Professional Documents
Culture Documents
DULPINA, EMILY D. - Kwentong Bayan
DULPINA, EMILY D. - Kwentong Bayan
DULPINA, EMILY D. - Kwentong Bayan
DULPINA
BSED MATH-2A
(Kwentong Bayan)
Taga-lunsod sina Roy at Lorna. Ibig na ibig nila ang pagtira sa bukid nina Lola Anding at
Lolo Andres tuwing bakasyon. Marami at sariwa ang pagkain sa bukid. Bukod dito, marami rin
bagong karanasan at kaalaman ang kanilang natutuhan.
Mabilis na bumaba sa punong bayabas ang magkapatid at sinigawan nila ang lawin na
mabilis na lumipad papalayo. Natawag ang pansin nina Lola Anding at Lolo Andres sa sigaw ng
magkakapatid. Mabilis silang nanaog ng bahay at inalam kung ano ang nangyayari.
Kitang-kita po namin na dadagitin ng lawin ang mga sisiw ng inahing manok kaya
sumigaw po kami, paliwanang ni Roy.
Lolo, bakit po ba dinadagit ng lawin ang mga sisiw ng inahing manok? tanong ni Lorna.
May magandang kuwento ang inyong Lola Anding na sasagot sa inyong tanong na iyon,
sagot ni Lolo Andres.
Halina na kayo sa upuang nasa lilim ng punong bayabas, wika ni Lola Anding. Makinig
kayong mabuti. Ganito ang kuwento.
Noong araw, magkaibigan si Inahing Manok at si Lawin. Minsan, nanghiram ng singsing
si Inahing Manok kay Lawin upang gamitin niya sa pista sa kabilang nayon. Naroroon si
Tandang at ibig niyang maging maganda sa paningin nito. Tinanggal ni Lawin ang suot niyang
singsing at ibinigay niya ito kay Inahing Manok.
Ingatan mong mabuti ang singsing ko, Inahing Manok. Napakahalaga niyan sapagkat bigay pa
iyan sa akin ng aking ina.
Maluwag sa daliri ni Inahing Manok ang hiniram sa singsing ngunit isinuot pa rin niya ito.
Salamat, Lawin, wika ni Inahing Manok. Asahan mong iingatan ko ang iyong singsing.
Namatay na si Inahing Manok at namatay na rin si Lawin ngunit magkagalit pa rin ang
humaliling mga inahing manok at lawin. Magmula na noon hanggang sa kasalukuyan ay di pa
nakikita ang nawawalang singsing kaya dinadagit pa ng lawin ang mga sisiw ng inahing manok.