REPLEKTIBONG SANAYSAY

Hinding hindi ko makakalimutan ang nangyari sa akin noong ako ay nasa

Ika-siyam na baitang. Isa ito sa mga pangyayari sa aking buhay na hindi ko
inaasahan.
Tandang tanda ko pa noong Enero 8, 2018, ako ay nasa paaralan. May mga
pagsusulit na natapos noong araw na iyon. Madami din kaming ginawang
proyekto kaya masasabi ko na nakakapagod ang araw na iyon. Uwian na ng hapon
at kami ay lumabas na ng aming silid-aralan. Nakaugalian na naming
magkakaibigan na sabay sabay kaming uuwi at naisipan naming maglakad nalang
dahil medyo malapit lang naman ang aming bahay sa aming paaralan. Dahil sa
sobrang pagod ko noong araw na iyon, hindi na ako sumama sa mga kaibigan ko
na maglakad pauwi. Sumakay ako ng motor at dali dali itong umarangkada. Ni
hindi ko napansin ang nagmamaneho dahil nagmamadali na akong makauwi.
Hindi ko rin nakilala ang nagmamaneho. Habang umaandar ang motor napansin
ko na ang bilis ng patakbo ng nagmamaneho. Bigla nalang humangin ng
napakalakas at tila ba nakasama ang aking katawan s amalakas na hangin na iyon.
Hindi ko namalayan na kami pala ay naaksidente. Bigla ko nalang napansin na
nakahiga na ako sa kalsada na iisang sapatos ang suot. Napunit ang aking
uniporme at palda. Nakita ko rin na may dugo ang aking mga braso at katawan at
hindi ako makagalaw ng maayos. Nakita ko ang mga tao na lumalapit patungo sa
akin at Nakita ko rin si kuyang nagmamaneho na duguan din ang mga kamay at
katawan. Biglang nandilim ang paningin ko at paggising ko ay nasa ospital na ako.
Gusto kong umiyak nang umiyak noong oras na iyon ngunit hindi ako makaiyak
dahil iba ang aking nararamdaman.
Magsimula noon, hindi na ako sumasakay sa mga hindi ko kakilala.
Sumasakay nalang ako sa mga taong kakilala ko upang masiguro ko na tama lang
ang lakas o bilis ng kanilang pagmamaneho. Lagi na akong mag iingat dahil hindi
natin alam kung ano man ang posibleng mangyari sa atin kung hindi tayo mag
iingat. Iiwasan ko na rin ang pagmamadali dahil ito mismo ang ikakapahamak ko.
Kailangan nating alagaan ang ating mga sarili. Lagi tayong mag-iingat dahil
anumang oras ay pweede tayong mapahamak. Lagi tayong magdasal sa ating
Diyos dahil Siya lang ang ating sandigan. Siya lang ang ating tagapagligtas.