Mga Mahahalagang Tala ng Nobelang Noli Me
Racial Discrimination – ang pagtanggi o
Tangere
-Isinulat ni Jose Rizal ang nobelang Noli Me
Tangere upang maging isang mabisang paraan sa
paghihimagsik laban sa mga mananakop na
Kastila.
-Nagkaroon ng inspirasyon ang 24 anyos na si
Rizal na isulat ang kaniyang unang nobela nang
mabasa niya ang mga aklat na The Wandering
Jew, Uncle Tom’s Cabin, at ang Bibliya.
-Ang mga aklat na ito ang nagbigay ng lakas ng
loob at ideya kay Rizal na ipagtanggol ang mga
Pilipinong labis na nakararamdam ng pang-
aalipusta sa mga mananakop.
-Isinulat niya ang mga unang bahagi ng aklat
noong 1884 sa Madrid at natapos ang ibang bahagi
sa Paris noong 1885. Naisakatuparan naman ni
Rizal ang nobela, ang pondo naman sa paglilimbag
ang naging suliranin ni Rizal. Pinahiram siya ng
salapi ng kaniyang kaibigang si Maximo Viola.
-Nang lumaganap sa bansa ang 2000 kopya ng
nobela, nakarating din ito sa mga Espanyol na labis
na nagalit sa mga isinulat ni Rizal.
-Ang salitang “Noli Me Tangere” ay mula sa
salitang Latin, na ang ibigsabihin sa wikang Filipino
ay “Huwang mo akong Salangin” (Touch Me Not)
na sipi naman mula sa Bibliya sa Ebanghelyo ni
San Juan 20:13-17.
-Ang Elias at Salome ay ang kabanata ng Noli na
sadyang tinanggal ni Rizal at hindi isinama sa
pagpapalimbag dahil umano sa kakulangan sa
pondo. Ito ay karugtong sa kabanta 24.
-Inialay ni Dr. Jose Rizal ang kanyang unang
Nobela sa Inang Bayan.
-Ipinapakita sa nobelang Noli Me Tangere ang
Kanser ng Lipunan noong kapanahunan ng mga
Kastila. Halimbawa sa mga ito ay ang mga
sumusunod:
1. Colonial Mentality- ang pagpapalagay ng mga
Pilipino noon sa kanilang sarili na sila ay nabibilang
sa mga dayuhang Kastila, at ang dugong
nananalaytay sa kanila ay hindi dugong Pilipino. At
pagtangkilik sa mga produktong gaa sa ibang
bansa katulad ng ginawa ni Kap. Tiago at ibang
mga mayayaman noong Pista sa San Diego.
2. Social Climber – ang pagnanais ng mga Pilipino
noon na mapabilang sa tinatawag na “ALTA
SOCIEDAD” katulad nina Kapitan Tiago, Donya
Victorina at Donya Consolacion.
3.
pagbabawal sa mga kababaihan na makisalamuha
sa mga kalalakihan, maging sa paaralan ay hindi
pinapayagan ang mga kababaihan na pumasok at
matuto, paghihiwalay sa mga kababaihan at
kalalakihan.
4. Fatalism – ang panggiit ng simbahan noon at
pagtuturo na ipaubaya ang kapalaran at
kinabukasan ng isang tao sa Diyos.
5. Religious Intolerance – ang paggamit ng
relihiyon ng mga Kastila noon upang takutin at
lasunin ang pag-iisip ng mga Pilipino.
6. Servility – ang labis na pagpapalugod o
paglilingkod sa mga mayayaman o maimpluwensya
o ang pagiging tau-tauhan ng mga Pilipino noon sa
mga Kastila.
Karagdagang Kaalaman
Matapos magkaroon ng kasarinlang ang Pilipinas,
tinangkang HARANGIN ng simbahang KATOLIKO
ang pagbabasa at pagtuturo sa mga paaralan ng
Noli Me Tangere at El Filibusterismo noong 1856 at
naghain sila sa Kongreso sa pagpapatigil nito dahil
salungat daw ang mga laman nito sa tinuturo ng
SIMBAHANG KATOLIKO. Ngunit hindi ito
nagtagumpay at natatag ang RA 1425 o kilala sa
tawag na BATAS RIZAL kung saan isang mandato
sa lahat ng matataas na paaralan ng Pilipinas ang
pag-aaral sa mga nobela at buhay ng ating
pambansang bayani na si Dr. Jose P. Rizal
MGA TAUHAN:
Juan Crisostomo Ibarra – Binatang nag-aral sa
Europa; nangarap na makapagpatayo ng paaralan
upang matiyak ang magandang kinabukasan ng
mga kabataan ng San Diego.
Maria Clara – mayuming kasintahan ni Crisostomo;
mutya ng San Diego, isang mapagmahal at
masunurin na anak sa kanyang mga magulang.
Elias – bangkero at magsasakang tumulong kay
Ibarra para makilala ang kanyang bayan at ang
mga suliranin nito. Siya ang nagligtas kay Ibarra
mula sa kulungan kahit buhay ang naging kapalit.
Pilosopotasyo o Don Anastacio – maalam na
matandang tagapayo ng marurunong na
mamamayan ng San Diego. Kilala sa tawag na
Pilosopong Tasyo ng mga may pinag-aralan ngunit
Tasyong Baliw ang tanyag sa kanya sa mga taong
hindi nakapasok sa paaralan.
Sisa – isang masintahing ina na ang tanging
kasalanan ay ang pagkakaroon ng asawang
pabaya at malupit. Ina ni Crispin at Basilio.
Padre Damaso – isang kurang Pransiskano na
napalipat ng ibang parokya matapos maglingkod ng
matagal na panahon sa San Diego; tunay na ama
ni Maria Clara.
Padre Salvi – kurang pumalit kay Padre Damaso,
nagkaroon ng lihim na pagtatangi kay Maria Clara.
Padre Sibyla – paring Dominikano na lihim na
sumusubaybay sa mga kilos ni Ibarra.
Crispin – bunsong anak ni Sisa na sacristan at
tagatugtog ng kampana sa simbahan.
Pinagbintangang nagnakaw ng dalawang onsa.
Basilio – nakakatandang kapatid ni Crispin. Anak
ni Sisa na isa ring sacristan at tagatugtog ng
kampana.
Kapitan Tiyago – isang mangangalakal na tiga-
Binondo; ama-amahan ni Maria Clara. Kilala bilang
mapagbigay sa kapwa.
Tiya Isabel – Hipag ni kapitan Tiago na nag-alaga
kay Maria Clara buhat nang namatay ang ina nito.
Tinyente Guevarra – isang matapat na tinyente ng
mga guwardiya sibil na nagsalaysaly kay Ibarra ng
tungkol sa kasawiang sinapit ng kanyang ama.
Kapitan Heneral – pinakamakapangyarihan sa
Pilipinas; lumakad na maalisan ng pagka-
ekskomunyon si Ibarra.
Donya Victorina – Babaeng nagpapanggap na
mestisang Kastila kung kaya abut- abo tang
kolorete sa mukha at maling pangangastila.
Donya Consolacion – napangasawa ng alperes;
dating labandera na may malaswang bibig at pag-
uugali.
Alfonso Linares – malayong pamangkin ni Don
Tiburcio at pinsan ng inaanak ni Padre Damaso na
napili niya para mapangasawa ni Maria Clara.
Don Rafael Ibarra – ama ni Crisostomo;
nakainggitan nang labis ni Padre Damaso dahilan
sa yaman kung kaya nataguriang erehe.
Alperes – Matalik na kaagaw ng kura sa
kapangyarihan sa San Diego, ang pinuno ng
guwardiya sibil at asawa ng Donya Consolacion.
Don Tiburcio – isang pilay at bungal na Kastilang
napadpad sa Pilipinas sa paghahanap ng
magandang kapalaran; napangasawa ni Donya
Victorina.
Kapitana Maria – tanging babaeng makabayan na
pumapanig sa pagtatanggol ni Ibarra sa alaala ng
ama.
Don Filipo – tinyente mayor na mahilig magbasa
ng Latin, pinuno ng mga kabataan o partidong
liberal.
Kapitan Basilio – ama ni sinang, naging kaibigan
ni Crisostomo matapos ang pagsasama nila sa
naganap na piknik.
Senior Nol Juan – namahala ng mga gawain sa
pagpapatayo ng paaralan ni Crisostomo Ibarra
Pedro – asawa ni Sisa, ama nina Crispin at Basilio.
Isang ama na walang paki-alam sa kanyang
asawa’t mga anak dahil nahuhumaling sa
pagsusugal ng sabong at pagiinom ng alak.
Lucas – kapatid ng taong madilaw na gumawa ng
kalong ginamit sa di-natuloy na pagpatay kay Ibarra
at ang nanghihingi ng pera kay Ibarra at kay Padre
Salvi
Tarsilo at Bruno – magkapatid na ang ama ay
napatay sa palo ng mga Kastila. Nagkaroon ng
utang na loob kay Elias.
Iday, Sinang, Victoria at Andeng – mga matatalik
na kaibigan ni Maria Clara sa Bayan ng San Diego.
Albino at Leon – mga kaibigan ni Crisostomo na
kasama doon sa piknik na ginanap sa kagubatan
ng mga Ibarra.
Donya Pia Alba – masimbahing ina ni Maria Clara
na namatay matapos na kaagad na siya’y
maisilang.
Guro ng San Diego – ang guro na kausap ni
Crisostomo at nagpahayag ng mga hinaing at
problemang kinakaharap bilang isang guro ng
Bayan ng San Diego.
Kapitan Pablo – pinuno ng mga tulisan na ibig
tulungan ni Elias.
Balat – Nuno ni Elias na naging isang tulisan
Don Saturnino – ama ni Don Rafael Ibarra
Don Pedro Eibarramendia – ama ni Don
Saturnino; nuno ni Crisostomo.