The Chinese Revolution (1911–12)

The Chinese Revolution was triggered not by the United League itself but by the army troops
in Hubei who were urged on by the local revolutionary bodies not incorporated in the league.
The accidental exposure of a mutinous plot forced a number of junior officers to choose
between arrest or revolt in Wuhan. The revolt was initially successful because of the
determination of lower-level officers and revolutionary troops and the cowardice of the
responsible Manchu and Chinese officials. Within a day the rebels had seized the arsenal and
the governor-general’s offices and had gained possession of Wuchang. With no nationally
known revolutionary leaders on hand, the rebels coerced a colonel, Li Yuanhong, to assume
military command, although only as a figurehead. They persuaded the Hubei provincial
assembly to proclaim the establishment of the Chinese republic; Tang Hualong, the
assembly’s chairman, was elected head of the civil government.

After this initial victory, a number of historical tendencies converged to bring about the
downfall of the Qing dynasty. A decade of revolutionary organization and propaganda paid
off in a sequence of supportive uprisings in important centres of central and southern China;
these occurred in recently formed military academies and in newly created divisions and
brigades, in which many cadets and junior officers were revolutionary sympathizers. Secret-
society units also were quickly mobilized for local revolts. The antirevolutionary
constitutionalist movement also made an important contribution: its leaders had become
disillusioned with the imperial government’s unwillingness to speed the process of
constitutional government, and a number of them led their respective provincial assemblies to
declare their provinces independent of Beijing or to actually join the new republic. Tang
Hualong was the first among them. A significant product of the newly emerging nationalism
was widespread hostility among Chinese toward the alien dynasty. Many had absorbed the
revolutionary propaganda that blamed a weak and vacillating court for the humiliations China
had suffered from foreign powers since 1895. Therefore, broad sentiment favoured the end of
Manchu rule. Also, as an outcome of two decades of journalizing discussion of “people’s
rights,” there was substantial support among the urban educated for a republican form of
government. Probably the most-decisive development was the recall of Yuan Shikai (Yüan
Shih-k’ai), the architect of the elite Beiyang Army, to government service to suppress the
rebellion when its seriousness became apparent.

1
After the collapse of the Huai Army in the Sino-Japanese War, the Qing government had
endeavoured to build up a new Western-style army, among which the elite corps trained by
Yuan Shikai, former governor-general of Zhili, had survived the Boxer uprising and emerged
as the strongest force in China. But it was in a sense Yuan’s private army and did not easily
submit to the Manchu court. Yuan had been retired from officialdom at odds with the regent
Prince Chun, but, on the outbreak of the revolution in 1911, the court had no choice but to
recall him from retirement to take command of his new army. Instead of using force,
however, he played a double game: on the one hand, he deprived the floundering court of all
its power; on the other, he started to negotiate with the revolutionaries. At the peace talks that
opened at the end of the year, Yuan’s emissaries and the revolutionary representatives agreed
that the abdication of the Qing and the appointment of Yuan to the presidency of the new
republic were to be formally decided by a National Assembly that would be formed.
However, this was renounced by Yuan, probably because he hoped to be appointed by the
retiring Manchu monarch to organize a new government rather than nominated as chief of
state by the National Assembly. (This is a formula of the Chinese dynastic revolution called
chanrang, which means the peaceful shift in rule from a decadent dynasty to a more-virtuous
one.) But events turned against him, and the presidency was given to Sun Yat-sen, who had
been appointed provisional president of the republic by the National Assembly. In February
1912 Sun voluntarily resigned his position, and the Qing court proclaimed the decree of
abdication, which included a passage—fabricated and inserted by Yuan into this last imperial
document—purporting that Yuan was to organize a republican government to negotiate with
the revolutionists on unification of northern and southern China. Thus ended the 268-year
rule of the Qing dynasty.

Revolusi China (1911–12)

Revolusi China dicetuskan bukan oleh Liga Bersatu sendiri tetapi oleh pasukan tentera di
Hubei yang didesak oleh badan-badan revolusi tempatan yang tidak tergabung dalam liga.
Pendedahan plot pemberontakan secara tidak sengaja memaksa sebilangan pegawai junior
memilih antara penangkapan atau pemberontakan di Wuhan. Pemberontakan itu pada
mulanya berjaya kerana penentuan pegawai dan pasukan revolusi peringkat rendah dan
pengecut pegawai Manchu dan China yang bertanggungjawab. Dalam sehari, pemberontak
telah merampas gudang senjata dan pejabat gubernur jeneral dan telah menguasai Wuchang.

2
Tanpa ada pemimpin revolusi yang terkenal secara nasional, pemberontak memaksa seorang
kolonel, Li Yuanhong, untuk mengambil alih perintah ketenteraan, walaupun hanya sebagai
tokoh utama. Mereka meyakinkan dewan wilayah Hubei untuk mengumumkan penubuhan
republik Cina; Tang Hualong, ketua dewan, dipilih sebagai ketua kerajaan sipil.

Selepas kemenangan awal ini, sejumlah kecenderungan sejarah berkumpul untuk

menyebabkan kejatuhan dinasti Qing. Satu dekad organisasi revolusi dan propaganda
terbayar dalam urutan pemberontakan yang menyokong di pusat-pusat penting di China
tengah dan selatan; ini berlaku di akademi tentera yang baru terbentuk dan di bahagian dan
brigade yang baru dibuat, di mana banyak kadet dan pegawai junior adalah simpatisan
revolusi. Unit-unit kongsi gelap juga dengan cepat digerakkan untuk pemberontakan
tempatan. Gerakan konstitusionalisme anti-revolusi juga memberikan sumbangan penting:
para pemimpinnya merasa kecewa dengan ketidaksediaan pemerintah kekaisaran untuk
mempercepat proses pemerintahan konstitusional, dan sebilangan dari mereka memimpin
majelis provinsi masing-masing untuk mengisytiharkan wilayah mereka bebas dari Beijing
atau benar-benar bergabung dengan republik baru. Tang Hualong adalah yang pertama di
antara mereka. Produk penting nasionalisme yang baru muncul adalah permusuhan yang
meluas di kalangan orang Cina terhadap dinasti asing. Banyak yang menyerap propaganda
revolusioner yang menyalahkan pengadilan yang lemah dan mengecewakan atas penghinaan
yang dialami oleh China oleh kuasa asing sejak tahun 1895. Oleh itu, sentimen yang luas
memihak kepada berakhirnya pemerintahan Manchu. Juga, sebagai hasil perbincangan
kewartawanan selama dua dekad mengenai "hak-hak rakyat", terdapat banyak sokongan di
kalangan warga kota yang berpendidikan untuk bentuk pemerintahan republik. Mungkin
perkembangan yang paling menentukan adalah penarikan balik Yuan Shikai (Yüan Shih-
k'ai), arkitek Tentera Beiyang elit, kepada perkhidmatan pemerintah untuk menekan
pemberontakan ketika keseriusannya menjadi jelas.

Setelah kejatuhan Tentera Huai dalam Perang China-Jepun, pemerintah Qing telah berusaha
untuk membina tentera gaya Barat yang baru, di antaranya korps elit yang dilatih oleh Yuan
Shikai, mantan gabenor jeneral Zhili, telah selamat dari Boxer pemberontakan dan muncul
sebagai kekuatan terkuat di China. Tetapi dari satu segi tentara swasta Yuan dan tidak mudah
tunduk ke mahkamah Manchu. Yuan telah pensiun dari jabatan resmi yang bertentangan
dengan bupati Pangeran Chun, tetapi, setelah pecahnya revolusi pada tahun 1911, pengadilan

3
tidak punya pilihan selain memanggilnya dari persaraan untuk mengambil alih tenteranya
yang baru. Namun, alih-alih menggunakan kekuatan, dia memainkan permainan dua kali: di
satu pihak, dia melucutkan semua kekuatan pengadilan yang diserang; sebaliknya, dia mula
berunding dengan revolusi. Pada rundingan damai yang dibuka pada akhir tahun ini, utusan
Yuan dan perwakilan revolusi bersetuju bahawa pengunduran Qing dan pelantikan Yuan
menjadi presiden republik baru itu akan secara formal diputuskan oleh Majlis Nasional yang
akan terbentuk. Namun, ini ditolak oleh Yuan, mungkin kerana dia berharap dapat dilantik
oleh raja Manchu yang akan bersara untuk mengatur pemerintahan baru dan bukannya
dicalonkan sebagai ketua negara oleh Majlis Nasional. (Ini adalah formula revolusi dinasti
Tiongkok yang disebut chanrang, yang berarti pergeseran pemerintahan secara damai dari
dinasti yang merosot menjadi yang lebih baik.) telah dilantik sebagai presiden sementara
republik itu oleh Majlis Nasional. Pada bulan Februari 1912, Sun secara sukarela
mengundurkan diri dari jabatannya, dan pengadilan Qing mengisytiharkan keputusan
pengunduran diri, yang merangkumi petikan - dibuat dan dimasukkan oleh Yuan ke dalam
dokumen kekaisaran terakhir ini - yang menyatakan bahawa Yuan adalah untuk mengatur
pemerintah republik untuk berunding dengan para revolusi penyatuan China utara dan
selatan. Oleh itu berakhirlah pemerintahan 268 tahun dinasti Qing.

https://www.britannica.com/place/China/The-Chinese-Revolution-1911-12

Tercetusnya Revolusi China (1911)

Pada suku abad yang lalu, Revolusi China tahun 1911 telah menyaksikan perkembangan
yang pesat dari segi populasi diiringi dengan perubahan keadaan semulajadi seperti
kemarau, kebuluran dan banjir. Peningkatan dalam kalangan penduduk adalah sebanyak lima
puluh juta orang dan dalam tempoh ini, banyak orang cina mula berhijrah ke Manchuria,
Indochina dan negeri Melayu. Beberapa tahun sebelum meletusnya Revolusi China, China
mengalami kemarau yang sangat teruk sehingga telah meragut banyak nyawa sementara
penduduk yang lain pula dilanda kebuluran. Hal ini diburukkan lagi dengan kerajaan China
yang terpaksa menaikkan cukai untuk menampung kos pemodenan.

4
Perbandingan tentang kelemahan perindustrian

Tidak seperti Jepun, China masih belum menempah nama dalam perindustrian moden.
Setelah abad yang baharu bermula, barulah perubahan yang kecil mula dibuat. Perjanjian
pelabuhan telah menarik perhatian beberapa orang ahli usahawan China untuk memulakan
perindustrian yang berasaskan tekstil. Walaubagaimanapun, beberapa orang British telah
datang dengan harapan yang besar untuk memulakan industri tekstil di bandar pelabuhan
shanghai. Beberapa kilang buluh, kilang tepung, tembakau dan kertas serta sebuah loji kimia
juga telah diwujudkan. Dalam hal ini, modal asing memainkan peranan yang sangat penting.
Setelah wujudnya loji kimia, kilang keluli juga telah dibina. Usahawan china dan pedagang
yang tinggal di pelabuhan perjanjian menghantar anak mereka ke sekolah aliran bahasa
Inggeris yang dikendalikan oleh mubaligh Kristian. Manakala sebahagian daripada mereka
pula, berhijrah ke negara-negara Asia Selatan. Sesetengah industri di China mengalami
keadaan ekonomi yang melambung semasa Perang Dunia I. Jepun memerlukan bahan mentah
dan pasaran untuk kemajuan industrinya dan oleh itu, Jepun berhasrat untuk menakluk china.

Hasutan terhadap pembinaan keretapi

Program reformasi yang dilakukan oleh kerajaan Manchuria secara berterusan telah
mencerobohi hak autonomi wilayah-wilayah. Hal ini jelas membuktikan bahawa Dinasti
Manchu adalah tidak amanah dalam menjalankan program pembaharuan, tindakan mereka
hanyalah semata-mata untuk menyelamatkan Manchu daripada berhadapan dengan masalah-
masalah yang besar. Isu yang berbangkit adalah sama ada wilayah-wilayah akan
mengabaikan penjagaan autonomi . Isu ini timbul dengan cadangan pembinaan kereta api
oleh kerajaan pusat. Rakyat merasakan bahawa pembinaan keretapi haruslah dibuat oleh
kerajaan wilyah dan bukannya kerajaan pusat. Mereka juga merasakan bahawa dana yang

5
diperlukan untuk pembinaan perlulah ditanggung oleh pihak berkuasa tempatan dan
bukannya menyerahkannya kepada orang asing.

Isu pembiayaan pembinaan keretapi menjadi rumit apabila banyak wilayah tidak
mempunyai sumber kewangan yang mencukupi. Hal ini ditambah lagi dengan keperluan
untuk menaikkan jumlah perbelanjaan kerana rasuah perlu diberikan untuk kepuasan hati
birokrat. Oleh itu, rakyat berasa ragu-ragu terhadap kos dan juga faedah yang akan diperolehi
daripada pembinaan kereta api. Pinjaman daripada bank-bank asing telah diusahakan untuk
pembinaan hanskow-Szechuan, dan juga laluan kereta api Hankow-kanton. Kerajaan pusat
mencuba untuk mendapatkan kelulusan daripada kerajaan wilayah untuk program pembinaan
kereta api, tetapi rakyat telah membuat bantahan yang serius khususnya orang-orang di
Szechuan.

Birokrat wilayah berasa marah kepada Kerajaan Pusat terhadap pencerobohan autonomi
wilayahnya. Mereka berasa terancam apabila mereka mendapat tahu bahawa kebanyakkan
aset kerajaan pusat telah dicagarkan kepada konsortium bersama Amerika, Perancis, serta
bank British dan Jerman yang bertujuan untuk mendapatkan pinjaman berjumlah enam juta
poun. China patriotik berpendapat bahawa langkah ini telah diambil sebagai usaha untuk
membendung aktiviti gabenor wilayah. Taikun perniagaan cina yang menyokong pemusatan
pembinaan kereta api adalah sheng hsuan-huai, Li Hung Chang dan Cheng Chi Pheng, serta
beberapa perusahaan yang lain termasuk syarikat kapal stim dan industri keluli.

6
Sun Yat Sen dan Revolusi China 1911

Pembaharuan yang dibawa oleh Dinasti Manchu sangat tercabar dalam hal pembinaan kereta
api. Wilayah-wilayah telah menegaskan beberapa perkara yang perlu dipatuhi. Yang pertama
ialah tidak campur tangan dalam hal-hal dalaman mereka dan kedua tidak menentang usaha
pemusatan pembinaan kereta api. Isu atau kontroversi inilah yang mencetuskan revolusi di
bahagian selatan China. Antara pemimpin yang mengetuai pergerakan itu, yang paling
menonjol adalah Sun Yat Sen. Sejarah penting berkenaan dengan Jepun yang telah menjadi
sumber inspirasi kepada semua revolusioner cina pada tahun 1911 sangat diingati kerana
ramai reformis china telah mendapat perlindungan di Jepun. Pada awal abad kedua puluh,
Okuma iaitu pemimpin parti progresif Jepun, telah menyatakan hasrat beliau bahawa Jepun
perlu membayar kembali hutang kebudayaan China dengan menjamin kedaulatan dan
kebebasan negeri China. Beliau telah mendesak negaranya untuk membantu beliau dalam
program pemodenan. Malangnya, pada masa itu, kedua-dua Kang Yu Wei dan Sun Yat Sen,
mereka tidak bersetuju antara satu sama lain mengenai banyak perkara berkenaan reformasi.
Kang Yu Wei tetap setia kepada Dinasti Manchu manakala Sun Yat Sen tetap berpegang
kepada revolusi.

Kehidupan Sun Yat Sen (186-1925)

Sun Yat Sen telah dilahirkan pada tahun 1866 di Hsiang Shang iaitu dalam sebuah kampung
yang berdekatan dengan Canton. Beliau dilahirkan dalam keluarga yang miskin dan ayahnya
merupakan seorang petani yang mempunyai kawasan tanah yang luas. Seiring dengan waktu
yang berlalu, Sun Yat Sen telah memasuki sebuah sekolah yang bernama Sekolah Gereja
England yang bertempat di Honolulu iaitu tempat yang sama beliau pergi untuk bertemu
dengan abangnya. Beliau telah menukar agama dan kembali ke kampung halamannya sebagai
seorang yang beragama Kristian.

Seterusnya, beliau mencuba untuk menerapkan amalannya di tanah jajahan Portugis Macao.
Namun, beliau telah dipenjarakan kerana Portugis menegaskan bahawa beliau seharusnya

7
belajar bahasa orang Portugis terlebih dahulu sebelum menyebarkan amalannya. Seiring
dengan perjalanan waktu, beliau telah menyertai kongsi gelap. Sejurus selepas tercetusnya
perang Sino-Jepun, beliau telah mula menyertai kongsi gelap Hsing Chung Hui. Tujuan
beliau adalah untuk memulihkan masyarakat China dan juga untuk meningkatkan kualiti
hidup menerusi medium pendidikan dan kaedah pertanian moden. Bersama dengan beberapa
pengikutnya, beliau mencuba untuk menawan Canton, tetapi usahanya telah menemui
kegagalan. Beliau segera berpindah ke Jepun kerana takut akan murka kerajaan. Beliau
menghabiskan sebahagian besar waktunya di Jepun dengan pelajar China dan juga ahli-ahli
kongsi gelap China. Pada tahun 1896, beliau telah bertolak ke London dengan membawa
propaganda untuk memperjuangkan kebebasan China. Ketibaan beliau dapat di kesan oleh
kementerian China dan beliau telah ditangkap dan dipenjarakan. Namun begitu, Sun Yat Sen
bernasib baik kerana atas kehendak Kerajaan British yang telah dipengaruhi oleh Tuan James
Cantile, iaitu bekas guru beliau sendiri, kedutaan China terpaksa melepaskannya.

Penindasan Pemberontakan Boxer terbukti menjadi kemunduran yang serius kepada para
revolusioner di China, yang malangnya tidak bersatu dalam gerakan mereka. Di masa
penghinaan dan kekosongan ideologi, Sun Yat Sen telah menyatakan dengan jelas tentang
doktrin dan pelan tindakan beliau. Beliau menyokong penggunaan tiga prinsip yang bertujuan
untuk membimbing negara dan rakyat. Ketiga-tiga prinsip itu adalah San Min Chu-i, Min Tsu
Chu-i dan Min Sheng Chu-i. Prinsip pertama adalah berkaitan dengan nasionalisme
berkenaan dengan rakyat dan keturunan. Bagi Sun Yat Sen, hal tersebut menandakan
berakhirnya pemerintahan bangsa asing, kerajaan Manchu, dan juga pengakhiran bagi
pemerintahan separuh kolonial yang dikenakan ke atas China oleh Barat. Prinsip yang kedua
adalah termasuk konsep demokrasi Barat, seperti wakil kerajaan berdasarkan pilihan raya,
inisiatif, referendum dan wujudnya tiga cabang kerajaan (dalam kes China ia berusia lima

8
tahun, termasuk penyeliaan dan pemeriksaan). Manakala Min Sheng Chu-I pula bermaksud
kehidupan rakyat yang melambangkan sosialisme, hal ini adalah sebagai tindak balas kepada
cabaran yang ditimbulkan oleh kejahatan revolusi perindustrian di barat. Dalam erti kata lain,
sosialisme harus bertindak sebagai perisai untuk melindungi kepentingan golongan miskin,
daripada golongan kaya-raya. Sosialisma Sun Yat Sen tidak seperti sosialisma Marxist tetapi
berasal daripada inspirasi tulisan Hendry George yang menganjurkan teori cukai tunggal. Sun
Yat Sen menyokong rancangannya tindakan dalam tiga peringkat.

1) Tiga tahun kerajaan tentera

2) Enam tahun di bawah kerajaan sementara dan

3) kerajaan berperlembagaan dengan wakil rakyat.

Parti Sun Yat Sen telah menerima banyak naungan daripada kumpulan revolusi dan Komuniti
Cina mewah yang berpangkalan di Honolulu dan beberapa bandar lain di Amerika Syarikat
dan Jepun. Beliau juga telah membentuk Liga Bersatu China di Tokyo pada tahun 1905
secara rahsia di kebanyakkan wilayah China, San Francisco, Honolulu, Brussels dan juga
Singapura. Minpao, sebuah jurnal yang diterbitkan merayu kepada pelajar untuk
menubuhkan republik di China selepas penggulingan Dinasti Manchu. Para penulis yang
menyumbang kepada jurnal ini termasuklah Sun Yat Sen, Wang Ching Wei, dan Hu Han
Min. Pergerakan revolusi di China yang diketuai oleh pengikut Sun Yat Sen mengalami
halangan dalam tahun 1907-1908 di Kwang Tung, Kwangsi dan Yunnan.

Pada tahun 1909, ramai revolusioner mengalami penganiayaan dan dijatuhkan hukuman mati.
Sokongan kewangan daripada penaung luar Negara terpaksa dihentikan. Hal ini berlaku

9
disebabkan oleh tekanan yang diterima daripada Kerajaan Manchu. Wang Ching Wei
mencuba untuk membunuh Putera Regent di Peking tetapi usahanya telah menemui
kegagalan malahan beliau telah ditangkap dan dipenjarakan. Pada bulan Februari 1910,
tentera imperial baru telah membuat pemberontakan, namun berjaya dihancurkan. Pada tahun
yang sama, berlaku lagi sebuah pemberontakan yang menyebabkan penindasan terhadap
rakyat. Semua usaha yang tidak berhasil tersebut membuktikan bahawa tidak ada
penyelarasan dalam kalangan pelbagai kumpulan revolusioner dan Huang Hsing membuat
kesimpulan bahawa hanya seorang yang berkarisma sahaja boleh menerajui sesebuah revolusi
dengan jayanya. Pemberontakan yang berlaku menjelaskan bahawa dinasti Manchu telah
kehilangan mandat dari syurga.

Gerakan perlindungan kereta api di wilayah Szechwan pada tahun 1911, memaksa Maharaja
Manchu berfikir untuk berundur. Pelajar-pelajar dan tentera bekerjasama dengan ahli-ahli
kongsi gelap di Hopei dan percikan revolusi telah dicetuskan oleh tentera yang baru
diwujudkan di Wuchang pada 10 Oktober 1911. Ketua kerajaan tempatan serta para panglima
tentera telah melarikan diri.

Kuasa-kuasa asing berasa takut untuk menghadapi kemurkaan China pada masa yang kritikal
dan memilih untuk kekal berkecuali. Hanya dengan cara berkecuali mampu membantu untuk
menjatuhkan dinasti Manchu. Gerakan pemberontakkan Anti-Manchu telah merebak di
banyak bandar bahagian selatan China dan hal ini mendapat sambutan yang menggalakkan
daripada rakyat secara umum. Beberapa wilayah selatan-tengah dan utara-barat telah
mengisytiharkan kemerdekaan mereka. China sedang menuju ke arah perang saudara sejak
kawasan utara kekal di bawah kawalan Pusat sedangkan wilayah selatan telah
mengisytiharkan kemerdekaan mereka. Mahkamah Manchu telah menjemput Yuan Shi Kai
(yang telah dipecat daripada jawatannya sebagai komander-in-chief) sebagai jalan terakhir
untuk mendapatkan semula kedudukannya. Pegawai licik dan tidak bertanggungjawab telah
menerima tawaran mahkamah Manchu untuk memimpin tentera dalam usaha untuk

10
menyelamatkan Dinasti Manchu daripada kemerosotan. Walau bagaimanapun, beliau telah
menerima tawaran tersebut tanpa syarat.

Sementara itu, terjadi sebuah revolusi secara besar-besaran , dan Sun Yat Sen telah dipanggil
pulang dan dilantik sebagai Presiden republik China sementara. Nanking pula, menjadi Ibu
Pejabat bagi Jabatan modal baru. Sekembalinya Sun Yat Sen daripada Amerika Syarikat,
beliau telah memegang jawatan sebagai Presiden Republik pada 1 Januari 1912. Manakala
wilayah utara pula kekal berada dalam penguasaan kerajaan Manchu, dan Yuan Shi Kai telah
menjadi ketua untuk menyebarkan revolusi ke selatan. Sun Yat Sen dan Republik selatan
mulai berunding dengan Yuan Shi Kai tentang cara untuk menggulingkan Dinasti Manchu
tanpa mencetuskan perang saudara.

Yuan Shi Kai menjanjikan pencen kepada Pu Yi iaitu maharaja China yang terakhir dengan
syarat baginda harus turun dari taktha. Oleh yang demikian, maharaja terakhir China telah
turun taktha dan akur dengan penarikkan kembali mandat yang sebelumnya telah diberikan
kepada baginda. Maharaja Pu Yi telah turun dari taktha pada 12 Februari 1912 dan menutup
tirai pemerintahan kerajaan yang terakhir di China. Manakala Yuan Shi Kai pula, belum
bersedia untuk menerima Nangking sebagai ibu kota Republik yang baru, kerana lokasinya
yang terletak jauh dari utara. Dalam masa yang sama, tentera empayar tersebut telah
memberontak di Peking tidak lama selepas Yuan Shi Kai memulakan tugas barunya sebagai
presiden republik yang baru pada 10 Mac 1912. Presiden Yuan Shi Kai seterusnya berjanji
kepada orang Cina sebuah kerajaan demokrasi berparlimen dan kerajaan berperlembagaan.

11
Republik Licik Yuan

Yuan Shi Kai tidak menghormati permintaan ramai orang China yang telah dikemukakan
melalui wakil rakyat dan parlimen. Beliau juga tidak menghormati perlembagaan baru yang
melambangkan negara republik. Hakikatnya, beliau sangat tidak menyukai sebarang sekatan
terhadap autoritinya dan dalam kata yang lain, beliau hendak mengekalkan pemerintahan
diktator. Beberapa tindakan beliau telah membangkitkan kemarahan para revolusioner.
Mereka berasa kecewa apabila menyedari bahawa Yuan Shi Kai telah melanggar mandat
rakyat. Mereka mendapati Yuan Shi Kai adalah seorang yang sangat licik dan tidak
bertanggungjawab. Pengkhianatan yang dilakukan oleh Yuan datang lebih awal daripada
yang dijangkakan oleh rakyat. Empat tahun yang seterusnya China telah menyaksikan
perebutan kuasa antara antara Yuan shi kai yang menggunakan apa cara sekalipun termasuk
kuasa tentera, bunuh, ugut dan rasuah dan juga pihak revolusioner yang mahukan satu bentuk
kerajaan berparlimen. Tetapi malangnya, Yuan Shi kai telah mempengaruhi diplomat barat,
dan dengan sokongan diplomat barat, Yuan Shi Kai dapat mengekalkan pentadbiran diktator.
Walau bagaimanapun semua pemimpin revolusi mempunyai semangat yang kuat untuk
menjatuhkannya.

Pilihan raya 1913 berakhir dengan kemenangan Kuomintang atau parti nasionalis. Parti ini
memperoleh majoriti kerusi di Parlimen negara dan merupakan satu ancaman besar kepada
penerusan Yuan sebagai Presiden Republik. Yuan mengambil langkah-langkah untuk
menghapuskan semua pemimpin pembangkang dengan menggunakan kekerasan. Pemimpin
pembangkang utama, chiao-jen, telah mati dibunuh. Apabila plot pembunuhan Chiao-jen
diketahui, banyak pemberontakkan yang berlaku di kawasan China. Namun Presiden telah
menghancurkan rancangan pemberontakan ini tanpa belas kasihan dengan menggunakan
kuasa tentera. Keadaan tersebut menjadi tidak terkawal lalu menyebabkan Sun Yat Yen
dengan pengikut-pengikutnya melarikan diri ke Jepun. Yuan telah mengharamkan Parti
pembangkang Kuomintang dan digantikan Parlimen pada tahun 1915 dengan majlis
perlembagaan yang terdiri daripada ahli-ahli yang terpilih. Majlis ini memperkenalkan

12
perlembagaan baru yang memperuntukkan kerajaan presiden dalam bentuk pemerintahan
diktator Yuan.

Seiring dengan peredaran masa, Yuan telah mencuba untuk mengikut nasihat mentor
Amerika, iaitu Dr Frank Goodnow yang mencadangkan bahawa perlembagaan monarki
adalah relevan untuk dilaksanakan kerana sesuai dengan keadaan politik di China. Oleh itu,
perlembagaan monarki telah ditubuhkan pada bulan Disember 1915. Hal ini telah
menjadikan, Yuan sebagai raja berperlembagaan walaupun banyak negara-negara barat yang
tidak bersetuju dengan tindakan yang telah dilaksanakan tersebut. Dalam pada itu, tercetus
pemberontakkan di wilayah seperti Tibet dan Mongolia. Gerakan politik Yuan telah
menimbulkan kemarahan dan tentangan daripada semua masyarakat di China. Hal ini
menyebabkan pemberontakkan di China berada diluar kawalan. Oleh yang demikian, Yuan
telah memulangkan semula takthanya pada bulan mac 1916. Yuan telah meninggal pada
bulan june 1916 iaitu, dalam tahun yang sama.

Gerakan berhaluan kiri

Perpaduan negara China berada dalam bahaya semasa dalam pentadbiran Yuan kerana
banyak parti berhaluan kiri telah tersebar di semua wilayah. Sebagai contoh, masyarakat
Tibet telah bangkit dalam dalam pemberontakan dan mengisytiharkan kemerdekaan mereka
selepas menyingkirkan tentera China. Mereka telah mengadakan satu perjanjian dengan
Kerajaan Mongolia yang baru pada tahun 1930 untuk melindungi mereka daripada
penguasaan China. Cubaan Yuan untuk memulihkan pemerintahan China di Tibet berjaya di
beberapa bahagian sahaja. Hal ini kerana, Yuan menghadapi masalah dengan tentangan
daripada British. Diplomasi British telah mengusahakan sebuah jalan penyelesaian supaya
China boleh mengawal bahagian timur Tibet manakala selatan Tibet pula kekal sebagai

13
wilayah autonomi. Seorang residen telah dilantik dan ditemptkan di Lhasa dan mempunyai
angkatan tentera yang kecil.

Semasa berlakunya revolusi China tahun 1911, orang-orang Mongol menjadi resah, kerana
orang Cina telah mula berhijrah ke kawasan pedalaman Mongolia. China berhasrat untuk
mengawal bangsa Mongol tetapi orang Mongol tidak mahu bertolak ansur. Keadaan ini
menyebabkan Rusia menyokong pemberontakan Mongol. Pada tahun 1911, orang-orang
Mongol menubuhkan kerajaan bebas di Urga, yang kemudiannya akan diiktiraf oleh Rusia.
Akhirnya, Rusia dan China bersetuju yang mengiktiraf status kerajaan kepada kawasan luar
Mongolia, tetapi dengan syarat harus berada di bawah kekuasaan China. Pada tahun 1924,
orang-orang Mongolia telah menubuhkan sebuah republik bebas dan terletak di bawah
penguasaan Rusia. Kawasan dalam Mongolia telah dibahagikan kepada empat wilayah pada
tahun 1912. Sinkiang, orang yang berpengaruh di China telah menjadi pemerintah wilayah
dalaman Mongol sehingga tahun1878 dan beliau merupakan pemerintah yang ke 19.

Diplomasi Dollar

Dolar Diplomasi Amerika Syarikat berada pada peringkat yang tinggi apabila Yuan telah
menubuhkan pemerintahan diktatornya di China. Beliau dipandang tinggi dalam kalangan
orang Barat kerana beliau dikatakan satu-satunya orang mempunyai kebolehan untuk
memegang semua bahagian dalam China. Oleh yang demikian, mereka telah mengambil
keputusan untuk menyokong beliau dalam usaha ini. Dalam pada itu, idea yang berasal
daripada Frank Goodnow telah menghidupkan semula raja berperlembagaan dalam diri Yuan
Shi Kai. Sebuah konsortium perbankan Barat, iaitu British, Perancis dan Jerman pinjaman
ditawarkan kepada China, dan kemudiannya Amerika Syarikat juga menyertai kumpulan ini.
Sehubungan dengan itu, Rusia dan Jepun juga tidak ketinggalan. Walau bagaimanapun,

14
dengan adanya pentadbiran Presiden Wilson, Amerika Syarikat menarik semula sokongan
kepada kumpulan itu. Walau bagaimanapun, negara-negara Barat telah mencapai sebuah
perjanjian untuk menawarkan pinjaman kepada China pada bulan April 1930.

Zaman kebangkitan tentera

China telah menyaksikan tempoh 'kebangkitan kuasa tentera' sepanjang tempoh 1916
sehingga 1928. Tempoh ini merupakan tempoh di mana berlakunya keadaan huru-hara
dalam sejarah China. Kebangkitan kuasa tentera di China adalah kesan daripada politik yang
telah diperkenalkan oleh Yuan Shih Kai. Beliau membenarkan Gabenor tentera untuk
berkongsi kuasa dengannya dalam melaksanakan pentadbiran kerajaan selagi mereka tetap
setia kepadanya. Selepas kematian Yuan, dengan sokongan yang kuat daripada orang
tempatan, panglima perang ini telah mencabar kerajaan Pusat dan sebuah kerajaan yang
merdeka telah ditubuhkan.

Oleh itu, dapat dilihat dengan jelas kesan ketiadaan kuasa pusat. Panglima perang tidak
mengambil iktibar daripada kesan revolusi 1911. China telah mengalami perubahan daripada
kerajaan berperlembagaan kepada keadaan yang huru-hara ditambah lagi dengan ketua
perang yang masing-masing berhasrat untuk mengembangkan asas politiknya dan
mendapatkan sokongan daripada rakyat. Pihak tentera tidak berminat dalam menubuhkan
semula kerajaan berperlembagaan. Hal ini kerana, banyak tentera yang khuatir akan fungsi
demokrasi kerana ia akan membawa kepada percanggahan antara pemerintah dan yang
diperintah, dan juga di antara Kuasa Pusat dan Wilayah.

Ketika berlakunya keadaan huru-hara ini, terdapat beberapa pembaharuan. Sebagai contoh,
ketua perang dan Gabenor wilayah Shensei, Yen Hsi Shan, memperkenalkan beberapa
pembaharuan dalam pentadbiran beliau, terutamanya tentang reformasi tanah. Beliau telah

15
menggalakkan pelajar untuk belajar sains dan teknologi dan menubuhkan institusi pendidikan
yang baik. Beliau berkehendak untuk memajukan kegiatan ekonomi wilayah itu. Tidak
seperti orang lain, beliau telah menyokong kuasa-kuasa Kuomintang pada tahun 1927, yang
telah memenangi pertempuran dengan panglima perang yang lain. Untuk menghargai
perkhidmatan beliau dalam negara, beliau telah dilantik sebagai Perdana Menteri

Perubahan sosial

Dalam tempoh kebangkitan tentera, masyarakat Cina telah mengalami perubahan sosial
secara beransur-ansur. Pusat-pusat bandar di China telah mendorong golongan yang
bijaksana untuk datang berkunjung serta menganut agama Kristian . Terdapat penghijrahan
penduduk dari kampung ke bandar dan ramai penduduk kampung yang bekerja di bandar-
bandar industri. Status baru mereka merupakan sebuah keperibadian yang baik. Nilai-nilai
Confucian dalam kekeluargaan secara beransur-ansur kian terhakis manakala sistem ikatan
kekeluargaan di China mulai merosot. Malangnya dalam tempoh kebangkitan golongan
tentera, negeri China dilanda dengan pelbagai masalah, yang menyebabkan penurunan kualiti
hidup di China.

Kebangkitan tentera mentangkan masalah seperti ketidakmampuan untuk memiliki tanah,

peningkatan harga sewa, rompakan, buruh, kuli dan sebagainya. Di pusat-pusat bandar, ulama
dan ahli falsafah menginginkan kemunculan sebuah era baru yang akan melaksanakan
demokrasi berperlembagaan dalam kerajaan. Mereka mengalu-alukan "nilai-nilai Barat,
seperti materialisme, dan pragmatisme". Antara sarjana tersebut adalah, Li Ta Chao dan Chen
iaitu kumpulan pemilik bagi kajian Marxsis bagi menarik hati golongan muda untuk ikut
serta dengan mereka.

Selepas kematian Yuan Shi Kai, Sun Yat Sen telah membuat percubaan untuk menubuhkan
sebuah kerajaan selari di China dengan ibu pejabatnya di Canton. Beberapa usaha beliau telah
berjaya disebabkan oleh sokongan yang diberikan oleh panglima perang yang mengawal
wilayah Yuan dan Kwangsi. Walau bagaimanapun, terdapat beberapa panglima perang yang
lain mementingkan diri sendiri dan bercita-cita tinggi dan tidak bersetuju dengan idealogi Sun

16
Yat Sen. Oleh itu, Sun Yat Sen dipaksa untuk meninggalkan Canton pada tahun 1920. Walau
bagaimanapun, ketua penyokong beliau, Chen Chiun Ming meneruskan perjuangannya untuk
menubuhkan sebuah kerajaan demokratik di Canton. Sun Yat Sen mendapati bahawa negara
Barat sentiasa memberi tumpuan perhatian mereka kepada ketenteraan ho yang dikawal ketat
oleh Peking. Mereka mula menyedari hanya dengan kekuatan ketenteraan sahaja yang yang
layak untuk mentadbir China. Sememangnya, Sun Yat Sen amat kecewa dengan sikap ini.
Tetapi malangnya, beliau tidak diberi apa-apa sokongan oleh negara-negara Barat dalam
menubuhkan sebuah kerajaan demokratik dan republik di China. Dalam keadaan ini, beliau
telah meminta sokongan daripada Kesatuan Soviet.

Gerakan 4 Mei 1919

Hu Shih, seorang pelajar Cina Falsafah pulang dari Amerika Syarikat mencuba untuk
menggantikan bahasa Cina yang sedia ada berdasarkan tradisi Confucian ke dalam bahasa
sastera baru. Beliau telah dibantu oleh seorang lagi pelajar Chen Tu Hsiu, yang belajar di
Universiti Peking. Oleh itu China menyaksikan kebangkitan sastera baru dibawah naungan
pelajar berpendidikan Barat. Akhbar dan jurnal mula diterbitkan dalam bahasa yang telah
diperbaharui dan ditulis oleh para ulama yang berpendidikan Barat.

Selepas pergerakan sastera ini, Peking menyaksikan kedatangan perwakilan Cina daripada
Persidangan Versailles (1919) tanpa mendapat apa-apa jaminan yang membawa damai
mengenai tindakan Jepun mengosongkan wilayah-wilayah yang diduduki. Semasa
berlakunya kebangkitan nasionalisme kebangsaan, beribu-ribu pelajar Cina membantah
kelemahan kerajaan pada 4 Mei. Tetapi Kerajaan Peking telah menghancurkan persatuan
pelajar yang membantah.. Ratusan para pelajar telah ditangkap dan dipenjarakan. Peniaga
menutup kedai mereka dan pekerja melancarkan mogok menyokong gerakan pelajar tersebut.

Gerakan dalam bulan Mei yang Keempat merupakan gerakan intelektual yang mengambil
kira tentang kepentingan besar negeri China moden. Dalam tempoh gelap ketenteraan,
gerakan ini menjadi obor harapan. Sun Yat Sen telah mengambil kesempatan daripada kelas

17
pertengahan berpendidikan yang tidak puas hati untuk membina parti politik dan cuba untuk
membentuk nasib masa depan China.

Sokongan Soviet Union

Apabila Lenin berkuasa di Rusia selepas tercetusnya revolusi, beliau telah membuat
pengisytiharan bahawa USSR sendiri, telah menghentikan segala usaha mereka terhadap
hak-hak luar wilayah dan keistimewaan di China. Ini agak berbeza dengan dasar-dasar yang
lebih awal diikuti oleh Rusia. Walau bagaimanapun, hal ini adalah konsisten dengan dasar
beliau iaitu membetulkan kesilapan daripada imperialis Barat. Sun Yat Sen berasa kagum
dengan isyarat yang mesra ini dan berhasrat untuk meningkatkan kerjasama daripada
Kerajaan soviet baru di bawah pimpinan Lenin. Malangnya, Sun Yat Sen meninggal dunia
pada tahun 1925 tanpa menjadikan kenyataan impiannya ini. Hakikatnya, beliau menerima
tawaran persahabatan Kerajaan Soviet sebelum kematiannya.

Kerajaan Soviet telah menghantar utusannya, Joffe, ke Canton dan Peking untuk tujuan
memberi bantuan kepada Parti nasionalis dan Kerajaan Nasionalis. Ternyata bahawa apa
Kerajaan Peking di bawah kuasa ketenteraan telah hilang kredibilitinya kerana persaingan
dalaman yang telah berlaku. Ketika Sun Yat Sen masih hidup, beliau telah menghantar
Chiang Kai Shek, rakan terdekatnya, ke Moscow untuk latihan dalam seni menyusun semula
organisasi Parti Kuomintang dan tentera Kuomintang. Dalam pada itu, Kesatuan Soviet juga
telah menghantar Micheal Borodin sebagai penasihat kepada Kerajaan Canton untuk tujuan
menghidupkan semula Parti Kebangsaan dengan kemasukan beberapa komunis Cina. Chiang
memainkan peranan yang amat penting sebagai Presiden akademi tentera Whampoa selepas
pulang dari Rusia.

Kesatuan Soviet meminta semua komunis di China untuk menyertai Parti Kuomintang
supaya adanya barisan bersatu untuk mencabar rejim panglima perang di China. Dengan
pemergian Sun Yat Sen, terdapat kekosongan dalam Parti Kuomintang. Keretakan dalam
parti mulai dilihat kerana perselisihan di antara puak berhaluan kanan dan kiri . Pada masa
yang sama banyak orang komunis yang mulai menggantikan mereka. Parti Kuomintang
memutuskan yang ia perlu melancarkan perang terhadap angatan tentera dan menubuhkan
sebuah kerajaan nasionalis. Ia juga telah memutuskan bahawa parti itu perlu melaksanakan
"Ekspedisi utara" untuk mengalahkan panglima perang dan menyatukan negara.
Tanggungjawab menjalankan tugas penting ini jatuh pada bahu Chiang Kai Shek, iaitu

18
President Akademik Tentera Whampao. Rancangan untuk melaksanakan ekspedisi adalah
disediakan oleh penasihat angkatan tentera Russia iaitu, Jeneral Blucher.

Chiang Kai Shek

Perselisihan antara golongan berhaluan kanan dan kiri yang berlaku secara berterusan.
Chiang adalah seorang yang berhaluan kanan dan beliau mula membenci komunis yang telah
menyertai Parti Kuomintang dalam jumlah yang besar. Beliau mendapati bahawa cara ahli-
ahli komunis bekerja adalah bertentangan dengan kepentingannya. Oleh itu, tugas yang telah
diamanahkan kepadanya ternyata berhadapan dengan banyak rintangan. Walau
bagaimanapun, Chiang berjaya mendapatkan sokongan daripada saudagar Cina, dan ahli-ahli
kumpulan terpisah yang sebelum ini menentang kemasukan komunis ke dalam Parti
Kuomintang. Chiang juga turut mendapat sokongan daripada golongan kerajaan, Hankow dan
pemimpin bukan komunis yang berhaluan kiri, terutamanya Wang Ching Wei. Ini bukanlah
sebuah tugas yang mudah untuk Chiang meneruskan perjuangan beliau menentang ahli-ahli
komunis yang menguasai Parti Kuomintang. Beliau juga tidak suka dengan campur tangan
Kesatuan Soviet. Seiring dengan peredaran masa, Chiang telah berjaya menjadikan Nanking
sebagai wilayah ibu kotanya. Manakala komunis pula mempunyai wilayah mereka yang
tersendiri di Hankow. Pada tahun 1927, nasib Chiang berubah menjadi lebih baik lagi
dengan bantuan Kristian General Feng Yu Hsiang.

Dalam tempoh 1928-1931, Chiang berjaya mengatasi banyak rintangan daripada ketenteraan
yang telah mencabar beliau sebelum ini. Pada tahun 1928, Chang Tso Lin, pemimpin
Kerajaan Peking, berundur ke Manchuria atas desakan Chiang. Beliau kemudian meninggal
dunia dalam kemalangan kereta api. Pada tahun 1931, Jepun telah menyerang Manchuria
yang merupakan sebahagian daripada China. Hal ini telah membawa kepada perpaduan
semua kuasa-kuasa nasionalis di China sekaligus mengakhiri persaingan dalam kalangan
tentera. Pada waktu itu, Chiang telah menjadi pemimpin besar China yang terhebat.

Chiang dan Kerajaan Nasionalisnya

19
Dilahirkan di Chikow pada 31 Oktober, 1887, Chiang merupakan anak seorang petani yang
miskin. Beliau kehilangan bapa ketika berusia sembilan tahun, dan membesar di bawah
kawalan ibunya. Sebagai seorang lelaki, beliau sensitif terhadap masalah dan cabaran yang
dihadapi oleh negaranya. Beliau sedar bahawa penghinaan yang mendalam terhadap
negaranya adalah disebabkan oleh imperialisme Barat. Pemberontakan Boxer dan selepasnya
amat mempengaruhi Chiang. Beliau sedar bahawa tanpa senjata dan teknologi yang unggul,
China tidak akan mempunyai peluang untuk melawan pengaruh Imperialisme Barat. Dengan
galakan daripada ibunya, beliau telah menjadi seorang askar dan berharap untuk
membebaskan negara daripada cengkaman kuasa Barat.

Selepas tamatnya latihan asas tentera, beliau berlepas ke Jepun pada tahun 1906 untuk
melanjutkan pengajian ketenteraan ke peringkat yang lebih tinggi. Malangnya, beliau
dilarang untuk meneruskan pelajarannya. Semasa beliau berada di Jepun, beliau telah
bertemu dengan Chen Chi Mai, seorang revolusioner China yang berjaya mempengaruhi
kerjaya dan masa depan Chiang. Chiang kembali ke China dan menyertai akademi tentera
Paoting, di mana beliau telah dinobatkan sebagai kadet yang terbaik. Beliau pergi ke Tokyo
untuk peringkat pengajian ketenteraan yang lebih tinggi. Beliau telah menyertai Tung Meng
Hai yang diasaskan oleh Sun Yat Sen. Chiang menjadi pengikut Sun Yat Sen. Sun Yat Sen
menganggap Chiang sebagai anak murid beliau. Mereka bekerjasama untuk menamatkan
rejim ketenteraan dan menubuhkan republik demokratik di China.

Hubungan dengan Kuasa Asing

Kesatuan Soviet, menunjukkan simpati dan sokongan mereka kepada rancangan penubuhan
semula sebuah kerajaan nasionalis dengan menyerahkan hak luar wilayah mereka dan juga
turut memberi keistimewaan kepada Sun Yat Sen di China, dalam masa yang sama kuasa-
kuasa Barat yang lain tidak terjejas. Walau bagaimanapun, kuasa-kuasa Barat ini yang
enggan mengiktiraf rejim Parti Kuomintang. Ketika Sun Yat Sen masih hidup, mereka telah
dipaksa untuk menyokong Parti Kuomintang mengikut logik keadaan. Dalam tahun 1927-
1927 dicirikan oleh pemogokan perindustrian di Wuhan, dan demonstrasi anti British.

20
Mereka telah melakukan keganasan sehingga British menyerah kalah dan menyerahkan
konsesi mereka di Hankow. Oleh yang demikian, perjanjian Kiuking telah ditandatangani.

Rundingan Perjanjian Baru

Selepas menewaskan rejim lama di Peking, Kerajaan Nationalis Kuomintang menggesa

semua kuasa-kuasa asing untuk berunding perjanjian yang baru bagi menggantikan yang
lama, yang mana boleh mengekalkan kekuasaan integriti wilayah dan kedaulatan China.
Notis ini diberikan kepada kuasa-kuasa Barat sebagai tanda tentangan di pihak Kerajaan
Nasionalis. Dalam kata lain, Kerajaan Chiang berkehendak untuk menghentikan perjanjian
berat sebelah yang berlaku terhadap China dalam abad ke 19. Chiang telah mengusir
komunis Soviet dan memutuskan hubungan diplomatik dengan Kesatuan Soviet. Tahun 1928
telah menyaksikan perjanjian baru antara China dan kuasa-kuasa asing. Jepun mengalami
pengecualian. Negara Amerika Syarikat merupakan kuasa pertama yang menyatakan bahawa
cukai autonomi adalah sangat meluas dan paling disukai oleh semua bangsa. Oleh itu,
Chiang berjaya menamatkan perjanjian berat sebelah dan berupaya mengembalikan keutuhan
dan kedaulatan wilayah China. Banyak daripada panglima perang dikalahkan dan diusir
keluar dari kawasan-kawasan mereka dengan kemaraan tentera Natioanlis.

Penyatuan Kerajaan Negara

Mari kita kaji bagaimana pihak berkuasa tentera dan politik Kerajaan Nasionalis telah
ditubuhkan di China. Britain adalah negara yang mula-mula sekali yang mendengar rungutan
China dan oleh itu, China telah diberikan autonomi tarif, yang tertakluk kepada beberapa
syarat. Syarat yang paling penting adalah China perlu memperkenalkan undang-undang tarif
yang berkesan dalam negaranya dan semasa undang-undang tersebut dilaksanakan, berlaku
sebuah tragedi pada bulan Mac 1927 di mana, beberapa orang tentera China dibawah
pimpinan tentera Nasionalis telah menyerang kediaman orang asing dan membunuh serta

21
merampas harta mereka di Nangking . Kejadian ini menyebabkan masalah yang serius
kepada usaha Kerajaan Chiang untuk memperkenalkan undang-undang tarif baru. Chiang Kai
Shek berasa bertanggungjawab terhadap kejadian tersebut dan segera bersetuju untuk
membayar pampasan, dan menawarkan permohonan maaf kepada kuasa-kuasa asing
berkenaan. Sesudah itu, kerajaan Amerika Syarikat telah menandatangani perjanjian pada
bulan Julai 1928, dan telah diberi autonomi kastam. Britain, Belgium, Itali, Jerman dan
Perancis semua menandatangani perjanjian yang sama. China menjadi bebas daripada
kawalan asing pada tahun 1929. Walau bagaimanapun, isu tambahan hak luar wilayah masih
berlaku. Kerajaan Nasionalis, atas sokongan daripada Rusia dan Jerman, meminta supaya
kuasa lain untuk melepaskan permintaan tersebut. Perlu diketahui bahawa kuasa-kuasa asing,
menikmati hak-hak luar wilayah di China, menjalankan kuasa mereka ke atas rakyat Cina
tempatan. Mereka akhirnya bersetuju untuk menerima permintaan ini dengan syarat bahawa
China memodenkan sistem politik dan kehakiman beliau dengan memperkenalkan
pembaharuan yang perlu. China bersetuju untuk melakukan permintaan tersebut walaupun
berlu kelewatan dalam pelaksanaan pembaharuan yang diinginkan. Pada tahun 1931,
Kerajaan Nasionalis Kuomintang menyegerakan proses memansuhkan keistimewaan yang
dinikmati oleh kuasa-kuasa asing. Sebagai contoh, China mula menetapkan kekuasaannya ke
atas Majlis Perbandaran Shanghai dan percampuran mahkamah, yang telah dikendalikan
secara eksklusif oleh kuasa asing. Warga asing di Nangking telah diletakkan di bawah bidang
kuasa China dan undang-undang baru mahkamah telah diwujudkan di Nangking. Kerajaan
China juga menguatkan kawalan ke atas pentadbiran kastam maritim, pentadbiran hasil
garam, dan pejabat-pejabat pos. kerajaan telah berjaya dalam usaha untuk mengurangkan
jumlah kawasan konsesi asing daripada tiga puluh tiga hingga tiga belas. Tidak dapat
disangkal lagi bahawa Kerajaan Nasionalis Kuomintang terus mara kepada keinginan
mereka ke arah mencapai kemerdekaan penuh daripada kawalan kuasa asing, tetapi serangan
Jepun di Manchuria datang secara tidak dijangka.

Ekonomi China Bawah Kerajaan Nasionalis

China, berada di bawah kawalan Chiang, diikuti oleh model pertumbuhan rejim seperti Nazi
Jerman, Jepun dan Kesatuan Soviet. Malangnya, kerajaan tidak mampu mengawal
kewangannya mengikut corak negara demokrasi untuk meningkatkan kepesatan
pembangunan ekonomi. Hampir tiga puluh bank asing mula berfungsi di pelabuhan
perjanjian. Yang paling penting adalah Hong Kong dan Syarikat Perbankan Shanghai. Selain
daripada dua syarikat perbankan utama, terdapat bank-bank China kecil yang lain, yang

22
berfungsi untuk menawarkan kemudahan kredit kepada rakyat. TV Soong, Menteri
Kewangan, cuba untuk mengutarakan mengenai "revolusi fiskal" iaitu pemulihan autonomi
tarif dan peningkatan hasil kastam. Selain itu, kerajaan turut menjalankan kawalan yang lebih
ketat ke atas sistem kredit di negara ini, dan pada tahun 1935 telah memperkenalkan sistem
pembaharuan dalam kewangan. China telah memperkenalkan sistem matawang dan juga
menubuhkan semula sistem perbankan yang kukuh di seiring dengan gaya moden.

Pada tahun 1937, Perbadanan Kredit Pertanian menawarkan pinjaman jangka pendek kepada
penduduk pertanian. Bagi sesetengah, langkah ini membolehkan petani kecil untuk
mendapatkan pinjaman dengan mudah dan bebas daripada cengkaman pemimjam wang.
Malangnya, banyak program tidak mampu dilaksanakan oleh Kerajaan Nasionalis kerana
ketidakcekapan dan rasuah. Tempoh pemerintahan Chiang menyaksikan pengaruh yang
semakin meningkat daripada rakyat Amerika dalam pendidikan dan budaya China.

Chiang dan komunis

Walaupun Chiang telah mencapai kesatuan dalam China selepas menewaskan ketenteraan
dan membebaskan beliau dari belenggu perjanjian berat sebelah yang dikenakan oleh kuasa-
kuasa Barat, beliau masih tidak mampu berhadapan dengan pelbagai masalah dalam negeri.
Beliau boleh juga tidak mampu menangani ancaman yang ditimbulkan oleh Jepun. Masalah
yang paling penting yang dihadapi oleh kerajaan yang berhadapan dengan komunis. Dua
tahun selepas kematian Sun Yat Sen, komunis, yang pada asalnya berada dalam kumpulan
minoriti dalam Parti Kuomintang, mendapat peluang untuk mengukuhkan kedudukan
mereka. Perlu diingat bahawa Parti Komunis China mengeksploitasi setiap peluang yang ada
apabila China melancarkan gerakan anti-imperialis dengan cara demonstrasi pelajar.

23
Sebilangan besar belia yang menyertai Persatuan Belia di bandar-bandar telah disokong oleh
Parti Komunis China (PKC). PKC mula memulakan gerakan buruh di bandar-bandar dan
juga menganjurkan gerakan petani dalam kawasan luar bandar. Dalam pada itu, tahun 1927
telah menyaksikan dua Parti Kuomintang di berhaluan kiri dan kanan yang bergerak serentak.
Ini berlakunya menyebabkan pemulauan terhadap komunis. Komunis tersebut telah
membangunkan kepercayaan yang tinggi dalam perjuangan kelas dan revolusi sosial.
Kuomintang yang telah diberi nafas baru menyokong unsur-unsur anti-komunis dan
membawa kepada pengusiran komunis pada Julai 1927. Dalam perjalanan masa, komunis
menganggap Kerajaan Chiang sebagai musuh utama kerana Chiang melancarkan satu siri
penganiayaan. Chiang menjadi pemimpin Negara China yang kuat dan bersatu pada Julai
1927.

KESIMPULAN

Secara kesimpulannya, melalui kefahaman saya, artikel dalam bab 6 ini

membincangkan tentang beberapa peristiwa iaitu, Revolusi China 1911, Republik dan
masalahnya, China dengan Jepun dalam perang dunia pertama, zaman Warlordism, Gerakan
4 Mei 1919, dan yang terakhir ialah persaingan antara parti Kuomintang dengan Komunis.
Semua peristiwa ini adalah saling berkesinambungan dimulai dengan isu Revolusi China
1911. Revolusi China 1911 merupakan saat yang paling malang bagi dinasti Manchu. Hal ini
kerana, mereka terpaksa menyerahkan taktha kerajaan kepada golongan Revolusioner setelah
dua setengah abad memerintah China. Sun Yat Sen merupakan ketua bagi gerakan Revolusi
China 1911. Beliau juga digelar sebagai ‘Bapa Revolusi’ disebabkan oleh sikapnya yang

24
berwibawa dan berkepimpinan. Gerakan revolusi di China adalah disebabkan oleh tiga hal
yang utama iaitu, kemunculan angkatan baru yang berfahaman moden, timbulnya semangat
nasionalisme dalam kalangan masyarakat China, dan yang ketiga ialah penyelewengan  dan
kelemahan dinasti Manchu.  Dinasti Manchu merupakan pemerintahan asing di negeri China
kerana bangsa Manchu bukanlah penduduk asli China. Dinasti Manchu ini menjalankan
pemerintahan secara feudal, yang bermaksud, raja berkuasa mutlak dan rakyat tidak
mempunyai hak untuk mempertikaikan tindakan raja. Tambahan itu, dinasti Manchu juga
tidak menghormati rakyat China. Hal ini telah menyebabkan wujudnya kekacauan dan
peperangan dalam negeri China dan diakhiri dengan perjanjian-perjanjian yang banyak
merugikan China.  Hal ini menyedarkan rakyat China, terutamanya kaum muda untuk bangkit
menyelamatkan bangsa dan negara mereka.  Sun Yat Sen sebagai tokoh terpenting dalam
Revolusi China 1911 telah memimpin revolusi ini dengan menyokong penggunaan tiga
prinsip yang bertujuan untuk membimbing negara dan rakyat. Ketiga-tiga prinsip itu adalah
San Min Chu-i, Min Tsu Chu-i dan Min Sheng Chu-i. Prinsip pertama adalah berkaitan
dengan nasionalisme berkenaan dengan rakyat dan keturunan. Bagi Sun Yat Sen, hal tersebut
menandakan berakhirnya pemerintahan bangsa asing, kerajaan Manchu, dan juga
pengakhiran bagi pemerintahan separuh kolonial yang dikenakan ke atas China oleh Barat.
Prinsip yang kedua adalah termasuk konsep demokrasi Barat, seperti wakil kerajaan
berdasarkan pilihan raya, inisiatif, referendum dan wujudnyaaa tiga cabang kerajaan.
Manakala Min Sheng Chu-I pula bermaksud kehidupan rakyat yang melambangkan
sosialisme, hal ini adalah sebagai tindak balas kepada cabaran yang ditimbulkan oleh
kejahatan revolusi perindustrian di barat. Dalam erti kata lain, sosialisme harus bertindak
sebagai perisai untuk melindungi kepentingan golongan miskin, daripada golongan kaya-
raya.

Ketika dinasti Manchu sedang berada diambang kemerosoton, dinasti Manchu telah
menjemput kembali Yuan Shi Kai iaitu bekas ketua komander Manchu untuk menyelamatkan
dinasti Manchu. Hal tersebut merupakan satu-satunya cara yang boleh dilakukan untuk
menyelamatkan Manchu kerana Yuan Shi Kai merupakan seorang pegawai yang sangat licik
dan bijak dalam permainan politik. Selepas tamatnya Revolusi China 1911, Maharaja Pu Yi
telah turun daripada takhta pada 12 Februari 1912. Manakala, Dr. Sun Yat Sen pula telah
menarik diri dalam pentadbiran negara dan memberi sokongan kepada Jeneral Yuan. Jeneral
Yuan telah dilantik menjadi presiden dan Kolonel Li Yuan-hung sebagai naib presiden. Yuan
Shi Kai merupakan seorang pegawai yang licik dan pandai berpura-pura. Setelah dilantik

25
sebagai presiden, Yuan Shi Kai tidak menghormati permintaan ramai orang China yang telah
dikemukakan melalui wakil rakyat dan parlimen. Beliau juga tidak menghormati
perlembagaan baru yang melambangkan negara republik. Hakikatnya, beliau sangat tidak
menyukai sebarang sekatan terhadap autoritinya dan dalam kata yang lain, beliau hendak
mengekalkan pemerintahan diktator. Beberapa tindakan beliau telah membangkitkan
kemarahan para revolusioner. Mereka berasa kecewa apabila menyedari bahawa Yuan Shi
Kai telah melanggar mandat rakyat. Mereka mendapati Yuan Shi Kai adalah seorang yang
sangat licik dan tidak bertanggungjawab. Pengkhianatan yang dilakukan oleh Yuan datang
lebih awal daripada yang dijangkakan oleh rakyat. Empat tahun yang seterusnya China telah
menyaksikan perebutan kuasa antara antara Yuan shi kai yang menggunakan apa cara
sekalipun termasuk kuasa tentera, bunuh, ugut dan rasuah dan juga pihak revolusioner yang
mahukan satu bentuk kerajaan berparlimen. Tetapi malangnya, Yuan Shi kai telah
mempengaruhi diplomat barat, dan dengan sokongan diplomat barat, Yuan Shi Kai dapat
mengekalkan pentadbiran diktator. Walau bagaimanapun semua pemimpin revolusi
mempunyai semangat yang kuat untuk menjatuhkannya. Pilihan raya 1913 berakhir dengan
kemenangan Kuomintang atau parti nasionalis. Parti ini memperoleh majoriti kerusi di
Parlimen negara dan merupakan satu ancaman besar kepada penerusan Yuan sebagai
Presiden Republik.

Yuan mengambil langkah-langkah untuk menghapuskan semua pemimpin pembangkang

dengan menggunakan kekerasan. Pemimpin pembangkang utama, chiao-jen, telah mati
dibunuh. Apabila plot pembunuhan Chiao-jen diketahui, banyak pemberontakkan yang
berlaku di kawasan China. Namun Yuan Shi Kai telah menghancurkan rancangan
pemberontakan ini tanpa belas kasihan dengan menggunakan kuasa tentera. Keadaan tersebut
menjadi tidak terkawal lalu menyebabkan Sun Yat Yen dengan pengikut-pengikutnya
melarikan diri ke Jepun. Yuan telah mengharamkan Parti pembangkang Kuomintang dan
digantikan Parlimen pada tahun 1915 dengan majlis perlembagaan yang terdiri daripada ahli-

26
ahli yang terpilih. Majlis ini memperkenalkan perlembagaan baru yang memperuntukkan
kerajaan presiden dalam bentuk pemerintahan diktator Yuan.

Sehubungan dengan itu, apabila Yuan Shi Kai meninggal dunia pada tahun 1916,
berlaku pergolakkan politik kerana tiada siapa yang dapat menggantikan kedudukan Yuan.
Pergolakkan politik ini berterusan sehingga tahun 1927 apabila Jeneral Chiang Kai Shek dari
Kuomintang melancarkan serangan lalu menguasai negeri China. Pergolakkan politik ini
dikenali sebagai warlodism. Selain daripada pergolakkan politik, negara China juga
berhadapan dengan ancaman komunis. Sungguhpun Jeneral Chiang mengharapkan sokongan
komunis, namun beliau tetap berwaspada dan mengambil tindakan berjaga-jaga terhadap
anasir-anasir komunis yang dianggap boleh mengancamnya. Kejayaan Jeneral Chiang
menawan bandar-bandar penting seperti Nangking dan Shanghai telah menambah semangat
dan keyakinan Jeneral Chiang untuk terus berjuang untuk melawan terutamanya terhadap
golongan komunis yang sentiasa berusaha untuk menjatuhkannya.

           

27