•• •

Ağaçlar Uaerıne
Hermann Hesse Çe V · m· Taha Tunç

Bana kalırsa, ağaçlar en etkili vaizler olmuştur daima.

Koru ve ormanlarda, grup ve aile olarak yaşadıkl arında
onlara büyük saygı ve ha yra n lık duyarım . Hatta, ya lnı z
başlarına öylece dikildiklerinde de sayg ı duyarım . Yalnız
insanlar gibidirler. Zayıflıkları ndan kaçan münzeviler gibi
değil, fakat asil ve münferit insanlar gibi - Beethoven ve
Nietzsche misali. En yüksek dallarında dünya hı şırdar,
kökleri sonsuzluk içinde istirahat eder; ama orada ken-
dilerini kaybetmezler, bir tek şey uğruna yaşamlarının
bütün zorluklarıyla mücadele ederler: kendi kurallarını
yerine getirmek, kendi formları nı inşa etmek, kendileri-
ni sergilemek için. Hiçbir şey, güzel ve güçlü bir ağaçtan
daha kutsal, daha ibretlik değildir. Bir ağaç kesilip çıplak
ölüm yarası güneşe kend ini gösterdi ği nd e, gövdesinin o
yazılı, ışık saçan levhasından bütün geçmişi okunabilir:
kaç yaşında olduğun u gösteren halkalarında, yara izle-
rinde, tüm mücadeleler, tüm acıla r, t üm rahatsızlıklar,
tüm mutsuzluklar ve refah dürüstçe yazılmış haldedir;
darboğaz yıllar ve şaşaalı yıllar, karşı konulan sa l dırılar,
dayanılan fırtınalar. Ayrıca, çiftçilikte yetişmiş her çocu-
Bryan Naslı Gill, Wasp Wood.
ğun bildiğ i gibi, en zorlu ve en soylu odun, dağların te-
pelerinde ve tehlike altında en dayanıklı, en güçlü ve en
Bunlar çocukça düşünceler.. . Yuva dediğin yer ne burası
makul ağaçların yetiştiği ye rlerde en dar halkalara sahip-
ne de orasıdır. Yuva, ya içindedir ya da hiçbir yerde.
tir.
Başıboş dolaşma özlemi kalbimi hırpalar, ağaçların
Ağaçlar sığınaktır. Onlarla konuşmayı bilen, onla-
akşam vakti çıkardığı hışırtıları duyduğumda . Biri o n ları
rı dinlemeyi bilen, hakikati öğ renebilir. Öğrenmeyi ve
sessizce uzun uzun dinlerse, bu özlem özünü, anlamını
öğretileri vaaz etmezler; teferruatlı, yaşamın kadim ilke-
gösterir. Her ne kadar öyle gözükse de kiş in i n çektiği
sini vaaz ederler. acıd an kaçması değildir bu. Eve duyulan özlemdir, bir
Bir ağaç şöyle der: Bir cevher saklıdır içimde, bir kıvıl­ anne hatırasına, yaşamın yeni metaforlarına . Evin yolu-
cım, bir fikir; edebi yaşamdandır yaşamım . Ölümsüz l üğe nu gösterir. Bütün patikalar eve doğ rudur, her adım do-
ulaşmış doğa ananın benim uğruma göze a ldı ğı risk ve ğumdur, her adım ölüm, her mezar annedir.
çabalar o eşsizdir; eşsizdir kabuğumun şe kl i ve oyukları; Dolayısıyla ağaç akşam vakitlerinde hışırda r, çocukça
dallarımdaki yaprakların en küçük salınışları; kabuğum­ düşü nceleri mizin arkasında huzursuz bir şekilde dikilir-
daki en küçük yara da eşsizdir. En ince detayıma kadar ken : Ağaçların uzun vadeli fiki rleri vardır, uzun soluklu
ebediyetten oluşmuşum ve ondan ilham almışım . ve huzur verici; yaşam ları da bizden uzundur. Bizden
Bir ağaç şöyle der: Güçlü tarafım dürüstlüktür. Atam akıllıdırlar, biz onlara kulak vermedikçe . Fakat ağaçla­
hakkında hiçbir şey bilmem, her sene benden fışkı­
rı dinlemeyi öğrendiğimizde düşüncelerimizin kısalıgv ı
çabuklugu ve de çocukça telaşı, kıyaslanamaz bir keyfe
V /

ran binlerce çocuğum hakkında da hiçbir şey bilmem.

varır. Ağaçları dinlemeyi öğrenen kim olursa olsun artık
Özümdeki sırrı sonuna dek yaşarım ve başka bir şeyi
~ğaç olm_ak istemez. Olduğundan başka bir şey ~lmak
umursamam. Tanrı'nın içimde olduğuna in an ırı m . Eme-
ıstemez. işte bu yuva dediğin yerd ir. işte bu mutluluktur.
ğimin kutsal olduğuna inanırım. Bu güvenle yaşarım .

Bir felakete uğradığım ızda ve hayata daha fazla kat-
lanamadığımızda, ağacın bize söyleyeceği bir şey vardır:
Sakinleş! Sakinleş! Bana bak! Hayat ne kolay ne de zor.
Almancadan lngilizceye çeviren Maria Popova
Kaynakça:
Hesse, H. ( 1984). Biiume: Betrachtungen und Gedichte (Trees: Reflections
and Poems / Ağaçlar: Düşünümler ve Şiirler]. Frankfurt: Verlag.