SYPNOSIS I

SYPNOSIS I

A total BIPOLAR. Indeed.

They called her nerd and freak just because of her daily attire.
But she don't give any damn at all.
She doesn't care.
She used to it, anyway.
But don't you ever dare trigger her boiling point, for she can make you taste the
pits of hell.
She's not belong to any kind of notorious group, you thought to.
She's just a normal lady who happens to have a lot of connection.
Respected as if she's the boss of all the bosses.
She's a nobody, but not JUST.
Cause she's an angel that could be a demon herself.
So be alert!
Beware!
Don't be deceived by her innocent look.
For she is more than that.
She's Light Violet Kirchhoff.
A lady who owns a captivating, tantalizing fuschia eyes that could turned into a
blue-violet every time she is pissed!
And YOU are invited to witness HER FLAMES!
______________________________

-typos&errors

Please. Don't judge the book by its sypnosis, you still doesn't know what will
happen in the entire story.
GBU~

FAIRY SYLVEON

Sypnosis II

SYPNOSIS II

Si Lei isang babae na kung tawagin nilang nerdo dahil sa kanyang pananamit at
sa malaking salamin na kanyang suot-suot.

But she just always shrugged on what people says about her dahil ika nga niya,
'Paki ba nila sa trip ko sa buhay?'.
 Isa siyang babae na happy go lucky but somewhat mysterious. A total bipolar and
a freaking racer, but that just a secret. No one knows about her being a racer
except her partner, Liam.

May-ari ng school na pinapasukan niya, ang KLV State University and again, wala
ring may alam sa bagay na iyon.
Pero sa hindi inaasahang pagkakataon, mapipili siya bilang isang exchange
student sa isang sikat at prestigious International School.

Doon niya makakasalamuha ang mga taong magpapagulo sa dati nang magulo niyang
buhay.
Sa lugar ding iyon niya mararamdaman ang salitang PAG-IBIG.

Ngunit...

Isang pangyayari ang magpapabago ng lahat at dahilan ng kanyang biglang paglaho

na animo'y isang bula.

Sa muli niyang pagbabalik, panibagong maskara na ang kanyang suot.

Maskarang sumisigaw at naghahanap ng hustisya.
Hustisyang ilalagay niya sa kanyang mga kamay.
Kamay na nangangating mapatikim sa mga maysala ang bagsik nito.
Bagsik na dulot ng kanyang umaalab na galit at paghihinagpis.

Dahil sa kanyang pagpapakitang muli, asahan mo ang kanyang NAG-AALAB NA MADUGONG

PAGHIHIGANTI.

"Buhay ang inutang niyo, kaya buhay din ang magiging kabayaran nito at sa
pagkakataong ito, asahan niyong kàsama na ang interest sa mga sisingilin ko."
-Light Violet 'Lei' Kirchhoff

______________________________

-TYPOS&ERRORS

FAIRY SYLVEON

Author's note

Hello!

PERFECTIONIST hindi mo ito lugar.. kaya sinasabi ko sayo, UTURN ka na lang.

Yun lang, pero kung curious ka..

You're FREE TO GO ON what you've been started. Tuwa ko lang.. ^___^'

Anyway...

Persons, places and events of these piece are all came from my wild fictitious
imagination. Scenes of this piece that might related to the person or places you
knew are purely coincidentally taken.

Reproduction or usage of this work or in any part in any form by any electronic,
mechanical or other means now known or hereinafter invented, including xerography,
photocopying and recording or any information storage or retrieval system are
strictly forbidden without the permission from the said author.

PLAGIARISM IS A CRIME!

So, yeah. That's it.

Hope yah enjoy reading!

Million thanks 😊 😉 😘

Vixen One: Knowing Her

Lei's POV:

"Arrrggghhh!"
"Ahhhhh..!"
"Hmmmmppp!"
"U-ughh!"
Okay. What do you think is happening?
May torturing session lang namang nangyayari. Andito ako ngayon sa headquarters ng
kakilala kong gang, nanonood ng live show.
Gusto kong makakita ng fresh blood eh. And when I say fresh, yun yung tipong
kalalabas pa lang talaga mula sa katawan.
Obviously, I do love BLOOD, lalo na kung ako mismo ang may dahilan ng pag-agos ng
dugong yun. Hmmm.. Yummy!
I'm not a vampire, okay. Or whatever you think I am right now.
I'm just a mere human who happens to love, blood.
Wanna know why?
Pasensya, hindi ko rin alam eh, basta ang alam ko lang ay ang kakaibang excitement
na nararamdaman ko every time na nakakakita ako nito.
Pero hindi nga lang pwedeng pasobrahan dahil gaya nga ng sinasabi nila, lahat ng
sobra ay nakakasama at hindi ako excepted doon.
"Enjoying the view V?" Caden approached me, the leader of the Leonex Gang.
"Very much," I smirked
"Halata nga."
"Now, tell me. Ano namang kasalanan ng gagong yan at ganyan kabrutal ang
pagkakatorture?" tanong ko dito na hindi pa rin ito nililingon
"Attempted rape," he simply response.
Tumango lang ako dito.
"Sino ba ang biktima? To the point na pinipersonal niyo na ang pagpaparusa, dati
naman pinapaubaya niyo lang sa batas ang mga ganitong kaso ah."
"Kapatid ng isa sa mga underlings ko, kaya hindi dapat balewalain."
Hmmm. Kaya pala. Pagdating kasi sa mga members at underlings ng lalaking ito ay
talagang hands on siya. Barumbado nga ito pero kung pagpapahalaga ang usapan ay
wala kang maiipintas dito.

I check the time on my wrist watch. I sighed. Oras na naman ng klase, ba't ba kasi
kailangan ko pang mag aral. Tsk. Umayos na ako ng tayo mula sa pangangalumbaba.
"Aalis ka na?" tanong nito
"Yeah," I replied
"Okay. Ingat sila sayo."
I just waved my hand at him at nilisan na ang lugar na iyon.
Pagdating ko sa school ay wala pang prof. Kaya ub-ob sa mesa ang drama ko. Oo nga
pala.
Do I really have to introduce myself? Nakakatamad eh, but on the second thought,
sige na nga, since wala rin naman akong ginagawa at malapit na rin akong kainin ni
Ka Boredom.
The name is Light Violet Kirchhoff, but they called me Lei or simply V. A
graduating student in KLV State University. A public university na tanging ang
nakakapasok ay pawang yung mga may utak lamang. Parang wala ring sense yung
pagiging public eh. Kailangan mo lang ipasa ang nakakadugong entrance exam ng
school at then viola! Pasok ka na, wala kang babayaring kahit isang duling. In
short, ang school na ito ay parang skwelahan ng mga scholar students. Utak mo ang
puhunan para makapagtapos ng walang ibang pinuproblema maliban sa grades mo. Pero
ang akala ng marami, ay isa lang itong pipitsuging public university na walang
binabayarang tuition fee.
And one more info. Ako ang may-ari ng school na ito. Na hindi nila pwedeng malaman,
kahit na ang mga prof at heads ay walang kaalam alam tungkol sa koneksyon ko sa
school na ito. Kaya safe ako sa special treatment.
Napatingin ako sa harap, may prof na pala. Hindi ko man lang napansin. Di kasi uso
rito ang greetings eh. Wala naman kasing pakialam ang mga prof kung makikinig ka ba
o hindi, dahil ika nga nila, estudyante rin naman ang mamomoblema kung paano nito
ipapasa ang mga exams, and when I say exam, mga nakakadugo ng utak. Kaya karamihan
sa mga estudyante rito ay kung hindi mga nerdos, mga prim and proper. Hindi rin uso
rito ang mga bullies, famewhore o kung anu-ano pang uri ng students na madalas
niyong nakikita sa ibang schools. Dahil ang school na ito ay para lang sa nga taong
may utak pero walang datong.
And here I am, secretly organizing this university. And so far, so good naman.
Boring nga lang.
*kriiiiiinngggg
Sa wakas natapos na rin ang madugong pag aaral, na wala akong natutunan. Mabuti na
lang talaga, nag aadvance study ako kung hindi.. Naku!
"Ms. Kirchhoff..." napalingon ako kay prof ng marinig kong tinawag niya ang maganda
kung apelyido
"Yes."
"The head wants you in his office," anito at tuluyan ng nilisan ang room namin.
Hmm. Ano naman kayang kailangan ng head sa akin? Kahit nagtataka ay pumunta na rin
ako sa opisina nito. Curiosity strikes. Agad akong kumatok pagdating ko roon.
"Come in," I heard the head's voice said.
Pumasok ako at bumungad sa akin ang hindi katandaang lalaki, katulad ko, may
salamin din ito sa mukha. But unlike him, mas malinaw pa sa crystal ang mga mata
ko, pero kailangan ko lang talagang magsuot ng ganito to hide my eyes.
"Pinapatawag niyo raw ako."
"Oh, Ms. Kirchhoff, have a seat. Mabuti at andito ka na." hindi ako nagsalita at
umupo na lang sa bakanteng upuan na itinuro nito.
"Siguro naman ay hindi na lingid sa kaalaman mo ang pagpapadala ng KLV ng
estudyante sa mga elite schools para doon nito ipagpatuloy ang pag aaral,"
panimula nito.
"Direct to the point sir," I frankly stated.
He chuckled at umiling iling "Short tempered as always, Lei."
"You knew me, pretty well, sir. What now?" I cross my arms on my chest at
sumandal. Sanay na naman niyan sa akin. Eversince highschool ay nandito na ako and
I was once a council president way back then kaya talagang kilala na niya ang
pagiging impatient ko.
"Well, pinatawag kita para ipaalam ko sayo na ikaw ang napili ng school na ipadala
sa ibang university this year," he informed.
"Okay." tumayo na ako mula sa pagkakaupo at akmang lalabas na.
"Yun lang ang reaksyon mo?" nilingon ko ito.
"Bakit? May magagawa ba ako para magbago ang desisyon ng school?" balik tanong ko
rito.
"Wala," mabilis nitong tugon.
"Yun naman pala eh. Just send me the information I need," pagkasabi ko niyon ay
tuluyan na akong lumabas.
New school eh. Hmmm.. Let's see what's that school got!
_________________

NAKARAOS DIN!
-TYPOS&ERRORS
FAIRY SYLVEON

Vixen Two: Arfeudson University

Lei's POV:

Ngayon na ang araw na papasok ako sa school na napili ng head. Ang Arfeudson
University. One of the most prestigious school in the world na nandito sa
Pilipinas. Isang international school, meaning iba't ibang lahi ang nag aaral dito.
At ang tuition fee? Deym. Hindi basta-basta. Napailing na lang ako, mayayaman nga
naman. Well, mayaman din naman kami, but I'm not counting myself as one. Sa parents
ko naman kasi yun, effort nila yun at nagkataon lang na anak nila ako kaya
nawiwisikan ako.

I took a deep breathe bago tuluyang inihakbang ang mga paa ko papasok sa
university.

Wearing their uniform na nakakairita, pinilit kong maging casual. Ang ikli kasi ng
skirt, buti na lang may nakaimbento ng knee sacks. Nagmukha tuloy akong koreana sa
ayos ko. Long sleeves with neck tie, short skirt, knee sack at black shoes with
heels. Fucking heels! A combinations of white, magenta and black ang kulay. And of
course, the eye glasses!

Using the map na ibinigay ng head, tinungo ko ang office ng dean dito para kunin
ang dapat kong kunin. Pagdating ko dun, kahit na ayoko at hindi uso sa akin ay
kumatok pa rin ako. Mahirap na magkaroon ng bad impression sa first day.
Hindi naman nagtagal ay may bumukas nito at lumabas ang isang babae na
nakacorporate attire, halatang isa sa mga faculty or maybe, it's the dean? I dunno.

"Ms. Kirchhoff?" tumango lang ako.

"Please come in, the dean are expecting you." oh, hindi pala siya ang dean. Akala
ko siya na.
"I'm the dean's secretary, you can call me Liza." anito habang ginigiya ako patungo
sa isang pinto.

Mute alert on.

Walang imik na sumunod ako rito. Bakit ba? Sabi ni mudra ko, don't talk to
stranger.

Pagpasok namin ay agad kong nakita ang isang lalaki na nakaupo sa swivel chair at
nagbabasa nang hindi ko alam.

"Excuse me, sir. Nandito na po si Ms. Kirchhoff," Ms. Liza informed.

Nag angat naman agad ito ng mukha. "Oh, you're here, I bet ang schedule mo ang
pinunta mo rito." I rolled my eyes mentally because of what he said, ansarap lang
sabihing 'Obviously sir' pero hindi pwede, good impression dapat kaya tumango lang
ako rito bilang tugon. Agad din naman nitong ibinigay kaya walang paligoy-ligoy na
nagpaalam ako rito pati na kay Ms. Liza.

4-A. What's new? Lagi naman.

Tinungo ko na ang magiging classroom ko simula sa araw na ito, salamat sa map at
hindi ako nagkandaligaw-ligaw, sa lawak ba naman ng university na ito. Psh.

Kakatok na sana ako nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang isang
lalaki na I guess, isang prof. Nagulat pa ito nang makita ako pero agad rin namang
nakabawi.

"Your the new student if I'm not wrong," he stated. Tumango lang ako.

"Okay, come in." he open the door wider para makapasok ako at kinuha ang atensyon
ng buong klase.

And. What. The. Fucking. Hell!

Ito ba talaga ang papasukan ko sa loob ng isang taon? Holy shit!

Fucking bitch and bastard are everywhere. Goodluck talaga sa akin. Tsk. May pa good
impression pa akong nalalaman. Hmmm. Pwede naman, kung hindi nila ako bibigyang
pansin. I can stay in the corner.

"Okay. Introduce yourself younglady," prof snapped me out.

"Lei Kirchhoff. 19," I simply said.

"Is that all?" I nodded, then someone raise a hand.

"What it is?" prof asked her.

"Ahm, where's school she came from?" maarte nitong tanong. I sighed. Bakit ba
naiinis ako sa mga taong kagaya niya?
"KLV State University," I answered tried to maintain my calmness.

"Ohhh.."

"Ewww.."

"So cheap, from public.."

They commented in unison with disgust. Psh. Brat and Jerk. Maliban pala sa isang
grupo sa pinakalikod na parang may kanya-kanyang mundo.

''CLASS QUIET!" suway ni prof. Oh, a terror eh. Katacute.

At yun tumahimik din ang akala mo palengke na classroom.

"You can occupy the vacant chair over there, Ms. Kirchhoff," I nodded at tumungo
na sa upuang tinuro nito. Hindi nakaligtas sa gilid ng mga mata ko ang pag-ismid ng
mga magiging kaklase ko kuno.

Good thing is katabi lang ng bintana ang upuan ko. The professor starts his
discussion hangga't dumating ang break time. Hindi na ako nakinig nang makita ko sa
white board ang magiging topic. Nasabi ko na bang advance ang mga itinuturo sa KLV?
Kung hindi pa, now I said it.

Agad akong lumabas ng classroom when the bell rang. Nag aalburuto na kasi ang mga
dragon ko sa tiyan, hindi pala ako nakapag almusal kanina. Hinanap ko ang cafeteria
at agad ko rin naman itong nakita. But I felt disappointed when I see their menu.
Hindi maitatangging mga bigatin talaga ang mga nag-aaral dito. Iba't ibang klase ng
cuisine, pasta at desserts na ang sososyal ng pangalan. Psh. Nakakadugo ng ilong
pati. I ended up, ordering ube cake, grape shake and carbonara. Hindi ko trip ang
mga pagkain nila. Promise. Mas gusto ko pa ang lutong-bahay ni Nanny ko.

Habang abala sa paghahanap ng bakanteng upuan ay hindi nakaligtas sa pandinig ko

ang mga bulung-bulungan ng mga stupidents na andito sa caf.

"Di ba siya yung galing sa public?"

"Paano kaya yan nakapasok dito?"

"Baka scholar.."

"May bago na namang mabubully.."

"Kawawa naman, mukha pa namang weak.."

And the bulungan goes on, hindi ko na lang ito pinansin at talagang gutom na ako
and luckily I find a vacant table na nasa sulok. Perfect spot for me.
Patapos na ako sa kinakain ko nang biglang mag-ingay ang mga stupidents. I looked
up and saw a group of girls entering. A famous eh, and of course a total biatch.
Halata naman eh, mula sa suot na parang kinapos sa tela at make up na mas maganda
pang tingnan ang isang canvas ng taong walang alam sa pagpinta kesa sa mga mukha
nilang dinaig pa ang coloring book ng isang five years old. Hindi po ako nanglalait
ah, I'm just describing them.

Mula sa grupo ng mga babaeng kakapasok ay napabaling ang paningin ko sa babaeng

nakatayo ngayon sa harapan ko and I was stunned by what I see.

This girl in front of me is the perfect description of beauty. Simply yet

captiviting. I cleared my throat at inayos ng bahagya ang salamin ko. Siguro
napansin niyang wala akong balak magsalita kaya ito na ang unang umimik, pagkatapos
akong titigang mabuti.

"Your the new student, right?" umupo ito sa kaharap kong upuan. I just nodded at
her.

"I'm Sheena Khera Fortley, by the way," she extended her hands at me.

"Lei Kirchhoff," I said as I accepted her hand for a shake hand.

She smiled. " Mind if I join you here?"

I shrugged. "I don't." then I continue eating my remaining foods and so she is.

_____________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Three: Friend?

Lei's POV:

Khera offered me a tour but I declined it. I preffered to be alone at this very
moment lalo na't inaantok ako. Since, two pa ang next class namin, humanap ako ng
lugar na pwedeng matambayan, yung hindi masyadong crowded.

Dinala ako ng mga paa ko sa rooftop ng isa sa mga building dito. Agad akong
naghanap ng lugar na magiging kumportable ako, at hinayaang marelax ang katawan ko.
I was about in my way to dreamland when an annoying sounds interrupted my deep
slumber to be. I scan the place and there I found out na hindi na ako nag iisa sa
naturang lugar. A group of bitches and a nerdy na halatang binubully.

What's new? With this kind of elite school that brat is everywhere, hindi na
nakakapagtataka.

Tinignan ko ang nerd na pinagtutulungan ng mga bruha. I sighed. Hindi ko ugali ang
makialam sa buhay ng may buhay lalo na't hindi ko ito kilala.
But the scene in my front make me want to interfere, but I'm too lazy to move, then
all of a sudden, an idea popped into my mind. I smirked.Mukhang may pagagamitan ako
nang mga koleksyon ko ah..

Slowly, I took it from my bag. Mas lalong lumawak ang pagngisi ko ng makitang
nagkakagulo ang mga ito, na para bang kating-kati na itong makalaya.

'Easy babies, makakalaya na kayo. But first, my mission muna kayong dapat isagawa.
And that is to get rid of those bitches. Accomplish your mission and you'll get
your freedom.'

Binuksan ko ang dalawang maliit na kahon na kinalalagyan nila at maingat na tinaboy

ang mga ito patungo sa kinaroroonan ng mga bruha.

Agad din naman itong nagtakbuhan sa direksyon ng mga bruha and then I start
counting in my mind.

Napatakip ako sa dalawa kung tenga sa lakas ng mga tili nila pero ganun pa man ay
hindi ko maiwasang hindi matawa sa mga itsura nila. Wapoise mga dude. Nag-unahan pa
silang bumaba habang tili pa rin ng tili.

"Kyaaaaahhh! cockroaches! Oh my gosh!"

"Ewwww! Rats! Go away from me!!"

Yeah, you read it right. Ipis at daga lang naman ang laman ng mga kahong dala ko.
Psh. Ang aarte. Ayan tuloy, wala na ang mga collection ko.
Pag-iispirementuhan ko pa naman sana ang mga yun. Kung anong blood type meron sila,
eye color, skin type and I'm not kidding! I'm serious, alam niyo naman siguro ang
nagagawa ng isang curious, di ba?

Nilapitan ko si nerd at mukha siyang ginahasa ng isang batalyon sa itsura niya.

Punit-punit ang uniform gulo ang buhok at mga pasang nagsisimula ng maging
kapangalan ko.

"Hey.." I called her. Hirap naman itong tumingin sa akin. I heaved a sighed bago
ito tinulungang tumayo at inayos ito ng pagkakaupo, then kinuha ko ang first aid
kit ko sa loob ng bag ko.

Kung akala niyo'y masyadong malaki ang bag ko, pwes dyan kayo nagkakamali, maliliit
lang talaga ang mga kahong iyon kaya nagkasya.

"A-ako na..." siya na pilit na inaagaw ang ointment sa kamay ko.

"Okay. Sabi mo eh." ibinigay ko sa kanya ang ointment saka tumayo.

"Diyan ka muna, may kukunin lang ako." paalam ko sa kanya at hindi na siya
hinintay na sumagot pa.

Pumunta ako sa locker area, sa pagkakaalam ko may extra akong uniform doon. Pwede
naman niya siguro yung pagtyagaan kesa dun sa kanya na punit-punit.

Abala ako sa paghahanap sa locker na para sa akin nang may tumawag sa pangalan ko.

"Hey! Lei.." nilingon ko ito and it was Khera.

"Mabuti na lang at nakita kita rito, sabay na tayong pumunta ng room ah," aya niya
at sumabay sa akin

"Ah.." pano ko ba sasabihin sa kanya na may babalikan pa ako sa rooftop. Huminto

ito kaya napahinto na rin ako.
"Ayaw mo ba akong maging kaibigan?" malungkot na tanong nito.

"Naku, hindi sa ganun, kasi may pupuntahan pa ako sa rooftop."

"Ano namang gagawin mo roon?" halata sa mukha nito ang pagtataka. Sasagot na sana
ako ng magsalita ulit ito.

"Di bale, samahan na lang kita."

"Sigurado ka?" tumango ito. Well, mukhang hindi naman siya katulad ng mga bruhang
iyon. Kaya tumango na rin ako. Nang makita ko ang locker ko ay agad kong kinuha ang
spare uniform na andun saka sabay kaming pumunta ng rooftop.

Nadatnan namin si nerd na nakasandal sa isang pader at nakapikit ito. Tapos na pala
niyang lapatan ang mga pasa at galos niya. Buti na lang hindi ganun kadami.

"Is that.. Krislynn?" Khera asked to no one at agad lumapit kay nerd na Krislynn
daw ang pangalan.

"Hey, what happen to you?" nagmulat naman ito ng mata at kahit na nakasalamin ito
na kagaya ng sakin ay kita ko ang panlalaki ng mga mata nito.

"M-ms. S-sheena.. A-no po.." napakunot ako ng noo ng umuutal itong nagsalita, alam
kong hindi iyon dahil sa sakit, dahil ramdam ko ang takot niya ng banggitin ang
pangalan ni Khera. Ano namang nakakatakot kay Khera?

Nakamasid lang ako sa kanila, still confused on what's with Khera at ganun na lang
ang reaksyon ni nerd.

"They bullied you again?!" halata sa boses ni Khera ang inis. Marahan namang
tumango si Krislynn. Kris na nga lang, mahaba na masyado pag may Lynn pa.

"Arggh! Those bitches!" oh, galit na siya niyan?

"A-ahm.. Ms. Sheena, okay lang naman po ako."

"No, you're not! Look at you, and please, cut the 'Ms.', it's too formal" she
hissed.

"Okay po----"

"And stop Po-po me, geez.. We're just in the same age." reklamo pa nito. Napailing
na lang ako.

Lumapit na ako sa kanila at inabot kay Kris ang dala kong uniform.

"Change," I simply said. Agad naman niya itong tinanggap.

"S-salamat.."

"And stop stammering." psh. Kung mautal kasi akala mo kung sino yung kaharap.
Tumalikod na ako sa kanila.

"Where you goin'?" Khera asked.

"Home."

"Magdiditch ka?" I just shrugged at tuluyan nang nilisan ang rooftop.

Nakatanggap kasi ako ng text mula kay Caden. May street fight daw'ng magaganap sa
isang iskinita mamaya, na hindi rin kalayuan sa condo ko. And I'm going there to
watch some live. Syempre hindi ko sasabihin kina Khera iyon.
Hmmm. I can already smell BLOOD.

_________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Four: Wanton Clique

Khera's POV:

Wala kaming nagawa ni Kris kundi ang sundan na lang ng tingin si Lei. She looked
like a nerd but she doesn't act like one. The way she's speak and the way she
moved, ang layo sa pagiging nerd. Nilingon ko si Kris na tapos ng magbihis.

"How did she knew that you're here?" I asked her pero umiling lang siya.

"Hindi ko rin alam, bigla na lang siyang sumulpot kanina nang magsitakbuhan sina
Candice."

Mabuti naman at hindi na ito nauutal. Pero anong sinabi niya? "Nagsitakbuhan? What
do you mean by that?"

"Kasi, Sheena.. kanina may biglang nagdagsaang ipis at daga rito, kaya ayun, takot
at nandidiri silang bumaba."

"Saan naman nanggaling ang mga iyon?"

"Nagtataka nga ako eh, bigla na lang nagsulputan."

Nakakapagtaka nga naman. I scan the whole place and my eyes stop on the thing that
can possibly answer our curiosity.
"Let's go."

"Where?"

"Wanton Clique HQ."

"Anong gagawin natin dun?"

"To find out something, I believe na hindi coincidence ang pagkakaroon ng ipis at
daga rito kanina kundi sinadya, and I wanna know who's behind it."

"Okay."

Walang katok-katok kaming pumasok ni Kris sa tambayan ng gang ng pinsan ko. Nagulat
pa nga sila sa biglang pagbukas nito.

"What the hell!"

"Holy fucking shit!"

At kung anu-ano pang mura ang lumabas sa mga bibig nila.

"Sheena naman, uso kayang kumatok," sarkastikong usal ni Carl. Carl Wilheim Davy,
my cousin's bestfriend.

"The hell I care about knocking."

"What are you doing here, Sheena? You're not supposed to be here."
I rolled my eyes on what my cousin said. The great Ayamme Rude Arfeudson. Yeah,
obviously, he's the son's owner of this university.

"I wanna see something, and that something can be seen on that monitor." turo ko sa
monitor kung saan naroon ang mga camera footage ng buong univ.

"Anong meron dyan?" singit na tanong ni Evan. Evan Steve Montero, ang isip bata sa
grupo nila.

"Malalaman niyo rin kung hahayaan niyong makita namin ito."

"Psh."

I grinned on what Rude's reaction, that only mean one thing, it's a yes. Agad akong
lumapit sa kinaroroonan ng monitor na nakakonekta sa lahat ng mga CCTV system sa
buong school. I zoom the taken footage on the rooftop kung saan kami naroon kanina,
saka ko nilingon si Kris na tahimik lang na nakasunod sa akin.

"Anong oras kang dinala sa rooftop?" inayos muna nito ang suot na salamin bago ako
sinagot.

"Around 12, after lunch." tumango ako and skipped the time before the exact time
Kris said. Nag-intay pa kami ng ilang minuto bago nagkaroon ng pagbabago sa
monitor.

May isang babae ang dumating at nang izoom ko ito, nagkatinginan kami ni Kris. It's
Lei, she'd settle herself in a corner na parang matutulog? Ilang minuto pa lang ang
lumipas mula ng pumikit ito ng biglang dumating ang grupo nina Candice at hila-hila
ng mga ito si Kris.

Irritation is visible all over Lei's face nang magdilat ito ng mga mata. Nung
simula ay tahimik lang itong nakamasid hanggang sa nagpakawala ito ng malalim na
buntong hininga, then suddenly she smirked. May kinuha itong kung ano sa loob ng
backpack nito at nang mailabas ito, we saw two small boxes. Again, nagkatinginan
kami ni Kris, could it be? Siya kaya ang may gawa nun?

Mukhang tama nga ang hinala ko, dahil nang buksan nito ang mga kahon ay agad
lumabas ang mga insektong iyon.

"What the.."

"Damn.."

"Woww.."

Kanya-kanya sila ng reaksyon pero ang pinakanakakaiba ay ang reaksyon ni Evan.

Amuse na amuse po ang bata.

"Pfffttt..."

Sabay kaming napatingin kay Alex. Claude Alex Bunsen, ang pinakatahimik sa grupo
nila. Is he silently laughing? I think so, and that's a one hell miracle. Minsan
lang yan nakikisali sa usapan, lalo na kung hindi naman ito ganun kaimportante,
well maliban na lang kung ang bagay na iyon ay nakakuha ng interest niya.

"Wow.. dude. Tawa ka nga ulit." buyo ni Harry dito. Harry Von Moon, ang
pinakamalandi sa lahat ng malandi.
Tumayo na ako.

"We're done, alis na kami," paalam ko.

"Yun lang ang pinunta niyo rito?" Carl asked.

"Yeap, curious lang naman kami kung saan galing yung mga insektong iyon na nagtaboy
sa mga bitch na yun."

"Wait, sino pala yung cute na nerd?" Evan asked.

"The new student."

"Ohhh..."

________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Five: The Leader

Rude's POV:

Another boring day. Tsk.

"Here's your order, sir. Enjoy." nilapag nito ang order ko. Andito ako sa isang
caffe, having a breakfast. It's weekend kaya walang pasok. Busy ako sa pagkain when
a familiar nerd caught my attention. Wait, saan ko nga ba siya nakita?

Oh, yes. Siya yung nerd sa footage na tinignan nina Sheena noong isang araw. She
ordered at sa mismong counter na ito naghintay, halatang kakilala niya yung
cashier.

"Sabi ko na nga ba, dito ka lang namin makikita eh." nilingon ko ang nagsalita.
It's Carl with the others.

"What are you doing here?"

"Following the leader," Evan exclaimed.

"Tsk."

"Uy! Si cutie nerd yan di ba?" tinuro pa ni Evan ang kinaroroonan ni nerd na
nakikipag usap pa rin sa kahera, lumingon naman dito ang iba at tumango.

"Wai----" naudlot ang kung anumang sasabihin sana ni Harry ng may nagsipasukang mga
armadong lalaki at kanya-kanyang tutok ng mga armas nila sa aming mga customer at
ang dalawa sa kanila ay lumapit sa counter.

"WALANG KIKILOS NG MASAMA KUNG AYAW NIYONG MASAKTAN!"

Psh. Watta line. Nagkakagulo na rito sa loob ng caffe, nagpapanic na ang mga
nagkakape, pati na rin yung ibang empleyado.

Kanya-kanya namang pwesto ang mga goons ngunit gayunpaman ay kapansin- pansin ang
pagiging kalmado ni nerd na andun pa rin sa counter at nakatingin lang sa dalawang
armadong lalaki na nasa harap na nila ng cashier.
" ILABAS ANG PERA! LAHAT!" sigaw na utos ng isa sa mga goons kina nerd.

Hinagod ito ng tingin ni nerd mula ulo hanggang paa, then mula paa pabalik sa ulo
saka ito nagsalita.

"Kuya Taba, ano na pong oras ngayon?" napakunot ang noo ko. Nagawa niya pang
magtanong? Hindi ba siya natatakot? To think na may nakatutok na baril sa kanila
tapos siya ay kalmado lang na nakapangalumbaba sa counter?

"Pasado alas siyete ng umaga, bakit?" what the hell.

"Exactly, Kuya! Magkano sa tingin mo ang kita ngayon ng isang simpleng caffe sa
ganito kaagang oras, to think na bilang lang sa daliri't paa ang mga nagiging
customer and mind you kabubukas lang po ng cafe na ito." umiling-iling ito. "Gagawa
lang din naman kayo ng krimen, sana naman siniguro niyong datong talaga ang
makukuha niyo, hindi yung kakarampot lang." pambihira, nagawà pang magbigay ng
advice.

Nagawi naman ang tingin ko sa mga nakaitim na mga lalaking tahimik na pumasok mula
sa fire exit at kanya-kanyang punta sa likod ng mga goons na hindi ng mga ito
namamalayan.

"Wal----" hindi natuloy ng goons na mukhang siya ang leader ng grupo nila, ang kung
anumang sasabihin sana nito nang mawalan ito ng malay dahil sa ginawang paghatak ng
isa sa mga lalaking nakaitim sa batok nito, ganun din ang ginawa ng iba pa sa mga
goons na natira na ngayon ay hila-hila na ng mga ito.

Umayos na ng tayo si nerd at saka lumapit dun sa lalaking nakaleàther jacket na

itim at tinapik ang balikat nito, then lumabas na ng caffe.

The guy turn his head back and forth then asked the cashier. "Wala namang nasaktan
di ba?" wala naman sa sariling tumango lang ito.
"Andami niyang sinabi." she murmured pero rinig naman namin. The guy chuckled.

"Well, that's her, but only if the situation asked her, anyway.. Gotta go, kaya mo
na naman dito di ba?" the cashier nodded.

"Thanks."

"Anytime. Dalhin na ang mga yan." baling nito sa mga kasama.

"Yes boss.." then they leave the place with the goons on their hands.

"What. A. Scene." Harry muttered

"Yeah." they all agreed.

Pagkaalis ng mga ito ay nawala ang tensyon na bumabalot sa loob ng caffe at bumalik
na rin ang pagiging maaliwalas ng paligid. Umurder na rin sina Harry at
ipinagpatuloy ko na ang naudlot kung pagkain.

"Any plan, dude?" Carl asked.

"About what?"

"About for today, any sched?"

"Nothing."

"B. K. tayo," Evan suggested.

'' Ano namang gagawin natin dun, walang fight," Carl hissed.

"Gecko Club House na lang tayo!" what do you expect? Its Harry the flirt ang
nagsuggest.

"Sulohin mo, pinaglihi ka kasi sa tuko!" reklamo ni Evan.

"Hoy! hindi ko na kasalanang masyado akong hot at gwapo." nakangising sagot ni

Harry dito. Evan just pouted.

Isang isip-bata at isang malandi, ang hirap pagsamàhin.

"Where do you think, Alex?" Carl asked him.

"Racing Hell." simpleng sagot nito.

"May race? Anong oras?"

"Five. Sharp, this afternoon."

"Is there still a vacant slot?" I asked Alex.

"Dunno, lemme check," he said. Alex has a connection in Racing Hell, kaya madali
lang sa kanya ang kumuha ng impormasyon. Ilang tap lang sa phone niya ang kanyang
ginawa saka muling nag-angat ng mukha.

"There's still two, wanna join?"

"It's fine with me." I shrugged.

"Ayun! Sasali si leader!" Evan exclaimed.

"Tss.''

______________________________

-Typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Six: Racing Hell

Rude's POV:

Nakakabinging hiyawan ang pumupuno ngayon sa RH. Iba't ibang uri ng tao ang mga
nandito. Mula sa simpleng racer o gangster hanggang sa mga bigating taong may
kaugnayan sa black market at black kingdom, kung saan lahat ng hindi mo nanaiising
makita ay nandun na, yan kung ikaw ay isang hamak na inosente but if you're not and
you used to it already then it'll be nothing new.

Ang Racing Hell o RH naman ay ang lugar kung saan nagaganap ang mga illegal drag
race na pinamamahalaan syempre ng isang makapangyarihang tao sa black world.

"Dude, your bike is ready," Carl informed me.

"Thanks."

"Cliff hanger, dude." tumango lang ako sa sinabi ni Alex.

"Exciting," I murmured.

"Ten racers," he added.

"Oh, nakompleto pala," Harry, na tumango-tango pa.

"Same racers?"

"No, one newbie."

"Ohhh.." they muttered.

The announcer, announced that the race will about to start, kaya nagsipaghanda na
kaming mga racers.
Pumunta na ako sa lane ko at nakita ko roon ang magkatabing Suzuki GSX-R600 pero
magkaiba ng kulay.

Nilapitan ko ang kulay pula at chineck ang bawat parte nito. Habang nagchecheck ay
may naramdaman akong isang presensya na papalapit sa gawi ko. No, sa kinaroroonan
pala ng kulay black-violet na sports bike. His aura is quite new to me. It must be
the newbie Alex pertaining to. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakahelmet na
siya.

May isang babaeng nakaminiskirt at boxer bra ang pumagitna sa lane and then she
positioned herself and started giving us a signal, kaya umayos na ako't inihanda na
ang sarili, ganun din ang mga katunggali ko.

At the count of three, kanya-kanya na kaming start ng mga engine namin

Two.. ready and..

One!!...

Bang!!!

Gooo!!!

Each racers has their own tactics and style, so do I. Halos lahat ng manunuod ay
kanya-kanyang bet at halata na rin ang pagiging desperado ng ibang mga racers, but
not me na sanay na sa ganitong kompitisyon.

I lesser my speed ng maramdaman kong parang may kakaiba sa unahan. My instinct

wasn't wrong, dahil kita ko ang isa-isang pagtumba ng mga naunang racers at ang
pagkahulog ng mga ito sa bangin. Did I already said na bangin ang nasa makabilang
gilid ng daang tinatahak namin ngayon? If not, now I said it. Pero hindi naman
namamatay ang mga nahuhulog doon dahil may net na sasalo sa kanila sa baba, kaya
nga tinawag ang race na itong cliff hanger. At dahil nahulog na ang iba dahil sa
langis na ikinalat sa daan na hindi talaga halata, lumingon ako saglit sa likuran
ko para makita kung ilan na lang kaming natira. And damn, we're just the two of us,
ako at ang newbie! Hmm. Mukhang may binatbat din pala ito eh.

I focus myself on the road and make my senses more alert para sa mga posibleng
inilagay nilang mga obstacle at traps upang mas mahirapan ang mga racers.

We're on the final lap and ahead ako kay newbie, at dahil nga nasa zigzag pa kaming
part ay paniguradong mahihirapan talaga siyang ungusan ako.

Di na magkamayaw ang mga nanunuod sa amin.

I was about to scream victory ng matigilan ako sa ginawa ni newbie. Isinampa niya
ang bike niya sa isang natumbang punong kahoy na siyang nagsilbing tulay nito upang
matawid niya ang pagitan ng kinaroroonan niya patungo sa mismong finish line. And
that what makes him a winner!

And me, the leader of the well-known gang, 'Wanton Clique' lost in the battle for
the very first time! Damn it!!

I just can't believed it! Who is that guy?

Pumunta na ako sa kinaroroonan ng gang.

"First time, dude," bungad nila sa akin with a smirk on their faces, ganun din si
Alex.

"At last, you found your match."

"Tsk!"

"Tenemus un nuevo campeon!" basag ng announcer sa namumuong katahimikan. Hinanap ng

aking paningin ang taong iyon, gusto kong makita ang mukha nito at makilala ang
kauna-unahang tao na nakatalo sa akin. And there he is.

"ENHORABUENA!" bumaling sa kanya ang announcer. "What do you want us to call you?"

"Zorra.."

What the hell!

________________________________________________________

Tenemus un nuevo campeon (We have a new champion)

Enhorabuena (congratulation)

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Seven:Zorra

Rude's POV:

Zorra? What kind of codename is that? At bakit hindi niya tinatanggal ang helmet
niya? Tsk!

"Grabe dude, hayop din sa porma iyang nakatalo sayo ah," Carl said habang
nakatingin pa rin sa Zorra na iyon.. "All black ang gago."

"Psh." hindi ko rin tinatanggal ang paningin ko sa kanya, gusto kong makita ang
mukha niya. Kinakausap pa rin siya ng announcer.
"Zorra is a spanish word," biglang salita ni Alex.

"Wow, paano mo nalaman yun dude," mangha naman tanong ni Evan dito.

"Kasi hindi siya kagaya mong stupido," kantyaw naman ni Harry dito. Napailing na
lang ako, ayan na naman sila.

"Makastupido to, bakit ba ikaw genius!" I sighed at bumaling na lang kay Alex.

"Then, what Zorra in English?" I asked.

"Vixen." he simple replied na ikinakunot ng noo ko.

"But vixen is a what they called in the female wolf, right? And if someone used it
as a codename, it must be a girl," Carl butt in.

"Yeah, kaya obviously, that Zorra is a woman," Alex said as a matter of fact. Just
like what the heck!

Agad kong naibalik ang paningin sa Zorra'ng iyon at ayun siya patungo na sa bike
niya, mukhang aalis na ito. At halata nga sa way ng paglalakad nito na isa itong
babae. Damn! Isang babae ang nakatalo sa akin?! Fucking Shit!

Lei's POV:
"Akala ko ba, off limit ang illegal world sayo?" bungad ni Andro sa akin. Leandro
Bunsen, isa sa mga namamahala sa Racing Hell. I just shrugged.

"Bored." makaalis na nga rito, tapos na rin naman ang game.

"Aalis ka na? How about your prize?" I looked at him with a 'you knew already where
to put those money' look.

"Yeah. yeah, why should I forget, you have this so called golden heart." he teased.
I glared at him kahit alam kong hindi niya ito nakikita, agad ko rin kasing isinuot
muli ang helmet ko.

"Oo na, idadagdag ko na lang ang 5M sa orphanage mo, by the way, nagtatanong ang
mga member ng council kung gusto mo bang maging official racer dito sa RH?" sabi
nito na agad din namang binawi.

"Opps! I forgot again, di pala uso sayo ang mapabilang sa kahit na anong grupo."

"Tss... Ulyanin."

"Uy, hindi kaya, sadyang gwapo lang," nakangising turan nito.

"Saan banda?" and now it's my turn to smirk nang humaba ang nguso nito. Childish!

"Ansama mo, kaibigan ba talaga kita!"

"Psh. Whatever. Gotta go." I bid.

"Okay. See yah when I see yah!"

Habang naglalakad ako patungo sa kinalalagyan ng bike ko ay nilibot ko ang paningin

sa kabuuan ng Racing Hell. Tama nga si Andro, talagang dinadayo ang lugar na ito.
Siguro kung walang ear bud ang tenga ko at wala ring helmet, malamang kanina pa
sumabog ang eardrum ko sa lakas ng hiyawan at tilian ng mga tao rito. Then suddenly
I felt someone looking at me. Pinaka-nakakaibang tingin sa lahat ng nakatingin sa
akin, kaya I tried to find those person and my eyes settled on a man na alam kong
sa kanya nanggaling ang kakaibang tingin na iyon. Hmm. Siya ang nakalaban ko sa
final lap kanina, pa easy-easy kasi ang gago, kaya ayan talo. He underestimated me.

Kung hindi malakas ang pakiramdam niya, hindi niya malalamang nakatingin din ako sa
kanya, dahil nga nakahelmet ako. But I think he's not an ordinary racer, dahil nang
magtagpo ang mga mata namin ay kaagad niyang iniwas ang sa kanya, ibig sabihin
naramdaman niyang nakatingin na rin ako. But it's not my business anymore, what the
fuck ever kind of person he is. At isa pa hindi naman yan ang pinunta ko rito.
Andito ako para i-test drive ang bagong bigay ni mudra na babei ko. Award ni mudra
sa akin dahil sa pangunguna ko sa klase, and yeap! Lahat ng achievement na nagagawa
ko sa skul may katumbas. You think magpapakahirap ako for nothing? Hell no!

Ini-start ko na ang babei ko at pinaharurot iyon palabas ng RH. Tinahak ko ang daan
papunta sa lugar ng isa pang gago sa buhay ko. Si Liam. William Bunsen, twin
brother of Andro, na kagaya niya isa ring childish.

Kung si Andro ay nasa illegal, si Liam naman ang legal. Professional license racer
ito, like me. Actually, we're partner and good thing about Liam, nagiging matinong
tao ito kapag nasa raceng track na kami, pero pag nasa labas. Wag ka nang umasa.

Pagpasok na pagpasok ko sa kuta nito ay muntik na akong mapatalon sa biglang

pagsigaw nito.
"LIGHT VIOLET KIRCHHOFF! BAKIT DI MO SINABING PUPUNTA KA SA RH?!" rinig sa buong
unit ang boses nito. I raised my left brow to him.

"Who you?" dumeritso na ako sa kusina nito at naghanap ng lalamunin. It's past
dinner already.

"Andaya naman kasi eh, dapat sinama mo ako," nagdadabog itong sumunod sa akin. I
look at him.

"Ano bang pinuputok ng butsi mo?"

"Ano pa nga ba, eh di yung hindi mo pagsama sa akin sa RH nga," sagot nito.

"Alam mo ba kung ano yang sinasabi mo? Baka nakakalimutan mong kilala ka sa
larangan ng karera at isa kang propesyonal, tapos pupunta ka sa illegal drag
race?''

"Ikaw din naman ah! Isa ka ring pro sa racing!" napangisi naman ako sa tinuran ng
batang nasa harap ko.

"Correction! Isang secret racer na malaking advantage para sa akin and that's what
makes me a media free, eh ikaw? Sekreto ba ang pagkakakilanlan mo? Di ba hindi,
kaya magtiis ka sa isang private place."

"Uso kaya ang disguise." ayaw talagang paawat ng isang to.

"Hala sige, pumunta ka dun, may maaabutan ka pa." sarkastiko kong anas dito habang
kagat kagat ang pizza na siyang bukod tanging ready to eat na nakita ko sa kusina
nito.

Mas lalo lang humaba ang nguso nito kapagkuwan ay kumuha na rin ng slice ng pizza
at nakanguso pa ring kinain iyon.

"Oo nga pala, may naka-schedule ba?" tanong ko rito tungkol sa legal race na
sinasalihan namin.

"Wala." simpleng sagot nito.

I nodde and finished my slice.

"Ano na namang pangalan ang ginamit mo sa race kanina?"

"Zorra."

"Oh, inispanyol mo lang."

"Yeap. Nag-ispanyol kasi yung announcer dun eh, kaya ayon. Teka, pano mo nalaman na
galing ako ro'n?"

"Si Andro nagsabi."

"Tsk." Oo nga pala. Ba't ko nga ba nakalimutan na pinaglihi sa inahing manok ang
dalawang to. Putak ng putak.

_________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Eight: Meet the Wanton Clique

Lei's POV:
Papunta ako ngayon sa cafeteria to grab some foods, nakalimutan ko kasing magbaon,
late nagising eh.

With my usual attire, pumasok ako sa caf at diretsong tumungo sa counter but before
I could finally get there, a bunch of clotch ang humarang sa akin, alam mo yun,
clown na bitch.

Huminto ako at tumingin sa mga mukha nila. Napakunot ang noo ko sa mga nakikita ko,
di ba ang clown nakakatawa? Ba't ngayon nakakairita. Nakataas ang mga kilay ng mga
ito habang sinusuyod nila ako ng tingin.

Magsasalita na sana ang isa sa kanila ng may biglang sumigaw sa maganda kong
palayaw.

"Lei! Andito ka lang pala." nilingon ko ito and it's Khera, hinihingal pa ito, sa'n
ba to galing?

"Bakit?"

"Halika, may ipapakita ako sayo." aya nito tapos walang sabi-sabing hinila ako nito
sa wrist. Tss. Gutom na ako eh. I sighed.

Dinala niya ako sa isang sulok na bahagi ng cafeteria, mabuti naman, akala ko
lalabas kami ng caf eh.

Sa table na pinagdalhan niya sa akin, may nakaupo ritong babae, hindi ko maaninag
ang mukha nito dahil bahagya pa itong nakayuko at natatakpan ng ilang hibla ng
buhok ang mukha nito.

"Kris.." tawag dito ni Khera, saka naman ito nag-angat ng mukha.

"Andyan na pala kayo," sagot ng Kris daw.

"So... Lei, what can you say?" tanong ni Khera na nagpataka sakin.

"Huh?"

"Oh my G! Don't tell me, hindi mo na tanda si Krislynn?" she exclaimed

exaggeratedly.

"Krislynn?" naguguluhan ko pa ring sambit. It sounds familiar though pero ang alam
ko lang talaga ay wala akong kakilalang Krislynn ang pangalan.

She rolled her eyes. "Krislynn, yung nerd sa rooftop, remember?" she said with a
'duh' tone.

Ah. Okay. Now I remember. Siya yung pinagtulungan last week na umabala sa siesta ko
sana.

"Ohh.."

Tumaas naman ang kilay niya. "Yun lang? 'Oh' lang ang masasabi mo sa ginawa kong
pagmake-over sa kanya?" tinignan ko lang si Khera ng 'anong gusto mong maging
reaksyon ko' look.

Nakanguso at padabog naman itong umupo sa harap ni Kris na ikinailing ko na lang.

"Kasi naman eh.." she murmured.
"Hey! Sheena!" sabay kaming tatlo na napalingon sa pinanggalingan ng boses. Isang
grupo ng mga lalaki ang nakita kong patungo sa gawi namin.

"Hey ladies.." the one of them that look like a playboy greeted us. Tumaas naman
ang kilay ni Khera nang makita ang mga ito.

"What are you doing here?" mataray nitong tanong.

"Magsiswimming siguro," pilosopong sagot nung isa sa kanila. Khera just rolled her
eyes at bumaling sa amin.

"Don't mind them, they're just a bunch of psycho."

"Grabe ka naman, Sheena. Sa gwapo naming ito!" agad namang kontra nung isa. Hindi
lang pala ito mukhang playboy, para rin pala itong lobo, puno ng hangin ang
katawan.

Katulad ng sinabi ni Khera, hindi ko na sila pinansin at sinimulan ng lamunin ang

pagkaing nasa harap ko. Treat daw ni Khera eh, at hindi ako tumatanggi sa grasya!

"Hello, cutie! I'm Evan.." biglang sabi ng lalaking tumabi ng upo sa akin. Mukha
siyang isip-bata!

"Lei." tugon ko at nagpatuloy na sa pagkain. Gamit ang peripheral vision ko, nakita
ko itong ngumuso. Confirmed! Childish nga.

Yung dalawa sa kanila ay tumungo na sa counter and the remaining three ay umupo sa
mga bakanteng upuan dito sa table namin.

"Bakit ba kasi kayo nandito, eh may sarili naman sana kayong table roon." rinig
kong reklamo ni Khera. Samantalang si Kris naman ay tahimik lang ding kumakain.
Pasimple kong sinulyapan ang dalawang tanging 'Psh' at 'Tsk' lang ang tugon kay
Khera.

And based on my observation, I guess silang dalawa ang silent type ng grupo nila
pero mas kapansin-pansin ang malakas na aura ng isa sa kanila na may kulay abo na
buhok and it's feels really familiar to me. Hmm.

"Here you go.." the playboy-look said habang nilalapag sa lamesa ang mga binili
nilang pagkain. "At your service," dagdag pa nito.

"Chibugan na!" biglang salita naman nitong katabi ko sabay kuha ng pagkain.

"Umayos ka nga, Evan. Para kang patay gutom," sita nung kasama ni playboy-look
kanina sa pagbili. And as expected, Evan the childish just pouted his lips.

"Ansama nito, para kakain lang eh."

"Shut up." ayon nagsalita na rin ito. Pero anlamig ng boses, dude. At familiar
talaga yung aura niya eh. Saan ko nga ba yun naencounter?

"Ito naman, ang sungit. Di ka pa rin ba nakamove on dun dude?" playboy-look teased.
Sinamaan lang naman ito ng tingin nito kaya ayun tumahimik.

"Ano ka ngayon." Evan teased.

Lihim akong bumuntong hininga saka itinuon ko na lang muli ang buong atensyon ko sa
pagkain at hindi na ang mga ito pinasin.

_______________________

-TYPOS&ERRORS

Short and lame update for you dude! 😄

FAIRY SYLVEON

Vixen Nine: Unexpected Bonding

Lei's POV:

The dean announced that classes are cancelled due to the something school's
concern.

Uuwi na sana ako, when Khera dragged me AGAIN, goin' to the place that I don't know
where and since wala naman akong nakaschedule na gagawin ay hinayaan ko na lang
itong kaladkarin ako.

And now, nandito kami ngayon sa isang sulok na bahagi ng school na napag alaman
kong tambayan daw nung grupong lumapit sa amin kanina sa caf. Actually hindi pa
kami nakakapasok, andito pa kami sa labas at akmang bubuksan na sana ni Khera ang
pinto ng pigilan ko ito.

"Anong gagawin natin dito?"

"Tatambay." she shrugged at tuluyan na ngang pumasok. Nagkatinginan na lang kami ni

Kris, na tahimik lang ding nakasunod sa amin. We both shrugged at sumunod na lang
din kay Khera sa loob.
Pagpasok namin ay bumungad sa amin ang mga lalaki na may kanya-kanyang mundo ngunit
nang makita kami ay sabay-sabay ding natigilan ang mga ito. Well, maliban pala kay
'familiar aura' na prente lang na nakahiga sa couch habang may nakasalpak na
earphone sa magkabilang tenga at nakapikit ang mga mata. Psh. Pacool amfuts.

Si Evan ang unang nakabawi at agad lumapit sa amin o tamang sabihin ay sa akin?

"Cutie, nandito ka rin. Nice." bakit ba cutie ang tawag nito sa akin? I hate pet
names. Tsk!

"It's Lei, not cutie or anything else." and as usual, he just pouted.

"But you're cute," he reasoned.

"Stop calling me names childish," I said sternly at tumabi ng upo kay Kris.
Nakakangalay kayang tumayo.

Bagsak ang balikat na bumalik si Evan sa ginagawa at wala akong balak alamin kung
ano man iyon. Ganun ba talaga kabig deal dito ang pagtawag sa aking cutie? Para
maging ganyan ang reaksyon nito? Tsss.

Sumandal na lang ako sa sofa at ipinikit ang mga mata, but still open ears to
listen their conversation.

"Anong ginagawa niyo rito, Sheena?" those cold voice again.

"Makikitambay and you don't have a choice kundi to let as stay as long as we want."
Khera is really have a multi attitude. Bipolar na parang hindi. Tsk.
"Tss!" he hissed.

I really wonder kung anong koneksyon ni Khera sa mga lalaking ito.

"So, what's the plan?" another voice spoke and I guess, if my memory reminds me
right, it was the Playboy-look voice.

Ngayon ko lang naisip. Si Evan lang pala ang kilala ko sa kanila by names. It's not
that I'm interested though.

"What do you mean?" another voice, maybe one of those two guys na hindi ko pa
narinig magsalita. Alam ko na kasi ang mga boses ng tatlo sa kanila, and that is
Evan, Playboy- look and Familiar aura. Kaya kahit na hindi ko nakikita kung sino
ang nagsalita, by hearing their voices, I can easily identified who's who.

"Let's do something fun."

"Like what?" excitement is visible on Evan's voice.

I can felt the smirked of playboy's face by hearing Evan's question.

"Oh. Oh! I don't like that smirked plastered on your face, Harry." so, Playboy's
name is Harry eh.

Before Harry can talk again, my phone rang na nagpaantala sa kanya sa pagsasalita.
I open my eyes and took my phone out on my long sleeves pocket at tiningnan ang
caller. It's Liam. Ano naman kayang kailangan nito?
"What?"

"Hello din sayo, Lei..." I rolled my eyes mentally.

"Whatever, what yah want?"

"Haha. Chill. I heard you're class are cancelled."

"Then.."

"Just wanna know if you want some fun and killed your boredom there."

"Like?"

"Joyride or food trip?"

"I'll take the latter."

"As expected. Haha."

"Tsk. Just pick me up."

"Okay. Haha. I'll be there asap."

Psh. I ended the line and looked up. Doon ko lang napansin na lahat sila ay
nakatingin sa akin.

"What?" I asked sabay tayo. Kanya-kanya naman silang iwas ng tingin. Problema ng
mga ito?

"Where you goin', Lei?" Khera asked.

"Gonna kill---"

"WHAT?!" they reacted in chorus. At kita ang pagkagulat sa mga mukha nila, pati rin
yung mga tahimik lang. Nagtataka naman akong tumingin sa kanila. Bago pa ako
makapagtanong if what's wrong with them, sabay-sabay naman silang nagsalita ulit.

"PUMAPATAY KA?"

"SINO PAPATAYIN MO?"

"BAKIT MO NAMAN PAPATAYIN?"

"TALAGA? PASAMA!"

Sa kanilang lahat, ang sinabi ni Evan ang naiiba. Kaya napabaling naman dito ang
mga mata nila.
"What?" anas naman nito na kunwari naiirita saka lumapit sa akin.

"Tara na nga cut--- este Lei."

And again, may humihila na naman po sa akin. Ayos to ah.. don't forget to note the
sarcasm. Psh.

_______________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Ten: Childish's Fears

Lei's POV:

Hila-hila pa rin ako ni Evan papuntang parking lot nang bigla siyang huminto at
bumaling sa akin.

"Saan nga pala tayo pupunta?" napafacepalm na lang ako sa tanong nito. Ang lakas ng
loob manghila, tapos di pala alam kung saan tutungo.

I hit his head irritatedly. "To hell, stupid."

Nauna na akong naglakad sa kanya at naupo sa isang bench na naroon.

"Masakit yun ah." reklamo nito sabay tabi ng upo sa akin. Hindi ko ito pinansin at
patuloy lang ako sa pagmamasid sa mga paroo't paritong mga sasakyan.
Magsasalita na sana ito ulit ng pigilan ko ito.

"Just shut up and wait if you really wanna go with me," I hissed that just earned a
pout from him. Tsk! Bakit ko nga ba ito hinahayaang sumama?

Bago pa ako makahagilap ng sagot sa sarili kong tanong, an Aston Martin color white
stopped right infront of us. From inside, lumabas ang isa pang isip-bata.

"How could you do this to me, Lei? After of all the things I've done and sacrificed
for you, nagawa mo pa rin akong lokohin? Tell me, tell me! What's wrong with me?
Please, I beg you, ako na lang... Ako na lang ulit.." naningkit ang mga mata ko sa
kalokohang ginagawa nito. May paluhod-luhod pa itong nalalaman. Kaya ayan,
nakatanggap ng isang malupit na batok at 360° na pingot mula sa akin. Gumawa ba
naman ng eksena, andaming alam eh. Tsk!

"Aray! Aray! Aray! Aww..! Stop it! It hurts, Lei...!" reklamo nito habang pilit na
tinatanggal ang kamay ko na pumipingot sa tenga niya.

"That's what you've got for pissing me off."

"Pissing you? Ang sabihin mo, hindi mo lang alam ang ibig sabihin ng salitang fun."
nakangusong anas nito.

I rolled my eyes. "Whatever, let's go." pasakay na sana ako sa shot gun seat nang
may pumigil sa akin.

"Hey, Lei. What about me?" tanong nito. Muntik ko ng makalimutan na kasama ko pala
ito.
"Pakamatay ka." I simply said at tuluyan nang pumasok sa loob ng sasakyan.

I heard Liam laughed real hard bago ko pa tuluyang masara ang pinto. Psh. Ang
babaw. I saw them talk for a while saka kanya-kanya nang sakay. Si Liam sa driver
seat at nasa likod naman si Evan.

FANTASY RIDE? "Anong ginagawa natin dito?" tanong ko kay Liam.

"Magsashopping siguro," pilosopong sagot nito.

Sinamaan ko ito ng tingin, na hindi naman nito binigyang pansin at bumaba na, ganun
din si Evan na mukhang tense? Problema naman nito?

"Let's go! Promise, masaya sa loob." aya nang excited na si Liam. Nauna na itong
pumasok at ibinigay sa valet ang susi ng kotse nito. Yeah, may valet po rito.
Period. No whys.

"A-ahm.." nilingon ko si Evan nang mapansin itong parang may gustong sabihin.

"C-can I just s-stay here or r-rather, I'll just g-go home." kumunot ang noo ko
pagkarinig sa utal-utal nitong sinabi. Hindi pa rin nawawa ang pagiging tense nito.
What's wrong with this man?

"You see, baka kasi nakakaisturbo lang ako sa inyo, sa date niyo." rason pa nito
which never buy me. I know na hindi yun ang talagang dahilan nito kung bakit ayaw
nitong pumasok sa loob at gusto kong malaman kung ano man iyon.
"Palusot mo dude, let's go." sabi ko na lang at hinila ang nanlalamig nitong kamay.
Seriously?

Wala na itong nagawa kundi ang magpahila na lang sa akin. Sa higpit ba naman ng
pagkakahawak ko sa kanya. Paniguradong mamumula ito mamaya.

"Antagal niyo naman." himutok ni Liam sa amin. Tinaasan ko lang ito ng kilay.

"Oh! Pinagbili ko na kayo." sabay abot nito ng dalawang ticket na ride all you
want.

"Tara na! Doon muna tayo." tiningnan ko ang ride na tinuturo nito.

"Seriously, Liam. Carousel talaga." hindi ko makapaniwalang sambit dito.

"Yeap," he said popping the 'p'. "Mukha namang masaya eh." dagdag pa niya.

"No. Ayoko. Ikaw na lang kung gusto mo, tutal isip-bata ka naman eh."

"Ang kj talaga nito. Bahala na nga kayo riyan." sabi niya at tumungo na nga sa
kinaroroonan ng carousel.

Napailing na lang ako saka bumaling sa katabi kong walang imik. Pagtingin ko rito,
namumutla na ito. Isa pa tong kanina pa nagiging weird eh.

May mali talaga sa kanya and my instinct says na may kinalaman ang lugar na ito
kung bakit nagkakaganyan ang lalaking ito.
Nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng lugar and one booth caught my attention.
Agad kong hinila si Evan na wala sa sariling nagpapaubaya lang sa akin.

Tinungo ko ang ticket booth ng ride na gusto ko. Amazing Race, kunti lang ang nasa
pila kaya agad kaming nakakuha ng slot. By pair ang race kaya kasama ko si Evan.

Sasakay na sana ako sa sports car na ginagamit sa race when Evan stoped me.

"L-lei.." nautal na naman ito kaya agad akong napalingon dito. Bakas sa mukha nito
ang pinaghalong takot, lungkot at pangungulila.

Sabi ko na nga ba eh. I sighed.

"Evan, I know we're not that close to say this thing but I can't help it. By
looking at you right now. I know there's something wrong. I can see a different
kind of emotions in your eyes pero mas nangingibabaw ang takot dito. Ano man ang
dahilan ng takot na iyan, isa lang ang masasabi ko. You need to face it, to conquer
it. Alam kong mahirap pero wala namang mawawala kung susubukan mo di ba?"

"How can you be so sure?"

I shrugged. "I just knew it." I smiled at him nang makita ko siyang dahan-dahang
tumango matapos bumuntong hininga ng malalim. Uy, wag kayo, maraming nagsasabi na
may magic daw ang ngiti ko, at mas lalo pang lumawak ang pagkakangiti ko nang nauna
na itong sumakay sa sasakyang gagamitin namin for the race. Alam niyo yung sasakyan
na ginagamit sa bump cars? Kalook alike niyon ang sasakyang ito.

Pumwesto na ako sa driver seat and waited for the go signal.

__________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Eleven: Escaping while Saving

Lei's POV:

Know what? Marathon ang drama ko ngayon. Why? Obviously dude, may humahabol sa
aking mga unknown creatures! Kanina pa itong mga to eh, ayaw talaga akong tantanan.
I sighed.

Wondering who's chasing me and why they're chasing me?

It's because I'm gorgeous and awesome! Okay. Sabi ko nga, wala talaga akong talent
magpatawa.

Pero yung seryuso? Dumaan lang naman ako sa kuta raw nila and they said na wala
daw'ng nakakalabas dito ng buhay! Dahil wala daw silang hinahayaan na sinumang
trespasser na makaligtas dito. Psh! Mga kalokohan nila.

Kaya 'eto ako ngayon, takbo nang takbo. Wala ako sa mood makipagbangasan. Tsk. I
just don't wanna waste my precious time on a bunch of weaklings at isa pa I'm
already out of time! May race pa akong dapat puntahan at kanina pa ring nang ring
ang phone ko na I'm sure as hell na si Liam ang tumatawag.
Aish! I really need to get rid of them and get out of this effin place.

Nag umpisa na rin akong pagpawisan, ikaw ba naman almost an hour nang tumatakbo,
tingnan natin kong hindi tatagaktak ang mga pawis mo.

Napahinto ako sa pagtakbo nang sa pagliko ko sa isang kanto ay may nakita akong mga
men in black. Kung ang humahabol sa akin mukhang mga cannibal, ito namang nakaitim
mukhang mga pro. Professional killers!

Rude's POV:

"WHAT THE HELL! Anong nawawala ang kambal!" napalingon ako sa pinanggalingan ng
boses. Si ate pala na bakas sa mukha ang sorbrang pag aalala. At ano raw?

"What happen?" I butt in.

"The twins are missing, lil' bro.''

"How come? Di ba mahigpit ang pagbabantay sa kanila?"

Tumango ito bago nagsalita uli. "The twins bodyguard has been beaten up at hanggang
ngayon wala pa kaming ideya kung sino ang kumuha sa kambal , it's been three hours
ago since we found the guard's unconscious body!" naghehestirekal na ito.

"Hon, calm down, kumikilos na ang mga tauhan natin para hanapin ang dalawa."
pagpapakalma ni Kuya Leo sa asawa nito.

Well, hindi ko siya masisisi, they're her kids after all. Kinuha ko ang cellphone
ko sa bulsa and dialled the gang's number. I think I need to help them find my
niece and nephew.

It tooks three rings before someone answered it. Inunahan ko na itong magsalita. "I
need your help. The twins had been kidnapped." and end the line. They already know
what to do.

Lei's POV:

"AYUN siya!" agad akong napalingon sa sumigaw, na ngayon ay papunta na sa

kinaroroonan ko. Aish! Bahala na nga. Tinakbo ko ang kinaroroonan ng mga nakaitim
na suit na mga lalaki at dinagit ang dapat dagatin. Haha. Watta term. Dagit. Para
naman akong isang lawin sa lagay na ito. Napailing na lang ako. Nakuha ko pa
talagang magloko sa sitwasyong ko ngayon na lalo ko pang pinalala dahil sa
pakikialam ko sa bagay na labas naman sana ako.

Takbo lang ako nang takbo habang hatak-hatak ang dalawang bubwit hanggang sa
nakakita ako ng isang kubo, kaya agad akong pumasok doon, hila-hila pa rin ang
dalawa at kung sinuswerte ka nga naman. May basement at nakabukas ito. Kahit na
weird ay walang pagdadalawang isip na pumasok ako roon at agad na sinirado ang
pinto saka siniguro ring nakalocked ito.

Pagbaling ko sa dalawa ay hindi ko ito makita. Paano ba naman, eh ang dilim. Psh.
Stupid me. Kinuha ko ang phone ko sa bulsa at ginamit ang munting ilaw na nagmumula
rito upang maaninag ko ang dalawang bubwit.
Nang makita ko sila ay... okay. Parehong naghahabol ng hininga. Napakamot na lang
ako ng kilay.

Habang hinihintay na mabawi nila ang tamang paghinga ay nilibot ko ang kabuuan ng
basement. Nagbabakasakaling may makitang switch ng ilaw kung meron mang source ng
electricity dito and viola! Meron nga!

Ini- on ko ito and I totally amazed on what I saw when the light take the whole
place! Damn. Is this for real? Pero mamaya na muna ang mga ito. Yung mga bubwit nga
pa pala.

Bumalik ako sa pinag iwanan ko sa kanila at nakitang mukhang okay na naman sila.

"How dare you dragged us that way!" agad na singhal sa akin nung isa sa kanila.
Katacute.

"Sorry naman, I got carried away, you know." cool kong sagot dito. Not minding his
deadly glares. Bata pa ba talaga to? Makaasta eh.

"Carried away, my ass." oh, kita niyo na.

"If I know, you want to kidnap us too. Tell me, what org you belong?" what the!
Seriously? At anong org ang pinagsasabi nito?

"Hoy bubwit! Maghunus-dili ka nga diyan sa mga pinagsasabi mo, at anong org huh?"

"Tsk!" What the heck. Is this kiddo really is real?

"Kuya, stop it. Mukha namang hindi niya tayo sasaktan eh." mabuti pa itong isa.

"She looked weak." okay. Sinabi ko bang okay itong isang to? Pwes, binabawi ko na.
Tawagin ba raw akong weak. Pasalamat talaga 'tong mga ito at hindi ako pumapatol sa
bata. Psh!

Tiningnan kong maigi ang dalawa. Hmmm. Kambal siguro itong dalawa, magkamukha eh.

"Mukhang okay na naman kayo. So, care to explain what happened?" turan ko.

"What if we won't." aba't antapang talaga nito, eh anliit-liit naman.

"Okay. Madali naman akong kausap eh. See that door?" sabay turo ko sa pintong
pinasukan namin kanina. "Alam kong nasa taas pa ang mga MIB na gustong kumuha sa
inyo. I can easily open that and drag you two out, so that they can find you and I
have all the time in world to get out of this place not minding some bubwit."
nakacross arm kong sabi. Akala niyo ah. Kahit ang cucute niyo, hindi ko magagawa
yun? Which is hindi naman talaga.

"F-fine, we will tell you, just don't do that." I smirked on what I heard.

"Good! Now, tell me..."

"Obviously, they want to kidnap us." he said as a matter of fact.

"Alam ko po na kikidnapin kayo, kaya ko nga kayo dinagit di ba. Ang gusto kong
malaman kung bakit kayo kikidnapin?"
"They want us to make as a bait." the little girl said.

"Bait? Bakit naman?" nakakunot noo kung tanong ulit.

The boy just shrugged. "We don't know the reason why, yun lang ang narinig namin
mula roon sa kanila."

"Hmmm.. Ano nga palang mga pangalan ninyo?"

"I'm Kenyha and he's my twin brother, Kenjhie. Ikaw po ate nerd, anong name mo?"

Makanerd to ah. " Light, call me Light."

Tumungo ulit ako ro'n sa nakita ko kanina at ramdam ko naman ang pagsunod ng kambal
sa akin.

Damn... Ano bang lugar ito at may ganitong mga bagay dito. Nang hawakan ko ang isa
sa mga ito ay di ko napigilang mapabahing sa kapal ng alikabok na bumabalot dito.
Mukhang matagal nang hindi nagagawian ng kung sinumang may ari ang lugar na ito.

"What kind of place is this? Why there's a lot of different combat weapon here?"
Kenjhie asked curiously.

"I dunno either."

"I always saw Dad, holding a knife like that." biglang salita ni Kenyha habang
turo-turo ang mga nakahilerang mga dagger sa isang bahagi ng dingding.

"You sure?" tumango lang ito sa tanong ng kuya niya.

Hmmm. Kung ganon, hindi pala ordinaryong elite ang pamilya ng kambal na ito. Ang
buong akala ko ay simpleng kidnap for ransom lang ang dahilan nang pagtangkang
pagdukot sa mga ito dahil sa mga itsura nito na mga mukhang bigatin. But I think I
was wrong.

Panay ang kamot ko sa ilong ko habang isa-isang pinagmamasdan ang mga gamit
panlaban na maayos na nakahilera when I remember something. Oh Shit!

Agad kong tiningnan ang oras sa wrist watch ko at ganun na lang ang panlulumo ko
nang makita kung anong oras na. Wala na. Hindi na talaga ako makakaabot pa sa race.
Tiyak na kanina pa nag aalburuto si Liam doon. I sighed. At pinagpatuloy na lang
ang pagtitingin tingin sa mga weapon habang iniisip kong paano makakalabas sa lugar
na ito ng maayos. Ramdam ko pa kasi hanggang ngayon ang presensya ng mga lalaking
iyon sa labas.

"A-a-achooooo!" lintek na allergy to oh.

________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twelve: Twins Fam'ly

Lei's POV:
I sighed deeply nang sa wakas ay natakasan na rin namin yung mga lalaking humahabol
sa amin.

"Now tell me, saan ko kayo maaaring ihatid?" baling ko sa dalawang bubwit.

"In our place, of course." supladong sagot ni Kenjhie. I crossed my arms in my

chest.

"Yeah right, in your place. As if naman alam ko kung saan ang kuta niyo," sarcasm
is visible in my voice. Kung hindi lang talaga ako papatayin ng konsensya ko,
kanina ko pa iniwan 'tong dalawang ito, lalo na itong supladong lalaking bubwit.
Psh!

"Alam niyo po ba ang lugar na ito?" Kenyha butt in at ipinakita ang isang card na
may nakasulat na address.

Tinignan ko ito. Okay. Sabi ko nga, hindi basta-basta ang mga batang ito. A village
exclusive for a multi-billionare family lang naman ang address na nasa card. And I
can't deny the fact na rito rin nakatira ang mga magulang ko.

Mukhang makakauwi ako nang wala sa oras nito ah. Tsk! Pagminamalas ka nga naman
talaga eh.

"Yeah. I know this place. Come on, ihahatid ko na kayo para makapagpahinga na rin
ako." turan ko at agad namang tumalima ang dalawa.

"YOUNGMASTERS!" bungad ng guard na nasa harap ng mansyon na nakasulat sa card. It

means andito na kami sa tirahan ng kambal at isa lang ang masasabi ko. WOW. Ang
yaman at ang daming nagrorondang MIB.
Kita ko ang agad na pagbunot ng guard sa 'walkie talkie' nito. Haha. Parang ganun
kasi eh, hindi ko alam kung anong tawag dun. Radyo ba yun? Ewan. Basta yun na yun.

Mukhang binabalita na niya sa loob na andito ang kambal. Hindi nga ito
magkandaugaga sa pagsasalita habang panay ang sulyap nito sa dalawa.

Hmm. Mukhang safe na naman itong dalawang bubwit, maybe it's time for me to get out
in the picture.

Rude's POV:

"HANGGANG ngayon ba ay wala pa ring balita sa kambal?" ate keep on asking that same
question for how many times already.

"Ginagawa na po namin ang lahat para mahanap sila, Empress," butler Eric said with
respect.

"Go ahead, Eric. Just inform us on any news you'll get." utos dito ng asawa ni ate.

"Yes---" naputol ang sasabihin sana ni butler Eric nang may biglang pumasok.
"Emperor, Empress! Nakita na po ang mga youngmasters." agad nabungad sa amin ng
guard na pumasok.

Bigla namang napatayo si ate sa kinauupuan dahil sa narinig. ''Where are they?"
tanong nito.

"Mom!" sabay kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses.

"Oh my God. My babies!" mangiyak-ngiyak na sambit ni ate at agad na sinalubong ng

yakap ang dalawa.

"How are you? Did they hurt you two?"

"M-mom, c-can't b-breath.."

"Hon, losen up, hindi na sila makahinga." awat ni kuya sa kanya.

"Opps, sorry babies, I'm so worried and got carried away at the same time."

"Tsk. That line again," Kenjhie hissed.

"Why kiddo? At teka, sino nga pala ang nakakita o nagligtas sa inyo nang
mapasalamatan namin ng mommy niyo."

Pansin naman namin ang paglinga-linga ni Kenyha na para bang may hinahanap ito.
"Where is she?" kapagkuwang anas nito.
"Who's she, baby?" ate asked.

"Ate Light."

"And who's that Light?"

"Some weird and freak creature," Kenjhie said.

"Kuya! Don't called her that way. She's the one who saved us after all." saway dito
ni Kenyha.

"Tsk!" tanging tugon ni Kenjhie rito.

"So, you mean baby, this Light is the one who helped you?"

"Yes, Mom. But she's no where to be found."

"Hey, You." turo ni Kenjhie sa guard na naghatid sa kanila rito sa loob ng mansyon.
"Where is she?" bossy na tanong nito.

"Ang ibig sabihin niyo po bang sabihin young master ay yung babaeng kasama niyo
kanina?" pagkukumpirma ng guard dito na ikinatango lang nito.
"Pasensya na po, pero bigla na lang po kasi siyang nawala eh," sagot nito.

"Heard that, sis." baling nito sa kakambal.

Kenyha just pouted her lips and suddenly yawned.

"Oh my, My babies are tired, come on babies. Let me take you to bed." aya ni ate sa
mga anak niya at giniya ang mga ito paakyat.

''I want you to find that girl who saved my twins, butler Eric." baling ni kuya kay
butler na hindi pa nakakaalis. "I want to thank her in any way possible."

"As you wished, Emperor." tugon nito at nagpaalam na kasama ang guard. Nagpaalam na
rin si kuya sa akin na pupunta munang Empire.

Sumandal ako sa couch na kinauupuan ko at kinuha ang phone sa bulsa and dialled my
bestfriend number.

"Hello, dude."

"Quit finding them, they're already here,'' I said to him.

"Oh, mabuti naman kung ganun."

"Yeah."

"Anyway, dude. Hang out daw tayo, sabi ni Harry."

"Okay, same bar." I end the line.

"Rude..." lumingon ako sa pinanggalingan ng boses.

"Yes.."

"I'm having a business trip and sayo ko iiwan ang university since ro'n ka naman
nag-aaral," diretsong sabi nito.

"What the. Seriously, Dad," I asked in disbelief.

"Yes, but no worries. You just need to maintain the well-organized system there and
the rest, ang ate mo na ang bahala," I sighed in relief. Akala ko pati mga paper
works, ipapagawa eh. It's sucks signing a bundle of papers, you know.

"Okay," I said. Tinapik lang nito ang balikat ko at umalis na.

Organize the university huh. Hmm, I guess, it'll goin' to be fun. I smirked.

Lei's POV:

"Princess Violet!" para namang nakakita ng multo si manong guard. Ganun na ba

nakakagulat ang makita ako. I sighed.

"Manong, bunganga niyo po, baka mapasukan ng langaw."

"Ah-eh.." napailing na lang ako. Halos hindi na ito magkandaugaga sa pagbukas ng

gate.

"Relax, Manong. Hindi naman ako nangangagat eh," biro ko rito.

"Ah, pasensya na princess. Hindi lang talaga ako makapaniwala na kusa kayong
pupunta rito sa mansyon."

Yeah. Right. Hindi talaga ako pumupunta rito nang walang mahalagang dahilan.
Nakakasura yung way ng pagti-treat nila sa akin. Akala mo kung ano akong isang
babasaging bagay. Psh.
"I just dropped by, Manong," I simply said.

"Ganun ba, teka.. Tatawagin ko muna ang----"

"Opps. Wag. pagod po ako at gusto ko na talagang magpahinga at hindi ko po yun

magagawa kung malalaman nila na nandito ako. Ako na pong bahalang mag approach sa
kanila mamaya." putol ko rito.

Tumango naman siya. "Sige po, kayong bahala." I smiled at him.

Pumasok na ako sa loob at tinungo ang daan patungo sa hardin. May tree house kasi
roon, kaya do'n na lang ako magpapahinga.

Saktong pagdating ko sa tree house ay tumunog naman ang phone ko. Patay. For sure
si Liam ulit ito. Bubungangaan na naman ako nito panigurado. At dahil wala ako sa
mood, I decline it at nagsent na lang ng message rito. I yawned... Watta day I
have.

____________________

Feel free to comment and vote 😊😊😉😉

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirteen: Her Life

Lei's POV:

Nagising ako dahil sa pagkalam ng sikmura ko at doon ko lang napagtanto na madilim

na pala. No wonder, kung bakit nagwawala na ang mga dragon ko sa tiyan.

Nagpasya na akong bumaba ng tree house at pumasok na sa loob ng mansyon. Pagtingin

ko sa wrist watch ko ay pasado alas siyete na ng gabi, tamang-tama dahil ganitong
mga oras nagdi-dinner sina mudra ko.

As I get inside in the mansion, gusto kong humagalpak ng tawa dahil sa mga reaksyon
ng mga tauhan nila mudra pagkakita sa akin. Haha. Priceless mga dudes. Yung iba
kung hindi mapapahinto sa ginagawa, laglag panga naman with a wide eyes pa.

Napailing na lang ako, ganun na ba talaga nakakagulat ang bigla kong pagsulpot
dito? As much as I want to approach them all one by one ay hindi ko na lang ginawa.
I'm starving as hell. Almusal pa lang ang tanging nakain ko simula kanina. Kung
hindi ba naman dahil sa lintek na marathon na yun, eh di sana'y nagsi-celebrate na
ako ngayon sa pagkapanalo sa race na sana'y sasalihan namin ni Liam. Conceited
much? Nah. Its the fact. Ever since I started entering the racing world, I can say
na wala pa ni isa ang nakakatalo sa akin sa larangang ito. Siguro hindi pa talaga
naisilang ang makakatalo sa akin. Pero, shhhh lang kayo, dahil isang malupit na
sikreto ang pagiging racer ko. Hindi nga yun alam nina mudra eh.

Dumiretso na ako sa dining area at hindi nga ako nagkamali, nandoon na nga sila't
tahimik na kumakain.

I cleared my throat and faked a cough to get their attention. Tinanggal ko rin ang
anumang emosyon na maaaring makita sa mukha ko at kunwari may black aura na
pumapalibot sa akin habang naglalakad ako palapit sa kanila.
Nakuha ko naman ang mga atensyon nila and I grinned mentally nang makita ang mga
reaksyon nila.

Dad looked at me, shocked is written all over his face, ganun din si Mom. And Renj,
my cousin. Nabitin lang naman sa ire ang gagawin sana niyang pagsubo habang
nakanganga pa! I tried really hard to suppress myself from laughing dahil sa
reaksyon nilang tatlo.

"P-princess..."

"You're here..?"

"What's wrong, honey?"

They said in chorus. I keep my pokerface and not minding them at all. Umupo na ako
sa pwesto ko. Magsasalita na naman sana sila nang itinaas ko ang kanang kamay ko
signalling them to stopped.

"I'm starving," I said coldly. Which is totoo naman talaga. Agad naman akong
nilagyan ng pinggan sa harap ko ng mga nakatuka rito sa dining at isenerve ang alam
nilang mga pagkaing gusto ko.

Kakain na muna ako. Mamaya ko na sila papansinin kahit pa, na mukha na silang
natuklaw ng ahas sa mga itsura nila ngayon.

Alam ko naman kasing babatuhin nila ako ng sandamakmak na tanong eh. Kaya para
makaiwas doon, I need to act like I'm pissed. Oh di ba? What a brilliant idea I
have. Bwahahaha.
After kung lumamon ay saka lang ako nag angat ng tingin para tignan ang mga kasama
ko sa mesa. Pansin ko kasi na kanina pa parang hindi gumagalaw ang mga ito.

Okay. What the effin hell? Anong nangyari sa kanila at putlang-putla tapos
pinagpapawisan pa?

"Hey, what's wrong with you guys?" I asked them after I drunk water. At mukha naman
silang nakahinga ng maluwag nang marinig akong magsalita.

"You're scary, princess," Mom said. Napakunot ang noo ko.

"Am I?"

"Yeah, princess. What's with the black aura, anyway. You looked pissed," Dad agreed
and asked. I shrugged. "Never it mind Dad."

"You sure, honey?" Mom looks worried. I nodded at her and gave her my sweetest
smile.

"Ano nga palang ginagawa ng mokong na yan dito?" tanong ko kapagkuwan na ang
tinutukoy ay si Renj. Ang alam ko kasi nasa outer space ang lokong ito eh, di joke.
Sa Canada pala.
"He's staying here for good." Dad answer na ikinalaki ng mga mata ko.

"For real?!"

"Yup! And we're neighbor by the way," Renj butt in, akala ko wala na itong balak
magsalita pa eh. But what did he just said? "Hell no!"

"Hell yes, honey." he said with a grinned on his face. Tumingin ako kina Dad at
Mom, trying to find a hint that this man beside me are just kidding but when I saw
them both nodded, my shoulder fell, know why? Sinong hindi kung ang lalaking ito ay
isang certified chick magnet. Kahit saan magpunta ay napakaheadturner, well ako din
naman but as you can see, I'm on a disguise, so hindi halata. And one more thing,
this guy is so clingy. Yeah, close kami, pero dahil sa kaclosan namin, madalas
akong napapagkamalan ng mga fan girls niya na jowa niya.

And I guess you already know what will happen next. Geez. Panibagong sakit na naman
ito ng ulo panigurado.

"Tsk!" tanging naging reaksyon ko na lang. "Bakit mo naman naisipang maglagi

rito?" tanong ko rito kapagkuwan.

"Wala lang, ayaw mo no'n. Palagi na ulit tayong magkasama." taas baba pa ang kilay
na sabi nito kapagkuwan ay ngumiti nang nakakaloko. Mukhang may binabalak ito na
hindi ko alam ah.

"Sabay na lang kayong tumungo sa mga condo ninyo bukas, kids. Dito na kayo
magpalipas ng gabi." sabi ni Dad saka tumayo. "Mauna na ako, may aasikasuhin pa ako
sa office."
He's Leonel Grey Kirchhoff. Marami siyang negosyo. Malls, hotel, restaurants, name
it. He have it, at siya ang CEO ng Lk's Empire, na isa sa nangungunang kumpanya sa
buong mundo.

While my Mom. She's a model, international to be exact. Peach Summer Kirchhoff.

Owned a lot of boutiques and company named, K PeachS Fashion Corp. Yun lang, pero
wag ka. Kaliwa't kanan ang mga branches nito at sikat worldwide kahit na hindi alam
ng karamihan na siya ang may-ari nito plus nangunguna sa rank list ang kompanya
nito. Wala eh, magaling na fashion designer kaya ayan. Bonggang yaman.

At ako? Ang nag-iisa nilang anak na babae. May dalawa akong kapatid na lalaki,
kambal sila at mas matanda sa akin ng dalawang taon. In short, ako ang bunso nila.
Saka ko na sila ipapakilala pag nandito na sila sa Pilipinas. Nasa Korea kasi sila
ngayon. Doon sila nag-aaral at saka hindi lang pag-aaral ang pinagkakaabalahan
nila. Wala eh, nadiscovered sila ro'n kaya laging hectic ang sched. Dahil isa lang
naman sila sa mga sikat na artista roon. Ang alam ko nga eh, may grupo na rin
silang nabuo ro'n, hindi ko lang alam kung anong pangalan, basta sikat na Kpop
group iyon.

"Baby, will you take that glasses of yours, nakakairitang tingnan." biglang puna ni
mudra. Tsk! if I know, gusto lang niyang makita ang mga mata ko.

"Reason mo, Mom." I said pero tinanggal ko na rin ang salamin sa mukha ko.
Nakangiti naman itong tumingin sa akin.

"Perfect," she muttered. I rolled my eyes, andito kami sa living room. As usual si
mudra, gumagawa na naman ng design at ako, ito nakahiga sa couch. Nagbibilang ng
butiki sa ceiling na hanggang ngayon ay wala pang nadaan.

Si Renj kasi ay pumunta na ng kwarto niya. Hindi rin kasi ako dinadalaw ng antok,
kasi nga di ba, kagigising ko lang at wala akong maisipang gawin.
Hindi rin ako mahilig sa tv, then an idea popped into my mind. Bakit nga ba hindi?
"I'll go upstairs Mom." paalam ko rito pagkatayo ko.

"Okay honey. Goodnight." lumapit ako sa kanya and kiss her on her cheeks then say
goodnight too.

Umakyat na ako at tinungo ang kwarto ni Renj. Guguluhin ko na lang ang mokong na
iyon.

_______________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fourteen: That fuschia eyes

Lei's POV:

Damn! Shit! Freaking hell! Nakakainis talaga ang lokong iyon kahit kailan. Sabi
na kasing takpan niya yung mukha niya eh. Ayan tuloy dinumog pati ako nadamay. Tsk!

Oh, wanna know what's goin' on. Ito lang naman, nag-aya lang naman ang lokong
iyon na walang iba kundi si Renj, ang maharot kung pinsan na gumala muna kami bago
tumuloy ng uwi sa condo at ako naman itong isa't kalahating shunga, payag agad and
the worst thing is nakalimutan ko pa ang mahiwagang salamin ko. Kaya ang ending,
isang dyosa ang lumabas ng mansyon. Kidding aside, ayun sinabi ko kay Renj na
balikan muna namin yun pero ayun ang sabi niya hayaan na lang daw. E di hayaan.
Psh.
 Dahil nga akala ko ayos lang, but the hell... Akala lang pala iyon dahil
pagpasok na pagpasok pa lang namin sa mall na napili namin ay dinumog na agad ang
lokong iyon at doon ko lang din nalaman na kabilang pala sa isang sikat na boyband
and loko. And the rest is history.

Bahala na siya kung paano niya tatakasan ang mga fans at media roon. Opo. May
mga reporter, grabe! Pati ako hinabol at kung anu-anong kahunghungan ang mga
binabatong tanong nila sa akin.

Kaya ito ako ngayon, napadpad sa hindi ko alam kung anong lugar itong
kinaroroonan ko. Mabuti na lang talaga at nakahablot ako ng cap at facemask sa
isang stall doon nang magkagulo, kaya madali akong nakawala sa mga humahabol sa
akin. Hoooh!

Saklap dude, hagardous na si aketch.

Nilibot ko ang mga mata ko sa kinaroroonan ko at doon ko lang nalaman na nasa

isang bakanteng iskinita pala ako at tanaw mula sa kinaroroonan ko ang isang gusali
na parang inabandona na.

Hindi ko alam kung saang banda ito ng kamaynilaan, mabuti na lang at naimbento
ang gps kaya agad kong tinignan ang cellphone ko and luckily malapit lang pala ito
sa condo ko, hindi lang halata dahil na rin sa itsura ng lugar. I decided to leave
the place pero bago ako tuluyang nakaalis sa lugar na iyon ay isang pagsabog ang
nagpahinto sa akin, na sa tingin ko ay doon nagmula sa abandonadong gusali na iyon.

Walang pag-iisip na tinungo ko ang gusali na ngayon ay may bahagi na nito ang
napapalibutan ng itim na usok.
 Now, what's happening? Anong meron sa lugar na ito. Dahil sa kuryusidad ay hindi
na ako nagdalawang isip na pumasok at ganun na lang ang panlalaki ng mga mata ko
nang isang bala ng baril ang sumalubong sa akin. Shit! Mabuti na lang at mabilis
ang reflexes ko kundi ewan ko na lang. I sighed heavily. That was close.

Agad akong napatago sa isang pader nang magsunod-sunod na ang putukan. Sinubukan
kong silipin ang loob at ganun na lang ang pagkagulat ko sa nakita. Damn. Ilang
beses na ba akong nagulat sa araw na ito?

Pero seryuso, anong meron dito? Hostage taking? Kidnapping? Andami kasing mga
bata sa loob na pawang nakatali, siguro mahigit sa sampu?

Ibinaling ko naman ang paningin ko sa mga lalaki na nagpapalitan nang bala ng

baril kanina na ngayon ay hand to hand combat na ang laban.

Habang pinapasadahan ko sila ng tingin ay pansin ko ang mga polidong galaw ng

grupong parang mga ninja dahil na rin sa mga ayos nila na balot ang buong katawan,
kahit na ang mga mata ng mga ito ay may takip din kumpara sa kalaban nila na mga
simpleng leather jacket at maong na pantalon lang ang suot.

"Release them all!" rinig kong sabi ng isa sa nakaninja outfit.

"Not gonna happen."

Okay. Ang sosossy ng mga ito, spoken in dollars. Ayoko nang marinig kung ano pa
ang pag-uusapan nila baka mamaya, dumugo pa ilong ko. Alam ko na rin naman kung
sino ang dapat kampihan just incase na kinailangan kong makialam. And speaking of
makialam, kita mula rito sa kinaroroonan ko ang unti-unting pagkuha ng mga lalaking
kabilang sa nakajacket sa mga batang nakatali habang abala naman sa
pakikipagbakbakan ang mga nakaninja outfit dun sa iba pang nakajacket.
 Ngayon ko lang napansin na mas marami pala ang nakajacket kesa sa mga nakaninja.
Kaya na-a-out-numbered ang mga ito kahit na sabihing magagaling pa sila kung manu-
mano rin naman ang laban ay wala talaga silang panama sa isang batalyon.

Kaya without them knowing it, I walked silently and slowly patungo sa
kinaroroonan ng mga batang nakatali na parang balak yata nilang itakas.

"Psst." Kinuha ko ang atensyon ng lalaking abala sa pagtanggal ng mga kadena na

nakatali sa paa ng isa sa mga bata at nang lumingon ito sa gawi ko ay kaagad ko
itong hinatak sa batok dahilan para mawalan ito ng ulirat na siyang nakakuha naman
ng atensyon ng iba pa.

Sinipa ko sa bayag ang isa sa kanila nang akmang may huhugutin sana mula sa
likod ito na hindi ko alam kung ano and then hit his nape too. Two down, four to
go.

Akmang susuntukin ko na sana ang isang papasugod sa akin nang matigilan ako.
Teka, suntok? Hindi kaya mamaga ang kamao ko pagkatapos nito? Halata pa naman na
makapal ang mukha ng bisugong ito. Bigla akong napailag nang may kamaong
papalanding na sana sa mukha ko. Oh oh, not my gorgeous face, dude. Napangiti ako
nang sa pag-ilag ko ay nakakita ako ng hindi kalakihan at kahabaang tubo. Kinuha ko
ito at siyang ginamit pampalo sa mga bisugo.

Napangiwi ako, masyado yatang napalakas ang pagpalo ko sa kanila. Isang hataw pa
lang eh, tumba agad o talagang sadyang weak lang sila. I shrugged, mabuti na rin
siguro yun ng maka-exit na ako rito pero bago 'yon, gagawin ko na muna ang last
participation ko.

Carl's POV:
 WE'RE busy fighting our asses off on this cheater dickheads when something caught
my attention. No, it's not a something, it's a someone and based on it's body
figure it's a girl. I can't see her face because of the cap and facemask she wears.

Iwas lang ako nang iwas sa mga atake ng kalaban ko habang panaka nakang
tinitignan pa rin ang babaeng iyon na nakikipaglaban na rin sa mga kasamahan ng mga
gagong ito. And the next thing I know is, isa-isa nang kinakalagan ng babae ang mga
batang nakidnapped para sana sa aktibidad na human trafficking ng mga sindikatong
ito.

Ito rin ang dahilan kung bakit kami nakipagnegosasyon sa mga ito na nauwi nga
sa labanan dahil sa pagiging cheaters nila.

Madyado rin silang marami kaya medyo nahihirapan kami, kung meron lang sana
kaming mga weapon na maaaring magamit ay madali lang sana ang lahat pero dahil
naging kampante kami at minaliit ang gagong ito, naging ganito ang nangyari.

Matapos kong balian ng buto at patulugin ang kumag na huli kong kalaban ay
lumapit na ako sa mga kasama ko na tulad ko ay napatumba na rin ang kalaban nila.

"Yow.." bungad ko sa kanila habang inaayos ang suot ko, ang init nito. Bakit ba
kasi kailangang ganito ang suotin namin. Psh.

Binalik naman nila ang pagbati sa akin maliban na lang sa isa na sanay na rin
kaming hindi talaga iyan bumabati pero ngayon, mukhang hindi niya ako napansin pati
na ang mga kasama namin dahil sa nakatutok ang buong atensyon niya sa isang bagay.
 Nang sundan ko ng tingin ang kanyang tinitignan ay doon ko napagtantong iyong
babae pala ang tinitingnan nito.

Hmmm. Is that girl caught his attention? I think so.

Tapos na nitong kalagan ang mga bata at agad naman siyang niyakap ng mga ito.
Pagkatapos ay luminga-linga siya sa paligid at nang makitang bagsak na ang mga
kalaban ay pansin ko ang paghinga niya ng malalim saka dumako ang kanyang paningin
sa kinaroroonan namin. And the fudge!

She have a violet eyes o tamang sabihin ay color fuschia. Ramdam ko ang pagka-
amused ng mga kasamahan ko sa nakita, maliban pala sa isa na kahit kailan ay hindi
ko magawang basahin o maramdaman man lang ang presensya nito.

First time namin makakita ng ganung kulay na mata sa personal, pero pwede rin
namang sabihin na nakacontact lense lang din ang babae.

Nilingon ko itong muli at ganun na lang ang pagtataka ko nang hindi ko na ito
makita sa kinatatayuan nito kanina.

"Nasaan na 'yon?" tanong ko sa kawalan.

"She left."

"Yeah, nagmamadaling umalis nang malaman niyang nakatingin tayo sa kanya."

napatango naman ako , pero bakit umalis agad?

"Iyong mga bata?"

 "Ligtas na sila."

"Let's go." malamig na turan niya kapagkuwan ay nauna na itong lumabas.

Rude's POV:

We're here in our mansion with the gang. Taking some rest when my brother in law
approached us.

"Kumusta ang naging lakad niyo?"

"Accomplished," I answer shortly.

"As expected." tumango-tango siya.

"And the kids?"

"Nasa isang orphanage na kuya Leo. Napag-alaman kasi naming mga palaboy na pala
ang mga iyon at walang mga magulang." he just nodded on what Carl said. He sit on
the vacant couch and spoke again. "Hmm, care to share something?"

"What do you mean kuya?" Evan asked.

"I heard from others na may tumulong daw sa inyo sa pagligtas sa mga bata."
"Oh.. That."

"So, it's true?"

"Yeah, so what?" I boredly hissed.

"Do you know him?"

"Opps! Correction kuya, it's her not him," Evan said.

"You mean it's a girl?"

"Yeah. And she have this awesome eyes," Evan exclaimed amusedly.

''And what do you mean by that, Evan?" kuya asked confused.

"She have this unique eyed color," Alex butt in.

"Hmm. And what color it is?"

"Fuschia one."

"Really?!"

"Yeah."
 That girl made Alex talked huh.

Who are you really fuschia-eyed girl? And what are you doing on such place?

_________________________________

-typos&errors

Okryt, sabaw.
Dali higop ka..😊😊

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifteen: Mr. Silent Pov

Lei's POV:

"Hmmm..."

"Hey honey. Wake up. May pasok ka pa."

Nagising ako dahil sa pagyugyog ng sinumang ito sa akin. I lazily open up my eyes
to see whose the intruder is and then I find out that it was Renj.

"Paano ka nakapasok?"

He shrugged. "I picked the lock."

Aish. Kahit kailan talaga itong lalaking ito.

"Baka gusto mo nang kumilos dyan para nakapasok ka na. You only have less than 30
minutes to prepare."

Napasimangot na lang ako sa narinig. Nakakatamad pumasok. Psh! Ngunit gayunpaman ay

wala akong nagawa kundi ang kumilos.

Pagkatapos kong mag-ayos ay bumaba na ako at nadatnan ko si Renj sa kusina na nag-

aayos ng mga niluto niyang pagkain sa mesa. Ito ang gusto ko sa lalaking ito eh,
maalaga.

"Oh, andyan ka na pala. Come on, let's eat." pagkaupo ko ay may iniabot siya sa
akin.

"Here, I prepared you a lunch." I smiled and thanks him.

"How about you? Aren't you goin' to school?" I asked him.

"I'm going, pero hindi tayo magkatulad ng papasukan."

"What do you mean?"

"I'm studying in KLV and you knew the reason why."

"Oh.." napatango na lang ako.

SABAY na kaming lumabas ni Renj sa condo, papunta na sana ako sa parking lot nang
mapatampal ako sa noo ko.

"What's wrong?" pansin ni Renj sa akin.

"I don't have my car."

"Ah.. Oo nga pala."

"Ikaw kasi eh." nakasimangot kong sisi sa kanya.

He just chuckled. Siguro naalala niya yung mga kabalastugang ginawa niya noong
isang araw sa mall. Psh.

"Sabay ka na lang sa akin, idadaan na kita sa school mo."

I rolled my eyes. "As if I have a choice."

Umakbay ito sa akin at iginiya ako sa shot gun seat ng sasakyan nito.

Pagdating namin sa school ay inihinto niya ako sa mismong tapat ng gate, dahilan
para all eyes on us. Mga kalokohan talaga ng lalaking ito.

Isang simpleng Sedan lang naman ang kotse nito ngunit hindi iyon ang nakaagaw ng
atensyon ng madla kundi iyong mismong driver na kitang-kita sa labas kasi hindi
tainted ang bintana ng kotse nito. At ayun, nangisay ang mga nakakita sa kanyang
mga babae't binabae nang kumindat ito at nagflying kiss pa. Tsk! I rolled my eyes
heavenwards saka tuluyan nang pumasok.
Habang naglalakad ako sa hallway ay hindi nakaligtas sa pandinig ko ang mga
bulungan ng mga estudyanteng tumatambay sa mga bench. Tsss. Akala mo kung sinong
mga malinis kung makapanglait. Hindi ko na lang sana ito papansinin nang may
humarang sa dinaraanan ko.

"Hey slut. No'ng una si Prince Evan, ngayon naman si Papa Renj ang nilalandi mo.
What a nerdy whore you are." nakacross arm at taas-kilay nitong anas.

I just ignored her or should I say them and continue my pace but one of them
grabbed my arm.

"Bitch! We're talking to you! Don't you dare turn your back on us!" Tss. Kanina
slut tapos naging whore, ngayon naman bitch? What's next? At talaga sigurong away
ang hanap ng mga bruhildang to. Pwes, sige. Hindi naman ako maramot eh, kaya
pagbibigyan ko ang mga ito.

Inayos ko ang salamin ko saka humarap sa kanila. Marahas kong binawi ang braso kong
hawak ng isa sa kanila.

"Turn my back? Oh well, I just did remember, a while ago?" I smirked mentally upon
seeing their faces. Usok na lang sa ilong ang kulang, pwede nang maging bull.

"How dare you!" sigaw nito sa pagmumukha ko. Pweee! May libreng pa-shower mga dude.

Akma na sana ako nitong sasabunutan, I guess? Pero sinalo ko ang braso nito and
twist it in 90°. "Yeah. How dare me," I said sarcastically saka pabalya itong
itinulak dahilan para sumalampak ito sa semento. Susugod na sana ang mga alipores
nito sa akin ngunit isang boses ang nagpatigil sa kanila.

"What's going on in here?" a man voice said. Nilingon ko ito and saw Mr. Silent,
akala ko forever mute na ito.
"P-prince A-alex... That nerd pushed me though I didn't do anything to her!"
sumbong ng bruhilda sa paawang boses. I rolled my eyes mentally. Wow.., just wow.

Lakas mambaliktad ng sitwasyon nitong hipon na to. Well, on the other hand. That
pushed thingy were partly true pero yung walang masamang ginawa? Oh, bitch please.
Are you kidding me? Tsk!

Bahala na nga kayo sa mga buhay niyo. Mukhang tapos na rin naman ang rule ko rito.
Ang maging isang kontrabida sa isang damsel in distress kuno. Don't forget the
sarcasm on it please...

Alex POV:

Naglalakad ako sa hallway ng school nang makita ko sina Candice at ang mga minions
nito na may binubully na namang isang nerd. Lalagpasan ko na lang sana sila nang
makilala ko yung nerd. Siya yung isa sa dinala ni Sheena sa headquarter last week.

Hmmm. Ano kayang gagawin nito? Mukha kasi itong yung tipong hindi basta-basta
nagpapaapi kahit pa sabihing mukha itong mahina, kung itsura nito ang pagbabatayan
but her presence contradicted it. Her aura shouts authority, though ramdam kong
pilit niya itong tinatago.

I smiled nang makita ko itong nanlaban. My instinct and conclusion were right after
all. Nang matumba si Candice ay napagpasyahan kong lumapit sa kanila.
"What's going on in here?" I asked kahit na alam ko na kung ano talaga ang
nangyari.

Candice reasoned out at binaliktad ang sitwasyon which irritated the hell out of
me. Si nerd naman ay walang sabi-sabing tumalikod. Hindi lang ba niya itatama ang
sinabi ng Candice na ito? Paano na lang kung hindi ko nakita ang totoong nangyari,
hahayaan lang ba niyang siraan siya nito? I sighed. What a woman.

"Stop that bullshit, bitch. I knew what's really happened, so your made up story
won't buy me at all. Expect the detention slip later."

Nawalan na ako ng ganang pumasok sa klase kaya pumunta na lang ako sa headquarter
at akalain mo nga naman, nandito rin pala ang mga gago.

"Oh, hindi ka rin pumasok," Carl said as a matter of fact.

Tumango lang ako sa kanila at hindi na umimik pa. Sanay na naman yan sila eh.

"So.., talaga bang hahanapin natin si fuschia girl?" biglang tanong ni Harry. Rude
just shrugged as a response. Psh. Kunwari pa itong isang 'to na hindi interesado
eh, kung makatitig nga sa babaeng iyon noon parang walang ibang tao sa paligid.

"Sige! Sige! Ano, sisimulan ko na?" excited na singit ni Evan.

"At paano mo naman hahanapin yun, sige nga?!"

"E di, maglalagay tayo ng mga tabloid at announcement na may nakalagay na 'Wanted.
Fuschia-Eyed Girl' tapos sa ilalim ay 'yong number na kokontakin ng may alam." sabi
nito, dahilan para makaani ng dalawang batok mula kina Carl at Harry.

"Aray ah!"

"Puro ka kasi kalokohan! Umayos ka nga!"

"Maayos naman ako ah."

"Saang banda naman huh?"

"Ito oh, see? Ang ayos kaya ng pagkakaupo ko."

Napailing na lang ako sa naging takbo ng usapan nila. Wala na talagang pag-asa ang
mga ito.

"What do you think, Alex?" napalingon ako kay Rude nang bigla ako nitong tanungin.
Nakapikit lang ito habang nakahiga sa sofa bed. I sighed.

"I think, mahihirapan tayong hanapin ang babaeng iyon. What if she's just wearing a
contact lenses that time?" I heard him heaved a sighed at hindi na umimik pa.

That fuschia-eyed girl really confused the hell out of me. May ka-body figure kasi
siya, but I still have doubt about this thought of mine. I just don't wanna assume.

___________________________________
Ikaw! Oo ikaw na reader ko.
Kindly leave a comment please.... with a cherry on top.
Gusto ko lang malaman kong anong dating sa iyo ng storyang ito.......
Any violent reaction naman dyan oh... 🙇🙇🙏🙏
Bunch of thanks😘😘

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixteen: Fiercy Nerdy

Lei's POV:

"Tara Lei, sabay na tayong mag-lunch." aya sa akin ni Khera na tinanguan ko lang.
Pagdating namin sa caf ay agad ako nitong tinanong kung anong gusto ko pero umiling
lang ako.

"May baon akong pagkain, yung sa inyo na lang ni Kris ang bilhin niyo. Maghahanap
na lang ako ng mauupuan natin."

"Okay, come on Kris."

Tumungo ako sa isang pangwaluhang mesa na nasa bandang sulok ng caf at doon naupo.
Habang hinihintay sina Khera ay nilabas ko ang pabaon ni Renj sa akin at ganun na
lang ang pagsilay ng mga ngiti sa labi ko nang makitang adobong sitaw ang nasa loob
ng lunchbox. He really knows my favorites.

Titikim na sana ako nang may mapansin akong tao sa harapan ko kaya napaangat ako ng
tingin dahilan para mapasimangot ako.
"Oh, poor nerd. Wala ka na bang pera at nagbabaon ka na lang ng basura?" hindi ba
talaga ako titigilan ng mga bruhildang ito?

Masyado akong nasiyahan sa pagkaing nasa harapan ko kaya hindi ko na sila pinansin
at hinayaan na lang sa kaka-unga dahil ayaw kong masira ang maganda kong mood.

Susubo na sana ako pero ganun na lamang ang pagtaas ng lahat ng dugo ko nang walang
pakundangan nilang tinapon sa sahig ang pagkain ko. My foods!
Talagang sinusubukan ng mga bruhildang ito ang pasensya ko ah!

"Don't you ever dare ignore my presence, freak!" freak huh.

I glared at her. Pakialaman mo na ang lahat sa akin, wag lang ang pagkain ko.
Pinaghirapan pa iyang ihanda ni Renj para sa akin. Damn it!

Tumayo ako at pinantayan ang mukha nito wearing my pokerface and cold eyes. Pansin
ko ang bahagyang pag-atras ng mga minions ng bruhildang ito na kahit pangalan ay
hindi ko alam. Tsk!

"What. Do. You. Want?" I asked coldly while sternly looking at her dahilan para
maaninag ko sa mukha ang takot na sumalakay dito at ang paglunok nito nang sunod-
sunod na pilit naman niyang tinatago at ipinakitang hindi apektado. I smirked.
Acting brave eh. Hmmm, now let see what you really got.

You messed up with me? Then better prepare to face the consequences.

"Y-you!" my right brows raised. Me?

"Yeah. me..." I mocked.

"Ughhh!" umigkas ang kamay nito na parang sasampalin ako kaya bago pa ito dumapo sa
makinis kong pisngi, sinalo ko na ito at hinawakan ng mahigpit.

"Wala akong ginawa sa 'yo and yet you keep on bothering me, now take the
consequences."

"O-ouch! L-let me g-go..."

"Now you're stammering eh, nasaan na ang tapang mo kanina huh?" sabi ko at
hinigpitan pa lalo ang pagkahawak ko sa wrist niya saka bahagya itong inikot
dahilan para mapangiwi ito.

"Anong nangyayari rito?" anang boses sa likod ko. Bahagya ko itong nilingon at
nakita ko ang limang lalaki. Wanton Clique. Tsk. Opo, kilala ko na sila. Wala eh,
na-curious ako kung bakit maraming takot sa kanila and at the same time humahanga.
Kaya ayun, I did some researched about them at doon ko nalaman kung anong
koneksiyon nila sa school na ito.

Kapansin-pansin din ang masyadong pagiging secured ng impormasyon tungkol sa

kanila, napakatago ng mga ito at tanging basic lamang ang nalaman ko. Well, kaya ko
namang i-hack ang data base at system ng kinaroroonan ng mga confidential files
nila pero para saan pa. I don't care about their effin lives.

Hindi ko sila pinansin at ibinalik ko ang atensyon sa bruhildang nasa harap ko na

ngayon ay umiiyak na dahil sa ginawa kong pagpilipit sa wrist niya. I'm sure as
hell na magmamarka ang kamay ko rito, mestisa pa naman. Sayang. Psh!

Nilapit ko ang mukha ko sa bandang tenga niya at gamit ang malamig na boses ay
bumulong ako sa kanya. "Next time na guguluhin mo pa ang pananahimik ko, I'll make
sure that I will show you what hell looks like and oh, not just that, I will make
you feel the hotness of it." it may sounds like a threat but the hell I care! She
pissed me off!

Pabalya ko siyang binitawan at nilisan ang litseng lugar na iyon. Nakita ko pa ang
luto ni Renj na nagkalat sa sahig. Uggh! Ang sarap pa naman sana niyon. Nasayang pa
pati effort ng lokong iyon. Kainis.

Bago pa ako tuluyang makalabas ng caf ay narinig ko pa ang pagtawag sa akin ni

Khera pero hindi ko na ito pinansin. I'm pissed as hell at kailangan ko ng
mapagbubuntunan ng galit ko dahil kung hindi baka isa sa mga estudyante rito ang
mabangasan ko nang wala sa oras!

Paglabas ko ay tutungo na sana ako sa parking lot nang mapa-facepalm ako dahil sa
naalala. Wala pala akong dalang sasakyan! Double pissed! Padabog akong umupo sa
bench na malapit sa akin at kinuha sa bulsa ang cellphone ko then dialled Caden
number.

Hindi rin naman nagtagal ay sinagot nito ang phone pero bago iyon ay narinig ko pa
itong humikab. Don't tell me, tulog na naman ito. Dinaig pa ako ah.

"Hey V, kung ang dahilan ng pagtawag mo ay para tanungin ako if there are some
fights somewhere I know, uunahan na kita. Bakante ako ngayon." I sighed on what I
heard.

"Okay. Where are you, anyway?"

"Condo. Sleeping, so yeah. Bye for now. At isa pa, I already told you na ako mismo
ang kokontak sa iyo kung may alam ako na makakakuha sa atensyon mo."

"Oo na, para nagtatanong lang eh, bye na nga." I heard him chuckled bago ko ito
tuluyang ini-end ang call.

I sighed heavily. What now? Ayoko ring kontakin ang kambal na Bunsen, sa race lang
naman may koneksyon yung dalawang iyon eh.
Khera's POV:

Nagulat ako nang matapos kaming bumili ni Kris ng pagkain ay makitang may
pinipilipit na babae si Lei sa may palapulsuhan.

Nang makita ko ang mukha ng babae ay nalukot ang mukha ko. Si Candice the bitch na
naman, kasama ang mga alipores niya na hindi malaman kung tutulungan ba ang leader
nilang hindi na maipinta ang mukha sa sakit o hahayaan na lang ba.

Then suddenly dumating ang gang ni pinsan kasama siya na ikinalingon ni Lei sa mga
ito pero agad ding ibinalik ang atensyon sa kaharap saka may ibinulong na
ikinaputla nito habang nakangiwi pa rin. I wonder kung anong sinabi ni Lei sa bitch
na iyon at ganun na lang ang naging reaksyon nito.

Pabalya niya itong binitawan saka madilim ang aurang lumabas ng caf. I tried to
called her pero hindi niya ako pinansin.

Inis kong tinignan si Candice na hanggang ngayon ay putlang-putla pa rin. Nang

makita akong papalapit ay agad itong umalis. Sina pinsan naman ay ayun, nakatingin
pa rin sa pintong nilabasan ni Lei na nakakunot ang noo.

Pagdating ko sa table na inuupuan ni Lei kanina ay doon ko lang napansin ang

nagkalat na pagkain, mga gulay ito na natapon o sadyang itinapon. Hmmm. No wonder
ganun na lang ang galit ni Lei kanina.

Well, sa nakalipas na unang buwang nakakasama ko si Lei ay pansin ko ang pagkahilig

nito sa mga veges at nalaman ko rin yung pagiging short tempered niya sa twing
iniistorbo siya sa pagkain.
Para bang sinasabi ng aura niya na 'mess me everytime you want, the hell I effin
care but don't you ever dare do it when I'm having a good time with my dearest
food'.

Umupo na ako at sinimulan ng kumain, mamaya ko na lang hahanapin si Lei pagkatapos

nito. Ganun din naman si Kris at kita ko rin ang pagtungo nina Carl sa counter.

Rude's POV:

"Wow.. Si cutie ba talaga yun?" bakas sa boses ni Evan ang pagka-amused sa

nasaksihan.

"Oo nga, akalain mong titiklop ng ganun si Candice dahil lang sa isang nerd,"
segunda naman dito ni Harry. And their conversation goes on. Hindi na ako nakinig,
iniisip ko ang aura ni nerd kanina. Napakapamilyar.

Marahas akong napailing-iling dahil sa tinatakbo ng isipan ko. Imposible. Hindi

siya yun.

Nerd isn't the fuschia-eyed girl.

______________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON
Vixen Seventeen: Trishanelle Zapanta

Lei's POV:

I decided to skipped my class at lumabas ng school. Kaya andito ako ngayon sa isang
iskinita, tahimik na naglalakad.

Pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako
maka-move on sa nasayang na pagkain ko. Psh. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko
at marahas na inalis ang salamin saka ginawa itong headband.

Ilang sandali pa ay ramdam ko na ang unti-unting pagkalma ng sistema ko. I sighed

heavily and continue my pace.

Napahinto ako sa paglalakad nang makarinig ako ng nakakadiring tawanan kasabay ng

isang sigaw na humihingi ng tulong.

Don't tell me may krimen na namang nangyayari rito? With that thought ay agad kong
hinanap ang pinanggalingan ng ingay at hindi nga ako nagkamali dahil nang matuntun
ko ang pinanggalingan ng mga halakhak ay nakita ko ang grupo ng mga kalalakihan na
may kinu-corner na babae.

"Wala ka na ngayong takas, miss byutipol." napangiwi ako sa narinig. Ang pangit ng
boses ni kuyang rapist.

Napapansin ko nitong mga nakaraang araw lagi na lang akong nakakasaksi ng crime on
the act. Noong mga nauna ay kidnapping, ngayon naman rape. Wala na bang mas may
thrill dito? Yung tipong hostage taking sa loob ng isang banko na may nakatimer na
bomba o di kaya yung mga whatsoever jacking ba yun na madalas mga terorista ang
gumagawa. Napailing na lang ako. Kung anu-ano na naman ang pumapasok sa precious
brain ko.
Nabalik ako sa kasalukuyan ng marinig kong sumigaw yung babae, pinagtulungan na
itong hawakan habang pilit naman itong pumipiglas at sumisigaw ng saklolo. Ano ba
yan, kung kailan nawalan na ako ng ganang mambugbog saka pa sila magpapakita.

Lalapit na sana ako sa kinaroroonan nila para magpakahero nang may naisip ako.
Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at kinalikot ito. Alam kong meron ako no'n eh.

Napangiti ako nang makita ang hinahanap ko sa ringtone list ko. I full the volume
of my media and hit the play button.

Umalingawngaw sa tahimik na lugar ang sirena ng sasakyan ng pulis na siyang

ikinalaki ng mga mata ng mga manyakis.

"Shit! Pre, may pulis!"

"Sibat na pre, bilis!"

At kung anu-ano pa ang sinasabi nila bago kumaripas ng takbo hanggang sa mawala na
sila sa paningin ko.

Pigil ang tawang binalingan ko ng tingin ang babaeng medyo punit na ang t-shirt na
suot nito. Magulo na rin ang buhok nito at nakakunot ang noo nitong lumingon-lingon
sa paligid hanggang sa mapatingin siya sa gawi ko.

Bakas sa mukha niya ang pagkagulat nang makita ako, saka unti-unting bumaba ang
paningin niya sa kamay kong may hawak na cellphone.

Oh, nakalimutan ko palang patayin ang ingay na patuloy pa ring umaalingawngaw sa

kinaroroonan namin kaya pinatay ko na ito saka lumapit sa kanya.

"You okay?" I asked her.

Tumango naman siya. "Diyan galing yung sirena ng pulis kanina?"

I nodded. "You mean, wala talagang mga pulis?" she asked again and I nodded again.
"Yeah, obviously."

"Ahmm.. Maraming salamat." aniya habang inaayos ang sarili.

"Wel---" hindi ko natuloy ang sasabihin ko sana nang biglang umepal ang mga dragon
ko sa tiyan. Demanding for foods.

I heard her chuckled na ikinasimangot ko. Kita na ngang gutom yung tao,
pagtatawanan pa. Psh.

"Come on, bilang pasasalamat sa pagtulong mo sa akin, let me treat you a meal."
hindi na ako tumanggi since gutom na talaga ako. I checked the time on my wrist
watch at nakita kong alas-dos pasado na. No doubt kung bakit nagwawala na ang mga
alaga ko sa tiyan.

"Oo nga pala, I'm Trishanelle Zapanta. Ikaw, anong pangalan mo?" bigla niyang wika.

"Lei, Lei Kirchhoff." she smiled.

"Nice to meet you, Lei and thank you talaga."

"Same here but stop thanking me. I didn't do anything."

Umiling naman siya. "No, you saved me from those rapist through that ringtone of
yours."

"It's no big deal."

"Of course, it is." she insisted so I just shrugged. Ayoko nang makipagtalo.

Sandaling katahimikan ang namagitan sa amin pero agad din naman niya itong binasag.

"Totoo ba talaga iyang kulay ng mga mata mo?" I just nodded as a responds.
Nakalimutan ko palang ilugay uli ang mga bangs kong tumatakip sa mga mata ko.

"Cool!" she exclaimed. Ngayon lang ba siya nakakita ng ganitong kulay na mga mata?
Tsk.

SA ISANG karinderya kami dinala ng mga paa namin at tulad nga ng sinabi niya, sagot
niya ang lahat ng kakainin namin at sino ba naman ako para tumanggi?

"So, Lei.. Saan ka nag-aaral?" inayos ko muna ang salamin ko na isinuot kong muli
nang makalabas na kami sa iskinitang iyon. "Arfeudson."

Nanlaki naman ang mga mata nito sa sinabi ko. "For real!" gulat nitong tanong.

"Yeah, bakit masama?" walang gana kong tanong sa kanya.

"Hindi naman. It's just that, we're schoolmate pala." napataas ang kilay ko sa
tinuran niya.

"Then why are you here? Di ba dapat nasa school ka pa ngayon since it is still
class hours?"

"Ah, yun ba. Wala eh, ang boring doon kaya nag-absent na lang ako." sabi niya saka
biglang napatigil na parang may na-realized na kung ano.

"Wait. Eh ikaw bakit ka rin andito?" tinuro pa ako nito.

"Kasi wala ako roon." sagot ko na ikinasimangot niya.

"Hindi ka rin pilosopa ano? Pero bakit ko pa nga ba tinatanong, eh obvious naman na
umabsent ka rin."

Bagot ko lang siyang tinignan. "Better you know."

She rolled her eyes. "Anyway. Anong course mo?"

"Business Ad. Management."

"Talaga? Sayang, sana pumayag na lang ako sa gusto ni Dad na mag-business ad. Eh di
sana'y classmate tayo," she said. "Hmmm.. Ano kaya kung magsi-shift ako? Tama!"
dagdag pa niya na parang isang napakagandang ideya ang kanyang naisip.

"And why is that?"

"Ano pa ba, e di para maging classmate na tayo."

"Seriously." hindi ko makapaniwalang anas dito.

"Yeap." napailing na lang ako. Iba rin ang tama nito eh, malala pa sa akin.

PAGKATAPOS naming kumain ay agad itong nagpaalam na uuwi. Aasikasuhin na raw niya
ang paglipat ng course. Tsk. Kung makaasta eh, parang hindi na muntik ma-rape.

I yawned. Nakakaantok din ang araw na ito. Tinungo ko na ang sakayan ng jeep para
makauwi na, pero ganun na lang ang pagkagulat ko nang may biglang humatak sa akin
at kinaladkad ako patungo sa kung saan. Shit! Who is this bastard?!

_____________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Eighteen: Partner

Lei's POV:

Shit! Ansakit ng pagkakahawak niya sa wrist ko.

"Hey! Let go of me, asshole!" I yelled at him pero hindi niya pa rin ako
pinapansin. Patuloy lang siya sa paghatak sa akin sa kung saan man niya ako
dadalhin.

Ano bang problema ng bastos na ito? Makahawak akala mo close kami. Tss.
Tumigil siya sa harap ng isang red Cameron. Binuksan niya ang shotgun seat nito at
tinulak ako papasok.

"Hoy! Ano ba!" naiirita kong protesta.

"Just get in nerd and stop complaining will yah. Tsk!"

Aba! Siya na nga itong nangangaladkad na lang basta-basta tapos siya pa itong may
ganang magtaray. Imba rin eh.

Padabog akong pumasok sa loob ng sasakyan nito. Kung nakakamatay lang talaga ang
tingin, for sure kanina pa bumulagta ang bastos na ito. Tsk!

"Ano bang kailangan mo huh!" tanong ko sa kanya nang makaupo na siya sa driver
seat.

"Project."

"What?"

He glared at me. Oh, ano na naman? Nagtatanong lang eh.

"I said, we have a fucking project and we're a fucking partner." napangiwi ako sa
wagas nitong pagmumura. Grabe, kailangan talaga may naka-insert na cussed?

"At ano naman iyon?" he glared at me, Again. Naparolled eyes na lang ako. As if
naman kaya akong saktan ng glares na iyan.

"That's what you've got for ditching classes." wow... hiyang-hiya naman daw ako sa
kanilang physically present but mentally absent. Psh.

"Paki mo ba? Eh, sa feel kong magditch eh," I hissed.

"Watta nerd," he muttered. Hindi na lang ako umimik pa at inaantok na talaga ako. I
yawned and closed my eyes hanggang sa nilamon na nang kadiliman ang buong diwa ko.

Rude's POV:

I stared on the folded piece of shit in my hands. Our prof just gave us a project
by partner and since girls and boys are in equal numbers, prof decided to let the
boys picked a random piece of folded paper inside the box where the girls name are
written on it.

When all of us got those piece of shit. Prof explained us what we need to do and
I'll tell you, it's quite sucks. Tsk!

After giving us the instruction, he dismissed us.

"Hey, dude. Sino partner mo?" I looked at Carl who's asking me, then on the piece
of shit I'm holding.

I lazily opened it and there I saw two words. Lei Kirchhoff.

Who is this?

I hand it to Carl and he accepted it immediately.

"Lei Kirchhoff?" he read.

"You know who is she?" he asked and I just shrugged my shoulder. Do I looked like I
care on my bitches classmates?

"You need to know her, dude. She's your partner after all, ayaw mo naman sigurong
magkaroon ng mababang grade sa project na ito, di ba?"

"Tsk!" I hissed. Why is it that its needed to be by pair? And fuck! With a girl? I
just hope that this Lei girl is not a fucking whore and bitch, cause if she is. I
dunno what I can do to her.

If only I can skip this things out, but fuck! I can't.

We are a fucking grade conscious gangsters and we have a fucking names to be taken
care of. That's why. Tsss.

"Hey, Evan..." Carl called him.

"Hmmm.."

"Do you know a girl named Lei Kirchhoff?"

"Oh, siya partner mo?" Evan's eyes are suddenly sparkled by hearing what Carl
asked.

"Not me, Si Rude partner niya."

"Talaga!"

"Oo nga sabi, kilala mo ba?"

"Syempre naman, dude. Si cutie nerd kaya yan!" he exclaimed.

"You mean, itong Lei na to ay iyong transferee na nerd?"

"Yeap." Evan said while popping the p.

Hmmm.. So her name is Lei eh.

"Sayang naman at hindi ako ang nakabunot sa pangalan niya," Evan muttered. Tss.

"Where is she?" I asked.

Evan shrugged. "Ewan, hindi ko rin siya nakita. Hindi rin siya pumasok." I sighed
and stand up.

"Where are you going dude?" Harry asked.

"Anywhere." I answered and get out in the room.

HABANG nagmamaneho ay bigla akong nakaramdam ng uhaw kaya huminto muna ako upang
bumili ng inumin.
Pabalik na sana ako sa kotse nang may makita akong pamilyar na pigura. I'm sure
it's her.

Agad ko itong nilapitan at walang sabi-sabing kinaladkad patungo sa kotse ko.

She keeps on complaining at kung anu-ano pa ang mga sinasabi niya kaya pinukol ko
siya ng masamang tingin. Mabuti naman at tumahimik din siya.

Pagdating sa sasakyan ko ay kaagad na binuksan ko ang shotgun seat at pinapasok

siya. Aayaw pa sana siya at magrereklamo but in the end ay sumakay din naman. Psh.
Aarte pa eh.

Nang nasa loob na ako ng sasakyan, she asked why I dragged her. So, I told her that
we're partner on a project.

On our way to my condo, she keep on asking things but since I'm too fucking lazy to
explain, I just give her a glares that made her shut her freaking mouth.

Pagdating namin sa condo ko ay agad akong bumaba at ibinigay ang susi ng cameron ko
sa valet. Kumunot ang noo ko nang wala akong naramdamang sumusunod sa akin.

"Sir, may kasama pala kayo." lumingon ako sa valet na nakaturo sa shotgun seat ng
kotse. Ba't hindi pa bumababa ang nerdong iyon? Damn...

Shit. This nerd is really getting into my nerves. Marahas kung binuksan ang pinto
ng kotse kung saan ito nakaupo at handa na sana akong singhalan ito pero agad akong
natigilan nang makita itong payapang natutulog? At nagawa pa talaga nitong matulog
sa sasakyan ko. Damn this nerd. Kaya wala akong nagawa kundi ang gisingin ito.

Good thing ay hindi ito tulog mantika at agad lang ding nagising. She yawned at
bahagyang kinusot-kusot pa ang mga mata nito. Cute.
Wait. Wtf. What did I just say? Did I just praised her? Psh. Nevermind.

"Where are we?" she asked.

"My condo."

"Anong gagawin natin dito?"

"Make our project, so get your ass out of my fucking car and follow me." tumalikod
na ako at tinungo ang elevator.

"Ano ba kasi ang project natin?" I didn't answer her question instead I just gave
the paper to her where the instruction of our project written on it.

"Compose a song and sing it with your partner with your own tone and adlib."
pagbabasa niya rito.

"Ay, ang taray! Singer lang ang peg, ganun..."

"Tsk."

"TUNGKOL saan naman ang kantang gagawin natin?" tanong agad niya pagkapasok namin
sa condo ko.
"Ikaw ang bahala. You compose it. I just know how to sing not to compose."

"Parang ako marunong." she made face and why I find her cute everytime she's doing
that kind of stuff. Aish!

"Anong gagawin natin ngayon? Teka, kailan ba ito ipi-present?"

"The day after tomorrow."

"What? That fast!"

I just shrugged trying to maintain my pokerface. What's with this nerd? To make me
felt this kind of shitty feelings I can't name.

___________________________________________________________________________________
________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Nineteen: Unpredictable Nerd

Lei's POV:

"Time out!" hiyaw ko kay Rude. Tiningnan niya lang ako using his oh so famous
pokerface. Psh! "Pagod na ako at masakit na ang lalamunan ko." reklamo ko pa. Kasi
naman eh, kanina pa kaya kami nagpa-practice.

Buti nga may bagong compose si Renj na kanta at hindi pa nagagawan ng

tune/melody or whatever you called that music thingy. Hindi naman kasi ako maalam
sa mga bagay na iyan eh at akalain mo, may ibubuga pala yung boses ko. Sana talaga
hindi mabasag ang eardrum nila pagnarinig ang boses ko. I take a deep breathe.

"Tsk!" anganda talagang kausap nito. Note the sarcasm please.. Tss.

"Okay na naman siguro yun eh," anas ko pa pero ang bastos na kaharap ko ay wala
pa ring imik, para tuloy akong tanga rito. Psh!

Tumayo na ako at inayos ang sarili ko. Lalabas na sana ako ng condo niya nang
marinig ko siyang magsalita.

"Where are you going?" kita mo to, kung hindi tatalikuran hindi maiisipang
magsalita. "Malamang uuwi na."

"Without telling me?" I rolled my eyes, hindi naman niya rin kita eh.

"Eh, ano naman ngayon sayo kung hindi ako magpapaalam, para rin naman akong
tangang kumakausap sa hangin."

I saw him heaved a sighed na ikinakunot ng noo ko.

"Kumain ka muna, I know your starving." sabay tayo niya at tumungo sa isang
pintuan. Wow. Akalain mo yun, naisip niya iyon, akala ko wala talagang puso yung
bastos na iyon eh.
 Sumunod ako sa tinungo nitong pinto na I guess ay ang kusina, hindi ko rin kasi
masasabing kwarto yun dahil siguradong nasa taas ang mga kwarto rito dahil na rin
sa nakikita kong stairs, so yeah.

Pagpasok ko ay hindi nga ako nagkamali, kitchen nga. Naabutan ko siya na

nakaharap sa nakabukas na ref habang ang isang kamay ay humihimas sa batok. Ano
naman kayang ginagawa nito?

Tumikhim ako upang makuha ang atensyon niya at hindi naman ako nabigo dahil agad
din naman siyang lumingon sa gawi ko. Nagulat pa nga ito pero agad ding naging
pokerface ulit ang mukha. Ganun na ba siya ka-pokus sa kung anumang ginagawa niya
para hindi ako mapansin?

Kinibit balikat ko na lang ang isiping iyon at inilibot ang paningin sa kabuuan
ng kusina. Empanes ah, malinis siya. Dirty conscious yata 'tong lalaking ito eh,
maging sa living room kasi ganun din, kahit konting alikabok wala kang mahagilap.

Kumunot naman ang noo ko nang hindi ko makita ang dahilan kung bakit ako andito
sa kusina nito. Akala ko ba papakainin niya ako? Bakit walang pagkain?

"Ahm..." Napabaling ako sa kanya at hindi nakaligtas sa mga matang lawin ko ang
pagpula ng dalawang tenga niya. Ano naman kayang problema ng lalaking ito?

"Bakit?" tanong ko na lang.

"We don't have some foods to eat, so we need to cook but..." I crossed my arms
in my chest at sumandal sa hamba ng pintuan habang hinihintay ang susunod niyang
sasabihin pero ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa rin siya muling nagsalita.
 "But what?"

Yumuko ito and sighed heavily. "I-i don't know h-how to cook.." pagkasabi nito
niyon ay mas lalo pang pumula ang mga tenga nito.

Mas lalo pang kumunot ang noo ko. Ano naman ngayon kung hindi siya marunong
magluto? Tss..

"Problema ba yun? Eh di ako ang magluluto." sabi ko na ikinaangat ng mukha niya.

"You can cook?" bakas sa mukha nito ang pagkagulat.

"Yah, ano namang nakakagulat kung nagluluto ako?" agad naman siyang umiwas ng
tingin sa sinabi ko.

"Nothing." aish! ang hirap talagang intindihin ng lalaking ito.

Napahawak ako sa tiyan ko nang maramdamang nag-vibrate ito. Gutom na talaga ako.

"What are you doing?" tanong niya nang lumapit ako sa kanya na nasa harap pa rin
ng ref.

"Malamang, magluluto. Ano ba sa tingin mo?" I annoyingly hissed. "Usog ka nga ng

konti at titingnan ko kung anong meron ka diyan na madaling lutuin. Gutom na ako."
 Umalis naman siya agad sa harap ng ref at pokerface na ulit na umupo sa dining
table. Opo, sa mismong lamesa siya umupo. Bastusin talaga, sabagay nasa pangalan na
nga eh, hindi na nakakapagtakang walang GMRC ang lalaking ito.

Tinignan ko ang laman ng ref at ganun na lang ang pag-sparkled ng mga mata ko
nang makita ko ang uncook fries doon. Inilabas ko ito kasama ang drumsticks na apat
na piraso, yun lang ang nandoon eh.

Pagkatapos ay yung kabinet naman na nasa ibabaw ng lababo ang binuksan ko. Hindi
naman ako sinita ni bastos eh kaya sa tingin ko ay ayos lang na magfeel at home ako
ngayon dito sa kusina niya. Kinuha ko ang all purpose flour na nandoon pati na rin
ang instant spaghetti na nakita ko, kumuha na rin ako ng itlog sa ref saka
sinimulan nang lutuin ang lahat ng inilabas ko.

After some time ay natapos na rin ako sa pagluluto, habang hinahain ko ang mga
pagkain sa mesa ay natigilan ako and silently cursing myself. Bakit? Hindi ko kasi
natanong itong lalaking prente lang na nakaupo kung kumakain ba siya nitong mga
niluto ko.

Well, it just a simply fried chicken, fries, spaghetti and rice. But on the
second thought, pakialam ko naman kung hindi siya kumakain ng mga ito. Basta ako ay
gutom at kakain ako. Instant jollibee at home kaya ito.

Pagkatapos kong mahain ang lahat ay umupo na ako sa katapat nitong upuan.

"Okay. Let's eat!" I announced.

Walang imik na kumuha lang siya ng pagkain at tahimik na kinain ito. I shrugged.
Buti na lang at hindi siya mapili, akala ko talaga ay aalma siya at magsasabi ng
kung anu-ano.
 Rude's POV:

Nakamasid lang ako sa kanya habang abala siya sa pagluluto. Hindi ko mapigilan
ang sarili kong hindi ma-amazed sa way ng pagkilos niya. Mukhang sanay na sanay
siya sa kung ano man ang ginagawa niya at kung makakilos parang bahay niya. Lihim
na lang akong napailing, I really didn't thought na makikita ko ang side niyang
ito.

Pansin ko kasi ang pagiging anti-social niya sa school though hindi siya yung
tipo ng nerd na hinahayaan ang sariling ma-bully, lumalaban siya sa way na hindi mo
aakalaing gagawin niya.

She's so unpredictable at napakahirap niyang basahin, idagdag mo pa ang mabilis

na pagbabago-bago ng mood niya.

She's quite mysterious too, plus the fact na hindi mo makikita ang mga mata niya
dahil maliban sa malaking salamin niyang suot ay natatakpan din ang halos kalahati
ng mukha niya ng bangs kaya kung hindi malakas ang pakiramdam mo, hindi mo
malalaman kung nakatingin ba siya sa iyo o hindi.

"Okay. Let's eat!" she announced that made me came back from my reverie. Agad
akong napatingin sa kanya at nakita kong nakaupo na siya sa tapat ko, nakahain na
rin ang mga pagkaing niluto niya na hindi ko man lang namalayan.

That fast? O masyado lang akong nadala sa iniisip ko kaya hindi ko namalayan ang
paglipas ng sandali?

Hindi na lang ako umimik pa at tahimik lang na kumain since gutom na rin ako.
 Tumingin ako sa wrist watch ko at ganun na lang ang lihim na pagkunot ng noo ko
nang makitang more than 30 minutes pa lang ang lumipas mula nang pumasok ako rito
sa kusina tapos nakaluto na siya within those span of time?

"How can you cooked that fast?" hindi ko mapigilang itanong sa kanya. Nabitin
naman sa ire ang gagawin sana niyang pagsubo.

"Why not? Eh mga instant lang naman ang mga iyan," she answered as if it's a
matter of fact.

Hindi ko naman mapigilang hindi mainis, hindi dahil sa naging sagot niya kundi
dahil sa hindi ko magawang makita kung ano ang kabuuang expression niya dahil nga
half of her face ay natatakpan. From the tip of her nose pababa lang ang nakikita,
at kung nalilihis naman ang bangs niya ay may salamin naman.

"Tsss." I hissed saka pinagpatuloy na làng ang pagkain.

Natapos kami sa pagkain nang walang imikan.

"Ihahatid na kita," I stated.

She just shrugged her shoulder at nauna nang lumabas. I sighed heavily. I really
doubt it if she's really a nerd or in disguise?

Now, that's the thing I need to find out.

___________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON
Vixen Twenty: The Sudden Attack!

Lei's POV:

Tahimik lang naming binabagtas ang daan patungo sa condo ko. Hindi ko na rin siya
kinausap matapos kong ibigay ang address ko sa kanya. Inaantok na naman kasi ako at
kapag hindi ko na talaga ito mapipigilan siguradong bagsak mga talukap ko nito na
ayokong mangyari.

Nawawala kasi ako sa mood kapag ganitong inaantok ako, lumalabas ang other side ko.

Binaling ko ang paningin sa labas ng bintana at pilit na nililibang ang sarili.

Ayoko kasing matulog ulit dito sa sasakyan at baka hindi ko na mapigilan ang sarili
ko kapag ginising ako ulit nitong katabi ko na seryuso lang na nagmamaneho. Mabuti
nga kanina ay half asleep lang ako kaya naramdaman ko ang paghinto nito ng sasakyan
dahil kung hindi baka nabalian ko nang wala sa oras ito.

Oh, wag nang magtaka, talagang nagiging brutal ako pag naisturbo sa pagtulog. Kahit
sino naman siguro hindi ba?

Hindi sinasadyang napatingin ako sa rear view mirror ng kotse ni Rude at ganun na
lang ang pagkunot ng noo ko nang mapansin ang isang sasakyan. Nakita ko rin ito sa
parking lot kanina sa condo ni Rude ah, o kapareha lang?

Pinasingkit ko ang mga mata ko para maklaro ang plate number nito at hindi nga ako
nagkamali. Hindi ito kapareha nang nakita ko kanina kundi ito mismo iyon dahil sa
magkatulad nilang plate number. Sinusundan ba kami nito? But why?

My eyes got widen when I realized something. Shit! Hindi nga imposible kung
sinusundan nga kami nito. To the fact na isang hindi pangkaraniwang gangster itong
kasama ko kaya hindi na nakakapagtakang kabuntot nito ang salitang trouble.
Nakumpirma ang mga hinala ko nang makitang bahagyang bumukas ang tinted na bintana
ng kotseng iyon at mula roon ay nakita ko ang isang armalite na nilabas ng kung
sino man ang nasa loob at itinutok iyon sa sinasakyan namin.

"Yuko!" sigaw ko kay Rude and maybe because of his reflexes ay agad din siyang
napayuko nang makarinig ng sunod-sunod na putok ng baril dahilan upang gumiwang-
gewang ang takbo namin.

"Fuck!" he cursed saka may kinuha sa compartment nito. A hand gun. Pagkakuha nito
ay agad siyang bumaling sa akin.

"You know how to drive?" he asked and I nodded.

"Good. You drive." sabi niya saka walang sabi-sabing hinila ako at pinaupo sa
kandungan niya. Wtf.

Nang mahawakan ko na ang manebela ay bahagya niyang pinahiga ang upuang kinauupuan
namin dahilan para lumuwag ang space rito sa driver seat. Hindi ko na lang pinansin
kung gaano ka-awkward ang posisyon namin at nagpokus na lang ako sa pagmamaneho.

I saw him through my peripheral vision na binuksan ang bintana saka inilabas ang
kamay na may hawak na baril at gumanti na rin sa pagpapaputok. I heaved a sighed,
kung hindi lang talaga ako immune sa ganitong sitwasyon malamang kanina pa ako nag
freak out but thanks to my passion at naging isa ang trouble sa pinili nitong
maging hilig ko.

Sumulyap ako sa rear view mirror ng magsimulang magpalitan ng mga bala ng baril ang
mga ito. Okay na sana eh, dahil nawalan ng direksyon ang itim na kotseng humahabol
sa amin dahil ang mga gulong nito ang pinuntirya ni Rude pero lintek lang talaga!

Bigla ba namang may nagsulputang tatlong riding in tandem. Alam niyo naman na
siguro ang itsura niyon di ba, so need for description.
Yung dalawa ay nasa magkabila namin samantalang yung isa ay nasa likod at
pinapaulanan kami ng mga bala. Mabuti na lang talaga at bulletproof pala itong
kotse ni Rude.

Wala kaming kasabay na motorista sa way na ito kaya malaya nilang nagagawa ang nais
nilang gawin ng walang sagabal. Napagiwang-gewang ang pagtakbo ng sasakyan namin
nang pumutok ang isang gulong sa likod.

"Fuck it!"

"Shit!"

Hindi ko na lang pinansin ang nasa likod kong kanina pa panay ang mura. Abala siya
sa paglo-load ng bala sa baril niya nang bigla akong napapreno.

"Damn!" mura ko na rin, may isang itim na van kasi ang biglang humarang sa amin.

"Shit! Fuck! Damn it!" napalingon ako nang wala sa oras sa likod ko nang sunod-
sunod na ang pagmumura nito.

"Aish! Will you stop cussing!" irita kong puna sa kanya. Kasi naman eh, nahahawa
ako.

He didn't say anything saka para lang akong bola na binuhat at ibinalik sa shotgun
seat. Seriously? Ganun na ba ako kagaan?

"You stay here." napatingin naman ako sa kanya na mabilis ang galaw na hinahanda
ang mga weapon. Shuriken, dagger and a hand gun. Hindi rin siya ready eh no.
Muli akong tumingin sa harap saka agad bumaling kay Rude at mabilis na pinigilan
ito nang akma na sana siyang lalabas.

"What?" asik niya. "Stop being stubborn, nerd. Not now."

Umiling ako. "No, its just that. Look." sabay turo ko sa harap. May bigla na naman
kasing sumulpot na panibagong grupo na kasalukuyan nang nakikipaglaban doon sa mga
humahabol sa amin. Uso yata ang mga mushrooms ngayon?

Napansin ko naman ang pagkunot ng noo nitong katabi ko. "Do you know them?" I asked
at agad naman siyang umiling.

"No and never saw them before." mukha ngang hindi niya kilala ang mga bagong dating
dahil bakas sa mukha nito ang pagtataka.

Bumaling na lang ulit ako sa mga naglalabang mga lalaki sa harap at naagaw ang
atensyon ko nang may makita akong tattoo sa mga wrist ng mga bagong dumating. From
the color to the style, parehong-pareho sila. Are they some kind of an org members?
I guess so.

It's a bloody crescent moon na may background na orange flames. Curiosity is now
striking on my whole being.

Why are they doing such things? It's seem like they're protecting us or not?
Third Knights Member's POV:

Naalarma ako nang biglang tumunog ang gadget na nagmomonitor sa mga kilos NIYA.
Well, not literally. It's just that, sinasabi lang ng gadget na ito kung kailan
nasa panganib SIYA at kailangang iligtas. And I think, ngayon ang oras na iyon.

'The next queen is in danger...'

'The next queen is in danger...'

Paulit-ulit lang itong nag-iingay at alam kung natanggap na rin ng iba ang alarm na
iyon kaya sinimulan ko nang i-track ang lokasyon na kinaroroonan niya.

"Where?" tanong agad ng bagong pumasok. Bumaling ako sa kanya at tinuri ang
monitor ng computer ko kung saan makikita sa screen ang kinaroroonan NIYA.

The violet dots which symbolized na sa KANYA ang presensyang iyon are moving fast
kaya masasabi kong nasa isa siyang sasakyan.

Agad niya itong tinignan kasabay niyon ang pagpasok ng iba pa.

"Let's go," he commanded.

Pagdating talaga sa KANYA ay napakaseryuso nito. Well, mahal niya eh, what do you
expect?
Sumunod na kami rito at agad tinungo ang kinaroroonan NIYA. Ito yata ang unang
pagkakataon na ililigtas namin SIYA.

Hmmm.. Ano kaya ang magiging reaksyon NIYA kapag nakita niya kami?

_____________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-One: The Flame

Lei's POV:

"Lei!" kapapasok ko pa lang sa gate ng university nang may tumawag sa akin.

Nilingon ko ito and it's Trish, remember her? Yung muntik nang ma-rape?

"Buti nakita agad kita, sabay na tayo sa room natin." sabi nito pagkalapit sa akin.
Don't tell me, na nag-shift talaga siyà ng course? Napailing na lang ako.
Unbelievable.

Tumango lang ako sa kanya dahil hindi ko talaga feel magsalita. Hanggang ngayon
kasi ay hindi pa rin mawala sa isip ko yung nangyari noong isang araw.
Pagkatapos labanan ng mga may tattoo na cresent moon iyong mga humahabol sa amin ay
agad lumapit ang isa sa kanila to asked if we're fine at nang makitang ayos lang
kaming dalawa ni Rude ay agad na rin silang umalis, not minding to introduced
themselves.

Hindi na sana ako magtataka kung kakilala ni Rude ang mga iyon pero hindi eh. Tapos
bigla-bigla na lang susulpot from nowhere just to beaten up those goons whose
chasing us without any reason? Is it possible that they're just helping us?

"Hoy Lei! Earth 'to uy!" I came back from my reverie when Trish snapped me out.

"Huh?"

"Tsk. Pambihira oh, kanina pa ako nagsasalita rito hindi ka pala nakikinig."
nakabusangot na anas niya.

"Pasensya naman. Ano nga ulit yun?" sabi ko na lang.

"Wala, andito na tayo oh." sabay turo niya sa nakasiradong pinto.

"Oh.." I sighed. Ganun na ba ako kalutang para hindi màpansin ang nasa paligid ko?
Kasalanan to ng mga lalaking iyon eh. They awaken up my curiosity. Tss.

Hindi ko na lang pinansin si Trish at pumasok na sa loob. Mabuti na lang at wala

pang prof. Nakasunod lang naman ito sa akin saka tumabi rin ng upo.

"Buti na lang at wala kang katabi." hindi ko na siya nagawang sagutin pa dahil
dumating na ang prof.

"Everyone, proceed to the amphe theatre." Prof announced at muling lumabas.

"Hala! Anong gagawin natin doon?" tanong ni Trish.

I shrugged. "Magpi-present na siguro ng project."

"Project? May project na? Ano naman yun?" napafacepalm ako sa dami ng tanong nito.

"Tignan mo na lang kaya. Wala ako sa mood mag-explain."

Ngumuso naman ito. "Ansungit."

Hindi ko na siya pinansin pa at tumungo na rin sa amphe.

Pagdating ko ro'n ay nabigla ako sa nakita dahil hindi lang ang mga kaklase ko ang
nandoon pati na rin ang ibang courses na ka-year level din namin.

"Aha! I knew it. Ang project na tinutukoy mo is yung isang composition at ipi-
present niyo ng partner mo?" tanong ni Trish na nakasunod pa rin sa akin. Tumango
lang ako sa kanya at naghanap ng maaaring upuan.

"Kung ganun ay katu---" hindi nito natuloy ang sasabihin nang may tumawag sa akin.

"Lei! Dito..." hinanap ko ang kinaroroonan ng boses na iyon and there I saw Khera
waving her hands.
Nakita ko ring kasama nito ang grupo nina Rude kaya lumapit na ako sa kanya tutal
andun din naman ang partner ko.

"Sino nga pala ang partner mo, Lei?" Khera asked pagkaupo ko sa tabi niya.
Napatingin ako kay Rude and to my surprise, he's looking at me too, pero agad ding
umiwas nang magtagpo ang mga mata namin.

"Oh-kay.. I get it." Khera again with a teasing smile.

"What?" I asked confusedly.

"Sabi ko, alam ko na kung sino ang ka-partner mo." nakangiti pa rin ito na parang
ewan lang.

"Okay." sabi ko na lang at bumaling sa kumalabit sa akin. Pati si Khera ay lumingon

din dito.

"Why?" tanong ko kay Trish.

"Doon na muna ako sa partner ko since parang iisang project lang naman tayong
lahat." anong nangyari rito at biglang huminhin? Ang kimi pa pati ng ngiti niya.

"Hey, wait.. Ngayon lang kita nakita ah," Khera butt in.

"Ah, yeah. Kaka-shift ko lang kasi. I'm Trishanelle by the way." ngumiti naman dito
si Khera.
"Ah.. Kaya pala. I'm Shee--"

"Your Sheena Khera Fortly, I know. Nice to finally meet you, Sheena."

"You knew me, huh."

"Sino ba namang hindi? Sikat ka kaya sa buong university."

"Okay. Attention everyone..." sabay-sabay kaming napatingin sa stage nang may

magsalita mula roon.

"Sige, andyan na si sir. Punta muna ako sa partner ko." tuluyang paalam ni Trish sa
amin. Tumango lang kami sa kanya saka muling binaling ang tingin sa harap kung saan
nandun si prof. Gen na kasalukuyan nang nagbibigay ng instruction.

After giving us some instruction on how we're gonna perform our composition, he
called the first pairs who'll gonna perform.

Pagkatapos ng ibang naunang section ay sumunod na ang sa amin.

And now, it's our turn to rock the stage!

Pagkatawag ni sir Gen sa pangalan namin ng partner kong si Rude ay agad na kaming
tumungo sa stage na nasa harap, malamang, magtataka ka kung nasa likod. Psh.

Agad akong pumwesto sa keyboard at ang guitar naman ang kinuha ni Rude.
As soon as I started pressing the keys, Rude followed by strumming the guitar
string, then moment later he starts singing the first stanza of our song.

"Another night slowly closes in

And I feel so lonely
Touching heat freezing at my skin
I pretend you still hold me.."

"I'm going crazy, I'm losing sleep

I'm in too far, I'm in way too deep
Over you..
I can't believe you're gone
You were the first and be the last"

Nakapokus lang ako sa keyboard habang kinakanta ang part ko, ganun din naman si
Rude sa guitar niya.

"Wherever you go, I'll be with you.." siya.

"Whatever you want, I'll give it to you..." nag-angat na ako ng tingin at sakto
namang tumingin din siya sa gawi ko.

"Whenever you need someone

To lay your heart and head upon
Remember after the fire, after all the rain
I will be the flame..
I will be the flame.." duet naming dalawa.

Hindi ko alam kung ramdam ba niya na nakatingin ako sa kanya, dahil sigurado naman
akong hindi niya nakikita ang mga mata ko. Pero isa lang ang alam ko sa mga
sandaling ito habang magkahinang ang aming mga mata, iyon ay ang biglang
pagharakiri ng puso ko. Ang lakas ng kabog nito na dinaig pa sa twing nasa karera't
nakikipagbasag-ulo ako.

"Watching shadows move across the wall

I feel so frightened
I wanna run to you, I wanna call
But I've been hit by lightning.."
I blinked my eyes several times and took a deep breathe to calm myself bago kinanta
ang second part ko.

"Just can't stand up from fallin apart

Can't see through this veil across my heart
Over you..
You'll always be the one
You were the first, you'll be the last.."

Binaling ko sa mga audience ang paningin ko dahil hindi na talaga normal itong
nararamdaman ko. Tounge in a lungs. May sakit na yata ako sa puso.

"Wherever you go, I'll be with you.."

"Whatever you want, I'll give it to you.."

"Whenever you need someone

To lay your heart and head upon
Remember after the fire, after all the rain
I will be the flame..
I will be the flame.."

Huminga ako ng malalim saka itinudo na ang pagtugtog.

"I'm going crazy, I'm losing sleep.." siya.

"I'm too far, I'm in way too deep

Over you.." ako at di ko talaga mapigilan ang sarili kong hindi tumingin sa kanya.

Para kasing may kung ano sa boses niya na hinahatak ang mga mata ko papunta sa gawi
niya.

And as we song together the line..

"You'll always be the one.."

Our eyes met again.

Then, we song together as our eyes are on each other.

"You were the first, you'll be the last..

Whenever you go, I'll be with you
Whatever you want, I'll give it to you
Whenever you need someone
To lay your heart and head upon
Remember after the fire, after all the rain
I will be the flame..
I will be the flame.."

Hanggang sa matapos na ang last part ng kanta ay hindi ko na naalis ang tingin ko
sa kanya. Not until a loud of applause take my senses back.

Hindi ko na pinansin ang mga nagwawalang mga audience na panay sigaw ng MORE at
walang lingon-lingon na akong bumaba ng stage dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko.

Sakto naman na pagbaba ko ay narinig kong nag-ring ang cellphone ko. Hindi ko na
tinignan kung sino ang caller at basta na lang itong sinagot.

"Hello..." bungad ko rito habang nasa dibdib ko ang kanang kamay.

"Himala at nakatanggap ako ng hello mula sayo, Lei.." I rolled my eyes ng makilala
ko ang boses ng nasa kabilang linya.

"Kailangan mo, Liam?" hindi ko na lang pinansin ang panunukso nito.

"Ay, oo nga pala. May race tayo.. Hmmm.. 45minutes from now." I smiled on what I
heard from him pero agad ding napalitan ng pagkunot ng noo.

"Ba't ngayon mo lang sinabi?"

"Hoy, fyfi. And that is 'for your freaking information', kanina pa kaya ako
tumatawag sayo at ngayon mo lang sinagot." agad naman akong napatingin sa screen ng
phone ko and yeah. Andami na ngang missed call.

"Ohh.."

"Anong oh ka dyan?"

"Psh. I'm on my way," sabi ko na lang.

"Siguraduhin mo lang na darating ka sa oras at wag na wag mo akong indyanin tulad

ng dati," putak pa nito.

"Oo na." pinatay ko na ito at sinimulang tunguhin ang daan patungong parking lot.

____________________________________________________________________

Lyrics video of THE FLAME is on the multimedia ..

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-two: His Heartbeat and Her Passion

Rude's POV:

Until now, I'm still thinking about those group who suddenly appeared on the other
day when somebody are chasing us. I don't know who they are and what are they up
to.
I sighed heavily and set aside those thoughts for a while, we're currently
performing our piece and as we song the song lyrics, I can't help myself but to
stared at her.

I know she's looking at me too cause I can feel her stares. This is the other
things that keeps on bothering me. Why my heart are beating so fast whenever she's
around?

I'm just staring at her throughout the times we're performing our song, na para
bang sa pamamagitan niyon ay masasagot ang lahat ng mga katanungan ko.

Pagkatapos na pagkatapos ng kanta namin ay agad siyang bumaba na ikinakunot ng noo

ko. Hindi nga niya pinansin ang pagtawag sa kanya ni Sheena at diretso lang siya sa
paglàbas ng amphe. Saan naman kaya siya pupunta?

Bumaba na rin ako habang hindi pa rin magkamayaw sa paghiyaw ang mga nanonood,
sumisigaw pa nga ng more. Tsk!

"Naaks, dude. Akalain mo yun, may boses ka pala." kantyaw ni Harry pagkalapit ko sa
kanila.

"Tsk." anong akala nito? At saka paano ako makakapagsalita kung wala akong boses.
Stupid.

Naputol ang pangangantiyaw nila sa akin nang biglang lumapit sa amin si Prof Gen.
"Sir.." bati ni Sheena rito.

Lumingon-lingon muna si Prof na para bang may hinahanap. "Where's Ms. Kirchhoff?"
kapagkuwan ay tanong niya.

"Umalis po pagkatapos makapag-perform," Sheena answered him.

"Ganoon ba."

"Bakit po, sir?" tsismosong tanong ni Evan.

"Actually, silang dalawa sana ni Mr. Arfeudson ang gusto kung makausap."

"Why?" sabat ko.

"Let's just say na sa lahat ng nag-performed. Sa inyong dalawa ko-- namin nakita
ang hinahanap namin."

"And what is that?"

He smiled. "The chemistry..." he answered na nagpagulo sa akin.

"Okay, let me explain. Aware naman siguro kayo sa grand ball na nagaganap every
year, hindi ba?" tumango kami.
"The board and the council decided na sa susunod na dalawang linggo ito gaganapin.
At ngayon ay naghahanap kami ng estudyanteng maaaring magka-perform or can give
some special numbers sa araw na iyon to sum up some entertainment."

"So... What's the connection?"

"You, Mr. Arfeudson together with Ms. Kirchhoff ang isa sa mga pairs na napili
namin and since wala rito si Ms. Kirchhoff, kayo na lang ang bahalang magsabi sa
kanya. Kayo na rin ang bahala kung ano ang gagawin niyo and one more thing, that's
an order from the dean, Mr. Arfeudson. Okay... that's all, gotta go." tuloy-tuloy
na pahayag ni Sir Gen dahilan para hindi na ako makaalma pagkatapos ay agad na
itong tumalikod. Psh! Another shit.

Hindi ko na hinintay pang matapos ang iba sa pag-perform at lumabas na ako ng amphe
saka tumungo sa headquarter. I want to rest and have some piece of mind.

Lei's POV:

Pagdating ko sa quarter ay agad akong tumungo sa dressing room para makapagpalit ng

damit. Dito sa Race Dome, ako si Vixen. The unbeatable racer.

I smirked on my own thought. I can't help but to let the adrenaline rush flowing
through my veins.
Paglabas ko ng dressing room ay kaagad kong nakita si Liam na matiyagang
naghihintay sa akin. Like me, ibang-iba rin ang aura niya rito. From the childish
Liam I knew to a silent and serious Liam. He put an eyeliner din dahilan para
maging fierce ang look niya while me, just a simple vixen mask ang suot ko,
natatakpan nito ang halos kalahati ng mukha ko at pinusod ko rin ang buhok ko then
a bloody lipstick on my lips. And my attire, it's just simply fitted black jeans,
black jacket with a black tube underneath.

Lumapit na ako rito na prente lang na nakaupo sa couch.

"Hey, let's go." pagkuha ko sa atensyon niya na ikinalingon niya sa gawi ko.

Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at nauna na akong lumabas ng quarter.

Habang papunta ako sa track ay may mga nakakasalubong akong mga staff na agad akong
binabati sa twing nakikita nila ako. Tango lang ang sinasàgot ko sa kanila at hindi
na nag-abalang umimik pa. They knew me that way anyway, so there's nothing new
about that.

Liam's POV:

Tingnan mo 'tong si Lei, siya itong hinintay ng gwapong si Ako tapos iniwanan niya
lang ng ganun-ganun lang? Nasaan ang hustisya roon? Huhu..

Kung hindi lang talaga siya maganda, nungka! Pero syempre, joke làng iyon. Labs ko
kaya yung babaeng iyon kahit na may tupak. Shhhhh..
Oh, anyway. The name is William Bunsen, a professional racer. Magaling , gwapo,
pogi, hot at gwapo. Period. Wala pang nakakatalo sa akin pagdating sa track kahit
nga yung kakambal ko na mas trip sa Black Kingdom at kasalukuyang isa sa namamahala
sa Racing Hell ay walang binatbat sa galing kong taglay. Oh di ba?

Opps. Teka, pwera lang pala sa isa at alam niyo kung sino siya? Yung nang-iwan lang
naman sa akin kani-kanina lang. Yeah, si Lei nga or should I called her Vixen, iyan
yung codename niya as a racer.

Kababaeng tao pero demonyo kapag racing na ang pinag-uusapan. Walang patawad yun
eh, napaka-unpredictable pa pati ng mga galaw saka walang sinasanto. Tsk! Buti na
lang at partner kami kaya naaambunan ako ng kasikatan niya. Haha.

Ay, oo nga pala. May race pa kami.

Lumabas na ako ng quarter at tinungo na rin ang racing track. Pagdating ko roon ay
hindi na magkamayaw ang mga manunuod, buti na lang at effective itong ear bud na
ibinigay ni Lei sa akin. Hindi ko nga alam kung saan niya ito nabili eh. Sinubukan
kong maghanap ng ganito pero wala akong makita.

Ten minutes na lang pala at magsisimula na ang race. Halatang excited si Lei eh.
Akalain mo yun, wala pang 15 minutes mula ng tumawag ako sa kanya ay nakarating na
siya rito sa dome.

Hinanap ko ang kinaroroonan niya at ayon, cool na cool na nakasandal sa porsche

niya habang nagpapalabas ng nakakakilabot na aura, kaya walang nangangahas na
lumapit sa kanya. That's her way para hindi siya dumugin ng mga fans niya pero
hindi rin ito naging dahilan para mabawasan ang paghanga ng mga ito sa kanya.

Nakasuot na rin siya ng signature mask niya kaya hindi makikita ang kalahati ng
mukha niya. Kaagad akong lumapit sa kanyà nang makita ko ang isang babae na
magbibigay na ng go signal para sa gaganaping race.
_______________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-three: Their Admiration

Yushi's POV:

Napaupo ako ng tuwid nang makita ko siyang patungo na sa sasakyang gagamitin niya
sa karera. Habang sinusundan ko ang bawat galaw niya, I can't help myself but to
get amused. Ang cool niya talaga! Tapos unbeatable pa!

Kaya lang hindi ko makita ang kabuuan ng mukha niya dahil natatakpan ito ng vixen
mask. Tanging ang mga mapupula nitong labi at kalahati ng matangos niyang ilong
lamang ang nakikita. Ngunit gayun pa man ay hindi maipagkakailang napakaganda niya,
idagdag pa ang nakakahipnotismo niyang kulay lilang mga mata.

Limang minuto pa lang bago magsisimula ang race pero hindi na magkamayaw sa
paghiyaw ang mga manonood, mas lalo nga itong lumakas ng lumabas siya, na ngayon ay
napaka-cool tingnan habang nakaupo sa hood ng porsche niya.

Napangalumbaba na lang ako rito sa bench na kinauupuan ko. Hanggang tanaw na lang
ba talaga ako sa kanya? I sighed. How I wish that I can approach her easily, yung
tipong anytime pwede akong makipagkwentuhan sa kanya.

Pero alam ko namang imposible iyong mangyari. Aura pa lang na nakapalibot sa kanya,
magdadalawang-isip ka na kung lalapit ka ba sa kanya o hindi na. Naisip ko nga
minsan na baka gangster din siya pero ilang beses na akong naglabas-pasok sa Black
Kingdom pero ni minsan hindi ko siya nakita roon. I even tried to hacked her data
base rito sa Race Dome para makakuha ng info tungkol sa kanya pero langya lang, may
virus! Kaya ayon, ang ending, shut down ang lappy ko.

Masyadong secured ang identity niya at strictly prohibited din ang pagkuha ng
kahit na anong stolen shot na larawan niya at so far, wala namang nagtatangkang
sumuway. Takot lang nila sa isang unbeatable and unpredictable Vixen ng Race Dome.
I sighed for the ninth time. Hanggang tanaw na lang siguro ako sa girl/idol crush
ko.

Harry's POV:

Busy ako sa pakikipaglampungan sa isa sa mga fling ko nang mapatigil ako. Kanina ko
pa kasi napapansin yung babae sa kabilang bench na panay ang pagbuntong hininga
habang nakapangalumbaba at may tinatanaw. Sinundan ko ng tingin yung tinitignan
niya at napatayo ako sa gulat.

"Ouch! babe naman eh..." hindi ko pinansin ang babae sa harap ko na nahulog mula sa
pagkakaupo sa lap ko at patuloy lang na inaninag ang babaeng nakamaskara na iyon.
Shit! I knew that violet eyes!

Nandito nga pala ako sa Race Dome, hindi alam ng gang na nagpupunta ako rito.
Pagkatapos kung mag-present sa project namin kanina ay agad akong tumungo rito.
Nabalitaan ko kasi na may race pero hindi naman talaga ako nanonood eh,
nangbibingwit lang ng mga itik sa lawa. Wink and flying kiss sayo na nakakaintindi.

Muli kong binalik ang paningin ko sa kanya, alam kong siya iyon. Yung fuschia-eyed
na hinahanap namin.

May lumapit na lalaki sa kanya, pagkatapos nilang mag-usap saglit ay kanya-kanya na

silang sakay sa porsche na inuupuan lang niya kanina.
Tulad ng una kong kita sa kanya, may tumatakip din sa mukha niya, kung noon bibig
niya ang may takip, ngayon mula ilong pataas naman ang natatakpan ng maskara niya
at napakavisible na rin ng aura niya.

And damn dudes! Kahit na sabihing may takip ang mukha ay masasabi mo pa ring may
ibubuga. Ang hot! Ang sarap lang iuwi sa condo pero nakakatakot lapitan, ang itim
ng aurang bumabalot sa kanya, abot nga rito sa kinaroroonan ko eh, dinaig pa si
leader sa palakasan ng presensya.

Wait, speaking of leader. Kailangan niya itong malaman. Agad kong kinuha sa bulsa
ang phone ko nang makita ko siyang lumabas ng kotse, akma ko na sana siyang
kukuhanan ng picture nang may biglang pumigil sakin.

"'Wag!" napabaling ako sa pumigil sa akin na ngayon ay hawak-hawak na ang kamay

kong may hawak na cellphone. Teka lang, siya iyong babae kanina sa kabilang bench
ah. Anong problema nito?

"What's your problem woman?" irita kong anas dito, hindi ko na tuloy nakuhanan ng
larawan si fushia-eyed girl dahil pumasok na ito ulit sa kotse dahil magsisimula na
ang race.

"Bawal yan." kumunot ang noo ko sa tinuran nito.

"What the hell are you talking about?"

She take a deep breathe before she answered me. "Iyan." turo niya sa phone ko.
"Hindi 'yan pwede. Mahigpit na ipinagbabawal ang pagkuha ng larawan ni Vixen sa
kahit na anong paraan." pahayag niya.
"And who's the hell is Vixen?"

I saw her rolled her eyes. "Kukunan mo ng stolen shot tapos hindi mo pala kilala?"
she said using a duh tone.

"Wait, siguro bago ka lang dito ano, kaya hindi mo alam ang mga rules and
regulations." tumango-tango pa ito habang nagsasalita.

"So, her name is Vixen?" I asked not minding what she just said.

She shrugged. "Not exactly, actually it's just her codename. She's the unbeatable
racer here at iyong kasama niyang lalaki sa kotse ay ang partner niya."

"Unbeatable?" iyon lang ang tumatak sa isip ko sa lahat ng mga sinabi niya.

"Yes, ever since na pumasok siya rito sa Dome ay wala pang nakakatalo sa kanya."

"Do you know her? I mean, not just being Vixen."

"No, masyadong sekreto at pribado ang pagkatao niya." iling na sagot nito.

"How about those prohibited thing? Bakit di siya pwedeng kuhanan ng larawan?" I
asked again.
"Yung tungkol naman doon, dahil ipinagbawal niya. Walang may alam kung bakit at
wala rin namang nangahas na umusisa. Lahat ng nandito at nakakakilala sa kanya ay
malaki ang takot sa kanya, marami rin ang nagsabi na kakaiba daw'ng magalit ang
isang tulad ni Vixen. Well, hindi na iyon nakakapagtaka, kita mo naman yung aura
niya. Nakakapangilabot." mahaba nitong pahayag.

Napatingin ako sa track field ng biglang maghiyawan ang mga manunuod.

"As expected, she won again." ani nitong babaeng katabi ko. Kanina pa pala
nagsimula ang race, hindi ko man lang namalayan dahil sa pakikipag-usap ko sa
babaeng ito.

"Anon--nasaan na yun?" nagtatakang anas ko sa sarili. Bigla na lang kasing nawala

yung babae.

Krislynn's POV:

"Nasaan na kaya si Lei?"

Nagkibit-balikat lang ako sa tanong ni Sheena. Kanina pa niya hinahanap si Lei,

bigla na lang kasing nawala pagkatapos nilang mag-present ni Rude.
"Saan na naman kaya iyon nagsusuot?" anas pa niya.

Tapos nang mag-present ang lahat at ngayon ay patungo na kami sa caf para mag-lunch
and as usual kasama ko si Sheena.

Simula noong i-make over niya ako ay hindi na niya ako tinantanan, kesyo ang cute
ko raw at bakit ko raw ito tinatago sa malaking salamin. And so far, wala na ring
nangbu-bully sa akin.

Pero bakit si Lei, hindi niya minake over din? Halata namang mas may ibubuga pa
iyon kesa sa akin eh.

Pagpasok namin sa cafeteria ay agad naming nakita ang Wanton.

"Hey, Sheena!" tawag ni Evan dito nang mapatingin ito sa gawi namin. Sheena just
rolled her eyes at dumiretso na sa counter. Napailing na lang ako, minsan talaga
hindi ko maintindihan ang ugali nito.

Sumunod na ako sa kanya at umorder na rin ng pagkain pagkatapos ay naghanap kami ng

mauupuan ngunit wala na kaming makitang bakante.

"Uy Sheena, 'di niyo yata kasama si cutie?" puna agad ni Evan pagkalapit namin sa
table nila. No choice eh, makikisalo na lang kami sa kanila.

"Stating the obvious, Evan." sagot ni Sheena rito sabay lapag ng pagkain niya sa
mesa at umupo.
Evan pouted his lips. "Nagtatanong lang eh."

Pansin ko talaga sa twing nagkikita kami na hindi kasama si Lei, si Evan ang laging
nagtatanong.

Maybe he really like Lei's presence kahit nga minsan ay napakamisteryuso ng aura
nito ngunit kahit ganoon pa man ay siya iyong tipo ng tao na akala mo walang
pakialam pero ang totoo ay palihim na palang nakikialam.

I smiled when I remembered what she'd done noong binully ako nina Candice but at
the same time ay nagtataka talaga ako kung saan niya nakuha yung mga insektong
iyon.

____________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-Four

Lei's POV:

Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may yumuyugyog sa akin.

"Ano ba?" asik ko.

"Anong ano ba. Hoy! Anong oras na oh. Tapos ikaw nakahilata pa rin dyan." sabi ng
walanghiya.

Agad akong napabalikwas ng bangon dahil sa narinig at tinignan ang oras sa phone
ko. Di kasi uso ang alarm clock dito, kawawa lang iyon sa akin kapag nagkataon.

"Ba't ngayon mo lang ako ginising?" tanong ko sa kanya nang makitang mag-aalas-onse
na ng umaga. Huhu. Hindi na ako nakapasok sa morning class ko.

"So, ako pa ang may kasalanan ngayon?"

Napanguso na lang ako. "Kasi naman eh, manggigising ka lang din naman, sana
inagahan mo na," turan ko rito.

"Para mabugbog ako ng wala sa oras? 'Wag na no." nakaismid niyang anas. "Maghanda
ka na kaya nang may mapasukan ka pa."

"Oo na, ito na nga di ba. Psh!"

Tumungo na ako sa banyo at nag-ayos ng sarili pagkatapos ay agad na akong lumabas

ng kwarto.

Tanging note na lang na nakadikit sa ref ang nakita ko paglabas ko at wala na si

Renj. Nauna na raw siyang pumasok since magkaiba rin naman kami ng school na
papasukan. I shrugged at kinain na lang ang pagkaing inihanda nito.
Simula ng dumating dito si Renj ay nagkaroon na ako ng instant cook eh. Well, hindi
rin naman maitatangging masarap talaga itong magluto.

Pagdating ko sa school ay dumeritso na muna ako sa rooftop. Twelve noon pa lang

kaya wala pang class, for sure nasa cafeteria pa ang karamihan sa mga studyante at
1:30 pa ang simula ng afternoon class ko kaya sa rooftop na muna ako magpapalipas
ng oras. Sana nga lang ay wala nang isturbo gaya noong last time na pumunta ako
roon.

Pagkarating ko ay agad akong humanap ng magandang pwesto at nang makakita ako ay

inilabas ko ang sketch pad ko.

Yeah, arts are one of my passion na hindi rin alam ng pamilya ko. Natatawa nga ako
sa twing naiisip ko na ang mahigpit na kakumpitensya ni mudra sa fashion industry
ay ang sarili niyang anak.

Tie lang naman kami pagdating sa ranking everytime na may survey at dahil
nangunguna si mudra sa fashion world, it also mean na nangunguna rin ako but no one
knows na ako ang may-ari maliban na lang sa pinagkakatiwalaan ko, to be an eyes sa
kompanya.

Napatigil ako sa ginagawa ko nang makaramdam ako ng kakaibang presensya sa bandang

likuran ko. Pasimple ko itong nilingon at ganun na lang ang pagkunot ng noo ko nang
makita ang isang balot na balot na lalaki. I can say that his a he dahil na rin sa
body built niya but the question is, sino siya? At bakit parang may minamatyagan
siya?

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at lalapit na sana rito nang may biglang humawak sa
wrist ko at walang sabi-sabing kinaladkad ako nito.
Hindi ako nakapag-react kaagad dahil nasa taong iyon pa rin ang isip ko ngunit
paglingon ko ulit sa kinaroroonan nito ay wala na ito roon.

Binalingan ko na lang ang taong ito na walang pakundangan akong kinaladkad and it's
no other than him.

Ugh! He's dragging me again! Tsk!

Rude's POV:

Nandito kami ngayon sa headquarter, dito na namin naisipang mag-lunch.

Pagkatapos kumain ay kanya-kanya na sila ng pinagkakaabalahan.

Si Evan, nagseselfie habang may lollipop sa bibig. Si Harry, as usual, may

kalandian sa phone. Si Carl, ayun nagdodota at si Alex nasa harap ng mga monitor
kung saan konektado ang lahat ng CCTV ng buong university dito. I asked him to find
that nerd dahil hindi ko siya nakita sa classroom kanina.
Kailangan na naming pag-isipan iyong tungkol sa presentation namin dahil sa
makalawa na pala gaganapin 'yong grand ball.

"Dude..." napalingon ako kay Alex. "There she is..." anas ulit niya habang nakaturo
sa monitor.

"Where?"

"Rooftop. West wing."

Hindi ko na siya sinagot pa at lumabas na sa headquarter. Agad kong tinungo ang

rooftop sa west wing and yeah, there she is. Nakatayo siya habang parang may
tinatanaw.

Lumapit ako sa kanya at walang pasabing hinatak siya patungo sa music room.

"Ugh! Ano na naman ba!" asik niya pagkapasok namin sa loob ng music room saka
pabalyang binawi ang wrist niya na hawak ko.

"We need to practice."

"Practice? Para saan?"

"For the upcoming grand ball."

"Oh, paki ko naman sa ball na iyan."

I glared at her. "Don't tell me, hindi mo alam?"

"Ang alin?"

Marahas akong napabuga ng hangin. "That's what yo--"

"Got for not attending classes. I know." putol niya sa akin.

I gave her a glared again. Ang babaeng ito, nakuha pang umismid. Damn. Pasalamat
talaga siya at cu--Psh. What am I thinking? Nevermind.

"We're here to prepare and practice our fucking number." I said irritatedly.

"Na naman!"

Now, I gave her a death glares. "May reklamo ka?"

"Sabi ko nga 'di ba, magpapractice na. Oh, anong gagawin natin?" biglang bawi niya
sabay lapag ng bag niya sa isang upuan.

"Tss..."

________________________________________
Okrayt, short update for yah.
quite lame.

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-five: Grand ball

Lei's POV:

"Lei! You should take that freaking eyeglasses of yours!" Khera exclaimed.

"And why would I do that?" she rolled her eyes. "Duh.. Alangan namang naka-
eyeglasses ka pa rin sa party?" nakapamewang na turan nito.

I shrugged. "Why not."

"No! Mag-contact lenses ka na lang kasi." pangungulit pa nito.

"Pagbigyan mo na kasi, Lei. Sige ka, hindi ka niyan titigilan." biglang singit ng
tahimik na si Kris.

I sighed in defeat. Yeah, she's right. Knowing Khera. "Fine."

"Kyaaaaaahhhhhh..!" napatakip ako ng dalawang tenga ganoon din si Kris nang biglang
tumili si Khera.
"Aish! Stop it Khera. Masakit sa tenga." she just pouted her lips. Tsk!

"Anyway, anong grado ng eyeglasses mo nang mahanapan kita ng lenses."

"No need, meron na ako," I stated.

"Meron naman pala, ba't di mo ginagamit?" nagkibit-balikat lang ako at hindi na ito
pinansin saka pumasok na ako sa banyo para isuot ang contact lenses ko.

Hindi naman kasi malabo ang mga mata ko eh. I just wanna hide my eyes color, it's
not that I'm ashamed of it, masyado lang kasi itong agaw pansin. Rare raw kasi.
Psh.

Nga pala, nandito kaming tatlo ngayon sa condo ni Khera. Gusto niya raw kasi na
sabay na kaming mag-ayos at siya na raw ang bahala sa susuotin namin. Hindi na kami
nakaalma pa dahil pagkatapos ng morning class namin kanina ay agad niya kaming
hinatak papunta rito.

Kaya ito kami ngayon handa nang umalis matapos ng ilang oras na pag-aayos. 7:30 ng
gabi magsisimula ang ball and it's 7:05 already.

Pagkatapos kong masuot ang contact lenses ay lumabas na ako ng banyo at napagtanto
kong ako na lang ang hinihintay nila.

"You're done, let's go!" excited na turan ni Khera. Napailing na lang kami ni Kris
saka sumunod na rito.
Pagdating namin sa school ay marami nang mga studyante ang naroroon, kanya-kanyang
pagarbuhan ng mga suot, lalong-lalo na ang mga kababaihan.

I roamed my eyes around the area. Weird, but I felt something strange? I heaved a
sighed. Ito na naman ako sa pagiging paranoid.

Oo nga pala, may number nga pala kami ni Rude ngayon. Nilingon ko sina Khera para
magpaalam pero hindi ko na sila makita sa kinatatayuan nila kanina. Siguro
nakihalubilo na rin sa iba.

Tumungo na lang ako sa back stage para roon na lang tumambay, iba talaga ang
pakiramdam ko. I sighed once again.

Rude's POV:

Pagdating namin sa school o tamang sabihin sa open field ng university kung saan
dinadaos ang event ay agad naming nakita sina Sheena na nakaupo sa isang mesa.

Lumapit sila sa kinaroroonan nito kaya sumunod na lang din ako.

"Hoy Evan, para kang timang dyan!" puna rito ni Harry.

"Anong timang ka dyan? Timang na bang matatawag ang taong may hinahanap?" sagot
naman nito.

"Ano ba kasing hinahanap mo?" singit ni Carl sa kanila.

"Hindi ano, Sino."

"Eh di, Sino nga?"

"Si cutie, hindi niyo ba siya kasama?" baling ni Evan kina Sheena.

"Kasama ah, andi--nasaan na yun?"

Psh. Mukhang hindi nila namalayan na hindi na nila kasama ang nerd na iyon.

"Hala! Malapit na pa namang magsimula yung event. Wait, hana--"

"Ako na." I cut Sheena.

"Weeeehhh.." Evan na bakas sa mukha ang hindi makapaniwala.

"What?" I hissed.

"Sure ka leader?" Harry asked.

"Yeah." bored kong sagot sa kanya and now, they're all have this psycho face look
like.

"First time." Alex stated.

"What?" asik ko.

"Yeah, first time ni leader mag-volunter para maghanap ng isang tao at si Lei pa.
Uy, leader ah.." Harry with his teasing grinned.

"What the fuck are you talking about? I'm goin' to look for her cause we have a
number na kailangan naming i-perform mamaya."

"Haha.. Masyado ka nang defensive leader."

"Psh. Whatever."

Tumalikod na ako sa kanila, kung anu-ano na lang ang naiisip. Tsk!

Parang namang may sariling utak ang mga paa ko at natagpuan ko na lang ang sarili
kong nasa pinto na ng backstage.

Tss... Nagsisimula na ang event pero ni anino ng nerd na iyon ay hindi ko pa rin
mahagilap. Bakit ko nga ba iyon hinahanap? Pakialam ko naman kung hindi matuloy
iyong number namin. As if naman may magagawa pa ang mga council. Tss.

Wala sa sariling binuksan ko ang pinto na nasa harapan ko at doon bumungad sa akin
ang isang nakapangalumbabang babae. Halata sa itsura nito ang pagkainip habang
nakatingin sa labas ng bintana.

And there it is again, the irregular beating of my heart. What's wrong with me,
really?

I almost lost my balanse nang bigla siyang lumingon sa gawi ko. And damn.. This is
the first time I saw her with no glasses and her bangs are on the half side of her
face.

Nakikita ko ngayon ang kabuuan ng mukha niya, lalong-lalo na ang perpektong hugis
ng kanyang mga mata. Hindi ko alam na ganito pala siya kagan--wait, what did I just
say? Tsk. Never it mind. I didn't give any compliment to her.

"Nandito ka lang pala. Psh." nasabi ko na lang nang tuluyan na akong makapasok.

Lei's POV:
Nakapangalumbaba lang ako rito sa backstage habang iniintay magsimula ang event.
Ba't ba kasi ang tagal, kanina pa ako rito eh. Pag ako hindi nakatiis, talagang
uuwi ako ng bahay. Gutom pa naman na ako pero ayoko rin namang lumabas, nakakasura
ang view doon. Psh!

Napalingon ako sa gawi ng pinto nang makaramdam ako ng presensya roon. And there, I
saw a living demon, di joke lang. Isang nilalang na kahulma ni machete ang tindig,
ba't ang pogi ng nilalang na ito NGAYON? Oo ngayon lang, nagmukha na kasi siyang
tao sa suot niyang suit, dati mukha siyang naliligaw na syokoy eh.

"Nandito ka lang pala. Psh." ani niya. "What are you doing here?" Tanong niya nang
hindi ako umimik.

"Nakaupo?" patanong kong sagot sa kanya na ikinakunot ng noo niya.

"Are you playing with me woman?"

"Huh? Ano namang lalaruin natin?" inosente kong tanong sa kanya. Haha. I laughed
mentally nang makita ang reaksyon niya, di na maipinta ang mukha nito sa
pagkalukot.

Nakakatuwa rin palang asarin ang isang Rude Arfuedson. The great gang leader of the
famous gang, Wanton Clique.

"Wha--" napatigil ito nang biglang bumukas ang pinto na nakakonekta sa stage.

"Handa na ba kayo? Any moment from now ay tatawagin na kayo for your presentation."
ani nang biglang dumating.

Tumango lang kaming dalawa rito at agad naman din itong umalis.
Nagkatinginan kami ni Rude na ngayon ay pokerface na ulit. I take a deep breathe
dahil sa sinabi no'ng babae ay muli na namang bumalik ang kakaibang pakiramdam na
kanina ko pa pilit na isinasawalang bahala.

_________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-Six: Heaven

Lei's POV:

Agad kaming tumungo ni Rude sa stage nang tawagin na kami ng emcee.

Dumiretso ako ng upo sa harap ng keyboard at siya naman ay sa isang high stool
umupo habang hawak ang gitara.

Then I started pressing the keys, as will as Rude on his guitar string.

"I've got a picture of your house

And you're standing by the door
It's black and white and faded
And it's looking pretty worn"

Umpisa niya sa part niya, then after a few moment I followed.

"See the factory that I work

Silhouetted in the back
The memories are gray but man
They're really coming back"
"I don't need to be the king of the world"

"As long as I'm the hero of this little girl"

Inangat ko ang paningin ko at tumingin sa crowd. Doon ko lang napagtantong may mga
sumasayaw na pala ng slow dance sa baba ng stage.

"Heaven isn't too far away

Closer to it everyday
No matter what
You're friends might say"

Duet naming dalawa. At ito na naman yung pakiramdam na ito. I take a deep breathe
bago ko kinanta ang secand part ko.

"How I love the way you move

And the sparkle in your eyes
There's a cover deep inside them
Like suburban skys"

When Rude sing his part, I scanned the whole open field while my fingers are busy
pressing the keys.

"When I come home late at night

And you're in bed asleep
I wrap my arms around you
So I can feel you breathe"

Napakunot ang noo ko nang may mapansin ako sa madilim na parte ng garden. May
nakahilerang mga punong-kahoy doon at kita ko ang hindi natural na paggalaw ng mga
sanga't dahon ng mga ito.

"I don't need to be a Superman"

"As long as you will be my biggest fan"

Hindi ko ito nilubayan ng tingin at mas lalo pa itong tinitigan. I can felt
Rude's eyes on me pero hindi ko na ito pinansin.

As we sing together..
"Heaven isn't too far away
Closerto it everyday..."

Mas lalong kumunot ang noo ko nang hindi lang iisang puno ang parang may mali.
Maski ang iba pa, then my eyes widen nang biglang may mga bagay na sabay-sabay
lumabas mula sa mga punong iyon at patungo ang mga ito sa kinaroroonan namin.

Kita ko ang silaw ng talim nito nang dumaan ito isa isa sa mga ilaw, and if I'm
not wrong, it's a freaking shuriken!

At iisa lang ang direksyon na tinutungo nito...

Walang pag-aalinlangan akong tumayo at agad tinakbo ang distansya namin ni Rude,
but I guess I was a little bit late.

Kasabay nang pagyakap ko kay Rude ay ang pagsigid ng hapdi mula sa likuran ko
patungo sa buong kalamnan ng katawan ko....

Rude's POV:

Nabigla ako nang bigla siyang yumakap sa akin. Hindi ako nakagalaw kaagad dahil sa
pagkagulat not until I felt something sticky on her back.
 I looked at it, kasabay nang pagtuon ng paningin ko sa kulay pulang likidong
dumadaloy sa kanyang likod ay ang sabay-sabay na pagsabog ng mga ilaw sa field.

Hindi ko pinansin ang kung ano ang nangyayari sa paligid namin. I can't even move
a single muscle as I felt her gripped are slowly loosen up on me. Ang lakas ng
kabog ng dibdib ko and for the very first time in my life, I got afraid, pangamba
hindi para sa sàrili ko, kundi para sa babaeng nasa harap ko ngayon.

Nang maramdaman kung unti-unti na siyang babagsak ay doon ko lang naramdaman

muli ang lakas ko at kaagad siyang inalalayan.

"What the hell are you thinking woman?!" anas ko sa kanya. Pero imbis na sagutin
ako, she coughed with bloods na nagpataranta sa akin.

"Fuck!" tinignan ko ang tama niya sa likod at gano'n na lang ang panlalamig ng
mga kamay ko nang makita ang isang shuriken na nakabaon dito. Shit!

Nilibot ko ang paningin sa paligid, trying to find someone na maaaring mahingan

ko ng tulong pero masyadong madilim ang paligid and at the same time ay tahimik na,
na nagpataka sa akin.

Nasaan na ang mga taong kanina lang ay hindi magkamayaw sa paghiyaw?

Bumaling ako sa kay Lei na patuloy pa rin sa pag-ubo. Fuck! What should I do now?

With my trembling knees and hands I carry her in a bridal way. Hindi pa ako
tuluyang nakababa ng stage nang may marinig akong tumatawag sa pangalan ng babaeng
buhat-buhat ko.
 "LEI..!"

Sheena's POV:

*BOOOOGGGGSSSHHHH!!

Napayuko kaming dalawa ni Kris nang biglang sumabog ang mga ilaw dito sa field.

Kasabay ng hiyawan at tilian ng mga dumalo sa grand ball ay ang pagdilim ng

paligid.

Ngunit ganoon pa man ay ramdam ko ang mararahas na pagdaan ng hangin sa paligid

na para bang may kung anong bagay ang nagdadala rito.

Ilang saglit pa ay tumahimik na ang paligid, wala na rin ang mga nakakabinging
mga tili ng mga kapwa namin studyante.

"Umalis na tayo rito, Sheena." turan ni Kris saka dahan-dahang tumayo. Gano'n din
ang ginawa ko.

"Wait lang, Si Lei.."

"Baka umalis na."

"No, I saw her kanina... bleeding.. Shit! LEEIIIIII!" sigaw ko sa pangalan nito
at pilit na inaaninag ang kabuuan ng stage.

Kita ko kung paano niya saluhin ang bagay na iyon na kay Rude sana tatama.

Nakarinig ako ng pag-ubo ng isang babae sa banda kung saan naroroon ang stage and
I'm sure as hell na kay Lei ang boses na iyon.

Tinakbo ko ang kinaroroonan ng stage, ramdam ko rin ang pagsunod ni Kris sa akin,
buti na lang talaga at maliwanag ang buwan kaya kahit papaano ay may naaaninag pa
rin kami.

Paglapit namin sa stage, doon namin nakita si Rude na buhat-buhat ang halos wala
ng malay na si Lei.

"Dude!" Sabay kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses. Sina Carl na may

dalang flashlight.

"What's happ-shit! Anong nangyari kay Lei?" Harry asked.

 "Mamaya na kayo magtanong, dalhin na muna natin sa ospital si Lei." singit ko sa
kanila dahil sa nakikita kong walang pagtigil ng agos ng dugo nito.

"I get the car." Carl said at agad tumalikod. I heaved a deep sighed. I hope Lei
will be alright soon.

____________________________________________________________________________

-typos&errors

Vixen Twenty-seven: Poisoned

Khera's POV:

Pagdating namin sa ospital ay kaagad na inasikaso si Lei ng mga doktor. Namutla ako
nang makita ang bagay na nakabaon sa likod niya na nababalutan ng dugo. It's a
freaking shuriken!

Oh God. Please save her! I muttered in my mind. Napaupo ako sa isa sa mga upuan
dito sa waiting area nang hilain ako ni Carl.

"Hush.." napakislot ako nang biglang dumapo ang kamay nito sa pisngi ko.

"Everything will be alright." alo niya habang pinapahid ang mga luhang hindi ko
namalayang naglalandas na pala sa magkabila kong mga pisngi.
"I hope so, Carl. I hope so.." humihikbi kong turan.

"Dude, uso ang umupo. Kanina ka pa, nakakahilo na." Harry said to Rude. Hindi kasi
ito mapermi sa isang tabi at lagi na lang paroo't parito.

Harry earned a glares from Rude na ikinataas ng dalawang kamay nito sa ire.

"Easy.. Sabi ko nga tatahimik na."

Napatayo kaming lahat nang biglang bumukas ang pinto ng ER, mula rito ay lumabas
ang isang doktor.

"Kayo ba ang naghatid ng sugatang pasyente?" tanong nito.

"Yes, doc." I answered.

"How is she?" Rude asked.

"Nagamot na namin ang sugat at maayos din naming nakuha ang bagay na bumaon sa
kanyang likod, ngunit..."

"But what?" Rude asked sound impatience.

"The patient had been poisoned." he said na nagpatigalgal sa amin.

Nalason si Lei? No... Hindi yun totoo pero teka may gamot naman siguro di ba?

"How come?" Alex with his serious tone.

"Yung bagay na bumaon sa likod niya, may nakakalasong chemical ang nakalagay doon.
A poisonous chemical called batrachotoxin."

"Anong klaseng lason iyon? May gamot naman sa lasong iyon, di ba doc?" tanong ko.

"Batrachotoxin is one of the most powerful neurotoxins in the world, it is found on

the skin of the tiny poison dart frogs. The frogs themselves don't produce the
poison, it comes from the food they eat, most probably a type of tiny beetle. There
are several different versions depending on the species, with by far the most
dangerous found on the Golden poison frog of Colombia. This little guy is small
enough to sit on your fingertip, but one frog has enough batrachotoxin on him to
kill around two dozen people or a couple elephants. The toxin works by attacking
the victims nerves, opening their sodium channels and causing paralysis,
essentially shutting off the entire body's ability to communicate with itself and
unfortunately, there are no known antidote and death comes very quickly." mahaba
niyang pahayag na ikinabagsak ng mga balikat namin.

Rude's POV:
Fuck this shit!

Poisoned huh? And there's no fucking antidote eh, now that's bullshit!
A fucking shit!

*Boggghhss!!

"Dude!"

Sa inis ko ay nasuntok ko ang pader. "What now, doc. Just like that?"

"I'm so sorry to tell you this pero tanging milagro na lang ang maaasahan natin sa
sitwasyon ngayon ng pasyente not unless may naka-discover na ng antidote sa lasong
ito."

Napahagulgol ng iyak si Sheena sa narinig gano'n din ang kasama nitong babae.

"I'm sorry again. Ililipat na ang pasyente sa kwarto nito for further observation."
he sighed. "Sana nga lang at hindi agad sumuko ang katawan ng pasyente. Anyway, I
have to go, maaari niyo ng puntahan ang pasyente sa silid niya." anito saka
tumalikod na.

"How about her family?" maya-maya'y rinig kong tanong ni Sheena. Napalingon kaming
lahat sa kanya.

"Oo nga no.." Harry.

"They have all the right to know." Alex said as a matter of fact.

"Pero ang tanong, alam ba natin kung sinu-sino ang mga kamag-anak niya?" Carl.

"Ikaw, Sheena. Any idea?" umiling lang siya.

"Siguro naman ay meron siyang mga contact sa phone niya." biglang singit ng babaeng
kasama ni Sheena. Napatango na lang sila sa narinig saka sabay-sabay na naming
tinungo ang silid ni Lei.

Third Knights Member's POV:

"What the fuck did you just said?!" hindi ko mapigilang hindi mabulyawan ang nasa
taong harapan ko.

"Narinig po namin na nalason po s-siya, Master."

"Fuck! Paano nangyari iyon?"

"Sa grand ball po sa school nila, may biglang umatake at natamaan po siya ng
shuriken na may lason."
"At nasaan kayo nang mangyari iyon?"

Yumuko lang ito dahilan para mahampas ko ang lamesa na nagpaigtad dito.

"Then what are you waiting for? Give her an antidote!" I commanded.

"P-pero.. Master. Wala pong antidote ang batrachotoxin." sagot nito.

"Ano kamong lason iyon?"

"B-batrachotoxin po.."

"Damn.. Fuck!"

"What's going on? Ano yung lason na naririnig ko?" napalingon ako sa biglang
pumasok sa opisina ko. Napabuga ako ng marahas. "Nalason daw siya." I informed.

"What?" mahina niyang anas. "When?"

"Last night."

"How is she? Nagamot na ba siya? Nabigyan na ba siya ng antidote?" sunod-sunod

niyang tanong at tanging iling lang ang naitugon ko.
"Damn.. Bakit hindi pa?"

"Dahil walang antidote sa lasong batrachotoxin."

"Did I heard it right? Batrachotoxin?"

"Yes."

"Fucking hell! Alam na ba ito ng Empire?" tanong niya.

"Hindi pa."

"Good. Kung maaari ay gawin niyo ang lahat ng makakaya niyo na hindi umabot sa
Empire ang nangyari sa kanya. Ako na ang bahalang gumawa ng paraan sa antidote."
aniya sabay labas ng opisina ko.

Napabuntong-hininga na lang ako. Sana nga magawan niya ng paraan iyon dahil kung
hindi, malaking gulo ang maidudulot niyon sa Empire kapag nagkataon.

"Narinig mo naman iyon di ba?" baling ko sa kausap ko kanina. Tumango naman siya.

"Now, move."

"Yes, Master."
Rude's POV:

"Paano na ito? May voice password ang phone ni Lei." Sheena said habang kinakalikot
ang cellphone ni Lei. Napabuga na lang ako ng marahas na hangin.

"Alex, dig everything about Lei's info. Carl and Harry, alamin niyo ang nasa likod
ng nangyari kagabi sa ball." seryuso kong utos sa kanila.

"How about me?" Evan asked na nakaturo pa sa sarili niya.

"You go with me, hahanap tayo ng antidote."

"Pero, di ba wala daw'ng antidote?" anas ni Harry.

"Then I will make a fucking antidote if it's the only way to save Lei's fucking
life." bumaling ako kay Sheena. "Ikaw na ang bahala rito." nang makita ko siyang
tumango ay lumabas na ako. Ramdam ko naman ang pagsunod sa akin ni Evan.

Fuck that poison! Bakit ba kasi siya humarang? Tsk!

___________________________________________________________________
 Okrayt. Finding Nemo tayo este Antidote next chappy.
Makakahanap kaya sila? Hmmm.

Stay tune, dudes😉

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-Eight: Finding Antidote

Rude's POV:

"Batrachotoxin's antidote? But there's no antidote exists on that kind of poison,"

turan ni kuya Leo. Napasabunot na lang ako ng buhok out of frustation.

Dalawang araw na kaming naghahanap ng lintek na antidote na iyan but hell, lagi na
lang iisa ang sagot ng mga nilalapitan namin, na wala pa daw'ng nadi-discover na
gamot sa lasong iyon. Fuck! Anong klaseng scientists sila kung hindi nila nagagawan
ng paraan ang lahat. Tsk.

"Wala na ba talagang paraan para malabanan ang lasong iyon?" tanong ko. Nauubos na
ang oras namin. Ang sabi ng doktor, unti-unti nang bumibigay ang katawan ni Lei,
nawawala na rin ang kulay nito.

Subukan lang talaga niyang sumuko, susundan ko talaga siya kung saan man siya
tutungo.

"I'm sorry bro, but unfortunately, wala na tayong magagawa." I heaved a sighed.
No. She can't die that easily. Fuck! Hindi lason ang makakapatay sa kanya and I
still have a lot of plans for her.

"Dude...." lumingon ako sa pinanggalingan ng boses. Sabay-sabay na pumasok si Alex,

Carl and Harry.

"News?" umiling-iling lang sina Carl at Harry.

"We can't trace anything, masyadong malinis ang pagkakagawa ng kung sino man ang
nasa likod ng pangyayaring iyon." Carl said. Damn!

"Alex..." I called him.

"Here, iyan lang ang nakita ko." sabay abot nito ng isang folder sa akin na
nakakunot ang noo. "What do you mean?"

"See it for yourself." he stated, kaya binuksan ko na lang ang folder.

Name: Lei Kirchhoff

Age:19
Birthdate: Jan. 2, ****
Parents:Diseased
Address: ************

"Ba't ito lang?" I asked pagkatapos kung basahin ang nakasulat.

"As what I said. Iyan lang ang nakita ko, nothing more, nothing less." he shrugged.

"How about her family? Diseased ang nand'yan, so ibig sabihin wala na siyang mga
magulang?" singit ni Carl.

"Maybe."

"Rude..." bumaling ako kay kuya Leo. "Naisip ko lang, sa tingin mo, may kinalaman
kaya ang mafia rito?" shit! Bakit di ko ba iyon naisip?

"Oo nga ano.." segunda nila.

"Kung may kinalaman man ito sa Empire, ba't naman nadamay si Lei?" Carl asked.

"No, wala talagang kinalaman ang Lei na iyan, dahil base na rin sa kwento ni Rude,
humarang si Lei sa kanya kaya siya ang natamaan ng shuriken. Sa madaling salita,
para kay Rude sana iyon hindi para kay Lei." pahayag ni kuya Leo. Yeah. His right.

*kringggggg

Kinuha ko ang phone sa bulsa ko nang mag-ingay iyon. Nang makita kong si Sheena
ang tumatawag ay bumundol ang kaba sa dibdib ko. Shit! 'Wag naman sana.
"Sheena..." I said.

"Rude, si Lei!" fuck!

"What do you mean? What happen?"

"She's slowly recovering." kumunot ang noo ko sa narinig.

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ko.

"Pumunta ka na lang dito, kayo." then she hang up. I sighed. Bumaling ako sa kanila
na nakatingin lang sa akin.

"Let's go." I said at nauna nang lumabas.

Clifford's POV:

Antidote. Antidote. Antidote. Damn! Ilang scientists na ba ang nakontak at kinontak

ko--namin, para magbakasakaling makahanap ng gamot? Pero lahat ng iyon failed. Shit
this! Kailangan na naming makakita bago pa mahuli ang lahat.
"Bro..."

"Yeah." sagot ko sa kasama ko.

"Naisip ko lang, 'di ba may laboratory si Lei kung saan niya ini-eksperimentuhan
ang mga insektong nahuhuli niya?"

"Oh, anong meron doon?" takang tanong ko.

"Damn bro, can't you get my point?"

"Direct to the point, bro. Hindi ako manghuhula at wala akong panahon para manghula
pa." irita kong turan sa kanya.

He heaved a sighed. "Baka kako, may nagawang gamot si Lei na tugma sa hinahanap
natin. Alam mo naman iyon di ba, kung gaano ka-curious sa mga bagay-bagay na pati
mga ipis ay ginawa ng koleksyon." pahayag niya na ikinatayo ko.

"Then we better get goin'." I said.

"Where to?"

"To her laboratory, dimwit. Kasasabi mo lang 'di ba?"

"Oh.., Tara."

Pagdating namin sa lab ni Lei ay kaagad bumungad sa amin ang hindi mabilang na
garapong may iba't ibang laman na mga insekto, from harmless to dangerous one.
Grabe, mabuti na lang talaga at may device kami na siyang ginagamit to unlocked the
locked things. Yeah, in short, in order for us to get inside here, we need to pick
the locked kaya iyon ang ginawa namin.

Agad naming nilapitan ang mga nakahilerang bote sa isang mahabang puting lamesa.

Good thing is each bottle has a label on it. And. What. The. Hell. Puro lason ang
lahat ng nandito sa lamesa!

"Damn bro, 'wag mong sabihin na ang lahat ng ginagawa niya ay puro lason?" anas
nitong kasama ko.

"Ba't ako tinatanong mo, as if naman alam ko." turan ko sa kanya.

"Whatever bro, wait. Tingnan natin ang laman ng ref."

Sumunod naman ako sa kanya patungo sa isang ref at gano'n na lang ang panlalaki ng
mga mata namin nang makita kung ano ang nasa loob nito.
Malinaw na malinaw ang label na nakasulat sa loob ng ref sa taas ng mga bote.

"If there's a poison, there will always be an ANTIDOTE"

"Fuck bro!"

"Hanapin mo na ang dapat hanapin, do'n ako sa isang ref." utos ko sa kanya.

Pagbukas ko sa isa pang ref ay ganoon din ang label na nakasulat sa taas kaya
inisa-isa kong tinignan ang bawat bote nang mapansin kong naka-arrange
alphabetically ang mga ito, gamit ang mga pangalan ng lasong ginagamot nito.

Tinignan ko ang hanay ng mga lasong nag-uumpisa sa letrang B.

And there it is! Batrachotoxin undiscovered antidote. Iyan ang nasa label.

"I found it!" hiyaw ko.

"Talaga!"

"Yeah... look!" sabay pakita ko sa boteng hawak ko.

"Thank God! Tara na, nang gumaling na si Lei!"

"Yeah. Let's go."

Dumating kami sa hospital kung saan naka-admit si Lei around 01:10 in the morning.
Kaya sigurado kaming wala nang masyadong tao ang gising maliban na lang sa mga
naka-duties at ilang nagbabantay.

We sneaked inside at nakahinga kami ng maluwang nang makitang tulog ang nagbabantay
kay Lei kaya hindi kami mahihirapang iturok sa dextrose nito ang antidote.

Tahimik namin itong ginawa at nang matapos ay kaagad na rin kaming lumabas ng
silid.

"Hay... Sa wakas, makakatulog na rin ng mahimbing." ani ng kasama ko habang

binabagtas namin ang hallway ng hospital palabas.

_______________________________________________________________________________

Dumarami na ang unknown creatures-este characters. Madadagdagan pa yan kaya

abangan kung sino-sino sila. Kaaway o Kakampi o nagpapaggap na kakampi ba sila ng
ating bida.

May isa na rin tayong nalaman tungkol kay Lei.

PS: the poison are real as well as the description, it's existing in real life
except the antidotes, gawa-gawa lamang po iyon ng ating protagonist.
Yun lang. Thank you for reading.
Sana nag-enjoy ka.

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Twenty-nine: Miracle

Sheena's POV:
Nagulat talaga ako nang paggising ko kanina ay hindi na namumutla ang katawan ni
Lei. Bumabalik na ang natural niyang kulay kaya kaagad kong tinawag ang doktor.

Agad naman itong dumating at ngayon nga'y kasalukuyan na nitong inieksamen si Lei.
Napalingon ako sa pinto nang marinig itong bumukas, iniluwa nito si Rude kasama ang
gang.

"What's goin' on?" agad na tanong nito pagkapasok na pagkapasok niya.

"A miracle, indeed." sagot ng doktor kay Rude pagkatapos tingnan si Lei.

"What do you mean?"

"Hindi ko alam kung paano nangyari pero wala na ang lason sa katawan ng pasyente."

Lahat kami ay bakas sa mukha ang pagtataka. "Sigurado po ba kayo na wala talaga
kayong ginawa?" tanong ko rito.

Umiling-iling ito. "100% sure Miss. And to tell you honestly, we expected na ngayon
bibigay ang katawan ng pasyente and when you called us, nasa isip na namin na nasa
critical na ang lagay nito kaya ganoon na lang ang pagkagulat ko nang makitang
gumagaling na siya imbes na naghihingalo." pahayag nito. "However, pasalamat na
lang tayo sa milagrong nangyari ngayon sa pasyente. Stable na rin ang lahat ng
vital organs niya, tanging sugat na lang sa kanyang likod ang dapat pahilumin, the
rest ay ayos na and anytime from now ay magigising na rin siya."
Nakahinga kami nang maluwag sa narinig, kung milagro nga talaga ang nangyari, then
thanks a lot for the miracle.

"Okay, I have to go, tawagin niyo na lang ako kung magkamalay na siya."

"Salamat dok." tumango lang ito saka tuluyan ng lumabas ng silid.

Carl's POV:

"Kanbelibet." Evan muttered sabay upo sa isang couch at subo ng bubble gum.

"Yeah, how come?" Harry agreed.

Walang pumansin sa dalawa, pare-pareho lang kaming nakatingin kay Lei na maayos na
ang kulay ng balat, I mean hindi na siya namumutla at wala na rin iyong namumuong
kulay violet na pantal-pantal dito.

Bumaling ako kay Rude na mataman ding nakatitig sa nakatagilid na si Lei, I know
he's worried as hell kaya for sure malaking tinik ang nabunot sa dibdib nito nang
marinig ang sinabi ng doktor kanina.

Kahit na nakakapagtaka kung paano nangyari ay pasalamat na lang kami at okay na si

Lei. That poison are so deadly at wala pang naitatala na nakaligtas sa lason na
ito, only Lei, I guess at kung paano ay walang nakakaalam maging si Sheena na
nagbabantay sa kanya. I sighed.
"Ahh, guys.. Kayo na muna ang bahala rito ah. Uwi lang ako saglit." paalam ni
Sheena. Tumango kami sa kanya kaya agad na rin siyang lumabas.

"Hmmmm..." napalingon ako sa pinanggalingan ng ungol and it was Lei na biglang

tumihaya ng higa kaya napahiyaw ito. Napakagat ako ng labi para pigilan ang
pagtawa. I don't know why but I just find it funny. Haha..

Lei's POV:

"Hmmmm.." naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang maraming presensya. Mula sa

pagkatakilid ay tumihiya ako para sana bilangin kung ilang tao ang nasa paligid ko
through there aura na nararamdaman ko but fuck!

"Awwwww...!" daing ko nang biglang sumalakay ang sobrang kirot sa likod ko. Putspa!
Anong meron sa likod ko at ganoon na lang ang sakit?

I open my eyes na namimilipit pa rin at bumungad sa paningin ko sina Harry at Evan

na pigil na pigil ang tawa habang nakaupo sa couch.

What's funny? Dahan-dahan kong ibinaling sa kabilang side ang tingin ko and there I
saw Carl and Alex na katulad din nina Harry ay nagpipigil din ng tawa, hindi nga
lang halata kay Alex na tikom na tikom ang bibig pero ang mga mata ay maluha-luha
na. Mas lalong kumunot ang noo ko kaya bumangon ako.

"Don't move." rinig kong turan sa kabilang side ko but too late, nakakilos na ako
dahilan para mapaigik na naman ako sa sakit.
"Awww..." mahina kong daing.

"Tsk. Antigas kasi ng ulo." nakangiwi akong tumingin sa kanya. It's Rude na kunot
na kunot ang noo.

"T-tubig.." anas ko dahil sa bigla kong pagkaramdam ng uhaw. Agad kong ininum ang
inabot sa akin ni Rude at nang pakiramdam ko ay ayos na ako, muli kong binaling sa
kanila ang tingin ko.

"Anong nangyari?" tanong ko sa kanila.

"Wala kang maalala?"

"Hala! Nagka-amesia ka?!" hiyaw ni Evan na agad namang binatukan ni Harry.

"Aray! Harry naman eh.."

"Seriously. Didn't you remember anything?" tanong ni Rude na nasa tabi ko na.

Napaisip ako sa tanong niya. From the ball, sa presentation namin, those weird
motion of the trees and a skull logo with a long teeth na may kasamang nakakrus na
dalawang buto... Yeah, that familiar logo, sa'n ko nga ba iyon nakita?
"That skull..."

"What skull?" bigla akong napatingin kay Rude. "Huh?"

"Anong skull ang sinasabi mo?"

Oh, naisatinig ko pala yun. "Iyong skull logo na nakita ko sa ball." sabi ko na
lang.

"What do you mean?" nagkibit-balikat ako. "Wala, nagtaka lang ako kung bakit may
ganong logo sa ball."

"Can you describe it?" Alex asked na ikinanguso ko.

"Pwede kumain muna. Gutom na ako." nakanguso kong turan.

Narinig ko naman ang paghagalpak ng tawa nina Harry at Evan, sina Carl at Harry
naman simpling ngiti lang while Rude, ano pa nga bang aasahan diyan? As usual
pokerface. Psh. Pero teka nga, ba't nga ba nandito ang mga lalaking ito and where I
am anyway?

"Ako na ang bibili ng pagkain." anas ni Carl.

"Sama ako." sabay na turan Nina Harry at Evan. "I'll go too." ani ni Alex at nauna
nang lumabas, agad naman sumunod ang tatlo rito. At ngayon, kami na lang dalawa ni
Rude ang naiwan.
 "Care to tell me what's really happened and where the hell I am?" tanong ko sa
kanya.

"Why?" Napakunot ang noo ko sa naging tugon niya. Tama bang sagutin ng isa pang
tanong ang isang tanong? Psh.

___________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty: Damon Skull

Lei's POV:

"What do you mean?" I asked him confused.

"Bakit mo sinalo?"

"Ang ano nga?"

"That fucking shuriken with poison."

Anong? Oh I get it. Shuriken pala ang dahilan ng sugat ko sa likod. But wait,
poison? As in lason?

"Anong ibig mong sabihin sa lason? May kasamang lason iyong tumama sa akin? So ibig
sabihin ay nalason ako at kapag may lason, it means mamamatay na ako, tapos--ouch!
Ano ba?!" kita ngang nagpa-panic na iyong tao ta's pipitikin pa sa noo? Nasa'n ang
hustisya do'n?

"You look stupid." anas niya.

Umirap ako. "Ikaw kaya ang malason, hindi ka kaya magpa-panic."

"Poison-free ka na kaya wag kang OA."

Nanlaki ang mata ko sa tinuran niya. "Talaga! Hindi pa ako mamamat--aray naman!
Nakakailan ka na ah."

"Psh. As if naman hahayaan kong kunin ka sa akin ni kamatayan." may ibinulong siya
na hindi ko masyadong narinig, bulong nga 'di ba. "Anong sabi mo?"

He just shrugged. Tss. Ano kaya yun? Hihiga na sana akong muli mula sa pagkakaupo
ng may maalala ako. "Ano nga palang lason iyong tinutukoy mo?" tanong ko sa kanya.

"Batrachotoxin."

"Ahh.. Batra--say what?!"

"Aish.. Lower down your voice woman, I'm just a few feet away from you."
"Pero di nga, kung batrachotoxin ang nakalason sa akin, paano ako gumaling eh wala
pang nadi-discover na gamot doon 'di ba?" turan ko.

"How can you be so sure?" he asked.

I shrugged. "Simply cause I'm a genius."

"Psh. Boastful."

"Whatever. Pero seryuso, paanong nagamot ako?"

He heaved a sighed. "We don't know either." kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"What do you mean by that?"

"No one knew how you'd been cured, even the doctor got surprised when he find out
that you're poison-free already."

"Paano naman nangyari iyon? Nakakapagtaka naman." anas ko. He just shrugged his
shoulder.

"You didn't answer my question yet." napalingon uli ako sa kanya. "Anong tanong?"

"How did you knew about that shuriken are coming at bakit mo sinalo?"

"Anong sinalo? For your freaking information, hindi ko binalak na saluin iyon ano,
itutulak lang sana kita kaya lang sadyang nahuli ako kaya nagka-ganoon." ingos ko
sa kanya. He raised his right brow. "Really?"

"Yeah."

"So, paano mo nakita?"

"Dahil may mata ako, malamang." he glared at me. "What?" asik ko.

"Tsk!" tingnan mo to. Tss...

"Anyway, thanks."

"For what?" takang tanong ko sa kanya.

"For fighting death." aniya saka humiga sa couch.

"Huh?" naguguluhan kong anas ngunit wala na akong nakuha pang sagot mula Rito. Ang
bilis naman nitong makatulog.

"Gising ka na pala." napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. "Obviously, dok."

Umiling ito. "I told them to called me pag nagising ka na pero mukhang nakalimutan
nila, anyway, how's your feeling?"
"Malamang, masakit dok. Ikaw kaya ang masugatan."

"Haha.. You're funny, younglady."

"Ano namang nakakatawa dok, seryuso kaya ako." nakanguso kong turan sa kanya.
Lumapit siya sa akin saka tiningnan ang dextrose na nakakabit sa akin. Ngayon ko
lang ito napansin ah.

"Dok.." kuha ko sa atensyon niya.

"Hmmm..."

"Pwede na ba akong lumabas?"

Napatigil siya sa ginagawa saka matiim akong tinignan. "Sigurado ka bang okay ka na
talaga?" tumango ako. "Iyong likod ko na lang naman ang masakit sa akin, dok."

"Masyadong nakakapagtaka ang mabilis na recovery mo, alam mo ba iyon?"

"Hindi dok. Paano ko naman malalaman eh kagigising ko lang 'di ba."

"Pilosopo. Mukhang ayos ka na nga." nakangiti at umiiling-iling niyang turan.

"Papalitan na lang natin 'yang bandage sa sugat mo then after that pwede ka nang
makalabas."

Nangiti akong tumango-tango sa kanya. "Salamat dok."

"Walang anuman. Sige, intayin mo na lang ang nurse na magpapalit ng bandage mo. I
gotta go." Anito sabay labas ng silid ko.

Napahinga ako ng malalim at muling napatingin sa pintuan nang muling bumukas ito.
Akala ko iyong nurse na, sina Carl pala na may dalang mga pagkain.

And as if on cue ay biglang nagvibrate ang tiyan ko nang makita ang mga pagkain.

Pansin ko naman ang pagbangon ni Rude mula sa pagkakahiga. Nakatulog ba talaga ito?
Hindi ko na lang ito pinansin at muling bumaling kina Evan.

"Ba't ang dami?" hindi ko mapigilang tanong.

"Dahil kakain din kami, cutie. 'Di pwedeng ikaw lang." sagot ni Evan. Okay. Sabi ko
nga.

Inayos nila ito sa lamesa saka kanya-kanyang kuha sila pagkatapos. How about me? I
pouted, gutom din ako.

"Here..." napaigtad ako sa gulat nang biglang inabot sa akin ni Rude ang isang
styro.
"Salamat." sabi ko na lang at akmang kukunin ko na sana ito mula sa kanya nang
bigla niya itong inilayo saka binuksan. Wtf.

"Stay there." pigil niya sa akin nang tatayo na sana ako. Nalukot ang mukha ko
dahil hindi ko siya maintindihan. Idagdag pa na gutom na talaga ako.

"Let me feed you. Say ah.." kapagkuwan ay aniya sabay subo sa akin ng pasta.

"Uy, si leader. Pasimpleng dumadamoves." kantyaw ni Harry.

Hindi ko na ito pinansin at isinubo na lang ang pagkaing nakaumang sa bibig ko.
Aarte pa ba ako eh sa gutom na ako.

Pagkatapos naming kumain ay agad nila akong binato ng tanong tungkol sa skull na
iyon and since tinatamad akong mag-describe, humingi na lang ako ng papel at
ballpen. Iguguhit ko na lang ang nakita ko.

Mataman lang silang nakamasid sa akin habang ako ay pilit na inaalala ang bawat
detalye ng bungong iyon. Ano ba kasing meron dito? Pero empaness ah, pati ako na-
curious din, pamilyar kasi siya sa akin. Hindi ko lang talaga maalala kung saan o
kailan ko ito nakita.

Pagkatapos kong ma-drawing ito ay agad ko itong ipinakita sa kanila.

"Fuck!"
"Damn!"

"Shit!"

Sabay-sabay nilang mura pagkakakita sa naiguhit ko and they all have this knowing
look.

"The Damon Skull." sabay-sabay nilang turan maya-maya kasabay nang pagbigat ng
atmosphere sa loob ng silid.

Anong Damon Skull? Is that some kind of organization?

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-one: Cranos Empire

Lei's POV:

"Anong Damon Skull?" tanong ko sa kanila. Kanya-kanya naman sila ng iwas ng tingin
sa naging tanong ko.

"Hoy!"
"It's nothing, don't mind it." Rude said. I just shrugged though I'm not convinced
at all, beside uso ang mag-investigate.

"Oo nga pala, sabi ng doktor pwede na akong lumabas ngayon." ani ko kapagkuwan.

"Are you sure you're already okay?"

"Yeap." simpling sagot ko kay Rude.

"Is that so, okay then."

Damon Skull Main Base

Third Person's POV:

"What?! Hindi niyo napatay?! Mga walang kwenta!" umalingawngaw ang boses nito sa
buong silid na kinaroroonan nila.

Nakayuko at nanginginig naman ang mga tauhang nasa harap nito na hindi nagawang
itagumpay ang kanilang misyon.

Misyon na patayin ang susunod na Big Boss ng isang makapangyarihang mafia

organization, ang Cranos Empire.
 "Umalis na kayo sa harapan ko kung ayaw niyong pasabugin ko ang mga walang kwenta
niyong mga bungo." anito sa malamig na boses na agad namang sinunod ng mga nasa
harapan niya.

Marahas siyang napabuntong-hininga kapagkuwan at inabot ang isang hindi kahabaang

bagay saka hinimas-himas ito na animo'y isang napakahalaga at babasaging bagay.

"May araw ka rin, Arfeudson. May araw ka rin." kausap niya sa hangin habang patuloy
pa ring hinihimas ang kanyang wakizashi.

Lei's POV:

"Hey! Hindi ito ang daan papuntang condo ko ah." puna ko kay Rude nang mapansing
iba na ang daang tinatahak namin.

"I know." he simply replied.

"Eh, 'yon naman pal--"

"Shut up, Lei. May sumusunod sa atin." putol niya sa akin na ikinatigil ko, not
because he told me to shut up but because of him calling me by my name. It's the
first time and why its sound so good nang binigkas niya ito? Nakapa ko bigla ang
dibdib ko, hindi na naman normal ang tibok nito. I took a deep breathe to calmed
it.

Wala sa sariling napatingin ako sa side mirror at doon lang nag-sink in sa

isipan ko ang sinabi ni Rude.

"Oh.. Damn. Not again." I muttered nang makita ang kotseng sumusunod sa amin. But
wait, it's freaking look familiar. Tinignan ko itong mabuti and Yeah, I really know
that Montero.

"Stop the car." I said.

"What? Are you crazy?" kunot-noo niyang turan.

"Aish! Just stop it, kilala ko yang sumusunod sa atin." anas ko.

"Are you sure?"

"Yeah.. Sure as hell, so stop it already." he heaved a sighed bago itinabi ang
kotse niya. Kaagad akong bumaba ng sasakyan pagkahinto nito saka nilapitan ang
puting montero na sumusunod sa amin at hinintay bumaba ang sakay nito.

"Hey, V." bungad ng lalaki sa akin nang makababa ito.

 "Caden. Ba't mo kami sinusundan?" tanong ko sa kanya.

He shrugged. "You're out of reach at sakto namang nakita kitang lumabas sa ospital
kanina with him kaya sinundan ko kayo."

"I'm out of reach? Pano-wait, oo nga pala.. Nasan na ang phone ko?" I asked to no
one nang ma-realized kong wala na sa akin ang phone ko.

"You lost your phone?"

"I dunno, nakalimutan ko lang siguro kung saan ko nailagay o baka naiwan ko sa
condo ko. Ba't mo nga ba ako gustong makausap?"

"Didn't I told you na kokontakin kita kapag may alam na akong makakakuha ng
interes mo?"

"Oh.., yeah. Meron na ba?"

"Yeah, wanna?

"Kailan ba yan?"

"Tomorrow night." napakamot ako ng ulo, hindi ako pwedeng makipagbasag-ulo.

Masakit pa ang likod ko.

"Hmm.. Maybe I could watch." I said na ikinataas ng kilay niya.

"That's new, pero sige. Sunduin na lang kita?"

Tumango ako. "Yeah, pick me up in my condo."

"Okay. Gotta go, bago pa may sumabog." aniya sabay baling ng tingin sa bandang
likuran ko. Kumunot naman ang noo ko sa tinuran nito. Ano raw?

"Huh?"

"Nothing, see ya' tomorrow night then." aniya sa malakas na boses sabay halik sa
pisngi ko na hindi na nagpataka sa akin since ganyan naman talaga siya sa akin.
After that, he left with a wild grinned on his face. Nakain no'n?

Pagkaalis nito ay bumaling ako kay Rude. Nagtaka ako nang makita ko itong
napakadilim ng aura at nakakunot ang noo. Problema nito?

"Hey, what's wrong?" puna ko sa kanya.

 "Tsk! Lets go." turan niya at nauna nang pumasok sa kotse nito saka binuhay ang
makina.

Nagkibit-balikat na lang ako. Bahala siya sa buhay niya. Tinutupak na naman eh,
pagkasakay ko ay agad niyang pinaandar ang kotse.

Rude's POV:

"What do you guys mean?" Kuya Leo asked confused.

"Ang Damon Skull ang umatake sa ball." Alex said seriously. Sumeryuso naman ang
mukha ni Kuya sa narinig.

"So, nagsisimula na naman sila."

"Precisely."

Pagkahatid ko kay Lei ay dito na ako dumiretso sa Empire upang mapag-usapan

namin ang tungkol sa Damon Skull.
 "By the way, kumusta na ang babae?"

"Okay na siya, kuya."

"Glad to heard that."

"Yeah... So, what's the plan?" I asked him.

He heaved a sighed. "I am maybe the Emperor, Rude but still ang Big Boss pa rin
ang magdidesisyon sa bagay na iyan and since he's out of the country, wala tayong
ibang magagawa kundi ang magdoble ingat at maging alerto na lang muna sa ngayon."
pahayag niya na ikinatango namin. "Magpahinga na muna kayo, alam kong pare-pareho
kayong mga pagod. Pupuntahan ko lang ang kambal ko." sabi pa nito sabay tayo at
labas ng conference room dito sa Empire.

Napabuntong-hininga na lang kami saka nilisan na rin namin ang lugar na iyon.

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-two: Crescent Infierno Empire

Lei's POV:
Kahit tinatamad ay pinilit ko pa rin ang sarili kong bumangon. Lunes na naman kasi
kaya may pasok.

"Morning honey..." pagbaba ko ay natuon ang mga mata ko sa maletang nasa sala hindi
kalayuan kay Renj na nagpakunot ng noo ko.

"What's with the luggage?" I asked Renj na prente lang na nakaupo sa couch habang
nakapatong ang mga paa sa mini table.

"I'm leaving." he simply replied.

"You what?"

"I mean, may bago akong project and it will take a month or two. You know, music
industry." napatango na lang ako ng maintindihan ko ang ibig niyang sabihin.
"Kailan?"

"Actually, ngayon na. Inantay lang talaga kitang magising, so yeah." kibit-balikat
niyang sagot.

"Ginising mo na lang sana ako. Paano kung mahuli ka sa flight mo?"

"It's a private plane, honey and Korea is my destination just in case you wanna
know." nanlaki naman ang mga mata ko sa tinuran nito. Its just only mean one thing.
"Magkikita kayo nina kuya Dark doon?!"

Ngumisi ito. "Naman.."

"Andaya!"

"Haha.. That's life, honey." napanguso ako nang wala sa oras. Lumapit siya sa akin
and give me a hug. "Don't worry, I'll convince them to take a visit. I know, miss
ka na rin ng mga iyon."

Tumango lang ako saka gumanti na rin ng yakap dito. "Take care of yourself,
a'right.." sabi pa niya ang kissed my forehead.

"Yeah. I will. Ikaw din, have a safe trip." he smiled and tapped my head then bid
his goodbye saka lumabas na ng condo ko dala ang luggage niya. I sighed. Alone
again.

Renj's POV:

I picked up my phone when I heard it ringing.

"Hey, dude. Where are you?"

"I'm on my way. Nagpaalam lang ako sa kanya."

"Oh.. Okay. We'll wait you here." I heard him said before he ended the call.

I sighed. Hindi naman kasi talaga ang music career ko ang dahilan kung bakit ako,
kami pupunta ng Korea. Ginawa ko lang iyong alibi para hindi na magtanong pa si Lei
at baka madulas pa ako kapag nagkataon.

Hindi pa ito ang tamang panahon para malaman niya ang totoong mundong ginagalawan
namin.

Hindi pa ito ang oras para malaman niya ang tungkol sa Crescent Infierno Empire.
Ang Empire na namana pa ng ama niya na si Tito Leonel mula sa kaninununuang angkan
ng mga Kirchhoff.

Yeah. Light's father is the current king of the Empire and her mother is the queen,
of course. Dark and Red, which is Light's big brothers are the both successor,
while Light, let's say that she's the most important treasure of the Empire.

That's explain kung bakit may mga taong lihim na nagbabantay at promoprotekta sa
kanya. At isa na rin sa dahilan kung bakit hinahayaan lang siya nina tita Summer na
bumukod ng tira sa kanila, para na rin hindi siya agad ma-detect at makilala ng mga
katunggali naming mafia. At isa na ako sa lihim na nagbabantay sa kanya. We're
three groups, actually. And the Empire called us The Knights.
Since ang grupo ko ay pupunta ng Korea. The remaining two groups muna ang bahala sa
kaligtasan niya.

Nagkaroon kasi ng problema ang base sa Korea. There's this unknown clan ang
gumugulo roon at kami ang naatasan sa misyon na iyon. Ang tukuyin kung sino ang
nasa likod ng mga panggugulo.

"Dude..." bungad nila sa akin pagdating ko sa base ng Empire rito sa Pilipinas.

"Hey.."

"Let's go?"

"Yeah. Let's make it done." sang-ayon ko at sumampa na sa jetplane na maghahatid sa

amin sa Korea.

Lei's POV:

Malalaki ang hakbang na tinungo ko ang classroom namin. Late na ako pero ayokong
tumakbo, hindi pa masyadong okay ang likod ko kaya bahala na talaga.

Pagdating ko ay nakasirado na ang pinto ng classroom, as expected. Huminga muna ako

ng malalim bago kumatok, ilang saglit pa ay bumukas na ito at bumungad sa akin ang
mukha ni sir Gen.

"Ms. Kirchhoff, good to see you today, how are you?" napakamot ako sa kilay ko sa
tinuran niya. I thought he's goin' to ask me why I'm late tapos pagsasabihan.
"Eh..?"

"I heard what happened to you, Ms. Fortly informed me and I thought na hindi ka
makakapasok ngayon."

"Ah, ganun po ba sir. Hehe.." alanganin kong turan.

"So, wala ka ng lagnat?" tanong pa niya na nagpaayos sa akin ng tayo. Iyon ba ang
ginawang dahilan ni Khera? Hindi niya sinabi ang totoo? But why?

"Ah, opo sir. Ayos na ako, kaya nga ako nandito di ba?" sabi ko na lang.

"Hmm. I can see that. Okay, come in."

Agad naman akong pumasok at tumungo sa upuan ko.

"Are you really okay, Lei?" kaagad na tanong ni Trish sa akin pagkaupo ko. Tumango
lang ako sa kanya bilang tugon. "Mabuti naman kung ganun."

"Awww.." mahina kong daing nang tapikin niya ang likod ko. Shit.. Sakto pa talaga
sa sugat ko.

"Hey, what's wrong?" umiling-iling ako at pinipigilan ang sariling mapangiwi. Damn!
Ang sakit... I closed my eyes and calmed my nerve trying to ignore the pain.
I sighed heavily saka lumingon kay Trish na bakas sa mukha ang pag-aalala.

"I'm fine." pilit na ngiting anas ko sa kanya. She looked at me intently before she
let out a sighed. "Okay.. Anyway, nakadalo ka ba sa grand ball?" she asked.

"Yeah. Why?"

"Hindi kasi ako nakapunta eh, nagkaroon ng emergency sa bahay. So, how was it?"

"Ayos lang naman, it doin' well." I lied. There's something inside of me na parang
sinasabing, mas mabuting wala ng ibang makakaalam sa totoong nangyari ng gabing
iyon and I dunno why?

"Are you sure? I heard kasi na nagkaroon ng electric shocked." kumunot ang noo ko.
Electric shocked? Eh mga shuriken ang dahilan kung bakit sumabog ang mga ilaw noong
gabing iyon ah.

"Oh, nagkaroon ba? Hindi ko alam eh, umuwi rin kasi ako kaagad dahil biglang sumama
ang pakiramdam ko." I lied again.

"Oo nga pala.."

Now, ano ba talagang meron at pinagtatakpan ng school ang totoong nangyari? Lihim
akong tumingin sa gawi ng grupo ni Rude. Sila ang may-ari ng school and I know that
there's something behind on what happened. I sighed. Its really confusing me a lot.
Idagdag pa iyong Damon Skull na nabanggit nila sa hospital and the logo that I saw.
My instinct says, it was all connected.

*Kriinnggggg
Napaigtad ako nang biglang mag-ingay ang bell. Break na pala. I guess, masyado
akong naging preoccupied para hindi ito mapansin.

"Hey, cutie.." napaangat ako ng tingin sa pinanggalingan ng boses. Si Evan na ang

lapad ng ngiti at cutie na naman ang tawag nito sa akin. Tsk!

"Kumusta na ang likod mo? Sabay ka na sa amin." tanong at aya ni Evan.

"Ayos na at--"

*riiinnnggg

Nakapa ko ang bulsa ko nang mag-ring ang phone ko. It's my extra phone actually
dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa makita at maalala kung saan ko inilagay iyong
phone na madalas kong ginagamit, nandoon pa naman ang mga important files ko. Lihim
na lang akong napabuntong hininga.

"Excuse me, sasagutin ko lang ito and I guess, hindi ako makakasabay." sabi ko sa
kanya saka sinagot ang tumatawag habang papalabas ng room.

"Caden.."

"Just wanna remind you about mamayang gabi. Be ready, I'll pick you around 6:30
since 7:00 magsisimula ang laban."

"Okay, noted."

"Sige, gotta go." then he hung up.

Rude's POV:

That name again. Tsk! "Let's go."

"Leader, galit ka?" Evan asked na ikinakunot ng noo ko.

"And why would I?"

"Eh bakit nakatiim bagang ka at nakakuyom ang mga kamao mo kung hindi ka galit?"
sabat ni Carl na ikinatingin ko sa mga kamay ko. And yeah, they are. Tss.

"Haha.. Siguro nainis dahil hindi sumabay si Lei sa atin." singit ni Harry na may
ngisi sa mukha. I glared at him.

"That would never be a reason." I hissed.

"Amin-amin din kasi kapag may time, leader." he teased.

"Tsk!" hindi ko na pinansin si Harry at umuna na sa kanilang lumabas ng room.

I sighed. Bakit nga ba ako nakaramdam ng inis nang banggitin niya ang pangalan ng
lalaking iyon? At ano niya ba iyon para umabot pa sa point na hinahayaan niya lang
itong halikan siya. Psh! The hell I care anyway.

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-three: Black Kingdom

Lei's POV:

"Ano namang gagawin ko riyan?" tanong ko kay Caden when he hand me a paper bag.

"Try mong kainin." I glared at him. Mamilosopo ba raw? Ako lang dapat ang pilosopo
rito eh. Psh. At saka, ba't ba ang aga nito? Sabi 6:30, kaka-six pa lang ah.

"Aish! Wear that as a disguise." he stated.

"Ba't pa kailangang mag-disguise, eh manonood lang naman ako?"

"V, its not like a simple street fight we're heading to."

"What do you mean?"

He smirked. "Just see it for yourself. Now, change. We're getting late."

I sighed. Do I have a choice? "Siguraduhin mo lang talaga na mag-ienjoy ako

roon." turan ko bago kinuha ang paper bag sa kanya.

"I'm sure as hell, V." he said still smirking. Tsk!

Rude's POV:

"Dude.."

"Yeah."

"Black Kingdom tayo, may battle raw." Harry informed.

"You sure?"

"Hell, yeah!"

"Okay."

"Yes! Black Kingdom, here I come!" he exclaimed.

"Lunatic." Alex stated.

I shrugged. "Well, it's been a while."

"Did I heard it right? Pupunta tayong Black Kingdom?" biglang sulpot ni Evan mula
sa kusina habang may dala-dala pang strawberry jam.

"Yeah, so fix yourself psyduck." Carl mocked at Evan.

"Hey! I am no psyduck!" Evan exaggerated denied.

"Whatever psyduck, whatever." Tsk! Carl are surely on the mood teasing Evan.

"What time is the battle, Alex?" I asked him.

"Hmmm. Wait, let me check it for a moment." he face his laptop and do some
clicking ang tapping.

"Okay. Found it. 7:00 pm sharp." he said after a few moment.

"Is that so, let's go. Its already 6:30." sabi ko sabay tayo mula sa pagkakahiga
sa couch.

"Hey! Wait for me!" Evan yelled.

We arrived in the Black Kingdom in no time, where gangsters held their battle. Its
more like an underground cause it's placed under the ground. Its 22 floor, where
the 2 floor are the only visible above the ground and the remaining 20 floors are
under the ground and of course, they'd made it with the help of technology.

"Wow.. Andaming tao ah." Evan seem so amused.

"Looks like it's goin' to be a big fights." Carl said.

"Sinu-sino kaya ang maglalaban?" Harry asked to no one.

"Any idea, Alex?" I asked him. Well, sa aming Lima, siya ang pinakaresourceful.

He shrugged. "Not a thing. Its just an unknown Vs anonymous ang nakapost sa site
which confused me a lot.

"Hmm.. Sounds mysterious."

"Kinda."

"Let's go to our seats. The battle are about to start."

Lei's POV:

"Caden, why don't you just tell me where the hell that place are?"

"Not a chance, V. You have to see it for yourself."

"Aish! And why is that?"

"To sum up more thrills."

"Thrill my ass, if I know its just a cheap place somewhere."

"You bet." kampante niyang turan habang nakatutok pa rin sa daang tinatahak namin
ang kanyang paningin. Hindi na lang ako umimik pa at itinuon na lang ang mga mata
sa dinadaanan namin. Aish! I hate surprises. Tsk!

"We're here." napabaling ako sa kanya saka sa building na nasa harapan namin. Its
just a two-story condo style building, and an old one.

"Uh-ah, don't judge the place by its cover, V." he said as he get out of the car.

"I didn't say anything."

"But your face says it all. Wait until we get in and wear your mask already."

"Whatever you say." I rolled my eyes before I wear my mask that covered half of
my face.

"Hmmm.. You look pretty good huh." turan niya pagkababa ko ng kotse at
pinasadahan ako ng tingin.

"Tell me something I dunno, Caden." I said as I crossed my arms.

"Boastful, are we?" iling-iling niyang turan pero nakangiti naman.

"Nah, just stating the fact." I confidently said.

"We better get inside, any minute from now the battle will start."

"Buti naisip mo pa yan, akala ko forever na lang tayong tatayo rito eh."

"Walang forever, V."

Tumaas ang kilay ko. "Nakikiuso lang, Caden?"

"What? Trending kaya yan sa twitter ngayon, hashtag walang poreber."

Napailing na lang ako. "Aish! Just lead the way already, nakakaewan na iyang
lumalabas sa bibig mo."

"Welcome to Black Kingdom, V." turan ni Caden pagkabukas na pagkabukas ng

elevator na sinasakyan namin. 20th floor under the ground? Is that even possible?

"So, this is the so-called Black Kingdom." I muttered.

"You knew this place, V?"

I shrugged. "Not exactly, I just heard a lot about it but I've never been here."
"Oh.. Common, they're waiting." aniya habang iginigiya ako sa isang lamesa kung
saan naroroon ang mga gangmate niya. This place look like a club, I wonder kung
nasaan ang battle arena.

"Just in time, leader. Oh, hi V, nice to see you here." bungad sa amin ni Kaikutsa,
a japanese and Caden right hand in the gang. Well, kilala ko naman lahat ng
gangmate ni Caden, they're gang consist of five members at kasama na roon sina
Caden at Kaikutsa. The remaining three are named, Khairo, Kaikutsa's twin brother.
Zhanex, a fil-am and kinda silent, rude, arrogant and all, when it comes to people
he won't used to hang with and the last but not the least is Jameson, the lunatic
one. Their gang called the Leonex Gang and I think, they're holding the second rank
in the gangster society.

"Hello, so where's the battle arena exactly are?" I asked.

"Can't wait eh, V."

"Well, Caden. That's the reason why I am here i the first place and you said that
the fights will start at exactly seven o'clock and its only five minutes left
before the clock hit seven, so yeah."

"Oh.., is that so. Let's go then." aniya saka kanya-kanya na silang nagsitayuan.

"What's with this battle anyway?" I asked Kaikutsa dahil kami ang magkasabay sa
paglalakad.

"Honestly, V. We doesn't know either. The post in the site just said that its a
fight of an unknown against anonymous. Its confused us and our curiosity builded up
on our being, so that's the reason why we're here." he answered shrugging.

"You mean, walang kasiguraduhan itong panonoorin natin? Wait, hindi ba kayo
lalaban?"
"Nope. Nandito kami to know something about this two gangs na siyang maglalaban
ngayon."

Napa-facepalm na lang ako. That'll happen when curiosity start striking your whole
being. I sighed. Sana nga lang magandang laban itong panonoorin namin. Putspa. Pati
ako nadamay sa kuryusidad nila. I sighed.

_________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-four: Unknown Vs Anonymous

Lei's POV:

"A FABULOUS EVENING MY FELLOW GANGSTER!" the emcee in the battle ground greeted.
Sakto lang ang pagdating namin dito sa battle arena dahil pagkaupo pa lang namin ay
nasa gitna na ng battle ground ang emcee.

"Tonight, we'll be going to witness the battle of this unknown gang against to this
anonymous gang." panimula nito na nagpahiyaw sa mga manonood. Ugh! Damn.. My ears!

"Now, bitches and assholes, on the right corner, The Unknown Gang! And in left
are no other than, The Anonymous!" grabe ang emcee maka-bitch at assholes ah.

Mula sa pagiging madilim ay biglang nagliwanag ang battle ground kung saan
naroroon na ang dalawang grupo na maglalaban. Umangat ang kinatatayuan ng emcee
kaya nasa taas na ito ngayon kapantay ng iba pang manonood, mga 20feet above the
ground, I guess.
 "Wag na natin itong patagalin pa! Remember, Black Kingdom have only one rules,
and that is THERE IS NO RULES! Killing are ALLOWED!" naghiyawan na naman ang mga
gangster sa naging anunsyo ng emcee pero nagulantang talaga ako sa narinig, they
don't care about people's lives.

"Don't be so shocked, V. Your in the Black Kingdom, so expect some harsh thing
here and death are one of it." napalunok ako sa tinuran ni Caden. I am maybe some
kind of a fighter but never pa akong pumatay o nakapatay, usually I just leave my
opponent unconscious. This place are way too different than what I've expected.

"The battle will start at the count of 3... 2... 1.. Fight!"

I sighed saka muling itinuon ang paningin sa harapan kung saan naroroon ang ring.
Each group consist of six members kaya parang one on one ang laban nila.

Ang kanina napakaingay na battle arena ay biglang tumahimik nang biglang sumugod
ang Unknown. Kapwa mga tutok na tutok ang lahat sa nagaganap na laban ng dalawang
grupo. I really wonder what's the big deal of this two group para ganito kadami ang
gustong sumaksi sa laban nila o baka naman katulad lang din kina Caden ang dahilan,
their curiosity leads them here.

Hmm.. This two groups are good. Pretty damn good. Kita sa mga galaw nila ang
pagiging pulido and I can say na hindi pang-ordinaryo ang bilis nila, specially
those unknown gang. They reminds me of something. Hmmm..

Natigilan ako sa pagmumuni-muni ng may mapansin ako sa wrist ng anonymous. That

tattoo! That crescent moon with a flames on it, kaparehong-kapareho ro'n sa tattoo
ng nagligtas sa amin ni Rude rati.

Are they connected o sila ang mga lalaking iyon? Bumaling ako sa unknown at ganun
na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang may makita rin akong tattoo sa wrist
nila. What the effin hell! That's the logo I saw in the grand ball!
 What's the hell are going on? Bakit ko nakikita sa iisang lugar ang nga bagay na
nagpapagulo sa isipan ko?

Napatayo ako mula sa pagkakaupo ng isa-isang bumagsak ang Anonymous.

"Hey V, Any problem?" sasagot na sana ako sa tanong ni Caden nang may biglang
tumunog ng pagkalakas-lakas.

"Anonymous are unable to fight! The Unknown Gang win! Now, let's directly procced
to the highlights of the tonight!" a highlight? Anong pakulo naman ito?

"Since the Unknown Gang won the battle, we're going to pick some groups from the
crowd to fight with them. We have the spotlight here and whoever spotted the lights
when its stop spinning are the one who'll fight the Unknown Gang. No exception, men
or women, alone or with gangs or even the newbies. Once your spotted, its
official." the emcee explained.

I sighed. "Washroom lang." paalam ko sa kanila. Nag-uumpisa nang umikot ang

spotlight but I don't care. Naguguluhan ako, siguro kailangan ko nang pagtuunan ng
pansin ang paghahanap ng mga impormasyon tungkol sa dalawang grupo na iyon para
matahimik na rin ako at mawala na itong kuryusidad sa katawan ko. Its really sucks
having a curiosity about something.

Napahinto ako sa paglalakad nang isang nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sa

mga mata ko. Ugh!

"Okay. The spotlight stopped and we have here..."

Shit. This can't be.

"Oh.. A black masked younglady!" the crowd started chanting names I can't figure
out. Hell.. This is really a freaking hell for me.

Caden's POV:

"Holy shit.. Si V ang nahintuan ng spotlight." Zhanex muttered. Tinignan ko ang

hinintuan ng spotlight and yeah, si V nga.

Hmm.. Mukhang mapapalaban talaga siya sa gabing ito, gustuhin man niya o hindi.

"Well, there's no worries about her, V is a fighter. Those Unknown Gang are just a
piece of cake for her." kampanteng turan ni Kaikutsa.

Yeah. He's right, V is a fighter. I dunno why but she can easily defeat a bunch of
assholes in just a short span of time. Ilang beses ko na siyang nakitang
nakipaglaban na tinatawag niyang pakikipagbasag-ulo and its always ended up, her as
a winner na walang galos na natatamo. She's somehow brutal on her own way but she
always make sure na may buhay pa niyang iniiwanan ang mga nakakalaban niya,
unconscious nga lang.

"Kindly proceed to the battle ground, younglady.." I heard the emcee said.

"Shit. I really don't like it kapag pinapalabas na ni V ang aura niyang iyan."
turan ni Jameson habang hinahaplos ang dalawang braso. "Its giving me a
goosebumps." dagdag pa niya.
 Binalik ko ang tingin ko kay V na patungo na sa battle ground, sa loob ng ring.
Nakakapangilabot nga siya sa tuwing hinahayaan niyang lumabas ang aura niyang iyan.
I know hindi pa iyan ang hangganan ng aura niya, may mas nakakapangilabot pa pero
pilit niya itong tinatago.

She's now wearing her signature blank face and cold stares sa tuwing
nakikipaglaban siya. Buti na lang talaga at pinagmaskara ko siya, atleast hindi
siya makikilala sa labas ng Kingdom dahil sigurado akong pagkatapos ng labang ito,
marami ang magtatangkang hahabol sa kanya lalo na at wala siyang gang na
kinabibilangan. And I'm sure as hell na matatalo niya ang Unknown Gang na iyan sa
labang ito.

Rude's POV:

Natahimik ang lahat nang magsimulang umikot ang spotlight. Bakas sa mukha ng mga
gangster dito sa loob ng arena ang kaba.

Muli kong pinasadahan ng tingin ang Unknown Gang. I wonder kung Unknown ba talaga
ang pangalan ng gang nila o iba. Hindi maitatangging magaling talaga sila sa
pakikipaglaban at sa paghawak ng mga weapon, napakapulido rin ng mga galaw nila but
not enough to defeat us.

Muli akong napabaling sa crowd nang huminto na ang pag-ikot ng spotlight.

"Damn dude.. Ang sexy." Harry as always.

"Babae? At nag-iisa pa? Tsk! Wala ng pag-asa." komento ni Carl.

"She's a newbie." Alex stated.

"And she looked weak. Tsk. Tsk." dagdag pa ni Carl.

"Sayang, ang hot pa naman sana." anas pa ni Harry. May balak pa yata siyang isama
ito sa mga flings niya.

Tumingin ako kay Evan dahil siya na lang ang hindi pa nakakapagbigay ng side
comment pero mataman lang siyang nakatingin sa babaeng iyon na nakatalikod.

"You happen to know her, Evan?" I asked him.

Umiling-iling siya. "Ewan leader, but her figure looks familiar."

Tinawag na ang babae ng emcee kaya humarap ito sa gawi namin. We, the highest
rank has our own VIP seats, medyo separated ito from the other seats kaya medyo
nahihiwalay kami sa crowd which is a good thing for us.

"Ay.. Nakamaskara." dismayang turan ni Harry.

"Damn.." Alex muttered.

"Something wrong?"

"Nah, just feel her aura, its shouting a devilish trouble."

"Oo nga 'no, habang papalapit siya sa ground, mas lalong lumalakas ang aura niya."
 "That... That aura.. feels familiar."

"What do you mean, Harry?" tanong dito ni Carl.

"Hindi ako maaaring magkamali, katulad ng kay--"

"Vixen?" sabay-sabay kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses.

"And who the hell are you woman?"

______________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-five: Her Invention

Rude's POV:

"Who are you woman?" tanong ko sa babaeng bigla na lang sumulpot sa pwesto namin.
Lumingon siya sa amin sabay kamot sa batok niya. "Hehe."
"Hey, I think I know you." Harry na nakaturo pa sa babae. "I knew it! Ikaw iyong
babae sa Race Dome!"

"Ako? Yeah, pumupunta ako roon pero hindi ko maalalang may kakilala akong katulad
mo ro'n." sabi ng babae sabay tingin kay Harry mula ulo hanggang paa.

"Haha... First time!" sabat ni Evan.

"Anong first time?"

"First time na may hindi nakakaalala kay Harry, madalas kasing siya ang hindi
nakakaalala eh." nakangising sagot ni Evan sa tanong ng babae.

"Psh. Whatever." Harry hissed sabay tingin muli sa ring.

Bumaling na rin akong muli sa ring, nandoon na ang babaeng nakamaskara sa loob.

"You called her Vixen a while ago right?" I heard Alex asked to the girl.

"Yeah. I know it's her, kahit na sabihing iba ang suot niyang maskara ngayon."

"How can you say that?" sabat ko.

She shrugged her shoulder. "Cause I know her aura and the way she moves, I know
that she's Vixen of the Race Dome."
"Eh 'di, ikaw na ang fan." Komento ni Harry.

"Talag-oh shit!" anang babae na nakatutok ang mga mata sa loob ng ring. Nang muli
akong tumingin sa ring ay napagtanto kong nagsisimula na pala ang laban.

Kaikutsa's POV:

Nakatutok lang kami sa ring hanggang sa mag-umpisa ang laban. Natigilan kami nang
makitang parang nahihirapan si V'ng makipaglaban.

"Damn.. What's wrong with her?" kunot-noong anas ni Caden.

"Easy dude." pigil dito ni Zhanex nang akma sana itong tatayo.

"She look in pain." seryusong turan ng kakambal kong si Khairo.

"Yeah, mukha nga siyang may iniinda." sang-ayon ni Jameson.

"That's it. I need to stop the fight." Caden stated seriously.

"Calm down dude. You know V, ang ayaw niya sa lahat ay ang pinakikialaman ang laban
niya."

"So, anong gusto niyong gawin ko, ang hayaan siyang masaktan diyan? Dude, its the
first time na may nakatama sa kanya!"

"I know, but all we can do at this moment is to trust her." seryuso pa ring wika ni
Zhanex, kapagkuwan ay muling bumaling sa ring.

Lei's POV:

Hindi ko mapigilang hindi mapamura nang ako ang matapatan ng spotlight. Okay lang
sana eh, kung wala lang akong sugat sa likod ko na kumikirot, pero meron. Now, what
should I do?

Tahimik akong tumungo sa loob ng ring nang tawagin ako ng emcee. Pagdating ko sa
loob ng ring ay ang mga nakangising mukha ng mga Unknown Gang ang sumalubong sa
akin.

"Miss, sigurado ka bang kakalabanin mo kami? Pwede naman natin itong idaan sa
masarap na usapan." sabi ng isa sa kanila sabay kindat pa. Gross.

"Oo nga Miss, tiyak liligaya ka pa sa piling namin." aniya pa ng isa habang
binabasa kuno ang mga labi na nagpangiwi sa akin. Pervent Gang ata ang pangalang ng
grupo nila eh, ang mamanyak.
"Sige Miss, ganyan nga, pag-isipan mong mabuti ang alok namin." nakangising turan
no'ng isa na I guess, siya ang tumatayong leader sa kanila.

"Wag assuming, pre. Hindi niyo yan ikinagwapo." wika ko na nagpainis sa kanila.
Pikon pala ang mga ito eh.

"Anong sinabi mo babae?!"

"Tsk. Tsk. Napakalinaw ng pagkakasabi ko, hindi mo pa narinig?" umiling-iling ako.

"Linis-linis din kasi ng tenga pag may time."

"Aba't.. inuubos mo talaga ang pasensya ko ah!" galit niyang anas saka sumenyas sa
mga kasama niya kasabay nang pag-anunsyo ng emcee sa pagsisimula ng laban.

Sabay-sabay na sumugod sa akin ang lima sa kanila kaya may mga atake nila ang hindi
ko nailagan dahilan upang mas lalo pang kumirot ang likod ko dahil sa biglaan kong
paggalaw. Shit this!

"Ugh!" daing ko nang masuntok ako sa tiyan ng isa sa kanila. Damn it! Hindi ako
pwedeng matalo, hindi pa ako natatalo at hindi ako tumatanggap ng pagkatalo lalo na
kung ang mga katulad lang din nilang mga manyak ang tatalo sa akin. No. Not gonna
happen.

Hinawakan ko ang gilid ng labi ko nang may maramdaman akong dumadaloy doon.
Tiningnan ko kung ano iyon, pulang likido lang naman. Psh! Lucky them at nagawa
nilang galusan at paputukin ang labi ko.

Matiim kong tiningnan ang dugo sa kamay ko at hindi ko mapigilang hindi mapangisi
by the sight of it. I dunno why, but everytime na nakakakita ako ng dugo ay nag-
iinit ang katawan ko. It gives me an unexplainable feeling na bumubuhay sa dugo ko
and this feeling are craving for more, more blood.

Kung kadalasan ay pinipigilan ko ito, I guess this time ay kakailanganin ko ang

adrenaline rush na hinahatid niyon sa katauhan ko. Ramdam ko rin ang pag-iinit ng
mga mata ko, tanda ng pagbabago ng kulay nito.

After a few moment of staring the blood dropped in my hand, my body become numb,
bigla na lang hindi ko maramdaman ang kirot na kanina lang ay nagpapahina sa
katawan ko.

Perfect. Perfect timing to have some bloody fights.

"Oh, ano na? Sabi na kasing 'wag mo akong ginagalit eh, ayan tuloy nasaktan ka pa."
turan ng manyak na leader nila, ramdam ko ang paglapit niya sa akin kaya kasabay
nang pagsilay ng isang ngisi sa mga labi ko ay ang pag-angat ko ng mukha.

Mabilis ko siyang sinalubong at kaagad na hinablot ng isang kamay ko ang leeg niya
saka walang kahirap-hirap na iniangat ito sa ire.

"Shall we?" ang mga katagang lumabas sa mga labi ko gamit ang malamig na boses.
Hmm. I love this feeling, I love this side of mine.

"Acckk.." pagpupumiglas ng lalaking hawak-hawak ko.

"Wanna go?" I smirked nang makita itong pilit na tumatango. "Okay." sabi ko saka
itinapon siya sa kabilang side ng ring. Wow. Ang lakas ko yata.
Napalingon ako sa iba pang Unknown Gang nang makitang sabay-sabay na susugod ang
tatlo sa kanila sa akin habang iyong dalawa naman ay dinaluhan ang leader nila.

Good thing at may dala akong mga weapon, kaya kaagad kong binunot ang tatlong
shuriken na nasa bulsa ko at ibinato sa tatlong papalapit sa akin. Hindi nagawang
makaiwas ang mga ito kaya bumaon ang mga shuriken ko sa mga hita at braso nila.

"Ughhh!" hmmm. Why it's sound so good? Kailan pa naging masarap sa pandinig ang mga
daing ng mga nakakalaban ko? Ngayon lang yata.

Nang makitang nakarecover na ang leader nila at papasugod na naman sa akin, kasabay
ng natirang dalawa pa ay agad kong pinindot ang device na nasa wrist ko.

Kusang nabunot ang mga shurikeng nakabaon sa unang mga tinamaan nito at parang may
sariling buhay na tumungo sa kinaroroonan ng tatlong papasugod na sa akin. Mabilis
na bumulusok ang mga shuriken ko patungo sa kanila.

"Ughhh!" napangisi ako nang marinig ang kanya-kanya nilang daing ng bumaon sa likod
nila ang mga shuriken ko. I'm surely enjoying this invention of mine.

Paulit-ulit lang ang nangyayari, bawat pindot ko sa device na nasa wrist ko ay

nasusundan ito ng daing ng tatlo sa kanila, hiyaw ng sakit that sounds like a music
to my ears. Hindi nila maiwasan ang mga shuriken dahil kada attempt nila ay
nauunahan na sila and I guess, killing them won't be so bad for the first batch.
Hmm.

Hindi na ako lumaban at hinayaan ko na lang ang mga shuriken ko na siyang tumapos
ng laban since hindi rin ako pwedeng masyadong gumalaw, kahit na sabihing wala
akong sakit o kirot na nararamdaman, hindi pa rin niyon maikakaila ang fact na may
sugat ako sa likod na maaaring muling bumuka kapag inabuso ko ang kamanhiran ng
katawan ko ngayon.

Rude's POV:

"Damn... Paano niya nagagawa iyan?" manghang turan ni Evan.

Yeah, its surprisingly amazing nang ilabas niya ang mga shurikeng iyon na animo'y
may mga sariling buhay na umaatake sa kalaban niya.

Prente lang ngayong nakasandal sa gilid ng ring ang babae habang siyang-siya sa
nasasaksihan. Ang kamay naman nito ay abala sa pagpindot-pindot sa bagay na nasa
wrist niya.

"Astig ah! Parang naglalaro lang ng computer games." Carl eyes are sparkling habang
nakatingin sa babae. Oh yeah, Carl has a thing about online games.

Puno na ng sugat ang Unknown Gang at halos hindi na ito makatayo dahil sa sobrang
panghihina. Tumingin ako sa babae na nakangising demonyo lang, mas lalo pang
lumakas ang aura niya at mukhang enjoy na enjoy sa nakikita.

"May balak ba siyang patayin ang Unknown Gang?" Harry asked.

"Who knows, beside, wala namang rules na bawal pumatay."

"Iyan ba iyong weak na sinasabi mo Carl, eh mukha nga yang demonyo eh." turan pa ni
Harry na ikinakamot sa ulo ni Carl.

"Well, I guess, looks can really be deceiving."

"Look!" biglang sabat ni Evan.

"Ang ano?"

"Iyong lalaki sa labas ng ring sa gawi ng babae, what do you guys think he's
doing?"

"Pipigilan niya ang babae." Alex said.

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-six: Violet

Caden's POV:
"Damn.." anas ko.

"Problem dude?" Zhanex asked me.

"We need to stop V bago pa niya mapatay ang gang na iyan." I said seriously.

"Why bother dude? We know V, hindi niya pinapatay ang mga nakakalaban niya." sabat
ni Jameson.

"Yeah, pero noon iyon. Her situation now are way too different from her former
fights." Khairo said.

"What do you mean?" Jameson asked confused.

"Nakalimutan niyo na ba, that V has a thing on human blood?"

"No, so whats with it?" Jameson and Zhanex seem so pointless.

"Damn dudes, hindi niyo ba nakita? She just saw her very own blood a while ago!"
inis kong turan sa kanila.

"Did she?"
Aish! Wala ng pag-asa ang dalawang ito. Tumayo ako at tinungo ang ring para pigilan
si V.

This is the first time that I saw her like that, iyong parang uhaw na uhaw sa dugo.
Walang makikitang pagdadalawang-isip sa mga kilos niya at mukhang nasisiyahan
talaga siya sa ginagawa. She's really out of control.

Tinignan ko ang Unknown Gang at hindi ko mapigilang hindi mapangiwi sa sinapit

nila. Daig pa nila ang naturture eh. Napailing-iling na lang ako saka muling
bumaling kay V. Hindi naman siya ganito kabrutal kapag nakakakita ng dugo dati,
madalas ay ipinipikit niya lang ang mga mata niya at pagkatapos noon ay balik na sa
dati ang aura niya. Why now, she let it all out? At talagang ginamit pa niya ang
latest invention niya na pinangalanan niyang shuriken in command, dahil nga sa
nagagawa niya itong pasunurin sa pamamagitan ng pagpindot sa device na nasa wrist
niya. It's look like a wrist watch, but the real thing about it is, it can do some
unexpected things, it's one of her invention.

Yeah, you're right, if you think that V is a genius. She really is and too
mysterious. Kahit na ako na matagal na siyang kakilala ay walang masyadong alam sa
pagkatao niya. I didn't know who her parents are o kung meron pa ba. All I know is
she's living alone on her condo, studying and do some street fights.

Pagkalapit ko sa kanya ay huminga muna ako ng malalim bago kinuha ang atensyon
niya. Sana nga lang ay makikinig siya sa akin.

"V.. stop it already, baka mapatay mo pa sila." mula sa pagkakasandal sa gilid ng

ring ay umayos siya ng tayo bago ako hinarap. Napaatras ako ng isang hakbang nang
makita ko ang kanyang mga mata, kahit na nakacontact lenses siya ay ramdam ko pa
rin ang lamig na nagmumula sa kanyang mga mata. Tagos sa buto ang lamig nito na
nagpanginig sa mga tuhod ko.

"What?" napalunok ako nang marinig ko ang boses niya, napakalamig din nito, seems
like she's not the V, I used to know anymore.
Lei's POV:

"V.. stop it already, baka mapatay mo pa sila." anang boses sa likuran ko. Mula sa
gang na pinaglalaruan ng imbensyon ko ay ibinaling ko ang aking paningin sa
pinanggalingan ng boses.

"What?" asik ko. I saw him swallowed a lump on his throat bago ako sinagot.

"Tigilan mo na sila before you regret it." he said more like pleading.

Umangat ang sulok ng labi ko sa tinuran niya. Regret? I doubt that, I'm having a
lot of fun killing them, slowly. But on a second thought, changing their address
for a year or two are not that bad too.

"Okay." I lazily replied but before that, I thrown my dagger behind me.

"Ugh!" I smirked. Iyan ang napapala ng mga taong patalikod kung lumaban. Nang
lingunin ko ang tinamaan ng dagger ko ay mas lalo akong napangisi. Bulleyes.. Dahil
saktong sa noo nito bumaon ang dagger ko, I doubt if he can able to survive on that
hit.

I scanned the crowd and realized na lahat ng nanunuod ay parang mga nakakita ng
multo. Nakabuka pa ang mga bibig ng ilan sa kanila. Too surprise eh. Tsk!
The silence of the crowd didn't got any longer when the emcee finally broke it.

Ang dami pang sinasabi nito kaya napagpasyahan kong bumaba na, kinuha na rin ng
kingdom medics ang mga manyak na Unknown Gang na iyon kaya ako na lang mag-isa rito
sa loob ng ring. I hate spotlight. Psh!

Before I can take my last step out of the ring, the emcee stopped me.

"Wait younglady! Care to tell us your name?" he asked.

"It's Violet." walang lingon-lingon kong tugon sa kanya bago tuluyang lumabas ng
ring.

Rude's POV:

"Violet?" patanong na usal nitong babae sa tabi namin. "It should be Vixen." kunot-
noo niyang dagdag.

"Ano bang problema mo babae at pinipilit mong maging si Vixen iyan eh Violet nga
'di ba." asar na turan ni Harry.

Hinarap naman ito ng babae. "Pakialam mo ba huh!" nakapameywang na tugon nito kay
Harry.
"May pakialam ako kasi nasa teritoryo ka namin."

"Eh 'di aalis, hmp!" sabi ng babae saka nagmartsa na paalis sa pwesto namin.

"Mabuti pa nga!" iniangat lang ng babae ang middle finger nito habang nakatalikod
na sa gawi namin. Napailing na lang ako.

"Asar-talo ka pala Harry eh." kantyaw dito ni Evan.

"Anong asar-talo? Talaga namang nakakasama ng mood ang babaeng iyon eh." katwiran
nito.

"I knew it, she's not alone." biglang anas ni Alex.

"What do you mean?"

"That Violet are with the Leonex gang, look..." tinignan ko ang tinitingnan ni Alex
and yeah, he's right, kasama nga no'ng Violet na iyon ang second rank.

That girl are kinda mysterious. I wonder kung new member ba siya ng Leonex.
"Hmm.. Mukhang close sila ng leader no'ng Leonex ah." puna ni Harry.

"Baka girlfriend, 'di ba iyong leader din ang lumapit sa Violet na iyon sa ring
kanina." Carl butt in.

"That can't be!" sansala ni Harry.

"At bakit naman?"

"Dahil ako." sabay turo niya sa sarili niya. "Ako ang magiging boyfriend ni Violet
soon." buong kumpyansa nitong turan.

"Asa ka pa dude. As if naman magagawa mo iyang lapitan, kita mo naman, ang daming
nakabakod at as if namang papansinin ka niyan. Baka ako, pwede pa." kontra naman ni
Evan dito.

I sighed. Tumayo na ako at naglakad pababa, not minding their nonsense

conversation.

"Uy leader, punta mo?" tanong ni Evan.

"Gonna have some shot in the bar." I replied.

"Sama ako.."

"Ako rin.."

Hindi ko na sila pinansin at nagpatuloy na lang sa paglakad.

"What do you think about that Violet, Rude?" NlNilingon ko si Alex na hindi ko
namalayang tahimik lang palang nakasunod sa akin.

I shrugged. "She's quite mysterious and all but seems like umaasa lang siya sa mga
invented weapon niya sa pakikipaglaban. Patunay na iyong nasaksihan natin kanina
and thats what makes her weak and a loser for me." tugon ko sa kanya.

Tumango-tango naman siya. "Yeah, I can tell that."

_________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-seven: Information

Lei's POV:
Napabaling ang paningin ko sa isa ko pang monitor nang makita ang nakasulat sa
screen nito. Sa wakas, napasok ko na rin ang system ng Damon Skull. Napangiti ako,
wala pa rin palang kupas ang hacking power ko, pero itong crescent moon, aaminin
kong mahirap talagang hanapan ng impormasyon lalo na't tanging tattoo lang ang
batayan ko.

Pagkauwi na pagkauwi ko kagabi rito sa condo ay ito kaagad ang inatupag ko, at
ngayon nga'y mag-aalas-dyes na ng umaga pero ni katiting na leaked information
about this kind of tattoo ay wala akong mahanap.

Yeah. Inshort, hindi ako natulog. Buong magdamag akong nakaharap sa tatlong monitor
ko rito sa kwarto ko at naghahalungkat ng kung anu-ano tungkol sa mga bagay na
gumugulo sa isipan ko.

Mabuti pa itong Damon Skull, ilang minuto palang ang lumipas nang sinubukan kong
maghanap ay may nakita na kaagad ako. Masyado kasing mahina ang security system
nila kaya konting tipa ko lang ay napasok ko na, ang weak pa pati ng virus nila.

I sighed bago sinimulang basahin ang mga data ng Damon Skull. Let see kung ano ba
talaga itong Damon Skull na ito.

Damon Skull is a japanese organization. An organization called Yakuza that consist

more or less thousands of members (see their population chart for the exact
numbers). They do illegal businesses, such as buy and sell of different kinds of
illegal drugs, gamblings and many more. Their highest rank ninjas are the one who
usually do some transaction that needs a high security against the government.

Illegal organization? Hmmm.. Ano namang kinalaman nina Rude sa Yakuzang ito?
Napatigil ako sa pagbabasa ng impormasyon tungkol sa Damon Skull nang biglang mag-
ingay ang main monitor ko.

System will shutdown in 10...

Holy shit! not Em-em!

Dali-dali akong nagtipa ng kung anu-anong virus destruction para lang maagapan ang
pagkalat ng virus sa buong system ko.

5...

Damn! Shit!

Virus destructed and deleted to the system.

I sighed in relief nang magawan ko ng paraan ang pagsira sa virus na iyon. Grabe,
first time itong mangyari sa tinatagal-tagal ko ng ginagawang pangha-hack ng mga
data base at kay Em-em pa talaga nangyari. Oh, 'wag nang magtaka kung sino si Em-
em, iyan ang tawag ko sa main monitor ko.

Tiningnan ko ang screen ni Em-em at ganoon na lang ang pagkagulat ko sa nakitang

nakasulat dito.
"WELCOME TO CRESCENT INFIERNO EMPIRE!"

To be officially one of us, kindly sign in for you to have your Empire account.

What the hell! Kailan pa ako nag-join? At ano naman itong crescent chuchu na ito?

Muli akong humarap kay Em-em at nagsimula na ulit magtipa sa keyboard. I skipped
the sign in page and tried to looked some information about this Empire pero ganoon
na lang ang pagkadismaya ko nang sa bawat click ko ay iisang page lang ang
lumalabas. You must sign in first.

Eh 'di mag-sign in. Problema ba iyon? I clicked the sign in, then a form suddenly
appeared.

Email:
Username:
Weapon:
Specialty:

Ayos ah! A smirked appeared on my lips as I started signing using a dummy account.

Email: computerdevils@empire.com
Username: Fushia_Devil
Weapon: death scythe
Specialty: hacking

Then, I clicked done.

Enter the confirmation words sent to your account.

Gamit ang isa ko pang monitor, binuksan ko ang kagagawa ko palang na email account
and yeah, there's the confirmation kaya agad ko itong itinayp.

KILL OR BE KILLED

Now, I already have a hint that this Empire are some kind of an organization too,
base na rin sa way ng signing process nila. So, what's next?

Binalingan ko uli ang isa ko pang monitor kung saan nandoon ang mga data tungkol
sa Damon Skull and continue reading it.

Rude's POV:

"How was it dude?" I asked Alex na busy'ng nakatuon sa laptop niya. I asked him to
dig some info about that Violet.

"Nakakapagtaka, walang kahit na anong impormasyon akong nakikita tungkol sa kanya."

seryusong sagot niya sa akin.

"Imposible."
"Yeah. Too impossible para magawa niyang itago ang lahat ng data niya." tugon nito.
Napaisip naman ako sa sinabi niya.

"Sheena!" bigla akong napalingon kay Evan nang may tinawag siya. Nandito kami
ngayon sa cafeteria, eating our lunch.

"Nasaan si Lei?" tanong ulit ni Evan pagkalapit nina Sheena sa table namin. Sheena
just shrugged. "Absent?" patanong niyang sagot.

"Eh.. You're not sure." nakangusong turan ni Evan.

"Malay ko naman kasing pumasok iyon at natulog lang kung saan-saan."

Pinagpatuloy na lang ni Evan ang pagkain niya at nakisalo naman ng table sina
Sheena sa amin, kasama si Kris saka sinimulan ng kumain, so do I.

Napatigil ako sa pagnguya nang biglang mag-ring ang phone ko. Tinignan ko ito, it's
Dad. Napakunot ang noo ko, ba't naman kaya ito tumatawag?

"Dad.." bungad ko sa kanya pagkasagot ko.

"Go home, asap." wika nito saka kaagad na binaba ang tawag. Mas lalong kumunot ang
noo ko. What it is this time?
"Problem dude?" Alex asked.

"Not really. Gusto lang ni Dad na umuwi ako ngayon."

"As in, now na?" sabat ni Harry.

"Yeah." ani ko saka tumayo na.

"Sama kami..." I just shrugged to them.

"Kayo Sheena?" Carl asked her.

"No thanks, hahanapin pa namin si Lei mamaya." tugon naman nito.

Pagdating namin sa bahay ay ganoon na lang ang pagkagulat ko sa nadatnan. Sabay-

sabay silang lumingon sa gawi namin.

"Ayamme!" tawag ng nakakairitang babaeng kasing edad ko lang sa first name ko.

"Fuck!" I silently curse. Anong ginagawa nito rito? Hindi naman nakaligtas sa
paningin ko ang masasamang tingin ng kambal na sina Kenyha at Kenjhie sa babaeng
patungo na ngayon sa gawi namin or should I say, sa akin.
"Kuya Rude!" patakbong lumapit sa akin ang kambal at talagang bahagya pang binangga
si Claire, mabuti na lang at hindi ito na out balance. Lihim na lang akong
napangiti.

"You're here already." ngiting tagumpay na turan ni Kenyha saka ako niyakap, gano'n
din ang ginawa ni Kenjhie.

"You little devils." I said as I tapped their heads. Pilyang ngiti lang ang
itinugon nila sa akin saka kanya-kanyang lingkis ng mga braso nila sa magkabilang
hita ko.

Napailing-iling na lang ako. Hindi naman kasi talaga sila ganito, actually ngayon
lang ito and I'm sure as hell na si Claire ang dahilan kung bakit nila ito
ginagawa. They don't want Claire near me. Noon pa man ay ayaw na talaga nila kay
Claire, so do I, kaya laking pasasalamat ko nang umeksena sila bago pa makalapit ng
tuluyan si Claire sa akin.

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-eight: Tranferees and what?!

Lei's POV:
Pagkapasok ko sa school ay isang eksena kaagad ang bumungad sa akin. Ano pa nga ba?
Hindi naman talaga nawawalan ng mga bully ang school na ito eh, and as usual
bullies are seeking for the attention of the school bodies, AGAIN. But this time ay
hindi pamilyar sa akin ang mga mukha ng mga bullies na ito. Hindi naman kasi ang
mga ito iyong madalas magpakulo ng dugo ko eh. Sino nga ba 'yon? Carry? Candies?
Ah.. Candice. I wonder where is she? Hindi ko na rin kasi siya nakikitang nagpa-
fashion show sa hallway kasama ang mga minions niya o madalas lang talaga akong
absent? Naku naman, 'wag naman sanang mag-reflect sa KLV itong mga kagagahang
ginagawa ko rito.

Sa kakaisip ko ay hindi ko namalayang nakalapit na pala ako sa kumpulan kung saan

may binu-bully. Lalagpasan ko na lang sana sila but one of those bully called my oh
so famous pet name. Sarcasm please..

"Hey, you nerd!" hindi ko ito pinansin at kunwari walang narinig at patuloy lang sa
paglalakad but one of them pulled my hair!

"Kapag tinawag ka, sumagot ka!" pasigaw na turan ng humila sa buhok ko. Another
trouble again. Psh!

Iwinaksi ko ang kamay niyang nakahawak sa buhok ko bago ito hinarap. "Pardon? I
didn't heard ya'calling my name." sagot ko sa kanya with my british accent. Well,
biglang nag-on ang bitch mode ko, might as well pantayan ko na lang ang pagiging
bitch nila or better higitan ito.

Lumapit ang isa sa kanila sa akin na I guess siyang tumatayong leader nilang lima.

"You said what?!" nanggagalaiti niyang bulyaw sa akin.

I smiled slyly. "Opps. Walang ulitan sa hipong bingi." I teased. Umangat sa ire ang
kanan nitong kamay at akma yatang sasampalin ako but a man cold voice stop her hand
midair.

"Don't you ever dare hurt my girlfriend, Claire." anang pamilyar na boses at nang
lingunin ko ito ay napagtanto kong si Rude pala kasama ang gang niya. But wait,
what did he just said?

"Your what?!" baling nitong Claire raw kay Rude.

"My girlfriend. Got a problem with that?" sagot ni Rude na mas lalong nagpakunot ng
noo ko. Lumingon-lingon ako para hanapin ang sinasabi niyang girlfriend daw niya
pero agad ding napatigil nang lumapit siya sa akin at walang pakundangan akong
inakbayan.

"That nerd?! No way! I don't believe you!" histerikal na wika nitong Claire sa
naging sagot sa kanya ni Rude.

Magsasalita na sana ako upang magprotesta nang maramdaman ko ang pagpisil ni Rude
sa balikat ko kaya napatingin ako sa kanya nang wala sa oras at nabitin sa dulo ng
dila ko ang mga salitang bibitawan ko na sana.

"Forcing you to believe me is not my job, Claire. It's all up to you anyway if
you're going to believe me or not, but that's never change the fact that this girl
you're messing is my girlfriend. And messing up with my girl means messing up with
me too." tuloy-tuloy na pahayag ni Rude rito na nagpatigil sa akin.

"Lets go, wife. We're getting late." baling niya sa akin at wala sa sariling
nagpatianod ako sa kanya. Just like what the hell is going on? And what? His
girlfriend? He's kidding right? Kailan pa niya ako naging girlfriend at bakit
parang hindi yata ako na-informed? And why I felt my cheeks are burning up?
Nabalik ako sa katinuan nang mapansing nasa harap na kami ng isang gusali.
Napakunot ang noo ko nang makitang hindi ito ang classroom namin.

"Anong ginagawa natin dito?" takang tanong ko kay Rude pero ang loko, nagkibit
balikat lang saka patuloy na pumasok sa headquarter nila. Napabuga na lang ako ng
marahas at tatalikod na sana para tumungo ng classroom nang may pumigil sa akin.

"And where do you think you're going?"

I rolled my eyes. 'Di naman niya kita eh. "Malamang sa classroom."

He looked at me intently. "Who told you? You're not going anywhere wife."

Nalukot ang mukha ko sa tinawag niya sa akin. "Anong wife ka diyan? Hoy, Mr.
Arfeudson, may I remind you, hindi mo ako asawa."

"Okay, girlfriend na lang muna." he shrugged.

What the!

"Either you like it or love it GIRLFRIEND." dagdag pa niya with a smirked on his
lips. "Now, get in." turan pa niya at tinulak-tulak ako papasok ng headquarter nila
at hindi na ako nakaalma dahil hindi pa rin nagsi-sink in sa utak ko ang mga sinabi
niya. Just like what the heck!
Sheena's POV:

Nagtataka akong tumingin sa mga kaklase ko pagdating ko sa room dahil halos iisang
topic lang ang pinag-uusapan nila. Nang hindi na ako nakatiis ay nilapitan ko ang
isa sa mga kaklase ko at nagtanong dito.

"Sinong babae ang tinutukoy niyong girlfriend ni Rude?"

"Si Lei po, iyong nerd." agad nitong sagot na nagpakislap ng mga mata ko.

"Nasaan sila?"

"Hindi ko po alam, Ms. Sheena eh." nakahawak sa batok nitong turan. "Okay.
Salamat." I smiled at him. Bago ako tuluyang tumalikod dito ay hindi nakaligtas sa
mga mata ko ang pagpula ng mga tenga nito. May sakit ba 'yon? I just shrugged saka
agad na lumabas ng classroom. Nasa headquarter siguro sila. Sakto namang paglabas
ko ng pinto ay nakasalubong ko si Krislynn, kaya walang pasabing hinatak ko siya
bigla.

"Hey, Sheena. Why in a hurry? At saan tayo pupunta?" tanong niya.

"Sa headquarter nila Rude, may lilinawin lang."

"Okay. Pero hindi mo naman ako kailangang hatakin eh."

"Hehe... Sabi ko nga." turan ko at binitawan siya.

Pagdating naming sa headquarter ay walang katok-katok na binuksan ko ang
nakasaradong pinto. Hindi nga ako nagkamali dahil pagkabukas ko ng pinto ay
pagmumukha na ng mga Wanton Clique ang kaagad bumungad sa amin.

"Sheena!" gulat na anas ni Evan to the point na nabitawan pa talaga nito ang mga
bitbit na lollipop. Hindi ba nasisira ang ngipin niya sa kakangatngat niyan?

"Katok-katok din kasi kapag may time, Sheena." wika ni Carl na nakatutok sa PC
niya. "Whatever."

Kaagad akong lumapit kay Lei na nakaupo lang sa isang couch. Oo nga pala, nasa akin
pa rin iyong phone niya.

"Totoo?" tanong ko kaagad pagkalapit ko sa kanya.

"Huh?"

"Totoo ba na kayo na ng pinsan kong tupakin?"

"Who told you?"

"Duh... kalat na kaya sa buong campus." I said.

"For real?"
"Yup. So, totoo nga?"

"Yeah, got a problem with that, Sheena?" napalingon ako kay Rude nang bigla itong
lumabas mula sa kusina. I shrugged. "Wala naman, I just wondering kung paano naging
kayo ni Lei, na baka kako blinakmail mo lang." I smirked when I see his face
darken. "So, tama nga ako."

Lei's POV:

Nawala ang atensyon ko kay Khera nang may makita akong isang simbolo. Nakasabit ito
sa dingding at naka-frame, sa unang tingin ay aakalain mong isa itong mamahaling
painting but I know better. Iyan iyong logo ng mafia'ng mortal na kaaway ng Damon
Skull, ang Cranos Empire.

Now, I think I got a hint kung bakit nangyari 'yong insidente sa grand ball noon.

Pinasadahan ko ng tingin ang Wanton Clique na may kanya-kanyang ginagawa. This guys
are not just a gangster, they are part of an organization too and who knows kung
ano ang posisyon nila roon.

I sighed. Ba't ba napapalibutan ako ng mga organisasyon ngayon? Or should I called

it Mafias and Yakuzas?

Malalim ang iniisip na tumayo ako mula sa pagkakaupo.

"Where are you going, Lei?" Khera asked.

"Diyan lang sa labas." simpling sagot ko bago tuluyang lumabas ng headquarter ng

Wanton Clique. I need an air to breathe, masyado nang marami ang mga nalalaman ko
at kapag nalaman ng kahit sinong miyembro sa tatlong organisasyong iyong na may
nalalaman ako tungkol sa kanila, tiyak na malalagay sa alanganin ang buhay ko.

________________________________________________________________________________
Typos&errors:

New years update dudes!

Happy new year sa ating lahat!🎆🎆🎇

FAIRY SYLVEON

Vixen Thirty-nine: Mine

Lei's POV:

Week has been passed at naging normal naman ang takbo ng buhay ko, school-bahay
lang ang drama ko dahil na rin sa kalokohan ni Rude. Imba eh, tinutoo ang pagiging
boyfriend-girlfriend kuno namin na kalokohan niya noong nakaraang linggo, hindi ko
nga iyon pinansin sa pag-aakalang trip niya lang ako noong mga panahong iyon pero
ang loko hanggang ngayon, kinarer.

"Hey girlfriend." and there he goes again sa girlfriend chuchu niya.

"I told you, don't called me that way." I hissed. Eh sa ayaw ko nga talaga ng pet
names eh.
"Hmm.. Ayaw mo sa wife, ayaw mo rin sa girlfriend, then you leave me no choice."

"Yeah. So you better called me by my name."

"And that is to called you Mine."

"Yeah--what?!"

"Haha.. So you like it, you want me to called you mine." He smirked.

"Yes--no.. I mean--"

"Stop denying mine."

"Wha--"

*Boogsh! Boom!

"Ano iyon?" takang tanong ko kay Rude na mula sa pagiging pilyo ay naging seryuso
na ang mukha. Well, this past few this ay masasabi kong may improvement na ang
lalaking ito pagdating sa facial expression. Nakikita ko na kasi siyang tumatawa at
sumimangot, 'di katulad noon na lagi na lang blank face.

"Let's check it out, come on." aniya saka ako hinila pababa ng rooftop.
"Leader! Damon skull." seryusong salubong sa amin ni Harry pagkababa namin. Kita ko
ang pagtiim-bagang ni Rude, humigpit din ang pagkakahawak niya sa kamay ko kaya
hindi ko mapigilang hindi mapangiwi.

"Rude.." kuha ko sa atensyon niya and as if on cue ay biglang lumuwag ang

pagkakahawak niya sa akin.

Tumingin siya saglit sa akin bago muling bumaling kay Harry.

"Take care of Lei, Harry." turan niya kay Harry saka ako hinarap. "I'll be right
back, take care mine." aniya saka mabilis na ginawaran ako ng halik sa noo na
nagpabato sa akin sa kinatatayuan.

"Tara na Lei." saka lang nabalik ang wisyo ko nang magsalita si Harry, wala na rin
si Rude.

"Sige.." sagot ko at sumunod na sa kanya.

"Harry, ano bang nangyayari?" hindi ko mapigilang itanong dito habang naglalakad
kami sa hindi ko alam saan kung saan nga ba kami patungo.

"Later, Lei. This way." sagot niya. Napabuntong-hininga na lang ako.

Nagtaka ako nang biglang tumigil si Harry sa paglalakad nang akma na sana itong
liliko sa isang building dito sa school.

"What's wrong Harry?" tanong ko sa kanya ngunit hindi niya ako sinagot at seryuso
lang na nakatingin sa unahan namin. Sinundan ko ito ng tingin at doon ko nakita ang
isang grupo ng kalalakihang naka-suit, mga men in black kumbaga.

"Reaper." anang isa sa kanila na nagpakunot ng noo ko. Anong pinagsasabi niya?

"Anong kailangan niyo?" nagulat ako sa boses ni Harry dahil napakalamig nito.

"You don't have to know." One of the MiB said. "Get the girl." dagdag pa nito na
ikanaalerto ni Harry.

Harry's POV:

"Get the girl." pagkasabing-pagkasabi ng tumatayong leader ng grupong humarang sa

amin ay agad kong hinila si Lei at iniharang ang katawan ko sa kanya.

"Dadaan muna kayo sa akin bago niyo siya magagalaw." seryuso kong turan.

"As you wish, reaper."

Sinulyapan ko si Lei na hindi ko alam kung ano ang iniisip, maliban sa mahirap
aninagin ang mukha niya ay para rin siyang si Rude, magaling magtago ng aura. No
wonder kung bakit siya nagustuhan nito.

"Harry.." nabalik ako sa sistema ko nang banggitin ni Lei ang pangalan ko at doon
ko napagtantong papasugod na pala ang mga tauhan ng Damon Skull sa akin. Hinanda ko
na ang sarili ko para makipaglaban pero agad akong natigilan nang may maalala.

"Dito ka lang at wag kang aalis." sabi ko kay Lei nang maitabi ko siya sa isang
sulok. Tanging tango lang ang itinugon niya sa akin kaya muli ko nang hinarap ang
mga gago.

"Haaa!"

Sabay-sabay silang sumugod sa akin kaya ilag lang nang ilag ang ginawa ko. Shit!
Wala pala akong dalang weapon samantalang sila, kung hindi kunai ay wakizashi ang
mga weapon nila.

"Ugh! Shit!" daing ko nang madaplisan ako sa tagiliran.

They are eight of them kaya talagang dehado ako, idagdag pa na hindi sila basta-
basta, dahil kung hindi sila mga ninja malamang mga assassin sila ng Damon Skull.

"Ughhh!" napalingon ako sa likuran ko nang may dumaing doon. Nagulat ako nang
makita si Lei na nakikipaglaban na rin. She know how to fight?

"Harry! Behind you!" sigaw ni Lei. Oh shit! Agad akong humarap sa likuran ko but
damn... wrong move! I was a little bit late to dodge it! Napadaing na lang ako nang
matamaan ulit ako but this time ay talagang bumaon na sa laman ko ang wakizashing
gamit nito sa pagsaksak sa akin.

"Harry! Ughh!" pilit akong lumingon kay Lei habang sapo-sapo ang tama ko na hindi
maampat ang pagdaloy ng dugo mula rito.

"Fuck! Noo! L-lie..!" kahit na nahihirapan ay pinilit ko pa ring tumayo para

mahabol ang mga lalaking buhat-buhat ang walang malay na si Lei, but my attempt are
failed dahil hindi pa ako nakakaayos ng tayo ay muli na naman akong bumagsak. Shit!
They are too fast!

Yushi's POV :

Kasalukuyan kong nililibot ang bago kong paaralan, ang Arfeudson University kung
saan ako inilipat ng parents ko. Psh! Buti na lang talaga at tumatanggap pa sila
kahit masyado nang late. I really wondering kung ano ang pumasok sa kukote ng mga
magulang ko at naisipan nila akong ilipat dito eh ayos lang naman ako sa dati kong
pinapasukan.

Habang naglilibot ay bigla akong natigilan nang makakita ako ng lalaking

nakahandusay sa isang pathway. Kaagad ko itong nilapitan and I found out na sugatan
ito dahil sa mantsang nakakalat sa uniform niya, nakadapa pa pati siya.

Lumuhod ako at buong lakas itong pinatihaya. Grabe, ang bigat naman ni kuya.

"Wait.. Pamilyar sa akin itong lalaking 'to ah." bulong ko sa sarili nang makita
ang mukha nito.

Mamaya ko na nga iisipin kung saan ko nga ba ito nakita. Tiningnan ko ang sugat
niya sa may tiyan. What the! Saksak 'to ah! Shit na malupit, mukha pang malalim.
Naku, hindi ko pa naman alam kung saan banda ang clinic dito.

Lumingon-lingon ako sa paligid at nagbabakasakaling may makita akong pwedeng hingan

ng tulong at sakto namang may apat na lalaki ang patungo sa gawi namin.
"Mga kuya! Patulong po!" sigaw ko and luckily ay narinig naman nila ako at agad
akong nilapitan.

"Sir Harry!" turan ng isa sa kanila at Doon ko lang napagtantong hindi pala sila
mga estudyante rito dahil na rin sa mga suot nilang suit, may katandaan na rin ang
mga itsura nila.

"Patulong po please, dalhin natin siya sa clinic." sabi ko pagkalapit na pagkalapit

nila.

"Sige po Ma'am "

Rude's POV:

"Did you contacted Harry already?" tanong ko sa kanila. Nandito na kami sa

headquarter at si Harry na lang ang wala.

Pagkatapos nang biglang pag-urong ng mga tauhan ng Damon Skull kanina ay dito na
kami dumiretso at inaasahan ko na makikita ko sila Harry dito but damn, where the
fuck are they?

"Iyon na nga dude eh, kanina ko pa siya tinatawagan pero out of reach siya."

"Damn.. What happened to them?"

"Them? May kasama si Harry?" Evan asked.

"Lei is with him." I sighed frustratedly.

"We better look for them, I have this feeling that something happens to them." Alex
stated.

"Wait.." napalingon kami kay Carl nang tumunog ang cellphone nito.

"What?!" anas niya nang masagot ito.

"Okay. We're on our way. Let's go, nasa clinic daw si Harry." baling niya sa amin
pagkatapos niyang kausapin ang kung sinuman ang tumawag sa kanya. Agad kaming
lumabas ng headquarter at tinungo ang clinic.

__________________________________________________________________________________
-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty: Kidnapped

Yushi's POV:

Napalingon ako sa pintuan ng clinic nang bigla itong bumukas. Mula roon ay pumasok
ang apat na pamilyar na lalaki.

"Where's Harry?" tanong kaagad ng isa sa kanila. At first ay hindi ko maintindihan

ang ibig nitong sabihin but suddenly, bigla kong naalala ang tawag no'ng mga
lalaking tumulong sa akin sa pagdala no'ng lalaking nakita ko sa pathway kanina. He
must be the Harry this guy pertaining to? Kaya wala sa sariling itinuro ko sa
kanila ang bed na kinahihigaan no'ng lalaki.

Agad naman silang lumapit dito at tiningnan ito.

"What happen to him?" malamig na tanong no'ng isa.

"Ahm.. Nasaksak?" alanganin kong sagot.

"Hey.. Wait a minute. 'Di ba ikaw iyong babae sa Black Kingdom?" oh yes.. Kaya pala
pamilyar sila. Sila pala iyong mga lalaking trinispasingan ko raw sa kanilang
mahiwagang pwesto. "Yeah, I guess. So ano ngayon?"

"Wala lang, dito ka rin pala nag-aaral." kibit-balikat nitong sagot.

"Yeah, actually kaka-transfered ko lang eh, tapos iyong sugatang lalaki kaagad ang
bumungad sa akin, gandang pang-welcome ano.." sarcastic kong tugon dito.

"Nakita mo ba kung sino ang may gawa nito sa kanya at iyong babaeng kasama niya?"

"Hindi, nakita ko lang siya sa isang pathway na wala nang malay at sakto namang
napagawi roon sina kuyang naka-suit, ayon.. sila ang bumuhat sa lalaki papunta
rito." sagot ko.

"How about the girl?"

I shrugged. "Wala akong nakitang babae, ito lang ang nakita ko malapit sa kung saan
nakahandusay iyang kaibigan niyo." sabi ko sabay pakita sa kanila sa isang backpack
na kulay itim at may lining na kulay violet.

"That's Mine's bag." wika no'ng isang may scary na aura at kaagad kinuha ang bag sa
kamay ko.

"Sayo iyan?" gulat kong tanong, pambabae kasi ang design ng bag eh.

"No, what I mean is, it's Lei's bag."

"Lei?"

"His girlfriend's name." sabat no'ng isa na kanina pa tahimik.

"Oh.."

"By the way, I'm Evan. Siya si Alex, Carl at si Rude, ang leader namin." isa-isang
tinuro ni Evan ang mga kasama niya. "At iyong dinala mo rito ay si Harry." dagdag
pa niya.

Tumango na lang ako. So, Carl pala ang pangalan no'ng laging nagtatanong kanina
while Rude naman iyong scary, no wonder kung bakit ganoon na lang ang aura, leader
pala. "Ako naman si Yushi." pakilala ko rin.

"Salamat sa pagdala kay Harry dito, Yushi." I just smiled at Carl as a response.

"Hmmm..."
Sabay-sabay kaming napalingon kay Harry nang umungol ito.

"You're awake dude." turan ni Carl.

"Si Lei! Awww.." daing ni Harry nang bigla siyang bumangon.

"Don't move a muscle Harry." seryusong sabi ni Rude.

Yumuko si Harry. "I'm sorry. Hindi ko naprotektahan si Lei." hinging paumanhin

nito.

"Just tell us what happened."

Lei's POV:

Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng pangangalay ng katawan. I tried to moved

pero hindi ko magawang igalaw ang katawan ko dahilan para mapadilat ako ng mga
mata. Doon ko lang napagtantong nakatali pala ako habang nakaupo sa isang bakal na
upuan. Nasa likod ang mga nakatali kong kamay at ang beywang ko naman ang siyang
nakatali sa upuan gamit ang lubid. May busal din ang bibig ko kaya hindi ko
magawang magsalita.

Nasaan ba ako? At bakit ako nasa ganitong kalagayan? Don't tell me na-kidnapped
ako? Pero bakit naman ako kikidnapin?
"Mabuti naman at gising ka na?" tumingin ako sa pinanggalingan ng boses. Isang
lalaki ang nakita ko na nakatayo sa may hamba ng pintuan.

Now I remembered. Isa siya doon sa grupo ng mga lalaking humarang sa amin ni Harry.
Hindi ako kumibo at tiningnan lang siya with my blank face.

"Haha.. Matapang ka babae, kaya ka siguro nagustuhan ng anak ng Big Boss ng

Cranos." turan nito na nagpakunot ng noo ko. Anak ng Big Boss? At ano raw? Cranos?
Cranos Empire ba ang ibig nitong sabihin?

"Pero tingnan natin kung hanggang saan ang tapang mo. Hahaha.." dagdag pa nito bago
lumabas ng kwartong kinaroroonan ko.

Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kinaroroonan ko. Mukhang nasa isang

basement ako ah. Pero ano ba talagang kailangan nila sa akin? Damn.. Nakakasakit na
ito ng ulo ah. Bakit pa kasi hindi ko na lang din inalam ang tungkol sa Cranos na
iyon noong naghahagilap ako ng impormasyon tungkol sa Damon Skull, eh di sana hindi
na ako nagmumukhang tanga sa kakaisip kung anong klaseng org ang Cranos na iyon.
Psh. Stupid Light.

Harry's POV:

Matapos kong ikwento sa kanila ang nangyari ay mas lalo pang umitim ang aura ni
Rude. Paanong hindi, kung nasa panganib ang girlfriend niya. Hindi ko nga alam kung
paanong naging mag-jowa ang dalawang iyan eh. Akala ko no'ng ipakilala niya kay
Claire si Lei na girlfriend niya ay gawa-gawa lang niya iyon para tantanan ni
Claire si Lei pero putspa, tutuhanan na pala iyon?
Sinong mag-aakala na mahuhulog ang leader ng Wanton Clique sa isang nerd, pero
hindi rin naman maitatangging kakaiba talaga si Lei. She's a kind of girl that full
of surprises. Sinong mag-aakala na marunong pala iyong makipaglaban?

"We need to find her." napabaling ako kay Rude nang magsalita siya. Nakatiim-bagang
siya at nakakuyom ang mga kamao.

"I knew it would happen." Alex muttered.

"What do you mean?" Carl asked.

"That they will use Lei as a bait para kusa nang lumapit si Rude sa kanila at dahil
girlfriend ni Rude si Lei, nakakasiguro talaga sila that Rude will going to show
up."

"Paano naman nila nalaman ang tungkol kay Lei?" Evan butt in.

"Enemy has a lot of eyes, Evan. Hindi na iyon nakakapagtaka."

"Oh-kay.. So, what are we going to do now?" Evan asked again.

"Syem--"

Hindi na natuloy ni Carl ang sasabihin nang may cellphone na biglang mag-ingay.

"I think it's yours dude." Carl said to Rude. Saka palang tiningnan ni Rude ang
cellphone niya pagkasabi niyon ni Carl.
Rude's POV:

Inilabas ko ang phone ko sa bulsa at tiningnan ito. Carl is right, sa akin nga ang
nag-iingay.

Kumunot ang noo ko nang makitang unknown number ang caller, I clicked the answer
button bago ko ito itinapat sa tenga ko. I didn't bother to speak a single word at
hinintay lang ang caller na magsalita.

"Dark Venom." anang nasa kabilang linya. Underground thing. Tsk!

I don't have a time like this shit. Ibababa ko na sana ang tawag nang marinig ko
itong muling magsalita.

"Looking for your beloved girl, Dark Venom?" naikuyom ko ang mga kamao ko sa
narinig. "Damon Skull." I muttered.

"Mabuti naman at alam mo. Hahahaha.."

"What did you do to her?" I asked coldly.

"Chill, Venom. Wala pa naman. Sa ngayon. Hahaha.."

"Fuck you, Damon!" I hissed.

Tumingin ako kay Alex and gave him a signal, agad naman niyang nakuha ang ibig kong
sabihin. Evan closed the clinic door and windows at sinenyasan naman ni Carl si
Yushi na 'wag magsalita.

While Alex preparing his laptop, I talked to Damon on the other line.

"Don't you dare hurt her, Damon." I said kasabay nang pag-loud ko sa speaker ng
phone ko at tahimik na ibinigay ito kay Alex.

"Well, let see.. Venom. Hahaha.."

"What the fuck do you want, Damon?"

"Alam mo na kung ano ang gusto ko, Venom." seryuso na nitong turan.

Habang kinakausap ko si Damon ay abala naman si Alex sa pagta-track ng kinaroroonan

nito.

Pagkatapos ng ilang sandaling pakikipagnegosasyon ko kuno kay Damon, Alex gave me a

sign na na-locate na niya ito. I smirked. Now, let's turn the table on the other
way around.

"Fine. A deal is a deal, Damon." pagtatapos ko sa usapan namin.

"Of course, Venom. See yah then." I can feel his devilish grinned on the other line
but too bad for him. I am more that better compare to him in terms of playing dirty
tricks.

__________________________________________________________________________________

Oh-kay. Lame update..😄😅

Vomments din pag may time dudes.. Pretty please...😆😆

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-one:

Rude's POV:

"Handa na ba ang lahat?" tanong ko kina Carl.

"Yeah. Papunta na sina Harry doon sa lugar na napag-usapan niyo ni Damon para
magmasid," sagot ni Carl sa akin.

"Good. Now, let's go." tumango lang siya sa akin.

Ako naman ay isinukbit na ang mga weapon na kakailanganin namin sa paglusob sa isa
sa mga hideout ng Damon Skull kung saan na-locate ni Alex ang pinagdalhan nila kay
Lei.

Pagkatapos maayos ang lahat ay sumakay na kami sa isang BMW na gagamitin namin,
kaming dalawa lang ni Carl ang pupunta roon, samantalang sina Harry at Evan naman
ang tumungo ro'n sa lugar na napag-usapan namin ni Damon kahapon at si Alex ang
magsisilbing look out namin ni Carl. Mabuti na lang talaga at madali lang na nakuha
ni Alex ang blue print ng hideout na iyon ng Damon Skull kaya malaya niya kaming
maiga-guide sa kinaroroonan ni Lei na kasalukuyan pa niyang hinahanap ang eksaktong
lokasyon nito.
Ilang minuto lang ang ginugol namin at kaagad din naming narating ang hideout.
Mukha itong abandonadong gusali kung titingnan mula sa labas but we know better.
Places like this can't deceived us anymore. We parked our car few meters away from
the abandoned building and we're just silently sneaking inside.

Lei's POV:

Aish! Damn this rope! Hindi ko talaga magawang maigalaw ang katawan ko kahit na
kaunti dahil sa higpit ng pagkakatali nito. 'Di na sila naawa sa akin.. Huhu.. Nag-
aalburuto na ang mga dragon ko sa tiyan. Mga walang patawad! Mga hayop, mga
walang puso, mga animal!

Bigla akong napatigil sa pagwawala sa utak ko nang biglang bumukas ang pinto ng
kwartong kinaroroonan ko.

"Oh, pagkain mo!" bungad ng lalaking pumasok. Tiningnan ko siya ng matalim, ambobo
rin nito eh, paano ako makakakain kung nakatali't may busal ang bibig ko. Tsk!

Pero amputs, hindi man lang ako pinansin at basta na lang inilapag ang dala nitong
tray na may pagkain sabay talikod na, kaya agad akong nagpumiglas para muling
makuha ang atensyon nito, mabuti naman at nagtagumpay ako.

"Ay.. Oo nga pala," anas niya. Sarap lang imudmod sa sahig ang mukha ng bisugong
ito.
Lumapit siya sa akin at unang tinanggal ang busal sa bibig ko pagkatapos ay kinalag
ang lubid na nakatali sa kamay at beywang ko.

Pagkakalag na pagkakalag ng tali sa katawan ko ay kaagad kong sinamantala ang

pagkakataon, I grabbed his neck and pressed the pressure point on his nape and
viola! Knockout!

Mabilis ang mga kilos na itinali ko siya sa pinagkakatalian sa akin kanina at

ipinalit sa pwesto ko. At kahit na nati-tempt ako sa pagkaing dala ng lakaking ito
ay pinigilan ko ang sarili ko at kaagad kong tinungo ang pinto pagkatapos kong
maitali ang lalaki, pero kung talagang minamalas ka nga naman oh!

"Awww..." daing ko nang may bigla akong masalubong sa mismong pinto at pakshit
naman ito oh, naapakan pa ang paa ko! Nyemas naman oh!

Dahil sa bigat ng taong nakabanggaan ko, salampak sa sahig ang ending ko. Double
awww!

"Fuck!" rinig kong mura ng isang pamilyar na boses na nakabanggaan ko. Kaagad ko
itong tinapunan ng tingin at Wtf? "Rude?"

Rude's POV:

"Fuck!" I cursed nang bigla akong mabangga sa silid na papasukan sana namin ni
Carl pagbukas ko ng pinto.
"Rude?" kaagad akong napatingin sa nakabanggaan ko nang marinig ang boses nito na
bumanggit sa pangalan ko.

"Shit, Mine! Are you okay?!" agad akong lumapit sa kanya na kasalukuyang
nakasalampak sa sahig at inalalayan siya sa pagtayo.

"Aww.." daing niya nang sinubukan niyang tumayo.

"Mukhang nagka-sprain ka yata, Lei," turan ni Carl habang abala sa pagmamasid sa

paligid. Dahil sa narinig ay kaagad kong binuhat si Lei in a bridal style, buti
naman at hindi ito umalma.

"Let's get out of this place, bago pa may makapansin sa atin," sabi ko at tanging
tango lang ang tugon sa akin ni Carl.

Muli kaming bumalik sa daang dinaanan namin kanina habang buhat-buhat ko pa rin si
Lei. Naririnig ko pa ang mahina niyang daing, masyado sigurong malakas ang naging
impact sa kanya ng banggaan namin kanina kaya mas lalo ko pang binilisan ang mga
hakbang ko. Nakasunod lang sa amin si Carl habang alerto pa rin sa paligid. Mabuti
na lang talaga at naging malinis ang pagpasok namin dito kaya walang nakakapansin
sa amin o di kaya sa pagkawala ni Lei.

Harry's POV:

"Nasaan na kayo?" rinig kong tanong ni Alex mula sa earpiece.

"Ito, nagmamasid lang sa mga tauhan ni Damon habang naghihintay sa pagdating kuno
ni Rude," sagot ko sa kanya.

"Umalis na kayo riyan, nakuha na nila Carl si Lei."

"Talaga? Ang bilis ah."

"Yeah, kaya lisanin niyo na ang lugar na iyan bago pa kayo makita at mapalaban."

"Okay, roger," sagot ko rito bago bumaling kay Evan na abala sa pagngatngat sa
lollipop niya. Napailing na lang ako, itong isip-bata na ito, wala nang ibang
ginawa kundi ang sumipsip ng candy at parang wala lang sa kanya itong ginagawa
namin.

"Hoy! Narinig mo naman siguro iyong sinabi ni Alex 'di ba?" agaw ko sa atensyon
niya, pareho naman kasi kaming may earpiece sa tenga na nakakonek sa isa't isa.

Tumango-tango lang siya habang nakatutok pa rin ang mga mata sa lollipop niya.
Aish! Bakit ba kasi ito pa ang naging kasama ko ngayon at hindi na lang si Carl?
Sakit lang sa ulo ng gwapong si ako ang taong ito eh.

Imbes na kunsimisyunin ko pa ang sarili ko kay Evan ay umuna na ako ritong tumungo
sa sasakyang ipinark namin hindi kalayuan dito. "Hoy! Ano pang hinihintay mo riyan?
Tara na uy.." tawag ko kay Evan na agad din namang sumunod sa akin.

Hinimas ko ang sugat ko sa tiyan, buti talaga at hindi kami napalaban ngayon, Iwas
stress sa sugat ko.
Lei's POV:

Maayos kaming nakalabas sa abandonadong gusali na iyon na akala ko ay isang

basement nang walang nakapansin sa amin. Nakakapagtaka rin na walang masyadong
bantay akong nakita roon.

Bigla akong napahawak sa tiyan ko nang maramdaman ko itong nag-vibrate. I heard

them chuckled na ikinanguso ko. Ang sama nila, pagtawanan ba raw ang gutom kong
tiyan?

Rude faked a cough before he speak. "You're hungry," he stated.

"Hindi, busog ako. Busog na busog," sarcastic kong sagot sa kanya. Nasa unahan
silang dalawa ni Carl na siyang nagmamaneho at ako naman ang nasa backseat.

Kita ko ang pag-iling-iling ni Carl habang nangingiting nakatutok sa daan ang mga
mata.

Nilingon naman ako ni Rude, "Where do you want to eat, Mine?" tanong niya at hindi
pinansin ang pamimilosopo ko.

Pupunahin ko na sana siya sa kaka-mine niya sa akin nang masagip ng mga mata ko ang
Jolibee na sakto talagang madadaanan namin.
"Diyan! Diyan ko gusto!" hiyaw ko habang tinuturo si Jolibee'ng nakatayo sa may
pinto.

"Seriously? Kumakain ka riyan?" hindi makapaniwalang tanong ni Rude sa akin na

ikinakunot ng noo ko.

"Ano namang masama sa pagkain diyan? Masarap kaya riyan," turan ko.

"Hindi ba pambata iyan?"

Matalim ang mga matang tinapunan ko si Rude ng tingin. "Anong tingin mo sa akin,
matanda?"

"Chill.. Lei... Hahaha!" sabat ni Carl.

"Isa ka pa!" inis kong turan kay Carl.

Rude heaved a sighed. "Okay fine, kakain tayo riyan." wika niya na ikinalapad ng
ngiti ko. Yes!

"ARE YOU sure na mauubos mo ang lahat ng iyan?" tanong ni Carl pagkalapag ng
service crew sa mga inorder ko.

I smiled. "Oo naman, lalo na at libre," umiling-iling lang siya sa tinuran ko bago
kinain ang pagkain niya.
Inumpisahan ko na rin ang pagkain ngunit bigla akong napatigil nang mapansing
nakatingin lang sa akin si Rude.

"Hindi ka kakain?" tanong ko sa kanya.

He just shrugged. "I'm fine, don't mind me, just eat."

Tinignan ko siyang mabuti bago iniumang sa bibig niya ang fries na isusubo ko sana.
"Here, have a bite, masarap yan, swear," alok ko sa kanya. Kita ko ang medyo pag-
aalangan niya pero sinubo rin naman niya ito sa huli na ikinangiti ko, "Masarap 'di
ba?"

"Yeah.." tumango siya kaya muli ko siyang sinubuan.

Habang kumakain ako ay panaka-naka ko ring sinusubuan si Rude na kaagad naman

nitong binubuka ang bibig pero bigla akong napatigil nang ma-realized ko kung ano
ang ginagawa ko.

Bigla akong napatayo nang wala sa oras, "Washroom lang..." paalam ko sa kanila saka
dali-daling lumakad. Mabuti na lang talaga at nadaan lang sa hilot ang na-sprained
kong paa dahil kung hindi baka hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin akong
maglakad.

Pagkapasok ko sa washroom ay kaagad akong naghilamos ng mukha, nakagat ko ang pang-

ibabang labi ko nang makitang pulang-pula ang magkabila kong pisngi nang iangat ko
ang mukha ko. What the heck! What's the freaking wrong with my face and why the
hell my heart are beating so fast?!
__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-two: Official

Lei's POV:

Nandito lang ako ngayon sa rooftop ng school, trying to have a nap. Pumasok nga ako
pero hindi ako umatend ng klase. Ewan ko ba, hindi ko talaga feel ang pumasok.

Talaga? O baka naman may iniiwasan ka?

Bigla akong napamulat ng mga mata nang biglang sumabat ang isang bahagi ng utak ko.
Ano bang pinag-iisip nito? Pero teka... May iniiwasan nga ba ako? Kung meron, sino
naman?

Bigla kong nasapo ang magkabila kong pisngi nang maramdamang uminit ang mga ito
nang biglang nag-flashed sa isip ko ang mukha ni Rude. The heck!

"I knew it, you're just here." napaigtad ako nang may biglang nagsalita mula sa
likuran ko, paglingon ko rito ay ramdam ko ang lalong pag-iinit ng mukha ko.

"Hey, are you okay? Namumula ka ah," tanong ni Rude at akmang hahawakan niya sana
ang mukha ko ngunit kaagad akong umiwas.
"Ah.. oo, a-ayos lang ako."

"You sure? Why are you stammering?"

"K-kuan..." napayuko ako.

"Hey mine, look at me. Tell me what's wrong?" masuyo niyang turan pero imbes na
sundin ito ay mas lalo ko pang iniwas ang tingin ko sa kanya. Damn! Ano ba kasi
itong nangyayari sa akin? May sakit ba ako? Kailangan ko na bang magpa-check-up?

"Mine..."

"No! Please.. 'wag kang lumapit sa akin." pigil ko sa kanya nang makitang humakbang
siya palapit sa akin.

"But why? May nagawa ba akong mali?" kunot ang noong tanong niya na ikinaling-iling
ko. "W-wala..."

"Then tell me what the fuck is wrong!"

"Baka kasi atakihin ako sa puso!" kaagad kong sagot nang biglang tumaas ang boses
niya.

"At bakit ka naman aatakihin?"

"Kasi... kasi kapag nandyan ka o 'di kaya ay kapag naiisip kita, bigla na lang
lumalakas ang kabog nito." sabi ko habang nakaturo sa dibdib ko kung nasaan ang
puso ko. "Tapos, nag-iinit pa ang mga pisngi ko na parang nilalagnat. Sabihin mo
nga sa akin, may nakakahawa ka bang sakit? At ang posibleng dahilan kung bakit ako
nagkakaganito dahil nahawa ako sa iyo?" dagdag ko pa saka tiningnan siya ng deritso
sa mga mata.

"Pffftt-hahaha.."

"Ano namang nakakatawa sa mga sinabi ko huh?" kunot-noo kong tanong sa kanya nang
tinawanan niya lang ako.

"Fuck!"

"Aba.. tapos ngayon ay mumura--hmmm.."

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang kabigin ang batok ko at inilapat ang mga
labi niya sa labi ko. Isa lang iyong simpleng pagdampi ng mga labi namin sa isa't
isa na tumagal ng ilang minuto pero para akong na-paralized sa bultaheng hatid
niyon sa katawan ko. 'Wag mong sabihing may electric supply din ang mga labi nito!

"You're now officially mine." deklara niya nang ihiwalay na niya ang bibig niya sa
akin.

Napakurap-kurap ako at pilit na pinapa-digest sa utak ko ang mga narinig mula sa

kanya. Ano ba talagang nangyayari? At bakit gusto ko ang pakiramdam ng labi niya na
nakalapat sa labi ko? Napatitig ako sa maaliwalas niyang mukha, ba't ang gwapo nito
ngayon?
Bumaba ang paningin ko sa mapupula niyang mga labi, napalunok ako nang maramdamang
parang may nag-uudyok sa akin na muling ilapat ang mga labi ko rito.

So, that what I did. Sa pagkakataong ito, ako naman ang kumabig sa batok niya at
naglapat ng mga labi namin sa isa't isa. Para na rin ma-confirm ko ang bagay na
gumugulo sa isipan ko, na kahit aminin ko man o hindi, alam kong posibleng
mangyari.

I closed my eyes and savored the taste of his lips. Later on, he started moving his
lips slowly and little did I know, we're now kissing passionately.

And yeah. Its confirmed. I'm in love with this mysterious man. Inlove ako sa leader
ng Wanton Clique, inlove ako kay Ayamme Rude Arfeudson.

Rude's POV:

Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti habang pinagmamasdan ang tulog at maamong
mukha ni Lei na nakaunan sa mga hita ko. Nandito pa rin kami ngayon sa rooftop kung
saan ko siya nakita kanina.

After the kissed we shared a while ago ay napagpasyahan naming magpalipas na muna
ng oras dito. Ayos lang naman sa akin, as long as she's with me, kahit ilang oras
pa kaming manatili rito ay wala problema sa akin.
I don't know when I've started liking her, specially her unpredictable flaws...
basta nagising na lang ako isang araw na sinusundan na ang mga galaw niya rito sa
loob ng school, and when Claire came out in the picture, doon ako nagkaroon ng
pagkakataong angkinin siya kahit na walang kasiguraduhan kung pareho din ba ang
nararamdaman niya sa akin.

Nang marinig ko ang dahilan niya kanina kung bakit ayaw niyang lumapit ako sa kanya
ay hindi ko na napigilan ang sarili ko, at sa kauna-unahang pagkakataon ay nangahas
akong humalik ng isang babae and I'm glad that she's my first.

Hinawi ko ang buhok niyang tumatakip sa mukha niya saka tinanggal ang salamin sa
nakapikit niyang mga mata.

Nakatitig lang ako sa kanya the whole time, she's really adorable, no doubt about
that and she's mine. ALONE.

Sinulyapan ko ang wrist watch ko para tingnan ang oras. Magla-lunch time na pala.
Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at itinext si Carl. Magpapa-order na lang ako
ng pagkain namin at ipapahatid dito sa rooftop.

Renj's POV:

"How was your mission?" lumingon ako kay kuya Calvin nang magsalita siya.
"Still on progress, kuya," sagot ko sa kanya. Nandito ako ngayon sa unit nila kuya
Calvin at kuya Aldwyn, my gangmate and I decided to take some break sa mission
namin dito sa Korea. Kaya ito kanya-kanya kaming gala.

Aaminin ko na nahihirapan talaga kami sa misyong ito, almost one month na rin
kaming nandito pero wala pa ring nangyayari.

"Almost one month na rin kayong nandito 'di ba?" sabat ni Kuya Aldwyn.

Tumango ako. "Hindi sila basta-basta, masyado silang malinis sa paggawa ng mga
aktibidad nila," sabi ko.

"Patience lang bro, malulutas niyo rin iyan," turan ni kuya Calvin.

"I hope so kuya."

"How's Light in the Phil, anyway?"

"Ayon, as usual, may sariling buhay. Once a blue moon lang umuuwi sa mansion."

Nangingiting umiling-iling lang ang kambal. "What do we expect, Light will always
be Light," kuya Calvin said as a matter of fact.
"And we'll going to visit her soon," dagdag ni Kuya Aldwyn.

"I'm sure as hell na matutuwa si Lei kapag nakita niya kayo."

"Hmmm.. can't wait to see her," kuya Calvin muttered.

"Yeah, its been a while."

Lei's POV:

Naalimpungatan ako nang may maramdaman akong tumatapik sa pisngi ko.

"Hey, mine.. wake up, let's eat."

Minulat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin ang maaliwalas na mukha ni Rude.
Napangiti ako, ang sarap kasi sa pakiramdam na ang mukha niya ang una kong
nakikita. Damn.. no doubt about it, I'm really in love with this guy.

"Nginingiti-ngiti mo mine?" tanong ni Rude habang nakatitig din sa akin. Umiling-

iling ako kapagkuwan ay bumangon na mula sa pagkakahiga. Nakapa ko ang mukha ko
nang mapansing walang mabigat na bagay sa may bandang mga mata ko.
"Tinanggal ko pala ang salamin mo kanina habang natutulog ka, here..." napatingin
ako sa kanya na hawak nga ang salamin ko. Napabuntong- hininga ako, mabuti na lang
at may suot akong contact lenses.

Ewan ko ba, para kasing may kung ano sa loob ko ang nagsasabing huwag kong ipakita
kay Rude ang totoong kulay ng mga mata ko. Kinuha ko sa kanya ang salamin at kaagad
itong isinuot.

"Let's eat?" alok niya.

"Sige.." tango ko bago tuluyang tumayo pera bigla rin akong napatigil nang makita
ko kung ano ang meron sa rooftop na kinaroroonan namin.

"Seriously?" hindi ko makapaniwalang anas. Sa gitna ng rooftop ay nandoon ang isang

lamesang puno ng iba't ibang klaseng putahe na halatang inayos talaga ng mabuti.
Nakapagtataka tuloy na hindi man lang ako nagising habang hinahanda ng kung sino
man ang mga ito.

"Ahm.." lumingon ako kay Rude na ngayon ay nasa batok ang kanang kamay at namumula
ang mga tenga. Natawa ako ng may maalala ako sa gesture niyang iyan, ganyan din
kasi yung itsura niya noong nasa condo niya kami, noong nag-aya siya ng pagkain
pero wala naman palang makakain.

"Hmmm?"

"K-kuan.. k-kain na tayo..."

"Chillax lang mine, para nag-aaya ka lang eh." sabi ko na ikinatigil niya dahilan
para muli akong lumingon sa kanya.

"Hey, did I say something wrong?" tanong ko sa kanya.

"Did I heard it right? You called me mine?" sabi niya na ikinatigil ko rin, did I?

"Don't deny it, I heard it."

I rolled my eyes. "Iyon naman pala eh, nagtatanong ka pa."

He smiled. "So, we're really now an official couple? hmmm.. January 4."

We as a couple? Sounds good to me.

Imbes na sagutin siya ay kinabig ko ang batok niya at walang seremonyang inilapat
sa mga labi niya ang mga labi ko.

"I love the sounds of that." I said between our kisses.

________________________________________________________________________________
Ayan! Nakaraos din..😊

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-three: Missing

Calvin's POV:

Naalimpungatan ako nang marinig kong nag-iingay ang cellphone ko. Sinulyapan ko
muna ang alarm clock sa side table ko at ganoon na lang ang pagkunot ng noo ko nang
makitang dis-oras pa ng gabi. Sino naman kaya itong tumatawag?

Inabot ko ang cellphone kong patuloy pa ring nag-iingay. Tiningnan ko ito at mas
lalong kumunot ang noo ko nang mabasang si Dad ang nasa linya.

"Hello Dad?" kaagad kong sagot sa kanya.

"Calvin, nandyan din ba si Aldwyn?" seryusong tanong ni Dad.

"Yes, wait, Is there something's wrong, Dad?"

"Pumunta kayo rito sa base ngayon din, your Mom is missing."

"W-what?"
"Move now, Calvin. We need to find your mother." dahil sa narinig ay kaagad akong
napatayo mula sa pagkakahiga. Just what the fuck is going on!

Lei's POV:

Napatakip ako sa bibig ko nang hindi ko mapigilan ang pagdighay. Damn.. I'm so
full.

"Pffftt..." tumingin ako sa kina Khera na pigil ang tawa. Ano kayang nakakatawa?
Hindi ko na lang sila pinansin at pinagpatuloy na lang ang pagsubo ng fries.

"Grabe Lei, ilan ba ang dragon diyan sa tiyan mo?" Khera asked confused?

I shrugged. "Dunno," I simply replied.

Umiling-iling naman siya sa naging sagot ko. Problema naman niya? Anyway, nandito
kami sa caf, taking our lunch, kasama ko sina Khera at Kris na sagot ang lahat ng
kinain ko.

Hinimas ko ang tiyan ko, ang sarap talagang kumain. My past two week are really
great, it felt like heaven.

"Sheena, hindi kaya nababaliw na si Lei?" rinig kong bulong na tanong ni Kris kay
Khera.
"Huh?" sabat ko sa kanila.

"Ngingiti-ngiti ka kasing parang baliw eh."

"Ehh... di kaya."

"Hayaan mo na nga iyan, Kris. Ganyan talaga siguro kapag inlove, ayiieee.."

Bigla akong napayuko nang maramdaman kong nag-iinit ang mga pisngi ko.

"Uy.. nagba-blush siya.. ang cute.." kantyaw pa ni Khera sa akin.

Hindi ko na lang siya pinansin. Abala ako sa pagtampal-tampal ng magkabila kong

pisngi nang bigla akong napatigil sa ginagawa nang mag-ring ang cellphone ko na
noong isang linggo lang naibalik ni Khera sa akin. Buti na lang talaga may voice
password ito dahil kung wala ay baka nabuksan na nila ito at nalaman nila ang mga
hindi dapat malaman o tamang sabihin ay hindi pa panahon para malaman nila ang mga
sekreto ko.

Tiningnan ko kung sino ang tumatawag sa akin at ganoon na lang ang pagsilay ng mga
ngiti sa mga labi ko nang mabasa ang caller name na nakarehistro sa phone ko.

It's Dad! I can't deny the fact na namimiss ko na rin sila. Hindi ako tumatawag sa
kanila dahil alam ko naman kung gaano sila kaabala at hindi rin ako umuuwi o
pumupunta sa masyon to pay a visit dahil nasasakal ako sa kapormalan nila, kaya
hinihintay ko na lang na sila ang tumawag sa akin. Dalawa lang naman kasi ang
maaaring dahilan kapag tumatawag sila, its either, may kailangan sila sa akin o
kukumustahin nila ako kung buhay pa ba ang basugalera nilang prinsesa.
"Excuse muna, sagutin ko lang..." paalam ko kina Khera.

"Hey, Dad.." bungad ko rito pagkasagot ko.

"Where are you now, princess?"

"Nasa school?" alanganin kong sagot, ang seryuso kasi ng boses ni Dad.

I heard him heaved a signed. "Dad.. may problema ba?"

"Princess, may sasabihin ako sayo but promise me first na hindi ka magpi-freak
out." kumunot ang noo ko sa tinuran ni Dad.

"What's wrong, Dad?" taka kong tanong.

"Promise me first, princess."

"Okay. Fine, I promise... Now, tell me what's wrong?"

"Your Mom is missing." natigilan ako sa narinig. "W-what? Your kidding right, Dad?"
mahina at hindi makapaniwala kong anas. "How?"

"But don't worry, princess. Ginagawa na namin ang lahat para mahanap ang Mommy mo,
just take care of yourself, a'right, at 'wag kang magtitiwala basta-basta. Bye for
now, princess. I love you."
"W-wait... Dad.." napatitig na lang ako sa cellphone ko nang magbusy line na ito.
He ended it already.

Napatulala ako nang maalala ang sinabi ni Dad. Mom is missing? Where could she's
possibly be? And what's the reason? Kidnap for ransom? Sounds possible.

"Are you okay, Lei?" napalingon ako kina Khera, they looked so worried and I am
worried too, to my mother.

"Hey, Lei! Saan ka pupunta!" hindi ko na pinansin ang tawag nina Khera sa akin at
tuloy-tuloy lang ako sa paglabas ng caf. I need to do something to help them find
my Mom.

Khera's POV:

Nagtatakang sinundan na lang namin ng tingin si Lei habang nagmamadaling lumabas ng

caf.

"Anong nangyari kay Lei?" lumingon ako kay Kris na bakas din sa mukha ang
pagtataka.

"I don't have a single idea Kris," tugon ko sa kanya.

"Tingin mo, it's a family problem? She mention her Dad a while ago, right?"

"Yeah, I guess. It must be an emergency to rushed out like that."

Tumango lang si Kris sa tinuran ko at hindi na nagsalita pa.

"Well, let's better get going, malapit na ang klase," sabi ko na lang.

Pagkapasok namin ng classroom ay sobrang tahimik na ikinataka ko, wala pa namang

prof ah.

Lumingon ako kay Kris nang bigla niya akong kinalabit saka may itinuro. Sinundan ko
ito ng tingin at ang madilim na aura ni Rude ang bumungad sa akin.

"What's wrong with him?" bulong na tanong ko kay Carl na siyang katabi ko sa upuan.

He shrugged. "It's Lei."

"What's with Lei?"

"Hindi siya pinasin ni Lei kanina nang magkasalubong sila."

"Iyon lang ang dahilan at ganyan na ang inaasta ni Rude?" hindi makapaniwalang anas
ko.

"Well, what can we do, your cousin are hits by cupids arrow so damn hard." kibit-
balikat niyang turan.

Tiningnan ko si Rude na madilim pa rin ang aura at nakakunot ang noo. Guess Carl is
right, he must be falling so hard to the point that he became a quite obsessed and
possessive to Lei.
I can clearly remembered, last few days ago when they became an official couple and
announced the news to us. He's on Lei's side all the time, wrapping his arm
possessively to Lei's waist na para bang anytime ay may aagaw nito mula sa kanya.

"Anyway, bakit nga ba nagmamadali si Lei kanina?" mula kay Rude ay muling bumalik
ang tingin ko kay Carl.

Umiling-iling ako. "I don't know, may tumawag sa kanya kanina at pagkatapos niyang
makausap ito, she rushed herself out from the cafeteria without even telling us
where she's heading to."

Tumango-tango siya. "Baka may emergency sa kanila."

I shrugged, "That's what we thought too."

__________________________________________________________________________________

Konting kembot na lang, climax na tayo..😉

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-four: Spacing out

Rude's POV:

Fuck! What the hell is wrong with her! Bakit hindi siya pumapasok? Where the hell
she is? It's been three days already simula nang makasalubong namin siya. At ngayon
ay malapit ng magsimula ang morning class namin ay wala pa rin siya, hindi na naman
ba siya papasok?
Hindi ko rin siya makontak, pati sa unit niya ay wala rin siya nang puntahan namin
siya kahapon doon.

"Hi Ayamme!" mas lalong nasira ang araw ko nang marinig ko ang boses ni Claire,
ba't nandito na naman ito? Simula noong martes ay wala na itong ibang ginawa kundi
ang pestehin ako na mas lalo pang nagpairita sa akin.

"Get away from me, Claire," malamig kong turan sa kanya.

"Ito naman, lagi na lang mainit ang ulo." nakangiting sagot nito at umupo pa sa
tabi ko na upuan ni Lei.

Hindi ko na lang ito pinansin at umub-ob na lang sa desk ko, pero isang marahas na
pagbukas ng pinto ng classroom ang nagpa-angat ng ulo ko mula sa pagkakaub-ob.

"Lei!" sigaw no'ng babaeng dati ay katabi ni Lei sa upuan.

"Opps! Sorry, napalakas yata ang pagbukas ko." walang gana niyang pahayag saka
dumiretso ng upo roon sa katabing upuan ng babaeng tumawag sa kanya.

What the fuck is really wrong with her? At bakit doon siya naupo, dito dapat siya
sa tabi ko naupo ah. Damn! She's really acting weird. Fuck it!

Lei's POV:
Tatlong araw. Tatlong araw akong nakaharap kay Em-em, trying to locate my mother's
location, but fuck this shit! Ni katiting na impormasyon ay wala akong mahagilap. I
even asked Caden's gang for a help since they have a lot of connection too but
still, even a single trace ay wala silang makita. My three sleepless nights are
fucking worthless!

When I called Dad about the progress of their searching about Mom ay ganoon din.
They don't have a single idea kung saan nila ito hahanapin, hindi rin daw
komukontak sa kanila ang kung sino man ang nasa likod ng pagkawala ni Mommy.

Kaya for me to calmed myself for a while, I decided na pumasok muna sa school then
after the class ay saka ako pupunta ng mansyon.

Unlike before na nagku-commute lang ako kapag pumapasok, ngayon ay ginamit ko ang
bike ko. Ito yung bike na bigay sa akin ni Mommy na isinali ko sa isang race sa
Racing Hell noon. Medyo matagal-tagal ko na rin itong hindi nagagamit kaya perfect
timing ngayon para mapainit ko ang makina nito.

I arrived in school in no time. After I parked my bike, wala sa sariling tinungo ko

ang classroom namin kaya hindi ko namalayan na napalakas ko pala ang pagbukas ng
pinto, mabuti na lang at wala pang prof.

"Lei!" sigaw ni Trish sa gulat?

"Opps! Sorry, napalakas ko yata ang pagbukas." sabi ko na lang sa walang ganang
boses at tinungo ang katabing upuan ni Trish na bakante since may nakaupo sa
talagang upuan ko at wala ako sa mode to deal somebody's unworthy of my effin time.
May mas mabigat na problema pa akong dapat alalahanin.

"Uy, anyare sayo at missing in action ka these past few days?" untag ni Trish sa
akin pagkaupo ko.
"Wala, may inaasikaso lang," simpleng tugon ko sa kanya.

"Wala ka riyan, 'di mo ba alam na dahil sa pagiging MIA mo ay nagkaroon ng

pagkakataon 'yang Claire d'bully na 'yang landiin ang boyfie mo, though hindi naman
nagpapakita ng interest dito si Rude but still nakakainis pa ring tingnan na nasa
iisang lugar lang sila. Hoy! Nakikinig ka ba!"

"Uh, yeah?" bigla akong nailang sa way ng pagtitig ni Trish sa akin.

"Ano ba talaga ang problema mo at nawawala ka sa sarili mo huh, Lei Kirchhoff?"

sabi niya pagkatapos akong titigang mabuti.

Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya. "Wala nga sabi," tanggi ko.

"I'm not gonna believe you." she said then crossed her arms.

"Bahala ka ku--" bigla akong napatigil sa pagsasalita nang maramdaman kong nag-
vibrate ang cellphone ko, "Wait lang..." sabi ko kay Trish bago sinagot ang tawag
ni Renj. Nakabalik na kaya ito mula Korea?

"Hey..." bungad ko pagkasagot dito.

"Lighty.." ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko sa gulat nang makilala ko
ang nagmamay-ari ng boses sa kabilang linya.

"Kuya Dark?" hindi ko makapaniwalang anas.

"Yeah, its me. Where are you now?" diretso niyang tanong.
"Nasa school, why?"

"Later. Susunduin kita riyan, hintayin mo ako, I'm on my way."

"What? W-wait...."

Napatingin na lang ako sa screen ng cellphone ko nang naputol na ang tawag. Kuya
Dark is here? Sa isiping iyon ay napatayo ako nang wala sa oras saka walang pag-
aatubiling lumabas ng classroom.

"Lei! Saan ka pupunta?" rinig ko pang pasigaw na tanong ni Trish pero hindi ko ito
pinansin at deritso lang sa paglabas.

Masaya ako at the same time ay naguguluhan. Masaya dahil sa wakas ay umuwi na sina
Kuya Dark at naguguluhan dahil sa biglang pag-uwi nila. Ang alam ko kasi ay five
years ang kontrata nila roon sa Korea.

Why so sudden? There's must be some reason behind it and thats the thing I wanna
know.

Kagad kong tinungo ang entrance gate ng school para roon hintayin si Kuya. Ilang
minuto pa ang ginugol ko sa paghihintay nang may biglang humintong itim na ferrari
sa mismong harapan ko. Kaagad bumukas ang pinto nito pagkahinto at mula roon ay
bumungad sa akin ang seryusong mukha ni Kuya Dark.

Bigla akong napatayo at hindi ko napigilan ang sarili kong sugudin ito ng yakap.
"Kuya Dark!"
Kaagad ko namang naramdaman ang pagganti niya ng yakap sa akin. "I miss you,
Kuya..." bulong ko sa kanya.

"I miss you too, Lighty baby..."

Napangiti ako. I hate pet names pero kapag sila na ni Kuya Dark at Kuya Red ang
tumawag sa akin ng ganoon, it sounds so special to my ears.

"So, what's going on?" deritso kong tanong kay Kuya pagkatapos ng ilang sandaling
magkayakap lang kami.

"It's about Mom." mula sa pagiging maaliwalas ay biglang dumilim ang mukha ni Kuya
na ikinakunot ng noo ko.

"What about Mom? Nakita na ba siya?"

"Let's talk about it in the mansion, let's go."

Igigiya na sana niya ako sa sasakyan niya nang pigilan ko siya, "Wait, Kuya.."

"What?"

"I have my bike with me, kaya convoy na lang tayo."

"Okay. I'll wait you here." tumango ako sa kanya at tinungo ang daan papuntang
parking lot.
Pagdating ko sa parking lot ay talagang hindi ko inaasahan ang nadatnan ko. Kusang
pumatak ang mga luha ko sa nasaksihan. Just like what the fuck! Rude and Claire are
kissing torridly!

Nakasandal si Claire sa kotse ni Rude while the latter are pinning Claire to his
car. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang paghikbi. It hurts like
freaking hell!

Marahas na pinahid ko ang mga luha sa pisngi ko nang maalalang naghihintay pa sa

akin si Kuya Dark. Huminga muna ako ng malalim bago tinungo ang kinaroroonan ng
bike ko at pilit na iwinawaglit sa isipan ko ang eksenang nakita pero talagang
taksil ang mga luha ko at patuloy pa rin ang mga ito sa pag-agos.

Pagkalapit ko sa bike ko ay kaagad kong sinuot ang helmet ko saka agad itong
pinaharurot paalis sa mala-impyernong lugar na iyon!

Rude's POV:

"Lei! Saan ka pupunta?" napalingon ako sa gawi ng pinagmulan ng boses at doon ko

nakita si Lei na nagmamadaling lumabas ng classroom. Ano ba kasing problema niya?
Bakit bigla na lang siyang naging ganyan?

Tumayo rin ako and decided to follow her. Paglabas ko ng room ay nakita ko siyang
deritso lang sa paglalakad sa hallway, patungo sa gate. Lalabas siya?

"Ayamme, where are you going?" marahas akong bumuntong hininga nang bigla akong
pinigilan ni Claire.
"Not now, Claire." sabi ko kasabay nang pag-alis ko ng kamay niya na nakahawak sa
braso ko at tinalikuran ito.

Pagdating ko sa gate ay nabato ako sa kinatatayuan ko sa nasaksihan. Naikuyom ko

ang mga kamao ko. So, this is the reason why she's acting weird huh?

Umatras ako at wala sa sariling tinungo ang parking lot. Fuck! Sana sinabi niya na
lang para hindi ako nagmukhang tanga sa kakaisip kung ano ang nangyayari sa kanya!

"Fuck! Fuck! Fucking shit!" paulit-ulit kong turan habang idinadaan sa pagsuntok sa
hood ng kotse ko ang sakit. Why the hell I fall inlove with a bitch in disguise!

"Ayamme! Stop it!"

Sa galit ko ay bigla kong hinablot si Claire and pinned her to my car then crash my
lips on hers. We're kissing torridly nang bigla akong matauhan sa ginagawa ko nang
makarinig ako ng mabilis na pagharurot ng isang sports bike.

Kaagad kong itinulak si Claire saka mabilis na nilingon ang bike na iyon at ganoon
na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makilala ito. That's Zorra's motorbike!
The one who beat me few months ago in the Racing Hell! Don't tell me na rito rin
siya nag-aaral?!

___________________________________________________________________________

orayt! Sabi nang wala talagang poreber eh..😅

Next part, susubukan kong paiyakin kayo.😉

Sabihin niyo sa akin kung successful ba o hindi ah.. Aasahan ko ang inyong mga
komento😊
Its for the bitter-este better pala😂
'Til next time, stay tuned dude😉
-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-five: Double Kill

Lei's POV:

Sabay kaming pumasok ni Kuya Dark sa mansion pagdating namin. Ibinalewala ko na

lang muna ang nakita ko kanina sa parking lot at ipinukos ang atensyon ko sa kung
among meron dito sa bahay.

Pagkapasok namin ay ramdam ko ang mabigat na ambiance ng buong mansion na para bang
nagluluksa ito? What the hell is going on, really?

"Butler Rio..." sambit ni Kuya na nagpabalik sa akin mula sa malalim na pag-iisip.

"Nasa library po sila youngmaster," sabi ni Butler Rio. "Nice to see you here again
younglady..." kapagkuwan ay baling niya sa akin sa hindi kasiglahang boses.
Alanganing tango lang ang naitugon ko sa kanya kahit na marami akong gustong
itanong but I just can't find the right words to ask.

"Let's go, Lighty..." turan ni Kuya saka ako hinila papuntang library, I guess? At
wala akong nagawa kundi ang magpatianod na lang. I am still confused.

Ganoon na lang ang pagkagulat ko sa nadatnan nang pagpasok namin sa library ay

makita ko sina Tito Liro at ang asawa niyang si Tita Dexie, pati na rin sina Renj
at ang mga magulang niya. Ano ba talaga ang nangyayari? Ako lang ba ang clueless
dito?

"There you are, take your sits already kids," Dad said.
"What's going on?" hindi ko na mapigilang itanong.

"It's about Mom baby," Kuya Red replied.

"What about Mom? Nakita na ba siya?"

"Yeah."

"Then where is she?"

"Iyon nga baby, Mom is--"

"King Grey!" tawag nang biglang pumasok sa library kay Dad dahilan para maputol ang
kung anuman ang sasabihin sana ni Kuya Red.

"What it is, Cedrick?" tanong ni Dad sa lalaki.

"We found it there, King." makahulugan na turan ni Cedrick habang iniabot kay Dad
ang isang disk.

"Anong meron diyan?" sabat ni Tito Liro, he's Dad twin brother by the way.

"Nandyan po ang lahat ng ginawa nila kay Queen Summer, King. Hindi po namin alam
kung sinadya ba nilang iwan iyan doon para makita natin o sadyang naiwanan lang
nila," pahayag ni Cedrick.
Ako naman ay mas lalong naguguluhan sa pinag-uusapan nila, I can't really get into
their conversation.

Matamang tinitigan muna ni Daddy ang disk bago ito muling bumaling kay Cedrick.
"Play it." seryusong utos ni Daddy at muling iniabot kay Cedrick ang disk na agad
namang sinunod ng huli.

Kahit na naguguluhan ay hindi na ako sumabat sa kanila at sinundan na lang ng

tingin ang mga galaw ni Cedrick habang isinasalang ang disk na dala nito.

Ganoon na lang ang pagkagimbal ko nang mag-flashed sa screen ang mukha ni Mommy na
puno ng pasa. What the fuck!

At ang sumunod na nangyari ang hindi na kinaya ng sistema ko!

"No!" kasabay nang pagsigaw ko, ang pagbato ko sa wide screen ng unang bagay na
nadampot ko, and unfortunately, ang mini table iyon ni Daddy.

"Light!"

Sabay-sabay nilang sigaw nang hindi ko na mapigilan ang sarili kong ibato sa screen
ang lahat ng mga bagay na nahahawakan at nadadampot ng mga kamay ko hangga't kaya
ko itong buhatin. They tried to stop me but they can't get near to me.

"No! Hindi iyan totoo! That video is fake!" histerikal kong hiyaw habang patuloy pa
rin sa pagwawala, pagkatapos ay gulong-gulo ang library na linisan ko ito kasabay
nang masaganang pag-agos ng mga luha ko.
Calvin's POV:

Ilang sandali pa ang lumipas bago kami makahuma sa biglang pagwawala ni Light.
Napakagulo na ng buong library, basag ang lahat ng mga babasaging bagay dito,
kasama ang mga figurine at vase ni Dad, nagkalat din ang mga libro at papeles.
Talagang walang pinalagpas si Light.

Lahat kami ay bakas sa mga mukha ang pagkagulat sa ipinakitang lakas ni Light.
Nagawa niya talagang buhatin at ibato ang isang bakal na upuan! And her eyes, it's
changing its color, from fuschia, it became a dark violet with a shade of blue. Is
that even possible? She really looked in raged a while ago at ito ang kauna-unahang
pagkakataon na nakita namin siya na ganoon, the jolly side of her are totally gone.

I decided na sundan si Light, sa kwarto na nito ako dumiretso dahil alam kong doon
talaga ito patungo. Iniwanan ko sila Daddy sa library na bakas pa rin sa mga mukha
nila ang hindi makapaniwala.

Pagdating ko sa tapat ng kwarto ni Light ay kakatok na sana ako nang makarinig ako
ng kalabog mula sa loob ng kwarto niya kasunod nang pagsisigaw niya.

Shit! Nagwawala na naman siya! Pinihit ko ang doorknob para buksan ang pinto but
fuck! Naka-locked ito, pero imbes na kunin pa ang susi ay pinili ko na lang na
sirain ang pinto at baka kung ano pa ang maisipang gawin ni Light sa sarili niya.

"AHHHHH!"

Napatakip ako ng dalawang tenga nang pagkasira ko ng pinto ay ang napakalakas na

tili ni Light ang sumalubong sa akin. Nakasalampak siya sa sahig na puno ng kalat
at basag na salamin. Sira na rin ang ilan sa mga gamit niya.

"Lighty baby..." I muttered.

Napalunok ako nang maramdaman ko ang pag-iinit ng gilid ng mga mata ko. Damn.. This
is not my Lighty I used to know, she really looks so vulnerable.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa likoduran. Ganoon na lang ang pagtiim
ng mga bagang ko nang makitang nagdurugo ang mga kamay niya.

"Stop hurting yourself Lighty baby, please..."

"T-those video a-are fake, r-right?" she asked in a cracked voice, "P-please.. K-
kuya Dark, T-tell me... H-hindi totoo iyong n-nakita ko 'd-di ba... Hindi nila p-
pinagtulungan si M-mommy, na h-hindi nila siya p-pinagsawaan.. K-kuya.., joke lang
iyong n-nasa video 'di ba? H-hindi pa patay si Mommy 'di ba? B-buhay pa siya, 'di
ba? H-hindi nila ginahasa si Mommy 'di ba? Nandito pa si Mommy... joke lang ang
lahat ng iyon 'di ba kuya, answer me, please... K-kuya Dark..."

Humigpit ang yakap ko kay Light nang maramdaman ko sa mga kamay ko ang sunod-sunod
na pagpatak ng mga luha niya. Napapikit ako nang hindi ko na rin mapigilan ang
sarili kong mga luhang dumaloy sa magkabila kong mga pisngi.

"S-stop it, Lighty.. Mom is gone, w-we need to accept it," bulong ko sa tenga niya.

"No! Hindi yan totoo! Ayoko!" sigaw niya kasabay ng pagkalas niya mula sa
pagkakayakap ko at patakbong tumungo sa banyo niya.

"Lighty!"

"Leave me alone!"

_______________________________________________________________________________

Okrayt.. sabi ko nga failed ang pagpapaiyak ko😩

Kaya ako na lang ang iiyak..huhu😭😭😭

Anyway, stay tune dude.😉

Abangan kung paano maghiganti ang isang Light Violet 'Lei' Kirchhoff😎

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-six: Grieve

Renj's POV:

"Kumusta si Light?" kaagad na tanong ni Tito Grey kay Kuya Calvin pagkababa nito
mula sa kwarto ni Lei.

"She's not good, not at all," simpleng sagot ni Kuya Calvin at kapansin-pansin ang
pamumula ng mga mata nito. He cried?

Diretso lang siya sa paglabas ng mansion na ikinailing nila Daddy at Tito.

"Masyadong nagulat si Light sa nakita niya kanina," turan ni Dad. "Kaya hindi na
nakakapagtaka na ganoon na ang naging reaksyon niya, ang nakakagulat lang ay ang
hindi pangkaraniwan niyang lakas. Tell me, Grey, nagti-training ba si Light?"

"No. Hin--"

"Ikaw ba Grey ay nasusubaybayan ang mga pinaggagawa ng bunso mo?" putol ni Mom kay
Tito.

"Aaminin kong hindi, talagang inaasa ko lamang ang seguridad niya sa mga knights na
nagbabantay sa kanya." nakatungong sagot ni Tito Grey.
"How about you son since isa ka naman sa mga knights?" napalingon ako kay Dad nang
ako naman ang binalingan niya.

Agad akong umiling-iling. " Wala naman akong napapansin na kakaiba sa mga kilos
niya,just like before, an easy go lucky Lei ang nakikita ko lalo na noong nasa
iisang building lang kami at madalas pa ako sa unit niya kesa sa sarili kong unit."

"Let--"

Naputol ang anumang sasabihin sana ni Dad nang muling bumukas ang pinto ng living
room at pumasok si Kuya Calvin na may dala nang medicine kit at seryuso ang mukha.

"What's with the kit son?" Tito asked him.

Kuya Calvin heaved a sighed. "I forgot to tell you, Light's hurting herself." sagot
niya at ipinagpatuloy na ang pag-akyat patungo siguro sa kwarto ni Lei.

"Light's sure is really in pain right now," Mom muttered.

Calvin's POV:

Bigla akong napahinto sa paglalakad nang mapansin kong may nakasunod sa akin.
Paglingon ko rito ay si Aldwyn lang pala na blanko lang ang mukha. Hindi na lang
ako umimik pa at ipinagpatuloy ko na lang ang paglalakad.

Sabay kaming pumasok sa kwarto ni Lighty at kung paano ko ito iniwan kanina ay
ganoon pa rin ang nadatnan ko. Hindi ko rin mahagilap si Lighty sa buong silid kaya
siguro ay nasa loob pa rin siya ng banyo.

"Where is she?" Aldwyn asked.

"Maybe she still in her bathroom." tugon ko sa kanya bago tinungo ang banyo at
kumatok dito. "Lighty..." tawag ko rito ngunit walang sumasagot. "Lighty baby?"

"Are you sure that she's inside?"

"Yeah, pumasok siya rito bago ako bumaba to get this." sabi ko sabay pakita ng
medicine kit. "Dahil may sugat siya sa kamay," dagdag ko pa.

Hindi niya ako sinagot, lumapit siya sa pinto ng banyo at pinihit ang door knob
nito.

"It's open." Aldwyn muttered bago tuluyang binuksan ang pinto saka pumasok. "Fuck!"
I heard him cursed kaya agad akong sumunod sa kanya sa loob.

"What happened?" tanong ko pero hindi niya ako pinansin at patuloy lang sa paglibot
ng kanyang paningin sa kabuuan ng banyo, kaya sinundan ko na rin ng tingin ang
tinitingnan niya at doon ko lang na-realized na makalat din ito.

"Shit. Shit. Shit.." I cursed nang makakita ako ng bakas ng mga dugo sa tiles.

"Calvin! Help me here!" agad akong napalapit kay Aldwyn nang bigla siyang sumigaw
at mas lalo akong napamura nang makita ko si Light sa may bathtub na walang malay
at may dumadaloy na dugo mula sa noo nito.
"Don't just stand there, Calvin! Help me get Light out'a here!"

Lei's POV:

Naalimpungatan ako dahil sa sakit ng ulo ko. Ugh! What the hell happened?

"Glad you're awake." anang boses na sa tingin ko ay kapapasok pa lang. Lumingon ako
sa kanya na seryuso lang na nakatingin sa akin.

"What happened?" I asked him.

"'Di ba, dapat ako ang magtanong sa iyo niyan? What the hell did you done to
yourself?" balik niyang tanong sa seryuso pa ring boses na ikinayuko ko.

"Nevermind," sabi ko na lang.

"Yeah, right. As always, you don't want us to mind it," he mocked. "What's with
you, baby? Simula ng bumukod ka ng tinitirhan, hindi lang ang presensya mo ang
lumayo sa amin, pati na ang loob mo, seems like you're trying to distant yourself
from us. Why is that, baby? Didn't you know that we're worried too?"

Napatingin ako kay Kuya Red dahil sa mga tinuran niya. "Why asking me such
question? 'Di ba kayo ang unang umalis? 'Di ba kayo ang unang nang-iwan? Minsan ba,
tinanong niyo ako kung ano ang nararamdaman ko kapag nakikita ko kayong kapwa abala
sa kanya-kanyang career? Si Mommy lang ang natira sa akin noon, siya lang ang
nanatili sa mansyon na ito, kasama ko, or that just what I thought. Bacause later
on, I just found myself in the three house making my own melody. ALONE. Dahil pati
si Mommy may sarili na ring reputasyon na inaalagaan. That is why I did a favor to
myself, a favor to saved me from the longingness that slowly started growing up in
my being. Now, tell me, Kuya. Is what I did is wrong? Mali ba na iligtas ko ang
sarili ko sa kakaibang sakit na maaari kong maramdaman sa mga panahong iyon?"
mahaba at puno ng pait kong pahayag.

"I'm sorry..." he whispered, sapat lang para marinig ko ito.

I sighed. "Just forget it, it doesn't matter anymore."

Mula sa pagkakatayo ay lumapit siya sa akin at umupo sa kama ko. He looked at me

intently. Kuya Red is really something, nakakatakot ang pagiging tahimik niya,
unlike Kuya Dark, his kinda serious and a man of few words.

Hinaplos niya ang noo ko na ngayon ko lang napansin na may bandage pala.

"I'm really sorry, if we made you felt that way before. Siguro nga ay sarili lang
namin--ko ang iniisip ko noong mga panahong iyon," mahina niyang turan. "And
please.. don't do that again."

"Huh?" I asked confused dahil sa huli niyang sinabi.

"Don't hurt yourself again, baby," ulit niya.

Napayuko ako nang maalala ko kung paano ko nakuha ang mga sugat ko at kung ano ang
dahilan. Hindi ko mapigilang hindi mapahikbi nang biglang bumalik sa isipan ko ang
nakita ko sa video.

"Shhh.. hush down, baby..."

"K-kuya.. W-why Mom?" I asked while my tears are slowly falling down to my cheeks.
Wala akong nakuhang sagot mula kay Kuya Red, bagkus ay niyakap niya lang ako na
siyang nagpahagulgol sa akin nang tuluyan.

"We will get even, baby. I promise." he whispered as he hug me tighter.

"H-how?"

"Just leave it to us."

Pagkasabi niyon ni Kuya Red ay kumalas siya sa pagkakayakap sa akin saka tumayo.
"Magpahinga ka na ulit, pahahatiran na lang kita ng pagkain dito. And, don't you
ever dare hurt yourself again, baby.. I swear, makakapatay talaga ako ng buong
angkan." bigla akong napalingon sa kanya dahil sa kanyang huling sinabi na
papalabas na sa kwarto ko.

Nang tuluyan nang makalabas si Kuya Red ay saka ko palang pinakawalan ang
presensyang kanina pa gustong lumabas sa katawan ko, aurang dulot ng poot at galit.

'Hindi lang ikaw ang maaaring pumatay Kuya Red, maging ako rin ay papatay. Iisa-
isahin ko sa pagkitil ang mga buhay nila sa paraang hindi nila aakalaing magiging
katapusan nila, mga hayop sila!'

"How are you princess?" napapitlag ako nang bigla kong marinig ang boses ni Dad.
Lumingon ako sa kanya na nasa hamba lang ng pintuan nakasandal.

I take a deep breathe to calmed myself bago siya sinagot.

"Fine." walang kabuhay-buhay kong tugon sa kanya habang nakatingala sa kisame.

"I'm sorry," he muttered habang papalapit sa akin.

"For what?" tanong ko na hindi lumilingon sa kanya.

"Sorry kung hindi ko nagawang protektahan ang Mommy mo."

Sa narinig ay muling bumalik ang sakit sa puso ko, sakit na walang katulad. "Why?
Bakit si Mommy pa, Dad? Anong ginawa ni Mommy sa kanila para gawin nila ang
napakabrutal na bagay na iyon?" tanong ko kasabay nang muling pag-agos ng mga luha
ko.

Dad heaved a deep sighed. "The investigation said, it was a mistaken identity."

"What!" hindi ko makapaniwalang turan, "They killed Mom by mistake! What the hell!"

"Princess, calm down. Yo'ng sugat mo..." awat ni Dad nang bigla akong tumayo mula
sa pagkakahiga.

"No! That's ridiculous, Dad!"

"Where are you going, princess!"

Hindi ko pinansin ang pagtawag sa akin ni Dad at tuloy-tuloy lang ako sa paglabas
sa kwarto ko saka tinungo ang paborito kong lugar dito sa mansyon, ang garden kung
saan naroroon ang tree house ko.
Ngunit pagdating ko roon ay gano'n na lang ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha
ko nang makita ko kung ano ang nandoon.

___________________________________________________________________________________
______________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-seven: Last Teardrop

Lei's POV:

"Mommy..." bulong ko sa hangin habang maliliit ang mga hakbang na nilapitan ang
kabaong nito.

Pagkalapit ko sa kinaroroonan ng labi ni Mommy ay tuluyan na akong napahagulgol

nang makita ko ang mukha niyang puno ng pasa, hindi nakatulong ang make up nito
para matakpan ang mga iyon.

"M-mommy... Anong ginawa nila sa iyo?" bulong ko sa kanya.

Naikuyom ko ang mga kamao ko nang maalala ang sinabi ni Dad kanina. 'Mistaken
Identity? Fuck them all!' Lumapit ako sa malaking puno ng narra kung saan itinayo
ang tree house na tambayan ko noon at doon ko inilabas ang lahat ng galit ko.

"Ugh! Fuck!" buong lakas kong sinuntok ang puno ng narra. Paulit-ulit hanggang sa
maramdaman ko ang pamamanhid ng mga kamay ko. "Fuck them all!" I screamed at the
top of my lungs.

"Light!" hindi ko pinansin ang kung sino mang tumatawag sa akin at patuloy lang ako
sa pagsuntok sa puno kahit na puno na ng dugo ang dalawa kong mga kamay. Ramdam ko
na rin ang pag-iinit ng mga mata ko kasabay niyon ang pamamanhid ng buong katawan
ko, gayunpaman ay hindi pa rin nawala ang sakit na nararamdaman ko, sakit nang
mawalan ng mahalagang tao sa buhay.

Napatigil ako sa pagsuntok nang maramdaman ko ang pagyakap ng isang pares ng mga
braso sa akin mula sa likod ko.

"Stop it, baby. I told you, stop hurting yourself," Kuya Red whispered right
through my ear. "Mom won't like it for sure, baby..."

Muli akong napahagulgol sa narinig. "M-mom... why so soon?" I muttered between my

sobs.

Humarap sa akin si Kuya Red saka pinahid ang mga luha sa pisngi ko.

"Accept it, baby... We need to accept that Mom is gone already, we need to move
on."

"No. No can do, Kuya." agad kong sagot sa kanya saka siya tiningnan ng deritso sa
mga mata. "They'll going to pay it, I will make them pay." mariin at malamig kong
turan sa kanya bago ko siya tinalikuran.

Sa music room ako dinala ng mga paa ko na lalong nagpasikip ng dibdib ko. This room
are used to be the best room inside this mansion for me, kung saan kami palaging
nagba-bonding ni Mommy, dito kami sabay na tumutugtog at kumakanta.

Lumapit ako sa organ ni Mommy at pinindot ang isa sa mga key doon. Napapikit ako
nang sinakop ng nalikhang tunog ng keyboard ang buong silid kasabay niyon ang
pagpatak ng isang butil ng luha mula sa mata ko.
Huminga ako ng malalim bago umupo sa harap ng organ at pinagpatuloy ang pagpindot
sa mga keyboard nito hanggang sa nakalikha ako ng isang piyesa, piyesa kung saan
nakapaloob ang nararamdaman ko ngayon.

"It's so hard to lose the one you love

To finally have to say goodbye
You try to be strong but the pain keeps holdin' on
And all that you can do is cry..."

Kanta ko kasabay nang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha ko.

"Deep within your heart you know it's time to move on

When the fairytale that you once knew is gone..."

Just this time Mom, let me burst it all out.

"When the last teardrop falls

I'll still be holdin' on to all of our memories
And all of what used to be..."

And I promise, it'll be the last time I ever shed a tears of sadness.

"When the last tear drop falls

I will stand tall
And know that you're here with me in my heart
When the last tear drop falls..."

After this, I will going to make my first move. My first move to get even to
whoever they are. My first move way to my little bloody vengeance. Sisiguraduhin
kong mararamdaman at mararanasan din nila ang mga dinanas mo sa kamay nila. I will
make them pay. I will make them taste what hell fells like when I put it into my
hands. Buhay ang inutang nila, kaya buhay din ang magiging kabayaran nito, at sa
pagkakataong ito, asahan nilang kasama na ang interes sa mga sisingilin ko.
Renj's POV:

Napatigil ako sa paglalakad nang makarinig ako ng ingay mula sa loob ng music room
na nagpataka sa akin. Simula kasi nang lumipat si Lei sa condo ay wala nang
pumapasok sa music room maliban na lang sa mga naglilinis dito. Sina Tita Summer at
Lei lang naman kasi ang gumagamit nito noon dahil sina Kuya Calvin ay may sariling
music room na nakakonekta sa mga kwarto nila.

Bahagya kong binuksan ang pinto ng music room dahil hindi naman ito naka-lock saka
ako sumilip sa loob. Doon bumungad sa paningin ko si Lei na nakaharap sa organ,
kumakanta habang patuloy ang pag-agos ng mga luha sa pisngi niya.

Napabuntong-hininga ako. Ramdam ko sa kanta ang sakit na nadarama niya na parang

doon niya binubuhos ang lahat ng pagdadalamhati niya.

Mula sa pagkakasilip ay bigla akong napatayo ng tuwid nang makitang marahas na

pinahid ni Lei ang mga luha sa pisngi niya bago tumayo at madilim ang aurang
tumungo sa pintong kinaroroonan ko.

Agad akong tumagilid at tumabi sa may dingding kung saan hindi niya ako makikita
nang buksan niya ng tuluyan ang kanina ay nakaawang lang na pinto saka tuloy-tuloy
na lumabas. Nakahinga ako nang maluwag, nakakapanindig ng balahibo ang aurang
bumabalot kay Lei, aura na akala mo ay papatay.

Wait.. Papatay? Sa isiping iyon ay kaagad kong sinundan si Lei. Nakahinga ako nang
maluwag nang makitang sa kwarto lang pala nito ito tumungo. I sighed once again,
guni-guni ko lang siguro iyong aurang naramdaman ko kay Lei kanina.

Hay... makababa na nga lang, sigurado naman akong magpapahinga lang si Lei. Alam
kong hindi gagawa si Lei ng mga bagay na maaari niyang ikapahamak at natitiyak ko
rin na mas gusto niya ang mapag-isa sa mga sandaling ito kaya hindi ko na muna siya
gagambalain.

Pagkababa ko ay sa garden na ako dumiretso dahil doon nila napagpasyahang gawin ang
lamay. I really can't believe that Tita Summer is already gone, napakabrutal pa ng
pagkamatay nito.

But still, until now ay wala pa kaming makitang kahit na anong hint or trace kung
sino man ang gumawa niyon sa kanya at kung bakit.

Alam namin na hindi lang ito ordinaryong kaso, malaki ang posibilidad na may isang
makapangyarihang tao ang nasa likod nito. Kaya pati ang Crescent Infierno Empire ay
nakialam na rin sa paghahanap ng katarungan, lahat ng miyembro ay iisa lang ang
idinadaing. Hustisya para sa Queen nila, hustisyang idadaan sa sariling paraan o
batas ng Crescent at natitiyak kung hindi iyon basta-basta.

Crescent Infierno Empire, isang organisasyon na walang ibang hangad kundi ang
mapanatili ang kapayapaan at kaayusan ng lahat, pero dahil sa pangyayaring ito,
mukhang maglalahong parang isang bola ang layuning iyon, dahil sa pagkakataong ito,
iisang bagay na lang ang nakatatak sa isipan ng bawat miyembro, iyon ay ang
maipaghiganti ang kanilang Reyna at isa na ako roon.

__________________________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-eight: Getting Started

Trish's POV:
I sighed heavily nang makitang bakante na naman ang katabi kong upuan. Nasaan na ba
iyong babaeng iyon? Simula noong bigla siyang umalis ay hindi na siya muling
pumasok pa and it's been a month and a half since that day happened at wala nang
Lei ang pumasok, wala na ang nerd na katabi ko. I miss her, already. I miss her
eyes, those tantalizing purple eyes.

Ano kayang nangyari sa kanya? Is she alright? I hope so, bakit ba naman kasi hindi
ko siya magawang ma-locate. I can't tracked her down. Ginawa ko na ang lahat ng
paraang alam ko sa paglo-locate ng isang tao but still, wala pa rin.

Nakakapagtaka rin na ni katiting na impormasyon tungkol sa kanya ay wala akong

mahanap maliban na lang sa basic info niya. Is that even possible na walang
background info ang isang tao?

Oh yes! It is! Iyan kung ang pangalang Lei Kirchhoff ay isang disguise lamang.

Ang tanong, is Lei are really on disguise?

Hmmm... Sino ka nga ba talaga Lei? Una pa lamang kitang nakita ay alam ko na may
kakaiba talaga sa'yo e.

Aish! Ang sakit mo talaga sa ulo, Lei Kirchhoff!

"Hey, are you okay?" napatigil ako sa paggulo ng buhok ko nang may biglang umupo sa
bakanteng upuan na katabi ko.

"Ah, yeah?" alanganin kong sagot kay Sheena na siyang nagtanong.

She heaved a sighed na nagpakunot ng noo ko.

"Ikaw, ayos ka lang ba?" feeling close kong ganting tanong sa kanya, mukha kasi
siyang problemado.
"Yeah, I'm fine. I'm just thinking about Lei, mahigit isang buwan na rin siyang
hindi pumapasok, hindi ko rin siya makontak para tanungin if she's alright. Ikaw
ba, may balita ka sa kanya?"

Agad akong umiling-iling. "Wala eh, honestly, hindi naman kasi kami ganoon kalapit
ni Lei sa isa't isa para i-update niya ako sa mga nangyayari sa buhay niya, ako
lang talaga itong feeling close sa kanya."

"Ganun ba."

"Teka, 'di ba pinsan mo si Rude. Hindi mo ba naitanong sa kanya kung nasaan si Lei?
Baka may alam siya since girlfriend naman niya ito."

"Iyon na nga ang mas lalong ipinagtaka ko eh. Rude seems like doesn't care about
Lei anymore. I really wondering kung anong nangyari sa kanilang dalawa," pahayag ni
Sheena. Halata nga sa mukha nito ang kawalan ng ideya.

Sasagot na sana ako sa kanya nang sabay kaming napalingon ni Sheena sa pinto ng
classroom nang marahas itong bumukas. Hindi na kami nagtaka nang bumungad mula rito
ang gang nina Rude kasama ang grupo nila Claire.

Kasabay nang biglang hindi na pagpasok ni Lei ay ang pagdikit ng grupo ni Claire
kina Rude and yeah, Sheena was right. Mukhang wala na nga yata talagang pakialam si
Rude, to the fact na hinahayaan niya lang si Claire na lumambitin na parang unggoy
sa braso niya.

"That biatch again," inis na turan na Sheena. "Anyway, I have to go at baka hindi
ako makapagpigil at maimudmod ko sa sahig ang pagmumukha ng Claire na iyan nang
wala sa oras." nanggagaliiti niya pang dagdag sabay tayo at diretso sa paglabas ng
classroom.

I sighed again. Ano bang nangyayari sa school na ito? Biglang naging weird eh. And
that Claire, I can sense na may tinatago rin siya. Ang aura niya ay kakaiba. It
shouted threats, na para bang may hidden agenda ang lahat ng mga ginagawa niya.
Mula sa kinaroroonan nila Claire ay napabaling ako sa bagay na nasa desk ko lang at
natatakpan ng panyo nang maramdaman kong nag-vibrate ito. Ganoon na lang ang
pagsilay ng ngiti sa mga labi ko nang makitang number ni Lei ang na-detect nito.

Kaagad kong inayos ang mga gamit ko pagkatapos ay kaagad akong lumabas ng classroom
at tinungo ang lokasyong sinasabi ng tracking device ko na kinaroroonan ni Lei.

Calvin's POV:

Mula sa kinakain namin ay napabaling kami sa taong kapapasok pa lang sa dining.

Isang taong blanko lang ang mukha at napakalamig ng mga mata na animo'y isang yelo
na tumatagos sa mga buto mo.

Pagkatapos nang mahigit isang buwan niyang pagmumukmok sa kwarto niya, sa wakas ay
naisipan na rin niyang lumabas.

Ngunit sa paglabas niyang muli'y dala-dala niya ang napakalaking pagbabago. Ni

isang bakas ng hinagpis at sakit ay hindi mo na masisilayan sa walang emosyon
niyang mukha.

"P-princess..." tawag ni Dad dito na siyang bumasag sa namumuong katahimikan.

Tatlo lang kami sa hapag, ako, si Aldwyn at si Dad at ngayon ay pang-apat si Light.

Tiningnan lang ni Light si Dad bago tuloy-tuloy sa pag-upo sa upuan niya na katapat
ko.

"What?" asik niya nang siguro'y mapansin niyang walang gumagalaw sa amin. Nagulat
kami sa tono ng boses niya kasabay niyon ang pagtayo ng mga balahibo ko, kung gaano
kalamig ang mga mata niya ay ganoon din ang boses niya. Damn... Just like what the
hell happened to her?
"Mabuti naman at naisipan mo na ring lumabas sa lungga mo," ani Aldwyn nang
makabawi na sa pagkabigla.

"Tsk!" Light just hissed to what Aldwyn said, then start eating her foods.

Lei's POV:

Pagkatapos kong kumain ay walang paalam akong tumayo at lumabas ng kumedor.

Dumeritso ako sa parking lot at tinungo ang kinaroroonan ng sports bike ko and with
a black leather jacket and a violet shirt underneath paired with a black ripped
jeans and black converse shoes, umalis ako ng mansyon habang sakay sa bike ko.

Napapikit ako habang dinadama ang hanging dumadampi sa mga pisngi ko habang
binabagtas ang daan palabas ng village, doon ko lang na-realized na hindi pala ako
nakasuot ng helmet.

I smirked, when a mischievous idea popped into my mind. Mas lalo ko pang binilisan
ang pagpapatakbo ng bike ko at hindi pinansin ang mga traffic lights at enforcer
nang nasa kahabaan na ako ng national road.

Paekis-ekis ako habang sumisingit sa mga sasakyang inuunahan ko, kung hindi busina
ang naririnig ko mula sa mga kotseng bigla kong sinisingitan ay ang marahas namang
pagpreno ng mga ito ang ingay na pumupuno sa daang binabagtas ko na mas lalong
nagpalawak ng ngisi ko.

Damn! This is more exciting than what I thought! Mas masaya pa ito sa
pakikipagkarera ko ah!

And speaking of karera, matagal-tagal na rin pala akong hindi nagagawi roon ah.
Hmmm... Mapuntahan nga.

At dahil opposite ang lokasyon ng Race Dome sa kasalukuyan kong tinutungo, I

suddenly made a Uturn without minding sa mga sasakyang nakasunod sa akin and not
even made any signal. I laughed mentally nang sunod-sunod na pagpreno ang naririnig
ko na siyang nakakuha ng pansin sa mga traffic enforcer.

Bago pa tuluyang makalapit sa kinaroroonan ko ang mga ito ay agad ko nang

pinaharurot ang bike ko patawid sa kabilang lane at katulad ng ginawa ko kanina ay
paekis-ekis din ako sa mga sasakyang kasabayan ko at sumisingit bigla.

Napangisi ako nang mapansing may dalawang patrol car ang sumusunod sa akin. Bahagya
kong binagalan ang takbo ng bike ko at hinayaang maabutan ako ng mga ito.

"Huminto ka na Miss at sumuko kung ayaw mong idaan ka pa namin sa pwersahan!" anang
isang pulis sa bandang kaliwa ko nang magkapantay na kami habang nakadungaw sa
bintana ng patrol car. Actually, pinapagitnaan nila ako.

Imbes na sumagot ako rito ay ngumisi lang ako and raised my middle finger to him na
siyang ikinausok ng ilong nito sa inis. Hmmm... Short tempered eh.

Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang ginawang hand sign ng pulis na kumausap sa akin
sa isa pang patrol car. Pansin ko ang unti-unti nilang paglapit sa akin na para
bang iipitin nila ako.

So, that's the meaning of that hand sign eh.

Mula sa pagiging katamtaman ay bigla kong pinulspeed ang bike ko nang mapansin ko
ang pagbwelo nila para ipitin ako, kaya ang resulta, sila lang din ang
nagkasalpukan. What a sight! I grinned devilishly at tuluyan ng pinaharurot ang
bike ko patungo sa Race Dome like nothing happened.
__________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-nine: Lei Is Vixen

Lei's POV:

Pagdating ko sa Race Dome ay ang hindi magkamayaw na hiyawan ang kaagad na

sumalubong sa akin.

What a great timing. May kasalukuyang nagkakarera pala.

Tuloy-tuloy lang ako sa pagpasok patungong quarter. Pagka-parked ko ng bike ko ay

kaagad na akong pumasok sa quarter deritso sa dressing room para magbihis ng
signature attire ko as Vixen of the Race Dome.

Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas na ako ng dressing room habang bitbit ang
maskara ko.

"Lei!" lumingon ako kay Liam na siyang tumawag sa akin at bakas sa mukha niya ang
pagkagulat ng makita ako.

"What?" walang gana kung tugon sa kanya.

"You're really here!" hindi makapaniwala niyang turan na ikinataas ng kilay ko.

"What's so shocking about me being here?"

"Ah.. hehe.. You know, its been a while simula noong huli mong punta rito."

"So?"

"'Iyon lang, he he..." kamot-batok niyang tugon.

"Tss!" asik ko kapagkuwan ay tinalikuran na ito at lumabas na ako ng quarter.

Yushi's POV:

(A/n: Read again 'Their Admiration' part in case you forgot about Yushi's
admiration to Vixen.)

Hindi ako maaaring magkamali, sigurado akong si Vixen iyong nakita kong naka-sports
bike na kapapasok pa lang.

Damn. Mahigit isang buwan din siyang hindi nagparamdam dito sa Race Dome na
ipinagtaka ng lahat lalo na syempre ako.

Kaya naman para makasiguro ako na siya talaga iyon, sinundan ko ang daang tinahak
niya.

Pagkapasok ko sa loob kung saan naroroon ang tinatawag nilang Racers and Staffs
quarters, hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi mamangha habang binabagtas ko
ang hallway nito.
Napaka-well-organized ng buong lugar at talagang kapansin-pansin ang napaka-high-
class na mga materyales.

Abala ako sa pagmamasid sa paligid habang naglalakad nang bigla akong mapadaing sa
sakit nang sa hindi sinasadya ay may nakabungguan ako, mabuti na lang at hindi ako
na out balance.

"Oh, sorry..." tumingin ako sa nakabungguan ko na may hawak-hawak na isang maliit

na device.

"Its alright, no harm done," tugon ko sa kanya. "In any case, are you looking for
somebody or something?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya nang mapansing panay
ang lingon niya.

"Ah yeah, sort of..." sagot niya na hindi tumitingin sa akin at patuloy lang sa
paglingon-lingon at panaka-nakang tumitingin sa bagay na hawak-hawak niya.

"There she is!" she exclaimed while pointing someone at nang sinundan ko ito ng
tingin ay ganoon na lang ang pagkabigla ko sa nakita. Si Vixen ang hinahanap niya?

Kahit na nakatalikod pa ito ay natitiyak kong si Vixen ang tinuturo ng babaeng ito
at nakumperma ko nga ito nang humarap sa gawi namin ang taong tinuturo nito.

Trish's POV:

Mataman kong tiningnan ang gate na nasa harap ko.

"Welcome to Race Dome!" basa ko sa nakasulat sa isang billboard na katabi lang ng
gate.

Race Dome? Sounds familiar.

Ano naman kaya ang ginagawa ni Lei rito?

Tiningnan kong muli ang tracking device ko to make sure na ito na ang lugar na
tinutukoy nito, and yeah, its really is.

Kaya napagdesisyunan ko nang pumasok at hanapin sa loob si Lei. Muli kong

sinulyapan ang tracker ko upang tingnan ang eksaktong lugar na kinaroroonan ni Lei.
Nang makita ito ay kaagad ko nang tinungo ang lugar na iyon.

Habang naglalakad ako ay panaka-naka ko ring tinitingnan ang tracker na hawak ko

para masiguro na tama ang lugar na tinutungo ko, lingon lang ako nang lingon kaya
hindi ko napansin na may makakasalubong pala ako dahilan para magkabanggaan kami,
mabuti na lang at hindi ko nabitawan ang tracker ko.

"Oh, sorry..." sabi ko na lang at ipinagpatuloy ang paghahanap kay Lei sa paligid.

"It's alright, no harm done. In any case, are you looking for somebody or
something?" rinig kong tanong ng nakabungguan ko.

"Ahh, yeah. Sort of.." simple kong sagot sa kanya na hindi tumitingin sa kanya,
"There she is!" hiyaw ko nang makita ko na rin sa wakas si Lei.

"Lei!" tawag ko sa kanya na siyang ikinahinto niya sa paglalakad. Nakatalikod siya

sa gawi ko kaya ganoon na lang ang pagkabigla ko nang pagharap niya ay kakaibang
Lei ang nakita ko.
Bigla akong natigilan at nagsitayuan ang mga balahibo ko nang magtagpo ang mga mata
namin. Shit! Ang creepy niya!

Wala siyang eyeglasses na suot at nakamessy bun ang buhok niya, nasa left side
naman ng kanyang mukha ang bangs niya kaya kitang-kita ko ang violet niyang mga
mata. Napakalamig nito at dumagdag pa sa pagiging cold nito ang walang emosyon
niyang mukha, plus that bloody lipstick that sum up on her fierce look and hotness.

"What?" she asked coldly that snapped me out from checking her out.

"Ah... K-kua--"

"Vixen..." hindi ko natuloy ang sasabihin ko sana nang may lalaking naka-suit ang
biglang tumawag kay Lei, I guess? Dahil na kay Lei ang paningin nito. Pero bakit
Vixen?

"What?" asik ni Lei kasabay nang pagharap niya sa lalaki.

"It's so nice to see you again here, its been a while and a perfect timing too."

"What do you mean?" Lei asked coldly.

"May naghahamon sa iyo," turan ng lalaki.

Kita ko ang pag-angat ng isang bahagi ng sulok ng labi ni Lei sa tinuran ng lalaki
that gave me the creeps.

"Really?"
"Yeah. So, mind it?"

Lei shrugged " I won't."

"Great. So, shall we?"

Hindi na sinagot pa ni Lei ang lalaki at nauna nang tumalikod at lumakad kasabay ng
pagsuot niya ng maskara na noon ko lang napansing hawak-hawak niya. Iling-iling
namang sumunod sa kanya ang lalaki.

Bago pa tuluyang makalayo sa amin si Lei ay tatlong salita ang iniwan niya sa amin.

"Zip your mouth," turan niya sa nagyeyelong boses na siyang nagpataas ulit ng mga
balahibo ko.

Damn. What happened to Lei?

Yushi's POV:

Speechless. I really am.

Ganoon na lang talaga ang pagkakatulala ko nang humarap sa gawi namin ng babaeng
nakabungguan ko si Vixen without her mask on!

And damn, what a hot goddess she is! Shit! Nakakatibo siya!

Those fierce and cold violet eyes, pointed nose and bloody lips, idagdag mo pa ang
itim na aurang nakapalibot sa kanya na mas lalong nagpalakas ng charisma niya.
She's really like a living doll dahil na rin sa pagiging emotionless ng mukha niya.

"Zip your mouth," turan niya na nagpabalik sa akin sa katinuan at doon ko lang din
napansin na medyo malayo na pala siya sa amin.

Nang tuluyan na itong mawala sa paningin ko ay hinarap ko ang babaeng tumawag kay
Vixen na Lei.

"So, you knew Vixen personally?" deritso kong tanong sa kanya.

"Vixen?" bakas sa mukha nito ang pagkalito na siyang ikinakunot ng noo ko.

"You didn't know?"

"Know what?"

I heaved a sighed. "That, that woman you called Lei is the famous Vixen of Race
Dome."

"What do you exactly mean by that?"

Napabuga na lamang ako ng marahas na hangin sa naging tanong niya.

"You better see it for yourself." turan ko saka siya hinatak patungong racing
field.

__________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty: First Move

Lei's POV:

"Ayon siya." kaagad na turo ni Elvin, ang pangalan ng lalaking tumawag sa akin
kanina, sa lalaking naghahamon daw sa akin pagdating namin sa field.

Pinasadahan ko nang tingin ang lalaking prente lang nakaupo habang may kaakbay na
babaeng panay ang halik dito sa kung saan-saan. Gano'n na lang ang pagsalakay ng
galit sa katauhan ko nang may makita akong hindi kaaya-ayang tanawin na nakaukit sa
braso nito.

Naikuyom ko ang mga kamao ko sa nakita.

'Damon Skull, you'll gonna taste my own spice of hell soon,' I stated mentally.

The truth is, noong kinulong ko ang sarili ko sa loob ng kwarto ko nang mahigit
isang buwan, noong mga panahong iyon ay wala akong ibang ginawa kundi ang
halungkatin at alamin ang lahat ng mga detalye at impormasyon tungkol sa mga taong
may kagagawan ng pagkamatay ni Mommy.

Paulit-ulit kong pinanood ang video kung saan nila ipinapakita kung paano nila
mulistiyahin ang katawan ni Mommy. Noong una, pangalawa, pangatlo na paulit-ulit
kong pagpi-play sa video ay panay lang ang agos ng mga luha ko, hanggang sa
kalaunan ay tuluyan na ngang naging manhid ang katauhan ko.
I'd checked every single details of the video, lahat ng mga bagay na nakikita ko
roon ay niri-record ko, hanggang sa mapansin ko ang tattoo nila na magkakapareho.
And that very moment, I knew, that they are not just a fucking shit.

And when I did a research about their tattoo, I've proved that my instinct was
right all along. They are an organization, a yakuza clan called Damon Skull, the
same organization that have the symbol of skull and two crossed bones.

At ngayon, ang lalaking ito na tinititigan ko, ang lalaking naghahamon sa akin ng
karera ay isang miyembro ng Damon Skull, I'm so sure of that.

But to bad for him. Dahil siya ang unang makakatikim ng galit ko. Siya ang unang
makakasaksi kung paano maghiganti ang isang Vixen.

With that thought of mine, a devilish smirked appeared into my lips.

Damon's POV:
(Big boss of Damon Skull)

"Fuck! Sabi niyo ay napatay niyo na ang panganay ni Arfeudson?" malamig at

dumagundong ang boses kong tanong sa mga tauhan ko sa loob ng opisina ko.

"Sigurado po boss, kinunan pa nga namin ng mga larawan at video ang ginawa namin sa
kanya. Sa sinapit niya sa mga kamay namin, siguradong hindi na siya mabubuhay."
nakangising turan ng isa sa nakatuka sa iniutos kong pagpatay kay Ayana Rhena
Arfeudson-Aragon, ang panganay na anak ni Hernel Arfeudson at Cassilyn Arfeudson.
"Really? Eh sino itong nasa cover ng magazine na ito na kakalabas palang huh!"
bulyaw ko rito.

"Impossible boss, baka nakunan na iyan noong hindi pa namin siya nakuha," katwiran
pa nito.

"Talaga lang huh, now let see." turan ko kasabay nang pagbukas ko sa tv at inilagay
sa channel kung saan sinasabing may live press-con ang babaeng iyon.

Gano'n na lang ang panggagalaiti ko nang sa pagbukas ng channel ay pagmumukha ng

babaeng iyon ang agad na bumungad sa screen.

"Ano iyan? 'Yan ba ang patay sa inyo huh!" galit kong bulyaw kasabay ng pagpukpok
ko sa lamesa ko.

"A-ah.. B-boss, iyang babae na iyan ang dapat na patayin namin?" utal-utal na
tanong niya habang tinuturo ang screen ng TV.

Naningkit ang mga mata ko sa naging tanong nito. "Huwag niyong sabihin na ibang
babae ang napatay ninyo?"

Yumuko lang sila at hindi ako sinagot na nagpapikit sa akin ng mariin. "Fuck! Mga
inutil! Mga tanga! Magsilayas kayo sa harapan ko bago ko pa mapasabog iyang mga
walang silbi niyong mga utak!"

Pagkalabas nilang lahat sa opisina ko ay madiin kong naipikit ang mga mata ko.

'May araw din kayo, iisa-isahin ko kayong lahat, iisa-isahin kong patatahimikin ang
angkan ninyo, Hernel Arfeudson.'
Lei's POV:

"Something wrong, Vixen?" I came back to my reverie nang muling magsalita si Elvin.

"Nah," I simply replied.

"Okay. Anyway, here's the deal. Mr. Sue wants to have a dirty track with you with
an open wheels, 10 laps, is that fine with you?" Elvin asked directly.

"Yeah. Whatever, lets just get it started," walang gana kong turan sa kanya. 'Nang
masimulan ko na ang una kong hakbang patungo sa hustisya,' dugtong ko sa isipan ko.

"Is that so. Then your car are over there." sinundan ko ng tingin ang tinuro niya
and a gray Mercedes MGP W01 Jerez 2010 formula car ang bumungad sa akin.

Katabi nito ang isa pang Mercedes na kulay pula na I guess ay siyang gagamitin ng
lalaking iyon.

"Okay, Vixen. The dirty track racing will starts whenever you are ready." pahayag
ni Elvin na nagpangisi sa akin.

"Then, lets start now."

Trish's POV:

"Wait, saan ba talaga tayo pupunta, I still need to talk to Lei." turan ko sa
babaeng nakabungguan ko kanina at bigla na lang nanghatak sa akin.
"'Di ba gusto mong malaman kung bakit Vixen ang tawag dito sa Lei na hinahanap mo?"
tumango ako sa kanya.

"Then, you better see it for yourself para mas madali mong maintindihan kung bakit
nga ba."

Kahit na naguguluhan ay nagpaubaya na lang ako sa kanya kung saan man niya ako
dadalhin.

"By the way. My name is Yushi, Yushi Mei Kim. How about yours?"

"Trishanelle Zapanta, but you can called me Trish," I resplied.

"Nice to meet you in a not so nice way, Trish." bahagya siyang napangiwi sa huli
niyang sinabi, siguro naalala niya ang nangyari kanina.

"Yeah, same here."

She just smiled and continued walking, this time she's not dragging me anymore.
Sumusunod na lang ako sa kanya kung saan man kami tutungo.

"We're here," she stated.

Nilibot ko ang paningin ko sa buong lugar at hindi ko mapigilang hindi malula sa

nakikita ko. Para kaming nasa isang tuktok ng 10 floor building, kung saan sa baba
nito ay isang malawak na field ang nandoon. A racing track to be exact.
Bakit hindi ko yata namalayang umakyat kami kanina, am I that preoccupied? Guess
so.

"Great timing, mag-uumpisa na ang race." turan ni Yushi habang nasa baba ang
paningin.

"Race? As in car racing?" hindi ko makapaniwalang tanong.

"Obviously, nandito ka kaya sa Race Dome."

Hindi ko pinansin ang pagiging sarkastiko ng boses ni Yushi at itinuon ko na lang

ang buong atensyon sa baba. Its a dream come true! Matagal ko nang pinapangarap na
makapanood ng live racing. Madalas kasi hanggang video lang ako o 'di kaya ay live
streaming.

And yeah. Kaya pala familiar sa akin ang pangalan ng lugar na ito, minsan ko na
palang napanonood sa live streaming ang isa sa mga race rito.

My eyes sparkled even more nang makitang nasa starting line na ang mga participants
pero kaagad ding kumunot ang noo ko nang mapansing dalawang sasakyan lang ang
nandoon.

"Is that possible na dalawa lang ang participants sa isang karera?" hindi ko
mapigilang itanong kay Yushi.

"Yes. Tinatawag ng Race Dome ang race na iyang Battle Race, where one of the
participant are called the challenger and the other one is the RD's home racer. The
Challenger have a right to choose kung sino sa mga RD's home racer ang hahamunin
niya and at the same time allow them to choose what kind of race they are going to
take. At ngayon, I believe na si Vixen ang hinahamon ng challenger ngayon,"
mahabang sagot sa akin ni Yushi.

"You sure know a lot huh," komento ko.

"You can say that. Ever since I laid my eyes on Vixen ay napahanga niya ako kaagad.
Hindi lang siya sa sasakyan magaling magdala, pati na rin sa buong pagkatao niya.
Kung paano siya kabilis sa track ay ganoon din niya kabilis nababago ang aura niya,
that's why some of us here calling her a Bipolar Vixen and you know what?" mula sa
pagtanaw sa baba ay napalingon ako bigla kay Yushi.

"What?"

"You're lucky to meet and know the other personality of Vixen and I really envy you
for that." bahagya siyang ngumiti pagkatapos sabihin ang mga salitang iyon bago
muling ibinaling ang mga mata sa baba.

Envied me? For meeting Lei? Ganun ba kalaki ang paghanga niya kay Lei?

Hmmm... There's no doubt about that.

Now, ano pa kayang malalaman ko tungkol sa iyo Lei, ano pa ba ang tinatago mo? Are
you really on disguise? Is Lei Kirchhoff are really your name?

It's only one way to find out.

_____________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-one: Vengeance starts NOW.

Lei's POV:
I smirked when I reached the final laps. I'm two laps ahead from him kaya as of now
ay nasa eight laps pa lamang ang challenger ko. Challenger na sisiguraduhin kong
hindi na masisinagan ng araw bukas ng buhay.

Hindi ko na pinatagal ang race dahil kating-kati na akong gawin ang naglalarong
ideya sa isipan ko, ideya kung paano ko wawakasan ang buhay ng lalaking iyon. And
if my memory serves me right, I heard Elvin a while ago calling that asshole Mr.
Sue.

I finished the 10 laps around five minutes, hindi pa rin pala ako kinakalawang
kahit na madalang na lang akong nagmamaneho ng fast cars.

"Tama nga ang mga sinasabi nila. You are really great in the tracks." bigla akong
napalingon sa pinanggalingan ng boses. Doon ko nakita ang pares ng mga matang puno
ng pagnanasang pinasasadahan nang tingin ang kabuuan ko.

Nakarating na pala ito. Hindi ko man lang namalayan. Psh!

"Eyes up, Mister." nagtitimpi kong turan nang makita ko kung saan ito nakatingin.

"Oh, pardon. I just can't help it, you're too hot to be real." he said then wink
that makes me wanna vomit, pero pinigilan ko ito and give him instead a seductive
smile. Mukhang hindi ako mahihirapan sa isang ito ah. I mentally grinned devilishly
with that thoughts of mine.

"Oh.. really, am I that hot to makes you in needs?" lumapit ako sa kanya, still
wearing my seductive smile and caressed his arm in a very slow manner.

"Yes..." he muttered half breath that made me smirked secretly. "So, mind doing IT
with me?" dagdag pa niya kasabay nang paggapang ng isang kamay niya sa beywang ko.
"Hmmm.. I won't, not at all but the question is, can you satisfied me?" I said with
a double meaning.

"Try me." he said with a smirked.

I grinned mentally. Got yah! Easy as pie. A little push will need to do and
everything are going smoothly according to my plan.

"Hmmm... I like the sounds of that. So, where we'll gonna do IT? Hmm.." tanong ko
habang patuloy pa ring hinihimas ang braso niya.

"Leave it to me, honey..." turan niya saka ako hinapit at pinasakay sa isang kotse
na huminto sa mismong harapan namin.

Trish's POV:

Napakunot ang noo ko nang makita kong sumakay si Lei sa isang kotse kasama ang
lalaking kalaban niya sa karera kanina.

"They knew each other?" sabay naming tanong sa isa't isa ni Yushi dahilan para
magkatinginan kami.

Yushi just shrugged at muling tinapunan ng tingin ang kotseng kakaalis lang kung
saan lulan doon si Lei.

"Hey, where are you going?" tanong ni Yushi na nagpahinto sa akin sa paghakbang.
"Gonna follow Lei, marami akong gustong itanong sa kanya na hindi na
makakapaghintay ng bukas," sagot ko sa kanya.

"Alam mo ba kung saan sila patungo?"

Agad akong umiling-iling sa tanong niya. "No, but I have this that can help me find
her." turan ko sabay pakita sa kanya ng tracker ko.

"Kung gano'n, sasama ako sa iyo."

"You sure?" paniniguro ko na tinanguan lang niya. "Okay then, lets go."

Sabay kaming bumaba ni Yushi sa building na iyon at agad tinungo ang parking lot.

Pagdating namin sa parking lot ay napagpasyahan naming kotse ko na lang ang

gagamitin at iwan na lang muna roon ang sa kanya, saka namin magkasamang tinungo
ang lugar na tinuturo ng tracker ko na kinaroroonan ni Lei.

Lei's POV:

I scanned the whole place where the car stopped and found out that we're on the
kind of classy bar named Sizzling Hot. (A/n: ito rin iyong bar sa unang misyon ni
Tania, check my other action novel intitled "My Cold Empress😊😉)
"Shall we?" aya niya still having that shitty smirked on his face.

I bite my lower lip trying to control my hands from ripping his head right at this
moment then giving him a smile that can aroused him ever more.

"Sure.." I stated and accepted his hand.

Agad naman niya akong inalalayan sa pagbaba at iginiya sa isang elavator.

Nagpaubaya lang ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa isang pribadong silid.

Pagkapasok namin ay agad niya akong tinulak dahilan para mapahiga ako sa kama at
agad na kinubabawan.

"Alam mo ba na kanina ba ako nagtitimpi sayo?" bulong niya sa akin habang

sinisinghot ang leeg ko.

Mariin akong napapikit at buong lakas siyang tinulak. Agad akong bumangon at umupo
sa puson niya na siyang nagpangiwi sa akin nang makaramdam ako ng matigas na bagay
doon. Handang-handa na ang sandata ng gago ah.

Sinawalang bahala ko na lang iyon at mula sa pagkakaupo ay inilapit ko ang mukha sa

tenga niya at doon bumulong, "Me too, but I have a better plan for this and I'm
sure as hell that you're gonna enjoy it."

"Hmmm.. getting wild, I see. I like that." sabi nito kasabay nang pagpalo niya sa
pang-upo ko na nagpasinghap sa akin. Nakakarami na 'to ah..

I heaved a deep breathe bago muling humarap sa kanya and did some seductive moves
then asked him. "So, are you ready? Hmmm.."
"Hell yeah! Can't wait to feel you, Vixen. But wait, can you take that mask of
yours, honey?"

"Later, babe.... Later." turan ko habang tinatanggal sa leeg nito ang necktie na
suot.

Pagkatapos ay kinuha ko ang dalawang kamay niya at gamit ang necktie, itinali ko
ang mga ito sa headboard ng kama.

"Ohhh.. so wild, honey. You love BDSM, aren't you?" he asked while groaning.

I smirked seductively. "Yes, very much and I'm gonna do it with you, what can you
say?"

"Interesting--oh fuck!"

I ripped his suit at ginamit itong pang-blindfold sa mga mata niya. Pagkatapos ay
dahan-dahan kong pinagapang ang mga daliri ko sa kabuuan ng dibdib niya habang ang
isa ko namang kamay ay inaabot ang bagay na nakaipit sa boots ko.

"Ohhhh.. Thats it, honey.. More please..." ungol niya na nagpangisi sa akin.

"You want more, babe? then beg for it..." I whispered while my hands are busy
preparing my little spice of BDSM.

"Ohhh... yes, honey... more please..."

I smirked devilishly saka umupo ng tuwid sa puson nito. Mula sa mga daliri, ngayon
ay ang dalawang munting daggers ko na ang pinaglalandas ko sa dibdib nito na siyang
nagpalakas ng ungol nito.

"Ohhhh-fuck! Arghh-ahhh!"

Mula sa pag-ungol ay bigla itong napadaing sa sakit when I suddenly sliced one of
his nipples.

"Ahhhh! W-what a-are you d-doing?"

"Why? Aren't you like it? My own spice of sadism and machosism? Hmm.. Isn't it
interesting?" I said playfully habang tinatapat sa isa pang nipple niya ang dagger
ko at pinapahid doon ang dugong dumikit dito. "You want more?" bulong ko sa kanya
not minding the blood that keeps on flowing.

"N-no.. n-no.. n-no.. stop it.. w-what-ahhhh!"

"Oppps! My bad. My hand slipped, but isn't it pleasurable hmmm?"

Mas lalo pa akong nasisiyahan sa ginagawa nang mag-umpisa na siyang magpumiglas,

but too bad for him, I tied him as tight as possible.

As I stared the blood flowing on his abdomen from his both cutted nipple, the feels
of wanting more--seeing more are rushing and urging into my veins through my whole
being.

Nag-init ang mga mata ko at kusang gumalaw ang mga kamay ko at lumikha ng vertical
line sa dibdib nito sa pamamagitan ng mga daggers na hawak-hawak ko, pagkatapos ay
sinundan ito ng horizontal line dahilan para magkaroon ng multiple cube ang katawan
nito, mula sa dibdib hanggang puson.
Hiyaw at daing lang nito ang pumupuno sa silid na kinaroroonan namin, which is a
music to my ears.

"T-tama na.. p-pakiusap.." nanghihina nitong anas.

"Ohh.. you want me to stop already? But isn't its your asking for? And babe, I'm
just starting, so don't kill the fun, a'right."

"P-please..."

"I knew it! You still want more right? Don't worry, I'll give you more but for the
meantime, let me take it." turan ko kasabay nang pagtanggal ko ng blindfold sa mga
mata niya. "I want you to see what I'm gonna do to your little buddy down there..."
kapagkuwan ay bulong ko sa kanya which give him an horror.

"A-anong g-gagawin m-mo?"

"Oh, don't be so excited babe, just watch and feel it," I devilishly said.

Umiling-iling siya at nagpupumiglas nang sinimulan ko nang tanggalin ang sinturon

niya at i-unbutton ang pantalon nito.

"Stay still babe, I'm sure you'll gonna like it."

Pagkatapos kong maibaba ang pam-ibabang kasuotan nito ay bumungad sa paningin ko

ang alaga nitong buhay na buhay.

"So alive and ready huh."

Binasa ko ng dugo niya ang mga kamay ko bago ko ito inihawak sa alaga niya. I move
my hands up and down that makes him groan in pleasure and pain.

"You like it huh, how about this?" ani ko kasabay ng pagtapat ko ng dagger sa alaga
niya.

"N-no. n-no... N-no-ahhhhhhhhh!"

"Oppss! It slipped again, my bad," I innocently said when my beloved dagger cutted
his little buddy.

"Oh my God! Lei/Vixen!"

_________________________________

#brutalityIsReal
#brutal_Vixen/Lei

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty- two: The Real Target

Trish's POV:

"Oh my God Lei/Vixen!" sabay naming hiyaw ni Yushi nang sa pagpasok namin sa
kwartong tinuturo ng tracker ko ay ang pagputol ni Lei sa ari ng lalaking
kinukubabawan niya at puno na nang sariling dugo ang bumugad sa amin.
Natutop ko ang bibig ko sa nasaksihan! Paano ito nagawa ni Lei? At anong kasalanan
ng lalaking iyon sa kanya?

Blanko ang mga matang lumingon siya sa amin, at parang walang nakita na muling
ibinalik ang paningin sa lalaking tuluyan nang nawalan ng buhay.

Pinasadahan ko nang tingin ang lalaki at napagtanto ko na ito ang nakalaban ni Lei
sa karera kanina, puno ng hiwa ang dibdib nito pababa hanggang sa puson at walang
humpay ang pag-agos ng dugo nito lalo na sa parteng pinutol ni Lei.

"Why?" mahinang sambit ni Yushi sapat lang para marinig naming tatlo.

Lei looked at us again still with a blank face. "None of your fucking business, so
don't asked why." malamig niyang sagot kapagkuwan ay tumayo mula sa pagkakaupo
habang pinapahid sa pantalon ng lalaki ang mga dagger niyang puno ng dugo kasabay
niyon ang pag-ingay ng isang cellphone.

Akala ko kay Lei iyon but I was wrong nang makitang may dinukot siya sa bulsa ng
pantalon ng lalaki.

May kinabit muna siyang isang device sa cellphone bago niya ito sinagot.

Tahimik lang kaming nagkamasid sa kanya habang kinakausap ang tumawag sa lalaking
pinatay ni Lei nang biglang mas lalong dumilim at lumakas ang aura ni Lei na siyang
nagpatayo ng mga balahibo ko and when she talked for the last time bago niya
pinutol ang tawag, I shivered even more.

Yushi's POV:
I can't moved a muscle dahil sa nabungaran namin. The talked about Vixen being so
brutal is really true, and now, ay nasaksihan ko ito mismo. The actual scene, and I
dunno what Im gonna feel. It's scary and freaked the hell out of me!

"Okay then, meet me here, at the Sizzling Hot, room 005, I'll wait for you." muli
akong napalingon kay Vixen nang marinig ang huli niyang sinabi before she ended up
the phone.

Her aura are become stronger even more na parang konti na lang ay sasabog na siya.

Bigla akong napalunok ng sarili kong laway nang sa pangalawang pagkakataon ay

lumingon siya sa gawi namin with her very cold eyes.

"Leave." maiksi at malamig niyang turan na alam naming kami ang pinagsasabihan
niya.

"No." napalingon ako kay Trish sa naging sagot niya, mariin at matigas ang boses
niya tanda ng pagkapinal nang pagtanggi niya. "Not until you'll going to tell us
why you're doing this stuff."

"How many time do I have to tell you that it's none of your fucking business."
malamig pa ring sagot ni Vixen kay Trish kasabay nang pagsipa niya sa katawan ng
walang buhay na lalaki dahilan para mahulog ito sa sahig at kumalat ang mga dugo
nito sa tiles.

"It's our business already, at wala kang magagawa kung tatawag kami sa kinauukulan
at i-report ang krimeng nakita namin." natigilan ako sa tinuran ni Trish. Is she
serious? I mean, how can she could do that? Vixen is her friend right?

"Then, you leave me no choice." Vixen stated and in just a blink of an eyes, we
find ourselves being tied up on the corner of the room!
Paano niya nagawa iyon sa gano'n kabilis?

"Hmmmm.." sabay kaming nagpumiglas ni Trish. Hindi kami makapagsalita dahil

binusalan niya rin kami!

"Shut up or else, I'm gonna shoot you both to death."

Sabay kaming napalingon kay Vixen dahil sa narinig. She can't be serious! Pero
ganoon na lang ang pagsalakay ng pangamba ko nang makita siyang may hawak na baril
at nakatutok iyon sa gawi namin!

I can't believe it na magagawa ito sa amin ni Vixen! She really a daredevil

herself!

Lei's POV:

Hindi ko pinansin ang dalawang taong biglang iniluwa ng pintuan ng pribadong silid
na kinaroroonan ko at ipinagpatuloy ko lamang ang ginagawa ko. Kasabay nang pagtayo
ko ay ang pag-ingay naman ng phone ng una kong biktima.

Kinuha ko ito sa bulsa ng pantalon at sinagot pero bago iyon, ay ikinabit ko muna
sa phone ang mini voice changer ko rito and set it into a male voice na siniguro ko
ring kaboses ng may-ari ng phone na ito.

I didn't talk at hinintay ko lang na magsalita ang nasa kabilang linya na agad din
namang nangyari.

My curiosity and angers higher on the same level at the same time when I heard
him talking about the failed mission. That they killed the wrong one and not
actually the real target their boss was giving to them.

Nakuyom ko ang mga kamao ko dahil sa galit, this only mean one thing, this guy on
the other line ay kasama sa lista ko, isa sa dapat sisingilin ko.

"Let's talk about it personally, not in the phone." I managed to speak as calmed as
I can even though my hands are trembling, wanting for more blood to shed, wanting
the justice with my own spice and laws.

"Okay then, meet me here in the Sizzling Hot, room 005, I'll wait for you." sagot
ko rito nang magtanong ito kung saan kami maaaring magkita pagkatapos ay pinatay ko
na ang tawag.

"Leave." baling ko sa dalawang naistatwa na sa may pintuan. And when one of them
answered me a 'No', wala sa sariling nasipa ko ang katawan ng wala nang buhay na
lalaking kanina lang ay napakamanyak dahilan upang kumalat sa tiles ang mga dugo
nitong walang humpay sa pag-agos.

Nang hindi sila nagpatinag sa mga sinabi ko, ginawa ko ang mas tingin ko ay
nararapat gawin upang hindi sila maging sagabal sa gagawin ko mamaya.

I forcefully tied them up and cover their mouth with a piece of cloth then put them
on the corner as I patiently waiting for my next victim.

Biktimang magiging susi sa mga susunod kong hakbang, at susi sa aking magiging uri
ng kalkulasyon sa paniningil. Susi upang malaman ko kung sino ang nagmamay-ari sa
pangalang Ayana Rhena Arfeudson-Aragon, supposedly the target of their mission,
the real target.

________________________________

Trying hard dudes😉

-typos&errors
FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-three: Two Down

Lei's POV:

Natuon sa pintuan ng kwartong kinaroroonan namin ang aking mga mata nang mapansin
kong umikot ang seradura nito.

Hinintay ko itong bumukas at ganoon na lamangng ang pagsilay ng ngisi sa mga labi
ko nang bumungad mula rito ang hindi katandaang lalaki na bakas sa mukha ang
pagkagulat.

Sinong hindi, kung sa pagpasok mo ay isang bangkay na puno ng dugo ang katawan ang
bubungad sa iyo?

Nang mapansin kong akma itong muling lalabas ng kwarto ay mabilis ang mga kilos na
hinila ko ito at ibinalibag sa kamang puno rin ng dugo kapagkuwan ay itinali ito.
Sa bilis ng mga galaw ko ay hindi na ito nakalaban pa dahil na rin siguro sa hindi
pa ito tuluyang nakahuma sa nakita.

"S-sino k-ka? A-anong kailangan m-mo?" utal at nanginginig nitong tanong na

nagpangisi sa akin.

"Kailangan ko? Ang buhay mo." malamig kong turan saka marahas na pinunit ang polo
nitong suot habang nakaupo ako sa mga hita niya upang pigilan ito sa pagpumiglas
kapagkuwan ay itinali sa dalawang hita nito ang punit na polo.

"Pero malay mo, baka magbago ang isip ko kapag nagustuhan ko ang magiging sagot mo
sa mga tanong ko," dugtong ko pa.
"A-ano i-iyon?"

"Ano ang katungkulan mo sa Damon Skull?" diretso at malamig kong tanong sa kanya.

"W-wala.. w-wala akong a-alam sa s-sinasabi mo..."

Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. "Talaga lang huh... Wala kang alam."

"O-opo. opo... maniwala ka, wala akong alam sa organisasyong iyan." ani pa niya na
nagpataas ng isang sulok ng mga labi ko.

"Wala kang alam? Eh, paano mo naman nasabi na isang organisasyon ang Damon Skull na
iyon kung wala kang alam tungkol dito? Talagang itatanggi mo pa ah, paano mo naman
mababago ang isipan ko na 'wag tuldukan ang buhay mo kung ang simpleng tanong ko ay
hindi mo magawang sagutin ng maayos." mahaba kong pahayag habang ipinapalandas sa
kahubadan nito ang dagger ko.

Sa tinuran ko ay naging mas mailap pa ang mga mata nito na para bang naghahanap ng
tyempo upang makatakas na siyang ikinailing-iling ko.

Tumayo ako ng tuwid saka mas lalo pang hinigpitan ang pagkakatali nito bago ako
muling nagsalita, "Now. Information or your life. Choose."

Umiling-iling ito at mas lalo pang nagpupumiglas. "Wala! Wala kang makukuha mula sa
akin kahit patayin mo pa ako!"

Isang ngising demonyo ang sumilay mula sa mga labi ko sa narinig mula rito. What a
loyal member, indeed. Let see kung hanggang saan ang kaya mo.

"Really? You're not going to spell a single word? Then, how about this."
"Ahhhh!" kasabay nang paghiyaw nito ang pagkalaglag ng hinliliit nito sa sahig.

"How was the feeling? You like it? Wanna see another one dropping off?" turan ko sa
mapaglarong boses.

"H-huwag... pakiusap, parang awa mo na..."

"Hah! Ha.ha.ha.ha... Pakiusap? Anong alam mo sa salitang iyan? Nang makiusap ba ang
isang babaeng paulit-ulit niyong binaboy ay pinakinggan niyo ba ito? Hindi, 'di ba?
Ngayon, damhin mo ang pakiramdam ng hindi pinapakinggan!"

Ang nakakabingi nitong hiyaw sa sakit ang pumuno sa silid na kinaroroonan namin
nang sabay-sabay kong putulin ang mga daliri nito sa kanang kamay. Mga daliring
umalipusta sa pagkatao ng ina ko!

Yushi's POV:

Sabay kaming napasinghap ni Trish nang makitang walang alinlangang sabay-sabay na

pinutol ni Vixen ang mga daliri ng lalaking pumasok kani-kanila lang na ngayon ay
walang kalaban-laban na nakagapos na sa kama.

Hindi namin alam kong ano ba talaga ang kasalanan ng mga ito kay Vixen at ganoon na
lang kabrutal ang ginagawa ni Vixen sa mga ito. Pero nang marinig ko ang huli
nitong tinuran ay nagkaroon ako ng konting ideya kung bakit ito ginagawa ni Vixen
at kung tama nga ang hinuha ko, naghihiganti ngayon si Vixen.

"Now, I'm gonna asked you the same question again, Are you going to spell a word or
I will just kill you instead?" muli akong napalingon kay Vixen nang pagkalipas ng
ilang sandali ay muli siyang nagsalita. Bakas sa malamig niyang boses ang
pagpipigil at pagtitimpi.

Nang makitang sunod-sunod na umiling ang lalaki ay kaagad na tinutok ni Vixen ang
kanyang baril dito at kinalabit ang gatilyo dahilan para sumabog ang bungo ng
lalaki dahil doon ito binaril ni Vixen. Hindi pa siya nakuntento, pati ang buong
katawan ng lalaki ay pinuno niya ng bala!

Pagkatapos ay marahas niyang tinanggal ang kanyang maskara sabay sabing. "I don't
have enough patient to some fucking shit like you. Tsk! Say my greetings to Satan
fucker," ng nakangising demonyo.

"Two Down." she muttered bago lumingon sa gawi namin.

I shivered when her cold violet eyes met mine. Napigil ko ang sarili kong hininga
nang makitang humakbang siya palapit sa amin. Alam kong ganoon din si Trish and we
don't have any idea kung ano ang binabalak ni Vixen sa amin. Papatayin niya rin ba
kami?

"Psh!" asik niya nang tumapat na siya sa amin saka kami nilampasan.

Para kaming nabunutan ng tinik sa lalamunan at nakahinga ng maluwag nang tuluyan na

siyang makalabas ng kwarto. Ngunit gano'n na lamang ang pagpupumiglas namin ng ma-
realized na iniwanan niya kaming nakagapos at may busal pa sa mga bibig!

Paano kami makakaalis sa kwartong puno ng dugo sa sitwasyon namin ngayon? Hindi
kami maaaring maabutan ng mga pulis dito kung ayaw naming masingit sa krimeng
nasaksihan namin. Siguradong mapupuno kami ng katanungan kapag nagkataon at ayokong
magsalita hangga't hindi ko pa nalalaman ang dahilan kung bakit ito nagawa ni
Vixen.

Lei's POV:

Pagkatapos kong linisin ang katawan kong nabahiran ng maraming dugo ay kaagad na
akong umuwi sa mansyon namin sakay ng taxi since naiwanan ko ang bike ko sa Race
Dome.

Tsk! Those fuckers are really a pain in the ass. Too loyal to be real. I wonder
kung anong pinakain ng Damon Skull sa mga tauhan nila para maging ganoon ito
katapat at kahit na ang sariling buhay ay handang itaya para sa organisasyon? Tsk!
So pathetic!

Napatigil ako sa pagmumuni-muni nang biglang magsalita ang driver ng taxing

sinasakyan ko. "Nandito na po tayo, Ma'am." he informed dahilan para mapatingin ako
sa labas ng kotse. Nang matiyak kong nasa mansyon na nga kami ay kaagad ko siyang
inabutan ng bayad sa pamasahe saka bumaba.

"Wait--"

"Keep the change." putol ko sa driver bago tuluyang sinirado ang pinto ng back seat
kapagkuwan ay sinenyasan itong sumibad na, na agad naman nitong sinunod.

Tahimik lang akong naglalakad papasok ng mansyon at hindi pinapansin ang mga tauhan
ni Daddy'ng bumabati sa akin hanggang sa isang tinig ang nagpahinto sa akin sa
paghakbang.

"Where have you been younglady?"

"None of your business, Dad."

I saw him heaved a sighed bago muling nagsalita, "To my office, younglady. We have
a lot to talk."

Sinundan ko ng tingin si Daddy na nauna nang umakyat sa taas at wala akong nagawa
kundi ang sundan din ito like what he said. I sighed.

"Spell it." kaagad kong turan kay Dad pagpasok ko sa opisina niya.

"You've changed a lot." iling-iling niyang komento.

"Whatever Dad, just go direct to the point," I hissed impatiently.

He sighed heavily. "Kailangan mo nang bumalik sa pag-aaral, princess."

"Para saan pa? Tsk!" asik ko.

"Alam kong nawalan ka na ng ganang mabuhay simula ng mawala ang Mommy mo, and I
can't blame you for that, but princess, can't you see na may mga taong umaasa sa
iyo? Kung ayaw mong mag-aral para sa sarili mo, atleast, do it for KLV, do it for
the sake of your school."

Bigla akong napatingin ng deritso kay Dad dahil sa huli niyang sinabi. "How did you
know?"

"Your underestimating your father, princess? It hurts you know."

I rolled my eyes nang makita siyang umaktong nasasaktan. O. A.

"Whatever Dad."

"Pero seryuso, princess. Please--"

"Fine. Fine. Whatever. Kukunsensyahin mo pa ako eh."

"Pero gumana naman eh, kaya ayos lang," natatawa niyang turan, hindi rin siya
bipolar. Psh!

"Anything else?

"Oh yeah. About naman sa kompanya ng Mommy mo. I want you to manage it."

"What the!"
"Why? Is there anything wrong about that, princess?"

Hell yeah! Definitely wrong! How can I manage the company of my rival? "Ah..
Nothing." turan ko na lang, bahala na si kookei.

"Good. Now, its settle then."

"But why me?"

"Dahil ikaw lang ang nakikita kong may sense of fashion, that's why," he shrugged.

"Whatever."

___________________________________________________________________________________
___

-typos&errors

#nextchappy
#backToSchool

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-four: Allies

Lei's POV:

Sakay ng bike ko ay kasalukuyan ko na ngayong tinatahak ang daan papuntang AU. I

heaved a sighed when I remember again kung bakit ako pupunta sa lugar na iyon.
School is always been a pain in the ass.

Nakapukos lang ako sa pagmamaneho nang isang tao ang nakakuha ng atensyon ko. She
look familiar though.

She's running but seems like she's going to nowhere? Palinga-linga siya na para
bang may hinahanap o tinatakasan? I dunno.

And when, maybe she heard the engine of my bike, bigla siyang lumingon sa
kinaroroonan ko and without further ado, tumungo siya sa gitna ng kalsada at
hinarang doon ang katawan niya at kahit na pwede naman akong lumiko at lampasan
siya, pinili ko pa ring ihinto ang bike ko and check if what's her fucking problem.

Pagkahinto ko ay agad kong tinanggal ang suot kong helmet at hinarap ang babae.

"What is--"

"Ayon siya!"

Naputol ang kung ano man sanang sasabihin ko nang may apat na kalalakihan ang
biglang sumulpot mula sa isang kanto at itinuturo ang babaeng nasa harapan ko
ngayon.

"Help me please, I beg you... Tulungan mo akong makatakas sa kanila," the girl beg
at me. She looked so desperate and fragile.

I heaved a sighed and said. "Ride." without asking kung bakit siya hinahabol ng mga
lalaking iyon at kung anong kailangan ng mga ito sa kanya.

Kaagad naman siyang umangkas sa bike ko kaya naman, kaagad ko na rin iyong
pinaharurot pagkatapos kong maisuot muli ang helmet ko bago pa tuluyang makalapit
sa amin ang mga lalaking iyon.

Nang masiguro kong hindi na kami matutunton pa ng mga lalaking iyon, napagpasyahan
kong dumaan muna sa isang coffee shop kung saan kakilala ko rin ang may-ari since
wala pa rin naman akong almusal and this girl behind me looks really exhausted. I
guess a cup of tea will do to regain her strength back.
"Let's take a cup first." I stated nang maihinto ko na sa harap ng coffee shop ang
bike ko.

"O-okay," she replied.

Nauna na akong pumasok habang bitbit sa kaliwang braso ko ang helmet ko at

dumiretso sa cashier booth, ramdam ko naman ang pagsunod sa akin ng babae na
hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin kung saan ko nga ba siya nakita dahil mukha
talaga siyang pamilyar sa akin.

"White coffee." kaagad na bungad ko sa casheir dahilan upang mapunta sa akin ang
atensyon nito.

"Lei? Oh my gosh, ikaw nga!" turan ni Andra, ang nasa kahera, nang makita ako at
bakas sa mukha ang pagkagulat.

"Obviously," I stated boredly.

"Omo! It's been a while since the last time you came visit. Where have you been
anyway? Alam mo bang hinahanap ka na ng mga bata huh?" I rolled my eyes mentally,
talkative as always.

"My white coffee."

"You didn't answer my question yet." nakanguso niyang reklamo.

"And do assist my companion too." dagdag ko pa without minding Andra's words at all
saka umupo sa isang table na pinakamalapit sa cashier's booth.

"Kasi naman eh..." rinig ko pang anas ni Andra bago tumawag ng crew na siyang
umassist kay-- ano nga bang pangalan niyon? I forgot to asked. Psh!
I sighed saka umub-ob sa lamesa habang hinihintay ang kape ko.

"Am.. Thank you nga pala, for helping me out there."

Naiangat ko ang mukha ko mula sa pagkakaub-ob sa mesa nang may maramdaman akong
umupo sa tapat ko at magsalita ito. "Never it mind," walang gana kong sagot sa
kanya.

"I'm Candice, by the way. Candice Lee. Ikaw, can I know your name?" pakilala niya
sa sarili niya.

"It's Lei." simple kong sagot sa kanya saka tuluyan nang umayos sa pagkakaupo.

"Lei? As in, Lei Kirchhoff?" kumunot ang noo ko sa naging reaksyon niya.

"What's so shocking about that?"

She bit her lower lips before she speak again na mas lalong nagpakunot ng noo ko.
"I'm so sorry for being such a bitch to you, way back then."

"What the hell are you talking about?" I irritatedly asked.

"Aren't you remember me? I'm the one who keep on pestering you way back on the
first semester of the class in the Arfeudson and... been threatened by a nerd which
is actually you." nakayuko niyang turan na siyang nagpa-realized sa akin kung bakit
siya familiar. Ofcourse, I really do knew her.

"Whatever. Just forget it." sabi ko na lang kapagkuwan ay napabaling ako kay Andra
nang bigla siyang lumapit sa table namin at isinerve ang mga order namin.
"Bakit ikaw ang nagsi-serve?" tanong ko sa kanya.

"Dahil marami ka pang UTANG sa akin." sagot niya habang nilalapag sa harap namin
ang dalawang tasa.

I rolled my eyes mentally. "Connection?"

"Ah, basta. Hindi ka maaaring umalis dito sa shop ko hanggang hindi mo sinasagot
ang mga tanong ko."

"Well, let see about that." I slyly smirked.

"Hmp!" Andra was stumping her feets habang naglalakad pabalik sa cashier booth na
nakanguso pa. Psh! What a little kid.

Muli kong ibinalik ang paningin ko kay Candice nang may bigla akong naalala.

"Bakit ka nga pala hinahabol ng mga lalaking iyon?" I asked na nagpatigil sa kanya
sa pag-inom ng tea.

"You mean, those Damon Skull men?"

"Did you just said Damon Skull?" nakakuyom ang mga kamao kong tanong ulit sa kanya.

"Ah.. Yeah... Why?"

"Nothing. Nevermind." I said at akmang tatayo na sana when Candice stopped me.
"Wait.. 'Di ba, you're asking kung anong kailangan ng mga lalaking iyon sa akin?
And since you helped and saved me from them, I think, I owed you an explanation. So
please, hear me out, will you?"

I heaved a sighed at muling umupo saka ko siya sinagot. " Fine."

She smiled genuinely bago inumpisahan ang kwento niya.

"Ang tagal ko nang hinintay ang pagkakataon ito. Iyong may paglalabasan ako ng
lahat ng saloobin ko. I know we're not close at marami akong nagawang hindi maganda
sayo pe--"

"Cut the drama, Candice. Just go directly to the point," putol ko sa kanyang
madamdaming introduction. Psh!

"Ahehe.. Sabi ko nga, but you see, this is not the proper place to talk about this
thing--"

"Okay then, let's save that topic later. I need to go to school, I have to show my
ass there and I'm kinda late already, so yeah." putol ko ulit sa kanya saka tuluyan
ng tumayo.

"Omo! Me too!" she exclaimed.

"Am.. Lei.."

Bahagya akong lumingon sa kanya habang nakatayo kong inuubos ang kape ko, "Hmm.."

"Pwedeng paangkas ulit? You see, I don't have my wheels with m--"
"Okay." I said kasabay nang paglapag ko ng tasa sa mesa saka tinungo ang exit door.
Ramdam ko naman ang mabilis na pagsunod sa akin ni Candice.

Lihim na lang akong napailing. Who would have thought na itong kasing amo ng tutang
nakabuntot sa akin ay isa sa mga gusto kong patayin noon? Tss.

________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-five: The Nerd's Comeback

Candice POV:
(she's the bitch of Lei's school life way back before Claire came out in the
picture)

Pagdating namin sa school ay kaagad na diniretso ni Lei ang bike niya sa parking
lot saka siya nag-parked.

"Thanks for the ride." I gratefully said pagkababa ko mula sa pagkakaangkas.

Tanging kibit balikat lang ang itinugon niya sa akin habang hinuhubad ang helmet
niya.

I took a deep breathe bago muling nagsalita. "Okay then, say you around?" alanganin
kong turan sa kanya.

Napatingin ako sa card na inabot niya sa akin pagkatapos niyang maayos ang
pagkakalagay ng helmet sa bike niya, "Para saan--"

"Meet me on that place if you have enough time since you insist that you owe me an
explanation." putol niya sa akin saka ako tinalikuran.

Napatingin ako sa card na ibinigay niya sa akin at gano'n na lang ang panlalaki ng
mga mata ko nang mabasa ang address na nakasulat doon!

Kaagad akong napatingin sa direksyong tinungo ni Lei at hahabulin sana ito but
unfortunately, hindi ko na siya nakita pa. She's quite fast.

Muli akong napatingin sa card. "K. Peach'S Fashion Corp." basa ko sa nakasulat sa
ibabaw nito.

Anong koneksyon ni Lei sa sikat na kompanyang ito? Or should I say, anong koneksyon
niya sa isang sikat na fashion designer at international model na si Peach Summer
Kirchhoff?

Napasinghap ako nang maalala ang surname ni Lei. Kirchhoff. Could it be? Now, it's
only one way to find out, I guess. I sighed saka ko napagpasyahang tumungo na sa
block ko at iwinaksi muna sa isipan ko ang tungkol sa katauhan ni Lei.

Lei's POV:

Dumaan muna ako sa deans office para maiparating sa deans at mga staff na nag-i-
exist pa ako bago tinungo ang classroom ko.

At ngayon nga ay nasa harap na ako ng pinto. I made my face blank as possible and
wear my eyeglasses though, I'm already wearing a contact lenses to hide the color
of my eyes then tie my hair into messy bun saka ko pabalyang binuksan ang pinto ng
room na siyang umagaw sa atensyon ng lahat ng nasa loob.
"Where's your ma--Ms. Kirchhoff? You're finally here! Anyway, con--"

"Shut. Up," mariin at malamig kong putol kay Sir Gin. "Don't you ever dare fucking
say that fucking word infront of me, sir or else." dagdag ko pa sa seryusong boses
habang deritsong nakatingin sa mga mata niya.

Condolence. I have enough of that fucking word.

"Oh-kay, I understand, please take your seat, Ms. Kirchhoff." hindi nakaligtas sa
paningin ko ang paglunok ng sariling laway ni Sir Gin na siyang nagpaangat ng isang
bahagi ng sulok ng labi ko. Quite scared eh.

Now, I wonder kung paano nalaman ni Sir Gin ang tungkol sa bagay na iyon. Hmmm..
Maybe Dad tell the school staff about it as the reason of my absences.

Umupo ako sa unang bakanteng upuan at isinawalang bahala na lamang ang mga matang
nakatingin sa akin simula nang pumasok ako. Akalain mo 'yon, kaklase ko rin pala
ang isa sa kanila, akala ko iyong isa lang ang makikita ko rito eh, but I guess, I
was wrong after all.

Yushi's POV:

Biglang napahinto ng pagdi-discuss si Sir Gin nang pabalyang bumukas ang pinto.
Lahat kami ay napatingin doon at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang
makita ko kung sino ang pumasok. It's her. Vixen.

Hindi naging dahilan ang pagsuot nito ng malaking salamin para hindi ko siya
makilala, aura pa lang niya sigurado na akong siya nga iyan.
Lumingon ako sa kinauupuan ni Trish upang tingnan ang reaksyon nito and I was
surprised nang seryuso lang siyang nakatingin kay Vixen na parang pinag-aaralan ang
bawat galaw nito. At nang muli akong lumingon kay Vixen, I chilled nang magtagpo
ang mga mata namin. Those cold eyes na naghahatid ng kakaibang kilabot sa katauhan
ko. I take a deep breathe saka iniiwas ang mga mata sa kanya ngunit bago iyon ay
hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pagsilay ng demonyong ngisi sa mga labi ni
Vixen na nagpatindig ng mga balahibo ko. How can she that be so scary?

Napabuntong hininga ako nang maalala ko ang nangyari noong gabing nasaksihan namin
ang kabrutalan ni Vixen. Mabuti na lang at nagawa naming makalabas ng kwartong iyon
bago pa dumating ang mga pulis na tumingin sa pinangyarihan ng krimen.

Ang ipinagtaka ko lang ay paanong nangyaring kusang kumalas ang mga lubid na
nakatali sa amin, thirty minutes after Vixen's left us? Samantalang noong pilit
namin itong kinakalas ay mas lalo naman itong humihigpit. I sighed, lot of things
are really confusing me and I want an answer of every single of my questions at
isang tao lang ang makakabigay sa akin ng mga sagot na iyon and it's no other than
Vixen. I need to talk to her. I have to or else I will get insane.

"Okay class, dismiss."

Bigla akong napatingin sa harap nang marinig ang sinabi ni Sir. That fast? Or I was
just too preoccupied the whole time dahilan upang hindi ko mamalayan ang paglipas
ng oras?

"Lei Kirchhoff. We need to talk." bigla akong napalingon kay Trish nang boses niya
ang nangibabaw sa loob ng classroom pagkalabas ni Sir Gin at ng iba pa naming mga
kaklase.

"Whatever," walang ganang tugon ni Vixen or should I say Lei kay Trish.

"Don't whatever me Lei, you have a lot to explain to me."

"I don't owe you any single explanation woman. What you saw is what you saw.
Period. Nada. And I didn't even remembered to asked you came in the first place."
Lei said seriously saka tinalikuran si Trish at lumabas ng classroom.

Mabuti na lang at kaming tatlo na lang ang naiwan sa classroom dahil nagsilabasan
na rin ang iba pa naming mga kaklase.

"Anong ibig sabihin niyon?" or that was just I thought.

Sabay kaming napalingon ni Trish sa likod kung saan nanggaling ang boses since
pareho kami ni Trish na nasa gitna nakaupo, at doon bumungad sa amin si Sheena at
ang grupo ng pinsan niyang tinatawag na Wanton Clique.

"Its none of your business." pabalang na sagot ni Trish kay Sheena saka lumabas na
rin ng classroom. Lumingon ako kina Sheena na pare-parehong nakakunot ang mga noo
maliban na lang sa isa na blanko lang ang mukha at nang magsalita ito, I got
chilled too.

"Don't waste your time to a bitch like them Sheena, their not worthy. Tsk!" ang
malamig na boses nito ang bumasag sa namumuong katahimikan dito sa loob ng
classroom, na kaagad namang sinagot ni Sheena. "What the hell is wrong with you all
guys, really? Few months ago, we're okay, we're all fine, then months later,
everything got sucked up and no one of you dare to explain why? and I hate it, the
feeling of having no idea at all are sucks, big time!"

After saying those words, Sheena rushed out in the classroom. I sighed once again.
Sheena was right, being clueless is suck.

And I bond to know what really are going on, especially to Vixen. I need to know
everything, I have to, even if its mean trouble.

___________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON
Vixen Fifty-six: We meet again, bubwit

Lei's POV:

Pagkalabas ko ng classroom ay napagpasyahan kong tumungo muna sa cafeteria to grab

some foods since tanging kape pa lamang ang laman ng sikmura ko.

On my way there ay biglang kumunot ang noo ko nang mapansin kong kanina pa
nakasunod sa akin ang dalawang batang I think ay nasa mga limang taong gulang na.

Kaya imbes na diretsuhin ko ang hallway papuntang cafeteria, I decided to take the
path patungong garden kung saan iikutin ko pa ang isang building bago ako
makakarating sa caf just to make sure kung ako nga ba ang sinusundan ng dalawang
ito. At nang makita kong patuloy pa rin silang nakasunod sa akin, I stopped and
face them both.

"Why are you following me?" diretso kong tanong sa kanilang dalawa.

"We're not." napataas ang kilay ko nang magsalita ang lalaki.

"Really huh? You think you can fool me?" I crossed my arms at sumandal sa wall ng
building.

"Whatever."

"Hey, that's my line!" I hissed. "And wait, you two looks familiar," dagdag ko pa
nang mapansing pamilyar sa akin ang mga itsura nila and I can say that they're
twins dahil magkamukha sila.

"I knew it was you ate Light!" the girl exclaimed na nagpakunot ng noo ko.

"How come you knew me?"

"Cause, you happened to introduced yourself to us way back then," sagot naman ng
lalaki.
"When?"

"Nakalimutan mo na po ate Light? You helped us remember? You saved us from those
goons few months ago," the girl said while there's a glint of hope in her eyes.
Ganoon ba kabig deal sa kanya ang maalala ko kung saan ko sila nakita at kailan?

Well, kasasabi ko lang kanina na pamilyar sila. Hmmm, let me think.. Saved them few
months ago?

"'Di ba po may nakita pa nga tayong mga weird things noon doon sa kubo na tinaguan
natin?" paalala pa nito nang mapansin siguro niyang pilit ko silang inaalala.

And when I heard the words weird things, memories flashes into my mind. Oh yes!
Those weapon that I almost forgot!

Tiningnan ko silang dalawa ng maigi. "Kenyha and Kenjhie, right?" paniniguro ko na

ikinaliwanag ng mukha ng batang babae samantalang ang lalaki naman ay akala mo kung
sinong siga na nakasandal sa wall habang naka-crossed arm. No doubt, sila nga iyon.

"You remember us? yes!" masayang hiyaw ni Kenyha. "Isn't it amazing kuya? She
remembered us!" kapagkuwan ay baling niya sa kapatid niya.

"Yeah, yeah right. Whatever, now happy?" walang ganang turan ni Kenjhie pero
makikita naman sa mga mata nito ang kakaibang kislap. Napailing-iling na lang ako,
what a cold but caring brother.

"So, we meet again, bubwit."

Rude's POV:
Bigla kaming napalingon sa pinto ng headquarter nang bigla itong bumukas.

"Rude! You've gotta help me!" bungad ni ate Ayana pagkapasok niya habang ako ay
walang ganang nakatingin lang sa kanya.

"Bakit po ate? Anong problema?" tanong sa kanya ni Evan.

"The twins are missing."

"Again!" sabay na reaksyon nina Harry at Evan. Samantalang kaming tatlo naman nina
Alex at Carl ay biglang naging alerto.

"Don't tell me, nakapasok na naman sila rito sa university?" komento ni Harry.

"I don't know..." mahinang tugon ni ate saka nanghihinang umupo sa couch. "My
twins, my poor babies," she muttered helplessly.

"Let's go." turan ko sabay tayo. Alam na nila ang ibig kong sabihin.

"Sasama ako," wika ni ate.

Hindi na ako umangal pa kaya't sabay-sabay na kaming lumabas ng headquarter upang

hanapin ang kambal na may posibilidad na hawak na nila sa mga oras na ito.
Lei's POV:

"So, what are you doing here, anyway?" tanong ko sa kanila nang makapag-settle na
kami sa isang lamesa na nasa bandang sulok ng cafeteria.

Isinama ko na lang sila rito since bigla ring nagreklamo ng pagkagutom si Kenyha.

"We're with Mom." simpleng tugon ni Kenjhie habang sumusubo ng inorder niyang
pagkain na binayaran ko syempre.

"Your Mom? So where she is?" I asked again.

"She's in the office."

"Alam ba niyang nandito kayo?"

Mula sa plato ay biglang umangat ang mukha ni Kenyha at nanlalaki ang mga matang
nagsalita. "Naku, lagot. Hindi niya po alam!"

"Damn.." bigla naman akong napabaling kay Kenjhie nang marinig ko siyang mahinang
nagmura, is this kids are really real? Makaasta parang mas matanda pa sa akin eh.

I sighed. "Okay, ganito na lang. You finish your foods then sasamahan ko na lang
kayong bumalik sa opisina mamaya." I said pero biglang umiling-iling si Kenjhie at
bakas sa mukha niya ang pagkatakot.

"Can't wait that time, ate. They're here." kumunot ang noo ko sa tinuran ni Kenjhie
at mas lalo pa akong naguluhan nang mahagya itong yumuko at ganoon din ang pinagawa
niya kay Kenyha.

"What do you mean? Hey, whats wrong?"

"They're here, the goons... pretending as a student." mahinang anas ni Kenjhie

habang bahagyang tinatakpan si Kenyha sa pamamagitan ng pagyakap. At nang tinignan
ko si Kenyha, ganoon na lamang ang pagtagis ng mga bagang ko nang makita itong
nanginginig. They're scared, obviously.

I take a deep breathe saka pinakiramdaman ang paligid. Bakit nga ba ngayon ko lang
ito napansin? Nakakapagtaka ngang marami nang estudyante ang nandito, to think na
class hour pa lamang.

"Fuck!" I cussed when I feel their presences scattered everywhere. Doon ko lang
napagtanto na ang mga goons na tinutukoy ng kambal ay ang mga tauhan pala ni Damon,
ang leader ng organisasyong Damon Skull.

And with the thoughts of Damon's men are here, my blood boiled into its highest
degree.

Bigla akong tumayo na siyang naging hudyat nila upang magsitayuan din, at sa isang
iglap ay pinalilibutan na nila kami.

Bahagya akong napalingon sa kambal nang mahigpit na pumulupot sa magkabila kong

binti ang mga braso nila. I patted their heads to assured them na hindi ko sila
pababayaan. I knew that they understand my gesture, they maybe just a little kids
but I know that their genius enough to understand me.

"Miss, pasensya na kung naabala ka ng dalawang ito. Napakakulit talaga ng mga

batang ito, takasan ba naman kami." iling-iling na turan ng isang lalaking siguro
ay siyang tumatayong leader nila habang unti-unting lumalapit sa amin and yeah,
what a great actor he is, but too bad, they can't fool me.
"Back off, asshole. You think you can fool me?" I said coldly and sternly, with
that, a devilish grinned slowly appeared on his lips.

"Miss, kung ako sayo at ibibigay ko na lang ang mga bata, kesa naman ipahamak ko
ang sarili ko dahil lamang sa mga batang nakilala ko lang sa tabi-tabi."

"Too bad, I'm not you," I mocked that made him mad.

"Matigas ka babae at nagkataong mababa lang ang pasensya ko. Ngayon, tingnan natin
kung hanggang saan ang tapang mo." may ginawa siyang hand signal na siyang
nagpaalerto sa akin.

Lihim kong pinalibot ang paningin ko sa kabuuan ng cafeteria, trying to find a spot
to escape. Mahigit bente ang nanditong mga tauhan ng Damon Skull, kahit alam kong
kaya ko silang labanan at isa-isang patayin ay hindi ko pwedeng gawin. Oo, alam
kong brutal ako pero ang ipakita sa mga batang ito ang kabrutalan ko ay hindi na
makatarungan.

Mahigpit kong hinawakan ang mga braso ng kambal na mahigpit na nakapulupot sa mga
binti ko saka ito bahagyang kinalas kapagkuwan ay tiningnan sila ng makahulugan.

Nang sabay-sabay na lumapit sa amin ang lima sa kanila, agad kong tinulak ang
kambal papasok sa ilalim ng lamesa, I signal Kenjhie na takpan ang mga mata ng
kapatid niya and be alert na agad naman niyang sinunod.

Mukhang mapapalaban talaga ako nito ah. I sighed, hindi na baleng makita ni Kenjhie
ang mga gagawin ko, 'wag lang si Kenyha. She's too innocent to witness such things
while Kenjhie, I have this feeling na kahit papaano ay mulat na ang mga mata niya
sa kasakiman ng mundo.

At nang tuluyan ng makalapit sa akin ang ilan sa kanila, I immediately kicked their
balls off na nagpapilipit sa kanila sa sakit, partida nakaheels pa ako.
Then, sunod-sunod ko namang pinaulanan ng suntok ang isa pang lumapit sa akin at
balak na hawakan sana ako and then, I kicked his balls too for the last hit.

Suntok, sipa at ilag lang ang paulit-ulit kong ginagawa habang sinisiguro na walang
ni isa sa kanila ang makakalapit sa kambal.

Bahagya kong sinilip ang kambal to checked them at nang muli akong humarap sa
kalaban ko ay ganoon na lang ang pagdaing ko ng sabay akong matamaan sa sikmura at
likod at nasundan pa ng pagsipa nang isa sa kanila sa akin sa hita dahilan para
mawalan ako ng balanse at matumba.

Sheena's POV:

Biglang kumunot ang noo ko nang makita ko sina Rude na seryusong naglalakad sa
hallway kasama si ate Ayana.

"May problema ba?" tanong ko sa kanila nang makalapit na sila sa bench na

kinauupuan ko.

"Yeah, nawawala na naman ang kambal," sagot sa akin ni Carl.

"Paano--" naputol ang anumang itatanong ko sana nang may dalawang lalaki na mukhang
freshmen ang lumapit sa amin at pareho pang hinihingal.

"Anong nangyari sa inyo?" tanong dito ni Harry.

"N-nagkakagulo po sa c-caf.." habol ang hiningang sagot ng isa.

"Anong ibig mong sabihin?" kunot-noo namang tanong ni Carl dito.

"K-kuan po... M-may grupo po ng mga l-lalaki roon na m-may pilit na kinukuhang mga
b-bata--"

"Fuck!" hindi na natuloy ng lalaki ang kanyang sasabihin nang bigla na lamang
magmura si Rude sabay takbo papunta sigurong caf.

"Hey, dude! Wait up!" sigaw ni Harry saka sumunod kay Rude, gano'n din sina Alex,
Carl at Evan. Nagkatinginan na lamang kami ni ate Ayana at ganoon na lamang ang
panlalaki ng mga mata namin ng ma-realized ang sinabi ng mga lalaki.

"My babies!" ate Ayana exclaimed saka walang pasabing tumakbo rin patungong caf.

"Sige, salamat sa inyo." baling ko saglit sa mga lalaking hindi pa tuluyang

nakakabawi sa tamang paghinga saka ako sumunod kina ate Ayana sa caf.

________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-seven: Knowing Her Alas!

Carl's POV:

Pagdating namin sa caf ay bigla kaming natigilan sa nadatnan namin. Napakagulo na

ng cafeteria at sa bandang kaliwa ay doon namin nakita ang isang babae na
pinapalibutan ng mahigit sampung estudyante.

At gano'n na lang ang pagkagulat namin nang in just a snap ay sabay-sabay na

bumulagta sa sahig ang mga nakapalibot sa kanya dahilan upang makita namin ng
maayos ang kabuuan niya.

"Its Lei..." I heard Evan muttered. He's right, ang babaeng nakatayo ngayon sa
bandang sulok ng caf ay walang iba kundi si Lei.

Medyo may kalayuan ang entrance ng caf sa kinaroroonan niya kaya siguro hindi niya
kami napansin at wala ring ni isa sa amin ang nangahas na lumikha ng ingay.
Nakamasid lang kami kay Lei habang pinapasadahan niya ng tingin ang mga nakabulagta
sa sahig hanggang sa tumigil ang kanyang paningin sa isang lalaking nagpupumilit
tumayo. Hanggang sa tuluyan nang makatayo ang lalaking iyon ay patuloy niya pa rin
itong sinusundan ng tingin, pagkatayo ay bigla na lang kumaripas ng takbo ang
lalaki kahit na paika-ika ito ngunit bago pa ito tuluyang makalabas ng caf ay may
ibinato rito si Lei na nagpadaing dito ngunit gayunpaman ay patuloy pa rin ito sa
pagtakbo hanggang sa makalayo na nga ito.

"Tsk! Pathetic!" Lei hissed saka marahas na tinanggal niya sa mukha ang suot na
salamin. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang hawak niyang latigo na may bahid
na dugo. Yan ba ang ginamit niya kanina kaya't sabay-sabay na natumba ang
nakapalibot sa kanya? I think so.

"You can come out now." Lei said na nagpataka sa amin. Sino ang tinutukoy niya?
Kami ba? Bago pa kami makakomento ay may dalawang bata ang biglang lumabas mula sa
ilalim ng lamesa kung saan malapit lang sa kinatatayuan ni Lei.

At ganoon na lamang ang pagkabigla ko nang makilala ang mga batang iyon. Its them!

Lei's POV:
Bago pa ako tuluyan mabugbog at magalusan ng mga gagong ito, pikit mata kong
hinubad ang suot kong sinturon. Ito na lang ang tanging paraan ko upang mapadali
ang kagaguhang ito.

Pagkahubad ko ay agad kong pinindot ang nag-iisang button na nasa dulo nito dahilan
upang lumabas sa magkabilang edge ng sinturon ang manipis at napakatalas na blade.
Ang blade nito ay nilagyan ko ng lason na siyang papatay sa mga matatamaan nito
once na makapasok ang lasong iyon sa nerve cell nila. At ang time duration? It's
just between 30s-1min, depende kung gaano kabilis makarating sa mga vital parts ng
biktima ang lason.

Umayos ako ng tayo at doon ko lang napagtanto na pinapalibutan na pala nila ako,
pero imbes na kabahan ay napangisi ako, the closer the easier to hit.

Kaya naman ay hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon, I position myself saka mabilis
na umikot habang pinapatama ko sa mga nakapalibot sa akin ang sinturon kong
nagmistulang latigo. And in just a single moment, they're all down.

I harshly sighed kapagkuwan ay inilibot ko ang paningin when I feel a different

kind of presence, pero bago pa mapunta sa gawi ng pinagmulan ng mga presensyang
iyon ang mga mata ko, biglang naagaw ang atensyon ko nang may napansin akong isang
lalaking nagpupumilit na tumayo. I smirked, akalain mo 'yon, buhay pa pala ang
isang ito. When he successfully got his balance back, he immediately run his ass
off, pero bago pa siya tuluyang màkalabas ng caf, ibinato ko sa kanya ang isang
bagay na siyang magiging daan ko upang madali kong matunton ang kuta ng damonyong
iyon.

Pagkatapos ay pinalabas ko na ang kambal mula sa pinagtataguan nila.

"Ate Li--"

"Oh my God!" sabay-sabay kaming napalingon ng kambal sa pinanggalingan ng boses, at

doon bumungad sa amin ang limang lalaki at dalawang babae. So, it was them huh.
Sheena's POV:

Pagdating namin ni ate Ayana sa caf ay sabay kaming napasinghap sa nadatnan. Lots
of unconscious body are scattered everywhere inside the caf!

"Oh my God!" hiyaw ni ate Ayana dahilan upang mapalingon sa gawi namin ang tatlong
nanatiling nakatayo sa loob, at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang
makilala kung sino ang mga iyon.

"My babies!" ate Ayana exclaimed saka patakbong lumapit sa kinaroroonan ng kambal
at ni Lei. Yes, sina Lei at ang kambal ang nandoon.

"Mommy!" kaagad namang sinalubong ni Kenyha si ate Ayana habang si Kenjhie naman ay
nakasunod lang sa kapatid niya, samantalang si Lei ay nandoon pa rin sa
kinatatayuan at nakatingin lamang sa mag-ina.

Nag-aalangan man ay lumapit pa rin ako kina ate Ayana at ramdam ko rin ang pagsunod
nila Carl sa akin.

"What happened baby, are you both alright?" rinig kong tanong ni ate sa kambal.

"Yes po Mommy, we're fine, ate Light saved us again, right Kuya?" kaagad na sagot
ni Kenyha na tinanguan lang ni Kenjhie. Pero sino si Light?

"Light?" kunot-noong turan ni ate.

"Yeah Mom, there she is." Kenjhie said sabay turo kay Lei na nagpataka sa akin,
paanong naging Light ang Lei?
"Ikaw si Light? Ang laging bukam-bibig ni Kenyha na siyang nagligtas sa kanila
noon?" tanong ni ate kay Lei.

"State the obvious, Mom?" Kenjhie asked or should I say, stated boredly na
ikinailing-iling ni ate.

"Sabi ko nga." sabi niya kapagkuwan ay lumapit kay Lei. "Thank you. Maraming
salamat sa pagligtas sa mga anak ko. Noong una ay hindi namin nagawang magpasalamat
dahil bigla ka na lang naw--"

"It was nothing. Nevermind it," putol ni Lei sa sasabihin pa sana ni ate.

"No. I want to mind it, and I know thanking you is never be enough. Please, hayaan
mo ang pamilya naming pasalamatan ka sa paraang alam namin."

"Whatever," Lei's stated in defeat.

"Hey! That's my line!" biglang singit ni Kenjhie sa kanila.

"Really?" nakataas ang kilay na baling ni Lei rito. Ngayon ko lang napansin na wala
na palang suot na salamin si Lei at may mangilan-ngilan din siyang pasa sa pisngi
at mga braso, idagdag pa ang mga mantsa ng dugo na dumikit sa uniform niya.

Teka lang, siya lang ba ang nagpatumba sa mga estudyanteng ito? I really wonder.

"Oh yeah!" muli akong napalingon kay Kenjhie nang tumaas ang boses nito habang
nakikipagtalo kay Lei.

Nagkatinginan kaming lahat nila ate at Rude na bakas sa mga mukha namin ang
pagkagulat. Ito kasi ang unang pagkakataon na tumaas ang boses at nakipagtalo ng
ganito si Kenjhie. He never did that action before, he's a kind of kid na matured
na mag-isip.
"Enough, kuya! I told you, 'wag mong awayin si ate Light ko, hmp!" Kenyha habang
tinutulak palayo kay Lei ang kuya niya.

"Tsk! Whatever," Kenjhie hissed.

"Whatever my face," Lei's replied na parang nasisiyahan sa pakikipagsagutan kay

Kenjhie.

"You--"

"Stop it, Kenjhie. That's enough." putol ni ate kay Kenjhie. "I'm sorry about
that." baling ni ate kay Lei kapagkuwan na ikinibit-balikat lang ng huli.

"By the way, I'm Ayana. Ayana Rhena Aragon."

"You're who?"

______________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-eight: Takin' the chances

Lei's POV:

"You're who?" muli akong napatingin sa ina ng kambal nang ipakilala niya ang sarili
niya sa akin.

"Psh! are you deaf? Mom said, she's Ayana Rhena Arfeudson-Aragon," turan ni Kenjhie
na talagang diniinan ang pangalan ng nanay niya.
I rolled my eyes heavenwards. "Hindi ikaw ang tinatanong ko bubwit, 'wag kang
epal," mataray kong sagot sa kanya.

"Whatever," he muttered sabay crossed arm.

"Yeah right, whatever."

Sasagot pa sana sa akin si Kenjhie when someone faked a cough. Sabay kaming
napalingon ni Kenjhie sa pinagmulan ng boses at ganoon na lang ang lihim na pagtaas
ng kilay ko nang makilala kung sino iyon, hindi pa pala sila umalis?

"We need to clean this place bago pa mag-break time." Carl said habang pinapalibot
ang paningin sa kabuuan ng caf.

I shrugged then decided to leave the place since nasa mabuting kamay na naman ang
kambal, pero agad din akong napatigil nang sa paghakbang ko ay biglang sumigid sa
kabuuan ko ang sakit na hindi ko kayang indain! Bigla akong napaluhod nang sumabay
pa ang pagkirot ng likuran ko sa sakit ng sikmura ko.

Oh shit! Bakit ko ba nakalimutan na natamaan pala ako kanina sa parehong parte ng

katawan ko and I'm sure na hindi ito basta-bastang tama. I can feel the pain
traveling through my nerves everytime I move a single muscle!

"Oh my God! Are you al--"

Hindi ko na narinig pa ang sinasabi ni Ayana nang bigla na lang lumabo ang paningin
ko, then little did I know, darkness take my consciousness away.
Sheena's POV:

Sabay kaming napasinghap ni ate Ayana nang bigla na lang natumba si Lei at nawalan
ng malay!

"Ate Light!" sabay na tawag ng kambal dito saka agad itong nilapitan.

"Dalhin natin siya sa clinic, boys, buhatin niyo si Light bilis!" turan ni Ate
habang nakatingin kina Rude.

Lalapit na sana si Alex kay Lei para siguro buhatin when suddenly Rude stopped him.

"Ako nang bahala, you four will clean this mess." Rude commanded and as their
leader, wala nang nagawa sila Alex kundi ang sundin ito.

Nang makita ni Rude ang pagtango ni Alex kasabay ang pagkuha nito sa cellphone mula
sa bulsa, para siguro tawagan ang mga underlings na maaaring tumulong sa kanila, ay
kaagad na nilapitan nito ang walang malay na si Lei kapagkuwan ay binuhat ito at
walang imik na lumabas ng caf. Agad namang sumunod ang kambal dito kaya sumunod na
rin kami ni ate Ayana at iniwan sina Alex na tsini-check ang mga pulso ng mga
estudyanteng walang malay.

Alex POV:

"They're all dead..." Carl said pagkatapos naming i-checked ang mga pulso nila,
saktong dumating ang mga underlings na tinawagan ko kanina para sana dalhin ang mga
ito sa ospital pero mukhang sa morge ang diretso ng mga ito.

"Yeah, pero paano? I mean, si Lei ba talaga ang may kagagawan nito? Parang
napakaimposible naman niyon, to think na mga tauhan pala ang mga ito ni Damon na
nagpapanggap lang na estudyante." komento naman ni Harry habang isa-isang
pinapasadahan ng tingin ang mga walang buhay na katawan ng mga miyembro ng Damon
Skull.
 Napaisip ako sa sinabi ni Harry. Imposible nga pero parang hindi rin imposible.
Noon pa man ay may kakaiba na akong nararamdaman sa aura ni Lei na pilit niyang
tinatago ngunit ngayon ay parang hinahayaan na niya itong lumabas. Kapansin-pansin
din ang pagbabago niya, she looked fiercer even more.

"Ipa-autopsy na lang natin ang mga iyan bago tayo mag-conclude," sabi ko na lang.
"Alamin na muna natin ang dahilan ng pagkamatay ng mga iyan." dagdag ko pa na
sinang-ayunan naman nila, though I already have a hint kung ano iyon but just like
I said, I don't wanna jump into conclusion without enough proofs.

"Sige, dalhin na ang mga iyan." utos ko sa mga underlings namin na agad naman
nilang sinunod habang ang iba naman ay sinisimulan nang ayusin ang mga nasirang
gamit.

Sheena's POV:

"How is she, Doc?" kaagad na tanong ni ate sa resident doktor ng school nang
lumabas ito mula sa isang cubicle kung saan nito tiningnan ang kalagayan ni Lei.

"She's fine now but I'm afraid na hindi muna siya basta-basta makakakilos for less
than two weeks since masyadong nabugbog ang likod niya, mabuti na lang at hindi
nagkaroon ng fracture ang spinal cord niya dahil kapag nagkataon ay magiging
delikado ang buhay niya at saka namamaga rin ang sikmura ng pasyente kaya she
really needs a rest from everything."

Ate Ayana heaved a sighed, halata sa mukha nito ang pagkakonsensya. "This is all my
fault, kung hindi lang sana ako nalingat sa kambal."

"I'm sorry, Mommy..." sabay kaming napalingon ni ate kay Kenyha nang magsalita ito
habang namamalisbis sa mga pisngi nito ang mga luha.

"Shhh.. Hush down baby, don't cry, wala kang kasalanan." kaagad na alo ni ate rito
habang pinupunasan ang mga luha nito.

"Pero nang dahil sa amin kung bakit nasaktan si ate Light." humihikbing turan pa
nito.

"Shhh.. Everything will be alright, ikaw na rin ang nagsabi di ba, your ate Light
is strong."

"Excuse me, Mrs. Aragon. I suggest na ilipat niyo sa hospital ang pasyente upang
maalagaan ito ng maayos at maging komportable na rin," the doctor said.

"No, hindi siya sa hospital magpapagaling."

"At saan mo siya balak dalhin?" tanong ni ate kay Rude.

"Sa bahay."

"But--"

"Mas lalong magiging delikado ang kalagayan ng babaeng iyan kapag sa hospital iyan
mananatili. I'm sure, sa mga oras na ito nakarating na kay Damon ang pangingialam
ng babaeng iyan." putol ni Rude sa sasabihin ni ate.

"Ang Damon Skull ba ang may gawa niyon sa pasyente?" tanong ng doktor.
"Unfortunately, yes."

"Kung ganoon, Rude has a point, it's better kung sa poder niyo na lamang dalhin ang
pasyente for her safety na rin," turan ng doktor. "Pupunta na lang ako sa mansyon
to check her or call me just in case," dagdag pa nito.

Doctor Anton are one of the Cranos Empire doctor, kaya hindi na nakakapagtakang
alam niya ang tungkol sa Damon Skull, ang mortal na kalaban ng Cranos Empire.

Lei's POV:

Naalimpungatan ako dahil sa sakit na nararamdaman ko. Shit! Mukhang malubha yata
ang naging tama ko mula sa mga damuhong iyon ah.

Bigla akong napabangon mula sa pagkakahiga nang sa pagmulat ko ng mga mata ko ay

isang hindi pamilyar na silid ang bumungad sa akin kasabay niyon ang pagdaing ko
dahil sa kirot na biglang sumigid sa buong katawan ko nang kumilos ako kaya agad
din akong napabalik muli sa pagkakahiga.

"Gising ka na po ate Light?" napalingon ako sa pinanggalingan ng boses at gano'n na

lamang ang pagkapanatag ng loob ko nang makitang si Kenyha ang nandoon.

"Where am I?"

"In our house po," sagot nito sa tanong ko.

"Anon--" hindi ko natuloy ang itatanong ko pa sana kay Kenyha nang biglang bumukas
ang pinto ng silid na kinaroroonan namin at mula roon ay iniluwa si Ayana.

"Thanks God you're awake!" she exclaimed pagkakita sa akin.

"Yeah, why I am here in the first place?" diretso kong tanong kay Ayana.

"You passed out, remember?"

"Yeah, I remember, pero bakit dito niyo ako dinala instead in the hospital?"

"Oh, silly. Of course, we wanna take care of you," agad niyang sagot. "And we don't
wanna take a risk." dagdag pa niya na nagpakunot ng noo ko.

"What do you mean by that?"

"You see--ahm, let talk about it some other time."

"No. I wanna know it now at saka, ano bang kailangang ng mga taong iyon sa mga anak
mo at pilit nila itong kinukuha?" seryuso kong tanong sa kanya.

"I'm sorry, but I can't tell you the reason why. It's too confidential."

"Is that so. Okay then, I better get going," malamig ang boses kong turan sa kanya.
What the use of staying here kung wala naman akong mapapala rito? I have a lot of
things need to do.

"No, please.. Hindi ka pa masyadong magaling, and taking care of you is the least
that we can do. Isipin mo na lang na its our way of saying thanks for all the
things you've done for my twins.''

"You wanna thanks me? Then, I want you to tell me kung anong kailangan ng Damon
Skull sa kambal mo. Sa ganyang paraan mo lang ako mapapasalamatan Mrs. Aragon."
seryuso at mariin kong pahayag habang diretsong nakatingin sa mga mata niya at
hindi alintana ang presensya ni Kenyha na tahimik lamang na nakikinig sa amin.

Kung sa ganitong paraan ko malalaman ang mga sagot sa mga katanungan ko, then be
it. I'm willing to grab the chances, takin' it in any way possible.

"How did you know about them?" bakas sa mukha nito ang pagkagulat sa narinig.

"It doesn't matter how, Mrs. Aragon. Now, I want you to tell me why?"

"Okay then, I guess I have no choice but not now. Let's talk about that matter
later, over dinner with the others. For the meantime, take a rest first and take
this this medicine that I brought, it's for your swelling tummy." she said sabay
abot sa akin ng isang tableta at isang baso ng tubig.

"Rest, I've gotta go, ipapasundo na lang kita mamaya." pagkasabi niya niyon ay
kaagad na siyang lumabas ng silid kasama si Kenyha. Napabuntong-hininga na lamang
ako. Can't wait the dinner time to come.

I've just got to know. I have to. For the sake of my next step.

_____________________________
-typos&errors

#Gusto ko sanang pahabain ang bawat chappy, yung tipong 2k+ ang word count kaya
lang nakakastress ang bagal ng response ng cp ko kapag lumagpas na ng 1k kaya ayan,
ang iiksi ng update ko :3

Anyway, thanks a bunch sa inyong patuloy na sumusuporta't umaabang sa update nito.

It's really means a lot to me.^^
Sana maishare niyo rin ito sa mga friends niyong wattpader.XD

XOXO

FAIRY SYLVEON

Vixen Fifty-nine: Getting Closer

Lei's POV:

Mula sa pagkakatitig sa kisame ay napabaling ako sa pinto ng silid na kinaroroonan

ko nang maramdaman kong bumukas ito.

Doon ay nakita ko ang isang lalaki na I guess ay naglalaro sa early twenties ang
edad, that look like a butler to me na pumasok at may tulak-tulak na wheelchair.

"Good evening younglady, the name is Lucario and they called me butler Lucario. I
just want to inform you that the table for dinner are now ready. Empress Ayana
wants you there, but if you can't able to--"

"Yes. I will go." putol ko sa kung ano pa sanang sasabihin nito. Iyan nga ang
kanina ko pa hinihintay eh, ang tawagin ako.

"Okay then, let me help you go down there." he offered saka ako inalalayang
bumangon at isinakay sa wheelchair na dala niya. Gustuhin ko mang maglakad na lang
ay hindi ko magawa, the pain in my back and stomach are too unbearable to the point
that I can't move freely.

Damn this shit! I look like a piece of useless creature. I sighed. Kailangan ko
nang gumaling as soon as possible, if only I have a fast healing medicine but too
bad, tanging mga lason at antidote lang ang meron ako sa laboratory ko.

Sakay nang elavator ay bumaba kami ni butler Lucario, at doon ko lang din nalaman
na nasa 3rd floor pala naroroon ang silid na pinahingahan ko kanina at ngayon ay
pababa kami sa ground floor na I think nandoon ang dining room.

Pagkalabas namin ng elavator ay pasimple kong inilibot ang paningin ko sa lugar na

dinadaanan namin habang tahimik lang si butler Luc na tinatulak ako. This mansion
are quite huge, no doubt that they have the power and wealth. But wait, if this
mansion is the home of the twins, then it means that we are on the same village
where my family lives too! Whatta small world, indeed. I sighed once again at agad
na napalingon sa tumikhim.

Hindi ko man lang napansin na nandito na pala kami sa dining.

"You're spacing out po, ate Light. Are you okay po?" si Kenyha ang unang bumasag sa
namumuong katahimikan sa loob ng dining when she asked me.

"Yeah, I'm fine," simple kong tugon sa kanya.

"You sure? Baka hindi mo pa kayang gumalaw?" napalingon ako kay Ayana nang siya
naman ang magsalita.

"No, I'm fine. Don't mind me, may iniisip lang ako."

"Is that so. By the way, this man beside me is my husband and the twins father,
Leo. While that is my brother, Rude, my cousin, Sheena and the rest of them are my
brother's gangmate and friends, Carl, Alex, Harry and Evan and that man behind you
is butler Lucario, the head butler whose taking care of this mansion whenever we're
not around," pakilala niya sa lahat nang nasa dining table. Hindi na ako nagulat
nang makita sila Sheena rito. Noong malaman ko na nakakabit sa pangalan ni Ayana
ang apelyidong Arfeudson, I somehow thought na they are related and I guess, I was
right.
"Nice to meet you." sabi ko na lang since mukhang hindi naman siguro nasabi nina
Sheena kay Ayana na magkakakilala na kami.

Mula sa wheelchair ay inalalayan ulit ako ni butler Luc sa paglipat sa isa sa mga
upuan na nasa dining table habang tahimik lang naman silang nakamasid sa amin.

Nang makaayos na ako ng upo ay kaagad na nagsalita ang asawa ni Ayana na si Leo.

"Feel at home, younglady. Feel free to feed yourself." he said with an authority on
his voice at tanging tango lamang ang isinagot ko. Hindi sa naiintimidate ako sa
kanya kaya hindi ako makapagsalita, sadyang hindi ko lang talaga gusto ang mga
pagkaing nakahain.

A different kinds of cuisine and pasta that really are not my taste, plus the fact
that they are all made by seafoods. For hell sake hindi ako kumakain ng seafoods
maliban sa isda and unfortunately, walang isda sa pagpipilian. Lihim akong
napabuntong-hininga, how can I eat such foods?

Mula sa pagmumuni-muni ko ay bigla akong napatingin sa plato ko nang may maglagay

doon ng pagkain, a chicken nuggets to be exact saka dinagdagan niya ito ng kanin at
sauce.

Pansin ko na natigilan silang lahat sa nasaksihan, I don't know why pero ang
tanging nagawa ko lang ay ang titigan ang seryuso niyang mukha habang kinakain ang
pagkain niya.

Siguro ay naramdaman niya ang mga titig ko sa kanya kaya lumingon siya sa akin
kapagkuwan ay bumaba ang paningin niya sa plato ko kung saan naroroon ang mga
pagkain na inilagay niya. Hindi naman nakaligtas sa mga mata ko ang pagdaan ng
lungkot sa mga mata niya nang makitang wala pa itong bawas.

"You don't like it po?" tanong niya sa mababang boses.

"H-huh?" I can't help but to stammered when I heard his voice. Nawala na ang angas
niyon at napalitan nang hindi ko maipaliwanag na emosyon. Is he sad? But why?

"That?" turan niya sabay turo sa nuggets. "You don't like it po? You see, that's my
favorite and I want you to have a taste on it so that it'll be you're favorite too,
but if you--"

"Ito naman, tampo agad?" I slightly laughed saka agad pinigilan ang kamay nitong
kukunin sana ang nuggets sa plato ko. Kenjhie is still a kid after all.

"You mean, you like it too po?" at himalang gumagamit na siya ng po ah.

"Yes, of course! This is one of my favorite too," kaagad kong tugon sa kanya, 'and
you just save my ass bubwit,' dagdag ko pa sa isip ko.

"Wow! Really po!" he sounds so amused and happy, nawala na rin ang kakaibang
emosyon sa mga mata niya na nakita ko kanina.

Nakangiting tumango ako sa kanya saka sumubo ng nuggets.

Magsasalita na sana ulit si Kenjhie nang biglang may tumikhim dahilan para
mapalingon kami rito. Ganoon na lang ang lihim na pagkagat ko sa pang-ibabang labi
ko nang maalalang may kasama nga pa pala kami. Bakit ba kasi nawala sa isip ko ang
presensya nila?

"Sorry to interrupt you both, but I just can wait any longer to discuss about this
matter," Leo said na nagpaseryuso sa akin. Oo nga pala, I have to know the reason
why.

"Pero bago iyon, butler Lucario, please take Kenjhie and Kenyha to their room. We
have some important matter to discuss na hindi pwede sa mga bata." baling nito kay
butler Luc na agad namang sinunod ng huli.

Nang makalabas na ang mga ito sa dining

ay saka palang muling nagsalita si Leo.

"My wife told me na may nalalaman ka sa Damon Skull, care to share it with us, Ms.
Light?" he said directly to me na nagpataas ng kaliwang kilay ko.

"Why should I? And by the way, called me Lei, only certain people can called me
that way."

"If you said so, then Lei it is. And about this Damon--"

"I'm not gonna spell a single word hangga't hindi niyo sinasabi sa akin ang dahilan
kung bakit nila pilit na kinukuha ang kambal," putol ko sa anumang sasabihin pa
nito.

"It's too confidential, younglady. We can't tell you."

"Okay then, I'm not gonna tell you what I knew either. Fair and square eh."

"No, younglady. You've got to tell us what do you know or else, you're life will be
in danger."

Payak akong natawa sa narinig. "Matagal nang nasa panganib ang buhay ko, Mr Aragon.
There's nothing new about that."

"Nonsense! Walang patutunguhan ang usapang ito, pero 'wag mong sabihing hindi ka
namin binalaan, younglady."
I shrugged. "Yeah, you're right. Wala nga itong patutunguhan, but a piece of advice
too Mr. Aragon, keep your eyes on your heart, it's in danger too."

Kahit nahihirapan at masakit ang katawan ko ay pinilit ko pa ring tumayo at

naglakad palabas ng dining saka ko tinunton ang daan palabas ng mansion.

Akala ko ay mapapadali ang pagkuha ko ng impormasyon tungkol sa Damonyong iyon sa

pamamagitan nila, but I guess I was wrong. I think I have to do it in a hard way. I
sighed saka nagpatuloy sa paglakad habang patuloy ko pa ring iniinda ang sakit ng
katawan ko.

__________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty: Tracking Down

Lei's POV:

Diretso lang ako sa paglalakad hanggang sa makita ko ang isang malaking double door
na tiyak kong ito na ang main door ng mansyon. Tuloy-tuloy lang ako patungo roon
ngunit bigla akong napahinto nang may biglang tumawag sa pangalan ko.

Nang lingunin ko ito ay napagtanto kong it was the twins na tumatakbong papalapit
sa akin.

"Aalis ka na po?" Kenyha asked na may bahid na lungkot ang mga mata. Tumango lang
ako sa kanya bilang sagot.

"Why? Ayaw niyo po ba rito sa amin?"

"No, its not what you think it is. It's just that, I have a lot of things need to
do kaya I can't stay here any longer," kaagad kong sagot kay Kenyha.

"Tsk! Stop that sis. You can't force someone if she doesn't want to in the first
place." napalingon ako kay Kenjhie nang magsalita siya. Bumalik na rin ang angas ng
boses nito na napakalayo sa inakto niya sa dining kanina.

Napabuntong hininga na lang ako saka bumaling kay butler Luc na tahimik lang na
nakamasid sa amin. "Butler Luc, can I asked you a favor?"

"Anything Ms. Light. What it is?" he replied.

"Please take care of the twins and also, keep your eyes on Mrs. Aragon, she's the
one who's really in danger here," seryuso kong turan sa kanya.

"What do you mean?" nakakunot niyang turan.

I just shrugged. "Gotta go, later..." imbes na sagutin ito ay tinalikuran ko na

sila at tuluyan nang lumabas. Narinig ko pa ang pagtawag ni butler Luc sa pangalan
ko pero hindi ko na ito pinansin. Pagdating ko sa gate ay kaagad naman akong
pinagbuksan ng guard nang walang tanong-tanong kaya kaagad din akong nakalabas.

I sighed saka tinungo ang daan patungo sa bahay namin. Isang street lang naman ang
layo nito mula sa mansyon ng mga Arfeudson kaya ayos lang kung lalakarin ko though
pilit ko pa ring iniinda ang sakit ng katawan ko.

Sheena's POV:
Tahimik lang kaming nakikinig sa kanila ni Kuya Leo at Lei habang nag-uusap sila
when suddenly Lei walk out na halatang iniinda lamang ang sakit sa katawan habang
lumalakad.

Wala kaming ibang nagawa kundi ang sundan na lamang ito ng tingin habang papalabas
ng dining.

"What now?" Ate Ayana broke the silence.

"What does she mean?" Kuya Leo asked to no one.

"Ano pong ibig niyong sabihin?" Carl asked na halatang naguguluhan din.

"On her words, 'your heart is in danger'?"

"Isa lang ang masasabi ko, that Lei girl knows a lot," ate Ayana stated.

Kuya Leo heaved a sighed saka kami isa-isang tiningnan. "'Di ba, your on the same
school with her?" he asked.

"Yes, and we're classmate too." si Alex na ang sumagot kay kuya Leo.

"Great! Now, I want you to keep your eyes on her. We have to know kung ano ang
nalalaman niya tungkol sa Damon Skull at kailangan din nating siguraduhin kung
kakampi nga ba o kalaban ang babaeng iyon."
"No! Ate Light is not a foe!" bigla kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses.

"Kenjhie, what are you doing here?" ate Ayana asked him.

"Siguro dahil sa inyo kung bakit umalis kaagad si ate Light. You guys accused her
despite of all the things she'd done to us and I hate you all for that! I hate
you!" bulyaw nito sa amin kapagkuwan ay patakbong lumabas ng dining.

"Kenjhie--" hahabulin sana ito ni ate Ayana but Kuya Leo stopped her. "Hayaan mo na
muna siya, lilipas din ang sama ng loob niyon," he said.

"Anyway, where are we again?"

"About Lei, being an ally or a foe?" Carl responds.

"Oh yes, so what do you think?

Kibit balikat lang ang tinugon nila Alex maliban kay Rude na kanina pa tahimik.
"How about you, Rude?" kuya Leo asked him na nagpaangat ng mukha niya.

He just shrugged too saka tumayo at walang imik na lumabas ng dining.

Uso yata ang walk out ngayon?

"What's his problem?" Ate Ayana asked ngunit walang sinuman sa amin ang nangahas na
sumagot.

Dahil siguradong hindi lang ako ang naguguluhan sa nangyayari kay Rude, maging sina
Carl din.

Until now, ay palaisipan pa rin sa akin ang nangyari sa relasyon nina Rude at Lei.
Its happened as fast as a blink of an eye na walang sinuman ang nakasaksi dahil na
rin sa bilis nito and it's really wondering me a lot. I sighed, saka nagpaalam na
rin sa kanila.

Lei's POV:

Tahimik at maingat ang mga kilos ko na pumasok sa mansyon namin. It's almost 12 in
the morning kaya sigurado akong mangilan-ngilan na lamang ang gising sa mga tauhan
nila Dad.

Nakahinga ako ng maluwag nang makapasok ako sa silid ko nang walang nakakapansin.

I immediately locked the door at tinungo ang cabinet kung saan naroroon ang
medicine kit kapagkuwan ay kinuha ang isang pain reliever doon at kaagad iyong
ininom.

Sandali muna akong umupo sa couch na nasa kwarto ko at hinintay na umipekto ang
gamot.

Pagkalipas nang ilang sandali ay tumungo ako sa banyo at naglinis ng katawan.

Pagkatapos ay suot ang isang pares na pajama, pumasok ako sa mini library ko saka
diretsong tumungo sa isang pader na natatakpan ng mga libro.
I arranged the book like a puzzle then suddenly, a stairway appeared from nowhere.
Kaagad akong bumaba roon at ekspertong binuksan ang mga ilaw sa loob ng silid kung
saan naroroon ang mga gamit ko. Computer monitors and system plus my different
kinds of weapon na imbento ko.

Ito ang pinagkaabalahan ko noong mga panahong hindi ako lumabas ng silid ko. Ang
buong akala nila ay nag-eemo ako noong mga panahong iyon but they are all wrong
cause those time, naghahanda na ako sa mga binabalak kong paniningil.

Umupo ako sa harap ng isang monitor at agad itong binuhay.

"Now, let's start tracking down those asshole." I whispered habang mabilis ang mga
daliri kong nagtitipa sa keyboard ng monitor.

Damon Headquarter

Damon's POV:

"And who is this girl you're talking about?" nanggagalaiti kong tanong sa tauhan
kong siyang pinadala ko sa Arfeudson University para kuhanin ang kambal ng mga
Arfeudson.

"Here, her photos boss, and if my memory serves me right, siya rin ang babaeng
umeksena sa amin noon."

Tiningnan ko ang mga larawang inabot niya sa akin at isa-isang pinag-aralan ang
bawat imaheng nandoon.
Hmmm.. I can say that this lady is quite skillful, to think na nagawa niyang
pabagsakin ang mahigit bente sa mga tauhan ko.

"Wait, boss.. Di ba, ito iyong girlfriend ng binatang Arfeudson?" bigla akong
napalingon sa isa ko pang tauhan nang magsalita ito.

"Really?"

"Yes boss."

Napangisi ako sa ideyang pumasok sa isipan ko kapagkuwan ay bumaling sa kanang

kamay kong si Carlos. "How about you Carlos? How was your daughter's doing in the
university?"

"She's doing her job great according to the plan boss, nothing to worry about her."

Mas lalong lumawak ang ngisi ko sa narinig. "Good. Very good, and I want to meet
that daughter of yours one of this days, Carlos."

"Our pleasure, boss."

"Okay, you may go now." pagtatapos ko sa usapan namin pero agad ko rin silang
pinigilan nang may maalala ako. "Wait! One more thing, if you can't get the twins
nor Ayana, then get this lady instead." turan ko sabay hagis sa kanila sa mga
larawang hawak ko.

"Copy boss," they responds in chorus.

Konti na lang, Arfeudson. Malapit ko na ring makuha at mabawi ang dapat ay sa akin.
At sisiguraduhin kong walang matitira sa iyo kahit na isang duling. Wala! Pati na
ang mga mahal mo sa buhay ay kukunin ko rin sa iyo, katulad ng pagkuha mo sa kanya
mula sa akin.

Lei's POV:

"Gotcha!" turan ko nang sa wakas ay na-locate ko rin ang kinaroroonan ng gagong

iyon. Easy as pie eh.

Those tracking device of mine is really great. Nang ihagis ko 'yon sa lalaking
hindi ko napatay sa caf noon, I know na hindi na iyon mamaalis sa katawan niya
kahit anong paligo ang gawin niya.

Impossible? Nah, the word itself says 'I'm possible' kaya expect that there's
nothing impossible kapag inbensyon ko na ang pinag-uusapan.

Now, let see kung saang kweba ito ngayon naroroon.

Ilang tipa pa sa keyboard ang ginawa ko when finally I got his exact location.

DS Corp. eh? Ang kumpanyang gumagawa ng iba't ibang application at Microsoft huh?

Hmmm.. Let see kung sino ang magiging susunod na biktima ko rito.
As I keep pressing the keyboard, a devious grinned appeared into my lips when an
idea sparked into my mind. It's goin' to be exciting.

____________________________________

-typos&errors

#realtalk
Hindi dumadaan sa draft ang mga update ko, diretso ko lang itong tinatype saka hit
published, hindi rin ito dumadaan sa proofreading kaya hindi na nakakapagtakang
maraming typos ito.

Kaya peace mga dudes! Kayo na ang bahalang mag-adjust HAHAHA!

Lablatz!
XOXO 😘

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-one:

Lei's POV:

Week flies so fast at masasabi kong totally healed na ako. Wala na ang pamamaga ng
sikmura ko at pananakit ng katawan ko though may mga pasa pa ring visible na
nagagawa namang takpan ng concealer.

Sakay ng kotse ko since naiwan ko sa school ang bike ko, ay tinahak ko ang daan
patungong school. Tiyak tatalakan na naman ako ng school's dean nito dahil nga
hindi na naman ako pumasok ng mahigit isang linggo. Well, I'm busy healing myself
up at the same time gathering infos about my foes to be. So yeah.

Mula sa daan ay bigla akong napalingon sa phone ko nang magring ito. Kinuha ko ito
at tiningnan kung sino ang caller at ganoon na lang ang pagkunot ng noo ko nang
mabasa kung sino ang tumatawag.
'Akala ko ba ay nasa Korea na ito?' tanong ko sa isipan ko kapagkuwan ay sinagot
ang tumatawag habang patuloy pa rin ako sa pagmamaneho.

"What do you want?" bungad ko rito.

"Wala man lang hello, Lighty baby?"

I rolled my eyes. "Whatever Kuya Dark, just go directly to the point. I'm currently
driving if you don't know."

He heaved a sighed before he speak again. "Fine, just wanna remind you na ngayon
ang meeting mo with the board and Dad are already there, waiting for you so that he
can formally introduce you to the staff as the new President of K Peach'S Fashion
Corp."

Bigla akong napapreno nang wala sa oras, "What?!" hindi ko makapaniwalang turan.
"Ngayon na ba iyon, akala ko ba sa makalawa pa iyon?"

"Sabi ko na nga ba eh, you forgot about it. How could you?"

"Oh, please Kuya, stop over acting. I'm on my way." sabi ko na lang para matapos na
ang usapan though, totoo naman talagang nakalimutan ko ang tungkol sa bagay na
iyon.

Masyado ko na yatang inaabala ang sarili ko sa Damonyong iyon. I sighed. Kaya

siguro ay dapat ko nang gawin at tapusin as soon as possible ang lahat ng nasa plan
list ko.
But for the meantime, let just get that freaking meeting done.

Muli kong binuhay ang makina ng sasakyan ko saka nag Uturn at tinahak ang daan
patungo sa K Peach'S.

Candice POV:

Mula sa napakataas na gusali ay muli akong napatingin sa hawak kong card at

sinigurong ito nga ang address na nakasaad sa card.

K Peach'S Fashion Corp is really famous in the country but I've never been here
kaya masyadong nakakalulang tingnan ang tayog nito. Walang-wala sa kompanya ng
parents ko.

I take a deep breathe bago pumasok sa loob ng gusali at agad na dumiretso sa

information desk at nagtanong.

"Excuse me?" kuha ko sa atensyon ng receptionist.

"Yes Ma'am, may I help you?"

"Am, can I talk to Ms. Lei Kirchhoff?"

"Lei Kirchhoff? I'm sorry Ma'am but I'm afraid that there is no Lei Kirchhoff
working here."

"Are you sure?" kunot-noo kong tanong sa kanya.

"Yes Ma'am, I'm pretty sure. I'm really sorry, I guess you've got the wrong place
Ma'am," magalang niyang turan sa akin.

Paano nangyari iyon? Ito ang lugar na nakasulat sa card na ibinigay sa akin ni Lei.

"I think so, anyway thank you." sabi ko na lang habang pekeng ngumiti rito.

"It's my pleasure Ma'am."

I heaved a sighed bago tumalikod sa information desk. Tinitigan ko ang card na

ibinigay sa akin ni Lei. Totoo kaya ang hinuha ko? Na niloloko lang ako ni Lei?

Mapakla akong napangiti. Well, I deserve it, I guess.

Aalis na sana ako nang may pamilyar na bulto akong nakita. I knew it was her!
Kaagad ko itong nilapitan at hindi nga ako nagkamali, siya nga! Si Lei!

Pero agad din akong natigilan nang mapansing maraming men in black suit ang
nakapalibot sa kanya habang may kinakausap na hindi katandaang lalaki.

Napaisip tuloy ako bigla. Bakit sinabi ng receptionist kanina na walang Lei rito eh
nandito nga siya? O baka naman hindi talaga Lei ang pangalan niya? Ugh! Its so
confusing! Why Lei is so mysterious!

Lei's POV:

Nakahinga ako ng maluwag nang sa wakas ay natapos na rin ang meeting. It's feels
like hell being infront of those business men and their formality really sucks, big
time! Idagdag mo pa itong mga hinire ni Dad para maging buntot ko. Geez, what a
pain in the ass. Tss.

Napahinto ako sa paglalakad sa may lobby when Dad stopped me and reminded me
something in a million times.

I rolled my eyes mentally. "Dad, I already get it, okay. No need to keep on
reminding me." turan ko sa kanya na medyo naiirita na.

"Just making sure you wont forget princess, this thing is quite a big deal. You
have to set an appointment to the CEO of L'Vio Fashion Line, its for the sake of
this company, K PeachS."

"Wait. Come again? What's the name of the company I have to be deal with?" tanong
ko upang siguraduhin na hindi ako nagkamali ng narinig.

"I thought you knew already about the--"

"Yes, I know, pero hindi ko na inalam ang pangalan ng kompanya, such a waste of
time." putol ko kay Dad.
"Damn princess, as a new president of the company, you've got to know every single
detail even if it doesn't matter that much."

"Whatever Dad, just answer my question para matapos na tayo, may klase pa ako."

Dad heaved a sighed. "Just check it to your secretary, may lakad din pala ako, I
can't stay any longer. Take care, princess." bigla niyang paalam sa akin sabay
halik sa noo ko saka tumalikod with his guards.

I sighed saka lalabas na rin sana ng building nang may mahagip ang mga mata ko. So,
she's finally here huh.

Napagpasyahan ko na bumalik na muna ng opisina ko pero bago iyon, inutusan ko muna

ang isa sa mga buntot ko na dalhin ang babaeng iyon sa opisina ko.

Pagkatapos ay agad ko nang tinungo ang elevator para tumungo sa opisina ko at doon
na lang hintayin ang babaeng iyon.

Candice POV:

Hinintay ko muna na matapos si Lei saka ko ito lalapitan. Umupo muna ako sa isa sa
mga visitors couch na nandoon at panaka-nakang sinusulyapan ang kinaroroonan ni Lei
to make sure na hindi siya mawawala sa paningin ko.

Habang abala ako sa pagmamasid sa paligid ay bigla akong natigilan nang may
dalawang men in black ang lumapit sa akin.

"Good day Ma'am. The President wants you in her office right now, so please, come
with us." kaagad na bungad ng isa sa kanila na nagpakunot ng noo ko. Wala sa oras
na muli akong napatingin sa kinaroroonan ni Lei kanina at gano'n na lang ang
pagbagsak ng mga balikat ko nang makitang wala na siya roon, kapagkuwan ay muli
kong ibinalik ang tingin ko sa dalawang lalaki na nasa harapan ko at doon ko lang
napagtanto na isa sila sa mga men in black na nakapalibot kay Lei kanina.

Sa pag-aakalang si Lei ang tinutukoy nilang president ay walang pag-aatubiling

sumama ako sa kanila kahit na walang kasiguraduhan ang sinasabi ng instinct ko.

__________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-two

Candice POV:

"Let's just go direct to point, anong kailangan sa iyo ng Damon Skull?"

Bigla akong napatitig kay Lei nang pagkaupo ko sa harap niya ay iyon kaagad ang
binungad niya sa akin. Ni hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataong itanong
sa kanya ang mga bagay na gumugulo sa isipan ko tungkol sa kanya at saka, paano
niya nalaman ang tungkol sa organisasyong iyon?

"How--"
"Answer me first, Ms. Lee. And I want an honest one." putol niya sa akin na
ikinalunok ko sa sarili kong laway. She's too far to the Lei I used to know in the
school. The Lei infront of me now is quite intimadating and full of authority. Ito
ba ang totoong siya?

Kung gano'n ay sobrang napakalayo sa aura niyang isang nerd. No wonder kung bakit
nagawa niyang takutin ako noon.

"Well, Ms. Lee..."

I came back to my reverie when she called me. "K-kuan.." Okay Candice, it's now or
never. You need her help after all. I heaved a sighed bago ko sinabi sa kanya ang
bawat detalye kung bakit ako hinahabol ng mga tauhan ni Damon noong muling magtagpo
ang mga landas namin. And after it all splited out from my tongue, para akong
nabunutan ng tinik sa lalamunan.

Nakahinga ako ng maluwag nang sa wakas ay may nalabasan at nasabihan na rin ako sa
lahat ng nalalaman ko but the question is, Is Lei are willing to help me out?

I hope so, dahil aminin ko man o hindi, siya lang ang nakikita kong maaaring
makatulong sa akin. I even don't know kung bakit ko nasabing siya ang makakatulong
sa akin, basta ang alam ko lang, my instinct says, she's the one and I trust my
instinct.

Lei's POV:

Seryuso lang akong nakatingin kay Candice habang nagkikwento siya sa naging buhay
niya mula nang malaman niya ang tungkol sa organisasyong Damon Skull.

"So, you want me help you eh?" napayuko siya sa naging tanong ko kapagkuwan ay puno
ng determinasyon ang mukha nitong nag-angat ng mukha.

"Yes, please... But--"

"You know that I can help you right? But the question is, can you fight?" putol ko
sa sasabihin niya.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang ginawa niyang paglunok ng sarili niyang laway,
pati na ang pagdaan ng pangamba sa mga mata niya.

"Y-yeah... A little bit.." mahina niyang tugon na may pag-aalangan pa.

"Do you think that 'little bit' is enough to defeat the Damon Skull? Ikaw na rin
ang nagsabing their quite powerful and their ninjas and assassins are too skillful
to handle. Now tell me, is that little bit were enough to defeat 'em all?"

"I... I don't know.. I admit that--"

I heaved a sighed bago ko muling pinutol ang mga sasabihin niya. "Well, I want to
see that little bit you were saying. So, I want you to come in my place tonight.
Let see what you've really got." sabi ko sabay abot sa kanya ng isang card. "That
will serve as your gatepass." dagdag ko pa at kaagad naman niya itong tinanggap.
Yushi's POV:

Bigla kong naitakip sa mukha ko ang dyaryong hawak-hawak ko nang makita ko ang
dalawang babaeng kalalabas lang ng elavator at ang isa roon ay siyang talagang
hinihintay kong bumaba dahil hindi ako makakaakyat sa taas dahil wala akong
appointment o permiso sa taong gusto kong kausapin.

And who would have thought na siya pala ang bagong presidente ng sikat na
kompanyang ito. Lalo pa tuloy na dumagdag ang kuryusidad ko tungkol sa pagkatao
niya. Just like, who really are you Vixen?

Mabilis ang mga kilos ko na sumunod kay Vixen nang makita kong lumabas siya kasama
ang isang babae sa K PeachS building, then pagkalabas na pagkalabas nila ng gusali,
the girl bid goodbye to Vixen.

Nang makaalis na ang babae ay humarap naman si Vixen sa dalawang lalaking nakablack
suit kapagkuwan ay may sinabi siya rito. Halata sa mukha ng dalawang lalaki ang
hindi pagsang-ayon sa kung anumang sinabi ni Vixen sa kanila ngunit wala silang
nagawa kundi ang sundin si Vixen. Looks like they are Vixen's bodyguard, hmmm..

Mula sa kinaroroonan ko ay kita ko ang muling pagpasok ng dalawang lalaki sa loob

ng building, while Vixen's turning her back and walked to the opposite way and as
for me, I keep on tailing Vixen wherever she go without her knowing it.

Sa parking lot ako dinala ng pagsusunod ko kay Vixen ngunit ganoon na lang ang
pagkunot ng noo ko nang biglang mawala sa paningin ko si Vixen.

Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng parking lot but it was too wide para
makita ko ang bawat sulok nito.
"Looking for me?" gulat na bigla akong napalingon sa likod ko nang may magsalita
mula roon.

"What do you want? Why are you following me?" napalunok ako nang muli siyang
magsalita. Napakalamig ng boses niya na nagpatayo ng mga balahibo ko.

I can't say a single word, kahit na sabihing prente lang siyang nakasandal sa hood
ng kotse, still I can feel her aura na sobrang nakakakilabot sa pakiramdam.

"Well, Ms. Kim... cat got your tongue eh."

Napakurap-kurap ako. Shit! Wala naman siyang ginagawa at mukhang natural lang sa
kanya ang way ng pagsasalita niya but why I can't say a thing?

I saw her heaved a sighed saka binuksan ang passenger seat ng kotseng sinasandalan
niya kanina. "Hop in." kapagkuwan ay turan niya pagkatapos ay pumasok na rin siya
sa driver seat.

Kahit na hindi sigurado kung ako ba ang tinutukoy niya, naglakas-loob pa rin akong
sumakay sa kotse nito na kaagad naman niyang pinaharurot pagkasara na pagkasara ko
ng pinto ng kotse dahilan para mapahiyaw ako sa gulat.

SAKA pa lang ako nakahinga ng maluwag nang sa wakas ay huminto rin si Vixen.
Pagtingin ko sa labas ng kotse ay doon ko lang napagtanto na nasa school na pala
kami! That fast? Damn, the perk of being a racer, ni hindi nga siguro kami naabutan
ng fifteen minutes sa daan.

Bigla akong napalingon kay Vixen nang mapansin ko siyang nagpakawala ng malalim
na hininga, halatang malalim ang iniisip niya habang blanko lang ang mga matang
nakatingin sa harap ng kotse.
"Well, aren't you gonna say anything?" blanko niyang wika na hindi pa rin
tumitingin sa akin. Hindi na rin ganoon kalakas ang aura niya na siyang
ikinapanatag ko. Nakakatakot kasi siya kapag gano'n ang aura niya, parang anytime
ay papatay siya, and speaking of papatay, I think ito na ang pagkakataon kong
tangunin siya, why she did those things.

"W-why?" ang tanging salitang lumabas sa bibig ko dahilan para lumingon siya sa
gawi ko.

"If I'll tell you the reason why, what will you do?"

Natigilan ako sa naging tanong niya. Ano nga bang gagawin ko kapag nalaman ko na?

"You don't know, I see," she muttered. "Then, what's the use if I'm gonna tell you?
Such a waste of time."

Pagkasabi niya niyon ay pinatay niya ang makina ng kotse at binunot ang susi saka
binuksan niya ang pinto ng driver seat kapagkuwan ay bumaba at walang lingong
iniwanan niya ako sa loob ng kotse. Ni hindi man lang niya hinintay na bumaba ako
at ilock ang kotse niya. Sabagay, wala namang magnanakaw dito at bawat slot nitong
parking lot ay may cctv kaya siguro malakas ang loob niyang iwanan bukas ang kotse
niya.

Napabuntong hininga na lang ako. Bakit ba kasi ang labo ko, aist!

Wala na akong nagawa kundi ang bumaba na lang ng kotse. Nandito na rin lang naman
ako sa school, might as well na pumasok na lang din ako.

Mamaya ko na lang ulit iisipin yung kay Vixen.

_______________________________________

-typos&errors

Lame. Sabaw. Halika, higop tayo..😁

Sana nabusog kayo.. 😉 😄✌

XOXO~

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-three: Show up in the BK

Lei's POV:

Marahas akong napabuntong hininga nang mapansing sinusundan na naman niya ako. Ano
ba kasing kailangan sa akin ng babaeng ito? But since, I can sense na hindi o wala
naman siyang masamang binabalak ay hinayaan ko na lang siyang magmukhang tanga sa
kakasunod sa akin, ginusto niya 'yan eh, kaya pagbigyan natin.

She's just too curious and her curiosity can lead her into danger, I'm sure of
that.

I'm on my way now to my condo para hintayin doon si Candice. She want me to help
her over something and fortunately, we have the same goal. But to achieve those
goal are not that easy, we need a plan, and we need to prepare everything but
before that, I have to know when and where she's last.

Dahil kung gusto ko talagang matapos ito as soon as possible, I admit that I will
need a helping hand, kailangan ko ng makakatulong to make my plan will done very
soon and Candice offered to be the one. She needs me and I need her too. Fair and
square eh.
Now, let see kung ano nga bang kaya niyang gawin na maaaring makatulong sa amin sa
mga binabalak naming gawin.

Hindi na ako tumuloy pa sa parking lot ng condo at pinaubaya ko na lang sa valet

ang pagpa-park ng kotse ko saka mabilis ang mga hakbang na tinungo ko ang unit ko.
This night will goin' to be fun and bloody. I smirked with my own thought.

Pagdating ko sa floor kung saan naroroon ang condo ko ay ganoon na lang ang
pagkabigla ko nang makita ang isang babae na nakatayo at nakasandal sa mismong
pinto ng unit ko. Agad kong binura sa mukha ko ang anumang emosyon na maaari niyang
makita kapagkuwan ay blanko ang mukhang lumapit ako sa kanya.

"You seem so excited." bungad ko sa kanya pagkalapit ko saka kaagad na isiniwipe

ang card ko upang bumukas ang pinto ng unit.

"Yeah, obviously." lihim akong napangisi nang mapansing wala nangg bahid ng pag-
aalinlangan ang boses nito.

"Come in." aya ko sa kanya pagkabukas ko ng pinto.

"Thanks." aniya kapagkuwan ay sumunod sa akin.

Lihim ko siyang pinasadahan ng tingin. She looks fierce tonight and her aura are
quite strong, napakalayo sa nakausap ko kaninang umaga. And she's kinda prepared
too eh.. Hmmm..

"So, what now?" untag niya sa akin habang prenteng nakaupo sa couch ko. Feel at
home huh.

"Well, are you familiar to the Black Kingdom?" diretso kong tanong sa kanya at
umupo sa tapat nito.
"Black Kingdom? Like Black Market?"

"Sort of, but Black Market is just a part of Black Kingdom, which means, Black
Kingdom is the place where illegality were done," pahayag ko sa kanya.

"So, what's the connection?" kunot noo niyang tanong.

"The connection is, Black Kingdom is the name of the place where we're heading
tonight." sagot ko sa kanya sabay tayo. "Wait me here..." turan ko saka tumungo sa
kwarto ko upang kunin ang mga bagay na kakailanganin namin.

Candice POV:

"Here."

Agad akong napalingon kay Lei nang may iabot siya sa akin. Magtatanong na sana ako
kung ano ang nasa loob ng paper bag na iniabot niya nang muli siyang magsalita.

"Wear that once we enter in the Black Kingdom so that no one can recognize you."
she said na mas lalong nagpalito sa akin.

"What are we going to do in the Black Kingdom, in the first place?" sa wakas ay
naitanong ko rin sa kanya.

"Well, let me just say that our first move in achieving our goal will start now,"
makahulugan niyang turan.

"Why don't you just tell me here right now?"

She shrugged. "Cause it's better if you'll see it for yourself. I don't wanna spoil
the fun." she slyly smirked while saying those words.

I sighed. "Fine, as if I have a choice."

"Good. Now, choose what kind of weapon do you want."

Napatingin ako sa attache case na binuksan niya at doon bumungad sa akin ang
tatlong magkakaibang klase ng armas.

"Each weapon has something special characteristic." turan niya habang pinapasadahan
ng tingin ang mga weapon.

"First, this gun. It is not just an ordinary gun cause you can switch it into
this."

Ganoon na lamang ang pagkamangha ko nang bigla na lang naging isang latigo ang
baril na hawak ni Lei nang pinindot niya ang isang button malapit lang sa gatilyo
nito. Is that even possible?

"Second is this shuriken. In ordinary shuriken, kailangan mo ng marami nito but in

this kind of shuriken of mine, you only need this." paliwanag niya sabay pakita sa
akin ng isang bagay na kahawig nang isang relo.

"Anong meron diyan?" hindi ko napigilang itanong sa kanya.

"Ito ang kumukontrol sa shurikeng ito. It is like a remote control that has a
specialize device connecting to each other, so that's explain why you only need one
shuriken to killed a bunch of jerk. You can control its destination and have it
back as well anytime you want, by pressing the right button ofcourse," she
explained.

"Wow..." I can't help but to get amused even more.

"And last is this little dagger, just like the gun, it can switch into another form
of weapon. Just press this button and it will transform into..."

Gano'n na lang ang pagsinghap ko nang biglang humaba ang blade ng dagger at muntik
nang tumusok sa noo ko, its just an inch away from my face na nagpakaba sa akin.

"Into katana as you can see." parang wala lang na turan ni Lei kapagkuwan ay
ibinalik na ito sa pagiging dagger.

"Where did you get that kind of weapon?" tanong ko sa kanya nang makabawi na ako sa
pagkabigla.

"It's one of my inventions." walang gana niyang sagot sa akin na ikinanganga ko.

"For real?!"

Bored niya lang akong tiningnan sa kabila ng pagkagulat ko. "What so shocking about
that?"

"Tinatanong pa ba--"

"Whatever, just choose already, the time is running." putol niya sa akin na
ikinanguso ko. Ba't ba ang kalma ng babaeng ito?

Katulad ng sinabi niya ay pumili na nga ako ng weapon at ang pinili ko ay ang
shuriken. Ang cool kasi knowing na magagawa ko itong kontrolin.

"This one," imporma ko sa kanya.

"Okay then, let's go." kinuha na muna niya ang dagger bago isinara ang attache case
at ini-lock iyon kapagkuwan ay bitbit ang isang paper bag na tinungo ang pinto
palabas ng unit niya kaya sumunod na rin ako sa kanya.

LULAN ng itim na BMW ni Lei ay tinahak namin ang daan papunta sa sinasabi niyang
Black Kingdom. Pareho kaming walang imik habang binabagtas ang daan patungo roon
nang bigla akong may mapansin.

"Sinusundan yata tayo ng kotseng iyan." basag ko sa katahimikang namumuo sa pagitan

naming dalawa habang nasa side mirror pa rin ng kotse ang mga mata ko.

"Never it mind." simpleng tugon sa akin ni Lei na ikinakunot ng noo ko.

"Kilala mo ang nagmamaneho ng kotseng iyan?" tanong ko sa kanya.

She just shrugged and said. "Kinda."

I sighed at katulad ng sinabi niya ay hindi ko na lang ito pinansin at itinuon na
lamang sa daang tinatahak namin ang mga mata ko.

Ilang minuto pa ang lumipas ay biglang huminto si Lei sa pagmamaneho.

"We're here." she announced na ipinagtaka ko. Seriously? We're already here, but
where's the Black Kingdom she said?

Isa lang namang abandon two storey house ang nakikita ko ngayon sa tapat ng
hinintuan namin.

"Don't judge the place by it's cover." turan niya sabay baba ng kotse.

Kahit nalilito ay wala na akong nagawa kundi ang sumunod dito.

"JUST like, What. The. Fucking. Hell..." I muttered when we finally get inside in
those abandon house I'd mention a while ago. Is this even possible? Yung kaninang
akala kong bahay na konting ihip na lang ng hangin ay parang guguho na ay may
itinatagong kakaibang aura at tayog sa loob?

"I told you." Lei said at nauna nang lumabas ng elavator na kaagad ko namang
sinundan.

I really can't believe it! So, this is the Black Kingdom, Lei is talking about huh.
The famous gangster's lair.

Habang sumusunod ako kay Lei ay panaka-naka ko namang nililibot ang paningin ko sa
bawat madaanan namin not until one group caught my attention na nagpatigil sa akin
sa paghakbang. Naikuyom ko ang mga kamao ko. So, nagpupunta rin pala sila rito huh?

"So, you saw them already huh..." bigla akong napalingon kay Lei nang marinig ko
ang sinabi niya.

"You mean..." hindi ako makapaniwalang napatingin sa kanya nang makuha ko ang ibig
niyang sabihin.

"Save your strength later, bitch. You'll gonna need a bunch of that for sure. For
the meantime, just let them enjoy their last two hours." she said meaningfully with
a devilish grinned on her lips kapagkuwan ay tinungo niya ang isang lamesa kung
saan may limang kalalakihan ang naroon.

____________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-four: Violet's On the Move

Caden's POV:
(Miss him😉)

Lahat kaming lima ay biglang natigilan nang may biglang tumabi nang upo sa akin.
Gano'n na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makilala kung sino ito.

"Woah! V... It's been a while!" si Jameson ang unang nakabawi sa pagkabigla.
"You think so?" tugon naman dito ni V sabay subo ng sisig na pulutan namin.

"And you bring a company eh? Miracle really did happened sometimes." komento naman
ni Khairo habang nakatingin sa likod ni V kaya nilingon ko rin ito and there I saw
a lady na mukhang hindi mapakali sa pagkakatayo.

"Uso umupo bitch..." biglang anas ni V na ikinakunot ng noo ko--namin pala dahil
patuloy lang naman itong kumakain ng sisig.

"Sinong kausap mo V?" tanong ni Jameson sa kanya at walang imik na itinuro niya
lang sa pamamagitan ng hawak niyang kutsara ang babae sa likod niya.

Napabuntong hininga na lang ako. V with her attitude. Sino naman kaya itong kasama
niya? And yeah, Khairo was right, himala ngang may kasama ito ngayon at mas lalong
himala na pumunta ito rito sa Black Kingdom ngayon.

Hmmm.. If I know, V must have something to deal in here right now at kung ano man
iyon, who knows?

"Sit." turan ni V sa kasama niya sabay tayo niya mula sa pagkakaupo. "And wait me
here. I'm gonna set everything." dagdag pa niya at kita ko naman ang alanganing
pagtango ng kasama niya.

"Where are you going V?" hindi ko napigilang tanong sa kanya.

"Diyan lang. Later... And oh, bitch, don't be afraid, they won't bite." turan niya
sabay baleng sa kasama niya saka tuluyang tumalikod.

Candice POV:
Wala akong nagawa kundi ang sundan na lamang ng tingin si Lei habang papalayo.

"So, who are you?" napalingon ako sa lalaking nagtanong, siya rin iyong pumuna kay
Lei nang makita niya akong nasa likod ng huli.

"Oo nga," segunda naman niyong isa na mukhang makwela.

Lihim muna akong nagpakawala bago sumagot sa kanila. "I'm Candice," maikli kong
sagot.

"Kaano-ano ka ni V?" napakunot ang noo ko sa sunod nilang tanong. Sa totoo lang
kanina pa ako nagtataka kung bakit V ang tawag nila kay Lei.

"V stands for Violet," bigla akong napalingon sa kasama nilang kanina pa tahimik na
parang nabasa niya ang nasa isip ko, he have the aura too, actually the five of
them has the aura pero iba pa rin ang aura ni Lei kesa sa kanila.

"No. I can't read minds, you're just too obvious," dagdag pa nito nang hindi ako
nagsalita.

"Why Violet, di ba dapat Lei?" hindi ko napigilang tanong sa kanila.

"Obviously, hindi mo pa nga talaga kilala si V. Now, I really wondering kung bakit
ka niya isinama rito."

"Stop questioning her, kung ano man ang dahilan ng pagpunta nila rito, that's not
are business anymore," sabat niyong isa pa nilang kasamang mukhang leader.
"Sabi ko nga, by the way, the name is Jameson," kaagad na tugon nung mukhang
makwela. "At sila naman si Zhanex, Khairo, Kaikutsa at ang leader namin si Caden,
and we are the Leonex Gang, V's partner in crime." dagdag pa niya sabay kindat at
isa-isang tinuro ang mga kasama niya.

"Okay, nice to meet you all pero anong ibig mong sabihin sa partner crime?" tanong
ko dahil iyon ang nakakuha ng atensyon ko.

He shrugged. "You see, V is quite a trouble maker, noon pa man ay mahilig na talaga
siya sa away, a bloody one to be exact." patuloy lang sa pagkwento si Jameson sa
pinaggagawa ni Lei simula noong magkakilala sila.

At ganoon na lang ang paninindig ng mga balahibo ko nang marinig ang sinabi nitong
Lei has a thing in fresh blood. Mas lalo raw na lumalakas si Lei at nawawalan ito
ng kontrol sa sarili to the point na napapatay niya ang mga nagiging kalaban niya
and that's incident happened two month ago when they brought Lei here for the first
time.

Nalaman ko rin na ito pa ang pangalawang pagkakataon ni Lei na pumunta rito sa

Black Kingdom but yet, she's treated already like a boss ng ibang mga gangster
dito.

"And I'm sure na maraming magwawala kapag nalaman nilang nandito ngayon si V,"
turan naman ni Kaikutsa.

"Anyway, pwede mo bang sabihin kung bakit kayo nandito?" bigla akong napalingon kay
Caden nang siya naman ang nagtanong.

Sasagutin ko na sana siya nang may nagsalita mula sa likuran ko. "See it for
yourself, Caden." Lei's said na nakabalik na pala mula sa hindi ko alam kung saan
siya nanggaling.
Caden's POV:

Kahit kailan talaga itong si V, ang hilig sa paligoy-ligoy pero kapag siya na ang
ginanyan, asahan mong may gyerang mangyayari.

Napabuntong hininga na lang ako at hindi na nagtanong pa, alam ko naman kasing
hindi talaga mapipilit iyang si V eh.

"Get yourself ready bitch." rinig kong turan ni V kay Candice. Walang duda,
talagang may binabalak ang dalawang ito at kung anuman iyon, I'm sure as hell that
it will be a bloody one. Sa ngisi palang ni V, nakikinita ko na ang madugong laban
ngayong gabi.

This night will going to be hellish, no doubt about that, lalo na't I can sense V
is really into something at kung ano man iyon, siya lang ang tanging nakakaalam.

Yushi's POV:

Nagulat ako nang napagtanto kong sa Black Kingdom tutungo si Vixen. Mula sa school
hanggang sa condo niya ay hindi ko na siya nilubayan sa pagsunod at ngayon nga ay
nandito siya sa BK kasama iyong babaeng kasama rin niya kaninang umaga sa K Peach
building.

'Anong gagawin nila rito? At saka, hindi lang pala sa Race Dome nagpupunta si
Vixen, pati rin pala rito pero--' bigla akong natigilan nang may maalala ako.
'Could it be?'
Kaagad akong pumasok sa loob ng BK upang alamin kung tama ba ang naiisip ko.

Pagkapasok ko sa loob ay kaagad akong dumiretso sa arena. Ang nakakabinging hiyawan

mula sa mga gangster na narooon ang sumalubong sa akin. Ngunit kaagad ding natuon
ang paningin ko sa dalawang babaeng nakamaskara na nasa gitna ng arena at may
kaharap na anim na lalaki.

Ilang sandali pa ang lumipas bago inanunsyo ng emcee ang pagsisimula ng laban at
katulad ng dati, there's only one rule and that is No Rule.

Mataman kong pinasadahan ng tingin ang babaeng iyon. Could it be? Is Violet and
Vixen are one?

It's only one way to find out and this night will never end not until I'll know the
truth.

___________________

-typos&errors

Malapit na itong matapos..

Pero joke lang 'yon. Ang seryuso ay napag-isipan kong gawan ito ng volume two,
depende sa magiging mood ko😄

Sino may gusto? Taas paa.. Haha

Comment na kasi para mas lalo akong mamotivate.

Dali na~

FAIRY SYLVEON
Vixen Sixty-five

Candice POV:

Pagpasok namin ni Lei sa loob ng arena ay ganoon na lang ang pagtaas ng dugo ko sa
nakita. Nasa harapan namin ngayon ang mga tauhan ng lalaking kinamumuhian ko.
Naikuyom ko ang mga kamao ko sa tindi ng pagpipigil kong huwag munang sumugod sa
kanila at hintayin ang signal na ibibigay ng emcee sa amin kahit na kating-kati na
ang mga kamay ko.

Bumaling ako kay Lei na prente lang na nakatayo sa tabi ko. "Can I kill them?"
tanong ko sa kanya.

"Yeah, there's no rule after all, do whatever you want," she replied boredly na
lihim kong ikinangisi.

Hmmm... It'll be fun in that case. It's pay back time. "Can you just leave them to
me?"

She shrugged. "Yeah, sure. They're all yours." turan niya na nagpa-excite sa akin
lalo. Mahigpit kong hinawakan ang katanang ibinigay sa akin ni Lei kanina, sa
kabila ko namang kamay ay ang shuriken na imbento ni Lei. This two will be the one
who'll end their life, and I can't wait any longer.

When the emcee finally throw the signal, umabante na ako palapit sa mga target ko
samantalang si Lei naman ay umatras papunta sa isang sulok at doon prenteng
sumandal sa isang pader habang naka-crossed arms.

Nang tiningnan ko ang mga kalaban ko ay mas lalo pa akong nanggalaiti nang makita
ko ang pagmumukha nila, mabuti na lang at may suot akong maskara katulad ni Lei
kaya hindi nila ako makikilala.

They are all grinning pervertly na mas lalo pang nagpadagdag sa pagkairita ko sa
pagmumukha nila, they're reminds me of him. Fuck!

Sa inis ko ay ako na ang unang sumugod sa kanila. Gamit ang invented weapon ni Lei
na shurikeng nilagyan niya ng device, I manipulated it patungo sa mga parte ng
katawan nila na gusto kong tamaan while I used my katana to slashed any part of
their body, sa bawat paglapit nang kahit na sino sa kanila ay kaagad na nasusundan
ng daing.

They are just six of them all right, kaya madali ko lang naiilagan ang iba sa
kanila na may kanya-kanya ring hawak na weapon, but unfortunately hindi sila sabay-
sabay na nakakalapit sa akin gawa ng shuriken na iniilagan din nila.

When one of them tried to stab me from behind using his dagger, I immediately turn
around and using my katana I slashed his throat.

"Ughhh!" he groan in pain then later on, his dead body dropped in the floor which
makes me smirked devilishly. One down.

Kaagad kong pinahid ang dugo nitong tumalsik sa mukha ko at muling humarap sa mga
natira. Lahat sila ay bakas sa mukha ang pagkagulat habang nakatingin sa walang
buhay nilang kasama.

Pero ang pagkabigla nilang iyon ay hindi nagtagal at biglang napalitan ng galit at
sabay-sabay na sumugod sa akin.

Ilag lang ako ng ilag at paminsan-minsan ding gumaganti ng atake sa kanila nang
isang putok ng baril ang biglang umalingawngaw sa buong arena na nagpatahimik sa
lahat ng nanonood.
'Ito na ba?' ang tanging natanong ko sa sarili ko nang sa paglingon ko sa
pinagmulan ng putok ay sa akin nakatutok ang baril na hawak ng isa sa mga kalaban
ko. Mariin na lamang akong napapikit habang hinihintay ang magiging katapusan ng
buhay ko.

Caden's POV:

Lahat kami ay biglang natigilan nang umalingawngaw sa buong arena ang malakas na
putok ng baril. Napigil namin ang hininga namin nang makita kung saan ito nagmula
at kanino ito nakatutok.

Pero mas lalo pa kaming nagitla sa sunod naming nakita! Is that even possible?
Nagawa ba talaga iyon ni V?

"What the fucking hell..." I heard Kaikutsa muttered in disbelief.

"Damn... I cannot believe on what I just saw," Jameson said in awed. "Did she
really did it? Did she just catch the bullet?"

"You saw it, no doubt about that," Zhanex replied.

Yeah. There's no really doubt about that. Matiim akong napatitig kay V. She'd been
gone quite for a while at hindi ko aakalaing ganitong surpresa ang isasalubong niya
sa amin sa muli niyang pagpapakita. She got more stronger even than before, I can
sense it. Her aura is no joke, it's really stronger than before. Now, I wonder,
what happened to her when she's out of reach?
Candice POV:

Napakurap-kurap ako nang lumipas ang ilang sandali ay wala pa rin akong
nararamdaman na tumama sa akin. Tiningnan ko ang harapan ko at ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko nang makita si Lei na nasa harap ko.

"Always watch your back and don't ever let your guard down." she said coldly and
then throw the bullet back to where it came from without effort. Ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko nang makitang biglang bumulagta sa sahig ang lalaking
natamaan nito. Sapul sa noo na parang binaril talaga ito dahil sa pagkabaon ng bala
rito at pansin ko rin ang pagsinghap ng mga nanonood sa amin.

"Now, finish it up, its getting too long." she then face me with a blank face.

I looked at her seriously then said, "Alright, as you wished."

Muli akong humarap sa apat na natitira. I took a deep breathe bago sumugod sa
kanila isa-isa and in just a snap, I able to slashed their throats that ends their
fucking life.

Hindi pa naianunsyo nang emcee ang resulta nang laban nang walang imik na lumabas
ng ring si Lei. Kahit hinihingal ay sumunod na rin ako sa kanya.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita kanina. Lei can really
catch a bullet and at the same time, throw it that as if her hand is a gun!
I can't imagine the force na inilalagay niya on that move but its look like it was
a simple throwing of paper ball to her. Damn.. Lei sure can really make impossible,
possible. No doubt about that.

Carl POV:

"The fuck! Nakita niyo 'yon? Nagawa niya talagang saluhin ang bala in the last
second!" hindi makapaniwalang turan ni Harry.

"May mata kami, kaya malamang nakita talaga namin," pambabara ni Evan dito.

"That Violet is really something." napalingon ako kay Alex nang marinig ko siyang
nagsalita samantalang si Rude naman ay tahimik lang na nakamasid which is nothing
new.

"What do you mean by that?" tanong ko kay Alex. Alam kong kakaiba talaga si Violet
pero sa paraan ng pagsasalita ni Alex parang may iba pa siyang ibig sabihin.

He shrugged. "It's her second time na nagpakita rito sa Black Kingdom, noong una
niyang pagsulpot ay may napatay din siya katulad ngayon. I doubt kung coincidence
lang ba talaga ang pagpatay nito sa nakakalaban niya or it was all well-planned."

Bigla akong napaisip sa sinabi niya. He got a point there.

"At mukhang kilala ng Leonex gang ang nasa likod ng maskara ni Violet." dagdag pa
niya habang may tinatanaw at nang sundan ko ito ng tingin, doon nakita ko si Violet
kasama ang Leonex Gang. I think he's right again.

"Let's go."

Bigla akong napabaling kay Rude nang tumayo siya at walang imik na naglakad patungo
sa exit ng arena kaya naman ay kanya-kanya na rin kami ng tayo at sumunod dito
palabas.

_____________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-six

Candice POV:

"Not bad." mula sa labas ng bintana ay bigla akong napalingon kay Lei na
nagmamaneho.

"Huh?"

"Your fighting skills are good enough to achieve our goals." turan niya na
bahagyang lumingon sa akin pero agad ding ibinalik ang mga mata sa daan.

"You think so?"

"Yeah, just don't let your guard down and you'll be good. Anyway, let's talk our
second move later, we're here."

"Okay." sang-ayon ko sa kanya saka bumaba na rin ng kotse.

Nandito kami ngayon sa campus, actually wala talaga akong ganang pumasok ngayon,
but what can I do, si Lei na mismo ang nagsabing pumasok kami ngayon dahil mukha
daw'ng may mangyayaring maganda ngayon dito na nakakuha sa atensyon ko. I'm curious
alright, at ayaw namang sabihin ni Lei kung ano iyon, at katulad nga ng lagi niyang
sinasabi, 'it'll be better to find it by myself.' I sighed, ano pa nga ba.

Pag-alis namin ng Black Kingdom kagabi ay hindi na ako pinayagan ni Lei na umuwi sa
amin kaya sa unit na niya ako nag-overnight.

Ayos lang naman din sakin kaya hindi na ako umangal pa. Ewan ko ba, simula noong
muli kaming nagkita ni Lei in not so good way, I feel safe and secure everytime
she's around, na para bang kahit na anong mangyari ay hindi niya ako pababayaan and
that instinct of mine are once proven last night.

Akala ko talaga iyon na ang magiging katapusan ko, but I was wrong. Lei's saved my
freaking life and that's why I owed her something. Tatanawin kung malaking utang na
loob ang ginawa niyang iyon sa akin at ipinapangako ko sa sarili kong gagawin ko
ang lahat mabayaran lang ang utang na iyon, even if it's mean risking my life to
death.

"Did earth glued your feet?" I came back to my reverie when Lei snapped me out.

"Huh?" I said clueless.

"Tsk!" she hissed saka nauna nang lumakad palabas ng parking lot. I sighed.
Napalalim yata ang pag-iisip ko kanina.
Lumakad na rin ako at sumunod kay Lei palabas ng parking lot. Pagdating sa hallway,
we split our ways dahil nga magkaiba kami ng block.

"Wait me in the parking lot later, just in case." she said without looking at me.

"Okay." sagot ko sa kanya saka tinungo na ang room ko. I really wondering kung ano
ang sinasabi ni Lei na magandang mangyayari ngayon.

I shrugged. Gonna find it later.

Yushi's POV:

Napatingin ako sa pinto ng classroom ng bumukas ito. Napalunok ako ng makilala kung
sino ang bumukas niyon.

There she is. Emotionless na pumasok at umupo sa unang bakanteng upuang nakita
niya.

Last night was hell. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman
ko. It was like a nightmare to me but I know that it was real. Hindi iyon panaginip
and thinking about it, gives me the creeps.
I took a deep breathe saka pilit na inaalis sa isipan ko ang nakita ko kagabi, pero
sinong niloloko ko? Kahit anong gawin kong pag-divert ng isipan ko sa kahit na
anong bagay ay sumisingit at sumisingit pa rin iyon.

Nang muli kong sinulyapan si Vixen ay gano'n na lang ang paninindig ng mga balahibo
ko nang makita siyang ngumisi. Isang ngisi na hindi mo nanaising makita ngunit agad
din akong napaiwas ng tingin nang muli na namang bumukas ang pinto ng classroom at
mula roon ay iniluwa ang Wanton Clique.

Evan's POV:

Pagpasok namin sa classroom ay kaagad natuon ang mga mata ko kay Lei na tahimik
lang na nakaupo sa isang tabi. Nasa ikalawang row siya mula sa unahan na nasa tabi
ng bintana. Mukha siyang walang pakialam sa paligid ngunit gano'n na lang ang
paninindig ng mga balahibo ko nang makita siyang ngumisi.

Those aura when she smirked, it feels like Violet's aura pero kaagad din itong
nawala nang ibaling niya ang tingin niya sa labas ng bintana. I heaved a sighed.
That can't be, maybe I'm just hallucinating things.

"Hoy! Earth to uy!"

"Aray naman Harry!" reklamo ko nang bigla niya akong batukan. "Para saan yun?"
bulyaw ko sa kanya habang hinihimas ang batok ko.

"Lutang ka eh, ginising lang kita." he shrugged sabay upo sa upuan niya. Itong
gagong 'to, namimihasa na talaga sa pambabatok sa akin. Hindi ko mapigilang hindi
mapanguso sa isiping lagi na lang akong nabubully or should I say, binubully ni
Harry.

Tumungo na rin ako sa upuan ko pero bago iyon ay sinulyapan ko muna si Lei na
muling nagpaseryuso sa akin. Ngayon ko lang napagtanto na wala na pala siyang suot
na salamin pero natatakpan pa rin ng
bangs niya ang mga mata niya na nagpapamisteryosa sa kanya.

Muli ay napaisip ako. Sino ka nga ba talaga Lei? Kahit na noong panahon na maayos
pa sila ni Rude ay kapansin-pansin din ang pagiging mailap niya and until now ay
malaking question mark pa rin sa amin kung ano nga bang nangyari sa kanilang dalawa
ni Rude.

It happened so fast to the point na walang isa sa amin ang nakasaksi ng mga
pangyayari and suddenly, Lei vanished in the thinned air. At kung gaano siya
kabilis nawala ay ganoon din kabilis ang pagbabalik niya dala ang matinding
pagbabago at ang maraming katanungan na gumugulo sa aming lahat.

Why are you so mysterious Lei Kirchhoff? At bakit wala kaming mahanap na background
information mo? Sino ka nga ba talaga?

"Hoy! Evan, uso umupo!" napaigtad ako nang sininghalan ako ni Harry sa mismong
tenga ko.

"Ano ba!" asik ko sa kanya.

"Is there something wrong Evan?" bigla akong napalingon kay Carl na nakakunot ang
noong nakatingin sa akin.

"Wala..." kaagad kong sagot sa kanya sabay upo ko.

"Wala raw, pero lutang naman. Ano kaya 'yon..." I heard Harry muttered ngunit hindi
ko na siya pinansin at itinuon na lamang sa harapan ang aking mga mata sakto naman
ang pagpasok ni Prof Gin.

Lei's POV:

I smirked when I feel their presences scattered everywhere in the whole campus.
Just like what I've expected.

Natuon sa harapan ng classroom kung saan nakatayo si Prof Gin ang paningin ko.

He's talking about something I'm not interested but when he called my name as one
of the representative, napabuntong hininga na lamang ako.

At nang sabihin niyang sumunod kaming mga natawag niya as a representative ay wala
akong nagawa kundi ang sumunod din.

Candice POV:

Nagulat ako nang tawagin ni Prof Gin ang pangalan ko at sabihing isa ako sa
magiging representative ng school sa gaganaping sports gallery. Isang event kung
saan sampung iba't ibang university ang maglalaban-laban sa mga palarong ibibigay
ng mga sponsors nito.

Bawat taon itong nagaganap at bawat taon ay may iba't ibang pakulo ang mga
coordinator and who knows kung anong meron sa event na ito ngayong taon.
I heaved a sighed. Paano na ang mga paplanuhin namin ni Lei kung kasama ako sa
event? For sure, two weeks kaming mawawala at mananatili sa lugar kung saan
gaganapin ang sports gallery katulad last year.

Nandito ako ngayon sa deans office kasama ang tatlo pang representative na galing
sa ibang department while Prof Gin ay sinusundo pa ang ibang napiling
representative na kukumpleto sa fifteen representative ng Arfeudson University.

I heaved a sighed once again. Hindi ako mapakali habang hinihintay ang iba.
Kailangan kong makausap si Lei about this stuff. I just hope na maiintindihan niya
ako, kung pwede nga lang umayaw dito pero alam ko namang hindi papayag ang school.

Bigla akong napalingon sa pinto ng office nang bumukas ito. Mula roon ay bumungad
si Prof Gin kasunod ang mga representative siguro. Nanlaki ang mga mata ko nang
makita ang isa-isang pagpasok ng Wanton Clique.

Of course. They'll be a part of the event. Wala nang nakakagulat doon. Mas lalo pa
tuloy akong hindi mapakali sa kinauupuan ko.

Ang huling pumasok ay si Sheena, isisirado na sana niya ang pinto nang may pumigil
dito mula sa labas. Ganoon na lang ang pagliwanag ng mga mata ko nang makilala ko
kung sino iyon. It's Lei!

____________________________________

-typos&errors

New BC tayo, sariling sikap ng inyong lingkod. Ayos lang naman di ba? di ba?😄

GBU dudes.. Holy week na next week! Sana naman hindi na ako mag-isa that time...

FAIRY SYLVEON
Vixen Sixty-seven: Pewter Island

Candice POV:

"Nandito na ba ang lahat?" prof Gin asked nang makaupo na ang lahat ng bagong
dating.

Nilibot ko ang paningin ko sa lahat ng mga representative, at masasabi kong iilan

lang sa kanila ang hindi pamilyar sa akin. Ang huli kong sinulyapan ay si Lei na
nasa pang-isahang couch nakaupo katapat ng Wanton Clique. Ang nasa tapat ko naman
ay si Sheena at may tatlong babae rin itong katabi, samantalang ako rin ay may
dalawang katabing babae at ang dalawang lalaki naman na kukumpleto sa aming labing
lima ay nakatayo malapit lang kay Lei. Halata sa mga ito na hindi ito kumportable
sa presensya ng Wanton Clique.

Muli kong ibinalik kay Prof Gin ang tingin ko nang isa-isa niya kaming abutan ng
isang papel.

"That's the name list of your teammates. I want you to know each other para hindi
naman kayo maging estranghero sa isa't isa. I know some of you already know some of
your teammates pero hindi iyon dahilan para hindi niyo na kilalanin ang ibang hindi
niyo pa kilala." mahabang wika ni Prof.

"Yes Ms. Kirchhoff?" lahat kami ay napalingon kay Lei nang magtaas siya ng kamay.

"Can you tell me what's this Sport Gallery's all about? I'm kinda clueless here, if
you don't know." walang emosyong tanong niya na deritso lang na nakatingin kay Prof
Gin.

Prof Gin cleared his throat before he answered Lei's question. "Oh sorry about that
Ms. Kirchhoff, I forgot that you're a transferee. Anyway, about this Sport Gallery,
it's an event na lalahukan ng sampung magkakaibang malalaking eskwelahan at isa na
nga ang school natin sa magpa-participate sa naturang event. Each school required
to have fifteen representative na siyang lalaban sa mga sports na ipapalaro ng mga
sponsors at iba pang nagma-manage ng event. All you have to do is win every game
and be the champion." paliwanag ni Prof Gin. "Did you get it, Ms. Kirchhoff?"

"Yeah. Yeah. Whatever." Lei's responds boredly na ikinailing ni Prof Gin.

"So, saan naman ngayon ihi-held ang event Sir?" Harry asked.

"Pewter Island and you'll going there tomorrow morning."

"Woah! Agad-agad?!" Evan exclaimed.

"Yes, Mr. Montero."

Lei's POV:

Sports Gallery in the Pewter Island? That place sounds familiar. Hmmm..

Mula sa papel na hawak ko ay napaangat ako ng mukha nang mapansin ko ang pares ng
mga paa na nakatayo sa harapan ko.

"A-ah.. H-hello..."
Napakunot ang noo ko nang utal itong magsalita. What's wrong with him? Hindi ako
tumugon sa kanya at hinintay ko lang siyang magsalita kung anong kailangan niya.

Ramdam ko rin ang maraming pares ng mga mata ang nakatingin sa amin. Lumabas kasi
saglit si Prof Gin at may kukunin daw kaya naiwan kaming mga representative kuno
rito sa deans office. I wonder kung nasaan ang dean dito?

Muli akong napatingin sa lalaking nakatayo sa harapan ko. I don't know him. Maybe
he's from the other department.

"A-ahm.. I-i'm Clifford Fluier, nice to finally meet you Ms. L-lei." napataas ang
kilay ko nang mapansin kong namumula ang tenga niya.

"Are you sick?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya.

"H-huh?"

"Look at your ears, it's turning red and your stammering. So, I assumed that you're
not alright." turan ko sa kanya sabay turo sa tenga niyang namumula.

"HAHAHA! Can't take it anymore.. HAHAHA!" bigla kaming napalingon kay Candice na
biglang humagalpak ng tawa.

"What's so funny bitch?" walang gana kong tanong sa kanya.

"Someone have a crush in here and a little bit sheepish, that's what are funny..
Haha.." she replied still laughing.
"Tsk!"

Mula kay Candice ay napabaling ako sa katapat kong couch nang isa sa nakaupo doon
ay biglang tumayo at walang pasabing lumabas ng office.

"Anyare kay Rude?" Evan asked to no one.

"Jelly..." Alex muttered.

"Huh?" anas ni Evan na kinibitan lang ng balikat ni Alex.

Few minutes passed, napalingon ako sa pinto ng deans office nang muli itong bumukas
at mula roon ay iniluwa si Prof Gin.

"All settled. You can go home now and prepare your things. A bus will pick you up
tomorrow by 8am, so you must be here tomorrow before the clock strike eight. Are we
clear?" kaagad niyang bungad sa amin.

"Yes sir..."

"Okay then, dismissed."

Kaagad na akong tumayo at dumiretso sa parking lot. Pagdating ko roon ay isang tao
ang nakita kong nakaupo sa hood ng kotse nito.

Magkatabi pa kami ng napagparkingan. Psh.

Diretso lang ako sa kotse ko at nang bubuksan ko na sana ang pinto ng driver seat
nang biglang magring ang phone ko. I pick it up from my pocket habang binubuksan
naman ng isa ko pang kamay ang pinto ng kotse ko and answer it without looking
who's on the other line.

Pagkatapat ko nito sa tenga ko ay narinig ko ang isang boses na matagal-tagal ko na

ring hindi nakakausap.

"Mr. Gin send me an email saying you're one of their representative in the upcoming
Sports Gallery. Is that true-I mean, it's okay with you?" bungad niya sa akin.

"Yeah. Why not?" simpling sagot ko kay sir Rio, the heads of KLV State University,
ang dati kong paaralan na pagmamay-ari ko.

"Good to hear that. Ever since you graduated on secondary ay hindi ka na sumasali
sa mga ganyang event. I'm just thinking na baka ayaw mo at napipilitan ka lang, we
can say no, just in case."

"It's fine with me sir, no need to worry."

"In that case, okay then... Goodluck Lei," he said then end the line.

I sighed saka ibinalik ang phone ko sa bulsa ko, akmang sasakay na sana ako sa
kotse when someone called my name pero agad din itong natigilan nang makita ang
lalaking nakaupo sa hood ng kotse na katabi lang din ng kotse ko.

"Hop in bitch." untag ko sa kanya na kaagad naman niyang sinunod.

Pagkasakay nito ay kaagad ko nang pinaharurot ang kotse palabas ng parking lot.
Harry's POV:

"Nasaan si Rude?" Evan asked habang nililibot sa buong headquarter ang mga mata.

"Nasa T-shirt niya, malamang." sagot ko sa kanya saka pabalyang umupo sa couch.

"Hindi ikaw ang kausap ko, gago." I shrugged while my eyes close.

"We should go home and pack our things," turan ni Carl habang inaayos sa isang bag
ang mga gadgets niya.

"Yeah." sang-ayon naman ni Alex.

"Kung gano'n, mauna na ako sa inyo, dadaan pa ako ng department store." paalam ni
Evan kapagkuwan ay lumabas na ng headquarter. For sure, pagkain na naman ang nasa
utak niyon.

Kahit tinatamad ay tumayo na rin ako at nagpaalam na kina Alex at Carl. Paglabas ko
ng headquarter ay dumiretso na ako sa parking lot para umuwi na rin.

Pagdating ko sa parking lot ay doon ko naabutan si Rude na bahagyang nakahiga sa

hood ng kotse niya at halata sa mukha nito na malalim ang iniisip.
Ano ba kasing problema ng lalaking ito? Kanina rin sa deans office ay bigla na lang
siyang nagwalk out. This passed few days ay lagi na lang siyang ganyan, tahimik at
parang lutang. I wonder kung may kinalaman ba si Lei sa inaakto niya. Bakit ba kasi
hindi niya sabihin sa amin kung anong nangyari sa kanila? Hays... Ang sakit talaga
nila sa bangs.

Napailing-iling na lang ako saka ko siya nilapitan upang ibaba mula sa

pagkakalutang sa kawalan.

Candice POV:

"Are you sure na kaya natin itong gawin ngayon?" tanong ko kay Lei.

"Yeah. Sure as hell. It's only two in the afternoon, so we still have four hours to
spent before the sun goes down. And with that time limit, I know it's enough for us
to accomplish this mission. Just stick to the plan and we're good."

Napabuntong hininga na lang ako sa tinuran niya.

Kanina pagdating namin dito sa unit niya ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi sa
akin ang susunod naming hakbang. At dahil mawawala kami ng dalawang linggo, hindi
namin magagawa ang planong ito sa darating na mga araw kaya kaysa hintayin pa
naming matapos ang Sports Gallery, Lei decided na gawin na ang plano ngayon.

Pinasadahan ko ng tingin si Lei na abala sa paghahanda sa mga gamit na

kakailanganin niya mamaya. She's really something. And I admire her for that.
Despite of her coldness, I know that she cares, a lot.... and a lot of secrets too.
So mysterious and at the same time so amazing.
I take a deep breathe bago ko ipinukos ang lahat ng atensyon ko sa ginagawa ko. It
should be perfect. It must be. For the sake of our own justice. For the sake of our
goals.

____________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-eight

Candice POV:

"Everything are set." imporma ko kay Lei habang nakaharap sa isang monitor.

Nandito kami ngayon sa loob ng isang hindi pangkaraniwang van. Well, kung titingnan
sa labas, mukha lang itong simpleng sasakyan pero kabaligtaran naman iyon sa loob.
Inside, you can see different gadgets, monitors and hacking devices na siya ngang
ginagamit namin ngayon sa mga pinaplano namin.

And one or two kilometers away from us, are our target.

"Great. Then, let's get it started." she replied kasabay nang pagharap niya sa
isang monitor at sinimulan nang i-hack ang system ng target namin, ang DS Microsoft
Incorporation.

Habang nakamasid ako sa kanya ay hindi ko mapigilang hindi mamangha sa bilis ng mga
daliri niyang nagtitipa sa keyboard, halos hindi ko na masundan ng tingin ang mga
daliri niya sa bilis nito kaya naman kaysa hiluhin ang sarili ko sa kakatingin dito
ay hinarap ko na rin ang monitor sa harap ko at inihanda ang susunod kong dapat
gawin once those company bite our bait.
"We'll done. Now, let's wait five minutes before we'll goin' to restore their
system," turan ni Lei pagkalipas nang ilang minuto.

Lumingon ako sa kanya. "You sure it'll work?" tanong ko sa kanya.

"Hmmm... Not exactly, only time can say but takin' a little bit risk won't harm
us." she, then shrugged habang nakatuon lang sa monitor ang mga mata niya.

And when the five minutes has passed, she begun restoring the DSMI's system na
kanina lang ay nilagyan niya ng virus, samantalang ako naman ay sinimulan nang i-
hack ang blueprint ng DSMI's building if ever na umayon nga sa plano ang lahat.

After a while of doing such stuff, a ring broke the silence inside the van.
Nakangising sinagot ito ni Lei na mukhang inaasahan na niya talaga ang naturang
tawag.

"Oh sorry, I can't make it tomorrow nor on the following day, but how about this
afternoon, 4pm sharp." rinig kong turan ni Lei habang kausap ang nasa kabilang
linya using a voice changer.

"Yes. It happened that this day is my free day but don't worry, I can always make
an exception," turan niya pa then she paused for a while saka muling nagsalita.
"Okay then. I'm looking forward on that."

Pagkatapos niyang maibaba ang telepono ay kaagad siyang humarap sa akin, wearing an
evil grinned on her face. "Let's rock..." turan niya sa malamig na boses na
nagpatayo ng mga balahibo ko sabay tayo niya at isinuot ang isang puting cloak saka
inayos ang sarili.
"I'll goin' there, and you will be my eyes. Target. Sayurami Han, the president of
DSMI and one of the Damon Skull higher member," she said.

"Copy." sagot ko sa kanya saka inumpisahan na ang mga dapat kong gawin. "Wait,
Lei!" pigil ko sa kanya nang akma na sana siyang lalabas ng van.

"What?"

"P-please.. T-take care..." tanging tango lang ang itinugon niya sa akin at lalabas
na sana nang tumigil siya. She took a deep breathe bago may dinukot sa bulsa niya
at ibinigay iyon sa akin.

"If ever shit happened, do call this number."

Nang maabot ko ang card na binigay niya ay tuluyan na siyang lumabas ng van at
naiwan akong natitigilan.

Napatitig ako sa card na hawak ko saka marahas na umiling. No. Nothing's wrong will
happen. Tahimik kong turan sa sarili ko at ipinukos na ang buong atensyon sa
monitor na nasa harap ko.

Third Person's POV:

Suot ang puting cloak at itim na sunglasses, taas noong pumasok si Lei sa DSMI
building. Hindi niya alintana ang mga tao sa lobby na napapalingon sa kanya,
deritso lang niyang tinungo ang information desk.
"Good day Madam. What can I do for you?" the receptionist greeted her.

"I have an appointment with Mr. Han. Can you tell me where his office is?" Lei
replied coldly.

"Can I get your name Madam, if you don't mind. You see--"

"It's Fuschia Devil." Lei cut the receptionist off.

Bakas sa mukha ng receptionist ang pagkagulat sa narinig pero kaagad din naman
itong nakabawi. "Okay Madam. Give me a moment please," the receptionist said
politely.

"Please, take a sit for a while as I inform the President about you."

"Nah.. It won't take long right? I'll just wait right here." Lei declined the
receptionist offers.

"If that's what you want, Madam." sagot ng receptionist habang ang mga daliri nito
ay abala sa pagtipa sa keyboard ng monitor kapagkuwan ay ang telepono naman ang
hinarap nito.

Ilang sandali lang ang hinintay ni Lei nang muling bumaling sa kanya ang
receptionist. "They will be the one who'll accompany you to the President office
Madam." nakangiting turan ng receptionist sa kanya habang nakaturo ang isang kamay
nito sa bandang likuran niya.

Nang sinundan niya ito ng tingin ay doon bumungad sa kanya ang tatlong lalaking
nakaformal suits.
"Our pleasure to meet you Madam." bahagya ang mga itong yumuko pagkalapit sa kanya.
"Please, let us take you to the President office," turan ng isa sa kanila.

Lei mentally rolled her eyes. Formality sucks! She faked a smiles saka tumango
lamang sa mga ito.

"Please, this way Madam." iginiya siya ng mga ito sa isang elevator.

Tahimik lamang silang apat sa loob nang elevator hanggang sa marating nila ang 25th
floor kung saan din ito huminto at bumukas.

Pagkabukas ay bumungad kay Lei ang ibang grupo ng tatlong lalaking nakasuits din
but unlike the first three ay mas mukha ang mga itong bouncer in a black suits.

Paglabas niya sa elavator ay ganoon din ang ginawa ng mga men in black, they
slightly bowed their heads na tinanguan lang din niya.

"Kindly stay still for a moment Madam for the scanning process," turan ng isa sa
mga men in black.

Lihim na napangisi si Lei sa narinig. High security eh? But too bad, that wont work
on me.

Sinunod lang ni Lei ang tinuran ng lalaki. A moment later, a laser-like red line
suddenly appeared na dahan-dahang lumalakbay sa katawan niya.
'Scanning Completed. No harm detected.'

Lei grinned mentally on what she heard. Candice really did a great job.

"We'll done Madam. Please, this way..."

Tahimik lang na sumusunod si Lei sa mga men in black habang lihim niyang pinag-
aaralan ang bawat detalye ng nadadaanan nila. She's looking for a possible way to
escape just in case shits happen.

"Mr. President, Fuschia Devil just arrived." hindi napansin ni Lei na nakarating na
pala sila.

"Let her in," anang boses mula sa loob.

Kaagad namang bumaling sa kanya ang tatlo at nang bumukas ang double door na nasa
harap nila, kaagad na iginiya siya nito papasok.

Pagkapasok niya sa loob ay kaagad ding muling nagsara ang pinto. Humarap siya sa
hindi katandaang lalaki na prente lang na nakaupo sa table nito.

"So, you're Fuschia Devil eh."

"Obviously." blanko ang mga matang tugon ni Lei sa kaharap.

"So fierce, I like it. Please, do take a sit." iminuwestera nito ang isa pang
swivel chair na nasa harap ng lamesa nito na kaagad namang pinaunlakan ni Lei.
Kasabay ng pag-upo ni Lei ay ang paghubad niya sa suot niyang sunglasses at
inilapag iyon sa sentro ng lamesa ni Mr. Han.

"Fuschia Devil... or should I called you Violet instead?" hindi na nagtaka si Lei
nang banggitin ni Mr. Han ang pangalan niya.

"You're not that dumbed huh... I'm impressed." nakangising turan ni Lei sa kaharap
sabay sipa niya sa lamesa nito dahilan para gumulong palayo sa lamesa nito ang
kinauupuan niya.

"HAHAHA! Bitch, I'm not a president for nothing. If you thought that you can kill
me easily through that childish bait of yours? Well, think again.'' mariin nitong
wika kasabay ng pagpindot nito sa isang button na nasa ibabaw ng lamesa nito
dahilan upang magkaroon ng salamin ang palibot ng lamesa nito. "You wanna kill me?
Then, you must get rid of this weaponproof glass of mine first before you can touch
the tips of my fingers." nakangisi pang dagdag ni Mr. Han.

Lei crossed her arms. "I doubt about that Mr. President. What do you think why I
put my sunglasses there in your table? You just made my job easier than just what I
thought." she said playfully.

Dadamputin sana ni Mr. Han ang salamin na nakapatong sa lamesa niya pero hindi niya
ito matanggal, parang may kung anong bagay na pumipigil dito para manataling
nakadikit sa lamesa.

"Tsk. Tsk. Tsk. Don't bother Mr. President. That's not an ordinary sunglasses you
thought to, cause it has a specialized device on it and the only one who can
control that is happened to be me, ONLY. And do you know what's the other used of
that?"

"W-what?"
Napangisi si Lei nang mautal ito samantalang kanina ay napakakampante pa nito.

"Well, it just contain a little dose of hydrogen cyanide. You know, enough to kill
a fucking bastard like you in just a minute by inhaling it."

Hindi mapigilan ni Lei ang matawa nang makita ang reaksyon nito. "Relax Mr.
President, I won't kill you IF you'll gonna tell me something I wanna know."

"W-what it is?"

"Where's the exact location of Damon Skull base?" seryuso at malamig na tanong ni
Lei.

Ilang sandali pa ang lumipas ngunit walang nakuhang sagot si Lei mula sa kaharap.
"Well, Mr. President, the time is running. I'll tell you, I don't have enough
patient."

"No! I'm not gonna say anything even if it will cost my life!" malakas ang boses na
turan ni Mr. Han.

Marahas na bumuga ng hangin si Lei sa narinig. "Okay then, your wish is my

command." turan niya sabay pindot sa isang device na nasa wrist niya.

Nakatingin lang si Lei kay Mr. Han habang nahihirapan itong huminga. And after a
minute fighting the cyanide poison, Mr. Han's dead body dropped in the table.

"Pathetic loyalty." Lei hissed saka lumabas ng opisina na parang walang nangyari.
_____________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Sixty-nine

Lei's POV:

Naalimpungatan ako mula sa mahimbing kong pagtulog dahil sa sinag ng araw na

tumatama sa balat ko mula sa nakabukas na bintana ng kwarto ko.

Walang gana kong binuksan ang mga mata ko sakto naman na kaharap ko lang ang alarm
clock ko na hindi ko ginagamit at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang
makita ko kung anong oras na!

"Fuck!" I cursed nang makitang limang minuto na lang at mag-aalas otso na, kung
kailan aalis ang bus na maghahatid sa amin sa Pewter Island.

Mabilis ang mga kilos na bumangon ako at walang hilahilamos na nagbihis ng uniform,
hindi na rin ako nag-abala pang magsuklay at basta na lamang ipinuyod ang buhok
kong hindi ko alam kung ano ang itsura pagkatapos ay bitbit ang backpack kong
lumabas ng kwarto ko.

I grab my motor key and a piece of sandwich, not fresh though saka tuluyang lumabas
ng unit ko. I hurriedly run to the elavator at sakto namang nakabukas ito. Habang
nasa loob, I impatiently stomping my feet into the elavator floor and when it open,
I immediately run to the space where my bike was parked.

Kaagad kong binuhay ang makina nito at kaagad na pinaharurot patungong AU without
minding the traffic rules at all.
While I'm driving in a hurry, kinuha ko ang phone sa bulsa ko and dialed Andra's
number. I put my bluetooth earphone into my ears saka hinintay na sagutin nito ang
tawag ko.

"Can you send some of your men in the AU?" bungad ko sa kanya nang marinig ko
siyang bumati sa kabilang linya.

"And why is that?" sa tono ng pananalita nito ay naiisip ko na, na nakataas ang
isang kilay nito pero hindi ko na iyon pinansin.

"Ipakuha mo ang bike ko, I'll take it back when we came back, after two weeks, I
guess."

"At saan ka naman pupunta, aber?"

"Pewter Island. Its a student duty. That's it."

"Okay, fine..."

"Great. Sabihin mo na lang sa uutusan mo na if ever hindi niya ako maabutan, hingin
niya na lang sa guard ng AU ang susi."

"Okay, noted. Ingat sila sayo... Bye!"

Hindi na niya ito sinagot pa at ipinukos na ang paningin sa pagdadrive, then

increased her speed to the maximum level.
Candice POV:

Kanina pa ako lingon nang lingon sa kahit na saang parte ng gate. Any moment from
now ay aalis na ang bus na maghahatid sa amin sa port patungong Pewter Island pero
kahit na anino ni Lei ay hindi ko pa rin mahagilap. Sana talaga ay dinaanan ko na
lang siya kanina eh. I sighed.

"Okay guys, nandito na ba ang lahat?" bigla akong napatingin kay Sir Gin. 'Yong iba
sa amin ay nasa loob na ng bus including the Wanton Clique. I'm sure as hell na si
Lei na lang talaga ang wala pa. Asan na ba kasi ang babaeng iyon?

"Oh, Ms. Lee, bakit nasa labas ka pa? Aalis na tayo." kamot-kilay akong lumingon
kay Sir Gin.

"Kasi Sir, si Lei hindi pa dumarating eh.."

"Huh? Wala pa ba siya? Baka naman nasa loob na? Wait, titingnan ko sa loob." anito
saka umakyat sa bus.

Carl's POV:

"Hindi pa ba tayo aalis? Lampas alas otso na ah." rinig kong turan ni Evan.

"Atat much?" tugon naman ni Harry dito.

"Hindi ikaw kausap ko gago."

"Sino naman kung gano'n, halata namang walang may balak sumagot sayo."

"Sarili ko, bakit ba?"

Napabuntong hininga na lang ako. Ayan na naman sila sa walang kwenta nilang
sagutan.

Napalingon ako sa pinto ng bus nang umakyat si Sir Gin.

"Aalis na ba tayo sir?" kaagad na tanong ni Evan dito ngunit parang hindi ito
narinig ni Sir Gin dahil panay lang ang lingon nito sa bawat bahagi ng bus na
parang may hinahanap.

"Any problem sir?" Alex asked.

"I think Ms. Kirchhoff haven't arrive yet."

Lahat kami na nasa loob ng bus ay biglang napalingon-lingon. Mukhang tama nga si
Sir, wala pa yata si Lei.

"Tsk!" napalingon ako kay Rude when he hissed, akala ko tulog ito.

"Siya na lang ba ang hinihintay sir?" tanong naman ni Sheena.

"Yes, and if ever after ten more minutes na wala pa siya, siguro ay mas mabuti na
lang na palitan siya. We can't wait her all day long, mamayang ala-una ng hapon ay
opisyal nang sisimulan ang event kaya dapat nandoon na tayo sa isla before lunch."
mahabang pahayag ni sir.

"Baka naman po nagkaroon lang si Lei ng problema on her way.." despensa naman ni
Yushi. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako panatag sa babaeng ito. She seems hides
a lot of secret, like Lei.

"Well, I just hope that she can make i--"

Hindi natuloy ni sir Gin ang sasabihin niya when an annoying scratch-sounds
interrupted him. Lahat kami ay napatingin sa labas ng bus at ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko when I saw a very familiar motor bike parking right
infront of the campus gate sakay ang isang babaeng pamilyar din ang pigura ng
katawan nito. Nakatalikod kasi siya sa gawi namin kaya hindi namin makita ang mukha
nito. Para masiguro na siya nga iyon, I checked the bike plate number and yeah,
it's confirmed! Walang duda na siya nga ito.

At nang lumingon siya sa bus kung saan kami nakasakay ay ganoon na lang ang
paglaglag ng panga ko. No way! Si Lei ay si Zorra?!

Lei's POV:

Nang makarating ako sa school ay nakahinga ako ng maluwag nang makitang hindi pa
nakaalis ang bus.

"Hey, what took you so long?" salubong sa akin ni Candice.

"Blame the alarm clock." sabi ko na lang saka bumaba ng bike.

"At bakit naman ang alarm clock ang sisisihin ko?"

"It didn't wake me up." naipilig ko ang ulo ko. Stupid reason Light.

"Seriously!" hindi niya makapaniwalang turan.

"Whatever bitch. I'm still tired." I take a deep breathe bago hinarap si prof Gin.
"Pardon sir."

"It's better late than never, I can say." he shrugged. "Anyway, let's go."

Susunod na sana ako rito sa pag-akyat sa bus nang tatlong magkakasunod na busina ng
isang motor ang nagpatigil sa akin. Sa mismong harap ko ito tumigil and when I
recognized them, I smiled. "So fast," I whispered.

"Yow milady! At your service!" napailing-iling na lang ako nang bahagya pa silang
yumuko pagkababa nilang dalawa sa bike kapagkuwan ay may inabot sila sa aking paper
bag. "Ano to?"

"Pinapabigay ni Ms. Andra if ever na maabutan ka pa namin."

"Okay... Anyway, here." sabay abot ko kay Trep sa susi ng bike ko. "Take care of my
baby. Kapag yan nagkagasgas, hahuntingin ko kayong dalawa."

"Grabe ka naman sa hunting Ms. Light, pano kung magkaroon ng emer--"

"Whatever." putol ko kay Trep saka tinalikuran na sila at umakyat na ng bus.

"Ingat sila sayo milady!" lihim na lang akong napailing. No doubt, nagmana talaga
sa among baliw. Psh.
_________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Seventy

Lei's POV:

Mahigit dalawang oras na kaming nasa biyahe and so far, tahimik lang kaming lahat.
'Yong iba ay tulog, habang ang iba naman ay nakatutok lang sa kanya-kanyang
gadgets.

Bigla akong napahawak sa tiyan ko nang mag-alburuto ito. Nawala sa isip ko na

sandwich lang pala ang laman nito simula kaninang umaga at malamang kanina pa iyon
natunaw.

Bahagya akong napasulyap sa katabi ko, feeling ko kasi ay naramdaman niya ang pag-
vibrate ng tiyan ko, he's a leader of a strong gang after all kaya hindi na
nakakapagtakang malakas ang pakiramdam niya. And yeah, you're right, the famous
leader of Wanton Clique ang katabi ko ngayon. Well, it just happened na tanging
itong kinauupuan ko na lang ang bakante kanina and the rest ay kung hindi may
nakaupo na, tinambakan naman ng mga gamit. Kung makapagdala kasi ng mga bagahe
itong mga kasama ko ay parang doon na titira while me, I only have my backpack and
the paper bag Andra's given.

Ngayon ko lang naisip, paano nga pala ako makakasurvive sa isla na iyon kung wala
akong gamit na dala? Sa isiping laptop at isang weapon device lang ang laman ng bag
ko? Lihim na lang akong napatampal ng noo ko. Bahala na nga. I just hope na may
mabibilhan ako roon o di kaya'y pwedeng makapagpadala. You know, courier.

I sighed saka ibinaling na lamang sa labas ng bintana ang paningin ko. Mukhang
malayo na kami sa city since mapupuno at madadamo na itong nadadaanan namin.
Hours later ay nakarating na kami sa port kung saan may naghihintay sa aming may
kalakihang yacht na maghahatid sa amin sa Pewter Island and I bet the yacht are one
of the Arfeudson's belongings.

Pagka-park ng bus ay kaagad akong bumaba at naghanap ng maaaring bilhan ng pagkain.

I'm really hungry at hindi na ako makapaghintay na marakating sa isla bago para
kumain.

Nilibot ko ang kabuuan ng port and good thing it's a public port! Maraming mga side
vendor akong nakikita at may mini mart din! Talk about luck. Walang pagdadalawang
isip na tinungo ko ang natatanaw kong mini mart at doon pinagbigyan ang sikmura ko.

Rude's POV:

Nang maramdaman ko ang pagtayo ng katabi ko ay napamulat ako. Nandito na pala kami.
Saan na naman kaya pupunta ang babaeng iyon? Mamaya siya na naman ang magiging
dahilan ng pagdelayed ng alis namin. Psh!

"Dude.. tara na." tawag sakin ni Carl kaya naman tumayo na rin ako mula sa
pagkakaupo when I noticed something. A paper bag. I sighed bago kinuha iyon. I'm
sure it's her.

Pagkababa ko ay inaakyat na ng mga kasama ko ang mga gamit nila sa yacht na siyang
maghahatid sa amin sa isla. Kaya naman ay umakyat na rin ako roon para ipagpatuloy
ang pag-idlip ko.

Candice POV:
Napatingin kami kay Lei nang umakyat siya ng yacht na may bitbit na malaking paper
bag. Ang bilis niyang nakabili ah. Pero teka, ngayon ko lang napansin, maliban sa
backpack na sukbit-sukbit niya ay wala na siyang iba pang dala. Where's her things
anyway?

"Nandito na ba ang lahat? Aalis na tayo." anunsyo ni sir Gin.

"Ready na sir!"

"Good. Now, let's go and ready yourself guys..."

Hours later ay nakarating na rin kami sa wakas. Hindi namin mapigilang hindi
mamangha sa ganda ng isla. It looks like a freaking paradise! Kaagad kaming
nagsibabaan ng yacht. Pagkababa ay may sumalubong sa aming mga staff ng hotel na
tutuluyan namin.

"Welcome to Pewter Island ladies and gentlemen." bati nila na bahagya pang yumuko.

"Salamat." sagot sa kanila ni sir Gin.

"Please, let us guide you to the hotel."

Pagdating sa hotel ay kumunot ang noo ko nang mapansing maraming tao sa lobby.
Anong meron? O sadya bang ganito karami ang tao rito? Pero hindi eh, bakit naman
sila magsisiksikan sa iisang bahagi na para bang may tinitingnan.
"Anong meron?" tanong ni Harry. Lumingon ako sa kanya at nakita ko siyang nakakunot
ang noong nakatingin sa mga kumpol ng tao.

"May mga celebrity po na gumagawa ng music video. The twin's duo po to be exact."
sagot ng isa sa mga staff na naggaguide sa amin.

"Twin's Duo?" walang ideyang anas ni Carl. Ang iba naman sa amin ay tahimik lang na
nakatingin sa kumpol ng mga tao.

"Opo. Actually, they are originated from Korea and a famous group too. Only Kpop
fans lamang ang nakakakilala sa kanila." pahayag ng staff. "Gusto niyo po bang
makita sila?"

"Mamaya na siguro. They need to rest, lalo na't mamaya ay mag-uumpisa na ang Sports
Gallery." sagot ni sir Gin.

"Kung ganoon po, ihahatid ko na kayo sa magiging room niyo for two weeks."

Lei's POV:

Bigla akong natigilan sa pagpasok sa hotel nang makarinig ako ng pamilyar na boses.
What are they doing here? As if on cue ay biglang nagflashback sa isipan ko ang
usapan namin ni Kuya Dark noong isang linggo. Bakit ko nga ba nakalimutan iyon?
Kaya pala pamilyar sa akin ang pangalang Pewter Island dahil ito pala ang sinabing
lugar ni Kuya Dark na pupuntahan nila para sa music video na gagawin nila. Watta
coincidence... Napabuntong hininga na lang ako kapagkuwan ay pumasok na ng hotel.

"There you are." napalingon ako kay Candice na siyang nagsalita.

"Kanina pa kita hinahanap. Tayong mga babae ay nasa iisang kwarto at ganoon din ang
mga boys na katabi lang natin ng room." turan niya pagkalapit sa akin.

"Okay."

"At sabi ni Sir Gin, before the clock strike to 12 ay kailangang nasa dining hall
na raw tayo ng hotel for the lunch." pagkarinig ko sa salitang lunch ay napahawak
ako sikmura kong kumakalam na naman. Damn... finger foods aren't enough to full my
stomach.

Sinulyapan ko ang wrist watch ko, it's still 37 minutes to go before 12.

"Mauna na ako sa dining, I'm starving to death." turan ko saka tinungo ang dining
hall. May mga signage naman kung saang way ang dapat tahakin patungo roon.

"Wait! Sama na ako sayo!" I just shrugged at hinayaan lang itong sumunod sa akin.

Calvin's POV:

Natigilan ako sa pag-aaral sa next move na gagawin namin mamaya nang may mapansin
ako. Kaagad ko itong nilapitan para masiguro kong siya nga iyon.

"Sabi ko na nga ba eh." anas ko dahilan upang makuha ko ang atensyon niya.

"Calvin..." banggit niya sa pangalan ko.

"What are you doing here, Clifford? You're not supposed to here." napalingon ako sa
nagsalita, si kambal. Hindi ko man lang napansin na sumunod pala siya sa akin.

"Malamang nandito ako kasi nandito ang binabantayan ko," sagot ni Clifford.

"Nandito si Light? Anong ginagawa niya rito?"

"She's one of the school's representative of the upcoming Sport Gallery and so do
I. That's explain why we're here.''

"So, nasaan siya ngayon? I wanna see her," I asked.

"Nasa dining hall."

"Gano'n ba, sakto papunta na rin kami roon. Anyway, sinong kasama mo?"

"Si Drev."

"How's your gang by the way?" Aldwyn asked Clifford.

Clifford shrugged. "They're doing great. I and Drev are keeping our eyes on her
while the others are busy monitoring the monitor where it's give us the signal if
ever She is on danger and needs help." tumango-tango si Aldwyn sa sagot ni
Clifford.

"That's good to heard. As long as she's safe, everything will be fine."

"How about the Empire? It's been a while since the last time we visited." tanong
naman ni Clifford.

"Still investigating who's behind the queen's death." nakakuyom ang kamaong turan
ni Aldwyn and so do I. Kating-kati na akong pugutan ng ulo ang mga gagong iyon but
too bad, hindi pa rin namin sila ma-trace, idagdag pa na sumabay pa itong career
namin.

"Enough of that, baka may makarinig pa sa atin." turan ni Aldwyn.

"Okay. Sige, mauna na ako sa dining. I need to be there before 12." paalam ni
Clifford sa amin.

"Sige, sunod na lang kami," sang-ayon ko.

He wave his hand saka tumalikod na. Kami naman ay inumpisahan nang ayusin ang mga
gamit namin.

___________________________________________________

-typos&errors

Ilang chappy na lang~

FAIRY SYLVEON

Vixen Seventy-one:
Lei's POV:

Mula sa pagsisimsim ng frappe ko ay napabaling ako sa taong naglapag ng isang paper

bag sa ibabaw ng lamesang nasa harap ko. It's Rude. Wala lang siyang imik na
tumungo sa katapat kong upuan at doon umupo. Nagkibit balikat na lang ako
kapagkuwan ay napatingin sa cellphone ko nang tumunog ang messenger niyon.

Kaagad ko itong tiningnan at binasa.

"Sorry ngayon lang nagkaroon ng tiyempo. Anyway, sabi ni Trep ay naabutan ka pa raw
nila kaya naibigay pa nila ang pinadala ko. Oh, ano? Kumusta? Nakain mo na ba? Ayos
lang ba ang lasa? Please, let me know kung pwede ko ba siyang idagdag sa menu ng
caffe. New discovered recipe ko yan eh." the message from Andra says.

Kumunot ang noo ko. Anong pagkain ang sinasabi nito? Bigla akong napatingin sa
paper bag na nasa harapan ko. Wait a moment, that's the paper bag from Andra ah.
Paanong napunta ito kay Rude?

Napakamot na lang ako sa kilay ko nang mapagtantong nawala ito sa isip ko. I sighed
saka binuksan ito. Pero bago iyon ay lumingon muna ako sa paligid ko. Unti-unti
nang dumarami ang tao dito sa dining at nagsisidatingan na rin ang mga kasama ko na
hanggang ngayon ay wala yatang planong makipag-usap sa iba. 'Yong mga kakilala lang
nila ang kinakausap nila at pansin ko rin na ilang sila sa Wanton Clique.

Now, I wonder.. Paano kaya kami magkakaroon ng teamwork kung ganito kami sa isa't
isa? Oh well, problema na nila iyan.

"Can I sit beside you?" napalingon ako sa nagtanong. It's Clifford with the other
man.

"Yeah. Sure, hindi ko naman pagmamay-ari ang upuang iyan eh." I shrugged.
He slightly chuckled na nagpakunot ng noo ko. "What's funny?"

"Nah.. Don't mind me."

"Oh-kay.." napapantiskuhang anas ko.

Paglingon ko sa iba pang upuan ay occupied na ang lahat. Doon ko lang napansin na
nandito na pala silang lahat. Bawat magkakadikit na mesa rito sa dining, consist of
fifteen chairs. Mukhang sinadya talaga ito for this event upang hindi
magkakahiwalay sa pagkain ang bawat grupo.

"How's everybodies doing?" bungad sa amin ni sir Gin pagkalapit niya sa table
namin.

"Starving," pabulong kong sagot.

"Don't worry Ms. Kirchhoff, any moment from now ay isiserve na ang lunch ninyo."
wala sa oras na napatingin ako kay Sir Gin. Narinig niya iyon?

"Malamang maririnig talaga namin, sinabi mo kaya." siko ko ang tumugon sa tinuran
ni Clifford. Pilosopo eh.

"Awww..." mahina niyang daing na lihim kong ikinangisi, masakit na pala iyon, eh
ang hina lang no'n ah.

"Anything wrong Mr. Fluier?" puna sa kanya ni prof.

"N-nothing sir. Hehe.." kaagad niyang tugon saka ako binalingan. "Damn.. What was
that for?" bulong niya sa akin.

I shrugged. "Wala, trip ko lang." sabay ngising pang-aasar ko sa kanya.

"What the..."

"Okay. Iiwan ko na muna kayo. Enjoy your foods." paalam ni sir sabay talikod.

"Someone's enjoying the moment..." bumaling ako kay Candice na nasa kanan ko nang
bumungisngis ito.

Magsasalita na sana ako ngunit bigla rin akong natigilan when somebody hugged me
from behind. "I miss you, Lighty baby..." he whispered right through my ear.

"Wag ka ngang PDA kuya.." turan ko sa kanya saka binaklas ang mga braso nitong
nakapalibot sa leeg ko. "Ginagawa niyo rito?" tanong ko sabay harap sa kambal.

Lihim akong napangiti nang tumingin ako kay kuya Red ay kaagad niyang iniiwas ang
tingin niya. Tsk. Tsk. Tsk. Kunyari pa eh. Tumayo ako saka lumapit sa kanya at
yumakap. "I miss you too Kuya."

"Hoy! Bakit ako wala?" agaw-pansin na turan ni kuya Dark.

Kumalas ako sa pagkakayakap kay kuya Red saka humarap dito. "What? Eh sa hindi
kita namiss, lagi ka kayang tumatawag, nauumay na ako sa boses mo." turan ko na
ikinanguso niya.
"Aherm!" sabay kaming napalingong tatlo kay Candice we she exaggerated cleared her
throat. Doon ko lang napansin ang isang itim na aurang unti-unting kumakalat sa
table namin at galing iyon sa iisang tao. What his problem this time?

Calvin's POV:

"Oh... Kayo siguro ang mga kasama ni Lighty. Hello sa inyong lahat," bati ko sa
kanila at isa-isa silang pinapasadahan ng tingin. Mabuti nang alam ko ang mga mukha
ng makakasama ng kapatid ko for two weeks.

Tumigil ang paningin ko sa lalaking malakas at madilim ang aura at matalim din ang
mga matang nakatingin sa amin ni kambal o tamang sabihin ay sa akin mismo.
Napakunot ang noo ko, anong problema ng lalaking ito?

"Hello rin. I'm Candice, one of Lei's schoolmate." tugon ng katabi ni Light sabay
pakilala.

"Hi, the name is Calvin, Lighty's brother-awww! What was that for?" asik ko kay
Light nang ibato niya sa mukha ko ang walang lamang plastic bottle.

She just shrugged sabay sabing, "You're too loud."

"Anong maingay, para nagpapakilala lang eh."

"Whatever." sabay subo niya ng isang burger na maraming toppings mula sa paper bag.

"Magkapatid kayo?" tanong no'ng nagpakilalang Candice.

"Yeah. Her older brother to be exact." I said.

"Fuck!" lahat kami ay napabaling sa lalaking kanina pa madilim ang aura. Bigla
siyang tumayo at walang pasabing linisan ang table nila.

"Problema niyon?" takang tanong ng katabi nitong lalaki kanina. There are something
with these five men. Pito lang kasi silang lalaki sa lamesa nila and the two of
them are Clifford and Drev, and the remaining five? I have these feeling that they
have some dark secrets. At kung ano man iyon, Clifford and Drev must watch them
out. Mahirap na, kasama pa naman nila ang bunso namin.

"Here, that's our room card. You can go there anytime you want." turan ni Aldwyn
sabay abot ng card kay Light kapagkuwan ay humalik sa noo nito. "Let's go Calvin,
we still have work to do." baling niya sa akin.

Lumapit din ako kay Light and kissed her forehead too. "Take care Lighty baby,
later..." paalam ko sa kanya saka dumaan sa likod nina Clifford at lihim silang
tinapik sa balikat pagkatapos ay sumunod na ako kay Aldwyn.

Rude's POV:

"Fuck! Fuck! Fucking shit! Kapatid pala niya 'yong nakita kong kayakap niya noon?
Bakit ba kasi hindi ko siya tinanong tungkol doon! Damn! What did I've done?"
napasabunot na lang ako sa sarili kong buhok sa sobrang frustration na nararamdaman
ko. Nandito ako ngayon sa likod ng hotel, dito ako dinala ng mga paa ko habang
paulit-paulit na nagpiplay sa utak ko ang sinabi ng Calvin na iyon. Their sibling
for fucking sake! Kapatid niya ang pinagsiselosan ko? Damn!

"Para kang baliw."

Bigla akong napatigil sa pagsabunot sa sarili kong buhok at nilingon ang

pinanggalingan ng boses. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Pakiramdam ko ay
kusang tumigil ang oras at ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na kabog ng
puso ko.

"Hey, you okay?"

Napakurap-kurap ako. She's really here, right in my front. I miss her and I wanna
hug her. So, I did. I hug her so tight.

"What--hey! C-can't breathe..."

"I'm sorry." I whispered.

______________________________________________

-typos&errors

Another short and lame update. Wala eh. Waley talaga ako sa sweet moments 😫. Kayo
na lang ang bahalang mag-adjust😄✌

FAIRY SYLVEON

Vixen Seventy-two

Rude's POV:

"Sorry?"

"Yes. I'm sorry. I really am..." anas ko sa kanya habang nakayakap pa rin ako sa
kanya.

"For what?"
Napatigil ako sa tanong niya. "For everything I've done."

"Everything you've done? Ano bang ginawa mo?" tanong niya ulit dahilan para
mapakalas ako ng yakap sa kanya.

"Wait... Aren't you mad at me?"

"Why would I?" nakakunot ang noo niyang turan.

"Your saying something?" tanong ko kapagkuwan nang makita ko siyang parang may
binubulong.

"I said, you're weird." she shrugged.

"Hindi ka talaga galit sa akin?" paniniguro kong tanong ulit sa kanya.

"Why? You want me to?" taas kilay niyang tugon.

"No! It's just that, you've change a lot. Bigla kang nawala then, suddenly you came
back with a lot of changes. You even became too cold at hindi mo man lang ako
pinapansin." nakayuko kong pahayag.

"Paano kita lalapitan? The last time I remembered, you're eyes are full of hatred
and you even called me bitch. And you know me Mr. Arfeudson, hindi ko ugaling
ipagsiksikan ang sarili ko sa isang taong ayaw sa akin."

"I'm sorry... I-i'm just confused. I got carried away with my emotion."
"Whatever. Past is past. I have to go." paalam niya sabay talikod.

"Wait! Akala ko ba hindi ka galit?" pigil ko sa kanya.

"Hindi nga."

"Eh bakit aalis ka na?"

"Anong gusto mo? Dito ako magkakalat? Baka nakakalimutan mo, daanan patungong banyo
itong kinaroroonan mo." walang ganang turan niya na siyang ikinalingon ko sa
paligid. And she's right.

Napakamot na lang ako sa batok ko.

"Tsk. Tsk. Tsk. Lutang ka nga." iling-iling niyang anas bago tuluyang tumungo sa
cr.

"Gonna wait you here!" pahabol kong turan.

Lei's POV:

Paglabas ko ng banyo ay si Rude kaagad ang bumungad sa akin. Prente lang siyang
nakasandal sa isang poste habang nasa loob ng bulsa ang mga kamay. Napailing-iling
na lang ako. Parang kanina lang ay ang dilim ng aura nito na anytime ay mukhang
makakapatay tapos ngayon ay napakaaliwalas na. Siya yata ang bipolar sa aming
dalawa eh. Psh.
Kaagad siyang napaayos ng tayo nang makita niya ako.

"Ano pang ginagawa mo rito?" tanong ko sa kanya.

"Didn't you heard that I said I'm gonna wait you?" nagkibit balikat lang ako sa
tanong niya. "Okay then, let's go."

"Wait." napalingon ako sa kanya nang pigilan niya ako.

"What?"

"May gusto lang akong linawin." turan niya habang nakatingin sa akin.

"Ano naman iyon?" taka kong tanong sa kanya na ikinapula ng mga tenga niya. What's
with him this time?

"K-kuan..." he took a deep breathe bago muling tumitig sa akin ng matiim. "Are we
still... You know, this past few months we're become a little bit cloudy because of
my stupid confusion. I'm jus--"

"Did we broke up?" putol kong tanong sa kanya nang makuha ko ang tinutukoy niya.

"No.."

"Gusto mong magbreak tayo?"

"Hell no!" kaagad niyang sagot.

"Then, its settled. We're still a couple." kibit balikat kong deklara.

"Really? Damn.. fuck!"

Napasinghap ako sa gulat nang bigla niya akong kabigin at isinandal sa posteng
sinasandalan niya kanina. Before I can able to say a single word, his lips met
mine.

Third Person POV:

Nagulat sina Carl nang makitang sabay na lumapit sa kanila sina Rude at Lei.
Napatuon ang mga mata nila sa mga kamay nitong magkadaop. Bakas din sa mga mukha
nila ang pagtataka sa nasaksihan. Parang kanina lang kasi ay halos hindi sila
nagtatapunan ng tingin, tapos ngayon parang hindi na mapaghiwalay ang dalawa. Kahit
gusto man nilang magtanong ay pinili na lang nilang tumahimik. Alam naman din kasi
nila ni hindi sila sasagutin ng dalawa.

Kasalukuyang nasa convention hall silang lahat na representative, gano'n din ang
ibang representative ng ibang school na kasali sa event. Any moment ay mag-uumpisa
na ang opening ceremony na pangungunahan ng mga sponsors at coordinators, pati na
ng mga professor na kasama sa event to guide their students.

Ngayon din malalaman ng lahat kung anong mga sports ang kasama sa event. Every year
kasi ay nagbabago ang mga game and procedures ng laro kaya no one can guess kung
anong meron sa taong ito.
Pagkatapos ng mahigit dalawang oras na pagsasalita ng kung sinu-sino sa taas ng
stage, hindi napigilan ni Lei na hindi mapahikab. This kind of event making Lei
bored as hell. It's no fun. Walang ibang ginawa ang mga nasa stage kundi ang
ipakilala ang mga sarili nila at sabihin kung saan o anong school ang hinahandle
nila.

Hindi na nakatiis si Lei at kinuha na niya mula sa bulsa ang cellphone niya.
Bubuksan na sana niya ang isang game app na naka-installed doon nang bigla itong
magring. Kumunot ang noo niya nang mabasang ang secretary niya sa K PeachS ang
tumatawag.

Dahil maingay sa loob ng convention hall, tahimik na lumabas si Lei. Naghanap siya
ng tahimik na lugar at doon sinagot ang cellphone niyang patuloy pa ring nag-
iingay.

"Sandy." bungad ni Lei pagkasagot niya.

"Good afternoon Ms. Lei. I just want to remind you that 3pm sharp today is your
meeting with the CEO of L'Vio Fashion Line. It's almost a week since the last time
you came here and I already did what's your orders before and that is to take care
every single meeting you might have but the L'Vio is quite a different matter Miss,
it's a partnership we're talking about, so I'm afraid that I can't do it as a
representative of the company. In short, your presence are highly required during
the meeting." mahabang pahayag ng secretary ni Lei.

Napatampal na lang sa noo si Lei sa narinig. She totally forgot about the meeting.
But the most ironic part is, she owned the L'Vio which made her a CEO and at the
same time, she's the President of K PeachS, that's mean, she's goin' to have a
meeting with herself?!

Natawa na lang si Lei sa naisip at lihim na napailing-iling. "Okay. Don't worry,

I'll handle it. I will send you the information you need first thing tomorrow
morning and for the meantime, kindly send to me all the reports this week and all
the papers that needs my signature. I will just send it back to you when I'm done
through fax."
"Noted Miss. Expect the papers after an hour."

"Okay. Anything?"

"That's all for now Miss. Goodbye. Have a good day."

"Same to you." pagtatapos niya sa tawag saka ito ibinaba. Lei sighed. Managing two
companies at the same time are not that easy, idagdag pa ang mga extracurricular
activities niya sa loob at labas ng school. Mabuti na lang at may maaasahan siya
pagdating sa dalawang kompanya.

Muli niyang binuksan ang cellphone niya at kaagad na nagcompose ng message at

isinend iyon kay Candice. Mamayang gabi
hindi na rin siya babalik sa convention
alalahanin. Good thing ay nasa isla rin
siya ng mga ito ng mga kakailangan niya
toiletries.
na lang siya pupunta sa kwarto nila at
hall. May mga gamit pa siyang dapat
ang mga kapatid niya. For sure, mabibigyan
for two weeks specially clothes and

Pagkatapos niyang maisend kay Candice ang mensahe niya ay kaagad na niyang tinungo
ang suite ng mga kapatid niya. Doon na lang din niya gagawin ang report tungkol sa
magiging meeting kuno niya sa L'Vio.

________________________________________________________________

-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Forty-five: Double Kill

Lei's POV:
Sabay kaming pumasok ni Kuya Dark sa mansion pagdating namin. Ibinalewala ko na
lang muna ang nakita ko kanina sa parking lot at ipinukos ang atensyon ko sa kung
among meron dito sa bahay.

Pagkapasok namin ay ramdam ko ang mabigat na ambiance ng buong mansion na para bang
nagluluksa ito? What the hell is going on, really?

"Butler Rio.." sambit ni Kuya na nagpabalik sa akin mula sa malalim na pag-iisip.

"Nasa library po sila, youngmaster," sabi ni Butler Rio. "Nice to see you here
again younglady..." kapagkuwan ay baling niya sa akin sa hindi kasiglahang boses.
Alanganing tango lang ang naitugon ko rito kahit na marami akong gustong itanong
but I just can't find a right words to asked.

"Let's go, Lighty." aya ni Kuya saka ako hinila papuntang library, I guess? At wala
akong nagawa kundi ang magpatianod na lang sa kanya. I am still confused.

Ganun na lang ang pagkagulat ko sa nadatnan nang pagpasok namin sa library ay

makita ko sina Tito Liro at ang asawa niyang si Tita Dexie, pati na rin sina Renj
at ang mga magulang niya. Ano ba talaga ang nangyayari? Ako lang ba ang clueless
dito?

"There you are, take you're sits already kids," Dad said.

"What's going on?" hindi ko na mapigilang itanong.

"It's about Mom, baby," Kuya Red replied.

"What about Mom? Nakita na ba siya?"

"Yeah."

"Then where is she?"

"Iyon nga baby, Mom is--"

"King Grey!" tawag nang biglang pumasok sa library kay Dad dahilan para maputol ang
kung anuman ang sasabihin sana ni Kuya Red.

"What it is, Cedrick?" tanong ni Dad sa lalaki.

"We found it there, King." makahulugan na turan ni Cedrick habang iniabot kay Dad
ang isang disk.

"Anong meron diyan?" sabat ni Tito Liro, he's Dad twin brother by the way.

"Nandyan po ang lahat ng ginawa nila kay Queen Summer, King. Hindi po namin alam
kung sinadya ba nilang iwan iyan doon para makita natin o sadyang naiwanan lang
nila," pahayag ni Cedrick.

Ako naman ay mas lalong naguguluhan sa pinag-uusapan nila, I can't really get into
their conversation.

Matamang tinitigan muna ni Daddy ang disk bago ito muling bumaling kay Cedrick.
"Play it..." seryusong utos ni Daddy at iniabot muli kay Cedrick ang disk na agad
namang sinunod ng huli.
Kahit na naguguluhan ay hindi na ako sumabat sa kanila at sinundan na lang ng
tingin ang mga galaw ni Cedrick habang isinasalang ang disk na dala nito sa isang
player.

Ganoon na lang ang pagkagimbal ko nang mag-flashed sa screen ang mukha ni Mommy na
puno ng pasa. What the fuck!

At ang sumunod na nangyari ang hindi na kinaya ng sistema ko!

"No!" kasabay ng pagsigaw ko, ang pagbato ko sa wide screen ng unang bagay na
nadampot ko, and unfortunately, ang mini table iyon ni Daddy.

"Light!"

Sabay-sabay nilang sigaw nang hindi ko na mapigilan ang sarili kong ibato sa screen
ang lahat ng bagay na nahahawakan at nadadampot ng mga kamay ko hangga't kaya ko
itong buhatin. They tried to stop me but they can't get near to me.

"No! Hindi iyan totoo! That video is fake!" histerikal kong hiyaw habang patuloy pa
rin sa pagwawala, pagkatapos ay gulong-gulo ang library na linisan ko ito kasabay
nang masaganang pag-agos ng mga luha ko.

Calvin's POV:

Ilang sandali pa ang lumipas bago kami makahuma sa biglang pagwawala ni Light.
Napakagulo na ng buong library, basag ang lahat ng mga babasaging bagay dito,
kasama ang mga figurine at vase ni Dad, nagkalat din ang mga libro at papeles.
Talagang walang pinalagpas si Light.
Lahat kami ay bakas sa mga mukha ang pagkagulat sa ipinakitang lakas ni Light.
Nagawa niya talagang buhatin at ibato ang isang bakal na upuan! And her eyes, it's
changing its color, from fuschia, it became a dark violet with a shade of blue. Is
that even possible? She really looked in raged a while ago at ito ang kauna-unahang
pagkakataon na nakita namin siya na gano'n, the jolly side of her are totally gone.

I decided na sundan si Light, sa kwarto na nito ako dumiretso dahil alam kong doon
talaga ito patungo. Iniwanan ko sila Daddy sa library na bakas pa rin sa mga mukha
nila ang hindi makapaniwala.

Pagdating ko sa tapat ng kwarto ni Light ay kakatok na sana ako nang makarinig ako
ng kalabog mula sa loob ng kwarto niya kasunod ng pagsisigaw niya.

Shit! Nagwawala na naman siya! Pinihit ko ang doorknob para buksan ang pinto but
fuck! Nakalock ito, pero imbes na kunin pa ang susi ay pinili ko na lang na sirain
ang pinto at baka kung ano pa ang maisipang gawin ni Light sa sarili niya.

"AHHHHH!"

Napatakip ako ng dalawang tenga nang pagkasira ko ng pinto ay ang napakalakas na

tili ni Light ang sumalubong sa akin. Nakasalampak siya sa sahig na puno ng kalat
at basag na salamin. Sira na rin ang ilan sa mga gamit niya.

"Lighty.." I muttered.

Napalunok ako nang maramdaman ko ang pag-iinit ng gilid ng mga mata ko. Damn..
This is not my Lighty I used to know, she really look so vulnerable.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa likuran. Ganoon na lang ang pagtiim ng
mga bagang ko nang makitang nagdurugo ang mga kamay nito.
"Stop hurting yourself Lighty baby, please..."

"T-those video a-are fake, r-right?" she asked in a cracked voice, "P-please.. K-
kuya Dark, T-tell me... H-hindi totoo iyong n-nakita ko 'd-di ba... Hindi nila p-
pinagtulungan si M-mommy... na h-hindi nila siya p-pinagsawaan.. K-kuya.., joke
lang iyong n-nasa video 'di ba? H-hindi pa patay si Mommy 'di ba? B-buhay pa siya,
'di ba? H-hindi nila ginahasa si Mommy 'di ba? Nandito pa si Mommy... joke lang ang
lahat ng iyon 'di ba kuya, answer me, please... K-kuya Dark..."

Humigpit ang yakap ko kay Light nang maramdaman ko sa mga kamay ko ang sunod-sunod
na pagpatak ng mga luha niya. Napapikit ako nang hindi ko na rin mapigilan ang
sarili kong mga luhang dumaloy sa magkabila kong mga pisngi.

"S-stop it, Lighty.. Mom is gone, w-we need to accept it," bulong ko sa tenga niya.

"No! Hindi iyan totoo! Ayoko!" sigaw niya kasabay ng pagkalas niya mula sa
pagkakayakap ko at patakbong tumungo sa banyo niya.

"Lighty!"

"Leave me alone!"

_______________________________________________________________________________

Okrayt.. sabi ko nga failed ang pagpapaiyak ko😩

Kaya ako na lang ang iiyak..huhu😭😭😭

Anyway, stay tune dude.😉

Abangan kung paano maghiganti ang isang Light Violet 'Lei' Kirchhoff😎
-typos&errors

FAIRY SYLVEON

Vixen Seventy-four

Carl's POV:

As expected, Lei won the race. She is Zorra after all. Nagawa niya ngang talunin si
Rude noon na marami nang karanasan pagdating sa karera, ang mga baguhan pa kaya.

Now, I'm wondering. May idea kaya si Rude sa pagiging iisa nina Lei at Zorra?
Hmmm...

"Yes! Panalo ulit!" hiyaw ni Evan sabay taas pa ng dalawang kamay. "At paniguradong
mananalo rin si leader mamaya sa motor bike racing, di ba leader?"

"Tsk," asik lang ni Rude saka tumalikod, siguradong kay Lei na naman iyon pupunta.

"Ano ka ngayon? Haha..." kantyaw ni Harry kay Evan.

"Che! Hmp!" sabay subo ni Evan ng lollipop. Napailing na lang ako saka
napagpasyahang lisanin na ang field since maglalunch time na at mamayang hapon pa
naman ang race ni Rude. Ramdam ko naman ang pagsunod ng grupo sa akin bagamat
patuloy pa rin ang bangayan nina Evan at Harry. I sighed.

Somebody's POV:

"Everything is ready Sir."

Napabaling ako sa nagsalita. "Good. Now, ready for the flight and let's rock their
world upside down." turan ko sa malamig na boses.

"As you wished Sir. If you'll excuse me." tugon ng kaharap ko kapagkuwan ay lumabas
na ng opisina ng ama ko na ngayon ay opisina ko na.

Violet... You're not the only one who can invent an impossible things. I, myself
sure can do too. And now, it's payback time. And I will make sure that you are the
one who will beg between us. Can't wait to see you, Violet.. I can't wait to make
you suffer.

"Hmmmm..." napabaling ako sa babaeng nakaluhod sa harapan ko. Hindi siya nakita ng
tauhan kong pumasok kanina dahil natatakpan siya ng lamesa. Idiniin ko pa ang ulo
niya at isinagad ang kahabaan ko sa loob ng bibig niya dahilan para mabilaukan siya
ngunit gayun pa man ay patuloy pa rin siya sa ginagawa.

"Yeah.. That's it.. Pleasure me.." bulong ko sa kanya at tanging halinghing lang
ang naitugon niya sa akin. She's my Dad secretary way back then but now she's mine
with pleasure. I smirk. Money can really do make a lot of things at isa na roon ang
gagawin kong pag-angkin kay Violet. And I really can't wait.
Rude's POV:

Hawak ko ang mga kamay ni Lei habang sabay naming tinatahak ang daan patungo sa
dining hall. There's this thing that keeps on bothering me kaya naman ay hinugot ko
na ang lahat ng lakas ng loob na meron ako upang itanong sa kanya ang tungkol sa
bagay na iyon.

"Something's wrong?" tanong niya ng bigla akong huminto sa paglalakad.

"I just wanna ask you something," deritso kong turan.

"What?"

"Bakit Light ang tawag ng mga kapatid mo sayo? Ganun din sina Kenjhie, why is
that?" kunot noo kong tanong sa kanya.

"Poor boy.. You didn't know?" asar niyang turan na ikinalukot ng mukha ko.

"Kaya nga ako nagtatanong di ba?"

"Haha.. Relax, okay.. Well, it's my name. Light Violet Kirchhoff is my real name."
she shrugged.

"Then what about Lei?"

"Obviously, it's my nickname. They used to called me Light or simply V but later
on, the Light became Lei, masyado raw kasing weird ang pangalan ko, blame my
parents. You see, I have a lots of name, Bastos..." nakangisi niyang turan pero
yung huli niyang sinabi ang nagpakunot ng noo ko.

"Bastos? Who's Bastos?"

"Duh.. State the obvious? Eh di, ikaw.."

"What the! Rude is my name not Bastos."

"Kaya nga. Rude in english, Bastos sa tagalog."

"The hell..."

"Haha.. Whatever Bastos.."

"Aish! Cut it out, it's Rude!" pasigaw kong turan dahil nauna na siyang lumakad.
"Hey! Mine!"

Bigla akong napahinto sa likuran ni Lei nang mapansin ko ang dalawang lalaking nasa
harap niya.

"Oh.. may kasama ka pala.." pansin sa akin nung nagpakilalang Calvin sa amin noong
isang araw.

"Yeah, he's my boyfriend.." parang wala lang na tugon ni Lei habang ako naman ay
biglang nanlamig sa kinatatayuan. What the heck!

Seryuso at matiim nila akong pinasadahan ng tingin na para bang isa akong krimenal
na hinahatulan and here I am, trembling secretly. Damn.. Fuck this feeling! This is
so gay, fuck!
"You two, cut it out. Hindi bagay sa inyo. Psh." turan ni Lei. "Let's go. I'm
starving.." sabay hila niya sa akin saka niya nilampasan ang mga kapatid niya at
wala akong nagawa kundi ang magpatianod sa kanya.

"Lighty! You should bring him home and let Dad meet him!" sigaw ni, I guess Calvin
again na nagpainit ng dalawa kong tenga. Napatingin ako kay Lei na hindi pinansin
ang sinabi ng kapatid niya.

And me thinking about meeting her parents, makes me feel in total 'xites. Can't
wait that time to come.

Somebody's POV:

"All set Sir." imporma sa akin ng isa sa mga tauhan ko.

"Great. How was the girl doing?"

"She's still in the island Sir with her gang." tumango-tango ako. "And I believe
that there going to stay there for two weeks." dagdag pa nito.

"Two weeks are two long. Nagawa niyo na ba ang pinapagawa ko?"

"Yes Sir. All bomb are already on the place where should it be."

"Good. Is the plane is ready too?"

"Yes sir."

"Great. Now, let's go to that island and bring some shak'able surprise." I
grinned.

Rude's POV:

Biglang kumunot ang noo ko nang tumawag si Dad sa akin at sabihin nandito rin siya
sa isla. Pinapapunta niya ako sa kinaroroonan niya dahil may mahalaga raw kaming
pag-uusapan.

Kahit naguguluhan ay pumayag pa rin ako sa gusto nito. Nagpaalam ako kay Lei na
kasalukuyan pang kumakain na agad naman niyang sinang-ayunan.

Pagdating ko sa suite kung saan naroroon si Dad ay ganun na lamang ang pagkunot ng
noo ko nang makitang hindi siya nag-iisa. Kasama niya si Kuya Leo at isang hindi
katandaang lalaki na ngayon ko lang nakita.

"There you are son. Come here sit." bungad sa akin ni Dad nang makita niyang
pumasok ako.

"What's goin' on, Dad?" tanong ko sa kanya nang makaupo ako.

"So, he is your son?" napalingon ako sa lalaki nang magsalita siya. He has this
intimadating and strong aura plus the cold voice. Obviously, he have a power.

"Yes, he is King." kaagad namang sagot ni Dad. "Son, I want you to meet King Grey,
the King of Crescent Infierno Empire," kapagkuwan ay baling niya sa akin.

"Crescent Infierno Empire? What is that?" naguguluhan kong tanong.

"An organization like ours. Like our Cranos Empire. And like us, they're Damon
Skull's foe, that means they are our ally." sagot ni Dad.

"And we, with your father decides to joined forces by merging our two organization.
In that way, we can outweigh the Damon Skull." dagdag naman ni King.

"Merging?"

"Yes son, merging through tying a knot." mas lalo pa akong naguluhan sa tinuran ni
Dad.

"Tying a knot? What do you mean by that, Dad?"

"That means, you and King's daughter will get married as soon as you graduate in
collage." parang bombang sumabog sa utak ko ang sinabi ni Dad.

Then suddenly, Lei's face flashes into my mind. Every expression she'd done.
Napatayo ako. "Hell no!" I shouted as I stormed out the room we are in.

"Rude! Where are you going?"

Hindi ko pinasin ang pagtawag sa akin ni Kuya Leo. No. They can't force me to marry
someone I don't even know. Not gonna happen!

___________________________________

-typos&errors

Isang chappy na lang. Ihanda na ang sariling mabitin. Bwahahaha.. Ay, ang sama
naman ng dating.

Anyway. Seryuso is me. 😉

Vixen Seventy-five

Carl's POV:

Lahat kami ay nagtaka nang pumasok si Rude sa suite namin na madilim ang aura.
Anong problema niya? Si Lei na naman kaya?

Kanina rin sa race niya, para siyang wala sa sarili habang nagmamaneho kaya naman
ay hindi niya namalayan ang mga obstacle sa tinatahak nilang daan. Sa huli, he only
got the third place, a very unusual act of Rude, I can say.
Kinuha niya lang ang leather jacket niya saka muling lumabas kaya naman ay
napagpasyahan kong sundan siya, baka kung ano pang gawin nito at magkagulo, mahirap
na.

Habang tahimik kong sinusundan si Rude palabas ng hotel ay napansin ko si Lei na

mag-isang naglalakad sa dalampasigan. Sinulyapan ko muna ang papalayong bulto ni
Rude saka ko nilapitan si Lei. Baka may alam siya kung bakit nagkaganun ang leader
namin.

"Lei..." agaw ko sa pansin niya at kaagad naman siyang lumingon sa gawi ko.

"I don't know.." biglang kumunot ang noo ko sa tinuran niya.

"Huh?"

Napakurap-kurap siya. "Ah.. Your saying?"

Lihim akong napailing. Halatang wala rin sa sarili niya si Lei. "Itatanong ko lang
sana kung may alam ka ba sa inaasta ni Rude?" there, direct to the point.

"Bakit? Anong nangyari sa kanya?"

"He's acting stranges at sa pagkakaalam ko ay kayo ang huling magkasama kanina bago
ang race niya. So, any idea?"

She shrugged. "You're wrong hindi ako ang huli niyang nakausap kundi ang ama niya."

"What? Paanong nakausap niya si Tito? By call?"

"I don't know. Ang alam ko lang ay pinatawag siya, atleast iyan ang dahilan niya sa
akin bago niya ako iniwan sa dining. Anyway, where is he?"

Itinuro ko ang daang tinungo ni Rude kanina. "Over there.. Hindi ko nga lang alam
kung lumayo pa ba siya."

"Okay. Pupuntahan ko siya." sabi niya saka ako tinalikuran. I sighed saka
napagpasyahan kong bumalik na lang sa suite. Mabuti nga sigurong si Lei ang
kumausap dito, baka sakaling mag-open up pa sa kanya si Rude. She's his girlfriend
after all.

Rude's POV:

Damn! Ano ba kasing pumasok sa isip ni Dad at pati ako idanamay? Tsk. As if naman,
papayag ako sa gusto nilang mangyari. Hell no!

"Anong drama mo ngayon?" napaigtad ako nang may biglang magsalita sa likuran ko.
Paglingon ko rito ay nakahinga ako ng maluwag.

"Mine..." I whispered saka siya nilapitan at niyakap. Napangiti ako nang maramdaman
kung gumanti rin siya ng yakap sa akin.

Getting married? Kung may pakakasalan man ako, iyon ay walang iba kundi itong
babaeng kayakap ko. I swear to all the saints that I'm not gonna married any other
woman out there but her. Only her. And that's a promise.

Humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya ngunit hindi naman siya umalma. "Pakasal na
kaya tayo?" bulong na tanong ko sa kanya.

"Nakadrugs ka ba?" imbes na sagutin ang tanong ko ay sinagot naman niya ako ng
panibagong tanong.

"Anong nakadrugs?"

Kumalas siya mula sa pagkakayap sa akin saka humarap sa dagat. Nagkibit balikat
lang siya. "Mukha ka kasing adik ngayon. Sabihin mo lang kong humihithit ka nang
maipatokhang kita." sabi niya habang nakatalikod sa akin.

Lumapit ako sa kanya saka yinakap siya mula sa likod sabay bulong ko sa kanya,
"Handa naman akong magpatokhang kahit na anong oras basta ba ikaw ang tutokhang sa
akin."

"Awww!" bigla kong daing nang dumapo ang siko niya sa tagiliran ko. "What was that
for?"

"Wala lang, trip ko lang. Bakit ba?"

Napabuntong hininga na lang ako. "Ang sadista mo," anas ko.

"Mahal mo naman.." bulong niya pero rinig ko pa rin.

Napangiti ako saka ko siya muling yinakap mula sa likuran. "Sobra..." bulong ko
habang binabaon ko ang mukha ko sa pagitan ng balikat at leeg niya. "Let's stay
like this for a moment."

"Hmmm.." she response that sounds like a yes to me.

Somebody's POV:

"So.. This is the Pewter Island eh.." bulong ko sa kawalan lamang tinatanaw ang
isla sa labas ng bintana ng eroplanong sinasakyan ko.

Ilang sandali na lang at magkakaharap na rin tayo Violet. Can't wait to see you and
beat you to death.

"Ready for the take off sir?" tanging tango lang ang tinugon ko sa tauhan kong
nagtanong at muling bumaling sa labas ng bintana.

I can't help but to smirk when how I imagine Violet's exhausted body begging in
front of me. Damn.. What a great sight! Can't wait that time to happen.

Lei's POV:

Something's wrong or should I say, something aren't good gonna happen. I don't know
but I can sense a strange aura that up to no good.
I close my eyes and feel the breezing of the winds. It's gentle pero bigla rin
akong napamulat nang maramdaman ko ang biglang pagbago ng ihip ng hangin. Marahas
ito at naghahanap ng mapagbabalingan.

Kumunot ang noo ko pero agad din akong natigilan nang humigpit ang mga brasong
nakapulupot sa beywang ko. "Balik na tayo sa hotel." mahina ang boses na aya ko sa
kanya.

"Mamaya na..."

"Okay. Pero sinasabi ko sayo, mahina ang katawan ko sa lamig. Kapag ako nagkasakit,
ikaw ang sisisihin ko." pananakot ko sa kanya.

"Sabi ko nga, balik na tayo. Sino ba kasing may sabing magtagal ka rito sa labas."
bahagya akong napailing nang walang anu-ano'y hinila niya ako patungo sa hotel.
Nagpaubaya na lang ako sa kaya, atleast kumagat siya sa pananakot ko.

IT'S past midnight already pero hindi pa rin ako makatulog. Napabuntong hininga
na lang ako saka ko naisipang bumangon sabay tungo ko sa bintana at tumingin sa
labas.

Nasa 15th floor kami naroroon at ang hotel na ito ay nasa 20+ floor siguro kaya
naman medyo nakakalula kapag tumingin ka sa ibaba.

Biglang kumunot ang noo ko nang may mapansin ako sa banda kung saan naroroon ang
isang floating restaurant na natatanaw mula rito sa kinaroroonan ko. The way it
moves, it looks suspicious. Parang ingat na ingat ito na hindi makalikha ng ingay
at mas lalo pang lumakas ang pagdududa ko nang hindi lang isa ang nakikita ko.

Kaya naman, kinuha ko ang eyeglass ko na madalas kong sinusuot noon pero hindi na
katulad ng dati na plain big lenses lang ang meron ito dahil ngayon, it's way too
different. Isa ito sa matagal ko nang pinag-aaralan, and thanks to science and my
patient na minsan lang makisama, I finally succeeded sa invention kong ito.

The eyeglasses that has a capability to see things from a far, but as of now ay
hindi ko pa nasusubukan kung gaano kalayo ang kaya nito, and also it has the power
to scan either human or things like a real scanner machine.

Kaagad ko itong isinuot at tumingin sa baba kung saan ko nakita ang mga bulto ng
tao. Napangisi ako nang malinaw ko silang nakikita like I am just right in front of
them. Ngunit bigla ring nawala ang ngisi sa mga labi ko nang mapagtanto ko kung ano
ang ginagawa nila.

Fuck! They're planting bombs everywhere! Just like who the fuck are they?!

Marahas kung hinubad ang suot kong salamin saka walang pagdadalawang-isip na
lumabas ako ng kwarto kapagkuwan ay tinahak ko ang daan patungong elavator para
puntahan ang floating restaurant na iyon.

Whatever they are doing, I know they're up to no good. I need to stop them. I have
to or else, these island will be history!
_______________________________________

-typos&errors

Up next! Epilogue😉

FAIRY SYLVEON is almost signing out.

Epilogue

THIRD PERSON's POV:

NAPANGISI ang isang tao na nasa madilim na bahagi ng restaurant nang makita niya
ang kanyang pakay. Tama nga ang kanyang hinuha na malakas talaga itong makiramdam
sa paligid nito at ito nga'y kumagat ito sa kanyang patibong.

Nasisiyahan siya habang pinagmamasdan ito habang may hinahanap. She's too focus on
the thing she's looking for para hindi nito mapansin ang presensya niya.

Nang makita niyang nakarating na ito sa dulo ng floating restaurant na tanging mga
lamesang nakataob lang ang nandoon ay saka lamang niya napagpasyahang lumabas mula
sa likod ng isang makapal ang mga dahong halaman na kanyang pinagtataguan. Tahimik
siyang naglakad palapit dito pero kaagad din siyang napahinto nang mapansing
napatigil ito.

BIGLANG natigilan si Lei sa paghahanap sa bombang iyon nang maramdaman niyang hindi
na siya nag-iisa sa lugar na iyon. Pinakiramdaman niya ang aura nito and she can
say that whoever it is, it's strong. Stronger than she can imagine.

"Who are you?" hindi napigilang tanong ni Lei sa malamig na boses.

"Nice. You noticed me atlast," sagot naman ng isang boses ng lalaki.

"I said, who the fuck are you?" mariin at malamig na ulit ni Lei. She's forcing
herself to calm down but the aura behind her is irritating the hell out of her kaya
naman ay marahas siyang humarap dito without knowing kung ano ang sasalubong sa
kanya!
"Ugh!" impit ni Lei sabay sapo sa sikmura niyang natamaan ng isang matalim na
bagay.

"Surprise.... Violet..?" bulong ng lalaki kay Lei na siyang sumaksak sa huli.

"W-what d-did you've d-done?" nahihirapang tanong ni Lei sa lalaki. Sapo niya ang
kanyang sikmura na ngayon ay may malapot nang likidong dumadaloy.

"Nothing.. I just stabbed you with a little dagger with a Pancuronium on its
blade. Awesome isn't it?" the guy answered sarcastically.

Natigilan si Lei sa narinig. She tried to moved a muscle but unfortunately she
failed, ramdam na rin niya ang mabilis na pagtibok ng puso niya at ang biglang pag-
alpasan ng mga pawis niya.

"W-ha--" bago pa makabuo ng isang salita si Lei, isang pagsabog sa mismong

kinaroroonan nila ang pumigil sa kanya! Randam niya ang sunod-sunod na matatalim na
bagay ang tumama sa katawan niya and moment later, isa pang mas malakas na pagsabog
ang umalingawngaw sa naturang lugar na nagpatalsik sa kanilang dalawa na naroroon
sa magkasalungat na dako.

Before Lei landed into the water surface, she already lost her consciousness which
made her body drown.

ISANG malakas na pagsabog ang gumimbal sa lahat ng tao sa Pewter Island at ilan
na roon ang Wanton Clique pati na ang mga kasama nila.

"What's going on?" Carl asked to no one, clueless.

Pero imbes na isang matinong sagot ang makuha niya, ang malutong na mura ni
Clifford ang sumagot sa kanya.

"Fuck! Drev! Lei is in danger!" sigaw na turan ni Clifford kay Drev habang
nakatingin sa cellphone nito dahilan para marinig ito ng Wantons.

"What did you just say?" seryusong tanong ni Rude rito.

"No time to explain. Come on Drev!" sagot ni Clifford kapagkuwan ay lumabas ng
suite habang tinatawagan ang kambal na sina Calvin at Aldwyn.

"WAG mong sabihin na rito mo huling na detect ang presensya ni Lighty?" Calvin
asked Clifford nang pagdating nila sa floating restaurant ay makitang wasak at nag-
aalab sa apoy ang ilang bahagi nito.

Marahang tango lamang ang isinagot ni Clifford kay Calvin saka nakayuko at bagsak
ang mga balikat na nagsalita. "I'm sorry.. I failed. Hindi ko nagawang protektahan
ang prinsesa.."

"Shut up! My baby is alive! Light is alive!" mariing turan ni Aldwyn kapagkuwan ay
sinuong ang nag-aalab na apoy sabay sigaw sa pangalan ng kapatid. "Light! Light!
Baby.. Answer me!"

NAKATULALA lamang si Rude habang nasa nag-aalab na apoy ang mga mata na unti-
unting umuubos sa kabuuan ng floating restaurant. He want to punch himself, trying
to convince himself that he's just dreaming. It's just a dream at maya-maya ay
magigising din siya.

Ngunit ilang sandali pa ang lumipas ay ganun pa rin ang nakikita niya. Apoy.
Hanggang sa sakupin ng impit na mga hagulgol ang pandinig niya habang sinasambit ng
mga ito ang pangalan ng babaeng mahal niya.

Napailing-iling siya. "No... No.. mine.. Hindi! Mine!" sigaw niya sabay takbo
patungo sa sumabog na floating restaurant ngunit dalawang firemen ang pumigil sa
kanya. Pwersahan siya nitong dinala sa isang ligtas na lugar at walang nagawa ang
pagpupumiglas niya.

HILAM ng mga luha ang pisngi ni Candice habang nakatanaw siya sa pinagmulan ng
pagsabog, ang floating restaurant kung saan sinasabi nilang isa raw si Lei sa
nabiktima na pinatunayan naman ng isang kuha ng security camera.

Marahas niyang pinahid ang mga luhang iyon saka umiling-iling. "Hindi. Hindi ako
naniniwala na patay na siya. Hindi ang isang simpling pagsabog ang papatay kay Lei.
She's tough. She's strong and no one can defeat nor kill her that easy. I've got to
find her no matter what. We still have an unfinished business to be done," bulong
niya sa hangin.

END OF TUVF VOLUME 1

_________________________________________________________

-typos&errors

B. I. T. I. N.
I know right 😄✌

Thanks for reading this nonsense work. I really appreciated it. 😊

It really means a lot.

Next part. For the volume two, comment and ask anything about the volume one na
gusto mong bigyan ko ng hustisya sa volume two.

Alam ko namang waley itong story na 'to, pero andyan pa rin kayo na siyang nag-
aadjust sa akin. 😄

Bunch of thanks sa inyo 😊

Hugs and Kisses 😘😘😘

FAIRY SYLVEON, signing off.

MUST READ!

Yow dudes! Nabitin ka ba sa volume one? Pwes! Abangan mo ang Volume two na
pamamagatang "TUVF VOL. 2: VIXENS WRATH"

You can follow me para manotify ka once na maipublished na ito OR simply visit my
profile from time to time para malaman mo kung meron na ba o tengga pa rin. 😉

So, saan ka? Easy way or hard way? 😄✌

Anyway, wag mahiyang magtanong kung may gamot ba-este kung bakit naging ganun ang
storya.
 Noon pa man ay gusto ko na talagang patayin si Lei, pasalamat talaga siya at siya
ang bida. HAHA JK!

Anyway, I wanna spoil you a little bit about the volume two. Bakit nga ba gagawan
ko pa ng Vol. 2 kung pwede namang dire-diretso na lang?

Here are the answer dudes;

Una, ang Vol. 2 ay hindi ko na pwedeng ilagay sa kategoryang action. Cause Vol. 2
are the combination of action, sci-fi, romance and a little slice of fantasy. Kaya
from action ay mapupunta siya sa General fiction category.

Pangalawa, asahan mo ang mga matured scenes, brutality and a lot of RATED S words
(e.g. cussing).

Pangatlo, new cast. Magkakaroon ng special participation ang mga characters ng MY

COLD EMPRESS na isa rin sa mga sinusulat ko na kasalukuyan pang ongoing (you can
check it on my works)

And last but not the least, wala lang.. Trip ko lang talagang mangbitin.. 😄😄

And now, I want to thanks to all of you who's supporting this story from the very
beginning until here (you know yourself). The comments and votes, hindi man halata,
I really appreciated it. It means a lot to me lalo na nang mapasama ito sa ranking
(kahit na malayo)

Inumpisahan ko itong isulat last year, month of September. Actually, this is my

second novel pero ito ang una kong ipinublished dito sa watty, so yeah. Here it is.
Nakaraos din! And that's all because of you, dude. Oo, ikaw! Walang saysay ang
kwentong ito kung wala ka na nagbabasa nito. Kaya AN ENDLESS THANKS TO YOU!

Hope to see dudes in the Vol. 2. Hihintayin ko kayo roon but as of now,
nangangalap pa ako ng magiging book cover nito kaya, siguro medyo matatagalan pa.
Sana willing pa rin kayong maghintay.

Atleast itong VOL. 2 na hihintayin mo ay makakasiguro kang darating hindi katulad

ng paghihintay mo sa kanya na kasing labo pa ng hamog tuwing madaling araw ang
worst, alam na!

So yeah. Byebye for now. Hope, you dudes, will check out my other ongoing stories
too.

See ya' in facebook too if you want. Chika tayo roon.😉

You can pm me there and add me.
Yes. Pm muna bago add or else isa ka sa mga FR na tengga. You see, hindi ako nag-
aacept kung pangdisplay lang din naman, ayoko nang dagdagan ang mga displayed FL
ko.

Pero swear, hindi ako snob, just approach me, and I will reply as soon as I can,
pwera na lang kung busy ang inyong diwata.😉

Okay. Yun lang. See ya'!

XOXO😘😘

FAIRY SYLVEON

ANNOUNCEMENT!!

Announcement!

As you dudes can see, isinali ko ang kwentong ito sa #Wattys2017, though I'm not
sure kung nakapasok ba, cause late na nang ipasa ko. But I'm really hoping na hindi
mari-reject yung ipinasa kong form/entry.

Kaya ngayon, humihingi at namamalimos ako sa mga suporta ninyo.

I-nominate niyo po ito pretty please with a wattpad on top, if you think this story
is worth nominated.

For those who's willing to nominate. Please, find the book "Watty's 2017 by
DreamHigh_AimHigh". You can see it too, in my reading list under the name
Sylveon's Collection para mas madali niyong makita.

Doon po ginaganap ang nomination process, nandoon din ang instruction kung paano ka
makaka-nominate.

And also, kung may novel ka na gusto ring isali, feel free to habol para marami na
tayo. 😄

That all. Million thanks!

Please nominate it....

Yours truly,
FAIRY SYLVEON