24
γνώμην, και με απτόητον νουν και απαράμιλλον ζήλον, ηκολούθησαν τω ουρανίω νυμφίω
Χριστώ, και εχώρησαν εις μεγάλους ασκητικούς αγώνας, δια των οποίων εθριάμβευσαν και
κατήσχυναν εις τέλος του πονηρού κοσμοκράτορος τας τάξεις, και ωμοιώθησας Αγγέλοις,
δοξασθείσαι θαυμαστώς παρά του Σωτήρος ημών Χριστού ˙ «Θαυμαστός, λοιπόν ο Θεός,
εν τοις Αγίοις αυτού» ˙ διότι εν Χριστώ Ιησού, ούτε άρσεν, ούτε θήλυ, αλλ΄αρετής
ευμορφία, και ψυχής καθαρότης, και πλούτος καλών και εναρέτων έργων θεωρείται.
Ω! και τις να μη θαυμάση των ουρανοφρόνων και θεοσόφων τούτων Γυναικών του βίου
τα παλαίσματα, και τας αριστείας, και τα θαύματα; Αληθώς ουρανόφρονες και θεόσοφοι
εδείχθησαν ˙ ουρανόφρονες, διότι με όλην των την καρδίαν επόθησαν και εξεζήτησαν τα
ουράνια, και εμίσησαν τα του ματαίου κόσμου, και ηρνήθησαν εαυτάς, κατά την
Ευαγγελικήν φωνήν, φανείσαι θεόληπτοι, και πλήρεις θείου έρωτος, «τα άνω ποθούσαι, τα
άνω ζητούσαι», κατά τον μακάριον Παύλον ˙ θεόσοφοι, διότι εν πολλή προσοχή και
φρονήσει και «συνέσει, ως σοφαί εξαγοραζόμεναι τον καιρόν», διήλθον την αγίαν αυτών
ζωήν, ένα μόνον σκοπόν έχουσαι, το, πώς να ευαρεστήσουν Κυρίω, και να φθάσουν
απροσκόπτως εις το βραβείον της άνω κλήσεως.
Και άλλαι μεν εν ησυχία και μονώσει, άλλαι εν Μοναίς και Κοινοβίοις, έτεραι εν
υπακοή τελειοτάτη, άλλαι δε εν μέσω των πόλεων, και έτεραι εν ερημίαις και όρεσι και
σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, δια ποικίλων τρόπων και σοφών επιτηδευμάτων, και
ακροτάτης ασκήσεως, και έργων ευποΐας αγάπης, ως άσαρκοι εν σώματι, εβίωσαν και
ησκήσαντο την κατά Χριστόν ζωήν και φιλοσοφίαν, και έφθασαν εις την Ευαγγελικήν
τελειότητα, και εδοξάσθησαν «εν σημείοις και τέρασι, και ποικίλαις δυνάμεσι και
Πνεύματος Αγίου μερισμοίς», ως ο θείος λέγει Παύλος.
Αύται αι μακάριαι και Όσιαι Γυναίκες, αι εν ασκήσει και αθλήσει και ομολογία
εκλάμψασαι, αι γνωσταί και ανώνυμοι, δια του εναρέτου αυτών βίου, και των εν ασκήσει
ιδρώτων, και εν αθλήσει αιμάτων, και πολλών θαυμάτων και σωτηρίων αντιλήψεων
ηγίασαν και αγιάζουν, ελάμπρυναν και λαμπρύνουν πάσαν την οικουμένην ˙ τας ερήμους,
τα όρη, τας πόλεις, τα χωρία, όπου αν διήλθον και επάτησαν και ηγωνίσθησαν, και ένθα ήδη
ευρίσκονται μέρη και τμήματα εκ των αγίων αυτών λειψάνων. Πανταχού δε φθάνουν
25
καλούμεναι, και σώζουν τους εν κινδύνοις υπάρχοντας, δια των θερμών αυτών προς Χριστόν
παρακλήσεων και πρεσβειών, και αρρήτων επιφανειών και πλείστων θαυμάτων.
Δια τούτο η Εκκλησία του Χριστού χαίρει εν αυταίς και καυχάται και σεμνύνεται εις τα
παλαίσματα αυτών, και τας προβάλλει ως ζώσας εικόνας και έμψυχα παραδείγματα
εναρέτου ζωής και θεοφιλούς βίου, εις τους θέλοντας ευσεβώς ζην, ίνα κληρονόμοι
γένωνται της ουρανίου βασιλείας. Και τιμά την μνήμην αυτών «εν ύμνοις και ωδαίς
πνευματικαίς» μιας εκάστης κεχωρισμένως, εις ωρισμένην ημέραν εκάστου μηνός, καθ΄ην
προς Κύριον εξεδήμησαν, τελέσασαι της αρετής τον δρόμον, ήδε δε, συνάψασα πάσας εις
μίαν ομήγυριν, παγκόσμιον και λαμπράν συγκροτεί πανήγυριν, και τιμά πάσας ομού εν μια
ημέρα σήμερον, ως αδελφάς και ομαίμονας τω πνεύματι, και ως συνούσας τω Χριστώ, και
πρεσβευούσας υπέρ ημών, ίνα εύρωμεν έλεος και χάριν παρά Κυρίου Παντοκράτορος.
Και πρώτην πασών τακτέαν την Οσιομάρτυρα Αναστασίαν. Αύτη η μακαρία παρθένος
κατήγετο εκ της παλαιάς Ρώμης. Εκ νεαράς ηλικίας ηγάπησε τον Χριστόν, και προσελθούσα
έντινι Μοναστηρίω, αρνησαιμένη ωραιότητα, πλούτον, δόξαν και πάσαν περιφάνειαν βίου,
εγένετο μοναχή, πλείστας κατορθώσασα αρετάς. Ύστερον διαβληθείσα εις τον ηγεμόνα της
Ρώμης Πρόβον ως Χριστιανή, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν, και σκληροτάτας υποστάσα
βασάνους, απετμήθη την κεφαλήν εν έτει σνστ΄(256). Ταύτης τμήματα του αγίου λειψάνου
σώζονται εις την εν Αγίω Όρει Μονήν του Οσίου Γρηγορίου θαυματουργούντα, όπου και
πανηγυρικώς άγεται η μνήμη αυτής τη κθ΄Οκτωβρίου.
26
ηγουμένη. Χαριτοθείσα δε παρά Θεού, και πολλά θαύματα τελέσασα εκοιμήθη οσίως τη
ιη΄Απριλίου, οπότε άγεται η μνήμη της.
Αθανασία Οσία η του Ανδρονίκου. Αύτη η γυνή του ευσεβούς και ευπόρου και
εναρέτου Ανδρονίκου, εξ Αντιοχείας της εν Συρία καταγόμενοι. Έζων αμφότεροι βίον
ενάρετον, αλλά απολέσαντες δια του θανάτου τα δύο αυτών τέκνα, εγένοντο αμφότεροι
μοναχοί, και έζησαν ισάγγελον αληθώς μετά σώματος ζωήν, εν τη Αιγύπτω. Τελείται η
μνήμη των τη θ’ . Οκτωβρίου.
Και Αδολία δε η Οσία αγαπήσασα τον Κύριον, ήρε τον Σταυρόν αυτού, και διέπρεψεν εν
πάση αρετή και ασκήσει καλών έργων, τύπος και παράδειγμα γενομένη εναρέτων πράξεων.
Αλλά και Άννα η Οσία εδόξασε τον Κύριον. Αύτη υπήρχε κατά χρόνους του Πατριάρχου
Αγίου Ταρασίου (784 – 806), θυγάτηρ διακόνου τινός των Βλαχερνών, εν Βυζαντίω, Ιωάννου
καλουμένου. Ελθούσα εις γάμου κοινωνίαν, και απολέσασα τον άνδρα αυτής και τα δύο
τέκνα, μεταμφιεσθείσα εις άνδρα, κατέφυγεν εις τα ασκητήρια του εν Βιθυνία Ολύμπου,
υπο το όνομα Ευφημιανός, όπου γενομένη μοναχή, διήρχετο τον βίον αυτής εν συντόνω
ασκήσει, θεωρουμένη ως ευνούχος ˙ αλλ’ ότε εγνώσθη ότι είναι γυνή, ηναγκάσθη να φύγη
εκείθεν, και επανήλθεν εις το Βυζάντιον, ένθα διήλθε το υπόλοιπον της ζωής θεαρέστως και
οσίως και αμέμπτως, κοιμηθείσα εν ειρήνη. Η Εκκλησία γεραίρει την μνήμην αυτής τη κη’
Οκτωβρίου.
Άνθος φερωνύμος εφάνη της εναρέτου ζωής ευώδες και ωραίον η Οσία Ανθούσα, η
θυγάτηρ του δυσσεβούς βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ήτις μη θελήσασα να
έλθη εις κοινωνίαν γάμου, παρά τας πιέσεις του πατρός, ηρνήθη τα πάντα μετά τον θάνατον
αυτού, και διανείμασα τα υπάρχοντά της εις τους έχοντας ανάγκην, απήλθεν εις την
Βυζαντίω Μονήν της «Ομονοίας», και εγένετο μοναχή υπο του Αγίου Ταρασίου. Εκεί εν
πολλή ταπεινώσει υπηρετούσα τας αδελφάς, ηγωνίσθη οσίως εν προσευχαίς και ασκήσει
οσίων έργων, σκεύος γενομένη του Αγίου Πνεύματος. Εκοιμήθη τη ιβ’ Απριλίου, οπότε και
τελείται η μνήμη αυτής.
Επίσης ρόδον εύοσμον της αρετής κα της ευσεβούς ομολογίας ώφθη η Ομολογήτρια
Αγία Ανθούσα. Αύτη έζη επι της βασιλείας Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου (741-775), κόρη
ευσεβών γονεών, Στρατηγίου και Φεβρωνίας λεγομένων. Εκ νεαράς ηλικίας, ηκολούθησε τω
Κυρίω, και λαβούσα το άγιον σχήμα παρ’ αγίου και εναρέτου ανδρός Σισιννίου καλουμένου,
απήλθεν εις τόπον λεγόμενον Μαντίνεον, νοτιοανατολικώς της Χαλκηδόνος, όπου δύο
ανήγειρε Μονάς, μίαν ανδρώαν και ετέραν γυναικείαν, επί μεγίστοις κατορθώμασι και
αρεταίς διαπρεπούσα. Μη θελήσασα δε να αθετήση την σων αγίων Εικόνων προσκύνησιν
πολλάς τιμωρίας και κακώσεις υπέστη, παρ΄απεσταλμένου παρά του Κοπρωνύμου ˙ και
τέλος εξορισθείσα εκοιμήθη οσίως μικρόν ασθενήσασα, τη κζ ΄ Ιουλίου, ημέραν της μνήμης
αυτής.
27
αγίων Εικόνων, συναθλήσασα μετά του Οσιομάρτυρος Στεφάνου του νέου επί
Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου εν έτει (741). Περί αυτής όρα τη κη΄Νοεμβρίου.
Ιδού και η εν Λευκάτη η Λευκαδίω Οσία Άννα διαλάμπει ως αστήρ φαεινός. Κατήγετο εξ
επιφανούς οικογενείας, και υπήρξε κατά τους χρόνους Θεοφίλου του Εικονομάχου εν έτει
(829-842). Ήτο κατά την όψιν λίαν ευειδής και ωραία, και ηράσθη σφόδρα παρά τινός
Αγαρηνού, αλλ΄απαλλαγείσα δια της του Θεού αντιλήψεως, θανόντος του Αγαρηνού και
διανείμασα την μεγάλην αυτής περιουσίαν εις τους ενδεείς και πτωχούς, ήρε τον Σταυρόν
του Κυρίου γενομένη μοναχή, και επί ολόκληρον πεντηκονταετίαν ήσκησε σκληροτάτην
άσκησιν, και επλήσθη ουρανίων χαρισμάτων, μικρόν δε ασθενήσασα, μετέστη προς ον
ηγάπησε Κυρίον. Το δε τίμιον αυτής λείψανον, μετά χρόνους ανακομισθέν εκ του τάφου,
σώον και ακέραιον, άρρητον ευωδίαν πνέον και θαύματα ποικίλα ενεργούν. Η μνήμη αυτής
άγεται τη κγ΄Ιουλίου. Ο Λευκάτης ή το Λευκάδιον κείται εν τω Ακρίτα παρά τη Βιθυνική
παραλία.
Αλλά και η Οσία Αναστασώ εν τω αυτώ Λευκαδίω διήνυσε τον της ασκήσεως αγώνα,
γενομένη δοχείον του Αγίου Πνεύματος δια της καθαρωτάτης αυτής πολιτείας.
Μνημονεύεται τη ιη΄Μαΐου.
Εν οσιότητι και παρθενία διεβίωσεν εν τη παλαιά Ρώμη και η σεμνοτάτη νύμφη του
Χριστού Οσία Ασέλα, ασκήσασα εν ταπεινώσει πολλή και πραότητι, έντινι εκεί Μοναστηρίω.
Εν τη πόλει ταύτη διέπρεψεν εν πάση εγκρατεία και σωφροσύνη και η μακαρία Αβίτα,
αξιωθείσα μακαριστού τέλους. Ηκμάζον αύται κατά το 405. Περί τούτων βλέπε
«Λαυσαϊκόν».
Εν τη αυτή πόλει της Ρώμης ευηρέστησε τω Κυρίω και η μακαρία Αγλαΐς, ήτις πρότερον
ακολάστως ζήσασα, μετανόησεν ύστερον επι τη αθλήσει του δούλου αυτής Βονιφατίου,
μεθ΄ου συνεφθείρετο ˙ και διανύσασα το υπόλοιπον της ζωής παρά τον τάφον του αγίου
Βονιφατίου, ούτινος και ναόν περιφανή ανήγηρεν, εκοιμήθη οσίως και συνηριθμήθη μετά
των Αγίων. Περί αυτής όρα τη θ΄Δεκεμβρίου.
Μεγίστους αγώνας επεδείξατο και η Οσία Απολλιναρία η Συγκλητική. Αύτη κάλλει και
συνέσει διαπρέπουσα, επτερώθη προς τον θείον έρωτα, και απελθούσα εις Ιεροσόλυμα
προς προσκύνησιν, εκείθεν μετέβη εις Αλεξάνδρειαν, και διαλαθούσα τους συν αυτή,
εισήλθεν εις τι δάσος, ένθα ηγωνίσατο υπέρ φύσιν. Είτα μετέβη εις την Σκήτην του Οσίου
Μακαρίου υπο το όνομα Δωρόθεος, συνεχίζουσα την σκληροτάτην άσκησιν. Τότε συνέβη να
αποστείλει ο πατήρ αυτής Ανθέμιος εκεί την ασθενούσαν αδελφήν της προς θεραπείαν, μη
γνωρίζων ότι ευρίσκεται η άλλη κόρη του Απολλιναρία εις την Σκήτην. Ο δε ηγούμενος
28
Μακάριος παρέπεμψεν ταύτην εις τον νομιζόμενον Αββάν Δωρόθεον, όστις δια των
προσευχών προς τον Κύριον εθεράπευσεν αυτήν. Αλλ΄η κόρη ελθούσα εις Ρώμην ευρέθη
έγκυος, ο δε πατήρ εξωργισμένος εζήτει να αχθή δέσμιος προ αυτού ο Αββάς Δωρόθεος. (Ο
Πατήρ της Οσίας ήτο τετιμημένος παρά του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου τω του υπάτου
αξιώματι, σταλείς εις την παλαιάν Ρώμην). Και τότε εγνωρίσθη εκεί, ότι ο νομιζόμενος
Αββάς ήτο η ιδία του κόρη, η Απολλιναρία, εν ασκήσει υπερλάμψασα. Επανελθούσα εις την
Σκήτην η μακαρία, και κοιμηθείσα τον όσιον ύπνον, εγνώσθη εις τους Πατέρας ότι ήτο γυνή,
εκπλήξασα άπαντας. Η μνήμη αυτής άγεται τη δ’ Ιανουαρίου.
Οσίως ηγωνίσατο και ευηρέστησε τω Κυρίω εν οσιότητι και δικαιοσύνη και η Οσία
Βρυαίνη, χρηματίσασα πνευματικήν μήτηρ της αγίας Οσιομάρτυρος Φεβρωνίας, εις τον βίον
της οποίας περιέχονται τα περί αυτής εκτενέστερον. Εορτάζεται τη λ΄Αυγούστου. Ήκμασεν η
Οσία κατά τα τέλη του γ΄. και αρχάς του δ΄. αιώνος.
Εν πάση αρετή και πολλή αγάπη ώδευσε την οδόν της αθανασίας και η μακαρία
Γελασία, δοξάσασα, τον Κύριον δια της εναρέτου αυτής ζωής κατά τον ε΄. αιώνα.
Ως άλλος ήλιος εκ Δυσμών έλαμψε και η Οσία και θαυμαστή Δομνίκα, ήτις
προερχομένη εκ Καρχηδόνος ήλθεν εις Κωνσταντινούπολιν, εν τοις χρόνοις Θεοδοσίου του
Μικρού (403-450), ένθα δια του παραδείγματος της ισαγγέλου ζωής και των λοιπών αυτής
προτερημάτων, εγένετο τοις πάσιν αιδέσιμος και περιβόητος. Ιδρύσασα δε Μονήν
επ΄ονόματι του Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου (η΄Φεβρουαρίου) και καθηγουμένη εν αυτή
γενομένη οσίων μοναζουσών και σεμνών παρθένων, εκοιμήθη των Αγίων τον θάνατον τη
η΄Ιανουαρίου επι της βασιλείας Ζήνωνος.
Αλλά και η ετέρα Οσία Δομνίκα ηκολούθησε τω νυμφίω των ψυχών Χριστώ,
πολιτευθείσα εναρέτως, και κοιμηθείσα τη ε΄Ιανουαρίου.
29
κατέλιπε τα πάντα και εγένετο μοναχή εις την Μονήν του Χρυσοβαλάντου καλουμένην, της
οποίας ανεδείχθη και ηγουμένη. Δι΄αυστηροτάτης ασκήσεως εγένετο καθαρώτατον σκεύος
του Αγίου Πνεύματος, και εις βασιλείς και άρχοντας και πανταχού εξάκουστος και αιδέσιμος
δια την αρετήν και τα παράδοξα αυτής θαύματα. Εκοιμήθη οσίως τη κη΄. Ιουλίου, περί τα
τέλη του θ΄αιώνος και έλαμψε το πρόσωπον αυτής ως ο ήλιος, κατά την μακαρίαν αυτής
τελευτήν. Επ΄ονόματι της Αγίας Ειρήνης ιδρύθη εν Λυκοβρύσει της Αττικής ιερόν γυναικείον
Μοναστήριον, ένθα πλουσία εξεχύθη η χάρις της Οσίας, και πάμπολλα ενεργούνται
θαύματα, εις τους απανταχόθεν συρρέοντας εις την θαυματουργικήν αυτής αντίληψιν και
σκέπην.
Και η Ρωμαία Οσία Ευστολία εδόξασε τον Κύριον δια της εναρέτου αυτής πολιτείας.
Ελθούσα εις Κωνσταντινούπολιν επί Μαυρικίου βασιλέως (582-602) και συνδεθείσα
πνευματικώς μετά της θυγατρός αυτού, Σωπάτρας,ήγειρε δια χορηγίας αυτού Μονήν, ένθα
μετά της Σωπάτρας και λοιπόν αγίων μοναζουσών ήνυσε την αγίαν αυτής ζωήν, και
εκοιμήθη εν ειρήνη. Γεραίρεται τη θ΄Νοεμβρίου.
Αλλά και η μήτηρ του Αγίου Παντελεήμονος Οσία Ευβούλη, ως και η εν Ρωσία μακαρία
Ευφροσύνη δι΄ασκητικής πολιτείας ευηρέστησαν τω Σωτήρι Χριστώ.
30
Ομολογήσασα δε τον Χριστόν και μαρτυρικούς τελέσασα άθλους, μεγάλως επίσης εδοξάσθη
παρά Κυρίου, και τιμάται τη κδ΄. Δεκεμβρίου. Η δε Επιστήμη συζευχθείσα μετά του
Γαλακτίωνος, και εν παρθενία μετ΄αυτού ζήσασα, ήσκησαν αμφότεροι και ήθλησαν επί
Διοκλητιανού, η δε μνήμη αυτών άγεται τη ε΄. Νοεμβρίου.
Ομοίως ασκητικώς και αθλητικώς εδόξασαν τον Κύριον της δόξης και αι Οσιομάρτυρες
Ευδοκία και Ελέσα. Η μεν κατήγετο εκ Σαμαρείας, ζήσασα ακόλαστον βίον ˙ πιστεύσασα
τω Χριστώ, διέπρεψεν επι ασκητικοίς κατορθώμασι, και ομολογήσασα μετά ταύτα, την εν
Χριστώ ευσεβείαν, διαβληθείσα ως Χριστιανή, απετμήθη την κεφαλήν τη α’ . Μαρτίου, καθ’
ην τελείται η μνήμη της. Η δε Ελέσα εκ Πελοποννήσου βλαστήσασα, ήσκησεν εν Κυθήροις,
όπου και εμαρτύρησεν αποτμηθείσα την κεφαλήν παρά του ιδίου πατρός της. Η μνήμη
αυτής πανηγυρίζεται κατά την α’ . Αυγούστου.
Αλλά και αι ευσεβείς και μακάριαι βασίλισσαι Θεοφανώ, Θεοδώρα η Αυγούστα και
Θεοδώρα η εν Άρτη δι΄ασκητικών αγώνων διήλθον την ζωήν των. Και η μεν Θεοφανώ,
σύζυγος ούσα Λέοντος του σοφού, έζησεν ως αληθής ασκήτρια εν μέσω των ανακτόρων διο
και εδοξάσθη παρά Θεού δι΄αφθαρσίας το σεπτόν αυτής σκήνωμα, σωζόμενον εν τω
Πατριαρχικώ ναώ της Κωνσταντινουπόλεως ˙ και τιμάται τη ιστ΄. Δεκεμβρίου. Η Αυγούστα
Θεοδώρα, σύζυγος του Εικονομάχου Θεοφίλου, αναστηλώσασα μετά τον θάνατον τούτου
τας αγίας Εικόνας, και γενομένη μοναχή, έζησεν οσίως εν τη εκείσε Μονή των Γαστρίων.
Κατά δε την άλωσιν το σεπτόν αυτής σκήνος, αδιάφθορον διασωζόμενον, μετεφέρθη μετά
του ιερού λειψάνου του θαυματουργού Μεγάλου Σπυρίδωνος, υπο του Ηπειρώτου ιερέως
Γεωργίου Καλοχαιρέτου εις Κέρκυραν, όπου και ευρίσκεται τιμώμενον. Η μνήμη αυτής
τελείται κατά την ια΄. Φεβρουαρίου.
Και τέλος η εν Άρτη βασίλισσα Θεοδώρα, σύζυγος ούσα του Μιχαήλ Δούκα,
βασιλεύσαντος εν Άρτη κατά τον ιγ΄. Αιώνα, εν οσιότητι και δικαιοσύνη πολιτευθείσα, και
μονάσασα μετά τον θάνατον του συζύγου της, εν τω υπ΄αυτής κτισθέντι Μοναστηρίω του
Αγίου Γεωργίου, εκοιμήθη οσίως τη ια΄. Μαρτίου εν η και τελείται η μνήμη αυτής. Τα
λείψανα της Οσίας σώζονται εν Άρτη, ήτις και τιμά αυτήν πανδήμως ως πολιούχον και
προστάτιδα.
Αλλά και η Θεσσαλονίκη έχει τας εν αυτή Οσίας Θεοδώρας, μίαν εν παρθενία, και
ασκητική πολιτεία βιώσασαν, και ετέραν εξ Αιγίνης καταγομένην και εν Θεσσαλονίκη μετά
της θυγατρός αυτής Θεοπίστης ασκητικώς πολιτευθείσαν, και δοξασθείσαν εν τη αυτή Μονή
του Αγίου Στεφάνου. Ναός επ΄ονόματι αυτής ωκοδόμηται εν Θεσσαλονίκη, όπου η πάλαι
Μονή του Αγίου Στεφάνου, εν ω ο τάφος μετά της τιμίας αυτής κάρας. Αύτη τιμάται εν τη
ειρημένη πόλει Θεσσαλονίκης κατά την γ΄. Αυγούστου δια πανδήμου εορτής και λιτανείας.
31
Εν Αλεξανδρεία διέλαμψεν η εξ αυτής προερχομένη Οσία Θεοθώρα, ήτι τω της μοιχείας
παραπτώματι περιπεσούσα, μετανοήσασα μετήλλαξε την στολήν αυτής εις ανδρικήν, και
έφυγε του οίκου της ως ευνούχος, υπο το όνομα Θεόδωρος, εισελθούσα εις τινα Μονήν. Εν
ταύτη μετήλθε σκληροτάτην άσκησιν, και ηξιώθη πολλής παρά Κυρίου χάριτος, γνωσθείσα
εν τέλει του βίου της ότι ήτο γυνή εις έκπληξιν πάντων των συκοφαντών αυτής. Ήκμασε
κατά τους χρόνους του Ζήνωνος (474- 490), η δε μνήμη της άγεται τη ια΄. Σεπτεμβρίου.
Η από Καισαρείας δε Οσία Θεοδώρα ήκμασε κατά τους χρόνους Λέοντος του Ισαύρου.
Ήτο κόρη γονέων λαμπρών και επισήμων, τεχθείσα εκ στείρας μητρός, κατόπιν προσευχής
προς Θεόν, και εκ νεαράς ηλικίας αφιερώθη εις την Μονήν της Αγίας Άννης. Αλλ΄εκείθεν
απεσπάθη βιαίως, διαταγή του βασιλέως Λέοντος, και ωδηγήθη εις Κωνσταντινούπολιν, δια
να δοθή γυνή εις τον υιόν αυτού Χριστόφορον. Την αυτήν όμως εσπέραν των γάμων
εξεστράτευσε ο Χριστόφορος κατά των Σκυθών, ορμησάντων εναντίον του Βυζαντινού
κράτους, και εφονεύθη έντινι μάχη. Απαλλαγείσα τότε η μακαρία Θεοδώρα, ανεχώρησε
λάθρα των ανακτόρων και επανήλθεν εις την Μονήν αυτής, όπου καρείσα μοναχή, έζησεν εν
μεγίστη λιτότητι και σκληραγωγία, και ανεπαύσατο οσίως τη λ’ . Δεκεμβρίου, ημέραν της
μνήμης αυτής.
Κατά τον θ΄. αιώνα διέλαμψε και η Οσία Θεοκλητώ, γυνή λίαν ελεήμων και ενάρετος,
λαβούσα κατόπιν πιέσεως των γονέων της άνδρα κατά πάντα όμοιον αυτή τη αρετή,
Ζαχαρίαν καλούμενον, Ευαγγελικόν βίον ζήσασα, και θεοφιλώς πολιτευθείσα εκοιμήθη τον
Αγίοις πρέποντα ύπνον τη γ΄. Αυγούστου, καθ΄ην η μνήμη αυτής εορτάζεται. Το ιερόν αυτής
λείψανον διετηρήθη σώον και ακέραιον, ευωδιάζον και θαύματα παράδοξα ενεργούν, εν τη
πατρίδι αυτής, εν Βυθινία ευρισκομένη.
Αλλά και Θωμαΐς η μακαρία, ήθλησεν υπέρ της εντολής της σωφροσύνης, φονευθείσα
υπο του ασελγούς αυτής πενθερού, μη θελήσασα να υπακούση εις τας ακολάστους αυτού
επιθυμίας, το δε σεπτόν αυτής λείψανον, κατελθών εκ της Σκήτης ο Αββάς Δανιήλ παρέλαβε
και έθαψεν εν τω κοιμητηρίω των Πατέρων. Η μνήμη αυτής τελείται τη ιδ΄. Απριλίου.
Οσίως και σωφρόνως εβίωσε και η μακαρία Θεοδότη, η μήτηρ των εξ Ασίας Αγίων
Αναργύρων. Ταύτης η Εκκλησία μνημονεύει κατά την β’ . Ιανουαρίου.
Ιούστα δε και Ιουλίττα και Ιερεία και Ισιδώρα και Ιουλιανή η παρθένος, δια λαμπράς
ασκητικής, πολιτείας τω Θεώ ευηρέστησαν, κατά διαφόρους χρόνους το της αρετής
διανύσασαι στάδιον. Και η μεν Ιούστα τιμάται τη κστ΄. Απριλίου, η Ιουλίττα τη ιδ΄. Ιουνίου, η
δε Ιερεία τη γ΄. Ιουνίου, και τέλος η Ισιδώρα της α΄. Μαΐου.
Αλλά και Κανδίδα και Κύρα αι μακάριαι τον της ασκήσεως έλαβον πολύτιμον στέφανον˙
η μεν εν κοινωνία γάμου, εν σωφροσύνη και πάση Χριστιανική αρετή κοσμηθείσα ˙ η δε
μετά της συνασκητρίας αυτής Μαράνης, παρά την πατρίδα αυτών Βέροιαν της Συρίας, εν
στενοτάτη καλύβη υπερφυώς ηγωνίσαντο εν νηστείαις και προσευχαίς και αγρυπνίαις, και
ούτω προς Κύριον εξεδήμησαν. Γεραίρονται υπο της Εκκλησίας τη κη΄. Φεβρουαρίου.
Ασκητικώς δε και μαρτυρικώς εδόξασαν τον Κύριον και αι Άγιαι Οσιομάρτυρες Λιβύη
και Λεωνίς, ων η Εκκλησία μνημονεύει τη κε΄. Ιουνίου.
32
Τι δε να είπωμεν περί της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας; Αύτη εκ νεαράς ηλικίας
εκδοθείσα τη πορνεία, και μετανοήσασα ύστερον εκ τινος θείου προς αυτήν συμβεβηκότος,
απήλθεν εις την έρημον του Ιορδάνου, ένθα επι τεσσαράκοντα χρόνους έζησε βίον αληθώς
υπέρ άνθρωπον, γυμνή και μονωτάτη. Περί δε τα τέλη του βίου αυτής ανεκαλύφθη υπο του
Οσίου Ζωσιμά, προχωρήσαντος εις τα ενδότερα της ερήμου, εις ον και διηγήθη τα
κατ΄αυτήν, εκπληττόμενον την ισάγγελον αυτής ζωήν και την πλουσίαν χάριν, ην παρά Θεού
έλαβε. Τελείται δις η μνήμη αυτής, τη α΄. Απριλίου, ημέραν της κοιμήσεώς της, και τη δ΄.
Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Αλλά και η Μαρία η μετονομασθείσα Μαρίνος πολλήν ευφροσύνην παρέχει εις τας
ψυχάς ημών. Μεταμφιεσθείσα εις άνδρα, κατέφυγε μετά του πατρός της εις τινα Μονήν,
ένθα εκάρη μοναχή, λαβούσα το όνομα Μαρίνος, μη γινώσκοντος ουδενός, τα κατ΄αυτήν,
πλην του πατρός της. Καταλύσασα δε ποτέ εις Ξενοδοχείον δι’ υπηρεσίαν της Μονής,
κατηγορήθη ότι διέφθειρε κόρην τινά και όχι μόνον υπέμεινεν αγογγύστως την κατηγορίαν,
αλλ΄εδέχθη και το εκ πορνείας γεννηθέν τέκνον να διαθρέψη επι τριετίαν ως ίδιον τέκνον
έξω της Μονής, της οποίας εξεβλήθη, κανονισθείσα ούτως υπο των λοιπών αδελφών.
Αλλ΄ότε, μετά την μακαρίαν τελευτήν της εγνώσθη ότι ήτο γυνή, μεγάλων τιμών και
μακαρισμών ηξιώθη δια την τοσαύτην αυτής καρτείαν και αρετήν. Τιμάται η μνήμη αυτής τη
ιβ΄. Φεβρουαρίου.
Και Μαρία η γυνή του Οσίου Ξενοφώντος, ως και η Μαρία η ανεψιά του Οσίου
Αβραμίου αγγελικήν διήλθον ζωήν, η μεν εν τινι Μονή, μετά την πληροφορίαν ότι οι δύο
υιοί της, διασωθέντες εκ ναυαγίου απήλθον εις την έρημον και εγένοντο μοναχοί, ότε και ο
σύζυγός της Ξενοφών περιεβλήθη το μοναχικόν σχήμα.
Θαυμαστώς ευηρέστησαν τω Κυρίω δια της ασκητικής αυτών πολιτείας και αι δύο
Ματρώναι, η εκ Πέργης της Παμφυλίας, και η εκ της νόσου Χίου. Και η μεν ήκμασε κατά τον
ε΄. αιώνα, και ελθούσα ει Κωνσταντινούπολη εγένετο μοναχή, μεταμφιεσθείσα εις άνδρα,
εγκαταλείψψασα σύζυγον και θυγάτριον ˙ ύστερον γνωσθείσα απήλθεν εις Ιεροσόλυμα,
επανελθούσα δε εις την βασιλίδα των πόλεων, και τη οδηγία του Οσίου Βασιανού ιδρύσασα
Μοναστήριον, ένθα πλείσται συνήχθησαν μοναχαί, εκοιμήθη οσίως εκατοντούτις τη θ΄.
Νοεμβρίου, καθ΄ην τιμάται υπο της Εκκλησίας. Η δε Χιοπολίτις Ματρώνα, διέλαμψε εν τη
33
πατρίδι αυτής Χίω κατά τον ιδ΄. αιώνα. Εγεννήθη εν Βολισσώ εξ ευσεβών και ευπόρων
γονέων, και εκ νεαράς ηλικίας εγένετο μοναχή, εν άκρα παρθενία και οσιότητι αγίων έργων
διάγουσα, δι΄α κατέστη διάσημος, ιδρύσασα μικράν Μονήν, εν η μετ΄άλλων μοναχών
διήνυσε την οσίαν ζωήν της, και εκοιμήθη εν ειρήνη θαυματουργούσα και ζώσα και μετά
τέλος. Η μνήμη αυτής τελείται τη κ΄. Οκτωβρίου.
Οσίως επολιτεύθη και η Οσία Μάρθα, η του Συμεών Θαυμαστορείτου μήτηρ, ήτις προ
ενός έτους προείδε τον θάνατόν της, δι΄αποκαλύψεως θείων Αγγέλων. Ωσαύτως και η του
Στυλίτου Συμεών Μάρθα ασκητικήν διήνυσε ζωήν.
Μελάνη δε η Ρωμαία, διασκορπίσασα τας μυριάδας του πλούτου αυτής εις τους
έχοντας ανάγκην, και πλείστας ιδρύσασα Μονάς, ήσκησεν οσίως και εκοιμήθη εν Βηθλεέμ
τη λα΄. Δεκεμβρίου, καθ΄ην και τιμάται. Ταύτη ηκολούθησε και η νεωτέρα Μελάνη η
Ρωμαία, η και εγγονή αυτής, ασκητικώς αγωνισαμένη. Αλλά και η Μελανεία η Οσία οσίως
διέλαμψε, μνημονευομένη τη η΄. Ιουνίου, και Μάγνα η μακαρία θεοπρεπώς ηγωνίσατο εν
Ευαγγελικαίς αρεταίς εν τη πόλει Αγκύρας, ως ιστορείται περί αυτής εν τω «Λαυσαϊκώ».
Μαρκέλλα δε η Χιοπολίτις εν παρθενία και οσιότητι διάγουσα, εφονεύθη υπό του ανοσίου
πατρός αυτής, μη δεχθείσα την μετ΄αυτού παράνομον μίξιν. Ταύτην δια θαυμάτων εδόξασεν
ο Θεός της μνήμης αυτής τελουμένης τη κγ΄. Ιουλίου. Αλλά και Μαρκιανή η θεόφρων
βασίλισσα, σύζυγος ούσα Ιουστίνου του α΄. του Γέροντος, επ΄αγαθοίς έργοις διαλάμψασα,
και οσίως διαβιώσασα εκοιμήθη εν ειρήνη, και ετάφη εν τοις Αγίοις Αποστόλοις εν
Κωνσταντινουπόλει, την οποίαν τιμά η Εκκλησία κατά την κζ΄. Ιανουαρίου.
Εκ της Ρώμης εβλάστησε και η Οσία Ξένη, πρότερον Ευσεβεία λεγομένη. Αύτη
ξενωθείσα των οικείων και αναχωρήσασα λάθρα του νυμφικού θαλάμου, έφθασε μετά δύο
θεραπαινίδων της εις Μύλασσα της Μικράς Ασίας με το όνομα Ξένη, όπου ισαγγέλως
πολιτευθείσα εδοξάσθη παρά Θεού και ζώσα και μετά θάνατον. Ταύτης η μνήμη άγεται τη
κδ΄. Ιανουαρίου.
Ναοί επ΄ονόματι αυτής υπάρχουν και εν Πειραιεί και Θεσσαλονίκη. Αλλά και η Νέα
Ρώμη έχει την Οσίαν αυτής Ξένην. Αύτη ην πρότερον βασίλισσα, σύζυγος Ιωάννου του
Κομνηνού, κατά τον ιβ΄. αιώνα, θεοφιλή και ενάρετον βίον διάγουσα. Ίδρυσεν την εν
Κωνσταντινουπόλει περικαλλή Μονήν του Παντοκράτορος, (μεταβεβλημένην ήδη εις
Τουρκικόν τέμενος, υπο το όνομα Ζεϊρέκ τζαμί), ένθα και ετάφη. Τιμάται τη ιγ΄. Αυγούστου.
Ξανθίππη δε και Πολυξένη αι εξ Ισπανίας κατά σάρκα αδελφαί, υπο των Αποστόλων
Παύλου και Φιλίππου δεχθείσαι την εις Χριστόν πίστιν, έζησαν αμφότεραι θεοφιλώς, εν
έργοις Ευαγγελικοίς διαπρέψασαι και εκοιμήθησαν εν ειρήνη, μνημονευόμεναι τη κγ΄.
Σεπτεμβρίου. Ολυμπιάς δε η θεόφρων Διάκονος, μαθήτρια ούσα του ιερού Χρυσοστόμου,
και πολλά υπέρ αυτού παθούσα, ως άστρον εωθινόν έλαμψεν εν οσιότητι και αγιότητι κατά
τον δ΄. αιώνα, και γεραίρεται υπο της Εκκλησίας τη κε΄. Ιουλίου. Αλλά και η Οσία Ουσία
ωσιώθη ταις αρεταίς, ως περί αυτής ιστορείται εν τω «Λαυσαϊκώ». Έτι δε Πιαμούν η Οσία
(Μαρτίου γ΄. ) και Ποταμία η θαυματουργός (Αυγούστου ζ΄. ) και Πλατωνίς η μακαρία
(Απριλίου στ΄. )ασκητικοίς ανδραγαθήμασιν εδόξασαν τον Κύριον.
34
Τις δε να υμνήση την Οσιομάρτυρα Αγίαν Παρασκευήν; Την πρότερον ασκητικώς
διαλάμψασαν, και είτα την ευσέβειαν ως άλλος Απόστολος κηρύξασαν, και λαμπρώς υπέρ
Χριστού αθλήσασαν, και θαυμαστώς θαυματουργούσαν, και σώζουσαν τους
επικαλουμένους αυτήν εις βοήθειαν; Αλλά και την εξ Επιβατών της Θράκης Οσίαν
Παρασκευήν την νέαν, παραδόξως ο Κύριος εθαυμάστωσε. Ταύτης το ιερόν λείψανον
σώζεται αδιάφθορον εν Ιασίω της Μολδαυΐας, θαύματα άφθονα πηγάζον εις άπασαν την
Ρουμανίαν, τιμώσαν εξαιρέτως την αγίαν, ης η μνήμη τελείται τη ιδ΄. Οκτωβρίου. Αλλά και η
Οσία Παύλα η Ρωμαία εν οσία ασκήσει ηυδοκίμησεν, ως αναγράφεται περί αυτής εν τω
«Λαυσαϊκώ». Πανσέμνη δε και Πελαγία, αμφότεραι πόρναι ούσαι και ακολάστως
διάγουσαι, προσήλθον τω Χριστώ εν ειλικρινεί μετανοία και έζησαν αυστηροτάτην
ασκητικήν εν σώματι πολιτείαν. Και η μεν Πανσέμνη τιμάται μετά του Θεοφάνους τη ι΄.
Ιουνίου, η δε Πελαγία τη η΄. Οκτωβρίου.
Ωσαύτως και Τατιανή η Οσία (Ιανουαρίου ε΄. ) και Τρύφαινα η εκ Κυζίκου (Απριλίου ια΄.
) δι΄εναρέτων πράξεων, εν πολλή ασκήσει διήγαγον την ζωήν αυτών.
Η δε Οσία Ταϊσία, ως άλλος λύχνος μετανοίας διαχέει πάσι το φως της αληθούς
μεταγνώσεως ˙ διότι απαρνηθείσα τον ακόλαστον και εν πορνεία βίον, και μετανοήσασα εκ
καρδίας, εγένετο μοναχή, και εκοιμήθη οσίως. Ταύτης η Εκκλησία μνημονεύει κατά την
η΄Οκτωβρίου. Αλλά και η Οσιομάρτυς και θαυμαστή αληθώς Φεβρωνία εκ νεότητος
αγαπήσασα τον Χριστόν, και ασκητικώς ως μοναχή αγωνισθείσα εν τη Μονή, ης ηγουμένη
ήτο η Οσία Βρυαίνη, ύστερον επί Διοκλητιανού ήθλησε μαρτυρικώς, υποστάσα φρικτόν
μαρτύριον. Διο και εξαιρέτου δόξης και τιμής παρά Θεού ηξιώθη, τιμωμένη παρά της
Εκκλησίας τη κε΄. Ιουνίου.
Και τέλος η εξ Αθηνών Αγία Οσιομάρτυς Φιλοθέη, διαλάμψασα κατά τον ιστ΄. Αιώνα,
δι΄ασκήσεως και αθλητικού τέλους εδόξασε τον Κύριον της δόξης. Αύτη εξ ευσεβών και
ευπόρων γονέων γεννηθείσα, δωδεκαέτις ήλθεν εις κοινωνίαν γάμου ˙ και μετά τριετή
συμβίωσιν διαμείνασα χήρα, εγένετο μοναχή, θανόντων των γονέων αυτής. Έκτισεν εν
Αθήναις δύο μονάς επ΄ονόματι του Αγίου Ανδρέου, και διέπρεψεν επι αγαθοεργίαις και
φιλανθρωπία και δαψιλεί ευποιΐα, προστάτις γενομένη πτωχών και ορφανών και χηρών,
ποικίλοις τρόποις απαλλάτουσαι εκ των κατακτητών Τούρκων τους πάσχοντας και
πασχούσας ˙ διο συλληφθείσα υπ΄αυτών, κατά την ολονύκτιον αγρυπνίαν του Αγίου
35
Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εμαστίχθη και εδάρη ισχυρώς και ούτω μετ΄ολίγον καιρόν,
λόγω των αφορήτων πληγών, εκοιμήθη των Αγίων τον θάνατον κατά την ιθ΄. Φεβρουαρίου,
καθ΄ην τελείται η μνήμη αυτής. Της Οσίας Φιλοθέης τα τίμια λείψανα σώζονται εν τω
Μητροπολιτικώ ναώ των Αθηνών.
Αύται είναι αι γνωστάι εις ημάς Όσιαι και Οσιομάρτυρες και Ομολογήτριαι θαυμαστάι
και μακάριαι Γυναίκες. Ίσως να υπάρχουν και άλλαι, αίτινες δεν έχουν καταχωρηθή εις τα
Συναξάρια, και μετ΄αυτών είναι και αι αναρίθμητοι ανώνυμοι, αι λάθρα βιώσασαι την κατά
Χριστόν κεκρυμμένην ζωήν, αι άγνωστοι μεν ημίν, αλλά γνωσταί τω Κυρίω, αίτινες όλαι
ομού μετά των γνωστών, απαγεγραμμέναι εν τη βίβλω της ζωής, χαίρουσιν εν τη άνω
Ιερουσαλήμ, εν τη Εκκλησία των πρωτοτόκων, μετά των Αγγέλων, μετά των Αποστόλων και
Προφητών και πάντων των Αγίων, ορώσαι ανακεκαλυμμένως πρόσωπον προς πρόσωπον
την δόξαν και το κάλλος του αθανάτου νυμφίου Σωτήρος ημών Χριστού, δι΄Ον τα πάντα
κατέλιπον και έζησαν έξω κόσμου και σαρκός, ως ασώματοι εν ύλη, θριαμβεύσασαι και
καταπατήσασαι τας μηχανάς και τους δόλους του παλαιού πτερνιστού της Προμήτορος
αυτών Εύας.
Αλλ΄ω Όσιαι Γυναίκες, γνωσταί και ανώνυμοι, αι ανά πάσαν την οικουμένην ασκητικώς
και Ευαγγελικώς διαλάμψασαι, και παρά Θεού παραδόξως θαυμαστωθείσαι και
μεγαλυνθείσαι ως έχουσαι παρρησίαν προς Κύριον, μη παύσησθε παρακαλούμεν και
δεόμεθα, πρεσβεύουσαι υπέρ ημών, ίνα φόβω Θεού και πολλή προσοχή και επιμελεία και
μετανοία ζήσωμεν εις τον παρόντα κόσμον, και ούτως αξιωθώμεν της αιωνίου δόξης και
ζωής εν τη επουρανίω βασιλεία, χάριτι και φιλανθρωπία του δοξάσαντος υμάς Χριστού ˙ ω
η δόξα και το κράτος συν τω ανάρχω αυτού Πατρί, και τω συνανάρχω και ζωοποιώ
Πνεύματι, εις τους αιώνας των αιώνων. Α μ ή ν.
Ύμνον προσάγω τη Μακρίνη τη ομαίμονι του Θείου Βασιλείου, και Μαρία ομού, τη
μετονομασθείση, Μαρίνος θείω έρωτι, εν ασκήσει ισαγγέλω.
Πέργης τον γόνον την Ματρώναν, και της Χίου δε άλλην κλεινήν Ματρώναν, συν
Μαρία ομού, συμβία Ξενοφώντος, Μαρίαν ευφημήσωμεν, ανεψιάν του Αβραμίου.
Μάρθα η του Θαυμαστορείτου, και το άγαλμα Μαρκέλλα της αγνείας, ο της Χίου
βλαστός, και άλλη σεμνή Μάρθα, η του Στυλίτου σήμερον, επαινείσθωσαν αξίως.
Τέρπου Μελάνη η Ρωμαία, και ετέρα δε Μελάνη νεωτέρα, συν τη Μάγνη ομού,
Θεόφρον Μελανθία, Μαράνα παναοίδιμε, των μοναζουσών το κλέος.
Χαίροις Βασίλισσα θεόφρον, η τον Κύριον και Βασιλέα όλων, εναρέτω ζωή δοξάσασα
εν κόσμω, Μαρκιανή θεόληπτε βασιλίδων μέγα κλέος.
Θεοτόκιον.
36
Ίσχυσαν σθένει του Υιού Σου δυναμούμεναι αι Όσιαι Γυναίκες, καθελείν του εχθρού,
το φρύαγμα Παρθένε, και δόξης ηξιώθησαν, της αγήρω εις αιώνας.
Ξένην την παμμακάριστον, καταστέφω τοις άσμασι, τον λαμπρόν της Ρώμης γόνον και
υπέρτιμον, την κόσμω εκλάμψασαν, ταις αρεταίς ως ήλιος, Ξένην συν αυτή, την βασιλίδα
γεραίρω, την κτίσασαν Κυρίω εν Κωνσταντινουπόλει, Μονήν ενθέω πόθω, περικαλλή και
θείαν.
Πόθω ανευφημήσωμεν, την Ξανθίππην την πάνσεμνον, και Παρασκευήν την όντως
καλλιπάρθενον, την πρώην ασκήσασαν, είτα αθλήσασαν ανδρικώς, και Παρασκευήν,
Επιβατών την λαμπάδα, την νέαν εν Οσίοις, ης το άγιον σκήνος, πηγάζει τας ιάσεις, τοις
πίστει προσιούσι.
Θεοτόκιον.
Λαμπύνει τας Οσίας ώσπερ αστήρ, φαεινός η Οσία και πάνσοφος, Συγκλητική,
όργανον του Πνεύματος το σεπτόν, η καρτερώς ενέγκασα, ως Ιώβ του πλάνου την
προσβολήν, και Σάρρα η θεόφρων, κατακοσμεί τον τούτων, χορόν ας πίστει μακαρίσωμεν.
Χαίρε Οσίων δόξα και καλλονή, και στερρών Αθλοφόρων ωράϊσμα, νύμφη Χριστού,
Μάρτυς Φεβρωνία, θεοειδής, και Φεβρωνία ένδοξε, κλέος της Ρωσίας περιφανές, ισότιμοι
Αγγέλων, Μοναζουσών ακρότης, και Φωτεινή η παμμακάριστος.
37
Ευφραίνου εν Κυρίω των Αθηνών, η περίδοξος πόλις και χόρευε, ότι εν σοι, ήνθησεν
ως ρόδον αειθαλές, Φιλοθέη η πάνσεπτος, και κατευωδίασε τους πιστούς, οσμαίς θείων
χαρίτων, ην πόθω ευφημούσα, αυτής τα λείψανα κατάσπαζε.
Θεοτόκιον.
Υμνούσι σου την δόξαν την παμφαή, Υπερένδοξε Κόρη Πανύμνητε, εν ουρανοίς, και
μεγαλοπρέπειαν την λαμπράν, Γυναίκες αι θεόφρονες, αι οσίως ζήσασαι επι γης, ων δέχου
τας πρεσβείας, και ταύτας τω Υιώ σου, υπέρ ημών Αγνή προσάγαγε.
Εξαποστειλάριον
Θεοτόκιον.
Μαρία κυριώνυμε, Αγγέλων αγαλλίαμα, και των Οσίων η δόξα, και των Παρθένων το
σθένος, απαύστως καθικέτευε, τον σον Υιον και Κύριον, υπέρ ημών Πανάμωμε, συν Γυναιξί
ταις Οσίαις, ως αν σωθείημεν πάντες.
Ώ του παραδόξου θαύματος! Οια περ άστρα λαμπρά, πανταχόθεν ανίσχουσι, Γυναίκες
αι Όσιαι, και την κτίσιν φωτίζουσιν, εκ της Εώας και εκ της Δύσεως, εκ Μεσημβρίας και
38
Άρκτου σήμερον ˙ ω της ελλάμψεως! ω φωτός ανάσχυσις! δι΄ ου Χριστέ, τηλαυγώς
λαμπρύνεται, η Εκκλησία σου.
Όσιαι Γυναίκες, εν οσιότητι και δικαιοσύνη, λατρεύσασαι Κυρίω, θεοπρεπώς την ζωήν
διεληλύθατε ˙ το γαρ πυρ της θείας αγάπης, νοερώς δεξάμεναι, πάντων ηλογήσατε, την
δόξαν του Σωτήρος, ολικώς εκζητήσασαι ˙ και πολυτρόπως διαπρέψασαι, πολυειδώς
εδοξάσθητε, ποικιλία θείων χαρισμάτων. Αλλ΄ως Αγγέλοις συγχορεύουσαι, των μακαρίων
ελπίδων λαβόμεναι, πρεσβεύσατε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε και δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος την πόλιν
την άσειστον το τείχος το άρρηκτον την αρραγή προστασία και καταφυγή των ψυχών ημών.
Τα Τυπικά, οι Μακαρισμοί και εκ του κανόνος των Αγίων η γ΄ και στ΄. ωδή.
Μεγαλυνάρια.
Δεύτε των Οσίων την ευκλεή, Γυναικών χορείαν, ευφημήσωμεν εν ωδαίς, των εν πάση
κτίσει, ασκησασών ανδρείως, χαίρετε εκβοώντες, Γυναίκες Όσιαι.
39
Δίστιχον
ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Οίκοι εικοσιτέσσαρες εις πάσας τας Οσίας Γυναίκας τας εν ασκήσει λαμψάσας.
Άνοιξόν μου το στόμα, Ιησού ο Θεός μου, και λόγον μοι σοφίας παράσχου, (εκ.
γ΄.), όπως ανυμνήσω ευπρεπώς, των Οσίων Γυναικών τον κατάλογον, και τράνωσον
την γλώσσαν μου, βοήσαι προς αυτάς τοιαύτα.
40
Χαίρετε Γυναίκες Όσιαι.
Αλληλούϊα
Αλληλούϊα
41
χαίρε η Ασέλα Οσία υπέρτιμε
Αλληλούϊα
42
χαίρε Ευανθία η πανόλβια
Αλληλούϊα
Ίχνεσι του νυμφίου, και Σωτήρος των όλων, επόμεναι αι θείαι Γυναίκες, εκ
πάσης πολιτείας και γης, τω ουρανίω νυμφώνι συνέδραμον, υπέρ ημών
πρεσβεύουσαι, των εκβοώντων ομοφώνως.
Αλληλούϊα
43
Λάμψασαι εν τω κόσμω, ευσεβείας τοις πόνοις, και πλούτω αρετών
ουρανίων, Γυναίκες αι Όσιαι λαμπρώς, φωταγωγούσι πιστών την διάνοιαν ˙
ων τον βίον θαυμάζοντες, βοήσωμεν εν ευφροσύνη.
Αλληλούϊα
Νόμοις της εγκρατείας, όλον υμών τον βίον, ιθύνασαι ευθεία καρδία,
ενεκρώσατε το της σαρκός, γεώδες και θνητόν φρόνημα. Άγιαι, ζωής δε της
αμείνονος, ετύχετε ˙ αις εκβοώμεν.
44
χαίρε Θεοδότη άλλη η θεόφρων Οσία
Αλληλούϊα
45
Πάσα τάξις ανθρώπων, και χοροίς Μονοτρόπων, γεραίρουσιν υμών τους
αγώνας, Όσιαι Γυναίκες ευλαβώς ˙ απάντων γαρ πληρούται τα αιτήματα, και
ίασιν και λύτρωσιν, παρέχετε τοις εκβοώσιν.
Αλληλούϊα
Σύμπασα Παλαιστίνη, Αίγυπτος και Λιβύη, Εώα και Ελλάς συν ταις νήσοις,
και πας τόπος και χώρα σεπτώς τη ασκήσει υμών καθηγιάσθησαν ˙ διο υμάς
γεραίρομεν, Όσιαι Γυναίκες βοώντας
Αλληλούϊα
Των Αγγέλων τοις δήμοις, και Αγίων χορείαις, τελέσασαι οσίως τον δρόμον,
συνήφθητε Γυναίκες σεμναί, αι γνωσταί και άπασαι αι ανώνυμοι, πταισμάτων
απολύτρωσιν, αιτούμεναι τοις εκβοώσι ˙
46
χαίρετε άτρεπτοι εν αθλήσει
Αλληλούϊα
47
χαίρε Σωπάτρα Χριστόν δοξάσασα
Αλληλούϊα
Αλληλούϊα
48
Και αύθις το Κοντάκιον
Δίστιχον.
ΤΕΛΟΣ
49