The

Battered Wife

Chapter 1
lsang malakas na sampalang tila nagpabalik sa akin sa katotohanan mula sa isang
napakagandang panaginip,ang mga nanlilisik na mata ng aking asawa ang nabungaran ko
sa aking pag-gising,lasing nanaman siya kaya naman handang-handa nanaman ang
kanyang mga kamao sa pananakit sa akin. Napapikit na lamang ako ng tumaas ang isa
niyang kamay, inaasahan ko na ang malalakas na sampalna muli niyang ipagkakaloob sa
akin,kaya naman awtomatikong yumakap ang aking mga braso sa aking
sinapupunan,ngunit imbes na sampal
ay hinablot niya ang aking buhok saka ako hinila pababa sa kama, halos madapa ako
dahilna rin sa bilis ng kanyang paglalakad, hindi ko malaman kung ano ang ang aking
hahawakan,ang nasasaktan kong ulo o ang maumbok ko nang tiyan.
Sa kusina niya ako dinala,pabalya niyang binitawan ang pagkakahawak sa akin saka
ako itinulak sa tapat ng kalan.
"Putang ina! Pagod na pagod ako sa opisina at umaasa na may nakahanda ng pagkain sa
hapag pero ano ang nadatnan ko? Ni hindi ka man lang nagsaing babae ka! Mas inuna
mo pa ang matulog!!!" Gigilna sigaw niya sa akin kaya naman napatingin ako sa wall
clock 8:30 na pala ng gabi,ganoon na lamang ang
panlalaki ng aking mga mata! napasarap ang tulog ko!

"P-pasensya ka na,magluluto na ako. M-maligo ka muna habang inihahanda ko ang

pagkain m-mo" nangangatog na ang aking buong katawan dahil sa pinaghalong takot at
sakit ng mga kalamnan.

"Siguraduhin mo lang na nakahanda na ang pagkain ko mamaya pagbaba ko dito kung

hindi malilintikan ka sakin babae ka!" Wala na akong nagawa kundi ang tumango na
lamang saka mabilis na kumilos kahit na masakit pa ang aking buong katawan dahilsa
ginawa niyang pananakit kahapon at ngayong gabi. Agad kong nagsalang sa rice cooker
ng sinaing saka ko naman hinarap ang pagluluto ng ulam,ilalaga ko na lamang ang
manok na nakita ko sa ref tutalpaborito naman ito ni Warren.
Maya't-maya ang ginagawa kong pagtingin sa orasan,mabuti na lamang at may katagalan
sa paliligo ang asawa ko,

nagbababad pa kasi iyon para marelax ang katawan niya. Hindi rin naman kasi biro
ang minana niyang posisyon mula nang mamatay ang biyenan kong lalaki dahil sa heart
attack,dahilsa "nagawa" ko raw na kasalanan at kahihiyan sa kanilang pamilya.

"Hindi ba't ang sabi ko ay dapat nakahanda na ang hapag pagkababa ko?!" Halos
mabitawan ko ang hawak-hawak kong soup bowl dahilpagsigaw niya.
"l-ito na" mahilis pa sa alas kuwatro kong ibinaba ang bowl na naglalaman ng ulam
sunod naman akong kumuha ng kanin saka agad iyong inilagay sa mesa. Napansin kong
inilapit niya ang ulam saka kumuha ng konting sabaw pero ang hindi ko inaasahan ay
ang pagbato niya sa akin ng maliit na bowlna may Iaman pang mainit na
sabaw,napahiyaw ako sa sakit gawa ng pagtama sa
akin ng babasaging mangkok at sa sobrang init ng Iaman nito. Sa

totoo lang ay naiiyak na ako pero hindi ko iyon gagawin sa harap ni Warren
dahillalo lamang siyang matutuwa kapag nakikita niyang umiiyak ako sa harap
niya,kaya kahit matindi na ang pananakit ng balat ko na natapunan ng mainit na
sabaw ay pinilit ko pa ring pigilin ang mga luhang nais magsi-alpas sa aking mga
mata.

"Ginagalit mo talaga ako? Bullshit! Walang lasa yang inihain ko sa akin!" Napapikit
na lang ako sa narinig kong iyon,dahilsa pagmamadali ko kanina ay hindi ko
natimplahan yung ulam,.
"S-sandali lang,aayusin ko lang. Wag ka ng u-umalis diyan" pigilko sa kanya na
makita kong tatayo nanaman siya,baka kasi umalis nanaman siya bahay at ilang araw
nanamang hindi umuwi. Tanga na kung tanga pero hindi ko maiwasang malungkot kapag
hindi ko nakikita ang asawa ko,kahit na alam kong may inuuwian siyang babae.
Agad ko ng binuksan ang kalan saka kumuha ng asin at konting paminta yun lang ang
inilalagay ko sa nga pagkaing inihahanda ko para sa kanya,ayaw niya ng may iba pang
inilalagay sa pagkain tulad ng msg.
Nung minsan ay nawaglit sa isip ko at nalagyan ko ng vetsin ang iniluto kong ulam
ay katakut-takot na pambabatok at hampas sa braso ang ang inabot ko mula sa kanya
kaya naman mula nung araw na iyon ay tinanggalko iyon sa kusina.
Hindi naman nagtagalay natapaos na ako sa aking ginagawa, kabisado ko na ang
panlasa ng asawa ko,kumuha muli ako ng ulam saka dahan dahang inilapag iyon sa
mesa,pero hindi ito

kumilos. Alam ko kung ano ang gusto niyang gawin ko, ang pagsilbihan
siya,ipinagsandok ko siya ng kanin saka ulam, pagkatapos ay sinalinan ko ng tubig
ang isang baso at ang isa naman ay juice,kahit na mahapdi na ang paso ko ay patuloy
pa rin ako sa pag-aasikaso sa kanya. Tila ba ako isang katulong dito sa bahay na
ito,bahay na kung saan kami magkasamang nangarap na bumuo ng isang masaya at
malaking pamilya. Pero
mukhang malabo nang mangyari iyon lalo na at sarado na ang isip ng aking asawa sa
kung anu mang pagpapaliwanag ang nais kong sabihin sa kanya.

Nakalulungkot lang,tila isang bulang naglaho ang limang taon naming pagsasama
dahillamang sa kasinungalingan ng
ilang tao,kasinungalingang mas pinili niyang paniwalaan kaysa sa akin na asawa
niya.
"Lumayo ka sa akin,sa susunod wag kang magsusuot ng mga ganyang damit,lalo lang
lumalaki ang galit ko sayo,slut!" Gusto
ko ng tumakbo sa guestroom kung saan ako natutulog, kinikilabutan ako sa talim ng
tingin na ibinigay ni Warren sa maumbok kong tiyan,isang medyo hapit na sando at
short lang kasi ang suot ko,kaya naman halata na ang mag-tatatlong buwan kong
tiyan,kahit na anong pilit ko na siya ang ama ng aking pinagbubuntis ay matigas ang
paniniwala niya na ibang lalaki ang dapat na managot sa bata.
"W-wala na k-kasi akong maluwag na damit..." nakayuko kong sabi sa kanya.
"Hindi ko na problema yun, at kung pinahihiwatig mona kailangan mo ng bumili ng mga
bagong gamit,wala akong pakialam sayo o dyan sa anak mo sa ibang lalaki,hindi ka
pwedeng lumabas ng bahay."
"H-hindi lang naman iyon Warren,magpapa-check up din

kasi ako." Nilakasan ko na ang aking loob,isang beses pa lang kasi ako nakapunta sa
Doktor,hindi ko na alam kung maayos ba ang lagay ng baby ko,kailangan akong
mamonitor ng aking doktor dahilmayroon akong APAS,hindi naman kasi sapat na
ibinibili
ako ng gamot ng kapatid na babae ni Warren na alam ko namang Iabag din sa kalooban
nito,hindi nito nais na tutulan ang utos ng kanilang Mama kaya wala na itong nagaw
pa. lsa pa ay nais ko ring makasiguro na ligtas ang bata lalo nasa ginagawang
pananakit sa akin ni Warren.

"San ka kukuha ng pambayad sa doktor? Sa akin? Kapal

talaga ng mukha mong babae ka! Hinding hindi ako maglalabas ng pera para sa mga
taong naging dahilan kung bakit namatay ang Papa ko tandaan mo yan" Kung
nakamamatay lang ang tingin ay kanina pa ako tumumba sa kinatatayuan
ko,pinagpatuloy niya ang pagkain matapos niya akong pagsalitaan ng ganoon .
"Aakyat muna ako,iwan mo na lang diyan ang pinagkainan mo,huhugasan ko na lang
mamaya."
"Sige layas! Nawawalan ako ng gana sa pagmumukha mo

eh!"

Hindi na ako sumagot pa dahilbaka mag init nanaman ang

ulo niya at pagbuhatan nanaman ako ng kamay,nagmamadali akong umakyat sa guestroom

dahilnaninikip na ang dibdib ko, gusto kong umiyak para man lang mabawasan kahit
papaano ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Nasasaktan ako sa mga sinasabi niya
tungkolsa akin pero ang mas nakapagpabigat ng loob ko ay ang lantaran niyang
disgusto sa batang dinadala ko ngayon,ilang beses ko nang sinabi sa kanya na siya
lang ang lalaki sa buong buhay ko,pero sa paniniwala niya ay nagsisinungaling
lamang ako.
lniyak ko lamang ng iniyak ang Iahat ng sakit na nararamdaman ko,sadya kong
isinubsob ang aking mukha sa unan para hindi marinig ni Warren ang aking pagtangis.

Pinalipas ko muna ang isang oras bago ako bumaba uti para sana maghapunan,tiyak
kong nasa silid nasi Warren at nagpapahinga na pero nanlumo ako nang wala akong
nadatnang kanin at ulam sa kusina.

Tinapon nanaman niya ang sobrang pagkain,nakita ko iyon sa basurahan,sa tuwing

mauuna siyang kumain ay ganoon ang ginagawa niya,kaya naman madalas ay
nakakatulugan ko na lamang ang gutom,hindi na rin kami nadadaan sa grocery, ang
Mama niya ang nagdadala ng supplies namin dito,hindi man siya nagpapakita ng kahit
na anong emosyon sa akin ay alam kong sinisisi niya rin ako sa pagkamatay ng
asawa,kaya hanggat maaari ay dumidistansya din ako.
lpinikit ko sandali ang aking mga mata para pigilan ang mga luhang nagbabantang
kumawala sa mga ito,nahihirapan na ako sa sitwasyon ko,gustuhin ko mang umalis ay
hindi ko magawa dahilwala naman akong ibang mapupuntahan,nasa probinsya ang mga
magulang at nakatatanda kong kapatid,ayoko na ring maging alalahanin pa sa
kanila,tiyak naman akong maganda na

kahit papaano ang pamumuhay nita doon,ibinigay ko kasi lahat ng naipon ko mula sa
pagtatrabaho sa isang restaurant noong ikinasalkami ni Warren,nakapagpundar nasi
Nanay ng maliit na kainan sa bayan at si Tatay naman ay patuloy pa rin sa pagsasaka
sa lupang minana niya sa lolo at lola ko.
Napahawak ako sa aking tiyan nang maramdaman ko ang pagkalam nito,wala na rin
kasing stock ng nga biscuit o kung anu pa mang makakain sa mga cabinet. Bukas pa
ang punta dito ng Mama ni Warren kaya bukas pa ito magkakalaman.
Wala na akong choice,kung hindi ito gagawin ay baka manghina ako ng tuluyan at lalo
pang mapahamak ang baby ko. Dahan dahan ang ginawa kong paglapit sa basurahan kung
saan itinapon ni Warren ang mga sobrang pagkain. Pikit mata akong kumuha doon at
dati dati kong isinubo,hindi na ako nag-abala pa na kumuha pa ng mga kubyertos,ang
mahalaga lang sa akin ngayon ay ang malamnan ang kumakalam kong sikmura.
Limang subo lang ang ginawa ko,tama na siguro iyon para mapanatili ng katawan ko
ang tumayo. Agad akong naghugas ng kamay saka ko hinarap ang mga pinggan at basong
iniwan ni Warren sa lababo,nang matapos ako doon ay patakbo akong umakyat sa silid
na inuukopa ko at dumiretso ako sa cr para magsipilyo.
Nasusuka ako sa ginawa ko,pero wala naman akong ibang maaring gawin kundi
iyon,hindi ako maaaring lumabas ng bahay para bumili ng makakain pag ginawa ko iyon
ay malamang na masasaktan nanaman ako,may mga cctv na ipinakabit si Warren sa halos
Iahat ng sulok ng bahay,saka wala rin naman akong pambili,mula kasi nang ikasalkami
ay si Warren na ang
nagbibigay sa akin ng panggastos natigillamang iyon ilang buwan pa lamang ang
nakakalipas.
Nang matapos ako sa pagsisilpilyo ay nag-shower lang ako sandali at nilagyan ng
ointment ang aking balat na tinamaan ng mainit na sabaw kanina. Pansin ko ang unti
unting pagbagsak ng aking timbang, ang mga pasa sa iba't ibang parte ng katawan ko
ay halata pa rin. Hindi nanga ako nawalan nito dahilsa araw-araw na pananakit sa
akin ng asawa ko.
lsang malalim na paghinga na lamang aking aking nagawa habang hinahaplos ang mga
braso ko,napapagod na ako,pero hindi ko kayang iwan si Warren,mahalna mahalko
siya,kung kinakailangang maranasan ko ito hanggang sa huling sandali ng

aking buhay para lamang maniwala siya sa akin ay gagawin ko. lsa pa,nag-aalala ako
sa kanya,walang mag-aasikaso sa kanya kapag umalis ako.

Dahan dahan ko ng inilapat ang aking likod sa malambot na kama,gusto ko nang

magpahinga,dahilbukas ay tiyak na may panibago nanamang pananakit akong matatanggap
mula sa kamay ng aking asawa.

Chapter 2

Nagising ako sa sinag ng araw na humahaplos sa aking pisngi,tinatamad pa akong

bumangon pero kailangan kong gawin iyon para maipaghanda ko ng agahan si Warren.
Linggo ngayon kaya umaasa akong maghapon ko siyang makakasama,kahit na puro
pananakit at paninigaw ang inaabot ko sa kanya ay gustong gusto ko pa rin siyang
makita.
Naghilamos muna ako at nagsipilyo bago bumaba.

Alas-siyete pa lang naman,malamang ay tulog pa siya sa mga oras na ito. Garlic

rice,bacon,ham at itlog na sunnyside up ang paglakaluto ang inihanda ko para sa
kanya.
liang sandali lang ay naramdaman ko na ang pagbaba niya papunta sa kusina kaya
naman inihanda ko na ang mga plato at kubyertos niya,ipinagtimpla ko na rin siya ng
kape.
"G-goodmorning,kain ka na." Bati ko sa kanya,matalim na sulyap lang ang ibinigay
niya sa akin saka umupo sa hapag kainan para magalmusal. Nanatili lang akong
nakatayo sa di kalayuan para kapag may iniutos siya ay madali ko iyong magagawa.
"Maghanda ka,may pupuntahan tayo." Malamig na utos niya pero may hatid iyon na tuwa
sa akin dahilna rin sa narinig ko mula sa kanya.
"0-oo sige, aakyat na ako. lwan mo lang diyan ang mga pinagkainan mo ako ng bahala
diyan mamaya." dati dati akong nagpunta sa silid ko,para maligo hindi ko maiwasang
matuwa dahil sa unang pagkakataon sa loob ng apat buwan ay ngayon na lang uti ako
makakalabas ng bahay. Kaya naman nagmamadali ang ginawa kong pagkilos baka mamaya
mainip pa si Warren at biglang magbago ang isip.
Halos kalahating oras lang ako nag-ayos,mas matagalpa ang ipinaghintay ko na
matapos si Warren sa kanyang paliligo at pagbibihis,mahigit isang oras din siyang
naghanda kaya naman tinapos ko muna ang mga hugasin na iniwan niya kanina nang mag-
almusalsiya. Excited talaga ako kya nang makita ko siyang palabas na ng bahay ay
agad akong sumunid.
"Buksan mo yung gate" utos niya sa akin bago siya sumakay

ng kotse,inihagis niya pa sa akin ang bungkos ng mga susi. Habang nasa biyahe kami
ay wala man lang nagsasalita,tahimik na tahimik kami sa loob ng kotse,gustuhin ko
man siyang tanungin kung saan ang punta naming dalawa ay sinarili ko na lamang
iyon, ayokong sirain ang araw niya. lsang oras din ang itinakbo ng aming
biyahe,inihinto niya ang sasakyan sa tapat ng isang kilalang boutique,nasa
pagkakaalam ko ay pag-aari ng kaibigan ng kapatid ni Warren.
"Baba" yun lang ang sinabi niya sa akin bago lumabas ng sasakyan at naunang pumasok
sa boutique. Puno ng pag-iingat ang mga kilos ko,kanina kasi habang naliligo ako ay
nakararamdam ako ng pagkirot sa bandang puson ko kaya naman hindi ko maiwasan ang
mag-alata sa batang nasa sinapupunan ko ngayon. Kailangan kong alagaan ng mabuti
ang anak ko,matagal ko siyang hinintay,baka mabaliw na ako ng tuluyan kapag nawalan
nanaman ako ng anak ... sa pangatlong pagkakataon.
Sa totoo lang ay nahihiya akong pumasok,isang tshirt na may kaluwagan,leggings at
step in lang ang nakuha kong isuot, isa na lang kasi ito sa mga natirang damit na
ako ang bumili, ang
lahat kasi ng binili ni Warren para sa akin ay kinuha niya at

pm0

asunog.

Papasok na sana ako ng boutique ng hindi sinasadyang

napatingin ako sa glasswall nito,halos madurog ang puso ko sa nakita ko. Oo alam ko
na may ibang babae si Warren akala ko tanggap ko na iyon pero masakit pala kung
harap harapan mong nasasaksihan ang pambabae ng asawa mo.
Pinilit kong ayusin ang sarili ko bago pumasok sa loob,hindi ako magpapahalata na
nakita ko silang dalawa,magbubulag bulagan na lamang ako,tutalyun naman ang
ginagawa ko sa loob ng ilang buwan.
Nakatapit na ako sa kanilang dalawa nang hindi nita namamalayan,tumikhim na lamang
ako upang ipaalam sa kanila ang aking presensya.
"So,it's true...your wife is pregnant. I wonder kung paano mo natatagalan ang
makisama sa isang babaeng nagpabuntis sa hindi niya asawa." Matalim na tingin ang
ipinukolniya sa akin, wala akong pakialam sa sinasabi niya,nangingibabaw sa akin
ngayon ang galit dahilsa nakita kong eksena kanina.
"Hindi ko akalain na pati pala sa mundo ninyong mayayaman ay nagkalat ang mga
tsismosa," malamig kong tugon sa kanya,
napansin ko rin ang pagtaas ng isang bahagi ng kanyang labi dahil sa sinabi
ko,samantalang si Warren ay matiim akong tinitignan
tila ba nagbabanta ang mga mata nito.

"Well,kilalang tao ang Ialaking niloko mo kaya bawat pangyayari sa buhay niya ay
nalalaman ng mga tao,lalo na at ikaw ang naging dahilan kung bakit namatay si Tito
Alfred.
"Hindi-" naputolang sasabihin kong mahigpit akong hawakan ni Warren sa braso,tila
ba isang bakalang kamay niyang inipit ang payat kong braso.
"Stop it. Huwag kang gumawa ng eksena dito." Nanggigigil

na bulong sa akin ni Warren saka marahas na binitawan ang braso ko. Wala akong
nagawa kundi ang tumango na lamang,gustong gusto ko sanang ipagtanggolang aking
sarili pero wala akong
takas ng loob para gawin iyon.

"Tss...let's go Warren hayaan na natin ang mga assistants ko ang magsukat sa

kanya." Sabi niya saka iniangkla ang mga braso kay Warren.
Sa totoo lang hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit ako nandito,wala naman
kasing sinasabi si Warren kung ano ang meron.
"Hi Ma'am!" Bati sa akin ng isang babae nasa hinuha ko ay isa sa mga assistants na
sinasabi ng kasama kanina ng asawa ko. Nahihiya akong ngumiti sa kanya, agad naman
itong lumapit at iniabot sa akin ang isang portfolio.
Namangha ako sa mga nakita kong disenyo ng mga damit doon,napag aIaman ko rin na
ang babaeng kasama ng asawa ko ngayon ay may mga kliyente ring kilalang
personalidad sa ibang bansa.

Kaya naman pala niya agad nakuha ang pansin ni Warren, bukod sa maganda at mayaman
ay talagang may maipagmamalaki ito. Hindi tulad ko na second year college lang ang
natapos.
lginaya ako ng babae na nagpakilala sa aking Clarisse na maupo muna sa isang
couch,agad ko naman siyang sinunod pero ilang sandali pa ang lumipas ay napansin
kong nakatingin siya sa akin... partikular nasa mga pasa ko sa braso. lsang ngiti
lang ang ang ipinagkaloob ko sa kanya,hinawakan niya naman ang kamay ko at marahang
pinisiliyon.
Wala mang namutawing kahit na anong salita mula sa

kanyang bibig,sapat na iyon para malaman ko na mayroong isang taong nagmamalasakit

sa akin. Binilisan ko na lang ang pagtingin sa portfolio at sa mga damit na naka
display upang makaalis na kami dito dahi kitang kita ko ang ginagawang
paglalambingan ni Warren at ni Clarisse.

Tatlumpong minute lang ay tapes na kami,ang akala ko ay sasabay pa sa amin ni

Warren si Clarisse,naringgan ko kasi ang isa sa mga nag-aayos sa akin kanina na isa
sa mga imbitado sa okasyon na dadaluhan naming mag-asawa ang kanilang boss, mabuti
na lamang at mayroong dumating na kilalang artista kaya napilitan siyang magpaiwan.
Dumiretso kami sa Mansion ng Mama at Papa ni Warren,suot ko na ang isang black
haltered dress na napili ko kanina sa boutique.
Habang pababa ng sasakyan ay iniisip ko kung ano ba ang okasyon ngayon,sa limang
taon na pagiging mag-asawa namin ni Warren ay alam ko na kung kailan ang kaarawan
ng magulang at mga kapatid niya, at wala kahit na sino sa kanila ang nagdiriwang ng
kaarawan ngayon.
"Bilisan mo." Malamig niyang utos,kasalukuyan na siyang nasa harapan ko at
nakapamulsa,bakas sa mukha niya ang pagkainip at pagkairita.
"Ah- oo eto na " nakababa na ako nang ialay niya ang isang kamay sa akin kaya naman
nagtataka akong napatingin sa kanya.
"Hold my hand,huwag mo akong bigyan ng ganyang reaksyon. Napipilitan lang akong
gawin ito dahilnandito ang mga investors, dahilkung ako lang ang masusunod ay
hinding hindi ko hahawakan ang kamay ng isang malandi at mukhang perang tao na
katulad mo." Bulong niya sa akin pero nakangiti siya habang sinasabi iyon,may mga
nagdadatingan na rin kasing nga bisita kaya niya ginawa iyon.
Marahilay nag-aalala siya na mapagpiyestahan nanaman ng ibang tao ang huhay naming
mag-asawa. Kaya naman ginawa niya ito kahit Iabag sa loob niya.
Nagtungo na kami sa malawak na hardin kung saan naroroon ang mga bisita,natanaw ko
na rin ang mga kapatid ni Warren na masayang nakikipag-usap na ang hinuha ko ay mga
kaibigan nita. Ang Mama naman nita ay abala sa pag-iistima sa mga bisita,nakangiti
ito pero bakas pa rin sa mga ang pangungulila sa yumaong asawa.

lginiya na ako ni Warren na maupo,pinakamalaki ang table kung saan kami

pumuwesto,malamang ay ang Mama at lima pa niyang nakababatang kapatid ang kasama
namin sa table na iyon.
"Kuya!!!" Napalingon ako sa tumawag sa asawa ko,si Vernice pala,ang bunso niyang
kapatid dose anyos pa lang ito pero napakalaking bulas na,sa buong pamilya nita ay
ito lamang ang hindi nagbago ang pakikitungo sa akin mula ng mamatay ang biyenan
kong lalaki.
"Be carefulVernice,ang laki mona pero isip bata ka pa rin." Sita ni Warren sa
kapatid,nakatayo pa rin siya sa tabi ko.

"Duh!!! Bata pa rin naman ako eh,oh Hi ate Althea! You look stunning!!!" Namimilog
pa ang mga mata nito nang batiin at purihin ako.
"Salamat Vernice" nahihiya kong sa got sa kanya pero agad akong nailang ng mapako
ang paningin niya sa mga braso kong nakahawak sa aking tiyan.
Kinabahan ako bigla baka kasi makita niya ang mga pasa na bunga ng pananakit sa
akin ng kuya niya,pero sinigurado naman kanina ng nag-ayos sa akin na hindi iyon
mahahalata dahilna rin sa concealer at make up ma ginamit nita kanina.
"Oh my gosh!!! May baby bump kana ate!!!" Naupo pa siya sa silyang katabi ko,kitang
kita ang excitement sa mga mata habang nakatingin sa akin.
"Oo nga eh,kumusta ka na Vernice?" "I'm doing great,how about you?"
"Ayos lang din." Nahihiya kong sagot sa kanya,hindi ko nga siya matingnan sa mata
baka kasi mapansin niyang nagsisinungaling lang ako.
Nagpaalam si Warren na haharapin muna ang mga bisita kaya nawala sandali ang
atensyon ng nakababatang kapatid niya sa akin,tumango lang ako bilang sa got.
Nakalayo na ang asawa ko ng muli akong tanungin ni Vernice, ninenerbyos ako,baka
kasi magkamali ako ng sagot sa kanya, malilintikan nanaman ako kay Warren pag
nagkataon.
Hindi na yata maubusan ng tanong at kuwento si Vernice, ilang minuto na rin kasi
ang lumilipas pero patuloy pa rin siya sa pagsasalita,natigillang ito ng
nagdatingan na ang iba pang mga kapatid ni Warren,Iahat sila binigyan ako ng
matatalim na tingin, sumunod na dumating sa table na kinaroroonan namin ay ang

Mama at ang asawa ko aabutin ko sana ang kamay ng biyenan ko pero itinaas nito ang
kamay tanda na hindi ko na kailangang gawm 1yon.
Ito na pala ang gabi kung kailan ipapahayag ng Mama nasi Warren na ang opisyalna
mamamahala sa Kompanyang iniwan ng kanilang ama,wala man lang akong ideya na
pormalna pala
siyang itatalaga ngayong gabi.
Nagdinner din kami matapos ang programme,masasarap ang nga nakahandang pagkain kaya
naman naparami ang kuha ko,hindi kasi ako nag almusalat tanghalian kanina puro
tubig lang ang Iaman ng tiyan ko. Si Warren naman ay naglunch kanina kasama yung
may-ari ng boutique.
"Grabe..." napahinto ako sa pagsubo ng maulinigan ko ang bulong na iyon ng isa sa
mga kapatid ni Warren,si Allysa ang pangalawa sa kanila.
"Kuya, as far as I remember,nakapangasawa ng slut,social climber at cheap na
babae,hindi ko akalain na patay gutom din pala ang yang babaeng yan." Napabitaw ako
sa hawak kong kubyertos at napayuko. Dinig na dinig ko ang sinabing iyon ni Allysa,
ang iba pa nilang kapatid pati na rin si Warren ay bahagyang natawa sa sinabi nito
tungkolsa akin. Samantalang ang kanila namang Mama ay tahimik lamang at patuloy
lang sa pagkain,si Vernice naman ay naguguluhang napatingin sa aming Iahat.
"Nagpabuntis sa ibang lalaki perolkay kuya ipinaako, kapal..." nakangising sabi
naman ni Walter.
"Ma-mag c-cr lang po a-ako...excuse-"

"Oh why? Hindi ka natunawan sa dami ng food na kinain mo? Tssskk." Nang uuyam na
sabi sa akin ni Allysa
"No,mag-"

"Baka naman ate Ally,maghahanap ng maa malaking isda?" Puro pang-uuyam,masasakit na

salita ang natanggap ko sa
mga kapatid ni Warren,sa kabila noon ay hindi man lang

nag-aksaya ng panahon ang asawa ko na ipagtanggol ako,nakikitawa pa siya sa mga

kapatid niya,si Vernice ay isinama ng Mama nita para maipakilala ito sa mga bisita.
Akala ko,natanggap ko na Iahat ng kahihiyan sa kamay ng magkakapatid,nagkamali pala
ako,dahilmas lalo akong napahiya sa kamay ng iba pa nilang kamag-anak,at sa mga

business partners ng Papa nita na nakakaalam daw sa nangyarai sa buhay ng pamilya

namin.
Naging maayos naman ang turn over ceremony maliban na lang sa mga mga pasimpleng
pang-uuyam at pangyuyurak sa aking pagkatao,gusto ko na ngang umalisa sa Iugar na
iyon ngunit alam kong may kapalit nanamang sipa at suntok mula kay
Warren kung ginawa ko iyon. Nakauwi na ang lahat ng bisita, nandito kami sa loob ng
silid ni Warren sa mansion nung binata pa siya,dito na lang daw kami magpapalipas
ng gabi dahilnaparami ang nainom niya kanina kaya pinigilan na ng Mama at mga
kapatid na umuwi.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya sa akin magising matapos ko siyang bihisan.
Nasa kabilang side na rin kasi ako ng kama at aktong hihiga na.
"Ma-matutulog na rin sana ako--aaay!!!" napasigaw ako ng bigla na lang ako nitong
itinulak dahilan upang bumagsak ako sa sahig.
"Get out!!!! Dun ka sa garden matulog! Wala kang karapatang pumasok sa bahay ng
pamilya ko!!! Out!!!!" Hinaklit pa nito ang buhok ko kaya naman napatayo ako kahit
na nananakit ang balakang ko dahilsa pagakakabagsak.
"Warren,nasasaktan ako...la-labas na ako,bitawan mo lang ako please...." pilit kong
iniaalis ang tila bakalniyang kamay sa pagkakahablot sa buhok ko,patuloy siya sa
paghila sa akin,
natatakot na ako,malapit na kasi kami sa grand staircase ng
.
mans1on.

"Hindi ba sinabi ko sayo na ayaw kitang makasama sa isang kuwarto?! Tapos ang takas
ng loob mong tabihan ako ngayon?!!!" Tumigilna siya sa paglalakad pero hawak pa rin
niya ang buhok ko saka iwinasiwas,pakiramdam ko matatanggalna ang ulo ko sa ginawa
niya,hindi na siya nakuntento at dalawang beses akong
sinampalng malakas na naging dahilan para pumutok ang labi ko. "S-sorry hindi na
mauulit.." basang basa na ang mukha ko
dahilsa pinaghalong luha at dugo na nanggaling sa labi ko.

"Talagang hindi na mauulit dahilsa oras na magtangka ka nanamang tabihan ako sa

kama ay titiyakin kong mawawala na yang anak mo sa labas! Tandaan mo yan!" Banta
niya sa akin.

"Nice one kuya Warren!" Sigaw ni Walter,na lumabas pa talaga sa kanyang silid para
manood sa ginawang pananakit sa akin ng kapatid niya.

Pinilit kong tumayo kahit hilong hilo na ako,pinili kong tumuloy sa garden, doon na
lamang ako magpapalipas ng gabi, baka mapahamak pa ang mga kasambahay nita pag
pinatulog nita ako sa quarters nita.

Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa garden, dito na lang ako
matutulog,wala na akong pakialam kung malamok at maginaw dito,pakiramdam ko kasi ay
malapit na akong mawalan ng malay kaya nagmadali akong makarating dito, may bench
naman,pagkakasyahin ko na lang ang sarili ko roon.

Chapter 3

Alas tres y medya pa lang ng madaling araw ayon sa suot kong wristwatch,gusto ko
sanang pumasok para sana kumuha ng mainit na tubig na maari kong inumin,wala naman
akong balak
na humingi ng kape o gatas sanay naman ako sa ganun dahil gawain ko iyon sa
probinsya pag walang pambili ng kape ang mga magulang ko. Napahawak ako sa aking
mga braso,masakit pa rin, pati ang ulo ko ay nananakit dahilsa ginawag pagwasiwas
dito ni Warren.

Niyakap ko na lamang ang aking sarili,gusto ko na atang sumuko,iwan ko na lang kaya

si Warren? Umuwi na lang kaya ako ng probinsya at doon palakihin ang anak ko?
Nag-aalala na kasi ako para sa batang nasa sinapupunan ko lalo na at nagbanta si
Warren sa kung ano ang maaari niyang gawin sa bata. Kilala kosi Warren kahit na
nakainom siya ay alam niya at natatandaan niya ang mga ginawa at sinasabi niya.
Anong oras kaya magigising ang mga kasambahay? Nangangatog na ang mga kalamnan ko
sa Iamig,lalo pang tumindi ang ginaw na aking nararamdaman nang biglang umulan ng
malakas,nagmamadali tuloy akong tumakbo upang sumilong. Basang basa na ang aking
damit kaya naman hindi ko na alam kung paano pa ako makakatagalpa dito sa
Iabas,nawawalan na ng pakiramdam ang mga paa ko,habang walang tigil sa panginginig
ang aking buong katawan. Panay na rin ang aking pagsilip sa loob ng mansion kung
may gising na bang kasambahay,ngunit nananatiling tahimik sa loob. Alas kuwatro
na nang napansin ko na may nakabukas ng ilaw sa loob kaya naman dahan dahan akong
tumayo saka mahinang kumatok sa bintana ng kusina kung saan nakita kong nag-aayos
si Aling Lupe ng mga ihahanda niya para sa almusal.
Namamadali niya akong pinapasok bakas sa mukha ang matinding pag-aalala.
"Naku hija ayos ka lang ba?'' Tanong niya habang hinihipo

ang noo ko."mataas ang lagnat mo anak, sandali at kukuha ako ng gamot,tuwalya at
damit,Naku kang bata ka oh heto oh" iniabot niya sa akin ng isang tasa ng na
naglalaman ng mainit na gatas at

isang sandwich kaya naman napatingin ako sa kanya.

"Para sa iyo iyan, alam kong nagugutom kana" hinawakan niya pa ang kamay ko saka
marahan iyong pinisil. "Mas makabubuti siguro kung iwan mo nasi Warren,iligtas mo
ang sarili moat ang anak mo." Hindi ko man gusto na magpakita ng kahinaan kay Aling
Lupe ay wala rin akong nagawa nang kusang tumulo ang mga luha ko.
Marahilay tama nga na iwan ko nasi Warren para na rin sa kapakanan ng magiging anak
ko. Pero mahalko ang asawa ko, paano na ang ipinangako sa sa harap ng altar na
mananatili ako sa tabi niya kahit anong mangyari? At higit sa lahat,wala akong
ginawang masama sa kanya sa loob ng limang taon namin bilang mag-asawa.

"Pag-iisipan ko po Nanay Lupe" pigilang paghikbi kong sagot sa kanya. lsang

mahigpit na yakap ang ipinagkaloob niya sa
akin,dahil doon ay tila naramdaman kong kasama ko lamang ang

Inay.

"Sandali anak,kukuha lang ako ng gamot sa kuwarto at tuwalya. Nakalimutan ko na

tuloy na mas kailangan mo iyon ngayon. Lesak na buhay ito oo.." Paalam nito bago
nagmamadaling tumayo para pumunta sa maids quarter.
Kinuha ko muna ang gatas at dahan dahang sumimsim doon, nabawasan naman ang
nararamdaman kong lamig,wala akong ganang kumain dahilmasama talaga ang pakiramdam
ko. Kung hindi lang dahilsa batang nasa sinapupunan ko ngayon ay hindi
ko gagalawin ang sandwich na ginawa ni Nanay Lupe mas gusto ko kasing mahiga na
lamang at matulog.
"Ito hija gamitin mo muna. Pagpasensyahan mo na at puro daster lang ang mayron ako
dito,hala sige magpalit ka na ng damit at nababad na iyang likod mo. Pagkatapos ay
inomin mo na rin itong gamot ha?" iniabot niya rin sa akin ang isang tableta ng
paracetamol.
"lnumin mo yan anak ha? sabi ni John Lloyd sa tv ok daw yan inumin kahit buntis."

"Opo. Salamat po." Agad kong tinungo ang cr upang maglinis ng katawan at na buntong
hininga ang aking pinakawalan.
"Mabuti pa at mahiga ka na muna doon sa silid ko hija at nang makapagpahinga ka
na,hindi na kasi maganda ang kulay mo masyado ka ng maputla,mataas pa ang lagnat
mo." ani Aling Lupe nang matapos akong magbihis,

"H-hindi na po Nanay Lupe baka po magalit sa inyo si Warren pag nalaman niya."

"Aysus! Wag mo akong intindihin kayang kaya kong harapin ang batang iyon."
"Pero po-"

"Hala sige na,humayo kana doon sa kuwarto,ako nang bahala kay Warren,hindi naman
ako pagagalitan nun,malaki pa rin naman ang takot sa akin ng batang iyon,subukan
niya lang na magalit sa akin,mag-aalsa balutan ako."
Wala na akong nagawa ng hilahin niya ang kamay ko para tumayo,hinatid pa ako ni
Nanay Lupe sa silid na ginagamit niya. Sa anim na katulong dito sa Mansion si
Nanay Lupe lang ang may solong silid,mayroon pa itong aircon,matagalna kasi siyang
naninilbihan dahilito pa ang nag-alaga sa Mommy ni Warren noon.

Bumungad sa akin ang isang malaking kuwarto,pati ang kama ay malaki rin,may sarili
rin itong cr. Ganito nita pinahahalagahan si Nanay Lupe,sana naman maramdaman ko
rin muli na pahalagahan ni Warren.
"Mahiga kana hija,ako na ang bahala. Huwag kang mag-a tala."

"Salamat po talaga Nanay." "Walang anuman hija."

Tinungo ko na ang kama,saka humiga,sana paggising ko tapos na ang Iahat ng
masasakit na pangyayaring ito sa buhay ko.
WARREN

Kanina pa ko paikot ikot dito sa mansion pero hindi ko pa rin makita ang babaeng
yun,ang sabi ko sa garden sya matulog, kanina pagkagising ko ay agad akong nagtungo
sa garden para icheck kung doon nga siya nagpalipas ng gabi pero wala ni bakas ng
malanding yun.
Unti unti ng nag-iinit ang ulo ko,hindi ko talaga makita!!! Wala naman akong
planong magtanong sa mga kasambahay lalo na kay Nanay Lupe dahil sumama ang loob
niya sa akin dahilsa ginawa ko sa babaeng yun,nakita niya kasing kinakaladlad ko
yung malandi kong asawa.
Matagalna akong pinagsasabihan ni Nanay,pero sa tuwing makikita ko ang pagmunukhani
Althea ay sumusulak ang galit ko lalo na at nabuntis pa siya ng lalaki niya na
mahigpit na kalaban

Chapter 3 4/6

sa negosyo namin ni Papa.

Nagtungo na ako sa dining room,nandoon na kasi sina Mama at ang mga kapatid ko para
mag-almusal,wala din doon si Althea, sa oras na malaman ko na nagkita nanaman sila
ng lalaki niya mata niya lamg ang walang latay.
"Good Morning kuya!" Nakangiting bati ni Vernice sa akin,sa aming magkakapatid siya
lang ang bukod tanging hindi nagbago ang pakikitungo sa taksilkong asawa.
Nakakapagtaka lalo na at nadoon siya ng atakihin si Papa sa opisina habang kausap
si Matheo Andrada,ang Ialaking bumuntis sa asawa ko.
Wala kaming inilihim kay Vernice,Iahat ng nangyari at kung bakit inatake si Papa ay
sinabi namin sa kanya,na isa sa mga dahilan kung bakit hindi na namin makakasama pa
ang Papa ay si Althea,pero nanatili itong malapit sa babaeng iyon.
"Good Morning Ma,morning Vernice" bati ko sa kanila ng makaupo na ako,isang linggo
akong bakasyon sa opisina,kaya naman marami akong oras para magpahinga medyo
masakit pa din kasi ang ulo ko dahilsa dami ng nainom ko kagabi.

"Kuya asan si Ate Althea? Hindi ba siya gutom? She needs to eat a lot kawawa naman
ang pamangkin ko sa tummy niya." Tanong ni Vernice sa akin,mapansin ko naman na
natigilan si Mama pati na ang iba ko pang kapatid.
"Nandyan lang,wala daw siyang ganang kumain" sagot ko na lang dahilang totoo ay
hindi ko talaga alam kung nasaan ang malanding iyon.
"Huh? I looked for her all over the mansion pero hindi ko siya makita,diba both of
you stayed here last night?"
"Vernice,finished your food, enough of those non-sense questions" kastigo ni Allysa
sa aming bunsong kapatid si Mama, nanatili lamang na tahimik samantalang si
Walter ay nakatingin sa akin habang nakangisi. Tila naman hindi inintindi ni
Vernice ang pagsuway sa kanya ni Allysa dahilnang makita niya si Nanay Lupe ay ito
naman ang inusisa niya.
"Nanay...have you seen Ate Althea?"

"Nasa silid ko hija nagpapahinga" napatingin ako kay Nanay pormallamang ang mukha
niya malayo sa Nanay Lupe na palaging may nakahandang ngiti para sa lahat.
"Bakit nandoon siya? Diba dapat na dun siya sa room ni Kuya nagpapahinga?"

"Naku anak nasaraduhan daw siya kagabi,nahihiya naman siyang kumatok dahiltulog na
tayong lahat kaya pinili niya na lang na maghintay mg umaga sa garden,kaya ayun
mataas ang lagnat ngayon."
"Oh my! Mama,can we call Ate Sophia?"

"Later sweetheart,we will call Sophia to check on Althea's condition." lsang

makahulugang tingin lamang ang binigay sa akin ni Mama.

Sinunod naman ni Vernice ang sinabi ni Mama hindi na ito nag-usisa pa ng kung anu-
ano. Tinapos niya muna ang pagkain saka nagmamadaling pumunta sa silid ni Nanay
Lupe.
Hindi pa man ito nagtatagal sa silid ni Nanay Lupe ay humahangos itong bumalik
sa dining room.

"Mama!!! We need to call Ate Sophia now!" Pilit pa niyang hinihila si Mama saka
dinaIa kung nasaansi Althea kaya naman nagkatinginan kaming magkakapatid saka sabay
sabay na tumayo at sumunod sa kanila.
Nadatnan namin doon si Althea na nakatalukbong ng makapalna kumot na tila ba ginaw
na ginaw,kitang kita ang panginginig ng katawan nito kahit na nakapatay naman ang
aircon pati ang electricfan.

Lahat sila nakatingin sa akin,inaabangan ba nita kung ano ang gagawin ko sa babaeng
yan.
"Warren, dalhin mo nasi Althea sa kuwarto mo." Baling sa akin ni Mama na ngayon ay
nasa tabi na ni Althea na tila may magagawa ang pag-akap niya dito para maibsan ang
ginaw na nararamdaman ng babaeng iyon.
"Ma,alam mo namang----"

"Enough Warren,just do what I say. Kailangan siyang macheck ni Sophia. Nanay Lupe
pakitawagan si Sophia,pakisabi emergency "
Wala na akong nagawa kundi ang lumapit,Iabag man sa kalooban ko ay kinarga ko siya
tulad ng sinabi ni Mama at dinala sa aking silid
Doon ay pinalitan siya ng damit ni Mama na hiniram pa mula kay Allysa, pero bago pa
pumayag ang kapatid ko ay katakot takotna pilitan pa ang nangyari. Tiyak ko na
nakita ni Mama ang mga pasa sa katawan ng babaeng iyon. Sinasadya ko na magmamarka
talaga ang bawat suntok at hampas na ibinibigay

ko sa kanya dahil gumagaan ang pakiramdam ko kapag nakikita ko ang nagingitim

niyang balat dahil sa mga pasa.
Hindi tulad ng ginawa niya sa akin at sa pamilya ko. Walang nakakakita ng sugat na
idinulot niya sa akin,sugat na tila hindi naghihilom sa bawat araw na lumilipas.
Kung sinabi niya sa akin ng maaga na ayaw niya nasa piling ko ay marahilbinigay ko
ang gusto niya, pero mas pinili niyang manatili sa tabi ko habang may ibang lalaki
palang siyang kinakalantari.

Sigurado ako na pera ang dahilan kung bakit hindi niya ako maiwan iwan, dahilkung
ikukumpara ang yaman ko sa lalaki niya ay milya milya ang pagitan naming dalawa.
Kumabaga nasa kataas taasan ang yaman ko samantalang ang hayop na Ialaking iyon ay
nasa kailailaliman ng lupa.
Nagtungo na lamang ako sa study room ni Papa, ganoon pa rin ang ayos pero bumangon
nanaman ang galit ko nang makita ang family picture namin nakasabit sa likod ng
swivelchair niya. Nakangiti kaming Iahat,wala kaming kamalay malay na may kasama
pala kaming ahas picture na iyon.
Hindi ko na namalayan ang pagtulo ng luha ko,ngayon lang...ngayon lang ako
umiyak,kahit nang iiibing si Papa ay wala ni isang luha ang lumabas sa mga mata ko.
Ngayon lang habang tinititigan ko ang nakangiti niyang mukha, kung sana ay hindi ko
dinala ang babaeng iyon sa buhay namin ng pamilya ko, kung sana hindi ko siya
pinakasalan...buhay pa sana ang Papa, hindi namin naranasan ang masaktan at mawalan
ng isang ama. Kung maibabalik ko lang sana ang mga nangyari noon ay hindi hindi ko
na hahayaang makapasok pa sa pamilya kosi Althea.
Si Althea,siya ang napakalaking pagkakamali na nagawa ko. Hindi ko siya
mapapatawad,sila ng kanyang kabit,isama pa ang batang nasa sinapupunan niya ngayon.
Sisiguradhin kong magiging impiyerno rin ang buhay ng anak nita.

Chapter4

"Dito na muna kayo manirahan uti ni Althea anak" natigilako sa akmang pagsubo ng
aking pagkain,itinuloy ko kasi ang naudlot kong pag-aalmusalkanina dahilsa babaeng
iyon. Napakaraming arte,kaya naman palang tumayo upang uminom ng gamot gumawa pa ng
eksena kanina. Kahit kailan ay kulang sa pansin ang lintik na babaeng iyon.
Kung wala lang si Mama kanina sa silid ay iningudngod ko na siya sa sahig,kaya lang
tala gang binantayan siya nina Mama at Vernice hanggang sa mapainom ng gamot.
"Okay naman ako sa bahay Ma,nakakakain naman ako" sabi ko na lang saka itinuloy ang
pagsubo.
"Hindi ikaw ang inaalala ko Warren,si Althea. Sa mga nakita ko kanina,hindi ako
matatahimik kung kayong dalawa lang ang magkasama sa bahay. Hindi ka ba naaawa sa
asawa mo? lsa pa, alam mong buntis si Althea, alam mo rin kung ano ang kondisyon
niya bakit mo ginagawa iyon? Paano kung may mangyaring masama sa bata,kakayanin ba
ng kunsensya mo na ikaw mismo ang dahilan kung bakit nawala ang anak mo?"
"Ma,ilang beses ko bang sasabihin na hindi sa akin iyon? Pasalamat nga siya
kinukpkop ko pa siya,hindi ko siya pinalayas kahit iniputan niya ako sa ulo. Saka
bakit ka concern sa kanya? Ma,siya ang dahilan ung bakit namatay si Papa,kung hindi
dahil sa kanya at sa kalandian nya buhay pa sana si Papa ngayon" naiinis kong
wika,nawalan na ako nang ganang kumain,naiinis kong pinunasan ang aking labi saka
uminom ng tubig.
"Mauna na ako Ma,may kausap ako mamayang alas dies" paalam ko,ngunit hindi pa man
ako nakakatayo sa aking kinauupuan ay mahigpit na akong hinawakan ni Mama sa isang
braso.

"Hindi ka aalis Warren,mag-uusap tayo hanggang sa tumanim diyan sa isip mo na mali

ang ginagawa mo sa asawa mo!"

"Ano bang mali Ma? Hindi ba at nakita mona ang mga ebidensya ng kalandian niya?
Sino ba ang kasiping niya sa mga

litratong iyon? Ako ba? Hindi basi Matheo?"

"Nakita ko! Pero ako anak,pinaiiralko ang isip ko,hindi ang damdamin ko!
Nagpapaimbestiga ako,ikaw ginawa mo ba? Kailan mo titigilan ang pananakit kay
Althea? Kapag patay na ang asawa mo? Kapag nalaglag na ang bata sa sinapupunan
niya? Kailan mo paiiralin ang isip mo? May pera ka! Kaya mong magbayad ng mga
private investigators para kumpirmahin ang mga ipinupukolmo
sa asawa mo,bakit hindi mo gawin anak?"

"Sapat na sa akin ang mga nakita ko Ma" wika ko saka mabilis na umalis sa dining
area,nakasalubong ko pa si Walter na mukhang hindi rin nagustuhan ang mga sinabi ni
Mama.

H abang nasa sasakyan ay walang tigilang pagbabalik ng mga nangyari nitong mga
nakaaang buwan,gustong gusto kong sakalin si Althea lalo nasa mga oras na ito.
Hindi ako makapaniwalang pati si Mama ay nagawa niyang utuin,napangisi na lang
ako,hanga talaga ako kay Althea,napakagaling niyang artista.

Nagising ako mahihinang tapik sa aking balikat,kahit hirap na hirap akong imulat
ang aking mata ay ginawa ko pa rin, bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni
Mama,marahan niyang hinaplos ang noo ko.
"Kaya mo bang tumayo?" malambing niyang tanong sa akin. Tango lamang ang nagawa
kong isagot,marahan akong kumilos, inalalayan naman ako ni Mama,nahihiya pa nga ako
dahilsa nangyari kanina,naabala pa sila sa pag-aagahan. Lalo nasi Mama at Vernice
na talaga namang hinintay pang matapos ang pagtingin sa akin ni Ate Sophia bago
umalis ng silid.
"Salamat po,naabala pa po kayo,uuwi na rin naman po kami mamaya ni Warren" nahihiya
kong sambit sa aking biyenan.
Kinuha niya ang isa kong kamay at mahigpit iyong hinawakan, hindi naman ako
nasasaktan pero gulat akong napatingin sa kanya,doon ko nakita ang mga luhang unti-
unting namumuo sa kanyang mga mata.
"Mama--"

"Pasensya ka na anak" napahagulgolnasi Mama,ako naman ay natigilan dahilwala akong

maisip na gawin nang mga oras na ito. Binitawan niya ang aking kamay at marahan
niyang hinaplos ang aking mga braso,paulit-ulit iyon,hanggang sa ang mukha ko naman
ang marahan niyang hinaplos habang wala siyang tigil sa pag-iyak. Ako naman ay
nahihirapang na ring huminga dahilsa

pagpipigilng aking mga luha.

"Sumama ka sa akin Althea,ihahatid kita sa Nanay at Tatay mo,ilalayo muna kita kay
Warren.
"Pero Mama... paano po si Warren? Magagalit siya nang husto sa akin,natatakot po
ako,baka madamay sina Nanay at Tatay pati na ang mga kapatid ko kung aalis ako sa
poder niya."
"Huwag mong intindihin ang asawa mo, ako na ang bahala sa kanya. Kanina inisip ko
na dito na lang kayo tumira,pero narealize ko na kahit nandito kayo,kung gusto kang
saktan ni Waren ay magagawa niya,hindi ko kayang mangyari pa sa iyo ang mga
pinagagagawa niya sa iyo nitong mga nakaraang buwan,kaya naman iuuwi na lang muna
kita sa probinsya ninyo hanggat
sarado pa ang isip ng asawa mo"

"Salamat po Mama...Pero baka po pati sa inyo magalit si Warren,tama na po nasa akin

na lang siya magalit,mas kailangan niya po kayo lalo na ngayon."
"Huwag mo nang intindihin ang asawa mo hija please,isipin mo na lang ang bata,maawa
ka rin sa anak mo,hindi nyo dapat ito nararanasan hija,hindi ka dapat nasasaktan ng
ganito. Diyos ko,Althea maawa ka sa sarili mo. Anak kosi Warren pero halimaw na ang
tingin ko sa kanya sa mga oras na ito,kilala ko ang batang iyon masama talaga
siyang magalit,hindi dito natatapos ang mga pananakit niya sa iyo,kaya naman
hanggat may pagkakataon umalis ka na dito" wika ni Mama,kitang kita ko sa kanyang
mga mata ang pinaghalo halong emosyon ngunit mas nangingibabaw doon ang
desperasyon.
"Ito dalhin mo ito" iniabot niya sa akin ang isag tseke, ganoon na lamang ang gulat
ko nang makita ang nakasulat. lsang milyong piso,masyado na itong malaki para sa
amin na simple lang ang pamumuhay sa probinsya.
"Ma,masyado pong malaki ito-"

"Hindi anak,kulang pa nga iyan,isipin mona lang ang mga gamot na kailangan mong
inumin pati na rin ang pang-inject mo, gusto kong makasiguro na maayos mong
mailuluwalsa mundo ang apo ko. Kapag nakapagpahinga ka na doon,ay magbukas ka ng
account,at ipaalam mo sa akin ang mga detalye upang makapag deposit ako kahit na
ano mang oras."
"Sobra-sobra na po ito" umiiyak ko na ring tugon,ayoko mang iwan si Warren ay
kailangan ko nang gawin,masakit mang aminin pero hindi na kami ligtas ng
ipinagbubuntis ko sa piling ng

kanyang ama,ayoko mang talikuran ang sumpaan namin sa harap ng altar ay pikit mata
akong aalis sa piling niya,mayroong isang walang muang na bata ang maaaring
mapahamak,tama na ang dalawang sanggolna nawala sa amin noon.
"Patawarin mo sana si Warren sa mga ginagawa niya sa iyo, huwag kang mag-
alata,malapit na itong matapos"
"0-opo,mahalko po si Warren,naiintindihan ko naman po ang pinanggagalingan ng galit
niya,pero po sana Mama, maniwala po kayo na wala po talaga akong alam sa mga
ibinibintang niya,hindi ko po sya kailanman pinagtaksilan" patuloy pa rin sa pag-
agos ang mga luha ko,Iahat ng mga nais kong sabihin nitong mga nakaraang buwan ay
nagawa kong bigkasin kay Mama.
"Oh siya sige,kumain ka na,inumin mo itong gamot, pagkatapos ay maligo ka
na,ipinakuha ko ang mga damit ninyo kanina sa bahay." pagtatapos niya sa aming
usapan.
"Sige po" muli niyang hinaplos ang aking pisngi pagkatapos ay tumayo na rin at
lumabas ng silid,ako naman,kahit nanghihina at wala pa ring gana ay pinilit na
maubos ang inihandang pagkain,kailangan iyon para mabilis na manumbalik ang aking
takas. ltinabi ko na ang tray sa side table at maingat na tumayo mula sa
kama,ngunit hindi pa man ako nakakahakbang
ay biglang umikot ang aking paningin pagkatapos ay tila nagdilim ang aking paligid.
"Hinayaan nyo na lang sana nasa bahay na lang yan Mama, magagastusan pa ako niyan"
sita ni Warren sa ina,nasa isang ospitalsila ngayon kung saan dinaIa si Althea at
kasalukuyang naka confine,tumawag sa kanya angina kanina habang nasa kalagitnaan ng
meeting at ibinalitang isinugod nga nita ang babae sa ospital dahilnadatnan itong
walang malay sa kanyang silid.
Hini naman siya nag-alata sa katunayan ay tinapos na muna niya ang nasabing meeting
at naglibot-libot muna sa isang mall bago niya puntahan ang a sawa bagay na
ikinagalit ng kanyang Mama, matagaltagal din siyang sinermunan at tumigillamang
nang may pumasok na nurse.
"Ako ang magbabayad! Sobra kana Warren! Wala ka talagang pagpapahalaga sa asawa at
anak mol Sige umuwi ka na, ako na ang bahala kay Althea" pagtatboy nito sa kanya
saka siya
tinalikuran,inis naman siyang lumabas ng silid na iyon,hindi naman siya
aalis,babanatayan din naman niya ang babae,

mahirap na at baka makatakas pa ito sa kanyang poder. Kapag nangyari iyon ay hindi
siya makakaganti. Nagtungo lamang siya sa smoking area,yamot na nagbuga ng usok
nang maalala nasa mansyon na nga pala sila pansamantalang mamamalagi,lalo pang
tumibay ang desisyon ng kanyang ina nang malaman na kailangang mag bedrest si
Althea. Wala sa loob na napatingin siya sa kanyang kamao,tila ba nagangati ang mga
ito at gustong manakit sa mga oras na iyon,sayang nga lang at kasama ngayon ng
kanyang Mama si Althea,dahilkung sila lang na mag-asawa ay walang sabi-sabi niya
paliliparin ang kanyang kamao sa ano mang parte ng katawan ng babae.

Chapter 5

Malakas na palo sa balikat ang gumising sa akin,nakita ko agad ang salubong na mga
kilay ni Warren,akma sana akong tatayo nang maramdaman ko na may kung anong bagay
ang nakakabit sa aking kaliwang kamay, doon ko lang naalala na nasa ospitalpa nga
pala ako. Mag-aapat na araw na ako dito at kung papalarin ay makakauwi na rin ako
bukas,iyon ang sabi sa akin ni Mama,yun nga lang ay hindi na matutuloy ang plano
namin na umuwi muna ako sa probinsya gawa nang maselan ang kalagayan ko ngayon.
"Kumain ka,iinom ka pa daw ng gamot mo,pasalamat ka mahigpit ang bilin sa akin ni
Mama na pakainin ka kundi hahayaan kitang magutom diyan." Bakas ang inis sa boses
ni Warren kaya naman pinilit kong tumayo kahit dahan-dahan.
Kinuha niya ang tray saka iyon ipinatong sa aking mga hita,mainit ang sabaw na nasa
isang mangkok kaya nararamdaman ko iyon sa aking balat. Alam kong nakikita ni
Warren na hindi ako kumportable ngunit hindi man lang ito kumilos upang tulungan
ako o kuhanin man lang ang isang tray holder nasa isang sulok
lang ng silid.

"Wa-Warren,puwede bang pakilagay dito yung--" hindi ko na naituloy ang dapat sana
ay sasabihin ko paano ay isang matalim na tingin ang ipinagkaloob niya sa akin
ngunit kumilos naman
siya upang ilapit sa akin ang bagay na iyon. Nagpasalamat na lang ako sa kanya
pagkatapos,siya naman ay tahimik na umupo sa couch at kinuha ang cellphone. Gusto
ko mang tanungin kung sino ang kausap niya ay hindi ko magawa at baka magalit
nanaman siya sa akin,okay na nga nitong mga nakaraang araw, kahit paano ay
nababawasan na ang kanyang pananakit,unti-unti na ngang gumagaling ang mga pasa na
natamo ko sa mga nakaraan niyang pang bubugbog.
"Pagkalabas mo dito, doon muna tayo kina Mama tutuloy" gusto ko yatang maiyak. lyon
ang unang beses sa loob ng isa at kalahating buwan na malumanay akong kinausap ng
aking asawa, tila ba nagbago na ang ikot ng mundo ko nang hindi ko marinig sa
kanyang boses ang galit,bagkus ay malumanay niya iyon

sinambit sa akin.

"Na-nasabi nga sa akin ni Mama,pasesnya na kung pati sila naabala ko" tinatamad
niya lang akong tinignan pagaktapos ay muli niyang itinuon sa kanyang cellphone ang
atensyon. Napasaya niya ako ngayon,dahilsiguro doon ay naubos ko ang
aking pagkain,masaya ko ring hinaplos ang aking tiyan,natutuwa talaga ako,ngunit
ang tuwang iyon ay agad na napalis nang makita kong matalim na tinititigan ni
Warren ang aking tiyan.
Agad kong ipinalibot ang aking mga kamay sa parte na iyon ng aking katawan,ramdam
ko rin ang pangininig ang aking kalamnan.

"Wala akong gagawin sa iyo,kaya tigilan mo ang kakaarte mo ng ganyan" wika niya sa
akin. Nang lumabas lang siya ng silid ay doon lang ako kumalma,hirap man akong
kumilos ay nagawa kong iligpit ang aking pinagkainan at itinabi iyon sa bedside
table. lsinandalko na lang ang aking likod at tumanaw sa bintana,sa ganoong ayos
ako naabutan ni Mama at Vernice.
"Hi Ate! Uuwi kana bukas! Sabi ni Mama doon muna kayo titira ni Kuya? Tuturuan mo
ako uti sa mga assignments ko?" tila ba nagniningning ang mga matang tanong ni
Vernice,tuloy ay hindi ko napigilan ang mapangiti.
"Pasensya ka na hija,namimiss ka na talaga ni Vernice" wika ni Mama nang makalapit
siya sa akin,hinaplos niya muna ang kamay ko bago ibinaba ag mga data niyang prutas
sa table,si Vernice naman ay pumuwesto na ng higa sa akjng tabi.
"Kumusta na anak? Mabuti at naubos mo ang pagkain mo" ani Mama,nang mapansin niya
ang mga pinagkainan ko. "Nakausap ko nga pala si Sophia, dalawang linggo ka munang
nakabedrest hija" napatango na lamang ako,mabuti nang ganoon kaysa mawala sa akin
ang ipinagbubuntis ko. Napag usapan na rin namin ni Mama ng pahapyaw ang balak
namin na pag-uwi ko sa probinsya,maaantala lamang iyon ngunit tuloy pa rin ang
plano
sa oras na umayos na ang kalagayan ko.

"May ginawa ba siya uti?" usa!ni Mama,hindi iyon nakaligtas sa pandinig ni Vernice
kaya naman nagtanong ito kung ano ang pinag-uusapan namin kaya naman inutusan muna
siya ni Mama na pumunta na lamang sa ang dalaga sa clinic ni ate Sophia uoang
makapag-usap kami nang sarilinan.

"Sinaktan ka ba uti ni Warren?" tanong uti ni Mama nang makalabas si

Vernice,mukhang hindi naman siya nababahala na

baka dumating si Warren,marahil ay nagkita na sila ng asawa ko bago sila pumasok

dito.
"Hindi na po Mama,galit lang po siya kapag kinakausap ako pero hindi na niya ako
sinaktan uti" sabi ko na lang,hindi ko na binanggit ang hinawang paghampas sa akin
ni Warren nang ginigising niya ako kanina. Wala naman iyon kumpara sa mga naranasan
ko sa kanya nitong mga nakaraan.
"Mabuti naman, dahilkung ipagpapatuloy niya pa rin iyon sa kalagayan mong iyan ay
ako na mismo anv magpapakulong sa kanya kahit na anak ko siya"
"Mama..."

"Patawarin mo rin sana ako at ang mga kapatid niya hija" "wala naman po kayong
ginagawa sa akin" napayuko ako,
nahihiya kasi ako na tignan siya sa mga mata. Wala naman kasi

siyang ginagawang masama sa akin pero heto at humihingi siya ng kapatawaran.

"Meron hija, dahilkahit ako,ikaw ang sinisi ko noon nang mamatay ang Papa mo,pero
nang makita ko kung ano ang hirap na pinagdadaanan mo sa kamay ni Warren,at kung
paanong hindi nagbago ang pakikitungo ni Vernice sa iyo kahit na nakita niya
ang mga nangyari sa opisina nang atakihin si Alfred,para akong natauhan,hindi mo
deserve iyon,lalo na at hindi mo magawang ipagtanggol ang sarili mo,ni hindi ka
namin bingyan ng pagkakataan na makapgpaliwanag,nahihiya ako sa inasalko at nang
aking mga anak."
"Huwag niyo na pong alalahanin iyon. Naiintindihan ko naman po kayo,sana lang
po,maayos namin ni Warren ang problema namin sa madaling panahon. Ayoko naman pong
isilang ang bata na galit at hindi siya kinikilala ng Tatay niya."
"Don't worry hija,malapit nang matapos ito,sana lang sa oras na malaman natin Iahat
ang katotohanan ay hindi pa huli ang lahat para sa inyong mag-asawa"
"Akala ko ba pinagbabantay ka ni Mama sa ospital?"

pag-uusisa sa akin ni Walter nang datnan niya ako sa opisina. "May pinirmahan lang
ako,nandoon naman si Mama at
Vernice" wika ko saka tinungo ang aking table,saglit na inayos

ang mga papeles doon at saka siya hinarap,napakunot pa ang noo ko nang makita ang
tila nang-iinis niyang tingin at ngisi sa akin. Kumuha ako ang maaaring ibato sa
kanya sa ibabaw ng

table, alam na niya ang kasunod noon kaya naman agad na itinaas niya ang dalawang
kamay.
"Wala akong ginagawa!" aniya pero tumatawa na ang gago, minsan naiisip ko
nakakayamot itong si Walter pero wala akong magawa kundi ang tiisin siya dahilnga
kapatid ko siya.
"Huwag mo akomg tignan ng ganyan baka makita mo hinahanap mo" kunway banta ko
pa,lumapit ako sa kanya saka mahina siyang sinuntok sa mga braso.

"Aray naman! lnaano kita?" reklamo pa niya,nginisian ko lang din siya saka
inakbayan,kahit naman nayayamot ako sa kanya siya pa rin ang itinuturing kong
matalik na kaibigan, dalawa lang kasi kaming lalaki sa magkakapatid kaya naman
kaming dalawa lang ang nagkakaintindihan sa mga kalokohan.
"Kuya" hinarap niya pa talaga ang mukha niya sa akin kaya nalukot nanaman ang mukha
ko,sanay naman na siya sa ugali kong iyon kaya tinatawanan na lang niya. "Hindi mo
ba hihiwalayan si Althea?" inalis ko ang pagkakaakbay ko sa kanya saka
humalikipkip.
"No,wala akong balak,mas gusto ko yung nakikita ko siyang nasasaktan" tiim-bagang
kong wika.

"Sigurado ka? Eh di ayos lang din sa iyo na dalhin ng anak niya ang apelyido mo?
Pag nangyari yun,para mona ring inako ang anak niya sa ibang lalaki,isa pa,magiging
legalna Saavedra yung bata,magkakaroon pa iyon ng karapatan sa pera mo."
"Mamamatay muna siya bago niya magamit ang apelyido natin Walter"

"lkaw kuya,nasasaiyo naman iyan,desisyon mo iyan,ang sa akin lang mas okay na rin
siguro na hiwalayan mo na yang asawa mo,puro kamalasan ata data niyan,saka baka
mabrainwash pa niyan si Vernice."

"Pag-iisipan ko" sabi ko na lang,nagpaalam na siyang babalik nasa kanyang

opisina,bahagya pa akong natawa dahil wala pa naman talagang balak bumalik uli ang
isang iyon,nakita niya lang ma sumilip nasa pinto ang sekretarya niya kaya
napilitang umalis.

Napaisip ako sa sinabi ni Walter,may punto naman kasi siya, siguro nga mas mabuti
kung hihiwalayan kosi Althea,pero sisiguraduhin ko muna na wala siyang makukuha
kahit na singko mula sa akin at sa pamilya ko. Agad kong inabot ang telepono,

Chapter 5 5/ 5

hanggat hindi pa nakakapanganak ang babaeng iyon,aasikasuhin ko na ang

pakikipaghiwalay sa kanya. Tama si Walter,maigi nang hiwalayan ko ang babaeng
iyon,hindi naman doon matatapos
ang pag-ganti ko sa kanya,sisiguraduhing kong magiging impyerno pa rin ang buhay
niya kahit magkahiwalay na kami.

The Lycan Beast's Q... SequenceD For the past century, the
Werewolf Kingdom has thriv...

Chapter 6

Kinikilabutan ako,hindi ko alam kung ano ang nangyari at bigla na lamang umayos ang
pakikitungo sa akin ni Warren,hindi maganda ang pakiramdam ko sa bagay na iyon,tila
ba siya isang bagyo na nag-iipon lamang ng takas. Sa una ay hindi mararamdaman
ngunit kapag nakalapit nasa tinutumbok na Iugar ay doon mo mararamdaman ang hagupit
nito,ganoon ang pakiramdam ko kay Warren kaya naman abot abot ang dasalko
na umayos na aking lagay at ng batang ipinagbubuntis ko nang sa gayon ay makauwi na
kami sa probinsya. Kilala ko siya,kapag ganitong kalmado siya ay mayroon siyang
pinaplano mabuti man o masama.

"Ate, ang darning marks sa tummy mo" nanumbalik ang atensyon ko kay Vernice na
matamang tinititigan ang aking tiyan, limang buwan na iyon at talaga namang halata
na,may mga maiitim na marka doon bunga ng araw-araw kong pag-inject ng gamot.
"Mawawala din naman siguro iyan pag naipanganak ko nasi Baby" wika ko na
lang,masuyo kong hinaplos ang aking tiyan, natutuwa ako dahiltalaga namang bigla
ang paglaki nito.
"Hindi ka ba nasasaktan kapag nag-iinject ka? Saka diba parang nakakasawa na lagi
ka na lang may iniinom din na gamot? Nakita ko iyong iniinom mo, ang dami! Hindi ka
nasusuka ate?" sunod-sunod na tanong nito,natatawa na lamang ako,hindi naman kasi
alam ni Vernice ang lagay ng katawan ko ngayon. Akala ko ay makakauwi na ako sa
ming probinsya nang matapos na ang dalawang linggo kong pagkaka bedrest ngunit
hindi ako binibigyan ni Ate Sophia ng go signalupang makapagbiyahe ako
ng malayo-layo, ayaw na raw ipagsapalaran ang lagay ng bata lalo na at hindi
maganda ang nangyari sa akin ng mga nakaraan.
"lkaw na bata ka,hindi ka pa ba inaantok? Maaaga pa ang pasok mo bukas"
"Hindi pa ate,mamaya pa ko matutulog,ang dami kong nakain kanina eh" aniya ngunit
humiga naman ito sa akin tabi, kinuha niya pa ang kumot ko saka humarap sa akin.

"Oo na,dito ka na matutulog" sabi ko na lang,alam ko namang naglalambing lang siya

sa akin,napagalitan kasi siya kanina ni Warren habang nagdi-dinner kami,wala ni isa
sa magkakapatid ang pumigil dito,nasa ibang bansa kasi si Mama dahilniyaya ng mga
kaibigan na magbakasyon.
"Thanks ate!" aniya,papahiga na sana ito nang bumukas ang pinto ng aking silid at
pumasok doon si Warren na seryoso ang mukha,bigla tuloy akong kinahan lalo na at
matiim na tingin ang pinagkakaloob niya sa akin.
"Vernice,bumalik ka nasa silid mo,may pag-uusapan kami ni Althea" seryoso niyang
sambit sa kapatid,si Vernice ay hindi na umalma,tahimik na lamang itong lumabas
ngunit kitang kita sa kanyang mukha ang pag-aalala,sinulyapan niya pa ako bago
tuluyang umalis,isang tango na lamang ang isinagot ko na sinabayan ko pa ng ngiti.
Tahimik akong tumayo mula sa kama at nagtungo sa isang gilid ng silid,habang si
Warren ay may kung anong inilalabas na mga papeles mula sa isang folder,isa-isa
niya iyong inilatag maliit na mesa,nang matapos ay saka niya ako pinalapit.
"Magpa-file na ako ng petition for Annullment,alam mo na kung bakit. Napapagod na
rin ako,gusto ko nang makawala sa impyernong pagsasama na ito." wala akong maisip
na sabihin, nagulat ako sa kanyang desisyon,inaamin ko naman na kahit halos mapatay
na niya ako sa mga ginawa niyang pananakit ay ni minsan hindi ko ninais na tapusin
na ang aming pagsasama. Naramdaman ko na lang ang panginginig ng aking katawan,ang
mga luha ko,walang patid na nagsibagsakan.
"Just sign the papers,ang abogado ko na ang bahala pagkatapos niyan. Pwede ka pa
namang tumira dito hanggang sa makapanganak ka,alam ko namang hindi mo kakayanin
ang mga gastos,kaya dumito ka na lang." bahagya siyang sumandalsa
pader at mataman akong tinitigan. "Uunahan na kita,kahit kailan, hindi magagamit ng
anak mo ang apelyido ko,hindi ko aakuin responsibilidad ng iba" matalim niyang wika
saka inabot sa akin ang isang ballpen,tuluyan na akong napahagulgol,para akong
sinasaksak ng paulit-ulit,hindi ko akalain nasa ganito kami matatapos na mag-asawa.
"Huwag kang umiyak,alam ko namang masaya ka dahil magiging malaya na kayo ng
kalaguyo mo." puno ng sarkasmo niyang sambit sa akin.
"Warren..."sa wakas ay nakuha ko na ring bigkasin ang pangalan niya. "Please...
please,mag-usap tayong dalawa,ha... hayaan mo akong magpaliwanag sa iyo"
"Hindi ko kailangan ng paliwanag mo,just sign those papers para matapos nato" halos
ingudngod na niya ako sa mesa,wala
akong nagawa kundi pikit matang pirmahan ang mga papeles na
.
ryon.

"Pipirmahan mo lang ang dami mo pang arte" aniya saka mabilis na lumabas ng
silid,naiwan na lang akong umiiyak,halos hindi na ako makahinga,napayapa lamng ako
nang dumating si Nanay Lupe at Vernice kapwa nita ako yakap. Wala na... tapos na...
tapos na ang limang taon namin bilang mag-asawa,natapos nang wala man lang sapat na
dahilan.
Hawak ko ang mga litrato na siyang ebidensya raw sa diumanoy pagtataksilko sa aking
asawa,naaalala ko na kung kailan ang mga ito,ito yung araw na nalaman ko na
nagdadalang tao na pala ako,nasa business trip si Warren kasama si Papa, dalawang
linggo rin silang wala sa bansa. liang beses akong hinimok noon ni Warren nasa
mansyon muna ng kanyang mga magulang ako mamalagi habang wala siya,hindi raw siya
mapapanatag kung ako lang mag-isa sa bahay,inayawan ko naman ang mungkahi niyang
iyon dahilgusto ko ring mag-ayos ayos. Anim na buwan na mula nang makalipat kami
ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin sa ayos ang aming mga gamit, wala naman kasi
kaming kasamabahay,sadya kong hiniling iyon
kay Warren,gusto ko kasing ako mismo ang gagawa ng mga bagay na may kinalaman sa
kanya. Hindi naman din kasi ako sanay na umaasa na lang sa iba.
Kasama ko sa mga larawang iyon si Matheo,nanligaw siya sa akin noong dalawang na
taon na kaming mag-asawa ni Warren, bagay na pilit kong tinututulan,sa simula pa
lang ay tinapat ko na siya na wala siyang mapapala sa akin dahilmay asawa na ako,
ipinaalam ko rin iyon kay Warren,kinausap niya si Matheo ngunit pursigido talaga
ito kaya naman napilitan si Warren na manirahan na muna kami sa Australia at
tahimik na namuhay doon. Nakapagtrabaho si Warren bilang isang consultant sa isang
kumpanya at ako naman ay bilang waitress sa isang restaurant, doon na rin ako
muting nabuntis sa dapat sana ay ikalawa naming supling ngunit sa kasamaang palad
ay nakunan din ako , doon ko rin nalaman na mayroon akong APAS na siyang dahilan
kung bakit

hindi natutuloy ang aking pagbubuntis..

Makalipas ang dalawang taon ay napagpasyahan naming umuwi na ng Pilipinas nang

mabalitaang inatake sa puso si Papa, pagkarating namin ng bansa ay si Warren na ang
pansamantalang humawak sa kupanya habang namgpapagaling at nagpapalakas si Papa.
Masyado daw itong naapektuhan nang muntik nang malugi ang mga negosyo ng pamilya
dahilnaging mahigpit ang naging kumpetisyon sa pagitan ng mga Saavedra at Navalta
na pag-aari ng pamilya ni Matheo,ngunit sa bandang huli ay nagkaayos ang dalawang
partido. Naging magkaibigan si Warren at Matheo nagpakumbaba kasi ang huli at
inamin ang kanyang naging pagkakamali sa aming mag-asawa,dumating pa sa punto na
nakatanggap ng merging proposalsi Warren mula sa kampo nina Matheo
Bagay na pinag isipang mabuti ni Warren at ni Papa,isa sa mga dahilan kung bakit
sila nagpunta sa ibang bansa ay para pag-aralan ang mga business na binabanggit ni
Matheo.
Dalawang araw bago ang nakatakdang pagbabalik ng bansa ng mag-ama ay natanggap ko
ang pinakamagandang biyaya. isang biyayang kay tagalnaming hinintay at ipinagdasal.
"Positive" hindi ko mapigilan ang mapaluha nang makita ang dalawang guhit sa home
pregnancy test naginamit ko,sobrang saya ko!! ! Matapos ang ilang taon nakabuo na
uli kami ni Warren. "Promise baby, aalagaan kitang mabuti,kung kinakailangang
magbedrest ako gagawin ko,wag ka lang mawala sa amin ng daddy mo. " masuyo kong
hinahaplos ang impis ko pang tiyan habang kinakausap ang anghel sa loob nito.
Oo nga at dalawang beses akong nagbuntis. pero dalawang beses din akong
nakunan,kahit anong pag-iingat ang gawin ko ay nawala pa rin sila sa akin,kaya
naman nagpasya na akong magpunta sa OB ko,umaasa ako nasa pagkakataong ito ay
maayos na ang Iahat.

"Congratulations hija,you're one month pregnant."

"Thank you po doc,kumusta po ang baby?" Kinakabahang tanong ko.

"The baby is fine,unlike your previous pregnancies nasa simula pa lang ay mahinana
ang kapit ng bata,this time ay healthy ang baby mo,pero you must take care of
yourself laoIna at may history ka ng miscarriages. "

"Ano po ba ang dapat kong gawin?"

"Well,eat healthy foods,drink your vitamins,for now,I

advice you na huwag kang magpagod,magbuhat ng mabibigat na bagay,take a lot of

rest,and please don't stress yourself makasasama sa bata kapag stressed ang mother.
Reresetahan din kita ng mga gamot para rna-manage natin ang kalagayan mo. Puwede pa
naman ang pag-makelove pero be sure nacomfortable ka,saka hindi dapat maipit si
baby,kaya remind your husband to be gentle. "
Marami pang ibinilin si doktora sa akin,mga bagay na itinatak ko sa isipan
ko,natitiyak kong matutuwa ng sobra si Waren kapag nalaman niya ang magandang
balita.
Nag-grocery muna ako, ok lang naman siguro,hindi naman ako magbubuhat at may data
naman akong sasakyan. Mamimili na ako ng mga kakailanganin para sa mga ihahanda ko
sa pagbabalik ng bansa nita Warren. limbitahan ko na rin sina Mama para ibalita
sakanila ang pagbubuntis ko..
Tulad namin ng asawa ko ay sabik na rin silang magkaroon ng batang mangungulit sa
kanila,yung magbibigay sa kanila ng kakaibang saya at papawi sa mga pagod nita,kaya
naman sa bawat negatibong resulta sa mga pregnancy test na ginawa sa akin ay
karamay ko sila,mula kasi ng makunan ako noong nasa Australia kami ay nahirapan na
akong magbuntis.

Napangiti ako nang makita ang Iaman ng pushcart na hawak ko,sa sobrang saya at
excitement ay hindi ko namalayan na naparami na ang nakuha ko. Okay narin yun,para
marami kaming stocks sa bahay.
Puno ako ng pagtataka nang may makita akong sasakyan na nakaparada sa tapat ng
bahay namin,wala naman akong inaasahang dadalaw na kaibigan. Ipinark ko muna ang
sasakyan ko para buksan ang gate kasabay nun ang paglabas ng isang babae at isang
lalaki mula sa sasakyan.
"Good afternoon Althea!" masiglang bati sa akin ni Matheo, hawak hawak na nito ang
kamay ng babaeng kasama niya nasa pagkakatanda ko ay ang bagong sekretarya ni Papa.
"G-good afternoon din Matheo,napadalaw ka ata? Pasok muna kayo. Hi Minerva"

"Good afternoon po Ma'am" isang ngiti lamang ang isinagot ko sa kanya,nagtataka

kasi ako kung bakit sila magkasama.

Pinasok ko muna ang sasakyan ko,saka kinuha ang mga pinamili, a gad naman akong
tinulungan ni Matheo ng makita niya na may karamihan din ang mga iyon.
"Ang dami ng pinamili mo ah!" pag-oopen niya ng topic,si

Minerva naman ay nakasunod lamang sa aming dalawa.

"Sa makalawa na kasi ang dating nita Warren,balak kong maghanda ng konti para sa
pagdating nita. "sagot ko habang papasok ngbahay.
"Wow! Sweet mo naman! Sana pag naikasalna kami ni Minerva ganyan din siya sa akin"
nakangiti niyang sabi sa akin, nakasunod parin siya hanggang sa kusina.
"Kayo na pala?! Akala ko ba may girlfriend ka?" "Mahabang kuwento,ang alam ko lang
mahalna mahalko
siya. "

"Masaya ako parasa inyong dalawa. Ay nga pala,pakilagay na lang ang mga iyan sa
counter, ako na ang bahala. Hintayin ninyo na lang ako ni Minerva sa living room
sandali lang ako at ipaghahanda ko kayo ng merienda. "
"Tulungan na kita"

"Naku huwag na,kaya ko na ito,madali lang naman. Sige na at samahan mona si Minerva
doon."

"Sigurado ka? Okay lang nam-"

"Kaya ko nato noh! Saka bisita ko kayo kaya sige na hintayin nyo na lang ako doon"
pilit ko pa sa kanya,sa totoo lang kasi ay hindi ako komportable na may kasama
akong ibang lalaki maliban kay Warren. Kaya naman kahit na anong pilit niya ay
tinatanggihan ko.

Tig-isang slice ng cake at juice ang inihanda ko para sa kanila, ako mismo ang
nagbake ng cake na iyon.
"Ito oh,kumain muna kayo. " "Salamat"
"Salamat po" sabay pa nilang sagot sa kin. "Nga pala,ano pala ang sadya ninyo
dito?"
"Ah iyon? Ano kasi..." nagkamot pa si Matheo ng batok na tila

ba nahihiya sa sasabihin.
"lpapaalam ko lang na nobya ko nasi Minerva,baka kasi kung ano ang isipin nita
Warren eh"

"Ah ganun ba? Sa makalawa pa kasi ang dating nita hindi mo baalam?" nagtataka kong
tanong sa kanya,sa pagkakaalm ko kasi ay kasama siya nita Warren sa business trip
na iyon dahilsiya ang nagpropose nun kaya nagulat ako ng makita ko siya mismo sa
tapat ng bahay namin.
"Nawala sa isip ko,masyado akong napasaya ni Minerva nung sagutin niya ako sa
telepono kaya ayun napauwi ako kagad ng bansa. "
"Ganun ba? Tiyak na magugulat sila pag nalaman nita ang tungkolsa inyong dalawa. Ay
sandali! ang ha,sagutin ko lang ito. Si Warren. "tukoy ko sa hawak ko ng
phone,tumatawag kasi si warren.

Lumayo muna ako sa kanila para kausapin ang pinakamamahalkong asawa,namimiss ko na

siya at the same time excited na akong sabihin sakanya ang magandang balita.
Medyo natagalan ang pag-uusap namin na tila ba sampung taon naming hindi narinig
ang boses ng isa't-isa. Pagbalik ko naman sa kinaroroonan nita Matheo at Minerva ay
napangiti ako ng di sinsadyang nakita ang panakaw na halik sa labi ni Matheo sa
nobya.
"Ehem" bahagya pa akong natawa ng manlaki ang mga mata ni Minerva nang makita ako.
"S-sorry" ngingisingising hingi ng paumanhin ni Matheo. "Okay lang. Pasensya na at
natagalan ha,si Warren kasi eh
ang darning kwento,kalalaking tao napakadaldal. "

"Okay lang busy din naman kami eh" pilyong saad nito kaya naman bahagya pa siyang
nahampas ng nobya sa braso.
Nakaramdam ako ng pagkauhaw kaya naman kinuha ko ang aking baso na naglalaman
ngjuice,saka sumimsim doon.
Nagkukuwentuhan kaming tatlo ng bahagya akong makaramdam ng pagkahilo,ipinilig ko
ng marahanan ang ulo ko, saka dahan dahang tumayo,kukuha sana ako ng tubig para
uminom uli,ubos na kasi yungjuice ko,hindi pa man ako nakakalayo ay nagdilim na
lang bigla ang Iahat at tanging ang pagtawag lamang ni Minerva sa pangalan ko ang
huli kong naalala.

Chapter 7

Masakit ang ulo nang magising ako kinabukasan,gusto ko pa sanang matulog kaya lang
naalala ko sina Minerva,asan na kaya sila? Ano bang nangyari sa akin?Maingat akong
bumangon mula
sa kama at nagtungo sa cr para maghilamos at magtoothbrush, pilit kong inaalala
kung ano ang nangyari pero lalo lang sumakit ang ulo ko.
"Ma'am Althea?" Napapitlag ako nang marinig ang pagtawag sa akin ni Minerva,kung
gayon ay hindi sila umuwi?
"S-sandali,palabas na ako." Sagot ko sa kanya habang pinupunasan ang basa kong
mukha,pagkatapos ay pinadaanan ko lang ng suklay ang mahaba kong buhok saka
itinali.
"Good morning po Ma'am"

"Good morning din,hindi ka umuwi kagabi?" "Napagpasyahan namin ni Matheo na huwag

ng umuwi,
nag-aalala kasi kami sa kalagayan mo. Bigla ka na lang kasing

nawalan ng malay." Saad niya habang nakasunod sa akin na papalabas na ng kuwarto.

"Salamat ha,kung wala kayo baka kung anong nangyari sa amin baby ko" marahil kaya
ako nawalan ng malay kagabi ay data na rin ng pagbubuntis ko.
"Bu-buntis po kayo?" Tanong niya sa akin,ngumiti ako saka dahan dahang tumango.
"Congrats po ma'am"

"Salamat ha,pero sana huwag mo munang babanggitin ang tungkol dito kina Warren
kahit kay Papa,gusto ko sanang masorpresa sila eh."

"Naku ma'am wala po kaying magiging problema sa akin, makaaasa po kayong walang
makakaalam."
"Salamat Minerva."

Ito na ang araw ng pagdating ninaznagprisinta silang tulungan ako sa 7pagluluto ng

mga paboritong putahe ni Warren.
"Bakla!!! Anong arte yan?! Dalawang linggo lang nawala yang

asawa mo hindi anim na taon! Kung makaarte ka naman dyan!" Angil sa akin ni Jane
nang mapansin ang pagkaaligaga ko.
"Kinakabahan kasi ako,hindi ko kasi alam kung pano sasabihin kay Warren"

"First time mote? Pangatlo na yan ngayon ka pa kinabahan." "Eeeh basta kinakabahan
ako. "
"Hay naku oh eto uminom ka muna,mamaya kana kabahan pag nandyan nasa harap mo si
Warren. "
"Puwede ba yun?"

"Oo!hala sige mag beauty rest kana dun sa taas,kami na ni

Dora the explorer ang bahala dito."taboy sa akin ni Jane

"Oo nga,kailangan mong magpahinga medyo matagal natigang ang asawa mo kaya lagot ka
mamaya" pinandilatan kosi Dora kahit kailan talaga walang matinong usapan ang
nagaganap pag nagkasama yang dalawang yan at tulad ng dati,ako lagi ang
napagkakatuwaan nilang dalawa. Mabait daw kasi ako eh,hindi pinapatulan ang
kabaliwan nilang dalawa.
Pumunta na lang ako sa silid ko,para magpahinga,ayoko namang abusuhin ang katawan
ko lalo na ngayon,mabuti nga at hindina naulit nangyari ang pagkakawalan ko ng
malay.Ano kayang magiging reaksyon ni Warren pag nalaman niya? Nilingon ko ang
orasan na nasa bedside table,11am,tiyak kong nandito na sila sa bansa,yun nga lang
sa opisina sila didiretso ni Papa dahil na rin sa tambak na trabahong naghihintay
sa kanila.

Napabalikwas ako ng bangon nang makarinig ng sunod sunod na busina,nagmamadali kong

sinuot ang tsinelas ko para mapagbuksan ng gate si Warren,umuwi na kasi sina Jane
matapos nilang magluto at mag-ayos dito sa bahay para daw may quality time na
kaming mag-asawa pagdating niya.
Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti ng masilayan ko ang kotse ng asawa ko,ito
na!!! Masasabi ko nasa kanya ang sorpresa ko kaya naman agad kong binuksan ang
gate para makapasokk na siya,pero ang ngiting nasa mga labi ko ay biglang nawala ng
makita ko ang madilim na mukha ni Warren.

Bigla ang ragasa ng takot sa dibdib ko ngayon ko lang nakita ang ganitong emosyon
ng asawa ko. Pero bakit? Ano ang nangyari? Sa pagkakatanda ko ay maayos
pa ang naging
pag-uusap namin sa telepono kanina ng para ipaalam na nakarating sila ng matiwasay
sa opisina.Kahit na natatakot ako ay

pinili ko ang lumapit sa kanya,paano ko malalaman kung ano ang nangyayari kung
hindi ako maglalakas ng loob para tanungin siya? lsang makas na sampal iyon ang
ibinigay sa akin nang tuluyan akong makalapit sa kanya, imbes na masuyong haplos ay
sampal na nagpayanig sa pagkatao ko ang isinalubong niya sa akin.
"W-warren?" bakit niya ginawa iyon? Ito ang unang pagkakataon na pinagbuhatan niya
ako ng kamay. Pero bakit? Ano ba ang ginawa ko?
Marahas niyang dinaklot ang buhok ko na nakapagpangiwi sa akin dahil sa sakit,hindi
pa nga ako nakakabawi sa pagkabigla sa ginawa niyang pananampalay heto nanaman
siya.
"Malandi kang babae ka!" Mahina pero may diin na bintang niya sa akin.
"A-ano ba ang s-sinasabi mo?" tanong ko sa kanya habang pilit kong tinatanggalang
kamay niya sa pagkakasabunot sa
buhok ko, ngunit imbes na sumagot ay marahas niya akong hinila

papasok ng bahay.

Nagmamakaawa na ako sa kanya na tigilan niya na ang ginagawa niya pero hindi niya
ako pinakikinggan. Lalo niya pang binilisan ang paglalakad habang hilahila niya pa
rin ako sa buhok napaiyak na ako ng tuluyan dahilsa sakit at takotna nararamdaman
ko...bakit? May nagawa ba ako? Gaano ba kalaki ang kasalanan ko at ganito ang
ginagawa niya sa akin?
Nang makarating kami sa silid ay ibinalibag niya na lang ako sa kama,kaya naman
napahawak ako sa tiyan ko,hindi maari ito, hindi pwede!!! kung magpapatuloy si
Warren sa ginagawa niyang pananakit sa akin ay baka makasama sa baby ko. Kaya
naman nagmamadali akong tumayo mula sa kama pero sa kasamaang palad ay nahablot
niya ang braso ko.
"Warren please,maawa ka! Ano bang nangyayari? May nagawa ba ako?"
"Nagtatanong ka pang hayop ka!!! Malandi ka!!! Habang nasa trabaho ako kung sinong
lalaki ang nagpapakasasa sa katawan mo!" Nakakapanghilakbot na marinig mula sa
kanya ang mga paratang na iyon.
"Wala!wala Warren! Please maniwala ka

lkaw lang! Kaya kong patunaya- arrrgh" naputolang mga nais kong sabihin ng walang
sabi sabi niya akong sinakal,hindi na ako makahinga sa higpit ng pagkakahawak niya
sa leeg ko,para na

ngang sasabog ang ulo ko dahilsa pwersa ng kanyang kamao. "Minahalkita!!! Lahat
binigay ko sa iyo! lnahon kita sa
kahirapan tapes tatarantaduhin mo akong hayop ka!!!" Patuloy pa

rin ako sa pagtanggalsa malabakalniyang kamay sa leeg ko,hindi na talaga ako

makahinga,tila natauhan naman siya ng makita niyang nahihirapan na talaga ako,dahan
dahang lumuwag ang kamao niya saka tuluyan na akong binitawan.
Napaupo na lamang ako dahilsa panghihina,hindi pa rin ako tumitigilsa pag-
iyak,naguhuluhan na talaga ako. Saan niya ba nakuha ang mga bagay na ibinibintang
sa akin? Gusto ko sana siyang lapitan pero sa nakikita kong galit sa mga mata niya
ay nagbago ang isip ko. Nanatili na lamang ako sa kinauupuan ko pinanatili ang
distansya sa pagitan naming dalawa.
"Tang ina! Sana nakipaghiwalay kana lang ng maayos hinsi yung ginagawa mo akong
gago!!! Nagpabuntis ka pa!" Dumadagundong ang boses niya sa silid naming
dalawa,inihsgis niya ang maga unan,at Iahat ng Iaman ng bedside table,ibinato niya
rin ang vase sa wedding picture namin dahilan para mabasag ito. paano niya nalaman
na nagdadalangtao ako? At sa
paniniwala pa niya ay hindi siya ang ama ng bata!

"Warren! lkaw ang ama nito! Wala ng iba ikaw lang! maniwala ka naman sa akin;alam
mo kung gaano kita kamahal. Please maniwala ka,pag-usapan natin to please."
Kasalukuyan na siyang nakatalikod sa akin habang nakaupo sa gilid ng kama,alam ko
na umiiyak siya sa mga oras na iyon,kung sino man ang nagbigay sa kanya ng ideya na
hindi siya ang ama ng barang dinadala ko ay magbabayad sa akin ng mahal.
"Mamili ka,sasama ka ba sa lalaki ko o mananatili ka dito sa pamamahay ko."
"Warren naman,maniwala ka sa kin wala akong lalaki-" "Mamili ka!!! Damn you
woman!!! All you have to do is to
choose!!! Hindi ko na kailangang marinig ang mga

kasinungalingan mo!!! Now tell me, aalis ka ba o hindi?!!!" Mabilis ang ginawa
niyang pagkilos,nakalapit na siya sa akin at mahigpit na hawak ang mga braso ko.
Nagngangalit ang mga ngipin at nsgliliya ang mga mata niyo sa galit,malayo sa
masuyo at tila anghelniyang ugali noon.
Kung aalis ako,para ko na ring sinabing totoo ang ibinibintang niya sa akin,hindi
maaari iyon,nangako ako sa harap ng Diyos na mananatili ako sa tabi ng aking asawa
ano man ang

mangyari. Patutunayan ko sa kanya na tapat ako sa pagmamahalan naming dlawa.

"H-hindi kita iiwan. mahalna mahalkita" umiiyak king sagot sa kanya habang diretso
ko siyang tinignan sa mga mata,ngunit nagkamali ako ng ginawa dahilbinalot ng takot
at pangamba ang buo kong pagkatao nang marinig sa kanya ang mga salitang kanyang
binitawan.
"Good .prepare youself honey,,welcome to hell..."

lyan ang katagang lubos kong kinatakutan,dahilmula noon ay araw araw niyang
ipinaearanas sa akin ang mamuhay sa sakit
at paghihirap,lalo pang lumala ang mga pananakit niya sa akin ng atakihin si Papa
at ako ang itinuturong dahilan.
Sana nga ginawa ko na lang,sana nga pinagtaksilan ko na lang siya para naman
karapat dapat sa akin ang araw-araw niyang saktan,pero hindi. Kahit minsan hindi ko
naisip na pagtaksilan
ang asawa ko,paano ko iyon magagawa kung buong buhay ko siya lang ang minahalko?

Chapter 8

Nakarinig ako ng mahihinang katok,sigurado akong si Vernice nanaman iyon,hindi na

kasi ako naglalabas ng silid mula nang papirmahin ako ni Warren ng annullment
papers,nakarating na rin ang bagay na iyon kay Mama kaya naman agad siyang umuwi
upang kausapin kami pareho ngunit matindi ang paninindigan ni Warren sa kanyang
desisyon kaya wala na kaming nagawa.
lsang ngiti ang inihanda ko para sana sa taong nasa likod ng pintong iyon,pero ang
matamis na ngiting ipinaskilko sa aking mga labi ay awtomatikong nawala nang
mapagtanto ko kung sino ang pumasok.
Si Warren,habang nakaakbay sa babaeng di ko nanaisin pang makita ang pagmumukha.
Tumingin lamang siya sa akin at saka ngumiti ng nakakaloko,kasabay nun ay ang
pagsara ng pinto at mahinang pag click nito,indikasyon na inilock na niya ang
pintong iyon,espesyalna lock ang nakakabit doon at si Warren lamang ang may hawak
ng susi na siyang maaaring makapagpabukas dito.
"Warren..." bakas sa boses ko ang pagtataka pero ang hindi ko inasahan ay nang
maalab na hinalikan ni Warren ang kasamang babae na tila ba wala ako dito sa loob
ng silid.
Kahit hirap akong tumayo ay pinilit ko pa rin ang sarili ko, hindi pwede...hindi ko
hahayaang makita ang bagay na iyon...hindi ko hahayaang masaksihan ko mismo ang
pakikipagniig ng asawa ko sa ibang babae.
Malapit na ako sa pinto ng hawakan ako ng malabakalniyang kamay,napaigik na lamang
ako sa sakit ng pagkakahawak niya. Saglit siyang bumitaw sa pakikipaghaikan sa
babae niya saka ako hinarap.
"Huwag kang tanga! Alam natin pareho na hindi ka makakalabas ng silid na ito once
na ako ang naglock,so san ka pupunta?"
"Warren please,lalabas na lang ako." Puno ng pagmamakaawa ang boses ko. Nangingilid
na rin ang mga luha

ko.

"No! Stay here! lpaparamdam ko sa iyo ang sakit na dinulot

mo sa akin ng makita ko ang mga patunay ng pagtataksilmo sa akin hayop ka!"

Angilniya sa akin.
"Warren,huwag!!! Saktan mona ko,sige na sampalin mona ko o kaya suntukin huwag mo
lang gawin to." Pagmamakaawa ko pa sa kanya,nagawa kong mahawakan ang mga kamay
niya saka inilapit iyon sa mukha ko para lang saktan niya . Pero bigo ako, marahas
lang niyang binawi ang mga kamay niya at lumapit uti sa babaeng iyon. Hindi ko alam
kung bakit siya pumapayag sa gustong gawin ni Warren,ano ba ang dahilan niya para
pumayag sa nakakasukang sitwasyon na ito.
Tila ako nawalan ng takas nang unti unting nagbagsakan ang mga saplot nilang
dalawa na abala pa rin sa paghahalikan kaya naman napaupo na lamang ako sapo ang
aking bibig na pilit sinusupil ang aking mga hikbi,kapwa pa naglalakbay ang mga
kamay sa katawan ng bawat isa. Samantalang ako,gusto ko nang panawan ulirat lalo na
ng mahiga sila sa kama na kapwa hubad.Tila ba wala wala silang pakialam kung may
nakakakita sa kahayupang ginagawa nilang dalawa,kung may nakakasaksi man sa kanila
sa bawat paggalaw ng aking asawa sa ibabaw ng babaeng iyon,kung may nakaririnig man
sa palitan nita ng salita kung gaano nita kamahal ang isa't isa.
Tama nga ba ang naririnig ko Warren? Mahalmo ang babaeng iyan? Paano na kami ng
magiging anak natin?
Hindi ko na alam kung ano ang tatakpan ko,ang mata ko na saksi sa kababuyan ng
dalawang taong nasa harapan ko,o ang tenga ko na naririnig ang bawat ungol at sigaw
ng mga taong nagtatampisaw sa dagat ng kasalanan. Halos hindi ko na rin marinig ang
sarili kong pag-iyak dahilnangingibabaw sa silid na iyon ang ingay na gawa nilang
dalawa.
Hindi ko na kaya,tama na,tinanggap kong lahat ng suntok, sampal,tadyak Iahat ng
pananakit niya ng pisikalsa akin,pero ito? Sukdulan na! Hindi lamang ako ang
binaboy nita,hindi lang ang mga sarili nita,ang hindi ko matanggap ay pati ang
sumpaan namin sa harap ng Panginoon ay binalewala niya.
Humupa na ang emosyon ng dalawang taong nasa ibabaw ng kama,tahimik na
natutulog,samantalang wala pa ring pagtigil
ang pag-agos ng luha ko habang nakasalampak sa sahig at tila ba hinang hina habang
hawak hawak ang tiyan kong magpipitong

buwan na,marahilmas ramdam niya rin ang sakit na nararanasan ko ngayon,siguro,kahit

siya ay umiiyak sa loob ng aking sinapupunan. Masuyo ko itong hinimas. "Tahan na
anak,magiging maayos na din ang Iahat para sa ating dalawa,hinding hindi na niya
tayo masasaktan,tatapusin ko na ito. Nakapagdesisyon nasi Nanay."

Tahimik kong pinapanood si Vernice habang masayang namimili ng mga damit na

nagugustuhan niya,hindi kasi natuloy ang plano kong pakikipag-usap kay
Mama,ipapaalam ko sana na uuwi na ako sa probinsya,nga lang hindi ko na siya
naabutan dahilmaaga daw umalis sabi ni Aling Lupe. Habang nag-aagahan kami kanina
ay pansin ko ang mga palihim na pagtitinginan ng magkakapatid,batid ko na may alam
sila sa nangyari kagabi dahil ilang beses nita akong tinignan ng may pang-uuyam sa
kanilang mga mata,tanging si Vernice lang ang tila walang kaalam alam
Kagabi habang payapang natutulog si Warren sa kandungan ng ibang babae ay nagpasya
na akong umalis ng mansion mas lalo lang mapapahamak ang anak ko sa mga
pinaggaggawa ni Warren, masyado bumababa ang tingin ko sa aking sarili,tama na ang
mga naranasan ko nitong mga nakalipas na buwan,panahon na siguro para bigyan ko
naman ng halaga ang sarili ko. Hindi naman siguro masama ang magpahinga ako sa
sakit na araw-araw na ibinibigay sa akin ni Warren. Bibigyan ko lang ng panahon na
maghilom ang malalim na sugat na ginagawa niya sa akin,at kapag dumating ang
panahon na nakabangon na ako ay saka ko na siya haharapin.

Lumabas muna ako sa shop kung saan namimili si Vernice dito ko na lamang siya
hihintayin sa tapat,medyo marami na rin kasi ang tao sa loob at nababangga na ang
may kalakihan ko nang tiyan.
Lumingon ako sa loob para sipatin kung nasaan siya napangiti pa ako ng mapansin
kong tila may hinahanap siya,kaya naman ng mapadako ang tingin niya sa Iabas ng
shop ay agad akong kumaway para makita niya kaagad kung nasaan ako. Sumenyas pa ako
nasa labas ko siya hihintayin.
"Hindi ko akalain na dito kita uti makikita. "tila ako nanigas ng marinig ang boses
na iyon. Hindi ako maaring magkamali, kilala ko ang may-ari ng tinig na iyon! Kaya
naman a gad ko siyang nilingon. Tama nga ako! Ang taong nagmamay-ari ng boses na
iyon ay ang hayop nasi Matheo!!!

Agad bumangon ang galit sa dibdib ko,nasa harap ko ngayon ang dahilan ng lahat ng
paghihirap ko,ang taong walang kaluluwang sumira sa aming dalawa ni Warren.

"Hayop ka! "hindi ko na napigil anggalit ko isang malakas na sampal ang

ipinagkaloob ko sa kanya,hindi pa ko nakuntento, pinagsusuntok ko pa siya sa
dibdib,pilit naman niyang pinipigilan ang mga kamay ko,wala akong pakialam kung
masakit man ang pagkakahawak niya sa kamay ko,walang wala iyon sa nararanasan ko.
"Damn! Stop it!"

"Napakahayop mo Matheo! Bakit mo nagawa iyon?! Hayop ka! Hayop! Hayop! "unti unting
humina ang mga suntok ko at napahagulgolna lamang habang mahigpit pa rin niyang
hawak ang mga kamay ko. Wala na akong pakialam kung pinagtitinginan kami ng mga
tao,sanay na akong mapahiya sa harap ng marami, kung tutuusin,walang wala ito sa
mga panghihiya at panlalait na naranasan ko mula ng kumalat ang umano'y
pangangaliwa ko.
"Simple lang,I just want to get even,hindi ka napunta sa akin,puwes mawawala ka sa
kamay ng asawa mong tanga! lkaw lang ang babaeng minahalko tapos sasaktan mo ko?!
Wala pang nagkakamaling tumanggi sa akin babae,ikaw pa lang,ngayon alam mo na kung
gaano ako kalupit kapag mayroon akong gustong hindi nakuha."

"Simula pa lang sinabi ko nasa iyo na wala kang mapapala sa akin! Hindi kita
pinaasa kahit kailan! napakasama mo! Sinira mo ang buhay ko!!! Hayop ka!
"Sisirain ko pang lalo ang buhay mo

tandaan mo iyan,yung mga nararanasan mo ngayon,wala pa sa kalingkingan ng mga

gagawin ko pa sa iyo,patikim pa nga lang yung pagkamatay ng ama ng tanga mong
asawa" mahina pero mariin niyang sagot sa akin,tila ba tinitiyak na kaming dalawa
lamang ang makakarinig sa sasabihin niya.
"Anong s-sabi mo?" puno ng pagtatakang tanong ko sa kanya. Napaatras pa ako ng
bahagya pa aiyang lumapit sa akin saka may ibinulong.
"Ako ang pumatay sa biyenan mo,kaya mag-ingat ka,hindi pa ako tapos sa gagawin ko
sa inyo. Naghahanap lang ako ng tamang tiyempo. " puno ng pagbabantang sa ad niya
sa akin. lkinabigla ko pa ang paghawak niya sa mga braso ko saka ako hinalikan sa
labi. " agad naman akong humiwalay sa kanya,para

bumalik sa loob ng shop.

Ganun na lang ang panghihina ko ng makitang nakalabas na pala si Vernice at

nakatingin sa akin.
"Vernice" nilingon kong muli si Matheo na nakaalis na pala sa aking tabi at
prenteng prente na naglalakad na tila ba wala lang sa kanya ang mga nangyayari.
Nag-aalinlangan man ay lumapit pa rin ako kay Vernice, kitang kita ko sa mga mata
niya ang... takot?
"Vernice..." nangangatog ang mga kamay ko nang hawakan ko siya,nakatanaw na siya
kay Matheo at nangingilid na ang nga luha sa mata,nabitawan na rin niya ang mga
pinamili niya.Ayokong mataranta pero iyon ang nararamdaman ko ngayon bukod sa takot
at kaba,may kakaiba sa reaksyon niya,ang buong akala ko ay galit ang mangingibabaw
pero bakit iba? Bakit tila takotna takot siya nang makita niya ang lalaking iyon.
"T-that guy..."

"Oh my God Vernice!!! Sigaw kong bigla na lamang ito nawalan ng malay.
"Tulong! Tulungan ninyo kami!!! Pagsusumamo ko sa mga tao na nakatayo lamang at
nakikiusyoso, may lumapit na babae sa amin saka pinaypayan si Vernice, pinalayo
niya rin ang mga nagkukumpulan ng mga tao para makasagap ito ng hangin. Pero ang
hindi ko inaasahan ay ang marahas na paghawi sa akin ng isang lalaki kaya naman
nawalan ko ng balanse dahilan para mapaupo ako sa sahig.
Halos tumigilang pag-ikot ng mundo ko nang makilala ang taong iyon, anong ginagawa
dito ni Warren?! Pagbaling ko naman ng aking paningin ay si Walter naman ang nakita
ko!
Nagmamadali ang pagkilos nilang dalawa,agad na binuhat ni Walter si Vernice,habang
si Warren ay walang kaabog-abog na hinaklit ako sa braso at hinila,halos makaladkad
na ako dahil malalaki ang kanyang mga hakbang hinahabolniya kasi si Walter, ramdam
na ramdam ko ang higpit ng pagkakahawak niya sa,para bang mababali na ang buto
ko,hindi ko alam kung anong gagawin ko,nanalilisik ang mga mata ni Warren kanina
nang kunin niya
ako.

liang minuto lang ay nasa emergency room na kami, abala si Walter sa pagtawag sa
iba pa nilang kapatid upang ibalita ang nangyari sa kanilang bunso,kitang kita ko
an g pag-aalala nita
para kay Vernice,kahit naman ako ay nag-aalalrin,ngunit mas nangingibabaw sa akin
ngayon ang kagustuhan na umalis nasa Iugar na ito. lba ang nararamdaman kong takot
para kay Warren ngayon,tahimik lang siya ngunit hindi siya umaalis sa tabi ko,pati
ang pagkakahawak niya sa aking braso ay hindi rin niya inaalis, tila ba
sinisigurado niyang hindi ako mawawala sa paningin niya.
"Doc" nabaling ng bahagya ang atensyon ko nang lumabas ang doktor na tumingin kay
Vernice,kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag nang marinig na nasa mabuting
kalagayan na siya,may.iba pang sinabi ang doktor ngunit hindi ko na iyon
maintindihan.
"lkaw na muna ang bahala kay Vernice,Walter" wika ni Warren,kasabay noo ay ang
paghila niya sa akin ng marahas, sakto namang nagring ang telepono ni
Walter,sinenyasan niya pa anv kapatid na hintayin itong matapos sa pakikipag-usap
sa kabilang linya,sumunod naman si Warren ngunit ang malabakal niyang kamao ay
mahigpit na nakahawak sa akin.
"Kuya,hintayin mo daw si Mama,papunta na siya dito,wag ka daw aalis and dont do
something stupid" aniya,ngunit tila walang narinig ang aking asawa,imbes na maupo
kami sa waiting area ay kinaladkad niya ako,inawat siya ni Walter ngunit hindi
niya pinansin ang kapatid,patuloy pa rin siya sa pagkaladkad sa akin.

The Lycan Beast's Q... SequenceD For the past century, the
Werewolf Kingdom has thriv...

Chapter 9

Pabalibag na isinara ni Warren ang pinto ng sasakyan habang hawak ang isa kong
braso,talagang hindi niya ako binitawan kahit nagdadrive siya kanina,hindi ko nga
alam kung paano rin kami nakauwi ng maayos dahililang beses na kami muntik na
mabangga dahilsa mabilis niyang pagpapatakbo.

"Pasok!" ltinulak niya ako ng may kalakasan ng maraing namin pareho ang pinto,
sinalubong kami ni Aling Lupe at ng iba pang kasambahay ngunit bago pa man sila
makapagsalita ay inunahan na sila ni Warren binalaan niya ang mga ito na walang
makikiaalam. Muli niya akong itinulak patungo sa kanyang silid nang makarating kami
doon ay binalibag niya ako sa kama pagkatapos ay inilock niya ang pinto. Doon na
ako naalarma, agad akong naghanap ng maaaring ipamalo sa kanya,nakita ko na ang
lampshade sa tabi ng kama,mabilis akong lumapit doon ngunit mas nagis mabilis si
Warren. Dinaluhong niya kaagad ako at malakas na sinampal.
"Napakasinungaling mo talagang babae ka!" Sigaw niya sa akin saka ako marahas na
itinulak,hindi pa siya nakuntento hinablot niya ang nakalugay kong buhok "Wala kang
ginawang masama? Pero Putang ina! Nakikipaghalikan kay MAtheo sa harap pa mismo ng
kapatid ko! Malandi ka talaga!!!" galit na galit niyang sigaw sa akin sinabayan
niya rin iyon ng sunod-sunod na pagsamapal dahilan upang pumutok ang labi ko.
"Warren maawa ka,tama na aalis na lang--agggh" isang malakas na sipa sa tiyan ang
nagpauklo sa akin,kasunod nun ay ang pagguhit ng sakit sa bandang puson ko.
"Ano? Aalis ka? Sasamaka sa p*tang inang Matheo na yun?!!!! Bakit mas masarap ba
siyang humalik at mas magaling sa kama ha? Ano? Hinihintay nyo na lang na amtapos
ang annullment saka kayo magpapakasasa sa isat-isa?" Wala na akong magawa ng
paulanan nanaman niya ako ng sampal,!along bumangon ang takot sa dibdib ko nang
makita kong hinubad niya ang sinturon niya kasunod ang slacks na suot niya.
"Warren wag ahhh,tama na please aaaaaahhhh" tila wala na siya sa sarili kinuha niya
ang sinturon na kani kanina lang ay

hinubad niya saka iyon inahampas sa akin ng walang patid.

Bawat pagtama sa akin ng buckle ng sinturon niya ay kasabay ng pagsakit ng aking

sinapupunan,walang bahagi ng katawan ko ang hindi pinadaanan ni Warren ng kanyang
kalupitan.
"Napakalandi mo talaga!!! Talagang hinayaan mo pang masaksihan ni

Vernice ang kataksilan mong hayop ka!!!! Ano? Masarap bang mahalikan ng ibang
lalaki sa harap ng maraming tao? Malandi ka! Malandi! Malandi!"Paulit-ulit niyang
bintang sa akin.

"Tamana agggghhh" malakas nanaman niya akong sinipa na sa ikalawang pagkakataon ay

tumama nanaman sa aking tiyan. Hindi pa siya nakuntento marahas niyang hinaltak ang
suot kong maternity dress hanggang sa tuluyan na niya akong nahubaran, kasunod noon
ay ang pag-tatanggalniya rin ng saplot.
Halos mawalan ako ng boses sa paghingi ng tulong,naririnig korin ang mga
kasambahay na pilit pinabubuksan kay Warren ang pinto at nagmamakaawa na tigilan na
hingawang pananakit pero nanatiling bingi ang asawa ko,tila ba lalo pa niyang
ikinagalit na nakikialam na ang mga kasambahay,naulinigan ko din ang boses ni Mama
na nagmamakaawa na rin kay Warren na palabasin na
ako.

"Mama!!! Mama!!! ahhh! Tulungan niyo po ako Mama!!!" Pilit akong idinadapa ni
Warren pero nanlaban ako,maiipit
ang bata sinapupunan ko! Sunod sunod na mala takas na hampas

sa likod ko gamit ang buckle ng sinturon ang nagpauklo sa akin, doon ay nakahanap
siya ng pagkakataon para pumaibabaw sa hubad kong katawan,wala na akong nagawa
kundi ang umiyak at magmakaawa na itigilna ang ginagawa niya sa akin,hindi ko
matanggap na ginagahasa ako ng sarili kong asawa.
Ramdam na ramdam ko ang galit niya sa akin sa bawat

pag-ulos niya sa aking pagkababae ay sinasadya niyang maging marahas,hindi ko na

alam kung ano ang gagawin ko!
Nagbingi-bingihan siya sa aking pagmamakaawa,hanggang sa ako na rin ang sumuko,wala
na akong takas,nararamdaman ko na ang unti-unting pagkawala ng aking ulirat. Wala
na rin akong ideya kung kailan natapos si Warren sa pang bababoy sa akin,
nahagip na lang ng nanlalabo kong paningin na nagbibihis na siya at panaka naka ay
pinupunasan ang mga dugo na kumapit sa kanya mula sa katawan kong punong puno ng
mga sugat.

Nagmamadali siyang umalis matapos ang ginawa niyang pambubugbog at panggagahasa sa

akin,samantalang ako ay iniwan niyang tila basahan sa sahig,walang saplot at punong
puno ng dugo ang katawan,wala naman akong pakialam sa mga sugat ko,dahilang
mahalaga lang sa akin ay madala ako sa ospital dahilwala ng tigilang pag-agos ng
dugo sa pagitan ngaking mga hita
"Althea!!! Oh my God! Tulungan ninyo ako dalhin natin siya ospital!!!" Nakapikit
ako pero dinig na dinig ko ang boses ni Mama,naramdaman ko na lang na may mga
lumapit sa kinaroroonan ko at binalutan ang hubad kong katawan.
"1-iligtas ninyo a-ang ba-by ko...."

Kasalukuyan akong nagpapahinga dito sa loob ng opisina nang makarinig ako ng

komosyon sa Iabas,patayo na sana ako sa kinauupuan kong swivelchair nang biglang
bumukas ang pinto at iluwa noon si Mama na galit na galit. Napansin ko pa na may
mga pulis sa Iabas at tila ba inaresto si Minerva.
"What's happenning Mama? Bakit may mga pulis sa labas?" takang tanong ko,ngunit sa
halip na sagutin niya ako ay isang brown envelope ang inihagis niya sa ibabaw ng
mesa ko.
"Basahin mong mabuti ang mga nakasulat sa mga papeles na nasa loob niyan. "
"What?! Ano ba kasing nangyayari? Saka bakit ka nandito? Walang kasama si Vernice
sa ospital" narinig ko ang pag-iyak ni Minerva sa labas at tila himihingi ng tulong
kaya naman susundan ko na sana sila para pigilan ang mga umaaresto dito nang
sigawan ako ni Mama.

"Huwag kang magkakamaling lumabas ng opisinang ito Warren" pagbabanta pa ni

Mama,ngayon ko lang siya nakitang ganito kagalit kaya naman kahit Iabag sa kalooban
ko ay sumunod ako sa inuutos niya. "Mag-uusap tayo! lpaapaintindi ko sa iyo ang mga
bagay na matagalmo nang binabalewala!!! Bakit mo nagawa kay Althea ang bagay na
iyon?! "mariin niyang tanong.
"She deserved it..." tipid kong tugon.

"Really? Alam mona ba ang Iahat para husgahan mo ang asawa mo----"

"Aiam ko Mama!!! Alam na alam ko!! !! At ako mismo ang nakakita kung paano ako
pagtaksilan ng hayop na babaeng iyon!!!

Bakit ba ako ang inaaway niyo dito? Nasa ospitalsi Vernice nang dahil sa babaeng
iyon!!! Nasaksihan mismo ng kapatid ko ang pakikipaghalikan niya sa kalaguyo
niya!!! Now tell me Mama, hindi ba nararapat sa kanya ang ginawa ko?! Ginawa niya
akong gago!" sigaw ko sa gulat ko ay sinampalako ni Mama,mabilis ang paghinga niya
kaya naman nag-alala ako na baka kung ano ang mang-yari sa kanya "Mama,please
calm---"

"Tama na Warren!!! Kung nakinig ka lang sa akin,kung hinayaan mong mangibabaw ang
pagtitiwala dyan sa puso mo hindi mangyayari ito!!! Hindi sana nag-aagaw buhay ang
apo ko!"
"liang beses ko bang sasabihin sa iyo Mama! Nabuntis ng ibang lalaki ang babaeng
iyon! kaya hindi mo a--" sa pangalawang pagkakataon ay malaks na sampalang
nakapagpatigilsa akin, kita ko sa mga mata niya ang lungkot,sakit,at galit.
"Basahin mong maigi ang Iaman ng envelope na iyan,kung ayaw mo pa ring maniwala,
kausapin mo si Vernice! Tanungin mo ang kapatid mo kung ano ba talaga ang totoong
nangyari! At sana,kung matatauhan ka man,maabutan mo pang humihinga ang apo ko!!!"
umiiyak na wika ni Mama saka mabilis na lumabas ng office,naiwan naman akong
natigilan,hindi ko alam kung ano ang ipinakin ni Althea sa kanila para maging
ganoon sila kabait sa babaeng iyon. Kahapon ay talagang nagdilim ang paningin ko
dahilako mismo ang nakasaksi sa ginawa nita sa mall,doon ko napatunayan na totoo
nga ang relasyon nita,at baka nasabi na ni Althea sa hayop na iyon na malapit nang
mapawalang bisa ang kasalnamin kaya siguro nagbubunyi na sila ang masaklap pa
doon ay nakita sila ni Vernice!

liang minute na ang lumipas mula ng umalis si Mama sa opisina,kanina ko pa rin

hawak ang envelope na ibinigay niya, pero hanggang ngayon,hindi ko pa rin ito
binubuksan hindi na ako interesado sa Iaman niyon,wala rin namang magbabago,
iniputan na ako sa ulo ng asawa ko,nabuntis na siya ng kalaguyo niya. lnilagay ko
na lamang iyon sa drawer ng table,saka ko na iyon babasahin. Pupuntahan ko muna si
Vernice sa ospital, ang alam ko kasi ay makakalabas na siya ngayong hapon.
Natigilan ako sa akma kong pagbubukas ng pinto,tila ba may nag-uudyok sa akin na
kunin ang envelope at basahin ang Iaman nito.llang beses kong pinag-isipan, kaya
heto ako ngayon
nakaupo sa swivelchair habang matamang binabasa ang report ng private investigator
na kinuha ni Mama. Nakalagay doon kung

kailan ito nagsimulang mag-imbestiga at kung kailan natapos.

Sa bawat paglipat ko ng pahina ay tila may kutsilyong itinatarak sa aking

dibdib,pabigat ng pabigat ang nararamdaman ko,Ialong tumitindi ang sakit at
galit...galit para sa taong sumira sa aming mag-asawa,galit para sa taong pumatay
kay papa,at galit para sa sarili ko mismo...
Si Althea,ang asawa ko,inosente siya sa Iahat ng ipinaratang ko sa kanya! Ang laki
kong gago para hayaang masira kami ng isang kasinungalingan.Lahat ng pasakit, bawat
suntok, sampal, sipa na ginawa ko sa asawa ko ay hindi niya dapat naranasan,at ang
anak ko...ang munting anghelna pilit niyang pinoprotektahan ay bunga pala ng aming
pagmamahalan...
Wala akong nagawa kundi ang umiyak sa loob ng opisina ko, wala akong pakialam kung
naririnigan ako ng ibang empleyado, pagsisisi!!! Pagsisisi ang nangingibabaw sa
akin ngayon. Paano kung may masamang mangyari sa anak ko nang dahilsa pambubugbog
at panggagahasa sa aking kabiyak?
Si Althea, paano ko siya haharapin matapos ang lahat ng pagmamalupit ko?
"Aaaaaaaahhhhhhh!!! Damn you Matheo!!!" Paulit ulit kong isinigaw iyon habang
walang tigilna sinusuntok ang walang kamalay malay na pader, kung sana nagtiwala
ako, kung sana nakinig ako, hindi sana nangyayari ang Iahat ng ito.

Chapter 10
Mabibigat ang mga hakbang ko patungo sa silid kung nasaan si Althea, hindi ko alam
kung paano ako haharap sa kanya matapos ang Iahat. Mapapatawad pa ba niya ako?
"Kuya. " napatigilako sa paglalakad mang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Allyssa
kasama si Walter, kapwa namumugto ang mga mata.
"Nandito pala kayo"

"Kahapon pa, lumabas lang kami para tignan yung baby saka kumain sa cafeteria. "
isang tango, yun lamang ang kaya kong isagot sa kanilang dalawa lalo na at
nabanggit nita ang salitang "baby". Unti unti nanaman akong nilamon ng kunsensya
ko, ang anghelna matagalnaming hinintay ay nanganganib pang mawala nang dahilsa
kagagawan ko.Narating namin ang silid nang wala sino mang nagsalita pa,mabigat ang
mga hakbang na pumasok ako sa silid na iyon,halos hindi ko na maigalaw ang buo kong
katawan nang tuluyan akong makaoasok,kitang-kita ko ang resulta ng kahayupang
ginawa ko kay Althea,Parang sasabog ang dibdib ko sa pagpipigilna umiyak,masakit
ang lalamunan ko ngunit hindi iyon alintana. Nanghihina akong lumapit sa kamang
kinahihigaan niya, payapa siyang natutulog,ang dating puno ng sayang mukha niya ay
napalitan ng sugat at mga pasa, ang mga kamay niya na gustong gusto kong humahaplos
sa aking mukha ng buong suyo ay halos dumoble ang laki dahil sa pamamaga,
ang dating maumbok niyang tiyan,kung saan niya dinala ang aming supling,ngayon ay
impis na.
Gusto ko siyang yakapin pero natatakot ako,natatakot ako baka masaktan siya.
Wala akong nagawa, sa kauna-unahang pagkakataon wala akong maisip na gawin sa mga
oras na ito,dahilalam ko na hindi ko na maibabalik pa ang mga nawala kay
Althea,saan ako magsisimula? Paano kami magsisimula muli?
Paano ko bubuuin muli ang pamilyang ako mismo ang nagwasak?
"According to ate Sophia, okay na ang vitalsigns niya,nagflat

line siya kahapon habang nasa operation. " lalo akong napaiyak nang marinig
iyon,kung ganun muntik na pala siyang mawala sa akin ng tuluyan?
lnilapit ko ng maigi ang sarili ko sa kanya,yung mga kamay kong nanginginig ay
patuloy paghahanap ng bahagi ng katawan niya na maaaring hawakan o hagkan man lang.
Ang kaninay impit kong pag-iyak ay naging hagulgol, nanumbalik sa akin ang Iahat ng
pagmamalupit ko sa kanya,nasa ganoon akong sitwasyon nang pumasok si Mama.
Naramdaman ko na lamang ang mahigpit niyang pagyakap sa akin, kaya naman iniiyak ko
na lamang ang sakit na nararamdaman ko.

lnakusahan ko siyang nangaliwa,perc kung tutuusin ako ang gumawa nun at hinayaan ko
pa siyang masaksihan ang pagtataksilko.
Gusto kong magwala, gusto kong patayin si Matheo at Minerva perc mas lalo kong
gustong patayin ang sarili ko, dahil nagbulag bulagan ako, nagbingibingihan ako,
bakit nga ba hinyaan ko pang umabot sa ganito bago ako nagpakahinahon at alamin ang
tunay na nangyari.
Ngayon, umaamot ako ng isa pang pagkakataon sa Panginoon para itama ang Iahat ng
nagawa kong pagkakamali, para bumawi sa aking mag-ina na araw araw kong
pinagmamalupitan. Sana pagbigyan Niya ako. Sana hayaan Niya akong iparamdam sa
aking mag-ina kung gaano ko sila kamahal at kung gaano sila kahalaga sa buhay ko.
Matapos ko siyang hagkan sa pisngi ay kumilos na ako palabas ng silid,hindi ako
nararapat dito. May alam akong Iugar kung saan ako mas nababagay.
"Ma,gising nasi Ate Althea!" naramdaman ko ang tila pagmamadali sa kilos ng mga tao
sa paligid ko,may pinindot sila na kung ano sa bandang itaas ng kama ko.
"Althea hija" "Ate"
"Bakla" "Sis"
lnilibot ko ang mata ko,isa-isa ko silang tinignan,Iahat sila nakangiti sa
akin,masaya sila? Bakit? May dahilan ba magsaya? Ang baby ko? Anong nangyari sa
baby ko? Asan na ang baby ko?

Umagaw ng pansin ko ang pagbukas ng pinto,kasunod nun ay ang pagpasok ng mga doktor
at nurses.
Paulit ulit nilang tinignan ang kalagayan ko,paulit ulit din silang nagtatanong
kung ano ang nararamdaman ko. Hindi ako nagsalita,hindi ako sumagot sa mga tanong
nita,hindi iyon ang gusto kong marinig mula sa kanila.
Dumako ang kamay ko sa aking tiyan,wala na ang umbok nito. Anong nangyari sa baby
ko? Asan na? Bakit wala silang binabanggit tungkolsa bata?

Lahat sila,bakit tila nag-iwas sila ng mga mata ng mapadako ang kamay ko sa aking
sinapupunan?
"J-a-ne..." hindi na ako nakatiis kaya tinawag ko na siya. Siya at si Dora lang ang
gusto kong makausap,silang dalawa lang,sila lang wala nang iba.
"Bakla..."

"Ba-by k-ko. D-da-dalhin mo ko s-sa baby ko. " kapansinpansin ang pag ilap ng mga
mata niya kaya naman hindi ko na napigilang umiyak, ang mga ganyang reaksyon ni
Jane ay kinatatakutan ko,ibig sabihin hindi maganda ang nangyari. Agad namang
lumapit sa akin si Dora at pilit akong pinatatahan.
"Dalhin niyo ko sa anak ko please..." pagmamakaawa ko sa kanila,hindi ako
tumigilpaulit ulit akong nakiusap sa kanila,hindi ako mapapanatag kung hindi ko
alam ang nangyari sa aking anak. Hindi ko alintana kung hidni ko maigalaw ng maayos
ang kamay ko,wala akong pakialam kung masakit pa ng buo kong katawan, ang mahalaga
ay ang makit ko ang aking anak at masigurong maayos ang kalagayan niya!Nagtinginan
muna silang lahat ng nasa silid na iyon tila ba humihingi sila ng permiso sa isa't
isa,sa bandang huli ay narinig ko ang pagpapahintulot ni Ate Sophia.
Mabagalang pagtulak ni Jane sa wheelchair na kinauupuan kosi Dora naman ay
naglalakad sa tabi ko habang walang tigilsa paghaplos sa aking ulo. Tinignan ko ang
nurse na sumama sa amin,nagtataka man ay hindi na ako nagtanong kung bakit
kailangan pang may kasamang nurse sa paghahatid sa akin.
Ganoon na lamang ang pagkabigla ko nang makita ang Iugar na pinagdalhan nita sakin
tila ba tumigilang pag ikot ng mundo nang tumapat kami sa isang pinto,sunod-sunod
na ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hindi! Hindi ito totoo! Nananaginip
lamang ako! Walang patid ang panginginig ng buo kong katawan, para na akong biglang
gininaw,mahigpit nita akong niyakap nang

buksan na ng nurse ang pintuang iyon,sana panaginip lang ang lahat. Sana magising
na ako sa masamang panaginip na ito,hindi pa ba sapat ang lahat ng paghihirap ko?
Bakit kailangan pang mangyari ito?
Si Warren,nandito si Warren! pero wala akong pakialam, itinuon ko na lamang ang
paningin ko sa aking anghel. Dahan dahan nita akong inilapit sa kanya, ang aking
anghel buong pag-iingat ko siyang kinuha at kinarga.
"Baby ko..." umiiyak na rin sina Jane sa aking tabi. "Ba-ba-kit mo ini-wan si na-
nay...agghhhhhh,bakit mo iniwang mag-isa si Nanay?"
"Althea tama na"

"Jane,D-dora tulungan ninyo ko, dalhin natin siya sa doktor!!! Bakit hindi na
gumagalaw ang baby ko?! Bakit parang hindi siya humihinga please tulungan ninyo ko.
Ano bang nangyari?!!!"
"Althea-"

"Huwag!!! Huwag kang lalapit! Parang awa mona Warren huwag! "
"Althea please calm down..."

"Dora yung baby ko please,sandali ano iyan? Huwag parang awa ninyo na kailangan ako
ng anak ko. Huwag ninyong gawin sa akin to. Buhay ang baby ko diba? Sinunod ko
alaht ng bilin ng doktor! Siniguro kong malusog ang bata sa sinapupunan ko!
Paanong.... Hindi...Hindi ito totoo! Diyos ko! Parang awa Mona po,ibalik mo sa akin
ang baby ko! Hindi!!! Jane!!! Dora!!! Please naman!!!"

"Sir,lasing ho ba kayo?" umigting ang panga ko nang tanungin nanaman ako ng pulis
na kaharap ko ngayon, boluntaryo kong isinusuko ang sarili ko,ngunit ayaw akong
paniwalaan nito. liang beses ko nang ipinaliwanag sa kanila ngunit hindi pa rin
sila kumikilos. Ito lang ang dapat kong gawin matapos kong halos mapatay si
Althea,handa akong mabulok sa kulungan mapagbayaran lang ang nagawa kong kasalanan
sa kanya at sa anak namin.
"Hindi ho,lkulong nyo na ako,muntik ko nang mapatay ang asawa ko,kung ayaw niyong
maniwala nasa Saavedra Medical Center siya ngayon,tignan nyo ang medicalrecords ng
asawa
ko---"

"Warren!!!" natigilako sa dapat sana ay sasabihin ko nang marinig ang boses ni

Mama,nang lumingon ako ay nakita ko siyang halos takbuhin ang Iugar na kinaroroonan
ko.

"Ma please" sabi ko na lang nang makalapit siya sa akin, kasama niya si
Atty.Villaroman na siyang humarap sa pulis na kanina lang ay kausap ko,akma kong
kokontrahin ang mga sinsabi ng abogado ni Mama nang mahigpit niya akong hawakan sa
braso.
"Son,please... huwag ngayon. We're loosing him..." ani Mama,ako naman ay napaawang
ang bibig nang rumehistro sa utak ko kung ano ang ibig niyang sabihin,kusang
nagbagsakan ang mga luha ko,para akong kandila na unti-unting nauupos,tila
pinagsakluban ako ng langit at lupa,hindi ko alam ang gagawin.
"Warren,sumama ka nasa akin,kailangan ka ng anak mo, hindi siya maaaring umalis
nang hindi mo man lang siya nahahawakan. Anak,halika na,sumama ka nasa akin"
umiiyak
na wika ni Mama,hinila niya ako patayo at inalalayang maglakad, hindi ko alam kung
paano kami nakarating sa sasakyan niya pero heto na kami at binabaybay ang daan
patungo sa ospital.
Dalawang beses kaming nawalan ng anak noon,buong akala kowala ng mas sasakit pa
hanggang sa dumating ang araw na ito.
Hawak ko na ang bunga ng pagmamahalan namin ni Althea, nasilayan ko na ang kanyang
maamong mukha,nahagkan ko na siya,at nalaman ko na kung ano ang pakiramdam ng
maging
01sang ama.

Ngunit ang lahat ng iyon ay biglang naglaho,labinlimang minuto matapos kong

mahagkan ang aming supling ay binawian ito ng buhay. Masakit dahilako lang naman
ang may kasalanan kung bakit siya nawala,nadoble pa ang sakit na iyon nang dumating
si Althea sa morgue,sa bawat pagtangis niya,tila ba mga kutsilyong tumatarak sa
dibdib ko. Kung maibabalik ko lang sana ang panahon,sana nagtiwala ako,sana nanalig
ako sa pagmamahalan naming dalawa, at sana hindi nagdurusa ang asawa ko ngayon sa
pagkawala ng aming anak.
Tatlong araw mula nang pumanaw ang aming munting anghel,ganoon na rin katagalna
tulala at walang kibo si Althea, kahit sina Jane at at Dora ay hindi niya
kinakausap. Malungkot ko siyang pinagmamasdan mula dito sa pinto ng hospitalroom
niya, tulad ng mga nakaraang araw ay nakatayo lang siya sa tabi ng bintana tila may
malalim na iniisip.

Ang sabi ng doktor ay nakararanas siya ng trauma sa mga panahong ito,lalo akong
namuhi sa aking sarili araw-araw,sa bawat oras,sa bawat minutong lumilipas hindi ko
maiwasan na sisihin ang sarili ko sa nangyari sa pamilya ko.
"Warren..." "Ma..."
"Anong ginagawa mo diyan? Halika na at pumasok na tayo, kahit man lang sa huling
pagkakataon,makita ni Althea ang bata. " nag-unahang tumulo ang mga luha ko nang
marinig ko ang tungkolsa bagay na iyon,ngayon na ang huling araw ng burolni Baby
Angelo napagpasyahan naming gawing pribado ang burol niya,tanging pamilya lang
namin ang magluluksa kasama ang mga magulang ni Althea at mga kapatid ni Althea.
"Masasaktan nanaman siya Ma" wika ko habang mataman siyang pinagmamasdan.
"Mas lalo lang siyang masasaktan kung hindi man lang niya nakasama ang bata kahit
ngayong araw lang,hayaan natin siyang magluksa Warren,higit kanino man si Althea
ang lubos na nasasaktan sa nangyari."
"Kung nakinig lang---"

"Tama na ang paninisi mo sa sarili mo anak,nasasaktan ka rin,nagdurusa ka rin. Ang

kailangan mo lang gawin ay magpakatatag at gabayan ang asawa mo. Ngayon ka niya
higit na kailangan,ngayon niya kailangan ang suporta at pagmamahal mo. Patawarin mo
na ang sarili mo anak ngunit kasabay noon ay harapin mo ang naging resulta ng mga
naging aksyon mo,kung kakasuhan ka ng pamilya ni Akthea,hayaan mo,wala tayong
karapatang lumaban sa panahong ito." Niyakap niya ako ng
mahigpit,pagkatapos ay hinawakan ang aking mukha at nginitian
ako.

"Halika na,hinihintay na ni Baby Angelo ang Mommy niya." "Hon, andito na tayo."
basag ko sa katahimikan na
bumabalot sa loob ng kotse. Kaming dalawa lamang ang sakay

noon dahilmay sarili namang sasakyan si Mama na minaneho ni Mang Robert. Muli ko
siyang tinignan,malayo nanaman ang tingin niya,wala akong mabasa anumang reaksyon
sa maganda niyang mukha. liang minuto din muna kaming nanatili sa loob ng sasakyan
iyon bago ako nagpasyang bumaba para alalayan si Althea.

Sinalubong kami ni Vernice na tulad ni Althea ay

nag-a-undergo din ng therapy sa isang psychiatrist,magmula kasi ng makita niyang

muli si Matheo ay halos hindi ito nakakatulog at tila ba palaging takot,perc hindi
tulad ni Althea,cooperative ang kapatid ko sa kanyang doktor kaya kahit papaano ay
maayos na ang lagay nito,ang asawa ko naman ay tila walang pakialam sa mga
nangyayari sa kanyang paligi,kinakausap namin siya perc wala kaming natatanggap na
anu mang response mula sa kanya
"Ate Althea" niyakap siya ni Vernice,kung dati sa tuwing sasalubungin siya ng
kapatid ko ay matamis na ngiti at mahigpit na yakap ang iginaganti
nito,ngayon,hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Vernice.
Nagtataka man sa ikinilos ni Althea ay hindi na nagtanong pa si Vernice,tumingin
lang siya sa akin at ngumiti.
"Andyan na yung parents ni ate Althea"

Chapter 11 1/5
Chapter 11

Napatuwid ako sa pagkakatayo saka marahang ginagap ang kamay ni Althea. Kinakabahan
ako, natatakot ako sa mga maaaring mangyari sa oras na malaman nita ang mga ginawa
ko sa kanilang anak, kung bakit nawala sa amin ang ipinagbubuntis ni Althea, at
kung bakit nasa ganitong kondisyon ang asawa ko.
Oo nga at mabait ang mga magulang ni niya, pero tulad din ng iba,marunong din
silang magalit lalo na at ako ang dahilan ng lahat ng ito. Natatakot ako na baka
bawiin nita sa akin ang anak nita sa oras na malaman nita ang Iahat ng ginawa kong
kalupitan.
Muli kong tinignan si althea, sa malayo pa rin siya
nakatingin, tila ba walang pakialam kung nasaan siya at kung ano man ang nangyayari
sa paligid niya. Si Vernice naman ay nakahawak sa isa niyang braso. Wala akong
magagawa kundi ang harapin na sila, hindi ko naman maaring itago ang asawa ko,
dahan-dahan ang ginawa kong paglalakad havang inaalalayan

ang s10

ya.

"Nasaan sila?

"Nasa guestroom ayaw kasi nita ng magkakahiwalay, mas ayos daw sa kanila yung
magkakasama sila sa isang kuwarto. "
Paakyat na kami sa grandstaircase nang bigla siyang nagsalita, kapwa kami natigilan
ni Venice,naramdaman ko ang paglapit ng ng private nurse niya
"B-ba-by"

"Althea..." naghintay ako...naghintay at umasa akong muli siyang magsalita, pero

hindi nangyari iyon.
"Kuya,gusto niya na sigurong makita si Baby Angelo" "Siguro nga,Vernice, maari mo
ba silang pakiusapan na
lumabas muna? gusto ko sanang bigyan ng konting oras ang ate

mo kay Angelo. "tukoy kokina Allysa,Walter na nasa living room, nakauunawa namang
sumunod ang aking kapatid, samantalang iniupo ko muna si Althea sa isang stoolna
nakita ko malapit sa kinatatayuan naming dalawa.
Ang buong akala ko kapag nakita na niya ang bata ay muli siyang magsasalita, pero
habang nakatayo kami sa tapat ng
casket,nalatitig lamang siya kay Angelo habang hinahaplos haplos ang salamin na
nakatakip dito,walang anumang emosyon ang makikita sa kanya.
liang minuto din kaming nakatayo doon, tahimik lamang siya tila ba kinakabisado ang
mukha ng aming anak.
"Andyan sina Nanay sa taas gusto mona ba silang makita?" tanong ko sa kanya,
nabuhayan naman ako ng loob nang bigla siyang tumingin sa akin nang marinig niya
ang nanay.
"Gusto mo ba silang puntahan?" Naghintay ako sa kanyang pagsagot pero tulad nitong
mga nakaraang araw,tinitigan niya lamang ako.
"Sige pupuntahan na natin sina Nanay,halika na" pag-aaya ko sa kanya pero kung
tutuusin ay hindi ko nais ipakita si Althea sa kanila nang ganito ang kalagayan
dahilnakasisigurado akong magtatanong sila at malalaman ang tunay na dahilan ng
pagkakaganito ng kanilang anak,at kapag nangyari iyon, hindi malayong kunin nita sa
akin ang asawa ko.
Nakakailang hakbang pa lang kami palayo ay muli siyang bumalik sa tapat na casket
at muting tumitig doon, agad akong napatakbo sa kanya ng pabagsak siyang umupo saka
humawak casket ni Angelo.
"Althea..." pilit ko siyang itinatayo pero tinatanggalniya ang kamay kong nakahawak
sa kanya.
"Kuya anong nangyari?" naramdaman ko ang paglapit ni Walter sa amin,tinulungan niya
akong itayo si Althea pero tulad ng ginawa sa akin ay tinanggallang din ng a sawa
ko ang mga kamay ni Walter.
"Pakitawag na lang yung nurse niya Walter" agad naman niya akong sinunod,
"Sir"

"Can you help me?"

"Ako na po ang bahala sir. "

lnabot din ng ilang minuto ang pangungumbinsi ng nurse kay Althea bago ito
napapayag na tumayo. At habang ginagawa niya iyon ay hindi ko mapigilan ang
mapaluha sa nakikita kong sitwasyon ng asawa ko.
Hindi man siya nagsasalita, wala mang luhang tumutulo sa kanyang mga mata, alam ko,
at ramdam ko na labis ang sakit na nararamdaman ng puso niya sa mga oras na iyon.

ldiniretso ko na sya sa aming silid,pinatawag ko na lamang ang pamilya niya para

magkita kita sila,mataman ko siyang tinitignan,nakapwesto nanaman siya sa tabi ng
bintana. Hanggang kailan kaya siya ganyan?
Ang mahihinang katok ang pumutolsa aking pag-iisip,bigla ang bangon ng takot at
kaba sa aking dibdib,lumapit ako sa pinto saka nagpakawala ng malalim ng paghinga.
Bumungad sa akin ang Nanay at Tatay na kapwa namumugto ang mga mata.
"Pasok po kay--" naputolang nais kong sabihin sa kanila ng yakapin ako ng mahigpit
ni Nanay.
"Pasensya na anak kung ngayon lang kami nakaluwas,na altapresyon kasi iyang Nanay
ninyo nang malaman ang nangyari sa bata kaya nagpalipas pa kami ng ilang araw para
kako makapagpahinga muna siya. "
Tango lamang ang nagawa kong isagot kay Tatay,nakayakap pa rin si Nanay sa akin
habang papalapit kay Althea.
"Diyos ko po! Althea anak!!!" Halos madapa pa ang Nanay sa pagmamadaling makalapit
sa kanya at nang mga oras na iyon, kailangan kong harapin ang galit nita,sagutin
Iahat ng mga tanong nita. Para kay Althea gagawin ko iyon,kung makakagaan sa bigat
na nararamdaman ng mga magulang niya ay buong tapang kong haharapin ang galit
nita,huwag lang nilang ilalayo sa akin ang asawa ko,dahiliyon ang pangyayaring
kailanman ay hindi ko makakaya.
Kitang kita ko ang pagkagulat na gumuhit sa mga mukha nita Nanay dahilsa mga nakita
nilang sugat at pasa sa halos buong katawan ni Althea.
"A-anong nangyari sa a-anak ko? Bakit? Bakit? Bakit ganito ang itsura niya?! Diyos
ko Warren! Anong nangyari sa Althea ko?!" Baling sa akin ni Nanay,hindi ko maapuhap
ang mga salitang gusto long sabihin sa kanila,tila na napipi ako nang mga oras na
01yon.
Wala akong nagawa nang isa-isang tumulo ang mga luha ko, ramdam ko rin ang
matatakim na tingin ni Tatay nung mga oras

na 10

yon.

"Hayop ka!" hindi ko naiwasan ang suntok na ipinagkaloob

sa aking ng nakatatadang kapatid ni Althea,napasadsad ako sa sahig hindi pa man ako

nakakahuma ay mabilis na akong hinaklit

ng isa nilang kapatid,madili ang mukha niya at wala ring sabi-sabi akong inundayan
ng suntok,pumutok na ang labi ko pero wala
ako ng pakialam,hindi ako lumaban,hindi ako lalaban. Halos

pikit na ang isa kong mata nang maramdam ko na may iba ng tao sa silid na iyon.

"Pare tama na" boses iyon ni Walter,pilit kong inaaninag kung sino ang
pigilpigilniya,si Mama ay naroon na rin at sinusubukang oayapain ang mga
nakatatandang kapatid ni Althea,sina Nanay at Tatay ay walang patid ang pagtangis
habang yakap si Althea,may pagakakataon pang pilit na inihaharap ni Nanay sa kanya
ngunit inilalayo lamang ni Althea ang kanyang mukha,patuloy lang ito sa pagtanaw sa
may bintana.
"Tama na ano ba?!" bulyaw ni Allysa sa mga kuya ng asawa ko,sinubukan kong tumayo
upang pigilan si Allyssa,pero dumagundong na ang boses ni Arturo.
"Tama na?! Nakikita mo ba ang lagay ng kapatid ko?! Hindi lang yan simpleng
pananakit! Higit pa roon ang ginawa ng animal mong kapatid sa kapatid ko kaya wala
kang karapatang sigawan kami at utusan na tila ba empleyado nyo kami!!!" bulyaw
niya kay Allysa pagkatapos ay pinagtuunan muli ako ng pansin. "lkaw! Putang ina ka
lumapit ka dito papatayin kita!!!" gigilna sigaw niya,hindi na niya akon nagawang
saktan nang tumayo si Tatay at siya na ang pumigilsa kanyang mga anak.
Napayuko na lang ako data ng hiya,hindi ako makatingin sa kanila ng diretso,paulit-
ulit akong humingi ng tawad.Nasaktan ko sila nang mabuntis kosi Althea nang hindi
pa kami kapwa tapos sa pag-aaral,pero ngayon,mas nasaktan ko sila dahil sa ginawa
ko sa kanilang anak.

Hirap man data ng mga natamo kong suntok sa iba't-ibang bahagi ng aking katawan ay
itinuloy ko pa rin ang paglapit kay Tatay,habang paulit ulit kong naririnig ang
pagtangis at pagtawag ni Nanay sa pangalan ng anak.
"Nangako ka sa amin na kahit kailan,hinding hindi mo pagbubuhatan ng kamay ang
aming anak,ngunit sa nakikita ko Warren,higit pa doon ang ginawa mo. Sana...sana
ibinalik mo na lang sa min ang ang anak namin,kung ayaw mo nasa kanya sana isinoli
mo na lang siya sa amin sa maayos na kalagayan. " umiiyak nasaad nito.
"Tatay pata---"

"Pagkatapos ng libing ng aming apo ay isasama na namin si

Althea pauwi sa probinsyao Doon,kahit mahirap ang buhay namin ng pamilya ko,purong
pagmamahalang ipinagkakaloob ko sa kanila,at hindi ko sila sinasaktano II

"Dapat diyan Tay ipakulong! Hayop yan!!!"

11Tatay huwag! Parang awa niyo na po! Huwag niyong ilayo sa akin si Althea,mamatay
ako,handa akong makulong para mapagbayaran ang mga nagawa ko pero si Althea parang
awa
niyo na poo 0 0 Hindiooohindi ko kakayanin na malayo siya sa

ganyang kalagayan! lpapagamot ko ho si Althea!!! II humagulgol na ako sa

kanya,lumuhod wala akong pakialam kung nagmamakaawa ako sa kanya dahilyun naman
talaga ang ginagawa koo
"Bitawan mo ako Warren,nakapagdesisyon na akoo Hindi ka namin kakasuhan--"

"Tay ano ba?" tutolng mga kapatid ng asawa ko,sila naman ang binalingan ni
Tatay,may galit sa mukha nitoo
"Anong ano ba? May pambayad ba kayo sa abogado? Makakaya niyo bang ipaglaban ang
kapatid ninyo sa korte? Alam ninyong dalawa ang katotohanan,kung gagastos kayo para
maipakulong si Warren,paano na ang mga pamilya ninyo? lmbes na sayangin natin ang
pera natin sa kaso ay bakit hindi natin ilaan sa pagpapagamot sa kapatid ninyo?"
sigaw ni Tatay sa kanila matapos iyon ay ako naman ang binalingan niya "Kami ang
magpapagamot kay Althea,hindi namin kailangan ng pera mo, pinalna ang desisyon
ko,iuuwi namin ang anak ko pagkalibing sa bata"

The Lycan Beast's Q...

SequenceD For the past century, the

Werewolf Kingdom has thrivooo

Chaperl2
Warren anak, mag-iingat ka sa biyahe ha? lsama mona lang kaya si Mang Roberto para
may kapalit ka kapag napagod sa pagmamaneho?" nag-aalalang tanong ni Mama sa
akin.
lsang linggo na ang nakalilipas mula nang mailibing si Baby Angelo at isang linggo
na ring wala si Althea sa tabi ko. Tinotoo ng Tatay niya ang sinabi nitong iuuwi
ang anak pagkatapos ng libing ni Angelo,bagay na hindi ko napigilan kahit na anong
pagmamakaawa ang ginawa ko.
Naiintindihan ko naman ang naging desisyon nita, ako naman ang may kasalanan kung
bakit kami humantong sa ganitong sitwasyon kaya wala akong karapatan magreklamo.
lnaabutan sila ni Mama ng pera bago sila umalis para sana sa pagpapagamot ni Althea
pero tinotoo nita ang mga binitawang salita noong nagkaharap harap kami. Hindi nita
iyon tinaggap, nung araw ng pag-alis nita ay halos maglumuhod ako sa Tatay at mga
kapatid niya para lang magbago ang kanilang desisyon, ngunit matibay ang
paninindigan nita,ni hindi ko nga nagawang magpaalam sa asawa ko na walang kaalam
alam sa mga nagyayan.
"Kaya ko na Ma, diyan lang naman ako sa sementeryo. Sabi ko na lang,ngunit ang
totoo ay sasaglit ako ng Tarlac para masilayan si Althea, alam ko namang alam na ni
Mama kung saan ang lakad ko,alam ko naman naiiintidihan niya ang sitwasyon ko
ngayon.
Pinaandar ko ang data kong sasakyan at tahimik na binaybay ang daan patungo sa
sementeryo,araw-araw akong pumupunta doon,nagtatagalako ng tatlong oras o mahigit
pa,para nga akong tanga dahilkinakausap ko ang puntod ni Angelo,paulit-ulit lang
din naman ako ng kinukwento,hindi ko alam pero sa tuwing manggagaling ako doon ay
tila ba ako nagkakaroon ng panibagong takas upang harapin ang bukas. Nitong mga
nakaraang araw ay hindi biro ang nararanasan kong lungkot,may pagkakataon na bigla
na lamang akong iiyak o kaya maglalasing upang makalimot,hindi ko na nga nagagawang
pumasok pa sa opisina. Pansamantalang si Walter ang nagpapalakad ngayon ng

mga negosyo,tinutulungan din naman siya ni Allyssa.

Tatlumpung minute lamang ang ibiniyahe ko at narating ko na agad ang Iugar na iyon,
akma na akong bababa ang maaninag ko na may mga tao sa loob ng musuleo kung saan
nakalibing si Papa at Angelo,nagmamadali ang mga kilos ko nang makilala kung sino-
sino ang mga bumisita sa musuleo. Ganoon na lang ang pagtahip ng kaba sa dibdib ko
nang tuluyan na akong makalapit. Miss na miss ko na siya,gusto ko na sana siyang
sugurin ng yakap ngunit alam kog hindi pupuwede,kailangan kong matutong gumalang sa
mga itinakdang kondisyon ng mga magulang ni Althea. Humigit muna ako ng malalim na
paghinga bago pumasok agad akong napansin ni Tatay at ni Kuya Arturo kaya naman
kapwa sila naging alerto. Hindi nga nakaligtas sa aking paningin ang pagkuyom ng
kamao ni kuya,habang si Tatay ay hinawakan ang isang braso ni Althea na ngayon ay
tahimik na nakupo sa tapat ng punted ni Angelo.
Latapit ako. Latapit ako kasi gustong-gustong ko nang masilayan ang kanyang
mukha,hindi ko naman ipipilit na mahawakan siya o mahagkan,sapat nasa akin ang
makita siya ngayon.
"Ka-kanina pa po kayo?" pagsisimula kong usapan,matalim na tingin almang ang
ipinagkaloob sa akin ni Kuya,kung nakamamatay nga iyon ay malamang kanina pa ako
nakatumba dito,halata sa mukha niya ang kahandaan sa magiging pagkilos
ko.

"May kalahating oras na. ldinaan lang namin si Althea dito para madalaw niya ang
bata"tipid na sagot sa akin ni Tatay,halata din ang pagiging mailap niya sa akin
pero nakasisiguro akong hindi iyon dahil sa takot.

"Kumusta na ho si Althea" tanong ko pa habang bahagya kong sinisilip ang maganda

niyang mukha,pagaling na ang mga pasa at sugat niya doon. Pakiwari ko nga ay
nakanganga na ako habang tinitigan siya.
"Gago karin ano? Nakukuha mo pang kumustahin ang kapatid pagkatapos ng mga
pinagagagawa mo? Bulag ka ba? Hindi mo ba nakikita na wala pa rin sa sarili ang
kapatid ko?!" bulyaw naman sa akin ni Kuya,tama naman siya,kitang-kitang naman sa
itsura ni Althea na hindi pa rin maayos ang lagay niya, ang sa akin lang ay ang
malaman ko na iniinom niya ang mga gamot na inireseta sa kanya ng mga doktor niya.
Kailangan niya

iyon upang gumaling siya.

"Tatay..." si Tatay na lang ang binalingan ko,wala naman akong mapapala kay kuya
kundi pura mura. "Maaari ko ho bang dalaw-dalawin si Althea? Naisip ko ho kasi---"

"Bago kami umalis sa tahanan ninyo ay malinaw kong ibinaba ang desisyon ko
Warren,hindi mo maaaring makita o makasama ang anak ko lalo na at wala siya
satamang pag-iisip upang ipagtanggolang sarili niya sakali mang pagbuhatan mo siya
ng kamay"
"Pero Tay--"

"Galangin mo sana ang desisyon ko Warren,hindi ka na namin ipinakulong,huwag ka

nang humingi pa ng higit pa roon" malamig na sambit ni Tatay saka sinenyasan si
Kuya na alalayan si Althea. Gusto kong lapitan ang asawa ko! Tila ba sasabog ang
puso ko sa mga oras na ito! Nandito ang asawa ko,abot kamay ko na siyan ngunit
hindi ko magawang hagkan o hawakan man lang ang kamay niya!
"Sa mga ganitong pagkakaton ay hahayaan kitang mapagmasadan ang aking bunso,ngunit
hindi ko iyon pahihintulutan kung sadya ang inyong pagkikita. lginagalang ko rin
ang aking apo. Kahit man lang sa puntod niya ay parehong naririto ang kanyang mga
magulang." Hindi na ako nakapagsalita
pa,wala naman na akong ibang maisip na sabihin, alam ko naman na wala nang
patutunguhan iyon. Tahimik ko na lang silang pinagmasdan habang papalabas ng
musuleo,huli na nang mapansin ko na umiiyak na pala ako.
lbinalibag ko ang katawan ko sa malaking kama,gusto ko nanamang umiyak,ilang buwan
na ba? Mahigit apat na buwan na pero araw-araw nangungulila ako kay Althea,kahit na
may mga pagkakataon na palihim akong dumadayo ng Tarlac makita man lang siya kahit
sandali,ngunit sa tuwing ginagawa ko iyon ay lalo lamang bumibigat ang aking
dibdib. Nang minsang dumayo ako doon ay nakita ko kahit nasa malayo na malaki na
ang inihulog ng kanyang katawan. Tanghaling tapat noon at nandoon lamang siya sa
kanilang bakuran,nakatanaw nanaman sa kung saan,sa tabi niya ay si Nanay na pilit
siyang pinapakain,kahit hindi ko naririnig ang mga sinasabi ni Nanay ay alam ko na
nagmamakaawa siya sa anak niya,makailang ulit ko ring nasaksihan ang ang mga
pasimpleng pagpupunas ni Nanay ng kanyang mga luha dahilwala siyang nakkuhang kahit
na anong

reaksyon mula sa anak. Umuwi ako ng araw na iyon na napakabigat ng pakiramdam.

Nagpaikot-ikot ako sa malawak na higaan,umuwi na ako dito sa bahay namin ni Althea
may ilang linggo na rin ang nakakaraan, noong una ay hindi pumapayag si Mama ngunit
ako pa rin ang nasunod,pumapasok na rin n aman ako sa oipisina pero hindi pa
fulltime,ilang beses na ngang nakiusap sa akin si Walter na bumalik na ako ng
tulyan sa kumpanya ngunit hindi ko pa iyon magagawa sa ngayon. Bukod sa pag-uurong
ko ng petisyon para
sa annullment namin ay inaayos ko rin ang mga kaso na maaaring isampa kay Matheo at
Minerva na magkasabawat sa ginawang panlilinlang sa aming mag-asawa. Napag-alaman
rin ni Walter na may nakulimbat si Minerva na malaking halaga mula sa
kumpanya,hindi ko na alam kung may kinalaman pa doon si Matheo. Kahit naman may
nakuha sila ay hindi masyadong naapektuhan ang mga negosyo ng pamilya,mabuti na
lamang at naging mabilis ang pagkilos ni Mama. Lingid sa aking kaalaman
na naghire na pala siya ng private investigator matapos mamatay ni Papa. Sa una pa
lang pala ay may hinala na siya,hindi lang sya nagsasalita dahilwala pa ang mga
resulta at katibayan na mayroong nagplano sa mga nangyari sa aming pamilya.
Nalamukos ko nanaman ang aking mukha nang maalala kung gaano ako katanga,minsan
naisip ko na ring magpakamatay,kung hindi lang sumagi sa isip kosi Althea ay
malamang nakalibing na rin ako ngayon. Hindi ako mapakali, paano ay balak kong
harapin ang mga magulang ni Althea, hihilingin ko sa kanila na tutulong na ako sa
pagpapagamot sa aking asawa,ako naman ang may kasalanan kung bakit siya nagkaganoon
kaya ako dapat ang magpagamot sa kanya. Naiinip na kasi ako,ngunit ang sabi sa akin
ng Psychiatrist na unang humawak sa kaso ni Althea ay normallamang iyon lalo na
kung hindi nakikipag coordinate ang pasyente at kung hindi tuloy-tuloy ang pag-inom
ng mga gamot na inireseta,batid ko namang ginagawa lahat ng mga magulang ni Althea
ang lahat ng kanilang magagawa pero hindi talaga ako matatahimik kung nakatanga
lang ako dito at walang ginagawa.
Kinabukasan ay maaga akong gumising at naghanda sa magiging biyahe ko,pati ang
katawan ko ay inihanda ko na rin sa maaaring mangyari lalo na at malapit lang doon
ang bahay ng mga kuya ni Althea. Kinuha ko ang wedding ring namin at isinuot

iyon,pagkatapos ay ang paboritong pabango ng aking asawa ang kinuha ko at inilagay

sa isang bag na dadalhin ko,hindi ko maiwasang mangiti kapag naaalala na tuwang
tuwa siya kapag binibilhan ko siya ng pabangong iyon kung tutuusin ay maliit lang
na bagay iyon ngunit kitang kita ko sa kanyang mukha at mata na tunay na saya ang
kanyang nadarama.
Nagmamadali ako sa pagkilos, excited na ako na masilayan muli ang kanyang mukha!
Pasakay na ako ng kotse nang maalala ko na hindi pa pala ako nagkakapag check ng
bahay,napakamot na lang tuloy ako ng ulo saka mabillis na bumalik sa loob ng bahay
upang tignan kung mga naiwan baakong nakabukas o nakasaksak na appliances,ganun
kasi ang gawa ni Althea kapag talabas kami ng bahay,nakasanayan ko na rin tuloy na
gawin iyon. Nang matapos ako ay nagmamadali akong sumakay at pinaandar ang
sasakyan,tahimik lang ako sa biyahe,panaka-naka ay may
tumtawag ngunit hindi ko iyon sinasagot,wala akong panahon sa kaniIa.

Matapos ang ilang oras na biyahe ay narating ko na ang bahay ng mga magulang ni
Althea,ngunit bago pa man ako makakatok sa kanilang gate ay agad na nagbukas iyon
at sumalubong sa akin ang nahihintakutang mukha ni Nanay kasunid nito si Tatay na
karga ang walang malay nasi Althea at walang patid ang pag-agos ng dugo sa pulso
nito.
"Althea! "nang makabawi ako sa pagkabigla ay patakbo kong sinalubong si Tatay.
"Warren! "

"Tay! Anong nangyari?! " naluluhang tanong ko habang kinukuha sa kanya ang asawa ko
, kakarating ko pa lang pero ito na ang sumalubong sa akin. Tinakbo ko na ang
direksyon ng sasakyang data ko. Maingat ko siyang isinakay doon at mabilis na
pinapasok si Tatay sa sasakyan,si Nanay ay naiwang umiiyak, hindi na namin siya
isinama dahilbaka kung ano pa ang mangyari sa kanya,mabuti na lamang at dumating
ang asawa ni Kuya
Arturo upang alalayan siya.

Nagmamadali ang mga doktor at nurses na sumalubong sa amin, agad nilang ipinasok sa
ER ang asawa ko, gusto ko pa nga sanang sumama hanggang sa loob kung hindi lang ako
pinigilan ng mga nurse.Nanghihinang naupo kami sa waiting area, tulala ang Tatay ng
tabihan ko siya.
"Hindi ko akalain na magagawa ng anak ko ang bagay na

iyon" pagbasag ni Tatay sa katahimikang bumabalot sa aming paligid.

"Sa apat na buwan niyang panantili sa amin,madalas lang siyang nakatulala habang
nakatingin sa malayo,kapag kinakausap namin hindi siya sumasagot, ayaw niya ring
inumin ang gamot na ibinigay namin." Pagkukuwento niya sa akin, hindi ako
nagsalita, wala naman akong maapuhap na pwede kong sabihin, dahilhanggang sa mga
oras na iyon ay takot ang nananaig sa buong sistema ko. Tahimik lamang akong
nakikinig sa mga sinasabi niya, gusto ko ring malaman kung bakit nagawa ni Althea
ang bagay na iyon.
"Nitong mga nakalipas na araw, natuwa kami,kasi, sa unang pagkakataon mula nang
iuwi namin siya dito ay nagsalita siya. Hinahanap niya ang aking apo, patina ikaw,
nung una kumakalma siya pag sinasabing nasa opisina ka lang at uuwi din kagad, pero
nang hindi namin nagawang maipakita ang bata sa kanya, doon na siya tumahimik uti,
kung dati nagagawa pa ng nanay mona mapakain siya kahit kaunti, ngayon hindi, kahit
tubig ayaw niya, yung mga gamot itinatapon niya lang o kaya ay hindi iinumin, hindi
na rin siya nakakatulog ng maayos. Kanina, paggising namin, naghahanda siya ng
almusal kaya naman laking tuwa namin ng nanay mo ng makita iyon, ayaw niyang
magpatulong,siya lang daw ang gagawa nun kasi magagalit ka, doon na kami kinabahan
ng nanay mo, alam namin na may mali, alam na namin na wala siya sa sarili niya,
kaya naman pinilit namin siya na magpahinga muna doon na siya nagalit, nagwala pa
nga, hinanap ka niya,ilang beses ka niyang tinatawag,nung walang Warren na lumapit
sa kanya...dun...dun...niya na nilaslas ang pulso niya."humahagulgolna pagkukuwento
ni Tatay, ako man ay hundi ma napigilang maiyak sa nalaman kong paghahanap sa akin
ni Althea.
"Kung...kung maililigtas nita ang anak ko pumapayag na ako Warren, dalhin mo na
siya,isama mo na siya, ipangako mo lang sa akin... ibabalik mo ang anak ko sa
dating siya...kasi hindi ko kayang makita ang anak ko sa ganoong sitwasyon. Parang
awa mo na...ibalik ko ang Althea namin!"
Tay...II

"Kahit ganyan ang sitwasyon ng anak ko,kahit pinagmalupitan mo siya,ikaw pa rin ang
hinahanap niya,kung ako ang tatanungin,. Hindi ka karapat-dapat sa anak ko,pero
wala

akong magagawa,kung ikamamatay lang ng anak ko ang mawala ka sa piling niya,pikit

mata ko na lamang tatanggapin na makita kang kasama niya kaysa mawala sa amin ng
tuluyan si Althea. "
Oo,nasaktan ako sa sinabing iyon ni Tatay,pero hindi ko dapat dibdibin yun,kumpara
sa ginawa ko kay Althea,walang wala yung sakit na nararamdaman ko ngayon.
liang oras pa kaming naghintay sa doktor bago ito nakangiting lumabas ng emergency
room,masaya nitong ibinalita na ligtas na si Althea pero kailangang iadmit,bukod
kasi sa sugat na ginawa niya ay nagkaroon din ng problema sa naging operasyon niya
para lang mailabas si Baby Angelo,kailangan niya ring matignan ng psychiatrist.
"Althea" malumanay kong tawag sa kanya ng mapansin kong gising na siya,pero tulad
ng dati wala pa ring reaksyon mula sa kanya. Tinignan ko ang mga magulang niyang
nakatulog nasa couch,bakas sa mukha nita ang pagod dahil sa nangyari. Naalala ko
tuloy yung sinabi ni Tatay na hinahanap ako ng asawa ko,kaya marahan kong ibinaling
amg mukha niya sa direksyon ko.
"Hi! Kumusta na ang pakiramdam mo? Gusto mo bang kumain?" tumayo ako para kunin ang
binili kong pagkain para sa kanya,nagmamadali kong inayos ang mga iyon. Ganun pa
rin siya, nakatulala sa kisame, ang sabi ni Tatay hinahanap niya ako,bakit ngayong
nandito ako hindi niya ako pinapansin?
"Halika kain ka muna,sina Nanay mamaya na lang pagod kasi sila eh,ay oo nga pala
heto oh. " matapos ko siyang iupo ay inabot ko sa kanya ang bouquet na binili ko
kanina nang lumabas ako para bumili ng pagkain.
Daldallang ako ng daldal,kinukuwento ko pa sa kanya yung mga panahong nililigawan
ko siya, ang bilin kasi sa amin ng doktor niya ay kausapin lang siya ng
kausapin,ipaalala ang nga masasayang alaala at iwasan ang mga bagay na maaaring ika
stress niya.

"Baby" natigilang akma kong pagsusubo sa kanya ng pagkain,sa totoo lang nagulat
ako,masaya ako na marinig muli ang boses niya pero natatakot din ako dahilhindi ko
alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.
Hindi ko naman maaaring sabihin na patay na ang bata, makakasama sa kanyang
kalagayan ang kaalamang iyon.
"Baby ko..." nataranta na ako nang nagsimula na siyang umiyak. Sh*t ano bang
gagawin ko?! Napatingin ako sa direksyon

ni Nanay,mahimbing pa rin silang natutulog. "Althea...ano...ano...kumain ka muna

mamaya....mamaya
natin pupuntahan si baby. " pagsisinungaling ko,agad naman

siyang huminahon dahilsa sinabi ko,bahala na mamaya kung saang lupalop ako hahanap
ng baby.
"Baby..."

"Oo mamaya,kumain ka muna para may takas ka. Saka para gumaling na kaagad yung
sugat mo,hindi mo kasi pwedeng kargahin lalo na at hindi pa magaling yang sugat mo"
Mataman lang niya akong tinignan matapos kong sabihin iyon, at ganun na lang ang
pagbangon ng saya at pag-asa kong ibuka niya ang bibig para maisubo ang pagkaing
kanina ko pa ibinibigay sa kanya.
"Masarap ba? Paborito mo yan diba? lyan yung madalas mong orderin eh. " kung
tutuusin chickenjoy lang naman iyon, totoo naman ang sinabi ko,paborito niya talaga
iyon mas gusto niyang kumain sa Jollibee kaysa sa mga fine dining restaurants, kaya
nga sila nagkasundo ni Vernice eh.
"Warren..." pagkuway tawag niya sa pangalan ko pero ang mga mata niya... punong
puno ng takot.

Chapter 13

11Warren...11
11 Hon...11 agad kong ibinaba ang pagkaing hawak kong bigla siyang umiyak at pilit
na nagsusumiksik sa headboard ng kanyang hospitalbed.
11 Huwag!!! Tama na Warren!!! Tama na please?! Maawa ka...maawa ka sa baby natin11
napaatras ako sa nakikita ko, nakayuko at nakasiksik siya sa head board
habang ang mga kamay ay magkalapat at humihingi ng awa.
11 Parang awa mona Warren! Maniwala ka! lkaw...ikaw ang ama ng baby ko. Huwag mo
kaming saktan maawa kaaaa! II Pati sina Nanay na kanina ay mahimbing na natutulog
ay nagmamadaling napatayo sa couch at lumapit kay Althea.
11Anak...tama na anak, ayos na ang lahat, nandito kami ng Nanay mo. II mahigpit na
niyakap ni Tatay si Althea halata rin ang takot at lungkot sa mukha nito. Si Nanay
naman ay lumabas ng silid para tawagin ang doktor.
11Tay!!! Sabihin mo kay Warren! Pakana lahat iyon ni Matheo! Si Matheo.... sinira
nya kami... tay! Si Matheo, siya....siya ang may gawa nun wala akong alam!!! Si
Warren lang ang mahalko! Bakit ayaw maniwala sa akin ni Warren tay!!!
Aghhgggggghhhhh!!! Wala akong ginagawang masamaaaaaaah!!!ll

Nanghihina akong napaupo sa couch habang pinapanood ang pagwawala niya, ngayon,
lubos kong naintindihan na hindi biro ang Ialim ng sugat na iniwan ng mga
pagmamalupit ko sa kanya. Akala ko ito na ng parusa sa Iahat ng ginawa ko, pero
bakit si Althea ang nahihirapan ngayon? Ako na lang sana...tama na...tama na ang
Iahat ng dinanas na kalupitan ni Althea mula sa kamay ko...hindi na siya dapat
nahihirapan ng ganito. Kung mayroon mang karapat dapat na magdusa walang iba kundi
ako.
Habang pinapanood ko siya sa pagwawala niya, habang pinakikinggan ko ang kanyang
pag-iyak na punong puno ng sakit, kasabay ay ang pag-alpas ng aking mga luha.
Namalayan ko na lang na may tatlong nurse na pumasok sa silid kasunod nita si Nanay
at ang Doktor ni Althea. Ngayon, apat

na silang may hawak sa kanya na patuloy pa rin ang pagwawala, ang doktor naman niya
ay may itinuturok sa sa isa niyang braso, siguro pampakalma, pero hanggang kailan
ba kailangang gamitan ng ganoon si Althea?

Tinutulungan ko ang staff ng ospitalsa paglilinis ng pagkaing natapon kanina habang

nagwawala si Althea, samantalang ang asawa ko naman ay himbing ng natutulog,sina
Nanay ay umuwi muna para kumuha ng mga damit.
"Salamat ha, pasensya na rin kung nadagdagan din yung nililinis mo. " hingi ko ng
paumanhin sa hospitalstaff nang matapos kami sa paglilinis.

"Wala po iyon, trabaho ko naman po iyon, sige po Sir mauuna na ho ako. "
Pagkalabas nito ay binigyang pansin ko naman ang asawa ko na natutulog sa kama,
malaki na ang inihulog mg katawan niya, ang totoo nga ay humpak na ang mga pisngi
nito, hindi tulad dati na maumbok at mamula mula pa ang mga iyon.
Hinila ko ang isang silya at doon umupo. Hanggang kailan Althea? Hanggang kailan ka
maghihirap ng ganyan nang dahilsa kagagawan ko?
"Miss na miss na kita hon,bumalik ka nasa dati, yung Althea na palaging nakangiti,
gusto ko nang marinig uti yung paghalakhak mo, yung pagkagising ko sa umaga
naririnig ko na yung pagtawa mo. Patawarin mo ako, sorry sa mga pinaggagagawa ko sa
iyo noon, promise babawi ako. Bumalik ka na. Miss na miss ko na ang
pinakamamahalko. "sana marinig niya yung mga sinabi ko,sana matapos na ito.
Mahinang pag-alog sa balikat ko ang gumising sa akin,si Mama pala. Tinawagan ko
siya kanina habang nasa ER si Althea, mabuti naman at nakapunta kaagad siya dito.
"Ma"

"Lumipat ka muna sa couch, doon ka muna magpahinga ako na ang bahala kay althea"
"Kanina ka pa? Sina Nanay nakabalik na ba?" "Kararating ko lang, nagpaalam lang
sandali na pupunta
muna sa prayer room"

"Sige na anak, magpahinga ka na muna habang tulog din ang asawa mo. "
"Dadalhin ko na siya sa Maynila bukas Ma"

"Anak..."

"Pumayag na sila, dadalhin ko siya doon para maipagamot, balak ko ding isama sina
Nanay, tiyak akong hahanap hanapin sila ni Althea. "
"Kung iyan ang desisyon mo, sige. "

"Sana lang, mapabilis ang paggaling niya Ma, hindi ko na kaya...hindi ko na kayang
makita siyang nagkakaganito. "
"Gagaling din ang asawa mo anak." "Sana nga Ma."
Kinabukasan nga ay ibiniyahe namin si Althea pa-maynila, tulad ng plano ko ay
isinama ko sina Nanay at Tatay,sa condominium unit ko muna kami titira dahilmas
malapit iyon sa ospitalkung saan ko ipapagamot si Althea.
Umaasa ako nasa !along madaling panahon ay umayos na ang kalagayan niya,dahilhindi
ko mapapatawad ang sarili kung magtatagalpa siya sa ganitong sitwasyon.
Alas-siyete na ng umaga pero heto pa rin ako at parang tanga na nakatitig sa
natutulog kong asawa. Hindi ko mapigilan ang mapangiti,anim na buwan na ang
nakalilipas mula ng dumanas siya ng matinding trauma. Hindi pa man masasabi na
lubos na siyang magaling pero ayos nasa akin na kahit papaano, sa bawat araw na
dumadating may mga improvements siyang ipinapakita.
Ang unang apat na buwan ang masasabi kong pinakamahirap para sa aming lahat, hindi
lang isang beses tinangka ni Althea na magpakamatay,minsan niyang tinangka na
magpakalunod sa poolsa Mansion,isang beses naman ay nagising nalang ako na wala
siya sa tabi ko at ganoon na lang ang panggilalas ko ng makita siyang nakatayo na
siya sa pasimano ng veranda at tila may malalim na iniisip.
Mabuti na lamang at palagi siyang napipigilan sa ginagawa niya. Ayaw niyang
makipagcooperate sa psychiatrist, kaya medyo natagalan ang pag-ayos ng kalagayan
niya.
Sa ngayon,kahit papaano ay nakakausap na namin siya ng maayos, hindi na rin siya
bigla biglang nagwawala.
"Good morning" malambing kong bati sakanya nang dahan dahan niyang idinilat ang
mata.

lsang ngiti lang ang isinagot niya sa akin saka ako niyakap ng mahigpit, nung unang
beses niya akong niyakap simula nang
unti-unting umayos ang kalagayan niya ay talaga namang

ipinagtaka ko.

Oo, natutuwa ako nang gawin niya iyon, pero hindi ko maiwasan ang magtaka akala ko
kasi kapag umayos na ang kalagayan niya ay lalayo siya dahilsa mga pinaggagagawa ko
pero nagkamali ako, muli niyang ipinaramdam sa akin na ako lang ang lalaking
mahalniya at kahit kailan hindi na magbabago iyon dahil hinding hindi ko na siya
pakakawalan pa.
"Gusto mo bang pumunta ng mall after natin kay Doktora?" masuyo kong tanong,pansin
ko kasi nung minsan Na dinala ko siya sa mall ay talagang nagliwanag ang mukha
niya, kitang kita ko ang saya sa mga mata niya,kaya naman hindi ko maiwasan ang
malungkot para sa asawa ko, dahilnung mga panahong wala akong pinaniniwalaan ay
sadya ko siyang ikinukulong sa bahay namin,kaya siguro ganoon na lang ang
pagkasabik niya ng makatungtong siya sa mall at makakita muli ng maraming tao.

"Ano gusto mo ba?" tanong ko pa habang mahigpit ko pa siyang niyakap.

"Puwede?" Nahihiya pa niyang tanong sa akin.

"Yup! Just promise me that Doc. Amanda will have your full cooperation this time,
huh sweetie?"
"Kasi,kapag nakikinig ako sa kanya saka kapag ginagawa ko yung sinasabi niya
naiiyak ako eh" ngumuso pa ito na talaga namang ikinatawa ko na, hindi ko
mapigilan ang matawa kapag nanghahaba na ang nguso niya, para kasing bata na hindi
napagbigyan na ibili ng gustong laruan ang itsura niya.
"Sweetie, kailangan iyon, kung naiiyak ka, cry your heart out, kung natatakot ka
naman isipin mo lang na nandoon so Doktora para tulungan ka, huwag kang mahiya na
ipakita sa kanya o sa amin ang talagang nararamdaman mo, kailangan mo iyon para mas
maging okay ang pakiramdam mo. "
"Sigurado ka? Hindi mo ko niloloko?"sunod sunod ang ginawa kong pagtango.
"Pupunta ba uti tayo dun sa sementeryo?"

"Oo" mahina kong sagot, naiiyak ako, nalulungkot ako dahil sa kaalamang hindi
maalala ng aking asawa ang pagdadalantao niya noon kay baby Angelo.
Napahugot na lamang ako ng malalim na paghinga nang

hindi na siya nagsalita pa, oo, natatandaan niya ako bilang asawa niya, ang Nanay
at Tatay niya ay naaalala niya rin,pero ang

ala-ala ng mga pagmamalupit ko sa kanya at ang pagkamatay ng aming anak tila nabura
sa kanyang isipan.
Nang magising kasi siya nang sumunod na araw matapos ang kanyang tangkang
pagpapatiwakalat pagwawala ay bigla na lamang itong tumahimik muli pero ang takotna
ipinakita niya sa akin nung nagdaang araw ay wala nasa kanyang mga mata at nang
matignan siya ng psychiatrist ay doon lang namin napagtanto ang nagyari sa kanya.
It seems her brain did try to forget those memories.
"Nagugutom na ko."

"I asked Yaya Helena to cook something specialfor you sweetie"

"Gusto ko yung luto mo" natawa ako sa sinabi niyang iyon. "What? Sigurado ka? Hindi
ako marunong magluto misis" "ltry mo lang." Pamimilit pa niya sa akin, sinamahan pa
ng
matamis na ngiti kaya naman hindi na ito nahirapan na

kumbinsihin ako.

"Sige na nga para ka namang buntis--" sh*t! Mali ako ng nasabi!!! Ramdam na ramdam
ko ang paninigas niya,at nang tignan ko siya ay nagsisimula ng tumulo ang mga
luha,ngayon ko lang uti siya nakitang ganito!!!
"A-althea..." ang paghigpit ng hawak niya sa braso ko ay tanda ng pagbabago ng
timpla niya. "Althea,sweetie...halika na kain na lang tayo,huwag mong intindihin
yung sinabi ko sa iy-- Aithea!!!" Natatarantang sigaw kong bigla siyang nawalan ng
malay.
"Tay!!! Nay!!! Althea, wake-up sweetie...oh sh*t!!!" Nagmamadali akong tumayo mula
sa kama at binuhat ang walang malay kong asawa.
"Hijo, anong- Althea anak! " nagmamadaling lumapit sa amin sina Nanay bakas din sa
mukha ang pagtataka.
"Nawalan pong malay,dadalhin ko po sa ospital. " iyon lang ang nasabi ko saka
bumaba na ako ng hagdan at tinungo ang nakaparada kong sasakyan.

"Hoy Warren! Bumili kana ng pagkain namin, kami na bahala kay Althea, sige na tsupi
na. " pagtataboy ni Jane sa akin, nagkataong nandito rin sila kanina sa ospitalng
isugod kosi Althea dito, at tulad ng dati putak nanaman ng putak itong

babaeng to, napakaingay!

"Hihintayin ko lang muna na magising si Althea baka hanapin ako eh.

"Feeling mo naman! Anoka artista? Bilisan mona gutom na kami ni Dora"

"Hoy huwag mo nga akong idamay sa katakawan mol "hindi ko na sila inintindi,
nakamulat na kasi ang mga mata ni Althea at tila ba nais ng tumakbo ng makita ako.
"Althea"

"Asan na ang baby ko?" Pati sina Dora at Jane na kanina ay nagtatalo ay natigilan
ng marinig ang salitang iyon mula sa kanya. Kahit hindi pa man nakukumpirma ng
Doktor, alam ko na, bumalik nasa amin ang asawa ko.

Chapter 14

"Althea"

"Huwag kang lumapit sa akin Warren!" napatigil ako sa tangkang paglapit sa

kanya,galit...iyon ang nakikita ko sa mga mata niya kaya naman kahit Iabag sa
kalooban ko ay hindi ko na muting tinangka na ihakbang pa ang aking mga paa.
"Jane, Dora yung baby ko san nila dinala?" "Sis"
"Sa an dinala ang baby ko?" Paulit ulit niyang tanong, napatingin sa akin sina Jane
na tila ba humihingi ng tulong,kaya naman hinigit ko na ang Iahat ng takas ng loob
na maaari kong makuha sa katawan ko para sagutin ang tanong niya. Tumikhim muna
ako bago nagsalita.
"Na-nakalibing siya,ka-katabi ni Papa" isang matalim na tingin ang ipinukolniya sa
akin,kitang kita doon ang poot.
Ang buong akala ko ay sisigawan niya ako,pero mariin niya lamang na ipinikit ang
kanyang mata na tila ba pinipigil ang pagpupuyos ng damdamin.
Doon ko na siya nilapitan,mahigpit kong hinawakan ang mga kamay niya ngunit binawi
niya iyon ng marahas. Ang mga
kaibigan niya,kahit hindi sila nagsasalita, alam ko na ramdam nila ang galit ni
Althea ngayon.
Mabait ang asawa ko,mahaba ang pasensya kaya nga niya napagtiisan ang pananakit ko
sa kanya,hindi ko pa siya nakikitamg magalit,ngayon pa lang,at alam ko,iyon ang
tipo ng
galit na hindi madaling mawala,lalo na at naaalala na niya na ang

mga nangyan noon.

"Gusto kong lumabas. Dalhin ninyo ako sa anak ko. " "Althea,hintayin lang natin
ang go signalni Doc-"
"Sinabi nang gusto kong lumabas! Ngayon na! Gusto kong makita at mapuntahan ang
anak ko!!!"

"Pero Althea kasi-"

"Wala akong pakialam sa dahilan ninyo! Ang gusto ko lumabas na dito!"

"Sige. Jane,pakitulungan siyang magbihis,kakausapin ko lang si Doktora,Dora,pwede

bang pakitawagan si Mama na huwag ng pumunta dito?." nanlalambot akong lumabas sa
silid na iyon,hindi biro ang galit na nararamdaman ni Althea ngayon, akala ko dati
handa na ako na harapin ang galit niya sa akin,hindi pala. Ito na ang kinatatakutan
kong mangyari,ito na,nagaganap
na.

ALTHEA'S POV

"Bakla,punasan lang kita ha,hindi na kasi maganda ang amoy mo eh" napatingin ako sa
kanya,saka ko pasimpleng inamoy ang sarili ko,wala namang kakaiba sa amoy ko
ah,kaya naman nagtataka akong napatingin sa kanya,hindi ko mapigilan ang bahagyang
matawa ng makita siyang nagpipigilng ngiti.
"Wala namang kakaiba sa amoy ko Jane" malumanay kong sabi sa kanya.
"Baklaaaaaaaaaahhhhhh!!! Gaga ka! Namiss kita!!! Ano bumalik kana ba sa katinuan?!
"mangiyak ngiyak niyang tanong matapos akong yakapin ng mahigpit.
Kahit ako,hindi ko napigilan ang maluha. Wala akong alam

sa sinasabi niya,basta ang huli ko lang na naaalala ay nung dalhin nita ako sa
morgue para ipakita sa akin ang baby ko. Ano bang nangyari?
"Miss na miss kana namin bakla! Mabuti naman at tumuwid na yang utak mo!!!"
Simpleng ngiti lang ang isinagot ko sa kanya, wala naman kasi akong maintindihan sa
sinasabi niya.
"Hindi mo alam?" "Ha?"
"Eh kasi- ay Doc! Andyan na po pala kayo" hindi na niya naituloy ang sasabihin
dahillumapit nasa akin ang doktor na tinawag ni Warren,may mga itinatanong siya sa
akin,kung natatandaan ko ba ang pangalan ko,kung sino ang mga magulang ko,ilang
taon na ako,anong nararamdaman ko at marami pa siyang tanong na nasagot ko naman ng
tama,kahit yung masyadong personalna tanong para sa akin ay pilit kong sinagot.
Bandang huli ay sinabihan niya lang ako na bumalik sa isang araw para daw ituloy pa
ang therapy ko,para magtuloy tuloy na ang paggaling ko mula sa severe emotionaland
psychological trauma na naranasan ko sa loob ng halos isang taon.

Doon lang ako naliwanagant,kaya pala kung anu-ano ang

pinagsasabi ni Jane sa akin na hindi ko maintindihan.

"Don't stress yourself hija,kailangan mong magpahinga ng maigi at ang mga gamot na
inireseta ko sa iyo,inumin mo lahat iyon ha" bilin pang doktor sa akin bago siya
lumabas ng silid ko. Agad namang lumapit sa akin si Dora saka ako mahigpit na
niyakap.
"Sis,salamat naman at okay ka na,please magpagaling ka na ng maigi ha,hindi mo alam
kung gaano mo kami tinakot Iahat" tumago lamang ako bilang sagot,wala naman akong
maisip na sasabihin bukod pa sa naiilang ako sa klase ng tingin ni Warren.
Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya at wala akong pakialam kung ano man
iyon,sa ngayon,ayokong makita kahit ang anino niya,siya ang dahilan ng Iahat ng
ito.
"Aayusin ko lang ang bills,para makalabas na tayo hon" nagulat man ako sa
endearment na ginamit niya sa akin ay hindi ko iyon ipinahalata. Kaya siguro
biglang bumait ang herodes ay dahilnakukunsensya sa lahat ng pinaggagagawa niya.
Tahimik na itong lumabas,sina Dora at Jane naman ay nagtulong para malinisan at
bihisan ako.
Malaki talaga ang pasasalamat ko sa kanilang dalawa dahil hanggang ngayon naririyan
pa rin sila para sa akin, ang nagpapagulo lang sa isip ko ay bakit tila ayos lang
sa kanila na nasa paligid lang namin si Warren.

Matapos nita akong linisan at bihisan ay ay iniligpit na nita ang mga gamit na
dadalhin ko pauwi,maya-maya lang ay dumating na rin si warren na may dalang mga
papel,naayos na rin siguro ang discharge papers ko.
"Let's go" tinangka niya akong alalayan pero mabilis kong iniiwas ang braso ko sa
kanya.
"Kaya ko na,hindi mo na ako kailangang alalayan,hindi ako lumpo para kailanganin
ang suporta mo,alam kong alam mo
kung kailan ko higit na kinailangan ang bagay na iyon mula sa iyo. " matalim na
tingin ang ipinukolko sa kanya,wala siyang nagawa kundi ang yumuko at lumayo sa
akin para tunguhin ang pinto.
"Bakla! Sungit nito may dalaw ka?" halika ako nalang hahawak sa iyo baka
magpakamatay yang si Warren dahilsa pagsusungit mo sa kanya." Bulong ni Jane sa
akin ng makalabas nasi Warren ng silid data ang mga bag na naglalaman ng gamit
naming dalawa.

"Wala akong pakialam kung magpakamatay man siya sa harapan ko,higit kanino man
kayong dalawa ni Jane ang nakakaalam ng mga kahayupang pinaggagagawa niya sa akin,
kaya bakit niyo ipinagtatanggol ang hayop na iyon?"
"Hindi mo lang alam Althea kung ano ang mga ginawa ni Watren nung wala ka pa sa
sarili mo, oo,nagkamali ang asawa mo sa hindi niya pakikinig sa mga paliwanag mo,sa
mga pananakit niya sa iyo,pero sana,huwag mo ng hayaang maulit pa yung nangyari sa
inyo dati,yung hinayaan ni Warren na maghari ang galit at sama ng loob sa buong
pagkatao niya,kasi iyon ang
sumira sa inyo at sa tingin ko pilit na inaayos ni warren iyon. Naturallang na
magalit ka sa asawa mo dahilsa pagkamatay ng baby, pero sana isipin mo rin,biktima
rin naman si Warren nung taong tunay na dahilan kung bakit nagkasira kayong mag-
asawa. II

Hindi na ako umimik,pero sa isip ko,isa-isa kong inaanalisa ang mga salitang
binitiwan sa akin ng kaibigan ko,pero sa mga oras na ito,hahayaan ko muna ang
sarili ko kung ano man ang nais kong maramdaman.

Tahimik akong umiiyak habang masuyo kong hinahaplos ang marmot kung sa an nakaukit
ang pangalan ng anghelko.
Napakasakit sa akin nasa pangatlong pagkakataon, bigo akong mabigyan ng buhay ang
munting sanggolna umaasa sa akin, kung sana nung una pa lang, nung unang beses pa
lang akong sinaktan ni Warren,umalis na ako sa poder niya, kung sana hinayaan ko na
siyang mamuhi ng tuluyan sa akin,buhay sana
ang anak ko ngayon,pero hindi, dahil sa kagustuhan kong patunayan na inosente ako
sa mga ibinibintang niya sa akin ay nanatili ako sa tabi niya kahit araw-araw niya
akong sinasaktan.

Kahit na alam kong sa mga ginagawa niyang iyon ay inilalagay ko sa bingit ng

kamatayan ang batang nasa sinapupunan ko hindi pa rin ako lumayo.
Napakatanga ko! Wala akong kuwentang ina! Hinayaan kong mapahamak pati ang batang
walang kamalay-malay.
"Patawarin mo si Nanay anak, patawad...mahalna mahalka ni Nanay, kayo ng mga
kapatid mo, mahalna mahalko kayo, huwag kayong mag-alata, palagi ko kayong
pupuntahan, palaging narito si Nanay"
"Bakla, halika na, maggagabi na, nagpapahinga ka na dapat sa mga oras nato, saka
hinihintay ka na nina Nanay at Tatay"

napalingon ako kay Jane nang marinig kong hinihintay din ako nina Nanay, ibig bang
sabihin,nandito sa Maynila ang mga magulang ko?
"Oo nandito sila, sila yung nagbabantay sa iyo kapag may inaasikaso si Warren. Kaya
halika na,naitawag na namin sa kanila na magaling ka na" wika niya habang masuyong
hinahaplos ang mukha ko na punong puno ng luha, siya lang ang kasama ko ngayon dito
sa loob mg museleo ng pamilya nita Warren, nauna
na kasing umuwi si Dora,ang talaking iyon naman ay sinabihan kong huwag ng lumabas
ng sasakyan dahilayokong makita siya.
"Paano---"

"Sinabi ko nasa iyo, hindi mo alam ang mga ginawa ni Warren nung mga panahong
maysakit ka, isa na doon ang harapin ang galit ng mga magulang mo. Halika na,
kanina pa tawag ng tawag si Nanay"
"Sasamahan mo ba akong pumunta uti dito bukas?"

"Oo naman, wala naman akong ginagawa eh,kaya halika na, umuwi na tayo. "
Maingat niya akong inalalayan palabas ng musuleo, nakita ko pa si Warren na
nakasandalsa sasakyang data niya.
Tila nahihiya pa siya ng ngumiti sa akin,dati, kapag binibigyan niya ako ng ganoong
klase ng ngiti ay tila ba tumatalon ang puso ko, pero ngayon, wala akong
maramdaman.
Binuksan niya ang pinto ng front seat para sa akin pero tulad ng ginawa ko kanina
habang nasa parking kami ng ospitalay backseat ako umupo katabi ni Jane. Wala akong
balak na lumapit sa kanya, sa totoo lang ayoko siyang makita, no choice lang ako
dahilwalang dalang sasakyan si Jane at hindi rin naman kasi siya sumasakay ng taxi
kaya hindi na ako umangalpa.

"Uy, napahiya naman si Warren" mahinang sita sa akin ni

Jane.

"Wala namang ibang tao dito ah, tayo lang naman kanino siya mapapahiya? Sayo?
Eh hindi nga siya nahihiya dati nung malaman ninyo na binubugbog niya ako eh. Saka
bakit mo ba pinagtatanggolyun?" malamig ko tugon.
"Ito naman ang sungit mo! Sinabi ko lang, saka huwag mo akong awayin dahilhindi
naman ako ang kaaway mo dito. " pansin ko na tila napikon sa akin Si Jane,hindi na
kasi siya
kumibo uti habang papauwi na kami kung saang lupalop, inilagay

na rin niya ang headset sa kanyang mga tainga, indikasyon na wala na itong gustong
kausapin pa. Medyo naguilty naman ako, gusto ko sana siyang kausapin perc nag-
alinlangan ako, si Jane kasi yung klase ng tao na kapag nainis hindi muna dapat
lapitan o kausapin,kailangan muna niyang manahimik sa isang tabi para pakalmahin
ang sarili.

Nagpasya na lang akong matulog muna, sa tingin ko kasi may kalayuan pa ang uuwian
namin. Nakakaramdam din kasi ako ng pagkahapo.
"Althea anak! " halos matumba ako ng salubungin ako ni Nanay ng mahigpit na yakap
kasunod niya si Tatay nasa tingin ko ay mangiyak ngiyak na rin. Si Mama naman ay
umiiyak na rin habang yakap yakap si Vernice, katabi nita sina Walter at Allysa na
hindi ko na pinag-aksayahang tignan at ngitian.
Silang dalawa, isama nasi Warren ang nagparamdam sa akin na hindi ako nabibilang
sa pamilya nita.
"lkaw na ba yan anak? Kilala mo ba ako?"

"Nanay" hindi ko na rin napigilan ang maiyak dahil sa nakikita kong saya sa mukha
ng mga magulang ko, masaya ako na nandito sila, atleast may kasama na ako pag nabuo
ko na ang mga pinaplano ko.
"Ay Diyos ko! Ang anak ko magaling na!!! Magaling na ang anak ko, balae magaling
nasi Althea ko! "
"Salamat naman kung ganoon, salamat hija at bumalik ka na" lumapit na rin sa akin
sina Mama at Vernice para yakapin ako, sila, bukod sa mga kaibigan ko sila ang
naging sandigan ko noong mga panahong lugmok na lugmok ako.
"Ate, welcome back!" "Salamat."
"Hay naku! Tama na ang iyakan, halina kayo sa hapag at ng makakain na tayo, Althea
hija kumain ka ng marami ha, pinaluto ko ang mga paborito mong pagkain"
Halos malula ako sa dami ng pagkaing nakahain sa mesa iilan lang naman kaming
kakain perc punong puno ng hapag.
Nakakatuwa ang atensyong ibinibigay nita sa akin, ang hindi ko lang gusto ay ang
pag-aasikaso ni Warren sa akin. Ayokong mapalapit sa kanya sa mga eras na ito,
gusto kong bigyan ang sarili ko ng sapat na panahon para malaya kong maipadama sa
kanya ang sakit at galit na nararamdaman ko, baka sakali...

mapatawad ko si ya kaagad.

Readers also enjoyed: -----------------------------

A Sweet Mistake
0 198.7K Read

TAGS billionaire forbidden

Chapter 15

Magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko ngayon, lungkot dahilkasalukyan ko

ng inaani ang bunga ng ginawa ko at masaya dahilmaayos na ang kalagayan ng asawa ko
ngayon.
Kahit sina Mama ay hindi maitago ang tuwa sa nangyari,sa init pa lamang ng
pagsalubong nila kay Althea ay talaga namang masasabi ko na namiss nila ang
masayahing Althea.
Pinili ko munang lumayo sa kanila na masayang nagkukwentuhan sa garden ng
mansion,kahit naman hindi sabihin sa akin ni Althea, ramdam ko naman na ayaw niya
akong napapalapit sa kanya o kahit man lang maramdaman ang presensya ko sa paligid.
Nauunawaan ko naman iyon kaya pinili ko na lamang na umiwas na rin, hindi ko
pipilitin si Atlhea na mapatawad ako,
kung nakaya niya akong pagtiyagaan sa loob ng ilang buwan, ako, kahit gaano katagal
maghihintay ako, mapatawad lamang ako
ng asawa ko. "Kuya"
"Oh, Walter, bakit ka nandito?" nagkibit balikat muna ito bago suma got, sa itsura
niya,para siyang hiniwalayan ng girlfriend niya.
"I guess hindi naman kailangan ang presence ko doon" lumapit siya sa kinauupuan ko
saka tumabi sa akin, kumuha rin siya ng baso at nagsalin ng alak at dahan dahang
ininom.
"I can feelit..."

"Huh?" mapait na ngiti muna ang isinagot niya sa akin bago nagsalita.
"Si Ate Althea, galit siya sa akin, kay Allysa saka sa iyo. Alam mo bang nahihiya
akong lumapit sa kanya? Kanina nga nagdadalawang isip.pa ako kung sasabay ako sa
pagkain."
"Ako rin naman, intindihin mo na lang sana ang Ate Althea mo. " malungkot kong saad
sa kanya.
"Hindi ko alam kung paano hihingi ng tawad sa kanya kuya, kanina nakikita ko ang
pilit niyang pag-iiwas ng tingin sa amin ni Allysa. Aminado naman kami na nagkamali
kami,na sobra sobra
ang ginawa namin sakanya kaya naiintindihan namin kung matinding galit ang
mararamdaman niya ngayon sa amin. "
''Aiam naman nating Iahat kung gaano kabait ang ate mo, sa tamang panahon
mapapatawad niya rin kayo...ako. "
"Anong plano mo ngayon?"

"Actually, wala. Hindi ko alam kung ano ang dapat gawin, siguro kung anona lng ang
mangyayari sa mga dadating pang araw."

"How about Matheo? Nakita na ba siya?" napahugot ako ng hininga ng marinig ang
tanong niyang iyon, sa totoo lang nitong mga nakalipas na buwan ay hindi ko
pinalalampas ang bawat araw para mahanap ang hayop na iyon, at nito nga lamang
nakaraang linggo ay nagkaroon na kami ng lead kung nasaan siya.

May nakasampa ng mga kaso laban sa dito, yun nga lang ay naunahan niya kami, umalis
siya ng bansa bago pa kami makakilos, sinamantala niya yung mga panahon na
nagluluksa kami sa pagkamatay ni Baby Angelo at ang pagkakasakit ni Althea at
ngayon na maayos na ang kalagayan ng a sawa ko, titiyakin ko, higit pa sa hirap na
naranasan naming mag-asawa ang ipalalasap ko sa kanya.
Wala akong gagawing Iabag sa batas, dahilsinisigurado ko na ang bawat kilos na
gagawin ko ay legal.
"Malapit nang magbayad ang hayop na iyon, sisisiguruhin ko na mas gugustuhin niyang
mamatay na lamang kaysa maranasan ang mga pahirap na gagawin ko sa kanya sampu ng
mga taong kinasabwat niya."
"Susuportahan kita diyan kuya."

Muli akong mapatingin sa kinaroroonan ng aking asawa, pinapangako ko Althea,

igaganti kita, sisirain ko rin si Matheo, ang hayop na iyon, mawawala rin sa kanya
ang Iahat at kung ano o sinomang mayroon siya, ipalalasap ko sa kanya ang
impyernong buhay na ipinaranas niya sa atin.
"Sa-san ka pupunta?" bakas sa mukha ni Warren ang pagkabigla sa sinabi ko sa kanya
matapos niyang lumabas sa cr. kahit ako ay kinabahan din, hindi ko nga alam kung
paano ko nasabi sa kanya ang tungkolsa bagay na iyon. Galit ako sa kanya oo, ayoko
rin siyang makita o makausap man lang, pero may bahagi sa puso ko na nagsasabing
hindi ko kayang mawalay sa kanya. Pero paano ako makakabangon kung sa bawat araw na

dumarating,kapag nakikita ko siya, palagi ko na lamang naaalala ang mga paghihirap

ko.
Gusto kong bumangon, ayusin ang sarili ko, gusto ko uling buuin ang bawat piraso
ng pagkatao ko,magagawa ko lamang iyon kung tuluyan ng maglalaho ang galit sa puso
ko.
"Kina Jane muna ako titira kasama nina Nanay. "

"Pe-pero kasi" mabilis siyang lumapit sa akin,kitang kita ko sa mukha niya na

gusto niya akong hawakan pero hindi niya magawa.
"Nakapagdesisyon na ako Warren,kina Jane lang ako, hindi ako lalabas ng bansa o
uuwi ng probinsya. Gusto ko lang magkaroon ng sapat na oras para kina Nanay"

"Pu-puwede naman dito, welcome naman sila dito eh, nakakaistorbo ba ako? Kung gusto
mo maaga na lang ako aalis tas uuwi na lang ako pag tulog na kayo"
"Hindi na, nakausap ko nasi Jane, pumayag na siya, nakakahiya naman kung magbabago
pa ako ng isip. "
"Hindi ako sanay na hindi ka kasama sa bahay..." natawa ako sa sinabi niyang iyon,
tawang puno ng sarkasmo.
"Talaga? Sanay ka Warren, nakakalimutan mona ba na hindi lang iisang beses na
hindi mo ako inuwian? Nasa ilang gabi ka
ring umuuwi sa kandungan ng ibang babae?" "Althea naman"
"Nakalimutan mo na rin ba nasa tuwing makikita mo ako ay wala kang ibang ginagawa
kundi ang pagbuhatan ako ng kamay? Nakalimutan mo na rin ba kung paano ako
magmakaawa sa iyo na tigilan mona ang ginagawa mo dahilmakakasama sa bata? Nakinig
ka ba? Hindi diba?!" naginginig kong sumbat sa kanya, ang mga bagay na nais kong
sabihin sa kanya nitong mga nakaraang araw ay walang pag-aalinlangan ko nang
bibigkasin! "Hindi! Kasi wala kang pinaniniwalaan kundi ang kung ano ang nakita
mo! Nagtiis ako Warren! liang buwan kong tiniis ang sakit ng bawat tadyak,sampal at
suntok mo!!! Tiniiis ko lahat ng masasakit na salita mula sa iyo pati na rin kina
Walter at Allysa! Bakit?! Bakit ko nga ba ginawa iyon? Kasi mahalkita!" dinuro ko
siya,inilang hakbang ko lang ang pagitan naming dalawa saka ko siya malakas na
sinampal.
"Mahalkita Warren! Mahalna mahal!!! na kahit halos mamatay na ako sa piling
mo,hindi pa rin ako bumitaw! Kasi

mahalkita! Kasi pinahahalagahan ko ang mga pangako na sinumpaan natin sa harap ng

altar! Pero bakit pati ang anak ko?! Bakit pati ang walang kamalay-malay nating
anak dinamay mo?! Alam mol!!.... Alam mo kung gaano ko ninais na makabuo tayo ng
pamilya! Alam mo iyon! Abot kamay na nating dalawa,nawala pal!!" tuluyan na akong
napahagulgolnang maaala ang mukha ng walang buhay naming supling,para akong paulit-
ulit na pinapatay!!!
"Nawala ang anak ko dahilsa kagagawan mol Hayop ka

Warren!!! Hayop! Demonyo ka!!! Bakit pati ang anak ko?! Bakit

pati ang anak ko!!!" paulit-ulit ko siyang pinagsusuntok sa dibdib, hindi niya ako
pinigilan,nakayuko lang siya habang walang patid ang pagpatak ng mga luha. Hindi ko
na alam kung gaano kami katagalsa ganoong sitwasyon,ang sumunod ay mahabang
katahimikan sa pagitan naming dalawa,nakaupo na ako sa kama habang siya ay
nakaluhod sa harap ko.
"Sorry... Sorry Althea,kung alam mo lang--"

"Tama na Warren" putolko sa dapat niya sanang sasabihin. lnayos ko ang sarili
ko,pinilit kong pigilan ang aking pag-iyak saka matapang siyang hinarap. "Hindi ako
tuluyang aalis, ang hinihingi ko lang naman sa mga oras na ito ay panahon, panahon
para tuluyang maghilom ang mga sugat na ginawa mo."
"babalik ka?" hindi na niya naitago ang mga luhang umalpas sa kanyang mga mata,
kaya naman kusa ko na siyang niyakap, kahit naiilang ako, hindi ako bumitiw,galit
man ako sa kanya, hindi ko naman maikakaila sa sarili na mahalna mahalko siya,
kailangan ko lang talagang gawin iyon para pareho kaming makapag-isip ng maayos,
yung hindi lang kami basta basta nagdedesisyon kasi yun ang gusto ng isa.
"Babalik ako, pagbigyan mona lang ako sa pagkakataong ito
Warren, hayaan mo muna ako,gusto kong mabuo muli ang sarili ko"

"Pwede ba kitang dalawin?"

"Huwag muna. Saka na lang pag okay na ako, pag kaya na kitang harapin ng walang
galit sa puso ko."
Hindi na siya umangalpa matapos kong sabihin iyon, kinabukasan ay umalis na nga
kami nina Nanay sa poder niya, tulad ng una kong plano ay kay Jane muna kami
mananatili pansamantala.
Sa susunod na linggo naman ay maghahanap ako ng maaari

Chapter 15 5/5
kong pasukan na trabaho para may panggastos kami at parana rin hindi kami nakaasa
na lamang sa kaibigan ko. lsinaoli naman nasa akin ni Warren ang atm card ko pero
hindi ko gagalawin Iahat ng Iaman nun, habang wala pa akong nahahanap na trabaho ay
yun muna ang gagamitin ko, papa titan ko na lamang ang mga magagastos ko kapag
nakasuweldo na ako.
Gusto kong maranasan uti yung mga bagay na ginagawa ko noong dalaga pa ako, yung
ako mismo ang sumusuporta sa pangangailan ko at ng pamilya ko.
Gusto ko uti ibalik ang dating Althea, yung palaging masaya, at nakangiti,hindi
tulad ngayon,ngumingiti man ako hindi naman iyon bukalsa kalooban ko, napipilitan
lamang akong gawin iyon para hindi na mag-a tala ang mga taong nagmamahalsa akin,
kasi kung ako lang ang tatanungin, wala pang Iugar ang kasiyahan o tuwa sa puso
ko, dahilpunong puno pa ito ng galit at pagkapoot.

Chapter 16

Tatlong buwan ang mabilis na lumipas mula nang umalis ako sa piling ni
Warren,masasabi kong maayos naman ang Iahat, natanggap ako bilang isang cashier sa
isang restaurant, mabuti
na lamang at hindi nakaapekto ang ilang taon ko ring pagkakahinto sa trabaho, nag-
training lamang ako ng dalawang linggo at ngayon nga ay fulltime na ako dito.
Kasama ko pa rin sina Nanay sa unit ni Jane,nakapag-aabot na rin ako sa kaibigan ko
para sa mga panggastos namin
araw-araw nung una kasi ay ayaw niyang tanggapin ang ibinibigay ko, pero mula ng
magkatrabaho ako ay iginiit ko na nararapat lang na tanggapin na niya iyon hindi
naman kasi puwede na libre lang ang pananatili namin doon.
At sa loob pa lamang ng halos dalawang buwan ko sa restaurant ay may mga kasamahan
na akong nagpapalipad hangin sa akin, binabalewala ko na lamang iyon at sinabing
may asawa na ako na ayaw nilang paniwalaan.
Asawa...si Warren, hindi ko na siya nakita matapos ang naging pag-uusap namin nung
magpaalam ako na aalis na kami nina Nanay sa bahay niya, at sa loob ng mga panahong
wala kaming komunikasyon ay nakararamdam ako ng pangungulila para sa asawa ko.
Oo,ginusto kong lumayo pansamantala sa kanya, pero bakit tila ba ako itong atat na
ata makitang muli ang guwapo niyang mukha,hindi ko nga alam kung napatawad ko na ba
siyang tuluyan siguro masasabi ko lang iyon kapag nagkaharap na kaming dalawa muli.
"Hi Althea!"

"Hi Chris" batik kong pagbati dito, siya ang nagtrain sa akin sa dining, sa
pagkakahera naman ay ang manager ang nagturo sa akin.

"Kumusta? Bat hindi ka sumama kagabi?" Nagkayayaan kasi silang mag-inom after ng
shift, pero hindi ako sumama, bukod sa hinihintay ng mga magulang ko ay nahihiya
ako kay Jane na umuwi sa alanganing oras, isa pa, kahit naman hindi kami
magaksama ni Warren ngayon ay itinatanim ko pa rin sa isip ko na may asawa ako.
"Hindi naman ako mahilig sumama sa mga ganyan, saka hinihintay ako ng Nanay at
tatay ko kagabi. "
"Ah ganun ba?

"Oo,pasensya na ha,bukod kasi sa hinhintay nita ako,hindi ako nakapagpaalam sa

asawa ko. "sabi ko pa, isa din kasi itong lalaking to na halos araw-arawin ang
pagpapalipad hangin sa akin kahit na sabihin kong kasalna ako ay hindi naniniwala.
"Sus ayan ka nanaman eh, bat ba pinipilit mo na may asawa ka na, eh wala ka ngang
suot na wedding ring eh. "
"Hindi ko nga suot pero palagi kong data, hindi ka pa ba

mag-l-in? Male-late kana saka may briefing tayo ngayon" pag-iiba ko nalang, baka
kung ano pa ang matanong nitong kaharap ko
eh.

"Ay oo nga pala! Sige una na ako." Nagtatakbo na ito sa loob ng kitchen para mag-
in, ako naman ay ibinalik nasa sa ayos ang mga reports na ipapadala ko sa main
office,may ten minutes pa naman bago magpatawag ng briefing kaya magpunas punas
muna ako sa mga mesa na labas ng restaurant, ganun na lang ang gulat kong may
tumabi sa akin at iniabot ang bungkos ng pink roses,ang takas ng kabog ng dibdib
kong nilingon kung sino iyon.
Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko ng makita ko kung sino ang taong
iyon...walang iba kundi si Warren, teka bat nandito to?

"A-anong ginagawa mo dito?" halos magwala ang puso kong makita kong muli ang guwapo
niyang mukha, pinakiramdamn ko ang sarili ko, wala na ba? Wala ba ang galit sa puso
ko? Bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon? Hindi! Hindi ako apat makaramdam ng
ganito! Galit ako sa kanya diba?! Pero... tunay bang galit pa ako sa kanya?!
"For you"

"Ha? Ahh sa-salamat." hindi ko malaman kung ano ang sasabihin sa kanya, alanganin
kong kinuha ang bungkos ng bulaklak. Gusto kong batukan ang sarili ko! Bakit nga ba
natataranta ako sa kanya?

"Happy anniversary" anniversary? Nakalimutan ko ang date ngayon, 7th wedding

anniversary pala namin ngayon! Sa sobrang busy ko sa pagtatrabaho ay nakalimutan ko
na ang mga araw,

may tuwa namang bumangon sa pagkatao ko, kahit pala wala ako sa tabi niya hindi
niya nakalimutan ang araw nato.

"Salamat---"

"Althea! Start na ng briefing" naputolang sasabihin ko ng higlang lumabas si Chris,

may iba naman kaming kasamaham kelangan siya talaga nag tumawag? Natataranta akong
napatingin kay warren na matiim lamang kaming tinitignan.
"Ah oo sige" saka ko binalingan si Warren na nakatingin na uli sa akin. "Ma-mauuna
na ako, tawag na daw ako eh, salamat sa bulaklak"

"Sige, sunduin na lang kita mamaya after ng duty mo. Anong oras nga pala ang out
mo?"
"Ha? Ano...6 ..." Ano ba Althea? Bakit mo sinabi ang totoo? Lihim kong pagkastigo
sa aking sarili,para akong dalagang unang beses pa lamang na naliligawan sa mga
inaasalko!
"Althea tawag kana ni Ma'am! " singit muli ni Chris. "Sige na Warren pasok na ko. "
"I'll fetch you at 6:00 wife. Sige na pumasok ka na. I Love

You" ayan nanaman ang mga daga sadibdib ko kung saan saan tumatakbo kaya pati ako
napatakbo sa loob ng restaurant, hawak hawak ko pa ang bungkos ng bulaklak na bigay
ni Warren nung pumunta ako puwesto ko kaya naman katakot takotna
pang-aasar anginabot ko sa sakanila.

Kasi naman si Warren umiralnanaman ang pagkapossesive ipinagdiinan pa talaga yung

wife habang ang talim ng tingin kay Chris. Sandali, okay na ba kami? Tanong ko pa
sa sarili ko, hindi ko na nga maintindihan yung pinagsasabi ng manager namin kasi
si Warren lang at yung nangyari kanina sa labas yung nasa isip ko.
Buong operation akong lutang, walang Iaman ang isip ko kundi si Warren na bigla na
lamang sumulpot sa Iabas ng restaurant na may iniabot sa aking bulaklak. Parang
tamga lang Althea, anu na? Okay kana? Bati na kayo? Binigyan ka lang ng
bulaklak nagkagulo gulo na utak mo. Kausap ko pa sa sarili ko, hindi ko kasi talaga
inexpect na makikita ko siya ngayong araw, ilang buwan kasi kaming hindi nagkikita
at nag-uusap, tapos biglang susulpot kaya ang arte ko ngayon, parang dalaga lang.
"Althea!!!" Si Chris nanaman, ano bang problema nito at kanina pa sulpot ng sulpot?
nagmadali ako sa pag-aayos ng gamit ko, 6:15 na baka nasa labas nasi Warren, ayaw
pa naman nun

ang naghihintay matagal. "Oh bakit?"

"Aalis kana?''.

"Oo, hanggang 6 lang naman talaga ako ah, eh ikaw bat ka nandito? Nakaduty ka pa
ah?!"
"Wala naman, papaalam lang ako sa iyo, saka ingat ka sa pag-uwi."
"Ah, sige salamat ha. Una na ako" sabi ko na lang saka ko binitbit ang bag ko at
lumabas na ng staff room,naiilang kasi ako sa kanya, pakiramdam ko kasi binabakuran
niya ako,kahit kausap ko ang mga iba ko pang katrabaho palagi na lang siyang
present minsan gusto ko na siyang sabihan na wag siyang epa!.
Nakahinga na ako ng maluwag ng marating ko ang dining area, nagpaalam muna ko sa
manager ko na uuwi na pero binigyan lang ako ng nakakalokong ngiti! Hiyang hiya
naman akong lumabas,mala takas yata sapak nung mga tao dito ngayon.
At tulad nga ng sinabi ni Warren kanina, nasa labas na siya ng restaurant habang
may hawak nanamang bungkos ng bulaklak, tulips naman ngayon.
"Hi!" bati niya saka iniabot sa akin ang bungkos ng tulips. "Hi! Sa akin uti?" kuuu
kunwari ka pa Althea, kita ng binigay
sayo tas tatanungin mo pa kung sa iyo uti! Malamang!

"Yeah, so let's go?"

"San tayo pupunta?" lsang ngiti lang ang ipinagkaloob niya sa akin, sa totoo lang
namimiss ko na talaga ang mga ganyang klase ng ngiti ni Warren,kaya siguro ako
napapayag kagad nito na sumama sa kanya dahilsa ngiting iyon.
Marahan niya akong inalalayan sa pagsakay ng kotse niya, pero bakit gamit niya yung
kotse niya noong nag-aaralpa lang kami?

"Salamat" sabi ko ng makaupo ako ng maayos sa sasakyan niya, agad naman siyang
umikot para tuntunin ang driver's seat.
"Saan mo gustong kumain?" tanong niya habang minamaniobra pa ang sasakyan palabas
ng parking area.
"Ha? lkaw na ang bahala"

Tahimik kami habang bumibiyahe,pamilyar yung dinadadanan namin. Parang alam ko na

kung saan kami tutungo mula kanina nung sumulpot siya sa labas ng restaurant
hanggang sa pagsundo niya sa akin,yung roses, yung tulips,

yung kotse, Iahat yun may kinalaman sa unang araw ng panliligaw niya sa akin years
ago.
Lalo pang tumibay ang hinala ko ng ihinto niya ang sasakyan sa tapat ng
Jollibee,dito din niya ako unang dinala noon.
"Warren..." mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko saka hinalikan iyon, tila ba ako
nakuryente sa ginawa niyang iyon.
"We'll just eat our dinner tas may pupuntahan tayo mamaya.

II

Wala akong ginawa kundi ang tumango na lamang sa sinabi niya. Humanap muna kami ng
mauupuan saka siya umalis sandali para umorder.

Hindi naman siya nagtagal napangiwi na lamang ako ng makitang punong puno ang tray
na data niya, chicken, palabok, fries, sundae....naramdaman ko na lamang ang unti
unting
pag-iinit ng ng gilid ng mga mata ko. May ipinapaalala ka ba sa akin Warren?

"Let's eat, para maaga tayong makarating sa pupuntahan natin mamaya" aniya saka
isa-isang inalis ang mga inorder niya sa tray at maingat na inilipat ang mga iyon
sa mesa.
lnaasikaso niya ako habang kumakain kami, paminsan minsan nga ay sinusubuan pa niya
ako,nahihiya man ay tinatanggap ko na lamang iyon, ayoko namang mapahiya ang a sawa
ko, marami pa namang tao ngayon.
Halos hindi na ako makahinga sa kabusugan samantalang si Warren wala pa ring
tigilsa pagsubo at pagnguya, siya na kasi ang umubos ng pagkain ko.Hindi ko
napigilan ang mapangiti habang tintignan siya sa magana niyang pagkain, itong taong
ito,parang walang pakialam kung pagtinginan siya ng mga tao,sanay na sanay na kasi
eh.
"Solve!" Bulalas niya habang pinupunasan ng tissue ang gilid ng bibig, ang cute
lang.
"Ready ka a ba sa pupuntahan natin?"

"Ha? Ewan, di mo naman kasi sinsabi kung saan tayo pupunta eh, saka hanggang nine
lang tayo ah,mag-aalata kasi sina Nanay. "
"Don't worry, hindi naman tayo magtatagal doon, saka malapit lang naman ang
pupuntahan natin. "
"Sige"

Konti na lang mapupunit na ang labi ko dahilsa lapad ng

ngiti ko, ang ganda ng view! Nandito kami ngayon sa Antipolo, kitang kita mula sa
kinalalagyan namin ang mga ilaw na bumabalot sa buong siyudad. Malamig rin ang
hangin kaya lalo akong narelax.
"Nagustuhan mo ba?"
"Oo,nakakarelax, saka parang ang gaan sa pakiramdam pag nakikita mo yung mga ilaw."
"Althea..."

"Huh?" sagot ko, hindi ko na siya tinignan,kabisado ko naman na ang mukha niya eh.

"So-sorry" natigilan ako,ang boses niya, tila ba nabasag iyon nang bigkasin niya
ang salitang iyon dahilan kayo ako napalingon sa kanya, para lamang makita ang
mukha niyang punong puno
ng luha.

"Warren..." tila may kung anong bumikig sa aking lalamunan, hindi ko inaasahan na
makita siyang ganoon,masaya pa siya kanina habang kumakain kami,bakit bigla siyang
nagkaganito?
"Naging mahina ako...nakalimutan kong magtiwala sa iyo, akala ko, totoo yung mga
ibinibintang ko sa iyo, hindi ko man lang inisip na kung mayroon mang hindi dapat
pagkatiwalaan, si Matheo lang. Simula pa lang, nagawa na niyang manggulo sa atin,
pero pinaniwalaan ko pa rin siya ng mag-alok siya ng pakikipagkaibigan, akala ko,
matalino ako yun pala tanga din ako. Tanga kasi hinayaan ko siyang sirain tayong
dalawa." Sa pagkakataong iyon, hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha
ko,nasasaktan ako para kay Warren, alam ko, at kita ko sa kanya ang buong pagsisisi
sa mga nagawa niya.
"Napansin mo ba yung mga nangyari kanina? Mula sa pagpunta ko sa restaurant na
pinagtatrabahuhan mo hanggang sa pagkain natin? Alam mo ba kung bat ko ginawa
yun? Kasi....kasi gusto ko ng magsimula uti kasama ka, nililigawan kita,ibinabalik
ko Iahat ng masasayang alalaala na magkasama tayong dalawa, gusto kong burahin
yung masasamang bagay na ginawa ko sa iyo. Papayagan mo ba ako? Mahalna
mahalkita,please bigyan mo
ako ng isa pang pagkakataon para patunayan sa iyo yun"

Hilam na rin ang mga mata ko sa luha,kasalukuyan ns siyang nakaluhod sa harap ko

habang humihingi ng tawad at ng isa pang pagkakataon, mahalko siya, mahalna
mahalkaya nga nagawa
ko siyang patawarin sa maikling panahon, kasi mas matimbang ang pagmamahalko sa
kanya kaysa sa anumang uri ng galit ang

mayroon sa puso koo

Gusto ko ring maging masaya, masaya sa piling niya, gagawa kami uti ng mga bago at
masasayang alaalao Pipilitin naming kalimutan ang mga masasakit na pangyayari sa
buhay naming mag-asawa,ibabaon namin Iahat. 0 olahat-lahato 0 0
"Tumayo kana diyan Warren"

"Piease,please Althea, bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon para---"

"Pag hindi ka pa tumayo diyan hindi na ako sasama sa iyoo " putolko pa sa mga
sasabihin niya, ang dami kasing sinasabi paulit ulit lang naman, saka gusto ko na
siyang mayakap ng mahigpit, miss na miss ko na ang asawa koo
"Huh?"

"Haist bahala kana nga diyan" bumitaw ako sa pagkakahawak niya sa akmang tatalikod
para umalis ng bigla niya akong hilahin papalapit saka mahigpit na niyakapo
"I love you! I love youooosalamat" bulong niya sa akin,wala pa ring patid ang iyak
niya kahit nasa tingin ko ay nangingibabaw na ang saya sa kanyao
"Huwag mo ng uulitin hao Last chance na ito" "Promise"
Chapter 17

Natigilsa pagkukwentuhan ang mga magulang ko at si Jane pagpasok namin ni Warren sa

unit ng kaibigan ko. Puno ng pagtataka pero may halong tuwa ang mga mata nita na
literalna nakatitig sa aming dalawa partikular na sa magkahawak naming mga kamay.
"O.M. G .... baklaaaaaaaaaaaaaaa! Back to each others arms uti ang peg ninyong
dalawa? Ha? Ha? Ano totoo ba?" natatawa naman akong napatango sa kanya, at nang
makita niya ang kumpirmasyon ko ay talaga namang nagtatatalon si Jane saka
pinagyayakap sina Nanay at Tatay.
Maging ang nga magulang ko ay masaya sa naging pagbabalikan naming dalawa ni
Warren, naitawag na rin nita sa kuya ko ang balita, samantalang bukas na lamang
namin sasabihin kina Mama na nagkaayos na kami.
"Kala ko pa naman magpapakipot ka bakla, yung tipong hahayaan mo muna yang ugok na
yan na habulhabulin ka, yun pala binigyan ka lang ng mga bulaklak tas dinala ka
lang sa tuktok ng bundok bumigay kana agad!!!" Dire-diretsong daldalni Jane, habang
kami ay walang ginawa kundi ang tumawa ng tumawa dahil sa mga kalokohan niya. Ang
sarap lang tumawa, akala ko
kasi hindi ko na uti magagawa ang bagay na iyon. "Ewan ko sa iyo para kang baliw
diyan"
"Sus...oh eh maiba tayo ng usapan, san ka matutulog ngayon aber? Ano sasama kana
dyan sa ugok na yan?"
"Hindi, baka sa makalawa na kami lumipat nina Nanay." "Ah...kala ko pa naman may
putukang mangyayari mamaya" "Jane! " napasigaw talaga ako sa sinabi niya ito
talagang
babaeng to may pagkabaliw talaga eh, tapos ginagatungan pa

nita Tatay kaya ang mukha ko, nag-iinit nasa sobrang pagkapahiya.
"Pwede din, kung ok lang ba Jane dito ako matulog?" sh*t na malagkit isa pa tong si
Warren, parang mas gusto ko pang lumubog na lang sa kinauupuan ko eh.
"Sige ba, basta walang maingay ha baka mapollute ang utak

ko, saka baka biglang ganahan sina nanay magkaron pa ng bunsong kapatid si Althea.
" birit pa nito na talaga namang bentang benta sa mga kasama ko.
"Oy Warren, umuwi ka na nga. Kung anu-ano lang ang lumalabas sa bibig ni -"
"Bat mo pinapauwi? Tatlo naman ang kuwarto dito ah, eh mag-aasawa naman kayo kaya
carry na magkatabi sa kama, yun nga lang walang damit yang ugok na iyan" salag pa
ni Jane.
"Meron akong data nasa kotse" napailing na lang ako,tila ba pinaghandaan talaga ni
Warren ang araw na ito.
"Wow boy scout, oh siya sige kunin mo na yung damit mo na paniguradong hindi mo
naman magagamit mamaya. "
"Hay naku Jane ewan, mauuna na ako sa inyo maaga pa pasok ko bukas. goodnight"
paalam ko sa kanilang apat, pasaway kasi iyong babaemg iyon napaka kati ng dila
hindi mapigilan,nang makapasok ako sa silid ay agad kong isinara ang pinto at
sumandal doon, dito hindi ko na pinigilan ang mga ngiti na kanina pa nais kumawala
sa aking mga labi, masayang masaya ako dahilayos na kami Warren, kahit ang mga
magulang
ko ay hindi kinakitaan ng pagtutolsa naging desisyon ko. Salamat po Panginoon.
Alas kuwatro pa lang ng madaling araw ay gising na ako, naghahanda ako ng
almusalpara sa lahat. Ang sarap lang sa pakiramdam na pagkagising ko ay mukha na ni
Warren ang bubungad sa akin,kaya heto at naparami ang niluto kong almusal maya-
maya ko na siya gigisingin, sa pagkakatanda ko Sam ko siya ginigising eh.
Matapos kong magluto ay bumalik ako sa silid ko para ayusin ang mga gamit ko para
mamaya,dahan dahan pa ang ginawa kong pagkilos para hindi magising si Warren, anong
oras na rin kasi kami natulog kagabi dahilsa dami ng pinag-usapan naming dalawa.
Kapansin pansin rin ang pamumugto ng kanyang mga mata kahit na nakapikit,paano ay
walang patid ang pag-iyak niya habang nag-uusap kami.
Lumapit ako sa kama kung saan siya natutulog ng mahimbing para lamang mapatili
dahilsa bigla niyang pagbangon sabay hawak pa sa bewang ko.
"Good morning!" Bati niya matapos akong bigyan ng matamis na halik sa labi.

"Good morning,ikaw talaga,ang hilig mo paring manggulat" "Tss,nanaginip kasi

ako,masyado na daw natutunaw ang
kagwapuhan ko kakatitig mo sa akin."

"Yabang,tinitignan ko lang yung ilong mo may nakasilip kasi" Palusot ko pa,hindi

naman naniwala.

"Sus. Ang aga mong gumising ah"

"Nagluto ako ng almusalsaka naghahanda na ako sa pagpasok ko. Opening ako eh."
"Pwede ka ng huminto sa trabaho mo,kaya naman kitang buhayin eh."

"Ayokong umalis dun" nakalabi kong pagsalungat sa sinabi niya. "Okay naman ang
trabaho ko dun saka mababait yung mga kasamahan ko,saka para na rin akong nagte-
theraphy kapag nandun ako,kasi ang dami kong nakakausap." Paliwanag ko sa kanya.
Once a month may schedule ako sa psychiatrist ko para masigurong maayos na talaga
ang kalagayan ko,
"Sigurado ka? Magtayo na lang tayo ng sarili mong restaurant gusto mo?"
"Eh,saka na lang,gusto ko munang bumalik sa pag-aaral bago tayo magpatayo nun"
"Paano ka naman makakapag-aralkung nagtatrabaho ka ha misis?"

"Tatapusin ko lang yung kontrata ko dun sakto yun sa susunod na sem."

"Okay,samahan kita maghanap ng magandang school." Sabi niya habang hinahalik

halikan pa ang batok ko,habang ang mga kamay niya ay nilalaro taro ang aking mga
daliri.
"You're not wearing our wedding ring?" Tanong niya nang mapansin na wala sa daliri
ko iyon,umiling lang ako saka ko siya hinarap.
"Why?"

"Baka mawala eh,lalo na kapag nasa duty ako." "Kaya pala umaaligid sa iyo yung
panot na iyon eh."
Nakakunot noong bulong nito dahilan para matawa ako.

Napansin niya rin pala na napapanot nasi Chris na pilit nitong itinatago sa one
sided hair style nito.
"Napansin mo iyon?" parang sasabog ang ulo sa pagpipigil kong tumawa,pakiramdam ko
nga ay pulang pula na ang mga pisngi ko dahilnag-iinit ang mga iyon!

"Ano? Yung pang-aabandona sa kanya ng mga buhok niya? Oo,matalas kaya paningin ko
pagsilip niya pa lang kahapon mula sa pinto nasilaw na ko sa kintab ng ulo niya
eh." Lakas talagang maniait nito,palibhasa guwapo eh.
"lkaw kung anu-ano nakikita mo" kunway sita ko sa kanya, napataingin ako sa wall
clock 5:15 kailangan na naming kumilos, ang tagalpa naman maligo nitong si Warrren.
"Halika nasa kusina,kain na tayo gutom na ko eh" "Ako din gutom na,pati yung
kakambalko gutom din"
nakakalokong ngiti ang ipinagkaloob niya sa akin kaya naman

pakiramdam ko ay !along pumula ang mukha ko ,hindi ko rin kasi naiwasan ang
mapatingin sa tintutukoy niyang kakambalnung ininguso niya iyon,susme may
nakaumbok!!! Agad kong inabot ang unan saka ko iyon itinakip sa kakambalniya na
tila ba gising na g1smg na.
"Ang aga aga kung anu-ano iniintindi mo,halika na at baka malate ka pa." Sabi ko
saka mabilis na tumayo mula sa kama, mahirap na,baka magkalabanan eh.
"Nakaleave ako ngayon"

"Nakaleave ka nanaman? Baka naman malugi na ang kompanya nita Mama niyan!"

"Andun naman si Walter,saka si Mama,kaya na nita yun saka alam naman nita na busy
ako sa iyo eh."
"Ah. Oh eh di matulog ka na lang uti,mag-aalamusalna-- Warren!"tili kong bigla niya
akong hilahin palapit sa kanya saka walang kahirap hirap ba kinarga.
"Oo na,huwag kang maingay baka magising si Jane baka isipin nun na may giyerang
nagaganap dito yung kaibigan mo na iyon pa naman masyadong malawak ang imahinasyon
palibhasa walang asawa" natatawa niyang sambit.
"lbaba mo na kasi ako Warren,bilis"sinunod naman niya ako, mukhang nagiging
masunurin na ang asawa ko ah.
Tahimik kaming lumabas ng silid at nagtungo sa kusina para mag-almusal,kailangan na
naming magmadali dahil opening cashier ako kaya marami akong gagawing trabaho.
lnihatid niya rin ako sa restaurant,pero ang pasaway sumunod pa hanggang sa toob.
"Hintayin na Iang kaya kita dito?" "Ha?"

"Sabi ko hihintayin na lang kita,baka kasi magpacute si panot sa iyo eh."

"Sunduin mo na lang ako,saka tantanan mo nasi pan- si Chris,suot ko na itong
wedding ring natin kaya wala ka ng dapat ipag-alala " itinaa s ko pa ang kamay
ko para ipakita na suot ko nga ang singsing,pero imbes na makumbinsi ay lalo pang
nakahanap ng butas ang magaling na lalaki,ipinipilit niya talaga na hihintayin niya
na lang ako na matapos ang shift ko,mabuti na lamang at naisipan kong umarte na
napipikon na kaya napahinuhod ko siya.
Ang sarap lang sa pakiramdaman na tila ba kami nasa ligawan stage pa lang.
Sumasakit na ang ulo ko sa report na ginawa ng closing cashier,kahit na anong gawin
ko hindi talaga magtally yung report niya sa Iaman ng kaha.
"Good morning Sir" narinig kong bati ng kasamahan ko sa bagong pasok na guest,hindi
na ako nag-abalang tignan kung sa an ito umupo,mamaya ko na lang ipapasok sa POS
kapag nakapagorder na. Muli kong inabala ang sarili ko sa pagtatally, panay na nga
ang kamot ko sa ulo dahilhindi ko talaga makita kungb sa an ang mali dito sa
report!
"Althea" napangiwi ako ng marinig ang boses ni Chris,kahit kailan talaga !aging
istorbo to eh.
"Oh?" Sagot ko,hindi na ako mag-abalang lingunin siya.

"Try ko mo ngang lapitan yung Table #15,inayawan kaming lahat eh,kahit si Ma'am
denied ang beauty,todo pacute pa naman"
"Ha? Eh bakit ako?" kunot noo kong tanong habang abala pa rin sa aking ginagawa.
Kung pwede lang kurutin ng pinong pino ang closing cashier ginawa ko na dahilmali
mali ang report niya!
"Eh ikaw na lang sa dito ang hindi pa lumalapit dun,hindi naman pwede yung mga taga
kitchen. "
"Arte naman nun."

"Yaan mo na,balita ko bigatin yun eh,saka may mga kasama pa daw yun na business man
kaya todo asikaso si Ma'am eh hindi naman umubra."
"Ok sige. Sandali lang ilili-"

"Mamaya na yan,dalian mo ang sama na ng tingin dito eh." "Oo eto na,naku
siguraduhin niya lang na aabot ng limang

libo yung oorderin niya! Kung makapagdemand kala mo hari" mahina kong sagot habang
inililigpit ang mga papelna nasa harap ko,matapos kong maisalansan ang mga iyon ay
inayos ko naman ang buhok at uniform ko,baka mamaya hindi pa ako nakakalapit umalis
na kagad yun,ako pa masisi.
Malapit na ako sa table ng kung sino mang herodes na masyado kung
makapagdemand,nakatalikod ito sa direksyon ko kaya malaya akong sumimangot habang
papalapit sa kanya.
Napansin ko pa ang mga pasimpleng tingin ng mga kasamahan ko na sinamahan pa ng
pag-iling,mukha ngang nakatikim sila ng matindi dito sa guest nato.
liang hakbang na lang ang layo ko kaya naman humugot muna ako ng malalim na
paghinga,inihanda ko na ang ngiti sa aking labi.
"Good morningS--- anong ginagawa mo dito?!" Malakas kong tanong sa talaking ubod ng
arte,walang iba kundi si Warren. Ramdam ko ang mga matang nakatutok sa direksyon
naming dalawa,malamang nagtataka na ang mga iyon dahilnasigawan
ko ito.

Ngunit imbes na sagutin ako ay isang napakatamis na ngiti ang ipinagkaloob niya
saka mabilis na tumayo at hinalikan ako sa labi! Narinig ko pa ang pag "oohh" ng
mga kasamahan ko,pati yata yung mga taga kitchen lumabas na dahilsa naging pagsigaw
ko.

"Good morning wife" nakakalokong bati nito. lginala ko ang mga mata ko, at tulad ng
hinata ko,nakatingin nga silang Iahat sa akin. Hindi pa kasi nita nakikilala si
Warren,kanina naman nang ihatid ako nito ay wala pa ang mga kasama ko,yung may
hawak pa lang ng susi ang tao sa loob.
Nahihiya pa akong ngumiti sa kanilang Iahat,hindi ko alam kung saan ako susuot para
magtago,habang ang Ialaking iyo ay prenteng prente pa sa pagkakaupo.
Pasimple kong inayos ang sarili ko saka mahinang nagtanong sa pasaway na nilalang
na nasa harap ko.
"Anong ginagawa mo dito? Kala ko umuwi kana?"

"May emergency meeting ang board,ayokong magpunta ng office kaya dito na lang kami
magmi-meeting. Saka bago ka
mag-isip ng kung anu-ano,hindi ikaw ang pinunta ko dito, nagkataon lang na ito ang
napili ng secretary ko."
"Lokohin mo lelang mong panot!"

"Tsk. Misis,customer ako dito,kaya be professional aren't you going to take my

orders? Maya-maya lang nandito na sila." Halos lumampas na yata sa bunbunan ko ang
pagkakataas ng aking kilay,ang walang hiya,ano nanaman kaartehan ang naiisip nito.
lnirapan ko muna siya bago tumalikod para kumuha ng order slip,at habang naglalakad
ako ay nakasunod naman ang nga
mata ng mga kasamahan ko sa akin.

lnis na inis ako habang iniencode ang mga orders ng magaling kong asawa,at talaga
namang hindi siya pumayag na tulungan ako ng ibang waiter, ako lang talaga ang nag-
asikaso ng mga inorder niya kaya naman habolko pa ang hininga ko kahit na ang POS
na ang kaharap ko.
"Uy Althea,mayaman ka pala"

"Hindi ako mayaman,yung buwisit na yun ang mayaman." Turo ko kay Warren na ngayon
ay lumipat nang puwesto kaya naman nakaharap na siya sa direksyon ko.

"Dahan-dahan sa pagencode girl,baka mabasag yung monitor hihi."

Hindi na lang ako sumagot,kahapon lang kami nagkaayos pero ang hudyo feeling close
na kagad,nagagawa nanaman niyang mambuwisit. Muli kong tinignan ang direksyon ni
Warren, seryoso na itong nagbabasa ng mga kung anu-anong dokumento, umalis na
siguro yung sapi niya sa katawan.
Hindi naman nagtagalay nagdatingan na ang board of Directors,ang iba ay nagtataka
nang makita ako doon,ang iba ay parang balewala lang. Pinili ko na lamang na ayusin
ang working area ko,bahala na ang nga waiters ma mag-assist sa kanila, nailagay ko
na naman yung mga alam kong kailangan nita Warren eh,dati kasi kapag ganyang may
meeting sila ay ako ang
nag-aasikaso sa mga pagkain na ihahanda. Masyado kasing maarte si Warren pagdating
sa pagkain.
Mukhang mahabang oras ang itatakbo ng meeting na iyon, nakapag lunch break na nga
ako at lahat nandun pa rin sila at seryosong seryoso,pero napangiti ako ng makita
kosi Mama na katabi na ni Warren,marahilay naramdaman niyang may nakatingin sa
kanya kaya nag-angat ito ng ulo at tumingin sa direksyon ko,natawa pa ako ng mag hi
pa siya gamit ang kanang kamay. Marahilay alam na niya na nagkaayos na kaming
mag-asawa,base kasi sa ngiti niya ay mababanaag doon ang saya.

Chapter 17 8/8

Ngingisi ngisi pa si Warren nang makasakay na ako ng kotse, samantalang ako halos
hindi maipinta ang mukha,para kasing sinadya niya na mapahaba ang board meeting
dahilinabot pa iyon hanggang matapos ang shift ko.
"lkaw..." naniningkit ang mga mata kong baling sa kanya. "What?"
"Sinadya mo yun eh,sabi ko naman sayo sunduin mo na lang ako, eh mas malaIa pa yung
ginawa mo."
"Ha? Emergency meeting yun saka ang secretary ko ang naghanap ng Iugar,malay ko ba.
Nagulat pa nga ako ng mareceive yung text niya na dito nga daw."
"Ewan,hindi ako naniniwala. Halika na uwi na tayo."

"Sa bahay natin?" Kumikislap kislap pa ang mga mata niyang tanong
"Hindi. Kay Jane" "Galit ka?" "Hindi"
"Galit ka yata eh."

"Nakakainis ka kasi. Bigla bigla ka na lang sumulpot dun, aminin mona ikaw may
pakana nun no?"
"Oo. Para malaman nita na may asawa ka na lalo na ni panot, at para ipakita sa
kanila na hindi biro ang kagwapuhan ng asawa mo,kaya hindi ka na maaakit pa sa iba.
Dahilpara sa akin ka lang, at ako....para lang sayo wala ng iba." Seryosong sa got
nito...ohhhkaaay...wala na kong nasabi.

Chapter 18

Nakarating kami ng unit ni Jane na kapwa tahimik wala na kasi akong naisip na
sabihin sa kanya matapos nung pag-uusap namin, ewan ko ba para kasi akong napipi sa
naging banat ni Warren kanina.

Hanggang sa makarating kami sa silid ay wala pa rin akong kibo,pero siya hindi
maalis alis ang ngiti sa labi,pero teka anong ginagawa niya dito sa kuwarto ko?
"Warren" tawag ko sa kanya ng akma niyang huhubarin ang suot niyang coat.
"Hmmm?"

"Di ka ba uuwi? Baka gabihin ka nasa daan niyan. Sunduin mo na lang ako bukas."
"Bakit ako uuwi? Nandito ka diba?"

"Eh wala ka namang gamit dito,saka nakakahiya kay Jane, bukas naman na kami lilipat
nita Nanay sa bahay ah."
"May gamit ako pinadala ko kay Mang Robert dito kanina, saka huwag kang mahiya dun
kay Jane, siya nga hindi nahiya nung makitulog sa bahay nung honeymoon natin eh"
"Ewan ko sa iyo,asan yung gamit mo? Sige na magshower ka na dun,ako na maghahanda
ng pamalit mo." Taboy ko sa kanya, napatda na lang ako ng unti unti siyang lumapit
sa akin habang dahan dahang hinuhubad ang suot niyang longsleeves,nang mahimasmasan
ako ay nagmamadali akong lumayo na tila ba kapag nakalapit siya sa akin ay may
gagawin siyang hindi maganda.
"What?" Natatawa niyang tanong sa akin,marahilay sa naging reaksyon ko habang
papalapit siya sa kinatatayuan ko kanina.
""A-ang sabi ko mag-ano...mag shower ka na,ba-bakit ka sa akin pumunta?" Nauutalko
pang sa got,para ka namang dalagang walang muang sa mundo kung makaarte
Althea ...
"Oo nga,bakit ka lumalayo? laabot ko lang naman sa iyo ito." Nakangisi niyang sabi
sa akin habang iniaabot ang nahubad na niyang damit, agad ko namang kinuha iyon
saka bumalik uti sa
kinatatayuan ko kanina,pero ang hudyo muting lumapit sa akin. "Tsk...don't worry
misis,behave ako ngayon,bukas na lang
sa bahay natin atleast doon soundproof ang kuwarto natin."

Bulong niya sa akin saka pumasok sa bathroom na may malawak na ngiti sa labi. liang
sandali rin akong natigilan nang dahilsa sinabi niyang iyon habang halos lumabas na
ang puso ko sa aking dibdib dahil sa takas ng pagkabog nito.
"Pasaway" yun na lang ang tangi kong nasabi matapos kong makabawi sa ginawa niya.

"Bakla,mamimiss kita huhu,pati sina Nanay mamimiss ko rin ako na lang uti ang mag-
isa dito" bahagya akong natawa sa pagdadrama nito,ngayon na kasi kami lilipat sa
bahay namin ni Warren,mananatili muna doon sina nanay ng dalawang linggo bago umuwi
ng probinsya.
"Kung gusto ninyo Nanay,Tatay sa isang linggo na lang kayo umuwi kina Althea, dito
muna kayo sa akin." Suhuwestiyon pa
nito.

Napatingin ako kina nanay na tila ba nagniningning ang mga mata matapos marinig ang
ipinanukala ni Jane. Para yatang may mali dito. Nilingon ko rin si Warren at tulad
nita Nanay halos hindi mapuknat ang ngiti sa labi.
"Ah, ano kasi Jane,hindi na ako sanay na wala sina Nanay" yun na lang ang nasabi
ko,pakiramdam ko kasi pinagtutulungan nita ako ng nga oras na iyon,tila ba napag-
usapan na nilang lahat ang mga bagay-bagay lingid sa kaalaman ko.
"Arte mo bakla,namuhay ka nga ng ilang taon na nasa probinsya sina Nanay at andito
ka sa Maynila,huwag kana nga! Anona nay? Dito na muna kayo?" Baling pa nito sa mga
magulang ko,nalaglag na ng tuluyan ang mga balikat ko ng makita ko ang sabay na
pagtango nita,sinabayan pa ng mahinang tawa ni
Warren na tila ba nagbubunyi sa naging desisyon nita Nanay. "Pero kasi--"
"Hep!!! Huwag kang aalma,sakin sila mag-stay for one week kaya sige na,umuwi na
kayo ni Warren. Alam ko namang atat na atat na yang may maganap na kembutan. Kaya
hala sige layas at kayo'y magparami" napanganga na lang ako da mga pinagsasabi
nito,habang pilit niya kaming itinutulak papalabas ng unit niya.
"Teka Jane-" pigilko sa akma niyang pagsasara ng pinto. "Bakit?"

"Hindi pa ako nakakapagpaalam kina Nanay" papasok na sana ako uti ng unit ng
iharang niya ang katawan sa pinto saka sumigaw sa loob.
"Nay,tay aalis na daw po sina Althea,para makapagkembutan na sila ni Warren!!! Baka
daw kasi nakalimutan nang ugok niyang asawa yung mga moves eh!!!"
"Jane! Wa-wala naman akong sinasabing ganun ah! Ang sabi ko magpapa--"
"Oh eh bat ka defensive?! Saka tigilan mona yang mga delaying tactics mo ah hindi
yan uubra kaya hala,layas na tsupi!!! Oy Warren,hilahin mo nga tong asawa mo sa
sasakyan sige ka, mapupurnada yang pagsaludo ni totoy sa master niya!" Literalna
nanlaki ang mga mata ko sa walang kahiya hiyang si Jane,tiyak
na pulang pula na ang mukha ko dahilnagsipagsilipan na rin ang mga nakatira sa
ibang unit dahilsa takas ng sigaw ni Jane.
"Halika na misis,uwi na tayo." Tumatawang aya sa akin ni Warren,hinawakan pa niya
ang mga kamay ko,kaya lang para akong nakuryente kaya napabitaw ako sa pagkakahawak
niya.
"Why? May problema ba?''

"Wa-wala naman" sagot ko saka ko kinuha ang kamay niya na kanina lang ay nabitawan
ko. Mahigpit akong humawak doon na tila ba kapag inalis ko ang mga kamay ko sa
kanya ay mawawala siyang bigla.
Sa toto lang,ninenerbiyos ako,naiisip ko pa lang yung mga pinagsasabi ni Jane
kanina ay parang gusto kong tumakbo at magtago,hindi ko alam kung bakit,marahilay
isa ito sa mga naging bunga ng minsan niyang panggagahasa sa akin.
Napabuntong hininga ako sa isiping iyon,lalaki si Warren, may pangangailangan at
ako bilang asawa niya ay nararapat lamang na gampanan ang tungkulin kong iyon sa
kanya,paano ko nga ba magagawa? lniisip ko pa lang,halos manginig na ang buong
katawan ko sa nerbiyos.
lsang oras din ang naging biyahe namin,at ngayon nga ay nasa loob na ako ng bahay
kung saan kami tumira ni Warren ng ilang taon.
"Kanina ka pa tahimik,tell me may problema ba?"

Nag-aalalang tanong niya sa akin ng makaakyat kami ng masters bedroom,hinila pa

niya ako papalapit sa kanya saka masuyong ikinulong sa kanyang mga bisig.

"Wala,pagod lang ako."

"Hindi ako naniniwala,tell me,tungkolba iyon sa mga pinagsasabi ng baliw mong

kaibigan?" lkinulong niya pa ang mukha ko sa maiinit niyang palad na tila ba
naging dahilan para kumalma ako kahit papaano.
"Misis,tinatanong kita." Ngumuso muna saka marahang tumango na ikinatawa naman niya
kaya naman nahihiya akong yumuko.
Hinawakan niya ako sa mga balikat at hinaplos haplos pa. "Don't worry,hindi naman
kita pipilitin kung hindi ka pa
ready,alam ko naman na may ginawa akong hindi maganda sa

iyo,kaya naiintindihan ko kung bakit ka nagkakaganyan" "Hindi ka galit?

"Bakit naman ako magagalit? Ang importante lang sa akin ngayon ay kasama na
kita,okay lang kahit walang kembutan na magaganap,siguro pag okay ka na doon na
lang ako babawi." Biro niya sa akin kaya naman marahan kong hinampas ang balikat
niya saka ako yumakap ng mahigpit.
"Tulungan mo ko ha,ayoko namang ideprive ka sa bagay na iyon."

"I will. Nandito lang ako,tutulungan kitang makabangon uti, alam mo kung bakit?"

"Bakit naman?" Tanong ko sa kanya habang pinipigilan ko ang pagsilay ng mga

ngiti sa aking labi. Mukhang babanat nanaman ang mister ko ah.
"Wala lang. Gusto ko lang." Literalna nalaglag ang panga ko sa sagot niya akala ko
pa naman kikiligin nanaman ako sa banat niya yun pala mabubuwisit lang ako.
Wala kaming ginawa ni Warren buong araw kundi ang mag movie marathon,bandang hapon
nang maisipan kong bumaba para maghanda ng merienda,ipagluluto ko na lang siya ng
Carbonara.

Tinungo ko ang cabinet at cupboards hindi ko mapigilan ang mamangha dahilpunong

puno iyon hindi tulad dati na walang walang Iaman. Kumuha ako ng pasta at ng iba
pang ingredients na kailangan ko,tila ba ganadong ganado ako sa ginagawa ko,
sabagay namimiss ko na talaga ang ipaghanda si Warren ng mga putaheng gusto niya.
"Misis,anong lulutuin mo?" Tanong niya habang humila ng

isang stoolat umupo doon,hindi ko namalayan ang pagbaba niya dito sa kusina.
Masyado yata akong naexcite sa gagawin ko, pakiramdam ko kasi bagong kasallang kami
ni Warren,ganito
kasi kami noon lalo na nung mga unang dalwang buwan namin bilang mag-asawa.

"Carbonara,saka gagawa ako ng garlic bread maya-maya. Gusto mo ngjuice?" Tanong ko

habang kinukuha angjuice sa ref na naitimpla ko na rin kanina.
"May binili si Mama diyan na garlic bread ah,bakit gagawa ka

pa?"

"Mas masarap yung bagong gawa, saka medyo matigas na

yung nabili ni Mama"

"Ah...tulungan kita gusto mo?"

"Hindi na,kaya ko nato. Diyan kana lang"

"Mapapagod ka,let me help you, ano ba ang puwede kong gawin?" Akma na itong tatayo
sa stoolkaya agad akong lumapit sa kanya para pigilan.
"Huwag nanga ako nalang"

"Bakit ba ayaw mo akong patulungn?"

"Eh,hindi naman tulong ang gagawin mo eh,manggugulo ka lang dito. "

"Hindi ako manggugulo promise! Sabihin mo lang kung ano yung gagawin ko,kung ano
lang yung inassign mo sa akin yun lang pakikialaman ko promise!!!" ltinaas pa nito
ang kanang kamay para patotohanang seryoso siya sa sinasabi niya.
Tinignan ko siya ng mabuti,para sana sabihin na hindi puwede kaya lang bago ko pa
man maibuka ang bibig ko ay nagpacute ng todo si Warren sinabayan pa nito na tila
ba nagpapaawa sa akin,kaya wala akong nagawa kundi ibigay sa kanya ang kutSilyo at
chopping board.
Yun lang talaga ang puwede niyang pakialamanan kung tutuusin nga hindi niya na
dapat hawakan pa iyon dahilpati sa paghihiwa ng sibuyas ay hindi ito marunong. Ang
alam lang nito ay ang maniait sa mga pagkaing hindi pumapasa sa panlasa niya, pero
pagdating sa kusina wala namang alam gawin.
..

Napangiwi na lang ako sa itsura ng kusina matapos kong magluto,hindi naman tinupad
ng magaling kong asawa ang pangako niya,dahilhalos lahat ng gawin ko ay ginagalaw
niya,

nandoong nakipag-agawan pa siya ng paglalagay ng pasta sa kumukulong tubig na

inihanda ko,yung sibuyas bawang at ham naman hindi ko alam kung saang direksyon
tutungo ang pagkakahiwa,daig pa yata ito ng pinsan kong sampung taon lang, at nung
ihahanda ko na ang sauce,nandoong agawin niya sa akin ang sandok,inubos niya rin
yung bago kong bukas na fresh milk
na dapat sana ay ilalagay ko sa sauce.

Kung hindi pa ako nagtaas ng boses ay hindi ito titigilsa gingawang pagterorize sa
kusina,yun nga lang nung paalis na
sana siya sa tapat ng counter ay hindi sinasadyang nasagi niya ang fresh milk na
ipinalit ko sa inubos niya kanina dahilan para matapon ito.
Napapikit na lamang ako,siya naman ay nagkukumahog sa pagpunas ng natapon na gatas.
Gusto ko sanang mainis kaya lang sa tuwing makikita ko yung mukha niya na tila ba
sising sisi sa mga pinaggagagawa niyang kapalpakan at pamamapak ay natatabunan iyon
ng ibang emosyon,natutuwa na kinikilig,hindi ko alam kung ano ang tawag dun basta
yun na yun.
Marahan kong inilapag sa mesa ang carbonarang pinaghirapan ko at pinaglaruan naman
ni Warren,nasa kabisera na siya at tahimik habang busy sa pagkalikot ng cellphone
niya.
"Kain na" ipinaglagay ko siya sa plato saka ibinigay sa kanya, hindi nga lang ako
pinansin dahilsa cellphone niya,nilagyan ko
rin ng garlic bread ang plato niya,yung bili na lang ni Mama ang naisipan kong
iserve,hindi ko na itinuloy yung una kong plano na ako ang gagawa tiyak kasi na
makikiaalam nanaman siya.
"Warren" tawag ko sa pansin niya,nakaka apat na subo na kasi ako ay hindi pa rin
niya ginagalaw yung sa kanya.
"Hmm?"

"Kumain kana,kanina pa nakahain ang pagkain mo." "Sandali na lang." Sagot nito ni
hindi man lang ako nilingon. "Ano ba kasi yang gingawa mo diyan? Nasa harap ka ng
hapag kung anu-ano ang ginagawa mo. Masamang pinaghihintay

ang pagkain "sermon ko pa

"Sandali na lang."

Naiinis na talaga ako,sa lahat kasi ng ayaw ko kapag nasa hapag kami ay yung may
ibang ginagawa maliban sa pagkain, para kasi sa akin parang binabalewala mo ang
grasyang nasa mesa.

"Ano ba kasi yang ginagawa mo diyan?" Inis kong tanong sa kanya saka ako tumayo
para hablutin ang cellphone na kanina niya pa hawak.
"Misis! Akina yan! Sabi ko sandali lang eh."

Akma na itong tatayo sa kinauupuan niya ng hindi ko sinasadyang magtaas ng boses.

"Huwag kang aalis diyan! Nakailang tawag na ako saiyo hindi mo ako iniintindi. Ano
ba kasi ang ginagawa mo dito sa cellphone moat hindi mo mabitawan ha?!" Naiinis ko
g tanong sa kanya, agad kong inunlock ang phone niya para lang matigilan sa nakita
ko.

Kailan pa natutong gumamit ng socialmedia ang isang ito? Pero ang inis na
nararamdaman ko kani kanina lang ay tila biglang naglaho ng makita kung ano
pinagkakaabalahan niya doon.
Happy and blessed to be with my lovely wife.

#bondingwithmyeverbeautifulmisis

#moviemarathon

#mainggitangmgawaIanglovelife

#suIitangvacationleaveatdayoff

#ILOVEYOUALTHEAkinikiligako:)

Gusto kong matawa sa nabasa ko kaya lang baka magalit yung isa kaya pinigilko
nalang,tumikhim ako bago magsalita.
"Kanina ka pa diyan,ito lang pala ang ipopost mo,saka nakikihastag kana rin ngayon
ah"
"Tsk....ganun talaga,akina yung phone at kumain na tayo."
Pa coolpa nitong sagot pero para namang sinisilihan ang puwitan dahilhindi
mapakali.
Matapos naming magmerienda ay magkatulong naming nilinis ang kusina,nanlalagkit ang
sahig kaya ilang beses itong pinadaanan ng mop ni Warren,at habang ginagawa niya
iyon ay wala namang itong tigil sa pagtawag sa mga kaibigan niya.
Kailangan na daw naming kumuha ng kasambahay,dahil hindi na namin maasikaso ang
paglilinis dito kapag pareho na kaming pumapasok. Kaya lang,walang mairekomenda ang
mga kaibigan niya,ayaw naman daw niyang kumuha sa agency ang gusto niya kasi ay
yung subok nang mapagkakatiwalaan
"Ma" napahinto ako sa pagpupunas ng counter ng marinig ko kung sino ang ang
kasakukyan niyang kausap.
"May kilala ka bang gustong magkasambahay? Yeah,hindi na

kasi kaya kapag nasa trabaho kami pareho. Si Carmen na lang sige. Bukas na Ma,oo
sige salamat po."
"Ano na?"

"lpapadala na lang daw niya si Carmen bukas" "Eh bat bukas na kaagad?"
"May pasok kana diba?"

"Ako meron,ikaw wala pa,nakaleave ka pa hanggang nextweek diba?"

"Oo. Eh sino naman ang mag-aasikaso dito? Ako?" "Oo

"Bakit ako?"

"Diba ang sabi mo kanina pag pareho na tayong pumapasok. Eh ako pa lang naman ang
may pasok diba?"
"Oo nga pero--"

"Tawagan mo na si Mama,sabihin mo next week na niya papuntahin dito si Carmen. Kaya

mo naman diba?" Nakangisi kongtanongsakanya
"Haist...sige nanga!" Wala siyang nagawa kundi kunin ang phone niya sa bulsa at
tinawagan uti si Mama,gaya ng sinabi ko sa kanya kanina,sa susunod na linggo na
lamang ipapadala si Carmen sa amin,kaya naman hindi maipinta ang mukha ni
Warren,alam na kasi niyang siya ang maglilinis ng buong bahay kapag nasa trabaho
ako.
Naisahan din kitta haha...kahapon ka pa ah, ako naman ngayon,lihim kong sabi sa
aking sarili,hahayaan ko muna siyang maranasan ang mag-isang mag-asikaso dito sa
bahay.

Chapter 19 1/11

Chapter 19
"Do you have the reports?" Pormalkong tanong sa private investigator na inupahan ko
para hanapin ang hayop na si Matheo,maliban sa kanya ay mga tao ako sa NBI na
tumutugis na rin dito.

Marahan nitong iniabot sa akin ang isang brown envelope, nang nasa akin na iyon ay
agad itong binuksan at binasa.
"Nandoon pa rin pala sila,mukhang napapanatag na silang manirahan sa Iugar na
iyon."
"Yes Sir,nakipagcoordinate na rin ako kay Agent Cervantes, at tulad nga ng report
na hawak ninyo ngayon ay nasa Cebu sila ng kinakasama."
"Any suspicious events for the past four months?" "None sir,hindi nagbabago ang
routine niya,well,may
konting pagbabago dahilnadagdagan ang pinupuntahan nita ng

kinakasama niya nitong nakaraang buwan" "And that is?"

"A certain Beatrice Sandoval" napatuwid ako mula sa pagkakaupo ko sa
swivelchair,what the hell? Paanong nagkakilala si Beatrice at si Matheo?
"From the looks of you,I can say that you know this Beatrice

Sandoval,Sir." "Yes."
"Would you like me to investigate her too?" Tumikhim muna ako bago nagsalita.
"Do that,and make sure that all the informations that you

will gather will be reported to me directly. And I want those

reports immediately." Maawtoridad kong utos sa kanya. lniabot ko ma ang isang

puting sobre naglalaman ng bayad ko sa kanya.
"Thank You Sir"

Napanbuntong hininga ako nang tuluyan ng nagsara ang pinto ng opisina ko,pinili
kong dito na lamang kami mag-usap ng imbestigador para wala ng iba pang makaalam sa
mga ikinikilos ko para lang matunton ang mga hayop na iyon. Hindi lingid sa

Chapter 19 2/11

aking kaalaman na nakauwi na sila dito sa Pilipinas,dahil matapos ang nagawa kong
kahayupan kay Althea ay pinasusundan ko na sila,Oo at nakalabas sila ng Pilipinas
noon ngunit natunton din sila kaagad ng mga kinuha kong private
investigators,simula noon ay lalo kaming naging maingat sa bawat kilos, ang mga
kaso ay nakasampa,ang mga tao ko ay naghihintay na lang ng tamang pagkakataon.
Nahulog ako sa malalim na pag-iisip kung ano ang tunay na koneksyon ni Beatrice kay
Matheo.
Beatrice. Fvck.is this her way to get even nang makipaghiwalay ako sa kanya para
ayusin ang buhay namin ni Althea? Siya ang nakaniig ko habang nasa iisang silid
kami nita Althea,at isa iyon sa mga pangyayaring nais kong ibaon sa limot.
Kung totoo man ang hinala ko,hindi ko hahayaang mangyari yon,huwag na huwag silang
magkakamaling gumawa ng masama dahilhinding hindi nita magugustuhan ang kaya kong
gawin sa kanila.

Napatingin ako sa wristwatch na suot ko,fifteen minutes before twelve,malapit na

ang lunch break ni Althea,pupuntahan ko siya para ayain na sabay kaming maglunch.
ALTHEA'S POV
Nakakaramdam na ako ng inis dito kay Chris,kanina pa siya Iapit ng Iapit at tanong
ng tanobg kung puwede daw ba kaming maglunch sa Iabas,ilang beses kong tinanggihan
pero ang tibay talaga ng fighting spirit.
Two hours break ako ngayon at 30 minutes na ang nasasayang dahilayaw lumayas ni
Chris sa harapan ko,may bibilin kasi ako drugstore at ayokong may makaalam kung ano
01yon.

"Althea,nasa labas ang husband mo" pagbibigay alam sa akin ng isa sa mga waitress
kaya naman agad na nagliwanag ang mukha ko at nagmamadaling kinuha ang purse para
makalabas na ng staff room,sinadya ko talagang bilisan ang kilos para hindi na
makaalma pa si Chris.

Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng makita ko siya sa labas ng restaurant habang

prenteng prenteng nakapamulsa.
"Hey."

"Surprise!" Malambing niyang sambit,matapos akong halikan salabi.

"Hindi mo sinabi na pupunta ka."

"Tsk. Kaya nga surprise eh. Mabuti naman at nakatakas ka kay panot."
"Huh?"

"Well nasabi nung waitress sa akin na ayaw kang tigilan sa pangungulit na sabay
kayong maglunch kaya pinasabi ko na nandito ako."
"Ahh."

"Konti na lang ang natitira kong pasensya kay panot,kapag napuno ako,hindi
magtatagallalabas aiya ng restaurant nato na wala ng trabaho."
"Warren.."

"Kailangan niyang malaman kung saan aiya lulugar misis, alam na niya ang estado mo
pero hindi pa rin tumitigil." Seryoso niyang saad sa akin,medyo kinakabahan
ako sa nakikitang pagkaseryoso ng mukha niya,hindi ko alam,pero parang mainit yata
ang ulo niya ngayon?
Nakakatakot,mas gusto ko pa yung Warren na makukunsumi ako dahilsa mga pangungulit
niya saka sa pagiging isip bata, kaysa sa Warren na kaharap ko ngayon na tila ba
bulkan na naghihintay lamang na mapuno bago sumabog.
"So? Where do you want to eat?" Tanong niya ng makalapit na kami sa nakaparada
niyang sasakyan.
"Pwede bang magtake out na lang tayo?" "Pwede naman. Bakit?"
"Nakauniform pa ako eh."

"Sige,hintayin mo na lang ako dito sa kotse,ako na ang mag-oorder para sa atin."

"Okay."

0 0

Tawa ako ng tawa sitwasyon naming dalawa ni Warren,dito na lamang kami sa loob ng
sasakyan kumain,tulad ng ginagawa namin noon kapag puno ang canteen sa university.
Ang dami kasing inorder kaya hindi namin malaman kung saan ialalagay ang ibang
pagkain,nagtake out na rin daw kasi siya para sa dinner namin mamaya,tiyak daw kasi
na pagod na ako pag-uwi,at wala daw siya sa mood magluto,eh wala naman
talaga siyang alam sa pagluluto eh,mga palusot nito parang ewan lang.

Chapter 19 4/11

Wala na rin yung kaba na nararamdaman ko kanina,iba na kasi yung mood niya
ngayon,makulit na uti siya kaya wala nanaman akong ginawa kundi sawayin siya sa mga
kalokohang nans1p.
"Susunduin kita mamaya,tapos sasaglit tayo sa mga anghel natin."
"Sige,bili ka na ng bulaklak bago mo ako sunduin ah,para diretso na tayo doon."

"Okay."

"Misis" natigilang akam ko sanang pagsubo ng sundae dahil sa pagtawag niya sa akin
"Bakit?"

"Bat pag ikaw ang kumakain ng sundae parang ang sarap?" "Huh?" Kunway patay malisya
pa ako,pero may pakiramdam
akong nagsisimula nanamang manlandi itong Ialaking ito.

"Tsk. lba talaga eh yun bang---"

"Hoy Warren,tumigilka nga sa kalandian mo,pati sundae na walng kamalay malay

dinadamay mo." Putolko sa dapat sanay sasabihin niya,nagririgodon na kasi yung puso
ko eh baka mamaya sa panlalandi niya sa akin bigla na lang akong bumigay eh
tanghaling tapat pa naman,saka wala kami sa bahay for goodness' sake! Ahh gusto mo
pala sa bahay ah,naku naku,wag kang magkakamali na mabanggit banggit yan kay Warren
kung ayaw mong makembutan mamaya Althea!!!.
Napuno ng tawa ni Warren ang loob ng sasakyang iyon, habang ako naman ay tila
nakaupo sa kalan de uling na punong puno ng baga. Pasaway na lalaki.
"Ewan ko sa iyo,halika nanga,malapit ng matapos break

ko."

"Okay,maya na lang natin ituloy sa bahay ang usapan natin

tungkolsa sundae para may privacy tayo." Tumatawa pa rin talaga siya habang sinabi
iyon,ang takas ng topak nitong Ialaking to,
bilis magbago ng mood.

Tulad nga ng napag-usapan ay sinundo niya ako saka kami dumalaw sa aming mga
anghel,iba na ang pakiramdan ko kapg nagpupunta ako dito,wala ng bigat aa dibdib
ko,wala na yung paninisi ko sa aking sarili kung bakit wala na sila sa amin ni
Warren, dati kasi kapag nagpupunta ako dito ay walang patid ang pag-agos ng luha
ko,ngayon,nagawa kong ngumiti pagkatapat na

pagkatapat namin sa kanilang punted. Naramdaman ko na lang ang paglapit sa akin ni

Warren at ang kanyang pagyakap sa akin.
"One year old na sana si Baby Angelo" bulong niya sa akin habang marahan akong
hinahalikhalikan sa buhok,ginagap ko ang mga palad niya saka mahigpit na
pinisiliyon,alam ko naman na hindi pa rin napapatawad ni Warren ang sarili niya sa
nagawa kay Baby Angelo,lingid sa kaalaman niya,batid ko na pumupunta siya sa
nursery na inihanda namin noon para sana sa una at pangalawa naming baby,hindi na
ako mabigyan ng pagkakataon na ayusin ang silid na iyon para sa pagdating ni Baby
Angelo dahil nga sa mga nangyari,kaya naman nang makita ko ang nga gamit niya doon
noong unang araw na nagbalik ako sa bahay ay talagga namang napakasaya ko.
Nang gabi ding iyon ay nakita kong pumasok doon si Warren, nagising kasi ako ng
maramdaman ko na bumangon siya kaya nagpasya akong sumunod sa kanya,doon,naabutan
ko siyang nakaupo sa maliit na kama habang masuyong hinahaplos haplos ang mga gamit
ni Baby Angelo.
Gabi-gabi siyang nagtutungo sa silid na iyon at gabi-gabi ko rin siyang
sinusundan,naging saksi ako sa pangungulila ng aking a sawa sa aming anak. Kung
anong kulit at saya niya kapag kaharap ako ay siya namang lungkot niya kapag nasa
loob ng nursery room.
Gusto ko man siyang lapitan ay hindi ko rin magawa dahil nasasaktan din ako nung
mga panahong iyon. Hinahayaan ko na lamang siyang manatili doon ng ilang minute o
oras,tahimik akong bumabalik sa master's bedroom para malaya ko ring mailabas ang
mga sakit na dulot ng nakaraan.
Kaya siguro magaan na ang pakiramdam ko ngayon at tila ba tanggap ko na ang naging
kapalaran ng aking anghelay dahil nabigyan ako ng sapat na panahon para magluksa.
Ngayon,si Warren na lang ang iniisip ko,nang marinig ko ang sinabi niya sa akin ay
batid kong may panghihinayang at pangungulila siyang nararamdaman.
"Warren" "Hmm?"
"Sa tingin ko,oras na para palayain na natin si baby Angelo." Nagtataka siya ng
tignan niya ako,marahilay hindi niya inaasahan na maririnig niya mula sa akin ang
salitang iyon.
"Palayain na natin siya. Magagawa lang natin iyon kapag

Chapter 19 6/11

tinanggap na natin ng buong puso ang nangyari." "Misis..."

"Aiam mo bang palagi kitang nakikita sa nursery room? Hindi lang ako lumalapit kasi
gusto kitang bigyan ng panahon para umiyak,na mailabas mo Iahat ng sakit at lungkot
na nararamdaman mo,kasi alam ko,nung mga panahon na wala ako sa sarili ko,wala kang
ibang inisip kundi ang kapakanan ko. Hindi ka nagkaroon ng pagkakataon para
maipagluksa ang pagkawala ng bata. Pero sana,itigilmo na rin yung paninisi mo sa
sarili mo, masaya nasi Angelo sa langit kasama ng mga kapatid niya."
"Ako naman talaga ang may kasalanan--"

"Kalimutan na natin iyon,kung gusto mong maging masaya si Angelo,palayain mona ang
sarili mo sa guilt,sa ganoong paraan para mona ring pinapalaya ang anghelnatin,yun
bang ang pagpapatawad mo sa sarili mo ang magiging hagdan para
tuluyang maging masaya."

"Hindi ko alam kung paano gagawin iyon" tila ba nahihiya niyang sambit sa akin.
"Tutulungan kita,kung ikaw ang naging sandalan ko nung mga panahong nilamon ako ng
kalungkutan,hayaan mo naman akong maging sandigan mo ngayon,tulungan natin ang isat
isa.,"
Wala akojng narinig na sagot mula sa kanya,ang tangi lamang niyang ginawa ay ang
iharap ako sa kanya saka ako hinalikan sa mga labi.
"I love you. Mahalna mahalna mahalkita." Maluha kuha niyang sambit sa akin matapos
niya akong halikan.
"Mahalna mahal din kita mister ko."

Mabilis na lumipas ang mga araw,hindi ko namalayan na limang buwan na pala mula ng
magkaayos kami ni Warren at
masasabi kong talaga namang malaki ang ipinagbago ng

pagsasama namm0 .

Nag-enroll na rin ako sa isang University,bagay na pinagtalunan pa namin ni Warren,

ang gusto niya kasi ay sa isang InternationalSchoolako pumasok pero hindi ako
pumayag,sapat nasa akin ang matapos ko ang pag-aaralko sa isang simpleng
unibersidad kaya wala na siyang nagawa kundi ang hayaan na lamang ako sa desisyon
ko.
lsa pa sa napapansin ko ay tila ba unti unti na akong nagkakaroon ng boses sa mga
bagay na kailangan naming

Chapter 19 7/11

pagdesisyunan,dati kasi ay siya lang ang nagdedecide at ako naman ay tatango na

lamang sa kung ano ang sabihin niya o gusto niya.
"Staring is rude misis. Mamaya mo na titigan ang kaguwapuhan ko habang busy tayo sa
ibang bagay" Napanguso ako sa sinabi niyang iyon paano ba naman kasi ay hinaluan
niya pa iyon ng nakakalokong ngiti.
"Napalingon lang ako sa iyo. Feeling mo naman " kunway pagtataray ko sa
kanya,ngunit imbes na maalarma sa aking "pagtatraray" ay tumawa pa ito ng
pagkalakas takas.
"Ang ingay mo." lnirapan ko pa siya ng ngitian niya nanaman ako ng nakakaloko.
Nakita ko pa ang pag-aalis niya ng reading glasses niya saka ibinaba iyon sa
bedside table pati na rin ang librong binabasa niya saka bumaling sa side ko.
"Misis"

"Oh?" Tanong ko habang umaarte na busy sa pagbabasa ng recipe na kailangan naming

iexecute ng maayos bukas sa kitchen laboratory.
lmbes na sumagot ay lumapit siya sa akin saka may ibinulong na ikinapula ng mukha
ko.
"Baliw!" Angilkong makabawi sa pagkabigla saka ko siya itinulak palayo sa akin,kaya
lang sa mas mabilis ang reflexes niya sa akin dahilan para mahuli niya ang mga
kamay ko.
"A-ano,Wa-rren ,ka-kailangan ko ng ma-matulog maaga pa ang klase ko bu-bukas" waah
sh*t bakit ba ako nauutal? ninenerbiyos ako.
"No overdue nato eh"
' '
"Ah-ano bu-bukas na lang... promis----" hindi ko na natapos

ang dapat sanay sasabihin ko ng bigla na lamang niya akong hinalikan,halik na tila
gumigising sa kung anong bagay sa akin.
A sweet kiss,yun ang ipinagkaloob niya sa akin nung mga oras na iyon,nung una nag-
aalangan pa akong tumugon pero ang katawan ko na mismo ang gumawa noon para sa
akin,nahihiya
pa akong yumakap sa kanyang katawan na mabilis niyang naipababaw sa akin.
Ang nga kamay niyang kanina lamang ay hawak ang mga kamay ko ay kusa ng naglalakbay
sa iba't ibang parte ng aking katawan.

"Warren" sambit kong pakawala niya ang labi ko. Hindi ko

Chapter 19 8/11

alam kung ano ang dapat kong maramdaman,natatakot ako pero parang gusto ng bumigay
ng katawan ko sa ginagawa niya sa akin.
"Ssshh...l won't hurt you...hindi ko na uti gagawin ang saktan ka." I looked at
him,straight in his eyes,and there I saw so much love and passion,somehow it makes
me calm and comfortable.
Once again,he showered me with his sweet kisses that makes me long for more.

"I love you misis" I heard him say while undressing me,I didn't say a word,I just
grab his head and kissed him hard that made him more agressive this
time,unconciously I parTed my hips as if I am giving him the cue to be inside me. I
heard him laugh.
"Gago ka! Huwag mo kong pagtawanan kung gusto mong matuloy tong kembutan nato!" I
hissed,but then he never stopped giving me pleasures,my hands are now working,
undressing him at the same time carressing him.
"Ooohhh" that's the only word that came from my mouth when he filled me with his
length without any warning.
Our room was filled with moans and silent screams,his movements are now getting
faster...

"Warren...ughh..ahh"

"Uhmmm..ughh.ughh" he keeps on pumping untilthat familiar feeling started to build

inside me...I know I'm close as well as my husband...moments later we reached our
climax...

"I love you misis" muli niyang bulong sa akin bago siya umalis sa ibabaw ko at
lumipat sa aking tabi,masaya ako... alam kong ganoon din siya,he's been living in
celibacy for a year at alam kong ako lang ang hinihintay niya.
"Thank you" maluha luha pa ako ng sabihin iyon sa kanya. Lumapit pa ako ng maigi sa
kanya para yakapin siya,ngayon ko lang uti naramdaman ito,mabuti na lamang at
natalo ko ang takot na kanina ay magsisimula ng bumalot sa akin,salamat sa kanya
dahin nalampasan ko na iyon.

• 0 0 0 0

Mumunting halik sa leeg ko ang gumising sa akin. Ramdam ko rin ang mga kamay na
naglalakbay sa hubad kong katawan. Tsk...aga aga kamanyakan ang ginagawa.
"Good morning misis" bati niya sa akin ng mapansin na gising na ako.

Chapter 19 9/11

"Morning...ops! Tamana! Nakailang rounds na tayo kagabi" "Kulang pa

yun,matagalkayang matamlay yung kakambal
ko,buti nga alive na alive uti siya ngayon." Nakanguso jiyang sabi

eehh wag kang ganyan ang cute mo!!!

"Kailangan na nating bumangon malelate na ko sa school saka ikaw sa opisina"

"Magle-leave ako uti"

"Mukha kang leave! Sige na,bangon na tayo,may laboratory ako ngayon."

"lpapasundo kita kay Mang Roberto o kaya Mang Arturo mamaya pagkatapos ng klase mo"
"Bakit?"

"Dalawin mo ko,yung secretary ni Walter panay ang punta sa opisina ko nagpapacute

ata."
"Feeling mo naman"
"Tsk...misis,sige na! Para maipakita ko sa kanya kung gaano kaganda at kung gaano
ko kamahalang babaeng pinakasalan ko kaya walang epekto sakin yung mga pasagi sagi
niya dibdib sa braso ko" bigla akong napatayo nang marinig iyon,aba ang walanghiya!
Pumapayag naman!
"Gago ka! Alam mo naman pala na nilalandi ka tapos hindi ka pa lumalayo!"
Pinaghahampas ko siya ng unan na nahablot ko, panay naman ang salag niya habang
tumatawa.
"Kaya nga sinasabi ko sayo eh, ano na? Punta ka doon ah?!" "Oo!!! Pupunta talaga
ako doon at huwsg na huwag kang
magkakamali ng kilos tarantado ka kundi habang buhay kang

tigang gago!"

"Napakabayolente mo naman ngayon misis,buntis ka na ba kagad?"

"Baliw! Ngayon ka pa nga lang nakapasok eh! Tabi nga diyan, bahala ka kung ayaw mo
pang kumilos!" Pagsusungit ko pa sa kanya saka ako tumayo sa kama para magtungo sa
bathroom.
Pagkasarang pagkasara kong pinto ay napahawak ako sa aking dibdib,tila ba may
mabigat na bagay ang nakapatong doon mula nung marinig ko sa bibig ni Warren ang
salitang "buntis". lmposible,hindi ako mabubuntis dahililang buwan na akong nagpi-
pills kahit na walang nangyayari sa amin nitong mga nakaraang buwan ay umiinom na
ako nun.
Ayoko pa,hindi pa ako handa. Tama na ang pagkawala ng

Chapter 19 10/11

tatlong anghel. Masaya naman kami ni Warren kahit kaming dalawa lang diba?

• 0 0 0 0 0 0 0

"Good afternoon Ma'am"

"Good Afternoon,nandyan basi Warren?" "Do you have an appointment with--"

"She's my wife." Malamig na sagot na IaIaking kalalabas lang ng opisina,ano
nanamang arte nito?
"Sorry po Ma'am" nahihiyang paumanhin sa akin ng kanyang sekretarya.

"Kumain kana?'' Tanong niya sa akin ng makalapit siya saka ako hinalikan sa
labi,napayuko naman ako dahilmay mga empleyadong nakakita sa ginawa niya.
"Hi-hindi pa"

"Go to the nearest bakeshop. lkaw na ang pumili ng cake, huwag masyadong
matamis,mag order ka rin ng carbonara and garlic bread,make sure na al dente ang
pagkakaluto ng pasta and freshly made ang bread. Understand?" Baling nito sa
kawawang sekretarya.
lginiya niya ako para makapasok na kami sa opisina. "Ang sungit mo alam mo iyon?
Kawawa naman yung
secretary mo"

"Tsk. Alam naman niyang darating ang asawa ko kung eh, kung anu-ano pa ang
tinatanong."
"Malay ba niyang ako yung hinihintay mo,naka uniform ako

oh,."
"Psst.kahit na"
"May period ka? Bat ba ang sungit mo pa rin?" "Wala,naman gusto ko lang." Tumatawa
ma siya ngayon,

baliw yata to eh.

"Bakit mo ba ako pinapunta dito? Ang dami mo palang gagawin?

"I just want you to be here. Masama?"

"Hoy Warren! Ako tigiltigilan mo ako sa mga pagsusuplado mo ah. Kung gaganyanin mo
lang ako mabuti pang umuwi na lang ako!" Napipikon kong sabi sa kanya saka ko
kinuha ang bag ko at tinungo ang pinto ng opisina niya.
Bago ko pa man mabuksan iyon ay nahawakan na niya ang

Chapter 19 11/11

kamay ko saka ako hinila papalapit at hinalikan sa labi. "Pikon"

"Bwisit"

"Halika may ipapakita ako sa iyo" hinila niya ako papunta sa office table niya saka
may kung anong pinindot sa laptop,ganun na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng
mapagtanto kung ano
01yon.

"You like it?"

"Yeah" mangha pa rin ako sa nakita ko,hindi ko akalain na bibigyang katuparan ni

Warren ang dati ay pangarap lamang para sa akin.
"The target date of completion is February next year." "Pero Warren hindi pa ako
tapos sa pag-aaralnun"
nag-aalalang sambit ko.

"Don't worry I will personally manage the restaurant. Saka mo na ihahandle kapag
naka graduate ka na. For now,I want this to be your inspiration,sayo na
nakapangalan yan,ikaw na lang talaga ang hinihintay."

Walang pagsidlan ang tuwang nararamdaman ko ngayon, may sarili na akong restaurant!

"Thank You!!!" Mariin ko siyang hinalikan sa labi,bakit ba masaya ako eh.

"Tss...may kapalit yan mamaya misis" "Okay lang!"
Chapter 20

Kung nakamamatay lang pag-irap ay kanina pa tumimbuang itong babaeng may sa higad
yata ang Iahi na panay ang pasimpleng pagdidikit ng dibdib niya sa braso ng asawa
ko. Akala niya siguro ay nagugustahan ni Warren ang ginagawa niya dahil nakukuha pa
nitong ngumiti,yun ang akala niya,dahilang mga ganyang ngiti ni Warren ay ang isa
sa pinakatatakutan kong makita.

Sa loob ng ilang taon naming mag-asawa ay gamay ko na ang mga kilos at ugali
niya,alam ko kung kailan siya seryoso at kung kailan siya nagbibiro,at sa itsura
niya ngayon,hindi na ako
mag-aaksaya pa ng panahon para komprontahin ang babaeng higad kahit na kanina pa
ako nagngingitngit sa inis.
Hahayaan ko nasi Warren kung anong balak niya sa babaebg higad,hindi ako
makikialam.
"Tell your boss that I'll talk to him in 10 minutes" napangisi ako ng marinig iyon
kay Warren, ang walanghiya wala yatang balak soplakin yung higad,ngayon lang yata
ako pumalya sa pagbabasa ng mga kilos niya ah.
"Ok Sir,meron pa po ba kayong ipag-uutos?"

Todo na ang ginagawa kong pagpipigilna huwag sabunutan yung babae na iyon. Naku
talaga,tinignan kosi Warren,ngiting ngiti ang hudas nag-eenjoy na ata,bigla tuloy
akong nilamon ng insecurities ko,kasi yung babaeng higad sexy samantalang ako medyo
lang,ang laki ng hinaharap niya yung akin...nevermind, saka ang tangos ng ilong
yung akin sakto lang,sobrang kinis ng balat niya tapos ako,may peklat nasa tiyan
dahilsa ginawa sa aking cs nung nakaraang taon.
Naramdaman ko nalang na unti unti na palang nag-iinit ang mga mata ko, akala ko ba
ipapakilala niya ako saka sasabihin niya kung gaano niya ako kamahal? Eh bakit
hanggang ngayon hindi
pa rin niya ako pinapakilala kay babaeng higad bilang asawa niya,
tapos...tapos...ngiting ngiti pa siya ngayon...
Ang walanghiyang lalaki,nakikipagflirt na nga ata, pagkatapos niya akong kembutan
kagabi manlalandi siya ng iba

ngayon?!

"Later,I also need you here while I'm talking to your boss." Simple niyang
sagot,habang yung babaeng higad naman ay ngumiti ng pagkatamis tamis saka bahagyang
yumukod na talaga namang ikinalaki ng mata ko,halos lumuwa yung dibdib niya eh
pagbaling ko naman ng tingin kay Warren tila gusto kong putulin yung
kakambalniya,pano ba naman ang lawak ng ngiti ng hudas!
Matapos akong sorpresahin kanina,heto at halos mamatay ako sa selos dahilsa
pinaggagagawa niya. Kinuha ko na lang yung cellphone para maglaro,wala na akong
balak kausapin si Warren, nagtatampo talaga ako saka todo ang selos na nararamdaman
ko ngayon.
Hindi niya rin naman ako nilapalitan o kinausap man lang, hinarap niya lang uli
yung mga papeles na nasa table niya.
"Sir" napabaling ako sa pinto at nakita ko na nakatayo yung malandi doon, ay ang
porma ha,talagang nang-aakit.
"Come in"

"Mr.Saavedra is already here" sabi pa nito nilakihan ang pagkakabukas ng

pinto,kailangan talaga may ganoong effect? Nakita ko naman kaagad si Walter sa
likod ni higad,alam ko rin na nakita niya na ako. Kaya kimi akong ngumiti sa
kanya,yes,okay na kami pati na rin ni Allyssa humingi sila ng tawad sa akin three
days after naming makauwi ni Warren sa sarili naming bahay.
"Kuya"

"Have a seat Walter"

"Bakit? Is there's something wrong with my reports?" Nagtatakang tanong nito sa

kapatid,at dahilmedyo naiintriga ako sa biglaang pagiging sersyoso ni Warren ay
itinuon ko na ang atensyon ko sa kanila. Bakit ba? Asawa ako,karapatan kong malaman
ang pinag-uusapan nila lalo na at may higad na nasa
tabi tabi lang.

"No,there's nothing wrong with your reports,you did it well. Actually,I also asked
your secretary to stay here."
"Huh?"

"I just want to inform you that this will be the last day of your secretary."

"What?!" Medyo nagtaas nang boses si Walter,tanggalan ba naman ng sekrtarya eh,pero

ako hindi ako makapagbunyi,baka kasi ililipat niya dito yung higad eh.

"You heard me,this will be her last day because she's fired." "Sir?" gulat na gulat
ang gaga,halos lumuwa ang mga mata
niya kasabay ng dibdib niyang punong puno ng hangin!

"What?!" Sabay na tanong ni higad at Walter,gusto ko nang matawa sa itsura ng

sekretrarya ni Walter hindi mo malaman kung iiyak ba o ano.
"She's fired. Why? Because she's trying to seduce me sa harap pa mismo ng asawa ko.
And you Ms. Whoever you are, pinalalampas ko ang ginagawa mo sa mga nakalipas na
buwan, but this time? It's enough" oookay ang harsh ng asawa ko,tumayo pa siya para
puntahan ako sa kinauupuan kong couch saka ako inalalayang tumayo. liihhhh
kinikilig ako hihihi.
"I want you to meet my wife Ms. Secretary,na kahit anong gawin mong pagpapakita ng
dibdib mi sa akin, at kahit anong pagpapacute ang gawin mo,walang magiging
epekto...you know why? Because,this lady beside me...siya lang ang kaya kong
mahalin,walang kilala ang puso ko,ang utak ko at ang katawan ko kundi siya...
bakit? Because she's my life. Now,I want you out here in my office as well as with
the company,don't worry you are still entitled to have your separation pay and
other benefits. You can
go now" ang haba yata ng sinabi niya pero ang naintindihan ko lang ay yung "she's
my life" puwede baakong himatayin?
"Sir"

"I don't want to hear anything from you,just get out of my company now!" Napapitlag
ako biglang pagsigaw ni Warren,yung babaeng higad naman ay hindi na
nakapagsalita,kahit si Walter ay tila napipi din,bakit? Kasi yung tono ng
pananalita ni Warren kanina,tila ba pinipigilan ang matinding galit, at alam ng
bayaw ko na mahirap makipagtalo sa kapatid kapag ganoon ang timpla nito,daig pa
kasi ni Warren ang abogado kung makipagtalo kaya wala kang magagawa kundi ang
manahimik na lang.
lsa pa, ang salita ni Warren ay batas para sa kanilang magkakapatid,si Mama at Papa
lang talaga ang kayang kumontra sa desisyon niya,minsan nagagawa ko rin ang
kontrahin siya pero madalas ay siya ang nasusunod.
Nang makalabas na ang sekretarya ni Walter ay saka ako niya ako hinarap,hindi ko
mapigilan ang mapanguso ng tignan niya
ako sa mata,napayuko na nga lang ako dahilsa hiya. "Now misis,nagseselos ka pa?''

"Ha?"

"Kuya sandali,lalabas na ako. Kailangan ko ng maghanap ng ibang secretary langya

naman hindi mo ako inabisuhan,hindi ko tuloy naipagtanggol kawawa naman." Paalam ni
Walter sa
kapatid habang nangingiti.

"Go and look for a decent secretary Walter,hindi ka makakaporma kay Jane niyan sige
ka" ngingisi ngising bilin ni Warren sa kapatid na tila ba uminom ng isang galon na
suka dahil bigla itong namutla,saka teka? Jane? Si jane ba na kaibigan ko ang
tinutukoy ni Warren? Mayroon ba akong hindi alam sa
kaibigan ko?

"S-sige na kuya alis na ko" nagmamadali pa itong lumabas. "Ano yun?"

"Wala"

"Ano nga? Si Jane ba na kaibigan ko yung tinutukoy mo?" "Haist misis,kelan ka pa

naging tsismosa?"
"Tsismosa ka dyan!"

"Oh eh anong tawag mo sa pang-uurat mo sa akin? Kaw talaga! Ano nagseselos ka pa

ba?" pag-iiba niya ng topic.
"Selos? Hindi ah,feeling mo naman" "Oh talaga? Di ka nagselos?"
"Hindi,bat naman ako magseselos eh mas maganda ako dun." Kunway kumpiyansa kong
sabi sa kanya syempre hindi ko pwedeng aminin na muntik ko ng sabunutan yung
babaeng higad dahil sa selos na selos na ako kanina,baka yumabang ang isang ito eh.

"Ah. Pero sexy siya diba? Pinagpala!" Sinamaan ko na siya ng tingin.

"What?" Pigilang tawa niyang tranong,bwisit nato,talagang pinagpala ang ginamit
niyang term eh para namang sampung kilo ng silicon ang ginamit sa dibdib ng babaeng
yun parsa lumaki ng ganun ang dibdib!
"Pinagpala ah" "Yeah"
"Oh eh pinagpala naman pala eh di higupin mo Iahat ng silicon na nasa dibdib niya!
Atleast sa akin natural! Bwisit ka talaga! Bahala kana nga sa buhay mol" Napipikon
ko siyang pinaghahampas ng bag na nahagip ng kamay ko. Habang siya naman ay walang
tigilsa pagtawa kaya lalo akong napikon,

ipinagpatuloy ko lang ang ginagawa kong bigla ay nahuli niya ang mga kamay ko saka
niya ako biglang hinalikan sa labi.
"Tsk.pikon ka talaga kahit kailan" aniya habang inalis niya ang pagkakahawak sa
mga akin para naman ikulong ang nga pisngi ko sa palad niya.
"Ito ang tandaan mo ha,kahit na sinong babae pa ang maghubad sa harap ko,wala akong
pakialam. I assure you,ikaw lang ang Iaman ng puso ko,mahalna mahalkita misis."
"Wala pa bang Iaman to?" Tanong ni Warren habang masuyong hinihimas himas ang tiyan
ko,hindi ko alam kung ano ang isasagot ko,pinalipas ko muna ang ilang sandali bago
ko idinantay ang ulo ko sa kanyang dibdib,mabuti na lamang at pareho pa kaming
hinihingal dahilkatatapos lang naming gumawa ng kababalaghan.
"Wala pa" tipid kong sagot,umaasa na huwag na siyang mag-usisa pa ng kung anu-ano
tungkol sa na bagay na iyon,yun nga lang,hindi yata siya nakuntento sa sagot ko
dahilinurirat niya nanaman ako.
"Kelan ba huling period mo? Baka mamaya meron na yan wala tayong kaalam alam."
"Wala pa nga" isinubsob ko na ang mukha ko sa dibdib niya para magkunwaring
inaantok,hindi na kasi ako komportable sa usapan namin,alam ko naman na imposibleng
magbuntis ako, yun nga lang hindi ko pa masabi sabi kay Warren baka kasi magdamdam
eh.
"lnaantok kana misis?" Success!!!

"Yup" sinabayan ko pa talaga ng paghikab para convincing mukha namang naniwala na

siya kaya lalo niya pa akong niyakap saka niya ako hinalik halikan sa ulo.

Gusto niya ng magkaanak uti,pero ako,parang ayoko na, sapat nasa akin ang kasama
kosi Warren,o kaya isuggest ko na lang sa kanya ang mag-adopt kami ng baby,papayag
naman siguro siya sa bagay na iyon.
"Misis" "Hmm?"
"Aalis ako the day after tomorrow ah" "Ha? Bakit?"
"May aasikasuhin lang ako sa Cebu."

"Cebu? Wala namang branch ang company niyo doon ah?

Saka bakit biglaan naman?"

"Sinabi ko bang may kinalaman sa kumpanya ang pagpunta ko dun?"

"Sinusungitan mo ko?! Saka malay ko ba! Kaya nga ako nagtatanong eh!" Nayayamot
kong sagot sa kanya,ang tino-tino naman kasi ng tanong ko tas susupladahan ako?
"Mambabae ako dun,balita ko madaming magandang chicks dun eh"

"Subukan mo lang,nang hindi na makasaludo habang buhay yang kakambalmo"

"Ito naman selosa"
'
"Hindi ako selosa,ako lang naman ang asawa mo kaya ako

lang ang may karapatan sayo! Gets mo?" "Naman,maliwanag pa sa sikat ng araw,"
"Good. Teka anong ginagawa mo diyan?!" Pinanlakihan ko

siya ng mata ng pumaibabaw nanaman siya sa akin. Wala yatang kapaguran itong
IaIaking to ngayon ah.
"Tsk. Huwag kang magulo misis,magtatanim ako ng marami rami ngayon para after nine
months pede ng maani."
"Dami mong alam"

"Syempre! Anong position ba gusto mo?" "Ano?"

"Sabi mo ang dami kong alam. Oo nga marami lalo nasa mga position na na may
kinalaman sa kembutan ooh yeah!!!"
"Sus. Dami mong satsat,hala sige kilos na! Babagalbagal

eh."

"Sunduin kita mamaya after ng class mo ha?'' "Huh? Bakit?"

"Maaga akong uuwi,mag-aayos pa ako ng mga dadalhin ko
sa cebu." Hindi ko alam kung bakit pero may lungkot akong naramdaman matapos niyang
sabihin iyon,marahilay nasanay lang ako na palagi ko siyang kasama kahit saan,yung
tipong isang tawag lang nandiyan na siya sa harap ko.
"liang araw ka ba doon?"

"Three days lang misis,ready ka na?"

"Tagal din pala. Halika na,baka matraffic pa tayo."

"Sandali lang iyon,sa biyernes nandito naman na ako,dun ka na lang kaya muna sa
mansion matulog habang wala ako"

suhiwestiyon niya habang inaalalayan akong makasakay ng kotse niya,hindi ko muna

siya sinagot dahilumikot na kaagad ito sa kabilang side para pumuwesto sa driver's
seat. Hanggang sa makaupo nga ito ay hindi ako nagsasalita,nalulungkot na talaga
ako. Parang gusto kong sumama sa kanya doon.
"Ano? Gusto mo bang sa mansion na matulog muna?" Marahan akong umiling,tanda ng
pagtanggi,mas gusto kong hintayin ang pag-uwi niya sa bahay namin. Nandun naman si
Carmen at si Mang Roberto para makasama ko habang nasa Cebu

"Sa bahay na lang,marami rin kasi akong gagawin itong buong linggo"
"Sure ka?'' "Yeah"
"Sabagay may kasama ka naman eh."

Halos buong araw akong wala sa sarili,hindi ko kasi mapigilan ang sarili ko na
huwag malungkot,mamimiss ko talaga si Warren.

Kung pupuwede nga lang sasama ako sa kanya aa Cebu, bakit ba kasi nataon pa yung
pagpunta niya doon sa midterm exams namin?
Kakarating ko pa lang sa parking area pero nakita ko agad ang kotse ni
Warren,nagmamadali pa akong maglakad para makasakay na,gusto kong sulitin angoras
na magkasama kami, hindi biro para sa akin ang tatlong araw na mawalay sa kanya.

Agad naman din niya akong nakita kaya mabilis siyang bumababa para salubungin ako
at pagbuksan ng pinto. Habang nasa biyahe naman kami ay kapwa lamang kami
tahimik,pero mahigpit niyang hawak ang isa kong kamay at panaka naka niya pa iyong
hinahalik halikan.

"Okay na ba? Wala ka ng nakalimutan? Laptop? Charger" tanong ko sa kanya habang

abala ako sa pag-aayos ng mga damit niya sa bag na kanyang dadalhin.
"Okay na,nakahanda na Iahat."

"Sigurado ka?" Napahawak ako sa balakang ko dahilmedyo nanakit iyon dahilmay

katagalan din akong nakayuko dahil sa pag-aayos ng mga damit niya.
"Opo" mula sa aking likod ay niyakap niya ako ng mahigpit.

"Ay sandali,may ipapadala pala ako sa iyong mga gamot, para sigurado,teka kukunin
ko lang," akma na akong hihiwalay sa kanyang pagkakayakap ng lalo niya pa iyong
hinigpitan,kaya naman nagtataka akong napatingin sa kanya.
"Ako na kukuha,pagod ka na kanina ka pa kilos ng kilos,di ka pa nga nakakapagreview
eh,sige ka baka bumagsak ka niyan."
"Grabe naman,nagbasa basa naman ako kanina,sandali nga bitawan mo muna ako at
kukunin ko lang yung mga gamot."
"Stay still Mrs. Saavedra,ako na. San mo ba nilagay?" "Sa cabinet ng bathroom,nasa
maliit na canister lang
nakalagay yung nga gamot."

"Okay,sige na magpahinga ka na muna diyan para relaxed na isip at katawan mo mamaya

pag magrereview ka na." lginiya niya pa ako na maupo sa kama,matapos niya akong
maiupo ay nagtungo nanga siya sa bathroom para kunin ang mga gamit na sinasabi
ko,nagkatawanan pa nga kaming dalawa ng kumembot kembot pa itong naglakad.
"Nakita mo na ba?'' Tanong ko habang nilalaro taro ang mgda daliri ko sa paa.
"Hindi pa...ay eto na nakita ko na" sagot naman niya

maya-maya,pero nagtaka ako ng ilang minuto na ang lumilipas ay hindi parin siya
lumalabas mula sa bathroom.
"Warren, akala ko ba nakita mo na? Bat ang tagalmong lumabas?" Tumayo na ako sa
para sana puntahan siya,pero ng pipihitin ko na sana ang seradura ng pinto ay nigla
itong bumukas ay ang madilim at seryosong mukha ni Warren ang bumungad sa akin.

Alpha's claim

Riryyy

"You are my toy. MINE." His voice was starting to get dar...

Chapter 21 1/12

Chapter 21

"Warren" mahina kong tawag sa pangalan niya,nanginginig ang buong katawan ko

dahilkinain na ng takot ang buong sistema
ko.

"Kailan ka pa umiinom nito?" tinignan ko ang kamay niya na may hawak na pills,gusto
kong magpaliwanag pero hindi ako makakuha ng takas ng loob para magsalita,tila
umurong ang dila ko sa sobrang takotna nararamdaman ko,samantalang si Warren,
halata sa kanya ang pinipigilna galit, ang mga kamay niyang kanina ay nakalahad
habang ipinapakita sa akin ang mga contraceptive pills,ngayon ay namumula sa
sobrang pagkakakuyom nito.
"Tinatanong kita Althea,kailan ka pa umiinom nito?" Ang boses na iyon, ayokong
naririnig mula sa kanya ang ganoong tono ng boses,malamig,nakapangingilabot,tila ba
kayang kaya nitong sugatan ang anu mang bahagi ng katawan ko.
"Dammit Althea!!! Tinatanong kita!!!! Kailan ka pa umiinom nitong mga ito?!"
Napapitlag ako sa takas ng boses niya na !along nakapagpanginig sa buong katawan
ko,pakiramdam ko nga ay anumang oras ay babagsak na ako sa kinatatayuan ko.
"Wa-warren--"

"Just answer my damn question!!! Kailan pa?!!!" Napapikit na lamang ako,habang nag-
iipon ng takas ng loob para sagutin ang tanong niya, dumadagundong sa loob ng
kuwarto ang sigaw niya kaya naman hindi imposible na marinig ni Carmen o Mang
Roberto iyon.
"E-eight months na." Naiiyak kong sagot.

"Eight months? Ganun kana katagalumiinom nito?!"

'So-sorry Warren" unti unti ng tumulo ang luha ko nang makita ko ang disappointment
sa mukha niya. Alam ko naman na gusto niya na talagang magka baby kami kaya lang
ako mismo sa sarili ko,hindi ko alam kung kaya ko pang magbuntis,natatakot ako na
maulit nanaman ang nga nangyari noon. Hindi ko maiwasan ang mangamba,hindi biro ang
mawalan ng anak,baka kapag naulit pa iyon ay baka tuluyan kong ikabaliw.

Umalis nasa harapan kosi Warren at tila nanghihinang napaupo sa kama,gusto ko

siyang yakapin kaya lang natatakot ako. Natatakot na baka pagbuhatan niya nanaman
ako ng kamay, sa estado niya ngayon,malamang na magawa niya nga ang bagay na iyon
kaya naman pinapanatili ko na may distansya sa pagitan namin,para kung anu't anuman
ay makakalabas ako kaagad ng silid na iyon.

"Warren,sorry,sasabih--"

"Aiam mo bang araw-araw akong umaasa na sasabihin mo sa akin na magkakaanak na uli

tayo?" Nakayuko na siya habang hawak hawak ang ulo habang nagsasalita at kahit
hindi ko man makita ang mukha niya ay alam kong umiiyak na rin siya.
Nakakaawa,nasasaktan akong makitang tila ba isang batang inagawan ng candy si
Warren,paano ko nga ba magawang isantabi ang mararamdaman niya? Bakit nga ba ang
sarili ko lamang ang inisip ko?
Ganun nalang ang gulat ko ng marahas niyang tinabig ang Iaman ng bedside table
dahilan para mahulog at mabasag ang lampshade at picture frames na nakapatong
doon .
"Tang-ina naman Althea!!! lkaw itong nagsabi sa akin na kailangan na nating magmove
on pero putsa anong tawag sa ginagawa mo?!"
"Warren sorry,natat--"

"Ano?! Natatakot ka? Bullshit Althea!!! Sayo na mismo nanggaling palayain na natin
ang mga sarili natin sa mga nangyari noon! Sa tingin mo ba ginagawa mo yung sinabi
mo?!!! Alam mo ba ang dating sa akin nung pag-inom mo ng p*tang inang pills na iyan
ha?!!! Ayaw mong maging ama ako ng mga magiging anak mo" matapos niyang sabihin
iyon ay mataman niya akong
tinitigan saka nagmamadaling lumabas ng kuwarto namin,

samantalang ako ay naiwan na lamang na napaupo sa sahig habang umiiyak,nawalan na

ng takas ang mga binti ko,.

0 0 0

Hatinggabi na pero hindi pa rin umuuwi si Warren,nakailang tawag ka ako sa kanya

pero hindi niya sinasagot at nitong huli lamang ay pinatay na talaga niya ang
cellphone niya,nagsisimula na rin akong kabahan,kung anu,-ano na rin ang pumapasok
sa utak ko,pilit kong itinataboy ang mga iyon pero hindi ko mapigilan ang sarili ko
lalo na at anong oras na wala pa rin si Warren.

Chapter 21 3/12

Napaiyak na lamang ako,alam ko namang magagalit siya kapag nalaman niya iyon pero
hindi ko inaakala na ganito ang mangyayari,tama nga siguro siya,ako nga itong
nagsabi sa kanya na magsimula uti kami pero ako naman ang ayaw kumawala sa anino ng
kahapon. Aminin ko man o hindi,mali ang ginawa ko.
Bigla ang ginawa kong pagbangon nang makita kong tirik na ang araw, agad kong
hinagilap ang cellphone ko para icheck kung tumawag o nagtext man lang si Warren.
Nanlumo na lamang ako ng wala akong natanggap na kahit ano mula sa kanya,inilibot
ko ang mata ko sa silid nagsisimula nanaman akong maiyak nang mapansin kong wala na
ang bag ng mga damit ni Warren patina rin ang laptop niya,nagmamadali akong bumaba
sa kama at lumabas ng silid,tahimik ang buong bahay.
Unti-unti nanaman akong kinakabahan,bakit wala yung mga gamit ni Warren?

"Carmen?" Tawag ko sa kasambahay habang mabilis na bumababa ng hagdan,narinig ko

naman siyang sumagot mula sa kusina kaya nagpasya ako na doon na
magtungo,nagkasalubong pa kaming dalawa.
"Si Warren?"

"Ay ate,maaga pong umalis,malelate na daw po siya sa flight niya."

"Bat hindi ako ginising? May ipinagbilin ba?"

"Wala po,nagmamadali po talaga. lhahatid nga po dapat ni

Mang Roberto pero hindi na po siya pumayag." "Ganoon ba? Si-sige salamat."
"Ate nakapagluto na po ako,ipaghahain na po ba kita?" "Mamaya na lang,wala akong
gana." Nanlalambot akong
bumalik sa aming silid,talaga ngang galit siya sa akin, ang hindi

niya pagpapaalam na aalis na siya ay indikasyon na hindi pa niya ako napapatawad sa

nagawa ko.
Gustuhin ko mang umiyak maghapon ay hindi ko iyon magagawa,kailangan kong pumasok
para kumuha mg exam, oo
at may hindi kami pagkakaunawaang mag-asawa pero hindi sapat na dahilan iyon para
pabayaan ko ang pag-aaralko,kailangan kong matuto na ihiwalay ang mga personalna
problema sa aking pag-aaral.
Pasasaan ba at magkakaayos din kaming mag-asawa,baka nga mamayang tanghali o kaya
hapon o mamayang gabi bago ako

matulog ay kausap ko na siya sa telepono.

Buong araw ang lumipas ay wala pa rin akong natatanggap na tawag o text man lang
mula sa kanya,habang ang mga tawag ko ay hindi naman niya sinasagot,d
Sinubukan ko ring tawagan ang kanyang sekretarya nagbabaka sakaling kasama niya ito
maghapon.
"Ma'am pasensya na po. Hindi po ako isinaman ni Sir sa

Cebu,si Atty. Vasquez lang po ang kasama niya doon." "Ganun ba,may number ka ba ni
Atty. Vasquez?"
"Pasensya na po ma'am hindi po kasi pumapayag si Atty. na ibigay yung contact
number niya ng walang pahintulot mula sa kanya."

"Ah ok. Sige. Salamat na lang. " Nanlulumo kong tinapos ang tawag na iyon,gusto ko
nanamang umiyak,hindi ko alam kung saang parte na ng Cebu ang asawa ko ngayon,hindi
ako mapakali lalo na at isang araw ko ng hindi naririnig ang boses niya.

Kinabukasan ay muli kong sinubukan na tawagan siya,pero tulad ng nangyari nung

nakaraang araw ay binabalewala niya lamang ang tawag ko,nasasaktan na ako sa
ginagawa niyang ito, pati ang pagrereview ko kagabi ay naapektuhan dahilhindi ko
maintindihan kung ano ang binabasa ko,akala ko madali lang gawin ang sinabi ko na
kailangan kong matutunan na ihiwalay any personalna problema sa aking pag-aaral
pero heto ako ngayon, papasok at kukuha ng exam ng walang Iaman ang isip.
Wala na akong pakialam kung bumagsak ako,midterms pa lang naman,babawiin ko na lang
iyon sa finals,ang mahalaga sa akin ngayon ay ang marinig ang boses ng asawa
ko,kasi habang tumatagal hindi ko na nagugustuhan ang nangyayari sa akin.
Dumating ang ikatlong araw,ngayon na dapat ang ang uwi ni Warren,pero hatinggabi na
ay wala pa rin akong naririnig na ugong ng kotse,ilang oras na rin akong
naghihintay sa balcony sa kanyang pagdating. Hindi ko nanga alintana ang lamig na
hangin
na humahaplos sa akin,ang gusto ko lang mangyari ay makita ang pagbaba ni Warren
mula sa kanyang sasakyan,hindi ko pa rin kasi siya macontact,at habang tumatagalna
hindi ko siya nakikita o nakakausap ay tila ako nawawala sa sarili.
Kanina habang nag-eexam ang mga kaklase ko ay para akong tanga na nakatitig lamang
sa test paper na nasa mesa ko, napagalitan pa ako ng proctor dahiltapes na ang mga
kaklase ko

sa pagsagot samantalang ako ay ay nagpasa ng wala man lang kasulat sulat ang
papelmaliban sa aking pangalan..
Wala rin akong ganang magkakain,ni pag-inom nga ng tubig ay kinatatamaran ko na.
Sina Carmen ay nag-aalala na rin sa akin pero wala akong pakialam,ang gusto ko lang
ay makita ang asawa ko.

Lumipas pa ang ilang araw,walang Warren na dumating sa bahay at walang Warren na

sumasagot sa mga texts at tawag ko, ang plano kong ilihim kina Mama ang problema
naming
mag-asawa ay nalaman niya rin ng itawag sa kanya ni Carmen ng

mawalan ako ng malay noong isang araw dahilsa stress.

Pinaschedule na rin ako ni Mama sa psychiaytrist ko ng wala akong kamalay

malay,nalaman ko lamang iyon ng dalhin niya ako sa ospital pero wala akong pakialam
kung sa ano ang sinasabi sa akin ng doktor na iyon,si Warren lang ang gusto kong
makausap, gusto kong maayos ang hindi namin pagkakaunawaan ,kasi habang
tumatagal,nawawalan na ako ng gana sa mga
bagay-bagay.
Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa kumpanya ng mag-isa,at nang walang
nakakaalam sa bahay, magbabakasakali ako na dumating nasi Warren,baka dito niya
piniling tumuloy dahilnatambakan siya ng trabaho,nagtungo muna ako sa comfort room
para icheck ang itsura ko, pinakatitigan ko pa nga ang repleksiyon ko sa salamin
dahilhindi ako makapaniwala sa nakikita ko, ang putla putla ko na,medyo humpak na
rin ang pisngi ko,saka nangingitim na ang ilalim ng mga mata ko. Pasasaan ba ay
babalik din ako sa dati kong itsura, napahawak ako sa hamba ng pinto ng bigla akong
makaramdam ng hilo,para rin akong giniginaw,siguro ay dulot iyon ng niyerbiyos kaya
huminga muna ako ng malalim at sandaling ipinikit ang aking mga mata,nang kahit
paano ay umayos ang pakiramdam ko ay tinungo ko na ang opisina ng asawa ko,
nadatnan ko sa labas ang sekretarya niya na abala pag-aayos ng mga papeles.
"Good afternoon." Kinakabahan kong tanong sa kanya,kung nasa ibang sitwasyon lamang
ako ay siguro natawa na ako sa naging reaksyon niya malamang ay nagulat ito sa
itsura ko.
"Good afternoon po Ma'am" "Andiyan na basi Warren?"
"Opo ma'am kaninang umaga lang po sila dumating ni Atty.

Vasquez" sukat ng marinig ko iyon mula sa kanya ay tila ba bigla akong lumakas.
"Ah,okay pasok na ko ha"

"Pero ma'am--" hindi ko na siya pinansin. Tinungo ko na kaagad ang pinto ng opisina
ni Warren,gusto ko na talaga siyang makita at makausap,kung kinakailangang
magmakaawa ako para patawarin niya ay gagawin ko magkaayos lang kaming dalawa.
Pero ang excitement na nararamdaman ko kani kanina lang ay biglang naglaho,mas
gusto ko pa yarang mamatay na lamang sa mga oras na iyon,hindi ko akalain nasa
pagbukas ko ng pintong iyon ay ang halos hubad na babae at si Warren na
naghahalikan ang mabungaran ko.
"Sh*t! Althea" bakas sa tinig niya ang pagkataranta,nagawa pa nga niyang itulak ang
babaeng iyon palayo sa kanya, akala ko wala na siya sa buhay ng asawa ko,nagkamali
pala ako.
Nagmamadali kong isinara ang pinto saka tumakbo papalabas sa building na
iyon,gulong gulo ang isip ko,pero ang mga paa ko tila may sariling isip na alam
kung saan ang dapat puntahan,ni hindi ko na nga nagawang sumakay ng taxi o kung anu
mang klase ng sasakyan,tinakbo ko lang ang daan patungo sa Iugar kung saan alam
kong mailalabas ko Iahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.
Hapong hapo akong napaupo sa marmot na sahig ng musuleo ng mga Saavedra, halos
hindi rin ako makahinga dahil sa sobrang pagod, nanunuyot na rin ang aking
lalamunan, ang mga binti ko ay tila nawalan na ng takas para suportahan ang buong
katawan ko.
Sa mga oras na ito, sila lang ang kailangan ko, gustuhin ko mang mayakap sila ay
imposible na, ang haplusin na lamang ang malamig na lapida kung saan nakaukit ang
kanilang pangalan ang tangi kong magagawa.
Doon,ibinuhos ko ang lahat ng nararamdamn ko, halos mawalan na rin ako ng boses sa
pagsigaw, kung nandito lang sana ang mga anak ko,masaya ako ngayon, hindi ko
nararansan ang masaktan ng ganito, hindi ko na siguro magagawa ni Warren ang
tumingin pa sa iba, kasi kung kasama namin sila, sila ang magsisilbing pundasyon
naming mag-asawa.
liang oras na akong tahimik na nakatunghay sa kanilang puntod,hatinggabi na at
kumakalam na ang sikmura ko dahilsa gutom pero hindi ako kumikilos, ayokong umalis
dito, gusto ko

silang makasama kahit ngayon lang, kahit man lang sa gabing ito maranasan kong
matulog ng payapa na hindi ko nagawa ng ilang gabi.
Napahawak ako sa ulo ko ng makaramdam ako ng hilo, sinubukan ko pang pumikit at
ng imulat kong muli ang akong mga mata ay mas !along tumindi ang pag-ikot mg
paningin ko kasunod ay ang pagdilim ng pagdilim ng aking paligid.
"Althea hija" nalaman din pala nita kung nasaan ako. lyon na lamang ang nasabi ko
sa aking sarili nang magmulat ako ng mata at ang nag-aalalang mukha ni Mama ang
bumungad sa akin, tiyak ako na wala na ako sa musuleo, malamang nasa ospitalnanaman
ako, ilang beses n nga ba akong naglabas masok sa Iugar na ito? Hindi ko na
mabilang,at sa lahat ng pagkakataon na iyon ay hindi ko nagisnan si Warren sa tabi
ko, ipinikit ko na lamang muli ang aking mga mata, sa totoo lang, nanghihina ako,
ni hindi ko maibaling sa ibang direksyon ang ulo ko dahil sa hilo ng mga oras na
iyon,salamat na lamang din at may naka balot sa akin na makapalna kumot,
dahilnilalamig ako.
Masusuyong haplos sa ulo at mukha ang ipinagkakaloob sa akin ni Mama na kahit papa
ano ay nakapagdudulot sa akin iyon para kumalma.

"Sige na anak, matulog ka na uti, at tinitiyak ko sa iyo maayos na ang Iahat

paggising mo." Nagtataka man ako sa sinabing iyon ni Mama,gusto ko man siyang
tanungin kung ano ang ibig niyang sabihin ay hindi ko na nagawa dahilunti unti na
akong hinila ng antok. Sana nga paggising ko, maayos na ang Iahat, dahilnapapagod
na ako, napapagod na akong umiyak, napapagod na akong magpakababa, napapagod na
akong umunawa.

• 0 0 0 0

Nauulinigan ko ang mahihinang boses ng ilang tao sa silid, may kung anong bagay
sila na pinag-uusapan, nanatili na lamang akong nakapikit para malaya kong marinig
sila,isa pa parang
hindi pa ako handa na harapin ang sino man sa ngayon, gusto ko sanang mapag-isa
pero mukhang imposible.
"Make sure that they will rot in jail,hindi biro ang ginawa nita sa akin at sa
pamilya ko."
"I'll make sure of that Mr.Saavedra. pagbabayaran nita ang kasalanan nita,malakas
ang laban natin sa kasong ito, lalo na at matitibay ang mga ebidesnyang ihaharap
natin sa husgado."

"Sigurado ka na ba diyan Attorney? Baka mamaya ay may humarang nanaman sa kaso."

Nag-aalalang tanong ng isang bababe na kung hindi ako nagkakamali ay si Mama,pero
sino ba ang pinag-uuspan nita?
"Wala na Mrs. Saavedra, sinigurado naming bago sila mahuli ay natanggalna ang mga
taong maaring magbigay sa kanila ng proteksyon, matagalnang kumikilos ang anak mo,
tahimik pero sigurado at masusing pinagplanuhan, nagkaraoon man ng problema dahilsa
pagtataksilng isa niyang tao ay naayos pa rin at kaya ngayong hawak nang mga pulis
ang mga kriminalna iyon ay tiyak na wala na silang kawala sa kulungan. "
"Pati ba si Beatrice anak?" Beatrice, sa pagkakalam ko iyon ang babae ni Warren,
paanong nasama siya sa kaso?
"Lahat sila Mama, Iahat ng may kinalaman sa pagkamatay ni Papa, sa pagset-up sa a
sawa ko, at sa tangkang pagpatay sa akin sa Cebu. " nanigas ako buong katawan ko
nang marinig iyon, naguguluhan na ako,ang alam ko lang ay may hindi kami
pagkakaunawaang mag-asawa, bakit mayroon na ngayong kaso? Sino ang nakakulong? Yung
nagtangka sa buhay ni Warren? At yung Beatrice, hindi ba nakita ko silang
naghahalikan sa opisina, naghahalikan ba o siya lang ang humahalik sa asawa ko?
Narinig kong nagpaalam na ang tinatawag nilang Attorney, gustuhin ko mang magmulat
ng mata ay tila ako naduduwag na gawin iyon, kung nitong mga nakalipas na araw ay
gustong gusto kong makasama at makita si warren, ngayon naman ay tila nabahag ang
buntot ko na harapin siya hindi ko alam pero yun ang nararamdaman ko.

"Beatrice. Para ko na rin siyang anak, kaya nahihirapan akong tanggapin na may
kinalaman siya sa pagtatago sa mga taong iyon."
"Gusto niyang gumanti Mama, hindi niya matanggap na nakipaghiwalay ako sa kanya
para makipag-ayos kay Althea."
"Kung ganoon, bakit siya nasa opisina mo kahapon?" ang takas ng pagkabog ng
dibdib ko ng marinig iyon.
"Gusto niya raw humingi ng tawad at bumawi sa mga nagawa niya, then I told her that
nothing can change my decision, na kahit anong gawin niyang pagmamakaawa isasama ko
pa rin siya sa kaso. Nagulat na lang ako ng halos maghubad na siya ng damit saka
ako biglang hinalikan."
"And I guess yun ang naabutang eksena ng asawa mo?"

"Yeah,yung balak kong pakikipag-usap sa kanya napurmada dahilkay Beatrice, that

damn woman is crazy! Gustong gusto ko ng pilipitin ang leeg niya nung mga oras na
iyon kung hindi ko lang kailangang habulin si Althea "sukat nang marinig ko iyon ay
walang pagdadalawang isip na nagmulat ako ng mata, wala na akong pakialam kung
makita nita akong gising, ang gusto ko lang ay tumayo at yakapin ng mahigpit ang
asawa ko.
Napansin rin siguro nita iyon kaya agad silang lumapit saka ako tinulungang
makaupo, at hindi ko napigilan ang pagtulo ng mga luha ko nang makita ko na
malapitan ang mukha ni Warren, putok ang labi, may mga gatos at pasa sa gilid ng
mata at pisngi. Anong nangyari?
"Mauuna na ako ha, pag-usapan ninyong mag-asawa ang problema niyo nang magkaayos na
kayo. Althea hija, magpagaling kana anak ha, don't worry ayos na ang lahat." tango
na lamang ang naisagot ko kay Mama dahilhindi pa rin ako makapagsalita dahil sa
panay ang aking paghikbi, lumapit pa siya sa akin para yakapin ako ng mahigpit
pagkatapos ay hinaplos ang mukha ni warren bago siya lumabas ng silid na iyon.
Ngayon kami na lamang mag-asawa dito sa silid, hawak hawak niya na ang kamay ko at
tila ba ayaw na niyang pakawalan pa.

"Kumusta na ang pakiramdam mo?" malambing niyang tanong sa akin habang ako
naman ay hindi pa rin makatingin ng diretso sa kanya pakiramdam ko kasi napahiya
ako eh. Tumayo siya sa silyang kinauupuan niya saka lumipat sa tabi ko kaya naman
umusod ako ng kaunti para maayos siyang makaupo sa kama.

Yakap na niya ako ngayon, at ng mga oras na iyon doon lang ako nakaramdam ng
kapayapaan.
"I'm sorry" hindi ako nagsalita, gusto ko lang ay ang marinig ang Iahat ng
sasabihin niya.
"Sorry kung nagalit ako, kung umalis ako nang hindi nagpapaalam. Believe me, habang
nasa airport ako papuntang Cebu gusto na kitang tawagan. Pero pinigilan ko ang
sarili ko kasi mas gusto kong mag-usap tayo nang kaharap natin ang isa't-isa."
"Pero sana nagreply ka man lang sa mga messages na ipinadala ko pagdating mo doon.
" nagtatampo kong sagot, hindi biro ang naranasan kong lungkot nitong nakalipas na
linggo, kung sana man lang kahit "ok" ang ireply niya. Sa akin

mapapanatag na ako. "I lost my phone"

"Luma na yang palusot mo"

"Totoo yun misis, papunta na sana ako sa hotelng may humarang sa sinasakyan ko,
mabuti na lang sigurista ako,palihim kasi akong binabantayan nita Agent Cervantes
kaya natulungan nita ako, yun nga lang nakailang suntok muna sa akin yung mga
talaking humarang sa akin"
"May nakabantay naman pala sa iyo eh bat naiwala mo pa?" "I was shot. Don't worry
sa bra so lang, nagkakagulo na kasi
sila doon, sakto namang nakita ko yung hudas na private

investigator ko na nabili na pala nita Matheo at Beatrice. Papatakas na sana

hinabolko lang, natakot yata na maabutan ko ayun binaril ako, langyang yun hindi
pala asintado takas ng loob magdala ng baril. "
"Mabuti nga hindi asintado at ng hindi ka napuruhan. Alam mo naman na armado pala
yung mga kalaban hinabolmo pa" lalo yatang sumama ang pakiramdam ko dahilsa mga
ikinuwento niya, at talagang nakuha niya pang magbiro tungkol sa bagay na iyon,
samantalang nung nga oras na iyon halos mabaliw na ako kakaisip sa kanya.
"Kung hindi ko ginawa iyon, hindi mahuhuli sina Matheo at Minerva, malaya pa Silang
makapamumuhay sa Cebu, samantalang tayo,nahihirapang bumangon at magpatuloy dahil
sa ginawa nita. Gusto kong mabigyan ngjustice ang pagkamatay ni Papa, yung ginawa
nita sa iyo, sa atin. Hindi ako matatahimik lalo na at alam kong anumang oras ay
maari silang magbalik at sirain uti tayo. "
"Bakit hindi mo sinabi sa akin yan"

"You've suffered enough misis, gusto ko lang na mamuhay

ka na ng wala ng ibang iniisip, isa pa, hindi biro ang maghabolng mga kriminalbaka
mastress ka lang. "
"Mas naistress ako sayo." Hindi ko napigilan ng paglabas ng mga salitang iyon mula
sa aking bibig, mukhang hindi naman niya ininda ang sinabi ko, nakuha pa nga
niyang tumawa kaya gumalaw ang dibdib niya kung sa an nakadantay ang ulo ko,
dahilan para makaramdam nanaman ako ng hilo.

"Wag kang malikot nahihilo ako" "Sorry. "

"Warren" "Hhm?"
"Ano nang mangyayari?"

"Tuloy ang kaso,nakakulong na sila pati na yung P. I. na tumraydor sa akin. "

"Pati si Beatrice?"

"Malaya si Beatrice ngayon pero nakasampa na ang mga kaso niya, bahala na ang
husgado sa kanila. "
"Nakita ko kayong naghahalikan"

"Tsk. Misis naman narinig mo na nga yung usapan mamin ni Mama, hindi ka pa ba
naniniwala na wala na talagang namamagitan sa amin? Yung ginawa nya, it was just an
act of desperation para hindi siya madamay sa kaso, malas niya lang hindi ako
tinablan kahit maghubad pa siya sa harap ko. Loyalna kaya ako ngayon. "
"Bola. " "Totoo yun,."
"Eh akala ko ba sinundan mo ako? Bat di ka lumapit sa akin?

lnabot na ako ng hatinggabi sa musuleo. "

"Hinayaan muna kitang iiyak Iahat ng sama ng loob mo, gusto nanga kitang bigyan ng
trophy nung mga oras na iyon, pwede ka ng best actress!! ! Naiyak din kaya ako sa
iyo"
"Gago"
"I love you too. "

"AkaIa ko nagalit ka na ng todo sa akin sa pag-inom ko ng pills" pag-iiba

ko,kailangan kasi naming pag-usapan ang bagay na iyon para maiayos namin ang lahat.
"nagalit konti,more on nagtampo lang,kaya nagemote muna ako sandali,hindi ko naman
balak na magalit ng matagalsa iyo, mahalkita, makita ko pa lang yung kilikili mo
nawawala na sama ng loob ko eh"
"Pinagsasabi mo?"

"Wala, basta tandaan mo ito, hinding hindi ko na magagawang saktan ka pa sa anumang

paraan, kasi pag ginawa ko iyon,para ko na ring sinasaktan ang sarili ko."
"Sorry din kasi ginawa ko iyon ng hindi ko ipinapaalam sa iyo. "
"Nah, naiintindihan ko naman na kung bakit mo nagawa

Chapter 21 12/12

iyon, masakit sa akin na mawalan ng anak pero mas masakit iyon sa iyo,nasa loob mo
sila ng ilang buwan iba ang attachment mo
sa kanila kaysa sa akin. Sana lang huwag kang mawalan ng

pag-asa na magkakanak pa tayo, magtiwala lang tayo sa Kanya. " "Salamat. "
"Mahalkita, okay na siguro na huwag muna tayo magkababy ngayon para makapgfocus ka
sa studies mo."
"Sigurado ka?"

"Yeah. Narealize ko na hindi naman kailangan na madaliin natin ang bagay na iyon,
ako na lang muna ang ibaby mo. "
"Ewan ko sa iyo."

Pakiramdam ko, nabunutan ako ng tinik sa dibdib nung mga oras na iyon, kahit na
inaapoy na ako ng Ia gnat ay tila lumakas pa ako dahilkasama ko na uti ang asawa
ko.

Chapter 22

liSaan ba kasi tayo pupunta?ll Nagtataka kong tanong kay Warren na abala sa
pagmamaneho, kanina ko pa siya inuusisa kung saan niya ako dadalhin pero hindi niya
ako sinasagot ng maayos, nagulat na lang ako nang paggising ko ay may mga bag nasa
paanan ng kama namin, saka niya ako pinagmadaling maligo.
11 1tatanan kitall napangiwi na lang ako sa isinagot niya, mukhang matagalniyang
inensayo ang tugon niyang iyon dahil yun lang ang lumalabas sa kanyang bibig mula
kanina.
11 Puro ka kalokohan, malayo pa ba tayo?
II

11 1tatanan kita.

11 lsa Warren, naiinis na ako ah, ano malayo pa ba tayo?

11 1tatanan kitall

11 Bahala ka nga sa buhay mo, tinatanong ka ng maayos eh!

11 Sungit11

11 Eh kung sana sinasagot mona yung tanong ko eh di hindi kita susungitan, oo o

hindi lang naman ang sagot sa tanong ko diba? Puro itatanan kita,itatanan kita, eh
kung taningan ko buhay ng kakambalmo?! II nanggigigilkong sigaw sa kanya pero ang
walanghiya pinagtawanan lang ako. Pinangatawanan niya talagang hindi ako sagutin.
Okay lang naman sa akin kung kahit saan kami pumunta, yun nga lang hindi ako
pinatatahimik ng kuryusidad ko. Kumuha na lang ako ng sandwich na baon namin,
actually siya daw ang gumawa nito pero wala na akong pakialam, ikakain ko na lang
ang inis ko sa kanya.
Six months na ang nakalilipas mula nang malaman niya ng

pag-inom ko ng pills, okay na kami, napag-usapan na namin ang mga issues naming
mag-asawa at kahit papaano ay panatag na
rin kami dahilnahatulan na ng lifetime imprisonment sina Matheo at Minerva, si
Beatrice naman ay five years imprisonment ang sentence. Sinigurado talaga ni Warren
na hindi na makakatakas
pa ang mga ito, mabilis ang naging pag-usad ng kaso dahilna rin sa kapangyarihan
ng pera, pero ang mga parusa na inalapat sa

Chapter 22 2/10

kanila ay sariling desisyon ng korte.

Tapos na rin yung restaurant na pinagagawa ni Warren para sa akin,hindi pa nga

lang ito nag-ooperate dahilmasyadong mapili sa tao ang a sawa ko. Sa paghahanap pa
lang staffs umabot na siya ng tatlong buwan sa pagpili,kung anu-anong screening ang
ginawa sa mga aplikante, mas okay na daw ang ganun dahil wala siyang balak na
maghire uti sa susunod na mga buwan.
Napansin ko ang panaka naka niyang pagtingin sa akin, hindi ko na lang siya
pinansin at pinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko,hindi ko kasi siya sinusubuan
ngayon tulad ng ginagawa ko sa kanya kapag mahaba ang biyahe namin.
"Kung kailan malapit na tayo saka ka kumain" sabi niya habang umiiling iling, wala
pa rin akong paki,busy ako sa paglantak sa pangalawang balot ng sandwich ko.
"Ang takaw mo yata ngayon misis? Baka tumaba ka niyan" puna niya sa akin. Dati
kasi ay hindi ko maubos ang isang sandwich, kahit ako ay nagtataka na rin,
dahilhindi lang ito ang unang beses na napapalakas ang pagkain ko, actually
dalawang linggo na akong ganito,kaya medyo nadadagdagan na rin ang timbang ko, okay
lang naman sa akin ang bagay na iyon,marahil ay dulot lang ito ng pagod dahil sa
OJT ko.
"Magdrive ka na lang. Wala na akong ganang makipag-usap sayo" pataray kong sagot
sa kanya.
Ngumiti na lang ito at hindi na nagsalita pa, maya-maya ay ipinasok niya na ang
sasakyan sa isang Iugar na talaga namang nakapagpatulala sa akin.Nasa bukana pa
lamang kami at tala gang nakamamangha ang ganda ng paligid,tila ba ginawa ang
Iugar na iyon para sa mga taong nais mag-unwind.
"Misis,pakisara yung bibig mo may tumutulo na !away eh. " agad ko namang kinapa
ang bibig ko pagkatapos ay sinamaan siya ng tingin,naisahan nanaman ako ng buwisit.
"Huwag mo akong tignan ng ganyan misis may nagwawala" "Ewan ko sayo" yun na lang
ang nasabi ko dahilinihinto na
niya ang sasakyan sa tapat ng isang malaking bahay,at sa entrada

pa lang ng pinto ay may mga nakalinya ring mga kasambahay. "What can you say
misis?"
"Ano bang dapat kong sabihin? Eh hindi ko naman alam kung nasa an tayo at kung ano
ang ginagawa natin dito. " pabalewala kong sagot sa kanya habang ipinagpapatuloy
ko ang

naantala kong pagkain kanina. Wala eh gutom ako eh. "I own this place"
"Ah" wala naman akong pakialam sa mga pag-aari niya, mas gusto ko yung simpleng
buhay sa probinsya namin.
"Actually, we own this place, I bought this last month" doon ko na siya tinignan ng
maigi,medyo nagseryoso kasi ang boses niya ng sabihin niya iyon kaya ibinaling ko
nasa kanya ang atensyon ko. lmbes na magasalita uti ay inalalayan niya na lang ako
na makapasok sa sa loob ng bahay, kung kaninang nasa bungad kami ay namangha na
ako sa paligid,ngayon naman ay hindi ko na alam kung paano ko pa ilalarawan ang
nakikita ko.
Parang ang sarap lang maglagi dito para magrelax, tahimik kasi at malakas ang
hangin, unang beses ko pa lamang dito pero mukhang nagugustuhan ko na ang Iugar na
ito. Nasabi ko bang wala akong pakialam sa mga ari-arian niya? Puwes binabawi ko na
iyon pagdating dito.
"Anong masasabi mo misis?" inakbayan niya ako saka hinalikan sa pisngi, hindi ko
napigilan ang ngiting kumawala sa aking mga labi, kaya pala hindi nita ako
sinasagot kanina sa mga naging tanong ko, marahilay mas gusto niyang maappreciate
ko ang Iugar.
"Maganda, parang ang sarap tumira dito lalo na at tahimik at maaliwalas."

"We'll stay here for a one week." "Nagleave ka nanaman?"

"Yup"

"Puro ka leave"

"Si mama ang nagsuggest na magbakasyon tayo, masyado na daw tayong busy, kailangan
din nating magpaghinga para makapagparami"
"Aahh, akala ko ba hihintayin mo muna akong makagraduate?" Napagkasunduan na kasi
namin na kapag nakagraduate na ako,saka pa lang kami mag-aanak uti para doon ang
atensyon namin kung sakali mang magbuntis ako.
"Bakit? Sa isang buwan na ang graduation mo ah, kaya okay na sigurong magsimula
na tayo sa pagtatrabaho misis"
sinusundot sundot pa nito tagiliran ko.

"Mamaya, pag natuwa ako sa iyo unli ka, kaya magpakabait

ka"

"Tsk. Huwag mo akong hamunin misis, baka hindi ka lang matuwa sa sa magaganap
kaya ikaw,maghanda ka na, matinding kembutan ang mangyayari mamaya"
"Talaga lang ah, baka naman mamaya tulugan mo nanaman ako" nanghahamon kong sa ad
sa kanya,pigilko ang pagtawa ko dahilsa mabilis na pamumula ng tenga niya.
"Hay! Hinaan mo nga ang boses mo misis, naririnig ka ng mga tao dito oh. " bulong
niya sa akin pagkatapos ay hinarap ang mga kasambahay na tulad ko ay nais na rin
sigurong mapabulalas ng tawa sa naging usapan naming dalawa, nakita din
marahilnita ang tila pagkapahiya ni Warren.
"Ehem, go to your respective areas" agad namang nagpulasan ang mga ito nang
marinig ang sinabi niya.
"And you Mrs. Saavedra"

"Yes Mr. Saavedra?" lsang nakakalokong ngiti ang ibinigay ko sa kanya, at nang
matitigan ko ang mukha niya ay para yatang gusto kong kagatin ang matangos niyang
ilong. Kaya naman inilapit ko ang mukha ko sa kanya, ganun na lang ngisi ng
loko...
"What the f*ck Misis!!! Why did you do that?!" halata sa

boses niya ang pagkayamot sa ginawa ko, akala niya kasi makaka tsansing nanaman
siya sa matatamis kong labi.
"I. ... wala lang ang cute kasi ng ilong mo eh"

"Ano?!" Mukhang nasaktan nga siya sa ginawa ko kaya heto at tila gusto niya na
akong sakalin,namalayan ko na lang na tumulo ang luha ko.
"What the...? Huwag kang umiyak misis hindi naman ako galit" agad niya akong
niyakap pero hindi pa rin tumitigil ang pag-agos ng mga luha ko, kahit ako ay
nagulat sa naging
reaksyon ko, kung tutuusin ay hindi naman talaga kaiyak iyak ang

paninigaw niya,pero heto ako ngayon at parang may gripo sa mata.

"Gusto ko nang magpahinga" yun na lamang ang sinabi ko sa kanya habang panay ang
aking paghikbi, hindi ko na rin magawang tignan siya.
"Okay, let's go upstairs."

Madilim na nang magising ako,sa pagkakatanda ko, tanghali kami dumating dito, hindi
ko akalain na ganoon kahaba ang naging pagtulog ko, marahil ay data na rin ng pagod
sa biyahe at

konting sama ng loob kay Warren, hindi ko na nga nagawang mananghalian.

Dahan dahan akong tumayo at nilibot ang malaking silid kung saan ako dinala ni
Warren, kaya lang hindi ko siya makita dito kaya naman nagpasya akong hanapin na
lamang siya sa Iabas.

Tahimik ang buong bahay, ang mga katulong na naabutan namin kanina ay hindi ko
makita ngayon, tinatamad naman akong libutin ang bahay para hanapin ang mga tao
dito,kaya naman kahit nagwawala na ang nga alaga ko sa tiyan ay pinili ko na lamang
maupo sa may living room, sakto naman nang maybisang kasambahay na pumasok at
nakita ako doon.
"Magandang gabi po Ma'am,pinapatawag na po kayo ni Sir sa garden"
"Ah ganun ba? Sige pupunta na lang ako, saan ba banda yun?"

"lhahatid ko n lang po kayo Ma'am" "Sige. Salamat."

Nanakit na at Iahat ang binti ko pero hindi pa namin nararating ang garden na
sinasabi ng kasambahay na nagngangalang kristina. Ano ba namang klase tong Iugar
nato? Sa garden daw kami pupunta eh halos dalawampung minute na kaming naglalakad
pero hindi pa kami nakararating sa patutunguhan namin,kaya heto ako at may inis
nanaman na bumabangon sa aking dibdib ng mga oras na iyon para sa asawa kong walang
awa.
"Malayo pa ba tayo?" pilit ko pang itinago ang iritasyon sa boses ko ng magtanong
kay Kristina, napag-utusan lang naman siya kaya walang dahilan para mainis sa
kanya.
"Malapit na po ma'am."

Hindi naman nagtagalat sinabi niyang nakarating na kami sa garden, pero wala naman
akong nakikita doon dahilmadilim, nilingon ko pa si Kristina para siguruhin kung
dito ba talaga kami dapat pupunta, ganun na lang ang pagbangon ng kaba sa dibdib ko
ng hindi ko siya makita,kasabay ang biglang pagbukas ng ilaw na partikular na
nakatutok lang sa akin.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Ano nanamang pakulo ni Warren at may
nalalaman pa siyang spotlight?
"Warren" tawag ko sa kanya,tila ba iyon lamang ang

hinihintay at biglang nagbukas ang mga ilaw, doon ko na nakita ang mga taong bahagi
na ng buhay naming mag-asawa. Sina Mama at ang mga kapatid ni Warren, si Nanay at
Tatay kasama na rin sina Kuya. Si Dora at Jane. Naguguluhan man ay nagawa kong
maglakad papalapit sa kanila, panay na rin ang pagtulo ng luha
ko.

Puno ng bulaklak ang paligid,unti unti na ring sinisindihan ng mga kawaksi ang mga
kandila na nakapagpadagdag pa sa ganda ng garden.
At habang naglalakad ako ay tila ba umulan ng mga rosas. Unti unti ko nang
napagtatanto ang mga nangyayari, kung tama nga ang iniisip ko ay talagang napasaya
ako ni Warren sa ginawa niyang ito.
"Hi! Misis! "tuluyan na akong napaiyak ng makita ko ang guwapong mukha ng asawa ko,
isang simpleng white long sleeves at black slacks ang suot niya habang nakatayo sa
gitna ng garden at halos katabi na ng isang pari.
"Wala akong damit na maayos! " naibulalas ko ng mapagtanto na naka pants at tshirt
lamang ako, may kasama pang padyak ang sinabi kong iyon kaya naman nagtawanan ang
mga tao sa paligid namin.
lmbes na sagutin niya ako ay inilahad niya lang ang kamay niya dahilan para
magpatuloy ako sa paglalakad palapit sa kanya, agad ko iyong inabot ng makarating
na ako sa kinatatayuan niya.
"Surprise! "

"Nakakainis ka! Kanina mo pa ako pinapaiyak" ikinulong

niya ang mukha ko sa kanyang mga palad at gamit ang isang daliri ay masuyo niyang
pinunasan ang mga luha ko na wala pa ring patid sa pag-agos.
"Sssshh. Huwag ka ng umiyak, baka mamaya isipin ni father na pinikot kita. "

"Ikaw kasi eh"

"sige na ako na ang may kasalanan misis, tahan ka na, paano tayo makakapagrenew ng
vows natin kung panay ang iyak mo diyan?"

"Naka pants lang ako. "

"Don't worry nakahanda na ang isusuot mo"

"Oo nga bakla, tumahan ka nasa kakatungayaw mo diyan kung gusto mong makapagbihis,
hala dati halika na at nang

maayusan ka na namin." Katabi ko na pala sina Jane at si Dora hindi ko man lang
namalayan,hinila pa ako nita Jane sa isang kuwarto,nandoon nga ang isang simpleng
white dress na ipasusuot nita sa akin.
Papalabas na kami ng silid mabilis lang ang ginawa nilang pag-aayos at pagbibihis
sa akin,natigilan na lamng ako sa akma kong paglakad ng bigla nita akong niyakap.
At kung ibabase ko sa boses ni Dora habang may sinasabi siya sa akin ay tiyak akong
umiiyak na rin siya sa nga oras na iyon.
"Be happy sis. Mahalna mahalka ng asawa mo, iyan ang palagi mong tatandaan. "
Marahan na lamang akong tumango, saka ko sila niyakap ng mahigpit.

Nanginginig man ang buo kong katawan ay nagawa ko pa ring maglakad patungo sa
kinatatayuan ni Warren habang pinatutugtog ang isa sa mga paborito kong kanta.
"I love you misis" saad niya nang tuluyan na akong makalapit sa kanya na tulad ko
ay umiiyak na rin.

Hanggang sa kalagitnaan ng seremonya ay tahimik pa rin siyang umiiyak habang ako

naman ay nakuha ng tumahan at pasimple siyang pagtawanan sa itsura niya, panay ang
punas sa mga mata at ilong, namumula na rin ang mukha. Kung wala lang sa harap
namin si Father ay kanina ko pa inasar ang iyakin kong
a sawa. Tumahan nga lang siya ng sabihin na ng pari na "you may kiss your wife".

Doon na rin ginanap ang reception, at talaga namang nabigla ako ng makita ko ang
mga kaklase ko, pati ang mga investors sa kompanya ay naroroon din.
Napag-alaman ko mula kay Warren na sadyang ang mga kaibigan at malalapit na
kaibigan lang namin ang pinayagan niyang makasaksi ng personalsa seremonya, may mga
nakaset-up naman na screen projector sa reception kaya nasaksihan nita ang mga
nangyari kanina.
"Misis, gutom ka?" kasalukuyan na kaming kumakain, at dahilhindi ako
nakapananghalian at merienda kanina ay agad akong pumuwesto sa nakalaang upuan para
sa amin ni Warren, hindi ko na maantay na maiserve ng waiter ang pagkain kaya ang
mabait kong asawa ang inutusan kong kumuha nito para sa akin.

Aalma pa sana siya kaya lang ng makita niyang napasimangot ako ay kakamot kamot sa
batok na tumayo ito at lumapit sa buffet table.
"Oo, huwag mo muna akong kausapin mister, gutom talaga ako, hindi mo man lang ako
ginising kanina para mananghalian eh. "

"liang beses kitang ginising yun nga lang mas matindi ka pa

sa mantika kung matulog kaya hinayaan na lang kita. Huwag kang masyadong
magpakabusog may gagawin tayo mamaya. "
"Oo na lang" kitang kita naman ang pagkislap ng mata ng loko, bahala na siya diyan
ipanalangin niya lang na mawala ang antok na unti unti kong nararamdaman nung mga
oras na iyon.
Napabalikwas ako ng tayo na maramdaman kong tila hinahalukay ang sikmura ko, kaya
naman nagmamadali akong pumunta aa cr para doon sumuka.
"Misis? Okay ka lang?" pupungas pungas na lumapit sa akin si Warren saka
hinagod ang likod kovumiling ako bilang sagot. Naiiyak na ako, sa Iahat talaga ng
ayoko ay ang pagsusuka feeling ko kasi lahat ng enerhiya ko sa katawan nauubos eh.

"Tsk. Dami mo kasing kinain kagabi, tapos natulog ka pa kagad,hindi ka siguro

natunawan" sabi niya sa akin habang ipit ipit ng dalawang daliri ang ilong niya at
ang isang kamay naman niya ay patuloy pa rin sa paghagod sa likod ko.
Pinakiramadaman kong mabuti ang sarili ko, at nang masiguro kong tapos na ang
paghihirap ko ay saka ako nagtoothbrush at naghilamos, habang ang magaling kong
asawa ay tahimik na lang akong pinagmamasdan. Medyo nanlalambot ako pero kaya ko
namang kumilos ng mag-isa, tama nga siguro si Warren, malamang hindi ako natunawan.
"Done? "

"Yup" pinalambing ko ang boses ko saka ako yumakap sa kanya, sinamahan ko pa ng

konting arte na kunway hinang hina ako, kaya ang resulta? Heto karga na niya ako
habang tinutungo ang direksyon ng kama. Tinatamad kasi akong maglakad kaya paawa
effect muna ako sa asawa ko hihi.
"Wait for me. Magpapaluto lang ako kay Nanay Lupe ng soup, para mainitan ang
sikmura mo. "
"Okay. " hinalikan niya muna ako bago tinungo ng pinto.

Nasisiguro kong mapaparami nanaman ang kain ko nito dahil nandito si Nanay Lupe.
"lsang subo lang. Sige na kumain ka na" inilapit pa ni Warren ang kutsara na
naglalaman ng soup na iniluto ni nanay lupe, habang ako naman ay panay ang layo ng
ulo dahilayoko talagang kainin iyon.
"Ayoko Warren. Sa iyo na lang iyan"

"Ako ba ang masama ang pakiramdan?" "Ayoko talaga."

"Anong gusto mong kainin?"

"Soup" nanlalaki ang mga mata niya ng tignan ako, oo nga naman soup na iyong pilit
niyang isinusubo sa akin kanina eh.

"Soup? Eto nga oh soup" bakas ang pinaghalong pagkamangha at inis sa guwapo niyang
mukha.
"Ayoko nga niyan! " "Eh ano nga?" "Soup nga!"
"Anong klaseng soup?" medyo tumaas na ang boses niya ng tanungin ako.
"Huwag mo akong sigawan!"

"Hindi kita sinisigawan misis. Anong klaseng soup ba ang gusto mo?" napalitan na ng
lambing ang boses niya ng mga sandaling iyon.
"Hindi daw. Corn soup yung maraming gatas, tapos palagyan mo ng crabticks saka
hipon"
"Corn soup ba yun?" tanong niya sa akin pero imbes na sagutin ko ang tanong niya ay
matalim na tingin lang ang ibinigay ko sa kanya kaya wala na siyang nagawa kundi
ang tumayo at lumaba s ng silid.
"Tama na yan, baka mamaya hindi ka nanaman matunawan niyan. " awat sa akin ni
warren ng huminhingi pa ako sa kanya ng isa pang serving ng soup, kuntodo pa ang
iling nito.
"Sige na mister. Please?"

"Mamaya na, here, you need this" aniya habang inabot sa akin ang isang kahon.
"PT? "
"When was your last period misis? You've been acting really strange these past
few days." Napaisip naman ako sa sunabi

niyang iyon,natigilan ako ng mapagtanto ko na dalawang buwan na pala ang

nakalilipas mula ng huling monthly period ko.
"Halika na. Let's check if you are pregnant" "Warren"
"ltry lang natin misis. " pinisilniya ang kamay ko at marahang inalalayan patayo sa
kama, kinakabahan ako, pano nga kung buntis ako? Baka mamaya maulit nanaman yung
mga nangyari noon, paano kung hindi talaga kaya ng katawan ko na magdala ng isang
sanggol?
Marami pang tanong sa isip ko, parang binabayo na rin ang dibdib ko ng makapasok
ako sa CR, sasamahan sana ako ni Warren pero pinigilko siya,hindi naman na siya
nagpumilit pa, marahilay ramdam niya rin ang takot ko.

Maingat akong naglagay ng urine sample sa PT, ang sabi maghintay ng three to five
minutes para sa resulta,halos hindi na yata ako humihinga habang nakatitig sa bagay
na iyon.
Pinakawalan ko na ang masaganang luha mga mata ko nang makita kung ano ang resulta,
habang si warren ay wala ng tigilsa pagkatok at pagtawag sa akin. Marahilay nag-
aalala siya sa akin dahilmedyo matagalna ako dito sa loob ng cr.
"Misis... hey whay happened?" Tanong niya sa akin saka ako mahigpit na niyakap.
"Okay lang iyan kung wala pa, may next--" natigilan siya ng ipakita ko sa kanya ang
resulta.
"Ssshh. Huwag ka ng umiyak misis"

"Pano...pano kung magaya siya sa mga kapatid niya? Natatakot ako warren!"

"look at me misis, hey, calm down, tignan mo ko...listen... pupunta tayo sa

ospitalto check the baby's condition ha? Calm down honey, hindi natin hahayaan na
mawala siya,ha?" lsang masuyong halik, ang pinagkaloob niya sa akin,halik na puno
ng pagmamahal halik na nagpakalma sa akin, tulad nga ng sinabi niya, hindi
namin hahayaan na mawala ang baby namin, gagawin namin ang lahat, masiguro lang na
masisilayan ng aming
munting anghelkung gaano kaganda ang mundo.

Chapter 23

Tahimik lamang ako habang bumibiyahe kami pa-maynila, kahit na may ospitalnaman na
malapit sa bagong bahay na binili niya ay ipinilit nito na doon kami magpapacheck
up.
Mas mapapanatag daw kasi siya kung magaling na OB Gyne ang titingin sa akin,
pumayag na lang din ako. Hindi nanga namin nagawang magpaalam sa mga bisita namin
dahil nagmamadali kami na makaluwas partikular nasi Warren, kung wala lang talaga
akong inaalala ay matatawa ako sa ikinikilos
m0 ya.

Siya ito ang panay na nagsasabi sa akin kumalma pero siya ata ang dapat sabihan ko
nun.
"Kinakabahan ka ba misis?" tanong niya habang hawak hawak ang kamay ko.
"Medyo lang. "

"Kain muna tayo. Past twelve na, kanina pa ang huling kain

mo"

"Mamaya na lang after natin sa doktor." "Sure ka?"

"Yeah"

lsang oras at kalahati pa ang ibiniyahe namin bago kami

nakarating sa ospital,kuntodo alalay pa siya sa akin habang naglalakad papunta sa

clinic ng OB Gyne na inirekumenda ni ate Sophia kanina nang tawagan siya ni Warren.
Pang-apat kami sa listahan, pero itong si warren gusto pang sumingit, balak niya
kasing kausapin si Ate Sophia para iprioritize kami, Daddy kasi nito ang may-ari ng
ospitalkaya malakas ang loob ng magaling kong asawa dahiltiyuhin niya iyon, mabuti
na lang at nakinig siya sa akin na hintayin na lang namin na tawagin kami.
"Congratulations! You're two months pregnant hija" Naramdaman ko na lang ang
paghawak sa akin ni warren,
alam ko na masaya siya tulad ko.

"Kumusta po ang baby Doc?"

"The baby is perfectly fine, pero kailangan mo pa ring mag-ingat,lalo na at may

case ka pala ng miscarriages,inumin mo regularly ang vitamins mo, and then eat
healthy foods ha. For now hahayaan kita sa mga gusto mong kainin,huwag lang junk
foods,softdrinks, coffee, salty foods. Hindi pupuwede ha, kailangan nating iwasan
na magka UTI ka, magkakaroon kasi
iyon ng effect sa baby paglabas. "

"Malayo naman po na maulit yung nangari sa akin dati?" "There is a possibility na

maulit. Kung hindi mo aalagaan ng
mabuti ang sarili mo,as I've said earlier, okay ang baby for now

pero maaring magbago yung condition niya kung magpapabaya kayo.I suggest iwasan mo
muna ang mga activities or anything that may cause stress. Hindi kita ibebedrest,
but once na may maramdaman kang kakaiba or magka roon ka ng
discharge,spotting or bleeding kailangan kitang matignan asap. " Marami pang
ibinilin ang Ob na pinuntahan namin, si Warren
naman ay panay rin ang tanong kanina, siya na nga lang ang
salita ng salita,puro oo at hindi na lang ang nasasabi ko sa tuwing tatanungin nita
ako.
Napapakamot na lang ako sa pisngi kada maglalagay ng kung anu anong gamit si Warren
sa pushcart namin, isinuggest niya
kasi na maggrocery kami after naming maglunch, kaya heto kami, punong puno ang
pushcart, yung tatlong malalaking lata kaagad ng gatas na inireseta sa akin ang
binili niya puno rin iyon ng iba't-ibang klasr ng prutas at gulay,at nang mapadaan
naman kami sa baby's section, hindi ko na rin siya napigilan na bumili ng mga
feeding bottle, yun nga lang yung malalaking bote ang pinaglalagay niya as if naman
magagamit kaagad iyon ni Baby paglabas.
"Hindi pa natin kailangan niyan, kaya ibalik mona iyan." sabi ko sa kanya ng
kumuha siya ng diaper at akmang ilalagay sa pushcart.
"Hayaan mona para may stock na tayo sa nursery" "No,mas okay kung bibili tayo pag
malapit na siyang
lumabas, saka yung mga feeding bottle, palitan mo ng maliliit,

lagay ka ng lagay hindi mo man lang tinitignan kung maganda ang quality." Sabi ko
sa kanya,peeo pinag-isipan niya pa talaga yung sinabi ko bago niya ibinalik ang
kinuha niyang diaper. Yun nga lang,nung mabanggit ko yung tungkolsa feeding bottle
tila nabuhay nanaman Iahat ng dugo niya sa katawan.

Chapter 23 3/6

"San ba nakakabili ng mga ganun? Sa Department Store meron? Kung meron akyat
tayo dun mamaya para bumili ng gamit ni baby, para ayos na lahat paglabas niya. "
"Saka na lang,may seven months pa tayo,saka kay mga gamit na rin naman sa
nursery sa bahay, kung tutuusin hindi na natin kailangan bumili ng mga to."
"Mas maganda ang bago, saka huwag ka ngang magkuripot misis."

"Hindi ako nagkukuripot, masyado ka kasing magastos kaya kailangang rendahan yang
kamay mo."
"Hehe, sorry na wag ka ng magalit,ngayon lang naman kasi ako nagkaroon pagkakataon
na maibili ng gamit si baby lagi kasi akong nauunahan eh" kakamot kamot pa ito sa
batok,hindi ko naman maiwasang matawa sa itsura niya, totoo naman kasi talaga na
ito ang unang pagkakataon na mabibili niya ng gamit ang baby namin, sa panganay
kasi namin nag-ipon pa siya mula sa allowance niya bago siya nakabili, yun nga lang
naunahan na siya ni mama,ganoon din ang nangyari nung sumunod akong
nagbuntis, samantalang yung kay baby Angelo naman ay hindi na

m0 ya 10

yon nagawa pa.

"Kahit na, sige na,wag na tayong umakyat dun paged na ko kakalakad eh, gusto ko ng
umuwi para makapagpahinga. "
"Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin? Sana umuwi muna tayo, baka makasama kay baby
yan. " nag-aalala niyang sambit sa akin,.
"OA mo, basta lika na, bayaran mo na yang mga yan"

"Misis?!!!" Napangiwi ako ng marinig ko ang sigaw ni Warren mula sa aming kuwarto
hanggang dito sa kusina. Hindi na ako nag-abalang sumagot dahiltiyak naman akong
hahanapin niya ako,itinuloy ko na lang ang paghahanap ng makukutkot.
"Althea! Nandito ka lang pala,kung saan saan kita hinanap." Bakas ang inis sa mukha
nito ng makita ako,pero siyempre hindi ako pasisindak,ewan ko ba,kakaiba kasi ako
ngayon sa pagbubuntis kong ito,dati kasi hindi naman ako masyadong magana sa
pagkain,wala rin akong nararanasan na morning sickness noon di tulad ngayon na kada
sasapit ang umaga kulang na lang ay pati Iaman loob ko ay mailabas ko na, at ang
isa pa, kung dati ay oo lamang ako ng oo sa gusto ni Warren,ngayon ay

nagagawa kong tumanggi o umalma,mukhang matapang ang baby naming ito. lba kasi
talaga ang ugali ko ngayon.
"Asan ang misis? Saka naiinis ka ba?" Nakataas ang kilay kong tanong sa kanya
habang bahasgya pa akong nakayukod dahilsa kakahanap ng maari kong kainin.
"Sorry,misis bakit hindi ka po sumasagot kanina?" Biglang nag-iba ang tono ng loko
ng makitang nagsisimula nanaman akong magtaray. Hindi kasi siya sanay na ganito ako
kaya bigla biglang titiklop yan kapag may bahid na ng pagsusungit ang boses ko,nung
minsan kasi ay pinatulan niya ang pagtataray ko, pakiramdam ko nung mga oras na
iyon kawawang kawawa ako kaya walang patid ang pag-iyak ko kahit na anong pang-aamo
pa ang ginawa niya sa akin,natahimik lang ako ng makagat ko na
ang ilong niya .

"Naghahanap ako ng makakain kaya lang ayoko ng mga stocks natin dito" napanguso pa
ako matapos kong sabihin iyon, kahit ako nawiweirdohan na rin sa ikinikilos ko kaya
lang hindi ko talaga mapigilan eh.
"Bat di mo ko ginising?"

"Eh puyat ka kaya" kahit naman wala akong ginawa kundi ang sungitan siya at tarayan
ay naaawa pa rin ako sa kanya,isang sabi ko lang sa gusto ko ay nagkukumahog na
siya sa pagkuha, hindi ko nga alam kung paano nito nagagawang mapatakbo ng maayos
ang kompanya nita,ang bagong bukas namin na restaurant at ang pagsunod mga kapritso
ko,isama pa yung tantrums ko na madalas siya ang !aging nakakasalo.
"Eh kesa naman sa mag-isa kang nahihirapan diyan,ano bang gusto mo?"
"Hindi ko din alam,basta gusto kong kumain"

"Labas na lang tayo,may bukas naman na convenience store. Baka may magustuhan ka
doon."
"Sigurado ka?"

"Yup,halika na magpalit ka na ng damit para makalabas na tayo."

Waaaaahh baby,kinikilig si Nanay!!! Gating mo ah,siguro gustong gusto mong

nahihirapan ang tatay? Hihihi
"Baka may gusto ka pang kunin?" Tanong niya sa akin habang hawak hawak ang maliit
na tray na naglalaman ng tatlong siopao. Habang ako naman ay basket na may Iaman
ding iba't

ibang kutkutin.

"Meron,sandali kukuha lang ako ng ice cream"

"Misis puno na freezer natin ng ice cream kabibili mo lang kahapon ng apat na
flavors"
"Ayoko na nun gusto ko yung bagong bukas pag kinain ko." "Eh anong gagawin dun sa
apat na galleon?"
"lkaw na lang ang kumain nun" "Ha?"
"Sige na,please?"

"Ayoko nga mamaya mamaga lalamunan ko kakakain nun" ang tigas ng iling nito,hindi
na lang ako kumibo,tinitignan na kasi kami ng cashier,baka mamaya sabihin doon pa
namin nakuhang magtalo. Nakakainis naman kasi si Warren hindi na lang ako pagbigyan
eh.
"Di ka pa ba busog? Naubos mo na yung mga siopao na pagkalaki laki tapos Kain ka ng
kain ng ice cream sige ka baka mamaya hindi na magkasya yung toga mo ,bilis mo pa
naman tumaba ngayon misis" naibaba ko ang kutsarang naglalaman ng ice cream,tila ba
nawalan ako ng gana dahil sa sinabi niya, masama na nga loob ko dahilhindi niya ako
pinagbigyan sa gusto ko kanina sa convenience store tapos ngayon sasabihan niya ako
ng mataba? Siya kaya ang maglihi!!! Bwisit na lalaki. Data na rin ng sobrang inis
ko sa kanya ay hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko,ewan ko ba,bago sa akin
ang lahat ng nararamdaman
ko.

"Uy nagbibiro lang ako misis"

"Ayoko na niyan,hugasan mo na lang yung pinaglagyan. Yung mga nasa freezer ipamigay
mo mamayang umaga kina Carmen." Bilin ko pa sa kanya saka ako tumayo para pumunta
nasa
kuwarto naming mag-asawa.

"Hey misis,nagbibiro lang ako,huwag ka ng magtampo." "Bahala ka sa buhay mol Huwag

kang talapit sa akin
naistress ako sayo buwisit ka!!!" Tungayaw ko pa,gusto ko sanang

tumakbo para makalayo sa pagmumukha niya kaya lang hindi ko magawa kaya pinili ko
na lang na maglakad,pero nang makalapit na ako sa kanya,walang sabi sabi kong
hinila ang buhok niya saka siya sinabunutan ng sinabunutan.
Baby,yung tatay mo ang takas mambuwisit!!!

Alpha's claim

Riryyy

"You are my toy. MINE." His voice was starting to get dar...
Chapter 24

"Warren!!! Oh my gosh! Hindi ko akalain na makikita kita dito" napalingon ako sa

likod ko nang marinig ang boses ng babaeng tumawag kay Warren,sa tono pa lang kasi
ng pananalita may halong Iandi na eh,pero ang inis na nagsisimulang bumangon kanina
sa akin ay napalitan ng drum na insecurities dahilang babaeng papalapit sa table na
kinaroroonan naming mag-asawa ay tila isang diyosa. Napahawak tuloy ako sa
mag-aapat na buwan kong tiyan baby masyado na yatang malaki si Nanay,hindi ka pa ba
tapos sa mga hilig mong pagkain? Bilog na bilog na ang mga braso at hita ni Nanay
eh,walang panama sa ganda ng katawan nung babaeng papalapit sa table natin. Lihim
kong pagkausap sa bata sa aking sinapupunan,alam ko namang walang epekto kay Warren
ang kaseksihan at kagandan niya,kaya naman kinalma ko ang aking sarili saka
marahang ibinalik ang pansin ko sa aking asawa pero kung kanina ay buo ang tiwala
ko sa kanya,ngayon,parang gusto ko na siyang ingudngod sa plato na nasa harapan
niya.
Ngiting ngiti! Ang mga mata nagniningning! Lalo pa akong nabuwisit nang tumayo ito
at halikan sa pisngi ang diyosang nakalapit nasa amin.
"Cassidy! What a surprise?!. Akala ko ba hindi ka na babalik dito sa Pilipinas?
Have a Seat." aya ni warren dito,syempre hindi naman ito tumanggi,walang puknat ang
pagkakangiti nito sa asawa ko,onti na nga lang mapupunit na labi niya eh. kahit na
hindi ko gusto ang nakikita ko ay itinuloy ko na lang ang pagkain, hindi yata ako
narinig ni baby kanina habang kinakausap ko siya kaya heto at bigla nanaman akong
nagcrave sa roast beef na nakahain sa table habang ang asawa ko naman at ang
babaeng nagngangalang Cassidy ay tuloy tuloy nasa pagkakamustahan.
Mukhang tuwang tuwa sila sa pag-uusap,kaya hanggang sa maubos ko na ang kinakain ko
at nadala na din sa table namin ang order nung Cassidy,hindi pa rin ako nagagawang
ipakilala ni Warren bilang asawa niya,kung titignan nga ay parang sila ang mag-
asawa at ako lang ang epaIsa lunch date na ito.
Kinukutkot na ako ng inis lalo na nang malaman kong ito

pala ang girlfriend ni Warren bago niya ako makilala,kaysa sa tuluyang masira ang
mood ko marahan akong tumayo at magalang na nagpaaalam sa kanila na pupunta lang
ako sa office ko,nandito kasi kami sa reataurant na ipinatayo ni Warren,tango lang
ang isinagot sa akin ng magaling kong asawa at yung Cassidy naman ay ngiti,ewan
pero may ibang pakahulugan ang ngiting ibinigay niya eh.
Nasa harap na ako ng pinto ng opisina ko at akmang bubuksan iyon ng marealize na
hindi talaga ako ipinakilala ni Warren kay Cassidy! Talagang masayado siyang natuwa
ng makita ang ex girlfriend niya kaya naitsapuwera na lang ako bigla! Nanggigilako
nang makapasok na ako sa loob,pero pilit pinapakalma ang sarili ko dahilna rin sa
baby,yun ang kabilinbilinan ng Ob ko,huwag mastress,eh paano ko naman magagawa yun?
sa tuwing maaalala ko lang ang Cassidy na yun at si Warren na tila may sariling
mundo nanggigigilna ako eh.
Sigurado akong hindi na ito dala lang ng hormones,womans instinct na ito,malakas
ang radar ko ngayon sa mga babaeng kalahi ng mga higad ,yung mga tingin at ngiti pa
lang alam ko na, kaya kapag may nasasagap akong makating nilalang ay agad kong
inlalayo ang asawa ko,pero sa kaso ni Cassidy? Hindi umubra
yung ginawa ko kanina na pagpapaalam na aalis muna ako sa

table na iyon,pinayagan pa nga ako ni Warren eh!

Kandahaba na nga ang nguso ko kanina hindi niya pa rin napapansin,ano bang meron sa
dalawang iyon at tila may sariling mundo? Nahimas ko na lamang ang maumbok kong
tiyan saka nagpakawala ng malalim na buntong hininga,kailangan kong idivert ang
atensyon ko sa ibang bagay.
Binuksan ko na lang ang laptop ko,irereview ko na lang ang monthly sales report na
ipinasa sa akin kanina,kahit na may mga accountant kami ay ginagawa ko pa rin ang
bagay na iyon para alam ko kung ano ang takbo ng rastaurant.
Natapos ko na at Iahat ang monthly report,nakapag inventory na rin ako,nag cut-off
na rin kami ng kahera pero hayun ang asawa ko at si Cassidy,enjoy na enjoy pa rin
sa pakikipagkuwentuhan,at saka ang alam ko may meeting si
Warren ng 2:00pm,hindi siya umattend? 3:30 na ah,agad kong kinuha ng cellphone ko
at idinialang number niya,ayoko kasing lumapit sa kanila naaalibadbaran ako.

"Yes?" napataas ang kilay ko ng marinig ang pagsagot niya sa

tawag ko.

"Akala ko may meeting ka ng 2:00?"

"I cancelled it" tipid niyang sagot,at kitang kita ko ang ekspresyon niya na mula
sa matamis na pagkakangiti sa katabi ay pumormalito,nakaramdam ako ng pagkapahiya
sa mga tao dito sa loob ng kitchen,feeling ko kasi nakita nita na tila walang gana
na makipag-usap sa akin si Warren.
"Okay. Sige. Hintayin na lang kita sa office."

"No. Mauna ka na,tawagan mo na lang si Mang Roberto." "Bakit hindi ka pa uuwi? You
cancelled your meeting diba?" "May kausap pa ako okay? Sige na. Bye. "
Tulala,as in natulala ako sa sinabi niya sa akin,gusto ko nang umiyak pero
pinigilan ko,ayokong makita ng mga empleyado ko na para akong kawawa. Pinilit kong
ngumiti saka hinarap ang mga taga kitchen para magpaalam, agad naman akong sinundan
ng manager para sa turnover.
Hindi na ako nagpaalam kay Warren ng umalis ako,pati ang pagtawag kay Mang Roberto
ay hindi ko na rin ginawa,nagtaxi na lamang pero hindi ako sa bahay
dumiretso,dumaan muna ako sa mall para magpalipas ng sama ng loob,bumili rin ako ng
konting gamit ni baby,wala na akong pakialam kung kumpleto na ang gamit sa nursery
narerelax kasi ako habang namimili.

6:30 na nang maisipan kong umuwi,dumaan kuna ako sa isang bakeshop para
kumain,nagutom kasi ako sa pamimili,saka medyo sumakit ang balakang at binti ko
marahilay data na rin ng paglalakad ko ng ilang oras.
"Where have you been?" kunot noong tanong sa akin ni warren nang makapasok na ako
ng kuwarto namin. ltinaas ko ang data kong mga paper bags para magets niya kung
saan ako nanggaling. Pormallang mukha ko,hindi ako humalik sa kanya kaya lalong
nangunot ang noo niya,sarap banatan! siya pa may ganang sumimangot ngayon?
"Nagpunta ka ng mall mag-isa?"

"Yeah" umupo ako sa edge ng kama para hilut hilutin ang binti kong nanakit.
"Hindi ka dapat umaalis nang mag-isa,alam mo naman na kailangan mong mag-ingat
tapos gala ka ng gala ng walang kasama,hindi ba't sinabi ko sa iyong ipatawag mo na
lang si Mang Roberto?"

"Wow ah,sana naisip mo din iyan ng paunahin mo akong umuwi. "

"I told you to call Mang Roberto,kaya hindi kita hinayaang umuwi ng mag-isa,pero
ano ang ginawa mo? Hindi mona nga tinawagan,umalis ka pa ng restaurant ng hindi
nagsasabi sa akin, at imbes na dumiretso ka ng uwi,gumala ka pa." Sumbat niya,
ipinikit ko na lamang ang mga mata ko para kumalma,ayokong makipag-away sa kanya.
Tumayo ako at kinuha ang towelko, malapit na ako sa bathroon ng magsalita uli si
Warren.
"Kinakausap pa kita Althea,huwag mo akong talikuran" napatigilako sa akmang
pagpihit ng doorknob,maya-maya lang ay marahan ko siyang nilingon.
"Please lang Warren,huwag ngayon. Quota na eh. ayokong makipagtalo lalo na kung ang
gusto mo lang paniwalaan na tama ang mga sinasabi ay ang sarili mo lang. Kung ang
ipinagpuputok ng butse mo ay ang pag-alis ko ng hindi nagpapaalam,sorry.
Ayoko kasing makaistorbo sa pag-uusap niyo ng Cassidy mo,nasa sobrang pagkamiss
niyo sa isa't-isa hindi mo man lang ako naipakilala kung sino ako sa buhay
mo,hinayaan mo nga akong mauna nang umuwi dahilmukhang kulang pa sa inyo yung apat
na oras na pagkukuwentuhan. " hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha
ko,nagmamadali akong pumasok sa cr saka pabalibag na isinara ang pinto.
Narinig ko pa ang pagkatok at pagtawag niya pero hindi ko siya pinagbuksan,wala na
akong takas na makipagtalo pa,useless lang naman,okay nasa akin na naiparamdam ko
sa kanya na nasaktan ako sa tila pambabalewala niya sa akin kanina sa restaurant.
Sa loob na ako ng cr nagpatuyo ng buhok at nagsuklay,para paglabas ko matutulog na
lang ako, ayoko munang makita ang pagmumukha ni Warren na walang tigilang pagtawag
sa akin. Bahala siya sa buhay niya.
"Misis" wow misis na uli sambit niya ng lumabas na ako ng cr at dire- diretsong
nagtungo sa kama,hindi ako lumingon o sumagot,humiga na lang ako saka nagtalukbong
ng comforter naiiyak nanama kasi ako. Naramdaman ko ang paglundo ng kabilang side
kaya alam kong nahiga na rin siya. Marahan niya pa akong hinapit saka hinalik
halikan sa batok.

"Sorry na,nag-alala lang naman ako kanina nang sabihin sa kin ng manager na umuwi
kang mag-isa."

Wala ako sa mood na pakinggan ang pagpapaliwanag niya kaya inalis ko ang braso
niyang nakadantay sa bewang ko saka ako nagmamadaling tumayo at lumabas ng silid na
iyon,sa nursery na lang muna ako, aayusin ko na lang ang mga gamit ni baby kahit na
matagalng naayos ang mga iyon,guguluhin ko na lang saka ko aayusin uti, okay na
iyon para malibang ako.
Kinabukasan alas singko pa lang ng madaling araw ay nagbasta na ako,dadalawin ko
muna ang mga anghelko saka ako didiretso sa restaurant. Hindi na ako nag-abalang
gisingin pa si Warren,mainit pa rin ang dugo ko sa pagmumukha niya kaya kailangan
kong lumayo baka patulan nanaman nun ang sumpong
ko.

Kanina pa walang tigilang pagri-ring ng cellphone ko kaya naman kaysa maasar lang
ako ay minabuti ko na lamang na patayin iyon,isa pa, marami kaming guests ngayon,
may mga reservations pa para mamayang hapon at gabi na kailangan kong pag-ukulan ng
pansin.
"Ma'am,hindi na po aabot ang stocks natin ng hipon mamayang gabi" pagbibigay
alam sa akin ng isa sa kitchen staff, nasunod naman ang standard quantity na
kailangan para sa daily operation, nagkataon nga lang na talagang mula ng magbukas
kami kaninang umaga ay halos iyon na ang inorder ng mga nagdine in sa amin.

"liang kilos pa yung nandiyan?" Tanong ko habang marahang tumatayo mula sa

swivelchair.

"4 kilos na lang po ma'am"

"Sige,pakitawag si Mark, sumama siya kamo sa akin pakitanong na rin sa Chef kung
ilang kilos ang kailangan niya, anu-ano pa ang running low items para magawan na ng
paraan." Agad naman itong sumunod sa sinabi ko, tumawag na rin ako sa supplier para
ipaalam na kakailanganin ko ng karagdagang hipon
mabuti na lamang at napakiusapan ko,mahigpit kasi ang supplier na iyon hindi basta
basta sasagot ng oo kung hindi katanggap tanggap ang rason mo,mukhang kailangan ko
ng baguhin ang SQ namin, napapansin ko kasi na tumataas na ang sales namin kada
araw.

"Ma'am phone po, si Sir Warren po, kanina pa daw po siya tumatawag" balita sa akin
ng receptionist.
"Pakisabi busy ako, busy tayo kaya huwag siyang istorbo. " "Ma'am?"

"Joke! Pakisabi busy ngayon ditoo Sa bahay na lang kamo kami mag-usap"

"Pero po Ma'am--"

"Ako ang bahala sa iyo, sige na maraming tao sa labaso" Taboy ko dito, ayoko talaga
makausap si Warren mabuti na lamang at marami talagang guests kaya may dahilan ako
para huwag siyang kausapino

0 0 0

"Mark, tumawag ka ng tutulong sa iyo na magbuhat ng mga iyan, hihintayin ko na

lang kayo ditoo"
"Ako na lang po Ma'am" pagpiprisinta ni Mang Roberto sa akin, akma na nga itong
bababa ng driver's seat pero pinigilan koo
"Huwag na po Mang Roberto, hayaan niyo na lang po sila ang magbuhat,pumasok na rin
po kayo sa loob para makapaglunch ka na po,naitawag ko na po sa kanila kanina na
ipaghanda ka ng makakaino "
"Ay naku Ma'am hindi na po sana kayo nag-abala, marami namang karinderya diyano"
"Bakit doon pa po kayo kakain? Eh pagkain din naman ang business ko ah, naku Manong
ah, di mo tinatangkilik yung gawa ko" biro ko dito, hindi naman masama na doon ko
siya pakainino lsa pa,mabait naman ito saka masipag, nakikita ko sa kanya si Tatayo
"Nakakahiya kasi Ma'am"

"Hala, may ganun? Kung yung mga staff nga po sa restaurant nakakakain ng mga
isiniserve sa guests, ikaw pa? saka huwag na po kayong mag-alala, kung naiilang po
kayo puwede naman pong sa kitchen kumain, may maliit po na space doon para sa mga
staff na nakabreakoo "

"Ganoon po ba? Hintayin ko na lang po kayo" "Kayo po ang bahala"

0 0 0

Kung marami ang guests kaninang umaga ay mas dumoble pa iyon pagdating ng hapon,
kaya ang dapat sanay pag-uwi ko ay naipagpaliban ko na muna, ako na ang humahawak
sa kaha dahil sa dami ng tao pati ang kahera ko at ang manager ay tumutulong na rin
sa pagtake ng order at pagseserve, pati si Mang roberto ay napaghugas ng mga
pinggan ng wala sa oraso
Hindi ko nanga nakukuhang tignan ang mga bagong pasok

na guests dahilsunod sunod din ang nagbibill-out, hindi naman ako napapagod sa
ginagawa ko dahil ang mga waiters na lang ang pinagaabot ko ng aukli at resibo,
mahirap na baka mamaya madulas pa ako sa pagmamadali.
"Stupid! Oh my gosh!!! Hindi mo kasi tintignan ang dinadaanan mol Look at my dress!
Ang kapalng mukha mo na dumihan ang damit ko, hindi mo ba alam na kulang pa ang
suweldo mo para mabili ito?! Urrgh Asan ang manager ninyo?"
Napalingon ako sa isang parte ng dining area kung sa an may guest na sinisigawan
ang isa sa mga waitress ko, nakatalikod ito pero halatang halatang gigilna gigilsa
staff ko na panay naman ang hingi ng tawad.
sinenyasan ko na lamang ang manager na puntahan iyon

para ipacify ang babaeng kulang na lang ay lamunin ng buong buo ang kaawa awang
waitress na kaharap.
"No! Kilala ko ang owner nito g restaurant and I'll make sure you'll be fired
idiot! " Nangunot naman ang noo ko sa narinig kong sinabi niya, sa pagkakatanda ko,
wala naman akong kilala na ganyan kasama ang ugali, napakamatapobre. Narinig ko rin
na nakikiusap na rin ang manager na huwag na itong magalit,na
pag-usapan na lamang ang nagyari, pero lalo lamang itong

nanggalaiti at saka mabilisna hinaklit ang kanyang bag na nasa upuan at saka
inihampas sa waitress.
Hindi ko na puwedeng palampasin ang bagay na iyon, kahit ang ibang guests ay
nagreact sa ginawa niya,mabuti na lamang at maagap na nailayo ng isang waiter ang
kasamahan kung hindi ay aabutin nanaman ito ng isa pang hampas.
"Ma'am,dito kana lang po" pigilsa akin ng cashier pero hindi na ako nagpatumpik
tumpik pa agad kong pinuntahan ang eksaheradang babae na kasalukuyan pa ring
naglilitanya, wala na ngang pakialam na may ibang guest na nagagalit sa ginawa
niya, habang yung manager at isang guard ay pilit siyang pinapakalma at
pinipigilan.
"Anong nangyari dito?" mahinahon kong tanong kahit kitang kita ko naman ang Iahat
kanina,at nang humarap sa akin ang guest ay talaga namang nagulat ako, walang iba
kundi si Cassidy.
"Eh kasi po ma'am--"

"Are you the manager?" Baling nito sa akin "Well, that stupid waitress of
yours" turo nito sa waitress na kasalukyang nasa kitchen habang pinapatahan ng mga
kasamahan. "Dinumihan

ang dress ko! Alam niyo ba kung magkano ito? Thirty five thousand pesos tapos
dudumihan lang ng kung sino?! I want you to call Warren kailangan niyang malaman
ang katangahan ng babaengiyan"
"I'm sorry Ma'am, but we can't do that, Mr. Saavedra is a very busy person,and I'll
be the one who will attend all the things that concerns the restaurant, specially
this case. "
"No! Call Warren now or else I'll ask him to fire you and that stupid bitch"

"I won't." taas noo ko pang sagot. May pumipigilna rin sa akin pero hindi ako
nakikinig, kailangan ko kasing ipaintindi dito sa babaeng to kung sino ang kaharap
niya, at wala siyang karapatan na saktan ang mga empleyado ko at mas Ialong qlwala
siyang karapatang utus utusan ako.
"Ang kapal--" bago niya pa maiduro sa mukha ko yung daliri niya ay tinabing ko
na agad iyon,bagay na Ialong nakapagpagalit dito kaya bigla na lamamg akong
sinampal, dinig na dinig ko pa ang ang pagsigaw ng mga taos paligid ko,ang manager
naman na katabi ko ay pilit akong inilalayo sa sa kanya na patuloy sa paglilitanya
at pagyayabang na kilala si Warren.
Data na rin ng panggigigilko sa kanila ni Warren mula pa kahapon ay walang sabi
sabi akong gumanti ng isang malakas na sampalna ikinagulat nito.
"Althea!!!" Matalim kong tinignan ang taong tumawag sa akin, alam kong nakita niya
ang pananampalko kay Cassidy batay na rin sa ekpresyon ng mukha niya, talapit na
sana ako sa kanya pero naunahan ako ni Cassidy na umiiyak na nagsusumbong sa ginawa
kong pananampalsa kanya.
"What's happening? I've been calling you the whole day pero hindi mo
sinasagot. Tapos ito ang maaabutan ko?"
"Pinagtanggolko lang ang staff ko dito. "

"So bigla kana lang nanampal? Goodness! You're pregnant! Paano kung may mangyari sa
iyo at sa bata?! "
Great. Just great... nakuha niya talaga akong sigawan sa harap ng maraming tao,
habang si Cassidy ang ipinagtanggol niya. Ano ba ako dito?

"Sana inalam mo muna kung ano ang buong pangyayari bogo mo ako sigaw sigawan sa
harap ng ibang tao. At ikaw babae ka, magpapakilala lang ako sa iyo. Ako lang naman
ang asawa ng

lalaking kaakap mo ngayon, ang kapalng mukha mo. Magsama kayong dalawa!!!" Sigaw
ko sa kanila saka ko nagtungo sa office para kunin ang gamit ko. Mabuti na lamng at
nasa dining area na si Mang Roberto kaya naaya ko kaagad aiyang umalis.
Hindi man lang ako sinubukang pigilan ng asawa ko na busy sa pag alo niya sa
buwisit niyang ex.
Pagkarating na pagkarating namin sa bahay ay agad akong nagtungo sa kuwarto hindi
para magpahinga o umiyak, kumuha ako ng mga damit at pati ang pera kong nakatago ay
kinuha ko na rin. lniwan ko ang cellphone ko sa kama. Ayoko siyang makita. Ayoko
siyang makusap. Galit ako...galit na galit!!!

Chapter 25

"Tumawag si Warren, tinatanong kung nandito ka" pagbibigay alam sa akin ni Dora, sa
kanya ako pansamantalang nakituloy matapos kong layasan si Warren, hindi ako
nagpunta kay Jane dahilmalaIaman kaaad ng magaling kong asawa.
"Anong sabi mo?" nanlalambot kong tanong, masakit kasi ang ulo ko mula ng magising
ako,data na rin siguro ng galit kahapon, hanggang ngayon umaalingawngaw pa rin sa
isip ko kung paano ako sinigawan ni Warren,umiyak lang sa kanya si Cassidy,iyong
babae na yun kaagad ang kinampihan,hindi pa rin siya nagbabago, kung ano lang ang
nakita niya, kung ano lang ang narinig niya, iyon na kaagad ang paniniwalaan, hindi
man lang ako binigyan ng pagkakataon na maipaliwanag kung ano talaga ang nangyari.
Basta umariba nanaman yung pagiging bintangero niya kaya ako galit na galit kung
pwede nga lang dikdikin ko ng pinong pino yung pagmumukha nita ni Cassidy ginawa ko
na.
"Wala ka dito, yun ang sabi mo sa akin diba? Nandoon yata siya kina Jane eh. "
"Kaya nga dito ako nagpunta sa iyo, kasi kung doon ako dumiretso malamang kagabi pa
lang nahila na ako pauwi nung buwisit. "
"Ewan ko ba diyan sa asawa mo, nuknukan din ng tanga ano? Si Walter kaya ganun ang
ugali? Wag naman sana, baka mamaya maging takbuhan niyo ni Jane ang bahay ko
kapag inaway kayo ng mga asawa niyo."
"Malayong maapi si Jane, masyadong palaban yun eh baka nga si walter pa ang umuwing
umiiyak kay Mama alam mo namang amasona yung babaeng yun, ako kasi madaling mauto,
mabilis mapalambot ang puso kaya nagkakaganito ako ngayon. "
"Ay sis! Alam mo? Sa Iahat ng salita na nagmula diyan sa bibig mo? Yun ang
pinakatama, tumpak na tumpak sis! Hindi maipagkakaila na isa kang dakilang engot
pagdating dyan kay Warren." Buong panunuya niyang saad sa akin.
"Kung maka engot ka naman, eh ikaw nga itong nagbilin sa

akin na tandaan mo mahalna mahalka ng asawa mo. " "Mahalka naman talaga nun,engot
lang din, parang ikaw
lang,saka bintangera ka din kaya hindi ka lamg nasamahan na

umuwi lung anu-ano na ang pumapasok diyan sa kukote mo, malay mo naman naoverwhelm
lang siya na nakita niya yung first love niya,oh diba bagay talaga kayo?"
"Ewan, may lakad ka ba ngayon?" pagkuway tanong ko. "Wala, pahinga ako ng one week.
Bakit?"
"Tinatanong ko lang, pwede mo ba akong ibili ng ice cream?

II

mo"

"May ice cream diyan sis, mamili ka na lang flavor na gusto

"Ayoko nun, gusto ko yung bagong bukas saka ko kakainin" "Di ka pa ba tapos
maglihi? 4 months na yan diba? Overdue

na yang paglilihi na yan, saka bagong bukas lang din naman yun ah pagkalabas
mo sa freezer. "
"Eeehhh sige na Dora,ninang ka naman ni baby ah." "Huwag ka nga Althea, nakakatamad
kayang lumabas ang
init init eh"

"Sige na... o kaya iutos mo na lang kay Mameng,ube, rocky road, cheese saka coffe
crumble ang ipabili mo, kuha ka na lang ng pera diyan sa bag."
"Baka naman magtae ka niyan babae ka" "Hindi yan. Sige na"
"Oo na lang. Wait! "sabi niy sa akin ng tumunog ang cellphone niya and she mouthed
"si Warren. "
"Yes?" umupo ako mula sa pagkakahiga ko sa kama saka nakinig sa usapan nilang
dalawa iniloudspeaker kasi iyon ni Dora.
"Dora please, tell me kung nasaan si Althea, kagabi pa ako nag-aalala"

"Sorry Warren, wala talaga akong alam kung nasaan siya, hindi nga rin siya
tumatawag sa akin eh. "

"She left her phone"

"Natry mo na bang hanapin kina Jane?"

"Wala siya doon, nagpunta na ako sa kanila kagabi saka kaninang umaga. Pati sa
restaurant hindi siya pumasok"
"Malamang hindi papasok yun napahiya kaya ang kaibigan ko dahilsa ginawa mol "

"I'm sorry. Nabigla lang ako sa ginawa niya, that was the first time I saw her hurt
someone. Wait paano mo nalaman yung nangyari kahapon?" takang tanong ni Warren,
halos sabay
naman kaming napapikit ni Dora.

"Malamang kinuwento mo kanina! Ano makakalimutin ka na?! "

"Naikuwento ko ba? Bakit parang wala akong natatandaan?

11

"Kinuwento mo tange! Anona? Hanapin mona ang kaibigan ko! Gago ka alam mo namang
buntis ang asawa mo kung
anu-anong katarantaduhan yang pinagagagagawa mo! " "Hindi ko naman sinasadya yun,
sige na. Tatawagan ko n
lang sina Nanay"

"Sige, para tuluyan ka na nilang ilayo sa kaibigan ko, alam mo,ikaw at yang mga
babae sa paligid mo ang kunsumiyon sa buhay ni Althea, pwede ba makuntento ka sa
isa. At kapag nagparamdam ang isa sa mga ex mo, gayahin mo ang kabayo sa isang
direksyon lang ang tingin! Malandi karin eh"
"Wala naman akong balak mambabae, natuwa lang ako ng makita kosi Cassidy"

"Ewan, magpaliwanag ka sa baranggay baka maniwala pa sa

iyo."

"Call me if ever na dumaan siya o tumawag" "I will. "

Naibaba na at Iahat ni Dora ang tawag na iyon ay

nanghahaba pa rin ang nguso ko, kahit narinig ko ang pahapyaw na pagpapaliwanag ni
warren ay hindi ko pa rin maalis ang magdamdam sa kanya.
Unang beses niya pa lang pala akong nakita na nanakit eh di sana naisip niya na
hindi maganda ang ginawa ni Cassidy kaya ko nagawa ang bagay na iyon,ibig sabihin
naprovoke ako. Badtrip!
Maghapon lang akong naglagi sa guestroom at nakikipagkuwentuhan kay Dora, ayoko
kasing mag-akyat panaog sa hagdan, para kasing nangangalay ang balakang ko. Wala
naman akong ibang nararamdaman maliban doon kaya akala ko ayos lang ang Iahat.
Bandang alas siyete ay kinatok na ako ni Mameng para maghapunan, pababa na sana ako
ng makaramdam ako ng

panunubig kaya nagpunta muna ako sacrakala ko pa nga nung una ay naihi na ako, pero
bigla akong binalot ng takotna makita ko ang dahilan kung bakit basa ang underwear
ko.

"Dora!!!" Natataranta kong sigaw nang may makita akong bahid ng dugo ang panty ko,
pinakiramdaman kong maigi ang katawan ko pero wala namang masakit sa akin,agad kong
isinuot ang aking underwear saka dahan dahang naglakad palabas ng cr hawak hawak ko
na ang bandang ibaba ng tiyan ko, nakita ko pa sina Mameng at Dora na tumatakbo
palapit sa akin.
"Bakit? "

"Dora, may dugo..."

"Ha?" Nagtatakang tanong niya peri kitang kita nasa kanyang mukha ang pagbangon ng
takot.
"May dugo,yung panty ko may dugo..."

"Sh*t, halika umupo ka muna,huwag kikilos diyan, ihahanda ko lang ang kotse. Anong
masakit sa iyo?"
"Wala...pero bakit may dugo?" nagsimula na akong umiyak, natatakot na ko.

"Relax ka lang sis, tumahan ka na, baka makasama pa kay baby,mabilis lang ako, ii-
start ko lang yung sasakyan. " bilin niya sa akin. "Mameng bantayan mo muna si
Althea,diyan lang kayo"
Nagmamadali na itong bumaba habang ako naman ay pilit na pinapakalma ang sarili,
walang maitutulong kung iiyak ako at matataranta baka lalo pang makasama sa baby
ko iyon.
Tulad nga ng sinabi ni Dora ay agad siyang bumalik pero kasama na niya ngayon ang
fiancee niya nasi James, mabuti na lamang at nakaugalian na ng lalaki na dumaan
muna sa nobya bago umuwi, siya ang kumarga sa akin habang Dora naman ay nauna nang
bumaba para buksan ang pinto.
Okay lang ang baby ko. Okay lang ang baby ko. Ang mga salitang iyon ang pilit kong
isinisiksik sa isipan ko. Walang mangyayaring masama. Wala.
"Layas! " Iahat na yata ng nahawakan kong bagay ay ipinagbabato ko na kay Warren
mula nang pumasok siya dit0 sa hospitalroom ko, hindi ko na alintana kung nasa loob
man ang Mama niya at si Walter, ang importante sa akin ay mawala sa paningin ko ang
isang napakalaking buwisit na nagkatawang tao.
"Misis naman"

"Sinabi nang layas eh!" Akma ko nang aabutin yung basket

ng mga prutas na nasa gilid ng kama ko pero maagap akong napigilan ni Dora.
11 Mabigat yan sis,mapupuwersa ka baka mapaanak ka ng wala sa oras. 11

11 Mapapaanak talaga ako ng wala sa oras pag hindi niyo pinaalis yang Ialaking
iyan,saka paano niyan nalaman na nandito ako? 11
11 Pasensya na anak, ako ang nagsabi sa asawa mona nandito ka11 tila naman ako
natauhan nang magsalita si Mama, bigla akong tinamaan ng hiya, kaya kahit gigilna
gigilako sa pagmumukha ni Warren ay pinili ko na lamang na ibaling sa ibang panig
ng silid na iyon ang paningin ko.
11 Pasensya na po Mama,pakisabi na lang po sa kanya na ayoko siyang makita, ni ang
kaalamanan na nandito siya sa loob ng silid na ito ay hindi ko gusto. Hindi po ako
makahinga, masyadong maraming polusyon ang data niya, ibig sabihin hindi po talaga
siya pwede dito dahilmakakasama sa kalagayan ko. 11 akala siguro nita ay may halong
pagbibiro ang sinabi ko dahil mahina pa silangbnagtawanan, pero hindi, seryoso ako,
umuukilkilsa isipan ko kung paano niya ako binalewala, kung paano niya ako
sinigawan, kung paano niya ako pinagmukhang tanga at kawawa sa harap ng mga staff
ko sa restaurant,siya at si Cassidy, silang dalawa lang ang maaari kong sisihin
kung bakit ako nandito sa ospitalngayon kahit pa ipinaliwanag ng doktor ko ang
nangyari sa akin.
Mabuti na lamang at walang nangyaring masama sa baby ko, nagkaroon lang ako ng
spotting dahilsa natagtag daw ang katawan ko sa biyahe at trabaho nitong mga
nakaraang araw, idagdag pa ang matinding stress na naranasan ko nang dahilsa
kanilang dalawa,pero para sa akin sila lang ang may kasalanan, sila lang ang
dahilan wala nang iba.
Para na rin makasiguro ay pinagbebedrest muna ako ng Ob Gyne kong dalawang
linggo,kaya heto ako nanakit na ang likod kakahiga,hindi rin kasi ako pinapayagan
na maupo ng matagal.
11Ano ka basis, kailangan mo ngayon yang asawa mo,walang magbubuhat sa iyo kapag
nawiwi ka, saka walang magpapaligo
sa iyo,hayaan mo siyang mag-alaga sa iyo para naman makabawi ka, kung ako nga ang
masusunod pahihirapan ko ng todo yanl1 simpleng bulong sa akin ni Dora.
11Ayokong makita ang mukha niyan11 mariin kong sagot saka

ko pinalipad ang matatalim kong tingin kay Warren na aakalain mong isang
napakaamong tupa sa tabi ng pinto kaya Ialong kumulo ang dugo ko.
"Pahiram ng phone mo Dora" sabi ko dito "huwag na huwag kang makalapit Iapit sa
akin" banta ko naman kay Warren nang akma niyang iaabot cellphone niya. Wala na
lang siyang nagawa kundi ang tumayo uti sa tabi ng pinto dun siya bagay, sa tabi-
tabi, alam ko na napahiya siya sa mga kapatid at Mama niya pati na rin sa mga
kaibigan ko pero wala akong pakialam. Bagay lang sa kanya iyon para naman maranasan
niya kahit papaano yung naramdaman ko nung isang araw.
"Oh" inabot na ni Dora sa akin ang cellphone niya habang ngingisi,agad kong
idinialang number ni Nanay, hindi naman nagtagalay sina got na nito ang tawag ko.
Pero bago ko pa sabihin sa kanya ang pakay ko ay sinenyasan ko muna ang mga bisita
ko na lumabas muna, kahit si Dora ay lumabas din, kita ko naman
sa mukha ni Warren ang takot namg malaman niyang si Nanay

ang tinawagan ko.

Halos ayaw niya pang lumabas ng silid,gusto atang makinig sa pag-uusapan namin ni
Nanay, kaya naman hinila na siya ni Mama para sumama sa mga ito. Wala naman akong
balak na umuwi ng probinsya dahilkahit gusto ko ay hindi pupuwede, pinagbawalan na
rin kasi ako na magbiyahe sa malalayong Iugar.
Paluluwasin ko lang sila dito ni Tatay at si Kuya para sana makasama ko, ang totoo
niyan ay nakausap ko nasi Jane, pansamantala muna akong mananatili sa condo unit
niya tutalay may sarili naman na silang bahay ni Walter, bahala si Warren sa buhay
niya, isiksik niya ang sarili niya dun kay Cassidy tutalenjoy naman siya sa company
ng babaeng iyon, nakalimutan nga niyang maselan ang kalagayan ko dahil sa tuwa
niya, kaya mas bagay siya dun. Pag-untugin ko pa mga ulo nita nang parehong mabasag
eh.
Ako na lang muna ang lalayo, kaya kong hindi makasama ang hinayupak na yan kaysa
naman malagay sa alanganin ang anak ko.

Sandali lang kami nag-usap ni Nanay, sa makalawa ay luluwas na nga sila dito,hindi
kasi nita maiiwanan kaagad ang bahay at ang kainan ng basta basta, hindi na rin
siya nag-abala pa na uriratin ako sa totoong nangyari,marahilay may ideya na siya
kung bakit, saka ko na lang ikukuwento sa kanila kung bakit ko

nilayasan ang hudyo kong asawa.

Pumasok na uti si Mama kasama sina Walter para lang magpaalam na uuwi na, si Jane
at Dora lang ang maiiwan para magbantay sa akin. Pero nakaalis na at Iahat sina
Walter ay nandun pa rin si Warren na nakatayo sa tabi ng pinto.
"Pakisabi nga ligaw na nilalang diyan na bawalang tambay dito, nakakaistorbo siya
kamo ng pasyente," baling ko kay Jane, hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang
tila pagbagsak ng mga balikat ni Warren, pero tulad ng ginawa ko kanina, inilayo ko
na lang ang tingin ko sa kanya.
"Ano umalis na ba?" tanong ko sa kanila habang nakatitig sa labas ng bintana.
"Lumabas lang. Diyan na lang daw siya sa tapat ng kuwarto maghihintay. "
"Tutubuan na siya ng Iahat ng pwedeng tumubo sa katawan niya pero hindi ko siya
papapasukin dito. Hayaan nyo siya dun."
"Sis, ang tindi ng sumpong mo ah, nung isang araw pa iyan, di pa nawawala?"

"Hindi, lalo na kapag nakikita ko yung pagmumukha nung hudyo na iyon, nadadagdagan
lang lalo ang pagkabuwisit ko sa kanya, saka nakita niyo ba yung hitsura kanina?
Kala mo kung sinong mabait! Sarap ingudngod sa sahig ng mukha!"
"Grabe ka bakla, galit na galit ka nga ah,mas galit ka pa nga yata ngayon kaysa
nung dyinodyombag ka niya" napanguso naman ako sa sinabing iyon ni Jane.

"lba naman kasi iyon, may dahilan kung bakit niya nagawa iyon,may mga tao lang kasi
na malakas ang tagas sa utak. Eh yung ngayon, wala akong makitang dahilan kaya
magdusa siya. "
nagngingitngit kong saad sa kanilang dalawa,huwag na huwag ko lang makikita o
mababalitaang magkasama o magkausap uti si Warren at Cassidy, dahilpag mangyari
iyon hindi ako magdadalawang isip na tuluyan ko na siyang hiwalayan.

Apat na araw na mula ng makalabas ako ng ospital sina Nanay at Tatay ang kasa
kasama ko, nagpaiwan na lang si kuya sa probinsya para hindi na magsara ang
kaninan,dinadalaw dalaw din naman ako nina Dora, pati si Mama ay nagpunta na rin
dito nung isang araw kasama sina Vernice at Allysa na may dalang iba't ibang
prutas.

Si Warren naman,sa bahay namin natutulog, bago at pagkatapos pumasok sa opisina ay

dadaan dito para kumustahin ako kina Nanay, hindi ko pa rin kasi siya hinahayaan na
makalapit sa akin o kahit man lang makita ako, doon lang siya sa living
room maglalagi ng tatlo o dalawang oras,malay ko kung anong
. .
gmagawa mya.

Minsan ay nahuli ko siyang nakasilip sa may pinto ng silid na inuukupa ko, hindi ko
na lang pinansin,nagtalukbong na lang ako ng kumot hanggang sa marinig ko na ang
pagsara ng pinto, aaminin ko, namimiss ko na siya at kahit papaano ay humupa na
ang galit na nararamdaman ko sa kanya, yun nga lang, mas nananaig pa rin sa akin na
tiisin siya, okay na yung ganito kami, atleast hindi ako naistress.

Chapter 26

"Hindi mo pa ba kakausapin ang asawa mo?" Tanong sa akin ni Nanay matapos niyang
maihatid sa Iabas ng unit si Warren, nagkibit lang ako ng balikat saka ko kinuha
ang isang magazine sa center table,isang buwan na rin ang nakalilipas mula ng
umalis ako ng bahay naming mag-asawa, isang buwan ko na rin siyang iniignora,sa
tuwing pupunta siya dito ay nandyang magtulug tulugan ako o kaya ay magla-lock lang
sa kuwarto para hindi ko siya makita.
"Saka na po Nay, wala pa po ako sa mood na kausapin yun. " sagot ko matapos maupo
sa couch.
"Aba' y kailan pa? Habang tumatagallalo kayong nagkakalayo na mag-asawa, hindi mo
kinakausap, ni harapin ayaw mong gawin, panay ang tago mo kapag narinig mo nang
tumunog yang linsak na doorbell iyan. "
"Ayaw ko pa ho talaga siyang makausap nay,saka hayaan niyo siyang mahirapan kahit
man lang kaunti, nakakstress kayang kasama yun! Kahit saan yata kami magpunta may
mga nakaaligid na higad sa kanya,tapos imbes na lumayo, umaariba din ang pagiging
higad niya tama ba yun?"
"Kuu,aba't kailan ka pa naging selosa Althea? Sa inyong magkakapatid ikaw ang may
pinakamalawak na pang-unawa, anong nangyari at nagkaganyan ang takbo ng utak mo?"
kulang na lang ay umabot nasa sahig ang nanunulis kong nguso dahilsa sinabi ng
Nanay, tinamaan kasi ako eh, totoo namang sa aming magkakapatid ako ang
pinakamahaba ang pasensya, pinakamatiisin,pinakamalawak ang pang-unawa, isama pa
ang pagiging pinakamabait saka pinaka maganda, at ang huli ako ang pinakatanga.
"Eh kasi nga Nay, nasaktan talaga ako ng balewalain niya

ako nung araw na iyon, kinabukasan sinigawan pa ko sa harap pa ng nga staff ko

habang nakayapos sa kanya yung babaeng linta na may lahi ding higad,hindi ko naman
siya palaging uunawain,
bakit ako ang palaging nag-aadjust sa aming dalawa? Bakit kailangan ako na lang ang
palaging magpakumbaba kapag may mga away kami? Hindi naman sa lahat ng panahon
kailangan

kong gawin ang mga bagay na iyon, dapat niya ring matutunan ang makinig, umunawa,
magtiis saka magpakumbaba."
"Oh eh ano sa tingin mo ang ginagawa ng asawa mo aber? Hindi ba't pagpapakumbaba
ang ginagawa niya nitong nakalipa s na buwan?"

"Malay ko ba kung bukalsa kalooban niya yung ginagawa niya---aray naman Nay! Buntis
kaya ako! " reklamo ko ng hampasin niya ang namimilog kong hita.
"Porke ba buntis ka hindi kana pwedeng paluin? Huwag mo akong paandaran ng mga
ganyan ganyan mo Althea kukurutin kita ng pinong pino sa singit!"
"Eh bat ba ako lang ang pinagagalitan ninyo?!" "Dahilnuknukan ka ng arte kang babae
ka"
"Eh yun nga ang nararamdaman ko ngayon eh" naiinis ko na ring turan, ano kaya ang
pinakain ng hudyo kong asawa sa kanila at tila ito pa ang kinakampihan?
"Anak, mag-asawa kayo,hindi maaayos ang pagsasama ninyo kung puro pride ang
pinaiiralninyo, paano kayo tatatag kung kada may hindi kayo pagkakaunawaan
lalayasan mo?---"
"Ngayon ko lang nilayasan yun nay"

"Kahit na, nagawa mo ngayon paano kung nag-away kayo uti? Gagawin mo nanaman?
Ano kayo nagpapatintero?"
"Eh kasi naman nay----"

"Matanda na kami ng Tatay mo Althea, sa inyong magkakapatid sa iyo kami labis na

nag-aalala, ang gusto lang namin bago man lang namin kayo iwan ay nasa ayos na kayo
!along lalo ka na, kayong mag-asawa. Kailangan ninyong umupo at mag-usap ng
masinsinan,pag-aralan ninyo kung paano ninyo patitibayin ang magiging pamilya
ninyo. Buuin ninyong muli ang tiwalang nawala sa inyo. Hindi madali ang buhay may-
asawa anak, sa bawat daan na lalakbayin ninyo may mga lubak, may mga batong
nakaharang, hindi kayo makalalampas sa bahaging iyon kung magkahiwalay ninyong
tatahakin ang landas na iyon, kailangan ninyong kumapit na mahigpit sa isa't isa,
kailangan ninyong magtiwala nasabay ninyong malalampasan ang mda
pagsubok na naghihintay sa inyo, at kapag nagawa ninyo iyon ng magkasama,sinisiguro
ko sa iyo anak,sa msa susunod pa na pagsubok, madali ninyo na lamang iyong
malalampasan lalo na
at natutunan na ninyong pagkatiwalaan ang isa't-isa." Seryosong

sermon sa akin ni Nanay, wala na aking nagawa kundi ang yumuko na lamang at
masuyong hinahaplos ang aking tiyan.
Tama naman ang Iahat ng sinabi ni Nanay, para nga kaming nagpapatintero, napaisip
tuloy ako hindi ko na nga namalayan na nakaupo na siya sa tabi ko saka ako mahigpit
na niyakap, doon,
sa puntong iyon ay bigla na lamang naglandas ang mga luha ko da aking mga pisngi
"Pasensya ka na anak,gusto ko lang na magkaayos na kayong mag-asawa, tandaan mo
hindi na lamang kayong dalawa ang maaaring maapektuhan sa bawat desisyon n gagawin
ninyo, tama man o mali."
"Pag-iisipan ko po Nay"

Kanina pa ako ikot ng ikot dito sa loob ng kuwarto ko,

pinag-isipan kong mabuti ang naging pag-uusap namin ni Nanay, amini ko man o
hindi,tama Iahat ng sermon niya kanina sa akin. Kailangan naming buuin ang tiwala
namin sa isa't-isa,
kailangan naming magtulungan kung gusto naming magwork ang

relasyon naming mag-asawa, kailangan naming magkasamang harapin ang bawat pagsubok
para mapagtagumpayan ito, ganun dapat ang mag-asawa.
Napaigtad ako ng may magdoorbell, hindi ko alam kung magtutulug tulugan ba ako o
ita -lock ko ang pinto ng kuwarto, hindi pa ako handang harapin si Warren, bukas na
lang pag naiset ko na ang utak ko na kailangan naming mag-usap, nagmamadali akong
tinungo ang pinto para sana ilock iyon kaya lang naunahan ako ng taong nagbukas
nito.
"Hi" mahinang bati niya, nagulat pa ako nang mapagtanto ang hitsura niya,isang
buwan lang kaming hindi nagkita pero bakit parang ang laking ibinagsak ng katawan
niya? Samantalang ako palobo na ng palobo.
"Hi, anong ginagawa mo dito" hindi ko napigilan ang pag-igkas ng isa kong kilay
matapos ko siyang tanungin.
"Ang sabi kasi ni Nanay, tawagin na kita dahilnakahanda na ang hapunan"
"Hapunan?" nagtataka kong tanong, alas since y medya pa lang ng hapon hapunan na
kagad? Nag-aafter six ba kami?
"Yeah"

"Sige, susunod na ako. "

"Althea" sambit niya ng akma kong isasara ang pinto. "Bakit? "
"I...I Miss you Misis" matapos niyang sabihin sa akin iyon ay agad na itong umalis
sa harapan ng silid ko, pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang tila panunubig ng
mga mata niya.
Tahimik lang kami hanggang sa matapos ang hapunan, kasabay din namin si Warren ay
kapansin pansin ang pagiging tahimik niya habang kumakain, tila wala rin itong
gana, parang may dinadamdam na hindi mo malaman ang hitsura niya kanina.
Kung dati ay inaabot pa siya ng dis oras ng gabi,kanina matapos niyang maghugas ng
pinggan ay nagpaalam na itong uuwi, kaya pati si nanay at tatay ay nagtaka. Hindi
naman ako nag-abalang tanungin siya kung bakit maaga siyang uuwi baka isipan pa
niya na okay na kami kaya hinayaan ko na lang siya. Kaya ngayon,para akong tanga
dito iniisip kung bakit ganun ang ikinikilos ng hudyong iyon.
"Anak, hindi ka pa ba matutulog? Pasado alas onse na ah, nagugutom ka ba?" pag-
uusisa sa akin ni Tatay nang maabutan niya ako dito sa living room na paro't
parito.
"Hindi pa po ako inaatok Tay."

"Gusto mo ng gatas? lpagtitimpla kita. "

"Hindi na po Tay, kakainom ko lang po. Dito na lang po muna ako magpapantok.
"Ganun ba? Siya sige ako'y matutulog na, nananakit ang mga buto buto ko dito sa
bahay ng kaibigan mo, ke Iamig. " bahagya akong natawa,naiinitan kasi ako kaya
bukas maghapon magdamag ang aircon dito,hindi kasi sila sanay sa Iamig na data ng
aircon, mas gusto pa rin daw nita ang Iamig na dulot ng hangin sa probinsya namin.
Kinabukasan ay maaga akong nagising para hintayin ang pagdaan ni Warren dito bago
pumasok pero alas dos na ng hapon ay hindi pa rin ito dumadating, kaya imbes na
mag-isip ako ng kung anu-ano ay pinili ko na lamang tawagan si Walter para tanungin
kung nasa opisina ba ang magaling niyang kapatid.
Nanlulumo kong ibinaba ang telepono matapos ko soyang makausap, hindi daw pumasok
ang kuya niya, kaya pati siya ay nagtataka,wala naman daw itong nababanggit na
liliban, dadaanan na lamang daw siya mamaya sa nahay para tignan kung nandun si
Warren.

Alas siyete na ng gabi ng makatanggap ako ng tawag kay Walter para ipaalam na nasa
bahay nga si Warren at naabutan niyang walang malay.
Matapos kong marinig ang balita sa akin Walter ay nagpasya akong unuwi muna sa
bahay naming mag-asawa, kalmado naman ako at walang nararamdamang takot o kaba,
naipaliwanag na rin kasi ng bayaw ko kung ano ang nangyari.
Ngunit nang dumating na ako sa bahay halos manlumo ako sa nakita ko, puro bote ng
alak,patong patong na rin ang mga gamit na kubyertos sa lababo, ang mga pinggan
halos inaamag na dahilsa mga mumu na natira doon. Ang tanging maayos at malinis
lamang ay ang nursery, ang silid namin ni Warren ay puro bote din ng alak, may upos
pa ng mga sigarilyo, naabutan ko
pang isa-isang pinupulot ni Walter ang mga basag na bote at baso. "Andyan kana pala
ate. Sino ang kasama mo?"
"Si Jane, asan si Carmen?"

"Pinabalik ni kuya sa mansion, hinatid kayo ni Mang Arturo?

11

"Hindi" inilibot ko pa ang paningin ko sa loob ng silid, nasa kama si Warren na

hanggang sa oras na ito ay wala pa ring malay.
"Sino naghatid sa inyo? Si Mang roberto?"

"Wala, si Jane ang nagdrive" napapalatak na lang ito sa narinig, mula kasi ng
makasalang nga ito ay hindi na niya hinahayaang magdrive si Jane. "Kumusta na kuya
mo?" tanong ko habang dahan dahang lumapit sa kama, ang dami kasing nakakalat sa
sahig.

"Okay naman na, sabi ni Ate Sophia, overfatigue daw, mataas pa din ang lagnat niyan
ngayon.Nagising siya kanina sandali nung nandito si Ate Sophia, dapat ipapaconfine
na yan ayaw lang pumayag kaya hindi na pinilit ni Ate Sophia, niresetahan na lang
ng gamot. " paliwanag pa nito, habang ako naman ay nakalapit sa sa tulog na tulog
nasi Warren, dinama ko ang leeg at ang noo niya, mataas nga ang lagnat ng mekong.
"Ako na diyan Walter, kumain ka nasa baba,may binili kaming pagkain ni Jane"
"Ako na ate, hindi ka naman pwedeng magyuyuko saka naipatawag ko na din si Carmen
parating na rin yyn malamang"
"Ang gulo ng bahay,anong ginawa niya dito? Parang isang baranggay ang nag-inuman
ah." Lukot ang ilong kong sambit, ang

baho kasi pinaghalo amoy ng alak at sigarilyo.

"Pati sa opisina niya magulo din, hindi naman yan umiinom doon pero kung makikita
mo ang mga papeles na nakatambak dun mapapakamot kana lang ng ulo,pagkatapos niyang
pirmahan hindi man lang ayusin, bahala na kung saan mailapag."
"Ano nanamang drama ng kuya mo sa buhay?" Nakaupo na ako sa paanan ng kama habang
pinapanood si walter sa pag-iimis ng kalat mg magaling niyang kapatid.
"Ganyan ang buhay niyan pag wala ka sa tabi niyan, magulo.

11

"Tsk. Ewan. Try niyang sumama sa Cassidy na yun baka sakaling umayos ang buhay
niya" kunway asar kong saad, pero ang totoo ay may gusto lang akong malaman, gusto
ko lang ungakatin kung sino na talaga si Cassidy sa buhay ng asawa ko, maliban sa
ex girlfriend siya ni Warren, gusto ko ring malaman kung ano pa ang nag-uugnay sa
kanilang dalwa. Kung bakit ganun na lamang kasaya si Warren ng makita ang babaeng
iyon, kung bakit nagawa niyang ipagtanggolang babae kahit na ito naman ang mali.
"Sa pagkakaalam ko hindi na sila nagkita ni Cassidy after you left. Bukod sa
pagiging alcoholic niya nitong nakaraang buwam ay ang pagpasok at ang pagdalaw niya
lang sa iyo ang alam kong pinagkakaabalahan niya." Tumayo ito at inilahad ang mga
kamay sa akin, nagtataka man ay pinili ko na rin abutin iyon.
Lumabas muna kami sa kuwarto saka tinungo ang working area ni Warren, nadaanan pa
namin si Jane na nakatulog nasa sala,mukhang sarap nasarap pa sa pagkakahiga sa
sofa.
"She was kuya's first love" aniya ng makaraying kami sa working area
"Ha?"

"Cassidy, first love yun ni kuya, Iahat yata ng first ni kuya sa kanya eh" para
yatang ayoko ng madinig yung iba pang sasabihin ni Walter, mali yata ako.
"Childhood sweethearts as they call it, their relationship started when they were
in sixth grade, kuya was
12,I think Cassidy was just 11 at that time. "

"Malandi talaga yang kuya mo. lmbes na pag-aaralang atupagin pakikipagrelasyon ang
inuna" di ko napigilang komento,
"Tsk. Makinig ka muna Ate, magkaibigan talaga kayo ni Jane ang bilis niyong
magreact eh. "

"Oo na lang. " iwinasiwas ko pa ang kamay ko para ipatuloy sa kanya ang
pagkukuwento.
''Alam mo bang sinabi nita sa parents namin at sa parents ni Cassidy na silang
dalawa na? Si mama, she was very frantic at that time, hindi siya makapaniwala
nasa edad na dose natuto nang makipaggirlfriend ang panganay niya, but you know my
parents, supportive sila sa amin,thay gave them their blessings pero hindi sila
nagkulang sa pagpapaalala kina kuya na bata pa ang mga ito, na sa pag-aaralpa rin
dapat ang focus nita,and you know what? They did it, nakapagtapos sila ng
elementary and highschoolwith flying colors. But everything changed when they
stepped into College. " napahigit ako ng hininga nung marinig ko yung huling salita
ni walter. College...eh college ako nung nadale ni Warren ah.

"Masyado na silang maraming nagiging problema,ang kuwento pa nga sa akin ni kuya

noon, nagkapatong patong na, tipong hindi hindi na nita kayang gawan ng solusyon
kasi palaging nagkakasalubong ang galit nilang dalawa,masyado raw naging selosa si
Cassidy,pati mga kaibigan nilang babae nagagawang pagdudahan,pero si Cassidy naman
daw nakukuha pang makipagdate sa iba habang sila pang dalawa. Hindi nita
nagawang ihandle ng maayos ang pressure, nagpadala na lang sila sa agos,hanggang sa
dumating sa puntong hindi na sila nagkikita,umalis ng bansa si Cassidy,hindi na
sila nagtatawagan, walang gumagawa ng move para magkaayos sila."
"Ugali din kasi ng kuya mo hindi maintindihan. " bulong ko, pero narinig naman ni
Walter dahilnatawa ito sa sinabi ko.
"And then, nakilala ka ni kuya,niligawan ka, you got pregnant, tas nagpakasalkayo
Iahat yun nangyari habang ang relasyon nita ni Cassidy ay wala pang closure. Akala
kasi ni kuya tapos na ang Iahat sa kanila, lalo na at umalis ng bansa si Cassidy ng
hindi man lang nagsasabi sa kanya, three months after you
two got married, bumalik si Cassidy,nagenroll uti sita sa

University kung saan sila nag-aaralni kuya, she tried to have a

talk with him pero hindi binibigyang pansin ni kuya, umiiwas siya, iniiwasan niya
na malaman nito na nagpakasalna siya, hindi ko alam kung bakit niya iyon ginagawa
pero siguro hindi niya din
kaya na makitang masaktan si Cassidy, after all they've been together for years.
Pero Iahat ng pag-iwas na ginawa ni kuya nawalan ng saysay when Cassidy learned
about you,hindi siya
tumigilhanggat hindi niya nakakausap si kuya." Para naman akong naging kabit.
"Kahit na ano pang gawing pagtatago o pag-iwas ni kuya, nakagawa pa rin ng paraansi
cassidy na makausap siya, I remember how she cried a lot, at kung paano niya
sinaktan si kuya ng malaman niyang totoo ang Iahat ng naririnig niya sa
University,she wanted to confront you pero hindi iyon hinayaan ni kuya na mangyari,
he knew Cassidy is capable of doing something dangerous especially when she's
under the influence
of drugs. " okay gulat ako dun ah, gandang babae drug addict pala.
"Aiam ng kuya mo na nagdrugs si Cassidy?"

"Yeah, first year pa lang nita sa University nang mapasama si Cassidy sa mating
barkada, isa iyon sa lagi nilang pinag-aawayan ni kuya, and when he learned that
she's using drugs,kinausap niya si Cassidy pero masyado ng sarado ang isip nito sa
mga pagpapaliwanag ni kuya. Wala na siyang pinaniniwalaan pinakikingga kundi yung
mga barkada niyang wala namang naituro g maganda sa kanya....balik tayo dun sa
balak sa iyo ni Cassidy, sa takot ni kuya na saktan ka niya ay kinausap niya na ang
mga parents ni Cassidy, at wala pang dalawang araw ay naisama na nita sa US si
Cassidy para iparehab,habang kayo ni kuya ay may sariling problemang kinahaharap.
Ng mga oras na iyon. "
"anong gusto ni Cassidy? Bakit bumalik pa siya dito? Mukha namang okay na siya sa
bansang iyon ah. "
"She wants him back. "walang pakundangang sagot sakin ng magaling kong
bayaw,napalingon ako sa direkayon ng silid kung saan kasalukuyang mahimbing na
natutulog si Warren saka ako napaisip, kung nadito nga si Cassidy para kay Warren,
bakit
ganito ang pinaggagagawa ng asawa ko sa sarili niya. Kung natuwa nga si Warren sa
pagbabalik ng babae at bakit tila
ramdam ko ang sakit na Nararamdaman ng asawa ko sa mga oras na ito?

Alpha's claim

Riryyy

"You are my toy. MINE." His voice was starting to get dar...

Chapter 27
"Ang sabi ni kuya, nung araw na nakita kayo at kinausap siya ni Cassidy sa
restaurant,ito na mismo ang nag-open ng topic tungkolsa mga nangyari noon, nung una
okay ang takbo ng
pag-uusap nila pero habang tumatagal ay tila iba na daw ang nagiging tono ni
Cassidy,para daw may ipinahihiwatig na hindi maganda ang mga salitang lumalabas sa
bibig nito,kaya nagpasya na lang siyang umuwi, pero pagdating niya dito sa bahay
hindi ka niya nadatnan, then he received a text message from Cassidy telling that
she'll do anything or everything para
lang bumalik sa kanya si kuya, that she does'nt care if my brother is happily
married,madali naman daw gawan ng para an ang bagay na iyon." Kapalng mukha!!!
"Sandali,ikaw ba Walter,iyan bang mga pinagsasabi mo totoo? Paano mo naman--"

"Hindi lang kami magkapatid, were bestfriends remember? Wala kaming itinatago sa
isa't isa."

"Okay... tuloy mona" sabi ko na lang, totoo namang walang itinatagi yung dalawang
iyan sa isa't-isa kaya hindi ko na kinontra yung sinabi niya.
"Hindi na nakuhang magreply ni kuya sa text na iyon ni Cassidy, isa lang ang gusto
niyang mangyari nung mga oras na iyon, yung malaman kung nasa an ka at kung sino
ang kasama mo,lalo na at hindi maganda ang dating ng message sa kanya ni Cassidy,
alam mo namang pagdating sa iyo paranoid iyang kapatid ko,baka daw kasi
pinasusundan ka na ni Cassidy, kaya naman laking pasasalamat niya ng umuwi ka ng
ligtas"
"Natuwa siya nung lagay na iyon? Eh inaway ako niyan eh" "Nag-alaIa lang iyon sa
iyo ate, dapat daw kakausapin ka
niya kinabukasan pero hindi ka na niya naabutan,tumatawag

daw siya sa iyo pero hindi mo sinasagot, tumawag na din daw siya sa restaurant pero
hindi mo kinausap kung wala nga lang nakatambak na papeles sa mesa niya nung araw
na iyon na kailangan niyang pirmahan ay umalis na iyon para puntahan ka alam mo ba
iyon?"

"Van ang napapala niya, wala kasi siyang ginawa kundi ang magleave kahit wala
namang okasyon."
''Aiam mo namang gusto ka niyang kasama palagi kaya

huwag mo ng pag-initan yung leave na yan, isa pa, siya CEO kahit kailan niya
gustong lumiban sa opisina pwede niyang gawin,nito ngang nakalipas na buwan gustong
gusto niya nanamang
mag-absent pero hindi niya ginagawa, alam mo kung bakit? Kasi gusto niya daw
matapos Iahat ng trabaho niya para pagdating ng kabuwanan mo nasa tabi mo siya
palagi, para pag dumating na yung araw na isisilang mo ang anak ninyo, kasama mo
siya sa pagsalubong sa bata." Eeehh kasi naman eh, kinikilig na ata ako. "Nung
hapon naman pinasya niyang magtuloy sa restaurant, nagbabakasakali na nandun ka pa
kasi nung tumawag siya dito
sa bahay wala ka pa, at kung inaakala mo na hindi nakita ni kuya ang Iahat, mali ka
dun, nakita niya kung ano ang ginawa ni Cassidy na panghahambalos ng bag sa
waitress ninyo, kung paano mo iyon ipinagtanggolat kung paano ka dinuro at
sinampalni Cassidy"
"Nakita niya naman pala eh, bat ako ang sinigaw sigawan niya don?"
"Hindi niya nagustuhan ang pananampalmo kay Cassidy dahilnatakot siya na gumanti
ito na maaring maglagay sa iyo at sa bata sa kapahamakan, dahilmalayo pa lang,kita
na ni kuya sa kilos ng babaeng iyon na nasa impluwensya nanaman ito ng
droga,masyadong marahas si Cassidy kapag nakapagdrugs, kaya kahit alam niyang
ikagagalit mo ang tila pagkampi niya kay Cassidy ay ginawa niya pa rin para lang
mapakalma niya ito at maiuwi sa kanyang mga magulang. At sa pagkakaalam ko,
naipasok na uli siya sa isang rehab. "
Daig ko pa ang sinampalmatapos kong marinig ang isinalaysay ni Walter, aaminin ko,
mali ako sa pagkakataong ito, pareho lang kaming nahirapan dahilsa pambabalewala ko
sa mga pagtatangka niyang pagkausap sa akin, may nasayang nanaman na panahon sa
aming dalawa,kung pinili kong pakinggan ang dapat sana ay sasabihin niya ay
malamang na kapwa kami
masaya sa mga panahong ito.

• 0 0 0 0

Maaga akong nagising kinabukasan para ipaghanda ng almusalsi Warren,sa totoo lang
ay hindi naman talaga ako nakatulog ng maayos, bukod sa magdamag kong binantayan si

Warren dahilsa mataas na lagnat ay hindi rin ako pinatulog ng kunsensya ko, sa
tuwing ipipikit ko kasi ang nga mata ko ay ang malungkot na mukha ng aking asawa
ang nakikita ko, kaya naman kahit na dumating nasi Carmen kagabi ay ako na mismo
ang naghanda ng almusal.
Lugaw lang naman ang inihanda ko, baka kasi mabigla ang tiyan ni warren kung
bibigyan ko kaagad siya ng solid foods, dalawang araw rin pala itong hindi
nagkakain kaya kailangang unti-untiin.

Matapos kong magluto ay ipinaakyat ko na kay Carmen ang tray na naglalaman ng

dalawang mangkok ng lugaw, fresh orange juice at mga gamot na kailangang inumin ni
Warren,sasabayan ko na siya sa pagkain para hindi na ito makatanggi.
"Salamat Carmen" sambit ko matapos niyang maibaba ang tray ng pagkain sa
bedtable,tulog pa rin ang a sawa ko, may kataasan pa rin ang lagnat niya kaya naman
nagpasya na akong gisingin siya para makakain at makainom na ng gamot.
"Misis" anito ng magmulat ng kanyang mga mata, malamlam pa rin iyon.

"Good morning" nahihiya pa akong ngumiti sa kanya matapos ko siyang batiin. "Tayo
ka na muna,kailangan mo ng kumain para makainom ka na ng gamot." Sambit ko habang
inilililis ang nakatabing na comforter sa kanyang katawan, pagkatapos ay tinulungan
ko pa siyang makaupo ng maayos.
"Kanina ka pa?" Tanong nito habang nakasandalang ulo sa headboard at
nakapikit,pansin ko rin ang panginginig ng katawan niya kaya naman pinatay ko na
ang aircon.

"Kagabi pa ako umuwi" inabot ko ang isang mangkok saka kumutsara ng lugaw para
isubo dito. "Kain na" tawag ko sa pansin niya nang nanatili lamang siyang
nakapikit, mukhang masama talaga ang pakiramdam nito.
"Ako na misis, kaya ko na" akma niya sanang kukunin ang mangkok nang ilayo ko ito
sa kanya.
"Hindi, susubuan na lang kita. Kung hahayaan kita diyan bukas ka pa matatapos"
"Okay, kumain ka na rin, hindi ka dapat nagpapalipas ng gutom"
"Mamaya na pag nakakain kana"

"Wala akong gana. Gusto ka lang munang matulog. "

"Hindi pupuwede yan Warren,nung isang araw ka pa daw halos hindi kumakain, paano ka
iinom ng gamot kung walang Iaman iyang tiyan mo?" mahinahon kong sermon sa kanya,
mabuti na lamang at hindi nagtagalay kumilos na ito, yun nga lang hindi para kumain
kundi para kunin ang tray na naglalaman ng dalawang baso ng orange juice at isa
pang mangkok ng lugaw at saka niya ipinatong sa kama.

"Sabay na tayo, malungkot kumain ng mag-isa" Habang kumakain kami ay napansin ko

ang panay ang
pagtingin tingin sa akin ni Warren, marahilay magtataka siya

kung bakit ako nandito,hinayaan ko na lamang siya sa ginagawa niya. Nang matapos
naman kami ay ipinababa ko na muna kay Carmen ang tray.
Busy ako sa pagpili ng damit na ipangpapalit ni Warren na nasa bathroom at
kasalukyang naliligo, naririnig ko ang panaka naka niyang sigaw dahilsa Iamig.
Pinilit ko pa siya sa bagay na iyon para kako bumaba ang lagnat niya, dapat nga ay
ako na ang magpapaligo sa kanya bagay na tinutulan niya dahilbaka madulas lang daw
ako kaya hinayaan ko na lang siya.

"Misis" ibinaba ko ang librong binabasa ko bago siya nilingon, bakas sa mukha niya
ang halu-halong emosyon, malamlam pa rin ang kanyang mata na nagdudulot sa akin ng
kalungkutan.
"Hmm?" malambing kong tugon saka ko siya tuluyang hinarap.

"Galit ka pa ba sa akin?"

"Sa tingin mo ba, babantayan kita saka aalagaan maghapon at magdamag kung galit pa
rin ako sa iyo?"
"Sorry---"

"No" putolko sa iba pa niyang sasabihin,natitiyak ko na aakuin niya nanaman ang

Iahat ng pagkakamali, kaya bago pa man mangyari iyon ay pinigilan ko na siya. "I'm
sorry"
"Ha?"

"Sorry kasi pinairalko yung pagiging isip bata ko nung mga oras na iyon, hindi man
lang kita binigyan ng pagkakataon para ipaliwanag ang side mo. Will you forgive me
Mister?"
"Hindi mo naman kailangang humingi ng tawad misis, naiintindihan ko yung naramdaman
mo ng mga oras na iyon."

"I love you Warren, thank you sa pagprotekta mo sa amin ni

Baby. "

"I love you more misis,kayo ni baby ang buhay ko, hinding hindi ko hahayaan na may
mangyaring masama sa inyo. " aniya saka ako mahigpit na niyakap, ang sarap sa
pakiramdam na makulong sa mga bisig ni warren, tila ba walang sino man o anuman ang
maaaring makasakit sa amin ni baby.
"Misis" "Hmm?"
"Aiam mo na ba kung babae o lalaki si baby?" tanong niya pagkuwan bigla naman akong
nakaramdam ng guilt, nung mga panahon kasi na hindi kami magkasama ay hindi na rin
niya ako nasasamahan sa OB, bukod sa hindi ko siya hinahayaang makalapit sa
akin,ay hiniling ko rin sa doktor ko na palitan ang schedule ng monthly check up
ko,mahigpit din ang bilin ko na huwag na huwag magbibigay ng anumang impormasyon
tungkol sa lagay ng pagbubuntis ko kahit pa si warren ang magtanong idinahilan ko
na lamang na may pinaplano akong sorpresa para sa asawa ko kahit naman wala.

"Hindi pa,pero si doktora alam na niya."

"Bakit hindi no alam? Pareho naman kayong nandoon nung nagpaultrasound ka diba?"
hindi ko alam kung matatawa ba ako o hindi sa tono ng pananalita niya, may bakas
kasi ng pagtataka
01yon.
"Diba, napag-usapan natin na sabay nating aalamin? Hindi ko inaalam kay doktora,
ang gusto ko kasi magkasabay nating malaman ang gender ni baby" nakangiti kong saad
sa kanya, at kitang kita ko ang tila pagliliwanag ng mukha ni Warren matapos
marinig anh sinabi ko, totoo naman eh, kahit naman galit na galit ako sa kanya nung
mga panahong iyon ay pinili ko pa ring tuparin

ang usapan namm0

g mag-asawa.

"Sabay nating aalamin Mister, kaya please lang, magpagaling ka na"

Chapter 28

Halos hindi mapuknat ang ngiti sa labi naming mag-asawa matapos ng monthly check up
ko sa OB nagpa ultrasound na rin ako para alamin kung ano ang gender ni baby,wala
ngang kaalam alam si Warren na ngayon namin malalaman kung baby boy ba o baby girl
ang nasa sinapupunan ko,ang sabi ko lang kasi sa kanya kanina habang nagbibihis ay
check-up lang.
"Whew!!!" Sigaw nito ng makasakay kami pareho ng sasakyan,nanginginig nginig pa
habang hindi mapakali sa pagkakaupo sa driver's seat.
"Para kang sira" natatawa kong sabi sa kanya,nagulat pa ako ng bigla niyang
hinawakan ang kamay ko ng mahigpit pagkatapos ay yumuko para halikan ang tiyan ko.
"Kapit ka lang baby girl, excited na kaming makita ka,pero diyan ka muna sa tummy
ni Nanay ha? Magpalakas ka pa diyan" bulong nito hinhimas himas ang bilugan kong
tiyan,panay rin ang paghalik niya dito kaya naman hindi ko mapigilan ang mapangiti
sa nakikita kong kasiyahan sa mukha niya.
"You're happy..."

"I am... hindi mo lang alam yung saya na nararamdaman ko, lalo na kanina,first time
ko siyang nakita. Next month magpa ultrasound ka uti para makita natin uti siya. "
"Anoka ba? Hindi! ayoko nga! Hayaan mona lang muna siyang magpaganda ng husto sa
tiyan ko,saka na natin uti siya silipin kapag malapit na siyang lumabas,baka mamaya
mawala na yung excitement na nararamdaman mo."
"Mawawala? No way! Hindi mangyayari iyon, alam mo kung gaano ko kagusto na makita
ang prinsesa natin." Anito,nanlalaki pa ang mga mata niya habang sinasabi iyon.
"Thank you" maya-maya ay sambit ko sa kanya, "For what?"
"Wala lang,gusto ko lang magpasalamat sa iyo kasi mahalna mahalmo si baby"
"Hindi lang si baby misis,ikaw rin." aniya saka ako matamis na hinalikan sa labi.
"Sarap naman ng lips ng reyna ko, diba sabi

ni doktora pwede pa?" bulong niya gamit ang tila nang-aakit na boses,pigilko ang
pagngiti nang tignan ko siya para sagutin lamang ng pagtango.
"Pagagandahin pa natin si princess,Misis,kailangan niya ng tulong natin" sa sinabi
niyang iyon ay tuluyan na akong napatawa ng malakas,maya-maya ay narinig ko na rin
siyang tumatawa kaya para kaming baliw sa loob ng sasakyan.
"Ewan ko sa iyo,ano namang kinalaman nun sa pag ganda ni baby?" Natatawa kong
tanong.
"Aba,malay mo naman may maiko-contribute pa ang mga sperm cells ko habang nasa loob
pa siya,tignan mo paglabas ni baby girlako kamukha niyan"
"Ewan ko sa iyo,tindi ng imagination mo ah,saka malamang na ikaw ang magiging
kamukha,ikaw lang naman ang gusto kong makita nung naglilihi ako kahit nakakastress
kang kasama. "

"Haist sige na misis,tignan natin kung totoo yung theory ko, dapat ako ang kamukha
paglabas" pangungulit pa nito.
"Ganun? Ako mahihirapan sa panganganak tapos dapat ikaw ang kamukha? Asan ang
hustisya doon Warren?"

"Sa next baby ka na lang bumawi,hayaan mo muna na ako ang kamukha ng prinsesa
natin"
"Ewan. "

"Sige na misis,saka kailangan na nating sulitin yung natitira pang mga buwan,aba
matagaltagal din tayong mapapahinga kapag nakapanganak ka na. "
"Eh di lumabas din yung tunay na dahilan,ikaw manlalandi ka na nga lang dinadamay
mo pa si baby na walang kamalay malay"
"Haist. Hindi ah! Malakas lang talaga ang pakiramdam ko na totoo yung theory ko,
secondary na lang yung landian. "
"Oo na lang" natatawa pa rin ako,yung itsura kasi ni Warren parang nasa kalagitnaan
ng isang defense,todo paliwanag ang mekong.
"Yun! Tignan mo misis,itaga mo sa bato ang araw nato" "Ewan, dalian mona gutom na
ko. "
"Psst. Tignan mo,kunwari ka pa,gusto mo rin naman pala

eh"

"Pinagsasabi mo diyan? Di ba ang usapan natin kakain tayo

sa labas? Hoy Warren,mamaya mona pairalin yang kalandian mo

ah, dati na gutom na ko sa pagkain hindi kung sa anumang bagay na nandyan sa utak
mo. " kunway pagtataray ko,habang siya naman ay panay ang tingin sa akin na
hinaluaan pa ng nakakalokong ngiti,kaya naman pagkapark na pagka park niya ng
sasakyan sa tapat ng isang restaurant ay inunahan ko na siyang bumaba,yun nga
lang,dahilna rin sa pag-iingat ko at may kabigatan na rin ang tiyan ko ay naabutan
pa rin niya ako.

Mabuti na lamang at bumalik nasa katinuan ang pag-iisip ng magaling kong asawa
habang kumakain kami,napansin ko rin
ang mga pasimpleng pagtingin sa amin ng iba pang customers dahilna rin sa
ginagawang pag-aasikaso ni Warren sa akin,siya pa talaga ang naghiwa ng steak na
nasa plato ko,at yungjuice na inorder ko ay tinikman niya muna para daw
makasigurong masisiyahan ako sa lasa.
Halos hindi nanga siya makakain dahilpati yung inorder niya ay isinusubo niya rin
sa akin,hindi naman ako nagrereklamo, gusto ko rin naman yung pagkain kaya panay
din ang pagtanggap ko ng mga isinusubo niya.
Pero ang mas ikinagulat ko ay nang ilabas niya ang cellphone niya saka tinawag ang
isang waiter,nakiusap ito na kunan kami
ng picture,kahit na gusto kong bumunghalit ng tawa ay hindi ko magawa,ayokong
maspoilang moment na iyon,first time kaya na siya ang nagyayang magpapicture kami.
"Thanks" aniya sa waiter na wagas din kung makangiti. "Ayan,ganda ng kuha natin
dito misis oh kahit halos sakop na ng mukha mo yung--aray! " hindi na nito naituloy
pa ang dapat sana ay sasabihin nang kurutin ko siya nh pinong pino sa tagiliran.
"Subukan mo lang na ituloy yang sasabihin mo,naku ka Warren" banta ko sa
kanya,pagtitripan niya nanaman kasi yung mukha ko na halos kahugis na raw ng bola.
"Sungit...tignan mo" iniabot pa niya sa akin yung phone niya para lang ipakita ang
kuha naming dalawa. " ang ganda ng kuha natin diba? lpopost ko to mamaya sa
instagram"
"May instagram account ka?"

"Matagalna,minsan ko lang binubuksan,pero sa tingin ko aaraw arawin ko na iyon,lalo

na pag lumabas na si Princess,hah! lpapakilala ko sa buong mundo ang maganda kong
baby! "
"Eh di Wow! "

"Sus selos ka naman. lkaw pa rin ang pinakamaganda"

"Ewan ko sayo"

Matapos naming kumain ay nagtungo na kami sa isang Marriage Counselor,napag-usapan

naming dalawa na humingi na rin ng tulong sa isang eksperto para na mapatibay ang
pagsasama naming dalawa,inabot din kami ng tatlong oras sa counseling na iyon,sa
isang linggo ay babalik uti kami para sa isa pang session.

Halos hindi na namin namalayan ang mabilis na paglipas ng mga buwan,kabuwanan ko na

at talaga namang nahihirapan na ako sa katawan ko. Madalas ay palagi akong
pagod,gustuhin ko mang matulog ay hindi naman ako makakuha ng magandang posisyon sa
paghiga,pakiramdam ko kasi kada paling ko sa higaan ay sumusunod si baby dahilan
para makaramdam ako ng discomfort para kasing nadadaganan ko siya.
Minsan naman agad kong nakuha ang posisyon na kumportable ako,yun nga lang ay
biglang sumipa ng malakas ang prinsesa namin na talaga namang nagdulot sa akin ng
sakit,kaya naman napabaling ako sa ibang direksyon hanggang sa
mahirapan nanaman akong makatulog.

Madalas na ring mainit ang ulo ko,mabuti na lamang at napapagpasensyahan ako ni

Warren,halos hindi na nga rin siya nakakatulog sa gabi dahil sa sobrang likot ko.
Panay din ang utos ko sa kanya,minsan naman ginigising ko pa siya sa kalagitnaan ng
gabi para magpaluto ng kung anong maisipan kong kainin o kaya para ipahilot sa
kanya ang mga namamanas ko nang mga paa.
Sa lahat ng iyon,wala akong naririnig na reklamo mula sa kanya,mukha pa nga siyang
tuwang tuwa kapag may inuungot ako,talagang pinangatawanan niya na ang pagiging
mabuting
a sawa.

Chapter 29

"Ano? Dadalhin na ba kita sa ospital?" Nag-aalalang tanong sa akin ni warren

matapos niya akong tabihan sa kama, kasalukuyan kasi akong nakakaramdan ng
contractions.
"Huwag muna, baka mamaya false alarm lang" nakangiwi kong sagot, pero sa totoo lang
pakiramdam ko talaga lalabas na ang prinsesa namin, iba na kasi ang sakit na
nararamdaman ko, yun nga lang kailangan ko munang magpanggap na ayos lang ang lahat
para hindi mataranta si Warren, nung nakaraan kasi ay tinakbo niya kaagad ako sa
ospitalnung sabihin ko na naninigas ang tiyan ko.
"Sigurado ka?"

"Oo, sige na kumain ka na ng dinner. Magpapahinga na lang muna ako. "

"No, hindi pwedeng hindi ka kakain masama sa iyo ang malipasan ng gutom misis,
dadalin ko na lang ang pagkain dito kung hindi mo kayang bumaba. "
"Okay"

"Sumigaw ka lang kung may kakaiba kang nararamdaman ha, kukunin ko lang ang dinner
natin" aniya saka ako hinalikan sa labi, ako naman ay panay ang paghimas sa tiyan
kong nanakit.
Hindi naman nagtagal ay tumigil din ang pananakit ng tiyan

ko kaya naman matiwasay pa kaming nakakain ng dinner,yun nga lang naaaburido ako
dahil ang init init ng pakiramdam ko.
Mahimbing nang natutulog si Warren pero heto ako at pabaling baling sa kama, nung
hindi ako makuntento at tumayo muna ako at naglakad lakad sa loob ng kuwarto.
"Misis" tawag sa akin ng mister kong pupungas pungas na bumangon. "May problema
ba?"

"Hindi ako makatulog eh"

"Bakit? May masakit ba?" tuluyan na itong tumayo saka ako nilapitan.
"Wala, hindi lang ako komportable, saka ang init init" "Nakatodo na ang aircon ah,
sandali kukunin ko lang yung
electricfan sa kabilang kuwarto, maupo ka muna diyan" aniya at

nagmamadaling lumabas ng silid naming asawa, ngunit hindi pa man ito nakakalayo ay
bigla ko na siyang tinawag.
"Bakit? May gusto kang kainin?" "Warren"
"Misis?" nagtatataka na itong lumapit sa akin.

"Punta na tayo ng ospital pumutok na yung panubigan ko. " kalmado kong sabi sa
kanya,agad naman itong kumilos para kunin na ang mga gamit na kakailanganin namin
ni baby.
Hindi tulad ng mga nauna niyang reaksyon, tahimik lang si Warren, yun nga lang
pirming nakakunot ang noo niya hanggang sa maipasok ako sa delivery room.

Nagising ako dahilsa ingay ng mga tao sa paligid, hindi ko masyadong maimulat ang
mga mata ko, pakiramdam ko kasi ay kulang pa ang itinulog ko ngunit ng makarinig
ako ng iyak ng baby ay pinilit ko talaga ang sarili ko na magmulat ng mga mata, una
kong nakita si Warren na karga ang prinsesa namin, hindi maipagkakaila ang sayang
nararamdaman niya ngayon,kahit ang mga magulang namin ay hindi nawawalan ng ngiti
sa mga labi habang pinagkakaguluhan ang aming munting anghel.
Naramdaman yata ni Warren na gising na ako kaya bigla siyang napatingin sa akin.
"Good morning misis" bati niya nang tuluyan na siyang makalapit, binigyan niya rin
ako ng magaan na halik sa labi. "Baby, gising nasi nanay oh, "malambing niyang
pagkausap sa aming anak, ibinaba niya pa ito sa aking tabi at habang tinitigan ko
ang aming anak ay hindi ko maiwasan ang mapaluha, ganito pala kasarap ang
pakiramdam ng maging isang ina, oo mahirap manganak, pero ang bawat sakit na
naranasan ko habang isinisilang siya ay tila isang bulang bigla na lamang naglaho
nang mahagkan ko siya at mayakap.
"She's so small" narinig kong sambit ni Warren, tila ba kaming tatlo na lamang ang
naririto sa silid, hindi na kasi namin alintana kung nandito rin ang aming mga
magulang at mga kapatid. "lkaw ang kamukha misis" ngingisi ngisi niyang sa ad sa
akin, pinakatitigan ko ang aming anak, sa tingin ko kamukha ko nga siya pero ang
sabi ng matatanda sa probinsya ay mag-iiba pa daw ang features ng isang
sanggolpagkalipas ng ilang buwan.
"Hindi totoo yung theory ko" natawa na lamang ako dahilsa

sinabi niya, akala ko pa naman ay nakalimutan na niya ang bagay na iyon dahilhindi
na rin naman niya binabanggit nitong mga nakalipas na buwan. "Babawi na lang ako sa
next baby natin"
"Tss. "

"Kumusta ang pakiramdam mo?" "Okay lang, medyo pagod pa. "
"Tagalmo kasing manganak,sinong hindi mapapagod dun?
"Oo nga,bakla, kaya g hilong talilong yang asawa mo! " singit ni Jane na
kasalukuyang nakayapos sa asawang si Walter.
"Shut up Jane"

"Shut up Jane" panggagaya pa ng pasaway kong kaibigan kaya naman may kasama pang
irap.
Medyo matagal din nagstay ang aming mga magulang paano ay wala silang ginawa kundi
ang pagpasapasahan si baby Angelique na tila gustonh gusto naman ang nakukuhang
atensyon dahilpanay ang pagsilay ng mumunting ngiti sa kanyang labi.
Napag-alaman ko rin mula kay Mama na sa buong durasyon na nasa delivery room ako ay
paroot parito ito sa waiting area, hindi rin daw nito napigilan ang maiyak nang
umabaot nasa walong oras ang kanilang paghihintay.
Hindi kasi maaaring sumama ang asawa sa delivery room kaya wala siyang nagawa kundi
maghintay sa Iabas.

• 0 0 0 0 0 0

"Warren?" kinapa kapa ko pa ang side ng kama kung saan ito natutulog ngunit wala
ito doon,hindi rin ito sumagot nang tawagin ko siya kaya naman nagpasya na akong
tumayo,wala rin si baby Angelique sa crib niya.
Sinipat ko pa ang alarm clock na nasa bedside table 6;45 na pala, ang alam ko ay
naiset ko iyon ng 5:30 ng umaga para makapaghanda ako sa gagawin kong pagpapaaraw
kay baby Angelique.
Nagsuot na lang ako ng bathrobe, wala namang ibang tao dito sa bahay kundi kaming
mag-anak lang, pinagbakasyon muna kasi ni Warren sila Carmen tutalnaririto naman
daw siya,
hinayaan ko na lang siya marahilay gusto niya lang na masolo namin si baby
Angelique kahit isamg linggo lang.
Nagtungo ako sa garden, doon ko nga ito naabutan habang nasa bisig niya ang
natutulog nasi Baby Angelique.
"Mister" tawag ko sa pansin niya habang naglalakad ako

papalapit sa kanilang dalawa.

"Goodmorning misis" isang galik sa kabi ang isinalubing niya sa akin, ako naman ay
masuyong hinaplos haplos ang maliit na kamay ni baby Angelique.
"In-off mo yung alarm clock?"

"Yup. Ako na muna ang nagpaaraw sa prinsesa natin, napuyat ka niya kagabi eh"
"Sweet naman. Diyan muna kayo? Magpeprepare lang ako ng breakfast natin--'

"Tapos na misis, hinihintay na lang talaga kitang magising para makapa-almusalna

tayo"
"Nagluto ka?"

"Yup, don'y worry masarap ang nailuto ko ngayon, salamat kay Nanay Lupe"
"Wow naman"

"Pahinga ka lang kasi dapat ngayon misis, tatlong araw ka pa lang nakakapanganak
masyado kana kagad hyper, baka mabinat ka niyan."

"Opo, huwag mo na po akong sermunan, halika na kain na tayo" aya ko sa kanya.

Hindi pa rin ako makapaniwala na kumpleto na ang pamilyang minsan naming
pinangarap,sa dami ng pinagdaanan naming dalawa hindi ko akalain na sasaya kami ng
ganito, nawalan man kami ng tatlong anghelheto naman ngayon at may panibagong
biyayang ipinagkaloob sa amin ang Maykapal.

Alpha's claim

Riryyy

"You are my toy. MINE." His voice was starting to get dar...

Chapter 30

5 Years later...

Napatakbo ako kaagad palabas ng garden ng marinig ko ang malakas na pag-iyak ni

Angelique,nakasalubong ko pa si Warren na hindi maipinta ang mukha at tila
kunsumidong kunsumido.
"Anong nangyari?" maang kong tanong dito ngunit imbes na sagutin ako ay dire
diretso lamang itong umakyat papunta sa silid naming mag-asawa,nagkibit na lamang
ako ng balikat saka pinuntahan ang iyak pa rin ng iyak nasi Angelique.
"Baby, bakit? Anong nangyari?" lumuhod ako ng onti para magpantay ang mukha
naming mag-ina,may kung anong humaplos sa puso kong makita ko ang tigmak na luha sa
mapupula at mabibilog niyang pisngi.
"Galit si tatay. "

"Ano bang nangyari?,kuwento mo kay Nanay kung bakit nagalit si Tatay"

"Ayaw kasi magplay ni Tatay..." "And then?"
"Nitapon ko po yungjuice dun sa papers niya, di ko naman po sadya,tapos nagalit
nasi Tatay, pinalo niya po ako sa hands saka sa puwet" nakanguso nitong sumbong sa
akin habang walang patid ang pagkuskos sa kanyang mga mata,napabuntong hininga na
lamang ako, napapansin ko rin kasi na mabilis
mag-init ang ulo ni Warren nitong mga nakalipas na araw, ilang beses na rin niyang
napapagalitan si Angelique pero ito ang unang pagkakataon na napalo niya ang bata.
Madalang na rin siyang makipaglaro sa anak hindi tulad dati na si Angelique kaagad
ang kanyang hinaharap.
"Okay sige tahan ka na,mamaya magsorry ka na lang kay Tatay ha? Baka importante
yung mga papers na nabasa kanina kaya siya nagalit, pero love na love ka pa rin
tatay." Pang-aalo ko sa aking anak, hindi naman na ito nagtanong o ano pa,yumakap
na lamang siya sa akin ng mahigpit,ganoon din ang ginawa ko sa kanya.
"Tayo na lang muna ang magplay ha?" Sabi ko sa kanya

matapos niyang kumawala ng yakap sa akin. "I thought you're sick Nanay?"
"Kanina,pero ngayon okay nasi Nanay,kaya tayo na lang muna ang magplay. "Paliwanag
ko ngunit sa aking pagtataka ay sunod sunod na pag-iling ang ginawa ni Angelique.
"Ayaw mo? Why?"

"Need mo po ang magrest Nanay, nakita po kita kanina umiiyak sa cr kasi suka ka ng
suka. "

"Kanina pa iyon baby, promise okay nasi Nanay, nakapagpahinga naman ako kanina eh"
"Huwag na po Nanay,tulog na lang po tayo." "Sure ka baby?"
"Opo"

"Oh sige, I'll sleep beside you. Okay ba sa baby ko yun?" "Opo Nanay" sagot nito
habang iniabot ang aking kamay
para sabay na kaming maglakad papasok ng bahay, hindi man

sabihin sa akin ng aking anak, alam kong dinamdam niya ang ginawang pamamalo ni
Warren sa kanya. Mamaya ko na lamang kakausapin ang aking asawa kapag humupa na ang
init ng ulo nito,sa ngayon aasikasuhin ko muna ang aming prinsesa na ilang araw ko
ding hindi naalagaan.
WARREN'S POV

Mataman kong pinagmamasdan ang aking mag-ina na payapang natutulog sa maliit na

kama ni Angelique, isang malalim na buntong hininga lamang ang nagawa ko, hindi ko
maiwasan ang maguilty at magalit sa aking sarili dahil sa pamamalong ginawa ko sa
aming prinsesa, kahit ako ay nabigla sa naging aksyon ko nang matapon angjuice sa
mga papeles na isa-isa kong nirereview,iyon ang unang pagkakataon na napagbuhatan
ko ng kamay si Angelique.
Dahan dahan kong isinara ang pinto,kailangan ko lang siguro ng pahinga, ilang araw
na rin kasi akong walang matinong tulog, ako kasi ang nag-aasikaso ngayon ng Iahat
sa bahay dahilhindi maganda ang pakiramdam ni Althea, nataon ding umuwi sa
probinsya si Carmen dahilgraduation ng bunso niyang anak. Pagdating ko naman sa
opisina ay sunod sunod ang mga
meetings na kailangan kong puntahan.

lsa pa ay nag-aalala na ako sa asawa ko, ilang beses ko na siyang inaya na

magpatingin sa doktor ngunit matindi ang

Chapter 30 3/10

pagtanggi nito, lagi niyang katwiran na data lamang ng pagod kung bakit siya
nagkakandahilo at suka nitong mga nakalipas na araw,kahit naman kasi naririto si
Carmen ay hindi niya ipinapaubaya ang Iahat ng gawain dito sa bahay,bukod pa sa
bagong bukas na branch ng kanyang restaurant na talagang pinagtuunan niya ng oras
nitong mga nakalipas na buwan.
Madalas nga ay napapaisip ako kung paano niyang nagagawa na asikasuhin pa kaming
mag-ama kung sa restaurant pa lang ay halos kainin na Iahat ng panahon at oras
niya.
Totoo nga siguro ang sabi ng ibang tao, Wonderwoman ang ang salitang maaaring
ikabit sa Nanay at asawa. Kahit gaano pa man sila kapagod sa trabaho o sa gawaing
bahay ay hindi nita nakakalimutang gampanan ang pagiging ilaw ng tahanan.
Nakaramdan ako ng hiya,ni minsan ay hindi nagreklamo si Althea,ni hindi nga nag-
iinit ang ulo niya kahit pagod na siya at madalas na kinukulit ni Angelique.
Ako? liang araw ko pa lang ginagampanan ang mga bagay na ginagawa ni Althea pero
heto ako at ilang araw na ring mainit ang ulo, napa to ko pa si Angelique na
naglalambing lamang sa akin, mas pinili ko pang harapin ang mga papeles kaysa
bigyan ng quality time ang aming prinsesa.
Kailangan kong bumawi,lumalaki na ang anak ko, dapat ay sinusulit ko ang mga
panahong ito nasa amin lamang ni Althea ang atensyon niya, dahilhindi magtatagalay
unti-unti na niyang matututunan ang tumayo sa sarili niyang mga paa,marami na
siyang makikilalang tao na maaari niyang paggugulan ng panahon at atensyon
kailangan ko pa bang hintayin angoras na iyon?na kung kailan huli na ay ako naman
ang aamot ng konting oras
mula sa aking anak?

Agad akong nagtungo sa silid naming mag-asawa at hinarap ang laptop na nasa table
ko,hindi para pag-aralan ang mga bagay na may kinalaman sa kompanya kundi para
maghanap ng Iugar kung saan ko maaaring dalhin ang aking pamilya para makapagrelax
at magbonding na rin.
"Warren?" agad kong ibinaba ang hawak kong sandok nang marinig ko ang pagtawag sa
akin ni Althea, 6pm na at patapos na rin ako sa pagluluto ng dinner naming mag-
anak.
Yeah, marunong na akong magluto,nagsimula lang akong magkaroon ng interes dito
matapos makapanganak ni Althea, hindi ko alam kung bakit pero nakita ko na lang ang
sarili kong

seryosong nanonood sa mga ginagawa ng misis ko sa kusina hanggang sa hindi na ako

nakuntento sa panonood lang, nakialam na rin ako bagay na ikinatuwa niya.
"Hey, kumusta na ang pakiramdam mo misis?" tanong ko habang siya naman ay dahan
dahang lumapit sa akin at yumakap gumanti naman ako ng isang magaang na halik sa
noo.
"Okay na, napahaba ang tulog ko,pasensya na ha? lkaw nanaman ang nagluto"
"Nah, okay lang, patapos na ako, umupo ka na lang muna diyan at maghahain na ako.
Si Angelique?"
"Nasa kuwarto naglalaro." "Kagigising lang din?" "Nope,kanina pa daw siya gising. "
"Bakit hindi bumaba?"
"Aiam mo naman iyong anak mo kapag nahawakan na ang mga manika niya, hindi mo na
mapapaalis sa kinauupuan. Wait, you cooked all of these?" nanlalaki ang mga mata
niyang tanong sa akin habang isa-isang tinuro ang mga pagkaing nasa kitchen
counter.

"Yup, nagpadeliver din ako ng pizza"

"Hindi ka naman masyadong gutom niyan mister?"

"Hindi naman,nung isang araw pa umuungot si Angelique na iluto ko daw ang mga
iyan."
"Ah...ako na Warren" pigilniya sa akin. "Ako na ang bahalang maghain, tawagin mo na
lang si Angelique sa taas. "
"Okay, just be carefulmisis" "Opo"
Hinubad ko muna ang apron na suot ko, saka ko tinungo ang silid ng aming
prinsesa,naglalaro nga siya ng mga paborito
niyang manika ng maabutan ko.
"Hi baby!" magiliw kong tawag sa kanya,ngunit imbes na salubungin ako ng yakap at
halik tulad ng dati niyang ginagawa ay isang tipid na ngiti lang ang isinagot niya
sa akin saka niya muting ibinalik ang atensyon sa mga manika.
Lumapit ako sa kama kung sa an siya kasalukuyang naglalaro at umupo doon,humalik
din ako sa ulo ng aking prinsesa pero wala akong nakuha kahit na anong reaksyon
mula sa kanya.
"Let's eat na, niluto ko yung mga favorites mo"

"Okay po" tipid nitong sagot saka sinimulang ligpitin ang mga pinaglaruan, iniwan
niya lang yung paborito niyang manika na kahit sa an siya magpunta ay palagi niyang
yakap yakap.
Lihim akong napabuntong hininga,cold sa akin ang prinsesa ko, sobra nga ata ang
ginawa kong pamamalo ko sa kanya kaninang tanghali.
Angelique is a very sweet girl, siya yung tipo ng bata nasa simula pa lang ay
makakagaanan mona ng loob,palaging may ngiti na handang ipagkaloob sa mga tao, pero
ngayon,hindi ko iyon makita sa kanya.
"Done?" isang kiming tango lamang ang isinagot niya, nagpatiuna pa ito sa paglabas
ng silid,mabuti na lamang at maliliit pa ang mga hakbang nito kaya agad ko siyang
naabutan.
"You want me to carry you baby?"

"Okay na po Tatay. I'll walk na lang po" sagot niya sa akin saka itinuloy ang
paglalakad,wala sa loob na napakamot na lamang ako sa ulo mukhang mas mahirap
paamuhin ang prinsesa ko kaysa kay misis.
Muli akong sumunod sa kanya saka masuyong hinawakan ang maliit niyang kamay, hindi
niya man ito tinanggal sa pagkakahawak ko ay ramdam ko naman ang tila
pangingilag niya sa akin.

"Nanay! "

"Be carefulbaby, baka madapa ka" paaalala ni althea sa bata ng magtatakbo ito
palapit sa kanya.
"Gutom ka na baby?" "Opo"
"Oh,halika let's eat. Tatay cooked your favorites. What will you say to Tatay?"
halatang pilit na pinasasaya ni Althea si Angelique, para na rin siguro sa akin,
pero ramdam na ramdam ko naman na nagtatampo pa rin ito.
"Thank you po Tatay" tila nahihiya pang sambit ni Angelique. "Welcome baby"
Kung dati ay walang tigilsa pagkukuwento si Angelique sa aming mag-asawa habang
nasa hapag kainan, ngayon ay wala itong kakibo kibo, panay nga ang pagkausap sa
kanya ni Althea pero ngiti at tango lang ang natatanggap ng ina mula sa kanya.

• 0 0 0

"Tulog nasi Angelique?" tanong ko sa aking asawa na

kakapasok pa lang ng silid, matapos kasi naming kumain ay umakyat na ito sa kanyang
silid at naglaro,hindi na rin nito kinain ang ipinadeliver kong pizza.
"Hindi pa"

"Oh eh bakit ka nandito?" maang kong tanong sa kanya, sa aming dalawa kasi ay ito
ang hindi mapakali kapag iniwan niyang gising ang bata sa silid nito, baka daw
mapano lalo na at may kalikutan si Angelique.
"Magpahinga na daw ako para gumaling na ako kaagad, saka para daw hindi ka galit
palagi"
"Sinabi niya iyon?"

"Mukha ba akong nagjo-joke mister?" Aniya saka tumabi sa akin sa kama, pagkatapos
ay kinuha ang hair brush sa bedside table saka sinuklay ang mahaba niyang buhok.
"Lumalaki nasi Angelique, hindi na siya tulad ng dati na walang pakialam sa
mundo,napapansin niya na yung mga simpleng pagkunot kunot mo ng noo, alam nga niya
na galit ka kapag nagtaas ka ng boses eh"
"Hindi ko naman sinasadya yung kanina, mainit lang talaga ang ulo ko kasi ang gulo
ng reports,natapunan pa niya ngjuice."
"Aiam mo namang hindi sinasadya ng bata yun, isa pa, napag-usapan naman natin na
hanggat maari hindi tayo mamamalo, natapunan lang ngjuice yung reports pinalo mona
si Angelique,hindi naman tama iyon Warren,naglalambing yung anak mo, ang iniexpect
niya makikipaglaro ka hindi yung hampas sa puwet at kamay. Napapakiusapan na naman
si Angelique,sana yun na lang ang ginawa mo. "
"Sorry. Huwag ka ng magalit. "

"Hindi ako galit,okay? Nagpapaliwanag lang ako, saka huwag ka sa akin mag sorry, sa
anak mo."
"Mukhang matindi pa ang galit sa akin eh, pahupain ko muna. "
"For your information Mister,hindi galit ang anak mo sa iyo. Takot yun sa iyo
ngayon"
"She is?" mangha kong tanong ang akala ko pa naman ay ikinasama ng loob ng anak ko
ang nagawa ko sa kanya. Pakiramdam ko nga ay mulat na mulat ang mga mata kong
nakatingin sa maganda kong asawa.
"Opo, sinabi niya sa akin kanina after nating magdinner,

natatakot daw siyang lumapit sayo kasi baka makulitan ka nanaman sa kanya. "
Hindi ako nakapagsalita dahil sa narinig ko, nakaramdam ako ng awa para kay
Angelique, hindi ko akalain na ganoon anG magiginga epekto ng nagawa ko sa kanya.
Hindi siya katulad ng ibang bata na kapag binigyan lang ng mga bagay nasa tingin ng
magulang ay makapagpapasaya sa kanilang anak matapos mapalo ay tila nakakalimutan
na ang Iahat, si Angelique iba, tumatatak sa isip nito ang mga nagagawa sa kanya.
Mukhang kailangan kong suyuin ang aking prinsesa. ALTHEA'S POV
Nagmamadali kong itinago sa aking bag ang PT kit na aking hawak hawak , hindi ko na
nga tinignan kung ano ang resulta, paano ba naman kasi, walang tigilang pagkatok ni
Warren sa pinto ng cr,pinagmamadali niya ako dahilkailangan daw bago magising si
Angelique ay nasa batanggas na kami.
Hindi ko alam kung anong trip niya sa buhay ngayon, hinayaan ko na lamang siya sa
mga pinaggagagawa niya. Gusto niya lang sigurong bumawi kay Angelique,ang hindi ko
lang maintindihan ay kung bakit agad agad ang desisyon niyang magbakasyon, basta
ginising niya lang ako ng bandang alas tres y medya ng madaling araw para
magbreakfast pagkatapos ay sinabihan na akong maligo, at dahilwala pa ako masyado
sa huwisyo ay sige lang ako sa pagsunod sa mga pinagsasabi niya.
"Sandali lang" isinukbit ko na ang aking shoulder bag, saka ako lumabas ng cr.
"What happened?" puno ng pag-aalala ang kanyang mukha. "Ha?"
"What happened? Bakit ang tagalmo sa loob? Sumama nanaman ba ang pakiramdan mo?"
"Ha? Hindi, umihi lang ako. Paranoid lang?"

"Eh bat nga ang tagalmo? Hindi ka naman ganyan katagal mag cr ah"
"Seriously Warren? Pati pag-er ko inoorasan mo din?" hindi ko makapaniwalang tanong
sa kanya.
"Ganun talaga pag mahalmo" "Anong kinalaman nun dun?"
"Eh! Basta, halika na baka matraffic pa tayo" aniya saka ako hinila papalabas ng
aming silid,wala na doon ang mga gamit

namin na inimpake niya kagabi habang sarap nasarap ako sa pagtulog, malamang ay
nailagay na niya sa sasakyan.
"Mauna ka nasa kotse, kukunin ko lang si Angelique. " aniya nang mapatapat kami sa
silid nito,nagkibikit na lamang ako ng balikat.
Nadatnan ko sa garahe si Mang Roberto na chinicheck ang kondisyon ng sasakyan na
aming gagamitin,mabuti na lamang at naisipan ni Warren na kunin ang serbisyo nito
dahilhindi ako mapapakali kung siya ang magda-drive, mukha pa namang walang tulog
ang mokong na iyon.
"Magandang umaga hija" magiliw na bati niya sa akin. "Magandang umaga po Mang
Roberto, kumain na po kayo?" "Oo hija, pinakain na ako ni Sir Warren" magsasalita
pa sana
ako ng matanawan kosi Warren na karga karga si Angelique. Ang
bilis maglakad! Excited lang? Nag-alala pa ako dahiltila siya natisod ng kung anong
bagay na nasa sahig,ang akala ko ay mahuhulog si Angelique! Nang makarating siya sa
tabi ko ay nakakalokong ngisi ang ipinagkaloob niya sa akin na sinagot ko
.
naman ng pag-1rap.

"What?!!!" angilko sa istorbong nilalang na panay ang mahihinang tapik sa aking

balikat,naulinigan ko pa ang mahina nitong pagtawa pero hindi pa rin ako nagmumulat
ng mata, antok na antok talaga ako,kung ano man ang kailangan niya bahala na siya
sa buhay niya mas gusto kong matulog. Naramdaman ko na lang ang tila paglutang ko
sa kawalan.
Hindi ako makahinga, parang may mabigat na bagay na nakadagan sa aking dibidib,pero
bakit parang may tumutusok din sa bandang tiyan ko? Sh*t!!! Hinoholdap ba ako?
Pero bakit parang kakaiba yung pakiramdam? Parang ang sarap hihihihi!!!

Pero hindi na talaga ako makahinga eh, kaya napilitan akong dumilat habang pilit na
itinutulak palayo ang nakadagan sa kin.
"What the...Warren?!"

"Finally Misis! You're awake!" "Anong ginagawa mo diyan?!"

"Waking you up?" Sagot nito habang nakapaskilang kapilyuhan sa mga ngiti,hindi pa
rin umaalis sa ibabaw ko, ngayon alam ko na kung ano yung tumutusok tusok.
Manyakis talaga! Walang patawad sa asawang natutulog!

"Hindi mo ako ginigising! Pinapatay mo ako--" "Sa sarap?" ano daw?

"Pinagsasabi mo? Alis diyan! Kaya pala hindi ako makahinga." Pero ang
walanghiya,itinukod lang ang mga kamay sa kama dahilan para bahagya siyang umangat,
pero nakapailalim pa rin ako sa kanya. Tinamaan nanaman ng kalandian ang isang ito.
"Asan na tayo?" tanong ko na lang, mukha kasing wala siyang balak umalis sa ibabaw
ko.
"Resthouse" aniya saka ako kinintalan ng halik sa labi. "Resthouse? Bakit hindi
mo ako ginising?"
"I've been trying to wake you up the moment we arrived.

Pero inangilan mo lang ako kanina,kaya dinaIa na lang kita dito sa room,and I would
just like to inform you,l'ts already four o'clock in the afternoon,hindi ka pa po
nagla lunch Misis, nagkaayos na nga kami't Iahat ng prinsesa natin, ikaw tulo !away
pa rin. "
"Seryoso ka?"

"I am" sambit nito saka umalis sa pagkakaibabaw sa akin, umupo ito sa kama.

"Tsk. Sorry, di ko nanaman kayo naasikaso" "Wala ka bang sasabihin sa akin Misis?"
"Wala naman, bakit?"
"Sure?" ano bang dapat kong sabihin?

"Wala nga. Bakit ba?" maang kong tanong sa kanya, ngunit imbes na sagutin ako ay
inabot niya ang aking bag saka may kung anong kinuha doon. Nanlaki ang mga mata
ko ng makita kong hawak niya na ang PT na inilagay ko doon kanina,hindi ko pa pala
alam kung anong resulta! lniabot niya sa akin iyon na agad ko namang kinuha para
tignan.
"Positive" mahina kong sabi, Oh Lord! Thank You po!

"Kailan pa iyan?" mataman niya akong tinititigan,mukhang mageemote nanaman ang

isang ito,bigla tuloy akong napanguso.
"Kanina lang"

"Hindi mo sinabi sa akin kaagad ang result Misis"

"Paano ko sasabihin sa iyo eh hindi ko na nga naantay dahil pinagmamadali mo

ako?"

"So, ngayon mo lang din nalaman?"

"Obvious ba?'' Sarkastiko kong tanong sa kanya, nabigla na

Chapter 30 10/10

lamang ako ng bigla niya akong hapitin saka hinalikan sa labi. Halik na punong puno
ng pagmamahal.
"Madadagdagan na uti tayo misis!!!" Bakas ang tuwa sa kanyang nga mata at
boses,kahit naman ako ay masaya rin lalo na at ilang taon din naming inintay na
mabuntis uti ako. "I love you! "
"I Love you too! Si Angelique?" "Nasa baba kasama nina Mama" "Nandito rin sila?"
"Yeah, I invited them. Baba na tayo? Nagluto ng merienda si

Nanay Lupe."

lnabot ko ang kamay niyang nakalahad sa akin saka

nagtungo sa kinaroroonan nita Angelique, tuwang tuwa ako nang makita ko ang mga
magulang ko at mga kapatid na naroroon din, si Angelique naman ay agad na tumakbo
sa direksyon naming
mag-asawa, ibinalita namin sa kanya na magkakaroon na siya ng kapatid bagay na
lubos nitong ikinasaya, ilang beses niya na rin kasi kaming tinatanong kung
magkakaroon pa ba siya ng baby brother o baby sister.

Siya na nga ang nagbalita sa Iahat nasabay sabay na napasigaw "yes" mang marinig
ang sinabi ni Angelique.
liang taon na ang nakalilipas, ang buong akala ko ay hindi na ako magkakaroon ng
pagkakataon na magkaroon ng isang masayang pamilya,sa dami ng pinagdaanan ko,
naming
mag-asawa ay hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nalampasan ang mga
pagsubok na iyon, pagsubok na halos sumira sa aming mga pagkatao, ngunit sadyang
mabait ang Diyos, pinagkalooban niya kami ng pagkakataon para maayos muli ang aming
pagsasama, biniyayaan ni rin uti kami ng isang anghelna siyang nagdagdag ng tibay
sa pundasyon ng pagsasama nam0mg mag-asawa.
Sa ngayon, sa bagong anghelang muli Niyang pinagkaloob sa amin, wala na akong
mahihiling pa.
Nasaktan man ako ng maraming beses, nagpapasalamat pa rin ako, dahilhindi ako
titibay ng ganito kung hindi ko iyon naranasan.
"I love you Warren"

"I love you more misis. "

-FIN-