Człowiek na przestrzeni dziejów swojego istnienia dostrzega z czasem,

że życie nie jest takie łatwe i piękne jak się to może wydawać. Wie
doskonale, że w każdej chwili może go spotkać coś przełomowego. Od
problemów nierozerwalnie wiążących się z życiem codziennym, do
bardziej poważnych, na które ciężko jest znaleźć jakiekolwiek
rozwiązanie. Człowiek, który podlega nieszczęściu, staje się wprawdzie
bezsilny „Jest człowiekiem teraźniejszości”, któremu nieszczęście
odebrało najcenniejsze wartości życia. Rozważając problem
„Nieszczęście, które czyni człowieka bezbronnym”, odwołam się do
fragmentu Dżuma, całości utworu Alberta Camus oraz do dzieła
Gustawa Herlinga-Grudzińskiego „Inny świat”.

Powyższy fragment pochodzi z IV rozdziału, gdzie możemy zobaczyć

obraz świata, w którego głębi żyje nieszczęście. A mianowicie zapiekłą
walkę bezbronnego, nikomu niewinnego dziecka pana Othona. Do
sytuacji, która była dla rodziny Othonów nie do zniesienia, dołączyli
lekarze, ludzie wierzący, a wśród nich był doktor Bernard Rieux,
który z całą siłą walczył o to, aby dziecko mogło jeszcze chwile istnieć
na tym gorzkim świecie. Działania, które wymagały duży wysiłek
doktora Rieux, jak sam podkreślił narrator były bez sensu, ponieważ
zaraza wzięła swoje „Dziecko wymykało mu się i jego wysiłek spadał w
próżnię”. O bezbronności dziecka może jedynie świadczyć jego
męczeńska śmierć. 
Odłowuując się do całości „Dżuma” należy wspomnieć o Cottardzie,
którego nieszczęście doprowadziło do załamania i szaleństwa,z którym
sobie nie radził. Zaniepokojony bohater powieści z powodu odejścia
epidemii w jego mieście postanawia strzelać do ludzi. Nieszczęście,
które uczyniło go bezbronnym, miało miejsce dopiero po jego
zatrzymaniu. Policjanci mieli władzę nad Cottardem a on z kolei, stał
się całkowicie bezsilny wobec nich. Świadczyć o tym może
cytat: ,,Policjanci wykręcili mu ręce do tyłu. Jeden z nich podszedł i z
 całej siły uderzył go dwa razy pięścią’’ Świadectwem nieszczęścia,
które czyni człowieka bezbronnym, można również zauważyć w
powieści Gustawa Herlinga-Grudzińskiego „Inny
Świat”.Fabułowy bohater powieści Kostylem obrazuje człowieka,
który chce przetrwać trudne życie w łagrach sowieckich. Ciągle
decyduje się na świadome męczeństwo, a mianowicie na parzenie
swego ciała po to, by być zwolnionym z ciężkiej pracy. Gdy jego
nadmierne działania zostały rozpoznane, on był wysłany do innego
łagru, gdzie każdy był całkowicie pozbawiony wszystkich wartości,
który dotychczas miał. W tym łagrze nie miał już możliwości do
dobrych warunków życia, pozostawało mu czekać na własną śmierć.
Jak narrator podkreślił ,,przegrał we wszystko, w co wierzył”. Był
wobec łagrów sowieckich bezbronny i umarł w bezbronności
spowodowanej nieszczęściem.
Podsumowując swoją wypowiedź, mogę stwierdzić, że słowa (A.
Camus):„Nieszczęście czyni człowieka bezbronnym”, są jak
najbardziej prawdziwe. Człowiek, gdy czuje się nieszczęśliwy, nie
potrafi podjąc jakiekolwiek dobrej decyzji,ponieważ nieszczęście z
którym człowiek ma do czynienia,nie pozwala mu na
to. Każde nieszczęście w naszym życiu kończy się niemal tragedią i nie
przynosi żadnych pozytywnych rezultatów.