The CEO's Maid

The CEO's Maid

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, events, some places and
incidents are either the products of the my imagination or used in a fictitious
manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is
purely coincidental.

Temptation Series #2
Copyright © by: ChiksNaBitter

Soon

This story is for open minded only.

Teaser

Layana Monjardin, The pure and innocent girl.

She does'nt know that in her young age, she could captured the heart of snobbish
but pervert president and Ceo of Kwon Industry.

Alejandro Kwon, The man whose secretly lusting over his 17 year old maid.

She's naive, He's a badass

How will an angel fall for a devil?

=================

Simula

TEMPTATION SERIES #2
Simula
"Bilis, bilis. Double time. Kung bakit ba kasi ang babagal niyo kumilos. Ako ang
malilintikan nito kay Mr. Kwon"-saad ng aming Mayor doma na si manang Maricel
habang nakapameywang na nakatingin samin"Oh ikaw Layana, wag ka na tumulong dito sa
kusina at palitan mo doon ang kurtina sa sala. Gusto ko yung maaliwalas sa
pakiramdam ang ipamamalit mo dahil iyon ang pinunta at gusto dito ni Mr.Kwon"-agad
na binitiwan ko ang sandok na hawak at agad nagtungo sa sala matapos kung kumuha ng
iilang kurtina.
"Suzzie ano? magpapaganda ka lang r'yan? Tulungan mo doon si Layana. Paganda ng
paganda, wala naman

na ikagaganda"-Napailing na lang ako. Hindi lang masungit si Manang Maricel,

Prangka din siya sa aming mga katulong dito sa Kwon Hacienda. Lahat napapansin
niya, kahit simpleng paglagay lang ng powder sa mukha pinupuna niya, bakit pa daw
namin kaylangan maglagay nun eh nandito lang namin kami sa hacienda at pagpapawisan
lang naman.
"Okay ka lang Suzzie?"-mahinang tanong ko kay Suzzie at pasimpleng simulyapan si
Manang. Tumingin sakin ang abalang si Suzzie sa pamimili ng iilang kurtina na dapat
namin ilagay sa mga bintana.
"Oo naman no Layana, anong klaseng tanong yan?"-saad niya at pinaikot ang mga mata.
Umiling na lamang ako. Hindi talaga to nadadala. Ilang beses na din siyang pinahiya
ni Manang pero sige pa rin ng sige. Parang walang nararamdamang panliliit sa sarili
sa tuwing pinapahiya siya.
"Eh kasi naman, si Manang"
"Hay naku Layana, wag masyadong intindihin yang si Manang kasi maiistress ka lang
sa mga sinasabi niya. Palibhasa matandang dalaga"-tama ang sabi ni Suzzie, hindi na
nakapangasawa pa si Manang dahil

tumanda na siyang katiwala dito sa hacienda. Ang dating mga magulang ni Manang ang
caretaker dito sa hacienda pero dahil sa wala na ito, si manang ang pumalit nang
siya ay magdalaga.
"Alam mo naman diba, kung bakit hindi nakapangasawa"-kinuha ko ang pink na kurtina
at tinapat ito sa mukha ko. Ito parang maganda. Summer na ngayon kaya kelangan ng
pampaaliwalas sa paligid.
"Na ano? Na dito siya tumanda kaya hindi nagka oras sa lovelife niya?"-Binitawan ni
Suzzie ang hawak niyang dilaw na kurtina at nameywang na humarap sakin."Alam mo
Layana hindi totoo yon. Ang sabihin mo masungit talaga si Manang kaya walang
nagtangkang manligaw sakanya, at tsaka isa pa"-Sinenyas niya ang kanang kamay at
pinalapit ako. Itinapat niya ang bibig sa tenga ko at nagsalita"Sa dami ba naman ng
lalaking katiwala dito sa hacienda imposibleng walang

nagkagusto kay Manang. Pero sa bagay"-Tumingala siya at tumingin sa kisame na may

chandelier. Binilang kung ilan ba ang ilaw na nagkikislapan dito.
"Suzzie bat mo naman yan binibilang?"-nakangiting saad ko.
"Ahuh tama, Layana alam ko na kung bakit hindi nakapangasawa si Manang"-saad niyang
hindi inintindi ang sinabi ko.
"Woi Suzzie ang ingay mo"-tinakpan ko ng kamay ko ang bunganga niya. Ang ingay
kasi. Napalinga ako sa paligid. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang kami lang ni
Suzzie ang nandito sa sala.
Hindi naman sa takot akong mapagalitan ni Manang dahil sa nagiingay at
nagkwekwentuhan kami sa oras ng trabaho, Natatakot lang ako na baka marinig ni
Manang na pinag uusapan namin siya at ang personal na buhay niya.
"Oh eh ano? Bingi yun si manang kaya di niya maririnig"-Umiling ako, grabe talaga
tong si Suzzie walang takot na may makarinig sakanya at isumbong siya."Teka nga wag
mong ibahin ang usapan Layana, nasaan

na nga ako? Hmm ayun tama, Kaya hindi nakapangasawa si Manang ay hindi naman siya
kagandahan nung kabataan niya pa. Tama diba?"-aniya na tinaas taas ang dalawang
kilay habang ang isang daliri sa kanang kamay ay nakatutok sa sentido niya na para
bang may maganda siyang ideyang naiisip.
"Grabe ka naman Suzzie, hindi naman"
"Sus, ang bait mo talaga masyado Layana. Alam mo yun?"
"Eh kasi naman Suzzie, masama tong ginagawa natin"
"Ang alin? Itong paglalagay natin ng kurtina sa buong kabahayan na para bang
bampira ang mga nakatira dito dahil sa takot sa sinag ng araw?"-natawa ako sa
sinabi niya at mahinang tinapik ang balikat niya. Ganito

talaga dito sa hacienda ng mga kwon, halos lahat ng parte ng bahay ay natatakpan ng
kurtina.
Hindi ko nga alam kung maputi ba talaga ako o maputla dahil sa kawalan ng sinag ng
araw. "Tawa ka dyan, pero seryoso kaya siguro hindi si Manang nakapangasawa ay
dahil sa hindi naman siya kagandahan"
"Hindi naman siguro...Ayan natapos din natin"- Tiningnan ko ang buong sala at ang
aliwalas nga ng paligid.
Pinagdadampot namin ni Suzzie ang mga nagamit ng kurtina at nilagay ito sa isang
basket. Yung mga pinagpilian naman ay muli namin tiniklop.
Sadya kong hinawi ang kurtina at sumilip sa labas.Bahagya pa akong nasilaw dahil sa
pagtama ng sinag ng araw sa mukha ko. Ang ganda talaga dito sa hacienda ng mga
kwon. Napakalawak na lupain. May mga naglalakihang puno ng niyog. Natakam ako bigla
nang madako ang paningin ko sa puno ng mangga. Hmm, parang gusto kong kumain niyan
ngayon.
"Alam mo kasi ganto lang yan eh, kaya labis ang panlalait sakin ni Manag dahil
insecure siya sa kagandahan ko"-nabaling ang tingin ko kay Suzzie na abala

din ang pagtanaw sa labas at sa pagsuklay ng kanyang buhok gamit ang daliri.
"Sinong insekyur sa kagandahan mo ha Suzzie?"-gulat kaming napalingon ni Suzzie kay
Manang na hindi namin namalayan na nasa may gilid ko at katulad namin ay sumisilip
din siya sa labas.
"Ah eh manang naman. Ang sabi ko insekyur sa kagandahan nitong si Layana. Wala
akong sinasabing sakin"-palusot na saad ni Suzzie, ako naman ay tahimik lang at
nakikinig sakanilang dalawa.
"Mabuti naman at alam mo yan Suzzie, wala ka naman kasing ganda hindi katulad
nitong si Layana. Maputi na, maganda pa ang mata at higit sa lahat matangos ang
ilong. Hindi tulad ng sayo"
"Tss

akala mo naman siya hindi pango"-pabulong na anas ni Suzzie. Ngumiti ako sakanya ng
pilit nang madako ang tingin niya sakin. Ganito kasi palagi dito. Laging
kinukumpara ako sa iba pang katulong, kaya nagpapasalamat na lang ako at hindi
parin sakin magawang magalit ni Suzzie.
"At ikaw naman Layana"-nabaling ang tingin ko kay manang at yumuko."Hindi porket
pinuri kita ay tutunga tunganga kana lang dito maghapon, madami ang gawain. Diba't
sinabi ko sayo na palitan mo to ng maaliwalas na kulay. Eh bakit ganito ang pinalit
mo?"-pabalyang hinawakan ni manang ang kulay rosas na kurtina at ganun din
binitiwan"Palibhasa kasi atat kang dumungaw dyan sa labas para idisplay yang
maganda

mong mukha"
"Pasensya na po manang"-nakayuko akong kumuha ng bagong kurtina.
"Ayusin niyo yan"-saad ni manang at umalis.
"Okay ka lang?"-Tango lang ang isinagot ko at kinuha ang asul na kurtina.Sanay na
din naman ako. Lahat naman kami dito pinag iinitan ni Manang.
"Sabi sayo eh, insekyur lang yan si manang"
Maya maya pa ay tapos na kami sa pagpalit ng asul na kurtina, lumabas kami nang
marinig si Manang na parang natararanta amg boses.
"Halika Layana, tingna natin si Manang"-nagpadala ako sa hila ni Suzzie.
"Oh ano Suzzie, Layana? Tutunganga lang kayong dalawa dyan? Magsipila na kayo at
dadating na ang magkakapatid na kwon"-Dali dali kaming pumwesto nang buksan ang
front door ng hacienda at lahat kami doon nakahilera.
Namangha ako sa aking nakita, isang itim na jaguar XJ ang huminto sa harapan namin.
Isa isang bumaba ang sakay nun at napatulala ako sa aking nakita. Isang makisig na
lalaki ang bumaba at ngiting ngiti hinalikan si Manang sa pisngi.
"Manang, namiss kita"-niyakap ito ng mahigpit ng lalake.
"Ikaw talaga hijo, hindi kapa rin nagbabago. Nasaan na ang iyong kapatid?"-tanong
ni Manang na nakatuon ang tingin sa sasakyan.
Napatingin din ako sa sasakyan at bumaba doon ang napakagandang babae.
Nakasuot siya ng salamin sa mata at

itinanggal ito. Ginala ang paningin samin at tanging tunog lang ng mamahaling
sapatos ang nag iingay sa paglapit niya samin.
Napayuko ako ng dahan dahan siyang huminto sa aking harap.
"You"- Mahina ngunit puno ng kasungitang saad niya sa'kin.
"P-Po"- Kinakabahan ako dahil sa pagtingin niya sakin mula ulo pababa.
Ramdam ko ang pagsiko sakin ni Suzzie pero hindi ko ito inintindi.
Tinatambol ngayon ng kaba ang aking dibdib, madaming pumapasok sa isipan ko. Baka
ipatanggal niya ako dahil sa mga nagawa kong mali.
"Kyaah"
Nagulat maging si Manang sa biglaang pagyakap sakin ng magandang babae. Hindi
ininda ang pawisan kong katawan.
"Layana, Namiss kita"
Humigpit lalo ang pagkakayakap niya sakin dahilan para mataranta ako at madako ag
tingin ko kay Manang. Pinanlakihan ako nito ng mata.
"A-Ah Maam, pasensya na po pero sino po kayo?"
Halos pabulong na anas ko sa huling sinabi.
Agad na nagsalubong ang kanyang kilay at nameywang na humarap sakin.
"What did you say Layana? Hindi mo ako kilala?"
Dinig ko ang paghalakhak ng lalake na isa sa mga Kwon.
"Shut up Axel"- Inis na anas ng babae sa harapan ko.
"What? I did'nt say anything"
Inosenteng saad nito at nadako ang paningin sakin. Ramdam ko ang pamumula ng aking
mukha dahil sa ginawang pagkindat nito sakin.
Muli kong naramdaman ang pagsiko sakin ni Suzzie ngunit may kasama na itong tili.
"Ang gwapo. Shit. pakitingin nga Layana baka nalaglag yung panty ko"
Napailing na lang ako sa naging turan ni Suzzie.
Ngunit sa pag iling ko ay siya naman pagreact ng babae sa harap ko.
"What

Layana? Hindi mo talaga ako nakikilala?"

Akma akong magpoprotesta para sabihing hindi iyon ang ibig kong sabihin sa aking
pag iling, ay napaamang ako nang muling bumukas ang pinto ng sasakyan at niluwa
noon ang isa pang makisig na lalaki.
Pabagsak nitong sinara ang pinto ng sasakyan. Busangot itong naglakad papalapit sa
front door.
Gulo gulo ang buhok nito at matalim ang titig sa mga kasama niya.
Pero kahit na ganun, ang lakas pa din ng dating niya para sakin. Ang kanyang
umiigting na panga, kulay abong mata, matangos na ilong at kanyang mapupulang labi.
"Shet, mas gwapo ang isang yan Layana"
Napaigtad ako dahil sa pangungurot ni Suzzie. Sinuway ko ito para manahimik dahil
kanina pa kami pinanlalakihan ng mata ni Manang. Baka mapagalitan na naman kami
mamaya.
"Why did'nt you wake me up?"- Aniya sa baritonong boses.
"I know you're tired last night Dude. Got laid eh?"
Umiwas ako ng paningin sakanila dahil nagtama ang paningin namin nung Axel.
"Alejandro Hijo"
Bati ni Manang sa lalaki at niyakap din katulad ng mga nauna.
"Layana"
Muling natuon ang pansin ko sa babae sa harap ko. Nakanguso ito at malungkot ang
mukha.
"Rhis that's enough. Let's go. We'll take a rest"
Saad nung lalakeng Alejandro ang pangalan.Halos hindi ako makagalaw mula sa
kinatatayuan ko nang madako ang paningin sakin.
Katulad ng babae ay tinitigan niya ako mula ulo pababa. Masyadong nakakaintimidate
ang kanyang titig ngunit hindi ako nagpadaig.
Tinapatan ko ang kanyang titig na agad ko din naman pinagsisihan dahil kitang kita
ko kung paano niya titigan ang nakaahantad kong mapuputing hita.
Titig na titig siya doon at nagawa niya pang kagatin at dilaan ang kanyang pang
ibabang labi.
Umangat siya ng tingin at kita ko ang blangko niyang itsura.
Madilim ang mga mata nito na para bang gusto akong kainin ng buhay.
Hanggang sa talikuran kami nito at pumasok sa loob kasunod ng kanyang mga kasama ay
hindi ako makagalaw mula sa kinatatayuan ko.
To be continued...
Comments and Votes are highly appreciated. Thankyou pooo ~~
What can you say about Alejandro and Layana? Hehe

=================
Kabanata 1

Kabanata 1

Burning

Hindi alam ni Alejandro sa kanyang sarili kung bakit nakuha ng kanilang katulong
ang kanyang atensyon.

Napakainosente at mukhang anghel ang mukha ng babae. She looks a fragile glass that
need to be takencare

"Damn"-Mura niya sa sarili nang hindi pa rin mawala sa isipan niya ang mapuputing
hita nito.

Napatingin siya sa orasan at alas dos y media na pala ng hapon, kagigising niya
lang at maghapon na siyang natulog.

"Mister Kwon, magandang hapon"- Bati sakanya ng isang katulong.

Ngunit bilang siya ay hindi niya ito inintindi, ni tango ay hindi niya ginawa.
Nagtuloy tuloy lang siya sa paglalakad hanggang sa makalabas siya ng mansyon.

Dahil sa hindi naman mainit ang daan patungo sa likurang bahagi ng hacienda ay
naisipan niyang mag lakad lakad muna.

Matagal na bago siya huling pumunta dito at marami na talaga ang nagbago, lalong
gumada ang hacienda dahil sa pamamahala ng kanyang kapatid na si Axel.

Inilibot niya ang paningin at nakuha ang kanyang atensyon sa dulo matapos sa mga
nakahilerang niyog ay manggahan naman.

"Ayan Layana, manibala na yan panigurado"

Hagikhik ng babae, nangunot ang kanyang noo dahil nakatingala ito sa puno ng
mangga. Sinundan niya kung saan ito nakatingin at halos mapamura siya sa
pangalawang beses.

Tinanggal niya ang suot na salamin at walang ingay na lumapit sa dalawang babae.

"Ayos na ba ito Suzzie?"- Pinagmasdan niya ang babaeng nagsalita.

Ito din yung baba kanina. Anas niya sa

kanyang isipan.

"Oo Layana, ayos na yan. Dahan dahan lang sa pag baba ha. Baka mahulog ka. Sayang
ang ganda mo pagnagkataon"

Humagikhik ang babae. Sangayon siya sa sinabi nito. Sayang kung mahuhulog lamang
ito.

Kung bakit ba kasi hindi sila gumamit ng panungkit?

"Si Manang kasi, para panungkit na lang pinagdadamot pa"

Dagdag pa ng babae habang abala ito sa pagkuha ng mga manggang inihulog ni Layana.
"Hayaan mo na Suzzie, mabuti nga't pinayagan tayong kumuha"

"Oo na oo na, bumaba kana ryan. Tanaw ko dito yung panty mo oh. Kung bakit ba naman
kasi wala kang kamuwang muwang dyan. Ganda ganda mo pero masyado kang inosente.
Tsk"

Asik ng babaeng Suzzie ang pangalan.

Muli niyang nilingon ang babae at napalunok siya ng makitang nakanguso ito, lalong
naging malinaw sa paningin niya ang mapupula nitong labi.

Agad niyang iniwas ang paningin doon ngunit sa kakaiwas niya ay nadako ang paningin
niya...ulit sa mapuputi at mahahaba ngunit bilugan nitong hita.

"Shit"- Nakaramdam siya na may parang nabubuhay sa katawan niya at hindi iyon
maganda.

Muli niyang sinuot ang salamin at nagpatuloy sa paglalakad. Tinahak niya ang daan
patungo sa falls. Dito siya madalas noong mga bata pa sila nina Rhia.

Sumandal siya sa malaking bato at pumikit. Hindi niya kaya ang nakita niya kanina.
Hindi naman siya deprived sa sex, kung tutuusin ay may kinama pa siya nakaraang
gabi bago nagtungo dito sa hacienda, pero bakit ganito ang nararamdaman niya?

Nag iinit siya at walang ibang pumapasok sa isipan niya kundi ang inosenteng babae
na nakahiga sakanyang malambot na kama habang siya ay nakapaibabaw dito.

Kapwa pawisan at walang saplot sa katawan.

They're moaning each other names until they reached their zenith.

"Ah"

Sumigaw si Alejandro sa inis na nararamdaman, hindi nakatulong ang kanyang pag

iisip dahil lalo lamang siyang nag init.

Hinubad niya ang saplot sa katawan hanggang sa boxer briefs na lang ang natira.
Tumalon siya sa falls para mawala ang init na kanina pa dumadaloy sa kanyang
sistema.

*LAYANA*

"Mauna kana Layana"

"Ha? Hindi pwede, hintayin na lang kita dito Suzzie"

Tutol ko. Kinuha ko ang basket na puro laman ay mangga.

"Mauna kana, may nakalimutan pala ako sa mansyon. Hindi pwedeng hintayin mo pa ako.
Matatagal pa ako eh. Mauna kana ha. Sulitin mo tong pagkakataong binigay satin ni
Manang"

Napabuntong hininga na lamang ako at walang nagawa kundi ang tumango.

Linggo ngayon at pinag day off kami ni Manang kaya gusto ko sanang sulitin ang araw
na ito kasama si Suzzie dahil bukas ay trabaho na naman ang aatupagin namin.
"Balik ka agad ha?"

Tumango si Suzzie at tumakbo pabalik ng mansyon.

Ako naman ay tinungo na ang falls. Napangiti ako. Makikita ko na naman ang maganda
at tahimik na falls.

Nang makarating doon ay pumasok ako sa nipa house at nilagay sa mesa ang basket.
Kumuha ako ng dalawang mangga at binalatan ito.

Yung isa ay para kay Suzzie, para pagdating niya ay hindi na siya magbabalat pa.

Matapos kong kumain ay hinubad ko na ang aking palda at tanging sandong puti at
panty na lang ang aking tinira.

Wala namang tao dito sa falls dahil linggo ngayon at lahat ng tauhan sa Kwon
hacienda ay nagsiuwian sakanila.

Kami lang ni Suzzie bukod kay Manang ang hindi umuuwi dahil malayo dito samin.
Limang oras ang byahe patungo sa bayan namin sa Baras.

"Ang lamig"- Hindi ko mapigilan ang sumigaw nang lumusong ako sa tubig.

Napakasarap sa pakiramdam at nakakawala ng stress. Baliwala lahat ang panenermon na

ginawa ni Manang sakin.

Nang mapagod sa paglalangoy ay umakyat ako sa bandang taas ng falls. Hinawakan ko

ang baging at pumikit.

"Isa, dalawa....tatlo"

Bilang ko at tumalon nang nakapikit.

Pagkabagsak ko sa tubig ay akmang aahon na ako nang may maramdaman akong humahawak
sa kaliwang paa ko.

Minulat ko ang aking mata at gulat akong napatitig sa harapan ko.

"M-Mister Kwon"

Seryoso ngunit ramdam ko ang ngisi niya. Dahan dahan akong umatras dahil
nanginginig ako hindi sa lamig kundi sa kaba dahil sa dulot ng nasa harapan ko.

Napaikit ako at hinihiling ko na lamang sa mga oras na ito ay sana hinintay ko na

lang si Suzzie at sabay kaming pumunta dito.

"A-Ano pong ginagawa mo dito?"

Nanginginig ang mga kamay kong tinulak ng marahan ang kanyang dibdib dahil sa
pagtukod niya ng kanyang kamay sa aking magkabilang gilid.

"I should be the one asking you that"- Tinitigan niya ako sa aking mata pababa sa
aking mga labi."What are you doing here?"

Anas niya sa malalim na boses.

Napaamang ang aking labi, hindi alam ang sasabihin.

*ALEJANDRO*
Ang kaninang init ay panandalian lang palang mawawala. Muling nabuhay at dumaloy sa

kanyang sistema nang makita ang kanyang inosenteng Layana.

Yes, sakanya si Layana. Dahil sa mga oras na nakuha ng kanyang atensyon ang katawan
nito ay idiniklara na niyang sakanya ito.

Masyadong mabilis pero iyon ang gusto niya. Ayaw na niyang may makaagaw nito
sakanya.

Kanina niya pa ito pinagmamasdan simula nang dumating ito hanggang sa lumusonh ito
sa tubig.

Nagtago lamang siya upang hindi makita at nang makahanap siya ng pagkakataon ay
nilapitan niya ito.

Sa paglapit niya kay Layana ay mas lalong tumindi ang kanyang pagnanasa dito.
Talaga namang napakainosente nito at parang walang kamuwang muwang kung gaano siya
nakaka akit.

"How old are you?"- Anas niya at inilapit ang mukha sa leeg ng dalaga.

Hmm, smell so good.

Titig na titig siya sa mapuputi nitong leeg. Damn, Im hard. Napapikit siya at
diniin ang sarili kay Layana.

Naramdaman niya ang pag igtad nito dahil sa kanyang ginawa.

I have an affect on you huh? Anas niya at hindi na nakapagpigil. Hinalikan na niya
ang leeg nito.

Bahala na, wala na siyang ibang nasa isip kundi ang matikman ito. Wala na siyang
paki'alam kung ano ang nasa isip nito dahil panigurado naman na katulad din ito ng
mga naging babae niya. Ang bumigay agad.

*LAYANA*

Nagulat ako nang bigla akong halikan ni Mister Kwon sa leeg. Nakaramdam ako ng
parang kiliti sa aking katawan.

"M-Mister Kwon, A-Ano pong ginagawa niyo?"- Iniwas ko ang sarili sakanya at
bahagyang lumayo ngunit agad niya akong napigilan at hinapit niya ako sakanyang
sarili.

Nakaramdam ako ng matigas na bagay na tumatama sa aking tyan.

"A-Ano yon?"- Nanginginig

sa takot na saad ko.

"Ssh, Dont be scared Layana, ako lang yun"

Hindi ko na naintindihan pa ang huli niyang sinabi at mas nagulat ako nang halikan
niya ako sa aking labi.

Halos hindi ako makahinga dahil pinasok niya ang kanyang dila sa aking bibig.
"Hmmp"- Anas ko nang maramdaman ang kanyang kamay na humahaplos sa aking hita.

Nanghihina ako sa aking nararamdaman, estranghero sakin ang pakiramdam na ito pero
malakas ang epekto saking sistema.

*ALEJANDRO*

Napangisi siya nang hindi na manlaban ang kanyang si Layana. Patuloy lamang siya sa
ginagawang paghalik dito. Kahit saan na dumadapo ang kanyang kamay ngunit ang
kanyang labi ay nanatili ito sa malalambot na labi ng dalaga.

Ngunit nagtataka siya dahil sa hindi ito tumutugon sa kanyang halik.

"Kiss me back"-Aniya dito at kinagat ang pang ibabang labi. Nakayuko siya
samantalang ito ay nakatingala sakanya. Nakapulupot din ang mga hita nito sakanyang
bewang kaya mas lalo niyang idiniin si Layana sa malaking bato at gumalaw siya
dito.

He's grinning on her like he's inside her.

Nangunot ang kanyang noo nang halikan siya pabalik ni Layana. Isa lang ang alam
niya.

She does'nt know how to kiss.

Bumaba ang halik ni Alejandro sa leeg nito patungo sa dibdib ni Layana. Sakto
lamang ang laki nito sa kanyang kamay.

He kneads her breast while sucking the sensitive part of her neck. He also leaved a
mark on her.

He was about to take Layana's sando off, when they heard a shout.

Bumalik ang halik ni Alejandro sa labi ng dalaga para maiwasan ang pag sigaw
pabalik pero sa tingin niya ay hindi na iyon kaylangan dahil nakikita niya na
dalang dala na ang dalaga sakanyang ginagawa.

Nakapikit ito habang nakatingala. He's glad to see her reactions like that. Pero
hindi ito ang tamang oras.

Madami pang pagkakataon para maangkin niya ang dalaga.

"Layana"

Sigaw ulit ng babae. Tinigil niya na ang ginagawa kay Layana, inayos niya ang suot
nito at nginitian. Bagay na bihira lamang niyang gawin sa bagong kakilala.

"Fix yourself"

Iyon lang at tinalikuran na niya ito.

Sa tingin ko ay magugustuhan ko ang pagbakasyon kong ito. Nakangising saad ni

Alejandro sa kanyang isipan.

*LAYANA*

Tulala ako hanggang sa diko na matanaw ang likod ni Mister Kwon. Hindi ko alam kung
bakit ginawa niya sakin iyon.
"Hoy Layana, ano ba?"- Napaigtad ako nang tapikin ako ni Suzzie sa braso. "Kanina
kapa ha? Hindi ka nakikinig sa mga sinasabi ko. Ano bang nangyayari sayo?"

"W-Wala"- Iniwas ko ang paningin kay Suzzie dahil pakiramdam ko ay namumula ang
buong mukha ko.

"Sus, halika na nga"

Wala na akong nagawa at sumunod na lang kay Suzzie papaalis sa falls.

To be continued...

=================

Kabanata 2

Vote and Comments are highly appreciated. Thanks :)

Kabanata 2

Lips

"Layana, ano? Aba, katulong ka dito hindi prinsesa"

Dali dali ako sa pag ayos ng aking sarili at sinuot ang uniform namin para sa mga
katulong.

"Suzzie, may ibang palda kapa ba dyan?"

Tanong ko at inunat ang maiksing palda na suot ko.

"Wala na eh, ayos na yan. Maganda naman sayo tsaka maputi din yang hita mo kaya
ayos lang"

Ngumuso ako sa naging pahayag ni Suzzie, hindi ko naman gustong idisplay ang hita
ko. Gusto ko ng maayos na uniform para makapagtrabaho ako ng hindi inaabala ang
suot ko.

"Layana, Suzzie. Ano? Sa lahat ng katulong dito, kayo ang buhay prinsesa"

Nagpaikot ng mata si Suzzie at hinila ang kamay ko para pagbuksan si Manang.

"Pasensya na po Manang. Tinanghali lang po ng gising"

Hinging paumanhin ko at yumuko.

"Pasensya? Anong pasensya?"

Nakapamewang na naka kunot noo samin si Manang

"Bakit ka naman tinanghali ng gising ha? Daig niyo pa yung amo niyo na kanina pa
gising at abala na sa paglibot dito sa hacienda. Ikaw Suzzie? Ano? Tsismosa ka rin
no? Pumunta kana nga doon sa kusina at tumulong"

Sinulyapan tsaka tumango sakin si Suzzie bago umalis.

"Pasensya napo talaga Manang. Hindi na mauulit"

Nakayuko lang ako at pinaglalaruan ang laylayan ng damit na suot ko. Kinakabahan
ako dahil palagi na lang akong nakagagawa ng pagkakamali. Natatakot ako na baka
tanggalin nila ako sa trabaho ko.

Kaylangan ko ng pera, nag iipon ako dahil gusto kong makapag aral para sa pamilya

ko. Gusto kong makapagtapos at iahon sina nanay sa kahirapan. Ayokong habang buhay
ay salat kami sa kahirapan kaya kung maaari ginagawa ko ang lahat.

At kung papalarin sa susunod na pasukan ay makakapagenrol na ako.

"Aba'y talagang hindi na mauulit, bakit may plano ka pang ulitin?"

Umiling ako.

"Sabihin mo nga, ba't ka nagpuyat? Lumalandi kana ba Layana? Nakipagkita ka sa

lalake mo?"

Agaran akong umiling sa mga sinasabi ni Manang dahil hindi iyon totoo.
Hindi ako nakipagkita at mas lalo akong walang lalake.

Sa totoo lang hindi ako nakatulog kagabi kaiisip sa nangyari kahapon sa falls.
Bakit nagawa iyon ni Mr. Kwon? Bakit niya ako hinalikan?

Lasing ba siya at nagawa niya iyon?

Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit nakakaramdam ako na parang naiinitan kapag
naiisip ko ang halik niya sa leeg ko.

"W-Wala po akong lalaki Manang"

"Siguraduhin mo lang. Ang alam ng nanay mo ay nagtatrabaho ka dito at hindi para

lumandi"

Tumango ako sakanya.

"O siya, pagdalhan mo na lang ng maiinom doon sina Rhia sa patio. Ayusin mo ha? Wag
tatanga tanga"

Tumango ako at sinunod ang utos ni Manang.

"G-Good morning po"

Kinakabahang saad ko nang makarating ako sa patio.

"Layana, good morning"

Bati sakin nung magandang babae. Nanginginig na nilapag ko ang tray na hawak ko
dahil sa masinsinang titig sa'kin ni Mr.Kwon.

Kinuha nito ang isang basong laman ng juice at nakatitig sa leeg ko habang iniinom
ito.

Napalunok ako nang makitang dinilaan nito ang pang ibabang labi niya.

"Hey Layana, where do you

think you're going? Come. Sit with us"

Huminto ako sa akmang paglakad sana nang tawagin ulit ako.

"Maam, pasensya na po pero madami pa po akong gagawin"

Yumuko ako bilang paghingi ng paumanhin.

Napaismid ang babae sakin.

"Maam? Its Rhia, Layana. Why did'nt you recognize me?"

Nakangusong saad niya.

"I-Im sorry po, pero hindi ko po talaga kayo kilala"

Mahinang saad ko.

"Just shut it Rhia, kung hindi ka niya makilala, hayaan mo na"

Humalakhak na saad ng isa pang lalake sa tabi niya. Tiningnan ito ng masama ni Maam
Rhia at pinalo sa may balikat.

"Hi Layana, come sit with us. Im Axcel"

Nahihiyang kinuha ko ang kamay niya nang abutin niya ito. Nagawa niya pang tumayo
sa tabi ni Mr. Kwon at lumapit sa'kin.

Nakaramdam ako ng asiwa nang haplusin niya ang kamay ko.

"You have soft hands. Are you really working here?"

Anas ni Sir. Axcel. Tumango ako at binawi ang kamay ko.

Hinila niya ako patungo sa kanyang kinauupuan at doon ako pinatabi kay Mr.Kwon.

Nagtama ang braso namin dahilan para makaramdam ako ng kuryenteng dumadaloy sa
katawan ko.

Pinagigitnaan ako ngayon ng dalawang lalakeng Kwon at si Maam Rhia naman ay nasa
tapat namin. Abala ito sa pagtipa sa kanyang mamahaling cellphone na may tatak na
mansanas sa likuran.

"Hey Layana, sino bang hinahanap mo?"

"Ah, m-may gagawin pa po kasi ako Sir.Axcel"

Hindi lang iyon. Natatakot ako at baka mahuli ako ni Manang na nakaupo dito at
walang ginagawa.

Baka ito pa ang maging dahilan ng pag alis ko dito sa hacienda.

"Sir? Just call me Axcel, Layana"

Tumango ako at nakayuko.

"And that man beside you is Alli. Siya, you can call him Sir. Alli"

Natatawang saad ni Axcel. Binalingan ito ni Mr.Kwon ng masamang tingin.

"I gotta go guys"

Nalipat ang tingin ko kay Maam Rhia nang tumayo ito.

"Where are you going Rhia?"

Anang baritonong boses sa may tenga ko. Nangilabot ako nang maramdaman ang hininga
niya na tumatama sa leeg ko.

Ayoko siyang lingunin, natatakot ako at baka magtama ang mata namin at mabasa niya
na kinakabahan ako sa presensya niya.

"What do you care Kuya Alli? Axcel let's go. Samahan mo ako"

Tumango si Axcel at sinamahan si Maam Rhia.

"Geh Dude"

Tinapik ni Axcel sa balikat si Mr.Kwon at tinanguhan lang ako tsaka umalis.

"Tss! that Brat"

Dinig kong asik niya.

Nanginginig man ay pinilit kong tumayo para makaiwas kay Mr.Kwon. Hindi ko kayang
tagalan ang presensya niya. Kinakabahan at natataranta ako dahil sakanya.

"Mauna na po ako Sir"

Hindi ko na hinintay pa ang magiging sagot niya at umalis na ako.

"Hoy Layana, ok ka lang ba? Kanina kapa tulala"

"Ayos lang ako Suzzie"

Mahinang usal ko at pinunasan ang butil ng pawis sa noo ko. Patungo kami ngayon sa
dulo ng hacienda at maghahatid ng pananghalian sa mga trabahante.

"Sus, okay daw. Eh ba't parang namumutla

ka?"

"Ha? Hindi ah. Mainit kasi"

Palusot ko at binilisan ang paglakad para hindi na siya magtanong pa.

"Ewan ko sayo Layana, namumutla? Eh diba dapat namumula kasi maputi ka?"

"B-Baliw ka Suzzie"

Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko kaya tumakbo na ako hanggang sa makarating
kami sa palayan.

Pumasok ako sa Kubo at doon nilapag ang dala dala kong pagkain para sa mga
trabahante.

"Ba't ba nagmamadali ka Layana? Ang bilis mo ha"

Naupo si Suzzie katabi ko at ginamit ang kanyang kamay para ipaypay sakanya.
Hinihingal din ito at puro pawis ang mukha.
"Teka"

Naagaw ni Suzzie ang atensyon ko dahil sa ginawa niyang pagtapik sa balikat ko at

paglakas ng boses niya.

"Si Mr.Kwon ba yon?"

Tili ni Suzzie at inalog alog ako.

"A-Aray Suzzie, tama na"

"Halika Layana dali"

Patuloy pa rin siya sa pagtili at hinila ako patungo sa mga trabahante.

"Uy si Layana nandito. Magandang tanghali ganda"

Bati nila sakin nang makita kami ni Suzzie. Nahihiyang ngumiti ako sakanila, nadako
ang paningin ko kay Mr.Kwon na nakakunot ang noo at nakapameywang habang kausap si
Manong Sito ang namumuno dito sa palayan.

Nakasando lamang siya ng kulay abo at nakapantalon.

"Shit Layana, kita mo yung braso ni Sir? Ulam na ulam. Hmm, pahinging kanin."

Siniko ko si Suzzie para magtigil sa sinasabi niya at baka may makarinig na iba.

"Ano palang ginagawa niyo dito Layana?"

Tanong sa'kin ni Paolo, anak ni Mang Sito.

Tumingin lang siya kay Suzzie at binalik ang paningin sa'kin.

"Ah, nagdala kami ng pananghalian niyo. Kain na kayo"

Ngumiti ako sakany. Kita ko ang pamumula niya, at umiwas sakin ng paningin.

"Paolo okay ka lang? Namumula ka"

"A-Ayos lang ako Layana, sige tawagin ko lang sina Papa para makakain na"

Tumango ako sakanya at hinayaan itong tawagin ang iba.

"Tay, nandito sina Layana"

Dinig ko pang sigaw ni Paolo dahilan para mapunta samin ang atensyon ng ibang
trabahante maging ni Mr.Kwon.

Hinila ako ni Suzzie sa may malaking puno para makasilong.

"Tsk !!! Napakainosente mo talaga Layana. Hindi mo ba alam na may gusto yun sayo si
Paolo?"

"Ha? Wala, ano kaba Suzzie, pinagsasabi mo r'yan"

"Bahala kana nga Layana, kung kasing ganda mo lang ako? Naku, diko sasayangin ang
pagkakataon. Hahanap ako ng poging mayaman"
Natatawang saad ni Suzzie. Napailing na lamang ako sa naging turan niya.

Aanhin ko naman ang poging mayaman kung hindi ako mahal? At isa pa hindi iyon ang
prioridad ko sa buhay.

Mag aaral ako, magtatapos, iaahon sina Nanay sa kahirapan. Iyon ang plano ko sa
buhay.

"Tumigil kana Suzzie, may makarinig sayo baka kung ano pang isipin"

Saad ko at tinuon ang atensyon sa mga magsasaka. Patungo na sila sa kubo kaya
niyaya ko na din si Suzzie para masilbihan sila. Iyon kasi ang bilin ni Manang.

Ngunit hindi pa ako nakakapasok sa kubo nang tawagin ako ni Mang Sito.

"Bakit po?"

"Layana Ineng, pakisamahan mo muna ito si Mr.Kwon sa falls at gusto niya raw maligo
muna bago

kumain"

"Ha?"

Tiningan ko si Mr.Kwon sa likod ni Mang Sito at seryoso lamang itong nakatitig

sakin.

Napaiwas ako ng tingin.

"S-Si Suzzie na lang po...Teka lang po, tatawagin ko"

Pag iiwas ko. Ayokong samahan si Mr.Kwon, naaalala ko lamang ang nangyari kahapon
at nahihiya ako.

"Layana wag na, kita mo naman at abala na si Suzzie roon, at tsaka panigurado
nangangati na ito si Mr.Kwon, baka magkaroon pa siya ng allergy"

"Sige po"

Wala na akong nagawa at sinunod na lamang ang sinabi ng matanda. May punto siya at
ayoko naman na ako ang sisihin kapag may nangyari sa balat ni Mr.Kwon.

"Are you nervous?"

Napahinto ako sa paglalakad dahil sa pagbabasag ni Mr.Kwon ng katahimikan sa

pagitan naming dalawa.

Mula dito sa kinatatayuan namin ay naririnig ko na ang lagaslas ng tubig galing sa

falls.

"Hindi po. Halina po kayo Mr.Kwon, baka may mangyari pa sa balat ninyo"

"Are you talking sarcastically to me, young lady?"

Sa pangalawang beses ay napahinto ako sa paglalakad dahil sa lamig ng boses niya.

"Hindi po Sir, nagaalala lang po ako sa balat ninyo"

Hindi ko sinasadyang naging ganun ang tingin niya sa pananalita ko. Sadyang
nagaalala lang talaga ako at kanina pa namumula ang kanyang balat.

Sa mga makapangyarihang taong tulad niya ay alam kong hindi siya sanay magbilad sa
araw.

Ang mga tulad niya ay nagtatrabaho sa mga naglalakihang kompanya, malamig na

opisina, malawak na lugar.

Hindi dito sa sakahan na mainit at nagbibilad sa araw.

"Bilisan na po natin Sir, para makakain na kayo"

Nagtuloy tuloy na ako sa paglalakad at nang marating ang falls ay dumiretso ako sa
nipa house at nilapag sa mesa ang dala dala kong pagkain ni Mr.Kwon.

"Fuck, it's heavy"

Dinig kong reklamo niya.Nakatalikod siya sa'kin at nakatayo sa harap ng falls.

"Mabigat po talaga yan Mr.Kwon. Pag pupunta po kayo sa palayan ay wag po kayong
magsusuot ng mahahaba o kaya maong para pag naputikan ay magaan lang"

Lumapit ako sakanya at ginaya ang ginagawa niya.

"Hubarin niyo na po ang pantalon niyo. Lalabhan ko lang po, para hindi na kayo
mahirapan pabalik sa Mansyon"

Saad ko nang wala parin siyang imik.

"Are you sure, you want me to take off this jeans?"

Ngumisi siya sa'kin.

"Opo, para matanggal po yung putik"

Kunot noong saad ko.

"Young Lady, you don't know what you're saying"

Patuloy pa rin ang pag ngisi niya.

"Alam ko po kung ano ang sinasabi ko"

Nakakaramdam na ako ng pagkainis sakanya dahil hindi niya sineseryoso ang mga
sinasabi ko.

"Don't put the blame on me, If I'd loss my control"

Bulong niya na mas lalong ikinunot ng noo ko.

Una niyang hinubad ay ang sandong suot niya. Napatingin ako sa mabato niyang
katawan. Panigurado kung nandito lamang si Suzzie ay titili na yon dahil sa 'ulam'
na nakahantad ngayon sa harapan ko.

Napailing ako sa isipang iyon.

"What? You don't like my body?"

Masungit na tanong ni Mr.Kwon.

"H-Ha? Hindi po, m-may

iniisip lang po ako"

Hindi niya inintindi ang paliwanag ko at itinuon ang pansin sa ginagawa niya.

Napaiwas ako ng tingin sakanya nang tuluyan niyang maihubad ang suot na pantalon.
Nahagip ng paningin ko ang bumubukol sa gitnang bahagi ng hita niya.

Hindi ako tanga para hindi malaman kung anu yon.

"Here"

Kinuha ko sakanya ang pantalon at diretsong nakatingin sa mata niya. Ako ang unang
nag bitiw dahil sa ginawa niyang pagkagat sa ibabang labi niya.

"Sige po sir, maiwan ko po muna kayo r'yan, lalabhan ko lang po muna ito"

Lumayo na ako sakanya pero pinigilan niya ako.

"Where are you going?"

Nginuso ko ang kabilang parte ng falls, kung saan hindi niya ako makikita dahil may
nakapagitan na malaking bato sa gitna.

Nahuli ko siyang nakatitig sa labi ko kaya tinigil ko ang pag nguso.

"Doon po sa kabila Sir, ayoko lang po kayong abalahin sa pagligo"

Nang makapagpaalam ay umalis na ako dumiretso sa kabila.

Napailing ako, hindi ko inaasahan na makakapunta ako ngayon dito sa falls. Baka
mabasa pa ang uniform na suot ko dahil sa gagawin ko.

Bahala na. Kinalas ko ang butunes ng suot ko at hinubad ito. Katulad kahapon ay
tanging sando at panty lang ang suot ko. Hindi naman ako makikita dito ni Mr.Kwon
dahil sa nakaharang na bato at isa pa, hindi naman ako magtatagal sa paglaba kaya
masusuot ko din kaagad ang uniform.

Nilagay ko ang damit at palda sa malaking bato.

"Layana"

"Po?"

Sigaw ko maya maya.

"Come here, may ipagagawa ako sayo"

Sigaw din niya pabalik.

"Te-teka lang po Mr.Kwon"

Dali dali kong binanlawan ang pantalon at nilagay ito sa isa pang bato. Kung bakit
kasi ang laki ng pantalon,kaya nahirapan ako sa pagkuskos.

Kukunin ko na sana ang uniform ko nang bigla akong naalarma. Umikot ikot pa ako at
tiningnan ang ibang bato baka nagkamali lang ako sa paglagay pero wala talaga ang
damit at palda na suot ko kanina.

Nasaan na yon.

"Layana I said come here. What's taking you so long?"

Iritang sigaw ni Mr.Kwon. Kagat kagat ko ang pang ibabang labi na pinuntahan siya.

"S-Sir"

Nakayukong anas ko.

"Come here"

Napaanat ako ng tingin dahil sa paos na pagtawag niya sakin. Bigla akong kinabahan
at nanginginig na lumapit sakanya.

"Come here Layana"

Pag uulit niya.

"You're shaking. You nervous?"

Bulong niya sa may bandang tenga ko.

Hindi ako umimik.

"Hey, look at me Layana"

Umiling ako.

"Are you alright?"

"Mr.Kwon"

Tanging nasabi ko na lamang at hinawakan siya sa dibdib para sana itulak. Bakit
niya ginagawa to sa'kin? Bakit niya ako niyayakap?

"Damn"

Dinig kong mura niya at sinandal ako sa bato.

"B-Bakit niyo po ito ginagawa Mr.Kwon?"

Utal na tanong ko dahil kinakabahan ako ngayon sa pwesto namin dalawa. Ganiting
ganito din ang eksena kahapon at ayoko nang mangyari pa iyon ulit.

Ayokong pagalitan ako ni Manang dahil baka mapuyat ulit ako sa pag iisip dahil sa
posibilidad na mangyari.

"Alli. Call me Alli"

Malambing na saad niya at idiniin ang sarili sakin.

Napaamang ako dahil sa sinabi niya.

"Are you scared? Natatakot kaba sa'kin?"

Malungkot na tanong niya.

Umiling ako. Hindi ako makapagsalita.

"Then good"

Saad niyang nakatitig sa mata ko, bumaba patungo sa labi ko dahilan para dilaan ko
ito. Pakiramdam ko ay nanunyo ang lalamunan at labi ko dahil sa ginagawa niyang
pagtitig sakin.

"Can I also lick that lip of yours, Layana?"

Napaamang ang labi ko dahil sa kawalan ng sasabihin. Hindi pa ako nakaka pagreact
nang sunggaban niya kaagad ako ng nag aalab na halik.

Nakakapanghina ang halik niya, patuloy lamang siya sa ginagawang paglaro sa ibabang
labi ko at ipinasok ang kanyang dila sa bibig ko.

"Uhm"

Ungol ko nang pisilin niya ang parehong dibdib ko.

Napakapit ako sa balikat niya dahil hinang hina na ako sa ginagawa niya.

Napunta sa aking leeg ang kanyang halik dahilan makaramdam ako ng kuryente na
dumadaloy sa'king katawan.

Hindi ko na alam kung saan ako kakapit kaya nagawa kong idantay ang kamay ko sa
dibdib niya pababa sakanyang pandesal sa tyan na kung tawagin ni Suzzie.

Patuloy lang ako sa ginagawang paghaplos sa kanya at ganun din siya sa'kin.

Hindi ko alam kung bakit hinahayaan ko siyang gawin ito sakin. Siguro ay dahil
ngayon ko lang naramdaman ito at napakasarap sa pakiramdam. Nag iinit ako ngunit
gusto ko ang ganitong init na para bang may gusto akong maabot.

Ang kamay kong patuloy sa paghaplos sa kanya ay bumaba pa ito patungo sa gitnang
bahagi ng kanyang hita nang halikan niya ang aking dibdib.

Patuloy lang ako sa pag haplos sa gitnang bahagi ng

kanyang hita dahilan para mapatigil siya saglit at mapura siya.

"Fuck. Stroke it Layana"

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Kaya laking gulat ko na lang nang hawakan
niya ang kamay ko at ipasok ito sa boxers na suot niya.

"A-Alli"

"Stroke it for me"

Paos na saad niya at hinapit ako lalo sakanya.

Nanginginig ang kamay kong sinunod ang gusto niya. Dahan dahan kong itinaas baba
ang kamay ko sa pagkalalaki niya.

"Ugh, you're doing it good"

Bulong niya sa tenga ko.

Napapikit ako dahil sa dulot ng kanyang hininga.

"Let's go"

Aniya at hinila ako patungo sa kubo.

Muli niya akong hinalikan at sinandal ako sa may upuan.

Naging mapusok ang halik niya at nagawa niya pang kagatin ang pang ibabang labi ko.

"Ah"

Ungol ko, hindi ko alam kung sa sakit o iba pa ba.

Bumitiw si Alli sa paghalik niya sakin at marahan akong tinutulak hanggang sa

makaluhod ako sa harapan niya.

Nasa tapat ngayon ng mukha ko ang pagkalalaki niya na parang may tent na sa loob ng
kanyang boxer shorts.

Hindi ko magawang kumurap nang tuluyan niyang hubarin ang natitira niyang saplot sa
katawan.

"Suck it"

Utos niya at inilapit ang sarili sakin.

Akma kong ibubuka ang bibig ko para mag salita nang patayuin niya ako bigla at
hiniga sa mesa.

Pumwesto siya sa gitna ko at gumalaw paatras paabante para tumama ang pagkalalaki
niya sa pagkababae ko.

"Ah, a-ano pong ginagawa niyo?"

Halinhin ko. Kakaiba ngayon ng nararamdaman ko. Masarap at nakakakiliti.

"Are you enjoying this Layana?"

Tila hinihingal na saad niya at patuloy ang sakanyang ginagawa. Nakakaramdam na din
ako ng parang basa sa panting suot ko dahil sa ginagawa niya.

"Y-Yes"

Nauutal na saad ko.

"Good, coz Im enjoying this either. Do you want to become my FUBU Layana?"

To be continued...

=================

Kabanata 3
Hindi sa'kin importante kung madami o kaunti ang reads nito. Basta may nagbabasa,
tatapusin ko to.

So guys, comment your reactions about TCM, para naman mainspire ako at isingit to
sa schedule ko haha.

Kabanta 3

Iwasan

"Ba't ang tagal niyo?"

Bulong sa'kin ni Suzzie makalipas ang isang oras na pagtagal namin sa falls ni
Alli.

Oo, simula daw ngayon Alli na ang itawag ko sakanya.

"Ah, naligo pa kasi si All- Mister Kwon. Kaya ayon"-Tipid na sagot ko sakanya at
binaling sa iba ang paningin.

Pinagmamasdan ko ngayon si Alli, at hindi ko maiwasan makaramdam ng kaba kapag

nagtatama ang paningin namin.

"Ohhh M G Layana"

Hinarap niya ako sakanya, hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at niyugyog
ako.

"Suzzie, nahihilo ako"

Saad ko at tinanggal ang kamay niya sakin.

"O M G"-Pag uulit niya at kinagat ang kanyang hintuturo. "Naligo?"

Tumango ako.

"So ibig sabihin, nakita mo yung katawan niya? Tsaka ano. Nakita mo ba yung ano
niya?"

Ngumuso siya at kinurot ako sa may tagiliran ko.

"Ang ano?"

Kunot noong tanong ko.

"Duh"-Pinaikot niya ang kanyang mata "Syempre yung umbok sakanyang gitna, diba sabi
mo, naligo? Malamang hinubad noon ni Sir yung pantalon niya. Ikaw talaga Layana,
kung ako siguro yung nandoon kanina sa sitwasyon mo?"-Nilagay niya ang takas na
buhok sa likuran ng kanyang tenga."Tititigan

ko na lang yun hanggang sa magsawa ako"

Humalakhak siya sa huling sinabi. Iniwas ko ang paningin ko dahil ramdam ko ngayon
ang pag init ng magkabilang pisngi ko.

Nadako ang paningin ko kay Alli na ngayon ay nakatayo na at akma ng aalis. Bumaba
ang paningin ko sa umbok niya at napalunok ako.

Kanina ay nakita ko iyon harapharapan, at gusto niya pang anuhin ko iyon.

Naramdaman ko na din ang kanya sa pagkababae ko kanina.

"So, malaki nga?"

"Oo"-Wala sa sariling saad ko habang nakatutok pa rin ang atensyon ko kay Alli.

"Oh my God Layana, nakita mo? Nakita mo na? Sinukat mo ba?

Tumitiling saad ni Suzzie dahilan para mabalik ako sa sarili ko.

"Sumagot ka Layana , sumagot ka"

Patuloy pa rin siya sa pagtili at nagawa niya pang hilahin ang buhok ko ng marahan.

"H-Ha?"

Tanging nasabi ko na lang.

"Sabi mo sakin malaki. So nakita mo nga?"

Malakas na saad ni Suzzie. Nakuha ni Paolo ang kanyang atensyon kaya lumapit siya
samin.

"Alin ang malaki Layana? Tsaka ano ang nakita mo?"

Ani Paolo.

"Ha?"-Inilibot ko ang paningin sa buong kubo at lahat sila ay nasa sa'kin na ang
atensyon.

Napalunok ako nang magtama ang paningin namin ni Alli, at nakangisi siya sakin.
Nagawa niya pang haplusin ang pang ibabang labi niya matapos ay pinasadahan ng
palad niya ang kanyang noo.

"Ah, hehe kanina kasi itong si Layana, sabi niya may nakita daw siyang ahas
pagkagaling nila sa falls"

Palusot ni Suzzie dahilan para lalong ngumisi si Alli.

Mukha naman naniwala

ang mga trabahante at nagsipagtango ang lahat ng ito. Pinalalahanan pa kami ni Mang
Sito na sa susunod daw ay doble ingat dapat.

"Nakakainis ka talaga Suzzie, kita mo yung ngisi ni Mister Kwon kanina? Nakakasar,
alam mo ba yun?"

Nakasimangot na saad ko at inunahan si Suzzie sa paglalakad. Nakakahiya baka kung

ano pa ang isipin ni Alli at sabihin niya pang pinagsasabi ko ito.

"Oh eh , ano naman ang kinalaman ng ngisi niya? Eh hindi naman niya alam kung ano
yung pinaguusapan natin. Unless kung"

Binitin niya ang sinabi at pinahinto ako sa paglalakad.

"Unless kung?"

Ngumuso ako sakanya.

"Kung nakita mo talaga, at kung pinakita niya talaga sayo"

Seryosong aniya

"E-Ewan ko sayo"

Tinakpan ko ang mukha ko ng pareho kong kamay. Nahihiya na ako sa pinaguusapan

namin ngayon. Bakit sa dami ng magiging topic ay yung pang anu ni Alli.

"Hindi mo sinagot ang tanong ko Layana at umiiwas ka lang"

Wala pa rin bahid ng ngiti sa labi ni Suzzie. Hinila niya ako sa ilalim ng punong
mangga at tumingala sa langit.

Ala una pa lang pero madilim na ang langit, at sa tingin ko ay uulan ng malakas.

"Sabihin mo nga Layana, may nangyari ba?"-Hindi ako nakasagot at kinagat ang pang
ibabang labi ko."Meron nga"

Sarkastiko siyang tumawa at hinarap ako sakanya.

"Paanong nangyari iyon Layana?"

"H-Hinalikan niya ako Suzzie"

Sinabi ko na sakanya ang totoo dahil wala akong alam sa mga ganito. At siya lang
ang taong malapit sakin dito sa hacienda kaya ko siya pinagkakatiwalaan.

"Oh tapos? Ano ng nangyari? Binigay mo na? Sinuko mo na?"

Umiling ako at yumuko.

"Mabuti naman kung ganoon. Hindi na ako magtatanong kung ano at paano ang nangyari,
pero payo lang bilang nakakatanda sayo ha? Wag ka munang bumigay, masyado kapang
bata, Seventeen kapa lang diba? Paano kung mabuntis ka? Diba gusto mo pa mag aral?

Nakayuko lang ako at iniintindi ang sinasabi ni Suzzie.

"Ayokong matulad ka sa'kin"

Dagdag niya at niyakap ako.

Tumango ako sakanya. Susundin ko ang sinasabi ni Suzzie dahil alam ko kung ano ang
pinagdaanan niya sa buhay. Nabuntis siya ng maaga at nang malaman ito ng kasintahan
niya ay iniwan siya.

"Naiintindihan mo ba ako Layana?"

"Naiintindihan ko Suzzie".

Mahinang saad ko at niyakap siya pabalik.

"Hindi naman sa pinipigilan kita sa mga gusto mo Layana. Iyong ginagawa kong
pagbibiro sa katawan nila, hindi ko iyon sineseryoso."

Bumuntong hininga siya.

"Mapaglaro ang mayayaman Layana. Lalaruan ka nila, kukunin ang lahat ng sayo at
kapag ubos kana, tsaka ka iiwan"

"Alam ko naman yun Suzzie"

Mahina ngunit puno ng sensiridad na saad ko.

"Kaya ngayon pa lang umiwas kana. Iwasan mo na siya dahil hindi mo alam ang kaya
niyang gawin. Heto ka Layana"

Ngumiti siya ng mapait at tinapat ang palad sa lupa.

"At heto siya"-Tumango ako dahil nakakaramdam na ako ng bara saking lalamunan.

Tiningnan ko ang kamay niyang isa sa taas at isa sa baba.

Tama ka Suzzie, mababa lang ako. Malayong malayo kay Mister Kwon. Kaya kung

ano man ang plano niya sakin ay dapat kong pigilan. Dapat ko na siyang iwasan.

"He is Alejandro Kwon. The president and CEO of Kwon Industry. He's a heartless
jerk Layana. Believe me"

Saad ni Suzzie sa matigas na english. Hindi na ako nagulat sa pag english niya
dahil nakatungtong din naman si Suzzie ng kolehiyo, yun nga lang hindi na niya
naipagpatuloy.

ALEJANDRO

Ngiting ngiti siyang pabalik sa mansyon nang maalala ang naganap sakanila sa falls
ni Layana.

Ang babaeng nakakuha ng kanyang atensyon.

"What's with the smile Dude?"

Axcel greeted him as he entered the frontdoor of their mansion.

He did not answer him instead he just walk pass through him.

"Dude, I wanna get laid tonight. Do you want to go with me? I'll go to downtown
later. Mag bar hopping kami ni Rhia"

He stopped midstep. Axcel caught his attention.

"What the fvck Axcel. You wanna get laid tonight, then isasama mo si Rhia? Are you
insane?"

His forehead knotted. His Rhia is too young for that. For Petes sake, she's only 22
and for him, Rhia will still his baby sister.

"Relax Dude, she'll gonna meet Ashton there"

Axcel said that it was just like a normal thing that they're talking about Ashton
and Rhia.

"The fucker's here?"

Mas lalong nangunot ang kanyang noo nang tumango si Axcel at ngumiti ng nakakaloko
sakanya.
"Fine I'll go with you two"

Saad niya at iniwan na si Axcel at umakyat ng hagdan.

"What? You'll just gonna come with us kasi nalaman mo na nandoon si Ashton?"

Pahabol

ni Axcel bago siya tuluyang makapasok ng kwarto.

Dumiretso siya sa kanyang banyo at naligo. Ngunit sa pagdaloy ng tubig sa kanyang

katawan ay siya ding pagdaloy ng kuryente na para bang nabuhay ulit ang dugo niya
nang maalala ang inosenteng mukha ni Layana.

Si Layana na walang kaalam alam sa mga plano niya.

LAYANA

"Aba't ayaw mo talagang masisante ano Layana? Ang aga mo ngayon eh"

Saad ni Manang nang maaga akong pumasok sa hacienda. Hiwalay kasi ang tinutulugan
naming mga katulong. Si Manang pa lang ang nakakatulog sa loob ng mansyon.

Sa pinakalikurang bahagi ng Mansyon ay nandoon ang maliit na tulugan naming mga

katulong. Kumpleto din dito sa gamit, maliban sa tubig na poso ang aming
pinagkukuhunan.

Tumango ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung pamumuri ba o pang iinsulto ang
kanyang sinabi.

"Mabuti pa ay gawin mo na ang dapat mong gawin ngayong araw at pagkatapos kana ay
dalhan mo na doon si Alejandro ng almusal sa taas"

Matapos kong gawin lahat ng gawain ko ay umakyat na ako sa taas para pagdalhan ng
almusalan si Mister Kwon.

Hawak ko ang tray na may laman ng Isang basong tubig at juice, may fried rice din
at omelet, sinamahan pa ng bacon at ham.

Lumiko ako sa ikalawang pasilyo ng ikatlong palapag ng Mansyon. Sa pandalawang

pinto bago ang dulo ng pasilyo ay nagsalita ako dahil hindi ko magawang katukin ang
pinto.

"Mister Kwon"

Saad ko sa pangalawang beses pero wala pa din akong sagot na nakukuha.

Nilapag ko muna ang tray na hawak ko tsaka kumatok. Ngunit sa huling beses ay wala
pa ding tugon.

Bumuntong ako at pinihit ang knob ng pinto. Dinig ko ang pagbukas nito senyales na
hindi ito lock.

Kinuha ko ang tray at gamit ang paa ko ay tinulak ko ang pinto para tuluyang
bumukas.

"Magandang umago ho Mister Kwon, pinagdalhan ko po kayo ng almusal"

Nakayuko at mahinang saad ko, ngunit sa pag angat ko ng tingin ay agad kong
nabitawan ang tray na hawak ko dahilan para mapatingin sila sakin.

Bumilis ang paghinga ko nang madatnan sila sa ganoong pwesto.

Si Mister Kwon, nakaupo sa edge ng kama habang may babaeng nakaluhod sa harap niya
at hindi ko maintindihan kung bakit nag tataas baba ang ulo nito sa pagkalalaki ni
Mister Kwon.

Agad niyang tinulak ang babae at tinaklob ang comforter sa katawan niya.

"Layana"

Saad niya sa paos na boses. Akma siyang lalapit sakin nang yumuko ako at
pinagpupulot lahat ng natapon na dapat sana ay almusal niya.

"P-Pasensya na po Sir, ga-gagawan ko na lang po ulit kayo ng bago"

Nanginginig na saad ko at tumalikod na para umalis.

"Tss, dummy"

Dinig kong bulong noong babae. Nilingon ko siya at nakaupo na siya ngayon sa sofa
habang tinataasan ako ng kilay. May nakabalot na din sakanyang comforter.

Gulo gulo ang kanyang buhok at may mga pula pa siyang marka sa leeg patungo sa
dibdib.

"What? Are you just gonna stand there and stare at me?"

Masungit na saad niya at lumapit kay Mister Kwon na walang imik habang
pinagmamasdan kaming dalawa ng babae.

Hindi ko inintindi ang sinabi ng babae at lumabas na. Tsaka lang ako nakahinga ng
maluwag nang makababa na ako at makapunta

sa kitchen area.

Nanginginig na kumuha ulit ako ng bagong pagkain at nilagay ito sa lalagyan.

Napapikit ako nang maalalang kaylangan ko pa palang bumalik sa kwarto ni Mister
Kwon dahil lilinisan ko pa ang natapon ko doon.

Dumaan ako sa dinning area at nandodoon na sina Maam Rhia, Sir Axcel at may kasama
silang asul na buhok.

"Layana,good morning"-Nakangiting saad ni Sir Axcel at niyaya pa akong sumabay

sakanila. Pinanlakihan agad ako ni manang ng mata kaya agaran akong umiling.

"Wag na po Sir Axcel, dadalhan ko pa po kasi ng agahan si Mister Kwon sa taas"

"Wait what? Mister Kwon?"-Natatawang saad niya at tumango tango. Tiningnan ko si

Maam Rhia at nakatuon lang ito sakanyang pagkain, katulad din noong kulay asul ang
buhok.

"Really Layana? Mister Kwon?"

Kumunot ang noo ko sakanya.

"What the, haha"

"Bakit po Sir Axcel may mali po ba?"

"Ha? Nothing, nothing"

Umilig iling siya kaya pinabayaan ko na lang at tinalikuran na siya para umalis na,
pero agad din akong napatigil dahil sa lalakeng ngayon at nasa harap ko.

Nakasuot siya ngayon ng puting V neck shirt at itim na shorts.

"G-Good morning Mister Kwon, dadalhan ko na sana kayo ng agahan pero nandito na
kayo"

Sumulyap ako sa babaeng nasa likuran niya at inirapan lang ako nito.

"Hey dude goodmorning. Hangover eh?"

Halakhak ni Sir Axcel. Hindi sumagot si Mister Kwon at nilagpasan lang ako.
Tumabi sakanya yung babae at hinilig ang ulo sa balikat niya.

Pumihit ako pabalik at nilapag sa harapan nila ng babae ang dapat na dadalhin ko
sana sakanila.

Yumuko ako at dumiretso na sa taas para linisin ang silid ni Mister Kwon.

"Layana"

Napaigtad ako sa baritonong boses na tumawag sakin.

"Mister Kwon, nililinisan ko lang po ito"

Tinuro ko ang carpeted floor niya at gamit ng vacuum ay tinalikuran ko siya.

Hindi siya nagsalita at lumapit sakin. Niyakap ako mula likuran at binaon ang mukha
sa leeg ko.

"Mister Kwon"

Protesta ko at kumalas sa yakap niya.

"Alli. It's Alli"

Umiling ako at binalik ang atensyon sa ginagawa.

"Look Layana, if this is all about what you've saw earlier, Im--"

"Ano pong pinagsasabi niyo Sir? Wala po kayong dapat na ipaliwanag dahil katulong
niyo lang ako dito. Kung ano man po iyong nakita ko dito sa loob, ay mananatiling
dito lamang po iyon. Kaya wag po kayong mag aalala, hindi ko po ipagsasabi"

Saad ko at lumabas na ng kanyang silid.

"Layana"

"Ay Alli"-Napahawak ako sa may bandang dibdib ko nang tawagin ako ni Joy. Isa din
sa mga katulong dito.

"Alli? Sino yon? Joy ang pangalan ko hindi Alli"

"Ha? May sinabi ba akong ganun?"

"Meron, oh siya, pinapatawag ka ni Sir Axcel. Bilisan mo, kanina kapa niya
pinahahanap"

Pagkaalis ni Joy ay agad kong pinuntahan si Sir Axcel, naroon siya sa patio habang
abala sa pagbabasa ng dyaryo.

"Sir Axcel"

Tumikhim ako.

"Layana"-Ngumiti siya sakin at matapos ibaba ang dyaryong hawak niya ay

nangalumbaba

naman siya sa harapan ko.

"Pinapatawag niyo daw po ako"

Saad ko upang makaiwas sa nakakailang na titig niya.

"Ah yes, pwede mo ba akong samahan?"

"Saan po? Baka kasi po hanapin ako ni Manang tsaka madami pa akong gagawin"

"Ako ng bahala kay Manang okay? And drop the po will you? 25 pa lang ako haha"

Umiling ako bilang hindi pagsang ayon, matanda pa rin siya sakin ng ilang taon.

"So, let's go?"

Tumayo siya at hinawakan ako sa palapulsuhan at hinila patungo sa likurang bahagi

ng Hacienda.

"Teka lang po Sir Axcel"

"Saan po tayo pupunta?"

"Sa Falls Layana, samahan mo akong maligo"

"Ha? May pool naman po kayo diba? Bakit dina lang doon?"

Protesta ko at tumigil sa pag takbo.

Habol ko ang hininga ko at pinatong ang pareho kong kamay sa aking tuhod.

"Wala lang. Gusto ko lang doon Layana"

Bumuntong hininga ako at tumango na lamang sakanya.

"Woah"

Sigaw ni Sir Axcel at hinubad ang suot na T-shirt at pagkatapos ay lumusong sa

tubig.

Napanguso ako dahil tumalsik sa mukha ko ang iilang tubig nang pagtalon niya at
lumangoy pagkatapos.
"C'mon Layana, join me here, the water's cold. Nakakawala ng hang over"

Humalakhak siya sa sariling sinabi at umakyat sa taas ng falls. Dumaan siya sa mga
bato bato at puno bago nakaabot sa tuktok.

"Sir Axcel, mag iingat po kayo"

Sigaw ko nang hawakan niya ang baging at akma ng tatalon.

Napahalakhak ako nang gayahin niya ang ginagawa ng isa sa bida sa napanuod kong
palabas noon,

tinapik tapik niya ang kanyang dibdib at sumigaw.

"Layana, c'mon"

Saad niyang muli matapos niyang tumalon.

"Samahan mo ako dito, alam ko gusto mo din maligo"

Tinaas taas niya pa ang kanyang magkabilang kilay at tinapunan ako ng tubig sa
mukha.

"Ano, hindi kapa talaga maliligo? Basa kana oh"

"Tama na po Sir Axcel"

Natatawang saad ko nang wala siyang tigil sa pagtalsik sakin ng tubig.

"No, I won't stop pag di mo ako dito sinamahan. Sige ka baka magtagal pa tayo dito,
ikaw din ang malalagot kay Manang"

Ngumisi siya senyales na nakuha ko ang atensyon niya.

"Ano? Ayaw mo talaga?"

Panunudyo niya. Tumayo na ako at pumayag sa gusto niya.

"Sige po"

Bumuntong hininga ako bilang pagkatalo sa kagustuhan niya.

"Good"-Ngumiti siya ngunit agad din napakunot ang noo.

"What are you doing?"

Saad niya. Itinigil ko ang pagbubukas ng ilang butunes sa suot ko at nagtatakang

tiningan siya.

Akala ko ba ay gusto niyang maligo ako? Bakit pinipigilan niya ako sa paghubad ng
damit ko.?

"Naghuhubad po"-Naguguluhang saad ko at pinagpatuloy ang pagtanggal ng butunes sa

uniform na suot ko.

"Jesus Layana. Stop doing that. Come"

Pinalapit niya ako sakanya at nagulat ako nang balikin niya sa ayos ang
pagkakabutones ng damit na suot ko.
"Maliligo tayo ng hindi hinuhubad itong suot mo, okay?"

Saad niya at nginitian ako.

"May sando naman po ako sa loob"

Umiling siya.

"No, it won't do Layana. Babae ka, lalaki ako"-Nilibot niya ang paningin sa buong
falls at hinawakan ako sa magkabilang balikat. "At tayong dalawa lang ang tao dito.
You get what I mean Layana?"

Tumango ako kahit wala akong maintindihan sa sinasabi niya. Anong masama sa pagsuot
ng sando? Maliligo lang naman kami.

"Good, so tara na. Wag nating sayangin ang oras"

Saad niya at lumusong na sa tubig.

"Layana, let's try that"

Tinuro niya ang baging at nauna nang umakyat sa taas. Nilahad niya ang kamay niya
sakin at inalalayan akong makaakyat din sa taas.

"Ready?"

Tumango ako sakanya. Hinawakan niya ang kamay ko at isa ay nasa baging.

"Let's count Layana. At the count of three, sabay natin bibitawan ang baging.
Okay?"

Tumango ako at ngumiti.

"One, two, and three"

Magkasabay na bilang namin at tumalon sa tubig.

Tatawa tawa kaming umahon at medyo hinihingal dahil sa kawalan ng hangin sa

paghinga.

"That was fun"

Saad ni Sir Axcel ng nakangiti sakin. Ngumiti din ako pabalik sakanya.

Magkaharap kami ngayon at parehong may ngiti sa labi. Ngayon ko lang naranasan ang
tumalon sa falls ng may kasabay, pag si Suzzie kasi ayaw niya daw dahil natatakot
siya at baka kung mapano kaming dalawa.

"You're beautiful"

Aniya at hinawi ang ilang takas na buhok saking mukha.

Akma akong magsasalita nang maunahan ako ng kung sino, hinarapan ko ito at bigla
akong inatake ng kaba. Madilim ang mukha niyang nakatitig samin.

"Great. Just great"

Ani Alli.
To be continued...

=================

Kabanata 4

Sorry kung natagalan, sana may nagbabasa pa din nito :D

Naging sunod sunod lang talaga yung group act. at ako pa yung palaging ginagawang
leader.

Kabanata 4

Sorry

"Dude"

Bati ni Axcel sa kapatid na si Alejandro at hinarap ito. Madilim pa din ang mukha
ni Alli'ng nakatingin kay Layana.

"What are you doing here Dude? I thought you're busy?"

Muling saad ni Axcel at umahon sa tubig.

Napatiim bagang si Alejandro dahil sa naging tanong ng kapatid niya. Abala siya sa
pagtanaw sa labas mula sa bintana ng kanyang kwarto nang makita ang kapatid na hila
hila si Layana sa palapulsuhan.

Agad niyang sinundan ito at nang makarating sa falls ay nagtago siya. Wala siyang
planong magpakita dito hanggang sa maabutan niya ito sa ganoong lagay.

Magkaharap at magkalapit ang mukha. Hindi niya mapigilan ang galit sa kapatid.
Nauna siya kay Layana at hindi siya makakapayag na agawin ito sakanya.

Hindi pa siya tapos dito. Hindi niya pa nakukuha ang gusto sa babae.

"Nuh"

Simpleng saad niya at binalik ang paningin kay Layana. Nakayuko ito at nakakagat sa
ibabang labi.

"So, you wanna join with us here? C'mon, masaya pala tong kasama si Layana. Right
Layana?"

Baling ni Axcel kay Layana tsaka inakbayan.

Tumango lamang si Layana at hanggang ngayon ay hindi umiimik dahil sa kabang

nararamdaman.

"Ah, Sir Axcel mauuna na po ako. Baka po hinahanap na ako ni Manang"

Paalam ni Layana na agad kinunutan ng noo ni Alejandro.

Ano bang inaarte niya? Saad ni Alejandro sa kanyang

isipan, kanina lamang ay ang saya saya nito nang kasama ang kapatid, tapos ngayon
ay ganyan na ang inaakto niya.
She's impossible. That's why he hate's to commit on a woman. Hindi niya alam kung
ano ba ang kinagagalit nito at minsan ay hindi namamansin. Hindi mo lang
mapagbigyan sa gusto ay magagalit na agad.

Woman, they're so complicated, kaya gusto niya na lamang ay ang maglaro at hindi
ito seryusuhin.

"Ha? Pero kararating lang natin Layana, pwede mamaya na?"

Ngumuso si Axcel at hinigpitan ang pagkakaakbay sa dalaga.

"Axcel, let her be. Kung gusto mo, maiwan kana lang dito. Ako na ang sasama sakanya
sa mansyon. Let's go Layana"

Hindi na hinintay pang makapagsalita ni Alejandro ang kapatid at iniwan na ito

doon.

LAYANA

"T-Teka lang po Sir. Alli"

Pigil ko kay Sir Alli dahil sa paghila nito sa'kin. Napailing na lamang ako sa
isipang lagi na lamang akong hinihila ng kung sino.

"Si Sir Axcel po, kasama ko po siya kanina"

Saad ko nang hindi ako pinansin ni Sir. Alli.

"And you're with me now Layana. Hayaan na natin siya doon"

Malamig na saad niya sa'kin.

Hindi na lamang ako umimik at hinayaan siya sa ginagawang paghila sa'kin.

"Saan po tayo pupunta?"

Tanong ko nang sa ibang direksyon kami naglalakad.

Nilibot ko ang paningin at napapalayo na kami mula sa falls. Lumiko kami sa kanan,
at puro na lamang dito naglalakihang puno.

Ngayon lang ako dito nakarating at kinakabahan ako dahil kaming dalawa lang ang tao
dito.

"Sir Alli."

Saad ko nang bigla niya akong yakapin nang nahinto

kami sa ilalim ng malaking puno. May duyan din dito na gamit ang gulong.

Kumalas ako sa yakap niya at naupo sa duyan.

"Im sorry Layana"-Humugot siya ng malalim na hininga.

"Sir Alli. Kung ano man po yung hinihingi niyo ng tawad ay wag niyo ng gawin. Wala
akong maalala na ginawa mo saking mali"

Hinarap ko siya.
"Ang totoo po niyan ay ako yung mali. Mali na pumasok ako sa room niyo ng walang
paalam"

Saad ko at napatingala sa langit nang maramdaman ang patak ng ulan na tumulo sa

pisngi ko. Tiningala ko ang langit at madilim na ang ulap. At hindi magtatagal ay
babagsak na ang ulan.

"Shit"

Mura ni Sir Alli nang tuluyan nang bumuhos ang ulan.

"C'mon Layana, let's go"

Saad niya at hinawakan ako sa palapulsuhan, dali dali niya akong hinila patungo sa
isang maliit na bahay na gawa lamang sa kawayan, ang bubong nito ay gawa sa pawid.

Pumasok kami sa loob, nilibot ko ang paningin at may upuan din gawa sa kawayan,
ganoon din ang mesa nito sa harapan. Sa kanang bahagi ay ang patungo sa kusina na
may harang lamang ng asul na kurtina. Sa kabilang bahagi naman ay ang patungo sa
maliit na kwarto.

"Are you okay?"

Tumango ako sa naging tanong niya at tinanaw ang ulan sa labas. Naramdaman ko ang
pag upo niya sa tapat ko.

"Layana"-Tikhim niya.

Nagitla ako nang maramdaman ang hawak niya sa kamay ko.

"Sir Alli"-Saad ko at akmang babawiin ang kamay ko, ngunit hinigpitan lamang niya
ang pagkakahawak.

Umiling siya at lumapit sakin.

"I told you not to call me Sir. Just Alli,

hmm. Okay?"

Kinilabutan ako sa lambing ng kanyang boses

"Hey you mad?"

Saad niya muli nang hindi ko siya imikin. Nanatili lamang ang paningin ko sa labas,
hanggang sa naramdaman ko ang pagyakap niya sakin mula sa likuran.

Napapikit ako nang tumama ang hininga niya sa'king batok.

Nanigas din ako mula sa kinauupuan ko nang tuluyan ko nang maramdaman ang maliliit
niyang halik doon.

"B-Bakit niyo po ito ginagawa sa akin?"

Nanghihinang saad ko.

Napatigil siya sa ginagawa at hinarap ako.

Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi at tinitigan sa mata.

"I like you"

Saad niya ng may sensiridad sa boses. Napakurap ako at napaamang ang bibig.
Hindi alam kung ano ang sasabihin.

"H-Hindi ko..."-Umiling ako sakanya at iniwas ang paningin."Hindi ko alam kung ano
ang sasabihin, pasensya na"

Saad ko at tumakbo papalabas, hindi iniinda ang lakas ng ulan. Dinig ko ang
pagtawag niya ngunit hindi ko na inintindi.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong magiging reaksyon sa sinabi niya. Masyadong
nakakagulat ang naging rebelasyon niya, paanong nagkagusto siya sakin?

Gusto kong maniwala pero ang isip ko ay kumukontra, punong puno ng katanungan ang
isipan ko.

Paano niya ako nagustuhan? Pinilig ko ang naiisip.

Imposible ang sinasabi niya dahil alam ko ang mga tulad niya ay ang tipo ay ang
magagandang babae, mga modelo at katulad niyang nakakaangat sa

buhay.

"Layana"

Dinig ko ang papalapit na pagsigaw niya. Agaran kong pinunasan ang luha ko sa takot
na makita niya ito.

"Layana shit, let's go back in there. Baka magkasakit ka"

Madiin na ani niya at hinarap ako sakanya. Yumuko ako ngunit agad niya ding
hinawakan ang aking baba dahilan magtama ang mga paningin namin.

Hindi ko na ginawang magprotesta sakanya. Nanginginig na ako sa sobrang lamig.

"Nagulat kaba? Natakot kaba sa sinabi ko?"

Saad niya at tinitigan ako sa mata.

"Look, I'm sorry Layana"-Bumuntong hininga siya at niyakap ako."Im sorry, kung
masyadong mabilis ang sinabi ko sayo. But damn, that's what I feel about you. I
like you Layana. I like you, the moment I laid my eyes on you"

"Pero hindi po tayo bagay Sir Alli"

Malungkot na pahayag ko. Nakakaramdam din ako ng paninikip ng dibdib, bagay na

hindi ko maipaliwanag. Ang malinaw lamang sa'kin ngayon ay may tuwa akong
nararamdaman sa sarili ko dahil sa sinasabi niya.

"Walang wala po ako kumpara sayo, Masyado kang mataas at hindi kita kayang maabot"

Pagpapatuloy ko dahilan para kumalas siya sa yakap naming dalawa at tinitigan ako
ng mariin sa mata.

Umigting ang kanyang panga at ginulo ang buhok.

"Really Layana?"

Umiling siya at nameywang sa harapan ko.

Yumuko ako nang lalong lumakas ang buhos ng ulan.

"Pumasok na po tayo sa loob"

Pagiiba ko ng usapan, ngunit hindi pa ako nakakahakbang para makaalis ay pinigilan

na niya ako.

"You like me too right? Admit it"

"Hindi po tayo bagay Sir"

"But you like me, right?"

Ang kaninang madilim na mukha niya ay nagliwanag nang mapagtanto ang isang bagay.

"You like me"

"Pumasok na po tayo sa loob"

"No, admit it first"

"Wala po akong aaminin Sir Alli"

Pagmamatigas ko kahit pakiramdam ko nanginginig na ang mga tuhod ko dahil sa

intensidad ng kanyang titig.

"Okay then, Im gonna stay here. You can go Layana, let me stay here. And if I got a
flu after this, its your---"

"Oo na, gusto din kita"

Pagalit na asik ko sakanya. Bakit ganyan siya? Bakit ganyan sila? Hanggat hindi
nakukuha ang gusto ay hindi titigil.

"Masaya kana po ba?"

Naiiyak na saad ko. Wala na. Wala na ang pundasyong tinayo ko sa sarili ko. Sinira
ko ang sarili kong proteksyon. Kinakain ko lahat ng sinabi ko kay Suzzie.

Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ang dali kong bumigay? Ang dali niya akong
paaminin?

"Hey, are you crying?"

Saad niya at niyakap ako.

Umiling ako at tinulak siya.

"Uulitin ko po ba? Oo gusto kita. Gustong gusto kahit na, hindi pa kita kilala.
Gusto kita at nasasaktan ako dahil pakiramdam ko, pinaglalaruan mo lang ak---"

"That's not true. I like you Layana. Really."

Saad niya matapos niyang putulin ang sasabihin ko dapat ng halik.

Pinaglapat niya ang aming noo at kiniskis ang ilong ko sa ilong niya.
"You're beautiful Layana, and I can't help but kiss you..."-Dinampian niya ng halik
ang aking labi"Again"

Tuluyan na akong napayakap sakanya at tinugon ang halik niya.

"Ngiti ngiti mo ryan?"

Kunot noong tanong sakin ni Suzzie sumunod na araw.

"Saya mo ah, anyare sayo Layana?"

"Wala Suzzie"

Simpleng saad ko at pinagpatuloy ang ginagawang paglalaba.

"Sus, may nasesense ako eh. Sabihin mo na, ano yun Layana?"

Patuloy na pangungulit sakin ni Suzzie pero tanging ngiti lang ang naging tugon ko
sakanya.

Hindi ko pwedeng sabihin sakanya ang nangyari sa pagitan namin ni Alli. Hindi naman
sa wala akong tiwala sakanya, ayoko lang talaga na mag alala siya.

Masaya ako ngayon sa kung ano mang meron kami ni Alejandro. Habang nandito pa ay
sinusulit ko ang pagkakataon dahil alam ko may hangganan ang lahat ng ito.

"Bahala kana nga. Nga pala Layana, ano ng balak mo sa sabado?"

Napatigil ako sa ginagawa at kunot noong tiningan siya.

"Sabado? Bakit anong meron sa sabado?"

Bumuntong hininga si Suzzie at inagaw ang hawak kong damit at siya na ang
nagsampay.

"Naku naman Layana, kaarawan mo nakalimutan mo? Sa sabado mag de-dese'otso kana.
Ibig sabihin dalaga kana, pwede kana mag boyfriend"

Tiling saad ni Suzzie ngunit hindi iyon ang nakakuha ng atensyon ko, kundi ang
sinabi niyang kaarawan ko. Masyado akong naging abala nitong nakaraang araw at pati
iyon ay nakalimutan ko.

"So anong balak mo? Uuwi ka sainyo?"

Muli niyang

tanong.

"Baka Suzzie. Gusto ko kasing dalawin sina Nanay. Namimiss ko na sila"

"Naku dapat lang no. Pagbigyan mo din yang sarili mo. Hindi yung puro trabaho
iniisip mo"

"Gusto mong sumama sa'kin Suzzie?"

Ngumiti ako sakanya.

"Gustohin ko man Layana pero wag na. Oras mo iyon sa pamilya mo, sulitin mo na. Nga
pala, yung pag aaral mo, nakahanap kana ba ng scholarship? Sa munisipyo, nagbibigay
sila diba?"

Pinagpagan ko ang kamay ko sa damit ko at muling tinali ang buhok kong ngayon ay
magulo na.

"Hindi pa nga Suzzie, siguro iyon din ang aasikasuhin ko sa susunod na araw"

Kaylangan kong makapaghanap ng scholarship para makabawas na din sa gastusin sa pag

kokolehiyo ko. Yung dapat na ipang tui-tuiton ko ay magagamit ko na yun sa
pagbibili ng libro.

"Sige, magtatanong tanong din ako sa mga kakilala ko Layana. Sayang kasi eh.
Matalino kapa naman"

"Hindi naman"-Nahihiyang anas ko"Salamat Suzzie ah"

Kinagabihan ay mas lalong naging abala kami sa kusina dahil may dumating na bisita
si Sir Axcel.

"Layana"

"Po?"

Nilingon ko si Manang dahil tinatawag ako nito.

"Pinatatawag ka ni Axcel, nandodoon sila sa Patio. Bilisan mo"

Tumango ako at sinunod ang sinabi niya.

Hindi pa man ako nakakarating sa patio ay dinig ko na ang tawanan ng kalalakihan.

Hindi ko sila kilala lahat maliban na lang kay sir Axcel at kay Alli na may
katabing babae.

Siya din iyong

babaeng nakita ko sa kwarto niya noong isang araw. Agad kong iniwas ang paningin
sakanya dahil nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib.

Akala ko gusto mo ako? Pero bakit, may kasama kang iba? Pinilig ko ang naiiisip.
Hindi porke't gusto ka niya ay hindi na siya maghahanap ng iba Layana.

Napayuko ako nang marinig ang pag sipol ng isa sa mga lalaki.

"Hi there gorgeous"

Bati sakin nung lalaki dahilan para mapatingin sila lahat sa'kin.

"Gorgeous eh?"

Sarkastikong asik ng babaeng katabi ni Alli.

Nakaramdam ako ng panliliit sa sarili. Gorgeous? Hindi nababagay sakin ang salitang
iyon.

Sa suot ko ngayong maid uniform, na umaabot lamang sa taas ng aking tuhod ang palda
ay dapat hindi mo na ako mapansin.

"Oh Layana"
Humalakhak si Sir Axcel at dinaluhan ako ng yakap. Tinulak ko siya ng marahan dahil
ayokong maamoy niya ako dahil puno na ako ng pawis.

"Sir pinapatawag niyo daw po ako"

Mahinang saad ko.

"Ah yes, I just want you to introduce to my friends."

"Bakit po?"

"Bakit ayaw mo ba?"

Akma akong sasagot nang marinig ko ang pinalambing na boses ng babaeng katabi ni
Alli.

Napatingin ako sakanila at halos mapalunok ako sa sakit dahil sa ginagawa nila.

Nagbubulungan at maya maya lang ay hahagikhik ang babae na hanggang ngayon ay hindi
ko pa alam ang pangalan.

Samantalang si Alejandro ay nakahawak sa kanag hita ng babae.

"Get a room dude"

Natatawang saad ni Sir Axcel dahilan para mapatingin ako sakanya.

Dinig ko na lamang ang pagtawa

ng kaibigan ni Sir Axcel at ng babae.

"Ah Sir, mauuna na po ako"

Pagpapaalam ko dahil sa tingin ko ay hindi din naman ako kaylangan dito.

"Wait Layana, hindi pa kita napapakilala sakanila"

Pigil niya sa'kin.

"Mag iingat ka Layana ha"

Saad ni Suzzie nang dumating ang araw ng biyernes. Uuwi ako ngayon samin dahil
bukas nga ay kaarawan ko na. Laking pasasalamat ko kay Manang at pinayagan niya
akong mawala ng ilang araw dito sa hacienda.

Siguro pagbalik ko ng baras ay aayusin ko na din ang paghahanap ng scholarship

dahil gustong gusto ko talaga makapag aral. Hindi naman pwede na habang buhay na
lang akong magsisilbi sa mga kwon.

Gusto kong makapagtapos, gusto kong may marating sa buhay.

"Sige. Salamat talaga Suzzie ha?"

Hinalikan ko siya sa pisngi at lumabas na ng hacienda. Tiningala ko pa ang malaking

bahay dahil ilang araw ko din itong hindi makikita.

Nadako ang paningin ko sa ikatlong palapag ng Mansyon at nagtama ang paningin namin
ng lalaking ilang araw na din akong hindi kinakausap.
Matapos ng eksena sa patio ay hindi niya ako sinubukang kausapin at ganun din ako
sakanya. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat na maramdaman ko sakanya.

Bago pa ako makaiwas ay nauna niya ng ginawa ito. Tinalikuran niya ako. Nangibit
balikat na lamang ako at sinulyapan si Suzzie na kumakaway sa'kin.

Nang makaalis sa Kwon Hacienda ay pumara na ako ng tricycle at nagpahatid sa

terminal ng bus.

"Layana? Wait Layana right?"

Napalingon ako sa tumawag sa'kin. Hindi pa man ako nakakapasok sa bus ay may
humawak na sa palapulsuhan

ko.

"I'm Ellie, naalala mo?"

Umiling ako "Pasensya na pero hindi kita kilala"

"Kapatid ako ng kaibigan ni Axcel. Nandoon din ako noong ipapapakilala ka sana
samin ni Axcel kaso umalis kana lang bigla"

Ngumiti siya at inaya akong makapasok na sa loob ng bus. Matapos kong umupo ay
tumabi siya sakin.

"Ah, sorry. Nahihiya po kasi ako noon"

"Nahihiya? Bakit naman? You're beautiful, dapat hindi ka nahihiya"

Ngumiti na lamang ako sakanya ng pilit at inayos ang dala kong bag.

"So, uuwi ka sainyo?"

Tumango lamang ako at hindi nagsalita.

"Taga saan ka pala?"

Tanong niya muli nang hindi ko pa rin siya imikin.

"Ah, sa baras. Tama naman yung nasakyan ko diba?"

"Ofcourse, sabay na lang tayo ha? Doon din kasi ang tungo ko"

"Taga doon ka din?"-Tumango siya at nilantakan ang piatos na hawak niya. Inalok pa
niya ako ngunit umiling lamang ako.

"Ba't kapa nagcommute? May sasakyan ka naman siguro diba?"

"Uhuh, tinatamad ako mag drive"

Kumibit balikat siya.

"Wala ka bang driver?"

"Ininterview mo ba ako?"

Natigil ako sa pagtatanong at agaran na umiling.

"Sorry"-Ani ko at hindi na ako naimik.

"Ano pa lang gagawin mo sa Baras?"

Pag iiba niya ng usapan.

"Taga doon ako diba? Bibisitahin ko lang sina Nanay. Ikaw?"

"Tulad din ng sayo. Bibisita din. Matagal na din kasi akong hindi umuwi sa'min"

Saad niya.

"Bakit?"

Ngumiti

siya at ginulo ang tuktok ng buhok ko. "Nag aaral sa Manila. Sasamantalahin ko lang
at bakasyon ngayon"

"Ah"

Tumango ako at hindi na naimik pa. Pinagmasdan ko na lang ang tanawin sa labas.
Berdeng kapaligiran, naglalakihang puno at pag nagawi ka naman sa ibang direksyon
ay dagat ang makikita mo.

Tumagal ng dalawang oras ang byahe at wala pa ding tigil sa pagsasalita ang katabi
ko. Nakagaanan ko na din siya ng loob dahil mabait naman siya at palabiro.

"Layana, can I get your number?... Ah para may kasama naman ako ditong mamasyal sa
mga susunod na araw"

Pagpapaliwanang niya nang tinitigan ko siya.

Umiling ako "Hindi din naman ako magtatagal dito. May aasikasuhin lang ako"

"Ano naman yun"-Kyuryuso niyang saad."Maybe I can help you"

Ang dimple sa kanyang pisngi ay lalong lumalim nang ngumiti siya sakin.

"Ah, maghahanap pa kasi ako ng scholarship. Mag aaral na kasi ako sa dadating na
pasukan"

"Ganun ba? Gusto mo ihingi kita kay Mayor ng scholarship?"

"Ha? Naku wag na. Nakakahiya naman"

Umiling ako sakanya bilang pag tanggi. Ayoko naman iasa sa iba ang pagkuha ko ng
scholarship, baka iba pa ang isipin nila.

Hindi siya nag salita at nangibit balikat na lamang.

"Manong dito na lang po"

Saad ko nang nasa terminal na kami. Isang sakayan na lang ng tricycle at malapit na
sa'min. Kadalasan kasi ay dumideretso pa ang bus sa susunod na puntahan.

"Teka lang Layana. Bababa kana?"

"Oo, malapit na kasi dito yung samin. Ikaw?"

Kinuha ko ang bag ko at sinabit na ito sa katawan ko. Kumunot ang noo ko nang
sumunod sa'kin si Elli.

"Ako na Elli. Bumalik kana sa loob, baka maiwan ka"

"Im okay Layana. Saan ang inyo? pahatid na lang tayo sa driver ko"

Luminga linga siya at ilang saglit pa ay may humintong kulay itim na SUV sa harapan
namin.

"Akala ko ba---"

"Let's go Layana"

Hindi na ako nakapagprotesta nang bumaba ag driver at buksan kami ng pinto. Marahan
akong tinulak ni Elli papasok sa loob.

"So, saan ang inyo?"

"Sa Publacion lang"

"Okay then, manong let's go"

Sa loob ng limang minutong sa sasakyan ay pinili ko na lamang manahimik.

Samantalang nag uusap naman si Elli at si Manong.

"Elli, dito na lang. Salamat"

Saad ko nang makita ko na ang sa amin.

Inihinto ni Manong ang sasakyan at dali dali na akong lumabas.

"Maraming salamat Elli"

Ngumiti ako sakanya. Ngumiti din siya pabalik at nilahad sakin ang kanyang
mamahaling cellphone.

"Your number Layana, daanan na lang kita dito pag uuwi na ako ng downtown"

"Pero magtatag---"

"No buts beautiful. Just save your number there"

Nangibit balikat siya at sumandal sa kanyang sasakyan.

Wala na akong nagawa at nilagay ang numero ko doon. Nang makaalis sina Elli ay
tsaka lang ako pumasok sa gate ng aming bahay na gawa lamang sa kawayan.

"Layana?"

Napalingon ako sa tumawag sa'kin at napangiti ako nang makita ang pinsan kong si
RK.

"Rogenna Kate"

Bati ko sakanya at niyakap siya.

"Akala ko hindi ka uuwi ngayon"

Tipid na ngiting saad niya at ginaya ako papasok sa'min

"Pinayagan akong makauwi. Kamusta kana?"

Napatawa ako ng mahina nang paikutin niya ang mga mata niya.

"Maganda pa din"

Masungit na ani niya at inirapan ako.

"Sungit mo. Sina nanay pala, nasaan?"

"Nasa sakahan"

Simpleng saad niya nagtungo sa kusina. Pagbalik niya ay may dala na siyang maiinum
at pagkain.

"Salamat"-Ngumiti ako sakanya. Nangunot ang noo ko nang titigan niya ng matagal ang
mukha ko na para bang pinagaaralan niya ito.

"Mas lalo kang gumanda ngayon. Inlove ka no?"

Nakangising aniya at marahang sinuklay ang bangs niya.

Napaiwas ako ng tingin nang maalala ang lalaking nagpapabilis ng kabog ng puso ko.
Ang mga mata niyang malalim kung makatitig at ang labi niyang maraming beses ko
nang nalasahan.

"Hindi"

Malamig na saad ko.

To be continued...

=================

Kabanata 5

Kabanata 5

Elli

Laking gulat ko nang araw ng linggo ay nadatnan ko sa labas ng aming bahay si Elli.
Nakasimpleng puting Tee shirt lamang ito at kupas na pantalon. Nakalagay pa sa
magkabilang bulsa ang kamay at ngiting ngiting nakatingin sa'kin.

Inalis nito ang suot na salamin at lumapit sa'kin

"Layana, good morning"

Bati niya sa'kin at hinalikan ako sa pisngi na siyang nagpagulat sa'kin.

"A-Anong ginagawa mo dito?"

Nahihiyang tanong ko at ginaya siya sa loob namin para maupo.

"Ikaw lang ba mag isa dito?"

Tanong niya habang nililibot ang paningin sa bahay.

"Wala sina Nanay ngayon, nasa simbahan"

Hindi ko alam kina nanay at hindi ako ginising para makasama sakanila pag simba,
siguro mamaya na lang ako pupunta ng simbahan. Linggo ngayon at kaylangan ko
magsimba hindi lang dahil sa kaarawan ko, kundi dahil sa nakaugalian ko na din na
tuwing linggo ay dapat magsimba.

Tumango tango siya at nangalumbabang tinitigan ako.

"Ang ganda mo"

Saad niya na animoy wala sa sarili.

"Ano pa lang ginagawa mo dito?"

Pag iiwas ko sa sinabi niya.

Umayos siya ng pagkakaupo at ginulo ang kanyang buhok.

"Alam mo yung Binurong point?"

Kumunot ang noo ko at tumango sakanya.

"Great, I wanna go there Layana. Pwede mo ba akong samahan?"

"Ha? Elli ano kasi"

Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko dahil sa bigla niyang pagsimangot.

"Ayaw mo ba?"

Mahinang ani niya at pinaglaruan ang hikaw sa kaliwang

tenga niya.

Hindi naman sa ayaw ko, madami lang talaga akong gagawin ngayon dahil hindi naman
ako magtatagal dito sa baras at babalik din agad ako sa hacienda.

"Hindi naman sa ganoon Elli"

Saad ko habang ang mata ko'y hindi nilulubayan ang kaliwang tenga niya. Napailing
na lamang ako. Hanggang ngayon ay malakas pa din ang dating sa'kin ng mga lalaking
may hikaw sa tenga.

Masyado akong humahanga sakanila at pakiramdam ko ay lalaking lalake sila sa

paningin ko.

Mukha namang napansin ni Elli ang pagtitig ko sa kanya kaya itinigil niya ang
ginagawa at nilapit ang mukha sakin dahilan para mapaatras ako.

"What's with my piercing Layana?"- Ngumisi siya ng nakakaloko at pinisil ang ilong
ko. "Do you find me hot with this piercing huh?"
Saad niya na may panunudyo ang tono. Nagawa niya pang itaas baba ang magkabila
niyang kilay at nang hindi na ako makaimik sa mga pinagsasabi niya ay doon na siya
humalahak ng malakas.

Napayuko na lamang ako at hinintay na lamang siyang matapos sa pagtawa.

"Hey Layana, are you mad?"

Tanong niya ngunit pinipigilan na lamang ang pag tawa.

"Layana"

Nilingon ko ang nagsalita at hindi na pinansin ang pagtawag sakin ni Elli at

dumiretso ako sa pintuan para pagbuksan si Rogenna.

"RK"

Tumango siya sa'kin at pumasok na sa loob. Dinig ko ang pagsipol ni Elli nang
makita si Rogenna.

"Hot"

Usal nito na mukha namang hindi napansin ni Rogenna dahil

abala ito sa kanyang mga dala.

Nilingon ko si Elli at nakitang titig na titig ito sa pinsan kong si RK, nakita ko
pang pinasadahan niya ito ng tingin mula ulo hanggang paa.

"Elli"

Pag aagaw pansin ko dito ngunit nanatili lamang ang paningin kay Rogenna.

"Layana, may nakita nga pala akong sasakyan sa labas. Kanino iyon?"

Gulat kong nilapitan si RK, ibig sabihin hindi niya pa nakikita si Elli.

"Ah, kay Ell--"

"Hi, I'm Elli"

Hindi ko naituloy ang dapat kong sasabihin dahil inunahan na ako ni Elli at kinuha
ang kanang kamay ni Rogenna at hinalikan ito.

Umarko ang kilay ni Rogenna at parang asiwang binawi ang kamay niya kay Elli at
bumalik ulit sa ginagawa.

Mahina akong napatawa dahil sa naging reaksyon ni Elli, nanlalaki ang mata at
nakaawang ang bibig.

"What the fvck, did she just.. Damn you're hot babe"

Dinig kong bulong niya at hindi nakapaniwalang nakatingin kay Rogenna.

Napailing na lamang ako at naupo sa sala.Hinila ko si Elli dahil nandoon pa din

siya sa dating pwesto kung saan kita si RK.

"Elli, hoy"- Tumayo ako sa harapan niya at pumalakpak sa mukha niya.

"Layana"

Saad niya at kinagat ang ibabang labi at umiling.

"Ayos ka lang?"-Pagtatanong ko dito.

Wala siyang ibang maging tugon kundi ang pagngiti lamang at sinulyapan ulit si
Rogenna.

"Aalis na ako Layana"

Pagpapaalam ni RK matapos niyang ibigay sakin ang niluto niyang pansit.

"Happy birthday Layana"

Hinalikan niya ako sa pisngi at sinulyapan lamang

si Elli bago tuluyang umalis.

"Teka RK, kain ka muna"

Pahabol kong ani ngunit itinaas niya lamang ang kamay at nagtuloy tuloy na sa
paglalakad.

"Birthday mo pala"

Tumango ako sakanya at kumuha ako ng pansit at binigay kay Elli. Hindi naman niya
ito tinanggihan at kinain niya ito ng nakangiti.

"Damn, she's good in cooking"

Napatawa ako dahil sa sinabi niya.

"What's so funny Layana?"

Kunot noong tanong niya.

"Pansit lang yan Elli, kahit sino ay marunong magluto niyan"

Pagtutukoy ko sa pansit na kinakain niya. Hindi naman sa minamaliit ko ang

kakayanan ni Rogenna, ang totoo niyan magaling talaga siyang magluto at may
kinalaman doon ang kurso niya sa college.

"Tss, dont hella care about it Layana"-Pagsusungit niya at ngumuso."Anyway Layana,

payag kana? Samahan mo ako sa binurong"

Napabuntong hininga ako at umiling sakanya.

"Pasensya na Elli, pero hindi talaga pwede eh, wala sina nanay at may kaylangan pa
akong gawin"

"Then tell me. Maybe I could help you. Ano ba yon? Maglilinis kapa ng bahay niyo?
Fine, lemme help you. At kapag dumating naman ang nanay mo, ipapaalam kita
sakanila. Now, is that okay?"

Napailing ako.

"Sige, sasamahan na kita pero wag mo na akong tulungan sa paglilinis. Ipaalam mo na

lang ako kay nanay. Okay?"
"Great"

Maya maya pa ay naririnig ko na ang tawanan ng tao sa labas.

"Nay, Tay"

Bati ko sakanila at nagmano. Ganoon din ang ginawa ni Elli.

"Magandang umaga po Nay, Tay. Ako po pala si Elli. Kaibigan ni Layana"

Ngumiti si Elli sa magulang ko. Ngumiti din pabalik si Nanay ngunit si Tatay ay
nanatili lamang nakakunot ang noo.

"Kaibigan o kaibigan?"

Saad ni Tatay at diniinan ang huling sinabi.

"Tay"-Pagsusuway ko dito.

Imbes na matakot ay napatawa lamang si Elli.

"Kaibigan po Tay, hindi ko po nililigawan ang anak ninyo"

Pag sasagot ni Elli.

"Mabuti kung ganoon, naninigurado lang ako"

Ngumiti na si Tatay at inakay kami papasok sa loob.

"Ano ang kaipuhan mo sa aki ko Noy?"

Saad ni Tatay na siyang nagpakunot sa noo ni Elli.

"Im sorry po?"-Ani Elli.

Tumikhim ako.

"Uhm, ano daw ang kaylangan mo sakin Elli"

"Ah that"-Tumango si Elli at hinarap si Nanay. Tumayo muma ako at tinulungan si

Nanay sa pagbitbit ng tinimplang kape.

Pagbalil ko ay ang laki laki ng ngiti ni Elli at hinawakan ang kamay ko.

"Let's go Layana"

"Ha? Teka lang"

Pagpipigil ko sakanya. Ngunit tuloy tuloy lamang siya sa paglalakad hanggang sa

ipasok niya ako sakanyang sasakyan.

"Naipaalam na kita sa Tatay mo Layana. Pwede mo na akong samahan"

"Pero paano?"-Nagtatakang tanong ko. Paanong pumayag si Tatay? Masyado siyang

strikto at hindi ako basta basta pinapayagan sumama kung kanino lang.

Hindi sumagot si Elli at ngumit lamang.

"Babalik din naman tayo bago mag sunset Layana. Dont worry"

Tumango na lamang ako senyales ng pagkatalo.

"Wow"

Namamanghang

ani Elli matapos ang dalawang oras naming paglalakad patungo sa binurong point.

Nilibot ko ang paningin at napangiti ako sa tanawing nakikita ko. Napakaganda

talaga ng Baras.

Nandito kami ngayon sa tuktok ng bundok kung saan tanaw namin ang binurong. Puro
berde ang kapaligiran dahil sa mga damo sa malawak na lupain.

Pagtingin mo naman sa baba ay makikita mo ang dagat at sa tapat nito ay

naglalakihang bato.

"Hey Layana, look at that"

Nilingon ko si Elli at katulad niya ay namangha din ako sa aking nakita.

Batong hugis kweba at kasing laki ito ng isang bahay kubo. Para itong batong
nilagay sa ibabaw ng bundok.

"Is this your first time here?"

"Oo"

"So do I"

Matagal ko nang naririnig ang tungkol dito sa binurong point pero hindi ko naman
alam na ganito pala ito kaganda. Hindi din naman ako madalas dito nakakapunta dahil
sa nagtatrabaho ako sa downtown.

"Let's go Layana, pumasok tayo"

Pumasok kami ni Elli at sinusundan namin ang tour guide, nilibot ko ang paningin at
wala namang kakaiba dito. May mga bato lang na naka linya na para bang ginawang
pahingaan ng kung sino mang mamasyal dito.

Matapos namin sa loob ay bumaba namin kami at tinungo ang dagat.

"Careful Layana"

Naupo kami sa malaking bato.

"Sabi mo sa'kin, ito ang unang beses na nakapunta ka dito? Paanong nanyari yon?"

Pambabasag ko sa katahimikan na namagitan saming dalawa. Tanging huni lamang ng

ibon at pag alpas ng tubig ng dagat sa mga buhanginan at bato ang gumagawa ng
ingay.

"I've grown up in States

and nang umuwi kami ay sa manila naman ako nag stay. Actually this is my first time
here in bicol. Sumama lang ako sa kapatid ko. How about you?"
"Mahigpit kasi si tatay kaya ito din ang una ko dito. Sabi kasi nila delikado daw
sa lugar na ito at makitid ang mga daan pero hindi naman pala masyado. Yun lang,
nakakapagod maglakad ng dalawang oras para lang makapunta dito"

Tumawa ako nang mahina at inalis ang buhok kong nilipad na sa mukha ko.

"Kaya nga hindi ko alam kung paano mo siya napapayag"

Nilingon ko siya at nakitang marahan itong nakatitig sa'kin.

"Bakit?"-Pagtatanong ko. Umiling lang siya at hinawakan ang kamay ko.

"Tara na"

Doon ko lamang napansin na hapon na at dalawang oras na lang ay mag gagabi na.
Sakto lamang ito dahil nangako siyang ibabalik niya ako sa bahay bago mag dilim.

"Maraming salamat Elli"

Bumaba na ako ng sasakyan at hinarap siya.

"Ako dapat ang magpasalamat Layana. Salamat at sinamahan mo ako kanina"

Aniya at sumandal sa kanyang sasakyan.

"Pasok ka muna"

Paanyaya ko sakanya at pumasok na kami ng bahay.

"Magpapaalam lang ako kay Tatay Layana, at aalis na din ako. Masyado na kitang
naaabala"

Humalakhak ito matapos ng kanyang sinabi.

Matapos makapagpaalam si Elli ay nag ayos na ako ng aking sarili para sa aking pag
simba. Alas syete hanggang alas otso lamang ang huling misa tuwing linggo.

Pauwi na akp galing simbahan nang

makasalubong ko ang aking pinsan na si Rogenna. Mag isa lamang ito at katulad ng
dati ay iniirapan lamang ang mga kalalakihang tangkang lalapit sakanya.

"RK, uuwi kana?"

"Hmm"-Simpleng saad niya at pinasadahan ako ng tingin. Umarko ang kanang kilay niya
at ngumisi. "You look different now Layana, tell me...May pinapagandahan kaba?"

Isang nakakalokong ngisi ang nakapaskil ngayon sa mukha niya, bagay na madalas
niyang ipakita kapag may nalalaman siya sa isang tao.

"Wala"-Kabadong sagot ko. Bakit naman ako kinakabahan? Wala akong pinapagandahan,
isang simpleng pulang bestida lamang ang suot ko na umabot sa taas ng aking tuhod,
pinaresan ko ito ng aking boots na bigay lamang ni RK noong nakaraang taon.

"Sabi mo eh"-Saad niya at nagtuloy tuloy na sa paglalakad.

Napapailing na lamang akong tinatanaw siya. Hanggang ngayon, hindi ko pa din makuha
ang ugali ni Rogenna, madalas masungit at kung minsan naman ay hindi ko alam kung
mabait ba talaga siya o ano dahil sa mga ngisi niya.

Bumalik na lang ako ng bahay nang hindi ko na siya matanaw.

"Happy birthday anak"

Nagulat ako sa pag uwi ko ng bahay dahil may nagaganap na salu salo sa labas namin.
Mga upuang nakahilera at mga kapitbahay namin na nakaupo doon habang masayang
nagkakantahan.

"Salamat nay, akala ko po nakalimutan niyo na eh"

Saad ko at niyakap si Nanay.

Niyakap niya ako pabalik at may binulong sa'kin. "Dalaga kana anak, pwede kana
nagboyfriend, pero

bawal magpabuntis ha"

Natatawang saad ni Nanay at sinulyapan si Tatay na masama ang tingin sakanya.

"Nay"-Suway ko dito dahil natatakot ako kay Tatay.

"Biro lang anak, pero seryoso ako. Dapat sa ganyang kaedaran mo ay maranasan mo din
ang magmahal. Aba ang ganda ganda kaya ng anak ko"-Pagmamalaking ani nanay na
sinangayunan naman ng aming kapitbahay.

Bigla kong naisip si Alli. Ano ba talaga kami? May mga ginagawa kami na ngayon ko
lang naramdaman pero hindi ko din maintindihan sa sarili ko kung bakut hinahayaan
ko lamang siya.

"Natahimik ka anak?"

"Wala po Nay, napagod lang po ako kanina"

Tumango si Nanay at ilang sandali lang ay nagpaalam muna para makisaya sa iba.

"Hmm"-Nilingon ko si Tatay nang maupo ito sa tabi ko.

"Tay"

"Kamusta kana Anak?"

Tinitigan ko si Tatay nang bumuntong hininga ito.

"Para saan po yun tay?"

Umiling siya at inakbayan ako"Pasensya kana anak ha? Sa edad mong yan ay
nararanasan mo na ang maghirap sa trabaho, imbes na nag aaral ka, ay nandodoon ka
sa Hacienda at nagtatrabaho"

"Tay, wag mo pong sabihan yan. Masaya po ako sa ginagawa ko. Masaya po ako na
nakakatulong ako sainyo. At wag niyo na din pong alalahanin ang pag aaral ko dahil
gumagawa na ako ng paraan tungkol doon. Iaahon ko po kayo sa hirap. Pangako po
iyan"

Naluluhang saad ko at sinulbit ko din ang kaliwang braso ko sa balikat niya. Wala
akong makapang galit sa mga magulang ko kung hindi nila ako napapagaral. Sapat na
iyong pinalaki nila ako ng maayos.
Oo nga at responsibilidad nilang pag aralin ako, pero hindi na iyon mahalaga sakin
ngayon.

Alam ko kung gaano kahirap ang buhay ngayon. Kung gaano kahirap ang pagbabad ni
Tatay sa init para lamang sa aming sakahan, kaya hindi ko na sila inaabala o
pinoproblema sa pag aaral ko.

Matanda na ang mga magulang ko kaya ako na ang bahalang dumiskarte para makapag
aral ako.

"Maraming salamat at nagkaroon ako nang mabait na anak na tulad mo"

Pinunasan ko ang mga luha ko at hinarap si Tatay.

"Tama na tay, para na tayong nasa teleserye"

Dahil sa sinabi ko ay doon na kami napatawa ni tatay.

Nang magsiuwian na ang kapit bahay namin ay niligpit na ni nanay ang mga
pinagkainan. Gustohin ko man tumulong ay wala akong nagawa dahil ayaw din naman ni
Nanay.

Pumasok na lamang ako sa aking kwarto at dumaan pa ang isang oras ay may kumatok sa
pintuan, na agad din naman nabuksan at niluwa noon si Tatay.

"Nak"

Bumangon ako mula sa pagkakahiga.

"Bakit po Tay?"

Kunot noong tanong ko nang may iabot siya sa'king maliit na kahon.

"Buksan mo anak"

"Tay, saan po galing to?"Hinawakan ko ang cellphone na binigay niya."Mahal po to

Tay"

"Pinagipunan ko yan Nak, alam ko naman kasi na gusto mo magkaroon ng ganyan"

Oo nga pero hindi ko naman pinipilit na bumili nang hindi ko kaya.

"Tay, ayos na po ako sa dati kong cellphone. Ibalik mo na lang po yan sa

pinagbilhan niyo"

Sinauli ko sakanya ang magandang cellphone. Gusto kong tanggapin pero ayaw ko.

"Pero nak pinaghirapan ko to. Gusto ko din mabilhan ang anak ko ng gusto niya"

Lumungkot ang boses ni Tatay.

"Tay hindi niyo naman kaylangan gawin. Sana po yung pinambili ninyo nyan ay gamot
niyo na lang sana"

Hindi sa nag iinarte ako. Iniisip ko lang sila, sa hirap ba naman ng buhay ngayon
ay makukuha ko pa mag luho ng mga bagay bagay?

"Nak, isipin mo na lang na regalo ko ito, regalo namin ng nanay mo ngayong dalaga
kana. Magagamit mo din iyan sa pag aaral mo kung sakali"

Wala na akong nagawa kundi tanggapin ang binigay ni Tatay. May punto naman siya at
magagamit ko iyon sa paghanap ng kung ano sa internet kapag nag aral na ako, hindi
ko na kaylangan pumunta pa ng computer shop para makagawa ng kaylangan ko.

Abala ako sa pag iisip nang umilaw at tumunog ang dati kong cellphone. Hindi ko ito
pinansin dahil paniguradong si Suzzie lamang iyon at mangungulit sa'kin.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga upang itago sa aking tokador ang bigay ni Tatay.
Gagamitin ko lamang iyon kapag nakapag aral na ako.

Muli akong napalingon sa cellphone ko nang muli itong umilaw at may tumatawag.
Isang hindi kilalang numero ang natawag sakin. Pinagmasdan ko lamang ito hanggang
sa mamatay ang tawag.

Napailing ako, mukhang hindi ako titigilan nang kung sino man ito.

Binuksan ko ang mensahe galing dito at hindi ko alam kung anong mararamdaman ko
dahil sa nabasa ko.

"Please answer the call Babe. It's me Alli"

Nalilito man ay sinagot ko ang tawag.

Anong kaylangan niya sa'kin?

"Babe"-Bungad na aniya sa malalim na boses."I'm here outside...infront of your

house"

Nanlaki ang mata ko at nilingon ang orasan. Ala una na ng madaling araw.

Anong ginagawa niya dito?

To be continued ...

=================

Kabanata 6

Add me on facebook @ Elle WP (loveyourselfElle)

Kabanata 6

Masaktan

"Ano pong ginagawa n'yo dito?"-Kinakabahang ani ko at nagpalinga linga dahil baka
may makakita.

Umalis siya mula sa pagkakasandal ng kanyang sasakyan at lumapit sakin.

"I miss you baby"-Aniya at yumakap sakin. Nanigas ako at hindi makagalaw dahil sa
sinabi niya.

"S-Sir ano pong ginagawa nyo dito nang ganitong oras?"

"I just miss you. Is that bad?"-Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi at
masuyong hinalikan sa labi.

Agad ko siyang naitulak dahil sa takot na baka may makakita samin.

Hindi ko alam kung sakit ba ang gumuhit sa mukha niya.

"Umalis na po kayo Sir Alli"

Pagtataboy ko dito nang maalala ang hindi niya pagkakausap sakin sa hacienda noon
matapos niyang sabihing gusto niya ako.

"Why?"-Mahinang aniya at yumuko.

"Hindi po kita maintindihan Sir Alli, matapos niyong magtapat sa'kin noon sa
hacienda ay inignora niyo na ako nang mga sumunod na araw, tapos ngayon heto ka?
Sasabihin mong namiss mo ako?"

Tumalikod ako sakanya para punasan ang luhang lumabas na pala nang hindi ko
namamalayan.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at hinarap ako sakanya.

"Im sorry Layana. It's just that...Damn"

Saad niyang nahihirapan at nagulat na lamang ako nang pumasok kami sa loob ng
sasakyan niya at doon niya ako sinunggaban ng halik.

Muli kong naramdaman ang panghihina kaya nagawa kong higpitan

ang pagkakapit sa balikat niya.

"Im sorry, Im sorry. I was just trying to avoid you"

"B-Bakit?"- Mahinang tanong ko? Bakit gusto niya akong iwasan? Dahil ba napagtanto
niya na hindi kami pwede? Na hindi siya bagay sakin dahil mahirap lamang ako?

"Dahil ba sa mahirap lang ako?"-Yumuko ako at pinaglaruan ang daliri ko sa kamay.

Kinagat ko ang gilid ng ilalim ng pisngi ko para mapigilan ang paghikbi.

Hindi ko alam kung anonng nangyayari sakin at napalapit ako ng ganito kabilis
sakanya. Natatakot ako na baka mabali ko ang usapan namin ni Suzzie na layuan siya.

"Ofcourse not Layana. Don't think that way. I am just scared, that you might leave
me"

"Iiwan?"-Inangat ko ang paningin at pinakatitigan sa kanyang mata."Bakit naman kita

iiwan?"-Kung wala namang tayo?

"You're young and beautiful Layana. I'm scared na makahanap ka ng iba, at iwanan mo
na lang ako when I'm madly and deeply inlove with you"

"Alli"-Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ko at niyakap siya. Bahala na.
Kung ano mang kahihinatnan nitong gagawin ko ay bahala na.

"Takot akong magmahal Layana. Natatakot ako na baka sa huli masaktan lang ako"

Hinaplos ko pataas at pabalik ang kamay ko sa likuran niya, bilang pagpapaalam na

hindi ko gagawin yon. Hindi ko man siya lubos na kakilala, pero hindi iyon
makakahadlang sa pagkagusto ko sakanya.

Oo, kahit ano pang tanggi ko sa ibang tao, hindi pa rin ako makakapagsinungaling sa
sarili ko. Gusto ko siya. Gustong gusto ko si Alli at sapat na dahilan na yon para
patawarin siya.

"Gusto

din kita Alli"-Hinarap ko siya at hinalikan sa labi. Sa una dampi lamang iyon pero
nang magsimula na siyang igalaw ang kanyang labi ay napapikit na ako ng tuluyan.

"What did you say Layana?"-Saad niya sa gitna ng aming paghahalikan.

"Gusto din kita Alli"-Hinihingal na ani ko.

Pinaglapat niya ang aming noo at pumikit.

"Oh god"-Napasinghap ako nang isubsob niya ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat
ko.

"Can I sleep at your house?"

Tanong niya matapos ang ilang minutong katahimikan sa pagitan naming dalawa.
Nandito pa din kami sa backseat ng sasakyan niya at mahigpit na nagyayakapan na
para bang takot kaming maghiwalay sa isa't isa.

"Alli"-Kumalas ako sa pagkakayakap niya at nahihirapang hinarap siya.

Hindi ako pwedeng magdesisyon agad agad. Ayokong malaman nina Tatay na may kasama
akong matulog sa loob ng kwarto ko, pero ayoko din naman na pauwiin na siya ng
ganitong oras dahil delikado sa daan. Delikado sa gabi ang daan sa baras patungong
downtown.

"I promise you, before the sun rise, wala na ako dito. Kaylangan ko lang ng
mapapagpahingahaan."

Napabuntong hininga ako.

"Ano kasing ginagawa mo dito? Nang ganitong oras?"

"I told you baby, I miss you. And it's your birthday, right?"-Ngumiti siya at
hinaplos ang pisngi ko.

Nakaramdam ako ng galit sa sarili ko. Pumunta siya dito para sa'kin, pero ang
pagpapatuloy lang sakanya saming bahay ay diko pa magawa.

Sinandal niya ang ulo sa aking balikat at pumikit.

"Pano mo nalaman?"-Tanong ko at hinaplos ang noo niyang nakakunot. Kita din sa

mukha

niya ang pagod.

"I have my ways, Babe"

WALA na akong nagawa kundi patuluyin sa bahay si Alli. Alas dos na ng madaling araw
at kaylangan na niyang magpahinga. Pagod siya sa byahe at maaga pa siya bukas.

"Pasensya na Alli kung maliit ang higaan ko"

Umupo siya sa dulo ng higaan ko at hinila ako papalapit sakanya. Niyakap niya ako
mula likuran kaya kandong niya ako ngayon sakanyang hita.

"It's okay baby as long as I'm with you"-Napangiti ako sa galak dahil sa sinabi
niya.

"Matulog na tayo?"-Tanong ko at hinubad ang leather jacket na suot niya. Mainit

kasi dito sa'min lalo na at summer ngayon. Alam kong hindi siya magiging
komportable sa pagtulog kung maiinitan siya. Siya si Alejandro Kwon at alam kong
hindi siya sanay sa ganitong sitwasyon.

"Woah, easy babe. Where's my innocent Layana now?"

"Ha?"-Kumunot ang noo ko at napatigil ang kamay ko sa paghubad ng jacket niya.

"I did'nt know, you're that agressive baby"-Kumindat siya sa'kin at akmang
hahalikan ako nang hinara ko ang kamay ko sa labi niya.

"A-Anong sinasabi mo?"-Takang tanong ko. Bumaba ang paningin niya sa kamay ko at
ngumisi.

"Baby, I respect you okay? It's not that, you turned 18 now ay gagalawin na kita"

Pero akmang hahalikan mo pa lang ako kani-kanina lang.

"P-Pero"-Pagtutol ko. A-Anong? Gagalawin?

"Sssh, I'm not here for that. Hindi iyon ang pinunta ko dito. Im here because, I
wanted to see you"

"A-Alli"-Wala na akong

nagawa kundi yakapin na lamang siya dahil sa kahihiyan at sa galak na nararamdaman.

"I respect you Baby"

"Hindi mo ako naiintindihan Sir Alli. Gusto ko lang hubarin ang jacket mo dahil
alam kong hindi ka magiging komportable sa pagtulog kapag suot mo yan"

Bulong ko sakanya.

Napatigil naman siya sa paghaplos ng buhok ko at ngumiti.

"I know baby, I was just teasing you"

"Naiinitan kaba?"-Tanong ko nang mahiga na kami. Madilim sa loob ng aking kwarto at

tanging ang liwanag lamang sa buwang ang nagsisilbing ilaw sa'min.

Magkaharap kami ngayon at kunti na lang ay maglalapat na ang aming labi dahil
hinapit niya ako sakanya.

"Papaypayan kita. Gusto mo?"-Muli kong tanong nang hindi siya sumasagot sa tanong
ko at pinagmamasdan lang ako.

"Nuh, Im okay babe."

Iyon lang ang sinabi niya at hinalikan ako sa labi. Matapos nun ay ngumiti siya.
"Goodnight baby. Dream of me"

Ngumiti ako sakanya at tuluyan nang pinikit ang aking mga mata.

ALEJANDRO

He was staring right now at the girl who does'nt leave her mind. He heaved a sigh
then massage the bridge of his nose.

Do I really like here? No, definitely not. I don't like here. I'm just playing with
here. Until I do not get what I want, I won't stop. And that's her body I want.

He brushed that tought on his head.

Then why are you missing her? Bakit ka pumunta sa bahay nila. Then why of all the
sudden, you felt jealous when you saw her with that Elli guy in the binurong?

Yes he was there. He did'nt know what's gotten into him, but he'd follow Layana the
moment she step out in the hacienda.

Hindi siya mapakali at gusto niya lamang makita si Layana. Ang inosenteng mukha
nito at---

"Damn, Layana. What are you doing to me?"

He stopped caressing her face when Layana moved. Mas sumiksik pa ito sakanya then
mumbled something. At first he did'nt understand it, but he's so lucky coz Layana
repeated it.

"Gusto din kita Alli"-She mumbled again.

He smiled.

"I like you or not Layana, let's just enjoy this feeling we have for each other,
till it last"

Bumangon na siya mula sa pagkakahiga then fished out in his pocket the necklace he
bought last day. He remembered Layana the moment he saw that necklace. It was
simple like her. The necklace was silver and it has a heartshaped pendant. The
heartshaped pendant has a division in the center, the right part of it was color
white. It's pure like her. And the last part is color black.

He shook his head. Yes, the pendant are weird, just like his feelings for Layana.

"Happy birthday Layana"-He whispered then put the necklace on her neck.

LAYANA

"Goodmorning Nay, Tay"- Bati ko sa aking magulang.

Nagising ako nang wala na sa tabi ko si Alli, ngunit nagtaka ako nang humarap ako
sa salamin ay may kwintas na akong suot.

Napangiti ako sa isipang si Alli ang nagbigay nito sa'kin.

"Magandang

umaga din Anak, halika kumain ka muna dito"

Natapos ang agahan at abala ako sa pag aayos ng aking sarili dahil magtatanong ako
ngayon para sa scholarship.

Una kong pinuntahan ang kapitolyo dahil nandu'doon ang opisina ng aming gobernador.
Hindi naman ako nagtagal doon dahil kumuha lang ako ng requirements para makapag
apply. Diploma, card noong highschool ako, baranggay Indigency at good moral ang
kaylangan nila.

Sunod kong pinuntahan ang congressional dahil nandoon ang opisina ng aming
congressman. Tulad ng dati ay ganoon din ang hiningi saking requirements.
Napapaypay ako sa init at pinalobo ko ang aking magkabilang pisngi.

"Isa na lang Layana"-Ang huling pinuntahan ko ay ang munisipyo. Ito na lang ang pag
asa ko dahil wala akong kasiguraduhan sa mga una kong pinuntahan. Madami ang nag
aapply ng scholarship at sa tingin ko ay mahihirapan ako'ng makapasok.

Kumatok ako sa pintuan ng opisina ni Mayor. Pinagbuksan naman agad ako nang kanyang
sekretarya at sinabing maghintay muna ng ilang minuto.

"Mag a-apply po sana ako para sa scholarship"

Ngumiti ako sa babae. Nilibot ko ang paningin sa buong opisina.

Tumaas ang kilay niya ngunit ngumiti din kaagad "Mag a-anong year kana sa pasukan?"

"Kung papalarin pong makapasok sa scholarship ay mag first year college pa lang
po"-Magalang na ani ko.

May kung anong tiningan siya sa kanyang laptop at pagkatapos ay hinarap ako.

"Pasensya kana pero puno na yung slots eh."-Malungkot na aniya. Napayuko ako.

"Ganun po ba? Sige

salamat na lang po"-Akma akong tatayo upang makaalis na nang biglang bumukas ang
pinto at iniluwa noon si Mayor, kasunod nito si Elli.

"Goodmorning Mayor Delos Reyes, and Sir. Elli"-Bati ng sekretarya.

"Elli?"-Gulat na ani ko, maging siya ay gulat din pero agad din napangiti nang
makabawi.

"Layana"-Lumapit siya sa'kin at inakbayan ako."Dad, she's the one I'm referring to
you"-Baling niya kay Mayor.

"Daddy mo si Mayor?"-Hindi ko mapigilang maitanong. Napatingin ako kay Mayor at

mataman siyang nakatitig sa'kin."Magandang umaga po"-Nahihiyang bati ko sakanya.

Ngumiti sa'kin si Mayor.

Tumango sa'kin si Elli nang nauna ng pumasok ang ama niya sa opisina nito.

"Let's go Layana"-Hinawakan ni Elli ang kamay ko at inaya papasok sa opisina ng

kanyang ama.

"Teka lang Elli, aalis na kasi ako"-Pagtututol ko.

"Mamaya na, sabay na lang tayo okay? Ano nga palang ginagawa mo dito?"-Tanong niya
habang binabaybay namin ang pasilyo ng munisipiyo.

"Magtatanong sana tungkol sa scholarship, pero naubusan na daw ng slots"-Malungkot

na saad ko"Pero nakapagtanong na din ako sa congressional tsaka kapitolyo kaya wala
ng problema"

Huminto kami ni Elli sa kulay puting pintuan kung saan sa taas nito ay may
nakasulat ng pangalan ni Mayor.

"Dad"-Bati ni Elli sa ama.

Mula sa pagkakatutok sa laptop at inangat ng daddy ni Elli ang paningin sa'min at

tinuro ang malambot na sofa.

"Come, take a seat"-Umupo sa harap namin si Mayor.

"Now what Dad? What's your decision?"-Paunang tanong ni

Elli.

"Hmm, Hija"-Napatigil ako sa ginagawang paglibot ng paningin sa buong opisina nang

tawagin ako ni Mayor.

"B-Bakit po Mayor?"

"You're too formal hija. Since itong anak ko na ang nagsabing magkaibigan kayo,
tawagin mo na lang akong Tito. Alright?"

Sinulyapan ko si Elli ng nakakunot ang noo. Kaylan niya sinabi sa ama niya na
magkaibigan kami?

Ngumit lang si Elli sakin at nag kibit balikat.

"S-Sige po T-Tito"-Naaasiwang ani ko.

"Elli hijo"-Baling ni T-Tito kay Elli.

Pinatay ni Elli ang TV at nakangiting hinarap ang ama.

"Yes Dad?"

"Can you leave us for a while? We'll talk about the---"

"Oh sure Dad"-Ani Elli at tinapik sa balikat ang ama.

Tumango lamang siya sa'kin bago tuluyang lumabas.

"So"-Tikhim ni T-Tito"Do you want a scholarship hija?"

"O-Opo"-Hindi na ako nagdalawang isip na sabihin, dahil iyon naman talaga ang
pinunta ko dito"P-Pero a-ayos lang po T-Tito, naiintindihan ko naman po na wala ng
slots"

"Hindi iyon ang tinutukoy ko hija, nabanggit sa'kin ng anak ko na naghahanap ka daw
ng scholarship."-Umayos ng pagkakaupo si Mayor. "You know hija, I have a three
son's. Elli, Eliazar and Eliot."

Kumunot ang noo ko hindi dahil sa pagkekwento ni Mayor, nakita ko ang paglungkot ng
mga mata niya nang mabanggit ang huling pangalan na sinabi niya.
"B-Bakit niyo po sinasabi sa'kin to?"

Umiling si Mayor at nagpatuloy sa pagkwento.

"Si Elli, mabait na bata yan maging si Eliazar. Pero si Eliot?"-Umiling siya.
"Hindi ko na alam ang gagawin sa batang iyon. He's the blackship of our family.
Matigas ang ulo.Simula nung mamatay ang ina nila ay naging ganoon na siya"

"T-Tito"-Nahihiya man ay lumapit ako sakanya at hinaplos ang likod niya. Naluluha
siya ngunit nakangiting nakatingin sa'kin.

"Salamat hija"-Natawa si Mayor"Anyways, How old are you now hija?"

"Dese otso po"

"Kaedaran mo siya Layana."

"Si Eliot po?"

"Yes and about the scholarship. I can offer you that, kapalit lang ay ang
pakisamahan mo si Eliot"

"Po?"-Anong ibig sabihin niya?

"Pag aaralin kita sa kahit saang eskwelahang gusto mo. Nakikiusap lang ako sayo na
bantayan mo ang anak ko"

"Pero, hindi ko po iyon magagawa"-Imposible ang gusto ni Mayor. Hindi ko kilala ang
anak niya."At, bakit ako po?"

"Hija, kaibigan lang ang gusto ng anak ko. At kaibigan ka din ni Elli. Hindi ko
alam pero nararamdaman ko na mapapalapit sayo ang anak ko. Masungit kasi yon at
suplado"

Gusto kong pumayag sa gusto ni Mayor, pero nalilito ako. Bakit sa dinami dami ng
mapipili ay ako pa?
Nakakabigla ang pangyayari dahil ang gusto ko lang naman ay ang makapag aral pero
heto ako ngayon, naiipit sa sitwasyon kung saan, isang ama ang nakikiusap sakin na
tulungan siya sa kanyang anak kapalit ng scholarahip at handa pa akong pag aralin
kahit saan ko gusto.

"Think about it hija. You have a month para pag isipan ang tungkol doon"

Hanggang sa makauwi ako ng bahay ay iyon pa din ang nasa isipan ko. Malaking
opurtunidad iyon pagnagkataon, makakapag aral ako sa paaralang gusto ko at kapag
nangyari iyon , ay maiaahon ko na sina nanay sa kahirapan.

"Hello"-Wala sa sariling pagsasagot ko ng tawag nang tumunog ang phone ko.

"Babe"-Bungad sa kabilang linya.

"Alli"-Napangiti ako at nahiga sa kwarto ko.

"How was your day babe? When will you go back here?"

"Maayos lang naman ako. Baka bukas uuwi na ako. May inaasikaso pa kasi ako"-
Tumagilid ako ng pagkakahiga, hinawakan ang pendant ng kwintas at pinagmasdan ito.
"What is it then? Is this all about the scholarship? pwede kitang bigayan noon"

"Paano mo nalaman na tungkol ito doon?"

"I overheard you talking to your friend here in haciena about it"- Si Suzzie?

"What's with the sigh?"-Tanong niya nang nawalan ako ng imik.

"W-Wala, napagod lang siguro ako kanina"

Nang nakapagpaalam kay Alli ay nahulog ulit ako sa pag iisip. Kapag tinanggap ko
ang scholarship na inaalok ni Mayor ay marami ang kapalit. Ibig sabihin lang ay
aalis ako sa hacienda, maiiwan ko si Suzzie, ang pamilya ko at si Alli. Parang diko
yata kaya. Ako kasi yung klase ng taong pagnapalapit sa iba ay mahihirapan ng
lumayo ang loob sakanila. Gusto ko, palagi lang silang kasama.

Kaya ko kayang iwan siya pagnagkataon, lalo na ngayong gustong gusto ko na siya?
Pero para naman ito sa pamilya ko eh. Kaya bahala na.

To be continued...

=================

Kabanata 7

Hello~~ Kaway kaway sa mga nag add nitong TCM sa RL nila. Ang dami niyo haha.
Salamat po~~

Kabanata 7

Pangako

"Let's go?"-Tumango ako kay Elli at sumakay ng sasakyan niya.

Alas singko pa lang ng madaling araw ngunit pabalik na kami ngayon ni Elli sa
downtown.

Hindi dapat ako sasabay sakanya sa pagbalik ng downtown, ngunit kagabi ay tinawagan
niya ako at sinabing dadaanan niya ako sa'min.

Alas syete nang nakarating kami sa downtown, dumaan muna kami ni Elli sa Elite
Cafe.

"What do you want Layana?"

Ngumiti ako dahil wala naman akong alam sa mga uri ng kape dito. Madalas ko lamang
nadadaanan ang Elit cafe pero ngayon lang ako nakapasok.

Tinatawag na Cafe Mocha ang inorder ni Elli para sa'ming dalawa. Pumwesto kami sa
may dulo at kung saan nakikita ang mga taong nag dadaanan.

"Napag isipan mo na ba?"

Tanong niya. Napabuntong hininga ako at umiling. Alam ko kunh ano ang tinutukoy
niya.
"Magandang opurtunidad iyon Layana. Diba gusto mong makapagaral?"

"Oo Elli. Pinagiisipan ko pa kasi. Medyo mahirap ang kapalit na hinihingi ni

Mayor".

"I understand you Layana"-Saad niya at sumimsim sa kanyang kape at pinaglaruan ang
apple pie na nasa harap niya.

"Salamat Elli ah?"-Inabot ko ang kanang kamay niyang nakapatong sa mesa at

hinawakan ito."Salamat sa pagtulong sa'kin sa paghanap ng scholarship, kahit na
hindi mo naman kaylangan na gawin

yon"

Totoong nagpapasalamat ako sakanya dahil kahit na, kakakilala pa lang namin ay
nagawa na niya akong irekomenda sa ama niya.

"No problem Layana. And besides, baka nga maging magkamag'anak pa tayo"

Seryosong sabi niya dahilan para kumunot ang noo ko.

Anong ibig niyang sabihin?

Umayos ako mula sa pagkakaupo at pinaglandas ang mga kamay ko sa mahaba ngunit
kulot kong buhok.

"Anong ibig mong sabihin Elli? pasensya na pero wala akong matandaan na may
nawawala kaming kaanak"

Mababa ang boses ko at yumuko. Napaangat lamang ako ng tingin nang marinig ko ang
halakhak niya.

"Im sorry, just can't help it"-Ani niya ng natatawa pa din habang ang kamay ay
nakahawak sa tyan niya.

Napailing ako.

"Ofcourse, I'm aware of that Layana. Hindi niyo ako kamag anak dahil mapapabilang
pa lang ako sainyo"

Tumayo sa at naupo sa tabi ko. Ginulo niya ang buhok ko matapos ay inakbayan ako.

"Hindi ko makuha ang nais mong iparating Elli"-Inalis ko ang kamay niyang
nakadantay sa balikat ko at hinarap siya.

"Damn, stop being makata Layana"-Bulong niya pero dinig ko naman.

"May problema kaba sa pananalita ko?"

"No, no, no. Don't get me wrong Layana. Its just that, I'm not used to it"-
Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at kinurot ito. Niyakap niya pa ako at
pinatong ang baba sa kanang balikat ko.

"So where were we?"-Patuloy na saad niya sa nakasanayang pwesto. Kung makikita
lamang ako na ganito nina Tatay ay paniguradong sermon ang abot ko sakanila."As I
was saying Layana, mapapabilang

lang ako sa pamilya niyo. Yun ay kung"

"Kung?"-Saad ko at sinubukang umalis sa pagkakayakap niya pero mas lalo niya lamang
itong hinigpitan.

Kaylan pa kami naging ganito kalapit sa isa't isa? Ang alam ko kasi ay kakikilala
ko pa lamang sakanya noong isang araw.

"Kung sasagutin ako ni Kate"-Kumunot ang noo ko.

"Kate?"-Sa pangalawang beses ay sinubukan kong tanggalin ang mga braso niyang
nakapulupot sakin. Napahinga ako nang maluwag dahil nagpaubaya naman siya."Whose
Kate?"-Anong kinalaman ng kung sino mang Kate na yan sa kamag anak namin?"And stop
being so touchy ang clingy, will you?"

Patawad Elli kung nasusungitan na kita. Pinatong niya kasi ang ulo sa balikat ko at
matapos ay niyakap ako sa bewang.

"Woah"-Tila nagulat siya sa pagsasalita ko ng english. Isinawalang bahala ko na

lamang ang insultong nararamdaman.

"It's Rogenna Kate, Layana. She's the one I'm pertaining with"-Saad niya nang
makabawi sa pagkagulat.

"Si RK?"-Pinilit kong hindi mapatawa sakanya. Sa lahat ba naman ng babae ay si RK

pa?

"Yes, Is there anything wrong with that?"-Siya na ngayon ang nakakunot ang noo at
umayos na sa pagkakaupo. Sa wakas, humiwalay din siya sa'kin.

Umiling ako "Wala naman"-Ngumiti ako ngunit sa palagay ko ay nahaluan iyon ng

ngisi.

"I don't like your smile Layana. It's creeping me out"-Umiling si Elli at naging
seryoso.

Ako naman ngayon ang tuluyang napatawa. Tinakpan ko pa ang bibig ko upang maiwasan
makagawa ng

ingay.

"Ba't mo pala nagustuhan si RK? I mean, kung gusto mo siya, eh bakit kung makayakap
ka sa'kin ay wagas?"

Hindi pa rin mabura ang ngiti sa mga labi ko dahil sa nakikitang pagkunot ng noo ni
Elli.

"Why not? She's hot and magaling siyang magluto ng pansit, Her e---"

"Sorry Elli ha? Pero hindi ka parin pala makaget over doon sa pansit ni Layana?"-
Tuluyan na akong napatawa, hindi na inintindi ang ilang taong nakatingin sa'min.
Pakiramdam ko ay ngayon lang ako tumawa ng ganito kalakas at hindi ko din alam kung
bakit aliw na aliw ako sa pabago bagong ekspresyon ngayon ng mukha ni Elli.

"Kahit ako Elli, marunong akong magluto ng pansit, gusto mo. Ipagluto kita?"

"Ahuh"-Napatigil ako sa pagtawa nang si Elli naman ngayon ang nakangisi. "Are you
trying to get my attention from Kate, para malipat sayo? Ang gusto mo, ikaw yung
gustuhin ko at hindi si Kate. Am I right Layana?"

Napaamang ang bibig ko dahil sa mga sinabi niya. Nawalan din ako ng imik. Pero wala
akong gusto sakanya.

"I'm sorry Layana pero kahit ano pang gawin mo, ay si Kate talaga ang gusto ko.
She's so beautiful,"-Hindi pa rin ako makabawi sa pagkabigla dahil ang ekspreyon
ngayon sa mukha ni Elli ay parang nangangarap."Her eyes, nose, and lips that I'm
dying to t----Ouch, the hell"

Hindi lang si Elli ang nagulat kundi maging ako nang may bumato sakanya ng gusot na
papel.

Ha? Saan galing yon?

"You should've seen your face Dude. It was hilarious"

Napalingon

ako sa lalaking naupo sa harap ko. Papalit palit ang tingin ko kay Elli at sa
lalake.

"The hell Eliazar, you ruined my imagination. You just ruined it"

"That's not imagination dude. It was daydreaming. Jeez, so gayish"

Patuloy pa rin ang pagmamaktol ni Elli ngunit hindi na ito inintindi ng lalake.

"Hi Layana"-Baling niya sa'kin.

"K-Kilala mo ako?"-Turo ko sa sarili ko.

"Aww, you did'nt recognize me? Im one of Axcel's friend"-Umakto pa siyang parang
nasasaktan at inabot ang kamay sa'kin. "I did'nt formally introduce to you yet.
Ikaw ba naman ang takbuhan"- Humalakhak siya.

Napayuko ako sa kahihiyan. Naaalala ko na, siya yung kaibigan ni Sir Axcel na
bumisita noon sa hacienda na gusto sana sa'kin magpakilala pero umiwas lang ako.

"I-Im sorry po. Nahihiya lang kasi ako noon"

"Its okay. I'm Eliazar by the way."-Inabot ko ang kamay niya at nakipagkamay."At
kapatid ko tong tukmol sa tabi ko"

Akmang magpoprotesta si Elli nang biglang tumunog ang phone niya kaya wala siyang
nagawa kundi umalis muna at sagutin ito.

"Layana. Layana Monjardin"

"Your name suits you. So"-Humilig siya sa upuan."Paano mo nakilala ang kapatid ko?"

"Ah"-Umiwas ako ng tingin dahil naiiling ako sa mga titig niya. Idagdag pa ang
atraksyong nararamdaman ko dahil may hikaw din siya sa kabilang tenga. "Kasabayan
ko kasi siya noon sa pag uwi sa baras"

Tipid na sagot ko at tumango tango

naman siya.

"Ah, so that's the reason why you're here with him in my shop"

"S-Sayo to?"-Tumango siya at akmang hahawakan ang mukha ko nang dumating si Elli.
"Hey Dude, we gotta go."-Paalam niya sa kapatid at hinawakan ang kamay ko para
patayuin. "Layana let's go"-Tumingin si Elli sa relo sa kanyang palapulsuhan."It's
quarter to nine already"

"Sige"-Saad ko at binalingan si Eliazar, nakatayo na din siya at nakasuksok sa

magkabilang bulsa ang kamay.

"You're going?"-Tanong niya ngunit sa'kin nakatingin. Si Elli ang sumagot. "Saan
ang punta niyo?"

Sumabay na din samin si Eliazar palabas ng coffee shop.

"Sa hacienda, ihahatid ko si Layana"

"Ah, well then, let's go. Doon din ang punta ko and might as well, sa'kin na lang
sumabay si Layana. Baka may iba ka pang pupuntahan bro"

Tumingin ako kay Elli, ayokong sumabay kay Eliazar, hindi ako komportable sa mga
titig niya. Kakaiba ang mga tingin niya, hindi kagaya kay Elli na kahit yakapin at
akbayan ako , ay wala akong maramdaman na pagkailang.

"Thanks but no thanks Dude, ako ang kasama niya galing baras dapat ako din ang
mahahatid sakanya hanggang hacienda"

Lihim akong nag usal ng pasasalamat kay Elli kahit hindi niya alam.

Nangibit balikat lamang si Eliazar at walang imik na sumakay sa sasakyan niya.

"Let's go Layana"

Nakarating kami ng hacienda nang bandang tanghali na. Natatakot ako at baka
mapagalitan

ako ni Manang. Lumagpas kasi ng isang araw ang hiningi ko sakanyang day off at
ngayon nga ay tanghali pa ako nakarating sa hacienda.

"Layana"-Salubong sa'kin ni Suzzie pakalabas ko ng sasakyan. Nagpalipat lipat ang

tingin niya sa'kin, kay Elli at Eliazar.

"Sino yang mga kasama mo ha Layana?"-Bulong niya sa'kin nang niyakap niya ako."Nag
deseotso ka lang, marunong ka nang lumandi"-Hagikhik niya at kinurot ako sa
tagiliran.

Bumitaw ako sa yakap niya nang tumikhim si Elli,samantalang si Eliazar naman ay

nangingiti saming dalawa ni Suzzie.

"Elli salamat pala sa paghatid sa'kin dito"-Saad ko nang hinarap ko siya.

"Wala yon Layana"-Tumingin siya sakanyang relo sa palapulsuhan at sumenyas na aalis

na siya. Tumango lang siya kay Eliazar at matapos ay ginulo ang buhok ko.

Nang makaalis si Elli akmang hihilahin ko na si Suzzie nang pigilan ako ni Eliazar.

"Wait up Layana"

"Hintay daw"-Bulong ni Suzzie. Napailing ako at huminto sa paglalakad.

"Bakit po Sir Eliazar?"

Ngumisi siya sa naging tawag ko dahilan para makita ko dimples niya sa magkabilang
pisngi.

"Can I talk to you?"-Naglakad siya papalapit sakin at sinulyapan si Suzzie. Mukhang

nakuha naman niya ito dahil agad siyang umaalis at nagpaalam sa'kin.

"Ano po yun?"

MATAPOS namin mag usap ni Eliazar ay umalis na ito dahil tinawagan daw siya ni Sir
Axcel na sa blue cafe na lang daw sila magkita, pero hindi ko inintindi iyon

dahil walang ibang pumapasok sa isipan ko ay ang pinag usapan namin.

Sinabi niyang may alam daw siya sa namamagitan sa'min ni Alli. Pinayuhan niya pa
akong itigil ko na daw ang kahibangan ko dahil sa huli ay ako lang naman ang
masasaktan.

Nalilito ako, paanong may alam siya? Pinilig ko ang naiisip. Baka sinasabi niya
lang iyon ay dahil gusto niyang tanggapin ko ang inaalok na scholarship ni Mayor
sakin kapalit ng pakikipaglapit ko sa kapatid niya na si Eliot.

Hindi malabong hindi niya iyon malaman dahil kapatid siya ni Elli at maaaring
naikwento na sakanya ito noon. Sa nakikita kong pagkamalapit ng kapatid, ay hindi
imposible yon.

"Eh ano nang plano mo?"

Napabuntong hininga ako at ibinalik ang atensyon sa pagtiklop ng mga damit na

dinala ko sa baras.

"Hindi ko pa alam Suzzie"-Naikwento ko kasi sakanya ang naging resulta ng

paghahanap ko ng scholarship sa'min."Gusto kong tanggapin, pero nagdadalawang isip
pa ako. Ayokong iwan itong trabaho ko at ang pamilya ko"

"Layana"-Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat"Pero pagkakataon mo na yan,

makakamit mo na ang pangarap mo. Anu ba naman ang distansya ng maynila at bicol,
pwede mong bisitahin ang pamilya mo dito pag may pagkakataon"

"Pero Suzzie natatakot ako. Paano kung mabigo ko si Mayor? Hindi ko kilala ang anak
niya"

Umusod papalapit sakin si Suzzie at nginitian ako.

"Kilala kita Layana. Hindi ka mahirap makasundo. Ako nga, unang kita palang sayo ay
magaan na ang loob ko. Tiwala lang sa sarili ang kaylangan mo. Sayang kasi eh.
Kaylangan mong gumawa ng desisyon dahil isang buwan na lang Layana"

"Salamat Suzzie"-Niyakap ko siya.

"Walang anuman"

KINAGABIHAN ay abala kami sa pagtulong sa kusina sa pagluluto dahil may darating

daw na bisita si Maam Rhia. Labas masok kami sa kusina patungo sa likod ng bahay
kung saan matatagpuan ang hardin, doon namin dinadala ang aming hinandang pagkain.

Pabalik na ako sa loob ng mansyon nang may humila sakin at sinandal ako sa pader.
Hindi agad ako nakapalag dahil sinunggaban ako nito ng halik.
"S-Sino ka?"-Habol hiningang tanong ko sa kung sino man dahil hindi ko maaninag ang
mukha niya.

Madilim sa lugar kung saan niya ako hinila at tanging ilaw lamang sa may hardin ang
nasasadlang dito.

"Baby"-Isang salita pa lamang niya ay alam ko na kung sino ito."I miss my baby"-
Niyakap niya ako at binaon ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ko.

"Alejandro"-Usal ko nang lalo niya akong hilahin palapit sakanya at naramdaman ko

na lang ang kamay niyang pinipisil ang dibdib ko.

"I miss my baby so much. I miss kissing her. I miss my Layana"-Napasinghap ako
dahil sa marahan niyang pagsipsip ng balat ko sa leeg.

"A-Anong ginagawa mo?"-Nanghihinang saad ko dahil pinasok niya ang kamay sa loob ng
damit ko. Dahil sa sobrang panghihina ay napakapit na ako sakanya at hindi ko na
namalayan na maging ang mga binti ko ay nakapulupot na sa bewang niya.

"Just kissing my Layana baby"-Namamaos na saad niya.

Tumango ako at nagpaubaya sa ginagawa niya. Limot ang dahil kung bakit ako nandito
sa lugat na ito.

"Come with me babe"

"Saan?"-Wala sa sariling ani ko at napakapit sakanya nang muntikan na akong matumba

dahil sa sobrang panghihina ng tuhod ko nang binaba na niya ako.

Hindi niya ako sinagot at ngumiti lamang. Nagpadala ako sa hila niya at naglakad
kung saan man kami pupunta.

"Anong gagawin natin dito?"-Tanong ko dahil sa falls niya ako dinala.

Naupo ako sa malaking bato at nilublob ang mga paa ko sa tubig. Bahagya pa akong
nanginig dahil sa lamig.

Nangibit balikat siya at tumabi sakin. Niyakap niya ang mga kamay sa bewang ko at
mas lalo akong siniksik sakanya.

"I want to be alone with you"

Para akong kinikiliti dahil sa sinabi niya. Bakit gusto niya akong makasama ng kami
lang?

"Alli"-Nilingon ko siya"Salamat pala sa kwintas na binigay mo, hindi mo naman

kaylangan na bigyan ako nito eh. Baka kung ano pang sabihin ng ib--"

"Sssh, don't say that baby. I bought that for you. Naalala kita nang makita ko
yan"-Hinawakan ko ang kwintas at hanggang ngayon ay nawiwirduhan pa din ako sa
disenyo nito."Let's swim babe"

Hinubad ni Alejandro ang kulay abong T-shirt at sumulong sa tubig. Pinagmasdan ko

lang siyang lumangoy at hindi ko mapigilan humanga sa katawan niya. Kadalasang
ganyan na katawan ay nakikita ko lamang sa mga magazine noong highschool ako. Si
Rogenna ang may kagagawan dahil siya mismo ang nagpapakita noon sa'kin.
"Hey babe, c'mon, come here"-Iminuwestra niya ang kamay sa'kin ngunit umiling
lamang ako at tinuon ang pansin sa mga kulisap.

Maganda pala dito kapag gabi sa falls, ang liwanag ng buwan

ay tumatama sa dinadaluyan ng tubig dahilan para kumislap ito.

Napatili ako bigla nang may humawak sa paa ko at hilahin ito pababa. Ang lakas ng
kabog ng dibdib ko dahil sa takot pero nawala din agad ito dahil bumungad sakin ang
yakap ni Alejandro.

Niyakap ko siya pabalik dahil sa nginig.

"Hey baby are you okay?"-Humalakhak siya at lumangoy patungo sa gitna ng falls.
Hinigpitan ko ang pagkakayakap sakanya dahil ang sarap sa pakiramdam ng nasa bisig
niya.

"Hey say something"-Inangat niya ang baba ko at matapos ay hinalikan ako sa noo.

"Tinakot mo ako"

"Hey Im sorry, I did'nt mean to do that. Gusto ko lang na samahan mo akong maligo"

"S-Sige"-Usal ko.

Muli kong naramdaman ang paglangoy ni Alli at sa may malaking bato na niya ako
dinala.

"Let's take your clothes off. Mas lalo kang lalamigin kapag may damit ka"

Hindi ko alam sa sarili ko pero hindi ako nagdalawang isip at sinunod ang sinabi
niya. Hinubad ko ang damit ko at ang natira na lamang ay ang aking pangloob.

Agad ko siyang niyakap dahil sa hiya. Nakakapaso ang mga titig na pinupukol niya
sa'kin ngayon.

"You're damn hot baby"-Bulong niya sa tenga ko at muli akong dinala sa gitnang
bahagi ng falls. Doon ay niyakap niya ako at masuyong hinalikan.

Tinugon ko ang mga halik niya at niyakap din siya, bumaba patungo sa leeg ko at
doon siya nagtagal.

Hindi ko namalayan ang pag ahon namin sa tubig at inihiga niya ako sa damuhan. Nasa
ibabaw ko siya at nanatiling nasa leeg ang aking atensyon. Hindi din ako mapakali
dahil nasa pagitan siya ngayon ng

hita ko. Ramdam ko ang matigas na bagay na tumatama sa kanang hita ko.

"I really love kissing your neck"-Bulong nito sa'kin.

"Alejandro"-Daing ko.

"Baby. My baby. My innocent baby"-Patuloy na bulong niya nang bumaba ang mukha niya
sa gitna ng dibdib ko.

Naramdaman ko ang pagsipsip at dila niya na naglalaro doon, hindi ko na makontrol

ang sarili ko dahil idiniin ko ang ulo niya sa gitna ng aking dibdib.

"T-Tama na Alli"-Pagpoprotesta ko dahil hindi na kaya ng katawan ko ang mga

pinapadama niya sa'kin.

"You want me to stop?"-May panunuyang tanong niya at akmang hahawakan ang pribadong
parte ng katawan ko sa ibaba ay pinigilan ko siya.

Umiling ako sakanya at naramdaman ko na lamang ang pag tulo ng mga luha ko.

Mukha naman siyang nagulat dahil dinig ko ang pagmura niya at niyakap ako.

"Shit. Im sorry baby. Im sorry"-Hinaplos niya ang likuran ko habang hinahalikan ang
buhok ko.

"P-Pasensya kana Alli"-Bumitaw siya sa pagkakayakap sakin at hinarap ako ng

nakakunot ang noo.

"What for?"

"Sorry kasi hindi ko pa kaya. Hindi pa ako handang gawin iyon"

Natatakot din ako sa maaaring kalabasan ng ginawa namin. Hindi ko makakalimutan ang
sinabi ni Nanay noong nasa baras pa ako, yun ay hindi mo dapat binibigay anh sarili
mo sa isang lalake kahit na mahal mo pa ito.

Pero mahal ko na ba si Alli? Hindi ko alam. Ang alam ko lang ay masaya ako sa mga
pinapakita niya sakin. Gusto ko ang paraam ng pagtrato niya sa'kin.

"Its okay babe. You don't have to say that. I respect you and I'm willing to wait.
Paulit ulit kong sasabihin sayo yan. Nirerespeto kita at maghihintay ako"

Tumayo siya at nilahad ang kamay sakin. Pumasok kami sa bahay kubo dito sa falls at
naupo. Nakakandong ako sakanaya nsng paharap at nakabaon din ang mukha ko sa leeg
niya.

Wala kaming imikan dalawa, ang mga kamay niya ay patuloy na humahaplos sa likod ko
at ako naman ay mahigpit na nakayakap sakanya. Kapwa kami wala pang damit pang
itaas.

"Alli"

"Hmm"-Tugon niya at sumandal sa haligi ng kubo, ako naman ay lalong nagsumiksik sa

kanya na animoy bata na ayaw mawalay sa magulang.

"Hindi kita nakita simula noong dumating ako kaninang tanghali. Ngayong gabi pa
lang"-Saad ko at tiningala siya. Nagtama ang paningin namin at mabilis na hinalikan
ang tungki ng aking ilong.

"Galing akong Manila kanina. Nagkaproblema sa kompanya at kaylangan na nandodoon

ako. Why'd you ask babe?"

"S-Sorry kung matanong ako"

"Nuh its okay "-Tumango ako at muli, namayani ang katahimikan sa pagitan namin.

"Layana baby"

"B-Bakit?"

"You won't leave me right?"

"A-Anong ibig mong sabihin?"-May alam ba siya tungkol sa scholarship? Nasabi kaya
sakanya ni Eliazar.

"Nothing. But you have to promise me one thing. Kahit anong malaman mo ay hindi mo
ako iiwan diba?"

Hindi ko maintindihan ang ibig niyang pakasabihin. Nakatitig lamang ako sa

mapupungay niyang mata na wari ba'y nakikiusap sa'kin.

"Pangako"-Ani ko.

To be continued ...

=================

Kabanata 8

Kabanata 8

Hindi Sapat
"Saan ka galing?"-Bungad na tanong sa'kin ni Suzzie nang makabalik na kami ni Alli
ng Mansyon. "Kanina pa mainit ang ulo ni Manang. Hinahanap ka."-Dagdag na bulong
niya pa at sinulyapan si Alli na nakatayo sa may likuran ko.
Nagpalipat lipat ang tingin ni Suzzie saming dalawa.
Akma akong magsasalita nang unahan ako ni Alejandro.
Tumikhim siya at hinawakan ako sa bewang. Napalayo agad ako sakanya sa takot na
baka makahalata si Suzzie.
"She's with me"-malamig na aniya.
Napakunot noo si Suzzie at napaawang ang bibig na ani mo'y may sasabihin pero
pinili na lang niyang manahimik.
Sakto naman ang pagdating ni Manang galing kusina at masama ang tingin nito sa'kin.
"Saan ka nanaman galing ha Layana? Alam mo bang ang daming Gawain dito pero napili
mo pang magbulakbol. Sabihin mo nga, nag landi ka nanaman ano?-May pag aakusa sa
tono ng boses ni Manang.
"Manang hindi po ako naglalandi"-mahinang saad ko sakanya at pinigilan an gang
sariling wag umiyak.
"Aba sasagot kapa"-Nabaling ang paningin ni Manang kay Alejandro"Alejandro hijo,
mabuti't narito ka nang sa ganoon ay malaman mo na kung bakit gusto kong paalisin
yan dito si Layana, napakalandi. Sa oras ng trabaho nagawa pang magbulakbol"
Hindi ko alam kung alin bas a mga sinasabi ni Manag ang lubos na nakaka'apekto
sa'kin. Ang tawagin akong malandi o ang malaman na matagal na pala niya akong
gusting paalisin ditto sa hacienda.
"Manang wala po talaga akong ginagawang mali"-umiling ako "Maniwala po kayo
sa'kin"-Hindi ko na napigilan

pa ang mga luha ko at nagunahan na ito sa pagtulo.

"Enough of this shit."-hindi lang ako ang nagulat sa pagtaas ng boses niAlejandro.
"Hindi mo paaalisin si Layana sa hacienda na ito Manang, hangga't hindi ko
sinasabi."-bumuntong hininga siya at humarap sa'kin "She's with me kanina Manang"-
nagulat ako nang hawakan niya ako sa magkabilang pisngi. Pilit kong iniiwas ang
mukha ko dahil dinig ko ang pagsinghap ni Suzzie at manang. "Kaya hindi siya
naglandi"-Titig na titig siya ngayon sa mga mata ko at pakiramdam ko ay nadadala
ako sa mga titig niya. "Wala siyang karapatan gawin ang bagay na iyon....Maliban na
lang kung ako ang lalandiin niya"
"Oh my God, oh my God. Kinikilig ako Layana"-Kanina pa ganyan si Suzzie nang
makaalis kami sa harap nina Manang. Hindi ko nga alam kung paano ako doon nakaalis
dahil ang hinihiling ko na lamang sa mga oras na iyon ay lamunin ako ng lupa dahil
sa mga pinagsasabi ni Alejandro.
"Wala siyang karapatan gawin ang bagay na iyon, maliban na lang kung ako ang
lalandiin niya"-panggagaya ni Suzzie sa boses ni Alejandro kanina dahilan para mas
lalo kong maramdaman ang pag iinit ng magkabilang pisngi ko.
"Magtigil kana Suzzie, nahihiya na ako. Baka ano na ang iniisip ni Manang tungkol
sa'kin"-Saad ko ng nakatakip ang parehong kamay sa mukha.
"Eto naman"-Nagulat ako dahil sa paghampas sakin ni Suzzie ng unan, nandito na kami
ngayon sa maids quarter at hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwala na
masasabi iyon ni Alejandro sa harapan ni Manang. "Ba't ka naman mahihiya ha? Oo nga
at sinabihan kita na layuan si Mister Kwon, pero hindi ko naman alam na ganun

pala ang paninidigan niya"-humagikhik si Suzzie at nagawa pang kagatin ang

hintuturo niya na para bang kinikilig siya. "At tsaka hayaan mo na nga yan si
Manang, mabuti nga at nalaman natin na gusto ka niyang paalisin dito sa hacienda at
ang nangyari nga, pinagtanggol ka na naman ni Mister Kwon at take note Layana ha?
Siya lang daw ang may karapatan magpaalis sayo dito, bagay na imposibleng mangyari
kasi nga lalandiin mo siya"
"Suzzie"-Pagsusuway ko ditto dahil wala ng kabuluhan ang pinagsasabi niya.
Pero nilandi ko ba talaga siya? Nilandi ko ba talaga si Alli kaya nahantong kami sa
ganitong sitwasyon?
"Sabihin mo Layana, kelan pa naging kayo ni Mister Kwon"-Nawalan ako ng imik. Hindi
ko alam ang sasabihin kay Suzzie.
Ano nga ba talaga kami ni Alli?
"Ano na?"-Yumuko ako at dahan dahang napailing sakanya.
"H-Hindi ko a-alam Suzzie"-Umiling iling ako at agad din napalitan ang masayang
itsura ni Suzzie ng pagkakunot ang noo. "Walang kami Suzzie"
"Ha-Ha-Ha. Saan ko nga ba narinig ang linyang yan Layana? Ay mali, English pala
iyon. Hindi ko alam, palabiro ka din pala"-Pilit ang tawang saad niya at hinawakan
ako sa magkabilang balikat.
"Pero wala talaga siyang sinasabi sakin Suzzie. Wala siyang sinasabi na kami na"-
Hindi ko alam pero naiiyak ako. "Pero sinabi niyang gusto niya ako Suzzie, takot
siyang maiwan. Ayaw niyang iwan ko siya"
"Pero gusto mo din ba siya?"-Tumango ako. "Sige Layana, hindi na muna ako
magtatanong ng tungkol sainyo, hihintayin ko na lang na balitaan mo ako kung may
progress ba yang relasyon niyong dalawa. Pero para sa'kin Layana

hindi sapat na gusto ka lang niya, hindi sapat na gusto mo lang siya,dahil
importante pa din na mahal niyo ang isa't isa."
"Sige Suzzie. Salamat"
"Hindi pa ako tapos Layana, wag naman sana dumating sa punto na magpapakatanga kana
sakanya, kahit kaibigan pa kita, hindi talaga ako mag dadalawang isip na sabihin
kang, ang tanga mo dahil umasa ka dyan sa pagkakagusto niyo sa isa't isa."
"Akala ko ba gusto mo si Alejandro para sa'kin?"-Pagbibiro ko dahil kung saan saan
na napupunta ang usapan naming dalawa.
"Of course, I like him for you. But I still want the best for you. Ganda mo kaya,
hindi dapat nasasayang ang biyayang pinagkaloob ng Diyos sa'tin"
Nagkatinginan kami ni Suzzie at doon na kami napatawa. Nagpapasalamat talaga ako at
nagkaroon ako ng kaibigan na tulad niya, handa akong pasayahin, at handa din akong
batukan kapag napupnta na ako sa maling desisyon.
"Layana can we talk?"-sumunod na araw ay naging palagay na ako sa trabaho ko dahil
hindi na ako masyado pinapansin ni Manang, kinakausap niya lamang ako kapag may
iuutos siya sa'kin.
Ngayon kasalukuyan akong palabas ng hacienda ngunit heto nga at nadaanan ako ni
Sir. Axcel. Tumigil ako sa paglalakad at inihinto naman niya ang kanyang sasakyan
sa isang tabi.
"Pwede po ba mamaya na lang? Papunta po kasi ako ng palengke ngayon"
Ngumiti siya at inalis ang salamin sa mata. "Samahan na lang kita"-Umiling ako
sakanya. Hindi pwede dahil baka matagalan ako doon at baka mainip lang siya.
"Wag na po Sir Axcel, baka po kasi matagalan ako"
"No can do Layana, and why are you alone? Bakit mag isa ka

lang at naglalakad eh malayo pa ang gate? Where's Mang Kaloy?"-Nagpalinga linga pa

siya sa likuran ko at parang may hinahanap.
"Wala po siya, sinamahan si Maam Rhia pupunta daw po kasi ito sa mga kaibigan
niya."
"Is it really a friend? Or Ashton?"-Nakaismid na bulong niya ngunit dinig ko naman.
WALA na akong nagawa kundi ang sumabay kay Sir. Axcel patungo sa palengke dahil
tama naman siya, aabutin ako ng kalahating oras kapag pinilit ko pa ang sarili ko
sa paglalaka papunta sa main gate.
"Ano pa ba ng mga kaylangan natin Layana?"-Kanina pa kami palakad lakad dito sa
gulayan at hindi ko maiwasan makaramdam ng pagkaasiwa dahil kay Sir. Axcel,
pinagtitinginan kasi ito ng mga tao at magbubulong bulungan, meron pang binabati
siya at ngingitian naman niya ito.
Tiningnan ko ang mga listahan ko ng pamimilihin.
"Kangkong na lang po ang kulang Sir."
"Kangkong? What's that?"
Ngumiti ako at napailing "Swamp cabbage Sir Axcel"
"Swa-..you mean magluluto ka ng sinigang na bangus?"Tumango ako at hindi ko
maiwasan ang mapatawa ng mahina sa pagsuntok niya sa ere at sabay sabi ng 'yes'
Natutuwa ako ngayon sa reaksyon niya dahil para siyang batang paslit na pinagbigyan
sa gusto niya. Kung tutuusin nga ay pwede siyang magrequest ng kung anong gusto
niya dahil siya naman ang masusunod.
Matapos naming mamili ng mga kaylangan ay bumalik na kami ng Hacienda, sa sobrang
libang kong kasama si Sir Axcel ay natutuwa akong kausap siya dahil masaya siyang
kasama, pakiramdam ko ay nagkaroon ako ng nakakatandang kapatid sa katauhan niya.
Wala kasi akong kapatid at

tanging si Rogenna lamang ang malapit sakin.

"So Layana, can we talk now?"-pinagkrus niya ang kanyang mga braso at sumandal sa
may bar counter. Tumango ako at lumabas para doon kami mag usap.
Naupo ako sa gazebo at tumayo naman siya sa harap ko.
"He doesn't like you"-Pambabasag niya sa katahimikan naming dalawa. "Hindi ka niya
gusto"-Umiling siya at naupo sa tabi ko.
"You know Layana"-Bumuntong hininga siya at hinawakan ang kaliwang kamay ko. "He's
not capable of loving someone. So please, stop this insanity habang maaga pa."-
Binawi ko ang kamay ko sakanya.
Pilit akong ngumiti sa harapan niya para pagtakpan ang sakit na nararamdaman ko.
Kahit hindi niya sabihin kung sino ang tinutukoy niya, alam ko kung sino ito.
"Kaya ba gusto mo akong makausap ay para lang sabihin yan Sir. Axcel?"
"No Layana, Im just worried about you. Hindi mo pa kilala ang kapatid ko, pero ako?
Kilala ko siya"
"Of course, he's your brother kaya kilala mo siya"- tumayo na ako at akmang aalis
na pero pinigilan niya ako at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko. Alam ko kung saan
papunta ang usapang ito. Pipilitin niya akong layuan ang kapatid niya dahil ang
sabi niya, nag aalala siya para sa'kin, pero ang totoo, hindi niya talaga ako gusto
para kay Alli dahil mahirap lang ako.
"No Layana, hindi dahil sa kapatid ko siya. I know him very well, to the point that
were sharing our secrets to each other. Were bestfriends, we shared a lot of woman
and...."
"Stop, please stop Sir Axcel. Yes you're right. I don't know him that much, pero
importante pa ba yon? Does it really matter huh? We like each other

and were enjoying each other's company"

Kaylangan bang kilalanin ko muna siya bago ko siya dapat magustuhan? He didn't
answer my questions instead he just gave me a faint smile.
"You're naïve Layana. Tell me, have you been inlove?"-Hindi ako nagsalita"See?you
can't answer me"-he shrugged his shoulder. "You're just infatuated to him"
"Ayaw mo ba ako para sa kapatid mo?"-Hindi ko na napigilan ang sarili kong itanong
dahil ang sama talaga ng loob ko. Oo, maaaring tama siya, hindi ko pa nararamdaman
ang magmahal, hindi pa ako nahulog kahit na marami ang nanliligaw sa'kin sa baras,
pero iba ang nararamdaman ko kapag nakikita ko si Alli.
"Its not like that Layana, don't think that way. The truth is gusto kita, I like
you and..."
"What the fvcking fvck are you saying Vaughn Axcel Kwon?"-Nagulat ako sa biglaang
pagsulpot ni Alejandro at tinago ako sa likuran niya, pulang pula ang mukha nito at
masama ang tingin sa kapatid.
Si Axcel naman ay prente lang naupo at hindi iniinda ang masasamang titig ni
pinupukol ni Alejandro sakanya.
"Did I hear you right huh Axcel? You like my girl?"- Nakatiim bagang na tanong
niya. Nang hindi pa din sumasagot si Axcel ay hinila na ako ni Alejandro papaalis,
pero hindi pa man kami nakakalayo ay si Axcel naman ang humawak sa kanang kamay ko.
"Leave the girl alone Alejandro, Leave the innocent girl alone"-Pag-uulit ni Axcel
nang si Alejandro naman ang hindi pumansin sakanya.
"Why would I? You don't have any say for what I am fvckin' doing Dude. Might as
well, find a girl who could warm your bed tonight"- nakangising saad ni Alejandro
at nagpatuloy

sa paglalakad. Naiwan na lamang si Axcel na umiiling sa'kin.

"Hey, did I scare you?"- Hindi ko alam na kayang murahin ni Alejandro ang kapatid
niya, naninibago ako sa inakto niya kanina, puno ng galit ang mga mata at mahigpit
ang hawak sa kaliwang kamay ko.
"H-Ha?"
"Natakot ba kita? Natakot kaba sa'kin?"-Niyakap niya ako at hinalikan sa noo."I
missed you all day, my baby"
"Hindi ko lang inaasahan na magagawa mo iyon sa kapatid mo"- Umiling ako at
humiwalay sa yakap niya dahil ramdam ko ang matatalim na tingin sa'kin ni Maria,
ang pamangkin ni Manang.
"What? I didn't do anything to him"- Hinawakan niya ang kamay ko at naupo kami sa
sofa, nagaalangan pa akong maupo dahil pinagbabawalan kami ni manang na gawin yon.
"Pero minura mo siya"- Mahina lang ang pagkakasabi ko sapat na para marinig niya.
Inalis niya ang pagkakayakap sa bewang ko at pinisil ang ilong ko.
"I did that for you my baby, he's hitting on you. Hindi mo ba napapansin?"-
"A-Ano? Hindi yon ganun Alejandro, may pinaguusapan lang kami."
"Are you defending him Layana?"-Kumunot ang noo niya at nagging malamig din ang
kanyang boses.
"H-Hindi naman sa ganun Alli, gusto ko lang..."
Hindi na natapos ang sasabihin ko dahil sa biglaang pagdating ni Manang, tumikhim
ito bago nagsalita. "Alejandro hijo, pwede bang hiramin ko muna si Layana sainyo?
Nakakahiya naman po kasi sa ibang nagtatrabaho dito."-napatayo ako at tumungo
"Madaming Gawain at kaylangan ko si Layana doon sa dinning area."
"Go ahead manang"-Malamig pa din na aniya at hindi na ako nilingon kahit na ano
pang tawag ko sakanya.
Hanggang

sa matapos ang dinner nila ay hindi niya na ako pinansin, hindi katulad ni Axcel na
lilingon lingon sakin at iiling.
"Ang landi mo talaga no, kahit si Sir Axcel hindi mo na pinalagpas, nilandi mo na
nga si Sir Alejandro, pati ba naman siya."- Napatigil ako sa pag aayos sa kitchen
area dahil sa boses ni Maria. Naka krus ang mga braso nito sa may dibdib at
nakataas ang isang kilay habang masamang tingin ang pinupukol sa'kin.
"Hindi ko alam ang sinasabi mo Maria"-Umiling ako at binalik ang pansin sa ginagawa
ko.
"Pwede ba Layana? Sawang sawa na ako d'yan sa pagiging inosente mo, nakakairita,
nakakasuka kagaya mo" , hindi ko na kasalanan yon."
"Maria wala talaga akong alam sa mga sinasabi mo, kung may problem aka sa'kin,
hindi ko na kasalanan yon."
"Aba, marunong kana ngayon sumagot ha. Layana hoy, hindi porke't may namamagitan
sainyo ni Mister Kwon, ay magbu-buhay prinsesa kana dito. Ang kapal naman ng mukha
mo"- nakatalikod ako sakanya kaya hindi ko naramdaman ang paglapit niya at hinila
ang buhok ko.
Napaigik ako sa sibrang sakit, pilit ko siyang tinutulak pero wala na akong nagawa
dahil malakas si Maria at nagawa niya pa akong ingudngod sa semento.
"Malandi ka, ang kati kati mo Layana"-Patuloy pa rin si Maria sa ginagawa at
hinayaan ko na lamang ito dahil nanghihina na ako.
Hindi ako sanay makipagaway kaya wala akong laban sakanya.
Narinig ko ang pagbukas at pag sara ng pintuan ditto sa kusina at kasabay noon ay
ang pag sigaw ni Suzzie, agad siyang lumapit sa'min at hinila din ang buhok ni
Maria.
"King ina mo Maria, inaano kaba ni Layana?"-Patuloy

na saad ni Suzzie at hila hila ang buhok ni Maria, napahiwalay ako sakanila at sila
na ngayon ang naghihilahan ng buhok.
"Ano bang paki'alam mo Suzzie? Away namin to ni Layana kaya wag kang mangingialam"-
Ganting sigaw ni Maria at iniuntog ang ulo ni Suzzie sa may ref.
"T-Tama na, Suzzie, Maria"-Lumapit ako sakanila dahilan para muling mahila ni Maria
ang buhok ko.
Sa ganoong eksena kami nadatnan ni Manang.
"What's this commotions all about huh?"-Napaigtad ako sa paghampas ni Alejandro sa
kanyang mesa sa loob ng opisina niya sa mansion. Kasama ko sa loob si Suzzie, Maria
at Manang.
Matapos kaming Makita ni Manang ay agad niyang tinawag si Mang Kaloy upang matigil
kaming tatlo. Agad kaming pinatawag ni Alejandro at masama ang tingin nito samig
tatlo.
"Hijo Alejandro, naabutan ko silang tatlo sa kitchen area at nagkakagulo."-
Pagsisimula ni Manang. Nakaupo si Alejandro sa kanyang swivel chair at marahang
minamasahe ang kanyang noo. Kami naman ni Manang ay magkatapat na nakaupo sa harap
niya. Nakatayo sa likuran ko si Suzzie at si Maria naman ay sa likuran ni Manang.
Taas noo itong nakatingin kay Alli samantalang ako ay nakayuko lamang dahil sa
takot na baka tuluyan na akong ipatanggal sa trabaho.
"Maria, what happened really?"
Kahit hindi ko tinggnan, ramdam ko ngayon ang nakakalokong ngisi ni Maria.
"Eh kasi Mister Kwon, abala po ako sa ginagawa ko sa kitchen area nang lapitan ako
ni Layana"-Napaangat ako ng tingin kay Maria, dahil binabaligtad niya ang
sitwasyon. "Sabi niya kung pwede ba daw niya akong makausap, sabi ko po, mamaya na
lang kasi may ginagawa pa ako

pero mapilit siya eh"-Umiling si Maria at nilagay ang kanang kamay sa bibig niya
para mapigilan ang pag iyak. "Lumapit siya sa likuran ko ng hindi ko namamalayan at
biglang hinila ang buhok ko."
"H-Hindi totoo yan"-Umiling ako kay Alejandro pero iilingan din niya ako at
binaling muli ang atensyon kay Maria at tumango na para bang sinasabing 'Go on'.
Ramdam ko din ang paghigpit ng paghawak ni Suzzie sa balikat ko dahil sa galit kay
Maria.
"Syempre po nanlaban ako kasi masakit na yung anit ko, sinabihan niya pa akong
malandi. Lapit daw po ako ng lapit sainyo kahit hindi naman kaylangan. S-Sinabi
niya pa po na, sakana ka lang daw po at wag na kitang lalandiin kasi makakatikim
ako sakanya"-Humagulhol si Maria kaya napatayo si Manang at dinaluhan ito ng yakap.
Nagpalipat lipat ang atensyon ko kay Alli at Maria pero nanatili lamang blangko an
itsura niya.
"Tapos po si Suzzie, pinagtulungan nila ako, kaya nakuha ko ito"-Pinakita niya
samin ang namumula niyang noon a natatakpan ng buhok.
"Sinungaling ka Maria"-Saad ni Suzzie at hinarap si Alejandro "Mister Kwon, hindi
po totoo ang sinasabi ni Maria, ang totoo po niyan, nakita ko siyang hila hila ang
buhok ni Layana at nginungudngod sa semento ang mukha niya."- Umigting ang panga ni
Alli at kumuyom ang kamao. "Kaya po ako nakisali sakanila dahil naaawa ako kay
Layana"
Pumikit si Alejandro at sumandal sa upuan niya. "Hindi ko alam kung sino ba ang
nagsasabi sa inyo ng totoo. I'll let this pass tonight, but after I'd check the
CCTV?"-Dumilat siya ng mata at tiningnan kami isa-isa matapos ay umiling. Sinadyang
bitinin ang sasabihin.
Nawalan ng imik sa loob ng kwartong iyon, kahit na ang paghikbi ni Maria ay hindi
ko na marinig. Inangat ko ang tingin sakanya at naabutang masama ang tingin nito
sa'kin.
"You may now go"-Tatayo na sana ako nang madako sa'kin ang paningin niya. "Except
you, Miss. Monjardin"
Nag'aalala pa akong tiningnan ni Suzzie ngunit tinanguhan ko lamang ito. Bigla
akong nanigas sa kinauupuan ko nang kami na lang ni Alejandro ang naiwan sa loob.
Ramdam ko ang hininga niyang tumatama sa batok ko.
"I didn't know, your that possessive..."-Nilapit niya ang bibig sa punong tenga ko
"Na kahit hindi pa nga tayo, binabakuran mo na ako"
To be continued...
Malalim ba masyado ang mga tagalog words? Sorry kelangan gamitin eh, hindi naman
kasi pwedeng fluent si Layana sa English. At probinsyana po siya dito kaya ganern.

=================

Kabanata 9

Dedicated sayo, now ko lng nabasa yung mga comment mo about sa MPP at natutuwa
talaga ako.
Hi kay Jholly na friend ko. Nagbabasa din sia nitong TCM, crush niya daw si
Alejandro haha.
Kabanata 9
Husband
HINDI ako nakaimik dahil sa sinabi niya, dahan dahan akong tumayo at hinarap siya.
Kumabog ng mabilis ang puso ko nang magtama ang paningin namin.
"H-Hindi yon totoo"-Nauutal na saad ko at humakbang paatras dahil sa sobrang lapit
ng mukha naming dalawa. Umangat ang gilid ng labi niya pinaglandas ang kanyang
kanang kamay sa pisngi ko.
Napaigik ako dahil sa sakit na naramdaman ko.
"Damn"-Mura niya at iniwan ako. Pumasok siya sa isa pang pintuan sa opisina niya at
pagbalik niya ay may dala na siyang first aid kit.
Pinaupo niya ako sa sofa at naupo siya sa tabi ko.
Walang umiimik sa'min dalawa at malaya kong pinagmasdan ang mukha niya. Mapupungay
na mata, matangos na ilong at mapupulang labi.
"Alli"-Saad ko. "Paano mo ako nagustuhan?"-wala sa sariling saad ko. Tinigil niya
ang pag gamot at hinalikan ako sa noo.
"Why? Is it needed? Kaylangan pa ba ng rason kung paano o bakit kita nagustuhan?"-
Mahinang aniya at hinaplos ng likod ng kamay niya ang pisngi ko.
Tumango ako "Kasi ako, madami akong rason kung bakit kita nagustuhan, at kung iisa-
isahin natin yon ngayon ay matatagalan tayo"-Ngumiti ako at niyakap siya. Binaon ko
ang mukha sa pagitan ng kanyang balikat at leeg.
"Sa tuwing nakikita kita, bumibilis ang tibok ng puso ko, bagay na ngayon ko lang
naramdaman sa isang lalaki"-Niyakap niya ako pabalik at hinaplos ang

likod ko. "Mga titig mong nakakapanghina ng tuhod, sumasaya ako kapag nakikita
kita, Yung ngiti mong bihira mo lang ipakita, yung magulo mong buhok"-I heard him
chuckled, then smelled my hair. His hug tightened. "Yung tenga mong madalas mamula
kapag magkasama tayo"
"I did?"-Namamanghang saad niya nang humiwalay siya sa yakap namin. Tumango ako at
nangiti dahil sa pamumula nga ng kanyang tenga.
"It's because of your smile Layana"-
"Mahal na yata kita Alejandro"-Hindi ko na napigilan sabihin dahil ramdam ko sa mga
titig niya na ganoon din siya sa'kin.
At natatakot ako na baka dumating ang araw na iwanan mo lang ako.- Bulong ng isang
parte ng isip ko.
Muli ko siyang niyakap para itagao ang namumula kong mukha dahil sa biglang pag
amin ko. Matagal bago ko naramdaman ang pagyakap niya sa'kin pabalik.
Sa ngayon sapat na muna sakin ang pagtugon niya ng yakap, wala man siyang sinabi
pabalik na mahal niya din ako, alam ko darating din na masasabi niya yon sakin.
MATAPOS ng pag-uusap namin ni Alejandro ay hindi ko na siya nakita kinabukasan.
Hindi ko din alam kung nakita niya na sa CCTV ang tunay na nangyari sa'min nina
Maria.
"Layana may naghahanap sayo sa receiving area"-Tinigil ko ang pag vacuumed at
sinundan si Agnes.
"Sino daw?"- Tanong ko. Lumabas kami sa isang pinto at naglakad sa hallway ng
second floor.
"Ikaw ha? Sabihin mo nga Layana, ka anu-ano mo yung gwapong yon? Boypren mo?"-
Kinikilig na ani Agnes at sinundot sundot pa ako sa tagiliran.
"W-Wala akong boyfriend Agnes"-Tumawa ako.
"Ay"-Napatigil siya "Oo nga pala, sa tagal natin

dito sa hacienda, wala pa akong nakita na nakapasa sa panliligaw sayo"-Patuloy na

saad ni Agnes at hindi inintindi ang ibang mga katulong na nakakarinig sa'min.
Napayuko ako dahil sa sinabi niya, oo nga pala, kami pa lang nila Manang ang
nakakaalam sa nanyari noong isang araw sa biglang pagsabog ni Alejandro.
"Maiwan na kita ha? Alam mo naman yon si Manang"-Tinapik ako ni Agnes sa balikat
bago umalis. "Ang gwapo talaga hihi. Goodluck layana"-Pahabol niya pa bago tuluyang
tumakbo papalayo sa'kin.
"Elli"-Natuwa ako nang makita si Elli. "Anong ginagawa mo dito?"
"I miss you too Layana"-Halakhak niya at akmang hahalikan ako sa pisngi.
"Wala dito si Sir Axcel, kasama si Maam Rhia, at si All- Mister Kwon naman ay hindi
ko alam kung nasaan"-Pagiiwas ko. "Ano palang gusto mo? Coffee, tea or me?"-
Seryosong saad ko pero sa oob loob ko ay natatawa na ako.
Nabasa ko lamang iyon kagabi sa inaabangan kong story sa wattpad, iyon kasi ang
libangan ko bago matulog. Ang magbasa at magabasa at ang pangarapin ang mga lalake
ni Queen J. (Maisingit lang, haha. Di to kasali hehe)
"You"-Napaamang ako at hindi makapaniwala sa nagging tugon ni Elli.
"A-Ah E-Elli nag...nagbibiro lang ako"
"I know Layana"- Tuluyan ng humagalpak sa tawa si Elli habang ang kamay ay
nakahawak sa tyan niya. "You didn't see that coming. Did you?"
Yumuko ako, ramdam ko ang pag iinit ng magkabilang pisngi ko.
"Seriously Layana, you think hindi ko papatulan ang sinabi mo? Huh, I know you
already, alam kong binibiro mo lang ako pero hindi mo naman kayang panindigan kaya
pinatulan ko na"
"Oo

na, nabasa ko lang naman iyon eh"-Mahinang ani ko at nanatiling nakatayo sa harapan
niya.
"You're fond of reading?"-Tumango ako. " Anyways, I came here hindi para kay Axcel
dude or Alli the stiff, I came here to give you this"- Inabot niya sakin ang maliit
na parang sobre na pinaghalong pink at violet ang kulay.
"Invitation for the coming engagement party of Eliazar. He's getting married soon.
Damn that guy, I didn't know, sa sobrang playboy nun ay makakahanap din pala siya
ng katapat niya"-Halakhak niya sa sariling sinabi.
Hindi ko tinanggap ang invitation at inilingan si Elli "Sorry, but I can't accept
that Elli, hindi ako nababagay sa party'ng yan"- Iniisip ko pa lamang na dadalo ako
sa engagement ni Eliazar ay nanliliit na ako. Hindi ako nababagay sa lugar na iyon
dahil panigurado na malalaki at maimpluwensyang tao ang pupunta doon.
"Oh c'mon Layana, personal ko ng binigay sayo oh, si Eliazar pa ang nagsabi na
bigyan kita niyan at Daddy's expecting that you'll be my date that coming night. I
would like to introduce you to Eliot also, para hindi kana mahirapan kapag nakasama
mo na siya sa pasukan."
So he's really expecting that I will accept the scholarship? Bumuntong hininga ako,
napagisip isip ko nitong nakaraang araw na hindi ko na iyon tatanggapin dahil
ayokong iwanan sina Tatay, oo nga at malaking opurtunidad na iyon pero makakapgaral
naman ako diba, kahit na hindi sa mga prehistisyosong paaralan.
"Elli kasi"-Nahihirapang saad ko. Paano ko ba sasabihin sakanya to? "Napagisipan ko
na, h-hindi ko na tatanggapin yung offer ni Mayor. A-Ano kasi-" Hindi ko na

natuloy ang dapat na sasabihin ko dahil sa biglang pagdating ni Sir Axcel at Maam
Rhia.
"Elli dude, what are ya' doin' here?"-Lumapit si Sir Axcel kay Elli at tinapik ito
sa balikat matapos nilang magyakapan na dalawa.
Tumango lamang si Maam Rhia kay Elli at umalis na.
"Layana, hi"-Bati sa'kin ni Sir Axcel. Ngumiti ako sakanya at handa ng iwan ang
dalawa para makapagusap nang hawakan ako ni Elli sa kamay. Nagpaalam muna ito
sandali kay Sir Axcel at hinila ako papalayo sapat na para hindi marinig ang pinag-
uusapan naming.
"I won't accept no Layana, Sa naging desisyon mo, tama nga na ikaw na ang magsabi
kay Dad about sa scholarship."-Ngumiti siya sa'kin at inilagay sa kamay ko ang
invitation card. "Don't worry about the dress, and sabay tayong pupunta sa event.
I'll fetch you here"-Hindi na ako nakaiwas nang halikan niya ako sa pisngi at tsaka
ako iniwan.
"Ano yan?"-Agad kong itinago ang papel na hawak hawak ko, pinag iisipan kung dadalo
ba o hindi sa party na sinasabi ni Elli.
"Wala to Suzzie, halika tulog na tayo?"-Ilalagay ko na sana sa ilalim ng unan ko
ang invitation card nang hilahin ito ni Suzzie mula sa kamay ko.
"Eliazar Delos Reyes and Sam--.. Aiist anu ba yan, ang kj mo Layana, binabasa lang
eh. Saan naman galing to?"-Saad niya at lumayo sa'kin para hindi ko mabawi ang
invitation card. "Pambakla naman, pink tsaka violet? Tss, ang arte ng motif"- Saad
niya at pinaikot ang mga mata. "Engagement party pa lang pero kung maka design ng
Invation card, ang OA"
"Suzzie"-Pagtatawag ko dito ng pansin pero hindi niya ako inintindi. Naupo pa siya
sa

higaan niya at nangalumbaba.

"Baka iniisip mong bitter ako Layana ha? Pero hindi eh, ang OA lang talaga nila.
Pero saan mo nga to nakuha? Don't tell me invited ka?"-Parang gulat na gulat na
tanong niya.
Dahan dahan akong tumango at ngumiwi.
"Kanino galing?"-Eksaheradang tanong niya at lumapit sa tabi ko.
"Kay Elli"-Walang ganang saad ko.
"Elli? Yung naghatid sayo dito galing baras?"- Napatakip ako sa tenga ko sa
pagsigaw ni Suzzie. "Ikakasal na pala iyon? Tsk, akala ko pa naman type ka nun, yun
pala hindi naman dahil ikakasal na , hay naku pinaasa ka lang niya Layana, paasa
siya"-Umarte pang naiiyak si Suzzie, nagawa niya pang punasan kunwari ang luhang
tumutulo sa pisngi niya.
"Ano ba Suzzie, anong pinaasa?"-Natatawa ng tanong ko at inagaw ang panyo niya at
ako na kuno ang nagpunas sa mga luha niya. "Hindi siya ang ikakasal, kundi si
Eliazar, yung kapatid niya"
"Hmp"-Inagaw ni Suzzie ang panyo sakin, at umirap " Alam ko, binibiro ka lang, wala
ka talagang ka-sense sense of humor Layana. Pero sino si Eliazar? Gwapo din ba
katulad ni Elli?"
"Oo"-Tumango ako, "Pero yung mukha niya parang hindi makakapagkatiwalaan Suzzie"
"Ay ganun? Eh di hindi yun gwapo, baka mukhang magnanakaw"-Inosenteng tanong niya.
"Hindi"-Humalakhak ako at lumabi. May mayaman bang magnanakaw?
"Sabi mo mukha siyang hindi makakapagkatiwalaan eh"
"Oo nga pero wala akong sinabi na mukha siyang magnanakaw, what I mean is,
nakakatakot yung aura niya, para bang kaya niya akong pasunudin sa mga sinasabi
niya, at yung mga titig niya kakaiba. Magkaibang magkaiba
si Elli at siya"
"Ah, ganun naman pala, eh bakit pupunta ka pa doon sa party? Naku Layana wag na,
sinasabi ko sayo."
"Ayaw ko nga din eh, pero Suzzie, kaylangan kong makausap si Mayor about sa
scholarship, nakapagisip isip na kasi ako"
"Tatanggapin mo? My God Layana, mamimiss kita. Mag iingat ka doon sa manila ha"
"Hindi ko tatanggapin Suzzie"-Mahinang ani ko.
"Ay gaga, bakit hindi?"-Tumayo si Suzzie at namewang sa harapan ko. "Oppurtunity na
yon Layana, diba pangarap mong makapag aral?"-Tumango ako. "Iyon naman pala eh,
bakit tatanggihan mo?"-Umupo na si Suzzie sa harapan ko at hinawakan ako sa
magkabilang balikat.
"Ayokong mapalayo kina Nanay"-Bumuntong hininga ako.
"Gaga ka talaga, bakit ano sa tingin mo yung pagtatrabaho mo dito sa downtown? Eh
diba napalayo kana sakanila?"
Nawalan ako ng imik. Hindi ko na alam ang sasabihin ko, kapag umiral talaga ang
pagiging matanda ni Suzzie ay hindi na ako maalaban.
"Alam ko may iba ka pang rason eh at alam ko kung sino at hindi ano, pero Layana
naman. Sayang yon, oo, gusto ko kayong dalawa pero kapag studies na ang pinag-
uusapan, iliban mo muna iyan, studies first bago ang love love na yan. Tingnan mo
ang nangyarii sa'kin? Iniwan na nga, hindi pa nakapagtapos dahil sa pinili ko siya.
Pero hindi ako bitter ah, sinasabi ko sayo"
Hindi ako umimik, at inisip ang mga pwedeng mangyari kapag tinanggihan ko ang alok
ni mayor.
"Nakaka haggard din pala ano Layana?"-Tiningnan ko si Suzzie. "Yung gabi-gabi kita
pinapangaralan"-Humalakak siya. Hindi ko na lamang pinansin at nahiga na ako.
Nagising

ako ng madaling araw nang maramdaman ko ang pagvibrate at pagtunog ng cellphone ko,
kinuha koi to at bahagya pa akong nasilaw sa ilaw na nagmumula dito.
"Alejandro?"-Bumangon ako at lumabas ng maid's quarters. Naabutan kong nakayuko at
nakasandal Alli sa may pader.
"Baby"-Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo.
"Ba't gising kapa? Madaling araw na"-Saad ko at ginantihan siya ng yakap.
Bumuntong hininga siya "Im tired Babe, galing akong manila at kararating ko pa
lang"
"Ano? Diba't delikado na ang bumyahe ng gabi na? O madaling araw, bat mo ginawa
yon?"
"I wanted to see you baby. I miss you"-Mahinanang aniya.
Napakunot noo ako nang mapansin ang sugat sa kanang pisngi niya.
"May sugat ka"-Akmang hahawakan ko ang kalmot sa pisngi niya nang iiwas niya ito.
"It's nothing"-Pag-iiwas niya at hinwakan ako sa palapulsuhan, naglakad kami
patungo sa elevator at napunta kami sa 3rd floor.
"Anong gagawin natin dito? Alli, baka may makakita sa'tin"
"Sshh, This is my house, they don't care kung makita man nila tayo"
Nag-aalangan man ay sumama ako sakanya sa loob, huli akong pumasok at nang masara
ko ang pintuan ay hinarap ko siya pero hindi na ako nakapalag nang sunggaban niya
ako ng halik.
"Alli"-Itutulak ko sana siya pero naunahan na niya ako, ipinwesto niya ang dalawang
kamay ko sa bandang taas ng aking ulo.
Patuloy lamang siya sa ginagawang paghalik sa'kin at ramdam ko ang panghihina ng
aking tuhod, bumaba patungo sa leeg ko ang kanyang labi at naramdaman ko itong
sumisipsip sa balat ko, maging ang kanyang dila ay

nararamdaman ko na din.
"Let's sleep"-Aniya ng pakawalan niya ako sa higpit ng pagkakayakap sa'kin. Binuhat
niya ako at dahan dahan hiniga sa malambot na kama.
Sumunod na araw ay nagising ako ng wala na si Allis a tabi ko, kaulad ng dati ay
hindi koi to nakita maghapon, nalipat lamang ang atensyon ko ng may dumating na
damit para sa'kin. Isa itong kulay itim na dress na hindi lumalagpas sa tuhod ko,
kita din ang likod ko at ang harapan naman ay masyadong mababa ang neckline na
siyang nagpakita ng konti sa dibdib ko, at naempahise din nito ang hugis ng katawan
ko.
Ayoko sanang suotin dahil parang hindi ko kaya at hindi ako kumportable, pero
pinilit ako ni Suzzie at sinabing maganda ito.
"Elli, salamat pala sa damit pero sana hindi mo na ginawa yon"-Pagtipa ko ng
mensahe at pinadala kay Elli.
Sumagot naman siya kaagad at sinabing wag ko na iyon problemahin dahil siguradong
babagay naman iyon sa'kin.
Pumikit ako at bumuntong hininga. Hindi maintindihan ni Elli ang gusto kong
sabihin.
Muli akong napatingin sa cellphone na hawak ko nang tumunog ito.
"Alli"-Pagsasagot ko sa tawag.
"Hi baby, I miss you. How are you?"-Dinig ko ang maingay na background sa kabilang
linya.
"Ayos lang ako, miss na din kita"-Nahiya ako sa sariling sinabi, napakagat ako sa
aking pang ibabang labi.
Mahina siyang tumawa. "Surely, you're red as apple right now"
"H-Hindi ah"-Pagtatanggi ko dahilan para tuluyan na siyang matawa.
"Ok, as you say so. Anyways baby, Im sorry kung nagising ka na wala na ako. Im here
in manila right now"
"Manila? Diba galing ka na

r'yan kagabi?"
"Yes baby, and Im sorry to tell you this, but I think I'll be staying here for the
next three days, I'll miss you baby, I promise, when I come back I'll make it up to
you."
Saad niya at naputol na ang linya.
"Ba't nakabusangot yang maganda mong mukha?"
Napapitlag ako sa gulat ng biglaang pagsulpot ni Suzzie sa harapan ko.
"Ay magugulatin lang te? Kelan kapa nahilig sa kape?"-Hindi ko inintindi si Suzzie
at itinuon ang atensyon sa cellphone. Tiningan ko ang mukha ni Alejandro na
seryosong nakatingin sa malayo.
Stolen shot, walang alam si Alejandro na may larawan niya ako, kinuha koi to noong
nakita ko siya sa balcony nila at ako namanay nasa hardin.
"Ay Suzzie"-Tili ko nang hablutin niya sakin ang hawak ko.
"Bagong cellphone Layana? Wow, may picture ka pa ni Mister Kwon haha, ang gwapo nga
naman no? Hmm sarap siguro nitong humalik. Pula ng lips oh"
"Suzzie"-Sinubukan kong agawin sakanya ang cellphone pero pauloy lamang siya sa
paglayo at hindi ako inintindi.
"Damot mo Layana, para konting sulyap lang sa kanya, buti nga ikaw nakatabi mo na
siya sa pagtulog"
"A-Ano?"- Gulat na tanong ko sakanya "Anong pinagsasabi mo?"-Kinakabahang ani ko.
"Kala mo hindi ko alam yung nangyari kagabi? Huh Layana, gising na gising ako ng
mga oras na yon, gulat nga ako nang hindi kana bumalik, kaso naisip ko baka may
ginagawa na kayo"-Humagalpak ng tawa si Suzzie.
"Are you ready Layana?"- Napabuntong hininga ako at dahan dahang tumango kay Elli.
Apat na araw na simula noong pinuntahan niya ako sa hacienda at ngayon na ang party
ni Eliazar.
Linggo

ngayon kaya pinayagan ako ni Manang. Sa loob ng apat na araw ay ni isa sa

magkakapaid na Kwon ay hindi ko nakita. Hindi din sakin nagtetext si Alli at hindi
ko alam kung bakit.
Binuksa ni Elli ang pintuan ng sasakyan sa harapan para sa'kin. Hindi katulad
ngayon, wala kaming kasamang driver niya.
"Are you nervous?"Nalipat ang paningin ko sa kamay kong hinawakan ni Elli matapos
halikan. "Don't be, Im with you, smile Layana. You look gorgeous tonight"- Ngumiti
ako sakanya at binaling ang paningin sa dinadaanan namin.
Hanggang ngayon ay naiilang pa rin ako sa suot ko lalo na at ang taas ng hills ng
suot kong sapatos, ayon kay Suzzie ay prada daw ito at mamahalin. Dapat daw akong
matuwa at nakakasuot ako ng ganito, pero hindi ko kaya. Kinakabahan ako at hindi ko
alam ang dahilan.
Nakarating kami sa isang hotel at pumasok sa elevator, nakita ko ang pagoindot ni
Elli sa numerong 8 at di nga nagtagal ay pumasok kami doon. Napakaganda ng lugar at
napakalaki, napapalibutan ng pinaghalong violet at pink ang kulay ng paligid. Ang
mga bisita naman ay may kanya kanyang ginagawa. May abala sa pag uusap tungkol
sakanilang negosyo at ang iba naman ay nagtatawanan. May mga napatingin naman
sa'min dahilan para mapayuko ako.
Nanlililiit ako at alam kong hindi nga ako bagay sa lugar na ito.
"Hey, chin up Layana. They're looking at us"- Nakangiting ani Elli at binabati ang
mga nakakasalubong namin.
Ginawa ko ang sinabi ni Elli, inalis ko ang kabang nararamdaman ko at bumuga ng
hangin. Dahan dahan kong inangat ang ulo ko at hindi ko alam ang mararamdaman ko sa
mga oras na ito. Nagtama ang paningin naming

ng lalakeng mahal ko. Ang ngiti niya ay unti uniting nawala. Nalipat ang paningin
ko sa braso niyang may naka angkalang kamay ng napakagandang babae.
Ang sabi niya ay hindi pa siya makaka uwi? Pero bakit nandito na siya?
Napahigpit ang hawak ko sa braso ni Elli, tiningan niya ako ng may pagtataka ngunit
umiling lamang ako sakanya para sabihing okay lang ako.
Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa harapan nina
Alejandro. Iniwas ko ang paningin sakanya pero ramdam ko ang mga titig niya.
"Elli"-Bungad ng babae at humiwalay kay Alli. Niyakap niya si Elli matapos
hinalikan sa pisngi.
Humalakhak si Elli at ginantihan ng yakap ang napakagandang babae.
"You look stunning, Ianne"
Ngumuso ang babae at tinampal ang braso ni Elli. "Ianne? Im year ahead from you
kaya wag mokong ma'Ianne Ianne"-Nalipat ang paningin sa'kin ng Ianne at ngumiti."
Hi you must Layana? Right?"-Inabot niya ang kamay sa'kin.
Napatingin ako kay Elli, tumango ito sa'kin. Nakipagkamay ako kay Ianne at ramdam
ko ang inggit sakanya, alam kong hindi tama pero iyon ang nararamdaman ko ngayon.
"Ang ganda mo"-Humagikhik si Ianne at pinanggigilan ang psingi ko.
"Salamat"-Nakangiwing saad ko nang bumitaw siya sakin. Sinuway ni Elli si Ianne
nang akmang yayakapin ako nito.
Inirapan ni Ianne si Elli at muling kumawit sa braso ni Alejandro.
"Hey Layana"-Nilingon ko si Ianne, hanggat maaari ay hindi ko tinitinggnan si
Alejandro, dahil baka masaktan lang ako. "I bet, you and Drew didn't know each
other yet, si Elli kasi kilala na niya eh"- Ramdam ko ang kabog ng mabilis ng puso
ko sa mga oras na ito.
Napatingin ako kay Elli nang akmang magsasalita ito pero hindi ito inintindi ni
Ianne, at ngiting ngiting inilapit ako kay Alejandro.
"Drew honey this is Layana, Elli's date tonight and Layana, this is Alejandro, my
soon to be husband"
To be continued...

=================

Kabanata 10

Gusto niyo ba ipublished ko na yung teaser ng story ni Zai Chen Park, in short Chen
Chen? haha .
Bear with the typo errors and wrong grammars. I did not proof read this.
Kabanata 10
Huling Pagkakataon
Parang bombang sumabog sa pandinig ko ang sinabi ni Ianne. Ikakasal na sila? Pe-
pero, bakit nangyari yon. Yumuko ako dahil sa sakit na nararamdaman ko. Malabo na
ang paningin ko dahil sa nagbabadyang luhang lalabas sa mga mata ko.
"Ianne"-Saad ni Alejandro sa nagbabantang tono.
"What? Im just telling it to a new friend, what's wrong with that?"-Inosenteng
pahayag ni Ianne at humakabang siya lalo upang makalapit sa'kin.
"Layana"-Hinawakan ni Ianne ang pareho kong kamay. "You're invited ha?"-Masakit man
ay tumango ako upang pagtakpan ang nararamdaman ko.
"Layana"-Sabay na tawag sa'kin ni Elli at Alejando. Bumitaw ako kay Ianne at
pasimpleng pinunasan ang mata ko.
"S-Sige, pupunta ako"-Pilit na ngiting ani ko "Elli, nasaan ang restroom dito?"
"Samahan na kita Layana"
"Wag na Elli"-Ngumiti ako sakanya. "Ituro mo na lang kung saan"
Nang maturo ni Elli ay nagpaalam ako sakanilang tatlo bago umalis.
Pagkarating ko sa restroom ay tuluyan ng tumulo ang mga luha ko. Bakit pakiramdam
ko ay may tumutusok na kung ano sa dibdib ko. Napahikbi ako at tiningan ang babaeng
nasa harapan ko. Namumula at namumugtong mata senyales ng pag iyak.
"Kaya mo yan Layana"-Saad ko sa harapan ng salamin at inayos ang itsura ko.
Inayos ko ang sarili ko upang hindi mahalata na galing ako sa pag iyak.
"S-Sorry"-Hinging paumanhin

ko sa lalakeng nakabunggo ko.

"Watch where you're going"-Masungit na ani nito at hindi ko pa man nakikita ang
mukha niya ay nagtuloy tuloy na ito sa paglalakad.
Pagbalik ko ay nakaupo na sina Elli sa kanya kanya nilang upuan sa lamesang naayon
sa'min.
"Layana"-Tinawag ako ni Elli at pinaupo sa tabi niya. "Are you okay?"-Bulong niya
na tinanguhan ko kaagad.
Hindi ko kilala ang dalawang kasama namin at sina Alejandro at Ianne lang ang
pamilyar sa'kin. May apat na upuan pa ang bakante sa harapan ko.
Maya maya pa ay nag-umpisa na ang pagsasalita sa unahan na pinangunahan ni Mayor,
sumunod ay tinawag niya si Eliazar pero ang mga sumunod na nangyari ay wala na
akong naintindihan. Kahit ang pagkain ay nawalan na ako ng gana.
Tahimik lamang ako at nagkukunwaring hindi nasasaktan sa kasweetan na pinapakita ni
Ianne, pero parang walang paki'alam dito si Alejandro dahil hindi s'ain naaalis ang
paninin niya. Natatakot ako na baka mahalata ni Ianne kaya labis ang pag iwas ko sa
dalawa sa tuwing kakausapin ako ni Ianne.
"I think you're right Layana. It's not a good idea na sinama pa kita dito. Im
sorry"-Mahinang saad ni Elli at pinisil ang kaliwang kamay ko.
"Ayos lang Elli, nagpapasalamat pa nga ako"-Kumunot ang noo niya. Nagpapasalamat
ako na sinama mo ako dito dahil nalaman ko na niloloko lang pala ako ni Alejandro.
"Nothing"
Napalingon kami ni Elli sa harapan dahil dinig ko ang pamilyar na boses. Masayang
mukha ni Mayor ang bumungad sa'min at naupo sa katapat na upuan ni Elli, kasunod
niya ay sina Eliazar at ang magandang babaeng napagalaman kong Samantha ang
pangalan.

"Layana"-Saad ni Mayor nang makita ako. Tumayo ako upang bumeso sakanya.
"Mayor, good evening"-Bati ko. Nagtama ang paningin namin ni Eliazar at nginisian
ako nito.
Unang bumitaw si Eliazar sa tinginan naming at sinundan ko kung saan ito nalipat.
Lumaki ang ngisi niya nang makita sina Alejandro at Ianne.
Bumalik sa ala-ala ko ang pag-uusap naming noon na dapat ko ng iwasan si Alli. Ito
ba yung tinutukoy niya?
"I told you to call me tito already hija, you're too formal"-Humalakhak si Mayor at
tinanguhan isa isa ang mga kasama ko.
Tumango ako kay Mayor sa kahihiyan dahil nalipat na sa'min ang atensyon ng
nandodoon.
"Dad don't embarrassed Layana"-Saad ni Elli. Hindi ito inintindi ni Mayor at
patuloy na nakipag usap sa'min.
"So napag isipan mo na ba Hija?"-Maya maya'y tanong ni Mayor. Napatigil ako sa
ginagawa ko at pilit na ngumiti. Sinulyapan ko si Elli nang bumuntong hininga ito.
Nahagip ng paningin ko si Alli at nalipat din sa'min ang atensyon niya. Hindi na
niya initindi si Ianne at palipat lipat ang paningin samin tatlo nina Mayor at
Elli.
"Where's Eliot by the way?"-Dagdag pa ni Mayor. Magsasalita na sana si Elli nang
may pabagsak na naupo sa katapat na upuan ko.
Tiningan ko ang lalakeng bagong dating, at napalunok ako nang makita ang itsura
nito. Gulo gulong buhok, makapal na kilay, matangos na ilong at ang kanyang labi ay
parang palaging nakangisi. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng panginginig nang
makita ko ang mata niya. Magkamukha sila ni Elli ang pinagkaibahan lang ay maamo
ang mukha ni Elli at sakanya ay busangot. Pero hindi maaalis sakanya

ang malakas na dating lalo na ng makita ko ang kaliwang tenga niya. May hikaw din
ito katulad ng kay Elli at Eliazar.
"Stop drooling stupid girl"-Ngumisi ito at inilapit ang mukha sa'kin "Are you
inlove with me already?"-Nabigla ako nang dumukot siya ng panyo at pinunas sa gilid
ng labi ko. "There"
Natauhan lang ako nang muling humalakhak si Mayor at tinapik sa balikat ang lalake.
Napapahiyang naupo ako at tiningan isa isa ang kasamahan namin sa table at nagtaka
ako ng wala na si Alli at Ianne.
"Eliot you're rude"-Suway ni Elli.
Eliot? Siya si Eliot?
Hindi inintindi ni E-Eliot si Elli at nginisian lang ito.
"Im sorry Layana"-Tiningnan ko si Elli.
"A-Ayos lang Elli"
"You look good together"-Ani Eliazar maya maya nang makabawi sa tawanan ang iba.
"What do you mean Eliazar? Me and Layana? Oh c'mon, I have kate in my heart
already"-Natatawang saad ni Elli.
"Silly, don't be assuming Elizalde, Im referring with Layana and Eliot."-Hindi ko
alam kung nagbibiro ba si Eliazar o anu.
Pasimple kung tiningan si Eliot, nakahinga ako ng maluwag nang mukhang hindi naman
ito nakikinig at nakatingin lang sa malayo.
"Eliot and Layana, what a great picture"-Nagpatuloy si Eliazar sa sinasabi na
sinangayunan naman kaagad ni Mayor.
Nang hindi ko na makayanan ang sinasabi nila ay umalis muna ako dahil sa pang aasar
nila sa'kin kay Eliot. Ano bang gusto nilang sabihin? Hindi ko kilala si Eliot para
ireto nila ito sa'kin.
"Drew, ano pa bang gusto mo?"-Napahinto ako sa paglalakad nang makitang nagtatalo
sina Alejandro at Ianne.
"Stop it

Ianne, I told you already kung anong gusto ko. Akala ko ba naiintindihan mo na?"-
Mahinahon na ani Alejandro habang nakahawak sa magkabilang balikat ni Ianne.
Yumuko si Ianne pero bago yon, kita ko ang pagkislap ng luha sa mata niya.
"Hindi ko kaya Drew. Ayokong makipaghiwalay sayo. Why sudden change of mind?
Bakit...Bakit. Why, what happened?"
"Im sorry Ianne"-Napasinghap ako nang halikan ni Alejandro sa labi si Ianne.
Dumiretso ako sa bar counter matapos ko masaksihan ang paghahalikan nila. Hindi ako
umiinom pero kahit ngayon lang, gusto kong makalimot.
Ang sakit isipin na matatapos lang sa ganito kung ano man ang meron kami ni Alli.
Kaya pala hindi niya masabi na mahal niya ako ay may iba na siya. May Ianne na
napakaganda at napakabait. Si ianne na kita ko ang pag aalaga sakanya.
Ano bang nagawa ko sayo Alli? Pinaglalaruan mo lang pala ako.
"That's enough stupid girl"-Tiningan ko ng masama si Eliot. Prente lamang itong
nakatayo at nakasuksok sa magkanilang bulsa ang kamay.
"Wala kang paki'alam, ba't mo ba ako tinatawag na tanga ha?"-Tumayo ako at lumapit
sakanya. Itinulak ko ang dibdib niya. "Tanga na bang matatawag ang nag mahal tapos
masasakan din naman?"-Patuloy lamang ako sa ginagawa at natigil lamang ng mapagod
ako.
"Tss"-Hinila niya ako at tinulak upang maupo sa medyo kalayuan sa bar counter.
Tumayo ako nang may dumaan na waiter na nag se-serve ng wine.
Ilang saglit pa at umiikot na ang paningin ko hanggang sa dumilim na ito.
Nagising ako kinabukasan na masakit ang ulo at hindi sa pamilyar na lugar. Bumangon
ako sa kama at

nagtungo sa unang pinto na nakita ko. Akmang bubuksan ko ito nang maunahan ako ng
tao sa labas.
"You're awake already"-Umangat ang sulok ng kanyang labi at pinagmasdan ako mula
ulo hanggang pababa. Doon ko lang napansin na isang malaking T-shirt ang suot ko na
umabot hanggang sa kalahati ng hita ko, nakasuot din ako ng boxer shorts.
Niyakap ko ang sarili ko dahil sa kahihiyan.
"A-Anong ginagawa ko dito Eliot?"-Kinakabahang ani ko.
"You passed out last night, so I took you here"-Aniya at nilapag sa side table ang
dala niyang tray. "Eat up stupid girl. Don't assume that I'm doing it dahil gusto
ko. I'm doing this because of your stupidity last night."
Unti unti kong naalala ang nangyari kagabi at kung ano ang dahilan kung bakit ako
uminom. Hinahanap kaya ako ngayon ni Alejandro? Isinawalang bahala ko na lamang ang
naiisip ko. Bakit ka naman niya hahanapin Layana? Baka nga ay kasama niya ngayon si
Ianne.
Naramdaman ko ang pagbukas at pagsara ng pintuan, senyales na wala na si Eliot.
"Salamat Eliot"-Saad ko kahit hindi na niya narinig.
Katatapos ko pa lang kumain nang muling bumukas ang pinto at iniluwa noon si Eliot,
bihis"- na bihis ito at basa pa ang buhok.
"Hurry up, I'm driving you home"
"P-Pero, hindi pa ako nakakaligo"-Protesta ko nang akmang aalis na ulit ito.
"Don't hella care"
Wala na akong nagawa at sumunod na sa sinabi niya. Nakasimangot akong lumabas ng
apartment habang nakasunod sakanya.
"Stop making face' , its annoying"-Umangkas siya sa motor niya at matapos ay
tinaasan ako ng kilay. "What, are you just gonna

stand there?"-Masungit na ani nito at akmang pasisibadin na ang motor nang

hinawakan ko ang braso niya.
"What?"-Singhal niya ulit sa'kin.
Kinagat ang pang ibabang labi ko at tiningnan ang itsura ko.
Dinig ko siyang napabuga ng hangin na para bang nauubusan na siya ng pasensya
sa'kin. Inis siyang bumaba sa motor niya at nagulat ako nang itali niya sa may
bewang ko ang kanyang leather jacket.
Matapos noon ay wala siyang binitiwang salita at muling umangkas sa motor niya.
Sumunod ako sakanya at umangkas na din ako.
"Salamat Eliot"-Ngumit ako sakanya at nakita kong nakatitig siya sa'kin sa
pamamagitan ng side mirror.
Agad siyang umiwas ng paningin at inabot sa'kin ang pulang helmet.
Nasa kalagitnaan kami ng byahe nang pinaharurot niya ng mabilis ang motor, kaya
napakapit ako sakanya.
"Were here already, masyado mong ineenjoy ang katawan ko"-Hindi ko namalayang
nakarating na pala kami sa hacienda.
Pagkababa ko ay sinalubong ako ng nag aalalang mukha ni Elli, kasama nito si Axcel
at sa likod nila ay si Alejandro at Ianne. Iniwasan kong magtama ang paningin namin
at niyakap pabalik si Elli.
"God Layana, Im so worried about you. If Eliot hasn't call, hindi ko malalaman na
siya ang kasama mo magdamag."
"Im sorry Elli"-Hinging paumanhin ko at hinaplos ang likod niya. Matapos ay si
Eliot naman ang nilapitan ni Elli at nagpasalamat.
Tumikhim si Sir Axcel at nginitian ako ng pilit.
"Are you okay Layana?"-Mahinang aniya at niyakap din ako.
"S-Sir, ayos lang po ako"- kita ko sa gilid ng mata ko ang paglapit samin ni Ianne,
hila hila niya si Alejandro sa kamay.

Bumitiw ako kay Sir Axcel at yumuko. "Sorry po pala at ngayon lang ako, sige po,
magtatrabaho na ako sa loob"
Sa una ay nangunot ang noo ni Sir Axcel pero nang mahalata niyang umiwas ako ay
tinanguhan niya na ako.
"Go ahead Layana"
Hinarap ko si Eliot at Elli na naguusap.
Tumikhim ako. "Ah, Eliot, maraming salamat pala"-Niyakap ko siya at ramdam ko ang
paninigas niya. "Elli, salamat din. Una na ako sa loob"-Tinuro ko ang front door at
tinalikuran ko na sila. Hindi ko na hinayaan pang magprotesta siya.
Bago ko malagpasan sina Alli at Ianne ay ngumiti ako sakanila. "Una na po ako sa
loob Mister Kwon"-Yumukod ako "Ianne"-Ngumiti sa'kin si Ianne at tumango.
Binigyan ko ng huling sulyap si Alli, at nakitang nakatiim bagang ito.
"Ang ganda ni Maam Ianne no?"-Nakangising ani Maria nang makapasok ako ng maids
quarter. Sinalubong ako ni Suzzie ng yakap at tinanong kung ayos lang ba ako.
Marahil ay may alam na siya lalo na at nandidito si Ianne.
"Yan kasi, masyadong ambisyosa ang isa r'yan. Akala naman magugustuhan talaga ni
Mister Kwon"
Hindi nakapagpigil si Suzzie at sinagot si Maria.
"Pwede ba Maria? Ba't hindi na lang yang bibig mong Malaki ang pag tuonan mo ng
pansin? Baka nakakalimutan mo, binigyan kapa ng isang pagkakataon ni Mister Kwon na
magtrabaho dito kahit na sa kabila ng ginawa mo kay Layana"
"Tama na Suzzie, wag mo na lang pansinin"-Hinawakan ko sa braso si Suzzie at
pinaupo sa harapan ko.
Nawalan ng imik si Maria at lumabas na lamang.
"Ayos ka lang ba talaga Layana?"-Tanong niya maya maya.
"Hindi ko alam Suzzie, kagabi ko

lang nalaman na ikakasal na pala siya."-Napabuga ako ng hangin at niyakap siya.

Kaylangan ko to ngayon. Kaylangan ko ng masasandalan at si Suzzie lang ang alam
kong makakatulong sa'kin.
Hindi nagsalita si Suzzie at hinayaan lang ako magsalita. Hinagod niya ang likod ko
at pinapatahan sap ag iyak.
"Umasa ako Suzzie eh, ang akala ko, gusto niya din ako yun pala, niloloko niya lang
ako"
Inilabas ko lang lahat ng sama ng loob ko at nang pakiramdam ko na ayos na ako,
tinanong naman ako ni Suzzie ng kung anu ano, katulad ng kung narinig ko na ba ang
side ni Mister Kwon, pero umiling lang ako.
Wala ng rason para mag-usap pa kami. Kay Ianne ko na mismo narinig ang lahat.
"Anong plano mo ngayon?"-Nag-aalalang tanong ni Suzzie. Naiintindihan ko siya.
"Wala akong plano Suzzie, magtatrabaho pa rin ako dito,"
"Pero Layana"-Umiling siya "Ano na lang sasabihin ng mga kasama natin dito? Sina
Manang, tsaka si Mister Kwon"
"Magpapa-apekto pa ba ako sakanila Suzzie? Hindi sila ang gagawa ng desisyon para
sa sarili ko, at katulad nga ng sabi ni Mister Kwon, siya lang ang may karapatan na
makapag paalis sa'kin dito, kaya hangga't wala siyang sinasabi, hindi ako aalis."
Matapang na ani ko at nagbihis na ng maids uniform. Hindi ko na tininggnan kung
alin baa ng nakuha ko. Yung maiksi ba o hindi.
"Pero nandito si Maam Ianne at dinig ko dito na daw yon pansamantala, kaya mo bang
makita sila araw araw?"
Inayos ko ang gusot na paldang suot ko at pilit na ngumiti. Iyon lamang at
nagkakaunawaan na kami ni Suzzie.
ILANG ARAW na ganoon ang sitwasyon, hangga't maaari iniiwasan
ko si Alejandro. Kapag napag-iisa kami, mag dadahilan ako para iwanan siya, Ayaw ko
siyang kausapin at baka bumigay lang ako at masaktan dahil hindi na pwede. Hanggang
sa palagi na siyang umuuwi ng lasing at dinig ko din ang pagtatalo nila ni Maam
Ianne.
"Mag iingat ka Suzzie ha?"-Miyerkules pa lamang ngayon at nagpaalam si Suzzie na
uuwi muna sakanila dahil sa nagkasakit ang anak niya.
Tinulungan ko siya sa pagaayos ng ilang gamit na dadalhin sakanila. Alas dyes na ng
gabi at nagaayos pa lamang kami dahil sa abala kami kanina.
"Ako pa ba ang mag iingat Layana? Ako dapat ang magsabi sayo niyan lalo na at
mawawala ako dito ng ilang araw"
Nang matapos ay napagdesisyonan na namin matulog. Nagising ako ng madaling araw
dahil nakaramdam ako ng panunuyo ng lalamunan.
Matapos kong uminom ay babalik na dapat ako sa maids quarter nang makarinig ako
ulit ng boses na nagtatalo. Hindi ko na lamang ito pinansin dahil sanay na akong
ganoon ang eksena gabi gabi sa pagitan ni Mister Kwon at Ianne.
Ngunit napahinto ako nang marinig ko ang pangalan ko.
Boses ni Sir Axcel ang narinig ko. "Cut the crap Alejandro. What do you really want
huh?"-Sinundan ko ang tinig nila at nakitang nasa living room silang dalawa.
Nagtago ako sa may malaking base at hinanda ang sarili para sa susunod ko pang
maririnig.
"I told you already na tigilan mo na siya. I told you to stop playing with Layana's
feeling but you didn't listen to me. You continued it at hanggang ngayon, may plano
ka pang gawin."-Napasinghap ako hindi dahil sa galit sa tono ng boses ni Sir Axcel,
kundi sa narinig ko. Pinaglalaruan

niya lang ako?

Pinaglalaruan lang ako ni Alli at hindi totoo ang pinapakita niya sa'kin noon. Ang
laki kong tanga para maniwala sakanya.
Nilagay ko ang kanang kamay sa bibig ko upang maiwas na makalikha ng ingay.
"Leave the poor girl alone Kuya"-Nakasandal si Alejandro sa sofa at nakapikit.
"Hayaan mo na si Layana"-Dagdag ni Sir Axcel. "You have Ianne already, why don't
you just give your attention to her? Ikakasal na kayo."
Dumilat ng mata si Alejandro at tumayo. Nakangising ginulo niya ang kanyang buhok
at maya maya pa ay nagmura.
"Listen to what I am going to say Vaughn Axcel because I wont repeat it again... I
will not stop playing with her feelings until I get what I want"-Bumuntong hininga
siya at pagak na tumawa "And that's her body I want. There, I said it. Hey"-Tawa ni
Alejandro nang hindi umimik si Axcel at inundayan siya ng isang mabilis na suntok.
"You're as*hole"-Sigaw ni Sir Axcel. Ako naman ay parang kandilang nauupos dahil sa
narinig.
Iyon lang ba talaga ang gusto niya? Ang katawan ko? Pero ang sabi niya, nirerespeto
niya ako.
"Yeah, I know that. What now? Don't you still get it? Im lusting her, Im lusting
over Layana. Im inlust with her"-mahinang aniya.
That's it. Tama na ang mga narinig ko. Tumakbo ako upang makabalik kaagad sa maids
quarter. Hindi ko na hihitayin pang si Mister Kwon mismo ang magpaalis sakin dito
sa hacienda. Ako na ang kusang aalis ng hindi nila nalalaman.
Umiiyak na nilagay ko sa aking bag ang lahat ng mga gamit ko.
"Sorry Suzzie, maiintindihan mo din kung bakit gagawin ko to"
Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan ang numero ni Elli.
Nakaka ilang ring pa lang nang sagutin niya ito. "H-Hello Elli"-Umiiyak na ani ko
at hindi iniintindi ang mga gwardayang naglilibot sa buong hacienda. Bakas sa boses
ni Elli ang pag aalala.
Hindi ko alam kung paano ko naipaliwanag kay Elli ang lahat, basta ang alam ko lang
ay napapayag ko siya. Hindi na nahirapan papasukin sa buong kalupain ng hacienda
ang sasakyan ni Elli dahil kilala siya ng mga gwardya dito dahil kaibigan niya ang
magkapatid na kwon at palagi siyang naririto.
"Are you okay?"-Bungad niya sa'kin. Inakay niya ako papasok sa sasakyan niya at
matapos ay siya naman ang pumasok. Agad niyang pinaandar ang sasakyan. Nilingon ko
ang hacienda, ito na ang huling pagkakataon na tatapak ako dito.
To be continued...

=================

Kabanata 11

Kabanata 11
Magdusa
Alejandro woke up with a throbbing head. Marahil ay dala ng pag inom niya kagabi.
Tinatamad na bumangon siya mula sa kanyang higaan at nag tungo sa banyo. Naligo
siya at matapos ay bumaba at nagtungo sa labas.
"Magandang tanghali Sir"-Bati sakanya ng isang katulong. Hindi niya ito inintindi o
binigyan man lang ng sulyap. He's Alejandro Vance Kwon. Hindi isang simpleng tao
lang ang makakakuha ng kanyang atensyon.
'Really?' Then why does your Layana caught your attention the first time you saw
here?' Salungat ng kabilang isipan niya.
He mentally shook his head with that thought.
"Alejandro hijo, magandang umaga"-Napalingon siya nang makilala niya ang boses ng
tumawag sakanya. "Mabuti naman at gising kana hijo, kanina pa nakaalis ang mga
kapatid mo. Si Rhia ay kasama si Ashton at si Axcel naman ay naglibot libot sa mga
pananim sa buong hacienda, iinspeksyunin niya daw at nagkaroon ng problema sa ilang
pananim dahil sa mga peste."
Hinayaan niya lang magsalita si Manang dahil masyadong masakit ang ulo niya. Kung
siya lang ang masusunod ay nanaisin na lamang niyang matulog buong araw at
ipagpaliban ang gawain niya ngayon, ngunit hindi pwede. Ilang araw na niyang
gustong kausapin si Layana dahil namimiss na niya ito. He's missing her, he's
longing her. At ngayon lang siya nagkaroon ng pagkakataon dahil wala si Ianne.
Wala ang taong hadlang sa mga plano niya kay Layana.
Naupo siya sa patio at sumimsim sa kapeng dala ng isa pa nilang katulong.
"Ang buong akala ko nga hijo ay isasama ka ni Axcel sa paglilibot pero ang sabi
niya

ay wag ka na daw gisingin at mauuna na siya"

Alejandro heaved a sigh then massage the bridge of his noo. Nagawa niya din hilutin
ang noo niya dahil sa nararmdamang irita.
Bastos man sa paningin ng iba ay nagawa niyang itapat malapit sa mukha ni manang
ang kanang kamay niya. Pinapatigil niya ito sa pagsasalita because its obvious that
he di not want to talk about Axcel. Naaalala lamang niya ang mga kabaliwang sinabi
niya dito kagabi. Nauubusan na siya ng pasensya kaya nasabi na niya kay Axcel ang
mga plano niya noon pa na naging dahilan ng pagtatalo nilang dalawa.
"H-Hijo"-Gulat na saad ng matanda.
"My head is throbbing Manang. Wag niyo na po munang dagdagan."-Matagal na hindi
nakaimik ang matanda bago ito tuluyang nawala sa paningin niya.
Suot ang aviator glass niya ay nagtungo siya sa likurang bahagi ng hacienda. He
wants to relax kaya naman ay napadpad siya sa falls. Hinubad niya ang kanyang
putting T-shirt at lumusong sa tubig. He closed his eyes when he remembered Layana.
Her innocent face and his luscious lips.
"Damn, I really miss her"-He whispered then floated his body in the water.
He stayed in the falls for almost an hour. He decided to go back in the mansion
when the sun is already set.
Binaybay niya ang daan patungo sa hacienda ng may marinig niya ang pag uusap ng
kanilang trabahante. Hindi niya sana ito pagtutuunan ng pansin ng marinig niya ang
pangalan ng babaeng gusto niya.
Why are they talking about my Layana? May gusto ba ito sa kanya? Naginit ang ulo
niya at hindi na ito inintindi.
Nang makabalik siya ng mansion ay kumunot agad ang noo
niya ng pumasok siya sa dining area nang hindi niya makita ang mukha ng babaeng
gumugulo sa isipan niya. Sa una ay ininda niya ito pero hanggang sa matapos siyang
pagsilbihan sa kanyang pagkain ay hindi pa rin niya ito nakita.

Tinaas niya ang kanang kamay at pinalapit ang isa sa mga nagsisilbi sakanya.
"Where's Layana?"-Saad niya, nanatiling nakatingin sa malayo.
"Ah, h-hindi ko po alam Sir, kaninang umaga ko pa po siya hindi nakikita"
Nilingon niya ang nagsalita. "What do you mean?"-Pinagkrus niya ang kanyang braso
at sumandal sa upuan. May kutob na siya sa mga nangyayari ngunit hindi niya lamang
ito binibigyan ng pansin. Hindi kayang tanggapin ng isipan niya ang posibilidad na
tama siya. "How about her bestfriend? Where's Susanne?"-Dagdag na aniya nang halos
hindi na makasalita ang katulong dahil sa lamig ng kanyang boses.
"S-Susanne sir? Wala po akong kilalang Susanne. Baka po Suzzie ang ibig niyong
sabihin"-Mahinang sagot nito.
"Yes, that's it. Where is she? Call her now. I need to talk to her"
"Sir, wala din po si Suzzie, umalis kanina lang na umaga. Uuwi daw poi to sakanila"
Hindi na nagsalita si Alejandro at pumunta sa patio. Sakto ng makasalubong niya si
Manang.
"Kasama ba ni Suzzie si Layana nang umalis siya kanina Manang?"-Diretsahang aniya
na ikinagulat naman ng matanda.
Napabuntong hininga ang matanda at umiling. "Hindi hijo, iyan din dapat ang
sasabihin ko sayo. Kaninang umaga ko pa hindi makita si Layana at hindi ko alam
kung nasaan ito."
Fvck. He mentally cursed.
ILANG ARAW ng mainit ang ulo ni Alejandro sa hindi

malaman na dahilan. Matapos nilang magusap ni manang ay agad niyang pinahanap si

Layana sa P.I niya at ngayon nga ay nalaman niya na umalis ito noong nakaraang gabi
sakay ang isang itim na Lexus. Ayon na din sa CCTV footage sa mansion.
Gusto niyang saktan ang P.I dahil parang wala din itong silbi dahil wala itong
ibang ideyang binigay sakanya kundi ang nangyari lamang sa loob ng hacienda. Bagay
na kaya naman niyang gawin kahit wala ang tulong nito.
"Wala ba siya sa bahay nila sa baras?"-He massage his temle then glared at the P.I
"I thought you were good. Akala ko magaling ka, nagkakamali lang pala ako"-He said
in full of sarcasm.
"Get out of my office now. I don't need you here"
Nang makaalis ang P.I ay nakapagdesisyon si Alejandro na siya na mismo ang
maghahanap kay Layana. Pupuntahan niya ito sa baras.
Akmang pasakay pa lamang siya ng kanyang sasakyan nang lapitan siya ni Axcel.
Halata sa mukha nito ang ngisi sa kanyang labi at ang parehong kamay nito ay
nakalagay sa bulsa ng punit punit na pantalon.
"Where are you goin' bro?"-Kung hindi niya lamang kilala ang kapatid niya ay
iisipin niyang hindi na ito galit sakanya. Ilang araw na din kasi silang hindi
nagkikibuan magkapatid simula nung gabing mapuno siya dito kaya kung anu ano na ang
lumabas sa bibig niya.
He just gave his brother a bored look. He has no time to argue with him. Alam
niyang wala itong matinong sasabihin dahil base na din sa pag ngisi nito.
"None of your business"-He coldly said at pumasok na sa sasakyan niya. He started
the engine and was about to go when Axcel knocked on the window. He

closed his eyes then murmured something.

Patience Alli. Patience.
Binaba niya ang salamin ng sasakyan at yumuko sa manibela.
"I heard, Layana's missing?"-hindi niya ito kinibo at nanatili lamang na nakayuko.
"Baka naman hindi talaga siya nawawala? Baka naglayas na"-Sinundan ng malutong na
tawa ang sinabi ni Axcel. "Dinig ko din kasing may sumundo sakanya ng gabing yon?
Baka....nagtanan"
His gripped tightened. Hindi niya maipaliwanag ang sakit at galit na nararamdaman
niya, hindi dahil sa kapatid niya. Kundi dahil sa sarili niya. Sa sarili niyang
kapabayaan.
Tiningan niya ng masama si Axcel. Natigil na ito sa pagtawa at naging seryoso na
ang mukha.
"Bakit mo pa ba siya hinahanap? Is it because hindi mo pa din siya nakukuha?"
"Shut up Axcel Vaughn"-His jaw clenched. Alam niya sa sarili niya na malapit na
siyang mapuno sa kapatid niya ngunit pinipigilan lang niya.
"Oh c'mon dude. There's a lot of fish in the sea. Bakit ka mananatili sa isa lang
kung pwede mo naman tikman lahat?"
Hindi na niya inintindi ang sinabi ng kapatid niya at pinasibad ang sasakyan. Yes,
Axcel's right. Madami ang babaeng maaari niyang pag pilian pero si Layana lang
talaga ang hinahanap hanap niya.
He get his cellphone then texted her. I hope she's gonna reply. Nilagay niya sa
dashboard ng sasakyan at inis na ginulo ang buhok.
Damn Layana. I miss you already.
For him, she's a walking temptation. She's a seductress. She's effortlessly
beautiful. And Alli know, she can seduce every man without exerting an effort. By
her innocent look. Looks like an angel, she can captured

every man's heart.

Alli heaved a long sigh then brushed the tought off.
Limang oras pa at nasa tapat na ng bahay nina Layana si Alejandro. Hindi siya
bumaba at pinagmasdan lang ang buong kabahayan.
Is she in there? He asked his self then decided to go out at muling kinuha ang
telepono upang tingnan kung may text ba galing kay Layana pero wala.
Sa una ay nag aalangan pa siya at iniisip ang sasabihin kay Layana kapag nagkaharap
sila. Matagal na silang hindi nag uusap simula nang mangyari ang engagement party
ni Eliazar.
"Who are you?"-Halos mapatalon siya sa gulat dahil sa nagsalita sa likuran niya. "I
said, who are you?"
Ulit ng maganda ngunit mukhang masungit na babae sakanya. Nagkaroon pa si Alejandro
na tingan ang babae mula ulo hanggang pababa. Mestisa ito at may mahaba ngunit
kulot na buhok. Kamukha ito ni Layana ngunit matapang ang mukha nito.
"Are you done checking me out? Did I passed your taste?"-He gave him a loop sided
grin. "You find me beautiful right? Thanks for the compliment but I know that
already. And oh, I'm sorry but you're not my type"
He was caught off guard. Damn girl. Napaamang siya nang magdiretso na ito sa
paglalakad at hindi man lang siya hinayaan makapagsalita.
Tss, conceited, yeah you're beautiful but you're not my type either. He whispered.
"RK"- Dinig niyang saad ng ginang sa loob. If he's not mistaken ay ina ito ni
Layana.
"Good evening po"-Bati ng babae at hindi man lang siya nilingon at pumasok na sa
loob. Mukhang napansin naman siya ng ginang kaya nginitian siya nito.
"May kasama ka pala RK, hindi mo man lang sinabi"-Saad

ng ginang "Halika hijo pasok ka"

"Hindi ko ho siya kasama"-Masungit ng babaeng napagalaman niyang RK ang pangalan.
"Ah ganun ba? Hijo, sigurado kabang dito ang punta mo?"
Tumango siya at naupo sa sofa. Inilibot niya ang paningin at nakita niya ang
larawan ni Layana ng nakangiti.
"Ano bang kaylangan mo hijo? Naliligaw kaba? Sa ayos mo ay parang hindi ka taga
dito."
"Uhm, I was looking for La---"
Hindi naituloy ang dapat niyang sasabihin nang pumasok mula sa kusina ang babae
kanina. May hawak ito sa kanang kamay ng cellphone at sa kabila naman ay basong may
lamang ng tubig. Nakatuon ang atensyon nito sa cellphone at halatang may binabasa.
"Maayos daw siyang nakarating doon Tita. Wag niyo na daw siyang alalahanin."
"Mabuti namnan. Nag aalala talaga ako sa batang yon, pero desisyon naman niya yon
kaya rerespituhin ko na lang"
"Let's just support her Tita, para sainyo naman ang ginagawa ni Layana"
Napatingin siya sa babae nang banggitin nito ang hinahanap niya. May alam ito kung
nasaan si Layana. Ngunit nakaramdam siya ng sakit nang hindi siya makuhang itext ni
Layana pero bakit sa babaeng ito ay nagawa niya?
What do you expect Alejandro? Sasagot siya sa text mo at makikipag usap sayo?
Kastigo ng kanyang isipan.
Napapikit si Alejandro sa inis. Wala dito si Layana at ang tanging solusyon para
malaman niya kung nasaan ito ay ang masungit na babaeng nasa harapan niya.
Tumunog ang telepono niya kaya kinuha niya ito sa bulsa ng pantalon niya. Nakita
niyang si Trevor ang natawag sakanya. Isa sa mga kaibigan niya.
Nakisabat siya

sa pag uusap ng dalawa para magpaalam at aalis na. Sapat na ang nalaman niya
ngayong araw.
Sinagot niya ang tawag at sumandal sa sasakyan niya.
"Dude"-Bati sa kabilang linya. "You need to come back here in Manila ASAP"
"Why?"-Tipid na aniya.
"Sebastian's already in the country. Let's celebrate"-Halakhak nito sa kabilang
linya.
"Pass. I have a lot of things to do"-Walang atubiling aniya.
"Oh Dude, You're such a KJ you know that? You've been staying in your hacienda for
a month now and still you have a lot of things to do? Are you fuckin' kidding me?.
Baka sabihin mo, iba na yang inaasikaso mo?"
"Fine"-He sighed as a sign of defeat. "Expect me tomorrow morning in your pad.
Brace yourself when I get there."-Saad na lang niya at binaba ang linya. Hindi na
niya ito hinayaan makapag salita dahil baka humaba pa ang usapan. Ayaw pa naman
niya sa mga taong madaldal pero hindi niya alam kung bakit naging kaibigan niya ang
gagong yon.
Sumakay na siya ng kanyang sasakyan at inisang sulyap ang bahay na pinanggalingan
niya. Kita niya pa ang nakahalukipkip na babaeng nakatitig sa sasakyan niya. Dahil
tinted ang salamin nito ay hindi siya kita nito.
Kaylangan ko munang ipagpaliban ang paghahanap sayo Layana... Bibigyan kita ng
ilang araw na makapaghanda para sa muli nating pagkikita. Saad ni Alejandro sa
kanyang isipan.
_____________________________________
NANG gabing tinawagan ko si Elli ay kinwento ko sakanya ang lahat dahil pakiramdam
ko hindi ko kakayanin kapag sinarili ko lang ang sakit na nararamdaman ko. Si Elli
lang at Suzzie ang pinagkakatiwalaan ko

sa ngayon. Sila lang ang kaibigan ko.

Nang gabi din yon ay hindi tinanggi ni Elli na matagal ng may relasyon si Ianne at
Alli, sinabi niya na bihira lang magkita ang dalawa dahil na din sa pareho itong
may pinagkakaabalahan sa bawat career nila pero kapag may oras naman ay nagkikita
ang dalawa.
Walang ibang ginawa si Elli kundi ay niyakap ako. Sa pamamagitan ng yakap niya,
alam kong mapapagaan nito ang loob ko.
"Are you sure Layana?"-Ngumit ako sakanya at tumango. "Elli, buo na ang desisyon
ko, tatanggapin ko ang alok ng ama mo."
Wala ng nagawa si Elli kundi ang maging masaya para sa'kin. Nakapagdesisyon na
akong tatanggapin ko ang alok ni Mayor total ay isang linggo na lang ay pasukan na,
kaylangan kong ihanda ang sarili ko. Wala na din akong poproblemahin dahil si Mayor
na daw ang bahala sap ag enrol ko.
Matapos naming mag usap ni mayor ay dumiresto ako samin at nagtagal ako doon ng
ilang araw. Nagtaka pa nga si nanay kung bakit umalis na ako sa trabaho ngunit
hindi ko sakanya sinabi ang totong dahilan. Ang sinabi ko lamang ay gusto kong
makapag aral para maiahon sila sa kahirapan.
Pumayag naman si nanay at sinabing natutuwa siya sa desisyon ko. Isinawalang bahala
ko muna ang sakit na nararamdaman ko para kay Alejandro at binigyang pansin ang
pamilya ko. Siguradong mamimiss ko sila.
Dumating ang araw na pag alis ko patungong maynila. Halo halong emosyon ang
nararamdaman ko para sa sarili ko.
"Are you ready?"-Nakangiting tanong ni Elli at pinagbuksan ako ng pintuan ng
kanyang pulang sasakyan.
"Yes"-Ngumiti din ako sakanya at matapos ay hinarap

sina Nanay. Naiiyak sila kaya agad ko itong dinaluhan ng yakap.

"Mag iingat ka doon ha?"-Bulong ni Nanay. Tumango ako at hinalikan sa pisngi. Ganun
din kay Tatay. Madami pa silang binilin sakin n kung anu ano pero isa lang ang
tumatak sa isipan ko. Yun daw ay wag ako basta basta magtiwala sa lalaki.
Alam ko na yon sa ngayon. Hindi na ako basta basta, magpapaniwal dahil may nanloko
na sa'kin. At ayokong maulit pa yon.
Matapos kung makapag paalam sa magulang ko ay lihim akong napangiti para sa sarili
ko.
This is it Layana. Handa na akong kalimutan ang masakit na nangyari sakin,
magsisimula akong muli. Mag aaral ako at ipapakita ko sayo Alli, hindi na ako ang
inosenteng babaeng pinaglaruan mo.
Oo alam kong may posibilidad na magkita kami, pero malaki ang maynila kaya wala ng
rason para magkrus pa ang landas namin. Sana hindi ko na siya makita. Wag muna sa
ngayon na wala pa akong maipagmamalaki sa kanya. Mababaw sa tingin ng iba ang
ginagawa ko pero hindi sila ang nasaktan, hindi sila ang niloko at pinaasa. Hindi
nila maiintindiahan hangga't wala sila sa pwesto ko.
Sa loob ng sasakyan habang nasa byahe kami ay wala kaming imikan ni Elli. Nag
dadalawang isip na kinuha ko ang telepono ko sa bulsa ng aking pantalon at binuksan
ito. Ilang araw na itong nakasara at ngayon ko na lang naisipan na buksan ito.
Kabubukas pa lang ay may natanggap na akong mensahe, mula ito kay Suzzie at
tinatanong kung nasan ako, mabilis akong nagreply at pinaliwanag ang lahat. Humingi
din ako ng tawad sa hindi pag paalam sakanya.
Muling tumunog ang telepono ko at halos manginig ako sa dumating na mensahe. Galing
ito kay Alejandro at hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa.
'I miss you my baby. Where are you? Come back home please'
Nanggigigil na binura ko ang mensahe. Anong karapatan niyang sabihin yan kung may
Ianne na naghihintay sakanya?
"How dare you say that? Ang kapal mo"
Sagot ko sa mensahe niya. Ngunit agad ko din naman binura. I won't give him the
satisfaction. Sa pag bura ko sa mensahe ay mukha naman ni Alejandro ang bumungad
sa'kin. Siya ang wallpaper ko at pinagsisisihan kong nagawa ko pa iyon. Muli kong
pinatay ang telepono at kinuha ang simcard. Binali ko ito at tinapon sa labas.
Napatingin sa gawi ko si Elli ngunit hindi nagsalita.
Tumagilid ako ng upo at pumikit.
Mag dusa ka Alejandro, sisiguraduhin kong hindi mo makukuha ang gusto mo sa'kin.
To be continued...

=================

Kabanata 12

Advance happy b-day to my friend, Jollyann Arador. I'm sorry if I won't be able to
come in the outing/birthday party of yours tomorrow, My parent's not allowing me to
go. Malayo kasi yung sainyo, sa'min, but don't worry, may ilang oras pa akong
iconvince ulit sila haha.
Kabanata 12
Kiss me
"Layana Monjardin"
Umalingawngaw ang boses ni King sa hallway nang tawagin niya ako.
I rolled my eyes then faced him.
"What now Mahal na hari?"
Humalakhak siya at ginulo ang buhok ko. Agad kong tinapik ang kamay niya dahil
nagugulo na ang ayos ng buhok ko.
"The prince is looking for you. kapag hindi ka agad sakanya nagpakita, sa'kin
magagalit yon"
"Ano na naman ang kaylangan sa'kin ni Eliot?"
He shrugged his shoulder then put his arm around my waist.
"I don't know apple cake. Basta hinahanap ka lang niya"
"Ba't di mo tinanong? Best friend mo yun diba?... Tsk, anu ba King, makayakap ka,
Hindi ako makahinga"
Ngumuso siya at inirapan ako.
"Naglalambing lang naman ako sa pinakamagandang babae sa paningin ko ngayon, hindi
pa mapagbigyan"
Bulong niya na dinig ko naman.
"Whatever King. Para kang bata"
Saad ko at nagpatuloy na sa paglalakad.
"Ano!"-Gulat na sigaw niya at hinabol ako. Humarang siya sa dinadaanan ko pero
patuloy lang ako sa paglalakad kaya ang itsura ni King ay naglalakad ng paatras
habang kinakausap ako.
"What did you just say Apple cake? Mukha akong bata sa paningin mo? Eh marunong na
nga akong gumawa ng baby"
Halakhak niya at tinaas taas pa ang magkabilang kilay niya sa'kin.
"Gusto mo sample'an kita?"
"Gago"-Mura

ko sakanya at nilagpasan siya.

Naiwan naman siyang tawang tawa sa inasal ko.
Kahit kaylan talaga ang bastos ng bunganga ni King. Bagay nga silang maging
magkaibigan ng supladong si Eliot.
"What took you so long?"-Masungit na tanong sa'kin ni Eliot. Nakasandal siya sa
hamba ng pintuan ng tambayan nila sa likurang bahagi ng Park International School.
"Ang kulit ng best friend mo, alam mo yun?"-Imbes na sagutin siya ay ako pa ang
nagtanong sakanya.
"Tss , you're with us in 5 months already and yet, still not used to it?"
Yes, limang buwan ko ng kasa-kasama si Eliot simula nang umalis ako sa'min para
makapag aral at madami na akong natutunan ngayon. Masasabi kong madali kong nabago
ang sarili ko dahil sa tulong ni Axiela, ang kapatid ni King.
She's popular here in the campus. She got the body, brain and looks, that many man
could die for. She tought me how to play with boys, instead na ako ang paglaruan
nila.
At sa tingin ko, hindi naman pala ganun kalalim ang nararamdaman ko para sa
lalaking una kong minahal. It's just only infatuation. At nagpapasalamat ako na
agad din yon nawala bago pa man niya ako mawasak ng tuluyan.
"Ouch. Para sa'n to?"-Asik ko nang batuhin niya ako ng bag na dala niya.
"Bring that later pag uwi mo. Wag ka na din magluto ng dinner ko, hindi ako uuwi
mamaya"
"Where are you going?"-Tumaas ang kanang kilay niya. "Sorry"-Hinging paumanhin ko.
Bawal nga pala akong magtanong ng tungkol sa personal niyang buhay. Wala kaming
pakialam sa isa't isa. Susundin ko lang ang mga pinaggagawa niya at wala ng iba.
Alam din niya ang napag usapan

namin ng ama niya na dapat ko siyang baguhin. Hindi daw niya ako kaylangan para
baguhin siya dahil kaya daw niya iyon gawin kahit wala ako.
Agad ko iyon tinawag kay mayor dahil wala na din palang halaga ang pagtanggap ko sa
scholar dahil may alam na si Eliot sa plano namin na dalawa ngunit ang sabi ni
mayor ay magtiwala lang daw ako at magagawa ko yun.
"Wala kana bang iuutos sakin Eliot? Aalis na ako"-Page iiba ko ng usapan.
Hindi siya naimik at tinalikuran ako.
Napailing na lang ako. Suplado talaga.
"Oh Layana hi"
Bati sa'kin ni Axiela nang makasalubong ko siya sa corridor. Papunta ako ngayon sa
Agri business dahil may klase na ako.
"You wanna come with us?"
"Saan?"-Hinila niya ako sa may malapit na bench.
"Bar later, so anu? Wanna come?"-Saad niya sa nanunuyang tono.
"Hindi pwede Axiela. May exam kami bukas at hindi uuwi mamaya si Eliot sa
apartment"
"Great then, eh di maganda, makakagala ka din ng hindi binabantayan ni Eliot"
Totoo ang sinabi ni Axiela, madalas na bantayan ako ni Eliot kapag may lakad kami
ni Axiela, siya pa nga ang nasusunod sa kapag uuwi na ako o hindi pa.
"And don't worry about your exam tomorrow, I'll help you sa pag review"
"May alam ka ba sa course ko?... 2:30 ng hapon yung exam"-Tinatamad na saad ko at
binaling ang paningin sa soccer field. Mula dito sa kinauupuan namin ay tanaw ang
malawak na soccer field.
Kitang kita ko pa kung paano lagpasan ni Eliot ang opponent at nagoal ang bola.
Nilapitan siya ni King at tinapik sa balikat. Napailing pa ako kung paano sila

lapitan ng mga babae, pero si Eliot ay parang walang nakita nang lagpasan ang mga
ito.
"Wala"-Binalik ko ang paningin kay Axiela, nakatingin din ito sa soccer field.
"Pero si King meron"-Axiela arched her brow. "At siya na din ang bahala mag paalam
kay Eliot para sayo"
Napabuntong hininga ako. Wala na akong palusot na sasabihin pa kay Axelia. Ang
gusto palaging may paraan, at kilala ko siya, hindi siya titigil hangga't hindi ako
napapapayag.
"Fine"
Napayakap sa'kin dahil sa tuwa si Axiela.
Alas sais ng gabi ay nagtaka ako nang may marining akong busina ng sasakyan kasabay
ng pagdating ng mensahe ni King.
"What are you doing here King? Wala dito si Eliot"
"Good evening to you too apple cake"-Lumapit sa'kin si King at hinalikan ako sa
pisngi.
Matapos akong halikan ni King ay muli siyang pumasok sa kanyang itim na Sedan at
paglabas niya ay dala dala na niya ang bag niyang madalas gamitin sa PIS.
"Let's go apple cake, let's review together"
Napaamang ako at nagpatianod na lamang sa hila niya hanggang sa makapasok kami at
naupo sa sofa.
Nagulat pa ako nang ipagtimpla niya ako ng orange juice at sandwich.
"Hindi ka naman feel at home no"-I sarcastically said at kinuha ang sandwich para
sana isubo sa sarili ko pero nagulat ako nang hilahin niya ng marahan ang kanang
kamay ko at pinagkrus ito sa kamay niya na mukha kaming nagbu-bunong braso ngunit
ang kaibahan lang ay sinubo niya ang sandwich niya ng sa ganung posisyon.
"Anong trip mo King?"
He shrugged his shoulder at bumalik sa dati niyang pwesto, kinuha niya ang bag at
inilabas doon ang libro

niyang crop production.

"Let's start"
Nagtataka man sa mga kinikilos ni King ay binalewala ko na lamang ito at kinuha din
ang libro ko para makapasimula na din.
Kalahating oras pa ang lumipas at matatapos na kami sa pagreview.
"Okay, last question apple cake, give me the scientific name of rice, the disease
of it, casual organism and symptoms"
Tumaas ang kilay ko sa huling tanong ni King.
"Really King?"-I smirked then crossed my arm. "Well, oryza sativat is the
scientific name, sheath blight is the disease, the casual organism is Rhizoctonia
solani Kuhn and last, the symptoms are greening the gray spots on the leaf sheath,
and it is becoming grayish-white with brown margins as lesions enlarge; presence of
brown sclerotia on lesions."
"Very well said Miss.Monjardin, kapag mag asawa na tayo, sabay natin palalaguin ang
buong hacienda namin"-Hagikhik niya at pinisil ang ilong ko.
"Ewan ko sayo King"-Irap ko at tumayo para makapaghanda sa pag alis namin ni
Axiela.
"Where are you going apple cake?"-King shouted, papasok na ako sa kwartong binigay
sa'kin ni Eliot, bale nasa kaliwang hallway ang akin at kay Eliot naman ay sa
kanang hallway sa pinakadulo.
"I'm going to take a bath King. Susunduin ako dito ni Axiela"
Hindi ko na narinig pa ang pag sagot ni King at nagtuloy tuloy na ako sa loob.
Hinubad ko ang lahat ng suot ko at pumasok sa banyo.
Kalahating oras akong nagtagal sa loob, pagkalabas ko ay nagulat pa ako nang makita
ang mahal na hari na prenteng nakahiga sa malambot kong kama. Nakatakip ang
kaliwang braso

sa kanyang mata, may suot pa itong earphone.

"Get out King, magbibihis ako"
Tapik ko sa balikat niya. Nagmulat naman siya ng mata at halos mapamura nang makita
ako.
"Ano?"-Asik ko.
"Jesus Layana, madalas ka bang ganyan kahit nandito si Eliot?"-Tiningnan niya ako
mula ulo hanggang paa. "You're just only wearing towel right now, at nagawa mo pang
humarap sa'kin?"
"Why what's wrong? Eh kwarto ko naman to, kahit maglakad ako dito ng hubad, walang
pakialam si Eliot dahil hindi siya napasok dito."
Inosenteng saad ko sakanya. Tinalikuran ko siya at humarap sa salamin. Kinuha ang
blower na naiwan ni Axiela na hanggang ngayon parang ayaw ng kunin kahit binabalik
ko pa.
"Tsaka ba't nandito kapa? I thought, you left already"
Nagtama ang paningin namin sa salamin, madilim ang maamong mukha ni King at
nakatiim bagang ito.
"I'll coming with you guys, Axiela's already waiting at the bar. Hurry up"
Iyon lang ang sinabi ni King at lumabas na ng kwarto.
Anong nangyari sa isang yon? Pipeng saad ko.
Maya maya pa ay tapos na ako sa pagbihis. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin.
Nakapulang tube na dress na umabot sa kalahati ng aking hita ang suot ko,
tinernuhan ko din ng itim sa sapatos na may 6 inches ang gamit ko. Lahat ng ito ay
galing kay Axiela, ayoko sanang tanggapin dahil nakakahiya pero inirapan niya lang
ako. Regalo niya daw iyon sa'kin bilang pasasalamat na tinanggap ko siya bilang
kaibigan.
Seriously? Siya pa talaga ang nagsabi nun, eh ako dapat dahil mahirap lang ako at
walang wala kumpara sakanya.
Wala akong nagawa kundi tanggapin ang bigay

niya pero ang sabi ko ay last na iyon. Ayokong makipagkaibigan sakanya dahil lamang
sa mga material na bagay.
Isa pa, hindi naman kaylangan na mag susuot ako ng mga yon, bakit? Magagamit ko ba
sa trabaho ko ang mga yon?
Inisang sulyap ko pa ang sarili ko sa salamin. Nakalugay lang ang mahahaba at kulot
kong buhok, ang mapula kong labi ay lalong pumula dahil sa lipstick na nilagay ko,
ang maamo at nangungusap kong mata ay biglang tumapang dahil sa eyeliner na nilagay
ko.
I smiled at myself, this is so not me and I'm happy for it. Masaya ako sa pagbabago
ko ngayon, thanks for Axiela.
I giggled at binaybay na ang hagdan pababa.
"Tara na King"
Inalalayan ako ni King papasok sa loob ng sasakyan niya.
"You look gorgeous tonight apple cake"- Puri niya sa'kin.
"Okay kana?"-Sa kalagitnaan ng byahe ay tanong ko.
"Ha?"-Takang sagot niya at sinulyapan ako.
"Kanina sa apartment ang dilim dilim ng mukha mo, bipolar kaba?"
Biglang naapakan ni King ang preno kaya muntik na akong masubsob, buti na lang naka
seatbealt ako.
"Ano ba King? Papatayin mo ba ako?"-I groaned with irritation.
"S-Sorry apple cake, nabigla lang ako sa tanong mo"-Halakhak niya. "Are you okay?"
"Sa tingin mo?"-Inirapan ko siya at humarap sa bintana.
"Sorry Apple cake..Woi, sorry na"-Hinawakan ni King ang kaliwa kong kamay at
pinisil into matapos ay hinalikan.
"Oo na"
Matapos ang labing limang minuto ay nakarating na kami sa CSP bar, pagkapasok pa
lang naming ay bumungad na ang tugtog na love me like you do. Agad hinanap ng mata
ko si Axiela at hindi rin ako

nabigo, nasa isang couch ito kasama ang tatlong lalake.

Inisa isang binati ni King ang mga kaibigan niya, matagal ko na silang kilala pero
naiilang akong makipag usap sakanila.
"Layana"-Humalik sa pisngi ko si Axiela at pinaupo sa katabi niya.
Naging malalim pa ang gabi, maya maya pa ay nagsasayaw na si Axiela sa dance floor
kasama si Xeric, isa sa mga kaibigan ni King.
Ako at si King na lang ang naiwan sa couch kasama ng babae niyang basta na lang
hinila sa isang tabi.
"Rest room lang ako"-Saad ko malapit sa tenga niya. Hindi ko na hinintay pang
sumagot si King at tumayo na ako patungong CR.
Pinagmasdan ko ang mga couple na nag me-make out kahit saang bahagi nitong bar.
Napailing ako, ilang beses na akong nakapunta dito pero hanggang ngayon ay naaasiwa
pa din ako sa nakikita ko.
"Ouch"-Daing ko nang mabangga ako sa isang lalakeng hindi ko pa nakikita dahil
umabot lang ako sa dibdib niya ngunit pamilyar sa'kin ang pabango niya.
"L-Layana?"-Napatingala ako.
"Elli? Elli"-Niyakap ko siya nt mahigpit dahil matagal ko na siyang hindi
nakikita,Simula noong hinatid niya ako sa apartment ni Eliot ay hindi ko na siya
nakita.
"Namiss kits Elli"
Saad ko, ngiting ngiti ako ngayon sa harapan niya ngunit ang pagkagulat sa mukha
niya ay hindi pa din nawawala.
"Wow, you changed...a lot"-Tininggnan niya ako mula ulo hanggang pababa. "I mean,
look out you, parang hindi na ikaw yung Layana'ng kilala ko 5 months ago"
"Well people changed Elli"-Ngiti ko sakanya."Bakit pala bigla kana lang nawala?"-
Nagtatampong ani ko sakanya.
"It's a secret

for now"- Nakangiting saad niya at inakbayan ako.

Inakay niya ako sa bar counter.
"Margarita for a beautiful lady beside me"-Saad ni Elli sa bartender.
Sa tagal naming pag uusap ni Elli ay hindi ko namalayan ang oras. Alas dose na ng
umaga at ang mga tao ay nagsisimula na sa pagiging wild.
"So do you have a boyfriend now?"-Elli asked with a teasing tone.
"Wala, aral muna"-Ngisi ko.
"Oh c'mon Layana, still not moved on with him?"
"Naka move na ako no"-Iniwas ko ang paningin kay Elli dahil hinahalikan na siya ng
babaeng bigla na lang lumapit sakanya.
Ngunit sa pag iwas ko ng tingin ay siya namang pagtama ng mata ko sa lalakeng
nakaupo sa dulo at medyo madilim na couch.
Kunot noo itong nakatitig sa'kin at nagtatangis ang bagang.
What is he doing here?
Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Nangingig din ang mga tuhod ko sa hindi
maipaliwanag na dahilan.
"How about Eliot?"
"Ha?"-Napalingon ako kay Elli nang magsalita ito.
"You're spacing out. What happened, are you okay?"
"Y-Yeah, I'm okay"-Muli kong binalik ang paningin sa lalaking nakita ko.
Hindi ko alam kung dapat ba akong makahinga ng maluwag at magpasalamat dahil wala
na siya doon at baka may posibilidad na namamalikmata lang ako o dapat ko ng
ikabahala?
Pinilig ko ang nasa isipan ko.
Eh ano naman kung nandito siya? Tandaan mo Layana, wala ka lang sakanya.
"Sayaw tayo Elli"-Saad ko at hinila si Elli sa gitna ng dance floor. Wala akong
paki'alam sa babaeng kasama niya ngayon.
Nagsimula na akong umindayog kasabay ang tunog ng musika. Sa una ay si Elli ang
kasayaw ko pero dahil sa madami ang nasayaw, napahiwalay kami at hindi ko na kilala
ang kasayaw kong lalaki.
Nandito ako para mag enjoy at kalimutan ang lahat ng problema, kaya wala siyang
karapatan na sakupin ang isipan ko. At isa pa, I already moved on.
Patuloy lang ako sa pag indak at sinasabayan ang lalakeng nasa harapan ko.
"Your name beautiful?"-Bulong niya sa tenga ko at marahang pinisil ang pang upo ko.
"Bastos"-Tinulak ko siya at agad na lumayo sakanya.
Mabuti na lang at madami ang tao kaya hindi niya ako naabutan.
Isinawalang bahala ko na lang iyon at nagpatuloy sa pagsayaw. Pakiramdam ko sa mga
oras na ito ay ang lakas lakas ng loob ko, marahil ay dala na din ng alak.
"Whoaw"-Sigaw ko at ginulo ang buhok kong dati ng magulo dahil sa pag indayog ko sa
musika.
Patuloy lang ako sa ginagawa ko nang mapako ako sa kinatatayuan ko.
Ang lalakeng kanina pa umuukupa sa isipan ko ay papalapit na sa'kin ngayon. Madilim
pa din ang mukha nito at matalim ang titig na pinupukol niya sa'kin.
Kinakabahan man ay nagawa kong ihakbang ang paa ko patalikod at hinila ang lalaking
una kong nakita.
"Kiss me....back"-Saad ko at ikinawit ang kamay ko sa leeg niya bago siya
sinunggaban ng halik.
To be continued...

=================

Kabanata 13

B'coz of your reaction guys, naiinspire akong magsulat at tapusin to :) Pero sana
wag niyo nmn ako madaliin sa pag update dahil ayoko ng pinipilit ang bawat scene.
Pinag iisipan ko kasi at ayoko na basta na lang ako mag u-update tapos ang result
ay panget. Sana maintindihan niyo.
Kabanata 13
Game over
We continued kissing each other until I felt his hand travelling into my body
already, I pushed him slightly because this is not good. I'm making out with a
total stranger for Pete's sake.
Naramdaman ko lalo ang pag hapit niya sa aking bewang at diniin niya ang sarili
sa'kin.
Nawawala ako sa sarili ko at pakiramdam ko ay ngayon lang ako nahalikan. Sa loob ng
limang buwan ay wala akong ibang naging kahalikan bukod sa lalaking naging dahilan
kung bakit ko to ginagawa ngayon.
Imbes na magprotesta dahil sa ginagawa ng kung sino mang lalaking kahalikan ko ay
nagustuhan ko pa ang ginawa niya. Halos mapugto na ang hininga ko sa galing niya sa
larangang ito.
He bit my lower lip then slid his tongue inside my mouth, he played and tasted
every part of it.
Damn, he's such a good kisser.
Napatingala ako nang iwan niya ang labi ko napunta ito sa panga ko patungo sa
kaliwang tenga ko.
"Hmm, your smell is so addicting"-He said then nibble my earlobe.
That voice strucked me. Oh god. I was back with my senses because of that damn
seductive voice.
Humiwalay ako sakanya at halos panawan ako ng ulirat nang mapagsino ang lalake.
"E-Eliot"-Halata sa boses ko ang kaba at hindi maiwasan ng mga tuhod ko na
mangining.
Umangat

ang sulok ng kanyang labi at pinasadahan ng kamay niya ang ngayo'y magulo niyang
buhok.
Napatingin ako sa paligid para lamang lalong kabahan nang nanatiling nandodoon si
Alejandro sa kinatatayuan niya at nakakuyom ang dalawang kamay habang nakatingin ng
masama kay Eliot.
Ano sa tingin niya ang ginagawa niya?
Akma itong susugod sa'min kung di lang siya pinipigilan ng lalaking kasama niya.
Hawak siya nito sa magkabilang braso.
I need to get out of this freaking bar. Mukhang may hindi magandang mangyayari
kapag nagtagal pa ako dito.
Muli kong hinarap si Eliot.
"I'm sorry"-Saad ko matapos kong yumuko at tumakbo papalabas ng bar.
Ngunit hindi pa man ako nakakalabas nang makita ko si King.
Nasa mukha nito ang galit at pay aalala.
"Apple cake, where have you been? Kanina pa kita hinahanap..God I'm so worried,
akala ko kung napano kana"-Dinaluhan niya ako ng isang mahigpit na yakap.
"K-King"-Tanging naiusal ko at humiwalay sa yakap niya.
Wala akong panahon sa ganito, kaylangan kong umalis muna para makapag isip isip.
Matapos ng mga nangyari ngayong gabi ay hindi ko na alam kung paano ko haharapin si
Eliot kinabukasan.
"Hey apple cake"-Untag ni King "Are you really okay? Tired already?"
"I just wanna go home King"-Pag iiwas ko sa tanong niya.
"Let's go home then"-Inakay niya ako papalabas pero pinigilan ko siya nang may
maalala.
"W-wait, how about Axiela? Hindi pwedeng maiwan siya dito King"
"She can take care of her self apple cake, kilala mo naman ang kapatid ko

diba?"
"But"
"No more buts, let's go"
Nakarating kami ng apartment ng walang umiimik sa'min. Nagtagal kami ng limang
minuto sa sasakyan bago ko naisipang lumabas.
Dumukwang ako kay King para sana halikan siya sa pisngi nang bigla siyang humarap
sa'kin dahilan para maglapat ang mga labi namin.
Oh God. Napapikit ako hindi dahil sa ninanamnam ko ang labi ni King, kundi ay dahil
sa mali ito.
"S-sorry"-Magkasabay naming sabi ni King. Nagtama ang paningin namin dahil dun.
Ngumiti si King, pilit iniiwasan ang asiwang sitwasyon namin ngayon.
"Good night apple cake"
"Good night"-Mahinang usal ko at naramdaman ko ang paghalik niya sa noo ko.
Hanggang sa makaalis si King ay nanatili akong tulalang naiwan sa tapat ng gate.
Napahawak ako sa labi ko.
Malandi na ba ako? Dahil dalawang lalake lang naman ngayon ang nahalikan ko? Ng
dalawang naggagwapuhang nilalang?
Pabagsak akong nahiga sa kama at inisip ang mga nangyari kanina. Simula nang
makausap ko si Elli, makita si Alejandro nang siyang dahilan ng paghila ko sa
lalaki para halikan into ng hindi nag iisip para lang makatakas sakanya na ang
kinalabasan ay ang bagong problema.
Paano ko ngayon haharapin si Eliot?
Lintek kasing Alejandro na yan, kung bakit ba kasi nakita ko siya agad? Ngayon pa
na wala pa akong maipagmamalaki sakanya.
Isiniwalang bahala ko na lang ang nasa isipan ko. Nagkataon lang na nandodoon siya
sa CSP bar, pero sisiguraduhin kong hindi ko na siya makikita.
Hindi na ako muling tatapak sa lintek na bar na yon.
Kinapa ko ang dibdib ko, normal

ang bilis ng tibok ng puso ko pero bakit pag naiisip ko ang halikang naganap sa'min
ni Eliot ay parang kumakawala ito at lalabas sa dibdib ko?
Inabot ko ang telepono kong natunog, nakita kong si King ang natawag. Isa pa to,
paano ko ba siya haharapin bukas?
Hinayaan kong mawala ang tawag ni King pero sunod sunod naman ang pag doorbell sa
baba.
Tinatamad man ay nagawa kong bumaba para tinggnan kung sino ang taong kanina pa nag
do-door bell. At parang sisirain na ito.
Pagbukas ko ng pinto ay tumambad sa'kin ang duguang mukha ni Eliot habang tumatawa.
Nakaalalay naman dito si King at nakangiwing pinagmamasdan si Eliot.
"What took you so long to open the door?"-Asik ni Eliot at nagdire-diresto papasok
sa loob at pabagsak na humiga sa couch.
"A-Anong nangyari sayo?"-Gulat na saad ko nang makabawi. "King"-Baling ko sakanya,
ngunit umiling lang ito.
"Ask him, naabutan ko na ganyan na ang itsura niya papalabas ng bar"-Umiling si
King at inakay multi si Eliot patayo. "I'm gonna take him to his room, papalitan ko
yung damit niya. Please get the first aid kit Apple cake"
Tumango ako at natatarantang naghanap sa banyo ng pinapakuha niya pero naalala ko
baka meron din sa kwarto ni Eliot.
Dala ang maliit na basen at towel ay agad akong sumunod sakanila sa taas.
Ngayon lang ako makakapasok sa kwarto ni Eliot. Dahan dahan kong pinihit ang knob
at nang makapasok ay sinalubong ako ng mabangong amoy ni Eliot.
Hindi na ako nag abalang libutin ang paningin at dumiresto sa king size bed na nasa
gitna ng kwarto.
"King"-Agaw pansin ko dito. "Ako ng bahala

sakanya, umuwi kana. Madaling araw na"

"No, its okay Apple cake"
"I insist, ako na King. Masyado na kitang naaabala, besides trabaho ko ito. Trabaho
kong alagaan si Eliot"
Akma pang magpoprotesta ito nang pandilatan ko siya ng mata. Wala na siyang nagawa
kundi sumunod sa'kin.
"Just call me if you need anything o kung anong mangyari. Okay?"
Tumango ako at nagpasalamat, hindi ko na hinatid si King sa labas at inasikaso si
Eliot.
Pinagmasdan ko ang kabuuan ng mukha niya at napailing ako.
Napakagwapo ng masungit na to.
Dahan dahan kong dinampi ang kamay ko sa noo niyang nakakunot.
Akma ko pang paglalandasin ang kamay ko nang kumilos ito. Napalayo ako agad dahil
sa takot na baka magising siya.
Nakahinga ako ng maluwag nang mukhang hindi naman ito nagigising.
Ano bang ginagawa mo Layana?
Napailing ako sa sarili kong kabaliwan. Napabuntong hininga ako at kumuha ng bulak,
nilagyan ko ito ng betadine tsaka dinampi sa sugat niya.
Sa bawat pagdampi ko nang bulak ay nangungot naman ang noo ni Eliot.
Nanginginig na dinampi ko ang bulak sa gilid ng labi niya, namumula ito.
Napakagat ako sa pang ibabang labi ko nang mapagmasdan ko ang maninipis na labi ni
Eliot.
Those sinful lips that savage my mouth in the bar earlier.
Matapos kong gamutin ang sugat niya at tsaka ko napagtanto na kaylangan ko nga si
King.
Hindi niya napalitan ang suot ni Eliot.
Ang palpak mo Layana.
Nanginginig na hinubad ko ang polo niya at pumikit nang tuluyan lumantad sa'kin ang
katawan niya.
I opened my eyes immediately when I heard a laugh. A one sexy laugh.
Napalo

ko si Eliot nang nakangisi itong nakatitig sa kamay kong hawak ang damit niya.
"Are you fantasizing my body?Hmm?"
"Stop teasing me"-Bulyaw ko sakanya at inis na binato sa pagmumukha niya ang damit
na pinaghubaran niya. "All this time, gising ka naman pala"-Pinahirapan mo pa ako.
Tinalikuran ko siya nang muling marinig ko ang tawa niya.
"Hey where are you going?"-Hinawakan niya ang kamay ko nang akmang ihahakbang ko
ang mga paa ko.
"Matutulog na. Bahala ka na asikasuhin yang buhay mo"-Saad ko. Nanatiling
nakatalikod sa'kanya.
"Oh c'mon tart, asikasuhin mo na ako"
Ang landi, tart? Mukha ba akong dessert sa paningin niya? Magsama sila ni King.
"Ang landi mo, alam mo yun?"-Hinarap ko siya at ang inis na nararamdaman ko sakanya
ay biglang nadagdagan nang makitang nakangisi ito. "M-Mas mabuti pang masungit at
suplado k-ka na lang, kesa s-sa lu-lumalandi ka ng ganyan"-Dagdag ko pa.
"Bakit?"-seryoso kunwaring saad niya.
Pinanlisikan ko siya ng mata at hindi sinagot. Kinuha ko ang palanggana at nilublob
doon ang towel para mabasa.
"Aww"-Daing niya. Diniinan ko kasi ang pagpunas sa balikat niya.
T-Teka, pagpupunas? Eh ginagawa lang naman ton kapag may sakit ang isang tao diba?
Isa pa, gising at walang sakit si Eliot para punasan ko siya.
Pwede naman siyang magshower.
"That's it tart, ugh, yeah like that. You're so good"-Nawala ako sa iniisip ko nang
marinig ko ang pag ungol kuno nitong malanding lalake sa harapan ko.
"Bastos"-Parehong pareho nga sila ni King.
Bwesit!!! Kaylan pa nagging ganito

kalandi si Eliot? Kaylan pa? Hindi ako sanay. Arggh!!!

Sa inis ko ay binuhos ko sakanya ang lamang tubig ng palanggana. Napatigil siya sa
paghalakhak at pinukol ako ng masamang tingin.
Napaatras ako nang bumangon mula sa pagkakahiga si Eliot at lumalapit sakin.
"D-dyan ka lang. Wag kang lalapit"-Nauutal na saad ko ngunit ngumisi lang siya
sa'kin. "Sisigaw ako kapag lumapit ka"
Banta ko ngunit tinawanan lang ako ng loko.
"Eliot, h-hindi ako nakikipagbiruan sayo"
"And you think, I am?"
"Ahh"-Napatili ako dahil natrapped na ako ni Eliot. Nakayuko siya sa'kin at ako
naman ay nakatingala sakanya.
"I'm wet already, and I'll make sure mababasa ka din sa pamamagitan ng sarap na
ipapalasap ko sayo"
"A-Anong---"
Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko dahil sinunggaban na niya ako ng halik.
Buong lakas ko siyang itinulak.
"Hindi porque hinalikan kita sa bar ay pwede mo ng gawin sa'kin kung ano ang laman
ng utak mo"
And with that, I walked out to his room crying.
Inis kong pinunasan ang luha ko. Pakiramdam ko, muling bumalik ang sakit sa dibdib
ko nang maalala ang mga salitang lumabas galing sa bibig ni Alejandro.
Pare-pareho lang sila, pagnanasa ang pinapairal imbes na pagmamahal.
Bakit ganun sila sa'kin? Hindi nila ako magawang irespeto at ang tingin nila ay
basta basta na lang nila makukuha ang gusto sa'kin.
Ganun ba ako kadaling makuha sa paningin nila? Na isang halik lang ay bibigay ako
kaagad?
Pinikit ko ang talukap ng mata ko at hinayaan ang luhang lumabas dito.
KINABUKASAN, kahit masakit
ang ulo ko ay pinilit ko pa rin bumangon. Kaylangan ko pa din pagsilbihan si Eliot
dahil iyon ang trabaho ko dito.
Matapos kong magluto ay muli akong umakyat sa taas para makaligo.
Hindi din naman ako nagtagal sa pag ligo dahil nagmamadali ako at isa pa, ayoko
munang makaharap si Eliot ngayon.
Pero sa paglabas ko ng kwarto ay nakasalubong ko si Eliot sa gitna ng hallway,
kakagising lang into at hindi pa nakakapaligo.
Nagtama ang paningin namin. Napaka awkward ng sitwasyon namin ngayon, kulang na
lang ay makarinig ako ng 'Kruu kruu' para maitawag na talagang naiilang na ako.
Siya ang unang nagbawi ng paningin at tinalikuran ako.
Napapikit at nakahinga ako ng maluwag.
"Ah, E-Eliot"-Tumigil siya sa paglalakad ngunit hindi niya ako hinarap. "N-
nakahanda na pala yung breakfast mo. Sige"-Saad ko at nilagpasan siya.
Habol ko ang hininga ko nang makalabas ako ng apartment. Bakit ang lakas ng kabog
ng dibdib ko?
Ba't siya pa yung mukhang galit at walang paki'alam sa isa't isa?
Mahigit kalahating oras ang lumipas nang makarating ako sa Park International
School. Naupo muna ako sa bench malapit sa CBA building.
Algebra ang subject ko sa oras na 8:30 am - 11:30 am.
Kinuha ko ang libro ko at nag advance reading, nahihirapan ako sa subject na to.
Minsan kapag tinatamad akong aralin ang lessons ay hindi ko talaga maintindihan
pero kapag pinipilit ko ay nakukuha ko naman agad. Hindi lang talaga ako matalino
sa asignaturang ito, kaya humahanga talaga ako sa mga magagaling sa math.
Makalipas pa ang ilang minuto ay tumayo na ako at nagtungo sa CBA

Bldg.
Pumasok ako ng elevator at pinindot ang 6th floor.
Iginala ko ang paningin sa hallway ng 6th floor at nagtungo agad sa math room.
Naupo ako sa dulo katulad ng nakagawian ko.
Nagsisimula na sa pag ingay ang ilang studyante sa loob ng room. Kung anu ano ang
pinag uusapan pero ang pinaka highlight ay ang kung gaanu kagwapo ng professor
namin sa math.
Oo, napakaperpekto ng mukha ni Mr.Park pero sa'kin ay walang dating iyon.
"Good morning"-Napaayos ako ng upo nang dumating na si Mr.Park.
Binati din namin siya at tumayo.
Maya maya pa ay nagsisimula na ito sa pagcheck ng aming attendance.
"Chua, Danica"-Saad niya at nagpatuloy ito hanggang sa pangalan ko na ang tawagin
niya.
"Monjardin, Layana Faith"-Umangat ng tingin si Mr.Park at kunot noo akong
tinitigan.
"You're Layana?"-Tumango ako"Will you please stand up?"-Ngiti niya sa'kin na halos
maging dahilan kung bakit nagtitili ang ibang kababaihan.
Bibihira lang kasi itong ngumiti at masyadong seryoso kapag studies na ang pinag
uusapan. Snob din ito sa iba. Yun ang balita ko.
Nagtataka man ay nagawa kong tumayo.
"M-May problema po ba?"-Tanong ko kay Mr.Park nang pasadahan ako nito ng tingin
mula ulo hanggang baba.
Naconscious tuloy ako sa suot ko ngayon. Naka jeans at sweat shirt lang ang suot
ko, sneakers din ang sapatos ko.
Hindi kasi ako yung tipo na papasok dito sa PIS na halos kapusin na ng tela ang
damit na suot ko. May tamang oras at lugar kung saan iyon dapat gamitin.
Muli siyang ngumiti at matapos ay umiling sa'kin.
"You may now take your seat Layana"
Napataas ang kilay

ko.
Kaylan pa nauso ang first name basis sa studyante at professor?
Naupo na ako at muling sinulyapan si Mr.Park. Bumalik sa pagiging seryoso ang mukha
nito.
Nagpatuloy ang klase at humahanga talaga ako kay Mr.Park sa galing niya sa page
turo. Hindi ko namalayan na tapos na ang oras namin.
Habang nag aayos ako ng gamit ko ay nagulat ako nang lumapit sa'kin si Mr.Park.
"Ms.Layana, can I speak with you?"
Tiningala ko si Mr.Park.
"Sure Mr.Park. Tungkol po ba saan? Babagsak po ba ako sa subject mo?"-Nanghihinang
saad ko.
Hindi ako pwedeng bumagsak, ayokong madissapoint sa'kin si Mayor.
Humalakhak ito.
"Yes, babagsak ka pero hindi sa'kin"-Sagot niya na nagpakunot ng noo ko.
"Ha?"
"Don't mind it. Binibiro lang kita."-Nakahinga ako ng maluwag.
Thanks god.
"But really, I wanna speak with you about some important matters. Pwede ba?"
"S-sige po"
"Okay then. After 15 or 20 minutes, you can follow me at my office, may dadaanan
lang ako. By the way, its in the 7th floor. See you later Ms. Layana"
Nang mawala sa paningin ko si Mr.Park ay kinuha ko ang telepono ko sa bag na gamit
ko.
Hihintayin ko na lang matapos ang sinasabi ni Mr.Park na ilang minuto bago ako
pupunta sa office niya.
Pero ang pinagtataka ko lang, anu naman ang pag uusapan namin? Sa limang buwan na
pagtuturo niya ay ngayon niya lang ako kinausap ng hindi tungkol sa subject niya.
'Dinner later at our house? Nanay wants to see

you. So, can I fetch you later after class?'

Napabuntong hininga ako sa text message ni King.
"I'm not sure yet, I'm sorry King. May trabaho ako mamaya"-Matapos kong masend ang
mensahe ay binalik ko na ito sa loob ng bag ko.
Tumayo na ako at lumabas ng math room. Napagdesisyunan kong gumamit na lang ng
hagdan since nasa 7th floor ang office ni Mr.Park at nasa 6th floor naman ako.
Saktong pagdating ko sa 7th floor ay ang pagdating din ni Mr.Park, muli ako nitong
nginitian at ginaya sa dulo ng floor na ito.
Sa itaas ng pintuan ng office ni Sir, ay nanduduoon ang kanyang pangalan. Pinihit
ni Mr.Park ang knob at tinulak ang pintuan para maka pasok kami.
Bago tuluyang pumasok ay nginisian niya pa ako na naging dahilan ng pangilabot ko
sa katawan.
Anong ibig sabihin ng ngising yon?
"Come in Miss. Faith. Suit yourself."-Nangunot ang noo ko sa pagtawag niya sa'kin.
Kanina lamang ay Layana ang tawag niya tapos ngayon ay Faith naman.
Nagdire-diretso ito sa loob, hindi ko na ito pinansin at ginala ang paningin sa
buong opisina niya.
"Dude"-Dinig kong saad niya. Napaangat ako ng tingin nang mawala si Mr.Park sa
paningin ko.
Pumasok ito sa isa pang pinto at kung hindi ako nagkakamali ay banyo iyon.
Humarap ako sa table niya dahil nakita ko kanina ang pag lapit dito ni Mr.Park at
may tinapik ito sa balikat.
So may kasama pa pala kami. Ngunit hind ko nakikita, nakatalikod kasi ito sa pinto.
Hindi ko na lamang ito inintindi at akmang uupo na sana sa sofa nang mapahinto ako
sa baritonong boses ng nagsalita.
No, it can't be. Hindi pwedeng siya to.
"Game over baby, now that I found you already"-Tuluyan ng nanlalaki ang mata ko
dahil sa halo halong emosyong nararamdaman.
Galit, poot, pagkamuhi at takot sa lalaking una kong minahal.
Unti unti niyang pinaikot ang swival chair, at halos matumba ako nang tuluyang
bumungad sa'kin ang seryoso niyang mukha ngunit naka ukit ang ngisi sa mga labi.
"Game over"-Pag uulit niya.
To be continued...
=================

Kabanata 14

Malaking bagay na sa'kin na umabot tayo sa rank 73 :D

KINDLY READ MY A/N AT THE END OF THIS CHAPTER.
Kabanata 14
Ipapakasal
TUMAYO siya at dahan dahang lumapit sa'kin. Nanginginig na ang tuhod ko sa kaba
pero hindi ako nagpahalata.
Taas noo ko siyang sinalubong ng mapang uyam na ngisi.
"Mister Kwon, nice to see you again. What are you doing here? How are you related
with Mr.Park?"-Malamig na saad ngunit mababakasan ng pang iinsulto ang tinig ko.
Lihim akong natawa nang makitang umigting ang panga nito.
Nilagpasan ko siya at sinadyang bungguin ang braso niya. Prenteng naupo ako sa sofa
at inilagay ko ang kanang hita ko sa kabila.
Sa gilid ng mata ko ay kitang kita ko ang pagkunot ng kanyang noo.
Yumuko ako at tinuon ang pansin sa telepono ko. Kung anu ano na ang napipindot ko
dahil sa sobrang kabang pilit kong tinatago sa dibdib ko. Unti unti akong napaangat
ng tingin nang isang pares ng paa ang huminto sa harapan ko.
"What?"-Inosenteng saad ko kay Alli.
He frustratedly messed his hair. Ang mapupungay niyang mata ay mariing nakatitig
sa'kin. Punong puno ito ng pagtataka.
"Don't you miss me?"-Napahinto ako sa tanong niya.
Napaawang ang labi ko dahil sa kawalan ng sasabihin.
"Because if you're going to ask me...I miss you so damn much baby"
Hindi ko na napigilan at tuluyan na akong natawa. Do you really misses me
Alejandro? How could you say that

kung may Ianne ka naman?

Ianne na handa kang pakasalan?
Ah, marahil nasasabi niya ang mga bagay na yon ay dahil namimiss niyang paglaruan
ako.
Paglaruan ang damdamin at ang....katawan ko. Bahagyang kumirot ang puso ko sa
isipang yon.
"Oh tapos?"-Pambabasag ko sa kanya.
Dinig ko ang pagmura niya. HA-HA. Sige lang Alejandro Kwon, magalit ka.
I wanna see your priceless reaction.
May sasabihin pa dapat ako kung di lang tumunog ang telepono ko. Napangiti nang
makita kung sino ang natawag.
"King"-Bati ko sa kabilang linya. Inisang sulyap ko si Alejandro bago siya
tinalikuran ng pag upo.
Paki'alam ko ba sakanya?
"Where are you? Did you eat your lunch already?"
"Not yet King"-Hagikhik ko. Naiimagine ko na naman sa isipan ko ang itsura ni King.
Kung paano kumunot ang noo nito.
"What? Sinasabi ko na nga ba eh"-Buntong hininga nito "Where are you? I brought you
some lunch to eat"
Napangiti ako sa concern sa'kin ni King. Ganyan talaga si King, kapag hindi niya
ako nakakasabay sa pagkain ng lunch ay tatawagan niya ako at sinabing binilhan niya
ako ng pagkain.
"Aww, you're so sweet King, kaya mahal kita eh"-Biro ko sakanya "I'm in the CBA
bldg. 7th flo--What the hell is your problem?"
Napatayo ako sa gulat dahil bigla na lamang kinuha ni Alejandro ang telepono ko at
itinapon ito sa pader dahilan para mabasag ito.
Napakurap kurap pa ang mata ko nang makitang basag basag na ang screen nito.
Tiningnan ko siya ng masama at gigil na sinampal sa dibdib niya ang telepono ko.
"Look at what you've done. Sinira mo ang

phone ko"-Sa sobrang galit ko sakanya ay hindi ko na napigilang mapaluha.

Bumalik ako sa sofa at sinubukang buksan ang telepono pero puting screen na lang
ito. Bubukas ngunit blangko.
"I don't care"-Saad niya. Nag init ang ulo ko dahil sa sinabi niya.
"Wala kang paki'alam ha? Palibhasa kayong mga mayayaman, hindi niyo pinapahalagahan
ang mga bagay na bigay sainyo"
Hindi ko pinansin ang luha ko at patuloy lang sa pag ayos ng telepono ko kahit alam
kong wala na itong pag-asang maayos.
"It's just only a phone Layana. I can buy you a new one if you want.... Bakit ka ba
nagkakaganyan? Is it because naputol ang tawagan niyo ng lalake mo?"-Galit na ding
saad nito.
Ito pa lang ang unang beses na pinagtaasan niya ako ng boses. Napakaseryoso din ng
mukha nito at nakakuyom ang mga kamao.
Inis nitong ginulo ang buhok niya.
"Ayoko ng may ibang katawagan ka. Gusto ko ako lang. Ako lang ang magpapangiti sayo
katulad ng pag ngiti mo kanina dahil sa lalake mo"
Hindi ako nagpatinag sa mga sinabi niya. Mas bumilis ang paghinga ko dahil sa galit
na nararamdaman ko.
Anong karapatan niyang pagbawalan ako?
"Cellphone Lang ha? Alli? Cellphone lang?"-Pinahid ko ang mga luha ko at
nanginginig na ipinakita ang telepono ko.
"Itong cellphone lang na binasag mo ay regalo sa'kin ng tatay ko nung kaarawan ko.
Regalo na pinaghirapan ng ama ko para lang maibigay sa'kin tapos....tapos sisirain
mo dahil LANG sa mga walang kwenta mong dahilan?"-Huminga ako ng malalim at
pinunasan ang mga luha ko.
"Hindi lang to cellphone para sa'kin"-Tinalikuran ko siya at kinuha ko ang bag ko
sa

sofa at handa ng umalis. Saktong lumabas si Mr.Park at mukhang gulat ito sa nakita.
"Sa susunod na lang po tayo mag usap Mr.Park, iyon ay kung may pag uusapan nga
tayo"-Bastos na kung bastos pero ito naman ang dahilan niya ng pagpapapunta sa'kin
dito sa office niya hindi ba?
Hinakbang ko ang mga paa ko at nilagpasan ang walang imik na si Alejandro.
Kinagat ko ang pang ibabang labi ko at tumigil sa likuran niya. Pareho kaming
nakatalikod sa isa't isa.
"Learn to appreciate things if you do not want to lose it"
Iyon lang at tuluyan na akong lumabas.
Ang bigat bigat ng dibdib ko. Bakit pa siya nagpakita sa'kin? Maayos na ang lahat
eh. Maayos na ako pero nandito na naman siya at paglalaruan ako.
Dinala ako ng paa ko sa likurang bahagi ng auditorium. Sumandal ako sa puno at
pinikit ang mga mata ko.
Maya maya lang ay naramdaman ko ang pagbato sa'kin ng isang bagay. Napadilat ako at
handa ng sungitan kung sino man ang umiistorbo sa'kin nang makita kong si Eliot
ito.
"Anong ginagawa mo dito?"-Pagsusungit ko at kinuha ang panyong tinapon niya sa
mukha ko.
Nanatiling nakatayo sa harapan ko si Eliot at kunot noo ako nitong pinagmamasdan.
"Who made you cry?"-Untag nito at naupo sa tabi ko. Pabalang na inagaw sakin ang
panyo niya at siya na mismo ang nagpunas ng mga luha ko.
"Ano ba? Kung napipilitan ka lang wag mo ng gawin"-Singhal ko.
Nag iwas ako ng tingin pero agad ko din naman ito binalik sakanya dahil sa sinabi
niya.
"Ang panget mong umiyak"- Seryosong saad nito at pinagpatuloy ang pagpunas sa mukha
ko.
"Mas panget ka"-Ganti
ko sakanya ngunit ngumisi lang siya.
Nagtama ang paningin namin ni Eliot. Naiilang ako sa mga titig niya kaya iniwas ko
ang paningin sakanya pero hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko kaya wala na
akong kawala.
Unti unting lumapit ang mukha sa'kin ni Eliot kaya napapikit ako. Ang buong akala
ko ay hahalikan niya ako sa aking labi ngunit naramdaman ko ang paglapat nito sa
noo ko.
"Are you expecting that I'm gonna kiss your lips?"-May panunuya sa tono nito.
"Gago"-Tanging nasabi ko na lang dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko.
Ayoko man aminin pero oo, umaasa akong hahalikan niya ako.
Humalakhak siya at nagulat ako sa sunod niyang ginawa.
Pinagdampi niya ang labi namin at pagkatapos ay pinatong ang ulo sa lap ko.
"I'm going to sleep pero wag mo kong tititigan ng matagal dahil kahit natutulog
ako, alam kong nakaka in love ang kagwapuhan ko."
Ngisi niya at pinikit na ang mata. Hindi na ako nakapagprotesta sa mga sinabi niya
dahil ramdam ko na ang lalim ng paghinga niya.
"Ang yabang mong kumag ka, makaunan ka sa hita ko, akala mo hindi tayo nag away
kagabi"
Saad ko sakanya kahit alam kong hindi niya maririnig.
Sinuklay ko ng marahan ang buhok na nalalaglag sa noo ni Eliot at napangiti.
Bakit ganyan ka? May mga pagkakataon na ang sungit sungit mo sa'kin na halos ayaw
mo na akong kausapin at meron din na mga oras na ramdam ko ang pag aalaga mo?
Ginugulo mo ang sistema ko Eliot.
Pinikit ko na din ang mga mata ko at hindi ko namalayan nakatulog

na ako.
NAGISING lang ako dahil sa ingay ng dalawang taong nagtatalo at sa tunog ng pag
flash ng camera. Iminulat ko ang mga mata ko at tumambad sa'kin ang nakangiting si
Axiela at panay ang kuha ng litrato samin ni Eliot na hanggang ngayon ay tulog at
nakaunan pa din sa hita ko.
"Stop it Axiela"-Nilingon ko si King. Nakabusangot ito at masama ang titig sa
kapatid.
"No. You stop Kuya, They're so sweet kaya"-Hagikhik ni Axiela at hindi inintindi si
King.
"Anong ginagawa niyo?"-Kinusot kusot ko pa ang mata ko at umayos ng upo. Ang sakit
na ng likod ko at namamanhid na din ang mga hita ko. "At paano niyo nalaman na
nandito kami?"
Lumapit sa'kin si King at nagulat ako nang hilahin nito si Axiela at pinaupo sa
tabi ko.
"H-Hey King, what do you think you're doing?"-Natatarantang tanong ni Axiela.
Ngumisi si King at sunod na nilapitan si Eliot.
"Hey dude"-Tapik nito sa balikat ni Eliot. "I know you're awake already sa boses ba
naman ng kapatid ko"-Akmang magpoprotesta si Axiela nang senyasan siya ni King na
manahimik.
Ako naman ay nanatiling nakatunganga sa gagawin ni King.
Mukhang may binabalak ang mahal na hari.
"But if you want to continue your sleep, Axiela's lap is free. You can use it as
your pillow. I wanna borrow my apple cake from you"
"But King, you can't leave us here. I don't wanna be with Eliot. Masyado siyang
masungit para sa kagandahan ko"-Pagmamaktol ni Axiela.
"Tsk"-Napalingon kami kay Eliot. Gising na nga ito at masama ang pinupukol na titig
sa magkapatid...O kay King lang?
"No thanks."-Iyon

lang ang sinabi niya at walang imik na bumangon mula sa pagkakaunan sa hita ko at
naglakad ng wala man lang iniiwan na salita sa'min.
Hindi man lang nagpasalamat. Dahil sakanya kaya nananakit ang likod ko.
"Choosy hmp"-Axiela murmured to herself.
Tumayo na ako at pinagpagan ang jeans na suot ko.
"Ay, mahal na hari anu ba?"-Gulat na saad ko nang hilahin ako ni King.
Nilingon ko si Axiela nang umalis na din ito sa pwesto namin ni Eliot kanina at
naglakad patungo sa ibang direksyon.
Dinala ako ni King sa 2nd floor ng cafeteria at pinaupo sa may bandang dulo.
Bigla akong nakaramdam ng gutom nang makita kong paparating na si King at may hawak
itong tray.
Napabuntong hininga ako nang maalala ang mga nangyari kaninang tanghali. Hindi na
nga ako nakakain nasira pa ang phone ko dahil sa walang kwentang dahilan niya.
"Are you okay?"-Napaangat ako ng tingin kay King. Tahimik lamang akong kumakain at
ganun din sya.
Tahimik lang din siya at maya maya ang pagbuntong hininga.
Tumango ako at uminom ng soda.
"Kanina"-Pag sisimula niya at pagbabasag ng katahimikan sa pagitan namin na dalawa
"Nag uusap tayo sa phone bigla ka na lang nawala. What happened? That was the first
time na nangyari yon"-King crossed his arm at sumandal sa upuan.
Tinigil ko ang pagkain at napabuga ng hangin.
"W-Wala, nalowbat lang yong phone ko kaya naputol yung pag uusap natin kanina"-Pag
sisinungaling ko.
Tumango siya ng hindi hinihiwalay ang tingin sa mga mata ko.
Hindi ako sanay kapag ganyan si King. Bihira lang siya magseryoso

at yun ay kung may napapansin siyang kakaiba.

"Sinabi mo din kung nasan ka kanina. Pinuntahan kita, hindi mo lang napansin pero
nakasalubong mo ako habang umiiyak ka. I called you pero hindi mo ako nilingon so I
decided to follow you pero naunahan ako ni Eliot kaya hinayaan ko na lang."
"King"
"Its okay apple cake. I...I just wanna know kung ano bang nangyari sayo at umiiyak
ka. Care to tell me?"
"I-I'm sorry King"-Hindi sa ayokong sabihin sakanya. "Ayoko pa kasing pag usapan"
Tumango siya. "Okay. Just finish your food then I'll drive you home"
"Salamat"-Saad ko at sinuklian ang ngiti ni King.
Napatingin ako sa wrist watch ko at mag a-alas singko na pala ng hapon.
Ganun kami katagal natulog ni Eliot?
"Hindi ka ba talaga makakapunta sa'min mamaya?"-Malungkot na tanong ni King.
Nandito kami ngayon sa tapat ng gate ng apartment ni Eliot. Hinatid nga ako ni King
at wala siyang bukambibig kundi ang pangungulit sa'kin na pumunta sakanila mamaya
dahil daw gusto akong makita ng nanay niya.
I shook my head "I'm sorry King but I can't. May trabaho ako mamaya eh"
"Bawal bang ipagpaliban mo muna yon? At ako naman ang unahin mo?"
"King"-Tanging nasabi ko. Kaya ko naman pagbigyan ang gusto niya.
Ang kaso lang nahihiya ako sa pamilya niya. Napakabait ng pamilya ni King na umabot
na sa puntong gusto nila akong kupkupin.
Dalawa lang silang magkapatid ni Axiela at hindi din malapit ang loob nila sa ibang
relatives nila.
Trabaho lang ang naiisip kong dahilan para makumbinse ko siya, pero tingin ko hindi
yun eepekto dahil ginagamit

na naman niya ang paawa effect niya na hindi ko naman matanggihan.

"Alright kung yun talaga ang gusto mo"-Nakangusong aniya at yumuko.
Tss, if I know nakangisi na yan ngayon dahil alam niyang konti na lang ay mapapayag
na niya ako.
"Oh nguso mo. Sige na, what time?"
Umangat ng ulo si King at ang laki laki na ng ngiti niya.
"Great. I'll fetch you later around 6:30. Matutuwa si Nanay for sure"-Hinalikan
niya ako sa pisngi at tsaka pumasok sa sasakyan niya na halos mapunit na ang labi
dahil sa lapad ng pagkakangiti.
Napapailing na pumasok na ako ng apartment. Kaylangan ko ng simulan ang trabaho ko
sa loob ng pamamahay ni Eliot para wala siyang masabi mamaya kapag aalis na ako.
Hindi ko namalayan ang oras kung hindi lang ako nakarinig ng busina sa labas.
Patay.
"Apple cake good evening"-Pinapasok ko si King at nahiya naman ako sa itsura ko
kumpara sakanya.
Simpleng polo shirt lang naman at itim na pantalon ang suot ni King at ang bango
niya kumpara sa'kin na malaking shirt at maiksing short ang suot at puno din ng
pawis ang katawan ko.
Napangiwi ako sa sarili ko.
"A-apple cake I thought you're comming with me?"-Nalilitong tanong ni King at
nilibot ang paningin sa buong apartment ni Eliot. "Ba't ngayon mo pa naisipan
maglinis?"
Pilit na ngiti ang naging tugon ko kay King at nangibit balikat.
"S-sorry King, hindi ko napansin yung oras. Dyan ka lang,madali lang ako promise"-
Dali dali akong tumakbo patungo sa hagdan.
Nilingon ko si King.
"Ipagtimpla mo na lang yung sarili mo ng juice. Geh"-Pahabol ko.
Pagdating sa kwarto ay hinubad ko lahat

ng saplot ko at pumasok ng banyo. Minadali ko ang pagligo. Nakakahiya sa mommy ni

King.
Lumabas ako ng kwarto ng hubot hubad dahil nakalimutan ko ang tuwalya sa kakamadali
na agad ko din naman pinagsisihan.
Hindi ko alam kung alin ang una kong tatakpan sa katawan ko dahil sa kahihiyan na
nararamdaman ko.
"A-anong ginagawa mo dito?"-Natatarantang tanong ko sa masungit na lalake sa
harapan ko.
Nakangising nakasandal ito sa pintuan ko at walang imik na pinagmamasdan ang hubad
kong katawan.
"K-kelan kapa dumating? Ha? Eliot labas ano ba?"-Sigaw ko ng parang wala lang itong
naririnig.
Kinuha ko ang kumot at agad na tinakpan ang katawan ko. Lumapit ako kay Eliot at
tinulak tulak ito para makalabas.
"L-labas na kasi. Magbibihis ako"-Naluluha na dahil sa hiya at galit na saad ko
sakanya.
Oh my god. Ano pang mukha ang ipapakita ko sakanya kung ang tinatago ko ay nakita
na niya?
"Are you okay?"-Sa kalagitnaan ng byahe natanong ni King.
Tumango lang ako kahit na sa totoo lang ay hindi. Iniisip ko kasi ang nangyari
kanina sa kwarto ko. Diko mapigilang pamulahan ng mukha.
Bago kami umalis ni King kanina sa apartment nadatnan ko pa si Eliot sa sofa
nakaupo at seryoso ang tingin sa'kin.
Hindi na din ako nagpaalam sakanya dahil nahihiya akong kausapin siya.
Oo ako pa talaga ang nahihiya imbes na siya. Makapal talaga ang mukha ng manyak na
masungit na yon.
Isang buntong hininga ang nakapagpabalik sa sarili ko.
"Its really okay apple cake kung ayaw mo talagang sumama sakin sa bahay. I
understand"-Akma niyang I-u turn ang sasakyan pero pinigilan ko.
"Ha?

No King. I mean gusto ko, gusto kong pumunta sainyo. May iniisip lang ako"
"You sure?"-Tango lang ang naging tugon ko.
Maya maya pa ay nakarating na kami sa mansyon nila King. Isang European style ang
mansyon nila kung saan may dalawang grand stair case sa gitna kapag napasok ka ng
front door. May naglalakihan ding painting na nakasabit sa bawat pader at
kumikinang na chandeliers sa gitna ng kisame.
Lumiko kami sa kanang bahagi ng mansyon at lumabas kami sa sliding door. Bumungad
sa'min ang malawak na hardin. Sa di kalayuan ay natatanaw ko na ang mahabang mesa
na nilagay sa may bandang gilid ng pool.
Napatingin ako sa kamay namin dahil humigpit ang hawak dito ni King.
"Let's go"-Aniya. "Nanay, Dad sorry were late."-Saad ni King at hinalikan sa pisngi
ang mommy niya at niyakap ang daddy niya.
"Hijo"-Tumayo si Tita Klein, ganun din si Tito Ace.
"Magandang gabi po"-Lumapit ako sa magulang ni King at hinalikan sila sa pisngi.
Tiningnan ko si Axiela at nakangiti ito sa'kin.
"Hija, Glad you came. Sabi kasi nitong si King, hindi ka raw makakadalo"-saad ni
Tita Klein na niyakap ako.
Nginitian ako ni Tito Ace.
"Akala ko nga din po eh"
Pinaghila ako ni King ng upuan katabi ng kanya.
"What do you wanna eat?"-Aniya at kung anu ano na ang pinaglalagay sa pinggan ko.
"A-Ako na King"-Nahihiyang sabi ko dahil ramdam ko ang titig sa'kin ng mga taong
kasalo namin.
Kung hindi ako nagkakamali ay pinsan nila ang dalawang lalake sa may katapat ko at
sa dulo naman ay ang mga magulang nito.
Binati na sila ni King kanina at nakangiti

sila nang dumating kami.

Nakarinig ako ng halakhak. Napatigil si King sa ginagawa niya.
Lahat sila tumayo at sinalubong ang lalakeng kung hindi ako nagkakamali ay lolo ni
King. Maputi na ang buhok nito at may hawak ding tungkod. May kasama din itong
nurse na umaalalay sakanya.
"Papa"-Bati nila.
Napatayo na din ako nang sa'kin siya mapatingin.
"G-good evening po Sir"-Lumapit ako dito at nagmano.
Hindi binitiwan ng matanda ang kamay ko kaya ako na mismo ang umalalay sakany para
makaupo sa pinakagitna.
"Maraming salamat Miss Kwon"
"P-Po?"
"Grandpa she's not a Kwon"-Saad ni King. Nalilito sa sinabi ng kanyang lolo.
Nilingon niya ako at ngumiti ng pilit.
Ganun din ang naging tugon ko sakanya.
"Oh"-Tila gulat na saad ng Don. "Then"-Saad ng matanda at pinunasan ang mukha niya
ng table napkin. "How are you related with Alicia Kwon? You realy look like her."-
Inosenteng saad ng matanda.
"Pasensya na po Sir pero hindi ko po kilala ang sinasabi niyo"
Magalang na saad ko. Nangibit balikat na lamang ang matanda at itinuon ang
pakikipag usap sa magulang ni King.
"You okay?"-Tumango ako Kay King.
Hindi ko alam pero bigla na lang ako nawalan ng ganang kumain nang marinig ko ang
salitang Kwon.
Pati ba naman dito hindi ako lulubayan ni Alejandro? Simpleng pagbanggit lang ng
may kinalaman sakanya, agad ko siyang naaalala.
Sa buong durasyon ng hapunan ay ngiti tango at oo o hindi lang ang nagiging sagot
ko kapag kinakausap nila ako.
Hanggang sa'min muli ni King masentro ang usapan.
"Mom,

Dad kapag pinilit niyong idapt tong si Layana, mawawalan ng love life tong si
King"-Pang aasar ni Axiela.
Hindi magawang makisali ni King sa usapan dahil nasa harapan ang lolo nila.
"Oh, why son? Kay Layana ba nakabase ang decision kapag panliligaw na ang pinag
uusapan?"
"Hon, don't you still get it?"-Halakhak ni Tito Ace. "Our King here is in love with
the girl. If we adapt Layana, he can't marry her because they're going to be
siblings. Yes, not in blood but in the paper"-Nakataas ang isang kilay ni Tito Ace
at tumango.
"Dad"-Suway ni King sa ama.
Humagikhik si Axiela kaya pinukol siya ng masamang tingin ng kapatid.
Napayuko na lang ako sa kahihiyan.
"No offensemeant about the adaption thing hija"-Saad ni Tito.
"A-ayos lang po. Hindi din naman po ako mag papaampon kasi baka magalit ang
magulang ko"
"Kung ganun naman pala"-Ang Don ang nagsalita. "Bakit hindi mo na lang sagutin
itong apo ko para tuluyan ka ng mapabilang sakanila? samin?"
"Lo"-Suway ni King.
"Oh shut up apo. Ikaw na nga tong tinutulungan. Ayaw mo pa. Alisin mo nga yang
pagkatorpe mo. Wala yan sa dugo natin"-Ako ang nahihiya sa pinagsasabi ng lolo ni
King.
Hindi ko alam kung ano ba dapat ang iakto ko.
"Hija"-Baling niya sa'kin. "How old are you?"
"Lolo"-Ulit ni King. "Mom, Dad. Stop him please"-Naguguluhan na ako sa kanila.
Parang walang narinig ang mga magulang ni King at nakangiti lang itong
pinagmamasdan ang matanda na para bang alam nila ang mangyayari at maganda ang
patutunguhan nito.
Ano bang nangyayari?
"Dese otso po"-naguguluhan man ay nagawa kong sumagot.
Lumaki ang ngisi ng matanda.
"Great. Prepare yourselves then."-Saad niya.
"Ipapakasal ko kayo bukas na bukas din"
Ano?
To be continued...
Bitin ba? :D 40 votes and 44 comments muna. Ip-publish ko agad ang next chapter. I
said it and I mean it.
Hangga't hindi umaabot sa qouta, hindi ako mag u-update.
Antay nyo na lang at bka maisipan kong mag update para naman sa mga familiar
readers ko :D pero baka matagalan he he.
Pressuran tayo guys, pinepressurre ako ng iba na mag update agad kaya ipepressure
ko din kayo sa pamamagitan ng comments haha. Magalit na ang magalit OK lang
,lilipas din yan :D

=================

Kabanata 15

Kabanata 15

Main character

"Stop fooling around Grandpa. Its not funny"-Hindi pa ako nakakabawi mula sa
pagkakagulat dahil sa sinabi ng matanda nang dagdagan ito ni King.

Galit itong tumayo at hinampas ang parehong kamay sa lamesa.

"King Ziether Del Rio. Your manners"-Napatayo din si Tito Ace dahil sa gulat.

"You know what? This is nonesense"-Umiling si King at hinawakan ako sa kamay. "I'm
sorry everyone but we have to go"

Bago pa tuluyang makaalis humingi muna ako ng despensa sa pamilya nila.

Nakita ko pa ang pag ngiti sa'kin ng lolo ni King at tumango.

"I'm sorry Apple cake. Hindi ko alam ang pinagsasabi ng matandang yon. Umiiral na
naman ang pagka isip bata niya"-Ginulo ni King ang buhok niya at tiningala ang
langit.
"Nabigla ako kanina King at...kinabahan"-Pag aamin ko.

Sino ba naman kasi ang matinong tao na ipapakasal ang apo niya sa murang edad?

"I'm sorry. Come, I'll take you home now"

Hinawakan ni King ang kamay ko at bumalik kami sa hardin.

"Ipapaalam lang kita"-Saad niya sa malumanay ng tono. Lihim akong napangiti. Hindi
talaga maiaalis kay King ang respeto sa pamilya niya.

Oo nagulat ako sa naging asal niya kanina pero dahil lamang yon sa pagkagulat dahil
sa lolo niya.

"King hijo"-Puno ng pag aalalang saad ni Tita Klein.

"Were going nanay. Ihahatid ko si Layana"-Niyakap ni King ang ina "I'm sorry about
what happenedk kanina mom. Nabigla lang po ako"

"Its

okay son"-Hinalikan nito sa pisngi.

Nginitian ko si Tita Klein.

"Hija I'm sorry about kay Papa"

"A-ayos lang po. Mauna na po kami. Maraming salamat sa dinner"

"Anything hija. No problem"

Si Tito ace naman ang binalingan ni King. Kausap nito ang matanda. Wala na din ang
ibang kasama namin kanina.

"Dad,Grandpa"-Napabuga ng hangin si King. "I'm sorry for my outburst awhile ago. We

have to go"

Tinapik ni Tito Ace si King sa balikat.

"Lo"-Ani King at niyakap ang matanda. "I'm sorry if I walked out and f---"

"I understand hijo"-Humalakhak ang matanda. "But I'm serious, ipapakasal ko kayo
kapag babagal bagal ka. Napaka gandang binibini nitong si Layana, baka maunahan ka
ng iba."

Pinamulahan ako ng mukha at ramdam ko ang pag iinit nito.

Nakakahiya.

Napayuko ako at hinintay ang magiging sagot ni King pero wala akong narinig. Ang
alam ko na lang ay sakay na kami ng sasakyan niya at wala kaming imikan.

"Don't worry about it apple cake. Everything's going to be okay."-Pinisil ni King

ang kaliwang kamay ko.

Hindi siya nakatingin sa'kin at sa daan ang atensyon.

"Nagbibiro lang ang matandang yon. Alam mo na, sabik lang magka apo sa tuhod"-Saad
niya pa.
Napailing na lang ako.

Mag aalas dyes na ako nakarating sa apartment. Pagod kong binagsak ang katawan ko
sa malambot kong kama.

Pinikit ko ang mata ko. Hindi pa man ako tuluyang kinakain ng antok, naramdaman ko
ang pagpihit ng seradura ng pinto at pagbukas nito. Hindi ko iyon inintindi dahil
alam kong si Eliot yun. Nagkunwari akong tulog dahil ayoko siyang harapin.

"What's with

you and Ziether?"-Alam kong nasa paanan ko siya at nakahalukipkip habang nakakunot
ang noo.

Ganyan naman si Eliot, parang pinaglihi sa sama ng loob.

"I know you're awake. Answer me"

Ano nga ba kami ni King?

Tamad akong bumangon.

"Magkaibigan"-Bagot kong sagot.

"Really? I thought you're dating him"-May panunuya sa tono ng boses into.

"Ano naman sayo? Tabi nga"-Pagsusungit na lang ang paraan para maiwasan ko ang
nararamdaman kong pagkailang sakanya.

Matapos niya akong makita na hubot hubad? Sino ang magkakalakas ng loob na harapin
siya?

Binundol ko ang kanang braso niya at nilagpasan siya. Bago pa man ako makapasok ng
banyo ay napigilan na niya ako.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinarap sakanya.

"Answer my goddamn question Layana. Saan kayo galing?"

"S-Sa bahay nila. Family dinner nila and I'm invited. A-akala ko pinaalam ako sayo
ni King? Tsaka ano naman? Bestfriend mo siya diba? Ba't parang galit na galit ka"

Kinakabahang saad ko at iniwas ang paningin sakanya. Kakaiba ang titig ni Eliot
ngayon. Hindi ito yung madalas na pagtitig niya sa'kin.

"Alright. Family dinner huh."-Sarkastikong aniya. "Great. Umalis ka ng hindi mo pa

ako pinagluluto ng dinner and yet you're enjoying with him having a dinner with his
family habang ako naghihintay dito."

Oh my god.

"Y-you didn't eat yet?"

"What do you think?"-Hindi pa din maialis ang sarkasmo sa boses niya.

"S-sorry Eliot. Bakit kasi hindi ka na lang kumain sa labas?"

"Alam
mong hindi ako basta nakain ng luto ng hindi ko kakilala Layana. And you expect me
to eat outside?"

Napapikit ako. I'm guilty. I'm so fucking guilty. Paano ko nakalimutan na maarte
pala sa pagkain ang lalakeng to.

"Okay, I'm sorry. Its my fault. Anong gusto mong kainin? Ipagluluto kita"-Malumanay
na pagkakatanong ko.

Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko at tinanggal ito.

Tumalikod na ako at lalabas na sana ng kwarto pero muli niya akong pinigilan.

"Ano na naman?"-Naiinis ng asik ko sakanya.

Pagod na ako at gusto ko na lamang matulog.

Akala ko ba gutom na siya at gusto na niyang kumain pero heto siya at hawak na
naman ang kamay ko.

"Don't bother. Ayoko ng kumain"

Aisst. Ang gulo niya. Yung totoo? Meron ba siya ngayon?

"But this will do"-Nagulat ako sa sunod niyang ginawa.

Sinunggaban niya ako ng halik sa aking labi and the next thing I knew, nakahiga na
ako ngayon sa kama at nakapaibabaw siya sa'kin.

"E-Elio-t-hmmp--anu ba"-Protesta ko sa ginagawa niya.

Patuloy lamang siya sa paghalik sa'kin. Napasinghap ako nang kagatin niya ang pang
ibabang labi ko.

He inserted his tongue then suck mine after. I suppressed my self from moaning.

Magaling. Magaling si Eliot humalik.

"Do me a favor"-Saad niya nang hindi inaalis ang labi sa'kin. "Kiss me back"-Muling
bumalik sa alaala ko ang naging halikan namin sa bar.

Ganung linya din ang sinabi ko at hindi siya nagdalawang isip na halikan ako noon.

Bago pa ako makaganti sa mga halik niya ay pinutol na niya ito. Bumaba ang labi
niya sa pisngi ko patungo sa may tenga at bumaba

sa aking panga. Bumaba pa ito sa leeg ko.

Napapasabunot na ako Kay Eliot dahil sa hindi maipaliwanag na dahilan.

He bit the crook of my neck and sip it after licking.

Muling bumalik ang labi niya sa labi ko. Tinugon ko ito, sa sobrang darang ko sa
pangyayari ay nagawa kong kagatin ang pang ibabang labi niya at ginawa din ang
ginawa niya sa'kin kani-kanina lang.

Hindi ko akalaing magagawa ko ito. Hindi ako makapaniwala na magagawa ko to kasama

si Eliot.
"I want you. Fu ck "- Gigil na saad ni Eliot at bumangon mula sa pagkakaibabaw ko.

Hinubad niya ang kulay puting sandong suot niya. Tumambad sa'kin ang katawan ni
Eliot.

Hindi ko maiwasan pamulahan nang pagmasdan ko ang buong katawan niya lalo na at
nahuli niya ako sa ginawa ko.

"Oh you're blushing tart. And its turning me on. Big time."-Kinagat niya ang
kanyang pang ibabang labi at sinuklay gamit ang kanyang kamay ang magulo niyang
buhok.

Bumibigat na ang paghinga ko dahil sa sensasyong nararamdaman ko.

Bumalik sa ibabaw ko si Eliot at muli akong hinalikan sa labi. Naramdaman ko ang

paghubad niya sa dress na suot ko.

Eto na ba talaga? Gagawin ko na ba talaga ang bagay na to?

Pumikit ako. Bahala na. Bahala na kung ano man ang kahihinatnan nito.

"Ah shit"-Mura ni Eliot nang paglandasin niya ang labi sa dibdib ko.

"E-Eliot"-Daing ko. Nawawala na ako sa sarili ko.

"Shit Layana. I fucking want your body"

Bigla akong natauhan sa sinabi niya. Napakurap ako ng mga mata ko at hindi ko
namalayan ang pagtulo ng luha sa pisngi ko.

Eliot wants my fucking

body. And it means that...he's inlust with me.

Katulad ng pagkagusto sa'kin ni Alejandro.

Muli na namang sumariwa sa isipan ko ang nadinig ko noon.

Ayoko na. Ganito na lang ba palagi?

"Stop. Stop it Eliot"

Kahit nanghihina ay tinulak ko si Eliot paalis sa ibabaw ko.

Mababakasan ng pagtataka ng itsura niya.

"What?"-Tila naguguluhang saad niya.

"Mali tong ginagawa natin Eliot. H-hindi ko nga alam kung bakit tayo nahantong sa
ganito"-Nagugulahang ani ko at umupo. Umusod ako sa may bandang headbord ng kama at
sumandal.

Ipinantakip ko din ang comforter sa dibdib kong hindi ko namalayan na wala ng bra.

"But you want this. You responded to my kisses and then suddenly sasabihin mong
mali?"

Tinalikuran ako ni Eliot at naupo sa edge ng kama.

Topless pa din si Eliot at nakahantad sa'kin ang likod niya.

"I'm s-sorry, nadala lang ako"

Nabalot ng katahimikan ang buong kwarto ko. Maya maya pa ay tumayo na si Eliot.

"You're right"-Saad niya ng hindi ako hinaharap. "Pareho lang tayong nadala...Good
night"

Nang makaalis si Eliot ay pumasok ako ng banyo para magshower.

Humarap ako sa salamin at kitang kita ko ang naiwang marka ng ginawa ni Eliot.

Namumula ang pareho kong dibdib. Pinaglandas ko ang daliri ko dito.

Naguguluhan ako sa sarili ko. Bakit pakiramdam ko nagkasala ako sakanya dahil
ginawa ko ito sa ibang tao?

Bakit hindi sumasangayon ang isipan ko sa sarili kong katawan?

Alam

kong nagustuhan ko ang ginawa sakin ni Eliot kanina pero may bahagi sa isipan ko na
nagsasabing hindi ko dapat ito gawin kasama siya.

Na dapat gawin ko lamang ito sakanya.

Ipinilig ko ang nasa isipan ko. No. Hindi pwede. Galit ako sa taong yon. Hindi
dapat ako makaramdam ng pangungulila o kung ano pa man para sakanya.

Mali. Maling mali.

KINABUKASAN wala na si Eliot pagkagising ko. Hindi ko na ito naabutan katulad ng

dati na palagi ko siyang nauunahan magising.

Nagtungo ako sa kitchen area para makapagluto sana nang mahagip ko sa basurahan ang
mga cup noodles na wala ng laman.

Napailing ako. Kung hindi nakain sa labas, instant foods naman ang second choice.

Nagluto na lang ako ng makakain niya para mamayang lunch. Miyerkules ngayon kaya
halfday lang ang pasok ni Eliot.

Matapos kung magluto ay naglagay ako ng sticky note sa ref para malaman niyang
nagluto ako at initin niya na lang.

Kada umaga ganito ang routine ko. Gigising ng maaga ipagluluto ng agahan ang
prinsipe at papasok sa PIS. Laging ganito, para na nga kaming nag le-leave in pero
hindi.

Nang makarating sa PIS ay katulad ng nakagawi sa dulo ako naupo. Kumuha ng libro at
nag advance reading. Mabuti na yung sigurado dahil kadalasan sa mga professor ay
nagbibigay ng surprise quiz.

Masyado na akong nakatutok sa pagbabasa nang may kumalabit sa braso ko. Tiningala
ko ito at tinaasan ng kilay.

"Bakit?"-Nangunot ang noo ko sa babaeng nasa harapan ko.

Hindi ko siya kilala

pero madalas ay pareho kami ng schedule sa bawat subject na tinetake ko.

May tinuro siya sa labas kaya napatingin ako doon. Binalik ko ang atensyon sakanya
para sana magtanong pero nakatalikod na ito.

Isinawalang bahala ko na lamang iyon at tinutok muli ang atensyon sa libro pero
hindi pa man ako nakakasimula sa pagbabasa nang may kumalabit na naman.

"Ano?"-Bagot ng ani ko. Muli niyang itinuro ang labas. "Pinagtitripan mo ba ako?"

Umiling siya.

"Ang weird mo"-Saad ko at tumayo para tingnan kong ano ba ang meron sa labas.

Saktong paglabas ko ay may tumambad sa mukha ko ng isang boquet ng Juliet rose.

"Ano yan?"-Malamig na ani ko.

Kung kagaya pa siguro kami ng dati ay kikiligin na ako sa itsura ngayon ni

Alejandro.

Nakayuko habang nakahawak ang isang kamay sa batok niya at ang isa naman ay
nakaabot sa'kin hawak ang bulaklak.

"At anong ginagawa mo dito?"-Dagdag ko pa.

"For you baby"-Agad akong napaiwas kay Alejandro nang mag tama ang paningin namin.

"Im sorry about yesterday. Nagselos lang ako sa kausap mo sa phone"

Napatingin ako sa tatlong babaeng dumadaan at naghahagikhikan ito habang nakatingin

kay Alejandro.

Hanggang dito ba naman nakakakuha siya ng atensyon?

Hinila ko si Alli sa may dulo ng hallway dahil baka may makarinig sa mga
kasinungalingan niya.

Agad kong binitiwan ang pagkakahawak sakanya dahil nakaramdam ako na parang
kinukuryente.

"Go home Alli. Wala ka bang trabaho?"-Asik ko sakanya pero nahuli ko itong
nakangiti. Tinaasan ko siya

ng kilay. "What?"

Umiling siya at bumalik sa pagiging seryoso. "I came here to say sorry baby"

"Umalis kana lang. Wag akong atupagin mo"-Tinalikuran ko siya. Hindi ko kaya ang
intensidad ng mga titig na pinupukol niya sa'kin.

Masyadong nakakapanghina.

Nagtuloy tuloy na ako sa paglalakad at pumasok sa loob ng room.

Mamaya pa ay dumating na ang professor namin sa literature.

"Class, since malapit na ang finals at sem break niyo na, I'll divide you into
seven groups with a seven members. Gagawa kayo ng movie or a short film according
sa mga topic na nadiscuss na natin."-

Patuloy lamang sa pagsasalita ang aming professor at pinapaliwanag ang gagawin.

Sa lahat na mga stories na

na-discuss ng prof. sa syllabus, mamimili kami ng isa doon at isasadula namin.

Hindi namin ito actual na ipapakita kundi nashoot or tapping na namin.

"Remember, this is your finals. Galingan niyo at kasama sa manunuod si Mr.Park.

Okay, once if I call your name stand up and seat here in front then---"

Sa ika limang grupo ako napunta kaya sa dulo na ako naupo dahil doon na-assign ang
grupo namin para pagpilian ang topic na gagawin namin.

"King Ziether Del Rio"-Natigil ako sa ginagawang paglista ng pangalan ng groupmates

ko dahil sa pagtawag kay King ng aming professor.

Dinig ko pa ang paghagikhik ng katabi ko. Pinanlisikan ko ito ng mata pero wala din
namang kwenta dahil hindi niya ito nakita. Nanatiling nakatuon ang pansin niya kay
King.

Ba't ko ba kasi naging

kaklase ang isang to dito?

"And Eliot Sej Delos Reyes"

At isa pa to.

Napabuga ako ng hangin at napayuko. Hinayaan ko na lamang ito at nagpatuloy sa

ginagawa.

"Since you two are late, mamili na lang kayo ng groupong kabibilangan niyo. Pagod
na ako sainyong dalawa. Palagi na lang kayong late"-Sermon pa dito ng professor.

"Where's my apple cake? I want her group"-Napahilot na ako sa noo ko dahil sa boses
ni King.

Parang wala itong pakialam sa sermon sakanila at makikita pa ang tuwa sa kanyang
boses.

Ramdam ko ang mga tingin na pinupukol sa'kin ng mga kasamahan ko. Nagpatuloy lang
ako sa ginagawa at hindi ito inintindi.

Dahil nasa likuran kami, hindi ako masyado kita. Pero dahil nga sa lakas ng hatak
nitong ni King sa mga babae, itinuro nila ako.

"Oh there you are"-Saad ni King.

Dinig ko pa ang pagpapasalamat nito sa babaeng nakapagturo sakin at wala ding iba
kundi yung babaeng nilapitan ako kanina at pinalabas para lang makausap ko si Alli.

Siniko ako ng katabi ko nang tuluyan ng makalapit si King.

"Hi apple ca-- what the hell dude"

Napasigaw si King nang biglang may humila sakanya para hindi ito tuluyang makalapit
sa'kin.

"Find another group Ziether. "-Maangas na saad ni Eliot at walang anu ano'y kinuha
ang kapirasong papel na hawak ko at pagkatapos ay may sinulat siya doon.

Napanganga ako hindi dahil sa asal ni Eliot. Napahanga ako ng sulat kamay niya.

Ang ganda. Shit.

Sa limang buwan kong nakasama si Eliot, hindi ako kaylanman nangialam sa mga gamit
niya kaya ngayon ko lang nakita ang sulat kamay niya.

Binasa ko pa ang pangalan niya

ng paulit ulit dahil sa hand written niya.

Bihira lang ang mga lalakeng magaganda ang sulat kaya namamangha talaga ako.

Si Alli kaya? Maganda din ba ang sulat kamay niya?

Pinilig ko ang nasa isipan ko.

"See, she doesn't want you in our group. Kaya humanap ka na lang ng iba. Right
apple cake.?"

"H-ha?"-Gulat akong napalingon kay King.

"I asked you apple cake kung gusto mo si Eliot sa grupo natin but umiling ka. So?
Can I erase his name on the list and replace it of my name?"

Hindi ako nakaimik sa sinabi ni King. Nahihiyang nilingon ko ang groupmate ko at

nakatunganga lamang ito sa'min.

Nakatitig din si Eliot sa kawalan na parang walang naririnig hanggang sa magsalita

ulit yung weirdong babae na napagalaman kong Thesaree ang pangalan.

Tsk, even her name is weird.

"What's the big deal out of it huh? You"-Turo niya Kay King. "You can join our
group without replacing him"-Turo naman niya kay Eliot at inagaw sa'kin ang hawak
kong 1/4 sheet of paper, sinulat doon ang pangalan ni King at pagkatapos ay iniwan
kaming nakatulala ng ipasa agad ang papel.

"T-teka lang Thesaree, we didn't choose our topic yet"

Saad ko dito ng makabalik ito sa upuan katabi ng akin.

Tiningnan niya ako ng blankong titig at maya maya lang ay ngumisi.

Nakakapangilabot ang ngisi niya at ramdam ko ang pagtaasan ng balahibo ko sa aking

katawan.

"I chose already. And the three of you are the main character"

Turo niya sa'kin, kay Eliot at King.

Oh god! Paano na to? Kung kaylan iniiwasan ko sila mas lalo namang napapalapit sila
sa'kin.
To be continued...

Naloka ako sainyo :D akala ko hindi aabot sa qouta eh :D oh siya, sino mas gusto
niyo? Si Babe Alli, si Fafa King o Si Sweetheart Eliot? Haha credit to @msGreenyyyy
sa endearment.

=================

Kabanata 16

Umabot ang TCM ng rank #19 sa random :D

Kabanata 16

Forgive

KATATAPOS pa lang namin i-shoot ang huling eksena sa short film na ginawa namin.

Mag iisang linggo na din naming pinagtutuunan ng pansin ito dahil ilang beses din
kaming paulit ulit ng scene.

Hindi kasi ako sanay sa ginagawa namin lalo na at ang galing ni Eliot umarte,
talagang madadala ka sa mga titig na binibigay niya.

Napakaseryoso niya sa kanyang ginagawa.

"Congrats guys, congratulation Layana, King and Eliot. Hindi nga ako nagkamali na
piliin kayong tatlo"

I rolled my eyes at Thesaree.

Nakakainis ang babaeng yan dahil siya mismo ang tumayong director samin. Hindi
naman sa nagrereklamo ako dahil sa sobrang istrikta niya. May mga pinapagawa kasi
siya sa'min na nakakailang ng sobra.

"Salamat din sayo ha?"-Pamimilosopo ko at tinalikuran sila. Kinuha ko ang bag ko sa

bench para umalis na at para makapagbihis na din.

Sakto kasing bigla na lang umulan nang matatapos na kami kanina at imbes na i-cut
ni Thesaree ang eksena, pinagpatuloy niya pa ito.

At ang laki ng ngisi niya ng matapos niya kaming makuhanan ng ganun, samantalang
ako ay hiyang hiya at hindi makatingin sa'kanila.

"Are you mad at me Layana?"-Hinarap ko si Thesaree. Nakangisi ito ng nakakaloko at

nagpalit palit ang tingin samin ni Eliot.

Binalingan ko si King at seryoso lamang itong nakatingin sa'min. Ang mga ngising
madalas nakaukit sa mga labi nito ay hindi mo makikita ngayon.

Inirapan ko si Thesaree at ngumuso.

"Oh,

wag kang ngumuso. Namumula lalo eh"-Humagikhik ito.

Ramdam ko ang pag iinit ng mukha ko dahil sa sinabi niya.

Binalingan ko si Eliot at pakiramdam ko ay gusto ko na lamang na kainin ako ng lupa

sa mga oras na ito.

Nakangisi ito ngunit sa iba nakatingin. Pero alam ko na narinig nito ang sinabi ni
Thesaree.

"E-ewan ko sainyo"

Tuluyan ko na silang tinalikuran at pumasok sa bahay nina Thesaree. Dito kasi namin
ni-shoot ang huling eksena.

Humarap ako sa salamin sa loob ng bathroom Nina Thesaree.

Mas lalo akong pinamulahan nang mapatunayan ang sinabi ni Thesaree. Namumula nga
ang labi ko hindi dahil sa lipstick kundi sa halikan na naganap samin ni Eliot sa
ilalim ng ulan.

Napapikit ako sa kahihiyan. Nagawa ko ba talaga yon? Nagawa ko ba talagang

makipaghalikan sa harap ng ibang tao?

Pero kahit na ganun, hindi ko pa rin makumbinse ang sarili ko na parte lamang iyon
ng pag aarte.

Inis kong inihilamos ang kamay ko sa aking mukha.

Pagbalik ko sa living room ay nanduduon na sila lahat at ini-edit sa laptop ni

Thesaree ang mga kuha naming video.

Napatayo si King at nilapitan ako pagkakita sa'kin.

Inilapag nito sa glass table ang baso ng juice at kumuha ng bago at binigay sa'kin.

"Salamat"-Naupo ako sa tabi ni King at hinahayaan lang sila sakanilang ginagawa.

Tahimik ko lang silang pinapanuod hanggang sa magyaya na ang isa naming grupo na
uuwi na dahil gumagabi na din.

Nagpaalam na din kami kay Thesaree.

"Hatid na kita pauwi"-Ani King. Seryoso pa din ang mukha nito.

"Ayos ka lang?"-Tanong ko ngunit iniba niya lang ang usapan.

"Let's go"

Napabuntong

hininga ako.

"King"-Nag aalala na talaga ako sa mga inaakto niya. Hindi ako sanay. Gusto ko yung
masayahing siya na para bang walang problema, hindi yung ganito na ang lamig lamig
niya sa'kin.

"Kung may problema ka sabihin mo naman sa'kin oh, I'm worried. Hindi ako sanay na
ganyan ka"

Wala siyang binitiwang salita at pinagbuksan ako ng pinto ng sasakyan niya.

Naupo kami ng walang imikan sa loob. Hindi pa din kami umaalis sa labas ng gate ng
bahay nina Thesaree.

Nakayuko siya sa manibela ng sasakyan. Unti unti niyang binaling ang paningin
sa'kin.

"K-King"-Laking gulat ko nang makita ang luha niya.

"You know, how much..."-Pumikit siya at napalunok. "I like you right?"-Saad niya.

Hindi ako nagsalita dahil sa gulat sa sinabi niya. Alam ko naman na gusto ako ni
King dahil palagi iyong sinasabi sa'kin ni Axiela, Pero iba pa din pala ang
pakiramdam na sakanya mismo nanggaling.

"Gustong gusto kita Layana. I like you so much that it came to the point that, I
imagined you as my wife already."-Ngumiti siya ng pilit at pinunasan ang luha niya.

"And hanggang doon na lang yon. Imagination huh"-Tumango tango siya.

"K-king, ba't mo sinasabi ang lahat ng t---"

Hindi ko maintindihan kung bakit nagkakaganito siya. Parang noong isang araw lang
ay ang saya saya namin.

"Sshh"-Nilagay niya ang isang daliri sa labi ko. "Let me Layana, please. Hayaan
mong masabi ko ang lahat ng to bago ako sumuko"

"Hindi ko maintindihan"-Umiling ako.

He chuckled, pero alam ko, pilit lang iyon. "Just let me finish para maintindihan
mo"-Ginulo niya ang buhok ko.

"Kung gugustuhin, pwede akong pumayag

sa sinabi ni lolo na ipakasal ka niya sa'kin, but I dont wanna be selfish. Gusto
ko, kung makukuha kita, pinaghirapan ko dapat."

Pilot kong hinuhuli ang tingin ni King at nang magtama nga ang paningin namin ay
muli siyang napaluha.

"Gusto mong malaman kung bakit sinasabi ko ang lahat ng to diba?"-Lumapit sa'kin si
King at niyakap ako ng mahigpit. Na para bang ito na ang huling beses na mayayakap
niya ako.

"Kanina, habang hinahalikan ka niya, kitang kita ko ang kislap sa mata niya. Kislap
na ngayon ko lang nakita at kapag kasama kapa niya"-Naramdaman ko ang paghigpit ng
yakap niya sa'kin.

"Gusto ka niya Layana"-Bulong niya. "At hindi ko kayang makipagkompitensya sakanya.

Kapatid na ang turing ko kay Eliot...Kilalang kilala ko siya. Alam ko ang mga
pinagdaanan niya simula ng mamatay ang mommy niya at ayokong dagdagan ang hirap
niya kapag inagaw kita sakanya"

"Wag mo sanang pagdudahan ang nararamdaman ko sayo Layana. Kasi hindi ako
masasaktan ng ganito kung hindi tunay ang nararamdaman ko para sayo"

Humiwalay siya sa yakap namin at pinunasan ang luha kong hindi ko namalayan ang
pagtulo.
"But I want to say sorry apple cake because what I felt for you isn't enough para
ipagpalit sa pagkakaibigan namin ni Eliot"

"A-ano bang pinagsasabi mo? Of course hindi mo ipagpapalit dahil hindi naman ako
papayag. At i-isa pa, walang gusto sa'kin si Eliot kaya tumigil kana sa pagiyak mo
King"

Pilit kong pinapagaan ang atmosphere sa pagitan naming dalawa pero parang walang
pinagbago.

Iba na ang nararamdaman ko. Parang may malaking pader na ngayon ang nakaharang
sa'min dalawa ni King.

"Silly. You just didn't notice it. Pero ako nararamdam at pansin na pansin ko"-
Umayos na si King sa pagkakaupo at pinunasan ang luha niya.

Iniwas ko na lamang ang paningin sakanya at inayos din ang sarili ko.

Maya maya pa ay naramdaman ko na ang pag galaw ng sasakyan.

Hanggang sa makauwi kami sa apartment ay hindi nagsalita si King.

"King"-Inalis ko ang pagkakaseat belt ko at nilapitan siya.

Hinalikan ko siya sa pisngi at mukhang nagulat siya.

"Salamat"-Totoong ngiti ang pinakita ko sakanya.

Lumabas na ako ng sasakyan niya at hinintay ang pag alis nito.

"Goodbye Layana"-Iyon lang at tuluyan na siyang umalis.

Nasasaktan ako para kay King pero wala akong magawa. Hindi ko alam kung matutuwa ba
ako sa pagsuko niya dahil hindi ko naman masusuklian ang nararamdaman niya o
masasaktan dahil hindi pa man siya nakakapagsimula ay sumuko na agad siya.

Napakaswerte ng babaeng mamahalin ni King at alam kong hindi ako ang babaeng yon.

Napailing na lamang ako at pumasok sa loob.

NAKAKAPANIBAGO ang lahat. Isang araw lang ang lumipas pero pakiramdam ko talaga ay
may nagbago.

Katulad na lang ng pagiging mailap ni King. Hindi ko naman masasabing umiiwas siya
dahil kinakausap naman niya ako. Nagiging malamig lang talaga siya sa'kin kapag
kasama ko si Eliot.

"Where's Ziether?"- Tumabi sa'kin si Eliot sa pagkakaupo sa bench at dinungaw ang

librong hawak ko.

"Hindi ko alam Eliot"-Saad ko at muling binalik ang atensyon sa pagbabasa.

"As the Ehical teaching of Aristotle. Its the basic premise where Aristotelian
ethical theory begin is the experimental

inquiries. 'What is the fundamental object of human desire'?"

Napatingin ako sa librong hawak ko at kay Eliot. Ang buong akala ko ay nagbabasa
din siya katulad ng ginagawa ko pero hindi.

Nakatingin lang ito sa malayo habang nagsasalita. Hindi naman siya mapagkakamalan
na baliw dahil ang sinasabi niya ay about sa librong binabasa ko.

Sinara ko ang libro at piniling makinig na lamang sakanya.

"Its not honors, wealth, achievement nor sensual pleasure. For Aristotle its all
about happiness."-Tumayo si Eliot at akmang aalis.

Hinarap niya ako na ang parehong kamay ay nasa parehong bulsa ng jeans na suot
niya.

"Happiness is the most important thing in the world. Aanhin mo ang rangya,
kasikatan at kung ano pa, kung hindi ka naman masaya?"

Napaamang ako sa sinabi niya. Anong ibig iparating ni Eliot? Hindi ko siya
maintindihan. Pero malaki ang impact ng sinabi niya.

Nakikita niya bang hindi ako masaya ngayon?

"Ikaw ba Eliot ay masaya ka?"-Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay nasabi ko na.

Huminto siya sa paglalakad at hinarap ako.

"Just smile Layana, and you know the answer of your question already"-Iyon lang at
tuluyan na niya akong tinalikuran.

Napailing na lang ako at pumasok na sa klase ko. Mabilis lumipas ang oras na hindi
ko namalayan ay lunch na pala.

Inayos ko ang gamit ko at nagtungo sa likurang bahagi ng PIS, doon ako kakain ng
tanghalian.

Bago pa man ako makalabas ng soc.sci building ay nakita ko na naman ang lalakeng
mag iisang linggo

na din akong hindi kinukulit.

"Baby"-Biglang bumilis ang kabog ng dibdib ko nang marinig ko ang kanyang paos na
boses.

Pinagmasdan ko siya ng maigi at masasabi kong may nagbago sakanya. Halata ang bags
niya sa mata pero kahit na ganun, hindi mo pa rin maitatanggi ang kagwapuhang
taglay niya.

Tiningnan ko ang paper bag na hawak niya. Inabot niya ito sa'kin pero hindi ko
pinansin.

"What are you doing here?"-Malamig na ani ko at nilagpasan siya.

Isang linggo siyang hindi nagpakita sa'kin tapos pupunta siya dito ng parang wala
lang?

"I came here to see you"-Habol niya at sumabay sa'kin sa paglalakad.

"Iyon lang ba?"-Napahinto ako sa paglalakad. Hindi ininda ang masakit na sinag ng
araw na tumatama sa balat ko. "Makakaalis kana. Nakita mo na ako diba?"
Hindi siya nagsalita ngunit kita ko ang pag arko ng gilid ng labi niya.

"Damn girl"-Bulong niya. Nagpipigil ngumiti.

"Hindi mo ba talaga ako titigilan?"-Naiinis ng saad ko dahil kahit hindi ko na siya

pinapansin ay patuloy pa rin siya sa pagsunod sa'kin.

Ang dapat na pagpunta ko sa likurang bahagi ng PIS ay hindi ko na nagawa. Sa

rooftop ng library ko na lang naisipan pumunta dahil malayo ito sa soc.sci buliding
at nagbabakasakaling tigilan na ako ni Alli pero nasayang lang ang pagod ko.

Hindi mo mababakasan ng pagod ang mukha ni Alli, nakangiti pa itong naglalakad

habang inaalalayan ako sa likod.

"Pwede ba Alli?"-Hindi ko alam pero napapikit siya matapos kong sabihin ang
pangalan

niya.

"Say it again"

"Pag sinunod ko ba ang sinabi mo ay aalis kana?"-Napamulat siya ng tingin at

napakurap ng mata.

"No"-Matigas na aniya.

Inirapan ko siya at hinawakan ang knob ng pinto ng rooftop.

Sumalubong sa mukha ko ang preskong hangin na ngayon ko na lang siguro nalanghap.

Nakakamiss ang ganitong hangin. Nakakamiss sa probinsya dahil doon walang polusyon.

Dumiretso ako sa may dulo at sumandig sa pader. Pinikit ko ang mata ko at hinayaan
ang lalaking nasa harapan ko.

"Baby"

Hindi ko siya pinansin. Bahala siya.

Magsasawa din yan.

Ilang minuto pa ang lumipas at natigil na ang pagtawag niya sa'kin. Nakarinig na
din ako ng yapak na parang papaalis kaya nakahinga ako ng maluwag dahil doon.

Unti unti kong iminulat ang mata ko na agad ko din naman pinagsisihan.

Ang mga paru paru sa tyan ko ay muli kong naramdaman. Ilang inches na lang ang layo
ng mukha namin ni Alejandro. Mataman siyang nakatitig sa'kin at kita ko ang
pagkislap ng mata niya.

Kumikislap ng galak ngunit may halong kalungkutan.

Itinulak ko ng marahan ang balikat niya upang magkalayo kami ngunit hindi siya
natinag. Lalo niya pang inilapit ang mukha sa'kin hanggang sa bumaba ito sa pagitan
ng leeg at balikat ko.

Ramdam ko ang hininga niyang tumatama sa leeg ko. Nakakapanindig balahibo ang
kanyang ginagawa.

"Damn it. I missed you so much my baby"-Bulong niya. Ipinulupot niya ang kamay sa
bewang ko.

"Get off me"-Walang emosyong saad ko at tinulak siya.

Nanginginig ang buong katawan ko sa hindi malamang dahilan.

"Why?"-Mahinang aniya. "What happened to us? Bakit tayo nagkaganito?

Masaya naman tayo noon diba? But you left without telling me."-Mas lalo siyang
sumuksok sa'kin na halos mawalan na ako ng hininga.

"Alam mo ang rason Alejandro kung bakit ako umalis"-Nahihirapang saad ko at

tinutulak siya paalis sa'kin.

"But you promised me baby that no matter what happened ay hindi mo ako iiwan"

Siya na mismo ang kusang humiwalay sa'kin. Napalunok ako ng makitang namumula ang
mata nito.

Damn it Layana. Ilang lalake pa ba ang iiyak sa harapan mo?

"Promised? Pero hindi ka gumawa ng paraan para hindi ako hayaang iwan ka. You
pushed me Alli. You pushed me on my limit na halos ikamatay ko ang sakit dahil sa
ginawa mo"-Pumiyok ako.

Heto na ba? Ito na ba yung araw na hinihintay kong mangyari? Ang mag usap kami
tungkol sa mga nangyari limang buwan na ang nakakalipas?

Iniwas ko ang paningin sakanya dahil sa pagluha ko.

"Pero wala na naman halaga iyon kung tutuusin dahil hindi naman naging tayo noon."

Napabuga ako ng hangin dahil sa kirot na nararamdaman ko sa dibdib ko.

"You know what hurt the most? Iyon yung pinaniwala mo ako sa mga mabubulaklak mong
salita. Pinaniwala mo ako na gusto mo din ako. Para akong...para akong tanga na
nagsabi sayo na mahal kita tapos may mahal ka naman palang iba"

Ang sarap sa pakiramdam na nasabi ko sakanya lahat ng hinanaing ko.

Muli ko siyang hinarap at nakatitig lang siya sa'kin. Malambot ang mga titig na
pinupukol niya sa'kin at ayoko ng ganun.

Ayoko ng mga titig niyang naging dahilan ng pagkahulog ko sakanya.

"Baby"-Usal niya at akmang lalapit sa'kin.

Umiling ako at pinagpagan ang suot ko. Ayoko na. Aalis na ako.

"Stay. Please stay. Let's talk and fix this. Five months is enough para hayaan ka.
Pagbigyan mo naman ako ngayon"-Niyakap niya ako mula sa likuran.

Uminit bigla ang ulo ko.

"How dare you. Pagbigyan ka? Ha? Ano pa bang gusto mo?"-Kumawala ako at puno ng
galit na hinarap siya.
"Sirang sira na ako Alli. Wala ka ng makukuha sa'kin."-Natigilan ako ng may
maalala."Ay meron pa pala"-Pagak akong tumawa.
Lumunok ako na para bang may kung anong bumabara sa lalamunan ko.

"Virginity. Is that it? You're inlust with me right?"-Umawang ang labi ni Alli at
gulat ako nitong tinitigan.

Ha!!! Why so shocked Alli Kwon? Hindi ba't iyon naman talaga ang gusto mo sa'kin?

"B-baby"-Nauutal na aniya.

"Gulat ka? Yes Alejandro. I heard everything. I was there that night you told Axcel
about it."-Pumikit ako at yumuko. Masakit na marinig ko ito noon mula sa bibig niya
pero mas masakit pa lang isumbat sakanya.

"Ayos lang naman na malaman kong kayo ni Miss.Ianne kasi tingan mo ako mula ulo
hanggang paa Alli, walang wala sakanya"-Umiling pa ako at inlahad ang dalawang
kamay sa harap niya.

Ngumiti ako ng pilit at tuluyan ng tinalikuran siya. Nakatitig lang siya sa'kin at
hindi nawawala ang gulat na nakaukit sakanyang mukha.

"Im sorry Alejandro kung hindi ko mapapagbigyan ang gusto mo. I lost my virginity
already at hindi ko na mababawi iyon"

Hindi ko alam kung anu ano na ang lumalabas sa bibig ko. Wala na akon pakialam

kung ano pa ang masabi ko at ang magiging tingin niya sa'kin. Masyado ng basag ang
puso ko para intindihin pa ang nararamdaman niya.

Pagod na akong umintindi ng ibang tao. Panahon naman na sarili ko ang atupagin ko.

Inihakbang ko ang mga paa ko para makaalis na ngunit naramdaman ko ang marahas na
paghila sa braso ko at napadaing ako ng itulak ako nito sa pader.

"What did you just say Layana Faith?"-Umigting ang panga niya.

Ang kaninang malambot na ekspresyon ng kanyang mukha ay biglang nawala. Naging

madilim ito at matalim ang titig na pinupukol sa'kin.

Humalakhak ako.

"Naapakan ko ba ang pagkalalaki mo?"-May panunuyang saad ko."Im sorry Alli pero
wala na tayong magagawa"-Puno ng sarkasmong saad ko.

"Who are you?"-Madiing saad niya. "You're not my Layana anymore. Where is she? Saan
mo siya tinago?"-Inalog alog niya ako na para bang makakatulong iyon sa tanong
niya.

Sinampal ko siya at pinanlisikan ng mata. Hindi ako sakanya pwedeng magpakita ng

kahinaan ko.

"She's dead already. You killed her the moment you fooled her"- Sigaw ko.

Ang sabi ko hindi ako magpapakita ng kahinaan sakanya, pero ano itong ginagawa ko?

Napadausdos ako sa pader at tuluyang nanghina.

I hate this feeling. Pinipilit ko naman maging matapang pero pagdating sakanya ay
nanghihina ako.
Hindi ko kaya.

"Pinatay mo siya Alli."-Mahinang bulong ko at niyakap ang mga tuhod ko at doon

umiyak.

"Layana"-Usal niya. "If you just let me. Kung hinayaan mo lang ako noon
magpaliwanag ay hindi mangyayari to. Alam mong gusto kitang kausapin noon about sa
nalaman mong kasal namin ni Ianne pero ikaw

tong iwas ng iwas sa'kin. I want to tell you the truth. Gusto kong malaman mo na oo
naging kami ni Ianne pero nang mapalapit ako sayo, hiniwalayan ko na siya"-
Bumuntong hininga siya at namayani ang katahimikan sa pagitan namin.

"Do you still remember that time nang umuwi ako na puro kalmot ang mukha?"-
Napaangat ako ng tingin.

Yes, I remembered that night. Grabe pa ang pagtataka ko noon kung saan nanggaling
ang mga kalmot niya sa mukha pero wala siyang naisagot.

"That was from Ianne. She made it ng makipaghiwalay ako sakanya. Hinayaan ko lang
siya dahil nasaktan ko siya pero nagkaunawaan na kami ng araw na yon. She agreed na
maghiwalay kami but damn, hindi ko alam kung saan niya pinagpupulot ang ideyang
magpapakasal na kami. That's not true baby. Believe me"

Umiling siya, nagsusumamo.

Gusto kong maniwala pero may bahagi sa isipan ko ang sumasalungat sa kanya.

"Ayos lang, nangyari na. The damage has been done. Hindi na maibabalik pa ang
dati"-Malungkot na ngumiti ako sakanya.

"No baby, may isa ka pang hindi nalalaman. Yes, I said Im inlust with you and I bet
you didnt hear everything ."-Ngumiti siya sakin at tinulungan akong tumayo.

Kumunot ang noo ko at iniwas ang paningin sakanya. Ayoko ng ngiti

niya,nakakapanghina ng tuhod.

"I also said na that was before, noong hindi pa kita masyado kilala. But everytime
I'm with you, unti unti kitang nakikilala. Unti unti ding umiikot ang mundo ko sayo
and then I realized that I love you."

Ang mga paru paro sa tyan ko ay muli kong naramdaman. Bigla ding kumabog ng mabilis
ang dibdib ko katulad noong una ko pa lamang siyang nakita.

Napailing ako. Wag Layana. Wag kang bumigay agad.

Pinilit kong maging blangko ang itsura ko kahit na kabaligtaran ang nararamdaman
ko.

"And now, you just...."-Pumikit siya at naglandas ang luha mula sa mata niya
patungo sa pisngi niya. "You just wreck me dahil lang sa nalaman ko."

Iminulat niya ang kanyang mata at umiling sa'kin.

"Nirespeto kita noon dahil mahal kita. I'd respected you kahit may mga pagkakataong
pwedeng may mangyari sa'tin. Pinigiln ko ang sarili ko kasi nga mahal kita"

Umiling ako. No Alli. Nagkakamali ka.

"You're no longer a virgin"-Halos hindi na niya masabi ang huling salita. Ilang
beses pa siyang lumunok at ginulo ang kanyang buhok. "Damn, this is frustrating
me"-Halakhak niya at inilang hakbang ang distansya namin.

Nagulat na lang ako nang yakapin niya ako ng mahigpit na para bang ayaw na niya
akong pakawalan.

"But I don't care. Fuck that virginity, wala na akong pakialam kung sino ang una mo
dahil panigurado ako, who ever that guy is, I will surely kill him...But not now."-
His jaw clenched." The important is you're here infront of me and I won't ever let
you go now."

Hindi ako makagalaw sa mga sinasabi ni Alli. Halo halo ang nararamdaman ko.

Kasiyahan, galit, puot, pangungulila at pagkalito.

Nakaawang pa din ang labi ko. Hindi makapaniwala sa mga sinasabi niya. Hindi kaya
ng sistema ko ang rebelasyon niya.

"Layana baby, let's start over again. Just..."

Pumikit siya at unti unting pinaglapat ang aming mga labi.

"Forgive me"

To be continued...

=================

Kabanata 17

Kabanata 17

For you

Marahil nga tanga kung matawag ng iba dahil agad akong bumigay sakanya. Bumigay
agad ako kahit walang kasiguraduhan ang mga paliwanag niya.

Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kahit ngayon lang, gusto kong pagbigyan ang
sarili ko.

Unti unti kong pinikit ang mga mata ko at tinugon ang halik niya. Parang may
nagliwanag sa paligid nang muli kong naramdaman ang mga labi niya.

Napahawak ako sa leeg ni Alejandro dahil sa panghihina ng aking tuhod. Napakasarap

sa pakiramdam.

Naramdaman ko ang paghapit niya sa bewang ko at ang paghigpit ng yakap niya dito.

"Damn. I miss your lips"-Napangiti ako sa sinabi niya.

Dahan dahan kong hiniwalay ang labi ko sakanya nang halos maubusan na ako ng
hininga. Iminulat ko ang mga mata ko at sinalubong ang titig niya.

"Baby"-Saad niya at niyakap ako.

Akma ko siyang yayakapin pabalik nang madako ang paningin ko sa kabilang bahagi ng
rooftop.

Nanlalaki ang mata ko nang makita ang blangkong itsura ni Eliot habang nakatitig
sa'kin.

Itinulak ko si Alejandro at akmang lalapitan si Eliot nang pigilan ako nito.

"Where are you going?"-Nilingon din niya kung saan ako nakatingin pero wala na doon
si Eliot.

Umiling ako sakanya "Im sorry Alli"-Iyon lang at tumakbo na ako palabas ng roof
top.

Shit. What just happened?

"Eliot"-Sigaw ko ngunit agad din natigil dahil naalala kong nasa library pala ako.

Napahinto ako sa pagtatakbo at pinatong ang magkabila kong kamay sa tuhod ko.

"Eliot"-Mahinang saad ko.

Tinungo ko ang likurang bahagi ng PIS kung saan siya madalas

tumambay.

"Layana"-Akmang tatakbo ako muli nang mahabol ako ni Alejandro.

Puno ng pagtataka ang itsura niya marahil sa ginawa kong pagtakbo.

"What happened? Nasaktan ba kita?"-May bahid ng pag aalala sa boses niya.

Umiling ako. Hindi ako nasasaktan. Nalilito ako.

"Please not now Alli, kaylangan ko siyang sundan"-Hindi ko na siya hinintay pang
makapagsalit at iniwan siya.

"Eliot"-Dahan dahan akong lumapit sakanya.

Nasa gazebo siya nakaupo at nakatitig sa lagoon.

Hindi niya ako nilingon. Nag aalangan man ay nagawa kong tumabi sakanya.

I heaved a sigh then hold his hand. Naramdaman ko ang pag igtad niya ngunit nawala
din agad iyon.

"Yung"-Kinakabahan ako sa hindi malaman na dahilan. Hindi ko din alam kung bakit
ginagawa ko to. Bakit pakiramdam ko ay responsibilidad kong ipaliwanag sakanya kung
ano man ang nakita niya kanina?

Marahil ay dahil sa sinabi ni King na gusto ako ni Eliot. Pero hindi yon sapat na
dahilan.

"Yung nakita mo kanina, w-wala yon."

Wala nga ba yon sa'kin? Napahawak ako sa dibdib ko nang pumasok sa isipan ko ang
naluluhang itsura ni Alli.

"Hindi ko alam kung paano nang---"

"Stop explaining kung nalilito ka. Wag kang magpaliwanag kung sa loob loob mo ay
napipilitan ka lang"

Nanigas ako sa kinauupuan ko dahil s lamig ng boses ni Eliot.

"You're not my responsiblity and I'm not either. Kung ano man ang ginagawa mo ay
wala akong pakialam. Rule number 1 Miss.Monjardin. Don't interfere with me dahil
iyon din ang gagawin ko sayo"

Napalunok

ako para pigilan ang mga luha ko. Kinagat ko din ang ilalim ng labi ko.

Ang lamig ng boses ni Eliot at pakiramdam ko ay para akong binuhusan ng malamig na

tubig dahil sa ginawa ko.

Ang tanga ko. Bakit nga naman ako magpapaliwanag sakanya kung gayon ay walang kami?

Napailing ako. Nagkakamali ka King. Hindi ako gusto ni Eliot.

"Eliot"-Pigil ko sakanya nang tumayo siya at akmang iiwan ako. "Are you mad at
me?"-Mahinang saad ko at yumuko nang nilingon niya ako.

"So damn mad that I wanna kiss your lips right now"-Hinawakan niya ang baba ko at
pinagmasdan ang mukha ko.

Nalilito ako sa inaakto mo Eliot. Hindi ko alam kung gusto mo ba ako o nacha-
challenge ka lang.

Iniwas ko ang paningin sakanya at kinagat ko ang aking labi.

Ayoko ng nararamdaman ko. Pakiramdam ko, ang sama sama ko at pinagsasabay ko ang
dalawa.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at muli akong tinalikuran.

"Please"-Nagulat ako sa lumabas sa bibig ko.

Bakit ako nagmamakaawa sakanya?

"Please what?"-Malamig pa ding aniya.

Napailing ako dahil sa kawalan ng sasabihin.

"What are you doing here anyway? Go back to him . Your boyfriend might get mad coz
you left him for another guy. Just go back"

B-bakit ganyan ka Eliot?

"W-walang kami"-Napatingin siya sa'kin dahil sa sinabi ko.

"Really?"-Puno ng sarkasmong saad niya. "Oh god. You dont just kiss a man if you're
not together"-Ngumisi siya at lumapit sa'kin.

"Kung hindi kayo"-Hindi pa din nawawala ang ngising nakaukit sakanyang labi. "Ay
maaari din kitang halikan kung ganun?"

Napasinghap ako sa biglaang paghalik niya sa'kin.

Pinilit kong iniwas ang labi ko sa labi ni Eliot dahil masyadong marahas ang
pagkakahalik niya.

Ikinabig niya ako papunta sakanya. Ipinulupot niya ang kanyang braso sa bewang ko
at mas lalong idiniin saknya.

"Eliot"-Pag iiwas ko sakanya. Itinukod ko ang parehong kamay sa dibdib niya para
makawala ako sa mga yakap niya pero naagapan niya ito.

Tuluyan na akong napahikbi ng bumaba ang halik niya sa leeg ko at ang pagpasok ng
kamay niya sa loob ng damit ko.

Hinawakan niya ang dibdib ko at pinisil ito.

"Eliot please stop"

"No"-Asik niya at mas lalong siniksik ang mukha sa leeg ko.

Naramdaman ko ang pagkagat, ang pagdila at pagsipsip niya ng balat ko doon.

Ayoko na. I feel so humiliated. Hindi ko kilala ang Eliot na nasa harapan ko
ngayon.

Sa loob ng limang buwan naming pagsasama ay ngayon lang siya nagalit ng ganito.

Tuluyan kong pinikit ang mga mata ko at hinayaan ang paglandas ng mga luha ko.

Kung ito lang ang paraan para maalis ang galit niya ay handa akong magpaubaya.

Lalong lumakas ang hikbi ko nang maramdaman ko ang unti unting pagbaba ng kamay
niya sa butones ng jeans na suot ko.

Ngunit bago niya pa iyon magawa ay narinig ko na lamang ang boses ng lalaking huli
kong inaasahan na darating sa mga oras na ito.

Napaupo ako at niyakap ang sarili ko.

"Fu ck you"-Mura ni Alli at inambahan ng suntok si Eliot.

Ayoko silang makita. Ayokong makita ang itsura ni Eliot sa mga oras na ito dahil
namumuhi ako sakanya.

"I warned you already Eliot Delos Reyes. I warned you not to touch my girl."

Hindi

ko na inintindi pa ang sinasabi ni Alli. Masyado na akong nakakaramdam ng awa sa

sarili ko.

"Baby"-Tiningala ko si Alli. Ang kaninang malamig na ekspresyon niya ay naging

malambot nang magtama ang paningin namin.

Nag squat siya sa harapan ko at pinahid ang mga luha ko. Hinubad niya ang T-shirt
na suot niya at sinuot sa'kin.

"Come here"-Nanginginig man ay nagawa kong iakap ang mga braso ko sakanya.

Kinarga ako ni Alli at nagsimula na siya sa paglalakad.

Akma kong lilingunin si Eliot nang humigpit ang pagkakayakap niya sa'kin.

"Don't. Don't look back"-Tumango ako sakanya at pinikit ang mata ko.

Naramdaman ko pa ang paghaplos at paghalik niya sa buhok ko.

Ramdam ko ang mga titig na pinupukol sa'kin ng kapwa ko studyante nang madaan kami
sa may gymnasium.

Mas lalo kong ibinaon ang mukha sa dibdib niya hanggang sa naramdaman ko ang
pagsakay namin sa sasakyan niya.

"Where are you taking me?"-Saad ko nang umandar na ang sasakyan.

Hindi siya naimik kaya hinayaan ko na lamang at muling pinikit ang mata ko. Hindi
ko namalayan na nakatulog ako. Nagising na lamang ako sa hindi pamilyar na kwarto.

Pinaghalong puti at itim ang kwarto, typhical na para sa mga lalake. Bumangon ako
sa kama at nagtungo sa balcony.

Doon ko nakita ang seryosong mukha ni Alli. Nakatitig lang ito sa kawalan habang
naninigarilyo.

"A-alli"-Tawag pansin ko dito. Nilingon niya ako at agad na pinatay ang sindi ng
sigarilyo at lumapit sa'kin.

"You're awake"-Malamig na aniya. "Come here, lets eat. I know hindi kapa kumakain

simula nung lunch"

Hinawakan niya ako sa kamay at hinila patungo sa dining area.

"Nasan ako?"

"You're in my flat. Now eat"-Nakatitig lamang ako sakanya dahil sa iba ang
pakikitungo niya sa'kin.

Madilim ang mukha niya hindi katulad kanina na puno ng pag aalala.

"Galit kaba sa'kin?"-Napatigil siya sa ginagawang pag asikaso sakin at ginulo ang
buhok niya.

"No"-Simpleng saad niya at iniwas ang paningin. "Hindi ko kayang magalit sayo.
Galit ako sa sarili ko dahil pinabayaan lang kita kanina at nangyari pa sayo yon"

Nabigla ako sa mga sinabi niya.

"W-wala kang kasalanan, g-ginusto ko ang nangyari kanina"

Napaigtad ako sa gulat nang hampasin niya ang lamesa.

"Ginusto mo ang nangyari kanina? My god Layana, you almost got raped by that guy
tapos sasabihin mo ginusto mo?"

"A-ano?"-Hindi niya ako maintindihan. Iba ang tinutukoy ko, sino ba naman ang halos
magahasa na gugustuhin pa ang nangyari? "Wala akong sinabing ganyan Alejandro,
ginusto kong sundan si Eliot yes, pero yung nangyari sa'kin sa tingin mo ginusto ko
yon?"
Tumataas na din ang boses ko. Mabilis na din ang pag taas at baba ng dibdib ko.
Hindi ako makapaniwala sakanya.

How could he say that?

"You tell me Layana Faith. Is he...Is he the one who took your virginity?"

PAK

Hindi ko na napigilan pa at dumapo ang kamay ko sa pisngi niya.

"Kaya mo ba nagustuhan dahil siya din ang una mo?"-Umigting ang panga niya.

Pinunasan ko ang luha ko at tinalikuran

siya.

"Uuwi na ako. Salamat sa pag aalaga sakin ngayon"

Bahala ka magconclude ng gusto mo Alejandro. Akala ko nagkaayos na tayo pero hindi

pa pala.
Ang labo mong kausap. Hindi na kita maintindihan.

"I'll file a case against him"-Napatigil ako sa paghakbang at gulat na nilingon

siya.

"What?"

"You heard me Layana Faith. Don't make me say it again"

"Are you out of your mind Alejandro?"-Sigaw ko sakanya at nilapitan siya.

Pinagsasapak ko ang dibdib niya.

Kahit ganun ang ginawa sa'kin ni Eliot ay hindi ko magagawang sampahan siya ng
kaso. Malaki ang utang na loob ko sakanya at sa pamilya niya. Ayokong magkasira
kami.

"No, are you out of your mind Layana Faith?"-Pagbabalik niya ng tanong sa'kin. "You
can't stop me. Gagawin ko ang sinabi ko. Mark my word baby"-Mapanguyam na saad
niya.

"Subukan mo lang Alejandro, go file a case against him at ng magkalimutan na tayo"

Ani ko at muli siyang tinalikuran. Hindi ako seryoso sa sinabi kong magkalimutan na
kami pero kung iyon lang ang paraan para matigil siya sa mga plano niya ay gagawin
ko.

Kung mahal niya nga ako ay rerespituhin niya ang gusto ko.

Malulutong na mura ang narinig ko bago niya ako sinundan sa kwarto niya.

"Fine"-Inis niyang saad. "But in one condition. Just stay away from him at hindi ko
itutuloy ang plano ko."

Ngumisi ako. Imposible ang sinasabi niya. Eliot and I are living on the same roof,
at kahit na hindi, ay hindi niya ako mapapasunod sa gusto niya.

Kaibigan ang turing ko kay Eliot at hindi siya

ang gagawa ng desisyon kung iiwasan ko ba si Eliot o hindi.

"Ano ba kita?"-Tanong ko na nagpaamang sakanya. "Sino kaba para sundin ko?"

"What the heck Layana Faith."-Gulat na aniya. "Mahal kita, mahal mo ako, then
tatanungin mo ako kung ano mo ako?"-He frustratedly said.

"Who say's that I love you?"-Umangat ang sulok ng labi ko.

That's it Alejandro. Magalit ka. Let's see kung hanggang saan ang pagtitimpi mo.

"B-but I thought. Damn it."-Tinalikuran niya ako at naglakad pabalik sa harapan ko.

Gusto kong matawa sa nakikitang frustration sa mukha niya.

"You said you love me....five months ago"-Unti unting naging mahina ang kanyang
boses.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napahagalpak na ako ng tawa.

"Yes Alli I said I loved you and you're right, that was five months ago already"-
Pinilit kong ibalik sa pagiging seryoso ang boses ko kahit na sa loob loob ko ay
tawang tawa na ako dahil sa nakikita ko.

I didnt know, Alli has this kind of side. Yung tipong litong lito at hindi alam
kung anong gagawin.

"Alejandro, walang permanente sa mundo. Lahat nagbabago at sa tingin mo matapos mo

akong masaktan hindi mawawala yung pagmamahal ko sayo?"-Bumuntong hininga ako at
naupo sa edge ng kama.

Nasulyapan ko pa ang sarili ko sa harap ng salamin.

Malungkot akong ngumiti.

"I just realized that hindi pala ganun kalalim ang nararamdaman ko sayo. It's like
a wave na pagkatapos dumausdos sa buhangin ay mamatay din pala."

Tumayo ako at hinarap ang salamin. Ngayon ko lang napansin na tanging polo shirt
lang na umabot hanggang sa kalahati ng hita ang suot ko.

Nagtama ang paningin namin ni Alejandro.

Malungkot din ang mga mata niya. Napailing si Alli at tumayo sa likuran ko. He
hugged me from behind at pinatong ang baba niya sa balikat ko.

"Is that how you compared your love for me?"-Malambing na aniya na naging dahilan
sa pagtayo ng mga balahibo ko.

Hinigpitan niya ang pagkakayakap sa'kin kaya nagmumukhang nakasandal ako sa dibdib
niya.

"But baby as long as there is an ocean, it's waves will never get away from it.
Patuloy ang paghampas nito sa buhanginan. It's inevitable. You can't stop it."

Hinawakan niya ang pisngi ko at hinarap sakanya. Masuyo niya itong hinaplos at
inilagay ang ilang takas ng buhok sa likod ng aking tenga.
"Just like my love for you. Even you continued pushing me away...My heart
beats..."-Dinampian niya ng halik ang noo ko.

"Only for you."

To be continued...

=================

Kabanata 18

Umabot ng rank #13 sa random pero binalik ko na sa GF ang genre niya.

Paalala: You'll be disappointed with Eliot in this chapter haha.
Kabanata 18
Tinalikuran
"Salamat"-Usal ko at bumaba ng sasakyan ni Alli.
Alas nuwebe na ng gabi at kauuwi ko lang galing sa flat niya. Matapos ng paguusap
namin kanina ay nawalan ako ng imik dahil sa tindi ng kabog ng dibdib ko.
Masyadong maganda sa pandinig ang mga sinabi niya ngunit hindi maiwasan ang
pagkirot ng puso ko nang makita ang sakit sa mata niya.
"What time is your class tomorrow?"-Bumaba din siya ng sasakyan at sumandal doon.
Nagawa niya pang pagmasdan ang apartment sa harap niya.
"Are you alone living here?"
Napataas ang kilay ko.
"I thought you have a copy of my schedule?"-Simpleng saad ko.
Tumango siya at pinasadahan ang kanyang buhok.
"Yes, I do have a copy but I want to hear it mismo sayo kung anong oras ang pasok
mo"
Lumapit siya sa'kin at sinuklay ang buhok kong nalalaglag sa mukha ko. Pinagkiskis
ko ang aking kamay sa braso upang mawala kahit papano ang lamig.
Humakbang ako paatras dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Napailing naman
siya sa inasal ko.
"Alas nuwebe ang pasok ko bukas pero kaylangan kong gumising ng maaga para ipagluto
si Eliot"
"What?"-Tila gulat na saad niya.
Napataas ang kilay ko. "Narinig mo ang sinabi ko Alli."
"You're living with that guy?"
"Ano naman sayo?"-Humikab ako dahil sa antok na nararamdaman ko.
Kahit nakatulog na ako sa flat niya ay pakiramdam ko ay hindi iyon sapat para
dalawin agad ako ng antok.
Rinig

ko ang pagbuga niya ng hangin na para bang nauubusan na siya ng pasensya sa'kin.
"Ano naman sa'kin? Do I have to remind you again that he almost raped you? What's
with you Layana Faith?"
Madiin ang pagkakasabi niya at nameywang sa harapan ko.
Nagsisimula na din sa pag init ng ulo ko. Parang walang oras na hindi kamo nag
aaway.
"Alam ko yon Alejandro at hindi ko yun makakalimutan kahit kaylan. Ano naman sayo
kung dito ako nakatira kasama siya? Ha? Limang buwan na kaming nagsasama dito kaya
wala kang pakialam sa ginagawa ko"
Sigaw ko sakanya at tinalikuran siya. Hindi ko pa man nabubuksan ang gate nang
iharap niya ako sakanya.
"Im just worried about you baby. Sa tingin ko hindi ako makakatulog kapag pumasok
ka dyan sa loob"
Naging malamlam ang mata niya at niyakap ako.
"Alli"-Ginantihan ko siya ng yakap. "Naiintindihan kita pero kaylangan mo din
intindihin ang gusto ko. Matagal ko ng kasama si Eliot dito."
"Babe, Kung papayag ka lang, doon ka na tumira sa flat kasama ko. Please"
"No Alli"-Agarang saad ko at humiwalay sa yakap niya. "Go home. Its getting late
already."
Muli ko siyang tinalikuran ngunit hindi pa man ako nakakahakbang ay pinigilan niya
na naman ako.
Pumunta siya sa harap ko at hinawakan ako sa magkabilang balikat.
Napapikit ako sa inis.
"What?"-Singhal ko sakanya. "Just go home okay? Umuwi ka na lang. Wag mo na din
pakialam ang buhay at desisyon ko dahil hindi naman kita kaanu ano"-Patuloy ko nang
hindi siya naimik.
Nakatitig lang siya sa mata ko na pilit kong iniiwas sakanya. Ayoko siyang tingnan
dahil

natatakot ako na baka makita ko ang nakaukit na sakit dito.

Panandaliang katahimikan ang namayani sa pagitan namin hanggang sa naramdaman ko na
lang ang pagdausdos ng kamay niya sa braso ko hanggang sa tumigil ito sa kamay ko.
He intertwined our hand. Sobrang higpit na para bang ayaw niya itong pakawalan.
Nanatili lamang akong nakatitig sa kalayuan nang hawakan ng isang kamay niya ang
pisngi ko at hinarap sakanya.
Kahit anong gawin kong pag iwas ay hindi ko magawa dahil nanghihina ako sa titig
niya. Ang mga mata niyang namumula badya ng pag iyak.
"Why"-Paninimula niya at kita ko ang sunod sunod niyang pag lunok.
"Why is it so easy to you to pushed me away? Samantlang ako ay naiisip ko pa lamang
na bitawan ka, na wag ko ng ipilit ang nararamdaman ko sayo ay nasasaktan na ako."
Napakurap ako ng mga mata ko dahil sa hapding nararamdaman ko dito. Ang sakit ng
mata ko na para bang napuwing ito para maiyak ako ng ganito.
"D-did I hurt you that much para saktan mo din ako ng ganito?"-Pumiyok si Alli.
Dinala niya ang kamay ko sa pisngi niya at hinaplos doon.
Kasabay ng pagpatak ng luha niya ay ang pag iyak din ng langit na para bang
nakikisama ito ngayon sa nararamdaman namin dalawa.
Gusto kong umiling sakanya. Gusto kong sabihin na hindi ko gustong tulakin siya.
Ngunit nasasaktan din ako. Pakiramdam ko ay may nagbago.
Hindi na kami katulad noon ng dati na kahit walang commitment sa isa't isa ay
masaya pa rin kami.
Commitment. Gusto kong murahin ang sarili ko. Wala nga pala kami nun hanggang
ngayon.
"Alli"-Nahihirapang saad ko at humakbang

papalapit sakanya ngunit sa pagkakataong ito ay siya na ang umatras.

"Get inside, baka magkasakit kapa"-Aniya sa mababa at paos na boses.
"Alli"-Pigil ko sakanya.
Natigil din siya sa akmang pagbukas ng sasakyan niya ngunit hindi na ako nilingon.
Basang basa na siya at halata na ang hubog ng likod niya sa suot na white V neck
shirt.
"P-please don't get mad at me. Im sorry kasi hindi ko maintindihan ang sarili ko
kung bakit kita tinutulak palayo"
Napayakap ako sa sarili ko dahil sa nginig na nadarama.
"Nasasaktan ka lang, kaya mo nasasabi ang lahat ng yan"
Humarap siya sa'kin at hinila ako at niyakap ng mahigpit.
"Don't cry my baby, hindi ako galit sayo. Hindi ko kayang magalit sa pinakamamahal
ko"
Niyakap ko siya pabalik at ng sobrang higpit. Hindi ko maintindihan ang sarili ko
kung bakit patuloy ako sa ginagawang pagtulak sakanya at kapag nasasaktan na siya
ay bumibigat din ang pakiramdam ko.
"I'm sorry"-Bulong ko. Gusto ko pa man pahabain ang oras ng pagkakayakap niya
sa'kin ay kusa na siyang bumitaw.
Hinaplos niya ang pisngi ko at hinalikan ako sa noo ko, patungo sa tungki ng aking
ilong at natapos sa labi ko.
Nakalapat lang ang aming mga labi at walang sino man ang nagtangkang gumalawa.
Ito na ang pinakasimpleng halik na ginawad niya ngunit ito din ang pinakamasarap sa
damdamin.
"Mahal kita"-Saad niya ng hindi hinihiwalay ang labi sa'kin.
Napapikit ako at pinakiramdaman ang sarili ko.
Bumilis ang pagtibok ng puso ko, ang mga paru paro sa tyan ko ay muli kong
naramdaman at ang kuryenteng dumaloy

sa katawan ko ang naging dahilan kung bakit tinugon ko ang sinabi niya.
"Mahal din kita"-Halos walang boses na saad ko.
Naramdaman ko ang paninigas niya ngunit sa kalaunan ay nawala din iyon at lalo niya
pa akong hinapit sakanya.
Pinaglapat niya ang aming noo at masuyon akong tinitigan.
"Say it again"
Napangiti ako. I wanna tease him at magmaang maangan pero hindi ko magawa dahil sa
sayang nakabalatay sa itsura niya.
Ang malamlam na mata ay nabigyan ng buhay at ang kanyang labi ay naukitan ng pag
ngiti.
"Mahal kit--Alli put me down"-Tili ko nang bigla niya akong kargahin at umikot ikot
siya.
Napuno ng tawanan naming dalawa ang labas ng apartment ni Elliot.
"Get inside babe"-Saad niya maya maya.
Hindi na ako nagprotesta pa dahil kanina pa ako nilalamig.
"Yes Alli ko"-Saad ko at tinulak tulak siya ng marahan para mabuksan na ang pinto
ng kanyang sasakyan.
"Uwi ka na din, may work kapa bukas diba? Sige na"
"Yes boss. I will work for our future"-Kinilig, no its not the right term para
sabihin kung ano man ang nararamdaman ko ngayon.
"Kinikilig ka?"-Tudyo niya nang hindi ako naimik.
"H-hindi. S-sige na, uwi na"
"Aye aye baby. Good night. Dream of me. Because I always dream of you , walking
down the aisle while me waiting for you in the altar"
Bulong niya sa tenga ko nang yakapin niya ako sa likuran dahil hindi ko na siya
pinansin at tinalikuran siya kanina.
Hindi ko na maisip kong panu ko ba napaalis si Alejandro matapos ng mga pinagsasabi
niya. Napapailing na pumasok ako sa loob at laking gulat ko nang

madatnan si Eliot na umiinom mag isa at nakatingin sa kawalan.

Napalingon siya gawi ko at malungkot na ngumiti.
"Nandyan kana pala"-Tumayo siya at nahihirapan man ay nagawa niyang lumapit sa'kin.
"E-Eliot"-Gulat na saad ko ng yakapin niya ako at dinig ko ang pagsinghot niya.
"A-are you crying?"-Pilit ko siyang hinihiwalay sa'kin dahil bukod sa basa ako,
gusto ko din malaman ang dahilan ng pag iyak niya.
Humigpit ang pagkakayakap niya sa'kin.
"I'm s-sorry Layana. Patawad kong nagawa ko yun sayo kanina. Nadala lang ako ng
galit ko"
Patuloy lang siya sa paghingi ng tawad bagay na ngayon ko lang narinig mula
sakanya.
"N-naiintindihan ko Eliot"
Hindi ko talaga maintindihan. Yun ang totoo pero naaawa ako sakanya kaya ko nasabi
yon. Kahit na may katiting na galit pa akong nararamdaman sakanya ay hindi ko
maiwasang mag alala sakanya.
"Tama na please"-Alo ko sakanya at hinaplos ang likod niya.
Humiwalay siya sakin at bumalik sa pagkakaupo sa couch. Yumuko siya at ginulo ang
buhok niya.
"I shouldn't done that to you. Ikaw na lang ang natitira sa'kin, pero nagawa ko
yun"
Lumapit ako at naupo sa tabi niya. Naawa ako sakanya, pero alam kong mali. Maling
mali na makaramdam ka ng awa sa kapwa mo.
"Bakit ka nagalit sa'kin?"
Bumuntong hininga siya. "Hindi ako nagalit sayo. I was just scared. Damn scared na
baka kunin ka sa'kin ni Alli at hindi na ibalik"
Natutop ko ang bibig ko. I-is he confessing?
"Eliot"
"I know"-Kinuha niya ang isang baso at sinalinan ng alak at tinungga.
"Hindi kita pag aari and I should not own you because in the first place,

pumayag ka lang naman na samahan ako dahil sa scholar na binigay sayo ng ama ko"
Humalakhak siya at umiling matapos.
"That's why I distance my self to you because I don't wanna be attouched sa taong
wala naman kasiguraduhan."
"K-kaya mo nagawa sa'kin yon ay dahil ayaw mo lang na maiwan ka at mag isa muli at
hindi dahil sa gusto mo ako?"
Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay nasabi ko na ang nasa isip ko.
Napatigil siya sa pag inom at napatitig sa'kin.
May mapaglarong ngisi sakanyang labi.
Ngisi na nauwi sa tawa.
"Of course not. I don't like you.I mean, hindi kita gusto dahil iyon ang
nararamdaman ko. Natatakot lang talaga ako na maiwan mag isa."
"K-kung ganun, b-bakit mo ako hinahalikan kapag may pagkakataon?"
"My, my,. You're so innocent Monjardin. Hindi ba't hinalikan mo din ako sa bar
noon. You kissed me dahil pinagtataguan mo si Kwon na naging dahilan ng mga pasa ko
sa mukha"
Nagulat ako sa sinabi niya.
"W-what? P-panu mo nalaman na pi---"
"Pinagtataguan mo siya? Monjardin, Layana Faith. Bago ka pa man makaapak dito sa
manila ay alam ko na ang istorya ng buhay na naiwan mo sa bicol. Im not that stupid
para hindi paimbestigahan ang babaeng makakasama ko ng matagal"
Ngumisi siya.
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa nalaman mula sa kanya. At mas nakakabigla
pa ang nalaman kong si Alejandro ang may gawa ng sugat niya noon sa mukha.
"Go upstairs Monjardin baka magkasakit ka"-Saad niya at pilit akong pinapatayo.
Tumango ako sakanya at lutang na pumasok sa kwarto ko.
Hindi ko alam pero ang gaan

ng pakiramdam ko. Wala akong makapang galit sa dibdib ko. Siguro ay dahil
naliwanagan na ako.
At nagpapasalamat ako na malamang wala naman palang gusto sakin si Eliot dahil
pagnagkataon ay hindi ko na alam ang gagawin ko.
Matapos kong maligo ay pinatuyo ko pa ang buhok ko at nagreview ng mga notes. Isang
linggo na lang ay finals na at isang linggo na lang din ay makakauwi na ako sa'min.
Namimiss ko na ang magulang ko at paniguradong matutuwa sila pagbalik ko.
Matapos kong magreview ay napagdesisyunan ko ng matulog ngunit bago iyon ay
tiningnan ko muna ang luma kong telepono at nakitang may mensahe dito.
Kahit hindi nakasave ang numero ay kilalang kilala ko na kung sino ito.
Napangiti akong binasa ang mensahe mula sakanya.
09956584618
Goodnight my baby boss ;)
Simpleng mensahe ngunit labis na ang galak na nararamdaman ko.
Pinikit ko na ang aking mata at taimtim na nag usal ng pasasalamat sa maykapal
dahil sa sayang nararamdaman ko.
KINABUKASAN katulad ng nakasanayan ay maaga akong nagising para ipaghanda ng
almusal si Eliot pero katulad din nitong nagdaang araw ay hindi ko na siya
naabutan.
Napabuntong hininga na lang akong inalis ang mga kalat na naiwan niya kagabi dahil
sa pag inom niya.
Nang malinis na ay sarili ko naman ang inasikaso ko. Naligo ako at nag ayos dahil
may usapan kami ni Alli na susunduin niya ako.
Lumabas ako ng gate at doon siya hinintay. I tapped my foot on the ground dahil sa
inip na nararamdaman. Fifteen minutes na lang ay mal-late na ako sa klase.
Kinuha ko

ang phone at dinial ang numero niya ngunit walang sumasagot hanggang sa operator na
ang nagsasalita.
Napasimangot ako at sumandal sa gate at muling tiningnan ang telepono nang
magvibrate ito.
Babe Alli
Im sorry baby boss, hindi kita maihahatid ngayon. I'm busy.
Sa inis ko ay binura ko ang mensahe niya. Dahil sakanya ay late na ako. Kung hindi
naman pala niya ako maihahatid ay sana sinabi na niya ng maaga.
Nakarating ako sa unang klase ko ng twenty minutes late kaya napagdesisyunan ko na
lamang na dumiretso sa paboritong tambayan ni Eliot.
Doon na lang ako magpapapatay ng oras para sa susunod kong klase.
Hindi pa man ako nakakarating sa gazebo nang marinig ko ang pamilyar na boses.
Halata ang galit dito. Dali dali akong lumapit para lang matunghayan sila sa ganung
eksena.
Si King na nakatayo at nagpupuyos ng galit, si Axiela na umiiyak at yakap sa likod
ang kapatid niya para pigilan ito sa pagsugod sa ngayong nakahandusay na si Eliot.
"Gago ka. Ang gago gago mo Delos Reyes"-Muling sigaw ni King.
Akmang lalapit na ako nang mag tama ang paningin namin ni Axiela. Agad siyang
umiling para hindi ako lumapit.
Hindi ko siya maintindihan.
"Nagpaubaya ako sayo Delos Reyes dahil ang alam ko ay gusto mo si Layana, pero
anong ginawa mo? Ginago mo siya. You almost raped her"
Muling inambahan ni King si Eliot ng suntok. Nagtitili si Axiela dahil sa ginawa ng
kapatid.
Hindi ko alam pero hindi ko magawang ihakbang ang mga paa ko lalo na ng marinig ko
ang pangalan ko.
"I didn't tell you na magpaubaya ka Del Rio."-Bumangon si Eliot at inambahan

din ng suntok si King.

"If you really like her,make a way para mapa sayo siya"-Kalmado ng saad ni Eliot.
"Don't be a coward King"
Iyon lang at tinalikuran na siya ni Eliot.
"I can't. Hindi na pwede"-Mahinang bulong ni King at yumuko.
Napatigil din sa paghakbang si Eliot at hinarap si King.
"What do you mean?"-Nakakunot noong tanong ni Eliot at kinwelyuhan si King.
"E-Eliot.Don't"-Sigaw ni Axiela at naging sunod sunod ang paghikbi nito.
"Hindi na pwede Eliot"-Muling nagsalita si King at nanlalaki ang mata ko nang
makita ang pagpatak ng luha sa pisngi nito.
"Hindi na pwede dahil k---"
"Kuya King no"-Niyakap ni Axiela si King. "Layana's here"- Dagdag niya na naging
dahilan ng pagtingin nilang tatlo sa'kin.
"A-anong ibig sabihin nito? Ano yung sinasabi mo kanina King?"
Nanginginig na saad ko. Sinulyapan ko si Eliot at hindi pa rin mawala ang
pagkakunot ng noo nito.
"Layana"-Saad ni King, tila nahihirapan.
Lumapit siya sa'kin at niyakap ako ng mahigpit.
"Are you okay?"-Puno ng pag aalalang saad niya.
Naguguluhan man sa inaakto niya ay tumango ako.
"A-ano dapat yung sasabihin mo kanina?"-Tanong ko ulit.
Napabuntong hininga si King at sinulyapan si Axiela.
Umiling si Axiela at kinagat ang kanyang pang ibabang labi.
"Please Kuya. Not now. Don't tell it to her. This is not the right time."
Hindi ko sila maintindihan. Ano ang dapat na kaylangan kong malaman pero hindi pa
sa ngayon?
"Bullsh*t"-Napapitlag ako sa pagsigaw ni Eliot.
"What's the matter with you two huh?"
"Eliot you're out of this"-Nilapitan ni King si Eliot at tinulak ng marahan sa
balikat.
"You're keeping a secret? Huh"-Tinampal ni Eliot ang kamay ni King na nakahawak sa
balikat niya at pagkatapos ay walang anu ano kaming tinalikuran at iniwan.
Muli akong hinarap ni King.
"Im sorry Layana"-Aniya at pinisil ang kamay ko. "Someday, you'll understand kung
bakit hindi ko magawang sabihin sayo ngayon"
Dinaluhan niya ako ng yakap at hinalikan sa noo.
"I'm sorry"-Muli niyang saad at kagaya ni Eliot ay tinalikuran niya din ako.
Nakakapanibago si King. Parang hindi na siya yung King na nakilala ko. Limitado
ngayon ang mga kinikilos niya kapag kasama ako.
Nakatingin lang ako sa papalayong pigura ni King hanggang sa hindi ko na ito
matanaw ng tingin.
Napatingin lang ako kay Axiela nang siya naman ang lumapit sa'kin. Labis ang
pagtataka ko sa pagiging emotional niya.
"Layana"
Saad niya at dinaluhan din ako ng yakap.
"Im sorry but Im happy that we've met. Salamat dahil nagkaroon ako ng chance na
kilalanin ka dahil sa ngayon wala akong makapa sa puso ko na pagkamuhi na dapat
maramdaman ko sayo"
Iyon lang at katulad din ng ginawa sakin nina Eliot at King ay tinalikuran din niya
ako.
Anong ibig sabihin nila?
To be continued... ❤❤

=================

Kabanata 19

Na revised ang chapter na to. Nabura kasi yung una,bigla na lang nawala.At hndi ko
alam kung bakit.

#59 at GF ❤

Kabanata 19

Someday

HINDI ko maintindihan ang mga pinagsasabi ni King Axiela. Bakit humihingi sakin ng
tawad si King at bakit umiiyak si Axiela?

Napailing na lang ako at isinawalang bahala ito. Iintindihin ko sila dahil katulad
ng sinabi ni King,malalaman ko din daw ito kapag tama na ang panahon.

Nagtungo ako sa CBA bldg. at pumasok sa math room. Algebra ang subject ko ngayon
kaya kaylangan ko magfocus dahil kung iisipin ko pa ang nangyari kanina ay baka
hindi ako makapagfocus at wala akong maintindihan habang nagkaklase.

Katulad ng nakagawian, sa dulo ako naupo at hindi inintindi ang tao sa paligid ko.
Kinuha ko ang telepono sa aking bulsa nang magvibrate ito. Kita ko sa peripheral
vision ko ang pag upo ng babae sa katabing upuan ko ngunit hindi ko iyon pinansin.

Napanguso ako nang bumungad sa'kin ang pangalan ni Alli.

Alli

Babyboss

I bit my lower lip dahil sa endearment niya sa'kin. Nagtipa ako ng mensahe.

Layana

Oh?

Nilagay ko sa desk ang telepono at kinuha ang libro ko. Binuklat ko ito at akmang
magbabasa nang umilaw ang telepono.

Alli

I love you

Napahagikhik ako iginawi ang paningin sa katabi ko nang mapansin na sobrang lapit
ito sa'kin. Laking gulat ko nang makitang si Thesaree ito.

Inosente itong nakatitig sa screen ng phone ko habang

may subo ng lollipop.

"Thesaree"-Pag aagaw ko sa atensyon niya. Inilagay ko ang phone sa bag ko at

tinaasan siya ng kilay.

"Gusto mo?"-Inabot niya sa'kin ang isa pang lollipop na hawak niya.

Napailing na lang ako at inirapan siya pero nagulat ako nang ihulog niya ang
lollipop sa aking bag. At pag kaalis ng kamay niya sa loob ng bag ko ay hawak na
niya ang phone ko.

"Thesaree"-Anas ko sakanya at inagaw kaagad ang phone.

"Replyan mo"-Aniya at tinalikuran ako. Bumalik sa upuan niya at nangalumbaba.

"What's with her?"-Bulong ko.

Muling nakuha ng aking telepono ang atensyon ko. Umilaw ulit ito senyales na may
bagong mensahe.

Alli

I said I love you.

Hindi makapag antay ng reply?

Layana

Wrong send ka ata?

Pang aasar ko at binalik na sa aking bulsa ito.

Napangisi ako nang makita sa isipan ko ang magiging reaksyon niya sa reply ko. Ha-
Ha Gusto ko siyang asarin. Ang sabi niya ay abala siya ngayon ngunit bakit tinetext
niya ako?
Umayos ako ng upo dahil dumating na si Mister Park. Nagsimula ito sa pagcheck ng
attendance at pagkatapos ay nagpatuloy ang klase.

Dalawang oras mahigit ang itinagal ng klase kaya sumasakit na ang ulo ko sa mga
nakasulat na numero sa white board.

"Miss. Monjardin"

Binitiwan ko ang ballpen na hawak ko at tumingin sa harapan.

"Mister Park"-Napangiwi ako sa sariling tono ng aking pagsasalita.

Hindi ko pa kasi makalimutan ang

nangyari noon sa loob ng opisina niya. Pinapunta niya lamang ako doon ay dahil kay
Alejandro.

Hindi ko alam kung ano ang iaakto ko sakanya ngayon dahil noon ay galit na galit
ako sa kaibigan niya pero ngayon ay hindi na.

"Go here in front and solve the problem number 2. I bet you're finished already
solving it on your paper"

Marahan akong tumango at sinulyapan muna ang notebook ko at tininggnan ang sagot
ko.

Hindi naman kasi ako magaling sa math. Average lang.

Lumapit ako sa harapan at kinuha ang marker. Nagsimula ako sa pagsagot at

pagkatapos ay binalik itp kung saan ko kinuha.

Tumayo si Mister Park at tiningnan ang sagot ko.

"Hmm, explain it Miss.Monjardin kung bakit ganyan ang nakuha mong sagot"

Nakangiting aniya.

Bilang masunuring estudyante ay sinunod ko ang gusto niya. Akmang magsasalita si

Mister Park nang unahan ko ito.

"Pwede na po ba akong makabalik mula sa kinauupuan ko?"-Magalang na ani ko.

Napailing si Mister Park ngunit nakangiti. "Of course Miss.Monjardin. You can"

Tumango ako at nagdire-diretso na z upuan ko ngunit hindi pa man ako nakakabalik

nang marinig ko si Stella. Isa sa pinakamagana dito sa campus. Rival sila ni Axiela
sa lahat ng bagay.

Sa totoo lang ay hindi naman ako inaano ni Stella pero simula ng maging kaibigan ko
si Axiela ay doon na nagsimula.

"Mula sa kinauupuan ko? Duh. Probinsyana girl"

Pagpaparinig niya na sinundan naman ng tawa ng mga kaibigan niya.

Napailing na lang ako at hindi ito pinansin. Dahil kung papatulan ko sila, para ko
na din binaba ang pagkatao ko. Nandito ako upang mag aral para matawag

na edukado hindi palengkera katulad niya, nila. Na magaganda nga, magaspang naman
ang ugali.

Hanggang ganyan lang naman sila, puro parinig pero hindi naman ako sinasaktan ng
physical.

Limang minuto pa ang lumipas at dinismissed na ni Mister Park ang klase. Kinuha ko
ang bag ko at nauna ng umalis. Uuwi na ako dahil wala na naman ako klase mamayang
hapon. Mabuti din yun para makapagreview ako.

"Faith Monjardin"

Napalingon ako sa tumawag sa'kin. Habol nito ang hininga at sumandal pa sa pader.

"Mister Park. Bakit kayo tumakbo?"

Puno ng pagtatakang tanong ko.

"Let's talk"-Aniya at hinila ako patungo sa elevator. Pumasok kami duon at tinungo
ang kanyang office.

"Mister Park ano po ba ang pag uusapan natin?"

Nilapag niya ang iilang librong hawak niya sa mesa at may kinuhang paper bag.

"Here"-Inabot niya sa'kin. Nagtataka man ay kinuha ko ito at tininggnan ang laman.

Lalong nangunot ang noo ko dahil sa mga gamot na nandodoon.

"Give that to Alli. He's sick at ako ang pinabili niyan"

"May sakit siya?...Pero ang sabi niya, abala daw siya ngayon."

Nagsisinungaling ba sa'kin si Alejandro?

"Nuh, he don't want to tell it to you dahil baka mag alala kapa. Let's go. Ihahatid
kita sakanya"

Tumango ako. Nagkasakit ba siya dahil sa pag paaulan namin kagabi? Ang tanga mo
Layana.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Alli ngunit nakakailang ring na ay hindi

niya pa rin sinasagot.

Hanggang sa tapat lang ng pintuan ng flat ni Alli ako hinatid ni Mister Park.
Umalis din

kaagad ito dahil may klase pa daw siya.

Nang makapagpasalamat ay pumasok na ako. Hindi naman nakalock ang pinto dahil ayon
kay Mister Park ay inaasahan daw siya ngayon ni Alli kaya hindi ito nilock.

Wala akong naabutan na tao sa livinv room niya kaya dumiretso ako sa kwarto niya.
Lumiko ako sa kaliwa at pumasok sa isa pang pinto.

Lumambot ang ekspresyon ng mukha ko nang makitang balot na balot ng comforter si

Alli.

Natutulog ito at nakaawang pa ang labi. Nilapag ko ang bag na dala ko sa bedside
table maging ang gamot na pinadala sa'kin ni Mister Park.
Sinuklay ko ang buhok na nahuhulog sa noo ni Alli at matapos ay hinalikan ko siya
doon.

Ang init niya.

"Alli"-Masuyong bulong ko.

Tumayo ako at nagtungo sa kitchen area niya. Nagluto ako ng porridge na ipapakain
ko mamaya kapag nagising na siya.

Kumuha na din ako ng maliit na palanggana na may maligamgam na tubig at bimpo.

Bumalik ako sa kwarto niya at nagsimulang punasan siya. Bahagya pang kumunot ang
kanyang noo, marahil ay sa pagdampi ko ng bimpo sa leeg niya.

Matapos ko siyang punasan ay nagtungo ako sa walk in closet niya. Napangiti ako
dahil napaka organize niya sa gamit. Hiwalay ang mga shirts sa sando at kung anu
ano pa.

Kumuha ako ng puting t-shirt. Pagbalik ko ay gising na si Alli. Nakaharap ito kung
saan ako nanggaling.

"Baby boss"-Aniya sa paos na boses.

Ngumiti ako. "H-hi"

Nahihiya ako sakanya dahil alam ko naman na ako ang dahilan kung bakit nagkasakit
siya.

"Masakit pa ba ang ulo mo?"

Tumango siya. "Ano pala ang ginagawa mo dito? Paano mo nalaman na may sakit ako?"

Aniya

at tinapik ang kama kaya lumapit naman ako. Niyakap niya ako at hinalikan sa noo.
Ramdam ko pa ang init ng kanyang labi.

Hinawakan ko ang dulo ng kanyang sando dahil naalala kong papalitan ko pala siya.

"What are you doing?"

Kung wala lang siyang sakit ay iisipin kong may halong panunudyo ang kanyang boses.

"Papalitan ka po ng damit"

Simpleng saad ko. Ayokong magtunog defensive dahil baka asarin niya lang akong
lalo.

"Pinakialaman ko na pala yung closet mo"-Dagdag ko pa.

"Oo nga pala, pinagluto kita ng porridge. Kainin mo bago ka uminom ng gamot"

Tumango siya at hinayaan lang ako. Hindi na siya nagprotesta pa. Inihanda ko ang
lugaw na kakainin niya.

"Here eat this or do you want me to hmm"-Nag aalangang saad ko. "O ako na ang
magsusubo sayo. Is it okay with you?"
Ngumiti siya at tumango "Baby boss"

Nang matapos niyang kumain ay pinainom ko naman siya ng gamot niya.

"Sleep now Alli. Kelangan mo magpahinga"

Saad ko nang hindi man lang ako hiwalayan ng titig.

"Not unless you lay beside me"

"Okay"-Ani ko at tumabi sakanya. Mukha naman nagulat siya sa inakto ko.

"What?"

"N-nothing"-Hinapit niya ako lalo sakanya kaya niyakap ko na din siya.

Hindi na siya masyadong mainit kagaya ng kanina. Pinagpawisan na din siya dahil
hininaan ko yung aircon.

Naramdaman ko ang pagsuklay niya sa'king buhok at ang pagpisil sa bewang ko.

"Baby boss"

Basag niya sa nakakabinging katahimikan.

"Hmm"-Tugon ko at pinikit ang aking mata.

"I

love you"

Napangiti ako.

"Hmm okay. I love my self too"

Napatigil siya sa ginagawang paghaplos sa bewang ko at hiniwalay ako sakanya.

"What's your answer?"

"Saan?"-Inosenteng ani ko, pinipigilan mapangiti.

Hindi din mapakali ang paningin ko dahil hindi ako makatitig sa busangot niyang
itsura.

"Baby boss"-Banta niya.

"Saan nga"-Hinawi ko ang kamay niyang nakahawak na ngayon sa balikat ko at pilit na

pinapaharap ako sakanya.

"I said I love you. Aren't you going to answer it?"

"Ah"-Tumango tango ako at tinitigan ng seryoso kuno si Alli.

"Alli"-Pumikit ako at huminga ng malalim. Pa-paano ko ba masasabi sakanya to ng

hindi natatawa?

"The word 'I love you' is not a question that needed by an answer. Hindi porque
sinabi mo ito sa isang tao ay obligasyon niya ng ibalik sayo ang sagot."
Napayuko ako nang ihilamos niya ang parehong palad sa kanyang mukha.

"You're stressing me out Layana. Damn! And this is frustrating also. Simple I love
you from me ay hindi mo magawang sagutin? Dammit Layana Faith, mas lalo mong
pinapasakit ang ulo ko"

Napaamang ang bibig ko nang talikuran niya ako at padabog na binalot sakanya ang
comforter.

"E-eh di thankyou na lang"

Paninindigan ko pa din sa kalokohang sinimulan ko. Hindi niya ako kinibo kaya
umusod ako papalapit sakanya.

Umusod din siya papalayo sakin.

"Woi"-Sundot ko sa tagilian niya.

"Tsk"

Tinapik niya ng marahan ang kamay ko at hindi na ako muling pinansin.

"Woi Alli."-Sinundot ko ang pisngi niya at nagaalangang niyakap siya mula likuran.

"Alli"-Tawag ko muli

at nilapit ang bibig sa punong tenga niya.

"Don't disturb me Layana Faith, Im going to sleep. I wanna be cure already so I can
prove my love for her and tell how much she mean to me."

Mababa at malamig ang kanyang boses. Pero kahit na ganun ay hindi ko mapigilan
ngumiti ng malawak.

"Para na din masabi na niya sa'kin kung gaano niya ako kamahal"

Patuloy niya ng nakapikit ang mata at matapos niyang sabihin ang lahat ng yon ay
hindi na niya ako inimik.

Lumapit pa ako lalo sa kanya at hinaplos ang kanyang pisngi. Hinalikan ko din una
ang kanyang noo pababa sa tungki ng kanyang matangos na ilong patungo sa panga at
natigil sa punong tenga niya.

Sinadya kong iwasan ang labi niya dahil alam kong gising pa din siya sa mga oras na
ito at nakikiramdam lamang sa kung anong ginagawa ko.

Niyakap ko siya ng mahigpit mula sa likuran at nagsimulang kumanta malapit sa tenga

niya. Yung tipong damang dama niya ang bawat lyriko ng inaawit ko.

"🎶Itanong mo sa akin, kung sino aking mahal🎶"

Ani ko sa pinalambing na tono.

Bumangon ako at pinakatitigan siya. Ang kaninang kunot ng kanyang noo ay unti
unting nawawala.

Umupo ako sa uluhan niya at pinatong sa lap ko ang kanyang ulo at sinuklay suklay
ko ang buhok niya.
"🎶Itanong mo sa akin, sagot ko'y di magtatagal.🎶"

Yumuko ako sakanya at muling hinalikan ang tungki ng kanyang ilong. Pinisil ko pa
ito ng marahan nang masulyapan ang pag angat ng gilid

ng kanyang labi.

Bumaba ang labi ko sa labi niya at doon kinanta ang nararamdaman ko para sakanya.

Wala na akong pakialam kung mahawa ako ng lagnat, ang importante ngayon ay masabi
ko sakanya ang nararamdaman ko.

"🎶Si Alli ang aking mahal🎶"

Pagpapalit ko ng lyriko. Nang maramdaman ko ang pag galaw ng labi niya ay tinugon
ko. It was a short but passionate kiss. Ang mga paru paru sa aking tyan ay muli
kong naramdaman.

Humiwalay ako sa halik niya at pinakatitigan siya sa kanyang mata.

Nakahiga pa rin siya ngunit nakatingala sa'kin at ako naman ay nakayuko sakanya.

"🎶Ikaw lang ang aking mahal🎶"

Pagtatapos ko sa kanta.

"And I love you too...So much"

Bumangon siya at ginawaran ako ng halik sa noo.

Napapansin ko ang madalas na pag halik sakin doon ni Alli bagay na nakakapagpataba
ng aking puso.

Meron kasi akong nabasa na, A kiss in the forehead is not the sign that you are
old. Its the sign of respect indeed.

"Are we good now?"Asar ko sakanya.

Tumango siya at niyakap ako ng mahigpit.

"Mahal kita baby boss"

"Oo na alam ko. Hindi mo kaylangan ulit ulitin dahil damang dama ko dito sa puso't
isip ko"

"No baby, I will never get tired saying it to you. Kahit maghapon pa, I won't mind"

"Oo na nga"

"Don't you have a class this afternoon boss?"-Tanong niya maya maya.

Nakasandal siya sa headboard ng kama habang ako ay nakasandal naman sa dibdib niya.
Kanina pa kami ganito

at hindi man lang ako makaramdam ng pagod.

Matapos kong kumain ng lunch kahit late na ay agad niya akong niyakap na para bang
matagal kaming hindi nagkita kaya nauwi kami sa ganitong posisyon.
"Wala po Alli. Kaya swerte mo maaalagaan kita ngayon"

Pagmamayabang ko sakanya na hindi ko inaasahang sasabayan niya.

"Yes I know. I'm one hell luck man that I have you boss"-He winked at me nang
tiningala ko siya.

"Bolero"-Hagikhik ko.

"No baby, infact pakiramdam ko ay magaling na ako dahil ang sarap mong mag alaga.
Its a full of love. And I wish sana araw araw na lang ako may sakit para makasama
kita parati"

"Baliw kana, hindi ka pa nga tuluyan gumagaling, sakit agad ang hanap mo"

Pagsusungit ko sakanya. Paano niya nasasabi ang mga yon kung halos patayin na ako
ng pag aalala.

"Tsaka panu yung trabaho mo? Pababayaan mo na lang?"

Tinaasan ko siya ng kilay.

"Of course not baby boss. Hindi ba't sinabihan kitang I'll work hard for our
future? Para hindi maghirap ang mga anak natin"

"Baliw kana talaga"

Umalis ako sa pagkakasandal sakanya at nahiga. Pinikit ko ang mata ko at hinayaan

kainin ng antok ang sistema ko. Dinig ko pa ang mumunting halakhak niya ngunit
hindi ko na ito inintindi.

NAGISING ako na bandang alas sais na ng gabi. Napabangon ako nang maalalang
kaylangan kong tawagan si Eliot dahil baka hanapin ako ng isang yon.

Napatingin ako sa gilid ko dahil tulog na tulog si Alli at nang dampian ko ng palad
ang kanyang leeg ay mainit nanaman.

Nalipasan siya ng pag inom ng gamot.

Bumangon ako at bumaba ng kama, inabot ko ang bag ko at kinuha

ang telepono. Dinial ko anf numero ni Eliot.

Nang sagutin ang tawag ay pumasok ako sa balcony ng kwarto ni Alli.

"What?"-Ani Eliot sa malamig na boses.

"K-kumain kana ba?"-Napabuga ako ng hangin. Tinapik tapik ko pa ang mga daliri ko
sa railings ng balcony.

"What is it to you kung kumain na ako o hindi?"

Dinig ko ang pag strum ng guitara, marahil ay may gig siya ngayong gabi.

"Eliot. Natural tatanungin ko."

"Hindi pa. Mamaya na lang. May gig ako ngayon."

"Ah"-Napatango ako. "Hmm hindi ka naman uuwi ngayon diba? Kasi ano, hindi rin ako
uuwi ngayon dyan sa apartment mo. Nandito kasi ako kay Alli. M-may sakit siya at
walang nag aalaga sakanya"

Mahabang paliwanag ko na tinugunan naman ni Eliot ng simpleng pagsangayon.

"K"-Aniya. Magpapasalamat sana ako kung di lang niya ako binabaan ng linya.

Bumalik na ako sa loob at tulog pa rin si Alli kaya napagdesisyunan kong magluto na
lang ng kakainin namin ngayong dinner.

Sakto pagtapos kong magluto ay gising na din si Alli. Kusot kusot nit ang mata at
ginagala ang paningin sa buong kwarto.

"Baby boss?"-Tawag niya.

Lumabas ako mula sa pagkakatago at nginitian siya.

"Hi"-Bati ko. "Good evening Alli. Let's eat?"

"I thought you left already?"

"Hindi ako uuwi ngayon. Let me take care of you tonight"

Kindat ko na nagpangiti sakanya. Dinalhan ko na lamang siya ng makakain dahil baka

hindi pa niya kayang tumayo.

Matapos namin kumain ay hinugasan ko ang mga pinagkainan namin at nag halfbath na
din ako.

Nahihiya man ay humiram ako sakanya ng Shirt at boxers shorts.

"Alli?"

"Hmm?"

Nakahiga siya habang pinapanood ako sa ginagawa ko. Nagreresearch kasi ako para sa
isa naming subject dahil malapit na ang pasahan nito kaai malapit na din ang
sembreak.

"You need help baby?"

Umiling ako. "Hmm, ano"

Nahihiya kasi ako.

"Pwede makahiram ng laptop? May hahanapin lang ako sa google"

Yumuko ako. Hinawakan naman niya ang baba ko at inangat ito.

"Sure"-Saad niya at hinalikan ako sa labi.

Mabilis lang naman at agad niya akong tinalikuran. Tinanong ko pa ito kung kaya
niya ng tumayo at tumango naman siya.

Pumasok siya sa isa pang pinto at pagbalik niya ay may dala na siyang laptop.

"Here"
"Thanks"-Pinindot ko ang power ng laptop niya at bumukas naman na ito.

"Alli?"-Tawag ko muli.

Nakahiga na kasi ito habang nakapatong ang isang braso sa mata.

"Password po"

"Layana Kwon"

"Ha?"-Kunot noo ko siyang binalingan.

"That's the password boss"

"Sira ka talaga"

Sinubukan kong itype ang sinabi niya at bumukas nga ito.

Napapitlag ako nang may pumulupot sa bewang ko. Niyakap niya ako mula likod.

"Balang araw, dadalhin mo din ang pangalan ko. Kapag ipipirma mo ang iyong pangalan
ay sisiguraduhin kong kasunod nito ang apelyido ko.

Nangilabot ako hindi sa lambing ng boses ni Alli. Tumataas ang balahibo ko sa

katawan dahil sa mga sinasabi niya.

Masyadong mabulaklak ang bibig ni Alli, yung tipong madadala ka sa mga sinasabi
niya at wala ka ng ibang gagawin kundi ay ang pumayag at sumangayon sa kanyang
gusto.

"Someday baby boss and I can't wait for it to happen"

He whispered then kissed the crook of my neck.

To be continued...

=================

Kabanata 20

Kabanata 20

Leaving

"Hey relax. Alli's fine. Masamang damo ang isang yon, kaya hindi pa yun mamamatay
kaagad"

Tiningnan ko ng masama ang lalaking nakaupo sa driver seat at nagmamaneho patungo

sa flat ni Alli.

Pa-paano ako magrerelax kung sa kalagitnaan ng gabi ay bigla na lang may maghahanap
sayo at sasabihing may nangyaring masama kay Alli?

Kagagaling niya lang mula sa sakit niya noong isang araw tapos heto na naman
ngayon? May nangyari sakanyang masama?

"Manahimik ka"
Asik ko sa estrangherong lalakeng kasama ko. Sa totoo lang ay nagdadalawang isip pa
akong sumama sakanya ngunit naglahad siya ng mga patunay na kilala nga niya si
Alli.

Ayaw sana akong payagan ni Eliot ngunit nakiusap ako sakanya na kaylangan kong
samahan ang lalaking to dahil si Alli ang pinaguusapan dito.

"Woah fierce"

Saad niya at humalakhak.

Hindi ko na lamang ito pinansin at itinuon ang paningin sa labas. Hinaplos ko ang
magkabilang braso ko dahil sa lamig na nararamdaman ko.

Kakaiba ang pakiramdam ko sa estrangherong ito. May aura sakanyang nakakatakot

higit pa kay Eliazar noon.

Kinikilabutan ako sa tuwing hahalakhak siya at titiningnan ako. Nakikita ko ang

emsyon niya ngunit para sa'kin ay napakamisteryso pa rin niya.

"Kung may nangyaring masama kay Alejandro bakit hindi tayo sa hospital pumunta?"

Baling ko sakanya. Umangat ang sulok ng kanyang labi at nangibit balikat lamang.

"Were here"

Tiningala ko ang mataas na gusali at napabuga ng hangin. Lumabas ako ng sasakyan at

inihakbang

ang mga paa ko. Nilingon ko ang kasama ko ng may pagtataka dahil hindi pa rin ito
lumalabas sa sakanyang sasakyan.

Kinatok ko ang tinted na salamin.

"Hindi mo ba ako sasamahan sa loob?"

Ngumisi siya at umiling.

"A-ano? Teka, p-paano natin madadala si Alli sa ospital?"

Hindi ko maintindihan ang mga ikinikilos niya. Kung may nangyaring masama kay Alli
dapat ay kelangan namin siyang dalhi--

"No need Missy. Just bring him to heaven. That will do"

Saad niya habang humalakhak at pinaharurot ang sasakyan.

Anong ibig niyang sabihin?

Hindi ko na lamang iyon inintindi at nagtuloy tuloy na sa loob. Dahil kilala na ako
dito ay nagtungo na kaagad ako sa elevator.

Nang makarating sa flat ni Alli ay nagdire-diretso na ako sa pagpasok dahil katulad

nung una ay bukas ito.

Sa pagpasok ko ay nalanghap ko ang amoy ng bulaklak. Napakunot ang aking noo.

Bulaklak. Amoy rosas. Niyuko ko ang ang aking ulo at nagsquat upang mapulot ang
kung ano mang naapakan ko.

Saktong pagkapulot ko ay bumukas ang ilaw sa buong living room. Napasinghap ako
nang makitang nagkalat na petals ng rosas ang nasa carpeted floor ng flat ni Alli.

Anong pakulo ito?

"Alli"

Tawag ko ngunit walang response mula dito. Nagtuloy tuloy ako sa paglalakad at
tinungo ang kanyang kwarto.

Dahan dahan kong binuksan ang pinto at agad na sinakop ng madilim na kwarto ang
paningin ko.

"Alli"

Saad ko nang mapansin ang mumunting ilaw mula sa balcony. Maliwanag ang
gabi,napakaraming bituin sa langit at ang sinag ng buwan ay kaunting natatakpan ng
bulto ng isang katawan.

"Alli"

Muli kong tawag sa mahinang boses.

Dahan dahan itong humarap sa'kin habang may nakatapat na isang pirasong rosas sa
kanyang ilong at labi.

Binaba niya ito at bumungad sakin ang kanyang malaking ngiti sa labi.

"Baby"

Aniya at inilang hakbang ang pagitan naming dalawa. Niyakap niya ako ng mahigpit at
hinalikan ang buhok ko.

"Akala ko may nangyaring masama sayo"

Saad ko at hinawakan ang kanyang magkabilang pisngi.

Ngumiti siya at pinisil ang kamay ko.

Binigay niya sakin ang pulang rosas.

"Salamat ngunit anong pakulo ito? Dis oras na ng gabi Alli."

"Hindi mo ba nagustuhan ang hinanda ko ngayong gabi?"

Iginawi niya ang paningin sa kaliwang bahagi ng balcony at halos mapasinghap ako
nang makita ang ginawa niya.

"Candlelight dinner babe"

Aniya at pinghila ako ng upuan. Ngayon ko lang ito napansin dahil okupado ang
isipan ko ni Alli.

Totoo pala yung sinasabi ng iba na kapag kasama mo ang taong mahal mo ay wala ka ng
ibang mapapansin kundi tanging siya lamang.
Maging ang nakakalat na petals katulad sa living room ay hindi ko din napansin.

"Para saan to?"

He shrugged "I just feel like doing this to the girl I love."

Ngumiti siya at hinawakan ang kanang kamay ko.

"I love you"

Usal niya ng nakatitig sa mga mata ko.

Tanging ngiti lamang ang itinugon ko. Hindi dahil sa ayoko at nahihiya akong
sabihin sakanya na mahal ko din siya, hindi ko lang alam kung papaano ko masasabi
sakanya lalo na ngayong tagos na

tagos sa puso ko ang mga sinasabi niya.

Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya hindi katulad noong nasa hacienda pa kami.
Noon walang kasiguraduhan pero ngayon alam ko, na totoo ang lahat ng ito.

Totoong mahal na mahal niya ako na sumusobra at umaapaw na ang puso ko sa galak
ngunit natatakot ako dahil isa sa mga natutunan ko ay ang lahat ng sobra ay
nakakasama at ayokong mangyari na dumating kami sa puntong muli kaming magkasakitan
dalawa at mauwi lang sa wala.

"Hey what's wrong?"

Hindi ko namalayan ang paglapit sa'kin ni Alli. Nakaluhod siya sa gilid ng upuan ko
at pinupunasan ang luha ko.

Umiiyak na pala ako dahil sa mga naiisip ko.

"Alli"

Saad ko at dinaluhan siya ng yakap.

"Mahal na mahal din kita ngunit natatakot ako na baka mawala ka lang sa'kin,
baka...Baka iwanan mo na lang ako ng basta"

"What? Saan ba nanggagaling ang mga pinagsasabi mo? Baby..."

Napabuga siya ng hangin.

"I won't leave you. I promise you. Kahit sabihin mong iwan kita, hindi ko gagawin.
As long as my hear beats only for you, magtiwala ka hindi ko gagawin ang nasa
isipan mo. I assure you that."

Puno ng sensiridad na saad niya. Hinalikan niya ako sa aking noo at inalalayan
makatayo.

Inilagay niya ang magkabilang braso ko sa balikat niya at siya naman ay hinapit ako
sa aking bewang.

"Im sorry. Sorry kung pinagdudahan kita. Sorry din kung sinira ko ang gabing to"

Bulong ko at hinigpitan ang yakap sakanya.

Hinigpitan niya din ang pagkakayakap sakin at nagsimulang igalaw

ang katawan namin. Ni-sway niya ang katawan namin na para bang may musika kaming
naririnig na dalawa.

"Wala man sayo ang lahat, wag kang mangamba"

Napangiti ako nang magsimula si Alli'ng kumanta. Hindi kagandahan ang boses niya
pero kahit na, gusto ko pa din madinig ang boses niya dahil alam ko na pinaghandaan
nia ito.

At hindi sa lahat ng pagkakataon ay handang ipahiya ng isang lalake ang sarili niya
sa harapan ng babaeng kaharap niya para lamang kumanta kahit na hindi maganda ang
boses niya.

And I appreciated it. Mas gugustuhin ko pang pakinggan buong maghapon ang boses
niya atleast alam kong sincere ito at ako lamang ang pinagaalayan niya ng kanyang
kanta.

"Wala man sayo ang lahat, iniibig kita"

Nakisabay ako sa pagsayaw niya. Tiningala ko siya at napangiti ako nang magtama ang
paningin namin.

Kumikislap ang kanyang mata sa galak at nasisigurado kong ganun din ako.

"Hindi ka man yung tipo, na nakikita sa tv at radyo, ang sinisigaw ng puso ika'y
mahal ko"

Ngumiti din siya at pinaglandas ang kamay sa aking pisngi.

"Mahal din kita"-I mouthed.

"Wala man sayo ang lahat sa akin ay ikaw lang.

Wala man sayo ang lahat hanap ka sa tuwina."

Pinikit ko ang aking mata at dinama ang pangyayari ngayon. Binaon ko ang aking
mukha sa kanyang dibdib at sinamyo ang ihip ng hangin na tumatama sa aking balat.

"Ang bawat pintig ng puso ko sinisigaw ang pangalan mo. Sa lungkot at sa ligaya
kasama mo ako"

Napahiwalay ako sakanya nang ihinto niya ang pagkanta. Hinawakan niya ang kamay ko
at pinisil ito.

Ramdam ko ang panlalamig niya at

ang sunod sunod na pag lunok niya.

"Baby"

Pumikit siya at pinaglapat ang aming noo.

"Pinapangako ko sayo, ikaw lamang ang mamahalin ko. Hindi ako maghahanap ng iba
dahil wala ng rason para gawin ko iyon. Maaaring makatagpo ako ng katulad mo pero
ito lang ang pinapangako ko. They're not you. Hindi sila katulad mo. They're not
the exact you. Ikaw lang Layana. Ikaw lang baby"

Sunod na sunod na aniya na naging dahilan din ng sunod na sunod na pagpatak ng luha
ko dahil sa kagalakan.
"Pinapangako ko din sayo Alli. Ikaw lang. Hindi kita ipagpapalit kahit kanino"

Pumiyok ako.

"Baby"-He paused. "I know you love me and you know how much I love you too,
but...."

"B-but?"

Kinakabahang ani ko. Akala ko nagkaliwanagan na kami ngunit parang may hindi
magandang mangyayari?

"But I want us official. I want you to be mine. Gusto ko ng kasiguraduah na akin

ka."

Nakahinga ako ng maluwag dahil kasalungat ng aking iniisip ang gusto niya. Ang
buong akala ko ay uuwi ako ngayong gabi na luhaan.

"But I'm officially yours already Alli"

"No baby. I want to ask you this."

Humakbang siya papalayo sa'kin ngunit lumapit din kaagad. Sapat lamang ang layo
namin sa isa't isa.

Nangunot ang noo ko nang muli niyang ihakbang ang kanyang paa at nilagpasan ako.
Naupo siya sa kinauupuan ko kanina at katulad ng kanina ay hinawakan niya ang
dalawang kamay ko.

Dinala niya iyon sa kanyang labi at hinalikan. Nakayuko ako sakanya samantalang
siya ay nakatingala sa'kin.

"Layana Faith Monjardin. I have to ask you something but I hope you won't get mad
at

me because I will not going to kneel in front of you just because Im gonna ask you
this."

"Hindi kita maintindihan Alejandro"

Napailing ako.

"Just listen to me baby"

Humalakhak siya ngunit ramdam ko ang kaba sa kanyang boses.

"I know this is not perfect. Hindi ko napaghandaan ang gabing to. I mean look at
me. Hind---"

"Alejandro"

Frustrated kong sigaw.

"Tanungin mo na lang ako pwede? Wag mong maliitin ang sarili mo. Wag mong sabihin
na hindi perpekto ang gabing ito dahil pagmamahal mo pa lang ay ramdam na ramdam ko
na kung gaano ka kaperpekto sa puso ko."

Akma pa akong magsasalita ngunit hindi na natuloy dahil nakatulalang nakatitig

ngayon sa'kin si Alli. Nakaawang pa ang labi nito ngunit agad din nakabawi.

Gumuhit ang nakakalokong ngisi sakanyang labi na nasundan din ng paghalakhak.

"I'm trying to be romantic here baby. But damn, ako kinikilig dahil sa sinabi mo"

Napasipol pa siya na naging dahilan ng pag iinit ng mukha ko. Iniwas ko ang
paningin sakanya at kinagat ang ilalim ng labi ko para maiwasan mapahagikhik dahil
din sa sinabi niya.

'Kinikilig si Alejandro. Si Alejandro Kwon kinikilig at ikaw lang ang nakakagawa

nun sakanya Layana kaya dapat mong ikatuwa.'

Biglang pumasok sa isipan ko si Suzzie na sinasabi sa'kin ang linyang yon. Ngunit
agad din napawi ang ngiti ko nang maalalang basta na lang ako nawala at hindi nag
paalam sakanya.

"Hey what's wrong? Did I say something na mali?"

"W-wala Alli. May naaalala lang ako"

Napabuntong hininga ako. Pinaupo niya ako ng patagilid sakanyang hita. Hindi pa rin
ako nakatingin

sa mga mata niya.

Hinawakan niya ang pisngi ko at pinaharap ang mukha ko sakanya.

"Tell me baby. What's wrong?"

Saad niya habang hinahaplos ang buhok ko.

Muli akong napabuntong hininga at tiningnan siya sakanyang abong mata.

"I just remembered Suzzie. H-hindi ako nakapagpaalam sakanya nung umalis na lang
ako ng basta"

Mahinang ani ko. Malamang ay nag alala sakin yun at panigurado galit sakin si
Suzzie ngayon.

"You wanna talk to her?"

Umiling ako.

"Wag na Alli."

Hindi ko pa kaya. Nahihiya pa ako sakanya. At ang panget naman tingnan na

pinaguusapan namin ito ngayon kung sa gayon siya ang dahilan ng pag alis ko
sakanila.

"Ano nga pala yung sasabihin mo"

Pilit kong iniba ang usapan upang maiwasan na din ang nakakailang na pakiramdam.

"Are you sure ngayon mo na gustong malaman? Its okay baby kung hindi muna ngayon"

Ani Alli at pinaikot sa kanyang daliri ang dulo ng buhok ko.

"Hmm. Excited eh."

Pagbibiro niya. Tinampal ko ang braso niya dahil nahihiya ako sa inaakto niya.

"Should I cut my hair already?"

Pagtatanong ko. Out of the topic. Alam ko.

Itinigil niya ang paglaro sa buhok ko at tiningnan ako.

"You're asking me that. Really?"-Tumango ako at sinundot ang pisngi niya. "Hmm baby
Im flattered coz you're asking my opinion."

Napataas ang kilay ko. "So? Dapat ko na bang pagupitin?"

Ngisi ko.

"Nah. I want it long babe. It suits you"

Napatango tango ako at ako naman ngayon ang naglaro sa buhok niya. Sinuklay

suklay ko din ito katulad ng ginagawa niya sa'kin.

"Would you be my girl?"

Pambabasag niya sa katahimikan.

Napatigil ako sa ginagawa ko at nilingon siya. Nakatingin na siya sakin at kagat

kagat ang kanyag labi.

"Would you be my wife instead?"

Pag uulit ngunit iniba niya ang huling salita.

"K-kaylangan pa bang tanungin yan?"

Napatango siya.

"Y-yes Alli. Gusto kitang maging akin Alli. Gustong gusto din."

"Now its official. Were official baby."

Bulong niya sa tenga ko at niyakap ako ng mahigpit.

Yes were official. At nagkakamali si Alli na hindi perpekto ang gabing ito. Dahil
para sa'kin wala ng hihigit pa sa pangyayari ngayong gabi.

Perpekto ito kahit na malaking Tee shirt lamang ang suot ko at maikling short
samantalang si Alli naman ay naka pajama lamang na kulay abo at puting sando habang
naka set up ang candlelight dinner namin.

Perpekto ito hangga't nandyan kayo pareho. Hindi mahalaga kung magarbo ang ginawa o
simpe lamang basta't nandyan kayo at nagmamahalan ay sapat na para sumaya at
makuntento kayo.

"I love you boss."-Muling bulong niya at hinarap ako sakanya.

"Alli."

"Hmm"
Pareho kami ngayong nakatingala at pinagmamasdan ang mga bituin. Nakakandong pa din
ako sakanya habang nakayakap siya sa'kin mula sa likuran.

"Gusto ko lang malaman yung tungkol doon sa sinasabi mong pagluhod sa harapan ko."

Kanina ko pa iniisip ang bagay na yon. Hindi ko maintindihan. Oo nakakakita ako ng

mga lalakeng lumuluhod sa harapan ng babae kapag may espesyal na itatanong ang
lalake dito.

"Baby. You really

wanna know?"-I nodded.

"Are you disappointed dahil hindi ako lumuhod sa harapan mo kanina nang tinanong
kita.?"

"Ano? H-hindi. Hindi ko lang maintindiha ang sinasabi mo kanina."

Napaharap ako sakanya.

"Isang bagay pa pala ang ipinapangako ko sayo Mahal ko. Luluhod lamang ako sa harap
mo kapag kasal na ang inaalok ko."

Napakurap ako at hindi malaman ang sasabihin.

"At kapag dumating ang araw na lumuhod nga ako sa harapan mo ay sana.... Oo ang
isagot mo."

Seryosong aniya. Biglang bumilis ang kabog ang dibdib ko.

"Alli."

Tanging nasabi ko at niyakap siya. Sa yakap kong ito, alam ko na alam na niya ang
magiging sagot ko kapag dumating na ang araw na iyon. At hindi na ako makapaghintay
na mangyari yun.

Gusto ko na siyang makasama sa pagtanda. Gustong gusto ko na siyang makasama habang

buhay.

"Thankyou baby. Thankyou."

Usal niya at kinarga ako na katulad ng pagkakakarga sa bagong kasal. Pumasok siya
sa loob at sinara ang sliding door.

Dahan dahan niya akong binaba sa malambot niyang kama at pinaglapat ang aming mga
labi.

Tinugon ko ito ng puno ng pagmamahal. Pumatong siya sa'kin ng hindi hinihiwalay ang
labi niya sa'kin.

Niyakap ko siya at mas lalong hinila papalapit sa'kin. Naramdaman ko ang pagkagat
ni Alli ng pang ibabang labi ko at marahang pinaglaruan ito. Kakagatin at marahang
sisipsipin.

Napasinghap ako nang pumasok ang kanang kamay niya sa loob ng suot ko at marahang
pinisil ang dibdib ko. Papalit palit ang ginagawa niyang paghaplos sa aking dibdib
hanggang sa pag baba ng kanyang labi sa aking leeg ay
ang pagbaba din ng kanyang kamay sa aking puson patungo sa gitnang bahagi ng aking
hita.

"Alli"-Daing ko nang haplusin niya ako doon sa labas ng aking short.

Pabaling baling na ako ngayon dahil sa sensasyong nararamdaman ko hanggang sa

tuluyang manuot sa katawan ko ang lamig nang mahubad ni Alli ang kasuotan ko.

"Alli...hmm"

Daing ko nang tuluyan ng bumaba ang halik niya sa pagitan ng dibdib ko. Napasabunot
ako sa buhok niya ng paglandasin niya ang kanyang dila doon.

"Kwon"-Usal ko nang sipsipin niya ang bukana ng dibdib ko.

Napaliyad ako. Tuluyan ko ng isinusuko ang sarili ko sakanya. Handa na akong

magpaubaya. Dahil unang una pa lang ay kanya na ako.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko nang madako ang halik niya sa pusod ko pababa
pa sa puson ko at nanindig ang balahibo ko nang hawakan niya ang short ko at handa
na itong ibaba ngunit hindi ko alam kung bakit siya tumigil.

"Dammit!"-Aniya at bumangon. Inabot ang T-shirt ko at muling sinuot sa'kin. "I'm

sorry baby. I'm sorry."

Saad niya at niyakap ako ng mahigpit.

"W-why? What's wrong?"

Puno ng pagtatakang ani ko. May mali ba? Ayaw na niya ba sa'kin?.

"A-ayaw mo na ba sa'kin.?"

Napaiwas ako ng tingin at pinunasan ang luha ko. Dahil sa takot na baka makita niya
ito.

"What? No baby. If you'd only knew. I wanna take you right here right now. But I
can't."

Mahinang aniya.

"B-bakit?"

"Sshh baby. Gustuhin ko man ay hindi maaari."-Niyakap niya ako. "Gusto ko kapag
ginawa natin yon ay maalagan kita kinabukasan. I want to care of you after we made
love. At hindi ko magagawa ang mga yon ngayon."

Tinapik ko ang mga braso niyang nakapulupot sa'kin. Damn you Layana. Para kang
sabik na sabik sakanya.

"Bakit?"-Napalunok ako dahil pakiramdam ko ay may nakabara sa aking lalamunan.

"I'm..."

Napaiwas siya ng tingin. Unti unti ding humihina ang kanyang boses.

"I'm leaving."

To be continued...
=================

Kabanata 21

Kabanata 21

Harder

"A-aalis ka?..."-Napapalunok na ani ko at tinalikuran siya. Inayos ko ang aking

sarili upang makapaghanda na sa pag uwi ko.

Tumayo ako at humarap sa salamin.

"Saan ang punta mo?"

Pilit kong pinatatag ang boses ko kahit alam ko na kahit ano mang minuto ay
babagsak na ang mga luha ko.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at ang paglapit niya sa'kin.

Pinaharap niya ako sa kanya at bumuntong hininga.

"Europe baby. For three days. Business trip..."

Paisa-isang sagot niya at hinalikan ako sa noo. Kinagat ko ang aking pang ibabang
labi at tumango.

"Kelan ang alis mo?..."

Tiningala ko siya at kita ko ang pag sunod sunod na paglunok niya.

Anong nangyari? Bakit kanina ay ang saya saya pa naming nagkwekwentuhan tapos isang
salita lang ang binitiwan niya ay agad na nakapagpabago ng ihip ng hangin sa
pagitan naming dalawa.

"Tomorrow..."

Halos pabulong na aniya at ginulo gulo ang kanyang buhok. Muli akong napatango at
tinalikuran siya. Sinuklay ko ang aking buhok na nagulo kanina. Nagtama ang aming
paningin sa salamin.

Damang dama at kitang kita ko ang pag aalinlangan sa mga mata niya.

Ngumiti ako ng pilit. "Iuwi mo na ako Alli..."

Akma pa siyang magpoprotesta ngunit inilingan ko na lamang siya. Ayokong

makipagusap na sakanya ngayon dahil baka magtalo lang kami lalo na at nagiging
emosyonal ako muli.

"Baby..."-Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kwarto at naramdaman ko ang pagpatong

niya sa'king balikat ng jacket.

"Salamat..."-Tipid na ani ko.

"Are you sure you're going home? You can

sleep here babe. It's dawn already..."

"Wag na Alli..."-Dahil ayokong pag gising ko kinabukasan ay hindi na kita maabutan

pa.

Madrama. Oo pero ganito talaga kapag mawawalay ka sa taong mahal mo. Kahit na nga
isang oras pa lamang kayong nagkakahiwalay ay namimiss mo na siya; ano pa kaya yung
tatlong araw na hindi mo siya makikita?

"Were good right boss?"-Pinisil niya ang kaliwang kamay ko nang ihinto niya ang
sasakyan sa tapat ng apartment.

Pinisil ko pabalik ang kamay niya at tumango. Sino ba naman ako para pigilan siya?
At isa pa negosyo iyon. Iyon na ang mundong ginagalawan niya bago pa man niya ako
nakilala kaya wala akong karapatan pigilan siya.

"Of course Alli....I love you..."-Dumukwang ako papalapit sakanya at hinalikan siya
sa kanyang labi.

Bago pa man niya tugunin ang aking halik ay humiwalay na ako.

"Mag iingat ka doon ha? Tatawagan mo ako palagi...Sige na, alis na, baka maaga ka
pa bukas."

Lumabas ako ng sasakyan niya ngunit nagulat ako nang lumabas din pala siya.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

"Thank you hon. Mahal din kita...Goodnight."

Tumango ako at unti unting nawala ang ngiti sa aking mga labi habang unti unti ding
nawawala sa paningin ko ang sasakyan niya.

Napabuntong hininga ako at pumasok na sa loob. I'm going to miss you Alli.

KINABUKASAN ay parang wala sa sariling bumangon ako sa higaan at nagtungo sa banyo.

Katulad ng nakagawian; maliligo at kung anu pa. Pagkatapos ay ipagluluto si Eliot
ng agahan ngunit katulad noon ay hindi ko na naman siya naabutan.

Napapansin kong nagiging mailap sa'kin si Eiot katulad noong bagong dating

pa lang ako dito. At katulad din nina King at Axiela ay hindi na nila ako madalas
kausapin.

Napapansin kong iniiwasan nila akong dalawa kapag magkasalubong kami ngunit kapag
nagtatama ang aming paningin ay ngingitian lamang nila ako at wala ng iba pa.

Nagtungo na ako sa PIS at dumiretso sa CBA bldg. Final examination namin ngayon at
by department ang pag exam. Nauna sa schedule ko ang asignaturang algebara, kung
saan si Mister Park ang professor.

Napailing na lamang ako dahil hindi ko alam kung may maisasagot ba ako mamaya sa
exam. Hindi ako nakapagreview at hanggang ngayon ay lutang pa din ako.

Nakayungko lang ako sa upuan ko at pansamantalang pumikit. Hihintayin ko na lang

ang pagdating ni Mister Park tsaka ako mag aayos ng sarili.

Hindi katulad ng nakasanayana, hindi ngayon maingay ang klase. Marahil ay

nagrereview sila. Kung hindi ako nagkakamali ay ako lamang ang hindi nagrereview.
Ilang minuto pa ang lumipas at hinihila na ako ng antok. May narinig pa akong
nagsipagsinghapan ngunit binalewala ko na lamang ito.

Nagising lang ako nang maramdaman kong may sumusundot sa tagiliran ko. Kinusot ko
ang aking mata at nanatiling nakayuko sa upuan kong nagmulat ng mata. Napakurap
kurap pa ako ng ilang beses at sinisigurado kung tama ba ang nakikita ko.

"Good morning..."-Malambing ngunit mahinang aniya.

Nakangiti siya sa'kin at mukhang tuwang tuwa sa sa nakikita niya.

"Alli."

Mahinang usal ko at umayos mula sa pagkakaupo dahil

naka squat siya sa harapan ko habang nakatapat ang mukha niya sa mukha ko at maigi
akong pinagmamasdan.

Nang tumayo siya ay doon ko lamang napagmasdan ang ayos niya. Tanging polong pink
ang suot nito na nakapagpaangat ng kanyang kakisigan at itim na jeans na tinernuhan
ng snickers ang porma niya ngayon.

Nakarinig ako ng tikhim mula sa gilid ko at nakitang si Thesaree ito. Inilibot ko

ang paningin sa buong math room para lamang maabutan ang buong klase na nakatingin
sa'kin.

Dahil sa kahihiyan ay muli kong binalik ang atensyon kay Alli. Mataman ang
pagkakatitig nito sa'kin.

Akma akong magsasalita nang nakapamulsang tinalikuran niya ako at pumunta sa

unahan.

"Students I'll be your proctor today since Mister Park is out."

Aniya sa baritonong boses. Pinanlisikan ko ng mata si Stella nang tumili ito.

Napaamang ako sakanyang sinabi. Anong ibig sabihin niya? Hindi ba't may business
trip siya at hindi ito pwedeng ipagpaliban?

Madami pa siyang sinabi ngunit hindi ko na iyon naintindihan. Namalayan ko na

lamang ang pag abot sa'kin mula sa unahan ng test paper na sasagutan namin.

Napabuntong hininga ako at marahang pinikit ang mata ko at sumandal sa upuan. Wala
akong maisagot dahil sa napakaraming dahilan.

Una ano ang ginagawa niya dito. Bakit wala si Mister Park at bakit hindi siya
natuloy sa pag alis niya?.

"Are you okay Miss.Monjardin?"

Nangilabot ako sa hiningang tumatama sa may bandang leeg ko. Umayos ako ng pag
kakaupo at binalik ang atensyon sa papel na sinasagutan ko.

Tanging tango

lamang ang tinugon ko sakanya.

Pinilit kong itinuon ang atensyon sa ginagawa kahit na ramdam ko ang presensya ng
lalakeng mahal ko sa aking likuran.

Napakagat ako sa aking pang labi nang batuhin ako ni Thesaree ng isang kapirasong
papel. Kinuha ko ito at binasa ang nilalaman.

'Concentrate'

Iyon lamang ang nakasulat sa papel. Lakas loob kong nilingon si Alejandro sa likod
ko at nakahinga ako ng maluwag nang nasa kabilang row na ito naglilibot.

Naabutan kong nakatingin sa'kin si Thesaree at tinanguhan siya.

Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako kapag nakikita ko siya. Kagabi naman ay
hindi ganuon masyado pero ngayong nasorpresa ako dahil hindi siya natuloy umalis ay
dumoble ang pagkabog ng dibdib ko.

Natapos ang pagsasagot ko sa exam at mukhang ako ang pinaka huling natapos kasunod
si Stella. Nasulyapan ko pang malanding inabot nito kay Alli ang kanyang papel
ngunit napasimangot naman kaagad dahil tinanguhan lamang ito ni Alli.

Lihim akong napangiti.

Ngunit ang ngiting iyon ay agad din nabura nang magtama ang aming paningin.
Kinindatan pa ako nito na siyang nakapagpaamang kay Stella.

Nang kami na lang dalawa ni Alli ang natira sa loob ay nilock niya ang pinto at
lumapit sakin.

Agad niya akong hinila patayo at niyakap ng mahigpit.

"Damn baby. I miss you"

Bulong niya at binaon ang mukha sa pagitan ng balikat at leeg ko.

"Alli.."-Nakangiting usal ko. "Akala

ko aalis ka..."

"I can't baby. Alam kong nagtatampo ka...."

Aniya at sinuklay ang buhok ko ng kanyang kamay.

"Pero"-Akmang pagpoprotesta ko. Umiling lamang siya bilang pagtatapos ng usapan.

Napabuntong hininga na lamang ako.

"...Are you done answering the exam?"

Pag iiba niya. Tumango ako.

"Good. Let's go..."

Hinawakan niya ang kamay ko at kinuha din ang bag ko.

"Te-teka hon. May klase pa ako pagkatapos nito.."

Napahinto naman siya at ang laki ng ngising nilingon ako.

"Alright honey."-Hindi pa din maalis ang ngisi sakanyang labi at sumisipol na

sumandal sa mesa sa harapan.
Saktong may kumatok sa pintuan kaya nagtungo doon si Alli at binuksan. Samantalang
ako ay inayos ang gamit ko at nag apply na din ng powder sa mukha.

Pagkatapos kong mag ayos ay napatili ako dahil bigla na lamang akong niyakap ni
Alli mula sa likod. Hindi ko namalayan na tapos na pala siyang makipagusap sa kung
sino mang tao sa labas.

"Ano ba Alli."-Pareho kaming napatawa dahil sa pagsigaw ko. Binuhat niya ako habang
nanatili siyang nakayakap mula sa likuran ko at nagpaikot ikot kami.

"My baby"-Saad niya habang humahalakhak.

"Ibaba mo ako Alejandro Kwon. Nahihilo ako."

Pagpoprotesta ko at hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang braso.

Ibinaba nga niya ako ngunit muli din namang binuhat at pinaupo sa lamesa ni Mister
Park. Pumwesto siya sa gitna ng mga hita ko at hinalikan ako sa aking leeg.

"Alejandro shet ka...."-Mahinang ani ko. "...Kapag nalaman to ni

Mister Park na may naupo sa mesa niya, ikaw talaga ang isusumbong ko."

Paputol putol na anas at habol hiningang saad ko.

Batas kasi ni Mister Park ay wag daw kami mauupo sa kanyang mesa dahil hindi
maganda tinggan lalo na at nasa kolehiyo na kami. Mga highschool lamang ang
gumagawa nun at mga elementarya.

Napahalakhak siya sa naging daing ko at mas lalo pang lumapit sa'kin.

"It's alright baby. Wala ng magagawa si Sebastian. He's out of the country right
now."

Saad niya at pinasok ang kamay sa loob ng blusang suot ko.

"Alli..wag...dito please."-Nakapikit na ani ko at tinulak siya.

Ngunit ang pagtulak ko ay parang wala ding epekto dahil lalong pinaghina ng mga
haplos ni Alejandro ang katawan ko.

"You're mine baby. Your body, soul and heart....Akin ka lang mahal ko."

Saad niya at hinalikan ako sa labi. Tuluyan na akong napapikit at napayakap

sakanya. Naramdaman ko ang paghaplos pataas at pababa ng kanyang kamay sa aking
bewang at mas lalo pa akong idiniin sakanya.

"Ahh"-I tried to suppress my moan pero hindi ko na napigilan. He bit my lower lip
and slid his tongue on me.

Maya-maya pa ay siya na ang kusang bumitaw sa halikan namin at nagtungo ang kanyang
labi sa aking leeg. Kinagat niya ako ng marahan doon at pagkatapos ay sinipsip ito.
Napatingala ako sa kakaibang nadarama.

"S-shet ka talaga Alejandro..."-Habol hiningang saad ko. "Pag may nakakita talaga
sa'tin dito ay maghihiwalay tayo."

Pagbabanta ko sakanya ngunit mukhang wala siyang narinig dahil patuloy lamang
siya sa kanyang ginagawa.

"Alejandro...Kwon"-Kinagat ko ang aking pang ibabang labi nang maramdaman ko ang

pagkalas niya ng butones ng aking jeans.

Nanginig ang tuhod ko at pinulupot ito sa bewang niya. Hindi kaylan man pumasok sa
isipan ko na magagawa kong makipaghalikan dito sa loob ng paaralan at dito mismo sa
ibabaw ng mesa ni Mister Park.

Tuluyan nang naibaba ni Alejandro ang zipper ng suot ko at akmang hahawakan na niya
ako doon nang muling tumunog ang pinto. Senyales na may kumakatok.

"Damn."

Mura niya at pinaglapat ang aming noo habang siya ay nakapikit. Naghahabol din siya
ng kanyang hininga katulad ko.

"I-if I should have known na hindi ako matutuloy....Sana pala ay tinuloy na lang
natin to kagabi para hindi ako nabibitin ngayon."

Napahalakhak ako sa naging pahayag niya at hinawakan ang kamay niyang abala sa
pagbalik sa pagkakazipper at pagkabutones ng jeans na suot ko.

Kahit ako...Nakakahiya mang aminin ay nagustuhan ko din ang ginawa namin ngunit
sadyang nakakabitin.

"Lemme fix your clothes baby."

Saad niya at inayos ang nagusot kong blusa. Sinuklay din gamit ng kanyang daliri
ang buhok ko. Tinulungan niya akong makababa sa mesa at hinalikan ako sa aking noo.

"Mahal kita."

Napangiti ako. Napapadalas ang pagsabi sakin ni Alejandro ng nararamdaman niya

sa'kin kaya hindi ko maiwasan kiligin ng patago.

"Sige na buksan mo na yung pinto."

Tinulak tulak ko pa ng marahan ang likod niya dahil mukhang ayaw niyang ihakbang
ang kanyang mga paa.

Nasa likuran niya ako kaya nang buksan niya ang pinto ay hindi ako makikita ng tao
sa labas.

"What?"-Singhal

niya matapos buksan ang pinto.

"I'm here for Layana. Where is she!?"

Malamig na ani ng baritonong boses.

Umalis ako sa likuran ni Alli at tiningnan ang lalake sa likod ng boses na yon.

Kita ko ang nakakunot na itsura nito.

"Eliot"-Saad ko at humakbang papalapit sakanya.

"What do you want from her?"

Nakaigting pangang saad ni Alli at hinila ako papunta sakanya. Ngumisi si Eliot sa
naging akto nito.

"Alli ano ba."-Suway ko dito. Alejandro just smirk and possessively wrapped his
arms around me.

"Eliot."-Pag aagaw atensyon ko sakanya nang mapansing nakatitig siya sa braso ni

Alejandro.

Nag angat siya sa'kin ng tingin.

"Little theater..Now!"

Simpleng aniya at tinalikuran kami. Napapikit ako nang maalalang ngayon na pala
ipapalabas ang short film na ginawa namin na finals din namin para sa literature.

Bibalingan ko si Alejandro.

"I have to go."

Tumango siya at humiwalay sa'kin. Hinalikan niya ako sa aking noo at ngumiti.

"Alright boss."-Tumingin siya sa kanyang wristwatch at napailing.

"Kaylangan ko na din umalis. Taker."

"Saan ka pupunta?"

Lumapit ako at hinalikan siya sa kanyang pisngi.

"Another building baby. Im Sebastian's substitute for today, right?"

Ngisi niya at pinasadahan ng palad ang kanyang buhok na nahuhulog sa noo niya.

Natitigilang napaamang ako sa sinabi niya.

"Y-you mean to say..."

Lumawak ang pagkakangiti niya at

parang batang tumango.

"You're right baby. Instead na ako ang pupuntang europe, nakiusap ako kay Sebastian
na siya na lang ang pumunta dahil hindi ko kayang iwan ang babaeng nagtatampo
kagabi."

Napanguso ako at hinampas ng mahina ang braso niya.

"Nagtatampo man ang babaeng yon, panigurado ay naiintindihan ka naman niya."

Oo nagtampo ako sakanya kagabi, pero ilang ulit ko ng sinabi sa'king sarili na
naiintindihan ko na trabaho iyon.

"I know baby. But I can't leave that girl here. I wanna spend my time with her at
alam mo yon."

Seryosong aniya at hinapit ako sakanya.

"Thankyou Alli. Pinapasabi ng babaeng yon na mahal ka niya."

Bulong ko. Para akong baliw sa mga pinagsasabi ko na kahit ang totoo naman ay yung
sarili ko mismo ang tinutukoy ko.

"Pakisabi naman doon sa babae na mahal na mahal ko din siya at hindi ko na siya
papakawalan pa."

Kapwa kami natawa sa inaakto namin.

NAG HIWALAY kami ng landas ni Alejandro na may ngiti sa mga labi. Napapailing pa
ako dahil ang laki ng ngisi ko. Marahil ay iisipin ng mga nakasalubong ko ay
nababaliw na ako ngunit isiniwalang bahala ko na lamang iyon dahil hindi naman nila
alam ang tunay na nararamdaman ko.

Bago pumunta sa little theater ay nagtungo muna ako sa comfort room dito sa CBA
bldg. Nag ayos ako ng sarili ko at nanlalaking tiningnan ko ng paulit ulit ang
aking leeg kong sigurado ba ang nakikita ko.

Tinabingi ko pa ang aking ulo at nilapit pa ang sarili sa salamin. Napapikit ako at
pinalobo ang aking pisngi.

'Shet ka talaga Kwon.

Bakit mo ako nilagyan ng hickey sa leeg? Hindi lang isa, sapagkat marami sila'

Hinalughog ko ang laman ng aking bag at nag hanap ng maaaring ilagay dito ngunit
wala akong makita. Hindi pwede ang lotion, kapag powder naman ay matatanggal din
kaagad.

Wala akong concealer na dala !!!

Wala ng ibang paraan. Tinanggal ko mula sa pagkakatali ang aking buhok at ginalaw
galaw ko pa ang aking ulo para umayos ang buhok ko.

Matapos kong magsuklay ay nilagay ko sa kanang bahagi ng aking balikat ang aking
buhok. Sana ay walang makapansin dahil nakakahiya kapag nagkataon.

Napabuga ako ng hangin at umalis na sa CBA bldg. At nagtungo sa ika-apat na palapag

ng library. Nandodoon kasi ang little theater.

Limang minuto ang nakalipas nang makarating ako doon. Kinakabahang pinihit ko ang
door knob at nakayukong nagtungo sa unahan dahil doon ang aking pwesto sa pag upo.

Hindi ko inintindi ang nadaanan ko kahit na may tumikhim pa dito. Yumuko na lang
ako bilang paggalang.

"What took you so long?"

Ani Thesaree nang makaupo ako sa tabi niya. Nagsenyales naman ako na mamaya ko na
lamang ikekwento.

Inilibot ko ang paningin sa buong silid at napapantastikuhang napatingin sa mga

studyante dito. Madami kami at sa tingin ko ay merong hindi nabibilang sa klase
namin dito ang nanunuod.

Dahil
madilim sa loob,patay lahat ng ilaw at tanging nagmumula sa malaking screen ang
liwanag ay hindi ko kaagad nakilala ang katabi ko.

Seryoso itong nakatitig sa unahan habang naka cross ang mga braso sa kanyang
dibdib. Hindi ko na lamang inisturbo si Eliot at nalipat ang gawi ko sa isa pang
upuan na bakante at sa sunod na upuan naman ay si King ang umuukopa. Hindi niya rin
ako napapansin dahil sa unahan din ang atensyon nito.

Hindi ko namalayan ang oras at halos panlamigan ako nang sa'min na ang susunod na
ipapalabas. Tumayo si Thesaree at kinwento ang buod ng storya bago kami pinakilala
isa't isa.

Maya maya pa ay nagsisimula na ang video. Ako ang nasa unang scene,kausap ang
karakter ni King.

Tuloy tuloy lamang ang palabas. Umiikot ang kwento sa babaeng umibig sa dalawang
lalake. Sa parehong panahon, oras at pagkakataon. Ngunit kaylangan niyang mamili sa
dalawa. Kung sino ba ang mas matimbang sa puso niya ngunit sa huli ay wala siyang
napili.

Pareho niyang isinuko ang pagmamahal sa dalawang lalake dahil ayaw niyang may
lumamang sa dalawa kaya kahit na katangahan ang ginawa niya ay mas pinili niya iyon
dahil pakiramdam niya ay hindi siya nararapat alin man sa dalawa.

*At the film*

"I-I'm sorry"-Iyak ko sa film sa katauhan bilang Mercedes. "H-hindi kita pipiliin

Miguel"-Muling saad ko sa katauhan naman ni King.

Natapos ang eksena namin ni King na kapwa nagpapaalam sa dalawa hanggang sa eksena
naman namin ni Eliot ang pinakita.

Umuulan at nasa isang hardin kami nag uusap. Hindi ko na itinuloy ang panunuod at
ipinantakip na lamang sa aking mukha

ang palad ko dahil sa kahihiyan nang magtilian ang mga nanunuod nang ipakita ang
halikan namin ni Eliot.

Hiyang hiya ako sa mga tao dito sa loob ng little theater room at maging sa sarili
ko. Hindi ko alam kung papaano pa ako makakalabas ditong hindi tampulan ng tukso.
Inuuga din ni Thesaree ang aking balikat wari ay kinikilig.

"Magtigil ka Thesaree"-Asik ko sakanya.

Hindi niya ako pinakinggan at nagtuloy tuloy lang sa ginagawang pag uga sa'kin.

Hanggang sa matapos ang lahat na ipinalabas at lumiwanag na din ang buong silid.
Pumunta ang aming professor sa unahan at ang laki ng ngiti.

Inilibot ang paningin sa'min at tila may hinahanap. Nang mapako ang tingin sa'kin
at kung hindi ako nagkakamali ay kay Eliot; Pareho niya kaming pinapunta sa unahan
na naging dahilan ng muling pag ingay.

Napailing ako sa aming professor senyales na ayaw ko ngunit tinulak tulak lang ako
ni Thesaree at nakapagdagdag pa sa aking hiya ay nung hindi ko inaasahan ang
pagtayo ni Eliot at inilahad ang kanyang palad sa akin.

"Go girl. Wag ng choosy."-Asik ng isang hindi pamilyar na boses.

Napayuko ako at kinagat ang ilalim ng aking pisngi. Dahan dahan kong inabot ang
kamay ni Eliot at nahihiyang naglakad patungo sa unahan. Nahagip pa ng paningin ko
ang pag igting ng panga ni King.

"Miss.Monjardin and Mister Delos Reyes. What a surprise. Wow."

Tila namamanghang saad ng professor.

Kapwa kami walang imik ni Eliot sa unahan. Nakayuko lamang ako dahil sa kahihiyan
na

nararamdaman ko.

Ngayon ko lang naisip na ganito pala ang magiging epekto ng paghalik sa'kin ni
Eliot. Sa totoo lang ay hindi naman dapat iyon kasali doon. Nabigla lang ako nang
bigla akong halikan ni Eliot at hindi na ako nagkaprotesta pa dahil sa kagagawan ni
Thesaree.

"What do you think of their performance's Mister. Chua?..."-Napaangat ako ng tingin

nang tawagin ang dean ng Agri.Business.

May iba pa palang nanuod dito bukod sa'min?

Hindi ko na narinig pa ang naging sagot ni Dean dahil may kilabot akong
nararamdaman sa sarili ko. Na para bang may nagmamasid sa'kin ng hindi ko alam.

"How about you Mister Kwon. What d you think of their perfomance?"

Nang dahil sa ginawang pagbanggit ng aming professor sa pangalang iyon ay

napatunayan lamang ang aking nararamdaman.

Nanginig ang kalamnan ko nang makitang prenteng nakaupo sa ikalawang dulo ng

nakahilerang upuan para sa mga guess si Alejandro.

Nakangisi ito bagaman hindi ko gusto makita ang ngising iyon. Nakakapangilabot at
nakakapangatog ng tuhod.

Umayos siya mula sa pagkakaupo at umiling nang magtama ang aming paningin.

"Im not impressed by their performance. The kid's lousy kisser."

Pagtutukoy niya kay Eliot.

Dinig ko ang pagsinghap ng iilan. Tiningnan ko si Eliot at nakatiim bagang na ito.

Maging ang aming professor ay napaamang din dahil sa pagiging prangka ni Alli.

Tiningnan ko ng nagmamakaawang tingin si Alejandro ngunit pilit niya akong hindi

tinitingnan pabalik.

Alam kong galit na siya, base pa lamang sa mga sarkasmong salitang lumalabas sa
bibig niya.

"And it seems that, the girl doesn't enjoy the kiss either."

Ang kaninang maingay na silid ay naging tahimik dahil sa lamig ng kanyang boses.

Akma kong lalapitan si Alejandro nang tumayo na ito at tinungo ang pinto. Hudyat ng
kanyang nalalapit na pag alis.
"If I were in your position kiddo, I would make sure that she'll beg for more until
she could barely breathe..."

Aniya at tinalikuran kami.

"Try harder kid. But there would be no next time kapag akin na ang pinag-uusapan."

Pahabol na saad niya at pinukol ako ng malamig na titig. Napailing ako.

Magpapaliwanag ako.

"Just try...Harder"

Nakaigting ang pangang aniya.

Ni isa sa mga kasamahan ko ay hindi makalikha ng ingay nang tuluyang mawala sa

paningin namin si Alejandro.

Samantalang ako ay naiwang natutulala.

To be continued...

=================

Kabanata 22

❤❤ Walang kwenta to. Wag mo ng basahin ❤❤ #SabawLame

Kabanata 22

Paninindigan

"Mawalang galang na po.."

Saad ko nang matauhan sa mga pangyayari. Yumuko ako bilang paggalang sa professor
namin. Hindi ko na hinintay pa ang magiging tugon nito at si Eliot naman ang
binalingan ko.

"Eliot."

Napatigil ito sa paghakbang at nilingon ako. Blangko ang kanyang itsura. Wala akong
emosyong makita sa kanyang mga mata.

"I-I'm sorry sa mga sinabi ni Alli."

Iyon lamang at tinalikuran ko na siya. Hindi ko inintindi ang bulungan ng mga nasa
paligid. Ang tanging nasa isipan ko lamang ngayon ay ang galit na mukha ni
Alejandro.

"Dean pasensya na po."

Saad ko kay Mister Chua nang madaanan ko ito sa likod. Tumango lamang ito sa'kin at
ngumiti.

Dali dali akong lumabas at tumakbo patungo sa elevator, ngunit pasara na ito at
nagtama ang paningin namin ni Alejandro.
"Alli."

Tawag ko pero umiling lamang ito. Napayuko na lamang ako dahil sa kirot na
nararamdaman ng dibdib ko.

Parang may tumusok at gumuhit na kung ano dito para lamang sumakit ito ng ganito.

Binalewala niya ako. Binalewala ako ni Alejandro dahil lamang sa isang

pagkakamaling hindi ko sinasadya.

Naglakad ako sa kaliwang bahagi ng library at tinungo ang hagdan. Nasa ika-apat na
palapag ako. Hindi naman masama kung hagdan ang gagamitin ko.

Nang makalabas ng library ay saktong nakita ko si Alli. Paalis na ito at mukhang

patungo sa parking lot.

Pinagtitinginan siya ng mga tao ngunit parang wala itong napapansin dahil dire-
diretso

lamang ito sa paglalakad.

"Alli."

Tawag ko at hinabol siya kahit na nangangatog ang tuhod ko.

Hindi niya ako nilingon.

"Alejandro"

Muling tawag ko at hinawakan siya sakanyang braso nang maabutan siya.

"Alli."

Habol hiningang ani ko.

"Kwon."-Pagtatawag kong muli nang hindi niya ako kinibo. Hindi rin niya ako
magawang tingnan.

"Tsk."-Tanging nakuhang sagot ko sakanya at tinanggal ang pagkakahawak ko sa braso

niya.

Nang makarating sa dulo ng parking lot ay pinatunog niya ang kanyang sasakyan.

"Alli galit kaba?"

Saad ko na nagpatigil sa akma niyang pagbukas ng pinto ng sasakyan. Nakagat ko ang

ibabang labi ko. Pinipigilan ang aking pag iyak dahil sa lamig ng kanyang titig.

"What do you think?!"

Saad niya sa malalim na boses. Nakaigting ang kanyang panga habang pinagmamasdan
ako.

"Sorry."-Natutop ko ang aking bibig nang bigla akong mapahikbi.

Iniwas niya lamang ang kanyang paningin sa'kin at bumuntong hininga.

Ang bigat ng dibdib ko sa mga oras na ito. Nagagawa niyang balewalain ang aking
nararamdaman ngayon.

"Sorry."

Pag uulit ko ngunit mura lang ang nakuha kong tugon mula sakanya.
Napaigtad ako sa kinatatayuan ko.

"Alli wag naman ganito."

Hindi ko na pinansin ang mga luhang dumadaloy sa aking pisngi. Lumapit ako sakanya
at hinawakan ang mga kamay niya. Ngunit katulad kanina ay hindi niya magawang
titigan ako.

"Iyan lang ba ang sasabihin mo?"

Napaamang ako. Ano bang gusto niya?

"Kwon wag ka naman magalit."

Paputol putol na ani ko at niyakap siya. Isinubsob ko ang aking mukha sakanyang

dibdib upang maibsan ang sakit na nararamdaman ko.

Ngunit ang ginawa kong iyon ay siya din palang mas makakadulot sa'kin ng dobleng
sakit. Hindi niya ako niyakap pabalik at maiintindihan ko iyon. Ngunit ang pag iwas
niya at ang pagtalikod niya sa'kin ang tuluyang nakapagpadurog sa puso ko.

"Go back to your class. Im leaving."

Aniya at pumasok sa kaniyang sasakyan.

"S-saan ka pupunta?"

Naalarma ako.

He shook his head then started the engine.

"Kung saan wala ka."

Iyon lamang at pinaharurot na niya ang kanyang sasakyan.

Napayuko ako at pinigilan ang paghikbi. Nakikita ko ang pagbagsak ng mga luha ko sa
semento.

Unti unti akong tumalikod at inihakbang ang mga paa ko. Hindi ko alam kung saan ako
pupunta. Ang tanging gusto ko lamang ngayon ay mailabas itong sakit na nararamdaman
ko.

Ang sakit ng ginawang pag talikod niya sa'kin. Ngayon ko lang na-analisa na baka
ganito din kasakit ang nararamdaman niya sa tuwing tinutulak ko siya palayo. O baka
nga ay mas higit pa.

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi at tahimik na humikbi. Hindi ko alam kung
bakit ganun na lamang kalaki ang galit niya sa'kin na kung tutuusin ay hindi ko
naman sinasadya ang ginawang paghalik sa'kin ni Eliot.

Napabuga ako ng hangin at pinunasan ko ang mga luha ko. Taas noo akong naglakad
pabalik sa CBA bldg. Doon ko na lamang sasayangin ang natitirang oras ko para sa
susunod kong klase. Susulitin ko na dahil bukas ay uuwi na ako ng bicol. Semestral
break na namin simula bukas kaya susulitin ko ang panahon.

Hindi pa man ako tuluyang nakakalayo sa parking lot nang marinig ko ang pagtigil ng
sasakyan ngunit

hindi ko na lamang iyon pinansin.

Ngunit tila napako ako sa aking kinatatayuan nang maramdaman ang pagyakap sa'kin ng
pamilyar na tao, bagaman ay hindi ko pa nakikita ang kanyang itsura. Base pa lamang
sa pabangong gamit niya na nanunuot sa aking sistema ay alam kong kilala ko siya.

Napabuga ako ng hangin dahil nagsisimula na naman sa pagtulo ang aking luha.

"Im sorry."

Bulong niya at hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin. Napailing ako at pilit na

umaalis sa mga yakap niya ngunit mas lalo niya pa itong hinigpitan.

"I'm sorry baby."

Saad niya at pinaharap ako sakanya. Napaiwas ako ng tingin nang magtama ang aming
mga mata. Malambot na ang kanyang ekspresyon ngunit hindi ko pa rin maiwasan
masaktan.

"Boss."-Aniya at hinawakan ang aking pisngi at pinaharap sakanya.

"Umalis ka na lang Alli."

Pagtataboy ko sakanya at inalis ang kamay niyang nasa pisngi ko.

"Pumunta kana sa lugar kung saan wala ako."

Puno ng hinanakit na ani ko.

Humikbi ako. Damn it Layana! Kelan kapa naging iyakin pagdating sakanya?

Humakbang ako paatras sakanya habang umiiling.

"Baby."

Aniya at umiling.

"No Alejandro. Umalis kana lang muna. Galit ka sa'kin at ayaw naman kitang
kausapin."

"Baby its not what you think."

Saad niya at nilapitan ako. Itinulak ko ang dibdib niya para hindi siya tuluyang
lumapit sa'kin. Ngunit nabigo ako.

Mas lalo akong napahikbi ng halikan niya ako sa aking noo matapos punasan ang mga
luha ko.

"Babe. Im not mad at you. Hmm."-Malambing na aniya at inamoy ang aking buhok.

Nagpatangay ako

sakanya nang maglakad kami patungo sa loob ng sasakyan. Sa backseat kami naupo at
nakakalong ako sakanya. Samantalang siya ay ang higpit ng yakap sa'kin.
"Hindi ko kayang magalit sayo."

Napahiwalay ako sa yakap niya. Umalis din ako sa pagkakandong sakanya at mahinang
tinulak ang dibdib niya.

"Sinungaling."

Ani ko habang nakatitig sa mga mata niya. Kita ko ang kirot matapos ko itong
ipamukha sakanya. Nasasaktan ako sa sinabi ko sakanya ngunit hindi ko maiwasan.

"Layana."

Aniya sa nanghihinang tono at umiling.

"Sinungaling ka Alli. Hindi ka galit sa'kin pero nagawa mo akong iwan? Sinungaling
ka."

Pagdidiin ko sa huling sinabi.

"Layana. Take it back."

Pumikit siya at tumingala. Kitang kita ko ang sunod sunod na paglunok niya.

"Bawiin mo ang sinabi mo. N-nasasaktan ako."

Nagulat man ay hindi ko pinahalata ang gulat nang makita ang butil ng luha na
tumulo galing sa mata niya. Ngunit nag matigas ako.

"Sinungaling ka Alli."

Oo ako na ang masama ngunit umaapaw ang pride ko ngayon.

"Hindi ka galit pero nagawa mo akong iwan? At ang masakit pa...."

Tumigil ako at bumuntong hininga.

"Sinabi mo na pupunta ka sa lugar kung saan wala ako. Ganun mo ba ako kamahal Alli
na yung tipong ayaw mo na akong makita?"

Napaiwas ako ng tingin sakanya at itinuon ang pansin sa labas. Kabago bago pa lang
namin ay away agad ang bumungad sa'min.

Panandaliang katahimikan ang namagitan sa'min. Pinikit ko ang aking mga mata nang
muling umalingawngaw sa aking isipan ang kanyang boses. Napailing ako at hinawakan
ang dibdib ko. Sumasakit muli ito.

'Kung saan wala ka'

Muli akong napailing at dahan dahang pumihit paharap sakanya. Nakayuko ito habang
ang dalawang kamay ay nasa kanyang ulo. Tila malalim ang iniisip.

"Apat na salita Alli. Apat na salita lang ang binitiwan mo ngunit durog na durog na
ang puso ko."

Hindi niya ako inimik o nilingon man lang. Nanatili siya sa kanyang pwesto.

"Ano kaya ang mararamdaman mo kapag sinabi kong....Gusto ko din pumunta sa lugar na
kung saan wala ka?"

Hindi ko inintindi ang lamig ng kanyang titig nang balingan niya ako.

"Masasaktan kaba? Ay malamang hindi. Yun naman ang gusto mo diba? Ikaw nga mismo
ang nagbigay ng ideyang yon. Hayaan mo...ako na mismo ang lalayo sayo."

Hindi ko na alam ang mga pinagsasabi ko. Ang gusto ko lamang sa mga oras na to ay
mawala ang sakit na nararamdaman ko.

Maliit lang ang pinagmulan ng away namin ngunit nararamdaman kong lalaki ito kapag
hindi ko itinigil ang bunganga ko.

"Kwon, magsalita ka naman."

Saad ko at hinawakan siya sakanyang braso. Unti unti niya akong nilingon at halos
panlamigan ako nang muli kong makita ang dilim at lamig sakanyang itsura katulad
nang makita ko ito sa little theater.

"Dammit Layana! I didn't meant what I've said a while ago. Hindi ko iyon sinasadya.
At wag mo akong paratangan na sinungaling dahil hindi ako nagsisinungaling nang
sabihin ko sayong mahal kita."

Inis nitong ginulo ang kanyang buhok at hinawakan ako sa magkabilang balikat.

"Don't insult my feelings baby. Dahil hindi ikaw ang nakakaramdam nito, kundi ako.
Ako ang nagmamahal sayo

kaya wag mo itong pagdududahan dahil taga tanggap ka lang ng pagmamahal na inaalay
ko sayo."

Napaamang ako sakanyang sinabi. Napakurap pa ako ng ilang beses wari'y inuunawa
kong tama ba ang pagkakadinig ko.

"Alli."-Halos bulong na ani ko.

Hindi ko alam kung magiging positibo o negatibo ba ang gagawin kong pagkaintindi sa
mga binitiwan niyang salita.

"Minamahal kita. At kapag sinabi kong mahal kita. Makakaasa ka na hindi na iyon
magbabago pa. Magtiwala ka lamang sa akin dahil hindi kita bibiguin. Ikaw lamang
mahal ko, gaya ng paulit ulit na sinasabi ko sayo...Ikaw lamang."

Aniya at unti unting dumausdos ang kanyang kamay sa aking braso patungo sa kamay ko
at dinala iyon sa tapat ng kanyang dibdib.

Ramdam ko ang mabilis na kabog nito.

"See baby. Do you feel it? Ganyan kabilis ang pagtibok ng puso ko kapag kasama
kita."

Aniya at masuyong inilipat sa pisngi niya ang kamay ko at doon hinaplos ito.

Konti na lang Alejandro. Muli na naman akong bibigay sayo. Konti pa mahal ko at
maiibsan mo na ang sakit na naidulot mo.

"Ngunit bakit g-ganoon na lang ang galit mo sa'kin kanina?"

Halos pabulong na ani ko.

Napangiti siya at hinila ako papalapit sakanya. Muli niya akong kinandong sa hita
niya ngunit ang kaibahan lamang ngayon ay nakaharap na ako sakanya. Mahirap ang
pwesto namin ngayon ngunit balewala na lamang ito.

"Im not mad baby. How many times do I have to tell you that? I...I, damn."

Lihim akong napangiti nang hindi niya matuloy tuloy ang dapat na sasabihin.

"I just got jealous. And it fucking

killing me inside habang pinapanuod ko kayong naghahalikan at wala akong ibang

magawa kundi ay ang hayaan kayo dahil alam kong importante iyon sayo. At pag aaral
muna ang pinag-uusapan dito."

Nakaigting ang pangang aniya. Ngunit balewala na lamang iyon sa'akin. Tuluyan na
akong napangiti.

Nagseselos siya. At hindi ko alam kung bakit natutuwa ako kahit na sa kabila ng pag
aaway at pag iyak ko kanina.

Ngayon ko lang naramdaman ang ganito. Kakaibang saya ang lumulukob sa aking sistema
isipin ko pa lamang na ang isang Kwon nag seselos dahil lamang sa isang maliit na
bagay.

Nagseselos ang mahal ko.

"I'm sorry sa mga sinabi ko kanina Alli. Hindi ko rin sinasadyang saktan ka."

Hinging paumanhin ko at hinalikan ang leeg niya. Ramdam ko ang pagkabigla niya
ngunit nawala din ito kaagad.

"Mahal kita boss. Ako'y iyo at ika'y akin lamang."

Gusto kong matawa dahil naalala kong lyriko iyon ng kanta ngunit ayokong barahin
siya dahil baka magalit lamang ito sa'kin.

At tila nagsilbing pambura ang mga mabulaklak na salita ni Alejandro para mawala
ang masasakit na salitang iginuhit niya sa'aking puso.

"I know baby. I know."

Aniya at hinalikan ang tuktok ng aking ulo.

Nang mapagod sa among posisyon at ako na ang kusang umalis sa pagkakandong sakanya.
Naupo ako sa tabi niya at ipinatong ang ko ang aking ulo sa kanyang balikat.

Inakbayan naman niya ako at mas lalong inilapit sakanya.

"Kwon."

Banta ko dito nang magsimula siyang halikan ako sa aking panga patungo sa aking
punong tenga. Ang kanyang labi at dila

ay kapwa naglalaro sa aking leeg nang mapatingala ako.

"Hon."

Bulong niya at sa hindi ko inaasahan ay nagawa niya akong isandal sa pinto.

Napalinga pa ako sa bintana dahil sa takot na may makapansin sa'min. Kahit tinted
ang salamin ng bintana ay hindi ko maiwasan kabahan. For pete's sake, nasa parking
lot lamang kami ng skwelahan at tirik na tirik ang araw.

Bumaba ang kanyang halik sa bukana ng aking bibig. At hindi na ako nagulat nang
hubarin niya ang blusang suot ko.

"Kwon."-Saad ko at buong lakas na itinulak siya kahit na ako'y nanghihina na.

"What?!"

Kunot noo niya akong binalingan ngunit agad din iyon napalitan ng pagnanasa nang
makita ang mapula kong dibdib dahil sa kagagawan niya.

Napapikit ako.

'Iniwanan ka na naman niya ng marka Layana. Dapat kana sigurong masanay sa

kagustuhan niya.'

Unti unti kong idinilat ang mga mata ko. Nag alab ang paningin niya nang kagatin ko
ang aking pang ibabang labi.

"Alli. Hanggang dito kana lang muna."

Saad ko at hinawakan ang aking tyan.

"Hanggang dito na muna ang pinahihintulutan kong pwede mong halikan na parte ng
aking katawan. Hindi ka makakarinig sa'kin ng kahit anu mang pagtutol sa kung ano
mang gagawin mo, basta....Hanggang dito ka lang."

Alam kong maraming beses na muntikang may mangyari sa'min pero ngayon ko lang
napagtanto na hindi ko pa kaya. At marahil ay nadadala lang ako ng init ng katawan
kaya muntikan na din

akong bumigay.

"Nakuha mo ba ang gusto kong sabihin, Kwon.?"

"Got it baby."-Ngumisi siya.

Nangilabot ako sa kakaibang pag taas ng sulok ng kanyang labi na para bang may
gagawin siyang hindi ko matatanggihan.

"Hindi ko gusto ang ngisi mo Kwon."

Napailing ako. Lalong lumaki ang ngisi niya at isiniksik ang sarili sa'kin.

"Pero itong gagawin ko ay tiyak na magugustuhan mo."

Aniya at muli akong sinunggaban ng halik. Malumanay sa una ngunit nang tumugon ako
ay naging agresibo siya. Pinaglaruan ni Alejandro ang pang ibabang labi ko.
Kakagatin ng mahina, sisipsipin at hihilahin. Naging ganun ang ginawa niya. Paulit
ulit ngunit nakakadarang.

Sinabayan ko ang pagiging agresibo niya. Kung anong ginagawa niya ay ginaganti ko
din sakanya. Ngunit ang sumunod na pangyayari ang hindi ko inaasahan. Pinisil niya
ang aking dibdib na naging dahilan ng pagsinghap ko. Agarang naglaro ang kanyang
dila sa loob ng aking bibig.
Napaungol ako dahil sa tensyon na namamagitan sa amin. Kung saan saan na din
gumagala ang kamay niya. Samantalang ako ay mahigpit na ang pagkakayakap sakanya.

"Alejandro."

Halos paungol na saad ko nang pisilin niya ang pang upo ko at binuhat ako para
makapatong sakanya.

"Linabag mo ang sinabi ko sayo."

Asik ko ngunit hindi ko na kayang magprotesta pa nang tanggalin niya ang pag
kakahook ng aking bra. Pinisil niya ang aking dibdib hanggang sa mapunta doon ang
kanyang bibig.

Naramdaman ko ang mainit na dila niyang naglandas at naglaro sa pagitan ng aking

dibdib. Inihiga niya ako at matapos ay pinatong ang kalahating parte ng katawan
niya sa'akin.

Napadiin ang pagkakahawak

ko sa ulo niya at minuwestra pa ito pababa patungo sa aking puson. Ramdam ko pa ang
pag ngisi ni Alejandro.

Tinatraydor ako ng sarili kong katawan.

"Alejandro."

Asik ko nang patuya niyang haplosin ang mga hita ko patungo sa pribadong bahagi ng
katawan ko sa baba ngunit agad din mag iiba ng direksyon ang kamay niya kapag
naliliyad ko ang aking likod.

"You like it baby? Hmm?"

Panunuya niya. Kinagat ko ang aking pang ibabang labi at tumango. Bahala na. Kahit
na maging ang sarili ko ay nilabag ang batas na sinaad ko sa pagitan namin ay wala
na akong pake. Ang mahala ngayon ay ang maramdaman ko siya.

Ang maramdaman ang init ni Alejandro.

Ngunit ang lahat ng pag asa kong maramdaman siya ngayon ay bigla na lamang naglaho
nang maupo si Alejandro at kinuha ang blusa kong naihubad kanina. Isinuot niya ito
sa'kin habang nakangisi.

"Kainis ka."

Asik ko at tinabig ang kamay niya. Ilang beses na niya akong pinapahiya kapag
ginagawa namin to. Parang pinapalabas niya na sabik na sabik ako sakanya. At ilang
beses na din niya akong....binibitin.

"What?."

Inosenteng aniya na lalong kinainis ko.

"Sinusunod ko lang ang batas na tinalaga mo sa pagitan nating dalawa. Wala akong
ginagawang masama."

Seryoso kunong aniya at pinakatitigan ako. Maya maya pa ay bumulanghit na ito ng

tawa.
"Nakakainis ka Alejandro. Nakakainis ka."

Naluluhang ani ko. Pinagtatawanan niya ako at hindi ko iyon gusto.

Inis kong inayos ang sarili ko at binuksan ang pinto ng sasakyan niya. Napatigil
siya sa pagtawa.

"Boss."

Saad niya at hinawakan ang kamay ko. Pilit ko iyong tinatanggal ngunit napakahigpit
ng pagkakahawak niya.

"Bitiwan mo ako."

"Honey."

Tuluyan na akong nanghina nang yakapin niya ako bigla.

"Im sorry."

"Dyan ka magaling."

Singhal ko at tinampal ang dibdib niya.

"Im sorry. Im sorry."

Paulit ulit na saad niya at hinahaplos ang likod ko.

"I respect you"

Napabuntong hininga ako. That's it.

Iyon lamang ang salitang binitiwan niya at naiintindihan ko na lahat. Hindi na

kaylangan ng ibang paliwang pa.

Ang alam ko lang ay naiiintindihan ko na siya.

"I love you, I respect you and I won't leave you. Bear that in your mind baby."

Tiningala ko siya. Ngumiti siya at hinaplos ang pang ibabang labi ko.

"Dahil paninindigan ko ang lahat ng mga sinabi ko sayo."

Muling saad niya na naging dahilan kung bakit lalong nagulo ang sistema ko.

To be continued...

❤❤ Sabi ko sayo eh. Walang kwenta ang kabanata na to, binasa mo pa haha.❤❤

=================

Kabanata 23

Kabanata 23

Isusuko
ILANG ulit ko na bang sinabi sa sarili ko na hindi na akong muling tatapak pa sa
Kwon Hacienda?

Ilang ulit ko na bang tinatak sa aking isipan na ang huling pagkakataon na tatapak
ako sa Hacienda ay noong araw na sinaktan ako ng lubusan ni Alejandro?

Ngunit ang lahat ng yon ay nabalewala nang muli kong papasukin sa buhay ko ang
isang Alejandro.

Isang Alejandro na mahal na mahal ko at sa tingin ko ay hindi ko na kayang mawala

pa sa buhay ko.

"Goodbye."

Ngisi ko sakanya at niyakap siya ng mahigpit.

"See you tomorrow Hon."

Bulong niya at marahang pinisil ang aking pisngi.

Bumaba ako ng kanyang sasakyan at kinaway ko ang aking kamay sakanya.

Bukas ay babalik na ako ng bicol at masaya ako dahil sasama sa'ken si Alejandro.
Sabay kaming uuwi at doon namin uubusin ang araw ng bakasyon.

Bago pa ako tuluyang makapasok sa loob ay tumunog ang phone ko. Napangiti ako sa
aking nabasa.

Alli

I love you.

Simpleng mensahe ngunit labis ang tuwa na nadarama ko sa aking puso.

Nagtipa ako ng mensahe at pinihit ang door knob. Napakunot ang aking noo nang hindi
ito nakalock.

Alas sais na ng gabi at hindi ko inaasahang nandito na si Eliot. Nilingon ko ang

parking at nanduduon na ang kanyang motor.

Ang aga naman niya ata?

Pinihit ko ang doorknob at tuluyan ng pumasok. Madilim sa buong sala. Malamang ay

nasa kwarto niya ito.Dumiretso ako sa aking kwarto at nagbihis. Ipagluluto ko si
Eliot at magpapaalam na din na uuwi na ako kinabukasan sa bicol.

Bumaba

ako at nagluto. Nag saing na din. Ngunit nakatapos na ako at laha't lahat ay hindi
pa ito bumababa. Kalahating oras na din akong nakatunganga sa telebisyon ngunit
wala pa rin.

Pinatay ko ang telebisyon at napagdesisyunang puntahan na lang ito sakanyang

kwarto. Lalamig na ang pagkain at sayang naman.

"Eliot."

Katok ko sa pintuan. Ngunit nakakatatlong tawag na ako ay hindi pa ito sumasagot.

Nang pihitin ko ang door knob ay hindi naman ito nakalock.

"Eliot."
Ani ko. Nakadapa itong natutulog at walang saplot na pang itaas na damit.
Kumot lamang ang tumatakip sa pang ibabang bahagi ng katawan neto. Nagtaka pa ako
nang makitang nagkalat ang mga damit nito sa sahig.
"Eliot. Kakain na."

Tapik ko sa balikat niya. Naupo ako sa may bandang gilid niya at patuloy sa
paggising sakanya. Tumayo ako nang hindi ko pa rin ito nagigising at pinagpupulot
ang mga damit nitong nakakalat lamang kung saan.

Agad na tinambol ng kaba ang aking dibdib nang makakita nang underwear na pang
babae at saktong pag angat ko ng tingin ay bumukas ang pintuan ng banyo. Nanlalaki
ang mata ko at napahakbang paatras.

Kapwa kami hindi inaasahan ang tagpong ito.

"L-Layana."

Aniya sa kinakabahang boses. Dahan dahan itong humakbang papalapit sa akin ngunit
umiling ako.

"A-anong ginagawa mo dito?."-Na ang tanging saplot sa katawan ay ang maiksi at

manipis na tuwalya?

Gusto ko sanang idagdag ngunit hindi ko na magawang ibuka pa ang aking bibig.

"Axiela."

Pag aagaw pansin ko sakanya nang yumuko ito. Lumapit ako at doon ko lamang nakita
ang panginginig

ng kanyang katawan.

"Layana."

Aniya at humikbi.

"Axiela, uulitin ko. Anong ginagawa mo dito sa loob ng kwarto ni Eliot? May...May
nangyari ba sainyo.?"

Mahinang tanong ko at itinuon ang atensyon kay Eliot. Nilapitan ko ito nang
makitang gising na ito at nakatitig lamang sa aming dalawa ni Axiela.

"None of your business, Monjardin. Leave."

Saad niya at itinuro ang pinto. Napailing ako.

"Eliot anong ibig sabihin neto? Anong ginagawa ni Axiela dito?"

Nagpapalit palit ang tingin ko sa dalawa. Hindi ko maintindihan ang pangyayarin

nagaganap ngayon.

Umigting ang panga ni Eliot at tumayo. Agad akong napa iwas ng tingin nang tumayo
ito at tanging boxers na itim lamang ang suot.

"Get dress Axiela and go home."

Napaamang naman si Axiela at hindi makapaniwalang tumingin kay Eliot.

"W-what? But Eliot, after we made love ay ganun na la---."

"Didn't I inform you Del Rio that..."

Ngumisi si Eliot at lumapit kay Axiela at nanlalaki ang mata ko nang ibaon niya ang
mukha sa leeg ng dalaga. Nagtungo ang halik nito paakyat sa panga ni Axiela at
natigil nang maglapat ang kanilang mga labi.

Ni hindi ko magawang mag iwas ng tingin at tila napako ako sa aking kinatatayuan
nang makita kung paano gumala ang mga kamay ni Eliot sa katawan ni Axiela.

"That was purely sex. Nothing more, nothing less."

Pagpuputol ni Eliot sa halikan nilang dalawa. Kumulo ang dugo ko sa aking narinig.

Ang gago mo Delos Reyes.

Ngunit mas lalong kumulo ang dugo ko sa naging tugon ni Axiela.

"I-I'm

sorry. I forgot."

Ani Axiela at yumuko.

Hindi na nagsalita si Eliot at nilagpasan si Axiela at pumasok sa banyo. Tahimik

lamang akong pinagmamasdan si Axiela hanggang sa walang imik itong naghanap ng
pwedeng maisusuot sa closet ni Eliot.

"Axiela."

Ani ko at nilapitan ito. Pilit kong hinuhuli ang paningin niya ngunit napaka ilap
niya.

Bumuntong hininga ako at niyakap siya. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya sa
ginawa ko.

"Ayos ka lang ba?"

Puno ng pag aalalang tanong ko. Alam ko, kahit hindi siya magsalita ay nasasaktan
siya. At iyon ang hindi ko maipaliwanag kung bakit.

Tumawa ito ngunit alam kong pilit. Itinigil niya ang pagsusuklay ng kanyang buhok
at humarap sa'kin.

"I'm okay Layana. Ayos lang ako."

Tumango ako. Kahit na sa loob loob ko ay hindi ako naniniwala.

"Im going. Paki sabi kay Eliot, aalis na ako."

Saad niya maya maya at kinuha ang sling bag niyang hindi ko napansin na nasa couch
pala.

"Sige."

Ani ko at hinatid siya hanggang sa gate. Makalipas ang ilang minuto ay may puting
sasakyan na huminto sa harapan namin.
"Aalis na ako."

Saad niya at niyakap ako na agad ko namang tinugon.

"Pakiusap. Kung ano man ang nakita mo ay nakikiusap ako. Wag mong sasabihin kay
Kuya King."

"Makakaasa ka."

Napabuntong hininga ako at pumasok sa loob nang makaalis ang sinasakyan ni Axiela.

Naabutan kong prenteng nakaupo sa couch at nanunuod ng palabaa si Eliot. Ni hindi

ako nito nilingon kahit tumikhim ako bilang pag kukuha ng atensyon niya.

"Eliot ano yung mga nakita ko?"

Humarang ako sa harapan niya. Malamig na titig ang binaling niya sa'kin. Tumayo at
siya at pinakatitigan ako mula ulo pataas.

"Jealous?"

Ngisi niya at nilapit ang mukha sakin. Agad akong umiwas at tinulak ang dibdib
niya.

"Wag mo akong pinipilosopo Eliot. Tinatanong ka ng maayos. Anong ginawa mo kay

Axiela?"

Nanggigigil na ani ko. Umigting din ang mga panga ko. Napakagago niya. Kahit na
alam ko kung anong ginawa nila ay hindi ko pa rin maiwasan tanungin ito. Kahit na
pinamukha niya kay Axiela kung ano lamang ito, ay gusto ko pa ding marinig mismo sa
bibig niya at mismo sa'kin sabihin.

"Sex."

Simpleng aniya at nilagpasan ako.

"A-ano? Kaylan pa naging kayo?."

Wala akong nababalitaan na naging sila kaya papaanong may nangyari sa pagitan
nilang dalawa?

"Kaylan mo siya naging nobya?."

Pag-iiba ko sa tanong ngunit humalakhak lamang ito. Isang nakakainsultong tawa.

"She's not my girl. And she will never be."

Madiin na aniya. Inis nitong ginulo ang buhok at muling naupo.

"Kung hindi mo siya nobya ay bakit may nangyari sainyo.?"

Kinuyom ko ang kamao ko at masamang tinitigan siya. Ang gago niya. Ang gago gago
niya. Walang sila ni Axiela pero nagawa niyang galawin?

"She's my slave."

Tumayo siya at nagtungo sa hagdan.

"My sex slave in deed."

Aniya at hindi na ako hinayaang makapagsalita pa.

Napakurap kurap pa ako ng ilang beses. Tila sinasariwa ang narinig. Hanggang sa
oras ng pagtulog ko ay hindi iyon nawaglit sa aking isipan.

Isinawalang bahala ko na lamang iyon at mas piniling matulog na. Kaylan kong maging
maaga bukas dahil

susunduin ako ni Alli dito.

Bukas na lang din ako magpapaalam kay Eliot dahil hindi ko siya makausap ng maayos
ngayon at kumukulo pa din ang dugo ko sa mga pinagsasabi niya.

DAHIL sampo mahigit ang oras ang byahe mula manila patungo ng bicol ay alas kwatro
pa lamang ay nagising na ako. Ayokong mag eroplano kami ni Alli dahil mahihuhin ako
kay mas pinili ko na lamang na sasakyan ang gagamitin namin.

Nang matapos kong ayusin ang sarili ko ay naglagay ako ng note sa may pinto ni
Eliot na nagsasabing aalis na ako.

Akmang tatawagan ko si Alli para sabihing hinihintay ko na siya ay saktong tumunog

ang telepono ko. Sinagot ko ang tawag at nalamang malapit na ito.

Malamig na hangin ang sumalubong sa'kin pag labas ko ng apartment. Pinagkuskos ko

pa ang kamay ko at inihipan para makaramdam ng init kahit papaano.

"Good morning"

Bati sa'kin ni Alejandro pag kadating niya.

"Bakit dito mo ako hinintay sa labas?."

Aniya at pinatong sa'king mga balikat ang kulay abong jacket katulad ng kanya.

"Para sa'kin to?."

Nakangiting tanong ko at hindi inintindi ang tanong niya.

Tumango siya at hinalikan ako sa aking noo. Kinuha niya mula sa kamay ko ang hawak
kong maleta.

"Salamat."

Nang mailagay sa compartment ang mga gamit ko ay inakay naman niya ako papasok sa
backseat.

"Seatbelt honey."

Aniya at tinanguhan ang matandang naka upo sa unahan at hawak ang manibela ng
sasakyan.

"Hon that's mang Lito, my driver here in manila."

Tumango sakin si Manong.

Ngumiti naman ako bilang pag ganti.

"Sleep baby."

Aniya nang handa na kaming umalis. Tumango ako at sinandal ang aking ulo sa kanyang
balikat.
Mahaba haba pa ang oras ng aming byahe.

Nagising ako sa marahang pag haplos sa'king pisngi. Seryosong mukha ngunit maiging
pinagmamasdan ako ni Alejandro nang magmulat ako ng mata.

"Hungry?."

Aniya at hinalikan ako sa aking noo. Nahihiya man ay napatango ako. Inalalayan niya
akong makaupo ng maayos.

"Nasan na tayo.?"

"Were in rayaya honey. Come. Let's eat outside. Or gusto mo na lang na dito
kumain?."

Umiling ako. "Sa labas na lang."

"Okay then."

Nang makalabas ay kumain kami ni Alli at pumunta na din ako ng powder room. Hindi
naman kami nagtagal doon at ang sunod na naging stop over namin ay libmanan sunod
ay ang naga at ang huli ay ang tabacoo albay.

"Maraming salamat Alli."

Bulong ko at hinalikan ang kanyang pisngi.

"Anything for my baby. Pero para saan?."

Malambing na aniya at pinisil ang tungki ng aking ilong.

"Salamat dahil pinili mong mag land travel kahit na mas madali kung sasakay ka ng
eroplano."

Hindi biro ang bumyahe ng ilang oras. Masyadong nakakapagod.

Ngumiti siya at hinapit ako sakanya. Inihiga niya ako sa kanyang hita at hinaplos
ang aking buhok.

"As long as I'm with you. Walang mahirap para sa'kin baby. Ikaw lamang ang
importante sa'kin."

Aniya. Napangiti ako at tumango. Muli akong dinalaw ng antok at nagising ako
bandang hapon na. Nasa downtown na kami.

"Were here baby. Tulog ka ng tulog. Are you pregnant?."

Nakakakilabot

na bulong niya sa punong tenga ko. Ramdam ko pa ang kanyang mainit na hininga.
Nakikiliti ako at hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman.

Kung may kinakain lamang ako sa mga oras na ito; Ay malamang nabilaukan na ako sa
huling sinabi niya.
Pagod man sa byahe ay sinabayan ko ang tanong niya na nagpaamang sakanya. Sabi nga
nila 'Mag biro ka na sa lasing. Wag lang sa bagong gising'

Lumang kasabihan ngunit totoo.

Tumango ako at hinaplos ang puson ko. "I'm two months pregnat Alli."

Ani ko at tinalikuran siya. Dinig ko ang malulutong na pagmura niya at pinihit ako
paharap sakanya.

"Who's the fucking father Layana.?"

Nakaigting pangang aniya. Napailing ako at kinagat ang aking labi. Hindi dahil sa
natatakot ako. Pinipigilan ko lang mapabulanghit ng tawa.

Panindigan mo ang tanong mo Alejandro Kwon. Dahil hindi ka mananalo sa'kin.

Kita ko pang sinulyapan ni Alli si Manong kaya lumabas ito.

"Answer me Layana."

Asik niya at ginulo ang kanyang buhok. Nagulat din ako sa biglaang pag sigaw niya.

"H-hindi ko kilala."

At hindi ko na din alam ang mga pinagsasabi ko. Kung kanina ay natutuwa pa ako sa
nagiging reakayon ni Alejandro. Ngayon naman ay natatakot na ako. Madilim ang
kanyang mukha at naka igting pangang sinuntok ang upuan sa harap.

"Alli. N-nag bi---"

"Bakit hindi mo sinabi sa'kin kaagad."

Malamig na aniya.

"Tell me ,who's the father?."

"Y-yung lalakeng sumundo

sa'kin noong isang gabi at sinabing may nangyaring masama sayo."

Agarang saad ko nang pinukol niya ako ng masamang titig. Napapikit ako dahil sa
sariling katangahan. Hindi tumutugma ang binibigay kong detalye kay Alejandro dahil
unang una hindi ako totoong buntis at pangalawa, noong isang gabi ko pa lamang
nakilala ang lalaking yon na nagsabing masamang damo si Alejandro.

Nag usal ako ng dasal sa aking isipan na sana hindi magkrus ang landas namin ng
lalaking yon dahil pagnagkataon ay ako ang mapapahamak.

"What?"

Tila gulat na aniya. Napaangat ako ng tingin sakanya at lalo akong kinabahan ng
dukutin nito ang kanyang telepono at may mga pinindot doon bago itinapat ito
sakanyang tenga.

"Trevor."

Anito. Kitang kita ko pa ang sunod sunod na paglunok nito.

Sino si Trevor?

"I'm pulling out my investment in your company.... Yes, I'm fucking serious...Don't
call me that. Simula sa araw na ito ay pinuputol ko na ang pagkakaibigan natin.
You're stealer. Ninakaw mo ang bagay na dapat ay akin lang."

Nakikinig lamang ako sakanya hanggang sa tuluyan na niyang pinutol ang tawag.

Humarap siya sa'kin. Kunot pa din ang noo nitong pinagmasdan ako. Napaamang pa ako
nang haplusin niya ang aking manipis na puson. Napaiwas agad ako sakanya na agad ko
din naman pinagsisihan dahil bumalatay ang sakit sakanyang itsura.

"I'm sorry."

Bulong ko ngunit umiling lamang siya.

Ang dami ko ng kasalan sakanya. Una, nagsinungaling ako na nakuha na ng iba ang
aking pagkabirhen. Pangalawa ay sinabi ko pang buntis

ako at ang pangatlo at huli ay nandamay pa ako ng ibang tao na walang kamuwang
muwang sa kalokohan ko.

"You said you're two months pregnant already."

Aniya na parang kinakausap ang sarili

"Hindi ko alam na ganun pa pala kayo katagal na magkakilala na may nabuo sa

pagsasama niyong dalawa. Tell me, siya ba ang nakauna sayo?."

Ako naman ngayon ang napakunot ang noo. Hindi ko alam kung ano at sino ang kanyang
tinutukoy.

"Nang gabing ipasundo kita kay Trevor. Nasabi mo na ba sakanya na buntis ka at siya
ang ama?."

Tila nablangko ang aking utak ngunit naliwanagan din kaagad. Muling pumasok sa
isipan ko ang mga sinabi niya sa kausap sa telepono kanina.

Nag echo ito ng paulit ulit sa aking pandining.

Pinagpawisan ako ng malamig at hindi alam ang sunod na sasabihin. A-ano ng gagawin
ko?

' I'm pulling out my investment in your company.... Yes, I'm fucking
serious...Don't call me that. Simula sa araw na ito ay pinuputol ko na ang
pagkakaibigan natin. You're stealer. Ninakaw mo ang bagay na dapat ay akin lang.'

Ang lalaking kausap niya kanina at ang lalaking tinutukoy ko ay iisa. Patay!!!
Mukhang nasira ko pa ang pagkakaibigan nila dahil sa maling paratang.

Oh Diyos ko. Paano na po ito?

"I'm asking you Layana. Did you tell it to him already?."

Napailing ako at namomroblemang inihilamas ang parehong palad sa aking mukha.

"Good. Because I can be the father of your child. Ako ang kikilalanin niyang ama at
wala ng iba pa."
Muli

akong napailing. Hindi mo naiintindihan Alejandro. Napailing ako dahil hindi siya
ang ama dahil hindi ako buntis at mas lalong hindi ko kakilala ang lalaking
tinitukoy natin dalawa.

"You don't want to?."

Gulat ko siyang nilingon. Puno ng hinanakit ang kanyang boses.

"A-Alli hindi sa ganun."

Hindi mo ako naiintindihan Alejandro.

"Baby. I can be the father of your child. I will love him kagaya ng pagmamahal ko
sayo. Tatanggapin ko siya na para bang akin. Wag mo lang...Just don't tell it to
Trevor, please."

Napaamang ako. Alejandro wag mong sabihin yan. Halos saktan ko ang sarili ko nang
makita ang butil ng luha na pumatak galing sa mga mata niya.

"Call me selfish but I have the rights para ipagdamot ka. Akin ka lang Layana.
Every part of you are only mine."

Hindi ako makapaniwala sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Alejandro. Napaluha

din ako nang mapagtantong mahal na mahal niya ako.

At napatunayan ko din kung gaano ako makasarili dahil hinintay ko pang umiyak siya
sa harapan ko para lamang masabi na mahal niya talaga ako.

"Alli."

Tanging naiusal ko bago siya yakapin ng mahigpit.

"I'm sorry. I'm sorry."

Paulit ulit na bulong ko.

Tumango siya at pinunasan ang luha sa pisngi ko. Ganun din ang ginawa ko sakanya.

"I love you Layana Faith Monjardin. I love you so damn much na kahit ano pang
pagkakamaling magawa mo ay handa kong tanggapin."

Saad niya at hinalikan ako sa aking labi. Pumikit ako at buong puso ko itong
tinaggap.

"You are bound to me baby. Accept it. And I know, there's a tie that connect us.
Only the two of us."

Bulong niya habang marahang pinapadampi ang kanyang labi sa'kin.

"At kapag dumating ang araw na ayaw mo na. That you wanna give up on me.
Sisiguraduhin kong hindi ka pa din mahihiwalay sa'kin. Dahil ako ang maghihigpit ng
tali para sayo kahit na gusto mo ng makawala."

Pumiyok siya sa huling sinabi.

Napailing ako sa aking isipan.

"Nagkakamali ka Alejandro. Kahit anong mangyari. Hinding hindi ako bibitaw sa tali.
Dahil katulad mo mahirapan man ako..."

Humiwalay ako sakanya na naging dahilan ng pagtigil ng aming halikan. Tinitigan ko

siya sakanyang abong mata at marahang hinaplos ang talukap nito. Napapikit siya at
tuluyan na akong napangiti nang sumilay din ang ngiti sakanyang mga labi.

Batid kong nagkakaintindihan na kaming dalawa.

"...Ay hindi kita isusuko."

To be continued...

=================

Kabanata 24

A/N : It's Layana not Alyana.

Kabanata 24

Iuuwi

"Sigurado kang ayaw mong pumasok

sa loob?"

Tanong ko. Nandito na kami sa baras

at mas pinili niyang ihatid ako dito
kaysa sa mag isa akong sasakay ng
bus sa terminal.

Matapos ng pag uusap namin kanina

ay matagal na namayani sa'min ang
katahimikan. Yakap niya ako at ganun
din ako sakanya. Hanggang sa mag
yaya niya siyang ihatid ako dito
sa'min.

"Gabi na din Alejandro. Kaylangan mo

na din magpahinga."

Tiningnan ko ang aking relo at ang

mahabang kamay nito ay nakatutok
sa numerong sais at ang maliit naman
ay sa numerong tres.

"I can manage baby. Sige na. Go

inside and take a rest. Susunduin kita
dito bukas."

Pagod na ngiti ang tinugon niya

sa'kin.

Napabuntong hininga ako at niyakap

siya.

"Mahal kita. Tandaan mo yan."

Bulong ko habang ang aking mukha
ay nakasubsob sa kanyang dibdib.
Parang ayoko ng umalis sa
pagkakayakap sakanya. Dahil
masyadong masarap sa pakiramdam
na nasa bisig niya ako.

Inaatake ako ng konsensya dahil sa

mga kasinungalingang iniimbento ko
sakanya. Ngunit nang dahil naman
doon ay napatunayan kong mahal
niya nga talaga ako.

'Ngunit hindi iyon sapat na dahilan

para ikaw ay magsinungaling . Kung
mayroon kang tiwala sakanya ay hindi
ka gagawa ng hakbang dahil lamang
sa iyong pagdududa.'

Kontra ng kabilang bahagi ng aking

isipan. Napapikit ako at umiling. Oo
maling mali ang ginawa ko at
nagsisisi na ako.

"Are you okay?"

Tiningala ko siya at tumango.

Tumingkayad ako para maabot siya at

dinampian ng halik ang kanyang labi.

"Ayos lang ako Alejandro. Sige na.

Mag iingat ka sa pag uwi. Mahal kita."

Saad ko.

"Alright."

Aniya at tinalikuran ako at pumasok

sa loob ng kanyang sasakyan. Nang
hindi ko na matanaw ang sasakyan ay
doon ako nahulog sa malalim na pag
iisip.

Hindi niya tinugon ang sinabi ko.

Hindi niya sinabing mahal din niya
ako. Kinuha ko ang aking telepono at
nagtipa ng mensahe para sakanya.

Layana

Please taker. I love you.

Nang maipadala ang mensahe ay muli kong binulsa ang telepono. Hindi ko namalayan
ang pagsalubong sa'kin ng magulang ko dahil masyadong okupado ni Alejandro ang
aking isipan.
Maging ang kinikwento at pangangamusta nila ay hindi ko
napansin. Kahit anong pilit ko na
ituon ang pansin sakanila ay hindi ko
magawa.

Hanggang sa sumapit ang alas nwebe

ng gabi ay kinakailangan ko ng
matulog. Inisang sulyap ko pa ang
aking telepono ngunit wala pa din
akong sagot na makuha sakanya.

Maaga din akong nagising kinabukasan dahil naalala ko ang

sinabi ni Alejandro na susunduin niya
ako dito sa'min.
Iyon lamang ang pinanghahawakan ko ngunit dumating ang hapon hanggang

sa magdilim ay hindi siya dumating.

Nawalan na din ako ng gana na

icharge ang aking telepono hanggang
sa mamatay ito dahil wala din naman
halaga. Hindi niya sinasagot ang
tawag at ang mga mensaheng
pinapadala ko.

Naging ganun sa loob ng dalawang

araw. Hindi na ako umasa na dadating pa dito si Alejandro at susunduin ako.

Pero hindi ko maiwasan mag alala.

Kung may problema o galit siya sa'kin
ay kaylangan namin itong pag usapan.

Ayoko ng ganito. Nahihirapan ako na

para bang may mabigat na kung ano
na nakadagan sa dibdib ko.

"Nay punta lang po ako kayna RK."

Pag papaalam ko matapos ang

tanghalian. Gusto ko din naman
maglibang at kalimutan kahit ilang
sandali lamang si Alejandro.

Nang payagan ay tinahak ko na ang

daan sakanila. Hindi naman kalayuan
ang bahay nila sa amin. Ngunit agad
din akong nabigo dahil nasa manila
daw si Rogenna at may OJT ito.

Napabuntong hininga na lamang ako

at tinahak ang dalampasigan.
Nagtagal din ako doon ng ilang oras
at nagmuni muni. Iniisip ang mga
pangakong binitiwan sa'kin ni
Alejandro.

Kumuha ako ng stick na kahoy at

iginuhit ang pangalan niya.
Alejandro Kwon.

Ang sabi nila misteryoso kang tao. Na

mailap ka at hindi kinakausap kung
sinu sino pero bakit ako hindi ko
makita yon? Hindi ko makita ang mga
bagay na iyon. Dahil wala akong ibang
mabasa sa mga mata mo kundi ay
ang pagmamahal?

Pagmamahal na pinagdudahan ko
lamang

kahit na kitang kita naman.

Pinunasan ko ang luha ko. Namimiss
na kita Alli. Gusto na kitang makita.
Gustong gusto.

Dalawang araw ka pa
lamang na hindi nagpaparamdam
ngunit nangungulila na ako sayo.
Nang malapit ng lumubog ang araw
ay napagdesisyunan ko ng umuwi.
Pinagpagan ko ang paldag suot ko at
tinahak ang daan patungo sa'min.

"Anak ba't ngayon ka lang?"

Nakangiting saad ni nanay at

pinagpag ang basa niyang kamay sa
damit na suot niya dahil nabasa ito sa
kanyang ginagawa at pinagmano ako.

"Pasensya na po nay. Masyado po

akong nalibang sa labas."

"Ganun ba? O siya, tawagin mo na

ang ama mo ng makakain na tayo."

Tumango ako at tinungo ang aming

maliit na sala. Naabutan kong tutok
na tutok si tatay sakanyang
pinapanuod na basketball.

Lumapit ako dito at katulad ng kay

nanay, ay nagmano din ako.

"Oh anak."

Aniya na hindi inaalis ang paningin sa

telebisyon.

"Kakain na po."

Tumango ito at awtomatik na pinatay

ang telebisyon. Tumayo din ito at
inakbayan akong nagtungo kami sa
hapag kainan.
Wala kaming imik na kumain at nang
matapos ay hinarap ako ng aking
magulang.

"Nak pagkatapos mo r'yan pumunta

ka ng sala at may pag uusapan taylng
tatlo ng nanay mo."

"Sige po."

Ani ko. Nang matapos sa gawain ay

nagtungo nga ako sa sala. Nang
makita nila ako ay napaayos ng upo si
Nanay at pinatay din naman ni Tatay
ang telebisyon.

Pinaupo

nila ako sa kanilang gitna.

Napangiti ako dahil katulad noong
bata pa ako ay madalas din na ganito
ang ginagawa namin.

"Sabihin mo na nak."

Napalingon ako kay Tatay.

"Po? Ang alin po?"

Kunot noong ani ako. Napangiti si

Tatay at ginulo ang buhok ko.

"Alam kong may problema ka.

Napapansin ko dahil simula nang
dumating ka dito noong isang araw ay
bibihira ka lamang ngumiti. Bagay na
hindi mo naman pinagdadamot."

Nawalan ako ng imik at yumuko.

Masyado ba akong halata sa mga
kinikilos ko?

"Hindi ka ba masaya na umuwi dito

Nak o buhay pag ibig yan?."

Si nanay ang nagsalita kaya

binalingan ko ito. Seryoso ito
bagaman nakikita ang ngiti sakanyang
labi.

Napabuntong hininga ako at tumango.

"Pasensya na po, pero...Opo, hindi po

kayo nagkakamali."

Nahihiya ako sa mga magulang ko

dahil kung hindi pa sila nagtanong ay
hindi ko din sasabihin.
"Aba'y wag kang humingi ng
pasensya Anak. Natural lamang na
umibig ka sa ganyang edad. Hindi yan
mapipigilan."

Saad ni Tatay. Nakangiti din ito sa'kin.

"Ngunit maaari ko bang malaman

kung sino ang maswerteng lalaking
yan na nakabingwit sa maganda kong
anak?"

Napatawa ako sa dinagdag ni Tatay.

Kung alam mo lang Tay, na ako ang
swerte sakanya at hindi ako.

"Pasensya na Tay pero hindi ko pa

siya maipapakilala sayo."

Hinging paumanhin

ko. Gusto ko
kapag dumating ang araw na
ipapakilala ko siya sa magulang ko,ay
kasama ko siya dito. Sabay kaming
haharap sa kanila at ipagmamalaki ko
pa siya.

"Naiintindihan namin anak ng tatay

mo. Basta ba ay hindi ka paiiyakin
niyan ha?"

Ani Nanay.

Kung anu ano pa ang

pinagkwentuhan namin at hindi namin na umabot kami ng ilang oras.
Dahil sa magulang ko ay gumaan
kahit papaano ang pakiramdam ko.

Nabawasan ang bigat na dala dala ko

dahil sa hindi niya pag paparamdam
sakin ng dalawang araw.

Ilang sandali pa ay napagdesisyunan

namin na matulog na. Napahikab pa
ako dahil sa antok na nararamdaman
ko.

"Goodnight nay, tay. Matutulog na po

ako."

Kapwa ko sila hinalikan sa pisngi.

"Goodnight din sa maganda naming

anak."

Ani nanay. Napanguso ako at

pinipigilan ang mapangiti.
"Basta nak yung laging pinapaala
namin sayo ng nanay mo. Na kahit
ano man ang mangyari ay nandidito
kami parati sa tabi mo."

"Salamat tay."

Nang makapasok sa aking kwarto ay

agad akong sumampa sa higaan ko.
Napabuntong hininga ako at
pinagiisipan kung icha-charge ba ang
aking telepono.

Ngunit sa huli ay napagdesisyunan kong wag na lang dahil wala naman halaga kung
hindi nagpaparamdam ang mahal ko.

Pinikit ko ang aking mata at hinayaan

na magpahila sa antok. Kinabukasan
ay kahit inaantok pa ay bumangon na
ako dahil tutulong pa ako kay nanay
sa gawaing bahay.

Kuskos ang

aking mata na lumabas

sa aking kwarto at dumaan sa sala
para makatungo sa banyo.
Dinig ko ang pagtikhim ni tatay kaya
binati ko na lamang ito ng
magandang umaga.

Nakapikit matang pumasok ako sa

banyo para gawin ang morning rituals
ko.

Paglabas ko sa banyo ay
nakasalubong ko pa si nanay. Malaki
ang ngiti nito habang napapailing.

"Magandang umaga ho nay."

Lumapit ako sakanya at hinalikan siya

sa kanyang pisngi.

"Magandang umaga din nak. Aga ng

bisita mo ngayon ah."

Napatigil ako sa ginagawang pag

timpla ng kape at hinarap siya.

"Bisita ho?"

Kunot noong ani ko.

"Sa sala anak. Dalian mo habang wala pang ginagawa na masama ang tatay mo."

Batid kong nagbibiro lamang ang inay

pero hindi ko maiwasan makaramdam ng pag asa na baka nga si Alejandro ang tinutukoy
ni nanay.
Dali dali akong pumunta ng sala at
dinig ko pa ang pag tawa ni nanay
nang muntikan pa akong madapa.

"Alli"

Bulong ko nang makita ang lalaking

mahal ko. Seryoso itong nakikipag
usap sa aking ama.

Napabuga ako ng hangin at

kinakabahang lumapit sakanila. Kapwa sila napalingon sa gawi ko.

"Goodmorning tay."

Hinalikan ko si tatay sa pisngi at

pagkatapos ay kay Alli naman ako
lumapit. Akma akong mauupo sa tabi
ni Alli nang tumikhim si tatay.

"Tay?"

Naguguluhang ani ko. Napataas

naman siya ng kilay.

"Anong ginagawa mo r'yan? Dito ka

maupo sa tabi ko."

Seryosong ani tatay pero alam kong

sa loob loob niya ay natatawa na siya.
Wala

na akong nagawa at naupo sa

tabi niya.

Nang makaupo ay nagtama ang

paningin namin ni Alli. Ngingitian ko
sana ito nang mag iwas ito ng tingin
at umigting din ang panga nito.

Sinundan ko kung saan siya nakatitig

at doon ko lang napagtanto na sa
katawan ko siya nakatingin.

Pasimple kong pinagkrus ang aking braso sa dibdib ko dahil nakalimutan kong manipis
na sando lang pala ang suot ko at maiksing short naman sa pang ibaba.

"Ano nga pala ang pinunta mo dito

hijo at ano ang iyong pangalan."

Saad ni tatay.

"I'm Alejandro Kwon and I'm here for

my girlfriend."

Seryosong aniya.

Tumikhim si tatay at binalingan ako.

"Siya ba ang iyong nobyo anak?"

Tumango ako.

"Ingatan mo ang aking anak Alejandro hijo. Sige na, maaari na kayong umalis at ako
din naman ay magpapabukid pa."

Napaamang ako sa naging turan ni

tatay. Anong ibig niyang sabihin? Iyon
na yun?

Hanggang sa pag alis ni tatay ay hindi

pa rin ako makahimuha. Tumikhim si Alejandro.

"Hi"

Aniya. Akma ko siyang babatiin

pabalik nang maalala ang hindi niya
pagpaparamdam sa'kin ng dalawang
araw.

Tinanguhan ko lamang siya at binaling ang atensyon sa iba. Tsaka ko lamang napansin
ang dalawang tasa ng kape sa maliit na lamesa dito sa sala.

Ang kay tatay ay ubos na

samantalang kay Alejandro naman ay
halos hindi umabot sa kalahati. Kung
ganun ay kanina pa sila nandito.

Sinulyapan ko ang relo at alas sais pa

lamang ng umaga.

"Anong oras ka bumyahe patungo

dito?"

Malamig na ani ko at tumayo. Tumayo

din siya at lumapit sa'kin.

"Four in the morning hon."

Aniya at nanigas ako nang yakapin

niya ako.

"Alli baka makita tayo ni nanay."

Suway ko sakanya. Mabuti at

humiwalay naman kaagad siya sa'kin.
Hinalikan niya ako sa tungki ng aking
ilong.

"I miss you hon."

"Miss you too"

Walang ganang ani ko at pumasok sa

kwarto ko ngunit nagulat ako nang
sumunod sakin si Alejandro.
"Why so cold baby?"

Aniya at nahiga sa matigas kong

higaan. Ito ang pangalawang beses
na nakapasok siya dito sa kwarto ko
simula noong kaarawan ko na
pinuntahan niya pa ako dito kahit
gabing gabi na.

"Hindi ka nagparamdam ng dalawang

araw. Anong inaasahan mo
Alejandro?"

Diretsong saad ko. Binuksan ko ang

aking tukador at naghanap ng
maisusuot. Maliligo ako.

"I'm sorry. It was urgent. Kaylangan

kong bumalik agad ng manila
matapos kitang maihatid dahil
nagkaproblema sa mga produktong
inaangkat ng kompanya."

Nilingon ko siya at naawa naman ako

sa posisyon niya. Nakahiga ngunit
ang dalawang paa ay nakalaylay sa
sahig. Nakapatong din ang isang
braso sa kanyang noo habang
nakapikit.

"Pero hindi mo ako tinawagan o kahit

text man lang."

Sinarado ko ang tukador at tuwalya

naman ang aking kinuha.

"I lost my phone. Hindi ko alam kung

saan ko nailagay at

nung sinubukan
din kitang tawagan gamit ang ibang
numero ay hindi naman kita
macontact."

Mahinang aniya. Napabuga ako ng

hangin. Tanga mo Layana. Kasalanan
mo din naman.

Lumapit ako sakanya at hinalikan siya

sakanyang labi ngunit hindi niya ito
tinugon. Tulog na pala siya.
Malamang ay napagod sa pagpunta
dito sa'min.

"Patawad"

Saad ko.
Lumabas ako ng aking kwarto bitbit
ang aking tuwalya at iniwan na
lamang ang mga damit ko sa loob
total naman ay tulog si Alejandro.

Bibilisan ko na lamang ang pag ligo

upang hindi niya ako maabutan
habang nagbibihis.

Kalahating oras lamang akong naligo

hindi katulad ng nakasanayan noon.
Pumasok ako sa aking kwarto na
nakatapis lamang. Humarap ako sa
maliit kong salamin at nagsuklay.

"Alli"

Saad ko nang maramdaman ang

mainit niyang yakap mula likuran.
Nakikiliti ako sa hininga niyang
tumatama sa aking batok. Lalo na at
hindi pa ako nakakapagbihis.

"I miss you boss."

Aniya at binaon ang mukha sa pagitan

ng aking balikat at leeg. Napapikit ako
nang gumapang ang kamay niya mula
sa aking puson patungo sa aking
dibdib.

"Kwon nasa bahay lang tayo at nasa

labas si nanay."

Kontra ko ngunit ang kinikilos ng

aking katawan ay salungat sa'king
isipan.

"Hmm"

Tanging tugon na nakuha ko mula

sakanya.

Hinawakan ko ang kamay niyang nasa

dibdib

ko at sinundan kung saan saan

pumupunta ito. Umakyat ang halik ni
Alejandro sa aking pangat at natigil sa
aking punong tenga.

Kapwa kami mabilis ang hininga.

Maya maya ang pag lingon ko sa
pintuan ng aking kwarto dahil sa takot na baka biglang pumasok si nanay.

"Bakit..."

Paputol putol na ani Alejandro.

Napakagat ako sa aking labi nang
ipasok ni Alejandro ang kanyang
kaliwang kamay sa loob ng twalya at
nanatili ito sa aking puson.

"....Bakit impis pa din ang puson mo

gayong dalawang buwan ka ng
buntis?"

Nanigas at tila napako ako sa aking

kinatatayuan. Nanghihinang humarap
ako sakanya at nilagpasan siya.
Naupo ako sa dulo ng aking higaan.

"Hindi ako buntis."

Halos bulong na ani ko. Hindi rin ako

makatingin sakanya. Dapat biro lang
ang bagay na to eh. Ngunit bakit
nauwi sa ganitong usapan?

Napabuga ako ng hangin at dahan

dahang nag angat ng tingin sakanya.

"B-binibiro lang kita noong sabihin ko

sayo na buntis ako. Gusto lang kitang
asarin at wala akong intensyong
saktan ka."

Napaluha ako. Ang dami ko ng

kasinungalingan sakanya. Natatakot
ako na baka sa susunod ay hindi na
niya ako pagkatiwalaan.

"Patawad Alli. Patawad. Ang totoo

niyan ay hindi ko talaga kilala yung
lalaki na sinasabi ko sayo. Iyon pa
lamang ang unang pagkakataon na
nakita ko siya. Sana maniwala ka
sa'kin

kahit ngayon lang."

Nakatitig lamang siya sa'kin at tila

inexamin ang aking kabuuan.
Natatakot ako dahil wala akong tugon
na marinig mula sakanya.

"Patawad Alli."

Hikbi ko at pinaglaruan ang aking

kuko. Muli akong napayuko nang
makita ko ang frustration sa mukha
niya. Ginulo gulo niya pa ang kanyang
buhok at naglakad pabalik sa aking
harapan tila malalim ang iniisip.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.

Hindi dapat ito nangyayari ngayon.
Dapat masaya kami at nagkita kami
matapos ang dalawang araw na hindi
namin pag paparamdam sa bawat isa.
Ngunit kabaliktaran ang nangyari.

Tuloy tuloy lamang ang pag alpas ng

luha sa aking pisngi. Dinig ko ang
mga yabag niyang papalapit sa'kin.

Hinawakan niya ang baba ko at dahan

dahang inangat ito. Nag tama ang
aming paningin. Nag squat siya sa
harapan ko at pinunasan ang aking
luha.

"Sshh. Hush now."

Aniya at hinaplos ang aking pisngi.

"Galit ka"

Hindi patanong ang pagkakasabi ko.

Tumango naman siya.

"Yes. I won't deny the fact that I am

mad right now. But damn! Hindi kita
matiis. Seeing you in pain, hurt me
also....Hush now."

Mas lalo niyang nilapit ang sarili sa'kin at hinalikan niya ako sa aking noo.

"Get dress. Aalis tayo."

Aniya at muling pinunasan ang luha

na umalpas muli sa aking mga mata.
Bakit ganyan ka Alejandro? Bakit mas
gusto mong ikaw na lang ang
masaktan kaysa ako?

Oh Alejandro ! You're too good to be

true.

"S-saan tayo pupunta?"

Tumayo siya at nilagay ang

magkabilang kamay sa bulsa ng
kanyang maong na pantalon.

"Katulad ng ipinangako ko sayo...."

Ngumiti siya. Isang totoong ngiti na

nagpawala ng bigat sa aking dibdib.

"....Iuuwi na kita"

Aniya tsaka ako tinalikuran.

To be continued...
=================

Kabanata 25

Kabanata 25

Umalpas

"Are you okay baby?"

Napabuntong hininga ako at tumango.

Inilibot ko ang paningin sa malawak

na lupain ng Kwon Hacienda. Halos
walang pinagbago ngunit napakaganda pa din katulad ng dati.

Kalahating oras na ang nakaraan

simula nang makapasok kami sa main gate ng hacienda. Tiningala ko ang mansyon at
napapikit nang muling pumasok sa isipan ko ang mga pangyayari noon.

Simula nang dumating si Alli.

Hanggang sa mapalapit ako sakanya
at hanggang sa marinig ko ang
pagtatalo nila ng kapatid niya.

"Ayos lang ako Alejandro.

Kinakabahan lang ako."

Pinisil niya ang kaliwang kamay ko at

dumungaw siya sa'kin. Hinagkan niya
ako sa aking noo patungo sa tungki
ng aking ilong at huli sa aking mga
labi.

"Don't be, baby. I'm here. Okay?

Hmm."

Malambing na aniya at naunang

bumaba ng sasakyan. Pinagbukas
niya ako ng pintuan at inalalayan sa
pag labas.

"Salamat."

Bulong ko sakanya. Pinagsiklop niya

ang aming mga daliri at nagtungo sa
front door ng mansyon. Katulad
noong dati. Nakahilera din ang mga
kasambahay at lahat sila nakayuko sa
pagdating ni Alejandro. Naalala ko
noon nung una ko siyang masilayan
ay halos panghinaan ako sakanyang
titig.

Napayuko ako nang magtama ang

aming paningin ni Manang Maricel.
Hindi ko alam kung anong iniisip niya
sa mga oras na ito. Naglakad kami papasok at bigla akong
pinanlamigan nang makita

ang
blangkong itsura ni Suzzie.

Gusto kong maiyak. Gusto kong yakapin ng mahigpit si Suzzie. Namiss ko din siya
dahil siya lang ang naging kakampi ko dito sa hacienda.

Akma akong ngingiti sakanya nang iniwas niya lamang ang paningin sa'kin.

Ramdam ko ang gulat sa mga mukha

nina Maria at ng ibang tauhan dito.
Marahil ay nagtataka sila dahil sa
biglaan kong pagkawala ay heto ako
at kasama ang kanilang amo.

"Magandang tanghali Alejandro hijo."

Bati ni Manang. Tumango lamang si

Alejandro at nilagpasan ito. Napayuko
ako kay Manang bilang pag hingi ng
paumanhin. Nagulat ako nang
ginantihan niya ako ng tipid na ngiti.

"We'll take a rest hon."

Aniya nang makapasok kami ng

kanyang kwarto. Inilibot ko ang
paningin at nakitang malaki ang
pinagbago ang anyo ng kanyang silid.
Ibang kulay ng kurtina.

Mula sa ceiling at wall ay naiba din ang pinta. Ang pwesto ng kanyang King size bed
ay naiba din.

"Come here hon."

Tinapik niya ang kanyang kama.

"Let's sleep."

Aniya.

Hindi na ako nagprotesta pa at

lumapit sakanya. Pagod din ako sa
byahe kaya ang gusto ko na lamang
muna ay ang magpahinga.

"Sigurado kang dito mo ako gustong

patulugin?"

Ani ko nang kapwa na kami nakahiga.

Nakatalikod ako sakanya kaya yakap
niya ako mula sa likuran.
Ayoko naman na may masabi sila
sa'kin.

"Pwede naman ako doon sa maid's

/>quarter."

Dagdag ko pa.

"Baby. You will sleep here in my

room. You're not working here
anymore. And one more thing. You
are my girlfriend. Kaya bakit kita
patutulugin doon?"

Aniya. Napangiti ako. Dalawa lang

naman ang aking naging tanong
ngunit napakadami na niyang sinagot.

"Mahal din kita."

Nakangiting sagot ko sakanya para

matigil na siya sa pagsasalita ng kung
anu ano.

"Hmm. Let's sleep honey. I love you

too."

Hindi na ako tumugon dahil halata sa

boses niya ang pagod at antok.
Sinubukan kong matulog ngunit hindi ako magawang dalawin ng antok.

Humarap ako kay Alli at nakitang

tulog na tulog na ito. Nakaawang pa
ng konti ang kanyang mapupulang
labi.

Dahan dahan kong dinampi ang aking

daliri sa kanyang labi at pinaglandas
ito doon. Napahagikhik ako dahil sa
lambot.

Sunod kong hinaplos ay ang kanyang

ilong patungo sakanyang panga. Ang
huli ay ang talukap ng kanyang mata.
Napakaperpekto mo sa paningin ko
Alejandro.

Kahit anong sungit mo pag

dating sa iba ay hindi ko pa din
maiwasan hangaan ka. Masyado na
akong hulog sayo.

"Please don't hurt me Alli. Hindi ko

kakayanin."

Ani ko at unti unting pinikit ang aking

mata nang tuluyang dalawin ng antok.

"Wake up honey."

Naalimpungatan ako nang

maramdaman ang mumuntin halik sa
aking balikat.
"Hmm"

Saad ko at tinulak ang papalayo ang

mukha ni Alli mula sa balikat ko.

"Hon gising na. Maglilibot pa tayo sa

buong

hacienda."

Aniya sa malambing na tono at

hinaplos ang hita ko. Tinalikuran ko
lamang siya at hinayaan sa kanyang
ginagawa.

"Ayoko Kwon. Mamaya na"

Saad ko at sinubukang bumalik ulit sa pag tulog.

"Kwon ano ba."

Asik ko nang pumasok ang kamay

niya sa loob ng aking T shirt at pisilin
ang aking dibdib.

"Gising na kasi."

Bulong niya sa aking tenga at

marahang pinaglandas ang kanyang
dila doon. Nangilabot ako at sapilitang bumangon.

"Gising na ako. Tigilan mo na kung

ano man ang ginagawa mo."

Pinanlisikan ko siya ng mata nang

hindi pa rin niya tanggalin ang kamay
sa loob ng shirts ko.

Ngumisi siya at kinindatan ako.

"Manyak"

Inis na sigaw ko na naging dahilan ng

paghalakhak niya.

HALOS mag aalauna na kami bumaba

ni Alli mula sakanyang silid. Kaya late
na din kami nakakain ng
pananghalian.

"Let's go."

Aniya at nagsuot ng salamin sa mata.

Alas tres na ng hapon nang maisipan
naming maglibot. Nagtungo kami sa
kwadra at napangiti ako nang
haplusin ni Alli ang ulo ng puting
kabayo. Nakatungo siya dito dahil
nakaupo ito.

"This is Green, hon. He's my favorite

among the rest of horses here."

Lumapit ako kay Alli at hindi inintindi

ang pinaghalong amoy ng gamot at
dumi ng hayop.

Nag aalangang hinaplos ko din ang

buhok nito dahil baka bigla na lamang itong magwala. Pero nakahinga naman ako ng
maluwag dahil wala naman nangyari sa'kin.

"Gusto mong mangabayo?"

Aniya.

"Pwede

ba?"

Nag aalangang ani ko. Napangiti

naman si Alli at tumango.

Hinawakan niya sa renda si Green at

pagkatapos ay iginaya papalabas ng
pinakakwadra. Inalalayan niya akong
sumakay dito at agad naman siyang
pumwesto mula sa aking likuran.

"Hooo"

Napahawak ako ng mahigpit dahil sa

takot na baka mahulog ako. Dinig ko
pa ang nakakainsultong tawa ni Alli.

"May nakakatawa ba?"

Asik ko sakanya at nilingon siya.

Nagtama ang tungki ng aming ilong
na naging dahilan ng pag ngisi niya.
Agad akong bumalik sa pagkakaayos
ng upo tsaka naman tumakbo ng
mabilis ang kabayo.

"Alli."

Sigaw ko. Ito ang unang beses na

nakasakay ako ng kabayo kaya
natatakot talaga ako.

"Don't be scared honey. Nandito ako

sa likod mo."

Pinilig ko ang aking ulo dahil

tumatama ang kanyang hininga
sa'king batok. Hindi ako
makapagfocus sa ginagawa namin.
Namasyal lamang kami sa buong
hacienda ni Alli.

Pinakita niya sa'kin

kung gaano kalawak ang kanilang
lupain. Una naming pinuntahan ay
ang pineapple plantation. Sunod ang
banana plantation at kung anu ano
pa. Labis akong natutuwa dahil malaki ang naitulong ng paglilibot namin para sa
aking pag aaral.

Ang mga hindi ko pa nalalaman ay tinatanong ko sakanya at sinasagot naman niya ng

maayos.

Agri business ang kursong kinukuha

ko kaya malaking bagay na makita mo
ng aktwal ang tinuturo

sa loob ng
silid. Magkakaroon naman kami ng
tour pero hindi pa iyon sa ngayon.
Kapag nasa ika apat na taon na ay
tsaka nagka-conduct ng tour sa
baguio.

"Ngayon ko lang napuntahan ang

bahaging ito Alejandro."

Ani ko at dinama ang simoy ng

hangin. Dinipa ko pa ang aking kamay
at hinayaan na salubungin ako ng
malamig na hangin.

Naramdaman ko ang pag yakap sakin

ni Alli mula sa likod.

"Hmm. Really?"

Bulong niya. Nakangiting napatango

ako sakanya. Kapwa nililipad ang
buhok namin. Nasa tuktok kami ng
burol at tanaw na tanaw namin ang
malawak na lupain ng mga Kwon.

Balang araw. Magkakaroon din ng

ganito ang mga magulang ko. Para
sakanila. Magsisikap ako.

"Hmm. Hindi naman kasi kami

madalas payagan ni manang kapag
day off namin noon."

Saad ko at hinarap siya. Sinuklay ko

gamit ng aking daliri ang buhok ko
dahil nagugulo ito ng hangin.
Nakalugay lang kasi ako ngayon at
nakalimutan kong magdala ng panali
sa buhok dahil sa pag mamadali.

"Well I'm glad to hear that baby.

Siguro nakatadhana na sabay tayong
pumunta dito dahil katulad mo. Ito
din ang unang beses na pumunta ako
dito sa burol."

Aniya at hinawakan ang pareho kong

kamay. Inihapit niya ako papalapit
sakanya na naging dahilan ng pagka
subsob ng aking mukha sa kanyang
mabangong dibdib.

Napapansin kong madalas ang aking

pag ngiti sa tuwing kasama ko si
Alejandro. Katulad na lang ngayon.
Siya na mismo ang nagsusuklay ng
buhok ko.

Tiningala ko siya at ganun

din ang
ginawa ko sakanya. Sinuklay ko din
ang buhok niyang nahuhulog
sakanyang noo dahil sa lakas ng
hangin. Halos tumingkayad na ako
dahil sa tangkad ni Alejandro. Sa taas
kong 5'6 ay umabot lamang ako sa
kanyang balikat.

"Naniniwala ka sa tadhana?"

Panunudyo ko sakanya. Ang lawak ng

ngiti ko sa aking mga labi dahil sa
pagkakakunot ng noo niya dahil sa
paulit ulit niyang pagsuklay sa buhok
ko na nililipad din naman ng hangin.

"No."

Aniya. Unti unting umangat ang gilid

ng kanyang labi.

"I have something for you honey."

Sinundan ng aking mata ang kamay

niyang napunta sakanyang bulsa.

"Here baby."

"Para sa'kin yan?"

Tumango siya at muling sinuklay ang

buhok ko at pagkatapos ay inipit sa
aking buhok ang kulay pulang rosas
na barrettes. Simple lamang ang
disenyo nito. May mga bulaklak sa
paligid at hugis pusong bids.

"It suits you."

Nakangiting aniya at pinagmasdan
ang barrette sa aking buhok.

"Bola. Baka galing to sa babae mo

ah."

Pagbibiro ko ngunit mukhang

sineryoso niya ito.

"Ikaw lamang ang babae sa buhay ko

maliban sa kapatid at ina ko Layana
Faith."

Seryosong saad nito at bumaba ng

burol. Hinabol ko ito at sumilong siya
sa lilim ng puno ng acacia.

Naupo siya sa gazebo at hinilot ang

kanyang noo.

"Binibiro lang kita Alli. Alam ko naman na ako lang ang babae sa buhay mo.
Naniniwala ako sayo dahil mahal kita."

Bulong ko sakanyang

tenga.

Sumandal ako sakanyang balikat at

pinagmasdan ang tanawin.
Panandaliang namayani ang
katahimikan sa'min. Hawak niya
lamang ang aking kaliwang kamay at
pinaglalaruan ito.

"What's your plan after you graduate,

babe?"

Tanong niya maya maya.

"Hmm?. Matagal tagal pa yun Alli.

Tatlong taon pa."

Napatawa ako sa tanong niya ngunit

mukhang seryoso siya. Tumikhim ako
at inayos ang pagkakasandal ko
sakanya. Inakbay niya sa'kin ang
kanang braso niya at mas hinapit pa
ako sakanya.

"Pero kung gusto mo talaga malaman. Hmm. Anu nga ba? Syempre magtatrabaho ako.
Iaahon ko ang magulang ko sa kahirapan. Mag iipon ako at pagkatapos ibibili ko sina
nanay ng malawak na lupain."

Nakangiting saad ko habang iniisip

ang aking plano. Hindi na ako
makapaghintay pa na mangyari iyon.

"At doon ko mismo ipapatayo ang

bago naming bahay."
Dagdag ko pa. Napapikit ako at iniisip
ang magiging buhay namin kapag
natupad ko na ang aking pangarap.

"Ako ba ay hindi mo tatanungin?"

Balik tanong sa'kin ni Alli. Napamulat

ako at tinangala ko siya.

"Para saan pa?. Tapos kana ng

kolehiyo diba?"

Halakhak ko ngunit umiling lamang

siya.

"You don't get me. Do you?"

Aniya at pinisil ang tungki ng aking

ilong. Napailing naman ako at iniwas
ang paningin sakanya.

Napanguso ako nang tumawa siya.

"Coz if you'll gonna ask me with that

same

question.Is after four years.

Mag aasawa na ako."

Napaamang ako.

"A-ano?"

"Matapos ang apat na taon. Ay

magpapakasal na ako. Hinihintay ko
na lamang siya. I'm just waiting her,
until she get ready."

Hindi ko alam kung anong

mararamdaman ko. Iiyak ba ako,
matutuwa o ano pa?

Mahal niya ako ngunit may hinihintay

naman pala siya? Ano to?
Naggagaguhan lang ba kami dito?

"I will give her what she really

deserved. I'll give her the wedding
she want. If she preferred beach
wedding...Then I'll go for it. The
important is her. Ang importante ay
makasal ako at siya ang bride ko. Na
siya ang mapapangasawa ko."

Nakngiting pag papatuloy niya. Tila

wala siyang paki'alam sa paligid. Tila
wala siyang pakialam sa'kin. Tila hindi
niya nararamdaman na nasasaktan na
ako. Tila hindi niya napapansin na
umiiyak na ako.

Tama na. Sigaw ko ngunit sa aking

isipan lamang. Ayokong sirain ang
magandang iniisip niya. Ayoko.

"E-excuse me."

Saad ko at iniwan siya. Dinig ko ang

pag tawag niya ngunit hindi ko n ito
nilingon. Para saan pa? Para makita
niya ang pagbagsak ng mga luha ko?

Ang sakit sakit na marinig mula

sakanya na nagpaplano siya ng kasal
niya sa iba habang nandodoon ako at
naririnig lahat ng mga sinasabi niya.

"Shit Layana. Where do you think

you're going?"

Asik niya. Hindi ko namalayan ang

pagsunod niya. Mas lalo pa akong
napaiyak dahil sa pagsigaw niya.
Pinaharap niya ako sakanya ngunit
iniiwasan kong magtama ang aming
paningin.

Natatakot ako na makita niya ako sa

ganitong kalagayan. Nanghihina dahil
sa mga salitang binibitiwan niya.

"What happened, ba't bigla kana lang

umaalis? Hey look at me. Oh shit. Are
you crying?"

Gulat na aniya. Patuloy lamang ako sa

pag iwas sakanya ngunit wala na
akong laban. Tuluyan na akong
nanghina dahil sa mga titig niya.

"W-wala to. Napuwing lang."

Pag papalusot ko.

"S-sige na. Bumalik kana doon. May

nakalimutan pala ako sa mansyon
niyo."

"No baby. I know you're not okay. Tell

me, did I do something wrong?"

"W-wala Alejandro. Sige na, aalis

muna ako."

Ani ko at tinalikuran siya.

Ang sakit. Bakit ramdam na ramdam ko pa rin dito sa puso ko ang pag aalaga mo kung
gayon ay may mahal ka naman palang iba Kwon?.

"No. I know there's something wrong.

What is it? C'mon. Tell me."

Aniya sa pinalambing na boses.

Nakayakap siya sa'kin mula sa likuran.

Tuluyan na akong napahikbi. Hindi ko

na mapigilan ang puot na
nararamdaman.

Hinarap ko siya kahit hindi ko na siya

masyadong makita dahil sa sunod
sunod na pag alpas ng luha sa aking
mata.

"Ang sakit din pala....Umasa no...?"

Paninimula ko na naging dahilan ng

pagkunot ng kanyang noo. Wari ay
hindi naiintindihan ang takbo ng
aming pinag uusapan.

"...B-bakit mo ako pinaasa Alli?"

Hikbi ko. Napayuko ako dahil hindi ko

makayanan ang intensidad ng
kanyang mga titig.

"Ang sabi mo...Mahal mo ako."

Halos pabulong na saad ko sa huling

sabi.

"Of course.

I do love you honey."

Agad na pagsasagot niya. Muli akong

napailing.

"Ngunit bakit ang sakit? Dama ko ang

pagmamahal mo Alli pero bakit sa
tuwing naririnig ko ng paulit ulit sa
aking isipan na may hinihintay ka ay
hindi ko maiwasan masaktan?"

Napapikit ako at muli siyang

tinalikuran. Kahit papaano ay gumaan
ang pakiramdam ko. Nasabi ko din
kung bakit ako nasasaktan ngayon.
Walang kibo si Alejandro kahit naka
ilang hakbang na ako papalayo
sakanya.

"Mahal kita Alli."

Pahabol na saad ko. Pumiyok pa ako
at napailing.

Ang buong akala ko ay hangang dito

na lamang kami ni Alejandro ngunit
napaamang ako nang marinig ang
paghalakhak niya. Hinarap ko siya at
doon. Kitang kita ko kung paano
mamula ang mukha niya.

"Silly baby."

Saad niya at inilang hakbang ang

pagitan naming dalawa.

"Mas lalo akong nahuhulog sayo

mahal ko."

Aniya nang yakapin ako bigla. Sa

sobrang higpit ng yakap niya ay dinig
na dinig ko ang lakas ng pagkabog ng
dibdib niya.

"Tahan na."

Pinunasan niya ang natuyong luha sa

aking pisngi.

"You're crying coz of nonsense

reasons. Sino nagsabi sayo na
pinaasa kita eh mahal na mahal kita?"

Hindi pa rin mabura ang ngiti

sakanyang labi.

"Pero ang sabi mo ay may hinihintay

ka."

Ako na ngayon ang kunot ang noo.

"Oo meron."

Napayuko ako.

"Ikaw ang hinihintay ko Mahal ko.

Pagnatupad mo na ang pangarap

mo
ay magpapakasal na tayo."

Hinawakan niya ako sa aking baba at

unti unting hinarap sakanya.

"Wala akong ibang hinihintay kundi ay

ikaw lang."

Aniya at niyakap ako. Napapikit ako

sa kahihiyan.
"Nakakahiya."

Usal ko. Inakay niya ako pabalik sa

gazebo at doon niyakap ng mahigpit.

"Don't be hon. Dahil lamang sa

ginawa mo ay napagtanto ko kung
gaano mo din ako kamahal."

Nagtagal kami ng mahigit isang oras

doon. Walang nagsasalita sa'min.
Tanging pag ngiti lamang ang naging
paraan upang kami ay
magkaintindihan.

Nang mag alas sais ay nagyaya na si

Alejandro na bumalik sa mansyon.
Inalalayan niya akong makasakay sa
kabayo hanggang sa makaalis kami sa
burol. Madilim ang paligid ngunit
nakakaenganyo ang liwanag ng
buwan.

Nadaanan namin ang falls at

napagpasyahan na manatilo muna
doon kahit kalahating oras. Nang
maitali ni Alli si Green sa isang puno
ay magkahawak kamay kaming
nagpunta sa pangpang ng tubig.

Napakagandang tingnan ng tubig

dahil tumatama dito ang liwanag ng
buwan. Tila ito ay kumikinang at nang
eenganyo sa akin.
Walang pagdadalawang isip na
hinubad ko ang aking suot na T shirt
at natira lamang ang aking panloob na sando.

"Maliligo ako."

Ani ko kay Alli nang tuluyang

maihubad ko na din ang pang ibaba
ko.

"You sure?"

Aniya. Tumango ako ng hindi siya

nililingon. Bahagya pa akong nanginig

/>dahil sa lamig ng tubig na nanuot sa

akong sistema.

Masyado na akong tutok sa

paglangoy ko hanggang sa pag ahon
ko ay nagulat ako nang bumungad
sa'kin ang mukha ni Alejandro.

Nilingon ko ang pangpang at nakitang

nandodoon din ang kanyang mga
damit.

"Hon."

Aniya at mas lumapit pa sakin.

Agad kong naramdaman ang init na

nagmumula sakanyang katawan.
Napayakap ako sakanya nang
nagpatuloy sa paglapit sa'kin si
Alejandro hanggang sa wala na akong
maaatrasan. Naisandal niya ako sa
malaking bato.

Nagtama ang aming paningin.

Napalunok ako nang unti unting
lumalapit ang kanyang mukha sa'kin
hanggang sa tuluyan na niya akog
mahagkan.

Tinugon ko ang nakakalilo niyang

halik. Napakapit ako ng mahigpit
sakanyang balikat nang maramdaman
ko ang pag hawak niya sa aking
balikat.

"Alli."

Saad ko at pinulupot ang mga hita

sakanyang bewang. Idiniin niya ako
sakanya. Napatingala ako nang
nagtungo ang kanyang labi sa aking
leeg. Naging sunod sunod ang
paglunok ko nang pumasok ang
kamay niya sa loob ng aking suot na
sandong puti at pinisil ang aking
dibdib.

"Kwon."

Tila habol hiningang saad ko nang

hawakan niya ako sa aking pang upo
at nagsimulang maglakad paalis sa
tubig.

Dahan dahan niya akong hinihiga sa

malaking bato at pumatong siya
sa'kin. Dahil sa sensasyong
nararamdaman ko ay hindi ko na
napansin na kapwa na kami walang
saplot.

Hinaplos niya ang aking hita at binuka

ito. Hinawakan niya ako doon sa
aking pribadong parte. Napaliyad ako
nang idampi niya ang kanyang labi
doon.

"Kwon."
Usal ko at napasabunot sakanya. Muli
siyang bumalik sa ibabaw ko at
pinwesto ang sarili sa bukana ko.
Napakalmot ako sakanyang balikat
nang magsimula siya sa pag pasok
sa'kin.

"Alejandro."

Daing ko sa sakit at doon niya lamang

napansin ang dugo sa aming ibaba.
Tila natauhan siya at nagtatakang
binalingan ako. Napaamang pa siya
tila hindi alam ang sasabihin.

"Katulad ng gusto mo Alli. Sayo lang

ako. My body, heart and soul are....All
yours."

Saad ko at napapikit dahil hindi pa rin

maibsan ang sakit na nadarama ko.

"Salamat."

Aniya at dahan dahang gumalaw sa

ibabaw ko. Maya maya pa ay kakaiba
na ang narardaman ko. Iminulat ko
ang aking mata at napangiti nang
makitang nakapikit ang mga mata ni
Alli habang patuloy sa ginagawa sa
ibabaw ko.

Dinig ko pa ang mahinag pag ungol

niya na naging dahilan ng kagalakan
ko.

Saksi ang buwan at bituin sa pag iisa

naming dalawa.

"Mahal kita."

Paulit ulit na saad ko kay Alli ngunit

hanggang sa matapos at mapagod
siya sa paggalaw sa aking ibabaw ay
wala akong nakuhang sagot mula
sakanya.

"Mahal na mahal kita."

Muling saad ko nang mahiga siya sa

tabi ko ngunit agad ding umalpas ang aking luha nang talikuran niya lamang ako at
hindi nagsalita.

To be continued...

=================
Kabanata 26

Warning: Contains of mahalay na tema. Lol haha. Basta para saken mahalay na to.
Ewan ko lang sainyo. xDD

Kabanata 26

Pagsubok

KINAGAT ko ang pang ibabang labi ko upang maiwasan ang paghikbi habang
pinagmamasdan ang lalaking mahal ko nang talikuran ako nito.

Dahan dahan din akong bumangon at halos mapangiwi ako sa sakit sa gitnang bahagi ng
hita ko.

Pinulot ni Alejandro ang mga damit namin at dumiretso sa tubig. Binasa niya ang
suot na T- shirt at muling lumapit sa'kin.

Hinawakan niya ang aking hita at marahang pinaghiwalay ito. Napaigtad ako nang
ipunas niya ang kanyang basang damit sa pagkababae ko.

Pilit kong hinuhuli ang kanyang paningin ngunit sadyang siya ay napaka ilap.

"Alli"

Lakas loob ngunit mahinang saad ko.

Sinuot niya sa'kin ang aking damit maging ang pang ibaba. Napayakap ako sakanyang
leeg nang buhatin niya ako na tila kami ay bagong kasal.

Sinakay niya ako sa kabayo at agad naman siyang naupo mula sa aking likuran.

Hanggang sa makaabot kami sa mansyon ay wala kaming imikan. Nang makapasok sa

kanyang kwarto ay ibinaba niya ako sa kama at tinalikuran ako matapos. Pumasok siya
sa pinto ng banyo at ilang minuto lamang ay lumabas na siya.

Muli niya akong binuhat at marahang binaba sa bathtub. Hinubad niya ang lahat ng
aking

saplot. Hanggang ngayon ay wala pa rin itong imik. Ngunit ang panga nito ay
nanatiling nakaigting.

Maligamgam ang tubig na kanyang pinapaligo sa'kin kaya naman nakaramdam ng

kaginhawahan ang aking katawan.

Pinaliguan niya ako. Iyon lamang ang tumatak sa isipan ko hanggang sa muli niya
akong binuhat patungo sa kama. Binihisan niya din ako ng kanyang long sleeves polo
na umabot lamang hanggang sa aking hita. Napansin ko din ang pagkuha niya ng undies
ko sa ibaba.

Sinuot niya sa'kin yon. Hinuli ko ang kamay niyang marahang humahaplos sa aking
hita. Nakayuko ito kaya hindi ko kita ang kanyang mukha.

"Alejandro."

Usal ko. Ngunit tanging buntong hininga lamang ang naging tugon niya sa'kin.

"Kwon. Magsalita ka naman."

Umiling lamang ito at tinalikuran ako. Nahiga na lamang ako at tahimik na umiyak
nang hindi na siya matanaw ng aking paningin. Lumabas si Alejandro at hindi ko alam
kung saan siya tutungo.

Fetal ang posisyon ng aking pagkakahiga. Tuloy tuloy lamang ang pagtulo ng mga luha
ko.

Hindi ko siya maintindihan. Hindi ko maintindihan si Alli. Ang buong akala ko kapag
naibigay ko na ang aking sarili sakanya ay magiging masaya ako. Ngunit hindi ko
inaasahan na ganito ang mangyayari.

Ang sakit. Ang sakit sakit. Parang may tumutusok sa aking dibdib at mabigat din ang
aking paghinga.

Agad kong pinunasan ang luha ko nang bumukas ang pintuan. Dinig ko ang yabag na
papalapit.

"Eat."

Aniya sa malamig na boses. Hindi ako bumigay ng sagot. Ayokong makita niya na
nagkakaganito ako.

Ramdam ko ang pag lagay niya ng tray sa sidetable. Lumapit siya sa'kin marahang

hinaplos ang buhok ko.

"I know you're still awake. Just eat Layana and after that maaari ka ng
magpahinga."

Saad niya at nawala ang pagkalundo ng kama. Senyales na tumayo siya. Dahan dahan
kong nilingon si Alejandro at papunta ito sakanyang balkonahe. Kita ko pa ang
pagsindi nito ng sigarilyo.

Ngunit napansin kong iba na din ang suot nito, maging ang kanyang buhok ay basa
din. Marahil ay naligo siya sa ibang banyo.

"Ikaw ba ay hindi kakain?"

Tanong ko na nagpatigil sakanya.

"Nah."

Aniya ng hindi ako nililingon. Napapikit ako sa kirot ng aking puso dahil sa
pambabalewala niya.

Wala man ng gana ay pinilit ko pa din makakain. Nang matapos ay niligpit ko ang
pinagkainan ko at bumaba upang maihatid sa kusina ang pinagkainan ko.

Pagkabalik ko sa kwarto nagulat ako nang makasalubong ko ang kunot noong si

Alejandro.

"Where have you been?"

Aniya.

"Sa kusina."

Simpleng anas ko. Akma ko siyang kakausapin nang lagpasan ako ni Alejandro at
nagdiretso sa baba.

Napabuga ako ng hangin dahil sa sama ng loob. Masyado mo na akong pinapahirapan

Alejandro.

Pumasok na lamang ako sakanyang kwarto at nag handa na para matulog. Matapos kong
magsipilyo ay nagtungo ako sa balkonahe para ipaalam kay Alejandro na matutulog na
ako. Ngunit wala siya doon.

Gusto ko siyang sundan. Gusto kong pumunta sa labas upang makita siya. Ngunit hindi
ko naman alam ang sasabihin ko hindi ko alam kung bakit ang lamig ng pakikitungo
niya sa'kin.

Pinikit ko ang

aking mga mata. Ngunit bumalik sa aking ala ala ang nangyari kanina. Ang masuyo
ngunit mainit na halik ni Alejandro. Ang kanyang nakakapanindig balahibo na ungol.

Hindi ko akalain na maibibigay ko na sakanya ang sarili ko. Ngunit wala akong
makapa ni katiting na pagsisisi mula sa puso ko kahit na ang lamig niya sa'kin.
Dahil mahal mo siya. Mahal na mahal ko si Alejandro.

Tuluyan na akong dinalaw ng antok at sa kalagitnaan ng aking pag tulog ay

naramdaman ko ang nakakakiliting halik sa aking leeg.

Iminulat ko ang aking mata. Madilim na sa buong kwarto ngunit ramdam at kita ko ang
bulto ng isang taong nakapaibabaw sa'kin ngayon.

"Alejandro."

Daing ko nang mapagsino ito. Hindi niya ako tinugon bagkus ay nagpatuloy siya
sakanyang ginagawa.

Ang kaninang halik niya sa aking leeg ay napunta sa punong tenga ko.

"Binigo mo ako Layana."

Usal niya at dinilaan ang punong tenga ko.

"Ahh"

Ungol ko nang pisilin niya ang dibdib ko. Palipat lipat ang paglaro niya sa
magkabila kong dibdib.

Nangilabot din ako dahil sa lamig ng kanyang boses. Napakalamig na wari ba ay

napakalaki ng aking kasalanang ginawa.

Pinaglandas niya din ang kanyang mapangahas na dila sa aking panga, hanggang sa
mapunta sa aking labi ang kanyang halik.

Doon ko nalasahan ang alak sa aking bibig. Uminom siya at hindi ko ito nagustuhan.

Pinaglaro niya ang kanyang dila sa loob ng aking bibig. Hindi ko siya maintindihan.
Napaka agresibo ng kanyang halik ngunit marahan ang kannang pag haplos sa aking
katawan.

"Alli."

Anas
ko nang sipsipin niya ang pang ibabang labi ko.

"That's it. Moan my name."

Aniya. Pansamantalang umalis sa ibabaw ko at hinubad ang sandong suot tsaka siya
muling pumatong sa'kin. Pinaghiwalay niya ang aking hita at doon pinwesto ang
sarili ng maayos.

He grinned on top of me kahit na may suot pa kaming pang ibaba. Ramdam ko ang
pagnanasa niya. Ramdam ko ang kasabikan niya ngunit hindi ko maramdaman ang
pagmamahal niya.

Muling bumangon si Alejandro at naupo sa gitna ng kama. Hinila niya ako at pinaupo
paharap sakanya. Nagawa niya din hubadin ang Polong suot ko nang hindi kinukurap
ang mata.

Hinablot niya ito na naging dahilan nang pagkakawasak ng mga butones nito.

"Alejandro."

Akmang sigaw ko ngunit naging daing ito nang isubsob niya ang mukha sa gitna ng
aking dibdib.

Napapikit at napaliyad ako.

"Alli. Lasing ka."

Kontra ko sakanya ngunit muli akong napapikit nang halikan niya ang tuktok ng aking
dibdib. Pasalit salit siya doon at tila isa siyang bata na uhaw sa gatas ng ina.

Napasabunot ako sakanya.

Ang kanyang kaliwang kamay ay nanatili sa aking bewang samantala ang isa naman ay
humaplos sa aking braso patungo sa aking likod at bababa sa aking nakahantad na
hita.

Muli akong hiniga ni Alejandro at bumaba siya sa kama. Hinila niya ako sa edge nito
samantalang siya ay lumuhod sa harapan ko.

Kakaiba ang nararamdaman ko ngayon. Tila may kuryenteng dumadaloy sa aking sistema.
Sa aking kaloob looban at hindi ko mapigilan maghanap ng kung ano na hindi ko
maintindihan. Parang gusto kong may maabot at si Alejandro lamang ang makakagawa ng
paraan para maabot ko

iyon.

Muli akong napaungol nang maglapat ang kanyang labi sa aking pagkababae. Hindi ko
na alam ang nararamdaman ko. Masakit pa din ito ngunit hindi ko maiwasan makiliti.

"Alli."

Usal ko sakanyang pangalan. Nanghihina ako dahil kanina pa ako parang kinukuryente.

Napamulat ako ng mata nang hindi ko na siya maramdaman doon. Doon ko lamang
napagmasdan ang paghubad niya sa natitirang saplot.

Napalunok ako sa aking nakikita. His manhood was really hard. Napaamang pa ako ng
hawakan ito ng kanyang sariling kamay at nagtaas baba doon. Hindi maalis alis ang
aking paningin sakanyang ginagawa na naging dahilan kung bakit mas lalong uminit
ang paligid.

This was the first time, I saw a man playing his self. And I find it hot.

Napapitlag ako nang lumapit sakin si Alejandro. Hindi nito inaalis ang pagkakatitig
sa'king mata. Hanggang sa maramdaman ko na lamang ang pag angat ko.

Binuhat niya ako at doon ko naramdaman ang kanyang pagkalalaki na tumatama sa aking
puson.

I moaned when he pushed me against the wall. He started thrusting his manhood in
and out. He even pinned my both arms at the top of my head.

"Ugh"

I heard him groaned at mas lalong pinabilis ang paggalaw sa'kin. Sumasakit ang
aking likod sa tuwing binibilisan niya ang pagpasok sa'kin dahil tumatama ito sa
pader.

Ang lamig na dulot ng wall at init ng katawan namin ay naghahalo. Para

akong lalagnatin sa sitwasyon namin ngayon.

Masakit pa ang aking pagkababae ngunit balewala ito sa pinapalasap niya sa'kin
ngayon.

Hinigpitan ko ang pagkakayakap ng aking hita sakanyang bewang at nang pakawalan

niya ang aking parehong kamay ay doon na ako napayakap sakanya ng mahigpit.

Ibinaon niya ang mukha sa aking leeg at napatingala ako nang pagsabayin niya ang
kanyang labi at dila sa pagsipsip sa aking balat doon.

Napunta siya saking tenga.

"You lied to me baby and yet I still love you. Dammit! Im happy. Masaya ako dahil
ako lamang ang lalaki sa buhay mo. But you lied at hindi ko maiwasan masaktan."

Para akong sinaksak ng matalim na kutsilyo dahil sa basag na boses ni Alejandro.

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ang lamig ng pakikitungo niya sa'kin.

Nagsinungaling ako na nakuha na ang aking pagkabirhen. Iyon ang pinaniwala ko
sakanya na sa huli ay kaya niyang tanggapin dahil ayaw niya akong mawala sa buhay
niya. At dahil mahal niya ako.

"Patawad aking mahal."

Bulong ko. Napatigil siya sa paggalaw at tiningala ako.

"Patawad nagawa ko lamang iyon dahil---"

He cut me off.

"I love you."

Aniya. Napaluha ako dahil ito yung salitang gusto kong marinig sakanya kanina pa.

"I love you at bubuntsisin na kita."

Saad niya na nagpaamang sa'kin ngunit ang pagpoprotestang gagawin ko dapat ay
napalitan ng halinghing nang muli siyang gumalaw sa'kin.

"Alli."

Daing ko sakanyang pangalan na naging dahilan ng sunod sunod na pagmura niya.

"Damn. Damn. Damn. You're driving me insane baby."

Saad niya at sinunggaban ang labi ko.

"Stop moaning

my name kung ayaw mong magbunga ang ginagawa natin ngayon dahil ako na ang
nagsasabi sayo. I might not control my self at baka sa mismong loob mo ako
sumabog."

Nakakapanibago ang mga salitang lumalabas sa bibig niya ngunit hindi yon nakabawas
sa init na nararamdaman ko.

"Kwon."

Napaliyad ako nang pisilin niya ang aking pang upo. Hindi ako makapaniwala na
dadating kami sa ganito.

"Yes, you'll gonna be a Kwon. Soon baby. Very soon."

Aniya at naramdaman ko ang mainit na likidong dumaloy sa aking kaloob looban.

Pagal na hiniga niya ako sa kama. Pumaibabaw siya sa'kin at hinalikan ako sa aking
noo. Kapwa kami naghahabol ng pag hinga.

"Sleep honey."

Aniya at nahiga sa tabi ko. Hinapit niya ako upang lalong mapalapit sakanya.
Tinaklob niya ang comforter sa aming hubad na katawan.

"Alli patawad kung nagsinungaling ako."

Bulong ko at pinipigilan ang pag pikit ng aking mata.

"Sshh. I understand. Sleep now"

"Hindi Alejandro."

Humarap ako sakanya.

"N-nagawa ko lang naman magsinungaling sayo dahil iyon na lamang ang natitira
sa'kin. Gusto kong ipamukha sayo na hindi lahat makukuha mo kaya sinabi ko na
binigay ko na ito sa ibang lalake ay para matapakan ang pride mo."

Mahinang saad ko. Nahihiya ako dahil titig na titig siya sa aking mukha. Tipid na
ngumiti si Alejandro.

Hinaplos niya ang aking pisngi.

"Aaminin kong nasaktan ako nang sabihin mo na hindi ako ang unang lalaki sa buhay
mo. But I accepted it because you're important to me. I just realized it nang
malayo ang loob mo sa'kin. I love you honey and I understand you kung bakit mo
nagawa yon. I

hurt you. I've hurt you for so many times. I gave you falsehope. I just played at
your feelings. Pero noon yun. I now love every part of you. I'm serious about this.
Seryoso ako sayo."

Napaluha ako dahil sa mensahe ng sinabi niya. Napakahaba at napakamakahulugan. Mas

lalo lamang akong nahuhulog sakanya. Lunod na lunod na ako at hindi ko na alam kung
papaano pa ako makakaahon pa dahil alam ko sa sarili ko. Wala na akong planong
bumangon pa.

"You made me the happiest man tonight. I love you my queen."

Naging sunod sunod ang pag alpas ng luha sa aking pisngi. Parang kanina lamang ay
ang lamig niya sa'kin.

"Palagi mo na lang akong pinapaiyak."

Hikbi ko at sumubsob sa kanyang dibdib.

Dinig ko ang mumunting tawa niya kaya tinampal ko ang kanyang dibdib.

"Nakakainis ka. Ang buong akala ko ay nanlamig ka sa'kin kasi nakuha mo na ang
gusto mo."

"What? Damn. Don't think that way honey."

Aniya. Tiningala ko siya.

"Ang buong akala ko pa ay iiwan mo na ako."

Dagdag ko. Puno ng hinanakit ang aking boses. Gusto kong lambingin niya ako. Gusto
kong maramdaman ang pag suyo niya.

Nababaliw na marahil ako dahil iyon ang gusto ko. Ngunit mahal ko lang siya at
gusto ko ang ginagawa niya.

Napapansin ko, mula noong naging kami ni Alli ay napakaiyakin ko na. Konting selos
lamang niya ay nasasaktan na ako.

"Why would I do that?"

Tila gulat na aniya. Napabangon pa siya at hinawakan ako sa magkabilang pisngi.

"Listen my Queen. Ni katiting ay hindi sumasagi sa isipan ko na iwan ka. Tanga lang
ang gagawa nun. And one thing more. Bear this in your mind honey. Iiwan lang kita
kapag namatay na ako. Only death can set us apart."

"Wag ka nga magsabi ng ganyan."

Galit na asik ko sakanya. Ba't ba siya nagsasalita ng ganyan?

"Kahit nga sa kabilang buhay ay baka ikaw lang ang hahanapin ko eh."

Halakhak nito. Tila hindi inintindi ang galit ko.

"Sinabi ng wag kang magsasalita ng ganyan"

Saad ko at tinulak ang balikat niya. Doon lamang siya napatigil at nagulat nang
makitang sunod sunod na ang pagtulo ng luha ko.

"Sshh. My Queen are such a cry baby."

Aniya at inalo ako. Hinaplos pa ang aking likod.

"Gago ka kasi. Wag ka nga magbibiro ng ganyan."

Iisipin ko pa lang na mawawala sakin si Alli ay hindi ko na kaya. Bumibigat ang pag
hinga ko.

"Okay. Okay. Hindi na. I'm sorry. Let's just sleep."

Saad niya. Muli niya akong hiniga at niyakap ng mahigpit mula sa aking likuran.

"Goodnight my queen. Maaga pa tayo bukas."

Nilingon ko siya tila nagtatanong. Ngunit halik lamang sa aking noo ang naging
tugon niya.

"Uuwi na tayo sainyo. Handa na akong harapin ang pagsubok na ibinigay sa'kin ng ama
mo"

Napaamang ako sakanyang sinabi.

To be continued...

=================

Kabanata 27

Kabanata 27

Already

HINDI ko akalain at hindi ako makapaniwala na magagawa ni Alli na makipagsundo sa

aking ama.

Nalaman ko na kaya lang pumayag si tatay na ipasama ako sakanya ay dahil may
kasunduan sila.

"Pagod kana ba?"

Saad ko at lumapit sakanya. May dala akong isang baso ng tubig at maliit na towel.

Pinunasan ko ang kanyang mukha maging ang kanyang likod.

"I'm not tired yet honey."

Ngisi niya at nagpatuloy sa pagsibak ng kahoy.

"Pero ikaw ang papagurin ko mamaya."

Dagdag na bulong niya at kinindatan ako. Napanguso ako upang pigilan ang pag ngiti.

Binalingan ko si tatay na prente ang pagkakaupo habang naka dekwatro pa ang paa.
"Tay, pagpahingahin mo naman si Alejandro. Maghapon na siyang nagtatrabaho. Hindi
siya sanay sa mga ganyang gawain."

Protesta ko nang maupo ako sa tabi niya.

Napataas ang kilay ni tatay at binalingan ako.

"Hayaan mo siya Layana. Hindi ba kamo siya sanay sa ganyang gawain? Bakit? Wala
akong pakialam kung hindi siya sanay. Kahit na presedente pa siya ng isang malaking
kumpanya ay wala akong pakialam."

Masungit na saad ni tatay. Napabuga ako ng hangin.

"Tay tama ka po. Hindi siya kung sino lang. At totoong presidente siya ng isang
malaking kompanya. Kaya tama na tay. Pagpahingahin mo na siya."

Ang buong akala ko ay makukumbinse ko siya dahil nagliwanag ang kanyang itsura
ngunit naging dahilan pa iyon ni Tatay para hindi patigilin si Alli sa
pagtatrabaho.

"Aba'y akalain mo nga naman

ano. Ibig sabihin ay hindi nga siya sanay sa mabibigat na gawain? Magaling. Mas
lalo akong nananabik na pahirapan siya."

Aniya. Tumayo at pumasok sa loob ng bahay.

Napailing na lamang ako at lumapit kay Alejandro. Tinulungan ko ito sa pagpupulot

ng mga kahoy na nasibak niya at nilalagay sa aming dirty kitchen.

"Hon wag mo na akong tulungan. Kaya ko to."

Ngiti niya ngunit halata ang pagod sa mukha.

"Hindi naman kasi kaya. Tatanggapin pa yung alok ni tatay. Eh maypagka ano yun."

Bubulong bulong ko at hindi siya inintindi.

"Ang yabang. Kung makasibak akala mo marunong. Eh mukhang mas marunong pa nga ako
sakanya."

Patuloy ko pa. Napatili ako nang maramdaman ko ang mainit na yakap niya mula sa
likuran.

"Hmm. Saying anything honey?"

Saad niya sa aking tenga. Agad akong nangilabot at inilibot ang paningin dahil sa
takot na baka makita kami ng aking magulang.

"Alli ano ba"

Asik ko at hinarap siya.

"Maligo kana. Ikukuha lang kita ng tuwalya."

Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya at tinalikuran ko na ito. Pag pasok ko

ay naabutan ko pa na magiliw na nagtatawanan ang aking magulang.

"Oh anak. Kamusta ang iyong nobyo? Pag pahingahin mo na. Dahil madami pa siyang
gagawin bukas."

Binuka ko ang aking labi at akmang magsasalita ngunit napailing si tatay.

"Wag ka na magreklamo nak. Sinasabi ko sayo. Gusto ito ng nobyo mo. Tinuturuan ko
lang siya sa mga dapat na ginagawa

ng lalake sa bahay. Hindi porque mayaman siya ay hindi na niya kaylangan matutunan
ang lahat ng mga pinapagawa ko sakanya. Aba! Ang tunay na lalaki marunong magsibak
at mag igib ng tubig."

Tumango tango na lamang ako senyales ng aking pagkatalo.

Sinulyapan ko si nanay at nagpipigil ito ng ngiti. Wari'y nahahalata niya ang
pagiging madaldal ni tatay.

"Opo tay. Sige pasok na ako."

Sinenyas ko ang pintuan ng aking kwarto.

Pumasok ako sa loob at kinuha ang aking tuwalya. Kumuha na din ako ng mga susuutin
ni Alejandro.

Nang makalabas ay dumiretso ako sa likurang bahagi ng aming bahay. May poso kami
doon. At doon din kami naliligo.

"Alli."

Tawag ko sakanya upang ipaalam ang aking presensya.

"Ligo kana."

Tumango siya at napaamang ako nang hubarin na lang nito bigla ang suot na damit.

Napahalakhak ito nang balingan ko ito at tiningnan ng masama. Inis kong sinampay
ang kanyang T shirt na binato sa'king mukha.

"Gago."

Saad ko at lumapit sa poso. Pumwesto ako sa hawakan nito at itinaas baba upang
mapuno ang tubig sa palanggana.

"Maligo kana. Ang baho mo."

Asar na saad ko at tinalikuran ito.

Nagpatuloy lamang ito sa paghalakhak kaya inis kong pinadyak ang aking mga paa.

'Kung gaano ka kasarap magmahal, ay ganun ka din kagaling sa pang aasar.'

"Hon"

Tawag niya ngunit hindi ko inintindi.

"Ho--f uck"

Napaharap ako nang marinig ang kanyang pag daing. Dali dali ako sa paglapit at nag
aalalang hinarap siya.
"Anong nangyari? Alli? Ayos ka lang?"

Tarantang saad ko.

Nakapikit ang pareho niyang mata. Marahil ay nalagyan ng sabon ang loob nito. Na
naging dahilan ng pag daing niya.

Agad akong kumuha ng isang tabo ng tubig at binuhos sakanya.

"Masakit pa?"

Anas ko at muling yumuko upang magsaklot ng tubig at sa pag angat ko ng aking

tingin ay nakakalokong ngisi niya ang bumungad sa'kin.

Padabog kong inabot sakanya ang tabo.

"Pinaglalaruan mo lang ako."

Gigil na saad ko sakanya.

"W-what? Of course not."

Tila nauutal na aniya na naging dahilan lalo nang pag kulo ng aking dugo.

"Buking kana Alli. Tumigil kana. Nakakainis ang ngisi mo."

Nakakainis dahil lalo kang gumagwapo sa paningin ko.

Panandaliang hindi siya nakaimik kaya kinuha ko ang opurtunidad na yun upang siya
ay talikuran.

Ngunit sa pagtalikod kong iyon ay yun din ang kinuha niyang pagkakataon para
mayakap ako mula sa likuran at sabay na ibinuhos ang tubig sa aming dalawa.

"Kwon."

Tili ko. At napasipa pa ako nang buhatin niya ako at magpaikot ikot kami.

"Alejandro."

Muli kong sigaw. Nagpupuyos na ako sa galit dahil binasa niya ako. Alas sais na ng
gabi at malamig na ang simoy ng hangin. Nilalamig na ako.

HANGGANG sa matapos sa pagliligo ay hindi ko na pinansin si Alejandro. Hindi ko

alam ngunit naiinis ako sakanya ngayon na kung tutuusin ay naglalambing lang nama
siya sa'kin. Marahil ay

malapit na akong datnan ng aking kabuwanang dalaw.

"Matutulog na po ako"

Pamamaalam ko sa aking magulang matapos kung mag hugas ng aming pinagkainan. Prente
silang nakaupo sa sala. Ngunit ang paningin ni Alejandro ay hindi inaalis sa sa'kin
na labis ko namang iniiwasan dahil sa nakakaloko niyang ngisi.

Yang ngisi niyang yan ang talagang nagpapakulo ng dugo ko lalo na nung naabutan
niyang pinagmamasdan ko ang katawan niya noong naliligo siya kanina.

"Ang aga naman nak."

Saad ni nanay.

"Inaantok na po kasi ako."

Saad ko at lumapit sakanila. Hinalikan ko sa pisngi ang aking magulang at

tinalikuran na sila ngunit ang nakakaasar na boses ni Alejandro ang nakapagpatigil
sakin sa akma kong paghakbang.

"How about mine? Where's my kiss honey?"

Tila seryosong aniya ngunit alam ko na hindi magtatagal ay guguhit din ang ngisi
sakanyang labi.

Pinandilatan ko ito ng mata dahil natatakot ako sa magiging reaksyon ng aking ama.

"Umayos ka"

I mouthed ngunit ang gago nagkunwaring hindi naintindihan ang aking nais iparating.

"What now my queen? I'm waiting."

Kinuyom ko ang aking kamao dahil sa gigil kay Alejandro. Nahihiya na ako dahil
kapwa na nakatingin sa'kin ang aking magulang.

"Baby"

Muling saad niya at ngumuso. Halos mapangiwi ako sa itsura niya.

Parang tanga.

I couldn't imagine that the snobbish hot bachelor and a ruthless businessmen
'Alejandro Vance Kwon' could be this childish.

Sa ilang linggong pagsasama namin ni Alejandro bilang magkasintahan ay madami pa

akong napipigura sakanya. Unti unti niyang nilalabas ang tunay na siya at hindi
siya

nahihiya kahit magmukha na siyang katawa tawa.

He's snob outside but mind you. He's playful inside. Na naging dahilan kung bakit
araw araw ay nahuhulog ako sakanya kahit na walang araw na hindi niya ako inaasar.

Oo minsan napipikon na ako sa mga childish act niya pero para sa'kin isa iyong
basehan at patunay na komportable na kami sa isa't isa and of course, we love each
other so much kaya ganun kami minsan.

I heaved a sigh as a sign of defeat at lumapit sakanya upang halikan siya ngunit
nang muli kong nakita ang nakakaloko niyang ngisi ay napatigil ako.

Inaasar niya na naman ako. He's teasing me infront of my parents. Napataas ang
aking kilay at umatras. Nangunot ang kanyang noo dahil aa ginawa ko.

Ako nama ngayon ang napangisi. Napailing ako sakanya at inosenteng kinagat ang
aking pang ibabang labi upang asarin siya.

The table has now turn hon. Ikaw naman ngayon ang maasar. Ang kaninang antok ko ay
biglang nawala at napalitan ng excitement.
Dahan dahan akong lumapit at naupo sa tabi niya.

"Teasing me huh. Let's see. Kung hanggang saan ka, mahal ko."

Halos palakpakan ko ang aking sarilo dahil sa dilim ng mukha ni Alejandro. Ako
naman ngayon Alejandro.

Mainis ka Alejandro. Burn. Burn. Burn.

"Ano? Pinagsasabi mo?"

Pagkukunwari ko sakanya.

Umigting ang kanyang panga at umiling.

"Mahal ko, halikan mo na ako. Para man lang maibsan ang pagod ko sa katawan."

Nanlalaki ang mata ko at sinulyapan ang magulang ko. Nakatutok lamang ang atensyon
nito sa telebisyon ngunit alam kong nasa sa amin ang atensyon nito.

Kitang kita ko pa ang malawak na pagkakangiti

ni nanay habang napapailing.

Ang gagong si Alejandro, hindi na nahiya sa magulang ko. Talagang pinakita pa ang
pagiging manyal niya.

"Ano kaba."

Pabulong na asik ko sakanya at muling sinulyapan ang aking ama. Nakita kong
sumulyap sa'min si tatay at matapos ay sa orasan na nakasabit sa itaas ng aming
divider.

"Honey, My Queen, Baby, Mahal ko. Ano pa ba ang hinihintay mo na marinig anak ko?"

"Po?"

Napaamang ako sa naging tanong ni tatay. Inisa isa pa nito ang tawag sa'kin ni
Alejandro.

"Ano pa kako ang gusto mong marinig upang halikan mo ang iyong nobyo? Para halik
lang ay hindi mo pa maibigay."

Tuluyan na akong napaamang. Sinulyapan ko si Alejandro na tila ang laki na ng ngisi

sa kanyang labi.

Hindi ko maintindihan si tatay kung bakit ganoon na lamang siya kaluwag sa'min.
Pinapayagan niya pang humalik sa'kin si Alli kahit nakikita niya.

Hindi ko na maintindihan ang panahon ngayon at bakit ama ko pa ang nag uudyok
sa'kin na halikan ang gagong si Alejandro.

"Tay."

Saad ko. Sinulyapan ko pa si nanay upang magtanong kung anong nakain ng aking ama
bakit ang luwag niya ngayon sa'kin. Ngunit umiling lamang ang aking ina habang
nangingiti.

"Halikan mo na ang iyong nobyo upang magsilbing pampaswerte sakanya dahil magtutuos
kaming dalawa ngayong gabi."

Nagkakagulo na. Hindi ko na maintindihan ang aking ama.

"Asawa ko, ilabas mo na"

Tumayo si nanay at nang sundan ng aking paningin kung saan ito pupunta ay nakita
kong sa kusina lumiko si nanay.

"Kwon."

Saad ko kay Alejandro. Nangibit balikat ito at ngumuso.

"Tay,

anu nanaman ba to?"

"Magtutuos kami ng nobyo mo hija. Papayag akong matulog siya sa tabi mo ngayong
gabi kapag napatumba niya ako sa inuman."

Sinulyapan nito si nanay. May bitbit na itong dalawang baso at mga pulutan. Muling
bumalik si nanay sa kusina at may kinukuha pa.

"Paano po kung hindi?"

Muli kong sinulyapan si Alejandro at nakangisi lamang ito. Ang yabang mong gago ka.
Tingnan natin ang galing mo.

Napangisi din ako sa naiisip ko. Malakas ang tolerance ni tatay sa kung ano mang
inumin kaya malakad din ang loob nitong maghamon.

"Madali lang. Dito siya matutulog sa matigas na upuang ito. Kaya kung ako sayo,
halikan mo na. Pampaswerte lamang sakanya."

"Ayoko."

Pagmamatigas ko ngunit nang mailabas na ni nanay ang iinumin nina Alli ay nanlalaki
ang mata ko.

"Simulan na."

Saad ni tatay at unang tumagay sa baso.

"Sandali nga lang."

Hinila ko si Alejandro. Nagpatianod naman ito.

"Ano bang pumasok sa kokote mo? Ba't ka pumayag kay tatay? Alejandro naman."

Saad ko at hinilamos ang aking palad sa mukha.

"If that's the only way para makatabi kita ngayong gabi. Why not?"

Seryoso na din ito. Napabuga ng hangin si Alejandro at niyakap ako.

"Believe me honey. Hindi ako malalasing kaagad. I have a high tolerance in any
alcoholic drinks."

"Iyon na nga eh. Hindi lang yun basta inumin Alli. Lambanog yon. Lambanog. Malakas
ang tama nyon. At alam kong hindi ka sanay doon."

Hindi pa ako nakakatikim ng lambanog ngunit base sa aking ama ay malakas daw ang
epekto nun.

"Nakalimutan mo na ba?. I maybe grew up in states but I'm still

a haciendero. Gumagawa din ng lambanog sa hacienda, Hon. Hindi lang ito inaangkat
pero gumagawa sila ng ganun."

Bakit ko nga ba nakalimutan ang bagay na yon? Haciendero si Alli at hindi malabong
merom sila nito sa hacienda.

"And would you believe me na minsan na akong nakipag inuman sa trabahante sa

mansyon at ang inumim ay lambanog?"

Tila nagliwanag ang aking itsura.

"Talaga?"

"Hell yes. But damn. That was only my first time, honey."

Halakhak niya.

Napanguso ako.

"By the way, give me my kiss now, honey. Pampalakas ng loob at lucky charm na din."

"Bolero ka. Gusto mo lang makaisa eh."

Pang aasar ko sakanya.

"Well, a part of it."

Sabay kaming natawa. Kaya tumingkayad ako at hinagkan siya sa kanyang labi.

"I love you"

Malambing na ani ko.

"I love you too."

Nakangiting usal niya.

"Tara?"

"Where?"

Kunot noong aniya.

"Mag iinum kayo ni tatay hindi ba? Sasamahan ko kayo."

Gusto ko silang bantayan. Gusto kong makita ang tunggali kuno nilang dalawa.

"No baby. Just sleep. Hmm. Okay?"

Saad niya at banayad na hinalikan ako sa aking noo.

"Pero Alli."
"No more buts, honey. Just sleep."

Wala na akong nagawa nang gamitin niya ang kanyang maawtoridad na tono.

"Don't be mad, hmm. Madali lang to. I promise tatabi ako sayo."

"Aasahan ko yan. Ayokong matulog ka sa labas. Baka lamok lang manginabang sayo
imbes na ako."

Humalakhak ito at pinisil

ang tungki ng aking ilong.

"Same as you, My queen. My body, heart and soul are only yours."

Kindat niya. Pinalubo ko ang aking pisngi upang mapigilan ang pag ngiti. Bawing
bawi si Alejandro sa mga pangaasar niya sa'kin kanina.

Ang lambing lambing niya. At alam kong sakin lang siya ganito.

"My queen, honey, baby, babe, boss. Ano ba talaga? Baka lahat yan, tawag mo sa mga
babae mo ah? Tinatawag mo lang sakin lahat para kunwari hindi ka nadulas o nabuko."

Pagbibiro ko at tiningala siya.

"Silly. Ofcourse ikaw lang ang tinatawag ko ng ganyan. You're my honey coz you're
sweet. You're my baby, because wala pa tayong anak. You're my babe, because you're
a chick of mine. You're my boss dahil ikaw ang masusunod. Ikaw ang batas sa ating
dalawa."

Hindi ko alam na may ibig pakahuluganan pala ang kanyang tinatawag sa'kin. Binibiro
ko lang naman siya at hindi ko inaasahan na ibibigay niya ang simbolo ng tawag
niya.

Napakaimposible ngunit ramdam ko na si Alli na ang perpektomg lalaki para sa'kin.

Ngunit kahit na ganun, kahit hindi siya perpekto ay wala ng halaga iyon. Mahal ko
siya at iyon ang importante.

"And last, you're my queen because my life only revolves on you. You're my world
baby. Sayo lamang umiikot ang mundo ko."

"And you're my human ring, Alli. Kahit magkahiwalay man tayo ay magtatagpo at
magtatagpo pa din ang landas natin dahil isang bilog lamang ang ating ginagalawan.
Isang singing na ang simbolo ay tunay na pagmamahalan."

Napatingala si Alejandro at ilang beses na napalunok.

"Damn. I'm falling....Hard. Again and again. Masyado mo akong nilulunod, mahal ko."

Napangiti ako. Pareho kami.

Pareho lang tayo Alli. Hindi lang ikaw ang nalulunod dahil maging ako ay hirap ng
umahon sa kalabisan ng iyong pagmamahal.

Napatunayan ko sa gabing ito kung gaano kasarap umibig. Kung gaano kasarap
magmahal.
Pinaglapat niya ang aming noo at masuyo akong tinitigan.

"Sleep, honey."

Napanguso ako.

"Akala ko ba, ako ang masusunod?"

"Yes, but not now. Not this time. Alam kong inaantok kana. So please. Sleep. Hmm."

"Sige na nga pero aasahan ko talaga ang pagtabi mo sakin ngayon."

"Ofcourse."

Napatango tango ito.

"Hindi pwedeng hindi...."

Nagtungo ang kanyang labi sa aking punong tenga.

"...Dahil papagurin pa kita mamaya"

"Alejandro."

Tila nahihiyang saad ko na naging dahilan ng kanyang paghalakhak.

KANINA pa ako pabaling baling sa aking higaan. Dalawampung minuto ang lumipas nang
ihatid ako ni Alli sa kwarto para maharap si tatay.

Ang kaninang maingay na tawanan sa labas ay bigla na lamang nawala. Sinulyapan ko

ang oras at mag aalas nwebe pa lamang ng gabi.

Sa manila kapag ganitomg oras ay nagsisimula pa lamang ang gabi para sa mga part
goer, sa mga mahilig mag bar hopping at sa mga taong mahilig makipag socialize.

Ngunit iba dito sa probinsya, kapag ganito na ang oras ay malalim na ang gabi.
Tanging mga kuliglig na lamang ang maririnig mo sa buong paligid.

Ilang oras pa ang lumipas at wala na talaga akong maramdaman na ingay mula sa
labas. Napagdesisyunan kong bumangon ng aking higaan para silipin sila.

Naabutan kong masinsinang naguusap ang dalawa. Seryoso si tatay sakanyang sinasabi
habang si Alli ay patango tango naman.

Hindi ko marinig ang kanilang pag uusap dahil halos nagbubulungan na silang dalawa
na tila ba ay sinasadya upang walang makarinig na iba.

Napansin ko din na wala na si nanay. Kinusot ko ang aking mata at napahikab na din
ako.

Bumalik na ako sa aking higaan at pumikit. Ngunit hindi pa man ako tuluyang
kinakain ng antok nang maramdaman ko ang pagbukas ng aking pintuan. Sunod na
narinig ko ay ang yabag ng paa.

"Hey baby."

Saad ni Alejandro. Tapos na ba ang inuman nila? Ngunit nakita kong walang natumba
sakanilang dalawa. So bakit nandidito siya?
"Hmm. My queen."

Muling saad niya at nahiga sa aking tabi. Hindi ako umimik. Nagpanggap lamang aking
tulog dahil nararamdaman kong may sasabihin pa si Alejandro at hindi nga ako
nagkamali.

Madami pa siyang sinabi na nagpataba sa akong puso ngunit ang huling sinabi niya
ang talagang nagpanginig sa aking kalamnan.

"Hindi na ako makapaghintay na maging isang pamilya tayo."

Saad niya at hinaplos ang aking buhok. Bagay na madalas niyang gawin.

"My queen..."

He paused at dumungaw sakin. Hinalikan niya ako sa aking pisngi patungo sa aking
punong tenga.

"...I want to marry you already."

He whispered.

To be continued...

=================

Kabanata 28

Kabanata 28
Kwon
TILA napako at nanigas ako sa aking kinahihigaan. Hindi ako makapaniwala na gusto
na akong pakasalan ni Alejandro, dahil ang sabi niya sa'kin ay matapos ng apat na
taon niya tsaka ako papakasalan.
"I want to marry you already because I want us to be committed with each other.
Gusto ko ng kasiguraduhan. I want an assurance honey. I don't wanna lose you baby.
Hindi ko na kayang mawala kapa ulit sa'kin."
Buong pagpipigil ang ginawa ko sa aking sarili upang hindi kausapin si Alejandro.
Gusto kong sabihin sakanya na hindi ako mawawala sakanya dahil mahal na mahal ko
siya.
"Damn. Layana Faith! What did you do to me? I'm smitten. Fvck.! I never thought I'd
fall this hard. Oh honey. Your my karma. You're my sweet karma. Ah. This is bad.
I'm so inlove with you. Sa bawat araw na dumadaan ay mas lalo kitang minamahal."
Aniya at hinalikan ako sa aking noo. Ramdam ko ang mga titig niya at pakiramdam ko
ay parang matutunaw ako.
This is too much. Dear God. What have I done para maging ganito ako kasaya? Wala na
akong mahihiling pa sa buhay ko.
I so love this man too.
Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang paghiga niya sa aking tabi. Hindi ko maiwasan
mapatingala nang ibaon niya ang mukha sa aking leeg.
"Walang panama ang kahit na anong ipainom sakin ng ama mo sa tama ng pagmamahal ko
sayo. I want to make love to you tonight, my queen."
Nangilabot ako sakanyang boses at sa ginagawa niya sa aking leeg.
Nagsimula sa paglikot ang kamay niya. Pumasok ito sa loob ng aking damit at pinisil

ang aking dibdib.

"Alli."
Hindi ko mapigilang maiusal. Nakakahiya dahil ang buong akala niya ay tulog na ako
ngunit sa simpleng haplos niya lamang ay napapadaing ako.
"Hmm."
Tugon niya at bahagyang kinagat ang aking leeg at sinipsip ito pagkatapos.
"Nasa kabilang kwarto lamang sila nanay. Baka marinig tayo."
Tutol ko.
"Do you trust me?"
Hindi nagdadalawang isip na tumango ako. Bumangon siya mula sa pagkakahiga at
hinubad ang itim na V neck shirts.
Sinunod niya ay ang sandong suot ko. The thought of me and Alli having caught with
my parents, thrill me.
Bumungad sa'kin ang nakamamanghang katawan ni Alejandro. Mula sa kanyang malapad na
balikat patungo sa kanyang na--
"Hmmp"
Impit na ungol ko nang hubarin niya ang pajamang suot ko. Hiniwalay niya ang aking
hita at hinaplos ito.
"No more foreplays for tonight, my queen. I want to take you already."
Aniya at pinunit ang natitirang saplot sa'kin. '
Ang aking undies'
"Alli."
Huli na ng mapagtanto ko ang aking pagsigaw. Kinabahan pa ako na baka bigla na
lamang pumasok si nanay at maabutan kami sa ganitong itsura.
"I'll buy you a new one. Don't worry, but I want you to wear undies that have
lace."
Napaamang ako. Nagawa niya pang kagatin ang kanyang pang ibabang labi.
"Spread your legs."
Aniya sa aking tenga.
"And suppress your moan baby."
Ngisi niya at tuluyan ng pumatong sa'kin at naramdaman ko na lamang ang kanyang
pagpasok.
Kapwa kami napaungol nang maramdaman namin ang isa't

isa.
"Alli."
Saad ko at napakalmot sakanyang likuran. Napapikit ako nang idiin niya ang pagpasok
sa'kin.
"Yes baby?"
Aniya at binaon ang mukha sa aking leeg.
Pigil ang pag ungol at kahit ang aming mabibigat na paghinga dahil siguradong dinig
kami sa labas. Maging ang pag galaw niya sa aking ibabaw ay mahina ngunit madiin
dahil kahoy ang aming kinahihigaan. Natural lamang na lumagitnit ito pag gumagalaw
kami.
"Sige pa Kwon."
Gusto kong sampalin ang aking sarili dahil sa naging pahayag ko. Tila may sariling
isip ang aking bibig upang magsalita ito ng kung ano.
"As you wish my queen."
Aniya at nagsimula sa kakaibang sensasyong pinaparanas niya sa'kin.
"I love you. I love you. Je't aime. Ikaw lang ang mamahalin ko."
Walang tigil na pagbulong niya sa aking tenga.
"Mahal din kita."
Saad ko at pinikit ang aking mata. Tuluyan na akong hinihila nang antok nang
maramdaman ko ang pagsuot niya muli sa'kin ng pajama at damit ko.
"Sleep tight honey. Magmamahalan pa tayo bukas."
MAGAAN ang aking pakiramdam nang magising ako kinabukasan. Wala na si Alli sa tabi
ko. Kusot mata akong lumabas ng aking kwarto at dumiretso sa labas.
Doon ko naabutan ang kauupo pa lang na si Alejandro at pansamantalang tinigil ang
ginagawang pag igib. Inalok ito ni tatay ng kape.
Napailing na lamang ako at bumalik sa loob ng bahay. Matapos kong maghilamos ay
bumalik ako muli sa kwarto para makapagbihis ng desenteng damit.
"Gising kana pala."
"Magandang umaga po nay."
Saad ko at hinalikan

ito sa pisngi. Inakay niya ako patungo sa kusina.

"Mag almusal kana nak, pinagtimpla na kita ng kape. May sinangag din dyan. Bahala
kana mamili ng gusto mong iulam."
Tumango ako.
"Salamat po nay."-Sumimsim ako ng kape at nagsandok ng kanin. "Anong oras nga po
pala nagising si Alli.?"
"Mga bandang alas singko. Pinagtimpla ko nga iyon ng kape dahil nakita kong sapo
sapo ang ulo pagkagising."
"Anong oras po ba sila ni tatay natapos kagabi? Tsaka sinong natumba sa dalawa?"
Umupo si nanay sa kaharapan kong silya. Nailang ako nang titigan niya ako.
"Mahal na mahal ka talaga ng nobyo mo anak. Nakikita ko yun sakanya."
Napangiti ako.
"Mahal din ko po siya nay."
"Pero nak..."
Napaangat ako ng tingin. Kinabahan ako nang biglang magseryoso ang aking ina.
"Po."
Mahinang saad ko.
"....Kahit na mahal na mahal niyo ang isa't isa, pakiusap ko lang sayo ay wag mo
munang ibibigay ang sarili mo."
Hindi ako nakaimik. Sunod sunod ang paglunok ko kahit na wala naman akong
nginunguya.
Nanginginig din ako sa takot na baka may alam si nanay.
"Layana."
"Po"
Gulat na saad ko.
Napabuntong hininga si nanay at bahagyang pinisil ang aking kamay.
"Naiintindihan mo naman ako diba kung bakit ko to nasasabi. Magtapos ka muna ng pag
aaral mo. Hindi ka namin pinagbabawalan dahil malaki ang tiwala namin sayo ng tatay
mo. Pumayag pa siya na tabihan ka ng nobyo mo kagabi...."
Hindi ako makatingin kay nanay. Nanatili lamang nakapako ang paningin ko sa aking
kamay.
"Wag mong ibuhos ang lahat ng pagmamahal mo. Magtira ka para sa sarili mo."
"Ano pong ibig niyong sabihin?"
"Sa

pagmamahal hindi maiiwasan ang masaktan. Hindi matatawag na pagmamahal ang

namamagitan sa inyong dalawa kung hindi kayo nasaktan at masasaktan."
Kahit na wala akong maintindihan sa ibig sabihin ni nanay ay tumango na lamang
ako.Maraming katanungan ngayon ang isip ko.
Hindi rin niya sinagot ang tanong ko kung ano ang mga naganap sa inuman kagabi.
Nang matapos sa pag almusal ay nag paalam na ako kay nanay na babalik muna ako ng
kwarto. Abala ako sa ginagawang paghalungkat ng aking damit dahil maliligo ako ay
naramdaman ko ang pag bukas at sara ng pinto. Hindi ko ito nilingon dahil alam ko
namang si Alejandro ito.
"Good morning, my queen."
Aniya at katulad sa nakagawian niya ay niyakap niya ako mula sa likuran at binaon
ang mukha sa aking leeg.
"Have you eaten your breakfast already?"
Aniya sa malambing na tono. Nagawa niya pang halikan ang buhok ko. Napaiwas ako
sakanya dahil binabagabag pa din ako ng mga sinabi ni tatay.
"Hmm"
Tango ko at humiwalay sa yakap niya. Iniiwasan kong magtama ang aming paningin
dahil ayokong makahalata siya ngunit kahit anong gawin ko ay nahahalata pa rin sa
kinikilos ko.
"What's wrong?"
Aniya at hinawakan ako sa kamay. Akma sana akong lalabas ngunit sinarado niya ulit
ang pinto.
Puno ng pag aalala at pagtataka ang kanyang mukha.
Napabuntong hininga ako.
"Walang mali Alli. Kulang lang ako sa tulog."
'Sinungaling ka Layana. Hindi ba at ang sabi mo ay

maganda ang gising mo ngayon?'

Napailing ako sa sariling naiisip.
"Masyado ba kitang napagod kagabi?"
Ngisi niya.
Ngunit agad ding nawala ang ngising iyon nang makita niyang wala ni ano mang bakas
ng tuwa ang aking mukha.
Pinasadahan ko ng tingin si Alejandro at doon ko lamang napansin ang sandong puti
nitong basa at ang kanyang board shorts ay ganun din.
"Did I do something wrong?"
Kinagat ko ang aking pang ibabang labi at napailing. Niyakap ko siya bigla na
naging dahilan ng pagkagulat niya.
"Wala Alli. Wala kang ginawang mali."
Ako lang ang may problema dahil masyado akong naaapektuhan sa sinabi ni nanay.
' Sa pagmamahal hindi maiiwasan ang masaktan. Hindi matatawag na pagmamahal ang
namamagitan sa inyong dalawa kung hindi kayo nasaktan at masasaktan.'
Muling umecho sa pandinig ko ang sinabi ni nanay. Mas lalo akong napaiyak. Oo nga
at hindi maiiwasan na masaktan kami.
Ngunit iisipin ko pa lamang na magkakasakitan kami ni Alli ay hindi ko na kaya.
Ayoko siyang masaktan ng dahil lamang sa'kin.
Niyakap niya ako pabalik at inalo ako.
"I know there's something wrong. Pero hindi kita pipilitin na sabihin yon. I'll
just wait until you're ready."
Aniya at hinarap ako sakanyan. Tiningala ko siya at napapikit ako nang haplusin
niya ang aking pisngi.
"Maligo kana. You stink, honey."
Iminulat ko ang aking nanlalaking mata. Gulat akong napaamang sakanya.
"A-ano?"
Tila nawala ang luha na kumawala sa aking mata dahil

sa sinabi niya.
"Nakakainis ka Alejandro."
Muling saad ko at lumayo sakanya. Inamoy amoy ko pa ang sarili ko.
"Hindi naman ako mabaho ah."
Protesta ko at tinampal ang kanyang dibdib na naging dahilan ng paghalakhak niya.
"Palagi mo na lang akong inaasar."
Asik ko at mas lalong lumapit sakanya at pinagtatampal ang dibdib niya.
"Palagi na lang. Ba't ba ang hilig mo akong asarin?"
Gigil na saad ko.
Hinahapong napa upo ako sa aking higaan. Pinanlisikan ko pa siya ng tingin dahil
hindi pa rin ito tumitigil sa pagtawa.
"Hon."
Tawag niya ngunit natatawa pa rin.
Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ang ginagawa ko kanina. Naghanap ako ng
maisusuot ko at nang makakuha na ay lalabas na sana ako nang sa pangalawang
pagkakataon ay pinigilan niya ako.
"Ano? Hindi kapa tapos pagtawanan ako? Maliligo na nga ako diba?"
Para akong napahiya hindi lang sa sarili ko kundi ay para na din kay Alli.
Sinabihan niya ako ng mabaho at parang isang malaking sampal iyon sa akin.
"Hon. I was just kidding around. Gusto lang kitang patawanin. Binibiro lang kita. I
didn't know you'd took it seriously."
"Gago ka. Ako pa ang mali ngayon?"
"No. Of course not honey. What I'm trying to say is pinapatawa lang kita. Gusto
kong maging masaya ka. I don't wanna see you crying. I'm sorry."
Nawalan ako ng imik. Panandaliang namayani ang katahimikan sa aming dalawa hanggang
sa makarinig kami ng katok.
"Layana hija. Nariyan ba si Alejandro."
Boses ng aking ama. Akma akong magsasalita nang maunahan ako ni Alli.
"I'm here tay. Susunod

na po ako."
Aniya nang hindi inaalis ang tingin sa akin. Napaatras ako nang ihakbang niya ang
kanyang paa palapit sa'kin.
"May aasikasuhin lang ako."
Aniya at hinalikan ako sa aking noo.
ILANG minuto na ang nakakalipas simula nang umalis si Alejandro ay hindi pa rin ako
makahamuha.
Ako na naman ba ang mali?
Napapikit ako at napailing.
Dalawang oras ang nakakalipas at hindi pa rin bumabalik. Hindi ko alam kung saan
sila nagpunta ni tatay. Itinuon ko na lamang ang aking pansin sa mga gawain dito sa
bahay at nang matapos ay muli akong bumalik sa kwarto.
Pagal kong hiniga ang aking katawan. Pinikit ko ang aking mata ngunit agad ding
napamulat nang tumunog ang aking telepono.
Nanlalaki ang mata ko nang makita kung sino ang nagpadala ng mensahe.
'It's King'
Napabuntong hininga ako at binasa ang kanyang mensahe. Matagal na kaming hindi nag
uusap dahil iniiwasan niya ako sa hindi malamang dahilan.
Natatandaan ko pa ang huli naming pinagusapan at hindi ko sila maintindihan noon
dahil panay ang salita nila na balang araw ay maiintindihan ko din ang lahat.
Ngunit kaylan ang balang araw na yon? Hanggang ngayon ay may parte pa sa aking
isipan ang bagay na yon. At paano ko yun malalaman kung panay ang iwas ng
magkapatid sa'kin?
Nangunot ang aking noo nang tuluyang mabasa ang mensahe.
'I'm sorry'
Laman ng mensahe ni King. Nagtipa ako ng isasagot ko at agad na pinadala ito
sakanya.
Anong ibig sabihin na naman niya?
Lakad pabalik ang tanging nagawa ko habang hinihintay ang muling mensahe ni

King ngunit ilang oras na naman ang lumipas ay hindi pa ito sumasagot sa'kin kaya
napagdesisyunan kong tawagan ito ngunit nabigo naman ako dahil hindi ko ito
matawagan. Patay ang telepono nito.
Sinubukan kong tawagan si Axiela at halos atakihin ako ng kaba nang mag ring ito at
ilang sandali nga ay sinagot na ang tawa ko.
Muling may pumasok na katanungan sa'kin nang marinig ko na parang nag sisigawan sa
kabilang linya. Kung hindi ako nagkakamali ay dinig ko sa mga oras na to ang pag
sigaw ni Tita Klein, ang mommy ni King.
Binanggit nito ang pangalang 'Alicia Kwon' at umiiyak si tita.
Muling sumariwa sa'kin ang ala ala noong mapagkamalan ako ng lolo ni King na isang
Kwon. Lalo akong naguguluhan sa mga pangyayari.
Anong kaugnayan ng mga Del Rio sa mga Kwon? Bakit umiiyak si Tita Klein.?
At bakit ganun na lang din kung ipagtanggol ni Tito Ace ang daddy ni King si
'Alicia Kwon'?
"H-hello Axiela. A-anong nangyayari? Okay lang ba kayo?"
Sunod sunod na tanong ko ngunit ni isa ay wala akong nakuhang tugon mula kay
Axiela.
Akma pa akong magsasalita nang marinig ko ang pagbanggit nila ng pangalan ko.
A-ano ang koneksyon ko sakanila?. Alicia Kwon, sino kaba talaga?
Nanghihinang napaupo ako sa aking kama. Sapo ko ang aking ulo. Naguguluhan ako. Ano
ba talaga ang sekreto nila? May dapat ba akong malaman? Ngunit bakit naman?
Hindi ko kilala ang buong pamilya nila at bakit
naman ako mauugnay sakanila?
They are from elite society. At ako ay isa lamang na mahirap. Ngunit bakit ganito
ang nararamdaman ko?
Bakit pakiramdam ko ay may dapat akong malaman? Hindi mapapanatag ang loob ko
hangga't hindi ko nalalaman kung ano yon.
Ngunit saan naman ako magsisimula?
Muli kong sinulyapan ang aking telepono ngunit nabigo ako nang wala talaga akong
makuhang sagot mula sakanya.
Humarap ako sa salamin at mariing tinitigan ang aking mukha. Sinuklay ko ang aking
bagsak ngunit kulot ang dulo ng aking buhok.
Hindi ko namana kay nanay ang aking buhok. Maikli lamang ang kay nanay at bagsak na
bagsak. Hindi ko rin sakanya nakuha ang akimg inosenteng mukha. Ang aking kilay na
dati ng hinulma, samantalang kay nanay ay makalat, kaylangan mo pa itong ahitin
para maging maayos. Ang ilong kong maliit ngunit matangos at ang huli ay ang aking
labi. Manipis ngunit nakausli. Hugis puso.
Iyong tinatawag nilang kissable lips.
Napailing ako. Kahit kaylan ay wala pa akong naririnig na kakilala namin na
nagsasabing magkamukha kami.
Kahit kay tatay. Kahit anong anggulo ay wala akong makitang hawig sa akin. Para
akong biglang natauhan. Bakit ngayon ko lang napansin ang mga bagay na ito?.
'Then how are you related with Alicia Kwon? You really look like her.'
Napailing ako nang pumasok sa isipan

ko ang naging usapan namin ng lolo ni King.

Imposible. Imposibleng kamukha ko ito. Paanong magiging kamukha ko ang taong ni sa
tanang buhay ko ay hindi ko pa nakikita? Pangalan niya lamang ang alam ko.
Alicia Kwon. Ginugulo mo ang isipan ko. Sino kaba talaga?
Inayos ko ang buhok kong nahuhulog sa aking noo. Inisang sulyap ko pa ang aking
itsura at nang makitang maayos na ito ay lumabas na ako ng kwarto.
Maigi kong pinagmasdan ang aking ina. Abala ito sa pagluluto ng aming pananghalian.
Masyadong mabilis ang oras at hindi ko napansin ang pag sapit ng alas singko ng
hapon.
"Anak. Nariyan ka pala."
Ani nanay ngunit nanatili lamang akong nakatitig sakanya. Maigi kong pinagmamasdan
ang mukha ni inay ngunit wala talaga akong makitang pagkakahawig namin.
Hanggang sa dumating ang aking ama na may dala dala pang isda sa kanang kamay niya.
Kasunod nito si Alejandro na may hawak ding isda.
Nagtatawanan sila at hindi nila napansin ang pagkakatitig ko sakanila.
Nangisda sila sa ilog. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko akalain na matutuwa si
Alejandro sakanilang ginagawa.
Natapos ang hapunan bandang alas syete. Pilit kong hinuhuli ang paningin ni Alli
ngunit mailap ito. Hindi ako pinapansin ng mahal ko.
Gusto ko sana siyang ayain kanina na manuod ng sunset sa tabing dagat ngunit wala
akong lakas ng loob na kausapin siya.
Nahihiya ako dahil pakiramdam ko ay may kasalanan ako.
"Nay punta lang po akong tabing dagat."
Pumayag naman kaagad si nanay. Bitbit ang aking malong ay dumiretso na ako sa
labas. Magpapahangin muna ako. Ayokong makaharap

si Alli.
Hindi naman kalayuan sa amin ang tabing dagat. Tatlong minuto lamang ay naroon na
ako.
Bahagya ko pang hinaplos ang aking magkabilang braso dahil sa lamig. Maliwanag ang
tabing dagat dahil sa mga posteng nakatayo sa may itaas. May nakikita din akong
couple na nakaupo sa breakwater.
Inilatag ko ang malong sa buhanginan at naupo ako dito. Pinagmamasdan ko lamang ang
paligid. Napakasarap ng hangin.
"Delikado ang mag isa."
Tiningala ko ang nagsalita. Bahagya ko pa itong hindi makita ng maayos dahil
natatakpan nito ang liwanag ng buwan.
"Alli. Anong ginagawa mo dito?"
Nag aalangang ani ko. Dinig ko ang pag buga nito ng hangin at naupo mula sa aking
likuran. Bahagya pa akong nakaramdam ng init nang yakapin niya ako doon.
"Looking for you. Umalis ka ng hindi nagpapaalam sa'kin."
Aniya at binaon ang mukha sa aking leeg.
"Hindi mo kasi ako pinapansin simula nang pagdating niyo ni tatay."
Mahinang saad ko. Napatigil siya sa paghalik sa aking balikat.
"Hmm. I was waiting na ikaw ang unang kumausap sa'kin because I thought you'remad
at me."
Ang tinutukoy niya ba ay yung nangyari kaninang umaga?
"Hindi ako galit. I'm sorry."
Pinisil ko ang kamay niya at niyakap ang braso niyang nakapulupot sa aking bewang.
"I'm sorry too."
Aniya at hinalikan ang aking batok.
"I missed you today Alli. Did you enjoyed my father's company."
Humalakhak siya.
"I missed you too baby. Hmm. Masarap pala ang mangisda. Tuwang tuwa ako nung may
nahuli ako."
Parang musika sa aking tenga ang tawa niya. Masaya na din ako na kahit sa simpleng
bagay ay natutuwa siya. Walang halong yaman o kapangyarihan niya. Ang importante ay
nagsaya siya.
"Masaya ako at naeenjoy mo ang pagtira sa'min. Pero gusto ko lang ipaalala sayo
Alli na may trabaho kang naiwan sa manila. Ayokong pabayaan mo yun dahil lamang sa
pag sama sa'kin dito."
"Of course hon. Hindi ko naman iyon pinapabayaan. Infact ay nakausap ko si Axcel
kanina. He's doing great at the Kwon Industry."
Kwon.
Muli ko na namang narinig ang salitang iyon.
"Alli."
Napabuntong hininga ako.
"Hmm"
Tugon niya.
Tatanungin ko ba talaga ito sakanya? Wala namang mali diba.?
"Do you happen to know..."
Napalunok ako ng ilang beses. Tiningala ko siya at nagtama ang aming paningin.
"...Alicia Kwon?"
To be continued...

=================

Kabanata 29

@ GOTATALENTINMIND a Thankyou for adding all the temptation Series in your RL.

Kabanata 29

Magkagusto

"She's my mother. Why is that?"

Napaamang ako. Kinurap kurap ko pa ang aking mata. Seryoso si Alli ngunit bahagyang
nakakunot ang kanyang noo.

"W-wala."
Nauutal na saad ko. Kung ganuon ay ano ang koneksyon ni Alli sa mga Del Rio?

Wala naman siyang nababanggit sa'kin tungkol sa bagay na iyon.

"Kung nanay mo siya ay bakit hindi ko siya nakikita sa mansyon? Kahit ang kanyang
larawan ay wala."

Hindi ko napigilang maitanong. Noong nagtatrabaho pa ako sa Kwon Hacienda ay

napapansin ko na ang hindi pag lagay ng family picture nila. Kahit ang kanya, kay
Axcel at maam Rhia ay wala din.

Tanging mga abstract na pininta lamang ang naka display sa mga wall nila.

Plane. Iyon ang matatawag sa mansyon nila dahil sa simpleng disenyo nito. Ngunit
hindi mo pa rin maiwasan mamangha sa kanilang mga gamit. Mga mwebles na antigo at
mga naglalakihang base na mamahalin.

Ngunit may kulang at katulad nga ng sinabi ko. Masayang pamilya nila ang kulang.

Napaiwas ng tingin si Alejandro at dinig ko ang malalim nitong pag buntong hininga.

"A-ayos lang kung ayaw mong sabihin."

Nirerespeto ko ang desisyon ni Alli. Nobya niya lamang ako at wala akong karapatan
makagulo sa pamilya niya.

Muli siyang napabuntong hininga. Tumayo at hinawakan ang aking kamay para alalayan
ako.

"I'm sorry honey."

Sinserong pahayag niya at hinalikan ako sa aking noo.

"Naiintindihan kita Alli. Katulad ng pag intindi mo sa'kin. Mahal kita."

Nakangiting usal ko at

niyakap siya ng mahigpit.

"I love you more."

Napangiti ako. Ang pagbilis ng tibok ng aking puso habang nasa tabi ko so Alejandro
ay hindi nawawala.

"Uwi na tayo?"

Magkahawak kamay kaming bumalik sa bahay. Sarado na ang ilaw sa aming sala. Wala na
ding ingay sa buong paligid.

"Let's sleep Alli. Alam kong pagod ka. Maghapon kang nasa ilog ngayon."

"You're so sweet my queen."

Aniya at niyakap ako. Pinaglapat niya ang aming noo.

"Kantahan mo ako Alli. Maaari ba?"

Saad ko at marahang pinisil ang kanyang pisngi. Ngumiti siya at marahang tumango.
"🎶Not sure if you know this

But when we first met

I got so nervous I couldn't speak

In that very moment

I found the one and

My life had found its missing piece🎶"

Napapikit ako nang yakapin ako ni Alli. Nakasandal ako ngayon sakanyang dibdib
habang marahang sinasayaw ang aming katawan.

"🎶 So as long as I live I love you

Will have and hold you

You look so beautiful in white

And from now til my very last

breath

This day I'll cherish

You look so beautiful in white

Tonight🎶"

Tiningala ko siya at nagtama ang aming paningin. Kapwa kami napangiti sa isa't isa.
Wala na along hihilingin pa. Kahit sino pang dumating ay siya at siya pa din ang
aking pipiliin.

"🎶 What we have is timeless

My love is endless

And with this ring I

Say to the world

You're my every reason

You're all that I believe in

With all my heart

I mean every

word🎶"

Pinatong niya ang kanyang baba sa aking balikat. Mas lalo kong hinigpitan ang
pagkakayakap sakanya. Hindi ko alam ngunit napakaemosyonal ko ngayon.

Ang bawat mensahe ng kanta ang nagpapalambot sa aking puso. Noon pinangarap ko din
na kantahan ako ng mamahalin ko at kakaiba sa pakiramdam na ang kantang inaalay
sayo ay labis na kagalakan ang hatid nito.
"I maybe don't have a ring right now. But baby I promise you. Ihaharap kita sa
altar. I love you and I can't wait na maikasal tayo."

Pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisngi ni Alli.

"Aasahan ko yan. H-hindi ko kakayanin makita ka na may kasamang iba habang

kinakasal Alli. Hindi ko kaya."

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi. Iisipin ko pa lamang na ganuon ang
mangyayari ay para na akong pinapatay. Ano pa kaya kung magkatotoo.

"And why would you think that way baby? May isa akong salita at paninindigan. Kapag
sinabi ko gagawin ko. Bear this in your mind, my queen. Ikaw lang ang pakakasalan
ko dahil ikaw lang ang natatanging mahal ko."

Napahikbi ako sa sensiridad ng kanyang boses. Mahal na mahal ko talaga si

Alejandro. Sa mga salita at pinaparamdam niya sakin ay mas lalong nagkakaroon siya
ng puwang sa aking puso. He invaded my heart. At masaya ako doon. Bukal sa loob ko
siyang pinahintulutan at pahihintulutan na sakupin ang aking puso.

Ubusin niya man ang pagmamahal ko ay wala na akong pakialam. He's worth it. Dahil
siya lang naman ang lalaking minamahal ko.

At siya lang ang mamahalin ko katulad ng pinangako niya sa'kin.

"What if..."

Hindi niya ako pinatapos. Inilapat niya ang kanyang daliri sa aking labi.

"Sshh. Yes, madami ang what if. Hindi iyon maaalis. But damn. Kaya kitang
ipaglaban. Lahat haharapin ko para sayo. Kahit sino pa ang humadlang sa'tin ay
handa kong harapin."

Wala na akong ibang nagawa. Niyakap ko na lamang siya ng napakahigpit na agad din
naman niyang tinugon.

"Thank you Alli. Maraming salamat dahil minahal mo ako."

Bulong ko. Panandaliang namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Akay niya lamang
ako hanggang sa naramdaman ko ang pag angat ko hanggang sa ibaba niya ako sa aking
higaan.

"Sleep tight my queen."

Iyon lamang at tuluyan na akong hinila ng antok.

MADALING araw ay naalimpungatan ako nang wala si Alli sa tabi ko. Kinusot ko ang
aking mata at ginala ang paningin sa paligid.

Madilim ang buong silid. Napatingin ako sa kaliwang gawi nang makitang nandodoon si
Alli. Nakatalikod at may kausap sa telepono.

Nang ganito kaaga?

Lumapit ako sakanya at niyakap siya mula sa likuran. Naramdaman ko ang pag haplos
niya sa aking braso. Hindi ko siya nilingon at nakasubsob lamang ang aking mukha sa
mabango niyang likod.
"Yes mom. Yes. Yes I'm busy. Axel's taking good care of the company. Not this time
mom. I'm with my girlfriend. She's my first priority now asides of the Kwon
Industry."

Tila lumukso ang aking puso sa narinig. Ako ang unang prioridad niya bukod
sakanyang kompanya.

"Alright good bye"

Tinapos na niya ang tawag at humarap sa'kin.

"Why up this early.?"

Nakangiting saad niya at inakaya ako pabalik sa higaan.

"Go back to sleep baby."

"Gusto kitang katabi Alli."

Paglalambing ko. Dinig ko ang mahinang pag tawa niya at pinisil ang tungki ng aking
ilong.

Tumabi nga siya sa'kin at tinaklob ang kumot sa aming dalawa.

"Yes hon?"

Aniya nang mapansin na hindi ako mapakali.

"Hmm. Gusto ko lang tanungin kung sino yung tuma--"

He cut me off. Mas hinapit pa ako lalo sakanya.

"It's my mom. She's aking about the company."

Tumango ako. Kahit na alam kung ang kanyang ina ang katawagan ay hindi ko pa din
maiwasan magtanong.
Hindi ko alam ngunit nakakaramdam ako ng pagkabahala sa aking sarili.

"Don't over think things, Hon. Let's sleep okay?"

Aniya at niyakap ako. Binaon niya ang mukha sa aking leeg. Hanggang sa makatulog
ako at magising kinabukasan ay wala na si Alli sa aking tabi.

Napatingin ako sa maliit na mesa sa loob ng aking kwarto. Napangiti ako nang makita
ang isang tasa ng kape. Malamig na ito ngunit sa tabi ay may isang kapirasong
bulaklak na daisy.

Napatawa ako nang mahina dahil ang bulaklak na hawak ko ay tanim ko sa aming
bakuran.

'Good morning, My queen. :)'

Simpleng mensahe na nakasulat sa isang kapirasong papel ngunit malaki ang impact sa
akin. Pinapakabog nito ng mabilis ang aking dibdib.

Dali dali kong niligpit ang aking higaan para makita ang mahal ko ngunit nangunot
ang aking nang makitang walang tao. Wala din si nanay. Nang sulyapan ko ang aming
orasan ay pasado alas nwebe na pala.

Naupo ako sa aming upuan sa sala at tahimik na pinagmasdan ang paligid.

Napatayo ako nang may lumabas galing sa kusina.

"Rogenna?"

Gulat na saad ko.

"Anong ginagawa mo dito?"

Ang pagkakaalam ko kasi ay nag O-OJT siya sa manila.

"You don't want me here?"

Irap niya at naupo sa katapat kong upuan. Pasimple kong pinagmasdan ang kanyang
itsura at malaki ang pinagbago niya. Sa limang buwan na hindi namin pagkikita ay
masasabi kong mas lalo siyang gumanda. Mahaba na din ang kanyang buhok.

"Ha? Hindi naman, nagulat lang ako at nandito ka."

Tumango ito at pinagkrus ang braso sa kanyang dibdib. Nakaramdam ako ng asiwa nang
harap harapan niya akong pag masdan mula sa aking ulo hanggang baba.

"May binabahay ka nang lalaki dito?"

Napangiwi ako. Kung magsalita siya ay parang ang tanda tanda na, samantalang isang
taon lamang ang agwat namin dalawa.

"You're too young for that Layana Faith."

Muling saad niya at lumapit sa'kin. Hinila niya ako patayo at inikot ikutan ako.

"Kate, hindi naman t-totoo yon. Nandito kami dahil bakasyon."

Hinawi niya ang nakalugay kong buhok at tinali ito.

"Kahit na. Ano to?"

Tila galit na saad niya at tinuro ang gilid na parte ng aking leeg. Napalunok ako
dahil sa kabang nararamdaman ko.

"Ano sabi to eh."

Madiin na saad niya at hinila ako sa harap ng salamin. Nanlalaki ang aking Mata
nang makita kung and ito.

A-akala ko ay nawala na ito. Noong isang araw pa to.

"K-kagat yan ng lamok, Rogenna Kate."

Diretso kong tinitigan ang kanyang mata sa salamin ngunit agad din akong napaiwas
dahil tumikwas ang kanang kilay niya.

"Kagat ng lamok my ass. Hindi mo ako maloloko Layana Faith."

Napabuga ako nang hangin at tinalikuran siya. Muli akong naupo sa sofa samantalang
siya ay nanatiling nakatayo sa harap ng salamin.

"Those are kiss mark. Hickey. My god Layana."

Napailing si Rogenna at tinampal ang kanyang noo.

"A-ano naman ngayon? It's a private thing between us. Tsaka ba't alam mo? Nagkaroon
ka na din ba ng ganito?"

Tuloy tuloy na saad ko. Napaamang si Rogenna at sinundan ko ang pag kilos ng kanang
kamay niya. Dumako ito sa gilid ng kanyang leeg patungo sa bukana ng kanyang
dibdib.

Napaiwas din ito ng tingin sa'kin. Tumalikod si Rogenna at hinakbang ang paa
patungo sa kusina.

"Kung magpapalagay ka ng ganyan, just make sure na hindi makikita dahil itali mo
lang yang buhok mo ay kitang kita na."

Aniya nang hindi ako nililingon. Napaamang ako. Hindi niya sinagot ang tanong ko.
At halata din ang pag iwas niya sa naging tanong ko.

Tinanggal ko ang pagkakatali ng buhok ko at nilugay ito. Pumasok ako sa kwarto at

kumuha ng twalya. Ililigo ko na lamang ito.

Madadaanan ang aming kusina kapag galing ka sa banyo. Kaya nang matapos kung maligo
ay nakita ko si Rogenna Kate na nauupo at mariing pinagmamasdan si nanay sa paghiwa
nito ng mga lulutuin.

"Nay. Nandito na po pala kayo."

Tumango lamang ito at binigyan ako ng isang sulyap. Nagtama ang paningin namin ni
Rogenna at pinanlakihan ako nito ng mata. Pasimple niyang hinawakan ang kanyang
leeg.

Doon ko napagtanto ang ibig niyang sabihin.

"Magbibihis lang po ako. Babalik ako dito tsaka tutulong"

Saad ko at takip ang gilid ng aking leeg na bumalik sa kwarto. Simpleng shirt lang
ang sinuot ko na tinernuhan ng skirt na umabot sa taas ng aking tuhod. Nilugay ko
din ang aking buhok at nilagyan ng concealer ang leeg kong may marka.

Napapikit ako. Dapat ay magpasalamat ako kay Rogenna dahil napansin niya ito. Dahil
kung hindi ay baka si nanay pa ang makakita at mas malala kung si tatay

"Nasaan nga po pala si Alli?"

Bungad na saad ko at naupo sa tabi ni Rogenna.

"Nasa bukid kasama ng tatay mo. Ani nila ngayon."

Napabuntong hininga ako at lumapit kay nanay. Ako na ang naghiwa ng mga ihahalo sa
lutuin.

"Nay nakakahiya po kay Alli."

Sinulyapan ko si Rogenna nang tumikhim ito. Seryoso ang kanyang itsura ngunit ang
atensyon ay nakatuon sa hawak niyang cellphone.
"Iyon din ang sinabi ko anak. Ngunit ang iyong nobyo ay pursigido. Gusto niya daw
tumulong."

Napabuntong hininga na lamang ako at tumango. Sa totoo lang ay nahihiya na ako

sakanya. Sobra sobra na ang kanyang ginagawa para mapatunayan sa'king magulang na
mahal niya talaga ako.

Hindi naman kaylangan patunayan no Alejandro na mahal niya akong totoo dahil
pinaparamdam naman niya at kitang kita ko sa mga kinikilos niya.

Maya maya pa ay nagpaalam nang aalis si Rogenna dahil may pupuntahan pa daw ito.

"Ang laki na ng pinagbago ni Rogenna nay no. Mas lalo siyang gumanda."

Ani ko at niligpit ang mga ginamit namin sa pagluto.

"Masungit nga lang ang pinsan mong iyon. Ngunit balita ko ay

pinopormahan daw iyon ng anak ni mayor."

Nanlalaki ang aking mata.

"Talaga nay?"

"Oo, yung sumundo sayo noon dito."

Napangiti ako ng malaki. Hindi ko alam na pinupursige palang talaga no Elli si

Rogenna. Wala siyang nasabi noong nagkita kami sa CSP Bar.

"Si Elli po yun. Eh kamusta naman po yung panliligaw?"

Napahagikhik ako.

"Ayun tiklop daw yung lalaki. Pero matibay anak, hindi raw sumusuko. Sanay na sa
katarayan nung pinsan mo."

Tuluyan na akong napatawa ng malakas. Hindi ko akalain na uubra si Elli kay

Rogenna. Sana sila na hanggang sa huli.

DALA DALA ang pagkain ay patungo ako ngayon sa bukid. Tanghalian na at dadalhan ko
ng makakain sina tatay.

Nasa malayo pa lamang ako ay tanaw ko na ang mga ito na nag aani. Pinunasan ko ang
butil ng pawis na tumulo mula sa aking sentido.

Dumiretso ako sa isang kubo sa hindi kalayuan. Nilagay ko muna ang pagkain sa
lamesa at lumapit sakanila.

"Tay, Alli. Hali na ho kayo. Kakain na."

Tinawag ko din ang ilang kasamahan nina tatay.

"Tired?"

Pagod na ngumiti sa'kin si Alejandro at umiling. Napanguso ako dahil sa pagtanggi

niya.

"Hindi uso ang magdeny."

Saad ko at akmang yayakapin siya ngunit napaatras siya. Napataas ang aking kilay.

"Basa ako ng pawis baby ko."

Saad niyang nangingiti. Pinagmasdan ko siya at lihim akong napangiti dahil sa mga
putik na kumakapit sakanyang paa.

"Marunong ka pala ng gawain dito sa bukid."

Pang aasar ko sakanya.

"Uhuh. Of course. Remember our business is into agriculture also."

Ngisi niya at pinagsandok ako ng makakain.

Napatango naman ako. Alam ko naman yon dahil agriculture lang ang alam kong
business ng pamilya nila. Ngunit bukod dito ay kung hindi ako nagkakamali. Ang
business nila ay may kinalaman din sa real estates, hotel and restaurant na kalap
ang branch sa asia maging sa Europe na din.

Kaya nag aalala ako na baka mapabayaan niya ang kompanya dahil lamang sa pagsama
sakin dito sa bicol ngayong bakasyon. Ayokong maging masamang impluwensya sakanya.

NATAPOS ang pananghalian at muling bumalik si Alejandro at sina tatay sa bukid.

Pinagpatuloy nila ang naiwang gawain kanina.

Samantalang ako ay umuwi muna upang idala sa bahay ang kanilang pinagkainan. Naging
mabilis ang oras at hindi ko namalayan na hapon na pala.

Kumuha ako ng pampalit ni Alli at sinamahan ito sa pagbanlaw ng kanyang katawan.

Madilim na sa labas dahil alas sais na.

"Pagod kana?"

Nag aalalang saad ko at pinisil ang kanyang pisngi. Napatango naman siya at
hinaplos ang aking buhok.

"Sabi ko naman kasi sayo. Hindi mo kaylangan patunayan sakanila na mahal mo ako,
dahil nararamdaman ko naman."

Saad ko at inabot ang sabon sakanya. Kinuha ko ang tabo at ako na ang nag banlaw
sakanya.

"Thanks honey. I love you."

Aniya at bigla na lamang akong niyakap. Hindi ko inintindi ang basa niyang katawan,
imbes ay niyakap ko din siya pabalik.

"May kasalan ka sa'kin no? Ang sweet mo eh."

Tudyo ko. Pinipigilan kong mapangiti nang humiwalay siya sa yakap ko at kunot noo
niya akong binalingan.

"Nuh. Kung may kasalanan man ako sayo,

sasabihin ko agad dahil ayokong mag away tayo."

"Binibiro lang kita. Love you too."

Puno ng sinseridad na ani ko.

AGAD na bumagsak ang katawan ni Alli matapos namin kumain ng dinner. Hindi man niya
sinasabi ay nakikita ko ang pag daing niya dahil sa sakit ng katawan.

"Dapa ka hon."

Kumuha ako ng lotion at pumwesto sa kanyang likuran.

"Hmm."

Tanging tugon niya ngunit sinunod naman ang aking sinabi.

Nagsimula ako sa paghilot sakanyang likod at napapailing na lamang ako tuwing
napapaigtad siya.

"Saan ang masakit?"

Tinuro niya ang kanyang balikat. Minasahe ko ito ngunit maya maya ay pinatigil na
niya ako.

"Tigil na honey. Let's sleep already."

Aniya sa inaantok na boxes.

"Wag na Alli, sige na tulog kana. Masahe pa kita. Saan ang masakit?"

Kontra ko ngunit umiling lamang siya. Humiga na siya ng maayos at hinila ang kamay
ko.

"Wala ng masakit halikan mo lang ako."

Iminulat niya ang kanyang Mata at namumula na ito. Hindi na ako nagprotesta pa at
binigay na lamang ang gusto niya.

Hinalikan ko siya sa labi na agad din naman niyang tinugon. Nang lumalalim na ang
aming halikan ay siya na ang kusang bumitaw.

"I love you."

Aniya. Sinagot ko ito at nahiga sakanyang dibdib.

"Hon."

"Hmm."

Tugon ko. Sinusuklay suklay niya ang aking buhok gamit ang kanyang daliri.

"Matulog kana Alli. Magpahinga kana."

Muling saad ko. Tiningala ko siya at nakitang nakapikit ito.

"Gusto pa kitang makausap."

Iling niya. Napabuntong hininga ako. Mukhang wala akong magagawa. Makulit si
Alejandro at alam niyang mapapagbigyan ko siya sa tuwing may gusto siya.

"Dalawang araw na lang, tapos na ang bakasyon mo. What's your plan honey?"
"Ipapagpatuloy yung pag aaral ko, syempre. At ikaw naman, bumalik kana sa kompanya
mo. Namimiss kana ng iyong sekretarya."

Napamulat si Alejandro at mariin akong tinitigan.

"My secretary? And why would she miss me?"

Tumikwas ang kanang kilay niya. Mukha ding nawala ang antok niya.

"Ganun naman diba? May mga nababasa ako,nagkakahulugan ang CEO at ang secretary.
Baka malaman ko isang araw sakanya kana in love at hindi sa'kin."

Napanguso ako. Pabiro ko mang sinasabi ngunit alam ko sa aking sarili na natatakot
ako na baka nga mangyari yon.

"That was just only in books, my queen. And one more thing. I don't do office
romance."

Ngisi niya.

Ngunit house romance meron? Yung boss nainlove sa maid niya? Eh sa libro ganun din
ah.

Napahagikhik ako sa aking naiisip.

"Siguraduhin mo lang dahil baka kung ano ang magawa ko."

Banta ko sakanya.

"Of course honey. That will never happen dahil ikaw lang ang aking gusto. And mind
you, my secretary's a guy."

Seryosong saad niya.

"At ako ang nababahala kapag pinakilala na kita sa kompanya..."

Napakurap ako ng aking makita nang umigting ang kanyang panga.

"...Dahil baka magkagusto sila sayo at ako ang iwan mo."

To be continued...

=================

Kabanata 30

Kabanata 30

Naiiyak

ISANG buwan matapos ang aming pagbabakasyon ay bumalik kami sa normal na aming
gawain pang araw araw.

Naging abala si Alejandro sakanyang trabaho at ako naman ay sa aking pag aaral.
Madalas kaming mag usap sa telepono ngunit naging madalang ang aming pagkikita.
Nag umpisa din muli ang kasungitan sa'kin si Eliot. Kung noon ay masungit na siya,
nadagdagan lang lalo ito ngayon. Madalas din na napapansin kong magkasama sila ni
Axiela.

Samantalang si King ay nanumbalik naman ang aming pagkakalapit sa isa't isa. Hindi
ko alam pero isang araw lumapit na lamang siya sa'kin na parang walang nangyari.
Bumalik ang kakapalan ng mukha niya kapag ako ang kasama niya.

Madalas din siyang pagselosan ni Alli kapag nakikita niya ang sweetness sakin ni
King. Ngunit nagpaliwanag naman ako na wala siyang dapat ikabahal dahil wala kaming
ginagawang masama.

Mabuti nga at hindi nagpapangabot ang dalawa. Si King na lang ang kusang aalis
kapag nakikita niya si Alejandro.

"Ayos ka lang?"

Napalingon ako nang nakitang si Thesaree ang pumasok dito sa loob ng powder room.
Tumango ako at naghilamos.

Hinang hina na ako sa aking pagsusuka. Para ding hinahalukay ang aking tyan na
kahit ang kinain ko lang naman ay sandwich. Hindi ko nga rin ito naubos dahil
nakaramdam na lang ako na parang hinahalukay ito at hindi ko maintindihan kung
bakit.

"Namumutla ka din."

Aniya at hinarap ako sakanya. Napailing na lamang ako kay Thesaree. Sa tagal ng
pagkakilala ko sakanya ay ngayon lang kami nakapag usap ng sarilinan.

"Ayos lang ako."

Ani ko at kahit nanghihina na ay nagawa ko pa ding tabigin ang kamay niya.

Napabuntong hininga si Thesaree. Seryoso ang kanyang mukha ngayon hindi katulad
noon kapag may pilya siyang naiisip.

"Layana..."

Saad niya. Kumibot kibot pa ang kanyang labi, wari'y may sasabihin ngunit sa
bandang huli ay hindi itutuloy.

Iiling lamang at pipikit.

"Kung wala ka ng sasabihin Thesaree ay mauuna na ako."

Pilit ngiting saad ko at tinalikuran siya.

"Please just take care of yourself, Layana."

Puno ng sinseridad na aniya. Nagpasalamat lamang ako at iniwanan na siya sa loob.

Dumiresto ako sa rooftop ng library. Sumandal ako sa malamig na semento at pinikit

ang aking mata.

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Palagi na lang akong nasusuka at nahihilo.

Kinuha ko ang aking telepono at tinipa ang numero ni Alli.

"Honey."

Bungad na aniya sa kabilang linya. Hindi ko alam pero bigla na lang akong
napahikbi.

"Hey. What happened? Are you crying?"

Sunod sunod na aniya. Napailing naman ako kahit hindi niya nakikita.

"N-no. I just miss you, Alli. I badly want to see you."

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi.

Damn. This is so not me. Namimiss ko lang siya ngunit naiiyak na ako. Ang lakas ng
pangungulila ko sakanya kahit na isang araw ko pa lamang siyang hindi nakikita.

"Hon."

Aniya. Napabuntong hininga na lamang ako.

"Sorry. Sorry. S-sige na. Baka nakakaistorbo na ako."

Ani ko at pinatay ang tawag.

Gustuhin ko man siyang makita ngayon ay hindi maaari. Nasa cebu siya at may
mahalagang inaasikaso sa

isa sa hotel nila doon. Nagkaaberya kasi at siya lang ang makakaayos nito. At bukod
doon ay may kaylangan din siyang I-meet na isang Italian tycoon.

Plano din kasi niyang magpatayo ng bagong branch ng hotel sa Italy at matutulungan
siya nito upang makilala agad ang hotel na itatayo ng Kwon Industry. Hindi naman sa
hindi kilala ang kompanya ni Alejandro in fact isa ang Kwon Industry sa may
pinakamalaking kompanya dito sa asya at Europa. Ngunit kinakailangan niya lang ito
dahil malaking isda ang italianong tinutukoy nila.

Kapag napapayag nila ito, it's like hitting two birds in one stone. Malalamangan na
niya ang kakompetinsyong kompanya, makakahakot siya ng iba't ibang investor,
mapapalawak pa ang pangalan nila sa buong mundo.

Well, business is business. Kelangan mong maging tuso dahil kung hindi; Ikaw ang
malalamangan.

Napayuko na lamang ako at binaon ang aking mukha sa pagitan ng aking tuhod.

Tahimik lang along humihikbi. Naiintindihan ko naman siya ngunit sarili ko ang
hindi ko maintindihan kung bakit napakaemosyonal ko ngayon.

Napatingin ako sa aking telepono nang tumunog ito. May nag uudyok saking sagutin
ang tawag ni Alejandro ngunit napagdesisyunan kong wag na lang.

Sa kakaiyak ko ay hindi ko namalayang nakatulog ako. Nagising lang ako nang may
marahang tumatapik sa aking balikat.

"King"

Paos na saad ko at kinusot ang aking mata.

"Hi"
Aniya. Tinulungan niya ako sa pagtayo.

"Kanina kapa?"

Usal ko at pinagpagan ang suot Kong jeans.

"Hmm."-Aniya

at ginulo gulo ang aking buhok. Tinapik ko naman ang kamay niya dahil bigla na
lamang akong nairita. "Sungit."

Aniya natatawa. Inirapan ko na lamang ito at tinalikuran siya. Napabuntong hininga

ako. Ala una na pala ng hapon at kumukulo na ang aking tyan. Palagi na lang akong
hindi nakakakain ng pananghalian.

Napatigil naman ako sa paghakbang nang bigla akong makaramdam ng pagkahilo.

"Hey. Are you okay?"

Nag aalalang saad ni King. Inakay ako nito sa aking balikat hanggang makalabas kami
ng library.

"Ayos lang ako King. Nahilo lang ako marahil ay dala ng gutom."

Hanggang sa makaupo kami sa isang bench sa tapat ng Engineering Building ay

inaalalayan pa rin niya ako.

"Salamat"

Ngiti ko ngunit seryoso lamang siyang inoobserbahan ang aking kinikilos.

"Hanggang ngayon ba ay nagpapalipas ka ng gutom kapag tanghalian?"

Nakatiim bagang na aniya. Akma akong magsasalita upang magpaliwanag nang tumayo na
lamang siya at umalis.

"Stay here and don't leave."

Napahikbi na lamang ako. Naiinis na ako sa aking sarili. Kahit na maliit na bagay
ay iniiyakan ko.

Maya maya pa ay bumalik si King. Walang imik itong inabot sa'kin ang mga pagkaing
binili niya. Nag usal naman ako ng aking pasasalamat ngunit sa kalagitnaan ng aking
pagkain ay napatigil na lamang ako sa hindi inaasahang puna mula sakanya.

"Tumataba ka ata Layana."

Aniya ng nakakunot ang noo. Panandalian akong napatigil ngunit pasimple kong
tiningnan ang aking katawan.

Lumaki ng kaunti ang aking dibdib maging ang aking balakang.

"What do you mean?"

Asar kong saad sakanya. Tinigil ko ang pagkain dahil nawalan na ako ng gana. Hindi
ko alam ngunit sa mga oras na to ay asar na asar ako kay King.
"At kaylan kapa naimpluwensyahan ni Eliot na mag lagay ng piercing sa kabila mong
tenga? Tsaka r'yan sa labi mo ay meron din."

Masungit kong saad. Kung kanina ay ako ang natigilan ngayon naman ay siya.

Akmang magsasalita si King nang irapan ko ito.

"Ewan ko sayo King. Salamat na lang sa foods."

Kainis. Kung noon gusto kong makakita ng mga lalaking may hikaw sa bibig. Ngayon
naman ay naiirita ako. Pakiramdam ko kasi ay madamimg paiiyakin si King sakanyang
itsura ngayon.

Dinig ko pa ang pagtawag nito ngunit hindi ko na siya nilingon. Kahit nahihilo ay
pumasok pa din ako sa pang hapon kong klase.

Naging madali ang oras dahil hindi ko namalayan ay alas sais na ng gabi. Pagkalabas
ko ng gate ng PIS ay tumambad waking harapan ang itim na magarang sasakyan.

Nangunot ang aking noo.

"Hop in"

Ngisi niya nang ibaba ang salamin ng sasakyan. Pinagbuksan niya din ako ng pintuan.

"Ayoko."

Irap ko at nagpatuloy sa paglalakad.

"Layana Faith De-- Monjardin. I said hop in."

Seryosong saad ni King at hindi natigil sa pagsunod sa'kin.

"Ano ba kasing gusto mo King?"

Naiiritang saad ko.

"I just want to drive you home. Masama ba yon?"

Malungkot na saad niya at ngumiti ng pilit.

"Bakit?"

Hindi ko alam kung ano ang nakain niya at ganyan na lang siya umasta sa'kin. Parang
noong isang buwan lang ay ilap siya sa'kin.

"I just miss you. Namimiss na akong kulitin kita.

Gusto kong bumalik tayo sa dati. Yung masaya ka tuwing kasama ako at ganun din ako
sayo. So please. Just this one. Let me drive you home."

Hindi ako nakaimik dahil sa mga salitang binitiwan ni King. Napatango na lamang ako
at pumasok sa kanyang sasakyan.

Sa kalagitnaan ng byahe patungo sa apartment ni Eliot ay pilit niyang inaalis ang

nakakailang na sitwasyong namamagitan sa aming dalawa.

Pilit ko ding pinapasigla ang aking pamamaraan ng pakikipagusap sakanya ngunit

hindi ko pa rin maiwasan kapag may Sandaling matatahimik na lamang siya at mahuhuli
kong titig na titig siya sa'kin.

Iba ang kanyang titig. Wari mo'y inoobserbahan ako base sa mga kinikilos ko.

Nawala ako sa aking iniisip nang tumunog ang aking telepono. Sinagot ko ang tawag
ni Alejandro. Bahagya along tumagilid paharap sa bintana.

"Honey."

Bungad niya sa paos na boses.

"Alli. I miss you."

Bungad ko ding sagot sa kabilang linya. Pinalubo ko ang aking pisngi upang maiwasan
ang paghikbi. Nagiging emosyonal na naman ako kahit narinig ko lang ang kanyang
boses.

"I miss you too, my queen. So damn much. Hey, wait. Are crying?"

Napailing ako kahit hindi niya ako nakikita.

"Kelan ka uuwi? Uwi kana please. Gusto na kitang makita."

Pag iiba ko sa usapan. Dinig ko ang pagbuntong hininga.

"I'm sorry hon. I-I can't...Hindi pa ako makakauwi."

"B-bakit?"

Tuluyan na akong napahikbi. Nilingon ko si King at hindi ko alam ngunit ang kanyang
panga ay nagtatangis at mahigpit na

din ang kanyang hawak sa manibela.

"I have to stay here for two more days. May kaylangan pa akong asikasuhin. I'm
sorry honey. I'll make it up to you once I came home."

Malambing na aniya ngunit ramdam ko ang pag aalangan sakanyang boses.

"N-naiintindihan ko, Alli. Please take care."

"Alright baby. Please take care also. I love you my queen."

Nang maputol ang tawag ay tahimik na lamang akong napahikbi. Naiintindihan ko naman
siya dahil trabaho iyon. Hindi porque girlfriend niya ako ay kelangan ako na parati
ang uunahin niya.

May ibang ding pinagkakaabalahan si Alli at hindi naman pwedeng pabayaan niya na
lamang iyon para sa'kin.

Ngunit gusto ko na siyang makita. Gusto kong maramdaman muli ang yakap niya.

"Is that Alejandro Kwon?"

Pambabasag ni King sa katahimikan. Napatango ako sa kanyang tanong.

Gusto ko sanang itanong kung bakit niya natanong ngunit hindi na siya naimik
hanggang sa makarating kami sa tapat ng apartment ni Eliot.
"Were here."

Aniya at dumukwang sa'kin. Inalis niya ang pagkakabit ng aking seatbelt.

Pinagmasdan ko lamang si King na kunot ang noo nito. Maya maya din ang pagbuntong
hininga nito.

"Salamat."

Ngiti ko at binuksan ang pintuan ng kanyang sasakyan.

"Layana."

Napalingon ako nang hawakan niya ako sa aking balikat.

"Do you really love him?"

Napangiti ako nang pumasok ang magagandang ala alang nangyari samin ni Alli. Kung
paano niya sa'kin iparamdam ang pagmamahal niya.

Wala mang binaggit si King na pangalan ay nakangiting tumango ako.

"Yes, King. I really

do love him. Kaya kong ipagpalit ang lahat para lamang kay Alejandro. Mahal na
mahal ko siya na dumating na sa puntong ayaw ko ng mawalay sakanya."

Muli siyang napabuntong hininga. Yumuko siya sa manibela at inangat din naman agad
ang paningin sa'kin.

"I'll support you no matter what. Even if it's wrong."

Saad niya ngunit hindi ko naintindihan ang huli niyang sinabi.

"Salamat King."

Niyakap ko siya ng mahigpit. Nagpakawala ako ng malalim na paghinga. At last, muli

kong naramdaman na mayroon akong kaibigan.

Naramdaman ko ang paghaplos niya ng aking likod.

"I'll always be here for you. If you need me, I'm just here. Hindi kita pababayaan.
Kakampi mo ako sa lahat ng oras. I promise you that."

Aniya. Hindi ko maintindihan kung bakit ganun ang kanyang mga sinasabi ngunit
napatango na lamang ako.

Nag usal muli ako sakanya ng pasasalamat at lumabas na ng kanyang sasakyan. At

hindi ko inaasahan ang pagsunod niya sa'kin.

"Layana..."

"Bakit?"

Ngiti ko sakanya nang makitang nag aalangan siya.

"Can I..."

Napalunok ito ng ilang beses.

"Can I invite you for dinner tomorrow night? My parents miss you already. Its been
a month since the last time you saw each other."

Kinakabahang aniya. Napangiti ako. Matagal na nga ng huling pagkikita namin nina
Tita Klein at Tito Ace, ang huli ay nung nagdinner din ako sakanila.

"Sure, King. I would love to have a dinner

with them."

Nagliwanag ang mukha niya nang pumayag ako. Nagulat pa ako nang yakapin niya ako
bigla.

"Thank you, Layana. I assure you, everything's gonna be alright."

Bulong niya. Napahiwalay ako ng yakap sakanya at kunot noong tinitigan siya.

"What do you mean?"

Mukha namang nagulat si King sakanyang sinabi at ngayon lang naanilasa ang lahat ng
kanyang binitiwang salita.

"H-ha? N-nothing. Nothing Layana. Nothing."

Paulit ulit na aniya at nagpaalam na lamang sa'kin na aalis na siya.

Lihim akong napangiti. Maybe this is the right time para malaman kung sino ba
talaga si Alicia Kwon. Gagawin ko ang lahat malaman ko lang kung sino ba talaga
siya at uumpisahan ko iyon sa mga magulang no King.

"Dammit Axiela. How many times do I have to tell you that, there is no us?.."

Dinig ko nang pumasok sa loob ng apartment. Nakatalikod si Eliot at lakad pabalik

sa may bar counter ang ginagawa niya. Mahigpit din ang hawak nito sakanyang
telepono.

"You're just nobody to me, Del Rio. Just nobody...Shut it."

Napaigtad ako sa sigaw nito at pagtapon ng baso ng wine sa pader.

Inis ding ginulo nito ang kanyang buhok at naupo sa sofa sa may malapit sa'kin.

Sumandal ito doon at napatingala.

"I don't care."

Iyon lamang ang narinig ko dahil nagtuloy tuloy na ako sa taas. Hindi ko alam kung
ano ba ang namamagitan sakanilang dalawa ni Axiela ngunit alam kong dehado ito.

Sa ugali pa lamang ni Eliot ay alam kong titiklop ito. He's cold as an ice.

Napahawak ako sa aking nang muling makaramdam ng pagkahilo. Nahiga ako at pinikit
ang aking mata. Magpapahinga muna

ako kahit kalahating oras bago ipagluto si Eliot ng kanyang hapunan.

"Monjardin."

Napaigtad ako sa sigaw na nanggaling mula sa labas.

Tinatamad na bumangon ako at pinagbuksan ng pinto si Eliot.

"I'll be out tonight. Don't bother cooking."

Aniya at tinalikuran ako.

"Saan ka pupunta?"

Mahinang saad ko ngunit dinig niya pala.

"Axiela."

Simpleng saad niya at nagtuloy tuloy na sa paglalakad. Napailing na lamang ako at

muling bumalik sa kwarto.

Nahiga ako at pinikit ang aking mata. Naalimpungatan lamang ako nang maramdaman na
may humahalik sa aking leeg. Naalarma ako at akmang sisigaw nang makitang si
Alejandro ito.

"A-Alli."

Kinusot kusot ko pa ng ilang beses ang aking mata upang masigurong siya nga ang
aking nakikita.

"Hi baby."

Saad niya at hinalikan ako sa aking pisngi.

"A-anong ginagawa mo dito? A-akala ko nasa Cebu ka?"

Umupo ako at sumandal sa headrest ng kama. Pinagmasdan ko siya at naka executive

suit pa ito ngunit ang tie ay maluwag na. Gulo gulo din ang kanyang buhok. Halata
din ang pagod sakanyang mukha.

"Tsaka paano ka nakapasok dito?."

Sunod sunod na tanong ko. Dinig ko ang mumunting paghalakhak niya.

"I came here straight from the airport. Hindi kita matiis. I wanna see you kaya
nandidito ako. And paano ako nakapasok? The front door is open. Next time, don't
leave it na nakabukas. Paano kung may pumasok na masama ang loob?"

Niyakap ko na lamang siya at hindi inintindi ang huling sinabi niya. Kasalanan iyon
no Eliot dahil siya lang naman ang lumabas kanina.

"Kumain kana?"

Saad ko. Iniba ang usapan.

"Honey."

Banta niya. Alam niyang nililihis ko lamang ang usapan dahil galit siya. Wala na
akong nagawa at nagpaliwanag kung bakit bukas ang pinto.

"That won't ever happen again. I promise you."

Ngiti ko sakanya at inakay siya patungo sa baba. Magluluto sana ako ngunit dumaan
na pala siya sa drive thru at may dala dala na siyang pagkain.
"Hanggang dito kana ba bukas? Hindi kana aalis?"

Ngiti ko at naupo sa hita niya. Nandito kami sa loob ng aking kwarto at

nakapagbihis na siya. Tanging sandong puti na lamang ang kanyang suot at pajamang
kulay abo. Mukhang pinlano niya ang pagtulog dito sa apartment at handang handa
siya ng mga gamit niya. Nang malaman niyang hindi uuwi si Eliot ngayon ay agad
siyang nagpakuha ng damit sa flat niya.

Napatingala ako nang halikan ni Alli ang aking leeg. Mas lalo pa niya akong hinapit
sakanya at iniba ang posisyon ng aking pagkakaupo sakanyang hita.

Nakaharap na ako sakanya ngayon.

"Hmm."

Tanging tugon niya sa naging tanong ko at pinasok ang kamay sa loob ng aking damit.

"Alli, s-sagutin mo muna ako."

Saad ko at humiwalay sakanya. Napabuga siya ng hangin at niyakap ako.

"I'm sorry."

Bulong niya at hinalikan ako sa aking noo.

Kapwa kami nahiga at pinaunan niya ako sakanyang dibdib.

"Babalik ako ng cebu bukas. Umuwi lang ako ngayon dahil gusto kitang makita. I'm
sorry."

Mahinang aniya. Nakaramdam naman ako ng pagkalungkot ngunit naiintindihan ko siya.

Sapat na ang gabing ito na nakasama ko siya.

"Naiintindihan ko naman, Alli. Wag ka mag-alala."

Tiningala

ko siya. Napatitig kami sa isa't isa at kapwa na lamang kami napangiti.

"Thank you for understanding, My queen. I love you. Gustuhin man kitang isama pero
ayaw ko naman ipagpaliban mo ang pag-aaral mo. Mas mahalaga yon."

Napangiti ako.

"Mahal din kita."

Saad ko at pinikit ang aking mata. Nagising ako kinabukasan na wala na si Alli sa
tabi ko. Marahil ay patungo na siya ngayon ng Cebu.

Bumangon ako at akmang tatayo nang muli kong naramdaman na parang hinahalukay ang
aking tyan. Napatakbo ako sa banyo at nagsuka. Nanghihina ako.

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Kada umaga na lamang akong nasusuka.
Nanghihina man ay dahan dahan akong napatayo at naligo. Ipagluluto ko pa si Eliot
ng agahan.

Matapos kong maligo ay nagbihis na ako ngunit agad kong napansin ang isang sticky
note sa aking bedside table.
Mula ito Kay Alejandro, at nagsasabing umalis na siya. Mayroon din itong kasamang
bulaklak katulad noong ginawa niya sa bicol.

NANG matapos kong magluto ng agahan ni Eliot ay nagtungo na ako sa PIS. Kahit na
hindi maganda ang aking pakiramdam ay pinipilit ko pa din makapasok dahil
kakasimula pa lamang ng ikalawang semester. Ayoko namang lumiban dahil baka hindi
ko na masundan ang mga itinuturo ng professor.

Dumiretso ako sa Science building dahil biology ang aking asignatura ngayong umaga.
Nakasalubong ko pa si King at sinabi nitong susunduin niya na lamang ako sa
apartmet ng banda alas syete. Itetext

na niya lamang daw ako kapag susunduin niya na ako ngunit agad ding nalito
sakanyang sinabi bago kami nagkahiwalay.

"Brace yourself Layana. I know you can bear it."

Hindi pa man ako nakakapagtanong kung ano ang ibig niyang sabihin ay umalis na
siya.

Isinawalang bahala ko na lamang iyon at nagpatuloy sa aking klase.

Dumating nga ang alas syete ay sinundo ako ni King. Hindi ko alam ngunit nasa mukha
nito ang pagaalangan. Kanina pa din siya bumubuntong hininga at bubuga ng hangin.

"Ayos ka lang King?."

Saad ko at sinulyapan ang aking mukha sa salamin. Simpleng bestida na umabot sa

taas ng aking tuhod ang suot ko ngayon. Itinali ko din ang aking buhok at hinayaang
maexpose ang balat ng aking balikat.

"Yeah. I'm okay."

Ngiti niya at pinasibad ang sasakyan. Hindi ko alam ngunit nang makarating ako
sakanila ay bigla na lamang akong inatake ng kaba. Pinagpapawisan din ako ng
malamig.

"Let's go?"

Aniya. Napatango naman ako at dumiretso sa malawak nilang hardin. Nang makarating
doon ay labas masok ang tags silbi. Halatang abala sakanilang kanya kanyang
ginagawa.

Napakaliwanag din ng paligid. Ang ilaw na nagmumula sa mga post ay tumatama sa pool
kaya ito ay nagkikislapan.

Nagpatuloy kami sa paglalakad ngunit nang malapit na kami sa mahabang lamesa ay

muli akong kinausap ni King.

"Brace your self."

"Hindi kita maintindihan King."

Iling ko sakanya ngunit tanging ngiting pilot ang tinugon niya sa'kin.

"Just brace yourself. Let's go."

Aniya at inakay ako sa mesa. Nang makaratin doon ay agad na nangunot ang aking noo
nang makita ang dalawang pamilyar na bulto ng tao.

Ang aking magulang. Anong ginagawa nila dito?

Tumikhim si King kaya nabaling sa'min ang atensyon nila. Tiningala kami ng magulang
ni King. Agad itong napatayo at niyakap ako ng mahigpit.

"Layana."

Ani Tita Klein. Niyakap ko din siya pabalik. Nagtama ang aming paningin ni Tito Ace
at nakitang seryosong nakatitig ito sa'kin.

Binalingan ko ang aking magulang at nakitang lumuluha sila pareho. Hindi ko

maintindihan kung bakit.

"Nay, tay. Ba't po kayo naiiyak?"

Saad ko.

Muling tinambol ng kaba ang aking dibdib nang kapwa nila iiwas ang paningin sa'kin.

To be continued...

=================

Kabanata 31

Kabanata 31

Del Rio

"Uh. King, Layana hija. Let's eat first."

Si Tito Ace ang nagsalita. Ramdam ko ang tensyong namamagitan sa'min. Inakay ako ni
King na maupo ngunit hindi maalis ang tingin ko sa aking magulang.

"What do you wanna eat?"

Pag aagaw ni King ng aking tensyon. Nilibot ko ang paningin sa pailigid at tanging
ang mga magulang ni King, si Axiela, ang aking magulang, si King at ako ang
naririto.

Mahaba ang mesa at napakalayo ng agwat namin sa isa't isa. Tinuro ko kay King ang
gusto ko at agad naman niya ako nitong pinagsandok. Nag usal ako sa kanya ng
pasasalamat at bahagyang yumuko.

Sa pag angat ko ng aking tingin ay nag tama ang paningin namin ni Tito Ace.
Napahawak ako sa aking dibdib. Muli kong naramdaman ang malakas na pagkabog nito.

Ako ang unang bumawi ng tingin kay Tito Ace dahil hindi ko kaya ang mga titig na
pinupukol niya sa'kin. Wari ba ay may nais siyang iparating ngunit hindi niya
kayang sabihin.

Sa buong durasyon ng aming hapunan ay tanging tunog ng kutsara at tinidor ang

nangibabaw. Hanggang sa basagin ni Tita Klein ang katahimikan.
"Maybe you are wondering why you're parents are here..."

Paninimula ni Tita. Hinanda ko ang aking sarili. Napalunok ako at sinulyapan si

nanay at muling nangunot ang aking noo nang makitang dinadaluhan na ito ni tatay ng
yakap.

Mariin ang pagkakatitig sa'kin ni Tita. Naramdaman ko din ang tensyon sa paligid na
panandaliang nawala. Naramdaman ko din ang pag pisil ni King sa aking kanang kamay.

Nilingon ko siya.

"Everything's

gonna be alright. Trust me."

Bulong niya na lalong nagpagulo sa aking isipan.

Akmang tatanungin ko siya nang muling magsalita si Tita Klein.

"I'm sorry hija. I'm sorry Layana."

Hagulhol ni Tita na nagpataka sa'kin.

"Mom."

Ani Axiela at dinaluhan ang ina. Niyakap niya ito at pilit na inaalo ngunit
nanatili lamang ito sa pag iyak. Muli kong nilingon si Tito Ace at katulad ng dati
ay seryoso pa din itong nakatitig sa'kin ngunit ang kaibahan ay nakatiim bagang na
ito.

"T-tita."

Usal ko nang lumapit siya at lumuhod sa harapan ko.

"Forgive me Layana. Forgive me."

Ani tita at niyakap ako.

"T-tita. H-hindi ko po kayo maintindihan."

Saad ko habang naiiling. Tumikhim si Tito Ace at nabaling sakanya ang aming
atensyon nang tumayo ito.

"Follow me in my office."

Iyon lamang at nilagpasan na kami. Maging si tita ay hinayaan niyang nakaluhod sa

aking harapan. Ni hindi niya ito tinulungan.

Nakarating kami sa ikatlong palapag ng kanilang mansyon. Hindi ko alam ngunit

natagpuan ko na lamang ang aking sarili na nakaupo sa harapan ng mesa at kaharap si
nanay. Si Tita Klein naman ay nanatiling nakaupo sa sofa habang akay ni Axiela.
Umiiyak din ito. At nang sulyapan ko si King ay tulala ito at parang hindi alam ang
gagawin ngunit hindi siya umalis sa aking tabi mula kanina pa.

"Tito ano po ba talaga ang nangyayari? Naguguluhan na ako. Nay, ano pong ginagawa
ninyo dito? At paanong kilala niyo sila?"

Nalilito ako. Ang buong akala ko ngayong gabi ay makakuha ako ng impormasyon
tungkol kay Alicia Kwon ngunit parang may ibang rebelasyon pa akong malalaman.

"Anak, patawarin mo sana kami. Patawarin mo kami kung nilihim namin sayo ang
katotohanan. Patawarin mo kami kung nilayo kita sa iyong tunay na magulang."

Tila nabingi ako sa sunod sunod na sinabi ng aking ina. Tila napako din ako sa
aking kinauupuan.

"A-anong ibig niyong sabibin?"

Halos pabulong na usal ko. Hindi ko na din maramdaman ang sunod sunod na paglandas
ng mga luha sa aking pisngi.

"Nay, anong ibig sabihin nito?"

Halos na pasigaw na saad ko na siyang kinagulat ng aking magulang. Sa tanang buhay

ko ay ngayon ko lamang sila nasigawan at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman
ko.

"This is all my fault. I'm sorry."

Napabaling ako kay Tita Klein.

"I'm sorry kung nilayo kita sa ama mo."

Napabaling ako kay Tito Ace nang sulyapan ito ni Tita. Napakurap pa ako ng ilang
beses, inaalam kung tama ba ang aking nakikitang pag luha ni Tito.

May ideya na ako ngunit ayaw tanggapin ng isipan ko.

"I'm sorry tita pero hindi ko po alam ang sinasabi niyo. Siya lang po ang ama
ko..."

Tinuro ko ang aking ama.

"...Nay hali na po kayo, uuwi na tayo."

Puno ng pangungumbinsing saad ko at inakay ang aking magulang upang makahanda sa

pag uwi.

Ngunit napakunot ang noo ko nang umiling lamang si nanay. May luha na din ito. Para
kaming nasa isang palabas at kami ang sentro ng usapan. Walang ibang maririnig sa
apat na sulok ng opisina ni Tito Ace maliban sa pag iyak ni Tita Klein.

"M-makinig ka sa sinasabi ni Ma'am Klein, Layana. Ito na ang

panahon para malaman mo ang katotohanan."

Napaamang ako. Totoo nga. Matagal na silang magkakilala.

"Tama na nay. Ayokong marinig kung ano man ang gusto ninyong sabihin.Tama na."

Naiiling na saad ko at tinalikuran sila. Kung ano man ang gusto nilang iparating ay
hindi pa ako handang malaman ito dahil alam kong masasaktan lamang ako.

Hinawakan ko ang knob at pinihit ito ngunit agad ding napahinto dahil sa mga
katagang binitiwan ni Tita Klein.
"S-si Ace..He's your real father. Hindi mo totoong magulang ang magulang na
kinagisnan mo. I'm sorry Layana. Kasalanan ko ang lahat ng to. Nilayo kita sa ama
mo."

Kusa ng tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Dahan dahan ko silang
hinarap at lahat sila nakayuko maliban kay Tito at Tita Klein.

"A-ano?"

"I'm sorry Layana. I'm sorry."

Sinulyapan ko si King at lumapit dito. Pumasok sa isipan ko ang mga makahulugang

salitang binibitiwan niya sa'kin.

Muli ding pumasok sa isipan ko ang eksenang nadatnan ko noon.

'I'm sorry but I'm happy that we've met. Salamat dahil nagkaroon ako ng chance na
kilalanin ka dahil sa ngayon, wala akong makapa sa puso ko na pagkamuhi dapat
maramdaman ko sayo.'

'I'm

sorry Layana. Someday, you'll understand kung bakit hindi ko magawang sabihin sayo
ngayon'

Napapikit ako nang mapagtugma ang mga pangyayari. Ito ba yung sinasabi ng
magkapatid na Del Rio noon?

"P-paanong nangyari?"

Halos wala ng boses na saad ko. Padausdos na naupo ako sa sofa at hindi na ako
nakapalag nang yakapin ako ni Tita.

"Si Ace. Were bestfriend and I love him. Ngunit iba ang nakikita niya. Ako ang
parating kasama niya ngunit sa ibang babae ang atensyon niya. I love him so much."

Hagulhol ni Tita at lalong humigpit ang yakap sa'kin.

"Sa loob ng apat na taon namin sa kolehiyo ay sakanya ko lamang binuhos ang
pagmamahal ko, but he's too blind to see it. Isa lang ang natatanging babae ang
nakikita niya."

Hindi ko man lingunin ang mga tao sa silid ngunit alam kong nakikinig sila sa
hinaing ni Tita Klein. Nilingon ko si Tito Ace at nakayuko na ito ngayon.
Samantalang si King ay nakabaling sa iba ang paningin ngunit alam kung nasa sa amin
ang atensyon.

"Kung gaanu ko siya kamahal ay ganun din niya kamahal ang babaeng yon. And it broke
my heart when I learned that they were already together, but I supported them.
Sinuportahan ko sila kahit na ang sakit sakit na."

Ramdam ko ang sakit sa boses ni Tita Klein. Kitang kita ko sa mga mata niya ang
sakit na dulot ng nakaraan.

"Until one day, nagulat na lamang ako. My bestfriend is crying. He cried in my arm

dahil nalaman namin na ikakasal na pala ang babaeng pinakamamahal niya."

Pumiyok si Tita. Naramdaman ko ang ang paghigpit ng yakap niya sa'kin. Nilingon ko
si Axiela nang pinatitigil na nito ang ina sa pagkwento ngunit umiling lamang ito.

"Wala ng nagawa si Ace kundi ay ang panuorin ang babaeng mahal niya na pakasalan
ang iba. Hindi ako umalis sa tabi ni Ace, kahit na pilit niya akong tinutulak
palayo ay nanatili ako sakanyang tabi. Three years. Tatlong taon ang itinagal bago
niya nakalimutan ang babaeng mahal niya. Inalok niya ako ng kasal kaya hindi nag
dadalawang isip na pumayag ako. Wala na din kaming balita sa unang babaeng minahal
niya."

Napailing si Tita at humiwalay sa aking yakap. Natuon ang paningin niya kay Tito
Ace.

"And then, our King came. Ipinanganak ko siya and he's the reason kung bakit lalong
nadagdagan ang kagalakan sa pamilya namin. Hanggang sa muling lumipas ang dalawang
taon. Si Axiela naman ang aking sinilang. Walang katumbas na kahit anong bagay ang
kagalakan namin ngunit lahat ng yon ay nagbago nang muli siyang bumalik."

Muling napahagulhol si Tita.

"She came back at muling nagulo ang buhay namin. Bumalik siya kasama ang isang anak
niyang babae. Hindi ko alam kung paanu niya natunton ang lugar ni Ace ngunit isang
araw nagulat na lamang ako at nakita kong lagi na silang magkasama. Siya ang naging
ugat ng pag aaway namin. Parati kaming nag aaway dahil natatakot ako na baka iwan
ako ng asawa ko."

"T-tita. T-tama na po."

Pag pipigil ko dahil alam kong nasasaktan na siya.

"No, Layana. Gusto kong maitama ang lahat...H-hindi nga ako iniwan ng asawa ko
ngunit matapos ang ilang buwan,

nalaman kong b-buntis si Alicia. Nabuntis niya si Alicia habang asawa niya ako."

Naalarma ako. Tila naudlot ang luha ko dahil sa pagbanggit ng pangalan ng taong
ilang araw ng lamang ng aking isipan.

"A-ang sakit sa parte ko bilang asawa at ina ng mga anak ko. Napakabata pa nila
ngunit naranasan na nilang pagtaksilan ng kanilang ama. Hanggang sa umabot ang
puntong tuluyan ng nahati ang oras sa'min ni Ace. Kahit masakit, tinanggap ko dahil
mahal ko siya. At dumating yung araw na isinilang ni Alicia ang isang babaeng
sanggol. Kahit nasasaktan na ako, pumayag akong kupkupin ang bata para sa kapakanan
ni Ace, ganun ko siya kamahal..."

Lalong lumakas ang aking kutob ngunit ayaw tanggapin ng aking sistema. Ayoko. Hindi
maaari. Hindi ako handang malaman ang mga susunod na pangyayari.

"Nagulat na lamang kami nang hindi na sa amin magpakita si Alicia. Nagalit ako
sakanya. Anong klaseng ina siya at nagagawa niyang iabandona ang sarili niyang
anak? Muli namin siyang ibinaon sa limot ngunit tatlong taon pa ang lumipas, muli
siyang nagpakita. Nagpaliwanag siya kung bakit siya nawala. At ako na isang tanga,
hinayaan siyang muling pumasok sa buhay namin. Palihim siyang pumupunta sa'min
kasama ulit ang anak niyang babae na si Rhia at nakikipagkita sa anak niyang
inabandona."

Napahugot ako nang malalim na hininga. Nahihilo na ako at pakiamdam ko ay mawawalan

na lang ako ng malay ano mang oras.

"Hanggang sa gumawa ako ng sarili kong desisyon. Kinuntsaba ko si marta,

ang nanay mo. Tapat siyang kasambahay dito sa'min. Binigyan ko siya ng pera upang
magpakalayo layo dala ang anak ni Ace at Alicia. Hindi ko alam kung anong pumasok
sa isipan ko ng mga oras na yun kung bakit nagawa ko ang bagay na yun. At halos
hindi ako patulugin ng aking konsensya nang halos mabaliw si Alicia at Ace sa
kakahanap sa anak nila. Masama na kung masama pero ginawa ko ang lahat upang hindi
nila matunton ang nanay mo. Maging ako ay nawalan ng komunikasyon sakanya."

Tila umapaw ang impormasyong binigay niya at hindi matanggap ng aking sistema.

"Matagal na naging issue samin ang bagay na yun hanggang sa kusa ng sumuko si
Alicia sa paghahanap sa nanay mo. Nalaman din ng kanyang asawa ang dahilan kung
bakit pabalik balik siya dito sa pilipinas kaya wala na siyang nagawa kundi ang
itigil ang lahat ng pagkakamaling nagawa niya. Hanggang si Ace ay kusang sumuko na
din sa paghahanap."

Nilingon ko si Tito Ace at gulat ako nang makitang tuloy tuloy na ang pag agos ng
luha sa kanyang pisngi.

Samantalang ako ay hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Nasasaktan ako sa mga
pangyayari noon. Ngunit hindi ko kayang magalit kay Tita Klein.

"N-noong huling punta mo dito ay doon na kami nagtaka nang mabanggit ni papa ang
tungkol kay Alicia Kwon. Halos mabilis din ang kabog ng dibdib ko nang sabihin
niyang kamukha mo ito. Kaya gumawa kami ng hakbang. Hindi lingid sa kaalaman mo
ngunit pinacheck namin ang family background mo at...at nalaman nga namin na ikaw
ang nawawalang anak ni Ace at Alicia. Patawarin mo ako Layana. I'm sorry."

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi. Alam ko naman eh. Alam ko naman na ito ang
patutunguhan ng pag uusap namin ni Tita ngunit iba pa rin pala talaga na malaman
mismo sa bibig niya ang katotohanan. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong
maramdaman.

Kasiyahan, dahil nalaman ko ang bagay na ito o pagkamuhi dahil nilihim sakin ang
lahat ng to?

"You're a Del Rio, Layana. You're my d-daughter."

Si Tito Ace ang nagsalita. Ngunit wala sakanya ang atensyon ko. Kapatid ko si King
at Axiela. Noon pa man ay magaan na ang loob ko sakanila at hindi ko alam na lukso
ng dugo na pala ang aking nararamdaman.

Nakayuko lamang ako, sinasariwa ang mga impormasyon hanggang sa maramdaman ko ang
pagyakap sa'kin ni Axiela at tahimik na niyakap ako. Sunod ay si King na binulungan
ako at sinabing narito lang siya para sa'kin at ang huli ay ang kinagisnan kong
magulag na mahal na mahal ko, humihingi sila sa'kin ng tawad ngunit hindi ko kayang
tumugon. Iba ang naiisip ko sa mga oras na to.

Sana mali ang naiisip ko. Sana ibang Alicia ang tinutukoy nila kay Alicia Kwon na
ina ni Alli dahil pagnagkataon na sila ay iisa ay hindi ko na alam kung kakayanin
ko pa. Mahal ko si Alejandro at hindi ko kayang tanggapin kapag lumabas ang
katotohanan na may posibilidad na maging kapatid ko siya.

Kaya kong tanggapin ang mga nalaman ko. Kaya kong tanggapin na ampon lamang ako. Na
ang kinagisnan kong magulang ay hindi ko totoong ina at ama, kaya kong kayanin ang
sakit kahit na pakiramdam ko ay pinagkaisahan at pinagkaitan ako ng tadhana.

Ang hindi ko kaya ay ang isampal sakin ang katotohanan kung sino ba talaga si
Alicia Kwon sa buhay nila.

'Ngunit alam mo na ang sagot'

Napailing ako. Hindi ko kakayanin.

"Sino...Sino si Alicia? At sino si Alicia Kwon na tinutukoy ni Don Leandro noong

huling punta ko dito?"

Halos wala nang lumabas na boses nang itanong ko iyon na naging dahilan para
matigilan sila. Dinig ko pa ang malulutong na mura ni King. Alam ko sa inakto
niyang iyon ay nakuha ko na ang sagot.

Nakatitig ako ng diretso sa mata ni Tito Ace.

Hanggang sa mapalingon kaming lahat nang biglang bumukas ang pintuan at iniluwa
noon si Don Leandro. Ang lolo ni King at Axiela. Katulad noong una ay may tungkod
ito at nurse na nakasunod sakanya.

"Huh. Hindi pa rin pala talaga kumukupas ang aking talino. Hasang hasa pa ito.
Kapag sinabi ko, sinabi ko. Hindi ako pwedeng magkamali."

Halakhak nito ngunit ni isa samin ay walang natawa sa sinabi niya. Hindi ko
maintindihan ang nais niyang iparating.

Tumikhim ang matanda at sumeryoso ang mukha. Lumapit ito sakin at ngumiti ng
nakakakilabot sakin.

"You really are a Del Rio..."

Pinasadahan ako nito ng tingin. Maya maya din ang pag ngisi ng Don. Tila manghang
mangha siya sa nakikita sakanyang harapan.

Nanginig ang aking tuhod.

"...But you really look like her. You really look like your mother, Alicia Kwon."

Pagpapatuloy niya.

To be continued...

=================

Kabanata 32

Kabanata 32

Kinakatakutan

'Do you happen to know, Alicia Kwon?'

'She's my mother, why is that?'

Paulit ulit sa aking isipan na parang sirang plaka ang napag usapan namin noon ni
Alejandro.

Nanghihinang napaupo ako sa sofa at pilit iniintindi ang sinabi ng matanda.

Napakalinaw ngunit hindi kayang tanggapin ng aking sistema ang kumpirmasyon na
ginawa niya.

"Welcome back to the family hija. Ang tagal mong nawala apo ko at natutuwa akong
naririto kana."

Madamdamin na saad ng Don at dinaluhan ako ng yakap. Napailing ako.

"King..."

Baling ko sakanya.

"...Hindi si Alicia Kwon ang ina ko diba? Hindi ko kapatid si Alejandro diba?"

Saad ko at nilapitan siya. Dinig ko ang pagsinghap ni nanay. Marahil ay hindi niya
inaasahan ang pagsali ko dito kay Alejandro.

"A-anak anong ibig mong sabihin? I-isa siyang Kwon? Anak ni ma'am Alicia si
Alejandro na iyong nobyo?"

Tila gulat na saad ni nanay. Mukha ding nagulat ang tao sa loob ng silid. Malutong
na napamura si Tito Ace at nilapitan ako.

"Layana. Is that true...?"

Seryosong saad niya at hinawakan ako sa aking magkabilang balikat.

"Dad."

Si King ang nagsalita at hinila ako patungo sakanya. Itinago niya ako sakanyang
likuran.

"...Nobyo mo ang panganay na anak ni Alicia?"

Muling saad ni Tito. Hindi inintindi

ang ginagawang pagpipigil sakanya ni King.

Isang nakakabinging katahimikan ang pumaibabaw sa paligid namin. Naluluhang nag

angat ako ng tingin at napailing.

"M-mahal ko si Alli. H-hindi kami magkapatid."

Pumiyok ako. Napakapit ako kay King nang makaramdam muli ng pagkahilo.

"Hija..."

Si nanay ang nagsalita. Dinaluhan niya ako at niyakap.

"...Hindi pwede ang sinasabi mo."

Malungkot na aniya at hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin.

"Nay..."

Paos na saad ko.

"...A-akala ko ba ay gusto mo siya para sa'kin dahil nakikita mong mahal niya ako."
Puno ng pagdududang ani ko. Humiwalay ako sa yakap niya at hinawakan ng mahigpit
ang laylayan ng damit na suot niya.

Para akong isang bata na humihiling ng kung ano sa ina para mapagbigyan. Malungkot
na ngumiti sa'kin si nanay matapos ay umiling.

"Noon yun anak. Pero ngayong alam ko na...Pasensya na, kahit magalit ka...Tutol ako
sa relasyon ninyong dalawa."

Aniya at tinalikuran ako. Sumunod dito si tatay na tinapik lamang ako sa aking
balikat. Hinarap ng aking magulang sina Tita Klein at nag paalam dito na mauuna na
sila.

"Nay."

Muling saad ko ngunit hindi na nila ako nilingon. Tuloy tuloy lamang sila sa
paglalakad hanggang sa mawala na sila sa aking paningin.

Tuluyan na akong napahagulhol. Nanghihinang niyakap ko si King. Sinubsob ko ang

aking mukha sa kanyang dibdib.

Pilit niya akong pinapatahan ngunit ang luha ko ay parang gripong wala ng tigil

sa pag agos.

"Ssshh. I'm here. I'm here. Everything's gonna be alright."

Aniya at hinagod ang aking likod. Inakay niya ako sa sofa at marahang pinaupo doon.
Binigyan niya din ako ng tubig.

"Tell me, I'm only dreaming King. Panaginip lang ang lahat ng to."

Pumiyok ako. Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at ang pag iling sa'kin. Lumapit
sa'kin si Tita Klein at niyakap ako ng mahigpit. Humihingi ng tawad sa kasalanang
nagawa niya sa'kin noong bata pa ako.

Hindi ko siya magawang sisihin kahit na siya ang dahilan kung bakit nangyayari
sa'kin ang lahat ng to, dahil naiintindihan ko siya base sa mga pinadaanan niya sa
pagmamahal kay tito Ace.

Matapos ako nitong yakapin ay lumabas na ito ng opisina. Sumunod dito ang Don na
seryoso na din ang itsura.

"I-I can't believe this is happening. It feel's surreal."

Ani Axiela at niyakap din ako.

"You can make it sis. Kapatid kita kaya makakaya mo to."

Bulong niya. Tila pinapalakas ang loob ko.

Nang walang makuhang tugon sa'kin ay lumabas na din si Axiela. Mugto din ang mata
nito ngunit alam kong walang panama ang pamamaga ng mata niya kumpara sakin.

Kaming tatlo na lamang ni King at Tito Ace ang nasa loob. Tumikhim si tito at hindi
na ako nagulat ng yakapin niya ako.

"My daughter. You're my daughter."

Paulit ulit na aniya tila hindi makapaniwala na nasa harapan niya ako.

"Matagal kitang hinanap at hindi ko alam na ang kuya mismo ang magdadala

ng paraan para mahanap kita. Ang buong akala ko ay ikaw na ang nakatadhana kay
King..."

He said trying to lighten up the mood.

"...But destiny played with us. Pinakilala ka niya sa'min dahil may dahilan and
that was because, you're my long lost daughter."

Nilingon ko si Tito nang marinig na pumiyok ito.

"Masaya ako at nahanap na kita. Masayang masaya, ngunit hindi ko kayang makitang
masaktan ka ng ganyan dahil sa nalaman mo..."

"Dad."

Banta dito ni King. Ngunit katulad kanina, ay inignora lamang ito ni tito.

"...H-hindi ko alam na magmamahal ka ngunit sa maling tao pa. Anak, please...Break

up with him. You are not destined with each other. Hindi ka nakatakda sa sarili
mong kapatid. Please break up with Alejandro Kwon."

Tila sinampal sa'kin ang katotohanan dahil sa mga katagang binitiwan ni Tito.

"Daddy."

Muling usal ni King.

"Please leave us alone Ziether. Let me talk to your sister."

Akmang magpoprotesta pa si King ngunit ginamitan na ito ng autoridad na boses ng

kanyang ama. Wala na siyang nagawa at bumubuntong hiningang lumabas na lamang ng
opisina.

"Hija..."

Baling niya sa'kin nang kami na lang dalawa.

"...Naiintindihan mo naman ako hindi ba?."

Napailing ako. Sana pala. Sana hindi ko na lamang nalaman ang lahat ng to.

"T-tito."

Usal ko at gulat ako nang makitang gumuhit ang sakit sa mata ni Tito Ace.

"A-ayoko. Mahal ko si Alli. Naniniwala akong siya lamang ang para sa'kin. Pasensya
na ngunit hindi ko

magagawa ang iyong gusto. Nagmamahalan kaming dalawa at hindi kayo ang makakasira
sa'min."

Saad ko at tinalikuran siya. Kaya kong mag bulag bulagan at maging bingi para
lamang kay Alejandro. Hindi sa'kin importante ang opinyon ng iba. Hindi sila kasali
sa relasyon namin kaya hindi sila ang gagawa ng desisyon kung makikipaghiwalay ba
ako sakanya o hindi.
Kahit ang sarili ko pang ama ay hindi ako mapipigilan.

Napapikit ako at pinihit ang knob ng pintuan. Akmang ihahakbang ko ang aking paa
nang mapatigil ako sa sinabi niya.

Tila ang lahat ng paninindigan ko ay gumuho dahil lamang sa mga katagang binitiwan
niya.

"Maaaring makatakas kayo sa sasabihin ng mga tao. Pero sa mata ng d'yos ay alam
mong wala kayong laban."

Napatigil ako.

"Mahal kita anak. At gusto ko lamang ay mapabuti ka. Walang magulang ang hihilingin
na mapasama ang anak niya."

Tuluyan na akong naguho. Ang mumunting paninidigan ko para sa relasyon namin ay

natibag dahil lamang sa mga binitiwang salita ng tunay kong ama.

Masakit man ay tinalikuran ko siya. Hindi ko alam ngunit napadpad na lamang ako sa
likurang bahagi ng kanilang mansyon.

May gazebo at sa tapat nito ay mumunting lagoon. Napabuntong hininga ako at pinikit
ang aking mata. Pilitin ko mang umiyak ay wala nang lumalabas na luha sa aking
mata. Hilom na ito.

Muli akong napabuntong hininga at hinawakan ang aking dibdib. Pakiramdam ko ay may
punyal na nakatusok dito upang ako ay mahirapan huminga.

Bakit ba lahat nangyayari to? Masaya na kami ni Alli at wala na

akong mahihiling pa. Kung pagsubok lamang ito ay handa akong harapin wag lang
mawalay sakin si Alejandro. Mahal na mahal ko siya at hindi ko kayang mawala siya.

Ngunit iyon ang tama. Pinilig ko ang nasa isipan ko. Sa pangatlong pagkakataon ay
muli akong napabuntong hininga nang tumunog ang aking telepono.

Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang kanyang tawag. Gusto ko siyang makausap
ngunit pakiramdam ko ay hindi pa ako handa. Pakiramdam ko ay sasabog na lamang ako
at hindi ko mapigilang sabihin sakanya ang hinaing ko. Ngunit kinakalaban ako ng
kabilang parte ng aking isipan.

K-kapatid ko si Alejandro at hindi tamang ipagpatuloy ko pa ang relasyon sakanya.

Tama si Tito Ace, maaari ngang makayanan namin ang sasabihin ng ibang tao ngunit sa
mata ng dyos ay wala kaming laban.

Kasalan ang mag mahal ng sarili mong kadugo.

Pinagmasdan ko lamang ang aking telepono hanggang sa mawala ang tawag. Muli itong
tumunog at may mensaheng dumating mula sakanya.

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi. Heto nanaman ang pagbabadya ng aking luha.

Alli

I miss you, my queen. What are you doing? Please answer the call. I wanna hear your
voice.
Napahikbi ako. Namimiss na din kita Alli. Gustong gusto ko na din marinig ang boses
mo.

Hindi na ako nag dalawang isip na sagutin ang tawag nang muling tumunog ang aking
telepono.

"H-hello."

Bungad ko sa kabilang linya. Pilit kong pinapatatag ang aking boses.

"I miss

you"

Napapikit ako nang marinig ang kanyang boses. Tuloy tuloy na ang aking pagluha at
hindi ko na maintindihan ang kanyang mga pinagsasabi.

"I'm going home soon, my queen. "

Iyon na lamang ang naintindihan ko hanggang sa maputol ang tawag. Ilang minuto pa
ang tinagal ko doon hanggang sa maramdaman ko ang presenya ni King.

"Hatid na kita pauwi or you wanna sleep here?"

Masuyong saad niya at naupo sa aking tabi. Napabuntong hininga ako at tiningala ang
maliwanag na buwan. Kung gaano ito kaliwanag ay ganun din kalabo ang aking isipan.
Kahit nasagot na ang aking mga tanong ay hindi ko pa rin maiwasan malito.

"Kelan mo pa nalaman?"

Tanong ko nang hindi siya nililingon. Dinig ko ang pagtikhim niya at pag harap
sa'kin.

"Wag mo na pala sagutin ang tanong ko. Uuwi na ako King. Salamat."

Muling saad ko at tumayo.

"Layana..."

Aniya at hinawakan ako sa aking braso. Hindi ko siya nilingon kahit na alam kong
seryoso ang kanyang sasabihin.

"Please don't hate my mom. Don't loath her because of this."

Tila nagmamakaawang aniya. Napapikit ako at dahan dahang hinarap siya.

"I won't King. I won't, even if it's killing me inside because of this revelation."

Ani ko. Hindi na ako nahiyang ipakita sakanya na nasasaktan na ako ng sobra.
Naiisip ko na lang na, anu kaya kung hindi ako nilayo ni Tita sa tunay kong ama?
May posibilidad kayang makilala ko si Alli at mahalin ko din siya katulad ng
pagmamahal ko sakanya ngayon?

"Thank you Layana..."

Saad niya at niyakap ako.

"...I'll always be here for you. I will support you kung ano man ang magiging
desisyon mo."
Hindi

ko nagawang tugunin ang yakap niya. Napaiwas na lamang ako at muling tinalikuran
siya. Gustohin ko man magalit kay King dahil pakiramdam ko ay planado ang lahat ng
to. He invited me for dinner because of this revelation and not that his parents
miss me already. Pero kahit na ganun, hindi ko magawang magalit sakanya. Dahil
naniniwala ako na kung nakatakdang mangyari ang isang bagay ay mangyayari talaga
ito.

If it is meant to happen, no one can stop it. Destiny will be your opponent if you
tried to stop it. And one more thing. We can not predict what will happen tomorrow,
the next day and to the future.

Sadyang mapaglaro ang tadhana at sa tingin ko, ako ang pinaglalaruan nito ngayon.

DALAWANG araw ang lumipas at hindi ko alam kung papaano ko nakakayanan ang sakit na
nararamdaman ko sa aking dibdib. Nakabalik na din si Alejandro at hindi niya man
sabihin ay nahahalata na niya ang panlalamig ko sa relasyon naming dalawa. Mahal ko
siya nguniy sa tuwing naiisip ko ang sinabi ni Tito ay hindi ko maiwasan mangamba.

Dalawang araw na din ang nakakalipas at pilit na inilalapit sa'kin ni tito ang
kanyang loob. Gusto niya ding lumipat na ako sakanila dahil sa loob ng dalawang
araw ay naayos na niya ang aking mga papeles upang ako ay maging isang legal na Del
Rio.

Ganun sila kaimpluwensya at maging ang proseso ay napadali nila.

Ngunit hindi ko magawang isulat kahit sa kapiranggot na papel ang aking pangalan
kasunod ang kanilang apelyido. Hindi ko pa din

maiwasan masaktan dahil pag naiisip kong isulat ito ay para ko na din tinanggap ang
katotohan na magkapatid kami ni Alli at wala na kaming laban doon.

"Are you okay baby?"

Kunot noong tanong ni Alli. Napabuntong hininga ako at tumango sakanya. Sabado
ngayon at narito kami sakanyang flat.

Gusto niyang lumabas kami ngunit mas pinili ko na lamang na dito na lang kaming
dalawa. Tanging kami lang na dalawa.

Naupo ako sakanyang tabi ngunit agad din niya akong hinapit dahilan para mapaupo
ako sakanyang hita.

Gustohin ko man mandiri dahil hindi ito normal na ginagawa ng magkapatid ay hindi
ko magawa. Ni katiting na pagkadisgusto ay hindi ko maramdaman.

Naupo ako paharap sa kanyang hita at dinampi ang aking labi sakanyang labi.

"I love you."

Mahal na mahal kita Alli kahit sobrang sakit na. Hindi ko alam kung hanggang kaylan
tayo ganito. Natatakot ako sa mga mangyayari para sa susunod na araw. Alam kong may
katapusan ang lahat ng to.

Alam kong matatapos din kung ano man ang namamagitan sa'min dahil mali. Maling
mali.
Gusto kong ihanda ang sarili ko dahil natatakot ako na baka hindi ko kayain ang
sakit.

Naramdaman ko ang pag ngiti ni Alli sa kalagitnaan ng aming halikan.

"I love you too, my queen."

Usal niya at bumaba ang halik sa aking leeg. Napatingala ako at napasabunot sa
malambot niyang buhok.

"Alli."

Saad ko at idiniin ko ang sarili sakanya. Dinig ko ang pag mura niya at muling
bumalik ang halik sa aking labi. Agad ko itong tinugon.

Napaluha ako nang walang tigil sa pag usal si Alli na mahal niya ako. Itinigil ko
ang paghalik sakanyang

labi at hinalikan ko ang kanyang leeg upang matago ang paglandas ng luha sa aking
pisngi.

Maya maya pa ay kapwa na kami walang saplot. Binuhat niya ako at dinala sakanyang
kwarto. Dahan dahan niya akong inihiga sa kama at agad na pumaibabaw siya sa'kin.

Napapikit ako nang maramdaman ko ang pagpasok niya sa'kin. Niyakap ko siya ng
mahigpit. Ito na. Alam kong ito na ang huling beses na mararamdaman ko ang pag iisa
namin.

"I love you."

Usal niya at bumagsak sa aking ibabaw. Gustuhin ko man tugunin ang sinabi niya
ngunit hindi ko na ginawa. Marahan ko siyang tinulak at tinalikuran siya.

Pinikit ko ang aking mata at tahimik na umiyak. Kinagat ko ang aking pang ibabang
labi upang mapigilan ang paghikbi. Naramdaman ko ang pagyakap niya sa'kin at
paglagay ng comforter sa hubad naming katawan.

Ibinaon niya ang mukha sa pagitan ng aking leeg at balikat. Masuyo niya akong
hinahakikan doon at hinayaan ko na lamang ito. Hanggang sa kusa na siyang tumigil
sa ginagawa niya. Dahan dahan ko siyang nilingon at nakitang tulog na ito.

Hinayaan kong maglandas ang luha sa aking pisngi. Bumangon ako mula sa pagkakahiga
at hinaplos ang kanyang buhok. I even caressed his cheeks.

"Mahal na mahal kita Alli. Mahal na mahal. H-hindi ko alam kung makakahanap pa ako
ng lalakeng katulad mo. I-ikaw lang Alli ngunit tadhana na ang gumagawa ng paraan
para layuan kita....H-hindi tayo ang para sa isa't isa."

Hikbi ko at yumuko. Hinalikan ko ang kanyang nakaawang na labi.

Pinunasan ko ang aking luha at kinuha ang aking telepono. Bumaba ako sa kama at
nagtungo sa balkonahe.

Tinipa ko ang numero

ni King at tinawagan ito.

"Layana are you really sure about this?."

Bungad niya sakabilang linya. Matagal bago ako nakaimik. Naging sunod sunod pa ang
paglunok ko tila iniipon ang lakas ng loob upang masabi ko ang gusto kong sabihin.

"O-oo King. Buo na ang desisyon ko."

Napapikit ako. Hinigpitan ko pa ang tali ng roba sa aking katawan na para bang doon
ako kumukuha ng lakas upang ako ay hindi manghina.

Labag man sa aking kalooban ngunit ito ang tama. Ayokong magkasala sa Dyos para
lamang sa pagmamahalan namin ni Alli. Kung ito lamang ang paraan upang matigil na
ang pag aalangan ng aking tunay na ama ay gagawin ko.

"You know I can help you Layana...Pwede ko kayong tulungan. Ako na ang bahala
magpaliwanag kay Daddy sa lahat."

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya.

Napailing ako kahit na hindi niya nakikita.

"A-ayoko ng magkasala King. Kung ano ang tama ay iyon ang gagawin ko..."

Kahit sobrang sakit na. Kung kinakailangan kong magsakripisyo ay handa kong gawin.

"...At isa pa, tama ang iyong ama. Ano na lang ang sasabihin ng mga tao? Ano na
lang ang sasabihin ng tao kay Alli.?"

Kilala si Alejandro sa larangan ng negosyo, maging ang mga Del Rio. Ano na lang ang
sasabihin nila kung malalaman nila to? Ayokong maapektuhan si Alli dahil lamang sa
gulong idinulot ko sakanilang pamilya.

"Our Dad Layana. Tatay natin."

Saad ni King. Hindi ko inintindi ang kanyang sinabi.

"Bukas ng umaga, sunduin mo ako dito sa flat ni Alli. Sa ngayon, gusto ko muna
siyang makasama."

Gusto kong sulitin ang huling pagkakataon na makasama ko siya.

Nang matapos ang tawag ay muli akong bumalik sa loob at naabutan ko ang tulalang si
Alejandro. Gulo gulo din ang kanyang buhok.

Dahan dahan akong lumapit sakanya at mukhang naramdaman niya ang aking presensya
dahil agad siyang lumingon sa gawin ko.

"Baby."

Aniya sa paos na boses.

"Hi."

Bati ko at naupo sa tabi niya. Malungkot akong napangiti nang yakapin niya ako
bigla.

"I thought you left already. Hindi kita maramdaman sa tabi ko kaya nagising ako."

Napabuntong hininga ako. Sana hindi mo maramdaman ang pag alis ko mamaya.

"Tulog na tayo."
Saad ko, iniiba ang usapan. Napatango naman siya at muling nahiga. Ngunit sa
pagkakataong ito ay sobrang higpit na ng yakap niya sa'kin.

Hindi ako natulog magdamag. Pinagmamasdan ko lamang ang itsura niya. Dahil alam
kong ito na ang huling makikita ko siya ng malapitan.

Nang pumatak ang maliit na kamay ng orasan sa numero singko ay bumangon na ako.
Naging dahan dahan ang pag bangon ko at sinuot ang damit ko.

Hindi ko na inintindi pa ang itsura ko at nilapitan si Alli. Nakapikit matang

hinalikan ko siya sa kanyang labi. Dampi lang bagaman matagal at nang makunteto ay
tinalikuran ko na siya.

"I love you so much Alli..."

Humugot ako ng malalim na hininga. Hindi ko alam na darating ang araw na bibitiwan
ko ang mga salitang kinakatakutan ko.

"...But I'm breaking up with you."

To be continued...

=================

Kabanata 33

Ang mag reklamo ng bitin sa chap. na to, babalatan ko ang hypothalamus xDD

Kabanata 33

Alejandro

"Maraming salamat po sa lahat tito. Sa lahat sa mga naitulong mo."

Saad ko at sumimsim ng kape. Napangiti si Mayor at napatango tango.

"Walang anu man hija. Ang importante ay natulungan kita."

Aniya at napangiti.

Isang linggo na ang nakakalipas simula nang umalis ako at iwan si Alejandro.
Lumipad kami patungong Daanbantayan Cebu. Naninibago ngunit pinipilit kong
makasabay at pilit ko ding sinasanay ang sarili ko na araw araw ay ang pamilyang
Del Rio na ang aking makakasama.

Pinipilit ko na rin tanggapin ang mga pangyayari dahil wala na naman akong
magagawa.Imbes na manahimik sa isang tabi at magmukmok. Mas nanaisin ko na lamang
maging abala sa kung anu ano mang gawain.

Pinasyal din ako ni King sa buong rancho nila sa cebu. Ngunit kahit na ganun ay
hindi ko pa rin maiwasan isipin si Alejandro. Kung anu ang kanyang mga
pinagkakaabalahan at kung hinahanap niya ba ako.

Araw araw din siyang tumatawag sa'kin ngunit ni isang beses ay hindi ko nagawang
sagutin. Nagpalit na din ako ng numero upang kalimutan siya.
Mahirap. Napakahirap dahil sa bawat minutong lumilipas ay ang magagandang ala ala
naming dalawa ang naiisip ko.

At ngayon ngang muli akong bumalik ng manila upang asikasuhin ang aking mga
requirements sa PIS upang makapaglipat na ako ng skwelahan ay hindi ko maiwasan
kabahan.

Laking pasasalamat ko din

nang umuwi ako sa apartment ni Eliot upang kunin ang mga gamit ko ay naabutan ko
doon si Mayor. Hindi ko na kaylangan puntahan siya sa bicol upang magpasalamat sa
lahat ng naitulong niya sa'kin.

Naabutan ko din doon si Eliot at katulad ng dati ay para lamang akong hangin
sakanya. Ni hindi niya ako lingunin man lang.

"Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sayo hija."

Napapailing na saad ni mayor. Naikwento ko kasi sakanya ang dahilan kung bakit
aalis na ako bilang scholar niya.

Napangiti na lamang ako sakanya.

Hindi rin ako nagtagal pa sa coffee shop at nagpaalam na ako sakanya. Sakay ng itim
na sasakyan na bigay sa'kin ni Tito Ace ay dumiretso ako sa PIS.

Nagtungo ako sa Agri business building. Hindi iniintindi ang bulungan ng mga kapwa
ko estudyante. Kumatok ako ng tatlong beses at pumasok sa Dean's office.

Nanghihinayang pa si Dean Chua dahil sa pag alis ko ngunit wala na siyang magagawa.
Buo na ang aking desisyon. Kakalimutan ko na ang lahat na para bang isang masamang
panaginip lamang.

Pabalik na ako ngayon sa parking lot upang makaalis na nang mahagip ng aking mata
ang isang pamilyar na sasakyan. Biglang kumabog ng mabilis ang aking dibdib nang
tumigil ito sa aking harapan.

"A-Alli."

Halos pabulong na saad ko nang lumabas ito ng kanyang sasakyan. Halos mangining ang
aking tuhod nang mapagmasdan ko ang kanyang itsura. Gulo gulong buhok. Mukha din
siyang pumayat at nangingitim din ang ilalim ng kanyang mata. Tumutubo na din ang
kanyang bigote.

Tila hindi rin siya makapaniwala na nasa harapan niya ako.

"Kwon."

Usal ko nang yakapin niya ako

bigla. Bigla ding nangilid ang luha sa aking mata.

"B-baby. I m-miss you. Where have you been? A-ang tagal mong nawala. Hindi rin kita
matawagan. What happened baby?."

Nalilitong saad niya. Gusto kong gantihan ang init ng yakap niya ngunit hindi ko
magawa. Tila ba ay may pumipigil sa akin na gawin yun kahit na gustong gusto ko.
Humugot ako ng malalim na hininga at nanghihinang tinulak siya.

"Ayos ka lang ba? I miss you."

Paulit ulit na saad niya. Napapikit ako nang halikan niya ako sa aking noo. At nang
akmang papapasukin niya ako sakanyang sasakyan ay doon na ako pumiglas sa hawak
niya.

Mukha namang nagulat siya sa inakto ko dahil nalilito ang ekspresyon ng kanyang
mukha.

"B-baby. What's wrong? Did I do something para magalit ka? D-did I get you hurt
nang huli tayong magkita sa condo? I'm sorry."

Tinakpan ko ang aking bibig ng aking kanang kamay at napapailing na umatras

sakanya.

Wala kang kasalanan Alli. Wag kang humingi ng tawad please.

"U-uuwi na ako."

Tanging naiusal ko at tinalikuran siya. Ngunit hindi pa man ako nakakahakbang ay

naramdaman ko na lamang ang pagyakap niya sa'kin mula sa likuran. Ibinaon niya ang
mukha sa pagitan ng aking leeg at balikat, bagay na madalas niyang gawin kapag
nasasaktan o naglalambing siya.

Ngunit iba ang sitwasyon ngayon. Hindi siya naglalambing dahil nasasaktan siya.

"W-what...What happened to us? Why do I have this feeling na iiwan mo ako?"

Paputol putol na aniya. Alam

kong umiiyak na siya base na lamang sa likidong nararamdaman ko sa aking leeg.

Tuluyan na ding naglandas ang luha sa aking pisngi. Ayokong magsalita. Ayokong
bumitaw ng mga masasakit na salita upang layuan niya lamang ako. Ayoko siyang mas
masaktan pa kapag nalaman niya ang katotohanan.

Humugot ako ng malalim na hininga at dahan dahan inalis ang pagkakayakap sakanya.
Yumuko ako at nanatiling nakatalikod sakanya. Ayokong makitang nahihirapan siya.

Ayokong ma---

"Ayoko na Alli."

Diretsahang saad ko. Nawalan bigla ng imik sa pagitan namin.

"W-what? I'm sorry. Come again?"

Tila hindi makapaniwalang saad niya. Narinig ko ang yabag ng paa niya patungo sa
aking unahan. Hinawakan niya ako sa aking baba at dahan dahan itong inangat.

Hindi ko magawang tumitig sa abohin niyang mata. Nanghihina ang mga tuhod ko.

Ang sabi ko noon ay sana wag niya akong saktan dahil baka hindi ko makayanan.
Ngunit ano itong ginagawa ko? Ako pa pala mismo ang mananakit sakanya.

"Say it again, Layana Faith. And tell it directly into my eyes."

Mahinang aniya. Gusto kong tumawa ng pagak. Ganitong ganito din ang mga napapanuod
at nababasa ko noon. Hindi ko naman inaasahan na mangyayari din sa'kin ang ganito.

Sa ikalawang pagkakataon ay humugot ako ng malalim na hininga at lakas loob na

tinitigan siya sakanyang mata.

In his eyes that penetrates my soul.

"I'm breaking up with you Alejandro Vance Kwon."

Malamig na ani ko kahit sa loob loob ko ay gusto ko na lamang siyang yakapin ng

mahigpit at sabihing biro lang ang lahat.

But who am I kidding with? Kahit sino ay hindi matatawa sa mga pinagagawa

ko.

"Ayoko na. I-I just realized that you're just a hindrance t---"

"Stop..."

Paos na aniya. Napakurap pa ako ng ilang beses dahil sa sunod sunod na pagtulo ng
luha ni Alli.

"J-Just stop baby. You're hurting me."

Halos wala ng boses na aniya. Napayuko siya at ginulo ang dati ng magulong buhok
niya.

Pinahid ko ang aking luha dahil halos nanlalabo na ang aking paningin ngunit wala
na din silbi dahil wala ding tigil sa pag agos ito.

Bakit ba ang sakit magmahal? Ang hirap hirap.

Tinalikuran ko na siya at dahan dahang inihakbang ang aking mga paa. Tila ba ito ay
nakapako sa semento at ay ayaw ng maalis. Napakabigat din ng aking nararamdaman.
Pakiramdam ko ay pasan pasan ko ang lahat ng problema ng tao sa buong mundo.

"My queen..."

Usal ni Alli.

"...Please don't break my heart."

Nagmamakaawang aniya at hinawakan ang aking braso. Pumiyok din ang kanyang boses.
Ngunit sa tingin ko ay wala na siyang lakas dahil nang akmang aalisin ko ito doon
ay kusa na lamang siyang bumitaw.

Hindi ko na siya nilingon pa at nagtuloy tuloy na sa sasakyan. Nang makapasok sa

backseat ay doon na ako tuluyang nanghina.

Inilabas ko ang sakit na nararamdaman ko.

Nanghihina man ay nagawa kong tawagan si King.

"W-wala na King. Wala na."

Humihikbing saad ko at pinikit ang aking mata.

"Hush now. Where are you?"

Pagpapatahan niya sa'kin. Sinabi kong nasa PIS ako at bigla na lamang namatay

ang tawag. Maya maya pa ay may isa pang sasakyan ang dumating at alam kong kay King
na iyon.

Agad ko siyang niyakap nang malapitan niya ako.

"K-King. W-wala na. Tapos na kami. At ang sakit sakit."

Hinigpitan ko ang pagkakayakap sakanya. Inakay niya ako sakanyang sasakyan at

sinabi sa aking driver na sakanya na ako sasabay. Tumango naman si manong at agad
na pinasibad ang sasakyan.

"Hush now Faith. Hush. You will make it."

Pagpapalakas niya ng loob sa'kin. Pinagbuksan niya ako ng pinto sa passenger seat
at inalalayang makaupo doon. Umikot siya sa sasakyan at siya naman ang sumakay.

Hindi pa man nakakalayo ang sasakyan ni King ay nilingon ko ang parking lot. At
halos panginigan ako ng tuhod nang makitang nanduduon pa din si Alli at nakatitig
sa sasakyan namin.

I'm sorry Alli. I'm sorry.

"A-ang sabi ko King..."

Napapikit ako.

"...N-nangako kami na hindi namin sasaktan ang isa't isa. Nangako siya at ganun din
ako sakanya. I'm such a liar, King. Sinaktan ko si Alli na wala ng ibang ginawa
kundi ang mahalin at pasayahin ako araw araw. Ang sakit."

Hindi nagsalita si King at pinapakinggan lang ang mga sinasabi ko. Itinigil niya
ang sasakyan sa isang tabi at naramdaman ko na lamang ang pagyakap niya sa'kin.

Napahagulhol ako. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang mawala sa'kin si Alli. Sobrang
mahal ko siya.

Ano ba ang nagawa kong mali at bakit kaylangan kong masaktan ng ganito? Ngayon
lamang ako nagmahal at hindi ko inaasahan na ganito pala kasakit. Mas masakit pa
noong pag alis ko sa Hacienda.

Sana

isa na lamang itong panaginip. Sana paggising ko kinabukasan ay nakangiting mukha

ni Alli ay bubungad sa'kin at sasabihin niyang mahal niya ako.

Pero wala na. Hindi na iyon mauulit pa dahil sira na kaming dalawa. Sinira ng
tadhana ang dapat sanang masayang pagsasama namin.

Humigpit ang yakap ko kay King nang muling makaramdam ng pagkahilo. Sa ilang araw
na lumipas ay hindi ko na binigyang pansin ang sarili ko kahit na madalas ang
pagsuka at pagkahilo ko.

"N-nahihilo ako King."

Mahinang ani ko at humiwalay sa yakap niya. Sumandal ako sa headrest ng upuan. Ni-
recline naman ito ni King upang umaayos ang aking pagkakasandal.

"You feel dizzy again?."

Kunot noong aniya. Napatango ako at minasahe ang parte ng aking ulo na sumasakit.

"We'll go to the hospital. Hindi lang ako nagsasalit but napapansin ko na madalas
na ang pagkahilo mo."

Seryosong aniya at muling nag maneho.

"Wag na King. Kulang lang ako sa tulog kaya parati akong nahihilo. Uwi na lang tayo
please. Gusto kong magpahinga."

Mahinang ani ako at pinikit ang aking mata hanggang sa tuluyan na akong hilahin ng
antok.

Mahinang tapik ang nakapagpagising sa'kin. Iminulat ko ang talukap ng aking mata at
kunot noong tiningnan si King.

"Were here."

Tiningala ko ang matayog na gusali. Tumango ako at lumabas ng kanyang sasakyan.

Pumasok kami sa condominium at dumiretso sa elevator. Nang nasa tapat na kami ng

unit ni King ay bigla na lamang akong napahawak sa balikat niya dahil muli akong
nakaramdam ng pagkahilo.

"You sure, you're okay?"

"Hmm."

Tumango ako. Nang makapasok sa loob ay inalalayan niya

akong makaupo sa sofa. Inilibot ko ang paningin sa buong unit. Ito ang ikalawang
beses na pumunta ako dito at hindi ko pa rin maiwasan mamangha sa laki ng kanyang
unit. Mula sa carpeted floor, sa ceiling sa mga appliances at sa interior design.

"Stay here. I'll get you water."

Tumango ako at nahiga sa sofa. Akmang ipipikit ko ang aking mata nang makarinig ako
na parang kalabog sa may guess room.

Umakyat ako sa hagdan at lumiko sa kaliwang pasilyo. At halos taasan ako ng

balahibo nang maabutan si Axiela at Eliot na nandudoon.

"E-Eliot stop it. Baka dumating si King at maabutan tayo sa ganitong ayos."

Paputol putol na ani Axiela ngunit hindi man lang siya tugunin ni Eliot. At mas
lalo pa siyang diniin sa pader at hinalikan ang kanyang leeg.

Hindi ko kaya ang mga nakikita ko. At hindi ko alam kung ano ba talaga ang meron sa
dalawa. Tinalikuran ko na lamang sila at akmang bababa na nang siya naman pagsulpot
ni King.

"Faith, where have you be--- the hell Axiela and Delos Reyes. How do you get in
here? And w-what the?"

Gulat na saad ni King. Agad naman napahiwalay ang dalawa. Itinulak ni Axiela si
Eliot at inayos ang nagusot niyang damit.

"K-kuya King."

Ani Axiela. Halata ang nerbyos sakanyang boses. Nilingon ko si Eliot at abala
lamang ito sa pagsuklay sa buhok niya. Tila wala siyang pakialam na naabutan namin
siya sa hindi kaaya ayang eksena.

"Delos Reyes. What did you do to my sister."

Namumula na sa galit si King at sinugod si Eliot. Kinuwelyuhan ito at isinandal sa

pader.

"Kuya. Stop it."

Suway ni Axiela ngunit pinanlisikan

lamang ito ni King.

"King."

Ako na ang lumapit at sumuway sa namumuong tensyon sa dalawa. Napabuntong hininga

naman si King at padaskal na binitiwan ang damit ni Eliot.

Napangisi naman ito at mayabang na pinagpagan ang nagusot niyang damit dahil sa
higpit ng pagkakahawak dito ni King.

"Ask your sister."

Mayabang na aniya at nilagpasan si King. Hindi ko din alam ang nangyayari sa dalawa
kung bakit ganito na lang ang turingan nila. Ang alam ko ay matalik silang
magkaibigan ngunit bakit parang may hidwaan sakanila.

Tumigil sa paglalakad si Eliot sa aking harapan. Nagulat na lamang ako nang bigla
niya akong yakapin ng mahigpit. Dinig ko pa ang pagsinghap ni Layana.

"Are you okay now?"

Bulong niya.

Nangunot ang aking noo dahil sa lambing ng kanyang boses. Akmang hihiwalay ako sa
yakap niya nang mas lalong hinigpitan niya ang pagkakayakap sa'kin.

"I heard what happened. And I'm sorry for it. I'm going to miss you... Now that
you're leaving me alone on that damn apartment."

Malungkot na aniya. At mas lalo pa akong nagulat nang halikan niya ako sa aking
noo.

"Eliot."

Dinig kong tawag dito ni Axiela ngunit hindi siya nito nilingon. Tanging sa'kin
lamang nakatuon ang kanyang atensyon.

"Get off her Delos Reyes."

Si King ang nagsalita. Nagtatangis ang bagang nito at hinila palayo si Eliot
sa'kin.
Napatawa ng malakas si Eliot at matapos ay ngumisi kay King.

"Why Ziether? What's wrong with hugging your sister? Still get jealous eh?..."

Halakhak nito.

"...Damn, you still like her..?"

Turo sa'kin ni Eliot.

"...Fuck off man.

That's incest. You're giving me goosebump because of that."

Seryosong ani Eliot.

Hindi ko alam sa sarili ko ngunit bigla na lamang akong nanliliit sa sinabi ni

Eliot. Oo nga at si King ang pinagsasabihan niya tungkol sa pagkakagusto sa'kin
kuno, ngunit hindi ko maiwasan maapektuhan.

Incest din ang nangyari sa'min ni Alli at hindi namin iyon namalayan.

"Shut it Delos Reyes. It's not what you think. I saw you kissed my sister Axiela a
while ago and then you're hugging Layana infront of her? What do you call of
that?..."

Batid kong naalarma din si King sa sinabi ni Eliot dahil lumingon siya sa'kin. Alam
kung pumasok din sa isipan niya ang sitwasyon namin ni Alli.

Were siblings at nagkaroon kami ng relasyon.

"...That's bullshit Delos Reyes. Kung pinaglalaruan mo lang si Axiela better stop
it dude, kung ayaw mong tuluyan tayong masirang dalawa."

Mahina ang pagkakabigkas ni King sa huli niyang sinabi ngunit alam kong natigilan
si Eliot sa sinabi nito.

Agad din itong nakabawi at nangibit balikat na tinalikuran kami.

"Were going to talk, Axiela."

Saad ni King nang tuluyan nang makaalis si Eliot. Sinulyapan ako ni Axiela at
ngumiti ng pilit sa'kin.

ILANG araw pa ang lumipas at nakatakda na ang pagbabalik namin sa Cebu. Naging
malamig ang pakikitungo ni King kay Axiela at alam kong may hidwaan pa sa pagitan
nila.

Wala na din akong narinig kay Alejandro simula nang tuluyan ko nang putulin ang
ugnayan naming dalawa. Ang huling balita ko dito ay lumipad ito patungong europe
para sa tinatayong bagong branch ng hotel at restaurant doon

at magtatagal ito ng ilang buwan doon.

Tama na din siguro na ganun ang mangyari upang tuluyan na kaming makalimot sa isa't
isa. Tinatanggap ko na din na hindi kami para sa isa't isa. Dumating siya sa buhay
ko ngunit alam kong hindi ito permanente.

Nabalik ako sa realidad nang tumunog ang aking telepono. Kunot noong pinagmasdan ko
ang numerong nagf-flash sa screen nito. Hindi ko kilala ang numero ngunit sinagot
ko ito.

"Change will always come, not because it has to, not because it wants to, but
because it's necessary."

Saad mula sa kabilang linya.

"Thesaree?"

Gulat na ani ako. Paanong nakuha niya ang aking numero? Matagal na simula nang
mawala ang komunikasyon ko sakanya dahil hindi naman talaga ako ganuon kalapit
sakanya kaya nagulat ako nang tawagan niya ako.

"Take care Layana."

Iyon lamang at pinatay na niya ang tawag.

"Let's go?"

Napalingon ako kay King. Nakahanda na ito sa aming pag alis. Babalik na kami
ngayong ng Daanbantayan Cebu at doon ko na ipagpapatuloy ang pag aaral ko.

Napabuntong hininga ako at tumango. Isang oras ang nakalipas at nakarating na kami
ng airport.

Pinalobo ko ang aking pisngi nang makaapak sa lugar ng Daanbantayan.

"Welcome home Hija."

Bati sakin ng mag asawang Del Rio. Ngumit naman ako dito at niyakap sila.
Sinalubong nila kami ni King at inakay sa dining area.

Matapos namin mag salo salo ay hinatid ako ni King sa aking magiging pansamantlang
kwarto.

Sumunod na araw ang hindi ko inaasahang pangyayari ang magaganap. Biglaan dahil
hindi ko inaakala na ganito kadali ko makikilala si Alicia Kwon. Kinakabahan ako at
pakiramdam

ko ay hindi pa ako handa sa anu mang mangyayari.

Ako, si King at si Tito Ace ay patungo sa Angelina Beach dahil doon daw ang tagpuan
namin ng aking tunay na ina. Hindi namin nakasama si Tita Klein dahil bumalik ito
ng manila para may kasama si Axiela.

Dahil sa kaba na aking nararamdaman ay hindi ko maappreciate ang ganda ng paligid.

Parang noong isang linggo lang ay napagusapan namin ni Alli na isasama niya ako
dito sa Cebu, iyon pala ay hindi maitutuloy dahil ang aking kapatid at ama ang
makakasama ko dito.

Malapascua Italian Restaurant Resort iyan ang pangalan ng pinasukan naming resto.
Maganda ang paligid ngunit hindi ko na doon matuon ang aking atensyon dahil sa
lakas ng kabog ng aking dibdib.

"Are you okay, Layana hija?."

Saad ni Tito Ace. Napabuntong hininga ako at tumango. Tumikhim si King at hinawakan
ako sa aking bewang.
"Pwede po bang wag na tayong tumuloy...?"

Nangaalangan ani ko.

"...P-parang hindi pa ako handang makita siya."

Mahinang saad ko. Si Tito Ace naman ang napabuntong hininga.

"Anak, matagal niyang hinintay ang pagkakataong ito. Wag mo naman ipagkait sa ina
mo."

Marahang saad ni Tito at tinapik ang aking balikat.

"It's okay Faith. I'm here."

Bulong sa'kin ni Faith at ginaya ako patungo sa may bandang dulo. Napapikit ako at
tumango.

Mukhang wala na akong magagawa. Kaylangan ko na talagang tanggapin na darating ang

araw na mangyayari ito.

Niyuko ko lamang ang aking ulo hanggang sa makarating kaming pakay na mesa. Dinig
ko pa ang nakakabinging katahimikan sa pagitan namin.

Unti unti kong inangat ang paningin ko nang marinig ang mala anghel na boses ng
isang babae. Umiiyak ito at laking gulat ko nang yakapin na lamang ako nito bigla.

"A-Ace, siya na ba anak ko?"

Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at pinagmasdan ako. Hindi ako

makapaniwala. Para lamang akong nananalamin dahil sa pagkakahawig naming dalawa.

Mula sa kulot kong buhok, sa hugis ng aking mukha, sa ilong at sa aking labi. Mata
lang ang pinagkaiba naming dalawa.

Iniwas ko ang paningin sa naiiyak niyang mata na sana hindi ko na lang ginawa.

Naabutan ko ang pagtitig sa'kin ni Ma'am Rhia at sir Axcel, kapwa sila nakangiti
sa'kin. Ngunit kahit na ganun ay hindi ko magawang tugunin ang ngiti nilang iyon.
Nalipat pa ang aking paningin sa isang lalakeng kung hindi ako nagkakamali ay ang
asawa ni Alicia Kwon. Seryoso itong nakatitig sa'kin. Nakakatakot ang kanyang
itsura.

Masasabi kong siya yung tipo ng taong hindi palangiti. Nakaka intimidate ang
kanyang itsura, hind katulad ng aking tunay na ama na makikita ang pagiging
masayahin. Ngunit kahit na ganun ay hindi mo pa din maitatanggi ang angking
kakisigan nito.

Nagtama ang aming paningin at halos kilabutan ako nang ngumiti siya sa'kin. Ngiting
alam mong may alam na hindi mo dapat malaman pa.

"Layana. Meet your mom, Alicia."

Saad ni Tito Ace ngunit hindi ko na ito inintindi nang muling malipat ang aking
paningin sa bandang dulo ng aming pwesto.

Nanghina bigla ang aking tuhod. Bigla din bumilis ang tibok ng aking puso dahil sa
lalakeng malamig na nakatitig ngayon sa kamay ni King na nanatili sa aking bewang.
Anong ginagawa niya dito? Hindi ba't nasa europa siya?

Hindi ko nilubayan ang kanyang titig hanggang sa unti unti siyang mag angat ng
tingin at nag tama ito sa'kin.

"Alejandro."

Halos pabulong na usal ko.

To be continued...

=================

Kabanata 34

Guys, nagkaroon ng problema. Tinotopak ang watty ko at dumoble ang mga chapter kaya
binura ko muna. Kaya wag na po kayong mag taka kung nabura ung votes and comments
niyo. Sorry po. My bad. Please bear with me.

~*~

Kabanata 34

Hold on

HINDI ko maintindihan ang nangyayari sa aking paligid. Nakatuon lamang ang aking
atensyon sa lalakeng mahal ko. Malamig siyang nakatitig sa'kin at hindi ko alam
kung bakit.

Napabuntong hininga ako at itinuon ang atensyon kay Alicia Kwon. Isa isa niyang
pinakilala ang kanyang kasama.

Niyakapa ako ni Ma'am Rhia at maging ni Sir Axcel.

Hindi ako makapaniwala na magiging ganito ang pagtanggap nila sa'kin. Nakakataba ng
puso ngunit hindi ko kayang matuwa.

"Layana hija, they are your siblings. Rhia, Axcel and Alejandro."

Saad ni Alicia Kwon na napakalaki ng ngiting nakaukit sakanyang labi ngunit may
luhang dumadaloy sakanyang pisngi.

"K-kilala ko na po sila Ma'am Alicia."

Nag aalangang ani ko.

"Mom, I told you. Matagal siyang nagtrabaho sa hacienda. Pero hindi ka naniniwala
sa'kin..."

Saad ni ma'am Rhia at binalingan ako.

"...Layana, do you still remember nung nagbakasyon kami sa bicol? Tuwang tuwa ako
nung muli kitang makita. Pero ikaw hindi mo man lang ako maalala."

Nakangusong saad niya.

Napailing ako. "Pasensya na, pero hindi ko po talaga kayo maalala."

Halos pabulong na usal ko.

Tumikhim si Ma'am Alicia.

"Layana, when you were still

young, madalas mong makalaro noon si Rhia dito sa cebu. But you didn't know that
time na magkapatid kayo."

Tipid na ngumiti sa'kin ang aking ina.

Napayuko ako. Naalala ko nga noong bagong dating ang magkakapatid na Kwon at halos
hindi na ako pakawalan ni Ma'am Rhia sa mga yakap niya. Hindi ko naman alam na
matagal na pala talaga kaming magkakilala.

Binalingan ko si Tito Ace. Nakangiti ito sa'kin katulad ni King na tahimik lamang
kaming pinagmamasdan.

"Layana..."

Muli akong napabaling kay Alicia Kwon.

"This is your Tito Alexander. He's my husband."

Pagpapakilala niya. Dahan dahan kong inilipat ang paningin sakanyang asawa.

Nakakapangliit ang mga titig nito dahil para ako nitong sinusuri. Ngunit nang
ngumiti ito sa'kin ay doon na nawala ang aking agam agam.

"It's such a pleasure to meet a gorgeous young lady like you, Layana."

Saad nito at iminuwestra ang kamay. Nilingon ko ang aking ama. Nag aalangan ako sa
aking kinikilos. Tipid itong ngumiti at napatango.

Nag aalangan man ay lumapit ako kay Tito Alexander at niyakap ito pabalik.

"Welcome to the family hija. Ngayong nakita kita, ay hindi ko magawang magalit sa
aking asawa dahil sa pagkakamaling nagawa niya."

Napaamang ako. Bagaman ay puno ng sensiridad ang kanyang sinabi ay hindi ko

maiwasan masaktan sa kanyang binitiwang salita.

Pagkakamaling nagawa niya.

Isa ka lamang pagkakamali Layana.

Humiwalay ako sa yakap niya at tumugon ng pasasalamat.

"Hija..."

Muling tawag sa'kin ng aking ina.

"Hindi ko pa kita pormal na naipapakilala sa isa mo pang kapatid."

Saad

niya. Bigla akong nanigas sa aking kinauupuan at pakiramdam ko ay pinagpawisan ako

ng malapot.

Nilingon ko si King nang abutin nito ang aking kanang kamay sa ilalim ng mesa.

Tila napatigil din sa akmang pagkain si Tito Ace at nakita ko sa gilid ng aking
mata ang paglingon niya kay Alejandro.

Tumikhim si Tito Ace at akmang may sasabihin nang unahan ito ni Ma'am Rhia.

Bakas sa boses nito ang pananabik.

"Oh my gosh. You're dead kuya Alli. Malalaman ni Mom ang pinaggagawa mo kay Layana
noon sa hacienda."

Tili nito.

Dumoble ang aking kaba at pinakatitigan si ma'am Rhia. Parang tinatambol ang aking
dibdib.

Nangunot ang noo ni Ma'am Alicia at binuka ang mga labi. Akmang magsasalita, ngunit
naunahan ito ng kanina pang tahimik na si Alejandro.

Para nang lalabas ang aking puso sa aking dibdib dahil sa lakas ng tibok nito.
Napatayo na din si Tito Ace at King. Upang paghanda sa aming pag alis.

"What are you talking about, Rhia...?"

Malamig na saad ni Alejandro bagaman ay may ngising nakaukit sakanyang labi.

Pakiramdam ko sa mga oras na ito ay hindi ko siya kilala. Ibang Alejandro ang aking
nasa harapan ngayon. Napakalamig ng kanyang titig na nanunuot sa aking sistema.
Tila pinapanginig nito ang aking tuhod na naging dahilan ng paghigpit ng hawak ko
sa kamay ni King.

"Duh, kuya...Mag--"

Pinaikot na lamang ni Ma'am Rhia ang kanyang mata at inirapan si Alli. Dahil
mukhang hindi na dito itinuon pa ni Alejandro ang kanyang atensyon.

Napabaling naman sa'min

ang atensyon ng mag asawang Kwon nang tumikhim si Tito Ace.

"We gotta go, Alicia and Alexander."

Ani tito sa pormal na boses.

"What? Pero kararating niyo lang."

Ani naman ni Alicia Kwon at hinawakan si Tito Ace sa braso upang pigilan ito.

Napalingon kaming lahat doon at namutawi ang katahimikan sa pagitan namin nang
sadyang bitawan ni Tito Alexander ang kanyang kubyertos at tumikhim.

"Stay, Ace. Gusto pa namin makasama ang inyong anak ni Alicia."

Mababa ang tono nito ngunit hindi ko maipaliwanag ang kilabot na aking
nararamdaman.
Nilingon ako ni Tito Ace. Tila humihingi ng pasensya. Dinig ko ang pagbuntong
hininga ni King.

"Is it okay with you if we stay here for another minute?."

Bulong niya sa aking tenga. Kinagat ko ang aking pang ibabang labi at marahang
tumango.

Alam kong alam ni King at Tito ang aking iniiwasan.

At iyon ay si Alejandro.

Hindi ko alam ngunit natatakot ako. Muli kaming naupo at bumalik na din si Alicia
Kwon sakanyang kinauupuan.

"So, where were we...?"

Tikhim ni Tito Alexander matapos ang isang nakakabinging katahimikang namutawi sa

pagitan namin.

Sumandal si Tito Alexander sa kanyang kinauupuan at pinagkrus ang kanyang braso sa

tapat ng kanyang dibdib.

"Ah. You are'nt formally introduced yet to your brother, Alejandro."

Saad nito sa mababang boses.

Nanatili lamang akong nakayuko. Pinalubo ko ang aking pisngi at matapos ay kinagat
ko

ang aking pang ibabang labi upang mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha.

Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Kinakabahan, kagalakan, pagkasabik

at pangungulila sa taong kaharap ko ngayon ngunit hindi ko pwedeng hagkan dahil
hindi pwede.

So near yet so far.

Literal na malapit kami ngayon ngunit malayong maipagpatuloy pa namin ang aming
relasyon.

Hindi pwede. Incest. Incest ang naganap sa aming dalawa.

Napaangat ako nang tingin nang ilahad ni Alejandro ang kanyang kaliwang kamay
sa'kin.

Nagtama ang aming paningin at gusto ko na lamang umalis sa lugar na ito dahil sa
blanko niyang itsura.

Dinig ko ang mahinang pag mura ni King sa aking tabi.

Nanginginig man ay dahan dahan kong inangat ang aking kanang kamay upang iabot din
ito sakanya. Ngunit laking gulat ko na lamang nang si Sir Axcel ang umabot nito.

Gulat din ang rumehistro sa mukha ni Alejandro.

"I'm sorry for the interruption guys, but I just remember na may ibibigay pala ako
kay Layana..."
Ngumiti ito sa'kin matapos ay tumayo. Wala sa sariling napatayo din ako. Hindi na
niya hinintay pang makapagsalita ang kasamahan namin at hinila na lamang niya ako
palabas.

Nakita ko pa ang akmang pag tayo ni King ngunit pinigilan ito nang kanyang ama sa
braso. Hinuling sulyap ko din si Alejandro at nakitang nakayuko ito ngunit hindi ko
maitatanggi ang pag igting ng panga nito.

Dinala ako ni Sir Axcel sa isang pulang sasakyan at pinapasok dito. Nagmaneho siya
paalis sa lugar na ito at dinala sa isang park. Hindi ako pamilyar sa lugar na ito
kay hindi ko alam kung nasaan kami.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at naupo sa aking tabi.

"Wow...It felt...surreal. Hindi ako makapaniwala. Damn."

Dinig kong saad niya. Tila kinakausap ang sarili.

"Layana..."

Nilingon ko siya at nangunot ang aking noo dahil sa nakikita kong pag aalala sa
kanyang itsura.

"...Let it out. Iiyak mo na...sige na..."

Napaamang ako.

"...I know what's the real score between you and Alli..."

Humalakhak ito at napailing. Tila hindi makapaniwala sa mga pangyayari.

"...Nakita ko kung paano siya mabaliw nang mawala kana lang bigla. But dammit. You
can't be together. You just can't. That's incest."

Saad niya na may diin sa bawat binibitiwang salita.

"Axcel..."

Bulong ko. Nanginginig ang aking labi.

"...Tama na ang pagsampal sa'kin ng katotohanan. Alam ko...alam kong hindi pwede."

Hindi ko na napigilan at tuluyan na akong napaluha.

"Kahit masakit. Iniwan ko siya...kahit...mahal na mahal ko siya ay nakipaghiwalay

ako sakanya."

Pumiyok ako at sinubsob ang mukha sakanyang dibdib nang yakapin niya ako bigla.

"I'm sorry, Layana. I'm sorry."

Bulong niya at hinaplos ang aking buhok.

Ilang minuto lamang ang itinagal namin sa ganung posisyon at siya na ang kusang
humiwalay sa'kin. Tumayo siya at dinukot ang telepono sakanyang bulsa.

Mukhang may tatawagan ito.

Samantalang ako ay nanatili lamang ang pagkakatulala. Wala na. Kahit si Axcel ay
tutol sa aming dalawa. Hindi ko na hihintayin pang malaman ng pamilyang Kwon dahil

malaking eskandalo ito sakanilang pamilya.

Isa lamang akong pagkakamali at baka ako din ang magdulot ng kahihiyan sa bawat
pamilyang kinabibilangan ko.

Hinaplos ko ang aking braso dahil sa lamig ng hangin na humahampas sa aking balat.

Nilingon ko si Axcel dahil papalapit na ito sa'kin.

"This is gonna be the last time dude. You awe me for this. Nuh. I'm doing this for
her. Yeah. Just go here. Bye."

Kasabay ng pagpatay niya ng telepono ay ang pagtapon niya din ng sigarilyong hawak
niya kanina.

Muli siyang naupo sa tabi ko at ginulo ang kanyang buhok.

"Fvck. It's frustrating me."

Aniya at hinarap ako.

"I'll give you a chance to talk to him, Layana. But this will be the last time,
because we both know that this is fvcking wrong."

Saad niya. Nangunot ang aking noo.

"A-ano?"

Umiling siya at napatayo. Kapwa kami napalingon sa bagong dating na sasakyan.

At halos kapusin ako ng hininga nang makilala kung sino ito.

"I'm leaving."

Tanging sinabi ni Axcel at dumiretso sakanyang sasakyan. Pinaharurot ito hanggang

sa hindi ko na ito matanaw.

Napayuko ako at pinikit ang aking mata. Pagod na ako at ang tanging gusto ko na
lamang ay ang umuwi.

Hindi ko inintindi ang tunog ng yabag ng paa na papalapit sa'kin. Nanatili lamang
akong nakayuko habang kagat ang aking pang ibabang labi.

Anong ginagawa niya dito?

Halos mapaigtad ako sa aking kinauupuan nang maramdaman ko ang haplos niya. Naka
squat siya sa aking harapan at unti unting inaangat ang aking mukha. Nanatili ang
kanyang kamay sa aking baba.

"My Queen..."

Paos na bulong niya. Unti unti kong dinilat ang talukap ng aking mata at halos
panawan ako ng ulirat nang salubungin ako ng kanyang abong mata.

"Alli."
Mahinang ani ko at muli akong napapikit nang yakapin niya ako bigla.

"I miss you. Damn."

Bulong niya sa aking punong tenga. Humigpit din ang kanyang yakap sa'kin. Hindi ko
alam kung ano ang iaakto ko ngayon sa kanyang harapan kung gayong halos malamig na
titig ang pinupukol niya sa'kin kanina.

Ngunit namalayan ko na lamang na niyakap ko siya pabalik at ang unti unting

paglandas ng aking luha sa pisngi.

"Alli."

Muling saad ko, humihikbi.

I miss you too. I'm longing for you, Alejandro.

"Sshh."

Aniya at humiwalay sa yakap namin. Pinunasan niya ang aking luha ngunit tila walang
saysay ito dahil hindi tumitigil ang pagalpas nito sa aking mga mata.

"Alli."

Paulit ulit na saad ko sakanyang pangalan. Hinalikan niya ako sa aking noo pababa
sa tungki ng aking ilong at natigil sa aking labi.

Kahit ngayon lang. Gusto ko siyang makasama. Kahit ngayon lang, gusto kong
magkasala kasama ang mahal ko.

Buong puso kong tinugon ang halik niya at muli siyang niyakap.

"I love you, my Queen. I love you."

Paulit ulit na namutawi sakanyang labi. Napakasarap pakinggan ngunit napakasakit

isipin na tila isa lamang itong panaginip at kaylanman ay hindi pwedeng magkatotoo.

Gusto kong tugunin ang mga sinasabi niya. Gusto kong sabihin at iparamdam na mahal
ko din siya ngunit hindi ko magawa. Natatakot akong sumugal at baka matalo lamang
ako. Na ang maging resulta ay ang pagkasira at pagbagsak niya.

Mas hinigpitan ko pa ang pagkakayakap sakanya ngunit humiwalay siya at hinubad ang
coat na suot niya. Ipinatong niya ito sa aking balikat at muli akong hinalikan sa
aking noo.

Sinubsob ko ang aking mukha sakanyang dibdib. Hindi ko kayang salubungin ang
nakakalusaw niyang titig.

Wala ni isa sa'amin ang sumubok magsalita. Tanging tunog ng kuliglig ang naririnig
namin sa paligid. Maliwanag ang buong kalangitan. Punong puno ng bituin na
nagkikislapan.

Masuyong hinahaplos ni Alejandro ang aking buhok at hahalikan ito. Bagay na madalas
niyang gawin sa'kin.

Gusto ko siyang kausapin ngunit natatakot akong simulan dahil baka hindi maganda
ang kalabasan.
Tanging pagbuga ng hangin at buntong hininga lamang ang aming nagagawa.

"Let's runaway, Baby."

Saad niya. Halos nabingin ako sakanyang sinabi.

Humiwalay ako sa yakap niya at nalilitong tinitigan siya. Bagaman seryoso ang
kanyang itsura, mababakasan pa rin dito ng agam agam at takot.

Takot na baka tanggihan ko ang alok niya.

"Alli."

Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Let's runaway. Lalayo tayo. Magsisimula sa umpisa. You and I, Layana. Let's start
something new. Wag na nating intindihin sila. Just...come with me."

Halos pabulong na saad niya sa huling sinabi.

"Alejandro..."

Halos pasigaw na saad ko.Napapailing. Hindi ko alam na kaya niyang sabihin ang
lahat ng yon.

"...Naririnig mo ba ang sarili mo?."

Napatayo ako at sinuri siya. Wala siyang naging tugon sa'kin. Pinagmamasdan niya
lamang ako.

"Mali ang sinasabi mo. Maling mali dahil magkapatid tayo."

Pabulong na saad ko. Tila ayaw ng

lumabas sa bibig ko ang mga binitiwang salita.

"Iyan ba ang rason kung bakit nakipaghiwalay ka sa'kin?."

Napaamang ako. Napatayo siya at lumapit sa'kin. Gulat akong tiningala siya nang
muling makita ang pangdidilim ng kanyang mukha.

"Tell me Layana, Is that it? Iyon lang ba? ha? Dahil magkapatid tayo kaya nagawa
mong saktan ang damdamin ko.?"

Hinawakan niya ako sa aking magkabilang balikat. Naiiyak na ako.

"Oo Alli. Oo. Iyon ang dahilan. Magkapatid tayo. At sa tuwing naiisip ko na ang
lalakeng naging una ko sa lahat ay kapatid ko...hindi ko maiwasang...masaktan.
Bakit ikaw pa? Bakit naging kapatid pa kita? Bakit minahal pa kita.?"

Nanlalabo na ang aking paningin dahil sa nagbabadyang luha ngunit hindi ko ito
inintindi.

"You're so shallow, Layana Faith..."

Napaamang ako. Tinalikuran niya ako at muling naupo.

"...Ang babaw ng rason mo para iwan ako. Samantalang ako...alam kong sa una pa lang
na mag---"

Natigilan siya sakanyang sariling sinabi. Maging ako ay natigilan din.

"A-ano? Ipagpatuloy mo Alli. Ano?"

Hinarap ko siya. Napapikit ako. Tila alam ko na ang kasunod ng kanyang sasabihin.

No. Please no. Sana hindi totoo. Dahil pagnagkataon, ay hindi ko na alam ang
mararamdaman ko para sakanya.

"You really want to know...?"

Tiningala niya ako.

"...Yes Layana. Una pa lang ay alam ko ng kapatid kita. Ngunit wala akong ginawa
upang pigilan ang nararamdaman ko sayo."

Mahinang

aniya.

"B-bakit..bakit hindi mo ako nilayuan kung gayong alam mo naman pala noon na hindi
pwede?"

Napailing ako. Puno ng pagkadismaya ang nararamdaman ko sakanya.

"I-I can't. Hindi ko kaya. Dammit. Hindi ko kayang mawala ka sa'kin. Hindi ko
kayang makita kang masaya sa iba. Gusto ko ako lang. Kaya kahit na mali.
Ipinagpatuloy ko. Damn...Alam kong kahit na mali ay ginawa ko pa din dahil hindi ko
maintindihan kung bakit ikaw lamang ang gustong makita ng mga mata ko. Sayo lang
tumitibok ng mabilis ang puso ko."

Kung nasa ibang sitwasyon lamang kami, ay marahil magagalak na ako sakanyang mga
pinagsasabi. Ngunit hindi ko kayang magsaya. Ni katiting na kasiyahan ay hindi ko
mahanap sa puso ko.

Tuluyan na akong nanghina sa rebelasyon niya.

Napakasarili mo Alejandro. Iniisip mo lamang ay ang sarili mo.

"K-kaylan pa...?"

Nanghihina man ay pinipilit kong magpakatatag.

"K-kaylan mo pa alam na magkadugo tayo.?"

Sigaw ko nang wala akong makuhang tugon sakanya.

"Six months ago. Simula nang umalis ka sa hacienda. Hinanap kita. At doon ko nal--"

"T-tama na Alli."

Pagpapatigil ko sakanya. Ayoko ng marinig pa ang mga kasunod.

"A-alam mo naman palang hindi tayo pwede pero pinagpatuloy mo pa. Napakasarili mo
Alejandro. Sarili mo lang ang iniisip mo."

Napapailing na saad ko. Tinalikuran ko siya.

Gusto ko siyang sisihin. Gusto kong ibunton sakanya ang lahat, dahil kung hinayaan
niya na lamang ako ay hindi kami mapupunta sa ganitong kakomplikadong

sitwasyon. Ngunit kapag sumasagi sa akin ang mga araw na minahal niya ako ay hindi
ko kayang magalit sakanya.

Dahil alam ko sa sarili kong minahal ko din siya. At patuloy na mamahalin.

"Hon..."

Pagpipigil niya sa'kin. Niyakap ako mula sa aking likuran. Humikbi ako at napailing
sakanya.

"I'm sorry honey. I-I just can't stay away with you. I love you so damn much kahit
na mali. I'm sorry kung pinilit ko ang sarili ko sayo. Pero hindi ako nagsisisi.
Dahil naranasan ko ang mahalin pabalik ng isang tulad mo."

Tuluyan na akong nanghina. Hinarap ko siya. Hindi na ako nagulat nang yakapin niya
ako bigla at inakay papasok sakanyang sasakyan.

"Masakit din sa parte ko na malaman na kapatid kita dahil noon pa man ay alam ko ng
may isa pa akong kapatid. Ngunit ni isang beses ay hindi namin ito napagusapan ng
aming pamilya. Ako, si Axcel and Rhia, grew up in states. Walong taon ako, pito
naman si Axcel at limang taon si Rhia. Mga bata pa kami ngunit madalas na mag away
ang aming magulang. Nalaman namin na, hindi talaga nila mahal ang isa't isa.
Pinagkasundo lamang sila ng kanilang mga magulang."

Nagsimula si Alli sa pagkwento. Ramdam ko ang bigat sa dibdib niya ngunit

pinagpapatuloy pa rin niya.

"Until one day, bigla na lang nawala si Rhia at mom. Tatlong taon din silang hindi
nagpakita sa'min. Ofcourse, we tried to find them. Pero sadya silang mailap. Ngunit
may isang source na nakapagsabing nasa pilipinas sila. Hindi ko alam kung papaano
napauwi ni Dad sina mommy pero nagulat na lamang

ako na narito sila sa harapan ko. Umiiyak. Doon ko nalaman, na nagkaanak si mommy
sa ibang lalake noong mga panahong nawala siya.

Masakit sa'min ang mga pangyayaring yon. Ngunit tinanggap pa rin namin siya dahil
sa mahal namin siya. Pinahanap namin ang anak ni mommy na naiwan dito ngunit hindi
namin nahanap. Hanggang sa nabaon na lamang...ito sa limot."

Napaluha ako. Hindi ko maintindihan si Alli.

"Noong dumating ako sa mansyon para makapagbakasyon ay napansin na kita, because

you look exactly with my mother. Ngunit hindi ko iyon binigyan ng pansin.
Instead...pinaglaruan kita na nauwi din sa pagmamahal ko sayo. At dahil nga doon ay
iniwan mo ako. Kaya pinahanap kita. And God knows kung gaano ako nasaktan sa mga
nalaman ko. Instead na maging masaya dahil nahanap na kita, ay hindi ko magawa
dahil sa nalaman kong kapatid kita. Pinilit ko din ilayo ang sarili ko sayo. Ngunit
hindi ko kaya. Until one day, nalaman kong muli kang pinapahanap ng aking ina. Kaya
ginawa ko ang lahat. Hinaharangan ko ang lahat ng impormasyon na maaaring makuha
nila. I even doubled the amount na binabayad nila sa P.I na nihire nila para ibahin
ang impormasyon na ipaparating nila sa aking ina."

Napasinghap ako. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi.

"Then the Del Rio came. Damn that destiny. Tadhana ang naging kalaban ko Layana
upang hindi nila malaman ang lahat. But the Del Rio clan is influencial. The night
after you had a dinner with the Del Rio. They started to investigate your family
background also. Sa pangunguna ng kanilang Don. It's Don Leandro, who gave a hint
to your father, Ace Del Rio para sila ay magduda."

Naging sunod sunod ang paglunok ko. Wari'y hindi matanggap ng aking sistema ang mga
nalaman ko.

Naaalaa ko pa ang pagbanggit niya sa pangala ni Alicia Kwon na naging dahilan nga
ng pagdududa ni Tita Klein.

Matalino ang matanda. Kaya niyang manipulahin ang tao sa paligid niya.

"Ginawa ko ang lahat ng magagawa ko Layana. Kahit na mali ay hinarang ko sila upang
manatili ka lamang sa'kin dahil mahal kita. I know, it's wrong. Mali dahil nga
magkapatid tayo. Pero kaya kong gawin ang lahat para sayo..."

Humigpit ang pagkakayakap niya sa'kin. Ibinaon ang mukha sa pagitan ng aking
balikat at leeg.

"Maimpluwensya ang kompanya ng ama mo, Layana. In just a one snap ay kaya nitong
pabagsakin ang Kwon Industry..."

Sa pangalawang pagkakataon ay muli akong napasinghap. Oo nga at maimpluwensya ang

Kwon Industry, nangunguna din ito sa larangan ng negosyo. Ngunit ngayon ko lamang
nalaman na mas may hihigit pa sakanila.

At yun ay ang Del Rio's Empire.

"Pero handa akong sumugal. Kaya kong ipagpalit ang lahat. Be with me in this fight,
ako na ang bahala sa lahat. Ang kaylangan ko lang ay samahan mo ako, sayo ako
kukuha ng lakas, upang ipagpatuloy ito..."

Nanghihina na ako. At alam ko sa sarili ko na konti na lang ay bibigay na ako.

"...Just hold on to me, my Queen."

To be continued...

Kung walaaa ka ng makapitan. Kapit ka sa akin. Kapit ka sa akin. Hindi kita

bibitawan. HAHA 😂😂😂

=================

Kabanata 35

@Almi29Fati25 and @GOTATALENTMIND Nakakaiyak bes, yung comment nyo nawala sa K34.
Tsaka yung mga votes. I treasure pa nmn every comment.

This is the last part of TCM. Next update is the Wakas. HAHA

~*~

Kabanata 35

Iniwan
"Alli..."

Maang na ani ko. Tila hindi makapaniwala sakanyang sinabi. Humiwalay ako sa yakap
niya at lumabas sa sasakyan niya.

Imposible ang gusto niya. Ayoko ng magkasala at gusto ko ng itama ang lahat ng
aking pagkakamali.

"...Imposible ang sinasabi mo."

Napapailing na ani ko. Tiningala ko ang langit nang mapansing wala na ang mga
bituin. Makulimlim na ito na ani mo'y iiyak na ang ulap ano mang oras.

"Honey."

Tila nagmamakaawang aniya. Muli akong napailing.

"Hindi pwede Alli. Magkapatid tayo at kahit na anong gawin natin ay hindi na
magbabago pa iyon. T-tanggapin na lang natin na hindi talaga tayo ang para sa isa't
isa."

Tinakip ko ang aking kanang kamay sa bibig ko upang mapigilan ang paghikbi.

Gumuhit ang sakit sakanyang mukha. Namumula na din ang kanyang mata, badya ng
malapit ng pag iyak.

"G-ganun na lang ba yon? Y-you're giving me up that easily?. Hon, hindi mo

kaylangang lumaban,samahan mo lang ako. Just don't cut the strings that connect
us...please."

Humakbang siya papalapit sa'kin at sinubukang abutin ang aking kamay ngunit umatras
lamang ako.

Gustuhin ko man ipaglaban siya ay hindi ko magagawa. Natatakot ako sa maaaring

gawin ng aking ama.

Baka ipabagsak niya ang kompanyang pinaghirapan ng pamilyang Kwon dahil lamang sa
isang pagkakamali.

"Ayoko na Alli. Paulit ulit na lang tayo. Hindi mo ba napapansin? Nagkakasakitan na

lang tayo. Nakakasawa na."

Umiling ako at tinitigan siya ng diretso sakanyang mga mata. At halos saktan ko ang
aking sarili nang may butil ng luha na lumabas sakanyang mata.

"N-no.no. Don't say that honey.Ako, hindi ako magsasawa sayo. Please."

Tuluyan na siyang lumapit sa'kin at niyakap ako ng mahigpit. Pilit akong kumakawala
ngunit lalo niya lamang hinihigpitan ang pagyakap sakin.

"Nagsasawa na ako sayo Alejandro. Sawang sawa na ako sayo."

Pabulong na saad ko. Nakalaylay lamang ang aking parehong kamay. Hindi ko tinugon
ang yakap niya.

"N-no. Take it back, honey. T-take it back..."

Utal utal na aniya at binaon ang mukha sa pagitan ng aking leeg at balikat. Doon ko
naramdaman ang likidong dumadaloy sa aking balat.
Umiiyak siya. Umiiyak si Alejandro at ako ang dahilan nito.

Bakit may mga babaeng nagsasabi na, gusto nilang iyakan sila ng isang lalake sa
harapan nila? Patunay daw iyon na seryoso sakanila ang isang lalake.

Ngunit hindi nila alam na masakit. Napakasakit makita na ang kaisa isang lalakeng
mahal mo ay umiiyak sa harapan mo ngunit wala kang magawa kundi ay ang pagmasdan
lamang ito.

"...H-hindi totoo ang sinasabi mo. You're just lying para layuan na kita."

Unti unting lumuwag ang pagkakayakap niya sa'kin nang pilit kong kumawala sa
kanyang bisig.

"Ano ba Alejandro? Hindi kaba makaintindi? Ang sinabi ko ayoko na. Ayoko na dahil
nagsasawa na ako

sayo. Wag mo na akong pahirapan. Layuan mo na lamang ako at kalimutan."

Puno ng hinanakit na saad ko. Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko ngunit kusa ng
sumusuko ang puso ko upang ito ay itama pa.

"Kalimutan na lamang natin ang isa't isa, Alli. Ituring natin itong isang
bangungot...bangungot na gugustuhin mo na lamang magising dahil sa sakit na
naramdaman natin."

Saad ko at tinalikuran siya. Hindi ko na hinintay pa ang magiging tugon niya.

Unti unti kong hinakbang ang mga paa ko papalayo sakanya. Napahawak ako sa aking
dibdib nang maramdaman na tila may karayom na tumutusok dito.

"Hon..."

Tawag niya sa'kin. Gusto ko siyang lingunin ngunit mas pinili ko na lamang na hindi
na.

Hanggang sa maramdaman ko ang pagyakap niya sa'kin mula sa aking likuran. Nanigas
ako at tila napako sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang kanyang paghikbi.

"Ayoko. ayoko. Hindi ko kaya. Ayokong kalimutan ka."

Patuloy na saad niya, humihikbi. Napapikit ako at napailing. Tuloy tuloy na din ang
pag agos ng luha sa aking pisngi.

Kahit anong pilit kong pigilan ang aking pag iyak ay hindi ko magawa. Nakakadurog
ng puso ang pag iyak ni Alejandro mula sa aking likuran.

"Alli..."

Napabuga ako ng hangin. Hindi ko siya hinaharap dahil natatakot ako na kapag nakita
ko ang kanyang mukha ay kusa na lamang akong sumuko at bumigay sa mga gusto niya.

"...Wag mo nang ipilit ang hindi dapat. Ikaw na mismo ang nakakaalam na sa simula
pa lamang ay mali na ang relasyon natig dalawa ngunit pinagpatuloy mo pa rin...tama
na Alli. Tama na."

Malamig na saad ko
at hinawakan ang braso niyang nakapulupot sa' aking bewang. Nanghihina man ay
nagawa kong tanggalin ang braso niya.

Muli kong inihakbang ang paa ko at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi ko alam ang
lugar na ito at hindi ko rin alam kung saan ako tutungo.

"Hon."

Napapikit ako nang muling habulin ako ni Alejandro. Hinawakan ako nito sa aking
braso at dahan dahan akong hinarap sakanya.

"Alli..."

Naiiling na saad ko nang dahan dahan din itong lumuhod sa harapan ko. Naging
malikot ang aking mata at sinundan ang kamay niya kung saan napupunta.

Patuloy lamang ako sa pag iling nang makuha ang gusto niyang iparating.

Bumalik sa aking isipan ang naging pangako niya noon.

"Isang bagay pa pala ang ipinapangako ko sayo mahal ko. Luluhod lamang ako sa harap
mo kapag kasal na ang inaalok ko."

"At kapag dumating ang araw na lumuhod nga ako sa harapan mo ay sana...oo ang
isagot mo."

"Alli...w-wag. Wag mong gawin yan."

Pag pipigil ko sakanya nang mapunta ang kamay niya sa bulsa ng kanyang pantalon.
May idinukot itong isang maliit na kahon at binuksan ito.

Napasinghap ako nang tumambad sa'kin ang isang napakagandang singsing.

Napapalibutan ng dyamante ngunit hindi ako makaramdam ng pagkamangha.

"Alli..."

Pabulong na naiusal ko.

Inangat niya ang paningin sa'kin at ngumiti ng hindi naabot sakanyang mata.

"I know this is not the right time to propose to you. But baby, I can't...let you
go. I just can't let you go that easily..."

Patuloy lamang ako sa pag iling at katulad ng ginawa niya. Lumuhod

din ako sa harapan niya.

Kapwa kami umiiyak.

Hinawakan ko ang kanyang magkabilang balikat at masuyong hinalikan sakanyang noo.

"Alli. Wag mo ng gawin to. Pakiusap."

Garalgal na ani ko ngunit mukhang hindi niya narinig ang mga sinabi ko dahil
patuloy lamang siya sakanyang ginagawa.

Sa sobrang sakit na nararamdaman ko ay hindi ko na namalayan ang pagdating ng tatlo

pang sasakyan.
"I know...this is wrong. Wrong place, wrong timing...Everything is wrong. Pero ang
pagmamahal ko sayo ay kaylanman hindi naging mali. I love you so much and I wanna
be with you for a lifetime. Please...marry me, my Queen."

Tuluyan na akong gumuho. Noon ipinangako ko sakanya at sarili ko na kapag dumating

ang araw na lumuhod siya sa harapan ko ay paniguradong oo ang isasagot ko, ngunit
mukhang hindi na iyon mangyayari dahil hindi pwede.

We had the right love at the wrong time.

Napailing ako. Mali. Mali ang lahat. Mali na minahal ko siya at kahit panahon ay
mali.

Hindi kami pwede dahil magkapatid kami. Ilang beses ko pa bang kaylangan isampal
ang katotohan sa sarili ko upang magising na ako?

Kaylangan ko pa bang masaktan ng paulit ulit upang maintindihan namin na hindi na

talaga pwede?

"Marry me...please."

Pag uulit niya. Akmang ibubuka ko ang aking bibig nang maramdaman ko na lamang ang
paghila at pagyakap sa'kin ng isang tao mula sa aking likuran.

"King..."

Gulat na saad ko. Nilingon ko si Alejandro at halos mapatili ako nang makitang
pinagtutulungan ito ng mga tauhan ng mga Kwon.

"Alli."

Sigaw ko dito at pilit na kumakawala

sa yakap ni King upang lapitan si Alli ngunit hindi ko magawa.

"King, si Alli. Tulungan mo siya please."

Napahagulhol ako nang makitang kwelyuhan ni Tito Alexander si Alli at sinapak ang
mukha dahilan para humandusay ito sa lupa.

Nilinga ko ang aking paningin at nakita ko ang pagyayakapan ni Ma'am Rhia at Alicia
Kwon habang umiiyak. Pilit nitong sinusuway si Tito Alexander sa ginagawa kay Alli.

Nakita ko din ang pagpigil ng dalawa pang tauhan kay Axcel.

"You disappointed me Alejandro Vance Kwon. What the heck is that? You have the hots
for your sister? That's disgusting. That's incest."

Galit na saad ni Tito at muling sinuntok si Alli.

"Alli."

Sigaw ko ngunit nakahandusay na ito sa lupa. Ni hindi nito nagawang lumaban at

hinayaan lamang na saktan siya.

"Tito Ace, King. please. tulungan niyo si Alli..."

Ani ko nang ipasok ako ni King sa loob ng sasakyan.

"I'm sorry Layana. Pero wala tayong karapatan, makisali sakanila."

Ani King at umiling sa'kin. Binalingan ko si Tito Ace ngunit seryoso lamang ang
mukha nito.

"Ang buong akala ko ay nagkaintindihan na tayo, Layana. Ngunit ano iyong naabutan
namin? He's trying to propose to you. At anong isasagot mo? Papayag ka?"

Natigilan ako sa biglaang pagtaas ng boses ni Tito Ace. Napaamang ako. Ngayon niya
lamang ako pinagtaasan ng boses at maging si King ay nagulat sa inakto nito.

"Dad."

Pagsusuway nito sa ama.

Mukha namang natauhan ang huli dahil gulat ako nitong nilingon.

"L-layana hija."

Aniya at sinubukang abutin ang kamay ko at ibinaling ang paningin sa labas, ngunit
ganun na lamang ang

panlulumo ko nang makitang wala na sila.

"Alli..."

Naibulong ko sa aking sarili at pinikit ang aking mata.

"Layana..."

Tinabing ko ang kamay ni King at iminulat ang aking mata. At sa pag angat ko ng
tingin ay nahagip nito ang isang bagay na kumikinang sa labas.

"Layana."

Sigaw ni King nang lumabas ako. Naging tuloy tuloy ang paghagulhol ko nang makitang
singsing ang bagay na nakita kong kumikinang.

"I'm sorry. I'm sorry."

Ani ko, humihikbi at niyakap ang singsing. Hindi ko namalayan ang pagsunod sa'kin
ni King. Inakay ako nito papasok sa sasakyan.

"Layana..."

Tawag sa'kin ni Tito Ace.

"Gusto ko na lamang pong umuwi at magpahinga. Pakiusap, umuwi na tayo."

Malamig na ani ko at itinago ang singsing. Ang singsing na dapat ay magiging

simbolo ng patuloy na pagmamahal namin ni Alli, ngunit imposible ng mangyari.

Dinig ko ang pagbuntong hininga ni Tito Ace at ang pag utos sa driver na paandarin
ang sasakyan.

APAT na araw ang lumipas simula noong mangyari ang masasakit na ala-alang pilit ko
na lamang kinakalimutan.

Sa loob ng apat na araw ay wala akong naging balita sa mga Kwon dahil naging
madalas ang pagkulong ko sa aking silid. Hinahatiran na laman ako ng makakain at
wala ng iba.

Sinusubukan din akong kausapin ng mag ama ngunit hindi ako pumayag. Naging patuloy
ang panlalamig ko sakanila kahit na wala silang kasalanan.

Ang pagsusuka at pagkahilo ko ay naging madalas din. Nahihirapan na akong bumangon

sa umaga dahil aa nararamdaman ko. Naging madalas din ang pag iyak ko sa tuwing
naaalala ko si Alejandro.

Gustuhin

ko man pagsisihan ang pagbitaw ko sakanya ngunit hindi ko magawa dahil alam kong
iyon ang tama.

Napabuntong hininga ako at napagdesisyunang umalis na lamang dito.

Ayoko na dito sa cebu. Gusto ko na lamang umuwi sa bicol. Gusto kong makasama sina
nanay at doon na lamang maglagi.

Kaya nang dumating ang hapon ay kinausap ko si King. Sinabi ko ang plano ko at
labag man sa kalooban niya ay pinagpaalam niya ako sakanyang ama. Na agad din
namang pumayag na siyang kinagulat ko.

Sinamahan ako ni King sa pag uwi. Nagtagal din siya ng ilang araw at
napagdesisyunang bumalik ng manila upang ipagpatuloy ang pag aaral niya.
Samantalang ako ay nawalan ng gana, kaya napagdesisyunan kong huminto na muna.

"Anak, napapadalas ang pagkahilo at pagsuka mo. Magpatingin kana kaya sa doktor?"

Nag aalalang ani nanay at nilapitan ako. Inabot sa'kin ang isang basong tubig at
hinagod ang likod ko.

"Wag na po nay. Stress lang po ako dahil madami akong iniisip."

Pagtatanggi ko. Wala ng nagawa si nanay at napabuntong hininga na lamang.

Kahit anong pilit na pangungumbinse ko ay alam ko dito sa sarili ko na may mali.

Kakaiba ang nararamdaman ko at kinakabahan ako sa magiging resulta kapag
nagpatingin ako.

Katulad ng nakagawian ay muli akong nagkulong sa aking silid. Natulog at

nagpahinga. Nagising ako ng bandang alas sais at nakitang madilim na sa labas.

Akmang lalabas ako nang mapansin ang pagtunog ng aking telepono. Inabot ko ito at
nangunot ang aking noo nang hindi kilalang numero ang rumihistro sa screen.

Nag aalangan man ay sinagot ko ito.

"Honey."

Nangilabot ako sa aking

narinig. Kahit hindi sabihin ay kilalang kilala ko ang nagmamay ari ng boses na
yon.

"Alli."

Usal ko at kinagat ang aking pang ibabang labi.

"I love you."

Bagaman maingay sa kanyang lugar ay naintindihan ko ang kanyang sinabi.

Alam kong nasa bar ito base na lamag sa ingay ng paligid.

"Nasan ka?"

Nilihis ko ang usapan. Dinig ko ang boses ng isa pang lalake sa kabilanv linya.
Tila kinakausap si Alli.

"At the downtown, honey."

Halakhak nito sakabilang linya.

"N-nandito ka din sa bicol?"

Hindi ko alam ngunit para akong nabuhayan ng loob.

"You're here too?"

Saad niya.

"N-nandito ako sa baras."

Walang pagdadalawang isip na ani ko.

Magsasalita pa sana ako nang patayin ang tawag sa kabilang linya.

Hindi ako mapakali. Tila nabuhayan ako ng loob at hinihintay si Alejandro na

puntahan ako dito kahit na wala siyang sinabi.

Ngunit hanggang sa mag umaga ay walang Alejandrong dumating sa bahay. Napahilamos

ako nang matapos kong magsuka. Nagtungo ako sa aking kwarto upang magbihis nang
tumunog ang aking telepono.

Dali dali ko itong kinuha dahil umaasa akong si Alli ito ngunit agad ding nabigo
nang makitang si King ito. Hinayaan kong mamatay ang tawag ngunit muli itong
tumunog.

Napagdesisyunan kong sagutin ito.

"Layana, have you heard the news already?"

Tila hinahapong saad nito.

"A-anong balita?"

Hindi ko alam ngunit bigla akong kinabahan.

"King..."

Saad ko nang matahimik ito sakabilang linya.

"N-naaksidente si Alli at nahulog ang sasakyan nito sa bangin, malapit sainyo."

Nanigas ako sa aking kinatatayuan. Hindi ko alam ngunit bigla na lamang nag
sinunahan sa pagtulo ang mga luha ko.

"H-hindi t-totoo yan."

Iling ko kahit na hindi niya nakikita.

Napahagulhol ako nang hindi bawiin ni King ang kanyang sinabi. Biglang bumukas ang
pintuan ng aking silid at iniluwa noon si nanay. Gulat itong napatingin sa'kin at
natutop ang bibig.

Sinundan ko kung saan siya nakatingin at halos panawan ako ng ulirat nang makitang
may dugong dumadaloy sa aking hita.

"L-layana, anak. D-dinudugo ka. Buntis k-ka?"

Tila hindi makapaniwalang saad ni nanay. Hindi ko alam ngunit bigla na lamang
nandilim ang aking paningin.

Nagising ako na bumungad sa'kin ay puting kisame. Nilibot ko ang paningin at doon
ko nakita si Tito Ace na nakaupo sa sofa habang nakayuko. Katabi nito sa kanan si
Tita Klein at sa kaliwa si Axiela.

Napabaling ako sa aking kaliwa nang makitang nakayungko sa aking gilid si King.

Tinawag ko ito at agad din naman nag angat ng tingin. Inasikaso ako ni King ngunit
hindi ko ito inintindi.

Napahawak ako sa aking puson nang maalala ang sinabi ni nanay bago ako mawalan ng
malay.

"K-kamusta ang b-baby ko, King?"

Mahinang saad ko. Natigilan naman ito sa pagkuha ng tubig at tumikhim. Napatayo din
ang mag asawang Del Rio at lumapit sa'kin. Ngunit si Axiela ay lumabas at dinig
kong tatawag ng nurse.

Kinakamusta nila ako ngunit hindi ko ito magawang tugunin. Ang tanging nasa isip

ko lamang ay ang anak ko.

"Ang anak ko, kamusta? Maayos lang ba?"

Tumikhim si Tito Ace at hinawakan ako sa aking kamay.

Napabuntong hininga ito at umiling.

"I'm sorry hija. But the child does'nt make it. Y- you had a miscarriage."

Tila nabingi ako sa aking narinig.

"A-ano?"

Saad ko.

"Layana, dahil sa depress na naranasan mo ay hindi nakayanan ng bata. Mahina ang

kapit nito sayo. Kaya s-siya nawala."

Saad ni King at niyakap ako. Ngunit tinulak ko lamang siya.

"N-nagsisinungaling ka lang King. Ano to? Pingloloko niyo lang na ako ha? Nalaman
kong buntis ako tapos bigla na lang nalaglag?."

Pinagtatampal ko ang dibdib ni King ngunit tila walang lakas ang aking katawan
upang gawin pa iyon.

"G-ginagawa niyo lang to dahil si Alli ang ama ng anak ko at ayaw niyong malaman
ito ng iba at mapahiya ang pamilya niyo."

Ani ko ngunit unti unting nanghina ang aking boses nang maanalisa ko ang aking
sinabi.

"S-si Alli. Nasan siya?"

Mahinang ani ko. Ang huling dinig ko kay King ay naaksidente ito at..

"Layana..."

Si Tita Klein ang nagsalita.

"...Take a rest please. Makakasama sayo yan."

Napailing ako. "H-hind tita, kaylangan kong makita si Alli. Dapat malaman niyang n-
nawalan kami ng anak, at kaylangan naming damayan ang isa't isa. Ang sabi ni King
ay naaksidente daw si Alli. Nasan ang kwarto niya? Baka pwede niyo akong samahan?"

Pakiusap ko ngunit ganun na lamang ang pagtataka ko nang umiwas sila ng paningin
sa'kin.

"W-wala na si Alejandro, Hija. H-he's dead, due to car accident.I'm sorry."

Napalingon ako kay Tito Ace.

Hindi ako makagalaw sa aking kinauupuan nang marinig ang mga sinabi niya.

Pilit akong napatawa.

"A-ang sama mo Tito. G-ganun na lang ba ang pagtutol mo sa relasyon namin ni Alli
para sabihin mong wala na siya?"

Halakhak ko ngunit hindi ito natinag. Nilingon ko si King ngunit umiling ito
sa'kin. Doon ko napagtanto na hindi sila nagbibiro.

"Iniwan na ako ng anak ko, pati ba naman ng daddy niya?"

Bulong ko sa aking sarili. Tuluyan na akong napahagulhol nang muli kong naramdaman
ang pagyakap ni King. Wala na akong lakas pa upang ilabas ang sakit na nararamdaman
ko.

Tahimik akong humikbi sa dibdin ni King. Inaalo ako nito at sinasabing makakay ko
ang lahat.

Ngunit ako na sa sarili ko ay hindi na alam ang gagawin. Pakiramdam ki ay pasan ko

ngayon ang problema ng daigdig.

"Paano pa ako mabubuhay, King kung iniwan na ako ng mag ama ko?"

To be continued...
Guys, gusto ko lamang ishare sainyo na habang sinusulat ko ang kabanatang ito ay
napakabigat ng dibdib ko. Bakit? Dahil totoong naranasan namin ang ganitong
trahedya. Bago lang, katapusan ng november nangyari. Naaksidente yung tito ko at
nalaman na lang namin kinabukasan na wala na siya.
Wala na sana akong plano isulat ang ganito, pero bago pa man mangyari ang trahedya
sa'min, ay nakasulat na to. Planado na ang lahat na ganito ang mangyayari sa
kabanatang ito. Kaya kahit masakit sa parte ko, ay hindi ko na binago.

=================

Kabanata 36

Kabanata 36
Karma
TATLONG araw ang itinagal ko sa hospital at kahit ni isa sakanila ay hindi ko
magawang kausapin. Dinalaw ako ng pinsan kong si Rogenna at pilit na pinapagaan ang
loob ko kahit na napapansin kong balisa din siya.
Nang makalas sa hospital ay napagdesisyunan kong dalawin si Alli. Nakalabi ito sa
cathedral.
Tuloy tuloy lamang ang pag agos ng aking luha nang lumapit ako sa kinalalagyan
niya.
Nagtama ang aming paningin ni Alicia Kwon ngunit agad akong umiwas. Sa loob ng
tatlong araw na nasa ospital ako ay kahit ni isang beses ay hindi niya ako nagawang
dalawin.
Naiintindihan ko naman ito dahil anak niya din si Alejandro. Namataan kong
magkatabing nakaupo si Rhia at Axcel malapit sa kinalalagyan ni Alejandro.
Nakita ko din ang lalakeng minsan ay hinatid ako sa flat ni Alli. May mga kasama pa
itong ilang lalake din. Lahat sila ay nakausot ng salamin.
Inalalayan ako ni King na makalapit. Tahimik akong umiyak at nagdasal.
Gusto kong sumbatan si Alejandro. Bakit, iniwan niya ako? Bakit nangyari sakanya
to?
"What are you doing here?"
Napaangat ako ng tingin nang lapitan ako ni Tito Alexander.
"You..."
Dinuro niya ako. Agad na naalarma ang aking ama mula sa aking likuran.
"Alexander."
Banta dito ni Alicia Kwon ngunit hindi natinag si Tito.
"Ikaw ang dahilan kung bakit namatay ang panganay ko."
"Tito..."
Naiiyak na ani ko. Napasinghap ako nang iharang ni Tito Ace ang sarili niya sa'kin.
"Alexander. Don't you ever dare point your finger to my daughter."
Bigla akong

kinabahan. Nakakakuha na din kami ng atensyon. Lumapit si Axcel at Rhia sakanilang

ama at ganun din ang ginawa ni Tita Klein. Hinawakan niya sa braso si Tito Ace.
Ngunit ang dalawang haligi ng ama ay hindi nagpatinag.
Sarkastikong napatawa si Tito Alexander.
"Your daughter? Ang anak mong inakit ang sarili niyang kapatid at ano? Nagkaa--"
Hindi na naituloy ni Tito Alexander ang kanyang sinasabi nang mabaling ang aming
atensyon sa babaeng kakapasok pa lamang sa cathedral. Naka bestida itong puti at
halata ang pagiging sopistikada at elegante nito.
"Shut up Alexander."
Inalis nito ang salamin sa mata at nangunot ang aking noo nang makitang mugto din
ang mata nito.
Dinig ko ang pagsinghap ni Alicia Kwon at pag usal ng hindi kilalang pangalan.
Kita ko ang paninigas ni Tito Alexander at dahan dahang hinarap ang babae.
"M-margarette."
Ani tito ngunit sinalubong lamang siya nito ng sampal.
"Y-you promised me Alexander that you're gonna take care of our son. You even
promised na ibibigay mo ang lahat sakanya ngunit anong ginawa mo? Humadlang ka
sakanya at sa babaeng mahal niya na naginh dahilan ng pagkawala ng anak at apo ko."
Sa pagkakataong ito ay ako naman ang napasinghap. Bigla akong nanginig sa hindi
malamang dahilan.
"Margarette."
Si Alicia Kwon ang nagsalita.
"Shut up Alicia. Anong klase kang ina? Hinayaan mong mawalan ka ng apo dahil lamang
sa lihim niyo? Ikababagsak ba ng kompanya niyo kapag sinabi niyo sa mga Del Rio na
anak ko at ni Alexander si Alejandro?"
Tila bombang sumabog sa aking pandinig ang sumiwalat

na rebelasyon.
Dinig ko ang malulutong na mura ni Axcel at ang pag iyak ni Rhia.
Binalingan ako ni Alicia Kwon.
"A-anak."
Aniya. Napailing ako.
"A-anong ibig sabihin nito?"
Nanginginig ang aking boses.
"Anak, not now please."
Umiiyak na saad ni Alicia Kwon.
"Anong ibig sabihin nito?"
Sigaw ko. Inalalayan ako ni King sa aking likuran.
"Tito Alexander, ano to? H-hindi ko k-kapatid si Alejandro?"
Halos pabulong na ani ko.
Muli kong binalingan si Alicia Kwon.
"M-may nalalaman ka ngunit mas pinili mong manahimik? Sabihin mo nga, umiiyak kaba
dahil sa pagkamatay ni Alli o umiiyak ka dahil hinahabol ka ng iyong konsenya? Na
kung sana isinawalat niyo ang lihim ninyo, hindi hahantong sa ganito. Sana buhay si
Alli, sana hindi nawala ang anak ko. At s-sana...buhay ang mag ama ko."
Napapikit ako at nanghihinang napaupo. Nasayang ang lahat ng pagtatakwil na ginawa
ko kay Alejandro dahil sa isa pang rebelasyon.
Napakasakit ng pinagdaanan namin ni Alejandro ngunit puro kasinungalingan lamang
pala ang lahat.
Hindi kami magkadugo at mas lalong hindi kami magkapatid.
Napayuko ako. Hindi ininda ang pagtulo ng mga luha ko.
Unti unting nabawasan ang tao sa loob ng cathedral. Umalis din ang magkapatid na
Axcel at Rhia at halos isumpa ang kanilang magulang dahil sa nalaman.
Hanggang sa kami na lamang ang natira. Ako, ang mag asawang Del Rio, si King,
Axiela, ang mag asawang Kwon at ang babaeng nag ngangalang Margarette.
Pilit akong kinakausap ni King ngunit tulala na lamang ako. Hanggang sa naramdaman
ko ang pagtabi

sa'kin ni Margarette. Ang totoong ina ni Alli.

"Nobyo ko si Alexander at buntis ako nang magpakasal sila ni Alicia. Dahil na din
sa pagkakasundo ng pamilya nila."
Paninumula niya. Nakuha niya ang aking atensyon kaya nilingon ko siya. Napaigtad
ako ng pisilin niya ang aking kaliwang kamay.
"Sa una hindi ko alam na buntis ako dahil sa totoo lang, ay hindi seryoso ang aming
relasyon. It was just a fling. Were FuBu."
Halakhak nito, ngunit mababahidan ng kalungkutan.
"Hindi ako tumutol sa pagpapakasal nila dahil una pa lang ay hindi namin mahal ang
isa't isa. Nag paubaya ako, oo. Ngunit matapos ang isang buwan ng kanilang kasal, I
found out that I am pregnant. Sinabi ko ito kay Alex, maging sakanyang asawa at
napagkasunduan namin na ilihim ito. Wala naman itong kaso kay Alicia dahil hindi
niya mahal si Alexander. May mahal itong iba."
Ngumiti ito ng pilit at sinulyapan si Tito Ace.
Alam ko ang nais niyang iparating dahil tumutugma ang sinasabi niya sa kwento ni
Tita Klein.
"Inilihim namin ito dahil sa takot na baka itakwil ako ng sarili kong pamilya. Ang
pamilya ko at pamilya ni Alex ay magkalaban sa negosyo kaya alam kong tutol sila
kapag nalamang buntis ako. Hanggang sa manganak ako ay si Alicia ang nag alaga
sa'kin. Pinalabas nilang sa states nabuntis si Alicia at doon niya ipinanganak si
Alli. So I'm out of the picture already. Nagpakalayo layo ako at nawalan ng
komunikasyon sakanila."
Bumuntong hininga ito at napailing. Sinulyapan ko ang mag asawang Kwon ngunit
pareho itong tulala.
"Pero hindi nila alam na lihim ko lang na binabantayan ang anak

ko. Hindi lang ako makalapit dahil natatakot ako. Everytime I tried to go near him
ay pinapangunahan ako ng takot. Hanggang sa makuntento na lamang akong nakatingin
sa malayo. Nasubaybayan ko din ang paglaki niya at ang pag-iibigan niyo."
Tipid itong napangiti at muling binalik ang salamin sakanyang mata.
"Pero nagsisisi ako at aminado akong may kasalanan din ako. Kunh sana ay nagawa
kong magpakilala sa anak ko ay hindi mangyayari to. Sana, hindi pumasok sa isipan
niyo na magkapatid kayo at hindi niyo kaylangang maghiwalay at hindi mahahantong sa
ganito. I'm sorry Layana hija. This is my entirely fault."
Napailing ako at inabot ang kanyang kamay.
"Wag nyo pong sisihin ang sarili ninyo, Tita Margarette."
Niyakap ko ito at napapikit ako. Sa huling pagkakataon ay naramdaman ko ang tunay
na kalinga ng isang ina.
"Miss Del Rio."
Napaangat ako ng tingin at tila nagising ako sa isang masamang panaginip.
I heaved a sigh then massaged the bridge of my nose.
"Yes, Alice?"
I said without looking at her. I continued scanning the documents given to me from
the finance department.
"You have a visitor, Miss."
I smirked nang mapansin ang pag aalangan sa boses ng aking secretary.
"Who?"
I simply said. I tapped the table while waiting for her answer.
"It's mister Choi, from Choi's group of company, Miss Del Rio. He said, you have a
lunch date with him and he's here to pick you up dahil ayaw niya daw pong maghintay
sa pupuntahan niyo."
So my prospect is here already. I mentally rolled my eyes.
"Let him in Alice."
Maya maya pa ay naramdaman ko na ang pagbukas

at sara ng pinto ng aking opisina.

"Good morning gorgeous."
He said then kissed me on the chicks. I arched my brow then punch him to his chest.
"Who gave you the permission to kissed me?"
I seductively whispered on his right ear. I even lick his earlobe that made him
shiver.
"Relax Bench. Relax. Your tense."
I chuckled then get my sling bag.
"Let's go."
Saad ko at isinukbit ang aking kamay sakanyang braso.
"Alice, cancel all my appointments today. No phone call. Kapag may naghanap, tell
them that I am out."
"Miss, even Sir King?"
My forehead knotted.
"Of course he's the excemption. Just tell him to call my personal number.
Ayt?...Let's go Bench."
I said then pulled his hand.
"Really Bench, really?"
Inilibot ko ang paningin sa buong unit niya. Damn this man. Lunch date pero dinala
ako dito sa condo niya?
"You'll cook?"
Panunuya ko at pabagsak na naupo sa couch niya. Itinali ko ang aking buhok at dahil
sa naiinitan ako.
Sumunod siya sa'kin at naupo sa tabi ko. Napataas ang kilay ko nang maramdaman ang
haplos niya sa aking braso.
"Bench, were here to eat. Stop it."
Pagpapakipot ko.
"Oh, c'mon Faith. I know you want this as much as I want you."
Saad niya at ibinaon ang mukha sa aking leeg. Damn this pervert. Tss.
"Oh yes Bench. I want you..."
Unti unti kong inabot ang folder na nakapatong sa glass table at hinarap sakanya.
"I want you to sign these contract first, before we do some intimacy."
Ngisi ko.Inis naman ako nitong binalingan at padabog na inabot ang ballpen

at pinirmahan ang kontrata without reading it.

Stupid Bench.
"I signed it already. So...where were we?"
Siya na ngayon ang ngumisi at agad na hinalikan ako sa aking leeg. Napatingala ako
to give him more access.
"You smell so good faith."
He said then cupped my breast. I pused him against the sofa that made him schock.
Pumatong ako sa ibabaw niya at sinunggaban siya ng halik.
"Fvck your driving me crazy, Faith."
Tss. Too noisy.
"Sshh. Shut your mouth, Bench."
I put my forefinger on his lips then grind on his top. I felt his manhood hardened.
Inisa isa kong tanggalin ang butones ng long sleeves polo niya ng may ngisi.
"Do you like it? Hmm Bench?"
I bit my lower lip nang tumambad sa'kin ang mabato niyang katawan.
"Damn. I fvcking love it."
He frustrately said.
"Stop swearing, Baby. That's bad."
Halos palakpakan ko ang sarili ko nang tumango siya at humingi ng tawad.
Nang tuluyan ko ng mahubad ang damit niya ay sinunod ko ang kanyang jeans.
I can already feel his bulging crotch. Ah. Bench. You fvcking pervert. I slowly
unbuckle his belt at sinunod ang kanyang butones. I was about to unzip his zipper
when my phone rang.
Oops, save by the bell.
Walang anu ano ay tumayo ako at iniwan si Bench na halos mabaliw na sakanyang
kinahihigaan.
"King."
Bungad ko sa kabilang linya.
"Where are you?..."
Saad niya na para bang ama ko kung makapagtanong.
I rolled my eyes upwards.
"I'm with Mister. Choi's son, King. Don't worry about me."
Lumayo ako kay Bench at hininaan

ang aking boses. Dinig ko pa ang tawag nito ngunit hindi ko inintindi.
"You know, you don't have to do that, Faith."
Puno ng sensiridad na saad niya. I heaved a sigh then massage the bridge of my
nose.
This is my mannerism whenever I am stress.
"King..."
Napabuga ako ng hangin.
"I'm doing this for the sake of our company. Ayokong may umapak na lamang sa'tin.
Ayokong masayang ang pinaghirapan ni papa"
Two years ago. The Kwon Industry tried to compete us. Lahat ng kalaban naming
kompanya ay sinusyohan upang kami ay mapabagsak. They invested, kahit anong negosyo
na may kinalaman sa amin ay pinasukan din nila because of their goal na ipabagsak
kami.
Hindi ko alam pero ganun na lamang ang galit ng CEO ng Kwon Industry sa aming mga
Del Rio. Wala na akong balita kay Alicia Kwon at sa mga kapatid ko sakanya.
Ang alam ko lang ay iniwan nila ang kanilang ama matapos ang rebelasyon ni Tita
Margarette limang taon na ang nakakalipas.
They loath their father kaya iniwan nila ito sa ere.
And the 'Alexander Kwon' is the new CEO of the Kwon Industry simula ng mawala ang
panganay nitong anak.
"Faith, alam mong hindi basta basta maipababagsak ni Alexander Kwon ang Del Rio's
Empire. He's just a carabao and we are the flies na inaapak apakan at nililiparan
sa ulo niya. Hindi niya tayo kaya Faith."
Napangisi ako. I know it. Alam kong hindi kami kaya ni Alexander Kwon pabagsakin
dahil ako ang magpapabagsak sakanya. And according to my source. Ang Choi's Group
of company ang ikalawang may malaking share sa Kwon Industry.
Alam kong malapit

ng itake over ni Bench ang posisyon ng kanyang ama bilang CEO at kapag nangyari
iyon. Ilalabas ko ang mga dokumentong napirmahan niya kanina na patunay na
pinagbibili niya sa'kin ang share niya sa Kwon Industry.
I can't wait na mangyari ang araw na yon. Unti unti kong papalitan si Alexander
Kwon sa kanyang posisyon. Literal na gagapang siya sa lupa. I will take everything
he has kagaya nang pagkuha niya sa aking mag ama.
Yes, Im putting all the blame on him. Dahil kung hindi niya inilihim ang lahat ay
sana buhay ang mag ama ko at may sarili na kaming pamilya ngayon.
Now, take my revenge Alexander Kwon. Paghihiganti ko na unti unti mong ikababagsak.

I'll be your living karma.

Nagkamali ka na ako ang binangga mo.
I am Layana Faith Del Rio. The daughter of the business tycoon, 'Ace Del Rio'
"Hey, still there?"
Agad kong pinunasan ang luha kong hindi ko namalayan ang pag alpas nang bumalik ako
sa aking ulirat.
"Hmm. I'll call you back, Later. Kuya."
Pang aasar ko sakanya at pinatay ang tawag. Hindi ko na hinintay pa ang magiging
sagot niya dahil panigurado akong magtatalon iyon sa tuwa dahil narinig niyang
tinawag ko siya ng kuya.
Napapailing na lamang akong bumalik sa sofa.
Napataas ang kilay ko nang makitang nakahiga pa din doon si Bench, ngunit boxers na
lamang ang saplot sa katawan.
Akma nitong kukunin ang folder na pinirmahan niya lamang kanina ay inunahan ko na
ito.
Damn. This is not the right time para mapagtanto niya ang lahat ng kanyang
pinirmahan.
Ang alam niya ay mag iinvest lamang siya sa Del Rio's Empire para sa tinatayong
mall at para na din sa mga real estates na isa pang negosyo ng Del Rio's empire. He
did'nt know na kahit wala ang mga Choi ay kaya namin magpatayo ng malaking mall.
His forehead knotted.
"What took you so long?"
Aniya at hinila ako papalapit sakanya. Nakaupo ako ngayon sa kandungan niya at
binigyan siya ng nakakalokong ngisi.
Mukhang hindi niya napansin ang pag aagaw ko sa folder. Oh Bench, your a one
fvcking stupid as*hole.
Muli niya akong hinalikan sa aking leeg at hinayaan ko lamang ito. But when I felt
that he's sucking it. I immediately pushed him.
Uh uh. No kiss mark, idiot.
"I need to go, Bench..."
Tumayo ako at inayos ang nagusot kong damit.
"...Tumawag ang kapatid ko at may kaylangan kaming pag usapan."
I gotte go Bench. Nakuha ko na anh pakay ko sayo. There's no more reason to stay.
I lean on him then kiss him again on his lips.
"Ciao..."
I winked on him.
"...See you when I see you, Bench."
Saad ko and turned my back on him.
One down. I easily seduced him because that's the weakness of a man. Konting tukso
mo lamang sakanila ay bibigay na sila. Ganyan karupok ang mga lalake. Pakitaan mo
lang ng motibo ay bibigay na kaagad.
I flip my hair.
Great job Faith. You just accomplished your mission.
To be continued...

=================

Kabanata 37

Qouta na kayo ah. Dami ko ng inupdate haha. Vote and Comment. Pampasipag lng HAHA
#28 at GF 💜💜
Kabanata 37
Paulit ulit
"Mommy, mommy, daddy said he loves you so so much."
"Really sweetie? Tell your daddy that I love him too so so much."
Malungkot akong napapangiti habang tinatanaw ang isang pamilyang nasa harapan ko.
Napabuntong hininga ako nang makita kung gaano kalambing ng mag asawa sa isa't isa.
May ibubulong ang lalake sa anak niya at ibubulong din ito ng anak sa kanyang ina.
Napailing na lamang ako at inilihis ang paningin sakanila. Hindi ko kaylangan
mainggit sakanila. Hindi ko kaylangan ng ano pa mang bagay.
Dahil ang nasa isipan ko na lamang ngayon ay ang pagpapalago ng kompanya. Sa limang
taon na nakalipas ay natutunan ko ang pasikot sikot sa Del Rio's Empire.
Sa gabay ni papa at ng kapatid kong si King ay natuto ako kahit papaano.
Muli kong nilingon ang magkapamilyang nasa harap ko bago ako tumayo.
I smiled bitterly nang makitang papaalis na din ito katulad ko. Karga na ng lalake
ang kanyang anak habang magkahawak kamay silang naglalakad ng kanyang asawa.
Dati ay pangarap ko din ang ganun. Ang magkaroon ng sariling pamilya at ipapasyal
din namin ang magiging anak namin sa park. But I think it won't happen anymore.
Dahil ang kaisa isang lalakeng mahal ko ay wala na.
At hindi ko na din kayang magmahal pa ng iba dahil sa puso ko ay siya lamang. I
tried dating other man but I can't help na hanapin sakanila ang katangian ni Alli.
Palagi na lang si Alli. Siya lang ang

hinahanap hanap ko. I'm longing for him. I'm longing for his touch, and I'm longing
for his love.
Pero napakaimposible. Kahit ano pang pangungulila ko sakanya ay hindi na niya ito
matutugunan at mapupunan dahil wala na siya.
Wala na ang lalakeng mahal ko.
Damn. I miss him. I miss him so damn much.
I bit my lower lip then stare at the ring that until now I still wearing. Ang
singsing na ibibigay niya dapat sa'ken nang gabing nagpropose siya.
I heaved a sigh then shook my head mentally to brush the thought off.
Napagdesisyunan ko na lamang na bumalik na sa mansion.
"Where have you been, lady?"
Bungad sa'kin ni Papa.
"Nagpahangin lang sa labas pa."
Lumapit ako sakanya at niyakap siya. Hinalikan ko din siya sakanyang pisngi.
"Sa park? Hindi ba't malayo iyon dito hija? Pwede ka naman mag horse riding dito sa
hacienda. Delikado sa labas anak."
Ngumuso ako at inakay si papa sa dining area.
"You're so strict papa. Para kang si King..."
Humalakhak ito at ginulo ang buhok ko.
"Were just concern about you hija. We know that whenever you're al--"
"Pa, I am okay. I assure you that..."
Pagpuputol ko sa sasabihin niya. Palaging ganyang ang hinaing nila sa'kin ni King.
Nag aalala sila dahil minsan na nila akong nahuling umiiyak ng mag isa.
Pero nakayanan ko. At kakayanin ko pa. The world won't stop revolving dahil lamang
nawala si Alli. And instead, ako mapagiiwanan nito.
"...Anyways, kaylan uuwi dito si King?"
I took a one month leave sa trabaho ko bilang presidente ng kompanya at mas pinili
kong umuwi dito sa cebu

para makasama si Papa.

Gustuhin ko man makasama si Tita Klein at ang kapatid kong si Axiela ay hindi
maaari dahil abala na din itong gumawa ng sarili niyang pangalan.
Nakikilala na ang clothing line na itinayo ni Axiela kahit wala ang tulong ni papa.
Gustuhin man tulungan ni papa si Axiela sa kompanya nito ay ito na mismo ang
tumanggi.
She said 'I want to be successful without your help, Dad. I want to make you and
mommy proud at me'
Kaya kami ni King ang nagtutulungan sa Del Rio's Empire. He's the CEO and I am the
president.
Samantalang si papa ay nagpapahinga na. Ginagabayan niya na lamang kami sa
pagpapatakbo nito.
"He can't. He has a business trip in europe. Good for one week."
Napatango ako at nilagyan ng kanin ang kanyang pinggan. Hindi ko namalayan ang oras
at gabi na pala.
Ganun ako katagal sa park?
"How about Tita Klein?...sinong mag aalaga sayo dito? Yung maintenance mo?"
Napailing ito.
"She's enjoying Axiela's company...and don't worry about me. Iniinom ko ang gamot
ko sa tamang oras."
Halakhak nito na naging dahilan ng pag iling ko.
Masayang natapos ang hapunan namin ni papa kahit kami lang dalawa ang nasa hapag.
Alas otso na ng gabi kaya napagdesisyunan ko nang pumanhik sa aking kwarto.
Naligo ako binuksan ang laptop ko. I opened my sykpe at napangisi nang makitang
online si King.
"Hi..."
Bati ko matapos ko siyang tawagan. Kita ko sa background niya ang mga waiter at
waitress na palakadlakad. Patungo sa kung saan.
He must be in the restaurant.
"How are you faith?"
Tikhim nito.

Napailing ako sa lamig ng kanyang boses. Ito pa lamang ang unang beses na
makakausap ko siya dahil ang huli ay noong tumawag siya habang kasama ko si Bench.
That was three days ago.
"I'm good, King. I'm good..."
Napatango tango ako.
"...What's with your face? Are brokenhearted?"
He's brows furrowed.
"What are talking about?"
Saad ni King at inayos ang kanyang tie. Napailing ako. Naturingan businessman
ngunit hindi marunong mag neck tie.
"Wala..."
Halakhak ko.
"...Pasalubong ah."
Biro ko pa dito.
"Faith..."
He heave a sigh at may nilingon sa katapat niya. Hindi ito kita sa monitor kaya
hindi ko kilala kung sino ito.
"Alam mo ang rason kung bakit kinakamusta kita."
I mentally rolled my eyes. Hindi ko alam pero nagbago ang ugali ni King. Simula
nang malaman niya na magkapatid kami he became over protected. Unlike noong bagong
kilala ko pa lamag sakanya is he was playful.
"I got it."
Ngisi ko at pinakita ang folder na naglalaman ng patunay na nabili ko na ang share
ni Bench sa Kwon Industry. I even show him the signature of Bench Shander Choi.
"You have to treat me for this, King. Hindi biro ang pinagdaanan ko para lamang
mapapirma siya."
Kunwaring pag papaawa ko ngunit lalo lamang nangunot ang noo ni King at sumandal sa
kinauupuan niya.
"Nuh. You just seduced him. Anong mahirap doon?"
He lazily said then crossed his arm.
Lumawak ang ngiti ko at napatango tango.
"I didn't seduced him. Kusa na siyang nahulog sa alindog ko."
Hagikhik ko ngunit ang ekspresyon sa mukha niya

ay hindi man lang nagbago.

"When will you gonna change, Faith?."
He said out of the...topic. He just blown it out.
Napaamang ako. Natitigilang napatitig sakanya.
"Hindi ka naman ganyan dati. You've change, yes. And I want you to change yourself
again. Sadness and hatred ate you. But I don't understand kung bakit kaylangan mong
magbago ng ganyan. You know, I really don't want it to slap in your face but it's
needed. Nakakaapak kana ng taong walang kinalaman, Faith. You are using them for
your own good and it's bad. Hindi ko na gusto kung ano ka ngayon. I love you coz
your my sister pero hindi na kita kilala."
Nawalan ako ng imik. At kinurap kurap ang aking mata. Hindi ako makapaniwalang
masasabi ang lahat ng yon ni King. Ang inaasahan kong kakampi ko ay hindi pala
gusto kung ano ako ngayon.
"Faith."
Saad niya matapos kong mawalan ng imik. Pagak akong tumawa at malamig na nagsalita.
"I called you dahil gusto kong magpaalam sayo na uuwi ako ng bicol pero hindi ko
naman inaasahan na...nevermind. Bye."
Saad ko at pinatay ang laptop.
Ilang minuto akong tulala at sinasariwa ang mga sinabi niya. Tahimik akong
napahikbi at nahiga.
Palagi naman na ganito. Mag isa ako sa aking kwarto at umiiyak. Pero iba ngayon.
Ang bigat ng dibdib ko dahil sa katotohanang pinamukha sa'kin ni King. Oo nagbago
ako at tama siya dahil iyon sa pagkamuhi at kalungkutan dahil sa mga walang
kwentang taong nilayo kami ni Alli sa isa't isa.
Hindi nila alam ang nararamdaman ko. Hindi sila ang nawalan ng anak at ng
minamahal. Hindi nila maiintindihan ang sakit na nararamdaman

ko habang wala sila sa posisyon ko.

Nakatulog ako dahil sa pag iyak at nagising ako na hilom na ang aking mga luha.
Naapektuhan parin ako sa mga sinabi ni King ngunit hindi ako nagpatalo sa sakit na
nararamdaman ko. Hindi ko din sinasagot ang mga tawag niya.
Ayoko siyang kausapin.
I get up on my bed and do my routines. Hindi na ako nagbihis ng pambahay dahil
aalis naman ako ngayon. Bibisitahin ko sina nanay sa bicol dahil namimiss ko na din
sila.
Tatlong taon na din akong hindi bumibisita doon dahil kapag tatangkain ko ay
naaalala ko lamang ang mga masakit na pangyayaring naranasan ko. But today, sa
tingin ko ay kaya ko na.
Kaylangan kong ipakita sakanila na hindi na ako naaapektuhan kahit na sa loob loob
ko ay may kirot pa din.
Naabutan kong nakaupo si papa sa patio at nagbabasa ng dyaryo. Dumukwang ako dito
at hinalikan ito sa pisngi.
"Goodmorning pa."
Ngiti ko.
"Good morning too. You're leaving? Where to?"
Kunot noong aniya nang mapagmasdan ang ayos ko.
Napabuga ako ng hangin. Kagabi kasi ay nakalimutan kong magpaalam sakanya. Kaya
paniguradong mabibigla siya.
"Uuwi ako ng bicol, dad..."
Napahinto ito sa pagbabasa at tiniklop ang dyaryo. Inilagay sa glass table at
pinakatitigan ako. Tila ako ay sinusuri.
"...Pasensya na po at hindi ako nakapagpaalam sainyo kagabi. Nakalimutan ko po."
Ang buong akala ko ay magtatampo si papa ngunit hindi ko inaasahan ang magiging
tugon niya.
"You sure? Kaya mo na?"
"Hmm."
Napatango ako at napangiti nang guluhin nito ang buhok ko.
"Anong oras ang alis mo?"
"Ngayon

na po sana. May dadaanan pa po kasi ako."

"Alright. Just take care hija. Call me when you get there..."
Nag usal ako ng pasasalamat at muli siyang hinalikan sa pisngi.
"By the way, nag away ba kayo ng kapatid mong si Ziether? You're not picking up daw
kapag natawag siya...Hija..."
Napabuntong hininga ito.
"...Is there something wrong?"
Napabuntong hininga ako at pilit na ngumiti.
"Ako na po ang bahala. Makikipagayos na ako sakanya."
Malawak na ngiti ang kanyang isinukli sa'kin.
TIRIK ang araw na lumabas ako sa aking sasakyan upang magtanong. Sa tagal kong
hindi nakaapak sa bicol ay mukhang naliligaw ako. Madami na kasi ang pinagbago ng
lugar. Ang dating bakantenh lote ay ngayo'y may nakatayo ng kainan.
Isinuot ko ang aking salamin at pumasok sa mall. Bibili ako ng mga pasalubong kina
nanay.
"F-faith? Faith Del Rio?"
Napataas ang kilay ko nang banggitin ng isang kahera ang pangalan ko. Natigil din
ito sa pagbalot ng mga pinamili ko.
"Yes...?"
Nalilitong anas ko.
"Hala ka. Ikaw nga Miss. Faith."
Tili nito at dali daling kinuha ang kanyang telepono.
"Pwede selfie tayo, Miss?...Idol po kasi kita. Ikaw yung sikat na model ng Axiela's
glimpse of perfection diba po?"
Nangunot ang noo ko nang banggitin niya ang pangalan ng kompanya ni Axiela.
"How did you know?"
Halos pabulong na saad ko dahil pinagtitinginan na kasi kami ng mga taong nakapila
din sa counter.
Sinenyasan ko siyang tumahimik dahil may ilang nagbubulong bulungan na din.
Damn. I didn't expect this. Hindi

ko inaasahan na may makakakilala sa'kin dito. Dahil dito sa bicol ay hindi katulad
ng manila na may naglalakihang billboard kung saan mukha ko ang nakadisplay at suot
ang mga damit na ginawa ni Axiela.
Mukha namang nakuha niya dahil tumahimik siya at muling tinago ang cellphone niya.
"Yung pinsan ko po kasi, Miss. Faith nagtatrabahong personal assistant ni Mister.
Forasteros na photographer niyo din po..."
Hagikhik nito. Tila kinikilig kay Ezekiel.
"Madalas pong ikwento kayo sa'kin ng pinsan ko. May mga picture niyo din po siya
sakanyang cellphone kaya po nakilala ko kayo...naku Miss.Faith ang ganda ganda niyo
po, sana ganyan din ang mukha ko sainyo. Para kayong anghel lalo na nung minodel mo
yung Black and red lingerie last june. Nakakakait po kayo doon sobra...kahit babae
ako, naaakit ako kapag nakikita ko yung picture niyo."
Hagikhik nito. Pasulyap sulyap ito sa'kin dahil sa pag pack niya sa mga pinamili
ko.
Pilit naman akong napangiti hindi dahil sa nag iinarte ako. Naasiwa ako nang
sabihin niyang kahit na babae siya ay naaakit siya.
Di kami talo.
Ngunit hindi ko maiwasan makaramdam ng kagalakan dahil may mga tao palang humahanga
din sa'kin.
"Ayan na po Miss. Faith"
Ngiti niya. Napangiti din ako at napapailing na inabot ang mga pinamili ko.
"Naku miss. Faith, sana po makita kita ulit dito..."
Tila nangangarap na saad niya. Lumawak ang pagkakangiti ko at napatango.
"What's your name?"
Bago ko pa makita ang name plate na nakalagay sa damit niya ay naunahan na niya
akong sabihin ito.
"Francia po, Miss. Faith. Francia

Servantes."
Inabot ko ang kanang kamay ko sakanya. Natigilan naman siyang inabot ito.
"Nice meeting you, Francia. Please drop the 'miss'. Faith na lang."
Napahalakhak na lamang akong nagtungo sa basement ng mall at nagtungo sa sasakyan.
She seems very fond of me.
GULAT na sinalubong ako ni nanay nang mamataan ang pag dating ko. Dali dali nitong
pinagbuksan ang gate at pinapasok ako.
Tiningala ko ang bahay kung saan ako lumaki. Maging dito sa lugar namin sa baras ay
madami na ang nagbago. Ang bahay namin na dating gawa lamang sa kahoy ay ngayon ay
sementado na.
Pinaayos ko ito ilang taong na din ang nakakalipas. Ang lupang dating sinasakahan
ni tatay ay naging sakanya na.
Tinupad ko ang pangarap ko para sakanila. Pinatayo ko sila ng bahay at binilhan ng
sariling lupa. At lahat ng yon ay galing sa aking pagsisikap. Hindi nanggaling sa
bulsa ng pamilyang Del Rio.
Naging matiwasay ang pag uwi ko at madami ang napagkwentuhan namin ni nanay. Halos
hindi na niya ako pakawalan sa mga yakap niya dahil baka daw panaginip lamang ang
lahat.
"Layana anak. Kakain na."
Napahinto ako sa pagtipa sa laptop ko at natitigilang nilingon si nanay. Ngunit
inosente lamang siyang nakangiti sa'kin.
"Susunod na lang po ako nay."
Napatango naman siya at sinabing sumunod ako kaagad. Pagkasara na pagkasara ni
nanay ng pintuan ng kwarto ko ay doon na ako napabuga ng hangin.
Ito na lamang ang unang pagkakataon na tinawag ako sa una kong pangalan.
Napailing ako nang mapagtanto ang lahat.
Layana. It sounds like. Malaya na.

/>Pero malaya saan? Sa sakit ba na naidulot ng nakaraan?

Pagak akong napatawa. I know deep inside my heart, I am not fully heal. Dahil kung
hilom na ang sugat, ay hindi na ako umiiyak gabi gabi.
Hinalikan ko ang palasingsingan ko. Pagod akong napangiti at sinuri ang singsing na
suot suot ko na kahit isang beses ay hindi ko hinubad.
It's you that always can make my heart beat fast. Even you are gone ay hindi ko pa
rin maiwasang umasa na sana...buhay ko.
Ikaw pa rin Alli. Ikaw pa rin.
KINAUMAGAHAN ay tanghali na ako nagising. Kahit naman kasi na nasa bakasyon ako, ay
nagtatrabaho pa rin ako. Nag c-check ako ng mga emails at hinihintay ang report ni
Alice. Hindi ko kaylangan pabayaan ang kompanya kahit na maayos ang pamamalakad
dito ni King.
Speaking of the Devil. Hindi ko pa natatawagan ang isang yon. Bumangon ako at
nagtungo sa aking banyo. Ginawa ang nakasanayan ng gawin.
Matapos kong maligo ay nagbihis ako ng tank top na pinaresan ng denim shorts.
Nagsuklay ako at hinayaang ilugay ang buhok ko.
Kinuha ko ang aking fone dahil tatawagan ko si King. I've been rejecting his call
for I don't know how many times. At siguro nagsawa na din dahil hindi na ito
tumawag ulit.
Napangisi ako. Ganyan naman ang mga lalake diba. Kapag nanliligaw sa babae ay
parang pagtawag lamang sa fone. Nawawala kapag matagal sagutin.
Damn. Is that a hugot? Burn Faith. Burn.
I dialed King's number and about to press the call bottom ng maunahan naman ako sa
kabilang linya.
Eliot is calling me. I answered it.
"I heard you're here

in bicol already."
Malamig na aniya. Pinaikot ko ang aking mata.
"Ang bilis naman kumalat ng balita."
Sarkasmong ani ko.
"May nakakilala sayo sa mall na pag aari ko. Tell me, paanong hindi ko malalaman?"
Ramdam ko ang ngisi nito sa kabilang linya.
"Whatever. So...ano na? Any lead about Elli?."
Tumikhim siya at ramdam ko na din ang pagiging seryoso niya.
"Yes. And I want to tell you all the details personally."
Pumayag ako sa kagustuhan ni Eliot at pinatay na ang tawag. Kinuha ko ang susi ng
sasakyan ko at hindi na nagpalit ng damit at tumatakbong bumaba sa hagdan.
Gusto ko ng malaman kung ano ang lagay ni Elli. Dahil kasabay ng pagkamatay ni Alli
ay nawala din ito. Ang buong akala namin ay nasa abroad lang ito ngunit nalaman
naming hindi pala.
Hindi ito lumabas ng bansa.
Nawawala si Elli and he's nowhere to be found.
Nagpaalam ako kay nanay at hindi na nag agahan. I started the engine at pinaharurot
ito patungo sa San Lorenzo Baras. Kung saan naroon ang bahay ni Eliot.
Kalahating oras ang masasayang bago ka sakanila makakapunta kaya minadali ko ang
pagmamaneho ko.
Ngunit hindi pa man ako nakakarating sakanila ay biglang nahinto ang sasakyan ko.
Pinaulit ulit ko pa itong minaniubra ngunit ayaw talaga.
"Damn."
Mura ko at bumaba ng sasakyan. Kinuha ko ang aking salamin dahil sa init ng araw.
Fuck. Nakakasilaw. Sinuri ko ang sasakyan at halos mapatampal ako sa aking noo nag
makitang flat ang gulong nito.
"Really? Ngayon pa talaga? I'm in a hurry dammit."
Ang pawis sa aking leeg ay tumatagktak na dahil sa

sinag ng araw. Kinuha ko ang phone ko upang tawagan si Eliot nang makitang walang
signal.
Wala ding saysay ang extrang tire sa compartment ko dahil hindi ako marunong
pumalit.
May nakita akong paparating na jeep kaya pinara ko ito.
Laking pasasalamat ko nang huminto naman ito. Nagtanong ako sa driver kung saan ang
pinakamalapit na talyer dito at hindi naman ako nabigo dahil malapit lang sa'kin
ang talyer. Kung lalakarin ay marahil aabot ng limang minuto.
Sumakay ako sa jeep at hinatid ako nito sa talyer. Nagbayad ako sa jeep at agad na
bumaba.
Napalinga ako sa paligid at halos mapangiwi ako nang makitang walang saplot pang
itaas ang mga lalake dito.
"Ano po iyon, Miss. Byotipul?"
Napaigtad ako nang may magsalita sa likuran ko. Napangiwi ako.
"Ah. I need help. Naflatan kasi ako."
Saad ko at halos sampalin ko ang hinayupak na nasa harapan ko dahil napatingin ito
sa dibdib ko. Nakahinga lang ako ng maluwag nang may isa pang lalakeng dumating at
pinalayo ang lalakeng manyak sa harapan ko.
Kinausap ako nito at humingi ng tawad. Hindi ko na lamang ito inintindi at muling
sinabi ang kaylangan ko.
"Naku miss. Byutipol wala po kasing available na mag aayos eh. Lahat naka toka na.
Pero kung makakapaghintay po kayo, ay wala pong problema, dahil parating na si
Sandro. May dinaanan lang kaya nahuli."
Napatango ako. I don't have any choice. Naglakad ako patungo sa may dulo ng talyer
at naupo. Panay ang sulyap ko sa wrist watch ko dahil naiinip na ako.
At halos umusal ako nang pasasalamat nang makitang natawag si Eliot. May signal
pala dito sa talyer.
Napatayo ako at sinagot ito.
"Hello Eliot."
Bungad ko.
"Where are you?"
Napapikit ako at hinilot ang aking sentido. Batid ko ang inis sakanyang boses kaya
nagpaliwanag ako. Mukhang naunawaan naman niya ito dahil huminahon ang boses nito.
Tinapos ko ang tawag at akmang babalik sa kinauupuan ko nang sumigaw ang lalakeng
kausap ko kanina.
"Oh nandito na pala si Sandro, Miss. Byutipol. Hindi kana maiinip."
Thanks God. Napabuga ako ng hangin at dahan dahan silang hinarap. Ngunit halos
manigas ako sa aking kinatatayuan nang mapagsino ang kasama niyang lalake.
Inalis ko ang salamin ko at kinusot ang aking mata.
Paulit ulit. Gusto kong makasigurado.
Lumapit ako dito at walang anu ano'y niyakap ito ng napakahigpit. Napahagulhol ako
sa kanyang dibdib.
"Alli. Alli. Mahal ko."
Paulit ulit na ani ko. Hindi inintindi ang mga matang nakamasid sa'min.
To be continued...

=================

Kabanata 38

Pangatlong update ko na to ngayong araw. HAHA. Qouta na xDD. Goodnayyt. Vote and
Comments ha? Naeexcite ako magsulat kapag nababasa ko yung mga comments niyo hihi.

Tiwala lang. Walang poreber kay Alli at Faith HAHA

💔~💔~💔

Kabanata 38

Pinapangako

"U-uy, uy, uy. T-teka lang Miss. Teka. Aiist."

Napahiwalay ako sa yakap ni Alli nang tulakin niya ako ng marahan papalayo sakanya.

"Alli..."

Naluluhang ani ko at akmang yayakapin siya ulit nang iharang niya ang parehong
kamay sa harapan ko.
"Alli? Sinong Alli, Miss...?"

Kunot noong aniya at nilingon ang kasama niyang lalake.

"...Kilala mo si Alli?"

Saad niya dito.

"Ah si Alli batumbakal?"

Inosente nitong saad at napakamot sa ulo.

"Tanga... annie batumbakal yon. Bobo mo pare."

Halakhak ni Alli ngunit agad ding napatigil nang makitang nakatitig lamang ako
sakanila.

Hindi ko namalayan ang paglapit nito sa'ken.

"Gwapo ko no?"

Aniya tinaas taas ang magkabilang kilay. Napatigil ako.

"Dinig kong naflatan ka daw, miss..."

Aniya nang hindi ako nakaimik. Anong nangyari sakanya? Gusto ko siyang yakapin at
sabihing namimiss ko na siya pero hindi niya ako maalala.

Pinagkrus niya ang kanyang braso sa harapan ng dibdib niya habang ang isang kamay
ay humihimas sakanyang baba. Wari'y nag iisip.

"...Pero nagtataka lang ako, miss. Nasan ang flat? Malusog naman

ang dibdib mo...pwede pahawak?"

Ngisi nito.

Nanlalaki ang mata ko. Hindi inaasahan ang pagiging bastos ng bunganga niya.

"A-anong."

Nauutal na ani ko at napaatras. Hindi ako makapagisip ng maayos.

"Sandro, maiwan na kita ha? Tiba tiba ka ngayon sa chiks na kasama mo."

Dinig ko pang bulong ng kasama niyang lalake. Humahagikhik pa ito at kinindatan si

Alli.

"Alli..."

Naiiyak na ani ko at muli siyang nilapitan nang kami na lang dalawa ang naiwan.

"...I miss you so much honey ko. Please come back to me. A-alam kong ikaw yan."

Naramdaman ko ang paninigas niya mula sakanyang kinatatayuan. Niyakap ko siya ng

mahigpit at halos mapahagulhol ako nang maramdaman ang pagyakap niya sa'ken
pabalik. Hinagod niya ang likod ko at pinapatahan.
"Alli...uwi na tayo sa'ten please? Ang dami ng nasayang na panahon. Sumama kana
sa'ken."

Hikbi ko at hinawakan siya sakanyang magkabilang pisngi.

Napaawang ang kanyang labi at napapikit ng mariin.

"Alli..."

Saad ko at hinaplos ang kanyang pisngi, ngunit napatigil ako sa inakto niya.

Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ng damit niya. Ang laylayan ng T-shirt na suot
suot niya ang ginawa niyang pamahid sa luha ko.

"Aiist. ano ba to. Tama na, Miss. Ayoko ng nakakakita ng babaeng naiyak. Tama na.
Kung sino man yang Alli na yan na nagpapaiyak sayo, ipakilala mo ako at bubugbugin
ko."

Seryoso nitong saad.

"A-anong ibig mong sabihin? Hindi ikaw si A-alli?"

Napakamot ito sakanyang ulo.

"Kulit mo naman, miss. Hindi ako si Alli. Sandro ang pangalan ko. Sandro."

"P-pero. Alam kong ikaw

si Alli. Mahaba lang ang buhok mo at may pilat sa mukha pero alam kong ikaw yan.
Ikaw yan Alli."

Pagpupumilit ko sakanya. Mahaba lang ang buhok niya na umabot sakanyang balikat
ngunit naniniwala akong si Alejandro siya. Pareho sila ng kulay ng mata.

" Aray naman, miss. Grabe ka. Talagang pinadiinan mo pa yung pilat ko sa mukha.
Pero hoy, wag kang ano miss. Kapag nawala tong pilat ko baka nga mas gwapo pa ako
dyan sa Alli na yan. Huh. Hintay ka lang miss. Pag nawala talaga to, Hu u ka
sa'ken."

Mahabang litanya niya. Napailing ako. No. Hindi mo mahihigitan si Alejandro dahil
alam kong iisa lang kayo.

"Oh natulala ka?"

Ngisi niya at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang baba.

Naramdaman ko ang pag iinit ng mukha ko nang manatili ang paningin niya sa aking
hita.

"Kinis ampotek..."

Bulong niya ngunit dinig na dinig ko.

"...Halika na nga lang. Nasan ba yung sasakyan mo?"

Pag-iiba niya sa usapan at halos makaramdam ako ng parang kuryenteng dumaloy sa

sistema ko nang hawakan niya ang kamay ko.

Nilakad lamang namin ang lugar kung nasaan ang sasakyan ko at sa buong durasyon ng
paglalakad namin ay hindi niya binitiwan ang kamay ko.
"Y-yan yung sasakyan ko."

Pagtuturo ko sa aking puting sedan.

Namutawi ang katahimikan sa pagitan namin habang pinapalitan niya ng gulong ang
aking sasakyan. Sinuot ko ang salamin ko at pinagmasdan lamang siya.

Napapikit ako at kinagat ang aking labi. Napakalaki

ng pagkakahawig nila ni Alli. Mula sa tindig ng katawan, sa postura ay walang

pinagkaiba.

Ngunit paanong magiging siya si Alli? Matagal ng patay ang mahal ko. Nakita ko
mismo ang paglibing sakanya. At kung paano siya iyakan ng pamilyang Kwon at ni Tita
Margarette.

"Oh ayan tapos na, Miss."

Lumapit siya sa'ken at nilahad ang kamay. Napatingin ako dito.

"A-ano?"

"Bayad po. Wala ng libre sa panahon ngayon."

Napatango na lamang ako at kumuha ng limang daan sa aking pitaka.

Napataas ang kilay niya.

"Ang laki naman nito?...pero okay na to. Mayaman ka naman siguro diba?"

Saad niya at nilagay ang pera sa bulsa ng kupas at punit punit niyang pantalon.

Hindi pa man ako nakakausal ng sasabihin ko nang talikuran ako nito at nagsimula sa
paglalakad.

"T-teka lang Alli."

Napatigil ito at kunot noong hinarap ako.

"Sandro nga Miss. Sandro. Tsk."

Ginulo nito ang buhok at inirapan ako.

"A-ano?"

Tila hindi makapaniwalang saad ko sa inaakto niya.

Napakamot ito sakanyang ulo at nakangiwing hinarap ako.

"Tsk. Ang ganda mo sana miss. Bobo ka lang."

Nakangusong aniya.

"Ano?"

Halos pabulong ng saad ko.

Muli itong napakamot sa ulo.

"Anu ba yan. Bobo na nga, bingi pa. Sayang ang ganda mo kung may deperensya ka
naman pala. Walang magkakagusto sayo niyan. Bobo, tsaka bingi? Tsk. Pakamatay kana
miss."

What the...hell?

Kumuyom ang mga kamao ko. Sa mga oras na to ay gusto ko na lamang siyang sampalin.

Tumalikod na ito at nagsimula sa paglalakad. Fvck. Ngayon ay gusto ko na lamang

kumbimsihin ang sarili ko na hindi nga

yon si Alejandro dahil sa mga lumalabas sa bibig niya.

Ang bastos ng bunganga. Damn. Wala man lang filter kung makapagsalita.

"Miss ingat ah? Kahit kasi bobo at bingi ka...may magkakainteres pa din dyan sa
maganda mong katawan."

Sigaw nito nang paharurutin ko ang sasakyan at lagpasan ito. Inilabas ko ang kamay
ko sa bintana ng sasakyan then raised my middle finger to him.

"Pakyu ka ng hard. Buset ka."

Nanggigigil na sigaw ko na naging dahilan ng paghalakhak niya.

INIS na nakarating ako sa bahay ni Eliot. Ngunit kung ano ang pagkabusangot ko ay
siya ding pagsalubong ng kilay nito.

"What took you so long?"

Aniya. Nakahalukipkip sa harapan ko.

Pinanlisikan ko ito ng mata. "Sinabi ko na sayo nung tumawag ako kanina diba...?".

Pagmamaldita ko. Wag niyang sabayan ang init ng ulo ko dahil nanggigigil talaga ako
kapag naiisip ko ang Sandrong yon.

Damn him. Bwesit siya. Fvck.

"Pwede mo naman kasi akong ipasundo doon, ang dami mong arte."

Asik ko pa.

"Whatever. Follow me."

Ngali ngali kong batuhin ang throw pillow sakanya nang talikuran ako nito. Hindi
man lang ako pinagtimpla ng maiiinom.

Sumunod ako kay Eliot sa taas. Sa ika apat na palapag ng kanyang mansyon kami
napunta. Lumiko kami sa kanang pasilyo at pumasok sa isang pinto.

Naupo ako sa katapat na upuan ng mesa niya dito sa library. Nilahad ang isang
envelope.

I stared at him.

"Go open it."

Napatango ako at dahan dahang binuksan ito. Hindi ko alam ngunit bigla na lamang
akong nanginig sa hindi malamang dahilan.

"A-ano to...?"

Napabuntong

hininga si Eliot.

Tiningnan ko ang mga dokumento ngunit wala akong maintindihan ni isa.

"Five years ago, Alejandro Kwon died because of car accident. Kasabay ng araw ng
pagkamatay ng panganay na Kwon, ay ang araw na nawala din ang kapatid ko..."

Napaayos ako ng upo.

"Sa totoo lang ay wala sana kaming pakialam sa aksidenteng iyon. Until your so
called cousin barge into our mansion. She's crying and looking for Elli. Nag away
daw sila ng kanyang nobyo at nagkataon naman na hindi umuwi si Elli nang gabing
nangyari ang aksidente."

Napabuntong hininga si Eliot at ginulo ang buhok.

"We thought he's just out of the country kaya hindi namin siya nakikita. Pero nang
pumunta si Rogenna dito, ay doon na kami nagtaka. Lalo na at may nakapagsabing
nakita si Eliot sa bar kasama si Alejandro the night bago ang inisidente."

Napaamang ako. N-nobyo ni Rogenna si Elli?

K-kasama ni Alli si Elli?

Hinarap sa'kin ni Eliot ang kanyang laptop.

"That CCTV footage was five years ago. Kita d'yan ang sabay na paglabas ni
Alejandro at ng kapatid ko sa bar. Akay ni Elli si Alli habang papalabas hanggang
sa makasakaya sila sa sasakyan. And then poof. Pinaharurot ito.

We investigated it lalo na at isang katawan lang ang nakita na nahulog sa bangin

kasama ang sasakyan..."

Pilit na napangiti si Eliot.

"...and it's positive. It was Elli's body."

Napasinghap ako. Biglang nanginig ang kalamnan ko.

"S-si Elli."

"Uhuh. Si Elli ang pinaglamayan niyo."

Sarkastiko itong tumawa at pinukpok ang kamay sa mesa.

"Eliot... p-paanong... kaylan ninyo pa nalaman ito. Ba't ngayon mo lang

sinabi sa'kin ang lahat. a-alam ba ito ng pamilyang Kwon?"

Sunod sunod na tanong ko. Napalunok ako ng ilang beses nang makita ang galit na
namumutawi sakanyang mukha.
Hindi ako makapaniwala. Limang taon ang lumipas at hindi ko inaasahan na darating
ang araw na to.

"Mas pinili naming itago dahil bukod sa ayaw namin ng gulo, gusto na lamang namin
na magluksa sa pagkawala ng kapatid ko. Ayaw naming makigulo sa pamilya ninyo. And
yes, Alexander Kwon, knows everything. Tanging siya lamang ang nakakaalam bukod sa
pamilya ko. Sa lamay pa lamang ay alam na niya. At kung hindi mo napapansin.
Tatlong araw bago ang libing, kinuha namin ang katawan ng kapatid ko. Hindi mo nga
naman malalaman iyon dahil kayong mga Del Rio ay bigla na lamang nawala."

Kita ko ang pagkuyom ng kamao nito.

Napaluha ako nang hindi inaasahan. Naaalala ko ang araw na yon. Ang araw kung saan
mas pinili naming umuwi na lamang sa Cebu at kalimutan ang lahat.

Nang araw ding yon, na nalaman kong hindi ko kapatid si Alejandro ay tuluyan na
akong pinanghinaan ng loob.

"B-bakit p-pinalabas niyang n-nasasaktan siya sa pagkawala ni Alli kung ang totoo
ay alam naman pala niya sa simula na hindi si Alli ang pinagluluksa namin noon?"

Muli akong napalunok. Tila may bumabara sa aking lalamunan.

"Simply. He want's to see the tycoon's daughter suffering from the death of his
son... H-hindi niya matanggap na ang panganay na anak niya ay nahulog sa isang Del
Rio. Katulad ng asawa niyang si Alicia

Kwon na pinagtaksilan din siya dahil sa isa pang Del Rio. Naapakan ang pagkalalake
niya dahil doon."

Ngisi nito. Tila nangiinsulto. Napatayo ako mula sa aking kinauupuan at kinwelyuhan
si Eliot.

Nandidilim na ang paningin ko.

Napakasama niya. Nagawa niya pang gamitin ang pagkawala ni Alejandro at Elli para
lamang saktan ako.

Damn you Alexander Kwon. Kahit tatay kapa ng mahal ko ay paghihigantihan kita.

"Paano mong nasasabi ang lahat ng yan. Anong alam mo Eliot?"

Humalakhak ito.

"Logic, Faith. Logic. I just analyzed things at napagdugtong dugtong ko ito. I'm
genius and you know it."

Saad nito at tinanggal ang kamay kong nakahawak sakanyang kwelyo.

Nanghihinang napaupo ako.

"K-kung ganun m-may posibilidad na buhay si Alli? A-alam ba ni Alexander kung

nasaan ito? Pinahanap kaya niya ito?"

Sunod sunod na ani ko.

Maaaring buhay si Alli dahil si Eliot na mismo ang nagsabing nahulog ang sasakyan
noon sa bangin na isang katawan lang ang nakita.
May posibilidad na bago pa ito mahulog ay nakalabas si Alejandro. Ngunit bakit siya
lang ang nakaligtas?

"I don't know. Hindi ko alam kung buhay si Alejandro. At kung may posibilidad ngang
buhay siya, maaaring tinatago siya ng kanyang ama."

Napailing ako. Maaaring nagkakamali si Eliot. Hindi nahanap ni Alexander Kwon ang
anak niya dahil nakita ko ito kanina sa katuahan ni Sandro.

Malaki ang posibilidad na si Sandro at Alli ay iisa dahil kung ibang tao ito at
nahanap ni Alexander ang anak niya, ay sana matagal nang nagpakita sa'kin si Alli.

Mahal niya ako at hindi niya

ako matitiis ng limang taon na umiiyak dahil sakanya. Hindi kusang susuko si Alli.

Kaya naniniwala ako na si Sandro at Alli ay iisa at nawalan lamang ito ng ala ala.

Ngunit parang may mali. Mali na hindi ko alam kung saang parte ng pangyayari.

Gusto kong sabihin kay Eliot na nakita ko si Alli kanina ngunit habang hindi ako
nakakaaigurado ay hindi ko muna ito ipapaalam sakanila.

WALA sa sariling umalis ako sa mansyon ni Eliot at pumunta sa sementeryo.

Nagtirik ako ng kandila at hinaplos ang pangalan naka engrave sa lapida ng anak ko.

"Baby..."

Paninimula ko. Inayos ko ang dalang bulaklak at masuyong hinaplos ito.

"...hindi alam ni mommy kung matutuwa siya sa mga nalaman niya. Matutuwa ba siya
dahil may posibilidad na buhay ang daddy mo o masasaktan dahil ang matalik na
kaibigan niya ay iyon pala ang nawala."

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.

"Nasasaktan ako. Kung sana, nandito ka lang. Siguro sayo ako kukuha ng lakas. Pagod
nang lumaban si mommy, baby. Bakit napakasama ng lolo mo? Bakit ayaw niya kaming
magsaya ni Daddy Alli mo?"

Suminghot ako. Akmang magsasalita pa ako nang makitang may nag abot sa'kin ng
panyo.

Tinitigan ko lamang ito at hindi pinansin. Tumayo ako at pinagpagan ang suot ko.
Sinuot ko ang salamin ko dahil ayokong makita niyang namumugto ang mata ko.

Naglakad ako at inirapan siya.

"Suplada naman nito. Eh bobo at bingi naman."

Napatigil ako at pinanlisikan ng matang hinarap ito.

"What did you just say?"

Napaarko ang kilay

ko.
Napakamot ito sa ulo at ngumuso. Bumaba naman ang tingin ko sa labi niya dahil ang
pula pula nito.

"Ano ngang sinabi mo?"

Sigaw ko nang hindi ito naimik. Kaya naman pala. Ang manyak na Sandrong to. Sa
dibdib ko nakatingin.

"Ay dibdib at legs na makinis."

Gulat na sigaw nito nang pitikin ko ang kanyang noo.

"Manyak mo talaga."

Nanggigigil at napapapadyak na ani ko.

Pagod ako ngayon dahil sa dami ng iniisip tapos makikita ko pa ito dito?

Oo nga at nangungulila ako kay Alli ngunit hindi ko naman hinihiling na makikita
siya dito. At...mamanyakin pa ako.

"Sorry na po. Oh eto cotton buds. Ang bingi mo eh."

Saan nanggaling ang cotton buds?

"Pakyu ka talaga ng hard. Hindi ako bingi. Manyak ka."

Sigaw ko at tinampal siya sakanyang dibdib. Damn. Nawawala ang pagkaelegante at

nalalabas ang pagkapalikera ko dahil sa manyak na to.

"A-aray tama na. Tama na, Miss"

Naalarma naman ako nang makitang nakangiwi na nga ito. Hinahapong napatigil naman
ako. Napayuko ako at pinatong ang magkabilang kamay sa tuhod ko.

"Witwiw."

Napaangat ako nang tingin at halos pamulahan ako nang pisngi nang makitang
nakatitig si Sandro sa dibdib ko.

"Bastos."

Muling sigaw ko at tinalikuran na lamang ito dahil sa inis. Bubulong bulong na

bumalik ako sa aking sasakyan at pinatunog ito. Akmang papasok na ako nang may
humawak sa braso ko.

"Teka lang, miss beautiful."

Nilingon ko ito.

"Ano na naman?"

Malamig ng ani ko. Pagod na akong makipagsagutan sa manyak na katulad niya.

"Anong pangalan mo? G-gusto ko

lang malaman kasi ano. ah."

Utal utal na saad nito. Napataas ang kilay ko.

"Kasi ano?"

Saad ko at humalikipkip sa harapan niya.

"Kasi nagagandahan ako sayo."

Bulong nito kaya hindi ko narinig.

"What?"

"Tsk. Ang bingi mo talaga..."

Akmang sisinghalan ko siya ulit nang maunahan niya ako. Inilagay niya ang kanyang
hintuturo sa aking labi.

"Sssh. Ang sabi ko, nagagandahan ako sayo. Kaya gusto kong malaman ang pangalan mo.
Pakiramdam ko kasi ay hindi ako makakatulog ng hindi nakikilala ang magandang
binibining tulad mo."

Napaamang ako. Napakurap kurap.

"F-faith. Faith Del Rio ang pangalan ko."

Saad ko at dali daling pumasok sa sasakyan. Akmang paaandarin nang muli niya akong
pigilan. Kinatok niya ang bintana ko.

Napapikit ako sa inis.

"Ano na naman?"

Salubong na ang kilay na saad ko nang mababa ang salamin.

"Pamilyar lang kasi ang pangalan mo, Miss. Faith. Paranf narinig ko na dati..."

Nakuha niya ang aking atensyon. Nabuhayan ako ng loob. Halos dumagundong ang dibdib
ko sa susunod niya pang sasabihin.

Nakahawak siya sakanyang baba tila may inaalala. Ganito din siya kanina sa talyer.

Sige Alli. Alalahanin mo ako please. Pinagkrus ko ang aking daliri. Tila hindi
makahinga dahil sa pananabik sa sasabihin pa niya.

"Ah tama..."

Nanlalaki ang mata nitong tinuro ako.

"...ikaw yung sikat na model ng 'Axiela's glimpse of perfection' na isang beses na

din nakapagmodel sa isang sikat na men's magazine... ang sexy mo doon, langya.
Hindi ko akalain na makakaharap kita ngayon. Kaya pala napakapamilyar mo."

Ngingisi ngising saad nito.

Bigla naman akong nanlumo. Tila gumuho ang mundo ko. Umasa ako. Umasa ako na baka
naaalala na niya ako.

Iyon pala ay hindi.

Isa ka ding paasa Sandro.

Napayuko ako at napailing. Ano pa nga ba ang aasahan ko?

Napabuntong hininga ako at pilit na nginitian siya.

"Pwede naba akong umalis, Sandro? Baka kasi gabihin ako sa daan."

Pagod na ani ko sakanya. Sinulyapan ko ang wristwatch ko at nakitang alas singko na

pala ng hapon.

Napakabilis lumipas ng oras ngunit itong pagmamahal na nararamdaman ko para kay

Alli ay hindi umuusad. Nandidito pa din at may puwang sa puso ko.

"T-teka naman, kinakausap pa eh. Pwede pa'autograph? Pero sponsoran mo na din ng

ballpen tsaka papel. Wala akong dala eh."

Aniya at napakamot sa ulo.

Tamad naman akong napatango sakanya at kumuha ng pen at notebook gaya nga ng sinabi
niya.

Manyak si Sandro.

Iyan ang isinulat ko at sa taas nito ay ang pirma ko. Pagkabigay na pagkabigay ko
ay agad kong pinaharurot ang sasakyan. Napangisi pa ako nang makita ang pagkunot ng
noo nito matapos mabasa ang isinulat ko.

"Grabe ka naman. Hindi ako manyak. Nagagandahan lang talaga ako sayo..."

Sigaw nito na nagpangiti sa'ken. You made my day Sandro kahit na sakabila ng mga
iniisip ko.

"Miss. Faith, sisiguraduhin kong hindi ito ang huli nating pagkikita. Panigurado
yan dahil mahirap kalimutan ang napakaganda mong mukha."

Dinig ko pang pahabol niya.

Yeah. This will be not the last time na magkikita tayo Sandro.

Pinapangako ko iyan sayo.

To be continued...

=================

Kabanata 39

MERRY CHRISTMAS

Dedicated sa lahat ng mga readers ko na mat'yagang nag aabang ng update. Love

lots 😘😘 At para din sa mga malalamig ang pasko. HAHA. Mahaba ang kabanatang to.
Kasing haba ng ano ni Sandro HAHA. Ng pasensya. Wag kang berde HAHA ✌ ✌

Enjoy reading.

Kabanata 39
Sandro

"Thank you King."

Saad ko bilang pagtatapos ng usapan. When I got home, mas pinili kong tawagan si
King dahil sa mga nalaman ko ngayong araw. Kaylangan kong may mapagsabihan ng
nararamdaman ko dahil pakiramdam ko ay sasabog na lamang ako.

Sinabi ko sakanya lahat ng mga nalalaman ko maliban sa parteng nakilala ko si

Sandro. Wag na muna. I want to make sure. I'll make my own investigation about
Sandro.

Ang lalakeng walang filter and bibig.

Napailing ako but I can't help not to smile. He's different at meron sakanyang
espesyal na katangian na hindi ko maipaliwanag pero kahit na nakakaiinis siya ay
ang gaan ng pakiramdam ko sakanya.

Oo nga at magkamukha sila ni Alli ngunit ang ugali nila ay magkaibang magkaiba.

Alejandro was a snobbish and grumpy person while Sandro is joyful. Palaging
nakangiti, but maginoo.

I shook my head. Here I am again. Comparing Alejandro to the other guy.

Kinabukasan, tinanghali na ako ng gising dahil na din sa kakaisip ng kung anu ano.

"Gising kana pala, nak. Magandang umaga...tinanghali ka ng gising? napasarap ang

tulog?"

Nakangiting saad ni nanay. Lumapit ako dito at hinalikan ito sa pisngi.

"Good morning din po, nay...si tatay po pala?"

Naupo

ako at nagsandok ng sinangag. Sinulyapan ko si nanay nang bumuntong hininga ito.

"Ang tatay mong yon. Nandudoon na naman sa bukid. Titingnan daw yung mga pananim."

Napailing ako.

"Hanggang ngayon pa rin po ba ay nagtatrabaho si tatay?...may kinuha naman na po

tayong trabahante ah?"

Muling napabuntong hininga si nanay at naupo sa harapan ko.

"Ewan ko doon sa tatay mo. Sinusulit niya daw iyong perang pinambabayad sa
trabahante. Ni ultimong pag-apply ng fertilizer sa pananim, binabantayan."

Inabot sa'kin ni nanay ang tinimpla niyang kape at kinunutan ako ng noo na siyang
pinagtaka ko.

"Nga pala anak, bago umalis yung tatay mo, may inabot iyon ditong isang kilong
bangus. Nakasabit daw sa labas ng gate...may nanliligaw ba sayo dito sa bicol,
nak...?"

Bigla akong nasamid sa sinabi ni nanay. Agad kong nailagok ang mainit na kapeng
nasa harapan ko at huli na ng mapagtanto kong umuusok iyon dahil sa init.
Damn. Agad akong napatakbo sa lababo at nagmumog. Damn ulit. Mukhang magkakasugat
pa ang dila ko nito.

"Ayos ka lang, anak?"

Nag aalalang ani nanay at hinahagod ang likuran ko. Napatango naman ako kahit na
ang totoo ay hindi.

"Ano ba kasing sinasabi ninyo, nay? Manliligaw? Wala po."

Ganun na ba ako kaganda at sa ikalawang araw ko pa lamang dito sa bicol ay may

magkakagusto na sa'ken agad?

Well. The perks of being a Del Rio. It run's in the blood.

"Pasensya na nak kung sa tingin mo nanghihimasok ako...pero hindi ko gusto iyang

manliligaw mo. Kahit na practical siyang manligaw dahil dinalhan ka ng bangus ay
ayoko sakanya. Ayokong tinatawag kang bobo dahil walang

taong ganun..."

Tsaka ko pa lamang naintindihan si nanay sa mga sinasabi niya nang may iabot siya
sa'king kapirasong papel.

"...kasama iyan ng bangus na isinabit sa gate."

Itinuon ko ang aking atensyon sa papel at halos umusok ang ilong ko sa inis dahil
sa napakaloob dito.

'Oh ayan, dinalhan kita ng bangus dahil ang payat mo. Baka kapag naghalikan tayo at
idiin kita sa Kama ay mabalian ka ng buto. Basta kainin mo yan ah, ang sabi nila,
mayaman daw ang bangus sa protina ay mali sa iron ata. Ay ewan, hindi naman pwedeng
sa carbohydrates dahil sa kanin 'yon. Basta, 'yon na yon. Bukod sa importante ang
mahalaga. Ayos na

</i><i>din</i><i> </i><i>yang</i><i> </i><i>bangus</i><i> </i><i>dahil</i><i>

</i><i>masustansya</i><i> </i><i>nga</i><i> </i><i>yan</i><i>. </i><i>Paulit</i><i>
</i><i>ulit</i><i>? </i><i>Basta</i><i> </i><i>kainin</i><i> </i><i>mo</i><i>
</i><i>ha</i><i>? </i><i>Tsaka</i><i> </i><i>na</i><i> </i><i>yung</i><i>
</i><i>mas</i><i> </i><i>masustansya</i><i> </i><i>pa</i><i> </i><i>d'yan</i><i>
</i><i>dahil</i><i> </i><i>wala</i><i> </i><i>akong</i><i> </i><i>budget</i><i>.
</i><i>Ang</i><i> </i><i>pinambili</i><i> </i><i>ko</i><i> </i><i>pa</i><i>
</i><i>nga</i><i> </i><i>sa</i><i> </i><i>bangus</i><i> </i><i>ay</i><i>
</i><i>yung</i><i> </i><i>sukli</i><i> </i><i>sa</i><i> </i><i>binayad</i><i>
</i><i>mong</i><i> </i><i>limang</i><i> </i><i>daan</i><i>. </i><i>He he</i><i>.
</i><i>Oh</i><i> </i><i>ayan</i><i>, </i><i>wala</i><i> </i><i>na</i><i>
</i><i>akong</i><i> </i><i>utang</i><i> </i><i>sayo</i><i>. </i><i>Ang</i><i>
</i><i>kapal</i><i> </i><i>mo</i><i> </i><i>naman</i><i> </i><i>kung</i><i>
</i><i>maniningil</i><i> </i><i>ka</i><i> </i><i>pa</i><i>. </i><i>See</i><i>
</i><i>you</i><i> </i><i>when</i><i> </i><i>I</i><i> </i><i>see</i><i>
</i><i>you</i><i> </i><i>na</i><i> </i><i>lang</i><i>. </i><i>Naks</i><i>,
</i><i>English</i><i>. </i><i>Tama</i><i> </i><i>ba</i><i> </i><i>grammar</i><i>
</i><i>ko</i><i>? </i><i>ay</i><i> </i><i>wag</i><i> </i><i>mo</i><i>
</i><i>na</i><i> </i><i>nga</i><i> </i><i>sagutin</i><i>. </i><i>D'yan</i><i>
</i><i>kana</i><i>. </i><i>Langya</i><i>. </i><i>Ang</i><i> </i><i>sakit</i><i>
</i><i>sa</i><i> </i><i>kamay</i><i> </i><i>magsulat</i><i>.
</i><i>Kasalanan</i><i> </i><i>mo</i><i> </i><i>to</i><i> </i><i>eh</i><i>.
Ba'bye na kasi gwapo ako.

Para sa pinakamagandang babaeng nakilala ko pero...bobo haha.

Nagkakagusto (Wag muna yung nagmamahal dahil, abuso ka na nun. Hindi uso sa'kin ang
lab at person sayt na yan.)

Pinakagwapo, may abs, malaki at mataba ang...puso at mayaman pa sa mahirap.

--Super'big.

Nanggigil na napatayo ako sa upuan. That jerk. Ang kapal ng mukha mo. Imbes na
kiligin ako sayo ay mas lalo lamang akong naiinis sayo.

Nanliligaw ba kamo? Manigas ka. Hindi mo makukuha ang oo ko.

"Ohh anak, saan ang punta mo?...hindi kapa tapos mag agahan."

Gulat na napaamang sakin si nanay nan tumayo ako at pumanhik sa taas. Dali daling
kinuha ko ang aking susi at lumabas ng bahay.

"May pupuntahan lang po ako, nay"

Saad ko at pinaharurot ang sasakyan.

"Miss byutipol, nandito ka na naman. Nasiraan ka ulit?"

Ani ng manyak na lalake at bumaba ang tingin sa dibdib

ko.

Pinalisikan ko ito ng mata at tinalikuran ito. Hinarap ko ang isa pang lalake. Ito
yung kasama ng manyak na sandro na 'yon kahapon.

"Nasan si Sandro?"

Malamig na ani ko. Mukha namang nagulat ito at napaamang pa ang bibig.

"I-ikaw pala, miss. B-byutipol. Hehe"

Napakamot ito sa kanyang ulo. Napaarko ang kilay ko dahil sa pagkautal nito. Parang
kahapon lang ay ang taas ng confidence niya na kausapin ako, tapos ngayon ay halos
hindi na siya makapagsalita.

"Nasan ang manyak na si Sandro?"

Pag-uulit ko sa tanong kanina. Ang kaibahan lang ay nanggagalaiti na ako sa galit

dahil sa tagal niyang sumagot.

"Sagutin mo ako. Nasan siya at ng maturuan ng leksyon."

"T-teka lang po. H-hindi siya pumasok ngayong araw. Bisperas po kasi sakanila
ngayon kaya malamang ay tumutulong iyon sa barangay nila, may sayawan kasi mamayang
gabi at si Sandro ang namamahala doon...imbitado nga rin po kami eh...baka gusto
niyo pong sumama? Total naman ay gusto ninto siyang makita.?"

Nag aalangang aniya.

"Anong pake ko sakanya?...tsaka hindi ko siya gustong makita. May kaylangan lang
ako."

Irap ko at pinaypayan ang aking sarili. Masyadong mainit ang panahon at sinasabayan
pa to ng lalakeng to.

Ngumisi ito saken ng nakakaloko.

"Ay sus...ayos lang miss. Byutipol. uso naman ang mag deny eh...sige na umalis
kana. Baka sabik na sabik ka nang makita ang gwapong mukha ni Sandro. Hehe."

Kahit hindi ko naman tinatanong ay sinabi niya ang lugar ni Sandro. Maging and
direksyon papunta doon. Inis akong bumalik sa sasakyon ko.

Nang makapasok sa loob ay yumungko ako sa manibela. Really

Faith? Anong nangyari at naisipan mo pa talagang pumunta kay Sandro? But damn.
Naaasar ako sakanya. Asar na asar maaalala ko lang ang pagmumukha niya.

Kung si Alli man siya ay wala akong magagawa kundi ang pakisamahan siya dahil siya
pa rin yung mahal ko. Nawala lang ang kanyang memorya pero alam ko na puso niya ang
makakaalala sakin.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ko pero namalayan ko na lamang na

tinutunton ang daan patungo sa lugar ni Sandro.

Sa nakalipas na taon na pagtira ko dito, ay ngayon lamang ako nakapunta sa lugar na

ito. Kulay berde ang kapaligiran dahil na din sa mga palayan. Lubak din ang daan
hindi katulad sa amin na sementado na ito. Malayo layo din ang distansya ng mga
kabayahan kaya nakakasiguro akong nakakatakot magpagabi dito.

Lumiko ako sa kanan nang makitang madami ang taong nanggagaling doon. At doon ko
namataan ang mga taong abala sa pagpapaganda sa kanilang plaza.

May mga banderitas na nakalagay at kung anu ano pa. Bumaba ako ng sasakyan at
napangiti nang makita ang mga nagtitinda sa gilid ng kalsada. Mga key chain, mga
accessories, pampaganda at mga gamit sa bahay na tig lilimang piso lamang.

Nakakatuwa palang bumalik sa dati at simpleng pamumuhay na kung ano yung mura na
mga pamilihin ay kontento at masaya kana dito. Sinuot ko ang aking salamin at
nagtungo sa pamilihan ng mga hair clip.

Kinuha ko ang kulay pulang rosas at hindi ko maiwasan na alalahanin ang mga araw na
binigyan ako ni Alli ng barettes. Hanggang ngayon ay tinatago at pinapahalagahan ko
pa iyon. Nag abot ako sa ale ng

pera at inubos ko iyon sa pamimili ng barette.

"Bata, halika dito..."

Tawag ko sa batang babae. Naglalaro ito ng patintero kasama ang mga kaibigan niya.

"Gusto mo neto, baby?"

Nakangiting saad ko sakanya at pinakita ang hair clip na hawak ko. Nahihiyang
tumango ito saken. Lumawak ang pagkakangiti ko at ako na mismo ang naglagay sa
buhok niya.

Hindi ko namalayan na may mga tao na palang nakakakuha ng atensyon namin. May mga
bata kasing pumunta saken at sinabing gusto din nila.
Kaya masayang binigyan ko sila isa isa hanggang sa maubos ang hawak ko.

"Maraming salamat po, ate ganda."

Saad ng batang babae na kulot kulot ang buhok. Hinaplos ko ang kanyang buhok at
nginitian ito.

"Walang anuman, baby. Ingatan mo yung clip ha?"

Tumango ito at nagulat ako nang halikan ako nito sa pisngi. Nawala lang ang aking
atensyon sakanya nang may tumawag sa pangalan ko.

Kumunot ang noo ko at pinakatitigan ang babaeng nakatayo sa harapan ko.

"Miss. Faith, ako po ito. Si Francia, yung sa mall"

Napatango ako nang maalala siya.

"Francia Servantes? Right?"

Nagpaalam ako sa mga bata at nilapitan si Francia.

"Ako nga po. Nakakatuwa naman at naaalala niyo pa ang pangalan ko. ano nga po
palang ginagawa niyo dito?...dito po kayo nakatira?"

"Ah, napadpad lang ako dito. Sa unahan yung bahay ko. Sa mga monjardin."

Nanlalaki ang mata nito na naging dahilan ng aking pag tawa.

"I-ikaw yung a-anak nina manong George? Naku po, small

word naman talaga oh. Nagtatrabaho doon ang tatay ko sa sakahan ninyo. Hindi ko
naman akalain na taga duon ka. Wow. Ba't kaya hindi ko alam ang tungkol doon?"

Saad nito na tila kinakausap ang sarili. Tuluyan na akong napahalakhak at

napapailing na tiningnan siya.

"Ako nga. Pero madalas na wala ako dito. Nag one month leave lang ako sa mga naiwan
kong trabaho."

Napatango tango ito.

"Ah miss. Faith, kung hindi naman po nakakahiya ay baka maaari kitang imbitahan
mamaya sa bahay namin? Bisperas po kasi dito at may sayawan din po mamayang gabi sa
plaza."

Mahinang saad nito. Napapakamot pa sa kanyang ulo.

"Hndi ba nakakahiya?...alam mo na, hindi talaga ako taga dito."

Napaangat siya sakin ng tingin.

"P-pupunta ka? Naku siguradong ayos na ayos po yon. Sa ganda niyong iyan, hindi na
dapat pa kayo mahiya."

Napagdesisyunan kong sumama kay Francia sa bahay nila dahil na din sa pagpupumilit
niyang magmeryenda.
Mabilis ding lumipas ang oras at hindi ko namalayang tanghalian na. napasarap ang
kwentuhan ko sakanila. Mababait ang magulang niya kaya hindi ko nararamdaman ang
pagkailang sakanila. Nakilala ko din ang tatay ni Francia na nagtatrabaho sa lupain
namin. Napakalaki ng ngiti ko nang ikwento niya saken kung gaano daw ako
pinaglalaki ni tatay.

Napailing na lamang ako. Masarap sa pakiramdam na ganun ang tingin saken ni tatay.
Hindi niya man masabi sakin sa personal atleast sa iba ay nasasabi niya ito.

Napabuntong hininga akong napapatingin

sa labas ng bintana nila at masasabi kong abala din ang kapitbahay nila. May mga
nag se-set up din ng video singko sa katapat na bahay nila.

Napangiti ako. Paniguradong magiging masaya dito sakanila.

Hayy. I really miss this kind of life.

Ilang minuto pa ang tinagal ko sa kanila at napagdesisyunan kong umuwi na. kahit
naman kasi ay nakapagpaalam ako sa mga magulang ko, ay hindi pa rin iyon nila
maiwasan mag alala.

"Basta po mamaya, hintayin ko na lang po kayo dito. hehe. Sabay tayong pupunta sa
sayawan miss. Faith. Ipapakilala kita sa mga kaibigan ko."

Nag usal ako ng pasasalamat sa mga magulang ni Francia at sakanya bago tuluyang
umalis. Habang nasa daan ay hindi ko maiwasan mapalingon sa bawat nadadaanan ko.
Tila may hinahanap ang mga mata ko at hindi nga ako nito binigo.

Nanliliit ang mata ko nang mamataan si Sandro. Nasa plaza ito at walang suot na
damit pang itaas habang nakikipag laro ng basketball.

Tss. Ang tanda na, naglalaro pa niyan. Eh halos mga teenager nga lang ang kalaban
niya. Hininto ko ang sasakyan sa isang tabi kung saan tanaw na tanaw ko ang bawat
galaw niya. Napailing ako sa inaasal ko kay Sandro. Madalas mainit ang ulo ko
sakanya kahit na naiisip ko pa lang siya.

Napabuntong hininga ako. Hindi ganito ang nararamdaman ko noon kay Alli. Noon
makita ko lamang siya ay halos lumabas na ang puso ko sa aking dibdib dahil sa
lakas ng pagkabog nito.

Pero ngayon, ay wala akong maramdaman. Kahit yung tinatawag nilang sparks ay wala.
Dapat hinahabol habol ko na siya noon at pilit na pinapaalala ang nakaraan naming.

I should be chasing him and tell him what

I reall feel for him. Pero hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kahit na nakikita
ko siya ngayon na may katawanan na babae ay wala akong maramdaman na kirot dito sa
dibdib ko. I know in myself that I still love Alejandro. Siya lang ang hinahanap
hanap ko. I even cried silently at night. At alam ko rin na hindi pa ako nakakamove
on sakanya. Hindi ko kayang maghanap ng iba. But everytime I looked at Sandro. It's
like nothing.

Nothing special kahit na malakas ang kutob kong siya si Alejandro. Pinikit ko ang
aking mata at yumungko sa manibela. Hindi ko alam kung maganda ba ang naidudulot
sakin ng pagbabaksayon ko dito sa bicol.

Pwede naman akong pumunta ng Europe at doon magspend ng vacation pero hindi ko
magawa dahil parang may humihila at nag uudyok dito sakin sa bicol.
May gusto akong hanapin at nang mahanap ko na nga ay parang wala naman itong epekto
sakin.

Napaangat ako ng tingin at napagdesisyunan ng umuwi na. Ngunit sa pag angat ko ay

nakita kong nakatingin banda sa aking pwesto si Sandro. Seryoso itong nakatitig sa
may banda sakin.

Wala na ang babaeng kasama nito ngayon ngayon pa lang. Nglakad si Sandro patungo
sakin ngunit ni katiting na pagkabog ng dibdib ko ay wala akong maramdaman. Hindi
tulad noon na lapitan lang ako ni Alejandro ay halos maglupasay na ako sa kilig na
nararamdaman ko.

What just...happened? Should I forget and let go Alli, instead?...Kahit na malaki

ang tsansa na mapasaakin siya ulit makalipas ang ilang taon na pagkawalay ko
sakanya?

Binuhay ko ang makina at

pinaharurot ang sasakyan nang tuluyang makalapit sa pwesto ko si Sandro.

KINAGABIHAN ay nag ayos ako ng aking sarili. Kulay itim na dress na umabot lamang
sa kalahati ng hita ang isinuot ko. Itinali ko din ang aking buhok at hinayaan may
takas banda sa aking noo. Hindi na ako masyadong nag ayos pa dahil simpleng sayawan
lang naman ang dadaluhan ko. At isa pa, hindi naman ako makikipagsayawan.

Pupunta lang ako para walang masabi si Francia. Inisang sulyap ko pa ang sarili sa
salamin bago tuluyang lumabas ng kwarto.

Bumaba ako sa hagdan at nagpaalam sa magulang ko. Napatawa pa ako nang sabihin
nilang dapat bago mag alas dose ay narito na ako.

It's not that, teenager pa ako. I'm twenty three already at legal na ako sa mga
ginagawa ko.

Kalahating oras ang aking binyahe at nakarating na ako sa bahay ni Francia.

Ginarahe ko ito sa may bandang gilid dahil wala namang gate ang bahay nila. Kumbaga
malapit sa kalsada ang bahay nila.

Pagkababa ko sa aking sasakyan ay bumungad sa akin ang isang malamig na boses.

'I could stay awake just to hear you breathing

Watch you smile while you are sleeping
While you're far away and dreaming I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever
Every moment spent with you is a moment I treasure'

Batid kong sa kabilang bahay nanggagaling ang boses na iyon dahil doon
nagkakantahan. Napatingin ako banda sakanila ngunit hindi ko makita ang kumakanta.

Napapangiting tumuloy ako sa bahay nina

Francia. Napakaganda ng boses kung sino mang lalakeng iyon. Nakakamangha. Ramdam na
ramdam ang mensahe ng kanta dahil sa linaw ng pagkakabigkas niya. Tila ba, ang
salitang English ang kanyang unang wika dahil napakasanay niyang bigkasin ito.

"Magandang gabi po."

Nag mano ako sa magulang ni Francia. Naupo ako sa sofa at muling tinanaw ang bahay
na nadaanan ko kanina.

Puno na ng hiyawan ngunit nangingibabaw pa rin ang lamig ng boses ng kumakanta.

Wala din sa sariling hinaplos ko ang aking braso at pinagdaop ang aking kamay.

'I don't wanna close my eyes

I don't wanna fall asleep
Cause I miss you, baby
And I don't wanna miss a thing'

"Magandang gabi din hija. Pasensya na at pinaghihintay ka pa ni Francia."

Nilingon ko si Tito Enzo at nginitian ito.

"Ayos lang po."

Muli kong binaling ang paningin sa labas. Who ever this guy is, he's lucky. He just
caught my attention at hindi ako makawala. Tila nakulong ako sa isang dimension na
ang tanging kasama ay ang lalake habang kumakanta.

'Coz even when I dream of you

The sweetest dream would never do I still miss you, baby
And I dont wanna miss a thing'

"Ang ganda ng boses ano?"

Napapailing na tumango ako.

"Oo nga po eh. Ang lamig ng boses."

Napatango ang matanda at nilingon ang kaliwang bahagi ng kanilang bahay.

Lumabas doon si Francia at bihis na bihis

na ito.

"Naku pasensya na talaga, Miss. Faith kung pinaghintay ko kayo."

Walang tigil si Francia sa paghingi ng tawad sakin kahit na papunta na kami sa

plaza.

"Ayos nga lang, Francia. Nag enjoy naman ako makinig doon sa nakanta kanina eh.
Napakaganda ng boses."

Typikal na sayawan nga sa mga probinsya ang aming pinuntahan. Ang mga dahon ng
niyog ang nagsisilbing harang sa mga gilid. Ito din ang ginawang disenyo sa plaza.

Sa entrance pa lamang ay mayroon ng nagbabantay. Hindi ka makakapasok kapag hindi

ka nagbayad dahil iyon ang entrance fee. Matapos namin magbayad ay tinatakan kami
sa kamay. Kahit mag labas pasok kami ay wala ng problems dahil iyong tatak ang
patunay na hindi kana magbabayad ulit.

Pagkapasok namin ay pinakilala ako ni Francia sa dalawa niyang kaibigan.

Napagalaman kong Tina ang pangalan noong babaeng kasama ni Sandro kaninang umaga.

Tipid na ngiti at tango lamang ang itinugon ko sakanila at itinuon ang atensyon sa
mga nagsasayawan. Isang oras na din ang nakakalipas at may mga nag lakas ng loob na
ako'y ayain sa pagsayaw. But I refused dahil nga katulad ng sinabi ko. Hindi ako
magsasayaw. I'm not in the mood.
"Miss. Faith. Halika, sayaw tayo. Ang ganda ng tugtog oh."

Saad ni Francia habang naiindak sa tugtugin na kung hindi ako nagkakamali ay

trumpet ang title.

Tumango lang ako dito at nginitian ito. Naramdaman ko ang pag upo ni Tina sa katabi
ko at nung isa pang kaibigan nila.

"Anong oras ka uuwi?"

Napailing si Tina sa naging tanong ng isang kaibigan niya.

"Bawal ako magpaumaga...alas

dyes dapat nasa bahay na ako..eh alas nwebe na."

Ngumuso si Tina. Napahalakhak naman ang kaibigan niya.

"Yayain mo na kasi si Sandro. Alam ko naman na siya ang dahilan mo kung bakit ka
pumayag na sumama sa'kin dito...tingnan mo, kanina pa nandun si Sandro sa entrance
pero ni isang beses ay hindi ko pa nakitang sumayaw. Baka hinihintay ka lang."

Nakuha nila ang atensyon ko. Napaarko ang kilay ko nang mag tama ang aming paningin
ni Sandro. Tumayo ito mula sakanyang kinauupuan at naglakad patungo sa amin.

Dinig ko ang pagtili ni Tina at nung isa pang kaibigan niya ngunit natigil din iyon
ng kusa nang maglahad sakin ng kamay si Sandro.

"Can I have this dance, gorgeous?"

Lalong umarko ang kilay ko dahil sa pagbigkas niya ng salita. Napakatigas nito na
tila sanay siya sa pag gamit nito.

Kita ko sa peripheral vision ko ang pag amang ng labi ni Tina. Pasimple kung
tiningnan ang shot ngayon ni Sandro bago ito inirapan.

Nakasuot siya ng simpleng itim na polo shirt at fitted jeans na tinernuhan ng

puting sapatos.

Nagmukhang tao ngayon ang manyak.

Nakatali din ang lagpas balikat niyang buhok na nagpadepina ng kanyang panga. Ang
pilat sakanyang mukha ay naging maangas ang dating.

Napailing ako. Seriously, Faith? You're checking him out?

"Pasado na ba ako sa paningin mo?"

Napatingin ako sakanya. Nakasuksok na ang parehong kamay sa bulsa ng pantalon.

"What?"

Umangat ang sulok ng labi nito.

"Hindi kita sasabihan ng bingi ngayon dahil malakas ang tugtog...kahit na...iyon
naman talaga ang totoo."
What the fvck. Pati ba naman dito ay hindi niya ako titigilan?

"Pakyu ka talaga ng hard."

Madiin na saad ko. Tumayo ako at tinulak siya sakanyang dibdib. Ngunit sadyang
mabilis siya at nahuli niya ang kamay ko.

Dinala niya ako sa gitna kahit na nagpupumiglas ako.

"Don't worry, we'll fvck later. Sa ngayon, hayaan mo akong isayaw kita."

Napaamang ako. Pinanlisikan ko ito ng mata ngunit hindi siya natinag. Nanatili ang
kanyang titig sa'kin.

"Sabi ni Kaloy ay hinahanap mo daw ako kanina. So I guess, ako ang pinunta mo
dito."

Hinapit ako nito sa bewang kaya nadiin ako sakanya.

"Asa ka. Si Francia ang pinunta ko dito. Assuming much?"

Pang iinis ko sakanya ngunit imbes na maasar ay lalo lamang niya akong hinapit
sakanya.

"Ano ba Sandro. Sa pagkakaalam ko, hindi tayo close...bitaw na nga."

Nagtagumpay naman ako na makaalis sa mga yakap niya at mas piniling iwan siya.
Umalis ako ng plaza at dumiresto sa tapat ng bahay ni Francia. Nandudoon kasi ang
sasakyan ko.

Hindi ko inaasahan ang pag ang pagsunod niya sa'kin. Hinawakan niya ako sa aking
braso at pinaharap sakanya.

"Ano ba Sandro. Ba't kapa sumunod? Uuwi na ako."

Mahina ng saad ko.

"Ba't ang sungit mo? Meron kaba?"

Ngisi nito. Inirapan ko naman at akmang bubuksan ang sasakyan nang muli niya akong
pigilan.

"Look. I'm tired already. Please lang, wag mo ng sabayan."

Napabuntong hininga ako

at pagod siyang tiningnan.

"Wala pa nga tayong ginagawa pagod kana"

Napatigil ako. Fvck. Heto na naman at nagiging bastos na siya. Ah, Sandro. Why so
maniac?

"H-hindi ko gusto ang naiisip mo, Sandro."

Kinabahan ako bigla nang lumapit sakin si Sandro habang hindi inaalis ang paningin
sa aking leeg.

Napaigtad ako nang halpusin niya ako doon.

"S-Sandro, a-anong ginagawa m--"

Ang dapat na sasabihin ko ay hindi natuloy nang biglaan niya na lamang akong
halikan sa labi.

Napapikit ako at pinapakiramdaman ang halik niya. Umangat ang kamay ko sakanyang
dibdib upang itulak siya dahil wala akong maramdaman na kahit na ano nang hawakan
niya ito.

Inilagay niya ang pareho kong kamay sa taas ng aking ulo. At halos mangilabot ako
nang maramdaman ang unti unting pagbaba ng halik niya sa aking leeg.

Naglaro ang dila niya doon at banayad na sinisipsip ang aking mumunting balat.
Napatingala ako sa hindi malamang dahilan hanggang sa hindi ko namalayan ang
nagbukas niya ng pinto sa backseat. Inihiga niya ako at agad din naman siyang
pumatong sa'kin.

Mabibigat na hininga ang namagitan sa aming dalawa. Nalihis na din ang dress na
suot ko dahil sa banayad na paghaplos niya sa aking hita.

"Sandro."

Hindi ko mapigilang maiusal nang bumaba pa lalo ang halik niya sa buto sa may taas
ng aking dibdib. Kinagat ko ang aking pang ibabang labi upang maiwasan makalikha ng
ingay.

Ang kaninang maayos na pagkakatali ng buhok ni Sandro ngayon ay magulo na.

Napaliyad ang katawan ko nang hawakan niya ang dibdib ko. Hinalikan niya ako doon
kahit na may damit pa ako.

Muli akong napapikit ngunit napapikit din nang hindi ko na maramdaman ang hawak
niya. Doon ko lang napagtanto na iniisa isa na niyang tinatanggal ang
pagkakabutones ng polo niya.

Nagtama ang paningin namin at nagulat ako sa sunod na ginawa niya. Isinuot niya
sa'kin ang hinubad niyang polo.

Niyakap niya ako dahilan para manigas ako. Damn. What just happened? Did we make
out?

Oh god.

Panandaliang namutawi sa amin ang katahimikan.

"Kahit na manyak ang paningin mo sa'kin..."

Humiwalay siya sa yakap niya sa'kin at marahang pinisil ang aking pisngi.

"Nirerespeto, irerespeto at rerespetuhin kita."

Alejandro.

Tahimik kong naiusal dahil sa sinabi ni Sandro.

To be continued...
=================

Kabanata 40

#18 at GF. Masaya na ako nyan. Yey.

Advance Happy new year, Guys.

Kabanata 40

Pretending

"Salamat."

Simpleng saad ko kay Sandro matapos niya akong ihatid sa'min. Hindi ko alam sa
sarili ko pero hindi ako makaramdam ng asiwa sa'kanya kahit na muntikan nang may
mangyari sa'min.

"Anong salamat? Wala ng libre uy! Pero di' muna kita sisingilin...nakahalik naman
ako eh."

Halakhak nito at nilagay ang kamay sa bulsa ng pantalon. Sumandal ito sa hood ng
aking sasakyan at nakangiti habang napapailing na nakatitig sa'kin.

"Why are you staring at me like that?...umuwi kana, malapit ng mag alas dose, baka
bumago bigla yang itsura mo at bumalik sa pagiging manyak."

Pang aasar ko sa'kanya at naupo din sa tabi niya.

"Cinderello ang peg?"

Napahalakhak ako sa estilo ng kanyang pagkakasalita.

'That peg thing. Hindi bagay magsalita ang isang katulad niya ng ganun. Hindi siya
pwedeng maging bakla.'

"Do you believe in fairytale, Sandro?"

Tiningala ko ang langit. Napakaliwanag ng paligid dahil sa mga bituin.

Naramdaman ko ang pagtitig niya base na din sa peripheral vision ko.

"Hmm. I used to believe in that so called fairytale. When I was still a kid ay
naniniwala ako na may prinsesang nakatadahana sa'kin. I am the prince of my own
story at hahanapin ko ang prinsesa ko. Ililigtas

ko siya sa mga humahadlang sa'min..."

Humalakhak ito tila may inaalala.

Napangiti ako. Kadalasan ay babae ang nangangarap ng ganun. Yung tipong may
prinsipeng nakatadhana sakanila. Pero itong si Sandro ay kabaligtarana.

"Pero bigla na lang 'yon nawala dahil sa pamilya kong tingin sa'kin ay sakit ng
ulo. I was the black ship of the family. Pasaway ako at madalas kong hindi sundin
ang gusto ng pamilya ko. Hindi ba ay dapat na perpekto ang prinsipe? But me? I was
the opposite. Para akong kontrabida sa sarili kong storya. Kaya mas pinili kong
lumayo at tumakas sa responsibility. They want me to do something na hindi ko
gusto."

Bumuntong hininga ito at sinipa sipa ang batong naaapakan niya.

"It's twelve already. Uuwi na ako. Maraming salamat sa mga matatamis na natikman
ko."

Napatingin ito sa relong nasa kanyang palapulsuhan.

Bumalik ang ngisi sa mga labi nito. Hindi pa man ako nakakapagsalita nang maglakad
na ito papalayo sa'kin.

Anong ibig niyang sabihin sa matatamis na natikman niya?

Ramdam ko ang pag iinit ng pisngi ko when I realized what he was referring with.

Ang bastos talaga ng manyak na yon. Fvck.

Nagtagal pa ng ilang minuto bago ko napagdesisyunang pumasok sa loob. Patay na ang

ilaw sa leaving room ngunit sa kitchen area ay nanatiling nakabukas.

Lumabas mula doon si tatay, bitbit ang isang tasang kape.

"Kanina kapa nak?"

"Ngayon ngayon lang po, tay."

Nag mano ako dito at nagpaalam na din na aakyat na sa taas.

"Goodnight,

anak. Hinintay talaga kitang makauwi. Matulog kana."

Tumango ako at nagtuloy tuloy na sa aking kwarto. Pumasok ako sa banyo at nag half
bath.

Matapos kong magbihis ng pantulog at mag apply ng cream sa mukha ko ay nahiga na

ako.

Napatitig ako sa kisame at binalot ng maraming katanungan ang isipan ko.

Inaalala ko ang napag-usapan namin ni Sandro. Base sa mga kwento niya ay may mapait
siyang nakaraan. Hindi sila magkasundo ng pamilya niya kaya mas pinili niyang
magpakalayo at tumakas sa responsibilidad.

Anong ibig niyang sabihin? Nalilito ako. Sino kaba talaga, Sandro?

Napapikit ako nang maaalala si Alejandro. Sa mga nalaman ko ngayon ay malaki na ang
pagdududa ko na magkaibang tao si Alli at Sandro.

Pero paanong nangyari 'yon? Paanong magkamukha silang dalawa? At kung hindi siya si
Alli...nasa'n ang mahal ko?

Napakaimposibleng tinatago lamang ito ni Alexander. Pabagsak na ang kompanya niya

at malaking kabawasan ang pagkawala ni Alejandro.

At kilala ko ang lalakeng mahal ko. Hindi niya ako matitiis maging ang kompanyang
napamahal na sakanya.
O may posibilidad na nagpapanggap lang si Sandro at nagsisinungaling sa mga
sinasabi niya dahil gusto niyang protektahan ang sarili niya. Siya na mismo ang
nagsabing tumatakas siya sa responsibilidad.

LIMANG araw ang lumipas at hindi na nagparamdam pang muli sa'kin si Sandro, na
ipinasasalamat ko naman dahil nalilito na ako.

Even King, I can't contact him. Gusto kong kumuha ng

impormasyon sakanya dahil nangako siyang siya na ang bahala sa pag iimbestiga ng
tungkol sa insidente limang taon na ang nakakalipas. Pero hindi ko talaga siya
macontact. I even called papa and ask him about King but he said nakakausap naman
daw niya ito.

Hindi ko alam kung iniiwasan niya ako o ano pa man.

Napapabuntong hiningang napahiga ako sa kama. Wala akong magawa dito sa bahay kundi
ang humiga at mamasyal. Nakakasawa na din.

Tumagilid ako sa pagkakahiga at inabot ang phone ko. Nag log in sa aking facebook
dahil ilang araw ko na din itong hindi nabubuksan.

May isa pa akong account ngunit hindi ako ang madalas na nagbubukas noon. Ang aking
assistant sa modeling ang madalas na nagamit nun para na din sa public appearance
ko.

Ang ginagamit ko ay ang private account ko na iilan lang ang nakakaalam.

Nag browse ako sa news feed ko at napangiti ako nang makita ang nakangiting mukha
ni Axiela habang ang kamay ay nakatapat sa kanyang mukha.

Nanlalaki ang mata ko nang mapagtanto ang lahat. Oh my God! She's engaged already,
pero...kanino?

Napailing ako. Hindi pwedeng si Eliot dahil wala naman nasasabi sa'kin si Axiela.

'Yes, baby. I'll marry you'

Hindi ko maiwasa makaramdam ng kalungkutan nang mabasa ko ang caption. Kung hindi
lang nangyari ang aksidente noon ay sana masaya na at may pamilya na kami ni
Alejandro.

I shook my head and brushed the thought off. Past is past. And, I don't wanna go
back there. It's too... painful.

Akmang isasara ko na ang Facebook ko when something caught my attention.

It's a friend request.

Maginoo Pero'Medyo Bastos added you as a friend.

What the heck? Anong klaseng pangalan 'to? Iignorahin ko na sana ito nang hindi
sinasadyang dumulas sa kamay ko ang phone and damn. I accidentally pressed the
confirm 'word'

Napapikit ako sa sariling katangahan. Hindi naman pasmado ang kamay ko ngunit bakit
nabitiwan ko pa ito?
Inignora ko na lamang ito dahil wala na akong magagawa. Hindi ko naman pwedeng
bawiin at i-unfriend siya dahil mag nonotif na iyon sa kung sino mang Maginoo
Pero'Medyo Bastos na 'yon na na accept ko na siya.

Napapikit ako sa inis nang mag pop out sa messenger ko na may mensahe. Binuksan ko
ito at halos mapakunot ang noo ko sa nabasa.

The hell. Hindi ko maintindihan.

Maginoo Pero'Medyo Bastos

Eow pho4ez, tnx for 4ccept!ng me. Jejeje

Faith Del Rio

What?

Kunot noong binasa muli ang mensahe. Is this what you call, jejemon? Uso pa ba yun
ngayon?

Maginoo Pero'Medyo Bastos

H!nd! Kho3 4l4m na bul4g kh4 d!n jejeje. B!ng! kh4 nh4 ng4, m4l4bo ph4 4ng m4t4 mo.

Mas lalong kumunot ang noo ko. Pinagloloko ba ako nito? Hinayaan ko ang mensahe
niya at ni-seen ito. May mga pinadala pa siyang mensahe ngunit hindi ko na ito
inintindi.

Kumuha ako ng notebook at isinulat ang dito ang mga sinabi niya. Trying to analyze
it. At nang maintindihan ko nga ang mga sinabi niya ay agad kong ni-click ang
pangalan niya para mapunta ako sa wall

niya.

I'm going to block him.

Who the hell is he para sabihan ako ng bulag at bingi? And then I remember someone.

Damn. Sandro.

Hindi nga ako nagkakamali. Ang manyak na si Sandro ang nantitrip sa'kin.

Pinagmasdan ko ang larawan niya. Nakatagilid ito at nakangisi nang walang saplot
pang itaas ang katawan.

Mukhang manyak pa rin ngunit bakit ang gwapo niya dito?

"Ah, shit. Pakyu ka talaga Sandro"

Napapadyak pa ako sa inis nang muli siyang mag padala ng mensahe sa'kin.

Maginoo Pero'Medyo Bastos

Ang gwapo ko no? Titig na titig ka sa larawan ko eh. Har har

Bwesit. Inis kong in-off ang phone ko at umayos ng higa. Pinikit ko ang mata ko.

Bakit ba ang laking bwesit ng Sandro na 'yon? Nakakainis. Ang lakas ng loob niyang
pagsabihan na bingi at bulag ako kahit na hindi naman totoo.

Napaikot ako sa aking higaan. Hindi ako mapakali. Mag gagabi na pero hindi pa ako
kumakain. Masyado akong tinatamad para mag ayos at magluto ng kakainin ko.

Wala akong gana dahil wala naman sina nanay. Nasa downtown ito at may pinuntahan
doon. Panigurado ay bukas pa ang dating nila.

Napagdesisyunan kong maligo at sa labas na lamang kumain. Napasulyap ako sa relong

nakasabit sa pader.

Pasado alas otso na. Ganun katagal na pala akong nagkukulong. Napailing ako. Hindi
ko namalayan ang oras.

Pumasok ako sa loob ng banyo at naligo. Nagbihis ng simpleng T-shirts at pajama.

Hindi ko na kaylangang mag ayos dahil kakain lang naman ako sa labas.

Sinuklay ko ang buhok kong kakatapos ko pa lang i-blower. Nang makuntento sa aking
ayos ay napangiti ako sa itsura ko.

Akmang

lalabas na ako ng kwarto nang makarinig sa labas ng strum ng guitara.

Kumunot ang noo ko. Tinanaw ko ang malapit na bahay sa'min mula sa bintana ngunit
sarado na ito.

Kung ganun, saan nagsisimula ang tunog?

"Oh ilaw, sa gabing madilim"

Pagsisimula ng kung sino man ang kumanta.

Dumungaw ako sa bintana at nanlalaki ang mata ko nang makita si Sandro kasama ang
kaibigan niyang napagalaman kong Kaloy ang pangalan.

Nagtago ako sa gilid at tahimik na pinagmasdan sila.

Anong ginagawa ng manyak na yan dito?

"Tang ina mo, Kaloy. Hindi ko nga memoryado yang oh ilaw na yan. Wag ka mangialam
sa kakantahin ko. Sabit ka lang dito eh."

Dinig kong himutok ni Sandro at binatukan pa ang kawawang si Kaloy. Napakamot na

lang ito sakanyang ulo at napailing na tinanguhan si Sandro.

"Eh ano pala ang kakantahin mo? Love yourself ni Justin Bieber?"

Inosenteng saad naman ni Kaloy.

"Tanga mo talaga. Eh di mamahalin niya lang yung sarili niya? Siyempre ang
kakantahin ko ay yung tagos sa puso. Yung tipong ipaparamdam mo sakanya na siya na
ang pinakamagandang babae sa mundo kahit na ang totoo ay may mas maganda pa
sakanya."

Aba't. Napataas ang kilay ko. Ang gago talaga nitong si Sandro. Walang filter ang
bunganga.

"Oo na sige na boss. Kanina pa ako nangangati dito sa barong na suot ko eh."
Nanlalaki ang matang pinagmasdan ko sila. At doon ko lang napansin na barong
tagalog nga ang suot nila at slacks na itim na pinaresan ng itim na sapatos din.

What the hell?

"Paanong hindi ka mangangati? Hindi

mo naman nilabhan yan. May pagkabalahura ka din no? Tiisin mo na muna. Hindi lang
naman tayo magtatagal...sundan mo na lang ang tyempo ng pagkanta ko."

Napakagat ako sa ibabang labi ko upang pigilan ang mapatawa. A for effort sila sa
costume nila. Talagang pinaghandaan.

"One, two, three. Ehem, ehem. Eto na. Galingan mo Kaloy sa paggigitara kundi
sasapukin talaga kita."

Pagbabanta ni Sandro at tumikhim.

"Oo na. Gusto ko ng magpalit, shit."

Reklamo ni Kaloy at inistrum ang gitara.

Muling tumikhim si Sandro hudyat na magsisimula na siya.

"Nasa 'yo na ang lahat

Minamahal kita 'pagkat

Nasa 'yo na ang lahat

Pati ang puso ko..."

Pagsisimula ni Sandro. Halos humagalpak ako sa kakatawa nang mapagmasdan ang itsura
ng pagkanta niya.

Nakapikit habang marahang iniiling ang ulo at nakahawak sa may bandang gitna ng
dibdib niya.

Damn. Imagine a guy wearing a barong tagalog with black slacks and a block shoes
while singing Nasayo na ang lahat. Damn. Bagets na bagets. Whoah. Bagong bagong
style sa panghaharana. HAHA

"Nasa 'yo na ang lahat

Minamahal kitang tapat

Nasa 'yo na ang lahat

Pati ang puso ko...

Oh Oh Oh Ohh Ohhh"

Halos sumakit na ang tyan ko sa kakapanuod sakanya. Namimilipit na ang sa kakatawa.

Daig ko pa nito ang nanuod ng nakakatawang pelikula. Sa manyak na Sandro pa lang,
solve na solve na.

Inabot ko ang phone ko na hindi hinihiwalay ang titig sakanya. Ni-click ko ang
camera at ni-videohan siya.
Doon ko siya pinagmamasdan habang natatawa.

"Na-nasa 'yo na ang lahat

Oh

Oh Oh Ohh Ohhh

Na-nasa 'yo na ang lahat

Lahat na mismo nasa 'yo

Ang ganda, ang bait, ang talino"

At ang tawang 'yon ay unti unting naglaho nang mapakinggan ko ng mabuti ang kanyang
boses.

Kinilabutan ako sa lamig ng boses niya kahit na hindi naman akma sa pagkanta.

"Inggit lahat sila sa'yo

Kahit pa tapat man kanino

Kaya nung lumapit ka sa'kin

Ay, bigla akong nahilo

Di akalaing sabihin mong ako na 'yon

Ang hinahanap mo"

Hanggang sa matapos ang pagkanta niya ay hindi ko na ulit nakuhang tumawa.

Nakakakilabot ang boses niya. Ang lamig ng kanyang boses ay sumasabay sa ihip ng
hangin.

Maganda at malamig at nakakahalinang pakinggan ito. At ngayon ko lamang napagtanto

na ang boses ni Sandro at narinig ko noon nang pumunta ako sa bahay ni Francia ay
iisa.

Napapikit ako at muling napaisip. Hindi alam kung magagalak sa bagong natuklasan.

Napakaganda ng boses ni Sandro, nakakadala ng emosyon at samantalang si Alejandro

ay hindi marunong kumanta.

Madalas niya akong kantahan noon at masasabi kong hindi kagandahan ang kanyang
boses. Ngunit bakit kay Sandro ay iba?

A-anong nangyayari? Nalilito na ako.

Dahan dahan akong napadausdos sa malamig na sementong nakalapat sa likod ko at

napaupo.

Ibinaon ko ang mukha sa pagitan ng tuhod at doon ko naramdaman ang pagtulo ng luha
ko.

Hindi ko na alam. Sino si Sandro? Nasa'n si Alejandro? Bakit magkamukhang magkamuha

silang dalawa? Bakit pareho sila ng kulay ng mata?
Bakit magaling kumanta si Sandro?

Maaari bang sa

loob ng limang taon ay matuto siya ng ganun kabilis sa pag awit? Maaaring gumanda
ng ganun ang kanyang boses?

Napabuntong hininga ako. Bakit nangyayari sa'kin ang lahat ng to? Bakit kaylangan
ko pang makilala si Sandro at bigyan ako ng signs na siya si Alli? Bakit kaylangan
ko pang malaman na si Elli pala ang namatay sa insidente at hindi si Alejandro?

Bakit kaylangan ko pang malaman ang lahat ng to kung hindi ko naman pala mahahanap
ang kasagutan?

Bakit pinipilit ng tadhana na ibalik ang nakaraan? Ayoko na. Please Ayoko na. Gusto
ko na lamang mamuhay ng simple. Ayoko ng puro katanungan ang isipan ko.

"Faith, yuhooo. Are you in there?"

Inis kong ginulo ang buhok ko at pinahid ang luha ko. Dinungaw ko si Sandro mula sa
bintana dahil sumigaw ito.

"What?"

Walang ganang ani ko. Pagod ko din itong tinitigan. Wala na itong kasama. Marahil
ay umuwi na si Kaloy dahil nangangati na ito sa suot na barong tagalog.

"Wala man lang ba tubig r'yan? Inuhaw ako sa pagkanta eh."

Napakamot ito sa kanyang batok.

"Pasok ka. Buksan mo na lang yung gate at kumuha ka ng maiinom mo."

Malamig na saad ko. Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at nahiga sa kama ko.

Ngunit ilang minuto na akong nakahiga ay hindi ko pa rin maramdaman ang presenya ni
Sandro.

Muli akong dumungaw sa bintana at inis akong napapadyak dahil nanatili lamang itong
nakatayo doon at nakatingala sa may bintana ko.

Lumapad ang ngisi nito sa labi.

"Sinasabi ko na nga ba, hindi mo ako matitiis eh."

"Pumaso ka na. Anong gusto mo? Hatidan pa kita ng maiinom jan?"

Bagot na ani ko. Humalikipkip

at pinagtaasan siya ng kilay.

"Aba. Bastos kang babae ka. Malamang pagsisilbihan mo ako kasi inakyat kita ng
ligaw hehe. Pasalamat ka nga kinantahan kita... hoy! ang mahal kaya ng renta ko kay
Kaloy."

Sigaw nito. Napailing ako.

You really are not Alejandro. Ibang tao ka, Sandro at hindi kita kilala. Pero ang
Alli ko, kilalang kilala ko. Hindi siya nagsasalita ng mga ganyan.

"Bahala ka sa buhay mo."

Pagtatapos ko sa usapan at tinalikuran siya. Wala akong planong kausapin pa siya

dahil baka lumala lang lalo ang sitwasyon.

Ayoko ng dagdagan pa ang mga katanungan ko.

Baka kaylangan ko ng umalis dito at bumalik sa trabaho to divert my attention.

Hindi magandang ideya ang pagbabakasyon na ito, I guess.

"Babae, pag hindi ka bumaba r'yan. Aakyatin kita sa kwarto mo at mag m-make love
tayo...ano gusto mo ba 'yon?"

Banta nito. Papansin ang manyak.

"Isa! kapag hindi mo pa ako dinungaw dyan sa bintana mo, bubuntisin talaga
kita...dalawa."

Ang tanga naman. Ba't hindi na lang kasi pumasok dito. Hindi naman nakalock ang
gate.

"Tatlo, nilalamok na ako dito. Kasalanan mo kapag na dengue ako. Kaya mo mag donate
ng dugo? Ha?"

Fvck. Too noisy.

"Ano ba? Umuwi kana lang, Sandro. Nakakainis na. Hindi na ako natutuwa. Hindi ka
nagparamdam ng ilang araw tapos kanina kung makapanglait ka sa facebook wagas tapos
magpapakita ka sa'kin ngayon na parang wala kang ginawang mali?...umalis kana lang!
Simila nung makilala kita, nagkagulo gulo na ako. Nabebwesit na ako sayo."

Sigaw ko. Ang buong akala ko ay magagalit siya sa mga sinasabi ko dahil tinalikuran

na niya ako. 'yon pala ay papasok lamang sa loob ng gate.

Napaamang ako. Dali dali akong lumabas ng kwarto at bumaba sa leaving room. At doon
ko siya naabutang malaki ang ngiti habang hinihubad ang barong na suot niya.

"Pakshet! Ang kati nga."

Bulong nito. Nilingon niya ako nang maramdaman ang presensya ko.

"Ano?"

Asik ko.

"Ang ganda mo."

Iniiwas ko ang paningin sakanya dahil sa biglaang pagbulalas niya.

"Don't state the obvious."

Irap ko na naging dahilan ng paghalakhak niya.

"Halika nga dito."

"Ba't ako lalapit sayo? Ang kapal mo."

Asik ko nang hindi pa rin siya nililingon. Muli itong napahalakhak.

"Ah, Faith. Bakit ang sungit sungit mo? Sa mga nababasa kong artcile na may
kinalaman sa'yo. Mabait ka daw at hindi namimili ng kakausapin na tao. Wala ka ding
arte. Pero bakit, taliwas ang pinapakita mo sa'kin ngayon?...Pakshet talaga ang
kati. Pwede makiligo?"

Saan naman niya nabasa ang article na 'yon? I've known in the business world as a
cold yet seductive women. Siguro noon, pwede pang totoo ang mga sinasabi niya, pero
limang taon na ang nakakalipas at madami na ang nagbago.

"You got it all wrong. Kung ano ang ipinapakita ko
ako. Hindi ako nagpapanggap. You're seeing me this
Malamig pa sa yelo at kung anu ano pang negatibong
totoo. I am a user. I'm seducing a guy para makuha
ain't pretending nor disguising, Sandro..."
sayo ngayon, ay iyon ang totoong
way na masungit, walang awa.
pwedeng maitawag sa'kin ay
ko ang gusto ko...this is me. I

Malamig ngunit puno ng senseridad na saad ko.

"How about you...?"

Napatuwid siya ng upo at ang kaninang mapaglarong ngisi sakanyang labi ay naglaho
na lamang na parang bula.

"What about me?"

Mahina ngunit seryoso nitong saad.

Napangisi ako dahil sa pagbigkas niya ng matigas na english.

"Who are you...?"

Pinantayan ko ang intensidad ng kanyang boses.

"...sino kaba talaga, Sandro?"

Pag uulit ko.

To be continued...

=================

Kabanata 41

Pasensyahan n'yo na ang update. Wala talaga akong maisulat dahil wala akong
inspirasyon. Pinilit ko lang talaga na makapag update ngayon.

Kabanata 41

Ngisi

SILENCE filled us. Nakatitig lamang kami sa mata ng isa't isa hanggang siya ang
unang bumawi ng tingin.

Tumikhim si Sandro at unti unting umangat ang sulok ng kanyang labi. He stood up
then moved forward to me.
I stepped back nang paglandasin niya ang kamay sa aking pisngi.

"What are you trying to say?...hmm.?"

Nangilabot ako sa lambing ng kanyang boses. Hindi ko alam ngunit bigla na lamang
akong inatake ng kaba. Umatras pa ako ng umatras hanggang sa maglapat ang aking
likuran sa malamig na pader.

"Ako rin to, Faith. Kung ano ang ipinapakita ko sa'yo ay 'yon din ang totoong ako.
Walang halong pagpapanggap."

Napalunok ako sa nakikita kong senseridad sakanyang boses. Napaiwas ako ng tingin.
Bumuntong hininga ako at iniwas ang paningin sakanya.

"Go home, Sandro."

Tanging naiusal ko at inihakbang ang mga paa para umakyat sa taas.

Hindi ko alam pero nawalan ako ng gana matapos kong makita sakanya na nagsasabi
siya ng totoo. Natatakot ako na baka masaktan nanaman ako.

"Bakit, Faith?...what do you really want to know?"

Napatigil ako.

"Hindi ko na kasi alam, Sandro..."

Hinarap ko siya at kita ko ang gulat sa mga mata niya nang makita ang luhang
pumatak mula sa mata ko.

"...hindi ko alam kung bakit

kaylangan pa kitang makilala. Hindi ko alam kung bakit nakikita kita sakanya kahit
na magkaibang magkaiba kayong dalawa...nalilito ako. Litong lito."

"Anong ibig mong sabihin? Nakikita mo ako kanino?"

Seryosong saad nito. Napailing ako at muli siyang tinalikuran.

"Umuwi kana"

Dinig ko pa ang pagtawag niya ngunit hindi ko na ito inintindi at nagtuloy tuloy na
patungo sa aking kwarto.

Napabuga ako ng hangin at sumandal sa likod ng aking pintuan.

Hindi ko na alam. Everytime I see him, memories of Alejandro keeps on haunting me.

Hinahabol ako at ayaw tigilan. Napapagod na ako. Pagod na akong mag isip ng mga
bagay bagay.

LUMIPAS ang isang araw, naging linggo hanggang sa naging buwan at hindi na
nagpakita pa sa akin si Sandro.

Mas mabuti nang ganun nga dahil para hindi na ako mahirapan umiwas sakanya. Sa
presensya niya ay mas lalo lamang akong nalilito.

Ngayon ang huling araw ng pagbabaksyon ko dito, kaya susulitin ko na. Simula bukas
ay babalik na ako sa trabaho ko at kaylangan ko na din makausap si King dahil isang
buwan na din niya akong hindi tinatawagan.

"Anak, nasa labas na ang sundo mo."

Sigaw ni nanay mula sa baba. Inisang sulyap ko pa ang sarili ko sa salamin bago
lumabas.

Isang simpleng puting T shirts at boyfriend jeans ang suot ko. Pupunta ako sa Del
Barrio hacienda para bisitahin ang kaibigan kong si Morisette. Katulad ko ay modelo
din siya. Freelance model siya sa kompanya ni Axiela kaya naging magkakilala kaming
dalawa.

Kaibigan siya ni Axiela kaya nagkataon na naging magkaibigan din kami.

Suot ang aking salamin, lumabas ako ng bahay matapos makapagpaalam kay nanay.

Itim na Porsche ang nag-aabang sa'kin sa labas. Pinagbukas ako ni manong ng pintuan
at nang makapaghanda ay pinasibad na ito.

Isang oras ang byahe patungo sa hacienda nina Morisette kaya nang makarating kami
doon ay todo ang pawis ko kahit na naka aircon naman ang sasakyan.

Huminto ang sasakyan sa front door at napangiti ako nang makita ang nakangusong
mukha ni morisette.

Naka tank top lamang ito at shorts short. Inirapan ko ito nang makalabas ng
sasakyan.

"You're so madaya talaga, pupunta ka lang dito now na huling day mo na ngayon."

Hindi ko pinansin ang pagiging konyo niya at hinalikan siya sakanyang pisngi.

"Hindi mo din kasi sinabi na nandidito ka. Eh di sana matagal tayong nagbonding."

"Kahapon lang ako dumating..."

Umayos na ito sa pagsasalita at nangunot ang noo ko nang mapansin ang nakakalokong
ngiti nito. Maya maya din ang pag kagat sa ibabang labi.

"Alam ko ang klase ng ganyang ngiti, Sette. Tigilan mo ako."

Pagbabanta ko. Isa lang kasi ang ibig sabihin kapag nagkakaganyan siya. Nakakita
siya ng isang adonis.

Napaismid ako. Mabait si Morisette pero hindi ko maiwasan mapansin na sa tuwing

nakakakita ito ng gwapong lalake, lumalabas ang pagiging malandi nito.

She's a flirt. Basta matipuhan niya, hindi niya tinitigilan hangga't sa mauwi sila
sa mainit na pagtatalik.

"Ehh. He's so hot kasi. Siya yung sumundo sa'kin kahapon sa airport. Oh my ghad,

Faith. Kung makikita mo lang siya. The biceps, the triceps and the abs. Ah, damn. I
want him na talaga."

Napangiwi ako.
Kung si Sandro, lalakeng manyak na walang filter ang bunganga. Ganun din si
Morisette. She's the girl virsion of him.

Bagay sila.

Napailing ako. Napapikit. Bakit kinokontra ako ng sarili kong isipan?

"Ah, wait! He's here kanina eh. I saw him at the sakahan kanina. Tumutulong siya sa
pag harvest ng rice."

Humagikhik ito at hinawakan ang kamay ko.

"T-teka, where are you taking me?...Sette, I'm tired. Just let me rest first."

Protesta ko nang hilahin ako nito patungo sa bukid.

"Ipapakita ko siya sayo. Dali na kasi."

"Sette, ikaw na lang. Magpapahinga lang ako kahit half hour and then samahan kita
kung saan mo gusto. Mahaba pa naman ang araw oh...tsaka, who ever that guy is...
I'm not interested. Ikaw na lang."

Inirapan ako nito at ngumuso.

"Sige na sige na. Ako na lang ang pupunta doon. Huh! You'll miss half of your life
dahil dito. Ikaw din."

Napailing na lamang akong pumasok sa loob ng mansyon nang talikuran ako nito.

Spoiled brat. Palibhasa, unica hija. Nasusunod ang lahat ng gusto. Matanda sa'kin
ng dalawang taon si Morisette pero kung umasta parang ako pa ang matanda sakanya.

Itinuro sa'kin ng isang maid ang guestroom na tutuluyan ko. Nang maihatid ay
nagpasalamat ako dito.

Napapailing na ibinagsak ko ang katawan sa malambot na kama. Ipinikit ko ang aking

mata at hinayaang dalawin ng antok.

Nagising ako dahil sa katok mula sa labas. Pupungas pungas na bumangon ako.

Nilingon ang bintana at napansing papalubog na ang araw.

Shit.

"Miss. Faith."

Napabuntong hiningang tinungo ko ang pinto.

"Mabuti naman po at gising na kayo. Kanina pa ako pabalikbalik dito pero mukhang
napasarap ang inyong tulog, kaya hinayaan ko na lang po."

Nakangiting saad sa'kin ng matanda. Pilit akong ngumiti. Nakaramdam ng pagkahiya.

"Pasensya na po manang."

Hinging paumanhin ko at bahagyang yumuko. Nitong mga nakaraang araw ay madalas

akong magpuyat kaya binabawi ko ito sa umaga.

Wala naman akong ginagawa kapag gabi pero hindi ako agad dinadalaw ng antok kapag
sinisubukan kong matulog ng maaga.

"Ayos lang po 'yon, Miss. Faith...kung nagugutom na po kayo ay bumaba na ho kayo.

Hinihintay na kayo ni Morisette."

Nang makapagpaalam ang matanda ay agad ko din inayos ang sarili ko upang
makapaghanda sa hapunan.

Bumungad ang nakangusong mukha ni Morissete nang makarating sa dining table.

Nakapwesto na ito sakanyang kinauupuan ngunit hindi pa kumakain.

"Yeah, half hour sleep huh."

Sarkasmong aniya. Napangiti ako.

"Sorry, Sette. Puyat lang."

Simpleng saad ko at pumwesto na din sa pag upo. Ipinalakpak ni Morisette ang kamay
niya. Hudyat na dapat ilabas na ang mga inihain.

"Whatever, Faith! Hindi tuloy tayo nakapaglibot."

Natapos ang hapunan na hindi kami nagkikibuan. Ganun talaga kasi ang tradisyon ng
pamilya nila. Isang beses ko nang nakasama ang mga magulang

niyang mananghalian sa manila ngunit tunog ng mga kubyertos lamang ang

nangingibabaw.

Sanay na din ako sa ganun, dahil madalas wala naman akong kasabay mag lunch maliban
kapag may lunch meeting ako.

"So, nakita mo yung guy na sinasabi mo? Na stalk mo?"

Paninimula ko nang nasa veranda kami. Mula dito sa kinatatayuan namin ay natatanaw
ang mga tauhan ng hacienda na nagliligpit na ng kanilang mga gamit. Marahil ay uuwi
na ito sakanilang bahay.

Maaga ang naging dinner namin ngayon dahil ayon na din kay Morisette ay hindi pa
ako nakapaglunch. Alanganin naman daw kung magmemeryenda pa ako na alas sais trenta
na ng gabi.

"Bakit ngayon pa lang nagsisiuwian ang mga tauhan n'yo dito?"

Tanong ko maya maya nang hindi sagutin ni Morisette ang nauna kong tanong.

"Nanganak kasi yung isa naming baka. Eh wala naman yung veterenarian na
magpapaanak. Kaya ayun tulong tulong yung mga tauhan namin dito...mabuti nga at
nandidito si manong oscar, siya yung nagpaanak. Inalalayan lang nung iba."

Mahabang litanya nito.

"Ba't hindi mo ako ginising? Sana nakatulong ako."

Inirapan ako nito.

"Heh. Magtigil ka, Faith. Sarap ng tulog mo eh. Nahiya naman ako."

Napahalakhak ako.
Pero kahit na. Gusto ko pa rin sanang makatulong. Marunong naman ako magpaanak ng
mga hayop dahil pinag-aralan namin yun nung nasa kolehiyo pa ako.

"Anyways. Did you enjoy your stay here? Kahit na natulog ka lang naman maghapon?"

Ako naman ngayon ang napairap.

"Stop being sarcastic, Sette. Of course, kahit nga sabi mo...natulog lang ako."

Sabay kaming napahalakhak na dalawa.

Ngunit ang naging kasunod n'un

ay ang nakakabinging katahimikan. Dinig ko ang pagbuntong hininga ni Morisette at

hinarap ako.

"Bakit kahit anong gawin ko...hindi ako magustuhan ng kapatid mo?"

Sa pagkakataong ito ay ako naman ang napabuntong hininga. This is why, I don't want
to be alone with Morisette. Ipipilit niya lamang ang isang bagay na hindi ko naman
alam kung ano ang dahilan at kasagutan.

Sa kabila kabilang panlalalake ni Morisette, alam kong laro laro lang ang lahat ng
'yon. Isa lang ang lalakeng nasa puso niya. At yon ang kapatid namin ni Axiela na
si King.

"Hindi ko din alam, Sette. S-siguro wala lang hilig si King sa mga babae. Puro
trabaho lang ang nasa isip ng isang 'yon."

Malungkot na ngumiti si Morisette.

"Di bale. Stalk stalk din pag may time sakanya. Kung kelangan akitin...akitin go."

Pagpapalakas ng loob na saad niya. Nanlalaki ang mata ko.

"H-hoy! Magtigil ka kung ano man ang nasa isip mo. Hindi magandang ideya yan."

Napaigtad si Morisette nang kurutin ko siya sakanyang tagiliran.

"O-ouch. I'm just kidding, Faith. I don't have to seduce him. Titig ko pa lang
malulunod na siya."

Tss. Napairap ako.

"Whatever, Morisette Del Barrio. Whatever."

Napangisi ito.

"Morisette Del Barrio - Del Rio. Pwe. Ba't ganun, hindi bagay?"

Napapadyak ito sa inis. Napahalakhak ako at iiling iling na tinitigan siya.

"Told ya'. Tigilan mo na ang kahibangan kay King."

"I hate ya'. Akala ko, you like me for King. 'yon pala ay ayaw mo. Ang plastik mo
bes."

"H-hoy! Anong plastik? Tunay akong kaibigan ano!

Sinasampal ko ang katotohanan sayo na hindi kayo pwede. Doon ka na lang sa lalakeng
nagsundo sayo sa airport kahapon. Total naman, adonis ang sabi mo diba."

Nanlalaking matang ani ko sakanya.

Napaismid ito matapos ay napailing.

"Off limits ang gago. Matapos akong halikan, off limits daw siya. Ang walang hiya
porque gwapo, babaero."

Napangisi ako.

"Off limits?"

"Hmm...may nagugustuhan na daw siyang babae ang kaso matagal na niyang hindi ito
nakikita. Binibigyan niya daw ng space...space my as*"

"Good luck next time, Sette."

I chuckled and tapped her shoulder.

"Good luck for what?"

"For choosing a guy...if you know what I mean."

Ngisi ko. Malas kasi tong si Morisette pagdating sa mga lalake. Lahat ng nilalandi
may girlfriend na o kung di naman may ibang nagugustuhan.

Katulad nga ng kanina.

But it's okay with her. Loyal daw siya kay King. Tss. Loyal her as*

Akma pang magsasalita si Morisette nang biglang dumating si Manong Oscar.

Maayos na ito at may bitbit ng bag sakanyang balikat.

"Magandang gabi ho."

Bati nito sa'min. Ngiti ang itinugon ko.

"Mang Oscar. Uuwi na po kayo?"

Tumango ang matanda kay Morisette.

"Kung pwede ho sana, Ma'am Morisette."

"Ay naku pwedeng pwede ho...teka..."

Kumapa kapa si Morisette sakanyang bulsa tila may hinahanap. At nang makuha ang
kanyang wallet ay dumukot ito ng dalawang libo.

"...maraming salamat

ho, Mang Oscar. Ito po oh. Pasensya na po kayo at dalawang libo lang ang barya ko
dito."

"Ay naku wag na ho ma'am."

Iwinasiwas ni Mang Oscar ang kamay niya. Ayaw tanggapin ang perang inaabot ni
Morisette.

"Pero, Mang Oscar. Sige na ho. Pambili niyo na ho ng gatas para sa apo n'yo...at
tsaka wag na sabing ma'am eh. Morisette na lang po."

"M-maraming salamat, M-morisette."

Wala ng nagawa ang matanda at kinuha ang pera.

Nakaplaster naman ang malaking ngiti sa labi ni Morisette nang mawala sa paningin
namin si Mang Oscar.

"So, where were we?"

Saad niya.

Napabuntong hininga ako.

"It's getting late, Sette. Uuwi na ako."

"Oh c'mon! Alas otso pa lang, Faith ! Uuwi kana?"

"Hmm...hindi ako nakapagpaalam sa magulang ko na gagabihin ako sa pag uwi."

Umirap ito.

"Kelangan pa ba 'yon? Dito ka na matulog, please."

"I would love to, Sette but... I'm going back to manila tomorrow already. One month
leave lang ang ipinaalam ko. Pag nagextend pa, baka magalit na yung CEO ng Del
Rio's Empire."

Napataas ako ng kilay.

"Si King?"

Nag ningning ang mata nito.

Napatango ako. Pinipigilan mapangisi. Dahil alam kong konti na lang ipapauwi na ako
nito ni Morisette.

"Ano ba yan. I want to come with you in manila para makita si King pero bukas din
ang dating nina mommy. Hindi ako pwedeng umalis ngayon dito. Ugh. Why so malas,
Morisette?"

Bumuntong hininga ito.

"But on the second thought. Hindi kita papayagan umuwi ngayon tapos you'll gonna
extand your stay here in hacienda and because of that, King would be mad and then
sasama

ako sayo sa manila para magpaliwanag kung bakit ka nagtagal. At dahil d'on
makakausap ko siya..."

Hagikhik nito. Napapalakpak pa sa sariling naiisip. Napailing na lamang ako.

Gagawin niya talaga ang lahat para mapansin ni King.

"...what do you think of that idea, Faith?. Bravo, isn't it?"

"Stop it, Sette. That won't work on me. Ako mismo ang nagdesisyon na babalik na
bukas ng manila para magtrabaho. King has nothing to do with it."

Tinalikuran ko si Morisette at inihakbang ang mga paa para bumalik sa kwarto.

Kaylangan ko ng umuwi.

"But."

"No more buts, Sette. I am going home."

May pinalidad sa aking boses. Wala ng nagawa si Morisette.

"Fine, ipapahanda ko lang ang sasakyan."

Iyon na lamang ang narinig ko bago ako tuluyang makaakyat sa taas.

Napabuntong hiningang napaupo ako sa edge ng kama. Hindi ko man lang nasulit ang
huling araw ko dito.

Parang lumalabas na pumunta lang ako sa hacienda nina Morisette para makitulog.

Ang kapal ng muka mo, Faith !

"What?!"

Halos mag histeryang ani ko nang makababa. Inis kong naihilamos sa mukha ko ang
aking palad nang sabihin ni Morisette na wala daw ang driver nila para maipagdrive
ako papauwi sa'min.

"I'm sorry, Faith. Nanganak daw kasi yung asawa ni Manong kaya pinauwi ko muna."

Bakit ba ang dami ng nanganganak ngayon?

Naglakad ako pabalik balik tila nag iisip ng magandang solusyon hanggang sa may
humintong pula ngunit lumang fortuner sa harap ng front door ng mansyon.

"Nandiditi pa siya?"

Bulong ni Morisette. Nilingon ko ito.

"Who?"

"Yung adonis na tinutukoy

ko sayo. Sakanya ang fortuner na yan. Tauhan din namin siya dito."

Saad niya na hindi hinihiwalay ang paningin sa sasakyan.

Sosyal na tauhan. De kotse.

Lumapit dito si Morisette. Tila kinakausap ito. Hinayaan ko lamang sila dahil nag
iisip ako ng paraan para makauwi.

"Ok na, Faith."

"What?"

"Sakay kana doon. Dadaanan niya din daw yung inyo. Isasabay kana lang daw."
Napataas ang kilay ko.

"Ayoko! Baka masamang tao yan at pagsamantalahan ako."

Humalakhak si Morisette.

"Baka ikaw pa ang magsamantala sakanya kapag nakita mo s'ya. Dali na kasi..."

Saad niya at tinulak tulak ako papalapit sa sasakyan.

"...he's a good kisser. Alam kong magugustuhan mo ang halik niya...good luck."

Kindat niya sa'kin at pinagbuksan ako ng pintuan sa passenger seat. Pinandilatan ko

ito ng mata ngunit humagikhik lamang ito.

Nang tuluyang makaupo ay kinuha ko ang cellphone ko upang tawagan si Morisette

dahil may sasabihin pa ako sakanya ngunit pinasibad na ang sasakyan.

"Seat belt, please."

Napatikwas ang kilay ko. Aba! Englishero din ang tauhan nina Morisette. Tumango ako
dito nang hindi ito nililingon.

Muli kong tinuon ang atensyon sa telepono ko. Napaangat lamang ako ng tingin nang
tumigil ang sasakyan.

Dinig ko ang pagbuntong hininga nang kasama ko at halos manlaki ang mata ko nang
mapagsino ito.

Fvck. It's Sandro!

"S-sandro."

Nauutal na ani ko. Ngunit seryoso lamang itong nakatitig

sa'kin. Dahan dahan itong lumapit.

"T-teka, anong gagawin mo?"

Naging sunod sunod ang pag lunok ko.

"I told you to fasten your seatbelts pero hindi ka nakinig. Damn. Why so
hardheaded, Angel?"

Napaamang ako dahil sa naging tawag niya sa'kin. Biglang bumilis ang kabog ng
dibdib ko.

Napapikit ako nang tuluyan siyang makalapit sa'kin. Anticipating for his kiss.
Hanggang sa marinig ko ang tunog na parang naglock at click.

Napamulat ako ng mata. Doon lang ako natauhan. Ah. Stupid, Faith. stupid.

Nakatuon na ang atensyon ni Sandro sa pagmamaneho kaya katahimikan ang namagitan sa

aming dalawa.

Tanging kuliglig ang maririnig sa aming paligid. Naiilang na ako sa maya mayang
sulyap sa'kin ni Sandro kaya sininghalan ko na.

"Ano ba?!"
Umiling ito bagaman bahagyang nakaangat ang sulok ng kanyang labi.

"Ang ganda mo talaga."

Usal nito maya maya.

"Stop the car. Bababa ako."

Naiinis na ako sa panay sulyap ni Sandro tapos maya maya ay sisipol. Naaasar ako sa
presenya niya.

Isang buwan na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin nawawala ang inis ko sakanya.

"No, Angel. Ihahatid kita pauwi."

Matigas na aniya.

"Hindi mo ititigil? Fine, tatalon ako."

Saad ko at hindi nagdadalawang isip na binuksan ang pinto. Ngunit hindi pa man ako
nakakatalon nang ihinto niya ang sasakyan.

"What the hell, Faith. Magpapakamatay ka? Eh hindi pa nga kita nagiging asawa."

Napatigil ako. Imbes na matakot sakanya ay nakaramdam pa ako na parang kinikiliti

ang sistema.

Ramdam ko din ang pag init ng pisngi ko.

Para makatakas sa kahihiyan. Lumabas ako ng sasakyan

at hindi nag iisip na naglakad. Dinig ko ang pagtawag niya ngunit hindi ko
inintindi.

"Fvck. Ang tigas talaga ng ulo mo. Maglalakad ka pauwi? Delikado, Faith. Delikado."

Saad nito nang mahabol ako.

"Why do you care so much about me, Sandro?"

Wala sa sariling saad ko. Tila kusang dumulas sa mga dila ko.

Napaamang si Sandro. Kita ko din ang paglunok niya ng ilang beses.

He was caught of guard.

"I-I...damn."

Hindi na niya naituloy ang dapat na sasabihin nang bumuhos ang ulan. Hinawakan niya
ang kamay ko at hinila pabalik sa sasakyan.

Hinubad niya ang polong suot at inabot sa'kin.

"Nilalamig kana. Ang tigas kasi ng ulo."

Bulong nito. Pinanlisikan ko ito ngunit hindi ito natinag.

"Iyo na. Just drive. Gusto ko ng umuwi."

Napabuntong hininga na lamang si Sandro dahil sa tigas ng ulo ko. Nanginginig man
ay hindi ko na ito inintindi. Ang gusto ko na lamang ay ang makauwi at magpahinga.

Ngunit ilang minuto na ang itinagal ay hindi pa rin kami nakakaalis.

"W-what's wrong?"

"Nasiraan tayo. Fvck!"

Bigla akong nataranta.

"A-ano? Hindi pwede, Sandro. Gumawa ka ng paraan."

Gusto ko ng umuwi. Sa tingin ko ay hindi ko kakayaning makasama pa ng matagal si

Sandro.

"Ayoko."

Napaamang ako.

"W-what?"

"Gusto kitang makasama pa ng matagal, Angel. Kaya bakit ako gagawa ng paraan para
makaalis tayo dito?"

Tila hindi makapaniwalang napatitig ako kay Sandro. Napaawang ang labi ko dahil sa
kawalan ng sasabihin.

"Y-you're unbelievable. B-bakit kasi bulok ang sasakyan mo?!"

Asik ko nang makabawi.

Unti unting umangat ang sulok ng labi ni Sandro.

"Yeah, thanks to my rotten car. Dahil sa sasakyan ko, makakasama kita ng matagal."

Damn. Salamat nga ba sa sasakyan niya?

And damn again. Bakit na'miss ko ata ang ngisi niya?

To be continued...

=================

Kabanata 42

Happy 100+K reads :) yay! Thank you, guys.

#17@GF

Important Note : Asaha'ng ang mga susunod na update ay magiging panget. Walang
kwenta haha.

Kabanata 42

Hulog na hulog
"Sandro."

Inis nang sigaw ko dahil ang walang hiya nakaprente lamang na umuupo habang
nakahalukipkip at nakapikit ang mata.

Samantalang ako ay halos lamigin na dito sa kinauupuan ko.

"Sandro, ano ba!"

Hinampas ko ang braso niya dahil hindi niya ako iniintindi.

"What, Angel?"

"Nilalamig na ako. Hindi mo ba nakikita?"

"Body heat gusto mo?"

Napailing ako at tinampal ang kanyang braso.

"Hindi ko kaylangan yang body heat mo. I just wanna go home, Sandro."

Pagpapakiusap ko sakanya. Gusto ko ng umuwi dahil baka nag aalala na sina nanay.
Hindi ko naman sila matawagan dahil walang signal sa lugar na ito.

Napatingin ako sa labas at napabuntong hininga nang lalong lumakas ang ulan. Maging
ang ilaw sa poste ay namatay na.

"Were stuck in here, Angel."

"Alam ko...you worked in the talyer, right? Ba't hindi gawan ng paraan? Ayusin mo
kung ano man ang sira dito sa bulo-- s-sasakyan mo."

He shook his head at tumagilid ng upo. Aba't tinalikuran ako ng manyak.

"Sandro! Ano ba? Gusto ko na nga kasing umuwi."

I know I'm being irrational here but I can't help it. Hindi ko alam sa sarili ko
pero gusto ko na lamang umalis at iwan dito si Sandro. Naaasiwa ako sa presensya
niya.

"Faith..."

Hinarap niya ako nang hindi ako tumigil sa kakakulit sakanya. Nakita ko ang

pag abot niya ng kanyang cellphone sa dashboard ng sasakyan.

Pinailaw niya ito kaya kumalat ang liwanag sa loob.

"Ayaw mo ba sa presensya ko?...ganyan ka ba kaatat na gumawa ako ng paraan na

ayusin tong sasakyan just to get rid of me?"

"W-what?"

Napaamang ako. Nawalan din ako ng imik nang umiling siya sa'kin. Silence filled us
inside the car. Naputol lamang ito nang biglang kumidlat na naging dahilan ng
pagtili ko.

"S-sandro."
Tawag ko sakanya at hinawakan siya sakanyang braso.

"Takot ka sa kulog...?"

He chuckled. Nawala ang madilim na ekspresyon ng kanyang mukha kanina.

"...ang tapang tapang mo and yet...kulog lang pala ang katapat mo?"

"S-shut up. I-I'm not scared of thunde--- ahh! Shit, Sandro."

Muling kumulog kaya natatarantang napalapit pa ako lalo sakanya.

Halos maupo na ako sa hita ni Sandro dahil sa takot ko. Ngunit ang hinayupak tatawa
tawa lang ar mas lalo pa akong hinapit sakanya.

Pinagtatampal ko ang dibdib niya dahil sa nakakairitang tawa niya.

"O-ouch. shit. Stop it, Faith...stop it."

Suway niya at hinuli ang kamay ko. Hinihingal na napatigil ako sa ginagawa at
pinanlisikan ito.

"Sadista kang babae ka! Ang sakit sa puso ng ginawa mo."

Sinundan ko ng tingin ang palad niya na nilagay sa tapat ng dibdib niya. At doon ko
lang napagtanto na wala siyang damit pang itaas.

"M-manyak."

Asik ko sakanya at humiwalay sakanya. Bumalik ako sa pagkakaupo at hinaplos ang

magkabilang braso ko.

"What? Say's to the girl who sat on my lap just because of the fucking

thunder ."

Ngisi nito. Inirapan ko na lamang at pinikit ang aking mata.

Even it is true. Even it's obvious already. Ayokong umamin. He's right. I'm brave
pero kulog lang pala ang katapat.

Maya maya pa ay tumila na ang ulan. Ngunit madilim pa din dahil wala pang ilaw sa
mga poste.

"Let's go."

Lumabas si Sanro at pinagbuksan ako ng pinto.

"What? Where are we going? Maglalakad tayo pauwi?"

"No. Maghahanap tayo ng matutuluyan ngayong gabi."

Aniya at hinawakan ako sa aking palapulsuhan. Umarko ang gilid ng aking labi dahil
nilagay niya ang kanyang kamay sa tuktok ng aking ulo. He's using his hand to cover
my head from the rain.

It's still pouring pero hindi na ganun kalakas katulad kanina.

If I am not mistaken, sampong minuto na kaming naglalakad ni Sandro ngunit wala pa
kaming nahahanap na maaaring tuluyan ngayong gabi.

Hindi ko rin inaalis ang pagkakakapit ko sakanya dahil sa natatakot ako sa paligid.
Masyadong madilim.

"Pagod ka ng maglakad?"

Napabuga ako ng hangin at umiling. Kahit na ang totoo ay pagod na talaga ako.

"You're lying...c'mon. Umangkas ka sa likod ko."

Napangiwi ako at umiling.

"Wag na. Kaya ko pang maglakad."

"Damn. Stubborn woman. Napakatigas ng ulo. Umangkas kana sa likod ko...I know
you're tired already."

Napabuntong hininga ako at muling umiling.

"Hindi ka talaga aangkas? You want me to leave you here?...then fine!"

Aniya at tumayo na. Akmang maglalakad nang hawakan ko ang kamay niya.

"What?"

"G-galit ka na n'yan?"

Napailing si Sandro at muling nagsquat sa harap ko.

"Faith, will you please...swallow your pride...kahit ngayon lang?"

Seryoso at mababang boses na aniya. Napayuko ako.

Ganun na ba ang tingin sa'kin ng mga taong nakakapalibot sa'kin? Mapride?

"Hey, Angel? Fvck!... you're crying?"

Gulat na aniya at nilingon ako. Agad kong pinunasan ang luha na nahulog sa pisngi
ko.

Kahit na mapride ang tingin nila sa'kin ay ganun din kababaw ang nararamdaman ko.

I'm fragile. Vulnerable. What else? They just didn't know na, I'm hurting inside.

Napangisi ako sa sariling iniisip. Ang sabi ko noon kay Sandro ay hindi ako
nagpapanggap. Pinapakita ko kung sino ako. But I think, kinakain ko ang lahat ng
sinasabi ko.

Nasasaktan ako ngunit hindi ko 'yon pinapakita. Pagod na akong ipakita sakanila na
hanggang ngayon ay nangungulila pa rin ako sa pagkawala ni Alejandro.

Kahit na sabihing nandidito si Sandro. Alam kong mayroong pagkakaiba sakanilang

dalawa.

"Hindi ako umiiyak."

Tugon ko kay Sandro at umangkas sa likuran niya. Napabuntong hininga naman ito at
nagsimula na sa paglalakad.

Namayani ang katahimikan sa'ming dalawa. Ngunit maya maya din ang pagbuntong
hininga niya.

"Faith..."

Aniya. Pagpuputol sa katahimikan.

"Hmm."

Sinandal ko ang aking ulo sa gilid ng kanyang leeg. Naramdaman ko na napatigil siya
ngunit hindi ko 'yon inintindi.

Humigpit

din ang pagkakahawak niya sa aking hita ngunit katulad ng kanina ay hindi ko rin
ito inintindi.

"I miss you..."

Madamdaming aniya. Sa puntong ito ay ako naman ang natigilan.

Hindi ako umimik at hinayaan lamang siya.

"Isang buwan din akong hindi nagpakita sayo...pinilit kong ilayo ang loob ko sa
katulad mo, pero...hindi ko mapigilan. Hinahanap hanap ko ang presensya mo.
Pasensya na kung naaalibadbaran kana sa'kin pero hindi talaga ako lalayo sayo..."

Unti unting hinihila ako ng antok kaya hindi ko na tinugunan ang mga sinasabi ni
Sandro.

"...masyado nang malaki ang tama ko para layuan kita. Ayokong mabaliw dahil lamang
hindi ko pinursige ang nararamdaman ko sa'yo."

'Yon lamang ang huling narinig ko bago ako tuluyang nakatulog.

Nagising na lamang ako na nakahiga sa isang papag. Inilibot ko ang paningin at

katulad ng kanina, madilim pa rin sa paligid.

"Gising kana pala, hija. Akala ko magtutuloy tuloy na ang tulog mo."

"S-sino po kayo?"

Napangiti ang matanda sa'kin.

"Tawagin mo na lamang ako sa pangalang, nanay Cora. Halika na. Nagkakape ang asawa
mo sa labas. Makisalo kana rin sa'min."

Umalis na ang matanda matapos kong magpaalam na susunod ako. Tumayo ako upang
lumabas nang mapansin kong iba na ang suot ko.

Isang bestida na umabot lagpas sa aking tuhod ang suot ko ngayon. Sinong nagpalit
sa'kin?

Napailing ako. Mamaya ko na lamang tatanungin si Sandro tungkol dito.

May dalawang matandang nakaupo sa papag ang naabutan ko. Isa na doon si Nanay Cora.
Sa harapan nila ay si Sandro.
"Nandito

na pala ang 'yong asawa, Sandro."

Ani nanay Cora.

"Asawa ko. Gising kana pala."

Kumunot ang noo ko sa lambing ng kanyang boses. Hinila niya ang kamay ko at pinaupo
sa tabi niya. Hinalikan ako malapit sa aking tenga.

"Sabayan mo na lang ako dahil palalayasin tayo ng mag asawa. Ang alam nila ay mag
asawa din tayo."

"Ba't hindi mo na lang sakanila sabihin ang totoo?"

Para kaming tanga dito na nagbubulungan. Ngunit ang dalawang matanda ay nakangiting
nakamasid lamang sa'min.

"Basta 'yon na 'yon. Sabayan mo na lang."

Aniya at pinisil ang aking hita.

Akmang mag re-react ako nang humarap na siya sa dalawang matanda.

Pinakilala niya ako sa mag asawa at napagalaman kong may isang anak sila ngunit
nasa manila ito nagtatrabaho.

"Basta kung ano man ang problema ay daanin n'yo sa magandang usapan. Hindi 'yong
padalos dalos na desisyon."

Saad ni tatay domeng.

"Mahal na mahal ko po ang asawa ko, tatay domeng. Hindi ko na siya pakakawalan pa
kahit na araw araw niya akong awayin."

Halakhak ni Sandro. Pinadilatan ko lamang ito ng mata.

Humalakhak din si tatay domeng at nagsalin ng alak sa baso. Kanina pa kami dito at
nagkekwentuhan. Samantalang si nanay cora ay nauna na dahil bawal daw itong
magpuyat.

"Araw araw ba kamong inaaway mo itong si Sandro? Baka naman naglilihi kana at ang
iyong asawa ang pinaglilihian mo?"

Nanlalaki ang mata ko at hinarap si Sandro. Ang hinayupak tawa lang ng tawa.

Nagawa pa akong akbayan at ilapit ang mukha sa leeg ko.

"Naglilihi kana ba talaga asawa ko?"

Aniya at hinalikan ako sa aking leeg.

Agad kong nilingon si tatay domeng at naiiling na tumayo na ito.

"Maiwan ko na kayong dalawa at mukhang nasa honeymoon stage pa kayo."

Halakhak nito.
"Ano ba!"

Asik ko kay Sandro nang kami na lang dalawa. Inilagay ko ang aking palad sa buong
mukha niya at itinulak ito.

Tumayo ako at akmang iiwanan siya nang hawakan niya ang kamay ko.

"Asawa ko dito kana lang muna. Samahan mo ako. Gusto kong magpainit."

"A-anong gustong magpainit?! Manyak ka talaga."

Pinagtatampal ko ang kanyang braso pero ang hinayupak tawa lang ng tawa.

"Ikaw ang manyak asawa ko. Samahan mo lang akong uminom. Ang dumi ng utak mong
babae ka. Masyado kang pa-virgin."

Nanlalaki ang mata ko at muling tinampal ang braso niya.

"I don't like the type of words you are using, Sandro. Ba't ba walang filter yang
bibig mo? Babae pa rin ako. You should respect me."

Malamig nang saad ko at tinalikuran s'ya.

Habol ang hiningang pumasok ako sa kwarto. I laid in the bed in a fetal position.
Nagtalukbong ako ng kumot nang maramdaman ang presensya ni Sandro.

Tumikhim ito.

"Faith..."

Hinayaan ko lamang ito. Mas lalo ko pang siniksik ang sarili ko sa gilid ng higaan.
Dahil gawa lamang sa kawayan ang hinihigaan ko ay umigik ito nang maupo siya.

"I'm sorry."

Again. Hindi ko ito inintindi. Kahit na ang paghiga at pagyakap niya mula sa aking
likuran ay hindi ko pinansin.

Bumuntong hininga ito at unti unting inalis ang kumot na nakatalukbong

sa katawan ko.

Nagbigay lamang ng reaksyon ang katawan ko nang maramdaman ang labi niyang
humahalik sa leeg ko.

"Sandro. Itigil mo nga yan."

Hinarap ko siya at tinulak ang katawan niya papalayo sa'kin.

"Faith. B-bakit...bakit parang ang laki ng galit mo sa'kin?"

Napailing ako.

"Hindi ako galit sayo, Sandro. Sadyang na---"

Pinutol niya ako.

"Nakikita mo siya sa'kin? Sino Faith? Sino'ng nakikita mo sa'kin? Tell me..."
Muli akong napailing at niyuko ang ulo ko. Nandidito na naman ako. Ang sabi ko sa
sarili ko ay kakalimutan ko na ang lahat ngunit bakit pilit akong binabalik ng
tadahana sa mga pangyayari noon?

Bakit kaylangan ko pang makilala si Sandro?

I bit my lower lip para makaiwas sa kung anong sasabihin ko. Hinawakan ni Sandro
ang baba ko at inangat ito upang mag tama ang paningin namin.

"S-sandro, please. T-tama na ang pagpapahirap sa'kin. Oo nga at nakikita ko siya

sayo. Pero wala akong maramdaman..."

Hinawakan ko ang dibdib ko at pinakiramdaman ang kabog ng puso ko.

Hindi katulad noon. Kapag kaharap ko si Alejandro ay napakabilis ng kabog nito.

Ngunit ngayon. Wala akong maramdaman. Normal lamang ang pagtibok nito. At 'yon ang
pinagtataka ko.

Natatakot ako na kung nagkataon na siya nga si Alejandro ay wala na akong

maramdaman sakanya. Natatakot ako na kapag dumating ang araw na makaala siya at
makilala niya ako...ay hindi ko na matugunan ang nararamdaman niya.

Dapat maging masaya ako. Dahil maaaring nakalaya na nga ako sa sakit. Pero hindi ko
na maintindihan ang sarili ko.

Parang may kulang. May puwang dito sa puso ko

na hanggang ngayon ay hindi pa mapunan.

"Sshh. Stop crying, Faith."

Lumamlam ang mata niya at matapos ay pinunasan ang luha ko. Kinabig din niya ako
papalapit sakanya at niyakap ako ng mahigpit.

Sinubsob ko ang aking mukha sakanyang dibdib at doon tahimik na umiyak.

Maya maya pa ay ako na ang kusang bumitaw sakanya. Tiningnan ko siya at pagod na
nginitian ito.

"Salamat pero sana, Sandro..."

Napapikit ako. Naging sunod sunod din ang pag lunok ko.

"...sana ito na ang huling beses na makakausap kita. Sana hindi na muling mag cross
ang mga landas natin."

Dito na ako magsisimula. Si Alejandro man siya o hindi ay dapat ko na siyang

kalimutan. May kanya kanya na kaming buhay.

Siguro kaylangan ko na lang tanggapin na hindi talaga kami para sa isa't isa.
Pinagtagpo lang kami ng panahon pero hindi dapat kami manatili sa isa't isa.

Humiga na ako at tinalikuran siya. Tahimik akong umiyak. Inilabas ko na ang lahat
ng sakit. Hanggang sa mapagod ako. Sana kinabukasan ay wala na 'to.

I'm sorry, Alli. I'm sorry.

Hindi na din umimik si Sandro ngunit naramdaman ko ang paglapit niya sa'kin.
"Hindi ko alam kong kaya kong gawin ang sinasabi mo. Sa sandaling panahon na
nakilala at nakasama kita, ay nakuha mo na ang loob ko..."

Napahigpit ang hawak ko sa kumot na nakatalukbong sa katawan ko tila kaya nitong

patigilin si Sandro sa kanyang mga sasabihin.

"Mahal na kita at sapat na dahilan na 'yon para hanap hanapin kita."

Matapos niyang sabihin ang mga katagang 'yon ay naramdaman ko na lamang na wala na
ang presensya niya sa loob ng silid.

Konti na lang ay maniniwala na ako na kahit hindi nakakaala ang isang tao ay
makikilala ka ng puso nito.

Ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan ay tuluyan nang kumawala sa aking mga mata.
Napakabigat ng dibdib ko. Nasasaktan ako hindi para sa sarili ko.

Nasasaktan ako para kay Sandro dahil kahit sinabi niyang mahal niya ako ay wala
akong maramdaman na kahit na ano dito sa dibdib ko.

Wala akong makapa kahit konting pagmamahal para maibalik ko sakanya.

KINABUKASAN maaga kaming umalis sa bahay nina nanay Cora at mang Domeng. Bumalik
kami sa sasakyan ni Sandro nang walang imikan.

Inayos niya din ang sasakyan at matapos nun ay pinagbuksan niya na lamang ako ng
pintuan at nauna ng pumasok sa loob.

"Mag bihis kana. Ihahatid na kita sainyo."

He said nonchalantly.

Inabot niya sa'kin ang isang simpleng puting T shirt na nakuha niya sa backseat ng
sasakyan.

Nag aalangang kinuha ko ito sakanya. Laking pasasalamat ko naman nang kusa na
siyang tumalikod.

"T-tapos na."

Nag aalangan pang saad ko sakanya. Tumango naman si Sandro at pinaandar na ang
sasakyan.

Sa buong durasyon ng aming byahe ay kapwa kami walang imikan. Tila may pader na
nakaharang samin dalawa para hindi namin makita ang isa't isa at 'yon ang dahilan
para hindi kami mag usap na dalawa.

"Salamat."

Mahinang saad ko nang sa wakas ay huminto ang sasakyan sa tapat ng bahay namin.

Hindi ko na hinintay pang sumagot siya at lumabas na ako ng sasakyan. Nang

makapasok sa loob

ay nag aalalang mukha ng aking magulang ang bumungad sa'kin.

Humingi na lamang ako ng tawad at pinaliwanag ang mga nangyari kung bakit hindi ako
nakauwi kagabi.

Umakyat na ako ng aking kwarto upang makapagligo dahil ngayong araw na to ang balik
ko ng manila.

Matapos kong makapagbihis ay kinuha ko na ang mga gamit ko.

"Nay."

Malungkot na bati ko sakanya.

"Hay. Aalis na naman ang maganda naming anak. Kaylan ang balik mo dito?"

Napangiti ako. Hindi pa man ako nakakaalis ay ang pagbabalik ko na naman ang
tinatanong niya.

"Matagal pa po 'yon, nay... O pano? Una na po ako...Tay, alagaan mo si nanay ah?"

Nang makapagpaalam ay hindi ko na hinayaang ihatid pa nila ako palabas.

Magla-land travel lamang ako katulad ng nakagawian ko.

Napabuntong hiningang inisang sulyap ko pa ang aming bahay bago pinaharurot ang
sasakyan. Ngunit agad ko din ipinreno nang may nakalimutan.

Bumalik ako sa bahay at kinuha ang cellphone ko.

Nang makuha ay akmang ilalagay ko ito sa dashboard ng sasakyan nang tumunog at

umilaw ito.

Napaarko ang kilay ko nang makitang may mensahe mula kay King.

Hindi ako nagreply sa tanong niyang kung kelan ako babalik. Susorpresahin ko siya
sa pagbabalik ko. Isang buwang niya akong hindi tinawagan. Kaya magdusa din siya at
sa pagbalik ko tsaka kami mag tu-tuos.

"Damn."

Napapikit ako sa inis. Bakit ba hindi ako makaalis alis? Napalingon ako at binaba
ang bintana nang sasakyan ko nang makita si Kaloy, ang kaibigan ni Sandro na
hinahapong kinakatok ako.

"What, Kaloy?"

"M-miss byutipol. S-si Sandro kasi...n-naaksidente kanina."

"What?"

Gulat akong napatitig dito.

"P-puntahan mo siya, sige na miss byutipol. B-baka mamatay na lang yon at multuhin
ako dahil hindi ko mapagbigyan ang kahilingan niyang makita ka niya."

Napangisi ako.

"And why would I believe you?...look, if this is some kind of a joke...stop it.
Hindi nakakatuwa."
Mas lalong umarko ang sulok ng labi ko nang maging malikot ang mata nito.

"Ah eh..."

Napaiwas ito ng tingin sa'kin nang tumunog ang telepono nito. Napailing na lamang
ako at hindi na ito inintindi. I started the engine and was about to go nang
lingunin ako ni kaloy at naluluhang nakatingin sa'kin.

"M-malapit na daw mawala si Boss Sandro. I-ikaw na lang daw po ang hinihintay sabi
nung kausap ko. Kaya miss byutipol, please sumama kana."

Napabuntong hiningang napailing na lamang ako. Gustuhin ko mang hindi maniwala ay

naaawa ako ngayon sa itsura niya. Namumulang mata badya ng pag iyak. Hindi
magkapares na tsinelas dahil lamang siguro sa pagmamadaling mapuntahan ako.

"Fine. But ikaw ang mag drive. Hindi ko alam kung nasan siya ngayon."

Hindi ko alam ngunit bigla na lamang akong kinilabutan nang humalakhak si Kaloy
habang umuusal sa'kin ng pasasalamat.

Lumabas ako ng sasakyan para makalipat ng pwesto.

"Do the driving, Kaloy."

Saad ko nang makalabas ng sasakyan. Tumango ito. Lumiko na ako patungo sa passenger
seat nang pigilan ako nito.

"Ah eh, sa b-back seat na lang po kayo, miss byutipol."

"Pero hindi kita driver."

"A-ayos na po 'yon. A-ako na nga ang humihingi ng pabor sainyo. Kaya sige na po.
Pasok na kayo sa backseat."

Tumango ako at nagpadala sa pagtulak niya sa'kin ng marahan. Akmang hahawakan ko na

ang pintuan upang mabuksan ito nang muling magsalita si Kaloy mula sa aking
likuran.

"Pasensya kana, miss byutipol. Pero kaylangan kong gawin to."

Nilingon ko siya.

"Anong ibig mong sa----"

Hindi na natuloy ang sasabihin ko nang takpan niya ng panyo ang bibig ko at dahil
doon ay tuluyan na akong hinila ng antok.

Nagising lamang ako nang maramdaman ang pagtama ng hangin sa aking pisngi. Dahan
dahan kong iminulat ang talukap ng aking mata at nagmasid sa paligid.

Where am I?

Akmang babangon ako mula sa aking kinahihigaan nang mapansin ang pagkakatali ng
kamay ko sa headboard ng kama.

What the hell?

"Fvck."
Imbes na mataranta ay napapikit ako at nag isip ng paraan kung pano makakaalis dito
ngunit agad na pumasok sa isipan ko ang pangyayari kanina.

Mula sa puntahan ako ni Kaloy at sinabing naaksidente si Sandro hanggang sa lumipat

ako sa likod at paglagay ng panyo sa mukha ko na naging dahilan ng pagkatulog ko.

"Ahh. Dammit. Nasan ako? Fvck. Sandro.!"

Pinagpapadyak ko ang aking paa sa higaan dahil sa galit na nararamdaman. Alam kong
siya ang may pakana ng lahat ng 'to.

"Sandro... Dammit!. Makaalis lang ako dito, ipapakulong kita."

Pilit

kong kinakalas ang kamay ko sa tali ngunit hindi ito matanggal.

"Where? Ikukulong mo ba ako sa puso mo?"

Napalingon ako sa nagsalita.

"What the hell is this, Sandro? Let me go. Kaylangan ko ng bumalik sa manila."

"No, Angel. Hangga't hindi ko napaptunayan ang sarili ko sayo ay hindi tayo aalis
dito...makakaalis ka lang dito kapag mahal mo na ako."

"You're crazy."

Gigil na asik ko sakanya. Pinanlisikan ko din ito ng mata ngunit hindi ito natinag.

"Yes, crazy in love with you."

Sinserong aniya na naging dahilan ng pagtaas ng balahibo ko.

"Pakawalan mo na ako, Sandro. Kaylangan ko ng bumalik sa manila, kaylangan ko ng

bumalik sa pamilya ko."

"No."

Umigting ang panga nito. Tinalikuran ako at inihakbang ang paa patungo sa pinto.

"Tulong. Help me. Someone kidnapped me. Please."

Nagsisigaw ako dahil nagbabakasakali at umaasa na baka may makarinig sa'kin ngunit
nabigo ako nang unti unting umangat ang sulok ng kanyang labi.

Lumapit sakin si Sandro at hinaplos ang pisngi ko.

"Shout as long as you want. Ikaw lang ang mapapagod. As you see..."

Iminuwestra niya sa'kin ang labas at halos manlumo ako sa aking nakita.

"...were in an island, angel. Magsisigaw ka man...walang makakarinig sayo dito."

Simpleng saad niya at lumapit sa sliding door patungo sa balcony. Hinawi ang
kurtina at doon ko lang napansin ang papalubog ng araw.

"Nasaan tayo?!"
Napapikit na ako sa inis. Hindi ko alam kung nasa pilipinas pa ba ako o wala na.

Hindi niya ako sinagot. Nangibit balikat na lamang ito at muling naglakad papalapit
sa'kin.

"Hindi na 'yon mahalaga, Faith. Ihanda mo na lamang ang sarili mo para sa mga
susunod na araw dahil baka namalayan mo na lang na..."

Naupo siya at hinawi ang takas ng aking buhok at inilagay sa likod ng aking tenga.

"...hulog na hulog kana sa'kin."

Fvck! Mamatay kana Sandro. You're a fvcking fvck.!

To be continued...

Kapag umabot to ng lagpas 50 comments. Tatlo ang iuupdate ko ngayong araw. Pero
bawal ang paulit ulit na comment sa isang tao. Kaya ba? Haha

=================

Kabanata 43

Sige na. Okay na ung 30 comments haha. Maraming salamat sa mga nag effort mag
comment. Ano? 30 comments ulit? (Di na 50 xD) Di ako madamot sa update guys. At
alam n'yo yan haha.

Short update :P bawi sa next chapter.

Kabanata 43

Naked

"Sinabi kong ayoko diba?!"

I gave him a death glare at inirapan ito.

Pinipilit niya akong kumain but I don't want to. I just wanna go back in manila and
do my routines. Hindi iyong nabuburyo ako dito sa islang pinagkulungan sa'kin ni
Sandro.

Hindi ko din alam kung anong araw na ngayon dahil maraming araw na ang lumipas
simula nang dalhin niya ako dito.

"Angel."

"Will you stop calling me that? Hindi na ako natutuwa sayo, Sandro. Just let me go.
Hayaan mo na ako sa gusto kong gawin. Gusto ko ng umuwi."

He shook his head then massage the bridge of his nose. Pinagmasdan ko ang itsura
niya at nakitang nakaboad short lamang ito.

Nag iihaw ito ng isda dito sa dirty kitchen sa likod ng rest house na tinutuluyan
namin na siya daw mismo ang namingwit kanina.
Pinaikot ko ang aking mata sa iritasyong nararamdaman sakanya. Imbes na makaramdam
siya ng pag kaasiwa sa akin dahil sa lamig ng pakikitungo ko sakanya ay mukhang
hindi siya tinatablahan nito.

Mas lalo lamang niyang pinapainit ang ulo ko dahil sa ngising palaging nakaukit
sakanyang mga labi.

Natural na ata 'yon sakanya! Bwesit.

"You know, I can't do that."

Iling niya at tinuon ang pansin sa ginagawa.

"Kaya mo, pero ayaw mo lang gawin."

Malamig na ani ko

at tinalikuran siya. I heaved a sigh. Ano bang magandang gawin sa islang 'to? Bukod
sa magswimming?

Yeah right. Swimming his as*. Ni ayaw nga akong payagan ng hinayupak na 'yon na
maligo ng hindi siya kasama.

"Where are you going? Kakain na tayo."

"Shut up. Alam mong hindi ako makakain kapag kaharap kita."

Iritang saad ko at pinagsisipa ang buhanginan. Napayuko ako nang mapansin ang isang
shell.

Napangiti ako. Mas maganda sigurong ito na lang ang gawin ko. Pinagpupulot ko lahat
ng nakikita kong maliliit na shell at inipon ito.

Nang marami na ang nakuha ko ay pumasok ako sa loob ng rest house. Inilagay ito sa
glass table. I'll make it a bracelet. Katulad noong mga bata pa kami ni Rogenna.
Madalas kaming gumawa ng ganito at pinagbibili namin sa mga bakasyunistang
napapadpad sa lugar namin.

Nalukot ang ngiti ko matapos kong makagawa ng isa. Naisip ko si Sandro. Gusto ko
siyang gawan dahil may mga sobra pa naman ngunit may bumubulong sa'kin na wag dahil
galit ako sakanya.

Taliwas sa isipan ko ay ginawan ko pa rin siya katulad ng akin. Ang pinagkaiba lang
ay mas malaki sakanya ng konti dahil malaki ang palapulsuhan niya kompara sa'kin.

Umakyat ako sa kwarto matapos kong gumawa. Inilagay ko sa isang maliit na kahon ang
para kay Sandro. Ibibigay ko na lamang ito sakanya kapag pinatawad ko na siya sa
ginawa niyang pagdudukot sa'kin.

"Hija."

Napalingon ako sa tumawag. Inayos ko ang sarili at binuksan ang pintuan.

"Kumain kana daw sabi ni Sandro. Nakahanda na ang pagkain sa baba. Halika na."

"Si Sandro po? Kumain

na po ba siya?"
Pagtatanong ko kay manang Catherine. Ang tagapangalaga ng rest house na 'to.

Noong isang araw ko pa lamang siya nakilala. At hindi ko din alam kung taga saan
siya. Nagulat na lamang ako nang bumungad siya sa'kin sa kusina.

Napangiti ang matanda dahil sa naging tanong ko. I mentally rolled my eyes. I'm
just asking dahil kung hindi pa siya kumakain ay mauna na siya dahil katulad ng
sinabi ko kanina...ayoko siyang makasabay.

"Gustuhin mo man siyang makasalo ngayon, hija, pero hindi pwede eh..."

Pasimple kong inirapan ang matanda. Pasensya na at siya tuloy ang nasusungitan ko.
Ayoko lang isipan niya na may namamagitan sa'min ni Sandro dahil kaylanman ay hindi
mangyayari 'yon.

"...umalis siya ngayon ngayon lang. Patungo sa kabilang bayan."

Nanlalaki ang tenga ko sa narinig. Kabilang bayan? Pwede akong makatakas, damn!.
Bakit nga ba ngayon ko lamang naisip 'yon?

Nagiging bobo na ba ako katulad ni Sandro?

Hindi ko na kaylangan ng chopper na sinasabi ni Sandro na susundo samin kapag

dumating ang araw na mahal ko na siya.

Napaismid ako sa sariling naiisip.

"A-ano po?"

Saad ko at dali daling nagtungo sa balcony ng aking kwarto. Napabuntong hininga ako
nang matanaw ang bangkang sinasakyan ni Sandro. Medyo malayo na ito.

Dapat pala ay hindi ako nag walk out sakanya kanina. Sana nalaman ko na may lakad
pala siya at pwede akong sumama at nang sa ganun ay makakatakas ako.

Isang tawag ko lamang kay King alam kong matutulungan niya ako.

Pero napaisip ako. Bakit bangka ang sinakyan ni Sandro? Wala man lang ba siyang
yacht? Tss. Naturingang pag aari ng islang to pero

yate lang wala siya?

Whatever. As if I care.

Mapagpanggap din tong si Sandro eh. Nagtatrabaho sa talyer at hacienda ng mga Del
Barrio pero may sariling isla.

Napabuntong hininga ako. Muli mo na namang ginugulo ang isipan ko, Sandro. Sino
kaba talaga?

SUMAPIT ang hapon ngunit ang hinayupak hindi pa rin bumabalik. Kanina pa ako
pabalik balik dito sa kwarto ko at naghihintay sa pagbalik niya.

"Hija, nand'yan na si Sandro. Hinihintay ka sa baba."

"Bakit daw po?"

Umiling at nangibit balikat ang matanda bago ako tinalikuran. Napailing na lamang
ako at sinundan ito sa baba.
Naabutan kong prenteng nakaupo si Sandro sa sofa at nakangiting nakatitig sa'kin.

"Ano?!"

Singhal ko.

"Tsk, tsk, tsk. Ba't ang sungit mo? Konti na lang iisipin kong gusto mo na din
ako."

Humalakhak ito matapos niyang sabihin 'yon.

"Dream on. You know that, it won't happen."

Ngisi ko sakanya at nanatiling nakatayo sa harapan niya. Nakatingala siya sa'kin

samantalang ako ay nakayuko habang nakahalukipkip na pinagmamasdan siya.

Agad na napawi ang ngisi niya at napatiim bagang pa ito.

"Magbihis ka. Aalis tayo."

Malamig na aniya. Tumayo at tinalikuran ako. Napaamang ako sa naging akto niya.

Ang buong akala ko ay sasabayan niya ako sa mga sinasabi ko katulad ng nakasanayan.
Ngunit iba ngayon. Tinalikuran niya lamang ako at iniwang mag isa.

"Saan tayo pupunta?"

Saad ko nang iangkas niya ako sa bangka. Napangiwi pa ako nang liparin ang suot
kong dress. Hindi kasi ito fitted dress.

"Ba't ba kasi 'yan ang sinuot mo?!"

Malamig

pa ring aniya at hinubad ang jacket niya. Itinali ito sa bewang ko bago naupo sa
likuran ko.

Hindi ko na lamang siya kinibo. Hindi ako sanay sa panlalamig niya sa'kin ngayon.

Nagsimulang umandar ang bangka kaya napahawak ako sa gilid nito. Napapikit ako
dahil sa kabang nararamdaman. Damn. This is my first time riding a bangka.
Nakakatakot. Para lamang kaming lulubog.

"Are you okay?"

Aniya. Napatango ako.

Napaigtad ako nang maramdaman ang mga braso niyang pumulupot sa bewang ko. Tumama
ang hininga niya sa batok ko nang hapitin niya ako papalapit sakanya.

Nakasandig ang likod ko sakanyang katawan kaya ramdam ko ang mabilis na pagkabog ng
dibdib niya.

Napapikit ako dahil sa hangin na tumatama sa aking mukha. Nakakahalina ito. Tila
hinihila ako ng antok.

"Here."
Saad niya ngayon sa mababang boses at pinusod ang buhok ko.
Katulad ng kanina ay napatango lamang ako. Hindi ko magawang umusal ng anumang
salita.

Kinakabahan ako sa hindi malamang dahilan.

"Ba't hindi ka nagsasalita? Hmm."

Agad akong napaiwas kay Sandro nang isubsob niya ang mukha sa pagitan ng leeg at
balikat ko.

Nilingon ko ang matandang kasama namin. Napahinga ako nang maluwag nang makitang
abala naman ito sa pagmaniubra ng makina ng bangka.

"S-saan tayo pupunta?"

Nilingon ko si Sandro ngunit agad din akong napaiwas nang magtama ang aming
paningin.

"Sa bayan. Alam kong nabuburyo kana sa isla."

Ngumiti ito.

Napabuntong

hininga na lang ako. Hindi ko alam ngunit hindi ako makaramdam ng kagalakan dahil
ito naman 'yong gusto ko kanina.

Ito na yung pagkakataon para makatakas ako.

Pero hindi ko magawa. May kung anong bumubulong sa'kin na mali ang gagawin ko.

Napapilig ako sa iniisip. Natatakot ba ako na baka masaktan at mabigo si Sandro sa

gagawin ko?!

"Are you okay? Masama ba ang pakiramdam mo?"

Aniya maya maya. Isang oras na ang nakakalipas nang makarating kami dito sa
kabilang bayan.

Dinala ako ni Sandro sa metro walk at doon niya ako ipinasyal. Hindi na ako
nagpumiglas nang ipagsiklop niya ang aming kamay.

"I'm okay. But where are we?"

Mahinang saad ko at inabot ang cotton candy'ng binili niya para sa'kin.

Hindi dahil sa bata ang paningin niya sa'kin kaya binilhan niya ako ng cotton
candy. Ang gusto niya ay maging sweet naman daw ako sakanya. Tss.

Napabuga ako ng hangin nang hindi niya sagutin ang tanong ko. Naupo siya sa tabi ko
at pinagmasdan ang paligid.

Napakaganda ng lugar ngunit hindi ako makaramdam ng katuwaan sa mga nakikita ko.

Mga batang naglalaro sa park. Mga magkasintahan na nakaupo sa mga bench at masayang
nagkekwentuhan. Mga mag asawang namimili ng mga damit sa bawat stools na
madadaanan.
"You wanna go home already?"

Pag iiba niya ng usapan. Muli akong napabuntong hininga at inilingan siya.

"Di pa. Akala ba ay dinala mo ako dito para magsaya?"

"Yes. But it seems

that you're not enjoying here. Kanina pa kita hindi makausap ng maayos. So I
thought you're tired. And you badly need a rest."

I shook my head.

"Wala lang ako sa mood, Sandro."

Sa tingin mo ba magagawa kong sumaya kung wala dito ang isipan ko?

Siya naman ngayon ang napabuga ng hangin.

"I'll buy you foods. Stay here, Faith."

Aniya at naglakad papalayo sa'kin.

Habang tinatanaw ko ang papalayong pigura ng katawan ni Sandro ay agad naman

pumasok sa isipan ko ang pagtakas na pinaplano ko.

Napangiti ako ng pilit nang inisang sulyap pa ako ni Sandro at kumindat sa'kin.

Kaya ko nga ba siyang takasan? Parang hindi. Parang may pumipigil sakin na iwan
siya dito.

Nang tuluyang mawala sa paningin ko si Sandro ay napatitig ako sa cellphone na

hawak hawak ko. Kanina pa 'to nasa sa'kin simula nang dumating kami dito sa bayan.

Ipinahawak ito sa'kin ni Sandro kanina nang bumili siya ng cotton candy.

Napapikit ako. Nangangati ang kamay kong galawin ito at magtipa ng numero ni King.

Bahala na!

I stood up at naglakad malayo sa pwestong pinagiwanan sa'kin ni Sandro.

Dali dali kong tinipa ang numero ni King. At sa ikalawang ring pa lang ay sinagot
na ito.

"King."

Bungad ko sa kabilang linya. Napalingon pa ako sa likod dahil baka makita ako ni
Sandro.

"Jesus! Layana Faith.! Where the hell are you? It's been one month and a week
already. Are you that enjoying your vacation para mag extend? And you haven't
called me since you left bicol. Where are

you?"

Napahilot ako sa aking sentido dahil sa sunod sunod na tanong ni King.

"Listen, King. I ha---"

"No you listen to me, Layana Faith. You have to go back here. Marami ka ng tambak
na trabaho dito. And about, Alejandro Kwon."

Nanigas ako mula sa aking kinauupuan nang mabanggit niya ang pangalan ni Alli.

"W-what about him?"

Hindi ako mapakali mula sa kinatatayuan ko. I bit my lower lip because of the
tension I am feeling right now.

"I fou--"

Hindi ko na pinatapos si King sakanyang sinasabi nang matanaw ang papalapit na si

Sandro.

"King. Next time na lang tayo mag usap. J-just give me a week or three days. May
inaasikaso lang ako. Bye."

"But Faith, it's urgent. You have to go back here soon."

He frustratedly said.

Hindi ko na inintindi pa ang sinabi ni King. I immediately ended the call at binura
ang numero niya sa call log.

Isinilid ko sa sling bag na dala ko ang cellphone nang tuluyang makalapit sa'kin si
Sandro.

"Pinagpapawisan ka. Ayos ka lang ba talaga?"

Bungad niya sa'kin at inabutan ng pop corn at soft drinks.

"H-ha? W-wala to."

Pag iiwas ko ngunit napaamang ako nang dukutin niya ang kanyang panyo sa bulsa at
ipinunas 'yon sa aking noo pababa sa pisngi patungo sa gilid ng aking leeg.

"Hmm. Let's go."

Aniya at napatigil din sa akmang paghakbang. Nagulat ako nang pumwesto siya sa
aking likuran at inilagay ang panyo sa likod ko.

Nanlalaki ang mata ko. Fvck. Nakadress ako at baka may makakita

na inaangat ni Sandro ang suot ko.

"Don't worry, ako lang ang nakakita."

Simpleng saad niya. Napayuko naman ako dahil sa kahihiyan. Ramdam ko din ang pag
iinit ng aking pisngi.

Damn. Am I blushing? Pwede pa ba 'yon? But I ain't a teen ager anymore.

"Let's go."

Ngumiti ito at katulad ng kanina hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako patungo
sa may bandang stage. May nagaganap kasing battle of the band kanina pa.
"T-teka lang Sandro. Matatapon yung drinks."

Napahinto ito at ang laki ng ngiting nilingon ko.

"Hand me the pop corn. Susubuan na lang kita. Let's go."

Wala na akong nagawa nang kunin niya sa'kin ang hawak ko at muling inabot ang kamay
ko. Nauuna siyang naglalakad kaya malaya ko siyang napagmamasdan.

Hindi ko alam pero nakabuo ako ng plano. Kaylangan kong makuha ang buong tiwala ni
Sandro.

I have to go back in manila, soon. Hindi na ako makapaghintay pa sa sasabihin ni

King.

Malalaman ko na din kung ikaw ba talaga si Alli, Sandro. Kung hindi ka nga ba
nakakaalala o nagpapanggap ka lamang na hindi mo ako kilala.

LUMIPAS ang dalawang araw simula nang makausap ko si King. Hindi na nasundan 'yon
dahil mukhang nakakahalata si Sandro sa tuwing hihiramin ko ang kanyang cellphone.

"Faith, come here."

Ngumiti ako at lumapit sakanya.

"Ano 'yon?"

Pilit kong itinatago ang iritasyon sa tuwing nakakausap ko siya dahil hindi pwedeng
masira ang plano ko.

"Pili ka. Maliligo tayo mamaya

sa dagat."

Aniya at inabot sa'kin ang mga damit. Lihim naman akong napairap nang makita ang
mga inabot niya sa'kin.

Dalawang T shirts na umabot sa kalahati ng aking hita at maong na shorts ito.

"Anong gagawin ko dito...?"

Walang ganang saad ko.

Seriously? Maliligo ako ng nakaganun? Ba't hindi na lang niya ako pasuotin ng
jeans? Tss. Whatever.

"Wala man lang ba sa pagpipilian ang one piece bik-"

"Hell no..."

Mababang aniya. Hindi pinatapos ang dapat na sasabihin ko.

"Paano ako makakaligo n'yan? Sa tingin mo, mag eenjoy ako? Sandro naman. Kinukulong
mo na nga ako dito sa islang to...hindi mo pa ako mapagbigyan?"

Himutok ko at nagdadabog na naupo sa harap niya. Napaikot ang aking mata dahil sa
sunod sunod na pagmumura niya.

"Intindihin mo naman ako, Faith. I'm still a man and I have a needs. I don't want
you to show off your skin dahil ako na mismo ang nagsasabi sayo. Wala akong tiwala
sa sarili ko and I'm afraid that If I touched you. I might hurt and scare you."

Nakatiim bagang ito habang madilim ang pagkakatitig sakin na pinapasadahan ng

tingin ang buong katawan ko.

Sunod sunod ang naging paglunok ko. Fvck. Wala talagang filter ang bibig ng isang
to.

"Sandro."

Usal ko matapos ang isang nakakabinging katahimikan. Umiling ito at tumayo.

Inilagay ang magkabilang kamay sa bulsa ng pantalon.

"Now choose, Faith. Wear that T shirts I gave you and you can swim safely at the
sea without me eye raping you or wear a one piece bikini and I'll ravish it and
savage your body after?...how is it? Do you like my idea?!"

Aniya at tinalikuran ako.

"But on the second thought. Don't wear any of that. You can swim on the
sea...naked. Para naman hindi na ako mahirapan sa pag angkin sayo at...hindi
masayang ang mga pinamili ko."

He again faced me. And damn that signature smirk of him. Nakaukit na naman ito
sakanyang labi.

"I'll give you five minutes to decide. Choose wisely, Angel."

Sandro said then winked on me.

What the hell?!

To be continued...

=================

Kabanata 44

Comment your reaction about this chapter guys. I would like to know it. Mwuah ;)

Kabanata 44

Betrayed

SA HULI ay wala akong pinili sa mga choices ni Sandro. Hindi pa ako baliw para
sundin ang gusto niya.

Sa lahat ng sinabi niya ay siya din ang mag be-benefits. Hindi ako tanga para hindi
mapansin na may plano siyang manyakin na naman ako. Napailing na lamang ako
napabuntong hininga na inilagay ang malong sa buhanginan at inupuan ito.

Alas nwebe na ng gabi ngunit hindi ko pa nakakausap si Sandro. Mag hapon itong
hindi lumabas sakanyang kwarto. Bagay na ngayon niya lamang ginawa.

Tumayo ako at naglakad papalapit sa tubig. Nilibang ko ang sarili ko sa pagtampisaw

ng dagat.
Araw araw ganito na lang ang routine ko dito sa islang pinagkulungan sakin ni
Sandro. Nabuburyo na ako. Gusto ko na lamang bumalik ng manila. Namimiss ko na si
papa. Nag aalala ako baka hindi niya iniinom sa tamang oras ang mga gamot niya.

Hanggang ngayon hindi ko pa rin malaman ang totoong intensyon sa'kin ni Sandro
kahit na sinasabi niyang gusto niyang mahalin ko siya pabalik.

Hindi ko kayang maniwala sa mga sinasabi niya. Paanong mahal niya kaagad ako kung
isang buwang pa lamang niya akong nakikilala?

Imposible. Napakaimposible ng sinasabi niya.

"Hindi kapa ba matutulog? It's late already."

Speaking of the devil. Pinagmasdan ko ang ayos nito at mukhang bagong gising pa
lamang ito. Gulo gulong buhok, nakasandong puti at itim na abong pajama. Wala din
itong sapin sa paa.

"Hindi ako makatulog."

Ani ko at agad na iniiwas ang paningin sakanya. Katulad na madalas nangyayari kapag

magkasama kami, ay muling namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

Tanging hampas ng alon sa buhanginan ang nangingibabaw.

Naglakad ako at nilagpasan si Sandro. Muli akong naupo sa buhanginan at itinuon ang
pansin dito. Pinaglaro ko ang aking kamay dito at isinulat ang pangalan ni Alli.

"So...how was your day?"

Tiningala ko siya at itinigil ang ginagawa ko. Napansin kong nakatitig siya doon sa
pangalang isinulat ko.

"Seryoso kang 'yan ang itatanong mo sa'kin?"

Ngisi ko at binura ang pangalan ni Alejandro. Napabuntong hininga naman si Sandro

at naupo sa tabi ko.

"Faith."

Saad nito sa mababang boses.

"Kaylan mo kasi ako iuuwi sa manila, Sandro?...alam nating dalawa na hindi ganitong
buhay ang gusto ko. Gusto ko nang bumalik sa trabaho...sa pamilya ko."

"Gusto mo na ba talagang umuwi?"

Napatango ako.

"Just give me another week, Faith. And I'll grant your wish."

Malungkot na saad nito at tumayo. Inilahad sa'kin ang kaliwang kamay. Nagtataka man
ay inabot ko ito.

Hindi na ako nagtanong kung bakit kaylangan pang paabutin ng isang linggo bago niya
ako iuuwi sa'min. At hindi ko alam kung anong meron o anong mangyayari sa isang
linggong 'yon.
"Sandro. A-anong ginagawa mo?"

Gulat kong tanong nang hapitin niya ako papalapit sakanya. Inilagay niya ang
magkabilang kamay ko sakanyang leeg at ang kanya naman ay nakapulupot sa aking
bewang.

"Sshh. Let's just treasure the moment. Gusto kitang isayaw."

Mahinang saad niya at sinway ang katawan naming dalawa. Nag hamm pa ito ng tugtog
na sobrang pamilyar sa'kin. Matagal ko nang hindi naririnig ang kantang to. Ngunit

hanggang ngayon ay naaapektuhan pa rin ako.

"So as long as I live

I loved you, w---"

"Sandro, stop."

I bit my lower lip. Ayoko ng marinig ang kantang yan. Ang huling kantang inialay
sa'kin ni Alli noon bago niya ako pangakuan ng kasal.

"W-what's wrong?"

Naguguluhang aniya. Napailing ako at tinalikuran si Sandro. Fvck. Bakit ganito ang
nararamdaman ko? May mga bagay na hindi naiiwasang nakakapagpaalala sa'kin kay
Alejandro at hindi ko maiwasang masaktan.

Ngunit bakit kapag kaharap ko si Sandro ay hindi ako naaapektuhan? Wala siyang
dating sa paningin ko. Ngunit ang simpleng memorya namin ni Alli ay talagang
nasasaktan ako.

Ano ba talagang nangyayari? Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman.

"W-wala to. Napuwing lang ako."

Pilit na ngiti ang itinugon ko sakanya nang harapin ko siya. Muli kong ibinalik sa
dati ang pwesto ng mga kamay naming dalawa.

"Sige na. Continue mo na 'yong kinakanta mo. Baka sabihin mo hindi kita
pinagbibigyan."

"No..."

Umiling ito.

"...mukhang hindi ka komportable sa kanta."

Seryosong saad nito. Hindi na ako nagulat nang mas lalong inihapit niya ako
sakanya.

"Paano mo nasabi?"

"I just noticed it."

Nangibit balikat ito. Muling ginalaw ang katawan naming dalawa

"Hindi ka kakanta?"

Kung may makakakita lamang sa pwesto naming dalawa ni Sandro ay paniguradong

mapapagkamalan kaming mahal ang isa't isa. Sa pwesto pa lang namin ngayong dalawa
ay tila hindi kami mapaghiwalay dahil sa yakap niya.

"You want me to sing for you?"

Napapikit ako nang halikan

niya ako sa aking noo. Napahigpit ang yakap ko sa leeg niya dahil sa ginawa niya.

Itigil mo na to, Sandro. Pakiusap. Sa ginagawa mo ay mas lalo mo lamang pinapaala

sakin si Alejandro. Naguguluhan na ako sa nararamdaman ko.

"Wag na baka umulan."

Pagbibiro ko. Pilit na pinapagaan ang atmosphere sa paligid. Humalakhak ito sa

naging tugon ko at umiling.

Tila naging musika sa pandinig ko ang paghalakhak niya. Parang sa tagal naming
pagsasama dito sa isla ay ngayon ko na lamang narinig ang tunay niyang pagtawa.

"Hindi kapa ba matutulog?"

Tanong ko maya maya. Hindi ko alam ngunit namalayan ko na lamang ang sarili ko na
nakaupo sa pagitan ng mga hita ni Sandro samantalang siya ay nakaupo mula sa
likuran ko.

Nakapulupot ang kanyang braso sa aking bewang habang ako ay nakasandig sa kanyang
dibdib.

"Nuh. Maghapon akong tulog. Hindi pa ako inaantok."

Bulong nito habang pinaglalaruan ang dulo ng buhok ko.

Ngumisi ako. "Akala ko ba ay gusto mong mahulog ako sayo? Parang hindi mo naman
ginagawa ang plano mo."

Tudyo ko dito at siniko ng mahina ang tyan niya.

"Day off ko ngayon sa pag-papaimpress d'yan sa puso mo."

Napatawa ako sa naging sagot ni Sandro. Ngunit siya ay nanatili lamang ang itsura.

"Hindi ko alam na meron palang ganun."

Sa mga lalakeng sumubok sa'kin manligaw ay hindi ko pa sila narinig na magsalita ng

ganyan. Puro pag papa-impress ang ginagawa nila hindi katulad ni Sandro na walang
filter ang bibig at wagas kung makapanglait sa'kin. He's not afraid sa magiging
reaction ko towards his

actions.

"I just hate this day... that's why."

Napatigil ako sa pagtawa. I composed myself at seryoso nang tinitigan siya.

"Why?"

"It's September 16. Every year ay ganito ang ginagawa ko. Kapag pumatak sa petsang
dise sais ng setyembre ay nagkukulong lamang ako sa loob ng kwarto at lalabas kapag
gabi na."

"I don't understand you."

Napailing ako. Umalis ako sa pagkakaupo sa pagitan ng kanyang hita at tumabi

sakanya. Pinisil ko ang kanang kamay niya nang makita ang lungkot sakanyang mga
mata.

"I just hate the day, I was...born. Yeah. It's my birthday today. And it feels
like, I don't have a family to celebrate with."

Napaamang ako.

"Sshh. Don't think that way, Sandro. I'm here."

Saad ko at niyakap siya nang makabawi. Napabuga ako ng hangin nang yakapin niya ako
pabalik.

"Why? Pamilya na ba ang tingin mo sa'kin?"

"F-friend. Simula ngayon ay kaibigan na kita. Pwede mo akong sandalan sa mga

problema mo. Isang tawag mo lang, dadating ako."

Yeah. From this day onward. Sandro is now my officially friend. Kahit na madalas ay
manyak siya at minsan lang na mabait; tinuturing ko na siyang kaibigan.

"Yeah right. Friend."

Ngisi nito at ginulo gulo ang buhok ko.

"Ba't nga pala hindi mo sinabi sa'kin na kaarawan mo ngayon? Eh sana napaghandaan
natin. Sana pinagluto kita."

Paglilihis ko sa usapan. Hindi inintindi ang huling sinabi niya.

"I thought, you hate me. At wala kang pakialam sa mga kaganapan sa buhay ko."

"U-uy, ano ka."

Pagtatanggi ko habang umiiling. Napangisi si Sandro at tumayo. Nagtampisaw sa tubig

at laking gulat ko nang

talsikan niya ako nito sa mukha.

"Bakit hindi ba?"

Halakhak nito at pinagpatuloy ang ginagawang pambabasa sa'kin.

"Sandro, ano ba! Stop it. Itigil mo nga yan."

Itinakip ko ang kamay ko sa aking mukha upang gawing pangharang sa pananalsik niya.

"No. Not unless umamin ka."

"Hindi nga sa--- oo na oo na. Pero noon 'yon. Ang manyak mo kasi."

"Ah manyak pala ah."

"Ahh, Sandro ano ba."

Napatili ako nang lumapit siya sa'kin at buhatin ako at inilublob sa tubig kasama
niya.

"Damn! Ang lamig. Hinayupak ka talaga Sandro."

Gigil na sigaw ko at hindi na ako nakapagpigil. Sinabuyan ko na siya ng tubig.

Tinapatan ko ang ginagawa niya pero hindi ako manalo dahil sa malaki ang kamay niya
kompara sa'kin.

"Ayoko na. I'm tired already."

Habol hiningang napahiga ako sa buhanginan. Naramdaman ko ang pag sunod sa'kin ni
Sandro. Nahiga din siya sa tabi ko.

"I never thought na masaya pala ang maging ganito. Noong bata pa kasi ako ay
madalas akong nakakulong sa bahay. Sinanay akong libro ang dapat na parating kasama
ko."

Pagsisimula niya. Itinuon ko ang atensyon sakanya at nakinig sa mga sinasabi niya.

Sa mga kinekwento niya ay mas lalo tuloy akong nagdududa sa pagkatao ni Sandro.
Kung siya talaga si Alejandro ay bakit nagagawa niyang magkwento ng mga bagay bagay
tungkol noong kabataan niya pa?

Hindi mo nga ba ako makilala Alli o nagpapanggap ka lamang sa katauhan ng iba?

Tumagilid ako ng higa at hinarap si Sandro. Nagulat man ay hinayaan niya lamang
akong paglandasin ang mga daliri

ko sa peklat niya sa mukha.

Napapikit siya nang madampi ang isang daliri ko sakanyang labi. Akmang aalisin ko
ang kamay ko doon nang hulihin niya ito at mas lalong idiniin sakanyang malalambot
na labi.

"Sandro..."

Paos na saad ko nang isa isahin niyang halikan ang knuckles ko. Napapikit ako nang
tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan.

"Faith..."

Nangilabot ako sa paraan ng pagtawag niya sa'kin. Iminulat ko ang talukap ng mata
ko at hindi na ako nagulat nang labi niya ang sumalubong sa'kin.

Agad kong tinugon ang mainit niyang halik at hinapit lalo siya sakin sa pamamagitan
ng pagkawit ko ng kamay sakanyang leeg nang pumaibabaw siya sa'kin.

Naramdaman ko ang bigat niya ngunit hindi ko ito inintindi. At imbes na paalisin
siya ay nagawa ko pang puluputin ang magkabila kong paa sakanyang bewang.

"Damn."

Mura niya dahil sa ginawa ko at pinisil ang kanang dibdib ko. Dahil sa ginawa niya
ay mas lalong nag init ang tagpo sa aming dalawa. He inserted his tongue inside my
mouth at doon pinaglaro ang kanyang dila.
"Fvck."

Paulit ulit na mura niya dahil sa intensidad at init na pumapalibot sa aming

dalawa.

"S-Sandro."

Usal ko nang kusa siyang humiwalay sakin. Hinabol ko pa ang kanyang labi ngunit
mabilis siya sakanyang ginagawang kilos. Naupo siya at ginulo ang ngayo'y dati nang
magulong buhok.

"As much as I want to take you, right here, right now...I can't. I still respect
you. And I want our love making to be memorable."

Aniya at hinalikan ako sa aking noo.

Para akong pinagbagsakan

ng langit at lupa dahil sa kahihiyan. Ngunit agad ding nawala 'yon nang buhatin ako
ni Sandro na tila kami bagong kasal.

Pumasok kami sa rest house at dumiresto sa aking kwarto. Dahan dahan niya akong
inilapag sa malambot na kama. Ang buong akala ko ay aalis na siya matapos niya
akong ihatid ngunit laking gulat ko nang pumaibabaw siya sa'kin.

Bigla akong sinunggaban ng mainit na halik. At dahil sa hindi pa humuhupa ang init
na nararamdaman ko ay agad ko itong tinugon. At katulad ng kanina ay pinulupot ko
ang aking katawan sakanya. Ngunit sa puntong ito ay naramdaman ko ang muling pag
angat ko at pumasok kami sa loob ng banyo.

Isa isa niyang tinanggal ang kasuotan ko sa katawan habang abala ang bibig niya sa
aking leeg.

"S-sandro."

Usal ko nang mabuksan ang shower. Hindi ko na inintindi pa ang hubad naming katawan
at nag paubaya sakanyang ginagawa. Ilang sandali pa ay kapwa na kami sa ibabaw ng
kama.

Sumasayaw sa saliw ng tugtugin na tanging mag asawa at magkasintahan lamang ang

nakakaalam.

"Thankyou."

Usal niya matapos gumalaw sa aking ibabaw. Isang ngiti ang itinugon ko sakanya at
dahan dahang isinuot sa palapulsuhan niya ang bracelet na ginawa ko.

It'll be a sign of our friendship. Yeah that's it. A friendship.

Hindi ko na hinintay pa ang magiging reaksyon niya at habol ang hiningang pinikit
ko ang aking mga mata.

Tinalikuran ko si Sandro at hindi na tumugon sa muling pasasalamat niya.

Napabuntong hininga ako. Napailing at napaisip. No. Wala dapat akong pagsisihan
dahil binigay ko ang sarili ko sakanya.

Damn. What's that? Is that what you call; birthday sex?

Kinabukasan sa paggising ko ay wala ng anu pa mang bakas ni Sandro dito sa kwarto
ko. Bumaba ako at nagtungo sa dining area at nagulat nang makita doon si Sandro.
Abala ito sa pagluluto habang nagha-hamm ng kanta.

Mukhang masaya siya.

Mukhang hindi niya maramdaman ang presensya ko dahil mag lilimang minuto na akong
nakatayo dito ay hindi pa rin niya ako napapansin.

Tumikhim ako.

Bumungad sa'kin ang nakangiti niyang labi at kumikislap na mata dahil sa tuwa.

"Good morning. Gising kana pala. Sana hinintay mo na ako sa taas. Dadalhan naman
kita ng almusal doon."

"Wag na. Salamat sa abala, Sandro. Nasaan pala si manang, cathryn?"

Naupo ako nang paghilahin niya ako ng upuan. Ipinagsandok niya din ako ng
almusalan.

"Nasa kabilang bayan. Fiesta sakanila ngayon. May parade din. Gusto mong pumunta?
Ipapasyal kita."

"Okay lang."

Nangibit balikat ako at sumubo ng sinangag.

Napatigil lang nang mapansin ang pagtigig sa'kin ni Sandro.

"What?"

Usal ko at nagpatuloy sa pagkain.

"How is it...? I mean the foods."

"Masarap."

Plane na sagot ko. Nagliwanag naman ang mukha niya dahil sa sinabi ko.

"Totoo? Walang halong kaplastikan?"

"Why would I do that? Hindi ako mapagpanggap, Sandro. Kung nasasarapan ako, bakit
hindi ko sasabihin?"

Umangat ang sulok ng kanyang labi at umiling.

"You are really

different, Faith."

LUMIPAS pa ang ilang araw at ni isang beses ay hindi pa namin napaguusapan ni

Sandro ang nangyari sa aming dalawa. Sa tuwing susubukan niyang ibukas ang usapan
doon ay agad ko itong nililihis.

Para sa'kin ay isang normal na bagay na lamang 'yon. Were both adult at siguro
naman ay naiintindihan niya kahit hindi namin pag usapan na walang ibig sabihin
'yon.
Napabuntong hininga ako. Lumilipas ang araw at papalapit ng papalapit ang palugit
na hinihingi sakin ni Sandro. Iyon ay manatili dito ng isang linggo.

"What are you thinking?"

Aniya at niyakap ako mula sa likuran. Hinayaan ko na lamang ito.

Pinisil niya ang kamay kong nakakapit sa railing ng yate. Kanina ay niyaya niya
akong mag snorkeling ngunit hindi ako pumayag.

Hindi na din ako nagulat na may yate siya dahil expected na 'yon kahit na ba bangka
lamang ang sinakyan namin noon patungo sa bayan.

Muli akong napanuntong hininga at hinarap siya.

"Kaylan mo ako iuuwi sa'min."

Natigilan siya.

"F-faith."

"Isang linggo lang ang hiningi mo sa'kin. Pinagbigyan kita, Sandro. Ngayon ay ako
naman sana."

"Ayaw mo ba akong makasama dito?"

Napailing ako at pinalobo ang aking pisngi.

"Listen, Sandro. Hindi ganito ang buhay na meron ako. Mabuburyo ako dito sa isla
mo. Kaibigan naman kita diba? Pagbigyan mo naman ako sa gusto kong mangyari."

"F-friends? But I thought, were...more than that."

Halos pabulong na niyang naiusal. Tinalikuran ako at ginulo gulo ang kanyang buhok.

"W-what...?"

Ako naman ngayon ang nagulat.

"Sandro magkaibigan lang tayo. Wala ng hihigit pa

doon."

"Pero may nangyari sa'tin, Faith. Ano yon? Basta basta na lang?!"

Sarkastiko akong napatawa. Hindi ko alam. Lalake na pala ngayon ang naghahabol ng
commitment.

"What do you expect, Sandro?. It's just nothing. That's my birthday gift to you.
Total iyon naman ang gusto mo sa'kin diba? Binigay ko lang."

"Ganun ba kababaw ang tingin mo sakin, Faith?! I ain't shallow. Ang buong akala ko
kaya pumayag ka na may mangyari sa'tin ay dahil mahal mo din ako. But dammit!
Maling akala lang pala."

Napaiwas ako sakanya ng tingin nang makitang namumula na ang kanyang mga mata.
Tinalikuran ako ni Sandro.

Napabuga pa ito ng hangin.

"You wanna go home already, right? Well, fix your things then. First thing
tomorrow. You'll going home."

Aniya at iniwan ako.

And true to his words. Kinaumagahan ay may sumundo sa king chopper para makabalik
ng manila. Sa araw ng pag alis ko ay hindi ko na nakita pa si Sandro.

Hanggang ngayon na tatlong araw na ang nakakalipas ay wala na akong balita sakanya.
Nandidito lang ako sa condo ko nagkukulong. Tinawagan ko na si King noong isang
araw na nakauwi na ako ngunit wag na muna niya akong disturbuhin dahil magpapakita
din lang naman ako sakanya.

Nawalan na din ako ng gana na malaman ang tungkol sa pagkawala ni Alli dahil
natatakot ako sa maaaring resulta. Lalo na at hindi kami magkaayos ngayon ni
Sandro.

"Ahh. Sandro, Sandro, Sandro. Why do you keep on haunting me sa panaginip ko."

Naiinis na sigaw ko dito sa loob ng kwaro ko at nagpagulong gulong sa higaan ko at

hindi ko namalayan na dulo na pala amh napuntahan ko kaya nahulog

ako.

Nagkaroon ng malakas na thud dahil sa pagkabagsak ko ngunit kasabay naman nito ang
pagtunog ng phone ko.

"Ouch. Dammit...hello."

Sagot ko sa kabilang linya.

"Where the hell are you, Layana Faith?"

Napangiwi ako dahil sa pagsigaw ni King.

"Ouch. N-nasa unit ko. Ouch...bakit ba?"

Iritang saad ko at dahan dahang naupo sa kama.

"What happened to you? Are you okay?"

"Yeah. Bakit ka nga kasi napatawag.?"

I mentally rolled my eyes. Bwesit na King. Sa bawat pag lipas ng panahon ay lalong
sumusungit.

"Are you not coming to the event? You're invited, right?"

Umayos ako sa pagkakaupo at seryosong kinausap si King.

"Alam mong hindi ako magpapakita sa pamilyang Kwon hangga't hindi napapasa'kin ang
kompanya."

Noong isang araw kasi ay nakatanggap ako ng imbitasyon mula sa sekretarya ni

Alexander Kwon. Isang event na hindi pa alam kung ano talaga ang highlight nito.

"How about, Tita Margarette's welcome party?"

"How about them? Of course , I'm coming. Sa isang araw pa 'yon diba?"

Kunot noong ani ko at napapangiwing gumapang patungo sa may headboard ng kama ko.

"Well you got it all wrong, sis. Turn on your tv and make sure na wag kang kukurap
sa mga makikita mo."

Nalilito man sa inaakto ni King ay sinunod ko ang sinabi niya. Inabot ko ang remote
at pinress ang power button.

Unang bumungad sa'kin ay ang flash news about sa Kwon Industry. Napaismid ako.
Paniguradong puro plastika lang naman ang tao d'yan.

"Ano na naman 'to King?"

Tila bagot na saad ko sa kabilang

linya.

"Just wait and see"

Napaikot ako ng mata at itinuon ang atensyon sa telebisyon. May mga press na
ininterview ang si Alicia Kwon ngunit ngiti lamang ang tugon nito. Hanggang si
Alexander Kwon ang sunod na tinanong. At hanggang sa muling malipat ang camera sa
taong katabi ni Alexander.

Nanlalaki ang mata ko. Bigla ding bumilis ang tibok ng puso ko.

"Sandro...?"

Usal ko at kinurap kurap ko pa ang mata ko.

"Alli? Damn."

Hindi ko na alam ang itatawag sakanya. Patuloy lamang sa malakas na pagkabog ang
puso ko habang pinagmamasdan ito.

Naka abong corporate suit ito. Pinagmasdan ko pa si Sandro at naka clean cut na
ito. Mababa na ang kanyang buhok at malamig na nakatitig lamang sa camera.

Hindi ko alam ngunit bigla akong kinakabahan sa hindi maipaliwanag na dahilan.

Hindi ko na alam ang itatawag sakanya. Is it Alli or Sandro?

Kung ganun ay hindi nga ako nagkakamali na si Alli at Sandro ay iisa? Pero bakit
ganun? Parang may mali. Muli kong pinagmasdan si Alejandro at nanlalaki ang mata ko
nang mapansin na wala na ang kanyang peklat sa mukha.

"P-paanong?"

"Hey, sis. Relax. That's not the highlight of the show. Ngayon ay malinaw na sa
atin na buhay ang mahal mong si Alejandro. At papalitan na nito ang posisyon ng
kanyang ama. How does it feel? Itutuloy mo pa bang pabagsakin ang kompanya nila?"

Tila nangaasar na saad ni King sa kabilang linya. Hindi ko ito inintindi dahin
nalilito ako sa mga oras na 'to.

"Shut up, King!"

Asik ko.

"S-si Alli ba talaga yon?"

Humalakhak ito.

"Yes, Faith. And guess what."

"What?"

Hindi mapakaling usal ko. May kung ano sa'kin na ginugulo ang sistema ko.
Napakalakas ng kabog ng dibdib ko nang makita si Alli. Pero bakit noong kasama ko
siya sa isla ay hindi ko maramdaman ito?

"Change the channel to see the highlights of the show."

Hindi nag atubiling inilipat ko ang channel sa kabilang istasyon at halos

panghinaan ako sa nakita at nabasa ko.

Pakiramdam ko ay pinagkaisahan at pinagkaitan muli ako ng tadhan sa aking mga

nadeskubre ngayon. Damn. Isang bagsakang impormasyon ngunit napakasakit ng impact
sa'kin.

Lumuluhang pinaguulit kong basahin ang nakasulat sa screen ng telebisyon at

inuunawa. Ngunit kahit na anong gawin ko, malabo pa rin ito.

'The hot magnate of Biancconcini Shipping lines, Lee Sandro Biancconcini has now
finally returned. After five years of hiding, he shown up together with his twin
brother, Alejandro Vance Kwon, who happened the new CEO of Kwon Industry.'

Dinig ko pa ang ilang katanungan ng press kung bakit ngayon lang ito lumabas at
bakit hindi sila pareho ng apilyido. Ngunit lahat ng 'yon ay hindi nasagot.

Nanlulumong pinagmasdan ko ang itsura ni Sandro. Katulad ng sa kakambal niyang si

Alejandro ay malamig din itong nakatitig sa mga tao. Nakacorporate suit din ito at
nakalugay ang buhok.

"Ahh. Fvck. Bakit ang sakit!."

Sigaw ko at pinatay ang telebisyon. Damn. I feel betrayed. Hindi si Alli ang
nakasama ko sa isla at hindi siya ang pinagbigyan ko ng katawan ko kundi si Sandro.

Kaya pala. Kaya pala wala akong maramdaman ni katiting na pagmamahal para kay
Sandro noon ay dahil hindi siya si Alli.

Hindi siya ang mahal ko.

Alejandro and Lee Sandro huh!. Fvck them all!

To be continued...

Ang daya n'yo guys. 😌 Diko kayo matiis.

=================

If you hate this. Just leave!

Guys. Wala sana akong planong sabihin sainyo to. Pero sobra na eh. Noong una,
pinalagpas ko lang kasi isa lang naman ang nanglait dito sa TCM. Sige okay lang.
Tapos naging dalawa. Talagang pinamukha sa'kin na walang kwenta tong story ko. Pero
okay lang talaga. At hanggang sa naging tatlo. Again nilait na naman tong story ko.

Guys please lang, kung ayaw ninyo na dito. Umalis na lang kayo at alisin to sa
library n'yo. Hindi yung mag co-comment pa kayo dito. Pwede niyo naman i-pm sakin.
O wag na lang. Kung ayaw mo. Just leave. Hindi kita pipilitin na basahin to. At
please lang, hindi ako pinapasweldo dito para ganunin lang. (At kahit bigyan n'yo
ako ng sahod. Hindi pa rin tama. Sumbong kita sa Gabriella eh haha) Libangan ko
lamang 'to. HINDI ako professional writer.

Kaya please kong napapangetan ka sa story ko. Just leave. Hindi kita kaylangan.

Ang sabi ko pa nga sa sarili ko, Cgue lang. Hayaan lang ang mga haters na yan dahil
hindi lang naman ako ang nkakaexperience n'yan. Pero mali pala ako. Pinagpaguran at
pinag isipan ko ang bawat kabanata nito dahil para naman to sa mga readers ko na
mahal ang story na to. Alam to ni Rogenna (siya ung palagi kong kachat sa fb about
TCM. Hi RK. Yung playing hard to get palang story ko. Siya ung main character doon.
Nag plag na talaga ako haha). Pero balik tayo. Nakakasama lang talaga ng loob eh.

Pero okay na HAHA. Sa mga readers ng TCM na hanggang ngayon ay nandidito. Hayy Lab
U guys. Haha. Salamat sainyo.

Yung mga bashers ng TCM 'pakyu ka ng hard' sbi ni Layana. Hindi ako ang nagsabi ah
HAHA. Wag kang ano.

Sige na. Naging diary na to. Wala muna pong update mga temptress. Promise after
midterm, sunod sunod na naman ang magiging update. Kasi sa ngayon. Review muna ako.
Mahirap na baka bumagsak. Scholar pa naman ako kahit hindi halata.

Pakinggan niyo yung kanta ni Yeng na paasa. HAHA. (Wala na LSS ako eh)

=================

Kabanata 45

[#11 in General Fiction. Ito na ang pinakamataas na rank na na achieved ng TCM so

Far. Thankyou, temptress. Mwuah.]

Kabanata 45

Trouble

When two people love each other, but they just can't seem to get things right, how
do you know when enough is enough?'

"This is bullshit. You let me suffer for 5 years and then ganito ang sasabihin
n'yo? Hanggang kaylan n'yo ba ako sasaktan? Hanggang kaylan n'yo lolokohin ang
sarili ninyong anak?"

I bit my lower lip para pigilan ang paghikbi.

"Anak..."

"No. Kahit kaylan hindi anak ang naging turing n'yo sa'kin."
Saad ko kay Alicia Kwon at tinalikuran ito. Isang linggo ang nakalipas simula nang
malaman ko na si Alli ay hindi si Sandro at si Sandro ay hindi si Alli.

I hid. Nagtago ako malayo sa mga taong malapit sa'kin. Nagtago ako dahil pakiramdam
ko ay niloloko lang nila ako. Napapabayaan ko na ang trabaho ko dahil sa sakit na
nararamdaman ko. Ngunit ni isa ay wala akong pinagsabihan. Kahit si King. He only
knew na nagtatago lamang ako dahil sa muling pagbalik ni Alejandro. But wrong.
Nagpakalayo layo ako dahil gusto kong saktan ang sarili ko dahil sa pagbibigay ko
ng katawan ko kay Sandro.

Nandidiri ako sa sarili ko. Pakiramdam ko ay niloko ko si Alli.

Gustuhin ko man magalit kay Sandro ngunit hindi ko magawa. I can't blame him. Hindi
ko pwedeng isisi sakanya ang lahat. Dahil unang una, matagal na n'yang itinatanggi
na hindi siya si Alli. Nagbubulagbulagan lang ako dahil ang buong akala ko sila ay
iisa.

"Ano pa bang gusto n'yo? Hindi ko ginugulo ang pamilya n'yo. Hayaan n'yo

na lang ako."

Nanghihinang sumandal ako sa balikat ni Papa. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap

niya sa'kin at ang paghagod sa likuran ko.

"Alicia, umalis kana muna. Nasasaktan na ang anak ko."

Pakiusap ni papa at umiling.

"But, Ace. I need to talk to her. She need to know the whole truth about
Alejandro."

"Stop feeding her lies. Ngayon n'yo lang sasabihin 'yan kung kaylan maayos na ang
anak ko? Bakit hindi noong nakalipas na taon?...maayos na ang anak ko, Alicia.
Nakalimutan na n'ya ang anak mo pero bakit ngayon ginugulo n'yo na naman siya?"

Seryosong saad ni papa. Napaamang ang labi ni Alicia Kwon at gulat akong napatitig
sakanya nang makita ang paglandas ng luha sa kanyang pisngi.

"I... I'm not feeding her lies, Ace. Anak ko din siya at nasasaktan ako sa mga
nangyari sakanila ni Alli. Gusto kong itama ang mga mali noon, Ace. Please, let me
talk to her."

Hagulhol nito at sumubsob sa dibdib ng kapatid kong si Axcel. Kahapon pa sila

pabalik balik sa cebu para lamang makausap ako at ngayon ko lamang sila hinarap.

"Tama na po. Kung hindi ninyo mamamasain...ayoko nang malaman ang nangyari noon kay
Alli. Ayoko ng makarinig ng kung ano mang may kinaugnayan sakanya. Makakaalis na po
kayo."

It's too late already. Naduduwag ako sa maaaring malaman ko. Huli na ang lahat
dahil may Sandro ng nakapasok sa eksena. Kahit wala siyang pagsabihan tungkol sa
aming dalawa ay hindi pa rin kaya ng konsensya ko na sarilinin ito.

Sampong minuto ang nakakalipas simula nang umalis sina Axcel at Alicia Kwon.

Nakakabinging katahimikan ang nangibabaw sa pagitan namin ni papa hanggang sa

basagin niya

ito.
"Anak..."

Napabuntong hininga ito at pinisil ang kanang kamay ko.

"Are you afraid to know everything? Natatakot kaba? Mahal mo si Alejandro diba?
Bakit hindi mo siya ipaglaban ngayon na bumalik na siya?"

Hinarap ko si papa.

"H-hindi...hindi ko na kaya pa. Hindi ko alam papa. Pakiramdam ko niloko ako ni

Tita Margarette. Bakit hindi niya sinabi sa'kin na may kakambal si Alejandro? B-
bakit hindi n'ya sinabi sa'kin na alam n'yang buhay si Alli? Nakita n'ya pa kung
paano ako umiyak dahil sa pagkawala ni Alli, pero ano? May hindi pala siya sinasabi
sa'kin."

"Everyone has its own story to tell. Why don't you talk to her? Pakinggan mo siya
katulad ng hinihingi sayo ng 'yong ina."

I shook my head.

"Mahirap ng magtiwala, papa. Hindi ko alam kung ang sinasabi nila ay katotohanab ba
o kasinungalingan. At isa pa huli na ang lahat. Hindi na kami pwede ni Alli, Pa. Sa
tingin ko hindi na n'ya ako matatanggap."

Sa kabila ng mga nangyari, hindi ko na alam kung alin ang tama sa mali. Hindi ko na
din alam kung sino ang paniniwalaan ko sa mga taong nakapalibot sa'kin.

Ano bang ginawa ko para maranasan ko ang ganito? Am I a bad daughter? Hindi ko ba
nagagawa ang dapat na gawain ko? Napapabayaan ko na ba ang kompanya?

"What do you mean? Hindi pa huli ang lahat, Faith. Fight for him."

"Gusto ko pa. Gustong gusto kong ipaglaban si Alli. Gusto ko siyang bawiin sa ama
n'ya pero hindi kaya ng konsensya ko. Niloko ko si Alli, dad. Niloko ko siya...Si
Sandro."

Napapikit ako. Nagdadalawang isip kung dapat ko bang sabihin ito sa ama ko. Pero
kaylangan ko ng mapagsasabihan dahil kung hindi ay baka mabaliw ako.

Nakinig si papa sa mga kwento ko. Sinabi ko lahat mula sa simula nang makilala ko
si Sandro hanggang sa mapagkamalan ko itong si Alli at sa dukutin ako nito at idala
sa isla. Kahit ang nangyari sa'min ay sinabi ko. Dahil 'yon naman talaga ang
dahilan kung bakit ayoko nang balikan si Alli.

"Nandidiri ako sa sarili ko, pa. Ibinigay ko ang sarili ko sa ibang lalake and
worst sa kakambal niya pa."

Tanging yakap ang nakuha kong tugon mula kay Papa.

"Everything's going to be alright. Trust me with this, Faith."

------

"Miss Faith. Mr. Chua is here."

"Let him in Alice."

Napabuntong hininga ako at sumandal sa swivel chair ko. Napapikit ako at napailing.

My head hurts.

Ilang araw na akong walang maayos na tulog dahil tambak ang trabaho ko dito sa Del
Rio's Empire. Noong isang araw lang ako bumalik and yeah, I expected na tambak ang
naiwan kong trabaho.

"Finally, the temptress are here already. Done hiding eh?"

Halakhak ni Bench at naupo sa harapan ng mesa.

"What are you doing here, Bench? Hindi ka naman siguro bulag para hindi makita
itong mga nakatambak na documents sa table ko?"

Muli itong humalakhak at umiiling na tiningnan ako.

"I know that you're busy, Miss. Del Rio. You're away for almost two months. What do
you expect?...anyways, I came here, not for that. I want you to have a dinner date
with me. Let's talk about us."

"Tang ina mo. Anong us?"

Gulat na saad ko at itinigil ang pagpipirma ko sa ilang documents.

"Go away, Bench. I don't need you here. You're just disturbing me!"

Saad ko pa at tumayo.

Pinagbuksan siya ng pinto upang umalis na siya. I sighed with relief nang sumunod
sa'kin si Bench. Ngunit hindi pa man niya ako napalagpasan ay hinila na niya ang
kaliwang kamay ko.

"Ano ba, Bench. Let me go. You asshole."

Gigil na sigaw ko. Ngunit ang huli ay humalakhak lamang at isinakay ako sa lift
kasama niya. Mukhang nagulat pa nga si Alice nang makita kami.

"You can go home now, Alice."

Pahabol ni Bench sa aking sekretarya bago tuluyang sumara ang elevator.

"This is kidnapping. You know?"

Asik ko.

Pinagbuksan niya ako ng pinto sa front door ng kanyang sasakyan. Pinanlisikan ko

siya nang hindi ako nito inimik.

He started the engine at pinaharurot ang sasakyan matapos niyang magseat belt.

Nakarating kami sa isang italian restaurant.

"Ano ba talagang kaylangan mo?"

"You owe me an explanation with this. Naisahan mo ako dito, Faith. Damn!"

I chuckled at inilingan siya. Tinitigan ko ang dokumento at kontratang nagsasabing

akin na ang shares niya sa Kwon Industry. Ito yung pinirmahan niya noon nang nasa
condo niya kami ng hindi man lang binabasa.

"What about that?"

Kampante kong saad at inabot ang menu na binigay ng waiter. Nang masabi ang order
ko ay muli kong tinuon ang pansin kay Bench.

"I waited for almost two months para lang makausap ka about dito tapos tatawanan mo
lang ako? You made me stupid, Faith. Ouch."

Ngumuso ito at napahawak sa kaliwang parte ng dibdib niya tila nasasaktan.

"Tss. Stop that. Di mo bagay. Anyways, when did you noticed about that documents?"

"The day after my dad turn

over the position to me."

"You're stupid indeed. You're the CEO of Chua's group of company and yet, hindi mo
binasa kaagad yung documents? Pwede kayong maloko sa pinaggagawa mo, Bench. You're
so careless."

What kind of business man he is? Naturingang Presidente ng kompanya nila pero
pabaya naman pala?

"I'm sorry, ok? Nakalimutan ko din eh. At tsaka isa pa, ikaw yon, Faith. Malay ko
ba na iba pala ang pakay mo sa'kin. Ang buong akala ko lang ay patay na patay ka
sa'kin."

Halakhak nito at napasandal sa upuan niya. Niluwagan ang tie na suot niya at
matapos ay ginulo gulo ang buhok.

"Just be careful next time, Bench. You don't really know kung sino ang dapat na
pagkatiwalaan mo o hindi."

I didn't mind what he'd said. Ganyan naman yan, pinipilit na patay na patay ako
sakanya. Pero ang totoo, siya yung hulog na hulog sa'kin.

I shook my head with that thought.

"So what's your plan?"

Tanong niya maya maya. Itinigil ko ang akmang pagsubo ko at pinunasan ng table
napkin ang bibig ko.

"Plan for what?"

Inabot ko ang red wine at ininom ito. Humalikipkip pa ako at marahan siyang
tinitigan.

"Kwon Industry."

He simple said then shrugged his shoulders. I know what he's talking about. Oras na
pag tuonan ko ng atensyon ang Kwon Industry, in just a snap. Maaari kong matanggal
si Alejandro sa posisyon niya bilang CEO.

Alejandro Kwon doesn't know anything about my existence in his company. I have a
share in that company sa katauhan ng ibang tao. At oras na ipaalam ko sakanila na
akin na ang shares ng Chua Group's
of company. Akin na din ang Kwon Industry. Ofcourse, sakanila ang may pinakataas na
shares dahil sakanila 'yong kompanya. Duh! Pero ngayon lang yan. One wrong move of
Alexander Kwon. Well sorry not sorry. Akin na ang kompanya niya.

I didn't answer him, instead I just smirked at him. You have nothing to do with
this Bench. You're out of this.

"What about the Biancconcini Shipping lines? I Heard, they're merging their company
soon."

"What?"

Napaayos ako ng upo. At tila naglaho ang magagandang plano sa isipan ko dahil sa
sinabi niya.

"The twins revelation, you know. Lee Sandro is the CEO of BSL and Alejandro is in
the Kwon Industry. What do you think about it? Hindi ba't Del Rio's Empire ang
napupusuan ng mga Biancconcini?."

Hindi ako nakaimik sa rebelasyon ni Bench. Sumasakit ang ulo ko. Isang linggo lang
ang nakalipas simula nang mangyari ang pagbabalik ni Alli at ni Sandro ngunit
marami na ang kaganapang nangyari.

Damn. I feel betrayed again.

Hindi ko alam ang gustong mangyari ni Tita Margarette na kung tutuusin ay alam
niyang hindi magkasundo ang Del Rio's Empire at Kwon Industry.

Damn. I need to talk to her about this matter...soon.

DUMIRETSO ako sa pad ni King matapos ng dinner namin ni Bench. He insisted na

ihatid ako pero tumanggi ako. The list thing I want to do right now is to talk to
Bench.

Damn. So much with revelation. Ayoko ng malaman ang iba kung meron pa.

"Why didn't you tell me about them?"

Bungad ko kay King nang makapasok ako sa pad niya. Pinagmasdan ko ang kapatid ko at
bihis na bihis ito.

"About what? And what are you doing here anyway?"

He arched his brow at hinalikan ako sa pisngi.

"About Biancconcini and Kwon merger thing."

Naupo ako sa couch at nanghihinang tinitigan siya. Pinikit ko ang aking mata at
sumandal sa headrest.

"Oh!."

Tila gular ngunit napapantastikuhang aniya. Naramdaman ko ang pag lundo ng couch.
Sensyales na umupo siya sa tabi ko.

"I thought you'll never ask."

Iminulat ko ang talukap ng mata ko at tinanggal ang braso niyang nakadantay sa
balikat.

"Alam mo pero wala kang sinabi sa'kin?"

Gulat na saad ko at tinampal ang kanyang braso.

"Ouch. Hindi ka naman nagtatanong. So why would I tell you?"

He chuckled. At ginulo ang buhok ko. I gave him a death glare na lalong nagpatawa
sakanya.

"You're making fun of me, King Ziether Del Rio. And I hate you for that."

I pouted my lips at inirapan siya.

"I'm sorry, sis. Pero I'm not making fun of you. Why would I do that anyway?"

Pinipilit niyang maging seryoso ngunit hindi niya magawa. Umaalog pa rin ang
balikat niya, senyales na natatawa siya.

"I'm serious, King. Stop fooling around. Please, gusto kong malaman ang tungkol
doon."

Napabuntong hininga ako at tinitigan siya sakanyang mata. Napabuntong hininga naman
ito at sumeryoso na din.

"It's just a humor, Baby sis. Wala pang katotohanan 'yon. As you see, hindi pa
nakakausap ng press ang kambal na Biancconcini at Kwon. Even tita Margarette and
Alexander Kwon, wala pang sinasabi tungkol dito. So, stop asking okay? Kapag may
nalaman ako. Sasabihin ko din sayo agad. Hmm... Don't

worry, baby sis."

Aniya at pinisil ang ilong ko. Napatango naman ako.

Tama si King. Ano nga ba naman ang ipinag-aalala ko? Natatakot ba ako na mag krus
ang landas ni Sandro at Alli?

Pero hindi 'yon imposible. It's inevitable. Magkapatid sila at iisang mundo lang
ang ginagalawan nilang dalawa.

"What are you worrying about the merger thing? Wala tayong magagawa kung totoo nga
'yon. But I think, hindi mangyayari 'yon."

Nakuha ni King ang atensyon ko. Nabalik ako mula sa malalim na iniisip. Katulad
nang kausap ko si Bench kanina.

"Bakit mo nasasabi?"

Puno ng kyuryusidad na saad ko.

"Lumaki ng hindi magkakilala ang kambal. Alejandro grew up sa poder ng kanyang ama,
hindi niya alam na hindi siya totoong anak ni Alicia Kwon. And Lee Sandro, lumaki
siya sakanyang ina. Hindi niya alam na may kakambal siya. At hindi niya din alam
kung sino ang ama niya."

Napatango tango ako. Kung susumahin. Parehong pinagkaitan ng pagkakataon ang dalawa
na makilala ang bawat isa't isa. Bigla kong naisip ang mga sinabi noon ni Sandro.
Palagi siyang tumatakas sa responsibilidad na binibigay sakanya.

He was the black sheep of the family. Nagrerebelde siya. And it makes sense.
Marahil ay dahil sa wala siyang nakagisnan na ama kaya siya nagkaganun. Nagtago sa
loob ng limang taon.

Napabuntong hininga ako. May puntong lumilinaw ngunit lalong lumalabo ang
sitwasyon.

"So to cut the long story short. Hindi nila kilala ang isa't isa. So paanong
magkakasundo sila?"

Napabuntong hininga ako. Gusto kong sabihin kay King na kilala ko na noon pa man si
Sandro. Katulad

ng pagsabi ko kay papa tungkol doon. Gusto ko din malaman ni King.

Lahat.

"King..."

Napabuga ako ng hangin.

"I-I have to tell you something. About, Lee Sandro."

"What about him? You know him?"

Napayuko ako dahil sa intensidad ng kanyang titig. Kinagat ko ang aking pang
ibabang labi upang mapigilan ang pagtulo ng aking luha.

"Faith."

Seryoso ng usal niya. Inabot niya ang aking kanang kamay at pinisil ito.

"P-promise me, King. You won't judge me after this. H-hindi ka mandidiri sa'kin."

"I promise."

Bumuntong hininga si King at pinunasan ang aking luha. Hinalikan niya din ako sa
aking noo at niyakap ng mahigpit.

Bumitiw lang ako sa mga yakap niya matapos kong sabihin ang lahat. I want to see
his reaction.

"K-king."

Natatakot na ani ko nang tumayo ito at pinagsusuntok ang pader.

"This is my entirely fault. Kung hindi kita pinilit noon na magbaksayon ay hindi
mangyayari to. I'm sorry. I'm sorry, Faith."

Paulit ulit na usal niya habang ang kanyang kamay ay paulit ulit din na tumatama sa
malamig na semento.

"T-tama na, King. Hindi mo kasalanan."

Niyakap ko siya upang pigilan ang ginagawa niya. Dumudugo na ang kamay niya ngunit
hindi niya ito iniintindi.
"Tama na, tama na. Natatakot na ako, King."

'Yon lang at natigil na siya sa ginagawa niya. Kapwa kami walang imikan habang
ginagamot ko ang sugat niya.

"I'm sorry."

Usal niya.

Ngumiti ako. A genuine smile.

"Hindi mo kasalanan, King."

Alam kong sinisisi pa din ni King ang sarili niya sa nangyari sa'kin kahit na anong
gawin kong paliwanah sakanya. Naiintindihan ko naman siya. Pero nasasaktan ako sa
tuwing nakikita ko ang sakit sa mata niya.

Hindi ko alam pero natagpuan na lang namin ni King na nasa isang high end bar na
kami.

Kinakalimutan ang lahat at ngsasaya. Sa tagal kong nagtago ay ngayon na lamang ako
pumunta ng bar. Paindak indak pa ako at sinasabayan ang tugtugin na hindi ko alam
ang pamagat.

Napangisi ako. Sa tagal kong nawala, ay kahit na mga bagong kanta ay hindi ko na
alam.

"Are you sure, you okay here? Pupunta lang kami doon."

"Go ahead, King."

Ngisi ko at hinayaan siyang pumunta sa dagat ng taong nagsasayawan kasama ng

babaeng nakilala niya dito.

Limang minuto ang lumipas nabobored na din ako dito mula sa pwesto ko kaya
napagdesisyunan kong sumayaw na din.

Hindi ko kilala ang kasayaw ko ngunit hindi ko ito inintindi. Tumalon talon ako at
ginulo ang buhok ko.

Maya maya pa ay naramdaman ko ang pagyapos ng kung sino sa bewang ko. Hindi ko sana
ito iinitindihin ngunit agad kong nakilala ang kanyang mamahaling pabango.

Nilingon ko ito at halos manigas ako mula sa kinatatayuan ko.

"I miss you, Angel. How are ya'?"

Aniya sa matigas na ingles at mas lalo akong hinapit sakanya.

"S-sandro. Get off."

Saad ko nang makabawi. Pinipilit kong makaalis mula sa yakap niya ngunit hindi ko
magawa. Napalinga pa ako sa paligid upang hanapin si King ngunit mukhang hindi
pumapanig sa'kin ang tadhana sa oras na 'to.

Hindi ko makita si King. Dammit !

"I'm here in front of you. Pero kung saan saan kapa lumilingon. You're insulting
me, Angel."

Nangilabot ako nang ibaaon niya ang kanyang mukha sa aking leeg.

Akmang papalag pa ako ngunit napapikit na lamang ako nang may isa pang humila
sa'kin upang makawala sa mga yakap ni Sandro at inambahan ito ng suntok.

"Damn. How dare you touch her?"

Saad ng baritong boses. Literal na nanigas ako sa aking kinatatayuan nang makita si
Alejandro. Habol ang hininga nitong nakatitig sa kakambal niyang si Sandro.

Ngingisi ngising nilingon ni Sandro si Alli at sinugod din ito para sa isang
suntok.

Napapikit na lamang ako dahil sa takot na nararamdaman. Hanggang sa maramdaman ko

na lamang ang tilian at ang paghila sa'kin ng kung sino.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang si King ito. Agad niya akong ipinasok sa
sasakyan nang makalabas kami ng bar.

"Shit. You're into a big trouble, Faith. A fucking trouble."

Aniya at pinasibad ang sasakyan.

To be continued...

--

[Guys, kiniliiig po ako doon sa mga sinabi niyo sa last kong update (na hind naman
talaga update hehe.) Srysly, nakakagaan ng loob yung mga sinabi niyo. Hindi ko na
kayo inisa isa kasi sa totoo lang. Tinatamad ako hehe. Sorry naman. Pero lahat ng
comment nabasa ko at nakatatak na yun sa isip ko Haha. At FYI po, nka screen shot
lahat ng comments niyo HAHA. Sinave ko sa laptop ko. Salamat ulit.

Sana nagustuhan n'yo ang update na to mga temptress.]

=================

Kabanata 46

Kabanata 46
Nakataya
"People change. Memories don't"
- Anonymous
"What the hell, King Ziether Del Rio?!"
Halos mapaigtad ako sa gulat dahil sa pag sigaw ni papa mula sa loob ng kwarto ni
King.
I heaved a sigh at dahan dahang pumasok. Naabutan kong nakatayo habang
nakapaweywang sa harapan ni King si papa. Ang kapatid ko naman ay nakatungo lamang
at hindi iniimik ang aming ama.
Daig pa nito ang maamong tuta dahil sa pagkakayuko.
"You took your sister to that goddamn bar. And then what? Anong nangyari? Nakita
siya ng kambal na Kwon at Biancconcini na naging dahilan ng pag aaway ng dalawa.
Alam mo din na nakaabot na to sa media at kalat na kalat na hindi lang sa
pilipinas, King Ziether."
Napatungo ako. Nakokonsensya ako dahil kung hindi ko niyaya si King sa bar ay hindi
mangyayari ang lahat ng to. Inihakbang ko ang mga paa ko at lumapit sakanila.
Mukhang hindi pa ako napapansin ni papa dahil patuloy lang ito sa pag sermon kay
King.
"Papa, what are you worrying about? That Kwon and Biancconcini twins are powerful.
They are influencial. They didn't let media to know who's the lady behind their
c---"
"Bullshit. You're being irrational, King Ziether. Oo nga at maipluwensya ang kambal
na 'yon dahil hindi nila hinayaan na makita ng media ang magandang mukha ng anak
ko. But that's not the point here, King Ziether."
Kung hindi lang namumula sa galit si papa ay malamang napapangiti na ako ngayon
dahil sa sinabi niyang maganda ako. Pero hindi eh. Iba ang sitwasyon ngayon. My Dad
is fuming mad right now because of the commotion

at the bar last night.

Mabilis na nakarating kay papa ang balita kaya umagang umaga ay nandidito na siya
sa pad ni King. Lumipad siya mula sa cebu patungo dito sa makati para lamang
pagalitan si King.
Bagay na hindi naman niya kasalanan.
"Dad. Please. May sakit kayo."
Nag aalalang ani King.
"Tigilan mo ako Ziether. I'm not done yet. Alam nating magandang binibini ang
kapatid mo. She's beyond perfect. Of course it runs in the blood. Hindi na kataka
taka 'yon. Pero itong pag agawan siya ng dalawa at sa loob pa ng bar? Anong sa
tingin mo ang iisipin ng tao? Na malandi ang kapatid mo dahil dalawa dalawa pa ang
kasama kagabi?"
Napayuko ako. May punto si papa. Alam kong nag aalala lang siya sa'min, sakin.
"I don't want other people judging your sister, King Ziether. Sa inyong
magkakapatid. Ikaw ang panganay, at ikaw ang lalake.You should protect Axiela and
Faith dahil alam mong magaganda ang kapatid mo. Natural na, na pag agawan sila.
It's inevitable."
Huminahon na ang kanyang boses.
"I know, dad. I'm sorry for what happened last night."
Nakatungo pa ring saad ni King.
"Papa."
Lumapit na ako. Nakita ko ang pagsulyap sa'kin ni King at ngumiti ng pilit.
"Hija, what are you doing here?"
His forehead creased.
"Pa, wala namang kasalanan si King. Tama na po."
"Pinagtatakpan mo ba ang kapatid mo?"
Napanguso ako. Binigyan ko siya ng halik sa pisngi at niyakap ito.
"Pa, hindi ko po siya pinagtatakpan ok? Hindi naman po kasi namin alam na nandodoon
pala ang Kwon at Biancconcini na 'yon. Kung alam lang namin eh di sana

hindi na lang kami pumunta doon."

Malambing na ani ko kay papa at pinaupo ito sa dulo ng bed ni King.
"Kaya tama na po ha? Kung gusto niyo po talagang pagalitan si King. Baka ho pwede
mamaya na lang? Papasok pa ho kami. At tsaka nakapagluto na ako pa. Baka gusto mo
kaming sabayan ng gwapo kong kapatid."
Nilingon ko si King at napangiti ako nang makitang nakangiti din ito habang
naiiling na pinagmamasdan kami ni papa.
"Pero hindi pa ako tapos sa panenermon 'dyan sa hindi kagwapuhan mong kapatid."
Halos humagalpak ako sa tawa nang makitang nanlalaki ang mata ni King habang
napapamura dahil sa sinabi ni Papa. I bit my lower lip to suppress my laugh.
Damn. I never thought magigisa kami ngayon ni King but it looks like, nakikisabay
na sa'kin si papa sa kalokohan.
Pero hindi ba't nagisa naman talaga si King ngayon?
"What the hell, Dad? Hindi kagwapuhan? The fvck."
"Minumura mo ako, King Ziether?"
Natigilan si King. He sighed as a sign of defeat. Itinaas pa ang parehong kamay
tila sumusuko.
"Dad that's enough. Mas gusto mo pang gisahin 'to si King kaysa matikman ang luto
ko?"
Ngumuso ako at kinindatan si King.
"Papa, ano na lang iisipin ng mga empleyado natin sa Del Rio's empire na 'The
mighty King Ziether Del Rio' tiklop sa sarili niyang ama? Dad, masisira ang images
niya sa kompanya."
Panggagatong ko pa kay Papa. Ang buong akala ni King nasa kanya ako nakampi pero
ang totoo, I'm playing safe. HA HA
"Mabuti nga 'yon hija. Teka, nakuhanan mo ba ng video kanina ang itsura ng kapatid
mong to habang nakatungo at ako nakapameywang

sa harap niya.?"
Ngisi ni Papa at humalakhak. I arched my brow at pinakita ang phone ko.
Kahit sa totoo ay wala naman talaga akong videong nakuha.
"Very good hija. Very good."
Tumango tango si papa at tumayo na. Tumayo na din ako at inalalayan ito. Patuloy
lamang ang pag halakhak ni papa hanggang sa makarating kami sa dining table.
Dinig ko pa ang pag sigaw ni King na naging dahilan ng lalong paghalakhak ni papa.
"Ang kapatid mong hindi naman kagwapuhan."
Iiling iling na saad ni papa tila kinakausap ang kanyang sarili. Napailing na din
ako. Ngayon ay binibiro na lamang ni papa si King about the video thing pero 'yong
kanina ay alam kong seryoso siya doon. Ayaw niyang nauugnay kami sa ano mang gulo
at kalokohan.
"So, what did you cook for breakfast, hija?"
---
"Are you okay?"
Ngisi ko kay King. Nasa elevator kami ngayon at patungo sa opisina niya.
"Don't talk to your hindi kagwapuhan na kapatid."
Irap nito sa'kin at ginulo ang ngayo'y dati ng magulong buhok.
"Alam mong hindi totoo 'yon, King. Kung hindi ka kagwapuhan, bakit patay na patay
sayo si Morisette?"
Napaismid ito at inakbayan ako.
"I like someone else. Ayoko sakanya."
Nanlalaki ang matang nilingon ko si King. Dinampi ko ang aking palad sakanyang noo.
"Teka. Wala ka namang lagnat ah. May gusto kang iba? Sino? Kilala ko ba?"
Pangungulit ko at hinila hila ang tie niya. Napahalakhak ako nang humakbang siya
papalayo sa'kin at inayos ang suit niya.
"You don't know here. So shut up, my gorgeous sister."
Bumukas na ang lift at nagpatiuana ito sa paglalakad.
"Teka

naman."
Hinabol ko ito. Binati pa kami ng kanyang sekretarya at parehas lang namin na
tinanguhan ito.
"Mas maganda pa sa'min ni Axiela at tita Klein?"
"Pumapangalawa sainyong tatlo. Okay na? Go to your office already. Tambak ang
trabaho mo ngayon."
Napangiwi aki ngunit agad din naman itong napalitan ng pag nguso nang tuluyan nang
makapasok sakanyang opisina.
Hindi ko alam ngunit habang lumilipas ang panahon, pasungit ng pasungit si King.
Hindi naman siya ganyan noong college days namin pero simula nang makatapos kami ay
naging ganito na siya.
Masungit. Mainitin ang ulo at daig pa ang yelo sa sobrang lamig ng pakikitungo sa
mga board members at manager ng mga hotels namin.
Mabuti nga at hindi 'yan nilalayasan ng mga empleyado.
Bumalik na ako sa aking opisina at pinagpatuloy ang trabaho ko. Sa tingin ko ay
kahit weekend kaylangan kong pumasok.
Abala ako sa ginagawa ko nang tumunog ang intercom, sinagot ko ito at boses ng
aking sekretary na si Alice ang bumungad.
Malamang sino pa ba? Duh!
"Yes, Alice?"
Malamig na saad ko.
"Miss. Del Rio. You have an unexpected visitor today. Can I let her in?"
"Alice you know I am busy. Sinabi ko na sayo na wag akong disturbuhin kung hindi
naman si papa, o kaya si King ang may kaylangan sa'kin."
"I'm sorry, Miss. Pero mapilit po siya."
"If she can wait until 12, then I'll entertain who ever she is."
Hindi ko na hinintay pa ang pagsagot ni Alice at binabaan na ito.
Lumipas pa ang oras at nangangawit na ang leeg ko. Sumasakit na din ang mata ko
dahil sa katututok sa monitor

ng laptop. Kahit ang kamay ko ay sumasakit na din.

"Yes, Alice?"
Napaangat ako ng tingin. Pumasok ito at napansin ko ang paper bag na hawak hawak
niya.
"What are those?"
"A-ah, lunchbox, Miss. Faith. P-pinapaabot po ng bisita n'yo sa labas."
Kinakabahang ani Alice at dahan dahang inilapag sa table ko ang paper bag.
"Ayoko. Ikaw na ang kumain."
Binalik ko ang atensyon sa pagbabasa.
"B-but, Miss."
"Go out or I'll fire you?"
Malamig nang ani ko. Natigilan naman ito at lumikot ang mata.
"I-I'm sorry, Miss Faith. Sige po."
Yumuko ito at hindi na nag abalang dalhin ang paper bag sa pag labas niya.
Napabuntong hininga na lamang at napapailing na muli kong itinuon ang atensyon sa
pagbabasa.
Maya maya pa ay kumakalam na ang sikmura ko sa gutom ngunit muli ko itong ininda at
pinagpatuloy ang ginagawa.
"Aiist. Ano ba. Makisama ka naman, tyan ko. Ayoko pang kumain dahil abala pa ako."
Parang tangang kastigo ko sa aking sarili ngunit traydor talaga ang aking tyan.
Tumunog na naman ito senyales na nagugutom na talaga ako.
"Oo na. Kakain na. Damn."
Bitbit ang paper bag na bigay ni Alice nagtungo ako sa couch at doon kakain.
Inilagay ko sa center table ang lunch box and damn. My mouth is watering already.
Natatakam ako sa bicol express na nakahain sa harapan ko. Kung alam ko lang na ito
pala ang bitbit ni Alice ay di sana kanina ko pa ito nilantakan.
"Sarap. Ang anghang."
Napapaypay pa ako sa aking bibig tila naiinitan dahil sa kinakain ko.
"Ang tagal ko ng hindi nakakain nito. Ang sarap."
Saad

ko at pinagpatuloy ang pagkain. Nang biglang pumasok si Alice at nakapakalaki ng

ngiti ang nakaukit sakanyang labi.
"Damn Alice! Don't you know how to knock?"
Iritadong saad ko at pinanlisikan siya ng tingin. Pero sa totoo lang ay ginagawa ko
lamang 'yon upang hindi niya makita na nag eenjoy ako sa kinakain ko.
"Masarap po ba, Miss?"
Aniya nakangiti pa rin at hindi inintindi ang sinabi ko.
"Hindi masyado."
Plane na ani ko at kinuha ang bottled water sa tabi nito.
"Ah kaya ho pala, Miss. Mauubos n'yo na."
Halos mabilaukan ako dahil sa nanunuyang saad ni Alice. I composed my self then
arched my brow at her.
"Anong pinaglalaban mo, Alice? Get the hell out."
Napapailing na lamang na lumabas ang aking sekretarya.
Damn. I was caught in the act.
Halos mag aalas kwatro na ng hapon nang mapagdesisyunan kong tapusin ang trabaho
ko. Dadalhin ko na lamang ito sa unit ko at doon ipagpatuloy. I need fresh air. Mag
hapon na akong nakakulong dito sa opisina at medyo na buburyo na ako.
Pumasok ako ng bathroom at nag retouch. Nag apply ako ng concealer upang matakpan
ang bags ko sa mata. Napailing ako. Palagi na lang akong puyat.
Nang makuntento sa ayos ko ay lumabas na ako.
"Alice, I'm getting home. Kung gusto mo na din umuwi, you can go already."
I was busy looking my car key sa handbag ko kaya hindi na ako nag atubiling
lingunin si Alice.
"Gotcha."
Nag tuloy tuloy na ako sa paglalakad ngunit tinawag ako ni Alice.
"Miss. Faith. You're going home already?"
"Uhuh. Why asking? Kung gusto mo umuwi ka

na rin."
Walang ganang saad ko at tinalikuran si Alice.
"But, Miss.Faith. Yung bis---"
"What now, Alice?"
Asik ko. Nagsisimula ng uminit ang ulo ko. Ano bang gusto niya? Pinapauwi ko na nga
din siya tapos pipigilan pa ako?
"Y-yung bisita n'yo po. Kanina pa kayo hinihintay."
"Hindi pa umuwi?"
Ani ko at nilingon ang sofa sa may left side ng table ni Alice. Napako na lamang
ako sa kinatatayuan ko nang mapagsino ito.
"Kanina pa ho siya nandidito, Miss. Faith. Pitong oras na po. Ang sabi niyo ay kung
mahihintay niya kayo ay makikipag usap kayo sakanya."
Hindi ko na inintindi pa si Alice at nilapitan ang bisita ko daw.
"Alicia Kwon. What are you doing here?"
Malamig na ani ko. Naging blangko na din ang aking itsura.
"Anak. Let's talk please."
"Anak? Mommy n'yo siya Miss. Faith?"
"Shut it, Alice. Wala kang narinig."
Baling ko sa nanlalaking mata na si Alice.
"And you. Follow me."
Yeah. How rude am I? Inutusan ko lang naman ang sarili kong ina.
"Talk."
Ani ko sakanya nang makapasok sa aking sasakyan.
"Anak. Si Alejandro b---"
"Stop."
Tinaas ko ang kanang palad ko.
"We can talk pero wag mo akong tawaging anak. Now, proceed."
Hindi ko inintindi ang panunubig ng mata niya. Sa kabila ng mga nangyari limang
taon na ang nakakalipas, imbes na maawa at maging sabik ako sa sarili kong ina ay
hindi ko magawa.
Hindi ko pa rin siya mapatawad sa pagsisinungaling at pag tago niya sa'kin sa
katotohanan na hindi kami totoong magkapatid ni Alli.
"I'll give you five minutes para makausap

ako. And after that, sana wag ka na ulit pupunta sa opisina ko at maghintay ng
pitong oras para kausapin ako. Baka magkasakit kayo."
Simpleng saad ko ngunit mukhang na misinterpret ng ina ko dahil napangiti ito.
"I'm okay, Anak. It was worth the wait anyway."
"Don't be assuming. Sinasabi ko lang at baka ako ang sisihin kapag nagkasakit kayo.
Masama na nga ang tingin sa'kin ng tao. Baka lumala."
Napabuntong hininga na lamang ang ginang at napatungo.
"Now start talking. Tumatakbo ang oras. 4 minutes left."
Sulyap ko sa aking wrist watch.
"Faith, hindi ko ginustong itago sayo ang lahat. Dalawang taong ang lumipas nang
malaman kong buhay si Alli. Nagtataka ako sa mga kinikilos ni Alexander kaya
palihim na sinundan ko ito at doon nalaman ko na buhay pa si Alli. Tauhan ng Kwon
Hacienda ang nakakuha kay Alli nang araw ng insidente. Alex paid our worker para
hindi ipagkalat ang alam niya...Alli's alive yes. But he's on coma. Tatlong taon
siyang comatose, Faith."
Gulat ko siyang nilingon.
"Bakit hindi mo sinabi ito sa'kin, noon?"
"I tried. Sinubukan ko, Faith. I was trying to reach you out pero ikaw tong iwas ng
iwas."
Hagulhol nito. Napaiwas ako ng tingin. Totoo ang sinasabi niya. Pilit siyang
gumagawa ng paraan noon para magkausap kami pero ako ang umiiwas dahil sa tuwing
nakikita ko siya ay nasasaktan ako.
"Tatlong taon siyang na'coma at nang magising siya ay takot na takot siya. He got
traumatized. Sarili niya ang sinisisi niya sa pagkamatay ni Elli. Takot na takot
siya Faith. Hindi kalaunan nalaman din ni Alexander na alam ko na ang

lahat. Hinayaan niya akong alagaan si Alli. Hanggang sa dumating ang araw na
nalaman din ni Margarette ang lahat. He hired P.I dahil nagtataka din siya sa
ikinikilos ni Alexander."
"Sina Rhia, at Axcel. Alam ba din nila ito matagal na?"
"Hindi. Wala silang alam dito. Inilihim namin ito dahil na din sa kagustuhan ni
Alexander. Akala namin ayos na ang lahat. Nakakalapit na si Margarette kay Alli.
Palagi niya itong dinadalaw hanggang sa narinig ko na pinapakita niya ang larawan
mo kay Alejandro. Doon na nag wala si Alli. He keeps on saying your name. Nag talo
sila ni Alexander. Bakit ka pa daw kaylangan banggitin sakanya. Isang taon pa ang
lumipas. Every monday on the first week of a month ay pumupunta sa psychiatrist si
Alli dahil na din sa trauma. Hindi niya kinaya na siya ang dahilan kung bakit
namatay ang kaibigan niyang si Elli. Isang beses,
Nagkasarilinan kami ni Margarette, kinausap niya ako dahil may mahalaga daw siyang
sasabihin sa'kin. Doon ko nalaman na may kakambal si Alejandro ngunit nawawala ito.
Nag tatago at nagrerebelde. Laking gulat ko noon. Pero ang hindi ko alam habang
unti unting gumagaling si Alli, ay nilalason din pala ang utak nito ni Alexander.
Narinig niya ang lahat ng pinag usapan namin ni Margarette. Inamin niya lahat kay
Alli, nibrain wash niya ito. Sinabi niyang hindi ako ang tunay na ina ni Alli kundi
si Margarette. Dinagdag niya pa na may kakambal siya at kaya hindi mo makuhang
dalawin si Alli ay dahil sumama ka sa kakambal niya."
Pahigpit ng pahigpit ang pag hawak ko sa manibela ng sasakyan. Hindi na ako
magtataka kung paani niya nagawa 'yon.

He's a selfish man.

"Nagtrigger ang emosyon ni Alejandro, Faith. Pakiramdam niya ay pinagtaksilan mo
siya dahil sa mga sinabi ni Alexander."
Napabuntong hininga si Alicia Kwon.
"He's planning to get back on you, Faith. Alli's up for revenge. He loath you."
Parang may tumusok sa dibdib ko nang bitiwan niya ang huling katagang sinabi niya.
"Papaano ako maniniwala sayo?"
Malamig na saad ko.
"Anak kita Faith. Gusto kong itama lahat ng pagkakamaling nagawa ko."
"Hindi ako maniniwala sayo, Alicia."
Pagmamatigas ko. Ngunit sa loob loob ko ay gusto ko na lamang lumapasay ng iyak.
Dahil kung totoo man lahat ng sinabi niya. Maaaring galit sakin si Alejandro. Fvck.
Hindi siya galit sa'kin. Kinamumuhian niya ako.
He's up for revenge. Damn. Napapikit ako.
Damn you Alexander Kwon. I'll let you now enjoy the game you started. But one wrong
move. Literal na gagapang ka sa putikan.
Kung hindi ko lang iniisip si Alli, ay matagal na kitang pinabagsak.
Ang sama sama mo. Maging ang anak mong si Sandro ay ginagamit mo para lamang
pasakitan ako.
Galit lang siya sa'kin. Kaya niya sinusunod ang ama niya.
"Anak please. Kahit ngayon lang. Maniwala ka."
"Kung gusto mong maniwala ako sayo, bakit nakikipag usap pa din kayo sa asawa mo?
Bakit mukhang masaya pa si Tita Margarette sa event na 'yon? Bakit hindi mo pa
hiwalayan ang asawa mo?"
"I already did, anak."
Ngumiti ito ng mapait.
"Matagal na kaming hiwalay. Simula nang malaman kong buhay si Alejandro. At kung
tungkol kay Margarette, totoong masaya siya sa pagbabalik ni Sandro pero hindi niya
inakala na isasabay ni Alexander ang event na 'yon sa pagbabalik din ni Alejandro.
Planado lahat ni Alexander. Gusto niyang agawin ang atensyon mo sa pagbabalik ng
pinakamamahal mo. Nalaman niya na ang araw na 'yon ay ang pagbabalik ni Lee Sandro
kaya itinakda niya din ang araw na 'yon sa pagpasa ng posisyon niya sa kompanya kay
Alejandro. Nakaplano ang lahat, anak."
Nanginginig na ako sa pagkasuklam kay Alexander. Damn. Mukhang gusto mong mapaaga
ang pagbagsak mo.
"Kung hindi kapa nalilinawan ay maaari mong kausapin si Margarette. Hinihintay ka
lang niyang lumapit sakanya dahil alam niyang galit ka sakanya."
Aniya at naghahanda na sa pag alis.
Nanatili lamang akong nakatungo. Hinahayaan ang paglandas ng mga luha ko.
"Ikaw at ang pagmamahal niyo ni Alejandro ang nakataya dito, anak. Nabulag na siya
ng galit. Kahit ako ay masasabi kong hindi ko na siya kilala...please take care.
I'm on your side always. Ina mo ako. At hindi kita hahayaang masaktan ulit."
Tuluyan na akong napahagulhol nang wala na sa paningin ko ang aking ina. Bakit ang
sakit sakit? Akala ko ba ay tapos na? Bakit nag uumpisa na naman ulit na gumulo ang
buhay ko?
Napabuntong hininga ako at pinunasan ang mga luha ko. I need to get unwind. I want
to get waisted tonight. Gusto kong makalimot kahit ngayong gabi lang ngunit mukhang
kahit kaylan ay hindi ako pinapayagan ng tadhana na sumaya agad.
Kinuha ko ang phone ko at binasa ang mensahe mula kay King.
Dinner later. 7 pm sharp at Biancconcini Residence.
Napapikit ako. Ito na ba?
To be continued...

=================

Katanungan

=================

Kabanata 47

Who's for team #AlliYanna #LeeYana ? :D

Mga temptress you might want to check ate Jenny's works. Magaganda sila. Just
search her username @jenjenok thankyou. :)

Kabanata 47

Paiibigin

'Don't trust what you see cause even salt looks sugar. '

Isang modern mansion ang hinintuan ng sasakyan namin ni King. Tiningala ko ang
mansion ng mga biancconcini at hindi ko pa rin maiwasan mamangha. Kadalasan na
ganitong mansion ay sa south america lamang naka base. I didn't expect that they
can afford to pay the architect of this mansion. Well ano pa nga ba ang inaasahan
ko?

Biancconcini. They are filthy rich. Pumapangalawa sila sa pinakamayamang tao hindi
lang dito sa pilipinas.

"Damn this mansion. It's like that, I don't wanna leave this place already."

Namamanghang ani King at inalalayan akong bumaba ng sasakyan.

The mansion have a U-shaped configuration organised around an internal courtyard

and allows
access to all of the living spaces and the swimming pool. A perforated wall
separates the public forecourt from the private spaces.

Plus, no one can peek over the fence.

Cool. It's perfect for everyone obsessed with privacy.

Napabuga ako ng hangin at humawak sa braso ni King bago kami tuluyang nakapasok sa
loob. The buttler leads us inside at kung nakakamangha na sa labas. Mas lalo pa
dito sa loob.

The décor and furniture

selected are modern and have strong lines to complement the linear architecture.
Neutral palettes with accent colours have been used throughout.

Strong graphic rugs

add drama and texture to the rooms which offset against the solid architectural
surfaces.

"Hija, I'm glad you came."

Boses ni Tita ang nakapagpukaw sakin pabalik galing sa pagkamangha sa kanilang

mansyon.

"Of course."

Tipid na ngiti ang naging tugon ko at hinalikan siya sakanyang pisngi.

"King, hijo."

Baling ni Tita kay King matapos niya akong yakapin.

"Ano po bang meron?"

Inakay niya kami sa dining table at nakitang nakahanda na ang mga pagkain para
ngayong dinner.

"Wala. I just want to invite you guys, to have dinner here with me. Alam n'yo na.
Wala akong kasama dito kundi ang mga maids lang."

I mentally rolled my eyes. So ito na 'yon?

"Nasan ang mga anak n'yo? Ba't hindi n'yo papuntahin dito?"

Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay naibulalas ko na ito. Katahimikan ang

namayani sa loob ng dining room.
"Faith."

Ani King at marahang pinisil ang aking braso.

"What now, King? I'm just asking tita Margarette."

Inosenteng ani ko.

"It's okay, King hijo...actually hija, kaya ko kayo inimbitahan ngayon ay dahil
gusto kitang makausap about Alli and Lee Sandro. Alam ko, galit ka sa'kin dahil
inilihim ko sayo na alam kong buhay si Alli. Pero hindi ko na 'yon nabigyan ng
pansin dahil abala din ako sa paghahanap kay Lee Sandro...kilala mo na ba siya?"

Ngisi lang ang naging tugon ko. Unang una pa lang. Sa simula pa lang ay alam ko sa
sarili ko na hindi ko pa kilala si Sandro. Kahit nakasama ko siya ng ilang linggo
ay hindi ko pa rin magawang kilalanin

ang pagkatao niya.

Sa kalagitnaan ng aming salo salo isang katulong ang lumapit kay Tita Margarette.
Tila may sinasabi ito na naging dahilan ng pag ngiti nito.

"I heard we have a visitors. May I know who they are."

Bungad ng isang baritonong boses. Napapikit ako at hinigpitan ang pagkakahawak sa

aking kubyertos.

"Faith."

Tawag sakin ni King ngunit hindi ko na ito inintindi. Damn. Bakit nga ba hindi ko
naisip na maaaring magkita kami dito ni Sandro

"Lee Sandro, hijo."

Tumayo si tita at kita ko sa aking peripheral vision na niyakap nito ang anak.

"Who is she?...oh wait. Is that you, angel?"

Ani Sandro at akmang lalapit sa'kin nang pigilan ito ni tita.

"Who the hell is Angel, Lee Sandro? May babae ka na naman?"

Hindi inintindi ni Sandro ang sinabi ng ina at nilapitan ako. Bumungad sa'kin ang
nakakaloko niyang ngisi nang makilala ako.

"Ikaw nga."

Aniya at hinalikan na lamang ako bigla sa labi. Napaamang ako. Hindi ako nakagalaw
at nanlalaking matang tinitigan siya.

"Lee Sandro. What the hell."

Gulat na sigaw ni Tita Margarette. Si King naman ay agad na napatayo at hinila ako
patungo sakanyang likuran.

"You can't just kiss her ng basta na lang. Who do you think you are?"

Galit na saad ni King at lalo pa akong tinago sa likuran niya nang humakbang
papalapit sakin si Sandro.

"Sorry dude, can't help it."

Nangibit balikat ito at naupo sa kaninang inuupuan ko. Napaamang ako nang isubo
nito ang kapirasong karne sa aking ginamit na kubyertos.

"Lee Sandro. You're being rude."

Napailing si Tita

at bumaling sa'min ni King. Humihingi ito ng paumanhin base na din sa mata niyang
nangungusap.

"Anyways..."

Muling tumayo si Sandro at uminom din sa basong ininuman ko.

"I want to formally introduce my self to you. The name is Lee Sandro
Biancconcini..."

Inabot nito ang kamay ni King upang makipagkamay. Ngunit matigas ang kapatid ko
dahil nanatili lamang ang kanyang titig sa nakalahad na kamay ni Sandro.

Ngunit sadyang makapal ang mukha ni Biancconcini dahil kinuha nito ang kamay ni
King upang maabot niya ito.

"...your soon to be brother in law."

Seryosong aniya habang hindi hinihiwalay ang kanyang paningin sa'kin.

Nanlambot ang mga tuhod ko. Napahawak ako sa kaliwang braso ni Sandro.

Ang buong akala ko ay mag poprotesta si King sa binitiwan ni Sandro ngunit ngumisi
lamang ang kapatid ko at kita ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ni Sandro.

"Dream on, Biancconcini. Dream on."

Hindi na sumagot si Sandro at nginisian na lamang nito ang kapatid ko.

"Alam mo kung ano ang kaya kong gawin, Faith. What Sandro wants. Sandro get."

Bulong nito nang lagpasan kami nito.

"Are you okay?"

Ani King nang mawala na sa paningin namin si Sandro.

Napailing na lamang ako kay King at nilingon si Tita Margarette na makikita ang
pagtataka sa kanyang itsura.

"Y-you know him already, hija? b-but how?"

"They met in bicol. Doon sila nagkakilala two months ago."

Si King ang sumagot.

"King."

Bulong ko dito ngunit hindi niya ito inintindi.

"Bicol? How on earth? P-paanong? Ang buong pagkakaalam ko ay nasa ibang bansa si
Lee Sandro kasama ng mga kabanda niya."

"Anong ibig n'yong sabihin, tita?"

Nangunot ang aking noo. Inakay kami ni tita sa sofa. Naupo siya sa harapan namin ni
King.

"Limang taon na nawala si Lee Sandro, hija. Ako bilang ina, hinanap siya. Nangulila
ako sakanya. Ngunit napunan iyon nang malaman kong buhay si Alli. Kaya nawala ang
atensyon ko kay Lee Sandro. Ang buong akala ko ay nagtatago lamang siya sa mga
kabanda niya. Dahil iyon ang sabi ng private investigator na hinire ko...'yon pala
ay nandidito lamang siya sa pilipinas at sa bicol pa nagtatago. H-hindi ko
inaasahan na magkikita kayo."

"Hindi ko rin iyon inaasahan, tita. Ang buong akala ko pa nga noon ay siya Alli at
nawalan lamang siya ng ala-ala. Kaya hindi ko muna ipinaalam sainyo ay dahil gusto
kong makasiguro. Hindi ko alam na...kambal pala sila. At ikaw iyong nagtatago sakin
ng sekreto."

Naramdaman ko ang pag pisil ng kamay ni King sa kaliwang kamay ko. Nilingon ko siya
at nginitian kahit na ang sama sama na ng loob ko.

"I-I'm sorry, hija. Nawala sa isipan ko. Ang tanging gusto ko lamang ng mga oras na
'yon ay pagtuonan ng pansin ang anak kong si Alli. Matagal akong nangulila sakanya
at dumating na sa puntong nakalimutan ko na ang lahat maging ang pag hahanap ko kay
Lee Sandro."

Napailing ako. Gusto kong sumbatan si Tita na may oras siya noon. May oras siyang
sabihin sa'kin na may kambal si Alli. Ngunit ano nga ba ang karapatan ko? Wala.
Wala na sakin kung hindi niya sinabi

na may kambal ang mahal ko.

"I understand you, tita. P-pero bakit inilihim niyo sa lahat na may kakambal pala
si Alejandro? Napakadaming taon na itinigo n'yo ito."

Hindi na ako nagulat nang makita ang pag patak ng luha ni Tita Margarette.

"Dahil iyon ang gusto ko hija. Hangga't maaari, ayokong malaman ng iba na may isa
pa akong anak. Ayokong ipaalam hindi dahil sa kinahihiya ko ang anak ko. Natatakot
lang ako na lalong lumayo ang loob sa'kin ni Sandro dahil inilihim ko ang tungkol
sa ama niya. Nangungulila siya sa kalinga ng isang ama, hija. Am I a bad mother
kapag inilayo ko ang anak ko sa makasariling ama niya? Gusto kong maprotektahan si
Sansro mula sa pag mamanipula ng ama niya. Katulad ng ginagawa niya ngayon kay
Alejandro. If could turn back time. S-sana hindi ko na lang sinabi kay Alexander na
buntis ako noon. S-sana kasama ko ngayon ang anak kong si Alli."

"Tita."

Tuluyan nang napahagulhol si Tita Margarette. Dinaluhan ko ito ng yakap at hinagod

ang likod nito. Napabuga ng hangin si King at iniwan kaming dalawa ni Tita.

"Kukuha lang ako ng tubig."

Paalam nito.
"Hindi, hija. Una pa lang ay kasalanan ko na ang lahat ng 'to. Oo nga at nakakausap
ko si Alejandro. Pero hindi. Alam kong lumalapit lamang siya sa'kin dahil sa
paghihiganti nilang ama. Ilang beses akong nagpaliwanag kay Alejandro na hindi kayo
ni Lee Sandro. Na hindi kayo magkakilala. Kaya tigilan niya na ang pinaplano niya.
Pero hindi siya nakikinig."

Napaiyak na din ako.

Totoo. Totoo ang sinasabi ng aking ina. Kinamumuhian ako ni Alejandro dahil sa
pagmamanipula sakanya ng kanyang ama.

"At ngayon natatakot ako. Magkakilala kayo ni Lee Sandro. At nakikita kong...gusto
ka din nito. Kilala ko ang anak ko, hija. Kapag pursigido siya sa isang bagay.
Hindi niya ito tinitigilan. Ano na lang ngayon ang iisipin ni Alejandro? Na totoo
ang sinasabi ng ama niya. Na may relasyon kayo ni Lee Sandro base na din sa mga
tingin at salitang binibitiwan nito sayo...iisipin ni Alejandro na pinagtatakpan ko
lang si Lee Sandro."

Maging ako ay natatakot din. Hindi ko alam kung ano ang mga plano ni Alli. Ngunit
bakit ganun na lang ang iniakto niya sa bar nang makita niya kami ni Sandro? Kita
ko ang galit at selos sa mata niya.

Agad akong napailing. Galit siya Faith dahil ang buong akala niya ay pinagpalit mo
siya sa kakambal niya.

"T-tita. Magagawan natin ng paraan. Magpapaliwanag ako kay Alli. Sasabihin ko ang
lahat."

"P-paano naman si Lee Sandro, hija? Pa-paano kung gumawa din ito ng hakbang upang
makuha ka? Sabihin mo, pa'paano ka paniniwalaan ni Alejandro kung sa bawat pag
lipas ng araw ay may isang Lee Sandro'ng laging nakabuntot sayo?"

Dahan dahan akong napapuyos sa tabi ni Tita. Iniisip ang mga pangyayari. Oh god.
What should I do?

Hindi ito madali.

"Si Sandro. Anong reaksyon niya nang makita ang kakambal niya? Nang makita ang ama
niyang si Alexander Kwon?"

Napailing si Tita.

"Matagal na niyang alam, hija. Kilala ang Kwon Industry sa business world. What do
you expect? Matagal na niyang nakikita sa mgs events ang mag amang Kwon. Pero ni
minsan hindi

siya nagpakita dito. Wala siyang ginawang hakbang upang magpakilala dito. At alam
kong ito din ang dahilan kung bakit malayo ang loob niya sa'kin. Nanatili dinh
mysterio ang kanyang mukha sa iba.Hindi siya nagpapakita sa media. At nang araw na
bumalik siya ay 'yon din ang araw na unang beses niyang ibinunyag sa publiko kung
sino ba talaga siya."

Ang kaninang mabigat na loob ko ay lalong nadagdagan dahil sa mga sinabi ni Tita.
Nahihirapan na din akong huminga dahil sa sakit na hindi ko alam kung alin ba
talaga ang dahilan.

"T-tita. M-may alam ba si Sandro kung sino ako sa buhay ng kakambal niya?"

Please say no. Dahil kung oo, ay hindi ko na alam ang dapat na maramdaman ko
sakanya. Kapag nagkataon ay niloloko niya na ako sa simula pa lamang at maaaring
may tsansa na ginagamit niya lamang ako para paghigantihan ang kakambal niya.

"Wala hija..."

Umiling si Tita. Nakahinga ako ng maluwag dahil doon.

"Walang siyang alam tungkol sayo. Dahil wala din siyang pakialam sa kakambal niya.
Tanging ang BSL at ang pag babanda ang pinagkakaabalahan niya. Hindi ka niya kilala
dahil kung hindi mo napapansin, hinaharang ni Alejandro noon na lumabas sa publiko
kung sino ba ang babaeng bumihag sakanya."

Kung sa ibang pagkakataon lamang ay mapapangiti na ako sa mga nalaman ko. Pero nang
marinig ko ang pangalan ni Alejandro ay muling bumigat ang dibdib ko.

Hindi ko kayang magsaya lalo na ngayon na galit at kinamumuhian niya ako.

"H-how about, Alexander Kwon, tita? Anong reaksyon niya nang malaman na may isa pa
siyang anak sayo?"

Saktong pinupunasan ko ang luha ko nang dumating si King. May dala itong dalawang
baso ng

tubig at inabot sa'min.

"Salamat, hijo."

Ani tita at sumimsim dito.

"Gusto niyang makita at makausap ang anak ko. Pero kung hindi ko lang alam na
ginamit niya ito sa pagmamanipula kay Alejandro ay iisipin kong nasasabik siya
dito."

"He's cruel, tita. Tell me, paano mo ba nagustuhan ang lalakeng 'yon?"

Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa sinabi ko pero umiling na lamang habang
natatawa si Tita.

"Sinabi ko na noon, wala kaming naging relasyon, hija. If you know what I mean."

Napangiwi ako. Naalala ko noon na katulad din pala sila ng mga kabataan ngayon.
Friends with benefits ang naging tema nila.

"Faith."

"Yes, King?"

Bumuntong hininga ito.

"I almost forget. May lakad pa pala ako ngayon. Gusto mo nang umuwi?"

Napailing ako.

"Saan ka pupunta? Sige na. You can go. Iwan mo na ako dito. Nag uusap pa kami ni
tita."

Nginitian ko si tita nang mabaling ang paningin ko sakanya.

"You sure?"
Napatango ako. Alam ko ang pinagaalangan niya. Si Sandro.

"Hmm."

Muli akong tumango.

"Okay then. I'll fetch you here na lang later. Call me, kung uuwi kana."

"Sige. Ingat ha?"

Humalik siya sa pisngi ko maging kay tita.

"Thanks for the dinner, tita."

"My pleasure, hijo. Halikana at samahan kita palabas."

"Wag na tita, ayos lang po."

"No, I insist, hijo."

Pinanuod ko na lamang ang papalayong likod nila nang wala ng nagawa si King.

Dalawang minuto ang nakakalipas nang magpaalam si King at tita nang makarinig naman
ako ng yabag mula sa hagdan.

Tumikhim ako at nagkunwaring hindi napansin si Sandro.

"Hi, angel."

Aniya at naupo sa tabi ko. Nagawa pang amuying ang buhok ko kaya agad akong umisod
papalayo sakanya.

Kinuha ko na lamang ang cellphone ko at nag check ng mga emails.

"Oh, c'mon. Silent treatment? Damn."

Himutok nito at umusod din papalapit sa'kin. Nasa dulo na ako ng sofa at ipit na
ipit na aki dahil kay Sandro.

Anong pinagsasabi niyang silent treatment? Ang huling pagkakatanda ko ay hindi

maganda ang pag hihiwalay ng landa namin noon sa isla. Ngunit ngayon kung makaasta
siya ay parang walang nangyari.

"Talk to me, Angel."

Muling saad niya at halos mapaigtad ako ng dumantay ang kaliwang kamay niya sa
aking hita.

"I have an affect on you huh."

Aniya inilapit ang bibig sa punong tenga ko.

"Biancconcini! Ano ba? Umusod ka."

Asik ko ngunit nag matigas ang manyak mas lalo pa siyang umusod sa'kin kahit na
ipit na ipit na ako.
At sa ganoong pwesto kami naabutan ni Tita Margarette.

"Lee Sandro. What do you think you're doing?"

Asik nito sa anak. Napayuko na lamang ako dahil sa kahihiyan. Pasimple kong siniko
ang tagiliran ni Sandro upang bumitaw sa'kin ngunit hindi niya ito inintindi at mas
lalo pang sumiksik sakin. Hindi niya din inintindi ang kanyang ina na nakatayo sa
harapan namin.

"Lee Sandro. Umakyat ka sa taas at magpalit, bakit ba ang hilig hilig mong mag
boxers short lamang?. Hindi kaba nahihiya sa bisita ko ngayon at sa katabi mong si
Faith?...pasensya kana anak, kung ganito

ang naabutan mo."

Naalarma ako hindi dahil sa sinabi ni titang boxers short na suot ni Sandro kahit
ngayon ko lang iyon napansin. Kinabahan ako sa hindi malamang dahilan at dahan
dahang inangat ang aking paningin sa lalakeng malamig na nakatitig sa'min.

Natigilan din si Sandro at gulat na napatayo ito.

"What the fvck are you doing here?"

Biglang sumeryoso ang mukha nito. Ngunit nginisian lamang ito ng huli.

"Lee Sandro, wag maging bastos sa kakambal mo. Just go back to your room at palitan
'yang suot mo."

Hindi ko na maintindihan ang mga salitang lumalabas sa bibig ni tita Margarette

dahil nakatutok lamang ang aking atensyon sa lalakeng dahilan kung bakit mabilis
ang pagkabog ng aking dibdib sa mga oras na ito.

"I'll be right back, angel."

Ani Sandro at hinalikan ako sa aking pisngi. Napaiwas ako ng tingin kay Alejandro
nang mag tiim bagang ito.

"Alejandro, hijo. Pasensya kana sa kakambal mo... Faith, hija, are you okay?"

Baling naman niya sa'kin. Napatango na lamang ako at inexcuse ang sarili ko
sakanila.

"Tita, comfort room lang po."

Paalam ko dito. Agad namang tumango si tita. Marahil ay nararamdaman niya ang
tensyon sa paligid. Sinulyapan ko lang si Alli at tuluyan na akong umalis.

Habol hiningang napasandal ako sa malamig na semento.

Oh God. Hindi ko inaasahan ang gabing ito. Bakit ngayon pa pumunta dito si
Alejandro?

Imbes na sa cr ako pumunta ay anh hardin ang tinungo ko. Naupo ako sa bench at
napabuga ng hangin.

Natetensyon ako. Nagtagal ako ng iilang minuto sa hardin at nag isip isip. Muli
akong napabuga ng hangin at akmang papasok sa loob nang sa hindi

inaasahan ay may humigit sa'kin at isinandal ako sa pader. Napaigtad ako dahil sa
sakit ng pagkakatama ng aking likod sa semento.

"What are you doing here? Dinadalaw mo ba siya?"

Kahit wala siyang sabihin ay alam ko kung sino ang tinutukoy niya.

"A-alli."

Tanging naiusal ko.

"Siya ba ang pinagpalit mo sa'kin, ha?"

Napailing ako at kinagat ang pang ibabang labi ko. Natatakot at nanghihina ako
dahil sa titig na ipinupukol niya. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang una
naming pag uusap.

Matagal akong nangulilala sakanya at ang inaasahan ko ay yayakapin niya ako at

sasabihin na miss na miss na niya ako sa una naming pagkikita. Pero ano nga ba ang
inaasahan ko?

Nilason na ng ama niya ang isipan ni Alli.

"Liar."

Napapikit ako. One word with four letters. Ngunit napakasakit ng dulot sa'kin.

"H-hindi totoo yan, Alli. Maniwala ka sa'kin. Hindi kami ni Sandro."

Iminulat ko ang aking mata at naabutang nakatitig siya sa aking labi.

"Really?"

Pang uuyam nito at inilahapit ako sakanya. Pinulupot niya ang braso sa aking bewang
at inilapit ang mukha sa'kin.

"Alli...wala talaga."

Iling ko nang bumaba pa ang mukha niya sa'kin.

"Stay still, Layana. I'm going to kiss you."

Hindi na ako nakapagprotesta pa nang tuluyan ko nang maramdaman ang pag dampi ng
labi niya sa'kin.

Tuluyan ng nagsiunahan sa pagpatak ang aking luha dahil sa kagalakan. How I missed
this. How I missed him calling me 'Layana' How I missed his lips.

I feel home.

Mahal ko talaga si Alli. I still love him until now. Nothing has changed.

Siya pa rin talaga. Wala ng iba.

I want to savor the moment. Gusto ko pa siyang maramdaman ngunit kusa na niyang
itinigil ang pag halik sakin nang maramdaman ang aking luha.

"Alli. I missed you."

"Shut it, Del Rio."

Aniya at iniwas ang paningin sa'kin. Tila may tumusok sa aking dibdib dahil sa
naging tawag niya.

Nasan na yung Layana?

"Alli, I know you are doing this for revenge. Pero Alli, nagkakamali kayo. Hindi
kita pinagapalit kay Sandro. Please, come back to me."

Alam ko para na akong tanga nagmamakaawa sakanya pero kung ito lang ang dahilan
para bumalik siya sa'kin ay handa akong lunukin ang pride ko.

"I don't care! It doesn't matter if you're together or not. I couldn't care less."

Nagtama ang aming paningin. Ang kulay abo niyang mata na puno ng pagmamahal kapag
nakikita ko ay napalitan ng galit, puot at pagkamuhi.

Napaiwas ako ng tingin.

"But don't worry baby. Your wish is my command. Babalik ako sayo. Babawiin kita
sakanya..."

Muli akong nabuhayan dahil sa sinabi niya. Wala na akong paki'alam kahit na
naghihiganti siya. Gagawin ko ang lahat para matigil 'yon. Ipaparamdam ko sakanya
kung gaano ko siya kamahal.

Akmang ibubuka ko ang aking labi upang magsalita nang marinig ko ang pagtawag
sa'kin ni Sandro.

Oh no. Not this time Sandro. Please, don't ruin the moment.

Kapwa kami napalingon ni Alli sa pinanggalingan ng boses. At nang mawala ito ay

muli kaming nagkatitigan. Hinaplos niya ang aking pisngi kaya napapikit ako.

Ang buong akala ko ay maayos na. Na uuwi ako ngayong gabi na akin na muli si Alli.
Ngunit sadya talagang kinamumuhian niya ako dahil ang dinadalangin ko na sana ay
mag kaayos kami ay siya ding sisira nito.

Naramdaman kong inilapit niya ang kanyang bibig sa aking punong tenga at doon
binitiwan ang mga katagang tuluyan ng nakapagpadurog sa puso kong siya lamang ang
makakabuo.

"...just don't fall in love with me again. Dahil paiibigin lang kita ngunit wala
akong balak na saluhin ka."

Aniya at tinalikuran ako.

To be continued...

=================

Kabanata 48

#10 at GF. Yay! Achievement to. Lol

[ Temptress, naniniwala naman kayo na 'Everything's happen for a reason' diba?
Tiwala lang gals. Bibigyan ko ng hustisya ang akdang ito.
Sa mga galit d'yan sa Kwon and Biancconcini twins, haha relax guys. You haven't
read their POV yet. ]
#MayKanyaKanyaTayongPinanghuhugutanSaBuhay. Lol
Kabanata 48
Magpatalo
"There you are."
Masiglang boses ni Sandro ang pumukaw sa'kin. Agaran kong pinahid ang luhang
nagbabadyang tumulo mula sa aking mata.
"I've been looking for you. Nandito ka lang pala."
Lumapit siya sa'kin at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.
"Sandro."
Iniwas ko ang sarili sakanya at tinalikuran ito. Pumasok ako sa loob at naabutang
naka upo sa couch si Alli samantalang si Tita Margarette ay nakangiting nagkekwento
dito.
"Hija. Ba't ang tagal mo?"
Napatingin ito sa likuran ko at napabuntong hininga na lamang ito.
"Magkasama kayo ni Lee Sandro kanina pa?"
"Hindi po. Nakita niya lang ako sa labas...sige po tita. Gabi na din po kasi.
Kaylangan ko ng umuwi."
Paalam ko at hinalikan ito sakanyang pisngi. Sinulyapan ko lamang si Alli at muling
hinarap si Tita.
"Wait. You're going home already? Magpapasundo ka kay King diba?"
"Hindi na po, tita. Mag ta-taxi na lang ako."
Akmang magpoprotesta pa si Tita Margarette ngunit tinalikuran ko na ito at hindi
hinintay ang magiging tugon niya.
"I'll drive you home then. Delikado sa labas. Mag isa kapa naman."
Sabat naman ni Sandro at hinawakan ang kamay ko at hinila ako upang makaupo sa
couch sa tapat ni

Alejandro.
"Wait me up, Angel. I'll go upstairs and get my key. Stay there."
Aniya at nagmamadaling umakyat pataas.
"Sandro. Wag na."
Protesta ko ngunit hindi na niya ito narinig. Napabuntong hininga na lang ako at
napayuko.
"Pasenya kana hija. Matatagalan pa ng konti ang isang 'yon. Hindi gumamit ng
elevator."
Kibit balikat ni Tita.
"Ayos lang po tita."
Mahinang ani ko at itinuon na lamang ang atensyon sa cellphone ko.
Dinig ko pa ang pagtikhim ni Alejandro ngunit hindi ko ito inintindi kahit na ang
puso ko ay tinatambol na ng kaba.
Muli akong napabuga ng hangin nang ilang minuto na ang nakakalipas ngunit hindi pa
nakakabalik si Sandro.
Gusto ko ng umalis sa lugar na ito. Mukhang hindi ko na kayang tagalan pa ang
presensya ni Alejandro.
"Tita. Kaylangan ko na po talagang umuwi."
Tumayo na ako at inayos ang buhok ko. Ramdam ko din ang pagkilos ni Alejandro.
Tumayo na din ito.
"I have to go too."
Nagpalit palit ang tingin sa'min ni Tita at tumango.
"Sigurado kaba talaga, hija? Parating na 'yon si Lee Sandro."
Tumango ako. At muli akong napabuga ng hangin nang si Alejandro naman ang kinausap
ni Tita.
"Alejandro, hijo. Can I ask you a favor?"
Napapikit ako nang mapasulyap sa'kin si Tita. Oh no, no, no. I know that kind of
look. She's asking for my permission para sa hihingin niyang pabor kay Alli.
"Maaari mo bang ihatid itong si Faith? Gabi na din kasi. Delikado sa daan."
Damn. Napasulyap ako kay Alli at halos mapamura ako nang magtama ang aming
paningin.
"W-wag na tita. Ayos lang po talaga."
Pagtatanggi

ko.
"But hija. Nagmamadali ka diba? Kung hihintayin mo naman si Lee Sandro ay
matatagalan ka. Ito namang si Alejandro ay uuwi na. Sige na, Faith,
hija...Alejandro, ayos lang sayo diba?"
Hindi sumagot si Alli at sadyang tango lamang ang itinugon nito.
Napakagat na lamang ako sa pang ibabang labi ko. Kaya ko nga gustong makauwi na ay
para maiwasan ang presensya ni Alejandro ngunit mas lalo lamang akong napapalapit
sakanya.
Matapos ng naging pag uusap namin kanina ay mukhang hindi ko na kayang tumagal pang
kasama siya.
"A-ayos lang ba talaga? Baka out of the w-way ka."
Saad ko sakanya ngunit kay Tita nakabaling ang paningin ko.
"Lets go."
Gusto kong mapapadyak sa pagkakapahiya. Hindi niya sinagot ang tanong ko bagkus
nilagpasan niya na lamang kami.
"Tita, ayoko po talaga."
Pagmamakaawa ko nang hindi na namin matanaw ang likod ni Alli.
"Sige na, hija. This is your chance para makausap siya. Go. Habang wala pa si Lee
Sandro."
Tinulak tulak pa ako ni tita sa aking likuran para sumunod kay Alejandro.
Halos mamangha ako nang bumungad sa harapan ko ang isang itim na Lamborghini.
Sasakyan niya to?
"What are ya' waitin' for?"
Halos mapatalon ako nang bumusina ang sasakyan at sumigaw si Alejandro.
Nagkukumahog na pumasok ako sa front seat.
"Seatbelt."
Tipid na aniya. Tila bagot na bagot na pinagmamasdan ako. At nang makabit ko na ang
seat belt ay pinaharurot niya na ito.
Sa buong durasyon ng aming byahe ay hindi ko sinubukang kausapin siya. Pakiramdam
ko pa nga ay mapapanisan ako ng laway.
Bakit ko pa

siya kakausapin? Matapos nang nangyari kanina ay wala na akong lakas ng loob pa.
Natatakot akong baka masaktan na naman niya ako sa maaaring bitiwang salita niya.
"Matagal na kayo?"
"Ha?"
Napalingon ako sakanya. Nakatutok pa din ang atenyon nito sa daan.
"That Biancconcini. When will you get married?"
Napaamang ako.
"Alli. W-walang magaganap na kasal. A-anong pinagsasabi mo?"
Napayuko ako at pinaglaro ang aking mga daliri sa hita ko. Gusto ko sanang idagdag
na sakanya lang ako magpapakasal pero natatakot ako. Baka mapahiya lamang ako sa
magiging sagot niya.
Hindi niya ako sinagot at nangibit balikat ito.
Naalis lang ang atensyon ko sakanya nang tumunog ang phone ko. Si King ang nag text
at tinatanong kung ano ng ginagawa ko.
Nagtipa ako ng mensahe sakanya at hindi pa man nagdadalawang minuto matapos kong
mapadala ito ay muling tumunog ang phone ko.
Sinagot ko ang kanyang tawag.
"Who's with you?"
Bungad niya sa kabilang linya. Napabuntong hininga ako at nagdalawang isip kung
sasabihin ko ba sakanya.
"Faith..."
Maawtoridad ng aniya nang hindi pa rin ako umiimik sa tanong niya.
"Si A-Alli."
Sinulyapan ko si Alejandro bagi ko siya tinalikuran.
"Fvck. Why are you with him? Mas gugustuhin ko pang ang mayabang na Biancconcini na
'yon ang kasama mo kesa sa Kwon na yan. My god, Faith. What were you thinking at
sumama ka d'yan?"
"King. Ayos lang ako. Pauwi na din naman ako."
Napahilot ako sa aking sentido. Nagsisimula na naman sa panenermon ang panganay na
Del Rio.
"I told you to call me kapag uuwi kana. Isusundo naman kita."
Galit

pa din ang boses nito. Kapag ganitong galit siya ay dapat hindi ko na ito sabayan.
Lalo na ngayon at nag aalala lamang siya sa lagay ko.
Usap usapan pa ang ginawang gulo ng kambal na Biancconcini at Kwon sa bar at alam
kong ayaw lamang ni King na mainvolve ulit ako dito.
"Ok. I'm sorry. I'm sorry. Hindi na mauulit, kuya."
Tumikhim si Alejandro kaya napalingon ako dito. Nakatutok pa din sa kalsada ang
atensyon nito kaya muli kong binalik ang atensyon sa pakikipag usap kay King.
"Im sorry too if I shouted on you...just take care. Wala ako d'yan to protect you."
Marahan nang aniya. Napangiti ako. Alam ko ang kahinaan ni King. Kapag tinatawag
siyang Kuya ay agad na lumalambot siya.
"Yes, King. Love you."
Ngingiti ngiting binabaan ko ito ng tawag. Minsan lang ako maglambing sakanya at
alam kong susulitin niya ito kaya agad ko nang pinatay ang tawag.
"Sweet."
Hindi ko alam kung sarkastiko ba ang pagkakasabi noon ni Alejandro matapos kong
babain ang tawag.
Hindi ko na lamang siya inintindi at itinuon ang paningin sa labas.
"Ganyan ka din ba kay Axcel?"
"Ha?"
"Magkapatid din kayo hindi ba? Pero hindi ko pa kayo nakikitang magkasama."
Napaiwas ako sakanya ng tingin nang titigan niya ako nang sandaling tumigil ang
sasakyan.
"H-hindi. Hindi ako malapit sa mga kapatid mo. Sa mga Del Rio ang nakasanayan ko."
Totoo naman. Simula nang malaman kong kapatid ko sina Axcel at Rhia limang taon na
ang nakakalipas ni isang beses ay hindi ko pa sila nakasama. Simula kasi nang
mangyari ang trahedyang 'yon sa pagitan ng mga Kwon at Del Rio ay

namalagi na ito sa ibang bansa maliban kay Alexander Kwon na siyang namahala muli
ng Kwon Industry.
Ngayon ko na lamang sila nakita. Kasabay ng pagbabalik ni Alli.
"I see."
Tipid na aniya. Muling namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa hanggang
sa makarating kami sa tapat ng gusali ng unit ko.
"Salamat."
Ako na ang bumasag sa katahimikan. Tinanggal ko na ang pagkakakabit ng seatbelt ko.
Hindi na din nakalock ang pintuan.
Tinalikuran ko na siya at akmang bababa nang hawakan niya ako sa aking braso.
"Layana."
Napapikit ako. I even bit my lower lip. Heto na naman ang nagbabadyang pag tulo ng
luha ko.
Bakit sa simpleng pag tawag niya sa pangalan ko ay nanghihina ako? Kaya niyang
pakabugin ng malakas ang puso ko sa simpleng tawag niya lamang. At sa simpleng pag
bigkas niya din ng pangalan ko ay kaya niyang durugin ang puso ko.
"Layana, my Queen."
Napadiin pa ang pagkakakagat ko sa aking labi dahil sa naging pagtawag niya.
Bumibigat na din ang paghinga ko dahil sa nagbabadyang pag iyak.
Kung hindi ko lang alam na nag hihiganti siya ay malamang kanina ko pa siya
hinahagkan.
"Baby."
Muling tawag niya. Ayoko na. Tama na Alli. Stop this game. Ito na ba yung sinasabi
mo na babawiin mo ako but you have no intention to catch me?
Pero Alli, kahit wala kang gawin, hulog na hulog pa rin ako sayo. Walang nag bago.
Hinawakan niya ang balikat ko upang maiharap ako sakanya. Nanatili lamang akong
nakapikit dahil sa dulot ng hawak niya.
"My Queen, look at me."
He said in a hoarse voice. Naramdaman ko ang unti unting

pag lapit niya hanggang sa lumapat ang kanyang labi sa aking noo. Pababa sa tungki
ng aking ilong hanggang sa magdampi ang aming labi.
Wala na. Tuluyan ng nag unahan sa pagtulo ang mga luha ko. Ganito din. Ganitong
ganito ang ginagawa niya kapag nangungulila siya sa'kin.
Nanatili lamang nakalapat ang aming mga labi habang ang kamay niya ay unti unting
pinupunasan ang luha sa aking pisngi.
"Sshh. Don't cry, my Queen."
Bulong niya at unti unting ginalaw ang kanyang labi. Agad kong tinugon ang kanyang
halik ng walang pag-aalinlangan. It lasts for three minutes at siya na din ang
kusang bumitaw.
"Now. Look at me."
Unti unti kong iminulat ang aking mga mata at sinalubong ako ng kanyang tingin.
Ang kulay abo niyang mata na puno ng pagmamahal ay nasasalamin ito ngayon sakanyang
paningin.
"Alli."
Pumiyok na ako nang muli niyang paglandasin ang kamay sa aking pisngi.
"Stop crying baby."
Malambing na aniya at hinalikan na ang basa kong pisngi.
"W-why are you acting like this, Alli...?"
Lakas loob na tanong ko ngunit hindi niya ito inintindi. Pinagpatuloy niya lamang
ang ginagawang pagtuyo ng aking luha gamit ang kanyang labi.
"Hindi na kita maintindihan. Oo nga't sinabi mong gagantihan mo lang ako. Ngunit
bakit...pakiramdam ko, ay mahal mo pa rin ako. Pero sa tuwing naiisip ko na
ginagawa mo lang ito ay dahil gusto mo akong saktan at pahirapan...hindi ko
maiwas----"
Pinaglapat na niya ang aming labi na naging dahilan ng pagkaputol ng dapat na
sasabihin ko.
Sa una ay mapusok ngunit di kalaunan ay naging marahan. Na tipong nadala na ako at
nagpahulog sa kung ano mang patibong

niya.
Mahal mo pa ba talaga ako Alli o pinaglalaruan mo na lang ako?
Napasabunot ako sakanyang buhok nang paglaruin niya ang dila sa loob ng aking
bibig. Napasinghap din ako nang maramdaman ko ang pagpasok ng mapangahas niyang
kamay sa loob ng blusang suot ko.
Halos habulin ko na ang aking hininga nang humiwalay siya ng halik sa'kin. Lalo
akong napasandal sa bintana ng sasakyan nang bumaba ang kanyang labi sa aking
pisngi patungo sa aking panga at nahinto sa aking punong tenga.
"Don't over think, Baby. What comes out on my mouth is the opposite of my action.
Kung ano ang mga lumalabas sa bibig ko ay siya din'g kabaliktaran ng mga kinikilos
at ikikilos ko...let's just enjoy this moment till it last."
Hindi ko na maintindihan ang mga binubulong niya at darang na darang na ako sa mga
pinaggagawa niya.
"You understand, baby?"
Tango na lamang ang nagawag itugon ko kahit na sa totoo lang ay wala akong
maintindihan sa sinabi niya.
I arched my body when I felt his touch. He both cupped my breast.
"Alli."
Napatingala ako pa ako to give him more access sa leeg ko.
"Sleep with me tonight."
Natigilan ako sakanyang sinabi. Doon lamang ako natauhan at bumalik sa ulirat.
"Oh God. What have I done?"
Gulat na ani ko at inisa isang ibalik ang pagkakabutones ng blusang suot ko.
"Alli. Anong nangyari?"
Ginulo ko ang buhok ko at napayuko. Muntikan ng may mangyari sa'min.
Ang tanga mo Faith. Ang tanga tanga mo. Nagpapaniwala ka sa mga ikinikilos niya
gayong alam mo naman na pinaghihigatihan ka lang niya.
"We

made out."
He said nonchalantly. Napaamang ako dahil sa naging turan niya. Mukhang wala lamang
ito sakanya.
"Don't act as if you didn't like it, Del Rio."
Hindi ko na alam ang nangyayari. Parang kanina lang ay halos napakalambing niya
sakin ngunit naging malamig na naman ito.
"Alli. Hindi na kita maintindihan."
Wala na akong pakialam kung nakita niya ang muling pagtulo ng luha ko. Dati ay
malaki ang epekto ng luha ko sakanya. Makita niya lamang akong umiyak ay agad niya
akong patatahanin. Ngunit ngayon ay tila wala na siyang pakialam. Blangko lamang
siyang nakatitig sa'kin.
"D-do you still love me...? Mahal mo pa ba talaga ako o pinaglalaruan mo na lang
ako? Kasi Alli, wala pa man ang larong iniisip mo ay panalo kana. Hulog na hulog pa
rin ako sayo at kaylanman ay hindi na nakaahon pa."
Ako lang ba o talagang nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya?
"Mahal na mahal kita Alejandro. Pero sana naman, tama na. Hayaan mo na lang ako.
Kung hindi mo na ako kayang mahalin kagaya ng pagmamahal mo noon ay tama na kasi
ang sakit sakit na."
Tuluyan na akong napahagulhol at lumabas ng sasakyan niya. Mahina ako. Napakahina
ko pagdating sa taong mahal ko.
Nasan na ang pangako mo na hindi mo ako sasaktan, Alejandro? Na ako ay para sayo
lamang?
Nakapasok ako ng unit ko na nanlalabo ang paningin dahil sa aking pag iyak. Hindi
ko nga alam kung bakit kahit na hindi ko na makita ng maayos ang dinadaanan ko ay
nakaabot pa din ako ng ligtas sa loob ng unit ko.
Sana ay nabunggo na lamang ako ng sasakyan nang lumabas ako sa sasakyan ni Alli at
makalimutan ko ang

lahat ng sakit na idinulot ng pag ibig niya.

Mag damag akong umiyak. Ibinuhos ko na ang lahat. Kaya naman kahit walang gana ay
pumasok pa din ako sa aking opisina. Suot ang shades na paniguradong matatakpan ang
namamaga kong mata.
"No visitors for today, Alice. Even King and Papa."
Nag dire-diretso ako sa loob at ibinuhos ang buong atensyon sa trabaho ko.
Gabi na nang matapos ako at hindi talaga ako lumabas ng opisina ko. Nagpadala na
lamang ako ng lunch kay Alice nang mag tanghaling nagutom ako.
"Miss. Faith. May nagpapabigay po pala."
Ani Alice nang pauwi na ako.
"Kanina pa po yan nandidito sa table ko. Hindi ko na naibigay sainyo kasi ayaw
nyong maabala."
Inabot sa'kin ni Alice ang isang bouquet ng rosas.
"Kanino galing?"
"Wala pong nakalagay eh. Pero may card po at sorry daw po."
Natigilan ako. Sorry? For what?
"Itapon mo. O kung ayaw mo, iyo na lang."
Gusto kong isipin na si Alli ang nagpadala ng bulaklak na iyon. Pero para saan pa?
Ano ang hinihingi niya ng tawad?
Umalis ako sa Del Rio's Empire na gulong gulo ang isipan. Hindi ko maintindihan si
Alejandro sa mga kinikilos niya.
Mahal ko siya pero may limitasyon ang lahat. Wag naman sana dumating sa puntong
mapagod na ako sakanya.
Sumunod na araw ay umuwi kami ng biglaan sa Cebu dahil ang mapapangasawa ni Axiela
ay mamamanhikan na daw.
Ibang klase. Nauna ang pag propose ng kung sino man lalake 'yon kesa sa pag hingi
ng kamay ng aming magulang.
Sa totoo lang ay hindi ko pa nakikilala ang mapapangasawa ni Axiela. Kapag
nagkakausap kami sa phone

ay hindi niya ito nababangit at kapag tatanungin ko naman ay iibahin na lamang niya
ang usapan. Kahit si King at Papa ay hindi ito kilala.
Mukhang mas gusto pang bigyan ng enggrandeng welcome ang mapapangasawa ni Axiela
dahil hindi niya talaga masabi kung sino.
Kinagabihan naghanda ang buong angkan ng Del Rio sa pagdating ng aming bisita.
Maging ang Don ay naririto at emosyonal sa nalalapit na daw na pagpapakasal ni
Axiela.
Sa hardin ginawad ang set up ng dinner. Mula dito sa kinauupuan ko ay tanawa ko ang
liwanag ng mga poste na tumatama sa pool dahilan para kumislap ito.
Abala ang lahat. At mukhang ako lang ang hindi dahil nakaupo lamang ako dito sa
isang tabi habang sumisimsim ng wine.
Ilang sandali pa ay dumating na ang bisita ni Axiela. Ang don, si Tita Klein, si
Papa at si King ang sumalubong dito. Napatayo na lamang ako upang salubungin ito
ngunit agad ding napatigil nang makita kung sinu sino ito.
Oh no. Not again. Bakit sila na naman? Sinasadya ba ito ng tadhana?
Sa aking harapan ay bumungad ang pamilyang Kwon. Maliban kay Alexander Kwon na wala
naman dito.
Si Alicia Kwon na katabi ng aking kapatid na si Rhia. Napakaganda nila sa kanilang
kasuotan. Branded clothes at alam kong si Axiela ang nag disenyo nito.
Kasunod nila ay si Papa at Tita Klein na hindi ko mabasa ang itsura . Katabi nila
si King na blangko din ang mukha at sa Don na malapad ang ngiti.
Anong ibig sabihin nito? Paniguradong malaking gulo na naman ito sa pagitan ng
aming pamilya.
At ang huli ay ang magkahawak kamay na si Axiela at Axcel. Kapwa kumikislap ang
kanilang mata. Marahil ay mahal

talaga nila ang isa't isa.

Nakakabigla. Hindi ko inaasahan na si Axcel ang tinitukoy ni Axiela. Marahil ay
hindi niya sinasabi dahil alam niya ang hidwaan ng aming pamilya.
Kinakabahan man sa gabing ito sa maaaring mangyari ay bumeso ako sa mag inang Kwon.
Maging kay Axcel ay ganun din. Nakangiti ito sa'kin.
Act civil, Faith.
Ngumiti din ako sakanya ngunit hindi ako sigurado kung pilit ba yon o ano.
"Good evening."
Ani ko. Matapos ko silang batiin ay akmang maglalakad na din ako pabalik sa hardin
nang mahahip ng mata ko ang kakarating pa lang na si Alejandro.
Maging siya ay nandidito din? Damn.
"Maupo kayo."
Ani Don. Pinamunuan ang gabing ito.
"Wow. I didn't expect this. You surprised as, Axiela, hija."
Namamanghang ani pa nito at napahalakhak. Nilingon ko si Tita Klein at nakangiti na
ito. Si Papa naman bagaman ngumingiti ay hindi pa rin naiaaalis ang kaseryosohan sa
boses.
Si King ay nanatiling blangko ang itsura. Naiintindihan ko siya. Marahil ay
hangga't maaari ayaw na niyang maugnay pa kami sa mga Kwon. Ang mga tito at tita
naman namin ay nakangiti din.
"We kept it as a secret po talaga, Lolo. Hangga't maaari ay ayaw naming makigulo ni
Axcel sa problema ng mga pamilya natin."
Nag aalangang saad ni Axiela. Muling napahalakhak ang Don at napatango tango.
Madami pa ang napag usapan at hindi ko na ito maintindihan. Mula sa kasal ay
natungo sa mga negosyo ang pinaguusapan nila na pinapangunahan muli ng Don.
"Are you okay, King?"
Tanong ko sa katabi ko dahil kanina ko pa napapansin ang paghigpit ng hawak nito sa
kubyertos niya.
"I love Axiela, Don Leandro. Kung ano man ang hindi pagkakaintindihan ng ating
pamilya ay ayaw na naming makisali doon. May kanya kanya na kaming negosyong
pinapatakbo kaya hangga't maaari ay hindi kami nakikisali."
Litanya ni Axcel at hinalikan sa pisngi si Axiela. Napahahikhik naman ang kapatid
kong babae at nagawa pang isandal ang ulo sa balikat ni Axcel.
Teka. Kung sila ni Axcel. Pa-paano naman si Delos Reyes? Tsk. Poor Eliot. Babagal
bagal kasi.
"How about you, Faith, hija?"
"Po?"
Napalingon ako sa Don. Napatingin sakin si Papa at napailing. Hindi ko sila
maintindihan.
"Your sister, Axiela, will get married soon. She'll become a Kwon, eventually..."
Inosenteng pahayag ng matanda. Lahat ay napatigil at natuon na lamang sa'kin ang
atensyon.
Napapikit ako. Mukhang hindi to maganda.
Damn! This is not my night. Bakit mukhang sa'kin mapupunta ang hot seat?
"Papa."
"Lolo."
Halos magkasabay na ani King at Papa. Deja vu. Parang nangyari na din ito noon. At
kami ni King ang ginigisa nang sabihin ng Don na ipakasal ako kay King.
Nakakatawa sanang isipin ang eksenang 'yon kung hindi lang seryoso at sensitibo ang
pinag uusapan ngayon.
Alam kong kapag nagsalita ang Don ay maaapektuhan ka talaga.
" Hindi ba't noon pa man ay gusto mo na din makasal sa isa pang Kwon?"
Hindi nito inintindi ang pagtawag ni King at Papa.
Pakiramdam ko din ay pinamulahaan ako ng pisngi dahil sa naging tanong ng Don.
Hindi na niya ako binigyan ng kahihiyan!.
"Tell me hija. Kaylan kayo magpapakasal ng panganay nila?"
That question caught me off guard. Namayani ang katahimikan sa lahat. Dahan dahan
ko ding nilingon ang kanina pang tahimik na si Alejandro. At halos panghinaan ako
ng tuhod nang makitang nakatingin din siya sa'kin.
"Alejandro, hijo."
Pukaw ng Don dito. Gusto kong ihiwalay at putulin ang pagtitigan naming dalawa
ngunit hindi ko magawa. May kung ano sa'kin na hinihintay at gustong marinig ang
sagot niya.
"Kung kaylan niya gusto..."
Nangibit balikat ito.
"... I'm always prepared, anyway. Oo at presensya na lamang niya ang kulang at
maaari ko na siyang iharap sa altar."
Muling saad niya pa na tanging sa'kin lamang nakatingin.
Damn. Is this a part of your game? And if it is. I'm willing to loose. Handa akong
magpatalo sumaya ka lang.
To be continued...

=================

Kabanata 49

Kabanata 49

Magtutuos

"Excuse me."

Usal ko matapos ang nakakabinging katahimikan. Tumayo ako at hindi na hinintay pa

ang magiging reaksyon nila. Tumakbo ako at pumasok sa mansyon.

Tinungo ko ang aking silid at doon na ako tuluyang napaiyak. Imbes na matuwa sa
sinabi ni Alli ay mas lalo lamang akong nasasaktan.

Mas lalo niya lamang pinapamukha sa'kin na hindi na niya talaga ako gusto. Na hindi
na niya ako mahal.

Why would he say such things? Bakit pa siya magsasabi na ako na lang ang kulang at
handa na niya akong iharap sa altar kung kinamumuhian niya ako?

It hurts. It fvcking hurts na para na akong sinampal na kaylanman ay hindi na

magiging kami.

Alam kong pinaglalaruan niya lang ako at ang pamilya ko. He's starting for his
vengeance.

"Faith"

Sunod sunod na katok ni King ang pumukaw sa'kin.

"Faith, I know you're in there. Please let me in."

"Go away, King."

Sumampa ako sa higaan at nagtalukbong ng kumot. Hindi ko na kaya. Parang may daan
daang karayom ang tumutusok sa dibdib ko para sumakit ito.

"Please, King. Just this once. Hayaan mo na muna akong mapag isa."

Napahagulhol na lang ako nang bumukas ang pinto at iluwa nun si King. Lumundo ang
kama at nahiga din siya sa tabi ko.

"Hindi pwede, Faith. Alam kong kaylangan mo ngayon ng makakausap. Kapatid mo ako,
Faith. Nandito lang ako palagi para suportahan ka."

Bumuntong hininga ito at dahan dahan akong hinarap sakanya.

"Ang sakit sakit na kasi, King. Ano pa bang gusto n'ya? Sa una pa lang panalo na
siya. Lunod na lunod ako dahil sa pagmamahal ko sakanya

pero siya itong palagi akong sinasaktan."

Bumangon ako katulad ni King at sinandal ko ang ulo ko sakanyang balikat. Inakbayan
niya ako at naramdaman ko ang pagsuklay niya sa buhok ko.

"Pinapaasa niya lang ako King pero katulad nga ng sinabi niya...wala siyang
intensyong saluhin ako. He'll make me fall for him but he has no intention on
catching me. Sasaktan niya lang ako katulad ng ginagawa niya sa'kin ngayon."

I don't understand him anymore. May mga oras na pinaparamdam niya sa'kin na mahal
niya ako pero may oras din na halos mamatay na ako sa sakit na dinudulot niya.

"Kung hindi mo na talaga kaya...just let go. You do not have to prove yourself to
him. If he can't believe you. Then be it. Hayaan mo na siya, Faith. You're only
hurting yourself. If this is only part of his game. Sumuko kana. Ipakita mong talo
ka kung d'yan siya sasaya. But be sure this is the last time na magpapakatanga ka
sakanya. If this can boost his ego. Be it. But please. Move on."
Napailing ako. Nanlalabo na ang aking mga mata dahil sa walang tigil na pag tulo ng
mga luha ko.

Move on? Madali lang sabihin yan kasi hindi siya ang nasasaktan. Hindi siya ang
pinagkaitan ng tadhana. Hindi siya ang nagmamahal.

Bakit may mga taong andali daling sabihin ang salitang yan? They're not in my
situation. Hindi nila ako maiintindihan. Unless, nasaktan na din sila ng ganito.

"H-hindi ko kaya, King. I love him so much. Mahal na mahal ko siya at hindi ko
kayang isuko na lamang siya."

Napahikbi ako at binaon ang mukha sa aking tuhod.

"But, Faith. You're hurting already. Nasasaktan kana. Ano pa bang

pinaglalaban mo kung sayo na mismo nanggaling na hindi ka niya sasaluhin? He's just
playing with you. Kontrolado niya ang sarili niyang laro. Ano pa bang gusto mong
mangyari? Five years, Faith. Nakayanan mong wala siya ng limang taon. Stop this
already. Please move on dahil alam kung kakayanin mo ding wala siya sa mga susunod
pang taon..."

May punto si King. Tama siya. Limang taon na hindi ko nakapiling si Alejandro at
nakayanan ko 'yon. Pero hindi ko kaya. Mas nangibgibabaw pa rin sa'kin ang
pagmamahal niya.

"Wake up, sis. Hindi ko to sinasabi sa'yo dahil tutol ako sainyo. Sinasabi ko to
dahil alam kong ikaw ang magiging talunan sa dulo."

Dapat ko na bang isuko si Alli? Should I give him up and move on? Should I accept
the fact that we are not really destined for each other? Should I accept the big
truth that destiny just played with us? Dapat ko na bang tanggapin na hindi talaga
pangalan namin ang isinulat ng tadhana na para sa isa't isa?

"S-should I-I...let him go?"

Halos hindi ko na masabi ang tanong ko kay King. Mas lalo akong napahikbi nang
halikan niya ako sa aking noo at pinunasan ang mga luha ko.

Tuluyan na akong napahagulhol nang dahan dahang tumango si King.

"Yes. Set him free and move forward. Forget him and love yourself first. Mahalin mo
naman ang sarili mo dahil alam kong kahit katiting ay wala kang tinira para sa
sarili mo dahil ibinuhos mo lahat sakanya."

Bakit ba palagi na lamang tama si King? Palagi na lamang niya sinasampal sa'kin ang
lahat ng pagkakamali ko.

Napapikit ako at tumango. Sana wala akong pagsisihan sa gagawin kong to. Sana hindi

ako magsisi na papakawalan ko na si Alli at hindi ko na ipipilit pa ang sarili ko

sakanya.

"You're right, King. Maybe, I should love my self first."

Masakit. Masakit na pakawalan mo ang mahal mo ng ganun kadali lalo na kung ibinuhos
mo na ang lahat. Pero ano pang magagawa ko? Siya na mismo ang sumuko at nabulag ng
galit dahil sa maling akala niya.
Wala na akong magagawa. Marahil ay hanggang dito na lang. I'm sorry for giving you
up that easily, Alli. Napapagod din ako at hindi ko na kaya pa. Habang pinaglalaban
ko ang pagmamahal ko sayo ay mas lalo lamang akong nasasaktan.

Sa pagmamahal, hindi mo matatwag na duwag kapag sinuko mo agad ang taong mahal mo
lalo na kung siya mismo ay sumuko na din sayo.

Respeto na din ito sa sarili mo dahil minsan hindi na ito matatawag na

pagmamahal...kundi katangahan.

Katangahan dahil alam mong talo kana pero pilit mo pa ding pinaglalaban na naging
dahilan ng lahat ng sakit.

Ipaglaban mo man siya o hindi ay pareho lang na ika'y masasaktan. Kaylangan mo ding
sumuko kung nadedehado kana at kung wala na siyang pakialam sayo.

Ngumiti ako kay King at niyakap ito.

"Thanks for everything, King. Thanks for being a best Kuya."

Bulong ko bago ako hinila ng antok. Naaninag ko pa ang pag ngiti niya bago lumabas
ng aking silid.

Hindi pa man ganun kalalim ang pagtulog ko nang maramdaman ko ang marahang
paghaplos ng kung sino sa buhok ko. Dahan dahan kong iminulat ang talukap ng mata
ko at tumambad sa'kin ang nakangiting mukha

ni Alicia Kwon.

"Anong ginagawa mo dito?"

Ang maganda nitong ngiti ay bigla na lamang naglahao dahil sa tanong ko. Dahan
dahan akong bumangon at sumandal sa head rest ng kama ko

"Anak."

Bumuntong hininga ito at mapait na ngumiti sa'kin.

"Ano sabing ginagawa mo dito?"

Ilang araw matapos ng naging pag uusap namin ay ngayon na lamang siya nakalapit
sa'kin.

"I know you have a problem. I'm still your mother. Kung gusto mo ng makakausap,
nandito lang ako. Alam mo anak, matagal ko ng hinhintay na dumating yung
pagkakataon na yayakap ka sa'kin at magkekwento ng mga nangyayari sa buhay mo."

Nawalan ako ng imik. Tila may bumara sa aking lalamunan.

"Mahal na mahal kita anak ko at nagsisisi ako na nawala ka sakin ng ilang taon.
Alam ko masyado ng labis ang hihingin ko sayo. Pero sana, mapagbigyan mo ako sa
hinihiling ko. Gusto kong magpaka ina sayo. Gusto kong maramdaman na may anak akong
katulad mo."

Ang mga luha na lumalabas sakanyang mata ay tila dinudurog ang puso ko. Napayuko
ako.

"Gusto kong makilala kita anak. Gusto kong marinig mula sa bibig mo na tinatawag mo
akong ina."
Hindi ko pa rin magawang magsalita dahil sa nararamdaman ko. Hindi ko na alam. Ano
ba dapat?

"Maiintindihan ko anak kung hindi mo pa ako matatanggap. Pero sana dumating ang
araw na mapatawad mo ako sa lahat lahat. Sa mga nagawa ko noon. Handa akong
maghintay ha?...basta kapag kaylangan mo ng makakausap, ako ang una mong lalapitan
ha? Makikinig ako."

Lumapit siya sa'kin at hinalikan ako sa aking noo. Hanggang sa talikuran niya ako
at naglakad papalayo.

Hanggang kaylan ko ba dapat

itulak palayo ang mga taong nagmamahal sa'kin?

Siguro ito na din ang unang hakbang na dapat kung gawin upang makalimot sa lahat ng
sakit.

Ang magpatawad. Dahil alam ko sa sarili ko na hindi tuluyang hihilom ang sakit at
sugat na dulot ng nakaraan kung hindi ako magpapatawad.

Hindi pa man tuluyang nakakalabas ang aking ina ay tinawag ko ito.

"M-mom."

Usal ko na nakapagpatigil sakanya sa akmang pagpihit sa door knob. Dahan dahan ako
nitong nilingon at muling naglakad pabalik sa'kin.

"I'm s-sorry kung naging matigas ako."

At sa unang pagkakataon, niyakap ko ang ina ko. Hindi ko matatangging gumaan ang
pakiramdam ko.

--

"Why sudden change of mind, Faith?"

Nakalahad ngayon sa harapan ni Bench ang kontrata at dokumentong naglalaman ng

patunay na akin na ang shares niya sa Kwon Industry.

Isang linggo ang nakakalipas at napagdesisyunan kong itama ang lahat.

Hindi na ako mangingialam sa Kwon Industry at hahayaan ko na lamang sila. Hahayaan

ko na din si Alexander Kwon sa mga gusto niya. Ayoko na ng gulo pa. Ang gusto ko na
lamang ay kalimutan ang lahat.

At dito ako magsisimula.

"Iyo na ulit yan. Napagisipan kong hindi na pumasok sa mundo nila."

Simpleng saad ko at sumimsim sa kape ko.

"I won't ask kung bakit dahil alam naman natin na matagal ng may hidwaan sa pamilya
niyo at Kwon. Anyway, wala na tong bawian. Hindi din ako magpapasalamat dahil una
pa lang ay akin naman talaga to. Nadala lang ako sa pang aakit mo."

Humalakhak
siya at sumandal sa kinauupuan niya. Sumipol sipol at kikindat sa'kin.

Napapailing na lamang ako sa naging turan niya.

"Powder room."

Usal ko nang hindi ko na matiis ang ngisi niya. Naaalibadbaran ako sa pagmumukha
niya. Para siyang tanga.

Humarap ako sa salamin at pinagmasdan ang itsura ko. I looked haggard dahil sa mga
bags sa ilalim ng aking mata. Ilang gabi na din kasi akong umiiyak at wala akong
proper sleep.

Matapos kong mag apply ng concelear at powder sa mukha lumabas na ako. Ngunit
napahinto din nang tumunog ang phone ko.

Nangunot ang noo ko nang makitang mula na naman ito sa hindi kilalang numero.

I have been receiving a text from unknown since the 'pamamanhikan' happened. Hindi
ko naman iniintindi dahil katulad noon ay iisang mensahe ang palagi nitong
pinapadala.

'Meet me at this place. I'll wait you there.'

Nakalahad din ang lugar sa mensahe pero hindi ko na ito pinagtuonan ng pansin.

Ibinalik ko na lamang sa sling bag na dala ko ang phone ko at naglakad pabalik sa

table namin ni Bench. But I was shocked when someone pulled me hanggang sa
makalabas kami ng cafe.

"What the. Let go."

Pagpupumiglas ko at tiningala kung sino ang bigla na lamang humila sa'kin. Ang
sakit sakit na ng paa ko dahil napakabilis ng kung sino man itong maglakad.

"Why are you with that man?"

Humahangos na saad nito at sinandal ako sa hood ng sasakyan. Nang makita ko kung
sino ang humila sa'kin ay pinilit kong pinatatag ang sarili ko.

Pinigilan ko ang sarili ko na yakapin siya dahil

sa pananabik sakanya.

"What are you doing here?"

Malamig na saad ko. Pinalamig ko din ang boses ko. Hindi ko inintindi ang tanong
niya. Alam ko naman na si Bench ang tinutukoy niya.

"Are you following me?"

Umigting ang panga nito at iniwas ang paningin sa'kin. Napangisi ako. Ano pa bang
gusto mo Alejandro?

Nang hindi pa rin sumasagot sa tanong ko ay tinalikuran ko na ito. Hindi pwede ang
ganito. Na kung kaylan nagsisimula na ako sa paglimot sakanya ay muli na naman
niyang guguluhin ang sistema ko.

"I am asking you, why are you with him?"

Hinaklit niya ako sa aking braso at pinaharap sakanya. Sinalubong ako ng labi niya
at marahas na hinalikan ako.

"How dare you kissed me."

Nagpupuyos na sigaw ko at akmang sasampalin siya nang pigilan niya ang kamay ko.
Nagawa niya pa akong ihapit sakanya. Halos maduling na din ako dahil sa sobrang
lapit naming dalawa.

Nagtama ang paningin namin at kita ko ang pagkislap ng mga mata niya. Agad akong
napaiwas dahil doon. Hindi sinasadyang bumaba ang paningin ko sakanyang labi at
halos kumabog ng malakas ang dibdib ko dahil sa nakita kong peklat malapit
sakanyang labi.

Ganitong ganito din ang kay Sandro. Anong ibig sabihin nito? Bakit ngayon ko lang
ito napansin?

Hindi ko na namalayan ang pag angat ng kamay ko at hinaplos ito. Maging si Alli ay
natigilan din sa ginagawa ko.

"B-bat meron ka din ng ganito?"

Nanginginig ang kamay ko na paulit ulit itong hinaplos. Muli ko siyang tiningnan sa
mata at inulit ang tanong ko.

Iniwas niya ang paningin sa'kin at humakbang

paatras.

"Alli sagutin mo ako. Ba't mayroon ka ng ganyan at katulad na katulad kung saan
nakaukit ang peklat ng kay Sandro?"

Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob na sabihin to. Hindi ko din
alam kung bakit napakalakas ng kabog ng dibdib ko.

Anong meron sa peklat nilang dalawa at kinakabahan ako ng ganito?

"Alli."

"Stop. Don't you ever dare mention that fvckers name in front of me again. Ganun mo
na siya kamahal at kahit ni katiting na pagkakaparehas namin ay napapansin mo?"

Natigilan ako. Napailing at napabuga ng hangin. This issue again. Heto na naman.

Gusto kong sabihin sakanya na siya lang ang mahal ko. Ngunit hindi lang ako nangako
kay King, kundi na din pati sa sarili ko na iyon na ang huling beses na hahabulin
ko si Alli.

Maaaring mahal ko siya ngayon pero darating ang araw na mawawala din to.

I'll get over him...hindi man ganun kadali nguni paunti unti.

Imbes na magsayang pa ng laway upang magpaliwanag kay Alli na hindi naman niya
pinakikinggan at pinaniniwalaan, tinalikuran ko na lamang siya at nagsimula sa
paglalakad.

Ayoko na. Pagod na akong ipaintindi sakanya. Masyado na siyang nilamon ng galit
niya sa'kin para paniwalaan pa ako.
"What? Tatalikuran mo lang ako? Sa ginagawa mong yan Layana, mas lalo mo lang
pinapatunayan na hindi na nga ako ang mahal mo."

Fvck. Ang tanga mo, Alli. Napakatanga mo.

"Tang ina naman, Alli. Ano pa bang gusto mo? Kapag magpapaliwanag ako, hindi ka
naman naniniwala. Tapos ngayon hindi ako nagsasalita, ganun pa din. Ano

ba talaga? Sabihin mo kung anong gusto mong mangyari. Kasi sa totoo lang. Pagod na
ako. Pagod na pagod na akong ipaintindi diyan sa makitid mong utak na ikaw lang ang
mahal ko at kaylanman ay hindi kita pinagpalit sa kakambal mo."

Hindi ko alam na sunod sunod na pala ang pag agos ng mga luha ko.

"How about you, Alli? Do you still love me? Kasi sa totoo lang. Litong lito na ako
sa mga kinikilos mo."

Damn. Bahala na siya sa buhay niya. Hindi ko na ipipilit pa ang sarili ko sakanya.
Panahon naman na sarili ko na ang intindihin ko.

Hindi lang sakanya umiikot ang mundo ko.

Buong magdamag kong iniyak ang lahat ng sakit na naramdaman ko. Alam ko naman na
naglalaro lang si Alli. Pinaglalaruan niya lang ang damdamin ko. At ang lubos na
nagpasakit sa'kin ay nang hindi niya sagutin ang tanong ko.

Sumunod na araw ay wala pa ding palya sa pagpapadala ng mensahe ang numerong

nagtetext sa'kin.

Araw araw ay ganito. Kaya napagdesisyunan ko na lamang na puntahan ito dala na din
ng kyuryusidad ko at para matigil na din ito.

Hindi sa'kin pamilyar ang lugar na hinintuan ng taxing sinakyan ko. Tiningala ko
ang mansyon at agad na nangunot ang noo ko nang makitang halos kaparehas ng
mansyong ito ang disensyo sa mansyon ng mga Kwon sa bicol.

Pinagbuksan ako ng gwardya at sinalubong ako ng buttler hanggang sa makapasok kami

sa loob.

Hindi ko na nagawa pang pagmasdan ang paligid dahil bumungad sa'kin ang mukha ng
taong kinamumuhian ko.

Alexander Kwon.

Napakuyom ako sa aking kamao nang makitang ngiting ngiti ito. Baga man limang taon
na ang nakakalipas ay hindi pa rin mawawala ang kakisigan nito.

"Alexander Kwon."

Malamig na ani ko at lumapit sakanya. Imbes na mainsulto ay humalakhak lamang ito

sa naging turan ko.

"You should start calling me papa from now on."

Ngisi nito at sinenyas ang elevator. Anong pinagsasabi niya? Pinagloloko niya ba
ako?
Sumunod ako sakanya sa loob ng lift at dinala kami nito sa kanyang library.

"Maupo ka hija. Anong gusto mong maiinom?"

"Hindi ako nagpunta dito para makiinom. Diretsahin mo na lang ako. Anong kaylangan
mo sa'kin?"

Kung pinatawag niya lamang ako ay dahil gusto niyang ipamukha sakin na hindi ko na
mababawi si Alli. Maaari sigurong umalis na ako.

"Matapang. Magaling. Nakuha mo ito sa iyong ina..."

Muli itong humalakhak.

"...Una gusto kong linawin ang lahat ng nalalaman mo. Yes, I did brainwashed
Alejandro. Nang gumaling siya ay puro kasinungalingan ang sinasabi ko sakanya. Wala
na sana akong planong gawin 'yon dahil matagal na din kayong tapos. Pero nang
malaman kong may isa pa akong anak at inilihim ito sa'kin ni Margarette ay nagalit
ako. Bakit niya inilihim ito sa'kin. Pinahanap ko si Lee Sandro dahil nagtatago din
ito at nang malaman ko kung nasan ito sa sobrang pagkamuhi ko kay Margarette ay
nagamit ko ang anak namin na si Lee Sandro at ikaw upang mailayo ang loob ni
Alejandro sa tunay niyang ina. Matagal na kitang pinapasundan sa mga tauhan ko at
sakto naman na nasa bicol si Lee Sandro
, at nang malaman kong nagkakilala na kayo nito ay doon ko nilason ang utak ni
Alejandro. Nagpadala ako ng mga litrato

niyo na magkasama. Pero noon 'yon. Habang tumatagal ay nakokonsensya ako sa ginawa
ko. Anong klase akong ama at nagawa ko iyon sa mga anak ko. Nagsisisi ako, Hija.
Pinagsisisihan ko na nagawa ko ang lahat ng 'yon. Eh di sana. Hindi pa rin kami
hiwalay ng ina mo."

Napatayo ako dahil sa galit. Oo nga at alam ko na na nilason niya lamang si Alli
pero kapag pala sakanya na mismo nanggaling ay sobrang sakit pala.

"Tama kayo. Anong klase kang ama? Ginagamit mo ang sarili mong anak para sa sarili
mo. Ngayon masaya kana? Sobrang pagkamuhi na ang nararamdaman sa'kin ni Alli nang
dahil sayo."

"Maniwala ka hija. Nilinaw ko na ang lahat kay Alejandro. Sinabi kong hindi mo siya
totoong pinagpapalit sa kakambal niya. Hindi ko lang alam kung...saan ba talaga
nagmumula ang galit niya."

Napailing ako. Naguguluhan. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na
ito. Gustuhin ko man hindi maniwala kay Alexander Kwon ay hindi ko magawa.
Tumutugma ang mga sinasabi niya sa sinabi ni Tita at ng nanay ko.

Nagtataka ako kung ano ang ginagawa ni Sandro sa bicol noon. Sa dinami dami ng
pagtataguan niya. Bakit doon pa. At talaga bang 'yon ang unang pagkakataon na
nakita niya ako? Dahil katulad ng sinabi ni Tita Margarette, matagal ng kilala ni
Sandro ang ama niya at si Alli. Kahit sabihin pang hindi ako pinapakilala ni Alli
sa publiko ay posibleng hindi niya ako makilala dahil sinasama din ako ni Alli sa
mga event na pinupuntahan niya noon.

Ngayon ay nagdududa na tuloy ako sa sinabi ni tita na hindi ako kilala ni Sandro.

Maaaring kilala niya ako at nagpapanggap lang na hindi. At noong pinipilit ko noon
sa bicol na siya si Alli ay ni minsan hindi niya sinabi na kakambal niya pala ito.

Lalo akong nalito. Kung kilala na ako noon pa ni Sandro. Ano ang pakay niya sa'kin
at hindi siya nagpakilala agad na bilang siya at bakit hinintay niya pang sabay
silang ipakilala ni Alli sa publiko?

Umuwi ako sa unit ko ng litong lito. Nahiga ako sa malambot na kama at

nakipagtitigan sa kisame.

Si Sandro lang ang makakasagot ng katanungan ko. Inabot ko ang aking telepono at
hindi nagdadalawang isip na tinawagan ito.

Nakakailang ring pa lang nang sagutin ito mula sa kabilang linya.

"Lee Sandro Biancconcini. Magtutuos tayo bukas."

Ito na muna ang dapat na unahin ko. Lilinawin ko ang lahat kay Sandro bago ang
galit ni Alejandro.

To be continued...

=================

Kabanata 50

Kabanata 50

Bracelet

"Lee Sandro, ano naman itong nabalitaan ko kay Hans? You gate crushed on that
party? My God. Ano na lang iisipin nila sayo?"

"Hindi pa ba kayo nasanay, Mom?"

Kung tutuusin nga kahit hindi na ako mag gate crushed ay makakapasok pa din ako.

Ngumisi ako at ininda ang panenermon ng aking ina. Kaya nga gate crushed diba.
Hindi nila ako kilala at isa pa wala akong invitation na nakuha. Madali lang naman
iyon lusutan.

I heaved a sigh the moment I remembered the girl last night. She's wearing a black
dress na hapit sa katawan niya. Ang hindi ko lang gusto ay likod niya na hindi
natatakpan ng tela. Mababa din ang neckline ng suot niya na naging dahilan kung
bakit lahat ay sakanya nakatingin.

Damn. Nakakakuha siya ng atensyon ng mga kalalakihan ng hindi niya namamalayan.

And her inosent and angelic face can't get out of my head that easily. Tila
nakatatak na ito doon.

She's so beautiful. I can't help but admire her beauty. I think, she got my heart
the moment she smiled. Kahit na ba hindi para sa akin ang ngiting 'yon.

"Lee Sandro. I'm talking to you. Ano bang pumasok sa isipan mo at pumunta ka roon?"

"Mom, I told you. I just went to that party to see my twin. What's wrong with
that?"

Fvck. Did I just really said that? I wanna puke. Damn it! See him my ass.
"You're twin? Oh c'mon, Lee Sandro! "

"And one more thing, Mom. They won't think that I gate crushed because iisipin nila
na ako si Alejandro. They didn't know that... there's a Lee Sandro Biancconcini

existing in this world."

Imbes na masaktan sa huling sinabi. Tila wala na 'yon na dumulas sa dila ko ang mga
salita. I'm used to it. I'm used to hide dahil noon pa man ay ganito na ako.

I don't like exposure. I don't want anyone to know me. To recognize me as me.
They've always think whenever I go in public that I am Alejandro Kwon. The CEO of
Kwon Industry. Kaya nga nananatiling mysteryoso ang CEO ng Biancconcini Shipping
Lines.

Bata pa lamang ako ay namulat na ako na wala akong ama at kapatid. My mom keep it a
secret kung nasaan ang ama ko. May konting bahid ng galit ang nararamaman ko sa ina
ko kung bakit inililihim niya kung nasaan ang ama ko.

I distance my self in her. Sa sarili kong ina dahil pakiramdam ko ay hindi niya ako
mahal. Palagi siyang wala. She's always out of the country because of some business
matters.

Pero hindi kalaunan ay nasanay na din ako. Hanggang sa tumuntong ng secondary ay

nagkakahilig na din ako sa business. I always hear about the Kwon Industry, that's
why. I always read a magazine about Alexander Kwon. He's a business tycoon. Humanga
ako sakanya ng lubos. Little did I know. Na siya pala ang ama ko. I'm genius. Alam
ko na ito base na din sa pagkakahawig naming dalawa.

Hanggang sa mag kolehiyo at makatapos ako ay alam ko na siya ang ama ko. Sa totoo
lang, I want to keep a grudge on him dahil hindi niya alam na may anak siyang
nangangailangan ng kalinga ng isang ama.

But I keep it on my self. Ayaw kong kaawaan ako ng tao. And then my mom, explain
everything. Naikwento niya ang lahat ng nakaraan ng aking ama. Hindi naman pala
talaga sila nagmamahalan. They're just

a friends with benefits noong kapanahunan sila. Hanggang sa ikasal ang ama ko sa
ibang babae at siya naman ay nagdadalang tao.

Doon ko nalaman na may kapatid ako. When she gave birth ay kinuha o ibinigay niya
ang kakambal ko sa aking ama. And then poof. Ang sarili kong ama ay hindi alam na
may isa pa siyang anak. Dahil na din sa inilihim ito ng aking ina.

So why keep grudges on him?

I'm contented now. Hindi ko na kaylangan ng kalinga ng isang ama. Masaya na ako.

That what's I thought. Imbes na sa'kin mapunta ang atensyon ng aking ina nang
matake over ko ang posisyon niya sa kompanya. Mas pinili niya pang bigyan ng pansin
ang kakambal kong kaylanman hindi alam na nag eexist kami.

It's so unfair. Dapat ganyan din ang ama ko sa'kin. Dapat lihim niya din akong
pinagmamasdan sa malayo katulad ng ginagawa ng aking ina sa kapatid ko. Pero hindi.
Dahil ni pangalan ko ay hindi niya makilala.

Lee Sandro Biancconcini, huh.! He thought I was my mother's son to other man. Hindi
niya ako kilala sa personal. Hindi niya pa ako nakikita kaya talagang ganun ang
iisipin niya.
And my brother, Alejandro Vance Kwon. Samantalang siya. Bitbit ang apelyido ng
sarili kong ama. My father knows his existence. And my mother as well.

I should be Lee Sandro Kwon, also. Pero dahil na din sa kagustuhan ng ina ko.
Apelyido niya ang dala dala ko. Not that nagrereklamo ako. Biancconcini's better
than the Kwon.

But damn it. Existence. Existence is my only problem that can't be solved.

Hindi din ako baliw para ipagsigawan sakanila na ako ito. Nabubuhay din. Fvck. So
gay!

Ah damn. What a life. I'm so full of insecurity on

my own brother, who happened didn't know my existence.

Once I asked my mom. Bakit hindi niya ako magawang ipakilala sa sarili kong ama.
She did say anything. She just cried in front of me. Ayoko ng nakakitang babaeng
umiiyak sa harap ko, especially my mom. Kaya hindi ko na pinilit ang gusto ko.
Kahit na alam kong ako ang dehado. I love my mom. Kahit sa kabila ng pagkukulang
niya.

"Alright, mom" I sigh as a sign of defeat. "Pumunta ako doon dahil gusto kong
maglaro. I want to play with them. Gusto kong makita ang reaksyon ng mga tao kapag
nakita nilang dalawang Alejandro ang nasa party. Hindi ako nanggulo. I just wanna
have...fun."

That's the truth. Gusto kong lituhin ang mga tao. Gusto kong isipin nila na
nababaliw na sila dahil dalawang mukha ko ang nakikita nila.

Yeah I know. It sucks. Gusto kong makuha ang atensyon ng iba.

"Lee Sandro." Mom sighed. "Wag mo ng uulitin, okay?"

Ngumuso ako. Nagpipigil ng ngiti. Tila bata na naman ako sa paningin ng aking ina.

This is what I really love about my mother. Instead of getting mad at me. Parang
bata na lamang niya akong pagagalitan dahil sa mga kalokohang nagawa ko.

"Got it, mom"

Napasipol sipol ako at sumandal sa swivel chair ko. Muli kong naisip ang babae
kagabi. Fvck. Tinamaan talaga ako.

"What's wrong, Lee Sandro?"

My mom asked with a concern on her voice.

"How does it feel to be in love, mom? Natural ba na parang may paru paru sa t'yan
ko? Natural bang kumabog ng mabilis ang puso ko whenever I think of her? Natural ba
na ngingiti na lang ako ng ganito

habang kinikwento ko siya sainyo?"

Naitutup ng ina ko ang kanyang bibig at lumapit sa'kin. Pumwesto siya sa aking
gilid at ginulo ang buhok ko.

Napakalaki na ng ngiti ko sa mga oras na to at sa tingin ko wala ng makakapagpabago

pa nito.

"Oh my God. You're inlove. But with whom?"

"Am I?" I chuckled. Am I really in love? "All I know is... I'm smitten. Damn.
Tinamaan na talaga ako."

"Oh my God. Oh my God. So when's the wedding?"

Napailing ako. Napaka advance mag isip ng ina ko. But that's good. Gusto ko ang
iniisip niya.

"Soon, mom. Soon. Hindi ko pa siya lubusang nakikilala at ganun din siya sa'kin."

"What do you mean?"

Her forehead creased.

"I just saw her last night at the party."

And as if on cue. Pumasok si Hans. Ang aking sekretarya. Tumayo ako at sinalubong
ito.

"I got it all, Sir."

"Good."

Kinuha ko ang envelope na hawak niya at tinanguhan siya. Matapos niyang batiin ang
ina ko ay lumabas na ito.

I go back to my swivel chair at pinagmasdan ang envelope.

"What are those anak?"

"This is all the information about the girl in the party, mom."

Hindi ko na siya nilingon at tinutok ang atensyon sa envelope. Binuksan ko ito at

unti unting inilabas ang kanyang larawan. Nangingiting pinagmasdan ko ang litrato
niya. Hinaplos ko pa ang kanyang mukha.

"My Angel."

Usal ko. Bahagya ko munang ibinaba ang kanyang larawan at kinuha ang papel kung
saan nakasaad ang kanyang impormasyon.

I was so eager to know her name. Ngunit hindi ko pa man

makita ang nakasulat sa papel ay gulat naman akong napalingon sa aking ina.

"What's wrong?"

My forehead creased. Inabot niya ang litrato ng anghel ko at pinagmasdan ito.

"It's Layana Monjardin."

"You know her, mom? How come? Hindi mo man lang siya maipakilala sa'kin."

Nagkunwari akong nagtatampo sakanya. But I think, she can't get the humor on it.
Her serious face is still there. Nakaukit pa din habang iniisa isa ang litrato.
"Is she the one you're pertaining with?"

She put back all the pictures inside the envelope at inilayo ito sa'kin.

I nod my head.

"You can't fall in love with her, Lee Sandro. She's not the right girl for you."

"What the hell are you talking about, mom?"

Damn. This is frustrating. Ginulo ko ang buhok ko at nag apat na hakbang patungo sa
aking sofa at muling humakbang pabalik sa aking lamesa. Pabalik balik ang
paglalakad ko at iniisip ang sinsabi niya.

It can't sink on my head. Damn.

Parang kanina lang ay pinag-uusapan namin ay tungkol sa kasal tapos ngayon ito ang
sasabihin niya?

Hindi niya ba gusto si Layana para sa'kin? I don't care. She's the girl I want.
This is my first time falling in love and I won't let happen na masasawi ako.

"Iba na lang please. Iba na lang. Hindi ako tututol sa kung sino man ang gugustuhin
mo. Wag lang siya."

"But why?"

I cant understand her. Bakit iba ang gusto niya para sa'kin? Bakit hindi si Layana?
Bakit ibang babae pa?

"She's Alejandro's girlfriend. You can't just steal her on him."

Fvck. I mentally cursed. Pati ba naman sa babaeng mamahalin ko. Makikiagaw pa siya?

Pero

ikaw ang nakikiagaw, Lee Sandro. Siya ang nauna. She's already his girlfriend.

Damn. Damn. Damn. Kaylangan ko na naman bang magparaya?

Nasaktan man ay mas pinili kong wag na lang kilalanin ang babaeng napupusuan ko.
Itinuon ko ang atensyon sa trabaho ko.

NANG pumutok ang balitang namatay ang kapatid ko ay halo halo ang naramdaman ko.

Panghihinayang dahil hindi ko siya nakilala at kalungkutan para sa babaeng mahal ko

na umiiyak sa pagkawala ng kapatid ko.

Tahimik kong pinagmamasdan ang unang babaeng minahal ko na umiiyak dahil sa

pagkawala ng kanyang anak sa sinapupunan at ang ama nito.

Napailing na lamang ako. Napakalupit ng tadhana sakanila. They thought they were
siblings kaya pilit na pinaghihiwalay silang dalawa.

Nagsisisi din ang ina ko at hindi siya nagpakit agad para magpakilala na siya
talaga ang tunay na ina ni Alejandro. Pero kahit na ganun hindi dapat sisihin ng
ina ko ang sarili niya.
Ang may kasalanan ng lahat ng to ay si Alicia Kwon dahil inilihim niya ang totoo na
hindi niya talaga anak si Alejandro.

Napatiim bagang akong tinitingan ang ama ko. Hindi ko alam na ganito siya kasama at
nagawa niya ang lahat ng 'yon. Siguro ay tama din na hindi ako nagpakilala sakanya
dahil hindi ko matitiis ang ganung pag uugali niya.

Matagal nakalimot si mommy. Palagi niyang iniiyakan ang pagkawala ng kapatid ko.
Kaya naman hindi ako umalis sa tabi niya. Pero nakalipas ang ilang taon nalaman
niya na buhay pala ang kapatid ko. Palihim

niyang pinaimbistigahan ang makasarili kong ama at nalaman namin na hindi pala kay
Alejandro ang katawan na iniyakan namin.

Of course I was happy. Masaya ako nang malamamang buhay siya. Pero panandalian
lamang 'yon. Muling natuon sakanya ang atensyon ng ina ko at katulad ng dati
nababaliwala na naman ako.

Naglayas ako. I know it was a childish act but if that's the only way para mapansin
ako ng ina ko. Gagawin ko. Nagtungo akong italy. Doon ko binuhos ang oras ko. Sa
pagbabanda kasama ng mga kaibigan ko. Hinayaan ko ang negosyo namin. Wala na akong
pakialam kung bumagsak ito.

Nalaman kong pinasusundan ako ng aking ina sa PI na nihire niya. Binayaran ko ito.
I even tripled the amount para manatili ang binibigay niyang impormasyon sa ina ko.

At ako naman ay muling bumalik sa pilipinas. Sa bicol to be exact kung saan

naaksidente ang kakambal ko.

Nilihim ko ang pagkatao ko sa lahat. Doon ko nakilala si Kaloy. Nagtatrabaho siya

sa talyer. At upang hindi mahalata. Nagtrabaho din ako doon.

At hindi ko inaasahan na tatagal ako doon ng higit tatlong taon. Nasanay na ako sa
buhay na meron sila. Na sapat lamang ang kinikita.

At ang mas hindi ko inaasahan ay ang muli kong makita ang babaeng unang nagpatibok
ng puso ko.

Masakit lang at inakala niyang ako si Alejandro. Ngunit wala akong sinabi sakanya
na kilala ko ang taong tinutukoy niya. Nagpanggap akong hindi ito kilala hindi
dahil sa makasarili ako. Kung tutuusin ay maaari kong sabihin sakanya na kapatid ko
ang tinutukoy niya at buhay pa ito. Ngunit hindi ko

ginawa.

Gusto kong makilala niya ako bilang ako hindi si Alejandro na minahal niya.

"Aiist. Ano ba to. Tama na, Miss. Ayoko ng nakakakita ng babaeng naiyak. Tama na.
Kung sino man yang Alli na yan na nagpaiyak sayo, pakilala mo ako at bubugbugin
ko."

Damn you Alejandro. Ang mga ganitong babae hindi dapat pinapaiyak. Naiintindihan ko
ang sitwasyon niyo pero hindi ko mapigilang manghina kapag nakikita ko siya.

Tumagal pa ng ilang araw mas lalo ko pa siyang nakikilala. At mas lalo din akong
nahuhulog sakanya.

Natutuwa na lang ako kapag nakikita ko siyang naiinis sa'kin. She even call me
manyak. Which is partly true. Damn. Hulog na hulog talaga ako sakanya.
Ngunit may mga pagkakataon din na hindi ko maiwasan masaktan. Magkaiba kami ng
ugali ni Alejandro at alam kung napapansin niya 'yon. Ngunit nasasaktan ako sa
tuwing pinapamukha niya sa'kin na hindi niya ako magawang mahalin.

Na kahit na nakikita niya sakin si Alejandro dahil na din sa itsura namin ngunit
wala siyang maramdaman. At iyon ang masakit. Ginawa ko naman ang lahat para
patunayan ang sarili ko.

Nagmukha pa akong tanga na nangharana sakanya. Ginawa kong katawa tawa ang sarili
ko para lang mapasaya siya ngunit sa huli si Alejandro pa rin.

"Parang pamilyar kasi ang pangalan mo, Miss Faith. Parang narinig ko na dati."

Alam kong nabuhayan siya ng loob nang mga sandaling sabihin ko 'yon. Ito yung araw
na nakita ko siya sa sementeryo at umiiyak.

Alam kong ang anak niya na pamangkin ko ang dinalaw niya. Nandodoon din ako
nagkataon dahil dinalaw ko din ang anak niya.

At nang sabihin ko na sa isang magazine ko siya nakita ay bumagsak ang

pag asa niya. Hindi ako tanga para hindi isiping inaakala niya na ako si Alejandro
at nawalan lang ako ng memorya.

"Hindi ko na kasi alam, Sandro. Hindi ko alam kung bakit kaylangan pa kitang
makilala. Hindi ko alam kung bakit nakikita kita sakanya kahit na magkaibang
magkaiba kayong dalawa."

"Nakikita mo siya sakin? Sino Faith? Sinong nakikita mo sa'kin? Tell me?"

Gusto kong isampal mo sa akin ang katotohanan na si Alejandro pa rin. Isampal mo

sa'kin hanggang sa wala na akong maramdaman na sakit.

Isang buwan kaming hindi nagkita. Pinilit kong ilayo ang loob ko sakanya ngunit
tadhana ang gumagawa ng paraan para magkita kami ulit. Nagtatrabaho ako sa mga Del
Barrio at hindi ko inaasahan na nandudoon siya. Muli kaming nagkasama. Nastuck sa
ulan at nagpalipas ng gabi na magkasama.

"S-Sandro please tama na. Tama na ang pagpapahirap sa'kin. Oo nga at nakikita ko
siya sayo pero wala akong maramdaman."

Damn. Ganito ba talaga kasakit? What have I done in my past life to experience this
heartache? Nagmamahal lang naman ako. Handa akong maging panakip butas.

I'm willing to be a rebound of Alejandro kung iyon ang paraan para makasama ko
siya.

"Sana ito na ang huling beses na makakausap kita. Sana hindi na muling magkross ang
mga landas natin."

Sige lang saktan mo pa ako Faith. Alam kong sinabi ko na hindi ako makakapayag
dahil mahal ko na siya ngunit nagkaroon ng problema.

Adam my bandmate called kinaumagahan nang ihatid ko si Faith

sa bahay nila. Nagkaroon ng problem sa BSL at kaylangan ako.

Oo at sinabi kong wala na akong pakialam sa BSL pero hindi ko alam na tinutulungan
ni Adam ang ina ko sa pagpapatakbo at kaylangan ko ng bumalik.

Ang araw na pagbalik ko sa manila ay ang araw din na pagbabalik ni Faith sa manila.
Kaya alam kong malaki ang tsansa na magkita kami.

Ngunit dalawang linggo ang nakakalipas ngunit hindi ko siya makita. Ang sabi ay
nasa bakasyon daw ulit ito.

Dalawang araw bago ang nalalapit na event ay hind ko inaasahan na makakaharap ko

ang kakambal ko at ang aking ama.

Pinagmasdan ko ang kakambal ko at para lamang akong nananalamin. He has a scar on

the side of his upper lip. Katulad ng akin.

My forehead creased. Mahaba din ang buhok niya. What the heck. Para talaga akong
nananalamin.

Ang abo kong mata ay nasa sakanya din. Ngunit malamig ang titig niya.

Natauha lamang ako nang maramdaman ang pagyakap sakin ng aking ama.

Humihingin ng tawad sa mga pagkukulang niya at sa paggamit niya ng pangalan ko para

mabrainwashed si Alejandro.

Nanatili lamang ang aking blankong itsura kahit na nasa harapan ko na ang ibang
kapatid ko. Ang tanging wala dito ay si Alicia Kwon. Ang pagkakaalam ko ay hiwalay
na sila ng ama ko.

Nagulat ang lahat nang iabot ko ang aking kamay kay Alejandro. Katatapos pa lang
nilang mag usap sa planong event na isasabay ang pagpapakita ko sa publiko at siya
naman ay ang pag take over ng posisyon

ng kanyang ama.

Sa unang beses, nagkasundo kami ng kambal ko na ayaw namin na iisang event ang
gaganapin. Dapat sila ang mauuna pero nagkasabay din dahil sa kagustuhan ng ama ko.

"Lee Sandro Biancconcini."

Pagpapakilala ko sa kakambal ko. Nanatili ang kamay kong nakaabot sakanya.

Hindi niya ito inabot. Iyon din ang inaasahan ko. But I wasn't expecting that he'll
gonna punch me right on my face.

"What the fvck is that for?."

Asik ko at akmang gagantihan siya nang magpagitna sa'min si Axcel.

"That's for stealing my girl."

"You mean, my girl?"

Ngumisi ako at pinagpagan ang damit ko. Akma muli ako nitong susugurin nang
magsalita ang aming ama.

Kapwa kami napatigil.

"In my office. Lee Sandro and Alejandro were going to talk."

Aniya at tinalikuran kami. Walang umimik samin. At kusa na lamang na sumunod sa
aming ama.

Nilingon ko ang aking ina at tumango lamang ito sa'kin.

"What the hell is your problem, Alejandro?"

Asik ng aming ama.

"She stole my girl at alam mo 'yon, Papa."

"Anak, how many times do I have to tell you na hindi inagaw ng kakambal mo si
Layana sayo. Right, Lee Sandro?"

Baling niya sa'kin. Nalipat ang tingin sa'kin ni Alejandro. Hindi ko sinagot ang
tanong niya at ngumisi pa ako na naging dahilan ng galit niya.

"Oo nung una sinabi ko sayo na iniwan ka ni Layana para sa kakamabal mo. Pero hindi
'yon totoo. I just did that dahil galit ako sa ina nyo. Dahil nilihim niya na may
isa pa akong anak. But please Alejandro. Kahit ngayon lang maniwala ka sa'kin.
Hindi totoong

may relasyon ang kapatid mo at si Layana."

Bumuntong hininga ang matanda at napahilot sa sintido.

"Then what the hell is this?"

Pabagsak niyang itinapon sa lamesa ang mga litrato naming dalawa ni Faith. Mayroong
naghahalikan kami sa loob ng kanyang sasakyan at noong sinakay ko siya sa likuran
ko nang mastuck kami sa ulan.

"Lee Sandro? What's this?"

Katulad kanina ay hindi ko sinagot ang tanong nila. Hindi na ako magtataka kung si
Alejandro ang nagpapasubaybay samin para makuha ang mga litratong 'yan.

"I don't know."

Simpleng usal ko.

"Fvck you."

"No thanks." Usal ko kay Alejandro at pinagkrus ang aking braso.

"Alejandro that's enough. Hindi ko alam na magiging ganito ang kahahantungan ng

lahat."

Hinilot ng matanda ang kanyang sintido at yumuko.

"Shut up, old man. Hindi mangyayari ang lahat ng 'to kung noon pa lang hinayaan mo
na kami ni Layana. Kung inamin mong hindi ko totoong ina ang kinalakihan kong ina
ay hindi to aabot sa ganito."

Natigilan ang matanda at nagulat na lamang ako nang makita ang luha nito.

"What am I gonna do para lamang mapatawad mo ako?"

"Kung maibabalik mo ang buhay ng anak ko."

Ani Alejandro at iniwan kaming nabibigla.

The hell. That's impossible.

--

"A-alam na niyang may anak kami, Sandro. Alam na niya."

I was back with my senses nang marinig ang pag iyak ni Faith.

"Faith."

"No! Don't come near me, Sandro. I should be mad at you. Dahil sa una pa lang ay
kilala mo na ako. Pero wala kang sinabi sa'kin dahil d'yan sa sarili mong
kagustuhan."

Nagpupumiglas siya nang tangkain

ko siyang yakapin.

"Tigilan mo na ako, Sandro. Pagod na pagod na ako sa mga sakit na dinadanas ko.
Ayoko na. Galit sa'kin si Alejandro dahil ang buong akala niya ay may relasyon
tayo. Ayaw niyang maniwala dahil may mga patunay."

Alam ko. Alam kong ang mga larawan ang tinutukoy niya. Ngunit hindi ko na babalik
ang dati.

Kasalan ko din at hindi ko sinabi noon kay Alejandro na wala talaga kaming relasyon
ni Faith. Pero kahit na ganun. Kahit na sabihin kong walang kami ay hindi pa rin
siya maniniwala dahil may proweba.

"Faith. I'm sorry. I'm sorry."

"Stop it, Sandro. Stop it. Hindi na maibabalik ang lahat. Paano pa ako magagawang
tanggapin ni Alli kung pati sarili ko ay naibigay ko na sayo?"

Natigilan ako.

"W-what did you just say?"

Kaylan niya pa binigay ang sarili sa'kin? How I wish it was true. Pero hindi. Oo
muntik ng may mangyari sa'min. Pero hanggang doon lang yon.

"Tang ina mo. Nakalimutan mo na? You kidnapped me at ikinulong mo ako sa isla.
Ibinigay ko ang sarili ko sayo noong kaarawan mo."

Fvck. Lumakas ang pag iyak ni Faith. Ngunit hindi ko na ito inintindi. Ang umuukopa
lamang sa isipan ko ay ang sinabi niya.

I kidnapped her? Damn. That wasn't me.

It was Alejandro. Fvck. Fvck. Fvck. She thought, I was the one who kidnapped her.

"But that wasn't me, Faith. What are you saying?"

Damn. Sana nga ako na lang. Dahil kung ako ang kumulong sakanya sa isla ay may
posibilidad na hanggang ngayon ay nanduduon pa rin kami.
"Don't lie to me, Sandro. Where's the bracelet I gave you?"

"What bracelet?"

Tumayo siya at itinaas ang palapulsuhan ko. Nang makitang tanging wrist watch lang
ang nanduduon ay sinampal ako.

"Tang ina niyong kambal kayo. Wala na kayong ibang ginawa kundi saktan at lokohin
ako."

Hindi pa man ako nakakapagsalita nang lumabas na siya ng resto.

Damn it. Tang ina talaga kami.

Ang hirap maging magandang lalake.

To be continued...

=================

Kabanata 51

Short update :P wag na basahin. lol

Kabanata 51

Trust

"Ayoko na! Ayoko na!. Pagod na pagod akong mag-mahal, King."

Fvck! Pakiramdam ko ay pinaglalaruan lang ako ni Alli. Ano pa bang gusto niya?
Hindi pa ba siya tapos pag-higantihan ako?

Ganun na ba kalaki ang ang kasalanan ko sakanya at nagawa niya 'yon.

"Then stop. Ilang beses ko nang sinabi sayo to, Faith. Kung pagod kana. Ihinto mo
na."

Hinigpitan ko ang yakap sakanya at ibinaon ang mukha sa dibdib niya.

Ilang beses na nga bang sinabi sa'kin to ni King? Na dapat na akong sumuko sa
pagmamahal niya dahil wala na akong natanggap kundi puro pasakit.

"Should I really stop chasing and loving him?"

At ilang beses ko na din bang itinanong ito sakanya pabalik? Paulit ulit ngunit
hindi ko naman kayang tuparin.

"If that what's your heart dictates."

Napapikit ako at hinayaang mag-siunahan sa pagtulo ang mga luha ko. Nangangako ako.
Ito na ang huling beses na iiyakan kita ng ganito Alli.

I give up.

--

"Hi beautiful. Alone?"

My brows furrowed at nilingon ang nagsalita. Napailing ako nang makitang si Bench
ito.

"Mr. Chua."

Tipid na ani ko at tinungga ang alak na nasa harapan ko. Were here in the function
hall of Kwon's Hotel. Engagement party ngayon ni Axcel at Axiela ngunit heto ako at
tila hindi pa rin makapaniwala sa mga pangyayari.

I thought, Axiela's head over heels with Eliot pero hindi ko akalain na sila din
pala ni Axcel sa huli.

May mga tao man na dumating sa buhay mo ay hindi mo talaga malaman kung sino ang
magtatagal,

aalis at kung sino ba talaga ang para sayo.

"Why so formal, Faith?"

He chuckled then lean on the table.

"Ba't nandito ka nakaupo? The presedential's table is over there."

Nilingon ko kung saan ang kamay niya nakaturo at napailing ako nang makita kung
sino ang nanduduon.

Tss. Ang paplastik. Parang kaylan lang ay hindi magkasundo ang pamilya namin dahil
sa nangyari noon pero dahil lamang sa ikakasal si Axiela at Axcel ay nagawa nilang
magkasundo pansamantala.

That's good. Napatango ako. Mabuti at hindi na nila nagawang humadlang katulad noon
ng sa'min ni Alejandro.

Alexander Kwon with Rhia, Axcel, Mom, Papa, Tita Klein, and Axiela.

I rolled my eyes nang mapagsino ang wala.

"The Kwon and Biancconcini twins isnt there. Do you know their whereabouts?"

At tila mukhang nabasa ni Bench ang nasa isipan ko dahil sa tanong niya.
Pinanlisikan ko ito nang makita ang pag ngisi niya.

"Tss. Nonsense."

Tinalikuran ito at naglakad patungo sa washroom. Nagsasaya ang mga tao. Hindi
mapalis sa labi ang kanilang pag ngisi.

Kung oobserbahan mo ay hindi naman talaga engagement party ang pinunta nila dito.
Kundi ang makipagusap ng may kinalaman sa negosyo nila.

Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin at namamaga pa din ang mga mata ko.
Dulot ito ng kawalan ng tulog at pag iyak.

Pag iyak na malapit ko ng pag sawaan. Konti na lang. Mauubos na din ang mga luha
ko. Dadating ang araw na hindi na siya ang dahilan
ng lahat ng ito.

"You're with that guy again."

Bungad

sakin pagkalabas ko ng washroom. Ang kalmadong pagtibok ng puso ko ngayon ay bigla

na lamang napalitan ng kaba. Nagharumentado ang puso ko dahil lamang sa pagkarinig
ko sa boses niya.

Kung noon lamang ito ay marahil nagtatakbo at umiiyak na akong niyakap siya dahil
sa pagkasabik sakanya. Ngunit ayoko na. Ayoko nang habulin siya.

Nag angat ako ng tingin at nilaban ang intensidad ng titig niya. Ang kanyang
madilim na titig ay sinuklian ko naman ng malamig na titig.

Ni kahit isang salita ay hindi ako bumitiw. Nilagpasan ko lamang siya at nagtuloy
tuloy na sa paglalakad.

Pagak akong napatawa nang maaala na ganitong ganito din ang nangyari sa resto noon
at si Bench ulit ang kasama ko.

"Layana."

I stopped midstep. Damn. Wag kang magpapadala sa simpleng pagtawag niya.

"Hanggang kaylan tayo magiging ganito? Aren't you tired? Hindi kapa ba napapagod na
ganito na lang tayo araw araw."

Fvck. So kasalanan ko pa?

"Ikaw? How about you, Alli? Hindi kapa ba napapagod na ganito na lang tayo araw
araw...?"

Panggagaya ko sa naging pahayag niya. Inihakbang ko ng tatlong beses ang aking mga
paa sapat na para makarating ako sa tapat niya.

"...kasi ako pagod na pagod na. Kaya itinigil ko na. Itinigil ko nang ipaliwanag
ang sarili ko sayo dahil kahit anong gawin ko ay hindi ka naniniwala."

Lihim akong napangisi nang makita ang gulat at pagkabigla sakanyang mukha. That's
right, Faith. Let him see na tapos kana sakanya. Na hindi ikaw ang tipo ng babae na
maghahabol.

Kahit mahal pa

kita Alli ay kung ito lang ang paraan para mabawasan kahit katiting ang
nararamdaman ko sayo ay gagagawin ko. Handa akong ipamukha sayo na hindi na ako ang
dating babaeng kilala mo na maghahabol sayo hangga't gusto ko.

"What did you just say?"

His jaw clenched. Hindi na din ako nagulat nang itulak niya ako sa malamig na
semento. Inilapit niya ang sarili sa'kin at binaba ang mukha katapat ng akin.

"Ganun ganun na lang yon?...yon na yon? Isinuko mo na ako? Damn. Ang bilis mong
sumuko. Hindi mo ako hinintay, Layana. Fvck. Fvck. Fvck."

"How dare you say that, Alli? Alam mo hindi na kita maintindihan. Kapag naghahabol
ako, pilit mo akong tinutulak palayo. Kapag naman ayoko na, hihilahin mo na lang
ako basta at ipapamukha mo sa'kin na ang dali kitang isuko. Ano ba talaga,
Alejandro? Masyado na bang naalog yang utak mo at hindi na makapag isip ng maayos?"
Umatras siya at ginulo gulo ang buhok niya. His hair looked disheveled. Napaiwas
ako ng tingin. Damn. Why he has to be sexy in that simple gesture?

Jeez. Get a grip, Layana. This isn't the right time to admire his hotness.

"Dahil sinusubukan lang kita, Faith. Sinubukan kong ilayo ang sarili ko sayo dahil
gusto kong malaman kung hanggang saan ang maaabot ng pagmamahal mo sa'kin. Gusto
kong malaman kung mahal mo pa ba talaga ako o napipilitan ka lang dahil may Lee
Sandro ka nang kasama."

Pagak akong napatawa.

"Sa ginagawa mong yan ay parang sinabi mo na din na wala kang tiwala sa'kin."

Pwede naman niya akong tanungin. Pwede niyang itanong sa'kin ang lahat lahat ng
gusto

niyang malaman. Ba't gusto niya pa akong subukin?

"That's true. Wala akong tiwala sayo."

Nabaling pakaliwa ang mukha niya dahil sa pagkakasampal ko sakanya. Fvck. Ang
sakit. So that's it. Wala siyang tiwala sakin kaya niya nagawa ang lahat ng to.

"Bakit ang sakit? Bakit ganito kasakit ang mga sinabi mo Alli? Bakit ang sakit
sakit na ipamukha mo sa'kin yan? Kaylangan pa ba talaga ha?"

Napahagulhol na ako.

Hindi ko alam na mapupunta lang pala sa ganito ang paghihirap ko sakanya. Ang pag
iyak ko sakanya ng limang taon.

"Layana"

Sinubukan niyang lumapit sa'kin ngunit humakbang ako paatras.

"Ganyan kana ba kawalang tiwala sa'kin at nagawa mo akong ikulong sa isla mo? Ganun
ka ba kadesperado na malaman kung sino ba talaga sainyo ni Sandro ang mahal ko?...
Listen Alejandro. Nang mga panahon na nakilala ko si Sandro, oo inaamin ko. I
thought it was you. Pero wala akong maramdaman sakanya sa tuwing magkasama kami.
Nakikita kita sakanya, oo. Pero yung pagmamahal? 'yon yung yung hindi ko maramdaman
sakanya."

Bakit ko pa nga ba sinasabi sakanya ang lahat ng to? Para malinisan ang pangalan ko
sa paningin niya? Funny. Pero iyon talaga ang gusto ko.

"K-kung ganun, bakit...bakit hindi mo maramdaman na ako ang kasama mo sa isla at

hindi siya?"

"Dahil pinipilit mo siyang gayahin, Alli. Ginagaya mo ang pagkatao niya. The way he
talk, he laugh...gayang gaya mo. Ngayon paano mo sasabihin na dapat makilala kita?
Your hair is long that time. You

also have a scar on the side of your upper lip. Now tell me. Paano kita
makikilala?"

Napailing siya at inangat ang paningin sa'kin at doon na ako nagulat nang makita
ang pagpatak ng luha sakanyang pisngi.
"Kahit na. Kahit na anong gawin kong pagpapanggap at panggagaya ng iba kung mahal
mo talaga ako. Ay mararamdaman mo 'yon. At hindi ko magawang tanggapin ang isipan
na kapag nagkataon na hindi ako ang kumuha sayo ay basta mo na lang ibibigay ang
sarili mo sa kakambal ko dahil lamang sa kamukha ko ito."

Natigilan ako. Habol ang hiningang nilapitan ko siya. Hinawakan ko ang kanyang
pisngi at itinapat ang mukha sa'kin.

Masakit. Masakit na marinig mo ito mula sa taong mahal na mahal mo. Pero mas
masakit na isampal sakin ang katotohanan na may punto siya.

Paano nga kung si Sandro iyon? Magagawa niya pa kaya akong tanggapin?

"Gusto kong humingi ng tawad dahil nagkamali ako. Dahil basta ko na lang pinaubaya
ang sarili ko sayo. I'm sorry kung inaakala ko nung mga oras na 'yon ay iisa kayo.
Wala akong ideya na kambal kayo. Kaya kahit wala akong maramdaman noon kundi inis
ay nagawa kong ibigay ang sarili ko dahil gusto kong maramdaman muli ang mga yakap
mo. Gusto kong malaman kung bakit bigla na lang nawala ang pagmamahal ko sayo."

Unti unting humina ang boses ko hanggang sa naging bulong na lang ito.

"Masakit man. Pero tama ka. You shouldn't trust me again anymore. Tanggap ko na
Alli. Sa una pa lang na...hindi talaga tayo

ang para sa isa't isa."

Trust. Madalas pag awayan ng mga taong nagmamahalan. Mahal niyo nga isa't isa
ngunit kapag wala yan. Sira ang pundasyon.

"Layana."

Napapikit ako at kinagat ang pang-ibabang labi ko. Don't look back. Please Faith.
Tama na. Itigil mo na to. Pareho na kayong nagkakasakitan.

Unti unti kong inihakbang ang mga paa ko papalabas sa hotel. Hindi ininda ang titig
na pinupukol ng mga nakakakita sa'kin.

Marahil ay hanggang dito na lang tayo, Alli. Wala na ang tiwala. Masakit na itong
maibalik pa. At sa pagkakataong ito. Tanggap ko. Na ako ang may mali.

Na ako ang sumira sa relasyon namin. Maiintindhan ko ang lahat ng pagpapasakit na

ginawa niya sa'kin. Ginawa niya lamang 'yon ay dahil gusto niyang maibalik ko ang
tiwalang nasira ko. But I failed. Sumuko lamang ako dahil sa akalang
pinaghihigantihan niya lang ako.

Maybe this love story isn't really for us.

Goodbye Alli.

Pinara ko ang unang taxi'ng nakita ko at hindi nagdadalawang isip na sumakay dito.

Inisang sulyap ko ang hotel at mas lalo akong napaiyak nang makita ang habol
hiningang si Alli na tinatawag ako.

Wag mo nang ipilit please. Ikaw na mismo ang nagsabi. Wala ka nang tiwala sa'kin.

"Ayos lang ho ba kayo, ma'am?"

Tumango ako at nagpasalamat kay Manong. Kinuha ko ang panyo sa pouch na hawak ko at
idinampi ito sa mga luha ko.

Sana kaya ng panyong ito burahin ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Sana. Sana
dahil tanging panyo lamang ang maaari kong sandalan sa mga oras na ito.

"NAIA po tayo manong."

Ngayong

gabi ang lipad ko patungong spain. Nangako kasi ako na aayusin ko ang sarili ko
bago ang kasal ni Axiela.

I'll try to move on there. Gusto ko nang kalimutan ang lahat. Gusto ko nang
magsimula sa bago. Kahit na sa maikling panahon ay sana magawa ko.

Muli akong napabuga ng hangin at kinuha ang aking telepono. Dinial ko ang numero ni
King at tinawagan ito.

Isa sa rason kung bakit hindi siya pumunta sa engagement party ay dahil gusto niya
akong ihatid kahit sa airport man lang. Ang totoo nga n'yan ay gusto niya akong
samahan sa pag alis ko pero hindi ako pumayag. May responsibilidad siya sa kompanya
at hindi niya pwedeng pabayaan ito.

Nagpapasalamat ako na nagkaroon ako ng kapatid na katulad niya. Hindi ko na siguro

alam ang gagawin ko kapag wala siya.

"I-I'm on my way, King."

Ani ko at hindi pa man siya nakakapagsalita nang putulin ko na ito.

Hindi pa man ay naiiyak na ako. Aalis na naman ako at magsisimula ng bago. Pero
kung iyon lang ang natatanging paraan para makalimutan ko siya ay gagawin ko.

At gagawin ko na din ito para sa sarili ko. Gusto kong mahalin muna ang sarili ko
bago ang iba.

"Are you really sure about this?"

Bungad ni King nang magkita kami. Tanging pilit na ngiti lamang ang itinugon ko at
niyakap siya.

"If this is the only way to move on. Gagawin ko. Thanks for everything, Kuya. Hindi
ko na alam kung ano ang gagawin ko kapag wala ka."

"Everything for my little sister."

Pabirong tinampal ko siya sakanyang dibdib.

"Bumawi ka kay Axiela. Hindi ka pumunta sa engagement party niya."

"Maiintindihan naman niya 'yon kung bakit."

Paniguradong mamimiss ko ang ganitong kakulitan ni King.

"Kahit na...sige na, Kuya. Tinatawag na ang flight ko."

Humiwalay na ako sa yakap niya.

"Hindi kana ba talaga mapipigilan?"

Kapwa kami napabuntong hininga nang umiling ako.

"How about pumunta siya dito at pigilan ka?"

Muli akong napailing.

"Time heal all wounds."

Tanging nasabi ko na lamang at tinalikuran siya. This is Faith. This is only the
beginning. Dito kana magsisimula ng panibago.

Goodbye my love.

To be continued...

=================

Kabanata 52

Kabanata 52

Likido

Madrid, Spain
6 years after

"Oo na, I'll be coming home soon."

I chuckled nang ngumuso si Axiela.

"Ganyan naman palagi ang sinasabi mo kapag kinukulit ka namin umuwi. Right, honey?"

Tumango si Axcel at inakbayan ang asawa. I smiled at their sweetness. I never

thought, they'll end up with each other. Head over heels itong si Axiela noon kay
Eliot at hindi ko akalain na si Axcel lang pala ang makakakuha ng puso niya.

Great. Ang pareho kong kapatid ay sila din naman pala ang magkakatuluyan. How is
it? Napapagitnaan nila akong dalawa.

Ako naman ngayon ang ngumuso.

"I promised. Hindi ko lang talaga maiwan ang work ko dito."

"Work o hindi mo pa tapos libutin ang buong spain? Faith naman. Barcelona, Granada,
Balearic Islands, Canaray Islands, Sevilla, Valencia, Sebastian. Ano pa ba ang
hindi mo napupuntahan? Masyado ka na ngang na wili d'yan sa madrid. Tinalo mo pa
kami nitong si Axcel. Kami dapat ang nasa posisyon mo ngayon."

I chuckled. That's true. Sa unang taon kong pag stay dito sa spain ay hindi ako
napirmi sa iisang lugar. Nilibot ko ang buong spain. Gusto kong makita ang ganda ng
mundo Haha. Pero noon 'yon. Nang magsawa sa paglibot ay napagdesisyunan kong mag
stay na lang sa iisang lugar. At dito nga 'yon sa madrid.

"C'mon, Axiela. I'm telling the truth. Faith'Sam Cuisine's lang ang
pinakakaabalahan ko dito."
Well, may isa pa naman. Mas priority ko nga 'yon. Pumapangalawa lang ang Faith'Sam
Cuisine's.

Mahilig naman akong magluto kaya bukod sa paglilibot sa buong spain ay nag aral ako
ng culinary dito. At doon ko din nakilala si Sam. Half spanish at half filipino
siya kaya madali kaming nagkasundo at nang makapagtapos nga ay ito napagkasunduan
namin na magtayo ng sarili naming resto.

We're business partners.

"Baka iba na 'yan. Akala mo naalis na yung tampo ko sayo? Ang sabi mo kay King,
ilang buwan ka lang mawawala at dadalo ka sa kasal namin ng kapatid mo. But Faith.
6 years na. Anim na taon ka nang hindi nauwi. Sabihin mo may iba kana d'yan at
hindi mo lang maiwan. Dinadahilan mo lang yung resto mo."

"Honey, stop it. Maybe, Layana, has a reason kung bakit hindi siya makauwi dito."

"But hon, binyag ni Andromeda next week. Hindi na naman siya uuwi?"

Andromeda's their second child. Ang panganay nilang anak na si Yasser ay four years
old na.

Napangiti ako. Hindi ko maiwasan. Ang ganda lang nilang panuorin na dalawa na
nagtatalo at sa huli si Axcel ang magpapaubaya.

"Nung kaarawan naman ni Yasser hindi din siya pumunta. Nagpadala lang ng gift tapos
'yon na 'yon. I don't need the present she gave to Yasser. We just need her
presence."

"Okay, okay. Ako nang bahala kumausap kay Layana. Sige na hon."

Kita ko sa monitor ang pag yakap at halik ni Axcel kay Axiela bago muli nila akong
hinarap.

"Kapag hindi kapa talaga umuwi, Faith. Hindi mo magugustuhan ang gagawin ko."

Seryosong ani Axiela bago ako tinalikuran. Dinig ko pa ang pagbukas at sara ng
pinto sakanila.

"Hey sis. I'm sorry for her outburst. Alam mo na. Baka naglilihi."

"The hell Axcel. Binyag

pa lang ni Andromeda. Buntis na naman? Niloloko mo ba ako?"

Damn. Ano to?

"Chill sis. Nagbibiro lang ako. If you'd only knew. Ako pa ang napilit sa kapatid
mong 'yon magbuntis. Gusto ko ng maraming anak. While her? Dalawa lang daw ayos na
siya."

Ah. So that's explained it. Apat na taon na si Yasser samantalang si Andromeda

naman ay 3 month old lang. Ayaw ni Axiela magbuntis.

Napahagikhik ako. Were totally opposite. Kung siya ayaw ng maraming anak.
Samantalang ako. Gusto ko marami. Katulad noong pangarap namin noon.
Sabagay. Axiela's the CEO of Axiela's Glimpse of Perfection. She has to maintain
her body. Ano na lang sasabihin ng iba na ang sikat na fashion designer ay ni hindi
magawang suotin ang mga damit na ginagawa niya.

Don't get me wrong. Pero 'yon yung pananaw niya.

"Under ka Axcel?"

Hindi ko mapigilang mapahalakhak. Naaalal ko noong nagtatrabaho ako sa Kwon

Hacienda. Kabila kabila ang babae nitong si Axcel. Para lamang siyang nagpapalit ng
damit kung magpalit ng babae tapos ngayon hindi siya makareklamo kay Axiela?

Nagagawa nga naman ng pag ibig.

"Shut it Layana..."-Napakamot ito sakanyang batok. "...so, aren't you going home?
Hindi ka talaga uuwi?"

I heaved a sigh.

"I can't Axcel."

Marami akong tambak na trabaho dito sa madrid. Hindi basta iiwan na lang.

"Look if this is all about Alejandro---"

"Axcel, it's not what you think. Hindi ito tungkol sakanya. Madami lang talaga
akong trabahong hindi maiwan."

It's been what? Ilang taon ko na

nga bang iniiwasan marinig ang pangalan niya? Sinubukan kong kalimutan siya. Gaya
ng pangako ko sa sarili ko.

Ginawa ko din ang lahat para hindi makarinig ng balita kahit ano na may kinalaman
sakanya.

Masakit ang ginawa ko noon. Pero naging maganda naman ang resulta. Tanggap ko na sa
sarili ko na hindi talaga siya ang para sa akin.

"Avoiding eh"

"Shut up, kuya."

Humalakhak si Axcel at napailing.

"Woah. Did you really called me Kuya? That was first, Layana. First time 'yon."

Napangiwi ako. Bakit parehong pareho sila ng reaction ni King kapag tinatawag ko
sila ng kuya?

Tuwang tuwa sila.

"So? What's the big deal out of it?"

"You know, Layana. Nagtatampo din ako sayo eh. Kapatid mo din naman ako pero mas
malapit yung loob mo kay King. Samantalang ako...?"

Umiling ito at hindi tinuloy ang sinasabi.

"...anyways. Hindi kaba talaga makakauwi?"

"I'll try, Axcel."

"You know, Axiela's not joking right? Kapag sinabi niya gagawin niya. So goodluck."

"Axc---aiiist."

Bastos na bata. Pinatayan ako ng tawag. Napabuntong hininga na lamang ako at

pinatay ang laptop.

What's with them at gustong gusto nila akong pauwiin?

"Mommy were home."

Ang pagkakakunot ng noo ko ay nawala ng agaran nang bumungad sa'kin ang boses ng
anghel ko.

"Mommy, look. Daddy Ziether bought me a new toy again. It's beautiful, isn't it,
mom?"

I smiled then lift her. Pinaupo ko siya aking kandungan at sinuklay ang kulot
niyang buhok.

"Where's your daddy Ziether, baby?"

"I'm here."

Nanliliit ang mata ko nang makitang ang

dami na namang bitbit na pinamili si King.

"Baby, punta ka muna sa room mo ha? Mag uusap lang kami ng daddy Ziether mo."

Nang wala na sa paningin ko si Brittany ay si King naman ang hinarap ko. Ang isang
kamay ay nakahawak sa mga paper bag at ang isa naman ay nasa kanyang batok.

"King wag mong iniispoil ang anak ko. Ayokong masanay siya sa marangyang buhay."

Simula kasi nang malaman ni King na may anak ako ay halos hindi na umuwi si King sa
pilipinas para lamang kay Brittany. Palaging binibilhan ng kung anu ano.

"Hayaan mo na, Faith. Kaya ko naman bilhan siya ng gusto niya."

"Mag asawa kana kasi. Hindi yung anak ko ang pinagkakaabalahan mo. And one more
thing. Kelan ka uuwi ng pilipinas? Tagal mo na dito."

"You mean kelan tayo uuwi?"

Pang aasar niya. Hindi pinansin ang naunang sinabi ko.

Natigilan ako. Napailing at tinalikuran siya.

"Oh c'mon, Faith. You promised na uuwi kana kasama ako. Ano bang ikinatatakot mo?
Napagusapan na natin diba? Na ipapakilala mo si Brittany kay Alejandro. Matalino
ang anak mo, Faith. Kapag kasama ko siya. Palagi niyang tinatanong kung nasan ang
ama niya."

"Natatakot kasi ako, King. Paano kung hindi niya tanggapin ang anak ko?"
Oo nga't napagusapan namin na kapag uuwi ako ng pilipinas ay ipapakilala ko si
Brittany sa ama niya. May karapatan silang dalawa na magkakilala. Hindi naman ako
makasarili para ilihim ito kay Alli. Masyado kong mahal ang anak ko para ipagkait
sakanya ang ama niya.

Ayokong magkimkim ng galit kay Alli kahit na noong

unang buwan ko dito sa Spain ay nalaman kong buntis pala ako. Imbes na magsama ng
loob ay tinuring ko pa itong magandang pangyayari sa buhay ko. Dahil kung hindi
'yon nangyari ay di sana wala sa'kin si Brittany ngayon.

Mahirap man pero nakayanan ko ang lahat. Kay Brittany ako kumuha ng lakas ng loob
para mawala ang lahat ng sakit na dinanas ko.

"He'll accept, Brittany. Believe me, Faith."

--

"Please take care of my daughter, King. Call me anytime...baby, wag lalayo palagi
kay Daddy Ziether mo ha? Susunod din ako after 3 days."

Hindi ko alam pero napapayag ako ni King na umuwi ng pilipinas. Mauuna lang sila ni
Brittany dahil may kaylangan pa akong asikasuhin. At isa pa hindi ko pa nakakausap
si Sam. Kaylangan ko siyang kausapin about sa resto naming dalawa.

Out of the town kasi ito at nagbabakasyon pansamantala. Sakto naman na in 3 days
time ang dating niya.

"I will miss you, mommy."

Niyakap ko ng mahigpit at hinalikan sa magkabilang pisngi si Brittany.

"I'll miss you too, baby. Call me anytime, okay? Wag makulit sa Grandpa mo."

Kinakabahan ako para sa anak ko. Ano kaya ang magiging reaksyon ni papa at ni tita
Klein kapag nalaman nilang may anak kami ni Alli?

Hindi pa man ay pinagpapawisan na ako.

"Hey, you looked tense."

"Kinakabahan kasi ako, King. Hindi alam ng naiwan ko sa pilipinas na may anak ako.
Ano na lang sasabihin nila?"

Napailing ito at ginulo ang buhok ko.

"Tsaka mo na yan isipin kapag pauwi kana ng bansa."

Ngumuso ako at inirapan ito.

"Basta King. Take care of her. Wag pababayaan."

"Oo na. Oo na."

--

"Hey, Faith. I
miss you"

"Sam."

Tili ko at niyakap siya. Oh my God. How I miss this guy. Isang linggo ko lang
siyang hindi nakita pero miss na miss ko na ang hinayupak.

"You miss me that much?"

He chuckled at ginaya ako sa sofa.

"Anyways, where's Brittany? I have pasalubong with her."

"Nasa pilipinas. Isinama ni King"

Bagot na ani ko at pinikit ang mga mata ko. Dalawang araw pa lang ang nakakalipas
at gustong gusto ko nang makita ang anak ko.

"What? Paano kung makita siya ng ama niya doon?"

Nag aalalang ani Sam. Napabuntonh hininga ako.

"Don't worry, Sam. May tiwala ako kay King."

Katulad ng pagtitiwala ko sakanya. Alam lahat ni Sam ang mga pinagdaanan ko. Minsan
ko nang naikwento sakanya. Noong mga panahong wala akong malapitan ay nandyan siya
at pinapagaan ang loob ko.

Siya at si Brittany ang naging kakampi ko sa mga panahon na pakiramdam ko

tinalikuran ako ng mundo.

"Anyways, salamat naman at naisipan mo nang bumalik galing bakasyon. May hihingin
din sana akong pabor sayo eh."

"What is it?"

Tumabi sa'kin si Sam at inilagay sa likod ng aking tenga ang takas kong buhok.
Napangiti ako. Sanay na ako sa sweetness na pinapakita niya sa'kin.

Ganyan talaga siya. Pero ni minsan ay hindi namin nilagyan ng malisya 'yon dahil
parehong kaibigan lang ang turingan naminh dalawa sa isa't isa.

"I'm going back to the Philippines."

Ani ko na nakapagpatigil sakanya. Hinarap niya ako sakanya at hinawakan sa

magkabilang balikat.

"Are you sure?"

"Hmm"-I nodded.

"I'm

coming with you, then."

"Sam. You don't have to. How about the Faith'Sam's Cuisine's? Who'll manage that
kung pareho tayong mawawala?"

"Leave it to me, Faith."

He said then winked on me.

--

"Hello Manila. Ang init."

Napahalakhak si Sam nang sumigaw ako pagkalabas pa lang namin ng airport. Nasa
sasakyan niya kami at patungo sa dating unit ko.

Malinis naman doon dahil may regular na naglilinis doon sabi ni King.

"Grabe. Ang tagal kong nawala pero walang pinagbago. Traffic pa din."

"Katulad ng pagmamahal mo sakanya? Hindi nagbago?"

Pinanlisikan ko ito ng mata at inirapan.

"Tss. Wag ka nga. Panira ka ng araw."

Pinikit ko ang mata ko at hindi na inintindi ang paghalakhak niya. Ganyan naman si
Sam. Palagi akong inaasar.

Sa haba ng byahe patungo sa unit ko ay hindi ko namalayan na nakatulog na ako.

"Were here."

Tapik niya ng mahina sa aking pisngi. Dahan dahan kong iminulat ang talukap ng
aking mata at bumungad sa'kin ang nakangusong si Sam.

"Tulog oil. Amp."

Irap niya. Napatawa ako at ginulo ang buhok niya.

"Anong tulog oil? Baka tulog mantika."

Umayos ako ng pagkakaupo at inalis ang pagkakaseat belt ko.

"It's just the same. C'mon."

Irap niya at nauna nang bumaba ng sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto at
inalalayan ako sa pagbaba. Sinenyasan niya ang kanyang driver at nauna na kami sa
paglalakad.

"Hindi mo na naman ako kaylangan ihatid pa sa unit ko, Sam. I know you're tired
already."

Pumasok kami sa loob ng elevator at pinindot ang floor ng unit ko.

"Nuh. It's okay, Faith. Gusto

lang talaga kita ihatid."

Tumango ako.

Tumunog ang elevator hudyat na nasa floor na kami ng unit ko. Gaya nga ng sinabi ni
Sam ay hinatid niya lang ako. Inalok ko siyang pumasok sa loob ngunit umiling na
lamang ito.
Inilibot ko ang paningin nang makapasok sa loob at napangiti nang makitang wala pa
ding pinagbago. Maliban na lamang sa mga kurtina. Ngunit ang ayos ng appliances at
ng mga couch ay dati pa din.

Pumasok ako sa aking kwarto at pabagsak na hiniga ang katawan sa kama. Dahil na din
sa pagod ay muli akong hinila ng antok.

TATLONG araw ang lumipas simula nang dumating ako sa pilipinas galing spain at wala
pang nakakaalam na nakauwi na ako. Kahit si King ang alam niya ay hindi ako
makakauwi. Kaya nagtatampo din sakin ang isang 'yon. Si Axiela naman ay hindi ako
tinitigilan sa pagtawag pero kahit na nakukulitan ako sakanya ay hindi ko sinagot
ang tawag niya.

Sa loob ng tatlong araw ay nanatili lamang ako sa loob ng unit ko. Tinatamad akong
lumabas at trabaho na lamang ang inaatupag ko. Nag c-check ng emails mula Spain at
kinakamusta ang resto sa aming manager.

Hindi ko din makausap si Sam dahil nagpaalam siya sa'kin kahapon na uuwi daw siya
sa Cebu. Bibisitahin ang kanyang lola.

Walang hiyang Sam. Ang buong akala ko ay sasamahan ako ngayon. Hindi naman pala.

Inayos ko ang buhok ko at napangiti nang makuntento sa itsura ko. Ngayon ang binyag
ng anak ni Axiela at sosorpresahin ko sila. Though kinakabahan pa din ako sa
magiging reaksyon nila pero nangingibabaw

pa din ang pagkasabik na makita sila.

Tiningnan ko ang oras sa relong suot ko. Hmm. Makakahabol pa ako.

Matapos ang binyag ay dumiretso na ako sa bahay ng mag asawang Kwon (Axiela ang
Axcel) nang hindi pa rin nila napapansin. Nakasuot ako ng shades at humahalo sa
dagat ng tao na imbitado sa okasyong ito.

Inilibot ko ang paningin sa buong bahay ng kapatid ko. Hmm. Malawak. Sapat na para
dito ganapin ang reception ng binyag.

Napangiti ako nang makitang nasa kay Andromeda ang atensyon ng lahat. Bahagya mang
nagulat pero lumawak ang pagkakangiti ko nang si Sandro ang nakakarga kay
Andromeda. Tinutukso ito ng mga bisita na bagay sakanya ang maging ama.

Pinagmasdan ko siya at ganun pa rin. Mahaba pa din ang buhok ngunit nakapusod ito.
Wala naman pinagbago kay Biancconcini. Pero ang galit na nararamdaman ko sakanya ay
nawala.

Inilibot ko pa ang paningin ko at nakitang nandidito din si Alexander Kwon. Si

Papa, si Rhia na may anak na din. Napagalaman kong Keoke ang pangalan ng gwapo kong
pamangkin. May itsura din at kung hindi ako nagkakamali ay labing isang taon na
ito. Inisang sulyap ko pa sila at halos manliit ang mata ko nang mapansin si King
ngunit hindi kasama si Brittany.

Shit. Where's my daughter? Damn.

Nataranta ako. Bakit ngayon ko lang napansin? Imposibleng hindi iyon mapansin ni
King dahil nakita ko pa kanina na si Tita Margarette ang kasama ni Brittany.

Kinakabahan man ay dahan dahan kong inihakbang ang mga paa ko papalapit sakanila.
Napayuko ako nang iilang sandali ay nasa sa akin na ang atensyon nila. Lahat sila
sa'kin napatingin. Napaamang pa si
King at kita ko ang paglunok niya ng ilang beses.

"Oh my God. Layana?"

Tili ni Axiela at walang anu ano'y niyakap ako.

"A-Axiela."

Halos pabulong na ani ko. Humiwalay siya ng yakap sa'kin at hinila sa presidential
table.

Hanggang sa isa isa nila akong niyakap. Maliban kay Alexander Kwon na nginitian
lamang ako.

"You're here. Oh my God. How are you hija?"

Hindi ko na alam kung sino ang una kong kakausapin dahil na din sa sunod sunod
nilang tanong sa'kin. Lumapit sa'kin si Sandro at pinakatitigan ako.

"Oh Damn. Mas lalo kang gumanda."

Aniya ngunit hinila lamang palayo ni Axcel.

"Faith, hija."

Si papa ang nagsalita. Lumapit ako sakanya at niyakap ng mahigpit. Napaiyak ako.
How I miss my dad.

"King..."

Baling ko sakanya.

"...where's Britanny?"-Usal ko ngunit hindi niya ako inintindi.

Napaiwas lamang siya ng tingin sa'kin.

"Nasan ang anak ko, King?"

Lumapit ako sakanya at hinawakan siya sakanyang magkabilang balikat.

"F-faith. A-akala ko hindi ka makakapunta."

Pag iiba niya sa usapan at muling iniwas ang paningin sa'kin. Ginulo ang buhok niya
at napatingin sa likuran ko.

"King. Nasan si Brittany sabi eh?"

Bakit pakiramdam ko may hindi sila sinasabi sa'kin. Pakiramdam ko pinaglilihiman

niya ako ng isang bagay na may kinalaman sa anak ko.

At alam kong hindi maganda ito. May mangyayaring alam kong hindi ko pinaghandaan.
At hindi nga ako nagkakamali.

Boses ni Britanny ang bumasag sa katahimikan sa pagitan naming lahat. Unti unti ko
siyang nilingon at halos manghina ako sa nakita ko.

Halo halo ang nararamdaman ko. Kaba, takot , kasiyahan, pangamaba ang mga
bumabagabag sa'kin.
"Mommy. I miss you."

Pag-uulit niya. Gusto ko siyang lapitan. Gusto kong yakapin ang anak ko. Pero hindi
ko magawa. Hindi ko magawang lumapit sakanya habang karga karga siya ni Alejandro.

Nababahala ako. Hindi ito ang inaasahan kong eksena kapag nagkita ang mag-ama. At
sa tingin ko ay huli na ako.

Hindi ko naisip na may posibilidad silang magkita mag ama dahil isinama siya ni
King pauwi.

Ang tanga mo, Layana.

Unti unting lumapit sa'kin si Alejandro at hindi ko inasahan ang gagawin niya.
Binaba niya si Britanny at niyakap ako.

"I miss you, my Queen."

Bulong niya at ibinaon ang mukha sa pagitan ng aking leeg at balikat. Humigpit ang
yakap niya at mas lalong hindi ko inaasahan ang pagpatak ng kung anong mainit na
likido sa aking balikat.

Damn. Umiiyak si Alejandro.

To be continued...

=================

Kabanata 53

Kabanata 53

Ianne

HINDI ganito ang inaasahan ko.Hindi ganitong pagturing ang inaasahan kong makukuha
ko mula sakanya. Hindi ko inasahan na sa ilang taong lumipas heto siya at yayakapin
ako. At hindi ko inaasahan na iiyak siya sa harap ng maraming tao. Sa harap ko.

The Alli I used to know was a cold and heartless man. Egoistic.

"We'll start a new. I promised you, baby. I'm a better man now. Mamahalin kita
araw-araw, just don't leave me again...hindi ko na kakayanin."

Aniya patuloy ang paghikbi sa'kin. Nanatili siyang nakayakap ngunit ang parehong
kamay ko ay nanatili din sa kabilang gilid ko.

"Ah everyone. Don't mind them. They just missed each other. So let's continue?"

Asiwang humalakhak si Axiela at pinandilatan ako ng mata. Nakuha ko ang ibig niyang
sabihin. Hinila ko si Alli mula sa dagat ng tao patungo sa loob ng bahay nina
Axcel.

"Baby."

Humakbang ako paatras nang tangkain niyang lumapit sa'kin.

"A-alli. What do you think you are doing?"

"Don't you miss me?"

Halos paos na aniya at muling lumapit sa'kin. Niyakap ako ng mahigpit at katulad ng
kanina ay binaon niya ang mukha sa pagitan ng aking leeg at balikat.

"Why are you acting like this?"

Hindi ko siya maintindihan. Hindi maganda ang paghihiwalay naming dalawa para
umakto siya ng ganito. I still remember that time na pinamukha niya sa'kin na wala
siyang tiwala. And its still pain me. Hanggang ngayon masakit pa din. Pero natuto
na ako. Ayoko nang mangyari ulit ang nangyari noon.

Yes. He can have Brittany. Pero hanggang doon na lang 'yon.

I don't want to feel that pain anymore. I just wanted to forget the past and I
succeeded. Nakalimutan ko na ang sakit pero bakit nang makita ko siya ay muling
bumalik ang sakit sa'kin?

Haven't I moved on yet? No. I shook my head with that thought. Of course, I move on
already. Six years had already past. Bakit hindi pa ako makaka move on?

"Haven't you move on...yet?"

Muling saad ko. Ang dapat na tanong ko sa aking sarili ay binato ko sakanya. I
don't know but I wanna know his answers. Gusto kong malaman if he's still into me
or not. I wanna know if he's still not over me.

Bakit mo gustong malaman? If you are really over him. His answers wouldn't matter
to you anymore. You're being a hypocrite, Layana Faith. You're just fooling
yourself.

"Ayoko. Ayokong mag move on. Even if it hurts. I don't want to move on."

He shook his head while sobbing. Oh he's crying again. Damn! Layana Faith. How
could you stand seeing him that way?

"But why...?"

(Lakas maka 'My Ex and Whys. Lol. Then nga lang sa movie HAHA)

I shouted at him.

"...Bakit ayaw mong mag move on, Alli? Hindi kaba natatakot na masaktan ulit?
Sinaktan kita, Alli. Sinira ko ang tiwala mo sa'kin. Bakit? Why, Alli? Why?"

"Dahil ikaw lang ang gusto ko. It's you. Only you. Ayoko sa iba. Ikaw lang. Ikaw
lang. It's you that make me laugh. It's you that make me cry. It's you that make my
heart beat fast. It's you, who changed me. It's you that I wanna grow old with.
It's you that I longing for. It's you that can make me sad and happy at the same
time. It's you coz you're my baby. It's you coz you're my Queen. And it's you coz
their

not you. It's you that I love coz you're my Layana. And my Layana only belongs to
me. Only me."

I-I was damn speechless. I can't utter even a single word. Hindi ko inaasahan ang
mga salitang lalabas sa bibig niya.
Hindi ko namalayan na maging ako ay umiiyak na din. Nanginginig ang buong katawan
ko. Muli niyang ginulo ang sistema ko.

"Makahanap man ako ng katulad mo. Ng kamukha mo, kaugali mo. It's still useless
because they are not you. Unless it's Britanny, our child. She's an exemption. I
will love her katulad ng pagmamahal ko sayo. But still, you're my Queen forever."

I put my hand in my mouth to cover it. Pinipigilan kong mapahikbi.

"N-no."

Tinalikuran ko siya at tumakbo palabas. Ayoko na. Natatakot na akong sumugal

magmahal. This love is toxic.

Hindi mo pwedeng ipilit na lamang ang gusto mo. Nakakatakot. Nakakatakot nang
mahalin si Alli.

I'm such a coward.

Sa kakalakad ko ay hindi ko namalayan na dinala na ako ng aking mga paa sa likurang

bahagi ng mansion ng mag-asawa. Napangiti ako nang makitang may wishing well.

When I was still a kid ay madalas akong maghulog ng barya para humiling. I wished
that sana dumating ang araw na makahanap ako ng lalake na katulad ni Tatay tapos
bubuo kami ng sarili naming pamilya. And we'll love each other.. Yung tipong mahal
na mahal ko siya at ganun din siya sa'kin at magtatalo kami na mas mahal ko siya
pero ipagpipilitan niya na mas mahal niya ako.

Sa bawat araw kasi na lumilipas natutunghayan ko kung pano mag mahalan ang aking
magulang. Salat man sa buhay ay hindi iyon naging hadlang para hindi kami maging
masaya.

Pagmamahalan ang nangibabaw

sa pamilya namin.

But I think...it won't happen to me. To Britanny. Hindi ko siya kayang bigyan ng
masaya at buong pamilya.

"When you leave him, I witnessed how he became miserable. Every night at the bar.
Away dito, away doon. But I never saw him with another girl. It's you who always
came up on his mouth. Drunk or not, ikaw pa din. Pangalan mo pa din ang
binibigkas."

Inangat ko ang aking paningin at hinarap si Sandro. Paanong napunta siya dito?

"Why are you here? Are you following me?"

Ilang beses pa ba ako kukulitin ng dalawang taong iisa lang ang mukha? They always
remind me of the past.

He chuckled at nakita ko ang pag dukot niya ng isang piso sa suot niyang jeans at
pumikit matapos ihulog ang barya.

Pinagmasdan ko ang itsura ni Sandro at hanggang ngayon ay nalilito pa rin ako

sakanilang dalawa. Ang tanging palatandaan ko lang ay ang kanilang buhok.

Their hair that deceived me once.

"What's your wish?"

Muli siyang humalakhak at tinukod ang parehong kamay sa semento. He shook his head
then bore his gaze on me.

"It won't come true, If I'd tell you."

Hindi ako umimik at katulad ng ginawa niya. Nag hulog din ako ng barya. It's been a
long time since ginawa ang katulad nito.

Parang hindi naman kasi nagkakatotoo. Kabaligtaran pa nga ang nangyayari.

"What's your wish?"

Aniya dahilan para idilat ko ang talukap ng mga mata ko.

"Hindi ako humiling. Sadyang dumulas lang ang barya sa kamay ko."

Yeah. Sinong maniniwala sa sinabi

ko? Pero totoo naman. Hindi ako humiling ng kung ano. Ngunit sinadya kong ihulog
ang barya.

Nagsimula na ako sa paglalakad ngunit natigil din nang magsalita si Lee Sandro.

"I just want you and Alli to be happy, Faith. Eleven years na ang nasayang pero
nakikita kong mahal niyo pa din ang isa't isa. Stop being a coward and give him a
chance."

Tumulo ang luha ko. Madali lang sabihin yan dahil hindi sila ang nasa kalagayan ko.
Try to put their self on my shoes. Malalaman nila kung gaano kasakit magmahal.

Malalaman nila na hindi sapat na pinaglaban mo ang isang tao pero ikaw pala itong
bibiguin niya.

Alli did his so called revenge para mabalik ang tiwala niya sa'kin pero masyado
siyang nabulag. He was too blinded that it cames to the point na hindi niya inalam
ang totoo.

I blamed myself for everything. Sinisi ko ang lahat sa sarili ko pero hindi ko
napagtanto na may mali din siya. Pareho kaming mali na nakapagpalala ng sitwasyon.
Were both wrong that worsen the situation. Sinisi niya ako at ganun din ako
sakanya. In short, sinisi namin ang isa't isa.

--

"Mommy are you okay? Did you and Daddy already talked?"

Ngiti lang ang tinugon ko kay Britanny at katulad ng madalas na ginagawa ko ay

sinuklay ko ang kulot niyang buhok ng aking daliri. Pinagmasdan ko din ang abo
niyang mata that she inherit from his father. Pinaghalong mukha namin ni Alli ang
mukha ni Brittany.

"Paano mo nakilala ang daddy mo, baby?"

Umalis siya mula sa pagkakakandong sa'kin at pumunta sa gilid ko. Tumingkayad at

may binulong sa'kin.
"I met him in Madrid, mommy. Whenever me and

Daddy King goes to shopping, he's always there to buy me toys."

"What?"

My forehead creased.

"What did you just say, Brittany?"

Anong ibig niyang sabihin? She bowed her head nang makita ang galit sa mga mata ko.
Alam kasi niya na ayaw kong pinaglilihiman niya ako.

"I'm sorry, mom. Please don't get mad to Daddy King."

I heaved a sighed at iniisip ang mga sinabi niya. I was pacing back and fourth nang
makita ko si King na papalapit sa'min.

"Pwede mo bang ipaliwanag sa'kin King kung ano yung sinabi ni Brittany. What was
she talking about na palagi niyong kasama si Alli sa madrid? Ba't hindi ko alam ang
lahat ng to?"

"Because I know you'll freak out. At hindi mo din papayagan ang anak mo. I'm sorry,
Faith but ginawa ko lang yun para kay Britanny. Alam ko na alam mo na palaging
hinahanap ni Brittany kung nasan ang daddy niya... I'm sorry, Faith. I'm sorry if
we kept it as a secret from you."

All this time iniisip ko kung paano ko maipapakilala si Brittany sa ama niya dahil
nag aalala ako na baka hindi niya ito tanggapin yun pala nandodoon siya palagi.

"K-kelan niya pa alam?"

"He followed you in Spain, Faith. You stay there in 6 years at ganun din siya. Kung
nasaan ka ay nandun din siya. Alam niya ang lahat ng pangyayari sayo. He even gave
up his position in his company just to follow you. Noong nanganak ka, he's there
also. During your prenatal check up ay nandun siya."

Oh God. Ano pa ba ang dapat kong malaman sa araw na to? So much for revelation.

"He loves you so much Faith. He loves you so much that it came's to the point na
he's willing to forget and

give up everything."

Sa anim na taon na paglayo ko ay palagi ko siyang naiisip. Na, was he doing well?
May asawa na ba siya? Nakamove on na ba siya sa'kin. Yon pala ay nasa malapit lang
siya, binabantayan kami ng anak niya.

"How would I believe you? Kung ni minsan hindi niya sinubukang lumapit sa'kin?
Sinong paniniwalaan ko sainyo ni Sandro?"

"Sandro? May sinabi sayo si Sandro? What is it, Faith? Na gabi gabi silang nasa bar
ng kakambal niya at nagpapakalasing dahil sa pang iiwan mo?"

Humalakhak si King at umiling. Samantalang ako ay kumunot ang noo ko dahil sa

naging turan niya.

"W-what do you mean? W-wala siyang sinabi na nagpakalasing siya. Ang sabi niya he
witnessed how Alli got wasted dahil sa gabi gabing pag inom sa bar."
Humagalpak na sa tawa si King at napahampas pa sa mesa. Pinagtitinginan na kami ng
mga guest ngunit mukhang walang pakialam si King.

"Oh boy. Man's ego. Damn. Of course he witnessed dahil nandodoon din siya.
Sinamahan niyang magpakalasing ang kapatid niya. Nakakabakla man daw sabi niya pero
gusto niyang damayan ang kapatid niya dahil iisang babae lang naman ang problema
nilang dalawa. They're not in good terms pero itong si Sandro ay walang ibang
ginawa kundi bwesitin ang kakambal niya. So yeah. He witnessed everything."

Kung nasa ibang sitwasyon lamang ay malamang tatawa na ako sa kakapalan ng mukha ni
Lee Sandro. Pero ngayon na nalaman ko ang lahat ay parang nanliliit ako. Pakiramdam
ko ay wala akong karapatan ipagtulakan

si Alli papalayo.

I know he's been through a lot. Katulad ko. Pareho kaming naghirap at maraming
pinagdaanan pero sarili ko lang ang iniisip ko.

I don't know myself anymore. Hindi ko na din maintindihan ang sarili ko. Paanong
natatakot akong muling mahalin si Alli pero nang marinig ko ang mga nangyari ay
tila gusto kong sumugal ulit. Gusto kong tanggapin siya ulit sa buhay ko.

Marahil marami na ang naiinis sa'kin dahil sa inaakto ko. At maging ako ay naiinis
na din sa sarili ko.

"Damn."

Yumungko na lamang ako at iniling ang ulo ko. Para na akong nababaliw. Yuyungko at
iaangat ang ulo ko.

"Ano pa King. Ano pa ang dapat kong malaman?"

Tila wala nang lakas na tanong ko at nangalumbaba. Tanaw ko pa dito ang

pakikipaglaro ni Brittany kay Yasser at kay Papa.

Napangiti ako. Papa seems really fond of his grandchildren.

"Matagal nang àlam ng mga taong naiwan mo dito sa pilipinas na may anak kana. Put
the blame on Sandro. He keeps on posting Brittany's photos to his social media
account. Ang sabi pa niya ay anak niya ito."

"What?"-Napatayo ako sa gulat. "Si Sandro? Why would he do that? Ano na lang
iisipin ng mga tao? Na malandi ako at si Sandro ang ama imbes na si Alejandro?"

"Hey sis. Relax. Biro lang 'yon. You can't blame, Sandro. Kamukha niya si Brittany,
yung mga tao lang ang nagsasabing mag ama sila. Sinasakyan niya lang."

"Anong sabi ni Alli tungkol dito?"

Umangat ang sulok ng labi ni King at pinakatitigan ako ng matagal. Nakaramdam ako
ng pagkaasiwa sa klase ng titig niya. Para akong sinusuri.

"Quit staring."-Singhal

ko at iniwas ang paningin sakanya. Na agad din naman nagtama sa taong pinag-uusapan
namin ngayon.

The best feeling is when you look at him and he's already staring.
Biglang pumasok sa isipan ko ang mga katagang nabasa ko sa isang libro. Damn.
Parang pinapatamaan ako dahil nang mag tama ang paningin namin ay tila nakaramdam
ako na parang paru paro sa loob ng aking tyan.

Jesus. Nakakaramdam pa ba ako ng ganun?

"Why do you want to know? Hmm."

Pang aasar ni King at naramdaman ko ang pagtabi niya sa'kin. Inakbayan niya ako at
namalayan ko na lang na sinusundan na niya ng paningin kung saan ako nakatitig.
Napasipol siya nang makitang hindi ako bumibitiw sa pagtitig kay Alli.

"Love is in the air."

Halakhak niya at naiiling na iniwan ako.

"Hey King. Where the hell are you going?"

Ako na ang unang nag iwas ng paningin at tinawag si King. Papalayo na ito.

"Maghahanap ng pag-ibig."

--

"I'm sorry Faith but I can't drive you home. Out of the way and may pupuntahan pa
ako."

Gabi na at pauwi na ako sa unit ngunit hindi ako makaalis dahil walang maghahatid
sa'kin. Ayaw naman nila akong payagan mag taxi dahil delikado daw at gabi na.

Pinanlisikan ko si King ng mata. Alam ko naman na ayaw niya lang akong ihatid sa
unit ko. May pinaplano ang gago kong kapatid kaya ganyan.

Hindi din ako magawang ipahatid ni Axiela sa driver nila dahil nagtatampo daw siya
sa'kin. Ayoko naman kina papa makisabay kasi matanda na sila at kaylangan na nilang
makapagpahinga.

Kay Sandro naman, wala akong tiwala. Baka kung anong kalokohan

lang ang gawin sa'kin nun.

"Fine. We'll take a cab na lang. Kung ayaw mo talaga"

Tinalikuran ko na si King at sinimulan ng maglakad patungo sa main gate ng

subdivision. Mabuti na lang at kasama nina papa si Brittany. They wanna spend
quality time daw with their grand daughter.

"Fine. Hanggang gate ihahatid kita. Is that okay with you?"

"Kung napipilitan ka King wag na."

Hindi ko inintindi ang pagbusina niya. Bahala ka sa buhay mo, King. I know he's up
to something at hindi nga ako nagkakamali dahil isang itim na SUV ang huminto sa
harapan ko.

"I'll drive her home then."

Napabuga na lamang ako ng hangin. Mas gugustuhin ko pang mag taxi kaysa ang sumabay
kay Alli.

Ayoko. Nahihiya ako sa mga nangyari kanina.

"I can manage."

Ngiti ko ng pilit at sumakay sa sasakyan ni King. Pinanlisikan ko ito ng paningin

nang sumipol ito at iiling iling na titingin sa'kin.

Ipinikit ko na lamang ang mata ko upang makapagpahinga ngunit hindi pa man

nagtatagal nang huminto na ang sasakyan.

"Ba't mo inihinto? Akala ko pa naman ay ihahatid mo ako?"

"I didn't say anything, Faith. Ang sinabi ko kanina ay dito lang kita ihahatid."

Bumilis ang paghinga ko at naiinis na inalis ang pagkakaseat belt ko.

Bumaba ako ng kanyang sasakyan at inirapan.

"Walang pansinan King sa susunod na araw."

"Oh c'mon Faith. I'm doing this just for you."

Nagkunwari akong hindi siya naririnig at nagaabang ng taxi na nadaan. How dare he.
Alam kong ginagawa niya to para mapilitan akong sumabay kay Alejandro.

"Makati po manong."

Ani ko sa taxi'ng huminto sa harap ko. Akmang bubuksan ko na ang backseat nang may
kamay na naunang buksan ito.

"Thanks Faith. Makati manong."

Ani Sandro ngiting ngiti. He even winked on me. The hell. Papaanong nandidito pa
siya? At nasan ang sasakyan niya? Ang alam ko ay kanina pa siya nakaalis

Damn. Pinagkakaisahan nila ako.

Napapadyak na lang ako sa inis at lalong nadagdagan ito nang bumusina si Alli sa
harapan ko.

Hindi ko alam pero natagpuan ko na lang ang sarili ko sa loob ng kanyang sasakyan.
Ipinikit ko ang mga mata ko upang hindi niya ako makausap. Hanggang sa nakatulog
ako at nagising na lamang sa marahan niyang paghaplos sa aking pisngi.

Unti unti kong minulat ang talukap ng mata ko at halos atakehin ako sa kaba nang
mapagtanto kung gaano siya kalapit sa'kin.

Akmang iiwas ko ang paningin nang hawakan niya ang aking magkabilang pisngi.

"Alli."

Napapikit siya nang banggitin ko ang kanyang pangalan. Bagaman nagulat ay

pinanatili ko ang itsura ko nang halikan niya ako sa aking noo. Pababa sa tungi ng
aking ilong at akmang ilalapat na ang kanyang labi sa'kin nang tumunog bigla ang
kanyang telepono.

Napabuga siya ng hangin at unti unting lumayo sa'kin. Napaiwas ako ng tingin nang
mapagsino ang tumatawag sakanya.
"Ianne"

Aniya sa kabilang linya. Hindi ko alam ngunit nakaramdam na lang ako ng pagkirot sa
aking dibdib.

To be continued...

(If you don't remember Ianne. Go back to kabanata 8. Lol)

=================

Kabanata 54

Kabanata 54

Halik

"Mommy. Mommy. Mommy."

"Shh, princess She might woke up."

"But daddy, you said mag ho-horse riding tayo with mommy."

"Yes, of course princess. But later na lang ha? It's still early. Let her sleep for
another five minutes and tayo naman, let's cook her breakfast."

"You know how to cook, daddy?"

"Yes princess. You want me to teach you?"

"Yes dad. Let's go to the kitchen already and cook mommy breakfast. I'm so excited
dad. Yipee."

I woke up dahil sa ingay na naririnig ko. Dahan dahan kong iminulat ang mata ko
ngunit pag sara at pagbukas na lamang ng pintuan ang naabutan ko.

It must be Brittany. Pero sinong kasama niya pumunta dito?

Bumangon ako at nag diresto sa bathroom upang maligo. Matapos kong gawin ang
morning rituals ko ay nagbihis na ako ng isang simpleng malaking V neck shirts na
umabot sa kalahati ng aking hita at short shorts. Tinali ko din ang buhok ko into a
messy bun.

Humihikab pa na lumabas ako ng aking kwarto. Late na kasi akong natulog kagabi.
Kaiisip ng mga narinig ko.

Hindi ko alam na may communication pa si Alli at Ianne. Nung naging kasi kami ni
Alli ay wala na akong naririnig tungkol sakanya.

"What's that dad?"

"It's a sinangag princess"

"Sinangag? Hindi ba't rice din yon?"

"Of course. Tinawag na sinangag dahil---"

My forehead creased nang marinig ang pamilyar na boses na nagmumula sa kitchen.

"Mommy."

Inalalayan ni Alli sa pagbaba mula sa pagkakaupo si Brittany at lumapit sa'kin.

"Good morning, mommy. Look, daddy prepared your breakfast.

Kain kana po, para makaalis na tayo."

Hinawakan ni Brittany ang kamay ko patungo sa dining table at matapos ay pinaghila

ako ng upuan.

"Good morning, baby."

Kunot noong sinulyapan ko si Alli nang kausapin niya ako. Tango na lamang ang
itinugon ko at binaling ang paningin kay Brittany na ngayon ay nakakunot na ang
noo.

"Baby mo si Mommy, dad? Hindi ba po ako ang baby niyong dalawa?"

Halakhak ang naging tugon ni Alli sa nakakunot noong si Brittany at nilapitan ito.
Nag squat siya sa harapan nito at katulad ng ginagawa niya sa'kin noon, inilagay
niya ang takas ng buhok ni Brittany sa likod ng tenga nito. He even kissed
Brittany's forehead.

I unconsciously smiled because of that gesture.

"She's my baby, Brittany. Coz you're our princess. And of course, she's the Queen
of my life. She'll forever be."

Ang ngiting sinusupil ko ay bigla na lang naglaho nang bumaling sa'kin ang kanyang
paningin. Napatikhim ako at iniwas ang paningin sakanya.

What's this feeling? Bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko?

"Oh my God, dad. You forgot to add this po. If I am the Princess, Mommy is the
Queen and of course you are the King in mommy's heart. Am I right, Daddy?"

Katahimikan ang namayani sa buong dining rooom. Tanging paghagikhik lamang ni

Brittany ang maririnig sa loob. I don't know, but I find this awkward.

Ramdam ko ang titig na pinupukol sa'kin ni Alli.

Hindi ko na matagalan ang katahimikan sa paligid kaya napagdesisyunan kong tumayo

na.

"I don't know. Ask your mommy, princess."

Napatigil ako sa paghakbang. Dammit. Pinapahamak ako ni

Alli sa anak ko. Napabuga ako ng hangin at nagbilang ng tatlo bago muling
inihakbang ang mga paa ko.

"Am I right, Mom? Daddy is your King diba po?"

Muli akong napabuga ng hangin at dahan dahang nilingon si Brittany. Nakahawak ulit
ito sa aking kamay at nakatingala sa'kin.
"Baby."

"No, mommy. Don't call me that po. You are the baby hihi. I am the Princess of our
family."

Sa ikatlong pagkakataon ay muli akong napabuga ng hangin. I don't know how to deal
with Brittany. Masyado siyang madaldal at matanong. At her age, she's already
curious sa mga bagay bagay. But it's natural dahil matalino ang anak ko. Ngunit
minsan nauubusan na lang ako ng dapat na isagot sakanya.

But this time alam ko ang dapat na isagot ngunit hindi ko lang alam kung pa-paano
sabihin.

I don't want to disappoint her kapag sinabi kong 'Baby, your Dad is no longer my
King. Matagal na kaming tapos.' Pero hindi 'yon maiintindihan ng anak ko. Ang alam
niya ay mahal na mahal namin ang isa't isa ng daddy niya.

"Look Baby, Me and your Dad...were no--"

"Let's eat, Princess. C'mon. Mag ho-horse riding pa tayo diba?"

Pinutol ni Alejandro ang dapat na sasabihin ko sa anak ko. Ngiting pilit ang
tinugon ko kay Brittany nang lapitan ito ng kanyang ama. Palipat lipat ang tingin
niya sa'min ni Alli tila ba kami ay inoobserbahan.

"Let's eat. Pinagluto kita."

Napayuko na lamang ako nang ngumiti sa'kin si Alli bago ako tinalikuran. Kita ko pa
ang sakit na gumuhit sakanyang mga mata.

Natapos ang agahan namin na ang

mag-ama lang ang nag uusap. Hindi na din ako kinausap ni Alli matapos namin kumain
at kinarga si Brittany patungo sa living room. Ako naman ay inabala ko na lang ang
sarili ko sa paghuhugas ng mga pinagkainan namin.

Nang matapos ay pumasok ako sa kwarto upang magpalit ng damit. Kanina pa kasi ako
pinipilit ni Brittany na samahan daw sila ng kanyang ama na mag horse riding.

Pinagmamasdan ko ang repleksyon ko sa salamin nang makarinig ako ng katok. Sunod

nito ay ang pagbukas ng pinto at iniluwa noon si Alli.

"Where's Brittany?"

Ani ko hindi sakanya nakatingin. Ramdam ko ang paglapit niya sa'kin at ang pagyakap
niya sakin mula likuran.

"Alli."

"Sshh. Let's stay like this for awhile. Kahit limang minuto lang."

Hindi na ako nagprotesta at hinayaan na lang siya sa gusto niya. Pinagpatuloy ko

ang ginagawang pag apply ng light make up.

"You shouldn't tie your hair when it's still wet."

Humiwalay siya ng pagkakayakap sa'kin at tinanggal ang pagkakatali ng buhok ko.

Inabot niya ang suklay at isinuklay ito sa buhok ko. Nanatiling sa aking buhok ang
kanyang paningin habang ako naman ay pinagmamasdan siya sakanyang repleksyon mula
sa salamin.

"Where are we going, anyways?"

"Kwon Hacienda."

Simpleng aniya. Nanatiling sa aking buhok pa din ang atensyon. Hindi na lang ako
umimik kahit na gusto kong magprotesta.

Bakit doon pa kami pupunta? Maaalala ko lang ang mga nangyari samin noon.

"Here."

Ibinalik niya ang suklay sa kanyang pinagkuhaan at muling yumakap sa'kin. Mas
mahigpit na sa oras na'to.

"You're so beautiful."-Aniya. "Brittany inherited your beauty."

Muling

saad niya pa. Ngumiti na lang ako at kinalas ang pagkakayakap niya sa'kin. Pumasok
ako sa walk in closet ko at doon nagbihis. Simpleng high wasted jeans ang suot ko
at crop top. Pinaresan ko ito ng converse total ay mag ho-horse riding lang naman
kami.

Lumabas ako sa walk in closet ko nang makuntento sa aking ayos. Naabutan kong
nakaupo sa dulo ng higaan ngunit nakayuko si Alejandro.

"Let's go."

Lumabas na ako ng kwarto at pinuntahan si Brittany.

"Changes your clothe, baby. I don't like your crop top. Its showing off some of
your skin."

Blankong binalingan ko siya ng tingin. Naabutan kong nakatingin siya sa aking

pusod.

"What's wrong with crop top, Alejandro?"

"Sinabi ko na kanina."

Bumuntong hininga ito at hinubad ang suot na leather jacket. Isang simpleng itim na
V neck shirt na lang ang suot niya na lalong nakapagdepina ng kanyang katawan.

"Here. Wear this."

Hindi na ako nakapagprotesta pa nang isuot niya sakin ang kanyang jacket.
Nilagpasan ako at binuhat si Brittany. Ang buong akala ko ay mauuna na sila sa
paglabas ng unit ko. Hindi ko inasahan na hihintayin niya ako. At nang makatapat na
ako sakanya ay pinagsiklop niya ang aming daliri habang karga niya si Brittany.

"That's better. Let's go."

--

Isang chopper ang sinakyan namin sa pagpunta sa bicol. Sinalubong kami ng mga
katulong sa pagdating namin. Nagulat pa ang iilan nang makitang magkasama kami
habang karga pa rin ni Brittany na ngayon ay mahimbing ng natutulog.

Hindi ko inaasahan na malaki na ang pinagbago ng Hacienda. Mula sa ayos ng mansyon.

Sa interior designs, mga mwebles maliban

na lang sa mga antiques. Maging ang mga tauhan ay iilan na lang ang pamilyar sa
aking paningin. At halos lumuwa ang paningin ko nang makita ang isang babae na
nakapwesto sa dulo at nakatingin sa'min.

"Suzzie."

Walang anu ano'y nilapitan ko siya at niyakap. Hindi ko alam pero napaiyak na lang
ako nang makita siya. Napakatagal ng panahon bago ko siya muling nakita.

"M-ma'am, teka ho madumihan kayo."

"Suzzie."

(Go back to simula, kung hindi niyo maalala si Suzzie. Lol)

Humiwalay siya sa yakap ko at umiling. Napabuntong hininga na lamang ako at bumalik

sa pwesto kung saan naroroon si Alli. Ngiting pilit na lamang ang naging tugon ko
at laglag ang balikat na muling sinulyapan siya.

"Are you okay?"

"Hmm. Pagod lang siguro ako."

"We'll take a rest then. Let's go, baby."

Sumunod na lamang ako kay Alli paakyat sa taas at hindi na nagprotesta pa.
Maiintindihan ko si Suzzie kung bakit ganun ang pakikitungo niya sa'kin.

Simula kasi nang umalis ako dito sa hacienda ay hindi na kami nag usap pa.

"A-alli baka mali tayo ng pinasukang kwarto."

Kulay pink kasi ang interior nang kwartong pinasukan namin. Ang Ceiling at ang wall
ay pulos pink. May mga nakadikit din na poster ng mga iba't ibang uri ng
fairytale's movies. May mga numerong Isa hanggang isang daan at mga alphabetical
letters ang nasa ding ding. May mga laruang barbie at bike sa gilid katabi ang
isang crib. Sa gitna naman ay ang kulay pink din na kama. Lahat ay pulos pambata
ang kagamitan.

"Baka kay Andromeda tong kwarto, Alejandro.

Magalit pa sina Axcel at pinapakialaman natin tong kwarto ng anak nila."

"They won't get mad, hon. This is our daughter's room. Pinagawa kong extention to
sa kwarto natin since I found out that you're pregnant."

Nawalan ako ng sasabihin. Parang may kung anong humaplos sa puso ko dahil sa mga
sinabi niya. Hindi ko alam pero gusto kong maiyak sa mga oras na'to.

Pinaghandaan ni Alli ang lahat. Sa simula pa lang. Iniwas ko ang paningin sakanya
at muling inilibot ang paningin sa buong kwarto upang hindi niya makita ang pagluha
ko.

Konti na lang, alam kong bibigay ako ulit. At 'yon ang kinatatakot ko.
"They are beautiful."- Paos na ani ko at hinawakan ang gloves na nakita ko. Hindi
man lang naisuot to ni Brittany.

"Kung tutuusin nga ay kulang pa ang lahat ng to..."

Lumapit sa'kin si Alli pagkalapag niya kay Brittany sa higaan. Muli niya akong
niyakap mula sa likuran.

"...sa lahat ng pagkukulang ko sainyo , Layana. Gusto kong bumawi. I wanna spend
more time sa mag-ina ko. Gusto kong bawiin ang lahat ng panahon na wala ako sa tabi
n'yo. Just give me a chance, my Queen. I love you so damn much. I love you."

I bit my lower lip. Damn. Konting konti na lang. Gusto ko nang bumigay. Gustong
gusto.

Oo nga at may pagkukulang si Alli pero hindi ko siya masisisi. Nagkasira kaming
dalawa kaya hindi niya magawang magpakita sa'kin noon sa Spain pero yun pala ay
nandodoon lamang siya sa paligid.

"G-gusto ko nang magpahinga."

Pag-iiwas ko sa usapan at nahiga sa tabi ni Brittany. Ayokong tingnan si Alli dahil

alam kong umiiyak na naman siya. At 'yon ang dahilan kung bakit nanghihina ako.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at lumapit sa'kin. Hinalikan niya ako sa noo
at ganun din kay Brittany.

"Sige. If you need something, nasa kabilang room lang ako. I'll call you if lunch
is ready. I love you."

Tinuro niya ang pintuan katabi pa ang isang pintuan at doon siya pumasok.

Nang mawala na si Alli sa paningin ko ay naging sunod sunod na ang pagpatak ng luha
ko. Kinuha ko ang cellphone ko at hindi nagdadalawang isip na tinawagan si Sam.

Siya lang kasi ang napapagsabihan ko ng lahat tungkol sa'kin.

Ngunit natapos na ang pag tawag ko ay hindi pa rin niya sinasagot. Nagulat na
lamang ako nang tumunog ito at siya na mismo ang tumawag.

"Hey, I'm sorry. I wasn't holding my phone. So how are you and Brittany? Are you
having fun there?"

Sunod sunod na aniya na sinagot ko na lamang ng paghagulhol.

"S-sam, h-hindi ko na kaya. I still love him. I still love Alejandro at nasasaktan
ako sa tuwing nakikita ko siyang nahihirapan."

Sinulyapan ko si Brittany at napakapaya ng tulog nito.

"Then give in. Don't deprive yourself of happiness. I know from the start that you
still love him. You just don't know but I noticed it always."

"P-pero Sam, I'm scared. Natatakot ako na baka magkasakitan kami ulit. Baka hindi
mag work out."

Madami ang pag aalinlangan sa'kin. Madaming what if. Natatakot ako na baka si
Brittany na lang talaga ang gusto niya.

"But you're already hurting. Sa ginagawa mong pambabalewala sakanya ay nasasaktan

kana. Ano pa bang pinagkaiba nun? Tanggapin mo man siya ulit o hindi ay pareho lang
na masakit. It's still the latter."

"I know. Alam ko pero ang kinatatakot ko lang ay baka maapektuhan si Brittany.
Masaktan na ako, wag lang ang anak ko."

"Trust me, Layana. It'll worth it. Just give my cousin a second chance. Naririndi
na ako sainyong dalawa."

Yes. Sam's cousin of Alejandro sa father side. Nalaman ko lang noong ikwento ko
sakanya ang lahat kay Alli. Hindi niya daw ako kilala bilang girlfriend noon ni
Alli dahil matagal siyang nanirahan sa spain. Hindi din naman sila malapit sa isa't
isa kaya wala daw siyang pakialam sa buhay nito.

Kahit noong namatay kuno daw si Alli ay hindi niya ako nakita. Hindi ko lang alam
sakanya kung nagsasabi siya ng totoo.

At imbes na iwasan siya dahil sa nalaman ko ay hindi ko ginawa. Siya ang una kong
naging kaibigan sa Spain kaya hindi ko siya magawang layuan.

Nang matapos ang tawag ay muli akong bumalik sa pagkakahiga. Nagising lamang ako
dahil sa mahinang tapik sa'kin ng kung sino.

Iminulat ko ang talukap ng aking mata at naabutang si Alli 'yon. Nakangiti habang
hinahaplos ng marahan ang aking buhok.

Dali dali akong bumangon at inayos ang itsura ko.

"Food is ready. Let's eat?"

"Where's Brittany?"

"He's with Lee Sandro, nangangabayo na. Ayaw ka naman gisingin dahil baka daw ay
pagod ka."

Tumango ako at sinuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri ko.

"Si Sandro? Buti nagkaayos na kayo?"

"Hmm. I had no choice. He kept on pestering me. Damn. Parang bakla."

Napatawa ako sa nakikitang reaksyon sa itsura ni Alli. Nakakunot ang noo at

salubong din ang kilay. Halatang naiinis sa kakambal.

"Mabuti't nagkaayos na kayong dalawa. Sa tagal ng panahon, iisa lang pa naman

ang itura niyong dalawa."

"Mas gwapo pa rin naman ako sa paningin mo diba?"

Natigilan ako. Ano bang klaseng tanong yan? Kung makaasta parang wala kaming
ilangan na dalawa.

Hindi ko na laman sinagot ang tanong niya at lumabas na ng kwarto. Dumiretso sa

dining table at kumain ng lunch.
Naiilang man kay Alli ay simahan ko siyang pumunta sa kwadra upang mangabayo. Una
niya akong pinasakay at sumunod siya sa'kin.

"Matagal na pala talaga dito si Suzzie no?"

Pambabasag ko sa katahimikan.

"Hmm. Kapalit nun ay pinagaaral ko ng elementarya ang anak niya. Ayoko naman siyang
paalisin dahil ikaw lang yung naging kaibigan niya dito."

Mabuti naman kung ganun at sinama niya ang anak niya dito sa hacienda.

Muling namayani ang katahimikan sa pagitan namin ni Alli. Nagtagal pa ng iilang

oras at ang falls naman ang pinuntahan namin.

"Anong meron?"

May tent na kasing nakapwesto sa damuhan at dalawang bag sa loob nito.

Itinali ni Alli ang kabayo sa puno ng n'yog at nangibit balikat.

"We'll spent the night here. Gusto kitang masolo."

Bigla na namang umatake ang pagkabog ng dibdib ko dahil sa sinabi niya. Napaiwas
ako sakanya ng tingin at naglakad malapit sa may tubig. Ang tagal ko na din hindi
nakapunta dito.

Noong mga panahong nagtatrabaho pa lang ako dito sa hacienda ay halos dito ko iubos
ang oras ko kapag linggo at kapag walang ginagawa at dito din nagsimula ang
lahat...samin ni Alli.

"What are

you thinking?"

At katulad ng unang nagiging reaksyon ng katawan ko sa tuwing yayakapin ako ni Alli

ay napapapikit na lamang ako ng mata.

Alam kong alam ni Alejandro na hindi pa kami nag kakaayos. Malinaw iyon. Ngunit
itong ginagawa niya ang malabo.

Wala siyang pakialam basta gagawin niya lamang ang gusto niya.

"I'm thinking about Brittany."

"Don't worry about her, Hon. She's still with Sandro. He texted me and said nasa
downtown sila ngayon."

"What? Dapat nandito si Brittany."

Hindi sa pinagdadamot ko si Brittany sa iba. Natatakot lang kasi ako na magtagal pa

ng iilang minuto kasama si Alli. Baka bumigay na lang ako bigla.

"I told you already. I want us to be alone. Gusto kitang masolo."

PAPALUBOG na ang araw nang gumawa si Alli ng apoy at maghanda ng aming kakainin.

Samantalang ako ay nalilibang sa mga kulisap na nakikita ko. Sabi nung professor ko
noon kapag daw ang mga kulisap ay umiilaw o humuhuni ay senyales daw ito ng
pagtawag ng lalake para makipag mate ito sakanila. Hindi ko lang maiwasan isipin na
kapag sa tao 'yon. Parang nagmumukhang desperada ang babae tingnan. Pero ganun
naman talaga diba? Kapag gusto mo o mahal mo ang isang tao, magmukha ka mang
desperada ay wala ka ng pakialam basta ang magiging outcome ng ginawa mo ay
kaligayahan.

Napabuntong hininga ako sa naiisip ko. Kahit ang mga kulisap ay nahuhugutan ko.
Tumayo ako at hinubad ang kasuotan ko. Tinira ang pangloob ko at lumusong sa tubig.
Hindi ininda ang tawag ni Alli.

Nasa kalagitnaan na ako ng paglangoy nang makita ang paglusong ni Alli. Papunta
siya sa akin kaya lumangoy ako papalayo.

Ayokong maglapat ang halos hubad na naming katawan.

Nagpatuloy ako sa paglangoy hanggang sa hindi ko na maramdaman ang kanyang

presenya. Bigla na lamang akong naalarma.

"A-alli?"

Paulit ulit na tawag ko ngunit lumipas ang kalahating oras ay wala pa rin talaga.

"Alejandro Vance Kwon. Stop scaring me. Hindi na nakakatuwa."

Tumutulo na ang luha ko sa kakatawag ngunit wala talaga. Umahon na ako mula sa
tubig at kinuha ang telepono ko upang humingi ng tulong ngunit nakita kong ubos na
ang battery nito.

Nilingon ko ang tubig sa falls. Hindi ko talaga siya maaninag. Madilim ang paligid
at liwanag lamang mula sa apoy at buwan ang nagsisilibing ilaw.

Hinaplos ko ang magkabilang braso ko dahil sa lamig.

"Alli, kapag hindi kapa nagpakita hindi mo na makikita ang anak mo."

Yumungko ako at niyakap ang sarili. Inis kong pinunasan ang mga luha ko na wala ng
tigil sa pagtulo.

"Ganyan kaba talaga, Alli, ha? Kung kaylan sasabihin ko na sayong mahal pa rin kita
ay tsaka ka mawawala? Napakawalang hiya mo."

"I love you too, My Queen."

Naramdaman ko ang paglapat ng kung ano sa'kin. Unti unti kong inangat ang paningin
ko at halos tadyakan ko na siya sa inis dahil sa ngising nakaukit sakanyang labi.

Tumayo ako at tinampal sa dibdib niya ang tuwalyang binalot niya sa'kin ngayon
ngayon pa lang.

"Tang ina mo. Ang sama sama mo. Ba't ka nananakot ha?"

Hinayaan niya lamang akong ginagawa sa pagtampal sakanya hanggang sa yakapin niya
ako.

"I'm sorry. Ginawa ko lang yon kasi gusto kong malaman kung mahal mo pa ba ako o
hindi na."
Napakatanga ko. Paano nga ba akong naniwala na nalunod siya? Noon pa man ay
mapagbiro na si Alli. Ang tanga mo Layana. Ang tanga tanga.

"Are you happy now? Huh? Palagi mo na lang akong pinapaiyak."

Sumbat ko sakanya.

"I'm sorry, I'm sorry."

"No. Answer me, Alli. Are you happy now? Ha? Na umamin na ako at nagpadala sa biro
mo?"

Nakakainis. Hindi ko matanggap na sa ganitong sitwasyon niya ako mapapaamin.

"Very much happy."

Aniya at sinunggaban ako ng halik.

To be continued...

=================

Kabanata 55

I did not proof read this hehe. (Lagi naman)

Kabanata 55

Dream

"Dammit! It fucking hurts. I love her so much. Mahal na mahal ko siya tapos
malalaman ko kapatid ko pala? Nakakagago. Tang ina."

I don't care if they see me cry. Iniiyakan ko ngayon ang babaeng mahal na mahal ko.

Mahal na mahal ko ngunit wala akong magawa dahil sa lintek na magkapatid daw kami.
Kung ako lang, ay wala na akong pakialam. I want to run away with her and start a
new again. Magsimula ng bago mula sa taong nakakakilala sa'min.

Pero ayaw niya. Tinutulak niya ako palayo at 'yon ang masakit. Imbes na ipaglaban
niya ako. Mas pinapamukha niya pa sa'kin na hindi na talaga pwede.

"Dude, stop it. You're drunk already."

Elli said at inagaw ang whiskey'ng akmang iinumin ko. Hindi na ako pumalag at
tinawagan na lamang ang babaeng mahal ko.

I want to hear her voice.

"Honey."

I miss you so much, my Queen. Please come back to me.

"Alli."

I closed my eyes the moment I hear her voice. Kinakalma nito ang sistema ko. I
don't know but I find myself crying. I'm longinh for her and I want to hug her.
She's all I need.

"I love you."

Ilang minuto ang hinintay ko upang marinig ang katagang gusto kong marinig mula
sakanya ngunit nabigo ako.

"Nasan ka?"- She changed the topic.

"At the downtown, honey."

I bitterly laugh. Dammit Alejandro, she fell out of love. Hindi ka na niya mahal.
Kinalimutan kana niya.

"N-nandito ka din sa bicol?"

"You're here too?"

Napaayos ako ng upo. Naalarma ako. Gusto

ko siyang puntahan. Nahihilo man ay tumayo ako at lumabas ng bar.

"Nandito ako sa baras."

That was the last thing I heard from her at pinatay ko na ang tawag. Damn! I wanna
see her. Gusto ko siyang yayain kahit sa huling pagkakataon. Susubok ako muli
hanggang sa wala na siyang magawa at pumayag na sumama sa'kin.

"Hey Dude. Where the hell are you going? You're drunk already."

Pinigilan ako ni Elli sa akmang pagsakay ko sa sasakyan.

"Baras. I wanna see, my Queen."

I was about to start the engine nang muli akong pigilan ni Elli.
Ano bang ginagawa niya dito at napakadami ng bar at nagkita pa kami?

"I'm coming with you."

Aniya at tinulak ako upang siya ang makaupo sa driver seat. Hinayaan ko na lang at
pinikit ang aking mata.

Sumunod na pangyayari ang hindi ko inaasahan. Nakatulog ako sa byahe at kahit si

Elli ay ganun din na naging dahilan ng pagkabunggo namin sa isang puno.

Maswerte ako at nagising ako dahil hindi naman ganun kalalim ang pagtulog ko kahit
na lasing ako.

"Eliazar."

Niyugyog ko ang balikat niya trying to wake him up. Duguan na ako at malabo na ang
paningin ko. Nakayuko na ang ulo niya sa manibela at puro dugo na din ang umaagos
sa gilid ng kanyang ulo.

"Eliazar. Fvck. Wake up."

Pag uulit ko ngunit kahit na anong gawin ko ay hindi siya magising. I tried to move
kahit na masakit ang katawan ko. Lumabas ako ng sasakyan at pumunta sakanyang
pwesto mula sa labas.

Iika ikang binuksan ko ang pinto sa side niya upang hilahin siya palabas ngunit
hindi ko magawa.

"Eliazar. Dammit!"

Nanghihina na ako at gusto ko na lamang ay ang matulog. Hindi ko din mailabas si

Elli mula sa loob dahil naipiy ang kanyang paa.

Ah. Fvck hindi ko na kaya.

Muli kong sinubukan hilahin siya palabas ngunit nabigo ako dahil hindi ko napansin
na bangin na pala ang nasa gilid namin.

"Eliazar!"

Sigaw ko nang unti unting gumalaw ang sasakyan at nahulog ito sa bangin.

Dammit. Si Eliazar. Napapikit ako at unti unting tumulo ang luha ko. Oh God. Tell
me, I am just dreaming.

Unti unting nilamon ng sakit ang buong katawan ko hanggang sa wala na akong
naramdaman.

Nagising na lamang ako na may kung anong aparato sa aking katawan. At napagalaman
kong ilang taon din akong na'coma.

Si Eliazar ang unang hinanap ko dahil muli kong naalala ang insidente. At halos
matrauma ako nang malamang wala na ito.

Tulala ako palagi at nag undergo na din ako sa psychologist.

Hanggang sa makilala ko si Margarette Biancconcini. Nagpakilalang ina ko. Paanong

siya ang ina ko? Paano si Alicia Kwon na kinagsinan kong ina?

Doon ko nalaman ang lahat. Nagalit ako sakanila. I loathe them. Paano nila akong
pinaglihiman ng lahat ng to?

Naiirita na ako sa presensya niya. Ayokong makita ang tunay kong ina. Lahat na lang
sila walang ginawa kundi paglihiman ako.

"Anak, you still remember her?"

Sinulyapan ko ang babaeng nasa litrato. Napangiti ako ng mapait. Pa-paano ko siya
makakalimutan?

Siya lang ang babaeng minahal ko. Ngunit hindi ko maiwasan

magalit sakanya. Bakit hindi niya ako magawang dalawin man lang?

Nakahanap na siya ng iba? Ipinagpalit na niya ako? At hindi nga ako nagkakamali.
Nang sabihin sa'kin ng tunay kong ina na may kakambal ako ay doon na ako namuhi.

Sinabi ng ama ko na ipinagpalit ako ni Layana sa kakambal ko. Galit na galit ako
sakanila. They betrayed me.

"A-anak hindi totoong pinagpalit ka ni Layana sa kakambal ko. Hindi niya alam na
may kakambal ka."

Paliwanag ng ama ko. Isang beses umuwi ako sa bicol upang makita siya at
natunghayan ng dalawang mata ko kung paano sila maghalikan.

I'm so disappointed. Binigo mo ako Layana. How could you do this to me?

Isang buwan matapos kong makarecover ay nagtagal din ako sa bicol. I'm so
desperate. Gusto ko siyang makita at yakapin kahit na galit ako sakanya. Ngunit
hindi ko inaasahan ang makikita ko.

She's on cemetery at umiiyak habang nag iisa. Nang makaalis siya ay doon ko
napansin ang pangalan ni Eliazar na nakaukit sa lapida. At napansin ko din sa tabi
nito ang nakasulat na pangalan ng anak namin.

Oh God. She had miscarriage. Pinagmasdan ko ang petsa nang pagkawala ng anak namin
at halos manlumo ako nang makitang 'yon din ang araw na pagkawala ko.

Damn. This is all my fault. I'm sorry, Baby. I'm sorry, my Queen at wala ako ng mga
oras na yan para damayan ka.

Huling araw nang pagbakasyon niya sa bicol nang makaisip ako ng plano. Sakay ng
itim na sasakyan ay nilapitan ko si Kaloy. Ang naging kaibigan ng kakambal kong si
Lee Sandro.

"Kaloy."

"Boss?

T-teka? Kaninong sasakyan yang gamit mo? Aba big time ka pala."

Sorry not sorry Lee Sandro. Ginamit ko pa ang kaibigan mo upang makuha si Layana.
Dahil alam kong sa mga oras na bumalik kana ay gagawin mo ang lahat upang mapasayo
ang mahal ko.

Baliw man sa paningin ng iba but I kidnapped her. Dinala ko siya sa isla ko ngunit
ang masakit ay hindi niya ako maalala. Hindi niya ako maramdaman bilang ako.
Instead she kept on calling me Sandro.

Fvck. Do you really love him huh?

"No angel, hangga't hindi ko napapatunayan ang sarili ko sayo ay hindi tayo aalis
dito. Makakaalis ka lang dito kapag mahal mo na ako."

Kapag naramdaman mo na ako ito at hindi ang kakambal ko. Ngunit kahit na anong
gawin ko ay hindi niya pa rin mapansin. Galit siya dahil sa ginawa kong pagkulong
sakanya at kinamumuhian niya ako.

Tinawag ko din siyang angel kahit na labag sa kalooban ko dahil gusto kong mapansin
niya ang kaibahan kapag ako ang tumatawag sakanya. Pero si Sandro talaga ang
nakikita niya.

Hindi niya makita ang kahalagahan ko.

Hanggang sa dumating ang araw ng kaarawan ko at may nangyari sa'min. Imbes na

matuwa ay galit ang naramdaman ko. Papaanong naibigay na lang niya ng basta ang
sarili niya sa'kin?

Paano kung si Sandro ang kasama niya at hindi ako?

"What do you expect, Sandro? It's just nothing. That's my birthday gift to you.
Totat 'yon naman ang gusto mo diba? Binigay ko lang."

Sigaw niya nang akala ko ay may namamagitan na sa'min. Ang

buong akala ko ay nararamdaman niya na ang pinagkaiba ng kakambal ko.

"Ganun ba kababaw ang tingin mo sa'kin, Faith? I ain't shallow. Ang buong akala ko
kaya pumayag ka na may mangyari sa'tin ay dahil mahal mo din ako. But Dammit!
Maling akala lang pala."

So all this time, ang inaakala niya ay iyon lang ang habol ko sakanya. Ba'kit hindi
niya makita at maramdaman ang pagmamahal ko sakanya?

"You wanna go home already, right? Well fix yourself then. First thing tomorrow.
You'll going home."

Iyon naman ang gusto niya. Kaya binigay ko na. Masakit man pero bumalik na din ako
ng manila. Doon ko nakilala ng personal ang kakambal ko. Napailing ako nang para
lamang akong nananalamin. Walang pinagkaiba sa'min. Even the scars. The scars that
I got from the accident.

Sinugod ko siya dahil sa ginawa niyang pag agaw kay Layana mula sa'kin. I was
fuming mad. How dare he stole my, Queen from me? Anong karapatan niya?

At ngayon ako pa ang mali sa paningin ng ama ko? Alam kong imposible ang sinasabi
kong mapapatawad ko lamang siya kapag naibalik niya ang buhay ng anak ko.

Sinabi ko lang 'yon dahil gusto kong maramdaman niya ang sakit nang mawalan ng
anak. Gusto ko siyang magsisi sa pagmanipula sa'min nun.

"Alli, I know you are doing these for revenge. Pero Alli, nagkakamali kayo. Hindi
kita pinagpalit kay Sandro. Please come back to me."

I want to believe her. Gusto ko siyang paniwalaan sa mga sinasabi niya. But I have
a proof. Kita ng dalawang mata ko kung panu sila maghalikan. At hindi ko na 'yon
makakalimutan pa.

"Just don't

fall in love with me again. Dahil paiibigin lang kita ngunit wala akong balak na
saluhin ka."

I know I'm a jerk para sabihin 'yon sakanya. But can't help it. Pero kahit na ganun
hindi ko kayang gawin ang mga sinasabi ko. I still love her. I still do.

"Hindi na kita maintindihan. Oo nga't sinabi mong gagantihan mo lang ako. Ngunit
bakit...pakiramdam ko ay mahal mo pa rin ako? Pero sa tuwing naiisip ko na ginagawa
mo lang ito ay dahil gusto mo akong saktan at pahirapan...hindi ko maiwas---"

I cut her off. I kissed her. Please don't say that. Ginagawa ko lang ang lahat ng
to ay dahil I want to prove something.

"Don't over think, Baby. What comes out on my mouth is the opposite of my action.
Kung ano ang mga lumalabas sa bibig ko ay siya ding kabaliktaran ng mga kinikilos
ko at ikikilos ko...let's just enjoy this moment till it last."

Gusto ko pa rin maramdaman mo na kahit iba ang pinapakita ko, dito sa loob loob ko
ay mahal na mahal pa rin kita.

"Kung kaylan niya gusto. I'm always prepared anyway. Oo at presensya na lamang niya
ang kulang at maaari ko na siyang iharap sa altar."

Sagot ko sa Don ng mga Del Rio nang tanungin niya ako kung kelan kami magpapakasal
na dalawa. I stared at her at gusto kong ipaabot sakanya na totoo ang sinasabi ko.
Siya na lang ang hinihintay ko. But I wasn't expecting na hindi niya nagustuhan ang
sinabi ko. She stood up and excused her self.

Silence filled us hanggang sa tumayo din ang panganay ng mga Del Rio. If I wasn't
wrong, he followed Layana inside.

Nabaling ang paningin ko sa Don nang humalakhak ito.

"Mukhang hindi

sangayon ang apo ko sa gusto mo, Alejandro, hijo."

My jaw clenched. No it can't be. I'll make sure na sa simbahan pa rin ang bagsak
naming dalawa.

The following day, naninibago ako dahil hindi na siya masyadong naglalalapit
sa'kin. It seems that, she was avoiding me.

And the Engagement party of Axcel come. I confronted her. Hindi ko na gusto ang
napapansin na pag iwas niya sa'kin. And he's with that Chua guy again.

"Tang ina naman, Alli! Ano pa bang gusto mo? Kapag magpapaliwanag ako, hindi ka
naman naniniwala. Tapos ngayon hindi ako nagsasalita, ganun pa din. Ano ba talaga?
Sabihin mo kung anong gustom mong mangyari kasi sa totoo lang. Pagod na ako. Pagod
na pagod na akong ipaintindi d'yan sa makitid mong utak na ikaw lang ang mahal ko
at kaylanman ay hindi kita pinagpalit sa kakambal mo."

Sigaw niya. She's already crying. Nawalan ako ng imik. Siya na mismo ang nagsabi.
Tama na, Alejandro. She's tired already. Pagod na siyang ipakita at patunayan sayo.

"Hanggang kaylan tayo magiging ganito? Aren't you tired? Hindi kapa ba napapagod na
ganito na lang tayo araw araw?"

"Ikaw? How about you Alli? Hindi kapa ba napapagod na ganito na lang tayo araw
araw? Kasi ako pagod na pagod na. Kaya itinigil ko na. Itinigil ko nang ipaliwanag
ang sarili ko sayo dahil kahit anong gawin ko ay hindi ka naman naniniwala."

Tang ina. Ilang beses niya bang dapat ipamukha sa'kin na pagod na pagod na siya?

Nakakapagod ba talagang mahalin ako?

"Layana."

I tried to come near her. Gusto ko siyang yakapin

nang hindi sinasadyang sabihin ko na wala akong tiwala sakanya.

Dammit! I want to punch myself. Bakit ko sinabi 'yon?

"Ganyan kana ba kawalang tiwala sa'kin at nagawa mo akong ikulong sa isla mo? Ganun
ka ba kadesperado na malaman kung sino ba talaga sainyo ni Sandro ang mahal ko?...
Listen Alejandro. Nang mga panahon na nakilala ko si Sandro, oo inaamin ko. I
thought it was you. Pero wala akong maramdaman sakanya sa tuwing magkasama kami.
Nakikita kita sakanya, io. Pero yung pagmamahal? 'yon yung hindi ko maramdaman
sakanya."

Humakbang siya paatras. Punong puno na din ng luha ang kanyang mata.

At nang tanungin ko siya kung bakit hindi niya maramdaman na ako ang kasama niya sa
isla ay mas lalo lamang akong nasaktan. Dahil ipinamukha niya sa'kin ang lahat ng
pagkakamali ko.

"Gusto kong humingi ng tawad dahil nagkamali ako. Dahil basta ko na lang pinaubaya
ang sarili ko sayo. I'm sorry kung inaakala ko nung mga oras na 'yon ay iisa kayo.
Wala akong ideya na kambal kayo. Kaya kahit wala akong maramdaman noon kundi inis
ay nagawa kong ibigay ang sarili ko dahil gusto kong maramdaman muli ang mga yakap
mo. Gusto kong malaman kung bakit bigla na lang nawala ang pagmamahal ko sayo."

Nanlalabo na din ang paningin mo. Hindi ko alam na ganito din pala kasakit na
marinig mula sakanya ang mga pagkukulang ko. Sana pala noon pa lang nang magkasama
kami sa isla ay sinabi ko na ang totoo.

"Masakit man. Pero tama ka. You shouldn't trust me again anymore. Tanggap ko na
Alli. Sa una pa lang na...hindi talaga tayo ang para sa isa't isa."

I shook my head. No. Tayo ang para sa isa't

isa. We are meant to be. Don't say that baby, please.

"Layana."

I called pero unti unti na niya akong tinalikuran. Napasuntok ako sa malamig na
semento nang wala na siya sa paningin ko.

Hinabol ko siya. Ngunit hindi ko na siya naabutan sa labas ng hotel. Nakasakay na

ito ng taxi.

Wala na. Tuluyan na niya akong iniwan.

Isang linggo simula nang umalis ang mahal ko. At isang linggo ko na din pinipilit
ang kapatid niya na sabihin sa'kin kung nasan siya.

"I'll tell you where she is. But promise me one thing. Don't hurt her again. Dahil
kapag ginawa mo 'yon..."

Umiling siya at hindi tinuloy ang sinabi niya. Nang malaman ko kung nasaan siya ay
agad akong lumipad patungong spain. Doon ko siya lihim na pinagmamasdan mula sa
malayo. At halos sapakin ko ang pinsan kong si Sam nang malaman na magkaibigan na
sila nito.

I warned him to back off. Dahil akin lang si Layana pero tinawanan lang ako ng
gago. Hanggang sa si Lee Sandro naman ang nangulit sa'kin. Hindi man kami maayos sa
isa't isa ngunit sadyang makapal talaga ang apog niya. Kung makaasta ay hindi kami
magkaaway.

Every night sinasamahan niya ako sa bar magpakalasing. Natigil lamang 'yon nang
malaman kong buntis si Layana.

I even bought the unit beside her unit para maalagaan siya. At nang manganak siya
ay I was the happiest man alive.
Hindi niya lang alam pero nasa tabi nila ako palagi. I even gave up my position in
the company para sa mag ina ko. Bagay na hindi naman tinutulan ng ama ko. Alam kong
gusto niyang makabawi sa mga kasalanan niya noon.

Hanggang sa balitaan ako ni King na uuwi na si Layana ng pilipinas. The day bago
siya umuwi ay umalis na din ako ng spain. At alam kong nagulat siya sa inasta ko
nang muli kaming magkita.

Damn. I don't care anymore. Wala na akong pakialam kung makita man nila akong
umiyak. Niyakap ko siya ng mahigpit at sinabing bumalik na siya sa'kin. Hindi ko
kayang hindi siya nahahawakan man lang. Gusto kong palagi siyang nasa tabi ko.

Pero hindi 'yon ganun kadali. Malamig ang pakikitungo niya sa'kin. At nang akmang
hahalikan ko siya noon nang biglang tumawag si Ianne ay bigla akong nakaramdam ng
tuwa at pag-asa. Nakita ko sa mga mata niya ang sakit nang sabihin kong kaylangan
ako ni Ianne.

Kaya nang sumunod na araw ay malakas ang loob kong yakap yakapin siya dahil alam
kong may nararamdaman pa rin siya sa'kin.

"Alli."

Napangiti ako nang humigpit ang yakap niya sa'kin. Hindi ko siya gustong takutin
kanina. Pero desperado na talaga ako na malaman kung mahal niya ba talaga ako.
Nakakatawa man isipin pero lumipat ako sa kabilang bahagi ng falls at doon
nagtagal.

"Yes, baby."

Hinigpitan ko din ang yakap sakanya at hinalikan ang noo niya. We're inside of the
tent and both naked.

"Tell me I am not dreaming."

Instead of answering her. Pinaglapat ko na lamang ang aming mga labi. Muli akong
pumaibabaw sakanya at nilapit ang bibig sakanyang punong tenga.

"If this is only a dream, I don't want to wake up then. I love you, my Queen. I
love you more than anything in this world. Ikaw at ako ay para lamang sa isa't isa.
We're destined for each other. Thank you for giving me this chance. I love you."

To be continued...

=================

Wakas

Thank you for making it this far.

Date Started: June 04, 2016

Date Finished: February 17, 2017

Salamat mga temptress at hanggang sa huli ay sinamahan niyo ako. Nagpapasalamat ako
dahil sa suporta n'yo kaya umabot ng RANK 5 sa General Fiction ang TCM. Hindi ko
lang talaga inaasahan.
____________________________________
WAKAS

"Alejandro Vance Kwon. Ano ba!"

Inis na sigaw ko nang makita ang kalat sa buong living room. Napahilot ako sa aking
noo at isa isang pinagpupulot ang mga laruan at inilagay sa dapat kalagyan.

"Oh! My Queen. Dumating kana pala."

Ngiting ngiti na lumapit sa'kin si Alli at akmang yayakapin ako nang umiwas ako.

"Anong mga kalat to? Hindi ba't sinabi ko na sainyong mag-ama na kapag tapos na
kayo sa paglalaro ay ligpitin ninyo?"

Palagi na lang ganito kapag hindi pumapasok sa trabaho si Alli.

"Hey, stop that. May mga maids naman para mag linis n'yan."

"Iaaasa mo na lang sa mga maids? Aba hoy, Kwon. Baka nakakalimutan mo, may kanya
kanya silang ginagawa...teka where's Kael?"

Kael is our second child. Dalawang taon na siya ngayon.

"Natutulog."

Simpleng ani Alejandro at tila hari na naupo sa sofa.

"Natutulog pala, ba't hindi mo niligpit tong kalat?"

Dinampot ko ang isang stuff toy at binato kay Alejandro. Bwesit! Nakakainis. Kaya
ayaw kong hindi yan pumapasok sa trabaho eh. Kapag nandito yan, walang inaatupag
kundi ang makipaglaro sa mga anak niya.

Don't get me wrong coz I like that Idea. Gustong gusto ko na may oras siya sa mga
anak namin. Kahit na bumalik na siya sa pagiging CEO niya. Ang ayaw ko lang ay ang
naiiwan nilang kalat. Hindi sila marunong magligpit kahit na ilang beses ko na
silang sinabihan.

"How about, Brittany?"

Napabuga ako ng hangin at naupo sa tabi niya matapos kong magligpit. Inakbay niya
sa'kin ang kaliwang braso at hinalikan ako sa noo.

"Binabantayan ang kapatid niya."

He brushed my hair using his hand.

"I miss you."

Bulong niya maya maya. Tatlong araw kasi akong nawala. May problema si King sa
buhay niya kaya bilang kapatid ay nandudoon ako sa tabi niya.

Tatlong taon na ang lumipas simula nang magkaayos at ikasal kami ni Alli. Mahirap
man ngunit unti unti ko nang pinapatawad si Alexander Kwon.

Ama pa din siya ng lalakeng mahal ko.

Maging ang aking ina na si Alicia Kwon ay unti unti na ding pinapatawad ni Alli.
Madami na kaming pinagdaanan, at yon ang naging pundasyon namin upang maging
matibay.

Mahal na mahal ko si Alli at hindi ko na siya kayang mawala pa. Simula nang ikasal
kami ay hindi siya nagsawang iparamdam sa'kin kung gaano niya ako kamahal.

"I miss you too. Pero galit ako."

Irap ko sakanya na tinawanan niya lang. Niyakap niya ako mula sa likuran at binaon
ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ko.

"Oh c'mon."

Aniya at napatili na lang ako nang buhatin ako nito tila bago kaming kasal.

"Kwon. Ano ba! Saan mo ako dadalhin?"

Protesta ko ngunit lalo lamang hinigpitan ang pagkakayakap sakanya. Paakyat kami

ngayon ng hagdan at mukhang alam ko na ang nasa isip niya.

"Heaven, baby."

"Maaga pa, Kwon. Mamaya na lang. May jet lagged pa ako."

Unti unti niyang pinihit ang knob ng aming silid.

"Wag nang pakipot, Hon. Tatlong araw kitang hindi natikman."

I chuckled when he wiggle his brows. Tinampal ko ang kanyang dibdib dahil sa
kalandiang taglay niya.

"Ang bastos mo. Hindi ko gusto ang salitang ginagamit mo."

"But Baby. I was born this way. Naughty and wild when it comes to you."

Inilapag niya ako sa kama at nangingiting pinagmasdan ko ang lalakeng mahal na

mahal ko na humuhubad ngayon sa harapan ko.

Agad siyang kumababaw sa'kin at sinunggaban ako ng halik na agad ko din namang
tinugon. Pinaglandas niya ang kanyang mapaglarong dila sa aking panga patungo sa
aking leeg at nagtagal sa punong tenga.

"I love you."

Usal niya at pinagpatuloy ang ginagawa. Hindi ko namalayan na maging ako ay walang
saplot na din. Ang kanyang mapangahas na kamay ay unti unti nang naglalakbay sa
aking katawan. Mula sa aking dibdib, patungo sa aking hita at sa gitna nito.

"Damn you Kwon."

I cursed him and suppress my moan. Pero mukhang hindi niya narinig 'yon at
pinadausdos ang labi sa gitna ng aking dibdib down to my navel. He made a circular
motion there. I gripped his hair because of the sensation I felt.

Unti unti pang bumaba down to my private parts. Nang matapos doon ay muli siyang
kumababaw sa'kin. Hinalikan niya ako sa aking noo at pumosisyon sa gitna ng aking
hita.
"We'll make a new little

Alli and little Layana, baby. Gusto ko pa ng maraming anak."

Napatango na lamang ako kahit hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi niya. Ang
gusto ko na lamang sa mga oras na to ay ang muli siyang maramdaman sa'kin.

Pero hindi para sa'min ang oras na 'to. He was about to penetrate me when we heard
a loud knock on the door.

"Daddy, Daddy. Is mommy here already?"

Sigaw ni Brittany mula sa labas.

"Oh sh*t."

He groaned with frustration. Napahalakhak ako at tinutulak siya upang makaalis sa

ibabaw ko ngunit nagmatigas siya.

"Daddy."

Muling sigaw ni Brittany.

"Get off now, Alli. Hinahanap na tayo ng anak mo."

"But we haven't started yet. Let me penetrate you baby."

Pagmamakaawa niya. Tsk. Kwon. Kwon. Kwon. Yan ba ang gusto ng madaming anak? Na
halos mabaliw na kapag nabibitin?

"Hinahanap na tayo, Alli."

Maawtoridad na ani ko at pinulot ang mga damit ko na nagkalat sa carpeted floor.

"May maid naman tayo. Kahit ngayon lang, hon please."

"Still no."

Napapansin ko. Madalas na ang pagiging dependent ni Alli sa mga maid dito sa
mansyon kapag tinatamad siya o may gustong mangyari.

Minsan gusto ko tuloy matakot dahil doon din kami nagsimula. I was once his maid at
doon nagsimula ang storya naming dalàwa.

Pinanlisikan ko ito ng mata kaya siya naging alerto. Dali dali siyang bumangon at
kinuha ang mga kasuotan niyang nakalagay lang sa isang gilid.

Ang daya. Yung akin nagkalat, sakanya organized pa rin.

"Uh uh. I know that look. Honey naman, how many times do I have to tell you na wag
mag selos sa mga maid? Yes, ganun tayo nagsimula..."

I know. Hindi ko lang maiwasan. Kahit na walang kwentang bagay kapag may kinalaman
sa mga maid ay pinagseselosan ko.

"...But you are the most beautiful maid I had ever seen. And remember this okay?
You are no longer my maid. Coz you are now my wife. I love you."
Tuluyan na akong napangiti. He's right.

I Layana Faith Del Rio- Kwon is no longer The CEO's Maid. I am now The CEO's wife.

**End of Temptation Series #2**

=================

A/N

Nagpapaka-Chiks na Author's note ^_^

Hello Temptress. Gusto ko lang po kayong pasalamatan. Silent Reader man o hindi.
Gusto kong mag thankyou at inaksayahan mo ng oras ang akda kong hindi naman
kagandahan hehe. Natutuwa lang po ako at dalawang novel na ang natapos ko. Salamat
at kahit papano napansin niyo ang akda ko. Hindi po kasi ako professional writer.
Libangan lang po ito.

Kung naiyak kayo sa isang to, salamat. Kung natuwa kayo, salamat at kung minahal
niyo ang tauhan ng akdang ito. Maraming salamat po.

Sa loob ng halos 8 buwan na pagsulat ko nito at nanatili ito sa library niyo at

never kayong nag tempt o natempt pa rin na burahin. Maraming salamat po. Haha. At
gusto ko din pong pasalamatan ang mga temptress na nag add nitong story ko sa
reading list nila at ginawan pa ng name na 'ChiksNaBitter

Sa mga reader ko naman po na sa My Possessive Professor pa lang na nakaabot dito sa

The CEO's Maid. Thankyou po. Hindi ko lang talaga inaasahan na mapapansin niyo tong
gawa ko. I mean sa dami ng magagaling na writer dito sa wattpad, binigyan n'yo pa
din ng pansin ang akda ko. Salamat po ulit.

May katanungan lang po ako hehe. Paano niyo po nadiskubre tong akda ko? (Sana
sagutin n'yo) Curious lang po kasi ako. At ano ang naka caught ng attention niyo
para basahin to?

Gusto ko din pong pasalamatan ang mga temptress na to. (Sana wala akong
nakalimutan.) Hindi niyo lang po alam pero napakalaki ng ngiti ko habang binabasa
ko ang mga comments niyo.

clangsproperty

Rona La Rosa

Miyaka89

AlibaiTaib

missshityshit

PrettyAngelPantillo

lil--ian05

HeySuplo

Rose-annPasaritaVice
yanehbabe

sweetkhaleesi

DennyLheDelRosario

AngelizCarreon

Alisalegaspi

MISAkilyn

anneyosh

jue151986

ChristinaGabato

rhodaestologo

Diaayana

Nehan1100

Loulegada

MargaretteZhyla

Cayenneysabelle13

Joijoi5

BbyGeeXXII

jonalie

jarrizaleigalon

MavicDizon

Rona_Young

riri_chi

rosediamondsapphire

tots_riza

FabulousLee3x

iahnnabells

jenjenok

ApoiiLubid

UrSmileIsMyAddiction
baby121213

sHamzkiEALLADO

MJanellaBe

msGreenyyyy

pitifulmuffins

LiesolitteQuendao

felicitylanedespi

Baba09191980

aliyajade06

JujfjfcjcJjjjcjc

dhanseph

jnllmczl

AureliaArce

junamie99

shareenareign

lecharna_12

puritachika

ajenny28

gigglebrat

MahalPenas

aymtheexplorer

misssgrey

gen_laurea

keyEyar

bituinprimo

jhayrhien16

love2lovegirl

loveu0

MaAhriaAndatuan

leirah28
LorenaAlcoriza

GOTATALENTMIND

Almi29Fati25

Sorry po kung may nakalimutan ako. Just let me know na lang po para madedicate ko
sainyo ang sunod na isusulat ko.

The Prisoner
Playing Hard to Get
Be Mine Again

'yan pong tatlo ang pinagiisipan ko pa kung alin ang uunahin kong isulat. Pero baka
matagalan din dahil malapit na ang finals at 6 na subject ang kaylangan gawan ng
research at experiment sa school. Kung pwede lang na wag ng mag aral haha. Jowk
lang.

Sa mga nagtatanong po kung meron story sina Eliot and Axiela. The answer is no
hehe. Pero si Eliot meron si Axiela lang ang wala haha.

Kay ate Jenny (jenjenok) at Rogenna (mSgreenyyyy) at Rona La Rosa, Hindi ko man
kayo kilala personally pero isa kayo sa mga taong naging inspiration ko para
tapusin to. Yung pangungulit niyo sa'kin sa fb imbes na mainis, natutuwa pa ako
dahil kinukulit niyo ako about sa story.

Kay jholly ann din na kaibigan ko, madaya kasi hinintay pang matapos ko to bago
basahin. Thankyou din haha.

Again salamat po. Sana basahin niyo din yung iba ko pang story kung hindi
nakakaabala.

Sa mga naging followers ko. Thankyou din po. Buti nagtiwala kayo sa'kin haha.

T H A N K Y O U A L L !!!

----

Elle Ferrer (ChiksNaBitter)

=================

Biancconcini

Biancconcini say's

"Hindi ka matatawag na maganda kapag hindi ako ang boyfriend mo."

Parang katulad nito.

"Walang silibi ang pagiging magandang lalake ko kapag hindi ikaw ang girlfriend ko.
Kaya bagay tayo." (Wink.)

ABANGAN niyo na lang po ang magiging story ng mahangin na si Sandro. Lol. Wala pa
siyang title pero may naisip na akong plot.
--ChiksNaBitter

=================

Next story

Next story. Nagpapakachix upang mag promote ng story. ^_^

Hi temptress ^__^ Here I am again to promote my next story. I have decided na 'The
Prisoner' ang sunod na isusulat ko for some personal reason. Sana wag kayong
magalit o madissapoint man lang dahil hindi ko inuna ang gusto niyo. Sana basahin
niyo din to (The Prisoner) dahil kung nagandahan kayo sa dalawang nauna (My
Possessive Professor at The CEO's Maid.) Pagagandahin ko din po ang isang to.
Kabanata 1 is already up. Sana basahin ninyo po.

Thankyou po at salamat sa pagtitiwala :)

--Elle Ferrer (ChiksNaBitter)