AĞAÇLARIN SIRRI

Kalan sayılı ağaçlardandık çok büyük olduğumuz için koşarken dallarımız birbirine
çarpıyordu onları kaçırmak üzereydik artık aleti kullanmamız gerekiyordu.
Bir zamanlar bizi çok seven bize hiç zarar vermeyen insanlar vardı. Burada yaşayan
insanlar dışında hiç insan görmemiştik çünkü dağın en üstünde olduğu için buralara kimse
uğramazdı. Burada yaşayanlarda kasabadan çıkmazdı çünkü dışarıda kötü şeylerin
olduğunu düşünüyorlardı. Böyle düşünmelerinin sebebi ise cesaret edip kasabadan
çıkanların geri dönmemeleriydi. Ta ki o güne kadar.
O gün her şeyin değiştiği, bütün hayatımızın alt üst olduğu gündü. Dışarıdan kasabamıza
bir gurup tanımadığımız bir gurup kasaba dışındaki hayatın buradakinden çok farklı ve
daha güzel olduğunu söyledi. Kasabadakiler önce tereddüt ettiler ama önce bir iki aile
sonra yavaş yavaş tüm kasaba gitti. Bizi en yakın dostlarını unutup gitmişlerdi çok uzun
zaman bekledik ama ne gelen vardı ne de geçen umudumuzu kaybetmek üzereydik ama
dayanıyorduk uzaklarda bir yerlerde hala bir ışık yanıyordu.
Bir gün yine uyandık ve her şey aynıydı ama dur bir dakika bir ses duyuyordum bu sesi
uzun zamandır duymadığımız için önce tanıyamadık ama bu insan sesiydi bu yeni bir
başlangıç olabilirdi sesler yaklaştı ve yaklaştıkça içimizdeki heyecan arttı çok mutluyduk
kasaba tekrar canlanacaktı. Aradan biraz zaman geçti insanlar iyice yerleşti ama bir sorun
vardı bu insanlar bizim durduk yere canımızı yakıyor ve daha da kötüsü evlerini hem de hiç
mi hiç sağlam olmayan evlerini bizi keserek bizi yok ederek yapıyorlardı. Sürekli bizi yok
ediyor ve yeni fidan dikmiyorlardı. Git gide azaldık.
Bir gün yine bizi kesmek için geldiklerinde onlar ders vermek için bir plan yaptık biz de bir
alet vardı bu aleti bize eski dostlarımız vermişti bize iyi davrandıkları için onlara konuşup
yürüyebildiğimizi söylemiştik onlarda bize bu aleti vermişlerdi bu aletin iki özelliği vardı
birinci özellik ormanı bir küre içine almaktı bu sayede bir süre boyunca kimse ormana
giremez ve çıkamazdı, ikinci özellik zamanı ileri ya da geri sarmaktı tabi ki bu özellikte
sadece ormanın içinde geçerliydi san ki dostlarımız geleceği görmüşlerdi, bize en gerekli
özelliklerdi bunlar.
İnsanlar gelmeye başlamıştı. Kalan sayılı ağaçlardandık çok büyük olduğumuz için
koşarken dallarımız birbirine çarpıyordu onları kaçırmak üzereydi artık aleti kullanmanın
zamanı gelmişti.
Kaçmamaları için ormanı küre içine aldık ve zamanı da birkaç saat ileri aldık havayı
kararttık ki hareket etmeleri zorlaşsın onları yakaladık ve neden bizi boşu boşuna kesip
hem bizi öldürüp hem de kendi hayatlarına zarar verdiklerini sorduk ama korkudan
konuşamadılar bizim amacımızın onları korkutmak olmadığını söyleyip onları serbest
bıraktık ertesi gün yine aynı insanlar ve ayrıca onlardan daha düzgün giyinen biri daha
geldi ona da sorduk aynı şeyi önce bir şaşırdı sonra kendi hayatlarına zarar verdiklerini
sordu biz de ona doğanın herkes için ne kadar önemli olduğunu anlattık hatalarını
anladıklarını sanıyorum ki artık bizi kesmek için değil yeni fidanlar dikmek için ormana
geliyorlar