MODULE II:

BATAYANG KAALAMAN SA KOMUNIKASYON

ARALIN :
1.8 Ang Retorika Bilang Anyo ng Komunikasyon

1.9 Modelo ng Komunikasyon

1.10 Mga Sangkap at Elemento ng komunikasyon batay sa iba’t ibang modelo ng
komunikasyon

Pangkalahatang Layunin:
Sa modyul na ito, inaasahang iyong:
Matutukoy ang mga katangiang modelo ng komunikasyon ayon sa iba’t ibang dalubhasa;
Maipapaliwanag sa sariling pangungusap ang mga elemento at sangkap ng komunikasyon;
Matatalakay ang mga iba’t ibang pamamaraan sa pakikipagkomunikasyon; at
Maipaliliwanag ang mga pagkakatulad at pagkakaiba ng mga modelo ng iba’t ibang dalubhasa.

Sanggunian:
Arrogante, Jose A. 2007. RETORIKA Masining na Pagpapahayag.Mandaluyong City: National Book Store.
Mga Modelo ng Komunikasyon (elcomblus.com)

TALAKAYAN:
ANG RETORIKA BILANG ANYO NG KOMUNIKASYON

Isang anyo ng komunikasyon ang retorika na maaaring gawing pasalita o pasulat. Lagi nang bahagi ito ng
mga pangaraw-araw na trabaho na maaaring formal ang dating tulad ng isang profesor sa kanyang klase, kapag
nagpapaliwanag ng mga konsepto sa mga leksyon o sa mga asaynment; ng isang pari sa kanyang pulpito kapag
naghohomilya; ng isang abogado sa harap ng hurado sa korte; kaya'y imformal tulad ng isang weyter sa kanyang
mga kostumer, ng isang salesman sa kanyang prospektibong kliyente, at iba pang mga pang-araw-araw na
preokupasyon sa buhay o mga sitwasyong kinakailangan ang mga interpersonal na pakikipagrelasyon kung saan
nagbibigay tayo ng maikling pakli o remarks o mga impromptung pagsasalita.

Ang Iba't Ibang Elemento o Varyabol na Umeepekto sa Proseso ng Komunikasyon

Ayon kina German, et al. (1997) may apat ang pangunahing elemento o varyabol ang umeefekto sa proseso ng
komunikasyon: 1) ispiker, 2) mensahe, 3) tagapakinig, at 4) konteksto.

Ang ispiker ang pangunahing komunikador sa pinangyayaring sitwasyon ng komunikasyon. Siya ang
pinanggagalingan ng mensahe. Sa sandali ng kanyang pagsasalita, bilang isang individwal, sinasabi niya ang
kanyang mga personal na pananaw at mga karanasan.

Ang mensahe ang kinapapalooban ng makakatibayang nilalaman ng mga sinasabi kasama na ang mga atityud ng
ispiker at ang mga kahalagahan ng paksa na binuo sa pamamagitan ng mga piling salita at mga konsepto na
maiingat na isinaayos.

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

Ang tagapakinig naman ang tagatanggap o tagainterpreta ng mensahe. Kapartner siya sa pangyayaring
pagsasalita na bago niya gawin ang pakikinig formado na rin sa kanyang sarili ang iskima — ang kanyang mga
nalalaman, ang kanyang mga atityud, at ang kanyang mga interes. Bukod dito, nagbibigay siya ng mga verbal
(komentaryo, tanong, atb.) na reaksyon o fidbak, gayundin, ng mga di-verbal (tumatango, umiiling, ngumingiti,
humahalakhak, humihikab, sumisimangot, atb.). Fidbak ang tawag sa ganitong mga mensaheng ipinararating ng
tagapakinig sa tagapagsalita bago, habang, at pagkatapos ng pagsasalita.

Ang konteksto ang mga kondisyong pinagkakaugnayan ng ispiker at ng tagapakinig tulad ng Iugar na
pinangyayarihan ng pagsasalita, ang mga inaasahang valyung sosyal at mga patakarang kultural na namamagitan
sa sandaling nagkakainteraksyon na ang dalawa.

Samantala, mas definido at detalyado ang mga bagay na ito sa paglalahad ni Verderber (1994) na mga varyabol
sa pagtitermino niya na kinaklasifika niya sa pito:

1) konteksto, 2) ispiker, 3) mensahe, 4) tsanel, 5) tagapakinig, 6) fidbak, at 7) ingay.

Konteksto

Ang konteksto — ang mga kondisyong pinagbabahagian ng ispiker at tagapakinig sa sandali ng

komunikasyon.

May apat na aspekto ito: 1) fisikal, 2) historikal, 3) sikolohikal, at 4) kultural.

Pisikal ang mga kondisyon ng Iugar na pangyayarihan ng pagsasalita. Isinasaalang-alang dito ang 1) lokasyon, 2)
oras, 3) ilaw, 4) temperature, 5) distansya sa pagitan ng mga kasangkot; at 6) kaayusan ng mga upuan.
Dinidetermina sa mga kondisyong ito ang formalidad o imformalidad ng okasyon. Formal kapag ginanap ito sa
isang bulwagang kainan.

Maaari ding madetermina sa pagkakaayos ng mga upuan ang magiging partisipasyon ng mga tagapakinig.
Kung pahelera, pasibo; kung pabilog, aktibo.

Nadidetermina naman ang atmospera sa pamamagitan ng ilaw, oras, at distansya ayon sa iba't ibang
efekto nito. Nagpapaantok ang madilim o malamlam na ilaw; samantalang nansisilaw naman ang madilat.
Nagpapakalam ng tiyan ang mga oras bago mananghalian at nagpapaantok naman pakapananghalian.
Intimado ang magkakalapit na distansya; alyenado ang magkakalayo.

Historikal ang aspekto kapag episodo ang pinangyayaring komunikasyon. May bentahe ito sa mga dating
partisipant sapagkat tiyak na masusundan, ngunit kalilituhan ng mga baguhan.

Sikolohikal ang aspekto ayon sa namamataang paraan ng presentasyon. Napag-aakala ng mga

tagapakinig kung medyo may dinamdam na presyur ang tagapagsalita sa pamamagitan ng tono, lakas at haba ng
boses, gayundin ng antala na nagagawa sa pagsasalita. Sa pagtaas ng boses mapag-aakalang tanda ng pagkainis,
o kaya'y may sumpong ang ispiker. Walang gana naman kaya'y di alam ang sasabihin kung mabagal at may antala.

Kultural naman ang aspekto kapag may pagsasaalang-alang sa kultura ang sistema ng mga
pinagbabahaginhang kaalaman, paniniwala, valyu, simbolo, at beheybyor ng malaking grupo ng tao sa isang
lipunan. Pinagsisilbing gabay/patnubay sa pakikipagkomunikasyon ang mga patakarang panlipunan. Dito
nakaangkla ang uri ng mensahe at ang ikikilos ukol dito sapagkat marapat itong isinasaloob sa itinakdang
konteksto o partikular na grupo ng tao. Itinatakda na ito bago pa man pangyarihin ang komunikasyon. Seryoso
ang pagtrato sa aktibidad kung ginaganap itong formal, samantalang mabiro naman kapag imformal. Maaari din
namang magbago ang mga norm depende sa sitwasyon, kaya'y sa mga di-nakakaalam, natututuhan ito sa
karanasan.

Samantala, bukod sa pangkalahatang kultura ng isang lipunan, may nakapaloob ditong mga partikular na
subkultura na may pinagkakaisahang konsepto tulad sa etnikong grupo, kaya'y pangjender na grupo. May set ng
norm ang bawat isa. Sa Pilipinas, halimbawa, naririyan ang rehyu-rehiyunal at etnikong grupo, ang grupu-grupo

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

ng mga fraterniti, atb. Sa Amerika ang grupu-grupo ng iba't ibang lahi. Nariyan ang African American, Asian
American, Latin American, Mexican American, atb. Kailangang isaalang-alang ang kanilang norm para hindi
makaofensa.

ISPIKER
Pinakahanguan o pinagmumulan ng mensahe sa komunikasyon ang ispiker. Ayon sa kanyang ekspertis at
eksperyensya napag-aakalang nakadepende ang kanyang material. Ito ang humuhubog sa kanyang mga kaisipan
at damdamin. Afektado ang pagsasalita niya ng kanyang mga nakaraan at kasalukuyan, ng kanyang mga
nadarama, ng kanyang buong

kapaligiran. Ito rin ang nagdidetermina ng kanyang mga pananalita at mga paraan ng pagpapahayag nito.

Samantala, ito rin ang basehan ng mga tagapakinig sa kredibilidad ng tagapagsalita; sa kanyang
pagkatao, sa kanyang imahen bilang tagapagsalita. Mas mukhang kapani-paniwala ang tagapagsalita,
kinakikitaan hindi lamang bilang kwalifikado at awtoridad, bagkos, ng pagiging mapakisama at mapagmahal na
tao, walang salang maaalala siya, pagtitiwalang may malawak at tiyak na kabatirang imformasyong naibabahagi
sa mga tagapakinig.

MENSAHE
Binubuo ng mga kahulugan ang mensahe. Ito ang mga idea at damdamin na ipinararating ng ispiker sa
mga tagapakinig sa pamamagitan ng mga simbolo na isinaenkowd at isinaayos ng ispiker para idekowd naman o
mainterpreta ng mga tagapakinig nang maibalik sa pinagmulan.

TSANEL
Ang daan at ang paraan ng paghahatid ng mensahe ang tsanel. Sa pagsasalita ang hangarin sa nakikinig
ng mga tunog ng salita. Kaagapay nito ang mga ekspresyon ng mukha, mga kibit, kumpas at kilos ng katawan na
nakikita naman sa pamamagitan ng liwanag. Pandinig at paningin ang pinakamahahalagang pandama na
sumasagap/pumapansin sa mga mensaheng inihahatid ng tsanel. Gayundin naman ang panghipo kapag
nakikipagkamay at ang pang-amoy kapag nakasagap ng samyo. Mga pandama o sensori tsanel ang tawag sa mga
ito.

Sa paghahatid ng mensahe, maaari itong gawing personal o kaya'y ginagamitan ng mga teknikal na tsanel
gaya ng radio at television, ng telefono o selyula, kompyuter sa paraang internet, atb.

TAGATANGGAP AT TAGAPAKINIG
Layunin sa pagsasalita ang maghatid ng mensahe sa gayon makakuha ng reaksyon. Madali itong
naisasakatuparan ayon sa atityud, atensyon, interes na makinig at malinaw na tagapagsalita ng pagkakaintindi sa
mensahe ng tagapakinig. Dumedepende rin ang unawaan sa komunikasyon sa relasyon ng dalawang
nasasangkot dito na maaaring magkaibigan kaya'y di-magkakilala o magkaaway. Sa relasyong ito nakatuon ang
pagpili sa mga bibitawang salita at ang pagmaniobra sa mga atityud at beheybyor. Madali, walang abog na
natutupad ito sa una, samantalang, maingat may pagbabakasakali sa huling dalawa.

Kailangan ding isaalang-alang sa pagsasalita ang kasarian at kultura ng tagapakinig. Mahalagang

pagtuunang pansin dito ang dulog o approach ayon sa mga pananaw at karanasan ng kinauukulan dahil kung
wawalang-pakundanganin ang mga kaibahan ng mga ito, tiyak magiging mahirap ang resulta.

FIDBAK
Ang respond ng tagapakinig ang tinatawag ng fidbak. Nangyayari ito ayon sa pagkakarinig, pagkakakita
at pagkakaintindi sa mensahe ng tagapagsalita. Ang mga tagapakinig, maintindihan man o hindi, käya'y mamis-
interpret man ang kahulugan ng mensahe, lagi-laging magkakaroon sila ng reaksyon. Dumidepende rin and fidbak
sa paghahatid ng mensahe. Kung personal, madaling mamataan ang fidbak; lalo na iyong mga di-verbal, pagtango
o pag-iling, pagngiti o pagsimangot; pagkunot-noo o pagkakamot, kung teknikal tulad ng radio o television, wala
o kaya'y hindi nalalaman at maaari pang magkaroon ng interaksyon: makapagkukomentaryo o
makapagtatanong.

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

INGAY
Malaking hadlang ang nagagawa ng ingay para lubos na maintindihan at makapagresponde sa mensahe
ng tagapagsalita ang tagapakinig.

Mauuri ang ingay sa tatlo: 1) eksternal, 2) internal, at 3) semantik.

Maaaring tunog o mga bagay na makikita at iba pang maituturing na eksternal na ingay. Nakakadistrak
ang mga ito ng atensyon sa pag-intende ng mensahe tulad sa kariring ng celfon, ang pagtayu-tayo, paggalaw-
galaw ng mga tao, atb.

Internal naman ang ingay kung mismong sa sariling tagapakinig nangyayari ang pagkawala ng atensyon.
Kadalasan mga bagay sa isipan niya ito na umaagaw.

Isang kakaiba o katangi-tanging anyo ng komunikasyon ang retorika sapagkat sa pagpapahayag itinatangi
rito ang isang tao, ang ispiker o ang tagapagsalita. Naghahanda o pinaghahandaan niya ang kanyang mga
sasabihin sa layuning informativ, mapanghikayat, o magbigay-aliw. Kailangang mapagtagumpayan niya ito sa
pamamagitan ng efektibo niyang pagsasalita sa harap ng madla gaya ng sambayanang Pilipino sa panahon ng
eleksyon na may kalayaang mamili ng mga kandidatong iboboto sa pamamagitan ng pakikinig sa mga
plataformang ipinipresenta ng bawat isa na kung maaayunan niya ito at matatanggap, sige; o di naman kaya kung
matututulan niya ito at maitatatwa.

Ilan sa mga modelong komunikasyon ay maituturing nating angkop sa pagtalakay ng proseso ng

komunikasyon at ito ang nagsisilbing patnubay upang malinaw na maipaliawanag sa mga mag-aaral ang
prosesong nagaganap sa komunikasyon. Isa sa mga nakadebelop ay si Dell Hynes ng modelong tumatakalay sa
element ng pakikipagtalatasan at ginamit niya ang akronim na SPEAKING.

Upang maging mabisa, ang komunikasyon, kailangan din itong isaayos. Si Dell Hymes ay nagbigay ng ilang
mungkahi kung paano dapat isaayos ang paggamit ng wika. Ayon kay Hymes, kailangan isaalang-alang ang
konsiderasyon upang matiyak na magiging mabisa ang komunikasyon.

Sosoyolohikal ang kanyang pananaw sa pag-aaral ng pagsasalita na iniaayon sa panagpuang panlipunan

o social setting.

S-etting
P-articipation
E-nd
A-cts Sequence
K-eys
I-nstrumentalities
N-orms
G-enre

SETTING (Saan nag-uusap?)

Sa pakikipagkomunikasyon, ang pook o lugar kung saan nagana pang isapan ay dapat isaalang-alang. Ang
paraan ng pagpapahayag ng mga salitang ginagamit, ang tono at tunog ng pagsasalita ay nag-iiba ayon sa
lokasyon na pinagyarihan ng salitaan. Ang lugar ay may malaking impluwensya sa komunikasyon. Kung hindi ito
isaalang-alang, maaari kang mapagkamalang bastos o walang pinag-aralan.

PARTICIPANTS (Sino ang kausap, nag-uusap?)

Dito isinasaalang-alang ang mga tao o mga taong kasangkot sa komunikasyon. Ang pag-uugali, katauhan,
damdamin, maging ang estado sa buhay, katungkulan, hanapbuhay, gulang, kasarian, paniniwala at pilosopiya sa
buhay ay nakakaimpluwensya sa daloy at paraan pagpapahayag ng nagsasalita at ng kanyang kausap.

END (Ano ang layunin ng usapan?)

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

 Sa component na ito, ang interaksyon ay ayon sa layuning nais matamo sa pakikipagkomunikasyon:
Pagpapahayag o pagbibigay ng impormasyon, pag-uutos, pakikiusap, pagpapahiwatig, pagpapakahulugan,
pagmumungkahi, pagbabahagi ng damdamin, pangarap o paglikha.

ACTS SEQUENCE (Paano ang takbo ng pag-uusap?)

Ito ang tumutukoy sa pagkakaugnay ng usapang nagaganap sa uri ng pangyayari.

KEYS (Pormal ba o impormasyon ang usapan?)

Pagpili ng salitang gagamitin na babagay sa formalidad ng okasyon. Kung pormal ba o impormal ang
usapan.

INSTRUMENTALITIES (Ano ang midyum ng usapan, pasalita ba o pasulat?)

Kailangang ikonsider din ang gamit o daluyan ng komunikasyon. Ang midyum ang humuhubog at
naglilimita sa isang mensahe. Kung mabisang maisasaalang-alang ito, kung gayob, magiging kontrolado natin ang
hugis at lawak o limitasyon ng mensahe sa komunikasyon.

NORMS (Ano ang paksa ng usapan?)

Mahalagang maisaalang-alang ang paksa ng usapan.

GENRE (Ano ang uri ng pagpapahayag?)

Pagsasalaysay, paglalarawan, paglalahad o pangangatwiran?

Isinasaalang-alang ditto ang layunin ng participants. Pasalaysay kung nais magkuwento; Paglalarawan
naman kung nais ipakita o ilarawan ang anyo, katangian, hugis at kulay ng isang bagay, tao, pook, pangyayari o
damdamin. Paglalahad kung nais magpaliwang at magbigay ng impormasyon. Pangyayari naman kung nais
maghikayat, magpatunay, at pabulaan ang opinion, katwiran at painindigan ng iba.

Ang layon sa pagtuturo-pagkatuto ng wika ya pagtatamo ng pangkalahatang kahusayan sa paggamit ng wika

upang makapagpahayag nang mabisa at maiugnay ang sarili sa kanyang paligid. Dapat malinang ang kasanayang
umunawa sa mga salik na personal at salik-sosyal at kahusayang magpaunawa sa mensaheng nilalayong ipahatid
sa paraang angkop, tumpak at katanggap-tanggap sa lipunan at pamayanan.

MGA MODELO NG KOMUNIKASYON

1. ARISTOTELYAN MODEL

Si Aristotle ang itinuturing na kauna-unahang nagpaliwanag sa proseso ng komunikasyon.

Ang modelo sa komunikasyon na ito ni Aristotle ay isa sa mga pinakaunang modelo na matatagpuan sa kanyang
aklat na Rheotic. Ito ay nagpapakita ng linear (linyar) na katangian.

Nagpapakitang linear (linyar) na katangian ng komunikasyon

Ang tagapagsalita ang lilikha ng mensahe at babalangkas nito sa kongkreto at malinaw na paraan
upang maunawaan ng tagapakinig ang nilalahad o nais iparating.

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

 Ang layuninng komunikasyon ay ang tanging maimpluwensiyahan ng tagapagsalita at mabago
nito ang damdamin ng kanyang mga tagapakinig.

Sangkap ng Komunikasyon

Inilalahad ang mga payak na elementong:

Pananalita – tumutukoy sa nagsasalita ( ang nagbibigay ng mensahe).

Mensahe – ang sinasabi

Tagapakinig – ang nakikinig (angtumatanggap ng mensahe)

2. MODELO NI DAVID BERLO

Nakatuon sa mensahe ng isang tao.

Pinapahalagahan ditto ang kakayahan ng

ispiker sa pagbibigay ng mensahe at ang kakayahan ng tagapakinig na ipaliwanag ang naturang mensahe.

May Apat na Elemento ng Komunikasyon

1. Pinagmulan ng mensahe

2. Mensahe

3. Tsanel

4. Tagatanggap

Para kay Berlo, kapag mahusay ang kasanayan sa komunikasyon ng parehong tagapagsalita at
tagatanggap, higit na nagiging epektibo ang paghahatid at pag-unawa sa mensahe. Kung ang guro ay eksperto
sa kanyang larangan, may magandang tinig, may masiglang pagtalakay sa teorya, subalit kung ang mag-aaral
bagama’t matalino, masipag, at litereyt ay walang interes sa tinatalakay na teorya at para sa kanya’y walang
saysay ito, hindi rin mararating ang komunikasyong hinahangad.

Ayon pa rin sa kanya, mahirap matukoy ang kalalabasan ng komunikasyon kaya tinukoy niya ang mga salik
na nakaaapekto rito—kasanayan sa komunikasyon, kaalaman, sistemang panlipunan, kultura, at pag-uugali.

Ang kasanayan ng tagapagsalita ay may malaking gampanin sa kaganapan ng komunikasyon sapagkat

magkakaroon siya ng pagkakataong mailahad ang kanyang layunin o intensiyon, at kakayahang masabi ang
gustong sabihin. Hindi lamang ang pagsasabi ang kanyang isinasaalang-alang kundi paano hahanapin ang tamang
salitang gagamitin na mauunawaan din ng tagatanggap. Ang kagalingan sa paggamit ng wika ay nagbibigay ng
kalamangan sa tagapagsalita sapagkat nakapagsasabi siya at nakapagpapahayag ng mga ideya. Ang kanyang
kasanayan sa komunikasyon ay nagagamit niya sa pagbuo ng tamang gramatika, pagpapaunlad ng malawak na
bokabularyo. tamang paggamit ng tuntunin at batas sa pagsasalita at pagsulat, at paggamit ng koda (verbal o
nonverbal).

3. MODELO NI SHANNON AT WEAVER (1949)

Sina Sannon at Weaver ay tumuklas ng paraan kung paanong higit na mapadadali ang komunikasyon sa
pamamagitan ng kanilang “Mathematical Theory of Communication.”

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

 Batay sa kanilang teorya, ang paghahatid ng mensahe ay nangangailangan ng electronic signal. Ang
kanilang modelo ay binubuo ng information source na pinagmumulan ng mensahe, ang transmitter, ang tsanel,
ang receiver, at ang destinasyon. Isinama rin nila ang ingay (noise) sa kanilang modelo. Ang kanilang pag-aaral ay
isang motibasyon para marating ang kaayusan at katumpakan ng transmisyon at pagtanggap ng mensahe. Ang
kaayusan ay tumutukoy sa bits ng impormasyon bawat segundo na naipapasa. Samantala, ang katumpakan ay
ang kaliwanagan ng resepsiyon sa pagtanggap ng mensahe. Tinawag din itong modelo ng transmisyon sa
komunikasyon. Ipinakita nila ito sa pamamagitan ng dayagram sa kabilang pahina.

Ang pag-aaral nina Shannon at Weaver ay may dalawang oryentasyon. Ang isa ay hinggil sa inhenyeriya

ng transmisyon at resepsiyon. Ang ikalawa ay konsiderasyon kung paanong ang accuracy ng komunikasyon ay
nakararating sa mga tao gayong iba-ibang karanasan at attitude mayroon ang mga ito. Pangunahing Dokus ng
modelong ito ang teknolohiya bilang “source” o pinanggagalingan ng “ingay” sa komunikasyon.

Samantala, ang mga konseptong magkakaiba sa pagitan ng mga uri sa lipunan, kaligirang kultural,
karanasan, pag-uugali, paniniwala, at ng iba pang salik ay maaaring maging sanhi ng ingay o noise sa
komunikasyon.

Sa pagitan ng tagapagpadala at tagatanggap, makikitang diretso ang agos ng mensahe. Datapwa’t hindi
laging ganito, may mga pumapasok na sagabal (noise) mula sa pagpapadala hanggang sa pagtanggap.

Ayon pa sa kanila, ang ingay ay may malaking epekto sa pagkakaunawa ng mensahe. Dapat na malinaw
at malinawag ang anuman pinagdadaanan ng mensahe sa mabisang daloy ng komunikasyon

4. MODELO NI SCHRAMM (1954)

Si Wilber Lang Schramm ang tinaguriang “Father of Communication Study” na nagbigay ng kahalagahan
sa proseso ng encoding at decoding. Parang isang proseso ng two-way circular communication sa pagitan ng
tagapagpadala at tagatanggap.

Kung ang kay Shannon at Weaver ay isang teoryang matematikal-teknolohikal, ang kay Schramm naman
ay sinamahan ng human behavior sa proseso ng komunikasyon. Ipinakita niya ang teorya sa pamamagitan ng
dayagram na ito. Isinama niya ang feedback at Iawak ng karanasan upang tukuyin ang modelo.

At isa siya sa unang gumawa ng modelong nagpakita sa komunikasyon bilang dalawang patunguhan at
ang mga kalahok ay sabayang nagpapadala at tumatanggap ng mensahe. Pinahahalagahan ng modelo ni
Schramm ang reaksiyon dahil ipinahihiwatig kung ano ang interpretasyong ibinibigay sa mensahe ng
tumatanggap nito.

Ayon pa kay Schramm, upang magkaroon ng pagkakaunawaan ang mga kalahok sa komunikasyon,
kailangang nagdadaop o mayroong pagkakatulad ang mga nasasaklawan ng karanasan ng mga kalahok kahit
man lang sa maliit na punto ng kakayahan sa paggamit ng isang senyas na kumon.

Para kay Schramm, ang mensahe ay maaaring maging masalimuot mula sa iba’t ibang kahulugang
ibinibigay/natututuhan ng tao. Ang kahulugan ay maaaring denotasyon o konotasyon. Ang diksiyonaryong
kahulugan o denotasyon ay maaaring pareho sa maraming tao subalit ang kahulugang konotasyon ay maaaring
magkaroon ng maraming kahulugan para sa mga tao batay sa personal na karanasan at ebalwasyon.

Ang kanyang modelo ay nagpapahintulot din sa pagpapakahulugan ng mensahe na may impluwensiya ng

kagamitang pisikal (telepono, telebisyon, mikropono, at iba pa); semantics (distraksyon, gulang, attitude, at iba
pa); at ingay (noise).

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

 Naniniwala siya na ang mga tao ay dapat magkaroon ng komunikasyon sapagkat kailangan nila ng mga
impormasyon tungkol sa kanilang lipunan upang makagawa ng desisyon at pangunahing pangangailangan ang
mga silid-aklatan upang makapag-imbak ng impormasyon.

MGA SANGKAP AT PROSESO SA MODELO NI SCHRAMM

• Ang mga sangkap ng modelong ito ay ang pinanggalingan(source), ang mensahe(message), at ang
tagatanggap ng mensahe(destination).

• Kapag walang magkatulad sa pagitan ng karanasan ng enkowder at dekowder, walang magaganap na

komunikasyon, o magkakaroon ng maling interpretasyon.

Dito inilahad ang kahalagahan ng karanasan upang lubos na maunawaan ng naglalahad at tumatanggap ang
senyas at reaksyong binibigay. Higit na malaki ang nalilikhang ugnayan ng senyas kung may malaking ugnayan sa
karanasan ang dalawang nag-uusap.

IBA PANG MODELO

Ang Symbolic lnteractionist ni George Herbert Mead (1910) na nagsabing ang lawak (extent) ng pag-alam
(knowing) ay lawak ng pagbibigay-ngalan—ang karunungan ay abilidad na bigyan ng Ieybel ang mga bagay na
ating na-eengkuwentro/nakikita.

Ang “Who says what, to whom, in which channel, to whom with what effect” ni Harold Lasswell (1957) ay
tumukoy sa mga elemento ng transmisyon o paghahatid ng mensahe.

Ang “Mediational Theory of Meaning” ni Charles Osgood (1976) na nagpaliwanag hinggil sa kahulugan ng
anumang impormasyon na maaaring tukuyin sa pamamagitan ng tatIong dimensiyon. — ebalwasyon (kung ito’y
mabuti o masama) – lakas (potency) (gaano ito kalakas) — gawain (gaano ito kabilis)

Ang teorya ni Braddock (1958) (nagpalawak sa teorya ni Osgood) na nagbigay ng katanungan hinggil sa
kaganapan ng komunikasyon.

Sa anong kalagayan? (circumstances)

Para sa anong layunin? (purpose)

Para sa anong epekto? (effect)

(kuha mula sa Mga Modelo ng Komunikasyon (elcomblus.com)

PAGSASANAY
Panuto: Ilagay ang kasagutan sa long coupon band lamang.

Isulat ang iyong pangalan at kurso, at ang petsa ng pagsumite.

[Ang pagsusumite ng kasagutan ay sa Abril 7, 2021.]

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan

Gawain Bilang 2
Suriin ang sitwasyon sa ibaba. Tukuyin ang konteksto ng sitwasyon at iangkop sa akronim na SPEAKING ni
Dell Hymes.

Isang estudyante ang pumunta sa opisina ng dekano. Humihingi ito ng promissory note. Hindi ito
makakakuha ng prelim exam dahil wala siyang pambayad ng tuition fee. Tinatanong siya ng dekano kung kailan
siya makakabayad. Ayon sa estudyante, sa susunod na linggo pa siya makapagbabayad dahil hinihintay pa niya
ang padalang pera ng kanyang ama na nasa ibang bansa. Tinitigan siya ng dekano kung kaya't siya ay sumagot
kaagad at nagbigay ng tiyak na petsa upang hindi pagdudahan sa kanyang pangako. Bumalik ang Dekano sa
pagsusulat ng promissory note. Matapos iyon, ibinigay ng dekano ang promissory note sa estudyante upang
makakuha na ito ng prelim exam.

S-

P-

E-

A-

K-

I-

N-

G-

Filipino 12: Mga Natatanging Diskurso sa Wika at Panitikan