Professional Documents
Culture Documents
தனது பொக்கிஷத்தை விற்ற துறவி
தனது பொக்கிஷத்தை விற்ற துறவி
தனது பொக்கிஷத்தை விற்ற துறவி
இெண்டு மொதங் ளுக்கு முன், எனது வொசல் தவு தட்டப்பட்டது. இது எனது
ல ள்வி ளில் சிேவற்றிற் ொன முதல் பதில் சைத் தந்தது. ஒரு மி க் டுசமயொன
லவசேப் பளுமிக் ெொளின் இறுதியில் எனது சடசிக் ட்சிக் ொெருடன் ெொன்
அப்லபொது தொன் லபசி முடித்திருந்லதன். எனது புத்திசொலியொன சட்ட உதவியொைெொன
நஜனவீவ் எனது சிறிய, ென்கு அேங் ரிக் ப்பட்டிருந்த அலுவே த்திற்குள் தனது
தசேசய நீட்டினொள்.
லமலும் அதி மொ அவர் லதடத்லதட, நூறு ஆண்டுக்கும் அதி மொன ொேம் உயிர்
வொழ்ந்திருந்த இந்தியத் துறவி சைப் பற்றி நிசறயக் ல ள்விப்பட்டொர். அத்துறவி ள்,
வயது முதிர்ந்தலபொதிலும், இைசமயும், சக்தியும், உயிர்த்துடிப்பும் ந ொண்ட
வொழ்க்ச சய நிசேநிறுத்திக் ந ொண்டிருந்தசதயும் அவர் அறிந்தொர். எவ்வைவு
நதொசேவு அவர் பயணம் நசய்தொலெொ அவ்வைவு அதி மொ , மனசதக் ட்டுப்படுத்தி
ஆன்மீ விழிப்புணர்சவப் நபறும் சேசயக் ற்றிருந்த, ொேத்சத நவன்ற
லயொகி சைப் பற்றி அவர் அறிந்து ந ொண்டொர். இவற்சறக் ொணக் ொண, இந்த
மனித இயல்பின் அற்புதங் ளின் பின்னொல் இருந்த அற்புதச் நசயல்பொடு ளின்
இெ சியங் சைப் புரிந்து ந ொள்ைத் துடித்தொர். இவர் ைது தத்துவங் சைத் தனது
வொழ்விலும் புகுத்திப் பயன்நபறேொம் என்று ெம்பினொர்.
“நிச்சயமொ !”
“சரி தொன், ஜூலியன். என் ொசே வொருவசத நிறுத்துங் ள். இந்த நமொத்தக்
சதயும் உங் ைது லஜொக்கு ளில் ஒன்சறப் லபொேலவ இருக்கிறது. இந்த உசடசய,
எனது அலுவே த்திற்கு எதிரில் இருக்கும் மொறுலவடி உசடக் சடயிலிருந்து நீங் ள்
வொடச க்கு எடுத்திருக்கிறீர் ள் என்று ெொன் பந்தயம் ட்டுகிலறன்!” என்லறன் ெொன்,
இளித்தபடி.
ஜூலியலனொ, எனது அவெம்பிக்ச அவர் எதிர்பொர்த்த ஒன்று என்பதுலபொே,
உடனடியொ பதில் அளித்தொர். “நீதிமன்றத்தில் நீ எவ்வொறு உனது வொதத்சத
நிரூபிப்பொய்?”
“ஜொன், இன்று இெவு தொன் உனது புதிய வொழ்வின் முதல் இெவு. ெொன்
உன்னிடம் ல ட்பநதல்ேொம் இது தொன். உன்னுடன் ெொன் பகிர்ந்து ந ொள்ைவிருக்கும்
அறிவு மற்றும் நசயல்முசற சைப் பற்றி ஆழமொ லயொசி. பின்னர், ெம்பிக்ச யுடன்
அவற்சற ஒரு மொத ொேம் பின்பற்று. அந்தச் நசயல்முசற ள் பயனுள்ைதொ
இருக்கும் என்ற ஒரு ஆழமொன ெம்பிக்ச யுடன் அவற்சற ஏற்றுக் ந ொள். ஓெொயிெம்
ஆண்டு ள் அசவ நிசேத்துள்ைன என்றொல் அதற்கு ஒரு ொெணம் உள்ைது.
ஏநனனில், அசவ லவசே நசய்கின்றன.”
“அது எவ்வொறு?”
“வொவ், அற்புதம்”.
இதில் இதுலபொே ஏதொவது ஒரு சிக் ல் இருக்கும் என்பது ெொன் அறிந்தது தொன்.
‘ஓசிச்சொப்பொடு' என்று எதுவுலம கிசடயொது என்று என் அன்பு அம்மொ நசொல்வது
வழக் ம்.
- வில்லியம் ஜேம்ஸ்
“ ண்டிப்பொ மொட்லடன்.”
ஜூலியன் லமலும் கூறினொர். “ஒரு செொசரி மனிதன், ஒரு செொசரி ெொளில் தனது
மனதில் சுமொர் அறுபதொயிெம் எண்ணங் சை ஓட விடுகிறொன் என்று துறவி ள்
எனக்குக் ற்றுக் ந ொடுத்தொர் ள். இதில் என்சன உண்சமயில் வியப்பசடய
சவத்தது என்னநவன்றொல், அந்த எண்ணங் ளில் நதொண்ணூற்றி ஐந்து சதவிகிதம்,
முந்சதய தினம் எண்ணமிட்ட அலத எண்ணங் ள் தொன்!”
“ஜூலியன், ஒரு லபெழிவு அல்ேது துயெச் சம்பவம் எங் னம் லவறு ஒன்றொ
இருக் முடியும்?”
“இலதொ ஒரு சுருக் மொன எடுத்துக் ொட்டு. ெொன் ந ொல் த்தொவில் பயணித்துக்
ந ொண்டிருந்தலபொது, மல்லி ொ சந்த் என்ற ஒரு பள்ளி ஆசிரிசயசயச் சந்தித்லதன்.
அவருக்கு ற்பிப்பது என்றொல் நபருவிருப்பம் ெமது மொணவர் சைச் நசொந்தப்
பிள்சை ள் லபொேலவ ெடத்துவொர். அவர் ைது உள்ைொர்ந்த திறசம சை மிகுந்த
பரிவுடன் வைர்ப்பொர். அவெது ந ொள்ச என்னநவன்றொல், ‘உனது அறிவுத் திறசன
விடவும், உன்னொல் முடியும் என்ற எண்ணலம அதி முக்கியத்துவம் வொய்ந்தது'
என்பலதயொகும். அவெது பகுதியில், ‘பிறருக்குக் ந ொடுப்பதற்ந ன்லற வொழ்ந்து
ந ொண்டிருந்தவர், லதசவயில் இருக்கும் எவருக்கும் தன்னேமின்றி உதவுபவர் என்று
தொன் அசனவரும் அவசெ அறிந்திருந்தனர். துயெமூட்டும் வச யில், அவெது
அன்புக்குப் பொத்திெமொன அந்தப் பள்ளி, பே தசேமுசற ைொ க் குழந்சத ளின் இனிய
வைர்ச்சிக்கு ஒரு நமைன சொட்சியமொ இருந்து வந்த அந்தப் பள்ளி, ஓரிெவு
வன்முசறயொைன் ஒருவனொல் தீக்கிசெயொக் ப்பட்டது. அப்பகுதி மக் ள் அசனவரும்
இசதஒரு நபரிய இழப்பொ க் ருதினர். ஆனொல், ொேம் நசல்ே நசல்ே, அவர் ைது
ல ொபம், அக் சறயின்சமயொ மொறியது. தமது பிள்சை ள் இனிலமல் பள்ளி என்ற
ஒன்று இல்ேொமலே இருப்பொர் ள் என்ற நிசேசய அவர் ள் நசயேற்று ஏற்றுக்
ந ொண்டனர்.”
“வலியும் லவதசனயுமொ?”
“நீ என்ன நசொல்கிறொய்?” என்றொர் ஜூலியன். அவெது பழுப்பு நிற விெல் ள்,
அவெது பளிச்நசன்ற அங்கியின் முன் புறத்சதத் தடவிக் ந ொண்டிருந்தன.
“நீங் ள் கூறுவது பற்றி ெொன் மிகுந்த ஆர்வம் ந ொண்டுள்லைன். ஆனொல், ெொன்
ஒரு நபொறுசமயற்ற மனிதன். ெொன் எனது மனசதப் பயன்படுத்தும் விதத்சத
மொற்றியசமக் நவன்று இப்லபொலத, இலதொ இங்ல எனது முன்னசறயிலேலய
பயன்படுத்தக் கூடிய ஏலதனும் ஒரு பயிற்சிலயொ அல்ேது நசய்முசறலயொ உங் ளிடம்
இல்சேயொ?”
“அது எப்படி?”
“உண்சமயொ வொ?”
“எனக்குத் நதரியவில்சே.”
“எப்படி?”
“ஏன்?”
“சபத்தியம்?”
“சக்தி ஒழு ல்? இது ஏலதொ ஒரு புதிய உே த்சதச் லசர்ந்த ருத்சதப் லபொே
இருக்கிறலத, ஜூலியன். நிச்சயமொ நீங் ள் இசத ஹொர்வர்டு சட்டக் ல்லூரியில்
ற்றுக் ந ொள்ைவில்சே, அல்ேவொ?”
“ ண்டிப்பொ .”
“உண்சமயொ வொ?”
“ஒரு சிே மொதங் ளுக்குள்ைொ லவ, தொன் யொெொ இருப்பதொ மனக் ண்ணொல்
ண்டொலெொ அந்த ெபெொ லவ லயொகி இெொமன் ஆகிவிட்டொர். ஜொன், இலதொ பொர் -
மனமொனது, ொட்சி ளின் வொயிேொ த் தொன் லவசே நசய்கிறது. ொட்சி ள் உனது
சுய உருவத்சதப் பொதிக்கின்றன. உனது சுய உருவம், நீ எவ்வொறு உணர்கிறொய்,
நசயல்படுகிறொய். சொதிக்கிறொய் என்பசதப் பொதிக்கிறது. உனது சுய உருவம், ஒரு
நவற்றி ெமொன வழக் றிஞெொகும் அைவு உனக்கு வயதொ வில்சே. நீ மி வும்
இைசமயொ இருக்கிறொய் என்லறொ, அல்ேது உனது பழக் வழக் ங் சை உன்னொல்
மொற்றிக் ந ொள்ை முடியொது, ஏநனனில் உனக்கு வயதொகிவிட்டது என்லறொ
உன்னிடம் நசொன்னொல், உனது இந்த இேக்கு சை நீ ஒருலபொதும் எட்டமொட்டொய்.
உயர் லெொக் ங் ள், உன்னத உடல் ெேன் மற்றும் மகிழ்ச்சி ஆகியன, லவறு பிற
பின்னணி ளிலிருந்து வரும் ெபர் ளுக்கு மட்டுலம உரியசவ, உனது
பின்னணியிலிருந்து வருபவர் ளுக்கு அசவ கிசடக் மொட்டொ என்று உனது
சுயஉருவம் நசொன்னொல், அந்தத் தீர்க் தரிசனலம இறுதியில் உனது உண்சம
நிசேயொ ஆகிவிடும்.
“சிே சமயங் ளில்,” என்லறன் ெொன். இது தொன் ெொன் வழக் மொ ச் நசயல்படும்
விதம் என்பசத நவளிக் ொட்டிக் ந ொள்ை ெொன் விரும்பவில்சே. “நிச்சயமொ ! ெம்மில்
பேரும் லவசே லெெத்தில் உறக் ம் ந ொள்வது லபொே உணர்வது வழக் மொன ஒன்று
தொலன.”
எதிர்ப்புச் சிந்தசன
ஏரியின் இெ சியம்
- ஃபாஸ்டர் ஜேக்ஹலலன்
“நிஜமொ வொ?”
“அது எப்படி?”
“எனக்குப் புரியவில்சே.”
“ஆம், அது தொன் சரி. எனலவ, இக் ணம் நதொடங்கி வொழ்வில் உனது
லெொக் த்சதப் பற்றி நவகு நதளிவொன உணர்வுடன் இரு. உன்சனச் சுற்றிலும் உள்ை
அபரிமிதமொன சொத்தியப்பொடு ள் பற்றி உன் மனசத விழிப்புணர்வு ந ொள்ைச் நசய்.
லமலும், அதி மொன உற்சொ த்துடன் வொழத் நதொடங்கு. மனித மனமொனது உேகின்
மி ப் நபரிய வடி ட்டும் ருவியொகும். அது சரியொ ப் பயன்படுத்தப்பட்டொல், எசத நீ
முக்கியமற்றசவ என்று ருதுகிறொலயொ அசதநயல்ேொம் வடி ட்டி நீக்கிவிட்டு அந்தச்
சமயத்தில் நீ லதடிக் ந ொண்டிருக்கும் த வல் சை மட்டும் அது உனக்குக் ந ொடுக்கும்.
இப்நபொழுது கூட உனது வீட்டின் முன்னசறயில் ெொம் அமர்ந்து ந ொண்டிருக்கும்
நபொழுது ெொம் வனம் நசலுத்தொமல் விட்டு விடுகின்ற நூற்றுக் ணக் ொன, ஏன்,
ஆயிெக் ணக் ொன நி ழ்ச்சி ள் ெம்சமச் சுற்றிலும் ெடந்து ந ொண்டு தொன் உள்ைன.
நவளியில் ெசடபொசதயில் ெடந்து நசன்று ந ொண்டிருக்கும் ொதேர் ளின் கிளுக்கும்
சிரிப்பு ஒலி, உனக்கு பின்னொல் உள்ை மீன் நதொட்டியில் நீந்தும் மீன் ள், குளிர்
சொதனப் நபட்டியிலிருந்து வீசிக் ந ொண்டிருக்கும் குளிர்ந்த ொற்று, எனது இதயம்
துடித்துக் ந ொண்டிருக்கும் ஓசச. எனது இதயத் துடிப்பின் மீது எனது வனத்சதச்
நசலுத்த ெொன் முடிநவடுத்தவுடலனலய, அதன் ொேத்சதயும், தன்சம சையும்
வனிக் த் நதொடங்குகிலறன். அலதலபொே, உனது வொழ்வின் முக்கிய இேக்கு ள் மீது
வனத்சத ஒரு முசனப்படுத்தத் நதொடங்குவது என்று நீ தீர்மொனித்தவுடலனலய,
முக்கியமற்ற விஷயங் சை உனது மனம் வடி ட்டிவிட்டு, முக்கியமொனசவ மீது
மட்டும் வனம் நசலுத்தத் நதொடங்குகிறது.”
“எனது ஆசச ள், னவு ள், ெனவொ லவண்டுமொனொல், ஐந்து ட்டங் சைப்
பின்பற்ற லவண்டும் என்று நீங் ள் நசொன்னீர் ள். மீதமுள்ை மூன்று என்நனன்ன?”
என்று ெொன் நபொறுசமயின்றி ல ட்லடன்.
“ஆம், ஜொன். முதல் ட்டம், உனது இறுதி விசைவு பற்றிய ஒரு நதளிவொன
மனக் ொட்சிசயக் ந ொண்டிருத்தல். இெண்டொவது ட்டம், உன்சனத் நதொடர்ந்து
ஊக் ப்படுத்திய வண்ணம் சவப்பதற்கு ஒரு லெர்மசறயொன அழுத்தத்சத உருவொக் ல்,
மூன்றொவது ட்டம் நவகு எளிசமயொனது.”
“ஒரு புதிய பழக் த்சத நிசே நிறுத்துவதற்கு ஒலெ ஒரு வழி தொன் இருக்கிறது.
அதன் பொல் நவகு அதி மொன சக்திசயத் திருப்பிவிடுவதொல், பசழய பழக் மொனது
வெலவற்பு இல்ேொத விருந்தொளிசயப் லபொே நசொல்ேொமல் ந ொள்ைொமல் ெழுவி விடும்.
புதிய பழக் த்சத நிசே நிறுத்துதல் நபொதுவொ இருபத்திநயொரு ெொட் ளில்
முடிவசடந்துவிடும். ஒரு புதிய ெெம்பணுப் பொசதசய உருவொக்குவதற்குத்
லதசவப்படும் ொேம் இது தொன்.”
“அவவைவு தொனொ?”
“நசொல்லுங் ள்.”
“ெொனும் தொன். ஆனொல், உங் சைத் திசச திருப்ப என்சன அனுமதிக் ொதீர் ள்”
என்லறன் ெொன்.
நீ லபசுவதற்கு பயப்படுகிறொயொ?
“சுவெொஸ்யம் தொன்.”
“ ண்டிப்பொ .”
“ஆம், கீசழ ெொட்டு முனிவர் ளுக்கு இது சுமொர் ஐந்தொயிெம் ஆண்டு ளுக்கு
முன்னலெ நதரிந்துள்ைது. இசத ‘புதிய ொேம்' என்று நசொல்ே முடியொது” என்றொர்.
அவர், மு த்தில் ஒரு விரிந்த புன்னச வி சித்தவண்ணம்.
“பத்து சடங்கு ளின் அற்புதத் தன்சம பற்றிய ஆழமொன ெம்பிக்ச யுடன் லயொகி
இெொமன் அவற்சற எனக்குத் தந்தொர். அவற்றின் சக்திக் ொன உயிருள்ை சொட்சியமொ
ெொன் இருக்கிலறன் என்பசத நீ ஒப்புக் ந ொள்வொய் என்று நிசனக்கிலறன். ெொன்
நசொல்வசதக் ல ட்டுவிட்டு விசைவு சை நீலய பொர்த்து தீர்மொனித்துக் ந ொள் என்று
மட்டுலம ெொன் உன்னிடம் ல ட்டுக் ந ொள்கிலறன்.”
“உண்சமயொ வொ?”
“உண்சமயொ .”
“எப்படி அது?”
“ஒப்புக் ந ொள்கிலறன்.”
“நிச்சயமொ ஆ ொது.”
“சரி, அப்படியொனொல்,
உனக்ல ஓய்வு அளித்துக் ந ொள்ைொமல், தினமும் சற்று லெெம் ஒதுக் ொமல் ஏன்
இருக்கிறொய்?
“அது என்ன?”
“ஏன்?”
“உம்?”
“இல்சே - சிே சமயங் ளில் அவர் ள் லயொ ொசனங் சைச் நசய்வொர் ள்.
லவறு சிே சமயங் ளில் தண்டொல், பஸ்கி இவற்சறச் நசய்வசத ெொன் பொர்த்ததுண்டு.
தமது உடல் சை அசசத்து, அந்த பிெமிப்பூட்டும் சுற்றுப்புறத்தின் சுத்தமொன ொற்சறச்
சுவொசித்தொல் லபொதும், தொம் லவறு என்ன நசய்கிலறொம் என்பது பற்றி அவர் ள்
அதி ம் வசேப்பட்டதொ த் நதரியவில்சே.”
“ெொன் ொவது சடங் ொனது, நவகு மிகுதியொன அறிவின் சடங்கு. உனது நசொந்த
ெேனுக் ொ வும், உன்சனச் சுற்றியுள்ை அசனவரின் ெேனுக் ொ வும், வொழ்ெொள்
முழுவதும் ற்றல் மற்றும் உனது அறிவின் ஆதொெத்சத விரிவொக்கிக் ந ொள்ைல் என்ற
ருத்சத சமயம் ந ொண்டு இது அசமந்துள்ைது.”
“என்ன அது?”
“உண்சமயொ வொ?”
“எசதச் நசய்வது?”
“சிந்திப்பதற்கு லெெம் எடுத்துக் ந ொள். ஒரு வழக் மொன, தனிப்பட்ட உள்ைொய்வு
நசய்யும் பழக் த்சத ஏற்படுத்திக் ந ொள். லயொகி இெொமன் தொன் அன்சறய தினம்
நசய்திருந்த நசயல் சைநயல்ேொம் ஒரு பத்தியில் எழுதிய பின்னர், அடுத்த பத்தியில்
அசதப் பற்றிய மதிப்பீட்சடச் நசய்வொர். தனது நசயல் ள் மற்றும் சிந்தசன ளின்
எழுதப்பட்ட வடிவத்சத எதிர் ந ொள்ளும் லபொது அசவ லெர்மசறயொனசவயொ என்று
அவர் தன்சனத் தொலன ல ட்டுக் ந ொள்வொர். அசவ அவ்வொறு சரியொனசவயொ
இருந்தொல், தனது அரிய சக்திசயத் நதொடர்ந்து அவற்றுக்குத் தருவது என்று
தீர்மொனிப்பொர். ஏநனனில் அசவ பின்வரும் ொேத்தில் மி ப் நபரிய பேன் சை
விசைவிக்கும் என்பது உறுதி.”
“சரி அதற்குப் பின் குளித்து, சவெம் நசய்து ந ொண்டு ஒரு நெொட்டித் துண்சட
விழுங்கிவிட்டு லவசேக்குச் நசன்றுவிட்லடன்.”
“ ண்டிப்பொ .”
“அசவ என்ன?”
“இலதொ சிே துணுக்கு அறிவுசெ ள். முதேொவதொ , உறக் த்தின் அைவு இல்சே.
தெலம முக்கியமொனது என்பசத ஒருலபொதும் மறந்து விடொலத, பத்து மணி லெெம்,
சேந்த தூக் த்சதக் ொட்டிலும், ஆறுமணி லெெ இசடயூறு இல்ேொத, ஆழமொன
உறக் ம் லமேொனது. உனது உடசேத் தனது இயற்ச யொன ஆலெொக்கிய நிசேக்குத்
திரும்பக் ந ொண்டு வருவதற் ொ அதன் குசறபொடு சைச் சரி நசய்வத ொ இயல்புச்
நசயல்பொடு ள் ெசடநபறுவதற்குத் லதசவயொன ஓய்சவத் தருவது தொன் உறக் ம்.
அன்றொட வொழ்வின் இறுக் ங் ைொலும், லபொெொட்டங் ைொலும், உடலின்
இயற்ச யொன ஆலெொக்கிய நிசே குசறந்து விடுகிறது. முனிவர் ளின் பே
பழக் ங் ளும், ஒருவர் அதி லெெம் உறங் லவண்டும் என்பதற்கு மொறொ ெல்ே
தெமொன ஓய்சவப் நபற லவண்டும் என்ற ந ொள்ச யின் அடிப்பசடயில்
அசமந்தசவலய.”
“நீ உறங் ச் நசல்வதற்கு முன்னும், பின்னும் உள்ை பத்து நிமிடங் ள், உனது
ஆழ் மனசத நவகுவொ ப் பொதிக் க் கூடியசவ ஆகும். அந்தச் சமயங் ளில் மி மி
உயர்வொன, ஊக் மூட்டுகின்ற, அசமதியூட்டுகின்ற எண்ணங் ள் மட்டுலம உன்
மனதினுள் நசலுத்தப்பட லவண்டும்.”
“உண்சமயொ வொ?”
“ஆனொல், அது அப்படியல்ே, ஒரு செொசரி ெொன்கு வயதுப் பிள்சை ஒரு ெொளில்
சுமொர் எத்தசன முசற சிரிக்கிறது என்று உத்லதசமொ ச் நசொல், பொர்க் ேொம்.”
“ஐம்பது?”
“சுய லபச்சு?”
“அது எப்படி?”
“மி வும் சொதொெணமொன விஷயம் இது உனது சுய உருவம் ஒரு விதத்தில் உனது
ஆளுெெொ உள்ைது. தன்னுடன் முெண்பொடொன எந்த முசறயிலும் அது உன்சனச்
நசயல்பட விடொது. இங்கு மகிழ்வூட்டும் விஷயம் என்னநவன்றொல், நீ உனது சுய
உருவத்சத மொற்றிக் ந ொள்ை முடியும். உன் வொழ்சவத் தெமுள்ைதொ ச் நசய்ய
உதவொத எசதயும் உன்னொல் எப்படி மொற்றிக் ந ொள்ை முடிகிறலதொ அலதலபொே,
இசதயும் உன்னொல் மொற்றிக் ந ொள்ை முடியும்.”
“எனது அ உேச ெொன் மொற்றிக் ந ொள்ளும் நபொழுது என் புற உேச யும்
ெொன் மொற்றிக் ந ொள்கிலறன்” என்லறன் ெொன், டசம தவறொமல்.
“அப்நபொழுது, இறுதிச்சடங்கு?”
“எசதப் லபொே?”
“நெொம்ப சரி.”
“தொனொ உருவொவதொ?”
- வின்ஸ்டன் சர்ச்சில்.
என்னுடன் பகிர்ந்து ந ொண்டிருந்த ஞொனத்தின் சமயக் ருவொ , லயொகி
இெொமனின் ற்பசனக் சதசய ஜூலியன் நதொடர்ந்து பயன்படுத்தினொர்.
சக்திசயயும், சொத்தியப்பொடு சையும் உள்ைடக்கிக் ந ொண்டிருந்த எனது மனநமனும்
லதொட்டத்சதப் பற்றி ெொன் அறிந்து ந ொண்லடன். ேங் செ விைக் ம் என்ற
எடுத்துக் ொட்டின் வொயிேொ வொழ்க்ச யின் வசெயறுக் ப்பட்ட ஒரு லெொக் த்தின்
அதி முக்கியத்சதப் பற்றியும், இேக்கு நிர்ணயிப்பதன் திறன் பற்றியும் ெொன்
உணர்ந்துந ொண்லடன். ஒன்பதடி உயெமுள்ை நதொண்ணூறு பவுண்டு எசடயுள்ை
ஜப்பொனிய சுலமொ மல் வீெனின் எடுத்து ொட்டின் வொயிேொ ந ஜன் என்ற ருத்சதப்
பற்றியும் சுய ஒற்றுசமயினொல் வெக்கூடிய அைப்பரிய ென்சம ள் பற்றியும்
நதரிந்துந ொண்லடன். ஆனொல் எல்ேொவற்சறயும் விட சிறப்பொன விஷயங் ள்
இனிலமல்தொன் வெவுள்ைன என்பசத ெொன் ந ொஞ்சமும் அறியவில்சே.
“நதொடக் த்தில் முதல் சிே ெொட் ளுக்கு அது சற்லற சிெமமொ இருக்கும்.
மறுபடியும் பசழய பழக் வழக் ங் ளுக்கு திரும்பச் நசல்ே லவண்டும் லபொே
உனக்குத் லதொன்றும். ஆனொல், குறிப்பொ ஒரு இறவொக் ந ொள்ச சயப் பற்றி லயொகி
இெொமன் மி உறுதியொ ெம்பினொர். லெர்மசற எப்நபொழுதுலம எதிர்மசறசய நவற்றி
ந ொண்டுவிடும் என்பதுதொன் அது. எனலவ டந்த பே ஆண்டு ொேமொ உனது
மனநமனும் மொளிச க்குள்லை ஓசசயின்றிப் புகுந்துவிட்ட பேவீனமொன
எண்ணங் ளுக்கு எதிெொ த் நதொடர்ந்து லபொெொடினொயொனொல் ொேப்லபொக்கில் அசவ
தொம் விரும்பத்த ொதசவ என்று உணர்ந்து ந ொண்டு வெலவற்பில்ேொத
விருந்தொளி ள்லபொே வந்த வழிலய நசன்றுவிடும்.”
“நமைன விெதமொ?”
“உண்சமயில் அதுதொன் இது, ஜொன். இந்த பயிற்சிசய பிெபேப்படுத்திய
திநபத்திய துறவி ள் அதி லெெம் நதொடர்ந்து லபசொமல் இருப்பதொல் ஒருவெது
ஒழுங்கு முசறக் ட்டுப்பொடு லமன்சமயுறும் என்று ருதினொர் ள்.”
“அது எவ்வொறு?”
நமைன விெதம்.
உனது மனநமனும் மொளிச க்குள் புகுந்துவிட்ட பேவீனமொன எண்ணங் சைத்
தொக்கிப் லபொரிடு. அசவ, தொம் இங்கு விரும்பப்படவில்சே என்பசதக் ண்டு
ந ொண்டு அசழயொ விருந்தினர் லபொே விேகிச் நசன்றுவிடும்.
“நன்ைாக ஒழுங்கறமக்கப்ெட்ட பநரம் என்ெது, நன்ைாக ஒழுங்கறமக்
கப்ெட்ட ஒரு மனதின் நிச்ெேமான அறடோேமாகும்”
- சர் ஐசக் பிட்ஹேன்.
“வொழ்க்ச சயப் பற்றி, மி வும் லவடிக்ச யொன ஒரு விஷயம் என்ன
நதரியுமொ?” என்று ஜூலியன் என்சன ல ட்டொர்.
“நிச்சயமொ ச் நசொல்கிலறன்,
நீ ஏன் இத்தசன திடமொ வழக் த்திற்கு அடிசமயொ ட்டுண்டு இருக்கிறொய்?
“சரிதொன்.”
ஒரு வழக் றிஞர் என்ற முசறயில் லெெ நிர்வொ ம் பற்றிய பே ருத்தெங்கு ளில்
ெொன் ேந்து ந ொண்டுள்லைன். எனினும் ஜூலியன் இப்நபொழுது என்னுடன்
பகிர்ந்துந ொண்ட லெெ ஆளுசம தத்துவத்சதப் பற்றி ெொன் ல ட்டலதயில்சே. லெெ
நிர்வொ ம் என்பது அலுவே த்தில் மட்டும் பயன்படுத்தி விட்டு பின்னர் லவசே
முடியும்லபொது வீசிநயறியப்பட லவண்டிய ஒன்றல்ே. சரியொ ப் பயன்படுத்தினொல்
எனது வொழ்வின் அசனத்து பகுதி சையும் லமலும் அதி சம நிசேயினும் அதி
நிசறவளிப்பதொ வும் நசய்வதற் ொன ஒரு முழுசமயொன அசமப்பு அதுவொகும். எனது
ெொட் சைத் திட்டமிடுவதன் வொயிேொ வும், எனது லெெத்சதப் பயன்படுத்துவதில் ெொன்
சமநிசேயில் இருப்பசத உறுதி நசய்ய லெெம் எடுத்துக் ந ொள்வதன் மூேமும், ெொன்
மி அதி மொன பேன் சை விசைவிப்பது மட்டுமல்ேொது அதி மகிழ்ச்சியுடன்
இருப்லபன்.
“மி வும் ென்று. இப்நபொழுது நீ அசத ென்கு புரிந்து ந ொண்டு விட்டொய். ெொன்
மெக் றி உண்பதொல் இந்த உதொெணத்சத ெொன் லவறுவிதமொ எடுத்துக் ந ொள்லவன்.
இருந்தொலும் இது மி ச்சரியொ ப் நபொருந்தி விஷயத்சதப் பட்நடன்று விைக்குவதொல்
எனக்கு பிடித்திருக்கிறது. உனது லெெத்சதயும் விசேமதிப்பற்ற மலனொசக்திசயயும்
இசறச்சியின் மீது நசலுத்துவதொல் ந ொழுப்பின் மீது வீணடிப்பதற்கு உனக்கு லெெம்
இருக் ொது. இந்தப் புள்ளியில்தொன் உனது வொழ்க்ச ‘சொதொெணம்' என்ற
பரிமொணத்திலிருந்து ‘அசொதொெணத்தின்' அதியற்புதத்திற்குள் நுசழயத் நதொடங்குகிறது.
இப்நபொழுதுதொன் நிசறய விஷயங் சை உருவொக் த் நதொடங்குகிறொய். ஞொனத்தின்
ல ொவில் தவு ள் சட்நடன்று திறந்து ந ொள்கின்றன,” என்று முடித்தொர் ஜூலியன்.
பின்னர் நதொடர்ந்து அவர் கூறியதொவது.
இப்லபொது ல ட்ட தத்துவத்சத பற்றி ெொன் நின்று நிதொனமொ வும், ஆழமொ வும்
சிந்திந்லதன். ஒரு ொல் தள்ளிப்லபொடுவது என்பது எனது பிெச்சன அல்ே லபொலும்,
ஒரு ொல் எனது வொழ்க்ச மி வும் சிக் ேொகிப் லபொயிருக் க்கூடும். ஜூலியன் எனது
வசேசய புரிந்து ந ொண்டொர்.
“என்ன அது?”
“உனது வொழ்க்ச சயப் பொர்ப்பதற் ொன ஒரு புதிய வழி அது. லமலும், அதி
விைக் த்சத தெக்கூடியது என்று சவத்துக்ந ொள்ைேொம். இன்சறய தினம் உனது
இறுதி ெொைொ இருக் ேொம் என்று அது உனக்கு நிசனவூட்டுகிறது. எனலவ அசத
முழுவதுமொ ெசித்து அனுபவிக்குமொறு தூண்டுகிறது.”
“அதொவது?”
20 ன் புெொதன விதிமுசற
“அது ஒரு ெல்ே துவக் மொ இருக்கும். ஆனொல், ெொன் கூறுவது அசதயும் விட
லமலும் தத்துவரீதியொனது. இந்த பூமியில் உனது பங்ச ஆற்றுவதற்கு ஒரு புதிய
அணுகுமுசறசய ஏற்றுக் ந ொள் என்று ெொன் நசொல்கிலறன்.”
“அது என்ன?”
- ேகாத்ோ காந்தி
ஜூலியன் சிவொனொவில் தொன் லச ரித்த அறிசவ என்னுடன் பகிர்ந்து
ந ொள்வதற்ந ன்று நசன்ற இெவு என் வீட்டிற்கு வந்ததிலிருந்து இப்லபொது
பனிநெண்டு மணி லெெத்திற்கு லமல் ஆகிவிட்டிருந்தது. அந்தப் பனிநெண்டு மணி
லெெமும், ஒரு சந்லத மும் இன்றி எனது வொழ்விலேலய மி வும் முக்கியமொனசவ
ஆகும். ஒலெ சமயத்தில், கிைர்ச்சியுற்றும், ஊக்குவிக் ப்பட்டும், ஏன் விடுதசே
நபற்றும் ெொன் உணர்ந்லதன். லயொகி இெொமனின் சத மற்றும் அது குறிப்பிட்ட
இறவொத லமன்சமக் குணங் ள் ஆகியவற்றொல் வொழ்க்ச பற்றிய எனது
ண்லணொட்டத்சத ஜூலியன் முற்றிலுமொ மொற்றிவிட்டொர். எனது மனித உள் ஆக்
சக்தி ளின் நவளி விளிம்சபக் கூட ெொன் இன்னும் ண்டு ந ொள்ைத்
நதொடங் வில்சே என்பசத ெொன் உணர்ந்து ந ொண்லடன். வொழ்க்ச எனக்குக்
ந ொடுத்திருந்த அன்றொடப் பரிசு சை ெொன் வீணடித்துக் ந ொண்டிருந்லதன். ளிப்பு,
சக்தி மற்றும் நிசறவுடன் வொழ்வதிலிருந்து என்சனத் தசடநசய்து ொயங் சைச்
சமொளிப்பதற் ொன வொய்ப்சப ஜூலியனின் ஞொனம் எனக்குக் ந ொடுத்திருந்தது. ெொன்
நவகுவொ நெகிழ்ந்து லபொயிருந்லதன்.
“ஏன்?”
ஒரு அனுபவம் வொய்ந்த வழக் றிஞர், ஒரு வழக்கின் இறுதி வொதங் சைப்
லபசும்லபொது உணர்ச்சி வசப்பட்டுத் லதொன்றுவசதப் லபொே, ஜூலியன், அந்த
அசறயின் குறுக்கு நெடுக் ொ ெசடலபொட்டொர். “உனது நிறுவனம், லவசேப்
பளுசவக் குசறப்பதற் ொ இன்னும் சிே இைம் வக்கீல் சை லவசேக் மர்த்தும்
லபொது தொன் நீ ஒரு லமேொன அன்பொன, தொெொைமொன ணவனொ இருக் ப்
லபொகிறொய் என்று எண்ணி உன்சனலய ஏமொற்றிக் ந ொள்ைொலத. உனது வங்கிக்
ணக்கு அதி மொகும் நபொழுது, உனக்கு இன்னும் அதி ஓய்வு லெெம் கிசடக்கும்
லபொது, உனது மனசத வைப்படுத்தி, உடலுக்குக் வனம் நசலுத்தி ஆன்மொவிற்கு
ஊட்டம் தெத் நதொடங் ேொம் என்று எண்ணிக் ந ொள்ைொலத. உனது முயற்சி ளின்
பேசன ெசித்து அனுபவிப்பதற் ொன ெொள் இன்று தொன். இந்தத் தருணத்சதப் பற்றிப்
பிடித்துக் ந ொண்டு, உயெப் பறக்கும் வொழ்க்ச சய வொழ்வதற் ொன ெொள் இன்று
தொன். உனது ற்பசன ளின் அடிப்பசடயில் வொழ்வதற்கும், உனது னவு சை
அறுவசட நசய்வதற்குமொன தினம் இன்று தொன். லமலும், ஒருலபொதும், தயவு நசய்து
குடும்பம் என்னும் பரிசச மறக் ொலத!”
“ஒரு குடி ொென் தனது ொசெத் தொறுமொறொ ஒட்டி என் ம ளின் வொழ்க்ச சய
மட்டுமல்ே, இெண்டு வொழ்க்ச சை அழித்துவிட்டொன். ஒரு நவயில் ொயும்
அக்லடொபர் மொதத்து மதிய லவசையில் அந்த விபத்து நி ழ்ந்தது. எனலவ, ம ளின்
மசறவுக்குப் பின் என் வொழ்க்ச யும் சிசதயத் நதொடங்கியது. விழித்திருந்த
ஒவ்நவொரு ணமும் ெொன் அலுவே த்திலே நசேவிடத் நதொடங்கிலனன். எனது
உசடந்து லபொன இதயத்தின் லவதசனக்குச் சட்டத் நதொழில் ஒரு மருந்தொ அசமயும்
என்று முட்டொள் தனமொ ெம்பிலனன். வீட்டிற்குத் திரும்புவசத எண்ணி அஞ்சி, அந்த
இனிய நிசனவு சை மறுபடி தூண்டுவதற்கு அஞ்சிப் பே இெவு ள்
அலுவே த்திலேலய உறங்கிலனன். எனது லவசே ென்கு முன்லனறினொலும் வீட்டு
வொழ்க்ச குழப்பத்திலிருந்தது. சட்டக் ல்லூரியில் இருந்து எனது இசண பிரியொத
துசணயொ இருந்து வந்த என் மசனவி, லவசே மீது ெொன் ொட்டிய
நவறித்தனமொன ஈடுபொட்சடக் ொெணம் ொட்டி என்சன விட்டுப் பிரிந்தொள்.
ஒட்ட த்தின் முதுச ஒடித்த சடசித் துண்டு சவக்ல ொேொ இது இருந்தது. எனது
உடல் ெேன் சீர் ந ட்டது. ெொம் முதலில் சந்தித்தலபொது இருந்த அந்த அவே
வொழ்க்ச க்குள் ெொன் லமலும், லமலும் அதி மொ அமிழ்ந்து புசதந்து லபொலனன்.
பணத்தொல் வொங் க் கூடிய எல்ேொலம என்னிடம் இருந்தது. இது உண்சம. ஆனொல்,
இதற் ொ ெொன் எனது ஆன்மொசவ விற்றுவிட்லடன். உண்சமயிலேலய அசதத் தொன்
நசய்லதன்,” என்று உணர்ச்சி நவள்ைத்தொல் குெல் தடுமொற ஜூலியன் லபசி
முடித்தொர்.
“ஆம், உனது வொழ்வில் அதி மொன வொழ்தசேச் லசர்ப்பதற் ொன சிறந்த வழி இது
தொன். ‘இப்லபொது என்பசத நீ ெசிக்கும் நபொழுது, உனது விதிசய வைர்த்நதடுக்கும்
வொழ்வுச் சுடசெ நீ தூண்டிவிடுகிறொய்.”
“என்ன அது?”
‘பீட்டர்' என்றசழத்த அவள், ‘இது தொன்' உனது வொழ்க்ச யின் யிறு. இசத
நீ ந ொஞ்சம் இழுத்தொல், ஒரு சிே ணங் ளில் ஒரு மணிலெெம் ஓடிவிடும். இன்னும்
ந ொஞ்சம் லவ மொ இழுத்தொல், ஒரு சிே நிமிடங் ளில் முழு தினங் லை டந்து
நசன்றுவிடும். உனது பேம் முழுவசதயும் ந ொண்டு இழுத்தொல், மொதங் ள்,
வருடங் ள் கூட, ஒரு சிே தினங் ளில் ஓடிச் நசன்றுவிடும் என்றொள். இசதக் ல ட்டு
பீட்டர் மி வும் உற்சொ ம் ந ொண்டொன். ‘இசத ெொன் சவத்துக் ந ொள்ைேொமொ?'
என்று ல ட்டொன். முதியவளும் குனிந்து மந்திெக் யிசறக் ந ொண்ட பந்சத
சிறுவனிடம் தந்தொள்.'
“நிர்வொணொ?”
“எனக்குத் நதரியவில்சேலய!”
“தொஜ்ம ொல், உேகின் ஏழு அற்புதங் ளில் ஒன்று,” என்றொர் ஜூலியன். “எனது
ருத்து எளிசமயொனது தொன். இவ்வுேகில் உள்ை ஒவ்நவொருவரும் இவ்வுேகின்
அற்புதம். ெம்மில் ஒவ்நவொருவரும் ஏலதொ ஒரு விதத்தில், ெொய , ெொயகி ைொ
இருக்கிலறொம். ெம்மில் ஒவ்நவொருவருக்குள்லையும் அசொதொெணமொன சொதசன ள்
பசடப்பதற் ொன, இன்னமும் நவளிவெொத சக்தியின் ஊற்று மசறந்து கிடக்கிறது.
எல்லேொருக்கும் அற்புதமொன மகிழ்ச்சியும், நிசேயொன மனநிசறவும் கிசடக்கும்
சொத்தியப்பொடு ள் உள்ைன. இங்கு நசய்யப்பட லவண்டியசவ எல்ேொம், ெமது
னவு ள் இருக்கும் திசச லெொக்கி எடுத்து சவக் ப்பட லவண்டிய சின்னஞ்சிறு
அடி ள் மட்டுலம. தொஜ்ம ொசேப் லபொே அற்புதங் ள் நிசறந்து வழியும் ஒரு
வொழ்க்ச யொனது. ஒவ்நவொரு ெொளும் ல் மீது ல்ேொ நமல்ே நமல்ேக் ட்டப்பட
லவண்டிய ஒன்றொகும். சிறிய நவற்றி ள், நபரிய நவற்றி ளுக்கு வழில ொலுகின்றன.
சின்னஞ்சிறிய ஆனொல், ஒன்றன் மீது ஒன்றொ அசமயும் மொற்றங் ளும்,
லமம்படுத்துதல் ளும், லெர்மசறயொன பழக் ங் சை உருவொக்கும். லெர்மசறயொன
பழக் ங் ள் விசைவு சை உருவொக்கும். ெல்ே அந்த விசைவு ள் லமலும் அதி மொன
நசொந்த மொற்றத்சத லெொக்கி உன்சன ஊக்குவிக்கும். ஒவ்நவொரு ெொசையும் அதுலவ
உனது இறுதி ெொள் என்பது லபொே வொழத் நதொடங்கு. இன்று நதொடங்கி, அதி மொ க்
ற்றுக் ந ொள். அதி மொ ச் சிரி, நீ உண்சமயில் எசதச் நசய்ய விரும்புகிறொலயொ
அசதச் நசய். உனது விதி உனக்கு மறுக் ப்படுமொறு நசய்து ந ொள்ைலத. உனக்கு
உள்லை இருப்பதுடன் ஒப்பிட்டுப் பொர்த்தொல் உனக்குப் பின்னொல் உள்ைதும்,
முன்னொல் உள்ைதும் ஒரு நபொருட்லட அல்ே.”