Т клеточни помошни мембрански молекули

За пренос на сигнал и за тоа каде ке се интегрира Т клеточниот рецептор беа задолжени.Има и други
протеински молекули ко исе околу Т клеточниот рецептор кои имаат разни улоги.Некои ке помогнат
при интеракција на Т кл рецептор со пептид ке го зголемат афинитетот на таа интеракција.Некои
молекули ќе бидат потрењбни за пренос на сигнали за Т клеточно активирање а некои и двете
работи.Имаме голем спектар на различни помошни молекули коишто ке се потребни за Т клеточно
активирање.

CD4 и CD8 молекули , CD8 се сретнуваат кај цитотоксични Т клетки кои влегуваат во интеракција со
МНС класа 1,додека CD4 го сретнуваме кај Т клетки помошнички кои влегуваат во интеракција со
МНС класа 2. CD4 е еден голем мембрански гликопротеин составен од 4 домени кои по структура не
се имуноглобулински дипли има хидрофобен трансмембрански дел и цитоплазматичен дел кој е
богат со серин врз кој може да се врши фосфорилација и тоа ке биде потребно за сигнализирање.

CD8 е главно составен од алфа и бета синџири може некогаш и од алфа алфа,хомодимер или
хетеродимер е кои се дисулфидно поврзани има трансмембрански хидрофобен
регион,цитоплазматични опашки околу 25-27 амино киселини и исто врз нив може фосфорилација
да се врши.Овие молекули се корецептори тие му помагаат на Т клеточен рецептор да влезе во
интеракција со пептид кој е презентиран на соодветна МНС молекула но исто така служат и за
пренос на сигнали.И овие молекули се сретнуваат и кај некои други клетки,субпопулации на
макрофаги или дендритски клетки.

Како влегуваат во интеракција CD4 и CD8 молекули. CD8 влегува во интеракција со МНС класа 1 и се
врзува со алфа3 понекогаш и со алфа 2 и бета 2 микроглобулинот ,кои беа региони на МНС класа
1.Додека CD4 влегува во интеракција со МНС класа 2 и влегува во интеракција со алфа2 и бета 2
домените. Овие корецептори го зголемуваат афинитетот на Т клеточниот рецептор за дадениот
пептид.Т клеточниот рецептор првично се врзува со пептидот па откога ке се врзе ке се врзе со
CD4,но немора секогаш да биде така првично може и CD4 да се врзе па тоа врзување на CD4 со Т
клеточниот рецептор да му помогне на Т клеточниот рецептор да се врзе со пептидот бидејќи ако се
врзе CD4 клетката едноставно ке варира подолго време и поголеми се шанси дека Т клеточен
рецептор ке се сретне со пептидот.Значи CD4 го зголемува афинитетов ја намалува константа на
дисоцијација помеѓу Т клеточен рецептор и пептидот и ова го прават и многудруги рецептори.Кога
CD4 ке се прикачи и малку ке се придвижи за да бидат позаедно блиски и сега кога ке се придвижи
тој lck регион кој се наоѓа на цитоплазматична опашка ке се доближи до ИТАМ реиони на зета зета и
ке влезе во интеракција и на некој начин таа врска ке стане многу силна и освен тоа што Т клеточен
рецептор ке се врзе со пептидот ке има дополнителна рака која го држи со цел да ги задржи заедно
подолго време,и тогаш поголеми се шанси дека ке дојде до Т клеточно активирање.Таа CD4 или CD8
молекула таа рака служи за да го зголеми афинитетот но исто така ке праќа и сигнали.Антитела
имаат многу пониска константа на дисоцијација повисок афинитет наспрема Т клеточните рецептори
но користејќи ги адхезионите молекули Т кл рецептори можат својот афинитет да го зголемат.Не се
само CD4(за сигнална трансдукција) и CD8 тие се најчести но има и многу други CD3,CD28,CTLA-4,PD-
1(за сигнална трансдукција),LFA1(за адхезија) и други огромен број молекули кои учествуваат при
интеракции на Т кл рецептор со пептидот од МНС .Немора прво да се врзе Т кл рецептор со пептид
па после другите значи може другите молекули прво да се врзат па откога се врзат тогаш Т кл
рецептор со пептидот се врзува и така е во најголем број случаи.

Пример на мембрана имаме Т клр ецептор иимаме МНС молекула со пептид и имаме аедна
дополнителна молекула која влегува во интеракција со некоја си друга и сега да речеме дека Т кл
рецептор влегува во интеракција со пептидот и CD3 комплекс сега ке прати сигнали е сега дел од
сигнали кои ке бидат пратени ке бидат пратени за производство на цитокини хемокини каде треба
да бидат излачени како и т.н ,а дел од сигнали ке бидат за тоа да се пратат нови помошни молекули
и ке се пратат но ке пристигнат нови помошни молекули за да влезат во интеракција така што
поврзувањето Ткл рецептор и пептид да трае што е можно подолго.По некое време овие помошни
молекули почнуваат полека да се распаѓаат и двете кл си заминуваат по свој пат и Т и
пептидот,бидејки треба да се сретнат со некоја друга Т клетка но за временски период кога ке се
сфати дека има нешто потребно кога Т кл рецептор ке примети дека пептидот кој е патоген и сака да
остане подолго време врзан со него ке прати еден од сигнали за да се создадат повеќе вакви
помошни молекули.

Како се одвива сигнализирање?

Имаме lck која се наоѓа на CD4 или на
CD8 и кога ке се врзе со МНС доаѓа во
близок проксимитет со CD3 молекули
кои имаат ИТАМ региони и lck може
да ги фосфорилира да им стави
фосфори на тие ИТАМ региони,е сега
кога имаат фосфори може да се врзе
zap70 кој ке може пак сега самиот да
се фосфорилира од овие ИТАМ
региони и тој може да фосфорилира
некои други молекули некои
адаптерни протеини како LAT
пример.Кога ке го фосфорилираат тој
некој LAT адапторен протеин на него
може да се прикачуваат други
адапторни протеини и различни
ензими кои понатаму може да
активираат различни патишта,други сигнални секвенци.

Што е имуносинапса,кога имаме поврзување на

МНС со Т клеточен рецептор и сите овие
дополнителни адапторни протеини кои се наоѓаат
наоколу се распределени на одреден начин,во
центар се наоѓа Т клеточен рецептор кој е поврзан
со МНС молекула имаме и CD8, CD4, некои
костимулаторни молекули CD3, CD28,PKC-тета
постојат и многу други молекули и овие молекули
се центарот на оваа имунасинапса и овде близина
на интеракциите е околу 15 нм значи многу се
близу,ако ни се случи оваа имуносинапса се
стимулира созадавање на различни интегрински
молекули кои се околу овој центар и растојание тука е околу 40 нм.Имуна синапса некогаш се
нарекува и супрамолекуларен активирачки кластер(SMAC) и сите овие се наоѓаат на едни липидни
рафтови како бродчиња кои шетаат по липидниот двослој кои се контролирани од цитоскелетот кој е
контролиран пак од сигнализација и т.н.Но една од главните цели на формирање на оваа синапса е
уствари поголем афинитет и стабилност на интеракцијата,контролирано доставување на различни
хемиски материи како профирин,ако имаме пример Т цитотоксична клетка а некоја друга (горна)
треба да се уништи треба да се достават правилно ензими порфирини од Т цитотоксична за да се
уништи оваа заразена клетка,и исто така е главно место од каде се праќа сигнализација надолу
DOWNSTREAM кон јадро со цел да се контролираат други процеси.Овие процеси се случуваат и
спонтано,но спонтаното влегување на овие молекули во интеракција не е долготрајно туку е многу
кратко но кога имаме МНС имаме многу интеракции во даден краток временски период ,не дека
сите овие работи се случуваат само откога имаме поврзување ,се случувата икога немаме
поврзување со МНС молекули но се случуваат многу помалку спонтано